PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Հայաստանում ապրելու դրական և բացասական կողմերը



Ruby Rue
30.05.2014, 03:28
Հայաստանի կյանքից անընդհատ դժգոհում ենք, Եվրամիություն մտնել ենք ուզում, հոմոֆոբներից ենք բողոքում, բայց դե գույները չեն բաժանվում միայն սևի ու սպիտակի, բնակավայրերն էլ` դժոխքի ու դրախտի, հետևաբար Հայաստանում ապրելն էլ և՛ դրական, և բացասական կողմեր ունի:

Ու մինչ impression-ի ֆեյսբուքյան ստատուսի տակ ահագին հետաքրքիր գրառումներ էին արվում` համեմատելով Հայաստանի կյանքը Եվրոպայի ու Ամերիկայի կյանքի հետ, ես մտածեցի, որ կարելի է էս թեման Ակումբում էլ քննարկել:

Ի՞նչ կա Հայաստանում, որ մեզ ստիպում է մնալ այստեղ ու չգնալ ավելի լավ ապագայի հետևից, կամ հակառակը` ինչի՞ պատճառով ենք հեռանում Հայաստանից:

Ռուֆուս
30.05.2014, 03:51
Այ որ Լիլը դեմ չլինի, կարելի է էնտեղի քոմենթների մեծ մասը բիրիքով ստեղ քոփի փեյստ անել, էնտեղ բավականին լավ ու կոնստրուկտիվ բանավեճ ա գնում :)

Ruby Rue
30.05.2014, 04:00
Առաջ ես պատկանում էի «մոլի արտագաղթողների» շարքին, որ հերիք էր ինձ մի հնարավորություն տրվեր ու ես փասափուսես կհավաքեի ու կթռնեի էստեղից: Բայց վերջին մի տարին մտածելակերպումս շատ բան փոխեց ու հիմա իմ համար Հայաստանի բացասական կողմերը մի քիչ կոնպենսացվում են դրականներով:

Բայց մինչև հիմա էլ լիքը պատճառներ կան, որոնք ինձ ստիպում են արտագաղթել, կամ ինչպես Բյուրը կասեր` կրթագաղթել:
1. Կրթական համակարգի, ու հատկապես` ԵՊՀ-ի բարձիթողի վիճակը: Էդ համալսարանն իմ մեջ սպանում է սովորելու ու գիտնական դառնալու ցանկությունը, ամենահետաքրքիր առարկաները դարձնում են բանաձևերի կույտ ու ուզում, որ դա մարսենք: Կաշառքների, ԽԾԲ-ի, քաղաքականացված ուսխորհուրդների մասին էլ բոլորս գիտենք:
2. Էս երկրում ապագա չտեսնելը: Ասենք թե ավարտեցի, կարմիր, կապույտ կամ ծիրանագույն դիպլոմս ստացա, բա հետո՞: Էս երկրում որտե՞ղ եմ գտնելու իմ ուզած աշխատանքը, ո՞նց եմ գիտությամբ զբաղվելու, կամ ընդհանրապես ու՞մ է պետք գալու խեղճուկրակ ֆիզիկոսը: Եթե Հայաստանում մնամ, պիտի հաջող անեմ իմ բոլոր նպատակներին ու երազանքներին, մի հատ ոչ մասնագիտական աշխատանք ճարեմ, մի երկու կոպեկ աշխատեմ ու վեր ընկնեմ տեղս:
3. Հնարավորությունների բացակայությունը: Եվրոպայում ամեն ինչ մոտ ա, ինչ-որ կոնֆերանսի, սեմինարի մասնակցելու համար մի երկրից մյուսը գնալու համար շատ փող պետք չի, իսկ Հայաստանից ամեն տեղ գնալ էլ ահավոր թանկ է: Էլ չեմ ասում, որ Հայաստանում ապրելով երբեք չեմ կարող ներկա գտնվել իմ սիրած խմբերից որևէ մեկի համերգին:
4. Կուզեի ավելի ինքնուրույն ու անկախ լինել: Հայաստանում ամեն ինչով կախված եմ ծնողներիցս, իսկ ես ուզում եմ աշխատանք ունենալ, մենակ ապրել, իմ գլխի տերը լինել: Իր բոլոր թերություններով հանդերձ, ԱՄՆ-ում ապրածս կես տարին անփոխարինելի էր: Ահավոր կայֆ էր, որ իմ կրթաթոշակը հավաքելով, կարողացա երեք-չորս խոշոր քաղաք գնալ, բոլորին նվերներ, դեռ հետո էլ`ինձ սմարթ հեռախոս գնել:

Ինձ թվում էր, որ էս պատճառները լրիվ հերիք էին ստիպելու, որ ամեն հնարավոր եղանակ փորձեմ` արտասահմանում սովորելու գնալու, հետագայում նաև աշխատելու ու ապրելու համար: Բայց.
1. Հայաստանում ա իմ սիրած մարդը, իմ ընտանիքը, իմ ընկերները: Ինչքան էլ կպած ուզենամ մենակ ապրել, բայց որ հիշում եմ, Ամերիկայում ոնց էի ինքս ինձ համոզում, որ չհիվանդանամ, որովհետև խնամող չի լինելու, ոնց էի սոված սատկում, գիշերը հոգնած գալիս, շորերով քնում, բայց իմ մասին մտածող չկար: Մի տեսակ ավելի մեծ բան են հարազատ մարդիկ, քան մինչև գնալս էր թվում:
2. ԱՄՆ-ի հետ համեմատած, Հայաստանում կրիմինալ համարյա չկա: Էստեղ ինձ մի տեսակ ավելի ապահով ու ամբողջական եմ զգում, ուտելիքն էլ` հրաշք ա: Էստեղի հաց պանիր լոլիկը ոչ մի բանի հետ չեմ փոխի:

Ու միջին հաշվարկով, չգիտեմ Հայաստանում ապրելն ինձ դուր ա գալիս, թե չէ, որովհետև էդ կախված ա իմ տրամադրության մաքսիմումներից ու մինիմումներից: :))

Վիշապ
30.05.2014, 04:52
Հայաստանում կենսամակարդակի ցածր լինելը ազդում է ամեն ինչի վրա ընդհուպ մինչև մարդկանց մտածելակերպի։ Մարդիկ ռացիոնալ չեն, իներտ են, հոգնած են, դժկամ են, նեղսիրտ են…
Որևէ հարցում նորմալ սպասարկում ու աջակցություն ստանալը հավագյուտ բան է, սկսած խանություն առևտուր անելիս վերջացրած պետության հետ թղթաբանական հարցերը…
Պետական կառավարումը, տնտեսությունը, սպասարկումը, կրթությունը, տրանսպորտը, էկոլոգիան, աշխատանքի շուկան, սոցիալական ապահովագրությունը, բժշկությունը Հայաստանում հոնգուր հոնգուր լացում են, մի հատ ներվային ծխում են ու նորից շարունակում են հոնգուր հոնգուր լացել։
Հայաստանում պատասխանատու մարդիկ շատ քիչ են։ Առհասարակ պատասխանատվությունը կամ ազնվությունը Հայաստանում այդպես մի բարձր մարդկային արժեք չի համարվում, նույնիսկ երբեմն կարող է ասոցացվել հիմարության հետ։
Մարդիկ իրար նկատմամբ հարգանք հասկանում են ավելի շատ այցելել միմյանց մեռելների շիրիմներին, քան թե տված խոստումը ժամանակին կատարել։
Մարդիկ ավելի շատ տեղ են տալիս ձևական արարողություններին, համընդանուր ընդունված կարգերից շեղումները չեն խրախուսվում, մարդկային հարաբերությունները ավելի շատ հենվում են բարեկամաարյունակցական կապերի վրա քան թե զուտ մարդկային, այսինքն` եթե մի կողմում ասենք լինի բարեկամը կամ ազգակիցը, իսկ մյուս կողմում ճշմարտությունը, ապա ճշմարտությունը կպարտվի մեծ հավանականությամբ։
Հնարամտությունը, նորարարությունը, միտքը Հայաստանում շագտ բարձր չեն գնահատվում։ Մարդկանց հետաքրքրությունների մեծ մասը սեղանային/ռեստորանային են…
Հայաստանի իշխանությունների ու պետական ծառայողների մասին ավելի լավ է լռեմ…

Բայց եթե անկեղծ ասեմ, ինձ ամենաշատը սարսափեցնում է էկոլոգիան։ Մնացած խնդիրների հետ ասենք կարելի է համակերպվել, համարելով, որ ժամանակի ընթացքում աստիճանաբար կշտկվեն,
բայց էկոլոգիան` մասնավորապես Երևանի օդը, աղբի վերամշակման բացակայությունը, աղբ թափելու կուլտուրան, հին մեքենաների առատությունը,
որոնք առանց էն էլ հնության պատճառով նորմալ չեն այրում բենզինի թունավոր նյութերը, դրան գումարած բենզինի ու կերոսինի խայտառակ որակը,
դրան գումարած շինարարությունն ու փոշին, ծառերի սակավությունը, քաղաքապետարանի ու քաղաքացիների կողմից ծառերի ու բնության նկատմամբ բարբարոսությունները ինձ բավարար են, որ ես զզվեմ իմ հայրենի մայրաքաղաքից։

Vardik!
30.05.2014, 11:05
Ինչ լավ թեմա է: Լրիվ մեր տան խառնաշփոթին համապատասխան: :))
Ռուբիի նշած դրականն ու բացասականը լրիվ դուր եկան, մանավանդ դրականները: Ես էլ իմը ավելացնեմ: Երեխա ունեցողները ինձ կհասկանան:

1. Իմ երեխան Հայաստանում կսովորի ու կխոսի նույն լեզվով: Ոչ ոք մեզ չի << առաջարկի >> մեկ լեզվով խոսել: Տվյալ դեպքում՝ ոչ մայրենի: Հայաստանում ապրելով նրանք կհասկանան իմ մտածելակերպը, թե ինչը և ինչու է թանկ իմ համար:

2. Ինչքան էլ որ կրթության մակարդակը զարգացած երկրների մակարդակից ցածր լինի, կան բաներ էլ, որ նպաստում են երեխայի նորմալ սովորելուն:

Բացասականներից էլ երևի էն, որ շա՜տ քնած ենք, ախր, հայեր ջան, շա՜տ պասսիվ: :)
Հ.Գ. Մի բան էլ ավելացնեմ: Կան բաներ, որ հեչ կապ չունեն ընդհանուր կենսամակարդակի, կառավարության որակի ու այլ ծամոն դարձած թեմաների հետ: Ընդամենը փոխելու և փոխվելու ձգտում է պետք, որ մեզ հաճախ պակասում է: Բաներ կան, որ միայն ցանկությունից են կախված:

