PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Ուրվականներ



Rhayader
07.08.2013, 01:50
Ընդհանուր առմամբ, սովորաբար նման բաները ծանր եմ տանում, ու այս անգամ տարօրինակ թեթև էր: Հետո հասկացա, որ գիտեմ, թե կոնկրետ քանի ամիս է անցել:

Երևի պատճառն այն էր, որ դրանից մի քանի ժամ առաջ Հաուսի 5-րդ սեզոնի «Emancipation» սերիան էի նայել, ու երեխաներին հենց տեսա՝ համարյա ճանաչեցի: Աչքերս լցվեցին:

Դրա համար էլ, երբ խոսեցինք, պինդ էի:

Սովորաբար նման խոսակցությունների դեպքում ես արագ եմ կոտրվում: Եթե ինչ-որ մեկը կարողացել է այդ աստիճան մոտիկ լինել ինձ հետ, ես երևի ամբողջ կյանքում սրտից ու ուղեղից փափուկ լինեմ իր նկատմամբ: Այս անգամ ամեն ինչին դիմացա, սարկազմին էլ, մեղադրանքներին էլ:

«Կարոյի հետ էի խոսում, ասում էր՝ ինձնից հետո ութ հոգու փոխել ես»:

«Իրականում՝ շատ ավելի, Արև»:

Եթե քեզ համար դա նշանակություն չուներ, ի՞նչ իմաստ ուներ Կարոյի միջոցով (գրողը քեզ տանի, Կարո, ու դու ընկեր ես կոչվում) իմ անձնական կյանքը փորփրել: Եթե ուներ, ինչու՞ մի տարի առաջ չէիր ասում:

Ցանկացած դեպքում, դու ինձնից լավ գիտես, որ երկուսս էլ վերադարձող տեսակին չենք պատկանում:


http://www.youtube.com/watch?v=qHYOXyy1ToI

Rhayader
07.08.2013, 05:53
Երբևէ ցանկացե՞լ ես սենյակը տեսնել, երբ դու սենյակում չես:

1տ DXM-ի ազդեցության տակ պառկած ես բազմոցին: Բոլորը մտածում են, որ դու չկաս:

Անունները փոխված են՝ մեղավորներին պաշտպանելու համար:

Աշոտի կյանքում, ինչքան իրեն գիտես, «սև շրջան է»: Այսօր նա փորձում է ֆլիրտ անել Գայանեի հետ: Վաղոն նրա ամենամոտիկ ընկերն է:

Վաղոն կարծես թե ուրախ է, որ Աշոտի մոտ ինչ-որ բան ստացվում է: Քաջալերում է:

Անջատենք էմպատիկ կորրեկցիան (կբացատրեմ, թե ինչ է): Ամեն անգամ, երբ Աշոտը մոտենում է Գայանեին, Վաղոն հայտնվում է իրենց կողքը, կատակներ անում, ուշադրությունը շեղում իր վրա: Տարօրինակ օրինաչափությամբ:

Վաղոն համարում է, որ աշխարհն իր նկատմամբ անարդար է: Նա նախանձում է Աշոտին, չնայած իր անձնական կյանքը շատ ավելի լավ ստատուսում է: Իր ընկերուհին այդ օրն իրեն ցրել է ու չի եկել:

DXM-ի ազդեցության տակ արթնացած պարանո՞յա: Միգուցե: Բայց տեսնենք:

Էմպատիկ կորրեկցիան տականք երևույթ է: Երբ մարդու մասին պատկերացում ունես, սկսում ես նրա արարքները մեկնաբանել ըստ այդ պատկերացման: Ու հաճախ նաև ուղղորդել նրա արարքները, լրացնել նրա խոսքերն այնպես, որ նա բոլորի համար դառնում է այնպիսի մարդ, ինչպիսին դու նրան պատկերացնում ես:

Դրա համար էլ կարևոր է սենյակը տեսնել, երբ դու սենյակում չես:

Վաղոն իրեն լքված է զգում, սկսում է լաց լինել, բռունցքով հարվածել պատին: Այժմ նա բոլորի ուշադրության կենտրոնում է: Բոլորը պատրաստ են ենթարկվել նրա քմահաճույքներին: Ես անշարժ պառկած եմ բազմոցին:

Правда или действие են խաղում: Վաղոն իր ցանկություններով փորձում է ստորացնել ինչ-որ մեկին, ինչ-որ մեկի հագուստը հանել և այլն: Ես խեղկատակի կերպարի մեջ եմ մտել. խեղկատակին ամեն ինչ կարելի է: Հարամում եմ Վաղոյի բոլոր ցանկությունները: Երբ ալկոհոլն ու անհամբերությունը կանեն իրենց գործը, նա բացահայտ կխաղա:

Ամեն անգամ, երբ Վաղոն բորբոքվում է, ես կատակում եմ, բոլորին ծիծաղեցնում, ու նա ստիպված է հաշտվել իրավիճակի հետ: Որպեսզի մարդիկ խաղան, պետք է համապատասխանել իրենց տրամադրությանը:

Վերջապես: Վաղոն Աշոտին ասում է իր ցանկությունը. հանիր Գայանեի վերնազգեստը: Եթե անհրաժեշտ լինի՝ ուժով:

Լռություն է տիրում: Չլսված, անընդունելի ցանկություն է: Բայց խաղի ռիտուալը սրբության պես պահպանվում է: Ի՞նչ անել:

Ես սահում եմ Գայանեի կողմն ու ականջին ասում՝ վստահիր Աշոտին, նա քեզ չի վնասի:

Մի փոքր դրանից առաջ Աշոտը մրսող Գայանեի ուսերին էր գցել իր վերարկուն: Այժմ նա մոտենում է, վերարկուն վերցնում ու ասում.

- Ներեցեք, մադմուազել, բայց կարծում եմ՝ այս վերարկուն այլևս ձեզ չի պատկանում:

Ես առաջինն եմ ծափահարում: Մնացածը միանում են ինձ:

Վաղոն բողոքում է, սկսում է գոռալ, բայց ես իմպրովիզացիա եմ անում The Mask ֆիլմի միջի Cuban Pete-ի պարը, որին բոլորը միանում են, սկզբում գրեթե հարկադրաբար՝ նաև Վաղոն:

Վարագույր:


http://www.youtube.com/watch?v=-dyO9SWiY7k

Rhayader
07.08.2013, 06:31
https://vimeo.com/42861080

Rhayader
07.08.2013, 10:16
26 Մայիսի, 2012
երեկ

Էլի հանդիպեցինք, ձևացրեց, թե ոչ մի բան էլ չի եղել: Ի նկատի ունեմ՝ ընդհանրապես ոչ մի բան մեր միջև: Նյարդային էի, խոսեց ինձ հետ, ասաց, որ ինձ տարօրինակ եմ պահում:

Չէի կարողանում աչքերի մեջ նայել, գիտեի, որ իմ բարկությանը ոչ մի կերպ չի արժանացել: Պարզապես չէի ուզում բաց թողնել: Անզորության զգացողությունն ինձ կոտրում է:

Հասուն բան կլիներ պարզապես բաց թողնել, բայց ես նույնիսկ կորստի զգացողությունը չեմ ուզում բաց թողնել: Ուրիշ երեխաներ ունենալու միտքն անտանելի է, թեկուզ իմ սեփական, չեմ կարող խաղալ նրանց հետ ու ձևացնել, թե դա ընդամենը կրկնություն չի մի բանի, որ ապրել եմ:

Երևի վերջերս սենտիմենտալ եմ դառնում:

Համարենք սա նամակ, որը ես քեզ երբեք չեմ ուղարկել: Ուզում էիր ինձ ավելի լավ ճանաչել, հիշու՞մ ես: Մի օր երևի դրա հնարավորությունն ունենաս: Սիրում եմ, ներիր ամեն ինչի համար:


http://www.youtube.com/watch?v=sVYpJstj5vg

Rhayader
07.08.2013, 10:32
Իմ ուրվականներն իմ ճանաչած բոլոր մարդկանց անդրադարձումներն են իմ մեջ: Միշտ կանգնած մեջքիս հետևում, մինչև հետ չնայեմ. հենց նայում եմ, կորում են: Մի մասն այնքան աննշան են, որ երևի միայն երազում զգամ իրենց մոտիկությունը:

Կան այնպիսիք, որ պակաս իրական չեն, քան ձեր իրականությունը: Կարևոր մարդիկ, ովքեր կամ հասցրել են մահանալ, կամ դեռ չեն հիասթափեցրել:

Ամեն ուրվական իրականում դուռ է դեպի իմ կյանքի մի հատված, որ ինձ թանկ էր: Բռնում եմ ձեռքն ու վերապրում ամեն ինչ:

Ես այլևս ոչ մի բանի մասին չեմ երազում: Ավելի լավ է նայել հետ, տեսնել այն, ինչ արդեն եղել է, ու դրանով արդեն անբաժանելի է: Ոչ ոք չի կարող ինձնից խլել այդ ամենը: Իսկ եթե խլի հիշողություններս, ինձ համար արդեն մեկ կլինի:

Ու ես երբեք մենակ չեմ:


http://www.youtube.com/watch?v=hUEBCtk9Gzc

Rhayader
08.08.2013, 23:55
http://fc08.deviantart.net/fs8/i/2005/330/b/c/The_Crow_by_LilithVampiriozah.jpg

"The ghosts of the past speak to all who will listen." ~The Crow

Rhayader
09.08.2013, 02:48
Մեր նացիոնանիստ-հոմոֆոբ-և այլն մասսան իրեն այս կինոյի տղան/աղջիկն է զգում.


http://www.youtube.com/watch?v=iEznh2JZvrI

Rhayader
13.08.2013, 22:16
#ToyTuesday

Rhayader
14.08.2013, 04:41
Միխաիլ Վելլերի «էներգոէվոլյուցիայի» տեսությունն էի բզբզում, մտքեր առաջացան, որոնք պետք էր գրի առնել:

Գիտական տեսությունը կարող է կրոնականից ոչ պակաս վտանգավոր ու հիմար բան դառնալ, երբ այն ընկնում է դիլետանտ «փիլիսոփայի» ձեռքերն ու վերածվում գաղափարախոսության:

Ընդհանուր առմամբ, գիտական տեսությունները սովորաբար քննադատում են՝ պատճառաբանելով, որ դրանք ընդամենը տեսություններ են, որոնք միանշանակ ապացույցներ չունեն: Իմ կարծիքով, դա հենց գիտական տեսությունների ամենամեծ հմայքն է. տեսությունը միշտ կարող է հերքվել, եթե հայտնվեն նոր փաստեր, որոնք այն ժխտեն: Ու կստեղծվի նոր տեսություն:

Այ, օրինակ՝ էվոլյուցիոն տեսությունը, որը կրոնականները սիրում են «դարվինիզմ» անվանել: Իրականում դեռ մինչև Դարվինը կար Լամարկի էվոլյուցիոն տեսությունը, որը Դարվինը կարողացավ ժխտել: Ու ստեղծվեց Դարվինի էվոլյուցիոն տեսությունը, որի ժառանգն էլ հանդիսանում է ժամանակակիցը: Դարվինի շատ սկզբնական դրույթներ ժխտվել են, շատերը՝ հաստատվել: Տեսության մեջ դոգմաներ չկան:

Վելլերի տեսությունը ոչ գիտական հիպոթեզ է, հիմնված պոպուլյար գիտական հասկացությունների վրա: Ոչ գիտական հիպոթեզն այդ կիսագրագետ «փիլիսոփայի» երևակայության, տրամաբանության ու համառության վրա, վերածվել է գաղափարախոսության: Նման գաղափարախոսության համար կենտրոնական են գեղեցիկ հնչող մտքերը:

Այն, ինչքան էլ որ ժամանակակից գիտության հետ կոնֆլիկտների չգնա, իրենից ոչ մի արժեք չի ներկայացնում՝ ընդամենը կարող է բավարարել մի քանի այլ դիլետանտների «տիեզերքի գաղտնիքները հասկանալու» մոլուցքը:

Գեշտալտ-հոգեբանությունը բավականին լավ բացատրություն է տալիս այս խնդրին. մարդկային հոգեբանությունը ցանկանում է ավարտել պատկերը՝ «փակել գեշտալտը», ժամանակի ցանկացած պահին ունենալ իր ունեցած բոլոր հարցերի պատասխանները: Որքան ավելի նեղ, փակ է մարդու միտքն, ինչքան քիչ են նրա գիտելիքները, այնքան ուժեղ է այդ հակումը:

"Ամեն անգամ, երբ մարդը վստահ է, որ լրիվ հասկանում է մեր մոլորակի իրավիճակը, դրա պատճառն այն է, որ նա կրոնական Հավատ կամ առանձին Գաղափարախոսություն է ընդունել (Գաղափարախոսությունները Հավատների ժամանակակից տարբերակն են) ու դադարել մտածել":
- Ռոբերտ Էնտոն Ուիլսոն

Rhayader
23.08.2013, 03:20
Էն որ ասում են՝ զոռով էլ չի լինում նման բան :)

Rhayader
23.08.2013, 04:00
http://www.youtube.com/watch?v=aLooMzB_lgc

:) Սիրում եմ Guys and Dolls-ը: Մեկ էլ լավ հիշողություններ ունեմ, կապված նման վիճակների հետ: Չէ, ես չեմ պնդում, թե Մարլոն Բրանդո եմ:)


http://www.youtube.com/watch?v=o7kzsZreG0o

Rhayader
10.10.2013, 23:52
http://www.youtube.com/watch?v=R1ysa1SCw20

Rhayader
31.10.2013, 05:46
Ռոբերտ Սահակյանցի «Սովորենք ռուսերեն» մուլտֆիլմն էի նայում, մի քանի բան մտքովս անցավ.


ավելի պարզ եմ պատկերացնում Սահակյանցների ընտանիքի մտավոր, մմմ, առանձնահատկությունների պատճառները

չեմ զարմանա, եթե պարզվի, որ «Мокренькая Кисонька»-ն Ռոբերտ Սահակյանցի աշխատանքներից է

նապաստակի հայացքից դատելով՝ ինքը դպրոցից փախնելուց հետո մոտական նարկոդիլլերից մետամֆետամին է գնել ու օգտագործել, ու հավանաբար՝ ոչ առաջին անգամ

երկրորդ րոպեն չլրացած, պարզում ենք, որ նապաստակը բացի մետամֆետամինից նաև հալյուցինոգեններ է օգտագործել, հավանաբար՝ պսիլոցիբին, ու սկսել է bad trip ունենալ

մուլտֆիլմը հակացուցված է էպիլեպսիայով տառապող երեխաներին, որոնք կարող են դրանից նոպա ունենալ

հայերեն մուլտֆիլմում պարզում ենք, որ նամակ գրելու համար պարտադիր պետք է ռուսերեն տառեր իմանալ

Այս 45 րոպեանոց նեադեկվատի վակխանալիան 4 րոպեից ավել չկարողացա նայել:

Բուն վակխանալիան.

http://www.youtube.com/watch?v=xGH9Roi2rsw

Мокренькая кисонька-ն.

http://www.youtube.com/watch?v=zFiOtePla44

Նույն հավանականությամբ այս աշխատանքն էլ կարող է Սահակյանցինը լինել.

http://www.youtube.com/watch?v=TL-yuZp4wPs

Ու ընդհանրապես՝ ես սահմանում եմ տարօրինակ, առողջ դատողության համար վտանգավոր, ոչ ադեկվատ մուլտֆիլմերի Ռոբերտ Սահակյանցի մրցանակ:

Rhayader
31.10.2013, 07:01
Աղավնու հետ շախմատ խաղալու այլաբանության պրակտիկ արտահայտման հետ ծանոթանում եմ գրեթե ամեն օր: Հենց այսօրվա ֆեյսբուքյան բանավեճ.

Rhayader Մմմ, նույնիսկ եթե քրիստոնյա լինեի, կվիճեի, որովհետև սոդոմ-գոմորի պատճառը քաղաքը հյուր եկած մարդկանց բռնաբարելու խմբակային փորձն էր, ոչ թե նույնասեռականությունը:

XXX Namanavand, Bayandur, vor Sodom Gomory da hreakan TANAHn e, isk qristonyaneri davtarum asvats e "Varvir dimacinid het aynpes,,,,"

YYY Բայանդուր, քրիստոնյա չես՝ դրա համար էլ սխալ ես ներկայացնում...իսկ որտեղից է առաջացել ,,սոդոմյան մեղք,, արտահայտությունը...

Rhayader Արա, եթե խորանանք, քրիստոնեության մեջ ասվում է, որ ոչ քրիստոնյա մարդու հետ իրավունք չունես շփվել:

YYY Այդպիսի բան չի ասվում, Բայանդուր, մի խեղաթյուրիր...

Rhayader Սոդոմյան մեղք արտահայտությունը մշակութային տերմին է՝ հիմնված միջնադարյան կաթոլիկ պրոպագանդայի վրա ընդդեմ նույնասեռականության: Այն դեպքում, երբ կաթոլիկ կղերականները պապի մակարդակով նույնասեռականության պրակտիկա էին իրականացնում:

Rhayader Ապացուցե՞մ, որ ասում է:)

YYY Ինչով?...Ասողիկի ասածով?...

Rhayader Ոչ:) Աստվածաշնչով:

YYY Այնտեղ չկա այլադավաններին մերժող բան

XXX Դե իհարկե, Բիբլիայում միայն զարմիկների հետ ամուսնություններն են, իրար ստրկության վաճառելը.... Զուգարանի թղթի մասին բան չկա ասված , ինչպես նաև օդորակիչների մասին: Լիա Ավետիսյանը ասում է, որ եթե տվյալ բանի մասին Աստվածաշնչում ոյեվե բան չկա նշված, ուրեմն արգելված է: դե թող թղթից անցնեն տերևների, 40 աստիճանի տակ , առանձ կո նդիցիոների րար սիրեն բիբլիական ձեվով, այն էլ հրեաների նման' միսսիոների պոզայում' պռոստինի անցքով ))))))))))))

Rhayader 2 Յովհաննէս 10-11

Rhayader Մեջբերե՞մ, թե՞ պետք չի:

YYY Արա ջան, ով է Լիա Ավետիսյանը...

YYY Հա, մեջբերում արա

Rhayader Եթէ մէկը գայ ձեզ մօտ եւ այս վարդապետութիւնը չունենայ, նրան տուն մի՛ ընդունէք եւ նրան մի՛ ողջունէք։ Ով այդպիսի մէկին ասի՝ ողջո՜յն, մասնակից կը լինի նրա չար գործերին։

YYY Դե, դա այլաբանություն է...Եվ հետո առաքելականի դեպքում ինքը դոմինանտ չի...

Rhayader Այլաբանությունը ո՞րն է, որ ասում է՝ մի բարևեք Քրիստոսին չընդունող մարդկանց, եթե բարևում եք, դուք էլ իրենց նման «չարագործ» եք: Պատկերացնում եմ, որ մի քիչ շոկ է նման բան կարդալը մի գրքի մեջ, որը ձեզ համար, կարծում եմ, բարին է խորհրդանշել:

XXX Պուծինի ստեղծած ծնողկոմիտեի հայկական ֆիլիալի գլուխը, "գրող", հրապարակախոս, թարգմանիչ Լիա Նազովրեթցին

Rhayader Հին Կտակարանն ընդհանրապես նույն հատվածում է քննարկում զոոֆիլիան ու այլ հավատի պատկանելը:)

Rhayader Ելից 22:19-20

Rhayader Ով որ կենակցի անասունի հետ, նրան մահապատժի ենթարկեցէ՛ք։
Ով որ կուռքերին զոհ մատուցի, մահապատժի թող ենթարկուի։

Rhayader Ղևտացիների 20:1-5

Rhayader Տէրը խօսեց Մովսէսի հետ ու ասաց. Խօսի՛ր Իսրայէլի որդիների հետ ու նրանց ասա՛. եթէ որեւէ իսրայէլացի կամ իսրայէլացիների մէջ բնակութիւն հաստատած որեւէ պանդուխտ իր զաւակներից որեւէ մէկին ծառայութեան տայ կռապաշտ իշխանի, նա պէտք է մահապատժի ենթարկուի։ Այդ երկրի մարդիկ թող քարկոծեն նրան։ Ես իմ հայեացքը կը սեւեռեմ նրա վրայ եւ նրան կը վերացնեմ իմ ժողովրդի միջից, քանի որ նա իր զաւակներից մէկին կռապաշտ իշխանի ծառայութեանը յանձնելով՝ պղծել է իմ սրբարանը եւ անարգել իմ սուրբ անունը։ Եթէ տեղացի բնակիչները անուշադրութեան մատնեն իր զաւակներից որեւէ մէկին կռապաշտ իշխանի ծառայութեանը յանձնած մարդու արարքն ու չսպանեն նրան, ապա ես իմ հայեացքը կը սեւեռեմ այդ մարդու եւ նրա ցեղի վրայ, իր ժողովրդի միջից կը վերացնեմ նրան ու նրա հետ բոլոր միաբանածներին, ովքեր կռապաշտ իշխանի հետ պոռնկանալու պատճառ դարձան։

YYY Բայանդուր, դա այլադավաններին մերժելու մեսիջ չէ...

Rhayader Իսկ ինչի՞ մեսիջ է, հետաքրքիր է:) իրար սիրելու ու խաղաղություն հաստատելու՞:

Rhayader Եթե դա այլադավաններին մերժելու մեսիջ չի, միգուցե նույնասեռականության մասին խոսող տողերն էլ նույնասեռականներին չընդունելու՞ մեսիջ չեն:)

Rhayader Ղևտացիների 20:13

Rhayader Եթէ որեւէ տղամարդ մի այլ տղամարդու հետ պառկի, ինչպէս կնոջ հետ, նրանք պղծութիւն գործած կը լինեն։ Երկուսն էլ մահուան թող դատապարտուեն, որովհետեւ մահապարտ են։

YYY Բայանդուր, դու սեւեռված ես քրիտոնեության դեմ եւ քո մեկնաբանությունները սուբյեկտիվ են...

YYY Այո, վերջին մեջբերումդ ճիշտ է եւ հենց այդպես էլ պետք է հասկանալ...

Rhayader ինձ թվում է, ինչ-որ մեկն իմ փոխարեն հիմա կասի, ինչ ես եմ ուզում ասել երկակի ստանդարտների ու կրոնի կամայական մեկնաբանության մասին:

Փորձեք պատկերացնել, թե ես ինչ եմ զգում նման պահերին:

Rhayader
03.11.2013, 21:56
Եթե ես իմ գործողությունները չեմ բացատրում, ու նամանավանդ չեմ պաշտպանում իմ խոսքի իրավունքը, հիմնականում դրանով ի նկատի եմ ունենում, որ դիմացինս այնքան բութ է, որ նրան ինչ-որ բան բացատրելն ավելորդ է, կամ այնքան երկերեսանի, որ ինքն ունի կոնկրետ նպատակ ու իր բերած պատճառաբանությունն ընդամենը արդարացում է: Նույն պատճառով, ինչու ես չէի սկսի Սերժին անձնական զրույցի ժամանակ համոզել, որ ինքը լեգիտիմ նախագահ չի ու այդ հիմքով պետք է հրաժարական տա :)

Rhayader
06.11.2013, 14:49
Ամեն սերունդ ունենալու է
իր միամիտը, որ ճշմարտությունն
ասի այնպես, ինչպես կտեսնի:
- Բորիս Պաստերնակ

Շուրջ 15 տարի է, որ հայությունը ձեռք է բերել անկախություն և փորձում է կերտել սեփական պետությունը: Ահա այս տարիների ընթացքում, երբ ձևավորվում են պետությունը խորհրդանշող ինստիտուտներ, ցավոք, դրանից պետության որակը չի բարելավվում: Հայ մարդը դժգոհ է իր պետությունից. բոլորը մեղադրում են բոլորին: Այսպիսի իրավիճակը ոմանք մեկնաբանում են պետության երիտասարդ տարիքով, ոմանք՝ օրենքների անկատարությամբ, մյուսներն էլ նշում են հայության դարերով սեփական պետությունից զրկված լինելու հանգամանքը: Փաստորեն, հայը սեփական պետության թշվառությունը բացատրում է ամեն կերպ, բացի հիմնականից: Ինչպես գիտենք, յուրաքանչյուր պետության կայացածության աստիճանը պայմանավորված է այն ստեղծող ժողովրդի դավանած ազատության և արդարության իդեալների որակով: Այսօր հայությունն արդյո՞ք դավանում է ազատության և արդարության իդեալներ:

Վերլուծելով հայության այսօրվա ձգտումները՝ համոզվում ենք, որ նա վաղուց դադարել է հավատալ ազատության և արդարության իդեալներին և միայն հավատում ու ոգևորվում է նյութական «իդեալներով»: Այսինքն՝ ինչպես հայությունը, այնպես էլ նրա քաղաքական էլիտան, պատրաստ են զոհել ամեն ինչ՝ հանուն «կուշտ ուտելու», թեկուզև ստրկության մեջ: Այս երևույթը բնական և հատուկ է ոչ միայն հայությանը, այլև բոլոր մեռնող ժողովուրդներին: Ժողովուրդները մեռնում են այն ժամանակ, երբ կորցնում են հավատի զգացումն ընդհանրապես և հավատն ազատության իդեալի նկատմամբ՝ մասնավորապես: Ողբերգությունն այն է, որ մեռնող ժողովուրդները նախ վերածվում են նյութապաշտ զանգվածի՝ ուստի և անընդունակ են լինում զգալ բոլոր այն արժեքների կորուստը, որոնք դուրս են նյութական ոլորտից: Մարդն իր իդեալը կորցնում է այն ժամանակ, երբ կորցնում է իդեալի նկատմամբ ունեցած զգացողությունը: Նրանք, ովքեր մեռնող ժողովուրդների մեջ փորձում են խոսել իդեալների անհրաժեշտության մասին, ենթարկվում են ծաղրի կամ լավագույն դեպքում՝ լուռ անտարբերության: Ընդհանրապես, ցանկացած ժողովուրդ՝ իր մեծամասնությամբ անհաղորդ է բարձր իդեալներին: Սակայն միշտ գոյություն ունի նաև կազմակերպված իդեալիստ փոքրամասնություն, որը համախմբվելով որոշակի բարձր իդեալների շուրջ, իր հետևից տանում է անտարբեր մեծամասնությանը: Ցավոք, այսօր հայոց մեջ չի նշմարվում կազմակերպված այն իդեալիստ փոքրամասնությունը, որն իր շուրջը համախմբելով ողջ հայությանը՝ կկարողանա մղել դեպի բարձր իդեալներ կերտելու: Համոզված եմ, որ ինչպես ողջ մարդկության, այնպես էլ հայության համար իդեալը Ազատությունն է: Նաև կարծում եմ, որ միայն հավատն ազատության իդեալի նկատմամբ կօգնի հայությանը կերտել սեփական բարգավաճ պետությունն ու ապահովել ժողովրդի բարօրությունը:

Սույն գրքույկում վերոհիշյալ թեմայի անդրադարձը, հնարավոր է վիճարկելի թվա, քանի որ իդեալի դերն ու նշանակությունը հայության համար վաղուց անկարևոր է դարձել: Իսկ նրանք, ովքեր դեռ կարևորում են իդեալի դերը, ունեն իդեալի մասնավոր ընկալում: Փաստորեն, հայությանն անհրաժեշտ են ոչ միայն բարձր իդեալներ, այլև իդեալի հավաքական ընկալում:

Շանթ Հարությունյան, «Իմ Ազգային Իդեալը», Երևան, 2005

Rhayader
23.11.2013, 13:05
To see a world in a grain of sand
And a heaven in a wild flower,
Hold infinity in the palm of your hand,
And eternity in an hour.

Երբեմն լրիվ անսպասելի տեղերում զարմանալի մարդկանց ես հանդիպում: Չգիտեմ, ինչ եմ ավելի շատ զգում հիմա, հիացմունք, քնքշանք, թե ինչ-որ ուրիշ բան: Մի քանի ժամը կարող է կտրուկ փոխել վերաբերմունքը մարդու նկատմամբ:

Իրականում ես գնահատում եմ մարդկանց զգայունությունը: Իրականում ես ոչ միշտ եմ կարողանում մարդկանց հետ կիսել այն, ինչ ինձ ստիպում է զգալ:

Ապրես: Երեկ ինձ համար լավ օր էր:

Rhayader
29.11.2013, 13:53
Այստեղ կարող էր լինել հերթական տափակ աֆորիզմը

Որը ձեր կյանքում ոչ մի տանձս էլ չէր փոխի

Կոելիոյի, Բուկովսկու, Ռիչարդ Բախի ու մնացած տանձերի գրքերի նման

Բայց չկա

Շնորհակալություն ուշադրության համար

Rhayader
29.11.2013, 14:18
12 դեկտեմբերի, 2009, երազի գրառում արթնանալուց հետո
... ժամանակն ընդամենը դաշտ է, որտեղ մենք ցանում ենք մեր սերմերը

Ես մերկ քայլում եմ լաբիրինթոսով, տարբեր գազաններ հարձակվում են ինձ վրա: Նրանց սպանելով հասնում եմ օղակի, որից աղջիկ է դուրս գալիս. նա սպառնում է ինձ, մարտահրավեր նետում: Ես ցատկում եմ առաջ, ոլորում նրա ձեռքը, բռնում վզից ու արդեն պատրաստ եմ մեջքը ջարդել ծնկիս, բայց հասկանում եմ, որ նա չի հարձակվում ինձ վրա ու նույնիսկ չի պաշտպանվում: Բաց եմ թողնում, աղջիկը գրկում է ինձ, համբուրում: Ասում է, որ ես պետք է փախչեմ, քանի դեռ նրա քրոջ քույրը չի գտել ու սպանել ինձ: Ես նրան բաց եմ թողնում ու վազում:

Ես ամրոցում եմ, ինչ-որ մարդիկ հարձակվում են նրա վրա: Ամրոցը կառուցված է դատարկության մեջ լողացող հողի կտորի վրա: Հարձակվող մարդիկ ծնվում են հենց դատարկությունից: Ես հսկա ցատկերով ամրոցի պատից պատ եմ թռնում, հրում մագլցողներին ներքև: Երբեմն հարվածում եմ իմ Կամքով՝ հրացանի կրակոցի ազդեցություն է թողնում: Հայտնվում է պաշարման տեխնիկա, բայց ես մոխրագույն դատարկությունից մոխրագույն հրեշներ եմ ստեղծում (փիղ ու սարդ), որոնք դրանք կուլ են տալիս: Մարդիկ շարունակում են հարձակվել, բայց անզոր են: Երբ ես դա հասկանում եմ, սկսում եմ սկսում եմ ծիծաղել, ծիծաղն արձագանքում է դատարկության մեջ: Հարձակվողները վախեցած հետ-հետ են գնում:

Ես հասկանում եմ, որ ամրոցն ընդամենը զոհասեղան է ինձ, ու հարձակվողները՝ զոհեր իմ զոհասեղանին:

Rhayader
15.12.2013, 18:29
Ես կարծում էի, որ դուք բոլորդ ինձնից երկար կապրեք: Գնա խաղաղությամբ, ընկեր: Չգիտեմ, թե վաղն ինչպես եմ նայելու դագաղի մեջ պառկած մարմնին ու ինքս ինձ համոզելու, որ դա դու ես: Քիչ մարդիկ կհասկանան, որ քո փոխարեն կարող էի ես լինել: Ու ես քեզ հասկանում եմ, ու չեմ դատապարտում: Դրանից ավելի հեշտ չի դառնում, ապ:

Մենք հուսահատ ժամանակներում ենք ապրում, գիտեմ: Բայց որ նայում էի քեզ, Արթուրին, Գայանին, Արևիկին, Մերիին, Ինեին, Հոսոյին, Սամոյին, Դատարկին, Անահիտին ու մնացած մեր վանաձորցիներին, գիտե՞ս, մտածում էի, որ հույս կա: Մտածում էի, որ գոնե դուք երբեք չեք հուսահատվի:

Ներսումս ինչ-որ բան կոտրվել է:

Սկզբունքային:

Ազատ:

Միայնակ:

Գնա խաղաղությամբ, ընկեր:


http://www.youtube.com/watch?v=ia-s7rY175k

Rhayader
20.12.2013, 13:40
Սամոյի մահանալու գիշերը (դեռ չգիտեի) չէի կարողանում քնել: Դուրս եկա ծխելու 3-ի կողմերը, տակի հարկից շան ձայն լսեցի: Մտել էր միջանցք, պառկել հարևանի դռան փալասին, որ չսառեր քնի մեջ: Ես էլ, որ փողոցում էի ապրում, երբեմն այդպես էի անում:

Վերադարձա տուն, մի երկու դոլմա վերցրեցի, փաթաթեցի անձեռոցիկի մեջ, իջեցրի մոտը: Սկզբում հենց ինձ նկատեց՝ փորձեց փախնել, հետո տեսավ, որ չեմ գոռում, հարվածում, հետապնդում, դոլմայի հոտն էլ զգաց, հասկացավ, որ իրեն կերակրելու եմ եկել:

Կերավ՝ անձեռոցիկն էլ հետը:

Ծխեցի, հետո բարձրացա վերև: 5-ի կողմերը նորից դուրս եկա, երկրորդ անգամ չկերակրեցի, որ սովորություն չդարձնի. իմ ոչ բոլոր հարևաններն այդքան հանդուրժող կլինեին: Միջանցքում կեղտոտել էր՝ ավել-սավոկ կար, մաքրեցի, լցրեցի աղբը: Ո՞ր փոքրոգի ապուշը կարող էր նման մանրուքի համար շան վրա բարկանալ, քշել:

Աշխարհն անարդար է: Մենք փափուկ անկողին ունենք, տաք թիթիզ ուտելիքներ, տրանսպորտի միջոցներ: Իսկ լիքը կատուներ, շներ ու մարդիկ մի կտոր հացի համար կռիվ են տալիս: Մարդիկ դեռ ոչինչ, իրենք հավասար հնարավորություն ունեին մեզ հետ: Բայց կատուներն ու շները, որոնց համար հասարակ փողոց անցնելը մահացու վտանգ է: Ու ինչ-որ մարդիկ հավատում են, որ իրենց վերացնելը խնդրի լուծում է:

Բայց ոչ ոք չի հասկանում, որ երկիրը **ի է հենց այն պատճառով, որ իրենց նման ******ներ գոյություն ունեն՝ հեշտ, դաժան, սառը լուծումներ կայացնող, ու իրենց լավ մարդ զգացող: Ու տարբերություն չկա այդ համբալների ու իրենց հայհոյած օլիգարխների միջև. պարզապես իրենք օլիգարխի աչքերում նույն փողոցի շունն են:

...

Մեկը կա՝ իր օրագիրը կարդում եմ, որ տեսնեմ հո իմ մասին հերթական կեղտոտությունը չի գրել :D Զվարճանքի համար, իհարկե: Անցյալից կտրվի, ջանե, դու վաղուց արդեն իմ բանջարաբոստանին չես: Ի նկատի ունեմ, իմ կյանքում եթե ինչ-որ դեր ունես էլ, ապա այն կոչվում է «կենցաղային անախորժություն»:

...

Ջան, շատ եմ քեզ կարոտում: Տեսել եմ, որ մի քանի անգամ զանգել ես, կամ թաղման հարցերով էի, կամ ականջակալներով, հեռախոսիս քարտի ժամկետն էլ նորից վերջացել է: Ավելի վատ՝ հեռախոսս օֆիսում եմ մոռացել երեկ: Կարիքդ շատ եմ զգում: Քեզ լավ նայի:

...


http://www.youtube.com/watch?v=vO30b_SxLzE

...

Մի հատ էլ կոֆե, ու հաշիվը:

Rhayader
31.12.2013, 16:15
Նախ՝ կցանկանայի միանալ ցավակցություններին, որոնք ուղղված են Վոլգոգրադում ահաբեկչական գործողությունների զոհ դարձած անձանց ընկերներին ու հարազատներին:

Կարծում եմ՝ բոլորս էլ հասկանում ենք, որ Պուտինի ռեժիմը ռուսաստանում դարձել է նույն պատուհասը, միգուցե նույնիսկ ավելի մեծ աստիճանի, ինչ Հայաստանում մեր սեփական քրեաօլիգարխիկ ռեժիմը:

Էական տարբերությունն այն է, որ մեր ռեժիմի իրականացրած ռեպրեսիաներն ավելի շատ լակոտություններ են հիշեցնում ու խոսում դրանք իրականացնողների ցինիկ, լակոտական էության մասին, այն դեպքում, երբ ռուսաստանում դրանք կրում են համակարգային բնույթ ու կարող են վերադառնալ Ստալինյան ժամանակներին:

Վոլգոգրադի տեռորիստական ակցիան շատ տխուր իրադարձություն էր: Նամանավանդ ինձ համար, որ երբեք չեմ արդարացրել խաղաղ բնակչության նկատմամբ ահաբեկչական մեթոդների կիրառումն ու քննադատել եմ նույնիսկ հայկական նման կազմակերպություններն, անկախ իրենց նպատակներից:

Ինչևէ, պարզվում է, որ «Единая Россия» կուսակցության պատգամավոր Եվգենի Ալեքսեևիչ Ֆյոդորովի համար սա առիթ է զառանցել, փորձել պանիկա սկսել ժողովրդի մեջ ու քարոզել... օգտագործել ահաբեկչության փաստը Պուտինի այլախոհների («հինգերորդ շարասյունների», ինչպես նա է որակում այդ մարդկանց) նկատմամբ ռեպրեսիաներ իրականացնել: Նա կոչ է անում ինչպես իշխանությունների կողմից իրականացվող ճնշումների, այնպես էլ հասարակ քաղաքացիների կողմից իրականացվող գործողությունների:

Մեջբերում եմ Ֆյոդորովի հարցազրույցն ամբողջությամբ:


http://youtu.be/fZ4Uq0EbBdw

Rhayader
02.01.2014, 01:25
How long
Is the pattern going to speak for you
How far can your voice reach
Your song below the night
From my view
I can see you
Shudder where you are standing
In the vision
Cyan blue

Now
October
This time you won't be needing me

Իրականում ես թքած ունեմ բարեմաղթանքների ու տարվա իբր թե փոխվելու վրա: Ամեն ինչ լինելու է, ինչպես եղել է: Մեխանիզմը պտտվելու է, ոլորվելու, փշրելու մեզ բոլորիս:

Ում դա դուր կգա, կամ ով դրանից կփախչի, ապագա կունենա:

Ես ապագա չունեմ: Ինձ կենդանի պահող ուժը չարախնդությունն է:

Երբ բոլորը տոնում էին, ես կախաղանի պես վզիս էի փաթաթել տոնածառի փայլը, որպեսզի շինծու ուրախության մեջ քո մահն անկեղծ մի կետ լինի:

Ես ինձ հետ դեռ տանում եմ իմ մահացած ընկերների դագաղները:

Rhayader
04.01.2014, 16:14
Էն որ քեզ լավ երգ են ցույց տալիս որ լրիվ նորություն է ու ականջներով օրգազմ ես ապրում.


http://www.youtube.com/watch?v=AWMqgeIDJs8

Rhayader
04.01.2014, 17:35
Ես առանձնապես չեմ հարգում հիմար մարդկանց ու սովորաբար դեմքին ասում եմ՝ դու հիմար ես: Բայց առավել չեմ հարգում այն մարդկանց, ովքեր դրանից հետո գալիս են իրենց «վույ բալա ջան, նեղացրե՞լ են քեզ, դու շատ խելոք ես, ձյաձյան քըխ է»-ներով: Այդքան բարի եք՝ գնացեք անվճար արյուն հանձնեք որպես դոնոր: Ձեր արածը բարություն չի, դուք պարզապես նպաստում եք աշխարհում հիմարության տարածմանը: Ուզում եք լավություն անել մարդուն՝ ստիպեք, որ աճի, ոչ թե խրախուսեք նրա ուղեղի դատարկությունը:

Ուղիղ սահման կա բարության և անողնաշարության միջև: Ու տվյալ դեպքում ձեր արածը ոչ թե բարություն է, այլ անողնաշարություն:

Օրինակ, ես չէի հասկանա ու կքննադատեի այն մարդուն, ով քաղցկեղով հիվանդ մարդուն հիշեցներ, որ շուտով մահանալու է: Բայց սա այդ դեպքը չի, էլի: Քաղցկեղը կամ երկարակեցությունը մարդկային արժեք չեն ու սովորաբար մարդու կամքից անկախ են: Բայց ամեն մարդ պատասխանատու է սեփական հիմարության համար:

Ու նույնիսկ վերևում նշված դեպքում ես չէի սկսի խաբել քաղցկեղով հիվանդ մարդուն, թե ինքն իրականում հիվանդ չի ու երբեք չի մահանալու: Պատկերացրեք՝ ինչ ապուշ բան կլիներ:

Rhayader
08.01.2014, 16:49
Ինչ մեղք ունեմ, որ չեմ ուզում իմ լսած երգերը գցել նույն թեմայում, որտեղ ուրիշները ռեպ, ռաբիս ու պոպսա են գցում: «Բոլորի համար նախատեսված» ֆորումը միշտ էլ կունենա խնդիր՝ լիքը բան կա, որ դու չես պատրաստվում քննարկել մարդկանց հետ, ովքեր, այլ կերպ դա չանվանենք, այդ աստիճանի ռադիկալ տարբերվում են քեզանից ու ի վիճակի չեն քեզ որևէ կերպ հասկանալ:

Երբ Ա մարդը, որին դու խելացի ես համարում, իբր թե խելոք թեմա է քննարկում մի Բ մարդու հետ, որն իր ինտելեկտով շշի խցանին ավելի մոտ է, քան քեզ, մի հատ էլ սոլիդարություն է հայտնում, համաձայնում, բան: Ըխք:

Երբ երկու մարդ մանկապարտեզի մակարդակի վրա ինչ-որ բան են քննարկում: Եթե ինչ-որ բան հետաքրքիր է, միգուցե նախ ուսումնասիրես, հետո կարծիք հայտնես: Չէ, մարդիկ համարում են, որ եթե իրենց գլխում խելոք թվացող միտք է ծագել, ապա դա իրենց հանճարի ապացույցն է:

Nihil novi sub sole, եթե մի բան մտածել ես, ուրեմն հավանական է՝ քեզանից առաջ էլ լիքը մարդիկ դրա մասին մտածել են, ու երևի նրանցից մի քանիսը դրան ավելի շատ ժամանակ ու ջանք են հատկացրել, չխոսենք ավելի պատրաստված լինելու մասին: Չեմ ասում՝ հալած յուղի պես ընդունել իրենց ասածը, ընդհակառակը, քննադատել ու վիճել, բայց ոչ խելոք դեմքի արտահայտությամբ քննարկել մի բան, որը մի շաբաթից կարող է քեզ պրիմիտիվ թվալ, եթե ցիկլիկ մտածելակերպի զոհ չդառնաս ու չորոշես, որ հարցը պատասխան չունի:

Rhayader
10.01.2014, 13:31
«Երբեք մի եղիր դիտորդ անարդարության կամ հիմարության նկատմամբ: Դու լռելու լիքը ժամանակ կունենաս՝ գերեզմանում»:

Քրիստոֆեր Հիտչենս

Rhayader
10.01.2014, 15:27
Ամեն ինչ ընկավ իր տեղը:

Մարի, կներես:

Rhayader
10.01.2014, 17:30
Սկսեմ «հայ կնոջ կերպարի» ու դրան «հարիր/անհարիր» բաներից: Հայ կնոջ կերպարն, իրականում, նշանակում է երկու բան. ռացոնալ բացատրությամբ՝ այն բոլոր հայ կանանց հավաքական կերպարն է: Տարածված ընկալմամբ այն ստերեոտիպ է ու բանավեճի տեսանկյունից ընկնում է արգումենտացիայի «no true Scotsman» սխալ ձևի տակ: Այլ կերպ ասած, ինչ-որ մարդիկ ստեղծում են հայ կնոջ իրենց սուբյեկտիվ ընկալմամբ իդեալականացված պատկեր ու փորձում են այն պարտադրել բոլորին: Իրականում ստատիկ «հայ կին» հասկացություն գոյություն չունի: Ամեն կին առաջին հերթին անհատ է՝ իր անհատական առանձնահատկություններով, արժեքներով, նպատակներով, սեփական կյանքով: Ինչպես ես, դու կամ ցանկացած այլ մարդ: Ու եթե ինչ-որ մեկը համարում է, որ կինն, անկախ ազգությունից, մարդ չի, կամ մարդ է, բայց ոչ ամբողջությամբ, թող փորձի վիճարկել իմ բերած դրույթը:

Ինչ վերաբերում է «ավանդական արժեքներին», ապա դրանք նույնպես ստերեոտիպային հավաքական հասկացություններ են: Հայկական արժեքները կտրուկ տարբեր են եղել պատմության տարբեր պահերի: Մենք ունեցել ենք Աստարտեի/Աստղիկի տաճարներ հեթանոսական շրջանում, ինչից կարելի է հանգիստ հետևություն անել, որ այնտեղ եղել է ռիտուալային մարմնավաճառություն: Քրիստոնեական շրջանից պատրիարխալ մտածելակերպն ավելի և ավելի է ամրապնդվել մտածողական մոդելի մեջ, քանի որ աբրահամյան բոլոր կրոնները կնոջը համարում են երկրորդ կարգի, թերի մարդ: Գումարվելով սովետական շրջանի սեռական կոմպլեքսների հետ, ժամանակակից «ավանդական արժեքները» դարձել են խիստ սելեկտիվ երևույթ՝ գրեթե ամբողջությամբ կապված գենդերային դերերի ու սեռական կյանքի սահմանափակման հետ: «Ավանդական արժեքների» այս տարածված ընկալումը փորձում են շահարկել ինչպես աջ-պահպանողական, նացիոնալիստական-նացիստական թևերը ներառող քաղաքական ուժերը, այնպես էլ կրոնական կազմակերպությունները. ինչպես ՀԱԵ-ն, այնպես էլ այլ քրիստոնեական ու մահմեդական կառույցներ: Իրականում եթե ՀԱԵ-ն հանկարծ դադարեցներ իր պայքարն այլ քրիստոնեական կառույցների հետ ու միասին ճակատ կազմեր, մենք շատ ավելի լուրջ խնդրի առաջ կկանգնեինք:

Ծնողկոմիտեն, իր հերթին, սիտուատիվ կառույց է: Այն չունի գաղափարական հենք, որն իրեն երկարակեցություն ապահովի, բայց ունի ֆինանսական ու մարդկային ռեսուրս ու ներքին կազմակերպվածություն: Ծնողկոմիտեն ներկայումս իր քարոզարշավում շատ ավելի հաջողակ է, քան նրանց դեմ պայքարողները: Ծնողկոմիտեն ազատ աղավաղում է փաստերը, ատելություն է քարոզում, ու դրանից իրենց էֆեկտիվությունն աճում է, ոչ թե նվազում: Ինչու՞:

Որովհետև ծնողկոմիտեն գործում է մարդկանց մտածելակերպի զգայական կողմի վրա: Այն շահարկում է մարդկանց անվստահությունը սեփական ապագայի ու արտաքին քաղաքական ուժերի նկատմամբ: Այլ կերպ ասած, ծնողկոմիտեն խաղում է մարդկանց վախերի վրա, իսկ վախը դեռ քարի դարից եղել է միավորող ուժ: Վախեցած մարդիկ միավորվում են, որպեսզի պայքարեն արտաքին վտանգի դեմ, լինի այն իրական թե մտացածին: Դրա համար էլ ոչ մի տրամաբանական ապացույց, ոչ մի հերքում այնքան էֆեկտիվ չի լինի, ինչքան հասարակ «ամերիկացիները ֆրանսիային հարկադրում են երեխաներին գեյ դարձնել» ֆրանսիացի ռադիկալ աջերից ծագող ռուս պրոպագանդիստական մեքենայի տարածած սուտ լուրը:

Այլ կերպ ասած, քանի դեռ մարդիկ ստացվող ինֆորմացիան անալիզի ենթարկելու, վիճարկելու ու սեփական կարծիք կազմելու ունակություն չունեն ու իրենց թույլ են տալիս առաջնորդվել զգայական կողմով, մասնավորապես՝ վախերով, ծնողկոմիտեի էֆեկտիվությունը չի նվազելու, ինչքան էլ մենք տրամաբանենք, հերքենք:

Ի վերջո, սերը երբեք չի եղել մարդկանց միավորող ուժ: Նույնիսկ թաղումներին մարդկանց մի տեղ է հավաքում մահվանից կոլլեկտիվ վախը:

Rhayader
11.01.2014, 00:14
Մի քիչ էլ երաժշտություն.


http://www.youtube.com/watch?v=n5rAmMYDkKc

Rhayader
11.01.2014, 18:31
No, no, no ...- not one living soul and there is nothing (left) to say, in darkness I lie all alone by myself, sleeping most of the time to endure the pain.


http://www.youtube.com/watch?v=vtZCeq2gdfQ

Rhayader
19.01.2014, 22:51
Երազիս առաջին կեսը կարիք չկա պատմել, շատ բարդ կլինի

Առաջին մասից արթնացա Գայանենց տանը, կարծես հրավառության ձայներից, կրակի հոտ առա, երկնքից այրվող ինքնաթիռների կտորներ էին թափվում, վառվող թերթի մոխրի նման: Ինչ-որ մոտիկ տեղ ռմբակոծում էին: Չհավատացի, որ երազի մեջ է, մինչև երկրորդ անգամ չարթնացա:


http://www.youtube.com/watch?v=c2WyBTGm8J4

Rhayader
26.01.2014, 04:12
Կիևի դեպքերին ուշադիր հետևում եմ: Մի պահ էր, որ ժողովուրդը պատրաստ էր գրոհել նախագահական պալատն ու իշխանությունը փոխել: Օպոզիցիայի ղեկավարներից պահանջվում էր միայն հրաման տալ:

Նման հրամանը նշանակում է, որ արյուն է թափվելու: Ինչ-որ պահից ցուցարարները սկսելու են զոհեր տալ: Հետո վերածվելու են կատաղած ամբոխի ու լինչելու են բոլորին, ով իրենց առիթ տա:

Ցուցարարների մեջ նեոֆաշիստական շարժման անդամներ կան: Ինչ-որ պահից սկսած իրենք կարող են փորձել շարժումն իրենցով անել՝ երբ շունը տիրոջը չճանաչի:

Լիքը հարցականներ կան: Դա շատ դժվար որոշում է, շատ դժվար հրաման: Նման հրաման տվող մարդուն հիշում են որպես հերոս, իսկ ինքն իրեն հիշելու է որպես մսագործ:

Զուգահեռներ եմ տանում հայկական ցույցերի հետ, երեք անգամ արդեն այդ փորձն ունեցել ենք: Երեք անգամ էլ ղեկավարները քաջություն չեն ունեցել այդ հրամանը տալ:

Լրիվ այլ բան է բարիկադներ կառուցելն ու հարձակվող ոստիկաններից պաշտպանվելը: Մաշտոցի պուրակում մենք այդ փորձն ունեցել ենք: Իհարկե, մեզ մոտ ոչ բռնի պաշտպանություն էր:

Ասածս ինչ է, նա, ով այդ հրամանը տալիս է, խղճի վրա արյուն է վերցնում: Նա, ով չի տալիս, ու շարժումը պարտության է բերում դրա պատճառով, ի վերջո իր խղճի վրա է վերցնում մարդկանց հուսալքությունը:

Ահա թե ինչու եմ ես ցույցերի ժամանակ կրակի պես խուսափում լիդերական ցանկացած ստատուսից: Եթե պետք է ոստիկանների դիմաց առաջին դիրքում կանգնել՝ խնդրեմ, եթե պետք է բողոքի ակցիա անել առանձնապես վտանգավոր կետում՝ էլի խնդիր չկա: Բայց ես ոչ ուզում եմ ինձ վստահող մարդկանց դավաճանել ու հուսախաբ անել, ոչ էլ նրանց մահվան ուղարկել:

Ահա թե ինչու ես, եթե նույնիսկ բավարար գիտելիք ու փորձ ունենայի դրա համար, կհրաժարվեի լինել այս երկրի նախագահ: Պատերազմական իրադրության մեջ ես չեմ կարող երիտասարդ երեխաներին ուղարկել մահվան՝ ասենք, շեղող մանյովրի կամ հիմնական զորքի նահանջը փակելու համար: Ստրատեգը երբեք զինվորին չի ասում, որ իրեն շախմատի քարի նման զոհաբերում են:

Ու եթե նույնիսկ գիտակցաբար մի հոգու մահվան ուղարկելը հազար կյանք փրկի, այդ մահը քո խղճի վրա է:

Ինչ-որ մեկը կարող է սա դիտարկել որպես վախկոտություն: Բայց սա պարզապես ազնիվ խոստովանություն է. այս մակարդակի վրա ես լիդեր չեմ: Այո, պատմությունը կերտում են այն մարդիկ, ովքեր կարող են դժվար որոշումներ կայացնել ու դժվար հրամաններ տալ: Ես իրենց չեմ քննադատում, հարգում եմ իրենց կամքի ուժը: Բայց ես երբեք իրենցից մեկը չեմ լինի: Ոչ այն աշխարհում, որտեղ կարիք կա գիտակցաբար մարդկանց մահվան ուղարկել:

Rhayader
10.02.2014, 01:08
Ուրիշ վերջերս տեսած երազ: Տնեցիքով ինչ-որ տարօրինակ խանութ էինք գնացել, տնեցիք իրենց համար դագաղներ էին ուզում վերցնել: Հորս դագաղը կամ բոյով չէր բռնում, կամ կոշիկները խանգարում էին կափարիչին: Տանը քույրս կատվիս ականջներին «каналка» էր արել, ինչ-որ փշերով վզնոց գցել վրան ու ծակերով անց կացրել: Կատուս էլ շուտով պիտի մեռներ: Ինչ-որ շուն ունեի, ինքն էլ:

Հետո Գայանեի հետ գնացի Վանաձոր, Մանուկյանն ինչ-որ խմբի հետ The Hives-ի երգ էր նվագում: Ասացի, որ անասուն խումբ է, Գայանեն էլ պատասխանեց՝ էլի դու քո կատեգորիկ բաներով: Իսկ ես զգացի, որ ահավոր, աններելի ֆալշ են նվագում ու երգում, սկսեցի չարախնդալ:

Rhayader
02.06.2014, 09:29
https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xfp1/t1.0-9/10371755_667586339944657_867173387249399800_n.jpg

Մի երկու հոգու ականջները կանչեն իրենց շիզոտերիկայով:

Rhayader
02.06.2014, 10:25
Չեն ուզում, էլի, չեն ուզում հասկանալ, որ հոգեբան լինելն իրականում հասկանալու արվեստ է: Ինչ վիճակում էլ լինի դիմացինդ, ինչքան էլ կոտրված լինի, ինչքան էլ իր հոգեբանությունը շեղված լինի նորմայից, եթե ինքը քո պացիենտն է, հոգեբանը պարտավոր է հասկանալ այդ մարդուն, հասկանալ նրա մոտիվացիաները: Ի վերջո, հոգեբանի գործը չի ուրիշի բնավորության գծերն արդուկելը: Շատ կարևոր էթիկ սահման կա այդտեղ՝ բնավորության առանձնահատկության ու խանգարման միջև: Ու միայն խանգարումն է ենթակա բուժման:

Եթե դու պատրաստվում ես քո «քյառթու պանյատներով» դատել մարդուն, փոխանակ իր սեփական պրիզմայով իրեն նայես, ապա կներես, դու հոգեբան չես, դու մսագործ ես: Մարդը բարոյախոսություններ ու թուքումուր կարող է ամեն մեկից էլ ստանալ, կարիք չունի դրա համար հոգեբանի մոտ գնալ: Եթե մեկը գնում-հասնում է հոգեբանի մոտ, ուրեմն իրեն պետք է, որ իրեն հասկանան ու օգնեն հասկանալ, թե որն է իր խնդիրը:

Ու սա հասկանալը քառասուն անգամ ավելի կարևոր է, եթե մանկական հոգեբան ես, որովհետև եթե չափահաս մարդուն ցեխը մտցնես, կթքի երեսիդ ու ուրիշ հոգեբան կփնտրի, իսկ երեխան, որին երևի միջին վիճակագրական ծնողներն են մոտդ բերել, ընտրության հնարավորություն չունի:

Ու կներեք, եթե ես չեմ հավատում, որ մարդիկ փոխվում են: Համենայն դեպս, չեն փոխվում, եթե ինքնուրույն չեն ուզում փոխվել: Մեկին սովորեցրեցիր հոմոֆոբ չլինել՝ վաղը կսկսի հրեաներին հրեա լինելուց բուժելու փորձեր անել:

Rhayader
02.06.2014, 10:55
Չգիտեմ, պատասխանեմ, թե չէ, զանգեմ, թե չէ: Իրոք չգիտեմ: Կներես:

Ինչքան էլ քեզ լավ վերաբերվեմ, դու պիտի ինձ ապացուցես, որ ես ժամանակ չեմ վատնում քեզ վրա: Ես առանց այդ էլ չափից դուրս շատ մարդկանց վրա եմ ժամանակ վատնել:

Rhayader
02.06.2014, 11:59
http://www.distractify.netdna-cdn.com/wp-content/uploads//2014/05/2363-620x.jpg

«Այլասերված» ճապոնացիներն էս նկարում շուն են թաղում (հայտնի Հաչիկոյին): Էն ժամանակ, երբ «ավանդապաշտ», «էլիտար» հայն անպատիժ շանը կենդանի-կենդանի վառում ա:

Մի հարցրեք ինձ, թե ինչի էս նկարի միջի մարդկանց նկատմամբ ես սեր եմ զգում, իսկ էն շուն վառողն աչքիս առաջ կենդանի-կենդանի վառվի՝ չնկատելու կտամ:

Rhayader
06.06.2014, 15:21
Պիտի հաշտվեմ այն մտքի հետ, որ 100 IQ-ն ոչ թե պարտադիր մինիմում է, այլ միջին:

Աշխարհում քիչ բան կա, որ ավելի վատ լինի, քան հիմար մարդու մեծամտությունը: Հանկարծ հայտնաբերում է մի բան, որն իր ինտելեկտն ի վիճակի չի լրիվ հասկանալ, որոշում է, որ դա աշխարհում ամենախելացի բանն է, կիրառելի է ամեն ինչի նկատմամբ, ու քանի որ ինքը դա լրիվ չի կարող հասկանալ, ոչ մեկը չի կարող հասկանալ:

Միանգամից պատկերացնում ես այն մեխանիզմը, որով քարանձավային մարդիկ, երբ կայծակ էին տեսնում, սկսում էին կայծակին երկրպագել ու զոհեր մատուցել:

Այդ «ամենախելացի բանն» էլ պիտի լինի հնարավորինս աֆորիստիկ, մշուշոտ ու ընդհանուր, ինչպես թերթերի հորոսկոպները:

Իհարկե ավելի դժվար է ֆիզիկայի տարբեր ուղղություններ ուսումնասիրել, մինչև հասկանաս, թե ինչ ի նկատի ունեն «էներգիա» ասելով: Ավելի լավ է աջ ու ձախ օգտագործել այդ բառը կիսագիտաֆանտաստիկ իմաստներով: Կամ՝ ալգորիթմների տեսությունից պատկերացում իսկ չունենալով, ինչ ուզես՝ կարող ես անվանել «ծրագրային կոդ»: Կրիպտոգրաֆիայից չհասկանալով, կարող ես ցանկացած տեքստ գաղտնագիր հայտարարել: Նյուէյջերական տրամաբանություն է:

Պետք չի զարմանալ, որ ես նման մարդկանց անվանում եմ կիսագրագետ դիլետանտից ցածր մակարդակի վրա գտնվող միջակություններ, էլի:

Վերջեր կրոնառոմանտիկ խավարամտությամբ տառապող մեկն իր գրածներին կպնողներին «թույլ» ու «անհասկացող» էր անվանել ակնարկով: Ուզում էի իրեն ասել՝ այ մարդ, իմ տակի աթոռն իմ հետույքի հետ շփվելով ավելի շատ բան է սովորել, քան դու՝ քո ամբողջ կյանքի ընթացքում:


http://www.youtube.com/watch?v=HIWHMb3JxmE

Rhayader
06.06.2014, 15:38
http://www.youtube.com/watch?v=9vST6hVRj2A

Rhayader
28.06.2014, 20:57
Ակումբն ինձ սովորեցրել է պասիվ-ագրեսիվ վիրավորանքների արվեստը:

Օրինակ՝ լրիվ տարբեր է, երբ մեկի ծննդյան օրը համապատասխան թեմայում չես շնորհավորում, ու որ նպատակային չես շնորհավորում, ու ներսում քեզ բավարարված ես զգում: Կամ որ մեկի գրառմանը նպատակային շնորհակալություն չես հայտնում:

Պասիվ-ագրեսիվ Ռայադեր՝ պասիվ-ագրեսիվ Ակումբում: Հա, պասիվ-ագրեսիվ բառն ամենալավն է բնութագրում:

Rhayader
28.06.2014, 21:56
Լրացում. հենց նոր ինձ բռնեցրեցի պասիվ-ագրեսիվիզմի վրա: Ինձ պատմվածք են ուղարկում քննարկելու համար, խնդրում շատ չքլնգել, «որ ինքնասպանություն չգործեմ»: Պատասխանում եմ՝ չէ, ինչ քլնգել, կկարդամ, կասեմ ինչ լավն է, ու վերջ: Իհարկե կարող եմ ընդհանրապես չքլնգել, եթե չես ուզում:

Rhayader
08.07.2014, 02:47
Մեծ բառեր օգտագործող մարդիկ սովորաբար այնքան փոքր են, որ ափիս մեջ տեղավորվում են:

Չէի ասի, որ աշխարհում ամենասարսափելի բանն է: Ի վերջո, փոքր մարդիկ են կարողանում մրջյունների նման հավաքվել ու ինչ-որ բան ստեղծել՝ Չիկագո քաղաքից մինչև իսպանական ինկվիզիցիա:

Մեկ-մեկ ինքս ինձ մարդկությունից այնքան դուրս եմ զգում: Կարծես լրիվ ուրիշ կենդանատեսակ լինեմ, զուգահեռ էվոլյուցիայի արդյունք: Ոչխար չեմ, մրջյուն չեմ, Նիցշեի գերմարդն էլ չեմ: Մեկ առանձնյակով տեսակ, էվոլյուցիոն փակուղի: Տափաստանային գայլ :)

Եսիմ:

Rhayader
17.08.2014, 01:40
http://th07.deviantart.net/fs70/PRE/i/2014/228/c/2/not_with_a_bang_by_songoffall-d7veyab.jpg

Էսպես էլի: Նորից սկսել եմ նկարել, ութ տարի անց:

Rhayader
18.08.2014, 05:15
http://th02.deviantart.net/fs70/PRE/i/2014/229/d/2/rei_by_songoffall-d7vlp3n.jpg

Փորձեցի Ռեյին նկարել (դիմանկարի առաջին փորձս էր, մարդու դեմք նկարելու՝ երկրորդ), վախենամ՝ կոպիտ ստացվեց, ու չկարողացա հաղորդել այն, ինչի շնորհիվ նկարը պիտի ճանաչելի դառնար: Մասնավորապես՝ մի քիչ փոշոտ հայացքը (վստահ չեմ, որ ճիշտ կհասկանաք «փոշոտ» բառը, բայց դե հիմա):

Rhayader
19.08.2014, 22:28
Hello!

My name is Polly Barks and I'm the editor of Like a Local magazine. I found you through your amazing Flickr feed and I'd love to speak with you about our future issue in Yerevan.

Like a Local is a quarterly online magazine that explores one city per issue with an eye toward finding stories 'beyond the guidebook'. Obviously this means that we really need locals or long-term expats to contribute and dig into each city. For our winter issue we will be coming to Yerevan from 9th - 20th September to put together our second issue.

We are look for photographers with great skill and who can show us the behind-the-scenes, amazing parts of Yerevan. Frankly, we think you're the perfect fit. We can offer a small stipend for your work.

If you are interested and free during that time, please get back in touch. If nothing else, we'd love to treat you to a tea or coffee when we're in Yerevan!

Thanks for reading,
Polly

Իսկ կյանքը, ոնց որ, դասավորվում է, հա՞ :)

Rhayader
24.08.2014, 10:17
«Ստեղծագործողի անկյունում» կխնդրեի ենթաբաժին բացել՝ «Աշխատանքներ, որոնք Rhayader-ին չեն հիշեցնում գոյության ունայնության, կյանքի իմաստի բացակայության, մարդկանց մակերեսայնության ու հայ միջին վիճակագրական հեղինակի կատարյալ անտաղանդության մասին»

Rhayader
01.09.2014, 17:02
Մանր, մանր ու ողորմելի մարդիկ: Ժամանակն է՝ սկսեմ ավելով ու փոշեծծիչով մաքրել կյանքս ավելորդություններից:

Երկու բան կա, որ ատում եմ՝ մեկը, երբ մեկի հետ կռվում ես, գնում սկսում է ցուցադրաբար թշնամիներիդ հետ շփվել, մեկ էլ՝ երբ իր թշնամիները գալիս ու ցուցադրաբար սկսում են քեզ հետ շփվել:

Համենայն դեպս, հոգու թեթևության զգացողությամբ կարող եմ ասել, որ ազատվել եմ մարդամեկից: Ինչ կլինի իր հետ՝ իր խնդիրն է, ու ինձ ընդհանրապես չի հուզում: Մարդիկ կան՝ ծնված են մեծության համար, մարդիկ էլ կան՝ դատապարտված են միջակության: Միայն ինձ նման ապուշը կարող է միջակություններից մեծություն սպասել:

Rhayader
01.09.2014, 17:30
But inside your heart it is black and it's hollow and it's cold.


https://www.youtube.com/watch?v=xwhBRJStz7w

Rhayader
01.09.2014, 22:15
Hasa diga Eebowai, լրիվ


https://www.youtube.com/watch?v=xlxrIq2dtI0

Rhayader
02.09.2014, 00:24
... որտեղ տեսնում ենք, որ ոչնչությունները կոմպլեմենտար են:

Գցեք մի սենյակ սեփական նշանակալիության զգացողության մեծության մանիայով, բայց լրիվ անընդունակ ոչնչություններ: Կտեսնեք, թե ինչպես են նրանք իրար էգոները շոյելով սեփական նշանակության իլյուզիա ստեղծում ու ինչ ագրեսիայով են վերաբերվում իրենց իրականություն վերադարձնելու փորձերին: Դրանից մի քայլ այն կողմ իրենց Նապոլեոն ու Հիսուս համարողներն ու Կոելիոյի/Ռիչարդ Բախի/Հարուկի Մուրակամիի ֆանատներն են:

Միանգամից հասկանում ես Հուլիոս Էվոլայի՝ պոպուլիզմի ժխտումն ու էլիտիզմի գաղափարների հակված լինելը: Հասկանում ես Հեսսեի միզանտրոպիան: Հասկանում ես Նիցշեի մարդկանց Übermensch-երի, միջակությունների և Untermensch-երի բաժանելը:

Ոչ մի ավելի վտանգավոր բան չկա, քան Untermensch-երի՝ ոչնչությունների ամբոխը: Իրենք ունեն ակտիվ ու պասիվ ագրեսիվ միջոցների ամբողջ հավաքածու՝ իրենց սեփական մանրության մասին հիշեցնողներին իզոլացնելու ու ոչնչացնելու համար: Երբ ուրիշ միջոց չի մնում, իրենք դառնում են եղաններով ու ջահերով զինված վհուկներ որսացողների ամբոխ:

Ընդհանուր առմամբ, Untermensch-ների իրար շոյելը հիշեցնում է փոխադարձ մաստուրբացիա:

Rhayader
06.09.2014, 12:06
Պատմություն պատմեմ: Մի օր մի բարի մարդ որոշում է գրական մրցույթ կազմակերպել՝ հայերեն անկախ ստեղծագործողներին մոտիվացնելու ու խրախուսելու նպատակով: Մրցույթն անց է կացնում հնարավորինս անկախ՝ նույնիսկ ժյուրի չկա, քվեարկում են ընթերցողները: Դե, բնական է, մարդը հիմար չի, կարողանում է գնահատել իր մրցույթին ուղարկված աշխատանքները: Ու այնպես է ստացվում, որ հաղթող պատմվածքի մակարդակից դատելով, այն գրել է հատուկ խնդիրներով երեխաների համար նախատեսված դպրոցի 11-13 տարեկան աշակերտուհի՝ լավագույն դեպքում:

Հիշու՞մ եք, որ նախորդ գրառման մեջ ֆիքսել էի՝ ոչնչությունները կոմպլեմենտար են: Ավելին, կոնֆորմիստները ոչնչությունների գոյության համար պարարտ հող են պատրաստում՝ առնվազն փորձելով դրանց հետ «լավ լինել»: Կոնֆորմիստները բոլորի հետ էլ փորձում են լավ լինել:

Դե ֆակտո, մեր բարի մարդը մոռացել էր, որ եթե ինչ-որ մեկը նման վատ աշխատանքն ուղարկել է մրցույթի, ուրեմն ինքը շրջապատված է իրենից ոչ պակաս ապուշներով, որոնք իր աշխատանքը գովել են: Ինչպե՞ս են գովել: Բնական է, աբսուրդ կլիներ գովել հերոսի կառուցումն ու զարգացումը, ոճական հնարքները, սրամիտ սյուժեն: «Եկեք ոռահան լինենք՝ լավ բան գտնենք» սկզբունքով, եթե լիքը «բարի» հնչող բառեր կան «ստեղծագործության» մեջ, ուրեմն «վույ ինչ բարի աշխատանք է, վույ ինչ բարի ես դու»: Եթե «տխուր» հնչող բառեր կան, չէ, կներեք, «թախծոտ», ուրեմն «վույ, ինչ խորը, թախծոտ աշխատանք է», իսկ եթե «գեղեցիկ» հնչող բառեր կան, ուրեմն աշխատանքը «վույ ինչ գեղեցիկ» է: Հեղինակն էլ հայ ավանդական ազգային-ազատագրական ԽԾԲ-ի սկզբունքով իր գովողներին ու չգովող, բայց չքֆրտողներին բոլորին հատիկ-հատիկ զանգել էր, ու խնդրել, որ քվեարկեն իր աշխատանքի օգտին:

Երկրորդ անգամ, իհարկե, նույն հնարքը չանցավ՝ «գաղտնիքը բացահայտվեց» ու «հեղինակին» դիսկվալիֆիկացրեցին:

Ես չեմ, որ պետք է բացատրեմ, թե սկսնակ հեղինակի համար ինչ է նշանակում գրական մրցույթում հաղթելը: Արդյունքում, առնվազն մեկ լավ սկսնակ հեղինակ մոտիվացիայի ու գնահատված լինելու զգացողության փոխարեն ստացավ գիտակցություն, որ իր աշխատանքը պարտվելու է մի մրցույթում, որտեղ կարող է հաղթել սովորական ապուշը:

Իսկ մեր «հեղինակը» շարունակում է իրար վրա բարդել «բարի», «թախծոտ» ու «գեղեցիկ» բառեր ու իսկական գանդիական համառությամբ փորձում է գոնե մի քիչ սիմպատիայի արժանանալ մարդկանց կողմից: Որովհետև եթե ինձ ու քեզ պետք է «ամեն ինչ կամ ոչինչ», ապա նման մարդիկ այդպիսի շռայլության կարիքը չունեն. մի փշուր փառք, թեկուզ չվաստակած կամ գոնե գողացած, թեկուզ ստորացումների ու բազմաթիվ մարդկանց հետև մտնելու գնով, թեկուզ հինգ րոպեով, թեկուզ մուրացած, բայց մի փշուր փայլուն, էժանագին փառք, ու հանուն դրան իրենք պատրաստ են ամեն ինչի, բացի այդ փառքն ազնիվ վաստակելուց:

Չգիտեմ, թե ինչպես անվանեմ այս մարդկանց, ճիշտն ասած: Մարդկային սիրո կլեպտոմաննե՞ր: Երևի հենց այդպես. մարդկային սիրո կլեպտոմաններ:

Rhayader
09.09.2014, 02:25
Մարդամեկը թուրքական երաժշտությանը բան էր ասել (ուրիշ տեղ), մի քիչ բարկացա, հետո որոշեցի այստեղ գրել, ինչպես չլինի, կտեսնի, կբարկանա, ու ոչ մի բան չի կարողանա դրա հետ անել: Your tears=my fuel.


https://www.youtube.com/watch?v=6YXsDtvORRk

Rhayader
09.09.2014, 06:19
Իրական պատմությունը պատմելու համար չափազանց բարդ է ու անձնական: Հիմա իմ պեսսիմիզմն ու վախերն իմ դեմ են աշխատում:

Հիվանդանոցում իրեն փնտրելիս անընդհատ գլխումս պտտվում էր՝ միայն թե չափազանցրած լինի ամեն ինչ, արդեն պալատ տեղափոխած չլինեն, միայն թե դեռ ռեանիմացիայում չլինի: Ռեանիմացիայի ընդունողն իմացավ, ում մասին է խոսքը: Առաջին պալատ, հերթով մտեք:

Համենայն դեպս, ուզում եմ հավատալ, որ ինձ ճանաչեց: Մատներն ուռել էին՝ տրախեոտոմիայի հետևանքով չգիտեմ, այդպես այտուցվում է մարմինը, թե ուրիշ բանից էր:

Ոչ մեկը ոչ մի հուսադրող բան չէր ասում:

Հիշում եմ, որ ինչ-որ բան էի ուզում ասել, լրիվ ուրիշ բան դուրս եկավ, խեղդված ձայնով: Լաց եղավ, ասացի, որ չհուզվի: Երբ ձեռքը բռնեցի, ժպտաց, փորձեց խոսել: Ասացի, որ խոսել ու հուզվել չի կարելի:

Արհեստական շնչառության սարքի սուլոցը, ռեանիմացիայի սարքերի ձայները: Կարծում եմ՝ վստահ չես, որ իրականում ենք եկել մոտդ:

Երեկ չէ առաջի օրը, երբ իմացա, եկա տեսնելու, բայց պարզվեց՝ ազգանունը չգիտեմ: Այսօր ասացին, որ հենց այդ օրն է կոմայից դուրս եկել:

Կնախընտրեի, որ ինձ թույլ տային իր մոտ հերթապահել, միևնույն է՝ չեմ կարողանում քնել:

Ուզում եմ մտածել, որ եթե կոմայից դուրս ես եկել, ամեն ինչ լավ է լինելու: Չհամարձակվես գնալ, խնդրում եմ:

Ներսս լրիվ փշրած ապակու զգացողություն է: Ու՞մ եմ ես պետք, եթե չեմ կարողանում նույնիսկ իմ ընկերներին պաշտպանել:

Rhayader
17.09.2014, 16:00
Now cracks a noble heart. Good night sweet prince:
And flights of angels sing thee to thy rest.


https://www.youtube.com/watch?v=zB63LLuVMVQ

Մահացավ:

Rhayader
17.09.2014, 18:30
Our revels now are ended. These our actors,
As I foretold you, were all spirits, and
Are melted into air, into thin air:
And like the baseless fabric of this vision,
The cloud-capp'd tow'rs, the gorgeous palaces,
The solemn temples, the great globe itself,
Yea, all which it inherit, shall dissolve,
And, like this insubstantial pageant faded,
Leave not a rack behind. We are such stuff
As dreams are made on; and our little life
Is rounded with a sleep.

Rhayader
17.09.2014, 18:34
http://www.youtube.com/watch?v=aPxHEN9lXCU

Rhayader
17.09.2014, 18:41
http://www.youtube.com/watch?v=GqdB3WU_CXI

Rhayader
18.09.2014, 04:20
https://www.youtube.com/watch?v=_47I8n542pY

Երկինքը փուլ գար գլխիս, ավելի թեթև կտանեի:

Rhayader
19.09.2014, 04:02
Ամենածանրն այս իրավիճակում մարդիկ են, ովքեր դեռ մարմինը հողին չհանձնած՝ ոսկորներն են հաշվում: Էնպիսի լեգենդներ եմ կողքից լսում, որ մազերս բիզ-բիզ են կանգնում:

Իրավիճակը հասկանալու բոլոր փորձերը նման են սանտիմետրեր հաշվելուն, թե ինչքան է քեզ քո եղած տեղից շպրտել մետեորիտը:

Իրականում ես չեմ ցանկանում ոչ մեկին մեղադրել: Միակ զգացողությունը, որ ունեմ, շնորհակալության զգացողությունն է: Բոլոր միասին ապրած լավ ու վատ օրերի համար: Շնորհակալ եմ, որ ճանաչել եմ քեզ: Շնորհակալ եմ նաև վերջին բառիդ համար: Որովհետև այդ բառից հետո արդեն երևի ոչինչ չկարողանա ինձ ստիպել քեզ մոռանալ:

Rhayader
19.09.2014, 06:39
Ասում է՝ վատ օրերը պարզապես ձյան մեջ են թաղված:


https://www.youtube.com/watch?v=z1Xh7kim0ek

Alas, poor Yorick! I knew him, Horatio: a fellow
of infinite jest, of most excellent fancy: he hath
borne me on his back a thousand times; and now, how
abhorred in my imagination it is! my gorge rims at
it. Here hung those lips that I have kissed I know
not how oft. Where be your gibes now? your
gambols? your songs? your flashes of merriment,
that were wont to set the table on a roar? Not one
now, to mock your own grinning? quite chap-fallen?
Now get you to my lady's chamber, and tell her, let
her paint an inch thick, to this favour she must
come; make her laugh at that.

Rhayader
19.09.2014, 06:42
Ու որտեղ ես ինքս իմ երկու տարի առաջ գրած հոգեբանության թեմայով էսսեն կարդում եմ, ու հասկանում, որ երկու տարի առաջվա ես ինքս ինձ դիագնոզ եմ դնում հիմա՝ դիսսոցիատիվ սիմպտոմատիկա, դեպերսոնալիզացիա:

Rhayader
19.09.2014, 20:18
https://www.youtube.com/watch?v=Gev3DVY1LRc

Սենց տրամ:

Rhayader
19.09.2014, 20:54
https://www.youtube.com/watch?v=bc2-Ph0aX1I


https://www.youtube.com/watch?v=rVq5Vy5Gw3U


https://www.youtube.com/watch?v=ZS7jD66f_xo


https://www.youtube.com/watch?v=EbK4Hy2ZXEE

Rhayader
26.09.2014, 03:28
Որտեղ ոմն մեկն Ակումբի ադմինիստրացիայի նկատմամբ սկսում է ֆեոդալական էպիտետներ կիրառել, ու ես չեմ հասկանում՝ դա հասարակ անհամություն է, թե լիարժեք ստրկամտություն:

Rhayader
29.09.2014, 04:46
http://www.youtube.com/watch?v=sZFLbAhCyZk

Նախագծից պիտի հրաժարվեի, երբ զգացի, որ իմ պայմանավորված մասից շատ գործ եմ անելու: Ներկայումս ես անում եմ ամբողջ գործը՝ համ կլիենտինը, համ իմը, ու բնական է՝ ժամկետների մեջ չեմ տեղավորվում:

Խորհուրդ մնացածին. երբ ինչ-որ մասնագետի հետ կապվում եք, որ ձեզ համար ինչ-որ պատվեր կատարի, խնդրում եմ, հոգացեք, որ նախնական նյութերը, որոնք իրեն տալիս եք, պիտանի լինեն կիրառման համար: Հիմա ես նստած մոդելավորում եմ այն բաները, որ կլիենտը պիտի փոխանցեր ինձ ի սկզբանե, փոխանակ դրանց համար շեյդերներ գրելու ու տեքստուրավորելու, որ դվիժոկի մեջ տեղավորեմ ու սկսեմ լուսավորության վրա աշխատել:

Rhayader
29.09.2014, 21:18
Անընդհատ նույն երազն եմ տեսնում: Որ մարդիկ՝ ծանոթ ու անծանոթ, ես էլ իրենց հետ, պտույտներով քայլում ենք ինչ-որ խառը, անորոշ տեղ:

Only this, and nothing more.

Rhayader
29.09.2014, 21:27
Էն որ մարդամեկը Մալևիչի արվեստ լինելու համար փրփուրը բերանին կռիվ էր տալիս, հիմա սրա համար էլ կռիվ կտա. Artist Creates INVISIBLE ‘Art’ and Collectors are Paying Millions (http://www.artfido.com/blog/artist-creates-invisible-art-and-collectors-are-paying-millions/):

Միայն փաստը, որ ինչ-որ բանի մեջ աշխատանք է ներդրվել, չի նշանակում, թե դա merda d'artista չի, էլի:

Անվանեք ինձ հնացած կամ անախրոնիկ, եսիմ: Բայց ես ճիշտ եմ:

Rhayader
16.10.2014, 19:48
երազումս
երկու հարկանի տուն էր
վերևի հարկում ռեանիմացիայի սենյակ
ներքևում՝ թաղման բյուրոյի նման բան
սեղանի վրա դագաղ դրած
դատարկ
լիքը մարդիկ կանգնած
ու ինձ խնդրում են Մանեի մարմինը վերևի սենյակից իջեցնել ներքև
ու ես գրկում իջեցնում եմ, դրան զուգահեռ ոնց որ նույն երազն ընթանա, բայց նորիս սկզբից
ու վրայից՝ երրորդ շերտով
չորրորդ
և այլն
ու ամեն անգամ՝ ինչ-որ մանրուքներ փոխված
զուգահեռ, բայց ոչ միաժամանակ
որ էպիզոդը ժամանակի ցանկացած պահի անվերջ անգամ սկսում է ու անվերջ անգամ վերջանում
անվերջ չնչին փոփոխություններով
ու ես հասկանում եմ
թե հենց որ պահին է Մանեն իմ ձեռքերի մեջ մահանում
ասենք սիրտը կանգնած է
բայց հենց երբ է միտքը մեռնում վերջնականապես
ժամանակի ցանկացած պահի
ու միակ անփոփոխ կետը դա է
ու էդ գիտակցությունը գլխիս մեջ աճում է
ես ոնց որ սոխի նման շերտատվեմ երազի տարբեր շերտերի մեջ
ու արթնանում եմ

every living creature on earth dies alone

Rhayader
18.10.2014, 11:04
Ինչքան էլ խորը լինի իմ դեպրեսիան, նացիոնանիստների բթությունը միշտ ավելի խորն է:

Rhayader
25.11.2014, 02:39
https://www.youtube.com/watch?v=l4zfEkKs2ZM

Rhayader
30.01.2015, 17:55
https://www.youtube.com/watch?v=NcisZFIVVFs

Ես ներելու ունակությունից զուրկ եմ: Կամ պիտի կոնֆլիկտն իրեն սպառած լինի, կամ մինչև կյանքիս վերջը կհիշեմ:

Ինչի՞ էդպես եղավ: Որովհետև ես քո մեջ տեսա ինքնահարգանքի պակաս: Որովհետև ես քո մեջ չարակամություն տեսա ուրիշի նկատմամբ: Չարդարացված չարակամություն: Որովհետև դու իմ աչքն էիր մտցնում էն, ինչ ես քեզ չէի կարող տալ, ու անընդհատ: Որովհետև իրականում դու ինձ չէիր սիրում երբեք:

Նույնիսկ իմ ամբողջ զգացածը հերիք չի նման մարդու կողքը մնալու համար: Ես գիտեմ, որ դու իմ կարիքն ունես, ես ներսիցս մեկ-մեկ ճղվում եմ, ձգվում քո ուղղությամբ: Բայց ես կդիմանամ: Ես ուժեղ եմ:

Հե՞տ բերեմ քեզ :) հետ բերեմ նույնն, ինչ եղե՞լ է: Չեմ ուզում: Ես ուզում եմ իմանալ, որ դու փոխվել ես: Որ դու ուժեղ, մեծահոգի ու անկախ մարդ ես դարձել: Որ դու ինձ սիրում ես: Քանի դա չկա, I'll be what I am - a solitary man.

Rhayader
01.02.2015, 16:23
Մարի, գտա

http://en.wikipedia.org/wiki/Maclura_pomifera

Rhayader
01.02.2015, 18:36
Երևի բուժման ճանապարհը սա է:


https://www.youtube.com/watch?v=IlfJNz48itk

Rhayader
07.02.2015, 15:37
Վերլուծելով Բերձորի դեպքերը: Ինչպես գիտենք, ԵՏՄ Հայաստանի մտնելու ամենապրոբլեմատիկ կետերից մեկը ԵՏՄ արտաքին տնտեսական սահմանն էր, որը չէր ներառում ԼՂՀ տարածքը: ԵՏՄ կանոնակարգով պահանջվում է, որ ԵՏՄ արտաքին տնտեսական սահմանից բոլոր ելքերի վրա մաքսակետեր տեղադրվեն, որոնք առաջնորդվեն միասնական մաքսային քաղաքականությամբ: Հետևաբար, ՀՀ-ԼՂՀ սահմանի վրա նույնպես այդպիսին պիտի տեղադրվեր: ՀՀ-ԼՂՀ մաքսակետը բավականին լուրջ շանտաժի կետ է ՀՀ իշխանությունների նկատմամբ. մաքսակետի վրա Մոսկվան կարող է աչքեր փակել՝ մաքսակետ պահանջող Ղազախստանին հանգստացնելով, ու փոխարենը զիջումներ պահանջել:

Բերձորի դեպքերից հետո ՀՀ ու ԼՂՀ իշխանական շրջանները սկսեցին միանգամից շոշափել ԼՂՀ-ի՝ ՀՀ մաս չլինելու եզրույթը, ու այն, որ ՀՀ ներքին քաղաքականության մուտքը ԼՂՀ անցանկալի է կամ արգելված՝ ԼՂՀ հատուկ դրության կապակցությամբ ու ներքին անվտանգության նկատառումներով:

Դե ֆակտո, սա ԼՂՀ քաղաքականության՝ ՀՀ քաղաքականության հասարակայնորեն հասանելի մասից իզոլացնելու մասին հայտարարություն էր. այսինքն, ՀՀ և ԼՂՀ քաղաքական շրջանների միջև շփումը սրանից հետո կարող է միայն ստվերային բնույթ կրել ու իրենց ներքին պայմանավորվածությունների մասին մենք բացարձակապես ոչինչ չենք իմանա, ու ԼՂՀ իշխանական շրջանը նախադեպ կունենա ճնշել իր քաղաքացիների սոլիդարության փորձերը ՀՀ ներքին պայքարներին:

Դե ֆակտո, սա նաև ՀՀ ու ԼՂՀ ընդդիմադիր պրոցեսների ու քաղաքացիական հասարակությունների իրարից իզոլացնելու ակցիա էր: ՀՀ ընդդիմադիրները չեն կարող հուսալ, որ ԼՂՀ-ում աջակցություն կունենան, նույն կերպ՝ ԼՂՀ ընդդիմությունն այլևս չի կարող իրական աջակցության սպասելիքներ ունենալ ՀՀ ընդդիմությունից:

Վերադառնանք մաքսակետին: Մաքսակետի տեղադրման դեպքում դրա դեմ կարտահայտվեին թե՛ ՀՀ, թե՛ ԼՂՀ ընդդիմությունները, բայց միաժամանակ արտահայտվելու դեպքում գործողությունների կոորդինացիայի ցանկացած փորձ կբերեր նրան, որ այդ ուժերը կնույնացվեին իրար հետ ու իշխանությունները բռնությամբ կճնշեին երկու շարժումներն էլ՝ պատրվակ բերելով ՀՀ ընդդիմության կողմից ԼՂՀ ներքին իրավիճակն ապակայունացնելու փորձերը:

Այ այսպիսի մտորումներ:

Rhayader
11.02.2015, 02:08
Պետք է ֆիքսել, մեխի նման խփել սեփական գլխի մեջ

մի հետաքրքրվիր այն մարդկանց կյանքով, ովքեր քո կյանքի մասը չեն կազմում: Դու այլևս պատասխանատու չես իրենց համար: Թող կոտորվեն, այրվեն կապույտ կրակով, գլուխները պատով տան, և այլն: Դա քո գործը չի, քո պատասխանատվությունը չի: Դու ոչ միայն չես կարող, այլ նաև իրավունք չունես փորձել պաշտպանել այդ մարդկանց: Իրենք քո իրավասությունից դուրս են:

Ու մեկ էլ, դադարեցնել կարդալ նախկինների օրագրերը:

Rhayader
15.02.2015, 05:57
https://www.youtube.com/watch?v=zvqhSMAlkhQ

Սենց էլի: Ավելորդ մռայլություն չմտցնենք իրավիճակի մեջ:

Երևի իմ ճակատին գրված է, որ իմ կյանքում միշտ պիտի այդ անունով մարդ լինի:

Rhayader
10.04.2015, 00:08
Նոր երգ, նոր երգ :oy

http://bayandurpogosyan.bandcamp.com/track/a-song-for-teddy

Rhayader
30.07.2015, 03:18
Մոտ մի ժամից նստում ենք Մուստանգն ու հայդա Թբիլիսի: Հաշվի առնելով, որ ես ահավոր երկար երկրից դուրս չեմ եկել, ահագին ոգևորված եմ: Ափսոս՝ ծով չեմ տեսնի: Էս էլ ճանապարհորդության սաունդտրեկ.


https://www.youtube.com/watch?v=YBSs3-RfLKk

Rhayader
27.01.2017, 23:25
Ակումբի ստեղծագործողի անկյուն մտա

https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/originals/41/30/b2/4130b258fcf0a522512af91d19d9c871.png

Rhayader
14.02.2017, 03:31
Ում դա հետաքրքիր է (https://soundcloud.com/bayandur-pogosyan/tyger-tyger)

Rhayader
18.02.2017, 19:46
The Hobbit-ի երրորդ սերիան էին ցույց տալիս հեռուստացույցով: Հիշում եմ, որ Չուկն ասում էր՝ երբ երկրորդ ու երրորդ մասերը դուրս գան, ամեն ինչ իր տեղը կընկնի:

Ինքը, կարելի է ասել, ճիշտ էր՝ ամեն ինչ իր տեղն ընկավ: Այն իմաստով, որ աղբ տրիլոգիան աղբ ավարտ ունեցավ: Որոշակի վստահությամբ կարող եմ ասել, որ Պիտեր Ջեքսոնն իմբեցիլ է:

Rhayader
23.03.2017, 13:15
Ռայադերի օրագիրը, 23 մարտի, 2017

Այս քաղաքն ինձանից վախենում է: Ես տեսել եմ նրա իրական դեմքը: Փողոցներն ընդամենը լայն ջրորդաններ են, ու ջրորդանները արյունով են լցված, ու երբ կոյուղին վերջապես մակարդվի, բոլոր պորտաբույծները կխեղդվեն: Իրենք սեքսի ու սպանության կուտակված գարշանքը կփրփրի իրենց գոտկատեղերից վերև, ու բոլոր պոռնիկներն ու քաղաքական գործիչները կնայեն վերև, ու կգոռան՝ փրկի՛ր մեզ:

Ու ես ներքև կնայեմ ու կշշնջամ. «Ոչ»:

Նրանք ընտրություն ունեին, բոլորը:

Այո, ես Ռորսչախ եմ ցիտում, որովհետև մոտս փոքրիկ հոգեբանական ճգնաժամիկ է:

Ընդհանուր առմամբ, Հայաստանում շատ մարդկանց նկատմամբ ես նողկանք եմ ապրում: Հայաստանում սեքսը կեղտոտ, թաքուն, ամաչելու բան է, եթե հաշվի չառնենք որոշ փակ խմբեր, որոնք ինքնաիզոլացվել են այդ ամբողջ կեղտից: Ու նույնիսկ նրանք թաքնվում են:

Մտեք Vkontakte-ի ցանկացած հայկական սեքսի ուղղությամբ հանրություն: Մտեք ցանկացած պոռնոսայտի իբր թե կամ իրականում հայկական ծագմամբ տեսանյութի մեկնաբանությունների բաժինը: Նայեք «մաքուրով ուզելու» ու «ոչ մաքուրով ուզելու» գաղափարներին, նայեք կարմիր խնձորի ու «անարատ կույսի» գաղափարներին:

Կեղտ, թարախ, գարշանք՝ թաքնված գեղեցիկ բառերի տակ:

Երբ տեսնում ես ինչ-որ տեղ հրապարակված ծանոթ մարդու մերկ լուսանկարները, որոնք հաստատ հանրության առաջ հայտնվելու համար չէին նախատեսված: Երբ կանխում ես ինչ-որ մեկի (կամ մի քանիսի) նման լուսանկարների հրապարակումը, բայց այդ մարդկանց չես կարող զգուշացնել, քանի որ իրենք քեզանից էլ ինչ-որ կեղտոտ մոտիվացիա կակնկալեն, ինչ-որ վտանգ:

Կեղտը, թարախը, գարշանքը ոչ մեկին անբիծ չեն թողել՝ վարակելով անվստահությամբ, վախով, ամոթով:

Հասարակությունը հիվանդ է:

Ու ես այն մարդը չեմ, որ կարող է հասարակություն բուժել: Միակ բանը, որ կարող եմ անել, ինձ ավելի փակելն է, որ այդ կեղտը, թարախը, գարշանքն ինձ նվազագույնս կպնեն: Մոռանալ մարդկանց մասին: Ու վախենամ նրանց համար, ովքեր դեռ անգիտության քնի մեջ են, ու դեռ կարող են գնահատել կյանքի փոքրիկ լուսավոր կողմերը:

Շանտաժիստներ, բռնաբարողներ, վրեժ լուծելու համար պատվի ամեն կանոնից ցածր իջնելու ընդունակ մարդիկ, մարդիկ, ովքեր պատրաստ են ձեզ շպրտել հիվանդ հասարակության դատին՝ հենց այնպես, փառքի հինգ վայրկյանի համար:

Ամեն ինչ ավելի հեշտ կլիներ, եթե հասարակության մեջ չլինեին լավ մարդիկ: Մարդիկ, ովքեր ավելիին են արժանի, բայց ստանում են այն, ինչ կա:

Իրականությունը չունի արդարության հասկացություն, այն մենք ենք պարտադրում իրականությանը: Ու մեծամասնության արդարությունը կեղտոտ, թարախակալած ու գարշահոտ դիակ է՝ դուրս հանած իրոք ամոթալի պատմության գերեզմանոցից:

Rhayader
25.03.2017, 01:34
Վասպուր Ղույումչյան անունը ձեզ ծանո՞թ է: Իսկ PsychoMed կենտրո՞նը:

Նախ սույն սուբյեկտի կուսակրոն հովվերգությունից ցիտատ մը անենք.


Կուսական ճերմակ պատմությամբ,
Հարատև հետքն եք մեր տան,
Հպարտ ենք մաքրությամբ պարզությամբ,
Որ բխում է հայացքից Ձեր անձայն։

Միշտ եղել եք արժեք մեզ համար,
Պարտավոր ենք պահել ազգովի
Մեր սպիտակ ու անպիղծ ապագան,
Բարձրացնենք այդ արժեքը մեր տան:

Չէ որ անբարոն միշտ էլ կա,
Չէ որ անարգող միշտ էլ կա.
Չէ որ մեր սեփական հողում
Մեզ տրորող առանց այն էլ կա:

Եկեք միանանք մաքրությամբ,
Եկեք մաքրվենք հեզությամբ,
Եվ փայլենք ինչպես միշտ ի մահ...

Վասպուրը նաև գիրք է գրել՝ «Ամուսնանալու արվեստը», որով սովորեցնում է ձեզ ամուսնանալ, բնականաբար.

https://www.tomsarkgh.am/hy/event/28403/Ամուսնանալու-արվեստը-գրքի-շնոր.html

Նաև թրեյնինգներ է անց կացնում՝ «Ինչպես չխաբվել տղամարդուց» խորագրով.

https://www.facebook.com/events/1872508259695110/

Սատանեն ասում է՝ ջհանդամը 2000 դրամը, գնամ թրեյնինգը հարամ անեմ, բայց զահլա կա՞ որ


https://www.youtube.com/watch?v=RaY9k6tuLog

Rhayader
09.08.2017, 00:27
Երբ ես անհետանամ, ոչ մի բան չի փոխվի:


https://www.youtube.com/watch?v=SpfLdGSHVdM

Rhayader
16.08.2017, 15:43
Համենայն դեպս, ես բավականաչափ «ինտելեկտուալ ազնվություն ունեի», որ չբռնեի ու իմ մտքերը շարադրեի մի տեղ, որտեղ դրանք չեն կարող քննարկվել, ու էժանագին դեմագոգիայով չէի բռնում ու իմ օպոնենտներին բաժանում իրարից՝ որ միանգամից ստիպված չլինեմ բոլորի դեմ կռիվ տալ:

Գիտակցենք դա, թե չէ, խնդիրն ընդհանրապես «ինտելեկտուալ անազնվությունը» չի: «Ինտելեկտուալ անազնվությունը» ենթադրում է գիտակից անազնվություն ինտելեկտուալ մակարդակի վրա: Ցավոք, խնդիրը ինտելեկտուալ անազնվությունը չի: Ես չեմ համարում, որ ֆեմինիստները գիտակցում են իրենց խնդիրները: Ես չեմ համարում, որ իրենց մեծ մաս Խնդիրը ոչ կոմպետենտությունն ու ռադիկալությունն է, նեղմտությունն ու «արդարության սրի» դեր վերցնելը: Որոշ մարդիկ դրանից օգտվում են, էլ ավելի շատերն օգտվում են անգիտակցաբար: Նույնիսկ ինստիտուցիոն պարազիտներն են հաճախ իրենց պարազիտիզմով զբաղվում առանց դա գիտակցելու:

Ինչևէ, այս գրառումն օրագրային է, քանի որ ում ուղղված է, հավանաբար այլևս Ակումբ չի վերադառնալու (ձևացնենք թե հավատում ենք դրան՝ երբ մելոդրաման իրեն սպառի, կերևա): Ես չեմ ափսոսում, որ Ծլնգը հեռացել է: Ինչպես չեմ ափսոսում ոչ մի մարդու համար, ով իր սեփական համոզմունքներին անընդունակ է քննադատաբար բերել ու պատրաստ է ամեն ինչ արդարացնել «no true Scotsman»-ով: Արդյո՞ք ես իրեն մեղադրել եմ այն բաների մեջ, ինչի մեջ մեղադրել եմ շարժումը: Խոշոր առումով՝ ոչ, իր մասին ես կարող եմ դատել միայն իր խոսքերով: Բյուրին կարող եմ: Իրեն՝ դեռ ոչ: Երկուսի պաշտպանությունն էլ կոչվում է motte and bailey՝ երբ մեկը, երբ ռացիոնալ ու ուժեղ դիմադրություն է ստանում, նահանջում է նույնպես ռացիոնալ ու խելքին մոտ փաստարկների, իսկ երբ հայտնվում է կոմֆորտի զոնայում, ֆիլտրացիայի մեխանիզմի կարիքը կորում է: Գուգլեք այս երկու հասկացությունները, կհասկանաք, թե ինչու էի ես այդքան ծաղրական վերաբերվում այս բոլոր տրամաբանական սխալներին:

Ողջ եղեք:

Rhayader
20.08.2017, 23:14
Մարվին. “Կարծում եմ՝ պետք է իմանաս, որ ես խիստ դեպրեսված եմ:”
Տրիլլիան. “Դե, մենք մի բան ունենք, որ միտքդ կշեղի դրանից:”
Մարվին. “Չի ստացվի, ես արտակարգ մեծ միտք ունեմ:“

Դուգլաս Ադամս, «Գալակտիկայի ավտոստոպով ճանապարհորդողի ուղեցույցը»

Ու մեկ էլ, ես միշտ գիտեմ, թե որտեղ է իմ սրբիչը:

Rhayader
03.09.2017, 13:02
Մտնում ես /r/SuicideWatch որ տեսնես՝ ուրիշները քեզ նման են զգում, թե չէ (պատասխանը՝ որոշ ընդհանրություններ կան, բայց չէ):

Էն որ մենակության ու ցավի անվերջ ծով ա /r/SuicideWatch-ը, էն կարգի, որ քո պրոբլեմի մասին գրել ամաչում ես, որ էդ սաղ դառնությանը քո կաթիլը չավելացնես: Մի քանի հոգու հետ սկսում ես խոսել, լսել իրանց, որովհետև մարդիկ գրել են՝ ոչ մեկին չունեմ, որ հետը խոսեմ:

Լսում ես, որովհետև եթե քո կյանքը քեզ համար ոչ մի արժեք չունի, ինչի չօգտագործել իրան ընդամենը մի քանի մարդու լսելու համար: Մեկ ա՝ կորցնելու բան չունես: Փափուկ ես, բայց սառը, որովհետև փորձից գիտես՝ սուիցիդալների հետ կապվելը ոնց ա ավարտվում: Ոչ մեկի նկարը չես նայում, անունը չես հարցնում: Հանգիստ ես վերաբերվում նրան, որ մենակ չես կարող բոլորին լսել, ու հավանաբար քո արածը ոչ մի բան չի փոխելու:

Ու եթե նույնիսկ Բալդրը վերածնվի ու էս բոլոր տառապյալների ցավերը սփոփի, դու էլի մենակ կանգնած կմնաս, կնայես դրան, թեթև կժպտաս ու կշարժվես առաջ:

Меняются и время, и мечты;
Меняются, как время, представленья.
Изменчивы под солнцем все явленья,
И мир всечасно видишь новым ты.

Во всем и всюду новые черты,
Но для надежды нет осуществленья.
От счастья остаются сожаленья,
От горя — только чувство пустоты.

Уйдет зима, уйдут снега и холод,
И мир весной, как прежде, станет молод,
Но есть закон: все обратится в тлен.

Само веселье слез не уничтожит,
И страшно то, что час пробьет, быть может,
Когда не станет в мире перемен.