PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Կրոն բաժնի մոդերավորման ձևը



Chuk
17.07.2013, 16:07
Նախապես ներողություն եմ խնդրում Agni-ից, Տրիբունից ու Անվերնագրից, իրենց գրառումները, այդ թվում ջնջված գրառումները այստեղ մեջբերելու ու քննարկման առարկա դարձնելու համար: Պարզապես «Բողոքի գիրք (http://www.akumb.am/showthread.php/47182)» թեմայում բարձրացված քննարկմանը հետևելուց տպավորություն է, որ այս պահին մտածում եմ շատերին հակառակ: Ու գուցե սխա՞լ եմ: Ուզում եմ մանրամասն քննարկենք (գուցե հետո նաև քվեարկենք), սա կօգնի ավելի լավ պատկերացնել «Կրոն» բաժնի հետագա «ճակատագիրը», ավելի ճիշտ բաժնի մոդերավորման ընթացքը, հասկանալ, թե մասնակիցներն ինչպես են ուզում, որ այն մոդերավորվի:

Զարգացումները տեղի են ունեցել ««Կրոն» բաժնի թեմաներից դուրս քննարկումներ (http://www.akumb.am/showthread.php/32469)» թեմայում:

Անկեղծանամ ու ասեմ, որ նոր միայն նկատում եմ, որ այս թեման հստակ սահմանված չէ, չունի առաջնորդող գրառում, որտեղ կսահմանվի, թե ինչ կարգի քննարկումներն են թույլատրվում: Անձամբ ինձ վերնագիրը հուշում է, որ այստեղ մեղմ ասած պարտադիր չէ մնալ «ակադեմիական» շրջանակներում, բայց քանի որ հստակ սահմանված չէ, յուրաքանչյուրը կարող է յուրովի ընկալի: Ու սա շտկման կարիք ունի. առիթից օգտվելով բաժնի մոդերատորներին խնդրում եմ ուղղել այդ սխալը, հստակեցնել թե թեմայում ինչ է քննարկվելու ու ինչ ոճերն են թույլատրելի, բայց դա անել մի քանի օրից՝ այս թեմայի քննարկումներին հետևելուց ու եզրակացություններ անելուց հետո: Գուցե նաև կարելի է փակել այս մի թեման ու բացել նորը: Մեկ է սա արդեն շատ է մեծացել, ամեն ինչ խառնվել է իրար:



Ուրեմն այդ թեմայում Agni-ն տվել էր հարց, մեջբերեմ այդ գրառումը.


Ես ունեմ հարց և չգիտեմ որտեղ գրել...
Ես 88թվակնին մկրտվել եմ, բայց չունեմ վկայական… Հիմա եկեղեցում պսակադրության համար պահանջում են այդ թուղթը, հիմա ի՞նչ անել, միթե՞ պետք է այդ փաստաթղթի համար նորից մկրտվել...:8

Հարցին կան տարբեր արձագանքներ, դրանցից առանձնացնեմ խնդրահարույցները: Հարցին հաջորդում է հետևյալ երկխոսությունը, իմ գնահատմամբ «զարմացած ռեակցիայից առաջացած» հարցն ու հետևյալ երկխոսությունը.


:' դրա համար փաստաթուղթ էլ են տա՞լիս

Այո, Մկրտության Վկայականա կոչվում:)

Իսկ վկայականը ո՞վ ա տալիս, Հիսո՞ւսը :))

Այս գրառումը տեղեկացվում մեկ այլ մասնակցի կողմից, որպես «մոդերատորի լայքի արժանացած, թեմայից դուրս, վատ գրառում, ֆլուդ»: Մոդերատորը գրառումը տուգանում է որպես «Թեմային չառնչվող և հնարավոր վիրավորանք պարունակող» և ջնջում:

Որոշ ժամանակ անց թեմայում ևս մեկ գրառում անում է Տրիբունը.


Եկեղեցու համար մեկ ա, ուզում ես մի հատ էլ մկրտվի, ուզում ես փողը տուր թուղթը առանց մկրտվելու կտան: Ուզում ես կարան թուղթ տան, որ կրկնակի մկրտված ես, այսինքն կարաս երկու անգամ ամուսնանաս, կամ մի անգամից երկու հոգու հետ ամուսնանաս:

Նորից մասնակցի կողմից այս գրառումը տեղեկացվում է (ի դեպ առաջին դեպքում մեկ անգամ տեղեկացվել է տեղեկացման համակարգով, ապա արձագանքի չսպասելով 3 ժամ անց թեմայում՝ թեմայից դուրս գրառման տեսքով, այս մեկը միանգամից թեմայում՝ թեմայից դուրս գրառման տեսքով): Մոդերատորը այս գրառումը նույնպես տուգանում է (որպես վիրավորական գրառում), խմբագրում ու ջնջում գրառման «այսինքն կարաս երկու անգամ ամուսնանաս, կամ մի անգամից երկու հոգու հետ ամուսնանաս» հատվածը:

Հիմա ինձ հետաքրքիր է Ձեր վերաբերմունքը կատարվածին: Ի՞նչ եք կարծում, դրանք ջնջելու ու տուգանման ենթակա գրառումներ էին: Ուզում եմ սար ու ձոր չընկնենք, կա կոնկրետ դեպք, քննարկում ենք կոնկրետ դեպքերը: Ընդ որում կուզեի, որ հարցը քննարկեինք հետևյալ կտրվածքով. նույն Անվերնագրի գրառումը որ «անլուրջ», կատակային գրառում էր, կասկածից դուրս է: Դրա նկատմամբ վերաբերմունքը որպես եզակի գրառում, որն արվել ու անցնում, գնում է, և որպես տենդենց, եթե հետո շարունակվեին այդ կարգի լիքը գրառումներ:

Ես գտնում եմ, որ երկու գրառումն էլ կարելի էր թողնել: Կնախընտրեի, որ առաջին՝ Անվերնագրի գրառումը ջնջվեր՝ զգուշացմամբ (ոչ թե տուգանմամբ), իսկ Տրիբունի գրառումը մնար այնպես, ինչպես կար: Սակայն թեմայում ինքս չեմ ուզում բանավիճել ու համոզել իմ տեսակետը, պարզապես ուզում եմ լսել Ձեր կարծիքները՝ հնարավորինս հիմնավորված:

StrangeLittleGirl
17.07.2013, 16:14
Արտ, լինելով մեկը, որը շատ կոնկրետ կրոնական համոզմունքներ ունի, ու չնայած դրան, բավական տոլերանտ ա ու սիրում ա հենց իր սեփական հավատքի մասին անեկդոտներ պատմել ու լսել, ամեն դեպքում համարում եմ, որ Անվերնագրի գրառումը ջնջման ենթակա էր: Ընդհանրապես, կրոնը շատ զգայուն թեմա ա, ու շատ լավ գիտեմ, որ շատերը չեն սիրում նման թեմաներով կատակներ լսել: Դրա համար պետք ա էդ բաժնում զգույշ լինել: Եթե ինչ-որ մեկը կոնկրետ հարց ա տալիս, չի կարելի կատակի վերածել, էն էլ կատակի թեմա սարքելով ոչ թե հոգևորականին, որ էլի մի կերպ կուտվեր, այլ կոնկրետ կրոնի կենտրոնական դեմքին:

Կարծում եմ՝Տրիբունի գրառման մեջ որևէ խնդիր չկա, որովհետև ըստ էության ինքը իրա կարծիքն ա գրել կոնկրետ երևույթի մասին, չի ղժժացել հարցի վրա:

Stranger_Friend
17.07.2013, 16:37
Այդպես նայենք, սա էլ մկրտվելու արարողությանն է վիրավորում:


Ճիշտ տեն ես եկել Ագնի ջան, կակ ռազ ես էլ նոր եմ արգելափակումից դուրս ելկել ու քանի չեն արգելափակել նորից խորհուրդս տամ…

ասեմ երկու վարյանտ ունես… առաջինը հեշտ ա, պետք ա գտնես էն տերտերին որ քեզ 25 տարի առաջ կնքել ա ու իրան գհիշացնես թե դու ով ես… դրա համար մոտենում ես ցանկացած տերտերի ցանկացած եկեղեցում ու մի 100 դոլլարով հիշողությունը մի անգամից պայծառանու ու լուսավորվում ա էն աստիճանի որ կարա քեզ համբարձման հարության թուղթ էլ տա…

երկրորդ վարյանտը նորից կնքվելն ա… էս էլ արդեն ձեր բարեկամությանը պտի ելի հավաքվես, շորերդ հանես մտնես մեռոնով տաշտի մեջ… կարաս նույն օրն անես ամուսնության հետ միասին… հետդ ֆեն ու քիսա կվերցնես եթե էս վարյանտով անես…

ես երկրորդ վարյանտն եմ արել… ջանդ մի հատ հանքստանում ա պսակվելուց առաջ…

Այս հարցը կարծում եմ պիտի լուծվի կրոնները խստիվ առանձնացնելով: Աթեիզմը առանձնացնել ու աթեիստներին արգելել մտնել կրոնի բաժին, նույնն էլ ոչ աթեիստներին արգելել Աթեիզմում վիճել: Թե չէ ոնց էլ լինի մեկը վիրավորվելու է.

Mephistopheles
17.07.2013, 16:43
Իմ կարծիքով ոչ մի վիրավորական բան էլ չկա… կարող ա ծաղր հնչի, բայց քսանհինգ տարի առաջ մկրտության վկայականը որտեղի՞ց պտի տան… եթե օֆիցիալ չեն գրանցում, իսկ սովետի ժամանակ չն գրանցել… մնում ա ականատեսը վկայի… տերտերը չկա, կնքվողն ու իրա բարեկամությունը շահագրգիռ կողմ են, մնում ա Տեր մեր Հիսուս Քրիստոսը ով ականատես ա ու շահագռգիռ կողմ չի…

Տենց չի՞…

Mephistopheles
17.07.2013, 16:55
Այդպես նայենք, սա էլ մկրտվելու արարողությանն է վիրավորում:



Այս հարցը կարծում եմ պիտի լուծվի կրոնները խստիվ առանձնացնելով: Աթեիզմը առանձնացնել ու աթեիստներին արգելել մտնել կրոնի բաժին, նույնն էլ ոչ աթեիստներին արգելել Աթեիզմում վիճել: Թե չէ ոնց էլ լինի մեկը վիրավորվելու է.

Դա իրավունք չունես անելու… մարդուն չես կարող փրոֆայլի ենթարկել… դա մարդու իրավունքի խախտում ա… մարդուն կարաս տուգանես խախտելու համար "մարդկանց" չես կատող արգելել մտնել մի բաժին որովհետև չի համապատասխանում "ցանկաություններին ու ստանդարտների" մանավանդ կրոնի դեպքում… բա հավատացյալներին ինչ անենք, արգիլենք գիտության բաժին մտնե՞լ…

Իրավունքի հարց ա…

Sambitbaba
17.07.2013, 17:05
Ինձ թվում է, թե սկզբից պետք է նայել արձագանքները հարուցող պատճառին, նոր հետևություններ անել:

Եթե կրոնի մասին սովորական մի դեբատ լիներ, ինչպես հաճախ է պատահում, Բյուրի հետ երկու դեպքում էլ համաձայն եմ. Տրիբունի գրառումը կարելի էր թողնել, քանի որ մարդը համ հումոր է դրել ասածի մեջ, համ էլ ճիշտ է ասում: Իսկ Անվերնագրինը` հանել. նախ, վիրավորում է հավատացյալի զգացմունքները, և երկրորդ, իր մեջ ոչինչ չի պարունակում, այսինքն, լրիվ անիմաստ գրառում է:

Բայց, հաշվի առնելով այն աբսուրդ իրավիճակը, ինչի հետևանքով կատարվել են վերոհիշյալ գրառումները, ես երկուսն էլ կթողնեի, և իհարկե, բոլորովին համաձայն չեմ տուգանքներին, երկուսին էլ...

Ի՞նչ է նշանակում "մկրտման վկայական"... Ինչ է, հե՞տ ենք վերադառնում... Back in Sovdepia?.. (հեյ գիտի Բիթլզ...)

ՈՒրեմն ինչ է, հիմա մկրտելիս տալիս են "մկրտման վկայական", իսկ չափահաս դառնալուց հետո էլ` "քրիստոնեայի՞ վկայական"...

Ժողովուրդ, էս ի՞նչ սարսափելի բաներ եք ասում... Կրոնն ինչ է, դարձել է կուսակցությու՞ն... Կոմունիստականը քյանսլ արեցին... չէ, ստացվում է, ոչ թե քյանսլ արեցին, այլ վերանվանեցին "կրոնակա՞..." Ամա՜ն... Ուրեմն ստացվում է, որ "մկրտման վկայականը"` նույն "կոմերիտական տոմսն է", դե, իսկ "կուսակցականի տոմսն" էլ պետք է ուրեմն մեքենայորեն վերանվանված լինի "քրիսրոնեայի վկայականի", ճի՞շտ է:

Լսեք, երեխեք, սրանից Հիսուսի մազերը պետք է որ բիզ-բիզ կանգնեին... Իսկ դուք ասում եք, թե նա կարող էր նեղանալ Անվերնագրի` կներես, Անվերնագիր ջան, - բայց kind of տափակ գրառումից...:(:(:(

Շինարար
17.07.2013, 17:07
Քանի որ շիլաշփոթը սկսվեց ոնց որ իմ պատճառով, ես ամեն դեպքում անպոչ գդալի պես իմ կարծիքը հայտնեմ:

Անկախ նրանից թեման «Կրոն» բաժնում կլինի, թե որևէ այլ, ես սենց եմ մտածում, գուցե սխալ.

1. Եթե որևէ թեմա է բացվել ինչ-որ արատավոր կամ դրվատելի երևույթի քննարկման համար, էնդեղ հնարավոր են թե հումորով, թե ճշգրտող, թե այլ և այլ գրառումներ:

2. Եթե մարդը որևէ կոնկրետ հարց ա գրել՝ կոնկրետ պատասխան ակնկալելով, ըստ էության օգնության խնդրանք ա, երևույթի բարոյական և այլ կողմերի քննարկման համար կարելի է լրացուցիչ թեմա բացել ու ուզածներիս չափ փիլիսոփայել. ինչ-ինչ դա մեզ մոտ լավ ստացվում ա: Իսկ կոնկրետ հարցին պետք ա կոնկրետ պատասխան տրվի՝ միտված օգնելու: Ինձ համար երեք պատասխանն էլ անհասկանալի են:
Վահեի դեպքում. եթե մարդը էդ հարցը գրել ա, ուրեմն տենց բան կա, խորհուրդ ունե՞ս, շնորհակալություն, չէ՞, ի՞նչ պարտադիր ա հարցից թեման շեղելը:

Անվերնագրի դեպքում էլ չեմ ասում իմ մոտեցումը, պարզ ա: Համենայն դեպս ըտեղ որևէ խորհուրդ, պատասխան չկար:

Տրիբունի դեպքում. բնականաբար սա ինչ-որ ուղի առաջարկող գրառում ա, չնայած Տրիբունի պես հասուն մարդու համար երևի պետք ա որ պարզ լինի, եթե մարդը կարևորում ա պսակը, դժվար թե կողմնակի մեթոդների, փող խաղացնելու, թե կնունքս հաշվի առ, դիմի: Ըստ էության ոչ էնքան օգնելու, որքան նորից երևույթի նկատմամբ իր վերաբերմունքն արտահայտելուն միտված գրառում ա:

Ոնց որ ես մտնեմ լեզվական որևէ թեմա, ասեմ՝ խնդրում եմ ասեք՝ անգլերեն ո՞նց կասեն շնորհակալություն: Մեկն ասի՝ չգիտե՞ս: Մյուսն ասի՝ ինչի՞դ ա պետք: Էն մեկը՝ էդ ո՞ւմ ես ասելու, դրան սկի չի էլ հասնում: Չորրորդն էլ՝ բառարանում նայի: Շնորհակալություն, բառարան ունենայի, չէի հարցնի:

Ավել-պակաս կներեք:

StrangeLittleGirl
17.07.2013, 17:13
Ոնց որ ես մտնեմ լեզվական որևէ թեմա, ասեմ՝ խնդրում եմ ասեք՝ անգլերեն ո՞նց կասեն շնորհակալություն: Մեկն ասի՝ չգիտե՞ս: Մյուսն ասի՝ ինչի՞դ ա պետք: Էն մեկը՝ էդ ո՞ւմ ես ասելու, դրան սկի չի էլ հասնում: Չորրորդն էլ՝ բառարանում նայի: Շնորհակալություն, բառարան ունենայի, չէի հարցնի:
Շին, ախր դու բարձրացնում ես մի հարց, որը երբեք լուծում չի ստանալու, որովհետև հարցին պատասխան տալու փոխարեն կողքից խորհուրդներ տալը մեր ժողովրդին բավական բնորոշ հատկանիշ ա: Չգիտեմ՝ հիշու՞մ ես իմ էն ֆեյսբուքյան ստատուսները, երբ որևէ հարց էի տալիս, տակն էլ ցուցակով գրում, թե ինչ տիպի պատասխաններ չեմ ակնկալում (օրինակ՝ ի՞նչ սկզբունքով ա windows media player-ի random-ն աշխատում, չառաջարկել բայց ինչու՞ ես media player օգտագործում տարբերակներ): Ու նույնիսկ էդ դեպքում մեկ ա լինում էին անցանկալի մեկնաբանություններ: Ի՞նչ անես, մեր ժողովուրդն էլ սենց ա :))

Շինարար
17.07.2013, 17:15
Շին, ախր դու բարձրացնում ես մի հարց, որը երբեք լուծում չի ստանալու, որովհետև հարցին պատասխան տալու փոխարեն կողքից խորհուրդներ տալը մեր ժողովրդին բավական բնորոշ հատկանիշ ա: Չգիտեմ՝ հիշու՞մ ես իմ էն ֆեյսբուքյան ստատուսները, երբ որևէ հարց էի տալիս, տակն էլ ցուցակով գրում, թե ինչ տիպի պատասխաններ չեմ ակնկալում (օրինակ՝ ի՞նչ սկզբունքով ա windows media player-ի random-ն աշխատում, չառաջարկել բայց ինչու՞ ես media player օգտագործում տարբերակներ): Ու նույնիսկ էդ դեպքում մեկ ա լինում էին անցանկալի մեկնաբանություններ: Ի՞նչ անես, մեր ժողովուրդն էլ սենց ա :))
Դե դրա համար մոդերներ կան, որ ոչ թե պետք ա տակը շնորհակալեն, այլ բաժնի մոդերների ուշադրությունը հրավիրեն: Իմ զահլեն արդեն ինձանից գնաց: Սուս եմ:

Վահե-91
17.07.2013, 17:18
Վահեի դեպքում. եթե մարդը էդ հարցը գրել ա, ուրեմն տենց բան կա, խորհուրդ ունե՞ս, շնորհակալություն, չէ՞, ի՞նչ պարտադիր ա հարցից թեման շեղելը:

Որ հասարակության ուշադրությունը գրավվի էտ անհեթեթ երևույթի վրա, բողոքի ալիք բարձրանա ու եկեղեցուց հանվեն նման անհեթեթ բաները :)

Sambitbaba
17.07.2013, 17:18
Այդպես նայենք, սա էլ մկրտվելու արարողությանն է վիրավորում:
Այս հարցը կարծում եմ պիտի լուծվի կրոնները խստիվ առանձնացնելով: Աթեիզմը առանձնացնել ու աթեիստներին արգելել մտնել կրոնի բաժին, նույնն էլ ոչ աթեիստներին արգելել Աթեիզմում վիճել: Թե չէ ոնց էլ լինի մեկը վիրավորվելու է.

Ոչ, Սթրենջ ջան: Ասածդ անընդունելի է: Երկու թեմաների համար էլ: Այդ դեպքում էլ ինչի՞ մասին պետք է խոսեն այդ թեմաներում: Երկու թեմաներն էլ այդ դեպքում ուղղակի կսատկեն, հասկանու՞մ ես...

Իսկ եթե իդիլիա է ուզածդ, տեղն ասեմ` գնա: Մի կայք կա, կոչվում է "Լուսամուտ ֆորում, չեմհիշումինչի հանգրվան": Այ, այնտեղ ժողովուրդն իրար ջան է ասում և ջան էլ լսում է (եթե, իհարկե, մեկ-մեկ քնից արթնանում են): Մի խոսքով, հարյուր տոկոսանոց իդիլիա: Նույնիսկ թեյարան ունեն, գնա, թեյ-մեյ կհյուրասիրեն, կոֆետ-մոնֆետ... Ճիշտ է վիրտուալ, բայց դե...:)

StrangeLittleGirl
17.07.2013, 17:19
Դե դրա համար մոդերներ կան, որ ոչ թե պետք ա տակը շնորհակալեն, այլ բաժնի մոդերների ուշադրությունը հրավիրեն: Իմ զահլեն արդեն ինձանից գնաց: Սուս եմ:
Շին, քանի որ դա կատարվել ա հենց տեղից թեմայից դուրս թեմայում, կարծում եմ՝ էստեղ խնդիրը ոչ թե «թեմայից դուրս» գրառմամբ զբաղվելն ա, որովհետև ընդհանուր եթե նայես մեկ ա թեմա չկա, այլ հենց ծաղրական գրառումը, հատկապես, երբ էդ գրառումը հայտնվել ա լուրջ հարցից հետո: Էս ամբողջ պատմության մեջ Վիստի պահվածքն էլ պահվածք չի, բայց ինքը դրա համար արդեն պատժվել ա: Ինչ վերաբերում ա մոդերների շնորհակալություններին, ապա էդ շնորհակալությունները թեթև տարեք, հազար եմ ասել՝ լինի դա մոդերի, թե ֆլան-ֆստանի: Նախ նրա համար, որ հաճախ պատահաբար ա սեղմվում, հետ գնալու քայլ էլ չկա: Երկրորդ նրա համար, որ դու տակը շնորհակալություն ես տեսնում, մեկնաբանություն՝չէ, ու տենց էլ չես իմանում՝ ինչի համար ա էդ շնորհակալությունը: Անկեղծ ասած, ես զզվում եմ շնորհակալությունների համակարգից, բայց դե դա իմ անձնական կարծիքն ա:

StrangeLittleGirl
17.07.2013, 17:20
Ոչ, Սթրենջ ջան: Ասածդ անընդունելի է: Երկու թեմաների համար էլ: Այդ դեպքում էլ ինչի՞ մասին պետք է խոսեն այդ թեմաներում: Երկու թեմաներն էլ այդ դեպքում ուղղակի կսատկեն, հասկանու՞մ ես...

Իսկ եթե իդիլիա է ուզածդ, տեղն ասեմ` գնա: Մի կայք կա, կոչվում է "Լուսամուտ ֆորում, չեմհիշումինչի հանգրվան": Այ, այնտեղ ժողովուրդն իրար ջան է ասում և ջան էլ լսում է (եթե, իհարկե, մեկ-մեկ քնից արթնանում են): Մի խոսքով, հարյուր տոկոսանոց իդիլիա: Նույնիսկ թեյարան ունեն, գնա, թեյ-մեյ կհյուրասիրեն, կոֆետ-մոնֆետ... Ճիշտ է վիրտուալ, բայց դե...:)

ապատեղեկատվություն մի տարածի :D ես էնտեղ խմբակային հարձակման եմ ենթարկվել

Mephistopheles
17.07.2013, 17:31
Քանի որ շիլաշփոթը սկսվեց ոնց որ իմ պատճառով, ես ամեն դեպքում անպոչ գդալի պես իմ կարծիքը հայտնեմ:

Անկախ նրանից թեման «Կրոն» բաժնում կլինի, թե որևէ այլ, ես սենց եմ մտածում, գուցե սխալ.

1. Եթե որևէ թեմա է բացվել ինչ-որ արատավոր կամ դրվատելի երևույթի քննարկման համար, էնդեղ հնարավոր են թե հումորով, թե ճշգրտող, թե այլ և այլ գրառումներ:

2. Եթե մարդը որևէ կոնկրետ հարց ա գրել՝ կոնկրետ պատասխան ակնկալելով, ըստ էության օգնության խնդրանք ա, երևույթի բարոյական և այլ կողմերի քննարկման համար կարելի է լրացուցիչ թեմա բացել ու ուզածներիս չափ փիլիսոփայել. ինչ-ինչ դա մեզ մոտ լավ ստացվում ա: Իսկ կոնկրետ հարցին պետք ա կոնկրետ պատասխան տրվի՝ միտված օգնելու: Ինձ համար երեք պատասխանն էլ անհասկանալի են:
Վահեի դեպքում. եթե մարդը էդ հարցը գրել ա, ուրեմն տենց բան կա, խորհուրդ ունե՞ս, շնորհակալություն, չէ՞, ի՞նչ պարտադիր ա հարցից թեման շեղելը:

Անվերնագրի դեպքում էլ չեմ ասում իմ մոտեցումը, պարզ ա: Համենայն դեպս ըտեղ որևէ խորհուրդ, պատասխան չկար:

Տրիբունի դեպքում. բնականաբար սա ինչ-որ ուղի առաջարկող գրառում ա, չնայած Տրիբունի պես հասուն մարդու համար երևի պետք ա որ պարզ լինի, եթե մարդը կարևորում ա պսակը, դժվար թե կողմնակի մեթոդների, փող խաղացնելու, թե կնունքս հաշվի առ, դիմի: Ըստ էության ոչ էնքան օգնելու, որքան նորից երևույթի նկատմամբ իր վերաբերմունքն արտահայտելուն միտված գրառում ա:

Ոնց որ ես մտնեմ լեզվական որևէ թեմա, ասեմ՝ խնդրում եմ ասեք՝ անգլերեն ո՞նց կասեն շնորհակալություն: Մեկն ասի՝ չգիտե՞ս: Մյուսն ասի՝ ինչի՞դ ա պետք: Էն մեկը՝ էդ ո՞ւմ ես ասելու, դրան սկի չի էլ հասնում: Չորրորդն էլ՝ բառարանում նայի: Շնորհակալություն, բառարան ունենայի, չէի հարցնի:

Ավել-պակաս կներեք:

Շին ջան, նայի ապեր, ՄԱՐԴԸ, Ագնին իրա ոտով գնում ա հայ եկեղեցի պսակվելու, այսինքն չափահաս մարդը կատարում ա գիտակից որոշում ու ընտրում ա ՀԱԵ-ն որպես իր հոգևոր առաջնորդ ու տուն ու ի՞նչ ա անում էդ եկեղեցի՞ն… ասում ա վկայական բեր որ կնքված ես… ապեր էսի վակցինացիա չի որ տանես թուղթը որ հանկարծ սրսկում բաց թողած չլինեն… եթե մարդն անգամ այլ կրոնի պատկաներ կամ աթեիստ էլ լիներ նույնիսկ հանցագործ՝ պտի պսակեին… էս ասելով, ես ինչի՞ պտի չղժամ… էսի խաբել ա… իրան խաբում են… կամ էլ եթե տենց բան կա ուրեմն ՀԱԵ-ն մեռած ա, ուրիշ եկեղեցի պետք ա գտնել…

Հարցն ինքնին հումորի անսպառ աղբյուր ա… ես ոչ մեկին չեմ կարա մեղադրեմ…

Շինարար
17.07.2013, 17:35
Շին ջան, նայի ապեր, ՄԱՐԴԸ, Ագնին իրա ոտով գնում ա հայ եկեղեցի պսակվելու, այսինքն չափահաս մարդը կատարում ա գիտակից որոշում ու ընտրում ա ՀԱԵ-ն որպես իր հոգևոր առաջնորդ ու տուն ու ի՞նչ ա անում էդ եկեղեցի՞ն… ասում ա վկայական բեր որ կնքված ես… ապեր էսի վակցինացիա չի որ տանես թուղթը որ հանկարծ սրսկում բաց թողած չլինեն… եթե մարդն անգամ այլ կրոնի պատկաներ կամ աթեիստ էլ լիներ նույնիսկ հանցագործ՝ պտի պսակեին… էս ասելով, ես ինչի՞ պտի չղժամ… էսի խաբել ա… իրան խաբում են… կամ էլ եթե տենց բան կա ուրեմն ՀԱԵ-ն մեռած ա, ուրիշ եկեղեցի պետք ա գտնել…

Հարցն ինքնին հումորի անսպառ աղբյուր ա… ես ոչ մեկին չեմ կարա մեղադրեմ…
Մեֆ, որ պատասխանեմ, էլի գալու եմ նույն շրջապտույտին, նոր բան չունեմ ասելու: Քո էս գրածին ես էս թեմայում նույնիսկ արդեն պատասխանել եմ: Էսքանն էլ գրում եմ, որ չլինի, թե շրջանցում եմ:

Sambitbaba
17.07.2013, 17:36
ապատեղեկատվություն մի տարածի :D ես էնտեղ խմբակային հարձակման եմ ենթարկվել
Դու միակը չես, Բյուր ջան;)
Այդ հարցն այնտեղ խիստ է. մի բառ էնպես չասես, կջնջեն, կտուգանեն, շաբաթով- ամիսով կարգելափակեն... մինուսնե՜ր կշարեն: Էն ամենաշատ մինուսներ ունեցողը ես եմ:oy

Բայց հո խոսքս իմ ու քո մասին չէ...;)

Chuk
17.07.2013, 17:59
Ոնց որ ես մտնեմ լեզվական որևէ թեմա, ասեմ՝ խնդրում եմ ասեք՝ անգլերեն ո՞նց կասեն շնորհակալություն: Մեկն ասի՝ չգիտե՞ս: Մյուսն ասի՝ ինչի՞դ ա պետք: Էն մեկը՝ էդ ո՞ւմ ես ասելու, դրան սկի չի էլ հասնում: Չորրորդն էլ՝ բառարանում նայի: Շնորհակալություն, բառարան ունենայի, չէի հարցնի:
Հեռավոր անցյալում, երբ ակումբը դեռ ոչ միայն չկար, այլև իր գաղափարը դեռ չէր էլ ծնվել, մի ուրիշ, էլի հայկական ֆորումում մի հարց էի գրել: Հարցս Photoshop-ից էր, ինչ-որ բանի տեղը չէի գտնում, հիմա չեմ հիշում թե ինչի: Էդ ֆորումում Photoshop-ի վարժ մասնագետ կար, ու թեև հարցս կոնկրետ իրեն չի ուղել, ընդհանուր էի գրել, մեջ ակնկալում էի, որ ինքը կպատասխանի: Իսկապես պատասխանեց: Գրել էր «Սեղմի F1, կբացվի Help-ը, էնտեղ փնտրի»: Առաջին ռեակցիաս վրդովմունքն էր: Բայց ինձ զսպեցի, ու վրդովմունքս չբարձրաձայնեցի: Փոխարենը սեղմեցի F1 ու մտա Help, որի տեղը հրաշալի գիտեի, փնտրեցի ու միանգամից գտա պատասխանս:

Առանց չափազանցնելու եմ ասում. էդ իմ համար մեծ դաս էր: Ու իրա գրառումը շատ տեղին, ճիշտ ուղի ցույց տվող:

Ու հա, եթե մեկը մտնի լեզվական թեմայում հարցենի, թե անգլերեն ո՞նց են ասում շնորհակալություն, իրան ավելի օգնած կլինես, եթե ցույց տաս օրինակ nayiri.com (http://nayiri.com/search?l=hy_LB&query=%D5%B7%D5%B6%D5%B8%D6%80%D5%B0%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%AC%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%AB%D6%82%D5%B6&dt=HY_EN)-ի տեղը, որտեղ ինքը կգտնի ոչ միայն իր ուզած բառի, այլ լիքը ուրիշ բառերի թարգմանություններն էլ: Ու ընդհանրապես դասակարգել ու սահմանել, էն էլ պահանջել, որ պատասխանները կոնկրետ ոճի լինեն, կարծում եմ անիմաստ զբաղմունք ա:

Նույն ակումբում թեկուզ ՏՏ-ի թեմաներում բազմիցս հանդիպել եմ «Google-ում փնտրիր» տիպի պատասխաններ: Մի մասը տեղին են եղել, մի մասն՝ անտեղի: Օրինակ նույն էս դեպքում եթե որևէ մեկը գրեր «Ճիշտ կանես գնաս եկեղեցում հարցնես», լրիվ ընդունելի պատասխան կլիներ, իմ կարծիքով: Անկախ նրանից, որ հաստատ հարցը տվողը կիմանար, որ տենց տարբերակ կա:

Mephistopheles
17.07.2013, 19:23
Շին, ախր դու բարձրացնում ես մի հարց, որը երբեք լուծում չի ստանալու, որովհետև հարցին պատասխան տալու փոխարեն կողքից խորհուրդներ տալը մեր ժողովրդին բավական բնորոշ հատկանիշ ա: Չգիտեմ՝ հիշու՞մ ես իմ էն ֆեյսբուքյան ստատուսները, երբ որևէ հարց էի տալիս, տակն էլ ցուցակով գրում, թե ինչ տիպի պատասխաններ չեմ ակնկալում (օրինակ՝ ի՞նչ սկզբունքով ա windows media player-ի random-ն աշխատում, չառաջարկել բայց ինչու՞ ես media player օգտագործում տարբերակներ): Ու նույնիսկ էդ դեպքում մեկ ա լինում էին անցանկալի մեկնաբանություններ: Ի՞նչ անես, մեր ժողովուրդն էլ սենց ա :))

Բյուր ջան, ֆորում երբ որ մտնում ես ու հարց ես բարձրացնում, ապա խորհրդից բացի քեզ ուրիշ ոչինչ չեն կարող տալ որովհետև ֆորումաբնակները պատասխանատու պաշտոնյաներ կամ մասնագետներ չեն… եթե կոնկրետ պատասխան ես սպասում ապա պետք է դիմես կոնկրետ մասնագետի ու կոնկրետ հաստատություն որն էլ իր կոնկրետ պատասխանի համար կլինի պատասխանատու ու դա էլ հիմք կհանդիսանա քո որոշման համար իր բոլոր հետևանքներով… մեր ժողովրդին իհարկե կարող ես մեղադրել, բայց ոչ էս դեպքում… ֆորումի ու ՖԲ-ի բնույթը հենց սա ա կողքից խորհուրդ տալը… որևէ մասնագետ կամ բանիմաց մարդ առանց խնդրի մանրամասները ծանոթանալու քեզ կոնկրետ պատասխան չի կարող տալ իսկ եթե տվեց ուրեմն մասնագետ չի…

այս դեպքում էլ խնդիրը նույնն ա… կարող են իրենց փորձառության հիման վրա կարծիքներ հայտնել ու կարծիքները սպեկտրը կարող ա շատ լայն լինել սկսած հումորից, ծաղրից վերջացրած անգամ գործնական միջամտությունից ու կարծեմ հենց keyboard-ն էլ արել ա գործնական միջամտություն, բայց սպասել սոցցանցերից կոնկրետ պատասխան՝ կներես բայց դա միամտություն ա… կողքից խորհուրդ՝ խնդրեմ, դա ֆորմատի սահմաններում ա…

Rammstein
17.07.2013, 19:41
Ի՞նչ է նշանակում "մկրտման վկայական"... Ինչ է, հե՞տ ենք վերադառնում... Back in Sovdepia?.. (հեյ գիտի Բիթլզ...)

ՈՒրեմն ինչ է, հիմա մկրտելիս տալիս են "մկրտման վկայական", իսկ չափահաս դառնալուց հետո էլ` "քրիստոնեայի՞ վկայական"...

Ժողովուրդ, էս ի՞նչ սարսափելի բաներ եք ասում... Կրոնն ինչ է, դարձել է կուսակցությու՞ն... Կոմունիստականը քյանսլ արեցին... չէ, ստացվում է, ոչ թե քյանսլ արեցին, այլ վերանվանեցին "կրոնակա՞..." Ամա՜ն... Ուրեմն ստացվում է, որ "մկրտման վկայականը"` նույն "կոմերիտական տոմսն է", դե, իսկ "կուսակցականի տոմսն" էլ պետք է ուրեմն մեքենայորեն վերանվանված լինի "քրիսրոնեայի վկայականի", ճի՞շտ է:

Լսեք, երեխեք, սրանից Հիսուսի մազերը պետք է որ բիզ-բիզ կանգնեին... Իսկ դուք ասում եք, թե նա կարող էր նեղանալ Անվերնագրի` կներես, Անվերնագիր ջան, - բայց kind of տափակ գրառումից...:(:(:(

Ինձ թվում ա կոնկրետ նպատակ ունի: Շատ մարդիկ կարող ա ինչ-որ աղանդավորական եկեղեցիներում մկրտվեն ու հետո ասեն, որ մկրտված են, իսկ ՀԱԵ-ի համար դա նույնն ա, ինչ չմկրտվածը, դրա համար ինձ թվում ա թյուրիմացություններից խուսափելու համար տենց վկայական-մկայական են հորինել: Բայց մեկ ա աբսուրդ ա: :))


Իմ կարծիքով ոչ մի վիրավորական բան էլ չկա… կարող ա ծաղր հնչի, բայց քսանհինգ տարի առաջ մկրտության վկայականը որտեղի՞ց պտի տան… եթե օֆիցիալ չեն գրանցում, իսկ սովետի ժամանակ չն գրանցել… մնում ա ականատեսը վկայի… տերտերը չկա, կնքվողն ու իրա բարեկամությունը շահագրգիռ կողմ են, մնում ա Տեր մեր Հիսուս Քրիստոսը ով ականատես ա ու շահագռգիռ կողմ չի…

Տենց չի՞…

Բարեկամս անցած տարի կարծեմ գնացել ասել ա, տվել են, ինքն էլ 90 թվին ա մկրտվել: Չգիտեմ` իրանց մոտ ա գրած լինում, թե ԿԳԲ-ի արխիվում են նայում` մկրտված ա, թե չէ, բայց նաղդ տալիս են:

Mephistopheles
17.07.2013, 19:51
Ինձ թվում ա կոնկրետ նպատակ ունի: Շատ մարդիկ կարող ա ինչ-որ աղանդավորական եկեղեցիներում մկրտվեն ու հետո ասեն, որ մկրտված են, իսկ ՀԱԵ-ի համար դա նույնն ա, ինչ չմկրտվածը, դրա համար ինձ թվում ա թյուրիմացություններից խուսափելու համար տենց վկայական-մկայական են հորինել: Բայց մեկ ա աբսուրդ ա: :))



Բարեկամս անցած տարի կարծեմ գնացել ասել ա, տվել են, ինքն էլ 90 թվին ա մկրտվել: Չգիտեմ` իրանց մոտ ա գրած լինում, թե ԿԳԲ-ի արխիվում են նայում` մկրտված ա, թե չէ, բայց նաղդ տալիս են:

Ռամ, եթե մարդն իրա ոտով եկել ա ու ուզում ա պսակվի Հայ Առաքելական եկեղեցում, ի՞նչն ա խնդիրը եթե ասենք ինքը լինի մուսուլման…

էդ թուղթը՝ կնքվելու, սուտ բան ա, անիմաստ, անբովանդակ իրանից ոչինչ չներկայացնող… զուտ հոգու հանգստության համար ա… դրա համար թուղթ տալը ու դրա հիման վրա մարդուն պսակել-չպսակելը ևս մի քայլ ա դեպի աղանդավորություն… հետո էլ զարմանում եք թե ինչի ա Հայաստանում աղանդավորությունը բարգավաճում…

ընկերոջդ շատ հավանական ա սուտի թուղթ տված լինեն… ուզում ե՞ս արի մի հատ թուղթ էլ ես կարամ տամ որ քեզ մեռոնով լողացրել եմ… հանկարծ չվիրավորվես Ռամ ջան... էսի կատակ էր… բայց կարամ տամ ըտենց թուղթ… մի հատ իմացի ու եթե կարաս սկեն արա դիր նայենք անունները բլօք արած…

Jarre
17.07.2013, 20:01
Իմ անձնական կարծիքը էն ա, որ պիտի խմբագրվեն ու մոդերավորվեն միայն այն գրառումները որոնք ակնհայտ վիարվորանք են, թեմայից շեղում, արժանապատվությունը նսեմազցնող, ատելություն սերմանող և տարածող։

Ես ինձ իրավունք եմ վերապահում մի քիչ ավելի առանձնաշնորհյալ դիրքից կարծիքս արտահայտել, քանի որ կրոն բաժնում ես համ հավատացյալի դիրքից եմ հանդես եկել, էն էլ նենց հավատացյալի որ հաստատ ամենաշատ թուքումուր ուտողներից ու քլնգվողներից եմ եղել, համ էլ աթեիստի։

Կոնկրետ իմ համար վիրավորական եղել են կոնկրետ իմ անձի դեմ ուղղված նպատակադրված վիրավորանքները, որոնք էս 4 տարվա մեջ (մամա ջան, հավաստ չի գալիս, որ էսքան վախտ Ակումբում գրանցված եմ) եղել են մոտ 4 անգամ։ Համենայն դեպս ես հիմա ընդամենը 4 նմանատիպ դեպք եմ հիշում։ Իմ համար էլ ժամանակին իմ հավատը շատ թանկ ա եղել, ու ես էլ նրբազգաց։ Բայց երբ օրինակ ինչ որ մեկը գրում էր, որ իրա համար Աստվածաշնչի Աստվածը ու Հիտլերը նույնն են, ես ընդհանրապես չէի նեղանում։ Դիսկոմֆորտ զգում էի, բայց ոչ վիրավորանք։ Որովհետև էտ կարծիք ա։ Ուզում ես ընդունի, ուզում ես չէ կան մարդիկ որ տենց են մտածում։ Իսկ երբ խորը մտածում էի հասկանում էի, որ եթե մարդը իմ պես դրականորեն նախատրամադրված չլինի Աստվածաշնչի նկատմամբ, ապա իսկապես շատ դեպքերում Աստծու դատաստանները, ազգեր ոչնչացնելու հորդորները շատ նման են դիկտատորների վարվելակերպին, այդ թվում և Հիտլերի։ Իսկ եթե մարդը հիստերիայի մեջ ա ընկնում էտ համեմատությունից թող ուղղակի մտածի։ Հիստերիայի առիթ չկա։

Ու մի բան էլ։ Իմ համար շատ օգտակար են եղել հումորային ու սրամիտ գրառումները։ Օգտակար են եղել էն առումով, որ իմ վերաբերմունքը որոշակի հարցերի հանդեպ փոփոխվել ա, որովհետև էտ հումորներից ոմանց մեջ եղել են հետաքրքիր համեմատություններ, որոնք երբ հանում ես հումորի կոնտեքստից իրանք շատ օգտակար են։ Ու երբեմն էլ ուղղակի մենակ համակարգչի դեմը նստած ինքս ինձ խոստովանել եմ, որ «արա՛, դե ճիշտա էլի ասում»։

Ու ես կարամ ասեմ, որ եթե եղել են պահեր, երբ ես մանթո եմ եղել կրոն բաժնից, հիմնական պատճառը եղել ա էն, որ չեմ կարողացել գտնել պատասխաններ, փաստեր, որոնք ինձանից պահանջել են։ Իսկ հումորի դեպքում էլ չեմ կարողացել ցույց տալ, որ հումորը անտեղի ա, որովհետև երբ խորացել եմ, հասկացել եմ, որ ենթագիտակցորեն համաձայն եմ էտ հումորի հետ։

Ու ես վստահ եմ, որ շատ մարդիկ ովքեր կրոնից հեռանում են պատճառը ոչ թե էն ա, որ էնտեղ վատ մթնոլորտ ա, այլ էն, որ փառք աստծու դեռ էնտեղ կան մարդիկ ովքեր ցույց են տալիս նաև հակառակ տեսակետներ ու դա անում են բավական հիմնավոր կերպով։ Իսկ երբ հավատացյալը չի կարողանում բերել հակափաստարկներ կամ տրամաբանական բացատրություն, բնականաբար դիսկոմֆորտ ա զգում ու մանթռաժ, որ չունի բավականաչափ աջակիցներ։ Որովհետև եթե դաժը հավատացյալը հավատացյալին գտնում ա արդեն սկսվում ա միջդավանաբանական քլնգոցը։

Ընենց որ պատճառը կրոն երևույթն ա, ոչ թե Ակումբի կրոն բաժինը։
Ես անկեղծ ասեմ։ Ես միշտ հավատացել եմ նրան ինչ չկա։ Իրան օժտել եմ ամենալավ հատկություններով։ Ինքը եղել ա միակ արդարը, ամենագետը, ամենասիրողը։ Ու երբ ինչ որ մեկը ասել ա, որ ինքը չկա ուզեցել եմ կոկորդը կրծել։ Բայց եթե հորս մորս մասին ասեին, որ իրանք չկան, սկի ավելորդ կհամարեի բացատրել, որ իրանք կան։ Հասկանում ե՞ք։

Stranger_Friend
17.07.2013, 20:20
Դա իրավունք չունես անելու… մարդուն չես կարող փրոֆայլի ենթարկել… դա մարդու իրավունքի խախտում ա… մարդուն կարաս տուգանես խախտելու համար "մարդկանց" չես կատող արգելել մտնել մի բաժին որովհետև չի համապատասխանում "ցանկաություններին ու ստանդարտների" մանավանդ կրոնի դեպքում… բա հավատացյալներին ինչ անենք, արգիլենք գիտության բաժին մտնե՞լ…

Իրավունքի հարց ա…

ես չեմ պատկերացնում Քրիստոնյաին ու Աթեիստին կրոնի բաժնում որևէ լուրջ ու հարգալից քննարկում անելուց:
Արգելել ասելով բաժնից արգելափակում նկատի չունեի: Այլ այնպիսի բաժանում, որ մի բաժնում Աթեիստները իրավունք չունենան հակակրոնական, ծաղրական և կրոնին հակառակ գրառում անելու և Աթեիստների բաժին, որտեղ Քրիստոնյաները, հավատացյալները և այլ կրոնի հետևորդները իրավունք չունենան որևէ կերպ վիրավորելու Աթեիստներին:
Այստեղ ինչ-որ իրավունքի խախտում չեմ տեսնում:

Ինձ թվում է կամ պիտի կրոնի մեջ խիստ բաժանում լինի, կամ էլ միշտ վիրավորվելու են իրարից...

Վիշապ
17.07.2013, 20:25
Շին ջան, նայի ապեր, ՄԱՐԴԸ, Ագնին իրա ոտով գնում ա հայ եկեղեցի պսակվելու, այսինքն չափահաս մարդը կատարում ա գիտակից որոշում ու ընտրում ա ՀԱԵ-ն որպես իր հոգևոր առաջնորդ ու տուն ու ի՞նչ ա անում էդ եկեղեցի՞ն… ասում ա վկայական բեր որ կնքված ես… ապեր էսի վակցինացիա չի որ տանես թուղթը որ հանկարծ սրսկում բաց թողած չլինեն… եթե մարդն անգամ այլ կրոնի պատկաներ կամ աթեիստ էլ լիներ նույնիսկ հանցագործ՝ պտի պսակեին… էս ասելով, ես ինչի՞ պտի չղժամ… էսի խաբել ա… իրան խաբում են… կամ էլ եթե տենց բան կա ուրեմն ՀԱԵ-ն մեռած ա, ուրիշ եկեղեցի պետք ա գտնել…

Հարցն ինքնին հումորի անսպառ աղբյուր ա… ես ոչ մեկին չեմ կարա մեղադրեմ…

Իսկ եթե տենց պաշտոնական են, ու "թուղթ" են տալիս որը իրավական ուժ ունի, ապա թող բարի լինեն ու կարգավորեն էդ "թղթի" տալը, ու հաշվի առնեն, որ քաղաքացիների մեծ մասը վեհափառ հայրապետի անողոք հրամանից առաջ են կնքվել, պեչատով թուղթ էլ չունեն։ Ու քյաբաբ ուղեղները աշխատեցնեն քաղաքացուն "գնա թուղթ" բեր ասելուց առաջ։ Եթե եկեղեցին մարդուն չի հարգում, էդ մարդու մեջ էլ հավատ կմնա՞, վերջին հանգրվանը յանի պիտի եկեղեցին լիներ, բայց ոչ մի բանով իշխանություններին չեն զիջում, բարդակ, անտերություն, սանձարձակություն... Մարդ գնա բուդդիստ դառնա պրծնի էս անիմաստ թրաշով սգավորներից։

Հ.Գ. Կներեք, կարծես թեման ուրիշ բանի մասին էր, չդիմացա...

Stranger_Friend
17.07.2013, 20:31
Ոչ, Սթրենջ ջան: Ասածդ անընդունելի է: Երկու թեմաների համար էլ: Այդ դեպքում էլ ինչի՞ մասին պետք է խոսեն այդ թեմաներում: Երկու թեմաներն էլ այդ դեպքում ուղղակի կսատկեն, հասկանու՞մ ես...

Իսկ եթե իդիլիա է ուզածդ, տեղն ասեմ` գնա: Մի կայք կա, կոչվում է "Լուսամուտ ֆորում, չեմհիշումինչի հանգրվան": Այ, այնտեղ ժողովուրդն իրար ջան է ասում և ջան էլ լսում է (եթե, իհարկե, մեկ-մեկ քնից արթնանում են): Մի խոսքով, հարյուր տոկոսանոց իդիլիա: Նույնիսկ թեյարան ունեն, գնա, թեյ-մեյ կհյուրասիրեն, կոֆետ-մոնֆետ... Ճիշտ է վիրտուալ, բայց դե...:)

Իսկ իմաստը ո՞րն է, որ Աթեիստը իրենը պնդի, Քրիստոնյան էլ ասի օրինակ՝ << Դժոխքում կհայտնվես>>: Ակումբում չէր, բայց մի տեղ այդպիսի կռիվ եղավ.
Դրանից Աթեիստն է՞ Քրիստոնյա դառնալու, Քրիստոնյա՞ն է հավատալու Աթեիստին: Կարծում եմ՝ Ոչ. Անտեղի ներվերի քայքայում.
Այդ դեպքում էլ իմաստը ո՞րն է, որ պիտի ինչ-որ հակակրոնական բան գրվի ու վեճեր, կռիվներ...

Mephistopheles
17.07.2013, 20:49
ես չեմ պատկերացնում Քրիստոնյաին ու Աթեիստին կրոնի բաժնում որևէ լուրջ ու հարգալից քննարկում անելուց:
Արգելել ասելով բաժնից արգելափակում նկատի չունեի: Այլ այնպիսի բաժանում, որ մի բաժնում Աթեիստները իրավունք չունենան հակակրոնական, ծաղրական և կրոնին հակառակ գրառում անելու և Աթեիստների բաժին, որտեղ Քրիստոնյաները, հավատացյալները և այլ կրոնի հետևորդները իրավունք չունենան որևէ կերպ վիրավորելու Աթեիստներին:
Այստեղ ինչ-որ իրավունքի խախտում չեմ տեսնում:

Ինձ թվում է կամ պիտի կրոնի մեջ խիստ բաժանում լինի, կամ էլ միշտ վիրավորվելու են իրարից...

իսկ կրոնի թեմայում ազանդներին, տարբեր կրոններին չես ուզու՞մ բաժանես իրարից… էդ բանավեճերը մահացու են

Stranger_Friend
17.07.2013, 21:17
իսկ կրոնի թեմայում ազանդներին, տարբեր կրոններին չես ուզու՞մ բաժանես իրարից… էդ բանավեճերը մահացու են

Ինձ մնար, ես ընդհանրապես կրոն բաժինը կփակեի, որովհետև վեճերից միշտ մեկը վիրավորվելու է, իսկ հանգիստ քննարկումները անհետաքրքիր են լինելու :)..

Sambitbaba
18.07.2013, 06:14
Ինձ թվում է կամ պիտի կրոնի մեջ խիստ բաժանում լինի, կամ էլ միշտ վիրավորվելու են իրարից...
Սթրենջ ջան, ախր կրոնն առանց այդ էլ արդեն իսկ բաժանում է, էլ դրանից ավել բաժանում կլինի՞, որ դու խորհուրդ ես տալիս... Մի՞թե կրոնը չի պատճառը, որ ալամ աշխարհը բաժանված ու թշնամի է մեկմեկու:


Իսկ իմաստը ո՞րն է, որ Աթեիստը իրենը պնդի, Քրիստոնյան էլ ասի օրինակ՝ << Դժոխքում կհայտնվես>>: Ակումբում չէր, բայց մի տեղ այդպիսի կռիվ եղավ.
Դրանից Աթեիստն է՞ Քրիստոնյա դառնալու, Քրիստոնյա՞ն է հավատալու Աթեիստին: Կարծում եմ՝ Ոչ. Անտեղի ներվերի քայքայում.
Այդ դեպքում էլ իմաստը ո՞րն է, որ պիտի ինչ-որ հակակրոնական բան գրվի ու վեճեր, կռիվներ...

Իմա՞ստը... Նախ, որ քո ասած վեճերով, կռիվներով, և դրանցից ծնունդ առած մտորումներով է մարդը մարդ դառնում, այլ ոչ թե իր բալկոնում նստած ճանճեր հաշվելիս: Եվ երկրորդ, ըստ իմ խորին համոզման, թե կրոնականները և թե աթեիստները լիքը հակասություններ, սխալներ և կասկածելի սկզբունքներ ունեն իրենց փիլիսոփայություններում, իսկ այդ վեճերի մեջ, եկեք հուսանք, որ նրանց հնարավորություն կտրվի հակառակ բանակի աչքերով փորձել նայել իրենց համոզմունքներին ու փորձել հասկանալ հակառակ կողմի, իրենց դեմ լինելու տրամաբանական պատճառը:

Տրիբուն
18.07.2013, 12:41
Այս հարցը կարծում եմ պիտի լուծվի կրոնները խստիվ առանձնացնելով: Աթեիզմը առանձնացնել ու աթեիստներին արգելել մտնել կրոնի բաժին, նույնն էլ ոչ աթեիստներին արգելել Աթեիզմում վիճել: Թե չէ ոնց էլ լինի մեկը վիրավորվելու է.

Բա իմ նմանի հետ ինչ պիտի անեք: Ես օրինակ մինչև հիմա չեմ պարզել աթեիստ եմ, թե հավատացյալ: Ու համոզված եմ իմ նման լիքը մարդ կա: Ես մկրտված եմ, կինս մկրտված ա, երեխքս մկտված են, բայց եկեղեցով չեմ պսակվել:

Հետո, իմ մոտ տրամադարությունից ա կախված: Եթե մեջս զվարճասեր ու ցինիկ սատանան ա մտել էտ օրը, կարող ա հայհոյեմ բոլոր կրոնավորներին՝ կաթողիկոսից սկսած մինչև վերջին աբեղան, Աստծուն էլ անվանեմ մառազմատիկ ծերուկ, որի անհիմն կապրիզների պատճառով միլիոններով մարդ ա կոտորվել: Իսկ եթե մեջս բարեպաշտ ու հանդուրժող հրեշտակն ա էտ օրը մտել, կարող ա եկեղեցուն համարեմ դարերի ընթացքում մեր ազգային ինքնության ու մշակույթի պահպանման հիմնական երաշխավորներից մեկը, ու հիանալի ճարտարապետության, մշակույթի ու արվեստների խթանողը, մի հատ էլ եկեղեցի գնամ, մոմ վառեմ ու հայր մերը ասեմ:

Մի քիչ էլ թեմայից դուրս գամ էլի: Էս նկարը մի շաբաթ առաջ Aeternitas Urbis-ի Santa Maria Maggiore եկեղեցում եմ արել: Ուրեմն սա Աստվածածնին նվիրված աշխարհի ամենամեծ բազիլիկան ա:

http://s07.radikal.ru/i180/1307/10/512f129283eb.jpg

Փողը քցում ես, վիկլուչածելը ճտցնում ես, ու «մոմդ» վառվում ա :D:D

ivy
18.07.2013, 13:16
Հիմա ինձ հետաքրքիր է Ձեր վերաբերմունքը կատարվածին: Ի՞նչ եք կարծում, դրանք ջնջելու ու տուգանման ենթակա գրառումներ էին: Ուզում եմ սար ու ձոր չընկնենք, կա կոնկրետ դեպք, քննարկում ենք կոնկրետ դեպքերը: Ընդ որում կուզեի, որ հարցը քննարկեինք հետևյալ կտրվածքով. նույն Անվերնագրի գրառումը որ «անլուրջ», կատակային գրառում էր, կասկածից դուրս է: Դրա նկատմամբ վերաբերմունքը որպես եզակի գրառում, որն արվել ու անցնում, գնում է, և որպես տենդենց, եթե հետո շարունակվեին այդ կարգի լիքը գրառումներ:


Շատ ե՞մ ուշացել քննարկումից: Նոր տեսա, մտքովս անցավ կարծիք հայտնել:
Անվերնագրի գրառումը կարելի էր ջնջել (տուգանե՞լ, չգիտեմ, ես չէի տուգանի), իսկ թե ինչու է ջնջվել Տրիբունի գրառումը ու դեռ տուգանք տրվել դրա համար, բացարձակ չեմ հասկանում: Ավելին, կարծում եմ, Տրիբունին տրված տուգանքը պիտի անպայմանորեն հանվի. դա բացարձակապես տուգանման ենթակա գրառում չէր:

Monk
18.07.2013, 15:35
Քննարկմանը երեկվանից հետևեցի, բայց ժամանակ չեղավ գրելու: Տևական ժամանակ ոչ միայն Ակումբում, այլև ընդհանրապես ինտերնետում շատ պասսիվ եմ, բայց անցուդարձին հետևում եմ, ուղղակի չեմ գրում: Բայց կարծում եմ, որ ճիշտ կլինի, եթե բացառության կարգով ես էլ իմ համեստ կածիքն արտահայտեմ որպես «Կրոն» բաժնի դե ֆակտո նախկին մոդերատոր և քիչ, թե շատ ակտիվ անդամ, և իհարկե նաև որպես հոգևորական: Հույս ունեմ, որ կկարողանամ գոնե մի քիչ օգտակար լինել թե բաժնի մոդերատորներին և թե ակումբցիներին:
Ինչ վերաբերում է կոնկրետ թեմային. թեման ժամանակին, երբ դեռ մոդերատոր չէի, իմ խնդրանքով բացել է Ուլուանան՝ մեկ ուրիշ թեմայից որոշ գրառումներ առանձնացնելով և դնելով իմ առաջարկած վերնագիրը: Հետագայում ուրիշ գրառումներ են տեղափոխվել այդ թեմա, որոնց՝ ժամանակագրական հերթականությամբ դասավորվածության արդյունքում, թեմայի հեղինակ է դարձել Ներսեսը: Դա է պատճառը, որ թեման կոնկրետ սահմանում և առաջնորդող գրառում չունի: Չուկն արդեն նշեց, որ թեման շատ է մեծացել և ամեն ինչ խառնվել է իրար, հետևաբար երևի ավելի ճիշտ կլինի փակել թեման և բացել նորը՝ հստակ պահանջներով: Իմ պատկերացմամբ՝ թեմայում է պետք քննարկվեն կրոնին առնչվող այն հարցերը, որոնց քննարկման համար խիստ անհրաժեշտություն չկա առանձին թեմա բացել: Մյուս հարցերը, որոնց վերաբերյալ արդեն կան թեմաներ կամ կարող են ստեղծվել առանձին թեմաներ, պետք է քննարկվեն համապատասխան թեմաներում: Տվյալ թեմայում պետք է բացառվեն ժամանցային, զրուցարանային, կրոնի հետ որևէ կապ չունեցող գրառումները:
Այսքանը այս հարցի վերաբերյալ: Քանի որ երկար գրառումները մի քիչ դժվար է լինում կարդալ, ես էլ սարսափելի հոգնած եմ, մյուս հարցերին կանդրադառնամ ավելի ուշ: Ավել-պակասի համար կներեք: :)

Stranger_Friend
18.07.2013, 20:29
Իմա՞ստը... Նախ, որ քո ասած վեճերով, կռիվներով, և դրանցից ծնունդ առած մտորումներով է մարդը մարդ դառնում, այլ ոչ թե իր բալկոնում նստած ճանճեր հաշվելիս: Եվ երկրորդ, ըստ իմ խորին համոզման, թե կրոնականները և թե աթեիստները լիքը հակասություններ, սխալներ և կասկածելի սկզբունքներ ունեն իրենց փիլիսոփայություններում, իսկ այդ վեճերի մեջ, եկեք հուսանք, որ նրանց հնարավորություն կտրվի հակառակ բանակի աչքերով փորձել նայել իրենց համոզմունքներին ու փորձել հասկանալ հակառակ կողմի, իրենց դեմ լինելու տրամաբանական պատճառը:
Բա իմ նմանի հետ ինչ պիտի անեք: Ես օրինակ մինչև հիմա չեմ պարզել աթեիստ եմ, թե հավատացյալ: Ու համոզված եմ իմ նման լիքը մարդ կա: Ես մկրտված եմ, կինս մկրտված ա, երեխքս մկտված են, բայց եկեղեցով չեմ պսակվել:
Հետո, իմ մոտ տրամադարությունից ա կախված: Եթե մեջս զվարճասեր ու ցինիկ սատանան ա մտել էտ օրը, կարող ա հայհոյեմ բոլոր կրոնավորներին՝ կաթողիկոսից սկսած մինչև վերջին աբեղան, Աստծուն էլ անվանեմ մառազմատիկ ծերուկ, որի անհիմն կապրիզների պատճառով միլիոններով մարդ ա կոտորվել: Իսկ եթե մեջս բարեպաշտ ու հանդուրժող հրեշտակն ա էտ օրը մտել, կարող ա եկեղեցուն համարեմ դարերի ընթացքում մեր ազգային ինքնության ու մշակույթի պահպանման հիմնական երաշխավորներից մեկը, ու հիանալի ճարտարապետության, մշակույթի ու արվեստների խթանողը, մի հատ էլ եկեղեցի գնամ, մոմ վառեմ ու հայր մերը ասեմ:

Ես բանավեճերին դեմ չեմ, իհարկե դրանք օգտակար են և պետքական: Բայց կրոն բաժնում ամենաառողջ բանավեճից էլ իմ կարծիքով նեղացող ու վիրավորվող կլինի, կրոնի հարցը մի քիչ ուրիշ է: Դրա համար եմ ասում որ կամ պիտի ոչ մի տեսակի զրույց չլինի, կամ էլ միշտ մոդերատորները պատրաստ լինեն սաստելու, պատրաստ լինենք մեկի վիրավորվելուն ու նեղանալուն: Թե չէ ես քննարկումներին հեչ դեմ չեմ, ուղղակի նեղացող չեմ ուզում լինի.

Աթեիստ
18.07.2013, 21:37
Ես չեմ հասկանում էլի, էդ կրոնին կպնելուց «նեղանալը»։ Եթե չկա անձնական վիրավորանք, ու դուք իսկապես հավատում եք ձեր աստծու գոյությանը, էն աստծու, որ ամբողջ աշխարհն ա ստեղծել ու հսկում ա, ո՞նց կարելի ա նեղանալ, եթե ինչ որ մեկը չի հավատում ու ծաղրում ա։ Թե՞ ձեր հավատացած աստված ինչ որ թույլիկ բան ա, իրա իրան չի կարում պաշտպանի, դուք պտի պատշպանեք։
Ինձ որ մնա ես կարգելեմ անձին չվերաբերող բաները վիրավորական համարելը։

Տրիբուն
18.07.2013, 22:09
Ես բանավեճերին դեմ չեմ, իհարկե դրանք օգտակար են և պետքական: Բայց կրոն բաժնում ամենաառողջ բանավեճից էլ իմ կարծիքով նեղացող ու վիրավորվող կլինի, կրոնի հարցը մի քիչ ուրիշ է: Դրա համար եմ ասում որ կամ պիտի ոչ մի տեսակի զրույց չլինի, կամ էլ միշտ մոդերատորները պատրաստ լինեն սաստելու, պատրաստ լինենք մեկի վիրավորվելուն ու նեղանալուն: Թե չէ ես քննարկումներին հեչ դեմ չեմ, ուղղակի նեղացող չեմ ուզում լինի.

Կրոնի հարցը նույնքան ուրիշ ա, որքան կին-տղամարդ հարցը, սև-սպիտակ հարցը, հայ-թուրք հարցը, հետերո-հոմո հարցը, պահպանողական-լիբերալ հարցը, արիացի-ընձուղտ հարցը: Էկեք սաղ թեմաներում սահմանափակում դնենք իրար հակառակ հայացքների համար, մենակ ջան ասենք, ջան լսենք:

Stranger_Friend
18.07.2013, 22:33
Ես չեմ հասկանում էլի, էդ կրոնին կպնելուց «նեղանալը»։ Եթե չկա անձնական վիրավորանք, ու դուք իսկապես հավատում եք ձեր աստծու գոյությանը, էն աստծու, որ ամբողջ աշխարհն ա ստեղծել ու հսկում ա, ո՞նց կարելի ա նեղանալ, եթե ինչ որ մեկը չի հավատում ու ծաղրում ա։ Թե՞ ձեր հավատացած աստված ինչ որ թույլիկ բան ա, իրա իրան չի կարում պաշտպանի, դուք պտի պատշպանեք։
Ինձ որ մնա ես կարգելեմ անձին չվերաբերող բաները վիրավորական համարելը։

Ինձ վրա չեմ վերցնում ու չեմ ուզում որևէ մեկի անունից պատասխանել.

Stranger_Friend
18.07.2013, 22:37
Կրոնի հարցը նույնքան ուրիշ ա, որքան կին-տղամարդ հարցը, սև-սպիտակ հարցը, հայ-թուրք հարցը, հետերո-հոմո հարցը, պահպանողական-լիբերալ հարցը, արիացի-ընձուղտ հարցը: Էկեք սաղ թեմաներում սահմանափակում դնենք իրար հակառակ հայացքների համար, մենակ ջան ասենք, ջան լսենք:

Ինչ բառերով ասեցի, ոնց ձևակերպեցի, էլի չկարողացա մտքինս ասեմ.
Իմ ուզածը մի բան էր՝ կրոնի պատճառով նեղացողներ չլինեին.

Mephistopheles
18.07.2013, 22:43
Կրոնի հարցը նույնքան ուրիշ ա, որքան կին-տղամարդ հարցը, սև-սպիտակ հարցը, հայ-թուրք հարցը, հետերո-հոմո հարցը, պահպանողական-լիբերալ հարցը, արիացի-ընձուղտ հարցը: Էկեք սաղ թեմաներում սահմանափակում դնենք իրար հակառակ հայացքների համար, մենակ ջան ասենք, ջան լսենք:

Ընգեր, ընդհանուր առմամբ համաձայն եմ հետդ, բայց մեր դեպքը հավատացյալ/աթեիստ բանավեճը տարբեր ա մի քիչ ու բավականին բարդ ա մոդերավորելը… էս երկուսը բանավեճի մեջ տարբեր ստանդարտներ են օգտագործում ու մի անգամից ամեն ինչ վերածվում ա ծաղրի անգամ եթե շատ ուզենաս լուրջ մոտենալ… ինքնին բանավեճ նշանակում ա երկու կողմերի կողմից փաստերի վրա հիմնավորում ու մեկնաբանում… էս դեպքում կրոնական կողմը փաստը պարզապես ժշտում ա, որը նշանակում ա բանավեճի ավարտ… հիմա եթե ես փաստ եմ բերում որ էս ինչ երևույթը սենց ա իսկ "հավատացյալը" կանգնում ասում ա սուտ ա չեմ հավատում, ո՞վ ա ում ձեռ առնում էս պարագային… իհարկե հավատացյալն ազնվորեն հավատում ա իր ասածին, բայց փաստն անտեսելն ու ժխտելը մեզմ ասած անձնական վիրավորանք ա… ո՞նց պետք ա սա մոդերավորվի… տուգանե՞ն հավատացյալին… չգիտեմ… կամ ստեղ կային մարդիկ ժամանակին, հովարս Նետ, որոնք կլասիկ ռասիստի օրինակ էին… մարդիկ օտդուշի հավատում էին որ սևերը անիծված են ու իրանց վրայից փիս հոտ ա գալիս և իրանք տաղանդի պակաս ունե ու էն ջազն էլ որ ստեղծել են սիպտակ գեների շնորհիվ ա… հիմա իմ պատասխանը սրան ի՞նչ կարա լինի… մոդերատորը կարա՞ տուգանի սրանց ռասիզմի համար, չգիտեմ չեմ էլ հիշում ինչ ա եղել…

սա ո՞նց կարելի ա մոդերավորել… բարդ ա…

Mephistopheles
18.07.2013, 22:48
Ինչ բառերով ասեցի, ոնց ձևակերպեցի, էլի չկարողացա մտքինս ասեմ.
Իմ ուզածը մի բան էր՝ կրոնի պատճառով նեղացողներ չլինեին.

անհնար ա…

Jarre
19.07.2013, 02:05
Ես կրոն բաժնում գործվող «մեղքերը» բաժանում եմ երեք մասի։

1) կանոնադրության բացահայտ խախտում
Էս էն դեպքն ա, որ ոչ մեկի ոչ մի բան բացատրել պետք չի։ Ամեն ինչ (վիրվորանք, ինքնասիրությանը կպնել, ատելություն հրահրել և այլն) ակնհայտ ա։

2) կանոնադրության քողարկված խախտում
Էս էն դեպքն ա, որ ակնարկներով իրար միս ենք ուտում։ Այսինքն եթե օրենքի տառին նայես կանոնադրության խախտում չկա, բայց իրականում մենք էդտեղ ակումբցուն ինչ որ իրի հետ ենք համեմատում, կամ կենդանու հետ, կամ վիրավորական ինչ որ երևույթների հետ և այլն։

3) լինե՞լ թե՞ չլինել
էս էլ էն դեպքերն են, որ խախտում ա թե չէ արդեն անձնական սուբեկտիվ ընկալման հարց ա։
Մեկը պնդում ա, որ ինքը էնքան ա վիրավորվել, որ հեսա կիջնի Կիևյան փողոց, կամ Դավթաշեն, մյուսն էլ պնդում ա, որ ոչ մի վիրավորանք չկա։

Իմ տեսնելով առաջին ու երկրորդ դեպքերը շատ լավ հսկվում են Կրոն բաժնում և ընդհանրապես ողջ ակումբի վիրտուալ տարածքում։ Ես ինքս երբ հարում էի Եհովայի վկաներ կազմակերպությանը Ակումբը համարում էի միակ հանգիստ տեղերից մեկը, որտեղ կարայի խոսալ ինձ հետաքրքրող կրոնական թեմաներից։ Ու էտ էն դեպքում, որ Կրոնի մոդերը էն ժամանակ մի հոգի էր ու ինքն էլ ՀԱԵ-ի քահանա։ Բայց այ այտենց մթոլորտ էր։ Կարծում եմ, որ Moonwalker-ը և ես չենք քանդել, այլ ընդհակառակը նպսատել ենք կրոնի նորմալ մթլոլորտի հետագա ձևավորմանը։ Ես վստահ եմ, որ կրոնի մոդերները բոլորս էլ պատրաստակամորեն կընդունենք ցանկացած պրակտիկ, կառուցողական դիտողություն։ Կարող ա վատ զգանք, որ եքա մարդ ենք ինքներս չհասկացանք մինչև կողքից չասեցին, որ տենց պիտի արվի, բայց հաստատ պատրաստակամորեն կընդունենք էտ խորհուրդները ու կաշխատենք դրա վրա։

Իսկ երրորդ տարբերակը հսկող համակարգեր դեռ չկան։ Քանի կա սուբեկտիվ մարդ արարածը էսի հա շարունակվելու ա։
Եթե սկսես էտ տարբերակը հսկել դա լինելու ա դիկտատուրա ու գրաքննություն՝ էն ինչից համարյա թե մենք սաղս փախնում ենք։

Ուստի իմ կարծիքով մոդերատորը հոգեբան չի, որ ուշքի բերի վիրավորված հավատացյալին կամ աթեիստին։ Մոդերի գործն ա մաքու պահի տարածքը։ Իմ կարծիքով դա արվում ա։ Թերացումներ գուցե կան։ Բայց ես համոզված եմ, որ էտ թերացումները նորմայի սահմաններում են։



Հիմա ավելի մանրամասն
(մեկ ա ինչ ուզում եք արեք ես կարճ կոնկրետ գրել դեռ չեմ կարում)

Իմ կարծիքով ամեն ինչ շատ պարզ ա։

1) Յուրաքանչյուր անձին, կրոնին, ազգին բացահայտ վիրավորող, թշնամություն, ատելություն հրահրող գրառում կջնջվի ու կտուգանվի։ Նույն վերաբերմունքին կարժանան նաև ինքնասիրությունը նսեմացնող գրառումները։
Ես հասկանում եմ, որ էս ամեն ինչը շատ սուբեկտիվ ա, որովհետև կարող ա ինչ որ մեկի «խիղճը» էնքան դաստիարակված ա, որ իրա համար իմ ավատարը համարվի սատանայապաշտություն ու շատ խորը վիրավորանք իրա գաղափարների ու արժեքների հանդեպ։ Կամ ինչ որ մեկը ով չի հավատում Աստծուն կարա վիրավորվի, որ իմ ավատարի վրա կրոնական սիմվոլիկա կա։

2) Կարծում եմ, որ իրենց վրա մեծ պատասխանատվություն պիտի զգան նաև Ակումբի քննարկումներին մասնակցող էն անդամները ովքեր իրենց համարում են հավատացյալ։ Պատասխանատվություն պիտի կրեն էն առումով, որ պիտի հասկանան, որ էսօր մարդկանց կարծիքները տարբեր են։ Ու պետք չի Ակումբում ԱՄՆ-ի սևամորթերի պես ամեն ինչում ռասիզմ տեսնել, և փորձել ապացուցել, որ երբ ես ասում եմ, որ իմ առաջվա նոթբուքս սև էր ու զիբիլ էր ուրեմն դա ակնարկ ա իրա մաշկի գույնին։ Իսկ մենք երբեմն ստեղ հենց էտ գործով ենք զբաղվում։ Քիչ ա մնում պրոֆեսիոնալ հոգեբան կանչես, որ պարզի հումոր անողը ուղղակի անմեղ մի բան ասեց գնաց, թե՞ նպատակադրված ստորացրեց դիմացինին։ Ո՞րն էր իրա մոտիվացիան, խի՞ արեց։

Հետո հավատացյալները գիտեն, որ իրենք «Աստծու ընտրյալներն են», «Աստծու մարտիկները» «Սատանայի այս փչացած ու չար աշխարհում» (աստվածաշնչյան տերմիններով)։ Իսկ զինվորը ի՞նչ ա անում։ Բողոքում ա՞ հողից, փոշուց, վտանգներից, հարձակումներից։ Չի բողոքում, չէ՞։ Իրա զինվորությունը հենց էտ ա ակնկալում, որ ինքը պիտի ապրի տենց պայմաններում ու պայքարի։ Դե ուրեմն պիտի հավատացյալները ունենան էտ հասկացողությունը ու հասկանա, որ ինքը պիտի պատրաստ լինի նման իրավիճակներին։ Աստվածաշնչում նույնիսկ այսպիսի խոսքեր կան.
«պատրա՛ստ եղէք հեզութեամբ եւ երկիւղածութեամբ պատասխան տալու ամէն մարդու, որ կը հարցնի ձեր մէջ եղած յոյսի պատճառը» - Ա Պետրոս գլուխ 3, խոսք 13

Հետևաբար եթե ես հավատացյալ եմ, ապա պիտի պատրաստ լինեմ բերելու հիմքեր իրանց հավատի համար։ Ու բնականբար պիտի հասկանաեմ որ էն փաստերը որոնք կարելի էր փաստ համարել հինգ հարյուր տարի առաջ, էսօր արդեն հեքիաթ են։ Էսօր պիտի բերեմ փաստեր՝ համաձայն այսօրվա գիտական նվաճումներին։ Իսկ եթե չկա էտ փաստը կարելի ա ուղղակի անկեղծ ասել, որ չկա։ Չունեմ փաստ, բայց հավատում եմ։ Վերջիվերջո դա մարդու իրավունքն ա հավատալ նրան ինչին ուզում ա։ Թող ոչ մեկը չամաչի նրանից ինչ ընտրել ա ու ոչ էտ վատ զգա, որ ուրիշը չի ընտրում ու համաձայն չի իրա հետ։

Վերջիվերջո հավատացյալի համար կոպիտ ասած «հիմար» ա աթեիստը, աթեիստի համար էլ հավատացյալը։ Ընենց որ ոչ մեկը տեղ չունի բողոքելու։

Mephistopheles
19.07.2013, 07:42
Ես կրոն բաժնում գործվող «մեղքերը» բաժանում եմ երեք մասի։

1) կանոնադրության բացահայտ խախտում
Էս էն դեպքն ա, որ ոչ մեկի ոչ մի բան բացատրել պետք չի։ Ամեն ինչ (վիրվորանք, ինքնասիրությանը կպնել, ատելություն հրահրել և այլն) ակնհայտ ա։

2) կանոնադրության քողարկված խախտում
Էս էն դեպքն ա, որ ակնարկներով իրար միս ենք ուտում։ Այսինքն եթե օրենքի տառին նայես կանոնադրության խախտում չկա, բայց իրականում մենք էդտեղ ակումբցուն ինչ որ իրի հետ ենք համեմատում, կամ կենդանու հետ, կամ վիրավորական ինչ որ երևույթների հետ և այլն։

3) լինե՞լ թե՞ չլինել
էս էլ էն դեպքերն են, որ խախտում ա թե չէ արդեն անձնական սուբեկտիվ ընկալման հարց ա։
Մեկը պնդում ա, որ ինքը էնքան ա վիրավորվել, որ հեսա կիջնի Կիևյան փողոց, կամ Դավթաշեն, մյուսն էլ պնդում ա, որ ոչ մի վիրավորանք չկա։

Իմ տեսնելով առաջին ու երկրորդ դեպքերը շատ լավ հսկվում են Կրոն բաժնում և ընդհանրապես ողջ ակումբի վիրտուալ տարածքում։ Ես ինքս երբ հարում էի Եհովայի վկաներ կազմակերպությանը Ակումբը համարում էի միակ հանգիստ տեղերից մեկը, որտեղ կարայի խոսալ ինձ հետաքրքրող կրոնական թեմաներից։ Ու էտ էն դեպքում, որ Կրոնի մոդերը էն ժամանակ մի հոգի էր ու ինքն էլ ՀԱԵ-ի քահանա։ Բայց այ այտենց մթոլորտ էր։ Կարծում եմ, որ Moonwalker-ը և ես չենք քանդել, այլ ընդհակառակը նպսատել ենք կրոնի նորմալ մթլոլորտի հետագա ձևավորմանը։ Ես վստահ եմ, որ կրոնի մոդերները բոլորս էլ պատրաստակամորեն կընդունենք ցանկացած պրակտիկ, կառուցողական դիտողություն։ Կարող ա վատ զգանք, որ եքա մարդ ենք ինքներս չհասկացանք մինչև կողքից չասեցին, որ տենց պիտի արվի, բայց հաստատ պատրաստակամորեն կընդունենք էտ խորհուրդները ու կաշխատենք դրա վրա։

Իսկ երրորդ տարբերակը հսկող համակարգեր դեռ չկան։ Քանի կա սուբեկտիվ մարդ արարածը էսի հա շարունակվելու ա։
Եթե սկսես էտ տարբերակը հսկել դա լինելու ա դիկտատուրա ու գրաքննություն՝ էն ինչից համարյա թե մենք սաղս փախնում ենք։

Ուստի իմ կարծիքով մոդերատորը հոգեբան չի, որ ուշքի բերի վիրավորված հավատացյալին կամ աթեիստին։ Մոդերի գործն ա մաքու պահի տարածքը։ Իմ կարծիքով դա արվում ա։ Թերացումներ գուցե կան։ Բայց ես համոզված եմ, որ էտ թերացումները նորմայի սահմաններում են։



Հիմա ավելի մանրամասն
(մեկ ա ինչ ուզում եք արեք ես կարճ կոնկրետ գրել դեռ չեմ կարում)

Իմ կարծիքով ամեն ինչ շատ պարզ ա։

1) Յուրաքանչյուր անձին, կրոնին, ազգին բացահայտ վիրավորող, թշնամություն, ատելություն հրահրող գրառում կջնջվի ու կտուգանվի։ Նույն վերաբերմունքին կարժանան նաև ինքնասիրությունը նսեմացնող գրառումները։
Ես հասկանում եմ, որ էս ամեն ինչը շատ սուբեկտիվ ա, որովհետև կարող ա ինչ որ մեկի «խիղճը» էնքան դաստիարակված ա, որ իրա համար իմ ավատարը համարվի սատանայապաշտություն ու շատ խորը վիրավորանք իրա գաղափարների ու արժեքների հանդեպ։ Կամ ինչ որ մեկը ով չի հավատում Աստծուն կարա վիրավորվի, որ իմ ավատարի վրա կրոնական սիմվոլիկա կա։

2) Կարծում եմ, որ իրենց վրա մեծ պատասխանատվություն պիտի զգան նաև Ակումբի քննարկումներին մասնակցող էն անդամները ովքեր իրենց համարում են հավատացյալ։ Պատասխանատվություն պիտի կրեն էն առումով, որ պիտի հասկանան, որ էսօր մարդկանց կարծիքները տարբեր են։ Ու պետք չի Ակումբում ԱՄՆ-ի սևամորթերի պես ամեն ինչում ռասիզմ տեսնել, և փորձել ապացուցել, որ երբ ես ասում եմ, որ իմ առաջվա նոթբուքս սև էր ու զիբիլ էր ուրեմն դա ակնարկ ա իրա մաշկի գույնին։ Իսկ մենք երբեմն ստեղ հենց էտ գործով ենք զբաղվում։ Քիչ ա մնում պրոֆեսիոնալ հոգեբան կանչես, որ պարզի հումոր անողը ուղղակի անմեղ մի բան ասեց գնաց, թե՞ նպատակադրված ստորացրեց դիմացինին։ Ո՞րն էր իրա մոտիվացիան, խի՞ արեց։

Հետո հավատացյալները գիտեն, որ իրենք «Աստծու ընտրյալներն են», «Աստծու մարտիկները» «Սատանայի այս փչացած ու չար աշխարհում» (աստվածաշնչյան տերմիններով)։ Իսկ զինվորը ի՞նչ ա անում։ Բողոքում ա՞ հողից, փոշուց, վտանգներից, հարձակումներից։ Չի բողոքում, չէ՞։ Իրա զինվորությունը հենց էտ ա ակնկալում, որ ինքը պիտի ապրի տենց պայմաններում ու պայքարի։ Դե ուրեմն պիտի հավատացյալները ունենան էտ հասկացողությունը ու հասկանա, որ ինքը պիտի պատրաստ լինի նման իրավիճակներին։ Աստվածաշնչում նույնիսկ այսպիսի խոսքեր կան.
«պատրա՛ստ եղէք հեզութեամբ եւ երկիւղածութեամբ պատասխան տալու ամէն մարդու, որ կը հարցնի ձեր մէջ եղած յոյսի պատճառը» - Ա Պետրոս գլուխ 3, խոսք 13

Հետևաբար եթե ես հավատացյալ եմ, ապա պիտի պատրաստ լինեմ բերելու հիմքեր իրանց հավատի համար։ Ու բնականբար պիտի հասկանաեմ որ էն փաստերը որոնք կարելի էր փաստ համարել հինգ հարյուր տարի առաջ, էսօր արդեն հեքիաթ են։ Էսօր պիտի բերեմ փաստեր՝ համաձայն այսօրվա գիտական նվաճումներին։ Իսկ եթե չկա էտ փաստը կարելի ա ուղղակի անկեղծ ասել, որ չկա։ Չունեմ փաստ, բայց հավատում եմ։ Վերջիվերջո դա մարդու իրավունքն ա հավատալ նրան ինչին ուզում ա։ Թող ոչ մեկը չամաչի նրանից ինչ ընտրել ա ու ոչ էտ վատ զգա, որ ուրիշը չի ընտրում ու համաձայն չի իրա հետ։

Վերջիվերջո հավատացյալի համար կոպիտ ասած «հիմար» ա աթեիստը, աթեիստի համար էլ հավատացյալը։ Ընենց որ ոչ մեկը տեղ չունի բողոքելու։

ժառ ջան, տեսականորեն քո ասածը ոչ մի թույլ կողմ չունի, բայց իրականում էդքան էլ տենց չի… որպես օրինակ պետք ա վերցնեմ բանավեճերը էվոլյուցիայի շուրջ… ու ասեմ որ հիմնական ու ամենամեծ բանավեճը սրա շուրջ ա… մարդը կենդանական աշխարհի մի մասն ա՝ կենդանի ա… սանտեղով արդեն վիրավորանք ա հանդիսանում հավատացյալի համար ու ամեն անգամ էս խնդիրը վեր հանելով տուրուդմփոց ա սկսում ինչքան էլ որ փորձես փաստերով հիմնավորել… հավատացյալը փաստը չի ընդունում որն արդեն կարծիքի կամ հայացքի հարց չի… հավատացյալները որպես կանոն վիրավորվում են դրանից… հիմա եթե մարդը փաստը չի ընդունում դա սադրա՞նք ա թե չէ… երբ աթեիստն ասում ա "մարդը կենդանական ծագում ունի" իսկ հավատացյալը պատասխանում ա "կարող ա դու կենդանի ես, բայց ես չէ… ես աստծո արարման արդյունք եմ"… սա սադրանք ա՞ թե չէ… ո՞նց պտի հավատացյալին բացատրենք, որ էտի էդ մարդու տեսակետն ա՞, բայց դա փաստ ա, տեսակետ չի, կարծիք չի…

Jarre
20.07.2013, 02:41
ժառ ջան, տեսականորեն քո ասածը ոչ մի թույլ կողմ չունի, բայց իրականում էդքան էլ տենց չի… որպես օրինակ պետք ա վերցնեմ բանավեճերը էվոլյուցիայի շուրջ… ու ասեմ որ հիմնական ու ամենամեծ բանավեճը սրա շուրջ ա… մարդը կենդանական աշխարհի մի մասն ա՝ կենդանի ա… սանտեղով արդեն վիրավորանք ա հանդիսանում հավատացյալի համար ու ամեն անգամ էս խնդիրը վեր հանելով տուրուդմփոց ա սկսում ինչքան էլ որ փորձես փաստերով հիմնավորել… հավատացյալը փաստը չի ընդունում որն արդեն կարծիքի կամ հայացքի հարց չի… հավատացյալները որպես կանոն վիրավորվում են դրանից… հիմա եթե մարդը փաստը չի ընդունում դա սադրա՞նք ա թե չէ… երբ աթեիստն ասում ա "մարդը կենդանական ծագում ունի" իսկ հավատացյալը պատասխանում ա "կարող ա դու կենդանի ես, բայց ես չէ… ես աստծո արարման արդյունք եմ"… սա սադրանք ա՞ թե չէ… ո՞նց պտի հավատացյալին բացատրենք, որ էտի էդ մարդու տեսակետն ա՞, բայց դա փաստ ա, տեսակետ չի, կարծիք չի…

Մեֆ, ընդունում եմ ասածդ, շատ դեպքերում իսկապես դժվար ա նման քննարկումներում հասկանալ թե որը կլինի ամենաօբեկտիվ վարվելակերպը, բայց իմ համար էլի ամեն ինչ պարզ ա։
Եթե հավատացյալը աթեիստին ասում ա «դու կենդանի ես» դա վիրավորանք ա ուղղված զրուցակցին, քանի որ աթեիստը էվոլյուցայի տեսությունը ընդունելով նկատի չունի, որ ինքը կենդանի ա կամ անասուն, այլ որ մարդը առաջացել ա ավելի պարզ կենդանական տեսակից։ Հետևաբար նման գրառումը պիտի տուգանվի։ Նույն կերպ էլ եթե աթեիստը վիրավորի հավատացյալին։ Օրինակ՝ «կարող ա՞ դու էլ քո տիրոջ Հիսուսի պես առանց պապա ես բեղմնավորվել»։

Բայց էլի եմ կրկնում ընդունում եմ, որ պրակտիկայում դժվար ա կողմնորշվելը նման հարցերում։ Դե իսկ լավն էլ էն ա, որ Կրոնում տարբեր հայացքներ ունեցող մոդերատորներ են ու բացի էտ էլ մնացած բոլոր մոդերներն էլ ամեն ինչ տեսնում են ու շատ ակտիվ իրանց կարծիքները հայտնում։ Ընենց որ բոլոր ռեսուրսները կան բաժինը նորմալ վիճակում պահելու համար։ Էս իմ կարծիքն ա։

Mephistopheles
21.07.2013, 08:50
Մեֆ, ընդունում եմ ասածդ, շատ դեպքերում իսկապես դժվար ա նման քննարկումներում հասկանալ թե որը կլինի ամենաօբեկտիվ վարվելակերպը, բայց իմ համար էլի ամեն ինչ պարզ ա։
Եթե հավատացյալը աթեիստին ասում ա «դու կենդանի ես» դա վիրավորանք ա ուղղված զրուցակցին, քանի որ աթեիստը էվոլյուցայի տեսությունը ընդունելով նկատի չունի, որ ինքը կենդանի ա կամ անասուն, այլ որ մարդը առաջացել ա ավելի պարզ կենդանական տեսակից։ Հետևաբար նման գրառումը պիտի տուգանվի։ Նույն կերպ էլ եթե աթեիստը վիրավորի հավատացյալին։ Օրինակ՝ «կարող ա՞ դու էլ քո տիրոջ Հիսուսի պես առանց պապա ես բեղմնավորվել»։

Բայց էլի եմ կրկնում ընդունում եմ, որ պրակտիկայում դժվար ա կողմնորշվելը նման հարցերում։ Դե իսկ լավն էլ էն ա, որ Կրոնում տարբեր հայացքներ ունեցող մոդերատորներ են ու բացի էտ էլ մնացած բոլոր մոդերներն էլ ամեն ինչ տեսնում են ու շատ ակտիվ իրանց կարծիքները հայտնում։ Ընենց որ բոլոր ռեսուրսները կան բաժինը նորմալ վիճակում պահելու համար։ Էս իմ կարծիքն ա։

Ժառ ջան I'm gonna bump up the heat a notch farther… ուրեմն սենց… ուրեմն սենց… հվատացյալ/աթեիստ "բանավեճը" ըստ էության միշտ էլ էվոլյուցիայի շուրջ ա մի պարզ պատճառով որ եկեղեցին գիտության զարգացումը տեսնում ա որպես սպառնալիք աստծո գործոնի ազդեցության վրա հասարակության մեջ, այսինքն ամեն անգամ գիտական որևէ առաջընթացի ժամանակ աստծո գաղափարը կամ ասենք նկարագիրը մղվում ա ավելի հեռու մարդու առօրեայից և դարձնում ա լավագույն դեպքում ներանձնական հավատք… սրա հետ իհարկե կրոնական որևէ ուղղություն կամ հաստատություն չի ուզում հաշտվել, քանի որ գործնականորեն նրանք իշխանություն են կորցնում, ու իրանց ազդեցությունը հասարակության մեջ ու պետական կառույցներում սկսում ա ահավոր նվազել… որպես ապացույց կարող ես հետևել այսօրվա գործընթացներին՝ գեյերի ամուսնություն, birth control-ների ապահովումը պետական առողջապահության կողմից, դպրոցական դասագրքերի կազմումը և այլն… մինչդեռ գիտության զարգացումը գիտությանն ավելի մեծ ու որոշիչ դեր ա տալիս հասարակական կյանքում ու պետական կառավարման սիստեմում՝ global warming, աբորտ, գեյերի ամուսնություն ու կրթական համակարգի վերաձևավորում…

հիմա էս ամեն ինչն ի՞նչ կապ ունի կրոնի բաժնի մոդերավորման հետ… եթե ազնիվ հավատացյալ ա ու փաստերն ընդունող ապա նա պետք ա հասկանա որ աստված հասկացությունը մղվում ա ներանձնական ոլորտ այսինքն այն չի կարելի որպես բացարձակ ճշմարտություն կիրառել բոլորի վրա therefor բանավեճի նյութ չի կարող լինել… ուրիշ խոսքով ասած, ցանկացած բանավեճ կարող ա դիտվել որպես անուղղակի բռնացում մարդու վրա, քանի որ բանավիճելով նա ըստ էության անձնական հավատքը փորձում ա դարձնել որպես օբյեկտիվ իրականություն և հաջողության դեպքում պետք ա պարտադրվի բոլորին… ստեղ հարց ա առաջանում, ինչքանո՞վ ա կոռեկտ անձնական հավատքի ու օբյեկտիվ իրականության բանավեճը և ո՞նց կարելի ա մոդերավորել դա, քանի որ հավատացյալը բանավեճի բռնվելով ըստ էության փորձում ա գիտական կարգավիճակ ձեռք բերել, ընդ որում նա օգտագործում ա նույն գործիքները ինչ որ գիտությունն ա օգտագործում, որը փարիսեցիության կլասիկ օրինակ ա ու ահավոր վիրավորանք մարդու ինտելեկտին…

չեմ պնդում թե սա պետք ա վերաբերվի մեր Ակումբին, բայց կարծում եմ լավ exercise կարա լինի… պարտադիր չի կիրառենք…

Jarre
21.07.2013, 20:23
Մեֆ ջան, լիովին համաձայն եմ քեզ հետ։
Էտ պատճառով որոշ թեմաներում ես կտրականապես գրառում չեմ անում, որովհետև գիտեմ, որ կոնկրետ ես չեմ ձգի նման մտածելակերպ ունեցող մարդկանց հետ ինչ որ մի բան քննարկել։ Իսկ կան մարդիկ ովքեր ունեն հավես ու համբերություն քննարկելու նման թեմաներ նման մտածելակերպ ունեցող մարդկանց հետ։ Ու խոսքս հավասարապես վերաբերում ա թե աթեիստներին ու թե հավատացյալներին։ Երկուսի մեջ էլ կան մարդիկ որ ինչ որ չափով հեռացած են գաղափարներից ու ուղղակի զրուցում են, կարծիքներ են փոխանակում և այլն։

Ակումբից դուրս կան որոշակի գաղափարներ կրող մարդիկ որոնց հետ շփվելուց ես ամեն ինչ անում եմ, որ իրանց գաղափարների շուրջ զրույց չծավալվի։

Պատճառը հենց քո նշած միտքն ա։ Ուղղակի անիմաստ ա զրուցել։ Ու թող ինձ ներեն բոլոր նրանք ովքեր կարող են գրածիցս վիրավորվել, բայց որոշակի մտածելակերպի մարդիկ կան, որոնց հետ շփվելիս ես պատկերացնում եմ, որ ես շփվում եմ հոգեկան շեղում ունեցո կամ շիզոֆրենիայով տառապող մարդու հետ։ Ու դա ինձ շատ ա օգնում քննարկման ժամանակ։ Միշտ պատկերացնում եմ, թե գժի հետ ոնց կխոսայի, ոնց կվարվեի։ Մանավանդ եթե ագրեսիվ ա ու կարա ֆիզիկապես վնասի։ Շատ դեպքերում էլ հետ ա պահում քննարկումից։ Կարող ա ես էլ եմ որոշ հարցերում հոգեկան հիվանդ կամ շիզոֆրենիկ։ Իմ հարազատների մեջ էլ կան մարդիկ որոնց ես շիզոֆրենիկի տեղ եմ դնում ՝ որոշակի հարցերում ունեցած իրանց միոտեցումների պատճառով։ Էտ սովորաբար էն դեպքերն են, երբ իրանք մի բան լսել են ու դա դարձրել են տիեզերական բացարձակ ճշմարտություն ու ինչ ուզում ես ասա, մեկ ա էտ թեմայում էտ մարդկանց ուղեղներին մուտք չունես։ Լրիվ փակ ա։ Օրինակ մամաս կրոնի հարցում ա տենց, քուրս աթիեստի ա, բայց բիո ուտելիքների ու բուսակերության հարցում ա տենց, պապաս 70 տարեկան աթեիստ մսակեր ա, բայց սրա նրա կնիկների հետ ման գալու հարցում ա տենց։ Այսինքն էտ մարդկանց հետ նշածս թեմաներով անիմաստ ա խոսալը։ Կխելագարվես ուղղակի։ Դրա համար ես ուղղակի չեմ շփվում էտ թեմաներով։ Ինչ ուզում են թող անեն։ Գուցե անտարբեր վերաբերմունք եմ ցուցաբերում, բայց ես ուրիշ տարբերակ չեմ տեսնում։ Նույնն էլ Ակումբում։ Եթե մարդը վախենում ա ու գիտակցաբար որոշում ա (ինչը ամենասարսափելին ա) փաստերը իգնոր անի, թող անի։ Կոպիտ ասած՝ թքած թե չի անի։ Իրա պրոբլեմն ա։ Ու վերջ։ Ինքն ա դրանով շարունակելու ապրել ոչ թե դու։ Ու գուցե շատ էլ երջանիկ ապրի։

Իսկ մեր երազած ժամանակը Մեֆ ջան, երբ մարդ կնստի, կմտածի, կամ՝ կքննի հետո կարծիք կկազմի, կգա էն ժամանակ երբ իրականություն դառնան քո ու իմ կողմից սիրելի Լենոնի՝ «imagine there's no religion» խոսքերը։ Իսկ քանի կա կրոն ու գիտություն ու քանի Ակումբում կա Կրոն բաժինը էս երևույթները հա լինելու են։ Ու իմ համար էտ երևույթից խուսափելու միակ ձևը նման դոգմատիկ մարդկանց հետ զրույցի չբռնվելն ա։ Ուրիշ տարբերակ էս պահին չեմ տեսնում։

Sagittarius
21.07.2013, 21:17
Չգիտեմ ինչ կանեք, բայց սարկազմին ձեռ չտաք, դա օֆֆտոպ, անլրջություն, զրից, վիրավորանք, ծաղր չի:

keyboard
21.07.2013, 21:55
Չգիտեմ ինչ կանեք, բայց սարկազմին ձեռ չտաք, դա օֆֆտոպ, անլրջություն, զրից, վիրավորանք, ծաղր չի:

Հլը թող մեկը փորձի իմ լուրջ գրառմանը սարկազմով պատասխանի, էդ ժամանակ ես կասեմ դրա լրջությունն, օֆտոպն ու մնացածները

Mephistopheles
21.07.2013, 23:13
Չգիտեմ ինչ կանեք, բայց սարկազմին ձեռ չտաք, դա օֆֆտոպ, անլրջություն, զրից, վիրավորանք, ծաղր չի:

Սարկազմը առողջ բան ա… սարկազմի ընդունումը՝ ուժի նշան, բայց իհարկե չափի մեջ… ուղղակի սարկազմի ու ծաղրի սահմանը շատ անորոշ ա… սարկազմ որ չի լինում, տեղն ուրիշ բանով ա լրացվում…

Mephistopheles
21.07.2013, 23:24
………

Իսկ մեր երազած ժամանակը Մեֆ ջան, երբ մարդ կնստի, կմտածի, կամ՝ կքննի հետո կարծիք կկազմի, կգա էն ժամանակ երբ իրականություն դառնան քո ու իմ կողմից սիրելի Լենոնի՝ «imagine there's no religion» խոսքերը։ Իսկ քանի կա կրոն ու գիտություն ու քանի Ակումբում կա Կրոն բաժինը էս երևույթները հա լինելու են։ Ու իմ համար էտ երևույթից խուսափելու միակ ձևը նման դոգմատիկ մարդկանց հետ զրույցի չբռնվելն ա։ Ուրիշ տարբերակ էս պահին չեմ տեսնում։

ապեր, կրոնը միշտ էլ լինելու ա… քանի կա հավատացյալ հատված, կրոնը միշտ էլ լինելու ա, ուղղակի հարցը ստեղ էն ա որ մեր հավատացյալ հատվածը, հասարակության, ունենա ընենց հովվապետ ով ծառայի ոչ թե աստծուն, այլ հավատացյալ հասարակությանը… սա շատ կարևոր բան ա… կան տենց հոգևորականներ ու ես հարգում ու սիրում եմ էդ հոգևորականներին… Մոնքը… ինքը էն հոգևորականն ա որը դուրս ա եկել ժողովրդի միջից ու հետա գնում դեպի ժողովուրդ, ունի երեխաներ ոնց որ բոլորս, ապրում ա նույն դարդուցավով… էս տեսակի հոգևորականները ամեն ինչ տեղը կդնեն… էլի գիտեմ նման հոգևորականներ… ես ունեմ շատ հավատացյալ ընկերներ որոնք առանց խնդրի իմ աթեիստության հետ հաշտվում են, քանի որ ես իրանց հետ վերաբերվում եմ որպես մարդ ու իրանք էլ ինձ հետ… նույնիսկ կրոնական կատակներ ենք անում… շատ թունոտ… լավ էլ ծիծաղում են…

Իմ կարծիքով լուծումը սա ա… իսկ էն ինչ որ մենք ունենք էն ա որ մեր հավատացյալ հասարակությանը օգտագործում ա սեփական շահի ու պետականության դեմ… սա ա որ կրոնը դարձնում ա անտանելի… ու միայն մեզ մոտ չէ…

Հավատացյալ հատվածը երբեք չի վերանա ու մենք պիտի մտածենք նրանց հետ խաղաղ գոյակցելու մասին…

Sambitbaba
22.07.2013, 00:34
Իսկ մեր երազած ժամանակը Մեֆ ջան, երբ մարդ կնստի, կմտածի, կամ՝ կքննի հետո կարծիք կկազմի, կգա էն ժամանակ երբ իրականություն դառնան քո ու իմ կողմից սիրելի Լենոնի՝ «imagine there's no religion» խոսքերը։ Իսկ քանի կա կրոն ու գիտություն ու քանի Ակումբում կա Կրոն բաժինը էս երևույթները հա լինելու են։ Ու իմ համար էտ երևույթից խուսափելու միակ ձևը նման դոգմատիկ մարդկանց հետ զրույցի չբռնվելն ա։ Ուրիշ տարբերակ էս պահին չեմ տեսնում։

Քանի որ ես էլ եմ Լեննոնին շատ սիրում, թույլ տվեք մի բան էլ ես ասեմ:

Ջառռ ջան, ես կարծում եմ, որ շիզոֆրենիկին բանի տեղ չդնելով Լեննոնի խոսքերը երբեք իրականություն չեն դառնա: Շիզոֆրենիկին բուժել է հարկավոր:

Մեֆ ջան, դու խոսում ես հավատացյալների անհանդուրժողականության մասին: Լրիվ համաձայն եմ քեզ հետ: Բայց դրա հետ մեկտեղ չեմ կարող չպնդել, որ աթեիստներն էլ նրանցից ոչ պակաս անհանդուրժողական են, և հենց ասենք, նույնիսկ քո հիշատակած` էվոլյուցիայի հարցում: Եթե հավատացյալը "մարդու կենդանական ծագում" ասվածը հակված է հասցնել անասնականի, աթեիստն էլ "մարդու աստվածային ծագումն" է հակված որպես շիզոֆրենիա դիտարկել: Հավատացյալը հերքում է գիտակցականը, աթեիստը հերքում է անգիտակցականը: Հավատացյալը հերքում է մարմնի կարևորությունը, աթեիստը հերքում է հոգու գոյությունը: Հավատացյալը մեծարում է հոգին, աթեիստը մեծարում է էգոն:

Հավատացյալը չի կարողանում ընդունել, որ եթե այս աշխարհում գոյություն ունի ինչ-որ բան, ինչ էլ ուզում է դա լինի, այդ թվում նաև չարն ու բարին, - Աստծոց բացի գոյություն չունի մեկը ով կարող էր այդ ամենն արարել, այն էլ առանց Աստծո թույլտվության: Որովհետև Ամենաստեղծ Է Աստված:
Աթեիստը չի կարողանում ընդունել, որ այս աշխարհում ուղղակի չի կարող գոյություն ունենալ ոչինչ` կրոն, գիտություն, արվեստ, քաղաքականություն, - ոչինչ, որտեղ Աստծո մատը խառը չի, ինչը ստեղծվել է առանց Աստծո միջամտության: Որովհետև Ամեն Ինչ Է Աստված:


Հ.Գ. Քանի որ Լեննոնից խոսեցինք.

Երևանում ապրած տարիներիս, Բիթլզի "Let It Be" ձայնասկավառակի վրայի ֆոտոները մեծացնել էի տվել, և դրանք ամեն մեկն առանձին-առանձին, ապակեպատ շրջանակների մեջ կախել էի իմ ու եղբորս սենյակի պատին: Հետո, երբ տեղափոխվեցի Լենինգրադ, եղբայրս մենակ էր ապրում այդ սենյակում: Լեննոնի մահն իմացա դեպքի հաջորդ օրը և անմիջապես զանգահարեցի եղբորս, ասացի այդ մասին: Երկար լռեց: Ոչինչ չէր ասում, չնայած ինքն այնքան էլ Լեննոնի ֆանատ չէր: Չհասկացա նրա լռությունը, ասում եմ ի՞նչ պատահեց: Դանդաղ պատասխանեց. Չես հավատա, - ասում է: - Երեկ գիշեր քնից արթնացա ուժեղ հարվածից և կոտրվող ապակու ձայնից: Լեննոնի նկարն էր ընկել-կոտրվել...

Մեֆ, Ջառռ, համարենք, որ սա պատահականությու՞ն էր...

Sambitbaba
22.07.2013, 01:28
ապեր, կրոնը միշտ էլ լինելու ա… քանի կա հավատացյալ հատված, կրոնը միշտ էլ լինելու ա, ուղղակի հարցը ստեղ էն ա որ մեր հավատացյալ հատվածը, հասարակության, ունենա ընենց հովվապետ ով ծառայի ոչ թե աստծուն, այլ հավատացյալ հասարակությանը… սա շատ կարևոր բան ա… կան տենց հոգևորականներ ու ես հարգում ու սիրում եմ էդ հոգևորականներին… Մոնքը… ինքը էն հոգևորականն ա որը դուրս ա եկել ժողովրդի միջից ու հետա գնում դեպի ժողովուրդ, ունի երեխաներ ոնց որ բոլորս, ապրում ա նույն դարդուցավով… էս տեսակի հոգևորականները ամեն ինչ տեղը կդնեն… էլի գիտեմ նման հոգևորականներ… ես ունեմ շատ հավատացյալ ընկերներ որոնք առանց խնդրի իմ աթեիստության հետ հաշտվում են, քանի որ ես իրանց հետ վերաբերվում եմ որպես մարդ ու իրանք էլ ինձ հետ… նույնիսկ կրոնական կատակներ ենք անում… շատ թունոտ… լավ էլ ծիծաղում են…

Իմ կարծիքով լուծումը սա ա… իսկ էն ինչ որ մենք ունենք էն ա որ մեր հավատացյալ հասարակությանը օգտագործում ա սեփական շահի ու պետականության դեմ… սա ա որ կրոնը դարձնում ա անտանելի… ու միայն մեզ մոտ չէ…

Հավատացյալ հատվածը երբեք չի վերանա ու մենք պիտի մտածենք նրանց հետ խաղաղ գոյակցելու մասին…

Էս գրառումդ եթե նախապես կարդացած լինեի, շատ հնարավոր է, որ վերջին գրառումս արած չլինեի...

Mephistopheles
22.07.2013, 01:30
Էս գրառումդ եթե նախապես կարդացած լինեի, շատ հնարավոր է, որ վերջին գրառումս արած չլինեի...

Խնդիր չի Սամ ջան, ավելի լավ որ հետո ես կարդացել ու գրել ես մինչ այդ… ինչքան շատ գրվի ակումբում էնքան լավ…

Sambitbaba
22.07.2013, 01:37
Խնդիր չի Սամ ջան, ավելի լավ որ հետո ես կարդացել ու գրել ես մինչ այդ… ինչքան շատ գրվի ակումբում էնքան լավ…

Հա, բայց մի քիչ միակողմանի չի՞ ստացվում խորհուրդդ: Ես, օրինակ, քիչ շտապեսցի գրել կարծիքս (վերջինը) և ինքս ինձ զրկեցի Լեննոնի նկարի մասին քո կարծիքը լսելու հաճույքից...:(

Rammstein
22.07.2013, 01:48
Ես չեմ հասկանում էլի, էդ կրոնին կպնելուց «նեղանալը»։ Եթե չկա անձնական վիրավորանք, ու դուք իսկապես հավատում եք ձեր աստծու գոյությանը, էն աստծու, որ ամբողջ աշխարհն ա ստեղծել ու հսկում ա, ո՞նց կարելի ա նեղանալ, եթե ինչ որ մեկը չի հավատում ու ծաղրում ա։ Թե՞ ձեր հավատացած աստված ինչ որ թույլիկ բան ա, իրա իրան չի կարում պաշտպանի, դուք պտի պատշպանեք։
Ինձ որ մնա ես կարգելեմ անձին չվերաբերող բաները վիրավորական համարելը։

Ես սենց եմ ընկալում. եթե ծաղրում ես մի բան, որին դու չես հավատում, ուրեմն ինքնաբերաբար ծաղրում ես ոչ թե էդ բանը, այլ` դրան հավատացող մարդկանց:

Mephistopheles
22.07.2013, 02:35
Ես սենց եմ ընկալում. եթե ծաղրում ես մի բան, որին դու չես հավատում, ուրեմն ինքնաբերաբար ծաղրում ես ոչ թե էդ բանը, այլ` դրան հավատացող մարդկանց:

մի քիչ չափազանցնում ես, բայց պտի նկատի ունենաս որ խոսքը անձնական հավատքի մասին ա որը փորձվում ա ներկայացվել որպես օբյեկտիվ իրականություն...

բա որ փաստն են ծաղրում, գիտնականին են ծաղրում որի գործունեությունն ու ներդրումը անուրանալի մարդու բարեկեցության համար, այդ թվում և իրենց…

Տրիբուն
22.07.2013, 02:49
բա որ փաստն են ծաղրում, գիտնականին են ծաղրում որի գործունեությունն ու ներդրումը անուրանալի մարդու բարեկեցության համար, այդ թվում և իրենց…

Դրա համար գիտնականները փող են ստանում: Իսկ Աստված սաղ լավ բաները անում ա անշահախնդիր: Մենակ ուզում ա, որ իրան անմնացորդ սիրեն:

Mephistopheles
22.07.2013, 02:54
Դրա համար գիտնականները փող են ստանում: Իսկ Աստված սաղ լավ բաները անում ա անշահախնդիր: Մենակ ուզում ա, որ իրան անմնացորդ սիրեն:

Քեզ ո՞վ ա տենց բան ասել… տերտերներն են հարու՞րս թե գիտնականները… իսկ աստծուն մենք հոգով ենք վճարում ու մ. ԱՄԲՈՂջ հավերժություն…

Mephistopheles
22.07.2013, 04:20
Հա, բայց մի քիչ միակողմանի չի՞ ստացվում խորհուրդդ: Ես, օրինակ, քիչ շտապեսցի գրել կարծիքս (վերջինը) և ինքս ինձ զրկեցի Լեննոնի նկարի մասին քո կարծիքը լսելու հաճույքից...:(

Ասեմ կարծիքս Սամ ջան, ուրեմն որ մեխը մեխում ես պատին նրա միայն մի մասն ա մտնում փայտի մեջ, իսկ մյուս մասը գաջի մեջ ա մտնում… մեխը տաքությունից ա ընդլայնվում իսկ գաջն ու փայտը խոնավությունից, ընդորում տարբեր կերպ են ձևափոխվում… փաստորեն էս երեք էլեմենտները միշտ շարժման մեջ են բայց տարբեր ձևերով ու պայմաններում որն էլ առաջացնում ա մեխի, գաջի ու փայտի արանքում որոշակի տարածություն և էդ տարածությունը գնալով մեծանում ա եթե դեմը չառնես… սրան էլ գումարած մեխի հավանական ժանգոտելն ու նկարի ծանրությունը որը կարծեմ ապակի էլ ուներ, ապակին բավականին ծանր նյութ ա… էս ա Սամ ջան…

Sambitbaba
22.07.2013, 07:10
Ասեմ կարծիքս Սամ ջան, ուրեմն որ մեխը մեխում ես պատին նրա միայն մի մասն ա մտնում փայտի մեջ, իսկ մյուս մասը գաջի մեջ ա մտնում… մեխը տաքությունից ա ընդլայնվում իսկ գաջն ու փայտը խոնավությունից, ընդորում տարբեր կերպ են ձևափոխվում… փաստորեն էս երեք էլեմենտները միշտ շարժման մեջ են բայց տարբեր ձևերով ու պայմաններում որն էլ առաջացնում ա մեխի, գաջի ու փայտի արանքում որոշակի տարածություն և էդ տարածությունը գնալով մեծանում ա եթե դեմը չառնես… սրան էլ գումարած մեխի հավանական ժանգոտելն ու նկարի ծանրությունը որը կարծեմ ապակի էլ ուներ, ապակին բավականին ծանր նյութ ա… էս ա Սամ ջան…

Հա, Մեֆ ջան... Բայց չգիտես ինչու, Լեննոնի մահվան օրը Փոլի, Ջորջի, Ռինգոյի լուսանկարները, որ նույն պատին (հիմնավոր, քարից պատին, փթելու ոչ ենթակա պատին) կախված էին Լեննոնի լուսանկարի կողքին, - չընկան: Նրանց տակի քարը չխոնավացավ, մեխը չժանգոտեց...

Մեֆ, ինչու՞ հենց Լեննոնի լուսանկարն ընկավ ու կոտրվեց... Նրա մահվան օրը...

Աթեիստ
22.07.2013, 10:58
Ես սենց եմ ընկալում. եթե ծաղրում ես մի բան, որին դու չես հավատում, ուրեմն ինքնաբերաբար ծաղրում ես ոչ թե էդ բանը, այլ` դրան հավատացող մարդկանց:

Ավետ ջան, մի անգամ տենց համեմատություն արել եմ, նույնիսկ եթե Մենուան ու էն Հիտլերը ակումբում գրանցվեն, մենք չենք դադարի ղժժալ Սերժի ու վարչապեդիկի վրա՝ անտեսելով էն փաստը որ վերջիններս նրանց կուռքերն են։
Եթե կպնելու տեղ կա, առանց անձանական վիրավորանք հասցնելու, պտի կպնենք։

Հիմի որ հավատացյալները դիսկոտեկայի պատի վրայի մեզի հետքի մեջ հիսուսի նկարն են տեսել, դեմը մոմ են վառում, ես ո՞նց կարամ դրա վրա չղժժամ (եթե չես տեսել, ասա վիդեն տամ)։
Կամ սենց օրինակ. ես մեր սաղ նախագահներից մենակ առաջինին եմ հարգում, բայց դա չի նշանակում, որ եթե մեկը նրան վիրավորեց, ես էլ պտի վիրավորվեմ, ու պահանջեմ ջնջել էդ գրառումը։
Վիրավորում են, փորձի ապացուցել, որ ինքն արժանի չի դրան։ Եթե չես կարում, ուրեմն վիրավորողը հիմքեր ունի։
Ընդ որում, դու էլ գիտես, որ շատ հաճախ սարկազմով չեն բավարարվում, այլ անցնում են հենց վիրավորանքների, ինչը կրոն բաժնում համարյա չկա, ստեղ բավարարվում ենք սարկազմով։

Chuk
22.07.2013, 12:34
Հա, Մեֆ ջան... Բայց չգիտես ինչու, Լեննոնի մահվան օրը Փոլի, Ջորջի, Ռինգոյի լուսանկարները, որ նույն պատին (հիմնավոր, քարից պատին, փթելու ոչ ենթակա պատին) կախված էին Լեննոնի լուսանկարի կողքին, - չընկան: Նրանց տակի քարը չխոնավացավ, մեխը չժանգոտեց...

Մեֆ, ինչու՞ հենց Լեննոնի լուսանկարն ընկավ ու կոտրվեց... Նրա մահվան օրը...
Իսկ գիտե՞ս, թե քանի Լենոնի լուսանկար ա ընկել ոչ նրա մահվան օրը :)
Հա, բան ու գործ չուներ, հենց ձեր տանը պետք ա հուշեր, որ Լենոնը մեռել ա :)

Sambitbaba
22.07.2013, 17:46
Իսկ գիտե՞ս, թե քանի Լենոնի լուսանկար ա ընկել ոչ նրա մահվան օրը :)
Հա, բան ու գործ չուներ, հենց ձեր տանը պետք ա հուշեր, որ Լենոնը մեռել ա :)
Իհարկե, Չուկ ջան, հարցին ամենահեշտը հենց այսպես պատասխանելն է: Հենց այդպես է հիմնականում կառուցվում կրոն բաժնի յուրաքանչյուր դիալոգ, որն ի վերջո վերածվում է մեկմեկու վիրավորելու, ծաղրի և այլն:

Բախտներս բերել է, սա կրոնի թեման չէ, այլ մորերավորման, թե չէ ժանգոտած մեխի պատմությունը կարող էր էջեր շարունակվել այն դեպքում, երբ դա ընդամենը պոստ սկրիպտում էր, գրված հիմնական մտքից հետո: Որին, ցավոք, ձեզանից ոչ ոք չբարեհաճեց անդրադառնալ:

Եվ սովորաբար հենց այդպես էլ լինում է::(

Chuk
22.07.2013, 17:52
Իհարկե, Չուկ ջան, հարցին ամենահեշտը հենց այսպես պատասխանելն է: Հենց այդպես է հիմնականում կառուցվում կրոն բաժնի յուրաքանչյուր դիալոգ, որն ի վերջո վերածվում է մեկմեկու վիրավորելու, ծաղրի և այլն:

Բախտներս բերել է, սա կրոնի թեման չէ, այլ մորերավորման, թե չէ ժանգոտած մեխի պատմությունը կարող էր էջեր շարունակվել այն դեպքում, երբ դա ընդամենը պոստ սկրիպտում էր, գրված հիմնական մտքից հետո: Որին, ցավոք, ձեզանից ոչ ոք չբարեհաճեց անդրադառնալ:

Եվ սովորաբար հենց այդպես էլ լինում է::(
Այո, և անձամբ ես դա նորմալ եմ համարում: Որտև եթե իմ համար աբսուրդային միտք է հնչում, ես ունեմ մի քանի տարբերակ.
1. Անտեսել ու անցնել առաջ,
2. Կեղծել ու իբր լուրջ բաներ գրել,
3. Ասել, որ ես դա աբսուրդ եմ համարում,
4. Սարկազմով արձագանքել:

Ու կարծում եմ, որ դեպքերից յուրաքանչյուրն էլ պետք է թույլատրելի լինի, եթե իհարկե չի մտնում մի դաշտ, երբ մասնակիցը մյուսին վիրավորում է:


հ.գ. Եթե Լենոնի բոլոր երկրպագուների տներում Լենոնի նկարները ընկած ու կոտրված լինեին, գուցե և արձագանքս այլ լիներ :)

Mephistopheles
22.07.2013, 18:00
Իհարկե, Չուկ ջան, հարցին ամենահեշտը հենց այսպես պատասխանելն է: Հենց այդպես է հիմնականում կառուցվում կրոն բաժնի յուրաքանչյուր դիալոգ, որն ի վերջո վերածվում է մեկմեկու վիրավորելու, ծաղրի և այլն:

Բախտներս բերել է, սա կրոնի թեման չէ, այլ մորերավորման, թե չէ ժանգոտած մեխի պատմությունը կարող էր էջեր շարունակվել այն դեպքում, երբ դա ընդամենը պոստ սկրիպտում էր, գրված հիմնական մտքից հետո: Որին, ցավոք, ձեզանից ոչ ոք չբարեհաճեց անդրադառնալ:

Եվ սովորաբար հենց այդպես էլ լինում է::(

Քո կարծիքով ինչի՞ ա ընկել Սամ… դու ի՞նչ բացատրություն ու ես…

Sambitbaba
22.07.2013, 18:37
Քո կարծիքով ինչի՞ ա ընկել Սամ… դու ի՞նչ բացատրություն ու ես…

Ճշմարիտն ասած, երևի ես էլ չունեմ, Մեֆ ջան... Ես էլ մարգարե չեմ:

Բայց պատասխան չունենալը բոլորովին չի նշանակում, թե պետք է ժանգոտած մեխը համարեմ պատճառ ու սահմանափակեմ ինձ այդ ժանգոտած մեխով:

Համենայն դեպս, կարող է, ես քեզ ու Չուկին համոզեմ, որ մեխն էր պատճառը... բայց ինձ երբեք չեմ համոզի:

Կարծում եմ` դու էլ...


Հ.Գ. Եթե իմ "Նոր Դար Նոր Էջը..." կարդաս, մեջը մի տոննա ժանգոտած մեխ կարող ես օգտագործել:
Իսկ դա արդեն Լեննոնի նկարի պատմությունը չէ: Դա իմ կյանքի իրական պատմությունն է...

ՀՀ.ԳԳ: Չուկ ջան, դու էլ կարող ես ինձ շիզոֆրենիկ համարել ու շրջանցել: Բայց դա ոչինչ չի փոխում:
Դա իմ կյանքի իրական պատմությունն է:

Mephistopheles
22.07.2013, 19:43
Ճշմարիտն ասած, երևի ես էլ չունեմ, Մեֆ ջան... Ես էլ մարգարե չեմ:

Բայց պատասխան չունենալը բոլորովին չի նշանակում, թե պետք է ժանգոտած մեխը համարեմ պատճառ ու սահմանափակեմ ինձ այդ ժանգոտած մեխով:

Համենայն դեպս, կարող է, ես քեզ ու Չուկին համոզեմ, որ մեխն էր պատճառը... բայց ինձ երբեք չեմ համոզի:

Կարծում եմ` դու էլ...


Հ.Գ. Եթե իմ "Նոր Դար Նոր Էջը..." կարդաս, մեջը մի տոննա ժանգոտած մեխ կարող ես օգտագործել:
Իսկ դա արդեն Լեննոնի նկարի պատմությունը չէ: Դա իմ կյանքի իրական պատմությունն է...

ՀՀ.ԳԳ: Չուկ ջան, դու էլ կարող ես ինձ շիզոֆրենիկ համարել ու շրջանցել: Բայց դա ոչինչ չի փոխում:
Դա իմ կյանքի իրական պատմությունն է:

Սամ ջան, մեխի ժանգոտելը նպաստել ա… մենակ դրանով չի… աշխարհում բոլոր կախված նկարները մի օր պիտի ընկնեն ու դրա մեջ տիեզերական պատճառներ չկան բացատրությունը տվել եմ… աշխարհում ամեն ինչ մի օր փլվելու ա ու դա կախված ա էդ կառույցի որակից սիստեմից բնական պայմաններից ու էլի մի շարք այլ պայմաններից…

Իմ բացատրությունն էս ա ու ճիշտ ա… ինչու՞… որովհետև եթե ես իմ բացատրությունը հիմք ընդունեմ, ապա կարող եմ միջոցներ ձեռք առնել ու նկարը պահել պատին հնարավորինս երկար, իսկ եթե պետք լինի ապա ընկնելուն բանը չի հասցվի ու կախելու սիստեմը նախօրոք կփոխվի որ սյուրպրիզներ չլինեն…

Սամ, դու քեզ հակասում ես… համ կրոնի դեմ ես, համ էլ կրոնավայել տակտիկա ես օգտագործում… եեթե քո ասած գիրքը որևէ հարցի պատասխան տար ապա այքիայի մեբելի հավաքելու ինստրուկցիայի տեղը քո ասած գրքի համապատասխան էջը կդնեին…

Եթե պատասխան չունես ապա գոնե պտի ցույց տաս թե մեր բացատրությունը ինչով ա սխալ…

Տես… սա կլասիկ օրինակ ա անձնական հավատքը օբյեկտիվ իրականության տեղ անցկացնելու… դեմ չեմ, եթե ապացուցես…

Sambitbaba
23.07.2013, 06:22
Սամ ջան, մեխի ժանգոտելը նպաստել ա… մենակ դրանով չի… աշխարհում բոլոր կախված նկարները մի օր պիտի ընկնեն ու դրա մեջ տիեզերական պատճառներ չկան բացատրությունը տվել եմ… աշխարհում ամեն ինչ մի օր փլվելու ա ու դա կախված ա էդ կառույցի որակից սիստեմից բնական պայմաններից ու էլի մի շարք այլ պայմաններից…

Իմ բացատրությունն էս ա ու ճիշտ ա… ինչու՞… որովհետև եթե ես իմ բացատրությունը հիմք ընդունեմ, ապա կարող եմ միջոցներ ձեռք առնել ու նկարը պահել պատին հնարավորինս երկար, իսկ եթե պետք լինի ապա ընկնելուն բանը չի հասցվի ու կախելու սիստեմը նախօրոք կփոխվի որ սյուրպրիզներ չլինեն…

Սամ, դու քեզ հակասում ես… համ կրոնի դեմ ես, համ էլ կրոնավայել տակտիկա ես օգտագործում… եեթե քո ասած գիրքը որևէ հարցի պատասխան տար ապա այքիայի մեբելի հավաքելու ինստրուկցիայի տեղը քո ասած գրքի համապատասխան էջը կդնեին…

Եթե պատասխան չունես ապա գոնե պտի ցույց տաս թե մեր բացատրությունը ինչով ա սխալ…

Տես… սա կլասիկ օրինակ ա անձնական հավատքը օբյեկտիվ իրականության տեղ անցկացնելու… դեմ չեմ, եթե ապացուցես…

Ազնվորեն, հավեսս գալիս է պատասխաններիցդ, Մեֆ ջան, ու էնքան ափսոսում եմ, որ չեմ կարող համաձայնվել քեզ հետ... Որովհետև որպես աթեիստ` շատ ռեալ ու հոյակապ տրամաբանությամբ ես մոտենում հարցին և ինչ խոսք, որ քո տեսակետից կատարյալ պատասխաններ ես տալիս:

Բայց ցավոք, աթեիզմը վերջը չէ...

Եվ իհարկե, կրոնն էլ` վերջը չէ:

Տես, դու ասում ես, որ ինքս ինձ հակասում եմ... կրոնավայել տակտիկա եմ օգտագործում: Եթե այդ տակտիկայի մասին հարցնես հավատացյալի, նա կասի, որ դա սատանայական տակտիկա է և ոչ մի դեպքում Աստծոց չի կարող գալ...

Ես դա կանվանեյի կարծիք` կազմած առանց գլխացավանքի: Այսինքն, հեշտ ու հասարակ է ամեն ինչ. ինձ համախոհ չէ, նշանակում է հակառակ բանակից է: Ու վերջ:

Մեֆ ջան, ինչու՞ չորսից հենց Լեննոնի նկարի մեխը ժանգոտվեց, ինչու՞ չժանգոտվեց մի ամիս առաջ կամ մի շաբաթ հետո, այլ հենց սպանության օրը... Հիշու՞մ ես հենց մեր հայկական հեքիաթները... Եղբայրը եղբորը նկար է տալիս, սիրածը սիրածին նկար է տալիս, ասում է. եթե նկարս գույնը փոխեց, ուրեմն ինձ հետ վատ բան է կատարվել: Եվ որքան էլ աչքի լույսի պես հոգ տանեին նկարի մասին, փափագեին, դեպքը կատարվելուց նկարը գույնը փոխում էր... Հա, հեքիաթ է, բայց ինչ-որ բան այնուհանդերձ ասում է ախր... Եվ ի՞նչ կապ ունեն այստեղ կրոնն ու աթեիզմը: Ընդ որում, կրոնին սպանես, նման բաները Աստծո հետ չի կապի, դա "սատանայի գործերն" են...

Լավ, ժանգոտած մեխը մի կողմ: Եկ, Մեֆ ջան, մի այլ դեպք էլ ասեմ:

Երևի Uber-ի մասին լսել ես: Կամ UberX-ի: Ամերիկայում շատ արագ տեմպերով տարածվող նոր փոխադրամիջոցային սիստեմը: Այսինքն, Եվրոպայում էլ: Համ ժողովրդի դուրն է շատ գալիս, համ էլ վարորդների, անհամեմատ տաքսու բիզնեսին, որն ամեն կողմից արդեն անտանելի է դարձել, առաջին հերթին վարորդի համար:
Երկար տարիներ տաքսի վարելով ու արդեն բավականին զզվելով դրանից, ես էլ մտածում էի թողնել այն ու գնալ UberX, բայց, քանի որ ալարկոտ եմ նման հարցերում, անընդհատ ձգձգում էի այսօր-վաղվա:
Մի օր իմացա, որ ծանոթ վարորդներից մեկը, որ մոտ մեկ տարի արդեն Uber էր տեղափոխվել, մի երկրորդ մեքենա է դրել UberX-ում և վարորդ է ման գալիս: Զանգահարեցի, խոսեցինք, համոզվեցի, պայմանավորվեցինք գնալ օֆիս: Հետո նա զանգեց ու ասաց, որ մինչև գնալը ես պետք է համացանցով մտնեմ Uber-ի կայք, գրանցվեմ և ժամադրության օր վերցնեմ:

Երեկոյան գալիս եմ տուն, մտածելով, թե ինչպե՞ս եմ գտնելու այդ կայքը... նույնիսկ կոնկրետ չգիտեմ էլ, թե ինչպես է կոչվում... իմ կիսաանգլերենը... ու հազար ու մի այլ, ինձ` անկյալիս տխրեցնող մտքեր... Միացնում եմ կոմպը, և մինչև կսկսեի համացանցում որոնումներս, որոշում եմ ստուգել նամակներս...
...Կարծում եմ, կռահում ես արդեն, թե դեպի ուր ենք գնում ես ու դու, և լրիվ ճիշտ ես. Uber-ից նամակ էի ստացել: Առաջիկա շաբաթվա մեջ ինտերվյուի երկու օր էր նշանակված, ամեն օրվա համար չորս տարբեր ժամեր, այսինքն, ես կարող էի ընտրել ինձ հարմար ժամանակը...

Ծանոթիս դեռ չէի հասցրել տալ տվյալներս, այնպես որ նա չէր կարող առանց իմ գիտենալու Uber-ին տալ իմ էլեկտրոնային հասցեն: Բայց և այնպես ինչ խոսք, որ հարցրեցի նրան ու նա էլ շշմեց ինձանից ավելի, քանի որ նրա մտածելակերպը քոնից է, այլ ոչ թե իմից... Իհարկե, կարելի է ենթադրել, որ, ինչպես տարածված է համացանցում, ինչ-որ տեղից գտել են էլեկտրոնային հասցես, ինչ-որ տեղից իմացել են, որ տաքսու վարորդ եմ, պատահական նամակ են ուղարկել, ինչպես կուղարկեին յուրաքանչյուր այլ վարորդի...

Բայց ինչու՞ հենց ինձ և հենց այդ օրը, Մեֆ... Ախր` Այքիան շեն մնա, - ոչ մի "յուրաքնչյուր այլ վարորդ" (հազար հոգու հարցրել եմ...) ոչ այդ օրը և ոչ էլ հետո երբևէ Uber-ից նման նամակ չի ստացել...

Ինչպե՞ս կարելի է սա բացատրել, եթե միայն ոչ իմ շիզոֆրենիայով...


Հ.Գ. Հա, ամիս ու կես է, իմ սեփակամ մեքենան եմ վարում արդեն: Էնպես որ, պետք լինի` ասա...;)

Mephistopheles
23.07.2013, 07:02
Ազնվորեն, հավեսս գալիս է պատասխաններիցդ, Մեֆ ջան, ու էնքան ափսոսում եմ, որ չեմ կարող համաձայնվել քեզ հետ... Որովհետև որպես աթեիստ` շատ ռեալ ու հոյակապ տրամաբանությամբ ես մոտենում հարցին և ինչ խոսք, որ քո տեսակետից կատարյալ պատասխաններ ես տալիս:

Բայց ցավոք, աթեիզմը վերջը չէ...

Եվ իհարկե, կրոնն էլ` վերջը չէ:

Տես, դու ասում ես, որ ինքս ինձ հակասում եմ... կրոնավայել տակտիկա եմ օգտագործում: Եթե այդ տակտիկայի մասին հարցնես հավատացյալի, նա կասի, որ դա սատանայական տակտիկա է և ոչ մի դեպքում Աստծոց չի կարող գալ...

Ես դա կանվանեյի կարծիք` կազմած առանց գլխացավանքի: Այսինքն, հեշտ ու հասարակ է ամեն ինչ. ինձ համախոհ չէ, նշանակում է հակառակ բանակից է: Ու վերջ:

Մեֆ ջան, ինչու՞ չորսից հենց Լեննոնի նկարի մեխը ժանգոտվեց, ինչու՞ չժանգոտվեց մի ամիս առաջ կամ մի շաբաթ հետո, այլ հենց սպանության օրը... Հիշու՞մ ես հենց մեր հայկական հեքիաթները... Եղբայրը եղբորը նկար է տալիս, սիրածը սիրածին նկար է տալիս, ասում է. եթե նկարս գույնը փոխեց, ուրեմն ինձ հետ վատ բան է կատարվել: Եվ որքան էլ աչքի լույսի պես հոգ տանեին նկարի մասին, փափագեին, դեպքը կատարվելուց նկարը գույնը փոխում էր... Հա, հեքիաթ է, բայց ինչ-որ բան այնուհանդերձ ասում է ախր... Եվ ի՞նչ կապ ունեն այստեղ կրոնն ու աթեիզմը: Ընդ որում, կրոնին սպանես, նման բաները Աստծո հետ չի կապի, դա "սատանայի գործերն" են...

Սամ ջան, ասեցի, մենակ մեխերը չէ... բոլոր ֆակտորները… բոլորի վրա էլ նույն պայմանները ազդել են ուղղակի մարդը ճիշտ նույն կերպ նույն մեխը 100%-ով չի կարող խփել… բոլորն էլ մի օր պիտի ընկնեն բայց ոչ միաժամանակ որովհետև ամեն ինչ միաժամանակ ու հավասարաչափ չի… գաջն ամեն տեղ նույն խտությունը չունի ինչքան էլ որ փորձում են դա անել, մեխը միշտ չի որ նույն խորությամբ ա խրվում և սենյակի տարբեր մասերում օդի խոնավությունն ու տաքությունը տարբեր ա… ինչքան էլ որ մոտ լինեն իրար… եթե ժամանակ ունենաս ու աթոփին կանգնես, կզգաս որ վերևի օդն ավելի տաք ա քան ներքևինը՝ տաք օդը միշտ վերև ա բարձրանում, գումարած որ պատը միշտ էլ իր մեջ խոնավություն ա պարունակում, բայց տարբեր չափերով, երբեք հավասարաչափ չի… իսկ ինչու ա հենց էդ օրը ընկել, ես կասեմ պատահականություն ա քանի որ ընկնելը հետևանք չի թողել, սպանելը թողել ա, բայց նկարի ընկնելը թողել ա էն հետևանքը ինչ որ ցանկացած նկար կընկներ ուղղակի դուք սենտիմենտալ կապվածություն ունեք, դրա համար դա ձեզ վրա ազդել ա… իմ վրա էլ կազդեր… բայց ես կապ չեմ տեսնում… մի օր էլ մնացած երեքինը կընկնի եթե չխնամեք…

հարցը սենց տամ, իսկ ինչու Չափմենը հենց այդ օրը սպանեց… Սամ, դու ի՞նչ ես կարծում, կապը ո՞րն ա… պտի բացատրես Սամ ջան, պետք ա ցույց տաս տրամաբանությունը, որ ընդունենք, թե չէ շատ բաների մեջ կարելի ա զուգադիպություն տեսնել…



Երևի Uber-ի մասին լսել ես: Կամ UberX-ի: Ամերիկայում շատ արագ տեմպերով տարածվող նոր փոխադրամիջոցային սիստեմը: Այսինքն, Եվրոպայում էլ: Համ ժողովրդի դուրն է շատ գալիս, համ էլ վարորդների, անհամեմատ տաքսու բիզնեսին, որն ամեն կողմից արդեն անտանելի է դարձել, առաջին հերթին վարորդի համար:
Երկար տարիներ տաքսի վարելով ու արդեն բավականին զզվելով դրանից, ես էլ մտածում էի թողնել այն ու գնալ UberX, բայց, քանի որ ալարկոտ եմ նման հարցերում, անընդհատ ձգձգում էի այսօր-վաղվա:
Մի օր իմացա, որ ծանոթ վարորդներից մեկը, որ մոտ մեկ տարի արդեն Uber էր տեղափոխվել, մի երկրորդ մեքենա է դրել UberX-ում և վարորդ է ման գալիս: Զանգահարեցի, խոսեցինք, համոզվեցի, պայմանավորվեցինք գնալ օֆիս: Հետո նա զանգեց ու ասաց, որ մինչև գնալը ես պետք է համացանցով մտնեմ Uber-ի կայք, գրանցվեմ և ժամադրության օր վերցնեմ:

Երեկոյան գալիս եմ տուն, մտածելով, թե ինչպե՞ս եմ գտնելու այդ կայքը... նույնիսկ կոնկրետ չգիտեմ էլ, թե ինչպես է կոչվում... իմ կիսաանգլերենը... ու հազար ու մի այլ, ինձ` անկյալիս տխրեցնող մտքեր... Միացնում եմ կոմպը, և մինչև կսկսեի համացանցում որոնումներս, որոշում եմ ստուգել նամակներս...
...Կարծում եմ, կռահում ես արդեն, թե դեպի ուր ենք գնում ես ու դու, և լրիվ ճիշտ ես. Uber-ից նամակ էի ստացել: Առաջիկա շաբաթվա մեջ ինտերվյուի երկու օր էր նշանակված, ամեն օրվա համար չորս տարբեր ժամեր, այսինքն, ես կարող էի ընտրել ինձ հարմար ժամանակը...

Ծանոթիս դեռ չէի հասցրել տալ տվյալներս, այնպես որ նա չէր կարող առանց իմ գիտենալու Uber-ին տալ իմ էլեկտրոնային հասցեն: Բայց և այնպես ինչ խոսք, որ հարցրեցի նրան ու նա էլ շշմեց ինձանից ավելի, քանի որ նրա մտածելակերպը քոնից է, այլ ոչ թե իմից... Իհարկե, կարելի է ենթադրել, որ, ինչպես տարածված է համացանցում, ինչ-որ տեղից գտել են էլեկտրոնային հասցես, ինչ-որ տեղից իմացել են, որ տաքսու վարորդ եմ, պատահական նամակ են ուղարկել, ինչպես կուղարկեին յուրաքանչյուր այլ վարորդի...

Բայց ինչու՞ հենց ինձ և հենց այդ օրը, Մեֆ... Ախր` Այքիան շեն մնա, - ոչ մի "յուրաքնչյուր այլ վարորդ" (հազար հոգու հարցրել եմ...) ոչ այդ օրը և ոչ էլ հետո երբևէ Uber-ից նման նամակ չի ստացել...

Ինչպե՞ս կարելի է սա բացատրել, եթե միայն ոչ իմ շիզոֆրենիայով...


Հ.Գ. Հա, ամիս ու կես է, իմ սեփակամ մեքենան եմ վարում արդեն: Էնպես որ, պետք լինի` ասա...;)


հեն ա պատասխանը տվել ես… ի դեպ ասեմ որոշ ժամանակ առաջ մի հաղորդում էի լսում… հենց մարքեթինգի ու նման ե-մեիլների ու նամակների մասին էր… հիմա ասեմ… ցանկացած ժամանակ երբ դու մի տեղից մի բան ես առնում, հիմնականում մեծ քամփնիներից, էդ դեյթան մնում ա իրանց կոմպյուտերի մեջ և բոլոր մեծ քոամփնիները ունեն մարքեթինգ դեփարթմենտ որոնք զբաղվում են հենց այդ դեյթայի ուսումնասիրությամբ ու երբ նայում են քո առևտրի հետագիծը տեսնում են թե ինչ գնումներ ես անում ու դրա համեմատ ու համապատասխան քեզ ռեկլամներ ու առաջարկներ են ուղարկում (բավականին զվարճալի դեպքեր էլ կան)… ընկերդ լինելով Ուբերի մասնակից բնականաբար "հետքեր ա թողել իր հետևից ու տաքսու քոմփանիից ու էդ դեյթան ուսումնասիրելով իրանք կարողացել են (դա լեգալ ա) գտնել ոչ միայն քո այլև շատ շատերի տվյալները և համատարած նամակներ են ուղղարկել… սա շատ ընդունված բան ա և իրանց թիրախը հենց դա ա… կպել ա Սամ ջան… սա իրանց գործն ա, իրանք սրա համար փող են ստանում…

հիմա դու ինձ քո վարյանտն ասա…

Sambitbaba
23.07.2013, 09:55
Սամ ջան, ասեցի, մենակ մեխերը չէ... բոլոր ֆակտորները… բոլորի վրա էլ նույն պայմանները ազդել են ուղղակի մարդը ճիշտ նույն կերպ նույն մեխը 100%-ով չի կարող խփել… բոլորն էլ մի օր պիտի ընկնեն բայց ոչ միաժամանակ որովհետև ամեն ինչ միաժամանակ ու հավասարաչափ չի… գաջն ամեն տեղ նույն խտությունը չունի ինչքան էլ որ փորձում են դա անել, մեխը միշտ չի որ նույն խորությամբ ա խրվում և սենյակի տարբեր մասերում օդի խոնավությունն ու տաքությունը տարբեր ա… ինչքան էլ որ մոտ լինեն իրար… եթե ժամանակ ունենաս ու աթոփին կանգնես, կզգաս որ վերևի օդն ավելի տաք ա քան ներքևինը՝ տաք օդը միշտ վերև ա բարձրանում, գումարած որ պատը միշտ էլ իր մեջ խոնավություն ա պարունակում, բայց տարբեր չափերով, երբեք հավասարաչափ չի… իսկ ինչու ա հենց էդ օրը ընկել, ես կասեմ պատահականություն ա քանի որ ընկնելը հետևանք չի թողել, սպանելը թողել ա, բայց նկարի ընկնելը թողել ա էն հետևանքը ինչ որ ցանկացած նկար կընկներ ուղղակի դուք սենտիմենտալ կապվածություն ունեք, դրա համար դա ձեզ վրա ազդել ա… իմ վրա էլ կազդեր… բայց ես կապ չեմ տեսնում… մի օր էլ մնացած երեքինը կընկնի եթե չխնամեք…

Չէ, Մեֆ ջան, էս բացատրությունդ չի աշխատում: Ըստ իս, պետք է որ շատերը համամիտ լինեն ինձ: Էս թեմայի վերաբերյալ, ինձ թվում է, թե ավելի լավ է ինձ պես չբացատրել, քան քեզ պես բացատրել: Նույնիսկ չնայած այն հանգամանքին, որ էնքան լրջորեն ես խոսում օդի խոնավությունից ու մեխի ժանգոտվածությունից, դրան գումարած մեխը խփողի բազկի ուժն ու այն հարցը, թե շենքը սարքող պրարաբն ինչքան գաջ է գողացել, որ խնդիրը մասնագիտորեն համարյա ապացուցված կարող ես համարել: Բայց... Չի համոզում, Մեֆ ջան: Քո բացատրությունից հետո նույնիսկ հնարավոր է, որ ավելի շատ հարցեր առաջանան: Համենայն դեպս, դա իմ հարցի պատասխանը չի, արդեն քանիերորդ անգամ...

Դու հարցնում ես.

հարցը սենց տամ, իսկ ինչու Չափմենը հենց այդ օրը սպանեց… Սամ, դու ի՞նչ ես կարծում, կապը ո՞րն ա… պտի բացատրես Սամ ջան, պետք ա ցույց տաս տրամաբանությունը, որ ընդունենք, թե չէ շատ բաների մեջ կարելի ա զուգադիպություն տեսնել…
Եթե ես այս հարցիդ պատասխանեմ.
Որովհետև Չափմենը մինչև այդ մտածում էր, թե չորսից որ մեկին սպանի, իսկ այդ գիշեր երազում տեսավ, թե ինչպես Երևանում եղբորս սենյակի պատին կախած նկարներից հենց Լեննոնի նկարն ընկավ ու կոտրվեց, - նա այդ պատահարն ընկալեց որպես հատուկ նշան իր համար ու վեր-կացավ-գնաց-Լեննոնին-սպանեց...

Կատակում եմ, Մեֆ ջան, բայց այս դեպքում երևի իմ պատասխանը քոնից ավելի անիմաստ չի...


հեն ա պատասխանը տվել ես… ի դեպ ասեմ որոշ ժամանակ առաջ մի հաղորդում էի լսում… հենց մարքեթինգի ու նման ե-մեիլների ու նամակների մասին էր… հիմա ասեմ… ցանկացած ժամանակ երբ դու մի տեղից մի բան ես առնում, հիմնականում մեծ քամփնիներից, էդ դեյթան մնում ա իրանց կոմպյուտերի մեջ և բոլոր մեծ քոամփնիները ունեն մարքեթինգ դեփարթմենտ որոնք զբաղվում են հենց այդ դեյթայի ուսումնասիրությամբ ու երբ նայում են քո առևտրի հետագիծը տեսնում են թե ինչ գնումներ ես անում ու դրա համեմատ ու համապատասխան քեզ ռեկլամներ ու առաջարկներ են ուղարկում (բավականին զվարճալի դեպքեր էլ կան)… ընկերդ լինելով Ուբերի մասնակից բնականաբար "հետքեր ա թողել իր հետևից ու տաքսու քոմփանիից ու էդ դեյթան ուսումնասիրելով իրանք կարողացել են (դա լեգալ ա) գտնել ոչ միայն քո այլև շատ շատերի տվյալները և համատարած նամակներ են ուղղարկել… սա շատ ընդունված բան ա և իրանց թիրախը հենց դա ա… կպել ա Սամ ջան… սա իրանց գործն ա, իրանք սրա համար փող են ստանում…

ա/ Ընկերս այքան էլ ընկերս չէր, ես ասացի ծանոթ վարորդներից մեկը, ով իմ մասին անունիցս բացի փաստորեն ուրիշ ոչինչ չգիտեր, նույնիսկ ազգանունս: Ընդ որում, նա տաքսու "Checker" քոմփանում էր աշխատում ու երբ տաքսին թողեց, ես աշխատում էի "Yellow" քոմփանում, իսկ երբ ես էլ որոշեցի թողնել տաքսին, արդեն անցել էի "Bell" քոմփանի, ինչի մասին "ընկերս" երևի չգիտեր էլ:
բ/ Արդեն մեկուկես ամիս է անցել այդ ժամանակից, իսկ ինձանից բացի իմ իմացած վարորդներից և ոչ մեկը նման նամակ չի ստացել, անկախ այն բանից, ընդունվել է նա Ուբեր թե ոչ: ՄԻակ ստացողը ես եմ եղել, ընդ որում հենց այն օրը, երբ ինքս էի պատրաստվում իրենց գրել:

Շատ հեռացանք թեմայից ու մոդերավորումը Աստված գիտի թե ինչ սարքեցինք: Թող ներեն մեզ Չուկն ու մյուսները, բայց քանի որ սկսել ենք, եկ մի "հեքիաթ" էլ պատմեմ: Ուղղակի հետաքրքիր է, թե սրան ի՞նչ պատասխան ես տալու:

Coldwater Canyon-ը գիտես, կարծում եմ: Մի օր երկոյան գործից տուն եմ վերադառնում: Բեվերլի Հիլլզից պետք է Վեն Նայս գնամ: Երեկոյան ութի կողմերն է, այդքան մեքենա չկա արդեն ճամփեքին, ես էլ որոշեցի հենց Քոլդվաթերով գնալ: Երբ սարից արդեն իջա դաշտավայր, տեսա, որ Քոլդվաթերի այդ մասը, որն ընդամենը երկու գիծ ունի ամեն կողմի վրա, վերանորոգվում է ու մի գիծն ամբողջովին փակ է: Իսկույն պատկերացրեցի, թե առավոտյան թրաֆիկի ժամանակ ինչ խայտառակություն է այստեղ լինելու, և մտածեցի, որ առավոտյան քաղաք իջնելուց պետք է հիշել ու ոչ մի դեպքում այս ճամփով չգնալ: Եվ ինչ խոսք, որ մոռացա, կարծես ես չէի այդ որոշումներ կայացնողը:

Մեֆ ջան, էստեղ ցանկանում եմ մի պահ դադար տալ ու շեշտել այն հանգամանքը, որ երեկոյան ես այնուհանդերձ որոշում կայացրել էի: Իսկ այդ դեպքում Տիեզերքն արդեն ֆիքսում է դա, և անկախ նրանից, կհիշես դու դա հետո թե կմոռանաս, Տիեզերքն ասում է. դու որոշումդ կայացրել ես ու ես ատվեչայ չեմ...

Մի խոսքով: Առավոտյան տանից դուրս եմ գալիս: Ուղեղս նորածին երեխու ուղեղի պես մաքուր է` ոչ մի հիշողություն իմ որոշման, փողոցի վերանորոգման մասին: Ոչ մի բանի մասին: Վաղ առավոտ է, դեռևս լավ լույս չկա ու այդ պատճառով մի անկյուն եմ գտել ինչ-որ հարմար տեղ ու հաճույքով լսում եմ Էկհարտ Թոլլեյի "The Rower Of Now" հոյակապ գրքի աուդիոտարբերակը:

Այ-ֆոնն սկսում է ծնգծնգալ (Ուբերն այ-ֆոններով է աշխատում), նշանակում է, կանչ եմ ստացել: Գնում եմ հասցեով, հաճախորդը նստում է ու ասում, որ Բեվերլի Հիլլզ է գնում ու խնդրում է, որ Քոլդվաթերով իջնեմ:

Պատկերացրու, որ մեկ է, ես ոչինչ չեմ հիշում իմ որոշման մասին` մի կողմ փախչել Քոլդվաթերից: Ինձ համար հանգիստ իջնում եմ դեպի Վենտուրա փողոցը, որպեսզի հասնեմ Քոլդվաթերին, բայց հաճախորդս մի փոքրիկ փողոց է ցույց տալիս ու ասում, որ եթե թեքվեմ այդ փողոցը, ահագին կկտրեմ ճանապարհս ու ավելի շուտ կհասնեմ: Մտնում եմ այդ փողոցն ու շուտով իրոք որ դուրս եմ գալիս Քոլդվաթեր:

Հիմա պետք է աջ թեքվեմ ու բարձրանամ սարը: Դե ինչ խոսք, որ պետք է նայեմ, ձախից մեքենաներ կա՞ն, թե՞ ոչ... Նայում եմ ու... էշանում եմ հենց տեղում... Եվ ինչ խոսք, որ անմիջապես վերհիշում եմ երեկվա որոշումս. խուսափել ճանապարհի վերանորոգվող մասից: Որովհետև, անմիջապես ձախից, հենց քթիս տակ, ավարտվում է այն վերանորոգվող մասը, որտեղ շատ լավ երևում է իրար գլխի կուտակված մեքենաների անվերջանալի շարանը... Իսկ աջից, ուր ես թեքվում եմ գերագույն հրճվանքով, ամայի փողոցն է ու առջևումս գոնե ձևի համար մի մեքենա անգամ չկա...

Հերթական պատահականություն է, չէ՞...:o

Mephistopheles
23.07.2013, 10:17
Չէ, Մեֆ ջան, էս բացատրությունդ չի աշխատում: Ըստ իս, պետք է որ շատերը համամիտ լինեն ինձ: Էս թեմայի վերաբերյալ, ինձ թվում է, թե ավելի լավ է ինձ պես չբացատրել, քան քեզ պես բացատրել: Նույնիսկ չնայած այն հանգամանքին, որ էնքան լրջորեն ես խոսում օդի խոնավությունից ու մեխի ժանգոտվածությունից, դրան գումարած մեխը խփողի բազկի ուժն ու այն հարցը, թե շենքը սարքող պրարաբն ինչքան գաջ է գողացել, որ խնդիրը մասնագիտորեն համարյա ապացուցված կարող ես համարել: Բայց... Չի համոզում, Մեֆ ջան: Քո բացատրությունից հետո նույնիսկ հնարավոր է, որ ավելի շատ հարցեր առաջանան: Համենայն դեպս, դա իմ հարցի պատասխանը չի, արդեն քանիերորդ անգամ...

Դու հարցնում ես.

Եթե ես այս հարցիդ պատասխանեմ.
Որովհետև Չափմենը մինչև այդ մտածում էր, թե չորսից որ մեկին սպանի, իսկ այդ գիշեր երազում տեսավ, թե ինչպես Երևանում եղբորս սենյակի պատին կախած նկարներից հենց Լեննոնի նկարն ընկավ ու կոտրվեց, - նա այդ պատահարն ընկալեց որպես հատուկ նշան իր համար ու վեր-կացավ-գնաց-Լեննոնին-սպանեց...

Կատակում եմ, Մեֆ ջան, բայց այս դեպքում երևի իմ պատասխանը քոնից ավելի անիմաստ չի...



ա/ Ընկերս այքան էլ ընկերս չէր, ես ասացի ծանոթ վարորդներից մեկը, ով իմ մասին անունիցս բացի փաստորեն ուրիշ ոչինչ չգիտեր, նույնիսկ ազգանունս: Ընդ որում, նա տաքսու "Checker" քոմփանում էր աշխատում ու երբ տաքսին թողեց, ես աշխատում էի "Yellow" քոմփանում, իսկ երբ ես էլ որոշեցի թողնել տաքսին, արդեն անցել էի "Bell" քոմփանի, ինչի մասին "ընկերս" երևի չգիտեր էլ:
բ/ Արդեն մեկուկես ամիս է անցել այդ ժամանակից, իսկ ինձանից բացի իմ իմացած վարորդներից և ոչ մեկը նման նամակ չի ստացել, անկախ այն բանից, ընդունվել է նա Ուբեր թե ոչ: ՄԻակ ստացողը ես եմ եղել, ընդ որում հենց այն օրը, երբ ինքս էի պատրաստվում իրենց գրել:

Շատ հեռացանք թեմայից ու մոդերավորումը Աստված գիտի թե ինչ սարքեցինք: Թող ներեն մեզ Չուկն ու մյուսները, բայց քանի որ սկսել ենք, եկ մի "հեքիաթ" էլ պատմեմ: Ուղղակի հետաքրքիր է, թե սրան ի՞նչ պատասխան ես տալու:

Coldwater Canyon-ը գիտես, կարծում եմ: Մի օր երկոյան գործից տուն եմ վերադառնում: Բեվերլի Հիլլզից պետք է Վեն Նայս գնամ: Երեկոյան ութի կողմերն է, այդքան մեքենա չկա արդեն ճամփեքին, ես էլ որոշեցի հենց Քոլդվաթերով գնալ: Երբ սարից արդեն իջա դաշտավայր, տեսա, որ Քոլդվաթերի այդ մասը, որն ընդամենը երկու գիծ ունի ամեն կողմի վրա, վերանորոգվում է ու մի գիծն ամբողջովին փակ է: Իսկույն պատկերացրեցի, թե առավոտյան թրաֆիկի ժամանակ ինչ խայտառակություն է այստեղ լինելու, և մտածեցի, որ առավոտյան քաղաք իջնելուց պետք է հիշել ու ոչ մի դեպքում այս ճամփով չգնալ: Եվ ինչ խոսք, որ մոռացա, կարծես ես չէի այդ որոշումներ կայացնողը:

Մեֆ ջան, էստեղ ցանկանում եմ մի պահ դադար տալ ու շեշտել այն հանգամանքը, որ երեկոյան ես այնուհանդերձ որոշում կայացրել էի: Իսկ այդ դեպքում Տիեզերքն արդեն ֆիքսում է դա, և անկախ նրանից, կհիշես դու դա հետո թե կմոռանաս, Տիեզերքն ասում է. դու որոշումդ կայացրել ես ու ես ատվեչայ չեմ...

Մի խոսքով: Առավոտյան տանից դուրս եմ գալիս: Ուղեղս նորածին երեխու ուղեղի պես մաքուր է` ոչ մի հիշողություն իմ որոշման, փողոցի վերանորոգման մասին: Ոչ մի բանի մասին: Վաղ առավոտ է, դեռևս լավ լույս չկա ու այդ պատճառով մի անկյուն եմ գտել ինչ-որ հարմար տեղ ու հաճույքով լսում եմ Էկհարտ Թոլլեյի "The Rower Of Now" հոյակապ գրքի աուդիոտարբերակը:

Այ-ֆոնն սկսու

մ է ծնգծնգալ (Ուբերն այ-ֆոններով է աշխատում), նշանակում է, կանչ եմ ստացել: Գնում եմ հասցեով, հաճախորդը նստում է ու ասում, որ Բեվերլի Հիլլզ է գնում ու խնդրում է, որ Քոլդվաթերով իջնեմ:

Պատկերացրու, որ մեկ է, ես ոչինչ չեմ հիշում իմ որոշման մասին` մի կողմ փախչել Քոլդվաթերից: Ինձ համար հանգիստ իջնում եմ դեպի Վենտուրա փողոցը, որպեսզի հասնեմ Քոլդվաթերին, բայց հաճախորդս մի փոքրիկ փողոց է ցույց տալիս ու ասում, որ եթե թեքվեմ այդ փողոցը, ահագին կկտրեմ ճանապարհս ու ավելի շուտ կհասնեմ: Մտնում եմ այդ փողոցն ու շուտով իրոք որ դուրս եմ գալիս Քոլդվաթեր:

Հիմա պետք է աջ թեքվեմ ու բարձրանամ սարը: Դե ինչ խոսք, որ պետք է նայեմ, ձախից մեքենաներ կա՞ն, թե՞ ոչ... Նայում եմ ու... էշանում եմ հենց տեղում... Եվ ինչ խոսք, որ անմիջապես վերհիշում եմ երեկվա որոշումս. խուսափել ճանապարհի վերանորոգվող մասից: Որովհետև, անմիջապես ձախից, հենց քթիս տակ, ավարտվում է այն վերանորոգվող մասը, որտեղ շատ լավ երևում է իրար գլխի կուտակված մեքենաների անվերջանալի շարանը... Իսկ աջից, ուր ես թեքվում եմ գերագույն հրճվանքով, ամայի փողոցն է ու առջևումս գոնե ձևի համար մի մեքենա անգամ չկա...

Հերթական պատահականություն է, չէ՞...:o

Սամ էսքան գրելու փոխարեն քո վարյանտն ասա…

Sambitbaba
23.07.2013, 10:30
Սամ էսքան գրելու փոխարեն քո վարյանտն ասա…

Մեֆ ջան, փորձեցի պատասխանել, բայց արդեն ուղեղս չի աշխատում` քնել է արդեն: Եկ վաղը շարունակենք, լա՞վ... Թե չէ մի պահ նույնիսկ թվաց, թե սկսել եմ կպնել քեզ, իսկ ես դա հեչ չեմ ուզում...
Բարի գիշեր...

Աթեիստ
23.07.2013, 10:38
Sambitbaba ջան, արդեն մի քանի պատմություն պատմեցիր, որոնք մենք վերագրում ենք պատահականությանը, զուգադիպությանը, ու տենց բացատրում։ Էն դեպքում, երբ դու ընդհանրապես որևէ կերպ չես փորձում բացատրել։
Իմ կարծիքով մեր տարբերակը գոնե ինչ որ բան ասում ա։
Քանի քո տարբերակը չես հնչեցրել, ու այն ավելի արժանահավատ չի եղել, մեր տարբերակը մնում ա լավագույնը։

keyboard
23.07.2013, 10:56
Sambitbaba ջան, արդեն մի քանի պատմություն պատմեցիր, որոնք մենք վերագրում ենք պատահականությանը, զուգադիպությանը, ու տենց բացատրում։ Էն դեպքում, երբ դու ընդհանրապես որևէ կերպ չես փորձում բացատրել։
Իմ կարծիքով մեր տարբերակը գոնե ինչ որ բան ասում ա։
Քանի քո տարբերակը չես հնչեցրել, ու այն ավելի արժանահավատ չի եղել, մեր տարբերակը մնում ա լավագույնը։

Արտ, իսկ ո՞վ ա որոշելու հնչեցրած տարբերակի արժանապատիվը կամ ոչ արժանապատիվը, ե՞ս, դու՞, թե ով:

Իսկ իմ կարծիքով, ձեր տարբերակը առհասարակ ոչինչ չի ասում և ինչի՞ համարա էս ամենը :think

Mephistopheles
23.07.2013, 11:04
Sambitbaba ջան, արդեն մի քանի պատմություն պատմեցիր, որոնք մենք վերագրում ենք պատահականությանը, զուգադիպությանը, ու տենց բացատրում։ Էն դեպքում, երբ դու ընդհանրապես որևէ կերպ չես փորձում բացատրել։
Իմ կարծիքով մեր տարբերակը գոնե ինչ որ բան ասում ա։
Քանի քո տարբերակը չես հնչեցրել, ու այն ավելի արժանահավատ չի եղել, մեր տարբերակը մնում ա լավագույնը։

Աթեիստ ջամ, իմ ասածը միակ բացատրությունն ա ու գիտական ա, կամ էլ մեկը խփել գցել ա… ուրիշ տարբերակ եթե գոյություն ունի, ապա պետք ա առաջ քաշվի ու բացատրվի…

Mephistopheles
23.07.2013, 11:07
Մեֆ ջան, փորձեցի պատասխանել, բայց արդեն ուղեղս չի աշխատում` քնել է արդեն: Եկ վաղը շարունակենք, լա՞վ... Թե չէ մի պահ նույնիսկ թվաց, թե սկսել եմ կպնել քեզ, իսկ ես դա հեչ չեմ ուզում...
Բարի գիշեր...

Օքեյ Սամ ջան, երբ ուզես…

Աթեիստ
23.07.2013, 11:18
Արտ, իսկ ո՞վ ա որոշելու հնչեցրած տարբերակի արժանապատիվը կամ ոչ արժանապատիվը, ե՞ս, դու՞, թե ով:

Իսկ իմ կարծիքով, ձեր տարբերակը առհասարակ ոչինչ չի ասում և ինչի՞ համարա էս ամենը :think


Հով ջան, այ երբ որ Sambitbaba-ն իրա տարբերակն ասի, կարծում եմ ահագին պարզ կլինի, որտև պտի որ իրարից շատ տարբեր լինեն։

Սենց օրինակ բերեմ։ Մարդը շենքի տակով անցնում ա (էն կողմով որ լուսամուտ էլ չունի), մեկ էլ գլխին քար ա ընկնում։ Հիմա մեր տարբերակն էն ա, որ պատից մի կտոր հենց էդ պահին փոկվավ, ընկավ։
Տանիքից էլ ձև չկա գցելու։ Հիմի որ մի հոգի էլ տարբերակ ասի, որը էդ պահին վերևից ուղղաթիռ ա անցել, գցել, թռել, ըստ քեզ ո՞րն ավելի արժանահավատ կլնի (տես, չեմ ասում ճիշտ, հատուկ գրում եմ արժանահավատ)։

Ու ի դեպ, ձեռի հետ կարաս փորձես հաշվել նման դեպքի հավանականությունը ։)

Chuk
23.07.2013, 15:05
Մոտ 2 շաբաթ առաջ դասընկերոջս հանդիպեցի: «Գրկախառնվեցինք», կանգնեցինք, սկսեցինք զրուցել ու հիշել անցած օրերը: Խոսակցության ընթացքում մեզնից ընդամենը մի քանի սանտիմետր հեռու ծառի հսկայական ճյուղ կոտրվեց ու ընկավ:

Սամ, հիմա եթե քո ուղղությամբ գնամ, պետք ա ինձ երկու հարց տամ:
- Ինչպիսի՞ հրաշք էր, որ մի քանի սանտիմետր հեռու էինք կանգնել:
Կամ
- Ինչու՞ էինք հենց այդ օրը հանդիպել, եթե չհանդիպեինք, տեղով շուտ անցած կլինեինք:

Ու կարող ենք սենց սիրուն հեքիաթներ սարքել:

Իսկ պատասխանը հստակ ա:
Հանդիպել էինք, որովհետև Կարենը (ընկերս) աշխատում է մեր կողքի շենքում: Իրար այսքան ժամանակ չենք հանդիպել, որովհետև երկուսիս գործն էլ ավարտվում է 6-ին: Ինքը 6:10 արանքում դուրս է գալիս ու գնում է տուն, իսկ ես 6:30-ից շուտ այդտեղ չեմ հասնում: Հենց կոնկրետ այդ օրը հանդիպեցինք, որովհետև գործով ուրիշ տեղ էի գնացել, վերադարձա 6:5-ին: Գործով ուրիշ տեղ գնալս էլ պատահական չէր, որտև դրանից դեռ երկու շաբաթ առաջ պայմանավորվել էինք:

Ծառի ճյուղն էլ վաղուց էր կոտրված, հավանաբար կախված էր միայն կեղևի վրա՝ դա էին վկայում ճյուղի վրայի չոր տերևները: Իսկ ընկավ հենց այդ օրը, որտև ուժեղ քամի էր, ու չդիմացավ էլ: Ու հա, զուտ պատահական էր, որ գլխներիս չընկավ: Ոչ էլ էն երկու աղջկա գլխին, որ էդտեղով անցնում էին, ու եթե 2 վայրկյան շուտ անցնեին, իրանց գլխին կընկներ (խեղճները լավ վախեցած էին): Մեղավորն էլ երևի կանաչապատման ծառայությունն է, որ տենց բաներին չի հետևում:



Սամ, չգիտես ինչու երբ միլիոնավոր նկարներ են ընկնում, մարդիկ չեն զարմանում, թե ինչու ընկավ, բայց երբ էդ միլիոն դեպքից մեկում համընկնում ա ինչ-որ իրադարձության հետ, դա գերբնական են համարում: Ինքդ հիշիր, թե քո շուրջը քանի բան է էս ընթացքում կոտրվել կամ ընկել, բայց դու դա գերբնական չես համարել:

Չգիտես ինչու մարդիկ օրական միլիոնավոր նամակներ են ստանում, այդ թվում բազում գործնական, բայց դա նորմալ են համարում: Ու եթե դրանցից մեկը համընկնում ա ինչ-որ բան հետ, դա գերբնական են համարում: ԻՆքդ հիշիր, թե քանի գործնական ու ոչ գործնական նամակ ես ստացել, բայց դրանք գերբնական չես համարել:

Չգիտես ինչու, միլիոնավոր մարդիկ օմեն օր պռոբկեքի մեջ են ընկնում, բայց երբ մի անգամ բախտի քմահաճույքով խուսափում են դրանից, դա գերբնական են համարում: Ինքդ հիշիր, թե քանի անգամ ես պռոբկեքի մեջ ընկել, այդ թվում իմանալով կամ չիմանալով պոտենցիալ պռոբկայի մասին:



հ.գ. Սուրճ եմ ուզում, ահավոր ձևի: Աղջիկներից մեկը նոր եկավ, ասեց, որ սուրճ ա դրել: Ոչ թե որտև ինքը գերբնականորեն զգաց իմ սուրճ խմելու ցանկությունը, այլ որտև ամեն օր էս ժամերին են դնում:

keyboard
23.07.2013, 15:23
Հով ջան, այ երբ որ Sambitbaba-ն իրա տարբերակն ասի, կարծում եմ ահագին պարզ կլինի, որտև պտի որ իրարից շատ տարբեր լինեն։

Սենց օրինակ բերեմ։ Մարդը շենքի տակով անցնում ա (էն կողմով որ լուսամուտ էլ չունի), մեկ էլ գլխին քար ա ընկնում։ Հիմա մեր տարբերակն էն ա, որ պատից մի կտոր հենց էդ պահին փոկվավ, ընկավ։
Տանիքից էլ ձև չկա գցելու։ Հիմի որ մի հոգի էլ տարբերակ ասի, որը էդ պահին վերևից ուղղաթիռ ա անցել, գցել, թռել, ըստ քեզ ո՞րն ավելի արժանահավատ կլնի (տես, չեմ ասում ճիշտ, հատուկ գրում եմ արժանահավատ)։

Ու ի դեպ, ձեռի հետ կարաս փորձես հաշվել նման դեպքի հավանականությունը ։)


Արտ ջան, կարճ ասեմ. եթե ես վերտալյոտը տեսել եմ կամ ձայնը լսել եմ կամ ներքուստ զգացել եմ, քո պոկված քարի տարբերակը իմ համար անարժանահավատա մեղմ ասած :)

Գալաթեա
23.07.2013, 16:17
Սամ ջան, հարգանքներս :)
Մե հատ հարց:

Երևի շատ չեմ սխալվի, եթե ասեմ, որ բիթլզենց նկարը մենակ ձեր տանը կախած չի եղել էդ թվերին: Ու երևի էլի չեմ սխալվի, եթե ասեմ, որ մի 100 000 հոգու տանը, շատ մեղմացրած թվերով, հաստատ կախած կլիներ: Իմ տանն օրինակ հիմա էլ ա կախած :)
Հա ինչ էի ասում:
Ինչի՞ հենց ձեր տանն ընկավ Լեննոնի նկարը Սամ ջան:
Որտև եթե դա համատարած բնույթ կրեր, գուժելով Ջոնի մահը, երևի թե մարդիկ իրար ասելով կիմանային, որ էն օրը, երբ Մարկ Դեվիդ Չափմանը մեջքից 5 անգամ կրակեց Լեննոնի վրա, իրենց բոլորի տներում Լեննոնի նկարն ընկավ գետիններով:

Քո տեսանկյունից ելնելով, ինչի՞ հենց ձեր տանը, Սամ:

StrangeLittleGirl
23.07.2013, 16:42
Սամ, լավ էլի... քո պատմությունները կարդալով ու ամեն մեկի համար տրամաբանական բացատրություն գտնելով ես ինձ աշխարհի ամենաուժեղ աթեիստն եմ զգում: Ավելին՝ նույնիսկ ձեռքերս քոր են գալիս, որ մտնեմ կրոն բաժին ու հետդ վիճեմ:

Սաղ հեչ, ես ամառ էի ուզում, էրեկվանից ստեղ երեսունմեկ աստիճան ա: Տեսնես ինչու՞ ա տենց: Տիեզերքը զգա՞ց:

Mephistopheles
23.07.2013, 17:02
ժող, եթե վարյանտներ ունեք, ասեք մի ամաչեք…

… բայց ես ի՜նչ հարգանքով եմ վերաբերվում, չէ՞ … ՉՈՒ՛Կ… մի հատ գովա, էլի…

StrangeLittleGirl
23.07.2013, 17:09
ժող, եթե վարյանտներ ունեք, ասեք մի ամաչեք…

… բայց ես ի՜նչ հարգանքով եմ վերաբերվում, չէ՞ … ՉՈՒ՛Կ… մի հատ գովա, էլի…

Ասեմ, Մեֆ ջան:

Պատմություն 1: Դու արդեն ասեցիր ամենահավանական վարիանտը:
Պատմություն 2: Էդ էլ ասեցիր:
Պատմություն 3: Անկեղծ ասած, չեմ հասկանում, թե էս պատմության գերբնական կոմպոնենտը որն ա:

Mephistopheles
23.07.2013, 17:46
Ասեմ, Մեֆ ջան:

Պատմություն 1: Դու արդեն ասեցիր ամենահավանական վարիանտը:
Պատմություն 2: Էդ էլ ասեցիր:
Պատմություն 3: Անկեղծ ասած, չեմ հասկանում, թե էս պատմության գերբնական կոմպոնենտը որն ա:

… մոգական ռեալիզմ, Բյուր ջան…

StrangeLittleGirl
23.07.2013, 17:54
… մոգական ռեալիզմ, Բյուր ջան…

Ըհը, նախորդ երկուսն էլ սայ-ֆայ են, չէ՞

Sambitbaba
23.07.2013, 18:03
Բարև բոլորին: Գալ ջան, առանձնապես, կարոտել էի...

Մեծ հաճույքով կարդացի բոլորիդ գրառումները` շնորհակալ եմ, որ ձեր շնորհիվ բարձր տրամադրությամբ գործի եմ գնալու: Ու նաև` ամբողջ օրվա համար լիքը մտածելու բաներ տվեցիք. հեշտ չի ձեր հարցերի տակից դուրս գալը: Երեկոյան կփորձեմ հնարավորինս պատասխանել...:8

Mephistopheles
23.07.2013, 18:07
Ըհը, նախորդ երկուսն էլ սայ-ֆայ են, չէ՞

Սայ, բայց ֆայ-ը հանած… դա ի մասնագիտությունն ա, Բյուր ջան…

Mephistopheles
23.07.2013, 18:09
Բարև բոլորին: Գալ ջան, առանձնապես, կարոտել էի...

Մեծ հաճույքով կարդացի բոլորիդ գրառումները` շնորհակալ եմ, որ ձեր շնորհիվ բարձր տրամադրությամբ գործի եմ գնալու: Ու նաև` ամբողջ օրվա համար լիքը մտածելու բաներ տվեցիք. հեշտ չի ձեր հարցերի տակից դուրս գալը: Երեկոյան կփորձեմ հնարավորինս պատասխանել...:8
Յա… դու հլա գործի չե՞ս…

Սամ ջան, դու գործիդ նայի, ապեր, մենք ստեղ ենք…

Sambitbaba
24.07.2013, 07:08
Սամ էսքան գրելու փոխարեն քո վարյանտն ասա…

Որոշեցի հետ վերադառնալ քո խոսքերին, Մեֆ ջան, ու դրանցից սկսել: Էն խոսքերին, որ ես հակասում եմ ինքս ինձ:

Ես չեմ հակասում ինքս ինձ:
Ճիշտ է, ես հերքում եմ կրոնը: Բայց ես երբեք չեմ հերքել Աստծոն: Նկատի չունեմ երիտասարդ տաերիներս, երբ ինքս էլ քյոյնա աթեիստ էի, երբ առաջին անգամ կարդացի Աստվածաշունչն ու մի կողմ նետեցի: Դա էլ, ինչ խոսք, եղել է և ոչ քիչ տարիներ...
Բայց խոսքս այսօրվա մասին է: Ակումբի ժամանակշրջանի մասին: Ակումբում ես երբեք չեմ հերքել Աստծոն:

Մեր մտածելակերպերի տարբերությունը հենց այս առաջին կետից էլ սկսվում է:Քանի որ քեզ համար, Մեֆ ջան (շատերի համար էլ), Աստված և կրոն նույն բանն են: Դու չես պատկերացնում (կամ չես ցանկանում պատկերացնել), որ նրանց կարելի է նաև... չէ, անհրաժեշտ է` առանձին դիտարկել:

Ես այդ արեցի: առանձնացրեցի:Եվ ստացվեց այնպես, որ այնքան հսկայական է կրոնի և Աստծո միջև տարբերոությունը, որ այդ տարբերոության համեմատ կրոնն ու աթեիզմն աչքիս դարձան հարազատ եղբայրներ:

ՄԻ օր դու կհասկանաս ասածս: Կներես այս խոսքի համար, ես ոչնչով չեմ ցանկանում նսեմացնել քեզ: Ես հիացած եմ քո մտածելակերպով (ու ոչ միայն ես), ես շատ եմ գնահատում քո փիլիսոփայությունը, աշխարհայացքը, տեսանկյուններիդ ազնվությունը: Ուղղակի այլ բառ չգտա այս պահին, բացի "հասկանալ": Միգուցէ այլ կերպ կարելի է ասել, որ դու ուղղակի փա՞կ ես... Ուրեմն, մի օր կբացվես, - ես սա ի նկատի ունեմ: Կբացվես, երբ որ քանդես սահմաններդ, որոնք հենց ինքդ ես սահմանել:

Իմ ամբողջ ասածը, այս ամենը, որ արդեն քանի էջ է խոսում ենք իրար հետ, այդ սահմանի մասին է: Որովհետև դու շատ ճշմարիտ ու հմտորեն խոսում ես հավատացյալի սահմանափակության մասին, բայց որ յուրաքանչյուր աթեիստ էլ նույնպիսի սահմանափակ մեկն է, չես ցանկանում տեսնել: Այդ մասին է ասածս: Դա է պատճառը, որ անգամ բերածս պատմությունները չեմ ցանկանում բացատրել: Չէ, քանի որ հիմա այսքան մարդ բացատրություն է պահանջում, կասեմ տեսակետս, ինչ խոսք: Բայց հասկանում ես, Մեֆ ջան, մեր այս զրույցի մեջ իմ տեսակետը քեզ հետ ոչ մի կապ չունի:

Որովհետև այդ պատմությունները նրա համար էին, որպեսզի տեսնես, որ ինչքան էլ տրամաբանականորեն փորձես բացատրել դրանք, որքան էլ համոզես դիմացինիդ, մեկ է, ինչ-որ բան այնուհանդերձ պակաս է մնում, անբացատրելի է մնում, չլուսավորված է մնում... քեզ համար, քո ճշմարտության համար:

Բայց դրանով ես քեզ համար ոչինչ չեմ ցանկանում ապացուցել, Մեֆ ջան, և դրա համար էլ անընդհատ ասում եմ, որ իմ բացատրությունը կապ չունի: Ես ուղղակի չեմ ցանկանում, որ դու հերքես այն, ինչը չի համապատասխանում քո մտածելակերպին, աշխարհայացքին: Ընդամենն այն պատճառով, որ դու այդ կարծիքին չես:

Օրինակ դուք, աթեիստներդ, անընդհատ փաստեր եք ուզում: Ի՞նչ փաստեր: Այն, որ ես դեմքս թեքեցի ու հենց քթիս առջև տեսա փողոցի վերանորոգվող մասը, ինձ համար հսկայական փաստ էր: Քեզ համար դա փա՞ստ է... Ցավոք, ոչ: Դու թքած ունես իմ այդ փաստի վրա, չէ՞...

Քեզ համար մի բան է կարևոր. որ քո բացատրությունը քեզ համար հնարավորինս ճշմարտանման հնչի:

Ու եթե քո բացատրության մեջ դու կարողացար հասնել այդ ճշմարտությանը` քեզ համար, քո խղճի համար, - ուրեմն ես սխալ եմ: Իսկ եթե չկարողացար` էլի քեզ համար ու քո խղճի համար, - ուրեմն... կարող ես եզրակացություններ անել:

Այս ձեր վեճի մեջ միակողմանի սահմանափակություն չկա, այն` երկկողմանի է: Դուքէ աթեիստներդ,պնդում եք մի բան, հերքում եք մյուսը: Հավատացյալները պնդում են ձեր հերքածը և հերքում են ձեր պնդածը: ՈՒ քանի ձեր այս վեճը կա, ճիշտ է, Լեննոնի խոսքերը դժվար թե իրականություն դառնան: Դրանց իրականություն դառնալու համար մի բան է անհրաժեշտ: ամհրաժեշտ է, որ ձեր երկու բանակներն էլ մոռանան Աստծոն: Իսկ Աստծոն մոռանալ դուք երկուսդ էլ անկարող եք, իսկ ազնվորեն ասած` ցանկություն էլ չունեք: Չէ՞ որ առանց Աստծո երկուսդ էլ կվերանաք:

Ի՞նչը պիտի պաշտեք: Ի՞նչը պիտի հերքեք...

Իսկ այդ աբստրակտ Աստծոն մոռանալն իրականում մի առանձնապես բարդ խնդիր էլ չէ: Ուղղակի պետք է համաձայնվել, որ դուք ինքներդ` Աստվածներ եք:

Mephistopheles
24.07.2013, 10:03
Որոշեցի հետ վերադառնալ քո խոսքերին, Մեֆ ջան, ու դրանցից սկսել: Էն խոսքերին, որ ես հակասում եմ ինքս ինձ:

Ես չեմ հակասում ինքս ինձ:
Ճիշտ է, ես հերքում եմ կրոնը: Բայց ես երբեք չեմ հերքել Աստծոն: Նկատի չունեմ երիտասարդ տաերիներս, երբ ինքս էլ քյոյնա աթեիստ էի, երբ առաջին անգամ կարդացի Աստվածաշունչն ու մի կողմ նետեցի: Դա էլ, ինչ խոսք, եղել է և ոչ քիչ տարիներ...
Բայց խոսքս այսօրվա մասին է: Ակումբի ժամանակշրջանի մասին: Ակումբում ես երբեք չեմ հերքել Աստծոն:

Մեր մտածելակերպերի տարբերությունը հենց այս առաջին կետից էլ սկսվում է:Քանի որ քեզ համար, Մեֆ ջան (շատերի համար էլ), Աստված և կրոն նույն բանն են: Դու չես պատկերացնում (կամ չես ցանկանում պատկերացնել), որ նրանց կարելի է նաև... չէ, անհրաժեշտ է` առանձին դիտարկել:

Ես այդ արեցի: առանձնացրեցի:Եվ ստացվեց այնպես, որ այնքան հսկայական է կրոնի և Աստծո միջև տարբերոությունը, որ այդ տարբերոության համեմատ կրոնն ու աթեիզմն աչքիս դարձան հարազատ եղբայրներ:

ՄԻ օր դու կհասկանաս ասածս: Կներես այս խոսքի համար, ես ոչնչով չեմ ցանկանում նսեմացնել քեզ: Ես հիացած եմ քո մտածելակերպով (ու ոչ միայն ես), ես շատ եմ գնահատում քո փիլիսոփայությունը, աշխարհայացքը, տեսանկյուններիդ ազնվությունը: Ուղղակի այլ բառ չգտա այս պահին, բացի "հասկանալ": Միգուցէ այլ կերպ կարելի է ասել, որ դու ուղղակի փա՞կ ես... Ուրեմն, մի օր կբացվես, - ես սա ի նկատի ունեմ: Կբացվես, երբ որ քանդես սահմաններդ, որոնք հենց ինքդ ես սահմանել:

Իմ ամբողջ ասածը, այս ամենը, որ արդեն քանի էջ է խոսում ենք իրար հետ, այդ սահմանի մասին է: Որովհետև դու շատ ճշմարիտ ու հմտորեն խոսում ես հավատացյալի սահմանափակության մասին, բայց որ յուրաքանչյուր աթեիստ էլ նույնպիսի սահմանափակ մեկն է, չես ցանկանում տեսնել: Այդ մասին է ասածս: Դա է պատճառը, որ անգամ բերածս պատմությունները չեմ ցանկանում բացատրել: Չէ, քանի որ հիմա այսքան մարդ բացատրություն է պահանջում, կասեմ տեսակետս, ինչ խոսք: Բայց հասկանում ես, Մեֆ ջան, մեր այս զրույցի մեջ իմ տեսակետը քեզ հետ ոչ մի կապ չունի:

Որովհետև այդ պատմությունները նրա համար էին, որպեսզի տեսնես, որ ինչքան էլ տրամաբանականորեն փորձես բացատրել դրանք, որքան էլ համոզես դիմացինիդ, մեկ է, ինչ-որ բան այնուհանդերձ պակաս է մնում, անբացատրելի է մնում, չլուսավորված է մնում... քեզ համար, քո ճշմարտության համար:

Բայց դրանով ես քեզ համար ոչինչ չեմ ցանկանում ապացուցել, Մեֆ ջան, և դրա համար էլ անընդհատ ասում եմ, որ իմ բացատրությունը կապ չունի: Ես ուղղակի չեմ ցանկանում, որ դու հերքես այն, ինչը չի համապատասխանում քո մտածելակերպին, աշխարհայացքին: Ընդամենն այն պատճառով, որ դու այդ կարծիքին չես:

Օրինակ դուք, աթեիստներդ, անընդհատ փաստեր եք ուզում: Ի՞նչ փաստեր: Այն, որ ես դեմքս թեքեցի ու հենց քթիս առջև տեսա փողոցի վերանորոգվող մասը, ինձ համար հսկայական փաստ էր: Քեզ համար դա փա՞ստ է... Ցավոք, ոչ: Դու թքած ունես իմ այդ փաստի վրա, չէ՞...

Քեզ համար մի բան է կարևոր. որ քո բացատրությունը քեզ համար հնարավորինս ճշմարտանման հնչի:

Ու եթե քո բացատրության մեջ դու կարողացար հասնել այդ ճշմարտությանը` քեզ համար, քո խղճի համար, - ուրեմն ես սխալ եմ: Իսկ եթե չկարողացար` էլի քեզ համար ու քո խղճի համար, - ուրեմն... կարող ես եզրակացություններ անել:

Այս ձեր վեճի մեջ միակողմանի սահմանափակություն չկա, այն` երկկողմանի է: Դուքէ աթեիստներդ,պնդում եք մի բան, հերքում եք մյուսը: Հավատացյալները պնդում են ձեր հերքածը և հերքում են ձեր պնդածը: ՈՒ քանի ձեր այս վեճը կա, ճիշտ է, Լեննոնի խոսքերը դժվար թե իրականություն դառնան: Դրանց իրականություն դառնալու համար մի բան է անհրաժեշտ: ամհրաժեշտ է, որ ձեր երկու բանակներն էլ մոռանան Աստծոն: Իսկ Աստծոն մոռանալ դուք երկուսդ էլ անկարող եք, իսկ ազնվորեն ասած` ցանկություն էլ չունեք: Չէ՞ որ առանց Աստծո երկուսդ էլ կվերանաք:

Ի՞նչը պիտի պաշտեք: Ի՞նչը պիտի հերքեք...

Իսկ այդ աբստրակտ Աստծոն մոռանալն իրականում մի առանձնապես բարդ խնդիր էլ չէ: Ուղղակի պետք է համաձայնվել, որ դուք ինքներդ` Աստվածներ եք:

Սամ ջան, նկարը… նկարն ինչու՞ ընկավ… ի՞նչն էր պատճառը…

Ասելու ե՞ս թե չէ… մեռանք սպասելով, այ ախպերս…

Sambitbaba
24.07.2013, 16:27
Sambitbaba ջան, արդեն մի քանի պատմություն պատմեցիր, որոնք մենք վերագրում ենք պատահականությանը, զուգադիպությանը, ու տենց բացատրում։ Էն դեպքում, երբ դու ընդհանրապես որևէ կերպ չես փորձում բացատրել։
Իմ կարծիքով մեր տարբերակը գոնե ինչ որ բան ասում ա։
Քանի քո տարբերակը չես հնչեցրել, ու այն ավելի արժանահավատ չի եղել, մեր տարբերակը մնում ա լավագույնը։

Եկ, մի պատմություն էլ քեզ պատմեմ, Աթեիստ ջան:

Երեկ երեկոյան, ութի կողմերն էր, Մեֆին պատասխանեցի ու անցա քեզ պատասխանելուն: Քեզ կարճ գրեցի, ասենք մինչև 8:15. Թե ինչ գրեցի, չեմ հիշում, բայց մեկ էլ աչքերս բացում եմ ու տեսնում, որ համարյա 9:00 է, ես էլ կոմպի առջև դանթել եմ: Արդեն սևացած էկրանը նորից սպիտակեցնում եմ ու տեսնում քեզ գրածս: Վերընթերցում եմ: Զգում եմ, ինչ որ բան պակաս է, բայց այնքան ահավոր է քնելուս ցանկությունը, իսկ դեռ 9-ը չկա, ես այդ ժամին երբեք չեմ քնում, - որ մի բառ անգամ անկարող եմ գրել... Լավ, մտածում եմ, ափսոս է գրածս, ուղարկեմ, իսկ առավոտյան, եթե կարիք լինի, կշարունակեմ: Ուղարկում եմ, անջատում կոմպն ու պառկում քնելու:

...Աթեիստ ջան, եթե հարցնես, թե ու՞ր է գրածս, - ես էլ նույն բանը կարող եմ քեզ հարցնել...

Դրա հետ մեկտեղ ես էլ չեմ կարծում, թե կոմպիս վարակել եմ Մեֆի ասած մոգական ռեալիզմով: Ինչ խոսք, որ "ուղարկելու" փոխարեն քնաթաթախ մի այլ կոճակ եմ սեղմել: Բայց չէ՞ որ շատ լավ հիշում եմ, որ մտածեցի ուղարկել գրածս, չնայած այն բանին, որ կիսատ-պռատ էր ու դուրս չեկավ, որովհետև ափսոսում էի ծախսած ժամանակս...

Լավ, վերջը ստացվեց, որ այնուհանդերձ չեմ ուղարկել և ի՞նչ կապ ունի, թե ինչն է պատճառը, չէ՞: Համաձայն եմ: Բայց որքանո՞վ սխալ կլինեմ, եթե ասեմ հիմա, որ չուղարկողը ես չեմ եղել...


Հ.Գ. Մի բան կուզենայի կրկնել "չուղարկածիցս". չեմ փորձել պատմություններս բացատրել, քանզի չեմ համարել, որ այս թեման դրանք բացատրելու մասին է:



Հով ջան, այ երբ որ Sambitbaba-ն իրա տարբերակն ասի, կարծում եմ ահագին պարզ կլինի, որտև պտի որ իրարից շատ տարբեր լինեն։

Սենց օրինակ բերեմ։ Մարդը շենքի տակով անցնում ա (էն կողմով որ լուսամուտ էլ չունի), մեկ էլ գլխին քար ա ընկնում։ Հիմա մեր տարբերակն էն ա, որ պատից մի կտոր հենց էդ պահին փոկվավ, ընկավ։
Տանիքից էլ ձև չկա գցելու։ Հիմի որ մի հոգի էլ տարբերակ ասի, որը էդ պահին վերևից ուղղաթիռ ա անցել, գցել, թռել, ըստ քեզ ո՞րն ավելի արժանահավատ կլնի (տես, չեմ ասում ճիշտ, հատուկ գրում եմ արժանահավատ)։

Ու ի դեպ, ձեռի հետ կարաս փորձես հաշվել նման դեպքի հավանականությունը ։)

Պատահականություններ չկան: Ու կապ չունի, թե այդ քարը որտեղից է ընկել. պատից, ինքնաթիռից թե Մարսից:

Կարևորն այն է, որ եթե ես կամ դու անցնեինք այդ պահին այդ շենքի տակով, - այդ քարը երբեք չէր ընկնի: Այդ քարը` ա՛յդ մարդու քարն էր, և որտեղով էլ ա՛յդ պահին անցներ այդ մարդը, հենց այնտե՛ղ էլ այդ քարը կընկներ նրա գլխին:

Իմ ու քո գլխին ընկնող քարերի տեղն ու ժամանակը` ուրիշ է, Աթեիստ ջան...;)

Sambitbaba
24.07.2013, 16:38
Աթեիստ ջամ, իմ ասածը միակ բացատրությունն ա ու գիտական ա, կամ էլ մեկը խփել գցել ա… ուրիշ տարբերակ եթե գոյություն ունի, ապա պետք ա առաջ քաշվի ու բացատրվի…

Այլ տարբերակի մասին դեռ կմտածենք, Մեֆ ջան: Իսկ առայժմ թույլ տու մի փոքր շեղվել...

Միայն "գիտականորեն ապացուցված" բացատրություններ կամ փաստեր պահանջողին կարելի է "գիտությունասպան" համարել, որովհետև, հերքելով մինչև այժմ "գիտականորեն չապացուցված" բաները, նա գիտությանը զրկում է իր հետագա զարգացման հնարավորությունից, այսինքն` սպանում է գիտությունը:;)

StrangeLittleGirl
24.07.2013, 16:50
Ըստ իս, ահավոր սխալ բան ա մարդկանց տենց չորով աթեիստների, հավատացյալների ու Սամի ասած Աստծոն հավատացողերի, բայց կրոնին չհավատացողների բաժանելը: Ժող, էկեք ընդունենք, որ մենք ավելի բազամազան ենք, քան սենց հասարակ դասակարգումները, ամեն աթեիստ տարբեր ա, ամեն հավատացյալ տարբեր ա: Ուղղակի մեկը քաշվում ա մի կողմ, սկսում փնովել մյուսներին:

Ինչու՞ եմ սենց ասում: Որովհետև ես հավատացյալ եմ, հավատացյալ քրիստոնյա եմ: Հիմա չգիտեմ՝ ըստ Սամի սահմանման կրոնավոր եմ, թե ուղղակի մարդ, որը հավատում է Աստծուն: Բայց ամեն դեպքում եկեղեցի չեմ գնում (դա առանձին պատմություն ա, չեմ ուզում դրա մասին խոսել), իսկ ՀԱԵ-ից սիրտս խառնում ա:

Էսքանով հանդերձ, ինձ փաստեր են պետք, ես փաստերի սիրահար եմ: Իրականում ես էդ փաստերը գտել եմ, ուղղակի չեմ ուզում բանավեճերի մեջ մտնել, հավես չեմ անում դրանցից խոսել: Իսկ էդ փաստերը Աստվածաշունչն ու պատմությունը համեմատելն ա, լիքը գիտական գրականություն փորփրելը, նաև աթեիստների տեսանկյունին ծանոթանալը: Հա՛, ես ավելի ուժեղ հավատացյալ դարձա, երբ կարդացի աթեիստ հեղինակի գրած ապոկրիֆների վերլուծությունը: Ու մեկ ա, քրիստոնյա հալովս ես շարունակում եմ ասել, որ կյանքը անիմաստ ա կամ էլ նենց իմաստ ունի, որ ոչ մի մահկանացու չի կարող բացատրել:

Սամ, հասկանու՞մ ես, ես ընդունում եմ, որ մարդուն Աստված ա ստեղծել, որ զարմանալի ունակություններ ա տվել մարդուն, ուղեղ ա տվել, ինչպիսին ոչ մի ուրիշ կենդանի էակ չունի: Բայց մեկ ա, ես չեմ հասկանում, թե նկարն ինչու ընկավ ու Աստծո գոյությունը ոնց ա ապացուցվում նկարի ընկնելով: Էդպիսի պատմություններով դու պրիմիտիվացնում ես հավատքը, իջացնում գերբնականի մակարդակի, իսկ Աստված նրա համար չի, որ ինչը չկարողանաս գիտականորեն բացատրել, իրան առաջ քաշես:

Sambitbaba
24.07.2013, 17:31
Մոտ 2 շաբաթ առաջ դասընկերոջս հանդիպեցի: «Գրկախառնվեցինք», կանգնեցինք, սկսեցինք զրուցել ու հիշել անցած օրերը: Խոսակցության ընթացքում մեզնից ընդամենը մի քանի սանտիմետր հեռու ծառի հսկայական ճյուղ կոտրվեց ու ընկավ:

Սամ, հիմա եթե քո ուղղությամբ գնամ, պետք ա ինձ երկու հարց տամ:
- Ինչպիսի՞ հրաշք էր, որ մի քանի սանտիմետր հեռու էինք կանգնել:
Կամ
- Ինչու՞ էինք հենց այդ օրը հանդիպել, եթե չհանդիպեինք, տեղով շուտ անցած կլինեինք:

Ու կարող ենք սենց սիրուն հեքիաթներ սարքել:

Իսկ պատասխանը հստակ ա:

Կարող ա` պատասխանը հստակ ա, Չուկ ջան, բայց միակը չի:
Եթե Կարենին հարցնենք, նա կարող է մի այլ բան ասել, էն անցնող աղջիկներից յուրաքնաչյուրը` այլ բան, և այդպես շարունակ...

Բայց հստակ է նաև այն, որ այդ կոտրվող ճյուղը ձեր բոլորի համար, կամ գոնե ձեզանից մեկի համար` ինչ-որ լուր էր, ինչ-որ նախազգուշացում կարող էր լինել, ինչ-որ բան կարող էր նշանակել:

Իսկ դուք` լսեցի՞ք... Այ, սա է կարևորը:

Համեմատած նրան, թե դու ինչպես ես ընկալում արտաքին աշխարհը, այդպես էլ դու կառուցում ես քո կյանքը:

Հուսով եմ, չե՞ս նեղանա, եթե հենց քեզ օրինակ բերեմ, Չուկ ջան...

Տես, դու հսկայական աշխատանք ես կատարել (ըստ իս` իմ ուժերից վեր), բացել ես այս` մեզ բոլորիս շատ սիրելի Ակումբը, մեր բոլորի երկրորդ Տունը, որտեղ մենք բոլորս քիչ ժամանակ չենք անց կացնում: Այն, որ քո կատարած աշխատանքն արդեն իսկ վարձատրում է քեզ նրանով, որ մեզանից յուրաքանչյուրից դու ամեն օր ասենք, մի փոքր, բայց շնորհակալության, երախտագիտության դրական էներգիաներ ես ստանում, - դա մի կողմ: Ու բոլորովին էլ կապ չունի, գիտե՞ս դու այդ մասին, թե ոչ, որ հազար հոգի քեզ սիրում է այս աշխարհում ու դա քիչ չէ ու դրա համար առժեր այս Ակումբը բացել, - այդ մասին չէ, որ ուզում եմ ասել:

Որքան որ ես հասկացել եմ, դու ինքդ պարտական ես Ակումբին քո երջանկությամբ, ճի՞շտ է: Ակումբն է, որ քեզ տվել է քո սիրելի կնոջն ու քո երջանիկ ընտանիքը:

Հիմա դու կարող ես համարել, որ Քո Ակումբը` նախախնամություն էր, որ տրված էր քեզ` կատարելու քո կյանքի այն ամենակարևոր գործը, որը քեզ բերելու էր քո ամենամեծ երջանկությունը քո կյանքում, քո կնոջը: Եվ որքան շատ կկարևորես քո կատարած աշխատանքը քեզ համար, այլ ոչ թե մեզ, հարաբերականորեն այնքան ավելի թանկ, եզակի ու միակ կլինի, այնքան ավելի բարձր կլինի սիրելի կնոջդ արժանիքը քեզ համար: Ասածս այն է, որ դու կարող ես համարել, որ այս Ակումբը, նախապես, ենթագիտակցաբար, դու ստեղծել ես հենց նրա համար, որպեսզի գտնես քո ամենակարևոր երջանկությունը, և այդպես համ ինքդ կբարձրանաս քո աչքին, համ էլ կինդ ուրիշ կանաց համեմատ անհասանելի միակը կդառնա քեզ համար:

Չէ, իհարկե, դու Ակումբը մեր համար էլ ես բացել ու քո բարի գործը մեկ է, արդեն արել ես ու քօ` օրեկան հազար շնորհակալություններն էլ արդեն նախօրոք ունես... Եվ ինչ խոսք, որ կնոջդ հետ ծանոթանալն էլ կարող ես լրիվ պատահականություն համարել ու ասել. դա պատահականություն է, հիմա Ֆոտոնը (չեմ սխալվում, չէ՞) չլիներ, մեկ ուրիշը կլիներ: Ու դրանով քո իսկ սիրելի կնոջը դարձնես բոլորին հավասար ինչ-որ մեկը, պատահաբար իր կյանքը քո հետ կապող...

Ընտրությունը քոնն է, Չուկ ջան, իսկ տարբերակները` շատ են...



Սամ, չգիտես ինչու երբ միլիոնավոր նկարներ են ընկնում, մարդիկ չեն զարմանում, թե ինչու ընկավ, բայց երբ էդ միլիոն դեպքից մեկում համընկնում ա ինչ-որ իրադարձության հետ, դա գերբնական են համարում: Ինքդ հիշիր, թե քո շուրջը քանի բան է էս ընթացքում կոտրվել կամ ընկել, բայց դու դա գերբնական չես համարել:

Չգիտես ինչու մարդիկ օրական միլիոնավոր նամակներ են ստանում, այդ թվում բազում գործնական, բայց դա նորմալ են համարում: Ու եթե դրանցից մեկը համընկնում ա ինչ-որ բան հետ, դա գերբնական են համարում: ԻՆքդ հիշիր, թե քանի գործնական ու ոչ գործնական նամակ ես ստացել, բայց դրանք գերբնական չես համարել:

Չգիտես ինչու, միլիոնավոր մարդիկ օմեն օր պռոբկեքի մեջ են ընկնում, բայց երբ մի անգամ բախտի քմահաճույքով խուսափում են դրանից, դա գերբնական են համարում: Ինքդ հիշիր, թե քանի անգամ ես պռոբկեքի մեջ ընկել, այդ թվում իմանալով կամ չիմանալով պոտենցիալ պռոբկայի մասին:

Եկ առայժմ ասեմ (շտապում եմ), որ իմ կյանքի սցենարի գլխավոր դերակատարը ես եմ, և իմ կյանքում ինչ որ տեղի է ունենում, ինձ համար է տեղի ունենում, այլ ոչ թե միլիոնավոր ուրիշների: Ես եմ իմ կյանքի յուրաքանչյուր իրադարձության պատճառը, հերոսը, մեղավորը: Եվ իմ կյանքում ստացած բոլոր` համ նվերներն են իմը, համ էլ մահակի հարվածները...

Ուրիշների համար ես կարող եմ ուրախանալ, կամ ցավակցել, կամ մի այլ բան: Բայց, կոպիտ ասած, ուրիշների հետ ես գործ չունեմ, ուրիշների համար ես ատվեչայ չեմ...

Իսկ եթե ավելի ազնվորեն... Ուրիշներ չկան: Դու` ուրիշ Ես Էմ:

Chuk
25.07.2013, 00:17
Կարող ա` պատասխանը հստակ ա, Չուկ ջան, բայց միակը չի:
Եթե Կարենին հարցնենք, նա կարող է մի այլ բան ասել, էն անցնող աղջիկներից յուրաքնաչյուրը` այլ բան, և այդպես շարունակ...
Սամ ջան, իհարկե կարող ա Կարենը ու աղջիկներն ուրիշ բացատրություններ տային, օրինակ՝ քոնի նման (չնայած վստահ եմ, որ Կարենի հետս կհամաձայնվեր, բայց աղջիկներին չեմ ճանաչում), բայց դե էդ առանձնապես եղանակ չէր փոխի: Իհարկե դու էլ, Կարենն էլ, աղջիկներն էլ իրավունք ունեն հավատալու նրան, ինչին հավատում են, բայց օրական հազարավոր ճյուղեր են ջարդվում ընկնում, ու հավատա, որ էդ ճյուղերի միակ խնդիրը մեզ ինչ-որ բան նախազգուշացնելը չի: Իրենց կոտրվելու պատճառը շատ ավելի բարդ, միաժամանակ շատ ավելի հասարակ է. ֆիզիկական վնասվածքներ, քամիներ, սնուցման խնդիր և այլն:


Համեմատած նրան, թե դու ինչպես ես ընկալում արտաքին աշխարհը, այդպես էլ դու կառուցում ես քո կյանքը:
Անշուշտ: Հենց դա է պատճառը, որ ես ընտրել եմ տարբերակը ՉՍՊԱՍԵԼ ԿԵՂԾ ԱԶԴԱԿՆԵՐԻ ու դրա վրա կառուցել իմ կյանքը:


Հուսով եմ, չե՞ս նեղանա, եթե հենց քեզ օրինակ բերեմ, Չուկ ջան...
Որևէ խնդիր չկա, բայց ճիշտն ասած այդ օրինակը ստիպեց, որ արձագանքեմ, չնայած որոշել էի էլ չգրել, որովհետև բուն թեմայից քո, իմ, Մեֆի, Բյուրի թեթև ձեռքով շատ շեղվեցինք:


Տես, դու հսկայական աշխատանք ես կատարել (ըստ իս` իմ ուժերից վեր), բացել ես այս` մեզ բոլորիս շատ սիրելի Ակումբը, մեր բոլորի երկրորդ Տունը, որտեղ մենք բոլորս քիչ ժամանակ չենք անց կացնում: Այն, որ քո կատարած աշխատանքն արդեն իսկ վարձատրում է քեզ նրանով, որ մեզանից յուրաքանչյուրից դու ամեն օր ասենք, մի փոքր, բայց շնորհակալության, երախտագիտության դրական էներգիաներ ես ստանում, - դա մի կողմ: Ու բոլորովին էլ կապ չունի, գիտե՞ս դու այդ մասին, թե ոչ, որ հազար հոգի քեզ սիրում է այս աշխարհում ու դա քիչ չէ ու դրա համար առժեր այս Ակումբը բացել, - այդ մասին չէ, որ ուզում եմ ասել:

Որքան որ ես հասկացել եմ, դու ինքդ պարտական ես Ակումբին քո երջանկությամբ, ճի՞շտ է: Ակումբն է, որ քեզ տվել է քո սիրելի կնոջն ու քո երջանիկ ընտանիքը:

Հիմա դու կարող ես համարել, որ Քո Ակումբը` նախախնամություն էր, որ տրված էր քեզ` կատարելու քո կյանքի այն ամենակարևոր գործը, որը քեզ բերելու էր քո ամենամեծ երջանկությունը քո կյանքում, քո կնոջը: Եվ որքան շատ կկարևորես քո կատարած աշխատանքը քեզ համար, այլ ոչ թե մեզ, հարաբերականորեն այնքան ավելի թանկ, եզակի ու միակ կլինի, այնքան ավելի բարձր կլինի սիրելի կնոջդ արժանիքը քեզ համար: Ասածս այն է, որ դու կարող ես համարել, որ այս Ակումբը, նախապես, ենթագիտակցաբար, դու ստեղծել ես հենց նրա համար, որպեսզի գտնես քո ամենակարևոր երջանկությունը, և այդպես համ ինքդ կբարձրանաս քո աչքին, համ էլ կինդ ուրիշ կանաց համեմատ անհասանելի միակը կդառնա քեզ համար:

Չէ, իհարկե, դու Ակումբը մեր համար էլ ես բացել ու քո բարի գործը մեկ է, արդեն արել ես ու քօ` օրեկան հազար շնորհակալություններն էլ արդեն նախօրոք ունես... Եվ ինչ խոսք, որ կնոջդ հետ ծանոթանալն էլ կարող ես լրիվ պատահականություն համարել ու ասել. դա պատահականություն է, հիմա Ֆոտոնը (չեմ սխալվում, չէ՞) չլիներ, մեկ ուրիշը կլիներ: Ու դրանով քո իսկ սիրելի կնոջը դարձնես բոլորին հավասար ինչ-որ մեկը, պատահաբար իր կյանքը քո հետ կապող...

Ընտրությունը քոնն է, Չուկ ջան, իսկ տարբերակները` շատ են...
Սամ ջան, նախ շնորհակալություն ջերմ խոսքերի համար: Զգացված եմ:

Հիմա գանք իմ ու Ֆոտոնի հանդիպմանը: Ոչ, Սամ, բացարձակապես ենթագիտակցորեն կամ այլ կերպ ես ակումբը չեմ ստեղծել Ֆոտոնին հանդիպելու համար: Դա կլիներ, սիրուն, շատ սիրուն, զարմանալի ու զարմանահրաշ մի պատմություն, բայց ընդամենը հեքիաթ, որի նմանները Հոլիվուդյան ընկերությունները կօգտագործեին ռոմանիկ ու գեղեցիկ, բայց մի քիչ էլ տաղտկալի ու շաբլոն, ժամանցային, պոպսա կինո նկարելու համար: Ուրիշ հարց, որ երբ ես ամբողջովին թաղվեցի ակումբի մեջ և մի օր հասա նրան, որ իմ հիմնական շփումը ակումբում էր (վիրտուալ ու ռեալ), ես արդեն ոչ թե ենթագիտակցորեն այլ զուտ գիտակցորեն մտածում, ենթադրում ու հավանական էի համարում, որ հենց ակումբում կգտնեմ այն «ՄԻԱԿ»-ին:

«ՄԻԱԿ»-ը չակերտների մեջ, որովհետև ես Ֆոտոնոն խայտառակ ձևի սիրում եմ, իր հետ շատ ներդաշնակ եմ, բայց ես հեռու եմ մտածելուց, որ ի սկզբանե մենք ստեղծվել էինք միմյանց համար ու այլ տարբերակ հնարավոր չէր: Չէ, Սամ ջան, նույն հաջողությամբ ես կարող էի սիրահարվել ուրիշ, էլի հրաշալի աղջկա, կապվել, սիրել, քանի գնալ ավելի ու ավելի իրեն «ՄԻԱԿ» համարել, նույն կերպ՝ ինքը ինձ: Չէ, կներես, ես աշխարհի իմ պատկերացումը չեմ սարքում քո նման: Բայց բոլորովին դեմ չեմ, որ դու քո ամբողջ կյանքը այդպիսի պատկերացումների վրա, որոնք ես ժպտալով կհամարեմ ԿԵՂԾ ԱԶԴԱԿՆԵՐ: Իսկ այդպես կհամարեմ մի հասարակ պատճառով. իմ երևակայությունը, ֆանտազիան ինձ թույլատրում է, որ ես ցանկացած իրադարձություն կապեմ որևէ բանի հետ: Ասենք եթե իմ տանն ընդամենը էսօր ընկներ Լենոնի նկարը, ես դա հանգիստ կկարողանայի որևէ կերպ կապել սրանից ուղիղ 46 տարի առաջ հենց այս օրը Լենոնի Հունաստան կատարած այցի հետ, որտեղ Ռինգո Սթարի հետ ցանկացել էր զբոսանավով զբոսնել, իսկ զբոսանավն ուշացել էր փոթորկի պատճառով: Ու կենթադրեի, որ հենց այդ օրը Լենոնը խուսափել է մահվանից, որտև եթե զբոսանավը փոթորկին չնայելով գար, նրանք հավանաբար կխորտակվեին: Իսկ դրանից ուղիղ 46 տարի հետո է իմ տանն այդ ազդակը լինում, որովհետև ես ապրելու եմ միայն 46 տարի (ժող էս թիվը լավ հիշեք, եթե 46-ում մեռա, Սամը ճիշտ ա): Ի դեպ կարող ես ճշտել, ստուգել, որ իսկապես 1967 թ. հուլիսի 25-ին նման բան է եղել :)

Mephistopheles
25.07.2013, 00:39
Սամ, երբ ես ասելու նկարն ինչի ընկավ… սարեր ձորեր ես ընկել… ամեն ինչից խոսեցիր ապեր… մի հատ պարզ հարց եմ տվել…

StrangeLittleGirl
25.07.2013, 00:42
Սամ, երբ ես ասելու նկարն ինչի ընկավ… սարեր ձորեր ես ընկել… ամեն ինչից խոսեցիր ապեր… մի հատ պարզ հարց եմ տվել…

Ես էլ եմ դրան սպասում:

Sambitbaba
25.07.2013, 09:32
Սամ ջան, հարգանքներս :)
Մե հատ հարց:

Երևի շատ չեմ սխալվի, եթե ասեմ, որ բիթլզենց նկարը մենակ ձեր տանը կախած չի եղել էդ թվերին: Ու երևի էլի չեմ սխալվի, եթե ասեմ, որ մի 100 000 հոգու տանը, շատ մեղմացրած թվերով, հաստատ կախած կլիներ: Իմ տանն օրինակ հիմա էլ ա կախած :)
Հա ինչ էի ասում:
Ինչի՞ հենց ձեր տանն ընկավ Լեննոնի նկարը Սամ ջան:
Որտև եթե դա համատարած բնույթ կրեր, գուժելով Ջոնի մահը, երևի թե մարդիկ իրար ասելով կիմանային, որ էն օրը, երբ Մարկ Դեվիդ Չափմանը մեջքից 5 անգամ կրակեց Լեննոնի վրա, իրենց բոլորի տներում Լեննոնի նկարն ընկավ գետիններով:

Քո տեսանկյունից ելնելով, ինչի՞ հենց ձեր տանը, Սամ:

Երեխեք ջան, ներող եղեք, որ սպասեցնել եմ տալիս... Չեմ հասցնում, ժամանակս իրոք սուղ է...

Նկարի ընկնելու հարցով.
Ես ոչ մի անգամ չեմ ասել, թե ես գիտեմ դրա պատասխանը: Հակառակը, մի անգամ արդեն Մեֆին ասել եմ.



Մեջբերում Mephistopheles-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Քո կարծիքով ինչի՞ ա ընկել Սամ… դու ի՞նչ բացատրություն ունես…
Ճշմարիտն ասած, երևի ես էլ չունեմ, Մեֆ ջան... Ես էլ մարգարե չեմ:
Այդ պատմությունը բերեցի որպես օրինակ նրա համար, որպեսզի ցույց տամ, որ պարտադիր չի, որ ամեն ինչ գիտականորեն ապացուցված լինի, որպեսզի գոյություն ունենա: Եվ դու էլ, Մեֆ ջան, կներես, բայց քո բոլոր ժանգոտած մեխերով հանդերձ այդպես էլ ինձ գիտականորեն չապացուցեցիր, թե ինչու՛ հենց այդ օրը չորսի նկարներից ընկավ հենց Լեննոնի նկարը, և ոչ միայն չորսի, այդ պատին ուրիշ նկարներ էլ կային կախված նունպիսի "ժանգոտած" մեխերի վրա, ավելի մեծ ու ավելի ծանր նկարներ էլ...

Եվ իմ բացատրել-չբացատրելն այստեղ ոչ մի կապ չունի (չնայած եթե ունենայի, անշուշտ կասեի իմ տեսակետը), հարցը նկարի ընկնելն է ու հենց դրա անբացատրելիությունը:

Իսկ քո տված հարցին, Գալ ջան, հենց նոր մտածեցի, որ երևի կարելի է փորձել բացատրություն տալ.

Ինչի՞ հենց ձեր տանն ընկավ Լեննոնի նկարը Սամ ջան:

Գիտես, Գալ ջան, սուտ կլինի, որ ասեմ, որ երբեք հակում չեմ ունեցել դեպի անբացատրելին, անհասկանալին... Չէ, հակառակը, միշտ էլ, որքան ինձ հիշում եմ, քիթս խոթել եմ դրա մեջ, չնայած համ էլ վախկոտ եմ եղել մինչև վերջ խորանալու համար: Օրինակ, ջահել վախտերս հաճախ աչքերս սառում էին մի ինչ-որ բանի վրա` ասենք, դեմիս բաժակի, շշի, - ու այդ պահին ես լրիվ համոզված էի, որ եթե շարունակեմ նայել, բաժակը կկոտրվի, շիշը կտրաքի... ու վախից թեքում էի հայացքս... որ եթե հանկարծ իրոք կոտրվի կամ տրաքի, - ես ի՞նչ պատասխան եմ տալու. ինչու՞ կոտրվեց... Մինչև օրս չեմ կարող ներել ինձ վախկոտությունս...

Բայց նույնիսկ վախկոտ լինելով հանդերձ, երբեք չեմ փորձել անբացատրելին բացատրելու համար ժանգոտած մեխեր փնտրել:

Այդ պատճառով էլ, սկզբում մտածեցի, որ քեզ կարելի է պատասխանել, որ կոնկրետ պահի կոնկրետ նկարները հենց ինձպեսների տանն են ընկնում այն պատճառով, որ ինձպեսները երբեք այդ ընկնելը չեն վերագրի ժանգոտած մեխին, մի հարմար պահի կհիշեն այդ և կներկայացնեն որպես ապրած` թող նույնիսկ անբացատրելի, բայց և այնպես կարևոր փորձ: Քանզի ի՞նչ օգուտ, եթե նկարն ընկներ քո, Չուկի, Մեֆի տանը: Դա կլիներ ընդամենը էներգիայի իզոուր կորուստ, քանզի դուք բոլոդր էլ ինչ խոսք որ մարդա մի քանի ժանգոտած մեխ իսկույն կգտնեիք ու մի երկու օր հետո ընդհանրապես կմոռանայիք այդ նկարի մասին:

Բայց, քանի գրում էի այս տողերը, հասկացա, որ ավելի ճիշտ կլինի ասել քեզ հետևյալը.

Անշուշտ, ձեր բոլորի կյանքում էլ եղել են "ընկնող նկարներ": Բայց դուք անմիջապես նրանց համար բռով "ժանգոտած մեխեր" եք գտել ու մոռացության եք տվել ձեր այդ փորձը: Ինչ արած, ամեն մեկը իր ձեռքերով կառուցում է իր կյանքը, ընդ որում, ամեն վայհրկյանի վերակառուցելով այն: Հիմա դու կուզենայիր, որ հարյուր հազարի մոտ նկարն ընկներ, Չուկը դա համարում է "կեղծ ազդակներ", ես համարում եմ օգնություն, - ամենը մեկը մեզնից իրենն է ընտրում, իր կյանքն է կառուցում: Եվ հենց այդ պատճառով է, որ մենք այն ենք, ինչ կանք:

Ու դա շատ լավ է, հասկանու՞մ ես, - որ մենք ամեն մեկս հենց այն ենք, ինչ կանք, - հենց դա է ամենակայֆը, հենց դա է մեր ընդհանուր հարստությունը, քանի որ այդպես մենք փոխադարձ հարստացնում ենք մեկմեկու:

Ես ուղղակի ցանկանում եմ, որ ճիշտ հասկանաք ասածս... չնայած էդտեղ առանձնապես բան էլ չկա հասկանալու, ամեն ինչ պարզ է.
Ինչ էլ որ սահմանափակես նույնիսկ ամենամեծ շրջանակի մեջ, - ինչ էլ ուզում է լինի, - միևնուն է, անհամեմատ ավելի շատ բաներ ամենամեծ շրջանակի սահմաններից անգամ դուրս են մնում...

Sambitbaba
25.07.2013, 10:07
Սամ, լավ էլի... քո պատմությունները կարդալով ու ամեն մեկի համար տրամաբանական բացատրություն գտնելով ես ինձ աշխարհի ամենաուժեղ աթեիստն եմ զգում: Ավելին՝ նույնիսկ ձեռքերս քոր են գալիս, որ մտնեմ կրոն բաժին ու հետդ վիճեմ:

Իզուր չես մտնում ու չես վիճում, Բյուր ջան: Ես օրինակ, պատրաստվում եմ հենց այդպես էլ վարվել: Ուղղակի որոշել էի նախ վերջացնել "Մահ, իսկ հետո՞" թեմայի ընթերցումը, որտեղ նոր միայն բացահայտել եմ ինձ համար, որ դու աթեիստ չես...

Էնպես որ, սիրելիս, հենց հիմա էլ կարող ենք սկսել մեր փոխցանկալի(՞) զրույցը:

Sambitbaba
25.07.2013, 10:09
ժող, եթե վարյանտներ ունեք, ասեք մի ամաչեք…

… բայց ես ի՜նչ հարգանքով եմ վերաբերվում, չէ՞ … ՉՈՒ՛Կ… մի հատ գովա, էլի…

Ես, օրինակ, հիացած եմ վերաբերմունքիցդ... ազնվորեն...

StrangeLittleGirl
25.07.2013, 12:03
Իզուր չես մտնում ու չես վիճում, Բյուր ջան: Ես օրինակ, պատրաստվում եմ հենց այդպես էլ վարվել: Ուղղակի որոշել էի նախ վերջացնել "Մահ, իսկ հետո՞" թեմայի ընթերցումը, որտեղ նոր միայն բացահայտել եմ ինձ համար, որ դու աթեիստ չես...

Էնպես որ, սիրելիս, հենց հիմա էլ կարող ենք սկսել մեր փոխցանկալի(՞) զրույցը:
Չեմ ուզում, Սամ, ես մի այլ կարգի զզվել եմ կրոնական բանավեճերից ու գտնում եմ, որ ճիշտ ա՝ ամեն մեկն իրա համոզմունքին մնա, մեկ ա ոչ մեկի ոչ մի բան չես բացատրի:

Ինչ վերաբերում ա Լենոնին, Սամ, ախր հասկացի էլի, որ մեր կյանքում լիքը պատահականություններ կան, ու հենց դա ա կյանքը հետաքրքիր ու սիրուն դարձնում: Էդ պատահականությունները չլինեին, շատ անկապ կյանքով էինք ապրելու:

Նայի, քեզ իմ կյանքից մի օրինակ բերեմ: Մի քանի տարի առաջ Լոնդոնում մի համալսարան էի դիմել, չընդունվեցի: Եթե ընդունվեի, էդ տարվա սեպտեմբերին Ավստրիա չէի գնա: Եթե Ավստրիա չգնայի, Օլգա անունով մի աղջկա հետ չէի ծանոթանա: Եթե չծանոթանայի, ինքը ինձ Պրագայի երիտասարդ հոգեբույժների ֆորումին չէր կանչի: Եթե Պրագայի ֆորումին չգնայի, փողերս չէին հերիքի (որովհետև ճամփի ծախսը փակում էին), որ Նիցցայում ամառային դպրոց գնամ: Եթե չգնայի էդ ամառային դպրոցը, հետ գալու ճամփին չէի ծանոթանա նախկին ընկերոջս հետ: Դու կասես՝ տիեզերքը սենց-նենց, ֆլան-ֆստան: Չէ, Սամ, սա շատ սիրուն պատահականություն էր, որովհետև գիտեմ, որ Լոնդոնում չընդունվեցի կիսատ-պռատ ափլիքեյշըն ուղարկելու համար, իսկ Զալցբուրգ ինձ վազելով կանչեցին, որովհետև ծրագրին դիմող անգլերեն իմացող հոգեբույժ չկա: Պրագայում էլ հայտնվեցի, որովհետև Հայաստանից մարդ էր պետք, չէին կարողանում ճարել, հազիվ ինձ բռնացրել էին: Դե Նիցցայում էլ հայտնվեցի, որովհետև լավ հիմնավորիչ նամակ էի գրել, թե ինչիս ա պետք էդ ամառային դպրոցը: Ձեռի հետ էլ նախկին ընկերոջս «շահեցի»: Եթե մենք մինչև հիմա միասին լինեինք, կասեիք՝ օ՜ ինչ հրաշք պատմություն: Բայց դե ինքս իմ կամքով վերջ տվեցի էդքան պատահականությունների արդյունքում հանդիպելը: Սամ, պատահականությունները սիրուն են: Պետք չի գերբնական բաներ փնտրել, դրանք գեշացնում են:

Chuk
25.07.2013, 14:46
Քանզի ի՞նչ օգուտ, եթե նկարն ընկներ քո, Չուկի, Մեֆի տանը: Դա կլիներ ընդամենը էներգիայի իզոուր կորուստ, քանզի դուք բոլոդր էլ ինչ խոսք որ մարդա մի քանի ժանգոտած մեխ իսկույն կգտնեիք ու մի երկու օր հետո ընդհանրապես կմոռանայիք այդ նկարի մասին:

Բայց, քանի գրում էի այս տողերը, հասկացա, որ ավելի ճիշտ կլինի ասել քեզ հետևյալը.

Անշուշտ, ձեր բոլորի կյանքում էլ եղել են "ընկնող նկարներ": Բայց դուք անմիջապես նրանց համար բռով "ժանգոտած մեխեր" եք գտել ու մոռացության եք տվել ձեր այդ փորձը: Ինչ արած, ամեն մեկը իր ձեռքերով կառուցում է իր կյանքը, ընդ որում, ամեն վայհրկյանի վերակառուցելով այն: Հիմա դու կուզենայիր, որ հարյուր հազարի մոտ նկարն ընկներ, Չուկը դա համարում է "կեղծ ազդակներ", ես համարում եմ օգնություն, - ամենը մեկը մեզնից իրենն է ընտրում, իր կյանքն է կառուցում: Եվ հենց այդ պատճառով է, որ մենք այն ենք, ինչ կանք:
Օգնությու՞ն: Սամ, հակասում ես ինքդ քեզ, ախր նոր ասեցիր, որ չունես էդ նկարի ընկնելու բացատրությունը: Եթե անգամ բացատրություն չունես, ի՞նչ օգնության մասին ա խոսքը: Իհարկե չկա օգնություն, ընդամենը կա զորեղ մի բան զգալու ցանկություն, ու չնայած ցանկությանը՝ այդպես էլ բացատրություն գտնելու անկարողություն:

Սամ, ամեն ինչ չի, որ կարելի ա գիտականորեն բացատրել: Բայց այ որ տենց լիքը «ազդակներ» մեր հետ եղել են (չնայած դու ասում ես, որ մեր հետ չի լինի, քանի որ մենք ունակ չենք) ու մենք գտել կամ չենք գտել դրա բացատրությունը, փաստ է: Մեֆի մեխերի տեսությունը չգիտեմ ինչքանով ա ճիշտ, բայց այ որ ես ձեր տանն ապրած լինեի, ավելի հավանական ա, որ իսկական պատճառը կգտնեի, դա կլիներ մեխերի ժանգոտումը, նկարը կախելու համար ընտրված թելի բարակ լինելը, կախված պատի ավելի հաճախ տատանումները, քամու տակ կախված լինելը թե ուրիշ բան, էս պահին բացարձակ ոչ ես, ոչ ուրիշ մեկը չի կարող ասի, որտև տեղանքին ծանոթ չի: Բայց որ լինելու դեպքում կհասկանայինք ոչ թե «գերբնական», այլ զուտ փաստացի պատճառը, հավանական է: Ու համենայն դեպս չէինք պնդի, որ դա ազդակ էր մեզ, բայց դե... չգիտենք ինչ ազդակ:

Sambitbaba
25.07.2013, 18:47
Ըստ իս, ահավոր սխալ բան ա մարդկանց տենց չորով աթեիստների, հավատացյալների ու Սամի ասած Աստծոն հավատացողերի, բայց կրոնին չհավատացողների բաժանելը: Ժող, էկեք ընդունենք, որ մենք ավելի բազամազան ենք, քան սենց հասարակ դասակարգումները, ամեն աթեիստ տարբեր ա, ամեն հավատացյալ տարբեր ա: Ուղղակի մեկը քաշվում ա մի կողմ, սկսում փնովել մյուսներին:
Ես էլ եմ էտ ասում, Բյուր ջան, ես էլ եմ ասում. րեբյատա, դավայտե ժիտյ դրուժնո... Ախր մենք էնքան շատ ենք ու տարբեր, ու մի՞թե դա մեզ նրա համար է տրված, որ հերքենք մեկմեկու և թշնամանանք: Ավելի լավ չէ՞ արդյոք` համախմբվենք, ամբողջականանանք և մեր այստեղից-այնտեղից հավաքած գիտելիք-չգիտելիքների օգնությամբ փորձենք համընդհանուր ճշմարտությանը հասնել...


Ինչու՞ եմ սենց ասում: Որովհետև ես հավատացյալ եմ, հավատացյալ քրիստոնյա եմ: Հիմա չգիտեմ՝ ըստ Սամի սահմանման կրոնավոր եմ, թե ուղղակի մարդ, որը հավատում է Աստծուն: Բայց ամեն դեպքում եկեղեցի չեմ գնում (դա առանձին պատմություն ա, չեմ ուզում դրա մասին խոսել), իսկ ՀԱԵ-ից սիրտս խառնում ա:
Մինչև էս տեղը` ըստ Սամի սահմանման, - դու ուղղակի մարդ ես, ով ընտրել է հավատացյալ քրիստոնյա լինել:Ես էլ ուղղակի մարդ եմ, բայց եղել եմ հավատացյալ քրիստոնյա, եղել եմ անհավատ քրիստոնյա: Եվ, քանի որ այդ երկուսն էլ ինձ չեն բավարարել, հիմա էլ փորձում եմ ճանաչացյալ քրիստոնյա լինել: Ու կարծես թե, վերջապես "կպել է"...;)
Ես էլ եկեղեցի չեմ գնում, բայց եթե հանկարծ պատահում է, ինձ համար կապ չունի, թե ինչ եկեղեցի է դա. հայկական, ռուսական, ուղղափառ, կաթոլիկ... Քանզի յուրաքանչյուր եկեղեցի էլ իր մեջ միայն դրական էներգիա է պարունակում, անկախ իր հոգևոր առաջնորդի ուղեղի շեղվածությունից: Յուրաքանչյուր եկեղեցի գնացող ոչ թե տերտերին է հյուր գնում, այլ Աստծոն, և միայն ու միայն դրական մտքերով: Թե՞ սխալ եմ...

Մինչև էս տեղը ասածիդ մեջ ամեն ինչ օքեյ է, Բյուր ջան: Բայց հետո ասում ես.


Էսքանով հանդերձ, ինձ փաստեր են պետք, ես փաստերի սիրահար եմ:
Փաստացիորեն հավատացյալը ո՞րն է, Բյուր ջան: Փաստացիորեն Աստված` ո՞րն է...
Կներես, բայց կատարյալ աքսյումորոն է ասածդ, որովհետև անհնար է փաստացիորեն հավատալ: Որովհետև, երբ գալիս է փաստը, հավատն ամբողջապես արժեքազրկվում է:
Եվ այս դեպքում` ըստ Սամի սահմանման, - ես արդեն չգիտեմ, թե դու ով ես... Կներես...:8


Ու մեկ ա, քրիստոնյա հալովս ես շարունակում եմ ասել, որ կյանքը անիմաստ ա կամ էլ նենց իմաստ ունի, որ ոչ մի մահկանացու չի կարող բացատրել:
Եթե քրիսրոնյա հավատացյալ ես, պետք է որ գիտենաս, որ կյանքը` դա Աստծո շունչն է, Աստծո մասնիկն է քո մեջ, ինչին դու անիմաստ անունն ես տալիս: Անիմաստ Աստված... Հմմ...
Բայց դու ճիշտ ես, Բյուր ջան, կյանքը սկսվում է անիմաստությունից: Այն քեզ տրվում է որպես, ասենք, մի դատարկ արկղ, որպեսզի դու ինքդ լցնես այն քո հնարավորության, գիտելիքների, հավատի, անհավատաության, իմաստության սահմաններում: Այսինքն, իմաստավորես քո կարողացածի չափով: Հենց դա է Աստծո` քեզ տված կամքի ազատությունը:
Բայց դու կարող ես նաև համարել, որ կյանքն անիմաստ է ու ոչ մի մահկանացու չի կարող այդ արկղը լցնել... Իսկ հետո, երբ Տուն վերադառնաս, այդ դատարկ արկղը կվերադարձնես Աստծոն...


Սամ, հասկանու՞մ ես, ես ընդունում եմ, որ մարդուն Աստված ա ստեղծել, որ զարմանալի ունակություններ ա տվել մարդուն, ուղեղ ա տվել, ինչպիսին ոչ մի ուրիշ կենդանի էակ չունի:
Ուղեղը` մսի կտոր է, Բյուր ջան: Եվ առանց մտքի այն մարդու համար ավելի կարևոր մի բան չէ, քան, ասենք, ոչխարի համար ոչխարի դմակը: Ուղեղն ուղակի կուտակում է իր մեջ բոլոր այն իդեաները, գաղափարները, որոնք ծնում է միտքը, այդպիսով իր կուտակածը դարձնելով գիտելիք: Այսինքն, կարևորը միտքն է, այլ ոչ ուղեղը: Իսկ միտքը` ծնունդն է ոչ թե մարմնի, այլ հոգու, քանզի այն նյութական չէ: Հետո իհարկե, այն նյութականանում է, քանզի այդպես է դրված, որ նյութականանա յուրաքանչյուր միտք: Այս Տիեզերքում ամեն ինչ սկզբում եղել է միտք, հետո նոր` ֆիզիկականացել է: Էնպես, որ, երբ մտածում ես, նախապես մտածիր, թե ինչ ես մտածում...:)


Բայց մեկ ա, ես չեմ հասկանում, թե նկարն ինչու ընկավ ու Աստծո գոյությունը ոնց ա ապացուցվում նկարի ընկնելով: Էդպիսի պատմություններով դու պրիմիտիվացնում ես հավատքը, իջացնում գերբնականի մակարդակի:
Ես էլ չեմ հասկանում, բայց և Աստծո գոյությունն էլ չեմ ցանկանում ապացուցել: Այդպիսի ցանկություն քեզ մոտ կարող է առաջանալ, Բյուր ջան, քանի որ փաստերի սիրահարը (քո խոսքերն են, չնեղանաս) դու ես, այլ ոչ թե ես:
Եվ հետո, ինձ համար վաղուց արդեն գերբնական ոչինչ գոյություն չունի: Կա այն, ինչ ես առայշմ չգիտեմ, ինչ դեռ չեմ փորձել, չեմ վերապրել, չեմ ճանաչել: Բայց ամեն ինչ` բնականի սահմաններում է:


Աստված նրա համար չի, որ ինչը չկարողանաս գիտականորեն բացատրել, իրան առաջ քաշես:
Լրիվ համաձայն եմ, Բյուր ջան: Բայց դրա հետ մեկտեղ, գիտությունն էլ` նրա համար չի, որ ինչը չկարողանաս գիտականորեն բացատրել, - ընդհանրապես հերքես: Գիտությունը նրա համար է, որ վաղը բացատրես այսօրվա անբացատրելին: Իսկ այսօրվա անբացատրելի տրված է, որպեսզի գիտելիքներ հավաքես վաղը բացատրելու համար:
Եվ դա է բարեշրջումը, էվոլյուցիան, այլ ոչ թե "ժանգոտած մեխեր" կուտակելը:

Sambitbaba
26.07.2013, 07:30
Չեմ ուզում, Սամ, ես մի այլ կարգի զզվել եմ կրոնական բանավեճերից ու գտնում եմ, որ ճիշտ ա՝ ամեն մեկն իրա համոզմունքին մնա, մեկ ա ոչ մեկի ոչ մի բան չես բացատրի:
Բայցևայնպես, հենց բանավեճերի միջոցով է, որ կարելի է ինչ-որ եզրահանգումներ անել, նոր աշխարհայացքների տեր դառնալ: Բայց դե դա, Բյուր ջան, անհատական գործ է և ոչ ոք մյուսին պարտադրելու իրավունք չունի: Էնպես որ, ինչպես ցանկանաս, այնպես էլ կլինի:


Սամ, ախր հասկացի էլի, որ մեր կյանքում լիքը պատահականություններ կան, ու հենց դա ա կյանքը հետաքրքիր ու սիրուն դարձնում: Էդ պատահականությունները չլինեին, շատ անկապ կյանքով էինք ապրելու:
Ախր հասկացի էլի, Բյուր ջան, ընդամենը մի տասնհինգ տարի է, ինչ հասկացել եմ, որ պատահականություններ չկան...:)

Երբ դու ընդունում ես պատահականությունների առկայությունը, քո կյանքն ամբողջովին կորցնում է իր իմաստը: Ինչու՞ տարիներ ճկռտաս ու փորձես էս կյանքից մի բան հասկանալ, գլուխ կոտրես համալսարաններում մի բան սովորելիս, մեջքդ ծռես հացդ աշխատելիս, երազես, ծրագիրներ կազմես և այլն և այլն և այլն, եթե այդ ամենից հետո ինչ-որ մի պատահականություն ամեն ինչ քյանսլ է անելու...
Մի՞թե հենց այդպիսի կյանքը չի անկապ կյանքը, քանզի բոլորովին դու կապ չունես քո իսկ կյանքի հետ այն դեպքում, երբ ինչ-որ մի պատահականություն կարող է գալ ու կյանքիդ հերն անիծել-գնալ, իսկ դու` անկարողդ, ընդամենը ուսերդ պիտի թափ տաս:

Չէ, Բյուր ջան, հենց պատահական կյանքն է համ անկապ, համ էլ անիմաստ:


Նայի, քեզ իմ կյանքից մի օրինակ բերեմ: Մի քանի տարի առաջ Լոնդոնում մի համալսարան էի դիմել, չընդունվեցի: Եթե ընդունվեի, էդ տարվա սեպտեմբերին Ավստրիա չէի գնա: Եթե Ավստրիա չգնայի, Օլգա անունով մի աղջկա հետ չէի ծանոթանա: Եթե չծանոթանայի, ինքը ինձ Պրագայի երիտասարդ հոգեբույժների ֆորումին չէր կանչի: Եթե Պրագայի ֆորումին չգնայի, փողերս չէին հերիքի (որովհետև ճամփի ծախսը փակում էին), որ Նիցցայում ամառային դպրոց գնամ: Եթե չգնայի էդ ամառային դպրոցը, հետ գալու ճամփին չէի ծանոթանա նախկին ընկերոջս հետ: Դու կասես՝ տիեզերքը սենց-նենց, ֆլան-ֆստան: Չէ, Սամ, սա շատ սիրուն պատահականություն էր, որովհետև գիտեմ, որ Լոնդոնում չընդունվեցի կիսատ-պռատ ափլիքեյշըն ուղարկելու համար, իսկ Զալցբուրգ ինձ վազելով կանչեցին, որովհետև ծրագրին դիմող անգլերեն իմացող հոգեբույժ չկա: Պրագայում էլ հայտնվեցի, որովհետև Հայաստանից մարդ էր պետք, չէին կարողանում ճարել, հազիվ ինձ բռնացրել էին: Դե Նիցցայում էլ հայտնվեցի, որովհետև լավ հիմնավորիչ նամակ էի գրել, թե ինչիս ա պետք էդ ամառային դպրոցը: Ձեռի հետ էլ նախկին ընկերոջս «շահեցի»: Եթե մենք մինչև հիմա միասին լինեինք, կասեիք՝ օ՜ ինչ հրաշք պատմություն: Բայց դե ինքս իմ կամքով վերջ տվեցի էդքան պատահականությունների արդյունքում հանդիպելը: Սամ, պատահականությունները սիրուն են: Պետք չի գերբնական բաներ փնտրել, դրանք գեշացնում են:

Իսկ ի՞նչ, եթե քո բարձրագույն "Ես"-ը, կամ Տիեզերքը, կամ Արարիչ` ինչպես կցանկանաս կոչիր, - նախապես գիտենալով, որ եթե դու ընդունվես Լոնդոնի համալսարանը, ուրեմն կզրկվես կյանքիդ այն սքանչելի նախշանկարից, որը հենց նոր շատ սիրուն նկարագրեցիր (պայմանական անունը` պատահականություններ), - նախապես գիտենալով այդ, - ստիպեց քեզ կիսատ-պռատ ափլիքեյշն ուղարկել Լոնդոն, որ չընդունվես քեզ բոլորորվին ոչ պիտանի այդ համալսարանը...

Եվ մի՞թե դա չէ այն "զարմանալի ունակություններից" մեկը, որոնցով, ինչպես դու վերևում շատ ճիշտ նկատեցիր, օժտել է մեզ Աստված և որոնցից դու հանգիստ խղճով հրաժարվում ես, զոհաբերելով դրանք պատահականություններին, այդպիսով իսկ ինքդ քո ձեռքով կտրելով քո հրեշտակի թևերը...

Բյուր ջան, դու մազոխի՞ստ ես...

Mephistopheles
26.07.2013, 07:52
Սամ, դու եթե պատից նկար կախես, պտի աշխաըես որ պինդ մեխես ու ստուգես որ հիմքի մեջ բավարար խրվի, չէ՞… թե չէ եթե լավ չմեխես ժամանակի ընթացքում նկարի ծանրության տակ կթուլանա…

Տենց չի՞…

Կամ էլ քո վարյանտն ասա քննարկենք…

Գիտությունը բացատրում ու նաև հերքում ա փաստերի հիման վրա ՄԻԱՅՆ…

Sambitbaba
26.07.2013, 08:08
Օգնությու՞ն: Սամ, հակասում ես ինքդ քեզ, ախր նոր ասեցիր, որ չունես էդ նկարի ընկնելու բացատրությունը: Եթե անգամ բացատրություն չունես, ի՞նչ օգնության մասին ա խոսքը: Իհարկե չկա օգնություն, ընդամենը կա զորեղ մի բան զգալու ցանկություն, ու չնայած ցանկությանը՝ այդպես էլ բացատրություն գտնելու անկարողություն:

Անուշադիր ես կարդում գրածս, Չուկ ջան... Հմմ, հետաքրքիր բառախաղ ստացվեց, չնեղանաս հանկարծ, հենց նոր տեսա. գրել ես,որ ուշադիր ես, բայց անուշադիր ես...

Չէ՞ որ հենց ինքս ճշտել եմ ինձ, առաջին միտքս գրելուց անմիջապես հետո.

Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից
Քանզի ի՞նչ օգուտ, եթե նկարն ընկներ քո, Չուկի, Մեֆի տանը: Դա կլիներ ընդամենը էներգիայի իզոուր կորուստ, քանզի դուք բոլոդր էլ ինչ խոսք որ մարդա մի քանի ժանգոտած մեխ իսկույն կգտնեիք ու մի երկու օր հետո ընդհանրապես կմոռանայիք այդ նկարի մասին:

Բայց, քանի գրում էի այս տողերը, հասկացա, որ ավելի ճիշտ կլինի ասել քեզ հետևյալը.
Արտ, եթե մեկը քեզ օգնել է, իսկ դու չես հասկացել այդ, - այդ օգնությունը դադարե՞լ է լինել օգնություն...
Հիմա, ասենք թե ես, այգում ման գալիս, ընկնում և ուշքս կորցնում եմ: Մեկը մոտենում է, բարձրացնում, պառկեցնում է նստարանին, դեղ է տալիս, ռոտ վ ռոտ շնչառություն է տալիս, կես ժամ չարչարվում է վրաս ու, վերջում, տեսնելով, որ խուսափել եմ վտանգից ու շուտով ուշքի կգամ, - գնում է իր գործերին: Ես էլ խելքի եմ գալիս, ու բանից բեխաբար, որ ինչ-որ մեկն օգնել է ինձ, գնում եմ իմ գործերին:
Իմ չգիտենալու դեպքում, այդ մարդու օգնությունը դադարե՞ց օգնություն լինելուց...

Ի՞նչ հակասական բան ես տեսել սրա մեջ:

Ինչպես նաև հաջորդ խոսքերի մեջ.

Բայց այ որ տենց լիքը «ազդակներ» մեր հետ եղել են (չնայած դու ասում ես, որ մեր հետ չի լինի, քանի որ մենք ունակ չենք) ու մենք գտել կամ չենք գտել դրա բացատրությունը, փաստ է:
Չուկ ջան, իսկ ու՞մ են պատկանում այս խոսքերը, եթե ոչ ինձ.

Անշուշտ, ձեր բոլորի կյանքում էլ եղել են "ընկնող նկարներ": Բայց դուք անմիջապես նրանց համար բռով "ժանգոտած մեխեր" եք գտել ու մոռացության եք տվել ձեր այդ փորձը:
Ինչ է, պարտադիր էր անպայման "ընկնող նկարները" փոխարինել "կեղծ ազդակներո՞վ"...

Հետո էլ գիտե՞ս ինչ:angry Չուկ ջան.գլխիս գործ մի սարքիր, խնդրում եմ: Հնարավոր չի, որ ես ասած լինեմ, որ "դուք ունակ չեք": Երկու րոպե առաջ Բյուրին էի ասում, որ ինքն իրեն զրկում է իր անսահման ունակություններից և նույն բանը կարող եմ կրկնել բոլորիդ համար էլ, եթե մինչև այժմ չեմ ասել: Բայց որ ասած լինեմ "ունակ չեք"... կներես Չուիկ ջան, բայց ինչ-որ չեմ հավատում:
Եթե ես դա ասծ լինեի, որեմն այ, հենց այդտեղ ինքս ինձ կհակասեի...

Mephistopheles
26.07.2013, 08:31
Սամ, գիտե՞ ինչի Չուկի ու Մեֆի տան նկարը չընկավ (ես էլ ունելի Լեննոնի նկարը)… որտև ՄԵՖը պատին մեխ մեխել գիտի, իսկ դուք՝ ոչ…

Sambitbaba
26.07.2013, 08:32
Սամ, դու եթե պատից նկար կախես, պտի աշխաըես որ պինդ մեխես ու ստուգես որ հիմքի մեջ բավարար խրվի, չէ՞… թե չէ եթե լավ չմեխես ժամանակի ընթացքում նկարի ծանրության տակ կթուլանա…
Տենց չի՞…
Ինձ համար տենց չի, Մեֆ ջան: Ինձ համար դա չի աշխատում: Ես այդպես էլ չեմ հասկանում, թե ինչու՞ նկարն ընկավ հենց այդ օրը, և ինչու՞ ընկավ հենց Լեննոնի նկարը: Ու եթե դու ուզում ես, որ ես ընդունեմ բացատրածդ ` մեխի ժանգոտվելու հավանականության տեսությունը, դրանից առաջ պետք է բացատրես, թե ո՞ր թվերը ջնջեմ, որ Սուպերլոտոն գուշակեմ:
Ու եթե հավատացի վերջինին, ուրեմն առաջինին էլ կհավատամ:


Կամ էլ քո վարյանտն ասա քննարկենք…
Ես վարյանտ չունեմ, Մեֆ, արդեն քանի անգամ ասել եմ այդ մասին...

Կարդացի՞ր Շաստա սարը կատարած ճամփորդությանս մասին... Էնտեղ ես ականատես եղա ինձ համար արտասովոր, անհավանական մի բանի, որ քամին փչում է ձախ կողմից, իսկ ամպերը գնում են աջ, այսինքն, քամուն հակառակ ուղղությամբ: Ու մենակ ես չէի տեսնողը, որ հետո շիզոֆրենիայիս վերագրեի ու փակեի հարցը: Ականատեսներ էին կինս, աղջիկս, առնվազն մի քանի անցորդներ...
Եվ միայն այն պատճառով, որ ես չեմ հասկանում, թե ինչպես կարող է ամպը շարժվել քամուն դեմ հանդիման, - ես պետք է հերքե՞մ իմ աչքով տեսածը... Կամ ի՞նչ ժանգոտըած մեխեր հնարեմ սրա համար:

[QUOTE]Գիտությունը բացատրում ու նաև հերքում ա փաստերի հիման վրա ՄԻԱՅՆ…[/QUOTE
Մեֆ ջան, գիտությունն ինձ համար համադարման չի... Եկ չկրկնվեմ, լա՞վ, այդ մասին արդեն լիքը գրել եմ վերևում:

Sambitbaba
26.07.2013, 08:38
Սամ, գիտե՞ ինչի Չուկի ու Մեֆի տան նկարը չընկավ (ես էլ ունելի Լեննոնի նկարը)… որտև ՄԵՖը պատին մեխ մեխել գիտի, իսկ դուք՝ ոչ…

Դե, քոնը մասնագիտական է, շինարական: Քեզ հասնում է...:)
Իսկ ինչ է, Չուկի տանն է՞լ ես դու մեխը մեխել...:think

Mephistopheles
26.07.2013, 09:00
Դե, քոնը մասնագիտական է, շինարական: Քեզ հասնում է...:)
Իսկ ինչ է, Չուկի տանն է՞լ ես դու մեխը մեխել...:think

Չէ, ես իրանց տանը չեմ մեխել… Չուկը երևում գիտի մեխ մեխել, դրա համար էլ չի ընկնում… Սամ ջան եթե դու բացատրություն չունես ուրեմն մի վիճի… կվիճես էն ժամանակ երբ կունենաս քո բացատրությունը, կամ գոնե ասա պատին ոնց են մեխ մեխում քո կարծիքով… թէ չէ մի հա. ՊԱՐԶ հարց ենք տալիս ամեն ինչի մասին վրում ես բացի հարցից…

Դու ասում եսոր քեզ համար գիտական փաստը հիմք չի… բա ի՞նչն ա հիմք… դու կուզեի՞ր քեզ բանտ նստացնեին առանց փաստերի ու բացատրության… քո ասածով եթե շարժվենք ապա՝ այո…

Mephistopheles
26.07.2013, 09:12
Ինձ համար տենց չի, Մեֆ ջան: Ինձ համար դա չի աշխատում: Ես այդպես էլ չեմ հասկանում, թե ինչու՞ նկարն ընկավ հենց այդ օրը, և ինչու՞ ընկավ հենց Լեննոնի նկարը: Ու եթե դու ուզում ես, որ ես ընդունեմ բացատրածդ ` մեխի ժանգոտվելու հավանականության տեսությունը, դրանից առաջ պետք է բացատրես, թե ո՞ր թվերը ջնջեմ, որ Սուպերլոտոն գուշակեմ:
Ու եթե հավատացի վերջինին, ուրեմն առաջինին էլ կհավատամ:


Ես վարյանտ չունեմ, Մեֆ, արդեն քանի անգամ ասել եմ այդ մասին...

Կարդացի՞ր Շաստա սարը կատարած ճամփորդությանս մասին... Էնտեղ ես ականատես եղա ինձ համար արտասովոր, անհավանական մի բանի, որ քամին փչում է ձախ կողմից, իսկ ամպերը գնում են աջ, այսինքն, քամուն հակառակ ուղղությամբ: Ու մենակ ես չէի տեսնողը, որ հետո շիզոֆրենիայիս վերագրեի ու փակեի հարցը: Ականատեսներ էին կինս, աղջիկս, առնվազն մի քանի անցորդներ...
Եվ միայն այն պատճառով, որ ես չեմ հասկանում, թե ինչպես կարող է ամպը շարժվել քամուն դեմ հանդիման, - ես պետք է հերքե՞մ իմ աչքով տեսածը... Կամ ի՞նչ ժանգոտըած մեխեր հնարեմ սրա համար:


Գիտությունը բացատրում ու նաև հերքում ա փաստերի հիման վրա ՄԻԱՅՆ…
Մեֆ ջան, գիտությունն ինձ համար համադարման չի... Եկ չկրկնվեմ, լա՞վ, այդ մասին արդեն լիքը գրել եմ վերևում:

Սամ, հիսուն անգամ ասինք որ մենակ ժանգոտելը չի, էլի նույն բանը կրկնում ես անընդհատ …

Լավ արի մի հատ ուրիշ բան ասեմ… նկատել ե՞ս որ մեծ օբյեկտները հեռվից փոքր են երևում ու հենց մոտենում ես մեծանում են… տեսնես ինչի՞ց ա…

StrangeLittleGirl
26.07.2013, 14:34
Մինչև էս տեղը` ըստ Սամի սահմանման, - դու ուղղակի մարդ ես, ով ընտրել է հավատացյալ քրիստոնյա լինել:Ես էլ ուղղակի մարդ եմ, բայց եղել եմ հավատացյալ քրիստոնյա, եղել եմ անհավատ քրիստոնյա: Եվ, քանի որ այդ երկուսն էլ ինձ չեն բավարարել, հիմա էլ փորձում եմ ճանաչացյալ քրիստոնյա լինել: Ու կարծես թե, վերջապես "կպել է"...;)
Ես էլ եկեղեցի չեմ գնում, բայց եթե հանկարծ պատահում է, ինձ համար կապ չունի, թե ինչ եկեղեցի է դա. հայկական, ռուսական, ուղղափառ, կաթոլիկ... Քանզի յուրաքանչյուր եկեղեցի էլ իր մեջ միայն դրական էներգիա է պարունակում, անկախ իր հոգևոր առաջնորդի ուղեղի շեղվածությունից: Յուրաքանչյուր եկեղեցի գնացող ոչ թե տերտերին է հյուր գնում, այլ Աստծոն, և միայն ու միայն դրական մտքերով: Թե՞ սխալ եմ...
Սխալ չես: Բայց Աստծուն հյուր գնալու համար պարտադիր չի քարե կառույց մտնել: Ինքը էդքան սահմանափակ չի: Էս էլ քեզ Թումանյան.

Աստծու բանտն են տաճարները աշխարհքներում բովանդակ,
Իբր էնտեղ է ապրում տերը, պաշտողների փակի տակ:
Հարկավ` ազատ նա ժպտում է ամենուրեք ամենքին,
Բայց դու նայիր խեղճ ու կրակ մարդու գործին ու խելքին:


Փաստացիորեն հավատացյալը ո՞րն է, Բյուր ջան: Փաստացիորեն Աստված` ո՞րն է...
Կներես, բայց կատարյալ աքսյումորոն է ասածդ, որովհետև անհնար է փաստացիորեն հավատալ: Որովհետև, երբ գալիս է փաստը, հավատն ամբողջապես արժեքազրկվում է:
Եվ այս դեպքում` ըստ Սամի սահմանման, - ես արդեն չգիտեմ, թե դու ով ես... Կներես...:8

Սամ, եթե լիներ մենակ Աստծո մի տեսակ, մի կրոն, մի սուրբ գիրք, գուցե իսկապես փաստերի մասին խոսելն ավելորդ լիներ: Բայց մի հատ նայի աշխարհում քանի կրոն կա, քանի աստված կա, քանի սուրբ գիրք կա, ամեն մեկը մի բան ա ասում, ամեն մեկն իրա էշն ա առաջ բրդում: Պիտի հասկանաս որն ա ճիշտը, չէ՞: Իսկ ո՞նց ես ճիշտը հասկանում: Զգալո՞վ: Է դու զգալով մի կրոն ես ընտրում, մի ուրիշը՝ուրիշ: Իսկ ինձ փաստեր էին պետք գոնե հավատալու համար, որ էն, ինչ Աստվածաշնչում գրված ա, ճիշտ ա: Թե չէ Աստծո գոյությունը կասկածի տակ չեմ առնում: Ու էդ փաստերը կան, ես դրանք տարիներ շարունակ ուսումնասիրել եմ: Աստվածաշունչն ավելի հավաստի ա, քան Հոմերոսի Իլիականը: Էդքանով հանդերձ, ամեն դեպքում էնտեղ կան բաներ, որոնք կասկածի տակ եմ առնում ու լավ եմ անում: Աստված մեզ դեբիլ չի ստեղծել, ուղեղ ա տվել, որ քննադատական վերաբերմունք ցույց տանք՝ թույլ տալով, որ էդ քննադատությունը նույնիսկ իրեն ուղղենք:


Եթե քրիսրոնյա հավատացյալ ես, պետք է որ գիտենաս, որ կյանքը` դա Աստծո շունչն է, Աստծո մասնիկն է քո մեջ, ինչին դու անիմաստ անունն ես տալիս: Անիմաստ Աստված... Հմմ...
Տենց բան չկա: Ըստ քրիստոնեության, կյանքի իմաստը Աստծո հետ շփվելն ա, կապի մեջ լինելը, հետո էլ հավիտենական կյանք անցնելը: Բայց դա իմ ուղեղի մեջ չի տեղավորվում, դա ինձ համար կյանքի իմաստ չի, որովհետև մեկ ա հարց եմ տալիս՝ ինչու՞ Աստված ինձ ստեղծեց:


Բայց դու ճիշտ ես, Բյուր ջան, կյանքը սկսվում է անիմաստությունից: Այն քեզ տրվում է որպես, ասենք, մի դատարկ արկղ, որպեսզի դու ինքդ լցնես այն քո հնարավորության, գիտելիքների, հավատի, անհավատաության, իմաստության սահմաններում: Այսինքն, իմաստավորես քո կարողացածի չափով: Հենց դա է Աստծո` քեզ տված կամքի ազատությունը:
Բայց դու կարող ես նաև համարել, որ կյանքն անիմաստ է ու ոչ մի մահկանացու չի կարող այդ արկղը լցնել... Իսկ հետո, երբ Տուն վերադառնաս, այդ դատարկ արկղը կվերադարձնես Աստծոն...
Չէ, Սամ, դա ինքնախաբեություն ա: Հիմա ի՞նչ, կուզես ասել, որ ես էս կամ էն բանն անում եմ, որ կյանքս իմաստ ունենա՞: Չէ, համաձայն չեմ, դա իմաստ չի, դա զբաղմունք ա, դա անիմաստությանը խաբելու միջոց ա:


Ուղեղը` մսի կտոր է, Բյուր ջան: Եվ առանց մտքի այն մարդու համար ավելի կարևոր մի բան չէ, քան, ասենք, ոչխարի համար ոչխարի դմակը: Ուղեղն ուղակի կուտակում է իր մեջ բոլոր այն իդեաները, գաղափարները, որոնք ծնում է միտքը, այդպիսով իր կուտակածը դարձնելով գիտելիք: Այսինքն, կարևորը միտքն է, այլ ոչ ուղեղը: Իսկ միտքը` ծնունդն է ոչ թե մարմնի, այլ հոգու, քանզի այն նյութական չէ: Հետո իհարկե, այն նյութականանում է, քանզի այդպես է դրված, որ նյութականանա յուրաքանչյուր միտք: Այս Տիեզերքում ամեն ինչ սկզբում եղել է միտք, հետո նոր` ֆիզիկականացել է: Էնպես, որ, երբ մտածում ես, նախապես մտածիր, թե ինչ ես մտածում...:)
Ուղեղը մսի կտոր չի, նյարդային հյուսվածք ա: Միսը մկանային հյուսվածք ա: Իսկ միտքը լա՜վ էլ նյութական ա, լրիվ քիմիա ա: Հանի էդ քիմիան, ու մարդը կդադարի մտածել:



Ես էլ չեմ հասկանում, բայց և Աստծո գոյությունն էլ չեմ ցանկանում ապացուցել: Այդպիսի ցանկություն քեզ մոտ կարող է առաջանալ, Բյուր ջան, քանի որ փաստերի սիրահարը (քո խոսքերն են, չնեղանաս) դու ես, այլ ոչ թե ես:
Եվ հետո, ինձ համար վաղուց արդեն գերբնական ոչինչ գոյություն չունի: Կա այն, ինչ ես առայշմ չգիտեմ, ինչ դեռ չեմ փորձել, չեմ վերապրել, չեմ ճանաչել: Բայց ամեն ինչ` բնականի սահմաններում է:
Չէ, Սամ, Աստծո գոյությունն ապացուցելու զահլա չունեմ, դրա համար էլ չեմ մտնում բանավեճերի մեջ: Բայց ասեմ քեզ, նկարի ընկնելը հեչ չի ապացուցում, որ Աստված կա:




Բայցևայնպես, հենց բանավեճերի միջոցով է, որ կարելի է ինչ-որ եզրահանգումներ անել, նոր աշխարհայացքների տեր դառնալ: Բայց դե դա, Բյուր ջան, անհատական գործ է և ոչ ոք մյուսին պարտադրելու իրավունք չունի: Էնպես որ, ինչպես ցանկանաս, այնպես էլ կլինի:
Սամ, իմ էսքան տարվա փորձն ապացուցել ա, որ հնարավոր չի մասնավորապես կրոնական ու քաղաքական բանավեճերի միջոցով որևէ բանի հանգել, ամեն մեկը մնում ա իրա համոզմունքին, դրա համար թող ամեն մեկն իրա ներսում համոզված մնա կամ եթե ուզում ա բանավիճի, թող մտնի կրոն բաժին: Ես չեմ ուզում:



Ախր հասկացի էլի, Բյուր ջան, ընդամենը մի տասնհինգ տարի է, ինչ հասկացել եմ, որ պատահականություններ չկան...:)

Երբ դու ընդունում ես պատահականությունների առկայությունը, քո կյանքն ամբողջովին կորցնում է իր իմաստը: Ինչու՞ տարիներ ճկռտաս ու փորձես էս կյանքից մի բան հասկանալ, գլուխ կոտրես համալսարաններում մի բան սովորելիս, մեջքդ ծռես հացդ աշխատելիս, երազես, ծրագիրներ կազմես և այլն և այլն և այլն, եթե այդ ամենից հետո ինչ-որ մի պատահականություն ամեն ինչ քյանսլ է անելու...
Մի՞թե հենց այդպիսի կյանքը չի անկապ կյանքը, քանզի բոլորովին դու կապ չունես քո իսկ կյանքի հետ այն դեպքում, երբ ինչ-որ մի պատահականություն կարող է գալ ու կյանքիդ հերն անիծել-գնալ, իսկ դու` անկարողդ, ընդամենը ուսերդ պիտի թափ տաս:
Սամ, ես բացարձակապես չեմ ասում, թե ամեն ինչ պատահականություն ա: Հակառակը՝ կյանքում լիքը բաներ կախված են մարդուց ու իրա էշ խելքից, բայց պատահականություններ շատ կան, ոնց որ օրինակ ճյուղի կոտրվելը կամ նկարի ընկնելը: Ի դեպ, գիտության մեջ էլ հաճախ պատահական ընտրանք են վերցնում, որ արդյունքներն ավելի ընդհանրացնելի լինեն:



Իսկ ի՞նչ, եթե քո բարձրագույն "Ես"-ը, կամ Տիեզերքը, կամ Արարիչ` ինչպես կցանկանաս կոչիր, - նախապես գիտենալով, որ եթե դու ընդունվես Լոնդոնի համալսարանը, ուրեմն կզրկվես կյանքիդ այն սքանչելի նախշանկարից, որը հենց նոր շատ սիրուն նկարագրեցիր (պայմանական անունը` պատահականություններ), - նախապես գիտենալով այդ, - ստիպեց քեզ կիսատ-պռատ ափլիքեյշն ուղարկել Լոնդոն, որ չընդունվես քեզ բոլորորվին ոչ պիտանի այդ համալսարանը...

Սամ, լավ էլի... ինչու՞ պիտի իմ էշ խելքի շառը գցեմ բարձրագույն Եսերի, Տիեզերքի կամ Արարչի վրա: Տենց բան չկա: Շատ պարզ բացատրություն ունի կիսատ-պռատ ափլիքեյշընս. առաջին անգամ էի դիմում, լիքը բաներ չգիտեի, անփորձ էի: Առաջին անգամ ձախողվելը լրիվ նորմալ երևույթ ա: Իսկ հաջորդ անգամ արդեն ուրիշ համալսարան դիմելիս ընդունվեցի: Ու ի՞նչ իմանաս, գուցե կյանքս ավելի հաջող ուղով գնար, եթե Լոնդոնում ընդունվեի, որովհետև դա ավելի նման էր իմ ուզածին, քան էն, ինչ հիմա եմ անում:


Եվ մի՞թե դա չէ այն "զարմանալի ունակություններից" մեկը, որոնցով, ինչպես դու վերևում շատ ճիշտ նկատեցիր, օժտել է մեզ Աստված և որոնցից դու հանգիստ խղճով հրաժարվում ես, զոհաբերելով դրանք պատահականություններին, այդպիսով իսկ ինքդ քո ձեռքով կտրելով քո հրեշտակի թևերը...

Բյուր ջան, դու մազոխի՞ստ ես...
Սամ, ես հրեշտակ չունեմ, իմ կյանքի տերը ես եմ, ինչն էլ սխալ ա գնում, իմ էշ խելքի պատճառով ա սխալ գնում, ինչը ճիշտ ա գնում, խելքիս ճիշտ աշխատելու արդյունքում ա ճիշտ գնում: Հրեշտակներ ու եսիմինչ ունենալը հեշտ լուծում ա, պատասխանատվությունը վրայիցդ ցրելու ձև ա:

Մազոխի՞ստ: Հը՞, ինչի՞ց որոշեցիր: Որ ավելի ձեռնտու բաներին չե՞մ հավատում:

Chuk
26.07.2013, 14:56
Դե, քոնը մասնագիտական է, շինարական: Քեզ հասնում է...:)
Իսկ ինչ է, Չուկի տանն է՞լ ես դու մեխը մեխել...:think
Չէ, Չուկն էլ ա լավ մեխում: Ու ոչ միայն մեխում ա, այլև պարբերաբար հետևում ա, որ թուլացած չլինեն, խնդիր չլինի:

Sambitbaba
26.07.2013, 16:35
Չէ, ես իրանց տանը չեմ մեխել… Չուկը երևում գիտի մեխ մեխել, դրա համար էլ չի ընկնում… Սամ ջան եթե դու բացատրություն չունես ուրեմն մի վիճի… կվիճես էն ժամանակ երբ կունենաս քո բացատրությունը, կամ գոնե ասա պատին ոնց են մեխ մեխում քո կարծիքով… թէ չէ մի հա. ՊԱՐԶ հարց ենք տալիս ամեն ինչի մասին վրում ես բացի հարցից…


Ամբողջ կյանքումս լսել եմ, որ գիտականորեն ապացուցված է, որ շները դալտոնիկ են, այսինքն գույները չեն տարբերում: Կասկածել եմ, բայց չեմ վիճել, քանի որ ոչ առանձնապես հետաքրքրել է դա ինձ, ոչ էլ պատճառ եմ ունեցել չհավատալու: Հետո, Ռուսաստանում ապրած տարիներիս շուն պահեցինք, քերրի բլյու տերյեր, էն, որ իրենց էքստերիերով քթին պետք է մի փունջ մազ լինի, - չգիտեմ, գիտես, թե ոչ: Ուրեմն, էս մեր Լինդան շատ էր սիրում, երբ աղջկաս մազիերի ռեզիններից հագցնում էինք իր քթի վրայի էդ մի փունջ մազին, ու նա էդպես ժամերով թիթիզ-թիթիզ ֆռֆռում էր: Բայց գիտե՞ս, ինչն էր հետաքրքիր: Էդ ռեզիններից աղջիկս լիքը ուներ` տարբեր գույների, - ու երբ մենք այդ տարբեր գույնի ռեզինները շարում էինք սեղանի վրա ու հարցնում էինք շանը. Լինդա ջան, ցուց տուր, ո՞րն ես ուզում, - Լինդան կանգնում էր հետևի թաթերին, հերթով նայում էր բոլոր ռեզինները, իսկ հետո թաթով սկսկում էր խփել հենց դեղին գույնի ռեզինի առջև... Ասեմ, որ փորձել ենք հազար անգամ, ցույց ենք տվել հարյուր հոգու, ու երբեք չի եղել, որ Լինդան ուրիշ գույն ընտրի:

Օքեյ, Մեֆ ջան, ես չեմ վիճում գիտության հետ, որ շները դալտոնիկ չեն... Ու նաև չունեմ բացատրություն, թե ինչու՞ մեր Լինդան անպայման հենց դեղին գույնի ռեզինն էր ընտրում...
Եվ ինչ, քանի որ ունեմ ընդամենն այդ "չունեմը", - չպե՞տք է հավատամ փաստին, որ Լինդան միշտ էլ դեղին գույնն է ընտրել...


Դու ասում եսոր քեզ համար գիտական փաստը հիմք չի… բա ի՞նչն ա հիմք… դու կուզեի՞ր քեզ բանտ նստացնեին առանց փաստերի ու բացատրության… քո ասածով եթե շարժվենք ապա՝ այո…

Ես չէի ուզի, որ ինձ բանտ նստեցնեն փաստերով էլ, Մեֆ ջան: Չնայած, եթե թողնեն, որ հետս լապթոփ վերցնեմ ու ձեզ չկարոտեմ...;)

Բայց ես չեմ ասել, թե գիտական փաստը հիմք չի: Ես ասել եմ, գիտական փաստը համադարման չի, պանացեա չի, - այսինքն, ես լրիվ այլ բան եմ ասել:

Ամբողջ կյանքումս տանել չեմ կարողացել ու հրաժարվել եմ կանաչ թեյից, չնայած "գիտականորեն ապացուցված է", որ կանաչ թեյը շատ առողջարար է: Եվ ազնվորեն, չգիտեմ, թե ինչու՞ չեմ սիրել... Հիմա վերջին մի քանի տարիներս անընդհատ լսում եմ, որ էլի` գիտականորեն ապացուցել են, որ կանաչ թեյն ավելի շատ վնասարար կողմնակի էֆֆեկտներ ունի, քան իր առողջարար լինելն է:

Ես, Մեֆ ջան, հենց սա նկատի ունեմ, երբ ասում եմ, որ գիտությունը համադարման չի: Եվ նույնիսկ ավելի հաճախ ինքս եմ կողմ գիտական փաստերն ընդունելուն:
Բայց եթե գիտությունը փաստացիորեն չի բացատրել ինչ-որ բան, ես չեմ կարող հերքել դա միայն և միայն այն պատճառով, որ գիտությունի չի բացատրել: Որովհետև գիտեմ, որ հիմնականում հենց այդպես էլ լինում է և վաղուց արդեն փաստացիորեն ապացուցված է, որ շատ բաներ, ինչ գիտությունը հերքել է երեկ, այսօր արդեն հենց ինքն էլ փաստ է համարում: Եվ բնականաբար, շատ բաներ, ինչ հերքում է նա այսօր, վաղը կարող է փաստ համարել:

Եվ դրա մեջ էլ ես ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում, քանզի ըստ իս, հենց դա է գիտական էվոլյուցիան:

Այդ պատճառով, Մեֆ ջան, գերադասում եմ չհերքել առայժմ գիտականորեն չապացուցված ինչ-որ բան, այլ համբերատար սպասել, մինչև... կապացուցվի: Ու համոզված եմ, որ ես իմ չհերքելով ավելի շատ եմ օժանդակում գիտության առաջընթացին, քան դու` քո հերքելով:

Sambitbaba
26.07.2013, 16:41
Սամ, հիսուն անգամ ասինք որ մենակ ժանգոտելը չի, էլի նույն բանը կրկնում ես անընդհատ …

Գիտեմ, Մեֆ ջան, հիշում եմ: Ուղղակի թվարկածդ բոլոր պատճառներն անընդհատ մտքում պահելու փոխարեն գերադասեցի ընտրել մեկը: "Ժանգոտած մեխ" արտահայտությունն ավելի դուրս եկավ, քան մյուսները, և օգտագործելով այն, ես միշտ նկատի եմ ունեցել բոլոր մյուսներն էլ... Թվում էր, թե հասկանալի պետք է լինի...

Mephistopheles
26.07.2013, 19:05
Սամ ջան, հարցը պտի պարզացնեմ… պատին ո՞նց եմ մեխ մեխում…

խնդրում եմ ուղիղվպատասխանես

Գալաթեա
26.07.2013, 21:07
Սամ, սիրելիս, դու փաստորեն չգիտե՞ս Լենոնի նկարն ինչի ա ձեր տանը պոկվել-ընկել:

Sambitbaba
27.07.2013, 08:33
Սխալ չես: Բայց Աստծուն հյուր գնալու համար պարտադիր չի քարե կառույց մտնել: Ինքը էդքան սահմանափակ չի: Էս էլ քեզ Թումանյան.
Փառք Աստծո, որ վերջապես դու էլ միացար ինձ, Բյուր ջան... Թե չէ քանի տարի է, մեռա ձայնալարերս պատռելով, որ Աստված ամենուր է և Ամեն Ինչ...
Իհարկե ճիշտ ես, բայց նախ, ոչ բոլորն են, որ գիտակցում են այդ: Եվ երկրորդ, ոչ ամենուր է, որ կարող ես հանդիպել միայն դրական էներգիաների, - եկեղեցին այդ հարցում ունիկալ է:

Իսկ Թումանյանի հարցով...
Վաղուց եմ ասել, որ հայերի մեջ առաջին նյու-էյջականը Գրիգոր Տաթևացին է, իսկ երկրորդը` Թումանյանը:


Սամ, եթե լիներ մենակ Աստծո մի տեսակ, մի կրոն, մի սուրբ գիրք, գուցե իսկապես փաստերի մասին խոսելն ավելորդ լիներ: Բայց մի հատ նայի աշխարհում քանի կրոն կա, քանի աստված կա, քանի սուրբ գիրք կա, ամեն մեկը մի բան ա ասում, ամեն մեկն իրա էշն ա առաջ բրդում: Պիտի հասկանաս որն ա ճիշտը, չէ՞: Իսկ ո՞նց ես ճիշտը հասկանում: Զգալո՞վ: Է դու զգալով մի կրոն ես ընտրում, մի ուրիշը՝ուրիշ:
Աստված մի տեսակ է, Բյուր ջան, որ կողմից էլ նայես: Իսկ կրոնները` համարյա նույնքան, որքան մարդ կա երևի... Բայց դու ի՞նչ գործ ունես դրա հետ, դու էլ ես մի տեսակ, դու քո մասին մտածիր ու քո Աստծոն` միակին, - փնտրիր: Եվ ամեն ինչ լավ կլինի: Իսկ եթե ընկնես-սկսես ուրիշների Աստվածներին հաշվել, դրանից ոչինչ դուրս չի գա, և ինքդ էլ, ինչպես ինքդ ես ասում ,համ կհոգնես, համ էլ կզզվես էդ ամենից...

Դա քեզ պե՞տք է...


Իսկ ինձ փաստեր էին պետք գոնե հավատալու համար, որ էն, ինչ Աստվածաշնչում գրված ա, ճիշտ ա: Թե չէ Աստծո գոյությունը կասկածի տակ չեմ առնում: Ու էդ փաստերը կան, ես դրանք տարիներ շարունակ ուսումնասիրել եմ: Աստվածաշունչն ավելի հավաստի ա, քան Հոմերոսի Իլիականը: Էդքանով հանդերձ, ամեն դեպքում էնտեղ կան բաներ, որոնք կասկածի տակ եմ առնում ու լավ եմ անում: Աստված մեզ դեբիլ չի ստեղծել, ուղեղ ա տվել, որ քննադատական վերաբերմունք ցույց տանք՝ թույլ տալով, որ էդ քննադատությունը նույնիսկ իրեն ուղղենք:

Եթե գտել ես այդ փաստերն Աստվածաշնչում, ուրախ եմ: Որոշ բաներ ես էլ եմ գտել, հիմնականում Նոր Կտակարանում: Բայց Աստծո մասին ամբողջական կարծիք կազմելու համար մի՞թե բավարար է ընդամենը մի գիրքը, այն էլ համարյա հիսուն տոկոսով աղավաղված: Իսկ դու փորձե՞լ ես այդ փաստերը փնտրել Բհագավատգիտայում, Ղուրանում, Տորայում, Ավեստայում... Գիտե՞ս, թե որքան փաստեր կան այս գրքերում էլ: Ու չնայած այն բանին, որ սրանց վրա քրիստոնեությանը "թշնամական" ուսմունքների կնիք են դրել, դու չես պատկերացնի, թե սրացից հավաքած փաստերի շնորհիվ էլ, քո այն միակ, սեփական Աստված որքան ավելի հզոր ու անսահման է դառնում...


հարց եմ տալիս՝ ինչու՞ Աստված ինձ ստեղծեց:
Քո այս հարցին շատ պարզ պատասխան է տվել Գրիքոր Տաթևացին` ընդամենը երեք բառով.

Որպեսզի Իրենով զմայլվի:

Մնում է հավատալ նրա խոսքերին ու մտածել, թե դրանով այդ իմաստունն ի՞նչ էր ցանկանում ասել...


նկարի ընկնելը հեչ չի ապացուցում, որ Աստված կա:
Բյուր ջան, բայց մի՞թե նկարի ընկնելով ես փորձել եմ Աստծո գոյությունն ապացուցել... Էն փիս մենթերի նման վրաս գործ եք բացել...:(


Սամ, լավ էլի... ինչու՞ պիտի իմ էշ խելքի շառը գցեմ բարձրագույն Եսերի, Տիեզերքի կամ Արարչի վրա: Տենց բան չկա: Շատ պարզ բացատրություն ունի կիսատ-պռատ ափլիքեյշընս. առաջին անգամ էի դիմում, լիքը բաներ չգիտեի, անփորձ էի: Առաջին անգամ ձախողվելը լրիվ նորմալ երևույթ ա: Իսկ հաջորդ անգամ արդեն ուրիշ համալսարան դիմելիս ընդունվեցի: Ու ի՞նչ իմանաս, գուցե կյանքս ավելի հաջող ուղով գնար, եթե Լոնդոնում ընդունվեի, որովհետև դա ավելի նման էր իմ ուզածին, քան էն, ինչ հիմա եմ անում:
Ինքդ ես ասում, որ հավատում ես Աստծոն, ինքդ ես ասում, որ այդ Նա է քեզ ստեղծել... Եվ դրա հետ մեկտեղ, համարում ես, որ քո Աստված իր ամենասիրելի արարածին, նրան, ում ստեղծել է Իր կերպ և նմանությամբ, - էշի խելքո՞վ է ստեղծել... Դու համարում ես, որ ընդամենն ա՞յդ էր Նրա հնարավորության սահմանը... Դու ինքդ հավատու՞մ ես դրան... Արդյո՞ք արժանի է քո Աստված այդպիսի անարգանքի...

Քո հոգին` Աստծո շունչն է քո մեջ: Ուրեմն ինչու՞ չվստահել նրան: Ինչու՞ չհամաձայնվել, որ այդ նա է ամեն ինչ որոշողը քո կյանքում, նա է քո ամենակարևոր մասնիկը: Որ այդ նա էր կիսատ-պռատ ափլիքեշն լրացնողը, քանզի նա քո մտքից շատ ավելի լավ գիտի, թե ինչն է քեզ համար լավ և ինչն `է վատ: Ինչու՞ չվստահել նրա ընտրությանն ու երախտապարտ լինել նրան` բազում ճանապարհների մեջ քեզ համար լավագույն ճանապարհն ընտրելու համար...

Դրանով ավելի կբարդանա՞ր քո կյանքը... Թե՞ ավելի անհետաքրքիր կդառնար...

Ես կասեի, Բյուր ջան, այն անհամեմատ ավելի կիմաստավորվեր ու կհարստանար:
Կարող ես փորձել...;)


Սամ, ես հրեշտակ չունեմ, իմ կյանքի տերը ես եմ, ինչն էլ սխալ ա գնում, իմ էշ խելքի պատճառով ա սխալ գնում, ինչը ճիշտ ա գնում, խելքիս ճիշտ աշխատելու արդյունքում ա ճիշտ գնում: Հրեշտակներ ու եսիմինչ ունենալը հեշտ լուծում ա, պատասխանատվությունը վրայիցդ ցրելու ձև ա:
Երևի կետադրական սխալ եմ արել, որ չհասկացար ասածս: Կներես:
Նկատի ունեի, որ հրեշտակը ` դու ես, և հենց ինքդ էլ` ինքնակամ, - կտրում ես քո իսկ թևերը:

Sambitbaba
27.07.2013, 08:55
Չէ, Չուկն էլ ա լավ մեխում: Ու ոչ միայն մեխում ա, այլև պարբերաբար հետևում ա, որ թուլացած չլինեն, խնդիր չլինի:
Չուկ ջան, մի նեղացիր խնդրում եմ: Նախ, որ դա կատակ է: Եվ երկրորդ, բառացի պատասխանն էր Մեֆի գրած նախադասության.



Mephistopheles-ի խոսքերից
Սամ, գիտե՞ ինչի Չուկի ու Մեֆի տան նկարը չընկավ (ես էլ ունելի Լեննոնի նկարը)… որտև ՄԵՖը պատին մեխ մեխել գիտի, իսկ դուք՝ ոչ…
Նախադասության մեջ (Լեննոնի նկարը չհաշված) երեք գործող անձ կա. Մեֆ, Չուկ, Սամ:

Մեֆը պնդում է, որ Մեֆը մեխ մեխել գիտի, իսկ դուք`ոչ:

Քանի որ ես այսքան ժամանակ չեմ նկատել, թե Մեֆը սովորություն ունի Սամի հետ "դուք"-ով խոսելու, - լրիվ արդարացիորեն եզրակացրել եմ, որ ասելով "դուք", Մեֆը նկատի ունի Սամին և Չուկին միասին:

Բայց այս ամենի հետ մեկտեղ, Մեֆն ասում է, որ Չուկի տան նկարը չընկավ, չնայած նրան, որ Չուկն ու Սամը (հիշիր Մեֆի "դուք"-ը) մեխ մեխել չգիտեն:

Եվ մի՞թե այսքանից հետո արդարացի չէր հարցս, թե ով էր Չուկի տանը մեխ մեխողը...:8:think, եթե երեքից միայն Մեֆը գիտի, թե ինչպես են մեխ մեխում:

Sambitbaba
27.07.2013, 09:12
Սամ ջան, հարցը պտի պարզացնեմ… պատին ո՞նց եմ մեխ մեխում…

խնդրում եմ ուղիղվպատասխանես

Հետո էլ ասում ես պատահականություննե՜ր-մատահականություննե՜ր...

Մի՞թե պատահականություն էր, որ քանի անգամ առաջարկեցի, նամյոկ արեցի` հանդիպենք ես, դու, Դավիթը: Իսկ դու յան տվեցիր: Այ, սրա համար էի ասում... Եվ ստացվում է, որ ոչ թե պատահականություն էր առաջարկս, այլ նախախնամություն::B

Իսկ եթե հանդիպած լինեինք, շատ հնարավոր է, որ մի մեխ խփած կլինեիր, ես էլ կտեսնեի, թե ոնց ես մեխում ու այսօր ազնվորեն կպատասխանեի հարցիդ... Իսկ հիմա ես ի՞նչ անեմ, որ չգիտեմ, թե ինչ պատասխան տամ...

Տնաշեն, գոնե հավատացյալ լինեիր, ես էլ կասեի, որ մեխելուց առաջ աղոթում ես...:)

Sambitbaba
27.07.2013, 09:22
Սամ, սիրելիս, դու փաստորեն չգիտե՞ս Լենոնի նկարն ինչի ա ձեր տանը պոկվել-ընկել:
Հա, բա, Գալ ջան... Պատկերացնու՞մ ես... Որտեղի՞ց իմանամ...:)

Մի լավ ծանոթ ունեմ էստեղ (իմիջիայլոց, Մեֆ ջան, կարող է ճանաչես, - ճարտարապետ է), "Ուրանտիա" գրքի թույն սիրահարներից է: Երբ նոր էինք ծանոթացել, օրեր շարունակ վիճում էինք Ուրանտիայի մասին: Վերջը մի օր ասացի, որ չեմ կարդացել այդ գիրքը... Հայացքից հասկացա, որ ուզում էր այդ պահին ինձ սպաներ...

Mephistopheles
27.07.2013, 09:37
Հետո էլ ասում ես պատահականություննե՜ր-մատահականություննե՜ր...

Մի՞թե պատահականություն էր, որ քանի անգամ առաջարկեցի, նամյոկ արեցի` հանդիպենք ես, դու, Դավիթը: Իսկ դու յան տվեցիր: Այ, սրա համար էի ասում... Եվ ստացվում է, որ ոչ թե պատահականություն էր առաջարկս, այլ նախախնամություն::B

Իսկ եթե հանդիպած լինեինք, շատ հնարավոր է, որ մի մեխ խփած կլինեիր, ես էլ կտեսնեի, թե ոնց ես մեխում ու այսօր ազնվորեն կպատասխանեի հարցիդ... Իսկ հիմա ես ի՞նչ անեմ, որ չգիտեմ, թե ինչ պատասխան տամ...

Տնաշեն, գոնե հավատացյալ լինեիր, ես էլ կասեի, որ մեխելուց առաջ աղոթում ես...:)

Սամ, փաստորեն չգիտես ոնց են մեխու՞մ…

Սամ, դու ամենապարզ հարցին՝ էլեմենտար հարցին կամ չես կարողանում կամ էլ չես ուզում պատասխանել, որը դիմացինի նկատմամաբ շատ անհարգալից վերաբերմունք ա… ուրիշ խոսքով ասած ծաղր ա…

Հարցս ուղղում եմ կրոն բաժնի մոդերատորներին ու Չուկին, գլխավոր մոդերատորին… սա ո՞նց եք մոդերավորելու…

Սա հենց էն դասական օրինակն ա որի մասին ես թեմայի սկզբում գրում էի…

Sambitbaba
27.07.2013, 10:19
Սամ, փաստորեն չգիտես ոնց են մեխու՞մ…

Սամ, դու ամենապարզ հարցին՝ էլեմենտար հարցին կամ չես կարողանում կամ էլ չես ուզում պատասխանել, որը դիմացինի նկատմամաբ շատ անհարգալից վերաբերմունք ա… ուրիշ խոսքով ասած ծաղր ա…

Հարցս ուղղում եմ կրոն բաժնի մոդերատորներին ու Չուկին, գլխավոր մոդերատորին… սա ո՞նց եք մոդերավորելու…

Սա հենց էն դասական օրինակն ա որի մասին ես թեմայի սկզբում գրում էի…

Մեֆ ջան, ինչու՞ է ծաղր...
Եթե քեզ և մյուսներին չսիրեի ու չհարգեի, ամբողջ ազատ ժամանակս չէի ծախսի ձեզ պատասխանելու վրա, այլ գլուխս կախ կանեի այն, ինչ սովորաբար անում եմ. կտեղադրեի համարյա բոլորին անհետաքրքիր գրառումներս...

Դու ինձ չհարցրեցիր, գիտե՞մ ես արդյոք, թե ինչպես են մեխ մեխում: Դու հարցրեցիր, գիտե՞մ ես արդյոք, թե ինչպես ես դու մեխ մեխում: Իսկ ես, կներես, բայց ազնվորեն, չը-գի-տեմ...

Ո՞րն է իմ անհարգալից վերաբերմունքը...

Mephistopheles
27.07.2013, 11:19
Մեֆ ջան, ինչու՞ է ծաղր...
Եթե քեզ և մյուսներին չսիրեի ու չհարգեի, ամբողջ ազատ ժամանակս չէի ծախսի ձեզ պատասխանելու վրա, այլ գլուխս կախ կանեի այն, ինչ սովորաբար անում եմ. կտեղադրեի համարյա բոլորին անհետաքրքիր գրառումներս...

Դու ինձ չհարցրեցիր, գիտե՞մ ես արդյոք, թե ինչպես են մեխ մեխում: Դու հարցրեցիր, գիտե՞մ ես արդյոք, թե ինչպես ես դու մեխ մեխում: Իսկ ես, կներես, բայց ազնվորեն, չը-գի-տեմ...

Ո՞րն է իմ անհարգալից վերաբերմունքը...

Սամ ջան, եթե մեխ մեխել չգիտես ու նկարն ընկնելու քո պատասխանն էլ չունես, դու մեր հետ ի՞նչ ես վիճում… որ ի՞նչ… վիճեկու համար պտի ասես "սենց չի, սենց ա", այսինքն պտի հստակ քո վարյանտն առաջարկես որ կարողանաս մեր վարյանտը հերքես… էս ա բանավեճի էթիկան, ոչ թե կանգնես ասես, որ փաստեր չես ընդունում… դու պետք չունես կիլոմետրերով գրես հարցին չառնչվող նյութից… եթե չգիտես մեխ մեխել մի անգամից ասեիր պրծնեիր… մենք էլ կասեինք "մի հատ մեխ պատին չես կարում մեխես, դու որտեղից պտի իմանաս նկարն ինչի ընկավ"

Գալաթեա
27.07.2013, 16:51
Սամ, էս քո գրառումն ա


Հ.Գ. Քանի որ Լեննոնից խոսեցինք.

Երևանում ապրած տարիներիս, Բիթլզի "Let It Be" ձայնասկավառակի վրայի ֆոտոները մեծացնել էի տվել, և դրանք ամեն մեկն առանձին-առանձին, ապակեպատ շրջանակների մեջ կախել էի իմ ու եղբորս սենյակի պատին: Հետո, երբ տեղափոխվեցի Լենինգրադ, եղբայրս մենակ էր ապրում այդ սենյակում: Լեննոնի մահն իմացա դեպքի հաջորդ օրը և անմիջապես զանգահարեցի եղբորս, ասացի այդ մասին: Երկար լռեց: Ոչինչ չէր ասում, չնայած ինքն այնքան էլ Լեննոնի ֆանատ չէր: Չհասկացա նրա լռությունը, ասում եմ ի՞նչ պատահեց: Դանդաղ պատասխանեց. Չես հավատա, - ասում է: - Երեկ գիշեր քնից արթնացա ուժեղ հարվածից և կոտրվող ապակու ձայնից: Լեննոնի նկարն էր ընկել-կոտրվել...

Մեֆ, Ջառռ, համարենք, որ սա պատահականությու՞ն էր...

Էս էլ ա քո գրառումը


Հա, բա, Գալ ջան... Պատկերացնու՞մ ես... Որտեղի՞ց իմանամ...

Հիմա դու, փաստորեն, մեզ բոլորիս, երկնային ուժերի գոյությունն ապացուցելու համար ի փաստարկ ես բերում մի դեպք, որի կատարվելու պատճառներն ինքդ չգիտե՞ս:

Chuk
27.07.2013, 17:16
Սամ, փաստորեն չգիտես ոնց են մեխու՞մ…

Սամ, դու ամենապարզ հարցին՝ էլեմենտար հարցին կամ չես կարողանում կամ էլ չես ուզում պատասխանել, որը դիմացինի նկատմամաբ շատ անհարգալից վերաբերմունք ա… ուրիշ խոսքով ասած ծաղր ա…

Հարցս ուղղում եմ կրոն բաժնի մոդերատորներին ու Չուկին, գլխավոր մոդերատորին… սա ո՞նց եք մոդերավորելու…

Սա հենց էն դասական օրինակն ա որի մասին ես թեմայի սկզբում գրում էի…

Մեֆ ջան, սա՝ ոչ մի կերպ: Եթե «տիեզերական ուժերի մասին» թեմա ա բացվում ու «բանավեճն» ընթանում է էս հունով, ապա պարզապես թողնում ենք, որ ընթանա: Միջամտում ենք, եթե որևէ կողմը իրական, ոչ թե խիստ սուբյեկտիվ ընկալման վիրավորանք ա հասցնում, ծաղրում ա: Իսկ սա, ինչքան էլ որ իրականում բանավեճ չի, որովհետև իմ ու քո կարծիքով կողմերից մեկը փաստարկներ պարզապես չի բերում ու իմ գնահատմամբ իր «բանավեճը» ծավալում է ոչ տրամաբանական հունով, այլ ընդամենը զգացմունքային, ոչ իրական հողի վրա, մոդերավորման ենթակա չի, որովհետև ամեն դեպքում մենք չի, որ պետք է որոշենք որևէ խոսքի արժանահավատությունը, տրամաբանական լինել-չլինելը: Մենք կարող ենք որոշել ինքներս մեր, այլ ոչ թե այլոց համար: Մենք չենք կարող ըստ մեր պատկերացման զտել ու մարդկանց մատուցել էն, ինչ-որ մենք ենք ուզում. դա կլինի դասական գրաքննություն, խոսքի իրավունքի սահմանափակում:

Նման դեպքերում «մոդերատորը» քննարկումը կարդացողն է, մոդերավորում է ինքը ու բացառապես իր համար: Ինքը կարդում ու որոշում է, թե կողմերից որին լուրջ վերաբերվի, որին՝ ոչ: Ինքը կարդում ու որոշում է, թե կողմերից որն է տրամաբանված խոսում, որը՝ ոչ: Ինքն ա կարդում, ու որոշում, որ միտքն ա ծիծաղելի, որը լուրջ: Ավելին, որոշ դեպքերում էնպես է անում, որ իր վերաբերմունքն ակնհայտ լինի նաև մյուսների համար (դա անում է մեկնաբանությունների տեսքով, կամ ասենք շնորհակալության համակարգից օգտվելով, ու հենց թեկուզ էս քննարկմանը հետևողները թեկուզ կարծես քիչ են, բայց հետևողների մի մասն այդ շնորհակալություններով իր վերաբերմունքը հստակ ցույց տալիս է):

Էնպես որ ես գտնում եմ, որ նման քննարկումների դեպքում մոդերատորն անելիք չունի, քանի դեռ չեն խախտվել կոնկրետ կանոններ, ինչպիսիք են
- թեման ամբողջապես ֆլուդի վերածվելը,
- մասնակիցների իրար ուղղված վիրավորանքները,
- թեմայի շեղումը, այլ թեմայի վերածումը,
- տրանսլիտով գրառումները և այլն:

Sambitbaba
27.07.2013, 19:53
Սամ ջան, եթե մեխ մեխել չգիտես ու նկարն ընկնելու քո պատասխանն էլ չունես, դու մեր հետ ի՞նչ ես վիճում… որ ի՞նչ… վիճեկու համար պտի ասես "սենց չի, սենց ա", այսինքն պտի հստակ քո վարյանտն առաջարկես որ կարողանաս մեր վարյանտը հերքես… էս ա բանավեճի էթիկան, ոչ թե կանգնես ասես, որ փաստեր չես ընդունում… դու պետք չունես կիլոմետրերով գրես հարցին չառնչվող նյութից… եթե չգիտես մեխ մեխել մի անգամից ասեիր պրծնեիր… մենք էլ կասեինք "մի հատ մեխ պատին չես կարում մեխես, դու որտեղից պտի իմանաս նկարն ինչի ընկավ"

Մեֆ ջան, դու ինձ հարցնում ես, թե ինչու նկարն ընկավ, ես պատասխանում եմ, որ չգիտեմ: Բայց, ասում եմ, քո գիտելիքն էլ ինձ չի համոզում, որ ես գոնե քոնն ընդունեմ: Դու էլ քո կողմից չես ընդունում իմ ասածն ու էլի նույն հարցն ես տալիս. ինչու՞ նկարն ընկավ: Ես փորձում եմ այլ կերպ պատասխանել, որ չգիտեմ: Եվ այդպես մի քանի անգամ:

Հետո դու ինձ դեմ ես տալիս պատին. "մեխ մեխել գիտե՞ս"...

Այստեղ ես զգում եմ, որ մեր "անմեղ" զրույցը վերածվեց շախմատի, և դու մի գաղտնի քայլ ես պատրաստել ինձ համար, որը համարյա անմիջապես գուշակում եմ: Հիմա ճիշտ եմ թե սխալ, բայց սա իմ մոտեցումն է հարցին և ես լիիրավ եմ խաղը շարունակել ի՛մ ընկալումով, ճի՞շտ է:

Ես սկսում եմ խուսափել ուղիղ պատասխանից, սպասելով, որ դու ինքդ կբացահայտես, թե ինչ է քո ուզածը, և սկսում եմ կատակել, ըստ իս` լրիվ հարգանքի ու պատշաճության սահմաններում, - փառք Աստծո, քո գրառումներով դու ինձ լավ հնարավորություններ ես տալիս դրա համար (հետ նայիր գրառումներդ):

Ճիշտ ես, ես կարող էի սար ու ձոր չընկնել, և, չնայած երկար տարիներ լավագույն մեխ մեխող եմ եղել, բայց և այնպես մի պատասխան տայի քեզ, որ դու ասեիր քո կառոննի "մի հատ մեխ պատին չես կարում մեխես, դու որտեղից պտի իմանաս նկարն ինչի ընկավ"-ը և վերջացնեինք-գնար...

Բայց ես չէի ցանկանում, որ թեման փակեինք: Ինձ դուր էր գալիս մեր զրույցը: Ես իրոք որ հիացած էի քո համբերատար պատասխաններով, նույնիսկ այն դեպքերում, երբ ես ինքս չափն անցել եմ (կներես)... Կներես, բայց ես անկարող էի զրկել ինձ հաճույքից` բացահայտել մի նոր Մեֆի: Մեֆ ջան, դու իրոք որ բազմաշերտ ես, իսկ ես շատ եմ դա սիրում մարդու մեջ...

Բայց դու միակ պատճառը չէիր:

Բյուր ջան... Նույնիսկ չգիտեմ, թե ինչ բառերով արտահայտվեմ... Որովհետև ասել. հմայված եմ, - նշանակում է ոչինչ չասել... Էնքան սիրում եմ, երբ դու սկսում ես խոսել... ներսից... Հուսով եմ, կհասկանաս: Եվ ընդհանրապես, ես քեզ շատ եմ սիրում: Մեֆին էլ, բայց իրեն չասես... Չէ, ավելի լավ է ոչինչ չասեմ...:oy

Ու հետո, մի երրորդ բան էլ կար, Մեֆ ջան: Ես անընդհատ ուզում էի ինչ-որ բաներ ասել հաջորդ երկու պատմությունների մասին: Հակառակ նկարի պատմությանը, որտեղ իրոք չգիտեմ, թե ինչպես արդարացնեմ նրա ընկնելը, - այս պատմություններում ես ասելու բան ունեի...

Ինչու չասացի՞... Գիտես, երևի սխալ կլինի ասել, իբր սպասում էի, որ դուք ինքներդ հարցնեք - իսկ դուք չհարցրեցիք - բլաբլաբլա... Չէէէ... Ուղղակի այն, ինչ կուզեի ասել, բավական լուրջ է նույնիսկ ինքս ինձ ասելու համար: Եվ ինչ խոսք, որ առավել դժվար է դրանք արտաքին աշխարհ հանելը, առավել ևս այն լսարանի առջև, որն ի սկզբանե դեմ է տրամադրված նրան, ինչ պատրաստվում ես ասել...

Բայց դա ինձ համար արգելք չի, Մեֆ ջան, - ես չեմ վախենում քարկոծվելուց կամ ծաղրից: Ուղղակի վերջերս իրոք որ շատ եմ հոգնած, և ինչ-որ չի ստացվում մարդավարի մտքերս իրար հավաքել լուրջ խոսակցության համար...:8

Sambitbaba
27.07.2013, 20:13
Հիմա դու, փաստորեն, մեզ բոլորիս, երկնային ուժերի գոյությունն ապացուցելու համար ի փաստարկ ես բերում մի դեպք, որի կատարվելու պատճառներն ինքդ չգիտե՞ս:

Ես չեմ ցանկանում երկնային ուժերի գոյությունն ապացուցել, Գալ ջան, - համենայն դեպս, ո՛չ նկարի ընկնելու հետ կապված հարցում:
Ես ուզում եմ ասել, որ եթե քո գիտելիքներն (կոնկրետ քեզ նկատի չունեմ, Գալ ջան) անկարող են բացատրել մի բան, ինչն առկա է, - դա չի նշանակում, որ այդ բանը չկա և պետք է այն հերքել: Դա նշանակում է, որ քո գիտելիքներն առայժմ չեն հասել նրան, որպեսզի բացատրեն դա: Եվ հարցը միայն նկարի ընկնել-չընկնելու ֆիզիկա-քիմիական բաղադրությունը չի... Այդ էր, պատճառը, որ ես ուրիշ նաղլներ էլ պատմեցի, բայց դուք լռվեցիք ժանգոտած մեխի վրա:

Իսկ Մեֆի առաջարկած տարբերակն ինձ համար մոտավորապես նման է սրան.

Երկու մատս թողել եմ դռան տակ: Մի մատիս եղունգն ընկել է, իսկ մյուս մատինս կարող է ընկնի, կարող է` ոչ: Գնում եմ բժշկի մոտ: Բժիշկը նայում է մատս ու ասում է.
- Գիտես, էս եղունգդ կարող է ընկնել: Որպեսզի խուսափենք դրանից, եկ... ձեռքդ կտրենք...:(

Mephistopheles
27.07.2013, 20:20
Մեֆ ջան, սա՝ ոչ մի կերպ: Եթե «տիեզերական ուժերի մասին» թեմա ա բացվում ու «բանավեճն» ընթանում է էս հունով, ապա պարզապես թողնում ենք, որ ընթանա: Միջամտում ենք, եթե որևէ կողմը իրական, ոչ թե խիստ սուբյեկտիվ ընկալման վիրավորանք ա հասցնում, ծաղրում ա: Իսկ սա, ինչքան էլ որ իրականում բանավեճ չի, որովհետև իմ ու քո կարծիքով կողմերից մեկը փաստարկներ պարզապես չի բերում ու իմ գնահատմամբ իր «բանավեճը» ծավալում է ոչ տրամաբանական հունով, այլ ընդամենը զգացմունքային, ոչ իրական հողի վրա, մոդերավորման ենթակա չի, որովհետև ամեն դեպքում մենք չի, որ պետք է որոշենք որևէ խոսքի արժանահավատությունը, տրամաբանական լինել-չլինելը: Մենք կարող ենք որոշել ինքներս մեր, այլ ոչ թե այլոց համար: Մենք չենք կարող ըստ մեր պատկերացման զտել ու մարդկանց մատուցել էն, ինչ-որ մենք ենք ուզում. դա կլինի դասական գրաքննություն, խոսքի իրավունքի սահմանափակում:

Նման դեպքերում «մոդերատորը» քննարկումը կարդացողն է, մոդերավորում է ինքը ու բացառապես իր համար: Ինքը կարդում ու որոշում է, թե կողմերից որին լուրջ վերաբերվի, որին՝ ոչ: Ինքը կարդում ու որոշում է, թե կողմերից որն է տրամաբանված խոսում, որը՝ ոչ: Ինքն ա կարդում, ու որոշում, որ միտքն ա ծիծաղելի, որը լուրջ: Ավելին, որոշ դեպքերում էնպես է անում, որ իր վերաբերմունքն ակնհայտ լինի նաև մյուսների համար (դա անում է մեկնաբանությունների տեսքով, կամ ասենք շնորհակալության համակարգից օգտվելով, ու հենց թեկուզ էս քննարկմանը հետևողները թեկուզ կարծես քիչ են, բայց հետևողների մի մասն այդ շնորհակալություններով իր վերաբերմունքը հստակ ցույց տալիս է):

Էնպես որ ես գտնում եմ, որ նման քննարկումների դեպքում մոդերատորն անելիք չունի, քանի դեռ չեն խախտվել կոնկրետ կանոններ, ինչպիսիք են
- թեման ամբողջապես ֆլուդի վերածվելը,
- մասնակիցների իրար ուղղված վիրավորանքները,
- թեմայի շեղումը, այլ թեմայի վերածումը,
- տրանսլիտով գրառումները և այլն:

Օքեյ, փաստորեն ինքը համարժեք չի, ինքը պատրաստ չի ոչ մտավոր և ոչ էլ գիտելիքների տեսակետից տանել էս բանավեճը… ես որ էս ասեմ, ինձ կտուգանե՞ք…

Mephistopheles
27.07.2013, 20:34
Մեֆ ջան, դու ինձ հարցնում ես, թե ինչու նկարն ընկավ, ես պատասխանում եմ, որ չգիտեմ: Բայց, ասում եմ, քո գիտելիքն էլ ինձ չի համոզում, որ ես գոնե քոնն ընդունեմ: Դու էլ քո կողմից չես ընդունում իմ ասածն ու էլի նույն հարցն ես տալիս. ինչու՞ նկարն ընկավ: Ես փորձում եմ այլ կերպ պատասխանել, որ չգիտեմ: Եվ այդպես մի քանի անգամ:

Հետո դու ինձ դեմ ես տալիս պատին. "մեխ մեխել գիտե՞ս"...

Այստեղ ես զգում եմ, որ մեր "անմեղ" զրույցը վերածվեց շախմատի, և դու մի գաղտնի քայլ ես պատրաստել ինձ համար, որը համարյա անմիջապես գուշակում եմ: Հիմա ճիշտ եմ թե սխալ, բայց սա իմ մոտեցումն է հարցին և ես լիիրավ եմ խաղը շարունակել ի՛մ ընկալումով, ճի՞շտ է:

Ես սկսում եմ խուսափել ուղիղ պատասխանից, սպասելով, որ դու ինքդ կբացահայտես, թե ինչ է քո ուզածը, և սկսում եմ կատակել, ըստ իս` լրիվ հարգանքի ու պատշաճության սահմաններում, - փառք Աստծո, քո գրառումներով դու ինձ լավ հնարավորություններ ես տալիս դրա համար (հետ նայիր գրառումներդ):

Ճիշտ ես, ես կարող էի սար ու ձոր չընկնել, և, չնայած երկար տարիներ լավագույն մեխ մեխող եմ եղել, բայց և այնպես մի պատասխան տայի քեզ, որ դու ասեիր քո կառոննի "մի հատ մեխ պատին չես կարում մեխես, դու որտեղից պտի իմանաս նկարն ինչի ընկավ"-ը և վերջացնեինք-գնար...

Բայց ես չէի ցանկանում, որ թեման փակեինք: Ինձ դուր էր գալիս մեր զրույցը: Ես իրոք որ հիացած էի քո համբերատար պատասխաններով, նույնիսկ այն դեպքերում, երբ ես ինքս չափն անցել եմ (կներես)... Կներես, բայց ես անկարող էի զրկել ինձ հաճույքից` բացահայտել մի նոր Մեֆի: Մեֆ ջան, դու իրոք որ բազմաշերտ ես, իսկ ես շատ եմ դա սիրում մարդու մեջ...

Բայց դու միակ պատճառը չէիր:

Բյուր ջան... Նույնիսկ չգիտեմ, թե ինչ բառերով արտահայտվեմ... Որովհետև ասել. հմայված եմ, - նշանակում է ոչինչ չասել... Էնքան սիրում եմ, երբ դու սկսում ես խոսել... ներսից... Հուսով եմ, կհասկանաս: Եվ ընդհանրապես, ես քեզ շատ եմ սիրում: Մեֆին էլ, բայց իրեն չասես... Չէ, ավելի լավ է ոչինչ չասեմ...:oy

Ու հետո, մի երրորդ բան էլ կար, Մեֆ ջան: Ես անընդհատ ուզում էի ինչ-որ բաներ ասել հաջորդ երկու պատմությունների մասին: Հակառակ նկարի պատմությանը, որտեղ իրոք չգիտեմ, թե ինչպես արդարացնեմ նրա ընկնելը, - այս պատմություններում ես ասելու բան ունեի...

Ինչու չասացի՞... Գիտես, երևի սխալ կլինի ասել, իբր սպասում էի, որ դուք ինքներդ հարցնեք - իսկ դուք չհարցրեցիք - բլաբլաբլա... Չէէէ... Ուղղակի այն, ինչ կուզեի ասել, բավական լուրջ է նույնիսկ ինքս ինձ ասելու համար: Եվ ինչ խոսք, որ առավել դժվար է դրանք արտաքին աշխարհ հանելը, առավել ևս այն լսարանի առջև, որն ի սկզբանե դեմ է տրամադրված նրան, ինչ պատրաստվում ես ասել...

Բայց դա ինձ համար արգելք չի, Մեֆ ջան, - ես չեմ վախենում քարկոծվելուց կամ ծաղրից: Ուղղակի վերջերս իրոք որ շատ եմ հոգնած, և ինչ-որ չի ստացվում մարդավարի մտքերս իրար հավաքել լուրջ խոսակցության համար...:8

Սամ, կնոջդ էլ ե՞ս սենց անում… որ հարցնում ա "Սա՛մ… ավտոյի մեջ բենզին կա՞, մի հատ գնամ խանութ", դու սենց օրերով իրան պատմություններ ես պատմում, օրինակներ բերում, ուղիղ պատասխանից խուսափում…

Նկարդ ընկել ա որտև մեխը լավ չեք մեխել, կամ էլ երկար ժամանակ ա կախած եղել ու ժամանակի ընթացքում թուլացել ա… ինչի հենց էդ օրը՞… համընկել ա… 1/365 շանս ա եղել… ընենց չի վոր վարյանտ չկար…

Մի հարց էլ տամ, էն հույսով որ մինչև տասնամյակի վերջ կոնկրետ պատասխան կտաս … որ նկարն ընկավ ի՞նչ եղավ, ինչ փոխվեց դրանից… եթե չընկներ ինչ կլիներ …

էն երկու հարցերը մոռացի, դրանք առայժմ բարդ են…

Sambitbaba
27.07.2013, 21:36
Սամ, կնոջդ էլ ե՞ս սենց անում… որ հարցնում ա "Սա՛մ… ավտոյի մեջ բենզին կա՞, մի հատ գնամ խանութ", դու սենց օրերով իրան պատմություններ ես պատմում, օրինակներ բերում, ուղիղ պատասխանից խուսափում…

Մեֆ ջան, կինս երբեք նման հարցեր չի տալիս, որովհետև անկախ նրանից, կա բանզին թե ոչ, ինքը կամ ոտքով է խանութ գնում, քանի որ գերադասում է քայլել, կամ էլ մեծ արևտուր անելու համար ես եմ նրան տանում, որովհետև ինքը մեքենա քշել չի սիրում ու այդպես էլ չսովորեց:


Նկարդ ընկել ա որտև մեխը լավ չեք մեխել, կամ էլ երկար ժամանակ ա կախած եղել ու ժամանակի ընթացքում թուլացել ա… ինչի հենց էդ օրը՞… համընկել ա… 1/365 շանս ա եղել… ընենց չի վոր վարյանտ չկար…

Սա ընդամենը քո պատասխանն է, Մեֆ ջան, և ինձ համար աքսիոմա չէ...




Մի հարց էլ տամ, էն հույսով որ մինչև տասնամյակի վերջ կոնկրետ պատասխան կտաս … որ նկարն ընկավ ի՞նչ եղավ, ինչ փոխվեց դրանից… եթե չընկներ ինչ կլիներ …

Որ նկարն ընկավ, ի՞նչ եղավ.
- Առանձնապես ոչինչ: Սկզբում մտածեցի, որ ժանգոտել էր մեխը: Հետո մտածեցի, որ թելն էր մաշել: Հետո մտածեցի, որ մեխը լավ չէինք խփել` թուլացել էր: Հետո մտածեցի, որ պատահականություն էր` 1/365 x 9 շանսով (պատին մոտ տաս նկար կար կախած` լավ չեմ հիշում), ու սկզբում ինձ թվաց, թե անցավ-գնաց:
Իսկ իրականում ինչ-որ տեղ ներսում նստվածք էր տվել, ու որոշ ժամանակ անց ինչ-որ հերթական մի երևույթ (ես մանկուց զգայուն եմ եղել անբացատրելի երևույթների հանդեպ, և արդեն այսօրվա փորձից ելնելով, համոզված կասեմ, որ հենց այդ պատճառով ինքս եմ դրանք կանչել դեպի ինձ) ստիպեց ինձ վերհիշել այդ դեպքն արդեն այլ ռակուրսի տակ, ու ես սկսեցի մտածել, որ երևի դա պատահականություն չէր ու այդպես ֆիքսվեց դա իմ մեջ: Դրանից հետո...

Ի՞նչ փոխվեց դրանից.
- Առաջին հայացքից` առանձնապես ոչինչ. աշխարհը շուռ չեկավ, ջրհեղեղներ, փոթորիկներ չեղան... Ես, ինչ խոսք, մոռացա այդ նկարի պատմությունը երկար տարիներ, մինչև այսօր նորից վերհիշեցի քեզ համար... Բայց ինչ-որ բան անշուշտ ֆիքսվեց ուղեղումս, ինչ-որ բան, որ ստիպում էր շատ ու շատ կասկածել, որ իմ կյանքը կառուցված է պատահականություններից: Այս միտքն ինչ ուղղակի հիասթափեցնում էր ինքս ինձանից, ես չէի կարողանում համաձայնվել, որ այս աշխարհում ես ոչինչ չեմ նշանակում, որ ինձ շրջապատող մարդիկ` մոտիկներս, սիրելիներս, ընկերներս, ծնողներս, աղջիկս, որ իմ Աստվածն է մինչ օրս, - որ նրանք բոլորն ուղղակի... ոչնչություն են ու ոչ մի կապ չունեն իմ կյանքի հետ ու ոչ մի դեր չեն կատարում իմ կյանքում, քանի որ բոլոր կյանքերի միակ դերակատարը` պատահականությունն է, իսկ մնացած ամեն ինչ և ոք` ինձ հետ ներառյալ, - անիմաստություն...

Մեֆ ջան, փոխվեց այն, որ ես հասկացա, որ, եթե համաձայնվեմ, որ այն նկարի ընկնելը պատահականություն էր, ուրեմն այդ "պատահականության" շղթայական ռեակցիան ինձ կարող է շատ այլ տեղեր տանել, ու դու չես կարող պատկերացնել, թե ինչ այլ տեղեր... Եվ այդ "հասկանալը", որ այդքան հեշտ գրվում է, մի պահի կյանք չէր, ոչ էլ մի օրվա, ոչ էլ մի տարվա... Ես այդ "այլ տեղերում" ֆիզիկապես եմ եղել ու ապրել նրանցից եկող "բերկրանքներն" այնպես, որ թշնամուս էլ չեմ ցանկանա:

Ֆիզիկապես ապրելով հասկացումը, ես ֆիզիկապես հասկացա, որ պատահականություններ ուղղակի չկան: Որ յուրաքանչյուր նկարի ընկնել (եկ բոլոր նման երևույթները կոչենք "նկարի ընկնել", լա՞վ) իմ կյանքում` օգնություն է ինձ, որը ես պետք է հասկանամ, ըմբռնեմ, բացահայտեմ, վերծանեմ ինձ համար: Եվ կախված վերծանելու իմ ունակությունից, համապատասխանաբար կհարստացնեմ կյանքիս իմաստն ու կսովորեմ արժանավույնս գնահատել այն: Հետագա կյանքս փաստացիորեն հաստատեց, որ ես ճիշտ էի (ըստ իս):

Մոտավորապես այսպես...

Եթե չընկներ ինչ կլիներ.

- Ես չէի լինի Նա, Ով Էմ...

Գալաթեա
28.07.2013, 01:12
Ես չեմ ցանկանում երկնային ուժերի գոյությունն ապացուցել, Գալ ջան, - համենայն դեպս, ո՛չ նկարի ընկնելու հետ կապված հարցում:
Ես ուզում եմ ասել, որ եթե քո գիտելիքներն (կոնկրետ քեզ նկատի չունեմ, Գալ ջան) անկարող են բացատրել մի բան, ինչն առկա է, - դա չի նշանակում, որ այդ բանը չկա և պետք է այն հերքել: Դա նշանակում է, որ քո գիտելիքներն առայժմ չեն հասել նրան, որպեսզի բացատրեն դա: Եվ հարցը միայն նկարի ընկնել-չընկնելու ֆիզիկա-քիմիական բաղադրությունը չի... Այդ էր, պատճառը, որ ես ուրիշ նաղլներ էլ պատմեցի, բայց դուք լռվեցիք ժանգոտած մեխի վրա:


Սամ ջան, որ ասում ես՝ գիտելիքներն անկարող են հասնել-բացատրել առկան, ո՞ւմ նկատի ունես, Մեֆին/Չուկին/ինձ ու մնացածի՞ն:

Sambitbaba
28.07.2013, 08:50
Սամ ջան, որ ասում ես՝ գիտելիքներն անկարող են հասնել-բացատրել առկան, ո՞ւմ նկատի ունես, Մեֆին/Չուկին/ինձ ու մնացածի՞ն:

Գալ ջան, բայց չէ՞ որ ես հատուկ նշել էի, որ քեզ նկատի չունեմ... "Ես ուզում եմ ասել, որ եթե քո գիտելիքներն (կոնկրետ քեզ նկատի չունեմ, Գալ ջան) անկարող են բացատրել մի բան, ինչն առկա է..."
Ինչու՞ ես նման հարց տալիս նորից: Ու քանի որ կոնկրետ քեզ էի պատասխանում, քեզ ասացի. կոնկրետ քեզ նկատի չունեմ, Գալ ջան: Եթե Չուկին պատասխանելու լինեի, կգրեի` Չուկ ջան, Մեֆին` Մեֆ ջան, ֆլան-ֆստանին` ֆլան-ֆստան ջան...

Հարցն ավելի պարզեցնելու համար` շարունակեմ. ավելի լավ կլինի, եթե "գիտելիք" բառի տակ փորձես հասկանալ "գիտություն", այլ ոչ թե քո (քո` այսինքն Գալ/Մեֆ/Չուկ) անհատական իմացությունը:
Երկրորդի դեպքում, անհատական իմացությունը կասկածի տակ առնելու դեպքում այսինքն, - պարտադիր չի, որ աչքս խոթեն, որ կստացվեր, որ ես քեզ (Գալ/Մեֆ/Չուկ) ուղղակի վիրավորում եմ: Գալ ջան, սիրելիս, ինչի՞ համար ես պետք է դա անեմ: Ասածս երկու բառը պաշտպանելու՞... Դու հավատու՞մ ես դրան... Թքած, վերջապես, այդ բառերի վրա...

Իսկ առաջինի դեպքում, եթե այնուամենայնիվ "գիտելիք" բառի տակ փորձես հասկանալ "գիտություն", - ամեն ինչ հանգիստ տեղը կընկնի ու ավելորդ հարցեր էլ չեն մնա, որորվհետև այս էջերի վրա արդեն մեկ անգամ չէ, որ շեշտվել է հենց "գիտություն", այլ ոչ թե "գիտելիք" բառը: Ամփոփելու համար միտքս, հուսալով, որ անհասկանալի ոչինչ չի մնա, թույլ տուր մեկ անգամ ևս ընդհանրացնել գիտության մասին ասածս.

Միշտ չի, որ գիտությունն ընդոիւնակ է ինչ-որ բան բացատրել: Մարդկության ամբողջ պատմությունը մինչև կոկորդը լիքն է դեպքերով, երբ գիտությունն այսօր հերքել է այն, ինչ վաղը պիտի հաստատի: Ձեզանից յուրաքանչյուրը երկու րոպե մտածելուց հետո` այդպիսի դեպքերի մի քանի օրինակ կարող է հիշել: Կար ժամանակ, երբ մարդիկ համոզված էին, որ Արևն է պտտվում Երկրագնդի շուրջ, այլ ոչ հակառակը, և զարմանալի է բայց փաստ, որ աստղաբաշխությունը հիմնված էր հենց դրա վրա ու շատ էլ լավ աշխատում էր, իր օրենքներով, հաշվարկներով ու էլ չգիտեմ ինչով հանդերձ: Հակառակը պնդողներին էլ, ինքներդ շատ լավ գիտեք, թե ինչ էին անում...

Իմ ասածն այդ է ընդամենը, Գալ ջան: Որովհետև շատ հնարավոր է, որ վաղը-մյուս օր գիտությունն արդեն կհասնի նրան, որ կհաստատի այն, ինչ հերքում է այսօր, իսկ դուք... նույնիսկ չեք էլ հիշի, որ ինքներդ էլ հերքում էիք նույնը...

Mephistopheles
28.07.2013, 10:24
Գալ ջան, բայց չէ՞ որ ես հատուկ նշել էի, որ քեզ նկատի չունեմ... "Ես ուզում եմ ասել, որ եթե քո գիտելիքներն (կոնկրետ քեզ նկատի չունեմ, Գալ ջան) անկարող են բացատրել մի բան, ինչն առկա է..."
Ինչու՞ ես նման հարց տալիս նորից: Ու քանի որ կոնկրետ քեզ էի պատասխանում, քեզ ասացի. կոնկրետ քեզ նկատի չունեմ, Գալ ջան: Եթե Չուկին պատասխանելու լինեի, կգրեի` Չուկ ջան, Մեֆին` Մեֆ ջան, ֆլան-ֆստանին` ֆլան-ֆստան ջան...

Հարցն ավելի պարզեցնելու համար` շարունակեմ. ավելի լավ կլինի, եթե "գիտելիք" բառի տակ փորձես հասկանալ "գիտություն", այլ ոչ թե քո (քո` այսինքն Գալ/Մեֆ/Չուկ) անհատական իմացությունը:
Երկրորդի դեպքում, անհատական իմացությունը կասկածի տակ առնելու դեպքում այսինքն, - պարտադիր չի, որ աչքս խոթեն, որ կստացվեր, որ ես քեզ (Գալ/Մեֆ/Չուկ) ուղղակի վիրավորում եմ: Գալ ջան, սիրելիս, ինչի՞ համար ես պետք է դա անեմ: Ասածս երկու բառը պաշտպանելու՞... Դու հավատու՞մ ես դրան... Թքած, վերջապես, այդ բառերի վրա...

Իսկ առաջինի դեպքում, եթե այնուամենայնիվ "գիտելիք" բառի տակ փորձես հասկանալ "գիտություն", - ամեն ինչ հանգիստ տեղը կընկնի ու ավելորդ հարցեր էլ չեն մնա, որորվհետև այս էջերի վրա արդեն մեկ անգամ չէ, որ շեշտվել է հենց "գիտություն", այլ ոչ թե "գիտելիք" բառը: Ամփոփելու համար միտքս, հուսալով, որ անհասկանալի ոչինչ չի մնա, թույլ տուր մեկ անգամ ևս ընդհանրացնել գիտության մասին ասածս.

Միշտ չի, որ գիտությունն ընդոիւնակ է ինչ-որ բան բացատրել: Մարդկության ամբողջ պատմությունը մինչև կոկորդը լիքն է դեպքերով, երբ գիտությունն այսօր հերքել է այն, ինչ վաղը պիտի հաստատի: Ձեզանից յուրաքանչյուրը երկու րոպե մտածելուց հետո` այդպիսի դեպքերի մի քանի օրինակ կարող է հիշել: Կար ժամանակ, երբ մարդիկ համոզված էին, որ Արևն է պտտվում Երկրագնդի շուրջ, այլ ոչ հակառակը, և զարմանալի է բայց փաստ, որ աստղաբաշխությունը հիմնված էր հենց դրա վրա ու շատ էլ լավ աշխատում էր, իր օրենքներով, հաշվարկներով ու էլ չգիտեմ ինչով հանդերձ: Հակառակը պնդողներին էլ, ինքներդ շատ լավ գիտեք, թե ինչ էին անում...

Իմ ասածն այդ է ընդամենը, Գալ ջան: Որովհետև շատ հնարավոր է, որ վաղը-մյուս օր գիտությունն արդեն կհասնի նրան, որ կհաստատի այն, ինչ հերքում է այսօր, իսկ դուք... նույնիսկ չեք էլ հիշի, որ ինքներդ էլ հերքում էիք նույնը...

Սամ ջան, պատից նկարի ընկնելը գիտական բացատրության կարոտ չի, դա հասարակ տրամաբանությամբ բացատրվող բան ա… ցանկացած երրորդ դասարանն ավարտած երեխա քեզ կարա ասի թե ինչից կարա նկարը պատից ընկնի…

Պարզապես քո դավանած նոր դար նոր կյանքը մթագնել ա տրամաբանությունդ ու ամեն ինչի մեջ դու "ամբացատրելի" երևույթներ ես տեսնում… դու պնդում ես որ քո դավանածը կրոն չի, այո, կրոն չի այլ կրոնի ավելի վաղ շրջանի տարբերակն ա երբ գիտական որևէ փաստարկված բացատրություն չէր ընդունվում… այ դու, Սամ ջան, հիմա էդ էտապում ես… չորով ասում ես "չեմ ընդունում ու վերջ"… որևէ մեկը քեզ չի կարա բացատրություն տա էս էլեմենտար երևույթի քանի որ էն գլխից արդեն որոշել ես որ չես ընդունելու… էլի մի ընդունի, բայց տուր քո բացատրությունը… բայց դու դա էլ չունես… իսկ եթե բացատրություն չունես, ուրեմն չգիտես, քանի որ չգիտես, ուրեմն հերքել չես կարող, այսինքն քո կողմից վիճելն անլրջություն ա… վստահություն չունենք… դու ես ասում որ չգիտես… (Դավիթ Անհաղթ… սա իրա սկզբմունքն ա ու մինչև էսօր ակտուալ ա… )

Գալաթեա
28.07.2013, 14:34
Սամ ջան, իզուր ես նեղվել... ես հենց ընենց չէի տվել էդ հարցը: Ու լոկ կրկնելու համար էլ չէր տրված:
Ուզում էի հաստատ իմանալ՝ որ միտքս շարունակեմ :)


Ես ուզում եմ ասել, որ եթե քո գիտելիքներն (կոնկրետ քեզ նկատի չունեմ, Գալ ջան) անկարող են բացատրել մի բան, ինչն առկա է, - դա չի նշանակում, որ այդ բանը չկա և պետք է այն հերքել:

Նայի, փաստորեն ստացվում ա, որ էդ "քո"-ի մեջ դու էլ ես չէ՞ մտնում ինչ-որ չափով: Եթե մենակ ես/Մեֆը/Չուկը չենք, ուրեմն բոլորս ենք, այդ թվում և դու: Դու քեզ չես առանձնացնում չէ՞ մեզնից/մնացածից:
Այիսնքն հիմա քո գիտելիք/հավատքն էլ չեն բավականացնում բացատրել, թե ինչու ա նկարն ընկել, կամ ինչու են ուրիշ անբացատրելի երևույթներ տեղի ունեցել, չէ՞:
Դու ասում ես՝ օ՜օօ, անբացատրելի երևույթ ու քաշվում ես մի կողմ: Ու հանգիստ, առանց նեղվելու, որ դրա պատասխանը չգիտես, սաղացնում ես դա մեր վրա որպես քո հավատալիքի ապացույց: Մի բան, որ դու էլ չգիտես՝ ինչիի ա եղել...

Դա ճիշտ ա՞, Սամ ջան:

StrangeLittleGirl
28.07.2013, 15:34
Սամ, կներես, ես թարգում եմ բանավեճը ոչ թե որովհետև ինձ համոզեցիր, այլ ուղղակի հավես չունեմ: Նորից էդ անվերջանալի շղթան ա սկսվում, որ դու քոնն ես ասում, ես իմն եմ ասում, հետո դու քոնն ես ասում, ու դա անկապ շարունակվում ա, ոչ մեկին ոչ մի բան չի տալիս:

Վերադառնալով թեմային... Շինարարն ու՞ր ա :(

Chuk
28.07.2013, 17:32
Օքեյ, փաստորեն ինքը համարժեք չի, ինքը պատրաստ չի ոչ մտավոր և ոչ էլ գիտելիքների տեսակետից տանել էս բանավեճը… ես որ էս ասեմ, ինձ կտուգանե՞ք…

Մեֆ, փաստորեն ուզում ես ինձ տուպիկ գցել :))

Հիմա որ ասեմ. «Չէ, չենք տուգանի», գնալու ես սաղին սենց բան գրես, որ ասեմ «Հա, կտուգանենք», կարող ես աչքս լիքը գրառումներ խոթել, որ տենց գրառումներ կան: Իսկ որ ասեմ «նայած դեպք», ասելու ես (ու շատերն էլ մտածելու են), որ «կռուտիտ եմ լինում»:

Ամեն դեպքում կփորձեմ պատասխանել: Նախքան պատասխանելս մի անգամ էլ հստակեցնեմ, որ ես ունեմ անհատական որոշում չխառնվել «Կրոն» ու «Քաղաքականություն» բաժինների մոդերավորմանը, բացի ծայրահեղ դեպքերից: Իմ խառնվելու ճանապարհը լինում ու լինելու է տվյալ հարցերի մասին անհատական տեսակետներս հնչեցնելը, որոնց հետ կարող են համաձայնվել կամ չհամաձայնվել, օգտվել կամ չօգտվել, կիրառել կամ չկիրառել բաժինների մոդերատորները: Այլ կերպ ասած իմ այստեղ գրածը դոգմա չի, ինչպես և ցանկացած ուրիշի գրածը, այս թեմայի գրառումներն ու քննարկումները կարող են միայն որպես օգտակար տեղեկատվություն գործածվել բաժնի մոդերատորների կողմից: Ծայրահեղ դեպքերը, որոնց մասին ասեցի, երբ կարող եմ խառնվել, այն դեպքերն են, երբ կա ԱԿՆՀԱՅՏ (ոչ թե խիստ սուբյեկտիվ ընկալման) վիրավորանքներ, հայհոյախոսություններ, պոտենցիալ վտանգ, որ իրավիճակը հսկողությունից դուրս կգա, կստեղծվի անկառավարելի իրավիճակ, իսկ այդ պահին բաժինների մոդերատորները օնլայն չեն ու անհրաժեշտ է արագ արձագանք, արագ իրավիճակի շտկում: Բայց նույնիսկ այդ դեպքերում բաժնի մոդերատորները հետո կարող են «ետարկել» իմ գործողությունները:

Էս ամբողջը գրում եմ զուտ նրա համար, որ որևէ մեկն իմ պատասխանից «չառիթավորվի» ու մտածի, որ էդ բաժնում կարող ա իմ գրածը հետո որպես արդարացում բերելով էսպիսի կամ էնպիսի գրառումներ անել :))



Հիմա բուն հարցիդ մասին իմ կարծիքը: Կախված քննարկման ոճից, մասնակիցների փոխհարաբերություններից, քննարկման առարկայից, գրառումը մասնակիցների կողմից ընկալման տարբերակից ու լիքը այլ ֆակտորներից բերածդ գրառումը կարող է լինել կոնֆլիկտային ու վիրավորական՝ տուգանման ու ջնջելու ենթակա, իսկ կարող է լինել ընկերական ու բարեկակամական՝ թեմայում մնալու ենթակա: Ընդ որում անգամ լրիվ նույն բառերով, նույն կետադրական նշաններով, նույն շարահյուսությամբ գրված լինելու դեպքում:

Իհարկե հիմնական դեպքերում մտավոր ունակություններին հղվելը վիրավորանք է: Մարդու ֆիզիկական հատկանիշները, այդ թվում մտավոր ունակությունները գնահատելը, այն էլ բացասական կոնտեքստով, որպես կանոն վիրավորական են, անընդունելի: Այլ հարց է գիտելիքների գնահատումը, որպեսզի ավելի պարզացնեմ, բերեմ կոնկրետ օրինակներ. ֆիզիկայից բանավեճի ընթացքում ֆիզիկա ուսանող երիտասարդի կողմից 5-րդ դասարանի աշակերտին, կամ բանասիրականն ավարտած ու ֆիզիկա չսերտած 22 ամյա երիտասարդին «կներես, բայց այս ոլորտում գիտելիքներդ բավարար չեն» ասելը մի բան է, իսկ ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների դոկտոր-պրոֆեսորին նման բան ասելը լրիվ այլ բան է: Մի դեպքում դա կարող է ընկալվել որպես փաստի արձանագրում ու հուշում, թե ինչու բանավեճը չի շարունակվում, մյուս դեպքում վերանբարձ ու ինքնահավան խոսք, որը միտված է զրուցակցին խոցելու, նսեմացնելու: Բայց այդ բոլոր դեպքերում էլ «քո մտավոր ունակությունները չեն բավարարում»-ը կլիներ հստակ վիրավորանք:

Ընդհանրապես բանավեճերի ժամանակ շատ խոսքեր կախված լիքը ֆակտորներից տարբեր կերպ կարող են ինտերպրետացվել՝ ինչպես որպես անմեղ, այնպես էլ որպես վիրավորական: Ու բանավեճի մասնակցողն ինքը պետք է կարողանա հասկանալ, թե որ դեպքում է ինքը մնում կոռեկտության սահմանում, որ դեպքում՝ ոչ: Եթե ինքը չի հասկանում, կոնտեքստից ու ընթացքից, տարբեր այլ ֆակտորներ հաշվի առնելով մոդերատորն է դա որոշում՝ բնականաբար սխալվելու որոշակի հավանակությամբ. ի վերջո բոլորս էլ սխալական ենք: Սակայն եթե տվյալ ֆորմատում «դատավորի» կարգավիճակը տրվում է այսինչին, ապա քննարկմանը մասնակցում ենք, իմանալով այդ սուբյեկտիվության աստիճանն ու հնարավորությունը ու այսուհանդերձ որոշում կայացնելով մեզ, մեր գրածը հանձնել այդ «դատին»: Չէ որ «Կրոն» բաժնում գրառում կատարելուց մենք գիտենք կոնկրետ անձանց անուններ, ովքեր ի վերջո որոշելու են, տվյալ դեպքում մեր գրառումը նորմալ էր, թե ասենք վիրավորանքի սահմանն անցած: Եթե համաձայն չենք, որ նա մեզ մոդերավորի, կարող ենք պարզապես չգրել, բայց մտել ենք այս տիրույթ, ուրեմն ենթարկվում ենք առկա օրենքներին:

Կոնկրետ նախադասություն բերելն ու հարցնելը «ես կարող եմ սա ասել», մի քիչ ձգտում է դեպի դեմագոգիայի, Մեֆ ջան: Եթե մենք կարողանայինք սահմանել բոլոր բառերն ու արտահայտությունները, որոնք վիրավորական են, հեն է կանոնադրության մեջ էդպիսի ցանկ կտայինք, կամ էլ տեխնիկապես ավելի առաջ կգնայինք, հենց փորձեիր նման բան գրել, ավտոմատ կջնջվեր: Բայց էս կյանքում ամեն ինչը չի միանշանակ, շատ հարցերում լիքը նյուանսներ կան: Ու կախված դեպքերից ցանկացած բան կարող է ունենալ այլ ընկալում:



հ.գ. Կոնկրետ օրինակում ես կտուգանեի ու կվերացնեի, հավանաբար, «մտավոր» բառը, մնացածը կթողնեի:

Mephistopheles
28.07.2013, 18:23
Մեֆ, փաստորեն ուզում ես ինձ տուպիկ գցել :))

Հիմա որ ասեմ. «Չէ, չենք տուգանի», գնալու ես սաղին սենց բան գրես, որ ասեմ «Հա, կտուգանենք», կարող ես աչքս լիքը գրառումներ խոթել, որ տենց գրառումներ կան: Իսկ որ ասեմ «նայած դեպք», ասելու ես (ու շատերն էլ մտածելու են), որ «կռուտիտ եմ լինում»:

Ամեն դեպքում կփորձեմ պատասխանել: Նախքան պատասխանելս մի անգամ էլ հստակեցնեմ, որ ես ունեմ անհատական որոշում չխառնվել «Կրոն» ու «Քաղաքականություն» բաժինների մոդերավորմանը, բացի ծայրահեղ դեպքերից: Իմ խառնվելու ճանապարհը լինում ու լինելու է տվյալ հարցերի մասին անհատական տեսակետներս հնչեցնելը, որոնց հետ կարող են համաձայնվել կամ չհամաձայնվել, օգտվել կամ չօգտվել, կիրառել կամ չկիրառել բաժինների մոդերատորները: Այլ կերպ ասած իմ այստեղ գրածը դոգմա չի, ինչպես և ցանկացած ուրիշի գրածը, այս թեմայի գրառումներն ու քննարկումները կարող են միայն որպես օգտակար տեղեկատվություն գործածվել բաժնի մոդերատորների կողմից: Ծայրահեղ դեպքերը, որոնց մասին ասեցի, երբ կարող եմ խառնվել, այն դեպքերն են, երբ կա ԱԿՆՀԱՅՏ (ոչ թե խիստ սուբյեկտիվ ընկալման) վիրավորանքներ, հայհոյախոսություններ, պոտենցիալ վտանգ, որ իրավիճակը հսկողությունից դուրս կգա, կստեղծվի անկառավարելի իրավիճակ, իսկ այդ պահին բաժինների մոդերատորները օնլայն չեն ու անհրաժեշտ է արագ արձագանք, արագ իրավիճակի շտկում: Բայց նույնիսկ այդ դեպքերում բաժնի մոդերատորները հետո կարող են «ետարկել» իմ գործողությունները:

Էս ամբողջը գրում եմ զուտ նրա համար, որ որևէ մեկն իմ պատասխանից «չառիթավորվի» ու մտածի, որ էդ բաժնում կարող ա իմ գրածը հետո որպես արդարացում բերելով էսպիսի կամ էնպիսի գրառումներ անել :))



Հիմա բուն հարցիդ մասին իմ կարծիքը: Կախված քննարկման ոճից, մասնակիցների փոխհարաբերություններից, քննարկման առարկայից, գրառումը մասնակիցների կողմից ընկալման տարբերակից ու լիքը այլ ֆակտորներից բերածդ գրառումը կարող է լինել կոնֆլիկտային ու վիրավորական՝ տուգանման ու ջնջելու ենթակա, իսկ կարող է լինել ընկերական ու բարեկակամական՝ թեմայում մնալու ենթակա: Ընդ որում անգամ լրիվ նույն բառերով, նույն կետադրական նշաններով, նույն շարահյուսությամբ գրված լինելու դեպքում:

Իհարկե հիմնական դեպքերում մտավոր ունակություններին հղվելը վիրավորանք է: Մարդու ֆիզիկական հատկանիշները, այդ թվում մտավոր ունակությունները գնահատելը, այն էլ բացասական կոնտեքստով, որպես կանոն վիրավորական են, անընդունելի: Այլ հարց է գիտելիքների գնահատումը, որպեսզի ավելի պարզացնեմ, բերեմ կոնկրետ օրինակներ. ֆիզիկայից բանավեճի ընթացքում ֆիզիկա ուսանող երիտասարդի կողմից 5-րդ դասարանի աշակերտին, կամ բանասիրականն ավարտած ու ֆիզիկա չսերտած 22 ամյա երիտասարդին «կներես, բայց այս ոլորտում գիտելիքներդ բավարար չեն» ասելը մի բան է, իսկ ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների դոկտոր-պրոֆեսորին նման բան ասելը լրիվ այլ բան է: Մի դեպքում դա կարող է ընկալվել որպես փաստի արձանագրում ու հուշում, թե ինչու բանավեճը չի շարունակվում, մյուս դեպքում վերանբարձ ու ինքնահավան խոսք, որը միտված է զրուցակցին խոցելու, նսեմացնելու: Բայց այդ բոլոր դեպքերում էլ «քո մտավոր ունակությունները չեն բավարարում»-ը կլիներ հստակ վիրավորանք:

Ընդհանրապես բանավեճերի ժամանակ շատ խոսքեր կախված լիքը ֆակտորներից տարբեր կերպ կարող են ինտերպրետացվել՝ ինչպես որպես անմեղ, այնպես էլ որպես վիրավորական: Ու բանավեճի մասնակցողն ինքը պետք է կարողանա հասկանալ, թե որ դեպքում է ինքը մնում կոռեկտության սահմանում, որ դեպքում՝ ոչ: Եթե ինքը չի հասկանում, կոնտեքստից ու ընթացքից, տարբեր այլ ֆակտորներ հաշվի առնելով մոդերատորն է դա որոշում՝ բնականաբար սխալվելու որոշակի հավանակությամբ. ի վերջո բոլորս էլ սխալական ենք: Սակայն եթե տվյալ ֆորմատում «դատավորի» կարգավիճակը տրվում է այսինչին, ապա քննարկմանը մասնակցում ենք, իմանալով այդ սուբյեկտիվության աստիճանն ու հնարավորությունը ու այսուհանդերձ որոշում կայացնելով մեզ, մեր գրածը հանձնել այդ «դատին»: Չէ որ «Կրոն» բաժնում գրառում կատարելուց մենք գիտենք կոնկրետ անձանց անուններ, ովքեր ի վերջո որոշելու են, տվյալ դեպքում մեր գրառումը նորմալ էր, թե ասենք վիրավորանքի սահմանն անցած: Եթե համաձայն չենք, որ նա մեզ մոդերավորի, կարող ենք պարզապես չգրել, բայց մտել ենք այս տիրույթ, ուրեմն ենթարկվում ենք առկա օրենքներին:

Կոնկրետ նախադասություն բերելն ու հարցնելը «ես կարող եմ սա ասել», մի քիչ ձգտում է դեպի դեմագոգիայի, Մեֆ ջան: Եթե մենք կարողանայինք սահմանել բոլոր բառերն ու արտահայտությունները, որոնք վիրավորական են, հեն է կանոնադրության մեջ էդպիսի ցանկ կտայինք, կամ էլ տեխնիկապես ավելի առաջ կգնայինք, հենց փորձեիր նման բան գրել, ավտոմատ կջնջվեր: Բայց էս կյանքում ամեն ինչը չի միանշանակ, շատ հարցերում լիքը նյուանսներ կան: Ու կախված դեպքերից ցանկացած բան կարող է ունենալ այլ ընկալում:



հ.գ. Կոնկրետ օրինակում ես կտուգանեի ու կվերացնեի, հավանաբար, «մտավոր» բառը, մնացածը կթողնեի:

Չուկ ջան, գրածիդ տակ ստորագրում եմ, բայց խոսքը կոնկրետ էս դեպքի մասին ա… համաձայն եմ որ "մտավոր" բառը հանենք, բայց եթե Սամը չի ընդում ամենատարրական բանը, որը գիտելիքի հարց չի այլ արդեն համարյա բնազդի ոլորտից ա(խոսքս մեխ մեխելու ու էդ մեխից նկար կախելու մասին ա)… մարդը չի ընդունում էն ինչ ապացուցված ա, փորձարկած ա և միաձայն ընդունված ա մարկային ցեղի բոլոր անդամների կողմից… հիմա ինքը կամ ծաղրում ա, կամ էլ իսկականից ••••• բառը չեմ գրում որ չվիրավորեմ, բայց կարծում եմ դժբար չի լրացնելը… սա ուսանող/դոկտոր պրոֆեսորի հարց չի, մարդը հենց սկզբից ասում ա որ ոչմի բացատրություն չի ընդունում, ինքն էլ չունի բացատրություն, ընդ որում հատլապես գիտական բացատրությունը չի ընդունում ոի ամենաէլեմենտար երևույթի…

Sambitbaba
28.07.2013, 18:38
Պարզապես քո դավանած նոր դար նոր կյանքը մթագնել ա տրամաբանությունդ ու ամեն ինչի մեջ դու "ամբացատրելի" երևույթներ ես տեսնում… դու պնդում ես որ քո դավանածը կրոն չի, այո, կրոն չի այլ կրոնի ավելի վաղ շրջանի տարբերակն ա երբ գիտական որևէ փաստարկված բացատրություն չէր ընդունվում… այ դու, Սամ ջան, հիմա էդ էտապում ես… չորով ասում ես "չեմ ընդունում ու վերջ"… որևէ մեկը քեզ չի կարա բացատրություն տա էս էլեմենտար երևույթի քանի որ էն գլխից արդեն որոշել ես որ չես ընդունելու… էլի մի ընդունի, բայց տուր քո բացատրությունը… բայց դու դա էլ չունես… իսկ եթե բացատրություն չունես, ուրեմն չգիտես, քանի որ չգիտես, ուրեմն հերքել չես կարող, այսինքն քո կողմից վիճելն անլրջություն ա… վստահություն չունենք… դու ես ասում որ չգիտես… (Դավիթ Անհաղթ… սա իրա սկզբմունքն ա ու մինչև էսօր ակտուալ ա… )

Մեֆ ջան, քանի տրամաբանությանս հետ ուղեղս էլ լրիվ չի մթագնել, եկ, փորձեմ հիշեցնել քեզ, թե ինչից ամեն ինչ սկսվեց:


որպես օրինակ պետք ա վերցնեմ բանավեճերը էվոլյուցիայի շուրջ… ու ասեմ որ հիմնական ու ամենամեծ բանավեճը սրա շուրջ ա… մարդը կենդանական աշխարհի մի մասն ա՝ կենդանի ա… սա տեղով արդեն վիրավորանք ա հանդիսանում հավատացյալի համար ու ամեն անգամ էս խնդիրը վեր հանելով տուրուդմփոց ա սկսում ինչքան էլ որ փորձես փաստերով հիմնավորել… հավատացյալը փաստը չի ընդունում որն արդեն կարծիքի կամ հայացքի հարց չի… հավատացյալները որպես կանոն վիրավորվում են դրանից… հիմա եթե մարդը փաստը չի ընդունում դա սադրա՞նք ա թե չէ… երբ աթեիստն ասում ա "մարդը կենդանական ծագում ունի" իսկ հավատացյալը պատասխանում ա "կարող ա դու կենդանի ես, բայց ես չէ… ես աստծո արարման արդյունք եմ"… սա սադրանք ա՞ թե չէ… ո՞նց պտի հավատացյալին բացատրենք, որ էտի էդ մարդու տեսակետն ա՞, բայց դա փաստ ա, տեսակետ չի, կարծիք չի…

Իմ գրառումը սրա վերաբերյալ` հատուկ բերում եմ առանց հավելվածի, որպեսզի քեզ պարզ դառնա (եթե մինչև այժմ պարզ չէր), որ կարևորը սա էր, այլ ոչ թե նկարի մասին հավելվածը, որը դու սարքեցիր մատիդ փաթաթան.

Մեֆ ջան, դու խոսում ես հավատացյալների անհանդուրժողականության մասին: Լրիվ համաձայն եմ քեզ հետ: Բայց դրա հետ մեկտեղ չեմ կարող չպնդել, որ աթեիստներն էլ նրանցից ոչ պակաս անհանդուրժողական են, և հենց ասենք, նույնիսկ քո հիշատակած` էվոլյուցիայի հարցում: Եթե հավատացյալը "մարդու կենդանական ծագում" ասվածը հակված է հասցնել անասնականի, աթեիստն էլ "մարդու աստվածային ծագումն" է հակված որպես շիզոֆրենիա դիտարկել:
Հավատացյալը հերքում է գիտակցականը, աթեիստը հերքում է անգիտակցականը: Հավատացյալը հերքում է մարմնի կարևորությունը, աթեիստը հերքում է հոգու գոյությունը: Հավատացյալը մեծարում է հոգին, աթեիստը մեծարում է էգոն:

Հավատացյալը չի կարողանում ընդունել, որ եթե այս աշխարհում գոյություն ունի ինչ-որ բան, ինչ էլ ուզում է դա լինի, այդ թվում նաև չարն ու բարին, - Աստծոց բացի գոյություն չունի մեկը ով կարող էր այդ ամենն արարել, այն էլ առանց Աստծո թույլտվության: Որովհետև Ամենաստեղծ Է Աստված:
Աթեիստը չի կարողանում ընդունել, որ այս աշխարհում ուղղակի չի կարող գոյություն ունենալ ոչինչ` կրոն, գիտություն, արվեստ, քաղաքականություն, - ոչինչ, որտեղ Աստծո մատը խառը չի, ինչը ստեղծվել է առանց Աստծո միջամտության: Որովհետև Ամեն Ինչ Է Աստված:

Սա էր կարևորը: Դու մի խոսք սրա մասին ասացի՞ր... Որևէ մեկն այս մասին ինչ-որ բան ասա՞ց...

Եթե, սիրելիս, դիմացինիդ հանդեպ հարգանքից ես խոսում, ուրեմն բարի եղիր սկզբում պատասխանել դրված հարցին, և դրանից հետո միայն ընտրիր դիմացինիդ ասածից մի բան ու քեզ համար թիրախ դարձրու: Հակառակ դեպքում շա՜տ անհարգալից է ստացվում վերաբերմունքդ դիմացինի հանդեպ, եղբայրս... Ու ասեմ, որ այս տարիների ընթացքում հիմնականում ինձ հետ դու հենց այդպես էլ վարվում ես... Բայց ոչինչ, ես դեմ չեմ::)

Sambitbaba
28.07.2013, 19:11
Սամ ջան, պատից նկարի ընկնելը գիտական բացատրության կարոտ չի, դա հասարակ տրամաբանությամբ բացատրվող բան ա… ցանկացած երրորդ դասարանն ավարտած երեխա քեզ կարա ասի թե ինչից կարա նկարը պատից ընկնի…

Չուկ ջան, գրածիդ տակ ստորագրում եմ, բայց խոսքը կոնկրետ էս դեպքի մասին ա… համաձայն եմ որ "մտավոր" բառը հանենք, բայց եթե Սամը չի ընդում ամենատարրական բանը, որը գիտելիքի հարց չի այլ արդեն համարյա բնազդի ոլորտից ա(խոսքս մեխ մեխելու ու էդ մեխից նկար կախելու մասին ա)… մարդը չի ընդունում էն ինչ ապացուցված ա, փորձարկած ա և միաձայն ընդունված ա մարկային ցեղի բոլոր անդամների կողմից… հիմա ինքը կամ ծաղրում ա, կամ էլ իսկականից ••••• բառը չեմ գրում որ չվիրավորեմ, բայց կարծում եմ դժբար չի լրացնելը… սա ուսանող/դոկտոր պրոֆեսորի հարց չի, մարդը հենց սկզբից ասում ա որ ոչմի բացատրություն չի ընդունում, ինքն էլ չունի բացատրություն, ընդ որում հատլապես գիտական բացատրությունը չի ընդունում ոի ամենաէլեմենտար երևույթի…

Բայց և այնպես դու փորձեցիր գիտականորեն բացատրել ժանգոտած մեխով և այլ բնական վնասվածքներով: Եվ ընդամենը: Բայց և այնպես, շատ հնարավոր է, որ ես ընդունեի պատասխանդ... Եվ սակայն, ցավոք, դա իմ դրած հարցի պատասխանը չէր: Այն, ինչպես նաև վրդովմունքդ, որ ես քո պատասխանը չեմ ընդունում, - տրամաբանական կլիներ հետևյալ դեպքում.

Սամ. - Մեֆ ջան, ինչի՞ց կարող է նկարը պատից ընկնել...
Մեֆ. - Դե, Սամ ջան, կարար մեխը ժանգոտեր... թուլանար... թելը մաշեր... երկրաշարժ լիներ...
Սամ. - Մեֆ, ուղեղդ մթագնե՞լ է, ինչ է... Աստված մատը թափ տվեց, նկարն էլ ընկավ:
Մեֆ. - Չուկ, Սամը ինձ չի հարգում... մի բան պետք է արվի...

Բայց իմ դրած հարցն էր.
- Մեֆ, պատին կախած տաս նկարների միջից, Լեննոնի մահվան օրը, ինչու՞ հենց Լեննոնի նկարն ընկավ-կոտրվեց... Կներես, ես մեղավոր եմ, բայց պատասխանը չգիտեմ...:(

Իսկ քո պատասխանն էր իմ դրած հարցին.
- 1/365 շանսով պատահականություն էր:

Մեֆ ջան, պատահականությունն ինձ համար գիտություն չի: Ժանգոտած մեխը` գիտություն է, բայց իմ հարցի պատասխանը չի:

Իսկ պատահականությունը` իմ դրած հարցի քո պատասխանն է: Եվ հենց այն ինձ համար գիտություն չի:

Կներես, որ մինչև այժմ հարցն այսքան չէի մանրացրել: Ուղղակի կարծում էի, թե ցանկացած երրորդ դասարանն ավարտած երեխա պետք է հասկանա դա:;)

Հ.Գ. Էն բառն էլ արխային գրի, Մեֆ ջան: Նեղացող չկա...

Sambitbaba
28.07.2013, 19:29
Սամ ջան, իզուր ես նեղվել... ես հենց ընենց չէի տվել էդ հարցը: Ու լոկ կրկնելու համար էլ չէր տրված:
Ուզում էի հաստատ իմանալ՝ որ միտքս շարունակեմ :)

Գալ ջան, ազնվորեն, ես վաղուց կորցրել եմ նեղանալուս հատկությունը: Հակառկը, ինձ թվաց, թե ես եմ քեզ նեղացրել...


Նայի, փաստորեն ստացվում ա, որ էդ "քո"-ի մեջ դու էլ ես չէ՞ մտնում ինչ-որ չափով: Եթե մենակ ես/Մեֆը/Չուկը չենք, ուրեմն բոլորս ենք, այդ թվում և դու: Դու քեզ չես առանձնացնում չէ՞ մեզնից/մնացածից:
Այիսնքն հիմա քո գիտելիք/հավատքն էլ չեն բավականացնում բացատրել, թե ինչու ա նկարն ընկել, կամ ինչու են ուրիշ անբացատրելի երևույթներ տեղի ունեցել, չէ՞:

Դա ճիշտ ա՞, Սամ ջան:

Իհարկե ճիշտ է, Գան ջան,այլ կերպ լինել չի կարող:
Կներես, իմ սխալն է. "Գալ/Մեֆ/Չուկ" գրելու փոխարեն եթե գրեի "Գալ/Մեֆ/Չուկ/Սամ և բոլորը", - այլևս հարց չէր լինի:
Իմ սխալն է, կներես...:)


Դու ասում ես՝ օ՜օօ, անբացատրելի երևույթ ու քաշվում ես մի կողմ: Ու հանգիստ, առանց նեղվելու, որ դրա պատասխանը չգիտես, սաղացնում ես դա մեր վրա որպես քո հավատալիքի ապացույց: Մի բան, որ դու էլ չգիտես՝ ինչիի ա եղել...

Չգիտենալուց քեզ էլ խորհուրդ կտայի չնեղվել, Գալ ջան, ինչպես նաև մնացած բոլորին: Հնարավոր չէ, որ մարդ ամեն ինչ գիտենա...

Մնացածը...
Գուցէ ավելի ճիշտ կլիներ ասել, որ դու՞ք եք ժանգոտած մեխը սաղացնում ինձ վրա որպես Լեննոնի նկարի ընկնելու ապացույց: Բայց դա Լեննոնի նկարի ընկնելու ապացույց չի, դա յուրաքանչյուր նկարի ընկնելու ապացուց է, և եթե ես դա հարցրած լինեի, հաճույքով կընդունեի...
Բայց ցավոք...

Եկ ավելի չմանրանամ նորից, լա՞վ... Հենց նոր Մեֆին գրեցի այդ մասին...

Sambitbaba
28.07.2013, 19:32
Սամ, կներես, ես թարգում եմ բանավեճը ոչ թե որովհետև ինձ համոզեցիր, այլ ուղղակի հավես չունեմ: Նորից էդ անվերջանալի շղթան ա սկսվում, որ դու քոնն ես ասում, ես իմն եմ ասում, հետո դու քոնն ես ասում, ու դա անկապ շարունակվում ա, ոչ մեկին ոչ մի բան չի տալիս:
(

Հարց չկա, Բյուր ջան: Քեզանից ավելի շատ ես եմ հոգնել:

Ուղեղս մթագնել է արդեն...:(

Mephistopheles
28.07.2013, 20:18
Բայց և այնպես դու փորձեցիր գիտականորեն բացատրել ժանգոտած մեխով և այլ բնական վնասվածքներով: Եվ ընդամենը: Բայց և այնպես, շատ հնարավոր է, որ ես ընդունեի պատասխանդ... Եվ սակայն, ցավոք, դա իմ դրած հարցի պատասխանը չէր: Այն, ինչպես նաև վրդովմունքդ, որ ես քո պատասխանը չեմ ընդունում, - տրամաբանական կլիներ հետևյալ դեպքում.

Սամ. - Մեֆ ջան, ինչի՞ց կարող է նկարը պատից ընկնել...
Մեֆ. - Դե, Սամ ջան, կարար մեխը ժանգոտեր... թուլանար... թելը մաշեր... երկրաշարժ լիներ...
Սամ. - Մեֆ, ուղեղդ մթագնե՞լ է, ինչ է... Աստված մատը թափ տվեց, նկարն էլ ընկավ:
Մեֆ. - Չուկ, Սամը ինձ չի հարգում... մի բան պետք է արվի...

Բայց իմ դրած հարցն էր.
- Մեֆ, պատին կախած տաս նկարների միջից, Լեննոնի մահվան օրը, ինչու՞ հենց Լեննոնի նկարն ընկավ-կոտրվեց... Կներես, ես մեղավոր եմ, բայց պատասխանը չգիտեմ...:(

Իսկ քո պատասխանն էր իմ դրած հարցին.
- 1/365 շանսով պատահականություն էր:

Մեֆ ջան, պատահականությունն ինձ համար գիտություն չի: Ժանգոտած մեխը` գիտություն է, բայց իմ հարցի պատասխանը չի:

Իսկ պատահականությունը` իմ դրած հարցի քո պատասխանն է: Եվ հենց այն ինձ համար գիտություն չի:

Կներես, որ մինչև այժմ հարցն այսքան չէի մանրացրել: Ուղղակի կարծում էի, թե ցանկացած երրորդ դասարանն ավարտած երեխա պետք է հասկանա դա:;)

Հ.Գ. Էն բառն էլ արխային գրի, Մեֆ ջան: Նեղացող չկա...

Սամ եթե Լեննոնի նկարի տեղը Հարրիսոնինը լիներ, էլի կնկներորտև նկարը լավ կախած չի եղել … Լեննոնի մահվան հետ առնչություն չունի, եթե կա, ցույց տուր … պատից կախված նկարը հազարավոր մղոններ հեռու մեկի մահվան հետ չի կարող առնչվել եթե ինչ որ մեկը չի փորձել արհեստականորեն կապել…

Արի սենց ասեմ… էդ մեկի մեջ Չապմենը մեղավոր չի…

Իսկ ինչու՞ հենց էդ օրը, որովհետև էդ օրը հասել ա իրա լիմիտին, մի օր ՊՏԻ հասներ, էդ օր. Ա հասել… ոնց որ կախել եք տենց էլ դիմացել ա… քո ասածով եթե լիներ ապա ոչմի բանում ոչ մեկի մեղավորություն չես կարող փնտրել… ուղղակի պտի նայես որտեղ ով ա մահացել ո. ԴԱ կլինի կապն ու պատճառը… այսինքն եթե մ. ԲԱՆ փուլ ա գալիս սարքողը մեղավոր չի…

Սամ չենք ուզում որ քեզ տուգանեն, քո բանավեճի ոճն ենք քննարկում… հիշում ես, չէ՞ թեման ինչն էր…

Սամ դու բանավեճի համար չես գրում ուղղակի պրոպագանդում ես քո կրոնը, որն ասում ե. ՈՐ կրոն չի, բայց ունի կրոնի բոլոր հատկանիշները ու մի ԲԱՆ էլ ավել… կարաս չընդունես, չենք նեղանա, բայց քո բոլոր բանավեճերում դու արգումեմտ չես ունենալու… դու բանաբեճի կամ քննարկման երկրորդ կողմ չես կարողանում լինել…

Գալաթեա
28.07.2013, 20:21
Գալ ջան, ազնվորեն, ես վաղուց կորցրել եմ նեղանալուս հատկությունը: Հակառկը, ինձ թվաց, թե ես եմ քեզ նեղացրել...
Իհարկե ճիշտ է, Գան ջան,այլ կերպ լինել չի կարող:
Կներես, իմ սխալն է. "Գալ/Մեֆ/Չուկ" գրելու փոխարեն եթե գրեի "Գալ/Մեֆ/Չուկ/Սամ և բոլորը", - այլևս հարց չէր լինի:
Իմ սխալն է, կներես...:)

Չգիտենալուց քեզ էլ խորհուրդ կտայի չնեղվել, Գալ ջան, ինչպես նաև մնացած բոլորին: Հնարավոր չէ, որ մարդ ամեն ինչ գիտենա...
Մնացածը...
Գուցէ ավելի ճիշտ կլիներ ասել, որ դու՞ք եք ժանգոտած մեխը սաղացնում ինձ վրա որպես Լեննոնի նկարի ընկնելու ապացույց: Բայց դա Լեննոնի նկարի ընկնելու ապացույց չի, դա յուրաքանչյուր նկարի ընկնելու ապացուց է, և եթե ես դա հարցրած լինեի, հաճույքով կընդունեի...
Բայց ցավոք...
Եկ ավելի չմանրանամ նորից, լա՞վ... Հենց նոր Մեֆին գրեցի այդ մասին...

Սամ, սիրելիս... ես վերջին մարդն եմ, ով չգիտենալուց կարա նեղվի... ես էն բրածո էքսպոնատներից եմ, որ չսովորելուց ա նեղվում :)
Իսկ ինչ վերաբերում ա մեխին...Սամ, մենք գոնե ինչ-որ ձև, տրամանաբանական (կներես էդ բառի համար, չես սիրում երևի :) ) փորձեցինք նկարի ընկնելը բացատրել, ի տարբերույուն քեզ, որ ոչ մի բան չասացիր ի բացատրություն...

Լավ, ինձ համար ևս էս խոսակցությունը փակվեց:
Ավել պակասի համար կներես, Սամ ջան :)

Շինարար
29.07.2013, 00:18
Էս իմ կոմպի վերևն էլ (ի միջի այլոց, ոնց որ մի գարշելի տրակտոր լինի, կյանքս կերել ա) մի հատ ոչ էն ա նկար ա, ոչ էն ա հուշանվեր ա կախած` մի ռաբիսություն ( իսկը իմ ճաշակով, ես եմ առել): Վահան ա` վրան գրված փառք Ալլահին` Ղուրանի լեզվով, երկու դաշույն` մեկի վրա Ալլահ ա գրած, մյուսի վրա` բնականաբար Մուհամմադ, մի հատ էլ մեծ թուր (մեր մեջ` թուրի մեղք, նրանք էլ վահանի ու դաշույնի մեղք են)` վրան գրված` Ալիի նման տղա չկա, Ալիի թրի պես էլ թուր չկա: Հա վախում եմ, որ մի օր ընկնի էս ունեցած-չունեցածս տրակտ... էէ.. կոմպի վրա, ջարդուխուրդ անի, սրանից էլ ընկնեմ: Հա ասում եմ` հանեմ ու ալարում եմ: Լավ ա` դեռ չի ընկել, փառք Ալլահին:

Mephistopheles
29.07.2013, 00:49
Էս իմ կոմպի վերևն էլ (ի միջի այլոց, ոնց որ մի գարշելի տրակտոր լինի, կյանքս կերել ա) մի հատ ոչ էն ա նկար ա, ոչ էն ա հուշանվեր ա կախած` մի ռաբիսություն ( իսկը իմ ճաշակով, ես եմ առել): Վահան ա` վրան գրված փառք Ալլահին` Ղուրանի լեզվով, երկու դաշույն` մեկի վրա Ալլահ ա գրած, մյուսի վրա` բնականաբար Մուհամմադ, մի հատ էլ մեծ թուր (մեր մեջ` թուրի մեղք, նրանք էլ վահանի ու դաշույնի մեղք են)` վրան գրված` Ալիի նման տղա չկա, Ալիի թրի պես էլ թուր չկա: Հա վախում եմ, որ մի օր ընկնի էս ունեցած-չունեցածս տրակտ... էէ.. կոմպի վրա, ջարդուխուրդ անի, սրանից էլ ընկնեմ: Հա ասում եմ` հանեմ ու ալարում եմ: Լավ ա` դեռ չի ընկել, փառք Ալլահին:

Հանում ես որ ինչ, եթե պետք լինի կընկնի… կակ ռազ նշան կլինի երկնավորից…

Շինարար
29.07.2013, 01:24
Հանում ես որ ինչ, եթե պետք լինի կընկնի… կակ ռազ նշան կլինի երկնավորից…

Պարտադիր պիտի ընկնի, որ նշան լինի՞: Չընկնելը նշան չի՞: (թեկուզ աննշան նշան)

Sambitbaba
29.07.2013, 02:32
Սամ եթե Լեննոնի նկարի տեղը Հարրիսոնինը լիներ, էլի կնկներորտև նկարը լավ կախած չի եղել … Լեննոնի մահվան հետ առնչություն չունի, եթե կա, ցույց տուր … պատից կախված նկարը հազարավոր մղոններ հեռու մեկի մահվան հետ չի կարող առնչվել եթե ինչ որ մեկը չի փորձել արհեստականորեն կապել…

Արի սենց ասեմ… էդ մեկի մեջ Չապմենը մեղավոր չի…

Իսկ ինչու՞ հենց էդ օրը, որովհետև էդ օրը հասել ա իրա լիմիտին, մի օր ՊՏԻ հասներ, էդ օր. Ա հասել… ոնց որ կախել եք տենց էլ դիմացել ա… քո ասածով եթե լիներ ապա ոչմի բանում ոչ մեկի մեղավորություն չես կարող փնտրել… ուղղակի պտի նայես որտեղ ով ա մահացել ո. ԴԱ կլինի կապն ու պատճառը… այսինքն եթե մ. ԲԱՆ փուլ ա գալիս սարքողը մեղավոր չի…

Սամ չենք ուզում որ քեզ տուգանեն, քո բանավեճի ոճն ենք քննարկում… հիշում ես, չէ՞ թեման ինչն էր…

Սամ դու բանավեճի համար չես գրում ուղղակի պրոպագանդում ես քո կրոնը, որն ասում ե. ՈՐ կրոն չի, բայց ունի կրոնի բոլոր հատկանիշները ու մի ԲԱՆ էլ ավել… կարաս չընդունես, չենք նեղանա, բայց քո բոլոր բանավեճերում դու արգումեմտ չես ունենալու… դու բանաբեճի կամ քննարկման երկրորդ կողմ չես կարողանում լինել…

Լավ, Մեֆ ջան, թող ասածդ լինի ու եկ թեման փակենք ու թողնենք, որ մարդիկ մոդերավորումից խոսեն: Թե չէ կասկածում եմ, Չուկն արդեն շուտով ինքը կփակի... Ու հետո, ճիշտն ասած, ես այս մասին արդեն ամեն ինչ ասել եմ, և քեզ պատասխանելու համար ստիպված պետք է քափի/փեյստ անեմ... Ու դա էլ, շատ եմ կասկածում, թե կօգնի մեզ ինչ-որ բանում...

Դու ջանում ես պատահականությունն ինձ հրամցնել որպես գիտություն, - ես հրաժարվում եմ դրանից, քանզի ուղղակի անկարող եմ քեզ հետ համաձայնվել. իմ տրամաբանության մեջ դա չի տեղավորվում...

Ես հերքում եմ պատահականությունը, քանզի այն համոզմունքին եմ, որ պատահականություններ չկան: Ու դրանից դու եզրակացնում ես, որ ես պրոպագանդում եմ իմ կրոնը:

Դու հերքում ես Աստծոն, ու համարում ես, որ Աստված ու կրոնը նույն բանն են: Ու դրանից ես եզրակացնում եմ, որ դու պրոպագանդում ես քո կրոնը:


դու բանաբեճի կամ քննարկման երկրորդ կողմ չես կարողանում լինել…

Իսկ դու` կարողանում ես: Օ՛քեյ:

Բայց ես գոնե, - և ոչ թե մեկ անգամ, - խոստովանեցի, որ չգիտեմ քեզ հետաքրքրող հարցի պատասխանը: Իսկ դու, հենց ամենասկզբից մինչև վերջ, հմտորեն շրջանցեցիր իմ կողմից առաջադրված գլխավոր հարցը, մի բառով անգամ չանդրադարձար նրան, և այնպիսի գերագույն հմտությամբ առաջին պլան մղեցիր երկրորդականը, որ բոլորն անմիջապես մոռացան թե իմ առաջադրած, և թե մոդերավորման հարցը...

Ցավալի է, որ այսպես ստացվեց, բայց միևնույն է, ինձ շատ հետաքրքիր էր, և շնորհակալ եմ բոլորին հաճելի ժամանցի համար:

Sambitbaba
29.07.2013, 03:30
Սամ, սիրելիս... ես վերջին մարդն եմ, ով չգիտենալուց կարա նեղվի... ես էն բրածո էքսպոնատներից եմ, որ չսովորելուց ա նեղվում :)
Իսկ ինչ վերաբերում ա մեխին...Սամ, մենք գոնե ինչ-որ ձև, տրամանաբանական (կներես էդ բառի համար, չես սիրում երևի :) ) փորձեցինք նկարի ընկնելը բացատրել, ի տարբերույուն քեզ, որ ոչ մի բան չասացիր ի բացատրություն...

Լավ, ինձ համար ևս էս խոսակցությունը փակվեց:
Ավել պակասի համար կներես, Սամ ջան :)

Չէ, Գալ ջան: Կակ ռազ "տրամաբանական" բառը շատ եմ սիրում ու շատ մեծ կարևորություն եմ տալիս նրան, և հենց այդ պատճառով էլ հիմա հենց տրամաբանությունից պիտի խոսեմ:
Ու, չնայած խոսակցությունը փակել ես, այնուամենայնիվ եկ փորձենք տրամաբանել միասին: Խնդրում եմ: Երկու րոպե...


Մեֆ ջան, դու խոսում ես հավատացյալների անհանդուրժողականության մասին: Լրիվ համաձայն եմ քեզ հետ: Բայց դրա հետ մեկտեղ չեմ կարող չպնդել, որ աթեիստներն էլ նրանցից ոչ պակաս անհանդուրժողական են, և հենց ասենք, նույնիսկ քո հիշատակած` էվոլյուցիայի հարցում: Եթե հավատացյալը "մարդու կենդանական ծագում" ասվածը հակված է հասցնել անասնականի, աթեիստն էլ "մարդու աստվածային ծագումն" է հակված որպես շիզոֆրենիա դիտարկել: Հավատացյալը հերքում է գիտակցականը, աթեիստը հերքում է անգիտակցականը: Հավատացյալը հերքում է մարմնի կարևորությունը, աթեիստը հերքում է հոգու գոյությունը: Հավատացյալը մեծարում է հոգին, աթեիստը մեծարում է էգոն:

Հավատացյալը չի կարողանում ընդունել, որ եթե այս աշխարհում գոյություն ունի ինչ-որ բան, ինչ էլ ուզում է դա լինի, այդ թվում նաև չարն ու բարին, - Աստծոց բացի գոյություն չունի մեկը ով կարող էր այդ ամենն արարել, այն էլ առանց Աստծո թույլտվության: Որովհետև Ամենաստեղծ Է Աստված:
Աթեիստը չի կարողանում ընդունել, որ այս աշխարհում ուղղակի չի կարող գոյություն ունենալ ոչինչ` կրոն, գիտություն, արվեստ, քաղաքականություն, - ոչինչ, որտեղ Աստծո մատը խառը չի, ինչը ստեղծվել է առանց Աստծո միջամտության: Որովհետև Ամեն Ինչ Է Աստված:

Իմ առաջ քաշած հարցը սա է, Գալ ջան: Ավելի պարզեցնելու համար ասեմ, որ սրանով ցանկացել եմ ցույց տալ, որ կան բաներ, որոնք ոչ կրոնին կարելի է կպցնել, ոչ էլ աթեիզմին կարելի է վերագրել: Նման հարցերն այս երկուսից և ոչ մեկը չի կարողանում մարսել: Եվ այս հարցերը հիմնականում պատասխաններ էլ չունեն, քանզի կրոնականը սկսում է պատասխաններ փնտրել հավատի մեջ, իսկ աթեիստը` գիտության մեջ:

(Այ, այստեղ, դուք կարող էիք վիճել ինձ հետ, ասել, որ համաձայն եք կամ ոչ, ասել ձեր կարծիքները, տարբերակները: Բայց ցավոք, չարեցիք... Հմայված խանգոտած մեխերով (կներես, բայց տրամաբանորեն հենց այդպես է ստացվում), դուք նույնիսկ չնկատեցիք սա, մի բառով անգամ չանդրադարձաք, սրան, հիմնականին...
Չուկ ջան, քո մասին չէ խոսքը, - շնորհակալություն, գոնե դու ազնվորեն ասացիր հետս չբանավիճելուդ պատճառը...)

Որպես ասածիս ապացուց, ես պատմեցի նկարի պատմությունը:

Գալ ջան, հասանք տրամաբանելուն:

Հիմա դու ինձ ասա, խնդրում եմ. եթե ես ասում եմ, որ կան բաներ, որոնք պատասխան չունեն, - նշանակու՞մ է դա արդյոք, որ կան բաներ, որոնց պատասխանը ես չգիտեմ... Հուսով եմ, կհամաձայնվես, որ կան այդպիսիները...

Իսկ եթե ես, ասածս ապացուցելու համար, որպես օրինակ բերում եմ Լեննոնի նկարի այս չարաբաստիկ պատմությունը, - ըստ տրամաբանության, - ինչպե՞ս ես կարող եմ բացատրել ձեզ բոլորիդ, թե ինչու՞ այդ օրն ընկավ հենց Լեննոնի նկարը, - եթե այս օրինակն արդեն իսկ բերել եմ որպես անբացատրելի մի փաստ:


Սամ, մենք գոնե ինչ-որ ձև փորձեցինք նկարի ընկնելը բացատրել:

Այո, փորձեցիք: Բացատրեցիք: Եվ, եթե ես խնդրած լինեի ձեզ այդ անել, քիթս կտրեմ, եթե խորինս շնորհակալություն չհայտնեի ձեզ:
Բաց ես խնդրե՞լ էի... Ո՛չ:
Քանզի ինքս էլ ձեզանից ոչ վատ գիտեմ, թե ինչ-ինչ պատճառներով կախված առարկան կարող է ընկնել:

Առարկան: Բայց ոչ թե Լեննոնի նկարը` Լեննոնի մահվան օրը:

Այս հարցի պատասխանը ես մինչ այժմ էլ չունեմ: Եվ դուք էլ ինձ չօգնեցիք:

Խնդրում եմ, չվերադառնանք պատահականություններին: Պատահականությունը` գիտություն չի: Իսկ կոնկրետ ինձ համար. պատահականություններ չը-կան:


Ես էլ երևի փակվեցի, Գալ ջան:

Համենայն դեպս, շատ հաճելի էր քեզ հետ զրուցել... Շնորհակալ եմ: Երանի ավելի հաժախ զրուցեինք...:)

Mephistopheles
29.07.2013, 05:18
Պարտադիր պիտի ընկնի, որ նշան լինի՞: Չընկնելը նշան չի՞: (թեկուզ աննշան նշան)

Դրա մասնագետը, Սամն ա… ինքը գիտի…

Mephistopheles
29.07.2013, 05:25
Լավ, Մեֆ ջան, թող ասածդ լինի ու եկ թեման փակենք ու թողնենք, որ մարդիկ մոդերավորումից խոսեն: Թե չէ կասկածում եմ, Չուկն արդեն շուտով ինքը կփակի... Ու հետո, ճիշտն ասած, ես այս մասին արդեն ամեն ինչ ասել եմ, և քեզ պատասխանելու համար ստիպված պետք է քափի/փեյստ անեմ... Ու դա էլ, շատ եմ կասկածում, թե կօգնի մեզ ինչ-որ բանում...

Դու ջանում ես պատահականությունն ինձ հրամցնել որպես գիտություն, - ես հրաժարվում եմ դրանից, քանզի ուղղակի անկարող եմ քեզ հետ համաձայնվել. իմ տրամաբանության մեջ դա չի տեղավորվում...

Ես հերքում եմ պատահականությունը, քանզի այն համոզմունքին եմ, որ պատահականություններ չկան: Ու դրանից դու եզրակացնում ես, որ ես պրոպագանդում եմ իմ կրոնը:

Դու հերքում ես Աստծոն, ու համարում ես, որ Աստված ու կրոնը նույն բանն են: Ու դրանից ես եզրակացնում եմ, որ դու պրոպագանդում ես քո կրոնը:



Իսկ դու` կարողանում ես: Օ՛քեյ:

Բայց ես գոնե, - և ոչ թե մեկ անգամ, - խոստովանեցի, որ չգիտեմ քեզ հետաքրքրող հարցի պատասխանը: Իսկ դու, հենց ամենասկզբից մինչև վերջ, հմտորեն շրջանցեցիր իմ կողմից առաջադրված գլխավոր հարցը, մի բառով անգամ չանդրադարձար նրան, և այնպիսի գերագույն հմտությամբ առաջին պլան մղեցիր երկրորդականը, որ բոլորն անմիջապես մոռացան թե իմ առաջադրած, և թե մոդերավորման հարցը...

Ցավալի է, որ այսպես ստացվեց, բայց միևնույն է, ինձ շատ հետաքրքիր էր, և շնորհակալ եմ բոլորին հաճելի ժամանցի համար:

Սամ, ոչ նկարի ընկնելն ա պատահականություն ոչ էլ Լեննոնի սպանությունը… ոչ մեկն էլ պատահականություն չի բայց իրար հետ կապ չունեն… դա իրադարձությունների վրա որևէ ազդեցություն չունի… եթե կապ կա ցույց տուր… Գալաթեային գրել էիր որ տրամաբանություն շատ ես սիրում… ցույց տուր…

Sambitbaba
29.07.2013, 06:38
Սամ, ոչ նկարի ընկնելն ա պատահականություն ոչ էլ Լեննոնի սպանությունը… ոչ մեկն էլ պատահականություն չի բայց իրար հետ կապ չունեն… դա իրադարձությունների վրա որևէ ազդեցություն չունի… եթե կապ կա ցույց տուր… Գալաթեային գրել էիր որ տրամաբանություն շատ ես սիրում… ցույց տուր…

Այ, էստեղ սխալվեցիր, Մեֆ ջան: Որովհետև սպանությունից յոթ տարի, հինգ ամիս և քսանութ օր առաջ, երբ կախում էի Լեննոնի նկարը, - պայման էի դրել Աստծո առջև, որ այն պահին, երբ Չապմենը կկրակի Լեննոնի վրա, նկարը պատից կընկնի...:think


Դրա մասնագետը, Սամն ա… ինքը գիտի…

Հա, Շինին էլ ասա, որ նկարի ընկնելուց դաշույններից ձախը քոռացել ա: Թող սրել տա...:B

Գալաթեա
29.07.2013, 16:23
Սամ, լավ, մի հատ հարց տամ, տենց՝ տենց ա:
Ասում ես՝ չկա պատահականություն: Այսինքն էս, ու չգիտես ինչի մենակ էս երկրագնդի վրա ապրող 7 միլիարդանոց բնակչության յուրաքանչյուր քայլը, քայլիկը, սկսած ասենք զուգարանում լոբի ուտելուց հետո հոտ հանելուց, վերջացած օրինակ՝ ֆորումում կյանքի ընկեր գտնելով՝ կանխորոշված, վերևից կառավարվող գործողություններն են:
Ամենակարող ա նա: Առանց իրեն՝ հարց չի լուծվում: Ձեր տանը նկար ա պոկում գցում անգամ, որ հետո դու անբողջ կյանքում յուրահատուկ սրդողածությամբ դա հիշես ու պատմես:

Լավ, Անցանք հարցին: Պարզ, գուցե և միամիտ թվացող հարց:
Պատկերացրու՝ մի շատ հավատացյալ, հոգով-սրտով աստծուն նվիրված մարդ ա ապրում աշխարհում (էդ մի-ն շատ պայմանական ա, ես ասում եմ մի, դու հասկացի՝ միլիոն): Ապրում ա, սիրում ա իր բարձրյալ ստեղծողին, ամեն ինչ անում ա ի փառաբանումն ու տարածումն իր խոսքի: Այսինքն, սուրբից հինգ պակաս մարդ ա:
Ու մի օր, գործից տուն գալուց, որտեղ ինքն արդար քրտինքով իր փողն ա աշխատում, իրենց մութ պաձեստի մեջ, որևէ մի այլ մարդու կողմից (էլի աստծու ստեղծած) սարսափելի դաժան ծեծի ա ենթարկվում, բռնաբարվում ա ու վերջում դանակը կոկորդի մեջ ցցված՝ շպրտվում ա մի կողմ:

Ըստ քո թեորիայի՝ սա պատահականություն չէր:
Էլի ըստ քո թեորիայի սա ամենակարողի ու ամենուրեքի կամքն էր:

Հիմա հարցը Սամ ջան...էս գիտեմ, հավատացյալներն էս հարցը չեն սիրում, բայց պետք ա տամ... ինչի՞ Սամ ջան, ինչո՞ւ: Ի՞նչ էր արել էդ agnus dei-ն, որ արժանի էր նման վախճանի:
Մենակ չասես, որ իրան ավելի լավ տեղ էին տանելու ու էն՝ անքննելի են իրա ճամփեքը բան.... ուղղակի կդադարեմ քեզ լուրջ ընդունել :)

Mephistopheles
30.07.2013, 11:05
Սամ, լավ, մի հատ հարց տամ, տենց՝ տենց ա:
Ասում ես՝ չկա պատահականություն: Այսինքն էս, ու չգիտես ինչի մենակ էս երկրագնդի վրա ապրող 7 միլիարդանոց բնակչության յուրաքանչյուր քայլը, քայլիկը, սկսած ասենք զուգարանում լոբի ուտելուց հետո հոտ հանելուց, վերջացած օրինակ՝ ֆորումում կյանքի ընկեր գտնելով՝ կանխորոշված, վերևից կառավարվող գործողություններն են:
Ամենակարող ա նա: Առանց իրեն՝ հարց չի լուծվում: Ձեր տանը նկար ա պոկում գցում անգամ, որ հետո դու անբողջ կյանքում յուրահատուկ սրդողածությամբ դա հիշես ու պատմես:

Լավ, Անցանք հարցին: Պարզ, գուցե և միամիտ թվացող հարց:
Պատկերացրու՝ մի շատ հավատացյալ, հոգով-սրտով աստծուն նվիրված մարդ ա ապրում աշխարհում (էդ մի-ն շատ պայմանական ա, ես ասում եմ մի, դու հասկացի՝ միլիոն): Ապրում ա, սիրում ա իր բարձրյալ ստեղծողին, ամեն ինչ անում ա ի փառաբանումն ու տարածումն իր խոսքի: Այսինքն, սուրբից հինգ պակաս մարդ ա:
Ու մի օր, գործից տուն գալուց, որտեղ ինքն արդար քրտինքով իր փողն ա աշխատում, իրենց մութ պաձեստի մեջ, որևէ մի այլ մարդու կողմից (էլի աստծու ստեղծած) սարսափելի դաժան ծեծի ա ենթարկվում, բռնաբարվում ա ու վերջում դանակը կոկորդի մեջ ցցված՝ շպրտվում ա մի կողմ:

Ըստ քո թեորիայի՝ սա պատահականություն չէր:
Էլի ըստ քո թեորիայի սա ամենակարողի ու ամենուրեքի կամքն էր:

Հիմա հարցը Սամ ջան...էս գիտեմ, հավատացյալներն էս հարցը չեն սիրում, բայց պետք ա տամ... ինչի՞ Սամ ջան, ինչո՞ւ: Ի՞նչ էր արել էդ agnus dei-ն, որ արժանի էր նման վախճանի:
Մենակ չասես, որ իրան ավելի լավ տեղ էին տանելու ու էն՝ անքննելի են իրա ճամփեքը բան.... ուղղակի կդադարեմ քեզ լուրջ ընդունել :)

Մի քաք կերած կլնի, Գալ… անմեղ մարդ չկա… դրա համար էլ աստված էդ տականքին ուղարկել ա որ հարցերը լուծի… պարզ չի՞… տականքը աստծո գործիք ա… ավելի լավ ա տականք լինես ու աստծո գործիք, քան բարեպաշտ մարդ, որտև մի օր կսխալվես ու էդ տականքը կգա դռանդ կկանգնի ու աստծո պատիժը կիրականացնի…

Sambitbaba
30.07.2013, 19:27
Սամ, լավ, մի հատ հարց տամ, տենց՝ տենց ա:
Սիրում եմ քո հարցերը, Գալ ջան, և կպատասխանեմ ուրախությամբ: Եվ կարողացածիս չափով: Անմիջապես ասեմ, որ տվածդ հարցը` եթե ոչ ամենադժվարն է, ուրեմն դրանցից է հաստատ: Եվ այդ պատճառով, եկ հենց ամենասկզբից պայմանավորվենք, լա՞վ: Եթե պետք է կարդաս պատասխանս այնպես, ինչպես դուք կարդացիք նկարի ու մեխի պատմությունը, - ավելի լավ կլինի, որ իզուր ժամանակ չծախսես. թող միայն ես լինեմ նիսյա շամանակ վատնողը:

Իսկ եթե ցանկություն ունես լսելու, - ուղղակի բավարարելու համար հետաքրքրությունդ, թե ինչ է, վերջապես, ասածս, - ուրեմն գոնե այն փոքրիկ ժամանակահատվածում, որ կծախսես հիմա պատասխանս կարդալու համար, փորձիր ընդունել... չէ, ուղղակի հնարավոր համարել, ասել. "լավ, ենթադրենք, թե դա էլ կա..." մի խոսքով գոնե մի քանի րոպեով թույլ տուր գոյություն ունենալ մեկ այլ տեսակետի բացի քոնը, և ընկալիր ասածս հենց այդ տեսակետի տրամաբանությունից: Հակառակ դեպքում, իրոք որ, ինչպես ինքդ ասացիր, կդադարես ինձ լուրջ ընդունել: Ու կներես, որ երկար-բարակ եմ գրում, - տվածդ հարցն է պատճառը, քանզի շատ բացատրությունների կարիք ունի:

Գնացի՞նք...


Ասում ես՝ չկա պատահականություն:
Այո, պատահականություններ չկան: Ամենը, ինչ քո կյանքում պատահոում է քեզ հետ, - կամ ծրագրավորված է նախապես, կամ տեղի է ունենում ինչ-որ մի նոր պատճառով: Հասկանու՛մ ես դու դա քո մտքով թե ոչ, տեսնու՛մ ես թե ոչ, գիտե՛ս այդ մասին թե ոչ, - դա էականորեն չի փոխում ոչինչ:


Այսինքն էս, ու չգիտես ինչի մենակ էս երկրագնդի վրա ապրող 7 միլիարդանոց բնակչության յուրաքանչյուր քայլը, քայլիկը, սկսած ասենք զուգարանում լոբի ուտելուց հետո հոտ հանելուց, վերջացած օրինակ՝ ֆորումում կյանքի ընկեր գտնելով՝ կանխորոշված, վերևից կառավարվող գործողություններն են:
Ո՛չ:
Նախ, վերև-ներքև հասկացություններն աշխատում են միայն մեր` մարդկային, երեքտարածքային մակարդակի վրա: Այնտեղ` քո ասած "վերևում", - այդպիսի հասկացություններ չկան: Բայց սա դեռ հարցիդ պատասխանը չի, սա `էքսկուրսի պե մի բան համարիր...

(Հիմա սկսվում են լրջությունները:)

Իրականում գոյություն ունի ընդամենը մի բան, որի անունն է` Ամեն Ինչ: Սա` այն Ամբողջականությունն է, որն իր մեջ ամեն ինչ է պարունակում, ընդ որում ոչ միայն ֆիզիկապես արտահայտված ամեն ինչ, այլ թե՛ տեսանելի և թե՛ անտեսանելի Ամեն Ինչ:
Եվ ամեն ինչ այդ Ամեն Ինչի մեջ է. ես, դու, Մեֆը, Չուկը, ծիտը, ծառը, քարը, էն լոբին, որ զուգարանից առաջ կերել էինք, էդ հոտը, որ ուտելուց հետո հանել էինք, էն հաճույքը, որ հանելուց հետո ապրել էինք, - այդ ամենն իմ ասած Ամեն Ինչի մասնիկներն են: Ու ինչ էլ անենք, անգամ եթե նույն զուգարանում ռումբ էլ գցած լինեինք, - անկարող ենք նույնիսկ մի ամենափոքր մասնիկ առանձնացնել այդ Ամեն Ինչից:
Կարող ես այդ Ամեն Ինչին տարբեր անուններ տալ. Աբսոլյուտ, Աստված, Տիեզերք, - ինչ մտքովդ կանցնի: Ես գերադասում եմ կոչել այն Արարիչ, որովհետև, ինչպես ասացի, գոյություն ունի միայն Նա և միայն Նա կարող էր այս ամենն արարել:

Ինչու՞ է այդ ամենն արարել...
Որպեսզի Ինքը կարողանա հասկանալ, թե ինչ ասել է Ամեն Ինչ: Որպեսզի կարողանա հասկանալ և դրա շնորհիվ կարողանա վայելել Իր իմաստը, Իր գիտելիքը, Իր անսահմանությունը, Իր Ամեն Ինչ Լինելը:
Արարիչը կարիք ուներ փորձի:
Իսկ քանի գոյություն չունի ֆիզիկական աշխարհը, փորձի իրականացումն անհնար է: Չէ՞ որ իդեան, գաղափարը` հենց ֆիզիկապես է փորձվում:

Ինչպե՞ս է արարել...
Ամեն Ինչն իրենից առանձնացրեց մի մաս և... ֆիզիկականացրեց այն: Ես ինձ վրա համարձակություն եմ վերցնում այդ ֆիզիկականացված մասը կոչել Աստված: Այո-այո, չէ՞ որ մեր հայերեն բառը հենց այդ էլ ասում է. Աս-տված` Այս-տրվածը:
Գրիգոր Տաթևացին շատ սիրուն ու ռոմանտիկ է պատասխանել այս երկու հարցին. "Աստված (Ամեն Ինչ) բազմացավ մեր մեջ, որպեսզի Իրենով զմայլվի: Մարդու հավես է գալիս կրկնել, ոնց որ երգ լինի...
Ես ավելի հասարակ եմ ասում. Արարիչը դարձավ մենք, որպեսզի փորձով ճանաչի Ինքն Իրեն: Քանզի մենք` միակն ենք Նրա ստեղծած ֆիզիկական աշխարհում, ով կարող է անել այդ, այդ հնարավորությունը միայն մեզ է տրված: Հիշու՞մ ես. "Իր կերպ և նմանությամբ..."

Սա` այն մասին, թե ինչու՛ է արարված ֆիզիկական աշխարհը: Իմ տրամաբանությամբ և իմացածով: Եթե չեմ սխալվում, ավելի հստակ խոսել եմ այս մասին "Ինչու՞ չեկավ Աշխարհի Վերջը" մրցույթային պատմվածքում, չեմ հիշում, կարդացե"լ ես... Ինչևէ, ցանկության դեպքում կարող ես նայել...


Ամենակարող ա նա: Առանց իրեն՝ հարց չի լուծվում: Ձեր տանը նկար ա պոկում գցում անգամ, որ հետո դու անբողջ կյանքում յուրահատուկ սրդողածությամբ դա հիշես ու պատմես:
Ո՛չ:
Եթե դու չես կարողանում քեզ միասնական զգալ Ամեն Ինչի հետ ու համարում ես, որ եթե կա ինչ-որ բան, ուրեմն պետք է անպայման մի հատ կեղտոտ բիձու տեսք ունենա, որ նստել էն ասածդ վերևում ու հաճույքով սպասում է, թե երբ է ամեն սխալիդ համար քացով քամակիդ տալու, - դա քո անձնական խնդիրն է:
Բայց նույնիսկ Արարչից առանձնացված լինելու դեպքում էլ Նա թքած ունի, թե դու ինչ ես անում: Կոնկրետ դու` ապրում ես քո կոնկրետ կյանքը` ըստ քո պատկերացման: Ուրեմն բարի եղիր քո հարցերն էլ ինքդ լուծել:
Բայց վստահ եղիր. գոյություն չունի պատիժ: Դա էլ` երեքտարածքային, մարդկային հասկացություն է (շուտով տես. "Հակակրոն և հակաաթեիզմ"): Ամենը, ինչ դու կստանաս` նվեր է: Քո արած գործերի համապատասխան: Եվ նվերներն էլ դու ինքդ ես քեզ տալու, քանզի դու ես քո ամենախիստ դատավորը:

Իսկ Նա...
Նա արդեն տվել է քեզ Իր միակ նվերը, ամենագերագույն նվերը քո կյանքում, որի անունն է. Կամքի Ազատություն: Այսինքն, ստեղծելով քեզ Իր պես Արարիչ, և նվիրելով քեզ Կամքի Ազատություն, - Նա քեզ էլ, Իր պես Ամենակարող է դարձրել. արա կյանքիդ հետ ինչ որ կամենաս, իսկ վերջում հենց ինքդ էլ կբաժանես նվերներդ: Թե ի՞նչ կնվիրես քեզ տատիկին փողոցն անց կացնելու համար, ճանապարհ հարցնող անցորդին սխալ կողմ ուղարկելու համար, դիտմամբ հարևանիդ վրա փռշտալու համար, երեք հազար հոգի փրկելու համար, հինգ հարյուր հոգի սպանելու համար, բարության համար, գողության համար, - ինքդ որոշիր:
Մեզանից ո՞ր մեկի հետևից Նա պետք է հասնի...

Հ.Գ. Իսկ նկարի սրտադող պատմությունը... կհավատաս թե ոչ, քո գործն է իհարկե: Բայց այսքան տարվա մեջ սա` առաջին անգամն էր, որ հիշել ու պատմել եմ: Պատճառն էլ այն էր, որ Լեննոնից խոսք ընկավ...

(Շարունակելի...)

Sambitbaba
30.07.2013, 19:29
Լավ, Անցանք հարցին: Պարզ, գուցե և միամիտ թվացող հարց:
Պատկերացրու՝ մի շատ հավատացյալ, հոգով-սրտով աստծուն նվիրված մարդ ա ապրում աշխարհում (էդ մի-ն շատ պայմանական ա, ես ասում եմ մի, դու հասկացի՝ միլիոն): Ապրում ա, սիրում ա իր բարձրյալ ստեղծողին, ամեն ինչ անում ա ի փառաբանումն ու տարածումն իր խոսքի: Այսինքն, սուրբից հինգ պակաս մարդ ա:
Ու մի օր, գործից տուն գալուց, որտեղ ինքն արդար քրտինքով իր փողն ա աշխատում, իրենց մութ պաձեստի մեջ, որևէ մի այլ մարդու կողմից (էլի աստծու ստեղծած) սարսափելի դաժան ծեծի ա ենթարկվում, բռնաբարվում ա ու վերջում դանակը կոկորդի մեջ ցցված՝ շպրտվում ա մի կողմ:

Ըստ քո թեորիայի՝ սա պատահականություն չէր:
Էլի ըստ քո թեորիայի սա ամենակարողի ու ամենուրեքի կամքն էր:

Հիմա հարցը Սամ ջան...էս գիտեմ, հավատացյալներն էս հարցը չեն սիրում, բայց պետք ա տամ... ինչի՞ Սամ ջան, ինչո՞ւ: Ի՞նչ էր արել էդ agnus dei-ն, որ արժանի էր նման վախճանի:
Մենակ չասես, որ իրան ավելի լավ տեղ էին տանելու ու էն՝ անքննելի են իրա ճամփեքը բան.... ուղղակի կդադարեմ քեզ լուրջ ընդունել :)

Անցանք հարցին:

Մարդը` եռամիասնական էություն է, կազմված մարմնից, մտքից և հոգուց: Այս երեք կոմպոնենտներն էլ հավասարաչափ կարևոր են և առանց սրանցից որևէ մեկի` մարդ անկարող է լինել մարդ: Կարծում եմ, հարկ չկա բացատրել, թե ինչու՛:
Բայց գործունեության մեջ առաջատարը` հոգին է, չնայած առաջին հայացքից մարմինն ու միտքը շատ ավելի են ակտիվ: Եվ սակայն գաղափարը, իդեան, հոգուն է պատկանում, նրանից է գալիս: Հենց ամենասկզբից էլ այդպես է եղել. սկզբում Արարիչ մտահղացավ, իսկ հետո նոր արարեց ֆիզիկական աշխարհը:
Ամենը, ինչ տեսնում ես աչքերիդ առջև, կարող ես շոշափել, զգալ, - սկզբում եղել է միտք: Կարծում եմ, եթե լրջորեն մոտենաս հարցին, ինքդ էլ կհամաձայնվես:

Քո հարցի մասին:
Եվ, քանի որ ես հավատացյալ չեմ (քո կարծիքը` քո գործն է), հաճույքով կպատասխանեմ: Կարողացածիս չափով:

Հոգին նախապես ինքն է որոշում իր անելիքը գալիք հերթական ֆիզիկական կյանքում և հետո նոր ֆիզիկական աշխարհ է գալիս ապրելու այդ նոր փորձը: Ինչ խոսք, որ մարմինն ու միտքը տեղյակ չեն հոգու ծրագրին (թե ինչու՞, տես իմ "Ինչու չեկավ Աշխարհի Վերջը"), և նրանց համար կյանքը հենց այն է, ինչ կա, և իրենք են իրենց կյանքի արարիչները: Դրանում սխալ բան չկա, քանզի այդպես ծրագրված է հոգու կողմից և այդպես էլ պետք է լինի:
Բայց պատահում է, որ կյանքում ի հայտ են գալիս երևույթներ, որոնք միտքն ու մարմինը բացատրել անկարող են: Այդ դեպքում հավատացյալը վերադրում է դա Աստծոն կամ Սատանային, իսկ աթեիստը` պատահականությանը կամ չգիտեմ ինչի:
Իսկ իրականությունն այն է, որ այդ հոգին էր փորձում հուշել ինչ-որ բան, բայց ոչ հավատացյալը է ոչ էլ աթեիստը` չլսեցին...

Այն "շատ հավատացյալ, հոգով-սրտով Աստծոն նվիրված մարդն" այդպիսին է հենց իր հոգու ընտրությամբ: Հոգին է ընտրել նրա թե հավատացյալ լինելը և թե սարսափելի մահը, - այս անգամ հոգին ընտրել է այդպիսի փորձ ապրել (հիշեցնեմ. հոգին գիտի, որ "այնտեղ" չար ու բարի չկա...):
Բայց կարող է նաև հոգին ընտրել էր նման կյանքն ու մահը, որպեսզի օգներ իրենից ոչնչով չտարբերվող, իր պես ամբողջի մասնիկ հանդիսացող հոգու` իր փորձն ապրել, իսկ այդ հոգին ընտրել էր ապրել սադիստ մարդասպանի փորձը...
Վարիանտները շատ են, Գալ ջան: Հնարավոր է, որ եթե նրան չսպանեին, նա կբարձրանար տուն, "պատահաբար" կկոտրեր պատուհանի ապակին, ապակու կտորները կընկնեին այդ պահին բալկոնի տակով անցնող երեք երեխաների գլխին ու տեղում նրանց...
Շարունակե՞մ վարյանտները, Գալ ջան, թե՞ ուղղակի հիշեցնեմ Վոլանդի խոսքերը: "Aннушка масло разлила"...


Հասկանում ես, Գալ ջան, հոգու համար "լավ-վատ" հասկացություններ չկան, քանզի նա գիտի. միակ բանը, ինչին ընդունակ է Ամեն Ինչ-Ամբողջականություն-Տիեզերք-Արարիչը` դա սերն է: Ամենա-ամենա չարագործությունները ֆիզիկական կյանքում, - ընդամենը փորձ են հոգու համար, իսկ արդյունքում բազմապատիկ ավելի շատ սեր և այլ դրական զգացմունքներ են ծնում, և հենց այդ է պատճառը, որ առաջին հայացքից ամեն քունջուպուճախում թափառող չարի հերն ու մերը նախապես անիծված է արդեն (տես "Ինչ.չեկ.Աշխ.Վերջը"):

Իսկ Agnus Dei-ն...
Ինչ խոսք, որ նա էլ, ինչպես մենք բոլորս, չգիտեր հոգու ծրագրերը, չգիտեր, թե իրեն ինչ է նախատեսված: Բայց եթե նրա հավատը ոչ թե կույր պաշտամունքի առարկա էր իր համար, այլ բարձրագույն գիտակցություն, որը քեզ բացարձակ վստահության է բերում քո հոգու ընտրությունների հանդեպ, - հնարավոր է, որ այդ դեպքում մեր Agnus Dei-ն շնորհակալություն կհայտներ սադիստին ու "կհամբուրեր իրեն սպանող ձեռքը", որ օգնեց իրեն իր հոգու փորձը հաջողությամբ ավարտին հասցնել:

- - - - - - -

Լավ: Բավական է: Միևնույն է, ամեն ինչ միանգամից անհնար է ասել: Ու ես ինքս էլ, Գալ ջան, շատ լավ հասկանում եմ, որ կցկտուր պատասխաններ եմ տվել քեզ, որ լիքը բաց տեղեր մնացին ու շատ հնարավոր է, հիասթափեցրեցի քեզ, և սա իրոք որ քո` ինձ լուրջ ընդունելու վերջին րոպեն էր...
Բայց ես սրտանց փորձեցի հնարավորինս ցույց տալ քեզ, թե ինչպես եմ ես ընկալում այս աշխարհը, և դա շատ դժվար էր արտահայտել երկու խոսքով:
Իսկ առանց դրա էլ հնարավոր չէր քեզ ինչ-որ պատասխան տալ առանց այն կցկտուր նախաբանի, - ես ուղղակի ոչինչ չէի կարողանա բացատրել:
Հիմա էլ չեմ կարծում, թե ամեն ինչ պարզեցի, իսկ ըստ քեզ` կարող է ընդհանրապես ոչինչ չասացի: Բայց Գալ ջան, սա այն էր, ինչ ես կարող էի քեզ համար անել երկու տողով...

Ավելի շատ` ասել եմ արդեն հազար ու մի թեմաներում, քանզի իմ ասածը հենց միայն այս մասին է. իմ ու քո մասին է, իմ ու քո` որպես Աստվածների մասին է, ովքեր ոչ մի սպասում չունեն ինչ-որ տեղից և իրենք են իրենց կյանքի տերը, այսինքն, իրենց կյանքում ամեն ինչ հենց իրենց ձեռքի գործն է և պատահականությունն այնտեղ ուղղակի անհնար է:
Այդ մասին են իմ "Նոր Դար, Նոր Էջը...", "Մատեան Երանությանը", "Ոչ առանց Աստծոն", ամենն, ինչ թարգմանում եմ, ամենն, ինչ ասել եմ, ասում եմ ու կասեմ բոլոր թեմաներում, որտեղ որ կասեմ:

Դու էլ կարող ես միանալ Մեֆին ու Բյուրին ու կոչել սա կրոն ու կրոնի պրոպագանդա, կարող ես միանալ հավատացյալներին ու կոչել աղանդ ու աստվածանարգանք, քանզի վերջիններս էլ հերքում են, որ սա կրոն է:
Ես համարում եմ սա` աշխարհայացք: Եվ սա այն աշխարհայացքն է, որն ազատել է ինձ թե կրոնական և թե աթեիստական սահմանափակումներից, և հենց այդ պատճառով ինձ տվել է կյանքս երջանկությամբ վայելելու հնարավորություն:

Ով ցանկանում է համարել, որ մարդը` կենդանի է (Մեֆի ասած կենդանական ծագումը նկատի չունեմ, ուղղակի հիշեցի "Ո՞վ է մարդն իրականում" թեմայում ասված կարծիքները) և հպարտանում է դրանով, - թող դրանով հպարտանա և զգա իրեն հենց այդպիսին:
Իսկ ես կհամարեմ, որ Աստված եմ և կհպարտանամ դրանով:
Եվ յուրաքանչյուրը թող կատարի իր ընտրությունը:

Ով կհամարի, որ դրախտ ընկնելու համար այս ու այն է հարկավոր անել, այս ու այն կողմ է հարկավոր ընկնել, - թող փորձի այդ ճանապարհը:
Ով կհամարի, որ ապրում է դժոխքում ու ջանում է ուղիներ գտնել այնտեղից դուրս պրծնելու համար, - թող փորձի այդ ճանապարհը:
Իսկ ես` ճանապարհ չունեմ, քանզի արդեն իսկ ինձ դրախտում եմ համարում, և դրախտում գտնվողին արժանավայել եմ փորձում ինձ պահել. չեմ սպանում, քանզի ոչ թե վախենում եմ պատժից, այլ համարում եմ, որ դրախտում արժանավայել չէ սպանել; չեմ գողանում ոչ թե պատժվելու վախից, այլ համարում եմ, որ դրախտում մովետոն է գողանալը... և այդպես շարունակ: Իմ հասկանալով:

Եվ յուրաքնաչյորն էլ կարող է կատարել իր ընտրությունը:

Շնորհակալ եմ և ավել-պակաս կներես...

Ես քեզ սիրում եմ:

Գալաթեա
30.07.2013, 20:08
էս ինչքան ես գրել, այ տունդ չքանդվի :D
Էն "լուրջ չվերաբերվելուն" տենց լուրջ մի վերաբերվի, բան էր՝ ասեցի ;)

Փորձեմ հերթով անդրադառնալ հարց առաջացրած կետերին... թեև երևի ճիշտը կլիներ քեզ ասել՝ մերսի ու թեման մտցնել "չմտնելի"-ների մեջ :)

Սամ ջան, փաստորեն մենք բոլորս Ամեն Ինչի ստեղծած Beta Version-ն ե՞նք, տենց դրած փորձարկում ա, հա՞: Բա իսկական, Stable Version-ը ե՞րբ ա սկսելու, մի քիչ շունչ քաշենք... թե չէ սենց ո՞նց կլինի Սամ ջան, չորս կողմից փորձ ա որ անում են վրեքս :) Կներես արտահայտության համար՝ վերջիվերջո մարդ ենք չէ...
Ասենք մի քիչ շատ չի՞ փորձի համար մի հատ պատերազմի ժամանակ 50 միլիոն մարդու գլուխ ուտել, Սամ ջան...էն էլ երբ որ արդեն եքա փորձառություն ունի էդ կարգի փորձի մեջ: Օրինակ, ինչի՞ ա ստեղծածը տենց աջուձախ անխնա ցբխում պատերով... տենց անհարգալից ա՞ սեփական ստեղծածի հանդեպ... բա մի քիչ նախկին փորձն օգտագործի, հո քաքը չե՞նք ընկել: Ո՞ւմ ա պետք էդ 60 տարին, եթե պետք ա քթներիցս բերի, Սամ ջան, թող չտա ընդհանրապես :) Եթե էսքան հազարամյակների փորձն իրան գոնե մի քիչ կատարելության չի հասցրել, Սամ, ու շարունակում ա դեբիլ աշակերտի պես նույն սխալներն անել, իմաստը կասե՞ս փորձի:


Հետո Սամ, այ Սամ, դու ո՞նց կարաս Աստված լինես, էն էլ մեծատառով, եթե քո փոխարեն արդեն ամեն ինչ որոշված ա: Եթե դու ընդամենը փորձադաշտ ես:

Ես էլ քեզ եմ շատ սիրում :)

Chuk
30.07.2013, 20:10
Բացարձակ համաձայն չեմ Բյուրի ու Մեֆի հետ, որ սա կրոն ա: Սամ, սա բացարձակ հիմնազուրկ ջուրծեծոցի ա, ուրիշ ոչինչ: Ջուրծեծոցի, որը չունի որևէ հիմնավորում, բայց աշխարհում կատարված ցանկացած բան, ասենք ճանճի ծառի ճյուղին նստելը կարող ա ներկայացնի որպես հիմնավորում ու ապացույց: Իրականում բացարձակորեն հիմնազուրկ ու տրամաբանազուրկ մի բան ա: Զարմանում եմ, որ ժամանակս վատնեցի, կարդացի:

հ.գ. հուսամ որ չես վիրավորվի խոսքերիցս, չէ՞ որ դա նախապես ծրագրավորված էր:

Mephistopheles
30.07.2013, 20:23
Բացարձակ համաձայն չեմ Բյուրի ու Մեֆի հետ, որ սա կրոն ա: Սամ, սա բացարձակ հիմնազուրկ ջուրծեծոցի ա, ուրիշ ոչինչ: Ջուրծեծոցի, որը չունի որևէ հիմնավորում, բայց աշխարհում կատարված ցանկացած բան, ասենք ճանճի ծառի ճյուղին նստելը կարող ա ներկայացնի որպես հիմնավորում ու ապացույց: Իրականում բացարձակորեն հիմնազուրկ ու տրամաբանազուրկ մի բան ա: Զարմանում եմ, որ ժամանակս վատնեցի, կարդացի:

հ.գ. հուսամ որ չես վիրավորվի խոսքերիցս, չէ՞ որ դա նախապես ծրագրավորված էր:

Ամոթ քեզ Չուկ, փաստորեն ես ու Բյուրը Սամին կոմպլիմենտ էինք անում, հա՞… ասում էիմք կրոն ա…

Mephistopheles
30.07.2013, 20:53
էս ինչքան ես գրել, այ տունդ չքանդվի :D
Էն "լուրջ չվերաբերվելուն" տենց լուրջ մի վերաբերվի, բան էր՝ ասեցի ;)

Փորձեմ հերթով անդրադառնալ հարց առաջացրած կետերին... թեև երևի ճիշտը կլիներ քեզ ասել՝ մերսի ու թեման մտցնել "չմտնելի"-ների մեջ :)

Սամ ջան, փաստորեն մենք բոլորս Ամեն Ինչի ստեղծած Beta Version-ն ե՞նք, տենց դրած փորձարկում ա, հա՞: Բա իսկական, Stable Version-ը ե՞րբ ա սկսելու, մի քիչ շունչ քաշենք... թե չէ սենց ո՞նց կլինի Սամ ջան, չորս կողմից փորձ ա որ անում են վրեքս :) Կներես արտահայտության համար՝ վերջիվերջո մարդ ենք չէ...
Ասենք մի քիչ շատ չի՞ փորձի համար մի հատ պատերազմի ժամանակ 50 միլիոն մարդու գլուխ ուտել, Սամ ջան...էն էլ երբ որ արդեն եքա փորձառություն ունի էդ կարգի փորձի մեջ: Օրինակ, ինչի՞ ա ստեղծածը տենց աջուձախ անխնա ցբխում պատերով... տենց անհարգալից ա՞ սեփական ստեղծածի հանդեպ... բա մի քիչ նախկին փորձն օգտագործի, հո քաքը չե՞նք ընկել: Ո՞ւմ ա պետք էդ 60 տարին, եթե պետք ա քթներիցս բերի, Սամ ջան, թող չտա ընդհանրապես :) Եթե էսքան հազարամյակների փորձն իրան գոնե մի քիչ կատարելության չի հասցրել, Սամ, ու շարունակում ա դեբիլ աշակերտի պես նույն սխալներն անել, իմաստը կասե՞ս փորձի:


Հետո Սամ, այ Սամ, դու ո՞նց կարաս Աստված լինես, էն էլ մեծատառով, եթե քո փոխարեն արդեն ամեն ինչ որոշված ա: Եթե դու ընդամենը փորձադաշտ ես:

Ես էլ քեզ եմ շատ սիրում :)

God is a late bloomer… slow learner… fucking slow, man… Գալ ջան, դժվար ա յասկանում… ուշ ա յասկսնում… սըվորըմ ա, սըվորըմ ա, կյալի շկոլի դռանը՝ մոռանըմ ա

Mephistopheles
30.07.2013, 22:38
Սամ ջան, դու էլ տենց մտածի ապեր, դու էլ դրան հավատա… խնդիր չկա… մարդիկ պտի հավատան նրան ինչին ուզում են… թող մեր ակումբում էլ Սամը սենց մտածի… ինչի՞ չէ որ… իրա հետ էլ թող բանավեճերը սենց լինեն…

Մեր Սամն ա… համաձայն չենք հետը, բայց մերն ա… էս ա… ինքը թող լինի նենց ոնց որ ուզում ա… ինքը տեղ ունի ստեղ… բա հո սաղս նույն ձևի չե՞նք մտածելու… թող տրամաբանություն էլ չլինի…

Սամ, չեմ ուզում նեղվես ապեր… կարող ա իմ պրինցիպներն ու մոտեցումներն ինձ թույլ չեն տալիս համաձայնվել հետդ, պաշտպանել տեսակատդ, բայց էտ հեչ… հակառակը չեմ համոզի քեզ…

Sambitbaba
31.07.2013, 10:39
էս ինչքան ես գրել, այ տունդ չքանդվի :D
Հա, Գալ ջան... Հիմա ես էլ, հետին հայացքով որ նայում եմ, շատ եմ զղջում... Չէ, գրածիս համար չէ, այլ որ ստիպեցի քեզ էդքան շամանակ կորցնես այն կարդալու համար: Ու լրիվ իզուր...


Էն "լուրջ չվերաբերվելուն" տենց լուրջ մի վերաբերվի, բան էր՝ ասեցի
Բայց և այնպես ճիշտ դուրս եկար, չէ՞: Չէ՞ որ վերջիվերջո հենց ասածովդ էլ եղավ: Բա որ ասում եմ պատահականություններ չկան...


երևի ճիշտը կլիներ քեզ ասել՝ մերսի ու թեման մտցնել "չմտնելի"-ների մեջ
Հիմա ասել ես թե ոչ, արդեն էական կապ չունի, Գալ ջան: Քանզի, կներես, բայց թեման այդպես էլ "չմտնելի" մնաց...


Ես էլ քեզ եմ շատ սիրում:
Չես սիրում, Գալ ջան...
Հակառակ դեպքում կփորձեիր գոնե փոքր ինչ ուշադիր կարդալ... Իսկ էսպես... ճիշտ, ավելի լավ կլիներ չկարդայիր: Որովհետև այդպես էլ չկարողացար ազատվել քո "գիտելիքներից" այս թեմայի վերաբերյալ: Կամ` ալարեցիր ազատվել, - այդպես էլ պատահում:

Ուղղակի ափսոս, որ փղին չնկատեցիր...


Սամ ջան, փաստորեն մենք բոլորս Ամեն Ինչի ստեղծած Beta Version-ն ե՞նք, տենց դրած փորձարկում ա, հա՞: Բա իսկական, Stable Version-ը ե՞րբ ա սկսելու, մի քիչ շունչ քաշենք... թե չէ սենց ո՞նց կլինի Սամ ջան, չորս կողմից փորձ ա որ անում են վրեքս :) Կներես արտահայտության համար՝ վերջիվերջո մարդ ենք չէ...
Ասենք մի քիչ շատ չի՞ փորձի համար մի հատ պատերազմի ժամանակ 50 միլիոն մարդու գլուխ ուտել, Սամ ջան...էն էլ երբ որ արդեն եքա փորձառություն ունի էդ կարգի փորձի մեջ: Օրինակ, ինչի՞ ա ստեղծածը տենց աջուձախ անխնա ցբխում պատերով... տենց անհարգալից ա՞ սեփական ստեղծածի հանդեպ... բա մի քիչ նախկին փորձն օգտագործի, հո քաքը չե՞նք ընկել: Ո՞ւմ ա պետք էդ 60 տարին, եթե պետք ա քթներիցս բերի, Սամ ջան, թող չտա ընդհանրապես :) Եթե էսքան հազարամյակների փորձն իրան գոնե մի քիչ կատարելության չի հասցրել, Սամ, ու շարունակում ա դեբիլ աշակերտի պես նույն սխալներն անել, իմաստը կասե՞ս փորձի:

Ցավոք, մոռացել ես, իսկ ավելի շուտ, երևի չես էլ նկատել Կամքի Ազատության մասին ասածս: Գիտե՞ս, թե ինչ է դա նշանակում: Դա նշանակում է, որ այդ ազատությունն ստանալուց հետո, արդեն դու ինքդ ես պատասխանատու քո կատարած գործերի համար, այլ ոչ թե նա: Իսկ Նա... եթե ցանկանա էլ խառնվել, այլևս չի կարող, քանզի դա նման կլիներ տված խոսքը դրժելուն, Կամքի Ազատությունը քեզանից հետ խլելուն, իսկ Նա չի կարող և չի էլ ցանկանում այդ անել: Դրա իմաստը չկա...
Էնպես որ իզուր ես շառը Նրա վրա գցում, մեզ ոչ ոք չի փորձարկում, Նա դրա կարիքը չունի: Իսկ մեր կյանքում մեզ հետ կատարված ամեն ինչի համ մեղավորն ենք մենք, համ ստեղծողն ենք մենք, համ էլ պատասխանատուն
Ու ես ու դու, Գալ ջան, փողոցում մի հատ ոջիլ էլ` տրորում ենք մեր ընտրությամբ, 50 միլիոն մարդու գլուխ էլ ուտում ենք մեր ընտրությամբ: Եվ պետք չէ այլ մեղավոր փնտրել - դրա մեղավորներն էլ մենք ենք:


Հետո Սամ, այ Սամ, դու ո՞նց կարաս Աստված լինես, էն էլ մեծատառով
Գալ ջան, ես ինձ քեզանից չեմ առանձնացրել, քեզ էլ որպես Աստված` մեծատառով եմ գրել...

Sambitbaba
31.07.2013, 10:45
Բացարձակ համաձայն չեմ Բյուրի ու Մեֆի հետ, որ սա կրոն ա: Սամ, սա բացարձակ հիմնազուրկ ջուրծեծոցի ա, ուրիշ ոչինչ: Ջուրծեծոցի, որը չունի որևէ հիմնավորում, բայց աշխարհում կատարված ցանկացած բան, ասենք ճանճի ծառի ճյուղին նստելը կարող ա ներկայացնի որպես հիմնավորում ու ապացույց: Իրականում բացարձակորեն հիմնազուրկ ու տրամաբանազուրկ մի բան ա: Զարմանում եմ, որ ժամանակս վատնեցի, կարդացի:

Ցավակցում եմ: Կներես...


հ.գ. հուսամ որ չես վիրավորվի խոսքերիցս, չէ՞ որ դա նախապես ծրագրավորված էր:

Արխային:

Sambitbaba
31.07.2013, 10:49
Սամ ջան, դու էլ տենց մտածի ապեր, դու էլ դրան հավատա… խնդիր չկա… մարդիկ պտի հավատան նրան ինչին ուզում են… թող մեր ակումբում էլ Սամը սենց մտածի… ինչի՞ չէ որ… իրա հետ էլ թող բանավեճերը սենց լինեն…

Մեր Սամն ա… համաձայն չենք հետը, բայց մերն ա… էս ա… ինքը թող լինի նենց ոնց որ ուզում ա… ինքը տեղ ունի ստեղ… բա հո սաղս նույն ձևի չե՞նք մտածելու… թող տրամաբանություն էլ չլինի…

Սամ, չեմ ուզում նեղվես ապեր… կարող ա իմ պրինցիպներն ու մոտեցումներն ինձ թույլ չեն տալիս համաձայնվել հետդ, պաշտպանել տեսակատդ, բայց էտ հեչ… հակառակը չեմ համոզի քեզ…

Մերսի, Մեֆ ջան: Մերսի, որ էս աշխարհում ինձ էլ տեղ տվեցիր...

Գալաթեա
31.07.2013, 16:09
Սամ, այ Սամ... մի նեղացի էլի: Չէ՞ որ դու էլ իմ/մեր գրածները ոչ մի գրամ չես ընդունում :)
Էդ կամքի ազատության պահով արդեն իսկապես չեմ ուզում անդրադառնալ... դու, ինչպես մնացած կրոն/աշխարհայացք ունեցողները, ամեն ինչի պատասխան/բացատրություն/արդարացումն ունես, իսկ չունեմ Սամ ջան... ինձ մոտ միշտ անպատասխան հարցեր են մնում, ոնց որ agnus dei-ի վախճանի հարցում:
Ու ես իսկապես քեզ սիրում եմ :) Ես հավայի էդ բառերը չեմ ասում աջուձախ :) Բայց դե ինչ ասեմ, ոնց իմ մի շատ լավ հընգեր տղեն ա ասում՝ take it or leave it:)

ivy
31.07.2013, 20:05
Էս թեման աչքի տակով հետևում եմ ու հա մտածում՝ տեսնես ով վերջը կորոշի չշարունակել:

Mephistopheles
31.07.2013, 20:21
Մերսի, Մեֆ ջան: Մերսի, որ էս աշխարհում ինձ էլ տեղ տվեցիր...

Սամ, ես քեզ տեղ չեմ տվել… դու էդ տեղը միշտ էլ ունեցել ես… ես ուղղակի ընդունում եմ քո տեղի գոյությունն ու իրավունքը… տեղը քոնն ա ու ոչ ոք չպիտի քո ձեռից այն վերցնի… դրա իրավունքը չունի ոչ ոք…

Chuk
31.07.2013, 22:14
Էս թեման աչքի տակով հետևում եմ ու հա մտածում՝ տեսնես ով վերջը կորոշի չշարունակել:

Իսկ ես, որ Կրոն բաժնին գրեթե չեմ հետևում, շարունակ մտածում եմ, որ ամեն դեպքում ինչ դժվար, խայտառակ դժվար ա էդ բաժնի մոդերատորների գործը... կներեք, տղերք:

StrangeLittleGirl
01.08.2013, 00:38
Էս թեման աչքի տակով հետևում եմ ու հա մտածում՝ տեսնես ով վերջը կորոշի չշարունակել:

:beee առաջինը ես եմ որոշել չշարունակել