John
30.05.2014, 11:40
Ինձ համար կարծում եմ լավագույն երկիրը ապրելու համար Հայաստանն է… Ճիշտ է ուրիշ երկրներում մեղմ ասած չեմ ապրել (ուզում էի ասել չեմ եղել :D ), բայց ես հստակ գիտակցում եմ, որ ցանկացած նպատակիս, երազանքիս կարող եմ հասնել Հայաստանում ապրելով: Ու գիտակցում եմ, որ ես իներտ վիճակը, որ մի տեղ վեր ընկած յոլա եմ գնում, էդ ի՛մ մեղքն է, ե՛ս եմ պատասխանատու դրա համար:
Հայաստանում ապրելու դրական կողմեր
1. Ջուր - ես չեմ պատկերացնում ո՞նց կարելի է ապրել առանց նորմալ ջրի
2. Ընկերներ - իհարկե ցանկացած երկրում էլ կարելի է ընկերներ ունենալ, բայց ես ընկերներիցս մի քանիսի հետ մի ամբողջ կյանք եմ ապրել... Ու չնայած իրանց մի մասը հիմա Հայաստանում չի, բայց որպես հավաքատեղի, որպես հանդիպման վայր Հայաստանից բացի այլ երկիր չեմ պատկերացնում... մի հատ չգնա՞նք ԵՊՀի բակում գարեջրվելու, Կովկաս պանդոկ գնանք հաց ուտենք... Կասկադի վերևից քաղաքին նայենք ու փիլիսոփայենք...
3. Ջերմություն - դե իհարկե էլի կան ջերմ ազգեր-բան, բայց դե... Ջիգյար կոչված երևութը: Էն որ սառը, անտարբեր ժպիտ չի, այլ հարազատ ու սիրուն:

Չգիտեմ ախպեր, ես մի ժամանակ մտածում էի բոլորովս մնանք, գնացողները հետ գան, միասին հավաքվենք, պայքարենք, հաղթենք... Հիմա ուրիշ ա մի քիչ. էնքան քիչ է ախր էդ անտեր կյանքը ու էնքան անսպասելի կարող է ընդհատվի, որ մի տեսակ եմ նայում արդեն ազգային արժեքներ, հայրենասիրություն, հեղափոխություն, նորմալ պետություն երևույթներին... Պետք ա մեկ-մեկ գոնե թքած ունենալ տենց բաների վրա ու ԱՊՐԵԼ քո՛ ուզած կյանքով: Քո՛ ուզած երկրում: Քո՛ ուզած ձևով: Իսկ ձեռի հետ էլ եթե կարողանաս մի՜ քիչ օգուտ տալ հայրենիքին (էս ամիսը 200 դոլլար ուղարկելու հետ չեմ), էդ արդեն լավ կլինի )

Ձայնալար
30.05.2014, 11:52
Միհատ դրական բան կա Հայաստանում՝ սովոր ենք Հայաստանին, մերն ա: Մնացածը հարաբերական ա, ինչն էլ հարաբերական չի, Հայաստանում հաստատ ավելի վատ ա :D

StrangeLittleGirl
30.05.2014, 13:26
Ֆեյսբուքի քննարկման մեջ ես ինձ սպառեցի :)) Բայց սպասեք ստեղ ավելի համակարգված գրեմ:
Բացասականներից.
1. Քիչ աշխատավարձ (ու սրանից բխող հետևանքներ. ինքնուրույնության բացակայություն, արձակուրդը կազմակերպելու քիչ հնարավորություններ, ընտանիք կազմելու մոտիվացիայի պակաս և այլն)
2. Ապագայի բացակայություն/անհեռանկար լինելը (մասնագիտական ոլորտում աճելու հնարավորության բացակայություն, իսկ եթե նույնիսկ աճես, դա չի գնահատվելու, ի վերջո մնալու ես, լճանաս), որի հիմնական պատճառը.
3. Սխալ մարդիկ սխալ տեղերում (այսինքն՝ կարող ես ունենալ շեֆ, որը քեզնից պակաս կոմպետենտ է)
4. Սխալ չափանիշներով ընթացող մրցակցություն (օրինակ՝ աշխատավայրում ավելի ողջունվում է հետևից մտնոցին, կաշառքը, ծանոթ-բարեկամը, քան գիտելիքի ու փորձի առկայությունը)
5. Համակարգային խնդիրներ (սա երևի առաջին տեղում պիտի դնեի. կրթական, առողջապահական, քաղաքական ահավոր համակարգեր կամ դրանց բացակայություն)
6. Նյութապաշտություն (մարդիկ սարսափելի նյութապաշտ են Հայաստանում. չնայած աղքատությանը, ես ոչ մի երկրում չեմ տեսել, որ քաղաքացիներն էդքան թանկանոց հեռախոսներ բռնեն ու էդքան ճոխ մեքենաներ կամ անգամ հեծանիվներ քշեն)
7. Մուննաթ-զուննաթ, նվնվոց, ապաթիա, բողոքներ նենց բաներից, որոնցից, կարծում եմ, բողոքել չարժե կամ կարելի է առնվազն ինքնուրույն շտկել (օրինակ՝ երբ ձյուն է գալիս, ու քաղաքապետարանը չի մաքրում: Ասենք, կարելի է բահն առնել ու հարևաններով մաքրել համապատասխան տարածքի ձյունը, ինչը, ի դեպ, շատ եվրոպական երկրներում անում են)
8. Ուրիշների կյանք խցկվելը (խորհուրդներով, բամբասանքներով, դատապարտելով և այլն)
9. Կեղտոտ օդ նաև բառի իսկական իմաստով
10. Համատարած տգիտություն ու խավարասիրություն

Դրականներից.
1. Ժամանցի վայրերի համեմատաբար էժանություն
2. Հեշտ շփվող, իրար հասնող, բաց մարդիկ
3. Արև
4. Համով միրգ-բանջարեղեն
5. Հայերեն խոսելու հնարավորություն
6. Լիքը լավ ընկերներ ու ընտանիքս

Համենայնդեպս, եթե որոշենք ապրել-չապրելը, ապա պիտի ասեմ, որ եթե չլիներ վատ աշխատավարձն ու լիներ մասնագիտական աճի հնարավորություն, ես հաստատ չէի գնա Հայաստանից: Էն մնացած բաներին մի կերպ կհամակերպվեի:

Աթեիստ
30.05.2014, 14:30
Ինչ լավ թեմա է: Լրիվ մեր տան խառնաշփոթին համապատասխան: :))
Ռուբիի նշած դրականն ու բացասականը լրիվ դուր եկան, մանավանդ դրականները: Ես էլ իմը ավելացնեմ: Երեխա ունեցողները ինձ կհասկանան:

1. Իմ երեխան Հայաստանում կսովորի ու կխոսի նույն լեզվով: Ոչ ոք մեզ չի << առաջարկի >> մեկ լեզվով խոսել: Տվյալ դեպքում՝ ոչ մայրենի: Հայաստանում ապրելով նրանք կհասկանան իմ մտածելակերպը, թե ինչը և ինչու է թանկ իմ համար:

2. Ինչքան էլ որ կրթության մակարդակը զարգացած երկրների մակարդակից ցածր լինի, կան բաներ էլ, որ նպաստում են երեխայի նորմալ սովորելուն:



2 կետերի հետ էլ համաձայն չեմ։
1. Ես որ դուրս գնալու մասին մտածում եմ, շատ հենց էն պատճառով, որ չեմ ուզում երեխես ես երկրում մեծանա։ Էս պահին երիտասարդ սերունդը ինչ որ սխալ արժեհամակարգով ա դաստիարակվում։ Ինչքան էլ տունը քո ուզած ձևով դաստիարակես, վաղը դպրոց ա գնալու։

2. Որ գրես, թե ինչն ա նպաստում երեխայի նորմալ սովորելուն, ու որ չկա Հայաստանից դուրս, գրածդ լուրջ կհամարեմ, էս պահին հումորի նման ա՝ նախադասությանդ առաջի ու երկրորդը մասերի կոնտրաստը մեծ ա։



Ֆեյսբուքի քննարկման մեջ ես ինձ սպառեցի :)) Բայց սպասեք ստեղ ավելի համակարգված գրեմ:
Բացասականներից.
1. Քիչ աշխատավարձ (ու սրանից բխող հետևանքներ. ինքնուրույնության բացակայություն, արձակուրդը կազմակերպելու քիչ հնարավորություններ, ընտանիք կազմելու մոտիվացիայի պակաս և այլն)
2. Ապագայի բացակայություն/անհեռանկար լինելը (մասնագիտական ոլորտում աճելու հնարավորության բացակայություն, իսկ եթե նույնիսկ աճես, դա չի գնահատվելու, ի վերջո մնալու ես, լճանաս), որի հիմնական պատճառը.
3. Սխալ մարդիկ սխալ տեղերում (այսինքն՝ կարող ես ունենալ շեֆ, որը քեզնից պակաս կոմպետենտ է)
4. Սխալ չափանիշներով ընթացող մրցակցություն (օրինակ՝ աշխատավայրում ավելի ողջունվում է հետևից մտնոցին, կաշառքը, ծանոթ-բարեկամը, քան գիտելիքի ու փորձի առկայությունը)
5. Համակարգային խնդիրներ (սա երևի առաջին տեղում պիտի դնեի. կրթական, առողջապահական, քաղաքական ահավոր համակարգեր կամ դրանց բացակայություն)
6. Նյութապաշտություն (մարդիկ սարսափելի նյութապաշտ են Հայաստանում. չնայած աղքատությանը, ես ոչ մի երկրում չեմ տեսել, որ քաղաքացիներն էդքան թանկանոց հեռախոսներ բռնեն ու էդքան ճոխ մեքենաներ կամ անգամ հեծանիվներ քշեն)
7. Մուննաթ-զուննաթ, նվնվոց, ապաթիա, բողոքներ նենց բաներից, որոնցից, կարծում եմ, բողոքել չարժե կամ կարելի է առնվազն ինքնուրույն շտկել (օրինակ՝ երբ ձյուն է գալիս, ու քաղաքապետարանը չի մաքրում: Ասենք, կարելի է բահն առնել ու հարևաններով մաքրել համապատասխան տարածքի ձյունը, ինչը, ի դեպ, շատ եվրոպական երկրներում անում են)
8. Ուրիշների կյանք խցկվելը (խորհուրդներով, բամբասանքներով, դատապարտելով և այլն)
9. Կեղտոտ օդ նաև բառի իսկական իմաստով
10. Համատարած տգիտություն ու խավարասիրություն

Դրականներից.
1. Ժամանցի վայրերի համեմատաբար էժանություն
2. Հեշտ շփվող, իրար հասնող, բաց մարդիկ
3. Արև
4. Համով միրգ-բանջարեղեն
5. Հայերեն խոսելու հնարավորություն
6. Լիքը լավ ընկերներ ու ընտանիքս

Համենայնդեպս, եթե որոշենք ապրել-չապրելը, ապա պիտի ասեմ, որ եթե չլիներ վատ աշխատավարձն ու լիներ մասնագիտական աճի հնարավորություն, ես հաստատ չէի գնա Հայաստանից: Էն մնացած բաներին մի կերպ կհամակերպվեի:

Բացասական կետերից լրիվի հետ համաձայն եմ։
Բացասականներից 8-րդը դրական 2-ի հիպերտրոֆիայի արդյունքն ա։ Մեկը մյուսի շարունակությունն ա։
Ու ինձ, որպես հայտնի անջիգյար, ավելի ձեռ ա տալիս, որ էդ 2 կետերից ոչ մեկն էլ չլինի։
Հայերեն խոսելու հնարավորությունը ես ինչ որ դրական բան չեմ համարում, որտևը, որ գնում եմ ռուսաստան, արդեն տրամադրվում եմ, որ շփվելու եմ ռուսերեն։ Ու հայերեն խոսող տեսնելիս ուրախություն չեմ թռվռա։

ՖԲ-ում արդեն գրել եմ, որ ինձ էս երկրում ահավոր զզվեցնում ա սաղ օրենքների վրա թքած վիճակը։ Քաղաքացիները, օրինապահները, օրինաստեղծները, սաղ թքած ունեն օրենքների մեծ մասի վրա։ Ես որ ամբողջ օրը փողոցներն եմ, սաղ օրը աչքիս առաջ են ճանապարհային երթևության օրենքների անտեսումը։

Մ Մ
30.05.2014, 14:37
Էն սուտի հայրենասերներից չեմ լինի, եթե ասեմ, որ Հայաստանը արդեն իսկ էն դրականն ա, որ կարող է պահել յուրաքանչյուրիս մեր երկրում։
Էն պատճառները, որ պահում ա մեզ մեր երկրում՝ քիչ են, բայց շատ սիրելի են ու անփոխարինելի։ Ինձ էտ քիչն ա պահում էս երկրում .. էտ քչի մեջ մտնում ա անսահման սերը ՀԱՅ-ի կերպի հանդեպ (լեզու, մշակույթ, հուղն ու ջուրը ... քո անձի պատմությունը, հիշողություններ, մանկություն, պատանեկություն, ընկերներ, հարազատներ ... ամբողջը դու ես, դու չես կարա ուղղակի թողնես ու հեռանաս, հեռանաս քո իսկ կյանքի կարևոր էջերից, ջնջես էն սենտիմենտալ զգացողությունները, որ կապում ա քեզ քո երկրին)։ Պահում ա քեզ վստահությունը, որ քո երկիրն ա, դու իրա մի մասնիկն ես, պահում ա քեզ էստեղի հանգիստ կյանքը, քո սիրելիներն են քեզ պահում էստեղ, որոնց հետ միախմբված ազգ ենք դառնում (չեմ ասում պետություն, այլ՝ ԱԶԳ, ՀԱՅ)։ Պահում ա մարդու հոգու համար առաջնային, բայց գոյատևման համար երկրորդական պատճառներ։ Իսկ այ գոյատևման, ապրելու, Արարելու, աշխատելու, ստեղծելու համար ռեսուրսները ոչ բոլորին են բավականացնում.. էտ վատ ա, էտ հայրենիքը լքելու մեծագույն պատճառն ա, քո ընտանիքը պահելու, ընտանիքիդ պահանջները բավարարելու, ինչի մենակ ընտանիքի, քո սեփական անձին լավ, արժանի պահելու համար են լքում, հեռանում։ Ոչ մեկ ուղղակի չի գնացել/գնում, սոցիալական պայմաններն են դրդել, իրանք դժվարությամբ են արմատախիլ եղել մայր հողից ... իմ համար ցավոտ ա, ես վատ եմ զգում, որ գնում են, որ մերկացնում են երկիրը, առանց հագուստի ա մնում մեր Հայաստանը (յուրաքանչյուր մարդ երկրի մի մասն ա, հագուստի մի մասնիկն ա, մի կտորը), դատարկվում ա, մերկանում ա ...

Հ.Գ. feeling։ մելամաղձոտ շարադրություն ...:this

StrangeLittleGirl
30.05.2014, 15:12
Բացասական կետերից լրիվի հետ համաձայն եմ։
Բացասականներից 8-րդը դրական 2-ի հիպերտրոֆիայի արդյունքն ա։ Մեկը մյուսի շարունակությունն ա։
Ու ինձ, որպես հայտնի անջիգյար, ավելի ձեռ ա տալիս, որ էդ 2 կետերից ոչ մեկն էլ չլինի։
Հայերեն խոսելու հնարավորությունը ես ինչ որ դրական բան չեմ համարում, որտևը, որ գնում եմ ռուսաստան, արդեն տրամադրվում եմ, որ շփվելու եմ ռուսերեն։ Ու հայերեն խոսող տեսնելիս ուրախություն չեմ թռվռա։

ՖԲ-ում արդեն գրել եմ, որ ինձ էս երկրում ահավոր զզվեցնում ա սաղ օրենքների վրա թքած վիճակը։ Քաղաքացիները, օրինապահները, օրինաստեղծները, սաղ թքած ունեն օրենքների մեծ մասի վրա։ Ես որ ամբողջ օրը փողոցներն եմ, սաղ օրը աչքիս առաջ են ճանապարհային երթևության օրենքների անտեսումը։
Արտ, ինչ-որ իմաստով համաձայն եմ, որ ութը երկրորդի հիպերտրոֆիան ա, ինչ-որ իմաստով՝ չէ: Մաքուր հիպերտրոֆիկ դրսևորումը կարա ներվայնացնող լինի, բայց տանելի ա, երբ մտածում ես՝ ոչինչ, թող խոսի, ինքը մեկ ա իմ լավն ա ուզում: Նայի, օրինակ մամաս շատ ա իմ կյանքի մեջ խցկվում, բայց ես դրանից աշխատում եմ չնեղվել, որովհետև իրա միակ ուզածն էն ա, որ ինձ լավ լինի: Բայց կան նաև ուրիշի կյանքի մեջ խցկվելու դրսևորումներ, երբ մոտիվացիան ոչ թե դիմացինի լավ լինելն ա, այլ սեփական դիրքերը հաստատելը, դիմացինից խելոք երևալն ու անպայման վստահանալը, որ դու դիմացինից շատ բան գիտես: Վառ օրինակն էն ա, երբ Անկախում ինձ հետ հարցազրույցից հետո լիքը մարդիկ թռան դեմքիս ու սկսեցին ասել, թե՝ ինչի՞ ա քեզ թվում, որ արտասահմանում կրթություն ես ստացել, քեզ Հայաստանում պիտի գործ տան, կամ՝ չէի՞ր կարա նենց մասնագիտություն ընտրեիր, որ Հայաստանում պահանջարկ ունենար: Էստեղ էդ մարդիկ բառիս բուն իմաստով խցկվում են իմ կյանքի մեջ, չունեն օգնելու, հասնելու նպատակ, այլ մենակ խրատում են ու իրենց ճիշտը փորձում վզիս փաթաթել:

Ինչ վերաբերում ա երկուսի բացակայությանը, ապա դրա հետ էլ էնքան էլ համաձայն չեմ: Մենք էնքան սովոր ենք Հայաստանի ջերմ միջավայրին, որ մեկի հետ ծանոթանալուց երկու րոպե հետո կարող ես հետը մի լավ ուրախանալ, որ հաճախ չենք պատկերացնում, թե դրսում դա ինչպես ա: Նախ, չկա նենց մարդ, որ կարա առանց մյուս մարդկանց ապրի, նույնիսկ ամենածայրահեղ ինտրովերտները: Հետո, շրջապատ ստեղծելը բավական բարդ գործ ա շատ երկրներում, երկար քրտնաջան աշխատանք ա պահանջում: Իսկ եթե դու ուզում ես ոչ թե քեզ նման էքսպատների, այլ տեղացիների մեջ ինտեգրվել, էդ աշխատանքի ծավալը մի քանի անգամ ավելի ծանր ա դառնում:

Հայերեն խոսելու մասով... նորից, Հայաստանում հայերեն խոսելը շատ բնական ա թվում, ու մտածում ես՝ դրա դրականը որն ա: Բայց հայերենը մեր մայրենի լեզուն ա: Ապրելով դրսում՝ դու ամեն օր խոսում ես օտար լեզվով: Հա, լավ ա, օրեցօր էդ լեզուն ավելի լավ կիմանաս, բայց հետո հանկարծ հայերենի պահանջ ա առաջանում: Էդ անբացատրելի բան ա, բայց շատ-շատերի մոտ ա տենց լինում, ոչ միայն հայերի: Անգամ Դանիայի գերմանացիներն են ասում, որ իրանց համար երջանկություն ա, երբ աշխատանքային թիմում գերմանացի ա լինում, հետները գերմաներեն են խոսում: Ու հենց էս պատճառով աշխատում եմ կողքս մի քանի հայ ընկերներ ունենալ, բայց ոչ միշտ ու ոչ ամեն տեղ ա դա հնարավոր՝ հաշվի առնելով հայերի որակը զանազան երկրներում:

Աթեիստ
30.05.2014, 15:17
Ձենս տաք տեղից ա գալիս, որտև ես ուր էլ գնամ, ընտանիքիս հետ եմ գնալու, էդ քեզ համ շփվեղ ու հոգ տանող, համ էլ հայերեն խոսող :-)

StrangeLittleGirl
30.05.2014, 15:19
Ձենս տաք տեղից ա գալիս, որտև ես ուր էլ գնամ, ընտանիքիս հետ եմ գնալու, էդ քեզ համ շփվեղ ու հոգ տանող, համ էլ հայերեն խոսող :-)

Հա, էդ կա: Բայց չգիտեմ, շփման տեսանկյունից անգամ ընտանիքով գնացողներն են դժգոհում, որ իրենց կին/ամուսին/երեխաներից բացի ոչ ոք չունեն շփվելու: Ամեն դեպքում, էս թեմայով ես շատ բան չեմ կարող ասել, թող ընտանիքով գնացածներն արտահայտվեն:

Յոհաննես
30.05.2014, 15:35
Ես ցանկանում եմ հեռանալ Հայաստանից,քանի որ ստեղ մարդ չկա որի հետ կարելի է նորմալ շփվել(չէ,լավ կան,բայց շատ քիչ են),մեր հասարակության մեծամասնությունը տգետներ են,իրանց հետ ընդհանուր բան չկա:Անգամ հեղափոխությունը չի փրկի,որ մնաս ու պայքարես:(սրան գումարած StrangeLittleGirl-ի թվարկած բացասական կողմերը)
Մյուս կողմից էլ ես ինձ լավ գիտեմ,հենց գնամ Եվրոպա,կսկսեմ իրանցից դժգոհել ու վերջնականապես կհիասթափվեմ մարդկությունից:Հենց էդ պատճառով էլ ես իմ գլխի ճարը շուտվանից եմ տեսել,2 հատ թուփ վերցնում եմ ու գնում եմ քարանձավ :)

Ուլուանա
30.05.2014, 17:18
Բյուրի ու Ռուբիի գրածներին լրիվ համաձայն եմ։ Մի երկու բան էլ ավելացնեմ։

Դրականներից.

1. տարածքային հասանելիությունը։
Սա էն բաներից է, որ մինչև ուրիշը չտեսնես, երբեք չես նկատի ու չես գնահատի։ Փոքր երկրի մեծ առավելություններից է։ Հայաստանում, ըստ էության, հեռու տեղեր չկան, ամեն ինչ ձեռքի տակ է։ Նույնիսկ ամենահեռու համարվող տեղերն իրականում ահագին մոտիկ են ու հասանելի, պարզապես մենք դա չենք գնահատում, որովհետև հեռուն չենք տեսել, այսինքն՝ ովքեր որ տեսել են մոտիկից, երևի կգնահատեն, քանի դեռ սովորական չի դարձել :))։ Մենակ էն, որ Երևանի ամենահեռավոր ծայրամասից կենտրոն հասնել հնարավոր է ամենաշատը կես ժամում, արդեն շատ բան է ասում։ Օրինակ, ԱՄՆ–ում շատերն ամեն օր աշխատանքի վայր հասնելու համար ճանապարհի վրա մեկ ժամ կարող են ծախսել ու դա նորմալ համարել, նույնիսկ մի քաղաքի ներսում։ Էլ չեմ ասում, որ համեմատաբար փոքր քաղաքում ապրելն ու նույն քաղաքում աշխատելը բարեբախտություն է համարվում։ Փոքր ասելով՝ նկատի ունեմ Երևանից փոքր, բայց շատ չէ։ Իսկ մեզ համար Երևանի ծայրամասից կենտրոն հասնելը ահագին երկար ճանապարհ է թվում։

2. ժամանակային հասանելիությունը
Հայաստանում միշտ կարելի է զանգել ինչ–որ ընկերոջ/ընկերուհու ու տեղում առաջարկել, օրինակ, «իջնել քաղաք զբոսնելու» կամ հավաքվել էսինչ տեղում։ Կես ժամ–մի ժամում կարելի է մի խումբ մարդ հավաքել ու հավես ժամանակ անցկացնել։ Փորձեք նույնն անել ԱՄՆ–ում (կարծում եմ՝ Եվրոպայում էլ է նույնը), ոչ մեկի չեք կարողանա «բերման ենթարկել» :))։ Հանդիպման համար պիտի առնվազն մի շաբաթ առաջ պայմանավորվես, հաճախ՝ երկու շաբաթ առաջ։ Մի խոսքով՝ սպոնտան հանդիպումներ կազմակերպելը գործնականում ֆանտաստիկայի ոլորտից է։

StrangeLittleGirl
30.05.2014, 17:24
Բյուրի ու Ռուբիի գրածներին լրիվ համաձայն եմ։ Մի երկու բան էլ ավելացնեմ։

Դրականներից.

1. տարածքային հասանելիությունը։
Սա էն բաներից է, որ մինչև ուրիշը չտեսնես, երբեք չես նկատի ու չես գնահատի։ Փոքր երկրի մեծ առավելություններից է։ Հայաստանում, ըստ էության, հեռու տեղեր չկան, ամեն ինչ ձեռքի տակ է։ Նույնիսկ ամենահեռու համարվող տեղերն իրականում ահագին մոտիկ են ու հասանելի, պարզապես մենք դա չենք գնահատում, որովհետև հեռուն չենք տեսել, այսինքն՝ ովքեր որ տեսել են մոտիկից, երևի կգնահատեն, քանի դեռ սովորական չի դարձել :))։ Մենակ էն, որ Երևանի ամենահեռավոր ծայրամասից կենտրոն հասնել հնարավոր է ամենաշատը կես ժամում, արդեն շատ բան է ասում։ Օրինակ, ԱՄՆ–ում շատերն ամեն օր աշխատանքի վայր հասնելու համար ճանապարհի վրա մեկ ժամ կարող են ծախսել ու դա նորմալ համարել, նույնիսկ մի քաղաքի ներսում։ Էլ չեմ ասում, որ համեմատաբար փոքր քաղաքում ապրելն ու նույն քաղաքում աշխատելը բարեբախտություն է համարվում։ Փոքր ասելով՝ նկատի ունեմ Երևանից փոքր, բայց շատ չէ։ Իսկ մեզ համար Երևանի ծայրամասից կենտրոն հասնելը ահագին երկար ճանապարհ է թվում։

2. ժամանակային հասանելիությունը
Հայաստանում միշտ կարելի է զանգել ինչ–որ ընկերոջ/ընկերուհի ու տեղում առաջարկել, օրինակ, «իջնել քաղաք զբոսնելու» կամ հավաքվել էսինչ տեղում։ Կես ժամ–մի ժամում կարելի է մի խումբ մարդ հավաքել ու հավես ժամանակ անցկացնել։ Փորձեք նույնն անել ԱՄՆ–ում (կարծում եմ՝ Եվրոպայում էլ է նույնը), ոչ մեկի չեք կարողանա «բերման ենթարկել» :))։ Հանդիպման համար պիտի առնվազն մի շաբաթ առաջ պայմանավորվես, հաճախ՝ երկու շաբաթ առաջ։ Մի խոսքով՝ սպոնտան հանդիպումներ կազմակերպելը գործնականում ֆանտաստիկայի ոլորտից է։

Ան, էկել եմ հետդ չհամաձայնելու :))
Առաջին կետի հետ համաձայն եմ, բայց դա մենակ Հայաստանին բնորոշ չի, գրեթե բոլոր եվրոպական երկրներում էդ վիճակն ա, քաղաքից քաղաք հեռու-մոտիկի գաղափարներն էլ տարբեր են:
Իսկ երկրորդ կետը ես ահավոր մեծ մինուս եմ համարում մի այլ տեսանկյունից. սպոնտան հանդիպումներ կազմակերպելը որքան հեշտ ա Հայաստանում, նույնքան հեշտ ա դրանք սպոնտան քենսըլ անելը: Անձամբ ես կնախընտրեի մի շաբաթ առաջ պլանավորել ու իմանալ, որ հաստատ էդ հանդիպումը տեղի ա ունենալու, քան հանդիպումից տասնհինգ րոպե առաջ զանգ ստանալ, թե՝ հավես չկա քաղաք իջնելու, անձրև ա գալիս: Ես դրանից ահավոր ներվայնանում էի:

Vardik!
30.05.2014, 17:33
2 կետերի հետ էլ համաձայն չեմ։
1. Ես որ դուրս գնալու մասին մտածում եմ, շատ հենց էն պատճառով, որ չեմ ուզում երեխես ես երկրում մեծանա։ Էս պահին երիտասարդ սերունդը ինչ որ սխալ արժեհամակարգով ա դաստիարակվում։ Ինչքան էլ տունը քո ուզած ձևով դաստիարակես, վաղը դպրոց ա գնալու։

2. Որ գրես, թե ինչն ա նպաստում երեխայի նորմալ սովորելուն, ու որ չկա Հայաստանից դուրս, գրածդ լուրջ կհամարեմ, էս պահին հումորի նման ա՝ նախադասությանդ առաջի ու երկրորդը մասերի կոնտրաստը մեծ ա։



Բայց դրսում էլ ինչ ձև ուզում ես դաստիարակի, էլի դպրոց ա գնալու, չէ՞: Թե՞ կարծիք կա, որ դրսում շրջապատն ավելի լավ ա, քան Հայաստանում: Համ էլ, ուր էլ գնա, երեխան ընտանիքից վերցրածն իր հետ է տանում:

Երկրորդ կետի հետ կապված ես հումոր չեմ տեսնում, ու՞ր ա: Էլի էմ ասում, ինչքան էլ բողոքենք Հայաստանի կրթության ցածր մակարդակից, մեկա, բաներ կան, որ հենց նպաստում են սովորելուն: Ավելի ճիշտ՝ ձևավորում են կրթվելու ձգտում: Երիտասարդների մեծամասնությունը զբաղմունքի բացակայությունը լրացնում է սովորելով: Մի մասն էլ կենսամակարդակի բարելավումն ա կապում կրթության հետ: Հա, չեմ մոռանում էն մի մասին, որը նախընտրում ա ոչինչ չանել ու փողոցները չափել: Բայց էդ խումբն էլ ամեն տեղ կա: Ու դրսում ինչքան էլ հաջողությունների հասնենք, չպիտի մոռանանք, որ հիմքը Հայաստանից ենք տարել: Ու նաև չժխտենք որ կան շատ մարդիկ, ովքեր իրենց կրթությունն ստացել են Հայաստանում, բայց շատ լավ մասնագետներ են:

Ուլուանա
30.05.2014, 17:34
Ան, էկել եմ հետդ չհամաձայնելու :))
Առաջին կետի հետ համաձայն եմ, բայց դա մենակ Հայաստանին բնորոշ չի, գրեթե բոլոր եվրոպական երկրներում էդ վիճակն ա, քաղաքից քաղաք հեռու-մոտիկի գաղափարներն էլ տարբեր են:
Հա, ես չեմ ասում՝ մենակ Հայաստանին ա բնորոշ, բայց կարծեմ թեման չի էլ պահանջում, որ հենց մենակ Հայաստանին բնորոշ դրական կողմերը գրենք։ Թեման Հայաստանի մասին ա, Հայաստանի մասին ենք գրում։ Իսկ հաշվի առնելով, որ Եվրոպայում երկրների մեծ մասը Հայաստանից անհամեմատ ավելի մեծ են, ինձ թվում ա՝ հանգիստ կարելի ա սա նշել որպես դրական կողմ՝ հակադրելով Եվրոպային ու ԱՄՆ–ին։


Իսկ երկրորդ կետը ես ահավոր մեծ մինուս եմ համարում մի այլ տեսանկյունից. սպոնտան հանդիպումներ կազմակերպելը որքան հեշտ ա Հայաստանում, նույնքան հեշտ ա դրանք սպոնտան քենսըլ անելը: Անձամբ ես կնախընտրեի մի շաբաթ առաջ պլանավորել ու իմանալ, որ հաստատ էդ հանդիպումը տեղի ա ունենալու, քան հանդիպումից տասնհինգ րոպե առաջ զանգ ստանալ, թե՝ հավես չկա քաղաք իջնելու, անձրև ա գալիս: Ես դրանից ահավոր ներվայնանում էի:
Դե, էդ արդեն քո անձնական նախընտրությունն ա։ Համոզված եմ, որ մարդկանց մեծ մասի համար դա ամեն դեպքում պլյուս ա՝ նույնիսկ նշածդ թերությամբ հանդերձ։ Ի դեպ, եթե մեկը փոշմանել ա ու չի գալիս, էդ նույն հասանելիության շնորհիվ դու հանգիստ կարող ես նրա փոխարեն մեկ ուրիշին գտնել :))։

StrangeLittleGirl
30.05.2014, 17:48
Հա, ես չեմ ասում՝ մենակ Հայաստանին ա բնորոշ, բայց կարծեմ թեման չի էլ պահանջում, որ հենց մենակ Հայաստանին բնորոշ դրական կողմերը գրենք։ Թեման Հայաստանի մասին ա, Հայաստանի մասին ենք գրում։ Իսկ հաշվի առնելով, որ Եվրոպայում երկրների մեծ մասը Հայաստանից անհամեմատ ավելի մեծ են, ինձ թվում ա՝ հանգիստ կարելի ա սա նշել որպես դրական կողմ՝ հակադրելով Եվրոպային ու ԱՄՆ–ին։
Չէ, դրանով Հայաստանը Եվրոպային չի հակադրվում: Դեռ հակառակը, Եվրոպան էդ իմաստով ավելի շահեկան վիճակում ա, որովհետև նույն հեռավորությունները շատ հարմար տրանսպորտով կարելի ա անցնել: Իսկ Հայաստանում երբ հիշում ես ինչքան սարսափելի ա Երևան-Կապան ճանապարհը, աշխատում ես խուսափել դա անցնելուց: Բացի դրանից, Եվրոպայում նույն քաղաքում ապրելն ու աշխատելը բարեբախտություն չի, նորմա ա: Դեռ շատ քաղաքներում, եթե աշխատավայրի ու տան միջև հեռավորությունը գերազանցում ա 10 կմ-ը, վայ-վույ են անում, թե էս ինչ հեռու ես ապրում (իհարկե, էստեղ երևի մենակ Փարիզն ու Լոնդոնն են բացառություն, մի քիչ էլ Բեռլինը):



Դե, էդ արդեն քո անձնական նախընտրությունն ա։ Համոզված եմ, որ մարդկանց մեծ մասի համար դա ամեն դեպքում պլյուս ա՝ նույնիսկ նշածդ թերությամբ հանդերձ։ Ի դեպ, եթե մեկը փոշմանել ա ու չի գալիս, էդ նույն հասանելիության շնորհիվ դու հանգիստ կարող ես նրա փոխարեն մեկ ուրիշին գտնել :))։

Ան, եթե չխորանայի էս հարցի մեջ, գուցե դրա պլյուս կողմն էլ գտնեի, բայց դրա պատճառը մարդկանց բառադիությունն ա, կարգավորված կյանք չունենալը, ինչը, իմ կարծիքով, ահավոր բացասական երևույթ ա: Մարդիկ լուրջ չեն վերաբերվում դիմացինի ժամանակին, մտածում են՝ կարան արխային ուշանան, չգան հանդիպման՝ դրա մասին վերջին վայրկյանին ասելով կամ նույնիսկ վերջին վայրկյանին պայմանավորվեն՝ առանց հաշվի առնելու, որ տվյալ անձը լիքը ուրիշ գործեր ունի: Համենայնդեպս, իմ կյանքում սպոնտան հանդիպումները մինիմումի էի հասցրել, ու դա, կարծում եմ, շատ լավ էր:

Ուլուանա
30.05.2014, 17:54
Չէ, դրանով Հայաստանը Եվրոպային չի հակադրվում: Դեռ հակառակը, Եվրոպան էդ իմաստով ավելի շահեկան վիճակում ա, որովհետև նույն հեռավորությունները շատ հարմար տրանսպորտով կարելի ա անցնել: Իսկ Հայաստանում երբ հիշում ես ինչքան սարսափելի ա Երևան-Կապան ճանապարհը, աշխատում ես խուսափել դա անցնելուց: Բացի դրանից, Եվրոպայում նույն քաղաքում ապրելն ու աշխատելը բարեբախտություն չի, նորմա ա: Դեռ շատ քաղաքներում, եթե աշխատավայրի ու տան միջև հեռավորությունը գերազանցում ա 10 կմ-ը, վայ-վույ են անում, թե էս ինչ հեռու ես ապրում (իհարկե, էստեղ երևի մենակ Փարիզն ու Լոնդոնն են բացառություն, մի քիչ էլ Բեռլինը):
Ես հիմնականում ԱՄՆ–ի մասին էի ասում, իսկ ԱՄՆ–ում տենց ա։ Համենայնդեպս, մեր ծանոթների մեջ համարյա չկան մարդիկ, ովքեր նույն քաղաքում են ապրում ու աշխատում։

StrangeLittleGirl
30.05.2014, 17:57
Ես հիմնականում ԱՄՆ–ի մասին էի ասում, իսկ ԱՄՆ–ում տենց ա։ Համենայնդեպս, մեր ծանոթների մեջ համարյա չկան մարդիկ, ովքեր նույն քաղաքում են ապրում ու աշխատում։

Հա, ԱՄՆ-ի պահով համաձայն եմ: Բայց Եվրոպայում բավական արտառոց երևույթ ա տարբեր քաղաքներում ապրել-աշխատելը (մանավանդ ամերիկյան հեռավորություններով):

Elea
30.05.2014, 18:37
դրական կողմեր՝
1.հրաշալի բնություն
2.մաքուր օդ
3.համեղ և որակյալ ուտելիք
4.մարդկանց պարզ բնավորություն
5.բազմաթիվ տոնական և հանգստյան օրեր ունենք
6.կանանց միամսյակ
7.անկեղծ ու սրտանց ուրախանալու կարողություն
8.ամուր ընտանիքներ
9.ճիշտ է քիչ ենք վաստակում բայց այդ քչով էլ ամեն ինչ հասցնելու ենք
10.գեղեցիկ կանայք
11.մեր եկեղեցիները

Յոհաննես
30.05.2014, 19:30
դրական կողմեր՝
1.հրաշալի բնություն
2.մաքուր օդ
3.համեղ և որակյալ ուտելիք
4.մարդկանց պարզ բնավորություն
5.բազմաթիվ տոնական և հանգստյան օրեր ունենք
6.կանանց միամսյակ
7.անկեղծ ու սրտանց ուրախանալու կարողություն
8.ամուր ընտանիքներ
9.ճիշտ է քիչ ենք վաստակում բայց այդ քչով էլ ամեն ինչ հասցնելու ենք
10.գեղեցիկ կանայք
11.մեր եկեղեցիները

2-վերացրել է
3-Վերացել է
4-ոչ թե բնավորությունն է պարզ,այլ իրանք են պարզունակ
5-էդքան անաշխատանքային օրերը,մեր նման փոքր երկրի համար լավ չէ
6-էդ միամսիակի ընթացքում էն հարբած ամուսինը կնոջը չի՞ ծեծում
7-չէ-չէ-չէ,ուտելու-փոր լցնելու կարողություն,թե չէ մենք դուդուկ ազգ ենք
8-հա, շատ ամուր, 365 օր լարված մթնոլորտը իրոք ամրացնում է տունը
9-Դեպի ապհով Հայաստան
10-ու՞ր են :o
11-սրա լավ կողմը իմ համար անհայտ է :)

Վիշապ
30.05.2014, 20:40

3. Սխալ մարդիկ սխալ տեղերում (այսինքն՝ կարող ես ունենալ շեֆ, որը քեզնից պակաս կոմպետենտ է)

4. Սխալ չափանիշներով ընթացող մրցակցություն (օրինակ՝ աշխատավայրում ավելի ողջունվում է հետևից մտնոցին, կաշառքը, ծանոթ-բարեկամը, քան գիտելիքի ու փորձի առկայությունը)

10. Համատարած տգիտություն ու խավարասիրություն




Երևի թե Բյուրակնի էս նշած այս կետերն են մնացած բոլոր պրոբլեմների պատճառը։
Այկ կերպ ասած, Հայաստանը կառավարում են հիմնականում բթամիտները, որոնք տեղով կատարյալ աղետ ու փորձանք են Հայաստանի համար։
Իսկ բթամտությունը Հայաստանում տարածվում է սննդի միջոցով… էհ, կներեք, ինչ եմ ասում… ուզում էի ասել, որ հնարավոր է, մեր հայկական սնունդը այդքան էլ առողջարար չի ուղեղի բջիջների նորմալ աշխատանքի համար, հայերս հաց, երշիկ, կարագ, միս ավելի շատ ենք ուտում, քան բանջարեղեն։ Ու հայերս խնջույքներ շատ ենք սիրում ու խնջույքների ժամանակ սիրում ենք շատ ուտել… Ու հայերս հիմնականում սպորտով չենք սիրում զբաղվել։ Բայց կարող ա մենակ կեղտոտ օդն ա պատճառը, եսի՞մ :8

Աթեիստ
30.05.2014, 22:43
Բայց դրսում էլ ինչ ձև ուզում ես դաստիարակի, էլի դպրոց ա գնալու, չէ՞: Թե՞ կարծիք կա, որ դրսում շրջապատն ավելի լավ ա, քան Հայաստանում: Համ էլ, ուր էլ գնա, երեխան ընտանիքից վերցրածն իր հետ է տանում:

Չգիտեմ խի, ինձ թվում ա (առանց որևէ հիմքի), որ Եվրոպայում երեխաներն ավելի դաստիարակված են մեծանում։
Ասենք ստեղ որ տատը 3 տարեկան երեխուն ավտոբուսում նստացնում ա կողքը, առանձին նստատեղ զբաղեցնելով, էդ երեխեն ի՞նչ պտի մեծանա (էծանա)։ Ինձ թվում ա նման եզ տատիկները (մայրիկները), որոնք իդեպ ինձ շատ ավելի հաճախ են հանդիպում, քան կսպասեի, Եվրոպաներում քիչ են։


Երկրորդ կետի հետ կապված ես հումոր չեմ տեսնում, ու՞ր ա: Էլի էմ ասում, ինչքան էլ բողոքենք Հայաստանի կրթության ցածր մակարդակից, մեկա, բաներ կան, որ հենց նպաստում են սովորելուն: Ավելի ճիշտ՝ ձևավորում են կրթվելու ձգտում: Երիտասարդների մեծամասնությունը զբաղմունքի բացակայությունը լրացնում է սովորելով: Մի մասն էլ կենսամակարդակի բարելավումն ա կապում կրթության հետ: Հա, չեմ մոռանում էն մի մասին, որը նախընտրում ա ոչինչ չանել ու փողոցները չափել: Բայց էդ խումբն էլ ամեն տեղ կա: Ու դրսում ինչքան էլ հաջողությունների հասնենք, չպիտի մոռանանք, որ հիմքը Հայաստանից ենք տարել: Ու նաև չժխտենք որ կան շատ մարդիկ, ովքեր իրենց կրթությունն ստացել են Հայաստանում, բայց շատ լավ մասնագետներ են:

Այսինքն պտի ուրախանա՞նք, որ երեխաները 12 տարի սովորելուց հետո դպրոցից դուրս են գալիս մեկ ժամանակվա 10-րդ դասարանցու կես գիտելիքներով, բայց «Հայ եկեղեցու պատմություն» սովորած։ Կամ որ ԲՈւՀ ավարտում են մենակ դիպլոմի խաթր, որտև դա
Չգիտեմ, դու ոնց, բայց ես դեռ են համոզմունքին եմ, որ էդ տարիներին դպրո՛ցն ու ԲՈ՛ւՀը պետք ա սովորեցնեն, ոչ թե նենց անեն, որ մարդը զբաղվի ինքնակրթությամբ։

Elea
30.05.2014, 23:19
2-վերացրել է
3-Վերացել է
4-ոչ թե բնավորությունն է պարզ,այլ իրանք են պարզունակ
5-էդքան անաշխատանքային օրերը,մեր նման փոքր երկրի համար լավ չէ
6-էդ միամսիակի ընթացքում էն հարբած ամուսինը կնոջը չի՞ ծեծում
7-չէ-չէ-չէ,ուտելու-փոր լցնելու կարողություն,թե չէ մենք դուդուկ ազգ ենք
8-հա, շատ ամուր, 365 օր լարված մթնոլորտը իրոք ամրացնում է տունը
9-Դեպի ապհով Հայաստան
10-ու՞ր են :o
11-սրա լավ կողմը իմ համար անհայտ է :)

2.դե եթե Հայաստան ասելով նկատի ունենք Երևանը գուցե....
3.չի վերացել, այլ դրա կողքին հայտնվել է անորակ ու անհամ որոնք ոմանք չեն տարբերում
4.Ձեզ են հանդիպել միայն պարզունակներ
5.նախ դրանք անաշխատանքային օրեր չեն, այլ տոն օրեր են և շատերի համար մեծ նշանակություն ունեն, իսկ երկրի համար լավ չէ ասելով ի՞նչ նկատի ունեք
6.ոչ հարբած ամուսինը միշտ է ծեծում
7.այո մենք սիրում ենք համեղ ուտել, իսկ թե ուրախանալու կարողություն Ձեր մոտ ասոցացվում է փոր լցելու կարողության հետ ոչինչ չեմ կարող ասել.... ժող. ասացվածք կա ամեն մարկ իր աշինով է չափում.... 8. ամուր է, լարված մթնոլորտ ցանկացած ընտանիքում էլ լինում է, սակայն խելացի և հավասարակշռված հայ ամուսիններ միշտ կարողանում են իրենց ընտանիքը ամուր պահել և ընտրում են զիջել և ոչ թե ամուսնալուծվել
9.համենայն դեպս քչից էլ ենք գոհ, թե չէ լինի, չլինի միշտ չգոհ
10.ամենուրեք.... գեղեցիկը պետք է ունենալ ներսում, դրսին տեսնելու համար
11.պատմություն կարդացեք հայտնի կդառնան


.....իսկ ի՞նչ կա որից գոհ Դուք

Vardik!
30.05.2014, 23:40
Այսինքն պտի ուրախանա՞նք, որ երեխաները 12 տարի սովորելուց հետո դպրոցից դուրս են գալիս մեկ ժամանակվա 10-րդ դասարանցու կես գիտելիքներով, բայց «Հայ եկեղեցու պատմություն» սովորած։ Կամ որ ԲՈւՀ ավարտում են մենակ դիպլոմի խաթր, որտև դա
Չգիտեմ, դու ոնց, բայց ես դեռ են համոզմունքին եմ, որ էդ տարիներին դպրո՛ցն ու ԲՈ՛ւՀը պետք ա սովորեցնեն, ոչ թե նենց անեն, որ մարդը զբաղվի ինքնակրթությամբ։

Ինքնակրթության մասին բառ չեմ ասել, ախր: Հա, ես էլ եմ էն համոզմուքին, որ ամեն բան պետք է իր նպատակին ծառայի, իհարկե:
Այ, որ վերևում ասված << սխալ մարդիկ սխալ տեղում>> վիճակը չլնի, շատ բան ուրիշ կլնի:

Աթեիստ
30.05.2014, 23:44
Վարդիկ ջան, դրա համար առաջին պատախսանիս մեջ խնդրեցի բացատրել թե ինչ ի նկատի ունես։

Գրում ես, որ կրթական համակարգը լավը չի, բայց երիտասարդները ազատ ժամանակը լրացնում են սովորելով։ Հիմի վատ համակարգում են սովորո՞ւմ (աբսուրդ, եթե կրթական համակարգը սովորեցնում ա, ուրեմն լավն ա), թե՞ ինքնակրթվում են (ասում ես սրա հետ էլ չէիր)։

մարիօ
30.05.2014, 23:50
2.դե եթե Հայաստան ասելով նկատի ունենք Երևանը գուցե....
3.չի վերացել, այլ դրա կողքին հայտնվել է անորակ ու անհամ որոնք ոմանք չեն տարբերում
4.Ձեզ են հանդիպել միայն պարզունակներ
5.նախ դրանք անաշխատանքային օրեր չեն, այլ տոն օրեր են և շատերի համար մեծ նշանակություն ունեն, իսկ երկրի համար լավ չէ ասելով ի՞նչ նկատի ունեք
6.ոչ հարբած ամուսինը միշտ է ծեծում
7.այո մենք սիրում ենք համեղ ուտել, իսկ թե ուրախանալու կարողություն Ձեր մոտ ասոցացվում է փոր լցելու կարողության հետ ոչինչ չեմ կարող ասել.... ժող. ասացվածք կա ամեն մարկ իր աշինով է չափում.... 8. ամուր է, լարված մթնոլորտ ցանկացած ընտանիքում էլ լինում է, սակայն խելացի և հավասարակշռված հայ ամուսիններ միշտ կարողանում են իրենց ընտանիքը ամուր պահել և ընտրում են զիջել և ոչ թե ամուսնալուծվել
9.համենայն դեպս քչից էլ ենք գոհ, թե չէ լինի, չլինի միշտ չգոհ
10.ամենուրեք.... գեղեցիկը պետք է ունենալ ներսում, դրսին տեսնելու համար
11.պատմություն կարդացեք հայտնի կդառնան


.....իսկ ի՞նչ կա որից գոհ Դուք
Ես էս հազար տարի ա կարդում ու ուսումնասիրում եմ պատմություն, բայց վսյո տկի հլը հայտնի չի: :think էդ դուք որտե՞ղ եք է տեսնում:

Յոհաննես
31.05.2014, 00:20
2.դե եթե Հայաստան ասելով նկատի ունենք Երևանը գուցե....
3.չի վերացել, այլ դրա կողքին հայտնվել է անորակ ու անհամ որոնք ոմանք չեն տարբերում
4.Ձեզ են հանդիպել միայն պարզունակներ
5.նախ դրանք անաշխատանքային օրեր չեն, այլ տոն օրեր են և շատերի համար մեծ նշանակություն ունեն, իսկ երկրի համար լավ չէ ասելով ի՞նչ նկատի ունեք
6.ոչ հարբած ամուսինը միշտ է ծեծում
7.այո մենք սիրում ենք համեղ ուտել, իսկ թե ուրախանալու կարողություն Ձեր մոտ ասոցացվում է փոր լցելու կարողության հետ ոչինչ չեմ կարող ասել.... ժող. ասացվածք կա ամեն մարկ իր աշինով է չափում.... 8. ամուր է, լարված մթնոլորտ ցանկացած ընտանիքում էլ լինում է, սակայն խելացի և հավասարակշռված հայ ամուսիններ միշտ կարողանում են իրենց ընտանիքը ամուր պահել և ընտրում են զիջել և ոչ թե ամուսնալուծվել
9.համենայն դեպս քչից էլ ենք գոհ, թե չէ լինի, չլինի միշտ չգոհ
10.ամենուրեք.... գեղեցիկը պետք է ունենալ ներսում, դրսին տեսնելու համար
11.պատմություն կարդացեք հայտնի կդառնան


.....իսկ ի՞նչ կա որից գոհ Դուք
Մի քանի կետեր կան,որ դրանց անրադառնալը լրիվ անիմաստ եմ համարում:
3.Ես գեղացի,հողագործ մարդ եմ,եկել ինձ հեքիաթներ եք պատմում :)
8.հա,բա ոնց:Հայ տղամարդը միշտ ճիշտ է:Գիտե՞ք էդ ամենը ինչ ծանր ազդեցություն է ունենում երեխայի հոգեբանության վրա:
11.Ես ինձ ինչ հիշում եմ Հայոց Պատմության գիրքը ձեռքիս եմ հիշում ու գրողը տանի,էդ հարցը ինձ համար էդպես էլ անհայտ մնաց:
Գոհ եմ գրքերի գներից :))

StrangeLittleGirl
31.05.2014, 00:47
Իսկ բթամտությունը Հայաստանում տարածվում է սննդի միջոցով… էհ, կներեք, ինչ եմ ասում… ուզում էի ասել, որ հնարավոր է, մեր հայկական սնունդը այդքան էլ առողջարար չի ուղեղի բջիջների նորմալ աշխատանքի համար, հայերս հաց, երշիկ, կարագ, միս ավելի շատ ենք ուտում, քան բանջարեղեն։ Ու հայերս խնջույքներ շատ ենք սիրում ու խնջույքների ժամանակ սիրում ենք շատ ուտել… Ու հայերս հիմնականում սպորտով չենք սիրում զբաղվել։ Բայց կարող ա մենակ կեղտոտ օդն ա պատճառը, եսի՞մ :8
Ես կասեի՝ բթամտությունը սեռական ճանապարհով ա փոխանցվում :think

StrangeLittleGirl
31.05.2014, 00:50
դրական կողմեր՝
1.հրաշալի բնություն
2.մաքուր օդ
3.համեղ և որակյալ ուտելիք
4.մարդկանց պարզ բնավորություն
5.բազմաթիվ տոնական և հանգստյան օրեր ունենք
6.կանանց միամսյակ
7.անկեղծ ու սրտանց ուրախանալու կարողություն
8.ամուր ընտանիքներ
9.ճիշտ է քիչ ենք վաստակում բայց այդ քչով էլ ամեն ինչ հասցնելու ենք
10.գեղեցիկ կանայք
11.մեր եկեղեցիները

Էս հաստա՞տ Հայաստանի մասին ա :think Հրաշալի բնությունը մի թիքա բան ա, էն էլ հեսա դրա գլուխն էլ կուտեն: Մաքուր օդն էլ մի բուռ բան ա մնացել, էն էլ բնության վերանալու հետ դա էլ կվերանա: Տոնական օրերն անիմաստ են, երբ տոնել չգիտենք: Զատո դրանց հավասար մեռելոց կա: Իսկ թե կանանց միամսյակի պլյուսը որն ա, էդ էլ չգիտեմ: Հայաստանում երբեք չեմ տեսել, որ մարդիկ անկեղծ ուրախանան, պարտադիր փնթփնթալով են դա անում: Ամուր ընտանիքի վրա ընդհանրապես ծիծաղս գալիս ա, իմ տեսած երկրներից ամենախարխուլ ընտանիքները հենց Հայաստանում են: Իսկ քչով ամեն ինչ հասցնել մի քիչ չեմ պատկերացնում: Գեղեցիկ կանայք Հայաստանում չկան: Եկեղեցիներն էլ ինձ ի՞նչ:

Տրիբուն
31.05.2014, 00:55
... Տոնական օրերն անիմաստ են, երբ տոնել չգիտենք: Զատո դրանց հավասար մեռելոց կա:

Մեռելոցները մտնում են տոնական օրերի մեջ:

Տրիբուն
31.05.2014, 00:56
Ես կասեի՝ բթամտությունը սեռական ճանապարհով ա փոխանցվում :think

Ինչպես նաև սիֆիլիսը ...

Տրիբուն
31.05.2014, 16:19
Ինչպես նաև սիֆիլիսը ...

Հայաստանում ապրելու դրական կողմն էն ա, որ առավոտները արթնանում ես, ու գիտես, որ տանն ես:
Հայաստանում ապրելու բացասական կողմն էն ա, որ առավոտները արթնանում ես, ու գիտես, որ Հայաստանում ես:

Elea
01.06.2014, 20:51
Մի քանի կետեր կան,որ դրանց անրադառնալը լրիվ անիմաստ եմ համարում:
3.Ես գեղացի,հողագործ մարդ եմ,եկել ինձ հեքիաթներ եք պատմում :)
8.հա,բա ոնց:Հայ տղամարդը միշտ ճիշտ է:Գիտե՞ք էդ ամենը ինչ ծանր ազդեցություն է ունենում երեխայի հոգեբանության վրա:
11.Ես ինձ ինչ հիշում եմ Հայոց Պատմության գիրքը ձեռքիս եմ հիշում ու գրողը տանի,էդ հարցը ինձ համար էդպես էլ անհայտ մնաց:
Գոհ եմ գրքերի գներից :))

իսկ երեխայի հոգեբանության վրա երևի լավ ազդեցություն է ունենում այն փաստ, որ ամուսնալուցված մայրը՝ ֆինանսական խնդիրներ լուծելու համար ինչ-որ մեկի սիրուհին է դառնում

StrangeLittleGirl
01.06.2014, 20:55
իսկ երեխայի հոգեբանության վրա երևի լավ ազդեցություն է ունենում այն փաստ, որ ամուսնալուցված մայրը՝ ֆինանսական խնդիրներ լուծելու համար ինչ-որ մեկի սիրուհին է դառնում
Ինչի՞ց որոշեցիր, որ ամուսնալուծված կինը պարտադիր պիտի ինչ-որ մեկի սիրուհին դառնա :'

Mephistopheles
01.06.2014, 21:00
Ինչի՞ց որոշեցիր, որ ամուսնալուծված կինը պարտադիր պիտի ինչ-որ մեկի սիրուհին դառնա :'

տենց ա… չգիտեի՞ր…

Elea
01.06.2014, 21:00
Ինչի՞ց որոշեցիր, որ ամուսնալուծված կինը պարտադիր պիտի ինչ-որ մեկի սիրուհին դառնա :'

դա ես չորոշեցի ու չեմ էլ ասում պարտադիր, բայց շատ ամունալուցված կանայք նման քայլի են դիմում, քանի որ միայնակ չեն կարող լուծել շատ-շատ խնդիրներ

StrangeLittleGirl
01.06.2014, 21:05
դա ես չորոշեցի ու չեմ էլ ասում պարտադիր, բայց շատ ամունալուցված կանայք նման քայլի են դիմում, քանի որ միայնակ չեն կարող լուծել շատ-շատ խնդիրներ

Ո՞վ ասեց :'
Էլեա ջան, ասեմ քեզ, իմ մայրն էլ ա ամուսնալուծված եղել ու ինձ ու եղբորս մեն-մենակ ա մեծացրել, բայց կյանքում որևէ մեկի սիրուհին չի դարձել, մեզ էլ ոչ մի բանից չի զրկել, դեռ մի բան էլ նենց աշխատանք ա ունեցել, որի մասին շատ տղամարդիկ կերազեին: Նենց որ ավելորդ ենթադրություններ մի արա էլի... Անցել են էն ժամանակները, որ «տուն պահողը տղամարդն» ա

Elea
01.06.2014, 21:18
Ո՞վ ասեց :'
Էլեա ջան, ասեմ քեզ, իմ մայրն էլ ա ամուսնալուծված եղել ու ինձ ու եղբորս մեն-մենակ ա մեծացրել, բայց կյանքում որևէ մեկի սիրուհին չի դարձել, մեզ էլ ոչ մի բանից չի զրկել, դեռ մի բան էլ նենց աշխատանք ա ունեցել, որի մասին շատ տղամարդիկ կերազեին: Նենց որ ավելորդ ենթադրություններ մի արա էլի... Անցել են էն ժամանակները, որ «տուն պահողը տղամարդն» ա

դրա համար ես նշեցի շատ և ոչ թե բոլոր, ու իմ ճանաչածներից գրեթե բոլորը այդ կարգավիճակում են, ու այնպես է, որ ընտանիքում հայր և մայր աշխատում են ու էլի ինչ որ բան պակաս է մնում, ուր մնաց միայնակ մայր հասցնի ամեն ինչ էն ելՀայաստանում

StrangeLittleGirl
01.06.2014, 21:34
դրա համար ես նշեցի շատ և ոչ թե բոլոր, ու իմ ճանաչածներից գրեթե բոլորը այդ կարգավիճակում են, ու այնպես է, որ ընտանիքում հայր և մայր աշխատում են ու էլի ինչ որ բան պակաս է մնում, ուր մնաց միայնակ մայր հասցնի ամեն ինչ էն ելՀայաստանում

Բայց քո ասածները Հայաստանի ընտանիքներն ամուր չեն սարքում ;)

Elea
01.06.2014, 22:02
Բայց քո ասածները Հայաստանի ընտանիքներն ամուր չեն սարքում ;)

հա ազդում են ու ես էլ երկնքից չեմ իջել հասկանում եմ շատ խնդիրներ կան բայց անընդհատ բողոքել վատա վատա ու ոչ մի բան չանել հաստատ դա էլ ճիշտ չի

StrangeLittleGirl
01.06.2014, 22:04
հա ազդում են ու ես էլ երկնքից չեմ իջել հասկանում եմ շատ խնդիրներ կան բայց անընդհատ բողոքել վատա վատա ու ոչ մի բան չանել հաստատ դա էլ ճիշտ չի
Էլեա, մի թռի հարցից: Որպես դրական կողմ դու նշել էիր ընտանիքների ամրությունը: Մենք էլ սկսեցինք հիմնավորել, որ Հայաստանում մեղմ ասած ընտանիքներն ամուր չեն: Դու դեռ շարունակու՞մ ես ընտանիքների ամրությունը որպես Հայաստանի դրական կողմ համարել:

Ու կարծեմ էստեղ ոչ ոք վայ-վույը չի դրել, անկապ բողոքում: Բոլորն էլ ռեալ դրական ու բացասական կողմեր են նշում: Երևի բացի քեզնից, որ էնպիսի դրական բաներ նշեցիր, որ առնվազն մի քանի հոգու աչքեր թռան ճակատին ու հարց տվեցին՝ էս հաստա՞տ Հայաստանի մասին ա:

Sagittarius
01.06.2014, 22:19
Հայաստանում ապրելու դրական կողմն էն ա, որ առավոտները արթնանում ես, ու գիտես, որ տանն ես:
Հայաստանում ապրելու բացասական կողմն էն ա, որ առավոտները արթնանում ես, ու գիտես, որ Հայաստանում ես:

Տրիբունը երկու նախադասությամբ էս թեման ամփոփեց, էլ ավելացնելու բան չկա:

մարդագայլուկ
01.06.2014, 22:39
Ինքնախաբեությունը գնաաաց: Ինչի՞ ենք մենք էսքան սիրում ամեն ինչի իմիտացիա անել: Ոնց նայում ես, սաղ ինչ-որ բանի տնազ ոնց որ լինի: Բնություն համարյա չի մնացել, բայց ոչինչ, եկեք մտածենք, որ մենք շաաա~տ սիրուն բնություն ունենք, որովհետև ավելի լավ ա տենց մտածել քան փիս բաների մասին: Համալսարանի դիպլոմները դիպլոմների տնազ են: Ամուր ընտանիքը ամուր ընտանիքի տնազ ա, որովհետև հարևանները հանկարծ կբամբասեն: Սեքսը սեքսի տնազ ա, որովհետև աղջիկը ամաչում ա մինչև վերջ հանվի: Քարահունջը հարյուր հազար տարեկան ա, որովհետև տենց մենք ավելի կայֆ ենք երևում: Թքած, որ մինչև հիմա կարմիր խնձոր են խաղացնում ու կնոջը երեխեքի դիմաց տփում, կարևորը միամսյակ ունենք: Ուֆ ուֆ

Elea
01.06.2014, 23:04
Էլեա, մի թռի հարցից: Որպես դրական կողմ դու նշել էիր ընտանիքների ամրությունը: Մենք էլ սկսեցինք հիմնավորել, որ Հայաստանում մեղմ ասած ընտանիքներն ամուր չեն: Դու դեռ շարունակու՞մ ես ընտանիքների ամրությունը որպես Հայաստանի դրական կողմ համարել:

Ու կարծեմ էստեղ ոչ ոք վայ-վույը չի դրել, անկապ բողոքում: Բոլորն էլ ռեալ դրական ու բացասական կողմեր են նշում: Երևի բացի քեզնից, որ էնպիսի դրական բաներ նշեցիր, որ առնվազն մի քանի հոգու աչքեր թռան ճակատին ու հարց տվեցին՝ էս հաստա՞տ Հայաստանի մասին ա:

ու ինչ բոլորս սկսենք բողոքել, ախր շուն-գել մեր հայրենիքն ա, չէ էլ չեմ համարում իմ գրած բոլոր դրական կողմերը դրական՝ համարում եմ բացասական վերջացավ

StrangeLittleGirl
01.06.2014, 23:06
ու ինչ բոլորս սկսենք բողոքել, ախր շուն-գել մեր հայրենիքն ա, չէ էլ չեմ համարում իմ գրած բոլոր դրական կողմերը դրական՝ համարում եմ բացասական վերջացավ

Շուն-գել մեր հայրենիքն ա, դրա համար պետք ա օբյեկտիվ լինել, ոչ թե վրան ծաղիկներ կպցնել ու ուրախանալ: Քո գրածները ոչ թե դրական կամ բացասական էին, այլ իրականությանը չհամապատասխանող:

Աթեիստ
01.06.2014, 23:11
Ես սենց կասեի. մեր հայրենիքն ա, բայց լիքը շուն ու գել ա։

Elea
01.06.2014, 23:14
Շուն-գել մեր հայրենիքն ա, դրա համար պետք ա օբյեկտիվ լինել, ոչ թե վրան ծաղիկներ կպցնել ու ուրախանալ: Քո գրածները ոչ թե դրական կամ բացասական էին, այլ իրականությանը չհամապատասխանող:

լավ սրանից հետո կգրեմ իրականությանը համապատասխանող դրական կողմեր

StrangeLittleGirl
01.06.2014, 23:15
լավ սրանից հետո կգրեմ իրականությանը համապատասխանող դրական կողմեր

Կսպասենք :)

Տրիբուն
01.06.2014, 23:23
Կսպասենք :)

Մի սպասի, ինչ-որ խելքս չի կտրում, որ սպասելիքդ արդարանալույա: :D

insider
02.06.2014, 00:38
Ուզում եմ պատասխանել այս հարցին:


Ի՞նչ կա Հայաստանում, որ մեզ ստիպում է մնալ այստեղ ու չգնալ ավելի լավ ապագայի հետևից, կամ հակառակը` ինչի՞ պատճառով ենք հեռանում Հայաստանից:

Մի 10 տարի առաջ, իմ շրջապատում ամենահայրենասերը երևի թե ես էի: Քլնգում էի աջ ու ձախ բոլոր նրանց, ով hստակ չգիտեր, թե ինչու է արտագաղթում: Բա դե Հայաստանը ապրելու տեղ ա պատասխանը, առանց հիմնավորման, բնականաբար, չէր ընդունվում:
Հիմա շատ բան է փոխվել: էս թեման սկզբից մինչև վերջ դրա մասին է: Հիմա նույնիսկ մեկ մեկ քլնգում եմ ինքս ինձ, թե ինչու շուտ չեմ գնացել և ինչերի կարող էի հասնել, եթե գնաի: Բյուրի ասած բոլոր բացասականների տակ էլ հատ հատ ստորագրում եմ:

Հիմա ասեմ, որ անձամբ իմ համար Հայաստանում ապրելու ոչ թե օբյեկտիվ, այլ սուբյեկտիվ մի նուրբ կողմ կա: Ինչ եմ ուզում ասեմ`

Իմ բոլոր հարազատները, այդ թվում ես, դեֆալտով էս երկրում ենք: Իսկ ես ուզում եմ ապրել նրանց կողքին:
Բանական կյանքում, իմ ողջ ստեղծածը, առարկայական ու ոչ առարկայական բարիքները, ցավոք, էս երկրում ա: Ժամանակս ու ռեսուրսներս այլևս չեն հերիքի այլ երկրում նորից դրանք նույն մակարդակով <կառուցելու> համար:

Պետք ա շատ թանկ բաներ կորցնեմ, որ գնամ: Պատրաստ չեմ վճարել էտ գինը: Դեռ:

insider
03.06.2014, 00:13
Միշտ ուզում էի սրա մասին խոսել, հարմար թեմա չէի գտնում: Որոշեցի էլի այստեղ գրեմ:

Արդեն որերորդ անգամ թե գործնական, թե առօրյա կյանքում հանդիպում եմ նման երևույթի ու ազնիվ խոսք բան չեմ հասկանում: Հիմա ասեմ, թե բանն ինչումն է: Քանի անգամ է ոչ մտերիմ մի քանի ծանոթներիի հետ խոսելիս, ովքեր ընդամենը մի քանի տարի է ինչ եվրոպական մի երկիր են տեղափոխվել մշտական բնակության, այնտեղ գոյատևում են հիմնականում ոչ օրինական ինչ-որ գործունեությամբ զբաղվելով /օրինակ գողությամբ` շատերին անձամբ ճանաչում եմ/ կամ պետության կողմից էմիգրանտներին տրվող թոշակով, շատերը Ա-ն Բ-ից չեն տարբերում, բոլորից նույնաբովանդակ նման արտահայտություն եմ լսում`

- Ապեր, դե Ձեր Հայաստանում սենց ա: Էս չի Ձեր Հայաստանը: Ձեր Հայաստանը հա Ձեր Հայաստանը: Ու էտ ՁԵՐԸ մի նողկանքաթունոտ տոնով են ասում ու ինչ որ ձևով փորձում են ցուց տալ իրենց ինչ ինչ թվացյալ առավելությունը:

Արա, Ձեր Հայաստանը ո՞րն ա … բա ձերը ո՞րն ա: Թե դուք ասենք Մերովինգների կամ Մալբորոների տոհմից էիք, ի սկզբանե, մենք էլ մշեցի ռամիկների:

Մի խոսքով կասեք ՁԵՐ Հայաստանը /այսինքն իրանցը չէ էլի ՄԵՐԸ/ ո՞րն է: Ի՞նչ են ուզում էտ տեսակ մարդիկ դրանով ասել: Կամ ինչի՞ համար են էտ Ձերը այ էդ ձևով շեշտում: Շնորհակալություն:

StrangeLittleGirl
03.06.2014, 00:27
Միշտ ուզում էի սրա մասին խոսել, հարմար թեմա չէի գտնում: Որոշեցի էլի այստեղ գրեմ:

Արդեն որերորդ անգամ թե գործնական, թե առօրյա կյանքում հանդիպում եմ նման երևույթի ու ազնիվ խոսք բան չեմ հասկանում: Հիմա ասեմ, թե բանն ինչումն է: Քանի անգամ է ոչ մտերիմ մի քանի ծանոթներիի հետ խոսելիս, ովքեր ընդամենը մի քանի տարի է ինչ եվրոպական մի երկիր են տեղափոխվել մշտական բնակության, այնտեղ գոյատևում են հիմնականում ոչ օրինական ինչ-որ գործունեությամբ զբաղվելով /օրինակ գողությամբ` շատերին անձամբ ճանաչում եմ/ կամ պետության կողմից էմիգրանտներին տրվող թոշակով, շատերը Ա-ն Բ-ից չեն տարբերում, բոլորից նույնաբովանդակ նման արտահայտություն եմ լսում`

- Ապեր, դե Ձեր Հայաստանում սենց ա: Էս չի Ձեր Հայաստանը: Ձեր Հայաստանը հա Ձեր Հայաստանը: Ու էտ ՁԵՐԸ մի նողկանքաթունոտ տոնով են ասում ու ինչ որ ձևով փորձում են ցուց տալ իրենց ինչ ինչ թվացյալ առավելությունը:

Արա, Ձեր Հայաստանը ո՞րն ա … բա ձերը ո՞րն ա: Թե դուք ասենք Մերովինգների կամ Մալբորոների տոհմից էիք, ի սկզբանե, մենք էլ մշեցի ռամիկների:

Մի խոսքով կասեք ՁԵՐ Հայաստանը /այսինքն իրանցը չէ էլի ՄԵՐԸ/ ո՞րն է: Ի՞նչ են ուզում էտ տեսակ մարդիկ դրանով ասել: Կամ ինչի՞ համար են էտ Ձերը այ էդ ձևով շեշտում: Շնորհակալություն:

Էդ մարդկանց ես էլ չեմ հասկանում :))
Հայաստանն ինչքան էլ վատ, ինչքան էլ քըխ, համենայնդեպս ես կյանքում ապօրինի իմիգրանտ չէի դառնա հանուն Հայաստանից փախնելու, դեռ մի բան էլ վերևից նայեի Հայաստանին: Չգիտեմ, երևի իրանք ուզում են իրանց սև կյանքը մի կերպ արդարացնել ու ցույց տալ, թե իրանց մոտ ամեն ինչ լավ ա, իսկ «ձեր Հայաստանում»՝ չէ:

Վիշապ
03.06.2014, 01:14
… Ի՞նչ են ուզում էտ տեսակ մարդիկ դրանով ասել: Կամ ինչի՞ համար են էտ Ձերը այ էդ ձևով շեշտում: Շնորհակալություն:

Ուզում են ասել, որ Ֆրանսիան (խոսքի) պուպուշն ա, որովհետև իրենց նման պարազիտներին կերակրում ա, իսկ (B]Ձեր[/B]) Հայաստանը տուֆտա երկիր ա, որովհետև իրենք էլ չէին կարում փող կպցնել։
Նմանները ամենուրեք խայտառակում են ռեսպուբլիկան ։Ճ
Բայց եթե Հայաստանի մասին շատ, շատ, շա՜տ դրական բան եք ուզում լսել, խոսեցրեք մեր ներքին պարազիտներին` խոսքի պատգամավորների, նախարարների, պրեզիդենտին, այ Հայաստանը իրենցն ա։
Դուք կզգաք, իրենք ոնց են սիրում Հայաստանը բառիս ուղիղ իմաստով։

insider
03.06.2014, 23:03
Լավ հասկացանք, որ ուզում են ասել, թե ինչքան վատն ա ՄԵՐ Հայաստանը: Բայց ինչքան էտ վատը մերն ա, էնքան էլ իրանց պիտի լինի:
Էտ առանց իրանց ասելու էլ լավ գիտենք, որ ստեղ սկի աշխատող մարդկանց փող չեն տալիս, ուր թե մնաց չաշխատող: Ուղղակի մանր կենցաղային նենց մի օրինակներ են բերում, նենց մի համեմատություններ են անում` ՁԵՐ-ՁԵՐՆ էլ պոչից կապելով, մարդ շիվարում ա:

Մարդ իմանա մի երկու տարի առաջ, որ Հայաստանում էին, ի՞նչ էին անում, հիմա էլ ասենք Փարիզում են, մեզ էլ հաթաթա են տալիս, թե բա Ձեր Հայաստանը: Դե որ ըտենցա, հեսա որ հանեն անօրինական իմիգրանտներին ու ասեն հելեք մեր երկրից …… ձեր երկիր, ք/որ մեզ գողեր, ավազակներ ու ձրիակերներ պետք չեն, գալու՞ են չէ ՄԵՐ Հայաստան … ու ի՞նչ են ասելու:

Որ Ֆրանսիայից կպած չլինենք համանման մի թարմ դեպք պատմեմ:
Այսօր բանկում հանդիպեցի մի քանի տարի առաջ Ռուսաստան գաղթած ծանոթիս հետ: Բարևին` դոբռին էր փոխարինել, ինչպեսին` կակ ժիզնը, ապերին` բառատանը: Ինչ որ գործով դիմում պետք ա լրացներ`

Բանկի աշխատող- Լրացրեք դիմումի էս էս դաշտերը
Ծանոթ- Սկսում է գրել ջարդուխուրդ ռուսերեն տառերով
Ես- Բայց պետք ա հայերեն գրես /հայատառ © akumb.am/
Ծանոթ- Ես հայերեն չեմ կարում գրեմ բռատան, մոռացել եմ :o
Բանկի աշխատող- Տվեք թող Ձեր ընկերը լրացնի

Չեմ ուզում մտածեմ, թե էլ ինչ կարա «մոռանա» էս մարդը մի 30 տարի հետո: Եսիմ է:

Կաթիլ
04.06.2014, 16:54
Հայաստանում ապրելու դրական և բացասական կողմերը (http://www.akumb.am/showthread.php/65763-%D5%80%D5%A1%D5%B5%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%B4-%D5%A1%D5%BA%D6%80%D5%A5%D5%AC%D5%B8%D6%82-%D5%A4%D6%80%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6-%D6%87-%D5%A2%D5%A1%D6%81%D5%A1%D5%BD%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6-%D5%AF%D5%B8%D5%B2%D5%B4%D5%A5%D6%80%D5%A8/page4)

Բացասական կողմեր շատ կան /ամեն երկրում էլ կան.../, բայց մի դրական կողմ կա՝ Հայաստանը ԻՄ երկիրն ա... ու դա իրոք էդպես ա :( քանի տարի էլ ապրեմ դրսում, ինչքան էլ լավ ապրեմ, մեկ ա՝ իմ երկրի մի ավազահատիկը չեմ համեմատի սրանց ոսկեջրած մայթերի հետ:

Եթե թեմայից դուրս դուրս տվեցի՝ ջնջեք գրառումս...

Աթեիստ
04.06.2014, 17:23
Կարծում եմ թեմայից դուրս չի, բայց նման ա նրան, որ ասենք պապս ինձ մի հատ 52թվի ավտո կտակեր, ես էլ ասեի, թեև լիքը մինուսները ունի, բայց էս ԻՄՆ ա, ոչ մի բանի հետ չեմ փոխի։

Կաթիլ
04.06.2014, 19:00
Կարծում եմ թեմայից դուրս չի, բայց նման ա նրան, որ ասենք պապս ինձ մի հատ 52թվի ավտո կտակեր, ես էլ ասեի, թեև լիքը մինուսները ունի, բայց էս ԻՄՆ ա, ոչ մի բանի հետ չեմ փոխի։

Կարծում եմ երկիրն ու ավտոն էնքան էլ համեմատելու չի, բայց դե... երևի ես շատ կարոտած եմ, իսկ դու ապրում ու չարչարվում/չարանում ես Հայաստանում, դրա համար էլ մենք տարբեր կերպ ենք մտածում :) Մինչև Հայաստանից հեռանալը ես էսպես չէի մտածում: