PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Արձակ. Ստեղծագործական մրցույթ. Կարճ պատմվածք (Քվեարկություն և քննարկում)



Էջեր : [1] 2 3

Վոլտերա
31.08.2013, 17:02
Քվեարկության պայմանները


Ստեղծագործությունները տեղադրվում են առանց հեղինակների նշման, «Տարբերակ N. Ստեղծագործության վերնագիր» վերնագրով, որոնք էլ լինելու են քվեարկության ընտրության կետերը,
Քվեարկությունը տևելու է 6 օր,
Ստեղծագործությունների հեղինակները կարող են քվեարկել նաև սեփական տարբերակի օգտին՝ գուշակության փուլում իրենց վրայից կասկածը հանելու տակտիկական նկատառումով, սակայն արդյունքների վերջնական ամփոփման ժամանակ այդ ձայները չեն հաշվելու,
Քվեարկության 6 օրերի ընթացքում կարելի է թե՛ քննարկել ստեղծագործությունները, թե՛ փորձել գուշակել հեղինակներին,
Ստեղծագործության հեղինակներն ինքնաբացահայտվելու իրավունք չունեն,
Քվեարկությունը բազմակի է, կարելի է քվեարկել մեկից ավելի հավանած տարբերակների օգտին, սակայն դա պետք է արվի միաժամանակ: Գրառման տեսքով քվեները չեն հաշվելու,
Քվեարկությունը բաց է, բոլորը տեսնելու են, թե ով որ տարբերակի օգտին է քվեարկել,
6 օր անց, քվեարկության ավարտից հետո կհայատարարվեն հեղինակները:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:08
Տարբերակ 1.
<<Փրկիչը>>

Ամենօրյա զբոսանքի ժամանակ նկատեց տղաների մոտեցող խմբին: Նրանց ծիծաղից, դեմքերի արտահայտությունից վտանգ զգաց: Չգիտեր՝ միայնակ կարո՞ղ է պաշտպանել աղջիկներին, բայց այլ ելք չկար. տան միակ տղան էր: Գլուխը հպարտ ցցեց ու ֆշշացրեց, աչքերը նեղացան, սկսեց սպառնալից, բայց դանդաղ քայլել դեպի անծանոթները: Չգիտեր, թե ինչ կլինի. կա՛մ իր տեսքը կծիծաղեցնի եկող խմբին, կա՛մ էլ... ամեն դեպքում կհասցներ գոնե մի քանիսի հախից գալ: Վստահ էր իր ուժերին: Վճռականությու՞նը տեսան, թե՞ ինչ՝ չիմացավ, բայց սրանց դեմքին ծիծաղն աստիճանաբար սառեց ու իբր անտարբեր հեռանան՝ վախկոտի նման հետևից ծաղրական արտահայտություններ նետելով: Նայեց քույրերին, որոնք հանգիստ զբոսնում էին, երևի այդպես էլ չէին հասկացել, թե ինչ է կատարվել:

Սա առաջին դեպքը չէր, որ փրկում էր: Ժպտաց: Քույրերի հանգիստ զբոսանքն անասելի հաճելի էր: Բայց սրտում, այնուամենայնիվ, ինչ-որ տարօրինակ անհանգստություն կար:

Երեկոյան Վարդգեսը մտավ գոմ ու ընտրեց սագերից մեկին: Հյուրեր ունեին, որոնց վաղուց սագի խորոված էր խոստացել:

Երբ Վարդգեսը նոր էր մտել, ինքը հանգիստ մնաց տեղում, որովհետև սա միշտ էլ գալիս էր, իրենց կերակրում: Բայց երբ տեսավ, որ սագը ձեռքին ուզում է հեռանալ, հասկացավ, թե ինչ է եղել: Գլուխը ցցեց ու ֆշշացրեց, աչքերը նեղացան, սպառնալից քայլեց Վարդգեսի կողմը: Ուշ էր: Չհասցրեց: Վարդգեսն արդեն դրսից փակում էր դուռը:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:10
Տարբերակ 2.
Լռություն, լռություն, լռությո՜ւն...

Վթար էր: Լռությունն այնքան արագ իջավ, որ միանգամից անգամ չհասկացավ` ինչ է կատարվում: Համակարգչի միալար գվվոցը լռեց: Որքա՜ն հաճելի էր: Հորանջեց, ձգվեց, որոշեց սուրճ խմել. ՙԱչքի չափով՚ լցրած լուծվող սուրճ, հետո տաք ջուր, հետևաբար էլեկտրական թեյնիկ: Էլեկտրակա՜ն: Մտքում հայհոյեց, երևի...
- Դու էլ լույս չունես,- ինչ որ մեկի գլուխը երևաց դռան արանքում:
- Հը՞,- կրկին հորանջեց:
- Լույսերը կտրել են, չգիտեմ երբ կտան, չգնա՞նք տուն:
- Չէ, ի՞նչ տուն: Գործերը կիսատ են, հեսա զանգեմ, տեսնեմ երբ կտան:
- Իսկ եթե ընդհանրապես չտա՞ն:
- Ո՞նց չեն տա: Հեսա զանգեմ:
- Չէ, խոսքն էսօրվա մասին չի, պատկերացրու էլ ընդհանրապես լույս չտան, վերջ, էներգիան կտրվել ա, ամեն տեղ, աշխարհով մեկ...
-Ի...իիիի՞նչ........

Վոլտերա
31.08.2013, 17:10
Տարբերակ 3.
60 վայրկյան

Առաջին րոպե. հասարակ մի ընտանիքում ծնվեց նա՝ Լուի Արկադիո Պեսսեն, մի մանուկ, որն ինքն էլ պիտի հասարակ ու սովորական դառնար, ինչպես իր ընտանիքն է: Մայրը նրան է նայում արցունքների միջից. մի հայացքով նրան պահեց,մեծացրեց և աչքերը փակեց:
Երկրորդ րոպե.նա ստացավ իր առաջին աշխատավարձը: Գնում է ուրախանալու և մեկ օրում վատնելու ամբողջ 15 տարիների և մեկ ամսվա վաստակը: Ինչ հպարտությամբ է նա դա անում: Ընկերների մոտ պիտի գլուխ գովա. -Աշխատավարձ եմ ստացել: Նրա անգործ ընկերներին չի հետաքրքրի ձևը,այլ կհետաքրքրի չափը, և այն, որ այսօր պիտի կուշտ սնվեն: Արկադիոն դա չի նկատի:
Երրորդ րոպե.սպիտակ պատեր,սրտխառնոց առաջոցնող դեղերի հոտ, լարվածություն, սրտի ծակոց՝ դեմքը գամած դռանը: Արկադիոն սպասում է բժշկի հայտնվելուն, ամեն մի սպիտակ խալաթավորի տեսնելուն պես նա վեր է թռչում: -Շնորհավորում եմ: Դուք տղա եք ունեցել:
Չորրորդ րոպե. -Պապի՜կ: -Արկադիո,տես պապիկը քեզ ինչ է նվիրում: Արկադիոն վերցրեց ուղղանկյունաձև փաթեթը և անգամ չտեսնելով՝ ինչ է ներսում, փաթաթվեց պապիկի վզին ,զառամյալ Արկադիոն լսեց իր սիրելի թոռնիկի փոքրիկ սրտի տրոփյունը: Նա զգաց ,թե ինչպես է սիրտը լցվում երջանկությամբ, արցունքերը կամքից անկախ հոսում են:
Հինգերորդ րոպե. սրտի սուր ծակոցին իմաստության րոպեն երկար էր ձգվում...

Վոլտերա
31.08.2013, 17:11
Տարբերակ 4.
Դատարկ տարա

<<Ճամփորդություն սենյակումդ նստած.մահճակալս,պատուհանս,նկարներս,բոլորը ինչ կա չկա կճամփորդեն ինձ հետ>>: Մարտինի սիրտն այդ մտքից ավելի արագ էր բաբախում: Տունը թռիչքին նախապատրաստելն այդքան էլ հաճելի գործ չէր: Նախ պետք է բացվող-փակվող ամբողջ կահույքը կողպել, ոչ մի իր չպետք է թողնել առանց հենարանի,իսկ ամենաձանձրալին՝պետք է մենակ նստել անվտանգ խցիկի մեջ՝ նախքան մյուս մոլորակ հասնելը: Մարտինին միայն դա էր վախեցնում: Նախապատրաստման ընթացքն իրեն առանձնապես չէր հետաքրքրում,նա օգտվեց անուշադրությունից եւ ամբողջ օրը թափառեց օծանելիքի ծաղիկների դաշտում: Յուղը կաթ-կաթ թափվում է թափանցիկ տարայի մեջ՝լցնելով այն գունավոր հեղուկներով: Շատ անգամներ Մարտինը հաշվել է այդ կաթիլները.ամեն ծաղկից քամում են 10 ,իսկ ամենաշատը՝ 20 կաթիլ: Մարտինի համար անհասկանալի էր դաշտից կախված ամպի գույնը`կարմիր: Ամբողջ մոլորակում նրանք փայտագույն են: Դաշտն այսօր էլ դատարկ էր: Մարտինի ձեռքին նկարած Մ տառը լուսավորվեց,դա ազդանշան էր,որ տանը նրան են կանչում: Մարտինը տուն շտապեց,կարմիր ամպերից հետո աչքերը դժվարությամբ հարմարվեցին փայտագույնին:Տուն հասնելուն պես աջ աչքին հպեց փոքրիկ օղակը եւ սկսեց պարզ տեսնել տան ամեն մի մասնիկը:
-Մարտի՛ն,ընդունիր սնունդը եւ տեղավորվիր խցիկում,- Մարտինի քայլերը լսելուն պես ականջի մեջ գտնվող կլոր սարքից լսվեց մոր ձայնը: Տան բոլոր անդամներն արդեն խցիկում էին: Նա մոտեցավ սեղանին,ընդունեց սննդային սրվակը <<մեկ ամիս>> մակագրությամբ եւ մոտեցավ արծաթափայլ արկղի նմանվող խցիկին: Նա կքնի մեկ ամիս եւ կարթնանա մյուս՝ լրիվ ուրիշ մոլորակում: Նա բացեց խցիկի դուռը, մտավ ներս,քնաբեր սարքը մեկնեց քթին եւ քնեց խցիկի փափուկ պատին հենված: Մեկ ամիս անց Մարտինին արթնացրեց հեղուկի փոփոխված բույրը: Աչքերը բացելը ոչինչ չփոխեց.ամեն ինչ սև էր: Մի քիչ տատանվեց եւ խցիկի դուռը չխկոցով ետ գնաց: Վառ,սպիտակ լույսից աչքերում սուր ծակոց զգաց, ձեռքը տարավ աչքից կախված օղակին եւ կարգավորեց լույսի աստիճանը: Ականջների սարքում սուլոց էր լսվում: Խցիկը տան մեջ չէր: Աշխատել էր <<առանձնացում>> պաշտպանական հրահանգը...

Վոլտերա
31.08.2013, 17:12
Տարբերակ 5.
Սեռաքաղց

- Էն օրը նենց սիրուն աղջիկ էի բռնել, կուկլա էր: Սաղ գիշեր չքնեցինք, մի քիչ հանգստանում էինք ու նորից...

Տղերքը նայում էին երեսի պզուկներին, հիշում իր՝ աղջիկների հետևից գցած սեռաքաղց հայացքն ու չէին հավատում: Իսկ ինքը պատմում էր, ոգևորված պատմում:

Բայց երբ գործից հետո հոգնած գնում էր տուն (բա ի՞նչ կաներ, կհոգներ ամբողջ օրն էդքան պատմություններ հնարելուց), ու տեսնում էր էլի իր 4 պատը, էլի իր չհավաքված անկողինը, էլի իր սրճեփն ու էլի իր մի կտոր հաց-պանիրը, որն աշխատելու համար այնքա՜ն մարդկանց արժանապատվության հետ էր խաղացել, ուրացել ինքն իրեն, ծեծել էր, ծաղրել, ստորացրել, կատարել շեֆերի ամենանողկալի հրամաններն անգամ:

Տանը միայն մի զբաղմունք ուներ: Միացնում էր իր՝ առանց այն էլ վատ աշխատող, ոչ հզոր համակարգիչը, որը վիրուսների պատճառով ավելի ու ավելի էր դանդաղել: Բայց մեկ է, իրեն հերիք էր, չէ՞ որ ընդամենը մի բան ուներ անելու: Իհարկե ստեղնաշարի վրա դժվար էր գտնում իրեն պետքական տառերը, որովհետև ինչ-որ հետաքրքիր ու իր համար անհասկանալի պատճառով իրեն պետք եկած տառերը ջնջվել էին ստեղների վրայից, բայց երկար փնտրելուց հետո մեկ է, հերթով գտնում էր, սկզբից P ստեղնը, հետո O (էս մեկը լավ էր, վերջում էլ պետք է գրեր), հետո R ստեղն ու վերջապես N ստեղնը: Մնացածը մկնիկով էր անում ու գտնում էր բոլոր այն կայքերը, որ իրեն պետք էին, ու վերջում երջանիկ ժպիտը պարուրում էր ամբողջ դեմքը: Ավելի մանրամասներն այսպես պատմելու չեն:

Այնպես չէր, որ ոչ մի երազանք չուներ: Ուներ: Ուզում էր հայտնի, շատ հայտնի մարդ դառնար, բայց ձևը չգիտեր, դրա համար երջանիկ ժպիտը հետո փոխվում էր տխուր ժպիտով ու սկսում էր խմել:

Հաջորդ օրն էլի աշխատանքի էր: Հագավ իր մի քիչ մաշված ոստիկանական համազգեստն ու դուրս եկավ տնից: Ուղարկեցին ակցիայի. ակտիվիստները փողոց էին փակել: Իսկ իր մտքում երեկ՝ ինտերնետում տեսած աղջիկներն ու կադրերն էին: Շրջադարձային օր էր: Չդիմացավ: Քաշքշոցի մեջ ո՞վ պետք է տեսնի, որ: Իբր պատահական՝ հետևից գրկեց դիմացի գեղեցիկ աղջկան ու, մտքում հիշելով ինտերնետի կադրերը, համբուրեց վիզը: Չգիտեր, որ մյուս երազանքն էլ իրականացավ՝ հայտնի դառնալու երազանքը: Լրագրողի տեսախցիկն ամեն ինչ ֆիքսել էր:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:31
Տարբերակ 6.
Նոկտյուրն

Թեյնիկը վաղուց բլթբլթում էր ու սուլում, բայց ոչ ոք չէր շտապում վերցնել այն վառարանի վրայից: Լիալուսնի մեղմ շողերը շոյում էին նրանց աչքերը, իսկ թեյնիկի ձայնն ու վառարանի ջերմությունը միահյուսվում էին գետակի քչքչոցին, աշնանային քամուց օրորվող ծառերի շրշյունին և հեռուներում լսվող թախծոտ ոռնոցներին՝ հաճելի թմբիր բերելով նրանց հոգնած մարմիններին: Բոլորը քնած էին:
Դավիթը սրճարանում զրուցում էր կարմիր շրջազգեստ հագած փարթամակուրծք մի գեղեցկուհու հետ: Սկզբում խոսում էին գենդերային իրավահավասարությունից, ապա զրույցի թեման, կրոնի կաղապարներով ֆիլտրվելով հասավ էվոլյուցիոն տեսությանը, քվանտային մեխանիկային, ապա՝ սև անցքերի ֆիզիկային: Դավիթը բոլոր բանավեճերում համոզիչ հաղթանակ էր տանում՝ ոչնչացնելով օրիրդի փաստարկները: Հերթը հասավ անցքերին, բայց…
Ալենը ելույթ էր ունենում մեծ բեմում. Կիթառի պարզ ակորդները չէին ստացվում, ու հանդիսատեսը դժգոհ էր, Ալենը՝ վրդովված ու հուսահատ: Հանկարծ ժամանակը կանգ առավ իրենից բացի բոլորի համար, և նրա դիմաց հանկարծ հայնտվեց նույն ինքը՝ Լյուցիֆերը, ով Ալենին առաջարկեց անսահման երկրային փառք, մեծ հարստություն ու ընտանեկան երջանկություն, եթե դրա փոխարեն նա հոգին իրեն վաճառի: Ալենը մի պահ տատանվեց, ապա համաձայնվեց. Չէ՞ որ, մտածում էր նա, հավիտյանս հավիտենից չոքեչոք ման գալն ու ողջ կոկորդով մեկ <<Ալելույա>> գոռալը քիչ բանով է տարբերվում հավերժական խարույկում այրվելուց: Նրա արյունն արդեն կաթում էր պայմանագրի ներքևում, բայց…
Գևորգը կանգնած էր տան դիմաց և պատուհանից ներս էր նայում: Սենյակում աթոռին նստած էր մայրը և մոմի լույսի տակ գուլպա էր գործում: Գևորգը չէր հասկանում, թե ինչու տանն էլեկտրականություն չկա: Սեղանին դրված էր նրա գրած վերջին նամակը՝ ստի հերթական չափաբաժնով, որտեղ ասում էր, թե իր հետ ամեն ինչ լավ է, և ոչ մի խնդիր չունի: Սակայն եղանակի ցրտելու մասին նրա ակնարկն աննկատ չէր մնացել: Շուտով պատրույգը սկսեց թրթռալ, և մոմը հանգավ, բայց Գևորգը տեսնում էր, որ մայրը շարունակում է գործել: Նա փորձեց ծեծել պատուհանը, ապա՝ դուռը և գոռալ, բայց ձեռքերն ասես փետուրից լինեին, իսկ ձայնը կորել էր: Վերջապես, նրան թվաց, թե մայրը նկատեց իրեն և շարժվեց դեպի դուռը, բայց…
Բայց երեքի քունն ու կյանքն էլ ընդհատեց թշնամու նռնակը, որը պայթեց հենց բլինդաժում: Հաջորդ օրը լրատվամիջոցները հայտնում էին. <<Երեկ գիշերը հանրապետության սահմանային հենակետերից մեկում հակառակորդի կողմից իրականացված դիվերսիոն գործողության հետևանքով զոհվել են երեք զինծառայող: Մեր ունեցած աղբյուրների համաձայն՝ դիտորդը քնած էր>>:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:32
Տարբերակ 7.
Ցուցահանդես

Կապույտ լուսինը հալվեց լույսի ծորուն շիթերում ու ինչ-որ տեղ երկնքից փուլ եկավ արևը: Այն եկավ միանգամից, անսպասելի, լուսավո՜ր. գորշ գիշերին հաջորդեց գույների հեղեղն ու հենց այդ վայրկյանին մոլորակին բախվեց երկնաքարը: Պայթյունը ևս հրաշալի տեսարան էր, բայց պայթյունից հետո մնաց միայն երկաքարային գոտի՝ անկյանք, դժգույն, տխուր…
Միկան կտավ-պատմությունների վարպետ էր: Նա մյուսների նման չէր պատկերում միօրինակ հանդիպում-բաժանում կտավներ: Նրա պատկերներում կարելի էր գտնել դարաշրջաններ, հեքիաթներ, հրաշալիքներ ու հույզեր, հույզերի հեղեղ, որ կլանում էր ամբողջ էությունը, որ միաժամանակ գամում էր տեղում ու թռիչք տալիս:
Միայն նրա կտավներն էին ինձ տալիս թևերը բացելու զգացողությունը, ես թիակներիս ֆիզիկապես զգում էի մերթ չղջիկային, մերթ փափուկ, ճերմակ փետուրներով թևերը, զգում էի, թե ինչպես է հաճելի ալիքը սրտից վար գլորվում ու ողողում ամբողջ մարմինը, նրա կտավ պատմությունների ժամանակ ես աննկատ բարձրանում էի ոտնաթաթերիս ու նմանվում թռիչքի պատրաստվող լիսիացու: Միկան ինձ համար լավագույնն էր: Ոչ միայն ինձ համար: Մենք կարող էինք բաց թողել Մարսյան ղողանջների համերգը, մենք կարող էինք չգնալ նայելու Թուֆիի հերթական ֆիլմի պրեմիերան՝ նվիրված ևս մեկ մոլորակի էվոլյուցիային, բայց Միկայի ցուցահանդեսները մենք երբեք բաց չէինք թողնում:
Հետո Միկան կորավ: Ամբողջ տաս տարի ոչ մի լուր չկար մեծ նկարչից: Մինչև որ վերջապես հայտարարվեց հերթական ցուցահանդեսը:
- Պատկերացնո՞ւմ ես, տաս տարի, ամբողջ տաս տարի Միկան ցուցահանդես է պատրաստել:
- Պետք է որ հրաշք լինի:
Ցուցահանդեսին մենք քարացել էինք: Հետո սկսեցինք տարակուսած հայացքներ փոխանակել: Էժանագին պատմություններ էին՝ կոտրված սրտեր, անձրևի տակ գրկախառնվող մարդիկ, լողափին իրար գրկած մարմիններ: Նման կտավներ հազարներով վաճառվում են, նման կտավներում գույները փոխվում են նորաձևության հետ, նման կտավները չեն ապրում: Դրանք արվեստի գործ համարելը նույնն է, ինչ Սպիտակ թիթեռնիկներին ռոք խումբ կոչելը: Անհեթեություն:
Հետո լրագրողները շատ աղմուկ բարձրացրեցին Թուֆիի հարցի շուրջ: Թուֆիի ֆիլմերից շատ խոսքեր էին թևավոր խոսք դարձել՝ ձկներից միջատներ չեն առաջանում, քլորոֆիլը կանաչ չէ, երբ աստղը կապույը լույս ունի և այլն…
- Միկա, քեզ ի՞նչ է եղել, - ուղղակի ասաց Թուֆին, իսկ թևավոր խոսք այն հետագայում լրագրողները դարձրին:
- Սիրահարվել եմ, - արձագանքեց Միկան:
Շշուկները տարածվեցին ու անգամ սրահի հեռավոր անկյունները լցվեցին շշուկներով: Բարեբախտաբար, Միկան նաև հրաշալի հումորի զգացողություն ուներ: Նա գրկեց կնոջ ուսերը, բռնեց որդու ձեռքն ու մենք գնացինք հարևան սրահ, ուր իրական ցուցահանդեսն էր: Միկայի տիեզերական թեմաներով ցուցահանդեսները հրաշալիք են, բայց ինձ համար նրա ընտանեկան շարքը դարձավ լավագույնը:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:33
Տարբերակ 8.
Իմ Պենելոպեն

Առաջ մեր երկուսից երեխան նա էր, հիմա սկսել էր ինձ դաստիարակել: Ամենաշատը կատաղում էր, երբ անցյալից էի կառչում: Հին աշխարհների պատմություններն ու դիցաբանությունները, որ իմ տարերքն էին, նրա պրակտիկ մտածելակերպում ժամանակի վատնում էին: Ստիպում էր ինձ մի կողմ թողել «հեքիաթ-մեքիաթներն» ու ճշգրիտ գիտություններով զբաղվել:
- Գիտությունն առաջ է գնացել, շատ առաջ, ընդամենը տաս րոպե ու ամեն կապիկ կդառնա Հեղինե, - հեգնում էր ինձ Ավագը:
- Իսկ հեղինեները ինձ չեն հետաքրքրում, ես Պենելեպե եմ փնտրում, - ժպտում էի ես:
- Ոդիսևսիս տեսեք, - չէր նահանջում եղբայրս:
Երբ հայրիկից մի քանի տարի ոչ մի լուր չստացանք, մայրիկը թողեց մեզ: Այդ ժամանակ ես զգացի, իսկ ավելի ուշ նաև գիտակցեցի, որ ինձ համար իդեալական կինն ընտանիքին հավատարիմ կինն է: Ես երազում էի ունենալ ընտանիք ու երազում էի տիեզերական հայտնագործությունների մասին: Այդ երկու երազանքն ինձ անհամատեղելի էին թվում, մինչև որ ես չգտա իմ Պենելոպեին: Սիրում էինք իրար, սիրում ամբողջ կյանք իրար կողք ապրած ու ամեն ինչ իրար ներած ծերուկների պես, բայց առաջին սիրո կրքով ու մոլեռանդությամբ: Անգամ Ավագն էր համաձայն, որ նա ինձ կսպասի: Նա կսպասի, ինչ գրողի տարած գալակտիկա էլ ինձ նետի տիեզերական Պոսեյդոնը:
Մեկնելիս վստահ էի, որ մեկ տարի անց տանը կլինեմ, բայց երևի Ավագը ճիշտ էր, իմ հիմար երազանքներում ես նախասահմանեցի գալիքս: Տիեզերանավի անսարքությունն ու իմ անփությունը մեզ հեռու նետեցին, շատ հեռու: Սարքերի կեսը չէր աշխատում, ես գաղափար անգամ չունեի ուր ենք, անձնակազմմն ապստամբել էր, մի քանիսին կապած էինք պահում, քանի որ ամեն վայրկյան կարող էին տիրեզերանավից մնացածն էլ ջարդուփշուր անել: Վերադառնալը թվում էր երազանք: Մտովի ես աղերսում էի Պենելոպեին սպասել ու ամեն ինչ անում էի, որ տուն հասնեմ:
- Միայն թե սպասիր ինձ, սիրելիս, - ամեն գիշեր գլուխս բարձին արցունքոտ աչքերով դիմում էի նրան՝ չիմանալով անգամ որ ուղղությամբ աղերսս հղել:
Չսպասեց: Ես նրանից մի տարի էի խնդրել: Մի տարի նա սպասեց, հետո սպասեց ևս մի քանի ամիս, իսկ հետո արդեն էլ չհամբերեց, որոնող արշավախումբ հավաքեց, եկավ, գտավ ինձ ու տուն վերադարձրեց: Ու ոչ մի տիեզերական Պոսեյդոն չէր համարձակվի կանգնել նրա ճանապարհին:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:33
Տարբերակ 9.
Գնելը

_ Ի՞նչ ես կարծում , մենք դեռ կհանդիպե՞նք:
_ Ես համոզված եմ :
_ Դու ինձնից հո նեղացա՞ծ չես:
_ Ինչի՞, պետքա նեղանա՞մ:
_ Դե գիտես` ես երբ խմում եմ անդուր մարդ եմ դառնում : Դե ես էլ պարզ արհեստավոր մարդ եմ. ինձնից ի՞նչ սպասեն մարդիկ:
_ Քեզնից ոչ մեկ ավել բան չի սպասում: Դու քեզ իզուր մի հիմա տանջի: Քեզ հանգստանալա պետք: Անհանգիստ մարդ ես, բայց հիմա քեզ հանգիստ պահի: Կարողա՞ ուզում ես խմել:
_ Չէ, ճամփա ունեմ գնալու: Հերս, որ վրայիցս արաղի հոտ առնի, ականջներս կոլորի: Կասի` արա էլի խմել ե՞ս ... քո մարդ ասողին:
_ Լավ մի խնդացրա. անհարմարա ...
_ Չէ, օյաղ գլխովա պետք մնալ: Սաղին ինչ պետքա ասել եմ, մնացել ես դու : Ախր քեզ ի՞նչ ասեմ. դու ինձնից շատ բան ես ջոկում: Բայց, ամեն դեպքում մի հատ բան կա, որ ես գիտեմ, բայց դու չգիտես:
_ Ի՞նչնա:
_ Ես խելքս չեմ քցել, տենց մի նայի: Դու գիտե՞ս` իմ ու հաջողակ մարդու, գիտուն մարդու , մեծ բաների հասած մարդու տարբերությունը որնա:
_ ... :
_ Ուշադիր լսի, էսի ամենաճիշտ բաննա , որ քեզ ասում եմ: Էտ խելքը չի, ոչ էլ բախտը: Էտ էնա, որ ես ինքս ինձ միշտ խաբել եմ: Ասել եմ` Գնել ջան, մի շիշ ավել խմես, քեզ բան չի լինի: Ասել եմ` Գնել ջան, ուղեղդ մի ծանրաբեռնի, քեզ էտ պետք չի: Ասել եմ` Գնել ջան, դու լիքը ընկերներ ունես , ի՞նչ մտածելու բան ունես, քո համար հանգիստ, սիրուն ապրի: Սուտ: Սաղ սուտ: Ես հետևի ուղեղով ջոկել եմ, որ ինձ խաբում եմ, բայց էնքան եմ էտ ստի մեջ թաթախվել, որ չեմ լսել էտ հետևի ուղեղին: Սաղ իմ օրի մարդիկ իրանց խաբում են: Դու էս չես կարա , Գնել, դու էն չես կարա, Գնել, ... տո լավ էլ կարայի, ուղղակի հավես չունեի: Այ հաջողակ մարդը չի խաբում իրան . ասումա` կարամ, զոռա, շատ դժվարա , բայց պիտի անեմ ու անումա: Ուրեմն դու էլ անհանգիստ կյանքով պիտի ապրես քանի ջահել ես: Պետքա քեզ քցես մի հատ շատ անհարմար պատերազմի մեջ, հետևիցդ էլ կամուրջները վառես, որ փախնելու տեղ չունենաս: Այ էտ եմ ջոկել: Պետքա մի հատ նենց ծառ տնկես, որ հետո տարիք առնես, պառկես էտ ծառի տակ ու հովանաս, վերքերդ բուժես: Ու ջանդամ թե էտ ծառը տնկելուց արյունլվիկ չես լինի: Ինքդ քեզ չխաբես ...
Գնելն աչքերը կամաց-կամաց փակեց:
_ Քնի պապ, քնի: Կհանդիպենք:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:34
Տարբերակ 10.
Տժվժիկ & Co.

Դանի ցեղի երկու ջահելներ, որոնց հագին ոչինչ չկար, բացի տղամարդկային բարեմասնության վրա հագցրած երկար, փայտե կոտեկայից, պինդ բռնեցին գորշամազ խոզի առջևի ու հետևի ոտքերը և երկու կողմից ձգեցին կենդանուն՝ դարձնելով նրան օդային թիրախ:
Երրորդ ցեղակիցը լարեց ձիգ աղեղն ու մատների վարժ շարժումով արձակեց նետը:
Սահակը շունչը պահեց:
Սուր գործիքը ծակեց անցավ խոզի միջով:
Կենդանու վերքից ու բերանից սկսեց արյուն թափվել:
Օբիա գյուղի շները, որոնք նույնպես ներկա էին սպիտակամորթ հյուրին նվիրված արարողությանը, մոտ վազեցին, դունչները վեր ձգեցին ու ագահաբար լակեցին վերքից հոսող տաք հեղուկը՝ հետն էլ լպստելով գետնին գոյացող ալ վտակները:
Տղամարդիկ խոզին ցած դրեցին. սա քայլեց հարբածի նման ու ջղաձգվելով բացուխուփ արեց բերանը, ապա ընկավ գետնին՝ ամբողջ մարմինը ցնցելով:
Մինչև գոտկատեղը մերկ կանայք մոտեցան կենդանուն, բռնեցին թպրտացող պոչից ու սկսեցին մաշկազերծ անել:
Առաջ վազեցին գյուղի փոքրերը, և կանայք նրանցից ամեն մեկի ափին հենց նոր քերթած մի կտոր կաշի դրեցին: Երեխաներն ախորժակով կրծեցին տաք մաշկը՝ մանր ատամներով քերելով վրայի ճարպը:
Երբ խոզի թոքն ու լյարդն արդեն խարույկին դրված քարե ամանում էին, կանանցից մեկն, ով ձախ ձեռքին միայն երեք մատ ուներ՝ ի նշան նրա, որ իր ընտանիքից երկուսը մահացել էին, մի քանի անգամ խառնեց միսը, ապա հանեց այն՝ դնելով լայն տերևի վրա:
Գյուղի առաջնորդը մեծ հանդիսությամբ վերցրեց «ափսեն», տարավ տեղադրեց Սահակի առաջ:
-Տժվժիկ,- կմկմաց երիտասարդը, ու կոկորդը չորացավ:
-Սա հատուկ նվեր է սպիտակամաշկ հյուրի համար,- բացատրեց գիդը Սահակին, ով արդեն լրիվ համապատասխանում էր իրեն վերագրած գույնին:
-Շնորհակալ եմ...
-Լավ կլիներ՝ Դուք էլ մի փոքր բան նվիրեիք առաջնորդին. Արևմտյան Պապուայում մարդիկ թանկ են գնահատում սպիտակամորթների նվերները:
Սահակը շփոթվեց:
Սառած մատներով բացեց ուսապարկն ու երկար փնտրտուքից հետո հանեց նախորդ ճամփորդությունից մնացած փոքր հուշանվեր-բրելոկը՝ միակ հարմար բանը, որ գտել էր:
Առաջնորդը երախտագիտությամբ վերցրեց ընծան, հպարտությամբ ցույց տվեց բոլորին ու հետևից ամրացրեց գոտկատեղին կապած թելին:
Բրելոկը կախվեց ընկավ մերկ հետույքի մեջտեղում ու վրան փայլփլեց լոնդոնյան մետրոյի խորհրդանիշը ՝„Mind the gap“:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:35
Տարբերակ 11.
Թափանցիկ

-Ես կգնամ,իսկ դու՞ -
Չէ,ես հանգստի կարիք ունեմ:
-Ախր դու ոչինչ ես անում... Փոքր քույրը՝Ֆրանչեսկան,տեղից վեր թռավ:Վազեց մոտ եկող տղամարդու գիրկը:Էլիզային չնայելով հեռացավ: Էլիզան երկար ժամանակ նստած մնաց,չէր ուզում գնալ տուն,չէր ուզում տեսնել այդ տունը.այնտեղ անգամ փոշու հատիկը հիշեցնում էր նրան՝մի մարդու ,ով չի լինի ֆիզիկապես,բայց հոգեպես կտանջի մինչև մահ:Էլիզային միայն նա էր հասկանում,նրա կենդանության օրոք ամեն ինչ մի քանի անգամ հեշտ էր:ՉԷ՜,նա անգամ չէր աշխատում,բայց նա ավելի կարևոր գործ էր անում՝հասկանում էր:Հասկանում էր Էլիզայի ապրած ամեն մի րոպեն,ամեն մի միտքը և դա Էլիզայի համար ամեն ինչից վեր էր: Հիմա այդպես չէ,Ֆրանչեսկան թքած ունի նրա վրա,մայրն ընդհանրապես հոգեկան է անվանում,իսկ մնացած աշխարհը գոյություն չունի:Լինում է ժամանակ,երբ նա պատկերացնում է հորը ՝նստած իր սիրելի բազկաթոռին,զրուցելուց:Նա պատմում էր իր զգացածը,իսկ հայրը գլխով է անում:Ֆրանչեսկան,ով լսում էր այդ զրույցը,ոչինչ չէր հասկանում:Նա միայն շտապում էր մոր մոտ,կանչելու նրան:
-Էլիզա՛,Էլիզա՛,-Էլիզան սթափվեց,աչքերը չռեց նրան կանչող մարդու վրա:
-Հայրի՞կ
-Ոչ,սիրելիս,ես քո հայրիկը չեմ,ես նրա եղբայրն եմ,-բացելով սպիտակ ատամները խոսեց հյուրը:
-Եղբայրը՞,նա եղբայր ունե՞ր: Նրա առաջ կանգնած մարդը հորից մի քանի տարի երիտասարդ էր,մոտավորապես 40 տարի հազիվ լիներ:
-Էլիզա,սա ի՞նչ հարց էր:Դու չգիտեի՞ր,նա չէ՞ր պատմել,ընդհանրապես չէ՞ր խոսել իմ մասին: Էլիզան գլուխը տարուբերեց և նորից նայեց մարդուն:
-Դուք նման եք նրան:
-Ահ,ասում են,բայց ես քո հայրը չեմ,ես ընդամենը քո հորեղբայրն եմ: Էլիզան շփոթված էր,նրան տուն հրավիրեց:Մայրը տեսնելով մարդուն անտարբեր հայացք ընդունեց:
-Մայրի՞կ,-զարմացած մորը նայելով և հանկարծակի գալով նրա պահելաձևից խոսեց Էլիզան: -Հը՞,Էլիզա,որտեղ էի՞ր թափառում:
-Հորեղբորս գուցե բարևե՞ս:
-Հիմա՞ր ես,երբվանի՞ց դու հորեղբայր ունեցար: Էլիզան շուրջը նայեց,գունատվեց:Վազեց սենյակ,սկսեց լացել՝ ինքն էլ չգիտեր ինչի համար: <<Գուցե ես գժվում եմ,հը՞...>>
Էլիզա՞,մանկիկս ինչու՞ ես արտասվում: Բարձրացրեց դեմքը,հորեղբայրը կանգնած էր կողքին:Էլիզան ոչինչ չխոսեց:Նորից հայացքը խրեց բարձի մեջ և նորից արտասվեց.
-Ես իսկապես գժվել եմ,ի՞նչ հորեղբայր,ես հորեղբայր չունեմ:
-Էլիզա՛,մանչուկս,տես ես քո կողքին եմ:Կուզե՞ս հորդ տեսնել: Էլիզան նորից նրան նայեց:Գլխով համաձայնության նշան տվեց: -Հետևի՛ր ինձ: Դրսում խավար էր:Էլիզան խարխափելով բռնեց հորեղբոր ձեռքից և գնաց անհայտ ուղղությամբ:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:36
Տարբերակ 12.
Չուշանաս

-Իսկ դու երբևէ մտածե՞լ ես, Լյուսի, թե ինչու են այդ բոլոր հիմար հեռուստաշոուներն աշնանը սկսվում:
Լյուսին թեք հայացքով նայեց տարեց կնոջը՝ թափահարելով պոչի ու գլխի նարնջագույն ժապավենները:
-Կարծում եմ, աղջիկս, դա եղանակի հետ է կապված. մարդկանց փորձում են շեղել մթից ու սառնությունից: Անցյալ ձմեռը կես տարի տևեց, Լյուսի, մոռացել ե՞ս: Հեռուստացույցն ուղղակի փրկություն էր:
Կինը կանգ առավ, Լյուսին՝ նույնպես:
Այգու նստարարին երկու ջահել աղջիկներ էին, ձեռքներին՝ թղթեր:
-Նորից ենք փորձում:
-Լավ, սկսիր:
-Մարիա, մենք քառասուն տարի իրար կողքի ենք ապրել, ո՞նց պիտի լինի հիմա:
-Սրա հերթն էլ հասավ, ինչ արած... Դու տղա ունես, թոռներ, ես՝ միայն չոր գլուխս, որն այլևս պահել չեմ կարողանում: Ինձ լավ կլինի այնտեղ, Վերոնա, դու էլ երբեմն կայցելես: Վերոնա, դու կգաս, չէ՞:
-Հա... Ու կբերեմ քո սիրած երշիկը՝ պղպեղի լցոնով: Իմ այգու մորուց էլ կբերեմ՝ այն փոքր թփինը, որը շատ ես հավանում:
-Ես էլ քեզ համար «Էքսպրեսի» լրահոսը կկարդամ. դու հաստատ ակնոցդ էլի մի տեղ մոռացած կլինես, հետո միասին կնայենք «Սուպերտաղանդը». սկսվում է հոկտեմբերին, չմոռանաս:
Լյուսին հետևեց տիրոջը, ով կամաց մոտեցավ աղջիկներին:
-Թատերականից ե՞ք:
-Այո, վաղը քննության ենք, փոքր տեսարան պիտի ներկայացնենք:
-Շատ լավ տեսարան է, միայն թե մի քիչ դրամատիզացնում եք: Պետք չէ այդ թանձր տխրությունը, փորձեք ժպտալ, չէ՞ որ նրանք հույսով են խոսում:
Ապա դիմեց Լյուսիին.
-Գնանք, աղջիկս, մենք դեռ անելիքներ ունենք: Ձեզ հաջողություն եմ մաղթում վաղվա համար:
Կինը հեռացավ, իսկ ուսանողուհիներն իրար նայեցին ու ծիծաղեցին:
Լյուսին ականջը լարեց, երբ հեռախոսը զնգաց տիրոջ գրպանում:
-Ինչ լավ է, զանգեցիր: Հենց նոր գնել եմ «Էքսպրեսը» և գնում եմ հետ: Ես ու Լյուսին անհամբեր քեզ ենք սպասում: Չէ, չէ, չբերես, ինձ ոչինչ պետք չէ: Դու միայն թե չուշանաս, իմ շշմած ընկերուհի, երեկոյան ութին այցելություններն ավարտվում են ծերանոցում:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:37
Տարբերակ 13.
Անծանոթ սեր

Գնացքը շարժվեց: Բոլոր ուղևորները պատուհանից հրաժեշտ են տալիս բարեկամներին, կողքիս տղամարդն ինձ ամբողջովին ճզմել է և ապակուն հպված վերջին համբյուրներն է ուղարկում սիրելիին: Ես հանգիստ նստած եմ... Գնացքից այն կողմ էլ դադար չկա` կիսով չափ ավել ամբոխ էլ ձեռքերը վեր պարզած թափահարում է: Այդպիսի բան միայն ֆիլմերում էի տեսել` կարծես հարյուրավոր մարմնագույն թիթեռներ օդում լինեն: Տեսարանն ինձ գրավեց, միայն մի բան է պակասում` ինձ մեկնված ձեռքը: Հիշելով մենակությունս մի պահ ինձ այդտեղ ամենադժբախտը զգացի, բայց միայն մի պահ:
Հիմա տեսադաշտից ամբողջությամբ հեռացել է հետզհետե խավարող կայարանը, արդեն ուղևորները պատուհանից կախվելու փոխարեն իրար անծանոթ հայացքներ են փոխանցում: Իսկ իմ վիճակը կայուն է` ժպիտով ջերմ հայացք ուղղված քաղաքիս: Ես հանգիստ նստած եմ… Հիմա երևի միակ երջանիկն եմ` հրաժեշտի ծանրություն վրաս չկա, թերևս այդ տպավորությունը չունեմ: Ինչ որ բան ինձ ստիպում է դուրս նայել, նայել ինձ ծանոթ ու անծանոթ վայրերին, հեռու ծառերին, փողոցներին, թափառող շներին: ինչ որ ուժ ձգում է դեպի քաղաքս` երևի սա կարտ է, սեր կամ ընդամենը կախվածություն: Գուցե ես ոչնչով էլ չեմ առանձնանում մյուս ճանապարհորդներից, իմ մեջ էլ է նույն հրաժեշտի զգացումը, ուղղակի հիմա եմ դա հասկանում` գուցե, չգիտեմ… Բայց այդ դեպքում ինչո՞ւ եմ ես ժպտում, ինչո՞ւ իմ մեջ անասելի տաքություն կա սառը դեմքերի կողքին` երևի այն պատճառով, որ դեռ դուրս չենք եկել քաղաքից:
Արդեն րոպեները կարճանում են, ինձ ծանոթ վայրերն աչքիս առաջից հեռանում են: Ես հանգիստ չեմ… Ահա վերջին հարազատ փողոցն իմ քաղաքում, այն դեռ երևում է: Մեջս հանկարծակի տագնապ է արթնանում, ես բռնկվում եմ սիրով, վեր եմ կենում ու հրաժեշտ եմ տալիս փողոցիս` ձեռքս ուժգին թափահարում եմ, ինչպես կայարանի ամբոխն էր հրաժեշտ տալիս բարեկամներին: Արդեն գիտեի ինչ է սա` ո՛չ կարոտ, ո՛չ կախվածություն: Սեր...
Շուտով փողոցն էլ վերացավ ու նրա մշուշվելու հետ մարեց իմ վերջին ետ դարձի հույսը… Բոլորովին ուշադրություն չեմ դարձնում ինձ նայող ապուշ հայացքներին, հիասթափված նստում եմ: էլի ժպիտը դեմքիս է, բայց արդեն դուրս չեմ նայում, այլ գլուխս հանգիստ ետ եմ տանում, փակում աչքերս, թուլանում: Ես հանգիստ եմ.. Այլևս չեմ զգում գնացքի ընթացքը, կտրվում եմ նստարանից` անշարժանում: Կարծես ոչինչ չի շարժվում, ես իմ քաղաքում եմ: Ինձ ամենևին տարօրինակ չի թվում այս ամենը, բայց հանկարծ ականջիս է հասնում խոսափողից հնչող ձայն.
- գնացքի խափանման պատճառով չենք կարող շարունակել ուղևորությունը: ներողություն ենք խնդրում պատճառած անհանգստության համար: Կարող եք իջնել…


Դա երազ չէր...

Վոլտերա
31.08.2013, 17:38
Տարբերակ 14.
Ցավը

Հակոբիկը վախեցած բացեց ննջարանի դուռը:
Մայրը ձեռքերով հենվել էր պատուհանին, իսկ Ռաֆիկ ձյաձյան մեջքից գրկած նրան հրում էր դեպի առաջ: Ամեն հրելուց մաման տնքում էր՝ «աաա՜հ...».
- Մի՛ արա մամայիիիս...
- Շան լակոտ, փախի՛, ես քու՜...
- Բալե՜ս, գնա պառկի...
Առավոտյան ...
Մամայի ձեռքերի հետքերը մնացել էին պատուհանին: Երեխան նայեց չորս կողմը, վերցրեց առաջին իսկ պատահած լաթն ու սկսեց ջնջել...
Ձեռքի ամեն շարժումի հետ ապակին ճռռում էր՝ «աաա՜հ...»:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:38
Տարբերակ 15.
Նանե

Նանեն չէր կարողանում սեղանից օգտվել: Մի զույգ աչքեր դիմացից պլշած իրեն էին նայում, հետո մի զույգը դարձավ երկու, երեք ... շատ: Արդեն իրենց շարքի մարդիկ էլ էին նայում, վա՜յ, ի՜նչ ամոթ է: Ողջ սրահում բվվում էր մի շշուկ-. «ո՞վ է ...», և ես դեռ գրական եմ ասում, Եղեգնաձորի բարբառով հնչում է՝ «վա՞վ ի էդ աղջիկը»:
Հուսահատ ու անզոր հայացքը կախ էր գցել ու բան չէր մնում, որ լացեր:
-Հուսիկ եղբայր,- զիլ հնչեց թամադայի ձայնը,- մեզ ներկայացրու էդ խորոտ աղջկան, որ կողիդ ես նստացրել, չե՞ս տենում բոլորին հետաքրքրում է թե ո՞վ է:
Հորեղբայրը մի ձեռքն առավ գինու բաժակը, մյուսով գրկեց Նանեի ուսերն ու տեղից վեր կացավ:
- Մեր Աշոտի աղջիկն ի, գլուխդ բարձրացրու, Նանե ջան, ընչի՞ կամչնաս:
Խեղճ աղջիկն ավելի ամաչեց, բայց հորեղբոր հուսադրող ձայնն ու իրեն նստարանից վեր հանող ձեռքը ստիպեցին գլուխը բարձրացնել ու նայել առաջ:
Հաջորդ օրը ողջ քաղաքը ճանաչում էր իրեն:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:39
Տարբերակ 16.
Զրուցակիցը

Նոր-նոր ծնունդ առնող մթի մեջ մի զույգ աչքեր էին պսպղում: Խորը լռությունը պարբերաբար խախտում էր նա՝ պսպղացող աչքերի տերը:
- Վե՛ր նայիր… հոգուս խառնաշփոթը վերևում ա պատկերված:
- Էստեղ, - ձեռքի ափը լայն բացած մոտեցնում է կրծքին, - այ հենց էստեղ վերևից էլ խառն է:
Իրականում վերևում բնական վիճակ էր՝ մայրամուտ: Հատուկենտ աստղեր էին երևում, ճերմակությունը կորցրած և արդեն խամրած ամպի քուլաները հերթ էին կանգնել՝ երկնի կապույտի մեջ մխրճվելու, հորիզոնում թույլ բոցավառվում էին արևի ուժասպառ ու հրակարմիր մնացուկները:
- Տեսա՞ր երկնքի իրարանցումը, - հարցրեց. – քեզ հետ եմ խոսում, ինչո՞ւ ես լռում… հոգնեցրել է ինձ քո այդ բազմանշանակ լռությունը:
- Իսկ էն երկու աստղերը տեսնում ե՞ս… այ էն երկուսը, որ իրար շատ մոտ են՝ համարյա կպած: Գուշակիր՝ ովքե՞ր են…մի՛ զարմացիր, ես ու դու ենք:
Ժպտում է:
- Էն օրը ես ու դու էլ էինք իրար Էդքան մոտ: Քո կրծքավանդակին ամուր սեղմած կրծքիս միջոցով պարզ զգում էի սրտիդ ամեն մի տրոփյունը: Ու հիշու՞մ ես՝ քանի ժամ էդպես մնացինք:
Զրուցակիցը շարունակում էր լուռ մնալ:
- Գիտեմ՝ էլի լռելու ես… ոչինչ… ես կխոսեմ: Խնդրում եմ՝ թու՛յլ տուր մի գիշեր էլ էստեղ մնամ՝ հենց էսպես՝ քեզ ամուր գրկած…առաջվա նման:
Վերջին խոսքերից հետո ինքն էլ չհասկացավ, թե ինչպես <<քուն>> կոչվող կախարդանքը սկսեց կառավարել ողջ մարմինը՝ նրան առնելով իր թևերի մեջ:
Առավոտը արևի՝ հորիզոնում հայտնվելու հետ մեկտեղ, քաղաքային գերեզմանատանը լսվեցին աշխատողների փսփսոցները.
«Էս խեղճն էս գիշեր էլ ա սիրած տղի գերեզմանի քարը գրկած քնել»:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:39
Տարբերակ 17.
Կրկնվող պատմություն

Երազի և իրականության սահմանին աղմուկ բարձրացավ: Ձեռքը դեպի զարթուցիչը մեկնելու ընթացքում հասցրեց վայելել անհագ սիրո ևս մեկ ակնթարթ: Դեռ կիսաբաց աչքերով՝ մի կերպ հասավ լոգարան: Ճանապարհին ևս մեկ անգամ վերապրեց կրքոտ ու երկարատև համբույրը. վերջինը:
Սառը ջրի կաթիլները դանդաղորեն սահեցին դեռ քրտնած մարմնի վրայով, մաքրելով գիշերվա՝ հետզհետե մշուշվող հիշողությունները:
Վերջապես բացեց աչքերը: Շուրթերն արյունոտ էին: Ժպտաց: Խալաթն ուսերին գցելով՝ քայլեց դեպի խոհանոց, սառնարանից վերցրեց սուրճն, ու, սիգարետը վառելով, դուրս եկավ պատշգամբ:
Փնտրող հայացք գցեց մարզահրապարակի կողմը. նա այնտեղ չէր: «Տեսնես ինչո՞ւ չի երևում… Գուցե որոշել է չմարզվե՞լ այսօր: Իսկ եթե հիվանդացե՞լ է…»: Երկրորդ սիգարետն էր վերջանում, երբ վերջապես դիմացի շենքից դուրս եկավ թեթև, սպորտային հագուստով, սլացիկ կազմվածքով, քսանհինգ–քսանվեց տարեկան մի երիտասարդ, ու, դանդաղ վազքով ուղղվեց դեպի մարզահրապարակի կողմը:
«Փոխել է սանրվածքը, ոզնանման մազերով նա շատ ավելի լավն է: Եվ ինչո՞ւ նա այդքան քնքշորեն բռնել է վայրկյանաչափը, իսկ իմ կողմ չի էլ նայում…»:
Ննջասենյակի կողմից լսվեց զարթուցիչի ձայնը, սթափվեց, մի վերջին հայացք գցեց մարզահրապարակի կողմն ու ներս մտավ: Նայելով դեռ ամբողջովին չարթնացած մարդանման մսազանգվածի՝ մահճակալից դուրս կախված փորին՝ չկարողացավ զսպել քմծիծաղը…
– Բարի լույս, փիսի՛կս։
–Բարև, սիրելի՛ս...

Վոլտերա
31.08.2013, 17:40
Տարբերակ 18.
«Ռոմանտիկ» Խորենացին

Ամառային արձակուրդներին Արամը գնաց գյուղ՝ համակուրսեցի Սուրենի հրավերով: Սուրենի ընտանիքը մեծ չէր՝ հայրը, մայրը և քույրը: Քույրը՝ Սոնան, երկու ամիս առաջ է ավարտել դպրոցը, բայց ուսման չէին տվել.
_Իմ աղջիկը քաղաքում չպիտի սովորի,-ասաց հայրը և դրանով վերջ դրվեց Սոնայի կրթության հարցը, նամանավանդ որ Սոնան դպրոցում էլ առանձնապես լավ չէր սովորում:
Երբ Արամը հյուր եկավ, Սոնային թվաց, թե իր միօրինակ կյանքում մի բան փոխվեց: Եվ երևակայական ինչ-որ մտքեր սկսեցին պտտվել Սոնայի գլխում: Սակայն օրերը անցնում են, բայց Արամը նույնիսկ չի էլ նկատում Սոնային:
Արամի մեկնելուց մի օր առաջ, Սուրենը նրան գյուղի անտառը տարավ: Ամբողջ օրը տուն չեկան, իսկ Սոնայի աչքը շարունակ դռանն է: «Սուրենը Արամին գյուղի «հրաշալիքներն» է ցույց տալիս: Գոնե ցույց տալու բան լիներ»,- մտքում բարկացավ Սոնան:
Երեկոյան Սուրենը և Արամը տուն եկան: Երբ Սոնան բակից լսեց նրանց ձայները, մտքով չգիտես, թե ինչ անցավ. գրապահարանից վերցրեց առաջին պատահած գիրքը և արագ նստեց սեղանի առաջ: Արամը և Սուրենը ներս մտան: Սոնան ձևացրեց, թե իբր խորասուզվել է ընթերցանության մեջ: Սուրենը զարմացած նայեց քրոջը. առաջին անգամ քրոջ ձեռքին գիրք է տեսնում:
_Ի՞նչ ես կարդում,-հարցրեց Արամը:
_Գիրք,-պատասխանեց Սոնան:
Արամը ժպտաց և նորից հարցրեց.
_Տեսնում եմ, որ գիրք ես կարդում: Ուզում եմ իմանալ, թե հեղինակը ո՞վ է:
Պահո՜, դրա մասին Սոնան չէր մտածել: «Ի՞նչ հարցեր է տալիս»,-մտքում բորբոքվեց նա: Ու լավ է, որ չգիտես որտեղից, բայց լսել էր ռոմանտիկական կոչվող վեպերի մասին.
_Ռոմանտիկական վեպ եմ կարդում,-վերջապես ասաց նա և ավելացրեց,-շա՜տ հետաքրքիր գիրք է...Սիրային թեմաներ սիրում եմ կարդալ...
Արամը էլի ժպտաց, բայց էլ հարցեր չտվեց, սակայն ժպիտը Սոնայի դուրը չեկավ. մի տեսակ տարօրինակ ժպտաց: «Ինչու՞ էլ հարցեր չի տալիս»,-հիմա էլ դրա համար մտքում բորբոքվեց Սոնան:

_Սոնա՜,-խոհանոցից կանչեց մայրը: Սոնան գիրքը դրեց սեղանին և գնաց մոր մոտ...
Եկավ Արամի մեկնելու օրը:
_Մովսես Խորենացու «Հայոց պատմությունը» ռոմանտիկական վեպ չէ, Սոնա ջան: Սիրային վեպ լինելուց էլ շատ հեռու է,-հրաժեշտի ժամանակ Սոնային ասաց Արամը:
Սոնան կարմրեց, բայց ձայն չհանեց: «Գիրքը չպիտի թողնեի սեղանին»,- մտքում ինքն իրեն նախատեց, բայց արդեն ուշ էր: Եվ նորից Արամի նույն ժպիտը...
Տան հետևի պատշգամբում Սոնան լաց է լինում. «Հիմարի մեկն եմ: Հենց սկզբից բանի տեղ չէր դնում, թե գրքով ինչ էի երևակայում»:
_Սոնա՜,-լսեց մոր ձայնը,-աղջի՛, կովերը չե՞ս կթել...
Սոնան սրբեց արցունքները և արագ գնաց գոմ...

Վոլտերա
31.08.2013, 17:40
Տարբերակ 19.
Կախարդը

-Բարև ձեզ, կարելի է՞- վախվխելով դուռը բացեց անծանոթը:
-Իհարկե, խնդրեմ, ներս եկեք,- ժպիտը դեմքին ներս հրավիրեց կախարդը:
-Ես եկել եմ...
-Սպասեք, սպասեք, հիմա կկռահեմ, դուք եկել եք իմանալու, թե որն է ձեր կյանքի իմաստը, և թե ինչ է լինելու այդքան գայթակղիչ և միևնույն ժամանակ այքան սարսափելի ապագայում, այդպես չէ՞:
-Այդպես է,- անհանգիստ շարժումներով հաստատեց հյուրը:
-Եվ գիտեք ի՞նչ. դո՛ւք՝ որ միշտ ձեզ թվացել է, թե ձեր ծնված օրվանից անհաջողակ եք եղել, որ ամբողջ կյանքում վանդակիցդ դուրս չես եկել... կարող էիք հենց այսօր ամեն ինչ փոխել, կամ գրեթե ամեն ինչ, օրինակ կարող էիք այստեղ գալու ճանապարհին ուշադիր լինել և միգուցե գտնել Հեղինեյին Տրոյացի, ով իր սերը կնվիրեր քեզ, ինչպես կասեր մեծն ծերուկը: Կարող էիք կյանքիդ մեջ գոնե մեկ անգամ դուրս գալ երևակայական վանդակից, կարող էիք բլա, բլա, բլա ... անկեղծ ասաց ոչինչ էլ չէիք կարող, և ընդհանրապես դուք ոչնչություն եք, իսկ ձեր գլուխը հոգնայի կարիք ունի, դո՛ւրս, դո՛ւրս կորեք:
Կախարդը ձեռքի եկածը շպրտեց անծանոթի վրա ու բղավեց.
-կանգնիր, թուլամո՛րթ
-Ի՞նչ ես ուզում –դռան փեղկը բռնած աղեկտուտ ճչաց հյուրը:
Կախարդը դանդաղ քայլերով, որպես քնքուշ մութի թև, մոտեցավ անծանոթին, շրթունքները հպեց ակաջին ու նո՜ւրբ շշնջաց.
- Քիս մի, ջըսթ քիս մի, ինձ հետ դու մնա, մնա՜...

Վոլտերա
31.08.2013, 17:41
Տարբերակ 20.
Մի ճանճի պատմություն

Ճանճերի համար ավելի սիրելի եղանակ, քան ամառը գոյություն չունի, ուտելիքն ինչքան ասես կա, եղանակը տրամադրող է թռիչքի համար, ձեռքի հետ էլ կարելի է ստուգել մարդկանց նյարդային լինելու աստիճանը: Իհարկե այս ամենը շատ լավ է, միայն թե կյանքդ միշտ վտանգի տակ է:Ամեն պահի կարող ես ուժեղ գլխացավ ու սրտխառնոց զգալ մի անբացատրելի նյութից, և դա էլ կլինի վերջին բանը, որ կզգաս կյանքում, կամ էլ կարող ես մի անսպասելի ուժեղ հարված ստանալ ու ինչ որ անհասկանալի ծածկույթի տակ հայտնվել: Բայց եղանակն ու գրավիչ սեղանը ոչնչացնում են բոլոր վախերը: Արկածախնդիր մի ճանճ ,սովից դրդված կամ էլ հերթական արկածն ունենալու նպատակով, առաստաղից ներքև իջավ ու սկսեց նյարդայնացնել բոլորին. մեկի ուսին էր կանգնում, մյուսի՝ ճակատին ,երրորդն ուղղակի գրավիչ էր իր՝ վայրէջքի ուղղի հիշեցնող քթով , որտեղ և ճանճն անընդհատ վայրէջք էր կատարում և այսպես մինչև երեկո: Խոհանոցում ոչ մեկ չկար միայն ճանճն էր ու ինչ որ տարօրինակ իր՝ առաստաղից կախված: Այն նոր էին գնել: Նախկինում այդպիսի բան ճանճը չէր տեսել: Ինչ որ գրավիչ բան կար այդ երկար ժապավեն հիշեցնող իրի մեջ: Ճանճը մի քանի անգամ շուրջը պտտվելուց հետո առանց վարանելու կանգնեց «ժապավենի» վրա: Այն մոտիկից տարօրինակ հոտ ուներ, ու մակերեսն էլ բոլորովին նման չէր ուտելիքի կամ մարդու մաշկի: Ուզեց վեր բարձրանալ բայց զգաց, որ չի կարողանում շարժվել: Ինչ սարսափելի մղձավանջ: Երանի երազ լիներ, դե այն երազներից ,երբ քեզ թվում է, թե ոտքդ ու ձեռքդ կապված է ու դու չես կարողանում շարժվել: Բայց խոհանոցում անընդհատ վառվող ու մարող լույսը սառնասրտորեն ապացոցում էր, որ սա երազ չէ, այլ ամենաիսկական իրականություն, որի դեմ փոքրիկ ճանճը ամբողջ ուժով փորձում էր պայքարել: Հետո լսելի էին նաև բախտակիցների տզզոցները: Արդեն գիշեր էր: Պայքարն իզուր էր, ծախսված էներգիան՝ անօգուտ: Ճանճն զգաց, որ սկսում է սառել, տարօրինակ քրտինքն իրենից վերցնում է ջրի մնացորդները, ինքը սոված է, ծարավ ու դրան գումարած մեռնում է: «Կարճ էր, չափազանց կարճ» առաջին ու միակ միտքը, որ անցավ ճանճի գլխով: Առավոտյան տանտերը պոկեց ժապավենը ու այն նետեց աղբի դույլը:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:41
Տարբերակ 21.
Մարսյան տենդը

Ե՞րբ սկսեց Մարսը հայտնվել իմ երազներում: Գիտեի, որ ես երկնքից եմ ընկել ու գիտեի, որ մեր ամենամոտ հարևանները Մարսն ու Վեներան են: Դա մի ուրույն սիմվոլիկա էր՝ սերն ու պատերազմը: Ես ընտրեցի պատերազմի սիմվոլը ու ճակատագիրը լուռ կնքեց իմ ապագայի ծրարը: Հետո, երբ նորից ու նորից արցունքախառը բողոքներս էի հղում անհայտ ուղղությամբ, նա հեգնախառն նետում էր՝ դու ես ընտրել:
Ավելի ուշ ես շատ կարդացի Մարսի մասին ու էլ ավելի քիչ սկսեցի հասկանալ իմ մարսյան տենդը: Ես կարդում էի ֆանտաստների գործերը, կարդում էի գիտահանրամատչելի նյութեր, ես որսում էի Մարսի մասին ամեն հնչյուն, ներծծում յուրաքանչյուր տառ ու ապրում մարսյան երազանքով:
Հետո տեղի ունեցավ հրաշքը՝ ճանապարհորդություն դեպի Մարս: Այն, ինչ ինձ թվում էր հեռավոր ապագա, գիտական ֆանտաստիկա, մի բան, որ ես չեմ տեսնի, հանկարծ շոշափելության աստիճան մոտ ու իրական դարձավ: Բավական է լրացնել հայտը, հայտնվել ընտրյալների մեջ, նախապատրաստվել ու անվերադարձ թռչել այնտեղ, ուր երազանքն է: Երազանքին զուգահեռ զարգանում էր հիվանդությունը: Կոկորդումս կանգ առած գունդը թույլ չէր տալիս շնչել, ամեն ամիս գոնե մի շաբաթ հիվանդ գամվում էի անկողնուն: Նշագեղձերի սովորական բորբոքում էր, բայց ինչ-որ բան խանգարում էր վիրահատվելու որոշումը կայացնել ու ազատվել ճահճացած վիճակից: Օրերն անցնում էին, հետզհետե կյանքը Երկիր մոլորակում դառնում էր անտանելի: Մարսը թվում էր արդեն միակ ու իրական սերը, իմ կարմիր կիրքը, իմ փրկությունը: Ու երբ վերջապես որոշում կայացրեցի ուղարկել անիծյալ հայտը, հայացքս կանգ առավ ոչ պակաս անիծյալ հոդվածի վրա՝ հայտի վերջնաժամկետին մեկ օր է մնացել: Սթափվելու ու մեկ օրում հայտն ուղարկելու փոխարեն թևաթափ եղա ու լացեցի: Ուժ չգտա ուղարկելու: Կամքի ուժը եթե կար էլ, չքացել էր, ինձ զգում էի սարդոստայնից կախված դատարկ թիթեռ, որ ամեն վայրկյան կարող էր փշրվել:
Երկար ժամանակ ինձ համոզում էի, որ մարսյան առաքելությունը դատապարտված է կործանման, երկար ժամանակ տխրում էի, որ լիքը մարդիկ անվերադարձ գնալու են ու մեռնեն պատերազմի աստվածության դեմ պատերազմում: Փոխարենը նրանք բարեհաջող վայրէջք կատարեցին, կառուցեցին բազաներն ու ապրեցին մարսում, երկար չապրեցին, բայց ապրեցին երջանիկ: Էլի ու էլի մարդիկ գնացին, երևի, բայց ես, որ երազում առաջինը Մարսի մակերևույթին ոտք դրած մարդն էի, իրականում այդպես էլ Մարս չհասա:
Մարսյան առաքելության բարեհաջող ավարտի մասին լսեցի պատահաբար, հետո եկա տուն, միացրեցի Հերոսականն ու մի քանի տուփ քնաբերով քնեցի՝ իմանալով, որ այս անգամ Մարսի մասին ոչ մի երազ չեմ տեսնի:

Վոլտերա
31.08.2013, 17:45
Ձեզ բարի քննարկումներ :)

Stranger_Friend
31.08.2013, 17:47
Ձեզ բարի քննարկումներ :)

Եթե հնարավոր է, խնդրում եմ հարցման մեջ տարբերակները համարակալել, այդպս ավելի հարմար է լինում.

Baltazar
31.08.2013, 18:05
Տարբերակ 6-ը` Նոկտյուրնը, ինձ դուր եկավ: Հեղինակը խուսափել էր ավելորդ ռոմանտիկայից: Մեր բանակի թեման անսահման է ու դրամատիկ : Ճիշտ թեմա էր ընտրված` արդիական: Գաղափարը լավն էր: Ինձ հիասթափեցրին չափից դուրս դետալավորված ստեղծագործությունները և հումորային հանգուցալուծում ունեցողները: Առաջինների համար կասեմ , որ կարճ պատմվածքը պետք է աֆորիզմի պես լինի` կարճ և ըմբռնելի: Երկրորդներին էլ ... դե սա անեկդոտի մրցույթ չէ ամեն դեպքում:

Vardik!
31.08.2013, 18:07
Շնորհակալություն,Վոլտերա ջան: Կխնդրեի մրցույթն ավարտվելուց հետո ամեն տարբերակի մոտ գրես հեղինակի անունը: :hands

Baltazar
31.08.2013, 18:13
Տարբերակ 6.
Նոկտյուրն
Ալենը մի պահ տատանվեց, ապա համաձայնվեց. Չէ՞ որ, մտածում էր նա, հավիտյանս հավիտենից չոքեչոք ման գալն ու ողջ կոկորդով մեկ <<Ալելույա>> գոռալը քիչ բանով է տարբերվում հավերժական խարույկում այրվելուց: Նրա արյունն արդեն կաթում էր պայմանագրի ներքևում, բայց…
:

Էս պահը շատ զիլա: Սիրում եմ էսպիսի համարձակ տեսակետներ: Թէ չէ, սրտիկ, քաղցրիկ, ամպիկ, շնչեմ շնչածդ շունչը, սրտի զարկեր ... )

Mephistopheles
31.08.2013, 18:15
Շնորհակալություն,Վոլտերա ջան: Կխնդրեի մրցույթն ավարտվելուց հետո ամեն տարբերակի մոտ գրես հեղինակի անունը: :hands

Կներես Վարդիկ ջան, բայց դա հնարավոր չի… դա պետք ա գաղտնի մնա միշտ… մարդիկ էդ պայմանով են մասնակցում… թե չէ չէին գրի…

Alphaone
31.08.2013, 18:21
Կներես Վարդիկ ջան, բայց դա հնարավոր չի… դա պետք ա գաղտնի մնա միշտ… մարդիկ էդ պայմանով են մասնակցում… թե չէ չէին գրի…

Մեֆ, էլի թրոլլներն էկա՞ն: Վարդիկ ջան, գրական մրցույթների վերջում միշտ էլ հեղինակները պարզ են դառնում: Ծայրահեղ դեպքում, կեղծանունով են գրում ու ոչ ակումբային կեղծանունով, բայց հազիվ թե նման դեպք լինի:

Vardik!
31.08.2013, 18:42
Մեֆ, էլի թրոլլներն էկա՞ն: Վարդիկ ջան, գրական մրցույթների վերջում միշտ էլ հեղինակները պարզ են դառնում: Ծայրահեղ դեպքում, կեղծանունով են գրում ու ոչ ակումբային կեղծանունով, բայց հազիվ թե նման դեպք լինի:



Ապրես Վարդ ջան,ինձ ճիշտ հասկացար: Ես հենց մրցույթից հետո նկատի ունեի: :ok

John
31.08.2013, 19:03
Գնացինք` ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել Մարիին` մրցույթը կազմակերպելու համար, ինչպես նաև բոլոր մասնակիցներին` անկախ նրանից, թե ի՞նչ կարծիք կհայտնեմ իրենց գրածի մասին: Ի տարբերություն շատերի` չեմ պատրաստվում փնովել որևէ մեկի գրածը, այլ կփորձեմ նշել նկատածս թերությունները (իհարկե պրոֆի չեմ էդ գործում, բայց ինձ համար կոնկրետ շատ կարևոր է ցանկացած դիտողություն, որ չի անցնում խելամիտի շրջանակից ու որևէ վիրավորանք չի պարունակում): Դե ի՞նչ, գնացի՞նք ;)


Տարբերակ 1.Փրկիչը 1260 սիմվոլ
Միտքը լավն էր, համեմատությունն էլ, բայց սիրուն չէր սարքած: Վերջին պարբերությունը եթե առանձին կարդայի՝ չէի էլ հասկանա, թե ով ում բարեկամն է, կարելի էր ավելի հաջող ձևակերպել այս նախադասությունը
Երբ Վարդգեսը նոր էր մտել, ինքը հանգիստ մնաց տեղում, որովհետև սա միշտ էլ գալիս էր, իրենց կերակրում
Վազգենի փոխարեն կվիրավորվեի, որ իմ մասին 3րդ դեմքով խոսելիս «նա»-ի փոխարեն «սա» դերանունը օգտագործվեր ;)
Քիչ հավանական է, որ ես գրած լինեմ, անկախ դրանից` էս տարբերակի օգտին չեմ քվեարկելու

շարունակելի

John
31.08.2013, 19:14
Տարբերակ 2.Լռություն, լռություն, լռությո՜ւն... 729 սիմվոլ

Էս էն դեպքն ա, որ կարդալ-վերջացնելուց հետո մտածում ես «բա հետո՞»… Իրականում դժվար ա նենց գրել, որ համ քո հոգեվիճակն ու մտքերը լիարժեք արտահայտես, համ էլ կարդացողը ցանկացած հոգեվիճակում կարդա ու հասկանա քեզ… Կարծում եմ՝ մեր նորագույն սերնդի ակումբցիներից է գրողը, սեռը՝ իգական…

Վերևի տողից հետո համարյա անհավանական է, որ ես գրած լինեմ, ու, անկախ էդ փաստից, էս տարբերակի օգտին էլ չեմ քվեարկելու
Շարունակելի

հ.գ.
սիմվոլների քանակի պահով լռում եմ

John
31.08.2013, 19:22
Տարբերակ 3. 60 վայրկյան 1188 սիմվոլ

Նախասիրության հարց ա. ինձ կոնկրետ դուր չեկավ վերնագիրը... գոնե 300 վայրկյան լիներ՝ էլի կհասկանայի, նույն 5 րոպեն է, բայց սենց... ընթացքը կանխատեսելի էր… Ճիշտ է՝ միտքը լավն էր, բայց շատ «բաց» էր գրած, ընթերցողին տեղ չէիր թողել երևակայելու, սահմանափակել էիր 5 րոպեով, անունն էլ դրել 60 վայրկյան...

Ինչ-ինչ, բայց թվերի նկատմամբ ուշադիր եմ, համարյա անհնար է, որ ես գրած լինեմ, ու, անկախ էդ փաստից, էս տարբերակի օգտին էլ չեմ քվեարկելու


Տարբերակ 4.Դատարկ տարա 1902 սիմվոլ
Անփորձ մարդու գրած էր... վերնագիրը չըմբռնեցի (երևի շատ խորն ա թացված իմաստը իմ` սահմանափակ կարողություններ իտեր ուղեղիս համար): Նստվածք չթողեց, չտպավորվեց ոչ մի բանով, նույնիսկ կարծիք գրելուց առաջ սռիպված էղա առաջին նախադասությունը կրկին կարդալ, որ <տեղը բերեմ> թե որ մեկն էր էս պատմվածքը
շատ հավանական ա, որ ես եմ գրել, չեմ հիշում, բայց անկախ էդ փաստից, էս տարբերակի օգտին էլ չեմ քվեարկելու

Alphaone
31.08.2013, 19:50
Ժողովուրդ, բոլոր գործերին որ շնորհակալություն եմ շարել, էս Մարիին որպես մոդերատոր շնորհակալությունն էր: Չկար գոնե մի գործ, որ առանձնապես տպավորեր, իմ գրածն էլ, որ ուղարկելու պահին գերադրականով լավն էր թվում, հիմա հեչ դուր չի գալիս ու ցավոք ոչ թե ուրիշ գործերի ֆոնին դուր չի գալիս, այլ՝ հենց դուր չի գալիս: Մի խոսքով, ծուլություն ենք արել, հայեր :(

John
31.08.2013, 19:57
Տարբերակ 5. Սեռաքաղց 1993 սիմվոլ
հեղինակի՝ իգական սեռից լինելուն չեմ կասկածում (եթե սխալվում եմ, ներող ախպերս :D )... ու կեղծ էր ինձ համար: Ասեմ ինչով՝

Տղերքը նայում էին երեսի պզուկներին, հիշում իր՝ աղջիկների հետևից գցած սեռաքաղց հայացքն ու չէին հավատում:
1. էդ «տղերքը» իրա երեսի պզուկներին չէին նայի հաստատ, լիքը պզուկավոր մաչոներ կան
2.«տղերքը» ոչ թե իրան չէին հավատա, այլ իրանք էլ իրանց հերթին կսկսեին իրենց մաչոյություններից պատմել
3. ու ընդհանրապես արդար չի էդ փսլինքի նկատմամբ, որ իրան առանցնացնում ես «տղերքից», որոնցից շատերը իրանից լավը չեն:
չգիտեմ, չհավանեցի, որտև մտածում եմ, որ ով ինչից գլուխ է հանում՝ էդ մասին պետք է գրի, որ կարդացողը (տվյալ դեպքում ես, մյուսների մոտ չգիտեմ ոնց ա) ստիպված չլինի խորանալ էն մանրամասների մեջ, որոնք ես նշեցի, որտև պետք ա իրական լինի գրվածը, որ կարդաս ու զգաս, պատկերացնես, տեսնես, ու էդ ժամանակ ցանկացած անիրական պարբերություն էդ հոսանքի տակ «կարաս անցկացնես», իսկ դու բռնել հենց սկզբից խաբում ես... պարզ ա, որ չեմ հավատա ;)
նաև չեմ հավանի, ու հետևաբար չեմ քվեարկի

enna
31.08.2013, 20:44
Սկսեմ վերջից,չեմ ասի որին կքվեարկեմ,որին չեմ քվեարկի:
21.Ըհն,մտածելու տեղիք տվեց:
Օրինակ,թե ինչի չի ուզում նշագեղձերը վիրահատի ու հանգիստ ապրի,կամ թե ինչի՞ հայտ չտվեց:Ստեղ են ասել տարօրինակ մարդ արարած:

20.Իսկը մարդու մասին էր, ճանճերն էլ նմանություն ունեն մարդկանց հետ:

19.Կայֆո:D
Ինչ անսպասելի ավարտով, գիժ պատմվածք էր:
Քիս մի,քիս մի...

18.Հավեսիկն էր:
Սոնան մեղք չունի:Ես հորն եմ մեղադրում...Ու՜ֆ,տրամս ընկավ...


15.Ինչի՞ հենց Նանե:think
Խորհրդավոր պատմություն:Հեղինակ ջան,ի՞նչ կլինի գրես,թե ինչի՞ հայտնի դարձավ:

Alphaone
31.08.2013, 20:55
Էննա ջան, ոչ մի բան, հեղինակը ազնիվ պիոներական ես չեմ, բայց ոնց որ հասկանում եմ ինչ էր ուզում ասել՝ փոքր քաղաքներում երբ նոր դեմք է հայտնվում, դառնում է համընդհանուր ուշադրության առարկա, ես նոր դեմք լինելը կաշվիս վրա զգացել եմ, գիտեմ դա ինչ է :D

John
31.08.2013, 21:21
Տարբերակ 6.Նոկտյուրն 2352 սիմվոլ
մինչև էս կարդացածների մեջ լավագույնն էր, մի շնչով կարդացվում էր, հասարակ էր ու համ էլ ոչ այնքան :)
դե էլ չասեմ ամեն անգամ, որ ես չեմ գրել ;) եթե 100%-ով սրտիս կպնող պատմվածք չհանդիպի` իրա օգտին էլ երևի կքվեարկեմ

enna
31.08.2013, 21:25
9.Ինձ դուր եկավ:Իմաստ կար մեջը,մտածել տվեց:

Baltazar
31.08.2013, 21:30
9-ը` Գնելը, զիջումա 6-ին` Նոկտյուրնին, իր խորությամբ: Ինչ-որ խմող մարդու հոգեվարքի մասինա 9-ը, իսկ 6-ը ավելի լայն հորիզոններա վերցնում:

John
31.08.2013, 21:37
Տարբերակ 7. Ցուցահանդես 2534 սիմվոլ
ներքևում մեջ բերած նախադասությունը հերիք էր չշարունակելու համար, անհարգալից վերաբերմունք մրցույթի պայմանների նկատմամբ. եթե 6րդի դեպքում երևում էր, որ հնարավորինս սեղմ է փորձել գրել, այս դեպքում չեմ ընդունում ոչ մի արդարացում: Մի նոր բան կարելի է մտածել՝ նույն ծեծված արև, լուսին, լուսաբաց, մայրամուտ, ճաճանչ... մինչև ո՞ւր


Կապույտ լուսինը հալվեց լույսի ծորուն շիթերում ու ինչ-որ տեղ երկնքից փուլ եկավ արևը:

John
31.08.2013, 21:46
Տարբերակ 8.Իմ Պենելոպեն 2011 սիմվոլ
չհավանեցի... առանց էդ եսիմոր դիցաբանությունից վերցված անունների չի՞ լինի... ես եմ ու անգրագետ մարդ եմ՝ Պենելոպայի ու Պոսեյդոնի մասին չգիտեմ, իրանց սեռերն անգամ դժվար ա գուշակել... Ինչի՞ց ա որ ոչ մի հունական գրողի մոտ Անահիտ, Վահագն անուններով հերոսների չեմ հանդիպել... ճիշտ է՝ նրանից է,ո ր ես հունական որևէ գրողի դժվարանում եմ հիշել էս պահին... բայց միևնույն է՝ չեմ պատկերացնում...
Ասում ես «սարքերի կեսը չէին աշխատում»... «կեսին կապել էինք, կեսը ապստամբել էին», «գլուխս բարձին դնելիս արցունքոտված աչքերով»... կեղծիքը թափվում ա վրայից, չի լինում հավանել...

enna
31.08.2013, 21:50
Սկսեմ վերջից,չեմ ասի որին կքվեարկեմ,որին չեմ քվեարկի:
21.Ըհն,մտածելու տեղիք տվեց:
Օրինակ,թե ինչի չի ուզում նշագեղձերը վիրահատի ու հանգիստ ապրի,կամ թե ինչի՞ հայտ չտվեց:Ստեղ են ասել տարօրինակ մարդ արարած:

20.Իսկը մարդու մասին էր, ճանճերն էլ նմանություն ունեն մարդկանց հետ:

19.Կայֆո:D
Ինչ անսպասելի ավարտով, գիժ պատմվածք էր:
Քիս մի,քիս մի...

18.Հավեսիկն էր:
Սոնան մեղք չունի:Ես հորն եմ մեղադրում...Ու՜ֆ,տրամս ընկավ...


15.Ինչի՞ հենց Նանե:think
Խորհրդավոր պատմություն:Հեղինակ ջան,ի՞նչ կլինի գրես,թե ինչի՞ հայտնի դարձավ:
17-ի,16-ի մասին չեմ ուզում վատաբանել,ճաշակը ընկեր չունի:

John
31.08.2013, 22:00
Տարբերակ 9.Գնելը 1963 սիմվոլ
հոգեհարազատ էր,մեկնաբանելու շատ բան էլ չունեմ` Գնել պապին սաղ ասեց
միացավ N6-ին, հավանական քվեարկության համար

ivy
31.08.2013, 22:08
Տարբերակ 6.
Նոկտյուրն
Լիալուսնի մեղմ շողերը շոյում էին նրանց աչքերը, իսկ թեյնիկի ձայնն ու վառարանի ջերմությունը միահյուսվում էին գետակի քչքչոցին, աշնանային քամուց օրորվող ծառերի շրշյունին և հեռուներում լսվող թախծոտ ոռնոցներին՝ հաճելի թմբիր բերելով նրանց հոգնած մարմիններին:
Դավիթը սրճարանում զրուցում էր կարմիր շրջազգեստ հագած փարթամակուրծք մի գեղեցկուհու հետ:

Էս ինչ նախադասություններ են, իֆ, իֆ իֆ :)
Բայց դեռ մինչև վերջ չեմ կարդացել. ուղղակի ուզեցի «հաճելի» տպավորություններով կիսվել :))

John
31.08.2013, 22:15
Ոը ընդհանրապես ի՞նչ մի բան ու գործ թողած նստել հերթով սաղի մասին կարծիք եմ հայտնում, նեղացնում աջ ու ձախ... սիրում եմ բոլորիդ, հատկապես մրցույթի կազմակերպչին ու ԲՈԼՈՐ մասնակիցներին, հաճելի քննարկում եմ մաղթում

Smokie
31.08.2013, 22:51
Ինչ լավ ա պատմվածքները կարճ են:))

ivy
31.08.2013, 23:39
Ինձ թվաց՝ մասնակիցների իննսուն տոկոսը փոքր տարիքի են: Մեջները մենակ մի երկու գործ ընկավ աչքովս, որոնք հնարավոր է՝ ավելի հասուն տարիքի մարդ է գրել:
Ու քանի որ քննարկողներն էլ են «պստոներ», ես սուսուփուս կսպասեմ՝ մինչև մեկ էլ տեսար՝ իմ սերնդից մեկը կարծիք գրի, ես էլ ռիսկ անեմ խոսել:
Թե չէ սենց ինձ լրիվ ավելորդ եմ զգում էս փարթիում :)
Դուք՝ ջահել, մոդերը՝ ջահել, էհե՜յ...

Chuk
31.08.2013, 23:46
Ինձ թվաց՝ մասնակիցների իննսուն տոկոսը փոքր տարիքի են: Մեջները մենակ մի երկու գործ ընկավ աչքովս, որոնք հնարավոր է՝ ավելի հասուն տարիքի մարդ է գրել:
Ու քանի որ քննարկողներն էլ են «պստոներ», ես սուսուփուս կսպասեմ՝ մինչև մեկ էլ տեսար՝ իմ սերնդից մեկը կարծիք գրի, ես էլ ռիսկ անեմ խոսել:
Թե չէ սենց ինձ լրիվ ավելորդ եմ զգում էս փարթիում :)
Դուք՝ ջահել, մոդերը՝ ջահել, էհե՜յ...
Այվի ջան, մեծավարի խառնվի, մեր համար ճամփա բացի :))

Դեռ մի քանի գործ եմ կարդացել: Մրցույթի կայֆն էն ա, որ կարճ են, հեշտ ա կարդալը: Եթե ասենք ուրիշ մրցույթներում առաջին պարբերությունը կարդում էիր, որ իմանաս՝ իմա՞ստ ունի լրիվ կարդալ, թե՞ չէ, էս անգամ առաջին պարբերությունը կարդում ես՝ պատմվածքը պրծնում ա :))

Լրիվ կարդալու եմ, չգիտեմ կարծիքներ կգրե՞մ, թե՞ չեմ հասցնի, բայց հաստատ էս անգամ կարդալու եմ: Իսկ հիմա գրելուս հիմնական նպատակը շնորհակալություն ասելն ա: Մարի ջան, կեցցե՛ս :) Քո էս մրցույթը կազմակերպելուց, թարմություն մտցնելուց, նաև ուրիշ թեմաներում արածդ մոդերատորությունից խայտառակ ոգևորվել ու ուրախացել եմ: Հարցը ոչ թե էնքան էն ա, որ հասկանում եմ, որ լավ մոդերատոր ենք ընտրել, այլ դու քո ակտիվությամբ ցույց ես տալիս, որ էս ակումբում դեռ լուրջ կյանք կա: Շնորհակալ եմ, Մարի ջան :)

Stranger_Friend
01.09.2013, 00:25
Ոը ընդհանրապես ի՞նչ մի բան ու գործ թողած նստել հերթով սաղի մասին կարծիք եմ հայտնում, նեղացնում աջ ու ձախ... սիրում եմ բոլորիդ, հատկապես մրցույթի կազմակերպչին ու ԲՈԼՈՐ մասնակիցներին, հաճելի քննարկում եմ մաղթում

Չլինի՞ քեզ էիր հասնում, դրա համար դադարեցրիր քննադատելը :))

Առողջ քննադատությունը և կարծիքը միշտ էլ օգնում է: Կարող է հեղինակը սկզբից չընդունի, պաշտպանվի, նեղանա, բայց հաջորդ անգամ գրելուց կմտածի բոլոր կարծիքների շուրջ ;)

StrangeLittleGirl
01.09.2013, 00:46
տնաշեններ, էս ինչքա՞ն եք գրել :)) լավ, հասնեմ Երևան, կարդամ:

ivy
01.09.2013, 00:49
«Կախարդը» ինձ մի այլ կարգի բացեց :D
Էս գրողը ինչ խոտեր ա ծխել, շատ խփած գործ ա, չբռնե՞մ սրա օգտին քվեարկեմ :D

impression
01.09.2013, 00:57
Տարբերակ 1. Փրկիչը – անհասկանալի պաթոսով գրված ստեղծագործություն՝ սագերի չարքաշ կյանքի մասին: Չհուզեց:

Տարբերակ 2. Լռություն, լռություն, լռությո՜ւն... – հա, աշխարհի վերջն էլ ակտուալ չի, թող հոսանքը գնա :)

Տարբերակ 3. 60 վայրկյան – իսկ ինչու՞ ոչ՝ հինգ րոպե: Լավը կլիներ, եթե էդքան ծեծված չլիներ էս թեման բոլոր հնարավոր միջոցներով, առնվազն մի յոթանասուն մանր-մունր վիդեոկլիպ հիշեցի: Նոր չէր, թարմ չէր:

Տարբերակ 4. Դատարկ տարա – ես բան չհասկացա, կամ շատ դմբո եմ, կամ շատ անհասկանալի էր գրված: Երկուսն էլ հնարավոր են:

Տարբերակ 5. Սեռաքաղց – վատը չէր: Երևանի կյանքի խրոնիկայից:

Տարբերակ 6. Նոկտյուրն – ստեղ էլ հոսանք չկա: մի բան ասեմ, կարճ պատմվածք ա մրցույթը, բայց հիմնականում նենց դետալախեղդ ա արած, որ կարդալը շատ դժվար ա: հետո էն անսպասելիության զգացումը նենց մի տեսակ զոռով ա առաջացրած, չես հավատում էլի: մենակ էս մեկի մասին չի, նախորդների էլ:

Տարբերակ 7. Ցուցահանդես – շատ ափսոս, որովհետև շատ լավ սկսվեց ու շատ վատ վերջացավ: սիրուն էր գրված, թեև էլի դետալախեղդ էր, բայց գոնե՝ սիրուն: միգուցե արժե հետագայում նորից անդրադառնալ էս գործին ու մի ուրիշ ավարտ մտածել, հեղինակ ջան ;)

Տարբերակ 8. Իմ Պենելոպեն – Արմագեդոնից մի քանի կադր՝ էն որ կապում են խելագարին, Ոդիսականից մի երկու բան ու տիեզերքից ու աստղագնացությունից՝ ոչ մի գաղափար: Վերջացավ նենց, ոնց որ սուպերմարկետներում մանրն ա վերջանում, այսինքն՝ սովորական: Լավը չէր:

Տարբերակ 9. Գնելը – Սա պատմվածք չէր: Երկխոսությամբ սկսվեց, ուրախացա, բայց՝ շատ իզուր: Ասելիք չկա, նոր բան չկա: Այ որ մի բան գրում եք, ինչի՞ եք գրում՝ ուղղակի ահավոր ուզում եք մրցույթի մասնակցե՞լ: Բա չեք ուզու՞մ մի քիչ երկար մտածել, մի քանի տարբերակ գրել-ջնջել, բայց նենց մի բան ուղարկել, որ կարդան ու ասեն՝ ա՜խ, ինչ լավն էր: Դեռ որ՝ ոչ մի տարբերակ «ախ» ասելս չեկավ:

Տարբերակ 10.Տժվժիկ & Co. – այ ժպտացրեեեեե՜ց, mind the gap, ասում ա :D վերնագրից սկսած՝ ամեն ինչ լավն էր: Ու տեղը տեղին մտածած, մարդը կամ ուսումնասիրել ա Դանի ցեղի ապրելակերպն ու սովորույթները կամ իր մտքի ուժով շատ իրական հորինել ա էդ ամենը: Երկու դեպքում էլ՝ ռեսպեկտ, իր գործին մոտեցել ա պատասխանատվությամբ: Սիրեցի:

Տարբերակ 11. Թափանցիկ – Էլիզա, մանչուկս... ուֆ...

Տարբերակ 12. Չուշանաս - :( տխրեցի: Երկրորդ պատմվածքը, որ էմոցիա արթնացրեց: Շնորհակալ եմ: Շատ քնքուշ էր գրված, մարդկային: Սիրուն էր: Ու կարևորը՝ ավելորդ բառեր ու նկարագրություններ չկային:

Մնացածի մասին մի քիչ հետո: Ավել-պակաս կներեք:

Baltazar
01.09.2013, 01:22
[B].....................

Մնացածի մասին մի քիչ հետո: Ավել-պակաս կներեք:

Դաժան էր: ) Բայց ուժեղ քննադատա: Շատ ճիշտ բաներա գրել, իմ գրածի մասին էլ: Ես որ իմանայի սենց ահարկու ու դիպուկ քննադատ կա ավելի լուրջ կմոտենայի մրցույթին ) : Շատ ճիշտ էր: Էկեք քննադաների մրցույթ զուգահեռ անցկացնենք, հը? վերջում թող բոլոր գրողներն ասեն, որ քննադատը ստիպեց իրենց վերանայել հայացքները, իմ համար այս պահին impression-ն է:

impression
01.09.2013, 01:23
Տարբերակ 13. Անծանոթ սեր – ժամանակաձևերի ընտրության անփութությունը, խառը ու անհետաքրքիր հոգեվիճակներն ու վերջին փաստը՝ դա երազ չէր, տվյալ պատմվածքը դարձնում են ինձ համար ամենաչսիրվածը դեռևս:

Տարբերակ 14. Ցավը – վերնագիրը էնքան էլ չի սազում գրածին: Հակոբիկի խաթարված մանկությունն ինձ չհուզեց, տարօրինակ ապակիներն էլ հետը: Ես անսիրտ եմ, թե չէ վստահ եմ, շատերն են հիմա հուզված նստած ;)

Տարբերակ 15. Նանե – լավ էր գրված, բայց հետո՞: Հետո ի՞նչ եղավ: Թող գոնե գնացքի տակ ընկներ: Թող դառնար աշխարհի ամենաերջանիկ մարդը: Թող... թող... թող մու՛կ բռներ: Մի բան թող աներ:

Տարբերակ 16. Զրուցակիցը – տխուր ա: Բայց էլի, լիքը սենց սցենարներ կան: Շտապիր սիրել ու նմանատիպ ֆիլմեր, որոնք լացացնում են որոշակի տարիքային խմբի մարդկանց ;)

Տարբերակ 17. Կրկնվող պատմություն – Ամուսինդ, տիկին, խռռացնում է քնում, շուռումուռ է գալիս անկողնում... իսկ դու ինձ ես հիշել, չես քնում և այլն :)))

Տարբերակ 18. «Ռոմանտիկ» Խորենացին – Վերնագիրը լավն էր:

Տարբերակ 19. Կախարդը – աաաաաաաաաաաաա :D :D մերսի հեղինակին: Ասում ա որպես քնքուշ մութի թև ու հենց հաջորդին՝ ջսթ քիս մի :D :D մեռել եմ:

Տարբերակ 20. Մի ճանճի պատմություն – էս էն սագերինից էր, մենակ թե՝ ա լյա ճանճ :))

Տարբերակ 21. Մարսյան տենդը – բան չասեց: Երևի թե հեղինակին Հայկ Ֆալաքյանը մի անգամ ասել ա, որ սայ-ֆայը նույն մեզ ծանոթ գրական գործերն են՝ մեր երկրում տեղի ունեցող, մենակ թե՝ սեթինգն ա տարբեր: Ես փորձեցի Մարս գնալու փոխարեն ասենք համալսարան ընդունվելու խնդիրը դնել պատմվածքում, էլի ընտիր ստացվեց: Ու էլի նույնչափ անիմաստ:

Արամ
01.09.2013, 01:57
Չէ՛, միանշանակ` Տարբերակ 19. Կախարդը:
Որովհետև մենակ դա կարդացի:

CactuSoul
01.09.2013, 03:20
Ինձ կներեք, բայց ոչ մեկն էլ դուրս չեկավ :/

LisBeth
01.09.2013, 07:45
«Կախարդը» ինձ մի այլ կարգի բացեց :D
Էս գրողը ինչ խոտեր ա ծխել, շատ խփած գործ ա, չբռնե՞մ սրա օգտին քվեարկեմ :D

Էս "գործը" լրիվ ավտոբիոգրաֆիա էր:

Տարբերակ չգիտեմ քանիս, էս ինչ սովք ա, սա էլ էն` չհասունացած պատկերացում չհասունացած հակառակ սեռի մասին:

LisBeth
01.09.2013, 08:01
Տարբերակ տաս (թող չնեղանան բոլոր աստվածային ու տիեզերական վեհ գաղափարների հեղինակները, որոնք ձայն ձայնի են տվել) կքվեարկեմ: Ոնց ա բախտդ բերել որ հեղինակդ ես չեմ, թե չէ ով գիտի ինչ ահավոր բան էր ստացվելու: Ամեն ինչ չափի մեջ էր, պատկերավոր, իրական: Հեղինակին մերսիներ:

LisBeth
01.09.2013, 08:17
Չէ, նոկտյուրն էլ լավն ա, բայց որ երազներից մեկն մատվ փակեմ ու կարդամ: Կախարդը աչքի տակ եմ առնում, բայց երևի սա էն գործերից ա որ իմ ձայնի կարիքը չի ունենա:

Alphaone
01.09.2013, 08:18
Ժողովուրդ, ես մեկնաբանությունները գրել եմ, բայց չեմ հրապարակի, մրցույթից հետո, լավ :)

LisBeth
01.09.2013, 08:32
Համարը չեմ հիշում, Չուշանաս :) լինում է և այսպես... այսպես էլ է լինում? Սիրուն պատմություն էր, պատկերացնում էս ինչպիսին կլինենք երբ ծերանանք: Բայց չեմ քվեարկի:

LisBeth
01.09.2013, 08:34
Ժողովուրդ, ես մեկնաբանությունները գրել եմ, բայց չեմ հրապարակի, մրցույթից հետո, լավ :)

Չէ, լավ բան չի ստացվի հիմա ասա ինչ ասելու ես:)

LisBeth
01.09.2013, 08:49
Ոնց ա երևում որ սաղ ինքնամոռաց Բրեդբերի են կարդում :)

Alphaone
01.09.2013, 08:57
Չէ, լավ բան չի ստացվի հիմա ասա ինչ ասելու ես:)

կուղարկեմ Մարիին :D, ուղղակի ասեմ, որ մենակ լավ-լավ բաներ եմ գրել, վատ բաներ առանց ինձ էլ դեռ լիքը կգրեն :)

Chuk
01.09.2013, 09:44
Մի հատ էլ կկարդամ՝ համեմատական ընտրելու համար: Առաջին կարդալու տպավորությամբս Տժվժիկն եմ ընտրելու, բայց էնպես չի, որ հիացած եմ: Ինչպես և հիացած չեմ մնացած բոլոր գործերով:

Բայց կարծում եմ, որ հեղինակներին շատ քննադատել ու մեղադրել էս դեպքում էնքան էլ չարժի: Իրականում ֆորմատը շատ բարդ է, լակոնիկ, կարճ գրելը հեշտ բան չի: Օրինակ ինձ, որ հարցնում են ոնց ես, ոչ թե ասում եմ «լավ եմ» կամ «վատ եմ», այլ մի հատ բարդ ստորադասական նախադասություն, ասենք էն մասին, որ լավ եմ, բայց էսօր դեռ երեկվա ծիրանի արաղի ազդեցության տակ եմ: Նույնիսկ սենց պարզ դեպքերում միշտ չի, որ լինում ա կարճ կապել, ուր մնաց կարճ պատմվածք գրել, դրանում խորը ասելիք ունենալով, կարողանալով ամեն ինչ լավ նկարագրել ու սենց բաներ: Էս գործերից շատերին կլայքեի, եթե ֆեյսում ստատուս լինեին: Կշնորհակալեի ու վարկանիշ կդնեի, եթե անկապ օրագրում գրառում լինեին, բայց որպես պատմվածք ոչ մեկն էլ էդպես էլ չամբողջականացրի: Գործերի մի մասում զգացվում ա հստակ սյուժե ու հետաքրքիր զարգացման պոտենցիալ, բայց զգացումը, որ հեղինակը զոռով ա տեղավորվել սիմվոլների մեջ, էդպես էլ չի լքում: Չեմ ուզում հատ-հատ անդրադառնալ, բայց որ ամեն մի գործին էլ ինչ-որ մի պակասող բան կա, պետք ա ասեմ: Ու դա նորից ես գցում եմ ոչ էնքան գրողի ստեղծագործական տաղանդի կամ ֆանտազիայի վրա, այլ ֆորմատի, որն իրեն շատ սահմանափակել է: Իրականում հավանաբար կարևորագույն ֆորմատ է, ու երևի արժի որ գրողական կարիերա բռնածները էս ֆորմատով շատ գրեն, անընդհատ գրեն, թեկուզ առանց ուրիշների դատին հանձնելու, իրենք իրենց համար, որպեսզի կարողանան կարճի մեջ տեղավորվեն, լակոնիզմի լեզուն սովորեն: Լակոնիկ լավ գրողը հետո հաստատ երկար էլ լավ կգրի, ինձ տենց ա թվում: Բայց լակոնիկ գրելու համար իսկապես փորձ ա պետք, ոչ թե էս անգամ ձեռդ վերցրիր ու ֆսյո, լավ ա ստացվելու: Իհարկե հնարավոր ա, որ մտքովդ մի նենց սյուժե անցնի, որը հենց կարճի համար ա, տենց լուսավորված նստես ու գրես: Բայց դրանք բացառիկ դեպքեր են, իսկ երբ «պատվերով ա», անկախ քեզնից պիտի կաշկանդվես, եթե էդ փորձառությունը չունես:

Անկախ էս գրածներիցս շնորհակալություն բոլոր մասնակիցներին: Գործերի մեծ մասը թեթև ու հանգիստ եմ կարդացել, ինչը նշանակում ա, որ գրողներն ունեն լավ ձեռագիր, գրելու տաղանդ:

Արևանուռ
01.09.2013, 10:56
իմ համար պատմվածքի առավելությունը բովանդակության մեջ է ու իմ տպավորությունները հենված են հենց բովանդակությւնների վրա

1. «Փրկիչը»՝ Վարդգեսը լավ էլ փրկիչ էր, վերջում կարողացավ իրեն էլ փրկել: Մի երկու տեղ մտքերի հաջորդականությունը սահուն չէ

2. «Լռություն, լռություն, լռությո՜ւն..» ՝ Պատկերացնում եմ, թե ի՞նչ է կատարվում ինետամանիայով տառապողների հետ, երբ հոսանքն է անջատվում:

3. «60 վայրկյան» ՝ 'կյանքից հիշողությունում դրոշմված ակնթարթներ, 60 վայրկյանն ու 5 րոպեն մի տեսակ չեմ հասկանում, բայց դա չի խանգարում, որ հավանություն տամ այս գործին:

4. «Դատարկ տարա»՝ նույննա, թե քնած ժամանակ ի՞նչ իմանաս գլխիդ գալիքը, ես այսպիսի ֆիլմեր էլ չեմ նայում,

5. «Սեռաքաղց»՝ թեկուզ պզուկոտ է, բայց հո ի տես ամենքի հաստատեց իր հնարանքների իսկությունը

6. «Նոկտյուրն»՝ ես շատ հավատացող եմ ու սրտից էլ թույլ, ափսոս...

7. «Ցուցահանդես»՝ լավ պատմություն է երազանքի, գոյատևման ու հարատևման մասին, մի քիչ մեջտեղներում այս ֆորմատի համար մանրամասները շատ էին, բայց դա էլ ինձ չի խանգարում հավանության արժանացնելու

8. «Իմ Պենելոպեն»՝ Հեղինեներին սիրում են, Պենելոպաներին՝ ընտրում: Այստեղ Պենելոպան Վաչագանի Անահիտի նման հնարամիտ է:

9. «Գնելը»՝ Խմող մարդիկ հոգով շատ լավն են լինում, միշտ էլ վերջում փոշմանում են: Քնի՛ր, Գնել պապ, էլ ուշ է:

10. «Տժվժիկ & Co. » ՝ Մորթի նկարագրություններն իմ աչքերի համար չեն, իսկ վերջը, ա՛յ վերջը մի լավ ծիծաղեցրեց:

11. «Թափանցիկ»՝ Միայնակ մայրերը իրենց զավակներին դժբախտ ավարտով հեքիաթներ են պատմում հայրիկների մասին:

12. «Չուշանաս» ՝ պատկերացնում եմ կնոջը խունացած վերարկույով ու լրիվ ուրիշ գույնի բերետով: երբ մի զգացմունքային բան եմ կարդում, այն թիրախ է դառնում ու խանգարում է ճիշտ կողմնորողվել, լավ է հավանություն տալ:

13. «Անծանոթ սեր» ՝ միգուցե սկզբում հերոսի վրա ազդում էր սիրահար ուղևորի սիրառատ հրաժեշտը, բայց այն պատճառ դարձավ մտորումների, միգուցե լա՞վ էր որ գնացքը կանգնեց

14. «Ցավը» ՝ համառոտ, տպավորիչ, դառը պատմություն: Հավանաբար ցավի մասին նախադասությունը հեղինակը խմբագրելիս կորցրե՞լ է: Հետաքրքիրն այն է, որ ես այն կարդալիս տեսնում էի մեկին, աշխատանքային ընկերուհիս էլ նոր կարդաց ու ասաց՝ «ոնց որ Ն-ի մասին լինի:

15. «Նանե» ՝ զարմանում եմ, հիմա այդքան միամիտ աղջիկ կլինի՞, հաստատ սովետական տարիներից է: Տեսնես քանի՞ մամա հավանեց իրեն:

16. «Զրուցակիցը»՝ մի տեսակ «լացացնող» թեմա է, եթե հեղինակն է ապրել, ցավում եմ

17. «Կրկնվող պատմություն» ՝ երազանքի ու իրականության ծայրահեղություն: «փիսի՜կ...», բայց եթե զզվելի էր գիշերը, ինչու՞ «Ճանապարհին ևս մեկ անգամ վերապրեց կրքոտ ու երկարատև համբույրը»

18. «Ռոմանտիկ» Խորենացին»՝ լինում է նաև. որ գիրքը հակառակ են բռնում, մի ամիս հետո պատմվածքին կրկին անդրադառնալիս հեղինակը պետք է մտածի խմբագրելու մասին:

19. «Կախարդը»՝ էլի կան անտեղի բացատրող նախադասություններ,բայց աայսքան դիպուկ՝ հիանալի է:

20. «Մի ճանճի պատմություն»՝ պայքար, պայքար ու՝ ապարդյուն:

21. «Մարսյան տենդը»՝ մի քանի տուփ քնաբե՞ր, հերոը բավականին էգոիստ է

Շնորհակալ եմ, բոլորին հաջողություններ

ivy
01.09.2013, 14:59
Մարի ջան, ապրես, պաչիկներ քեզ :)

Մինչ պատմվածքներին անցնելը, ուզում եմ մի քանի ընդհանուր բան ասել:
Նախ, Ալֆայի գրածը էն մասին, որ մարդիկ «ծուլություն են արել», կարող էին ավելի լավ գրել:
Մի տեսակ չեմ հավատում, թե մրցույթին մասնակցող որևէ մեկը ծուլություն է անում. ընդհակառակը, ամեն մեկը փորձում է իր «մաքսիմումը» ցույց տալ:
Մի խոսքով, Ալֆա ջան, թող շատ տխուր չհնչի, բայց իրականում ամեն մարդ էնքան է գրել, ինչքան որ կարող է, ու եթե ավելի լավ կարողանար, հաստատ ավելի լավ կգրեր:

Հիմա՝ ֆորմատի մասին: Դեռ մրցութային թեմայում արդեն նկատեցի, որ անգամ «հայտնիների» կողմից գրած կարճ պամվածքներն ինձ դուր չեն գալիս: Չգիտեմ՝ լավերը չէին դրվել էդ թեմայում, թե թարգմանություններն էին վատը, թե ես եմ անճաշակ, բայց դրածներից ոչ մեկն ինձ դուր չեկավ: Սրտիս չկպավ էս կարճ ֆորմատը: Բավականաչափ կարճ չի, որ մի քանի դիպուկ բառ լինի միայն, ու դրանով ամեն ինչ ասվի, և բավականաչափ երկար չի, որ նորմալ սյուժե զարգանա: Էդ առումով, ինչ որ ներկայացվել է էս մրցույթում շատ վատ չեմ համարում, ոչինչ, կուտվի էս ֆորմատում:

Ինձ էն դուր եկավ, որ հիմնականում բոլորը լավ շարադրած տեսքտեր էին, մարդիկ մշակել էին, ինչքան որ կարողացել էին:
Ածականներն էին երբեմն չափից դուրս շատ, բայց դե էդ էլ ոչինչ:
Մեկ էլ մի քանի տեղ կոպիտ սխալներ կային, որոնք կարող էին և չլինել (վերցնում եմ կարմիր գրիչս, դնում ուսուցչի ակնոցը).
1. Հայերենում ե-ից հետո լսվող յ-ն չի գրվում:
2. «Է»-ի փոխարեն գրվող «ա» օժանդակ բայը նույնպես առանձին է գրվում:
3. «Տասը» բառը չորս տառով է գրվում:

Մի քիչ հետո կգրեմ ամեն պատմվածքի մասին առանձին:

Վոլտերա
01.09.2013, 16:18
Էնքան եմ մրցույթով տարվել, որ մոռացել եմ, որ ես էլ պիտի կարծիքներ գրեմ :)) Չուկ, Այվի, շնորհակալ եմ ամեն ինչի համար: :oy Չուկ, խոստանում եմ ակումբն ակտիվ պահել, մանավանդ հիմա, երբ որ ձեզ իմ երկրորդ ընտանիքն եմ համարում ու բոլորիդ շատ-շատ սիրում եմ :love Ի դեպ չմոռանաք, որ սեպտեմբերի ութին մեեծ հանդիպում է լինելու: Բայց դրա մասին հետո :ok
Ջոն, քանի որ պայմանների մեջ նշված էր կես էջից մի էջի սահմաններում, իսկ պատմվածքներից և ոչ մեկը չէր խախտում էդ կետը, դա նշանակում ա, որ դու պիտի թարգես նիշերի քանակն աչքս մտցնելը :))
Մի խոսքով գնամ ևս մեկ անգամ կարդամ պատմվածնքներն ու սկսեմ քլնգելը ;)

Վոլտերա
01.09.2013, 16:39
Սկզբում որոշել էի երեք ձայնից ավել չքվեարկել, բայց հետո միտքս փոխեցի: Մեֆի խաթեր վեց հոգու կքվեարկեմ, ի դեպ հենց նույն էդ Մեֆի խաթեր քվեարկության ժամկետը վեց օր եմ դրել :)) Էն երրորդ վեցն էլ հետո..
1. Փրկիչը- Արդեն որերոդ անգամ եմ կարդում էս գործը: Սկզբից բան չէի հասկանում, հետո կամաց-կամաց ուղեղիս տեղ հասավ, հիմա էլ մտածում եմ կարող ա՞ ես եմ ֆանտազյոռ, իրականում էդ էն չի, ինչ որ ես եմ մտածում: Մի խոսքով եթե դա իմ մտածածն ա, ուրեմն ես հաստատ էս մի գործին ձայն եմ տալու: Նախ տեքստի մասին: Ահավոր շատ սիրում եմ անգլերենի ասած simple past ժամանակաձևով կարճ նախադասությունները, դրանք պատմվածքին հատուկ խորհրդավորություն ու խորություն են տալիս: Ու էդ երկու կետերն էլ ուներ էս պատմվածքը: Խորն էր ու խորհրդավոր:) Հեղինակ, եթե դա էդպես չի ու սա ընդամենն իմ ֆանտազյաներն են, ներող, բայց ես հավանել եմ պատմվածքդ ու պիտի քվեարկեմ, ինչքան էլ դեմ լինես:P

Նարե91
01.09.2013, 16:54
Աշխատանքային պարտականություններս կատարելիս` երեկ Դերենիկ Դեմիրճյանի հոդվածներից մեկը ձեռքս ընկավ,
որն ուղղված է երիտասարդ գրողներին ու ընդհանրապես գրել ցանկացողներին: Ու քանի որ համ էլ մրցույթի պատմությունների ազդեցության տակ էի,
էլ ավելի ուշադիր ու կլանված կարդացի: Մի քանի հատվածներ եմ առանձնացրել, որոնք անպայման կուզեմ, որ կարդաք, թեպետ նորություններ առանձնապես չի ասում, բայց ինչ ասում ա, դուզ ա ասում: Հա՛մ պատմությունները քննադատողների համար օգուտ կլինի, հա՛մ էլ հենց գրողների: Մեջբերում եմ.

«Երիտասարդ գրողը նման է մատղաշ սնկի. պետք է զգույշ ու խնամքով վերաբերվել նրա հետ, այլապես նա կարոսղ է հենց սկզբից սխալ ուղղությամբ գնալ: Դրա համար էլ երիտասարդ շնորհալի ստեղծագործողի երկերի մեջ պետք է նախևառաջ գտնել դրա առավելությունները, հաջողությունները և օգնել զարգացնել դրանք, և նրանց սխալներն էլ ուղղել»:


«Ես կուզենայի երիտասարդ գրողներին հիշեցնել արվեստի թանկագին հատկության ` չափի զգացման մասին: Մեծ, շքեղ զարդարանքների , վերամբարձ ոճերի, գեղեցկացումների հետևից չպետք է ընկնել: Ամեն ինչն ունի իր չափը, իր տեղն ու անհրաժեշտությունը: Չպետք է չափազանցնել. Մի ժիլետին 15 ժամացույց չպետք է հատկացնել: Մեկը միանգամայն բավական է»:

«Պետք է համառորեն սովորել կլասիկներից, բայց ոչ երբեք նրանց կուրորեն նմանվելու, այլ յուրացնելու համար այն խորությունը, այն ուժը, որով նրանք տալիս են իրենցը, սովորել նրանց պես պատկերել մերը»:

Չգիտեմ էլ` էսքանից հետո ինչ ասեմ. էս մարդն ամեն ինչ ասեց:
Ուղղակի մի բան` քննադատողները կարող են մի քիչ ավելի նուրբ ձևով քննադատեն, որ, ասել Դեմիճյանը, շատ չկոտրեն ստեղծագործողին: Դիցո՛ւք իմ շատ հարգարժան իմփրեշընի քլունգը շատ նուրբիկն էր :love, հա՛մ ինչ-որ չափով օգուտ էր, հա՛մ էլ ճշմարտությունն ա վեր հանել մարդը:

Իսկ ԻՄՀԿ մարդիկ գրել են էնքան, ինչքան կարողացել են. ամեն մեկն իր չափով: ;)

Ես զերծ կմնամ քլնգելուց… տո, ա՛յ մարդ, մեկը լինի ինձ քլնգի :D… իմ ապուշագույն «պատմվածքը» քլնգի,
Ոչ ոք կյանքում չի կռահի, որ դա ես եմ գրել…. Էդ թեմայով առաջին անգամն էի գրում: Վե՛րջ, էլ չեմ գրի. Էդ իմ ոճը չի:
Էս մրցույթից ինձ էդ քյար մնաց էլի, որ հասկացա, որ եթե էդ ոճից գլուխ չես հանում, մի՛ գրի էլի այ աղջիկ ջան: :angry
Ուֆ… Լավ հիմա պատմվածքների մասին: Չեմ թաքցնի` հաճույքով չեմ կարդացել : Ի՞նչ անեմ:

«Ռոմանտիկ Խորենացու» և «Սեռաքաղցի» օգտին եմ քվեարկելու, չգիտեմ էլ `ինչի:
Կամ էլ` գիտեմ. որ բոլորը կարդացի, ավարտեցի, մենակ էդ երկուսը հիշեցի ու տպավորվեց… հասկացա, որ հենց դրանց օգտին էլ պիտի քվեարկեմ: Եսիմ: Մարիին էլ շնորհակալություն: Ապրի ինքը: :)

Հ.Գ. Հա, էս աչքիս ոչ ոք գուշակություններ չի ուզում անի հը՞ն…. Լավ ես փորձեմ. «Սեռաքաղցը» հանարավոր ա` Արէան գրած լինի: Էն իրա «Հարսանիք» գործին նմանեցրի ` գրողի տարած ռեստորանի վերաբերյալ: Ոճով, որ նման էր: Վստահ չեմ, բայց դե:

Վոլտերա
01.09.2013, 16:55
2.Լռություն, լռություն, լռությո՜ւն... - Էս գործը կարդալուց նենց տպավորություն էր, որ հեղինակն էդ հատվածն ինչ-որ տեղից կտրել հանել էր ու ուղարկել որպես կարճ պատմվածք: Սենց ասեմ, որպես հատված՝ հետաքրքիրն էր, մի քիչ էլ մեջը սև հումոր կար, բայց պատմվածք չէր: Ես սկզբում նշել էի պատմվածք՝ որոշակի սյուժե, ու կարևորը սկիզբ-ավարտ: Իսկ սա ոչ կարգին սկիզբ ուներ, ոչ ավարտ: Կարճ պատմվածքների վերջին նախադասությունները պիտի շատ կտրուկ ու միանգամից լինեն, պիտի նշանակետին խփեն: Չգիտեմ, ինչքան որ կարդացել եմ կարճ պատմվածքներ, միշտ ավարտը վերջին երկու նախադասության մեջ ա լցոնված լինում, իսկ սրա ավարտը ցրված էր ամբողջ տեքստի մեջ, ավելի ճիշտ ավարտ չկար: Հատվածին ո՞րտեղից ավարտ: Բայց որակովն էր, թեկուզ որպես հատված :) Հեղինակ, քեզ պաչիկներ :kiss, հլը փորձվես չգաս հանդիպմանը :angry

Վոլտերա
01.09.2013, 17:09
3. 60 վայրկյան- Էս գործն ամենաորակովներից էր: Էլի էդ անտեր simple past-ը :love ախր շատ լավն ա է ինքը: Իսկ ընդհանուր պատմվածքը շատ լավն էր՝ և բովանդակությամբ, և սյուժեով, և տեքստով: Մի քիչ վերջին նախադասությունն էր կաղում: Հա ես էդ վերջին նախադասությունների վրա շատ-շատ եմ ուշադրություն դարձնում, շատ կարևոր բան են իրանք իրականում ու լիքը բան են որոշում: Ինչ վերաբերում ա վերնագրին, ինձ թվում ա հեղինակն առանձին բացատրություն կտա, չէ՞ հեղինակ :)
Մի տաս անգամ կարդացել եմ էս գործը: Սիրուն ա էլի շարադրած, հո զոռով չի: Ու հավանել եմ: Հավանաբար կքվեարկեմ:

ivy
01.09.2013, 17:40
Որոշեցի բոլորը մի տեղ գրել. հսկայական գրառում ստացվեց :)

Տարբերակ 1. Փրկիչը
Երևի հեղինակն ուզել էր անսպասելիության էֆեկտ մտցնել՝ վերջում ցույց տալով, որ պատմությունն իրականում սագերի մասին էր: Էդ պահն իհարկե լավ էր ստացվել. սկզբում սվորական քույր-եղբայր ես պատկերացնում, իսկ Վարդգեսի ներս մտնելու պահից հասկանում ես, որ խոսքը մարդկանց մասին չի: Բայց ընդհանուր առմամբ աչքի չընկնող, չտպավորվող պատմվածք էր: Ուղղակի համոզված եմ, որ գրողը շատ ջահել է, դրա համար սա կարելի է ահագին լավ սկիզբ համարել:

Տարբերակ 2. Լռություն, լռություն, լռությո՜ւն...
Էս ի՞նչ խոսակցություն էր: Ինչ-որ լուրջ ու խորը իմաստ կա՞ր սրա մեջ: Հեղինակի ցանկությո՞ւնն է, որ էդպես էլ լինի: Ինչ իմանամ: Անցանք առաջ:

Տարբերակ 3. 60 վայրկյան
Ամբողջ կյանքն անցավ, ինչպես մի ակնթարթ:
Անունն էլ եթե չլիներ Լուի Արկադիո Պեսսե, այլ ասենք՝ Սիմոնյան Աշոտ, պիտի որ շարադարանքի ողջ հմայքն ու կախարդանքը կորչեր, որովհետև էս Լուի Արկադո Պեսսեն մի տեսակ շատ միստիկ է հնչում, իսկը էսպիսի պատմությունների համար:
Վատը չէր: Գուցե եթե ավելի երկար ֆորմատով գրվեր, ավելի հետաքրքիր ընթերցվեր:

Տարբերակ 4. Դատարկ տարա
Ինչ-որ սխալ էր տեղի ունեցել, ու վերջում խեղճ Մարտինը մենակ մնաց իր խցի մեջ՝ տուն տեղից կտրված, հավանաբար նաև առանց սրվակով մատուցվող «ամսական» սննդի: Հեչ լավ բան սիրտս չի վկայում էս պատմության հետագա զարգացման հետ կապված... Բայց էն թափանցիկ տարան, որի մեջ նա սկզբում ծաղկային յուղի կաթիլներ էր հավաքում, գուցե դա լինի նրա փորկությունը. ի վերջո վերնագիրը մի բան պիտի նշանակե՞ր, թե՞ չէ:
Սա էլ է մի պստո գրել:

Տարբերակ 5. Սեռաքաղց
Ժամանակակից հայ ոստիկանի կերպար: Էս ինչքան ենք մենք սիրում մեր ոստիկաններին :)
«Ավելի մանրամասներն այսպես պատմելու չեն»:
Սա շատ անհաջող նախադասություն է. էսպիսի բան չարժի գրել, իմ կարծիքով: Մի հատ էլ գրեիք, որ նիշերը չեն հերիքում:
Ընդհանուր ոչինչ, կարդացվեց:

Տարբերակ 6. Նոկտյուրն
Տխուր պատմություն էր: Շարադրանքը մի քիչ շատ էր «պլպլան ու գույնզգուն»:
Էլի զգացվում է, որ երկար տեքստ է պահանջվել. կարճի մեջ հազիվ է մտցրած:
Ես էսպիսի սյուժեներ ու շարադրանք ամեն դեպքում էնքան էլ չեմ հավանում՝ անկախ նրանից երկար լիներ գրված, թե կարճ:

Տարբերակ 7. Ցուցահանդես
Պուպուշն էր, պստոյական ու պուպուշ :)
Թուֆիի ու Միկայի մասին եթե էլի բաներ գրվեն, հաստատ հավեսով կկարդամ:
Սիրում եմ էսպիսի թեթև, պատանեկան ստեղծագործություններ:

Տարբերակ 8. Իմ Պենելոպեն
էս պաթետիկ գործի մեջ ո՞ւմ մտքով կանցներ, թե մեկ էլ ֆանտաստիկա կխառնվի:
Ինձ դուր չեկավ:

Տարբերակ 9. Գնելը
Ալկաշ պապի խոստովանությունը: Եսիմ :)
Որ ավելի լավ գրվեր, գուցե և հավանեի: Էսպես ոչ մի հետք չթողեց:

Տարբերակ 10. Տժվժիկ & Co.
Բրուտալ էր: Հլը պիտի "Dani" ու "West Papua" սըրչ տամ, տեսնեմ՝ էս ամեն ինչը իրական է՞ր՝ մորթվող խոզերով ու կտրած մատներով:
Էն տուտուզի մեջտեղում կախվածն էլ ո՞նց է թարգմանվում՝ «Զգույշ մնացեք անցքի՞ց», թե՞ «Ուշադիր եղեք բացվածքի հանդեպ». ամեն դեպքում, եթե մարդ անգլերեն չգիտի, լոնդոնյան մետրոյի՝ տեղին հարմարեցված գրությունը ոչ մի իմաստ չի արտահայտի:
Շարադրանքը լավն էր, բայց դե ակումբում էլ լավ շարադրանքով մարդ չես զարմացնի ;)

Տարբերակ 11. Թափանցիկ
Հույզերն էնքան շատ էին, որ չէին թողնում հետևել սյուժեին: Սրա հեղինակն էլ է շատ ջահել:
Ամեն ինչ մի քիչ շատ էր «չափազանց» ու «դերասանական»: Մի քիչ ավելի բնական շարադրանքի դեպքում գուցե ավելի հաջող գործ լիներ:

Տարբերակ 12. Չուշանաս
Այգում ինչ-որ մարդիկ քո կյանքի պատմությունը հիշեցնող սյուժեով տեքստ են սովորում ու էնպես չեն «խաղում», ինչպես դու ես դա ապրել:
Հետաքրքիր էր, հուզիչ, բայց չգիտեմ՝ որքանով հավանական...

Տարբերակ 13. Անծանոթ սեր
Հույզերով լի անձնական գրառում:
Պատմվածք չզգացի մեջը: Ավելի շուտ՝ "narrative nonfiction":
Եթե մեկի բլոգում կարդայի, գուցե տպավորությունն ավելի ուժեղ լիներ, քան էսպես:

Տարբերակ 14. Ցավը
Անմշակ էր շատ: Մի քիչ զարգացնելու ու ավելի լավ ներկայացնելու դեպքում կարող էր հաջող ստացվել:
Սյուժեն զարգացնելու մի քիչ տեղ հո կար. էս էն դեպքն է, որ լավ է՝ բոլոր նիշերն օգտագործել:
Կամ գուցե հեղինակն ուզել է միայն զգացողություն մատուցել: Համենայնդեպս, ինչ-որ բան թերի էր:

Տարբերակ 15. Նանե
Էս հո լրիվ կիսատ պատմություն էր:
Երրորդ դեմքով գրված փոքր շարադրանքի մեջ ի՞նչ գործ ունի էս նախադասությունը.
«Ես դեռ գրական եմ ասում»:
Դու ո՞վ ես, վարագույրի հետևում գտնվող հեղինակն ես, չէ՞, բա ինչի՞ հանկարծ որոշեցիր «ծիկ» անել:
Բարբառը համով էր :)

Տարբերակ 16. Զրուցակիցը
Տխուր էր իհարկե, բայց որպես պատմվածք՝ էդքան էլ չհուզեց:
Հուսով եմ՝ հեղինակի հետ կապված իրական դեպք չի:

Տարբերակ 17. Կրկնվող պատմություն
Վերնագրով հեղինակը կարծես փորձել է զգուշացնել. «Նոր բան չսպասեք, ծանոթ թեմա է»: Հա, պատմությունը ոչ միայն կրկնվող էր, այլև շատ կրկնվող, բայց դե դա ոչինչ. մարդ ամեն անգամ չի կարող նոր գյուտ հնարել:
Առավոտվա սիրային երազ-ֆանտազիային փոխարինում է իրականությունը, ու հերոսուհին դա ժպիտով և թեթև ծաղրով է ընդունում՝ իր մսազանգվածին անուշիկ ողջունելով, էն ժամանակ, երբ ուշք ու միքտը ուրիշ մեկի հետ է:
Որ նայես, վատ չի գրված, բայց դե ինչի՞ պիտի էս պատմվածքը տպավորվի: Կամ ինչո՞վ:

Տարբերակ 18. «Ռոմանտիկ» Խորենացին
Էս ինչ-որ շատ երկար պատմվածք էր, թե՞ ինձ թվաց:
Եթե հեղինակը պստո չի, ուրեմն չգիտեմ էլ ինչ ասել:
Կամ էլ էդ ես եմ ուղղակի, որ էսպիսի գործեր չեմ սիրում:

Տարբերակ 19. Կախարդը
Հասանք գժին, էհ... կախարդին :))
Երեք անգամ կարդացել եմ, ուղղակի ուզում էի հասկանալ՝ ով կլինի գրած ու ինչ հոգեվիճակում :))
Պապաս սենց բաներին ասում է «փսիխ գործ էր»: Իսկը էդ է, որ կա:
Չեմ էլ հասկանում՝ դուր է եկել, թե ուղղակի զարմանքի նոպայի մեջ եմ :))

Տարբերակ 20. Մի ճանճի պատմություն
Փաստորեն, ճանճերն էլ են քրտնում :think
Էս պատմվածքից մնացած հայտնաբերությունն էր:
Պստիկ-ճստիկ մեկն է գրել:

Տարբերակ 21. Մարսյան տենդը
Ալֆ, հուսով եմ՝ դու չես հեղինակը: Թե չէ մենք արդեն էնքան ենք «մարս», «մարսեցի», մարսերեն» բառը լսել քո անվան կողքը, որ սա արդեն հեչ կրեատիվ չէր լինի:
Ինչևէ, տարօրինակ գործ էր: Երևի չհասկացվեց մինչև վերջ:
Համենայնդեպս, մոտս նորից կարդալու ցանկություն չարթնացրեց:

Վերջացրեցի, քվեարկելը դեռ չգիտեմ, մտածել է պետք:

Վոլտերա
01.09.2013, 18:08
4. Դատարկ տարա- Սիրուն էր, ահավոր սիրուն գործ էր: Ոնց որ ֆանտաստիկ ժանրի գիրք կարդայի. լրիվ մոռացել էի, որ կարճ պատմվածք է, կարդալուց մի տեսակ կորցրեցի ժամանակի զգացողությունը: Էդ փայտագույնը, կարմիր ամպիկները, ծաղիկներից յուղ հավաքելը էնքան սիրուն էին, ամբողջ պատկերներն աչքիս առաջ եկան, էդ տիեզերանավը, բացվող-փակվող կահույքը, բա ինչքան շունչ կար մեջը:love Վերջին նախադասությունն էլ լրիվ խորհրդավորացրեց պատմվածքն ու իմ բոլոր կասկածները ցրեց: Սիրուն ու հետաքրքիր գործ էր: Ու հաստատ քվեարկելու եմ:)

Ռուֆուս
01.09.2013, 18:12
Ամենաշատը Տժվժիկ & Co.-ն դուրս եկավ: Հումորն ու առաջնորդի հետույքի ճեղքի մեջտեղը տարեբերվող բրելոկը վերջն էր :))

Սեռաքաղցը մերօրյա իրականությունը լավ ներկայացրեց, Կախարդը պսիխոդելիկ էր, իսկ Չուշանասը երեք անգամ կարդալուց հետո հասկացա, որ Լյուսին շուն էր ընդամենը (ես էլ փորձում էի հասկանալ, թե էդ երեխեն տատին կամ մորը ինչի՞ «տեր» ասում :))): Բայց երբ հասկացա, ով ում բարեկամն էր, ամեն ինչ տեղն ընկավ ու հավանեցի :))

Վոլտերա
01.09.2013, 18:25
5. Սեռաքաղց- Ըհն, հասանք ստեղ :)) Քանի որ բավականին արդի թեմա է վերցրել հեղինակը, ես մտածում էի էս պատմվածքը բավականին շատ արձագանքներ կունենար, բայց
Էն իմ վարունգները հիշեցի:)) (Էս էլ հաշվեք որպես ուշացած խոստովանություն :D...)
Ես էդ սիրուն ձևով սարքել էի, առանց որոշակի զգացմունքներ ապրելու ու վրայից հավեսով ղժժ շերտն էի դրել
Հիմա էստեղ էլ էր մոտավորապես նույնը. սարքած գործ էր, հավաքած գործ էր, ոչ թե զգացած կամ առավել ևս ապրած: Քանի որ ղժժ-հումորներից էր, ոնց որ իմ վարունգները, դրա համար շատ չեմ խորանա. շարադրանքը ոչնչոտ, օրինակ էն պահը, որ էդ խեղճուկրակ պզուկավորը հավաքում ա Porn բառը, ավելի ճիշտ կլիներ porno հավաքեր, որովհետև մեծամասամբ չգիտեն էդ բառի ճիշտ գրությունն ու սխալ ձևով են հավաքում, մանավանդ նկարագրված հերոսը տենց սեռաքաղց վիճակներում պիտի որ.. լավ մի խոսքով էդ հեչ
երևի կքվեարկեմ

Mephistopheles
01.09.2013, 18:31
Հասել եմ տասին… ժող մենակ մի գրեք ձեր կարծիքն ու քաշվեք… իրար կարծիքի շուրջ էլ բանավիճեք … շատ կարևոր ա… բանավեճ ոչ թե մենախոսություն…

Վոլտերա
01.09.2013, 18:32
Հասել եմ տասին… ժող մենակ մի գրեք ձեր կարծիքն ու քաշվեք… իրար կարծիքի շուրջ էլ բանավիճեք … շատ կարևոր ա… բանավեճ ոչ թե մենախոսություն…

Արի բանավիճենք Մեֆ

Վոլտերա
01.09.2013, 18:47
6. Նոկտյուրն- Չեմ ուզում երկար- բարակ խոսել էս գործի մասին: Ինքն ուղղակի ահավոր սիրուն պատմվածք էր: Չէ՞ որ, մտածում էր նա, հավիտյանս հավիտենից չոքեչոք ման գալն ու ողջ կոկորդով մեկ <<Ալելույա>> գոռալը քիչ բանով է տարբերվում հավերժական խարույկում այրվելուց: Նրա արյունն արդեն կաթում էր պայմանագրի ներքևում, բայց… Հեղինակ, լավ ե՞ս մտածել... Եթե դժոխքում էդքան շոգ չլիներ, հետդ լրիվ համաձայն կլինեի: Չնայած կարելի ա պատրաստված գնալ: Տնաշեններ ասա մի հատ կոնդիցիոներն ինչ ա, որ էդ էլ չկա դժոխքում..
քվեարկելու եմ
համ էլ մի հատ Ալենին կհարցնե՞ս սատանան ինչ տեսք ուներ..ուզում եմ վերջը իմանալ ինչ տեսակի դեմք ա մեր Մեֆը :))

Mephistopheles
01.09.2013, 18:48
Արի բանավիճենք Մեֆ
Ես բանավեճերից տունավում եմ… միչև էս մրցութի վերջը կարող արգելափակեն…

Վոլտերա
01.09.2013, 18:50
Ես բանավեճերից տունավում եմ… միչև էս մրցութի վերջը կարող արգելափակեն…

Մեֆ, արգելափակողն էլ ես չե՞մ...ասում եմ արի :angry

Mephistopheles
01.09.2013, 18:53
Մենակ մի բան եմ ուզում ասել առայժմ…. մեր մոտեցումը՝ համ գրելու համ քննարկելու, առայժմ ճիշտ չի… մենք չենք կարա կարճ պատմվածքից սպասել ու բերաբերվել նենց ոնց որ սովորական պատմվածքին ենք մոտենում… գրվածքներն էլ են տենց՝ քննարկումներն էլ…

Mephistopheles
01.09.2013, 18:54
Մեֆ, արգելափակողն էլ ես չե՞մ...ասում եմ արի :angry

Դե պիստալետդ լոդ արա…

Վոլտերա
01.09.2013, 18:55
Մենակ մի բան եմ ուզում ասել առայժմ…. մեր մոտեցումը՝ համ գրելու համ քննարկելու, առայժմ ճիշտ չի… մենք չենք կարա կարճ պատմվածքից սպասել ու բերաբերվել նենց ոնց որ սովորական պատմվածքին ենք մոտենում… գրվածքներն էլ են տենց՝ քննարկումներն էլ…

Լավ, արի դու մեզ սկզբի համար ուղղություն ցույց տուր, թե ոնց վերաբերվենք ու ինչ սպասումներ ունենանք կարճ պատմվածքներից:

John
01.09.2013, 18:57
]տարբերակ 10. Տժվժիկ & Co.
հետաքրքիր էր ընթացքը, հաճույքով կարդացի, տենց հասա վերջին նախադասությանը, ինետում քչփորեցի, որ հասկանամ վերջը ի՞նչ էր գրված էդ Լոնդոնյան մետրոյում, բայց դե ոչ մի հստակ պատասխան չստացա էդ հարցին ու հասկացա, որ լավ չի վիճակս... որ անգլերեն չգիտեմ։ Բայց դե չարժեր էլի երևի պատմվածքի մեխը անգլերենով գրել...

Վոլտերա
01.09.2013, 18:59
հետաքրքիր էր ընթացքը, հաճույքով կարդացի, տենց հասա վերջին նախադասությանը, ինետում քչփորեցի, որ հասկանամ վերջը ի՞նչ էր գրված էդ Լոնդոնյան մետրոյում, բայց դե ոչ մի հստակ պատասխան չստացա էդ հարցին ու հասկացա, որ լավ չի վիճակս... որ անգլերեն չգիտեմ։ Բայց դե չարժեր էլի երևի պատմվածքի մեխը անգլերենով գրել...

Տես Այվիի բացատրությունը՝
Բրուտալ էր: Հլը պիտի "Dani" ու "West Papua" սըրչ տամ, տեսնեմ՝ էս ամեն ինչը իրական է՞ր՝ մորթվող խոզերով ու կտրած մատներով:
Էն տուտուզի մեջտեղում կախվածն էլ ո՞նց է թարգմանվում՝ «Զգույշ մնացեք անցքի՞ց», թե՞ «Ուշադիր եղեք բացվածքի հանդեպ». ամեն դեպքում, եթե մարդ անգլերեն չգիտի, լոնդոնյան մետրոյի՝ տեղին հարմարեցված գրությունը ոչ մի իմաստ չի արտահայտի:
Շարադրանքը լավն էր, բայց դե ակումբում էլ լավ շարադրանքով մարդ չես զարմացնի

John
01.09.2013, 19:00
Տարբերակ 12.Չուշանաս
հավանեցի, լավն էր, չնայած սուտ կլնի, որ ասեմ ամբողջովին ընկալեցի իմաստ, բայց հավեսով կարդացվում էր :)

Վոլտերա
01.09.2013, 19:04
հավանեցի, լավն էր, չնայած սուտ կլնի, որ ասեմ ամբողջովին ընկալեցի իմաստ, բայց հավեսով կարդացվում էր :)

Բայց դրա ամբողջ իմաստը հենց իմաստի մեջ էր: Էդ դեպքում ի՞նչն ես հավանել, եթե չես հասկացել:8

Վոլտերա
01.09.2013, 19:04
Մեֆ, սպասում եմ...

John
01.09.2013, 19:04
Տես Այվիի բացատրությունը՝
Բրուտալ էր: Հլը պիտի "Dani" ու "West Papua" սըրչ տամ, տեսնեմ՝ էս ամեն ինչը իրական է՞ր՝ մորթվող խոզերով ու կտրած մատներով:
Էն տուտուզի մեջտեղում կախվածն էլ ո՞նց է թարգմանվում՝ «Զգույշ մնացեք անցքի՞ց», թե՞ «Ուշադիր եղեք բացվածքի հանդեպ». ամեն դեպքում, եթե մարդ անգլերեն չգիտի, լոնդոնյան մետրոյի՝ տեղին հարմարեցված գրությունը ոչ մի իմաստ չի արտահայտի:
Շարադրանքը լավն էր, բայց դե ակումբում էլ լավ շարադրանքով մարդ չես զարմացնի
տեսել եմ Մարի ջան, բայց դրանից կարծիքս չի փոխվել, մեկ ա իմ կարծիքով ճիշտ չի հայալեզու գրվածքում մեխը անգլերենով գրել, մանավանդ որ տենց էլ նույնիսկ Այվիի գրածից չի երևում միանշանակ ինչ էր նշանակում էդ արտահայտությունը, չնայած ընդհանուր կոնտեքստում պարզ ա մոտավոր, բայց դե...

John
01.09.2013, 19:06
Բայց դրա ամբողջ իմաստը հենց իմաստի մեջ էր: Էդ դեպքում ի՞նչն ես հավանել, եթե չես հասկացել:8
դու անուշադիր ես եղել "ամբողջովին" բառի նկատմամբ, հավանել եմ այնքանով՝ ինչքանով հասկացել եմ ;)

Վոլտերա
01.09.2013, 19:07
դու անուշադիր ես եղել "ամբողջովին" բառի նկատմամբ, հավանել եմ այնքանով՝ ինչքանով հասկացել եմ ;)

Հազիվ մի բան ես հավանել, ես էլ քեզ բռնել ուզում եմ հակառակն ապացուցել :D Ամոթ ինձ

StrangeLittleGirl
01.09.2013, 19:51
Նախապես ասեմ, որ իմ կարծիքը գրում եմ առանց թեմայի որևէ մեկնաբանություն կարդալու: Ուզում եմ ասել՝ փորձում եմ ինչքան հնարավոր ա հենց իմ կարծիքը հայտնել, ոչ թե ուրիշներինից ազդվածը:

Փրկիչը - մթոմ ի՞նչ: Հեղինակը փորձել է ինչ-որ բան ասել, բայց չի կարողացել տեղ հասցնել: Երկրորդ կեսը երկու-երեք անգամ կարդացի: Չէ, տեղ չհասավ:

Բայց երբ տեսավ, որ սագը ձեռքին ուզում է հեռանալ, հասկացավ, թե ինչ է եղել:
Որպես ընթերցող ես էլ եմ ուզում հասկանալ, թե ինչ է եղել:

Լռություն, լռություն, լռությո՜ւն... - Ուրեմն... նախ մրցույթի հարգելի կազմակերպիչ, էս գործը մրցույթի պայմաններին չի համապատասխանում. 1000 նիշից պակաս ա: Երկրորդ, էլի չեմ հասկանում՝ հեղինակն ինչ է ուզում ասած լինել: Անգամ էդ մի քանի նիշի մեջ սկի մի միտք չկա, էլ չեմ ասում, որ հազար հատ բազմակետով զոռով նիշեր է ավելացրել:

60 վայրկյան - առայժմ ամենալավն էր: Ինչ-որ յուրահատուկ բան չէր, բայց հեղինակն ասելիք ուներ, ու դա տեղ էր հասել: Տեսնեմ, հավանական է, որ կքվեարկեմ:

Դատարկ տարա - սխալ ֆորմատավորման պատճառով չկարողացա շատ ուշադիր կարդալ, անընդհատ ուշադրությունս շեղվում էր ստորակետից ու բութից հետո չդրված բացատներից: Բաժնի մոդերատորին խնդրում եմ, որ հաջորդ մրցույթից առաջ հիշեցնի, որ մի հատ ֆորմատավորման ցուցակ տեղադրեմ: Թե չէ մարդու զահլա ա գնում: Ամոթ էլ ա քսանմեկերորդ դարում չիմանալը, որ ստորակետից հետո պետք ա բացատ դնել:

Սեռաքաղց - հեհե, լավն էր :) Դուրս եկավ շուխուռ հանած նկարին էսպիսի բացատրություն տալը: Բայց պիտի խոստովանեմ, որ էդ նկարի պատմությունը բավական ուշ ա ինձ հասել, նենց որ եթե ես էրեկ կարդայի էս պատմվածքը, հնարավոր ա՝ բան չհասկանայի:

Լավ, մնացածն էլ հետո: Երկար ճամփա ունեմ գնալու :D

John
01.09.2013, 20:05
Տարբերակ 13.Անծանոթ սեր
պատկերավոր էր ներկայացված, ավելորդ ճոխացնելու միտում չտեսա, ամեն բառն իր տեղում էր, բայց դե վերջը էն չէր... ինչ–որ կոնկրետ սպասելիք չունեի, բայց դե... հասկանում եմ՝ դա երազ չէր, բայց դե իրականություն էլ չէր. գնացքում, խոսափողից հնչող ձայնը երբեք չի ասի

- գնացքի խափանման պատճառով չենք կարող շարունակել ուղևորությունը: ներողություն ենք խնդրում պատճառած անհանգստության համար: Կարող եք իջնել…


Տարբերակ 14.Ցավը

էս էն դեպքն ա, որ ես ավելի լավ ա լռեմ, ուղղակի որ հեղինակը չմտածի չեմ նկատելի իր գրածը՝ դրա համար գրեցի էսքանը

impression
01.09.2013, 20:21
ինձ էս մրցույթում դեռևս դուր ա գալիս էն, որ Կախարդը առաջատարներից ա :) սա ցույց ա տալիս, որ մենք ստանդարտից դուրս բաներ իրոք սիրում ենք, ոչ թե մենակ դրա մասին խոսում :)) գովազդ չհամարեք, հավեսներդ չունեմ :))

Mephistopheles
01.09.2013, 20:28
Լավ, արի դու մեզ սկզբի համար ուղղություն ցույց տուր, թե ոնց վերաբերվենք ու ինչ սպասումներ ունենանք կարճ պատմվածքներից:

Վոլտերա ջան, ես տենց ստատուս չունեմ որ ուղղություն տամ… իմը կարծիք ա…

Վոլտերա
01.09.2013, 20:34
Վոլտերա ջան, ես տենց ստատուս չունեմ որ ուղղություն տամ… իմը կարծիք ա…

բայց բան էիր չէ՞ ասում, կիսատ մի թող

Վոլտերա
01.09.2013, 20:36
ինձ էս մրցույթում դեռևս դուր ա գալիս էն, որ Կախարդը առաջատարներից ա :) սա ցույց ա տալիս, որ մենք ստանդարտից դուրս բաներ իրոք սիրում ենք, ոչ թե մենակ դրա մասին խոսում :)) գովազդ չհամարեք, հավեսներդ չունեմ :))

Բացահայտ գովազդ :angry
Համ էլ կախարդի հեղինակը նենց լավն ա, նենց պուպուշն ա:love Ու ինքը խոստացել ա, որ հանդիպմանը գալու ա, եթե խոստումը չկատարի, մրցանակը չի ստանա

John
01.09.2013, 20:42
Տարբերակ 15.Նանե
վատը չէր... կարդացվում էր, բայց նենց չի, որ հավանեցի, շատ բովանդակություն էլ չկար մեջը, ոչ էլ ինտրիգ, ինչը պետք ա որ լինի իմ կարծիքով կարճ պատմվածքի մեջ

impression
01.09.2013, 20:42
էս էլ ձեզ Դանին (http://www.papuatrekking.com/Dani_Lani_tribe_Baliem_valley.html), պարզվում ա լիքը հետաքրքիր բաներ կան իրենց մշակույթում ու սովորույթներում: Տեսնես Տժվժիկի հեղինակը ի՞նչ գիտեր, Դանիի վոժձի հետ երևի մոտիկ ա :unsure

Mephistopheles
01.09.2013, 20:44
բայց բան էիր չէ՞ ասում, կիսատ մի թող
Իմ համար էս կարճ պատմվածքները պտի ունենան ավելի երաժշտական կամ տաարածության, ճարտարապետական որակ… այսինքն ոչթե պտի ինչ որ կոնկրետ միտք արտահայտեն այլ ստեղծեն մի հոգեվիճակ կամ առաջարկեն մի էմոցիոնալ տրամաբանական ստրուկտուրա որն ընթերցողին կարա մտածել տա… ստեղ ես կհիշեի Այվու գրածը "Ասադ"-ը… ես էլ էի մի անգամ տենց բան գրել առանց իմանալու…

Ասադի վերջին տողը դա էր… հարցի պատասխանը լրիվ գծագրեց էդ տրամաբանակն համակարգը… առաջարկեց հնարավորությունների համակարգ, բայց որեշակի ուղղվածությամբ…

…այ ես սենց բան եմ ակնկալում…

Կարճ պատմվածքը դեռ տրադիցիոն պատմվածք չի…

Վոլտերա
01.09.2013, 20:47
Իմ համար էս կարճ պատմվածքները պտի ունենան ավելի երաժշտական կամ տաարածության, ճարտարապետական որակ… այսինքն ոչթե պտի ինչ որ կոնկրետ միտք արտահայտեն այլ ստեղծեն մի հոգեվիճակ կամ առաջարկեն մի էմոցիոնալ տրամաբանական ստրուկտուրա որն ընթերցողին կարա մտածել տա… ստեղ ես կհիշեի Այվու գրածը "Ասադ"-ը… ես էլ էի մի անգամ տենց բան գրել առանց իմանալու…

Ասադի վերջին տողը դա էր… հարցի պատասխանը լրիվ գծագրեց էդ տրամաբանակն համակարգը… առաջարկեց հնարավորությունների համակարգ, բայց որեշակի ուղղվածությամբ…

…այ ես սենց բան եմ ակնկալում…

Կարճ պատմվածքը դեռ տրադիցիոն պատմվածք չի…

Լավ, Մեֆ, երբ որ քո կարծիքը գրես յուրաքանչյուր պատմվածքի վերաբերյալ, ավելի հասկանալի կլինի:

impression
01.09.2013, 20:50
ամենաշատը Չուշանասը սիրեցի, էն մաշկով զգալու պատմվածքներից ա

Alphaone
01.09.2013, 20:52
Լավ, Մեֆ, երբ որ քո կարծիքը գրես յուրաքանչյուր պատմվածքի վերաբերյալ, ավելի հասկանալի կլինի:
Մար, էս ինչի՞ ես ընկել Մեֆի հետևից :D

Վոլտերա
01.09.2013, 20:53
Մար, էս ինչի՞ ես ընկել Մեֆի հետևից :D

Ալֆ, ուզում եմ հասկանալ իրեն

John
01.09.2013, 21:31
Տարբերակ 16.Զրուցակիցը
կար ռոմանտիկա, կար ինտրիգ, կար կարճ պատմվածք, ու, նույնիսկ իմ կողմից սովորաբար «արհեստական ճոխացում» բնորոշվող նկարագրությունները կարդացվում էին, քանի որ պատկերավոր էին ու ավելի շատ լրացնում էին մթնոլորտը, քան թե խանգարում, հավանեցի

Mephistopheles
01.09.2013, 21:46
Մար, էս ինչի՞ ես ընկել Մեֆի հետևից :D

ուզում ա արգելափակի…

Վոլտերա
01.09.2013, 22:57
Էս ո՞վ սենց սուսուփուս քվեարկեց :))

Mephistopheles
01.09.2013, 22:59
օքեյ, 1-ինը…

Հայկօ
01.09.2013, 23:14
Էս արդե՞ն :o:

Ըըը, ափսոս: Հեսա բան անեմ, ըը, կարդամ:

Վոլտերա
01.09.2013, 23:15
Էս արդե՞ն :o:

Ըըը, ափսոս: Հեսա բան անեմ, ըը, կարդամ:

Լավ ա եկար հասար, Հայկ ջան :))

John
01.09.2013, 23:15
Տարբերակ 17.Կրկնվող պատմություն
սենց՝ ոչինչ չասող պատմվածքի մասին առանձնապես գրելու բան էլ չկա... ընթացքը մի կերպ «ուտվում» էր, բայց վերջը հույս ունեի էդքան անկապ չի լինի։ Էս նախադասության վրա ուղեղս կախեց, գոնե դրանով վերջանար՝ երկխոսությունը լրիվ անհասկանալի էր ու անտեղի իմ կարծիքով


Նայելով դեռ ամբողջովին չարթնացած մարդանման մսազանգվածի՝ մահճակալից դուրս կախված փորին՝ չկարողացավ զսպել քմծիծաղը…

Mephistopheles
01.09.2013, 23:17
Էս արդե՞ն :o:

Ըըը, ափսոս: Հեսա բան անեմ, ըը, կարդամ:

ապեր շատ երկար են ու շատ են...

John
01.09.2013, 23:20
Տարբերակ 18.«Ռոմանտիկ» Խորենացին

Զարմանալիորեն հավանեցի... ասելիք կար, ու, բավականին հաջող ներկայացված էր, որ ինձ նման հասարակ մարդիկ ընկալեն։ Պարզ, հասարակ գյուղական աղջկա կերպարն էլ լավ էր ներկայացված։ Արդյունքն էլ տրամաբանական էր :) սենց ուզում եմ հա կպնող բան ասեմ՝ չի ստացվում :think հա, ինտրիգը թույլ էր :D

John
01.09.2013, 23:34
Տարբերակ 19.Կախարդը
նենց կուզեի մի քիչ լավ խմբագրած լիներ հեղինակը, որ էդ սխալները աչք չծակեին՝ ընդհանուր թեմայից շեղում էին։ Իրականում, ասեմ ձեզ, վատը չէր։ Դե իրականում տխուր ա մեր՝ մրցույթի մասնակիցներիս վիճակը, եթե էս պատմվածքն է հաղթում, բայց դե ի՞նչ կա որ։ Էս դառը դեպքերի ու ընդհանրապես իրականության մեջ, թեկուզ ոչ անսխալ ներկայացված, ու քչից–շատից հումորով պատմվածքը իսկապես դուր կգա շատերիս՝ գոնե դրական լիցքեր է փոխանցում, ոչ թե ուղեղդ լարում, հասցնում կողքի գալակտիկա, հետո Երկրի ձգողության ուժը էնքան մեծացնում՝ որ շրմփում ես գետին ու ահագին ժամանակ ուշքի չես գալիս... )))

John
01.09.2013, 23:47
Տարբերակ 20.Մի ճանճի պատմություն

դե գիտեմ, բոլորդ ինձ նման անհամբեր գլուխգործոցների եք սպասում, բայց եկեք խոստովանենք, որ լավն էր ճանճի պատմությունը։ Էլի հասարակ, պարզ, բայց միևնույն ժամանակ բովանդակալից ու հասկանալի։ Ինտրիգն իհարկե թույլ էր, բան չունեմ ասելու :D բայց ճանճի կյանքն ու գործունեությունը լավ էին ներկայացված, հաճույքով կարդացի )))


Տարբերակ 21.Մարսյան տենդը
դե... չեմ ուզում տխուր նոտայով ավարտել, բայց դե... կներեք իհարկե, բայց իմ մակարդակի գրող եք, ոչ ավելին, բայց դե մի տեսակ վատաբանելս չի գալիս :) չգիտեմ պատճառը, անկեղծ :)

Stranger_Friend
02.09.2013, 00:18
1.Փրկիչը - Կարճ- կոնկրետ էր, բայց տպավորիչ չէր: Դե ամեն մեկն էլ իր պարտականություններն է կատարում: Տղա սագի համար դա քույրերին պաշտպանելն էր, Վարդգեսի համար` խոստումը կատարելը: Մի տեսակ սառը բառեր էին ընտրված, երևի պետք էր մի քիչ էլ քնքշություն մտցնել: Ներողություն...

2.Լռություն, լռություն, լռությո՜ւն... - Միայն առաջին տողն էր պետքական ինձ համար: Այնպիսի տպովարություն է, որ հեղինակի աշխատասենյակում լույսերը մի պահ գնացած է եղել, ինքը գործընկերոջ հետ նման խոսակցություն է ունեցել ու այդ երկու տողը պատմվածք է դարձրել: Վերնագիրն էլ չի համապատասխանում մի տեսակ, սա զգացմունքային գործերին կսազեր: Ներողություն…

3.60 վայրկյան - Ես սա կվերնագրեի <<Մի կյանքի պատմություն>>: Կյանքի պատմությունները մի քիչ ավելի երկար եմ սիրում կարդալ, երևի դրա համար չհավանեցի: Ինձ որ չհուզեց, նույնիսկ անունը չօգնեց, կներեք.

4.Դատարկ տարա - Կարծիք հայտնելս սխալ կլինի, որովհետև ինձ վանում է հենց միայն ֆանտաստիկ լինելը: Խնդիրը իմ մեջ է, ներողություն...

5.Սեռաքաղց - Սա քաղաքապետարանի դիմաց պայքարող ակտիվիստներից մեկը կլինի գրած: Պետք չի էլի վարկաբեկել ոստիկանին պատմվածք գրելով ու ինտերնետում մրցույթի դնելով: Չեմ ասում ոստիկանը լավն է, ճիշտ է: Կարող է իրոք սխալ է, չեմ ուզում դատել, բայց դե սխալ եմ համարում նաև այս պատմվածքը: Ներողություն...

6.Նոկտյուրն - Առաջին հավանածս պատմվածքը: Մի քիչ տարիքով մեծ է գրողը երևի, ավելի հասուն: Սկզբում միայն մի քիչ խառն էր, բայց ուղղվեց <<Բայց…>> ով: Շնորհակալություն.

7.Ցուցահանդես - Առաջին նախադասությունը կարդալուց միանգամից հիշեցի անցած մրցույթի գործերից մեկը.


ՀԻՎԱՆԴ ՀՈԳՈՒ ՇՇՈՒԿՆԵՐ

Ամպը եռաց, փրփրեց ու լցվեց բաժակիս մեջ: Ցրտեց: Արև հորինեցի: Արևը քամվեց ու արնահոսեց իմ մի բաժակ սպիտակ ամպի մեջ:
Շարունակությունը հեչ էլ կապ չուներ մեջբերվածի հետ: Սիրուն էր, գրագետ էր, ամեն ինչ ոնց որ տեղն էր, բայց ինձ չգրավեց: Ներողություն.

8.Իմ Պենելոպեն - Երևի շատ անճաշակ եմ, ներողություն.

9.Գնելը - Պապայի խոսքը ճիշտ էր, բայց մի քիչ սիրուն բառերը չէին խանգարի: Սկզբի երկխոսությունը չհասկացա, հատկապես առաջին տողը: Դեռ պիտի մտածեմ:

10.Տժվժիկ & Co. - Հետաքրքրեց: Տեսնես սա իմանալով է գրված, թե՞ հորինված է: Թեթև պատմություն էր, ցրվեցի: Շնորհակալություն.

Հայկօ
02.09.2013, 00:28
Ես բան չհասկացա :(:

Baltazar
02.09.2013, 00:54
Ես ստեղծագործություններում էսկապիզմ եմ նկատում` փախուստ իրականությունից: Կարծում եմ մենք առանց այն էլ սկսել ենք ապրել ինչ-որ տեղ վիրտուալ կյանքով և ամենուրեք շրջապատված ենք բուտաֆորիայով: Ինձ օրինակ շատ ավելի հետաքրքիր կլիներ կարդալ չոր ռեալիստական պատմվածքներ` կյանքից վերցրած կամ կյանքը միկրոսկոպի տակ առած: Անալոգիաները շատ են, աբստրակտը շատ է, խենթությունն էլ: Մենք խենթ ու քաոսային ժամանակներում ենք ապրում և լավ կլիներ, որ ավելի իրական կյանքին մոտ գործեր լինեին, ու իմ պես մտածողներն էլ փրկվեին այսօրվա դրությամբ տիրող համատարած պսիխոզից ու անլրջությունից:
Ես հակված եմ Նոկտյուրնին ... չնայած իրա մեջ հավեսով ալերգիա առաջացնող զուգահեռներ կան, բայց եղածների միջից ամենաշխարհիկն է և մուտանտների ու գժերի մասին չէ:

Mephistopheles
02.09.2013, 00:54
Ես բան չհասկացա :(:

Մի հատ էլ կարդա...

Հայկօ
02.09.2013, 01:09
Շատ ընդհանուր-խառը. ամենատարածվածը մի բան էր՝ շարադրանքի թուլությունը: Ես հին մարդ եմ, սիրում եմ, որ լավ են պատմում ինձ էն, ինչ պատմում են, էլի, այլ կերպ ասած՝ պամվածքի մեջ պատումը առաջին տեղերում ա ինձ համար (ռոբոտներից ու ցինիզմից հետո). իսկ էս կարճ-կոնկրետ պատմվածքը (հին մարդու համեստ կարծիոքվ, էլի) նենց բան ա, որ պիտի ստիպի բառացիորեն յուրաքանչյուր բառի վրա մտածել՝ գրելուց առաջ, որովհետև բառերը, դրանց հերթականությունները, «և»-ի փոխարեն «ու», «բայց»-ի փոխարեն «սակայն» գրելը լուրջ հարցեր են, էլ չեմ ասում նախադասություն-մախադասությունների մասին, կամ սկզբում ինչ ասես, որ վերջում ինչ էֆեկտ լինի ու տենց :)): Էդ ճիշտ բառերը, ըըը, էն բանից, ոնց էր, է՜... Հա, ուժ ունեն, էլի, հո զոռով չի :)): Ու պետք չի դետեկտիվի վերնագիրը դնել «Մարդասպան Մուկուչը», կամ կես էջանոց պատմվածքում ութ հազար հատ դետալ ու մանրամասնություն գրել՝ եղանակի տեսությունով-բանով, վերջում էլ մի նախադասությամբ ասել, որ «սեղանին մոռացված ախտորոշման վրա բժշկի անագորույն ձեռագիրը գուժում էր. ՔԱՂՑԿԵՂ» :): Հա, էս կարճերում երևի ավելորդ բան էլ պիտի չլինի. եթե նպատակը կարճ ու լավ գրելն ա, ու ինչ-որ բան ուղղակիորեն չի նպաստում էդ վերջնական արդյունքը ստանալուն, ուրեմն էդ կարելի ա հանգիստ խղճով ջնջել: Մեկ էլ մի տենց հին բան էլ կա՝ հնարանք, էն որ նենց բան ես հորինում, որ ուղղակի ու կարճ ասած՝ կայֆ ա, էդ էլ ոնց որ քիչ կար: Լավ, ես սենց ստեղից-ընդեղից խոսում եմ ուղղակի, օդում լեկցիաներ եմ կարդում, բանի տեղ շատ մի դրեք, ես էլ գնամ:

keyboard
02.09.2013, 01:15
Բոլորը կարդացի, դե ես գրող չեմ գրողը տանի, դրա համար տենց արևափայլատակածուկպնողաքննադատականասքանչելիաբանական չեմ կարա ասեմ, որոշները չհասկացա, որոշները կարդալուց ուղղակի զգում էի որ հաջորդ բառին չեմ սպասում, որոշների դեպքում չէի համբերում հաջորդ բառը կարդալուն:
Մի խոսքով լավ էր, ապրի Մարին ու բոլոր մասնակից-կազմակերպիչները:
Հ.Գ. Էսքան գրելուց հետո, թե հաղթողը մրցանակից ինձ փայ չտվեց, սաղ գրածներս հետ եմ վերցնելու © Սաշիկ :P

enna
02.09.2013, 02:10
Գիտեմ,որ ինքնաբացահայտվելը արգելված է,բայց ես դուրս եմ գալիս մրցույթից:Հետո բախտ չի վիճակվի մտնել ակումբ եւ ասել այն,թե ինչ եմ ցանկացել հայտնել պատմվածքով:Ընդհանրապես ,ժյուրինների,թունդ քննադատողների մեջ մի թերություն կա.իրենք սիրում են,որ ամեն ինչը մի կարդալով է հասկացվում:Մի կարդալով սաղ իմաստները բացահայտվում եւ ամեն ինչ մակերեսին լողում է:Շատ սխալ մոտեցում է:Սա ընդհանուր ասեցի:
Ինձ համար իսկական պատմվածքը մեկիմաստ չպիտի լինի ու պիտի ստիպի,որ դու մտածես:Սա իմ կարծիքը 21 պատմվածքի վերաբերյալ:
Ես գիտեմ,որ ես անհասկանալի եմ գրում:Ինձ չեն հասկանում,ոչ թե մարդիկ չեն հասկանում,այլ չեն հասկանում էն ինչ ես եմ ուզում:Հիմա ի՞նչ էի ուզում ասել <<60 վայրկյան>> պատմվածքի մեջ:Սկսեմ վերնագրից:60 վայրկյան,ոչ մեկի համար գաղտնիք չէ,որ դա մեկ րոպեն է:Իսկ ես կյանքը բաժանել եմ հենց հինգ րոպեների,ամեն կյանքի էտապ 60 ակնթարթ է:Թե ինչի՞ հենց 60,ոչ թե 50 ,40 կամ հարյուր:Ի՞նչ եք կարծում 60 տարեկան մարդը ինչո՞վ է տարբերվում 50 կամ հարյուր տարեկանից:
Մեր բոլորիս կյանքը բաղկացած է հենց նույն պահերից,դրվագներից:Զգացումներն են տարբեր:Ես փորձել եմ բոլոր նմանությունները համախմբել 5 րոպեի մեջ:Մեր բոլորիս կյանքը հենց հինգ գլխավոր էտապներից է կազմված:Իհարկե մարդիկ կարող են կորցնել դրանցից մեկը կամ երկուսը,դա ոչինչ չի փոխում...
Մնացած րոպեների իմաստներում չեմ խորանա:
Հ.Գ. Ես մինչեւ հիմա էլ չեմ պատկերացնում,թե էդքանը ինչպես պիտի գրվեր,որ հասկացվեր:Կներեք:

Sambitbaba
02.09.2013, 04:56
Ապրես, Մարի ջան: Շատ մեծ գործ արեցիր: Համոզված եմ, որ այդպես էլ կշարունակես, նույնիսկ ավելի լավ:
Ապրեն բոլոր հեղինակներն էլ, որ օգնեցին քեզ այս մրցույթում:
Ժողովուրդը ճիշտ է, լավ շարադրանքով Ակումբում վաղւից արդեն մարդ չես զարմացնի... Բայց միևնույն է, հաճելի է գեղեցիկ հայերեն կարդալը:

...Այնպես չէ, թե համարում եմ, որ կարճ պատմվածք գրելն ավելի բարդ է, քան երկարը: Երևի ամեն ինչ մտածելակերպից է կախված: Իսկ քանի որ մարդկանց մեջ ավելի քիչ են կարճ ու կոնկրետ մտածողները, ստացվում է, որ կարճ պատմվածքներն էլ են ավելի քիչ: Եվ, ելնելով այս հանգամանքից, կարծում եմ, պետք է քիչ ավելի մեղմ վերաբերվել մեր սիրելի հեղինակներին...


1. Փրկիչը - Վատը չի: Առանձնապես հետաքրքիր չի, բայց ամեն ինչ տեղը տեղին է, պարզ, հասկանալի և ամբողջական: Իսկական կարճ պատմվածք: Այդ իմաստով` կքվեարկեմ:

2. Լռություն, լռություն, լռությո՜ւն... - Ցանկություն եղել է, բայց իրականացնել, ցավոք, չի ստացվել... Սա կարող էր ինչ-որ պատմվածքի սկիզբ լինել, միգուցէ` շարունակություն: Բայց երբեք` ավարտ:

3. 60 վայրկյան - Լուի Արկադիո Պեսսեն չհաշված, մնացածը շատ էլ հայերեն էր:Հինգերորդ րոպեն էլ` չի ստացվել: Հավանաբար, որովհետև առաջին չորս րոպեների համար կարելի է զոռ տալ զգացմունքներին ու ֆանտազիային, իսկ վերջին րոպեի համար որոշակի կենսափորձ է անհրաժեշտ...
Բայց վատը չի, նաև` ավարտուն է: Կքվեարկեմ:

4. Դատարկ տարա - Երկրորդ անգամ էլ դժվարությամբ կարդացի ու էլի բան չհասկացա... Երևի հեչ իմը չի: Մանավանդ վերջում, ամեն ինչ լղոզվեց մեջս: Փորձեցի երրորդ անգամ կարդալ... Նույնիսկ աչքերս այլևս չեն ուզում...
Հեղինակ ջան, կներես...

5. Սեռաքաղց - Պետք է որ կին լինի հեղինակը: Կամ... շա՛տ պատանի պատանի: Այսինքն, իրավիճակը ոչ միայն ապրված չի, այլ փորձված չի անգամ ապրել... Բայց ընդհանուր` ամբողջական է և իսկական "կարճ պատմվածք": Ամենահաջողվածը` վերջաբանն է:
Կքվեարկեմ:

6. Նոկտյուրն - Շատ սարքած է: Լավ, ասենք թե երեքն էլ միաժամանակ քնել են: Բայց ինչպե՞ս պատահեց, որ երեքն էլ միաժամանակ երազ տեսան: Ինչ է, բոլոր միաժամանակ քնածները երազներն է՞լ միաժամանակ են տեսնում: Էլ չեմ ասում, որ պարտադիր չի, որ բոլոր քնածները երազ տեսնեն. ես, օրինակ, տարիներով երազ չեմ տեսնում...
Բայց մնացած ամեն ինչ լավ էր և թեմային համապատասխան:
Այնպես որ` կքվեարկեմ:

7. Ցուցահանդես - Մի բան կուզեի պարզել. թռիչքի պխատրաստվող լիսիացին... Լիսիա մոլորակի՞ բնակիչ է, թե՞ Մարս մոլորակի Լիսիա քաղաքի: Ինչևէ նա, ինչպես նաև Միկան ու Թուֆին, ինձ շատ են հիշեցնում Լուի Արկադիո Պեսսեին, այսինքն, որքան չգտա որևէ պատճառ, թե ինչու՞ Լուի Արկադիոն չէր կարող լինել Լևոն Արտաշեսի Պողոսյան, նույքան էլ չգտա պատճառ, թե ինչու՞ այս պատմվածքի գործողությունը չէր կարող տեղի ունենալ, ասենք, Երկիր մոլորակի Համզաչիման գյուղում...

Sambitbaba
02.09.2013, 05:33
8. Իմ Պենելոպեն - Պենելոպեն ու Պոսեյդոնն այստեղ լրիվ այլ կերպ են դիտվում, ոչ այնպես, ինչպես Միկան ու Թուֆին: Եվ այն, որ Անահիտ ու Վահագ անուններն ավելի քիչ են հայտնի աշխարհում, Ջոն ջան, քան Պոսեյդոնն ու Պենելոպեն, դա ավելի շատ հայերի մեղքն է, քան հույների: Իսկ վերջիններիս դիցաբանությունն ամենաքիչը երեք հազար տարի սնուցել է համաշխարհային մշակույթը: Եվ անգրագետ լինելն էլ բոլորովին ամոթ բան չէ, անգրագիտության պատճառով մշակույթային արժեքները պատռել-դեն նետելն է ամոթ:
Իսկ պատմվածքն, իհարկե, հզոր չէ, բայց և այնպես, արժանիքներից էլ լրիվ զուրկ չէ: Ես, օրինակ, նույնիսկ հաճելի հումոր գտա այնտեղ ինձ համար: Դրան գումարած, լրիվ ամբողջական պատմվածք է, բավականին հաջող վերջաբանով:
Կքվեարկեմ:

9. Գնելը - Առայժմ ամենահասուն պատմվածքը: Կարելի է ասել ` լավն է:
Շնորհակալություն հեղինակին:

10. Տժվժիկ & Co. - Սա էլ հավես է... Բայց ինձ թվում է, թե վերնագիրն այնքան էլ դուրս չի գալիս...
Շնորհակալություն հեղինակին:

11. Թափանցիկ - Շատ թույլ է... Ըստ իս, դրա պատճառը մահվան մասին մարդու սխալ պատկերացումն է: Նրանք, ու մենք համարում ենք, թե կորցրել ենք, չեն համարում, թե իրենք կորցրել են մեզ: Նրանք մեզ հետ են յուրաքանչյուր պահի, հենց որ մենք հիշում ենք իրենց:
Սիրելի հեղինակ, նույնիսկ մահացած, բայց սիրող հայրը, սիրելի զավակին երբեք չի կանչի իր հետևից...

12. Չուշանաս - Վատ միտք չէ. մեկն իրականում ապրում է այն, ինչ ուրիշները խաղում են բեմահարթակում: Այստեղից. կյանքն էլ` խաղ է...
Ցավոք, կոնկրետ ա´յս խաղը շատ թույլ է պատկերաված: Հեղինակ ջան, ես կվերանայեի այս պատմվածքը: Մեջն ինչ-որ հաճելի Օ´Հենրիականության կա...
Բայց, եթե չեմ սխալվում, "դրամատիզացնել" բառ պետք է որ չլինի...

13. Անծանոթ սեր - Ամեն ինչ բավական լավ էր ընթանում, մինչև "ապուշ հայացքները"...
Հենց որ քեզ զատեցիր բոլորից, քո "իմաստունությունը" չդիմացավ մնացածի "ապուշությանը": Եվ նույնիսկ այն, որ մնալու քո ներքին ցանկությունն իրականություն դարձավ և գնացքը խափանվեց, - այլևս չկարողացավ օգնել պատմվածքիդ... Տխուր է:

14. Ցավը - Սա պատմվածք չէ: Սա անեկդոտ էլ չէ:

Sambitbaba
02.09.2013, 05:51
15. Նանե - Ազնիվ խոսք, ասելու բան չունեմ... Ներիր, հեղինակ ջան...

16. Զրուցակիցը - Ոչ:

17. Կրկնվող պատմություն - Իսկ շուրթերն ինչու՞ էին արյունոտ...

19. Կախարդը - Ապրես, փսիխոդելիկ հեղինակ ջան...

20. Մի ճանճի պատմություն - Որպես կարճ պատմվածք` ստացվել է իհարկե: Բայց ցավոք, շատ է անշունչ: Եվ սակայն, Շուրիկն արցունքների միջից կասեր. "Մեղք էր ճանճը..."

21. Մարսյան տենդը - Ներողություն, հեղինակ ջան... Բայց ոչ...

John
02.09.2013, 08:17
պատմվածքների մեծ մասը դատապարտված են չհասկացված լինելու ոչ միայն որովհետև այնքան էլ պարզ չեն, այլ նաև այն պատճառով, որ դժվար է կարդալ 21 պատմվածք (թեկուզ կարճ) ու կարողանալ առանձին–առանձին բոլորի մեջ խորանալ... ու չեմ էլ զարմանում, որ իմ գրածն էլ շատերի համար պարզ չէ, չնայած փորձել եմ հնարավորինս պարզ ներկայացնել ) կարծիքներին բնականաբար կանդրադառնամ քվեարկության ավարտից հետո։

LisBeth
02.09.2013, 09:53
Մարին սաղ հեղինակներին պաչիկներ շռայլելով ման ա գալիս, մանրադիտակով էլ ման գաս քննադատություն չես գտնի: Նոր պաշտոնը սիրտդ փափկացրել է Ուոլտերա :) թե որ հեղինակներին գիտես դրա համար:

Անվերնագիր
02.09.2013, 09:59
Մարին սաղ հեղինակներին պաչիկներ շռայլելով ման ա գալիս, մանրադիտակով էլ ման գաս քննադատություն չես գտնի: Նոր պաշտոնը սիրտդ փափկացրել է Ուոլտերա :) թե որ հեղինակներին գիտես դրա համար:
Հա, ես էի ուզում ասել, աջուձախ պուպուշ-մուպուշ ա ասում: Ուոլտերա ուժե նե տոտ :))

LisBeth
02.09.2013, 10:04
Ես կհուզվեմ եթե կախարդը հաղթի, նենց, ոնց որ սեփական տարբերակիս հաղթանակից նույնիսկ չէի հուզվի:

Նարե91
02.09.2013, 10:08
Sambitbaba, մի տարբերակ բաց եք թողել...ինչո՞ւ: :unsure

Sambitbaba
02.09.2013, 10:59
Շնորհակալություն, որ հուշեցիր, Նարե ջան: Ինքս էլ զարմացա...

18. «Ռոմանտիկ» Խորենացին - Ճիշտն ասած, չգիտեմ էլ, թե ինչու չքվեարկեցի: Սկզբունքայնորեն, եթե քվեարկել էմ "Փրկիչը", ուրեմն "Խորենացուն" էլ պետք է քվեարկեի, քանզի ինձ թվում է, որ լրիվ հավասարազոր գործեր են: Միգուցէ պատճառը "նամանավանդ" բա՞ռն է... Սա ինձ վրա շատ բացասական տպավորություն է թողնում...:(

Արէա
02.09.2013, 11:12
Դավայ ձետկա, ցելույ մենյա գրողը տանի:

Սա մեր օրերում պատմվածքի մեխ կարա համարվի: Տո լավ է:

LisBeth
02.09.2013, 12:03
Դավայ ձետկա, ցելույ մենյա գրողը տանի:

Սա մեր օրերում պատմվածքի մեխ կարա համարվի: Տո լավ է:

Իիի ինչի ես տենց ասում, ինքը սատ դիպուկ ա: Մենակ թե հեղինակն ինքն էլ գլխի չի երևի ինչի ա դիպչում, ու էդ մասը տենց խորհրդավոր էլ մնացել ա շատերի համար: Մարդիկ ուրախությունից են քվեարկում էս տարբերակի օգտին, ոչ թե նրա համար որ գրական արժեք ունի: Էքստրաօրդինար գրողը տանի :)

impression
02.09.2013, 12:43
մարդիկ շատ են սիրում бред ասվածը: ու դա վատ չի: դրանից կյանքում գույներ են ավելանում, ոչ թե գրական անմահ ստեղծագործություններ ;)

Baltazar
02.09.2013, 14:17
մարդիկ շատ են սիրում бред ասվածը: ու դա վատ չի: դրանից կյանքում գույներ են ավելանում, ոչ թե գրական անմահ ստեղծագործություններ ;)

Մարդիկ չէ, ջահելները, որովհետև խելառ տարիքում են: Իսկ , երբ բախվեն դառը իրականությանը` իսկական բրեդին, հաստատ կուզեն սնունդ ստանալ էտ քո ասած անմահ ստեղծագործություններից: :)

Վոլտերա
02.09.2013, 19:31
Մարին սաղ հեղինակներին պաչիկներ շռայլելով ման ա գալիս, մանրադիտակով էլ ման գաս քննադատություն չես գտնի: Նոր պաշտոնը սիրտդ փափկացրել է Ուոլտերա :) թե որ հեղինակներին գիտես դրա համար:

Լիզբեթ ջան, ուղղակի հոգնել եմ քլնգելուց, էս անգամ որոշել եմ ոչ մեկի տրամադրությունը չգցել :)

StrangeLittleGirl
02.09.2013, 19:45
Նոկտյուրն

Լիալուսնի մեղմ շողերը շոյում էին նրանց աչքերը, իսկ թեյնիկի ձայնն ու վառարանի ջերմությունը միահյուսվում էին գետակի քչքչոցին, աշնանային քամուց օրորվող ծառերի շրշյունին և հեռուներում լսվող թախծոտ ոռնոցներին՝ հաճելի թմբիր բերելով նրանց հոգնած մարմիններին:
Հեղինակ ջան, էս ի՞նչ կլիշեախեղդ նախադասություն ա: :(


Դավիթը սրճարանում զրուցում էր կարմիր շրջազգեստ հագած փարթամակուրծք մի գեղեցկուհու հետ: Սկզբում խոսում էին գենդերային իրավահավասարությունից, ապա զրույցի թեման, կրոնի կաղապարներով ֆիլտրվելով հասավ էվոլյուցիոն տեսությանը, քվանտային մեխանիկային, ապա՝ սև անցքերի ֆիզիկային: Դավիթը բոլոր բանավեճերում համոզիչ հաղթանակ էր տանում՝ ոչնչացնելով օրիրդի փաստարկները: Հերթը հասավ անցքերին, բայց…
Մենակ ե՞ս եմ սենց խուժան բաներ տեսնում :D Հեղինակ ջան, էդ քո բայց ու բազմակետ նախադասությունները համը հանում են: Կարա՞ս բացատրես ինչու ես տենց բան արել: Անկապ ա:
Հովսեփ, էս դու՞ ես գրել:

LisBeth
02.09.2013, 20:14
Լիզբեթ ջան, ուղղակի հոգնել եմ քլնգելուց, էս անգամ որոշել եմ ոչ մեկի տրամադրությունը չգցել :)

Բա էլ ինչի են մասնակցում եթե քլունգից տրամադրություններն պետք ա ընկնի: Որ սաղ ասեն ապրես, ճակատդ բեր պաչեմ? :)

StrangeLittleGirl
02.09.2013, 20:15
Ցուցահանդես

Կապույտ լուսինը հալվեց լույսի ծորուն շիթերում ու ինչ-որ տեղ երկնքից փուլ եկավ արևը:
Ժող, մի արեք սենց բաներ :( Նիշերի քանակը հատուկ ա սահմանափակ, որ սենց ավելորդ բառերով ավելորդ նախադասություններ տեղ չունենան: Իսկ դուք բռնել եք, ավելորդ նախադասությունները թողել եք, կարևորները հանել: Ընդհանուր առմամբ էս գործը լավ ա գրված, եթե չհաշվենք առաջին նախադասությունները: Բայց հենց էդ ավելորդաբանությունները չեն թողնում, որ հեղինակը տեղ հասցնի ասելիքը: Ես բան չհասկացա: Սորրի:

Իմ Պենելոպեն

Առաջ մեր երկուսից երեխան նա էր, հիմա սկսել էր ինձ դաստիարակել:
Վերջապես մի գործ, որի առաջին նախադասությունը ստիպում ա, որ շարունակես:
Վախ, սա շատ լավն էր: Ով էլ որ գրել ա, մեծ շնորհակալություն հեղինակին: Սա առաջին գործն ա մինչև հիմա կարդացածներիցս, որ հաստատ որոշեցի` կքվեարկեմ:

Գնելը - էլի ֆորմատավորման խնդիրներ: Հարգելի հեղինակ, ուրիշի ուղղակի խոսք գրելիս դնում են - նշանը, ոչ թե _ նշանը: Իսկ օժանդակ բայն էլ առանձին ա գրվում: Գործի առաջին կեսը հանգիստ կարելի ա կտրել-դեն գցել: Ընդհանուր առմամբ, անկապ գործ:

Տժվժիկ & Co. - վերնագիրը դուրս էկավ:
Աաաա, էս էլ էր շատ լավը :)) Ապրի հեղինակը: Մի պստիկ դիտողութոյւն. նեոլոգիզմներ (կամ անծանոթ բառեր) օգտագործելիս զգույշ եղիր: Հատկապես նման փոքր տարածքներում էնքան էլ չի մարսվում: Էս մեկի օգտին էլ եմ քվեարկելու:

Թափանցիկ - էլի ֆորմատավորման խնդիրներ: Հեղինակ, ստորակետից առաջ բացատ չի դրվում, իսկ հետո դրվում է: Չէ, չեմ սիրում, անտանելի չեմ սիրում, երբ հոգեկան հիվանդությունների մասին պատմվածքներն էսքան պրիմիտիվ են գրվում:

Չուշանաս - ոչինչ, լավ էր գրված, բայց էս կենդանու տրյուկն էլի ա օգտագործվել, օրիգինալ չէր: Ռուֆ, էս դու՞ ես:

Անծանոթ սեր - սկզբում տեսա` գնացք, ասեցի` վախ :love բայց հեղինակը երևում ա էնքան էլ տեղյակ չի գնացքների նիստուկացից, մասնավորապես` երբ գնացքը խափանվում ա, անպայման այլընտրանքային ուղի ա առաջարկվում, օրինակ` ավտոբուս: Ընդհանուր առմամբ, գաղափարը լավն էր, կատարումը` վատ: Գնացքների մասին լիքը ու հետաքրքիր բաներ կարելի ա գրել:

Ցավը - չի համապատասխանում մրցույթի պահանջներին: Պահանջում եմ որակազրկել:

Նանե - նույնն ինչ վերևինը

Զրուցակիցը


Նոր-նոր ծնունդ առնող մթի մեջ մի զույգ աչքեր էին պսպղում: Խորը լռությունը պարբերաբար խախտում էր նա՝ պսպղացող աչքերի տերը:
մի հատ էլ անկապ նախադասություն


հոգուս խառնաշփոթը վերևում ա պատկերված:
վայ-վայ-վայ


Հատուկենտ աստղեր էին երևում, ճերմակությունը կորցրած և արդեն խամրած ամպի քուլաները հերթ էին կանգնել՝ երկնի կապույտի մեջ մխրճվելու, հորիզոնում թույլ բոցավառվում էին արևի ուժասպառ ու հրակարմիր մնացուկները:
Փրկեք ինձ, աստվածներ

Ընդհանուր միտում եմ նկատում մի բան նկարագրելու, վերջում «պարզելու», որ ամեն ինչ հեչ էլ ըտենց չի: Ձանձրալի ա արդեն:

Մնաց մի քանի հատ:

LisBeth
02.09.2013, 20:15
Բյուրակն ինչ ես կարծում տժվժիկն ով ա գրել, դու լավ ես գուշակում:)

StrangeLittleGirl
02.09.2013, 20:33
Կրկնվող պատմություն - հեղինակ, ներող, բայց չհասկացա

«Ռոմանտիկ» Խորենացին - որակազրկել, գերազանցում ա 2000 նիշը
Ժող, ախր չեմ հասկանում :( որ ասվում ա 1000-2000 նիշ, ինչու՞ են ձեզնից ոմանք մտածում, որ կարան 1000-ից պակաս կամ 2000-ից շատ ուղարկեն: Էդ դեպքում մրցույթի իմաստը ո՞րն ա, որ պիտի պայմանը խախտեք:

Կախարդը - էլի չհասկացա, թե հեղինակն ինչ էր ուզում ասել: Պլյուս ուղղագրական սխալները:

Մի ճանճի պատմություն - Նույն խնդիրը ստորակետների հետ կապված: Լավն ա էս մասը.

Ճանճն զգաց, որ սկսում է սառել, տարօրինակ քրտինքն իրենից վերցնում է ջրի մնացորդները, ինքը սոված է, ծարավ ու դրան գումարած մեռնում է: «Կարճ էր, չափազանց կարճ» առաջին ու միակ միտքը, որ անցավ ճանճի գլխով:
Համեմատաբար հաջող էր, բայց չեմ քվեարկի:

Մարսյան տենդը

ճակատագիրը լուռ կնքեց իմ ապագայի ծրարը:
լավ էլի :(
Սա էլ վատը չէր: Ալֆ, դու՞ ես:

Վերջ, գնացի քվեարկելու, հետո նոր մնացած կարծիքները կարդալու: Տնաշեններ, խիղճն էլ ա լավ բան, էս ինչքան եք գրել:

Հա, մի բան էլ ասեմ: Ինձ մոտ էնպիսի տպավորություն ա, որ մրցույթի պայմանը շատերն ընկալել են ոչ թե որպես խնդիր, որը պետք ա լուծել, այլ որպես տարածք, որը պետք ա լցնել:

StrangeLittleGirl
02.09.2013, 20:36
Բյուրակն ինչ ես կարծում տժվժիկն ով ա գրել, դու լավ ես գուշակում:)

Դու :P մենակ դու էդքան արյունախառը կգրեիր, մեկ էլ Մարին: Բայց ինձ թվում ա դու ես:

Ժող, էս Կախարդը կրու՞մ ա: Ես կկախվեմ: Իսկ Պենելոպեն տենց էլ գիտեի, որ շատ ձայն չի ստանա, որովհետև բազա ա պետք դա հասկանալու համար:

LisBeth
02.09.2013, 20:43
Դու :P մենակ դու էդքան արյունախառը կգրեիր, մեկ էլ Մարին: Բայց ինձ թվում ա դու ես:

Ժող, էս Կախարդը կրու՞մ ա: Ես կկախվեմ: Իսկ Պենելոպեն տենց էլ գիտեի, որ շատ ձայն չի ստանա, որովհետև բազա ա պետք դա հասկանալու համար:

Էհ, սխալ կհասկանան եթե մենակ տժվժիկի օգտին քվեարկեմ, բայց ինչ արած: Ինձ թվում ա հեղինակը վեգան ա, կամ էլ Saggitariusն ա(էս ես եմ ուզում որ տենց էղնի էլի):

StrangeLittleGirl
02.09.2013, 20:51
Էհ, սխալ կհասկանան եթե մենակ տժվժիկի օգտին քվեարկեմ, բայց ինչ արած: Ինձ թվում ա հեղինակը վեգան ա, կամ էլ Saggitariusն ա(էս ես եմ ուզում որ տենց էղնի էլի):
Կամ դու ես, կամ Մարին :P

LisBeth
02.09.2013, 21:48
Կամ դու ես, կամ Մարին :P
Չուշանասը Ռուֆուսը չի գրել, ես հեչ չեմ պատկերացնում իրա դեմքը սենց բան երևակայելուց ու գրելուց: Այսինքն պատկերացնում եմ ու դա վերջն ա: Բայց դա չի կարևորը, դու քո տարբերակները ուրիշների վրա մի գցի :))

Mephistopheles
02.09.2013, 21:56
:Ժող, ահագին մտածում էի ինչ գրեմ ոնց գրեմ քանի որ դժվար ա… մի տեսակ դիսկոնեքտ կա… կարճ պատմվածքները կարծես մի ֆորմուլայով գրած լինեն ու քննարկումներն էլ նույն ֆորմուլայով են ընթանում… ու դա սխալ ֆորմուլա ա իմ կարծիքով… նկարագրություն վերջում բացահայտում… մենք էլ նայում ենք գրվածքնեմրին որպես պատմվածք ու սպասում ենք կամ ուզում ենք տեսնել այն ինչ full scale պատմվածքում կտեսնեինք…Հայկօյի Բյուրի ու Այվիի քննադատությունները ընկնում են էդ կատեգորիայի մեջ ու եթե տենց նայենք անգամ լավ գործ (իմ կարծիքով, իհարկե) երբեք չի լինի…

Ես չեմ կարող կարճ պատմվածքից սպասել այն ինչ կսպասեի ամբողջական պատմվածքից քանի որ ժամանակի ու տարածության հասկացություններն էս ֆորմատում ավելի սեղմ են… եթե, իմ կարծիքով, էս սեղմ ֆորմա,տի մեջ փորձես ներառել ու ցույց տալ այն ինչ ամբողջական պատմվածքի մեջ ա (որը արվել ա գրողնեմրի կողմից) ապա գրվածքը ստացվում ա "առակ/աֆորիզմային մի հատ բան… գրվածքները հիմնականում դիլ են անում էն զգացմունքների հետ որոնց մենք արդեն ծանոթ ենք… օրինակ առաջինը, սագերի պատմությունը հստակ ոնց որ քեզ ասել տա "հա՜ հասկացա սրանց մոտ նույն բանն ա"… ես չեմ ուզ ում որ էս տեսակի պատմվածքները ունենա ամբողջական միտք որովհետև ստացվում ա մեծ պատմվածքը կրճատած ու խցկած փոքրի մեջ… անգամ Տժվժիկը որ իմ կարծիքով վատը չի քաքմեջ ա արած գրողի վարպետության պատճառով… ի՞նչ ա սա նշանակում… գրողը շատ լավ նկարագրել ա խո,զի մահը, սիրուն գրաֆիկ ու հստակ ասում ա որ սա Սահակի համար շատ անընդունելի պրոցես ա… բրելոկն էլ արդեն իրա թափը կորցնում ա… օրինակ ես կգրեի Սահակի անունից թե ինքը ոնց ա նայում էս ամենին… ես էդքան չէի մանրանա խոզի սպանության վրա այն կցույց տայի էդ ամբողջ պրոցեսի տարօրինակությունը Սահակի տեսանկյունից ու վերջում բրելոկի նվիրելը,տենց ավելի լավ կլիներ ամբողջ սիտուացիայի շողուլից ընկած լինելը… ստեղ կա մի հատ սիտուացիայի տարօրինակություն որ մենք էսքան էլ ծանոթ չենք, գրողը բերել ա մեզ էդտեղ, բայց ոնց որ ինքն ունեցել ա հստակ վերաբերմունք… ինքը գիտի էդ զգացմունքը, մենք չգիտենք ու մեզ ուզում ա ցույց տված լինի… այ էս ես չեմ ուզմում…

ես կուզեի որ գործերն ավելի էսքիզային բնույթ ունենային, կա զգացմոինք,տեսանկյուն, գաղափար որոնք դեռ հստակ չեն, բայց ունեն պոտենցիակ (Ասադ)… կարճ պատմվածքի արժեքը ոչ թե իրա ամբողջականության մեջ ա որը կարա ցանկացած մշակված պատմվածք ունենալ այլ նրա հնարավորությունների դռներ բացելու մեջ ա… Իմփռեժընի տեղադրած կարճ պատմվածքներն ու Ենգիբարյանը էդ որակն ունեն, բայց քանի որ մենք ուզում ենք "պատմվածք կարդալ" իրանք դուրս են մնում էդ կատեգորիայից ու դառնում են թույլ գործեր… անհասկանալի ինչ որ տեղ…

Սեռաքաղցը ունի ինչ որ ջազային մոմենտ՝ կառուցվածք… այսինքն ինքն ոնի մի հատ թեմա որի շուրջն իմպրովիզացիա ա արվել… էդ էն ոստիկանի նակրն ա որ կնոջ պարանոցն ա համբուրում… ջազի մեջ շատ են տենց բաներ անում Մայլս Դեյվիսը վերցնում ա "autumn leavs"-ը ու տանում ա եսիմորտեղները… չեմ ասում սեռաքաղցը ջազ ա, բայց էդ հնարքը դուրս եկավ… բայց էլի սովորական պատմվածք ա գրած ու տուժում ա դրանից…

մի խոսքով ես ավելի փնտրտուք կուզենայի տեսնել, մի բան որ գրողին անհանգստացնում ա ու ինքը քանի որ գրող ա, գրիչը ձեռքին ա մտածում որ պարզի թե դա ինչ ա… այլ ոչ թե արդեն գիտի իր ուզածն ինչ ա ու հիմա էլ ձևա ման գալիս դա արտահայտելու…

էսքիզ…

55944

օրինակ սա… սա ոչ շենք ա, ոչ էլ շենքի նախագիծ կամ նկար… էսի փնտրտուք ա, մարդը ման ա եկել լուծում… ունի որոշակի զգացումներ, տեսանկյուն, համոզմունք, բայց ձևավորման ընթացքի մեջ ա ու ինքը կարողացել ա էդ փնտրտուքը մեր հետ կիսի… կարճ պատմվածքն էլ, իմ կարծիքով պետք ա սենց լինի… կարա լինի մեծ պատմվածքի էսքիզ…

LisBeth
02.09.2013, 22:11
Մեֆ էսի հո լրիվ իմ գրածի մասին ա, որը տենց էլ տեղ չհասավ: Ափսոս թե չէ հիմա կքվեարկեիր իմ օգտին, չէ?

Կարծում եմ էս ամենը մրցույթից առաջ պետք ա քննարկվեր: Հիմա երբ որ տարբերակներն առկա են, պետք ա դատել ըստ եղածի, եկեք մեզ նեղություն տանք:

Mephistopheles
02.09.2013, 22:17
Մեֆ էսի հո լրիվ իմ գրածի մասին ա, որը տենց էլ տեղ չհասավ: Ափսոս թե չէ հիմա կքվեարկեիր իմ օգտին, չէ?

Կարծում եմ էս ամենը մրցույթից առաջ պետք ա քննարկվեր: Հիմա երբ որ տարբերակներն առկա են, պետք ա դատել ըստ եղածի, եկեք մեզ նեղություն տանք:

ԼիզԲեթ ջան, քո գործը ո՞րն ա…

ես էլ չգիտեմ, գրելու ընթացքում եմ մտածում… սրանք իմ կարծիքներն են… կարող ա և սխալ են…

LisBeth
02.09.2013, 22:28
ԼիզԲեթ ջան, քո գործը ո՞րն ա…

ես էլ չգիտեմ, գրելու ընթացքում եմ մտածում… սրանք իմ կարծիքներն են… կարող ա և սխալ են…

Բյուրը ասում ա իմը տժվժիկն ա:) գնա քվեարկի:
Չեմ ասում կարծիքդ սխալ ա, դաժե համամիտ եմ, մի քիչ ուշ ա ուղղակի: Ասենք Հայկօն էլ եկավ ասեց ինչ էր ինքը սպասում մրցույթից ու գնաց(ինքն էլ լրիվ ուրիշ բան էր ակնկալում), իմ ասածն էն ա որ դա մրցույթից առաջ պետք ա արվեր, թեկուզ հենց տեղադրված կոնկրետ օրինակների վրա:

Mephistopheles
02.09.2013, 22:40
Բյուրը ասում ա իմը տժվժիկն ա:) գնա քվեարկի:
Չեմ ասում կարծիքդ սխալ ա, դաժե համամիտ եմ, մի քիչ ուշ ա ուղղակի: Ասենք Հայկօն էլ եկավ ասեց ինչ էր ինքը սպասում մրցույթից ու գնաց(ինքն էլ լրիվ ուրիշ բան էր ակնկալում), իմ ասածն էն ա որ դա մրցույթից առաջ պետք ա արվեր, թեկուզ հենց տեղադրված կոնկրետ օրինակների վրա:

Լիզ ջան, ես ինքս էլ ձեր պես եմ, կարծում ես շատ եմ հասկանում… մրցույթն իմ համար պրոցես ա որի ընթացքում բաներ ա պարզվում համ իմ համար համ գրողների… մենք էլ ենք ձեր պես մասնակցում մրցույթին… սա չի նշանակում որ ձախողված ա այս կամ այն գործը կամ մրցմույթն ընդհանրապես… ես կասեի հակառակը… էս "ձախողումը" լավ հաղթանակ ա… սրանից մի բան կարելի ա խաղել, սովորել, ոչ միայն դուք այլև մենք… հաջորդն արդեն մի աստիճան բարձր կլինի…

ես կամ քվեարկում եմ բոլորի օգտին կամ ոչ ոքի… խտրականություն չեմ կարողանում դնել…

… ու աս եմ Լիզ ջան, իմ կարծիքն ընդամենը հայացք ա մրցույթին ու նորմ չի…

ivy
02.09.2013, 22:58
Չուշանաս - ոչինչ, լավ էր գրված, բայց էս կենդանու տրյուկն էլի ա օգտագործվել, օրիգինալ չէր: Ռուֆ, էս դու՞ ես:

Ժող, էս պատմվածքում որտեղ ե՞ք կենդանու տրյուկ տեսել: Երկրորդ նախադասությունից գրված չի՞, որ շուն է :think


Չուշանաս

-Իսկ դու երբևէ մտածե՞լ ես, Լյուսի, թե ինչու են այդ բոլոր հիմար հեռուստաշոուներն աշնանը սկսվում:
Լյուսին թեք հայացքով նայեց տարեց կնոջը՝ թափահարելով պոչի ու գլխի նարնջագույն ժապավենները:

Դուք տրյուկները «Կախարդի» մեջ փնտրեք, ես դրա առեղծվածը վերջը պիտի բացահայտեմ :))

Mephistopheles
02.09.2013, 23:05
horny կախարդ ա…

Mephistopheles
02.09.2013, 23:07
Ժող, էս պատմվածքում որտեղ ե՞ք կենդանու տրյուկ տեսել: Երկրորդ նախադասությունից գրված չի՞, որ շուն է :think



Դուք տրյուկները «Կախարդի» մեջ փնտրեք, ես դրա առեղծվածը վերջը պիտի բացահայտեմ :))

Ճիշտն ասած ես էլ սկզբից չէի ջոկել, կարծում էի BDMS ա էն որ կա է՞ female domination… հետո հիշեցի պոչը…

Ռուֆուս
02.09.2013, 23:07
Չուշանաս - ոչինչ, լավ էր գրված, բայց էս կենդանու տրյուկն էլի ա օգտագործվել, օրիգինալ չէր: Ռուֆ, էս դու՞ ես:

Բյուր, ես ասում եմ էդ մեկը երեք անգամ եմ կարդացել, նոր եմ հասկացել, որ Լյուսին շուն էր, դու ասում ես, ե՞ս եմ գրել :))

ivy
02.09.2013, 23:15
Մի հատ էլ եմ վերադառնում պատմվածքներին, որոնք գուցե սկզբում ուրիշ ձև եմ հասկացել:

«Կրկնվող պատմություն»
Վերնագիրը մտածում էի՝ էն էր նշանակում, որ հաճախ կրկնվող, ծանոթ թեմա է, բայց հիմա մտածում եմ՝ գուցե էն էր նշանակում, որ պատմությունը հենց էդ կնոջ կյանքում էր ամեն օր կամ համարյա ամեն օր կրկնվում: Ի դեպ ահագին հաջող շարադրված գործ ա:

«Սեռաքաղց»
Ես սկի խաբար էլ չէի, որ էդ պատմվածքի հիմքում իրական նկար կա:
Բյուրի քոմենթից իմացա: Փաստորեն՝ տենց պատմություն ա եղել, որը հեղինակը փորձել ա իր ձևով ներկայացնել. մտքովս չէր անցել: Ինչևէ, չէի քվեարկի էս գործի համար:

«Չուշանաս»
Շունը թե ինչ տրյուկ եք սարքել, չհասկացա. ինձ համար տեղ հարցը էն էր, որ կինը մենակությունից իր շան հետ խոսում էր, բայց հենց սկզբից էլ պարզ երևում էր, որ դա շուն ա: Իսկ մեխը էն էր, որ ինչ-որ աղջիկներ սցենար էին սովորում, որ իրականում իր կյանքի պատմույթունն էր (տենց բաներ էլ են լինո՞ւմ): Բայց դե մարդ էդքան պատմվածքի մեջ պիտի սա մի քանի անգամ կարդա, որ տեղ հասնի (հարցն էն ա՝ արդյո՞ք ինձ մոտ տեղ ա հասել):

Chuk
02.09.2013, 23:15
:Ժող, ահագին մտածում էի ինչ գրեմ ոնց գրեմ քանի որ դժվար ա… մի տեսակ դիսկոնեքտ կա… կարճ պատմվածքները կարծես մի ֆորմուլայով գրած լինեն ու քննարկումներն էլ նույն ֆորմուլայով են ընթանում… ու դա սխալ ֆորմուլա ա իմ կարծիքով… նկարագրություն վերջում բացահայտում… մենք էլ նայում ենք գրվածքնեմրին որպես պատմվածք ու սպասում ենք կամ ուզում ենք տեսնել այն ինչ full scale պատմվածքում կտեսնեինք…Հայկօյի Բյուրի ու Այվիի քննադատությունները ընկնում են էդ կատեգորիայի մեջ ու եթե տենց նայենք անգամ լավ գործ (իմ կարծիքով, իհարկե) երբեք չի լինի…
...

մի խոսքով ես ավելի փնտրտուք կուզենայի տեսնել, մի բան որ գրողին անհանգստացնում ա ու ինքը քանի որ գրող ա, գրիչը ձեռքին ա մտածում որ պարզի թե դա ինչ ա… այլ ոչ թե արդեն գիտի իր ուզածն ինչ ա ու հիմա էլ ձևա ման գալիս դա արտահայտելու…

...

Մեֆ, ճիշտն ասած չէի ուզում խառնվել էս քննարկմանը, բայց քանի որ մի քիչ էլ կոնկրետիկա մտցրիր, ես էլ մի քիչ խառնվեմ:

Լավ ա, որ քո սպասելիքը կարճ պատմվածքից էս գրածդ ա: Հետաքրքիր մոտեցում ա: Հստակ պահանջ ա, որը եթե բավարարվում ա, դու ունես շանս հավանելու գործը, եթե չի բավարարվում, արդեն ֆորմատից դուրս ա: Բայց ամբողջ հարցն էն ա, որ դուրս ա քո սահմանած ֆորմատից, ոչ թե մրցույթի սահմանած ֆորմատից: Որովհետև, գրողը տանի, բազում կարճ պատմվածքներ կան, որոնք քո սահմանած ֆորմատից դուրս են (այս մրցույթի գործերը չէ, ընդհանրապես) ու հրաշալի ստեղծագործություններ են:

Եթե մրցույթի պահանջի մեջ սահմանվեր, որ գիտեք, այստեղ գրելու եք էնպիսի կարճ պատմվածքներ, որոնք ոչ թե կոնկրետ հանգուցալուծում ունեն, էդ դեպքում կարելի կլիներ գործերը քննել հենց էդ տարբերակով:

Ի դեպ նույն կերպ կարելի է սահմանում դնել երկար պատմվածքների համար, ասել, որ էստեղ պետք է լինի ոչ թե կոնկրետ հանգուցալուծում, այլ լինի էսքիզային խզբզոց կամ արարում:

Չկա, էս մրցույթում նման սահմանում չկա: Նման սահմանում չկա գրականություն մեջ, չկա կարճ պատմվածքի համար սահմանում, որ ինքը չպետք է լինի ֆորմուլայով: Ազատ է դաշտը: 2000 տառի մեջ կարելի է հստակ սկիզբ, ընթացք, ավարտով էնպիսի սիրուն հանգուցալուծում հրամցնել, որ կարդացողի ուղեղից ոչ մի կերպ դուրս չգա: Իհարկե դու ազատ ես քո պահանջները դնելու, բայց եթե ասենք ազատ թեմայով նկարչության մրցույթ է, գնալ ու ասել, չէ, ես էս բնանկարը չպետք է լիներ, պետք է սյուռեալիստական նկար լիներ, մի քիչ աբսուրդային ա, որտև հենց սկզբից չի եղել նման սահմանում:

Mephistopheles
02.09.2013, 23:17
Ցավի վերջին երկու նախադասություններն ավելորդ էին… ոնց որ միշ՛տ ուզենան "պատմվածքը" վերջացնեն…

…բայց շատ անհարմար բան ա ստացվել… ես ուղղակի ոչ մամայի ոչ էլ Ռաֆիկ ձաձայի ռեակցիային չեմ հավատում… լավ կլիներ որ երեխան դուռը չբացեր այլ բանալու անցքից նայեր…

Mephistopheles
02.09.2013, 23:20
Մեֆ, ճիշտն ասած չէի ուզում խառնվել էս քննարկմանը, բայց քանի որ մի քիչ էլ կոնկրետիկա մտցրիր, ես էլ մի քիչ խառնվեմ:

Լավ ա, որ քո սպասելիքը կարճ պատմվածքից էս գրածդ ա: Հետաքրքիր մոտեցում ա: Հստակ պահանջ ա, որը եթե բավարարվում ա, դու ունես շանս հավանելու գործը, եթե չի բավարարվում, արդեն ֆորմատից դուրս ա: Բայց ամբողջ հարցն էն ա, որ դուրս ա քո սահմանած ֆորմատից, ոչ թե մրցույթի սահմանած ֆորմատից: Որովհետև, գրողը տանի, բազում կարճ պատմվածքներ կան, որոնք քո սահմանած ֆորմատից դուրս են (այս մրցույթի գործերը չէ, ընդհանրապես) ու հրաշալի ստեղծագործություններ են:

Եթե մրցույթի պահանջի մեջ սահմանվեր, որ գիտեք, այստեղ գրելու եք էնպիսի կարճ պատմվածքներ, որոնք ոչ թե կոնկրետ հանգուցալուծում ունեն, էդ դեպքում կարելի կլիներ գործերը քննել հենց էդ տարբերակով:

Ի դեպ նույն կերպ կարելի է սահմանում դնել երկար պատմվածքների համար, ասել, որ էստեղ պետք է լինի ոչ թե կոնկրետ հանգուցալուծում, այլ լինի էսքիզային խզբզոց կամ արարում:

Չկա, էս մրցույթում նման սահմանում չկա: Նման սահմանում չկա գրականություն մեջ, չկա կարճ պատմվածքի համար սահմանում, որ ինքը չպետք է լինի ֆորմուլայով: Ազատ է դաշտը: 2000 տառի մեջ կարելի է հստակ սկիզբ, ընթացք, ավարտով էնպիսի սիրուն հանգուցալուծում հրամցնել, որ կարդացողի ուղեղից ոչ մի կերպ դուրս չգա: Իհարկե դու ազատ ես քո պահանջները դնելու, բայց եթե ասենք ազատ թեմայով նկարչության մրցույթ է, գնալ ու ասել, չէ, ես էս բնանկարը չպետք է լիներ, պետք է սյուռեալիստական նկար լիներ, մի քիչ աբսուրդային ա, որտև հենց սկզբից չի եղել նման սահմանում:

Չոիւկ ջան, դրա համար էլ գրել եմ իմ կարծիքով, հատուկ եմ գրել… ու հետո էլ հատուկ նշաել եմ որ ընթացքում ա ձևավորվել իմ մոտեցումը…

Գրել եմ Չուկ ջան որ իմ գրածը տեսանկյուն ա ոչ թե նորմ…

StrangeLittleGirl
02.09.2013, 23:22
Բյուրը ասում ա իմը տժվժիկն ա:) գնա քվեարկի:
Չեմ ասում կարծիքդ սխալ ա, դաժե համամիտ եմ, մի քիչ ուշ ա ուղղակի: Ասենք Հայկօն էլ եկավ ասեց ինչ էր ինքը սպասում մրցույթից ու գնաց(ինքն էլ լրիվ ուրիշ բան էր ակնկալում), իմ ասածն էն ա որ դա մրցույթից առաջ պետք ա արվեր, թեկուզ հենց տեղադրված կոնկրետ օրինակների վրա:
Լիզբեթ, անկեղծ ասած ես էլ էի մրցույթից նույնը սպասում, ինչ Հայկօն: Դրա համար էլ չմասնակցեցի: Փորձի համար մի գործ ուղարկեցի ակումբցիներից մեկին, չհասկացավ մեսիջը, ուրեմն լավ չէի գրել: Էս կարճ պատմվածքի մրցույթում իրոք պետք ա ամեն բառի վրա մտածել: Ես մի հատ երկրորդ պատմվածք գրեցի, 2000-ից ավել էղավ, որոշեցի հերոսների անունները փոխել, որ պակասի: Բայց մեկ ա, դուրս չեկավ, չուղարկեցի: Իսկ ստեղ արի ու տես մարդիկ մայրիկի մեջ հինգ հատ ի են գրում, որ տեղ լցնեն: Էլ չեմ ասում Հայկի ասած եղանակի տեսությունների մասին:

Ժող, էս պատմվածքում որտեղ ե՞ք կենդանու տրյուկ տեսել: Երկրորդ նախադասությունից գրված չի՞, որ շուն է :think

Դուք տրյուկները «Կախարդի» մեջ փնտրեք, ես դրա առեղծվածը վերջը պիտի բացահայտեմ :))
Ռիփ, ես վերջերում ջոկեցի: Ինչ վերաբերում ա Կախարդին, չեմ ջոկում, պիտի նորից կարդա՞մ: Բա ինչու՞ առաջին անգամից չեմ ջոկել:


Բյուր, ես ասում եմ էդ մեկը երեք անգամ եմ կարդացել, նոր եմ հասկացել, որ Լյուսին շուն էր, դու ասում ես, ե՞ս եմ գրել :))
Ռուֆ, ներող, իմ կարծիքը գրելուց մյուսների գրածները բացարձակապես չէի կարդացել, որ մենակ իմ կարծիքը լինի ու լինի կոշտ ու կոպիտ :))

StrangeLittleGirl
02.09.2013, 23:25
Կախարդի ութ ձայնի խաթր նորից կարդացի: Չեմ հասկանում, ժող, անգրագետիս ասեք, թե դրա ինչն ա լավ: Անկեղծ ասած, մենակ ուղղագրական սխալները հերիք են, որ էդ գործին ձայն չտայի:

ivy
02.09.2013, 23:29
Կախարդի ութ ձայնի խաթր նորից կարդացի: Չեմ հասկանում, ժող, անգրագետիս ասեք, թե դրա ինչն ա լավ: Անկեղծ ասած, մենակ ուղղագրական սխալները հերիք են, որ էդ գործին ձայն չտայի:

Անսպասելիության էֆեկտ կա, ու ինքը ամեն ինչով խփած գործ ա :))
Բայց դե մեջը ոչ մի «արժեք» իհարկե չկա. հարց էն ա՝ ո՞ր մեկի մեջ կա :)

StrangeLittleGirl
02.09.2013, 23:36
Անսպասելիության էֆեկտ կա, ու ինքը ամեն ինչով խփած գործ ա :))
Բայց դե մեջը ոչ մի «արժեք» իհարկե չկա. հարց էն ա՝ ո՞ր մեկի մեջ կա :)

Հա բայց սաղն էլ էդ անսպասելիության վրա խաղացել են: Կախարդում ախր սկի սյուժե էլ չկա: Անկապ-անիմաստ-անգրագետ գործ ա: Կկախվեմ, եթե դա կրի:

Mephistopheles
02.09.2013, 23:41
Հա բայց սաղն էլ էդ անսպասելիության վրա խաղացել են: Կախարդում ախր սկի սյուժե էլ չկա: Անկապ-անիմաստ-անգրագետ գործ ա: Կկախվեմ, եթե դա կրի:

Իմ կարծիքով սյուժե պարտադիր չի… վերջի վրա որ աշխատեր, կարար մի բան լիներ… նույնը Ցավը… սպանել են էսքիզը… միգուցե շատ են աշխատել վրամն…

ivy
02.09.2013, 23:44
Մեֆ, էս «Ասադ»-ին որ հա օրինակ ես բերում, արդեն փոշմանում եմ, որ մրցույթին չուղարկեցի. գոնե քեզնից մի ձայն կստանայի :))

StrangeLittleGirl
02.09.2013, 23:46
Իմ կարծիքով սյուժե պարտադիր չի… վերջի վրա որ աշխատեր, կարար մի բան լիներ… նույնը Ցավը… սպանել են էսքիզը… միգուցե շատ են աշխատել վրամն…

Մեֆ, սենց կարճ գործերում սյուժեն շատ կարևոր ա: Ու մի ասա էլի շատ են աշխատել: Կախարդի վրայից զռռում ա, որ հինգ րոպեում գրած գործ ա: Հակառակ դեպքում հեղինակը գոնե բարեխիղճ կլիներ ու ուղղագրական սխալներն ուղղել կտար:

Mephistopheles
02.09.2013, 23:51
Մեֆ, սենց կարճ գործերում սյուժեն շատ կարևոր ա: Ու մի ասա էլի շատ են աշխատել: Կախարդի վրայից զռռում ա, որ հինգ րոպեում գրած գործ ա: Հակառակ դեպքում հեղինակը գոնե բարեխիղճ կլիներ ու ուղղագրական սխալներն ուղղել կտար:

կարևոր չի… օրինակ Կախարդը կարար սենց լիներ…


-Բարև ձեզ, կարելի է՞- վախվխելով դուռը բացեց անծանոթը:
-Իհարկե, խնդրեմ, ներս եկեք,- ժպիտը դեմքին ներս հրավիրեց կախարդը:
-Ես եկել եմ...
-Սպասեք, սպասեք, հիմա կկռահեմ, դուք եկել եք իմանալու, թե որն է ձեր կյանքի իմաստը, և թե ինչ է լինելու այդքան գայթակղիչ և միևնույն ժամանակ այքան սարսափելի ապագայում, այդպես չէ՞:
-Այդպես է,- անհանգիստ շարժումներով հաստատեց հյուրը:
-Եվ գիտեք ի՞նչ. դո՛ւք՝ որ միշտ ձեզ թվացել է, թե ձեր ծնված օրվանից անհաջողակ եք եղել, որ ամբողջ կյանքում վանդակիցդ դուրս չես եկել... կարող էիք հենց այսօր ամեն ինչ փոխել, կամ գրեթե ամեն ինչ, օրինակ կարող էիք այստեղ գալու ճանապարհին ուշադիր լինել և միգուցե գտնել Հեղինեյին Տրոյացի, ով իր սերը կնվիրեր քեզ, ինչպես կասեր մեծն ծերուկը: Կարող էիք կյանքիդ մեջ գոնե մեկ անգամ դուրս գալ երևակայական վանդակից, կարող էիք բլա, բլա, բլա ... անկեղծ ասաց ոչինչ էլ չէիք կարող, և ընդհանրապես դուք ոչնչություն եք, իսկ ձեր գլուխը հոգնայի կարիք ունի, դո՛ւրս, դո՛ւրս կորեք:
Կախարդը ձեռքի եկածը շպրտեց անծանոթի վրա ու բղավեց.
-կանգնի՛ր…
հյուրը հարցական նայեց կախարդին կարծես հարցներ "իսկ ի՞նչ պիտի անեի"

Chuk
02.09.2013, 23:53
կարևոր չի… օրինակ Կախարդը կարար սենց լիներ…

Եվ ոչ մի ձայն չէր հավաքի :))

Mephistopheles
02.09.2013, 23:56
Եվ ոչ մի ձայն չէր հավաքի :))

դա ուրիշ խնդիր ա… Ենգիբարյանի գործն էլ չէր հավաքի…

Mephistopheles
02.09.2013, 23:57
Մեֆ, էս «Ասադ»-ին որ հա օրինակ ես բերում, արդեն փոշմանում եմ, որ մրցույթին չուղարկեցի. գոնե քեզնից մի ձայն կստանայի :))

կտայի, լավն ա… so much ambiguity, tension and pretext…

Chuk
02.09.2013, 23:59
դա ուրիշ խնդիր ա… Ենգիբարյանի գործն էլ չէր հավաքի…

Իմ գրածում խնդիրը ոչ թե զուտ էս քվեարկությունն էր, այլ ընդհանրապես արժեքը: Ըստ իս քո տարբերակով էդ գործը պարզապես կկորցներ իր ողջ համուհոտը, կդառնար ոչինչ չասող տեքստ, ինչպիսիք մրցույթում էլի կան: Գործի վերջը հենց էն էր, ինչը էս գործին տարբերում ա մնացած բոլոր գործերից: Գուցե ասենք ես չեմ հավանել ու ներվայնացել եմ, բայց ընդունում եմ, որ դրա շնորհիվ ինքը էապես տարբերվում է մյուսներից:

StrangeLittleGirl
02.09.2013, 23:59
Եվ ոչ մի ձայն չէր հավաքի :))

անքննելի ա ակումբցիների ճաշակը:

Mephistopheles
03.09.2013, 00:06
Իմ գրածում խնդիրը ոչ թե զուտ էս քվեարկությունն էր, այլ ընդհանրապես արժեքը: Ըստ իս քո տարբերակով էդ գործը պարզապես կկորցներ իր ողջ համուհոտը, կդառնար ոչինչ չասող տեքստ, ինչպիսիք մրցույթում էլի կան: Գործի վերջը հենց էն էր, ինչը էս գործին տարբերում ա մնացած բոլոր գործերից: Գուցե ասենք ես չեմ հավանել ու ներվայնացել եմ, բայց ընդունում եմ, որ դրա շնորհիվ ինքը էապես տարբերվում է մյուսներից:

ճիշտն ասած ես շատ կասկածում եմ… նայած դու համ ու հոտ ինչ նկատի ունես… "քիս մի"-ին կարա դիտվի պոպուլիստական քայլ, նաև… իրականում շողուլից գցող… բայց երբ որ հյուրը սկսում ա չհասկանալ Կախարդի պահվածքը չի իմանում ինչ անի, ստեղ շատ հնարավոր ա որ կախարդի նախորդ ասածներն ավելի լավ տեղավորվեն տեքստի մեջ… հատկապես էս տողերը "անկեղծ ասաց ոչինչ էլ չէիք կարող, և ընդհանրապես դուք ոչնչություն եք, իսկ ձեր գլուխը հոգնայի կարիք ունի, դո՛ւրս, դո՛ւրս կորեք:"…

նայած ոնց կնայես…

Mephistopheles
03.09.2013, 00:29
Իմ գրածում խնդիրը ոչ թե զուտ էս քվեարկությունն էր, այլ ընդհանրապես արժեքը: Ըստ իս քո տարբերակով էդ գործը պարզապես կկորցներ իր ողջ համուհոտը, կդառնար ոչինչ չասող տեքստ, ինչպիսիք մրցույթում էլի կան: Գործի վերջը հենց էն էր, ինչը էս գործին տարբերում ա մնացած բոլոր գործերից: Գուցե ասենք ես չեմ հավանել ու ներվայնացել եմ, բայց ընդունում եմ, որ դրա շնորհիվ ինքը էապես տարբերվում է մյուսներից:

ևս մեկ վերջաբան…



-ու՞ր ես գնում- ասաց Կախարդը
Հյուրը գլուխը բարձրացրեց և առաջին անգամ, այս ամբողջ ընթացքում, նայեց Կախարդի աչքերի մեջ…

էն որ նա էդ տողերի շնորհիվ ձայներ ա հավաքում, կամ իրան մյուսներից առանձնացնում ա, դա դեռ շատ բան չի նշանակում……

Chuk
03.09.2013, 00:30
ևս մեկ վերջաբան…

էն որ նա էդ տողերի շնորհիվ ձայներ ա հավաքում, կամ իրան մյուսներից առանձնացնում ա, դա դեռ շատ բան չի նշանակում……
Մեֆ ջան, ավելի կոնկրետ ասեմ. քո առաջարկած վերջաբաններով գործը դրական բան չի շահում, ավելի լավը չի դառնում քան կա, ինչ-որ բան կորցնում ա:

Mephistopheles
03.09.2013, 00:39
Մեֆ ջան, ավելի կոնկրետ ասեմ. քո առաջարկած վերջաբաններով գործը դրական բան չի շահում, ավելի լավը չի դառնում քան կա, ինչ-որ բան կորցնում ա:

կարող ա… բայց լավ կլիներ ասեիր ինչ կա և ինչ ա կորցնում… չեմ պնդմում որ իմ գրած վերջաբանից շահում ա…

Chuk
03.09.2013, 00:57
կարող ա… բայց լավ կլիներ ասեիր ինչ կա և ինչ ա կորցնում… չեմ պնդմում որ իմ գրած վերջաբանից շահում ա…

կորցնում ա անսպասելի ու զվարճալի վերջաբանը, եթե կուզես՝ ցինիզմը (հույս ունեմ հեղինակն այս տերմինիցս չի նեղանա), ձեռք չի բերում ոչինչ, դառնում ա իրա համար երկխոսություն:

Հայկօ
03.09.2013, 01:04
Էհ էհ, էն որ գրեցի «սենց պիտի լինի, նենց պիտի չլինի», էդ ախր նախ պրիմիտիվագույն կարծիք էր (ավելորդ բառ թող չլինի, ֆլան-ֆստան, է հա սենց թե նենց էդ պարզ ա), ու հետո էնքան անորոշ ու անհասցե էր, որ մինչև կարծիք չէր էլ ձգում։ Ես գիտե՞ք ամենաշատը ինչի էի սպասում էս մրցույթում, ամենաշատը ինչ էի ուզում կարդալ։ Հեքիաթ։ Իսկական, փոքրիկ, սիրուն հեքիաթ։ Գրողը տանի, եթե գործը թեկուզ մենակ սկսվեր սենց՝ «Շատ դարեր առաջ, երբ աստղերը դեռ այնքան մոտ էին աշխարհին, որ խաղաղ գիշերով կարելի էր լսել նրանց երգը, Հնդկաստանի Բենարես քաղաքում ապրելիս է լինում մի…», ես արդեն դրան ձայն կտայի։ Հեքիաթ եմ ուզում։

Skeptic
03.09.2013, 01:07
Երկար չեմ գրի, քանի որ հեռախոսիս զարյադկեն քիչ ա: :))
Կանդրադառնամ թոփ 5-ին.
Սեռաքաղց - կիսում եմ Ջոնի կարծիքը. ֆեմինիզմի շունչն ա զգացվում: Գրագետ ա շարադրած, բայց բովանդակային առումով չհավանեցի: :pardon

Նոկտյուրն - հեղինակը փորձել ա բազմակետերի միջոցով խորհրդավորության պատրանք ստեղծել, ինչը նրան էնքան էլ չի հաջողվել: Մի տեսակ ոնց որ ստեղծագործական ճգնաժամի արդյունք լինի էս պատմվածքը: :esim Չեմ քվեարկել:

Տժվժիկ - հետաքրքիր ու տեղին հումորով, դիպուկ նկարագրություններով, հաջողված գործ: :) Ապրի հեղինակը: :good

Չուշանաս - կարդացի, հուզվեցի, քվեարկեցի:

Կախարդը - WTF-ի էֆեկտը էս դեպքում ինձ չգրավեց:

Մեկ էլ առանձին նշեմ, որ փոշմանել եմ Ռոմանտիկ Խորենացու օգտին չքվեարկելու համար, որը, ըստ իս, ավելի խորիմաստ ա, քան առաջին հայացքից երևում ա: Կներես, հեղինակ ջան :cry2

Mephistopheles
03.09.2013, 01:11
կորցնում ա անսպասելի ու զվարճալի վերջաբանը, եթե կուզես՝ ցինիզմը (հույս ունեմ հեղինակն այս տերմինիցս չի նեղանա), ձեռք չի բերում ոչինչ, դառնում ա իրա համար երկխոսություն:

է հետո՞… կարար գրեր… կախադը վազեց հյուրի հետևից ու մի հատ դոմփեց… տենց չի Չուկ ջան… անձամբ ես էս պատմվածքների վերջաբանից ոչ թե վերջաբան եմ ակնկալում, որ "կփակի" թեման կամ "կլուսաբանի", այլ ընդհակառակը բացում ա ու հնարավորությունների մի այլ հարթություն ա առաջարկում…

տվյալ դեպքում… "-Քիս մի, ջըսթ քիս մի, ինձ հետ դու մնա, մնա՜..."-ն փակում ա… ու անսպասելի ոչինչ չկա…

ես իմ գրածը չեմ պաշտպանելու, որտև պաշտպանելու չի… բայց կարամ հարցնեմ "ի՞նչ կտեսնեիր կախարդի աչքերում" … ինչ աչքեր կլինեին…

Բայց դու ավելի հիմնավոր պտի գրես ընգեր… ես որ հանցագործ լինեի, քեզ որպես դատապաշտպան չէի վերցնի եթե սենց ես պաշտպանելու, կամ մեկնաբանելու…

Mephistopheles
03.09.2013, 01:13
Էհ էհ, էն որ գրեցի «սենց պիտի լինի, նենց պիտի չլինի», էդ ախր նախ պրիմիտիվագույն կարծիք էր (ավելորդ բառ թող չլինի, ֆլան-ֆստան, է հա սենց թե նենց էդ պարզ ա), ու հետո էնքան անորոշ ու անհասցե էր, որ մինչև կարծիք չէր էլ ձգում։ Ես գիտե՞ք ամենաշատը ինչի էի սպասում էս մրցույթում, ամենաշատը ինչ էի ուզում կարդալ։ Հեքիաթ։ Իսկական, փոքրիկ, սիրուն հեքիաթ։ Գրողը տանի, եթե գործը թեկուզ մենակ սկսվեր սենց՝ «Շատ դարեր առաջ, երբ աստղերը դեռ այնքան մոտ էին աշխարհին, որ խաղաղ գիշերով կարելի էր լսել նրանց երգը, Հնդկաստանի Բենարես քաղաքում ապրելիս է լինում մի…», ես արդեն դրան ձայն կտայի։ Հեքիաթ եմ ուզում։

արի էս գիշեր մի հատ կկարդամ քո համար… իրանք քեզ չեն հասկանում Հայկօ ջան…

Chuk
03.09.2013, 01:13
է հետո՞… կարար գրեր… կախադը վազեց հյուրի հետևից ու մի հատ դոմփեց… տենց չի Չուկ ջան… անձամբ ես էս պատմվածքների վերջաբանից ոչ թե վերջաբան եմ ակնկալում, որ "կփակի" թեման կամ "կլուսաբանի", այլ ընդհակառակը բացում ա ու հնարավորությունների մի այլ հարթություն ա առաջարկում…

տվյալ դեպքում… "-Քիս մի, ջըսթ քիս մի, ինձ հետ դու մնա, մնա՜..."-ն փակում ա… ու անսպասելի ոչինչ չկա…

ես իմ գրածը չեմ պաշտպանելու, որտև պաշտպանելու չի… բայց կարամ հարցնեմ "ի՞նչ կտեսնեիր կախարդի աչքերում" … ինչ աչքեր կլինեին…

Բայց դու ավելի հիմնավոր պտի գրես ընգեր… ես որ հանցագործ լինեի, քեզ որպես դատապաշտպան չէի վերցնի եթե սենց ես պաշտպանելու, կամ մեկնաբանելու…

Մեֆ ջան, քեզ էլ դատախազ չէին ընտրի, առխային :))

Mephistopheles
03.09.2013, 01:15
Մեֆ ջան, քեզ էլ դատախազ չէին ընտրի, առխային :))

դրա համար էլ դատախազ չեմ… բայց հանցագործ՝ կարող ա լինեի…

գրելու ե՞ս թե չէ…

Նաիրուհի
03.09.2013, 01:29
Տիեզերանավի անսարքությունն ու իմ անփությունը մեզ հեռու նետեցին, շատ հեռու: Սարքերի կեսը չէր աշխատում, ես գաղափար անգամ չունեի ուր ենք, անձնակազմմն ապստամբել էր, մի քանիսին կապած էինք պահում, քանի որ ամեն վայրկյան կարող էին տիրեզերանավից մնացածն էլ ջարդուփշուր անել:

Անգամ էս հատվածը հաշվի առնելով՝ շատ եմ փոշմանում, որ «Իմ Պենելոպեն»-ի օգտին չքվեարկեցի։ :fool

StrangeLittleGirl
03.09.2013, 01:32
Անգամ էս հատվածը հաշվի առնելով՝ շատ եմ փոշմանում, որ «Իմ Պենելոպեն»-ի օգտին չքվեարկեցի։ :fool

Ասա, որ լավն էր Պենելոպեն :)

Chuk
03.09.2013, 01:43
դրա համար էլ դատախազ չեմ… բայց հանցագործ՝ կարող ա լինեի…

գրելու ե՞ս թե չէ…

Մեֆ, չգիտեմ թե ինչ ես ուզում, որ գրեմ: Ինչ-որ պետք էր, արդեն գրել եմ:
Ես էդ գործը չհավանողներից եմ: Բայց քո վերջաբանները ավելի ոչինչ չասող են, քան ինքը կար: Իմ ամբողջ ասածն էս ա:
Ու փորձում եմ էդքանն ասել կարճի մեջ, հաշվի առնելով, թե ինչ մրցույթ ա, իսկ դու թե երկարացրու՜, երկարացրու՜ ;)

Նաիրուհի
03.09.2013, 01:44
Ասա, որ լավն էր Պենելոպեն :)

Լավն էր։ Մի քիչ աշխատելու տեղ կար իհարկե, բայց հա´մ հետաքրքիր էր, հա´մ էլ, կարևորը, գրագետ։

Թե չէ արդեն ներվայնանում եմ էդ անպատասխանատվությունից ու ընթերցողի հանդեպ տարրական հարգանքի բացակայությունից, երբ ալարում են գրածը մի անգամ էլ կարդալ ու սրբագրել։

Mephistopheles
03.09.2013, 01:45
Մեֆ, չգիտեմ թե ինչ ես ուզում, որ գրեմ: Ինչ-որ պետք էր, արդեն գրել եմ:
Ես էդ գործը չհավանողներից եմ: Բայց քո վերջաբանները ավելի ոչինչ չասող են, քան ինքը կար: Իմ ամբողջ ասածն էս ա:
Ու փորձում եմ էդքանն ասել կարճի մեջ, հաշվի առնելով, թե ինչ մրցույթ ա, իսկ դու թե երկարացրու՜, երկարացրու՜ ;)

օքեյ… չենք երկարացնի… համարում ենք որ սպառիչ պատասխան ես տվել…

Հայկօ
03.09.2013, 01:50
արի էս գիշեր մի հատ կկարդամ քո համար…
Ուխ։ Բայց մի բան խնդրեմ, էլի։ Որ կարդաս չեմ լսի, հեռու ես։ Գրի, ես կկարդամ։ Տենց մի 1000-2000 նիշ :)):

Mephistopheles
03.09.2013, 01:51
Ուխ։ Բայց մի բան խնդրեմ, էլի։ Որ կարդաս չեմ լսի, հեռու ես։ Գրի, ես կկարդամ։ Տենց մի 1000-2000 նիշ :)):

ապեր դժվար բան ես ասում… բայց բանակիս կյանքից մի հատ լավ հեքիաթ կարամ պատմեմ… կուզե՞ս…

Chuk
03.09.2013, 01:52
օքեյ… չենք երկարացնի… համարում ենք որ սպառիչ պատասխան ես տվել…

Լավ, արի խաղանք:

Օրինակ ավելի հետաքրքիր կլիներ, որ հիմա սենց գրեիր.

«օքեյ... չենք երկարացնի... հիմա հասկանում եմ ինչ էիր ասում»

Թե չէ էս տիպի պատասխանը կանխատեսելի էր:

Կամ ասենք սենց.

«օքեյ... չենք երկարացնի... Քիս մի, ջըսթ քիս մի, ինձ հետ դու մնա, մնա՜...»

Սենց գրառումդ ավելի լավը կլիներ:

Mephistopheles
03.09.2013, 01:54
Լավ, արի խաղանք:

Օրինակ ավելի հետաքրքիր կլիներ, որ հիմա սենց գրեիր.

«օքեյ... չենք երկարացնի... հիմա հասկանում եմ ինչ էիր ասում»

Թե չէ էս տիպի պատասխանը կանխատեսելի էր:

Կամ ասենք սենց.

«օքեյ... չենք երկարացնի... Քիս մի, ջըսթ քիս մի, ինձ հետ դու մնա, մնա՜...»

Սենց գրառումդ ավելի լավը կլիներ:

էսի դու շատ ուժեղ բան ասիր Չուկ ջան… սենց որ գնաց մենք կարանք մի հատ էլ երեխա որդեգրենք… հը՞…

Chuk
03.09.2013, 01:57
էսի դու շատ ուժեղ բան ասիր Չուկ ջան… սենց որ գնաց մենք կարանք մի հատ էլ երեխա որդեգրենք… հը՞…
Մեֆ ջան, հուսամ հիմա հասկանում ես, թե քո առաջարկած վերջաբաններից ինչ տպավորություն էի ստանում :))

Mephistopheles
03.09.2013, 01:58
Մեֆ ջան, հուսամ հիմա հասկանում ես, թե քո առաջարկած վերջաբաններից ինչ տպավորություն էի ստանում :))

ազնվությամբ եթե ասեմ, չեմ հասկանում, բայց ընդունում եմ կարծիքիդ գոյության իրավունքը…

Chuk
03.09.2013, 02:05
ազնվությամբ եթե ասեմ, չեմ հասկանում, բայց ընդունում եմ կարծիքիդ գոյության իրավունքը…

Բացատրեմ, Մեֆ ջան :)

Ցանկացած ստեղծագործություն, դա լինի լավը թե վատը, տվյալ հեղինակի ստեղծածը, արարածն է:
Երբ որ մտնում ես, ու կատեգորիկ փոխում ես դրա բովանդակությունը, ասելով այ սենց ավելի լավ կլինի, էդ աբսուրդային ա: Դու կարող ես հավանել կամ չհավանել, օբյեկտիվորեն կամ սուբյեկտիվորեն համարել լավը կամ վատը, ավելին, նույնիսկ կարող ես քո որոշակի խմբագրումներն առաջարկես, բայց ՉԱՓԻ ՄԵՋ, ոչ թե սաղ բովանդակությունը դնես փոխես ու ասես՝ սենց ավելի լավ կլիներ: Տենց ավելի լավ կամ ավելի վատ չէր լինի, տենց կլիներ ՈՒՐԻՇ:

Դու չես կարող նկարի պերսոնաժին փոխես ու ասես սենց ավելի լավ ա: Շատ-շատ կարող ես ասել, որ եթե մազերն ուրիշ գույնի լինեին, ավելի լավը կլիներ: Դու չես կարող կինոյի գլխավոր հերոսին վերացնես, ու ասես ավելի լավ ա: Շատ-շատ կարող ես ասել, որ լավ կլիներ, որ ինքը էսինչ աղջկան չսիրահարվեր: Երբ որ դու փոխում ես նկարի պերսոնաժին, դու ստանում ես լրիվ ուրիշ նկար, երբ որ կինոյի գլխավոր հերոսին վերացնում ես, ստանում ես ուրիշ կինո:

Կա չափ ու սահման ՑԱՆԿԱՑԱԾ տիպի ստեղծագործության մեջ փոփոխություններ մտցնելու:

Եթե դու շենք նախագծես, իսկ մեկը գա, ջնջի ու ուրիշ բան գծի, դա քո պրոյեկտը չի լինի: Քո ցանկացած փոփոխություն, որ էստեղ առաջարկել ես, ոտից գլուխ շուռ ա տվել մայր գործը, մայր պատմվածքը: Ու խոսել, որ սենց ավելի լավ կլիներ, կարելի ա ՄԻԱՅՆ որոշակի սահմանների մեջ, մայր գործից շատ չշեղվելով, ինչպես ասենք պրոֆեսիոնալ խմբագիրներն են անում: Թե չէ կարող ես վերցնել առաջին բառն ու ուրիշ պատմվածք գրել, է հետո՞:

Սրան գումարում ենք, որ քո փոփոխություններով տարբերակները արժեք չէին ստանում ու նկարն ամբողջանում ա:

Բայց դու երևի էլի չես բավարարվի պատասխանիցս, ոչինչ:

CactuSoul
03.09.2013, 02:15
Մեֆի առաջարկած վերջաբաններն ավելի լավն էին, մանավանդ առաջինը: Գուցե ավելի լավ ձևակերպելու խնդիր կար, բայց գրվածքը էականորեն փոխում ա դեպի լավը:
Ու ընդհանրապես, ես հասկացել եմ, որ Մեֆը ճաշակ ունի:

Չուկի հետ էլ եմ համաձայն, որ դա ուրիշ բան կդառնար, բայց ինչո՞ւ չդառնար ուրիշ, մի բան, որ հիմիկվա եղածից շատ ավելի լավն է:

Chuk
03.09.2013, 02:16
Մեֆի առաջարկած վերջաբաններն ավելի լավն էին, մանավանդ առաջինը: Գուցե ավելի լավ ձևակերպելու խնդիր կար, բայց գրվածքը էականորեն փոխում ա դեպի լավը:
Ու ընդհանրապես, ես հասկացել եմ, որ Մեֆը ճաշակ ունի:

Չուկի հետ էլ եմ համաձայն, որ դա ուրիշ բան կդառնար, բայց ինչո՞ւ չդառնար ուրիշ, մի բան, որ հիմիկվա եղածից շատ ավելի լավն է:

Ինչու՞ չդառնար, որովհետև ինքն էդ ուրիշը չի: Ինքն էս ա, իրա հավանողներով ու չհավանողներով:
Թե չէ կարող եմ վերցնել ցանկացած գրական գործ, որը քեզ դուր ա գալիս, ինձ չէ, ու լրիվ փոխեմ: Է իմա՞ստը:

Chuk
03.09.2013, 02:21
Մեֆի առաջարկած վերջաբաններն ավելի լավն էին, մանավանդ առաջինը: Գուցե ավելի լավ ձևակերպելու խնդիր կար, բայց գրվածքը էականորեն փոխում ա դեպի լավը:
Ու ընդհանրապես, ես հասկացել եմ, որ Մեֆը ճաշակ ունի:

Չուկի հետ էլ եմ համաձայն, որ դա ուրիշ բան կդառնար, բայց ինչո՞ւ չդառնար ուրիշ, մի բան, որ հիմիկվա եղածից շատ ավելի լավն է:

Ու ընդհանրապես, Անի, էս կոնտեքստում ի՞նչ ա նշանակում «հասկացել եմ, որ Մեֆը ճաշակ ունի»: Որ Մեֆը ճաշակ ունի, կասկածից դուրս է: Բոլորն էլ ճաշակ ունեն: Լավ ու վատ ճաշակ: Էստեղ հասկանում ենք, որ լավ ճաշակ նկատի ունես: Դրան էլ եմ համաձայն, բայց ի՞նչ ա ստացվում, որ փաստորեն ես, որ ասենք Մեֆի էդ վերջաբանները չեմ հավանել «ճաշակ չունե՞մ»: Թե՞ էդ գործին քվեարկածները՝ բնօրինակին քվեարկածները «ճաշակ չունեն»:

հ.գ. Էսօր ինչ-որ մարտական եմ տրամադրված :))

Mephistopheles
03.09.2013, 02:22
Բացատրեմ, Մեֆ ջան :)

Ցանկացած ստեղծագործություն, դա լինի լավը թե վատը, տվյալ հեղինակի ստեղծածը, արարածն է:
Երբ որ մտնում ես, ու կատեգորիկ փոխում ես դրա բովանդակությունը, ասելով այ սենց ավելի լավ կլինի, էդ աբսուրդային ա: Դու կարող ես հավանել կամ չհավանել, օբյեկտիվորեն կամ սուբյեկտիվորեն համարել լավը կամ վատը, ավելին, նույնիսկ կարող ես քո որոշակի խմբագրումներն առաջարկես, բայց ՉԱՓԻ ՄԵՋ, ոչ թե սաղ բովանդակությունը դնես փոխես ու ասես՝ սենց ավելի լավ կլիներ: Տենց ավելի լավ կամ ավելի վատ չէր լինի, տենց կլիներ ՈՒՐԻՇ:

Դու չես կարող նկարի պերսոնաժին փոխես ու ասես սենց ավելի լավ ա: Շատ-շատ կարող ես ասել, որ եթե մազերն ուրիշ գույնի լինեին, ավելի լավը կլիներ: Դու չես կարող կինոյի գլխավոր հերոսին վերացնես, ու ասես ավելի լավ ա: Շատ-շատ կարող ես ասել, որ լավ կլիներ, որ ինքը էսինչ աղջկան չսիրահարվեր: Երբ որ դու փոխում ես նկարի պերսոնաժին, դու ստանում ես լրիվ ուրիշ նկար, երբ որ կինոյի գլխավոր հերոսին վերացնում ես, ստանում ես ուրիշ կինո:

Կա չափ ու սահման ՑԱՆԿԱՑԱԾ տիպի ստեղծագործության մեջ փոփոխություններ մտցնելու:

Եթե դու շենք նախագծես, իսկ մեկը գա, ջնջի ու ուրիշ բան գծի, դա քո պրոյեկտը չի լինի: Քո ցանկացած փոփոխություն, որ էստեղ առաջարկել ես, ոտից գլուխ շուռ ա տվել մայր գործը, մայր պատմվածքը: Ու խոսել, որ սենց ավելի լավ կլիներ, կարելի ա ՄԻԱՅՆ որոշակի սահմանների մեջ, մայր գործից շատ չշեղվելով, ինչպես ասենք պրոֆեսիոնալ խմբագիրներն են անում: Թե չէ կարող ես վերցնել առաջին բառն ու ուրիշ պատմվածք գրել, է հետո՞:

Սրան գումարում ենք, որ քո փոփոխություններով տարբերակները արժեք չէին ստանում ու նկարն ամբողջանում ա:

Բայց դու երևի էլի չես բավարարվի պատասխանիցս, ոչինչ:

Չուկ ջան, դու հիմնականում գրաքննադատական էթիկայից ես գրել որի հետ ես չեմ կարող վիճել ուղղակի կընդունեմ ասածդ, բայց քանի որ ճարտարապետական նախագծի օրինակ ես բերել ասեմ որ էդ կարգի առաջարկներն են հենց քննարկման ու քննադատության համն ու հոտը… ֆորմաների տեղերը փոխել, համառափությունը փոխել, անգամ լուծման ձևեր առաջարկել… բա ուրիշ էլ ի՞նչ պիտի ասեն… դրա համար եթե նայենք քո ասած նախագծի տեսանկյունից ապա վերջին տողը փոխելը չեմ կարծում որ էթիկայի նորմ խախտում ա… բայց քանի որ ես մասնագետը չեմ դրա, կմնամ ձեռնպահ ու կընդունեմ դիտողություն… իմ առաջարկն էլ չեմ պաշտպանել երբեք… դու խոմ գիդա՞ս…

հասկացված և ընդունված ա բացատրությունը…

Mephistopheles
03.09.2013, 02:26


հ.գ. Էսօր ինչ-որ մարտական եմ տրամադրված :))

ապեր, մարտականը լավ ա… բայց զենքերդ յուղի…

Chuk
03.09.2013, 02:26
Չուկ ջան, դու հիմնականում գրաքննադատական էթիկայից ես գրել որի հետ ես չեմ կարող վիճել ուղղակի կընդունեմ ասածդ, բայց քանի որ ճարտարապետական նախագծի օրինակ ես բերել ասեմ որ էդ կարգի առաջարկներն են հենց քննարկման ու քննադատության համն ու հոտը… ֆորմաների տեղերը փոխել, համառափությունը փոխել, անգամ լուծման ձևեր առաջարկել… բա ուրիշ էլ ի՞նչ պիտի ասեն… դրա համար եթե նայենք քո ասած նախագծի տեսանկյունից ապա վերջին տողը փոխելը չեմ կարծում որ էթիկայի նորմ խախտում ա… բայց քանի որ ես մասնագետը չեմ դրա, կմնամ ձեռնպահ ու կընդունեմ դիտողություն… իմ առաջարկն էլ չեմ պաշտպանել երբեք… դու խոմ գիդա՞ս…

հասկացված և ընդունված ա բացատրությունը…
Մեֆ, դժվարությամբ կհավատամ, որ եթե քո նախագծածի մեխը, էն հիմքը, էն առանձահատկությունը, ինչի համար նախագծել էիր, փոխեին, դու լուռ ու հանգիստ դա ընդունեիր: Մանավանդ եթե էդ մեխիդ, առանձնահատկության փոխարեն քեզ առաջարկեին շաբլոն, որը կա բոլոր նմնատիպ պրոյեկտներում:

CactuSoul
03.09.2013, 02:33
Քանի քունը գլխիս ա, ասեմ :))
Չեմ հիշում՝ ով էր ասում, ուր իրենց դասախոսներից մեկն ասում էր՝ «ճաշակին ընկեր չկա» արտահայտությունը հորինել են անճաշակները, իրականում ճաշակը կամ կա, կամ չկա :D

Բայց էս կատակ էր: Իրականում ինձ թվում ա՝ էդ բոլոր տարբերակներն էլ իրենց գոյության իրավունքն ունեն, թեկուզ մեկը մի հեղինակ ունի, մյուսը՝ 2 (օրիգինալ+Մեֆ), մեկը կատակով ա գրված, էն մեկի մեջ Մեֆը փորձել ա իմաստ ներդնել… Ի վերջո հաճախ մոռանում ենք, թե կոնկրետ ինչ ենք կարդացել, որտեղ, ով էր հեղինակը, բայց եթե դա մեզ ինչ-որ բան տվել ա, լինի դա զգացողություն թե գիտելիք, էդ տվածը մի տեղ մնում ա մեր ենթագիտակցության մեջ, հատկապես եթե համաձայն ենք եղել կամ մեր սրտով ա եղել կարդացածը:

Լավ, արդեն չեմ դիմանում, համ էլ վախենում եմ սկսել տուֆտել :)) թռա քնելու :bye

Mephistopheles
03.09.2013, 02:35
Մեֆ, դժվարությամբ կհավատամ, որ եթե քո նախագծածի մեխը, էն հիմքը, էն առանձահատկությունը, ինչի համար նախագծել էիր, փոխեին, դու լուռ ու հանգիստ դա ընդունեիր: Մանավանդ եթե էդ մեխիդ, առանձնահատկության փոխարեն քեզ առաջարկեին շաբլոն, որը կա բոլոր նմնատիպ պրոյեկտներում:

իսկ ո՞վ ա ասում որ ես պարտավոր եմ ընդունել, կամ կընդունեմ… ես ոչ էլ ասում եմ որ չեմ ընդունի… եղել ա ու ընդունել եմ… օրինակ նախագծի մեր պրոֆեսորն առաջարկեց "աստղադիտական սարքը" մարդաբոյ անել որը ես նախագծել էի ուղղակի սեղանի վրա դնելու համար… շատ լավ առաջարկ էր, ու "ստիպված" մեծ հավեսով մարդաբոյ եմ սարքել… նախագիծս դրանից ահագին շահեց… սա ես քեզ իրական դեպք եմ ասում…

առաջարկությունները ոչ թե ընդունելու կամ չընդունելու համար են, այլ մտածելու, որքան էլ որ դրանք ռադիկալ փոփոխություններ լինեն… պարտավոր չի հեղինակը դա ընդունելու, կարա մի մասն ընդունի, կարա ոչ մի մասն էլ չընդունի ու առաջարկը կամ իրան կհամոզի որ ինչ որ կա ամենալվն ա կամ էլ մտածել կտա…

սա իհարկե ես ճարտարապետական նախագծերի մասին եմ խոսում… եթե փոփոխությունը զուտ կոսմետիկ կամ ոչ էական ա լինելու, դա կնշանակի ժամավաճառություն… իմ առաջարկները երևի կերլի ա տենց որակել… ստեղ ես չեմ կարող վիճել…

Chuk
03.09.2013, 02:40
իսկ ո՞վ ա ասում որ ես պարտավոր եմ ընդունել, կամ կընդունեմ… ես ոչ էլ ասում եմ որ չեմ ընդունի… եղել ա ու ընդունել եմ… օրինակ նախագծի մեր պրոֆեսորն առաջարկեց "աստղադիտական սարքը" մարդաբոյ անել որը ես նախագծել էի ուղղակի սեղանի վրա դնելու համար… շատ լավ առաջարկ էր, ու "ստիպված" մեծ հավեսով մարդաբոյ եմ սարքել… նախագիծս դրանից ահագին շահեց… սա ես քեզ իրական դեպք եմ ասում…

առաջարկությունները ոչ թե ընդունելու կամ չընդունելու համար են, այլ մտածելու, որքան էլ որ դրանք ռադիկալ փոփոխություններ լինեն… պարտավոր չի հեղինակը դա ընդունելու, կարա մի մասն ընդունի, կարա ոչ մի մասն էլ չընդունի ու առաջարկը կամ իրան կհամոզի որ ինչ որ կա ամենալվն ա կամ էլ մտածել կտա…

սա իհարկե ես ճարտարապետական նախագծերի մասին եմ խոսում… եթե փոփոխությունը զուտ կոսմետիկ կամ ոչ էական ա լինելու, դա կնշանակի ժամավաճառություն… իմ առաջարկները երևի կերլի ա տենց որակել… ստեղ ես չեմ կարող վիճել…

Մեֆ. բայց արի նաև չմոռանանք, որ մենք մրցույթի թեմայում ենք, որտեղ քննարկում ենք ԵՂԱԾը, ոչ թե դասախոսություն կարդում, առաջարկում փոփոխել: Ես չեմ ասում նման առաջարկներ մի արա: Քավ լիցի, քո իրավունքն ա: Ուղղակի կոնկրետ առաջարկներդ իմ ընկալմամբ «չափից դուրս» էին ու էդ մասին բարձրաձայնում եմ:

Mephistopheles
03.09.2013, 02:40
Ինչու՞ չդառնար, որովհետև ինքն էդ ուրիշը չի: Ինքն էս ա, իրա հավանողներով ու չհավանողներով:
Թե չէ կարող եմ վերցնել ցանկացած գրական գործ, որը քեզ դուր ա գալիս, ինձ չէ, ու լրիվ փոխեմ: Է իմա՞ստը:

Չուկ ջան, փորձ չի արվում առևանգել գործը… առաջարկ ա եղել, մի ընդունեք քննադատեք, ես խնդիր չեմ տեսնում, բայց եթե հարցը քրաքննական էթիկային ա վերաբերվում, չեմ կարող վիճել…

Chuk
03.09.2013, 02:42
Քանի քունը գլխիս ա, ասեմ :))
Չեմ հիշում՝ ով էր ասում, ուր իրենց դասախոսներից մեկն ասում էր՝ «ճաշակին ընկեր չկա» արտահայտությունը հորինել են անճաշակները, իրականում ճաշակը կամ կա, կամ չկա :D
Կատակով, թե լուրջ, նման արտահայտություն (որ այդ արտահայտությունը հորինել են անճաշակները), կարող է անել միայն չափից ավելի ինքնագոհ մարդը, ով կարծում է, թե իր ճաշակից էնկողմ բան չկա :)
Սա էլ որպես մարտականությանս շարունակություն :))

Mephistopheles
03.09.2013, 02:44
Մեֆ. բայց արի նաև չմոռանանք, որ մենք մրցույթի թեմայում ենք, որտեղ քննարկում ենք ԵՂԱԾը, ոչ թե դասախոսություն կարդում, առաջարկում փոփոխել: Ես չեմ ասում նման առաջարկներ մի արա: Քավ լիցի, քո իրավունքն ա: Ուղղակի կոնկրետ առաջարկներդ իմ ընկալմամբ «չափից դուրս» էին ու էդ մասին բարձրաձայնում եմ:

Չուկ ջան, ԵՂԱԾԸ մնում ա անփոփոխ… առաջարկություն ա… տենց լինի ցանկացած քննադատություն կարաս որակես որպես դասախոսություն ու չեղյալ անես…

իմիջայլոց շատ էլ լավ ես անում որ բարձրաձայնում ես… սրանից օգուտից բացի վնաս հաստատ չկա… սա ես ամենայն լրջությամբ եմ ասում ու իմ վերևի գրառումներից մեկում էլ ցանկություն էի հյտնել որ անգամ քննադատություններն ու քննարկումները քննարկվեն ու քննադատվեն…

Mephistopheles
03.09.2013, 02:49
Կատակով, թե լուրջ, նման արտահայտություն (որ այդ արտահայտությունը հորինել են անճաշակները), կարող է անել միայն չափից ավելի ինքնագոհ մարդը, ով կարծում է, թե իր ճաշակից էնկողմ բան չկա :)
Սա էլ որպես մարտականությանս շարունակություն :))

Չուկ ապեր, սխալ ես ասում… դա կնշանակեր որ Թաթուլն ու Հովհաննես Բադալյանը հավասարազոր են իրանց գեղագիտական արժեքներով… դա կնշանակեր որ լավ ու վատ չկա, չկա գեղեցիկ ու չկա դգեղ… բայց դու հո գիտես որ տենց չի…

երբ որ ասում ես "ճաշակին ընկեր չկա" ըստ էության փակում ես բանավեճն ու անուղղակի ասում "ինչ էլ ասեք ես մնալու եմ իմ կարծիքին"… մի տեսակ կրոնական մոտեցում ա…

Alphaone
03.09.2013, 02:52
Էհ էհ, էն որ գրեցի «սենց պիտի լինի, նենց պիտի չլինի», էդ ախր նախ պրիմիտիվագույն կարծիք էր (ավելորդ բառ թող չլինի, ֆլան-ֆստան, է հա սենց թե նենց էդ պարզ ա), ու հետո էնքան անորոշ ու անհասցե էր, որ մինչև կարծիք չէր էլ ձգում։ Ես գիտե՞ք ամենաշատը ինչի էի սպասում էս մրցույթում, ամենաշատը ինչ էի ուզում կարդալ։ Հեքիաթ։ Իսկական, փոքրիկ, սիրուն հեքիաթ։ Գրողը տանի, եթե գործը թեկուզ մենակ սկսվեր սենց՝ «Շատ դարեր առաջ, երբ աստղերը դեռ այնքան մոտ էին աշխարհին, որ խաղաղ գիշերով կարելի էր լսել նրանց երգը, Հնդկաստանի Բենարես քաղաքում ապրելիս է լինում մի…», ես արդեն դրան ձայն կտայի։ Հեքիաթ եմ ուզում։

րբ արևը մահացավ, ամբոխը չնկատեց: Խավարում գոյատևող էակները վաղուց դադարել էին նկատել լույսը: Ավելի ուշ սկսեցին զգալ ցուրտը, բայց դեռ չէին հասկանում` ի՜նչ է կատարվել…Երբ արևը վերադարձավ, դա նույնպես մնաց աննկատ, քանի որ նրանք, ում տրված էր տեսնել լույսը, արդեն մեռել էին արևի կարոտից…
Անանուն աստղի առաջին մոլորակ, դիցաբանություն
:D

Chuk
03.09.2013, 02:54
Չուկ ապեր, սխալ ես ասում… դա կնշանակեր որ Թաթուլն ու Հովհաննես Բադալյանը հավասարազոր են իրանց գեղագիտական արժեքներով… դա կնշանակեր որ լավ ու վատ չկա, չկա գեղեցիկ ու չկա դգեղ… բայց դու հո գիտես որ տենց չի…

երբ որ ասում ես "ճաշակին ընկեր չկա" ըստ էության փակում ես բանավեճն ու անուղղակի ասում "ինչ էլ ասեք ես մնալու եմ իմ կարծիքին"… մի տեսակ կրոնական մոտեցում ա…

Իհարկե Թաթուլն ու Հովհաննես Բադալյանն իրենց գեղագիտական արժեքով հավասարազոր չեն ու իմ ասածից տենց բան չի հետևել, չի հետևում ու չի էլ կարող հետևել:
Իսկ այ որ ընկալումները տարբեր են, փաստ է: Թե Թաթուլն հավանողն է էս երկուսին տարբեր հարթություններում դնում, թե Հովհաննես Բադալյանին հավանողը: Ու մեջտեղից ճղվես էլ, չես կարող նենց անել, որ իմ ընկալմամբ ռաբիզ համարվող հագուստը ոչ մեկը չհավանի, ու որ իմ հավանած հագուստին չլինեն մարդիկ, որ ծաղրով չնայեն:

Իհարկե միշտ կա ինչ-որ ավելի կրթված, ուսումնասիրած մասսա, որը մենք հակված ենք համարել առավել ճաշակով, ով պետք է փորձի ԻՐ ՃԱՇԱԿԸ, ԻՐ ԸՆԿԱԼՈՒՄԸ տարածել ու համընդհանուր դարձնել: Բայց դրանից ոչինչ ըստ էության չի փոխվում: Բայց թեման դրա մասին չի, ու ճիշտն ասած էն չի էս թեմայում քննարկողներին, քվեարկողներին տարբերակել ճաշակ ունեցող ու չունեցողներով: Պետք ա կարողանալ հարգել դիմացինի ընկալումը:

Mephistopheles
03.09.2013, 03:01
Իհարկե Թաթուլն ու Հովհաննես Բադալյանն իրենց գեղագիտական արժեքով հավասարազոր չեն ու իմ ասածից տենց բան չի հետևել, չի հետևում ու չի էլ կարող հետևել:
Իսկ այ որ ընկալումները տարբեր են, փաստ է: Թե Թաթուլն հավանողն է էս երկուսին տարբեր հարթություններում դնում, թե Հովհաննես Բադալյանին հավանողը: Ու մեջտեղից ճղվես էլ, չես կարող նենց անել, որ իմ ընկալմամբ ռաբիզ համարվող հագուստը ոչ մեկը չհավանի, ու որ իմ հավանած հագուստին չլինեն մարդիկ, որ ծաղրով չնայեն:

Իհարկե միշտ կա ինչ-որ ավելի կրթված, ուսումնասիրած մասսա, որը մենք հակված ենք համարել առավել ճաշակով, ով պետք է փորձի ԻՐ ՃԱՇԱԿԸ, ԻՐ ԸՆԿԱԼՈՒՄԸ տարածել ու համընդհանուր դարձնել: Բայց դրանից ոչինչ ըստ էության չի փոխվում: Բայց թեման դրա մասին չի, ու ճիշտն ասած էն չի էս թեմայում քննարկողներին, քվեարկողներին տարբերակել ճաշակ ունեցող ու չունեցողներով: Պետք ա կարողանալ հարգել դիմացինի ընկալումը:

Չուկ, հայկական երգարվենստի մեջ, քրիստոմատիայում, Թաթուլն ա մնալու՞ թե Հովհաննես Բադալյանը… թե՞ պտի ասենք ճաշակին ընկեր չկա ու երկուսին էլ մտցնենք… չէ, չէ՞…

դե դու էլ իմ ընկալումը հարգի… :) կատակ եմ անում…

Chuk
03.09.2013, 03:04
Չուկ, հայկական երգարվենստի մեջ, քրիստոմատիայում, Թաթուլն ա մնալու՞ թե Հովհաննես Բադալյանը… թե՞ պտի ասենք ճաշակին ընկեր չկա ու երկուսին էլ մտցնենք… չէ, չէ՞…

դե դու էլ իմ ընկալումը հարգի… :) կատակ եմ անում…

Մեֆ. երգարվեստում, քրիստոմատիայում, քո ասած, հուսով եմ, որ Թաթուլը չի մնալու:

Իսկ այ պարզ ժողովուրդը դեռ քանի հարյուր տարի ա Թաթուլների լսելու, չգիտեմ: Ու հենց դրա համար էլ ճաշակին ընկեր չկա, ինչքան էլ, որ ես էլ չեմ սիրում էդ արտահայտությունը:

Ու անկախ դրանից համեմատություններդ տեղին չեն: Խոսում էինք էս մրցույթի մասին, որտեղ բնօրինակի հեղինակին Թաթուլի հետ չես համեմատի, քեզ էլ, փոփոխություն մտցնողին՝ Հովհաննես Բադալյանի:

Mephistopheles
03.09.2013, 03:13
Մեֆ. երգարվեստում, քրիստոմատիայում, քո ասած, հուսով եմ, որ Թաթուլը չի մնալու:

Իսկ այ պարզ ժողովուրդը դեռ քանի հարյուր տարի ա Թաթուլների լսելու, չգիտեմ: Ու հենց դրա համար էլ ճաշակին ընկեր չկա, ինչքան էլ, որ ես էլ չեմ սիրում էդ արտահայտությունը:

Ու անկախ դրանից համեմատություններդ տեղին չեն: Խոսում էինք էս մրցույթի մասին, որտեղ բնօրինակի հեղինակին Թաթուլի հետ չես համեմատի, քեզ էլ, փոփոխություն մտցնողին՝ Հովհաննես Բադալյանի:

Չուկ եթե առաջնորդվելու ենք "ճաշակին ընկեր չկա" ժողովուրդը միշտ էլ Թաթուլ կլսի ու հենց էդ էլ դեմ կտա մեզ ու բերաններս կսվաղի… էսի իհարկե մրցույթի թեմայից դուրս…

իսկ եթե քանք մրցույթին, ապա եթե կա տենց էթիկայի կանոն որ չես կարող տենց առաջարկներ անել, համաձայն եմ ու ես ստեղ ճաշակի հարց չեմ բարձրացնում… եթե կա տենց էթիկայի կանոն, ուրեմն իրավամբ պետք ա էդ գրառումը ջնջվի որովհետև կազդի (լավ կամ վատ) քվեարկության վրա… ստեղ չորս ոտով համաձայն եմ հետդ… բայց եթե չկա նման բան ուրեմ դու կարաս քննադատես իմ առաջարկը, պատեպատ տաս, ոտնատակ տաս, բզիկ-բզիկ անես, ինձ էլ ամաչացնես, փռինթ անես ու դնես դեմս որ ուտեմ…

Chuk
03.09.2013, 03:15
Չուկ եթե առաջնորդվելու ենք "ճաշակին ընկեր չկա" ժողովուրդը միշտ էլ Թաթուլ կլսի ու հենց էդ էլ դեմ կտա մեզ ու բերաններս կսվաղի… էսի իհարկե մրցույթի թեմայից դուրս…

իսկ եթե քանք մրցույթին, ապա եթե կա տենց էթիկայի կանոն որ չես կարող տենց առաջարկներ անել, համաձայն եմ ու ես ստեղ ճաշակի հարց չեմ բարձրացնում… եթե կա տենց էթիկայի կանոն, ուրեմն իրավամբ պետք ա էդ գրառումը ջնջվի որովհետև կազդի (լավ կամ վատ) քվեարկության վրա… ստեղ չորս ոտով համաձայն եմ հետդ… բայց եթե չկա նման բան ուրեմ դու կարաս քննադատես իմ առաջարկը, պատեպատ տաս, ոտնատակ տաս, բզիկ-բզիկ անես, ինձ էլ ամաչացնես, փռինթ անես ու դնես դեմս որ ուտեմ…

Մեֆ, լուրջ չես հասկանում ի՞նչ եմ ասում: Պարզ ա, որ մեկը ես շահագրգիռ եմ իմ պատկերացրած լավ արվեստը տարածելու հարցում, իմ ճաշակը տարածելու հարցում:

Մոռացար, որ խոսքը գնում էր կոնկրետ էս թեմայի գրառման մասին, որը ես որակում եմ որպես անուղղակի այլոց ճաշակը քննարկել, որը դու չէիր արել, ուրիշ մասնակից էր արել: Բայց դե դու իհարկե պետք է վիճեիր:

Mephistopheles
03.09.2013, 03:24
Մեֆ, լուրջ չես հասկանում ի՞նչ եմ ասում: Պարզ ա, որ մեկը ես շահագրգիռ եմ իմ պատկերացրած լավ արվեստը տարածելու հարցում, իմ ճաշակը տարածելու հարցում:

Հասկանում եմ ինչ ես ասում… դու բոլոր ճաշակները իրավահավասար ես համարում ու տենց էլ կա… բայց դա լավ ու վատ ճաշակի հետ կապ չունի… վատ ճաշակը գոյության իրավունք ունի, իսկ լավը պարտավոր ա գոյություն ունենալ, որտև մշակույթը դրանով ա առաջ գնում ու գնահատվում… որ գրում ես "իմ պատկերացրած" իմ մոտ տպավորություն ա ստեղծվում որ ճաշակների լավն ու վատը զուտ պատկերացման մեջ ա, իրական լավ ու վատ ճաշակ չկա…



Մոռացար, որ խոսքը գնում էր կոնկրետ էս թեմայի գրառման մասին, որը ես որակում եմ որպես անուղղակի այլոց ճաշակը քննարկել, որը դու չէիր արել, ուրիշ մասնակից էր արել: Բայց դե դու իհարկե պետք է վիճեիր:

սխալ ա արել որ քննարկել ա այլոց ճաշակը, կարար տարբերակը պաշտպաներ, բայց իրա սխալ էն ա եղել որ ինքը ասել "Մեֆը ճաշակ ունի" որից էլ ենթադրվել ա որ մնացածները ճաշակ չունեն… չէ՞…

Chuk
03.09.2013, 03:34
Հասկանում եմ ինչ ես ասում… դու բոլոր ճաշակները իրավահավասար ես համարում ու տենց էլ կա… բայց դա լավ ու վատ ճաշակի հետ կապ չունի… վատ ճաշակը գոյության իրավունք ունի, իսկ լավը պարտավոր ա գոյություն ունենալ, որտև մշակույթը դրանով ա առաջ գնում ու գնահատվում… որ գրում ես "իմ պատկերացրած" իմ մոտ տպավորություն ա ստեղծվում որ ճաշակների լավն ու վատը զուտ պատկերացման մեջ ա, իրական լավ ու վատ ճաշակ չկա…
Մեֆ, ախպոր պես, մի քանի էջ ա ջուր ենք ծեծում ու մարդկանց ժամանակն անիմաստ վատնում:
Հիշեցնեմ, որ իմ ու քո վեճը սկսվել ա «Ճաշակին ընկեր չկա» արտահայտությունից: Էդ արտահայտությունը նշանակում ա մի բան, որ կան տարբեր տիպի ճաշակներ, լավ, ավելի լավ, վատ, ավելի վատ, ահավոր: Ավելին, լավ ու ուրիշ լավ (Ռեյ Չարլս սիրող կա, որ Բախ չի սիրում) ու սենց շարունակ: Էդ արտահայտությունն էլ թեմա ես չէի մտցրել, Կակտուսն էր մտցրել, մեջբերելով ինչ-որ դասախոսի, որն ասել էր, որ էդ արտահայտությունն անճաշակներն են մեջ գցել: Հիմա էսքան բազառից հետո դու գրում ես լավ ու վատ ճաշակների մասին, որոնք կան: Է որ կան, ուրեմն «ճաշակին ընկեր չկա» ու վերջ: Էդ նախադասությամբ ոչ մեկի բերանը չի փակվում, ոչ մեկին չի արգելվում իր սեփական ճաշակն ուրիշներին ներկայացնել. գովազդել:

Իսկ իմ բուն ասելիքը ճաշակի թեմայով զուտ էն էր, որ էս թեմայում ճաշակից խոսելը սխալ ա:

Վերջ, գնացի քնելու: Թե չէ որ մնամ, էլի լիքը ջուր եմ ծեծելու:

Mephistopheles
03.09.2013, 03:38
Մեֆ, ախպոր պես, մի քանի էջ ա ջուր ենք ծեծում ու մարդկանց ժամանակն անիմաստ վատնում:
Հիշեցնեմ, որ իմ ու քո վեճը սկսվել ա «Ճաշակին ընկեր չկա» արտահայտությունից: Էդ արտահայտությունը նշանակում ա մի բան, որ կան տարբեր տիպի ճաշակներ, լավ, ավելի լավ, վատ, ավելի վատ, ահավոր: Ավելին, լավ ու ուրիշ լավ (Ռեյ Չարլս սիրող կա, որ Բախ չի սիրում) ու սենց շարունակ: Էդ արտահայտությունն էլ թեմա ես չէի մտցրել, Կակտուսն էր մտցրել, մեջբերելով ինչ-որ դասախոսի, որն ասել էր, որ էդ արտահայտությունն անճաշակներն են մեջ գցել: Հիմա էսքան բազառից հետո դու գրում ես լավ ու վատ ճաշակների մասին, որոնք կան: Է որ կան, ուրեմն «ճաշակին ընկեր չկա» ու վերջ: Էդ նախադասությամբ ոչ մեկի բերանը չի փակվում, ոչ մեկին չի արգելվում իր սեփական ճաշակն ուրիշներին ներկայացնել. գովազդել:

Իսկ իմ բուն ասելիքը ճաշակի թեմայով զուտ էն էր, որ էս թեմայում ճաշակից խոսելը սխալ ա:

Վերջ, գնացի քնելու: Թե չէ որ մնամ, էլի լիքը ջուր եմ ծեծելու:

օքեյ, քեզ բարի գիշեր Չուկ ջան… ճաշակով երազներ կտեսնես… բայց բանավեճն էքան էլ դրա մասին չէր սկզբում… էդ էլ վաղը եթե հավես լինի…

John
03.09.2013, 09:10
Հովսեփ, էս դու՞ ես գրել:
Հիմա որ ասեմ ես եմ գրել՝ ինքնաբացահայտում ա չէ՞ էդ... էդ ստացվում ա ինչ էր դրա անունը, թռոլլինգ )))
հ.գ.
հարգանքներս Բյուր, որ բոլոր գործերի մասին կարծիք գրեցիր, հետո միայն կարդացիր
հ.հ.գ.
շնորհակալություն իմ իրական տարբերակի մասին կարծիքի համար, իսկապես ես հասկացա, որ էս անգամ հասել եմ նպատակիս :)

StrangeLittleGirl
03.09.2013, 10:42
Հիմա որ ասեմ ես եմ գրել՝ ինքնաբացահայտում ա չէ՞ էդ... էդ ստացվում ա ինչ էր դրա անունը, թռոլլինգ )))
հ.գ.
հարգանքներս Բյուր, որ բոլոր գործերի մասին կարծիք գրեցիր, հետո միայն կարդացիր
հ.հ.գ.
շնորհակալություն իմ իրական տարբերակի մասին կարծիքի համար, իսկապես ես հասկացա, որ էս անգամ հասել եմ նպատակիս :)
Ո՞րն էր նպատակդ :))

impression
03.09.2013, 13:11
էդ Պենելոպեի ինչն էր լավ ես տենց էլ չհասկացա....
ախր սկի լավը չէր, սկի սկի
ու ստեղ կապ չունի՝ դու ինչքան ես կարդացել, «բագաժդ» ինչքան ա, մեկ ա անկապ գործ ա

StrangeLittleGirl
03.09.2013, 13:41
էդ Պենելոպեի ինչն էր լավ ես տենց էլ չհասկացա....
ախր սկի լավը չէր, սկի սկի
ու ստեղ կապ չունի՝ դու ինչքան ես կարդացել, «բագաժդ» ինչքան ա, մեկ ա անկապ գործ ա

իիիհ Լիլ, ախր շատ լավն էր: Ճիշտ ա, թերություններ ունի, դզմզել ա պետք, մի երկու ավել-պակաս նախադասություն հանել-մտցնել, բայց միտքը շատ հավեսն էր: Այ, ես չեմ հասկանում, թե էդ Կախարդն ինչու ա սաղին տարել: Մանավանդ երբ հասկացա, որ հասկանալու բան չկա, գժվեցի: Լրիվ անկապ բան ա:

John
03.09.2013, 13:54
Ո՞րն էր նպատակդ :))
քանի դեռ չգիտես, թե որն էր իմ ուղարկած տարբերակը՝ էս հարցի պատասխանը շատ ավելի հարցեր կառաջացնի քո մոտ, քվեարկության ավարտից հետո կանդրադառնամ :)

Նաիրուհի
03.09.2013, 14:58
Հոս, Բյուր, լավ էլի։

Հաղթող գործը չեմ հավանում, «Պենելոպեն» հավանում եմ, Հոսոյի գործը գաղափար էլ չունեմ, թե որն է, հեղինակով չեմ առաջնորդվում։ Բայց դե ճիշտ չի, էլի, անձնական հարթություն տեղափոխել քննարկումը։

Իսկ «Ոդիսականը» ոչ միայն ամեն հայ, այլև ամեն մարդ պիտի կարդա իմ կարծիքով։ Հունական դիցաբանությունն էն աղբյուրն է, որից անվերջ կարելի է օգտվել՝ առանց ավանդական «բա ինչի՞ իրենք մերինից չեն օգտվում, բա մեր Վահա՜գնը, մեր Անահի՜տը, մեր Արամա՜զդը» պատճառաբանության, որովհետև մենք, ցավոք, էդքան պահպանված բան չունենք, ու հարց է՝ ունեցե՞լ ենք ժամանակին։

Էլ չասած, որ մեր դիցաբանության անգամ պահպանված բեկորներին մեծամասնությունը ծանոթ չի. մենակ անուններն իմանալով չի։ «Ոսկեծղի» բառն օգտագործեի՝ առանց անունը տալու, լիքը մարդ չէր էլ իմանա՝ ում մասին եմ խոսում :(

StrangeLittleGirl
03.09.2013, 15:04
Հոս, Բյուր, լավ էլի։

Հաղթող գործը չեմ հավանում, «Պենելոպեն» հավանում եմ, Հոսոյի գործը գաղափար էլ չունեմ, թե որն է, հեղինակով չեմ առաջնորդվում։ Բայց դե ճիշտ չի, էլի, անձնական հարթություն տեղափոխել քննարկումը։

Իսկ «Ոդիսականը» ոչ միայն ամեն հայ, այլև ամեն մարդ պիտի կարդա իմ կարծիքով։ Հունական դիցաբանությունն էն աղբյուրն է, որից անվերջ կարելի է օգտվել՝ առանց ավանդական «բա ինչի՞ իրենք մերինից չեն օգտվում, բա մեր Վահա՜գնը, մեր Անահի՜տը, մեր Արամա՜զդը» պատճառաբանության, որովհետև մենք, ցավոք, էդքան պահպանված բան չունենք, ու հարց է՝ ունեցե՞լ ենք ժամանակին։

Էլ չասած, որ մեր դիցաբանության անգամ պահպանված բեկորներին մեծամասնությունը ծանոթ չի. մենակ անուններն իմանալով չի։ «Ոսկեծղի» բառն օգտագործեի՝ առանց անունը տալու, լիքը մարդ չէր էլ իմանա՝ ում մասին եմ խոսում :(

Լիլ, ես էլ բացարձակապես հեղինակով չեմ առաջնորդվում: Էստեղ մի երկու թեթևակի գուշակություն եմ փորձել անել, էն էլ երևի բոլորն էլ սխալ եմ ասել: Ավելին` էն տարբերակը, որը Հովսեփին եմ վերագրել, առանձնապես չեմ էլ քլնգել: Ուղղակի ինքն ասեց, որ էդ ինքը չի: Իրա գրածների ենթատեքստից ես հասկանում եմ, որ իրա գործի մասին մոտավորապես «Բացատրեք անգրագետիս, չհասկացա» տիպի մեկնաբանություն եմ թողել: Ուղղակի մրցույթից առաջ էլ Հովսեփը շատ էր ուզում, որ փորձենք գուշակել, թե որն ա իրանը, դե ես էլ մի գործ նշեցի: Հիմա ոնց որ թե ավելի լավ եմ պատկերացնում, թե որն ա իրանը, բայց ոչ մի դեպքում չեմ բարձրաձայնի:

Նաիրուհի
03.09.2013, 15:06
Ու մի սենց բան էլ։

Ես իմ բագաժն ու տաղանդը բավարար չեմ համարում, համ էլ գիտեմ՝ ցավոտ եմ տանելու քննադատությունները, դրա համար չեմ գրում։ Չեմ ասում՝ թող ոչ մեկը չգրի, մինչև իրեն հանճար չզգա. մարդն անընդհատ գրելով, փորձելով էլ է վարժվում, կատարելագործվում։ Բայց եթե մի բան եք գրում ու հրապարակում այն, պատրաստ եղեք քննադատությունների՝ ինչքան էլ դրանք երբեմն անհիմն թվան։ Եթե զգում եք՝ պատրաստ չեք բացասական կարծիքներ լսելու, մի հրապարակեք։

Թե չէ հեչ հաճելի չի ամեն անգամ ինչ-որ մեկի կամ մի քանիսի նեղված, ամենաանարդար կերպով վիրավորվածի կեցվածքը մրցույթների ժամանակ։ Նենց չի, որ հենց էդ մարդիկ ուրիշների վրայով չեն անցնում հենց էդ նույն մրցույթի ընթացքում, կամ իրենք միշտ օբյեկտիվ են։

Alphaone
03.09.2013, 15:23
Բյուր, թարգի, Պենելոպեն էն գործը չի, որի համար արժի կռիվ անել, փոխարենը մի անգամ էլ կարդա 2-րդը, իմ ֆավորիտն ա :D

StrangeLittleGirl
03.09.2013, 15:25
Բյուր, թարգի, Պենելոպեն էն գործը չի, որի համար արժի կռիվ անել, փոխարենը մի անգամ էլ կարդա 2-րդը, իմ ֆավորիտն ա :D

Ալֆ, Պենելոպեի համա՞ր եմ կռիվ անում, թե՞ Հովսեփի գործի, որը չգիտեմ` որն ա: Հա, համաձայն եմ, որ էն գործը չի, բայց մեջներից էն ա: Իսկ երկրորդը որակազրկված գործ ա, 1000 նիշի չի ձգում:

Chuk
03.09.2013, 15:36
իսկ եթե քանք մրցույթին, ապա եթե կա տենց էթիկայի կանոն որ չես կարող տենց առաջարկներ անել, համաձայն եմ ու ես ստեղ ճաշակի հարց չեմ բարձրացնում… եթե կա տենց էթիկայի կանոն, ուրեմն իրավամբ պետք ա էդ գրառումը ջնջվի որովհետև կազդի (լավ կամ վատ) քվեարկության վրա… ստեղ չորս ոտով համաձայն եմ հետդ… բայց եթե չկա նման բան ուրեմ դու կարաս քննադատես իմ առաջարկը, պատեպատ տաս, ոտնատակ տաս, բզիկ-բզիկ անես, ինձ էլ ամաչացնես, փռինթ անես ու դնես դեմս որ ուտեմ…
Մեֆ ջան, հիմա մի քիչ ավելի օյաղ վերադառնամ իմ ու քո բուն քննարկմանը:

Չկա որևէ կանոն, որ դու չես կարող նման առաջարկ անել: Իհարկե կարող ես, առաջարկ ստացողն էլ կարող է ընդունել առաջարկդ, կարող ա իր մեջ մտածի օրինակ «արա, էս ո՞վ էր» (կոնկրետ քո մասին չէ, ընդհանուր նման դեպքերի մասին եմ ասում) և այլն:

Բայց դու ինքդ էիր առաջարկել քննարկել նաև քննարկման ձևը: Ես էլ ի վերջո որոշեցի հետևել էդ առաջարկիդ:
Ու արի նորից վերադառնանք քո սիրած ճարտարապետությանը, որտեղ ես մեղմ ասած մասնագետ չեմ, դիլետանտ եմ, բայց որոշակի պատկերացումներ ունեմ: Ու արի քննարկման համար վերցնենք երկու դեպք:

Դեպք առաջին. քո աստղադիտական սարքը, որն արել էիր սեղանի չափ, բայց պահանջվեց, որ լինի մարդաբոյ ու շահեց: Օքեյ: Իսկ դա ի՞նչ նախագիծ էր: Ես պատկերացնում եմ երկու տարբերակ, որ դա ինչ-որ պատվեր էր, կամ էլ որ դա ասենք կուրսային աշխատանք էր: Երկու դեպքում էլ ի սկզբանե կա, այսպես ձևակերպեմ, «պատվերի ֆակտորը»: Դու չի տրվել ազատ ստեղծագործելու տարածություն, այլ տրվել են որոշակի շրջանակներ, որոնց մեջ պետք է տեղավորվես, ունեցել ես «գլխիդ կանգնող», ով պետք է քեզ ուղղություն տար, ուղղեր, դիտողություն աներ ու ամեն ինչ աներ, որ նախագիծը տեղավորվեր նախատեսված շրջանակների մեջ: Սխալվու՞մ եմ:

Հիմա նայենք երկրորդ դեպքը. Երևան, Մաշտոցի պողոտա, Փակ շուկա: Արդեն գոյություն ունեցող ճարտարապետական գործ, որը ուներ վերանորոգման, գուցե նաև որոշակի փոփոխությունների կարիք, բայց ոչ գլխիվեր շուռ գալու իրավունք: Վերափոխված շուկան տարբեր մարդիկ կարող են, օրինակ, համարել ավելի լավը, քան հինը: Բայց դա որևէ նշանակություն չունի, որովհետև ոչ թե գնահատում ենք ավելի լավն ա, թե ավելի վատը, այլ գնահատում ենք, որ այն փոխվել ա:

Արդեն եղած գործը փոխելիս ստանում ես լրիվ նոր գործ: Ու շատ դեպքերում դա անթույլատրելի ա: Էդ դեպքերի մի մասը օրենքի տեսքով սահմանված են, ինչպես սահմանված են մշակութային արժեքների պահպանման օրենքները: Մի մասն էլ սահմանված չէ, բայց ընկալելի է:

Եթե դու վերցնես Հովհաննես Թումանյանի Գիքորը, սկիզբը պահես նույնը, վերջը փոխես ու վերահրատարակես, դու իրավունք չունես դրա վերևը գրելու Հովհաննես Թումանյան: Խմբագրական թեթև միջամտություններ խմբագիրը կարող է անել, բայց մեծմասամբ պիտի թողնի նույնը: Հենց փոխեցիր, էդ դառնում ա ուրիշ հեղինակի ուրիշ գործ: Հիմա ո՞րն ա տարբերությունը էս մրցույթի որևէ գործի ու Հովհաննես Թումանյանի գործերի: Որակական տարբերություն կա, հայտնիության տարբերություն կա, ուրիշ տարբերություններ կան, բայց ունեն կարևորագույն նմանություն. նրանք տվյալ հեղինակի ստեղծագործությունն են, նրանք արդեն ամբողջական են:

Մրցույթին ներկայացվող գործը չի դրվում փոփոխության առաջարկների, իմ ընկալմամբ, այլ դրվում է եղածի քննարկման: Փոքր շտկումներ, ինչպես Թումանյանի Գիքորը վերահրատարակելիս կարող են լինել, կարծում եմ, էս դեպքում էլ է նորմալ: Իսկ ռադիկալ փոփոխությունները... դրանք դառնում են ՆՈՐ, հեղինակի գրածինի հետ եզր չունեցող գործեր:

Սովորաբար գրողը երբ գրում է, ասելիք ունի (վերանանք էս մրցույթի գործերից, ընդհանրապես եմ ասում): Միջամտելիս ես պատկերացնում եմ, որ դու կարող ես ասել «գիտե՞ս, եթե քո ասելիքն այսպես ներկայացնեիր, ավելի սիրուն կլիներ», բայց չես կարող ասել. «գիտե՞ս, դու ուրիշ բան պետք է ասեիր»: Եթե քննադատողը, քննարկողն ունի ուրիշ ասելիք, ինքն ազատ է այդ ասելիքն ասելու տարբեր ֆորմաներով, կլինի գրական գործ, թե այլ, մեկ է: Բայց ոչ թե հեղինակին ասի «դու ասա էն, ինչ ես եմ ուզում ասել»: Քննարկողին կարող է դուր չգալ հեղինակի ասելիքը, խոսքը, բայց քննարկողը պետք է ընդունի այդ ասելիքի ասված լինելու իրավունքը, ոչ թե «պահանջի» (չակերտների մեջ եմ գրում, դու կարող ես հասկանել «առաջարկի») ուրիշ բան ասել, էն, ինչն ինքն էր սպասում լսել:

Երբ մենք կինո ենք նայում, ու վերջաբանը մեզ դուր չի գալիս, մենք չենք գնում ռեժիսորից պահանջում փոխել այն: Մենք պարզապես մնում ենք «անբավարարված», մենք չենք հավանում: Սա ա իմ կարծիքով էն սահմանը, որը ոչ մի տեղ սահմանված չի, բայց իմ կարծիքով քննարկողը պետք ա ինքնուրույն դա զգա ու չանցնի:

Վոլտերա
03.09.2013, 18:28
Մոդերատորական. վիրավորական, թեմայից դուրս գրառումները ջնջվել են: Ժողովուրդ, թարգեք իրար միս ուտելը :)

Փոքրիկ շրջմոլիկ
03.09.2013, 20:49
Լռություն, լռություն, լռությո՜ւն...-ը կարդում եմ ու վերջին տողը ես եմ հեղինակին հարցնում. :8

Շինարար
03.09.2013, 20:57
Ու մի սենց բան էլ։

Ես իմ բագաժն ու տաղանդը բավարար չեմ համարում, համ էլ գիտեմ՝ ցավոտ եմ տանելու քննադատությունները, դրա համար չեմ գրում։ Չեմ ասում՝ թող ոչ մեկը չգրի, մինչև իրեն հանճար չզգա. մարդն անընդհատ գրելով, փորձելով էլ է վարժվում, կատարելագործվում։ Բայց եթե մի բան եք գրում ու հրապարակում այն, պատրաստ եղեք քննադատությունների՝ ինչքան էլ դրանք երբեմն անհիմն թվան։ Եթե զգում եք՝ պատրաստ չեք բացասական կարծիքներ լսելու, մի հրապարակեք։

Թե չէ հեչ հաճելի չի ամեն անգամ ինչ-որ մեկի կամ մի քանիսի նեղված, ամենաանարդար կերպով վիրավորվածի կեցվածքը մրցույթների ժամանակ։ Նենց չի, որ հենց էդ մարդիկ ուրիշների վրայով չեն անցնում հենց էդ նույն մրցույթի ընթացքում, կամ իրենք միշտ օբյեկտիվ են։
Հաճելի չի, Նաիրուհի ջան, բայց անխուսափելի ա: Կներեք, իհարկե, բայց էնքանով, որքանով գործեր ներկայացնողների գործերն են քննադատելի, նույնքանով էլ քննադատողներիս կարծիքներն են քննադատելի, ու էդ կարծիքների քննադատություններն են քննադատելի: Ոչ ակումբում կա էն մեկը, որիս վերլուծածը կամ արտահայտած կարծիքը վերջին ինստանցիայի ճշմարտություն կարա լինի, ոչ էլ ընդհանրապես աշխարհում կա տենց մարդ: Ինչ ա նշանակում՝ պատրաստ չես կարծիք լսել, մի հրապարակի: Շատ կներես, պատրաստ եմ, ու պատրաստ եմ նաև հակադարձելու՝ իմ ձևով, ու հա, ոնց որ կարծիքներն են տարբեր լինում, նենց էլ հակադարձումները կարան տարբեր լինեն: Չեմ կարծում, թե էստեղ երբևէ եսիմինչ անընդունելի հակադարձումներ են լինում: Օրինակ, Չարենցը բանաստեղծաբար ուշունց կարար տար ու էն էլ ինչ ուշունց: Կներեք, մեկ-մեկ մեզանից նենց տպավորություն ա, որ մենք սենց պրաֆեսրներով հավաքվել ենք, բարեհաճում ենք մեր հանճարեղ կարծիքները հայտնել, ու հլա ով էլ հավան չի մեր կարծիքը, քննադատություն լսել չգիտի ուրեմն: Իմ կարդացած հանճարեղ գրողների մեծ մասը մեծագույն հաճույքով քննադատել են իրենց գրչակից ընկերներին, նույնիսկ էնպիսի բաների համար, որ երբ ուշադիր ես լինում, հենց իրանք տենց են գրում, բայց ուրիշներին նույնի համար չեն զլացել քննադատել, ու էդ ամենի հետ տանել չեն կարողացել քննադատությունները ու մեկ-մեկ նեղացել են, մեկ-մեկ էլ շատ տգեղ որակումներ են տվել նույնիսկ հենց իրենց՝ քննադատողներին: Ներեցեք, եթե արվեստագիտական միջավայր եք ստեղծւմ, էդ ամենից խուսափելն անհնարին ա:

Կներեք. գործերը չեմ կարդացել, հենց զգամ, որ ի վիճակի եմ կենտրոնանալու, կկարդամ, կքվեարկեմ:

Նարե91
03.09.2013, 21:32
Ես միևնույն է մնում եմ իմ էն համոզմանը, որ քննդատություններ չհանդուրժելն ու ընդհանրապես լսել չկարողանալը ոչ այլ ինչ է, քան մեծամտության ու գոռոզության ամենավառ դրսևորումներից մեկը, հարգելի՛ համաակումբցիներ… եկեք մե քիչ հանդուրժող լինենք ;)

Գալաթեա
03.09.2013, 22:00
Ու ապրում էր աշխարհում մի Կախարդ...
Ու անունն էր նրա ԱրմենՉիկ...


http://www.youtube.com/watch?v=2nTPw538VEk

Թե չէ՝ էլ ո՞նց պետք ա Կոդակի դահլիճը պռնկեպռունկ լցներ, եթե ոչ կախարդությամբ:

ivy
03.09.2013, 22:12
Էն, որ մարդիկ սպասումներ ունեին մրցույթի հետ կապված՝ սենց լիներ, նենց լիներ, հեքիաթ լիներ և այլն, էդ իհարկե շատ լավ բան է, որովհետև ցույց է տալիս մարդկանց հետաքրքրվածությունը:
Բայց մյուս կողմից, վերջին բանը, որ արժի ասել գրողին, էն է, թե դու սպասումներին համապատասխան չես գրել: Այսինքն՝ դրդել նրան գրել էն, ինչ «ամբոխը» ակնկալում է ստանալ, այլ ոչ թե էն, ինչ ինքն է ուզում գրել: Սա շատ վատ բան է ստեղծագործողի համար. պետք չի նրան բերել էն մտքին, որ ուրիշի ակնկալիքները գոհացնելով պիտի գրի:

Mephistopheles
03.09.2013, 22:47
Մեֆ ջան, հիմա մի քիչ ավելի օյաղ վերադառնամ իմ ու քո բուն քննարկմանը:

Չկա որևէ կանոն, որ դու չես կարող նման առաջարկ անել: Իհարկե կարող ես, առաջարկ ստացողն էլ կարող է ընդունել առաջարկդ, կարող ա իր մեջ մտածի օրինակ «արա, էս ո՞վ էր» (կոնկրետ քո մասին չէ, ընդհանուր նման դեպքերի մասին եմ ասում) և այլն:

Բայց դու ինքդ էիր առաջարկել քննարկել նաև քննարկման ձևը: Ես էլ ի վերջո որոշեցի հետևել էդ առաջարկիդ:
Ու արի նորից վերադառնանք քո սիրած ճարտարապետությանը, որտեղ ես մեղմ ասած մասնագետ չեմ, դիլետանտ եմ, բայց որոշակի պատկերացումներ ունեմ: Ու արի քննարկման համար վերցնենք երկու դեպք:

Դեպք առաջին. քո աստղադիտական սարքը, որն արել էիր սեղանի չափ, բայց պահանջվեց, որ լինի մարդաբոյ ու շահեց: Օքեյ: Իսկ դա ի՞նչ նախագիծ էր: Ես պատկերացնում եմ երկու տարբերակ, որ դա ինչ-որ պատվեր էր, կամ էլ որ դա ասենք կուրսային աշխատանք էր: Երկու դեպքում էլ ի սկզբանե կա, այսպես ձևակերպեմ, «պատվերի ֆակտորը»: Դու չի տրվել ազատ ստեղծագործելու տարածություն, այլ տրվել են որոշակի շրջանակներ, որոնց մեջ պետք է տեղավորվես, ունեցել ես «գլխիդ կանգնող», ով պետք է քեզ ուղղություն տար, ուղղեր, դիտողություն աներ ու ամեն ինչ աներ, որ նախագիծը տեղավորվեր նախատեսված շրջանակների մեջ: Սխալվու՞մ եմ:

Հիմա նայենք երկրորդ դեպքը. Երևան, Մաշտոցի պողոտա, Փակ շուկա: Արդեն գոյություն ունեցող ճարտարապետական գործ, որը ուներ վերանորոգման, գուցե նաև որոշակի փոփոխությունների կարիք, բայց ոչ գլխիվեր շուռ գալու իրավունք: Վերափոխված շուկան տարբեր մարդիկ կարող են, օրինակ, համարել ավելի լավը, քան հինը: Բայց դա որևէ նշանակություն չունի, որովհետև ոչ թե գնահատում ենք ավելի լավն ա, թե ավելի վատը, այլ գնահատում ենք, որ այն փոխվել ա:

Արդեն եղած գործը փոխելիս ստանում ես լրիվ նոր գործ: Ու շատ դեպքերում դա անթույլատրելի ա: Էդ դեպքերի մի մասը օրենքի տեսքով սահմանված են, ինչպես սահմանված են մշակութային արժեքների պահպանման օրենքները: Մի մասն էլ սահմանված չէ, բայց ընկալելի է:

Եթե դու վերցնես Հովհաննես Թումանյանի Գիքորը, սկիզբը պահես նույնը, վերջը փոխես ու վերահրատարակես, դու իրավունք չունես դրա վերևը գրելու Հովհաննես Թումանյան: Խմբագրական թեթև միջամտություններ խմբագիրը կարող է անել, բայց մեծմասամբ պիտի թողնի նույնը: Հենց փոխեցիր, էդ դառնում ա ուրիշ հեղինակի ուրիշ գործ: Հիմա ո՞րն ա տարբերությունը էս մրցույթի որևէ գործի ու Հովհաննես Թումանյանի գործերի: Որակական տարբերություն կա, հայտնիության տարբերություն կա, ուրիշ տարբերություններ կան, բայց ունեն կարևորագույն նմանություն. նրանք տվյալ հեղինակի ստեղծագործությունն են, նրանք արդեն ամբողջական են:

Մրցույթին ներկայացվող գործը չի դրվում փոփոխության առաջարկների, իմ ընկալմամբ, այլ դրվում է եղածի քննարկման: Փոքր շտկումներ, ինչպես Թումանյանի Գիքորը վերահրատարակելիս կարող են լինել, կարծում եմ, էս դեպքում էլ է նորմալ: Իսկ ռադիկալ փոփոխությունները... դրանք դառնում են ՆՈՐ, հեղինակի գրածինի հետ եզր չունեցող գործեր:

Սովորաբար գրողը երբ գրում է, ասելիք ունի (վերանանք էս մրցույթի գործերից, ընդհանրապես եմ ասում): Միջամտելիս ես պատկերացնում եմ, որ դու կարող ես ասել «գիտե՞ս, եթե քո ասելիքն այսպես ներկայացնեիր, ավելի սիրուն կլիներ», բայց չես կարող ասել. «գիտե՞ս, դու ուրիշ բան պետք է ասեիր»: Եթե քննադատողը, քննարկողն ունի ուրիշ ասելիք, ինքն ազատ է այդ ասելիքն ասելու տարբեր ֆորմաներով, կլինի գրական գործ, թե այլ, մեկ է: Բայց ոչ թե հեղինակին ասի «դու ասա էն, ինչ ես եմ ուզում ասել»: Քննարկողին կարող է դուր չգալ հեղինակի ասելիքը, խոսքը, բայց քննարկողը պետք է ընդունի այդ ասելիքի ասված լինելու իրավունքը, ոչ թե «պահանջի» (չակերտների մեջ եմ գրում, դու կարող ես հասկանել «առաջարկի») ուրիշ բան ասել, էն, ինչն ինքն էր սպասում լսել:

Երբ մենք կինո ենք նայում, ու վերջաբանը մեզ դուր չի գալիս, մենք չենք գնում ռեժիսորից պահանջում փոխել այն: Մենք պարզապես մնում ենք «անբավարարված», մենք չենք հավանում: Սա ա իմ կարծիքով էն սահմանը, որը ոչ մի տեղ սահմանված չի, բայց իմ կարծիքով քննարկողը պետք ա ինքնուրույն դա զգա ու չանցնի:

Չուկ ջան, կարճ պատմվածներն էնքան խիտ են որ յուրաքանչյուր նախադասություն մեծ դեր ա իրա վրա վերցնում ու քննարկման ժամանակ էլ ուղղակի մատնանշվում ա թե որը կարա լավ կամ վատը լինի… սա գալիս ա ֆորմատից…

Չուկ իսկ եթե գրեի … "առաջին մասը կարար չլիներ" ու սրա նման ուրիշ քոմնեթ որոնք շատ են էս քննարկման ժամանակ… սա չափի մեջ կլինեի՞ …

Հիմա մի քիչ զբաղված եմ, բայց ավելի ուշ ամեն տողիդ կանդրադառնամ… ճարտարապետությունն իզուր խառնեցիր, դա քեզ ա վնասելու…

Chuk
03.09.2013, 22:51
Չուկ ջան, կարճ պատմվածներն էնքան խիտ են որ յուրաքանչյուր նախադասություն մեծ դեր ա իրա վրա վերցնում ու քննարկման ժամանակ էլ ուղղակի մատնանշվում ա թե որը կարա լավ կամ վատը լինի… սա գալիս ա ֆորմատից…

Չուկ իսկ եթե գրեի … "առաջին մասը կարար չլիներ" ու սրա նման ուրիշ քոմնեթ որոնք շատ են էս քննարկման ժամանակ… սա չափի մեջ կլինեի՞ …

Հիմա մի քիչ զբաղված եմ, բայց ավելի ուշ ամեն տողիդ կանդրադառնամ… ճարտարապետությունն իզուր խառնեցիր, դա քեզ ա վնասելու…

Էհհ, Մեֆ: Ես շատ ուրախ կլինեի, որ դու գրածս կարդայիր ոչ թե հակադրվելու մոլուցքով, որպեսզի ցանկանայիր ամեն տողիս անդրադառնալ ու ինձ նեղը գցել (չէ մի չէ, վնասելու ա :))), այլ փորձեիր ինչ-որ տեղ էլ հասկանալ, որ դու ինքդ գուցե սխալվում ես ;)

Անդրադարձիր, եթե հետաքրքիր լինի գրածդ, գուցե ես էլ քո գրածին անդրադառնամ:

StrangeLittleGirl
03.09.2013, 23:28
Հաճելի չի, Նաիրուհի ջան, բայց անխուսափելի ա: Կներեք, իհարկե, բայց էնքանով, որքանով գործեր ներկայացնողների գործերն են քննադատելի, նույնքանով էլ քննադատողներիս կարծիքներն են քննադատելի, ու էդ կարծիքների քննադատություններն են քննադատելի: Ոչ ակումբում կա էն մեկը, որիս վերլուծածը կամ արտահայտած կարծիքը վերջին ինստանցիայի ճշմարտություն կարա լինի, ոչ էլ ընդհանրապես աշխարհում կա տենց մարդ: Ինչ ա նշանակում՝ պատրաստ չես կարծիք լսել, մի հրապարակի: Շատ կներես, պատրաստ եմ, ու պատրաստ եմ նաև հակադարձելու՝ իմ ձևով, ու հա, ոնց որ կարծիքներն են տարբեր լինում, նենց էլ հակադարձումները կարան տարբեր լինեն: Չեմ կարծում, թե էստեղ երբևէ եսիմինչ անընդունելի հակադարձումներ են լինում: Օրինակ, Չարենցը բանաստեղծաբար ուշունց կարար տար ու էն էլ ինչ ուշունց: Կներեք, մեկ-մեկ մեզանից նենց տպավորություն ա, որ մենք սենց պրաֆեսրներով հավաքվել ենք, բարեհաճում ենք մեր հանճարեղ կարծիքները հայտնել, ու հլա ով էլ հավան չի մեր կարծիքը, քննադատություն լսել չգիտի ուրեմն: Իմ կարդացած հանճարեղ գրողների մեծ մասը մեծագույն հաճույքով քննադատել են իրենց գրչակից ընկերներին, նույնիսկ էնպիսի բաների համար, որ երբ ուշադիր ես լինում, հենց իրանք տենց են գրում, բայց ուրիշներին նույնի համար չեն զլացել քննադատել, ու էդ ամենի հետ տանել չեն կարողացել քննադատությունները ու մեկ-մեկ նեղացել են, մեկ-մեկ էլ շատ տգեղ որակումներ են տվել նույնիսկ հենց իրենց՝ քննադատողներին: Ներեցեք, եթե արվեստագիտական միջավայր եք ստեղծւմ, էդ ամենից խուսափելն անհնարին ա:

Կներեք. գործերը չեմ կարդացել, հենց զգամ, որ ի վիճակի եմ կենտրոնանալու, կկարդամ, կքվեարկեմ:
Շին, ճիշտ ես ասում, որ մեզնից ոչ մեկի կարծիքն էլ եսիմինչ չի, դրա հետ լրիվ համաձայն եմ, չկա ճիշտ կարծիք: Բայց մեկ ա, ես մնում եմ էն կարծիքին, որ եթե ինչ-որ մեկը չի կարում քննադատություն լսի ու միանգամից անցնում ա անձնական վիրավորանքների, ավելի լավ ա գործ չուղարկի կամ եթե ուղարկում էլ ա, նախապես էդքան ուշադրություն չհրավիրի իրա վրա: Մեկը ես հեչ հավես չունեմ էդքան գլուխ դնելու ու գործը թողած անձի հետ կռիվ տալու, դեռ հետն էլ տուգանային ստանալու:

John
04.09.2013, 00:24
քանի որ գոնե երեք հոգու դա հետաքրքրում է՝ եկել եմ պատմեմ նպատակներիս մասին, մրցույթի սահմաններում իհարկե :)

ուրեմն
1. ուզում էի այնպիսի բան գրել, որ ես ոչ տեսել եմ, ոչ զգացել (ոչ էլ գիտեմ էդ փողերը ուր ա)
2. առաջինին կետի հետ է կապված, բայց առանձին ասեմ. ուզում էի, որ կերպարներից որևէ մեկի մեջ ինձ հետ կապված որևէ բան չլինի, որտև մինչև էդ ինչ գրում էի՝ ֆռռում–ֆռռում իմ մասին էր դառնում
3. ուզում էի այնպես շարադրել, որ խմբագրելու կարիք չլիներ, այսինքն ինքս եմ խմբագրել, տեսնելու համար. ստացվո՞ւմ է արդյոք այնպիսի վերջնական տեսքի բերել, որ շարադրանքին կպնելու որէ առիթ չլինի
4. ուզում էի լսել կարծիքներ գրածիս մասին, անոնիմ մրցույթում, որտև մինչև հիմա կարծիք հայտնողները նախօրոք իմացել են, որ ես եմ գրել, իսկ դրանից օբյեկտիվությունը կորում է. կախված կարծիքն արտահայտողի՝ իմ նկատմամբ վերաբերմունքից (նախորդ մրցույթներին ուղարկածս տարբերակները մինչև քվեարկության փուլ չեն հասել, իսկ էս անգամ լավ առիթ էր ;) )
5. ուզում էի ի վերջո հասկանալ. եթե բաց տեքստով չգրեմ, այլ մտածելու տեղ թողնեմ կարդացողին, արդյո՞ք մեծամասնության համար պարզ կլինի, թե ի՞նչ եմ ուզեցել ասել, թե՞ այնուամենայնիվ պետք է ավելի բաց գրել, եթե ուզում եմ հասկացվեմ

բացի նշված կետերից, ու, ստացված արդյունքներից արված հետևություններից, ևս մի քանի հետաքրքիր բացահայտում արեցի, նոր բաներ սովորեցի, շատ բաներ հասկացա, ու, մի խոսքով շնորհակալ եմ շատ Մարի ջան։ Ու նաև առանձնահատուկ շնորհակալություն էն մարդկանց, ովքեր չալարեցին, կարդացին բոլոր պատմվածքներն ու բոլորն անդրադարձան, անկախ նրանից, թե բացասակա՞ն, թե՞ դրական էր այդ կարծիքը։

Ու մեկ էլ ամենավերջում ուզում եմ ներողություն խնդրել էն մարդկանցից՝ ում պատմվածքի մասին վատ եմ արտահայտվել. խոստովանում եմ՝ ես էդ օրը սթափ վիճակում չեմ էղել (ոչ ֆիզիկապես), ու, ներողություններս, եթե իմ գրածով ցավ եմ պատճառել ձեզ։ Անկախ ամեն ինչից ես շատ եմ սիրում Ակումբը, իսկ ԱԿումբը առանց ձեզնից որևէ մեկի, էլ «էն» չի, ինչ հիմա։

impression
04.09.2013, 00:52
ժողովուրդ, ինձ մոտ նենց տպավորություն ա, որ մենք ստեղ «իսկական գրողների» բուծարան ենք բացել, որոնց, սակայն, ոչ մի կերպ չի կարելի քննադատել: ախպեր, եթե լավ ես գրել, լավ ես գրել, եթե վատ ես գրել, քեզ կուտեն, ու էդ նորմալ ա: այլ հարց ա, թե ինչքանով ա «գրողի» որակն ու քննադատության որակն իրար համապատասխանում: եթե դու ընդունում ես, որ հանճարեղ գրող չես, ուրեմն քննադատությունը պետք ա նորմալ տանել, բայց իհարկե՝ հիմնավորված քննադատությունը
ստեղ վատն էն ա, որ քննադատությունը շատ դեպքերում շատ ավելի որակյալ ա լինում, քան գործը

John
04.09.2013, 00:56
ստեղ վատն էն ա, որ քննադատությունը շատ դեպքերում շատ ավելի որակյալ ա լինում, քան գործը
ու մեկ էլ «զիբիլ էր» կարգի «քննադատությունը», որն ուղղակի կարելի է չգրել... չէ՞ որ պարտադիր չի բոլոր գործերին անդրադառնալ ;)

impression
04.09.2013, 00:59
ու մեկ էլ «զիբիլ էր» կարգի «քննադատությունը»

դե դրա համար էլ ասեցի՝ հիմնավորված քննադատությունը :)

Mephistopheles
04.09.2013, 02:23
Էհհ, Մեֆ: Ես շատ ուրախ կլինեի, որ դու գրածս կարդայիր ոչ թե հակադրվելու մոլուցքով, որպեսզի ցանկանայիր ամեն տողիս անդրադառնալ ու ինձ նեղը գցել (չէ մի չէ, վնասելու ա :))), այլ փորձեիր ինչ-որ տեղ էլ հասկանալ, որ դու ինքդ գուցե սխալվում ես ;)

Անդրադարձիր, եթե հետաքրքիր լինի գրածդ, գուցե ես էլ քո գրածին անդրադառնամ:

Չուկ ջան ստեղ բանավիճելու մոլուցք չկա, եթե տենց լիներ շատ ավելի վիճելի տեսակետներ կան, կընտրեի դրանցից մեկն ու կվիճեի… հարցն էն ա որ դու ֆունդամենտալ բացթողում ես անում…

քննադատությունն ու քննարկումն ինքնին իր մեջ պարունակում ա առաջարկի էլեմենտ… առանց դրա քննարկում չկա, ցանկացած քննադատություն ենթզդրում ա ալտերնատիվ, ուրիշ բան որ ծավալուն գործերի ժամանակ առաջարկները սահմանափակվում են… էս դեպքում, քանի որ գործերը շատ սեղմ են ու տառացիորեն ամփոփվում են մի քանի նախադասությունների մեջ, քննադատությունը ունենում ա կոնկրետ հասցեատեր… քննադատությունը կախվում ա որևէ կոնկրետ նախադասության գլխին… էս դեպքում ընդհանրացված քննադատություն պարզապես չկա, եկեք մեզ չխաբենք… կոնկրետ հենց կախարդի դեպքում երբ խոսվում ա վերջաբանի մասին, գաղտնիք չի որ խոսքը վերջին նախադասության մասին ա… իհարկե կարաս ասես հաջող չէր, որ դու արեցիր. ես էլ կարամ ասեմ անհաջող էր որն էլ արեցի… բայց էս եղավ քննարկու՞մ… դու ասեմ ես "հա" ես ասում եմ "չէ"… և որպեսզի ավելի հիմնավորեմ ասածս "օրինակներ" բերեցի… առաջարկ չի արվել որ փոխվի, ներկայացվել ա տեսակետ ու հիմնավորվել ա… կարող ա համոզիչ չի, դա ուրիշ խնդիր ա, բայց որ ասում ես "լավ ա" դա հաստատ ավելի համոզիչ չի…

գործը դրված ա քննարկման, ասել ա թե բաց ա առաջարկների, նամանավանդ որ սեղմ գործեր են… գործը չի փոխվում, այն մնում ա նենց ոնց որ կա…

դրա համար էլ էս թեմայում, ու սրանից առաջվա թեմայում ես իմ մոտեցումները ճշտել եմ… կա գրած… բայց երբեք չեմ պնդել որ սա լինի համընդհանուր մոտեցում…

…ըստ էության, Չուկ, իմ "փոփոխությունը" նշանակում ա որ ես կարդացել եմ գործը, մտածել եմ դրա մասին, տեսել եմ պոտենցիալ ու արել եմ առաջարկ… ո՞րն ա սրա պրոբլմը… արվեստի ցանկացած դիսցիպինայում քննարկում ու քննադատում սա ա նշանակում… իմ դիպլոմայինի վրա էլ Ջիմ Թորոսյանն ա սենց քննարկում/քննադատություն արել…

էն Թումանյանին ու ճարտարապետությանը, ծածկած շուկային ես ուղղակի չեմ անդրադառնա որովհետև դրանք եզր չունեն մեր բանավեճի հետ…

Mephistopheles
04.09.2013, 02:41
էն օրը քշում ու մտածում էի "Ցավ"-ի մասին… շատ հետաքրքիր թեմա ա շոշափել, նույնիսկ էլեմենտներն ա լավ ընտրել, բայց կոմպոնենտների համադրումը շատ ա կաղում… դրա մասին գրել եմ առաջ…

մայր/կին և երեխա հարաբերությունն ա որ համարյա տաբույոտ, կոնտրովերսիալ թեմա ա… ինչաքնով ա երեխան կարողանում ընկալել կամ ընդունել մոր կին լինելու փաստը… առաջին շփումն էդ փաստի հետ…

որպես սկեչ, շատ հետաքրքիր կարա լինի, ուղղակի վերջաբանը պետք ա "բաց թողնել"…

Mephistopheles
04.09.2013, 03:08
Տժվժիկի համար ասեմ…

շատ հետաքրքիր կլիներ տեսնել Սահակի վերաբերմունքը էդ պրոցեսի նկատմամբ քան ինքը պրոցեսի նկարագրությունը… ու ոնց որ գրել էի, եթե Սահակի անունից գրվեր, ավելի կշահեր… մենք ավելի լավ կզգայինք սիտուացիայի տարօրինակությունն ու "անբնականությունը"…

մի հատ պատմություն հիշեցի… ընկերոջս հայրն էր պատմում… գնացել էին Տաջիկստանի լեռները… իրենց մի հատ աֆղան հովիվ էր ընդունել ու որպես պատիվ ոչխար էր մորթել ու դմակը խաշել ու հյուրասիրում էր… ասում ա "որ նայեցի էդ դմակին, հոտը, գոլորշին… հասկացա որ վարյանտ չկա ես սա ուտեմ… տեսնեմ շուրջս երեխաներ են պտտվում… վերցրի դմակի կտորներն ու սկսեցի բոլոր երեխաներին հերթով կերակրել… իրանք էլ ուրախ-ուրախ հերթով վազելով գալիս են… ու էդ ժամանակ նկատեցի որ հովիվը աչքերը պտտեց վրաս առանց գլուխն իմ կողմ դարձնելու ու ասաց. Լյովա… ոնց որ հասկացա դու բերանդ անգամ չես դնելու էդ ճաշը""

Mephistopheles
04.09.2013, 05:34
Զրուցակից…

common… ժող, գերեզմաններ գրկել պետք չի… ծեծված թեմա, ու ստանդարտ տեխնոլոգիա…

StrangeLittleGirl
04.09.2013, 09:10
ու մեկ էլ «զիբիլ էր» կարգի «քննադատությունը», որն ուղղակի կարելի է չգրել... չէ՞ որ պարտադիր չի բոլոր գործերին անդրադառնալ ;)

Մեկ-մեկ գործեր են լինում, որ զիբիլից բացի ուրիշ բան չես կարա ասես: Էս մի մրցույթում ոնց որ թե տենց բան չկար, բայց դե մեկ ա պատահում ա:

Alphaone
04.09.2013, 09:31
Մեկ-մեկ գործեր են լինում, որ զիբիլից բացի ուրիշ բան չես կարա ասես: Էս մի մրցույթում ոնց որ թե տենց բան չկար, բայց դե մեկ ա պատահում ա:

Եթե ինձ ի վերջո կախարդի հեղինակն էդ գործի իմաստը չբացատրի, մինչև ասելիքը չհասկանամ, էդ գործն ինձ համար հենց զիբիլ ա :(

StrangeLittleGirl
04.09.2013, 09:43
Եթե ինձ ի վերջո կախարդի հեղինակն էդ գործի իմաստը չբացատրի, մինչև ասելիքը չհասկանամ, էդ գործն ինձ համար հենց զիբիլ ա :(

Ալֆ, ախմախ գործ ա, բայց էնքան ախմախ չի, որ զիբիլի ձգի: Ես էլ չեմ հասկանում էդ գործը: Ավելի շուտ, էն ա, Ռիփը բացատրեց, որ իմաստ չկա:

Անվերնագիր
04.09.2013, 10:01
Եթե ինձ ի վերջո կախարդի հեղինակն էդ գործի իմաստը չբացատրի, մինչև ասելիքը չհասկանամ, էդ գործն ինձ համար հենց զիբիլ ա :(

Ալֆ ջան, ասենք Կախարդի իմաստը ««ժողովրդին պայքարի հանելն ա Սերժի դեմ»»: Այլևս քո համար զիբիլ չի՞ համարվում էտ գործը