Յակուձա
12.05.2014, 11:55
4-րդ սեղանի տղեն, իրա` երկարոտ մազերով ու իսպանյոլկա բեղերով, ընկերոջ հետ տեղափոխվել էր 5-րդ սեղանի աղջիկների մոտ, բառի մոտի աղջիկը, ստիպված, լսել էր Աննա Ֆրեյդի տեսության մասին, քանի որ բառում ավելի ուղիղ ու շիտակ ճանապարհով անկողին տանող չէր գնտվել, իսկ պտուկները լարվել, ձգվել, գրգռվել էին, երկար սպասելուց ու ստիպված անկողին մտնելու ճանապարհին մի քիչ ավելի տեղեկացված էր դարձել, իմաստնացել էր. Նրա ներկայությամբ խոսել էին, Ֆրոմից, Սուբլիմացիայից, Ֆրեյդից, Դիսպերսիայից, ու էլի մի բանից: Սեքսի վերջում հիշել էր իրան կպցնելու տևողության երկարությունը, հաճույքից ու 0,07 գրամ նեռվայնությունից ուժեղ ապտակել էր հոգեբանին ու բարձր գոռացել, Ֆրեեեյդդդ, Սուբլիմացիաաաա, Սուբլիմացիաաաա: Հոգեբանը առաջին անգամ իսկապես ըմբռնել ու հասկացել էր աշխարհի տակ էղած լրիվ Աննա Ֆրեյդների տեսությունները:
5 Սեղանին սկսել էին խոսել կրթությունից, դրա որակից, բովանդակությունից, ոչ ֆորմալ կրթությունից, հետո կանգնել էին կոմունիստական կրթության ու ժամանակների վրա: Իսպանյոլկա բեղերովն ասել էր` կոմունիստական ժամանակշրջանը շատ հակասական է եղել` իր բովանդակությամբ, բայց, իմ կարծիքով, սխալ պատմական հատված է եղել, գրաքնադատություն է եղել բավականին, ու շուտ փլուզվել է, քանի որ ազատություն չի եղել. Մի օր դա զսպանակի պես տրաքել է:
Արամը զուգարան գնալուց լսելա էսքանը ու ասել. Կոմունիզմը վատ էր, քանի որ պապիդ տատիդ տաք ծոցից կտրեցին ու պապիդ սերնդի մեծ մասին իրանց կնգա տաք ծոցերից կտրեցին, քշեցին սիբիր` տայգաներ, աշխատացրին, մեծ տնտեսություն ու երկիր կառուցեցին ձրի, որ հերդ ու հորդ սերունդը երկար բակեր պահի, հոլիդայ շալվարներ հագնի, մորդ հետ թվիստ պարի , jimi Hendrix լսի, Солженицын կարդա ու 5 տարում թալանի պապիդ ու պապիդ սերնդի կառուցած երկիրը, զավոդներն ու կրթությունը, որ բլյուզ լսի, իրանց ցեխից լյուստրաներ գողանա, մերդ ծախի, քրոջդ համար հարավսլավական` թանգանոց կամբինացիաներ առնի, օժիտի համար հավաքի` տարբեր տեսակի ու գույնի լավ որակի, տրուսիկներ էլ` 300 հատով, պենուարներ, չեխական խռուստալ ու ամաններ, որ գան ուզեն քրոջդ, ու առողջ երեխա` սերունդ ունենա: Պապդ տատիդ տաք ծոցի մասինա երազել ու տայգաներում սառած, սոված- ծարավ ծառ կտրել, երազել ու կտրել , հետո ամեն ինչ ձրիա եղել, հերդ մորդ մասինա մտածել ու գողացել, գողացել ու Janis Joplin լսել, քուրդ էլ սիրարվել ու օժիտա ուզել` ու սովետը փլուզվելա:
5-րդ սեղանի աղջկեքն ու տղեքը մի պահ տատանվել են, հետո մեջներից ամենասիրուն շուրթերով աղջիկը հարցրելա` լավ, ասենք, թե սովետը տենց, բա, հիմա՞ ինչի սենց:
Արամը չի հասկացել հարցի իմաստը ու ասելա, սենց` ո՞նց, ուզածդ ինչա՞:
Սիրուն շուրթերով աղջիկը, թե նախագահը փոխվի` կոռուպցիան վերանա, օրենքի գերակայություն գա:
Ար - նախագահն ի՞նչ կապ ունի արդարության, օրենքի գերակայության հետ. Դրանից առաջ ուրիշ նախագահ չէ՞ր, իսկ դրանից ավելի առաջ`էլի ուրիշ. Ժողովրդի ընտրած նախագահը չի՞ :
Ս.Շ.Ա. - չէ, հենց էդա` չէ, ժողովուրդը չի ընտրել, կեղծել են մարդկանց ձայները:
Արամ –բա, եթե չեն ընտրել, ինչի՞ են կաշառք վերցրել հինգ հազարական դրամներ:
Ս.Շ.Ա.- վերցրել են, բայց գնացել ուրիշին` ում ուզել, նրան են ընտրել, եղա՞վ:
Արամ – բա, եթե ժողովորդը խափելա, ու կեղծել, ուրեմն իրան էլ կխափեն, ինչիցա՞ նեղվում, իրավաչափ ու համաչափ չի՞, ինչնա սխա՞լ, եթե բանվորը, դասատուն, վարորդն ու բժիշկը խափում են, նախագահը ինչի չխափի՞, կարծում ես, եթե վաղը նախագահին փոխենք, մեր մեջից կվերանա՞ իրար խափելու, կաշառելու, քծնելու երևույթը. Իսկ ինչի՞ ենք գնում Ամերիկայում էլ խափում, Գերմանիայում գողություն անում, Մոսկվա` էլի խափում: Նախագահնա աղոթում գիշերները դրա համա՞ր: Մենք ենք մեզ համար ընրել ապրելու էս ձևը, տեսակը. մեր երկիրը նմանա էն մարդուն, որ մի օր հիվանդանումա, ու սկսում չհետևել առողջությանը, դեղը դնումա լեզվի տակ, հենց տեսնումա` բժիշկը գնաց, թքումա, ինչա, թե անկողնում պարկի, ուտի, ու տաք-տաք քնի, գործ չանի, հետո հիվանդությունը հասկանումա, որ էս մարդուն էլ առողջություն պետք չի, չի գնահատում, ավելիա խորանում ու խորանում.. Մի օր էլ էս մարդու առողջությունն ասումա, եթե հիվանդությունը հեռանա օրգանիզմից, իմ տերը հիվանդ չի էղնի, ու չի ասում` վախը կարողա նոր` ավելի վատ հիվանդություն գա, մինչև տերս մտքերն ու ապրելու ձևը չփոխի….
