Դիտել ողջ տարբերակը : Պոեզիա. Հենց այնպես
Հենց այնպես կյանքից ոչինչ չեմ ուզում
Մադագասկարի պոեզիան այսպիսինն է փաստորեն :)
Մադագասկարի պոեզիան այսպիսինն է փաստորեն :)
Մի գուցե ավելի տրամաբանական կլիներ, որ սպասեիր՝ թեմայում հեղինակի մի քանի գրառումներ հայտնվեին՝ հեղինակի, նոր փորձեիր քո պատկերացումները շարադրել մադագասկարյան պոեզիայի մասին: Բացի այդ՝ սրամտությանդ թիրախներին ընտրելիս լավ կլինի մի քիչ ուժերի հավասարություն և այլն հաշվի առնես: Ավատարի կողքին հաճախ նշվում ա մասնակցի տարիքը, գրանցման ամսաթիվը, գրառումների քանակը և այլն:
Մի գուցե ավելի տրամաբանական կլիներ, որ սպասեիր՝ թեմայում հեղինակի մի քանի գրառումներ հայտնվեին՝ հեղինակի, նոր փորձեիր քո պատկերացումները շարադրել մադագասկարյան պոեզիայի մասին: Բացի այդ՝ սրամտությանդ թիրախներին ընտրելիս լավ կլինի մի քիչ ուժերի հավասարություն և այլն հաշվի առնես: Ավատարի կողքին հաճախ նշվում ա մասնակցի տարիքը, գրանցման ամսաթիվը, գրառումների քանակը և այլն:
Դուք ինձ սխալ եք հասկացել ընկեր Շինարար :) ես հեչ բացասական երանգով չեմ գրել, ազնիվ խոսք, էտ մանրամասներն էլ չեմ նայել: Նայեցի ու հասկացա ինչ ի նկատի ունես, բայց ես քո իմացածներից չեմ :D ուրիշներին ճնշելով չեմ ուրախանում շատերիդ նման: Ընդհակառակը` ուրախությամբ կկարդամ Գոգարիկի մնացած լակոնիկ ու հետաքրքիր մադագասկարական պոեզիան:
Դուք ինձ սխալ եք հասկացել ընկեր Շինարար :) ես հեչ բացասական երանգով չեմ գրել, ազնիվ խոսք, էտ մանրամասներն էլ չեմ նայել: Նայեցի ու հասկացա ինչ ի նկատի ունես, բայց ես քո իմացածներից չեմ :D ուրիշներին ճնշելով չեմ ուրախանում շատերիդ նման: Ընդհակառակը` ուրախությամբ կկարդամ Գոգարիկի մնացած լակոնիկ ու հետաքրքիր մադագասկարական պոեզիան:
Օկեյ, Սամ ջան, եթե սխալվել եմ, շատ ավելի լավ, սիրով ներողություն եմ խնդրում, ֆորումի մոդերներին էլ խնդրում եմ հեղինակի ստեղծագործություններին նախորդած մեր քննարկումը ջնջել: Մարդու թեման հարամեցինք լրիվ:
Սուտն ու կեղծիքն է աշխարհը տիրել
Ու ճահճի նման մարդկանց ներքաշել,
Մարդիկ կրում են բազում դիմակներ,
Հարկ եղած դեպքում խաղում նոր դերեր:
Կյանքը դարձել է դիմակահանդես,
Դերասան ենք մենք այս կյանքում անտես…
Աշխարհում կարծես թանկություն տիրեց,
Անկեղծությունը փողով վաճառվեց:
Շատ շատերը կյանքում մոռացան «ես»-ը,
Ու դարձան արդեն ճահիճի կեսը,
Մարդիկ շատ են, դերերն ավելի
Ու կյանքը այսպես դարձավ ձանձրալի:
Կեղծավորությամբ աշխարհը լցվեց,
Ընկերությունն էլ փողով վաճառվեց,
Ու այն կառուցվեց կեղծիք կոչվածով,
Ու վերոնշյալ կեղծ դիմակներով:
Կուզեի կյանքում սուտը վերանար ,
Դիմակ կոչվածը միշտ անհետանար,
Մարդիկ լինեին ինչպիսին որ կան,
Աշխարհում տիրեր բարին անսահման:
Սկիզբը շատ հոռետեսական էր Գագարիկ ջան:Դու գրի ու ժամանակի ընթացքում կհղկես տեխնիկադ:Եթե դադարես գրել, հետո մուսադ կփախնի ու ջիգյարով գրելը կդառնա անհնար:Քննադատություններից չնեղվես, ընդունիր դրանք ու հետևություններ արա:Մնացածը մեծերը կասեն:;)
Նվիրված մեր հերոս Արմեն Հովհաննիսյանի հիշատակին...
Զոհեցիր այսoր կյանքդ մեր համար
Ու դարձար անմահ բոլորիս համար,
Զինվո՛ր, սխրանքդ չի մոռացվելու,
Կայիր դու,այո՛,միշտ ես լինելու:
Կյանքը շատ թանկ էր,դու դեռ պատանի,
Իսկ այսօր ծնողդ ահա պիտի լաց լինի,
Ունեիր դու դեռ կյանքի մեծ ուղի,
Կործանվեց կյանքը քո քաջ ծնողի:
Քո վերադարձին դեռ պիտի մայրդ ուրախ լաց լիներ,
Իսկ հայրդ պիտի շուքով քեֆ աներ,
Դաժան թշնամին խլեց հույսերը քո ծնողների,
Ինչպես թևերն են կտրում անհոգ թռչունի:
Դեռ փոքր էիր դու ու դարձար հերոս,
Ճիշտ է հեռու ես,հիմա մեզ հետ չես,
Չենք մոռանալու մեր քաջ զինվոր քեզ,
Դու գնացիր հավերժ այն էլ քաջի պես:
***
Ճանապարհը մեզ տանում է դեպի հեռուներ,
Ժամանակն ահա վազում է, անցնում են ժամեր,
Մենք չգիտենք ինչ կլինի մեզ հետ այսուհետ,
Մենք կմնանք, թե կկորչենք աշխարհից անհետ:
Թռչուններն ահա թռչում են ուրիշ,նոր վայրեր,
Նրանք իրենց հետ կարծես տանում են բազում գարուններ,
Գետակն է շաչում,թափվում անդունդը,
Նեղացած ուռին կախվում անհունը:
Ժամերն են անցնում, փոխվում օրերը,
կարծես անցողիկ լինի ամենը,
Անցողիկ եմ ես,անցողիկ և դու,
Օրն անցողիկ է ու դարը ազդու,
Ու մենք գնում ենք ,գնում հեռուներ,
Ու մեզ հետ տանում, թողնում լավ հուշեր:
Ինչու՞ է աշխարհն անարդար այդպես,
Ինչու՞ են մարդիկ անտարբեր այդքան,
Հարցերի շարան միշտ անպատասխան,
Որոնք թերևս կարևոր են այդքան:
Անկախությունն էլ մենք արդեն ունենք ,
Բայց ինչ է փոխվել էլի մենք նույնն ենք,
Կարծես դարձել է վատ սովորություն,
Ու մենաք ապրում ենք հիասթափություն:
Այո՛,ապրում ենք հիասթափություն,
Ու այն կարծես դարձել է նաև վատ սովորություն:
Պատճառը այն է,որ հիմա կյանքը՝ կյանքում՝
Թաքնված շահի բնույթ է կրում:
Պատճառը այն է, որ հիմա մարդիկ սկսում են վազել,
Նրանք վազում են շահի ետևից,
Քեզնից ունեցան օգուտ,շատ բարի,կարող ես ապրել,
Չունեցան, օհ՜ ոչինչ,հոգ չէ,կարող ես ապրել,
Բայց հիասթափվել:
Կրկին նույն կետը՝ հիասթափություն,
Այդ փող կոչվածից հագեցվածություն,
Ունեցար փողը «գիտեք հարգված եք»,
Չունեցար փողը «դուք անտեսված եք»:
Ունեցար փողը ունես «ամեն ինչ»
Սկզբում մի ԲՈւՀ, կամ համալսարան,
Հանդիսավոր մուտք դեպի խորհրդարան,
Ով հասարակ մարդ զարմանում ես ի՞նչ:
Չէ՛, մի՛ զարմացիր,դու դեռ չգիտես գալիքն սպասված,
Միգուցե մի օր դու դառնաս հզոր,իսկ մեկ ուրիշըէ հին հզորներից
Մարդ հիասթափված:
Սակայն կյանքում դու միշտ լավ հիշի՛ր,
Հույսն ու հավատը դու միշտ վառ պահի՛ր,
Ու հիշի՛ր նաև,լոկ աստիճան է այս կյանքը դաժան,
Աշխատիր չիջնել հատակն անսահման:
Ինչու՞ է աշխարհն անարդար այդպես,
Ինչու՞ են մարդիկ անտարբեր այդքան,
Հարցերի շարան միշտ անպատասխան,
Որոնք թերևս կարևոր են այդքան:
Անկախությունն էլ մենք արդեն ունենք ,
Բայց ինչ է փոխվել էլի մենք նույնն ենք,
Կարծես դարձել է վատ սովորություն,
Ու մենաք ապրում ենք հիասթափություն:
Այո՛,ապրում ենք հիասթափություն,
Ու այն կարծես դարձել է նաև վատ սովորություն:
Պատճառը այն է,որ հիմա կյանքը՝ կյանքում՝
Թաքնված շահի բնույթ է կրում:
Պատճառը այն է, որ հիմա մարդիկ սկսում են վազել,
Նրանք վազում են շահի ետևից,
Քեզնից ունեցան օգուտ,շատ բարի,կարող ես ապրել,
Չունեցան, օհ՜ ոչինչ,հոգ չէ,կարող ես ապրել,
Բայց հիասթափվել:
Կրկին նույն կետը՝ հիասթափություն,
Այդ փող կոչվածից հագեցվածություն,
Ունեցար փողը «գիտեք հարգված եք»,
Չունեցար փողը «դուք անտեսված եք»:
Ունեցար փողը ունես «ամեն ինչ»
Սկզբում մի ԲՈւՀ, կամ համալսարան,
Հանդիսավոր մուտք դեպի խորհրդարան,
Ով հասարակ մարդ զարմանում ես ի՞նչ:
Չէ՛, մի՛ զարմացիր,դու դեռ չգիտես գալիքն սպասված,
Միգուցե մի օր դու դառնաս հզոր,իսկ մեկ ուրիշըէ հին հզորներից
Մարդ հիասթափված:
Սակայն կյանքում դու միշտ լավ հիշի՛ր,
Հույսն ու հավատը դու միշտ վառ պահի՛ր,
Ու հիշի՛ր նաև,լոկ աստիճան է այս կյանքը դաժան,
Աշխատիր չիջնել հատակն անսահման:
Շատ լավ ես ներկայացնում Գոգարիկ ջան, բայց ավելի լավ կլինի, որ նկատածներիդ լուծումների ուղղի ևս ցույց տաս: ;)
Դե ետ էլ իմ կարծիքով ամեն մեկս մեչ կյանքի ընթացքում պետք ա պարզենք ու գտնենք լուծումների ուղին,համամիտ չե՞ս:
Դե ետ էլ իմ կարծիքով ամեն մեկս մեչ կյանքի ընթացքում պետք ա պարզենք ու գտնենք լուծումների ուղին,համամիտ չե՞ս:
Համամիտ չեմ քանի որ, կարծում եմ հեղինակն ինքը պետեք է առաջ քաշած խնդիրին լուծումներ առաջարկի:
Համամիտ չեմ քանի որ, կարծում եմ հեղինակն ինքը պետեք է առաջ քաշած խնդիրին լուծումներ առաջարկի:
Դե եթե լուծումներ ունենայի տեքստս հարցականով չէր լինի...հիմա, եթե ինչ որ լուծում էլ մտածեմ կգա մի պահ որ ես կանգնած կլինեմ էտ խնդրի առաջ ու հավանական ա որ իմ մտածած լուծումը ես չկիրառեմ որպես հարցի լուծում,որովհետև հիմա նամանավանդ 15 տարեկանում խոսելը հեշտ ա ...իսկ սին մտորումները դիտարկել որպես հարցի լուծում համենայնդեպս ես չեմ կարող այդպես վարվել:
Դե եթե լուծումներ ունենայի տեքստս հարցականով չէր լինի...հիմա, եթե ինչ որ լուծում էլ մտածեմ կգա մի պահ որ ես կանգնած կլինեմ էտ խնդրի առաջ ու հավանական ա որ իմ մտածած լուծումը ես չկիրառեմ որպես հարցի լուծում,որովհետև հիմա նամանավանդ 15 տարեկանում խոսելը հեշտ ա ...իսկ սին մտորումները դիտարկել որպես հարցի լուծում համենայնդեպս ես չեմ կարող այդպես վարվել:
Մտքրդ, առաջարկներդ ազատ գրիր թող քննարկվեն, վստահ եղիր այդպես միայն կշահես ու ավելի կհասունանաս ակումբն իսկը դրա համար է:
Իմ բարի մայրիկ
ՄԱՅՐ, բառ սովորական,
ՄԱՅՐ, էակ անսովոր,
Չորս տառով միայն այն բառ է կազմում,
Զավակի համար ամբողջ կյանք դառնում:
Բայց դու,ով մայր թանկագին
Ով վսեմագույն,ինձ համար անգին,
Աշխարհիս վրա այս անծայրածիր
Աշխարհս դու ես այդ լավ իմացիր:
Կյանքս առանց քեզ չեմ պատկերացնում,
ՄԱՅՐ իմ թանկագին քեզ շատ եմ սիրում,
Թե պատկերացնեմ սիրտս կկանգնի,
Ես հաստատ գիտեմ այդ դու չես ուզի;
Անկրկնելի ՄԱՅՐ,դու լավ իմացիր,
Եզակի ես դու աշխարհում անծիր.
Սիրելու եմ քեզ իմ անգին ՄԱՄԱ.
Ժխտել չի լինի այդպես է ահա;
Մամա ջան լսիր ու լավ իմացիր,
Ցանկացած հույսդ դու ինձ հետ կապիր,
Խոստանում եմ քեզ հուսախաբ չանել,
ՄԱՅՐ պաշտող զավակ արդար մարդ լինել;
ՄԱՅՐ դու անսովոր,ՄԱՅՐ արտասովոր,
Դու սուրբ արարած կյանքում կեղծավոր;
ՄԱՄ դու միլիարդից միակն ես հաստատ,
Կյանքիդ կամուրջը թող լինի անհատ,
Ապրիր դու երկար իմ ՄԱՄԱ բարի,
Թող երկնքում աստղը քո երբեք չմարի...
Մտքրդ, առաջարկներդ ազատ գրիր թող քննարկվեն, վստահ եղիր այդպես միայն կշահես ու ավելի կհասունանաս ակումբն իսկը դրա համար է:
:D Դե ետ մտքերի մասին ոչ ոք չգիտի ես շատ գաղտնապահ եմ...չէ որպես լուծում չեմ ուզում այդպիսի բան գտնել...բայց հասկանալու համար այն ամենը ինչը պարունակում էր տեքստս ինձ էտ հնարավորությունը ընձեռնվել է դեռ 7 տարի առաջ..իսկ ետ 7 տարվա ընթացքում հավատա չեմ փորձել լուծում գտնել ու հիմա էլ....կյանքը ինքը ցույց կտա որն է ճիշտը և որը սխալը;;)
Մի թեյի բաժակ՝ լցված տաք թեյով,
Մի անթարթ հայացք՝ ուղղված հեռուներ,
Անորոշ զգացում, որ տանում է վեր,
Ու խելացնոր մտքեր անվեհեր:
Բազմաբովանդակ ու բացված մի գիրք,
Թերևս նստելու համար՝ պատուհանագոգ,
Մերկ մայթով քայլող շատ կյանքեր անհոգ,
Ու վազող հայացք, նույնպես և ցատկող:
Մի թեյի բաժակ՝ լցված տաք թեյով,
Ու ավելացրած հիշողություններ՝ թեյի գդալով,
Ու մի սփոփանք, որ նման է այն
Անսփոփանք երազի միայն:
Թևավոր մտքեր, մտքի բանտարկում,
Տիեզերք հասած երազ անհատնում,
Անորոշ դեպքեր, լոկ դատարկություն,
Ծայրահեղ ուժեղ վախի զգացում:
Անկապ, անորոշ բառերի շարան,
Մի փոքր ոչինչ՝ կողակից սրան,
Այ սա է կյանքը, որ չես հասկանում,
Թե իրականում ինչ է կատարվում:
Լեռների մեջ ծվարած, իմ քաջ երկիր Հայաստան,
Դու իմ միակ հանգրվան, սիրում եմ քեզ անսահման,
Դու իմ օջախ, բնօրրան, դու գեղեցիկ լեռնավան,
Դու խոհերիս անրջանք, դու հույզերիս ներշնչանք:
Պատերազմ ես տեսել դու, տեսել արյուն ու ավեր,
Բայց պահել ես քո ոգին, մնացել միշտ անվեհեր,
Զավակներդ քաջարի արյունով են քեզ պատել,
Անշնչացած դիակով մի բուռ հողդ են փրկել:
Արյան գետեր են հոսել, ճամփաներով քո կանաչ,
Թշնամին բիրտ է եղել, դա բոլորին է ճանաչ,
Դու եղել ես ծովից ծով, եղել հզոր դու խելքով,
Բայց եղել ես լավ պատառ, հարմարավետ քո դիրքով:
Ուզեցել են գրավել գեղատեսիլ վայրերդ,
Ուզեցել են թալանել բոլոր-բոլոր գանձերդ,
Գերի տանել ցանկացել քո փափկասուն դուստրերին,
Ու սպանել, կոտորել քո քաջարի ուստրերին:
Բայց եղել ենք մենք մի բուռ, հավաքական, միակամ,
Դիմակայել հողմերին խավար քաոսում անգամ,
Մենք եղել ենք շատ վաղուց, ու այսօր էլ մենք դեռ կանք,
Օրենք է սա պիտ լինենք, ու դեռ պիտի շատանանք...
Այո՛, ատում եմ.
Ատում եմ կյանքը,
Եթե խլում է նա մարդու կյանքը:
Մարդուն եմ ատում,
Եթե նա կյանքում ճղճիմ է դառնում:
Ատում եմ լավը,
Եթե նա լավն է լոկ անվամբ միայն:
Անունն եմ ատում,
Թե այն արժանի չի լինում մարդուն:
Եվ օրն եմ ատում,
Որ քաոսով է անվերջ հագենում:
Բարի թվացող լոկ չարությունը,
Ատում եմ մեկ էլ խաբեությունը:
Ծաղիկն եմ ատում
Թե այն այդպես էլ անուշ չի բուրում:
Մարդկանց եմ ատում,
Թե նախանձում են սրտի խորքերում:
Ատում եմ այսպես նաև այն գիրքը,
Որ գիրք է սակայն լոկ անվամբ միայն:
Այն գիտությունը՝
Որ հիմնված է վարկածի վրա,
Եվ այն վարկածը՝
Որ չի ունենում ոչ մի փաստ անգամ:
Կողծիքն եմ ատում,
Թե այն դառնում է կեղծավորություն:
Ատում եմ մեկ էլ ատելը կյանքում,
Երբ սովորության է այն վերածվում:
Rhayader
22.08.2014, 12:36
Կարդացի, մտածեցի-մտածեցի: Մտքովդ չի՞ անցել՝ շախմատով զբաղվել:
Կարդացի, մտածեցի-մտածեցի: Մտքովդ չի՞ անցել՝ շախմատով զբաղվել:
Անկեղծ ասած չէ,բայց վատ չեմ խաղում...ինչի համար որ՞:
Rhayader
22.08.2014, 13:43
Անկեղծ ասած չէ,բայց վատ չեմ խաղում...ինչի համար որ՞:
Դե, կարծում եմ, որ հաստատ շախմատ ավելի լավ կխաղաս, քան չափածո ես գրում:
Դե, կարծում եմ, որ հաստատ շախմատ ավելի լավ կխաղաս, քան չափածո ես գրում:
Շնորհակալություն կարծիքի համար,
Rhayader
22.08.2014, 19:18
Շնորհակալություն կարծիքի համար,
Նույնիսկ եթե շատ վատ խաղաս, նշեմ:
Նույնիսկ եթե շատ վատ խաղաս, նշեմ:
Նույնիկ էտ դեպքում շնորհակալություն:)