Դիտել ողջ տարբերակը : Արդարացի՞ ենք գնահատում ստեղծագործողներին քննարկելիս մեր տեսակետի կարևորությունը
Թեմայի պատճառ հանդիսացավ ակումբցի Սևակի ստեղծագործությունների քննարկումը: Իմ կողմից շատ հարգված ակումբցիներից մեկի մոտ շատ թեթև արտահայտվել եմ այս մասին, բայց ցանկացա թեմա բացել: Գուցե քննարկում ծավալվի:
Նախապես նշեմ, որ Սևակի գործերը չեմ հավանում, չեմ էլ արտահայտվում իր թեմաներում: Այսինքն իր դեպքը թեմայի առիթ դարձավ ուղղակի, որովհետև վերջին դեպքն էր:
Գուցե սխալ եմ, բայց ահա թե ինչ ա ացնում վերջերս իմ մտքով:
Մենք անընդհատ ստեղծագործողներին ասում ենք սովորիր քննադատություն լսել, հետևություններ արա, եթե նույնիսկ համաձայն չես, ասա շնորհակալություն, անցի առաջ և այլն: Բայց որքանո՞վ ենք մենք ճիշտ գնահատում մեր տեսակետի կարևորությունը: Ո՞վ է ասել, որ մենք ամեն ինչի ճիշտը գիտենք, մենք կարանք սովորացնենք, ստեղծագործողն էլ պիտի ասի, մերսի, որ ձեր թանկագին ժամանակը տրամադրեցիք ինձ այդքան կարևոր և ուսուցողական խորհուրդներ տալու համար: Ո՞վ է ասել, որ ստեղծագործողը նյարդեր չունի: Նույնիսկ այն ստեղծագործողները, ովքեր իրոք հենց էդպես էլ ասում են, համոզված եմ՝ մտքի մեջ լավ էլ ջղայնանում են, իսկ եթե մի քիչ երկարում ա էդ քննադատությունը, նաև ոնց որ պետքն ա, հակադարձում են: Ովքեր ստեղծագործող են, լավ էլ գիտեն, որ տենց ա, լավ էլ գիտեն, որ մտքի մեջ իրենց հեչ էլ դուր չի գալիս ոչ դուրեկան կարծիքը:
Խնդիրն էդ ա, որ նույնիսկ լուսաճաճանչ գրողները էդքան էլ մեր ընկալմամբ ադեկվատ չեն պատասխանել իրենց քննադատողներին: Երբ որ կարդում ես իրենց արձագանքները, տեսնում ես, որ քննադատները սովորաբար էնպիսի անձնական վիրավորանքների են արժանացել, որ էլ դու սուս: Դա հեչ լավ չի, բան չեմ ասում: Բայց էսպիսի մի բան, ստեղծագործողին ասիր քո կարծիքը, պատասխանեց, որ համաձայն չի, էլ ինչո՞ւ ես պնդում: Մի հատ ասիր, հասկացաքն, էն մարդն էլ ասաց՝ համաձայն չեմ, երկորդ գրառումը, հետագա պնդումն ասածի արդեն նյարդայնացնող ա, նույնիսկ ինձ ա նյարդայնացնում, երբ ես չեմ հեղինակը, ոչ էլ տվյալ ստեղծագործողի մոլեռանդ երկրպագուն: Բայց չէ, ո՞նց կլինի, մենք բարեհաճել ենք կարծիք հայտնել, ուրեմն այս նորելուկ ստեղծագործողները պարտավոր են շնորհակալ լինել, ընդւոնել, սովորել, երախտապարտ լինել և այլն:
Սա ճի՞շտ մոտեցում ա: Կա՞ ակումբում մեկը, ով իրոք իրեն կարող է իրավունք վերապահել գրել սովորեցնել: Մենք ընդամենը կարծիք ենք հայտնում, չէ՞: Կարծիքդ լսվեց, չընդունվեց, պնդելը ո՞րն ա: Գրողն ինքը չի՞:
Չեմ ուզում կոնկրետ վերջին թեմայի վրա կենտրոնանաք, ասենք, հա՝ բայց ինքը սենց պիտի չասեր և այլն: Ընդհանրապես եմ ասում: Դուք ի՞նչ կարծիք ունեք այս հարցի վերաբերյալ: Ներողություն եթե մտքերս լավ չարտահայտեցի, ներողություն, եթե սխալ եմ մտածում:
Շին ջան, իսկ ով ա ասում, որ քննադատողը սովորեցնում ու իրա ասածը հալած յուղի տեղ պետք ա ընդունվի:
Այո՛, քննադատողի (քննարկողի) կարծիքը հաճախ կարող ա վիրավորական կամ ցավեցնող լինի: Բայց ցանկացած ընթերցող իրավունք ունի ստեղծագործության մասին կարծիք ունենալ ու այն արտահայտել:
Այ էսքան պարզ բան, որ բարդացվում ա: Չեմ ուզում կոնկրետանալ որևէ կոնկրետ հեղինակի վրա: Շատերն են քննարկումների պատճառով ցավ ապրել, բայց գտել են էդ հաղթահարելու ձևը: Իսկ թեմաները շիկացել են էն դեպքում, երբ ստեղծագործողը ադեկվատ չի եղել քննարկման նկատմամբ: Այ էսքան պարզ մի բան:
Այ որ ստեղծագործողը մեծամտություն կոչվող ախտը մի կողմ շպրտի, քննադատություններին նորմալ կնայի ու կվերցնի էդ ամենից էն, ինչ իրան պետք ա:
Չեմ կարծում, որ էստեղի քննադատները համարում են, որ իրենց ասածը բացարձակ ճշմարտություն ա, իրենք ընդամենն ասում են էն, ինչ զգացել են ստեղծագործությունն ընթերցելիս, մարդիկ կարծիք են ասում: Կուզես ընդունի, կուզես` չէ: Կուզես բանավիճի, կուզես` չէ: Համենայնդեպս ոչ մեկի կողմից ճնշումներ չեմ նկատել ակումբի ստեղծագործողների նկատմամբ:
StrangeLittleGirl
17.02.2014, 08:31
Որպես ստեղծագործող արտահայտվեմ էլի: Կոնկրետ ակումբում ու ընդհանրապես ինձ համար մատների վրա նշված մարդիկ կան, որոնց կարծիքը կարևոր ա՝ անկախ նրանից դրական ա, թե չէ: Իսկ մյուսների ասածները կարևոր չեն: Դե հիմա ես էլ տենց եմ (ու կարծում եմ՝ ցանկացած ստեղծագործող տենց պիտի լինի, թե չէ նյարդի կծիկ կդառնա): Բայց իրոք ներվայնացնող ա, երբ մեկը, որի կարծիքը կարևոր չի, ինչ-որ բան ա ասում, դու էլ ասում ես՝ հա ախպեր ջան, ապրես, որ ժամանակ ծախսեցիր արտահայտվեցիր, բայ ց համաձայն չեմ, ինքը շարունակում ա իրա կարծիքը պնդել:
Իմ լավ ուսուցիչներից մեկը մի անգամ ասել ա, որ լավագույն քննադատությունն էն մեկն ա, որը համապատասխանում ա մեր մտավախություններին: Ու ես համաձայն եմ իրա հետ: Կներեք, բայց պիտի անուններով օրինակ բերեմ: Մի մրցույթում, օրինակ, Մեֆը էջերով ջուր ա ծեծում, ես իրան հա ասում եմ՝ համաձայն չեմ, ինքը շարունակում ա: Բայց Ամպը մտավ, մի տող բան գրեց, քիչ էր մնում՝ ճակատը պաչեի, որովհետև չոտկի էն էր ասել, ինչն իմ մտքով էլ էր անցել մրցույթին ուղարկած գործս նորից կարդալուց հետո:
Չգիտեմ, ինձ թվում ա՝ ակումբում մարդ ա իրա կարծիքը շատ ա կարևորում (ես էլ հետները), ու եթե ստեղծագործողը չի ընդունում, ասում ա, որ համաձայն չի, սկսում ենք ստիպել, որ համաձայնի: Լավ չի:
Բյուր, մի քիչ էլ որպես քննադատ արտահայտվի։ Թե ոնց ես ուրիշների գրածներին հանգիստ «զիբիլ» ասում։
Բայց քո գրածներին վերաբերվող որևէ քննադատություն, անգամ ամենամեղմը, ի վիճակի չես տանել։
Մեկ էլ խնդրում եմ, մի ասեք էլի, էս մարդու կարծիքը ինձ համար կարևոր է, էս մեկինը՝ չէ։ Շատ անդուր բան է դա, էն էլ՝ ֆորումում, որտեղ մարդ ինքնակամ դնում է գործը լիքը ծանոթ ու անծանոթ ընթերցողների առաջ։
Որպես ստեղծագործող արտահայտվեմ էլի: Կոնկրետ ակումբում ու ընդհանրապես ինձ համար մատների վրա նշված մարդիկ կան, որոնց կարծիքը կարևոր ա՝ անկախ նրանից դրական ա, թե չէ: Իսկ մյուսների ասածները կարևոր չեն: Դե հիմա ես էլ տենց եմ (ու կարծում եմ՝ ցանկացած ստեղծագործող տենց պիտի լինի, թե չէ նյարդի կծիկ կդառնա): Բայց իրոք ներվայնացնող ա, երբ մեկը, որի կարծիքը կարևոր չի, ինչ-որ բան ա ասում, դու էլ ասում ես՝ հա ախպեր ջան, ապրես, որ ժամանակ ծախսեցիր արտահայտվեցիր, բայ ց համաձայն չեմ, ինքը շարունակում ա իրա կարծիքը պնդել:
Իմ լավ ուսուցիչներից մեկը մի անգամ ասել ա, որ լավագույն քննադատությունն էն մեկն ա, որը համապատասխանում ա մեր մտավախություններին: Ու ես համաձայն եմ իրա հետ: Կներեք, բայց պիտի անուններով օրինակ բերեմ: Մի մրցույթում, օրինակ, Մեֆը էջերով ջուր ա ծեծում, ես իրան հա ասում եմ՝ համաձայն չեմ, ինքը շարունակում ա: Բայց Ամպը մտավ, մի տող բան գրեց, քիչ էր մնում՝ ճակատը պաչեի, որովհետև չոտկի էն էր ասել, ինչն իմ մտքով էլ էր անցել մրցույթին ուղարկած գործս նորից կարդալուց հետո:
Չգիտեմ, ինձ թվում ա՝ ակումբում մարդ ա իրա կարծիքը շատ ա կարևորում (ես էլ հետները), ու եթե ստեղծագործողը չի ընդունում, ասում ա, որ համաձայն չի, սկսում ենք ստիպել, որ համաձայնի: Լավ չի:
Էդ դեպքում ես էլ որպես ստեղծագործող արտահայտվեմ:
Ես էլ ունեմ մարդիկ, ում կարծիքն առավել եմ կարևորում, սպասում էդ մարդկանց կարծիքին:
Բայց հետադարձ նայելուց, տեսնում եմ, որ իմ համար կարևոր են բոլոր կարծիքները: Թեկուզ էդ կարծիքը կարդալուց կարող ա ցավ ապրած լինեմ, կարող ա հեչ համաձայնած չլինեմ, մտածած լինեմ «էս մեծամիտն ով ա, կարաիր, դու գրեիր» և այլն: Մեկ էլ հաջորդ գործը գրելուց զգում եմ, որ ես փորձում եմ էդ կարծիքն էլ հաշվի առնել ու չանել էն, ինչն ինքը քննադատել ա, իհարկե՛, ոչ միշտ:
Երբեմն մտածում եմ, որ ամենասխալն էն ա, որ քննարկումներին հեղինակն ինքը մասնակցում ա: Հեղինակը ընդհանրապես, գուցե, չպետք ա խառնվի: Ինքը առավելագույն դեպքում կողքից հետևող պետքա լինի, իսկ ընթերցողները քննարկեն, մեկը քննադատի, մեկը պաշտպանի: Որտև երբեմն դժվար է սեփական ստեղծագործության մասին վատ բան լսելուց քեզ զսպելը:
Երբեմն մտածում եմ, որ ամենասխալն էն ա, որ քննարկումներին հեղինակն ինքը մասնակցում ա: Հեղինակը ընդհանրապես, գուցե, չպետք ա խառնվի: Ինքը առավելագույն դեպքում կողքից հետևող պետքա լինի, իսկ ընթերցողները քննարկեն, մեկը քննադատի, մեկը պաշտպանի: Որտև երբեմն դժվար է սեփական ստեղծագործության մասին վատ բան լսելուց քեզ զսպելը:
Հա, ինչ խոսք, քննարկմանը չմասնակցելը թերևս ամենալավ տարբերակն է, հանձնեցի՞ր հանրությանը, էլ քոնը չի, թող իրանք քննարկեն, որոշեն, հասկանան կամ չհասկանան, որովհետև եթե դեռ գործդ բացատրելու կարիք ունի, ուրեմն ինչ-որ բան էնպես չի: Հլա սա փոքր ակումբ է, բա որ ավելի մեծ մասշտաբի քննարկումներ սկսվե՞ն, ի՞նչ պիտի անես,բոլոր հետ կռվե՞ս: Մարդու հոգեկան կխանգարվի: Ուղղակի բոլորը չէ, որ էդքան ամուր նյարդեր ունեն ու կդիմանան, ստեղծագործողները ամուր նյարդեր կունենա՞ն:
Ուզում եմ ասել, որ եթե ստեղծագործողի նյարդերը մեկ-մեկ տեղի են տալիս, հա՛, էդ պահին մենք էլ ջղայնանանք, բայց հետագայում տեղ թողնենք դեռ արտահայտվելու, ոչ թե մի անգամ ու ընդմիշտ մեր բարեհաճությունից զրկենք, ինչ է թե քննադատություն լսել չգիտի:
Ուզում եմ ասել, որ եթե ստեղծագործողի նյարդերը մեկ-մեկ տեղի են տալիս, հա՛, էդ պահին մենք էլ ջղայնանանք, բայց հետագայում տեղ թողնենք դեռ արտահայտվելու, ոչ թե մի անգամ ու ընդմիշտ մեր բարեհաճությունից զրկենք, ինչ է թե քննադատություն լսել չգիտի:
Շին ջան, ես չեմ կարծում, որ որևէ մեկը հենց էնպես բարեհաճությունից զրկվում է:
Էսքան ստեղծագործողներ ունենք ակումբում: Քանիսի՞ հետ է եղել, որ բարեհաճությունից զրկվեն:
Ինչ ուզում ես արա, թեմադ ակումբի վերջին թեմաներից մեկի հետևանք է: Նայիր ամբողջ ընթացքն էդ թեմայի ու համեմատիր ակումբի տասնյակ ուրիշ ստեղծագործողների ստեղծագործությունների թեմաների հետ, ինքնիրեն կգա պատասխանը, թե քննարկողներից շատերն ինչի՞ կոնկրետ էդ հեղինակի դեպքում զզված որոշեցին «բարեհաճությունից զրկել»:
Շին ջան, ես չեմ կարծում, որ որևէ մեկը հենց էնպես բարեհաճությունից զրկվում է:
Էսքան ստեղծագործողներ ունենք ակումբում: Քանիսի՞ հետ է եղել, որ բարեհաճությունից զրկվեն:
Ինչ ուզում ես արա, թեմադ ակումբի վերջին թեմաներից մեկի հետևանք է: Նայիր ամբողջ ընթացքն էդ թեմայի ու համեմատիր ակումբի տասնյակ ուրիշ ստեղծագործողների ստեղծագործությունների թեմաների հետ, ինքնիրեն կգա պատասխանը, թե քննարկողներից շատերն ինչի՞ կոնկրետ էդ հեղինակի դեպքում զզված որոշեցին «բարեհաճությունից զրկել»:
Սկսենք նրանից, որ վաղուց ուրիշ ստեղծագործողների թեմաներում առանձնապես քննարկումներ չեն էլ ծավալվում, չգիտեմ խի: Ու ահագին լավ էր, որ նորեկի թե վերադարձողի թեմայում էդքան արտահայտվողներ եղան: Չգիտեմ, Չուկ, էդ կարծիք հայտնողի համառությունը կա էլի մեր մջե, եթե էս թեմայում եսասի, դու ասիր, ես, չէ, էլի պիտի ասեմ, ոչ միայն լավ ա, այլև ողջունելի, որովհետև եթե չենք էլ բանավիճում, բարձրաձայն մոտորում ենք, մտքից միտք ա ծնվում, ստեղծագործական թեմայում ինձ թվում ա կարծիք պնդելը էն չի, միաժամանկ դա նշանակում ա, որ եթե ստեղծագործողի կարծիքն էլ իր ստեղծագործոությունը համարենք, երևի իր պատասխանելն էլ լավագույն տարբերակը չի, չգիտեմ, բարդ ա :) Ուղղակի նույն ստեղծագործողը հա ասում էր, չէ՞, որ ակումբում ինչ-որ լավ չի զգում իրան, թեման բացելու մտահոգությունս էն ա, որ ստեղծագործողները ցանկանան գալ ակումբ, կիսվել իրենց ստեղծագործություններով ակումբում, էդքան բան:
Սկսենք նրանից, որ վաղուց ուրիշ ստեղծագործողների թեմաներում առանձնապես քննարկումներ չեն էլ ծավալվում, չգիտեմ խի: Ու ահագին լավ էր, որ նորեկի թե վերադարձողի թեմայում էդքան արտահայտվողներ եղան: Չգիտեմ, Չուկ, էդ կարծիք հայտնողի համառությունը կա էլի մեր մջե, եթե էս թեմայում եսասի, դու ասիր, ես, չէ, էլի պիտի ասեմ, ոչ միայն լավ ա, այլև ողջունելի, որովհետև եթե չենք էլ բանավիճում, բարձրաձայն մոտորում ենք, մտքից միտք ա ծնվում, ստեղծագործական թեմայում ինձ թվում ա կարծիք պնդելը էն չի, միաժամանկ դա նշանակում ա, որ եթե ստեղծագործողի կարծիքն էլ իր ստեղծագործոությունը համարենք, երևի իր պատասխանելն էլ լավագույն տարբերակը չի, չգիտեմ, բարդ ա :) Ուղղակի նույն ստեղծագործողը հա ասում էր, չէ՞, որ ակումբում ինչ-որ լավ չի զգում իրան, թեման բացելու մտահոգությունս էն ա, որ ստեղծագործողները ցանկանան գալ ակումբ, կիսվել իրենց ստեղծագործություններով ակումբում, էդքան բան:
Շին ջան, այո, մեր մեջ կա տենց համառություն: Եթե իհարկե տենց համառություն ես համարում օրինակ էն, որ ես հիմա էս թեմայում փորձում եմ պնդել իմը, դու քոնը:
Բայց կոնկրետ էդ թեմայում տենց մի համառություն չի եղել էլի:
Ուղղակի կան մարդիկ, որ մենակ դրականն են ուզում լսել, ինչն անհնար ա:
Կոնկրետ էդ թեմայում տենց մի քննադատություն էլ չի եղել: Ակումբում շրջի հին ու նոր թեմաներում շատ ավելի խիստ բաներ էլ կկարդաս, մի մասն էլ՝ հավանաբար քո կամ իմ գրածներից: Բայց մեզ դրանից հետո ոչ մեկը խոզ չի անվանել, հետո էլ ասել «չէ, ես խոզ չէի ասում»: Հեչ չէի ուզում անձնականացնեի, բայց դե: Փաստ փաստ ա, որ ստեղծագործողների մեծ մասն ակումբում ադեկվատ տանում ա քննադատությունը, ոմանք չեն դիմանում, պայթում են, ու լինում ա էն, ինչ լինում ա: Մեղքի բաժին, այո՛, գուցե և ունեն քննարկողները: Բայց քանի որ դեմներս ունենք լիքը դեպքեր, որ քննարկողների կարծիքը ադեկվատ հեղինակի դեպքում տենց բաների չի բերել, եզրակացնում եմ, որ ստեղ ավելի շատ խնդիր ունի մտածելու հեղինակը, այլ ոչ թե քննարկողը:
Որպես ստեղծագործող կարող եմ ասել, որ ոչ մեկն էլ երանելի ժպիտը դեմքին չի կարդում իր ստեղծագործության հետ կապված ուղղումներ, շտկումներ ու "այ սենց լիներ լավ կլիներ, լավ չէր, որ սենց եղավ"-ի կարգի մեկնաբանությունները:
Քանի որ դա նշանակում ա, որ դու ինչ-որ կերպ թերացել ես, չես կարողացել ասելիքդ առանց ընթերցողի առաջարկած բարեփոխումների տեղ հասցնել:
Բայց նաև չպետք ա թողնես, որ էդ բարեփոխումները քո մտքում ծնված գործը զրոյի հավասարեցնեն, որովհետև ամեն բարեփոխող իր աշխարհընկալումն ունի:
Պետք ա անել ամենադժվարը. մի պահ փորձել մոռանալ, որ դա քո գրածն ա ու բոլոր կարծիքներից վերցնել ստեղծագործության համար ամենաշահեկանները:
Ես ինքս, եթե քննադատությունը չի անցել անձնականի կամ աբսուրդի սահմանը, միշտ հնարավորինս բաց եմ եղել ցանկացած քննադատության: Հաճախ՝ ատամներս կրճտացնելով, որ մտածածս չշպրտեմ քննադատողի երեսին ու ինքս ինձ ասելով, որ երբ ժամանակ անցնի, սառեմ, ամեն ինչ այլ հայացքով կտեսնեմ:
Իբրև քննադատ միշտ եղել եմ բավականին դաժան, բայց կարծում եմ, (հուսով եմ) նաև արդարացի:
Հենց Սևակի պահով կամ ցանկացած այլ նորեկ ստեղծագործողի պահով, գուցեև մի քիչ ավելի նուրբ ա պետք լինել, չգիտեմ: Ի վերջո էդ մարդիկ հիմնականում սովոր չեն Ակումբի "բեզցերեմոննի" քլունգին: Ու եթե տարածքում ընկերներ ու ծանոթներ չկան, որ կողքից կհանգստացնեն, կասեն, "մի նեղվի, Ակումբում սենց ա, քո վատը չեն ուզում, չեն նախանձում" և այլն, երևի դժվար չի ինքնապաշտպանությունն ի մի բերել՝ խոզերի մասին հայտնի մեջբերումով:
Նորեկների հետ կապված հիմանական խնդիրն էն է, իմ կարծիքով, որ շատերը գալիս են էնպիսի տեղերից, որտեղ իրենց ամեն գրածին վարդեր ու սրտիկներ են շարվում, որտեղ ամեն մեկնաբանություն ավտոմատ կերպով նշանակում է գովեստ: Վիրտուալ լինի էդ միջավայրը, թե իրական:
Ակումբում էդպես չի, ու էդ շատ լավ է: Ես ինքս միշտ ասում եմ էն, ինչ մտածում եմ, կապ չունի էդ մարդն իմ մտերիմն է, ընկերը, թե չգիտեմ ով: Ու հուսով եմ, մյուսներն էլ հենց էդպես են վերաբերվում իմ գրածներին:
Ինձ համար ամեն մի կարծիք ու մեկնաբանություն շատ կարևոր է իր բովանդակությամբ, հատկապես նրանք, որոնք մի քիչ մանրամասն վերլուծություններ են պարունակում: Դրանցով ես սովորում եմ:
Զգում եմ, որ իմ ստեղծագործական փոքր կյանքի մեջ ահագին աճել եմ, եթե համեմատենք սկիզբը ու հիմա: Ու էդ նախ և առաջ ընթերցողների շնորհիվ է: Ամեն մի կարդացող ու կարծիք թողնող ինձ համար մեծ նշանակություն ունի, ու ես ամեն մի թողած մեկնաբանություն շատ ուշադիր եմ կարդում:
Կոնկրետ մի հոգու մասին եմ ուզում ասել: Չգիտեմ, գուցե մարդիկ կան, ում Մեֆի գրական քոմենթները ներվայնացնում են, բայց ինձ համար դրանք քաշով մեկ ոսկի են: Հոյակապ վերլուծություններ են, ու մեջը լիքը սովորելու բան կա: Ընդամենը պետք է էգո-ն մի կողմ դնել ու ուշադիր կարդալ: Մենակ օգուտ կլինի:
Կոնկրետ մի հոգու մասին եմ ուզում ասել: Չգիտեմ, գուցե մարդիկ կան, ում Մեֆի գրական քոմենթները ներվայնացնում են, բայց ինձ համար դրանք քաշով մեկ ոսկի են: Հոյակապ վերլուծություններ են, ու մեջը լիքը սովորելու բան կա: Ընդամենը պետք է էգո-ն մի կողմ դնել ու ուշադիր կարդալ: Մենակ օգուտ կլինի:
Մեֆը, չլինելով գրականության ոլորտի մարդ, իր ոլորտի տեսության մեջ փայլուն կերպով տեղավորում ա գրական ստեղծագործությունը ու ցույց ա տալիս բաց կողմերը՝ ըստ իր ոլորտի: Սա հրաշք բան ա: Սա լուրջ, գիտական մոտեցում ա՝ տարբեր շատերիս հավանում եմ-չեմ հավանում, հեշտ կարդացի-դժվար կարդացի նույն Մեֆի կողմից ըստ էության երևի արդարացիորեն երբեմն ծաղրվող մոտեցումից: Եթե թե ստեղծագործողները, թե քննարկողներս ունենայինք Մեֆի գիտելիքների պաշարը, Մեֆի ընկալումը, բնականաբար էստեղ բոլորովին այլ որակի քննարկումներ կծավալվեին: Էսքանը հատուկ եմ գրում, որ Մեֆը էս քննարկումն իր վրա չվերցնի:))
Էս ինչ մեծարել մեծարեցի:D
StrangeLittleGirl
17.02.2014, 16:02
Բյուր, մի քիչ էլ որպես քննադատ արտահայտվի։ Թե ոնց ես ուրիշների գրածներին հանգիստ «զիբիլ» ասում։
Բայց քո գրածներին վերաբերվող որևէ քննադատություն, անգամ ամենամեղմը, ի վիճակի չես տանել։
Մեկ էլ խնդրում եմ, մի ասեք էլի, էս մարդու կարծիքը ինձ համար կարևոր է, էս մեկինը՝ չէ։ Շատ անդուր բան է դա, էն էլ՝ ֆորումում, որտեղ մարդ ինքնակամ դնում է գործը լիքը ծանոթ ու անծանոթ ընթերցողների առաջ։
Ի՞նչ ես դեմքիս թռնում:
Որպես քննադատ էլ արտահայտվեմ: Հա, եթե կարծում եմ զիբիլ ա, ասում եմ՝ զիբիլ ա: Հեղինակի գործն ա իմ կարծիքը բանի տեղ դնելը կամ չէ: Հենց իմ գործերի մասին էլ են քանի անգամ ասել՝ զիբիլ ա, գնա, գտի ու աչքս կոխի, թե մի ծպտուն եմ հանել: Իմ գործերին վերաբերող քննադատությունը միշտ էլ հանգիստ լսում եմ, ինչ ինձ պետք ա, վերցնում եմ, ինչ ինձ պետք չի, չեմ վերցնում, բայց որ սկսում ա նույն մարդը նույն բանը միլիարդ անգամ ասել էն բանից հետո, երբ ասում ես՝ հա, հասկացանք, էդ արդեն իսկականից ներվայնացնող ա:
Ու ընդհանրապես շատ նորմալ երևույթ ա մեկի կարծիքը կարևորելը, մյուսինը՝ չէ: Հիմա եթե ասենք օրինակի համար ես սայ-ֆայ եմ գրում, իմ գործի մասին կարծիք ա հայտնում մեկը, որը կյանքում սայ-ֆայ չի կարդացել ու ամբողջ ուժով զզվում ա սայ-ֆայից, ասում ա՝ զիբիլ ես գրել, պարզ ա, որ ես դա լուրջ չեմ ընդունի: Իսկ եթե սաղ կյանքը սայ-ֆայ կարդացած մեկն ասի՝ գիտես ինչ կա, այ էս ու էս բացերն ունես, իրա ցավն էլ տանեմ:
Բացի դրանից, ուղղակի հնարավոր չի բոլորի կարծիքներն ընդունել, որովհետև ակումբում հազար տեսակի ու հազար ճաշակի մարդ կա, որոնց բոլորին երբեք հնարավոր չի գոհացնել: Եթե սկսես բոլորի ասածները լսել, ուղեղդ տոռմուզ կտա: Նենց լավ եմ հիշում, թե ոնց էին մի անգամ իմ նույն գործի մասին երկու հոգի արտահայտվել, մեկն ասել էր՝ չոր ա, մյուսն ասել էր՝ շատ զգացմունքային ա: Հիմա եթե երկուսին էլ լսեի, պիտի գրելը թարգեի:
Նորեկների հետ կապված հիմանական խնդիրն էն է, իմ կարծիքով, որ շատերը գալիս են էնպիսի տեղերից, որտեղ իրենց ամեն գրածին վարդեր ու սրտիկներ են շարվում, որտեղ ամեն մեկնաբանություն ավտոմատ կերպով նշանակում է գովեստ: Վիրտուալ լինի էդ միջավայրը, թե իրական:
Ակումբում էդպես չի, ու էդ շատ լավ է: Ես ինքս միշտ ասում եմ էն, ինչ մտածում եմ, կապ չունի էդ մարդն իմ մտերիմն է, ընկերը, թե չգիտեմ ով: Ու հուսով եմ, մյուսներն էլ հենց էդպես են վերաբերվում իմ գրածներին:
Ինձ համար ամեն մի կարծիք ու մեկնաբանություն շատ կարևոր է իր բովանդակությամբ, հատկապես նրանք, որոնք մի քիչ մանրամասն վերլուծություններ են պարունակում: Դրանցով ես սովորում եմ:
Զգում եմ, որ իմ ստեղծագործական փոքր կյանքի մեջ ահագին աճել եմ, եթե համեմատենք սկիզբը ու հիմա: Ու էդ նախ և առաջ ընթերցողների շնորհիվ է: Ամեն մի կարդացող ու կարծիք թողնող ինձ համար մեծ նշանակություն ունի, ու ես ամեն մի թողած մեկնաբանություն շատ ուշադիր եմ կարդում:
Կոնկրետ մի հոգու մասին եմ ուզում ասել: Չգիտեմ, գուցե մարդիկ կան, ում Մեֆի գրական քոմենթները ներվայնացնում են, բայց ինձ համար դրանք քաշով մեկ ոսկի են: Հոյակապ վերլուծություններ են, ու մեջը լիքը սովորելու բան կա: Ընդամենը պետք է էգո-ն մի կողմ դնել ու ուշադիր կարդալ: Մենակ օգուտ կլինի:
Ռիփ, Մեֆի օրինակը շատ լավ բերեցիր: Մեֆը էն վառ օրինակներից ա, որ մեկի համար իրա կարծիքն արժեքավոր ա, մեկի համար՝ չէ: Տես, դու լիքը օգուտ ես քաղում իրա ասածներից, ես՝ բացարձակապես չէ: Իհարկե, հեսա կասես՝ քո էգոն սենց-նենց: Գիտե՞ս ինչ կա: Մեֆը երբ իմ գործերը քննադատում ա, ինքը ինձ ստիպում ա, որ ես գործս փոխեմ նենց, որը հեչ չի ծառայում իմ նպատակին, հեչ կապ չունի իմ ասելիքի հետ: Կոպիտ ասած՝ ինքը իմ գործերը սխալ ա հասկանում: Ավելին ասեմ՝ ինքը անում ա մի հատ բան, որը ինձ համար շատ ավելի ծանր ա, քան «զիբիլ» գնահատականը: Ինքը սաղ հերոսներին անձնականացնում ա, քննադատում ա ոչ թե գործը, այլ գործող անձանց: Իսկ դա ուղղակի անթույլատրելի ա գրականության մեջ: Դուք վայելեք, օգուտ քաղեք իրա կարծիքից, իրա կարծիքն ինձ հեչ չի օգնում:
Անդրադառնալով կոնկրետ էս թեմային... անկեղծ ասած, սկի չեմ էլ մտել Սևակի թեման, չգիտեմ՝ ինչ ա կատարվել էնտեղ ու ոնց ա կատարվել: Բայց շատ լավ պատկերացնում եմ, որ հեղինակը փորձել ա պաշտպանվել, քննադատողները երևի իրանց էշը առաջ են բրդել:
Ինչևէ, ամեն դեպքում էստեղ Չուկը կարծեմ ասեց, որ ճիշտ կլինի՝ հեղինակը չմասնակցի քննարկմանը: Երկու ոտով-ձեռով համաձայն եմ, որովհետև եթե հեղինակի համար տեղին քննադատություն ա, ապա կարա առանց մի բառ ասելու անցնի գործը մշակելուն, իսկ եթե տեղին չի, լրիվ անիմաստ ա պաշտպանվելը: Կարծում եմ՝ խնդիրը թե՛ հեղինակի, թե՛ քննադատողի մեջ պետք ա փնտրել: Ես ինձ համար գտել եմ ոսկե միջինը. մրցույթներից դուրս ոչ մեկի գործերը չեմ կարդում, եթե հատուկ չեն ասում, մրցույթներից դուրս գործեր չեմ տեղադրում: Եթե քննադատություն ա պետք, ուղարկում եմ կոնկրետ անձանց՝ լինեն ակումբցի, թե չակումբցի:
Բյուր, «դեմքին թռնելը» լավ արտահայտություն չի, ես տենց բաներ չեմ անում, ինձ տենց բաներում մի մեղադրի :unsure
Բայց դե մնում եմ էն կարծիքին, որ դու չես կարողանում քննադատություն տանել, էս վերջին մրցույթն էլ քեզ օրինակ:
Ինձ էլ է շատ հաճախ դժվար լինում կուլ տալ էն, որ մի բան մոտս լավ չի ստացվել, ու կարող եմ դա հասկանալ: Բայց դե ամեն մեկի հետևից ընկնելը ու մինչև վերջ կռվելը, թե դու սխալ ես, ես լավ եմ գրել, հաստատ քննադատության հանդեպ նորմալ վերաբերմունք չի:
Կներես, եթե սխալվում եմ:
StrangeLittleGirl
17.02.2014, 16:19
Բյուր, «դեմքին թռնելը» լավ արտահայտություն չի, ես տենց բաներ չեմ անում, ինձ տենց բաներում մի մեղադրի :unsure
Բայց դե մնում եմ էն կարծիքին, որ դու չես կարողանում քննադատություն տանել, էս վերջին մրցույթն էլ քեզ օրինակ:
Ինձ էլ է շատ հաճախ դժվար լինում կուլ տալ էն, որ մի բան մոտս լավ չի ստացվել, ու կարող եմ դա հասկանալ: Բայց դե ամեն մեկի հետևից ընկնելը ու մինչև վերջ կռվելը, թե դու սխալ ես, ես լավ եմ գրել, հաստատ քննադատության հանդեպ նորմալ վերաբերմունք չի:
Կներես, եթե սխալվում եմ:
Ռիփ, մի հատ օրինակ կբերե՞ս վերջին մրցույթից, թե ինչն եմ ծանր տարել: Համ էլ մեռած քննարկումը կակտիվանա:
Ինչ վերաբերում ա մինչև վերջ կռվելը, թե դու սխալ ես, ես լավ եմ գրել, բլա-բլա, ինչ-որ տենց բան էլ չեմ հիշում: Ես հիշում եմ ընդհանուր վիճակ, երբ քիչ էի ձայն հավաքում ու ծանր էի տանում: Ես ոչ թե նեղվել եմ կոնկրետ քննադատություններից, այլ ընդհանուր պատկերից, որ, փաստորեն, լավ չեմ գրում, եթե ձայն չեմ հավաքում: Ուղղակի ինձ ժամանակ էր պետք հասկանալու համար, որ մրցույթներում կարևորը ոչ թե հաղթելն ա, այլ շատ կոնկրետ մարդկանց ձայները: Ու թող ոչ ոք չմտածի, թե ինքը ինձնից խիստ ա ինձ քննադատում:
Դե ուրեմն սխալվում եմ, ինձ էդպես էր թվացել:
StrangeLittleGirl
17.02.2014, 16:34
Մի հատ կոնկրետ թեմայով էլ էլի արտահայտվեմ որպես նայող, մանավանդ որ համ ստեղծագործությունը կարդացի, համ էլ քննարկումները:
Ինչ խոսք, էստեղ իրոք հեղինակը ծանր ա տանում քննադատությունը ու սկսում ա անկապ պաշտպանվել, ընդ որում բավական ծեծված փաստարկների մի վարիացիա ընտրելով (ստեղ փաստորեն հոգու ճիչը մեխանիկական աշխատանք ա կոչվում): ԲԱՅՑ... կարծիք հայտնողներն էլ ոնց որ վերևից նայեն: Էդ նեղացած տոնից հետո, մանավանդ որ ասում ա՝ յան տուր, նույն անձը էլի մեկ ա շարունակում ա մեկնաբանել: Չգիտեմ, ինձ մի տեսակ չդզեց ակումբցիների պահվածքը որպես նենց «մենք քեզ լավություն արեցինք, կարդացինք, պահ, որ դու ծնկաչոք չես խոստովանում՝ գործիդ վերջաբանը լավը չի, ուրեմն մենք քեզ էլ չենք կարդա» պահվածքը:
Բյուր, տենց ենթատեքստ որտեղ տեսար:
Ես նրան չեմ կարդա ոչ թե նրա համար, որ պատմվածքի վերջաբանը չի ուզում փոխի (աբսուրդ), այլ որ իր ընթերցողներին խոզ ա անվանում, ում առջև իր մարգարիտներն ա շաղ տվել:
Հիմա ստեղ ո՞ւմ կեցվածքն էր մեծամտական:
Մի հատ կոնկրետ թեմայով էլ էլի արտահայտվեմ որպես նայող, մանավանդ որ համ ստեղծագործությունը կարդացի, համ էլ քննարկումները:
Ինչ խոսք, էստեղ իրոք հեղինակը ծանր ա տանում քննադատությունը ու սկսում ա անկապ պաշտպանվել, ընդ որում բավական ծեծված փաստարկների մի վարիացիա ընտրելով (ստեղ փաստորեն հոգու ճիչը մեխանիկական աշխատանք ա կոչվում): ԲԱՅՑ... կարծիք հայտնողներն էլ ոնց որ վերևից նայեն: Էդ նեղացած տոնից հետո, մանավանդ որ ասում ա՝ յան տուր, նույն անձը էլի մեկ ա շարունակում ա մեկնաբանել: Չգիտեմ, ինձ մի տեսակ չդզեց ակումբցիների պահվածքը որպես նենց «մենք քեզ լավություն արեցինք, կարդացինք, պահ, որ դու ծնկաչոք չես խոստովանում՝ գործիդ վերջաբանը լավը չի, ուրեմն մենք քեզ էլ չենք կարդա» պահվածքը:
Բյուրկա, ինադ ես ընկնում :)
Կարամ գրազ գամ՝ եթե էս թեման չլիներ ու դու պատահական մտնեիր Գոհարն ու իր քննարկումները կարդայիր, մնացած ակուբցիքի վերաբերմունքն էիր ունենալու: Որովհետև կոնկրետ էդ դեպքում՝ դա ադեկվատ ռեակցիա էր: Վերևից նայողը հեղինակն էր էս դեպքում: Ու անտեղի վիրավորողը:
ՈՒ մեկ էլ, շատ էլ թե չի ասում՝ յան տուր: Պիտի վազելով իրա ուզածն անե՞ս:
Կամ էլ էդ ի՞նչ արտահայտվելու ձև ա:
StrangeLittleGirl
17.02.2014, 16:43
Բյուր, տենց ենթատեքստ որտեղ տեսար:
Ես նրանց չեմ կարդա ոչ թե նրա համար, որ պատմվածքի վերջաբանը չի ուզում փոխի (աբսուրդ), այլ որ իր ընթերցողներին խոզ ա անվանում, ում առջև իր մարգարիտներն ա շաղ տվել:
Հիմա ստեղ ո՞ւմ կեցվածքն էր մեծամտական:
Ռիփ, սաղ մեկնաբանությունները որ գումարես իրար, կստանաս այ էդ պատկերը: Թե չէ առանձին-առանձին մեկնաբանություններն իրանք իրանցով անշառ են: Իսկ «խոզերի առաջ մարգարիտներ» շաղ տալը ինքդ էլ ես հասկանում, որ փոխաբերական իմաստով ա: Մարդը ասում ա՝ սրանից հետո իմ գլուխգործոցները գործից բան չհասկացողներին չեմ ներկայացնելու: Է ասում ա, ասի: Շատերի մոտ ա էդ ցանկությունն առաջանում, երբ կարծիք հայտնողներն էջերով իրանց էշն են քշում, ինչքան էլ հեղինակն ասում ա՝ հասկացանք քեզ, սուս:
StrangeLittleGirl
17.02.2014, 16:45
Բյուրկա, ինադ ես ընկնում :)
Կարամ գրազ գամ՝ եթե էս թեման չլիներ ու դու պատահական մտնեիր Գոհարն ու իր քննարկումները կարդայիր, մնացած ակուբցիքի վերաբերմունքն էիր ունենալու: Որովհետև կոնկրետ էդ դեպքում՝ դա ադեկվատ ռեակցիա էր: Վերևից նայողը հեղինակն էր էս դեպքում: Ու անտեղի վիրավորողը:
ՈՒ մեկ էլ, շատ էլ թե չի ասում՝ յան տուր: Պիտի վազելով իրա ուզածն անե՞ս:
Կամ էլ էդ ի՞նչ արտահայտվելու ձև ա:
Դե կարող ա, չեմ բացառում, բայց անկեղծ ասած ինձ տենց վերջաբանը դուր էկավ (մինչև քննարկումը կարդալը), ուղղակի որ տեսա, որ իրա մոտ «ամեն ինչ մեխանիկորեն ա գրվում», ասեցի՝ առը հա թե կարծիք կհայտնեմ:
Հա, եթե ասում ա յան տուր, պիտի իրա ուզածով անես: Ի վերջո, հեղինակն ինքն ա, առանց էդ էլ ծանր բան ա քննադատություն լսելը: Պետք չի, որ նույն մարդը նույն բանը մի քանի անգամ ասի կամ շարունակի համոզել, որ ինքը ճիշտ ա: Մեկը հենց Մեֆի դեպքում ես էլ եմ հազար անգամ ասել՝ իմ գործերից հեռու մնա:
Հա, եթե ասում ա յան տուր, պիտի իրա ուզածով անես: Ի վերջո, հեղինակն ինքն ա
Հա, ես էլ եմ տենց կարծում:
Ժող, դուք չեք հասկանո՞ւմ, որ սա ֆորում ա: Էստեղ մի բան որ դրեցիր, վերջ, ամեն մեկը իրավունք ունի գրի էն ինչ ուզում ա ու ինչքան ուզում ա, եթե դա ֆորումի կանոնադրությանը չի հակասում: Լավագույն դեպքում կարող էր խնդրել թեման փակել, բայց մարդկանց լռեցնելու իրավունք ինքը չունի:
StrangeLittleGirl
17.02.2014, 16:53
Ժող, դուք չեք հասկանո՞ւմ, որ սա ֆորում ա: Էստեղ մի բան որ դրեցիր, վերջ, ամեն մեկը իրավունք ունի գրի էն ինչ ուզում ա ու ինչքան ուզում ա, եթե դա ֆորումի կանոնադրությանը չի հակասում: Լավագույն դեպքում կարող էր խնդրել թեման փակել, բայց մարդկանց լռեցնելու իրավունք ինքը չունի:
Ռիփ, ինքը իրավունք ունի պահանջելու, որ նույն բանն իրան հազար անգամ չասեն, իսկ դիմացինն իրավունք ունի շարունակելու նույն բանը հազար անգամ ասել: Ստեղ կանոնադրությունից, իրավունք ու պարտականությունից չենք խոսում, այլ կոնկրետ վարքագծից, որը թեև կանոնադրության սահմաններում ա, բայց ազդում ա ֆորումի նորմալ ընթացքի վրա:
Ժող, դուք չեք հասկանո՞ւմ, որ սա ֆորում ա: Էստեղ մի բան որ դրեցիր, վերջ, ամեն մեկը իրավունք ունի գրի էն ինչ ուզում ա ու ինչքան ուզում ա, եթե դա ֆորումի կանոնադրությանը չի հակասում: Լավագույն դեպքում կարող էր խնդրել թեման փակել, բայց մարդկանց լռեցնելու իրավունք ինքը չունի:
Այվի ջան, բայց ո՞վ ա ում փորձում լռեցնել: Քննարկում ենք, կարծիք ենք հայտնում, փորձում ենք եզրակացնել, համաձայնել կամ չհամաձայնել էնպես, ինչպես ենթադրում ա ֆորումի գաղափարը:
Ինչ նորմալ ընթացքի վրա ա ազդել, ինչքան հասկացա մենակ էդ մարդու հոգեկանի վրա ա ազդել, որ բռնել երկու անգամ ընտիր թևավոր խոսքեր ա շարել:
Չես կարող դու քո «գանձը» թողնել մենակ «ընտրյալների» քննարկմանը, եթե դրել ես ֆորումում: Էդքանը պետք ա ընդունել ու նոր որոշել՝ դնում ե՞ս էստեղ, թե չես դնում:
Հա, ես էլ եմ տենց կարծում:
Դրա համար նորմալ արտահայտվելու ձև գոյություն ունի:
"Յան տուր"-ն ու "Ներեցեք, բայց ձեր կարծիքը որպես քննադատի ինձ չի հետաքրքրում, խնդրում եմ, շրջանցեք իմ գործերը" լրիվ տարբեր բաներ են:
Երբ դու մտնում ես մի տարածք, ուր դու նոր ես ու ուզում ես կարդացվել, պետք ա հաշվի առնես, որ քեզ ճանաչելու են էն մի քանի գրառումով, որ դու անելու ես:
ՈՒ եթե էդ գրառումներն ունեն էս տեսքը՝ ինձ "Ակումբը երբեք դուր չի եկել, յան տուր ապեր, դուք խոզ եք՝ ես մարգարիտ", ուրեմն դու սկզբից ևեթ քեզ դատապարտում ես կանխակալ վատ վերաբերմունքի. դա ընդամենը ադեկվատ մարդկային պատասխան ա:
Եթե մեկն ինձ ասի՝ յան տուր կարծիքներովդ, ես իրա ինադու կշարունակեմ գրել:
Ոնց որ մեկը մտնի տունդ, ուզենա ապրանք ծախել վրեդ, բայց ամեն երկրորդ բառը քֆուր լինի: Է հետո՞:
Այվի ջան, բայց ո՞վ ա ում փորձում լռեցնել: Քննարկում ենք, կարծիք ենք հայտնում, փորձում ենք եզրակացնել, համաձայնել կամ չհամաձայնել էնպես, ինչպես ենթադրում ա ֆորումի գաղափարը:
Շին, խոսքս վերաբերվում էր նրան, որ եթե մեկը ասում ա «յան տուր, մի քննարկի», պիտի մարդը լսի նրան:
StrangeLittleGirl
17.02.2014, 17:02
Ինչ նորմալ ընթացքի վրա ա ազդել, ինչքան հասկացա մենակ էդ մարդու հոգեկանի վրա ա ազդել, որ բռնել երկու անգամ ընտիր թևավոր խոսքեր ա շարել:
Չես կարող դու քո «գանձը» թողնել մենակ «ընտրյալների» քննարկմանը, եթե դրել ես ֆորումում: Էդքանը պետք ա ընդունել ու նոր որոշել՝ դնում ե՞ս էստեղ, թե չես դնում:
Մի խոսքով, ես գործ չունեմ: Դուք եք ու ձեր քննարկումները, ոնց ուզում եք, արեք:
Շին, խոսքս վերաբերվում էր նրան, որ եթե մեկը ասում ա «յան տուր, մի քննարկի», պիտի մարդը լսի նրան:
Հասկանում եմ, բայց դա ընդամենը կարծիք ա: Ոնց որ էդ մարդը իրավունք ունի յան չտալու, էնպես էլ էդպես կարծողը իրավունք ունի ասելու, որ իմ կարծիքով՝ պետք է յան տալ:
Դրա համար նորմալ արտահայտվելու ձև գոյություն ունի:
"Յան տուր"-ն ու "Ներեցեք, բայց ձեր կարծիքը որպես քննադատի ինձ չի հետաքրքրում, խնդրում եմ, շրջանցեք իմ գործերը" լրիվ տարբեր բաներ են:
Երբ դու մտնում ես մի տարածք, ուր դու նոր ես ու ուզում ես կարդացվել, պետք ա հաշվի առնես, որ քեզ ճանաչելու են էն մի քանի գրառումով, որ դու անելու ես:
ՈՒ եթե էդ գրառումներն ունեն էս տեսքը՝ ինձ "Ակումբը երբեք դուր չի եկել, յան տուր ապեր, դուք խոզ եք՝ ես մարգարիտ", ուրեմն դու սկզբից ևեթ քեզ դատապարտում ես կանխակալ վատ վերաբերմունքի. դա ընդամենը ադեկվատ մարդկային պատասխան ա:
Եթե մեկն ինձ ասի՝ յան տուր կարծիքներովդ, ես իրա ինադու կշարունակեմ գրել:
Ոնց որ մեկը մտնի տունդ, ուզենա ապրանք ծախել վրեդ, բայց ամեն երկրորդ բառը քֆուր լինի: Է հետո՞:
Չկարողացա քեզ վարկանիշ տամ. էնպես ես մեխել, որ էլ պատասխանելու տեղ չես թողնում::flower
Մի խոսքով, ես գործ չունեմ: Դուք եք ու ձեր քննարկումները, ոնց ուզում եք, արեք:
Ուֆ դե, Բյուր, դե մի նեղացի դե վայ դե ամեն ստից բանից:
Դե:
StrangeLittleGirl
17.02.2014, 17:20
Ուֆ դե, Բյուր, դե մի նեղացի դե վայ դե ամեն ստից բանից:
Դե:
Բայց ես չեմ նեղանում: Նույն տեղից ցիտեմ. ձեռքերս լվանում եմ :))
Պատմվածքը, նկարը, հարևանի աղջիկը, էդ բոլորի մասին կարծիք հայտնելից վերջերս աշխատում եմ օգտագործել «հավանում եմ» կամ «չեմ հավանում» արտահայտությունները, ոչ թե «լավն է», «վատն է», «թափելու բան է»… այ էդքանով համարում եմ, որ արդարացի եմ գնահատում ախպեր, որտև պետք ա որ ոչ ոքի համար վիրավորական չլինի, որ ես հավանում եմ «Շերլոկ Հոլմսի» մմասին պատմվածքներն ու հարևանի աղջկան, այ իսկ Այվազովսկու «9րդ ալիքը» չեմ հավանում )))
Ու ցանկացած հիմնավորում, որ սկսվում է «չեմ հավանում, քանի որ…»-ով, պետք է որ ցանկացած ստեղծագործողի համար ավելի հարմար լինի, քան «վատն է/զիբիլ է, քանի որ…»-ով սկսվողը :) Էդ երևի մի քիչ հոգեբանական պահ ա. երկու դեպքում էլ բնականաբար մարդն իր սուբյեկտիվ կարծիքն ա հայտնում, բայց երբ էդ մասին չի շեշտվում գրառման մեջ, տպավորություն է ստեղծվում, որ իր կարծիքն ուզում է բացարձակ ճշմարտության տեղ անցկացնել, ինչը ավելորդ ու անցանկալի լարվածության է բերում, որը, անձամբ ինձ դուր չի գալիս :)
Պատմվածքը, նկարը, հարևանի աղջիկը, էդ բոլորի մասին կարծիք հայտնելից վերջերս աշխատում եմ օգտագործել «հավանում եմ» կամ «չեմ հավանում» արտահայտությունները, ոչ թե «լավն է», «վատն է», «թափելու բան է»… այ էդքանով համարում եմ, որ արդարացի եմ գնահատում ախպեր, որտև պետք ա որ ոչ ոքի համար վիրավորական չլինի, որ ես հավանում եմ «Շերլոկ Հոլմսի» մմասին պատմվածքներն ու հարևանի աղջկան, այ իսկ Այվազովսկու «9րդ ալիքը» չեմ հավանում )))
Ու ցանկացած հիմնավորում, որ սկսվում է «չեմ հավանում, քանի որ…»-ով, պետք է որ ցանկացած ստեղծագործողի համար ավելի հարմար լինի, քան «վատն է/զիբիլ է, քանի որ…»-ով սկսվողը :) Էդ երևի մի քիչ հոգեբանական պահ ա. երկու դեպքում էլ բնականաբար մարդն իր սուբյեկտիվ կարծիքն ա հայտնում, բայց երբ էդ մասին չի շեշտվում գրառման մեջ, տպավորություն է ստեղծվում, որ իր կարծիքն ուզում է բացարձակ ճշմարտության տեղ անցկացնել, ինչը ավելորդ ու անցանկալի լարվածության է բերում, որը, անձամբ ինձ դուր չի գալիս :)
Ես համաձայն եմ Հովսեփի գրած մտքի հետ։ Ինքս հեռու եմ գրականություն կամ ստեղծագործություն քննադատելուց, բայց Հովսեփի ասածը շատ ճիշտ միտք եմ համարում։
Իմ կարծիքով մեզանից ոչ մեկը չի կարող ցույց տալ, թե ինչ հիմքերով ա ինքը համարվում մեկը, ով կարա որոշի ստեղծագործության լավ կամ վատ լինելը, զիբիլ կամ արժեքավոր լինելը։ Կա առնվազն երկու կետ՝ ընկալում և գրական ստեղծագործությունը քննադատելու և գնահատելու մինչև հիմա մեզ հայտնի ձևերը։
Հետևաբար հիմնվելով այդ երկու կետերի վրա և չբացառելով այլ կետեր, ես կարծում եմ, որ քննադատությունը պետք է լինի երկու ձևի.
1) քո ստեղծագործությունը չի համապատասխանում էս ինչ կանոնին, կամ սկզբունքին
2) իմ դուրը չի գալիս, այս ինչ պատճառով։ Այսինքն ստեղ առաջինը մենք ինքներս մեզ, հետո արդեն ստեղծագործողին ցույց ենք տալիս, որ սա ընդամենը ընկալման հարց ա։ Եթե նույն զիբիլը գրենք, որ մեր ընկալմամբ ա զիբիլ, դա ուրիշ ա, բայց երբ դա դարձնում ենք անշեղ ճշմարտություն՝ գրածդ զիբիլ ա, դա արդեն մտային անարդարությնա պես մի բան է, որ դու էնքան վստահ ես քո կարծիքի անշեղ ճշմարտություն լինելու մեջ, որ դա դարձնում ես գնահատման միջոց։
Կյանքը ստատիկ չի, այլ դինամիկ ա։ Ամեն ինչ փոխվում ա։ Արվեստի ու գրականության մասին պատկերացումներն ու ընկալումներն էլ փոխվում են։ Նրանց ում վրա ժամանակին ծիծաղում էին, կամ համարում տարօրինակ անկապ մարդիկ, էսօր դասական են համարվում։
Ու մի բան էլ՝ էս կինոն զիբիլ ա, էս կինոն ընտիր կինոյ ա։ Դե հիմա բերեք մի հատ համակարգ, որի հիման վրա կարաք ապացուցեք կամ բացատրեք, թե էտ նույն կինոն զիբիլ ա՞, թե՞ ընտիր ֆիլմ ա։ Այ ես կարծում եմ, որ քննադատությունը հենց էտ համակարգը պիտի ցույց տա ու գործնական արժեք ունենա։
Sagittarius
18.02.2014, 01:30
rottentomatoes կայքում ցածր գնահատական ստացած ֆիլմերը պիտակվում են որպես «փչացած լոլիկ»: Վառե՛լ հերետիկոսներին :goblin
Mephistopheles
18.02.2014, 01:39
Եկա Չուկին ասեմ որ ես մեղավոր չեմ… ինձ չարգելափակես…
Sambitbaba
18.02.2014, 06:00
Դե կարող ա, չեմ բացառում, բայց անկեղծ ասած ինձ տենց վերջաբանը դուր էկավ (մինչև քննարկումը կարդալը), ուղղակի որ տեսա, որ իրա մոտ «ամեն ինչ մեխանիկորեն ա գրվում», ասեցի՝ առը հա թե կարծիք կհայտնեմ:
Հա, եթե ասում ա յան տուր, պիտի իրա ուզածով անես: Ի վերջո, հեղինակն ինքն ա, առանց էդ էլ ծանր բան ա քննադատություն լսելը: Պետք չի, որ նույն մարդը նույն բանը մի քանի անգամ ասի կամ շարունակի համոզել, որ ինքը ճիշտ ա: Մեկը հենց Մեֆի դեպքում ես էլ եմ հազար անգամ ասել՝ իմ գործերից հեռու մնա:
Թույլ տուր չհամաձայնվել քեզ հետ, սիրելի Բյուր ջան, չնայած այն բանին, որ վերջաբանն ինձ էլ դուր եկավ, ինչպես և մնացած ամբողջ գործը:
Քեզ հետ համաձայնվել կարելի կլիներ այն դեպքում, եթե բոլորս վազեինք ու Սևակի դռան առաջ հերթ կանգնեինք էդ "Աղչի Գոհարը" կարդալու համար... Բայց Ակումբում ինքն է ներկայացրել դա մեզ իր հայեցողությամբ, իսկ մենք էլ կտրել ենք մեզ մեր բան ու գործից, միգուցէ նույնիսկ ավելի կարևոր, քան Գոհարն ու հերոսի պապը, և դրանից հետո նա ուղղակի պարտավոր է մեզ լսել, անկախ այն բանից, թե ինչպես ենք արտահայտվել: Ուրիշ էլ ինչի՞ համար էր տեղադրել, եթե ոչ կարծիքների. մենք էստեղ գրականության Նոբելյան մրցանակներ չենք բաժանում:
Ու բոլորն էլ շատ բարեհամբույր են եղել հեղինակի նկատմամբ, անկախ իրենց կարծիքներից: Նույնիսկ Մեֆը` զարմանալիորեն համբերատար էր, չնայած "յան տալու" առաջարկին...
Լավ, չեմ ուզում երկարացնել, առանձնապես հաճելի չէ այս խոսակցությունը: Մանավանդ, որ մարդն ինձ նույնիսկ շնորհակալություն է ասել... Ու ես չէի ուզենա, որ Ակումբը Սևակին կորցներ... Բայց կկորցնի հավանաբար... Որոշ ժամանակ... Այնքան, մինչև Սևակը կհասկանա, որ ոչ թե Ակումբն է Սևակին կորցրել, այլ Սևակը` Ակումբին...
Հ.Գ. Սևակ ջան, սիրելի լինելու համար լավ գրելը` քիչ է: Սիրելի լինելու համար առաջին անհրաժեշտ պայմանն է. սիրել նրան, ումից սեր ես սպասում, լինի դա ընթերցողդ, թե կինդ, թե եղբայրդ: Միայն մորդ կարող ես չսիրել ու նա միևնույն է, կսիրի քեզ, իսկ մնացածը` հույսդ կտրիր...
Sambitbaba
18.02.2014, 06:06
Ժող, դուք չեք հասկանո՞ւմ, որ սա ֆորում ա: Էստեղ մի բան որ դրեցիր, վերջ, ամեն մեկը իրավունք ունի գրի էն ինչ ուզում ա ու ինչքան ուզում ա, եթե դա ֆորումի կանոնադրությանը չի հակասում: Լավագույն դեպքում կարող էր խնդրել թեման փակել, բայց մարդկանց լռեցնելու իրավունք ինքը չունի:
Չէ, լավ էլի, Այվ ջան... Չէ՛...
Ավելի լավ է ասեն "յան տուր" ու մի հազար հատ էլ քֆուր տան, քան խնդրեն թեման փակել...
Ես դրա ցավալի փորձն ունեմ արդեն...
Դրանից հետո մնացած կյանքդ մտածում ես, որ ավելի լավ է ձեռքդ կոտրվեր ու նման բան չգրեիր...:(
Mephistopheles
18.02.2014, 09:22
Ժող ասեմ որ հասկանում եմ որ "նամյոկը" "Գոհար"-ի թեմայում իմ արած քոմնթներն են ու Սևակի ռեակցիան…
…բացատրեմ…
ինքն իրա գործի մասին խոսում ա նենց ոնց որ աստվածաշունչի մասին ա՝ իրան "վերևից թելադրել են" ինքն էլ քանի որ աստծո "ընտրյալ" ա, գրի ա առել…
Պապին ես չեմ բերել պատմվածք ու չէի էլ կարող հանել:
Ես գրում եմ ու էդ ժամանակ կատարում եմ միայն մեխանիկական աշխատանք: Կերպարներն իրենք են հայտնվում: Հետո էլ մեռնում են, թե իրար դոմփում են, իմ գործը չի, ես միայն մեխանիկորեն շարադրում եմ դեպքերի զարգացումներն ու իրենց պահվածքը:
Իսկ վիճել այլակարծություն ունեցողների հետ, կարծում եմ, հիմարություն է:
И не оспаривай глупца...
Հ.Գ. Կա մի անհերքելի ու շատ հին ճշմարտություն. "Շաղ մի տուր մարգարիտները խոզերի առաջ" :
վերջում էլ ասում ա
Ես մեռա ասելով, որ հարգում եմ բոլորին, թե ընթերցող և թե ոչ:Ինչպե՞ս կարող եմ ես վիրավորել ինչ-որ մարդու:
էս ի՞նչ ա… ինքն ա գրել, է՞… ես չեմ հորինել… մարդիկ ո՞նց կարան սրան չարձագանքեն երբ որ դրել կարդացել են իրա ստեղծագործությունը… հետո էլ ասում ա "յան տուր"… նենց տպավորություն ա որ Ակումբով գնացել մտել ենք իրա տուն, զոռովից հանել ենք պատմվածքն ու կարդացել, ինքն էլ չի ուզել, հիմա էլ ասում ա "յան տուր"…
մի քիչ էլ ֆորումի մասին… ֆորումի ֆորմատի մամսին Այվին ասել ա, բան չեմ ավելացնի ուղղակի կա նաև մի այլ նրբություն… ֆորումը ենթադրում ա ու սարքած ա նրա համար որ քննարկողները ևս իրար հետ մտքեր փոխանակեն ու վիճեն… շատ հաճախ (ես կասեի հիմնականում) մի գործի մասին վիճում են երկու քննարկողներ որոնց մոտեցումները տարբեր ա… երկուսն էլ նույն գործին տարբեր մոտեցում ունեն ու բանավեճը շարունակվում ա ու գնում տարբեր հարթություններ ու դառնաում ա փիլիսոփայական/ընդհանուր/կոնցեպտուալ… անձամբ ես շատ ուրախ կլինեի եթե իմ գործի շուրջ տենց բանավեճ ծավալվեր, ջանդամ թե իրար չէինք քրֆի… սա հնարավորություն ա տալիս նյութի ու նրան առնչվող բոլոր բաների մեջ խորանալ, ուսումնասիրել ու հայտնաբերել… սրան ասում են սովորել… սաղս էլ սովորում ենք… անխտիր… երբ որ մարդը հետ ա մղում քննադատությունն ու բանավեճը այսինքն խուսափում ա՝ մնում ա փակված իրա պատյանի մեջ ու չի աճում… ստեղ ինչ որ մեկը ինչ որ մեկին չի սովորացնումբոլորը սովորում են ընդհանուր… օբշի սաղովս…
ֆորումում չեն գալիս իրար լայքեր տալու, հաճոյախոսելու համաձայնելու… գալիս են վիճելու, բանավիճելու, "կռվելու"…
առաջին հայացքից իհարկե շատ կոռռեկտ քննարկումներ էլ կան "հեշտ կարդացվող էր, լավ գրված... բլա բլա, յատի յատա, տարայ նինի…" բայց պետք ա ասվի թե խի ես դու տենց տեսնում, ցույց տաս… մարդը նստել գրել ա ու արժանի ա իրա գործի վրա խոսելուց մի քիչ ծանրակշիռ բաներ ասվի… ես կարծում եմ դա հարգանքի նշան ա, չնայած ես էլ իմ բաժինն ունեմ էդ տեսակի անտակտությունների մեջ (ինչ ճիշտն ա ճիշտն ա)… էջեր ա ստացվում լիքը, բայց ավելի լավ ա քան "արժեքավոր գնահատականը"… ցավոտ ա, բայց քաղցր ա…
որ ասում են "սենց լիներ լավ կլիներ" դրանից հեչ պետք չի վիրավորվել… զարմանում են թե ինչ կա էդտեղ վիրավորվելու… էսի ոչ կոչ ա, ոչ ստիպել ա ոչ էլ համոզել ա որ գրողն իրա տեքստը փոխի… էդ գործիքները ոչ մեկս չունենք, չենք կարող անել հարգելի գրողներ, ձեր ստեղծագործությունները վտանգված չեն, փոփոխություն չի սպառնում… հրատարակչություն չի որ տպելուց ուրիշ ձև ենք տպում…
էսքան տրագիկ պետք չի ընդունել քննարկումները… ասում ենք խոսում ենք, առաջարկություններ ենք անում, համաձայնվում ենք չոնք համաձայնում, նեղանում ենք, քրֆում ենք… էս ա…
վերջում էլ ասեմ՝ Սևակը որ հետ գա պտի գրկաբաց ընդունենք ու ինքն էլ մտնի էս սաղ ղալմաղալի մեջ… ֆորումն էս ա… ինքն էլ ակումբցի ա, էդ տեսակի ակումբցի…
Mephistopheles, ստորագրում եմ գրածդ ամեն մի բառի տակ, դուզ ես ասում, բայց առավել շատ հավանեցի էս գաղափարդ՝
սաղս էլ սովորում ենք… անխտիր… երբ որ մարդը հետ ա մղում քննադատությունն ու բանավեճը այսինքն խուսափում ա՝ մնում ա փակված իրա պատյանի մեջ ու չի աճում…
ու ես էլ կավելացնեմ, որ քննադատությունից խուսափող մարդը տեղում դոփելու ա, առաջ գնալո ոչ մի շանս չի ունենալու... թվում ա, թե գովասանքը ստիմուլ ա տալիս, որ ավելի լավացնես գրածներդ, բայց սուտ ա՝ ոչ ոք էլ քաղցր-մեղցր խոսքեր լսելուց հետո չի աշխատում իրա գործերի վրա... ընդհակառակը ասում ա՝ դե լավ , որ գովում են, ուրեմն ես հզոր եմ, լավն եմ, վսյո...
Էս առիթով մի բան էլ ասեմ. սրանից մի քանի տարի առաջ ահավոր նեղվում էի, որ ծնողներս ուրիշների մոտ ինձ ու քուրիկիս համար մի լավ բան չէին ասում, մինչդեռ ուրիշներիը իրանց անարժան էրէխեքին երկինք էին հասցնում, իսկ հիմա հասկացել եմ, որ ճիշտը դա ա:
Ժող ջան, էդ չասելը «վատն է», տեղն ասելը «իմ դուրը չեկավ այսինչ ու այնինչ պատճառով» սիրուն է, պուպուշ է, մեղմ ց, առաքինի է, ուծյու ու տենց բաներ, բայց երբեմն էլ ուղղակի սխալ է:
Տեղ կա, որ հստակ պետք ա ասես «վատն է» ու վերջ: Ու էդ տեղը որոշում է կարծիք հայտնողն ու ուրիշ ոչ մեկը:
Ու իհարկե հասկանալի է, որ երբ X անձը ասում է, որ Y գործը «վատն է», էդ պարտադիր չի, որ նշանակի, որ Y գործը վատն է: Դա ընդամենը X անձի անձնական տեսակետն է, որը գալիս է իր ճաշակից, աշխարհընկալումից, զարգացության աստիճանից, ունեցած սպասելիքներից ու միլիոնավոր այլ հանգամանքներից: Ու բոլորն էլ հասկանում են, որ երբ X անձը Y գործի մասին ասում է «վատն է», դա զուտ իր անձնական տեսակետն է, այլ ոչ թե համընդհանուր ճշմարտություն ու դրանից դրամա սարքելու կարիք չկա. հիմա X-ն էլ համարում է, որ գործը վատն է, ու ՀԵՆՑ ԱՅԴ ՊԱՏՃԱՌՈՎ չի հավանում, որը լրացուցիչ ասելու կարիք չկա, որտև եթե իր համար վատն է, ապա արդեն պարզ է, որ չի հավանում, մինչդեռ չհավանելը դեռ չի նշանակում, որ վատն է համարում:
Իհարկե կոպիտ գնահատականները ցանկալի չեն (զիբիլ, աղբ ու այդ տիպի այլ), բայց ոչ կոպիտ, այլ հստակ վերաբերմունք արտահայտող գնահատականները (վատն է, թույլ է, խորություն չունի և այլն) երբեմն իսկապես անհրաժեշտ է, մարդը ինքն իրեն կեղծած կլինի, եթե չբարձրաձայնի:
Ու բոլորն էլ հասկանում են, որ երբ X անձը Y գործի մասին ասում է «վատն է», դա զուտ իր անձնական տեսակետն է, այլ ոչ թե համընդհանուր ճշմարտություն
Արտ, իսկ եթե դա պարզ է, ի՞նչն է խանգարում տենց գրել, որ դա զուտ անձնական տեսակետ է։
Արտ, իսկ եթե դա պարզ է, ի՞նչն է խանգարում տենց գրել, որ դա զուտ անձնական տեսակետ է։
Տարբերակ 1. Որովհետև իմ անձնական կարծիքով ավելորդ է ամեն անգամ գրել «իմ անձնական կարծիքով», մարդիկ առանց դրա էլ հասկանում են, որ ցանկացած մարդու խոսքը իր անձնական կարծիքն է:
Տարբերակ 2. Ավելորդ է ամեն անգամ շեշտելը:
2-րդ տարբերակը ունի նույն ասելիքը ինչ առաջինը, բայց ոչ իմ ժամանակն ա շատ տանում, ոչ քո:
Տարբերակ 1. Որովհետև իմ անձնական կարծիքով ավելորդ է ամեն անգամ գրել «իմ անձնական կարծիքով», մարդիկ առանց դրա էլ հասկանում են, որ ցանկացած մարդու խոսքը իր անձնական կարծիքն է:
Տարբերակ 2. Ավելորդ է ամեն անգամ շեշտելը:
2-րդ տարբերակը ունի նույն ասելիքը ինչ առաջինը, բայց ոչ մի ժամանակն ա շատ տանում, ոչ քո:
Արտ, ուղղակի երբ մենք անընդհատ ինչ որ գնահատականներ ենք տալիս հաճախ մենք կարող ենք մոռանալ, որ դա ընդամենը անձնական ընկալման հարց է և որ էտ հարցի վերաբերյալ առնվազն կա էնքան տեսակետ, ինչքան, որ մարդ կա երկրագնդի վրա։ Իմ գրածը ոչ թե նրբանկատությանն է վերաբերում, այլ առաջին հերթին սեփական մտածելակերպին։
Պարզաբանեմ։ Օրինակ երբ ինչ որ ճաշատեսակ ես տեսնում, որից սիրտդ խառնում ա, սովորաբար միանգամից ասում ենք «ֆու, էս ի՞նչ զզվելի ճաշ ա, ո՞նց մարդ կարա սա ուտի»։ Ու սովորաբար էտ ժամանակ մենք պարզապես չենք էլ մտածում, որ կան մարդիկ ում համար դա սիրած ճաշատեսակ ա։ Գուցեև ամենասիրելին։ Իսկ երբ ՄՏԱԾՈՒՄ ԵՍ, որ իմ համար սա զզվելի ճաշ է, դու ամեն անգամ ինքդ քեզ հիշեցնում ես առնվազն երկու բան. ա) այս ճաշը զզվելի է ՔՈ քիմքին, ՔՈ համար և բ) կան մարդիկ որոնց համար սա ամենասիրելի ճաշատեսակն ա։ Ու սա օգնում է չկարծրացնել մտածելակերպը ու չանվանել զզվելի ինչ որ մի բան, ինչը կարա լինի ամենասիրելի բանը մեկ ուրիշի համար։ Ու ամեն անգամ ինքդ քեզ հիշեցնում ես, որ քո դիրքը ավելի արտոնյալ չի։ Պարզապես հավասար տեսակետ է նրա հետ ում համար դա ամենասիրելի ճաշատեսակն է։ Ես ինքս գիտակցում եմ, որ վերջերս կրոն բաժնում ակտիվորեն խախտել եմ հենց իմ նշած սկզբունքը, բայց ես վստահ եմ, որ այս մտածելակերպը շատ ավելի մոտիկ է իրականությանը, քան սառեցրած տեսակետներ հայտնելը պիտակների տեսքով։
Արտ, ուղղակի երբ մենք անընդհատ ինչ որ գնահատականներ ենք տալիս հաճախ մենք կարող ենք մոռանալ, որ դա ընդամենը անձնական ընկալման հարց է և որ էտ հարցի վերաբերյալ առնվազն կա էնքան տեսակետ, ինչքան, որ մարդ կա երկրագնդի վրա։ Իմ գրածը ոչ թե նրբանկատությանն է վերաբերում, այլ առաջին հերթին սեփական մտածելակերպին։
Պարզաբանեմ։ Օրինակ երբ ինչ որ ճաշատեսակ ես տեսնում, որից սիրտդ խառնում ա, սովորաբար միանգամից ասում ենք «ֆու, էս ի՞նչ զզվելի ճաշ ա, ո՞նց մարդ կարա սա ուտի»։ Ու սովորաբար էտ ժամանակ մենք պարզապես չենք էլ մտածում, որ կան մարդիկ ում համար դա սիրած ճաշատեսակ ա։ Գուցեև ամենասիրելին։ Իսկ երբ ՄՏԱԾՈՒՄ ԵՍ, որ իմ համար սա զզվելի ճաշ է, դու ամեն անգամ ինքդ քեզ հիշեցնում ես առնվազն երկու բան. ա) այս ճաշը զզվելի է ՔՈ քիմքին, ՔՈ համար և բ) կան մարդիկ որոնց համար սա ամենասիրելի ճաշատեսակն ա։ Ու սա օգնում է չկարծրացնել մտածելակերպը ու չանվանել զզվելի ինչ որ մի բան, ինչը կարա լինի ամենասիրելի բանը մեկ ուրիշի համար։ Ու ամեն անգամ ինքդ քեզ հիշեցնում ես, որ քո դիրքը ավելի արտոնյալ չի։ Պարզապես հավասար տեսակետ է նրա հետ ում համար դա ամենասիրելի ճաշատեսակն է։ Ես ինքս գիտակցում եմ, որ վերջերս կրոն բաժնում ակտիվորեն խախտել եմ հենց իմ նշած սկզբունքը, բայց ես վստահ եմ, որ այս մտածելակերպը շատ ավելի մոտիկ է իրականությանը, քան սառեցրած տեսակետներ հայտնելը պիտակների տեսքով։
Ժառ ջան, վստահ պնդում եմ, որ ավելորդ սենտիմենտալացնում ես հարցը, ընդ որում խոսքս կոնտեքստից կտրելով:
Ո՞վ ա խոսում ստեղ «անընդհատ ինչ որ գնահատականներ» տալու մասին: Հստակ հայերենով գրել էի, որ
բայց երբեմն էլ ուղղակի սխալ է:
և
Տեղ կա, որ հստակ պետք ա ասես «վատն է» ու վերջ: Ու էդ տեղը որոշում է կարծիք հայտնողն ու ուրիշ ոչ մեկը:
ու
Իհարկե կոպիտ գնահատականները ցանկալի չեն (զիբիլ, աղբ ու այդ տիպի այլ), բայց ոչ կոպիտ, այլ հստակ վերաբերմունք արտահայտող գնահատականները (վատն է, թույլ է, խորություն չունի և այլն) երբեմն իսկապես անհրաժեշտ է, մարդը ինքն իրեն կեղծած կլինի, եթե չբարձրաձայնի:
Ու հա, երբեմն ԱՆՀՐԱԺԵՇՏ Ա, որ հստակ ասես «ֆու, էս ինչ զզվելի ճաշ ա», որտև եթե տեսնես որ բորշիդ մեջ փտած կաղամբ են գցել, պետք ա դրա մասին ասես, եթե նույնիսկ կողքինդ չի նկատել: Էս ընդամենը որպես օրինակ:
Ես ինքս ավելի հաճախ նախընտրում եմ նշել, որ էսինչ վերաբերմունքը իմ կարծիքն է, անձնականն է, բայց էդ չի նշանակում, որ ամեն տեղ պետք է տենց անեմ, ու չպետք է լինեն տեղեր, որ ուղղակի կարծիքս ասեմ, առանց մտածելու մեղմացնելու մասին:
Կրկնում եմ՝ ավելորդ սենտիմենտալացվում է հարցը:
Ժառ ջան, վստահ պնդում եմ, որ ավելորդ սենտիմենտալացնում ես հարցը, ընդ որում խոսքս կոնտեքստից կտրելով:
Ո՞վ ա խոսում ստեղ «անընդհատ ինչ որ գնահատականներ» տալու մասին: Հստակ հայերենով գրել էի, որ
և
ու
Ու հա, երբեմն ԱՆՀՐԱԺԵՇՏ Ա, որ հստակ ասես «ֆու, էս ինչ զզվելի ճաշ ա», որտև եթե տեսնես որ բորշիդ մեջ փտած կաղամբ են գցել, պետք ա դրա մասին ասես, եթե նույնիսկ կողքինդ չի նկատել: Էս ընդամենը որպես օրինակ:
Ես ինքս ավելի հաճախ նախընտրում եմ նշել, որ էսինչ վերաբերմունքը իմ կարծիքն է, անձնականն է, բայց էդ չի նշանակում, որ ամեն տեղ պետք է տենց անեմ, ու չպետք է լինեն տեղեր, որ ուղղակի կարծիքս ասեմ, առանց մտածելու մեղմացնելու մասին:
Կրկնում եմ՝ ավելորդ սենտիմենտալացվում է հարցը:
Արտ, ինչպես արդեն նշել եմ գրառմանս մեջ, ես խոսում եմ ոչ թե նրբանկատության մասին, այլ մտածելակերպի։ Հարաբերական լինելը միշտ պետք է հիշենք։ Ու դա պիտի գիտակցել։ Ու պիտի գիտակցել, որ «ճշմարտության» հարցում մոնոպոլիա չկա։ Ավելի պարզ ասելու համար մեջբերեմ մեկ այլ թեմայում բերված մի օրինակ.
Օրինակ «ֆոտոնը ալիք է» արտահայտությունը լրիվ հակառակն է «ֆոտոնը մասնիկ է» պնդմանը։ Այս պնդումները կարելի է դիտել որպես հակասական պնդումներ։ ..... Որքանով որ ինձ հայտնի է ամբողջ 19-րդ դարի ընթացքում գիտական աշխարհում ընթանում էին թեժ վեճեր այս հարցի վերաբերյալ
Անցած դարի 20-ականներին պարզ դարձավ, որ փորձերը չեն կարող լուծել այս հարցը, քանի որ փորձարկումների արդյունքները կախված էին գործիքներից որոնց օգնությամբ կատարվում էին այդ փորձերը և այդ գործիքների դիրքից։ Մի փորձի արդյուները մշտապես ցույց էին տալիս, որ լույսը տարածվում է ալիքաձև։ Իսկ մյուս փորձի արդյունքում պարզվում էր, որ լույսը տարածվում է որպես առանձին մասնիկներ։
Որոշ գիտնականներ անհամբեր սպասում էին, թե վերջիվերջո ինչ է ապացուցվելու՝ ֆոտոնը մասնիկ է, թե՞ ալիք։
Եթե ինչ որ մի բան սխալ եմ գրել, խնդրում եմ ուղղեք ինձ։ Սա սիրողական մակարդակով կատարված ուսումնասիրություններս են։ Երախտապարտ կլինեմ, եթե ուղղեք։
Իսկ հիմա կարևորը։ Իմ սուբեկտիվ ընկալմամբ այստեղ ընդհանրապես խնդիր չի եղել։ Պարզապես գիտնականները փորձել են գտնել լույսի արիստոտելյան «էությունը» (մի բանը Է կամ ՉԷ)։ Իմ կարծիքով սա ընդհանրապես չի տարբերվում կրոնական դոգմատիզմից։
Այո՛, այստեղ ընդհանրապես խնդիր չկա և չի եղել։ Պարզապես հակավոր էր ընդունել. այս տիպի գործիքով կատարած փորձերը ցույց են տալիս, որ լույսը ալիքէ, իսկ այս գործիքով և այսինչ լաբորատորիայում կատարած փորձերը ցույց են տալիս, որ լույսը մասնիկ է։
Այստեղ չկա ոչ մի պարադոքս, ոչ մի հակասություն, ոչ մի անհասանելիություն («սա մեր ուղեղին անհասանելի է»-ի տիպի մտքեր)։ Այսօր արդեն գիտնականները հանգիստ ընդունում են, որ ֆոտոնը միաժամանակ ցուցաբերում է և մասնիկի և ալիքի հատկություններ։ Վերջ։ Վերջ արիստոտելյան «Է» «ՉԷ»-ին։
Կարծում եմ ասածիս իմաստը պարզ է։
Արտ, ինչպես արդեն նշել եմ գրառմանս մեջ, ես խոսում եմ ոչ թե նրբանկատության մասին, այլ մտածելակերպի։
նեա, դու խոսում ես մտածելակերպը նրբանկատ սարքելու մասին :)
նեա, դու խոսում ես մտածելակերպը նրբանկատ սարքելու մասին :)
:D Արտ, ուղղակի ես տրաքում եմ Է-երից ու ՉԷ-երից, հասկանում ե՞ս։ Որովհետև նույնիսկ ծովը կապույտ Է արտահայտությունը սուտ է։ Ծովը պարզապես կապույտ է երևում։ Ես ուղղակի փիլիսոփայության մեջ եմ խորացել :)
:D Արտ, ուղղակի ես տրաքում եմ Է-երից ու ՉԷ-երից, հասկանում ե՞ս։
Ժառ, հիմա
Որովհետև նույնիսկ ծովը կապույտ Է արտահայտությունը սուտ է։
Հիմա էդ արտահայտությունն ամեն դեպքում սու՞տ է, թե՞ քեզ սուտ է թվում, թե՞ դու կարծում ես որ սուտ է, թե՞ դու գիտես մի բան, որ քեզ եզրակացնել է տալիս, որ սուտ է, թե՞...
Մեկ ուզում էի մի բան գրեի, մեկ էլ մտածեցի սաղովդ էլի դեմքիս կթռնեք ու էլի կասեն դու ինչի Մեֆին էդքան չես սիրում :))
Սենց ավելի լավ ա, իմ համար խախանդ կապրեմ :))
Հ.Գ. Ստեղծագործական թեմաներում Մեֆի քոմենթներն ինձ հետաքրքիր չեն, մի ժամանակ կարդում էի ու ներվերիս վրա ազդում էին, հիմա էլ չեմ կարդում ու երջանիկ եմ :)) Բայց դե բոլորն իմ նման չեն, մարդ կա կարդում է ու չի կարողանում էդ քոմենթներին հանգիստ ու ադեկվատ պատասխանի:
Ակումբի հակաՄեֆական տարրերը ինձ դուխ տվեցին, որ ֆսյո տակի գրեմ :))
Վերևներում Բյուրը գրել էր, որ Մեֆը շատ սխալ բան է անում, ստեղծագործությունների կերպարներին անձնականացնելն է: Ու tvsevak-ի ու Մեֆի «հակամարտությունն» իրականում ավելի հին է, որովհետև tvsevak-ի նախորդ ստեղծագործություններից մեկում (http://www.akumb.am/showthread.php/60765-%D4%B3%D5%B8%D5%B4%D5%AB%D5%AF%D5%A8) էլ էր Մեֆն էլի սկսել, թե
քո փորձից ե՞ս գրում… կարծում եմ անպայման քո փորձից պիտի գրես…
Հա, Մեֆ ջան, ասենք թե իր փորձից ա գրել, քո համար դրանից ինչ-որ բան փոխվե՞ց: Հետո էլ «Գոհարի» թեմայում անընդհատ հեղինակին վրա տալը բնականաբար բացասական է ազդում հեղինակի վրա: Մյուս կողմից էլ պիտի գոհ լինենք, որ «Աղջի Էդոյի» թեմայում tvsevak-ին չհարցրեց, թե իր անձնական փորձի՞ց ա գրում, թե չէ պատերազմով կավարտվեր:
Ես tvsevak-ին պաշտպանելու կարիք չունեմ, ես էլ եմ վիրավորված խոզերի հետ համեմատությունից: Բայց ամեն դեպքում, եթե հեղինակին հետաքրքիր չի կամ դուր չի գալիս քո քննադատելու ձևը, պետք չի անընդհատ վրա տալ: Ակումբում լիցքաթափվելու համար լիքը ուրիշ թեմաներ կան:
Ակումբի հակաՄեֆական տարրերը ինձ դուխ տվեցին, որ ֆսյո տակի գրեմ :))
Վերևներում Բյուրը գրել էր, որ Մեֆը շատ սխալ բան է անում, ստեղծագործությունների կերպարներին անձնականացնելն է: Ու tvsevak-ի ու Մեֆի «հակամարտությունն» իրականում ավելի հին է, որովհետև tvsevak-ի նախորդ ստեղծագործություններից մեկում (http://www.akumb.am/showthread.php/60765-%D4%B3%D5%B8%D5%B4%D5%AB%D5%AF%D5%A8) էլ էր Մեֆն էլի սկսել, թե
Հա, Մեֆ ջան, ասենք թե իր փորձից ա գրել, քո համար դրանից ինչ-որ բան փոխվե՞ց: Հետո էլ «Գոհարի» թեմայում անընդհատ հեղինակին վրա տալը բնականաբար բացասական է ազդում հեղինակի վրա: Մյուս կողմից էլ պիտի գոհ լինենք, որ «Աղջի Էդոյի» թեմայում tvsevak-ին չհարցրեց, թե իր անձնական փորձի՞ց ա գրում, թե չէ պատերազմով կավարտվեր:
Ես tvsevak-ին պաշտպանելու կարիք չունեմ, ես էլ եմ վիրավորված խոզերի հետ համեմատությունից: Բայց ամեն դեպքում, եթե հեղինակին հետաքրքիր չի կամ դուր չի գալիս քո քննադատելու ձևը, պետք չի անընդհատ վրա տալ: Ակումբում լիցքաթափվելու համար լիքը ուրիշ թեմաներ կան:
Ռուֆ ջան, դու ստեղ փաստորեն մեղադրում ես, կամ գրեթե մեղադրում ես Մեֆին Սևակի հետևից ընկնելու համար:
Ես էլ քեզ մեղադրեմ Մեֆի հետևից ընկնելու համար: Թեմայում ամենևին էլ Մեֆ-Սևակ հակամարտություն չէր: Ու ամենևին էլ ստեղ Մեֆի հարց չէր դրված:
Բայց դու վերջերս առիթը բաց չես թողնում Մեֆի հասցեին մի բան ասելու համար, ու էդ շաաաատ նկատելի ա:
Ժառ, հիմա
Հիմա էդ արտահայտությունն ամեն դեպքում սու՞տ է, թե՞ քեզ սուտ է թվում, թե՞ դու կարծում ես որ սուտ է, թե՞ դու գիտես մի բան, որ քեզ եզրակացնել է տալիս, որ սուտ է, թե՞...
Ահա, դիտողությունդ ճիշտ եմ համարում։
Իրականությանը ավելի մոտիկ է նման ձև արտահայտվելը.
Իմ աչքը ծովը ընկալում է կապույտ գույնի :)) Ու պարզ ա, որ գիշերը ծովը արդեն կապույտ չի երևալու։ Հազարավոր գործոններ կան, որոնց մասին մենք մոռանում ենք, երբ պնդում ենք ծովի կոնկրետ գույնը՝ ծովի ջրի գույնը, երկնքի գույնը, ամպերի առկայությունը և այլ գործոններ։
Նաև պետք ա առանձնացնել մենք խոսում ենք ծովի գույնի մասին, թե՞ ծովի ջրի գույնի մասին։ Որովհետև էն թե ինչպես է ծովը ընկալում մեր աչքը ու ծովի գույնը ըստ ինձ ծանոթ գիտական աշխատությունների տարբեր բաներ են։
Ու ծովի գույնի մասին պնդում անելուց պետք ա հիշել, որ ընդամենը ընկալման հարց ա, որը կախված ա բազմաթիվ այլ գործոններից։ Իսկ դալտոնիկի համար ընդհանրապես կապույտ չի ու էտ էլ իր իրականությունն է ու ընկալումը։
Բայց դու վերջերս առիթը բաց չես թողնում Մեֆի հասցեին մի բան ասելու համար, ու էդ շաաաատ նկատելի ա:
Գիտեմ, վերջում երևի <կամ ես, կամ Մեֆը> հարց դրվի :D
StrangeLittleGirl
18.02.2014, 23:13
Բայց դու վերջերս առիթը բաց չես թողնում Մեֆի հասցեին մի բան ասելու համար, ու էդ շաաաատ նկատելի ա:
Լավ ա անում, թող ասի: Ես հոգնել եմ ասելուց :))
Ռուֆ, «հակաՄեֆական տարրերի դուխ տալը» ուրախացրեց. ես էլ իզուր տեղը տխրում էի, թե Բյուրն էս թեմայից ձեռքերը լվացել ա :))
Mephistopheles
18.02.2014, 23:15
Ռուֆ ջան, դու ստեղ փաստորեն մեղադրում ես, կամ գրեթե մեղադրում ես Մեֆին Սևակի հետևից ընկնելու համար:
Ես էլ քեզ մեղադրեմ Մեֆի հետևից ընկնելու համար: Թեմայում ամենևին էլ Մեֆ-Սևակ հակամարտություն չէր: Ու ամենևին էլ ստեղ Մեֆի հարց չէր դրված:
Բայց դու վերջերս առիթը բաց չես թողնում Մեֆի հասցեին մի բան ասելու համար, ու էդ շաաաատ նկատելի ա:
Ապեր, թող թո խոսա… դրանից իմ րեյտինգն ա բարձրանում…
Ռուֆ ջան, լավ էլ բլբլում ես ապեր, կանարեյկի պես երգում ես… դավայ ասա, մեջդ էլ ի՞նչ կա… ասա թո սիրտդ հովանա… Բյուրի հետ ձեռ ձեռի տվեք, սկսեք…
մենակ մի խնդրանք ունեմ, կոնտեքստից դուրս մեջբերում մի արա, թե չէ ես էլ կանեմ, բայց կոնտեքստի մեջ…
Լավ ա անում, թող ասի: Ես հոգնել եմ ասելուց :))
Լավ չի անում:
"Տարոն ջան սիրուն չի" ա նայվում կողքից:
Ահա, դիտողությունդ ճիշտ եմ համարում։
Իրականությանը ավելի մոտիկ է նման ձև արտահայտվելը.
Իմ աչքը ծովը ընկալում է կապույտ գույնի :)) Ու պարզ ա, որ գիշերը ծովը արդեն կապույտ չի երևալու։ Հազարավոր գործոններ կան, որոնց մասին մենք մոռանում ենք, երբ պնդում ենք ծովի կոնկրետ գույնը՝ ծովի ջրի գույնը, երկնքի գույնը, ամպերի առկայությունը և այլ գործոններ։
Նաև պետք ա առանձնացնել մենք խոսում ենք ծովի գույնի մասին, թե՞ ծովի ջրի գույնի մասին։ Որովհետև էն թե ինչպես է ծովը ընկալում մեր աչքը ու ծովի գույնը ըստ ինձ ծանոթ գիտական աշխատությունների տարբեր բաներ են։
Ու ծովի գույնի մասին պնդում անելուց պետք ա հիշել, որ ընդամենը ընկալման հարց ա, որը կախված ա բազմաթիվ այլ գործոններից։ Իսկ դալտոնիկի համար ընդհանրապես կապույտ չի ու էտ էլ իր իրականությունն է ու ընկալումը։
Ժառ ջան, երբեմն նման երկարաբանությունը մեզ ընդամենը շեղում է բուն թեմայից:
Օրինակ երեխային գույն ես սովորեցնում, ցույց ես տալիս ծովն ու ասում, որ կապույտ է: Երեխան դեռ փոքր է, դեռ ընդամենը գույներն ենք սովորեցնում: Հեչ պետք չի խորանալ ֆիզիկայի մեջ, դա ավելի մեծ տարիքում, դա այլ հարցեր քննարկելիս:
Ասա իմ համար խախանդ ապրում էի, թե ինչիս էր պետք :))
StrangeLittleGirl
18.02.2014, 23:21
Ասա իմ համար խախանդ ապրում էի, թե ինչիս էր պետք :))
Ձեռներդ լվա :D
Mephistopheles
18.02.2014, 23:25
Գիտեմ, վերջում երևի <կամ ես, կամ Մեֆը> հարց դրվի :D
ապեր, ես քո նման չեմ որ գնամ ադմինիստրացիայի բաժին ու առաջարկեմ որ ինչ որ մեկին հանեն ակումբից… ես կյանքում կամ-կամ չեմ ասի… ես հո Ռուֆը չե՞մ…
կատակ ա... Ռուֆ, կատակ...
Mephistopheles
18.02.2014, 23:26
Ձեռներդ լվա :D
մի հատ էլ դուշ ընդունի…
բայց դուք ինձնից ի՞նչ եք ուզում… ես ձեզ ի՞նչ եմ արել…
Լավ, ֆսյո, էլ ինձ ու Ժառին մի խանգարեք, տեսնում եք ծովի գույն ենք որոշում:
Mephistopheles
18.02.2014, 23:29
Լավ, ֆսյո, էլ ինձ ու Ժառին մի խանգարեք, տեսնում եք ծովի գույն ենք որոշում:
կապուտ ա… պրծանք…
Լավ, ֆսյո, էլ ինձ ու Ժառին մի խանգարեք, տեսնում եք ծովի գույն ենք որոշում:
Բաթումիի ափին կեղտագույն ա օրինակ:
ապեր, ես քո նման չեմ որ գնամ ադմինիստրացիայի բաժին ու առաջարկեմ որ ինչ որ մեկին հանեն ակումբից… ես կյանքում կամ-կամ չեմ ասի… ես հո Ռուֆը չե՞մ…
կատակ ա... Ռուֆ, կատակ...
Մեֆ, եթե ես մոդերատորությունս վայր դրած չլինեի, չէի գնա ադմինիստրացիա ու ինքս իմ ձեռքով քեզ կարգելափակեի։
Սա կատակ չէ ։)
Ֆսյո, ես էլ ձեռքերս լվացի :)
Mephistopheles
18.02.2014, 23:30
Ասա իմ համար խախանդ ապրում էի, թե ինչիս էր պետք :))
քեզ ո՞վ էր ասում հելնեիր վրես… քո խաթեր մրցույթ չեմ քննարկում… օրագրերից հավերժ փագել են… գոհ չե՞ս…
Mephistopheles
18.02.2014, 23:32
Մեֆ, եթե ես մոդերատորությունս վայր դրած չլինեի, չէի գնա ադմինիստրացիա ու ինքս իմ ձեռքով քեզ կարգելափակեի։
Սա կատակ չէ ։)
Ֆսյո, ես էլ ձեռքերս լվացի :)
Գնա մտի փագի… եթե իմ քննարկումները դուրդ չի գալիս… դառի մոդերռատոր… բայց դրան արդեն մոդերատոր չեն ասի՝ կասեն "մենթ"
Mephistopheles
18.02.2014, 23:33
:::
StrangeLittleGirl
18.02.2014, 23:38
մի հատ էլ դուշ ընդունի…
բայց դուք ինձնից ի՞նչ եք ուզում… ես ձեզ ի՞նչ եմ արել…
Հեչ Մեֆ, ես եմ մտնում աջ ու ձախ տարբեր թեմաներ, մի բան գրում, հետո էլ իբր ջղայնացնելու համար ավելացնում՝ Բյուրն ա մեղավոր:
քեզ ո՞վ էր ասում հելնեիր վրես… քո խաթեր մրցույթ չեմ քննարկում… օրագրերից հավերժ փագել են… գոհ չե՞ս…
Մեֆ, իմ խաթր ոչ մի բան մի արա, ախպոր պես, մրցույթները բաց են, գնա ինչքան սիրտդ ուզում է քննարկի: Օրագրերից փակողն էլ ես չեմ, բոլոր բողոքներով՝ Չուկին: Եթե անընդմեջ ուրիշների օրագրերում մեկնաբանություններ չանեիր, էդ օրի չէիր ընկնի:
կապուտ ա… պրծանք…
Բաթումիի ափին կեղտագույն ա օրինակ:
Խի՞ եք պղտորում իմ մանկական երևակայությունը ձեր ստերով, մեր մոտ կապտականաչավուն ա։
Mephistopheles
18.02.2014, 23:52
Հեչ Մեֆ, ես եմ մտնում աջ ու ձախ տարբեր թեմաներ, մի բան գրում, հետո էլ իբր ջղայնացնելու համար ավելացնում՝ Բյուրն ա մեղավոր:
չեմ կարծում որ ինչ որ մեկը իսկապես կարծում ա որ դու ես "մեղավոր" եղել, Բյուր… բոլորն էլ գիտեն որ դա tease ա… բայց ստեղ դու էիր որ մտար ու առանց պատճառի սկսեցիր "գրել"… ես չեմ պատասխանել գրածներիդ ու չեմ պատասխանելու… ու եթե ՊՄ-ով ասես քո գործը որն ա, շատ ուրախ կլինեմ, որ հանկարծ չկարդամ…
Mephistopheles
18.02.2014, 23:56
Մեֆ, իմ խաթր ոչ մի բան մի արա, ախպոր պես, մրցույթները բաց են, գնա ինչքան սիրտդ ուզում է քննարկի: Օրագրերից փակողն էլ ես չեմ, բոլոր բողոքներով՝ Չուկին: Եթե անընդմեջ ուրիշների օրագրերում մեկնաբանություններ չանեիր, էդ օրի չէիր ընկնի:
Ռուֆ, կարծում էիր քո պատճառով պտի չքննարկեի՞… միամիտ տղա ես…
ու լավ ա արել փակել ա ընդմիշտ… դե սրանից հետո չասես որ Մեֆը Չուկի երկրորդ պրոֆիլն ա…
StrangeLittleGirl
18.02.2014, 23:56
չեմ կարծում որ ինչ որ մեկը իսկապես կարծում ա որ դու ես "մեղավոր" եղել, Բյուր… բոլորն էլ գիտեն որ դա tease ա… բայց ստեղ դու էիր որ մտար ու առանց պատճառի սկսեցիր "գրել"… ես չեմ պատասխանել գրածներիդ ու չեմ պատասխանելու… ու եթե ՊՄ-ով ասես քո գործը որն ա, շատ ուրախ կլինեմ, որ հանկարծ չկարդամ…
Ասեցի՝ ձեռքերս լվանում եմ:
Ժող, չեք կարծո՞ւմ, որ առնվազն կոռեկտ չի կոնկրետ մարդու դեմ ուղղել քննարկումը մի երևույթի մասին, որը ընդհանրապես համարյա բոլորիս ա բնորոշ: Համենայն դեպս թեման բացելիս ես նկատի եմ ունեցել, որ քննարկենք, կարծիքներ փոխանակենք ստեղծագործական քննարկումների մեր ակումբում եղած ընդհանուր բնույթի վերաբերյալ, ի՞նչն ա ճիշտ, ի՞նչն ա սխալ, գուցե սաղ ճիշտ ա, կամ սաղ սխալ ա: Ու սկզբում քննարկումը էդ ուղղությամբ էլ գնում էր: Հարցն էն էր, որ էդ քննադատությունից սովորում են արտահայտությունը, որն էս թեմայում էլ գրվեց, մենք իսկ քննադատողներս գուցե շատ ենք չարաշահում մեր իսկ քննադատածն ի նկատի ունենալով, անհատապես Մեֆն էստեղ ի՞նչ կապ ունի:
Mephistopheles
19.02.2014, 00:50
Ժող, չեք կարծո՞ւմ, որ առնվազն կոռեկտ չի կոնկրետ մարդու դեմ ուղղել քննարկումը մի երևույթի մասին, որը ընդհանրապես համարյա բոլորիս ա բնորոշ: Համենայն դեպս թեման բացելիս ես նկատի եմ ունեցել, որ քննարկենք, կարծիքներ փոխանակենք ստեղծագործական քննարկումների մեր ակումբում եղած ընդհանուր բնույթի վերաբերյալ, ի՞նչն ա ճիշտ, ի՞նչն ա սխալ, գուցե սաղ ճիշտ ա, կամ սաղ սխալ ա: Ու սկզբում քննարկումը էդ ուղղությամբ էլ գնում էր: Հարցն էն էր, որ էդ քննադատությունից սովորում են արտահայտությունը, որն էս թեմայում էլ գրվեց, մենք իսկ քննադատողներս գուցե շատ ենք չարաշահում մեր իսկ քննադատածն ի նկատի ունենալով, անհատապես Մեֆն էստեղ ի՞նչ կապ ունի:
Շին ջան… էս վերջում ես էլ տոն տվեցի... որ անընդհատ անունս շոշափվեց, չդիմացա…
Sagittarius
19.02.2014, 01:14
Ժող, չեք կարծո՞ւմ, որ առնվազն կոռեկտ չի կոնկրետ մարդու դեմ ուղղել քննարկումը մի երևույթի մասին, որը ընդհանրապես համարյա բոլորիս ա բնորոշ: Համենայն դեպս թեման բացելիս ես նկատի եմ ունեցել, որ քննարկենք, կարծիքներ փոխանակենք ստեղծագործական քննարկումների մեր ակումբում եղած ընդհանուր բնույթի վերաբերյալ, ի՞նչն ա ճիշտ, ի՞նչն ա սխալ, գուցե սաղ ճիշտ ա, կամ սաղ սխալ ա: Ու սկզբում քննարկումը էդ ուղղությամբ էլ գնում էր: Հարցն էն էր, որ էդ քննադատությունից սովորում են արտահայտությունը, որն էս թեմայում էլ գրվեց, մենք իսկ քննադատողներս գուցե շատ ենք չարաշահում մեր իսկ քննադատածն ի նկատի ունենալով, անհատապես Մեֆն էստեղ ի՞նչ կապ ունի:
Ինձ որ հարցնես՝ սաղ ճիշտ ա: Իմ ներվերի վրա էլ երբեմն քննադետելուց ու քննադատվելուց խուսափելն ա ազդում. և՞... հիպիներն էլ իրանց էությամբ մեկ յուպիների ներվերի վրա են ազդում ու հակառակը: Էսի բաց պլատֆորմ ա ու տեսականորեն ցանկացած տեսակի մարդ կարող ա մտնել. դրա համար սահմաները պտի լինեն միջինացված, բոլորի համար տեսանել, հասկանալի ու հստակ:
Ես սենց թեմաների իմաստը չեմ հասկանում, ասենք խոսացինք, ներքին պայմանավորվեցինք, հաղորդակցման չգրված կանոներ սահմանեցինք, «վատն ա»-ի տեղ սրանից հետո ասում ենք «դուրս չի գալիս», եթե ակումբցին ա մտքի հեղինակը «տուֆտա» բառը չենք կիրառում, եթե ակումբցի չի, ինչքան ուզում ենք ասում ենք: Ու մի կես տարի հետո մի 50 նոր ակումբցի ա գրանցվում, որոնք էս մեր «ներքին պայմանավորվածության» մասին չգիտեն:
Կամ մտցնում եք Ակումբի կանոնադրություն: Բայց ո՞նց եք նման ոչ հստակ, էմոցիոնալ սահմանումը մտցնելու կանոնադրությունը ու դրանով ոչ հստակ ու էմոցիոնալ համակարգի նախադեպ ստեղծելու:
Մի բան էլ ես ասեմ, եթե կարելի է...
Ինձ համար ծանր էր Ակումբի վերաբերմունքը, արձագանքը, ես անընդհատ մտնում էի տեսնեի, թե ինչ նոր գրառում կա, ինչ են ասում ու խոսում: Արձագանքները սպասվածից մեղմ էին, բայց և անտեղի: Հիմա կասեք էլի, եկել ա արդարանա: Չէ, տենց չի: Ուղղակի, չէի ուզենա, որ Ակումբում նեղացած մնային ինձանից կամ վիրավորված: Ես ընդունում եմ, որ հունից դուրս եմ եկել ու ազնգուշություն եմ ցուցաբերել արտահայտություններս ընտրելիս, բայց կոնկրետ խոզերի պահը ես արդեն ասել եմ, թե ինչու եմ գրել: Ես ոչ վախենում եմ, ոչ էլ իմ ասածներից հետ կանգնում, եթե ուզենայի ասել խոզ մեկին կամ մի քանիսին կասեի խոզ ուղիղ, առանց ենթատեքստերի կամ "լսցնելու" ու նաև Ակումբից դուրս ու նաև ուրիշ-ուրիշ ավելի վատ բաներ, քան խոզն ա:
Սրերով դիմավորել մարդուն չի կարելի, մանավանդ, եթե նայենք կոնկրետ իմ թեման, ապա ակնառու է, որ կարծիքներ արտահայտողների հետ համաձայնվում, ընդունում կամ չեմ ընդունում ջան-ով, շնորհակալությամբ և այլն (կարգն այդպես է, այդպես էլ պիտի լինի):
Վիճելն ու բանավիճելը տարբեր բաներ են, ես չէ, որ դրա մասին պետք է ավետեմ:
Մեֆի մոտ հիանալի ա ստացվում մարդուն հունից հանելը: Մարդ, ով գալիս է թեմայի քննարկմանը մասնակցելու, բայց չի կարդում գործը, որը ներկայացված է, այլ հետևություններ է սկսում անել քննարկումներից: Եղբայր, գուցե կարդաս գործն ու հասկանաս, թե պապն ինչի է էդտեղ կամ չհասկանաս, նոր հետևություններ անես ու ես սիրով քեզ պատասխանեմ, ոչ թե գաս ասես, ես չեմ կարդացել, բայց ինչ-որ բաներ: Կարող ա-ով սկսվող լիքը բաներ կան: Ու էդ քո բռնած "վերևից" տոնն էլ, հեչ դուրս չի գալիս, անկախ նրանից, թե դու ով ես կամ ինչքան ես հասկանում գրերի սև ու սպիտակից:
Ես գրում ներկայացնում եմ: Ընթերցողը կարող է այլակարծություն ունենալ ինձ հետ, քանի որ սկիզբն ինձնից է: Ես չեմ գրում նրան դուր գալու համար: Եթե այդպես լիներ, գուցե ես էլ ունենայի: Ես Ակումբում կամ վիրտուալ տիրույթում չեմ վիճում, վիճելն այլ է: Ես գրել էի, որ ԲԱՆԱՎԻՃԵԼ պատրաստ եմ:
Շատ խելացի երևալու խնդիր դնել պետք չի ու չի կարելի անտեղի ու անլուրջ փաստարկներով մարդուն պրովակացիայի ենթարկել: Եթե ժամանակ, ունենաս, քեզ կամ բոլոր նրանց, ովքեր ցանկություն կունենան հանդիպել, հրավիրում եմ մի բաժակ թեյի կամ սուրճի սեղանի շուրջ քննարկելու, թե թեմայում հնչած իմ տեսակետները, թե Պուշկինից ու Աստվածաշնչից արված մեջբերումները, թե նոբելյան մրցանակ ստացողին, թե նաև նրան, ով է իրականում գրել այս ստեղծագործությունը ու ինչու ես ազնիվ չեմ, որ իմ անունն եմ գրում տակը:
Ինձ համար է դժվար է գրելով բացատրել, հակադարձել, որովհետև մի փոքր անզգուշություն ու այսպես է ստացվում, իսկ կենդանի շփման ժամանակ ամեն ինչ ավելի արագ է ու հասկանալի: Այսպես մի բան ես գրում ու մինչ փորձում ես մյուսը, այս գրածիցդ արդեն մարդիկ նեղացած են լինում կամ սխալ հասկացած: Դրա համար ատելի է ինձ վիրտուալ բանավեճերը:
Գոհարն իմ բացած միակ ու եզակի թեման չէր: Եթե ես մեծամիտ եմ կամ վիրավորող կամ անշնորհք, ինչու՞ է դա հիմա երևում:
Ես չեմ ուզում կորցնել Ակումբը: Ի սկզբանե ուզում էի ջնջեի ինձ ու իմ բացած թեմաները, անգամ Կարինեից հարցրի, թե ոնց է դա արվում: Բայց դա պահի ազդեցության տակ էր: Ես ելի կգրեմ իմ "անբագաժ" ու մեխանիկական ստեղծագործությունները ֆորումում:
Ու եթե այս բացած թեմայի շուրջ իմ կարծիքը հետաքրքիր է.
Անխնա ու անողորմ շարունակեք "ՔԼՆԳԵԼ" , հայտնեք կարծիքներ, բայց մի անձնականացրեք ու կարծիքները թող լինեն ստեղծագործության վերաբերյալ, այլ ոչ թե դրանք ներկայացնողի:
Mephistopheles
19.02.2014, 23:00
Մի բան էլ ես ասեմ, եթե կարելի է...
Ինձ համար ծանր էր Ակումբի վերաբերմունքը, արձագանքը, ես անընդհատ մտնում էի տեսնեի, թե ինչ նոր գրառում կա, ինչ են ասում ու խոսում: Արձագանքները սպասվածից մեղմ էին, բայց և անտեղի: Հիմա կասեք էլի, եկել ա արդարանա: Չէ, տենց չի: Ուղղակի, չէի ուզենա, որ Ակումբում նեղացած մնային ինձանից կամ վիրավորված: Ես ընդունում եմ, որ հունից դուրս եմ եկել ու ազնգուշություն եմ ցուցաբերել արտահայտություններս ընտրելիս, բայց կոնկրետ խոզերի պահը ես արդեն ասել եմ, թե ինչու եմ գրել: Ես ոչ վախենում եմ, ոչ էլ իմ ասածներից հետ կանգնում, եթե ուզենայի ասել խոզ մեկին կամ մի քանիսին կասեի խոզ ուղիղ, առանց ենթատեքստերի կամ "լսցնելու" ու նաև Ակումբից դուրս ու նաև ուրիշ-ուրիշ ավելի վատ բաներ, քան խոզն ա:
Սրերով դիմավորել մարդուն չի կարելի, մանավանդ, եթե նայենք կոնկրետ իմ թեման, ապա ակնառու է, որ կարծիքներ արտահայտողների հետ համաձայնվում, ընդունում կամ չեմ ընդունում ջան-ով, շնորհակալությամբ և այլն (կարգն այդպես է, այդպես էլ պիտի լինի):
Վիճելն ու բանավիճելը տարբեր բաներ են, ես չէ, որ դրա մասին պետք է ավետեմ:
Մեֆի մոտ հիանալի ա ստացվում մարդուն հունից հանելը: Մարդ, ով գալիս է թեմայի քննարկմանը մասնակցելու, բայց չի կարդում գործը, որը ներկայացված է, այլ հետևություններ է սկսում անել քննարկումներից: Եղբայր, գուցե կարդաս գործն ու հասկանաս, թե պապն ինչի է էդտեղ կամ չհասկանաս, նոր հետևություններ անես ու ես սիրով քեզ պատասխանեմ, ոչ թե գաս ասես, ես չեմ կարդացել, բայց ինչ-որ բաներ: Կարող ա-ով սկսվող լիքը բաներ կան: Ու էդ քո բռնած "վերևից" տոնն էլ, հեչ դուրս չի գալիս, անկախ նրանից, թե դու ով ես կամ ինչքան ես հասկանում գրերի սև ու սպիտակից:
Ես գրում ներկայացնում եմ: Ընթերցողը կարող է այլակարծություն ունենալ ինձ հետ, քանի որ սկիզբն ինձնից է: Ես չեմ գրում նրան դուր գալու համար: Եթե այդպես լիներ, գուցե ես էլ ունենայի: Ես Ակումբում կամ վիրտուալ տիրույթում չեմ վիճում, վիճելն այլ է: Ես գրել էի, որ ԲԱՆԱՎԻՃԵԼ պատրաստ եմ:
Շատ խելացի երևալու խնդիր դնել պետք չի ու չի կարելի անտեղի ու անլուրջ փաստարկներով մարդուն պրովակացիայի ենթարկել: Եթե ժամանակ, ունենաս, քեզ կամ բոլոր նրանց, ովքեր ցանկություն կունենան հանդիպել, հրավիրում եմ մի բաժակ թեյի կամ սուրճի սեղանի շուրջ քննարկելու, թե թեմայում հնչած իմ տեսակետները, թե Պուշկինից ու Աստվածաշնչից արված մեջբերումները, թե նոբելյան մրցանակ ստացողին, թե նաև նրան, ով է իրականում գրել այս ստեղծագործությունը ու ինչու ես ազնիվ չեմ, որ իմ անունն եմ գրում տակը:
Ինձ համար է դժվար է գրելով բացատրել, հակադարձել, որովհետև մի փոքր անզգուշություն ու այսպես է ստացվում, իսկ կենդանի շփման ժամանակ ամեն ինչ ավելի արագ է ու հասկանալի: Այսպես մի բան ես գրում ու մինչ փորձում ես մյուսը, այս գրածիցդ արդեն մարդիկ նեղացած են լինում կամ սխալ հասկացած: Դրա համար ատելի է ինձ վիրտուալ բանավեճերը:
Գոհարն իմ բացած միակ ու եզակի թեման չէր: Եթե ես մեծամիտ եմ կամ վիրավորող կամ անշնորհք, ինչու՞ է դա հիմա երևում:
Ես չեմ ուզում կորցնել Ակումբը: Ի սկզբանե ուզում էի ջնջեի ինձ ու իմ բացած թեմաները, անգամ Կարինեից հարցրի, թե ոնց է դա արվում: Բայց դա պահի ազդեցության տակ էր: Ես ելի կգրեմ իմ "անբագաժ" ու մեխանիկական ստեղծագործությունները ֆորումում:
Ու եթե այս բացած թեմայի շուրջ իմ կարծիքը հետաքրքիր է.
Անխնա ու անողորմ շարունակեք "ՔԼՆԳԵԼ" , հայտնեք կարծիքներ, բայց մի անձնականացրեք ու կարծիքները թող լինեն ստեղծագործության վերաբերյալ, այլ ոչ թե դրանք ներկայացնողի:
Սևակ, գրել եմ, մի հատ էլ ասեմ… ես քոմենթ արել եմ ոչ թե գործի այլ քո արձագանքի վրա… պարզ գրած ա եղել ու եթե կուզես կարամ բերեմ ապացույցները… ես գործի մասին գրել եմ կարդալուց հետո ՝ իմ նախավերջին գրառման մեջ էդ թեմայում… նենց որ մի ասա որ չեմ կարդացել բայց քննարկում եմ…
մնացած պահով դարդ մի արա… կռիվ-ղալմաղալը օքեյ ա…
Սևակ ջան, քանի որ ոչ մեկս չենք ուզում ոչ քեզնից վիրավորված լինել, ոչ էլ որ դու մեզնից վիրավորված լինես, արի մի քիչ հետ գնանք, հասկանալու համար, թե ամենն ինչից ա սկսվել:
Մեջբերում եմ քեզնից.
Գրածներս կայքումս եմ դնում կամ ֆեյսբուքյան էջիս: Մի տեսակ պատրաստ չեմ բանավեճերի, չեմ ուզում կարդալ կարծրատիպային կարծիքներ կամ բացատրել, թե որն ինչի համար եմ գրել... Վերջիվերջո, ես չէի մեղավոր, որ պապը մահացավ, ոչ էլ թոռը... Ես էլ չէի սպասում... Դրան չանդրադառնամ...
Այստեղ ես ինձ լավ չեմ զգում... Միջավայրը մի տեսակ այլ է... Շնորհակալ եմ բոլոր կարծիքների համար ու այնպես չէ, որ եթե կարծիքը դուրս չի գալիս կամ համաձայն չեմ, ուրեմն ես եմ ճիշտ: Իրականում ես գրում եմ այն, ինչ այդ պահին գալիս է, ինչպես տեսնում եմ, ինչ զգում եմ... Իսկ այստեղի ընթերցողները, ըստ իս, միշտ ուզում են, որ իրենց սպասվածով լինի կամ տրամաբանական շարունակությամբ... Ուզում են, որ այսպես լինի կամ այնպես, իսկ ես գրում եմ ինչ կա ու անկարող եմ անգամ տառ փոխել, կքանդվի, կարծում եմ, կդառնա օտար... Ու տպավորություն է ստեղծվում (այս գրառումս էլ ներառյալ), որ չեմ հարգում ընթերցողիս, իսկ իմ տարածքում ես ազատ եմ այդ առումով... Այստեղ ինձ պարտավորված եմ զգում, մի տեսակ իմ ափսեի մեջ չեմ... Դրա համար չկամ, կորել եմ... Իսկ այնպես` ապրում եմ, սովորում, աշխատում, երբեմն ստեղծագործում...
Այ ստեղից սկսած դու սկսում ես արդեն քննարկողներին գնահատականներ տալ, որոնք իհարկե մեղմացնում ես «շնորհակալ եմ բոլոր կարծիքների համար ու այնպես չէ, որ եթե կարծիքը դուրս չի գալիս կամ համաձայն չեմ, ուրեմն ես եմ ճիշտ» տիպի նախադասություններով, բայց ասվածն ասված է: Իսկ ասված է, որ այստեղի կարծիք գրողները «կարծրատիպային կարծիք» գրողներ են, ովքեր իրենց սպասածից դուրս բանը չեն գնահատում (ընդ որում ենթադրելի է, որ նրանք, ովքեր բացասական են գրել):
Հետո էլ մասնակիցը խորհուր է տալիս, իսկ դու պատասխանում ես.
Ես շատ հեռու եմ գրող լինելուց, այնքան, ինչքան գրածիս վերջավորությունն էր օտար ընդհանուրին:
Գրողին քննադատում են գրաքննադատները, ովքեր լիարժեք են ըմբռնում ու հասկանում շարադրանքը, դա անցկացնում իրենց մաղի միջով:
Ուրախ եմ, որ հերիք չի կարդում եք, մի հատ էլ չեք ալարում կարծիք եք հայտնում:
Ու ինչքան էլ այստեղ էլի մեղմացրել ես «ես շատ հեռու եմ գրող լինելուց»-ով, մեկ է, էլի ասվածն ասված է: Իսկ ասված է «գրաքննադատ չես, մի քննադատիր»:
Ու առ այս պահը Մեֆ թեմայում չի եղել: Նկատենք դա:
Բայց այ հենց էս գրառումներն էին, խոստովանում եմ, որ ինձ կարդալ տվեցին պատմվածքը, որտև մինչ դա չէի հասցրել գործը կարդալ, բայց քննարկումն աչքի անցկացրել էի, հասկանալու համար, լավ գործ է, արժի՞ կարդալ, թե՞ ոչ, որտև ի տարբերություն քեզ, իմ համար ակումբցիների կարծիքները բավական կարևոր են ստեղծագործության մասին կարծիք կազմելու համար:
Հավանաբար նույն պատճառով Մեֆն էլ գրեց: Իր գրածը հենց այդ մասին էր, վիրավորական բան չկար դրանում, քննադատությանն արձագանքելուդ ոճի մասին էր, մեջբերեմ.
Սևակ ջան, չեմ կարդացել պատմվածքը ու որևէ բան չեմ գրի դրա մասին, ուղղակի որ ասում ես "Պապին ես չեմ բերել պատմվածք ու չէի էլ կարող հանել:" մի քիչ տարօրինակ ա… ո՞վ ա պապիկին բերել ու մտցրել քո պատմվածքի մեջ, կարող ա՞ պապիկն իրան-իրան ա եկել մտել քո պատմվածքի մեջ… դու չե՞ս գրել, կամ գրածդ հո պաստավավերագրական տեքստ չի՝ լրագրություն չի որ ասես "ես չեմ արել"… եթե դու չես մտցրել, ասա ով ա մտցրել գնանք իրանից էլ հարցնենք…
գրողներին և ոչ գրողներին քննադատում են քննադատներն ու ոչ քննադատները… ստեղ երկու կարծիք չկա… ցանկացած կարդացող կարա քննադատի, քանի որ դու ինքնակամ քո գործը նրա դատին ես հանձնում, ավելին, դեռ շատ դեպքերում ուզում են որ վճարեն ու գիրք առնեն…
…Վիճի…
Սրան դու արձագանքել էիր.
Տեքստդ չեմ կարդացել, որ պատասխանեմ :)
Վիճե՞մ: Ու՞մ հետ: Ինչի՞ համար:
Նորմալ պատասխան է, հեգնանքով, բայց հասկանալի: Մեֆն արձագանքում է.
կարիք չկա տեքստիս պատասխանել, իսկ սովորաբար վիճում են կանհամաձայնությունների դեպքում… դու, կարծեմ ունես անհամաձայնություն… վիճի… եթե կարող ես…
Էլի նորմալ պատասխան է, թեկուզ հասկանում եմ, կարող է նյարդայնացնի: Բայց լրիվ նորմալ:
Իսկ ահա դու.
Սխալ է կարծիքդ: Ես գրել ու ներկայացրել եմ: Անահամաձայնություն կարող ես ունենալ դու կամ մյուս ընթերցեղներն ինձ հետ: Իսկ վիճել այլակարծություն ունեցողների հետ, կարծում եմ, հիմարություն է:
Բանավիճել պատրաստ եմ, բայց ոչ սոփեստների հետ:
Հ.Գ. Хвапу и клевету приемпи равнодушно
И не оспаривай глупца...
Արդեն զուտ անձնական հարթություն, պիտակումներ, վիրավորանք:
Ահա սրա համար է այս ամբողջ պատմությունն առաջացել: Շարունակությունն էլ՝ նույն ոճով:
Ու հավատա, դու ունես վերանայելու քո քննարկման ձևը, հակառակ դեպքում հավանաբար էլի կլինեն նման սիտուացիաներ: Մտածիր այս մասին, փորձիր կողքից հայացքով նայել:
Հա, հայկական սգի պահը անպայման պետք ա լիներ, ամեն գնով: Տխուր ազգենք, էլի, երբ հաճույքից մինչև մահ մի ակնթարթ ա:
Դուք սա համարում եք քննադատությու՞ն: Սա ինձ համար վիրավորանք է, սա քննադատություն չէ: Ու ոչ դեպի իմ անձը:
Իսկ ասված է «գրաքննադատ չես, մի քննադատիր»:
Իսկ մի քիչ ավելի վեր գրված է գրող չեմ: Ու ոչ թե գրող չեմ մի քննադատիր, այլ գրող չեմ ու ֆեյսում կամ անձնական կայքում փակվելը էական չէ, նպատակ չեմ դրել գրող դառնալ:
Մտքովս երբեք չի անցել ու չեմ պատկերացնում, թե նեղացրել եմ Դավիթին կամ ինքն իմ պատասխաններում հեգնանք է տեսել կամ մեծամտություն: Ցանկացած գրված նախադասություն կարելի է մեկնաբանել տարբեր կողմերից: Համենայնդեպս այս պահին թեմայում լարվածություն չկար, հակառակը` ինքնախոստովանական:
Ի՞նչ է նշանակում
վիճի… եթե կարող ես…
Դա արտահայտվելու լավագույն ձևն է՞:
Ու հավատա, դու ունես վերանայելու քո քննարկման ձևը
Միանշանակ համաձայն եմ: Եվ ուզում եմ ասել, որ սա վերաբերվում է ոչ միայն ինձ: Չէի ուզենա Ակումբում առաջնորդվեինք какой привет, такой ответ սկզբունքով:
Դուք սա համարում եք քննադատությու՞ն: Սա ինձ համար վիրավորանք է, սա քննադատություն չէ: Ու ոչ դեպի իմ անձը:
Մնացածի մասով ավելացնելու բան չունեմ: Բայց էս մասին ասեմ: Այո՛, սա քննադատություն է: Սա վերաբերմունք է, կարծիք, իր տեսակի մեջ քննադատություն:
Ինչպես քննադատում են նկարչին, ով անպայման իր նկարի մեջ մասիս է ավելացնում, ու ասում են «դե հերիք է էլի ամեն տեղ մասին խցկես»:
Նկարիչը կարող է չհամաձայնվի: Կարող է ինքն էդտեղ զգացել է Մասիսի կարիքն ու առանց դրա իր գործը չի պատկերացնում:
Բայց այդտեղ վիրավորանք չկա, կա նկարը դիտողի կարծիք, որը քննադատական ֆորմայի մեջ է:
Ես համոզված եմ, այստեղ էլ չկա վիրավորական բան: Թեև իհարկե նաև հասկանում եմ, որ ստեղծագործողները շատ հաճախ այլ պրիզմայով են նայում, ավելի նուրբ բաներից են խոցվում: Բայց դա ըստ իս հաղթահարել է պետք:
Mephistopheles
19.02.2014, 23:54
Սևակ ջան, թեթև տար…
Ի՞նչ է նշանակում
վիճի… եթե կարող ես…
նշանակում ա եթե համաձայն չես մարդու հետ կարող ես վիճել… դու ունես այդ հնարավորությունը… կարելի ա… խրախուսվում ա…
Միանշանակ համաձայն եմ: Եվ ուզում եմ ասել, որ սա վերաբերվում է ոչ միայն ինձ:
Սևակ, բնականաբար, ու եթե էս միջավայրում դրա պատրաստակամությունը չլիներ, էս յոթ-ութ էջ չէինք փորձի պատճառները փնտրել նաև մեր մեջ՝ անկախ արված եզրակացություններից:)
Սևակ ջան, թեթև տար…
նշանակում ա եթե համաձայն չես մարդու հետ կարող ես վիճել… դու ունես այդ հնարավորությունը… կարելի ա… խրախուսվում ա…
Մի հատ էլ թյուրըմբռնումից խուսափելու համար Սևակին ասեմ, որ Մեֆը վիճել ասելով հենց բանավիճելը նկատի ունի, ոչ թե ասենք տղայական ռազբորկան ու տենց բաները:
Վերլուծություն, փաստարկ, հակափաստարկ, հիմնավորում: Ահա այ էսքան մի բան: Նաև ինչի համար էլ ֆորումները ստեղծված են:
կարող ես վիճել… դու ունես այդ հնարավորությունը… կարելի ա…
Չէ... ԵԹԵ կարող ես-ն արդեն այլ բան է...
Թե չէ
կարելի ա… խրախուսվում ա… , շատ պարզ ա, կարծում եմ, Ակումբի գլխավոր գործառույթներից մեկն էլ սա է ու բոլորի համար էլ դա հասկանալի է...
Իսկ Chuk-ի հետ համաձայն չեմ: Այդտեսակ արտահայտություններից է "Երկիրը երկիր չի", որն էլի ինձ համար անընդունելի ու վիրավորական է: Ու դու էլ ներքուստ գիտես, որ ճիշտ եմ ու դա Մասիսի հետ կապ չունի...
Sambitbaba
20.02.2014, 11:35
Ես չեմ ուզում կորցնել Ակումբը: Ի սկզբանե ուզում էի ջնջեի ինձ ու իմ բացած թեմաները, անգամ Կարինեից հարցրի, թե ոնց է դա արվում: Բայց դա պահի ազդեցության տակ էր: Ես ելի կգրեմ իմ "անբագաժ" ու մեխանիկական ստեղծագործությունները ֆորումում:
Սևակ ջան, ամենակարևորը սա է, իսկ մնացածը` կապաքինվի ու կվերանորոգվի:
Եվ այդ պատճառով, ժողովուրդ, եկեք բոլորս էլ` թե Սևակը և թե մնացածներս, լսենք Մեֆի իմաստուն խոսքերն ու թեթև տանենք տեղի ունեցածը: Թե չէ հիմա էլ մեկմեկու մեջբերելով ենք շարունակելու այս կռիվն ու այդպես էլ ոչինչի չհասնենք:
Ես ինքս հարյուր տոկոսով համոզված եմ, որ Սևակի մեջբերումը խոզերի մասին ակումբցիներին չէր վերաբերվում: Ուղղակի նա արեց այդ շատ անպատեհ մի պահ, և հենց այդ պատճառով էր, որ ասածը շեղակիորեն դիպավ ակումբցիներին: Սևակի սխալն այն էր, որ նա ժամանակին չգիտակցեց պահի կարևորությունը: Կարծում եմ, նրա սխալն ամենաուժեղը հարվածեց հենց իրեն, որովհետև նա առանձնապես չպաշտպանվեց էլ հետո (ընդամենը մի թեթևակի փորձ, որը համարյա չնկատվեց էլ)...
Սևակ ջան, ինձ թվում է, որ հենց սա էր պատճառը, որ դու այդքան վիրավորական ընդունեցիր Մեֆի լրիվ նորմալ խորհուրդը. քեզ մոտ աշխխատեց "վերքին աղ անելու" երևույթը...
Ճիշտն ասած, ես էլ եմ ինձ ինչ-որ չափով մեղավոր զգում քո սայթաքման համար, որովհետև, ինչպես ինքդ ես ասում, դու արձագանքեցիր իմ` Բլավատսկայայի վերաբերյալ գրառմանը: Ու ներողություն եմ խնդրում քեզանից նրա համար, որ ակամա այս տհաճ պատմության պատճառ հանդիսացա...
Ես բոլորից խնդրում եմ ներել մեկմեկու և ամեն մեկ իր կողմից թող այսուհետ աշխատի նրա վրա, որ հնարավորինս շատ հաճելի և ուրախ պահեր պարգևի թե դիմացինին և թե մեր սիրելի Ակումբին...:)