Հետո`5-րդ սեղանից դեպի Սոնայենց մոտ գնալը, հետևից նկատել էր Սոնայի նուրբ վիզը, ուսն ու վիզը իրար միացնող նուրբ մկանի խաղը, թաքուն ժպտացել էր ինչ որ տաքացնող բան էր անցել մտքով ու նորից ամաչել էր: Մի պահ մտածեց, որ Սոնան նմանա իրանց անտառներում գիշերների մեջ տեսած ու նույն պահին կորած աղվեսին, որ միշտ հեռու` անորսալի էր թվում: Սոնան կարևոր, հեռու, անդիմադրելիորեն ցանկալի ու անբացատրելիորեն տաք, թունդ գինու պես խելքահան անող ու կրակոտ թվաց:
Արամը մոտեցավ, հետևի կողմից շատ դանդաղ գլուխը մոտեցրեց Սոնայի վզի ու ուսի արանքը` ականջին շատ մոտ, ու կանաց շշուկով ասեց` գնա՞նք: Արի, գնանք ստեղից, եթե չհասցներ էդ նույն պահին բռներ Սոնայի ձեռքը, երևի ուժեղ ցնցվեր, ու ջղայնանար, բայց Արամը մի անգամից զսպեց Սոնայի լարումը:
Սոնա- մմմ.., ինչի՞ Լավ չե՞ս զգում քեզ ստեղ, ինչ կա՞ որ… :
Արամ- եսի՞մ, Չգիտեմ, գնանք, հա՞, արի, հագի կուրտկեդ, ես կօգնեմ… :
Դրսում մի տեսակ հավասարաչափ սառն ու տաք էր ու գիշեր էր, Արամը սկզբից բռնեց Սոնայի ձեռքը, հետո, երկուսի մոտիկությունը ավելի կիպ ու իմսատալից դարձնելու համար որոշեց` գրկի Սոնայի կոնքը, ու էդպես քայլեն: Նա մտածեց`` մարդիկ գրկում են իրար, որ մոտ լինեն, մոտ լինեն, որ ավելի լավ զգան իրար, ավելի լավ զգան իրար, որ ավելի անբաժան դառնան… էս մտքերը գործողություն դառան, Արամը հիշեց իր` ըմբշամարտ պարապած ժամանակ, ամենաուժեղ զախվատը, որից չէին կարողացել դուրս գալ, իրանց լեզվով ասած, փախչել չեմպիոնատի ոչ մի հակառակորդ մարզիկ, ու գրկեց, սեղմեց Սոնային, մի տեսակ ուժեղ ու նուրբ արեց: Սոնան, չլարվեց, մի փոքր թուլացրեց կոնքը, տարածություն տվեց կոնքի ու Արամի բազուկի միջև, հետո շատ սահուն դուրս եկավ բռնվացքից, Նա էլի շատ հեռու թվաց, հետո ուղիղ քայլեցին փողոցով, շատ ուղիղ, մայթի երկայնքով, առանց փողոց անցնելու, թեթև ու ձեռքերները գրպանում դրած, բան չխոսեցին, մի անգամից հասկացան, որ եթե խոսեն հիմա, ամեն ինչ կվերջանա:
Ու էդ ժամանակ աշխարհում ոչ մի բան` ոչ մի առանձին տարբեր երկու մասնիկ, ատոմ, տարր էդքան միասին` անբաժան ու տարալուծված միախառնված չէր եղել` ֆիզիկապես, մտքերով, հույզերով, հոտերով, մարմնի ջերմությամբ, քան Արամն ու Սոնան: Աստված զարմացել էր, որ կա մի բան, որն ամենանբաժանելինա Աշխարհում, որ ինքը չէր ստեղծել, Արամն ու Սոնան էին ստեղծել: Արամի շարժումները առանձին նոտաների պես լողացել էին իրա ու Սոնայի միջև էղած տարածությունում, հետո կպել Սոնայի մտքերին, շարժումներեին, հետո ժամանակը հալվել էր, լցվել էր էդ երկուսի արանքում էղած տարածության մեջ, իսկ տարածությունը սեղմվել, սեղմվել ու կորել էր աշխարհից: Մի բան Արամի մեջ տաքացել, եռացել, վառվել, շիկացել, կարմրել, շարժումների միջոցով գնացել հասել էր Սոնային, կպել