Դիտել ողջ տարբերակը : Արձակ. Ստեղծագործական մրցույթ: Պատահական ծանոթություն: Քվեարկություն և քննարկում
Ասենք, ինքնաբացահայտումից էր խոսվում...
Բյուր, էս էն մեր երեկվա քննարկման հետ կապ ունե՞ր:
Եթե հա, ապա լավ էլի, մի՞թե նույնն ա քո նկարագրած ինքնաբացահայտումն ու իմ ասածները: Չեմ հավատում, որ տենց կարող ա մտածես:
Ի դեպ, ես էդ երկխոսությունից չի, որ ճանաչել եմ (եթե իհարկե ճիշտ եմ ճանաչել :))), այլ ընդհանուր ոճից: Ու նաև Խաժակից:
Բյուր ջան, ես սիրով ու սրտանց կշնորհավորեմ մրցույթում հաղթանակդ, շարունակելով մեջս վստահ մնալ, որ մրցույթի լավագույն ստեղծագործությունը, որը կտրուկ տարբերվում է մնացած բոլորից, Այգումն է: Չկա կտրտված պատմություն, կա ամբողջականություն, կա սիրուն պատմություն:
Sambitbaba
17.10.2013, 17:15
Ես իմ քլունգն ինչքան էլ սրեմ, զրոյից պակաս չեմ կարում դնեմ:
Քլնգելն ինչքան կուզես, Բյուր ջան:
Բայց էդ հետապնդվելամանիայիդ վերջ տուր, ինչ կլինի...
Ես համոզված եմ, որ մենք բոլորս այստեղ քո մասին լիքը կարծիքներ ունենք՝ բավականին դրական ու ջերմ: Իսկ դու կպած փորձում ես ջնջել մեր այդ կածիքներն ու մեր վզին ես ես փաթաթում մի համընդհանուր կարծիք քո մասին, ընդ որում՝ ամենավատը...
Կներես, դու մազոխի՞ստ ես::o
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 17:19
Քլնգելն ինչքան կուզես, Բյուր ջան:
Բայց էդ հետապնդվելամանիայիդ վերջ տուր, ինչ կլինի...
Ես համոզված եմ, որ մենք բոլորս այստեղ քո մասին լիքը կարծիքներ ունենք՝ բավականին դրական ու ջերմ: Իսկ դու կպած փորձում ես ջնջել մեր այդ կածիքներն ու մեր վզին ես ես փաթաթում մի համընդհանուր կարծիք քո մասին, ընդ որում՝ ամենավատը...
Կներես, դու մազոխի՞ստ ես::o
Սամ, փոխեք ձեր կարծիքը, ո՞վ ա խանգարում: Ասենք թե մազոխիստ եմ, հետո՞:
Արտասուքի աղբյուրը. Շատ հասարակ էր ու պարզ: Առանձնապես չգրավեց, բայց տղայի պատմած լեգենդը հավանեցի:
Կունդերայի վեց պատահականությունները. Լավն էր: Աչքիս քվեարկելու եմ: Ու աչքիս Բյուրն ա հեղինակը:8
Այգում. Սա էլ հավանեցի: Հետաքրքիր էր, գրավիչ: Խորիմաստ պահերը աչքի էին ընկնում:
Ճանապարհ Մահից Առաջ. Առաջին խոսքերից մտածեցի, որ Սամ Քլայնն ա հեղինակը ու ընթերցանությունը շարունակեցի նույն մտքով: Թույլ գործ չէր, վատը չէր, բայց հեղինակը երևի շտապել ա գրելուց, մի քանի անուշադրության սխալներ կային:
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 17:24
Բյուր, էս էն մեր երեկվա քննարկման հետ կապ ունե՞ր:
Եթե հա, ապա լավ էլի, մի՞թե նույնն ա քո նկարագրած ինքնաբացահայտումն ու իմ ասածները: Չեմ հավատում, որ տենց կարող ա մտածես:
Արտ, հա, էրեկվա քննարկման հետ կապ ունի, ու ինձ թվում ա՝ դա շատ լուրջ թեմա ա, երևի մրցույթից հետո պետք ա լուրջ քննարկել ու հստակ սահմանել, թե որն ա ինքնաբացահայտում, որը՝ չէ: Կարծում եմ՝ կարելի ա արգելել «էսինչ գործը ես եմ գրել» կամ նախկինում հրապարակված գործերը մրցույթին ուղարկելը, բայց դրանից ավել մնացած ամեն ինչը դառնում ա սուբյեկտիվ, հանգամանքներից ու տվյալ ակումբցու՝ ակումբում ցուցաբերած ակտիվությունից կախված:
Նայի, էս գործում Գալը փորձել ա թաքնվել, մեկ ա չի կարողացել: Բայց ես չեմ ուզում, որ Գալը թաքնվի, ես ուզում եմ Գալը Գալ մնա, որ հավեսով կարդամ ու առանց վարանելու քվեարկեմ: Իսկ ինքը որոշել ա թաքնվել: Չգիտեմ՝ որն ա էղել դրդապատճառը, բայց արդյունքն էն ա, որ իրա էդ փորձի արդյունքում գործն ահագին տուժել ա... չնայած երևի լավ ա, որ էքսպերիմենտներ ա անում, եսի՞մ:
Արտ, հա, էրեկվա քննարկման հետ կապ ունի, ու ինձ թվում ա՝ դա շատ լուրջ թեմա ա, երևի մրցույթից հետո պետք ա լուրջ քննարկել ու հստակ սահմանել, թե որն ա ինքնաբացահայտում, որը՝ չէ: Կարծում եմ՝ կարելի ա արգելել «էսինչ գործը ես եմ գրել» կամ նախկինում հրապարակված գործերը մրցույթին ուղարկելը, բայց դրանից ավել մնացած ամեն ինչը դառնում ա սուբյեկտիվ, հանգամանքներից ու տվյալ ակումբցու՝ ակումբում ցուցաբերած ակտիվությունից կախված:
Օք, կքննարկենք: Տենց ավելի լավ ա, չէի ուզի կոնկրետ ստեղծագործությունների օրինակների վրա էդ քննարկումը շարունակել, առանձին ավելի լավ կլինի:
Sambitbaba
17.10.2013, 17:35
Սամ, փոխեք ձեր կարծիքը, ո՞վ ա խանգարում: Ասենք թե մազոխիստ եմ, հետո՞:
Խանգարող չկա, Բյուր ջան: Ուղղակի խնդրում ենք. մի´ օգնիր:
Իսկ քո ով լինելը... հարց չկա, Բյուր ջան: Ուզում ես մազոխի՞ստ լինել՝ եղիր: Նույնիսկ ավելի կայֆ առաջարկ ունեմ այդ դեպքում. դարձիր սադո-մազոխիստ:
Հենց մի բան ես գրում, անմիջապես սկսիր ինքդ էլ քլնգել, նույնիսկ սկզբից մեզ քլնգոցդ ներկայացրու, հետո նոր գործը: Ստեղնաշարիդ վրա էլ թարս կնոպկեք կպցրու կամ փշրած ապակի... Շատացրու կայֆերդ, մի խոսքով...;)
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 17:37
Լավ, անցանք առաջ: Մի քիչ էլ բացառեմ, ոնց որ մանրից կորոշեմ, թե որի օգտին եմ քվեարկում:
Արտասուքե աղբյուրի օգտին էլ չեմ քվեարկի, որովհետև բացի նրանից, որ թույլ գործ էր, հեղինակը կարծես քննադատությունն արհամարհում ա: Ինչքա՞ն կարելի ա մրցույթից մրցույթ նույն բաներն ասել ու ոչ մի փոփոխություն չտեսնել: Ամեն դեպքում, ես լավատես եմ ու դեռ հույս ունեմ, որ մի օր Արևանուռը նենց գործ կուղարկի, որի օգտին կքվեարկեմ:
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 17:42
Խանգարող չկա, Բյուր ջան: Ուղղակի խնդրում ենք. մի´ օգնիր:
Իսկ քո ով լինելը... հարց չկա, Բյուր ջան: Ուզում ես մազոխի՞ստ լինել՝ եղիր: Նույնիսկ ավելի կայֆ առաջարկ ունեմ այդ դեպքում. դարձիր սադո-մազոխիստ:
Հենց մի բան ես գրում, անմիջապես սկսիր ինքդ էլ քլնգել, նույնիսկ սկզբից մեզ քլնգոցդ ներկայացրու, հետո նոր գործը: Ստեղնաշարիդ վրա էլ թարս կնոպկեք կպցրու կամ փշրած ապակի... Շատացրու կայֆերդ, մի խոսքով...;)
իիիիհ, Սամ, ի՞նչ ես ուզում ինձնից: :P եթե չես հավատում, կարդա (http://www.akumb.am/showthread.php/5521-%D4%B5%D5%BD-%D5%B4%D5%A1%D5%A6%D5%B8%D5%AD%D5%AB%D5%BD%D5%BF-%D5%A5%D5%B4) :D
ինչ վերաբերում ա մրցույթին, Սամ, ախր շատ եմ տանջվում, որ Արէային հասկանամ, ոչ մի ձև չեմ հասկանում, ի՞նչ անեմ: անձնական թշնամանքն էլ ջրվեց: հաջորդն ի՞նչ ա
ինչ վերաբերում ա մրցույթին, Սամ, ախր շատ եմ տանջվում, որ Արէային հասկանամ, ոչ մի ձև չեմ հասկանում, ի՞նչ անեմ: անձնական թշնամանքն էլ ջրվեց: հաջորդն ի՞նչ ա
Բայց պարզաբանել եմ, է: Երկու գործի մասին եմ կարծիք հայտնել էս մրցույթում, մեկը հավանել եմ, մեկը՝ չէ: Երկուսի մասին էլ մանրամասն գրել եմ, մյուսների մասին առանձնապես գրելու բան չունեմ, էլ ի՞նչն ա անհասկանալի:
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 18:06
Բայց պարզաբանել եմ, է: Երկու գործի մասին եմ կարծիք հայտնել էս մրցույթում, մեկը հավանել եմ, մեկը՝ չէ: Երկուսի մասին էլ մանրամասն գրել եմ, մյուսների մասին առանձնապես գրելու բան չունեմ, էլ ի՞նչն ա անհասկանալի:
Դե ոնց որ վերջին տեսությունը բովանդակության ու ձևի մասին հաստատվեց :)) Այսինքն՝ դու նախընտրում ես ձևը: Եթե բովանդակություն էլ լինի, ավելի լավ: Էս մրցույթում աշխատում ա էս տեսությունը, բայց մյուս մրցույթներում ոնց որ չէ... հըմ, գնամ նայեմ:
Դե ոնց որ վերջին տեսությունը բովանդակության ու ձևի մասին հաստատվեց :)) Այսինքն՝ դու նախընտրում ես ձևը: Եթե բովանդակություն էլ լինի, ավելի լավ: Էս մրցույթում աշխատում ա էս տեսությունը, բայց մյուս մրցույթներում ոնց որ չէ... հըմ, գնամ նայեմ:
Ես նախընտրում եմ ըստ հերթականության.
1. Լավ ձև, լավ թեմա:
2. Լավ ձև, թեմայի բացակայություն:
3. Վատ ձև, լավ թեմա:
4. Վատ ձև, թեմայի բացակայություն:
5. Ցանկացած տիպի ձև, վատ* թեմա:
* վատ թեմա կարա լինի բռնության նկարագրությունը, առանց որևէ լուծում, որևէ վերաբերմունք ցուցաբերելու:
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 18:18
Ես նախընտրում եմ ըստ հերթականության.
1. Լավ ձև, լավ թեմա:
2. Լավ ձև, թեմայի բացակայություն:
3. Վատ ձև, լավ թեմա:
4. Վատ ձև, թեմայի բացակայություն:
5. Ցանկացած տիպի ձև, վատ* թեմա:
* վատ թեմա կարա լինի բռնության նկարագրությունը, առանց որևէ լուծում, որևէ վերաբերմունք ցուցաբերելու:
Այսինքն, Կարենը քեզ մոտ հինգերորդն ա
Այսինքն, Կարենը քեզ մոտ հինգերորդն ա
Այո:
Sambitbaba
17.10.2013, 18:21
իիիիհ, Սամ, ի՞նչ ես ուզում ինձնից: :P եթե չես հավատում, կարդա (http://www.akumb.am/showthread.php/5521-%D4%B5%D5%BD-%D5%B4%D5%A1%D5%A6%D5%B8%D5%AD%D5%AB%D5%BD%D5%BF-%D5%A5%D5%B4) :D
Դե ուրեմն ճիշտ եմ կռահել էլի, տիպ ջան...:love
Եսակերը դուրըս եկավ... Ծովն էլ է ճիշտ ասում. ավելի լավ է եսակեր լինել, քան եսասեր: (Իմիջիայլոց, ու՞ր է Ծովը կորել. կարոտել եմ Ծովին, Լուսինամարային, Մարկ Պաուլեռին...)
Բայց դե, չնայած մսակեր չես, - հոգիներս կերար էդ կասկածներովդ...:[
ինչ վերաբերում ա մրցույթին, Սամ, ախր շատ եմ տանջվում, որ Արէային հասկանամ, ոչ մի ձև չեմ հասկանում, ի՞նչ անեմ: անձնական թշնամանքն էլ ջրվեց: հաջորդն ի՞նչ ա
Միգուցէ դադարե՞ս "փորձել-հասկանալ" ու սկսես "փորձել-ընկալե՞լ"...
Իսկ ես նախըտրում եմ երկու լիքը դույլ տանձ, երկու էլ խնձոր, Կարենենց այգուց:
Mephistopheles
17.10.2013, 19:37
Արէա ջան, ուղղակի փայլուն ես ներկայացրել մրցույթում իմ ամենահավանած գործը, բայց էս մասում ԻՄՀԿ թերացել ես: Նայի, մեջբերեմ մի քանի հատված.
«Սենյակից դուրս գալուց առաջ ձեռքը մեկնեց դեպի լույսի անջատիչը և քմծիծաղը դեմքին անջատեց մեղմ դեղնավուն լույսը:»
«Ձայներն ու հոտերը նույնն էին, օդի շարժումը նույնն էր:»
«Ըստ ավանդույթի փորձեց հաշվել՝ բաց լինելու ընթացքում քանի տարբեր ձայն հասցրեց լսել ներսից ու քանիսն էին դրանցից սոպրանո: Սոպրանո հաշվելու օրն էր:»
Սրան գումարում ենք, որ «ձեռնափայտերով քայլողներին» (ասել է թե հենաշարժային խնդիր ունեցողներին) սովորաբար ձեռք չեն մեկնում փողոցն անցնել օգնելուց: Չե՞ս կարծում, որ կույր մարդը միայն մի ձեռնափայտ ունի, ոչ թե երկու կամ ավելի:
Չուկ, եթե կույր չլիներ ի՞նչ կլիներ… ինչո՞վ տարբեր կլիներ…
Lusntag Lusine
17.10.2013, 21:15
Արտասուքն Արևանուռն ա, Կարենն էլ Լուսնթագ Լուսինեն: Այսինքն, 100%-ով չգիտեմ, բայց գրեթե համոզված եմ:
Մրցույթին չեմ մասնակցում այս անգամ, բայց հետևում եմ ընթհացքին: :)
Mephistopheles
17.10.2013, 21:46
Ամիմիա
Այվին շատ ճիշտ է նկատել. հեղինակի մոտ գլխավորը ոչ թե սյուժեն է, այլ պատկերները: Հա, ու չի էլ խաբում, իրոք: Չուկչայի պես. "ինչ տեսնում եմ, այն երգում եմ":
Իսկ տեսնում է, ցավոք, ամեն ինչի հիվանդագինը...
Ես չգիտեմ, թե ինչ է նշանակում "ֆլեշբեքեր", բայց եթե դա նշանակում է "կոմպլեքս", - ուրեմն կրկնակի ճիշտ ես, Այվի ջան, հեղինակը հենց դրա մեջ է, որ կա: Ըստ իս՝ հարյուր տոկոսանոց կոմպլեքսավորված անձնավորություն է: Որովհետև. ազատություն՝ չի նշանակում հաբռգածություն: Ազատամտություն՝ չի նշանակում այլասերվածություն: Անբռնազբոսիկություն՝ չի նշանակում սանձարձակություն: Իսկ ցավ՝ չի նշանակում. զիբիլ:
Շատ եմ ափսոսում հեղինակի տաղանդը, քանզի հազար տոկոսով տաղանդավոր մարդ է ինքը... Կա Լիզի ասած թե խորությունը, թե էմոցիան և այլ բաներ էլ: Բայց մի բանում Լիզը սխալվում է. "Դրա մեջ եղող մարդիկ" ելք՝ այդպես չեն որոնում: Դրա մեջ եղող մարդիկ՝ եթե արտահայտվում են այսպես, - դրանով իրենց վիճակը թե իրենց մատին և թե ուրիշների վզին փաթաթան են դարձնում և ասում են մյուսներին. ես ձեր տիրոջ մերը... Հարգանքի նշույլ չցուցաբերելով անգամ դիմացինի հանդեպ, ցանկանում են, որ դիմացինն իրենց խղճա...
Վերջին էջերում երեխեքից մեկն ասաց, որ այսպիսի բան հնարել չի կարելի, այսպիսի բանը կարելի է միայն ապրել... Հեչ համաձայն չեմ: Հիմա եկեք համոզենք հեղինակին, որ ինքը հանճարեղ գործ է գրել, և կտեսնեք, որ վաղը սրանից ավելի կոշմար ու զարհուրելի բան կգրի... Որովհետև մարդ ինքն է կառուցում իր կյանքը՝ իր իդեաներով: Այս ֆիզիկական Տիեզերքի մեջ սկզբում ամեն ինչ իդեա է եղել ու հետո նոր մարմնավորում է ստացել: Եվ այդպիսին է մեզանից յուրաքանչյուրի կյանքը. ինչպիսին պատկերացնում ենք այն, այն էլ ստանում ենք; ինչ որ նվիրում ենք մեզ՝ դրանով էլ հարուստ ենք:
Մի բան կարող եմ հաստատ ասել: Հեղինակը կամովի իրեն զրկել է շատ կարևոր արժեքներից: Կամ մոռացության է տվել մարդկային արժեքները:
Ստացվում է, որ սխալ էր պատմվածքը կոչել "Ամիմիա": Ավելի ճիշտ կլիներ անվանել այն "Ամնեզիա"...
Կներես, հեղինակ...
Ահավոր չէի ուզենա, որ այս գործի հեղինակը... Ռայը լիներ...:(
Սամ, օվերբլօու ես անում ընգեր… դրա թերությունները քո ասածի մեջ չի… արդեն սկսում եմ սիրել… մի քիչ էլ փնովեք կարող ա պաշտպանեմ…
Mephistopheles
17.10.2013, 22:01
Լավ սաղ հեչ… էն այգում-ը կարդում եմ և ինչպես բոլորը կարծում եմ որ սեքսի տեսարան ա… նորմալ ա… հետո պարզվում ա որ տղա ա… տղա prostitute, հետքրքիրա ու սենց որ կարդում եմ մտածում եմ, տես հլա մարդը դա ներկայացրել ա որպես մասնագիտություն, աշխատանք որը կարա ցանկացած նորմալ մարդ անի… իրա տեղն ունի, բան-ման… հետաքրքիր ա… հետո աղջկա հետ ա հանդիպում, էս ի՜նչ ուլտրա/հայփեր լիբերալություն ա…
հետա կարդալով հասնում են էն մասին որտեղ Դավիթն ասում ա կարամ ապուշ-ապուշ խոսամ ու լավ մերսում անեմ… ստեղ ուզմում եմ մի փոքր պարզաբանում անել… ես "մինետ" բառը նոր եմ սովորել ու կստեղ խառնեցի "մերսում" բառի հետ…
…արա՛, ասում եմ… էս ի՞՜նչ էր… սենց ուրեմն խոսում-խոսում են, մեկ էլ թե կարամ քեզ մի հատ blowjob տամ…wow!!! you are radical… էս ի՜նչ էքսպերիմենտալություն էր … պարզվում ա Դավիթը գեյ ա որ աշխատում ա որպես տղա prostitute, իրա տեղն ունի ու եկել ա այգի որ տղա կպցնի… նու տի դայօշ… վօտ տե ի ռադիկալ բլ**դ… հետո էլ ասեց գնանք խմենք… հաստատ Սերոբն էլ ա գեյ երևի դրա համար ա գլֆռենդի հետ բրեյքափ արել… երևի գեյեյրի կյանքից ա…
մեկ էլ սենց մտածեցի մի քիչ… "արա, բայց մերսումը մասաժը չէ՞ր…"
Չուկ, եթե կույր չլիներ ի՞նչ կլիներ… ինչո՞վ տարբեր կլիներ…
Սրանով.
Լավ սաղ հեչ… էն այգում-ը կարդում եմ և ինչպես բոլորը կարծում եմ որ սեքսի տեսարան ա… նորմալ ա… հետո պարզվում ա որ տղա ա… տղա prostitute, հետքրքիրա ու սենց որ կարդում եմ մտածում եմ, տես հլա մարդը դա ներկայացրել ա որպես մասնագիտություն, աշխատանք որը կարա ցանկացած նորմալ մարդ անի… իրա տեղն ունի, բան-ման… հետաքրքիր ա… հետո աղջկա հետ ա հանդիպում, էս ի՜նչ ուլտրա/հայփեր լիբերալություն ա…
հետա կարդալով հասնում են էն մասին որտեղ Դավիթն ասում ա կարամ ապուշ-ապուշ խոսամ ու լավ մերսում անեմ… ստեղ ուզմում եմ մի փոքր պարզաբանում անել… ես "մինետ" բառը նոր եմ սովորել ու կստեղ խառնեցի "մերսում" բառի հետ…
…արա՛, ասում եմ… էս ի՞՜նչ էր… սենց ուրեմն խոսում-խոսում են, մեկ էլ թե կարամ քեզ մի հատ blowjob տամ…wow!!! you are radical… էս ի՜նչ էքսպերիմենտալություն էր … պարզվում ա Դավիթը գեյ ա որ աշխատում ա որպես տղա prostitute, իրա տեղն ունի ու եկել ա այգի որ տղա կպցնի… նու տի դայօշ… վօտ տե ի ռադիկալ բլ**դ… հետո էլ ասեց գնանք խմենք… հաստատ Սերոբն էլ ա գեյ երևի դրա համար ա գլֆռենդի հետ բրեյքափ արել… երևի գեյեյրի կյանքից ա…
մեկ էլ սենց մտածեցի մի քիչ… "արա, բայց մերսումը մասաժը չէ՞ր…"
Mephistopheles
17.10.2013, 22:24
Սրանով.
ապեր, էդ ի՞նչ կապ ունի… եթե ատրգումենտ չունես, պարտայդիր չի պատասխանես…
ապեր, էդ ի՞նչ կապ ունի… եթե ատրգումենտ չունես, պարտայդիր չի պատասխանես…
Ի՞նչ ա նշանակում արգումենտ չունես, եթե կույր չլիներ գեյ կլիներ, ինչո՞վ դուրդ չեկավ պատասխանս:
Mephistopheles
17.10.2013, 22:30
Ի՞նչ ա նշանակում արգումենտ չունես, եթե կույր չլիներ գեյ կլիներ, ինչո՞վ դուրդ չեկավ պատասխանս:
նշանակում ա, եթե չես կարողանում ցույց տալ թե էդ փաստն ինչպես ա ազդում պատմվածքի վրա, կարաս չգրես… ով կարա թող նա գրի…
նշանակում ա, եթե չես կարողանում ցույց տալ թե էդ փաստն ինչպես ա ազդում պատմվածքի վրա, կարաս չգրես… ով կարա թող նա գրի…
օք, կներես:
Mephistopheles
17.10.2013, 22:33
օք, կներես:
Ներելու հարց չկա Արէա ջան…
Alphaone
17.10.2013, 22:34
Մեֆ, դու էս ինչ մի իզվռաշենեց ես :զզվածսմայիկ :(
Քաղաքում աշուն էր:
Ձայներն ու հոտերը նույնն էին, օդի շարժումը նույնն էր: Երբ անցնում էր հրուշակեղենի խանութի մոտով, ժպտաց իր մանկությանն ու երևի հարյուրերորդ անգամ ափսոսաց, որ էլ քաղցր չի սիրում:
Էս ես եմ, ուշքս գնում ա քաղցրի համար, չէ, ավելի ճիշտ քաղցրի համար չէ, էն զգացողության համար, որ ունենում էի առաջ 5 կտորի բաժանված սնիկերսի իմ կտորը մանրամասն, երկար ու հնարավորինս փոքր փշուրներով ուտելու պահին: Էլ երբեք էդ զգացողությունը չեմ ունենալու, ու ուշքս գնում ա էդ զգացողության համար:
Պատրաստվում էր այգու մոտի փողոցը կտրել, երբ՝
- Ձեռքս կբռնե՞ք՝ միասին անցնենք փողոցը:
Ամենաշատը տասներկու տարեկան կլիներ:
- Որ մտքովդ անցել է, ինչպե՞ս կարող եմ մերժել, - ձեռքը մեկնեց փոքրիկ աղջկան:
Չէ, չի ասում. հա աղջիկս, չի ասում. հա բալիկ ջան, չէ, ասում ա. որ մտքովդ անցել է, ինչպե՞ս կարող եմ մերժել: Սենց մարդիկ հասակակիցների հետ են խոսում, առանց խնամակալ տոնի, առանց իրենց գերակա դիրքից փքված, հանգիստ, հարգանքով, կատակախառը, ու հավես ա որ ինքը երեխայի հետ ա տենց խոսում:
Մուտքի մոտ, իր սպասածից ավելի ջերմ հրաժեշտից հետո, Բելլան գնաց ջութակի դասի՝ անկարող լինելով ընդունել քաղցր չսիրելու փաստը և Դավիթի ձեռքում թողնելով իր մոտ եղած երկու Սնիկերսներից մեկը:
Անկարող լինելով ընդունել քաղցր չսիրելու փաստը: Էս ինչ լավն ա էս պահը, հենց մենակ էս տողի համար կարելի ա սա շատ լավ պատմվածք համարել, բայց դեռ շատ սենց գեղեցիկ պահեր կան, որովհետև հեղինակը շատ լավ մարդ ա, ու ինքը շատ սիրուն ա տեսնում ամեն ինչ:
Դավիթը սպասում էր` շուրթերին հազիվ որսալի ժպիտ: Զգում էր. խոսելու է:
– Այդ Սնիկերսն ուտելո՞ւ եք, - երկար սպասելու կարիք չեղավ:
- Ես քաղցր չեմ ուտում, - ասաց՝ շոկոլադի սալիկը մեկնելով տղային:
- Այդ դեպքում ինչո՞ւ...
- Բելլան տվեց: Իր ամենասիրելի գրողը Խաժակ Գյուլնազարյանն է, ամենասիրելի միրգը՝ թթու սալորը ու ամենաշատը երազում է Նոր Զելանդիայի կղզիներից մեկի՝ անունը մոռացա, հեքիաթային քարանձավները տեսնել:
Փաստորեն էդ փոքր ժամանակամիջոցում աղջիկը էսքան բան էր պատմել, ու հեղինակը դրանով չէր փորձել լցնել պատմվածք ու մեր ուղեղները, որովհետև դրանք ասվելու պահին կարևոր չէին, տենց հազարավոր երկխոսություններ ենք լսում օրվա ընթացքում, դա հետո ա կարևորվում, երբ Դավիթը չի ասում. մի աղջիկ տվեց, ասում ա. Բելլան տվեց: Որովհետև Բելլայի սիրած գրողը Խաժակ Գյուլնազարյանն ա, Բելայի ուշքը գնում ա թթու սալորի համար, ու Նոր Զելանդիա ա ուզում գնա, որովհետև ասում են Նոր Զելանդիայում հեքիաթային քարանձավներ կան :)
Տղան շոկոլադը դանդաղ ուտելով նայում էր:
- Եվ նա ինձ խնդրեց՝ ես իր ձեռքը բռնեմ, չասաց՝ եկեք օգնեմ ձեզ:
- Պարզ է, - ասաց տղան՝ ասես վերջին ասածն ամեն ինչ իր տեղը գցեց:
Ո՞նց կարար Խաժակ Գյուլնազարյան սիրող ու Նոր Զելանդիա գնալ երազող աղջիկը, է, Բելլան, ասեր. եկեք օգնեմ: Տենց մի պատահական 12 տարեկան աղջիկ կասեր, բայց Բելլան չէր ասի, չէ՞: Ու Սերոբը հաստատ գիտի դրա մասին, որովհետև. Պարզ է:
- Չլացեց, մի կաթիլ անգամ չլացեց:
- Լացեց, պարզապես բավականաչափ հեռու գնալուց հետո սկսեց, որ դու չլսես:
Սերոբը նայեց Սյուզիի գնացած ուղղությամբ, ասես դեռ կարող էր ինչ-որ բան լսել, եթե շատ ուզեր:
Ճիշտ ա, եթե չլացեր Բելլան Դավիթին սնիկերս չէր տա, եթե լացեր տղայի ներկայությամբ, Դավիթը Բելային հիշելիս անունով չէր դիմի, բայց քանի որ Բելլան Դավիթին սնիկերս էր տվել ու Դավիթն էլ Բելային անունով էր հիշում, ուրեմն աղջիկը պիտի լացեր, ու պիտի լացեր միայն էն ժամանակ, երբ համոզված լիներ որ տղան չի տեսնում: Այլ կերպ ուղղակի հնարավոր չի:
Դավիթը տերևը խնամքով դրեց նստարանին, վերցրեց կողքին հենած երկարուկ ձեռնափայտը և կանգնեց:
Ձեռնափայտե՜րը: Բելլան դրա համար էր ուզում որ Դավիթն իր ձեռքը բռնի փողոցն անցնելիս :love
- Փողոցն անցնելիս թևս կբռնե՞ս՝ - դիմեց Դավիթին:
--------------
Սա արհեստական ու անիմաստ պատմվա՞ծք ա: OK:Արեա ջան, կեցցես էսքան սիրուն տեսնել կարողանալու համար: Նույնիսկ կուզնեայի ավելի մանրամասն գրած լինեիր՝ չտեսնողներիս աչքերն ավելի լայն բացելու համար: Պատահական չի, որ մրցույթներից մեկում քո գչածը քիչ էր մնում խառնեի էս հեղինակի գրածի հետ: Ինձ թվում ա՝ դուք շատ ընդհանրություններ ունեք՝ գրական ճաշակի, գրականության առումով, որ կրթվել ու սնվել եք, հետևաբար և աշխարհի ընկալման առումով: Էնպես որ ով, եթե ոչ դու պետք ա էսքան ուշադիր լինեիր, էսքան քոնը գտնեիր ու էսքանը տեսնեիր:
Արհեստականության մասով՝ իմ խոսքերը հետ չեմ վերցնում, իսկ պատկերաստեղծման առումով եթե նույնիսկ էդքան ուշադիր չեմ եղել, ենթադրվող հեղինակի դեպքում՝ դա արդեն եղանակ չի փոխում. էդ էր պակաս ինքը դպրոցական շարադրության մակարդակի բան գրած լիներ:
Ժողովուրդ ջան, մրցույթից դուրս երբ մեկը ստեղծագործողի անկյունում մի բան ա դնում, սկսել ենք չկարդալը, չքննարկելը: Առաջ ինչ մարտեր էին լինում: Մտածում եմ՝ բռնեմ երկրորդ նիկով գրանցվեմ, մտնեմ սաղիդ ստեղծագործական թեմաները, փիս-փիս բաներ գրեմ, պորտս տեղը դնելու ոգևորությունը միգուցե հանգեցնի, որ սկսենք կարդալ ու քննարկել: Մինչև դեկտեմբեր փոր-ինչ զբաղված եմ, բայց տոներից առաջ հաստատ անելու եմ: Էս ի պատասխան Գալաթեայի առաջարկի, որ նորություն ա պետք, նոր ձև ա պետք:
Mephistopheles
17.10.2013, 22:38
Մեֆ, դու էս ինչ մի իզվռաշենեց ես :զզվածսմայիկ :(
բառը սխալ էի հասկացել… ի՞նչ կա էդտեղ…
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 22:41
Ժողովուրդ ջան, մրցույթից դուրս երբ մեկը ստեղծագործողի անկյունում մի բան ա դնում, սկսել ենք չկարդալը, չքննարկելը: Առաջ ինչ մարտեր էին լինում: Մտածում եմ՝ բռնեմ երկրորդ նիկով գրանցվեմ, մտնեմ սաղիդ ստեղծագործական թեմաները, փիս-փիս բաներ գրեմ, պորտս տեղը դնելու ոգևորությունը միգուցե հանգեցնի, որ սկսենք կարդալ ու քննարկել: Մինչև դեկտեմբեր փոր-ինչ զբաղված եմ, բայց տոներից առաջ հաստատ անելու եմ: Էս ի պատասխան Գալաթեայի առաջարկի, որ նորություն ա պետք, նոր ձև ա պետք:
Կա տենց բան: Անկեղծ ասած, ես հատուկ էլ չեմ դնում ստեղծագործողի անկյունում, որովհետև ահավոր անձնականացվում ա ամեն ինչ, իսկ մրցույթը հնարավորություն ա, որ չանձնականացվի, բայց մեկ ա, էլի ջոկվում ա ով ա հեղինակը, էլի անձնականացվում ա:
Կա տենց բան: Անկեղծ ասած, ես հատուկ էլ չեմ դնում ստեղծագործողի անկյունում, որովհետև ահավոր անձնականացվում ա ամեն ինչ, իսկ մրցույթը հնարավորություն ա, որ չանձնականացվի, բայց մեկ ա, էլի ջոկվում ա ով ա հեղինակը, էլի անձնականացվում ա:
Թող անձնականացվի, ոչ մի վատ բան չկա դրանում: Եթե կա էլ, անխուսափելի ա: Երբ գրողը գիրք ա հրատարակում, մարդիկ առնում են՝ նաև տեսնելով ազգանունը, ու ուզես-չուզես կարծիքիդ վրա ազդում ա հեղինակի գործունը: Անհնարինը պետք չի ուզել:
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 22:52
Թող անձնականացվի, ոչ մի վատ բան չկա դրանում: Եթե կա էլ, անխուսափելի ա: Երբ գրողը գիրք ա հրատարակում, մարդիկ առնում են՝ նաև տեսնելով ազգանունը, ու ուզես-չուզես կարծիքիդ վրա ազդում ա հեղինակի գործունը: Անհնարինը պետք չի ուզել:
Շին, ինձ ահավոր չի դզում: Եթե ես դա դնում եմ ստեղծագործողի անկյունում, ուրեմն դա հորինված ա, ու պետք չի հերոսներին իրական կյանքում փնտրել: Իսկ դա ինձ վրա ահավոր ազդում ա, ամենազզվելի բանն ա, որ կարա լինի քննադատության մեջ: Հենց դրա համար ընդհանրապես թարգեցի առաջին դեմքով գրելը: Բայց փաստորեն երրորդ դեմքն էլ չի փրկում: Նույն բանը հա կրկնվում ա:
Mephistopheles
17.10.2013, 22:53
օք, կներես:
Օքեյ Արէա ջան, սրտիս չի նստի որ քեզ վիրավորած լինեմ ու թողնեմ տենց… բացատրեմ…
էդ տեքստը որ գրել եմ նպատակ չի եղել գործը վիրավորել… իսկականից տենց ա եղել, դրա համար էլ երկրորդ անգամ կարդացի…
…բայց ինչն ա կարևորը…
տես… ես մերսումը մինետի հետ խառնեցի ու էդ պատմվածքը 180 աստիճանի տակ թեքվել ա… ընդամենը մի բառ… սա, իհարկե բառի քաշի ու նշանակության կարիկատուռան ա, բայց իմ հարցն էս ա… ինչով ա կույր լինելը փոխում պատմվածքը… ասենք թե կույր չի…
…էս ա ասածս…
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 22:57
Ժող, բայց լուրջ զարմանում եմ ձեր վրա: Ախր սկզբից էլ զռռում ա, որ մերսում ա, էն պահից, որ Դավիթը դուրս ա գալիս: Ու հենց դա ինձ դուր չեկավ, որ ասեցի՝ արա լավ էլի, հեղինակն ինադու սեքսի տպավորություն ա թողնում, մթոմ ի՞նչ:
Mephistopheles
17.10.2013, 22:58
Շին, ինձ ահավոր չի դզում: Եթե ես դա դնում եմ ստեղծագործողի անկյունում, ուրեմն դա հորինված ա, ու պետք չի հերոսներին իրական կյանքում փնտրել: Իսկ դա ինձ վրա ահավոր ազդում ա, ամենազզվելի բանն ա, որ կարա լինի քննադատության մեջ: Հենց դրա համար ընդհանրապես թարգեցի առաջին դեմքով գրելը: Բայց փաստորեն երրորդ դեմքն էլ չի փրկում: Նույն բանը հա կրկնվում ա:
կարելի ա վիճել… ու բավականին հիմնավոր…
Mephistopheles
17.10.2013, 22:59
Ժող, բայց լուրջ զարմանում եմ ձեր վրա: Ախր սկզբից էլ զռռում ա, որ մերսում ա, էն պահից, որ Դավիթը դուրս ա գալիս: Ու հենց դա ինձ դուր չեկավ, որ ասեցի՝ արա լավ էլի, հեղինակն ինադու սեքսի տպավորություն ա թողնում, մթոմ ի՞նչ:
մասաժ… սեքս… բավականին մոտ են…
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 22:59
կարելի ա վիճել… ու բավականին հիմնավոր…
Մեֆ, ջոկու՞մ ես, որ դա ընթերցողի գործը չի, թե քանի տոկոսն ա հորինված, քանիսն ա՝ իրական: Դու կյանքում չես կարա ասես, ու եթե դա ներկայացվում ա որպես fiction, բարի եղի ընկալել դա որպես fiction: Ախր էն կարծիքներ գրել-ստանալու էթիկայում էլ գրել եմ դրա մասին, դա համընդհանուր ստանդարտ ա, երբ գեղարվեստական գործեր ես քննադատում:
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 23:01
մասաժ… սեքս… բավականին մոտ են…
դե հա, բայց երբ ջոկում ես, որ ծառայություն առաջարկողը տղամարդն ա, հասկանում ես, որ «ստեղ մի բան էն չի», իսկ որ դուրս ա գալիս սենյակից, արդեն սաղ պարզ ա դառնում:
Mephistopheles
17.10.2013, 23:04
Մեֆ, ջոկու՞մ ես, որ դա ընթերցողի գործը չի, թե քանի տոկոսն ա հորինված, քանիսն ա՝ իրական: Դու կյանքում չես կարա ասես, ու եթե դա ներկայացվում ա որպես fiction, բարի եղի ընկալել դա որպես fiction: Ախր էն կարծիքներ գրել-ստանալու էթիկայում էլ գրել եմ դրա մասին, դա համընդհանուր ստանդարտ ա, երբ գեղարվեստական գործեր ես քննադատում:
Բյուր, որևէ մեկւը երբեք հարցի չի բարձրացրել թե քանի տոկոսն ա հեղինակը… էդ կոմպլեքս ա քո մոտ… ու էթիկայի հարց էլ չկա, մենք քեզ քո գրվածքների հերոսներով չենք դատում… բոլոր կերպարները, միշտ էլ եղել են իրականության հիման վրա… ու գրողները միշտ էլ իրենց են ներդրել կերպարի մեջ… սա classified information չի որ սենց կպած պահում ես… նկարիչներն էլ իրենց են նկարում, մարդիկ էլ փորձում են տեսնել…
Mephistopheles
17.10.2013, 23:06
դե հա, բայց երբ ջոկում ես, որ ծառայություն առաջարկողը տղամարդն ա, հասկանում ես, որ «ստեղ մի բան էն չի», իսկ որ դուրս ա գալիս սենյակից, արդեն սաղ պարզ ա դառնում:
Բյուր, LA-ում… Seal Beach-ում ահավոր շատ ու մի անգամից մասաժի կենտրոններ բացվեցի… էն աստիճանի որ քաղաքապետարանն ու ոստիկանությունը սկսեցին հետաքրքրվել…
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 23:07
Բյուր, որևէ մեկւը երբեք հարցի չի բարձրացրել թե քանի տոկոսն ա հեղինակը… էդ կոմպլեքս ա քո մոտ… ու էթիկայի հարց էլ չկա, մենք քեզ քո գրվածքների հերոսներով չենք դատում… բոլոր կերպարները, միշտ էլ եղել են իրականության հիման վրա… ու գրողները միշտ էլ իրենց են ներդրել կերպարի մեջ… սա classified information չի որ սենց կպած պահում ես… նկարիչներն էլ իրենց են նկարում, մարդիկ էլ փորձում են տեսնել…
Մեֆ, էդ կարծիքներ գրել-ստանալու էթիկան ես ավելացրի ակումբում էդպիսի քոմենթներ ստանալուց հետո: Դա տհաճ ա: Ցանկացած հեղինակի համար: Անգամ եթե գործն առաջին դեմքով ա գրած: Առաջին դեմքի մասին խոսելիս երբեք չեն ասում՝ դու, ասում են` the narrator:
Mephistopheles
17.10.2013, 23:11
Մեֆ, էդ կարծիքներ գրել-ստանալու էթիկան ես ավելացրի ակումբում էդպիսի քոմենթներ ստանալուց հետո: Դա տհաճ ա: Ցանկացած հեղինակի համար: Անգամ եթե գործն առաջին դեմքով ա գրած: Առաջին դեմքի մասին խոսելիս երբեք չեն ասում՝ դու, ասում են` the narrator:
լավ որ Բյուրը՝ էթիկայի հանձնաժողովը, չի ուզում, իրա գործը թող իրա ուզած ձևով քննարկեն մարդիկ…
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 23:13
լավ որ Բյուրը՝ էթիկայի հանձնաժողովը, չի ուզում, իրա գործը թող իրա ուզած ձևով քննարկեն մարդիկ…
Էդ ես չեմ հորինել, էդ կոնկրետ կանոններ են, որ ցանկացած գրական վորքշոփում բաժանվում ա մասնակիցներին:
Mephistopheles
17.10.2013, 23:15
Էդ ես չեմ հորինել, էդ կոնկրետ կանոններ են, որ ցանկացած գրական վորքշոփում բաժանվում ա մասնակիցներին:
Օքեյ… համոզեցիր…
Շին, ինձ ահավոր չի դզում: Եթե ես դա դնում եմ ստեղծագործողի անկյունում, ուրեմն դա հորինված ա, ու պետք չի հերոսներին իրական կյանքում փնտրել: Իսկ դա ինձ վրա ահավոր ազդում ա, ամենազզվելի բանն ա, որ կարա լինի քննադատության մեջ: Հենց դրա համար ընդհանրապես թարգեցի առաջին դեմքով գրելը: Բայց փաստորեն երրորդ դեմքն էլ չի փրկում: Նույն բանը հա կրկնվում ա:
Բյուր, բայց եթե էն աստիճան հավատացել են, որ դա դու ես ու քո կյանքը, դա ախր ավելի լավ ա, ահա դրան պետք ա ձգտել: Եթե իրականում դու չես, նեղվելու հեչ բան չկա, եթե դու ես, քո իրականն ա ու չես ուզում քննարկվի, շատ կներես՝ գրական գործ ես ստեղծել ու դրանով իսկ քննարկման ես դրել: Հո ուզել-չուզելով չի: Դա անխուսափելի ա: Սովետի վաղտով, երբ ինտերնետ չկար, հրատարակեիր ասենք Սովետական աշխատավորուհի ամսագրում, քեզ ապրումակցող ընթերցողներից հազարավոր նամակներ կստանայիր: Էդ ա, այլ ձև չկա:
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 23:17
Բյուր, բայց եթե էն աստիճան հավատացել են, որ դա դու ես ու քո կյանքը, դա ախր ավելի լավ ա, ահա դրան պետք ա ձգտել: Եթե իրականում դու չես, նեղվելու հեչ բան չկա, եթե դու ես, քո իրականն ա ու չես ուզում քննարկվի, շատ կներես՝ գրական գործ ես ստեղծել ու դրանով իսկ քննարկման ես դրել: Հո ուզել-չուզելով չի: Դա անխուսափելի ա: Սովետի վաղտով, երբ ինտերնետ չկար, հրատարակեիր ասենք Սովետական աշխատավորուհի ամսագրում, քեզ ապրումակցող ընթերցողներից հազարավոր նամակներ կստանայիր: Էդ ա, այլ ձև չկա:
Շին, երբ դա պլպլան աչքերով ընթերցող ա ասում, կարաս հանգիստ հանդուրժես, բայց երբ քննադատելիս ասում են՝ դու, սկսում գնահատական տալ ՔՈ արարքներին, ոչ թե կերպարի, դա արդեն ահավոր ա, որովհետև եթե էդ կերպարը քո անունը չի կրում, դա արդեն դու չես:
Mephistopheles
17.10.2013, 23:20
Բյուր, բայց եթե էն աստիճան հավատացել են, որ դա դու ես ու քո կյանքը, դա ախր ավելի լավ ա, ահա դրան պետք ա ձգտել: Եթե իրականում դու չես, նեղվելու հեչ բան չկա, եթե դու ես, քո իրականն ա ու չես ուզում քննարկվի, շատ կներես՝ գրական գործ ես ստեղծել ու դրանով իսկ քննարկման ես դրել: Հո ուզել-չուզելով չի: Դա անխուսափելի ա: Սովետի վաղտով, երբ ինտերնետ չկար, հրատարակեիր ասենք Սովետական աշխատավորուհի ամսագրում, քեզ ապրումակցող ընթերցողներից հազարավոր նամակներ կստանայիր: Էդ ա, այլ ձև չկա:
Շին, Բյուրը point ունի, կարող ա ակումբի պայմաններում տրիվիալ ա, բայց եթե ուզում ա, կարա լինի… ես համաձայն եմ… կարծում եմ ճիշտ ա…
Շին, երբ դա պլպլան աչքերով ընթերցող ա ասում, կարաս հանգիստ հանդուրժես, բայց երբ քննադատելիս ասում են՝ դու, սկսում գնահատական տալ ՔՈ արարքներին, ոչ թե կերպարի, դա արդեն ահավոր ա, որովհետև եթե էդ կերպարը քո անունը չի կրում, դա արդեն դու չես:
Վայ, ինչ կապ ունի, էդ նամակներում կլինեն պլպլան աչքերով ընթերցողներ, ու կլինեն նաև արյունկոխած չքերով ընթերցողներ: Բյուր ջան, դաժե կինոյի դերասանները իրանց կյանքից ծիծաղալու դեպքեր, որ ծելեվիզրով պատմում են, ասում են՝ մեկը մոտեցավ ամթոանք տվեց և այլն՝ իրանց դնելով իրանց խաղացած կերպարի տեղը: Բյուր, քո ցանկացած հերոս դու ես, բոլորը հենց նույն ստեղծագործության մեջ՝ դա եղած լինի իրականում, եղած լինի հմիայն երևակայությանդ մեջ հատուկ էդ ստեղծագործության համար, թե ուղղակի ուրիշի հետ եղած լինի, մեջդ տպավորված, տարբերություն չկա:
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 23:24
Վայ, ինչ կապ ունի, էդ նամակներում կլինեն պլպլան աչքերով ընթերցողներ, ու կլինեն նաև արյունկոխած չքերով ընթերցողներ: Բյուր ջան, դաժե կինոյի դերասանները իրանց կյանքից ծիծաղալու դեպքեր, որ ծելեվիզրով պատմում են, ասում են՝ մեկը մոտեցավ ամթոանք տվեց և այլն՝ իրանց դնելով իրանց խաղացած կերպարի տեղը: Բյուր, քո ցանկացած հերոս դու ես, բոլորը հենց նույն ստեղծագործության մեջ՝ դա եղած լինի իրականում, եղած լինի հմիայն երևակայությանդ մեջ հատուկ էդ ստեղծագործության համար, թե ուղղակի ուրիշի հետ եղած լինի, մեջդ տպավորված, տարբերություն չկա:
Շին, երբ ես մի բան գրում ու ծախում եմ ու ստանում եմ տենց նամակներ, հա, գուցե ես եմ կամ ինչ ուզում են, թող ասեն, բայց երբ գործը դնում եմ ակումբում, ես ուզում եմ կարծիքներ լսել, ոչ թե դատողություններ, թե ես ճիշտ արեցի, թե չէ (ընդ որում, էդ կեպարը հաճախ սկի ես չեմ)
Alphaone
17.10.2013, 23:25
ահավոր ա, որ գրողին ու կերպարին նույնացնում են, էդպես մի արեք, խնդրում եմ :cry2
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 23:27
ահավոր ա, որ գրողին ու կերպարին նույնացնում են, էդպես մի արեք, խնդրում եմ :cry2
տեսեք, Ալֆուշն էլ ա նույնը ասում: դուք չեք գրում, չգիտեք, թե դա ինչ ահավոր բան ա:
Շին, երբ ես մի բան գրում ու ծախում եմ ու ստանում եմ տենց նամակներ, հա, գուցե ես եմ կամ ինչ ուզում են, թող ասեն, բայց երբ գործը դնում եմ ակումբում, ես ուզում եմ կարծիքներ լսել, ոչ թե դատողություններ, թե ես ճիշտ արեցի, թե չէ (ընդ որում, էդ կեպարը հաճախ սկի ես չեմ)
Բյուր, դա էլ ընդունի որպես քննարկողի կողմից կիրառվող պատկերավորման միջոց, քեզ ա դիմում՝ նկատի ունի կերպարը: Ես հասկանում եմ, որ կարա տհաճ լինի, բայց այլ կերպ անխուսափելի ա: Հարմարվի գրողի դաժան ճակատագրի հետ :)
Mephistopheles
17.10.2013, 23:29
ահավոր ա, որ գրողին ու կերպարին նույնացնում են, էդպես մի արեք, խնդրում եմ :cry2
Ասինք օքեյ… իրականում չենք էլ նույնացրել… տենց որ լիներ հիմա սաղի մասին ինչ ասես պտի մտածեինք… պատմվածքների կեսը արյուն ա, գոթիկ ու մթություն… մեկը կա՞ որ գրողների մասին տենց կարծիքի ա…
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 23:30
Բյուր, դա էլ ընդունի որպես քննարկողի կողմից կիրառվող պատկերավորման միջոց, քեզ ա դիմում՝ նկատի ունի կերպարը: Ես հասկանում եմ, որ կարա տհաճ լինի, բայց այլ կերպ անխուսափելի ա: Հարմարվի գրողի դաժան ճակատագրի հետ :)
Շին, դրա համար ես նախընտրում եմ լսել աչքերը փայլող ընթերցողի կարծիք, ոչ թե քննադատողի: Որովհետև աչքերը փայլողը գոնե լավ իմաստով ա խոսում հետդ, իսկ քննադատողը հերիք չի քննադատում ա, դեռ մի բան էլ քեզ դատում ա: Դա զզվելի ա, լուրջ եմ ասում, դատված լինելը զզվելի ա: Առօրյա կյանքում ոչ մեկ էնքան քեզ չի դատում, ինչքան որ դատում են նման դեպքերում:
Mephistopheles
17.10.2013, 23:30
տեսեք, Ալֆուշն էլ ա նույնը ասում: դուք չեք գրում, չգիտեք, թե դա ինչ ահավոր բան ա:
էլ մի սկսի միավորներ հավաքել… քո ասածի չափ չկա…
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 23:32
էլ մի սկսի միավորներ հավաքել… քո ասածի չափ չկա…
Մեֆ, ես քեզ ասում եմ, որ ցանկացած հեղինակի համար դա սարսափելի տհաճ ա: Եթե տհաճ չլիներ, էդ համընդհանուր վարքականոնին մեջ չէր ընդգրկվի, ու սաղ կարային հեղինակին նստացնեին մեղադրյալի աթոռին ու գլխին ճառեր կարդային:
Շին, դրա համար ես նախընտրում եմ լսել աչքերը փայլող ընթերցողի կարծիք, ոչ թե քննադատողի: Որովհետև աչքերը փայլողը գոնե լավ իմաստով ա խոսում հետդ, իսկ քննադատողը հերիք չի քննադատում ա, դեռ մի բան էլ քեզ դատում ա: Դա զզվելի ա, լուրջ եմ ասում, դատված լինելը զզվելի ա: Առօրյա կյանքում ոչ մեկ էնքան քեզ չի դատում, ինչքան որ դատում են նման դեպքերում:
Բյուր, գրականությունը էնպիսի արտադրանք ա, որ լայն սպառման դրվում, ու քիչ չի հենց արտադրանքն ա միայն սպառման դրվում, այլ նաև հեղինակի անուն-ազգանունը, ու ինչքան լայն տարածում գտնի հեղինակի ստեղծած գրականությունը, էնքան շատ ա ինքը քննադատվելու, քննարկվելու, նույնացվելու հերոսների հետ: Նու չտո պածելած: Ոհ փշոտ է ճամփադ, ինչ արած:
Օքեյ Արէա ջան, սրտիս չի նստի որ քեզ վիրավորած լինեմ ու թողնեմ տենց… բացատրեմ…
էդ տեքստը որ գրել եմ նպատակ չի եղել գործը վիրավորել… իսկականից տենց ա եղել, դրա համար էլ երկրորդ անգամ կարդացի…
…բայց ինչն ա կարևորը…
տես… ես մերսումը մինետի հետ խառնեցի ու էդ պատմվածքը 180 աստիճանի տակ թեքվել ա… ընդամենը մի բառ… սա, իհարկե բառի քաշի ու նշանակության կարիկատուռան ա, բայց իմ հարցն էս ա… ինչով ա կույր լինելը փոխում պատմվածքը… ասենք թե կույր չի…
…էս ա ասածս…
Ապեր ի՞նչ կապ ունի ինչ էիր ուզում ասել. ասում ես քո խելքի բանը չի, դու ձենդ կտրի, թող մարդիկ պատասխանեն։ Ես էլ ասում եմ կներես, մոռացել էի, որ քո, գրականության բաժնում գրառումներին որոշել էի չպատասխանել, որովհետև իմ կարծիքով դու գրականությունից շատ ավելի քիչ ես հասկանում, քան մնացած ոլորտներից։ Սորրի։
StrangeLittleGirl
17.10.2013, 23:59
Բյուր, գրականությունը էնպիսի արտադրանք ա, որ լայն սպառման դրվում, ու քիչ չի հենց արտադրանքն ա միայն սպառման դրվում, այլ նաև հեղինակի անուն-ազգանունը, ու ինչքան լայն տարածում գտնի հեղինակի ստեղծած գրականությունը, էնքան շատ ա ինքը քննադատվելու, քննարկվելու, նույնացվելու հերոսների հետ: Նու չտո պածելած: Ոհ փշոտ է ճամփադ, ինչ արած:
Շին, նորից եմ ասում, լրիվ ուրիշ ա, երբ տպագրված գործը հասարակությունն ա սպառում ու ինչ ասես ասում ա (շատ դեպքերում սկի անձամբ չճանաչելով էլ), բայց լրիվ ուրիշ ա, երբ գործդ տալիս ես ծանոթ մարդու լուրջ կարծիք ստանալու համար ու սկսում ես դատողություններ ստանալ, թե ինչքան վատ մարդ ես դու:
Mephistopheles
18.10.2013, 00:04
Ապեր ի՞նչ կապ ունի ինչ էիր ուզում ասել. ասում ես քո խելքի բանը չի, դու ձենդ կտրի, թող մարդիկ պատասխանեն։ Ես էլ ասում եմ կներես, մոռացել էի, որ քո, գրականության բաժնում գրառումներին որոշել էի չպատասխանել, որովհետև իմ կարծիքով դու գրականությունից շատ ավելի քիչ ես հասկանում, քան մնացած ոլորտներից։ Սորրի։
ապեր, ներողություն խնդրեցինք, էլ ի՞նչ ես ուզում, հլա մի բան էլ էն անցած մրցույթի ծաղրիդ էլ հումորով մոտեցանք… էլ ինչի՞ց ես նեղանում…
Baltazar
18.10.2013, 00:07
Շին, նորից եմ ասում, լրիվ ուրիշ ա, երբ տպագրված գործը հասարակությունն ա սպառում ու ինչ ասես ասում ա (շատ դեպքերում սկի անձամբ չճանաչելով էլ), բայց լրիվ ուրիշ ա, երբ գործդ տալիս ես ծանոթ մարդու լուրջ կարծիք ստանալու համար ու սկսում ես դատողություններ ստանալ, թե ինչքան վատ մարդ ես դու:
Լավ , ի՞նչ ես առաջարկում: Հասկացանք , որ քեզ տհաճ ա: Ուղիղ երեք էջ ա , կոնսենսունսի չեք գալիս Շինարարի հետ էդ հարցում:
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 00:08
Լավ , ի՞նչ ես առաջարկում: Հասկացանք , որ քեզ տհաճ ա:
մենակ ինձ չէ, Ալֆուշին էլ ու ընդհանրապես գրեթե բոլոր ստեղծագործողներին: ուղղակի բացատրում եմ, թե ինչու ստեղծագործողի անկյունում բան չեմ դնում, համ էլ առաջարկում եմ հիշել էդ սուրբ կանոնը
Baltazar
18.10.2013, 00:10
մենակ ինձ չէ, Ալֆուշին էլ ու ընդհանրապես գրեթե բոլոր ստեղծագործողներին: ուղղակի բացատրում եմ, թե ինչու ստեղծագործողի անկյունում բան չեմ դնում, համ էլ առաջարկում եմ հիշել էդ սուրբ կանոնը
Բյուր , կարծում եմ ` ճիշտ կլինի այդ խոսակցությունները տեղափոխել ստեղծագործական նախագծերի քննարկում բաժին;
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 00:13
Բյուր , կարծում եմ ` ճիշտ կլինի այդ խոսակցությունները տեղափոխել ստեղծագործական նախագծերի քննարկում բաժին;
Ինչի՞, Շինի սիրած գրական քննարկումներից են գնում: Ի՞նչ վատ ա որ:
Baltazar
18.10.2013, 00:16
Ինչի՞, Շինի սիրած գրական քննարկումներից են գնում: Ի՞նչ վատ ա որ:
Չգիտեմ, լավ: Ոնց ճիշտ ես համարում էնպես արա:
Mephistopheles
18.10.2013, 00:26
Մեֆ, ես քեզ ասում եմ, որ ցանկացած հեղինակի համար դա սարսափելի տհաճ ա: Եթե տհաճ չլիներ, էդ համընդհանուր վարքականոնին մեջ չէր ընդգրկվի, ու սաղ կարային հեղինակին նստացնեին մեղադրյալի աթոռին ու գլխին ճառեր կարդային:
Բյուր, ասեցինք չէ՞ որ մենք քո կամ որևէ գրողի վարքը ստեղծված կերպարով չենք դատում ու համաձայն եմ հետդ որ քննարկելուց անգամ ձևական չարժե նույնացնել… բայց դու չափազանցնում ես… մենք սկի օրագրի գրառումներով չենք դատում մարդու մասին (այսինքն ես)… ու որ էթիկայի կանոններից ա խոսքը գնացել ու դու էլ դրա ջատագովներից ես ապա կարա՞ս մի հատ գնահատես էս գրառումը…
…
Մեֆ, ես գրել եմ նաև էն, ինչ ինձ ա հետաքրքրում: Ու հենց էդ մի գործը, որի թեման ինձ էդքան հետաքրքրում ու հուզում ա (էնքան, որ ստեղ գրելուն զուգահեռ նմանատիպ մի հարցով ֆեյսբուքում կռիվ եմ տալիս), ու փաստորեն հենց էդ մեկը բացարձակապես ակումբցիներին չի հետաքրքրել ու չի հուզել: Ուրեմն երևի պիտի էլ չմասնակցե՞մ մրցույթների, եթե փաստորեն դա ավելի վատն ա համարվում, քան Լիլիթ Պիպոյանի մասին ինչ-որ զառանցանք:
էս եղել ա բաց մրցնույթ ու դու fellow մասնակցին սենց ցեխ ես շպրտել… էթիկայի կանոններին համահունչ ա՞ սա…
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 00:30
Բյուր, ասեցինք չէ՞ որ մենք քո կամ որևէ գրողի վարքը ստեղծված կերպարով չենք դատում ու համաձայն եմ հետդ որ քննարկելուց անգամ ձևական չարժե նույնացնել… բայց դու չափազանցնում ես… մենք սկի օրագրի գրառումներով չենք դատում մարդու մասին (այսինքն ես)… ու որ էթիկայի կանոններից ա խոսքը գնացել ու դու էլ դրա ջատագովներից ես ապա կարա՞ս մի հատ գնահատես էս գրառումը…
էս եղել ա բաց մրցնույթ ու դու fellow մասնակցին սենց ցեխ ես շպրտել… էթիկայի կանոններին համահունչ ա՞ սա…
Մեֆ, հիմա չընկնեմ, ստեղծագործողի անկյունում հատ-հատ փորփրեմ ու ցույց տամ դատելու դեպքերը (դե մրցույթների մասին չեմ խոսում):
Ինչ վերաբերում ա էդ գրածիս, ապա հա, ես մի սկզբունք ունեմ: Եթե մի գործ լրիվ վառելու ա, ուղարկում եմ վառելու ու անցնում առաջ: Իսկ եթե վառելուց ավելին ա, խիստ քննադատում եմ ուղղակի՝ առանց հեղինակի անձին կպնելու: Ընդ որում, անգամ Լիլիթ Պիպոյանի մասին զառանցանք ասելով ես հեղինակի անձին չեմ կպել:
Ու հա, Մեֆ, մրցույթների ժամանակ իմ գործերի հասցեին ինչ ասես չեն ասել՝ ընդհուպ մինչև զիբիլ, բայց տենց արտահայտությունները ես շատ ավելի թեթև եմ տանում, քան երբ սկսում են անձնականացնել: Չգիտեմ, գուցե մենակ ես եմ տենց, մյուսները նախընտրում են, որ դնես ու հերոսներին հեղինակի մեջ փնտրես ու ասես՝ լավ չարեցիր, որ սենց արեցիր:
Լավ , ի՞նչ ես առաջարկում: Հասկացանք , որ քեզ տհաճ ա: Ուղիղ երեք էջ ա , կոնսենսունսի չեք գալիս Շինարարի հետ էդ հարցում:
Հա ջա՞ն :)) 38 էջ խոսացել եք, մի բերան բան չասի, վերջին 3 էջում մեկական գրառում ունեմ, շատ երևա՞ց :))
Չուկ, եթե կույր չլիներ ի՞նչ կլիներ… ինչո՞վ տարբեր կլիներ…
Մեֆ ջան, եթե դու տարբերությունը չես տեսնում, ուրեմն ինչի՞ համար ա իմ «բացատրությունը»: Էստեղ տեսնել ասնելով բացարձակ չունեմ, որ ես ավելին եմ հասկանում ու տեսնում, քան դու: Չէ, ուղղակի էդ կույր լինելու հանգամանքը ԻՄ համար պատմվածքը դարձրել ա ավելի հուզիչ, ավելի զգացմունքային, ավելի փաստարկված, ավելի տրամաբանական: Քո աչքին, կարող ա չդարձնի:
Հաջորդիվ գրածս կարող ես հանգիս անվանել փիլիսոփայություն, ավելին, կարող ա գրեմ բաներ, որոնք հեղինակի մտքով երբևէ չեն անցել ոչ էս պատմվածքի կոնտեքստում, ոչ էլ դրանից դուրս: Կգրեմ ընդամենն իմ ընկալումն ու պատկերացումը: Շատ վաղուց իմ մոտ առաջացել ա ճիշտ կամ սխալ ստերեոտիպ, որ կույրերը ավելի խորն են զգում աշխարհը: Հնարավոր ա, որ որևէ մեկը կունենա սրա գիտական բացատրությունը, օրինակ էն թեզի վրա, որ պատկերի բացակայությունը նրանց ստիպել ա ավելի շատ շերտերով օգտագործել սեփական ուղեղը: Նույնը ես չեմ կարող ասել հենաշարժային խնդիրներ (բնածին կամ ձեռքբերովի) ունեցողների մասին: Իսկ կույրերի դեպքում էդ պատկերացումն ունեմ: Ու դրա համար ասենք Սերոբի Դավիթին հարցնելը, թե իսկապե՞ս դա էր պատճառը, ես համարում եմ արդեն շատ տրամաբանական, որտև Սերոբն էլ է էն պատկերացմամբ, ինչ ես: Բոլոր «անհասկանալի» դրվագները գալիս իրենց տեղն են ընկնում էդ հանգամանքից, սկսած Բելլայի ձեռքը բռնելուց ու սնիկերսը զիջելուց, վերջացրած մերսվողի չամաչելուց (ի վերջո ինքը մարմնական հաճույք ա ստանում՝ սեփական մարմինը ոչ մեկին չցուցադրելով): Իսկ Սերոբի էդ աստիճանի վստահությունը առավել քան գալիս ու տեղն է ընկնում, որովհետև ավելի հեշտ է կիսվել կույրի հետ, ով աչքերդ չի տեսել:
Չգիտեմ, շատ ցաքուցրիվ գրեցի, ուղղակի ուզում եմ որ հասկանաս, որ ամեն դեպքում էդ կուրությունն ինձ ինչ-որ բան ասել է, անկախ նրանից, քեզ ասել է, թե ոչ: Ու ոչ քեզ համոզելու խնդիր ունեմ, ոչ բան: Խնդրեմ հետս չվիճես, ես ստեղծագործության իմ ընկալումը բնավ չեմ ցանկանում վեճի ու համոզելու առարկա սարքեմ: Ուղղակի տեսակետս ընդունիր ի գիտություն, ընդունիր որ կա էդ տեսակետը ու անցիր առաջ՝ սեփական տեսակետովդ:
Mephistopheles
18.10.2013, 00:54
Մեֆ, հիմա չընկնեմ, ստեղծագործողի անկյունում հատ-հատ փորփրեմ ու ցույց տամ դատելու դեպքերը (դե մրցույթների մասին չեմ խոսում):
Ինչ վերաբերում ա էդ գրածիս, ապա հա, ես մի սկզբունք ունեմ: Եթե մի գործ լրիվ վառելու ա, ուղարկում եմ վառելու ու անցնում առաջ: Իսկ եթե վառելուց ավելին ա, խիստ քննադատում եմ ուղղակի՝ առանց հեղինակի անձին կպնելու: Ընդ որում, անգամ Լիլիթ Պիպոյանի մասին զառանցանք ասելով ես հեղինակի անձին չեմ կպել:
Ու հա, Մեֆ, մրցույթների ժամանակ իմ գործերի հասցեին ինչ ասես չեն ասել՝ ընդհուպ մինչև զիբիլ, բայց տենց արտահայտությունները ես շատ ավելի թեթև եմ տանում, քան երբ սկսում են անձնականացնել: Չգիտեմ, գուցե մենակ ես եմ տենց, մյուսները նախընտրում են, որ դնես ու հերոսներին հեղինակի մեջ փնտրես ու ասես՝ լավ չարեցիր, որ սենց արեցիր:
Բյուր, դու գիտես ով ա գրել ու ասում ես "զառանցանք"… սա մարդու անձին կպնել ա, ոչ թե գործ քննարկել ու սա համահունչ չի քո սկզբմունքին… ու Լիլիթ Պիպոյանին չես կպել, զանացողը Լիլիթ Պիպոյանը չէր իրա մասին հեղինակն էր զառանցում…
ես ընդունում եմ դիտողությունդ, ես էլ եմ սխալ բաներ ասել ու ընդունել եմ սխալս, օրինակ ասել եմ "ինչի՞ եք էս գործի օգտին քվեարկում" ընդունել եմ ու էլ տենց բան չեմ ասում…
դու տրիվիալ բանը սարքում ես եսիմինչ… ես ոչ մեկին իր գրածի հերոսներով չեմ դատում… 100000%
Rhayader
18.10.2013, 00:58
Համաձայն չեմ, որ «Այգումը» իմիջայլոց է գրված, իմ կարծիքով՝ ընդհակառակը, շատ մտածված է գրված, հենց հարցն էն է, որ չափից դուրս մտածված է: Կարծես հեղինակը բառեր ընտրելիս շատ է լարվել ու սխալ ճամփով է գնացել, որովհետև փորձել է խիստ գրական, չափված-ձևված լինել, իր անձն էլ հանկարծ ներս չխցկել: Ի դեպ, սեփական անձը հեռու պահելը հեչ վատ միտում չի: Բայց էստեղ պերեբոռ է եղել: Ու մի պահ, որ գալիս է «անասուն» բառը, ոնց որ աչք ծակի, որովհետև էս մեկը լրիվ հեղինակից է գալիս, պատահաբար ներս է ընկել իր անձնական կարծիքն ու էմոցիան:
Մի խոսքով, շարադրանքի խնդիր կա ինձ համար էս գործում, բայց դա ծուլության արդյունք չի:
Կինն ափսոսանքի հաճույքախառը հառաչանք արձակեց:
Նախադասությունը պարունակող աշխատանքն ապրելու ոչ մի իրավունք չունի:
Պետք չի էլի պատմվածքի արժեքը որոշել հեղինակի անձով:
Rhayader
18.10.2013, 01:01
Ու չէ, Սամ, «Ամիմիան» դրական արձագանք առաջացրեց մոտս, որպես հայ ժամանակակից պատմվածք, բայց իմ գրածն առնվազն մի բանով կարելի է բռնացնել՝ հեղինակի խոսքը պեդանտիզմի աստիճանի գրական հայերեն է, մնացած տեղերում էլ՝ հնարավորինս գրական հայերեն կամ բարբառ:
Mephistopheles
18.10.2013, 01:08
Մեֆ ջան, եթե դու տարբերությունը չես տեսնում, ուրեմն ինչի՞ համար ա իմ «բացատրությունը»: Էստեղ տեսնել ասնելով բացարձակ չունեմ, որ ես ավելին եմ հասկանում ու տեսնում, քան դու: Չէ, ուղղակի էդ կույր լինելու հանգամանքը ԻՄ համար պատմվածքը դարձրել ա ավելի հուզիչ, ավելի զգացմունքային, ավելի փաստարկված, ավելի տրամաբանական: Քո աչքին, կարող ա չդարձնի:
Հաջորդիվ գրածս կարող ես հանգիս անվանել փիլիսոփայություն, ավելին, կարող ա գրեմ բաներ, որոնք հեղինակի մտքով երբևէ չեն անցել ոչ էս պատմվածքի կոնտեքստում, ոչ էլ դրանից դուրս: Կգրեմ ընդամենն իմ ընկալումն ու պատկերացումը: Շատ վաղուց իմ մոտ առաջացել ա ճիշտ կամ սխալ ստերեոտիպ, որ կույրերը ավելի խորն են զգում աշխարհը: Հնարավոր ա, որ որևէ մեկը կունենա սրա գիտական բացատրությունը, օրինակ էն թեզի վրա, որ պատկերի բացակայությունը նրանց ստիպել ա ավելի շատ շերտերով օգտագործել սեփական ուղեղը: Նույնը ես չեմ կարող ասել հենաշարժային խնդիրներ (բնածին կամ ձեռքբերովի) ունեցողների մասին: Իսկ կույրերի դեպքում էդ պատկերացումն ունեմ: Ու դրա համար ասենք Սերոբի Դավիթին հարցնելը, թե իսկապե՞ս դա էր պատճառը, ես համարում եմ արդեն շատ տրամաբանական, որտև Սերոբն էլ է էն պատկերացմամբ, ինչ ես: Բոլոր «անհասկանալի» դրվագները գալիս իրենց տեղն են ընկնում էդ հանգամանքից, սկսած Բելլայի ձեռքը բռնելուց ու սնիկերսը զիջելուց, վերջացրած մերսվողի չամաչելուց (ի վերջո ինքը մարմնական հաճույք ա ստանում՝ սեփական մարմինը ոչ մեկին չցուցադրելով): Իսկ Սերոբի էդ աստիճանի վստահությունը առավել քան գալիս ու տեղն է ընկնում, որովհետև ավելի հեշտ է կիսվել կույրի հետ, ով աչքերդ չի տեսել:
Չգիտեմ, շատ ցաքուցրիվ գրեցի, ուղղակի ուզում եմ որ հասկանաս, որ ամեն դեպքում էդ կուրությունն ինձ ինչ-որ բան ասել է, անկախ նրանից, քեզ ասել է, թե ոչ: Ու ոչ քեզ համոզելու խնդիր ունեմ, ոչ բան: Խնդրեմ հետս չվիճես, ես ստեղծագործության իմ ընկալումը բնավ չեմ ցանկանում վեճի ու համոզելու առարկա սարքեմ: Ուղղակի տեսակետս ընդունիր ի գիտություն, ընդունիր որ կա էդ տեսակետը ու անցիր առաջ՝ սեփական տեսակետովդ:
Չուկ ջան, որ ասում ես տրամաբանական ու փաստարկված նշանակում ա հնարավոր ա բացատրել… այ զգացականը կարող ես չբացատրել ուղղակի ասել թե ինչ ես զգում… չեմ պնդում որ բացատրես եթե չես ուզում…
Կույրերը աշխարհն ավելի խորը չեն զգում ուղղակի իրանց մոտ տեսուղության բացակայությունը լրացվում ա մյուս զգայարանների գերզարգացվածությամբ. հոտառություն, ձայն, շոշափելիք… այո իրենք ունեն ուրիշ իմաստություն, բայց ասել որ առավել խորն են զգում, մի քիչ չափազանցություն ա… իրականում Սերոբը բացարձակապես չի բացվում Դավիթի մոտ… եթե բացվեր պատմվածքն ուրիշ տեսք կունենար… թեկուզ հենց էն որ ասում ա գնալուց հետո ա լացել (սա կուրության հետ կապ չունի)… մի թեթև խոսում են ու գնում խմելու… էս ա…
Baltazar
18.10.2013, 01:11
Հա ջա՞ն :)) 38 էջ խոսացել եք, մի բերան բան չասի, վերջին 3 էջում մեկական գրառում ունեմ, շատ երևա՞ց :))
:) Չէ, նորմալ ա:
Չուկ ջան, որ ասում ես տրամաբանական ու փաստարկված նշանակում ա հնարավոր ա բացատրել… այ զգացականը կարող ես չբացատրել ուղղակի ասել թե ինչ ես զգում… չեմ պնդում որ բացատրես եթե չես ուզում…
Կույրերը աշխարհն ավելի խորը չեն զգում ուղղակի իրանց մոտ տեսուղության բացակայությունը լրացվում ա մյուս զգայարանների գերզարգացվածությամբ. հոտառություն, ձայն, շոշափելիք… այո իրենք ունեն ուրիշ իմաստություն, բայց ասել որ առավել խորն են զգում, մի քիչ չափազանցություն ա… իրականում Սերոբը բացարձակապես չի բացվում Դավիթի մոտ… եթե բացվեր պատմվածքն ուրիշ տեսք կունենար… թեկուզ հենց էն որ ասում ա գնալուց հետո ա լացել (սա կուրության հետ կապ չունի)… մի թեթև խոսում են ու գնում խմելու… էս ա…
Բարի գիշեր, Մեֆ :)
Mephistopheles
18.10.2013, 01:28
Բարի գիշեր, Մեֆ :)
Մեր մոտ ցերեկ ա… քեզ բարի գիշեր…
ապեր, ներողություն խնդրեցինք, էլ ի՞նչ ես ուզում, հլա մի բան էլ էն անցած մրցույթի ծաղրիդ էլ հումորով մոտեցանք… էլ ինչի՞ց ես նեղանում…
Մեֆ ջան, ես քեզ շատ եմ սիրում, անկախ նրանից թե դու ոնց ես վերաբերվում ինձ, բայց երբ մարդուն ասում ես. դու սուս, էդ քո խելքի բանը չի, թող մարդիկ պատասխանեն, պիտի ինչ-որ համարժեք պատասխանի պատրաստ լինես, ու պետք չի հիմա սենց նեղացած տոն ընդունել։
հ․գ․ ներողություն չես խնդրել, ես հիշացար մարդ չեմ, հիմա էլ մի գրամ նեղացած չեմ քեզանից, կես բերան եթե ներողություն խնդրած լինեիր ես չէի շարունակի, մի ասա էն, ինչ չի եղել։ Անցած մրցույթին էլ որևէ ծաղր չի եղել, չէի մտածել, որ կատակը որպես ծաղր կընդունես։
Դե լավ, ինչ որա, ինչ եմ գիշերվա կեսին գլուխ տանում։ Նորմալ ա։
Mephistopheles
18.10.2013, 04:00
Մեֆ ջան, ես քեզ շատ եմ սիրում, անկախ նրանից թե դու ոնց ես վերաբերվում ինձ, բայց երբ մարդուն ասում ես. դու սուս, էդ քո խելքի բանը չի, թող մարդիկ պատասխանեն, պիտի ինչ-որ համարժեք պատասխանի պատրաստ լինես, ու պետք չի հիմա սենց նեղացած տոն ընդունել։
հ․գ․ ներողություն չես խնդրել, ես հիշացար մարդ չեմ, հիմա էլ մի գրամ նեղացած չեմ քեզանից, կես բերան եթե ներողություն խնդրած լինեիր ես չէի շարունակի, մի ասա էն, ինչ չի եղել։ Անցած մրցույթին էլ որևէ ծաղր չի եղել, չէի մտածել, որ կատակը որպես ծաղր կընդունես։
Դե լավ, ինչ որա, ինչ եմ գիշերվա կեսին գլուխ տանում։ Նորմալ ա։
Արէա ջան, կոնկրետ հարց էր հնչած, դու բերեցիր ինձ մեջբերում արեցիր որը բացարձակապես առնչություն չուներ հարցի հետ… ի՞նչ կապ ուներ քո մեջբերումը… կարա՞ս ասես… բավականին վիրավորական ա նման "բացատրությունները"
բացի դրանից, ես մի հատ "զադնի" տվեցի ու իմ հարցն ու տեսակետը մանրամասնեցի… սրանից լավ ներողություն ե՞ս ուզում… երբ որ զրուցակիցդ քեզ մանրամասնորեն բացատրում ա իր տեսակետը, դա հարգանքի նշան ա… անպայման պտի բառացի չպտի ասեն… ես իմ կարճ պատասխանը համարեցի կոպիտ ու զգացի որ նորմալ պատասխան եմ պարտք…
կատակդ կատակ էլ ընդունվել էր, բայց երբ որ ասում ես "որ քո, գրականության բաժնում գրառումներին որոշել էի չպատասխանել, որովհետև իմ կարծիքով դու գրականությունից շատ ավելի քիչ ես հասկանում, քան մնացած ոլորտներից։" գրածդ կատակը վերածվում ա ծաղրի… էդքանը հասկանում ենք… ծաղրի ու կատակի տարբերությունը հասկանում ենք…
Sambitbaba
18.10.2013, 05:43
Սամ, օվերբլօու ես անում ընգեր…
սենց ուրեմն խոսում-խոսում են, մեկ էլ թե կարամ քեզ մի հատ blowjob տամ…
Մի քիչ օվեր-blow չեղա՞վ, Մեֆ ջան…:think
Mephistopheles
18.10.2013, 05:57
Մի քիչ օվեր-blow չեղա՞վ, Մեֆ ջան…:think
բա ասածս էդ ա Սամ ջան, ես սխալ եմ հասկացել ու օվերբլօու եմ արել… դու էլ հո սխալ չե՞ս հասկացել Ամիմիան… դարձրել ես սատանայական գործ…
Sambitbaba
18.10.2013, 06:04
Ու չէ, Սամ, «Ամիմիան» դրական արձագանք առաջացրեց մոտս, որպես հայ ժամանակակից պատմվածք, բայց իմ գրածն առնվազն մի բանով կարելի է բռնացնել՝ հեղինակի խոսքը պեդանտիզմի աստիճանի գրական հայերեն է, մնացած տեղերում էլ՝ հնարավորինս գրական հայերեն կամ բարբառ:
Փառք Աստծո դու չես, մնացածը հեչ, Ռայ ջան…
Sambitbaba
18.10.2013, 06:15
բա ասածս էդ ա Սամ ջան, ես սխալ եմ հասկացել ու օվերբլօու եմ արել… դու էլ հո սխալ չե՞ս հասկացել Ամիմիան… դարձրել ես սատանայական գործ…
Մեֆ, դու էլ ես սկսել ինձ տերտերի տեղ դնե՞լ…:(
Ինչևէ, սատանայական գործ դարձնել սկզբունքայնորեն չեմ կարող, քանզի հերքում եմ վերջինիս գոյությունը:
Այ, պարանոիկ՝ հնարավոր է:
Mephistopheles
18.10.2013, 06:30
Մեֆ, դու էլ ես սկսել ինձ տերտերի տեղ դնե՞լ…:(
Ինչևէ, սատանայական գործ դարձնել սկզբունքայնորեն չեմ կարող, քանզի հերքում եմ վերջինիս գոյությունը:
Այ, պարանոիկ՝ հնարավոր է:
Սամ ջան տերտերի տեղ չեմ դնում, ուղղակի ստեղ լայն տարածված կարծիք կա, կամ ասենք բախումը երկու կարծիքների միջև ա որ գրված ա կեղտի մասին ու դա սխալ ա և որ անպայման մի ինչ որ լուսավոր կամ մեղմացնող ասպեկտ պետք ա լինի, և որ կեղտի մասին էլ կարա գրվի… դու տես ինչ ես գրել…
"Դրա մեջ եղող մարդիկ" ելք՝ այդպես չեն որոնում: Դրա մեջ եղող մարդիկ՝ եթե արտահայտվում են այսպես, - դրանով իրենց վիճակը թե իրենց մատին և թե ուրիշների վզին փաթաթան են դարձնում և ասում են մյուսներին. ես ձեր տիրոջ մերը... Հարգանքի նշույլ չցուցաբերելով անգամ դիմացինի հանդեպ, ցանկանում են, որ դիմացինն իրենց խղճա...
Վերջին էջերում երեխեքից մեկն ասաց, որ այսպիսի բան հնարել չի կարելի, այսպիսի բանը կարելի է միայն ապրել... Հեչ համաձայն չեմ: Հիմա եկեք համոզենք հեղինակին, որ ինքը հանճարեղ գործ է գրել, և կտեսնեք, որ վաղը սրանից ավելի կոշմար ու զարհուրելի բան կգրի... Որովհետև մարդ ինքն է կառուցում իր կյանքը՝ իր իդեաներով:
Սամ ջան, սա մեղադրական ա… ես էլ գրվածքի հետ համամիտ չեմ, բայց իմ տեսակետը գրել եմ ու դա հաստատ ստեղ կեղտւը չ փառաբանվում… քո մոտեցումը սխալ ա դու մի քիչ շատ ես face value-ն վերցնում…
ես աս ել եմ որ իմ համար ստեղ առաջին հերթին սրա աղբյուրն ա հետաքրքրում, մի տեսակ ուզում եմ "հողի" վրա դնել որ կարողանամ ինձ ինչ որ տեղ նույնացնեմ քանի որ գրողը հաստատ զգացել ա սա ու որպեսզի գնահատեմ, պտի կարողանամ կապ գտնել…
…իմ համար սա մի քիչ կտրված ա իրականությունից ինչքան էլ որ գրողը զգացել ա սա… չեմ կարողանում "կապնվեմ" հետը…
Այվին ասաց որ պատկերները լավն են… ես պատկերները լավ նկարագրելը համարում եմ տեխնոլոգիա, միգուցե սխալ եմ, բայց մենակ պատկերներով չի… քիչ ա մենակ պատկերներով տեքստ հավաբքելը…
Արէա ջան, կոնկրետ հարց էր հնչած, դու բերեցիր ինձ մեջբերում արեցիր որը բացարձակապես առնչություն չուներ հարցի հետ… ի՞նչ կապ ուներ քո մեջբերումը… կարա՞ս ասես… բավականին վիրավորական ա նման "բացատրությունները"
բացի դրանից, ես մի հատ "զադնի" տվեցի ու իմ հարցն ու տեսակետը մանրամասնեցի… սրանից լավ ներողություն ե՞ս ուզում… երբ որ զրուցակիցդ քեզ մանրամասնորեն բացատրում ա իր տեսակետը, դա հարգանքի նշան ա… անպայման պտի բառացի չպտի ասեն… ես իմ կարճ պատասխանը համարեցի կոպիտ ու զգացի որ նորմալ պատասխան եմ պարտք…
կատակդ կատակ էլ ընդունվել էր, բայց երբ որ ասում ես "որ քո, գրականության բաժնում գրառումներին որոշել էի չպատասխանել, որովհետև իմ կարծիքով դու գրականությունից շատ ավելի քիչ ես հասկանում, քան մնացած ոլորտներից։" գրածդ կատակը վերածվում ա ծաղրի… էդքանը հասկանում ենք… ծաղրի ու կատակի տարբերությունը հասկանում ենք…
Ապեր ես ինձ վատ եմ զգում էս խոսակցությունից։ Ես էլ չեմ շարունակելու։
Դու շարունակի քո ոճով քննարկումները, շատերին դա դուր ա գալիս, ես էլ մեկ մեկ իմ պրիմիտիվ կարծիքը կարտահայտեմ էս կամ էն գործի վերաբերյալ։
Արևանուռ
18.10.2013, 08:50
ես էլ, ամեն գործ կարդալիս, մի պահ հեղինակին ու հերոսին նույնացնում եմ, քանի որ, երբ ետ եմ նայում իմ արձակ տողերին, հիմնականում հիշողություններս եմ գրավոր վերարտադրել, եթե անգամ իմը չէ, էլի ինձանից մի բան դրել եմ,քանի որ մինչև չդառնամ հերոս, նա կենդանի չի լինի:
***** օգտին էլ չեմ քվեարկի, որովհետև բացի նրանից, որ թույլ գործ էր, հեղինակը կարծես քննադատությունն արհամարհում ա: Ինչքա՞ն կարելի ա մրցույթից մրցույթ նույն բաներն ասել ու ոչ մի փոփոխություն չտեսնել: Ամեն դեպքում, ես լավատես եմ ու դեռ հույս ունեմ, որ մի օր Արևանուռը նենց գործ կուղարկի, որի օգտին կքվեարկեմ:
ես ոչ մի ճիգ չեմ թափում գրել այնպես, որ մարդկանց զարմացնեմ, կամ կարդալիս լարեմ, ոչ թե որ ի՞նչ է սպասվում հերոսին, այլ փոխանցեմ գրելիս ինձ պատած լարվածությունը՝ թե էս մեկին, կամ էն մեկին դուր գա: Գրում եմ այն բառերով, որոնք իմ առօրյա խոսակցականում են, դե, հասարակ պատմում եմ: Միգուցե մյուսների չափ «հմուտ» չեմ, քանի որ հատուկ գրելով չեմ զբաղվում, ուղղակի տպավորվեցի, ցանկություն առաջացավ ու... այդպես:
Եթե իմ գրածին գոնե մեկ հավանություն շնորհակալության տեսքով, կամ մեկ քվեարկող լինում է, ուրախանում եմ, քանի որ կա իմ պարզ գրվածքի միտքը ըմբռնողը, չասվածը ընկալողը:
Քանի որ Մեղրիից չեմ կարող գալ ու մասնակցել հանդիպմանը, մտադիր եմ մի փոքրիկ վիդեո պատրաստել, որը և խորհուրդ եմ տալիս Երևանից հեռու բնակվող մասնակիցներին
:):)
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 09:19
Բյուր, դու գիտես ով ա գրել ու ասում ես "զառանցանք"… սա մարդու անձին կպնել ա, ոչ թե գործ քննարկել ու սա համահունչ չի քո սկզբմունքին… ու Լիլիթ Պիպոյանին չես կպել, զանացողը Լիլիթ Պիպոյանը չէր իրա մասին հեղինակն էր զառանցում…
ես ընդունում եմ դիտողությունդ, ես էլ եմ սխալ բաներ ասել ու ընդունել եմ սխալս, օրինակ ասել եմ "ինչի՞ եք էս գործի օգտին քվեարկում" ընդունել եմ ու էլ տենց բան չեմ ասում…
դու տրիվիալ բանը սարքում ես եսիմինչ… ես ոչ մեկին իր գրածի հերոսներով չեմ դատում… 100000%
Մեֆ, նախ արի հիշենք, որ նախորդ մրցույթում եթե կար մի հոգի, որը «փակ» անունով էր մասնակցում, դա Սամ Քլայնն էր: Երկրորդ, նորից եմ կրկնում, դա գործին ուղղված քննադատություն ա, ոչ թե անձին, ես ասե՞լ եմ` Սամ Քլայն, դու սենց ես, նենց ես: Ասել եմ` գործդ զառանցանք ա: Ու դա կասեի անկախ նրանից, թե հեղինակն ով էր:
Մեկ էլ հերոսներով դատելու պահը... դա մենակ քո մասին չի, շատ-շատերն են տենց անում: Անցյալ մրցույթին էլ, ճիշտ ա, non-fiction-ը տվել էր էդ հնարավորությունը հավատալու, որ սաղ «եսերը» հեղինակներն էին, բայց էլի շատ դեպքերում մարդիկ դուրս էին գալիս ստեղծագործության սահմաններից ու հեղինակներին դատում... Ինչևէ, դա դու կյանքում չես հասկանա: Պիտի մի գործ ուղարկես, նույնը քեզ անեն, նոր հասկանաս` ինչ նկատի ունեմ:
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 09:21
ես ոչ մի ճիգ չեմ թափում գրել այնպես, որ մարդկանց զարմացնեմ, կամ կարդալիս լարեմ, ոչ թե որ ի՞նչ է սպասվում հերոսին, այլ փոխանցեմ գրելիս ինձ պատած լարվածությունը՝ թե էս մեկին, կամ էն մեկին դուր գա: Գրում եմ այն բառերով, որոնք իմ առօրյա խոսակցականում են, դե, հասարակ պատմում եմ: Միգուցե մյուսների չափ «հմուտ» չեմ, քանի որ հատուկ գրելով չեմ զբաղվում, ուղղակի տպավորվեցի, ցանկություն առաջացավ ու... այդպես:
Եթե իմ գրածին գոնե մեկ հավանություն շնորհակալության տեսքով, կամ մեկ քվեարկող լինում է, ուրախանում եմ, քանի որ կա իմ պարզ գրվածքի միտքը ըմբռնողը, չասվածը ընկալողը:
Արևանուռ, ճի՞շտ եմ հասկանում, որ ձեզ ցանկացած տիպի բացասական կարծիք, քննադատություն չի հետաքրքրում, եթե էդ աստիճանի ոչ մի բան չի փոխվում ձեր ամեն հաջորդ ստեղծագործության մեջ: Ասեք, եթե էդպես ա, մյուս մրցույթներին միանգամից թռնեմ ձեր գործի վրայով, համ էլ ժամանակ կխնայեմ:
Արևանուռ
18.10.2013, 09:45
Արևանուռ, ճի՞շտ եմ հասկանում, որ ձեզ ցանկացած տիպի բացասական կարծիք, քննադատություն չի հետաքրքրում, եթե էդ աստիճանի ոչ մի բան չի փոխվում ձեր ամեն հաջորդ ստեղծագործության մեջ: Ասեք, եթե էդպես ա, մյուս մրցույթներին միանգամից թռնեմ ձեր գործի վրայով, համ էլ ժամանակ կխնայեմ:
ես կարողանում եմ տարբերակել կարծիքներն ու քննադատությունները մարդու հոգուն կպնող դիտավորյալ արված ծաղրից, որը հաճախ դիտվում է այստեղ, տեսնում եմ նաև դիտավորյալ անտեսված մեկնաբանություններս,Բյուրակն ջան: Պիտի անկեղծ ասեմ, ես բավականին օգուտներ քաղել եմ քննադատումներից, եթե անգամ իմ գրածին չեն վերաբերել: Կարող ես խնայել ժամանակդ ու թռչնել իմ գործի վրայով դա էլ գրականության մեջ կլինի մի փոքր ֆիզկուլտուրա
boooooooom
18.10.2013, 09:46
4-րդ տարբերակը լավն էր, հետաքրքիր էր, առանձնանում էր։ Մինիմում 2 անգամ պետք է կարդալ (ուշադիր)։ Եթե Հայկօն մասնակցել է, հնարավոր է, որ հեղինակը Նա լինի։ Ամեն դեպքում ինձ դուր եկավ։
7-րդ տարբերակը մի քիչ հասարակ էր, բայց էլի վատը չէր, ոչ մի արհեստական բան չնկատվեց, նորմալ էր։
6-րդ տարբերակում երեխաների խոսակցությունը անբնական էր, բայց նկարագրվող երևույթը շատ տարածված, ցավոք սրտի, և զզվելի ։ Քվեարկել եմ, որպես պիտանի նյութ. հասարակության հայելի, որտեղ մարդիկ կարող են իրենց կեղտոտ դեմքը տեսնել։
Մնացածը էնքան էլ …
1- ինը (անգամ եթե Բյուրն ա գրել) լավ չէր շարադրված. մի տեսակ մակերեսային էր։ Կարդալուց չկարողացա "մտնել Թերեզայի մեջ"։ Մի քիչ "աղը" պակաս էր։
Սա իմ անձնական կարծիքն է. ներողություն, շնորհակալություն :)
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 09:49
ես կարողանում եմ տարբերակել կարծիքներն ու քննադատությունները մարդու հոգուն կպնող դիտավորյալ արված ծաղրից, որը հաճախ դիտվում է այստեղ, տեսնում եմ նաև դիտավորյալ անտեսված մեկնաբանություններս,Բյուրակն ջան: Պիտի անկեղծ ասեմ, ես բավականին օգուտներ քաղել եմ քննադատումներից, եթե անգամ իմ գրածին չեն վերաբերել: Կարող ես խնայել ժամանակդ ու թռչնել իմ գործի վրայով դա էլ գրականության մեջ կլինի մի փոքր ֆիզկուլտուրա
Արևանուռ, եթե բացասական կարծիքը ձեզ համար հոգուն կպնող դիտավորյալ արված ծաղր է, ապա էլ ասելու բան չունեմ... ամեն դեպքում, ձեր գործերի մասին ամեն մրցույթին նույն բանն են ասում (մենակ ես չէ), ու դուք շարունակում եք նույն կերպ գրել: Իհարկե, ողջունելի է ձեր համառությունը, բայց մի քիչ էլ հարգեք ընթերցողին:
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 09:53
Մի գործ էլ ասեմ` ինչու դրա օգտին չեմ քվեարկում ու անցնեմ կողմնորոշվելուն: Հա, Սամբիթի գործի օգտին չեմ քվեարկում, բայց անկեղծ ասած հազիվ եմ ինձ զսպում, որ մեկի փոխարեն երկու գործի ձայն չտամ, որոնցից մեկն Անվերջանալի ծանոթությունն ա: Ճիշտ ա` դա fiction չի, էն առաջին պարբերությունը շատ ա համը հանում, բայց ամեն դեպքում վատ չի գրված: Նենց մի տեսակ համով-հոտով ա: Ու կարծում եմ` անարդարացի ա, որ էսքան քիչ ձայն ա հավաքում: Բայց դե ես ինձ ազնիվ խոսք եմ տվել, որ մենակ մի գործի օգտին եմ քվեարկելու:
Տակը մնացին Կարենն ու Ամիմիան: Մարդիկ, օգնեք ինձ :( Աչքիս գնամ, էդ էրկու գործերը նորից կարդամ, որ կողմնորոշվեմ:
Sambitbaba
18.10.2013, 11:29
Սամ ջան տերտերի տեղ չեմ դնում, ուղղակի ստեղ լայն տարածված կարծիք կա, կամ ասենք բախումը երկու կարծիքների միջև ա որ գրված ա կեղտի մասին ու դա սխալ ա և որ անպայման մի ինչ որ լուսավոր կամ մեղմացնող ասպեկտ պետք ա լինի, և որ կեղտի մասին էլ կարա գրվի… դու տես ինչ ես գրել…
Սամ ջան, սա մեղադրական ա… ես էլ գրվածքի հետ համամիտ չեմ, բայց իմ տեսակետը գրել եմ ու դա հաստատ ստեղ կեղտւը չ փառաբանվում… քո մոտեցումը սխալ ա դու մի քիչ շատ ես face value-ն վերցնում…
ես աս ել եմ որ իմ համար ստեղ առաջին հերթին սրա աղբյուրն ա հետաքրքրում, մի տեսակ ուզում եմ "հողի" վրա դնել որ կարողանամ ինձ ինչ որ տեղ նույնացնեմ քանի որ գրողը հաստատ զգացել ա սա ու որպեսզի գնահատեմ, պտի կարողանամ կապ գտնել…
…իմ համար սա մի քիչ կտրված ա իրականությունից ինչքան էլ որ գրողը զգացել ա սա… չեմ կարողանում "կապնվեմ" հետը…
Այվին ասաց որ պատկերները լավն են… ես պատկերները լավ նկարագրելը համարում եմ տեխնոլոգիա, միգուցե սխալ եմ, բայց մենակ պատկերներով չի… քիչ ա մենակ պատկերներով տեքստ հավաբքելը…
Թույլ տուր չհամաձայնվել, որ մեղադրում եմ, Մեֆ ջան… Եկ չմոռանանք, որ համ հեղինակի տաղանդը նշեցի, համ գրածի խորույունը, համ էլ զգացմունքայնությունը: Ես էլ իմ կարծիքն եմ հայտնում, ընդ որում աշխատում եմ արտահայտվել /իմ հնարավորության սահմաններում/ այն ոճի մեջ, որում գրել է հեղինակը…
Եթե անպայման մի բան պետք է ասել, ուրեմն երևի ավելի ճիշտ կլիներ ասել, որ ես ուղղակի հերքում եմ նման արվեստի գոյության անհրաժեշտությունը: Ես համարում եմ, որ դա կորցրել է իր ուժն ու իմաստը: Շատ չխորանամ, բայց ասեմ, թե ինչի է դա նման:
Ինձանից լավ երևի քեզ է հայտնի սևերի ղժղժոցը, որ իբր սպիտակներն իրենց դիսկրիմինացիայի են ենթարկում: Ինքդ էլ լոսեցի ես այսօր և շատ լավ տեսնում ես երևի, որ սպիտակներն արդեն վաղուց մոռացել են այդ կամ շատ ուրախ կլինեին մոռանալ: Իսկ սևերը չեն թողնում մոռանալ այդ… Հակառակը, իրենց ղժղժոցով հենց իրենք են այսօր դիսկրիմինացնում սպիտակներին: Սևերը հանգիստ կարող են թարգել այդ ամենն ու նորմալ կյանքով ապրել, բայց դե չեն անում, իրենց ավելի դզում է ղժժալը: Այս մասին է ասածս, նաև պատմվածքի վերաբերյալ:
Հիմա եկեք համոզենք հեղինակին, որ ինքը հանճարեղ գործ է գրել, և կտեսնեք, որ վաղը սրանից ավելի կոշմար ու զարհուրելի բան կգրի...
Հիմա էլ կարող եմ նույն բանը կրկնել: Մեֆ, եթե բայդարկա ես քշում, ոտքերիդ մկաններն են ուժեղանում և օրեցօր ավելի ու ավելի: Իսկ եթե մեծ թենիս ես խաղում, ձեռերդ են ուժեղանում և օրեցօր ավելի ու ավելի: Նույնն էլ գրելն է քո ընտրած ոճով…
Rhayader
18.10.2013, 13:42
Շին, երբ դա պլպլան աչքերով ընթերցող ա ասում, կարաս հանգիստ հանդուրժես, բայց երբ քննադատելիս ասում են՝ դու, սկսում գնահատական տալ ՔՈ արարքներին, ոչ թե կերպարի, դա արդեն ահավոր ա, որովհետև եթե էդ կերպարը քո անունը չի կրում, դա արդեն դու չես:
Հիմա հասկանու՞մ ես, թե ինչի ես համարյա երբեք սյուժեն չեմ քննադատում:)
Rhayader
18.10.2013, 13:44
Արևանուռ, եթե բացասական կարծիքը ձեզ համար հոգուն կպնող դիտավորյալ արված ծաղր է, ապա էլ ասելու բան չունեմ... ամեն դեպքում, ձեր գործերի մասին ամեն մրցույթին նույն բանն են ասում (մենակ ես չէ), ու դուք շարունակում եք նույն կերպ գրել: Իհարկե, ողջունելի է ձեր համառությունը, բայց մի քիչ էլ հարգեք ընթերցողին:
Բյուր, ինչի՞ ես ընտրակեղծարարների հետ բանակցություններ վարում :D
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 13:47
Հիմա հասկանու՞մ ես, թե ինչի ես համարյա երբեք սյուժեն չեմ քննադատում:)
Հա, Բայ, էդ նենց բան ա, որ նրանք, ովքեր գրում են, երբեք չեն անում: Եթե ուշադիր լինես, գրողների ու չգրողների քննադատությունն առաջին հերթին հենց էդտեղ ա տարբերվում, չնայած էնքան էլ չես կարա ասես... անցյալ մրցույթում հենց գրողներից մեկն էր սարսափելի անձնականացրել:
Բյուր, ինչի՞ ես ընտրակեղծարարների հետ բանակցություններ վարում :D
Դե ես չեմ ուզում մարդկանց անհույս կորած համարել:
Rhayader
18.10.2013, 13:51
Փառք Աստծո դու չես, մնացածը հեչ, Ռայ ջան…
Հավատա, ես աշխատանքներ ունեմ, որոնց համեմատ Ամիմիան շատ էլ դրական գործ է: Ու, նշեմ, բավականին լավ է գրած: Պարզապես այստեղ երկու տարբերակ կա՝ կամ հեղինակը ձիրք ունի, որը մասնագիտանալու դեպքում ինչ-որ կետում կկորցնի, իսկ հետո կվերագտնի, բայց շատ ավելի ուժեղ, հասուն տեսքով, կամ արդեն վերագտել է: Չգիտեմ, չեմ ճանաչում, բայց аффтар жжет, песчи есче
Rhayader
18.10.2013, 14:01
Հա, Բայ, էդ նենց բան ա, որ նրանք, ովքեր գրում են, երբեք չեն անում: Եթե ուշադիր լինես, գրողների ու չգրողների քննադատությունն առաջին հերթին հենց էդտեղ ա տարբերվում, չնայած էնքան էլ չես կարա ասես... անցյալ մրցույթում հենց գրողներից մեկն էր սարսափելի անձնականացրել:
Սյուժեի ընկալումը սուբյեկտիվ ա, ու հավանականություն կա, որ սյուժեն կարելի ա սխալ հասկանալ: + Սյուժեի ընկալումը կախված ա հոգեվիճակից: Դրա համար քննադատության չափանիշ չի կարող լինել էս մասշտաբի վրա: Օբյեկտիվ, կարգավորման ենթակա կետերը՝ ոճ, կառուցվածք, բառապաշար, մտքի փոխանցման ձև, համասեռություն՝ խնդրեմ:
Դե ես չեմ ուզում մարդկանց անհույս կորած համարել:
Իսկ ինչի՞ ես դա դարձնում քո խնդիրը:
CactuSoul
18.10.2013, 15:27
Քանի հնարավորություն ունեմ գրելու՝ ասեմ:
Ես ինձ շատ մեղավոր եմ զգում, որ «Այգումը» փորձել էի չափել նույն արշինով, ինչ մնացած ստեղծագործությունները (ու մրցութային ստեղծագործություններն առհասարակ): Ու չէի ընկալել, որ խոսքը կույր մարդու մասին է, իսկ ձեռնափայտի մասը կարդալիս անհասկանալի մնաց, նույնիսկ ավելի ընդգծեց նկատածս «արհեստականությունը»:
Արէայի ու Չուկի մեկնաբանություններից հետո ամեն ինչ իր տեղն ընկավ…
Իհարկե, դեռ մի անգամ էլ կկարդամ, որ վերջնական կարծիք կազմեմ, բայց էն, որ էդքան պարզ ու միևնույն ժամանակ առանցքային բանը չեմ նկատել, ինքս ինձ չեմ կարողանում ներել: Հուսամ՝ հեղինակը կների…
Մի բան էլ ասեմ, բայց նեղանալ չկա, շուտ եմ ասել:oy. եթե սա շուտ հասկացած լինեի, հաստատ «Այգումն» ինձ ավելի դուր կգար, քան «Կունդերայի վեց պատահականությունները», ու դրա օգտին կքվեարկեի, կամ առնվազն նաև դրա օգտին:
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 15:28
Քանի հնարավորություն ունեմ գրելու՝ ասեմ:
Ես ինձ շատ մեղավոր եմ զգում, որ «Այգումը» փորձել էի չափել նույն արշինով, ինչ մնացած ստեղծագործությունները (ու մրցութային ստեղծագործություններն առհասարակ): Ու չէի ընկալել, որ խոսքը կույր մարդու մասին է, իսկ ձեռնափայտի մասը կարդալիս անհասկանալի մնաց, նույնիսկ ավելի ընդգծեց նկատածս «արհեստականությունը»:
Արէայի ու Չուկի մեկնաբանություններից հետո ամեն ինչ իր տեղն ընկավ…
Իհարկե, դեռ մի անգամ էլ կկարդամ, որ վերջնական կարծիք կազմեմ, բայց էն, որ էդքան պարզ ու միևնույն ժամանակ առանցքային բանը չեմ նկատել, ինքս ինձ չեմ կարողանում ներել: Հուսամ՝ հեղինակը կների…
Մի բան էլ ասեմ, բայց նեղանալ չկա, շուտ եմ ասել:oy. եթե սա շուտ հասկացած լինեի, հաստատ «Այգումն» ինձ ավելի դուր կգար, քան «Կունդերայի վեց պատահականությունները», ու դրա օգտին կքվեարկեի, կամ առնվազն նաև դրա օգտին:
Կակտուս, ի՞նչ կույր մարդ: «Այգում» պատմվածքում կույր մա՞րդ կա :'
CactuSoul
18.10.2013, 15:29
Կակտուս, ի՞նչ կույր մարդ: «Այգում» պատմվածքում կույր մա՞րդ կա :'
Բարև, Բյուր :)
Քննարկումները չե՞ս կարդում:
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 15:33
Բարև, Բյուր :)
Քննարկումները չե՞ս կարդում:
ինձ թվաց ինչ-որ փոխաբերական իմաստներ են... ինչևէ...
ինձ թվաց ինչ-որ փոխաբերական իմաստներ են... ինչևէ...
Բյուր, առաջարկում եմ իմ ու Արէայի գրառումները կարդաս, իսկ հետո մի հատ նոր հայացքում վերընթերցես «Այգում»-ն ու կարծիք գրես :)
Բարև, Բյուր :)
Քննարկումները չե՞ս կարդում:
Մի քանի հոգի կարծիքներում նշել էին թե սա գեյերի մասին ա, վերջի իրար ձեռք բռնելը նկատի ունենալով: Դրա համար հարցին, թե ինչ կփոխվեր եթե Դավիթը կույր չլիներ, պատասխանեցի. գեյ կլիներ, քրֆեցին ինձ :(
Խոսքն այ էս երկու գրառումների մասին ա.
Քաղաքում աշուն էր:
Ձայներն ու հոտերը նույնն էին, օդի շարժումը նույնն էր: Երբ անցնում էր հրուշակեղենի խանութի մոտով, ժպտաց իր մանկությանն ու երևի հարյուրերորդ անգամ ափսոսաց, որ էլ քաղցր չի սիրում:
Էս ես եմ, ուշքս գնում ա քաղցրի համար, չէ, ավելի ճիշտ քաղցրի համար չէ, էն զգացողության համար, որ ունենում էի առաջ 5 կտորի բաժանված սնիկերսի իմ կտորը մանրամասն, երկար ու հնարավորինս փոքր փշուրներով ուտելու պահին: Էլ երբեք էդ զգացողությունը չեմ ունենալու, ու ուշքս գնում ա էդ զգացողության համար:
Պատրաստվում էր այգու մոտի փողոցը կտրել, երբ՝
- Ձեռքս կբռնե՞ք՝ միասին անցնենք փողոցը:
Ամենաշատը տասներկու տարեկան կլիներ:
- Որ մտքովդ անցել է, ինչպե՞ս կարող եմ մերժել, - ձեռքը մեկնեց փոքրիկ աղջկան:
Չէ, չի ասում. հա աղջիկս, չի ասում. հա բալիկ ջան, չէ, ասում ա. որ մտքովդ անցել է, ինչպե՞ս կարող եմ մերժել: Սենց մարդիկ հասակակիցների հետ են խոսում, առանց խնամակալ տոնի, առանց իրենց գերակա դիրքից փքված, հանգիստ, հարգանքով, կատակախառը, ու հավես ա որ ինքը երեխայի հետ ա տենց խոսում:
Մուտքի մոտ, իր սպասածից ավելի ջերմ հրաժեշտից հետո, Բելլան գնաց ջութակի դասի՝ անկարող լինելով ընդունել քաղցր չսիրելու փաստը և Դավիթի ձեռքում թողնելով իր մոտ եղած երկու Սնիկերսներից մեկը:
Անկարող լինելով ընդունել քաղցր չսիրելու փաստը: Էս ինչ լավն ա էս պահը, հենց մենակ էս տողի համար կարելի ա սա շատ լավ պատմվածք համարել, բայց դեռ շատ սենց գեղեցիկ պահեր կան, որովհետև հեղինակը շատ լավ մարդ ա, ու ինքը շատ սիրուն ա տեսնում ամեն ինչ:
Դավիթը սպասում էր` շուրթերին հազիվ որսալի ժպիտ: Զգում էր. խոսելու է:
– Այդ Սնիկերսն ուտելո՞ւ եք, - երկար սպասելու կարիք չեղավ:
- Ես քաղցր չեմ ուտում, - ասաց՝ շոկոլադի սալիկը մեկնելով տղային:
- Այդ դեպքում ինչո՞ւ...
- Բելլան տվեց: Իր ամենասիրելի գրողը Խաժակ Գյուլնազարյանն է, ամենասիրելի միրգը՝ թթու սալորը ու ամենաշատը երազում է Նոր Զելանդիայի կղզիներից մեկի՝ անունը մոռացա, հեքիաթային քարանձավները տեսնել:
Փաստորեն էդ փոքր ժամանակամիջոցում աղջիկը էսքան բան էր պատմել, ու հեղինակը դրանով չէր փորձել լցնել պատմվածք ու մեր ուղեղները, որովհետև դրանք ասվելու պահին կարևոր չէին, տենց հազարավոր երկխոսություններ ենք լսում օրվա ընթացքում, դա հետո ա կարևորվում, երբ Դավիթը չի ասում. մի աղջիկ տվեց, ասում ա. Բելլան տվեց: Որովհետև Բելլայի սիրած գրողը Խաժակ Գյուլնազարյանն ա, Բելայի ուշքը գնում ա թթու սալորի համար, ու Նոր Զելանդիա ա ուզում գնա, որովհետև ասում են Նոր Զելանդիայում հեքիաթային քարանձավներ կան :)
Տղան շոկոլադը դանդաղ ուտելով նայում էր:
- Եվ նա ինձ խնդրեց՝ ես իր ձեռքը բռնեմ, չասաց՝ եկեք օգնեմ ձեզ:
- Պարզ է, - ասաց տղան՝ ասես վերջին ասածն ամեն ինչ իր տեղը գցեց:
Ո՞նց կարար Խաժակ Գյուլնազարյան սիրող ու Նոր Զելանդիա գնալ երազող աղջիկը, է, Բելլան, ասեր. եկեք օգնեմ: Տենց մի պատահական 12 տարեկան աղջիկ կասեր, բայց Բելլան չէր ասի, չէ՞: Ու Սերոբը հաստատ գիտի դրա մասին, որովհետև. Պարզ է:
- Չլացեց, մի կաթիլ անգամ չլացեց:
- Լացեց, պարզապես բավականաչափ հեռու գնալուց հետո սկսեց, որ դու չլսես:
Սերոբը նայեց Սյուզիի գնացած ուղղությամբ, ասես դեռ կարող էր ինչ-որ բան լսել, եթե շատ ուզեր:
Ճիշտ ա, եթե չլացեր Բելլան Դավիթին սնիկերս չէր տա, եթե լացեր տղայի ներկայությամբ, Դավիթը Բելային հիշելիս անունով չէր դիմի, բայց քանի որ Բելլան Դավիթին սնիկերս էր տվել ու Դավիթն էլ Բելային անունով էր հիշում, ուրեմն աղջիկը պիտի լացեր, ու պիտի լացեր միայն էն ժամանակ, երբ համոզված լիներ որ տղան չի տեսնում: Այլ կերպ ուղղակի հնարավոր չի:
Դավիթը տերևը խնամքով դրեց նստարանին, վերցրեց կողքին հենած երկարուկ ձեռնափայտը և կանգնեց:
Ձեռնափայտե՜րը: Բելլան դրա համար էր ուզում որ Դավիթն իր ձեռքը բռնի փողոցն անցնելիս :love
- Փողոցն անցնելիս թևս կբռնե՞ս՝ - դիմեց Դավիթին:
--------------
Սա արհեստական ու անիմաստ պատմվա՞ծք ա: OK:
Արէա ջան, ուղղակի փայլուն ես ներկայացրել մրցույթում իմ ամենահավանած գործը, բայց էս մասում ԻՄՀԿ թերացել ես: Նայի, մեջբերեմ մի քանի հատված.
«Սենյակից դուրս գալուց առաջ ձեռքը մեկնեց դեպի լույսի անջատիչը և քմծիծաղը դեմքին անջատեց մեղմ դեղնավուն լույսը:»
«Ձայներն ու հոտերը նույնն էին, օդի շարժումը նույնն էր:»
«Ըստ ավանդույթի փորձեց հաշվել՝ բաց լինելու ընթացքում քանի տարբեր ձայն հասցրեց լսել ներսից ու քանիսն էին դրանցից սոպրանո: Սոպրանո հաշվելու օրն էր:»
Սրան գումարում ենք, որ «ձեռնափայտերով քայլողներին» (ասել է թե հենաշարժային խնդիր ունեցողներին) սովորաբար ձեռք չեն մեկնում փողոցն անցնել օգնելուց: Չե՞ս կարծում, որ կույր մարդը միայն մի ձեռնափայտ ունի, ոչ թե երկու կամ ավելի:
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 16:18
Բյուր, առաջարկում եմ իմ ու Արէայի գրառումները կարդաս, իսկ հետո մի հատ նոր հայացքում վերընթերցես «Այգում»-ն ու կարծիք գրես :)
Նորից կարդացի:
Չէ, Արտ, կարծիքս չի փոխվում: Եթե պիտի մանրադիտակով ընկած ման գամ, որ կույր ա, ուրեմն էդ գործի հետ ինչ-որ բան էն չի: Ինձ համար էն չի: Ճիշտ ա, դուք հասկացել եք, ձեզ համար լավ ա: Իսկ ես չեմ հասկացել (ասենք, ուղեղս չի հասնում), ուրեմն ինձ համար դա լուրջ թերություն ա: Հեղինակը չափից դուրս շատ ա թաքցրել էդ կուրությունը: Ինչ խոսք, պատմվածքը տեղ-տեղ լավ արտահայտություններ ու պատկերներ ունի, բայց որպես ամբողջություն չի դիտվում:
boooooooom
18.10.2013, 16:36
Կակտուս, ի՞նչ կույր մարդ: «Այգում» պատմվածքում կույր մա՞րդ կա :'
Խայտառակ էղանք. ես էլ չէի հասկացել որ Այգում կույր կա:oy ։ Գնամ մի հատ էլ կարդամ :(
Նորից կարդացի:
Չէ, Արտ, կարծիքս չի փոխվում: Եթե պիտի մանրադիտակով ընկած ման գամ, որ կույր ա, ուրեմն էդ գործի հետ ինչ-որ բան էն չի: Ինձ համար էն չի: Ճիշտ ա, դուք հասկացել եք, ձեզ համար լավ ա: Իսկ ես չեմ հասկացել (ասենք, ուղեղս չի հասնում), ուրեմն ինձ համար դա լուրջ թերություն ա: Հեղինակը չափից դուրս շատ ա թաքցրել էդ կուրությունը: Ինչ խոսք, պատմվածքը տեղ-տեղ լավ արտահայտություններ ու պատկերներ ունի, բայց որպես ամբողջություն չի դիտվում:
Բյուր ջան, ակամայից հիշեցի քո՝ իմ մի այլ մրցույթում դրած գործի քննադատությունը, որտեղ պնդում էիր, որ «չի կարելի ծամել-դնել ընթերցողի բերանը»:
Կներես, բայց պիտի կտրուկ ասեմ. էս ու «Կարճ պատմվածք» մրցույթում իմ գործի մասին քո կարծիքներն ինձ ապացուցում են, որ քո դեպքում պետք է ծամել ու բերանը դնել:
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 17:07
Բյուր ջան, ակամայից հիշեցի քո՝ իմ մի այլ մրցույթում դրած գործի քննադատությունը, որտեղ պնդում էիր, որ «չի կարելի ծամել-դնել ընթերցողի բերանը»:
Կներես, բայց պիտի կտրուկ ասեմ. էս ու «Կարճ պատմվածք» մրցույթում իմ գործի մասին քո կարծիքներն ինձ ապացուցում են, որ քո դեպքում պետք է ծամել ու բերանը դնել:
Արտ, սահման կա էդ երկուսի միջև: Եթե դու կտրուկ ես ասում, ես էլ կտրուկ ասեմ: Դու հաստա՞տ նախապես չես իմացել, որ հերոսը կույր ա: Ես ոնց հասկանում եմ, քեզնից ու Արէայից բացի ոչ ոք դա չի տեսել: Իսկ դա արդեն լիքը մտածելու տեղիք ա տալիս:
Հա, թող էդպես լինի, թող դեբիլն էլ ես լինեմ, որ պետք ա ծամել, բերանը դնել: Ի՞նչ ասեմ:
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 17:08
Խայտառակ էղանք. ես էլ չէի հասկացել որ Այգում կույր կա:oy ։ Գնամ մի հատ էլ կարդամ :(
Ըհը, Բումն էլ չի հասկացել: Բում ջան, կարծում եմ` էստեղ ավելի շուտ հեղինակի թերացումն ա, ոչ թե ընթերցողի: Էսքան մարդու միջից ընդամենը երկու հոգի ա հասկացել... :think
Արտ, սահման կա էդ երկուսի միջև: Եթե դու կտրուկ ես ասում, ես էլ կտրուկ ասեմ: Դու հաստա՞տ նախապես չես իմացել, որ հերոսը կույր ա: Ես ոնց հասկանում եմ, քեզնից ու Արէայից բացի ոչ ոք դա չի տեսել: Իսկ դա արդեն լիքը մտածելու տեղիք ա տալիս:
Հա, թող էդպես լինի, թող դեբիլն էլ ես լինեմ, որ պետք ա ծամել, բերանը դնել: Ի՞նչ ասեմ:
Դեբիլի հարց չկա, Բյուր, ուղղակի ինքդ էլ չես սիրում, երբ ծամում ու դնում են, իսկ հիմա հակառակն ես ասում:
Իսկ ո՞վ ինձ պետք ա ասեր, Բյուր:
Հավանաբար իմ ու Գալի մտերմությունը հաշվի առնելով կարծում ես, որ ինքը: Իսկ ես նույնիսկ հիմա վստահ չեմ, որ ինքն ա հեղինակը, թեև մեջս համոզված եմ: Ու երբևէ չեմ համաձայնվի, որ ինքն ինձ ասի, թե ինքը որ տարբերակի հեղինակն ա, որտև էդ դեպքում ինքն ինձ չորով արգելում ա իր գործի օգտին քվեարկել, հաշվի չառնելով անգամ էն, որ ես ոչ իր անձի համար եմ քվեարկելու, այլ գործի: Մի նման փորձը իմ ամբողջ կյանքի համար հերիք ա :))
Սա ուղղակի, նրա համար գրեցի, որ չստացվի, թե քո կոնկրետ հարցից փախա :)
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 17:23
Դեբիլի հարց չկա, Բյուր, ուղղակի ինքդ էլ չես սիրում, երբ ծամում ու դնում են, իսկ հիմա հակառակն ես ասում:
Իսկ ո՞վ ինձ պետք ա ասեր, Բյուր:
Հավանաբար իմ ու Գալի մտերմությունը հաշվի առնելով կարծում ես, որ ինքը: Իսկ ես նույնիսկ հիմա վստահ չեմ, որ ինքն ա հեղինակը, թեև մեջս համոզված եմ: Ու երբևէ չեմ համաձայնվի, որ ինքն ինձ ասի, թե ինքը որ տարբերակի հեղինակն ա, որտև էդ դեպքում ինքն ինձ չորով արգելում ա իր գործի օգտին քվեարկել, հաշվի չառնելով անգամ էն, որ ես ոչ իր անձի համար եմ քվեարկելու, այլ գործի: Մի նման փորձը իմ ամբողջ կյանքի համար հերիք ա :))
Սա ուղղակի, նրա համար գրեցի, որ չստացվի, թե քո կոնկրետ հարցից փախա :)
Արտ, ծամել-դնելու ու բացարձակապես ոչինչ չասելու միջև մի հատ հսկայական տարածություն կա: Կոնկրետ էս դեպքն ավելի մոտ ա գրեթե ոչինչ չասելու բևեռին: Գուցե պատճառն էն ա, որ առանձին հատվածներն իրար հետ էնքան էլ չեն կպնում կամ արհեստականորեն են կպնում (քանի որ ընթերցողը հատված-հատված ա ընկալում, չի կարողանում տեսնի կուրությանը կապող գիծը): Նայի, էդ պատմվածքը կարդալիս իմ ուղեղում շատ դրվագներ են մնացել, բայց իմ գիտակցությունը ոչ ձեռնափայտն ա ֆիքսել, ոչ էլ աջ դաստակին կապված ժամացույցով ժամը ստուգել (ոչ թե ժամին նայելը), ոչ էլ որ նավակի մարդկանց Դավիթը լսում էր, ոչ տեսնում, որովհետև հեղինակը չափից դուրս շատ վիզուալ ինֆորմացիա ա տվել` ընթերցողին հնարավորություն չտալով նկատել, որ կերպարն աշխարհը վիզուալ չի ընկալում: Ես կասեի իմ գիտակցության հետ ինչ-որ բան էն չի, բայց արի ու տես, որ ոչ թե չհասկանալն ա բացառություն, այլ` հասկանալը:
Ինչ վերաբերում ա նրան, որ դու նախապես իմանալով ես քվեարկել, ես բնավ դա նկատի չունեի, այլ էն, որ քո ու Գալի միջև կարար, օրինակ, ինչ-որ խոսակցություն տեղի ունեցած լիներ ինչ-որ մոտ թեմայով, ու ասոցիացիաները քեզ բերեին, հասցնեին նրան, որ դու ավելի հեշտ ընկալեիր հերոսի կուրությունը, քան էն անձը, որը Գալի հետ էդ զրույցը չի ունեցել:
Արտ, ծամել-դնելու ու բացարձակապես ոչինչ չասելու միջև մի հատ հսկայական տարածություն կա: Կոնկրետ էս դեպքն ավելի մոտ ա գրեթե ոչինչ չասելու բևեռին: Գուցե պատճառն էն ա, որ առանձին հատվածներն իրար հետ էնքան էլ չեն կպնում կամ արհեստականորեն են կպնում (քանի որ ընթերցողը հատված-հատված ա ընկալում, չի կարողանում տեսնի կուրությանը կապող գիծը): Նայի, էդ պատմվածքը կարդալիս իմ ուղեղում շատ դրվագներ են մնացել, բայց իմ գիտակցությունը ոչ ձեռնափայտն ա ֆիքսել, ոչ էլ աջ դաստակին կապված ժամացույցով ժամը ստուգել (ոչ թե ժամին նայելը), ոչ էլ որ նավակի մարդկանց Դավիթը լսում էր, ոչ տեսնում, որովհետև հեղինակը չափից դուրս շատ վիզուալ ինֆորմացիա ա տվել` ընթերցողին հնարավորություն չտալով նկատել, որ կերպարն աշխարհը վիզուալ չի ընկալում: Ես կասեի իմ գիտակցության հետ ինչ-որ բան էն չի, բայց արի ու տես, որ ոչ թե չհասկանալն ա բացառություն, այլ` հասկանալը:
Ինչ վերաբերում ա նրան, որ դու նախապես իմանալով ես քվեարկել, ես բնավ դա նկատի չունեի, այլ էն, որ քո ու Գալի միջև կարար, օրինակ, ինչ-որ խոսակցություն տեղի ունեցած լիներ ինչ-որ մոտ թեմայով, ու ասոցիացիաները քեզ բերեին, հասցնեին նրան, որ դու ավելի հեշտ ընկալեիր հերոսի կուրությունը, քան էն անձը, որը Գալի հետ էդ զրույցը չի ունեցել:
Բյուր, էս պատմվածքը եղել ա միակ պատմվածքը մրցույթում, որը կարդացել եմ երկու անգամ, ընդ որում՝ անմիջապես:
Որովհետև պատմվածքն առաջին կարդալուց շատ բան մութ ու անհասկանալի էր, սկսած փոքրիկ աղջկա՝ իր ձեռքը բռնելուց, վերջացրած Սերոբի՝ Դավիթի հետ էդ տոնով խոսելուց, որտև ասենք ի տարբերության ոմանց ակնհայտ էր, որ Դավիթը ու Սերոբը գեյ չեն, ու չէր հասկացվում թե ինչի պետք ա տենց Սերոբը բացվի, սկսի խոսել, Դավիթին իրա նագլիության համար քացու տակ գցելու փոխարեն:
Իսկ այ արդեն ձեռնափայտի հիշատակումը, վերջում, միանգամից սաղ իրա տեղը գցեց (դեռ կույրի պահը չէ, այլ առողջական խնդիր ունենալու) ու կարիք եղավ վերադառնալու ու նոր լույսի տակ նայելու: Ու էս անգամ ընթերցվեց շատ ավելի հետաքրքիր:
Սա ընդամենը մի փոքր բայց կարևոր դետալ էր, որը չնկատելը, իմ կարծիքով, կարող ա խոսի միայն ընթերցողի անուշադրության մասին, ու որը կարող ա ընդամենը ավելի սրի, բարձրացնի ստեղծագործության որակը, իրա անպասելիությամբ, իրա «սիրունությամբ»:
Ընդհանրապես միակ ստեղծագործությունն էր մրցույթում, իմ համեստ կարծիքով, որն ուներ մեկից ավելի շերտ ու իսապես խորություն:
Alphaone
18.10.2013, 17:31
Կարդում եմ բոլոր գրառումները ու քանի որ ես հեչ էլ հրաշամանուկ չեմ ու կույրին տեսնում եմ, ապա կատաղում եմ՝ ինչ անուշադիր եք կարդում գրառումները, որ Այգու կույրին դեռ լույսն անջատելու պահից չեք իդենտիֆիկացրել :angry
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 17:39
Բյուր, էս պատմվածքը եղել ա միակ պատմվածքը մրցույթում, որը կարդացել եմ երկու անգամ, ընդ որում՝ անմիջապես:
Որովհետև պատմվածքն առաջին կարդալուց շատ բան մութ ու անհասկանալի էր, սկսած փոքրիկ աղջկա՝ իր ձեռքը բռնելուց, վերջացրած Սերոբի՝ Դավիթի հետ էդ տոնով խոսելուց, որտև ասենք ի տարբերության ոմանց ակնհայտ էր, որ Դավիթը ու Սերոբը գեյ չեն, ու չէր հասկացվում թե ինչի պետք ա տենց Սերոբը բացվի, սկսի խոսել, Դավիթին իրա նագլիության համար քացու տակ գցելու փոխարեն:
Իսկ այ արդեն ձեռնափայտի հիշատակումը, վերջում, միանգամից սաղ իրա տեղը գցեց (դեռ կույրի պահը չէ, այլ առողջական խնդիր ունենալու) ու կարիք եղավ վերադառնալու ու նոր լույսի տակ նայելու: Ու էս անգամ ընթերցվեց շատ ավելի հետաքրքիր:
Սա ընդամենը մի փոքր բայց կարևոր դետալ էր, որը չնկատելը, իմ կարծիքով, կարող ա խոսի միայն ընթերցողի անուշադրության մասին, ու որը կարող ա ընդամենը ավելի սրի, բարձրացնի ստեղծագործության որակը, իրա անպասելիությամբ, իրա «սիրունությամբ»:
Ընդհանրապես միակ ստեղծագործությունն էր մրցույթում, իմ համեստ կարծիքով, որն ուներ մեկից ավելի շերտ ու իսապես խորություն:
Արտ (էս քննարկումն արդեն սկսում ա դուրս գալ :)) ), շատ կարևոր ա, որ գրական ստեղծագործության մեջ ասելիքը միանգամից ընթերցողին հասնի, երկրորդ անգամ կարդալու կարիք չլինի: Ամեն ընթերցող չի, որ կմտածի` ինչ-որ բան էն չի, հետ կգնա նորից կարդալու, որ տեսնի` ինչը չհասկացավ: Կոնկրետ էս մրցույթում դա արել եմ մենակ մի գործի` վերջինի հետ, որովհետև կարճ էր, չալարեցի կարդալ: Դե էս քննարկումից հետո նոր Այգում գործը մի հատ էլ կարդացի: Ես նորից եմ ասում` վիզուալ ինֆորմացիան չափից դուրս շատ ա, որպեսզի կարողանաս ընկալել կերպարին: Պետք չի ընթերցողից ուշադրություն պահանջել, ընթերցողն իրա կայֆի համար ա կարդում, գրական գործն էլ գիտական հոդված չի, որ ամեն բառի վրա կենտրոնանաս: Եթե մեծամասնությունը չի նկատել ինչ-որ բան, ուրեմն բավականաչափ ինֆորմացիա չի տրվել:
Ինչ վերաբերում ա շերտերին, շերտերի առումով Ամիմիան շատ ավելի հարուստ ա:
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 17:41
Կարդում եմ բոլոր գրառումները ու քանի որ ես հեչ էլ հրաշամանուկ չեմ ու կույրին տեսնում եմ, ապա կատաղում եմ՝ ինչ անուշադիր եք կարդում գրառումները, որ Այգու կույրին դեռ լույսն անջատելու պահից չեք իդենտիֆիկացրել :angry
Ալֆ, լավ էլի... քո ասելուց հետո երրորդ անգամ էլ նայեցի էդ գործը: Կարա՞ս բացատրես, թե էս տողից ոնց կարամ հասկանամ, որ հերոսը կույր ա.
Սենյակից դուրս գալուց առաջ ձեռքը մեկնեց դեպի լույսի անջատիչը և քմծիծաղը դեմքին անջատեց մեղմ դեղնավուն լույսը:
boooooooom
18.10.2013, 17:48
5-րդ տարբերակում էլ 1 կարդալով գլուխ չէս հանում, բայց վերջի մասերը նենցա գրված որ ստիպումա ընթերցողին նորից կարդալ և հասկանալ։ Երևի լավ կլիներ, որ 7-րդ տարբերակում էլ ամենավերջում ավելի ուղիղ ձևով գրվի, որ հերոսը կույր է (եթե իհարկե չի գրվել շաաաատ ուշադիր մարդկանց համար)։ 2-րդ անգամ կարդալուց հետո, իհարկե շատ տողեր ավելի հասկանալի դարձան. ես չգիտեի, որ կույրերը աջ ձեռքին են ժամացույց կապում։ Լավն էր :)
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 17:51
5-րդ տարբերակում էլ 1 կարդալով գլուխ չէս հանում, բայց վերջի մասերը նենցա գրված որ ստիպումա ընթերցողին նորից կարդալ և հասկանալ։ Երևի լավ կլիներ, որ 7-րդ տարբերակում էլ ամենավերջում ավելի ուղիղ ձևով գրվի, որ հերոսը կույր է (եթե իհարկե չի գրվել շաաաատ ուշադիր մարդկանց համար)։ 2-րդ անգամ կարդալուց հետո, իհարկե շատ տողեր ավելի հասկանալի դարձան. ես չգիտեի, որ կույրերը աջ ձեռքին են ժամացույց կապում։ Լավն էր :)
Ինչի տեսնողները ձախի՞ն են կապում :' ես միշտ աջին եմ կապել:
Չէ, միշտը սխալ ասեցի: Խառը
Իսկ հինգերորդ տարբերակ ասելով Անվերջանալի ծանոթությու՞նը նկատի ունես :)) Բայց դա պարզից էլ պարզ էր: Այ Ամիմիայի պահով համաձայն եմ... բայց դե սկզբից ջոկվեց, որ Լիզբեթն ա, հետևաբար անհասկանալի ա, հետևաբար հասկանալու բոլոր փորձերն ապարդյուն են անցնելու;
Արտ (էս քննարկումն արդեն սկսում ա դուրս գալ :)) ), շատ կարևոր ա, որ գրական ստեղծագործության մեջ ասելիքը միանգամից ընթերցողին հասնի, երկրորդ անգամ կարդալու կարիք չլինի: Ամեն ընթերցող չի, որ կմտածի` ինչ-որ բան էն չի, հետ կգնա նորից կարդալու, որ տեսնի` ինչը չհասկացավ: Կոնկրետ էս մրցույթում դա արել եմ մենակ մի գործի` վերջինի հետ, որովհետև կարճ էր, չալարեցի կարդալ: Դե էս քննարկումից հետո նոր Այգում գործը մի հատ էլ կարդացի: Ես նորից եմ ասում` վիզուալ ինֆորմացիան չափից դուրս շատ ա, որպեսզի կարողանաս ընկալել կերպարին: Պետք չի ընթերցողից ուշադրություն պահանջել, ընթերցողն իրա կայֆի համար ա կարդում, գրական գործն էլ գիտական հոդված չի, որ ամեն բառի վրա կենտրոնանաս: Եթե մեծամասնությունը չի նկատել ինչ-որ բան, ուրեմն բավականաչափ ինֆորմացիա չի տրվել:
Բյուր ջան, էդ քո ասածը բոլորովին անհրաժեշտություն չի, գրական գործը կարող է երկրորդ անգամ կարդալու կարիք էլ լինի:
Էս անգամ դրա անհրաժեշտությունը չկար: Կրկնվեմ. ձեռնափայտի կտորից սկսած ամեն ինչն իր տեղն է ընկնում, երկրորդ անգամ կարդալ-չկարդալը ընթերցողի գործն է: Կոնկրետ ես կարդացի, որտև շատ լավն էր ու երկրորդ անգամ ավելի հավեսով էր կարդացվում, քան առաջին անգամ: Այո՛, ես էլ եմ էստեղի բոլոր գործերը կարդացել կայֆի համար (ուրիշ հարց, որ իրական կայֆ մենակ էս գործից եմ ստացել):
Բյուր, մեծամասնություն-փոքրամասնությունով էլ պետք չի դատել գործի մասին: Իհարկե ակումբի ընթերցողները լավ ընթերցողներ են, բայց որ իրանցից շատերն էս դեպքում ուշադիր ընթերցող չեն եղել, երևում է:
Ու ես կարծում եմ, որ դրա մեղավորությունը մյուս ստեղծագործություններին ա, որոնք ընթերցողին սովորեցրել են «միաշերտ» գործերի :P
Mephistopheles
18.10.2013, 17:55
Արտ, սահման կա էդ երկուսի միջև: Եթե դու կտրուկ ես ասում, ես էլ կտրուկ ասեմ: Դու հաստա՞տ նախապես չես իմացել, որ հերոսը կույր ա: Ես ոնց հասկանում եմ, քեզնից ու Արէայից բացի ոչ ոք դա չի տեսել: Իսկ դա արդեն լիքը մտածելու տեղիք ա տալիս:
Հա, թող էդպես լինի, թող դեբիլն էլ ես լինեմ, որ պետք ա ծամել, բերանը դնել: Ի՞նչ ասեմ:
Բյուր, ավելին, կույր լինելու հանգանքը բան չի փոխում…
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 17:56
Բյուր, ավելին, կույր լինելու հանգանքը բան չի փոխում…
հա, Մեֆ, էդ մասով համաձայն եմ: Հակառակ դեպքում երկրորդ անգամ կարդալուց հետո կարծիքս կփոխեի:
Բյուր, ավելին, կույր լինելու հանգանքը բան չի փոխում…
Մեֆ, ասինք բարի գիշեր :))
boooooooom
18.10.2013, 17:58
Իսկ հինգերորդ տարբերակ ասելով Անվերջանալի ծանոթությու՞նը նկատի ունես :));
4-րդ պիտի գրեի
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 18:00
Բյուր ջան, էդ քո ասածը բոլորովին անհրաժեշտություն չի, գրական գործը կարող է երկրորդ անգամ կարդալու կարիք էլ լինի:
Էս անգամ դրա անհրաժեշտությունը չկար: Կրկնվեմ. ձեռնափայտի կտորից սկսած ամեն ինչն իր տեղն է ընկնում, երկրորդ անգամ կարդալ-չկարդալը ընթերցողի գործն է: Կոնկրետ ես կարդացի, որտև շատ լավն էր ու երկրորդ անգամ ավելի հավեսով էր կարդացվում, քան առաջին անգամ: Այո՛, ես էլ եմ էստեղի բոլոր գործերը կարդացել կայֆի համար (ուրիշ հարց, որ իրական կայֆ մենակ էս գործից եմ ստացել):
Բյուր, մեծամասնություն-փոքրամասնությունով էլ պետք չի դատել գործի մասին: Իհարկե ակումբի ընթերցողները լավ ընթերցողներ են, բայց որ իրանցից շատերն էս դեպքում ուշադիր ընթերցող չեն եղել, երևում է:
Ու ես կարծում եմ, որ դրա մեղավորությունը մյուս ստեղծագործություններին ա, որոնք ընթերցողին սովորեցրել են «միաշերտ» գործերի :P
Արտ, կրկնեմ, ձեռնափայտի առկայությունը չէի էլ նկատել: Համաձայն եմ, որ մեծամասնություն-փոքրամասնությունով պետք չի դատել, բայց դրանից հեղինակը կարա լիքը հետևություններ անի: Ավելին` կախված ա նաև, թե իրա ընթերցողների թիրախային խումբն ովքեր են: Եթե ինքը գործը նախատեսել ա ուշադիր ընթերցողի համար, որը չի ալարի, երկրորդ անգամ էլ կկարդա, ուրիշ հարց: Ինչ վերաբերում ա նախորդ գործերի միաշերտությանը, ապա հեչ համաձայն չեմ: Նայի, Կարենը, լինելով մի թեմայի մասին, բավական բազմաշերտ գործ ա: Ու հեղինակը բավական լավ ա լիքը բաներ ցույց տվել` առանց ծամել-դնելու բերանը: Մենակ վերջում ա մի քիչ համը հանել քած-մած տեսակի բառեր օգտագործելով: Դե էլ չեմ ասում, որ նույնիսկ Քլայնի գործը, ինչքան էլ թերություններ ունենա, էլի ահագին բազմաշերտ էր: Ամիմիան էլ: Ալֆի գործն էլ:
Mephistopheles
18.10.2013, 18:00
Մեֆ, ասինք բարի գիշեր :))
Չուկ, ասինք մեր մոտ ՑԵՐԵԿ ա… մի անգամից չես հասկանու՞մ… ձեր մոտ ա գիշեր…
Արտ, կրկնեմ, ձեռնափայտի առկայությունը չէի էլ նկատել: Համաձայն եմ, որ մեծամասնություն-փոքրամասնությունով պետք չի դատել, բայց դրանից հեղինակը կարա լիքը հետևություններ անի: Ավելին` կախված ա նաև, թե իրա ընթերցողների թիրախային խումբն ովքեր են: Եթե ինքը գործը նախատեսել ա ուշադիր ընթերցողի համար, որը չի ալարի, երկրորդ անգամ էլ կկարդա, ուրիշ հարց: Ինչ վերաբերում ա նախորդ գործերի միաշերտությանը, ապա հեչ համաձայն չեմ: Նայի, Կարենը, լինելով մի թեմայի մասին, բավական բազմաշերտ գործ ա: Ու հեղինակը բավական լավ ա լիքը բաներ ցույց տվել` առանց ծամել-դնելու բերանը: Մենակ վերջում ա մի քիչ համը հանել քած-մած տեսակի բառեր օգտագործելով: Դե էլ չեմ ասում, որ նույնիսկ Քլայնի գործը, ինչքան էլ թերություններ ունենա, էլի ահագին բազմաշերտ էր: Ամիմիան էլ: Ալֆի գործն էլ:
Բյուր, կներես, որոշել եմ մյուս գործերի մասին չգրել, որովհետև թող ներեն ինձ հեղինակները, բոլորին էլ շնորհակալություն մասնակցելու ու ժամանակ ծախսելու համար, բայց գրելիս միայն բացասականն եմ գրելու:
Չուկ, ասինք մեր մոտ ՑԵՐԵԿ ա… մի անգամից չես հասկանու՞մ… ձեր մոտ ա գիշեր…
Մեֆ, մի անգամից հասկանալուց ո՞վ էլ խոսի :))
ասինք՝ բարի գիշեր:
Mephistopheles
18.10.2013, 18:05
Մեֆ, մի անգամից հասկանալուց ո՞վ էլ խոսի :))
ասինք՝ բարի գիշեր:
Ապեր գնա քնի քեզ ո՞վ ա բան ասում… հա բարի գիշեր ես ասում… գոնե ասա բարի լույս…
Ապեր գնա քնի քեզ ո՞վ ա բան ասում… հա բարի գիշեր ես ասում… գոնե ասա բարի լույս…
Օքեյ, բացատրեմ:
Ինձ հետաքրքիր չի քննարկումը մարդու հետ, ով սեփական կարծիքը որևէ կերպ փոխելու, դիմացինի տեսակետը հասկանալու ունակ չէ: Ով հարցնում է տվյալ դեպքում «ինչ է տալիս կույր լինելը» ու բացատրությունը կապ չունի ընդունում է թե ոչ, բայց փորձում է քեզ բացատրել, որ դու «սխալ ես արել, որ տենց ես ընկալել», չի ուզում ընդունի, որ դիմացինը կարող է նման կերպ մտածի, որ իր կարծիքը վերին արտի ցորեն կարծիք չի, բացարձակ ճշմարտություն չի: Ով հարգանք չունի ստեղծագործողի ոււ քննարկողի նկատմամբ, ու կարծում եմ, որ իր կարծիքն ու իր տպավորությունն է անբեկանելի, անքննելի, իսկ եթե դիմացինը դրան չի հասնում, ուրեմն սխալ ա:
Այլ կերպ ասած ինձ այլևս գրական թեմաներով քո կարծիքը որևէ գործի մասին բացարձակ չի հետաքրքրում, որտև չնայած հաճախ հետաքրքիր լինելուն, մեծմասամբ ահավոր մեծամիտ տեսակետ է: Դրա համար ես ասում եմ բարի գիշեր, ոչ թե քնելու ցանկության համար, այլ հասկացնելով, որ «անցած լինես» :)
Սենց լա՞վ էր :))
Բյուր, ավելին, կույր լինելու հանգանքը բան չի փոխում…
փոխում ա, եթե կույր չլինի, պատմությունը փուլ կգա, քո լեզվով ասած... կամ էդ դեպքում մարդկանց ինքը կթվա անհավանական, արհեստական, գեյսկի երանգներ կստանա, իսկ լինելու փաստը ամեն ինչ տեղն ա գցում։
Mephistopheles
18.10.2013, 18:21
փոխում ա, եթե կույր չլինի, պատմությունը փուլ կգա, քո լեզվով ասած... կամ էդ դեպքում մարդկանց ինքը կթվա անհավանական, արհեստական, գեյսկի երանգներ կստանա, իսկ լինելու փաստը ամեն ինչ տեղն ա գցում։
Հա ճիշտ ես ասում… լավ ա "գեյսկի" չի եղել, էտ արդեն չափից դուրս կլիներ…
Հա ճիշտ ես ասում… լավ ա "գեյսկի" չի եղել, էտ արդեն չափից դուրս կլիներ…
չափից դուրս չէր լինի, կլիներ ուրիշ պատմություն, էն քո նկարագրածը... որ մերսում բառը սխալ էիր հասկացել, այ տենց կլիներ։ Հիմա դու ուզո՞ւմ ես մի փաստի շուրջ կառուցված լինի, թե ասենք նենց չլինի որ էդ դետալը փոխես դառնա ուրիշ բան։ Ես Բյուրի հետ մի քիչ համաձայն եմ, որ կուրության շուրջ կառուցելու համար վիզուալ ինֆոն տեղ տեղ շատ ա, բայց քեզ չեմ կարում հասկանամ։
Նորից կարդացի:
Չէ, Արտ, կարծիքս չի փոխվում: Եթե պիտի մանրադիտակով ընկած ման գամ, որ կույր ա, ուրեմն էդ գործի հետ ինչ-որ բան էն չի: Ինձ համար էն չի: Ճիշտ ա, դուք հասկացել եք, ձեզ համար լավ ա: Իսկ ես չեմ հասկացել (ասենք, ուղեղս չի հասնում), ուրեմն ինձ համար դա լուրջ թերություն ա: Հեղինակը չափից դուրս շատ ա թաքցրել էդ կուրությունը: Ինչ խոսք, պատմվածքը տեղ-տեղ լավ արտահայտություններ ու պատկերներ ունի, բայց որպես ամբողջություն չի դիտվում:
Ասեմ, Մեֆը վրես կղժժա, Գալաթեայի վիճակն էլ եմ պատկերացնում, հա ակումբ մտնելիս քո գործն են բմբլում, բայց դե դրված ա քննարկման, իմ մեղքով չէ: Ոչ մի բան պետք չէր փոխել, ի՞նչ կապ ունի, թե հերոսը կույր էր, կույրս չէր, գեյ էր, գեյ չէր: Խնդիրն էն ա, որ իրականում էդ ամենը ուշադիր ընթերցողի համար լավ էլ ընթերցելի էր, բայց... Մեֆ, այ էստեղ ղժժա, դժվար էր կարդացվում՝ երկխոսությունների մասով, մի քիչ ավելի խոսակցականոտ գրական լեզու լիներ, խելքս գնում ա, երբ բարձր գրական լեզուն նենց են կիրառում, որ խոսակցական ա թվում, հեշտ կարդացվեր, առանց ավելորդ ճիգի, սաղս էլ ամեն ինչ կտեսնեինք ու գուցե էլի լիքը բաներ:
Ասեմ, Մեֆը վրես կղժժա, Գալաթեայի վիճակն էլ եմ պատկերացնում, հա ակումբ մտնելիս քո գործն են բմբլում, բայց դե դրված ա քննարկման, իմ մեղքով չէ: Ոչ մի բան պետք չէր փոխել, ի՞նչ կապ ունի, թե հերոսը կույր էր, կույրս չէր, գեյ էր, գեյ չէր: Խնդիրն էն ա, որ իրականում էդ ամենը ուշադիր ընթերցողի համար լավ էլ ընթերցելի էր, բայց... Մեֆ, այ էստեղ ղժժա, դժվար էր կարդացվում՝ երկխոսությունների մասով, մի քիչ ավելի խոսակցականոտ գրական լեզու լիներ, խելքս գնում ա, երբ բարձր գրական լեզուն նենց են կիրառում, որ խոսակցական ա թվում, հեշտ կարդացվեր, առանց ավելորդ ճիգի, սաղս էլ ամեն ինչ կտեսնեինք ու գուցե էլի լիքը բաներ:
Շին չեմ հանմաձայնի, ամենահեշտ կարդացվող գործն էր, իմ համար, վերջինը չհաշված, կարողա և դրանից ա որ որոշ փաստեր վրիպում են, ու պետք ա մի անգամ էլ կարդալ։ Սուբյեկտիվություն ամենուր :)
Շին չեմ հանմաձայնի, ամենահեշտ կարդացվող գործն էր, իմ համար, վերջինը չհաշված, կարողա և դրանից ա որ որոշ փաստեր վրիպում են, ու պետք ա մի անգամ էլ կարդալ։ Սուբյեկտիվություն ամենուր :)
Ինչ խոսք: Էդ էր պակաս օբյեկտիվ չափորոշիչներ լինեին գրական ստեղծագործության համար:
Mephistopheles
18.10.2013, 18:46
չափից դուրս չէր լինի, կլիներ ուրիշ պատմություն, էն քո նկարագրածը... որ մերսում բառը սխալ էիր հասկացել, այ տենց կլիներ։ Հիմա դու ուզո՞ւմ ես մի փաստի շուրջ կառուցված լինի, թե ասենք նենց չլինի որ էդ դետալը փոխես դառնա ուրիշ բան։ Ես Բյուրի հետ մի քիչ համաձայն եմ, որ կուրության շուրջ կառուցելու համար վիզուալ ինֆոն տեղ տեղ շատ ա, բայց քեզ չեմ կարում հասկանամ։
Լիզ, եթե ձեռքը բռնելը զուտ կուրության արդյունք ա, ինչ ասեմ, կարար էն էլ չլիներ էն էլ… ոնց որ ասես, don't worry about it ձեռը բռնել ա որտև կույր ա…
կուրությունը , մերսումի հետ չես համեմատի… կուրությունը զուտ "արդարացնում ա" ձեռ բռնելը… ըստ ձեզ…
Mephistopheles
18.10.2013, 18:54
Լավ, հես ա մետրոյում մի հատ էլ եմ կարդալու… այգումը…
…ու Չուկ… ես հես ա կգամ քեզ բարի գիշեր կասեմ, կեղտոտի մեկը…
Sambitbaba
18.10.2013, 19:29
Հավատա, ես աշխատանքներ ունեմ, որոնց համեմատ Ամիմիան շատ էլ դրական գործ է: Ու, նշեմ, բավականին լավ է գրած: Պարզապես այստեղ երկու տարբերակ կա՝ կամ հեղինակը ձիրք ունի, որը մասնագիտանալու դեպքում ինչ-որ կետում կկորցնի, իսկ հետո կվերագտնի, բայց շատ ավելի ուժեղ, հասուն տեսքով, կամ արդեն վերագտել է: Չգիտեմ, չեմ ճանաչում, բայց аффтар жжет, песчи есче
Որոշ բաներ երևի կարդացել եմ: Բայց չեմ հիշում: Որովհետև այն, ինչ ինձ վրա դրական տպավորություն չի թողնում, մոռանում եմ: Բայց քո դեպքում ես ընտրություն ունեմ: Դու, հարգելով իմ ընտրության հնարավորությունը, տեղադրել ես աշխատանքներդ մի տեղ, որտեղ ես՝ ըստ իմ ընտրության, - կամ կկարդամ, կամ չեմ կարդա: Իսկ այստեղ ես զրկված եմ ընտրության հնարավորությունից, այստեղ՝ մրցույթ է և ես հարկադրված եմ կարդալու ամեն ինչ: Այստեղ ստացվում է, որ ինձ զոռով բռնել, դեմ են տվել պատին՝ որ չկարողանամ փախչել, - ու որձկում են երեսիս:
Եվ դեռ դա էլ մի կողմ: Ես էլ քեզ պես համոզված էի, որ аффтар жжет, և, ճիշտ է, аффтар-ի փոխարեն կարմրելով, քրտնելով ու գետինը մտնելով մեր ջահելության առջև, լռում էի... Բայց Լիզի խոսքերն ինձ համոզեցին, որ հեղինակը շատ էլ լուրջ է գրել այս ամենը: Եվ այստեղ, Ռայ ջան, կներես, բայց չէի կարող չարտահայտվել: Որովհետև зажигать՝ մի բան է, իսկ լրջորեն երեսիդ որձկալը՝ լրիվ այլ բան:
Մեր մեջ շատերը կան, որ ոչ պակաս սարսափների ու կեղտի միջով են անցել. մարդու կյանքն է այդպիսին ու ես էլ, օրինակ, թշնամուս չէի ցանկանա իմ գլխով անցածի մեջ լինել: Բայց դա մարդուն նրա համար է տրվում, որպեսզի նա ճիգեր գործադրի ու դուրս գա այդ վիճակներից՝ քանզի հենց դրանում է մարդու դերը, - այլ ոչ թե նստի ու смаковать անի (կներես, այս պահին հայերեն բառը չեմ հիշում):
"Москва-Петушки"-ներն արդեն գրվել են իրենց ժամանակին, Ռայ: "Москва-Петушки"-ների ժամանակն արդեն անցել է, փառք Աստծո: "Москва-Петушки"-ներով զմայլել այսօր կարող ես միայն առնվածն երեսուն տարով հետ մնացած կյանքով ապրողին...
Sambitbaba
18.10.2013, 19:40
Ըհը, Բումն էլ չի հասկացել: :think
Ես էլ::think
Sambitbaba
18.10.2013, 19:58
Ալֆ, լավ էլի... քո ասելուց հետո երրորդ անգամ էլ նայեցի էդ գործը: Կարա՞ս բացատրես, թե էս տողից ոնց կարամ հասկանամ, որ հերոսը կույր ա.
Սենյակից դուրս գալուց առաջ ձեռքը մեկնեց դեպի լույսի անջատիչը և քմծիծաղը դեմքին անջատեց մեղմ դեղնավուն լույսը:
Տանից դուրս գալուց Ազատը թախծով նայեց փոշոտած կոշիկներին...
Տեսավ նստարանին նստած աղջկան ու աչքերն արցունքոտվեցին...
Բյուր, եկ եզրակացություններ անենք, հավես է:
Հ.Գ. Ուղղակի հետաքրքիր է, թե երկրորդ-երրորդ անգամ կարդալ առաջարկողներն իրենց կյանքում, անգամ համաշխարհային բեսթսելլերներից, - քանի՞ գիրք են երկու անգամ կարդացել...
Sambitbaba
18.10.2013, 20:04
Բյուր, ավելին, կույր լինելու հանգանքը բան չի փոխում…
Լրիվ համաձայն եմ, Մեֆ ջան:
Որոշ բաներ երևի կարդացել եմ: Բայց չեմ հիշում: Որովհետև այն, ինչ ինձ վրա դրական տպավորություն չի թողնում, մոռանում եմ: Բայց քո դեպքում ես ընտրություն ունեմ: Դու, հարգելով իմ ընտրության հնարավորությունը, տեղադրել ես աշխատանքներդ մի տեղ, որտեղ ես՝ ըստ իմ ընտրության, - կամ կկարդամ, կամ չեմ կարդա: Իսկ այստեղ ես զրկված եմ ընտրության հնարավորությունից, այստեղ՝ մրցույթ է և ես հարկադրված եմ կարդալու ամեն ինչ: Այստեղ ստացվում է, որ ինձ զոռով բռնել, դեմ են տվել պատին՝ որ չկարողանամ փախչել, - ու որձկում են երեսիս:
Եվ դեռ դա էլ մի կողմ: Ես էլ քեզ պես համոզված էի, որ аффтар жжет, և, ճիշտ է, аффтар-ի փոխարեն կարմրելով, քրտնելով ու գետինը մտնելով մեր ջահելության առջև, լռում էի... Բայց Լիզի խոսքերն ինձ համոզեցին, որ հեղինակը շատ էլ լուրջ է գրել այս ամենը: Եվ այստեղ, Ռայ ջան, կներես, բայց չէի կարող չարտահայտվել: Որովհետև зажигать՝ մի բան է, իսկ լրջորեն երեսիդ որձկալը՝ լրիվ այլ բան:
Մեր մեջ շատերը կան, որ ոչ պակաս սարսափների ու կեղտի միջով են անցել. մարդու կյանքն է այդպիսին ու ես էլ, օրինակ, թշնամուս չէի ցանկանա իմ գլխով անցածի մեջ լինել: Բայց դա մարդուն նրա համար է տրվում, որպեսզի նա ճիգեր գործադրի ու դուրս գա այդ վիճակներից՝ քանզի հենց դրանում է մարդու դերը, - այլ ոչ թե նստի ու смаковать անի (կներես, այս պահին հայերեն բառը չեմ հիշում):
"Москва-Петушки"-ներն արդեն գրվել են իրենց ժամանակին, Ռայ: "Москва-Петушки"-ների ժամանակն արդեն անցել է, փառք Աստծո: "Москва-Петушки"-ներով զմայլել այսօր կարող ես միայն առնվածն երեսուն տարով հետ մնացած կյանքով ապրողին...
Սամ ամենայն հարգանքներով, ինձ թվում է դու ծայրահեղության մեջ ես ընկել։ Ոչ ոք քեզ ոչինչ դեմ չի տվել ու չի ստիպել, առավել ևս չի որձկում քո դեմքին. չես կարում մի կարդա ու տենց էլ գրի։ Ազատ ընտրության իրավունք բոլորն էլ պետք է ունենան։
Mephistopheles
18.10.2013, 21:16
Լիզ, Չուկ, Արէա և բոլոր Այգում-ը սիրողներ…
Գրողը գրել գիտի, բայց դժբածխտաբար սա ԻՄ ԿԱՐԾԻՔՈՎ գրական ստեղծագործություն լինելու համար շատ կեղծ ա… մի քիչ նույնիսկ չափից ավելի…
բացատրեմ… դիալոգը բացարձակապես սխալ ա՝ աղջկա ու տղայի… հակասությունները (տեխնիկական) ստիպում են չհավատալ, օրինակ Սերոբն ասում ա դու էն օրը շատ սիրուն էիր ու մանրամասն նկարագրում ա հագած շորը ժապավենը ու հետո էլ ասում ա որ բայց ինքը աֆիցիանտի դնչին էր նայում… սա կարա ասի հեղինակը նկարագրելով էդ զույգին, բայց ոչ մենկն ով ենկերուհուն ասում ա որ չի սիրում… երբ մեկին չես սիրում արդեն, չես տանում նավակի մեջ լճի վրա ռոմանտիկ սեթինգում ու ասում որ չես սիրում իրան, ստեղ էլ բերել ես որ հանկարծ չփախնի, պամնիկա չսկսի… նավակի մեջ միգուցե ավելի հարմար ա սեր խոստովանել կամ ամուսնության առաջարկ անել, բայց ոչ բռեյք ւպ անել… սենց բաները պատմվածքը կեղծ են դարձնում, սարքովի… հասկանում ենք որ արվեստը դա էն սուտն ա որ մեզ օգնում ա իրականությունն ավելի լավ հասկանալ (Պիկասսո), բայց դա կեղծին չի վերաբերվում… նույնը էն դեպքի համար որ տղան մոտենում ա Դավիթին ու ասում ա "ուտելու ես էդ շոկոլադը"… չգիտեմ դուք հեչ բռեյքափ արել ե՞ք թե չէ, բայց դրանից հետո փիս, շատ փիս ծխել ես ուզում, կամ խմել… սրանք կարան մանրունքմեր թվան, բայց սրանք էնքան շատ են որ հավաքվում են ու դառնում են որոշիչ… աղջիկն էլ էր ֆեյք…
կամ Դավիթի ու Սերոբի զրույցը լրիվ անհասկանալի ա, մի բան ասեց Դավիթը, որ աղջիկը գնաց հետո լացեց… Դավիթը սխալ ա… էն աղջիկը որ տեքստում ա չի լացի հաստատ, ես անգամ զարմացա որ Սերոբն էր բռեյքափ անողը… Սերոբն ասում ա հազվադեպ ենք մենակ եղել… բա ի՞նչն են բռեյք ափ անում… ես տեքստը կարդալով ավելի շատ մտածում եմ որ աղջիկը երբեք էլ չի սիրել, բայց ամենատես Դավիթը դա չհասկացավ…
տակը մնում ա զգացական աշնան տերևներն ու Դավիթի քայլելը աշխատանքի տեղից մինչև նստարան… եթե էդ ընթացքում Դավիթը կույր չլիներ բացարձակապես որևէ բան չէր փոխվի բանցի մի քանի նախադասությունից… եթե Դավիթը կույր չլիներ ապա Բելլայի հետ խոսակցությունը չէր տուժի… չէր տուժի նաև Սերոբի հետ դիալոգը… կուրությունը դիալոգում որևէ կերպ ազդեցություն չի թողնում բացարձակապես…
ի դեպ Լիզ եթե կարծում ես կույր չլինելը "գեյսկի" ա սարքում ապա ասեմ Սերոբն ա ասում "- Փողոցն անցնելիս թևս կբռնե՞ս՝ " եթե գեյություն ես տեսնում, ստեղ տես… բայց ես դա չեմ տեսնում ու անգամ դա էական չի…
շատ ուրիշ էլեմենտներ կան որ փազլը չի հավաքում… այսինքն էդ էլեմենտները զգացական էն մթնոլորտը չի ստեղծում որ դուք եք ասում… դրանք զգացմունքային են բայց պատմվածքում էն ներդրումը չունեն որ ասվում ա…
Սերոբի, Դավիթի ու Բելլայի կերպարները միայն մեխանիկականորեն են կապվել, իրականում դրանց մեջ կապ չկա… չեմ էլ կարող ասել, փորձվել ա անցկացնել կապ թե չէ, բայց Բելլայի գոյությունը որևէ կերպ չի ազդում Սերոբի ու Դավիթի խոսակցության ու հարաբերությունների վրա… միայն էն որ Դավիթը հիշատակում ա, դա դեռ կապի առկայություն չի…
էս էլեմենտները առանձին են իրար վրա ազդեցություն չգործող անգամ Դավիթը որ ներկա ա էդ գործողություններին չի կարում դրանք իրար կապի…
սրտաճմլիկ ա, բայց չի համոզում…
Հ.Գ. Չուկ գնամ գրածդ մի անգամ էլ կարդամ որ մի հատ լավ ջղայնանամ ու պատասխան գրեմ…
Այգումը մի հատ էլ կարդացի, բայց արդեն գլխավոր հերոսին որպես կույր դիտելով ու կարծիքս լրիվ փոխվեց գործի նկատմամբ: Որոշ թերություններ այնուամենայիվ դեռ խանգարում էին լիարժեք պատմվածքը վայելել: Չնայած կուրությունը մատնանշող բազմաթիվ դետալների իմ մտքով չէր էլ անցել, որ հերոսը կարող ա կույր լիներ: Չգիտեմ, կքվեարկեի սրա օգտին, թե չէ, բայց որ պատմվածքը բնավ վատիկը չէր, դա փաստ էր:
Mephistopheles
18.10.2013, 22:10
Օքեյ, բացատրեմ:
Ինձ հետաքրքիր չի քննարկումը մարդու հետ, ով սեփական կարծիքը որևէ կերպ փոխելու, դիմացինի տեսակետը հասկանալու ունակ չէ:
Կարծեմ ես Բյուրի գրառմանն էի արձագանքել Չուկ ջան, ես իմ կարծիքը Բյուրի հետ էի փոխանակում ու իրան համաձայնություն էի հայտնում… դու երեկ ասեցիր բարի գիշեր ես էլ փոխադարձաբար քեզ բարի գիշեր մաղթեցի… ի՞նչ ես ուզու, Բյուրի հետ էլ կարծիք չփոխանակե՞մ…
իմ տեսակետը սրանից չի կարա փոխվի…
Մեֆ ջան, եթե դու տարբերությունը չես տեսնում, ուրեմն ինչի՞ համար ա իմ «բացատրությունը»: Էստեղ տեսնել ասնելով բացարձակ չունեմ, որ ես ավելին եմ հասկանում ու տեսնում, քան դու: Չէ, ուղղակի էդ կույր լինելու հանգամանքը ԻՄ համար պատմվածքը դարձրել ա ավելի հուզիչ, ավելի զգացմունքային, ավելի փաստարկված, ավելի տրամաբանական: Քո աչքին, կարող ա չդարձնի:էս ձևով աստծո գոյությունն են բացատրում… գնա կարդա կրոնի բաժնում… ես քեզանից ապացույց չեմ ուզում… ուզում էի ցույց տայիր, բայց էն ինչ որ դու էիր գրել դժվար ա ցույց տալ համարել… դու դա plot-ի բացատրություն ես տվել, թե ինչի ա ձեեռքը բռնում… այսինքն որ ճիշտն ասենք ձեռը բռնում էր որտև կույր էր… կուրության միակ կերևորությունը սրանից չի անցնում… Իսկ Դավիթի կյանքի խորը իմացությունը հլա մեծ հարց ա թե որտեղ ա երևում…
հարցնում է տվյալ դեպքում «ինչ է տալիս կույր լինելը» ու բացատրությունը կապ չունի ընդունում է թե ոչ, բայց փորձում է քեզ բացատրել, որ դու «սխալ ես արել, որ տենց ես ընկալել», չի ուզում ընդունի, որ դիմացինը կարող է նման կերպ մտածի, որ իր կարծիքը վերին արտի ցորեն կարծիք չի, բացարձակ ճշմարտություն չի: Ով հարգանք չունի ստեղծագործողի ոււ քննարկողի նկատմամբ, ու կարծում եմ, որ իր կարծիքն ու իր տպավորությունն է անբեկանելի, անքննելի, իսկ եթե դիմացինը դրան չի հասնում, ուրեմն սխալ ա:…
…ոնց որ դու ես ասում քո կարծիքը գոյություն ունենալու իրավունք ունի ու ես դա երբեք չեմ ժխտել, լուրջ եմ ընդունել ու դրա համար էլ բանավիճել եմ… եթե տենց լիներ ես էլ վիճելու փոխխարեն "Բարի Գիշեր"-ը կշփփցնեի երեսիդ ու կուղարկեի քնելու մանավանդ որ ձեր մոտ "գիշեր" ա… բայց ես դա չարեցի, որովհետև ես չեմ վիճում էն մարդկանց հետ որոնց կարծիքն ինձ համար էական չի… ես տեսել եմ դու ոնց ես վիճում, քո համար երկու խորանարդը նույնն ա ինչ որ մի խորանարդը… էն ժամանակ կարծում էի կատակ ես անում…
մի բան էլ ասեմ ստեղծագործողի ու քննարկողի մասին… ստեղ ակումբցիներով հավաքվել ենք ու ու քննարկում են հենց ակումբցինեմրի գործերը… ի՞նչ հարգանք ես ուզում Չուկ… եթե էթիակյի խնդիր կա ապա դարձրեք մրցույթ որտեղ կա ժյուրի՝ պրոֆեսիոնալ ու իրանցից պահանջեք որ լինեն էթիկայի սահմաններում… բոլորդ էլ ճանաչում եք իրար ու մոտ եք, քննարկման էթիկան, մանավանդ էն ինչ որ դու ես ասում, հաշվի առնելով նախորդ մրցույթի մեր վեճը, բացարձակապես անհարգալիսց վերաբերմունք չի… միգուցե "ինչ ա որ մենք չենք սիրում ուրեմն ճաշակ չունե՞նք"-ն ա անհարգալից վերաբերմունք, քննարկողի հասցեին…
Այլ կերպ ասած ինձ այլևս գրական թեմաներով քո կարծիքը որևէ գործի մասին բացարձակ չի հետաքրքրում, որտև չնայած հաճախ հետաքրքիր լինելուն, մեծմասամբ ահավոր մեծամիտ տեսակետ է: Դրա համար ես ասում եմ բարի գիշեր, ոչ թե քնելու ցանկության համար, այլ հասկացնելով, որ «անցած լինես» :)
Սենց լա՞վ էր :))
Չուկ ջան, եթե կարծիքս քեզ տենց մեծամիտ ա թվում ու չի հետաքրքրում, ուրեմն մի կարդա, սրանից հեշտ բան չկա… առավել ևս եթե որևէ գրառում քեզ չի ուղղված քո վրա պարտավորություն մի վերցրու անդրադառնալ ու "բարի գիշեր" մաղթել… քեզ պարտավորված մի զգա… չեմ նեղանա…
բանավեճի մասին… բանավեճերը նրա համար չեն որ մեկը մեկին համոզի ինչ որ բանում… դրանք տեսակետներ են որոնք արտհայտվում են… դրանք տրամաբանական ստրուկտուրաներ են որոնք առաջադրվում ոն բանավիճող կողմերի կողմից ու փաստերով ամրացնում կամ փլուզում էդ ստրուկտուրան… որևէ մեկը մեկին համոզելու խնդիր պտի չդնի… ես չեմ դնում… դու դնում ես, դրա համար էլ ասում ես որ չի լինի ինձ համոզել… էսի ռեկլամ չի որ մարդուն կպած համոզես որ իրա ապրանքն առնի…
եթե դու տրամաբանական, հիմնավորված տեսակետ հայտնես կհամաձայնեմ… բայց մինչ այժմ չես արել… որ արած լինեիր՝ կասեի… ես քո թշնամին չեմ… Բյուրն իր էթիկայի կանն ասեց, ընդունեցի որովհետև տրամաբանական ու համոզիչ էր…
դու էլ ասա քոնն էլ կընդունեմ… ուղղակի մի ասա "իմ համար փաստարկված ա" ստեղ պյութագորասի թեորեմի մասին չի խոսքը որ ապացույցը դրած ա ես էլ չեմ տեսնում…
Այ Հիմա կարաս հանգիստ գնաս քնես…
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 22:11
փոխում ա, եթե կույր չլինի, պատմությունը փուլ կգա, քո լեզվով ասած... կամ էդ դեպքում մարդկանց ինքը կթվա անհավանական, արհեստական, գեյսկի երանգներ կստանա, իսկ լինելու փաստը ամեն ինչ տեղն ա գցում։
Լիզ, իսկ ինձ թվում ա, չի փոխում: Ուղղակի գեյսկի երանգին ավելանում ա կուրությունը, էդքան բան:
Հ.Գ. Ուղղակի հետաքրքիր է, թե երկրորդ-երրորդ անգամ կարդալ առաջարկողներն իրենց կյանքում, անգամ համաշխարհային բեսթսելլերներից, - քանի՞ գիրք են երկու անգամ կարդացել...
Սամ, ես ավելին կասեմ: Սովորաբար երկրորդ անգամ կարդում ես էն գործերը, որոնք քեզ ինչ-որ բան ասում են, ինչ-որ կերպ դուր են էկել, ոչ թե նրանք, որոնք դուրդ չեն գալիս կամ հա, չես հասկանում:
Baltazar
18.10.2013, 22:17
Լիզ, Չուկ, Արէա և բոլոր Այգում-ը սիրողներ…
Գրողը գրել գիտի, բայց դժբածխտաբար սա ԻՄ ԿԱՐԾԻՔՈՎ գրական ստեղծագործություն լինելու համար շատ կեղծ ա… մի քիչ նույնիսկ չափից ավելի…
բացատրեմ… դիալոգը բացարձակապես սխալ ա՝ աղջկա ու տղայի… հակասությունները (տեխնիկական) ստիպում են չհավատալ, օրինակ Սերոբն ասում ա դու էն օրը շատ սիրուն էիր ու մանրամասն նկարագրում ա հագած շորը ժապավենը ու հետո էլ ասում ա որ բայց ինքը աֆիցիանտի դնչին էր նայում… սա կարա ասի հեղինակը նկարագրելով էդ զույգին, բայց ոչ մենկն ով ենկերուհուն ասում ա որ չի սիրում… …
Միթե այսքան երկար-բարակ քննարկումները չեն խոսում այն մասին, որ պատմվածքը լավն է կամ առնվազն շատ հետաքրքիր ու հակասական ?
Ես մի բան չեմ հասկանում, դուք գեղարվեստական գրականություն ո՞նց եք կարդում։ Կարդում եք, չեք հասկանում կամ չեք հավանում, նույնիսկ էնքան, որ մինչև վերջ չեք ձգում, հետո մեկ էլ գալիս են խելոք ձյաձյաներ, նստում ձեր կողքին ու սկսում բացատրել, թե ինչն ինչոց է, մի քիչ էլ հեղինակից պատմում, ու մեկ էլ դուք միանգամից գլխի եք ընկնում, թե ոնց էիք չարաչար սխալվել էդ գործի հաշվով։
Դե չեմ ուզում ասել՝ «մանկապարտեզ», բայց որ ասեմ՝ «դպրոց», հաստատ սխալված չեմ լինի։
Mephistopheles
18.10.2013, 22:19
Միթե այսքան երկար-բարակ քննարկումները չեն խոսում այն մասին, որ պատմվածքը լավն է կամ առնվազն շատ հետաքրքիր ու հակասական ?
քննարկումնեհրը մեծացնում ա գործի նկատմամբ հետաքրքրությունն ու գովազդում ա… բայց երբեք չի լավացնում ոչ էլ հետաքրքրացնում ա…
Baltazar
18.10.2013, 22:26
քննարկումնեհրը մեծացնում ա գործի նկատմամբ հետաքրքրությունն ու գովազդում ա… բայց երբեք չի լավացնում ոչ էլ հետաքրքրացնում ա…
Ես շառ հեռու եմ գրականությունից և գրքեր չեմ կարդում և այլն և այլն ... ստեղ ահագին հասյացողներ կան և թող ուղղեն եթե սխալվում են: Եթե չոր նայենք ու ստեղծագործությունները երկու մեծ խմբի բաժանենք, ապա գոյություն ունի դրանց երկու մեծ խումբ: Մեկի մեջ դրամատուրգիան ա շատ, հավես ա կարդալը, հաճույք ես ստանում, պատկերավոր ա, սյուժեն գրավում ա: Իսկ մյուս մեծ խումբը երևի նա է, որ լարվում ես, ընգնում մտքերի ու փնտրտուքների մեջ, ռեբուսի , գլուխկոտրուկի նման բան ա, փորձում ես մեկնաբանել , իմաստ գտնել, ոբշմ մտորել: Ես երկրորդ խումբը չեմ սիրում: Հիմի ասածս ինչ ա: Այգին հավանողները , ըստ երևույթին, այդ երկրորդ խմբի ստեղծագործությունների սիրահար են, երբ շատ դժվար ա պատմվածքը հասկանալ : Ու էտպես խավարի մեջ էլ կմնա քանի հեղինակը իր մեկնաբանությունները չի տվել: Այգին սիրողները ամենայն հավանականությամբ ոչ միանշանակ գործերի սիրահար են: Կարող ա պրիմիտիվ ա հնչում, բայց իմ կարծիքով էտ ըտենց ա:
Mephistopheles
18.10.2013, 22:49
Ասեմ, Մեֆը վրես կղժժա, Գալաթեայի վիճակն էլ եմ պատկերացնում, հա ակումբ մտնելիս քո գործն են բմբլում, բայց դե դրված ա քննարկման, իմ մեղքով չէ: Ոչ մի բան պետք չէր փոխել, ի՞նչ կապ ունի, թե հերոսը կույր էր, կույրս չէր, գեյ էր, գեյ չէր: Խնդիրն էն ա, որ իրականում էդ ամենը ուշադիր ընթերցողի համար լավ էլ ընթերցելի էր, բայց... Մեֆ, այ էստեղ ղժժա, դժվար էր կարդացվում՝ երկխոսությունների մասով, մի քիչ ավելի խոսակցականոտ գրական լեզու լիներ, խելքս գնում ա, երբ բարձր գրական լեզուն նենց են կիրառում, որ խոսակցական ա թվում, հեշտ կարդացվեր, առանց ավելորդ ճիգի, սաղս էլ ամեն ինչ կտեսնեինք ու գուցե էլի լիքը բաներ:
Շին ջան, հիմնականում զգացմունքային ու ռոմանտիկ ընթերցողներն են սիրել ու մազերդ կպոկեն եթե մի հատ թարս բան ասես… ու մարդկանց մեծամասնությունը ռոմանտիկ ու զգացմունքային ա, բան չես կարող ասել… էտ ա…
Շին ջան, իմ կարծիքվ, նավակից սկսած կեղծ ա… դիալոգն էլ բացարձակապես չի կպնում, կեղծ ա նայվում… ասում ես, ցույց ես տալիս, բայց չի ընդունվում…
ասեմ… տղան աղջկան հրավիրում ա նավակով լճում զբոսանքի, որ ասի որ իրեն այլևս չի սիրում, իսկ աղջիկն ասում ա "- Ինձ բերել նստեցրել ես էս քնձռոտ փայտի կտորի մեջ, որ ասես, որ թողնո՞ւմ ես ինձ, լավ չե՞ս դու: Ավելի շուտ չէիր կարո՞ղ ասել: Գիտես՝ չեմ սիրում ջրի վրա լինել:"… ստեղ շատ եմ հուզվել… լացել եմ…
E-la Via
18.10.2013, 22:55
Թեկուզ ահագին խոսվեց ՛՛Այգում՛՛-ի մասին, բայց մի բան էլ ես ասեմ:
Պատմվածքը չեմ վերընթերցել… կարդալով այն շատ հավանողնի կարծիքները՝ ըմբռնել եմ նրանց տեսակետները ու հասկացել, որ վերընթերցումն ինձ ոչինչ չի տա: Համառորեն չեմ կառչում իմ տեսակետից: Ուղղակի այս պատմվածքն ինձ ոչինչ չտվեց:
Շատ զարմացա, երբ քննարկումները կարդալով՝ տեսա, թե որքան մարդ կուրության պահը չի նկատել: Հեղինակը դա բավական պարզ է ցույց տվել:
Հասկացա, որ կույր է կերպարը միայն այն ժամանակ, երբ պատմվածքում հասա սուպերմարկետի կողքով նրա անցնելուն ու սոպրանոները հաշվելուն: Սրա վրա հավանաբար հատուկ ուշադրություն դարձրեցի վերջերս զգայարանների մասին մի շարք հոդվածներ կարդալու շնորհիվ: Տեսողություն ունեցողները հիմնականում, եթե իհարկե չունեն լավ երաժշտական լսողություն, հազվադեպ ուշադրություն կդարձնեն սուպերմարկետից եկող ձայներին, դեռ մի բան էլ սոպրանոները կտարբերեն: Բացի այդ, եթե տեսողություն ունեցողը դա անի, ամենայն հավանականությամբ դրա համար կկանգնի դռան մոտ ու աչքերը կփակի կենտրոնանալու համար: Ինչը մեր հերոսը չարեց, ուղղակի սահուն անցավ Դրա համար բնակակն էր լճակի երկխոսությունը ու հեռվից եկող աղջկա թաքուն լացը լսելը, ինչը մեծամասնությանը հասու չէ: Բայց դե կուրությունը ոչինչ չի փոխում:
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 23:00
Ես շառ հեռու եմ գրականությունից և գրքեր չեմ կարդում և այլն և այլն ... ստեղ ահագին հասյացողներ կան և թող ուղղեն եթե սխալվում են: Եթե չոր նայենք ու ստեղծագործությունները երկու մեծ խմբի բաժանենք, ապա գոյություն ունի դրանց երկու մեծ խումբ: Մեկի մեջ դրամատուրգիան ա շատ, հավես ա կարդալը, հաճույք ես ստանում, պատկերավոր ա, սյուժեն գրավում ա: Իսկ մյուս մեծ խումբը երևի նա է, որ լարվում ես, ընգնում մտքերի ու փնտրտուքների մեջ, ռեբուսի , գլուխկոտրուկի նման բան ա, փորձում ես մեկնաբանել , իմաստ գտնել, ոբշմ մտորել: Ես երկրորդ խումբը չեմ սիրում: Հիմի ասածս ինչ ա: Այգին հավանողները , ըստ երևույթին, այդ երկրորդ խմբի ստեղծագործությունների սիրահար են, երբ շատ դժվար ա պատմվածքը հասկանալ : Ու էտպես խավարի մեջ էլ կմնա քանի հեղինակը իր մեկնաբանությունները չի տվել: Այգին սիրողները ամենայն հավանականությամբ ոչ միանշանակ գործերի սիրահար են: Կարող ա պրիմիտիվ ա հնչում, բայց իմ կարծիքով էտ ըտենց ա:
Բալթազար ջան, մի քիչ համաձայն չեմ հետդ: Ասեմ ինչու: Ըստ էության, ես լարված սյուժեների սիրահար չեմ, դրանք ինձ չեն ձգում: Մեկ-մեկ որ շատ պարապ եմ մնում կամ մտածում եմ` էս ինչ գիրք ա, որ սաղ խոսում են դրա մասին, կարդում եմ (օրինակ` ԴաՎինչիի ծածկագիրը): Ես սիրում եմ գործեր, որոնց մասին երկար մտածում եմ: Օրինակ կա մի գործ, որի մասին երկու տարի ա մտածում եմ (մի անգամ կարդալուց հետո): Բայց արի ու տես, որ ինձ Այգին չի գերել: Այգին ինձ մտածելու չի ուղարկել: Դա ոչ գերիչ սյուժե ա ինձ համար, ոչ էլ մտածելու տեղիք տվող, այլ մենակ սիրուն պատկերներ:
E-la Via
18.10.2013, 23:02
Ես շառ հեռու եմ գրականությունից և գրքեր չեմ կարդում և այլն և այլն ... ստեղ ահագին հասյացողներ կան և թող ուղղեն եթե սխալվում են: Եթե չոր նայենք ու ստեղծագործությունները երկու մեծ խմբի բաժանենք, ապա գոյություն ունի դրանց երկու մեծ խումբ: Մեկի մեջ դրամատուրգիան ա շատ, հավես ա կարդալը, հաճույք ես ստանում, պատկերավոր ա, սյուժեն գրավում ա: Իսկ մյուս մեծ խումբը երևի նա է, որ լարվում ես, ընգնում մտքերի ու փնտրտուքների մեջ, ռեբուսի , գլուխկոտրուկի նման բան ա, փորձում ես մեկնաբանել , իմաստ գտնել, ոբշմ մտորել: Ես երկրորդ խումբը չեմ սիրում: Հիմի ասածս ինչ ա: Այգին հավանողները , ըստ երևույթին, այդ երկրորդ խմբի ստեղծագործությունների սիրահար են, երբ շատ դժվար ա պատմվածքը հասկանալ : Ու էտպես խավարի մեջ էլ կմնա քանի հեղինակը իր մեկնաբանությունները չի տվել: Այգին սիրողները ամենայն հավանականությամբ ոչ միանշանակ գործերի սիրահար են: Կարող ա պրիմիտիվ ա հնչում, բայց իմ կարծիքով էտ ըտենց ա:
Ախր այ Baltazar, էս պատմվածքում ոչ մի նման բան չկա: Պարզ պատկերների սիրուն տեսարաններ են: Էստեղ լավագույն դեպքում կարող ես սիրունություն նկատել, կամ չէ: Գլուխոտրուկի ի՞նչ կա: Ի՞նչ բարդ բան կա: Կամ էդ ի՞նչ մի խորը թաքնված ասելիք կա, որ ընթերցողը չի հասկանում: Եթե իհարկե սխալվում եմ, թող հեղինակը ների ինձ այս պրիմիտիվ մոտոցման համար: Ուրախությամբ հետագայում կլսեի նրա մեկնաբանությունը, եթե նման ցանկություն ունենա:
Baltazar
18.10.2013, 23:31
Ախր այ Baltazar, էս պատմվածքում ոչ մի նման բան չկա: Պարզ պատկերների սիրուն տեսարաններ են: Էստեղ լավագույն դեպքում կարող ես սիրունություն նկատել, կամ չէ: Գլուխոտրուկի ի՞նչ կա: Ի՞նչ բարդ բան կա: Կամ էդ ի՞նչ մի խորը թաքնված ասելիք կա, որ ընթերցողը չի հասկանում: Եթե իհարկե սխալվում եմ, թող հեղինակը ների ինձ այս պրիմիտիվ մոտոցման համար: Ուրախությամբ հետագայում կլսեի նրա մեկնաբանությունը, եթե նման ցանկություն ունենա:
Ախր այ էլ-լա Վիա, կարող ա և ասելիք կա, որի վրա կարող է լույս սփռել հեղինակը: Բայց համաձայն եմ, որ շատ վատ ա, երբ իմաստը հասկանալու համար հեղինակի մեկնաբանությունները լսելու կարիք ա լինում: Ասածս էն ա, որ դեռ վաղ է խոսել իմաստազուրկ լինելու մասին:
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 23:32
Վսյո, քվեարկեցի: Էլի չկարացա մենակ մի գործ ընտրել:
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 23:36
ու հիմա Ամիմիան բզիկ-բզիկ եմ անելու
E-la Via
18.10.2013, 23:36
Ախր այ էլ-լա Վիա, կարող ա և ասելիք կա, որի վրա կարող է լույս սփռել հեղինակը: Բայց համաձայն եմ, որ շատ վատ ա, երբ իմաստը հասկանալու համար հեղինակի մեկնաբանությունները լսելու կարիք ա լինում: Ասածս էն ա, որ դեռ վաղ է խոսել իմաստազուրկ լինելու մասին:
Դե ուրեմն սպասենք հեղինակի խոսքին :):
Ի դեպ, քվեարկությունը ե՞րբ է ավարտվում:
E-la Via
18.10.2013, 23:36
ու հիմա Ամիմիան բզիկ-բզիկ եմ անելու
Հիմա ինչի՞:
Baltazar
18.10.2013, 23:37
Դե ուրեմն սպասենք հեղինակի խոսքին :):
Ի դեպ, քվեարկությունը ե՞րբ է ավարտվում:
Այս հարցումը կփակվի 19.10.2013, ժամը՝ 19:55-ին
E-la Via
18.10.2013, 23:39
Այս հարցումը կփակվի 19.10.2013, ժամը՝ 19:55-ին
Շնորհակալություն: Իսկ այս տեղեկությունը որտե՞ղ է գրված:
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 23:39
Հիմա ինչի՞:
լավ իմաստով նկատի ունեմ, ուզում քննարկումը շեղել
Այս հարցումը կփակվի 19.10.2013, ժամը՝ 19:55-ին
Չէ, 16:00-ին ա փակվելու:
Baltazar
18.10.2013, 23:48
Շնորհակալություն: Իսկ այս տեղեկությունը որտե՞ղ է գրված:
Նայել հարցման արդյունքները: Ո՞ր տարբերակ(ներ)ն եք հավանումՔվեարկողներ 29.
սրա տակ ա գրած լինում սովորաբար
Baltazar
18.10.2013, 23:52
լավ իմաստով նկատի ունեմ, ուզում քննարկումը շեղել
Չէ, 16:00-ին ա փակվելու:
Կնկարվեք , վիդեոն էլ կդնեք ակումբում: Կունդերան էլ լավ կկարդաս :)
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 23:53
Նայել հարցման արդյունքները: Ո՞ր տարբերակ(ներ)ն եք հավանումՔվեարկողներ 29.
սրա տակ ա գրած լինում սովորաբար
Բալթազար ջան, քանի որ միջոցառումը վաղը ժամը չորսին ա լինելու, էդ ժամանակ էլ փակվելու ա հարցումը: Ի դեպ, դու էլ, մնացածներդ էլ համեցեք միջոցառմանը: Ժամը չորսին Պրոցես
StrangeLittleGirl
18.10.2013, 23:53
Կնկարվեք , վիդեոն էլ կդնեք ակումբում: Կունդերան էլ լավ կկարդաս :)
ես Ամիմիան եմ կարդալու :D
եթե դու տրամաբանական, հիմնավորված տեսակետ հայտնես կհամաձայնեմ… բայց մինչ այժմ չես արել…
Մե՛ֆ, բարի՛ գիշե՛ր
Mephistopheles
19.10.2013, 00:08
Մե՛ֆ, բարի՛ գիշե՛ր
Բարի երազներ…
Mephistopheles
19.10.2013, 00:56
Բալթազար ջան, քանի որ միջոցառումը վաղը ժամը չորսին ա լինելու, էդ ժամանակ էլ փակվելու ա հարցումը: Ի դեպ, դու էլ, մնացածներդ էլ համեցեք միջոցառմանը: Ժամը չորսին Պրոցես
այֆօնօվ նկարեք, դրեք, էլի… կարդալու մասերը… "քննարկեմ"…
StrangeLittleGirl
19.10.2013, 00:58
այֆօնօվ նկարեք, դրեք, էլի… կարդալու մասերը… "քննարկեմ"…
Այֆոն չունեմ ես
Չէ, 16:00-ին ա փակվելու:
Բյուր, գուցե թույլատրես, որ ամեն դեպքում մրցույթը փակվելու-չփակվելու, երբ փակվելու մասին ինֆորմացիան բաժնի մոդերատորը տա՞ :)
StrangeLittleGirl
19.10.2013, 01:07
Բյուր, գուցե թույլատրես, որ ամեն դեպքում մրցույթը փակվելու-չփակվելու, երբ փակվելու մասին ինֆորմացիան բաժնի մոդերատորը տա՞ :)
Արտ ջան, բաժնի մոդերն ինտերնետ մտնելու հետ կապված խնդիրներ ունի: Դրա համար էր կազմակերպչական աշխատանքները հեռախոսով անում: Ու դժվար` մինչև վաղը ցերեկը մտնի:
Mephistopheles
19.10.2013, 01:11
Այֆոն չունեմ ես
դե, մի բանով նկարեք… հիմաամեն հեռախոս էլ նկարում ա…
Sambitbaba
19.10.2013, 08:13
Օրինակ կա մի գործ, որի մասին երկու տարի ա մտածում եմ :
Կկիսվե՞ս…
Sambitbaba
19.10.2013, 08:26
Ես շառ հեռու եմ գրականությունից և գրքեր չեմ կարդում և այլն և այլն ...
Կներես, Բալթազար ջան, բայց ուրեմն բացատրիր, խնդրում եմ, այդ դեպքում քո այստեղ գտնվելու կայֆը ո՞րն է...
Ես, օրինակ, ամբողջ կյանքումս ձուկ բռնել չեմ սիրել: Հիմա եթե նստեմ, ասենք, ու քյոյնա ձնորսների հետ ձկնորսության մասին սկսեմ կարծիքներ հայտնել, - և թող նույնիսկ հետաքրքիր բաներ ասեմ երբեմն, ինչպես դու ես հիմա ասում մեկ-մեկ, - բայց և այնպես, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում հասկանալ, թե ինչպե՞ս եմ ինքս ինձ բացատրելու, թե որն է իմ կայֆը... եթե ես ձկնորսություն չեմ սիրում...:think
Sambitbaba
19.10.2013, 09:01
Սամ ամենայն հարգանքներով, ինձ թվում է դու ծայրահեղության մեջ ես ընկել։ Ոչ ոք քեզ ոչինչ դեմ չի տվել ու չի ստիպել, առավել ևս չի որձկում քո դեմքին. չես կարում մի կարդա ու տենց էլ գրի։ Ազատ ընտրության իրավունք բոլորն էլ պետք է ունենան։
Ոչ, Լիզ ջան, դեմ է տվել և ստիպել է: Ես Ռային արդեն ասացի. եթե սա ուղղակի պատմվածք լիներ՝ դրված "Ստեղծագործողի անկյունում", լրիվ կհամաձայնվեի քեզ հետ և ամոթ ինձ, եթե առանց հեղինակի ցանկության բերանս հանկարծ բացեի…
Իսկ այստեղ ես զրկված եմ ընտրության հնարավորությունից, այստեղ՝ մրցույթ է և ես հարկադրված եմ կարդալու ամեն ինչ: Եթե ես ինձ Ակումբի անդամ եմ համարում, եթե ցանկանում եմ մասնակից լինել Ակումբի կյանքին, առավել ևս, եթե քիթս խոթել եմ "Մրցույթ" թեմայի մեջ ու գոնե մեկ պատմվածքի մասին ցանկանում եմ կարծիք ասել, ուրեմն ես պարտավոր եմ ինձ համարում կարդալ մնացած բոլոր պատմվածքները, որովհետև սա արդեն ոչ թե մեկ պատմվածքի քննադատություն է, այլ ամբողջ մրցույթի: Սա նշանակում է, որ ես իրավունք չունեմ բաց թողնել որևէ պատմվածք, հակառակ դեպքում իմ ամեն մի արտասանած բառ միակողմանի կլինի և անիմաստ:
Ու եթե ես համարձակվել եմ պատմվածք առաջարկել որևէ մրցույթի, ես պատասխանատրու եմ այդ պատմվածքի համար բոլորի առջև, այլ ոչ թե միայն նրանց, ովքեր պետք է գովասանքի երգեր երգեն ականջիս: Եվ այո, ես հարկադրել եմ կարդալ նույնիսկ կարդալ չցանկացողներին, որովհետև նրանք կարող են արդարացիորեն ընտրել միայն մեկ դեպքում. կարդալով առաջակված բոլոր պատմվածքներն անխտիր, այլ ոչ ընտրովի:
Եվ հետո, Լիզ ջան, ես վերջինն էի, բայց և այնպես միակը չէի, ով այդպես արտահայտվեց… Ես ուղղակի բերանս քիչ ավել բացեցի: Իսկ եթե հաշվի առնենք նաև նրանց, ով ամոթից որոշեց ուղղակի լռել… Ճիշտն ասած, եթե էլ ամոթից՝ շատ քիչ ասացի…
StrangeLittleGirl
19.10.2013, 09:11
Կկիսվե՞ս…
Մի քանի ժամ համբերի, թե չէ ինքնաբացահայտում կլինի :D
Sambitbaba
19.10.2013, 09:16
Մի քանի ժամ համբերի, թե չէ ինքնաբացահայտում կլինի :D
Ախ դու մրցույթի՞ց էիր խոսում... Ես էլ գիտեմ ինչ-որ արտակարգ գիրք է ձեռքդ ընկել: Ափսոս…
StrangeLittleGirl
19.10.2013, 09:24
Ախ դու մրցույթի՞ց էիր խոսում... Ես էլ գիտեմ ինչ-որ արտակարգ գիրք է ձեռքդ ընկել: Ափսոս…
Էհ Սամ :D արտակարգ գիրք էր
StrangeLittleGirl
19.10.2013, 10:07
Այ քեզ բան... էկա տեսակետ հայտնելու` կարո՞ղ ա Կարենը Այբն ա, մեկ էլ տեսնեմ` հենց նոր քվեարկել ա :))
Այբ, այ Այբ, դու տարածքու՞մ ես: Էսօր կգա՞ս մրցույթի ամփոփմանը, համ էլ քեզ կտեսնենք:
Այ քեզ բան... էկա տեսակետ հայտնելու` կարո՞ղ ա Կարենը Այբն ա, մեկ էլ տեսնեմ` հենց նոր քվեարկել ա :))
Այբ, այ Այբ, դու տարածքու՞մ ես: Էսօր կգա՞ս մրցույթի ամփոփմանը, համ էլ քեզ կտեսնենք:
Միջանկյալները չթողեցի, որ մրցույթին մասնակցեմ, Բյուր ջան: Չնայած ասեմ, որ ուզում էի մասնակցել:
Էս անգամ էլ ինձ չեք տեսնի, բայց մի օր հաստատ հանդիպմանը գալու եմ:;)
Հըլը որ թվի գրառմանն եմ անդրադառնում:D
Էդ մինուս մեկի վրա ինչքան էլ կենտրոնացաք:
Երևի պիտի պարզ լիներ, որ դա իմ չափազանց սուբյեկտիվ կարծիքն ա:
Ցանկացած գործ, լինի գրականություն, լինի կինո, լինի թատրոն, որը պարունակում ա դաժանություն, ու որտեղ էդ դաժանությանը հակադրվող ոչինչ չկա, ամբողջ ստեղծագործությունը հիմնված ա էդ դաժանության վրա, բռնության, անարդարության վրա, երբ չես բողոքում, վերաբերմունք ցույց չես տալիս, ուղղակի պատմում ես, սենց իմիջայլոց, իբր սենց բան էլ կա, տհաճ ու զզվելի ա իմ համար. ԻՄ ՀԱՄԱՐ, ժողովուրդ:
Արէա ջան, իմ համար տարօրինակ ա էն փաստը, որ «Ամիմիա»ն թողած «Կարեն»ի վրա են դաժան պիտակը դնում: Անձամբ ինձ համար «Ամիմիա»ն ա -1 մակարդակի, նախ անհասկանալիության, խառնաշփոթության համար, հետո զզվելի պահերի համար: Թող ների ինձ հեղինակը::pardon
Վայ, հենց հաջորդ գրառման մեջ Բյուրն էլ է՞ր նույնը ասել:D
Alphaone
19.10.2013, 14:22
Այ քեզ բան... էկա տեսակետ հայտնելու` կարո՞ղ ա Կարենը Այբն ա, մեկ էլ տեսնեմ` հենց նոր քվեարկել ա :))
Այբ, այ Այբ, դու տարածքու՞մ ես: Էսօր կգա՞ս մրցույթի ամփոփմանը, համ էլ քեզ կտեսնենք:
Հեղինակը չգիտեմ ով ա, բայց Մարիի կերպարն Այբին նման ա :))
StrangeLittleGirl
19.10.2013, 14:25
Հեղինակը չգիտեմ ով ա, բայց Մարիի կերպարն Այբին նման ա :))
Էս դու դեռ տա՞նն ես :angry
Ու համ էլ, էսօր համեցեք Պրոցես, որ ժամանակին իմանաք, թե ով որի հեղինակն ա :))
Էս էլ իվենթը: (https://www.facebook.com/events/1425506117662404/)
Հեղինակներ՝
Կունդերայի վեց պատահականությունները-StrangeLittleGirl
Հին ընկերը- Alphaone
Կարենը- El La Via
Այգում- Գալաթեա
Ճանապարհ Մահից Առաջ-Սամ-Քլայն
Արտասուքե աղբյուրը-Արևանուռ
Ամիմիա- Lisbeth
ԱՆՎԵՐՋԱՆԱԼԻ ԾԱՆՈԹՈՒԹՅՈՒՆ- Sambitbaba
Բյուրի մեկը, շնորհավոր :) :kiss
StrangeLittleGirl
19.10.2013, 20:54
Բյուրի մեկը, շնորհավոր :) :kiss
Մերսի :))
Էլի՞ մենակ առաջին տեղը գրավածին ես բանի տեղ դնում:
Ես շնորհավորում եմ նաև երկրորդ ու երրորդ տեղերը գրավողներին, Ալֆուշ, Գալ ու way (տնաշեն, սկի անունդդ չգիտեմ), ապրեք ժողովուրդ ջան:
Գալին մի հատ առանձին պաչիկ :kiss
Ու շնորհակալություն բոլոր իմ գործի օգտին քվեարկողներին :))
Mephistopheles
19.10.2013, 20:56
Հեղինակներ՝
Կունդերայի վեց պատահականությունները-StrangeLittleGirl
Հին ընկերը- Alphaone
Կարենը- El La Via
Այգում- Գալաթեա
Ճանապարհ Մահից Առաջ-Սամ-Քլայն
Արտասուքե աղբյուրը-Արևանուռ
Ամիմիա- Lisbeth
ԱՆՎԵՐՋԱՆԱԼԻ ԾԱՆՈԹՈՒԹՅՈՒՆ- Sambitbaba
բոլորիդ իսրտե շնորհավորում եմ…
ավել-պակասի համար էլ կներեք…
Sambitbaba
19.10.2013, 21:12
Շնորհակալություն բոլորին:
Շնորհավորանքներս հաղթողներին:
Ներողություններս Լիզին...
Հ.Գ. Բյուր ջան, Վեյ ջան, Ալֆա ջան, շատ ապրեք:
Դե, Բյուրն ու Ալֆան պարզ էին, բայց դու, Վեյ ջան, ինձ շատ հաճելի անակնկալ նվիրեցիր, - շնորհակալ եմ:
:rose:rose:rose
Հեղինակներ՝
Կունդերայի վեց պատահականությունները-StrangeLittleGirl
Հին ընկերը- Alphaone
Կարենը- El La Via
Այգում- Գալաթեա
Ճանապարհ Մահից Առաջ-Սամ-Քլայն
Արտասուքե աղբյուրը-Արևանուռ
Ամիմիա- Lisbeth
ԱՆՎԵՐՋԱՆԱԼԻ ԾԱՆՈԹՈՒԹՅՈՒՆ- Sambitbaba
Շնորհավորում եմ, ժողովուրդ ջան: Կեցցեք դուք բոլորդ: Միանում եմ Մեֆի ասած ավել-պակաս կներեքին:
Mephistopheles
19.10.2013, 21:25
Շնորհավորում եմ, ժողովուրդ ջան: Կեցցեք դուք բոլորդ: Միանում եմ Մեֆի ասած ավել-պակաս կներեքին:
ապեր, էսի իմ վերջին քննարկումն էր… I'm out…
ապեր, էսի իմ վերջին քննարկումն էր… I'm out…
Հա բա, գնա մի քիչ քաղաքականության բաժնին տիրություն արա, լրիվ ձեռից գնացել ա՝ քար լռություն:
Alphaone
19.10.2013, 21:29
Ժողովուրդ, էս անգամ հինգ րոպե էլ չի տևել, խոստանում եմ հին ընկերը նոր վերնագրով ու ավելի մանրամասն կարդալու տհաճությունը Ձեզ պատճառել, շնորհակալություն հասկանալու ու ձայների համար, քանի որ ահավոր վախենում էի, որ էսքան կարճ ոչ մեկ մտածածս ու զգացածս չի հասկանա, ասելիքս տեղ չի հասնի, բայց 12 հոգի հասկացել էին:
Բյուր, Գալ, երկուսիդ գործն էլ էնքան շատ էին դուր եկել, որ չէի կարողանում ֆավորիտին առանձնացնել, դա մյուս քվեարկողներն արեցին, էնպես որ շնորհավորանքներս Բյուրին, պաչիկը՝ Լիլին... Բոլոր մասնակիցներին էլ շնորհակալություն, վեյ ջան, քո գործն էլ ես թեև հավանեցի, բայց երևի մինչև վերջ չհասկացա, քանի որ բոլոր մեկնաբանությունները կարդալուց ու հասկանալուց հետո կուզեի արդեն ձայն տալ, բայց ուշ էր :oy
StrangeLittleGirl
19.10.2013, 21:36
Ժողովուրդ, էս անգամ հինգ րոպե էլ չի տևել, խոստանում եմ հին ընկերը նոր վերնագրով ու ավելի մանրամասն կարդալու տհաճությունը Ձեզ պատճառել, շնորհակալություն հասկանալու ու ձայների համար, քանի որ ահավոր վախենում էի, որ էսքան կարճ ոչ մեկ մտածածս ու զգացածս չի հասկանա, ասելիքս տեղ չի հասնի, բայց 12 հոգի հասկացել էին:
Բյուր, Գալ, երկուսիդ գործն էլ էնքան շատ էին դուր եկել, որ չէի կարողանում ֆավորիտին առանձնացնել, դա մյուս քվեարկողներն արեցին, էնպես որ շնորհավորանքներս Բյուրին, պաչիկը՝ Լիլին... Բոլոր մասնակիցներին էլ շնորհակալություն, վեյ ջան, քո գործն էլ ես թեև հավանեցի, բայց երևի մինչև վերջ չհասկացա, քանի որ բոլոր մեկնաբանությունները կարդալուց ու հասկանալուց հետո կուզեի արդեն ձայն տալ, բայց ուշ էր :oy
Մերսի Ալֆուշ
Ի դեպ, բախտդ բերեց, որ չեմ կարա վարկանիշ տամ, դե գիտես որ բառի համար :angry
Հա, մեկ էլ հատուկ շնորհակալություն էի ուզում հայտնել Լիզբեթին ու Այվիին: Նենց հավես էր, որ իրանք գործիս մեջ տեսել էին հենց էն, ինչ դրել էի, իրանց վերլուծությունները շատ դուրս եկան:
Շին, էսօր բարձրաձայն կարդալու ժամանակ զգացի, թե ինչքան տեղին էր ասածդ :)
Mephistopheles
19.10.2013, 21:40
Հա բա, գնա մի քիչ քաղաքականության բաժնին տիրություն արա, լրիվ ձեռից գնացել ա՝ քար լռություն:
հա… գնամ… էդ անտեր քաղաքականում էլ ախր բան չկա… էտի քաղաքական դաշտից ա, Շին ջան…
Alphaone
19.10.2013, 21:41
Մերսի Ալֆուշ
Ի դեպ, բախտդ բերեց, որ չեմ կարա վարկանիշ տամ, դե գիտես որ բառի համար :angry
Հա, մեկ էլ հատուկ շնորհակալություն էի ուզում հայտնել Լիզբեթին ու Այվիին: Նենց հավես էր, որ իրանք գործիս մեջ տեսել էին հենց էն, ինչ դրել էի, իրանց վերլուծությունները շատ դուրս եկան:
Շին, էսօր բարձրաձայն կարդալու ժամանակ զգացի, թե ինչքան տեղին էր ասածդ :)
Բյուր, էս մեկը լուրջ չէր, կատակ էր, դու էլ :D ասա արդեն հումոր անել էլ չի կարելի :P
StrangeLittleGirl
19.10.2013, 21:44
Բյուր, էս մեկը լուրջ չէր, կատակ էր, դու էլ :D ասա արդեն հումոր անել էլ չի կարելի :P
ոչ մի տեսակի ինքնանվաստացում` անկախ նրանից լուրջ ա, թե կատակ :angry
Alphaone
19.10.2013, 21:46
ոչ մի տեսակի ինքնանվաստացում` անկախ նրանից լուրջ ա, թե կատակ :angry
Բյուր, ինքնանվաստացում չի էդ, վայ, մենակ հումորից բացարձակ զուրկ մարդը չէր հասկանա, թե ես ինչ նկատի ունեմ :beee
Տարբերակ 1.
Կունդերայի վեց պատահականությունները
հետաքրքիր էր, հաճույքով կարդացի, «Բյուրական» ոճով էր, եթե նույնիսկ Ամստերդամն ու Երևանը հաշվի չառնենք :) հավանեցի :) մեկ էլ մի բան էլ կա, բայց էդ հետո հիշացրու կասեմ Բյուր, քվեարկության ավարտից հետո էլի :) ի դեպ, եթե Բյուրը չի իրականում հեղինակը, ուրեմն իրան առանձին ասելիք չունեմ :D
Շնորհավորում եմ Բյուր ջան :) ՈՒզում էի ասել, որ էս անգամ բավականին մոտ ես գրել հաղթող պատմվածքին, ու, չնայած մյուս գործերը տենց էլ ժամանակ չեղավ կարդալ, ենթադրում էի, որ հաղթողների մեջ կլինի գրածդ։ Մի հատ էլ առանձին ուզում եմ շնորհավորել, որ քեզ մոտ ստացվեց գրել քո ոճի մեջ ու որ քվեարկողների մեծամասնությանը դուր գա :)
Մյուսներին էլ եմ շնորհավորում, անկախ հավաքած քվեների քանակից, դասեր քաղեք ու շարունակեք կատարելագործվել, ամեն ինչ առջևում է։ Սիրում եմ Ձեզ :)հեռվից
Baltazar
19.10.2013, 21:52
Բյուր ջան , շնորհավորում եմ. վստահ հաղթանակ էր: Շարունակիր նույն ձևով: Շնորհավորում եմ, նաև շնորհակալություն հայտնում մյուս հեղինակներին:
Alphaone
19.10.2013, 21:54
Ժողովուրդ, մեկնումեկդ էսօրվանից պատմեք, փլի՜զ
Բյուր :)
Մարի եսիմ որերորդ անգամ ապրես դու։
Քննարկողներին հատուկ շնորհակալություն, մրցույթին առանձնահատուկ հմայք հաղորդելու համար։
E-la via ամենալավ թաքնված հեղինակ, լավն էր Կարենը։
Ընդհանուր` ընդմիջման ժամանակն ա։
Ինձ էլ կներեք էշ էշ խոսալու համար։ Ուշադրություն մի դարձրեք։
Նախ, խոստացածիս պես, Լիզի գործի մասին:
Լիզ, կյանքում ուռած չկամ դեռ, բայց միշտ ուզեցել եմ էդ էքսպերիմենտն անել:
Ինձ հետաքրքիր ա, դու ուռել ե՞ս երբևէ, որ սենց ռեալ նկարագրել ես, թե ինչ ֆանտազիաներ կարան մարդու մոտ գան էդ ժամանակ:
Ամերիկերեն ասած՝ it was totally sick and I liked it.
Էն որ սենց քրտինքի մեջ զարթնում ես ու սիրտդ կատաղած խփում ա, որտև աննորմալ, հիվանդ երազ ես տեսել ու առաջին մի քանի վայրկյանը չես հասկանում ինչ ա հետդ կատարվում:
Նկարագրություններդ կարդալուց էդ նույն զգացողություններն էին մոտս:
Որպես ստեղծագործական արժեք դժվարանում եմ գնահատական տալ: Սա զուտ զգացականի մակարդակի վրա աշխատող գործ էր ինձ համար:
Սկոռիի բժիշկ լինելը հեշտ գործ չի :)
Ինչ վերաբերում ա մնացածին:
Բյուր ջան, նորհավոր, ապրես:
Way ջան, դու էլ, լավն էր Կարենը:
Ալֆ, պաչ:
Իմ գործի հետ կապված, քննարկումները կարդալուց ահագին բան էր կուտակվել ասելու, բայց հիմա որ բացեցի գրեմ, հասկացա, որ հավես չկա շատ խորանալու: Բացի նրանից, որ անիմաստ ա:
Ամենաէական բաները կասեմ, հնարավորինս կարճ:
Կույր էր Դավիթը, չէր տեսնում, քյոռ էր քանզի:
Սա, որքան հասկանում եմ պատմվածքի առաջին նախադասությունը պետք ա լիներ, հաշվի առնելով, որ մարդիկ պատմվածքները ստեղ հաճախ կարդում են միայն հետո ասելու համար, որ կարդացել են ու դադարել են անգամ ակնհայտը նկատել: Սրա մասին հետս չվիճեք, որտև նախ, չեմ անդրադնալու ոչ մի գրառման, հետո էլ՝ ոչ ոք ինձ չի կարա համոզի, որ գլխավոր հերոսի չտեսնող լինելու փաստն ավելի քան ակնհայտ էր: Ինչևէ:
Բացասական կարծիքների համար, որոնք կապված էին զուտ պատմվածքի հետ, շնորհակալ եմ, ինչպես միշտ:
Ինդիվիդուալ կարծիքներից անդրադառնամ Բայի կարծիքին:
Էլի ասեմ, պատմվածքին վերաբերող հատվածից ահագին զվարճացել էի, դու էն "Խլեբ ի զրելիշ"-ի զրելիշն ես լրիվ: Բայց ինչ վերաբերում ա էս հատվածին՝
(ու, ենթադրում եմ, որպես գրող ու ընդհանրապես անհետաքրքիր մարդու գրած)
ֆաք օֆֆ մայ ֆիլոսոֆիքըլ ֆրենդ :) Ու ենթադրություններիդ հետագա ճշգրիտ տեղակայության մասին կարաս Լեոնայից հարցնես, ինքը քեզ կուղղորդի՝ ինչ անես դրանց հետ:
Ժող, մեկ էլ տենց պարզունակ, ռեֆլեքսի մակարդակի մի մտածեք էլի, այգու նստարանին նստած երկո տղեն պարտադիր չի, որ գոմիկ լինեն: Մարդիկ բանանը մեկ-մեկ ուտելու համար էլ են առնում:
Շնորհակալ եմ բոլոր նրանց, ովքեր հասկացել էին գործը՝ ոնց ինքը կար: Ինձ համար շատ կարևոր էր էդ:
Արէա, Չուկ, առանձին պաչիկ ձեզ :)
E-la Via
19.10.2013, 22:43
Ավարտվեց կյանքում առաջին անգամ նաև իմ մասնակցությամբ զարդարվող գրական մրցույթը: Դե լավ հա, ՛՛Կարենը՛՛ չհավանող ակումբցիներ, էդքան էլ մեծ կարծիք չունեմ իմ մասին:
Նախ շնորհավոր Բյուր ջան: Այսուհետ չդադարես գրել այն, ինչ դու ես ուզում :flower:
Alphone, Գալաթեա, դուք էլ ապրեք: Տեղ-տեղ կտրուկ լինելուս համար՝ սորրի:
Մյուս հինգ մասնակիցներ ջան, դուք էլ ապրեք: Հավես ա գրելը ու եթե դրա ցանկությունը կա, անկախ ամեն ինչից, պետք է գրել:
Ասեմ, որ շատ հետաքրքիր էր լսել այդքան տարբեր, նաև իրար այդքան հակասական կարծիքներ մի պատմվածքի մասին, որի կմախքը թղթին հանձնելիս չէի էլ մտածում, որ այն մեկ կամ երկու մտերիմ մարդկանցից բացի կներկայացնեմ ավելի լայն մասաների, դեռ մի բան էլ մրցույթի կուղարկեմ:
Ինձ համար անչափ կարևոր էր յուրաքանչյուրիդ կարծիքը: Շատ շնորհակալ եմ թե քվեարկողներին, թե քլնգողներին, թե վերլուծողներին, թե պատմվածքն ուղղակի հավանողներին:
Գաղտնիք չէ, որ ցանկացած գրական մրցույթի ժամանակ մեծ հետաքրքրությամբ եմ կարդում հատկապես մի քանի ակումբցիների կարծիք-վերլուծությունները: Ինձ համար շատ հետաքրքիր է ներկայացվող պատմվածքներին նայել նաև այդ մարդկանց աչքերով, բացի այդ շատ ուսուցողական է: Անկեղծ պետք է ասեմ, որ ամենից առաջ սպասում էի հենց այդ մարդկանց կարծիքներին, որոնք հիմնականում բացասական էին: Դրանք ինձ՝ հեղինակիս, ստիպում են ավելի սթափ նայել գրածիս, ավելի բծախնդիր մոտենալ ստեղծագործական պրոցեսին: ՛՛Կարենը՛՛ մի տեսակ շատ սիրեցի, ու դրա համար Էլ ավելի կարևորում եմ կառուցողական բնույթի՝ պատմվածքի հղկման ենթակա կողմերը մատնանշող կարծիքները, որոնց շնորհիվ կկարողանամ վերանայել, մշակել այն:
Մի քանի բան էլ ուզում եմ պատմվածքի մասին ասել, բայց շտապում եմ: Վաղն անպայման կգրեմ ու վերջապես կասեմ,թե էդ կաչաղակները ինչ էին նշանակում:
Մարի ջան, քեզ էլ շնուրհակալություն :kiss:
Alphaone
19.10.2013, 22:44
Գալ, ես էլ եմ հասկացել ոնց որ ինքը կար, ինձ մի հատ էլ ա պաչ հասնում :D
E-la Via
19.10.2013, 22:46
Ինձ էլ կներեք էշ էշ խոսալու համար։ Ուշադրություն մի դարձրեք։
…
Չեմ պատկերացնում, թե ոնց եմ ներելու քեզ էն Դիանա Գրիգորյանի համար :beee…
Սաղ հեչ բա ուղիղ հեռարձակումն ինչ եղավ, հա լավ գոնե տեսագրություն, կամ գրավոր մանրամասներ։ Սպասում ենք չէ…
StrangeLittleGirl
19.10.2013, 22:48
…
Չեմ պատկերացնում, թե ոնց եմ ներելու քեզ էն Դիանա Գրիգորյանի համար :beee…
բա մինուս մեկը :))
Արևանուռ
19.10.2013, 22:53
Հեղինակներ՝
Կունդերայի վեց պատահականությունները-StrangeLittleGirl
Հին ընկերը- Alphaone
Կարենը- El La Via
Այգում- Գալաթեա
Ճանապարհ Մահից Առաջ-Սամ-Քլայն
Արտասուքե աղբյուրը-Արևանուռ
Ամիմիա- Lisbeth
ԱՆՎԵՐՋԱՆԱԼԻ ԾԱՆՈԹՈՒԹՅՈՒՆ- Sambitbaba
Շնորհավորանքներս բոլոր մասնակիցներին,
նոր սիրուն պատմությունների սպասումով բոլորիդ ժպիտներ ու ՝:rose:rose:rose
հա… գնամ… էդ անտեր քաղաքականում էլ ախր բան չկա… էտի քաղաքական դաշտից ա, Շին ջան…
Հա բա, քաղաքականությունից հույսներս կորցրած ազգ՝ մեզ արվեստին ենք տվել :)
Mephistopheles
20.10.2013, 01:31
Հա բա, քաղաքականությունից հույսներս կորցրած ազգ՝ մեզ արվեստին ենք տվել :)
չէ Շին, տենց չի… քաղաքականություն քաքմեջ արի հիմա էլ արվեստն եմ անում…
չէ Շին, տենց չի… քաղաքականություն քաքմեջ արի հիմա էլ արվեստն եմ անում…
Էս պետության սաղ քաղաքականությունը էն բանից անողը դու եղար, չէ՞: Հիմա որ դու լռես, սաղ հարցերը լուծվում են, էլ խոսացող չկա՝ կարևորը:
Mephistopheles
20.10.2013, 01:39
Էս պետության սաղ քաղաքականությունը էն բանից անողը դու եղար, չէ՞: Հիմա որ դու լռես, սաղ հարցերը լուծվում են, էլ խոսացող չկա՝ կարևորը:
իշտե ադանգ է…
տենց չի… ընենց եմ արել որ էլ չի լինի դզել… մեր մոտ տենց ա…
Mephistopheles
20.10.2013, 09:52
Վիդեո լինելու ա՞ թե չէ…
StrangeLittleGirl
20.10.2013, 09:53
Վիդեո լինելու ա՞ թե չէ…
չէ :)
Mephistopheles
20.10.2013, 09:55
չէ :)
էդքան վատ ա՞ վիճակը…
StrangeLittleGirl
20.10.2013, 09:56
էդքան վատ ա՞ վիճակը…
դե Ալֆան պիտի նկարեր, չէր էկել
Mephistopheles
20.10.2013, 09:58
դե Ալֆան պիտի նկարեր, չէր էկել
Մեկնումեկիդ մոտ հեռախոս չկա՞ր… աչքիս կա բայց չեք դնում
Ապրեն բոլոր մասնակիցներն ու հաղթողները: Որ ես չեմ մասնակցում, բոլորը կողքից նենց հերոս են թվում, որ տեսնում եմ՝ ոնց են դիմանում քննարկումներին:
Մի բան եմ ուզում ասել էս մրցույթների մասին:
Չգիտեմ՝ էլ երբ կլինի մրցույթ կամ կլինի, թե չէ, համենայնդեպս ասեմ:
Ինձ հետ էլ է շատ պատահել, որ մարդիկ գրածս չեն հասկացել ու անգամ ջանք էլ չեն թափել հասկանալու, պտիչկայի համար կարդացել, անցել են առաջ: Էդ շատ անդուր զգացում է, հատկապես, որ ինքդ չես կարող գալ ու բացատրել, սկսում ես հույս ունենալ, որ ինչ-որ մեկը վերջապես կսկսի մանրամասն գրել գործիդ մասին ու «չհասկացողների» աչքերը բացել:
Հասկանում եմ, որ սենց նախագծերում լիքը գործեր են դրված ու ամեն մեկի մեջ խորանալը հեշտ չի, բայց ավելի լավ է ընդհանրապես կարդացող չլինի, քան սենց «աչքի տակ անցկացնելու» մոտեցում լինի: Ու էդ նախ և առաջ ընթերցողների հանդեպ է վատ վերաբերմունք ստեղծում:
Արդեն գրել եմ մի քանի էջ առաջ, որ ոնց որ փոքր էրեխեք լինեն, որ իրենք իրենցով ոչ հասկանալ կարող են, ոչ կարծիք ունենալ, սպասում են՝ «մեծերը» գան, իրենց ծանրակշիռ խոսքը ասեն, բացատրեն, որ նրանք նոր հասկանան ու կարծիք ունենան:
Ընդհանրապես, էդ կարծիքի պահն էլ է երբեմն շատ նյարդայնացնող: Շատերը հաճախ կարծիք ձևավորում են՝ միայն ուրիշների կարծիքը հաշվի առնելով, համեմայնդեպս կողքից էդ տպավորությունն է: Ոնց որ սեփական տեսակետ չունենան: Կուզենայի, որ էդպես չլիներ: Ու կուզենայի, որ ամեն մարդ ուշադիր կարդար նախ և առաջ բոլոր ստեղծագործությունները, ոչ թե քոմենթները: Ինքնուրույն վերլուծեր ընթերցածը ու իր և միայն իր անձնական կարծիքը հայտներ գործի վերաբերյալ՝ լիներ դա խիստ բացասական, թե խիստ դրական:
Էդքան բան:
Մրցույթի մասին եմ գրել, բայց էս մոտեցումը պիտի որ ընդհանրապես ամբողջ ստեղծագործական բաժնի վրա անդրադառնա:
Alphaone
20.10.2013, 14:48
դե Ալֆան պիտի նկարեր, չէր էկել
Ալֆան պատշաճ կերպով տեղեկացրել էր, որ կարող ա գա, ոչ թե հաստատ կգա, իսկ հետո արդեն տեղեկացրել էր, որ հաստատ չի գա պատշաճ ժամկետներում, էնպես որ իրավական պատասխանատվության մի ենթարկիր :P
Alphaone
20.10.2013, 14:51
Այվի գրառումը կարդացի, քիթս բարձրացավ մի քանի սանտիմետր, ախր առանց մեկնաբանելու բացառվում ա մեկնաբանություն կարդամ :D
Բյուր շնորհավոոո՜:good
way ջան, Գալ ջան, ընդհանրապես չէի սպասում, որ հեղինակները դուէ կլինեք (way-ի նույնիսկ մասնակցելն էր ինձ համար հաճելի անակնկալ:love) Ապրեք:
Ալֆա ջան ապրես;)
Սմաբիթ ջան, ես քո պատմվածքը իրոք շատ եմ հավանել:aha
Սամ-Քլայն ջան, դու մի խռովի, աշխատի ավելի ու ավելի կատարելագործել գրելաոճդ, առանց կասկածելու, որ հաջողության կհասնես:aha
Լիզբեթ ջան, Արևանուռ ջան, շնորհակալություն մասնակցության համար:)
E-la Via
20.10.2013, 22:11
Մի փոքր անդրադառնամ պատմվածքին:
Փոքր ժամանակ մենք չգիտենք, թե ինչ են նշանակում բոզ, պոռնիկ ու նմաանատիպ այլ բառեր: Էս միտքն էր պտտվում գլխումս, երբ մի որոշ ժամանակ առաջ հիշողությանս հեռավոր անկյուններիc վերհանվեց Կարենը: Այս բառերն ու դրանց հանդեպ ձևավորվող վերաբերմունքը մեր կյանք մտցնում են մեծերը:
Պատմվածքը անբարո պահվածքի տեր կանանց երեխաների մասին է, որոնք հիմնականում ունենում եմ մեծ խնդիրներ, ու այդ խնդիրներում մեծ դեր է խաղում հասրակության վերաբերմունքը: Բացի այն, որն նրանք արդեն իսկ շատ հարցերում տուժված են, դեռ մի բան էլ մեծամասամբ չեն ինտեգրվում հասարակության մեջ: Իսկ խորթացումն էլ ծնում է նոր Կարեններ:
Պատմվածքի նպատակն էր երևույթը ցույց տալ երեխաների աչքերով, ցույց տալ, թե ոնց են նույն երևույթին մոտենում երեխաներն ու մեծահասկաները:
Էրեխեքին հիմնականում չի հետաքրքրում, թե ինչով են զբաղվում իրենց ընկերների ծնողները: Դա նրանց ուշադրությունը սկսում է գրավել միայն այն ժամանակ, երբ տանը սկսում են քննարկել ընկերոջ ընտանիքը: Այծիկի նման մեկը կարող է փողոցում կանգնած հաճախորդ փնտրող ընկերոջ մորը նայել ու տեսնել միայն այդ կնոջ գեղեցկությունը: Գևորգի խառնվածքի տեր երեխաները խոսելու են իրենց ծնողների լեզվով, Վահիկի նմանները առանձնապես գլուխ չհանելով էդ ամենից՝ կույր հետևելու են իրենց միջի լիդերներին, իսկ Մարիները կարողանալու են դեմ գնալ մեծամասնության պահվածքին:
Իսկ մեծահասկաները բաժանվում են հիմնականում արհամարհող-նետրալների, արհամարհող-ագրեսիվների ու երևույթին, ստեղծված իրավիճակին գիտակից մոտեցում ցուցաբերողների միջև: Ու ոնց Բյուրը նկատեց, այս բաժանումը փորձել եմ ներկայացնել ընտանիքների միջոցով: Արհամարհող-ագրեսիվ Գևորգի ընտանիքը, Մարիի գիտակից մոտեցում ցուցաբերող ընտանիքը ու մյուս երեխաների արհամարհող-նետրալ ընտանիքները, որոնք կարող են իրենց վերաբերմունքը փոխել այս կամ այն հոսանքի ազդեցությամբ:
Դա ցույց տրվեց Գևորգի մոր հարևանուհիներին կատարած զանգով ու վերջիններիս կողմից երեխաների վրա արգելքներ դնելով: Ինչպես նաև Մարիի իր ծնողների հետ ունեցած երկխոսությամբ: Նույնիսկ այս ընտանիքում մոր զգուշավորությունը ցույց է տալիս, որ երևույթի հանդեպ միանշանակ վերաբերմունք չկա:
Արէա, ասում ես, որ պատմվածքում հակակշիռ չկա: Համամիտ եմ, քո պատկերացրած հակակշիռը չկա, հուսադրող հանգուցալուծում չկա: Բայց Արէա ջան, ախր ես նույնիսկ իրական ՛՛կեղտը՛՛ չեմ նկարագրել: Իմ տեսած Կարենները անգամ մոտ չեն պատմվածքի Կարենի կերպարին: Նրանք շատ ավելի վատ վիճակում են եղել: Նրանց մայրերն ամենևին էլ գեղեցիկ , բակի երեխաներին քաղցրավենիք հյուրասիրողներ չէին: Վուլգար, գռեհիկ պահվածքով կանայք էին, որոնցից մեկն ուշադրություն չէր դարձնում տղայի մտավոր հիվանդությանն ու ամեն օր թարմացվող կապտուկներին: Իմ իմացած մյուս մայր կոչվածը ոչ ավել-ոչ պակաս իր կլիենտներին սպասրկել էր երեխաների աչքի առաջ ու նրանց օրերով սոված թողել: Իմ իմացած Կարենները երբեք ընկերներ չեն ունեցել, նորմալ գնդակ չեն գլորել, չեն իմացել բակում պահմտոցի խաղալն ինչ է թեկուզ կարճ ժամանակով: Նրանց թիկունքին երբեք ոչ ոք չի կանգնել: Էնքան հյուծված են եղել, որ սովամահությունից հազիվ են փրկվել, ու էդ ամենը դաժան արհամարհող հարևանների աչքի առաջ: Էլ չասեմ, որ իմ իմացած Կարենների մամաներն անգամ չեն մտածել բնակության վայրը գոնե ժամանակավոր փոխելու ու էդպես էրեխեքի համար գոնե կարճ ժամանակով նորմալ լինելու իլյուզիա ստեղծելու մասին: Իրականությունը այ սա է, Արէա ջան: Այ էս իրականությունը ես պատմվածք չէի կարող դարձնել: Առավել ևս դրա վերաբերյալ հատուկ ընդգծված վերաբերմունք ցուցաբերել: Առանց այդ էլ պատմվածքում էդ իրականության շատ մեղմ տարբերակը շարադրելու ընթացքում անընդհատ մտածում էի, որ կեղծում եմ: Դրան գումարած իմ վերաբերմունքը ներկայացնելը ավելի անկարևոր կլիներ, երբ տեսել եմ մի ամբողջ շենքի, թաղամասի իրական վերաբերմունքը:
Նույնիսկ այսօր մեզանից քանի՞սը ունեն վերջնական ձևավորված կարծիք, մոտեցում, վերաբերմունք այս հարցի շուրջ: Գրեթե վստահ կարող եմ ասել՝ քչերը:
Այսօրվա իրականության երևակայական հանգուցալուծո՞ւմ է պահանջում գրականությունը: Չգիտեմ: Ես միայն գրական մրցույթի մասնակցելու հավես ունեցող մեկն եմ, որն էդքան էլ բան չի հասկանում գրելուց ու գրականությունից: Ես փորձել եմ պատմվածքում միայն ցույց տալ ու ընթերցողին դրանով խնդրել, որ գոնե մի պահ վերանայի այս հարցը:
Մյուս իրականությունը Գևորգն ու իր ընտանիքն է: Նմանատիպ ու շատ ավելի դաժան վարքագիծ ունեցող երեխա դաստիարակող ընտանիքը իր պատճառահետևանքային բարդ կապերով Գևորգի կերպարի շնորհիվ կարող էի Կարենից ոչ պակաս ՛՛կեղտ՛՛ ջրի երես հանել:
Բայց քանի որ շեշտը Կարենի վրա է դրված՝ ավել չշարունակեմ:
Ասեմ միայն գիտեմ, որ ես չունեմ ոչ նորմալ գրելաոճ, ոչ տեխնիկա, ոչ փորձ, որ կարողնայի այնպես շարադրել, որ ինձ հուզող այս թեման ավելի լավ ընկալելի լիներ: Ու իսկապես շատ շնորհակալ եմ ձեր կարծիքների համար:
Իսկ ինչ վերաբերվում է կաչաղակներին: Կարենենք ինչի՞ հերթական անգամ հեռացան: Ճնշումից: Հարևանությունը, հատկապես հարևան կանայք կարծում եմ իմանալով Գևորգի հոր ու Կարենի մոր հարաբերության մասին ավելի զգոնացան ու ամեն ինչ արեցին, որ նրանց վտարեն այդտեղից: Չարից փորձանքից հեռու էլի:
Նմանատիպ կանայք ինձ մոտ միշտ ասոցացվում են կաչաղակների հետ:Կարենին ճանապարհելիս պատշգամբներում հենց նրանց տեսավ Մարին:
Ինչ էլ մի փոքր անդրադարձա: Կներեք, որ էսքան երկարացրեցի :oy:
Համ էլ ապրեք դուք :):
E-la Via
20.10.2013, 22:13
բա մինուս մեկը :))
Տո էդ մինուս մեկը տանելի էր Բյուր ջան, բայց Դիանա Գրիգորյանը գոտկատեղից ներքև հարված էր :D:
Ի դեպ, Բյուր, մտքովդ հեչ անցե՞լ էր, որ Կարենի հեղինակը կարող եմ ես լինել: Ինձ մի պահ թվաց գլխի ես ընկել:
StrangeLittleGirl
20.10.2013, 22:26
Տո էդ մինուս մեկը տանելի էր Բյուր ջան, բայց Դիանա Գրիգորյանը գոտկատեղից ներքև հարված էր :D:
Ի դեպ, Բյուր, մտքովդ հեչ անցե՞լ էր, որ Կարենի հեղինակը կարող եմ ես լինել: Ինձ մի պահ թվաց գլխի ես ընկել:
Ինչ մեղքս թաքցնեմ, ոչ մի վայրկյան մտքովս չի անցել: Էլ Լիզբեթի վրա եմ գնացել` մտածելով, որ երկրորդ գործ ունի, էլ Լուսնթագ Լուսինեի (ինքը սիրում է արդիական թեմաներ բարձրացնել), էլ վերջին պահին անգամ Չուկի, Դատարկության, Հովսեփի... Ով ասես մտքովս չանցավ :))
E-la Via
20.10.2013, 22:31
Ինչ մեղքս թաքցնեմ, ոչ մի վայրկյան մտքովս չի անցել: Էլ Լիզբեթի վրա եմ գնացել` մտածելով, որ երկրորդ գործ ունի, էլ Լուսնթագ Լուսինեի (ինքը սիրում է արդիական թեմաներ բարձրացնել), էլ վերջին պահին անգամ Չուկի, Դատարկության, Հովսեփի... Ով ասես մտքովս չանցավ :))
Վատ չի :):
Էդպես էլ կարծեցի, երբ կասկածիս ժամանակ ուղի հարցրեցի ու Արևանուռի անունը տվեցիր:
Mephistopheles
20.10.2013, 23:16
Մի փոքր անդրադառնամ պատմվածքին:
Փոքր ժամանակ մենք չգիտենք, թե ինչ են նշանակում բոզ, պոռնիկ ու նմաանատիպ այլ բառեր: Էս միտքն էր պտտվում գլխումս, երբ մի որոշ ժամանակ առաջ հիշողությանս հեռավոր անկյուններիc վերհանվեց Կարենը: Այս բառերն ու դրանց հանդեպ ձևավորվող վերաբերմունքը մեր կյանք մտցնում են մեծերը:
Պատմվածքը անբարո պահվածքի տեր կանանց երեխաների մասին է, որոնք հիմնականում ունենում եմ մեծ խնդիրներ, ու այդ խնդիրներում մեծ դեր է խաղում հասրակության վերաբերմունքը: Բացի այն, որն նրանք արդեն իսկ շատ հարցերում տուժված են, դեռ մի բան էլ մեծամասամբ չեն ինտեգրվում հասարակության մեջ: Իսկ խորթացումն էլ ծնում է նոր Կարեններ:
Պատմվածքի նպատակն էր երևույթը ցույց տալ երեխաների աչքերով, ցույց տալ, թե ոնց են նույն երևույթին մոտենում երեխաներն ու մեծահասկաները:
Էրեխեքին հիմնականում չի հետաքրքրում, թե ինչով են զբաղվում իրենց ընկերների ծնողները: Դա նրանց ուշադրությունը սկսում է գրավել միայն այն ժամանակ, երբ տանը սկսում են քննարկել ընկերոջ ընտանիքը: Այծիկի նման մեկը կարող է փողոցում կանգնած հաճախորդ փնտրող ընկերոջ մորը նայել ու տեսնել միայն այդ կնոջ գեղեցկությունը: Գևորգի խառնվածքի տեր երեխաները խոսելու են իրենց ծնողների լեզվով, Վահիկի նմանները առանձնապես գլուխ չհանելով էդ ամենից՝ կույր հետևելու են իրենց միջի լիդերներին, իսկ Մարիները կարողանալու են դեմ գնալ մեծամասնության պահվածքին:
Իսկ մեծահասկաները բաժանվում են հիմնականում արհամարհող-նետրալների, արհամարհող-ագրեսիվների ու երևույթին, ստեղծված իրավիճակին գիտակից մոտեցում ցուցաբերողների միջև: Ու ոնց Բյուրը նկատեց, այս բաժանումը փորձել եմ ներկայացնել ընտանիքների միջոցով: Արհամարհող-ագրեսիվ Գևորգի ընտանիքը, Մարիի գիտակից մոտեցում ցուցաբերող ընտանիքը ու մյուս երեխաների արհամարհող-նետրալ ընտանիքները, որոնք կարող են իրենց վերաբերմունքը փոխել այս կամ այն հոսանքի ազդեցությամբ:
Դա ցույց տրվեց Գևորգի մոր հարևանուհիներին կատարած զանգով ու վերջիններիս կողմից երեխաների վրա արգելքներ դնելով: Ինչպես նաև Մարիի իր ծնողների հետ ունեցած երկխոսությամբ: Նույնիսկ այս ընտանիքում մոր զգուշավորությունը ցույց է տալիս, որ երևույթի հանդեպ միանշանակ վերաբերմունք չկա:
Արէա, ասում ես, որ պատմվածքում հակակշիռ չկա: Համամիտ եմ, քո պատկերացրած հակակշիռը չկա, հուսադրող հանգուցալուծում չկա: Բայց Արէա ջան, ախր ես նույնիսկ իրական ՛՛կեղտը՛՛ չեմ նկարագրել: Իմ տեսած Կարենները անգամ մոտ չեն պատմվածքի Կարենի կերպարին: Նրանք շատ ավելի վատ վիճակում են եղել: Նրանց մայրերն ամենևին էլ գեղեցիկ , բակի երեխաներին քաղցրավենիք հյուրասիրողներ չէին: Վուլգար, գռեհիկ պահվածքով կանայք էին, որոնցից մեկն ուշադրություն չէր դարձնում տղայի մտավոր հիվանդությանն ու ամեն օր թարմացվող կապտուկներին: Իմ իմացած մյուս մայր կոչվածը ոչ ավել-ոչ պակաս իր կլիենտներին սպասրկել էր երեխաների աչքի առաջ ու նրանց օրերով սոված թողել: Իմ իմացած Կարենները երբեք ընկերներ չեն ունեցել, նորմալ գնդակ չեն գլորել, չեն իմացել բակում պահմտոցի խաղալն ինչ է թեկուզ կարճ ժամանակով: Նրանց թիկունքին երբեք ոչ ոք չի կանգնել: Էնքան հյուծված են եղել, որ սովամահությունից հազիվ են փրկվել, ու էդ ամենը դաժան արհամարհող հարևանների աչքի առաջ: Էլ չասեմ, որ իմ իմացած Կարենների մամաներն անգամ չեն մտածել բնակության վայրը գոնե ժամանակավոր փոխելու ու էդպես էրեխեքի համար գոնե կարճ ժամանակով նորմալ լինելու իլյուզիա ստեղծելու մասին: Իրականությունը այ սա է, Արէա ջան: Այ էս իրականությունը ես պատմվածք չէի կարող դարձնել: Առավել ևս դրա վերաբերյալ հատուկ ընդգծված վերաբերմունք ցուցաբերել: Առանց այդ էլ պատմվածքում էդ իրականության շատ մեղմ տարբերակը շարադրելու ընթացքում անընդհատ մտածում էի, որ կեղծում եմ: Դրան գումարած իմ վերաբերմունքը ներկայացնելը ավելի անկարևոր կլիներ, երբ տեսել եմ մի ամբողջ շենքի, թաղամասի իրական վերաբերմունքը:
Նույնիսկ այսօր մեզանից քանի՞սը ունեն վերջնական ձևավորված կարծիք, մոտեցում, վերաբերմունք այս հարցի շուրջ: Գրեթե վստահ կարող եմ ասել՝ քչերը:
Այսօրվա իրականության երևակայական հանգուցալուծո՞ւմ է պահանջում գրականությունը: Չգիտեմ: Ես միայն գրական մրցույթի մասնակցելու հավես ունեցող մեկն եմ, որն էդքան էլ բան չի հասկանում գրելուց ու գրականությունից: Ես փորձել եմ պատմվածքում միայն ցույց տալ ու ընթերցողին դրանով խնդրել, որ գոնե մի պահ վերանայի այս հարցը:
Մյուս իրականությունը Գևորգն ու իր ընտանիքն է: Նմանատիպ ու շատ ավելի դաժան վարքագիծ ունեցող երեխա դաստիարակող ընտանիքը իր պատճառահետևանքային բարդ կապերով Գևորգի կերպարի շնորհիվ կարող էի Կարենից ոչ պակաս ՛՛կեղտ՛՛ ջրի երես հանել:
Բայց քանի որ շեշտը Կարենի վրա է դրված՝ ավել չշարունակեմ:
Ասեմ միայն գիտեմ, որ ես չունեմ ոչ նորմալ գրելաոճ, ոչ տեխնիկա, ոչ փորձ, որ կարողնայի այնպես շարադրել, որ ինձ հուզող այս թեման ավելի լավ ընկալելի լիներ: Ու իսկապես շատ շնորհակալ եմ ձեր կարծիքների համար:
Իսկ ինչ վերաբերվում է կաչաղակներին: Կարենենք ինչի՞ հերթական անգամ հեռացան: Ճնշումից: Հարևանությունը, հատկապես հարևան կանայք կարծում եմ իմանալով Գևորգի հոր ու Կարենի մոր հարաբերության մասին ավելի զգոնացան ու ամեն ինչ արեցին, որ նրանց վտարեն այդտեղից: Չարից փորձանքից հեռու էլի:
Նմանատիպ կանայք ինձ մոտ միշտ ասոցացվում են կաչաղակների հետ:Կարենին ճանապարհելիս պատշգամբներում հենց նրանց տեսավ Մարին:
Ինչ էլ մի փոքր անդրադարձա: Կներեք, որ էսքան երկարացրեցի :oy:
Համ էլ ապրեք դուք :):
Էլա Վիա ջան, եթե իրակաբնությունը սա ա, ինչի՞ ես պարզունակացրել, կարգավորել ու դեռ sugar coat արել… ինչու՞ իրական խնդրին մի անգամից չես գնացել… երեխաների վիճակը հասկանալով կարելի էր նաև անբարոյական ծնողին էլ մոտենալ հասկանալու տեսանկյունից…
դու խնդիրդ գերպազունակեցրել ես ու դարձրել պատմվածք…
եթե դու խնդիր ես դրել հասարակական չարիքի խնդիր առաջ քաշել, ապա ստեղծագործական վավերագրությունն ավելի հարմար ժանր կլիներ
ես պարզեցումներին ու ժեղումներին դեմ չեմ, դեմ չեմ նաև չափազանցումներին, բայց երբ դրանք աղավաղում են կամ ասեմ անիրական են դառնում, դրանից տեքստը տուժում ա, դառնում ա սարքովի…
StrangeLittleGirl
20.10.2013, 23:19
Հա, մի քիչ էլ իմ գործից խոսեմ էլի :)) Քանի որ սաղ միանգամից ջոկել էին, որ ես եմ, ոնց հասկացա, շատ չէին քլնգել: Բայց շատ հետաքրքիր էր երկու արմատապես իրարից տարբերվող, իրար հակասող կարծիքներ կարդալը :)) Մեկը դժգոհեց չորությունից, մյուսը` սենտիմենտալությունից: Խոխմ էր:
Sambitbaba
21.10.2013, 01:34
Էլա Վիա ջան, եթե իրակաբնությունը սա ա, ինչի՞ ես պարզունակացրել, կարգավորել ու դեռ sugar coat արել… ինչու՞ իրական խնդրին մի անգամից չես գնացել… երեխաների վիճակը հասկանալով կարելի էր նաև անբարոյական ծնողին էլ մոտենալ հասկանալու տեսանկյունից…
դու խնդիրդ գերպազունակեցրել ես ու դարձրել պատմվածք…
եթե դու խնդիր ես դրել հասարակական չարիքի խնդիր առաջ քաշել, ապա ստեղծագործական վավերագրությունն ավելի հարմար ժանր կլիներ
ես պարզեցումներին ու ժեղումներին դեմ չեմ, դեմ չեմ նաև չափազանցումներին, բայց երբ դրանք աղավաղում են կամ ասեմ անիրական են դառնում, դրանից տեքստը տուժում ա, դառնում ա սարքովի…
Ես, օրինակ, ոչ պարզունակ մի բան տեսա այստեղ, ոչ անիրական, ոչ էլ սարքովի, Մեֆ ջան…
Անբարոյական ծնողին էլ, իհարկե, կարելի էր մոտենալ. կարելի էր մի երկու հատ էլ հարբած սիրեկան ավելացնել… Բայց կարելի էր նաև չանել այդ ամենն ու Վեյը որոշեց չանել, և ինչպես հասկանում եմ, ոչ այն պատճառով, որ ֆանտազիան ու հմտությունը կամ ինֆորմացիան չհերիքեցին, - ոչ, ուղղալի նա հարմար գտավ նույնիսկ նման թեման մատուցել իր սեփական ոճի մեջ, չդավաճանելով ինքն իրեն:
Եվ հետո, ի՞նչ պարտադիր է, որ մարմնավաճառը նաև անասուն լինի… Աստված գիտի, թե մարդու գլխով ինչեր կարող է անցնել՝ առավել ևս մեր օրերում, - ինչը կստիպի նրան այդ ծայրահեղ վիճակին հասնել: Ինչևէ, նրա անասնությունից խոսելուց առաջ պետք է խոսել շրջապատող միջավայրի անբարոյականությունից, որը, արդեն իսկ դճբախտ կարեններին օգնության ձեռք մեկնելու փոխարեն՝ ավելի է մեկուսանցում նրանց շրջապատից ու մատնում է միայնության: Ինձ շատ էլ համոզեց Վեյի ներկայացրած մթնոլորտը:
Way ջան, ասել եմ, էլի։
Ես սենց թեմաների, սենց իրավիճակների նկատմամբ խորը ընդգծված բացասական վերաբերմունք ունեմ։ Ես կնախընտրեի չլինեին սենց թեմաներով գործեր էս տեսքով։ Հիմա շատերի մոտ անզուսպ ցանկություն ա առաջանալու դեմքիս թռնելու, բայց դե բան չկա, ես որևէ բանի մասին կարծիք հայտնելուց առաջ ուրիշների դիրքորոշումը հաշվի առնելու խնդիր չունեմ։
Դիանա գրիգորյանի մասին. նորմալ սերիալներում բացադական հերոսին վերջում մի վատ բան անում են, զգում ես որ հեղինակն էլ ա բացասական տրամադրված էդ արարքի, կերպարի նկատմամբ, դիանա գրիգորյանի մոտ սաղ իրար մորթում են, բացասականը էն մյուս բացասականին, դրականը քրոջը, էն մյուս դրականը հարևանի տղուն, բան, ու սենց իրար մորթելով էլ վերջանում ա, առանց որևէ լուծում տալու։ Ու բոլոր հարցերին էլի պատասխանում ա, որ իրականում ամեն ինչ հենց տենց ու մի բան էլ ավելի դաժան ա։
Էս իմ կարծիքն ա, ու ոնց որ երևաց բացառություն ա, ընենց որ նեղվելու պատճառ չունես։
E-la Via
21.10.2013, 11:34
Էլա Վիա ջան, եթե իրակաբնությունը սա ա, ինչի՞ ես պարզունակացրել, կարգավորել ու դեռ sugar coat արել… ինչու՞ իրական խնդրին մի անգամից չես գնացել… երեխաների վիճակը հասկանալով կարելի էր նաև անբարոյական ծնողին էլ մոտենալ հասկանալու տեսանկյունից…
դու խնդիրդ գերպազունակեցրել ես ու դարձրել պատմվածք…
եթե դու խնդիր ես դրել հասարակական չարիքի խնդիր առաջ քաշել, ապա ստեղծագործական վավերագրությունն ավելի հարմար ժանր կլիներ
ես պարզեցումներին ու ժեղումներին դեմ չեմ, դեմ չեմ նաև չափազանցումներին, բայց երբ դրանք աղավաղում են կամ ասեմ անիրական են դառնում, դրանից տեքստը տուժում ա, դառնում ա սարքովի…
Մեֆ, ստեղծագործական վավերագրության մի փորձ ունեմ ու Կարենը գրելուց առաջ էլ պատրստվում էի էդ ժանրի շնչով գրել, բայց չստացվեց: Մտադրվել էի մի բան գրեի, բայց երբ նստեցի թղթի առաջ, պատկերները լրիվ այլ ուղությամբ տարան: Ու, ճիշտն ասած, դա ինձ դուր եկավ: Բայց մեկ է, ոնց վերևում ասեցի, ես էլ եմ արհեստականություն զգում ու դա կարծում եմ երեխեքի մաշկի մեջ լավ չմտնելուց ու դրանով երկխոսությունները ոչ էնքան հաջող կառուցելուց էր:
Տեսնենք գլելու մյուս փորձից ինչ դուրս կգա:
Իսկ ինչ վերաբերվում է անբարոյական կնոջը հասկանալուն... Դե իհարկե կարելի է: Մարդու պահվածքում չկա էնպիսի բան, որ ցանկության դեպքում չկարողանամ հասկանալ ու նույնիսկ արդարացնել, որովհետև ամեն ինչին միանշանակ չեմ կարողանում մոտենալ: Ուղղակի պատմվածքում չանդրադարձա դրան:
E-la Via
21.10.2013, 11:51
Way ջան, ասել եմ, էլի։
Ես սենց թեմաների, սենց իրավիճակների նկատմամբ խորը ընդգծված բացասական վերաբերմունք ունեմ։ Ես կնախընտրեի չլինեին սենց թեմաներով գործեր էս տեսքով։ Հիմա շատերի մոտ անզուսպ ցանկություն ա առաջանալու դեմքիս թռնելու, բայց դե բան չկա, ես որևէ բանի մասին կարծիք հայտնելուց առաջ ուրիշների դիրքորոշումը հաշվի առնելու խնդիր չունեմ։
Դիանա գրիգորյանի մասին. նորմալ սերիալներում բացադական հերոսին վերջում մի վատ բան անում են, զգում ես որ հեղինակն էլ ա բացասական տրամադրված էդ արարքի, կերպարի նկատմամբ, դիանա գրիգորյանի մոտ սաղ իրար մորթում են, բացասականը էն մյուս բացասականին, դրականը քրոջը, էն մյուս դրականը հարևանի տղուն, բան, ու սենց իրար մորթելով էլ վերջանում ա, առանց որևէ լուծում տալու։ Ու բոլոր հարցերին էլի պատասխանում ա, որ իրականում ամեն ինչ հենց տենց ու մի բան էլ ավելի դաժան ա։
Էս իմ կարծիքն ա, ու ոնց որ երևաց բացառություն ա, ընենց որ նեղվելու պատճառ չունես։
Ասում են , չէ՞, մարդ դիմացինի մեջ ամենից շատ տանել չի կարողանում էն ամենը, ինչ իր մեջ էլ ա խորը թաքնված տեսնում ու աշխատում ա դա նկատելու չտա: Երևի էս էր, որ իմ մոտ գործեց…
Դե լավ , հերիք դրամատիկացնեմ, իրականում էդ ՛՛խոցվածությունը՛՛ կատակ էր, Արէա ջան: Էդ մեկնաբանությունդ կարդալուց, երբ գլուխս բարձրացրեցի ու հայելում տեսա դեմքիս արտահայտությունը, մի կարգին ծիծաղեցի իմ վրա: Հավատա, խնդալու բան էր:):
Քո տեսակետն էլ հասկանում եմ:
Հուսով եմ, երբ նոր մի բան էլ գրեմ ու դու դա կարդաս, նույնքան անկեղծ կլինես կարծիքդ արտահայտելիս:
impression
21.10.2013, 11:51
Շնորհակալություն մասնակիցներին, բոլոր նրանց, ովքեր եկել էին Պրոցես նշված օրը նշված ժամին, շնորհավորում ենք Բյուրին, ով դարձավ հաղթողը. և հայտնում ենք, որ Բյուրը Պորցեսում ունի անվանական քարտ, որի վրա կա որոշակի գումար, ու նա կարող է օգտվել իր քարտից մինչև վրայի գումարի մարումը:
Շնորհավոր, մերսի, հուսանք՝ հաջորդ մրցույթներին ավելի շատ մարդիկ կմասնակցեն, ու ավելի շատ մարդիկ կներկայանան օֆֆլայն հանդիպմանը:
Alphaone
21.10.2013, 13:34
Բյուր, դավայ մի օր գնանք պրոցես խմելու, խմած ժամանակ դու աննախադեպ շանս կունենաս իմ քիթը ցցած տեսակին ճանաչելու ու կարանք լի՜քը խոսենք գրականությունից, ինչն ակումբի հանդիպումների ժամանակ չի ստացվի, քանի որ տպավորությունները հեղեղում են :)
StrangeLittleGirl
21.10.2013, 13:37
Բյուր, դավայ մի օր գնանք պրոցես խմելու, խմած ժամանակ դու աննախադեպ շանս կունենաս իմ քիթը ցցած տեսակին ճանաչելու ու կարանք լի՜քը խոսենք գրականությունից, ինչն ակումբի հանդիպումների ժամանակ չի ստացվի, քանի որ տպավորությունները հեղեղում են :)
Շատ լավ :)) Ես կարող եմ նույնիսկ քեզ հյուրասիրել իմ մրցանակով: Ի վերջո, երկրորդ տեղն ես գրավել :)
Alphaone
21.10.2013, 13:39
Շատ լավ :)) Ես կարող եմ նույնիսկ քեզ հյուրասիրել իմ մրցանակով: Ի վերջո, երկրորդ տեղն ես գրավել :)
Անցա PM պայմանավորվելու :D
StrangeLittleGirl
21.10.2013, 13:44
Ու համ էլ մի հատ ստեղ պաշտոնապես շնորհակալություն ասեմ Պրոցեսին էս մրցույթը հովանավորելու համար: Պրոցեսի ոտքը խերով լինի ակումբ, հենց էկավ, հաղթեցի :D
Ու համ էլ մի հատ ստեղ պաշտոնապես շնորհակալություն ասեմ Պրոցեսին էս մրցույթը հովանավորելու համար: Պրոցեսի ոտքը խերով լինի ակումբ, հենց էկավ, հաղթեցի :D
Դե էլ մի, դու էլի էիր հաղթել:
Շնորհավոր։ Ապրեն բոլոր մասնակիցները, որ մասնակցել էին, մենք էլ կարդացինք ու անուն կպցրեցինք :)