Baltazar
07.09.2013, 04:26
Վաշխառու Սաքոն՝ հիսուննանց կարճահասակ այդ տղամարդը, գնացել էր իր "հարկերը" հավաքելու: Մռայլ ու քարուքանդ փողոց էր` լի հավաբներ հիշեցնող
սեփական տներով: Այստեղ էր բնակվում իր գերիներից մեկը`Միշան, ով զբաղվում էր հագուստի առևտրով և ուներ երեք զավակ, որոնցից երկուսն
ուսանող էին: Միշան վերջին երեք օրը չէր պատասխանել Սաքոյի զանգերին: Երեք օր է՝ տոկոսն ուշացնում էր: Փորձառու տոկոսով փող տվող Սաքոն էլ , ինչպես նման դեպքերում սովոր է անել, որոշել էր գնալ իր պարտապանի տուն և պրոֆիլակտիկ ահաբեկել նրան և նրա ընտանիքի անդամներին վաղուց անգիր արված սարսափազդու սպառնալիքներով: Շոգ էր: Սաքոն թաշկինակով շարունակ սրբում էր իր քրտնած ճակատն ու ճաղատ գլուխը: Նա իրեն ահավոր վատ էր զգում. ուժեղ գլխապտույտ ուներ, թուլություն էր զգում , անհանգիստ էր , իսկ ոտքերը մի տեսակ չէին ենթարկվում: Սաքոն առողջական խնդիրներ ուներ. նրա արյան մեջ շաքարի պարունակությունն այքան բարձր էր, որ ինսուլին էր սրսկվում: Նա չէր հասկանում իր այդքան վատ ինքնազգացողության պատճառը, քանի որ կարծում էր, որ ժամանակին կատարել էր սրսկումը: Ծայրահեղ դեպքերի համար նա իր գրպանում ինսուլիով լցված ներարկիչ էր պահում :Նա գտավ Միշայի տունը, թաշկինակով սրբեց իր քրտնած ակնոցները , կկոցեց աչքերը և ,ծանր քայլերով մոտենալով դռանը, սեղմեց զանգի կոճակը: Սաքոն արդեն ուշագնաց էր լինում: Նրան թվում էր, թե ուր որ է կմեռնի: Նա ուզում էր փախնել այդ աղքատների թաղամասից, հասնել տուն ու շտապօգնություն կանչել: Բայց չէ. նա հասել էր Միշայի դուռը և պետք է պահանջեր իր տոկոսները: Միշան կնոջ և դստեր հետ տանն էր: Միշան սպասում էր, որ այդ անաստվածն անպայման գալու է և կռիվ տալու իր տոկոսների համար: Նա տանեցիներին ձեռքերով հասկացրեց, որ լռեն ու դուռը չբացեն, որպեսզի Սաքոն կարծի՝ իրենք տանը չեն և հեռանա: Սաքոն չէր հանգստանում և ագահորեն սեղմում էր դռան զանգը՝ խռպոտ ձայնով ու կարծես վերջին ուժերով բղավելով.
- Միշիկ բաց: գիտեմ , որ տանն ես: Վերջը քո սրիկայությունն արեցիր. ինձ քաշեցիր: Հիմա էն գեներալը կատաղել ա ու իրա փողն ա ուզում: Դրանք էլ գիտես՝ ինչ մարդիկ են ու ինչի են ընդունակ: Էս ա՞ իմ լավության պատասխանը: Որ ասեմ մեջն օգուտ ունենայի... Քո պատճառով փորձանքի մեջ ընկա:
Ընտանիքիդ մասին մտածի ...
Իհարկե, ոչ մի գեներալ էր չկար: Սաքոն պրոֆեսիոնալ վաշխառու էր. իր անձնական փողերն էր տոկոսով տալիս և մի քանի լեգենդ ուներ պահած խեղճ մարդկանց վախեցնելու համար : Իսկ Միշան էլ փող չուներ. նրա գործերը վատ էին: Ստիպված թաքնվում էր Սաքոյից:
- Միշիկ ,- խեղդվող ձայնով ասաց Սաքոն և հիշեց, որ առավոտյան մոռացել է ինսուլին սրսկվել:
Նա արդեն հոգեվարքի մեջ էր իրեն զգում: Ծնկները ծալվում էին, մարմնով դող էր անցնում: Նա ձեռքը տարավ գրպանը, որ հանի ինսուլինով լի ներարկիչը: Սակայն, երբ այն իր ձեռքերում էր, նա վայր ընկավ, իսկ սրվակը հայտնվեց նրանից մի քանի մետր հեռավորության վրա՝ փոքրիկ դույլի կողքին: Սաքոն չէր կարողանում շարժվել: Նա շատ էր վախենում մեռնելուց: Փորձում էր ամեն կերպ ձգվել դեպի ներարկիչը, բայց այն բավական հեռու էր : Վերջին ուժերով ձայն տվեց Միշային, որպեսզի նա օգնության հասնի.
- Միշիկ, հասի, մեռնում եմ:
Միշան և իր դուստրն ու կինը լսեցին այդ օգնության կանչերը: Կինը տեղից վեր կացավ: Միշան նրան կանգնեցրեց՝ ասելով.
- Նստեք, չշարժվեք: Թող այ տենց սատկի վաշխառու շունը, թե չէ մի օր մեր գլուխը կուտի:
Հասկանալով , որ Միշայենց տանից արձագանք չկա, Սաքոն մի կերպ գրպանից հանեց բջջայինը և սկսեց հերթով զանգել իր ծանոթներին: Ոչ ոք չէր պատասխանում նրա զանգերին: Բոլորը կարծում էին, որ նա զանգել է տոկոսները ուզելու և չէին պատասխանում: Չէր պատասխանում նույնիսկ նրա եղբայրը:
Այդպես ձեռքերը պարզած դեպի ներարկիչը՝ նա մտովի պատրաստվել էր վերանալ աշխարհից, երբ հրաշք տեղի ունեցավ. մի հնգամյա փոքրիկ՝ կատվի ձագը ձեռքին, մոտեցավ ներարկիչին, կռացավ, վերցրեց այն և տվեց պառկած Սաքոյին: Սաքոն մի կերպ իր մեջ ուժ գտավ և ինքն իրեն ներարկում կատարեց: Փոքրիկը լուռ հետևում էր տարօրինակ տղամարդու գործողություններին: Սաքոն մի որոշ ժամանակ պառկած մնաց՝ քիչ-քիչ վերադառնալով կյանք: Երբ զգաց, որ վտանգը նահաջել է, նա վեր կացավ, քաշեց փոքրիկի թշից ու ասաց.
- Պստո, դու հենց նոր կյանքս փրկեցիր: Ապրես: Էս վերցրու ու գնա ընկերներիդ հետ լավ ժամանակ անցկացրա:
Սաքոն երեխային տվեց հարյուրդոլլարանոց: Երեխան զարմացած վերցրեց այն ու հեռացավ ընկերների մոտ: Սաքոն ակնդետ հայացքով նայում էր երեխային: Նա տեսավ, թե ինչպես փոքրիկը մոտեցավ իր ընկերներին, որոնք գնդակով խաղում էին: Իրեն փրկած փոքրիկը թղթադրամից ինքնաթիռ պատրաստեց և նետեց ընկերների ուղղությամբ: Երեխաներից ոչ մեկին այդ ինքնաթիռը չհետաքրքրեց . նրանք զբաղված էին իրենց համար ավելի հետաքրքիր խաղով: Նրանք երբեք հարյուրդոլլարանոց չէին տեսել ...
սեփական տներով: Այստեղ էր բնակվում իր գերիներից մեկը`Միշան, ով զբաղվում էր հագուստի առևտրով և ուներ երեք զավակ, որոնցից երկուսն
ուսանող էին: Միշան վերջին երեք օրը չէր պատասխանել Սաքոյի զանգերին: Երեք օր է՝ տոկոսն ուշացնում էր: Փորձառու տոկոսով փող տվող Սաքոն էլ , ինչպես նման դեպքերում սովոր է անել, որոշել էր գնալ իր պարտապանի տուն և պրոֆիլակտիկ ահաբեկել նրան և նրա ընտանիքի անդամներին վաղուց անգիր արված սարսափազդու սպառնալիքներով: Շոգ էր: Սաքոն թաշկինակով շարունակ սրբում էր իր քրտնած ճակատն ու ճաղատ գլուխը: Նա իրեն ահավոր վատ էր զգում. ուժեղ գլխապտույտ ուներ, թուլություն էր զգում , անհանգիստ էր , իսկ ոտքերը մի տեսակ չէին ենթարկվում: Սաքոն առողջական խնդիրներ ուներ. նրա արյան մեջ շաքարի պարունակությունն այքան բարձր էր, որ ինսուլին էր սրսկվում: Նա չէր հասկանում իր այդքան վատ ինքնազգացողության պատճառը, քանի որ կարծում էր, որ ժամանակին կատարել էր սրսկումը: Ծայրահեղ դեպքերի համար նա իր գրպանում ինսուլիով լցված ներարկիչ էր պահում :Նա գտավ Միշայի տունը, թաշկինակով սրբեց իր քրտնած ակնոցները , կկոցեց աչքերը և ,ծանր քայլերով մոտենալով դռանը, սեղմեց զանգի կոճակը: Սաքոն արդեն ուշագնաց էր լինում: Նրան թվում էր, թե ուր որ է կմեռնի: Նա ուզում էր փախնել այդ աղքատների թաղամասից, հասնել տուն ու շտապօգնություն կանչել: Բայց չէ. նա հասել էր Միշայի դուռը և պետք է պահանջեր իր տոկոսները: Միշան կնոջ և դստեր հետ տանն էր: Միշան սպասում էր, որ այդ անաստվածն անպայման գալու է և կռիվ տալու իր տոկոսների համար: Նա տանեցիներին ձեռքերով հասկացրեց, որ լռեն ու դուռը չբացեն, որպեսզի Սաքոն կարծի՝ իրենք տանը չեն և հեռանա: Սաքոն չէր հանգստանում և ագահորեն սեղմում էր դռան զանգը՝ խռպոտ ձայնով ու կարծես վերջին ուժերով բղավելով.
- Միշիկ բաց: գիտեմ , որ տանն ես: Վերջը քո սրիկայությունն արեցիր. ինձ քաշեցիր: Հիմա էն գեներալը կատաղել ա ու իրա փողն ա ուզում: Դրանք էլ գիտես՝ ինչ մարդիկ են ու ինչի են ընդունակ: Էս ա՞ իմ լավության պատասխանը: Որ ասեմ մեջն օգուտ ունենայի... Քո պատճառով փորձանքի մեջ ընկա:
Ընտանիքիդ մասին մտածի ...
Իհարկե, ոչ մի գեներալ էր չկար: Սաքոն պրոֆեսիոնալ վաշխառու էր. իր անձնական փողերն էր տոկոսով տալիս և մի քանի լեգենդ ուներ պահած խեղճ մարդկանց վախեցնելու համար : Իսկ Միշան էլ փող չուներ. նրա գործերը վատ էին: Ստիպված թաքնվում էր Սաքոյից:
- Միշիկ ,- խեղդվող ձայնով ասաց Սաքոն և հիշեց, որ առավոտյան մոռացել է ինսուլին սրսկվել:
Նա արդեն հոգեվարքի մեջ էր իրեն զգում: Ծնկները ծալվում էին, մարմնով դող էր անցնում: Նա ձեռքը տարավ գրպանը, որ հանի ինսուլինով լի ներարկիչը: Սակայն, երբ այն իր ձեռքերում էր, նա վայր ընկավ, իսկ սրվակը հայտնվեց նրանից մի քանի մետր հեռավորության վրա՝ փոքրիկ դույլի կողքին: Սաքոն չէր կարողանում շարժվել: Նա շատ էր վախենում մեռնելուց: Փորձում էր ամեն կերպ ձգվել դեպի ներարկիչը, բայց այն բավական հեռու էր : Վերջին ուժերով ձայն տվեց Միշային, որպեսզի նա օգնության հասնի.
- Միշիկ, հասի, մեռնում եմ:
Միշան և իր դուստրն ու կինը լսեցին այդ օգնության կանչերը: Կինը տեղից վեր կացավ: Միշան նրան կանգնեցրեց՝ ասելով.
- Նստեք, չշարժվեք: Թող այ տենց սատկի վաշխառու շունը, թե չէ մի օր մեր գլուխը կուտի:
Հասկանալով , որ Միշայենց տանից արձագանք չկա, Սաքոն մի կերպ գրպանից հանեց բջջայինը և սկսեց հերթով զանգել իր ծանոթներին: Ոչ ոք չէր պատասխանում նրա զանգերին: Բոլորը կարծում էին, որ նա զանգել է տոկոսները ուզելու և չէին պատասխանում: Չէր պատասխանում նույնիսկ նրա եղբայրը:
Այդպես ձեռքերը պարզած դեպի ներարկիչը՝ նա մտովի պատրաստվել էր վերանալ աշխարհից, երբ հրաշք տեղի ունեցավ. մի հնգամյա փոքրիկ՝ կատվի ձագը ձեռքին, մոտեցավ ներարկիչին, կռացավ, վերցրեց այն և տվեց պառկած Սաքոյին: Սաքոն մի կերպ իր մեջ ուժ գտավ և ինքն իրեն ներարկում կատարեց: Փոքրիկը լուռ հետևում էր տարօրինակ տղամարդու գործողություններին: Սաքոն մի որոշ ժամանակ պառկած մնաց՝ քիչ-քիչ վերադառնալով կյանք: Երբ զգաց, որ վտանգը նահաջել է, նա վեր կացավ, քաշեց փոքրիկի թշից ու ասաց.
- Պստո, դու հենց նոր կյանքս փրկեցիր: Ապրես: Էս վերցրու ու գնա ընկերներիդ հետ լավ ժամանակ անցկացրա:
Սաքոն երեխային տվեց հարյուրդոլլարանոց: Երեխան զարմացած վերցրեց այն ու հեռացավ ընկերների մոտ: Սաքոն ակնդետ հայացքով նայում էր երեխային: Նա տեսավ, թե ինչպես փոքրիկը մոտեցավ իր ընկերներին, որոնք գնդակով խաղում էին: Իրեն փրկած փոքրիկը թղթադրամից ինքնաթիռ պատրաստեց և նետեց ընկերների ուղղությամբ: Երեխաներից ոչ մեկին այդ ինքնաթիռը չհետաքրքրեց . նրանք զբաղված էին իրենց համար ավելի հետաքրքիր խաղով: Նրանք երբեք հարյուրդոլլարանոց չէին տեսել ...