հետ եկել, նորից գնացել, թուլացրել մկաները, բջջիջները առանձին առանձին զգացել էին էդ տաքությունը, հալվել հոսել էին էդ տաք շարժումների մեջ, Արամը զգացել էր, որ Սոնայի հոտը տարածվել էր իրա վրա, Աշխարհի էդ կետում ինչ որ մի բան էր կատարվել, ուժեղ բան, անսպասելի ու թաքուն մի բան` գիշերվա ու գարնան արանքում, շատ սիրուն էր էդ քառակուսի մետրը իր շարժումներով, առանձին ժամանակային գոտով ու տևողությամբ, առանձին շնչառությամբ, հոտերով ու բնազդներով:
Հետո երկուսն էլ զգացին` ոնց էդ բնազդը պայթեց երկուսի փորի մեջ էլ, զգացին, ամաչեցին երջանկությունից, իրար շատ մոտ լինելուց, հետո պայթյունը գնաց հասավ տիեզերք, անցավ Բևեռային Արջի համաստեղության արանքով, մի անգամ էլ տիեզերքում պայթեց, մանր ցրվեց, շաղվեց աստղերի պայծառ ցոլքերին, լուսինը դեղնեց, էդ պայթյունից լրիվ տիեզերական օրինաչափությունները խառնվեցին իրար, հետո V=S:T-ի, դրանից երկիրը ձգեց լուսնին, էդ ընթացքում մոնխոլիայի դաշտերում լուսաբացին ազատ, քառատրոփ սլացող վայրի ձին նկատեց իր էգին, Կուբայի պրեզիդենը իր ելույթում հայհոյեց ԱՄՆ-ի բարքերը, Հայաստանում 975 անգամ խախտտվեցին սահմանադրության եսիմ որ հոդվածները,
Արգենտիացի սիրուն ջահել մի կին` լայն բաց դերյայով կանգնեց պաղպաղակ վաճառողի հայացքի դիմաց ու իր 5 տարեկան տղու համար էսկիմո առավ: Հետո` արդեն առավոտվա կողմ, պայթյունը կպավ տաք գարնանային անձրևին, հասավ հողին, հողը թրջվեց, ճաքեց, շնչեց, ծաղկեց, ապրեց, շնչեց:
Արամը առաջին անգամ շատ ուշ զարթնեց, 8:37. զարմացավ, համարյա` մմ-երի մաթեմատիկական հաշվարկի ճշտությամբ հետևից համբուրեց Սոնայի վիզն ու ուսը իրար միացնող հատվածը, կոնքի մասը ու, երբ արդեն վեր էր կացել անկողնուց, մի հատ էլ ծնկից 7,5 սմ վերև, մի հատ էլ ոտքի թաթի մոտ:
«Եթե ավելի վաղ զարթնես, քան հետ կգամ, նարնջի հյութ խմի ու պատոհանից նայի գարնանը ու սպասի, որ հենց ինձ տեսնես, ժպտաս ու ձեռքով անես լուսամուտից, գնացի մրգեր ու բանջարեղեն առնելու, որ համով ու առողջարար բաներ սարքեմ մեզ համար ուտելու` գրկում եմ` Արամ»:
5 Սեղանին սկսել էին խոսել կրթությունից, դրա որակից, բովանդակությունից, ոչ ֆորմալ կրթությունից, հետո կանգնել էին կոմունիստական կրթության ու ժամանակների վրա: Իսպանյոլկա բեղերովն ասել էր` կոմունիստական ժամանակշրջանը շատ հակասական է եղել` իր բովանդակությամբ, բայց, իմ կարծիքով, սխալ պատմական հատված է եղել, գրաքնադատություն է եղել բավականին, ու շուտ փլուզվել է, քանի որ ազատություն չի եղել. Մի օր դա զսպանակի պես տրաքել է:
Արամը զուգարան գնալուց լսելա էսքանը ու ասել. Կոմունիզմը վատ էր, քանի որ պապիդ տատիդ տաք ծոցից կտրեցին ու պապիդ սերնդի մեծ մասին իրանց կնգա տաք ծոցերից կտրեցին, քշեցին սիբիր` տայգաներ, աշխատացրին, մեծ տնտեսություն ու երկիր կառուցեցին ձրի, որ հերդ ու հորդ սերունդը երկար բակեր պահի, հոլիդայ շալվարներ հագնի, մորդ հետ թվիստ պարի , jimi Hendrix լսի, Солженицын կարդա ու 5 տարում թալանի պապիդ ու պապիդ սերնդի կառուցած երկիրը, զավոդներն ու կրթությունը, որ բլյուզ լսի, իրանց ցեխից լյուստրաներ գողանա, մերդ ծախի, քրոջդ համար հարավսլավական` թանգանոց կամբինացիաներ առնի, օժիտի համար հավաքի` տարբեր տեսակի ու գույնի լավ որակի, տրուսիկներ էլ` 300 հատով, պենուարներ, չեխական խռուստալ ու ամաններ, որ գան ուզեն քրոջդ, ու առողջ երեխա` սերունդ ունենա: Պապդ տատիդ տաք ծոցի մասինա երազել ու տայգաներում սառած, սոված- ծարավ ծառ կտրել, երազել ու կտրել , հետո ամեն ինչ ձրիա եղել, հերդ մորդ մասինա մտածել ու գողացել, գողացել ու Janis Joplin լսել, քուրդ էլ սիրարվել ու օժիտա ուզել` ու սովետը փլուզվելա:
5-րդ սեղանի աղջկեքն ու տղեքը մի պահ տատանվել են, հետո մեջներից ամենասիրուն շուրթերով աղջիկը հարցրելա` լավ, ասենք, թե սովետը տենց, բա, հիմա՞ ինչի սենց:
Արամը չի հասկացել հարցի իմաստը ու ասելա, սենց` ո՞նց, ուզածդ ինչա՞:
Սիրուն շուրթերով աղջիկը, թե նախագահը փոխվի` կոռուպցիան վերանա, օրենքի գերակայություն գա:
Ար - նախագահն ի՞նչ կապ ունի արդարության, օրենքի գերակայության հետ. Դրանից առաջ ուրիշ նախագահ չէ՞ր, իսկ դրանից ավելի առաջ`էլի ուրիշ. Ժողովրդի ընտրած նախագահը չի՞ :
Ս.Շ.Ա. - չէ, հենց էդա` չէ, ժողովուրդը չի ընտրել, կեղծել են մարդկանց ձայները:
Արամ –բա, եթե չեն ընտրել, ինչի՞ են կաշառք վերցրել հինգ հազարական դրամներ:
Ս.Շ.Ա.- վերցրել են, բայց գնացել ուրիշին` ում ուզել, նրան են ընտրել, եղա՞վ:
Արամ – բա, եթե ժողովորդը խափելա, ու կեղծել, ուրեմն իրան էլ կխափեն, ինչիցա՞ նեղվում, իրավաչափ ու համաչափ չի՞, ինչնա սխա՞լ, եթե բանվորը, դասատուն, վարորդն ու բժիշկը խափում են, նախագահը ինչի չխափի՞, կարծում ես, եթե վաղը նախագահին փոխենք, մեր մեջից կվերանա՞ իրար խափելու, կաշառելու, քծնելու երևույթը. Իսկ ինչի՞ ենք գնում Ամերիկայում էլ խափում, Գերմանիայում գողություն անում, Մոսկվա` էլի խափում: Նախագահնա աղոթում գիշերները դրա համա՞ր: Մենք ենք մեզ համար ընրել ապրելու էս ձևը, տեսակը. մեր երկիրը նմանա էն մարդուն, որ մի օր հիվանդանումա, ու սկսում չհետևել առողջությանը, դեղը դնումա լեզվի տակ, հենց տեսնումա` բժիշկը գնաց, թքումա, ինչա, թե անկողնում պարկի, ուտի, ու տաք-տաք քնի, գործ չանի, հետո հիվանդությունը հասկանումա, որ էս մարդուն էլ առողջություն պետք չի, չի գնահատում, ավելիա խորանում ու խորանում.. Մի օր էլ էս մարդու առողջությունն ասումա, եթե հիվանդությունը հեռանա օրգանիզմից, իմ տերը հիվանդ չի էղնի, ու չի ասում` վախը կարողա նոր` ավելի վատ հիվանդություն գա, մինչև տերս մտքերն ու ապրելու ձևը չփոխի….
Հետո`5-րդ սեղանից դեպի Սոնայենց մոտ գնալը, հետևից նկատել էր Սոնայի նուրբ վիզը, ուսն ու վիզը իրար միացնող նուրբ մկանի խաղը, թաքուն ժպտացել էր ինչ որ տաքացնող բան էր անցել մտքով ու նորից ամաչել էր: Մի պահ մտածեց, որ Սոնան նմանա իրանց անտառներում գիշերների մեջ տեսած ու նույն պահին կորած աղվեսին, որ միշտ հեռու` անորսալի էր թվում: Սոնան կարևոր, հեռու, անդիմադրելիորեն ցանկալի ու անբացատրելիորեն տաք, թունդ գինու պես խելքահան անող ու կրակոտ թվաց:
Արամը մոտեցավ, հետևի կողմից շատ դանդաղ գլուխը մոտեցրեց Սոնայի վզի ու ուսի արանքը` ականջին շատ մոտ, ու կանաց շշուկով ասեց` գնա՞նք: Արի, գնանք ստեղից, եթե չհասցներ էդ նույն պահին բռներ Սոնայի ձեռքը, երևի ուժեղ ցնցվեր, ու ջղայնանար, բայց Արամը մի անգամից զսպեց Սոնայի լարումը:
Սոնա- մմմ.., ինչի՞ Լավ չե՞ս զգում քեզ ստեղ, ինչ կա՞ որ… :
Արամ- եսի՞մ, Չգիտեմ, գնանք, հա՞, արի, հագի կուրտկեդ, ես կօգնեմ… :
Դրսում մի տեսակ հավասարաչափ սառն ու տաք էր ու գիշեր էր, Արամը սկզբից բռնեց Սոնայի ձեռքը, հետո, երկուսի մոտիկությունը ավելի կիպ ու իմսատալից դարձնելու համար որոշեց` գրկի Սոնայի կոնքը, ու էդպես քայլեն: Նա մտածեց`` մարդիկ գրկում են իրար, որ մոտ լինեն, մոտ լինեն, որ ավելի լավ զգան իրար, ավելի լավ զգան իրար, որ ավելի անբաժան դառնան… էս մտքերը գործողություն դառան, Արամը հիշեց իր` ըմբշամարտ պարապած ժամանակ, ամենաուժեղ զախվատը, որից չէին կարողացել դուրս գալ, իրանց լեզվով ասած, փախչել չեմպիոնատի ոչ մի հակառակորդ մարզիկ, ու գրկեց, սեղմեց Սոնային, մի տեսակ ուժեղ ու նուրբ արեց: Սոնան, չլարվեց, մի փոքր թուլացրեց կոնքը, տարածություն տվեց կոնքի ու Արամի բազուկի միջև, հետո շատ սահուն դուրս եկավ բռնվացքից, Նա էլի շատ հեռու թվաց, հետո ուղիղ քայլեցին փողոցով, շատ ուղիղ, մայթի երկայնքով, առանց փողոց անցնելու, թեթև ու ձեռքերները գրպանում դրած, բան չխոսեցին, մի անգամից հասկացան, որ եթե խոսեն հիմա, ամեն ինչ կվերջանա:
Ու էդ ժամանակ աշխարհում ոչ մի բան` ոչ մի առանձին տարբեր երկու մասնիկ, ատոմ, տարր էդքան միասին` անբաժան ու տարալուծված միախառնված չէր եղել` ֆիզիկապես, մտքերով, հույզերով, հոտերով, մարմնի ջերմությամբ, քան Արամն ու Սոնան: Աստված զարմացել էր, որ կա մի բան, որն ամենանբաժանելինա Աշխարհում, որ ինքը չէր ստեղծել, Արամն ու Սոնան էին ստեղծել: Արամի շարժումները առանձին նոտաների պես լողացել էին իրա ու Սոնայի միջև էղած տարածությունում, հետո կպել Սոնայի մտքերին, շարժումներեին, հետո ժամանակը հալվել էր, լցվել էր էդ երկուսի արանքում էղած տարածության մեջ, իսկ տարածությունը սեղմվել, սեղմվել ու կորել էր աշխարհից: Մի բան Արամի մեջ տաքացել, եռացել, վառվել, շիկացել, կարմրել, շարժումների միջոցով գնացել հասել էր Սոնային, կպել հետ եկել, նորից գնացել, թուլացրել մկաները, բջջիջները առանձին առանձին զգացել էին էդ տաքությունը, հալվել հոսել էին էդ տաք շարժումների մեջ, Արամը զգացել էր, որ Սոնայի հոտը տարածվել էր իրա վրա, Աշխարհի էդ կետում ինչ որ մի բան էր կատարվել, ուժեղ բան, անսպասելի ու թաքուն մի բան` գիշերվա ու գարնան արանքում, շատ սիրուն էր էդ քառակուսի մետրը իր շարժումներով, առանձին ժամանակային գոտով ու տևողությամբ, առանձին շնչառությամբ, հոտերով ու բնազդներով:
Հետո երկուսն էլ զգացին` ոնց էդ բնազդը պայթեց երկուսի փորի մեջ էլ, զգացին, ամաչեցին երջանկությունից, իրար շատ մոտ լինելուց, հետո պայթյունը գնաց հասավ տիեզերք, անցավ Բևեռային Արջի համաստեղության արանքով, մի անգամ էլ տիեզերքում պայթեց, մանր ցրվեց, շաղվեց աստղերի պայծառ ցոլքերին, լուսինը դեղնեց, էդ պայթյունից լրիվ տիեզերական օրինաչափությունները խառնվեցին իրար, հետո V=S:T-ի, դրանից երկիրը ձգեց լուսնին, էդ ընթացքում մոնխոլիայի դաշտերում լուսաբացին ազատ, քառատրոփ սլացող վայրի ձին նկատեց իր էգին, Կուբայի պրեզիդենը իր ելույթում հայհոյեց ԱՄՆ-ի բարքերը, Հայաստանում 975 անգամ խախտտվեցին սահմանադրության եսիմ որ հոդվածները,
Արգենտիացի սիրուն ջահել մի կին` լայն բաց դերյայով կանգնեց պաղպաղակ վաճառողի հայացքի դիմաց ու իր 5 տարեկան տղու համար էսկիմո առավ: Հետո` արդեն առավոտվա կողմ, պայթյունը կպավ տաք գարնանային անձրևին, հասավ հողին, հողը թրջվեց, ճաքեց, շնչեց, ծաղկեց, ապրեց, շնչեց:
Արամը առաջին անգամ շատ ուշ զարթնեց, 8:37. զարմացավ, համարյա` մմ-երի մաթեմատիկական հաշվարկի ճշտությամբ հետևից համբուրեց Սոնայի վիզն ու ուսը իրար միացնող հատվածը, կոնքի մասը ու, երբ արդեն վեր էր կացել անկողնուց, մի հատ էլ ծնկից 7,5 սմ վերև, մի հատ էլ ոտքի թաթի մոտ:
«Եթե ավելի վաղ զարթնես, քան հետ կգամ, նարնջի հյութ խմի ու պատոհանից նայի գարնանը ու սպասի, որ հենց ինձ տեսնես, ժպտաս ու ձեռքով անես լուսամուտից, գնացի մրգեր ու բանջարեղեն առնելու, որ համով ու առողջարար բաներ սարքեմ մեզ համար ուտելու` գրկում եմ` Արամ»: