Դիտել ողջ տարբերակը : Հայ արտադրողը իմպոտե՞նտ, թե՞ տականք։
Թեման սկսեմ հին անեկդոտով։
Դասախոսը հարցնում է ուսանողներին։
- Ինչպե՞ս կոչվում այն տղամարդը, որը ուզում է, բայց չի կարող։
- Իմպոտենտ
- ճիշտ է, իսկ ինչպե՞ս կոչվում այն տղամարդը, որը կարող է, բայց չի ուզում։
Հետին շարքերից մի աղջիկ գոռում է։
- Տականք է նա, տականք։
Արդեն մի քանի տարի է, ես, անձեռոցիկ ու զուգարանի թուղթ գնելիս, վերցնում եմ միայն թուրքական Selpak ֆիրմայի արտադրանքը։ Բայց ամեն վերցնելուց հայհոյում եմ հայ արտադրողներին, որոնց տեսականին զբաղեցնում է 3 անգամ ավելի մեծ տարածք քան թուրքականինը։ Մեծ տեսականին պայմանավորված է ոչ թե որակի տարբերությամբ, այլ միայն տուպի ձևի ու չափի։ Երբ յուղոտ հավ ուտելուց հետո փորձում ես այդ «անձոռոցիկներով» ձեռքերդ մաքրել, անձեռոցիկի մեծ մասը մնում է ձեռքերիդ վրա։ Փորձի համար պարբերաբար գնում եմ նաև տեղական արտադրանք, բայց դեռևս որակով չի հանդիպել (ինչքան էլ խանութի աշխատողները համոզեն, որ նույն թուրքականի որակի է)։
Նույնը վերաբերում ա շոգեխաշած մսին (говядина тушеная): Փորձեք գնել 3 տուպ հայկական արտադրանք, ամեն տուփից մի որակ կստանաք։ Առաջին ում կարող ա լիքը միս լինի, վերջինում պինցետով ման գաս, միս չգտնես։ Մեկ-մեկ միջից նենց բաներ են դուրս գալիս, քիչ է մնում զզվես, դառնաս բուսակեր։
Լավ ա խանութներում կա համարյա կրկնակի թանկ, բայց միշտ նույն, հաճելի բաղադրությամբ ապրանք։
Մի այլ օրինակ էլ Վեդու «Վերնաշեն» գինին. եթե մի քանի տարի առաջ այն բավականին հաճելի գինի էր, հիմա դարձել է լոտո, ամեն շշից մի համ է գալիս։
Այսքանով իհարկե չի սահմանափակվում հայկական արտադրողների աղբի թվարկումը։
Ինձ շատ հետաքրքիր է, նրանց իսկապե՞ս իմպոտենտ են. չեն կարողանում որակովն արտադրել ու ավելի թանկ վաճառել, թե տականք են. գտնում են, որ հայ սպառողին էս էլ ա շատ։
Ես հակված եմ երկրորի կողմը։
Հ.Գ.
Նշեմ, որ կան ապրանքներ, որոնք արտադրությունն իսկապես հասել է որոշակի նորմալ որակի. կաթնամթերք, տեքստիլ, հյութեր, թարմ մսեղեն ...
Եկա ասեմ, որ հարցումը դուրս չեկավ, չքվեարկեցի :))
Իսկ իրականում եթե չակերտավոր խոսենք, երկու դեպքն էլ կա:
Վերցնենք քո բերած անձեռոցիկները: Խոսում եմ զուտ տեսական հարթությունում: Իսկապես հայկական լավ անձեռոցիկ ինձ չի հանդիպել: Բայց ես կարծում եմ, որ եթե ինչ-որ մեկը համապատասխան տեխնիկա բերի, արտադրի համապատասխան որակի, դրա ինքնարժեքն էնքան կլինի, որ մենք չենք առնի, որտև Չինաստանից, Թուրքիայից ու ուրիշ տեղերից կգա նույն որակի ավելի էժան տարբերակը: Ու թերևս հայ անձեռոցիկ արտադրողին մնում ա աշխատել վատ որակի ու էժան գնի վրա՝ համապատասխան գնորդի ու ոչ էնքան հեղինակավոր ռեստորան-մեստորանների համար:
Բայց հայ արտադրողը լավ արտադրող ա, ու Արտ, չնայած հատուկ նշել ես, որ խոսքը գնում հայ վատ արտադրողի մասին, ընդհանուր թեմայի ատմասֆերան ոնց-որ տարածվի բոլորի վրա:
Կիլիկիայիս ցավը տանեմ, դրանից լավ պիվա դեռ չեմ խմել :))
Շնորհակալություն,լավ թեմա է: Բայց ես չեմ կարող մասնակցել քվեարկմանը,քանի որ Հայաստանում չեմ ապրում ու հայկական ապրանքներից էդքան էլ չեմ օգտվում: Բայց և այնպես,կան ապրանքներ,որ այստեղ էլ մեծ պահանջարկ ունեն: Դե,երևի չպատմեմ,որ ծիրանը իրար ձեռից փախցնում են: Բնությունն է արտադրել,պարզ է: Մյուս ապրանքներից այստեղ շատ պահանջված են հայկական գինիները,կոնյակը ու մուրաբաները: Տեղական արտադրանքից էլ 2 անգամ թանկ է վաճառվում: Խմիչքի հետ գլուխ չունեմ,դրանք բոլորն էլ իմ համար նույն համի են,բայց կա մի հատկանիշ,որի համար ես հայկական գինին գերադասում եմ տեղականից: Տեղականի մեջ հաստատ սպիրտը շատ է պիտակի վրա գրվածից,անտանելի հոտ է գալի: Դրա համար հայկականը ինչ էլ լինի հարգվում է: Մուրաբաներն ու մյուս պահածոներն էլ շատ սիրված են ոչ միայն հայերի կողմից: Ջերմուկ ճարելն ա դժվար՝ մենակ հայկական ռեստորաններում է լինում: Բայց արտադրողին էլ իրա աչքերովա պետք նայել: Նրանք էլ իրենց հետաքրքրություններն ունեն: Երևի պետքա պետությունը նենց հարկային պայմաններ ստեղծի,որ արտադրողն աճելու հնարավորություն ունենա:
Կիլիկիայիս ցավը տանեմ, դրանից լավ պիվա դեռ չեմ խմել
Չուկ ջան, իսկ արտահանելու համար նախատեսված Կիլիկիա ձեռքդ ընկե՞լ է հեչ: Մի անգամ բախտս բերեց, մինչև հիմա համը հիշում եմ, բայց ոչ մի տեղ չի հանդիպում...
Չուկ ջան, իսկ արտահանելու համար նախատեսված Կիլիկիա ձեռքդ ընկե՞լ է հեչ: Մի անգամ բախտս բերեց, մինչև հիմա համը հիշում եմ, բայց ոչ մի տեղ չի հանդիպում...
Ընկել է, նույն գարեջուրն է, մի տարբերությամբ, որ մեջը հավանաբար ինչ-որ քիմիական ավելցուկներ կան՝ ավելի երկար դիմանալու համար, ինչից իրականում համը մի քիչ տուժում է:
Ընկել է, նույն գարեջուրն է, մի տարբերությամբ, որ մեջը հավանաբար ինչ-որ քիմիական ավելցուկներ կան՝ ավելի երկար դիմանալու համար, ինչից իրականում համը մի քիչ տուժում է:
որպես ավելի գիտակ մարդ Կիլիկիո բնագավառում, վստահում եմ քո պնդմանը ու համարձակվում ենթադրել, որ գարեջրի ծարավն այդ օրը համի զգայարաններիս գլխին մի օյին խաղացել է )))
որպես ավելի գիտակ մարդ Կիլիկիո բնագավառում, վստահում եմ քո պնդմանը ու համարձակվում ենթադրել, որ գարեջրի ծարավն այդ օրը համի զգայարաններիս գլխին մի օյին խաղացել է )))
Հովսեփ ջան, միլիոն բան կարող ա լինի, պնդումներ չեմ անի, բայց հնարավոր են հետևյալ տարբերակները.
1. Ինքնաներշնչում, որ դրսի համար ա, ավելի լավն ա,
2. Իսկապես ծարավ, որ ինչ էլ էդ պահին խմեիր, շատ հավանելու էիր,
3. Աննախադեպ թարմ գարեջուր,
4. Պարտիան աննախադեպ լավն էր, որովհետև իրականում նենց չի, որ անընդհատ լրիվ նույն ձևի ա, մեկ-մեկ ավելի լավն ա, մեկ-մեկ ավելի վատը,
5. Ուշադիր չես եղել, եղել է ոչ միայն կոնկրետ արտահանման համար նախատեսված, այլ նաև որոշակի տարատեսակ, որը քեզ ավելի է դուր եկել, Կիլիկիան տարբեր տեսակներ ունի` սովորական, նկուղի, տոնական, երիտասարդական, 11, հոբելյանական և այլն:
Ամեն դեպքում տարբեր առիթներ եղել ա արտահանման համար նախատեսվածը խմելու ու ուղղակի համոզված եմ, որ նույն գարեջուրն ա:
Մի առաջարկ ունեմ,չգիտեմ՝ ինչպես կընդունվի: Կարելի է ուրիշ քվեարկություն անցկացնել,ուրիշ հարց տալ: Օրինակ՝ հայ ատադրողների մեջ ո՞րն է շատ,լա՞վը,թե՞ վատը: Իմ կարծիքով տենց ավելի հեշտ կլինի իմանալ մարդկանց կարծիքը: Թե չէ,անկեղծ ասած,մարդ չգիտի նման հարցին ոնց պատասխանի: :oy
Մի առաջարկ ունեմ,չգիտեմ՝ ինչպես կընդունվի: Կարելի է ուրիշ քվեարկություն անցկացնել,ուրիշ հարց տալ: Օրինակ՝ հայ ատադրողների մեջ ո՞րն է շատ,լա՞վը,թե՞ վատը: Իմ կարծիքով տենց ավելի հեշտ կլինի իմանալ մարդկանց կարծիքը: Թե չէ,անկեղծ ասած,մարդ չգիտի նման հարցին ոնց պատասխանի: :oy
Վարդիկ ջան, ոնց հասկացա, էս թեմայում քննարկվում են վատ ապրաննքերի տարատեսակները, ու իրանց արտադրողի` ինչպիսի՞ լինելով պայմանավորված լինելը
Ամեն դեպքում տարբեր առիթներ եղել ա արտահանման համար նախատեսվածը խմելու ու ուղղակի համոզված եմ, որ նույն գարեջուրն ա:
ճիշտն ասած այնքան էլ ուշադիր չեմ եղել, չնայած գիտեմ, որ տարատեսակներ կան, բայց մտածում էի, որ ուղղակի պիտակն է տարբեր :) ու քանի որ հազվադեպ եմ Կիլիկիա խմում, քո ներկայացրած վարկածներից ցանկացածը համարյա հավասարահնարավոր է :)
Վարդիկ ջան, ոնց հասկացա, էս թեմայում քննարկվում են վատ ապրաննքերի տարատեսակները, ու իրանց արտադրողի` ինչպիսի՞ լինելով պայմանավորված լինելը
Հա,թեկուզ: Բայց էդ դեպքում էլ կարելի է ուրիշ հարցում անցկացնել: Հիմա որ արտադրողին սարքենք իմպոտենտ հետաքրքիր չի լինի: :D Բայց էդ դեպքում էլ ուրիշ հարցում կարելի է անցկացնել:Օրինակ՝ ըստ ձեզ,որն է պատճառը,որ որոշ արտադրողներ վատ ապրանք են արտադրւմ: Ու մի քանի տարբերակ: Լավ չի՞: :)
Ինձ հետաքրքիր կլիներ, եթե հայկական գարեջուրը համեմատեին ասենք չեխականի կամ ճապոնականի հետ (դրանց մասին շատ եմ լավ խոսքեր լսել)։ Բայց են փաստը, որ գնորդները խանութ մտնելիս հայկականը չեն դնում մի կողմ, տեղը ներկրված առնեն, խոսում ա են մասին, որ էդ շուկան կայացած ա։
Իսկ իմ բերած օրինակներում ես հայկականի վրա չեմ էլ նայում։ Նույնիսկ գինին արդեն որոշել եմ հայկականի ուղղությամբ չնայեմ։
Սարքավորումների թանկության հետ կապված. վստահ եմ, որ են մնացած, լավ ապրանքներն արտադրողներն էլ ունեցել են նույն խնդիրները, լավ արտադրանքը ենթադրում է լավ արտադրամաս։
Հիմա հարց է, արդյո՞ք նրանք չեն կարող իրանց թույլ տալ նման տեխնիկա, թե՞ չեն ուզում, մեկ ա կլեոպատրան իրան «անձեռոցիկները» ծախում ա մինչև 450դր (թուրքականը 500-500դր)։ Այսինքն աղբը արդեն իսկ ծախում ա շատ որակովի գնով, իրանք պե՞տք ա, որ որակովը արտադրի ասենք 500-ով ծախի, եթե առանց ծախս անելու 450-ով ծախվում ա։
Շոգեխաշած մսի դեպքում նույնիսկ վստահ չեմ, որ տեխնիկա փոխելու կարիք կա։ Մոտեցումը փոխելու կարիք կա, նորմալ հումքից արտադրել, մենակ միս դնել մեջը, ոչ թե ինչ ասես, բացի մսից։
Սա նշանակում ա, որ նրանք թքած ունեն գնորդի վրա։ Մեկ ա ինչ էլ լցնեն, գնում են։
Հա,թեկուզ: Բայց էդ դեպքում էլ կարելի է ուրիշ հարցում անցկացնել: Հիմա որ արտադրողին սարքենք իմպոտենտ հետաքրքիր չի լինի: :D Բայց էդ դեպքում էլ ուրիշ հարցում կարելի է անցկացնել:Օրինակ՝ ըստ ձեզ,որն է պատճառը,որ որոշ արտադրողներ վատ ապրանք են արտադրւմ: Ու մի քանի տարբերակ: Լավ չի՞: :)
Վարդիկ ջան, հենց իմ պատկերացրած երկու տարբերակն էլ գրել եմ.
1. Չեն կարող
2. Չեն ուզում
Եթե կարծում ես, էլի տարբերակ կա, ասա, քննարկենք։
Կարելի է: :) Մեկ էլ մի բան ասեմ: Նախորդ գրածի վերջին նախադասությանը համամիտ չեմ: Ավելի ճիշտ,ոչ թե ինչ էլ լինի կգնեն,այլ ավելի լավը գնելու հնարավորություն չունեն: Իմ պատկերացմամբ՝ վատ ապրանքը ոնց էլ չլինի էժան կլինի լավից:
Ինձ հետաքրքիր կլիներ, եթե հայկական գարեջուրը համեմատեին ասենք չեխականի կամ ճապոնականի հետ (դրանց մասին շատ եմ լավ խոսքեր լսել)։ Բայց են փաստը, որ գնորդները խանութ մտնելիս հայկականը չեն դնում մի կողմ, տեղը ներկրված առնեն, խոսում ա են մասին, որ էդ շուկան կայացած ա։
Ես համեմատում եմ, Արտ: Փորձել եմ էստեղի սուպերմարկետներում եղած բոլոր տեսակի գարեջրերը, փաբերում ու գարեջրատներում եղած բոլոր «իմպրտնի» լցնովիները:
Իհարկե կա համին սովորելու խնդիր, հնարավոր ա, որ ասենք budweiser-ը, որն էլի սիրում եմ, ավելի շատ խմելու դեպքում ավելի նախընտրեմ, քան Կիլիկիան, բայց էն, որ էսօր հայկական գարեջրի արտադրանքը բավարարում ա մեզ, ահագին խոսուն ա: Ու մենակ Կիլիկիան չէ, ես լիքը հայկական գարեջրեր կարող եմ թվել, որոնք կարելի ա հաճույքով խմել ու ես դրանք կնախընտրեմ արտասահմանյաններին (Արարատ, Շումեր, Կոտայք Չանի, Գյումրի Գոլդ և այլն): Իհարկե էլի սովորելու, համին վարժ լինելու խնդիրը կա:
Իսկ իմ բերած օրինակներում ես հայկականի վրա չեմ էլ նայում։ Նույնիսկ գինին արդեն որոշել եմ հայկականի ուղղությամբ չնայեմ։
Մառանի գինիներից փորձի, ես շատ հավանում եմ (http://maran.am/)
Սարքավորումների թանկության հետ կապված. վստահ եմ, որ են մնացած, լավ ապրանքներն արտադրողներն էլ ունեցել են նույն խնդիրները, լավ արտադրանքը ենթադրում է լավ արտադրամաս։
Արտ, կոնկրետ անձեռոցիկների հարցում վստահ պնդել չեմ կարող: Բայց որ կան արտադրանքներ, որոնք չի լինում մրցակցել դրսինի հետ, փաստ ա: Կամ էլ շատ մեծ նախնական ներդրումներ են պետք, որ ամեն մեկը չի կարող: Մարդը կարողանում ա փոքրիկ բիզնես դնի:
Իսկ որ անբարեխիղճներ կան՝ կասկածից դուրս ա:
ցույց տվեք միևնույն գնի նույն տեսակի արտադրանք ակնհայտ որակների տարբերությամբ:Դժվար թե: Թուրքական ու հայկական անձեռնոցիկների որակակն տարբերությունը գրեթե նույնքան է, որքան գնայինը: Այլապես ոչ մի արտադրող/վաճառող մրցակցությանը չի դիմանա, քանզի ցանկացած արտադրողի հիմնական նպատակը հնարավորինս մեծ շահույթ ստանալն է: Իմպոտենտի կամ տաքանքի հարց չկա կարծում եմ: Այ եթե հայկական անձեռնոցիկը լիներ թուրքականից թանկ՝ էդ ժամանակ լրիվ կասեինք իմպոտենտ տականք ա, կամ տականք իմպոտենտա: Արտադրողը իրա շահերից ելնելով է որոշում գին որակ հարաբերակցությունը, սպառողն էլ իր: Այ որ նույն ֆիրմայի նույն արտադրանքի որակները իրարից տարբերվում են, դա միանշանակ կբնութագրեմ տականքություն:
Եթե արտանդրանքը համապատասխանում է փաթեթավորման վրա կամ անձնագրում նշված պարամետրերին, ապա այն միանշանակ որակյալ է, այլ հարց է, որ այն կարող է մի այլ արտադրանքից, որի պարամետրերը իրականում նույնիսկ զիջում են հայտարարվածին, կարող է վատ լինել: Այսինքն տարբեր ապրանքներ համեմատելիս լրիվ հնարավոր է մեկի անորակ ապրանքը ավելի լավ լինի քան մյուսի որակյալը: Ես այսպես եմ դասակարգում ապրանքներ լավ կամ վատ: Եթե անձեռնոցիկի պհանջներում չկա հավի յուղոտ պատառը մաքրելուց ձեռքին չկպչելը՝ իմ համար դա վատ ապրանք է, այլ ոչ անորակ:
Ես մեր մոտ ճապոնական գարեջուր չեմ տեսել, եթե տեղ իմանաս, ասա մի հատ փորձեմ: Բայց մեկ ա, էս թեմայում գարեջուրը տեղ չունի, որտև նորմալ, բավարար որակ ապահովվում ա: Ի տարբերություն շոգեխաշած մսի: Կամ Վերնաշեն գինին, որակը գնալով վատացավ, որտև տեսան շատ ա ծախվում, որոշեցին որակի հաշվին քանակն ավելացնեն (հավանաբար): Ինչո՞վ տականք չեն:
Նրանք, որ չեմ կարում մրցակցային ապրանք տան, մտնում են մյուս խմբի մեջ, իմպոտենտ են:
Բայց հըլը նայի, մի տուր անձեռոցիկն ավելի թանկ ա, քան գարեջուրը: Ծախսն ավելի քիչ ա (մի օրում մի քանի տուփ չես օգտագործի), բայց ամեն ընտանիք օգտագործում ա (ի տարբերություն գարեջրի):
Ցանկության դեպքում կարելի էր սկսել:
Ես մեր մոտ ճապոնական գարեջուր չեմ տեսել, եթե տեղ իմանաս, ասա մի հատ փորձեմ:
Կոմիտասի Երիցյաններից մի քանի անգամ Asahi եմ առել: Մի այլ կարգի չի դզում, բայց :))
Կոմիտասի Երիցյաններից մի քանի անգամ Asahi եմ առել: Մի այլ կարգի չի դզում, բայց :))
ՍԱՍ-ում էլ կա՝ https://sas.am/products/%D4%B3%D5%A1%D6%80%D5%A5%D5%BB%D5%B8%D6%82%D6%80_%C2%ABAsahi%C2%BB_%D5%AC_24350/
ՍԱՍ-ում էլ կա՝ https://sas.am/products/%D4%B3%D5%A1%D6%80%D5%A5%D5%BB%D5%B8%D6%82%D6%80_%C2%ABAsahi%C2%BB_%D5%AC_24350/
Արտ, էդ «Ճապոնականի» մասին կարդացել եմ (http://www.exler.ru/blog/item/6604/) 4 տարի առաջ։))))
http://www.exler.ru/blog/upload/Image/asahi.jpg
Я решил просто из интереса взять попробовать это "Asahi" за 50 рублей. Купил пару бутылочек. Принес домой. Охладил. Открыл и налил в бокал. Попробовал. Это оказалась "Балтика". Я ее пробовал один раз в жизни - просто чтобы ЗНАТЬ. Это ОНА! Я ее никогда не забуду!
А бутылка такая красивая. И даже Asahi написано. Но, правда, почитал на этикетке - там много чего по-английски написано, а далее - скромная надпись: "Пивоваренный завод "Балтика". Ну, так бы сразу и сказали, что это "Балтика". Зачем писать Asahi?
Իսկականը պիտի որ լավ թանկ լինի։)
ցույց տվեք միևնույն գնի նույն տեսակի արտադրանք ակնհայտ որակների տարբերությամբ:Դժվար թե: Թուրքական ու հայկական անձեռնոցիկների որակակն տարբերությունը գրեթե նույնքան է, որքան գնայինը: Այլապես ոչ մի արտադրող/վաճառող մրցակցությանը չի դիմանա, քանզի ցանկացած արտադրողի հիմնական նպատակը հնարավորինս մեծ շահույթ ստանալն է: Իմպոտենտի կամ տաքանքի հարց չկա կարծում եմ: Այ եթե հայկական անձեռնոցիկը լիներ թուրքականից թանկ՝ էդ ժամանակ լրիվ կասեինք իմպոտենտ տականք ա, կամ տականք իմպոտենտա: Արտադրողը իրա շահերից ելնելով է որոշում գին որակ հարաբերակցությունը, սպառողն էլ իր: Այ որ նույն ֆիրմայի նույն արտադրանքի որակները իրարից տարբերվում են, դա միանշանակ կբնութագրեմ տականքություն:
Եթե արտանդրանքը համապատասխանում է փաթեթավորման վրա կամ անձնագրում նշված պարամետրերին, ապա այն միանշանակ որակյալ է, այլ հարց է, որ այն կարող է մի այլ արտադրանքից, որի պարամետրերը իրականում նույնիսկ զիջում են հայտարարվածին, կարող է վատ լինել: Այսինքն տարբեր ապրանքներ համեմատելիս լրիվ հնարավոր է մեկի անորակ ապրանքը ավելի լավ լինի քան մյուսի որակյալը: Ես այսպես եմ դասակարգում ապրանքներ լավ կամ վատ: Եթե անձեռնոցիկի պհանջներում չկա հավի յուղոտ պատառը մաքրելուց ձեռքին չկպչելը՝ իմ համար դա վատ ապրանք է, այլ ոչ անորակ:
Թուրքականն արժի 500, հայկականը մինչև 450։ 450-անոց հայկականը չգիտեմ թե ինչով ա տարբերվում 250-անոցից, ու շատ լավ գիտեմ թե ինչով թուրքականից։
Բացի այդ, ասածն էն ա, որ անորակին զուգահեռ արտադրեն նաև որակյալը, որ ես ստիպված չլինեմ առնել թուրքականը, կամ եսիմ ինչքանժամանակում ու ինչպես Հայաստան հասած ռուսական տուշոնկեն։
Արտ, էդ «Ճապոնականի» մասին կարդացել եմ (http://www.exler.ru/blog/item/6604/) 4 տարի առաջ։))))
http://www.exler.ru/blog/upload/Image/asahi.jpg
Իսկականը պիտի որ լավ թանկ լինի։)
Արտ, չգիտեմ իսկակականն ա, թե կեղծ ա, բայց որ մեջը Բալտիկա չի, գիտեմ :))
Ամեն դեպքում ես հատուկ նշեցի, որ խմել եմ ստեղի սուպերմարկետներից գնած արտասահմանյան գարեջրեր: Ես վստահ եմ, որ Չեխիայում, Գերմանիայում ու այլուր շատ ավելի որակյալ գարեջրեր կխմեմ, քան ստեղի ներկրվածներն են:
Բացի այդ, ասածն էն ա, որ անորակին զուգահեռ արտադրեն նաև որակյալը, որ ես ստիպված չլինեմ առնել թուրքականը,
Եթե արտադրող/վաճառողը վարվում է ինչպես իրեն հարմար է, ինչ խնդիր կա, որ դու էլ նույն կերպ վարվես, թեկուզ թուրքական: Կարևորը ալտերնատիվ լինի, այ մոնոպոլիայի դեպքում նոր խնդիրներ կունենանք:
Արտ, չգիտեմ իսկակականն ա, թե կեղծ ա, բայց որ մեջը Բալտիկա չի, գիտեմ :))
Ամեն դեպքում ես հատուկ նշեցի, որ խմել եմ ստեղի սուպերմարկետներից գնած արտասահմանյան գարեջրեր: Ես վստահ եմ, որ Չեխիայում, Գերմանիայում ու այլուր շատ ավելի որակյալ գարեջրեր կխմեմ, քան ստեղի ներկրվածներն են:
Վաղը հարմարացնեմ, նայեմ որտեղ ա արտադրված ՍԱՍ-ինը ։)
Եթե արտադրող/վաճառողը վարվում է ինչպես իրեն հարմար է, ինչ խնդիր կա, որ դու էլ նույն կերպ վարվես, թեկուզ թուրքական: Կարևորը ալտերնատիվ լինի, այ մոնոպոլիայի դեպքում նոր խնդիրներ կունենանք:
Hda ջան, եթե հաշվի առնենք, որ վերջի մի քանի ամիսը նոր խանութում հայտվել ա էդ ռուսականը, իսկ դրանից առաջ Սթարից ստիպված առնում էի համարյա ժամկետանց ուրիշ ռուսական, իրականում ընտրությունը շատ փոքր ա ու քո ասած ալտերնատիվը միշտ չի, որ կա։
Էս պահին Սելպակին ալտերնատիվ չկա։ Էդ էլ թուրքական ա, եթե վաղը մերոնցից մեկը թարս որտքից արթնացավ ու մի օրենք մոգոնեց, որն ազդեց դրա ներմուծման վրա, դե գնա, յոլա գնա պսևդոանձեռոցիկներով։
Ես մեր մոտ ճապոնական գարեջուր չեմ տեսել, ...
Առաջին ու երևի միակ անգամ փորձել եմ 70-ականների վերջերին, էն էլ Մոսկվաից էին բերել: Լավ ա մարդա մի բանկա հասավ: Համը չեմ հիշում:Ուշք ու միտքներս բանկան էր: Առաջին անգամ էինք տեսնում :hands
Ճապոնացուն էլ դժվար մերը դուր գա: Չուկին կրկնեմ, սովորությունը մեծ դեր է խաղում ու կան մարդկանցն/ազգային համ, հոտ, գույն առանձնահատկություններ: Օրինակ նույն ճապոնացիք իրենց համար մի գունային պարամետրերով հեռուստացույց են արտադրում՝ Եվրոպայի համար այլ:Չէ, կանաչը էլի կանաչ ա, գունային հագեցվածության մասին ա խոսքը: Կամ էլ ինչպես Չուկը, որպես budweiser-ի սիրահար, հենց առաջին օրը Ամերիկայում հենց տեսա, չոքերես թուլացան ու էն էլ նենց գնով, մի արկղ արա: Ուրախ-ուրախ գալիս եմ, որ քեռուս հետ վայելենք, էն էլ մի հատ լավ նախատինք ստացա, թե ամենաախմախ պիվան եմ առել: Ցավոք ինքը ճիշտ դուրս եկավ ու քսան օրվա մեջ տենց էլ չկարողացա արկղը սպառել: Ուրիշ գարեջրեր էինք խմում:
Վաղը հարմարացնեմ, նայեմ որտեղ ա արտադրված ՍԱՍ-ինը ։)
Hda ջան, եթե հաշվի առնենք, որ վերջի մի քանի ամիսը նոր խանութում հայտվել ա էդ ռուսականը, իսկ դրանից առաջ Սթարից ստիպված առնում էի համարյա ժամկետանց ուրիշ ռուսական, իրականում ընտրությունը շատ փոքր ա ու քո ասած ալտերնատիվը միշտ չի, որ կա։
Էս պահին Սելպակին ալտերնատիվ չկա։ Էդ էլ թուրքական ա, եթե վաղը մերոնցից մեկը թարս որտքից արթնացավ ու մի օրենք մոգոնեց, որն ազդեց դրա ներմուծման վրա, դե գնա, յոլա գնա պսևդոանձեռոցիկներով։
սաղ ըլի ամենահին հայկական անձեռնոցիկը- լավաշը: Դվա վ օդնոմ :hands
շալվարին թափված գինին մաքրելը նկատի չունեմ, բայց հավի դեպքում լրիվ առանց անձեռնոցիկի յոլա կգնաս:
One_Way_Ticket
26.08.2013, 03:22
Ինձ թվում է պատճառը զուտ տնտեսական է: Լավ ապրանք արտադրելու համար ավելի շատ գումար պիտի ծախսեն, արդյունքում այն ավելի քիչ մարդկանց հասանելի կլինի ու ավելի քիչ եկամուտ կբերի:
Կա նաև հոգեբանական պահը` շատերի մոտ արմատացած է "հայկականը վատն է, արտասահմանյանը լավն է" կարծրատիպը: Ու եթե հայկական ապրանքը մի բան էլ թանկ լինի, շատերը դրա կողմը չեն էլ նայի: Հերիք չի տեղական է, մի բան էլ թանկ է:
Քանի խոսք գնաց գարեջրից, ասեմ: Անշուշտ դատել չեխական կամ գերմանական գարեջրի մասին նրանով, ինչ վաճառում են Երևանի խանութներում, սխալ է: Ու ոչ միայն Հայաստանում է այդպես: Մելբուրնում Hofbrauhaus կա, որը մյունխենյան ամենահայտնի գարեջրատներից մեկն է: Մեծ ակնկալիքներով պատվիրեցի Hofbrau original-ը, որը ինձ անչափ տպավորել էր Մյունխենում, բայց ավաղ, անունից բացի ոչ մի ընդհանուր բան չկար:
Բայց Կիլիկիան, միևնույնն է, լավն է: Ուրիշ թեմայում մի անգամ ասել եմ այդ մասին, էլի կասեմ: Այն պարզապես ուրիշ է: Ուրիշ է ու չունի իր անալոգը, համենայն դեպս ես դեռ չեմ հանդիպել: Ստեղի ռուսներից մեկը, որ իմացավ Հայաստանից եմ, հարցրեց` կարո՞ղ է իմանամ Մելբուրնում որտեղից կարելի է Կիլիկիա ճարել: Ասում է, որ Պերմում (պատկերացրեք աշխարհագրության լայնությունը) իր ու ընկերների սիրած գարեջուրն էր:
Alphaone
26.08.2013, 04:46
Սենյակիս անձեռոցիկների արտադրող երկիրը ոչ էլ գիտեի, նայեցի՝ Հայաստան: Ու շատ գոհ եմ, ամեն դեպքում, ի տարբերություն սելպակի, գրիպային դաժան օրերին մաշկս չի հարում: Սոֆթեքս է ֆիրման կոչվում, բայց հավոտ ձեռքեր չեմ մաքրել, չգիտեմ կկպչի, թե չէ :)
Ձայնալար
26.08.2013, 09:24
Ըստ իս երկու պատճառ կա՝
առաջինը՝ տնտեսական. փոքր շուկան ու արտահանման դժվարությունը, ինչն ինքնարժեքը բարձրացնում ա արտադրության փոքր ծավալի դեպքում ու նույն որակի ներկրված ապրանքն ավելի շահեկավ դիրքում ա հայտնվում, ինչպես նաև, որոշ դեպքերում, բիզնեսի անօրինական ճնշումներ՝ սկսած ներկրվող անալոգների չմաքսազերծումով, վերջացրած հարկային խեղդոցներով:
երկրորդը՝ բառադիություն, որակը չվերահսկել, ժամանակավոր եկամուտների աճի համար որակը փչացնել, Աթեիստի ասած՝ տականքություն:
Ինձ թվում է պատճառը զուտ տնտեսական է: Լավ ապրանք արտադրելու համար ավելի շատ գումար պիտի ծախսեն, արդյունքում այն ավելի քիչ մարդկանց հասանելի կլինի ու ավելի քիչ եկամուտ կբերի:
Կա նաև հոգեբանական պահը` շատերի մոտ արմատացած է "հայկականը վատն է, արտասահմանյանը լավն է" կարծրատիպը: Ու եթե հայկական ապրանքը մի բան էլ թանկ լինի, շատերը դրա կողմը չեն էլ նայի: Հերիք չի տեղական է, մի բան էլ թանկ է:
Երևի ոչ միայն ես,-սննդի դեպքում լրիվ հակառակ կարծրատիպն է:Հատկապես միրգ/բանջարեղենի համար: Կարծրատիպ այլ ոչ կարծիք, որովհետև ամեն դեքում ահ կա, թե աստված գիտի ինչ ջրով են ջրել:
Քանի խոսք գնաց գարեջրից, ասեմ: Անշուշտ դատել չեխական կամ գերմանական գարեջրի մասին նրանով, ինչ վաճառում են Երևանի խանութներում, սխալ է: Ու ոչ միայն Հայաստանում է այդպես: Մելբուրնում Hofbrauhaus կա, որը մյունխենյան ամենահայտնի գարեջրատներից մեկն է: Մեծ ակնկալիքներով պատվիրեցի Hofbrau original-ը, որը ինձ անչափ տպավորել էր Մյունխենում, բայց ավաղ, անունից բացի ոչ մի ընդհանուր բան չկար:
Շատ ակնհայտ երևում է նաև ծխախոտի դեպքում: Թուրքական մարլբորոի համը մինչև հիմա բերանումս ա:
Բայց Կիլիկիան, միևնույնն է, լավն է: Ուրիշ թեմայում մի անգամ ասել եմ այդ մասին, էլի կասեմ: Այն պարզապես ուրիշ է: Ուրիշ է ու չունի իր անալոգը, համենայն դեպս ես դեռ չեմ հանդիպել: Ստեղի ռուսներից մեկը, որ իմացավ Հայաստանից եմ, հարցրեց` կարո՞ղ է իմանամ Մելբուրնում որտեղից կարելի է Կիլիկիա ճարել: Ասում է, որ Պերմում (պատկերացրեք աշխարհագրության լայնությունը) իր ու ընկերների սիրած գարեջուրն էր:
Գյումրին էլ ոչինչ: Կիլիկիա եմ առնում..... չէէէ պիտի Գյումրի առած լինեի, Գյումրի եմ առնում՝ չէէէ պիտի Կիլիկիա առած լինեի: Թե հին սերունդից մարդ կա, սովետի վախտվա Ժիգուլևյանն էլ կարծես սրանցից լավն էր: 21կոպեկ… գնում էինք 25-ով, գինը առանց շշի, շիշն արժեր 12կոպեկ: առանձին շիշը հանձնելիս 10կոպեկ էին տալիս, երբ դու էիր գնում առանց շշի՝ 15-էին հաշվում: Շատ բուդկաներում էր վաճառելիս շիշ չէին ընդունում: Վճարում էիր 40-ն, տեղում խմում ու շիշը վեռադարձնում 10-ով, կամ էլ, շիշ ընդունողները գլխանց 30-ով էին վաճառում: Խանութից 5 կոպեկ թանկ էր ստացվում, բայց ամառները միայն իրենց մոտ էր մշտապես առկա: Նենց որ, տականքությունը այն ժամանակ էլ կար: Դա հիիիին հայկական ավանդույթ է: Լվովինն էլ մի այլ բան: Երկուսի յուրահատկությունն էլ գալիս էր ջրից: Ի դեպ, կոյակինը նունյն պես: Ընդհանրապես, սովետի վախտ ոչ մի տեղ ու գարեջուր չեմ հիշում, որ քաղցր լիներ: Գարեձուկը պիտի դառը լինի: Մամաներս էլ ձեռ էին առնում-էտ դառը ջուրը ինչ ա՞ որ խմում եք: Հիմիկվանների քաղցր համը պիտի որ էտ պահպանիչ կոնցենտրատների ավելացնելուց լինի: Առաջ առավելագույն պահպանման ժամկետը 7 օր էր: Դեռ այն ժամանակ գնելիս անպայման նայում էինք պիտակի վրա նշված օրը, ամռանն էլ դժվար էր լինում ճարել: Չեր հերիքում քանակը պահանջարկին:
հ.գ
նվազագույն աշխատավարձով կարող էիր 300 շիշ գնել…
«Գնում ենք միայն հայրենական արտադրության ապրանքներ» :B
Էս մեր ընտանիքի կարգախոսն ա…
Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ քույրիկս ընտրեց մարկետոլոգի մասնագիտությունը ու ծնողներիս ականջներին սկսեց աստիճանաբար կաթեցնել, որ մեր տեղական արտադրանքը գնելով՝ մեզ ենք օգուտ բերում, բլա... բլա.... բլա
Սուպերմարկետ էլ, որ գնում ենք, պապայի ու մամայի դեմքներին՝ հստակ գրված ա «հայկականը վերցրո՛ւ» արտահայտությունը :D
Ու էս ամեն ինչի մեջ գիտե՞ք ինչնա տարօրինակ…
Էս թեման կարդալուց հետո, գնացի ու սկսեցի տան էղած-չեղած ապրանքներեն ուսումնասիրել:
Ու պարզվեց, որ անձեռոցիկի վրա ինչ-որ չինարեն հիերոգլիֆներ են, զուգարանի թուղթը հունական արտադրության է, լվացքի փոշին գերմանական ու տենց պարզվեց, որ մենք հայակական արտադրության ոչ մի տնտեսական ապրանք չունենք տանը....
Ամեն ինչ կտրուկ փոխվեց , երբ սառնարանը բացեցի ու ըտեղ ես հասկացա, որ ամեն ինչ կորած չի.... ամբողջ սառնարանը մեր հայկական ապրանքնատեսակներով ա լցված:hands
Հիմա, ասածս ի՞նչ ա... մեր սննդարդյունաբերությունը ընտիր վիճակում ա ՝ ըստ իս… Կա մրցակցային դաշտ ու հետևաբար արդյունքն էլ տեսնում ենք, ինչը չեմ ասի այլ ապրանքների արտադրության մասին… Էդ հարցում մերոնք իմպոտենտ են :D ավելի շուտ ուզում եմ գոնե հավատալ, որ իմպոտենտ են մերոնք:
Բայց նենց էլ չի էլի, որ սննդարդյունաբերության մեջ յուղ ու մեղր են բաժանում… Զարգանալու տեղ շատ կա հլը որ, իսկ մրցակցային դաշտն էլ էդ զարգացումն ա ապահովում… Հիմա անձեռոցիկի քանի՞ հայկական ֆիրմա մտաբերեցիք... մեկը, կամ երկուսը չէ՞... իսկ իմպըրտնի՞... լիքը... բաաա
Նարե ջան, համարյա համաձայն եմ հետդ, սննդային արդյունաբերությունն իսկապես լավ զարգացած ա, բայց
1. Մակարոն ես գնում եմ ոչ հայկական (մելոգրանոն վատը չի, բայց իտալականին չի հասնում)
2. Հայկական ուտելու ենթակա տուշոնկա չկա
3. Հատիկեղենը (բրինձ, ձավար ու նման բաներ) առնում ես 3օր առաջ արտադրած տուփ, ու դեռ չբացած, մեջ տեսնում շարժվող ճիճուներ (տարբեր արտադրողների մոտ)։ Արդեն ես գնում եմ ոչ հայկական։
4. Էն անձեռոցիկների իմպրտնի լիքը արտադրողների պահը մի քիչ չի համապատասխանում իրականությանը, որտև իրականում խանութները լցված են հենց տեղական արտադրանքով, ու մի փոքրիկ անկյուն հատկացրել են արտասահմանյանին, որոնցից մենակ մի անուն գիտեմ՝ Սելպակ։ Իսկ հայկական, մեծ մասամբ «կլեոպատրա»-ի տեսականին ա, ինչ որ «սոֆտ-չգիտեմինչ», ինչ որ «Պիանո» (սրա բոցը՝ «mikofart» LTD) ու էլի տենց փախած արտադրողներ։
եկել եմ սիգարետներից խոսամ... մասիս տաբակ ա ինչ ա, նույն զիբիլը տարբեր տուփերում ու տարբեր գներով ծախում ա, հայկական մարկեթինգ ա կոչվում... արտասահմանյան՝ Հայաստան ներմուծման համար արտադրված ապրանքի մեծ մասն էլ զիբիլ ա... որն էլ գոնե քիչ թե շատ նորմալ ա՝ մեղմ ասած թանկ ա դանդաղ մեռնելու համար... սենց գրում եմ ու քիչ ա մնում թարգեմ ծխելը, որտև ոչ փող տպելու հետ սեր ունեմ, ոչ էլ ռուսական արտադրության, շվեյցարական ֆիրմայի, միջին գնանոց ախմախ սիգարետն ա բանի պետք, որ չգիտեմ ինչու ծխում եմ... մի հատ սիգարետ կա հայկական՝ Արարատ ա կոչվում, լավն ա ու թանկ ա, հետևություն՝ էս բնագավառում էլ իմպոտենտ չի հայկական արտադրողը, այլ տականք մեռնում ա ու չի թողնում, որ հաճույքով ու էժան գնով միաժամանակ դանդաղ մեռնենք...
հ.գ.
անեկդոտ հիշեցի՝
ասում ա. – ապեր, էդ ծխելը դանդաղ մահ ա...
պատասխանում ա. –հա բայց ես չեմ էլ վռազում...
Ներսես_AM
27.08.2013, 00:16
Ի դեպ անձեռոցիկները ես սրանից էի առնում։ Ժամանակին 550 դրամ էր։ Հայկականները զիբիլ էին, ոնց որ թեյի փոքր փաթեթների թղթից լինի։
https://sas.am/images/cache/45806e20479b1053e5e3c9e4fb90d4d6.jpg
Ի դեպ անձեռոցիկները ես սրանից էի առնում։ Ժամանակին 550 դրամ էր։ Հայկականները զիբիլ էին, ոնց որ թեյի փոքր փաթեթների թղթից լինի։
Մենք էլ ենք սրանից առնում ու մի տեսակ չեմ պատկերացնում, որ մերոնք կարողանան սրա որակի բան արտադրեն: Շատ թանկ կնստի:
եկել եմ սիգարետներից խոսամ... մի հատ սիգարետ կա հայկական՝ Արարատ ա կոչվում, լավն ա ու թանկ ա, հետևություն՝ էս բնագավառում էլ իմպոտենտ չի հայկական արտադրողը, այլ տականք մեռնում ա ու չի թողնում, որ հաճույքով ու էժան գնով միաժամանակ դանդաղ մեռնենք...
Չես իմանու?մ ով ա դրանից ծխում: Չնայած իրա համար հատուկ պարտիա են արտադրում....
Վախտին Սիգարոնն էլ էր լավը: