Դիտել ողջ տարբերակը : Հավաքածու մրցույթ – 3. «Անծանոթ տուն» (քվեարկություն և քննարկում)
Գալ, Ռիփը չի
Մտածում էր ես եմ գրե՞լ, մեղայ քեզ տեր աստված...
Գնացի ես, այ հետո կփոշմանեք, որ ինձ նեղացրիք, ուշ կլինի :beee
Ասե՜ք :aaa
StrangeLittleGirl
22.02.2013, 19:12
Գնացի ես, այ հետո կփոշմանեք, որ ինձ նեղացրիք, ուշ կլինի :beee
Ասե՜ք :aaa
Ես ինչ գիտեի, ասել եմ :))
Ես չեմ էլ ասել, որ ինքն ա :))
Քո ասածն ինչ ա, վերջը կասես հասկանանք: :) Լիլնա՞, բայց էն մյուս Լիլը, համատեղներին մասնակցող:
Քո ասածն ինչ ա, վերջը կասես հասկանանք: :) Լիլնա՞, բայց էն մյուս Լիլը, համատեղներին մասնակցող:
Ես արդեն ասել եմ:
Մեֆն ա:
StrangeLittleGirl
22.02.2013, 19:16
Ես արդեն ասել եմ:
Մեֆն ա:
Մեֆը տասն ա
Ակումբում մենակ մեկին գիտեմ, ում կարող եմ պատկերացնել «Լայմա»-ի հեղինակի դերում:
Էն էլ շատ քիչ հավանական ա, որ ինքը կգրեր ու կուղարկեր մրցույթին...
Մի հատ նորից կարդացի, լավն ա էլի :)
Mephistopheles
22.02.2013, 21:07
Հա… չորրորդի համար մի բան մոռացա ասեմ… գրողը գրել գիտի ու էտի մի տեսակ դառնում ա պրոբլեմ, այսինքն կոնկրետ էս գործը ֆեյք ա ու ինքը քանի որ գիտի գրել ինքն էլ ա խաբնվել դրան… գիտեմ մի քիչ խուճուճ եղավ, բայց տենց ա…
Ակումբում մենակ մեկին գիտեմ, ում կարող եմ պատկերացնել «Լայմա»-ի հեղինակի դերում:
Էն էլ շատ քիչ հավանական ա, որ ինքը կգրեր ու կուղարկեր մրցույթին...
Մի հատ նորից կարդացի, լավն ա էլի :)
Բա ումի՞ն ես կասկածում:
Mephistopheles
22.02.2013, 21:27
Հինգի ու վեցի համար դժվարանում եմ բան գրել… չեմ հասկանում, էդ սիտուացիաները որ իրանք հորինում են ու էդ զգացումները որ ասոցիացվում են իրանց նկարագրությունների հետ, իրենք իսկապես ապրե՞լ են… իհարկե չեմ պնդում որ գրեն միայն էն ինչ իրենց հետ եղել ա… կարան հորինեն խնդիր չունեմ, բայց զգացումները որոնք կարան ասոցիացվեն իրենց հորինած դեպքերի հետ շատ անհամապատասխան են… ասենք գնում ես դիմավորելու մորդ սպանած հորդ… ես չգիտեմ, "վստահե՞մ" գրածին թե չէ… չեմ ասում անպայման ինքն էլ մորը կորցնի նման ձևով ու նոր գրի դրա մասին, բայց էդ ի՞նչ ա ուզում նկարագրի կամ ասի որ էդ տեսարանն ա ընտրել…
Նույնը Լայման… անհամապատասխանություն եմ զգում պատկերների, ասելիքի ու զգացմունքների միջև
Դրա համատ սրանց մասին շատ բան չեմ կարող ասել, պոտենցիալն էլ իմ կարծիքով մինիմալ ա…
էնքան են ընկնում լավ գրելու հետևեից որ հիմնականը կորում ա…
Mephistopheles
22.02.2013, 21:28
Ութը,
Քննարկելու բան չի… նյութ չկա…
Երջանկության թեման լավն էր, էդ ա գրավել մարդկանց, բայց գրված էր թեմային անհամապատասխան, սերիալային ու տնական ոճով, դրա համար էլ հեղինակը ստիպված վերջում ծամել դրել ա մեր բերանը, թե չէ չէինք էլ հասկանա: Մի քիչ փնթիություն կար, էն լողանալու պահը, Շահեն, վարպետ բան:
Կարոտը լավն էր: Շարադրանքը, տեսարանները հավես էին: Առանձնապես չտեսա էն լուրջ սերը, որը հեղինակը նկարագրում էր, ավելի շատ լուրջ կիրք էր քան սեր, հա սիրո մեջ կիրք կա, բայց ցցված չի, իսկ էստեղ շատ էր դուրս ցցվել ու տեղ-տեղ ծակում էր: Հիշում եք Օհենրիի Մոգերի ընծաները: Էնտեղ էլ էր սեր, էնտեղ էլ կիրք կար, հա բան չեմ ասում, բաժանման մասին չէր, բայց նույն սերն էր, ուղղակի կրքի ու մնացածի հետ ներդաշնակ էր: Նու ասենք Սայլենթ Հիլլի սիրահարը դժվար սենց բաներից հասկանա սեր մեր կիրք ու մի հատ էլ քոմենթի
Կարոտը լավն էր: Շարադրանքը, տեսարանները հավես էին: Առանձնապես չտեսա էն լուրջ սերը, որը հեղինակը նկարագրում էր, ավելի շատ լուրջ կիրք էր քան սեր, հա սիրո մեջ կիրք կա, բայց ցցված չի, իսկ էստեղ շատ էր դուրս ցցվել ու տեղ-տեղ ծակում էր: Հիշում եք Օհենրիի Մոգերի ընծաները: Էնտեղ էլ էր սեր, էնտեղ էլ կիրք կար, հա բան չեմ ասում, բաժանման մասին չէր, բայց նույն սերն էր, ուղղակի կրքի ու մնացածի հետ ներդաշնակ էր: Նու ասենք Սայլենթ Հիլլի սիրահարը դժվար սենց բաներից հասկանա սեր մեր կիրք ու մի հատ էլ քոմենթի
Սայլենթ Հիլը էն կինոն ա՞, որ մի հատ միլիցա աղջկա սաղ-սաղ վառում են:
Կաշին սենց պլոկվում ա երեսի վրա, դուրս տալիս, հալվում բան:
Սայլենթ Հիլը էն կինոն ա՞, որ մի հատ միլիցա աղջկա սաղ-սաղ վառում են:
Կաշին սենց պլոկվում ա երեսի վրա, դուրս տալիս, հալվում բան:
Մի քիչ չափազանցված էր, բայց ոնց որ դրա հետ ես
Մի քիչ չափազանցված էր, բայց ոնց որ դրա հետ ես
Դե էդ պահը շատ էր տպավորվել, տենց եմ հիշում :) Այսինքն ոնց որ մենակ էդ էլ տպավորվել ա... մեկ էլ մեր ու աղջիկ կային ոնց որ, ինչ-որ անհասկանալի տեղում լռված:
Դրա խաղն եմ փորձել խաղալ, բայց հաջող չէր:
Հա խաղը թերություններ ուներ, բայց լավն էր: Գալ, ասում եմ կարող ա դու ես կարոտը գրել
Հա խաղը թերություններ ուներ, բայց լավն էր: Գալ, ասում եմ կարող ա դու ես կարոտը գրել
Էս մրցույթում ամեն ինչ հնարավոր ա Մարի ջան...
Մարդիկ կպած ասում են, որ ես եմ գրել...երևի մի բան գիտեն էլի:
Էս մրցույթում ամեն ինչ հնարավոր ա Մարի ջան...
Մարդիկ կպած ասում են, որ ես եմ գրել...երևի մի բան գիտեն էլի:
Դե քո ոճն ա Գալ :))
Դե քո ոճն ա Գալ :))
Ախր անցյալ անգամ էլ Սոմնիումն ու Իկարոն էին ասում :))
Ու ոչ պակաս համոզված:
Ախր անցյալ անգամ էլ Սոմնիումն ու Իկարոն էին ասում :))
Ու ոչ պակաս համոզված:
Շառ ենք անում էլի :))
Mephistopheles
22.02.2013, 22:22
Կարոտը լավն էր: Շարադրանքը, տեսարանները հավես էին: Առանձնապես չտեսա էն լուրջ սերը, որը հեղինակը նկարագրում էր, ավելի շատ լուրջ կիրք էր քան սեր, հա սիրո մեջ կիրք կա, բայց ցցված չի, իսկ էստեղ շատ էր դուրս ցցվել ու տեղ-տեղ ծակում էր: Հիշում եք Օհենրիի Մոգերի ընծաները: Էնտեղ էլ էր սեր, էնտեղ էլ կիրք կար, հա բան չեմ ասում, բաժանման մասին չէր, բայց նույն սերն էր, ուղղակի կրքի ու մնացածի հետ ներդաշնակ էր: Նու ասենք Սայլենթ Հիլլի սիրահարը դժվար սենց բաներից հասկանա սեր մեր կիրք ու մի հատ էլ քոմենթի
ճիշտն ասած էդ սիրո պահը մի քիչ անհասկանալի ա … կարծեմ մի տարի են չէ՞ եղել իրար հետ… բայց էդ տեսակի սառնության հասնելու համար ժամանակ ա Պետք… որ ասես "ստատիստիկայի տակ ընկանք" պտի հաշտված ու սառած լինես… կամ որ հավեսով անցյալն են հիշում…
Հետո տղայի տղայի դեմքով ա գրած, մի քիչ "ֆիշի ա"… հետաքրքիր ա գրողը հեչ սիրել ա՞ ընենց որ ոչ մի կերպ չուզենա դա իր ձեռքից բաց թողնի… չեմ կարծում… կորստի ցավը կարծես երկրորդական ա ու առաջին պլան ա մղվել հաշտությունը բաժանման հետ… ֆեյք ա
Շառ ենք անում էլի :))
Էդ եք էլի:
Mephistopheles
22.02.2013, 22:28
ժող, ձեզ խի՞ ա հետաքրքրում ով ա գրել որը… ինչ կապ ունի… մարդն էն ա ինչ որ ներկայացրել ա…
Գալ, բայց ինչ վատ ա որ :))
Մեֆ, եթե սեր լիներ, չէր սառի, իսկ եթե սիրո մասին չի, ուրեմն անիմաստ են դառնում էդ քնշությամբ նկարագրությունները
Բա ումի՞ն ես կասկածում:
Գալ, նենց մարդ ա, որ դժվար մասնակցեր էս նախագծերին:
Ուղղակի իր օրագրային գրառումներն ու էս գործը իրար հետ լավ համընկնում են:
Էն արյան տեսարանն էլ, որ սիրուն կարմիր գույնի էր, հենց մի ուրիշ գրառում հիշեցրես սուրճ խմելու ու դա պռոոշներից եկող սիրուն արյան հետ խառնելու մասին:
Ու ընդհանրապես, իր վերաբերմունքը կյանքի հանդեպ, մի տեսակ իրեն ա հիշեցնում էս գործը:
Գալ, նենց մարդ ա, որ դժվար մասնակցեր էս նախագծերին:
Ուղղակի իր օրագրային գրառումներն ու էս գործը իրար հետ լավ համընկնում են:
Էն արյան տեսարանն էլ, որ սիրուն կարմիր գույնի էր, հենց մի ուրիշ գրառում հիշեցրես սուրճ խմելու ու դա պռոոշներից եկող սիրուն արյան հետ խառնելու մասին:
Ու ընդհանրապես, իր վերաբերմունքը կյանքի հանդեպ, մի տեսակ իրեն ա հիշեցնում էս գործը:
Չես ասելո՞ւ՝ ում :cry2
Էս գրածիցդ չջոկեցի:
Չես ասելո՞ւ՝ ում :cry2
Էս գրածիցդ չջոկեցի:
Quyr Qery
Գալ, դու անկապ օրագիր փաստորեն չես կարդում... Էդ կոֆեի ու արյան գրառումը նենց էր տպավորվել:
Quyr Qery
Հմ...
Կարար: Բայց չէ, ինքը չի :)
Mephistopheles
22.02.2013, 22:46
Գալ, բայց ինչ վատ ա որ :))
Մեֆ, եթե սեր լիներ, չէր սառի, իսկ եթե սիրո մասին չի, ուրեմն անիմաստ են դառնում էդ քնշությամբ նկարագրությունները
Սառում ա Մարի ջան, էն էլ ոնց կարա սառի… սերը մի ֆորմա չունի, նա անընդհատ փոփոխվող զգացմունք ա ինչպես ամեն բան… մարդիկ աճում են, փոխվում և դրա հետ մեկտեղ մնացած բոլոր զգացմունքները …
Մարդիկ երբ որ իրար հետ չեն աճում կամ աճում են տարբեր ուղղություններով սերը (ինչ էլ որ դա նշանակի) սառում ա, մարում ա… լավագույն դեպքում… իսկ երբեմն էլ դրանք վանդալիզմի ու բարբարոսության են հասնում… քո ամենասիրած մարդը դառնում ա թշնամի լավագույն դեպքում անծանոթի կարգավիճակ ա ստանում՝ մի մարդ որին երբևէ ճանաչել ես… ժամանակն ու տարածությունը հզոր ֆակտորներ են… եթե ժամանակը մի յունիթով ես չափում (րոպե, ժամ… և այլն) ապա տարածությունը միանշանակ չի, մարդը կարա կողքդ լինի բայց լուսային տարիներով հեռու…
…բայց սերը շատ լավ բան ա… երբեք պետք չի հրաժարվել դրանից…
Գալ, դու անկապ օրագիր փաստորեն չես կարդում... Էդ կոֆեի ու արյան գրառումը նենց էր տպավորվել:
Հիշեցի, հիմա որ ասեցիր, հիշեցի էդ կոֆեի գրառումը:
Մեկումեջ կարդում եմ :)
Հմ...
Կարար: Բայց չէ, ինքը չի :)
Էդ ոնց ա, որ դու հաստատ գիտես հեղինակին :think
Էդ ոնց ա, որ դու հաստատ գիտես հեղինակին :think
Քույր Քերին շատ խելացի ու խորը մարդ ա, բայց ինքը դեռ պստո ա:
Լայմայի գրողը որոշակի հասունություն ունի, որ մենակ ապրելուց ու շատ զգալուց ա գալիս:
Համ գրելու մեջ, համ զգացողությունների խորության:
Յա տակ դումայու :)
Քույր Քերին շատ խելացի ու խորը մարդ ա, բայց ինքը դեռ պստո ա:
Լայմայի գրողը որոշակի հասունություն ունի, որ մենակ ապրելուց ու շատ զգալուց ա գալիս:
Համ գրելու մեջ, համ զգացողությունների խորության:
Յա տակ դումայու :)
Ես իրեն կյանքում չեմ տեսել, չեմ ճանաչում, բայց գրառումների մեջ հասունություն ա զգացվում, հետն էլ ահագին կյանքի փորձ:
Ես իրեն կյանքում չեմ տեսել, չեմ ճանաչում, բայց գրառումների մեջ հասունություն ա զգացվում, հետն էլ ահագին կյանքի փորձ:
Ես ճանաչում եմ ու ասածներդ ճիշտ են, ավելի քան, ու պստո լինելուն դա մեկ ա չի խանգարում :)
Բայց Լայման մեկ ա ինքը չի գրել:
Ես ճանաչում եմ ու ասածներդ ճիշտ են, ավելի քան, ու պստո լինելուն դա մեկ ա չի խանգարում :)
Բայց Լայման մեկ ա ինքը չի գրել:
Հա, ես ասեցի, որ քիչ հավանական ա ինքը լինի, ուղղակի մենակ իրեն էի մեջը տեսել:
Հա, ես ասեցի, որ քիչ հավանական ա ինքը լինի, ուղղակի մենակ իրեն էի մեջը տեսել:
Բա ո՞վ մնաց :think
Բա ո՞վ մնաց :think
Հարցդ չհասկացա...
Հարցդ չհասկացա...
Դե ումինն ա էլի Լայման :))
Դե ումինն ա էլի Լայման :))
Մեֆինը, էլ ումը :D
Ըհն, էս էլ սենց, հիմա մտածում եմ՝ էլ որ գործը մի քիչ փիար անեմ, ձայներ հավաքի :))
Ըհն, էս էլ սենց, հիմա մտածում եմ՝ էլ որ գործը մի քիչ փիար անեմ, ձայներ հավաքի :))
Անվերնագիրը:
Անվերնագիրը:
Շատ անարդար ա, որ ձայն չի ստանում էդ գործը, ես էրեկ դրա համար միտքս փոխեցի ու քվեարկեցի իր օգտին:
Բյուրը ճիշտ ա ասում, որ նայենք՝ «Երջանկությունից» պակաս գրված չի, նույնիսկ շատ ավելի լավ ա շարադրված: Թե ինչի էդպես մնաց անտեսված...
Որ վերնագիր ունենար, կարող ա շանսերը մի քիչ ավելանային, եսիմ:
Mephistopheles
22.02.2013, 23:30
Մեֆինը, էլ ումը :D
ո՞նց իմացար… սաղ օրը գլխումս սենց բաներ են…
Շատ անարդար ա, որ ձայն չի ստանում էդ գործը, ես էրեկ դրա համար միտքս փոխեցի ու քվեարկեցի իր օգտին:
Բյուրը ճիշտ ա ասում, որ նայենք՝ «Երջանկությունից» պակաս գրված չի, նույնիսկ շատ ավելի լավ ա շարադրված: Թե ինչի էդպես մնաց անտեսված...
Որ վերնագիր ունենար, կարող ա շանսերը մի քիչ ավելանային, եսիմ:
Ենթադրում եմ, որ պատճառը էդ գործի շատ "ինքն իր մեջ" լինելն ա:
Ընթերցողի հետ չի խոսում, այլ ոնց որ մուննաթ գա ընթերցողի վրա...մեկ-մեկ տենց տպավորություն ա մոտս ստեղծվում: Ասելիքը սենց մի տեսակ շպրտում ա վրեդ, ոչ թե ասում ա...
Չգիտեմ, կարող ա լրիվ սխալ բաներ եմ ասում, բայց իմ մոտ տենց զգացողություն կար կարդալուց:
Տեղ-տեղ ինձ դուր ա եկել, ամեն դեպքում:
ո՞նց իմացար… սաղ օրը գլխումս սենց բաներ են…
Հա, էդ լավ զգացվում ա...
Mephistopheles
22.02.2013, 23:33
Շատ անարդար ա, որ ձայն չի ստանում էդ գործը, ես էրեկ դրա համար միտքս փոխեցի ու քվեարկեցի իր օգտին:
Բյուրը ճիշտ ա ասում, որ նայենք՝ «Երջանկությունից» պակաս գրված չի, նույնիսկ շատ ավելի լավ ա շարադրված: Թե ինչի էդպես մնաց անտեսված...
Որ վերնագիր ունենար, կարող ա շանսերը մի քիչ ավելանային, եսիմ:
ոչ, եթե կարողանար ամորձիները ինչ որ ձևով կապել մոր սպանության հետ, միգուցե… կապը ուժեղ չի… հստակ չի… կերպարը տուժում ա…
ոչ, եթե կարողանար ամորձիները ինչ որ ձևով կապել մոր սպանության հետ, միգուցե… կապը ուժեղ չի… հստակ չի… կերպարը տուժում ա…
Մեֆ, ճաքած ամորձիները ընդամենը «առաջին նախադասության էֆեկտ» ստեղծելու համար էր, ու դրանից զգացվում ա, որ գրողը գրել գիտի, հասկանում ա՝ պիտի առաջին իսկ տողով ուշադրություն գրավի: Բայց էդքանը որ հասկանում ա, ոնց չի մտածել որ առաջին բառերի մեջ վերնագիրն էլ ա մտնում...
Mephistopheles
22.02.2013, 23:42
Մեֆ, ճաքած ամորձիները ընդամենը «առաջին նախադասության էֆեկտ» ստեղծելու համար էր, ու դրանից զգացվում ա, որ գրողը գրել գիտի, հասկանում ա՝ պիտի առաջին իսկ տողով ուշադրություն գրավի: Բայց էդքանը որ հասկանում ա, ոնց չի մտածել որ առաջին բառերի մեջ վերնագիրն էլ ա մտնում...
Այվի ջան, սրա ասելիքը ո՞րն ա… ես չեմ հասկանում… ֆոկուսնիկությունը մի կողմ եթե դնենք… ճիշտն ասած «առաջին նախադասության էֆեկտ»-ը կարա նաև հիասթափության պատճառ դառնա…
Այվի ջան, սրա ասելիքը ո՞րն ա… ես չեմ հասկանում… ֆոկուսնիկությունը մի կողմ եթե դնենք… ճիշտն ասած «առաջին նախադասության էֆեկտ»-ը կարա նաև հիասթափության պատճառ դառնա…
Հա, կարող ա և տենց լինի, ու հավանաբար տենց էլ եղել ա... Մարդիկ սպասում էին ամորձիների մասին նոր շարադրանքների, բայց դրա տեղը ընտանեկան սարսափելի դրամայի հանդիպեցին...
Ենթադրում եմ, որ պատճառը էդ գործի շատ "ինքն իր մեջ" լինելն ա:
Ընթերցողի հետ չի խոսում, այլ ոնց որ մուննաթ գա ընթերցողի վրա...մեկ-մեկ տենց տպավորություն ա մոտս ստեղծվում: Ասելիքը սենց մի տեսակ շպրտում ա վրեդ, ոչ թե ասում ա...
Չգիտեմ, կարող ա լրիվ սխալ բաներ եմ ասում, բայց իմ մոտ տենց զգացողություն կար կարդալուց:
Տեղ-տեղ ինձ դուր ա եկել, ամեն դեպքում:
Էդ չէի նկատել, հնարավոր ա...
Հա, կարող ա և տենց լինի, ու հավանաբար տենց էլ եղել ա... Մարդիկ սպասում էին ամորձիների մասին նոր շարադրանքներ, բայց դրա տեղը ընտանեկան սարսափելի դրամայի հանդիպեցին...
Գետում խեղդած նորածին էլ կար:
Գետում խեղդած նորածին էլ կար:
Հա, շատ դաժան նկարագրություններ էին:
Ես մտածում եմ, որ գուցե ուրիշ լսարանի համար սա հզոր գործ լիներ: Բայց Ակումբում, ինչքան էլ մենք տարբեր լինենք, ինչ-որ ընդհանուր չափանիշներ ի վերջո գործում են. մի տեսակ քիչ թե շատ նմանատիպ գրական ճաշակ ա մեզ մոտ զարգացել: Այսպես ասած, համատեղ կյանքի ընթացքում :)
Հա, շատ դաժան նկարագրություններ էին:
Ես մտածում եմ, որ գուցե ուրիշ լսարանի համար սա հզոր գործ լիներ: Բայց Ակումբում, ինչքան էլ մենք տարբեր լինենք, ինչ-որ ընդհանուր չափանիշներ ի վերջո գործում են. մի տեսակ քիչ թե շատ նմանատիպ գրական ճաշակ ա մեզ մոտ զարգացել: Այսպես ասած, համատեղ կյանքի ընթացքում :)
Կա տենց բան:
Mephistopheles
22.02.2013, 23:52
Հա, կարող ա և տենց լինի, ու հավանաբար տենց էլ եղել ա... Մարդիկ սպասում էին ամորձիների մասին նոր շարադրանքների, բայց դրա տեղը ընտանեկան սարսափելի դրամայի հանդիպեցին...
դրան ընտանեկան դրամա չես ասի… եթե մայրդ աչքիդ առաջ սպանվում ա հորդ կողմից ու մի ահագին ժամանակ հետո գնում ես իրան բանտից դիմավորելու, ես անձամբ չգիտեմ, չեմ պատկերացնում ուր ա գնում էդ պատմությունը…
Եթե ինչ-որ ստեղծագործության մասին չարախոսել եմ, ու տարօրինակ կերպով մեկը շնորհակալություն ա հայտնել, կարա՞մ ենթադրեմ, որ հեղինակն ա:
Mephistopheles
23.02.2013, 00:10
Եթե ինչ-որ ստեղծագործության մասին չարախոսել եմ, ու տարօրինակ կերպով մեկը շնորհակալություն ա հայտնել, կարա՞մ ենթադրեմ, որ հեղինակն ա:
Շին ջան, քեզ պետք ա՞ իմանաս… նախ չես չարախոսել… ով-ով, բայց դու տենց բան չես անի…
հանգիստ քննարկի ու քննադատի…
Շին, կարող ա ուղղակի հետդ համաձայն ա, համ էլ դու ե՞րբ ես չարախոսել :think
Անվերնագիր
23.02.2013, 00:19
Եթե ինչ-որ ստեղծագործության մասին չարախոսել եմ, ու տարօրինակ կերպով մեկը շնորհակալություն ա հայտնել, կարա՞մ ենթադրեմ, որ հեղինակն ա:
էտ կարո՞ղա ես եմ, ու կարո՞ղ ա ««ճռռոց»»-ին ա վերաբերվում :), եթե հա, ուրեմն ուղղակի համակարծիք եմ:P
Շին, կարող ա ուղղակի հետդ համաձայն ա, համ էլ դու ե՞րբ ես չարախոսել :think
Դե մի քիչ ծաղկացնում եմ: Խոսքը «Հետքին» ա վերաբերվում, Էիննան շնորհակալություն ա դրել, որ ես չեմ հավանել:
Mephistopheles
23.02.2013, 01:14
9,
անպատյան կյրան էլ կարդացի… ես կրյա ունեմ ու ասեմ, պատյանը մինչև հանես արդեն մեռած կլինի… հանելուց հետո չի մեռնում… պտի սպանես կրյային որ պատյանը վրայից հանես…
էլի, շատ ասելիք չկա… գորշ ա… մոխրագույն ա…
լավ էր…
Mephistopheles
23.02.2013, 01:22
Ժող, խի՞ ա էս սաղ գործերը գորշ դեպրեսիվ, պեսսիմիստիկ… մեռած երեխա, կոտրված սեր, տանջվել, արյուն, սպանություն… ուրիշ բան չկա՞ էս կյանքում…
դժվար ա անընդհատ նույն, մոնոտոն դեպրեսիվ բաները կարդալ… հումոր չկա՞ էս կյանքում… թե՞ հումորը խորը չի…
Դե մի քիչ ծաղկացնում եմ: Խոսքը «Հետքին» ա վերաբերվում, Էիննան շնորհակալություն ա դրել, որ ես չեմ հավանել:
Ես էլ չեմ հավանել, մի շնորհակալություն էլ ես դնե՞մ :))
Երևի ուղղակի համաձայն ա հետդ :)
Ժող, խի՞ ա էս սաղ գործերը գորշ դեպրեսիվ, պեսսիմիստիկ… մեռած երեխա, կոտրված սեր, տանջվել, արյուն, սպանություն… ուրիշ բան չկա՞ էս կյանքում…
դժվար ա անընդհատ նույն, մոնոտոն դեպրեսիվ բաները կարդալ… հումոր չկա՞ էս կյանքում… թե՞ հումորը խորը չի…
Մեֆ, երկու հատ մնաց, վերջին ես հասնում, դիմացի :)
Ես էլ եմ ուզում սկսեմ, բայց թափս չի հերիքում :(
Mephistopheles
23.02.2013, 01:39
Մեֆ, երկու հատ մնաց, վերջին ես հասնում, դիմացի :)
էն երկուսը երկար են…
Sambitbaba
23.02.2013, 01:58
Էս ինչ շունչ կա էս գրողի գրած ամեն բառում, անկապություն էլ գրի, առանց կտրվելու, առանց մի վայրկյան անգամ քեզ ստիպելու կլանում ես ամեն բառը, էն հեշտ կարդացվելու զրիցներն են առաջ գալու: Թեման կապ չունի, էս էն չի, ինչ ես սովորաբար կարդում եմ, բայց ով էլ լինես, իսկ ես ոնց որ գիտեմ` ով ես, դու շատ գրի, մնացածը գրելու հետ ա գալիս, մենակ չափածո չէ, արձակն էլ ա քոնը: Մինչև հիմա կարդացածս բոլոր գործերից ամենալավ գիրը, շնչող գիրը էս գործի հեղինակն ունի, կապ չունի` հեղինակին ճիշտ եմ գուշակել, թե չէ: Կքվեարկեի միանշանակ:
Կարծում եմ, նույն մարդուն ենք կասկածում, Շին ջան, ու լրիվ կիսում եմ կարծիքդ նրա մասին:
Sambitbaba
23.02.2013, 02:01
Արեան չի՞: Կապ չունի, շատ լավ ա գրում, ով էլ լինի:
Ուրեմն, ես սխալվեցի…
Stranger_Friend
23.02.2013, 02:12
Կարոտ- հետաքրքիր էր, կարող էր ավելի հուզիչ լիներ, հավանեցի.. միայն սկզբում շատ դժվար պատկերացրի, որ առաջին դեքով խոսողը տղա էր, ինձ թվում է՝ գրողը աղջիկ է..
Անվերնագիր- համարյա ոչինչ չհասկացա ու չեմ էլ ուզում հասկանամ, ինձ համար անիմաստ էր ու շատ խառը..
Լայմ-ը գեղեցիկ էր, բայց չհասկացա հյուրանոցում ինչպես էին թողել կալանավորները հանգիստ նստեն:8 ... ընդհանուր միտքը հավանեցի, ձեռագիրն էլ էր լավը...
Հետքը- սկզբում շատ դժվար էի կարդում, բայց ընթացքում գրավեց, մինչև հիմա կարդացածներիցս երևի ամենալավն էր, բայց թեմայի հետ կապ չուներ, ինչպես և մնացածը..
Հետքի մեջ եմ մտել, պիտի իմ մեջ խորացնեմ, մնացածը կարդալ չեմ կարող..
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 02:20
Քույր Քերին շատ խելացի ու խորը մարդ ա, բայց ինքը դեռ պստո ա:
Լայմայի գրողը որոշակի հասունություն ունի, որ մենակ ապրելուց ու շատ զգալուց ա գալիս:
Համ գրելու մեջ, համ զգացողությունների խորության:
Յա տակ դումայու :)
Մմմմ, իսկ ինձ մոտ տպավորություն էր, որ Լայմայի հեղինակը նոր-նոր ա գրելու առաջին քայլերն անում, որովհետև սովորաբար տենց ա. մարդիկ սկսում են սյուռ գրել իբր օրիգինալ էրևալու համար, հետո կամաց-կամաց ջոկում են, որ ձևը տենց չի:
Mephistopheles
23.02.2013, 02:30
Հյուսիսային կնոջ մասին ուզում եմ մի հատ լավ բան ասեմ…
ինձ դուր ա գալիս որ կյանքից ա գրում… կարող ա ավելորդ մասեր ունի, բայց մեկ ա, քանի որ կյանքից ա՝ ուտվում ա… հետը քայլում ես… զգում ես որ գրողը սիրում ա գրել…
կարող ա ամեն ինչ իդեալական չի, հերն էլ անիծած… բայց վերջը քաքի համը մեկ ա հանում ա… վերջի վրա պրի աշխատվի իմ կարծիքով… կարա վերջից հետ գա…
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 02:31
Հատուկ Մեֆի համար: Մեֆ ջան, ինչ կլինի, մի քանի րոպեով մրցույթի գործերը թող, այ հենց էս գործը քլնգի, որովհետև ինձ սարսափելի հետաքրքիր ա, թե ինչ կասես էս գործի մասին: Լուրջ եմ ասում: Ուղղակի հետաքրքիր ա՝ իմ ու քո մտավախություններն էս դեպքում համընկնու՞մ են, թե՞ ոչ:
Կատուն անձրևի տակ
Հյուրանոցում միայն երկու ամերիկացի կային: Սենյակ բարձրանալիս կամ իջնելիս նրանք չէին ճանաչում աստիճաններին իրենց հանդիպող ոչ մի կենվորի: Ամերիկացիների սենյակը երկրորդ հարկում էր, որի պատուհանները դիմահայաց էին ծովին: Պատուհաններից երևում էին նաև զբոսայգին և պատերազմի զոհերի հուշարձանը: Զբոսայգում բարձր արմավենիներ ու կանաչ նստարաններ կային: Արևոտ եղանակին այնտեղ միշտ ինչ-որ նկարիչ էր լինում՝ իր նկարակալով: Նկարիչներին դուր էին գալիս սաղարթախիտ արմավենիները, ծովին ու այգիներին դիմահայաց հյուրանոցների փայլուն գույները: Իտալացիները, երկար ճանապարհ կտրելով, գալիս էին պատերազմի զոհերի հուշարձանը դիտելու, որ բրոնզաձույլ էր և փայլփլում էր անձրևի տակ: Անձրևում էր: Կաթիլները մեկիկ- մեկիկ պոկվում էին արմավենիների սաղարթներից: Խճապատ ծառուղիներում փոքրիկ լճակներ էին գոյոցել: Անձրևի տակ փրփրածուփ ծովի ալիքները երկար շերտերով փշրվում էին ափին, հետո ավազը լափլիզելով նահանջում ետ, նորից ետ էին գալիս ու փշրվում՝ երկար շերտով, անձրևի տակ: Հրապարակում, հուշարձանի մոտ ավտոմեքենաներ էին մնացել: Դիմացի սրճարանի դռան շեմին մատուցողը կանգնել, նայում էր դատարկ հրապարակին:
Ամերիկուհին կանգնել էր պատուհանի մոտ և նայում էր դուրս: Հենց նրանց պատուհանի ներքևում, կանաչ սեղաններից մեկի տակ, որից անձրաևաջուր էր կաթկթում, մի կատու էր կուչ եկել: Կատուն փորձում էր գունդուկծիկ լինել այնպես, որ կաթիլները չընկնեին վրան:
-Իջնեմ, այդ կատվի ձագին բերեմ,- ասաց ամերիկուհին:
- Ես կգնամ,- առաջարկեց մահճակալին պառկած նրա ամուսինը:
-Ոչ, ինքս կբերեմ: Խեղճ փիսիկը սեղանի տակ չարչարվում է, որ չթրջվի:
Ամուսինը շարունակեց կարդալ՝ երկու բարձերը հարմարեցնելով գլխի տակ:
-Տես՝ չթրջվես,- ասաց նա:
Կինը իջավ աստիճաններով ու երբ անցնում էր նախասրահով, հյուրանոցի տերը տեղից ելավ, խոնարհվելով ողջունեց նրան: Հյուրանոցի տիրոջ գրասեղանը նախասրահի հեռավոր անկյունում էր: Նա ծեր, բավականին բարձրահասակ մարդ էր:
- Անձրևում է,- ասաց կինը:
- Այսօր շատ վատ եղանակ է:
Ծերունին կանգնել էր գրասեղանի ետևում, կիսամութ սենյակի հեռավոր անկյունում: Նա դուր էր գալիս կնոջը: Ամերիկուհուն դուր էր գալիս հյուրանոցի տիրոջ չափազանց լուրջ խոժոռ տեսքը՝ որևէ գանգատ լսելիս: Նրան դուր էր գալիս այդ մարդու արժանապատվությունը: Նրան դուր էր գալիս, թե ինչպես էր այդ ծերունին ուզում ծառայություն մատուցել իրեն: Դուր էր գալիս հյուրանոցի տիրոջ պահվածքը: Դուր էին գալիս խոժոռ դեմքն ու խոշոր ձեռքերը:
Ծերունու հանդեպ խանդաղատանքով լցված՝ ամերիկուհին բացեց դուռն ու նայեց դուրս: Տեղատարափ անձրև էր: Անջրանցիկ թիկնոցով մի տղամարդ դատարկ հրապարակով դեպի սրճարան էր գնում: Կատուն պետք է որ հյուրանոցի աջ կողմում լիներ: Գուցե քիվի տակով անցնի: Երբ կինը կանգնեց դռան շեմին, նրա գլխավերևում մի անձրևանոց բացվեց: Նրանց սենյակը հավաքող աղախինն էր:
- Այսպես չեք թրջվի,- ժպտալով ասաց աղախինը իտալերեն: Անշուշտ, նրան հյուրանոցի տերն էր ուղարկել:
Աղախնու հետ, որ անձրևանոցը պահած գնում էր նրա ետևից, կինը խճապատ ծառուղիով քայլեց դեպի իրենց սենյակի պատուհանի տակ: Սեղանն այնտեղ էր: Անձրևով ողողված՝ այն վառ կանաչավուն էր դարձել, բայց կատուն չկար: Հանկարծ հուսախաբություն համակեց կնոջը: Աղախինը ակնածանքով նայեց նրան:
- Դուք որևէ բա՞ն եք կորցրել, սինյորա:
- Այստեղ կատու կար:
- Կատո՞ւ:
- Այո, կատու:
-Կատո՞ւ,- ծիծաղեց աղախինը:- Կատուն՝ անձրևի տա՞կ:
- Այո,- ասաց կինը,- սեղանի տակ էր: Ահ, ես այնքան շատ էի ուզում փոքրիկ կատու ունենալ:
Երբ ամերիկուհին անգլերեն խոսեց, աղախնի դեմքը ձգվեց:
- Եկեք, սենյորա,- ասաց նա:- Եկեք ներս գնանք, թե չէ կթրջվեք:
- Գնանք, իհարկե,- ասաց մանկամարդ ամերիկուհին:
Նրանք խճապատ ծառուղիով նորից ետ եկան ու ներս մտան: Աղախինը մնաց դրսում, որ անձրևանոցը փակի: Երբ ամերիկուհին անցավ նախասրահով, հյուրանոցի տերը խոնարհվեց նախասրահում: Կնոջ մեջ ինչ-որ բան ջղաձգորեն գունդուկծիկ դարձավ: Հյուրանոցի տերը ստիպում էր նրան շատ փոքր ու միաժամանակ կարևոր զգալ: Մի պահ կինը իրեն չափազանց կարևոր զգաց: Նա բարձրացավ աստիճաններով: Բացեց սենյակի դուռը: Ջորջը մահճակալին պառկած կարդում էր:
- Կատվին բերի՞ր,- հարցրեց նա՝ գիրքը ցած դնելով:
- Այնտեղ չէր:
-Հետաքրքիր է, ո՞ւր է կորել,- ասաց Ջորջը՝ աչքերը մի պահ կտրելով գրքից:
Կինը նստեց մահճակալին:
- Ես այնքան էի ուզում փոքրիկ կատու ունենալ,- ասաց նա:- Չգիտեմ, թե ինչու եմ այդքան ուզում: Ես այդ խեղճ փիսիկին եմ ուզում: Կատակ բան չի, խեղճ փիսիկը դրսում, անձրևի տակ է:
Ջորջը նորից սկսել էր կարդալ:
Կինը մոտեցավ հարդարանքի սեղանին, նայեց հայելու դիմաց և ձեռքի հայելիով սկսեց զննել իրեն: Նախ՝ զննեց մեկ, հետո մյուս կիսադեմը: Ապա՝ ծոծրակն ու պարանոցը:
-Ի՞նչ ես կարծում, լավ չէ՞ր լինի, եթե մազերս թողնեի երկարեր,- հարցրեց ամերիկուհին՝ նորից նայելով իր կիսադեմին:
Ջորջը աչքերը բարձրացրեց ու տեսավ կնոջ՝ տղայի պես կարճ խուզված ծոծրակը:
- Այդպես էլ է ինձ դուր գալիս:
- Ես ձանձրացել եմ,- ասաց կինը:- Այնպես եմ ձանձրացել տղայի այս սանրվածքից:
Ջորջը փոխեց դիրքը: Այն պահից, ինչ կինը սկսել էր խոսել, ամուսինը աչքը չէր կտրել նրանից:
- Այսօր դու շատ ես սիրունացել,- ասաց Ջորջը:
Կինը ձեռքի հայելին դրեց հարդասեղանին, մոտեցավ պատուհանին ու նայեց դուրս: Մթնում էր:
- Ուզում եմ մազերս ետ սանրել ու ձիգ կապել այնպես, որ հարթ լինեն, հետո ծոծրակիս մեծ հանգույց անել ու մատներով շոշափել,- ասաց կինը:- Ուզում եմ գոգիս փոքրիկ կատու լինի, որ շոյեմ, իսկ նա մռռա:
-Ի՞նչ…
- Հետո ուզում եմ սեփական սպասքով ճաշել, իսկ սեղանին մոմեր վառվեն: Ուզում եմ գարուն լինի, ուզում եմ մազերս փռած սանրել հայելու առաջ, ես կատու եմ ուզում, նոր զգեստներ եմ ուզում…
- Դե լավ, վերջացրու: Մի գիրք վերցրու կարդա,- ասաց Ջորջը: Նա նորից կարդում էր:
Կինը պատուհանից նայում էր դուրս: Արդեն բոլորովին մթնել էր, իսկ անձրևը դեռ մաղվում էր արմավենիներին:
-Այնուամենայնիվ, ես կատու եմ ուզում,- ասաց ամերիկուհին:- Հենց հիմա կատու եմ ուզում: Եթե երկար մազեր կամ ուրիշ ուրախություն չի կարելի, գոնե կատու կարելի՞ է ունենալ:
Ջորջը չէր լսում: Նա կարդում էր: Կինը պատուհանից նայեց դուրս: Հրապարակի լույսերն արդեն վառվել էին:
Ինչ-որ մեկը թակեց դուռը:
-Մտեք ,- ասաց Ջորջը: Նա գլուխը բարձրացրեց գրքից:
Աղախինը կանգնեց դռան շեմին: Նրա գրկին մի մեծ, բծավոր կատու կար, որ ծանրորեն կախվել էր ձեռքերից:
- Ներեցեք,- ասաց աղախինը,- հյուրանոցի տերը խնդրեց, որ սա տամ սինյորային:
Sambitbaba
23.02.2013, 02:35
Ես իրեն կյանքում չեմ տեսել, չեմ ճանաչում, բայց գրառումների մեջ հասունություն ա զգացվում, հետն էլ ահագին կյանքի փորձ:
Ճիշտ ես, Քույրիկի կարճ գրառումները շատ լավն են: Բայց վախենամ, երկար պատմվածք գրելու համար… "ոչ ներվ ունի, ոչ էլ հավես"…;)
Վերջապես բոլորը կարդացի ու ընդհանուր առմամբ դուրս շատ եկավ էս մրցույթը: Հիմնականում հաջողված գործեր էին: Հերթով կարճ-կոնկրետ անցնեմ.
1. Ճռռոց - շատ վարպետորեն էր գրած, ես էլ մտա հերոսի հոգեվիճակի մեջ, քվեարկել եմ
2. Ո՞վ է նա - շատ սերիալային էր ու անբնական
3. Հյուսիսի կինը - չգիտեմ ճիշտ մարդու վրա եմ կասկածում, թե չէ :)) Պատմվածքը ընտիր էր, բայց վերջը մի տեսակ անկապ էր: Համենայն դեպս քվեարկել եմ: Մեկ էլ պարզվում ա Լիլիթը շատ տարածված անուն ա էս մրցույթում :))
4. Կարոտը - ամենաշատը դուրս եկած տարբերակը ու ոնց որ թե էլի ճանաչում եմ հեղինակին: Ռեսպեկտ պլյուս քվե
5. Անվերնագիր - ամորձիների ճողվածք, կալանավոր հայր ու այլ սարսափներ, չէ, մերսի, չեմ ուզում
6. Լայմա - Ընտիր էր, մի քիչ էլ սյուռ, քվեարկել եմ
7. Հետք - Մի քիչ սովետական դպրոցական շարադրություն հիշեցրեց, որպես պատմվածք վատը չէր, բայց մյուսների հետ համեմատած թույլ էր
8. Երջանկությունը - շատ դեպրեսիվ էր, դրա համար չքվեարկեցի, թե չէ որպես պատմվածք վատը չէր
9. Կրիա, որը չուներ պատյան - անցանք առաջ
10. Անծանոթ տուն - իմաստը չհասկացա, բայց ոչինչ
Sambitbaba
23.02.2013, 03:11
Հա, շատ դաժան նկարագրություններ էին:
Եվ անիմաստ, նույնիսկ մայրասպան հոր վերադարձը ծաղկացնելու համար:
Sambitbaba
23.02.2013, 03:20
Ժող, խի՞ ա էս սաղ գործերը գորշ դեպրեսիվ, պեսսիմիստիկ… մեռած երեխա, կոտրված սեր, տանջվել, արյուն, սպանություն… ուրիշ բան չկա՞ էս կյանքում…
դժվար ա անընդհատ նույն, մոնոտոն դեպրեսիվ բաները կարդալ… հումոր չկա՞ էս կյանքում… թե՞ հումորը խորը չի…
Առավել ևս, որ "տուն" բառը պետք է լրիվ հակարակ զգացմունքների բերի, ճիշտ չէ՞:
Ասեմ, որ "Հետքի" օգտին քվեարկեցի նրա համար միայն, որ միակ բարի և լուսավորն էր:
Mephistopheles
23.02.2013, 03:21
Հատուկ Մեֆի համար: Մեֆ ջան, ինչ կլինի, մի քանի րոպեով մրցույթի գործերը թող, այ հենց էս գործը քլնգի, որովհետև ինձ սարսափելի հետաքրքիր ա, թե ինչ կասես էս գործի մասին: Լուրջ եմ ասում: Ուղղակի հետաքրքիր ա՝ իմ ու քո մտավախություններն էս դեպքում համընկնու՞մ են, թե՞ ոչ:
Կատուն անձրևի տակ
Հյուրանոցում միայն երկու ամերիկացի կային: Սենյակ բարձրանալիս կամ իջնելիս նրանք չէին ճանաչում աստիճաններին իրենց հանդիպող ոչ մի կենվորի: Ամերիկացիների սենյակը երկրորդ հարկում էր, որի պատուհանները դիմահայաց էին ծովին: Պատուհաններից երևում էին նաև զբոսայգին և պատերազմի զոհերի հուշարձանը: Զբոսայգում բարձր արմավենիներ ու կանաչ նստարաններ կային: Արևոտ եղանակին այնտեղ միշտ ինչ-որ նկարիչ էր լինում՝ իր նկարակալով: Նկարիչներին դուր էին գալիս սաղարթախիտ արմավենիները, ծովին ու այգիներին դիմահայաց հյուրանոցների փայլուն գույները: Իտալացիները, երկար ճանապարհ կտրելով, գալիս էին պատերազմի զոհերի հուշարձանը դիտելու, որ բրոնզաձույլ էր և փայլփլում էր անձրևի տակ: Անձրևում էր: Կաթիլները մեկիկ- մեկիկ պոկվում էին արմավենիների սաղարթներից: Խճապատ ծառուղիներում փոքրիկ լճակներ էին գոյոցել: Անձրևի տակ փրփրածուփ ծովի ալիքները երկար շերտերով փշրվում էին ափին, հետո ավազը լափլիզելով նահանջում ետ, նորից ետ էին գալիս ու փշրվում՝ երկար շերտով, անձրևի տակ: Հրապարակում, հուշարձանի մոտ ավտոմեքենաներ էին մնացել: Դիմացի սրճարանի դռան շեմին մատուցողը կանգնել, նայում էր դատարկ հրապարակին:
Ամերիկուհին կանգնել էր պատուհանի մոտ և նայում էր դուրս: Հենց նրանց պատուհանի ներքևում, կանաչ սեղաններից մեկի տակ, որից անձրաևաջուր էր կաթկթում, մի կատու էր կուչ եկել: Կատուն փորձում էր գունդուկծիկ լինել այնպես, որ կաթիլները չընկնեին վրան:
-Իջնեմ, այդ կատվի ձագին բերեմ,- ասաց ամերիկուհին:
- Ես կգնամ,- առաջարկեց մահճակալին պառկած նրա ամուսինը:
-Ոչ, ինքս կբերեմ: Խեղճ փիսիկը սեղանի տակ չարչարվում է, որ չթրջվի:
Ամուսինը շարունակեց կարդալ՝ երկու բարձերը հարմարեցնելով գլխի տակ:
-Տես՝ չթրջվես,- ասաց նա:
Կինը իջավ աստիճաններով ու երբ անցնում էր նախասրահով, հյուրանոցի տերը տեղից ելավ, խոնարհվելով ողջունեց նրան: Հյուրանոցի տիրոջ գրասեղանը նախասրահի հեռավոր անկյունում էր: Նա ծեր, բավականին բարձրահասակ մարդ էր:
- Անձրևում է,- ասաց կինը:
- Այսօր շատ վատ եղանակ է:
Ծերունին կանգնել էր գրասեղանի ետևում, կիսամութ սենյակի հեռավոր անկյունում: Նա դուր էր գալիս կնոջը: Ամերիկուհուն դուր էր գալիս հյուրանոցի տիրոջ չափազանց լուրջ խոժոռ տեսքը՝ որևէ գանգատ լսելիս: Նրան դուր էր գալիս այդ մարդու արժանապատվությունը: Նրան դուր էր գալիս, թե ինչպես էր այդ ծերունին ուզում ծառայություն մատուցել իրեն: Դուր էր գալիս հյուրանոցի տիրոջ պահվածքը: Դուր էին գալիս խոժոռ դեմքն ու խոշոր ձեռքերը:
Ծերունու հանդեպ խանդաղատանքով լցված՝ ամերիկուհին բացեց դուռն ու նայեց դուրս: Տեղատարափ անձրև էր: Անջրանցիկ թիկնոցով մի տղամարդ դատարկ հրապարակով դեպի սրճարան էր գնում: Կատուն պետք է որ հյուրանոցի աջ կողմում լիներ: Գուցե քիվի տակով անցնի: Երբ կինը կանգնեց դռան շեմին, նրա գլխավերևում մի անձրևանոց բացվեց: Նրանց սենյակը հավաքող աղախինն էր:
- Այսպես չեք թրջվի,- ժպտալով ասաց աղախինը իտալերեն: Անշուշտ, նրան հյուրանոցի տերն էր ուղարկել:
Աղախնու հետ, որ անձրևանոցը պահած գնում էր նրա ետևից, կինը խճապատ ծառուղիով քայլեց դեպի իրենց սենյակի պատուհանի տակ: Սեղանն այնտեղ էր: Անձրևով ողողված՝ այն վառ կանաչավուն էր դարձել, բայց կատուն չկար: Հանկարծ հուսախաբություն համակեց կնոջը: Աղախինը ակնածանքով նայեց նրան:
- Դուք որևէ բա՞ն եք կորցրել, սինյորա:
- Այստեղ կատու կար:
- Կատո՞ւ:
- Այո, կատու:
-Կատո՞ւ,- ծիծաղեց աղախինը:- Կատուն՝ անձրևի տա՞կ:
- Այո,- ասաց կինը,- սեղանի տակ էր: Ահ, ես այնքան շատ էի ուզում փոքրիկ կատու ունենալ:
Երբ ամերիկուհին անգլերեն խոսեց, աղախնի դեմքը ձգվեց:
- Եկեք, սենյորա,- ասաց նա:- Եկեք ներս գնանք, թե չէ կթրջվեք:
- Գնանք, իհարկե,- ասաց մանկամարդ ամերիկուհին:
Նրանք խճապատ ծառուղիով նորից ետ եկան ու ներս մտան: Աղախինը մնաց դրսում, որ անձրևանոցը փակի: Երբ ամերիկուհին անցավ նախասրահով, հյուրանոցի տերը խոնարհվեց նախասրահում: Կնոջ մեջ ինչ-որ բան ջղաձգորեն գունդուկծիկ դարձավ: Հյուրանոցի տերը ստիպում էր նրան շատ փոքր ու միաժամանակ կարևոր զգալ: Մի պահ կինը իրեն չափազանց կարևոր զգաց: Նա բարձրացավ աստիճաններով: Բացեց սենյակի դուռը: Ջորջը մահճակալին պառկած կարդում էր:
- Կատվին բերի՞ր,- հարցրեց նա՝ գիրքը ցած դնելով:
- Այնտեղ չէր:
-Հետաքրքիր է, ո՞ւր է կորել,- ասաց Ջորջը՝ աչքերը մի պահ կտրելով գրքից:
Կինը նստեց մահճակալին:
- Ես այնքան էի ուզում փոքրիկ կատու ունենալ,- ասաց նա:- Չգիտեմ, թե ինչու եմ այդքան ուզում: Ես այդ խեղճ փիսիկին եմ ուզում: Կատակ բան չի, խեղճ փիսիկը դրսում, անձրևի տակ է:
Ջորջը նորից սկսել էր կարդալ:
Կինը մոտեցավ հարդարանքի սեղանին, նայեց հայելու դիմաց և ձեռքի հայելիով սկսեց զննել իրեն: Նախ՝ զննեց մեկ, հետո մյուս կիսադեմը: Ապա՝ ծոծրակն ու պարանոցը:
-Ի՞նչ ես կարծում, լավ չէ՞ր լինի, եթե մազերս թողնեի երկարեր,- հարցրեց ամերիկուհին՝ նորից նայելով իր կիսադեմին:
Ջորջը աչքերը բարձրացրեց ու տեսավ կնոջ՝ տղայի պես կարճ խուզված ծոծրակը:
- Այդպես էլ է ինձ դուր գալիս:
- Ես ձանձրացել եմ,- ասաց կինը:- Այնպես եմ ձանձրացել տղայի այս սանրվածքից:
Ջորջը փոխեց դիրքը: Այն պահից, ինչ կինը սկսել էր խոսել, ամուսինը աչքը չէր կտրել նրանից:
- Այսօր դու շատ ես սիրունացել,- ասաց Ջորջը:
Կինը ձեռքի հայելին դրեց հարդասեղանին, մոտեցավ պատուհանին ու նայեց դուրս: Մթնում էր:
- Ուզում եմ մազերս ետ սանրել ու ձիգ կապել այնպես, որ հարթ լինեն, հետո ծոծրակիս մեծ հանգույց անել ու մատներով շոշափել,- ասաց կինը:- Ուզում եմ գոգիս փոքրիկ կատու լինի, որ շոյեմ, իսկ նա մռռա:
-Ի՞նչ…
- Հետո ուզում եմ սեփական սպասքով ճաշել, իսկ սեղանին մոմեր վառվեն: Ուզում եմ գարուն լինի, ուզում եմ մազերս փռած սանրել հայելու առաջ, ես կատու եմ ուզում, նոր զգեստներ եմ ուզում…
- Դե լավ, վերջացրու: Մի գիրք վերցրու կարդա,- ասաց Ջորջը: Նա նորից կարդում էր:
Կինը պատուհանից նայում էր դուրս: Արդեն բոլորովին մթնել էր, իսկ անձրևը դեռ մաղվում էր արմավենիներին:
-Այնուամենայնիվ, ես կատու եմ ուզում,- ասաց ամերիկուհին:- Հենց հիմա կատու եմ ուզում: Եթե երկար մազեր կամ ուրիշ ուրախություն չի կարելի, գոնե կատու կարելի՞ է ունենալ:
Ջորջը չէր լսում: Նա կարդում էր: Կինը պատուհանից նայեց դուրս: Հրապարակի լույսերն արդեն վառվել էին:
Ինչ-որ մեկը թակեց դուռը:
-Մտեք ,- ասաց Ջորջը: Նա գլուխը բարձրացրեց գրքից:
Աղախինը կանգնեց դռան շեմին: Նրա գրկին մի մեծ, բծավոր կատու կար, որ ծանրորեն կախվել էր ձեռքերից:
- Ներեցեք,- ասաց աղախինը,- հյուրանոցի տերը խնդրեց, որ սա տամ սինյորային:
կգրեմ բյուր ջան... մի քիչ հետո... Դավն էլ էր պի հատ պատմվածք դրել...
կգրեմ բյուր ջան... մի քիչ հետո... Դավն էլ էր պի հատ պատմվածք դրել...
Էն Վանոյի գործի մասին մոռացի, Մեֆ ջան::)
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 03:35
կգրեմ բյուր ջան... մի քիչ հետո... Դավն էլ էր պի հատ պատմվածք դրել...
Դավը հրաժարվեց, դե մենակ իմ դրածի մասին ասա: :)
Mephistopheles
23.02.2013, 04:06
Հատուկ Մեֆի համար: Մեֆ ջան, ինչ կլինի, մի քանի րոպեով մրցույթի գործերը թող, այ հենց էս գործը քլնգի, որովհետև ինձ սարսափելի հետաքրքիր ա, թե ինչ կասես էս գործի մասին: Լուրջ եմ ասում: Ուղղակի հետաքրքիր ա՝ իմ ու քո մտավախություններն էս դեպքում համընկնու՞մ են, թե՞ ոչ:
Կատուն անձրևի տակ
Հյուրանոցում միայն երկու ամերիկացի կային: Սենյակ բարձրանալիս կամ իջնելիս նրանք չէին ճանաչում աստիճաններին իրենց հանդիպող ոչ մի կենվորի: Ամերիկացիների սենյակը երկրորդ հարկում էր, որի պատուհանները դիմահայաց էին ծովին: Պատուհաններից երևում էին նաև զբոսայգին և պատերազմի զոհերի հուշարձանը: Զբոսայգում բարձր արմավենիներ ու կանաչ նստարաններ կային: Արևոտ եղանակին այնտեղ միշտ ինչ-որ նկարիչ էր լինում՝ իր նկարակալով: Նկարիչներին դուր էին գալիս սաղարթախիտ արմավենիները, ծովին ու այգիներին դիմահայաց հյուրանոցների փայլուն գույները: Իտալացիները, երկար ճանապարհ կտրելով, գալիս էին պատերազմի զոհերի հուշարձանը դիտելու, որ բրոնզաձույլ էր և փայլփլում էր անձրևի տակ: Անձրևում էր: Կաթիլները մեկիկ- մեկիկ պոկվում էին արմավենիների սաղարթներից: Խճապատ ծառուղիներում փոքրիկ լճակներ էին գոյոցել: Անձրևի տակ փրփրածուփ ծովի ալիքները երկար շերտերով փշրվում էին ափին, հետո ավազը լափլիզելով նահանջում ետ, նորից ետ էին գալիս ու փշրվում՝ երկար շերտով, անձրևի տակ: Հրապարակում, հուշարձանի մոտ ավտոմեքենաներ էին մնացել: Դիմացի սրճարանի դռան շեմին մատուցողը կանգնել, նայում էր դատարկ հրապարակին:
Ամերիկուհին կանգնել էր պատուհանի մոտ և նայում էր դուրս: Հենց նրանց պատուհանի ներքևում, կանաչ սեղաններից մեկի տակ, որից անձրաևաջուր էր կաթկթում, մի կատու էր կուչ եկել: Կատուն փորձում էր գունդուկծիկ լինել այնպես, որ կաթիլները չընկնեին վրան:
-Իջնեմ, այդ կատվի ձագին բերեմ,- ասաց ամերիկուհին:
- Ես կգնամ,- առաջարկեց մահճակալին պառկած նրա ամուսինը:
-Ոչ, ինքս կբերեմ: Խեղճ փիսիկը սեղանի տակ չարչարվում է, որ չթրջվի:
Ամուսինը շարունակեց կարդալ՝ երկու բարձերը հարմարեցնելով գլխի տակ:
-Տես՝ չթրջվես,- ասաց նա:
Կինը իջավ աստիճաններով ու երբ անցնում էր նախասրահով, հյուրանոցի տերը տեղից ելավ, խոնարհվելով ողջունեց նրան: Հյուրանոցի տիրոջ գրասեղանը նախասրահի հեռավոր անկյունում էր: Նա ծեր, բավականին բարձրահասակ մարդ էր:
- Անձրևում է,- ասաց կինը:
- Այսօր շատ վատ եղանակ է:
Ծերունին կանգնել էր գրասեղանի ետևում, կիսամութ սենյակի հեռավոր անկյունում: Նա դուր էր գալիս կնոջը: Ամերիկուհուն դուր էր գալիս հյուրանոցի տիրոջ չափազանց լուրջ խոժոռ տեսքը՝ որևէ գանգատ լսելիս: Նրան դուր էր գալիս այդ մարդու արժանապատվությունը: Նրան դուր էր գալիս, թե ինչպես էր այդ ծերունին ուզում ծառայություն մատուցել իրեն: Դուր էր գալիս հյուրանոցի տիրոջ պահվածքը: Դուր էին գալիս խոժոռ դեմքն ու խոշոր ձեռքերը:
Ծերունու հանդեպ խանդաղատանքով լցված՝ ամերիկուհին բացեց դուռն ու նայեց դուրս: Տեղատարափ անձրև էր: Անջրանցիկ թիկնոցով մի տղամարդ դատարկ հրապարակով դեպի սրճարան էր գնում: Կատուն պետք է որ հյուրանոցի աջ կողմում լիներ: Գուցե քիվի տակով անցնի: Երբ կինը կանգնեց դռան շեմին, նրա գլխավերևում մի անձրևանոց բացվեց: Նրանց սենյակը հավաքող աղախինն էր:
- Այսպես չեք թրջվի,- ժպտալով ասաց աղախինը իտալերեն: Անշուշտ, նրան հյուրանոցի տերն էր ուղարկել:
Աղախնու հետ, որ անձրևանոցը պահած գնում էր նրա ետևից, կինը խճապատ ծառուղիով քայլեց դեպի իրենց սենյակի պատուհանի տակ: Սեղանն այնտեղ էր: Անձրևով ողողված՝ այն վառ կանաչավուն էր դարձել, բայց կատուն չկար: Հանկարծ հուսախաբություն համակեց կնոջը: Աղախինը ակնածանքով նայեց նրան:
- Դուք որևէ բա՞ն եք կորցրել, սինյորա:
- Այստեղ կատու կար:
- Կատո՞ւ:
- Այո, կատու:
-Կատո՞ւ,- ծիծաղեց աղախինը:- Կատուն՝ անձրևի տա՞կ:
- Այո,- ասաց կինը,- սեղանի տակ էր: Ահ, ես այնքան շատ էի ուզում փոքրիկ կատու ունենալ:
Երբ ամերիկուհին անգլերեն խոսեց, աղախնի դեմքը ձգվեց:
- Եկեք, սենյորա,- ասաց նա:- Եկեք ներս գնանք, թե չէ կթրջվեք:
- Գնանք, իհարկե,- ասաց մանկամարդ ամերիկուհին:
Նրանք խճապատ ծառուղիով նորից ետ եկան ու ներս մտան: Աղախինը մնաց դրսում, որ անձրևանոցը փակի: Երբ ամերիկուհին անցավ նախասրահով, հյուրանոցի տերը խոնարհվեց նախասրահում: Կնոջ մեջ ինչ-որ բան ջղաձգորեն գունդուկծիկ դարձավ: Հյուրանոցի տերը ստիպում էր նրան շատ փոքր ու միաժամանակ կարևոր զգալ: Մի պահ կինը իրեն չափազանց կարևոր զգաց: Նա բարձրացավ աստիճաններով: Բացեց սենյակի դուռը: Ջորջը մահճակալին պառկած կարդում էր:
- Կատվին բերի՞ր,- հարցրեց նա՝ գիրքը ցած դնելով:
- Այնտեղ չէր:
-Հետաքրքիր է, ո՞ւր է կորել,- ասաց Ջորջը՝ աչքերը մի պահ կտրելով գրքից:
Կինը նստեց մահճակալին:
- Ես այնքան էի ուզում փոքրիկ կատու ունենալ,- ասաց նա:- Չգիտեմ, թե ինչու եմ այդքան ուզում: Ես այդ խեղճ փիսիկին եմ ուզում: Կատակ բան չի, խեղճ փիսիկը դրսում, անձրևի տակ է:
Ջորջը նորից սկսել էր կարդալ:
Կինը մոտեցավ հարդարանքի սեղանին, նայեց հայելու դիմաց և ձեռքի հայելիով սկսեց զննել իրեն: Նախ՝ զննեց մեկ, հետո մյուս կիսադեմը: Ապա՝ ծոծրակն ու պարանոցը:
-Ի՞նչ ես կարծում, լավ չէ՞ր լինի, եթե մազերս թողնեի երկարեր,- հարցրեց ամերիկուհին՝ նորից նայելով իր կիսադեմին:
Ջորջը աչքերը բարձրացրեց ու տեսավ կնոջ՝ տղայի պես կարճ խուզված ծոծրակը:
- Այդպես էլ է ինձ դուր գալիս:
- Ես ձանձրացել եմ,- ասաց կինը:- Այնպես եմ ձանձրացել տղայի այս սանրվածքից:
Ջորջը փոխեց դիրքը: Այն պահից, ինչ կինը սկսել էր խոսել, ամուսինը աչքը չէր կտրել նրանից:
- Այսօր դու շատ ես սիրունացել,- ասաց Ջորջը:
Կինը ձեռքի հայելին դրեց հարդասեղանին, մոտեցավ պատուհանին ու նայեց դուրս: Մթնում էր:
- Ուզում եմ մազերս ետ սանրել ու ձիգ կապել այնպես, որ հարթ լինեն, հետո ծոծրակիս մեծ հանգույց անել ու մատներով շոշափել,- ասաց կինը:- Ուզում եմ գոգիս փոքրիկ կատու լինի, որ շոյեմ, իսկ նա մռռա:
-Ի՞նչ…
- Հետո ուզում եմ սեփական սպասքով ճաշել, իսկ սեղանին մոմեր վառվեն: Ուզում եմ գարուն լինի, ուզում եմ մազերս փռած սանրել հայելու առաջ, ես կատու եմ ուզում, նոր զգեստներ եմ ուզում…
- Դե լավ, վերջացրու: Մի գիրք վերցրու կարդա,- ասաց Ջորջը: Նա նորից կարդում էր:
Կինը պատուհանից նայում էր դուրս: Արդեն բոլորովին մթնել էր, իսկ անձրևը դեռ մաղվում էր արմավենիներին:
-Այնուամենայնիվ, ես կատու եմ ուզում,- ասաց ամերիկուհին:- Հենց հիմա կատու եմ ուզում: Եթե երկար մազեր կամ ուրիշ ուրախություն չի կարելի, գոնե կատու կարելի՞ է ունենալ:
Ջորջը չէր լսում: Նա կարդում էր: Կինը պատուհանից նայեց դուրս: Հրապարակի լույսերն արդեն վառվել էին:
Ինչ-որ մեկը թակեց դուռը:
-Մտեք ,- ասաց Ջորջը: Նա գլուխը բարձրացրեց գրքից:
Աղախինը կանգնեց դռան շեմին: Նրա գրկին մի մեծ, բծավոր կատու կար, որ ծանրորեն կախվել էր ձեռքերից:
- Ներեցեք,- ասաց աղախինը,- հյուրանոցի տերը խնդրեց, որ սա տամ սինյորային:
Բյուր, լավն էր դուրս եկավ…
ողնաշարը տեղը, դետալները սպասարկում/կապվում են ողնաշարին… տարածությունները լավն էին… հես ա կբացատրեմ…
ըստ էության էս ամեն ինչը մի հատ "ճամփորդություն էր" սենյակից մինչև կատվի տեղը ու հետ, բայց արանքում ոնց ա կերպարը բացահայտվում զարգանում ու հասնում իրա կուլմինացիային հետ գալուց ու հետո կատվին "ստանալուց" շատ լավ էր արված… վերջաբանը պատմվածքի վերջը բացում ա (բաց ա թողնում)… "ճամփորդության ընթացքում հյուրանոցի տիրոջ ու ամերիկուհու "հարաբերությունների" նկարագիրը… սպասուհու վերաբերմունքը… դուրս շատ եկան… հետո հետ գալուց ու "բողոքի" գիրքը բացելը, ամուսինը՝ Ջորջը… լրիվ տեղին էին… եթե Ջորջին հանես, պատմվածքը կփլուզվի… շարժում կար մի տեսակ… կերպարն անընդհատ բացահայտման վիճակում էր. կարծես գրողը ամեն քայլ օգտագործել ա դա անելու համար… նույնիսկ սկզբի նկարագրությունը ամերիկացիներին դնում ա հետաքրքիր կոնտեքստի մեջ… հետաքրքիր ա որ "ճամփորդության ընթացքում" լրիվ գծվում ա մշակութային գիծն ամերիկացիների ու իտալացիների միջև ու ստեղծում ա մի տեսակ հարաբերություններ…
վերջաբանը շատ լավն էր… կարծես շոկային չի բայց ինձ մի տեսակ ծռեց, նամանավանդ երբ կնոջ "երազները" շարադրվում էր… բոլոր կոմպոնենտները տեղին են…
եթե Ջորջին հանես, պատմվածքը կփլուզվի… շարժում կար մի տեսակ
Մեֆ ջան, Ջորջը երկրորդական կերպար էր էս պատմվածքում: Սպասի, հիմա իրան հանենք պատմվածքից:
Կատուն անձրևի տակ
Հյուրանոցում միայն մեկ ամերիկուհի կար: Սենյակ բարձրանալիս կամ իջնելիս նա չէր ճանաչում աստիճաններին իրեն հանդիպող ոչ մի կենվորի: Ամերիկուհու սենյակը երկրորդ հարկում էր, որի պատուհանները դիմահայաց էին ծովին: Պատուհաններից երևում էին նաև զբոսայգին և պատերազմի զոհերի հուշարձանը: Զբոսայգում բարձր արմավենիներ ու կանաչ նստարաններ կային: Արևոտ եղանակին այնտեղ միշտ ինչ-որ նկարիչ էր լինում՝ իր նկարակալով: Նկարիչներին դուր էին գալիս սաղարթախիտ արմավենիները, ծովին ու այգիներին դիմահայաց հյուրանոցների փայլուն գույները: Իտալացիները, երկար ճանապարհ կտրելով, գալիս էին պատերազմի զոհերի հուշարձանը դիտելու, որ բրոնզաձույլ էր և փայլփլում էր անձրևի տակ: Անձրևում էր: Կաթիլները մեկիկ- մեկիկ պոկվում էին արմավենիների սաղարթներից: Խճապատ ծառուղիներում փոքրիկ լճակներ էին գոյոցել: Անձրևի տակ փրփրածուփ ծովի ալիքները երկար շերտերով փշրվում էին ափին, հետո ավազը լափլիզելով նահանջում ետ, նորից ետ էին գալիս ու փշրվում՝ երկար շերտով, անձրևի տակ: Հրապարակում, հուշարձանի մոտ ավտոմեքենաներ էին մնացել: Դիմացի սրճարանի դռան շեմին մատուցողը կանգնել, նայում էր դատարկ հրապարակին:
Ամերիկուհին կանգնել էր պատուհանի մոտ և նայում էր դուրս: Հենց նրանց պատուհանի ներքևում, կանաչ սեղաններից մեկի տակ, որից անձրաևաջուր էր կաթկթում, մի կատու էր կուչ եկել: Կատուն փորձում էր գունդուկծիկ լինել այնպես, որ կաթիլները չընկնեին վրան:
-Իջնեմ, այդ կատվի ձագին բերեմ,- մտածեց ամերիկուհին: Խեղճ փիսիկը սեղանի տակ չարչարվում է, որ չթրջվի:
Կինը իջավ աստիճաններով ու երբ անցնում էր նախասրահով, հյուրանոցի տերը տեղից ելավ, խոնարհվելով ողջունեց նրան: Հյուրանոցի տիրոջ գրասեղանը նախասրահի հեռավոր անկյունում էր: Նա ծեր, բավականին բարձրահասակ մարդ էր:
- Անձրևում է,- ասաց կինը:
- Այսօր շատ վատ եղանակ է:
Ծերունին կանգնել էր գրասեղանի ետևում, կիսամութ սենյակի հեռավոր անկյունում: Նա դուր էր գալիս կնոջը: Ամերիկուհուն դուր էր գալիս հյուրանոցի տիրոջ չափազանց լուրջ խոժոռ տեսքը՝ որևէ գանգատ լսելիս: Նրան դուր էր գալիս այդ մարդու արժանապատվությունը: Նրան դուր էր գալիս, թե ինչպես էր այդ ծերունին ուզում ծառայություն մատուցել իրեն: Դուր էր գալիս հյուրանոցի տիրոջ պահվածքը: Դուր էին գալիս խոժոռ դեմքն ու խոշոր ձեռքերը:
Ծերունու հանդեպ խանդաղատանքով լցված՝ ամերիկուհին բացեց դուռն ու նայեց դուրս: Տեղատարափ անձրև էր: Անջրանցիկ թիկնոցով մի տղամարդ դատարկ հրապարակով դեպի սրճարան էր գնում: Կատուն պետք է որ հյուրանոցի աջ կողմում լիներ: Գուցե քիվի տակով անցնի: Երբ կինը կանգնեց դռան շեմին, նրա գլխավերևում մի անձրևանոց բացվեց: Նրանց սենյակը հավաքող աղախինն էր:
- Այսպես չեք թրջվի,- ժպտալով ասաց աղախինը իտալերեն: Անշուշտ, նրան հյուրանոցի տերն էր ուղարկել:
Աղախնու հետ, որ անձրևանոցը պահած գնում էր նրա ետևից, կինը խճապատ ծառուղիով քայլեց դեպի իրենց սենյակի պատուհանի տակ: Սեղանն այնտեղ էր: Անձրևով ողողված՝ այն վառ կանաչավուն էր դարձել, բայց կատուն չկար: Հանկարծ հուսախաբություն համակեց կնոջը: Աղախինը ակնածանքով նայեց նրան:
- Դուք որևէ բա՞ն եք կորցրել, սինյորա:
- Այստեղ կատու կար:
- Կատո՞ւ:
- Այո, կատու:
-Կատո՞ւ,- ծիծաղեց աղախինը:- Կատուն՝ անձրևի տա՞կ:
- Այո,- ասաց կինը,- սեղանի տակ էր: Ահ, ես այնքան շատ էի ուզում փոքրիկ կատու ունենալ:
Երբ ամերիկուհին անգլերեն խոսեց, աղախնի դեմքը ձգվեց:
- Եկեք, սենյորա,- ասաց նա:- Եկեք ներս գնանք, թե չէ կթրջվեք:
- Գնանք, իհարկե,- ասաց մանկամարդ ամերիկուհին:
Նրանք խճապատ ծառուղիով նորից ետ եկան ու ներս մտան: Աղախինը մնաց դրսում, որ անձրևանոցը փակի: Երբ ամերիկուհին անցավ նախասրահով, հյուրանոցի տերը խոնարհվեց նախասրահում: Կնոջ մեջ ինչ-որ բան ջղաձգորեն գունդուկծիկ դարձավ: Հյուրանոցի տերը ստիպում էր նրան շատ փոքր ու միաժամանակ կարևոր զգալ: Մի պահ կինը իրեն չափազանց կարևոր զգաց: Նա բարձրացավ աստիճաններով: Բացեց սենյակի դուռը և ներս մտավ:
- Ահ, այնքան էի ուզում փոքրիկ կատու ունենալ,- բացականչեց նա:- Չգիտեմ, թե ինչու եմ այդքան ուզում: Ես այդ խեղճ փիսիկին եմ ուզում: Կատակ բան չի, խեղճ փիսիկը դրսում, անձրևի տակ է:
Կինը մոտեցավ հարդարանքի սեղանին, նայեց հայելու դիմաց և ձեռքի հայելիով սկսեց զննել իրեն: Նախ՝ զննեց մեկ, հետո մյուս կիսադեմը: Ապա՝ ծոծրակն ու պարանոցը:
-Lավ կլիներ, եթե մազերս թողնեի երկարեր,- մտածեց ամերիկուհին՝ նորից նայելով իր կիսադեմին:-Ես ձանձրացել եմ, այնպես եմ ձանձրացել տղայի այս սանրվածքից:
Կինը ձեռքի հայելին դրեց հարդասեղանին, մոտեցավ պատուհանին ու նայեց դուրս: Մթնում էր:
- Ուզում եմ մազերս ետ սանրել ու ձիգ կապել այնպես, որ հարթ լինեն, հետո ծոծրակիս մեծ հանգույց անել ու մատներով շոշափել,-ժպտաց կինը:Ուզում եմ գոգիս փոքրիկ կատու լինի, որ շոյեմ, իսկ նա մռռա: Հետո ուզում եմ սեփական սպասքով ճաշել, իսկ սեղանին մոմեր վառվեն:-Ուզում եմ գարուն լինի, ուզում եմ մազերս փռած սանրել հայելու առաջ, ես կատու եմ ուզում, նոր զգեստներ եմ ուզում…
Կինը պատուհանից նայում էր դուրս: Արդեն բոլորովին մթնել էր, իսկ անձրևը դեռ մաղվում էր արմավենիներին:
-Այնուամենայնիվ, ես կատու եմ ուզում,- հոգոց հանեց ամերիկուհին:- Հենց հիմա կատու եմ ուզում: Եթե երկար մազեր կամ ուրիշ ուրախություն չի կարելի, գոնե կատու կարելի է ունենալ:
Կինը պատուհանից նայեց դուրս: Հրապարակի լույսերն արդեն վառվել էին:
Ինչ-որ մեկը թակեց դուռը:
-Մտեք:
Աղախինը կանգնեց դռան շեմին: Նրա գրկին մի մեծ, բծավոր կատու կար, որ ծանրորեն կախվել էր ձեռքերից:
- Ներեցեք,- ասաց աղախինը,- հյուրանոցի տերը խնդրեց, որ սա տամ ձեզ:
Sambitbaba
23.02.2013, 05:34
Եթե ինձ էլ թույլ տրվեր բացել բերանս, երեք բառով կմիանայի Մեֆի ասածին. բարձր մակարդակի պատմվածք:
Դավ ջան, եթե ես ամերիկուհու փոխարեն լինեի, կյանքումս սենյակի մեջ մենակս նստած մազերս հետ սանրելու ու մատներս վրայից սահեցնելու մասին մենախոսություն չէի ունենա: Նման բանը միայն ինչ-որ մեկին պետք է ասես: Այն էլ մեկին, որին դա հետաքրքիր է... որքան էլ տարօրինակ թվա:
Ու ոչ միայն մազերը... հենց փիսոն: Ես ինքս ինձ չէի ասի՝ փիսո եմ ուզում: Սիրածս մարդու կասեի: Նոր զգեստն էլ իրենից կուզեի:
Թե չէ էլ իմաստը ո՞րն ա:
Անհաջող էքսպերիմենտ էր իմ կարծիքով ամուսնուն ռադ անելը:
Sambitbaba
23.02.2013, 05:52
եթե Ջորջին հանես, պատմվածքը կփլուզվի… շարժում կար մի տեսակ
Մեֆ ջան, Ջորջը երկրորդական կերպար էր ես պատմվածքում: Սպասի, հիմա իրան հանենք պատմվածքից:
Դավ ջան, հյուրանոցի տիրոջն էլ կարելի է երկրորդական կերպար համարել: Սպասիր, հիմա իրան էլ հանենք պատմվածքից…
Կատուն անձրևի տակ
Հյուրանոցում միայն մեկ ամերիկուհի կար: Սենյակ բարձրանալիս կամ իջնելիս նա չէր ճանաչում աստիճաններին իրեն հանդիպող ոչ մի կենվորի: Ամերիկուհու սենյակը երկրորդ հարկում էր, որի պատուհանները դիմահայաց էին ծովին: Պատուհաններից երևում էին նաև զբոսայգին և պատերազմի զոհերի հուշարձանը: Զբոսայգում բարձր արմավենիներ ու կանաչ նստարաններ կային: Արևոտ եղանակին այնտեղ միշտ ինչ-որ նկարիչ էր լինում՝ իր նկարակալով: Նկարիչներին դուր էին գալիս սաղարթախիտ արմավենիները, ծովին ու այգիներին դիմահայաց հյուրանոցների փայլուն գույները: Իտալացիները, երկար ճանապարհ կտրելով, գալիս էին պատերազմի զոհերի հուշարձանը դիտելու, որ բրոնզաձույլ էր և փայլփլում էր անձրևի տակ: Անձրևում էր: Կաթիլները մեկիկ- մեկիկ պոկվում էին արմավենիների սաղարթներից: Խճապատ ծառուղիներում փոքրիկ լճակներ էին գոյոցել: Անձրևի տակ փրփրածուփ ծովի ալիքները երկար շերտերով փշրվում էին ափին, հետո ավազը լափլիզելով նահանջում ետ, նորից ետ էին գալիս ու փշրվում՝ երկար շերտով, անձրևի տակ: Հրապարակում, հուշարձանի մոտ ավտոմեքենաներ էին մնացել: Դիմացի սրճարանի դռան շեմին մատուցողը կանգնել, նայում էր դատարկ հրապարակին:
Ամերիկուհին կանգնել էր պատուհանի մոտ և նայում էր դուրս: Հենց նրանց պատուհանի ներքևում, կանաչ սեղաններից մեկի տակ, որից անձրաևաջուր էր կաթկթում, մի կատու էր կուչ եկել: Կատուն փորձում էր գունդուկծիկ լինել այնպես, որ կաթիլները չընկնեին վրան:
-Իջնեմ, այդ կատվի ձագին բերեմ,- մտածեց ամերիկուհին: Խեղճ փիսիկը սեղանի տակ չարչարվում է, որ չթրջվի:
Կինը իջավ աստիճաններով, բացեց դուռն ու նայեց դուրս: Տեղատարափ անձրև էր: Անջրանցիկ թիկնոցով մի տղամարդ դատարկ հրապարակով դեպի սրճարան էր գնում: Կատուն պետք է որ հյուրանոցի աջ կողմում լիներ: Գուցե քիվի տակով անցնի: Երբ կինը կանգնեց դռան շեմին, նրա գլխավերևում մի անձրևանոց բացվեց: Նրանց սենյակը հավաքող աղախինն էր:
- Այսպես չեք թրջվի,- ժպտալով ասաց աղախինը իտալերեն: Անշուշտ, նրան հյուրանոցի տերն էր ուղարկել:
Աղախնու հետ, որ անձրևանոցը պահած գնում էր նրա ետևից, կինը խճապատ ծառուղիով քայլեց դեպի իրենց սենյակի պատուհանի տակ: Սեղանն այնտեղ էր: Անձրևով ողողված՝ այն վառ կանաչավուն էր դարձել, բայց կատուն չկար: Հանկարծ հուսախաբություն համակեց կնոջը: Աղախինը ակնածանքով նայեց նրան:
- Դուք որևէ բա՞ն եք կորցրել, սինյորա:
- Այստեղ կատու կար:
- Կատո՞ւ:
- Այո, կատու:
-Կատո՞ւ,- ծիծաղեց աղախինը:- Կատուն՝ անձրևի տա՞կ:
- Այո,- ասաց կինը,- սեղանի տակ էր: Ահ, ես այնքան շատ էի ուզում փոքրիկ կատու ունենալ:
Երբ ամերիկուհին անգլերեն խոսեց, աղախնի դեմքը ձգվեց:
- Եկեք, սենյորա,- ասաց նա:- Եկեք ներս գնանք, թե չէ կթրջվեք:
- Գնանք, իհարկե,- ասաց մանկամարդ ամերիկուհին:
Նրանք խճապատ ծառուղիով նորից ետ եկան ու ներս մտան: Աղախինը մնաց դրսում, որ անձրևանոցը փակի: Կինը բարձրացավ աստիճաններով: Բացեց սենյակի դուռը և ներս մտավ:
- Ահ, այնքան էի ուզում փոքրիկ կատու ունենալ,- բացականչեց նա:- Չգիտեմ, թե ինչու եմ այդքան ուզում: Ես այդ խեղճ փիսիկին եմ ուզում: Կատակ բան չի, խեղճ փիսիկը դրսում, անձրևի տակ է:
Կինը մոտեցավ հարդարանքի սեղանին, նայեց հայելու դիմաց և ձեռքի հայելիով սկսեց զննել իրեն: Նախ՝ զննեց մեկ, հետո մյուս կիսադեմը: Ապա՝ ծոծրակն ու պարանոցը:
-Lավ կլիներ, եթե մազերս թողնեի երկարեր,- մտածեց ամերիկուհին՝ նորից նայելով իր կիսադեմին:-Ես ձանձրացել եմ, այնպես եմ ձանձրացել տղայի այս սանրվածքից:
Կինը ձեռքի հայելին դրեց հարդասեղանին, մոտեցավ պատուհանին ու նայեց դուրս: Մթնում էր:
- Ուզում եմ մազերս ետ սանրել ու ձիգ կապել այնպես, որ հարթ լինեն, հետո ծոծրակիս մեծ հանգույց անել ու մատներով շոշափել,-ժպտաց կինը:Ուզում եմ գոգիս փոքրիկ կատու լինի, որ շոյեմ, իսկ նա մռռա: Հետո ուզում եմ սեփական սպասքով ճաշել, իսկ սեղանին մոմեր վառվեն:-Ուզում եմ գարուն լինի, ուզում եմ մազերս փռած սանրել հայելու առաջ, ես կատու եմ ուզում, նոր զգեստներ եմ ուզում…
Կինը պատուհանից նայում էր դուրս: Արդեն բոլորովին մթնել էր, իսկ անձրևը դեռ մաղվում էր արմավենիներին:
-Այնուամենայնիվ, ես կատու եմ ուզում,- հոգոց հանեց ամերիկուհին:- Հենց հիմա կատու եմ ուզում: Եթե երկար մազեր կամ ուրիշ ուրախություն չի կարելի, գոնե կատու կարելի է ունենալ:
Կինը պատուհանից նայեց դուրս: Հրապարակի լույսերն արդեն վառվել էին:
Ինչ-որ մեկը թակեց դուռը:
-Մտեք:
Աղախինը կանգնեց դռան շեմին: Նրա գրկին մի մեծ, բծավոր կատու կար, որ ծանրորեն կախվել էր ձեռքերից:
- Ներեցեք,- ասաց աղախինը,- սա ձեզ:
Հ.Գ. Եթե ուզում ես, կարող ենք փորձել էլի ինչ-որ բան հանել…
Բայց դա չէ կարևորը: Ուղղակի լավ գրած նյութի ամեն մի փոքրիկ մասնիկ կարող է ավելի լավ ու ամբողջական լինել, քան վատ գրած այլ հազար նյութ:
Եվ ինձ թվում է, որ Մեֆի ամբողջ կռիվը հենց սա է: Ու ես չեմ կարող շնորհակալ չլինել նրան դրա համար. մեզ բոլորիս էլ պետք է գոնե մեկը, ով ավելորդ ներողամտություն չպետք է ցուցաբերի:
Mephistopheles
23.02.2013, 05:55
եթե Ջորջին հանես, պատմվածքը կփլուզվի… շարժում կար մի տեսակ
Մեֆ ջան, Ջորջը երկրորդական կերպար էր էս պատմվածքում: Սպասի, հիմա իրան հանենք պատմվածքից:
Կատուն անձրևի տակ
Հյուրանոցում միայն մեկ ամերիկուհի կար: Սենյակ բարձրանալիս կամ իջնելիս նա չէր ճանաչում աստիճաններին իրեն հանդիպող ոչ մի կենվորի: Ամերիկուհու սենյակը երկրորդ հարկում էր, որի պատուհանները դիմահայաց էին ծովին: Պատուհաններից երևում էին նաև զբոսայգին և պատերազմի զոհերի հուշարձանը: Զբոսայգում բարձր արմավենիներ ու կանաչ նստարաններ կային: Արևոտ եղանակին այնտեղ միշտ ինչ-որ նկարիչ էր լինում՝ իր նկարակալով: Նկարիչներին դուր էին գալիս սաղարթախիտ արմավենիները, ծովին ու այգիներին դիմահայաց հյուրանոցների փայլուն գույները: Իտալացիները, երկար ճանապարհ կտրելով, գալիս էին պատերազմի զոհերի հուշարձանը դիտելու, որ բրոնզաձույլ էր և փայլփլում էր անձրևի տակ: Անձրևում էր: Կաթիլները մեկիկ- մեկիկ պոկվում էին արմավենիների սաղարթներից: Խճապատ ծառուղիներում փոքրիկ լճակներ էին գոյոցել: Անձրևի տակ փրփրածուփ ծովի ալիքները երկար շերտերով փշրվում էին ափին, հետո ավազը լափլիզելով նահանջում ետ, նորից ետ էին գալիս ու փշրվում՝ երկար շերտով, անձրևի տակ: Հրապարակում, հուշարձանի մոտ ավտոմեքենաներ էին մնացել: Դիմացի սրճարանի դռան շեմին մատուցողը կանգնել, նայում էր դատարկ հրապարակին:
Ամերիկուհին կանգնել էր պատուհանի մոտ և նայում էր դուրս: Հենց նրանց պատուհանի ներքևում, կանաչ սեղաններից մեկի տակ, որից անձրաևաջուր էր կաթկթում, մի կատու էր կուչ եկել: Կատուն փորձում էր գունդուկծիկ լինել այնպես, որ կաթիլները չընկնեին վրան:
-Իջնեմ, այդ կատվի ձագին բերեմ,- մտածեց ամերիկուհին: Խեղճ փիսիկը սեղանի տակ չարչարվում է, որ չթրջվի:
Կինը իջավ աստիճաններով ու երբ անցնում էր նախասրահով, հյուրանոցի տերը տեղից ելավ, խոնարհվելով ողջունեց նրան: Հյուրանոցի տիրոջ գրասեղանը նախասրահի հեռավոր անկյունում էր: Նա ծեր, բավականին բարձրահասակ մարդ էր:
- Անձրևում է,- ասաց կինը:
- Այսօր շատ վատ եղանակ է:
Ծերունին կանգնել էր գրասեղանի ետևում, կիսամութ սենյակի հեռավոր անկյունում: Նա դուր էր գալիս կնոջը: Ամերիկուհուն դուր էր գալիս հյուրանոցի տիրոջ չափազանց լուրջ խոժոռ տեսքը՝ որևէ գանգատ լսելիս: Նրան դուր էր գալիս այդ մարդու արժանապատվությունը: Նրան դուր էր գալիս, թե ինչպես էր այդ ծերունին ուզում ծառայություն մատուցել իրեն: Դուր էր գալիս հյուրանոցի տիրոջ պահվածքը: Դուր էին գալիս խոժոռ դեմքն ու խոշոր ձեռքերը:
Ծերունու հանդեպ խանդաղատանքով լցված՝ ամերիկուհին բացեց դուռն ու նայեց դուրս: Տեղատարափ անձրև էր: Անջրանցիկ թիկնոցով մի տղամարդ դատարկ հրապարակով դեպի սրճարան էր գնում: Կատուն պետք է որ հյուրանոցի աջ կողմում լիներ: Գուցե քիվի տակով անցնի: Երբ կինը կանգնեց դռան շեմին, նրա գլխավերևում մի անձրևանոց բացվեց: Նրանց սենյակը հավաքող աղախինն էր:
- Այսպես չեք թրջվի,- ժպտալով ասաց աղախինը իտալերեն: Անշուշտ, նրան հյուրանոցի տերն էր ուղարկել:
Աղախնու հետ, որ անձրևանոցը պահած գնում էր նրա ետևից, կինը խճապատ ծառուղիով քայլեց դեպի իրենց սենյակի պատուհանի տակ: Սեղանն այնտեղ էր: Անձրևով ողողված՝ այն վառ կանաչավուն էր դարձել, բայց կատուն չկար: Հանկարծ հուսախաբություն համակեց կնոջը: Աղախինը ակնածանքով նայեց նրան:
- Դուք որևէ բա՞ն եք կորցրել, սինյորա:
- Այստեղ կատու կար:
- Կատո՞ւ:
- Այո, կատու:
-Կատո՞ւ,- ծիծաղեց աղախինը:- Կատուն՝ անձրևի տա՞կ:
- Այո,- ասաց կինը,- սեղանի տակ էր: Ահ, ես այնքան շատ էի ուզում փոքրիկ կատու ունենալ:
Երբ ամերիկուհին անգլերեն խոսեց, աղախնի դեմքը ձգվեց:
- Եկեք, սենյորա,- ասաց նա:- Եկեք ներս գնանք, թե չէ կթրջվեք:
- Գնանք, իհարկե,- ասաց մանկամարդ ամերիկուհին:
Նրանք խճապատ ծառուղիով նորից ետ եկան ու ներս մտան: Աղախինը մնաց դրսում, որ անձրևանոցը փակի: Երբ ամերիկուհին անցավ նախասրահով, հյուրանոցի տերը խոնարհվեց նախասրահում: Կնոջ մեջ ինչ-որ բան ջղաձգորեն գունդուկծիկ դարձավ: Հյուրանոցի տերը ստիպում էր նրան շատ փոքր ու միաժամանակ կարևոր զգալ: Մի պահ կինը իրեն չափազանց կարևոր զգաց: Նա բարձրացավ աստիճաններով: Բացեց սենյակի դուռը և ներս մտավ:
- Ահ, այնքան էի ուզում փոքրիկ կատու ունենալ,- բացականչեց նա:- Չգիտեմ, թե ինչու եմ այդքան ուզում: Ես այդ խեղճ փիսիկին եմ ուզում: Կատակ բան չի, խեղճ փիսիկը դրսում, անձրևի տակ է:
Կինը մոտեցավ հարդարանքի սեղանին, նայեց հայելու դիմաց և ձեռքի հայելիով սկսեց զննել իրեն: Նախ՝ զննեց մեկ, հետո մյուս կիսադեմը: Ապա՝ ծոծրակն ու պարանոցը:
-Lավ կլիներ, եթե մազերս թողնեի երկարեր,- մտածեց ամերիկուհին՝ նորից նայելով իր կիսադեմին:-Ես ձանձրացել եմ, այնպես եմ ձանձրացել տղայի այս սանրվածքից:
Կինը ձեռքի հայելին դրեց հարդասեղանին, մոտեցավ պատուհանին ու նայեց դուրս: Մթնում էր:
- Ուզում եմ մազերս ետ սանրել ու ձիգ կապել այնպես, որ հարթ լինեն, հետո ծոծրակիս մեծ հանգույց անել ու մատներով շոշափել,-ժպտաց կինը:Ուզում եմ գոգիս փոքրիկ կատու լինի, որ շոյեմ, իսկ նա մռռա: Հետո ուզում եմ սեփական սպասքով ճաշել, իսկ սեղանին մոմեր վառվեն:-Ուզում եմ գարուն լինի, ուզում եմ մազերս փռած սանրել հայելու առաջ, ես կատու եմ ուզում, նոր զգեստներ եմ ուզում…
Կինը պատուհանից նայում էր դուրս: Արդեն բոլորովին մթնել էր, իսկ անձրևը դեռ մաղվում էր արմավենիներին:
-Այնուամենայնիվ, ես կատու եմ ուզում,- հոգոց հանեց ամերիկուհին:- Հենց հիմա կատու եմ ուզում: Եթե երկար մազեր կամ ուրիշ ուրախություն չի կարելի, գոնե կատու կարելի է ունենալ:
Կինը պատուհանից նայեց դուրս: Հրապարակի լույսերն արդեն վառվել էին:
Ինչ-որ մեկը թակեց դուռը:
-Մտեք:
Աղախինը կանգնեց դռան շեմին: Նրա գրկին մի մեծ, բծավոր կատու կար, որ ծանրորեն կախվել էր ձեռքերից:
- Ներեցեք,- ասաց աղախինը,- հյուրանոցի տերը խնդրեց, որ սա տամ ձեզ:
Դավ չէ… :) … շատ բան պտի հանես... please… հա երկրորդական կերպար ա, բայց չի նշանակում ար կարաս հանես… հյունանոցի տերն էլ ա երկրորդական, դե հանի… աղախինն էլ… հանի տենանք ի՞նչ կմնա…
Դավ ջան, եթե ես ամերիկուհու փոխարեն լինեի, կյանքումս սենյակի մեջ մենակս նստած մազերս հետ սանրելու ու մատներս վրայից սահեցնելու մասին մենախոսություն չէի ունենա: Նման բանը միայն ինչ-որ մեկին պետք է ասես: Այն էլ մեկին, որին դա հետաքրքիր է... որքան էլ տարօրինակ թվա:
Ու ոչ միայն մազերը... հենց փիսոն: Ես ինքս ինձ չէի ասի՝ փիսո եմ ուզում: Սիրածս մարդու կասեի: Նոր զգեստն էլ իրենից կուզեի:
Թե չէ էլ իմաստը ո՞րն ա:
Անհաջող էքսպերիմենտ էր իմ կարծիքով ամուսնուն ռադ անելը:
Գուցե անհաջող էր: Մեծ գրողին ուղղելը անհաջող ա միշտ ստացվում: Բայց: Հնարավոր ա, որ կինը միայնակ ա ու դեպրեսիվ: Ջորջի մեծ դերը ո՞րն էր էս պատմվածքում:
Գուցե անհաջող էր: Մեծ գրողին ուղղելը անհաջող ա միշտ ստացվում: Բայց: Հնարավոր ա, որ կինը միայնակ ա ու դեպրեսիվ: Ջորջի մեծ դերը ո՞րն էր էս պատմվածքում:
Հենց ներկայացվածը, Դավ ջան: Անկողնուն պառկելը, գիրք կարդալը ու կնոջը նայել/լսելը՝ առանց աչքը կտրելու, երբ նա իրեն էր դիմում:
Մեկ-մեկ դրանից ավել բան պետք էլ չի, հավատա:
Mephistopheles
23.02.2013, 06:03
ո՞վ ա գրել…
Դավ չէ… :) … շատ բան պտի հանես... please… հա երկրորդական կերպար ա, բայց չի նշանակում ար կարաս հանես… հյունանոցի տերն էլ ա երկրորդական, դե հանի… աղախինն էլ… հանի տենանք ի՞նչ կմնա…
Բայց դու ես գրել, որ առանց ամուսնու, էս պատմվածքը կփլուզվի: Փլուզվե՞ց: Հա, ի դեպ, բա ինչու՞ չես ուզում քանդել հյուրանոցի տիրոջը, ինչպես Ռուդիին էիր ուզում քանդել:
Sambitbaba
23.02.2013, 06:17
ո՞վ ա գրել…
Կարծեմ Հեմինգուէյը, Մեֆ ջան…
Mephistopheles
23.02.2013, 06:26
Բայց դու ես գրել, որ առանց ամուսնու, էս պատմվածքը կփլուզվի: Փլուզվե՞ց: Հա, ի դեպ, բա ինչու՞ չես ուզում քանդել հյուրանոցի տիրոջը, ինչպես Ռուդիին էիր ուզում քանդել:
Դավ, քանդվեց բա ի՞նչ արեց… հիմա էդ կնիկը մենակ ա՞, չամուսնացած, թե՞ ուղղակի մարդը մոտը չի… մենակ անունը չես հանելու է՞… շատ բան պտի հանես, հենց մենակ "կատգու եմ ուզում"-ը արդեն դուրս ա գալիս, դրա հատ միասին
Ուզում եմ մազերս ետ սանրել ու ձիգ կապել այնպես, որ հարթ լինեն, հետո ծոծրակիս մեծ հանգույց անել ու մատներով շոշափել,-ժպտաց կինը:Ուզում եմ գոգիս փոքրիկ կատու լինի, որ շոյեմ, իսկ նա մռռա: Հետո ուզում եմ սեփական սպասքով ճաշել, իսկ սեղանին մոմեր վառվեն:-Ուզում եմ գարուն լինի, ուզում եմ մազերս փռած սանրել հայելու առաջ, ես կատու եմ ուզում, նոր զգեստներ եմ ուզում…
Կինը պատուհանից նայում էր դուրս: Արդեն բոլորովին մթնել էր, իսկ անձրևը դեռ մաղվում էր արմավենիներին:
-Այնուամենայնիվ, ես կատու եմ ուզում,- հոգոց հանեց ամերիկուհին:- Հենց հիմա կատու եմ ուզում: Եթե երկար մազեր կամ ուրիշ ուրախություն չի կարելի, գոնե կատու կարելի է ունենալ:
էսի հլա մենակ հենց ընենց եմ ասում… Ջորջին եթե հանում ես (ու նայած ոնց ես հանում), կնոջ behavior-ը լրիվ փոխվում ա Դավ… ես հլա համոզված չեմ որ կատվի նկատմամբ իրա վերաբերմունքը նույնը կլիներ թե չէ, եթե ամուսնացած չլիներ…
հյուրանոցի տերը շատ լավ քանդած-հավաքած ա…
Նա դուր էր գալիս կնոջը: Ամերիկուհուն դուր էր գալիս հյուրանոցի տիրոջ չափազանց լուրջ խոժոռ տեսքը՝ որևէ գանգատ լսելիս: Նրան դուր էր գալիս այդ մարդու արժանապատվությունը: Նրան դուր էր գալիս, թե ինչպես էր այդ ծերունին ուզում ծառայություն մատուցել իրեն: Դուր էր գալիս հյուրանոցի տիրոջ պահվածքը: Դուր էին գալիս խոժոռ դեմքն ու խոշոր ձեռքերը:
Ծերունու հանդեպ խանդաղատանքով լցված՝ ամերիկուհին բացեց դուռն ու նայեց դուրս: Դավ դու ջոկի որ էս հատվածը ոչ միայն տիրոջն ա նկարագրում այլ նաև կնոջն ա uncover, unmask անում… հասկանում ե՞ս ոնց ա ինքը ռացիոնալ օգտագործել բառերը ու տարածությունը… ամերիկուհու վերաբերմունքը ոչ միայն ծերունուն այլև իտալացի ծերունուն իրա մշակույթով… կարող ա մի քիչ հեռու եմ տանում, բայց էդ ծառայողական վերաբերմունքը տուրիիստ-ամերիկացուն շատ հետաքրքիր մշակութային գիծ ա որ գրողը pick-up ա արել…
Ժող ո՞վ ա գրել էսի…
Mephistopheles
23.02.2013, 06:28
Կարծեմ Հեմինգուէյը, Մեֆ ջան…
Փաստորեն Բյուրը ստուգում էր ինձ տենար ին քննադատությունները ոռիցս ե՞մ անում թե ոե ուրիշ տեղից…
վիրավորված եմ…
Mephistopheles
23.02.2013, 06:30
Եթե ինձ էլ թույլ տրվեր բացել բերանս, երեք բառով կմիանայի Մեֆի ասածին. բարձր մակարդակի պատմվածք:
մասնակցի Սամ ջան…
Փաստորեն Բյուրը ստուգում էր ինձ տենար ին քննադատությունները ոռիցս ե՞մ անում թե ոե ուրիշ տեղից…
վիրավորված եմ…
Ինչու՞ ես վիրավորված: Դժվար չի գուգլել: Նա ուղղակի քո կարծիքն ա ուզեցել տեսնի էս պատմվածքի համար:
Mephistopheles
23.02.2013, 07:13
Ինչու՞ ես վիրավորված: Դժվար չի գուգլել: Նա ուղղակի քո կարծիքն ա ուզեցել տեսնի էս պատմվածքի համար:
no ապեր… ինքն ուզեցել ա ցույց տա որ ես առանց հասկանալու ինչ պատահի մենակ քլնգում եմ… ինքն ուզում էր ինձ բռնացներ… լավ բան չի էտի… ես կարող և չհավանեի էս գործը, ոնց որ ասենք Սևակի գործերից շատերը չեմ հավանում ու նա դա օգտագործեր իմ դեմ… you don't set up people, Դավ ջան… թող հենց մի անգամից ասեր որ իմ քոմենթները իրա դուրը չի գալիս, դրա համար պետք չի որ ինքն ապացուցի, էտի իրա իրավունքն ա… բայց որ մարդուն ուզում ես քցած լինել, դա արդեն լրիվ ուրիշ բան ա…
ինչի՞ գուգլ անեմ, հենա գործը դեմս դրած ա, կարդում եմ, կամ կհավանեմ կամ չեմ հավանի… որ գուգլ անեի ու իմանայի որ Հեմինգույն ա ու հետո գրեի, սիրուն բան չէր լինի… արդար չէր լինի…
Mephistopheles
23.02.2013, 07:22
Դավ, մի հատ էլ օրինակ բերեմ էդ հյուրացի տիրոջ ու կնոջ պահով, որ ասում ես բացահայտեր…
Նա դուր էր գալիս կնոջը: Ամերիկուհուն դուր էր գալիս հյուրանոցի տիրոջ չափազանց լուրջ խոժոռ տեսքը՝ որևէ գանգատ լսելիս: Նրան դուր էր գալիս այդ մարդու արժանապատվությունը: Նրան դուր էր գալիս, թե ինչպես էր այդ ծերունին ուզում ծառայություն մատուցել իրեն: Դուր էր գալիս հյուրանոցի տիրոջ պահվածքը: Դուր էին գալիս խոժոռ դեմքն ու խոշոր ձեռքերը:
Ծերունու հանդեպ խանդաղատանքով լցված՝ ամերիկուհին բացեց դուռն ու նայեց դուրս:
եթե էս "դուր էր գալիս", հյուրանոցի տերը կդառնա stand alone կերպար ու կարող ա անկապ լինի ինչ որ տեղ, բայց ինքն օգտագործել ա դա նաև կնոջը բացահայտելու համար… որ հանես էդ արտահայտությունը կոնտեքստը լրիվ փոխվում ա, թուլանում ա կնոջ կերպարը… ինքն ամեն դետալ, կոմպոնենտ օգտագործել ա կնոջը "ծեփակերտելու" համար… ու ինչ սիրուն ա արել…
no ապեր… ինքն ուզեցել ա ցույց տա որ ես առանց հասկանալու ինչ պատահի մենակ քլնգում եմ… ինքն ուզում էր ինձ բռնացներ… լավ բան չի էտի… ես կարող և չհավանեի էս գործը, ոնց որ ասենք Սևակի գործերից շատերը չեմ հավանում ու նա դա օգտագործեր իմ դեմ… you don't set up people, Դավ ջան… թող հենց մի անգամից ասեր որ իմ քոմենթները իրա դուրը չի գալիս, դրա համար պետք չի որ ինքն ապացուցի, էտի իրա իրավունքն ա… բայց որ մարդուն ուզում ես քցած լինել, դա արդեն լրիվ ուրիշ բան ա…
ինչի՞ գուգլ անեմ, հենա գործը դեմս դրած ա, կարդում եմ, կամ կհավանեմ կամ չեմ հավանի… որ գուգլ անեի ու իմանայի որ Հեմինգույն ա ու հետո գրեի, սիրուն բան չէր լինի… արդար չէր լինի…
Ինքը չի ուզում քեզ գցած լինի: Բայց որ դու համեմատաբար լավ գործերը գցում ես, դա անզեն աչքով ա երևում::)
Mephistopheles
23.02.2013, 07:53
Ինքը չի ուզում քեզ գցած լինի: Բայց որ դու համեմատաբար լավ գործերը գցում ես, դա անզեն աչքով ա երևում::)
բա ի՞նչ ա ուզում արած լինի…
ո՞ր համեմատաբար լավ գործն եմ գցել… դուք էլ պաշտպանեք, ասեք "Մեֆ տենց չի… սենց ա"… բա քննարկումը էլ ո՞րն ա…
Կատուն անձրևի տակ
Հյուրանոցում միայն երկու ամերիկացի կային...
Եվ որո՞նք էին էս պատմվածքի արժանիքները: Տափակ, մակերեսային պատմություն էր էլի: Մեր Ակումբի երեխեքը սրանից լավ են գրում:
Sambitbaba
23.02.2013, 08:48
no ապեր… ինքն ուզեցել ա ցույց տա որ ես առանց հասկանալու ինչ պատահի մենակ քլնգում եմ… ինքն ուզում էր ինձ բռնացներ… լավ բան չի էտի… ես կարող և չհավանեի էս գործը, ոնց որ ասենք Սևակի գործերից շատերը չեմ հավանում ու նա դա օգտագործեր իմ դեմ… you don't set up people, Դավ ջան… թող հենց մի անգամից ասեր որ իմ քոմենթները իրա դուրը չի գալիս, դրա համար պետք չի որ ինքն ապացուցի, էտի իրա իրավունքն ա… բայց որ մարդուն ուզում ես քցած լինել, դա արդեն լրիվ ուրիշ բան ա…
ինչի՞ գուգլ անեմ, հենա գործը դեմս դրած ա, կարդում եմ, կամ կհավանեմ կամ չեմ հավանի… որ գուգլ անեի ու իմանայի որ Հեմինգույն ա ու հետո գրեի, սիրուն բան չէր լինի… արդար չէր լինի…
Ճիշտ ես, գեղեցիկ չի: Ինձ հիշեցրեց Մոնքի՝ էն սուրճի բաժակը նայելու պատմությունը:
Դավ ջան, ինձ այնուամենայնիվ թվում է, որ Մեֆի քննադատությունները, ճիշտ է, երբեմն կոպիտ են, բայց միշտ էլ ազնիվ են եղել: Ու համոզված եմ, որ նա միայն լավն է ցանկանում, առավել ևս Բյուրին: Բյուր ջան, միայն թե էլի կյանք-բան սովորեցնելու մասին չսկսես, լա՞վ, - ես ուղղակի իմ տեսակետն եմ ասում:
Ինձ թվում է, թե ես հասկանում եմ Մեֆի մոտեցումը հարցին. ժամանակին ես էլ եմ այդպես վարվել: Մի անգամ նույնիսկ քիչ էր մնացել այդ պատճառով ինձ թատրոնից դուրս անեն…
Համոզված եմ, որ եթե մեկնումեկդ ձեր նոր տան նախագիծը պատվիրեիք Մեֆին, հետո հետ չէիք գա բողոքելու, թե պատուհանները ծուռ են, իսկ անձրևի ժամանակ էլ տանիքը կաթում է: Է, դե նա էլ ձեզանից ծուռ պատուհաններ ու ծակ տանիք չի ուզում, մի՞թե պարզ չի:
Ու մի հանգամանք էլ. որքան ավելի շատ է գնահատում կոնկրետ հեղինակին, այնքան ավելի շատ են նրա պահանջները: Օրինակ, Բյուր ջան, քո հանդեպ, ես համարյա արդեն արյունակցականի հասնող, ավագ եղբոր հորդորանք եմ զգում Մեֆից, ասես թե նա ֆիզիկապես անգամ հետաքրքրված է, որ դու ավելի լավ գրես: Պատճա՞ռը… Որովհետև դու իրոք լավն ես, ու ափսոս ես, որ ավելի լավը չդառնաս: Իսկ դու էլ, կներես, բայց քեզ հենց ճիշտ կրտսեր քրոջ պես էլ պահում ես. նեղանում են, փրփրում ես, ոտքդ գետնին ես տալիս, ճանկռտում ես անգամ երբեմն…
Կներես, հա՞, մի պահ ես ինձ էլ կորցրեցի ու ավելի ավագ եղբոր տեղ դրեցի…:love
Մեֆ ջան, դրանց կուլ չգնա՛ս:;)
Mephistopheles
23.02.2013, 08:58
Եվ որո՞նք էին էս պատմվածքի արժանիքները: Տափակ, մակերեսային պատմություն էր էլի: Մեր Ակումբի երեխեքը սրանից լավ են գրում:
Ապեր, իսկականից լավն ա… մի երկու տարի հետո մի հատ էլ կարդա… շատ սիրուն ա գրած…
Sambitbaba
23.02.2013, 09:00
Դավ, մի հատ էլ օրինակ բերեմ էդ հյուրացի տիրոջ ու կնոջ պահով, որ ասում ես բացահայտեր…
եթե էս "դուր էր գալիս", հյուրանոցի տերը կդառնա stand alone կերպար ու կարող ա անկապ լինի ինչ որ տեղ, բայց ինքն օգտագործել ա դա նաև կնոջը բացահայտելու համար… որ հանես էդ արտահայտությունը կոնտեքստը լրիվ փոխվում ա, թուլանում ա կնոջ կերպարը… ինքն ամեն դետալ, կոմպոնենտ օգտագործել ա կնոջը "ծեփակերտելու" համար… ու ինչ սիրուն ա արել…
Այո, որովհետև եղել են օրեր, որ 10-14 ժամ աշխատելով, ընդամենը 7-8 բառ է գրել, այնքան որ կարևորություն է տվել յուրաքանչյուր գրած բառին…
Ապեր, իսկականից լավն ա… մի երկու տարի հետո մի հատ էլ կարդա… շատ սիրուն ա գրած…
Ինչի՞ մասին ա Մեֆ ջան: Մարդը պառկած գիրք ա կարդում, կնիկը լուսամուտից մի հատ կատվի ձագ ա տեսնում, գնում ա որ տուն բերի, տեսնում ա չկա: Ընթացքում անիմաստ մենախոսություն ա գնում: Հետո ծառան մի հատ ուրիշ կատու ա բերում ու պատմվածքը վերջանում ա: Սրա կայֆը ո՞րն ա: Ինչի՞ մասին ա էս պատմվածքը: Հա, ասենք մարդը գրել գիտի, սիրուն միրուն գրել ա, բայց սրա իմաստը ո՞րն ա: Հյուսիսային պողոտայի շենքերից ոնց որ լինի:
Mephistopheles
23.02.2013, 09:08
…
Մեֆ ջան, դրանց կուլ չգնա՛ս:;)
Սամ, եթե իմ վրեն, աշխարհի ամենահամով համեմունքներն էլ դնեմ, իմ վրեն ոչ նայող ոչ էլ ուտող կլինի… համով չեմ, Սամ, հո զոռով չի… իսկ դու ասում ես կուլ տան… ստամոքսի խանգարում կստանան… թունավոր եմ…
Mephistopheles
23.02.2013, 09:25
Ինչի՞ մասին ա Մեֆ ջան: Մարդը պառկած գիրք ա կարդում, կնիկը լուսամուտից մի հատ կատվի ձագ ա տեսնում, գնում ա որ տուն բերի, տեսնում ա չկա: Ընթացքում անիմաստ մենախոսություն ա գնում: Հետո ծառան մի հատ ուրիշ կատու ա բերում ու պատմվածքը վերջանում ա: Սրա կայֆը ո՞րն ա: Ինչի՞ մասին ա էս պատմվածքը: Հա, ասենք մարդը գրել գիտի, սիրուն միրուն գրել ա, բայց սրա իմաստը ո՞րն ա: Հյուսիսային պողոտայի շենքերից ոնց որ լինի:
շատ դժվար ա միանշանակ ու մի երկու բառով ասել որ ուզեցել ա էս ասի, բավականին երկար կարելի ա գրել… մի մասը գրել եմ, բայց դու ուրիշ բան ես սպասում, պարզունակ ես մոտենում…
Կինը կատվի հետևից չի վազում, ապեր, ամբողջը պիտի կարդաս… չեմ ուզում ասեմ որ շուտ ա քո համար, բայց որոշակի բազա ա պետք որ սիրես… ես միանշանակ չեմ կարա ասեմ ինչ բազա ա պետք, բայց հաստատ պետք ա…
լավ գործերը սովորաբար բարդ են լինում ու մի քանի բառով "ասելիքը" չես կարա մեխես… հավատա եթե հնարավոր լիներ իրանք հենց էդ էլ կգրեին, գրողները ժլատ են բառերի մեջ… մի քանի հատ մարդ գիտեմ որ հարց ես տալիս իմեյլով "հա" կամ "չէ" են գրում, ավել ոչ մի բառ…
Իրանց ասելիքը ֆրազա չի… կոնկրետ ստեղ պրոցես ա որը մի բառով կամ նախադասությամբ չես ասի…
Պիկասսոյի համար չես կարա ասես որ նկարել չգիտի դրա համար էլ քիթը բերանը ծուռ ա նկարում…
Եվ որո՞նք էին էս պատմվածքի արժանիքները: Տափակ, մակերեսային պատմություն էր էլի: Մեր Ակումբի երեխեքը սրանից լավ են գրում:
Ես կգժվեմ, Արեա: Մի ասա տենց բան:
շատ դժվար ա միանշանակ ու մի երկու բառով ասել որ ուզեցել ա էս ասի, բավականին երկար կարելի ա գրել… մի մասը գրել եմ, բայց դու ուրիշ բան ես սպասում, պարզունակ ես մոտենում…
Կինը կատվի հետևից չի վազում, ապեր, ամբողջը պիտի կարդաս… չեմ ուզում ասեմ որ շուտ ա քո համար, բայց որոշակի բազա ա պետք որ սիրես… ես միանշանակ չեմ կարա ասեմ ինչ բազա ա պետք, բայց հաստատ պետք ա…
լավ գործերը սովորաբար բարդ են լինում ու մի քանի բառով "ասելիքը" չես կարա մեխես… հավատա եթե հնարավոր լիներ իրանք հենց էդ էլ կգրեին, գրողները ժլատ են բառերի մեջ… մի քանի հատ մարդ գիտեմ որ հարց ես տալիս իմեյլով "հա" կամ "չէ" են գրում, ավել ոչ մի բառ…
Իրանց ասելիքը ֆրազա չի… կոնկրետ ստեղ պրոցես ա որը մի բառով կամ նախադասությամբ չես ասի…
Պիկասսոյի համար չես կարա ասես որ նկարել չգիտի դրա համար էլ քիթը բերանը ծուռ ա նկարում…
Դու, որ էս գործողություններին ներկա լինեիր, ասենք հյուր լինեիր էս ամերիկացիների տանը ու էս բոլորը տեսնեիր, հետո քո ընկերներին սրա մասին կպատմեի՞ր, կասեի՞ր. տղեք էն օրը սենց բան եղավ, ու էս պատմությունը պատմեիր: Չէ, չէ՞: Որովհետև պատմելու բան չկա, թեմա չկա, լսողները վերջում կասեին. հա ի՞նչ, ինչի՞ համար ես պատմում: Գրականության մեջ էլ ա շատախոսություն լինում, էս էդ դեպքն ա: Էն որ ուզում ես գրես, բայց ամեն ինչի մասին արդեն գրել ես, ու դնում սենց բաներ ես գրում, ընթացքում էլ մեկումեջ սիրուն-միրուն բաներ ես ավելացնում ու վերջ, բայց ոչ ոք տենց էլ չգիտի թե ինչի մասին ա էս պատմությունը:
Ես կգժվեմ, Արեա: Մի ասա տենց բան:
Շին ջան, դու սենց բան կգրեի՞ր: Հաստատ համոզված եմ, որ չէ: Ինչի՞ մասին ա էս պատմվածքը: Կբացատրե՞ս:
Mephistopheles
23.02.2013, 10:45
Դու, որ էս գործողություններին ներկա լինեիր, ասենք հյուր լինեիր էս ամերիկացիների տանը ու էս բոլորը տեսնեիր, հետո քո ընկերներին սրա մասին կպատմեի՞ր, կասեի՞ր. տղեք էն օրը սենց բան եղավ, ու էս պատմությունը պատմեիր: Չէ, չէ՞: Որովհետև պատմելու բան չկա, թեմա չկա, լսողները վերջում կասեին. հա ի՞նչ, ինչի՞ համար ես պատմում: Գրականության մեջ էլ ա շատախոսություն լինում, էս էդ դեպքն ա: Էն որ ուզում ես գրես, բայց ամեն ինչի մասին արդեն գրել ես, ու դնում սենց բաներ ես գրում, ընթացքում էլ մեկումեջ սիրուն-միրուն բաներ ես ավելացնում ու վերջ, բայց ոչ ոք տենց էլ չգիտի թե ինչի մասին ա էս պատմությունը:
Արէա ջան, քո չափանիշներով Ժամանակակից գրակնության մի զգալի արժեքավոր մաս կարաս զիբիլը գցես… բայց գրականությունը դա սենսացիոն լրատվություն չի… եթե տենց "պատմելու" բաներ ես ուզում կարդաս, ուրեմն կարաս բլօգներ կարդաս… խոսքը գրականության մասին ա որն ինտելեկտուալ արժեք ա ոչ թե շիրպոտրեբ…
Mephistopheles
23.02.2013, 10:49
Շին ջան, դու սենց բան կգրեի՞ր: Հաստատ համոզված եմ, որ չէ: Ինչի՞ մասին ա էս պատմվածքը: Կբացատրե՞ս:
Իսկ ինչի՞ պտի Շինը տենց բան գրի… որովհետև սիրում ա՞… Շինը կարող ա Շեքսպիր էլ սիրի ուրեմն պտի Համլետ գրի՞…
Շին ջան, դու սենց բան կգրեի՞ր: Հաստատ համոզված եմ, որ չէ: Ինչի՞ մասին ա էս պատմվածքը: Կբացատրե՞ս:
Մի տեսակ շատ շոյված եմ ինձ զգում, որ կոնկրետ էդ ենթատեքստով ասում ես՝ ես չէի գրի էն, ինչ Հեմինգուեյը: Գրականության մեջ սա էն ա, ինչ ես սիրում եմ կարդալ՝ ուղղակի կյանքից: Սովորաբար չեմ էլ ջանում իմաստը հասկանալ, որովհետև ոնց որ ասես՝ ո՞րն ա կյանքի իմաստը: Արեա ջան, ախր տենց որ լինի, Սարոյանի ամբողջ գրական ժառանգությունը կարելի ա դեն նետել, ուրիշների մասին չեմ խոսում, մեր սիրելի Սարոյանի մասին եմ ասում, որովհետև ծերից ծեր ինքը սենց բաներ ա գրել:
Sambitbaba
23.02.2013, 11:03
Դու, որ էս գործողություններին ներկա լինեիր, ասենք հյուր լինեիր էս ամերիկացիների տանը ու էս բոլորը տեսնեիր, հետո քո ընկերներին սրա մասին կպատմեի՞ր, կասեի՞ր. տղեք էն օրը սենց բան եղավ, ու էս պատմությունը պատմեիր: Չէ, չէ՞: Որովհետև պատմելու բան չկա, թեմա չկա, լսողները վերջում կասեին. հա ի՞նչ, ինչի՞ համար ես պատմում: Գրականության մեջ էլ ա շատախոսություն լինում, էս էդ դեպքն ա: Էն որ ուզում ես գրես, բայց ամեն ինչի մասին արդեն գրել ես, ու դնում սենց բաներ ես գրում, ընթացքում էլ մեկումեջ սիրուն-միրուն բաներ ես ավելացնում ու վերջ, բայց ոչ ոք տենց էլ չգիտի թե ինչի մասին ա էս պատմությունը:
Արէա ջան, լսե՞լ ես գրականության մեջ "գիտակցության հոսք" ուղղության մասին: Ուղղության գայլերն են Ջեյմս Ջոյսը, Մարսել Պրուստը, մի քիչ՝ Ալբեր Կամյուն… Ջոյսի "Ուլիսս", կամ երևի հայերեն ավելի ճիշտ կլիներ ասել "Ոդիսևս" վեպն օրինակ, մոտ 800 էջանոց գիրք է, որ պատմում է հերոսի մեկ օրվա, ավելի ճիշտ ութ ժամվա ապրած կյանքի մասին: Ու գրված է այնպես, որ եթե էս վեճի բոլոր անդամներով հավաքվենք, չենք կարող բացատրել, թե ինչի մասին է այդ գիրքը: Եվ դա բոլորովին չի խանգարում նրան աշխարհում բոլոր ժամանակներում գրված վեպերի մեջ՝ համար մեկերի ցանկում լինել:
Էռնստ Հեմինգուէյը, վերոհիշյալ պատմվածքի հեղինակը, Ջոյսից շատ է ազդված, և դրա վառ օրինակն է նրա "Կղզիներ օվկիանոսում" վեպը: Ինչպես նաև Հեմինգուէյը "Կորած սերունդի" ամենացայտուն դեմքերից մեկն է՝ Ռեմարկի, Բորգենի, կարծեմ Դոս Պասսոսի, Ֆիցջերալդի, Օլդինգտոնի կողքին: Մեր Սարոյանի հետ էլ համարյա ոխերիմ թշնամիներ են եղել առաջնության հարցում: Ու նրանցից յուրաքանչյուրին էլ վերցնես, այդ կատվի մասին պատմվածքի պես լիքը "ոչինչ չասող" մարգարիտներ ունեն գրած:
Էնպես որ կներես, Արէա ջան, բայց չեմ կարող Շինի վրդովմունքը չկիսել…
Sambitbaba
23.02.2013, 11:10
Մի տեսակ շատ շոյված եմ ինձ զգում, որ կոնկրետ էդ ենթատեքստով ասում ես՝ ես չէի գրի էն, ինչ Հեմինգուեյը: Գրականության մեջ սա էն ա, ինչ ես սիրում եմ կարդալ՝ ուղղակի կյանքից: Սովորաբար չեմ էլ ջանում իմաստը հասկանալ, որովհետև ոնց որ ասես՝ ո՞րն ա կյանքի իմաստը: Արեա ջան, ախր տենց որ լինի, Սարոյանի ամբողջ գրական ժառանգությունը կարելի ա դեն նետել, ուրիշների մասին չեմ խոսում, մեր սիրելի Սարոյանի մասին եմ ասում, որովհետև ծերից ծեր ինքը սենց բաներ ա գրել:
Երկու օր առաջ Մելլոյից մի բան թարգմանեցի, ու էս խոսքերիդ վրա, Շին ջան, չեմ կարող չհիշել. ուղղակի "օդին կ օդնոմու"…
Հասկանալ անհրաժեշտ է գիտնականի՛ խոսքերը: Վարպետի խոսքերը հասկանալ պետք չէ: Վարպետին պետք է լսել, ճիշտ այնպես, ինչպես լսում ես քամու շրշյունը ծառերի գագաթներին, գետի աղմուկը, ծտերի երգը: Վարպետի խոսքերը սրտիդ խորքում արթնացնում են այն, ինչ գտնվում է յուրաքանչյուր գիտության սահմաններից այն կողմ:
Արէա ջան, քո չափանիշներով Ժամանակակից գրակնության մի զգալի արժեքավոր մաս կարաս զիբիլը գցես
Միանշանակ:
Մի տեսակ շատ շոյված եմ ինձ զգում, որ կոնկրետ էդ ենթատեքստով ասում ես՝ ես չէի գրի էն, ինչ Հեմինգուեյը: Գրականության մեջ սա էն ա, ինչ ես սիրում եմ կարդալ՝ ուղղակի կյանքից: Սովորաբար չեմ էլ ջանում իմաստը հասկանալ, որովհետև ոնց որ ասես՝ ո՞րն ա կյանքի իմաստը: Արեա ջան, ախր տենց որ լինի, Սարոյանի ամբողջ գրական ժառանգությունը կարելի ա դեն նետել, ուրիշների մասին չեմ խոսում, մեր սիրելի Սարոյանի մասին եմ ասում, որովհետև ծերից ծեր ինքը սենց բաներ ա գրել:
Չէ ախպեր: Սարոյանը կյանքում սենց բան չի գրել: Մի ասա: Սարոյանը որ պատմում ա, ուզում ես գնաս էդ մարդկանց հետ ընկերություն անես: Գիտես քո մասին ա պատմում: Սիրում ես Սարոյանի պատմած մարդկանց: Ստեղ ի՞նչ կա: Ովքե՞ր էին էս մարդիկ: Ի՞նչ էին անում: Ի՞նչ տեսակ մարդիկ էին: Չկա ոչ մի բան: Մարդ չկա ստեղ Շին ջան: Գործողություններ ա նկարագրած, որը ոչ մի բանի մասին ա: Ինձ հետաքրքիր չի սա կարդալ: Ես ստեղ ոչ միայն ինձ, այլ ընդհանրապես ոչ մեկին չեմ տեսնում: Սարոյանը կյանքում սենց բան չէր գրի:
Հասկանալ անհրաժեշտ է գիտնականի՛ խոսքերը: Վարպետի խոսքերը հասկանալ պետք չէ: Վարպետին պետք է լսել, ճիշտ այնպես, ինչպես լսում ես քամու շրշյունը ծառերի գագաթներին, գետի աղմուկը, ծտերի երգը: Վարպետի խոսքերը սրտիդ խորքում արթնացնում են այն, ինչ գտնվում է յուրաքանչյուր գիտության սահմաններից այն կողմ:
Վարպետը խելացի խոսքեր ասողն է, ինչը բոլորովին էլ չի նշանակում թե վարպետի բոլոր խոսքերը խելացի են:
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 13:12
Փաստորեն Բյուրը ստուգում էր ինձ տենար ին քննադատությունները ոռիցս ե՞մ անում թե ոե ուրիշ տեղից…
վիրավորված եմ…
Մեֆ, իզուր: Ես քո այ էն առաջին ռեակցիան էի ուզում, որ ասես՝ լավն ա: Որտև տենց բան քեզնից չենք լսել: Որ ասում ենք՝ որն ա լավը, ոչ մի կոնկրետ բան ցույց չես տալիս, մենակ գրողների անուններ ես տալիս: Ես էլ մտածեցի՝ իմ սիրած պատմվածքը դնեմ ստեղ, տեսնեմ՝ գոնե դրան կասե՞ս լավն ա:
Բայց ես մի վատ բան ուզում էի ասել էս գործի մասին :)) թարգմանությունն էնքան էլ հաջող չի:
Եվ որո՞նք էին էս պատմվածքի արժանիքները: Տափակ, մակերեսային պատմություն էր էլի: Մեր Ակումբի երեխեքը սրանից լավ են գրում:
Արէա, իսկականից որ լավ էլի :( Չեմ ուզում էդ արտահայտությունն անել, բայց իսկականից չես հասկացել էս գործը, ու հլը որ ոչ մի ակումբցու չեմ տեսել, որ տենց գրի:
Արի քեզ մի քիչ բացատրեմ՝ ինչի մասին ա, փորձի հասկանալ, հա՞: Իհարկե, դա ամբողջ չի լինի, որովհետև էս մի պուճուր գործի մասին հսկայական հոդվածներով են վերլուծություններ անում: Մենակ կասեմ էսքան. սա Մեֆի ասած էդ հարաբերությունն ա, թե ոնց են կերպարներն իրար հետ հարաբերվում: Էստեղ կին ու ամուսին են, ամուսին ա, որը կնոջը չի սիրում, որը թքած ունի իրա ցանկությունների ու պահանջների վրա, չի լսում՝ ինչ ա ասում, իսկ կինն անընդհատ խոսում ա, փորձում ուշադրությունը գրավել, բայց չի ստացվում: Ու որքան էլ տարօրինակ ա, հյուրանոցի աշխատողը կնոջ նկատմամբ ավելի հոգատար ա գտնվում, քան ամուսինը: Մեֆ, այ սրա համար ամուսինը հենց էդ ա, որ կենտրոնական կերպար ա, ոչ թե երկրորդական: Ինքն էնտեղ ա, որ իմանանք՝ կինն իր համար երկրորդական ա:
Էս մի վերլուծություն ա, բայց ասում եմ՝ տոննաներով լիքը վերլուծություններ կան, մի քանիսն էլ էս թեմայում կարդացիր:
Sambitbaba
23.02.2013, 13:17
Վարպետը խելացի խոսքեր ասողն է, ինչը բոլորովին էլ չի նշանակում թե վարպետի բոլոր խոսքերը խելացի են:
Քո ասածը թութակն է, Արէա ջան, որ կարող է նաև խելացի խոսքեր ասել: Իսկ Վարպետը նրա համար է Վարպետ, որ կարող է նույնիսկ իմաստուն լռել:;)
Արէա, իսկականից որ լավ էլի :( Չեմ ուզում էդ արտահայտությունն անել, բայց իսկականից չես հասկացել էս գործը, ու հլը որ ոչ մի ակումբցու չեմ տեսել, որ տենց գրի:
Արխային ասա: Էդ իմ համար վատ գործ լինելու առաջին չափանիշն ա: Էդ ի՞նչ գործ ա, որ ես չեմ հասկանում: Տենց մարդ կա՞ որ Սարոյանի ասելիքը չի հասկանում:
Արի քեզ մի քիչ բացատրեմ՝ ինչի մասին ա, փորձի հասկանալ, հա՞: Իհարկե, դա ամբողջ չի լինի, որովհետև էս մի պուճուր գործի մասին հսկայական հոդվածներով են վերլուծություններ անում: Մենակ կասեմ էսքան. սա Մեֆի ասած էդ հարաբերությունն ա, թե ոնց են կերպարներն իրար հետ հարաբերվում: Էստեղ կին ու ամուսին են, ամուսին ա, որը կնոջը չի սիրում, որը թքած ունի իրա ցանկությունների ու պահանջների վրա, չի լսում՝ ինչ ա ասում, իսկ կինն անընդհատ խոսում ա, փորձում ուշադրությունը գրավել, բայց չի ստացվում: Ու որքան էլ տարօրինակ ա, հյուրանոցի աշխատողը կնոջ նկատմամբ ավելի հոգատար ա գտնվում, քան ամուսինը: Մեֆ, այ սրա համար ամուսինը հենց էդ ա, որ կենտրոնական կերպար ա, ոչ թե երկրորդական: Ինքն էնտեղ ա, որ իմանանք՝ կինն իր համար երկրորդական ա:
Էս մի վերլուծություն ա, բայց ասում եմ՝ տոննաներով լիքը վերլուծություններ կան, մի քանիսն էլ էս թեմայում կարդացիր:
Ախպեր լավ ա: Քեզ ո՞վ ասեց սրանք: Ես էլ ասում եմ ամուսինը գիրք էր կարդում, կինն էլ ամբախ-զամբախ խոսալով զահլեն տանում էր, դուրս ու ներս էր անում, չէր թողնում խեղճ մարդը գիրք կարդար: Մարդը լավ էլ հոգատար էր, ասում ա ուշադիր եղի չթրջվես, բայց դե ո՞ւմ ես ասում, վազեց կատվի հետևից: Ինչո՞վ ա իմ մեկնաբանությունը վատը քոնինից:
Սենց չեն գրում Բյուր ջան: Սարոյանին մի համեմատեք: Սարոյանը կյանքում սենց բան չէր գրի, նա ինչ ուզեր ասել, էդ կասեր: Սար ու ձոր չէր ընկնի: Օվկիանոսի ալիքների հետևից չէր վազ տա: Կպատմեր թե ոնց ա կինն ապարդյուն փորձում ամուսնու ուշադրությունը գրավել: Վերջում դուրս կգար կատվին տուն բերելու: Ու կվերջացներ պատմությունը:
Ես գիտեմ որ Հեմինգուեյին շատերն են սիրում, Ծերունին ու ծովը ես էլ եմ սիրում, բայց սա թույլ, անիմաստ գործ ա, էնքան որ սիրուն ա գրած:
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 14:12
Արէա, էդքան բան ոչ ոք չասեց ինձ, ես տեսա: Սարոյանը սրա համեմատ բավական պրիմիտիվ ա: Կներես, որ ասում եմ, բայց տենց ա: Ու զարմանալի չի, որ քեզ հենց Երջանկությունն ա դուր էկել, որովհետև եթե վերջում բացատրած չլիներ, փաստորեն էլի դնելու էիր, ասեիր՝ թույլ գործ ա: Փաստորեն, դու չես սիրում, որ հեղինակը քեզ հարգում ա ու մտածելու տեղ ա տալիս: Քեզ պետք ա, որ ամեն ինչ ծամվի, դրվի բերանումդ: Հազար ներողություն Արէա ջան, բայց դա սերիալային գրականություն ա, դա Կոելյո ա, որ սիրուն-սիրուն ախմախ աֆորիզմներ ա ասում, ոչ թե գործողությամբ ցույց տալիս, թե ինչ ա կատարվում:
Այ, հենց ամուսնու ռեակցիան՝ զգույշ, չթրջվեսը, ևս մեկ անգամ ցույց ա տալիս իրա անտարբերությունը: Կինը բան ա փնտրում, կինը ձանձրանում ա, կինը մենակ ա, իսկ ինքն ընդամենը մակերեսայինի՝ թրջվելու մասին ա մտածում:
Արէա, էդքան բան ոչ ոք չասեց ինձ, ես տեսա: Սարոյանը սրա համեմատ բավական պրիմիտիվ ա: Կներես, որ ասում եմ, բայց տենց ա: Ու զարմանալի չի, որ քեզ հենց Երջանկությունն ա դուր էկել, որովհետև եթե վերջում բացատրած չլիներ, փաստորեն էլի դնելու էիր, ասեիր՝ թույլ գործ ա: Փաստորեն, դու չես սիրում, որ հեղինակը քեզ հարգում ա ու մտածելու տեղ ա տալիս: Քեզ պետք ա, որ ամեն ինչ ծամվի, դրվի բերանումդ: Հազար ներողություն Արէա ջան, բայց դա սերիալային գրականություն ա, դա Կոելյո ա, որ սիրուն-սիրուն ախմախ աֆորիզմներ ա ասում, ոչ թե գործողությամբ ցույց տալիս, թե ինչ ա կատարվում:
Այ, հենց ամուսնու ռեակցիան՝ զգույշ, չթրջվեսը, ևս մեկ անգամ ցույց ա տալիս իրա անտարբերությունը: Կինը բան ա փնտրում, կինը ձանձրանում ա, կինը մենակ ա, իսկ ինքն ընդամենը մակերեսայինի՝ թրջվելու մասին ա մտածում:
:) Ի՞նչ Կոելյո այ մարդ: Ի՞նչ աֆորիզմ: Ես Սարոյան եմ ասում, դու Կոելյո: Երջանկության մասին էլ արդեն ասել եմ, որ մինչև վերջին հասնելը ընենց էի ազդվել, որ վերջը համարյա չեմ էլ կարդացել: Մի հասարակացրու էդքան:
Գիրք կարդալուց ուզում եմ մտածել թե ինչի էին հերոսներն էդպես վարվում, ոչ թե, թե ինչ ա ուզում ասի հեղինակը: Ինձ չի հետաքրքրում թե հեղինակը էդ ինչ խորը-մորը մտքեր ա թաքցրել, ես ուզում եմ մարդկանց տեսնել, ուզում եմ տեսնել թե ինչ են անում, ոնց են անում: Հա պրիմիտիվ եմ, բայց սերիալային մի ասա: Սարոյանը սերիալային չի: Հեմինգուեյը հազար տարի մնա Մարդկային կատակերգություն չի կարա գրի, ոչ էլ Այնտեղ որտեղ ես եմ ծնվել, մարդիկ բարեկիրթ են: Ոչ էլ վարսավիրի մասին կարա պատմի ում քեռու գլուխը վագրը կերել էր, ու խեղճուկրակ արաբի մասին էլ չի կարա պատմի: Սրանք պարզունա՞կ են, եթե հա ուրեմն ես սիրում եմ պարզունակ գրականություն:
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 14:42
:) Ի՞նչ Կոելյո այ մարդ: Ի՞նչ աֆորիզմ: Ես Սարոյան եմ ասում, դու Կոելյո: Երջանկության մասին էլ արդեն ասել եմ, որ մինչև վերջին հասնելը ընենց էի ազդվել, որ վերջը համարյա չեմ էլ կարդացել: Մի հասարակացրու էդքան:
Գիրք կարդալուց ուզում եմ մտածել թե ինչի էին հերոսներն էդպես վարվում, ոչ թե, թե ինչ ա ուզում ասի հեղինակը: Ինձ չի հետաքրքրում թե հեղինակը էդ ինչ խորը-մորը մտքեր ա թաքցրել, ես ուզում եմ մարդկանց տեսնել, ուզում եմ տեսնել թե ինչ են անում, ոնց են անում: Հա պրիմիտիվ եմ, բայց սերիալային մի ասա: Սարոյանը սերիալային չի: Հեմինգուեյը հազար տարի մնա Մարդկային կատակերգություն չի կարա գրի, ոչ էլ Այնտեղ որտեղ ես եմ ծնվել, մարդիկ բարեկիրթ են: Ոչ էլ վարսավիրի մասին կարա պատմի ում քեռու գլուխը վագրը կերել էր, ու խեղճուկրակ արաբի մասին էլ չի կարա պատմի: Սրանք պարզունա՞կ են, եթե հա ուրեմն ես սիրում եմ պարզունակ գրականություն:
Արէա, ե՞ս Կոելյո եմ սիրում: :angry սենց բան դու չպիտի ասեիր:
Հա, Սարոյանը վատ գրող չի, բայց ինձ թվում ա՝ իրա որակները մի քիչ չափազանցնում են, ու սխալ ա իրան դնել, Հեմինգուեյի հետ համեմատել: Եթե օբյեկտիվորեն նայենք, Հեմինգուեյը Նոբելյան մրցանակակիր ա, իսկ Սարոյանին հայերից ու հայերին ճանաչողներից բացի ոչ ոք չգիտի, դա էլ ա ահագին բան ասում: Ու հա, Սարոյանը պարզունակ ա, ինչի մեջ վատ բան չկա, բայց էդ պարզունակն իրան սպառում ա, դու ուզում ես, որ գրողը հետդ խոսա, ոչ թե մենախոսության մեջ մնա: Իսկ պարզունակ գրականությունը մենախոսություն ա: Էն գրականությունը, որտեղ ամեն ինչ սկուտեղով մատուցված չի, երկխոսություն ա: Հեղինակը մի բան ասում ա ու սպասում քո արձագանքին, ոչ թե՝ ապրես, լավ գործ էր, գնացինք:
Արէա, ե՞ս Կոելյո եմ սիրում: :angry սենց բան դու չպիտի ասեիր:
:) Ես չեմ ասում դու ես սիրում: Ասում եմ ես Սարոյանի մասին եմ խոսում, դու Կոելյոին ես մեջ գցում:
Հա, Սարոյանը վատ գրող չի, բայց ինձ թվում ա՝ իրա որակները մի քիչ չափազանցնում են, ու սխալ ա իրան դնել, Հեմինգուեյի հետ համեմատել: Եթե օբյեկտիվորեն նայենք, Հեմինգուեյը Նոբելյան մրցանակակիր ա, իսկ Սարոյանին հայերից ու հայերին ճանաչողներից բացի ոչ ոք չգիտի, դա էլ ա ահագին բան ասում: Ու հա, Սարոյանը պարզունակ ա, ինչի մեջ վատ բան չկա, բայց էդ պարզունակն իրան սպառում ա, դու ուզում ես, որ գրողը հետդ խոսա, ոչ թե մենախոսության մեջ մնա: Իսկ պարզունակ գրականությունը մենախոսություն ա: Էն գրականությունը, որտեղ ամեն ինչ սկուտեղով մատուցված չի, երկխոսություն ա: Հեղինակը մի բան ասում ա ու սպասում քո արձագանքին, ոչ թե՝ ապրես, լավ գործ էր, գնացինք:
Ես մի քիչ խճճվեցի: Հիմա Սարոյանը պարզունակ ա թե՞ չէ: Նոբելյան մոբելյան չի հետաքրքրում ինձ, ոչ էլ թե քանի հոգի ա իրան ճանաչում: Իմ համար կարևորը մարդկանց մասին, մարդկային լեզվով, հասկանալի գրված, մարդկային պատմությունն ա, մնացածը կարևոր չի:
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 14:52
Ես մի քիչ խճճվեցի: Հիմա Սարոյանը պարզունակ ա թե՞ չէ: Նոբելյան մոբելյան չի հետաքրքրում ինձ, ոչ էլ թե քանի հոգի ա իրան ճանաչում: Իմ համար կարևորը մարդկանց մասին, մարդկային լեզվով, հասկանալի գրված, մարդկային պատմությունն ա, մնացածը կարևոր չի:
Պարզունակ ա: Համենայնդեպս, տասնյոթ տարեկանից հետո Սարոյան կարդալու ցանկությունս մոտս չի առաջացել:
Ոնց-որ թե էս մրցույթում Հեմինգուեյն ա հաղթելու :))
Պարզունակ ա: Համենայնդեպս, տասնյոթ տարեկանից հետո Սարոյան կարդալու ցանկությունս մոտս չի առաջացել:
Հա՜...
Լավ, ի՞նչ ասեմ: Ես հիմա էլ եմ հաճախակի կարդում:
Alphaone
23.02.2013, 15:13
Ոնց-որ թե էս մրցույթում Հեմինգուեյն ա հաղթելու :))
Ես վաղուց նման կասկածներ ունեի :D
Alphaone
23.02.2013, 15:15
Պարզունակ ա: Համենայնդեպս, տասնյոթ տարեկանից հետո Սարոյան կարդալու ցանկությունս մոտս չի առաջացել:
Բյո՜ւր, պարզունակ չի, բազմաշերտ ու բարի է: Սարոյանն իրականում խորություն ունի ու հենց պարզության մեջ է էդ խորությունը, իր գործերը մաքրող հատկություն ունեն, ներսից չարը դատարկում են...
Sambitbaba
23.02.2013, 15:16
Արէա, ե՞ս Կոելյո եմ սիրում: :angry սենց բան դու չպիտի ասեիր:
Հա, Սարոյանը վատ գրող չի, բայց ինձ թվում ա՝ իրա որակները մի քիչ չափազանցնում են, ու սխալ ա իրան դնել, Հեմինգուեյի հետ համեմատել: Եթե օբյեկտիվորեն նայենք, Հեմինգուեյը Նոբելյան մրցանակակիր ա, իսկ Սարոյանին հայերից ու հայերին ճանաչողներից բացի ոչ ոք չգիտի, դա էլ ա ահագին բան ասում:
Չգիտեմ Եվրոպայում ինչպես, բայց Ամերիկայում /Լատինականն էլ հետը/ մինչև այսօր լավ էլ ճանաչում են: Կարծեմ յոթանասունականներին նույնիսկ ԱՄՆ հինգ լավագույն գրողների թվին էր պատկանում:
Բայց դա, Արէա ջան, բոլորովին էլ չի նշանակում, որ եթե դու "պարզունակ" Սարոյան ես սիրում, ուրեմն պետք է "ոչ-պարզունակ" Հեմինգուէյին տուֆտա գրող դարձնել: Համենայն դեպս, աշխարհում քիչ գրողներ կգտնես, որ նրա չափ հայտնի լինեն: Ես էլ Սարոյան շատ եմ սիրում, բայց նա էլ այդքան հայտնի երբեք չի եղել, չնայած աշխարհը նրան էլ ճանաչում է ոչ թե որպես հայ, այլ որպես ամերիկացի գրողի: Ու հայ լինել-չլինելն այստեղ բոլորովին կապ չունի:
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 15:23
Բյո՜ւր, պարզունակ չի, բազմաշերտ ու բարի է: Սարոյանն իրականում խորություն ունի ու հենց պարզության մեջ է էդ խորությունը, իր գործերը մաքրող հատկություն ունեն, ներսից չարը դատարկում են...
Բարին բարի, բայց բարությունն արդեն ահագին սահմանափակում ա գրականությունը ու հա, տանում ա պարզունակության: Իսկական գրականության մեջ չկա չար ու բարի, կան տարբեր տեսակի հերոսներ: Իսկ Սարոյանի հերոսները չափից դուրս բարի են, ինչն իրանց ուղղակի թղթից ա դարձնում:
Չգիտեմ Եվրոպայում ինչպես, բայց Ամերիկայում /Լատինականն էլ հետը/ մինչև այսօր լավ էլ ճանաչում են: Կարծեմ յոթանասունականներին նույնիսկ ԱՄՆ հինգ լավագույն գրողների թվին էր պատկանում:
Բայց դա, Արէա ջան, բոլորովին էլ չի նշանակում, որ եթե դու "պարզունակ" Սարոյան ես սիրում, ուրեմն պետք է "ոչ-պարզունակ" Հեմինգուէյին տուֆտա գրող դարձնել: Համենայն դեպս, աշխարհում քիչ գրողներ կգտնես, որ նրա չափ հայտնի լինեն: Ես էլ Սարոյան շատ եմ սիրում, բայց նա էլ այդքան հայտնի երբեք չի եղել, չնայած աշխարհը նրան էլ ճանաչում է ոչ թե որպես հայ, այլ որպես ամերիկացի գրողի: Ու հայ լինել-չլինելն այստեղ բոլորովին կապ չունի:
Սամ, Լատինական Ամերիկայում սկի Մարկեսին չգիտեն, ուր մնաց Սարոյանին :)) նրանք ընդհանրապես կարդացող չեն: Միջին վիճակագրական, քչից-շատից կարդացող ամերիկացին էլ Սարոյանին չգիտի, եթե հատուկ հանգամանքներ չեն էղել (ասենք՝ հայի ճանաչել, գրականության ուսանող լինել և այլն):
Արէա, ե՞ս Կոելյո եմ սիրում: :angry սենց բան դու չպիտի ասեիր:
Հա, Սարոյանը վատ գրող չի, բայց ինձ թվում ա՝ իրա որակները մի քիչ չափազանցնում են, ու սխալ ա իրան դնել, Հեմինգուեյի հետ համեմատել: Եթե օբյեկտիվորեն նայենք, Հեմինգուեյը Նոբելյան մրցանակակիր ա, իսկ Սարոյանին հայերից ու հայերին ճանաչողներից բացի ոչ ոք չգիտի, դա էլ ա ահագին բան ասում: Ու հա, Սարոյանը պարզունակ ա, ինչի մեջ վատ բան չկա, բայց էդ պարզունակն իրան սպառում ա, դու ուզում ես, որ գրողը հետդ խոսա, ոչ թե մենախոսության մեջ մնա: Իսկ պարզունակ գրականությունը մենախոսություն ա: Էն գրականությունը, որտեղ ամեն ինչ սկուտեղով մատուցված չի, երկխոսություն ա: Հեղինակը մի բան ասում ա ու սպասում քո արձագանքին, ոչ թե՝ ապրես, լավ գործ էր, գնացինք:
Առանց միջամտելու ձեր վեճը,զուտ չիմացողներին տեղեկացնելու նպատակով ասեմ,որ Սարոյանի մասին անցած տարի վավերագրական ֆիլմ էին ցույց տալիս Հունաստանում,զուգահեռներ անցկացնելով ամերիկայում աշխատած ու ցավոք Սարոյանի պես ճանաչում չստացած հույն սցենարիստի հետ:
Alphaone
23.02.2013, 15:25
Ինձ Կոելյոն էլ է դուր եկել, Սարոյանն էլ ու միանշանակ Հեմինգուեյն էլ, բայց դա չի նշանակում, թե իրենք չեն կարող թույլ կամ ուժեղ գործեր ունենալ, յուրաքանչյուր մարդ էլ, անկախ մասնագիտությունից, ունի ստացված ու խոտան աշխատանքներ, ու ամեն դեպքում գնահատականը պետք է տալ տեսակարար կշռից ելնելով՝ որքանն է ստացված, որքանը խոտան, ոչ թե վերցնել մի ոչ ստացված(եթե անգամ միայն մեր տեսանկյունից ստացված չէ) գործ ու տարածել ողջ ստեղծագործական ժառանգության վրա, բայց արվեստում լինում է հակառակը,որքան էլ տարօրինակ է՝ գրողի, նկարչի, կոմպոզիտորի, քանդակագործի ամբողջ մշակութային ժառանգությունը կարող է խայտառակություն լինել, բայց ընդամենը մի գործ՝ հանճարեղ, հենց այդ գործով էլ նա գնահատվում է:
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 15:32
]Ինձ Կոելյոն էլ է դուր եկել,[/B] Սարոյանն էլ ու միանշանակ Հեմինգուեյն էլ, բայց դա չի նշանակում, թե իրենք չեն կարող թույլ կամ ուժեղ գործեր ունենալ, յուրաքանչյուր մարդ էլ, անկախ մասնագիտությունից, ունի ստացված ու խոտան աշխատանքներ, ու ամեն դեպքում գնահատականը պետք է տալ տեսակարար կշռից ելնելով՝ որքանն է ստացված, որքանը խոտան, ոչ թե վերցնել մի ոչ ստացված(եթե անգամ միայն մեր տեսանկյունից ստացված չէ) գործ ու տարածել ողջ ստեղծագործական ժառանգության վրա, բայց արվեստում լինում է հակառակը,որքան էլ տարօրինակ է՝ գրողի, նկարչի, կոմպոզիտորի, քանդակագործի ամբողջ մշակութային ժառանգությունը կարող է խայտառակություն լինել, բայց ընդամենը մի գործ՝ հանճարեղ, հենց այդ գործով էլ նա գնահատվում է:
Էս մի բանը դու չպիտի ասեիր :))
Բայց մենք ստեղ խոտանը չենք քննարկում: Հեմինգուեյի կոնկրետ էս գործն իրա ամենահայտնի պատմվածքներից ա: Շատ էլ որ ինքն իրա ավելի մեծ գործերով ավելի հայտնի ա: Բայց էս պատմվածքը երևի «Կիլիմանջարոյի ձյուներից» հետո ամենահայտնին ա: Եթե խոտանի մասին խոսք գնաց, ապա իմ համեստ կարծիքով Կոելյոն ոտքից գլուխ խոտան ա: Սարոյանը խոտան չի, բայց մրցակցության չի դիմանում, էդքան հզոր չի:
Alphaone
23.02.2013, 15:53
Բյուր, ես կոնկրետ օրինակի մասինչէի խոսում, այլ՝ ընդհանրացումների: Կոելյոն դուր ա գալիս իր ձևով՝ ես մի շնչով կարդում եմ, հեքիաթի պես, ինձ չի ծանրացնում կարդալը: Ասենք, ես երբ Ցախեսը կարդում էի, մի շնչով չէի կարդում, դժվարությամբ էր առաջ գնում, բայց ինձ ահագին բան տվեց, իսկ Կոելյոն, թեև դրա կեսն էլ չտվեց, բայց հոգնած ժամանակ, երբ կարդում էի, կարողանում էի ցրվել: Ամեն գրականություն իր ընթերցողն ու իր լսարանն ունի, ասենք 16 տարեկան վարդագոիյն ակնոցներով, պուպուշ աղջիկը կարա քո գրածները կարդա, համարի թափելու բան, քանի որ իր ուղեղն էդքան զարգացած չի էդ հասկանալու համար, իսկ Տերյանի համար ուշքը գնա, մեկն էլ կա, Տերյանին որպես գրող հերքում է: Դա չի նշանակու,, թե դու կան Տերյանն ահավոր վատ եք գրում: Եթե ոչ կոնկրետ գրողի լսարանն է իր գործը կարդում, չի հավանում, դա դեռ չի նշանակում, որ գրողը վատն էր, ասածս հենց դա էր
:
ամեն դեպքում գնահատականը պետք է տալ տեսակարար կշռից ելնելով՝ որքանն է ստացված, որքանը խոտան, ոչ թե վերցնել մի ոչ ստացված(եթե անգամ միայն մեր տեսանկյունից ստացված չէ) գործ ու տարածել ողջ ստեղծագործական ժառանգության վրա
Բյուր, դու էն ասա, համարում ե՞ս, որ Մեֆը տեստդ անցավ :)
Ես էլի կասեմ, որ ամուսինը երկրորդական կերպար ա: Ինչու՞: Դե կինը իրան միայնակ ա զգում էդ սենյակում ու եթե ամուսնուն հանես, էլի միայնակ կստացվի: Հիմա, մի երկու տեղ կարելի ա շլիֆովկա արվի, Գալի ասած պահերը երևի, բայց ընդհանուր առմամբ, ամուսնու ներկայությունը էական չի:
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 17:06
Բյուր, դու էն ասա, համարում ե՞ս, որ Մեֆը տեստդ անցավ :)
Թեթևացած շունչ քաշեցի. գոնե մի բան կա, որ հավանում ա :))
Ես էլի կասեմ, որ ամուսինը երկրորդական կերպար ա: Ինչու՞: Դե կինը իրան միայնակ ա զգում էդ սենյակում ու եթե ամուսնուն հանես, էլի միայնակ կստացվի: Հիմա, մի երկու տեղ կարելի ա շլիֆովկա արվի, Գալի ասած պահերը երևի, բայց ընդհանուր առմամբ, ամուսնու ներկայությունը էական չի:
Չէ, Դավ, երկրորդական չի: Եթե ինքը չլինի, մի քանի անգամ կտուժի էդ գործը: Միայնակ մարդիկ շատ կան: Բայց ամուսնության, էն էլ ճամփորդության ընթացքում միայնությունը ցույց տալը լրիվ ուրիշ պատմություն ա:
Թեթևացած շունչ քաշեցի. գոնե մի բան կա, որ հավանում ա :))
Բյուր, եթե անգամ չհավաներ, շատ ակնհայտ էր, որ դա էքսպերիմենտ ա, «ծուղակ» :)
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 17:29
Բյուր, եթե անգամ չհավաներ, շատ ակնհայտ էր, որ դա էքսպերիմենտ ա, «ծուղակ» :)
Ռիփ, ես իրանից ընդամենը «լավն ա» արտահայտությունն էի ուզում լսել: Ուզում ա ծուղակ լինի, ուզում ա էսքպերիմենտ լինի, թե ուզում ա մաքուր ցանկություն լինի Մեֆից կարծիք լսելու: Ուրեմն ինքը, այնուամենայնիվ, կարա ասի «լավն ա»: :))
Հիմա էլ իմ հերթն ա, հերթով բոլոր ստեղծագործությունների մասին գրելը: Հիմնական գործն արդեն արել եմ, բոլորը կարդացել եմ, շատ շուտ, ընտրությունս կատարել եմ, քվեարկել եմ: Մնում ա «համբերությունս» ու ժամանակս հերիքի բոլոր գործերը նորից կարդալ-վերհիշելու ու դրանց մասին գրելու:
Ամենադժվարը, կարծում եմ, առաջին գործի մասին գրելն ա, իմ համար: Այսպիսով.
Տարբերակ 1. Ճռռոցը
Ես էս գործի մասին շատ հեշտ կգրեի, եթե ինքը չլիներ մրցույթի մեջ: Մարի ջան, եթե դու դա տեղադրած լինեիր «ստեղծագործողի անկյուն» բաժնում ու ես կարդացած լինեի, շատ հեշտ ու հանգիստ կմեկնաբանեի: Բայց էս մրցույթում չեմ կարող հեշտ, որտև մի կողմից չեմ ուզում հանկարծ ու քեզ ինչ-որ բանով վիրավորած կամ ընկճած լինեմ, մյուս կողմից չեմ կարող էն ամեն ինչը, ինչ մտածում եմ, չասեմ: Դրա համար գործի մասին կխոսեմ երկու ասպեկտով, մեկը որպես առանձին ստեղծագործություն՝ էս մրցույթից դուրս, մյուսը՝ մրցույթին դրա մասնակցության մասին:
Ստեղծագործությունը
Երևի ես բաց եմ թողել քո ուրիշ ստեղծագործությունները, դրա համար դու իմ համար հայտնագործություն էիր: Դու, ոնց հասկանում եմ 17-18 տարեկան ես: Ու եթե էս տարիքում արդեն էսպես գրում ես, կարծում եմ չափազանցրած չեմ լինի, եթե ասեմ, որ հրաշալի ապագայի մեծ պոտենցիալ ունես: Ինձ դուր եկան քո պատկերները, քո շարադրանքի ոճը, դինամիկան, որը կարողացել ես ցույց տալ գործումդ, զգացումները, որոնք կարողացել ես էնպես անել, որ ուրիշներն էլ զգան: Ինչպես էս մրցույթի ցանկացած ուրիշ գործ, քոնն էլ ունի ավելի մշակման կարիք, բայց եթե անգամ լրացուցիչ չմշակվի, ապա մեկ է, մնում է ամբողջական պատմվածք ու դա լավ է: Թե ինչն ա պետք մշակել, չեմ ուզում ասել, որովհետև ընկալումները շատ սուբյեկտիվ են: Բայց օրինակ նույն մետրոյի պահն իմ համար ավելորդ էր, կամ գուցե արժեր, որ դրա փոխարեն հեռավոր գյուղ գնացող գնացք լիներ, չգիտեմ: Բայց սրանք, կրկնեմ, սուբյեկտիվ են, պարզապես տեսնում եմ, որ կարելի է ավելի մշակել, ավելի կուռ սարքել: Մի խոսքով, էլի գրի, սրանից հետո ես փորձելու եմ հետևել քո գրական ընթացքին :)
Մրցույթին մասնակցությունը
Ով չգիտի, ասեմ, որ նախնական ընտրություն կատարողներից մեկն էի: Ու երբ 20 տարբերակների մեջից պետք է ընտրեինք, թե որոնք են դուրս գալիս այսպես կոչված «ֆինալ», ես չէի ուզում, որ այս գործը դուրս գար: Բայց մյուսներն ինձ համոզեցին, ու ես սրան էլ կողմ քվեարկեցի: Բայց ներքուստ, մեկ է, չեի ուզում և չեմ ուզում:
Որովհետև եթե հայտարարված է կոնկրետ պահանջներով մրցույթ, ապա բոլոր գործերը պետք է իրականում համապատասխանեն այդ պահանջներին: Թե չէ միլիոն հատ հրաշալի գործ կա աշխարհում, կարելի է անտեսել մրցույթի պայմաններն ու դրանք էլ մասնակցացնել: Սա նախ նոր պատմվածք չէր, գրված չէր մրցույթի համար, երկրորդ՝ համապատասխան չէր թեմային: Մրցույթի նպատակն էր տալ թեմա ու մարդկանց առաջարկել գրել էդ թեմային համապատասխան, ոչ թե հին գործը, որը ոմանք կամ շատերն արդեն կարդացել էլ են (իրականում ախր մեր ժամանակներում դա էնքան դժվար ա թաքցնելը) հարմարացնել ու ուղարկել: Իսկ իրականում անգամ հարմարացնելը լավ չի ստացվել, որտև ճիշտ ա, մրցույթում էլի կան գործեր, որոնցում «անծանոթ տան» հասկացությունը անուղղակի ա արծարծվում, կամ էլ կան գործեր, որոնցում պետք է նստել ու գուշակել, թե էստեղ ո՞րն էր անծանոթ տունը, բայց քո գործում, Մարի ջան, ինչքան էլ հետո հակաճառես ու ասես, որ ասենք այլաբանորեն «անծանոթ տուն» ես ներկայացրել, որ նախկին ծանոթ տունն արդեն իր համար օտարացած ու անծանոթ էր, միևնույն է, իրականում խոսվում է ոչ թե անծանոթ, այլ լավ էլ ծանոթ, ավելին՝ գերհարազատ ծանոթ տան մասին:
Մարի ջան, այ էս երկու պատճառով (նախկինում որոշակի ընթերցողին ծանոթ գործ և թեմային չհամապատասխանող գործ) ես չեմ քվեարկել քո ստեղծագործության օգտին, չնայած որ եթե շեղվենք մրցույթի պայմաններից, ինքը ներկայացված մյուս պատմվածքներին մրցակից գործ է: Հաջորդ անգամները, խնդրում եմ, մրցույթի պահանջներին համապատասխան գործեր ներկայացրու, դու դա կարող ես:
Չուկ ջան, Մարիին բացահայտու՞մ ես, թե՞ արդեն էական չի::)
Չուկ ջան, Մարիին բացահայտու՞մ ես, թե՞ արդեն էական չի::)
Հեսա բոլորին էլ «բացահայտելու» եմ :)) Հիշեցնեմ, որ ըստ մրցույթի պայմանների.
Քվեարկության 7 օրերի ընթացքում կարելի է թե՛ քննարկել ստեղծագործությունները, թե՛ փորձել գուշակել հեղինակներին,
հ.գ. ցանկացած տիպի թյուրըմբռնումից խուսափելու համար ասեմ, որ նախնական ընտրություն կատարողները, ինչպես էս թեմայի ընթերցողները, չեն իմացել ու չգիտեն տարբերակների հեղինակներին: Ցանկացած անուն պարզապես գուշակություն է: Այլ հարց, որ հեղինակներից առնվազն չորսին ես հիմա գիտեմ՝ գուշակել եմ, իրանց դեպքում մի տոկոսի կասկած անգամ չունեմ, որ ճիշտ եմ գուշակել: Ինձ ճանաչողներն էլ կհաստատեն, որ ես հաճախ եմ նման գուշակություններ անում, վստահ լինում, իսկ հետո, շատ հաճախ, պարզվում ա սխալվել եմ :)) Նենց որ էս դեպքում էլ բացառություն չի, բայց ես գնում եմ էդ ռիսկին ու հեղինակների մի մասին անձամբ եմ դիմելու կարծիքներս գրելուց :))
Alphaone
23.02.2013, 17:54
Ռիփ, ես իրանից ընդամենը «լավն ա» արտահայտությունն էի ուզում լսել: Ուզում ա ծուղակ լինի, ուզում ա էսքպերիմենտ լինի, թե ուզում ա մաքուր ցանկություն լինի Մեֆից կարծիք լսելու: Ուրեմն ինքը, այնուամենայնիվ, կարա ասի «լավն ա»: :))
Փաստորեն, ես վերջինը կայքում Բյուրին եմ վարկանիշ տվել, Բյուր, ևս մեկը՝ հրապարակավ :D
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 17:56
հ.գ. ցանկացած տիպի թյուրըմբռնումից խուսափելու համար ասեմ, որ նախնական ընտրություն կատարողները, ինչպես էս թեմայի ընթերցողները, չեն իմացել ու չգիտեն տարբերակների հեղինակներին: Ցանկացած անուն պարզապես գուշակություն է: Այլ հարց, որ հեղինակներից առնվազն չորսին ես հիմա գիտեմ՝ գուշակել եմ, իրանց դեպքում մի տոկոսի կասկած անգամ չունեմ, որ ճիշտ եմ գուշակել: Ինձ ճանաչողներն էլ կհաստատեն, որ ես հաճախ եմ նման գուշակություններ անում, վստահ լինում, իսկ հետո, շատ հաճախ, պարզվում ա սխալվել եմ :)) Նենց որ էս դեպքում էլ բացառություն չի, բայց ես գնում եմ էդ ռիսկին ու հեղինակների մի մասին անձամբ եմ դիմելու կարծիքներս գրելուց :))
Արտ, դե լավ, Մարիին դժվար չէր իմանալը: Ես էլ ասեմ, որ սովորություն ունեմ, մրցույթների գործերը գուգլելով հեղինակներին բռնելու:
Եթե անցել ենք գուշակությունների, մեկ հաստատ գիտեմ, որ առաջինը Մարին ա, մեկ էլ Կրիան Վարդն ա (ժանր+անուններ), մեկ էլ գրեթե վստահ եմ, որ երկրորդն ակումբցի չի: Մյուսներից գլուխ չեմ հանում:
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 18:06
Փաստորեն, ես վերջինը կայքում Բյուրին եմ վարկանիշ տվել, Բյուր, ևս մեկը՝ հրապարակավ :D
հը՞ :'
Alphaone
23.02.2013, 18:30
հը՞ :'
Գրածդ կարդացի, լիքը ծիծաղեցի, ուզեցի վարկանիշ տալ, պնդեց, որ ևս մեկին պիտի տաս, որ իրավունք ունենաս նորից նույն մարդուն տալ... :))
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 18:32
Գրածդ կարդացի, լիքը ծիծաղեցի, ուզեցի վարկանիշ տալ, պնդեց, որ ևս մեկին պիտի տաս, որ իրավունք ունենաս նորից նույն մարդուն տալ... :))
աաա, ես էլ բացել, վարկանիշներս եմ նայում, ուզում եմ հասկանալ Մեֆի հետ կապված էլ երբ ես ինձ վարկանիշ տվել :D
Արտ, դե լավ, Մարիին դժվար չէր իմանալը: Ես էլ ասեմ, որ սովորություն ունեմ, մրցույթների գործերը գուգլելով հեղինակներին բռնելու:
Եթե անցել ենք գուշակությունների, մեկ հաստատ գիտեմ, որ առաջինը Մարին ա, մեկ էլ Կրիան Վարդն ա (ժանր+անուններ), մեկ էլ գրեթե վստահ եմ, որ երկրորդն ակումբցի չի: Մյուսներից գլուխ չեմ հանում:
Եթե կան գործեր, որոնց հեղինակներին գուգլելով գտնել կլինի, ուրեմն իրանց մասնակցությունն անվավեր ա, չէ՞:
StrangeLittleGirl
23.02.2013, 18:35
Եթե կան գործեր, որոնց հեղինակներին գուգլելով գտնել կլինի, ուրեմն իրանց մասնակցությունն անվավեր ա, չէ՞:
Շին, Մարիի հարցը մի քիչ բարդ ա, որովհետև ինքը էդ գործը ջնջել ա, թե ինչ ա արել, չի բացում: Այսինքն, որ գուգլում ես, իրա բլոգն ա բերում, բայց գործը չես կարում գտնես, ու ստացվում ա, որ չհրապարակված ա:
Սենց բաներ ես էլ եմ արել. մրցույթի ուղարկելուց առաջ բաց գործը բլոգումս փակել եմ, նոր եմ ուղարկել: Չգիտեմ՝ գուգլելուց ինչ կբերեր, բայց խնդիր չի էղել:
Ժող, եթե նախնական ընտրության ժամանակ (երբ քսանից տասն էր ընտրվում), իմանալով, որ «Ճռռոցը» նախկինում հրապարակված է եղել, թույլ է տրվել, որ ինքը մտնի տասնյակ՝ այն հանգամանքը հաշվի առնելով, որ ներկայումս էդ գործը փակված է համացանցում, ապա էդ որոշումից հետո բացարձակապես անտեղի եմ համարում էս հարցը հիմա առաջ բերել՝ հատկապես երբ էդ գործը հաղթողների մեջ է:
Հիմա էլ իմ հերթն ա, հերթով բոլոր ստեղծագործությունների մասին գրելը: Հիմնական գործն արդեն արել եմ, բոլորը կարդացել եմ, շատ շուտ, ընտրությունս կատարել եմ, քվեարկել եմ: Մնում ա «համբերությունս» ու ժամանակս հերիքի բոլոր գործերը նորից կարդալ-վերհիշելու ու դրանց մասին գրելու:
Ամենադժվարը, կարծում եմ, առաջին գործի մասին գրելն ա, իմ համար: Այսպիսով.
Տարբերակ 1. Ճռռոցը
Ես էս գործի մասին շատ հեշտ կգրեի, եթե ինքը չլիներ մրցույթի մեջ: Մարի ջան, եթե դու դա տեղադրած լինեիր «ստեղծագործողի անկյուն» բաժնում ու ես կարդացած լինեի, շատ հեշտ ու հանգիստ կմեկնաբանեի: Բայց էս մրցույթում չեմ կարող հեշտ, որտև մի կողմից չեմ ուզում հանկարծ ու քեզ ինչ-որ բանով վիրավորած կամ ընկճած լինեմ, մյուս կողմից չեմ կարող էն ամեն ինչը, ինչ մտածում եմ, չասեմ: Դրա համար գործի մասին կխոսեմ երկու ասպեկտով, մեկը որպես առանձին ստեղծագործություն՝ էս մրցույթից դուրս, մյուսը՝ մրցույթին դրա մասնակցության մասին:
Ստեղծագործությունը
Երևի ես բաց եմ թողել քո ուրիշ ստեղծագործությունները, դրա համար դու իմ համար հայտնագործություն էիր: Դու, ոնց հասկանում եմ 17-18 տարեկան ես: Ու եթե էս տարիքում արդեն էսպես գրում ես, կարծում եմ չափազանցրած չեմ լինի, եթե ասեմ, որ հրաշալի ապագայի մեծ պոտենցիալ ունես: Ինձ դուր եկան քո պատկերները, քո շարադրանքի ոճը, դինամիկան, որը կարողացել ես ցույց տալ գործումդ, զգացումները, որոնք կարողացել ես էնպես անել, որ ուրիշներն էլ զգան: Ինչպես էս մրցույթի ցանկացած ուրիշ գործ, քոնն էլ ունի ավելի մշակման կարիք, բայց եթե անգամ լրացուցիչ չմշակվի, ապա մեկ է, մնում է ամբողջական պատմվածք ու դա լավ է: Թե ինչն ա պետք մշակել, չեմ ուզում ասել, որովհետև ընկալումները շատ սուբյեկտիվ են: Բայց օրինակ նույն մետրոյի պահն իմ համար ավելորդ էր, կամ գուցե արժեր, որ դրա փոխարեն հեռավոր գյուղ գնացող գնացք լիներ, չգիտեմ: Բայց սրանք, կրկնեմ, սուբյեկտիվ են, պարզապես տեսնում եմ, որ կարելի է ավելի մշակել, ավելի կուռ սարքել: Մի խոսքով, էլի գրի, սրանից հետո ես փորձելու եմ հետևել քո գրական ընթացքին :)
Մրցույթին մասնակցությունը
Ով չգիտի, ասեմ, որ նախնական ընտրություն կատարողներից մեկն էի: Ու երբ 20 տարբերակների մեջից պետք է ընտրեինք, թե որոնք են դուրս գալիս այսպես կոչված «ֆինալ», ես չէի ուզում, որ այս գործը դուրս գար: Բայց մյուսներն ինձ համոզեցին, ու ես սրան էլ կողմ քվեարկեցի: Բայց ներքուստ, մեկ է, չեի ուզում և չեմ ուզում:
Որովհետև եթե հայտարարված է կոնկրետ պահանջներով մրցույթ, ապա բոլոր գործերը պետք է իրականում համապատասխանեն այդ պահանջներին: Թե չէ միլիոն հատ հրաշալի գործ կա աշխարհում, կարելի է անտեսել մրցույթի պայմաններն ու դրանք էլ մասնակցացնել: Սա նախ նոր պատմվածք չէր, գրված չէր մրցույթի համար, երկրորդ՝ համապատասխան չէր թեմային: Մրցույթի նպատակն էր տալ թեմա ու մարդկանց առաջարկել գրել էդ թեմային համապատասխան, ոչ թե հին գործը, որը ոմանք կամ շատերն արդեն կարդացել էլ են (իրականում ախր մեր ժամանակներում դա էնքան դժվար ա թաքցնելը) հարմարացնել ու ուղարկել: Իսկ իրականում անգամ հարմարացնելը լավ չի ստացվել, որտև ճիշտ ա, մրցույթում էլի կան գործեր, որոնցում «անծանոթ տան» հասկացությունը անուղղակի ա արծարծվում, կամ էլ կան գործեր, որոնցում պետք է նստել ու գուշակել, թե էստեղ ո՞րն էր անծանոթ տունը, բայց քո գործում, Մարի ջան, ինչքան էլ հետո հակաճառես ու ասես, որ ասենք այլաբանորեն «անծանոթ տուն» ես ներկայացրել, որ նախկին ծանոթ տունն արդեն իր համար օտարացած ու անծանոթ էր, միևնույն է, իրականում խոսվում է ոչ թե անծանոթ, այլ լավ էլ ծանոթ, ավելին՝ գերհարազատ ծանոթ տան մասին:
Մարի ջան, այ էս երկու պատճառով (նախկինում որոշակի ընթերցողին ծանոթ գործ և թեմային չհամապատասխանող գործ) ես չեմ քվեարկել քո ստեղծագործության օգտին, չնայած որ եթե շեղվենք մրցույթի պայմաններից, ինքը ներկայացված մյուս պատմվածքներին մրցակից գործ է: Հաջորդ անգամները, խնդրում եմ, մրցույթի պահանջներին համապատասխան գործեր ներկայացրու, դու դա կարող ես:
Չնայած, որ շուտ էի բացահայտվել :))
Ասեմ, շաատ շնորհակալ եմ բոլորիդ կարծիքների համար, լավ թե վատ, էլի ահագին բան սովորեցի: Չարդարանամ, որովհետև իրոք խախտել էի բոլոր կանոնները :)) Չուկ, ձեզ էլ մերսի հանդուրժողականության համար: Էդ մետրոյի պահով էլ ասեմ. ուղղակի էն, ինչ որ նկարագրել էի, սկզբից մինչև վերջ իրական էր, ու էդպիսի տուն իրոք կա... չէի ուզում, որ ինչ-որ կեղծ բան գրեմ :)) Ասեմ, որ մի շնչով եմ գրել ու ոչինչ չեմ ուղղել երկրորդ անգամ կարդալուց հետո... Քվեարկողներին էլ բոլորին մերսի :))
Ես վերջինը Ինգրիդի վրա եմ կասկածում:
Անվերնագիրը կարող ա Անան լինի...ու նրա համար չէ, որ մեջը էդ անունը կա :) Մինչև էդ անվանը հասնելն էլ էի մտածել:
Լայման դե գիտեմ:
Կրիան Ալֆան ա:
Գալ ջան, եթե իմ մեկնաբանությունները կարդացած լինեիր, այդպես չէիր ասի. իմ կարծիքով դա միակ գործն էր, որը որակով զիջում էր մյուս իննին առաջին հերթին գրելաոճով: Առավել ևս դաստիարակչական պահերը, անպատճառաբանված զարգացումները իջեցնում էին այս գործի որակը. միակ դրական բանը, որ գրավեց՝ գրողի հավաք կազմակերպելու միտքն էր, բայց իրականացումը հաջող չէր:
Համ էլ, Գալ ջան, ես քեզ իմ ամենաշատ հավանած գործի հեղինակի դերում եմ պատկերացնում, դու ինձ՝ քո ամենաչհավանած::think
Բարձրացրածս «շուխուռի» մասին. ժող ջան, մենք, այսպես կոչված ժուրի կոչվածներս, ի վերջո որոշել ենք 1-ին տարբերակը թողնել մրցույթի: Բոլոր նրանք, ովքեր գործը կհամարեն լավը ու մրցույթի «անծանոթ տունը» պայմանին համապատասխան՝ կոչ եմ անում շարունակել քվեարկել դրա համար:
Պարզապես քանի որ էս անգամ ես բոլոր գործերը կարդացել էի ու որոշել եմ բոլորի մասին գրել, չէի կարող իմ անձնական՝ չքվեարկելու որոշմանս պատճառը չգրեի: Ու իսկապես պատմվածքի մասնակցության իրավունքի հարցը համարում եմ ԱՐԴԵՆ քննարկումից դուրս, այլ հարց է յուրաքանչյուրիս քվեարկել-չքվեարկելու որոշման հարցը:
հ.գ. Գրել եմ նաև էն պատճառով, որ հետագայում որևէ մեկի մտքով չանցնի, որ անկողմնակալություն ենք արել, ինչ-որ բան թաքցնում ենք: Չէ, բաց, ազատ քննարկում է եղել, որոշում է կայացվել:
Գալ ջան, եթե իմ մեկնաբանությունները կարդացած լինեիր, այդպես չէիր ասի. իմ կարծիքով դա միակ գործն էր, որը որակով զիջում էր մյուս իննին առաջին հերթին գրելաոճով: Առավել ևս դաստիարակչական պահերը, անպատճառաբանված զարգացումները իջեցնում էին այս գործի որակը. միակ դրական բանը, որ գրավեց՝ գրողի հավաք կազմակերպելու միտքն էր, բայց իրականացումը հաջող չէր:
Համ էլ, Գալ ջան, ես քեզ իմ ամենաշատ հավանած գործի հեղինակի դերում եմ պատկերացնում, դու ինձ՝ քո ամենաչհավանած::think
Ոչինչ, ջան, մյուս անգամ էլ դու վատ տարբերակն իմ վրա կասկածի :))
Հուսով եմ չես նեղացել: Մի քիչ քո ոճի էր, մռայլ, դեպրեսիվ:
Ոչինչ, ջան, մյուս անգամ էլ դու վատ տարբերակն իմ վրա կասկածի :))
Հուսով եմ չես նեղացել: Մի քիչ քո ոճի էր, մռայլ, դեպրեսիվ:
Չէ, հա, Գալ ջան, ինչ նեղանալ: Ուղղակի իմ կարծիքով հեչ իմ ոճի չէր:
:[
Բայց, դե, անցած լինի:
Stranger_Friend
23.02.2013, 20:34
8. Երջանկությունը - մտահաղացումը շատ հավանեցի, բայց ներկայացման ձևը պիտի այնպիսին լիներ, որ վերջը իմանալով կարողանայիր իրականությանը մոտ համարել, բայց գրկելը, նոր հագուստը, տուն վերադառնալը չեմ կարողանում պատկերացնել, իմ կարծիքով կարելի էր ուրիշ ձևակերպում տալ սկզբին, որ հետո վերլուծելով արդեն պատկերացնեիր...
9. Կրիա, որ չուներ պատյան - չհավանեցի, բայց միտքը լավն էր.. ուղղակի միայն վերջի հատվածը հասկացա, ուշադիր չէի կարդում երևի..
10. Լրիվ չկարդացի՝ սկիզբն ու վերջը նայեցի, դուրս չեկավ...
Մի բան եմ ուզում ավելացնել... խնդրում եմ ստեղծագործությունները գրական հայերենով գրեք, առանց ժառգոնային հավելումների, կարդալը շատ տհաճ է լինում:'
Բայց ընդհանուր շատ լավ էր... այսքան խոսացի, բայց բարձր մակարդակի էր... Երևի կուզեի Կարոտը հաղթի, կամ Ճռռոցը:hands
Stranger_Friend
23.02.2013, 20:38
Քվեարկելուց հետո էլ չեմ կորաղ ուրիշների հարցումը նայել?:(
Mephistopheles
23.02.2013, 20:44
Ռիփ, ես իրանից ընդամենը «լավն ա» արտահայտությունն էի ուզում լսել: Ուզում ա ծուղակ լինի, ուզում ա էսքպերիմենտ լինի, թե ուզում ա մաքուր ցանկություն լինի Մեֆից կարծիք լսելու: Ուրեմն ինքը, այնուամենայնիվ, կարա ասի «լավն ա»: :))
Ես քո գործերն էլ չեմ քննարկելու… ինձ ՊՄ-ով գրի որն ա որ չքննարկեմ…
Քվեարկելուց հետո էլ չեմ կորաղ ուրիշների հարցումը նայել?:(
Կարող ես: Էն թիվը, որ գրած ա, թե տվյալ տարբերակի համար քանի հոգի ա քվեարկել, կապույտ գույնով ա ու հղում ա, սեղմիր դրանցից ցանկացածի վրա ու կտեսնես:
Ժող, եթե նախնական ընտրության ժամանակ (երբ քսանից տասն էր ընտրվում), իմանալով, որ «Ճռռոցը» նախկինում հրապարակված է եղել, թույլ է տրվել, որ ինքը մտնի տասնյակ՝ այն հանգամանքը հաշվի առնելով, որ ներկայումս էդ գործը փակված է համացանցում, ապա էդ որոշումից հետո բացարձակապես անտեղի եմ համարում էս հարցը հիմա առաջ բերել՝ հատկապես երբ էդ գործը հաղթողների մեջ է:
Այսինքն, կանոնները նախապես որոշողները կարող են ոնց ուզեն փոխե՞ն: Արդար չի, Այվի ջան:
Mephistopheles
23.02.2013, 21:07
Հետք,
Գրողը գիտի գրել, լավ էլ հետաքրքիր մանա տալիս, բայց վերջում ընենց ա շեղվում որ ամբողջ գործը դարձնում պիոներական շարադրություն… "թեմուրը և իր ջոկատը"… ես սպասում էի որ լրագրողը կկենտրոնանա պառավի վրա, ու մենք էլ պառավի մասին կլսենք… բայց որտեղից որտեղ գրքերի բրա ա կենտրոնանում… վերջում էլ հեփի էնդինգ… էս գործը կարդալու ընթացքում միշտ պարզի ու պարզունակի միջև տատանվում էի, բայց պարզունակը հաղթեց միայն էն բանի համար որ գրողը պառավի հետ զրույցում սխալ կողմնորոշվեց…
Ասեմ որ ես տենց ծեր կանանց բախտ եմ ունեցել ճանաչել ու ժամերով խոսել… մեկի անունը չեմ կարող տալ որովյետև նա մեզ բոլորիս շատ հակտնի ու սիրելի մեկի մայրն էր… ես քսան տարեկան էի իսկ նա ութսուն, բանամից որ եկա վազեցի մուտը… երջանկություն էր նրա հետ ժամերով խոսելը… մյուսը Հայտնի բալլետի ուսուցչուհի Մադամ Մարիկա Բեզոբռազովան էր ով հեղափոխությունից հետո փախած ազնվականի դուստր էր և Մոնակոյում ուներ բալետի ակադեմիա… Նուրիևը փախնելուց հետո նրա մոտ էր մնացել… ժամերով կխոսեինք հեռախոսով… դու չես կարող էս մարդկանց չնկատել… դրա համար էլ էս գործի պառավը սարքած պառավ էր, "իրական" չէր… սարքած էր որպես հերթական կերպար որ գրքերի հարց լուծեր…
պոտենցիալ կարար ունենար եթե սենց վերջում չպլոմբվեր վերջաբանը… համարյա "երջանկություն" ա դառնում իրա կառուցվածքով… էն իմաստով որ որոշում պրծացնում դնում ա դեմդ…
Այսինքն, կանոնները նախապես որոշողները կարող են ոնց ուզեն փոխե՞ն: Արդար չի, Այվի ջան:
Ոչ, Շինարար ջան, կանոնները չեն փոխվել: Պարզապես կոնկրետ դեպքի համար քննարկվել ա կանոններին համապատասխանության աստիճանն ու կայացվել որոշում: Որպեսզի հասկանաս, օրինակ բերեմ. եթե ասենք իմանայինք, որ X գործը Y հեղինակը գրել ա ասենք 1 տարի առաջ ու տվել ա կարդալու իր տատիկին ու պապիկին, պետք է չթողնեի՞նք մասնակցեր: Այսինքն ցանկացած առանձին դեպքի համար կա քննարկելու ու որոշում կայացնելու անհրաժեշտություն: Այն խումբը, որը զբաղվում է նման որոշումներ կայացնելով, որոշել է, որ այս գործը իրավունք ունի մասնակցելու: Ի դեպ այդ խումբը նաև որոշել է քեզ ու Արէաին հրավիրել նույնպես դառնալ խմբի անդամ, հաջորդ մրցույթների համար: Այդ մասին ավելի ուշ, մրցույթի ավարտից հետո կզրուցենք :)
Mephistopheles
23.02.2013, 21:23
Ժող, չեք կարու՞մ ձեռներդ դնեք խղճներիդ ու քվեարկեք ձեր սիրած տարբերակի օգտին… խի՞ եք ընգած ուզում իմանալ ով որն ա գրել… դրանից ի՞նչ… Կամ խի՞ եք բալանս պահելու համար քվեարկում… գոնե գիտե՞ք ինչ վիրավորական ա դա հեղինակի համար…
Շարունակեմ
Տարբերակ 2. Անծանոթ տուն (Ո՞վ է նա)
«Անծանոթ տան» համար հետաքրքիր մեկնաբանություն էր: Էս ոճի պատմությունները շատ չեմ սիրում, բայց էդ էական չի: Ինքը կարող էր շատ լավ պատմվածք դառնար, բայց Աննայի ու Արամի կերպարները, իմ կարծիքով, շատ լավ մշակած չէին: Էնքան, ինչքան ուզում էի իրանց ճանաչել, չկարողացա ճանաչել: Երեխեքի թեման էր քիչ զարգացրած, իրանց հանդիպումը հայրիկի հետ ավելի մանրամասն կուզեի իմանալ: Ընդ որում էդ հանդիպմանը կարող ա հորը մի հատ էլ չափալախեին, օրինակ, չնայած իրանց տարիքին: Մի խոսքով հիմնական սյուժեն կար, բայց բուն պատմությունը իմ կարծիքով լավ մշակած չէր: Հեղինակին չեմ կարող գուշակել: Ով ասես կարող է գրել նման բան, հավանաբար:
Բայց իհարկե արժեր, որ լիներ «ֆինալում»: Բայց ոչ հաղթողների մեջ:
Ժող, չեք կարու՞մ ձեռներդ դնեք խղճներիդ ու քվեարկեք ձեր սիրած տարբերակի օգտին… խի՞ եք ընգած ուզում իմանալ ով որն ա գրել… դրանից ի՞նչ… Կամ խի՞ եք բալանս պահելու համար քվեարկում… գոնե գիտե՞ք ինչ վիրավորական ա դա հեղինակի համար…
Մեֆ, չգիտեմ, թե ով ոնց, բայց ինձ հետաքրքիր ա գուշակել էն հեղինակներին, ում ճանաչում եմ: Ու էդ քվեարկության հետ ոչ մի կապ չունի: Որտև քվես տվել եմ էն գործերին, որոնք հավանել եմ, ոչ թե հեղինակներին: Ու իմ գուշակած հեղինակներն էլ կարող ա սխալ գուշակություն են: Ուղղակի գուշակելը լրացուցիչ դինամիկա ու հետաքրքրություն ա մտցնում էս պրոցեսի մեջ: Օրինակ ես արդեն տարվել եմ, էս պահին ինձ էդ «խաղը» դզում ա :)
Մեֆ, չգիտեմ, թե ով ոնց, բայց ինձ հետաքրքիր ա գուշակել էն հեղինակներին, ում ճանաչում եմ: Ու էդ քվեարկության հետ ոչ մի կապ չունի: Որտև քվես տվել եմ էն գործերին, որոնք հավանել եմ, ոչ թե հեղինակներին: Ու իմ գուշակած հեղինակներն էլ կարող ա սխալ գուշակություն են: Ուղղակի գուշակելը լրացուցիչ դինամիկա ու հետաքրքրություն ա մտցնում էս պրոցեսի մեջ: Օրինակ ես արդեն տարվել եմ, էս պահին ինձ էդ «խաղը» դզում ա :)
Հա՞: Դե որ դզում ա, ինձ ասա 10-ը ումն ա էլի:
Ինգրիդի վրա շառ արեցի, էն Լիոնի զգացմունքային սմայլիկից դրեց :cry2
Հա՞: Դե որ դզում ա, ինձ ասա 10-ը ումն ա էլի:
Ինգրիդի վրա շառ արեցի, էն Լիոնի զգացմունքային սմայլիկից դրեց :cry2
Ստիպում ես ստե՞ղ էլ խոստովանեմ, որ 9 ու 10 տարբերակները թռուցիկ եմ կարդացել :)) Երբ դրան կհասնեմ, արդեն ամբողջական, նորմալ կկարդամ, նաև կհետևեմ քննարկմանը: Բայց դե հեչ բացառված չի, որ հեղինակին իսկի չճանաչենք, եսիմ:
Տարբերակ 3. Հյուսիսի կինը
Բյուր ջան, սիրում եմ քո շարադրելը: Ձեռդ շատ թեթև ա, նենց ես գրում, որ մարդ նստում ու մի շնչով կարդում ա: Նախընտրական փուլում, որ կարդալով գալիս էի, արդեն քնելու վրա էի: Սրան հասա, տրամադրությունս միանգամից հելավ 100: Որտև վերջապես կարողանում էի ոչ թե ինձ ստիպելով կարդալ, այլ գրվածն ինքն էր ինձ առաջ տանում: Ու ոչ միայն գրվածն էր լավը, այլ նաև սյուժեն: Զարգացում կար, ու էդ լավ էր: Չեմ հիշում ով էր, ասում էր, որ ավելորդ հատվածներ կային: Ճիշտ ա ասում, ասենք նույն իրա ասած տունը գտնելու պատմությունը կարող էր, երևի, ավելի կարճ լիներ ու պատմությունը դրանից չէր տուժի: Բայց կայֆն էն ա, որ իրանք իրականում ավելորդ չէին էն իմաստով, որ իրանց մնալուց էլ պատմությունը չէր տուժում, պատմվածքը չի տուժում:
Բայց այ կիսատություն իմ համար կա գործումդ: Գիտեմ, որ չես համաձայնելու: Բայց մեկ ա, պատմվածքդ իմ համար կիսատ էր: Ես հասկանում եմ, որ դու ինչ-որ բաներ ընթերցողիդ ես ուզում թողնել, բայց իմ կարծիքով դա չպետք ա լինի ինքնանպատակ: Ի վերջո ընթերցողդ պատմվածք ա կարդում, ոչ թե հանելուկ լուծում: Քո մոտ հանելուկը մի քիչ ավելի շատ էր, իմ կարծիքով: Ու էդ ա պատճառը, որ քեզ չեմ քվեարկել: Թե չէ պատմվածքդ բավական լավն ա: Գիտեմ, որ էս խորհուրդս չես լսելու, բայց եթե հանկարծ որոշես լսել, հետո փորձի ավելի զարգացնել պատմվածքդ:
Իսկ շարադրանքիդ ու թեմայի համար՝ ռեսպեկտ, Բյուր ջան :)
Էսի որ սենց անունները շխկցնելով գնա, ո՞ւր կհասնենք :D
Չուկ, դադար տուր, գնա մի հատ էլ մտածի՝ ինչ ես անում, ինչի ես անում, մի հատ սուրճ դիր խմիր :))
Չուկ, դադար տուր, գնա մի հատ էլ մտածի՝ ինչ ես անում, ինչի ես անում, մի հատ սուրճ դիր խմիր :))
Մյուսների մասին չգրե՞մ :(
Մյուսների մասին չգրե՞մ :(
Կեղտ :D
Մյուսների մասին չգրե՞մ :(
Գրի այ մարդ, մեռա էջը թարմացնելով :))
Mephistopheles
23.02.2013, 22:17
Տարբերակ 3. Հյուսիսի կինը
Բյուր ջան, սիրում եմ քո շարադրելը: Ձեռդ շատ թեթև ա, նենց ես գրում, որ մարդ նստում ու մի շնչով կարդում ա: Նախընտրական փուլում, որ կարդալով գալիս էի, արդեն քնելու վրա էի: Սրան հասա, տրամադրությունս միանգամից հելավ 100: Որտև վերջապես կարողանում էի ոչ թե ինձ ստիպելով կարդալ, այլ գրվածն ինքն էր ինձ առաջ տանում: Ու ոչ միայն գրվածն էր լավը, այլ նաև սյուժեն: Զարգացում կար, ու էդ լավ էր: Չեմ հիշում ով էր, ասում էր, որ ավելորդ հատվածներ կային: Ճիշտ ա ասում, ասենք նույն իրա ասած տունը գտնելու պատմությունը կարող էր, երևի, ավելի կարճ լիներ ու պատմությունը դրանից չէր տուժի: Բայց կայֆն էն ա, որ իրանք իրականում ավելորդ չէին էն իմաստով, որ իրանց մնալուց էլ պատմությունը չէր տուժում, պատմվածքը չի տուժում:
Բայց այ կիսատություն իմ համար կա գործումդ: Գիտեմ, որ չես համաձայնելու: Բայց մեկ ա, պատմվածքդ իմ համար կիսատ էր: Ես հասկանում եմ, որ դու ինչ-որ բաներ ընթերցողիդ ես ուզում թողնել, բայց իմ կարծիքով դա չպետք ա լինի ինքնանպատակ: Ի վերջո ընթերցողդ պատմվածք ա կարդում, ոչ թե հանելուկ լուծում: Քո մոտ հանելուկը մի քիչ ավելի շատ էր, իմ կարծիքով: Ու էդ ա պատճառը, որ քեզ չեմ քվեարկել: Թե չէ պատմվածքդ բավական լավն ա: Գիտեմ, որ էս խորհուրդս չես լսելու, բայց եթե հանկարծ որոշես լսել, հետո փորձի ավելի զարգացնել պատմվածքդ:
Իսկ շարադրանքիդ ու թեմայի համար՝ ռեսպեկտ, Բյուր ջան :)
Հանելուկային չէ Չուկ It was fuckig pathetic… մադմուազել Հեմինգուեյ…
Mephistopheles
23.02.2013, 22:22
Չորս ով ա գրել, Չուկ… դու բոլորի հեղւբակներին էլ գիտես ասա, ձև մի արա թե գուշակում ես…
Alphaone
23.02.2013, 22:24
Տարբերակ 3. Հյուսիսի կինը
Բյուր ջան, սիրում եմ քո շարադրելը: Ձեռդ շատ թեթև ա, նենց ես գրում, որ մարդ նստում ու մի շնչով կարդում ա: Նախընտրական փուլում, որ կարդալով գալիս էի, արդեն քնելու վրա էի: Սրան հասա, տրամադրությունս միանգամից հելավ 100: Որտև վերջապես կարողանում էի ոչ թե ինձ ստիպելով կարդալ, այլ գրվածն ինքն էր ինձ առաջ տանում: Ու ոչ միայն գրվածն էր լավը, այլ նաև սյուժեն: Զարգացում կար, ու էդ լավ էր: Չեմ հիշում ով էր, ասում էր, որ ավելորդ հատվածներ կային: Ճիշտ ա ասում, ասենք նույն իրա ասած տունը գտնելու պատմությունը կարող էր, երևի, ավելի կարճ լիներ ու պատմությունը դրանից չէր տուժի: Բայց կայֆն էն ա, որ իրանք իրականում ավելորդ չէին էն իմաստով, որ իրանց մնալուց էլ պատմությունը չէր տուժում, պատմվածքը չի տուժում:
Բայց այ կիսատություն իմ համար կա գործումդ: Գիտեմ, որ չես համաձայնելու: Բայց մեկ ա, պատմվածքդ իմ համար կիսատ էր: Ես հասկանում եմ, որ դու ինչ-որ բաներ ընթերցողիդ ես ուզում թողնել, բայց իմ կարծիքով դա չպետք ա լինի ինքնանպատակ: Ի վերջո ընթերցողդ պատմվածք ա կարդում, ոչ թե հանելուկ լուծում: Քո մոտ հանելուկը մի քիչ ավելի շատ էր, իմ կարծիքով: Ու էդ ա պատճառը, որ քեզ չեմ քվեարկել: Թե չէ պատմվածքդ բավական լավն ա: Գիտեմ, որ էս խորհուրդս չես լսելու, բայց եթե հանկարծ որոշես լսել, հետո փորձի ավելի զարգացնել պատմվածքդ:
Իսկ շարադրանքիդ ու թեմայի համար՝ ռեսպեկտ, Բյուր ջան :)
Ես ճի՜շտ էի, Բյուրն էր)))))))) Բայց ոչ մի տեղ չեմ հրապարակել կռահումս, ուղղակի Բյուրին գրեցի, այս էս :P սմայլիկը ստացա, հասկացա, որ 100 տոկոս ինքն ա, համ էլ Chuk -ը ոնց որ իմ մտածածը բարձրաձայնած լիներ, էն տարբերությամբ, որ ես իմ ցնդածության պատճառով պտիչկան չէի դրել :(
Տարբերակ 4. Կարոտը
Էս գործի մասին էլ ա, իրականում, դժվար գրելը: Որտև մեկ-մեկ տպավորություն ա, էս գործը կարդալուց, որ ուղղակի մտնում ես ուրիշի կյանքի մեջ: Ու մեր մեջ ասած, էդ արդեն իսկ գնահատական ա, Լի՛լ, որտև դու կարողացել ընթերցողիդ, էս դեպքում ինձ, ապրեցնել գործովդ, զգալ էն զգացմունքները, ինչը ուզել ես ցույց տալ: Ու սրանից հետո մանր տեխնիկական խնդիրներ քննարկելն իրականում ավելորդություն ա: Բայց մյուս կողմից քո մոտ տեխնիկական մի բան էլ կար, որ չեմ կարող չանդրադառնալ. էդ մանր դետալների նկատմամբ քո ուշադրությունն ա, սաղ մանր-մունր բաները, որոնք միջավայրը, իրադարձությունը ամբողջական են դարձնում, դու հիշում ու իրանց տեղերում սիրուն դասավորում ես: Ու կարող ա հենց դրանք էլ ինձ հուշեցին, որ քո գրածն ա, որտև տան նկարագրությունիցդ ես միանգամից ձեր տուն եկա: Կարծում եմ, որ սխալված չեմ լինի, չէ՞, որ ասեմ, որ տան նյութական մասի նկարագրության օբյեկտ ձեր տունն էիր վերցրել:
Էս գործում միակ «թերությունն» իմ կարծիքով էն էր, որ առաջին դեմքը տղան էր: Որտև իրականում զգացվում էր գրողի աղջիկ լինելը: Մտածում եմ, կարող ա արել ես ուշադրությունը քո վրայից շեղելու համար ու եթե մրցութային չլներ, աղջկա կողմից գրեիր. կարծում եմ, էդպես ավելի ճիշտ կլիներ:
Մրցույթում իմ երկու ֆավորիտներից մեկն ա: Իրականում շատ գործեր եմ համարել, հաջողված մրցույթ ա, բայց ֆավորիտներիցս մեկը հենց էս ա ու շատ ուրախ եմ, որ հաղթելու ես:
Mephistopheles
23.02.2013, 22:28
Գեյ Գագոյի սինդրոմն ա…
Ես ճի՜շտ էի, Բյուրն էր)))))))) Բայց ոչ մի տեղ չեմ հրապարակել կռահումս, ուղղակի Բյուրին գրեցի, այս էս :P սմայլիկը ստացա, հասկացա, որ 100 տոկոս ինքն ա, համ էլ Chuk -ը ոնց որ իմ մտածածը բարձրաձայնած լիներ, էն տարբերությամբ, որ ես իմ ցնդածության պատճառով պտիչկան չէի դրել :(
Ալֆա ջան, ոնց որ դու, էնպես էլ ես հանգիստ կարող ա սխալված լինեք ու Բյուրը չլինի :P
Mephistopheles
24.02.2013, 00:19
էս մրցույթում ներկայացված գործերի հիմնական թերությունը կայանում ա նրանում որ գործողություններն ու կերպարները՝ գործող անձինք դինամիկ չեն, ստատիկ են… այսինքն զարգացում չկա… գործողությունները ոչ մի ազդեցություն չեն ունենում կերպարների ու նրանց բացահայտման վրա ինչպես նաև կերպարները գործողությունների վրա… արդյունքում գործը լինում է զուտ նկարագրություն կոնկրետ իրադրության…
Տեքստը քարացած ա…
Ինգրիդ, կարող ա՞ քոնը երկրորդն ա :think
Lusntag Lusine
24.02.2013, 00:55
Բարի կեսգիշեր ակումբցիներին:Կարդացի բոլոր գործերը, ու կքվեարկեմ Կարոտի և Երջանկության օգտին:
StrangeLittleGirl
24.02.2013, 00:56
Մի բան եմ ուզում ավելացնել... խնդրում եմ ստեղծագործությունները գրական հայերենով գրեք, առանց ժառգոնային հավելումների, կարդալը շատ տհաճ է լինում:'
:angry նորից էս թեման: ինչքա՞ն կարելի ա մարդկանց խոսակցական լեզվի, գրականության անսահմանափակության, մայրենի լեզվի ու լիքը այլ հարցերի մասին լեկցիա կարդալ:
Ես քո գործերն էլ չեմ քննարկելու… ինձ ՊՄ-ով գրի որն ա որ չքննարկեմ…
ես էս անգամ չեմ մասնակցել, յան տուր :P
Գեյ Գագոյի սինդրոմն ա…
Գեյ Գագոյից արդեն քանի ամիս ա անցել, դու դեռ իրան հիշում ես :angry
Ինգրիդ, կարող ա՞ քոնը երկրորդն ա :think
Գալ, չէ, Ինգրիդի ձեռագիրը լավ գիտեմ, էս տասում ինքը չկա:
StrangeLittleGirl
24.02.2013, 00:58
էս մրցույթում ներկայացված գործերի հիմնական թերությունը կայանում ա նրանում որ գործողություններն ու կերպարները՝ գործող անձինք դինամիկ չեն, ստատիկ են… այսինքն զարգացում չկա… գործողությունները ոչ մի ազդեցություն չեն ունենում կերպարների ու նրանց բացահայտման վրա ինչպես նաև կերպարները գործողությունների վրա… արդյունքում գործը լինում է զուտ նկարագրություն կոնկրետ իրադրության…
Տեքստը քարացած ա…
Մեֆ, բայց ճիշտ ես ասում է :D
Էս պատմական մրցույթ ա: Դու առաջին անգամ մի գործի ասեցիր լավն ա, ես էլ առաջին անգամ ասեցի, որ ճիշտ ես ասում :D
Տարբերակ 5. Անվերնագիր
Էլի էն պատմվածքներից ա, ում հեղինակին չգիտեմ: Բայց շատ չեմ էլ փնտրում: Սյուժեն ահագին լավն ա: Բայց տեքստը ինձ մի տեսակ վանում ա: Ու խնդիրն էն չի, որ «ա»-երով ա, ես դրան կարող եմ նորմալ վերաբերվել, խնդիրն էն ա, որ տեքստում ինչ-որ անփութություն եմ զգում: Չգիտեմ, սխալ ա երևի էս ուղղությամբ գնալս, որտև եղածը ընդամենը վրիպակ ա, բայց հենց առաջին տողում «շեմքի» բառից սկսած այ էդ նույն բանը տեսնում եմ ամբողջ գործի մեջ: Հետո գրելաոճը մի տեսակ խոսակցական ա, որն էլի նորմալ ա, բայց երբ էդ խոսակցականի մեջ մտնում են իմ գնահատականով ոչ խոսակցական «կենսագործունեության արգասիքները» ու նման տիպի արտահայտությունները, բառերը, էլի մի տեսակ վանվում եմ: Ախր էս տիպի պատմողական գործում չի կարող լինել «թե որևէ մեկը դիպչել է մորս», կարող է լինել «թե որևէ մեկը ԿՊԵԼ է մորս»: Սրանք անշուշտ շատ սուբյեկտիվ բաներ են, բայց նաև բաներ են, որոնք ինձ ուղղակի հետ են վանում պատմվածքից: Սյուժեն, էլի ասեմ, այո՛, պոտենցիալ ունի, բայց շարադրանքը ըստ իս լավ մշակման կարիք ունի:
հ.գ. վերնագիր չունենալը դատարկ բան է: Իհարկե լավ է վերնագիր ունենալը, բայց չունենալը սարսափելի չէ: Ուրիշ հարց է, որ էս մրցույթներում քանի-որ հաճախ են լինում առանց վերնագրի կամ մրցույթի թեմատիկ անվամբ վերնագրերով նյութեր, նախընտրելի ա դառնում, որ բոլորն իրենց գործերին վերնագրեր դնեն, որ հետո կարողանանք հեշտ կողմնորոշվել, ոչ թե ասենք էս համարի գործը, կամ էն համարի գործը: Չեմ կարծում, որ նյութը գնահատելու հարցում որևէ մեկի վրա ազդել է վերջինիս վերնագիր չունենալը:
Mephistopheles
24.02.2013, 01:20
:angry նորից էս թեման: ինչքա՞ն կարելի ա մարդկանց խոսակցական լեզվի, գրականության անսահմանափակության, մայրենի լեզվի ու լիքը այլ հարցերի մասին լեկցիա կարդալ:
ես էս անգամ չեմ մասնակցել, յան տուր :P
Գեյ Գագոյից արդեն քանի ամիս ա անցել, դու դեռ իրան հիշում ես :angry
Գալ, չէ, Ինգրիդի ձեռագիրը լավ գիտեմ, էս տասում ինքը չկա:
չէ, սխալ հասկացար, ես ընդհանրապես էլ քո գործերը չեմ քննարկելու, ոչ թե մենակ էս մրցույթում… յան եմ տալիս…
Sambitbaba
24.02.2013, 01:21
Սամ, Լատինական Ամերիկայում սկի Մարկեսին չգիտեն, ուր մնաց Սարոյանին :)) նրանք ընդհանրապես կարդացող չեն:
Հա-հա՜… :DԼավ էր: Դե, ես հարաբերական իմաստով ի նկատի ունեի, Բյուր ջան: Մարկեսի հետ, ինչ խոսք, չհամեմատենք, բայց Հեմ-ի, Ֆիցջերալդի, Ֆոլկների, կամ հենց իրենց Կորտասարի ու Ամադուի մակարդակի գիտեն: Քչից-շատից կարդացող լատինաամերիկացիների հետ քանի անգամ ինքս եմ զրուցել:
Միջին վիճակագրական, քչից-շատից կարդացող ամերիկացին էլ Սարոյանին չգիտի, եթե հատուկ հանգամանքներ չեն էղել (ասենք՝ հայի ճանաչել, գրականության ուսանող լինել և այլն):
Այ, էստեղ համաձայն չեմ, Բյուր ջան: Հայի հետ շփվող ամերիկացին հիմնականում քչից /առանց շատի/ կարդացող ամերիկացուց ավելի ցածր մակարդակի ամերիկացի է: Իսկ շատից կարդացող ամերիկացու մասին էլ հայն էն կարծիքն ունի, որ վերջինս թղթերից միայն կանաչ գույնի թուղթն է ընկալում. ինչ գիրք կարդալու մասին է խոսքը:
Մենք կարծիք ենք կազմում նրանց մասին, ում հետ շփվում ենք: Իսկ ինքդ եզրակացրու. ու՞մ հետ կարող ենք շփվել մենք, եթե գալիս ենք Ամերիկա ու ապրում ենք. միայն հայկական թաղամասերում, դիտում ենք. միայն հայկական, կամ լավագույն դեպքում՝ ռուսական Թի-Վի, կարդում ենք /եթե կարդում ենք/ միայն հայկական թերթեր ու՝ լավ, հարյուրից մեկը, - մի երկու ռուսերեն գիրք… Դեռ Երևանի՝ մի քանի ընկերներ ունեմ այստեղ, որ լավ էլ կարդացող էին: Պատկերացրու, տասնյակ տարիներ գիրք չեն բացել և անգամ դրանում Ամերիկային են մեղադրում: Թատրո՞ն… Բալե՞տ…
Մեկ-մեկ փողոցում կողքիդ մեքենայից էնպիսի քյոյնա ռաբիզ ես լսում, որ մինչև պատուհանդ փակելը մեքենայաբար աչք ես գցում ղեկին նստածի վրա, տեսնելու, թե ո՞վ է այդ պանոպտիկումի ապրանքը: Ու ցավով տեսնում ես, որ ղեկին նստածը մի քսանամյա կուկլա երեխա է… Լացդ գալիս է, քանզի գիտես, որ սա տուն գնաց, հաստատ "Քարանձավի բնակիչները" կամ "Իմ սիրտը լեռներում է" չի կարդա:
Դե պատկերացրու, թե ով է սրա հետ շփվող ամերիկացին. լավագույն դեպքում՝ մեքսիկացի: Մեֆ-եր էստեղ համարյա չկան, Բյուր ջան…
Բայց կարդացող ամերիկացիները լիքն են: Ոչ Հայաստանում և ոչ էլ Ռուսաստանում /հիմա՝ չգիտեմ/ չեմ տեսել մի որևէ գրախանութ, որ սրճարան ունենա, սեղաններով, աթոռներով, բազմոցներով… Կյանքումդ Հայաստանում գրապահարանների միջև հատակին նստած գիրք կարդացող հայ տեսած կա՞ս… Իսկ ու՞մ համար են գրում այդքան ամերիկացի գրողները. հայերի՞…
Մի խոսքով, համաձայն չեմ, Բյուր ջան, կներես:
StrangeLittleGirl
24.02.2013, 01:27
չէ, սխալ հասկացար, ես ընդհանրապես էլ քո գործերը չեմ քննարկելու, ոչ թե մենակ էս մրցույթում… յան եմ տալիս…
Նեղացա՞ր ձյաձ :)) մի քննարկի, շատ պետքս ա :P
Սամ, ճիշտ ես, ամեն մեկս դատում ենք մեր տեսածներով, բայց իմ տեսած ամերիկացիները հիմնականում Եվրոպայում սովորող ուսանողներ են կամ Եվրոպայում աշխատող ջահելներ: Ի դեպ, իրանք էլ պակաս չեն շփվել հայերի հետ (արդեն ձեռ եմ առնում, որտև վերջերս ինձ հանդիպած ամեն երկրորդ ամերիկուհին հայ նախկին ընկեր ունի), բայց ի՞նչ Սարոյան, ի՞նչ բան: Հա, կարդում են, շատ են կարդում, բայց Սարոյանի անունը չեն լսել:
Stranger_Friend
24.02.2013, 01:30
:angry նորից էս թեման: ինչքա՞ն կարելի ա մարդկանց խոսակցական լեզվի, գրականության անսահմանափակության, մայրենի լեզվի ու լիքը այլ հարցերի մասին լեկցիա կարդալ:
Որ հաճելի լիներ կասեի հաճելի է... Համ էլ բոլոր գրառումները չեմ կարդացել, ես որ առաջին անգամ էի ասում..
Mephistopheles
24.02.2013, 01:33
Նեղացա՞ր ձյաձ :)) մի քննարկի, շատ պետքս ա :P
Սամ, ճիշտ ես, ամեն մեկս դատում ենք մեր տեսածներով, բայց իմ տեսած ամերիկացիները հիմնականում Եվրոպայում սովորող ուսանողներ են կամ Եվրոպայում աշխատող ջահելներ: Ի դեպ, իրանք էլ պակաս չեն շփվել հայերի հետ (արդեն ձեռ եմ առնում, որտև վերջերս ինձ հանդիպած ամեն երկրորդ ամերիկուհին հայ նախկին ընկեր ունի), բայց ի՞նչ Սարոյան, ի՞նչ բան: Հա, կարդում են, շատ են կարդում, բայց Սարոյանի անունը չեն լսել:
Հա, նեղացել եմ… ու որ պետքդ չի, էլ իզուր չեմ էլ չարչարվի նստեմ էջերով կարդամ… էդ որ քեզ գովում են, մի հատ թեսթ էլ իրանց տուր, տես կանցնե՞ն… հետո տես, արժե գովեն, թե չէ…
StrangeLittleGirl
24.02.2013, 01:35
Հա, նեղացել եմ… ու որ պետքդ չի, էլ իզուր չեմ էլ չարչարվի նստեմ էջերով կարդամ… էդ որ քեզ գովում են, մի հատ թեսթ էլ իրանց տուր, տես կանցնե՞ն… հետո տես, արժե գովեն, թե չէ…
գովող էլ կա, գովող էլ: քննադատող էլ կա, քննադատող էլ :))
Mephistopheles
24.02.2013, 01:42
գովող էլ կա, գովող էլ: քննադատող էլ կա, քննադատող էլ :))
էդամ լավ եթե ջոկեիր վատ-ը ու "վատ"-ից, թեսթ չէիր տա… առանց թեսթի կջոկեիր…
StrangeLittleGirl
24.02.2013, 01:57
էդամ լավ եթե ջոկեիր վատ-ը ու "վատ"-ից, թեսթ չէիր տա… առանց թեսթի կջոկեիր…
Մեֆ, ես ջոկում եմ, ուղղակի ինձ հետաքրքիր էր՝ քեզնից հնարավո՞ր ա «լավն ա» արտահայտությունը լսել: Փաստորեն հնարավոր ա, ավելի լավ ա մենք գնանք, դզվենք, որ մեզ էլ ասես: Էլ ի՞նչ ես ուզում:
Mephistopheles
24.02.2013, 02:07
Մեֆ, ես ջոկում եմ, ուղղակի ինձ հետաքրքիր էր՝ քեզնից հնարավո՞ր ա «լավն ա» արտահայտությունը լսել: Փաստորեն հնարավոր ա, ավելի լավ ա մենք գնանք, դզվենք, որ մեզ էլ ասես: Էլ ի՞նչ ես ուզում:
Բյուր, իսկականից չես հասկանու՞մ եղածը… կա ձեր գործերն ու իմ քոմենթները… եթե դրանից չես կարողանում դատել իմ ասածները ընդունելի են թե չէ, Հեմինգույի մասին իմ կարծիքի՞ց պտի հասկանայիր թե ճիշտ բաներ եմ ասում ձեր գործերի մասին…
Հասկանում ե՞ս… բա որ Հեմինգուեյի գործը չհավանեի ուրեմն ձեր գործերի մասին սխալ ե՞մ ասում… ու որ հավանել եմ ուրեմն ճիշտ ե՞մ ասում… կամ կարող ա բռյանտ գործեր եք դնում, ես էլ հավվայի քլնգում եմ…
թեստդդ էս ա նշանակում… ու դու դա քողարկված արեցիր… ես գիտեմ, եթե հանկարծ չհավանեի, ակումբով մեկ ղժժալու էիր… տենց չի՞…
Տարբերակ 6. Լայմա
Էս գործը մրցույթում իմ երկրորդ ֆավորիտն ա: Իրականում եթե ես լինեի որոշողը, իմ համար դժվար կլիներ որոշել առաջին տեղ տալ «Լայմային» թե «Կարոտին», որովհետև իրենց ոճային տարբերությունը չէին թույլատրի իրենց միջև ընտրություն կատարել: Ու երևի կսահմանեի երկու առանձին անվանակարգ, ամեն մեկը մյուսի համար: Բայց Լայման հիմա հետ ա մնում, ես հույս ունեմ, որ դեռ առաջ անցնի ու գոնե երկրորդ տեղին կհասնի, ու ստեղ կոչ անելը տեղին չի, բայց կուզեի, որ քվեարկեին Լայմաի համար:
Այվ, դու քո բարձունքում ես: Գրածդ ինքն իրանով ամբողջական ա, բայց չգիտեմ ինչի՝ ավելին եմ ուզում: Որ հավես ունենաս, շարունակի: ես վստահ եմ, որ հյուրանոցի մյուս սենյակներում էլ լիքը լավ պատմություններ են թաքնված ու դու դրանք մեզ դեռ պետք ա պատմես: Բայց էսքանի վրա էլ աշխատելու տեղ ունես, որտև «գողական վարքուբարքը» լավ չգիտես ու մի քիչ էնքան էլ համոզիչ չի էդ սենյակում տիրող իրավիճակը: Իհարկե գրական գործում էդ կարելի ա անտեսել, դու քո կանոններն իրանց թելադրես, բայց կարծում եմ, որ եթե էդ սենյակի բնակիչների պահվածքն իրականին ավելի մոտ լինի, ավելի լավ կլինի:
Անշուշտ քվեարկել եմ էս գործի համար :)
StrangeLittleGirl
24.02.2013, 02:12
Բյուր, իսկականից չես հասկանու՞մ եղածը… կա ձեր գործերն ու իմ քոմենթները… եթե դրանից չես կարողանում դատել իմ ասածները ընդունելի են թե չէ, Հեմինգույի մասին իմ կարծիքի՞ց պտի հասկանայիր թե ճիշտ բաներ եմ ասում ձեր գործերի մասին…
Հասկանում ե՞ս… բա որ Հեմինգուեյի գործը չհավանեի ուրեմն ձեր գործերի մասին սխալ ե՞մ ասում… ու որ հավանել եմ ուրեմն ճիշտ ե՞մ ասում… կամ կարող ա բռյանտ գործեր եք դնում, ես էլ հավվայի քլնգում եմ…
թեստդդ էս ա նշանակում… ու դու դա քողարկված արեցիր… ես գիտեմ, եթե հանկարծ չհավանեի, ակումբով մեկ ղժժալու էիր… տենց չի՞…
Չէ, Մեֆ, սխալ ես հասկանում: Մի քանի էջ առաջ էլ, ընդհանրապես անընդհատ ասում եմ, որ դու նախապես ամեն ինչ կարդում ես բացասական երանգ փնտրելով: Որպեսզի համոզվեմ, որ տենց չի, պիտի նենց բան դնեի, որ կասեիր՝ լավն ա: Բայց դա պետք ա լիներ նենց բան, որ համ էլ ես եմ հանգիստ ասում՝ լավն ա: Դրա համար ընտրեցի հենց իմ ամենասիրած պատմվածքը: Ու դու ասեցիր էդքան սպասված խոսքերը: Տես, Արէային դուր չեկավ, քլնգեց, իրա վրա ղժժացող էղա՞վ:
StrangeLittleGirl
24.02.2013, 02:13
Հ.Գ. Ի դեպ, Մեֆ, ես դա արել եմ շատ լավ գիտակցելով, որ կարդացողների մի հզոր բանակ կա, որ Հեմինգուեյին տանել չի կարողանում ու զանազան ձևերով քլնգում ա:
Տարբերակ 7. Հետք
Շարադրանքի մեջ տեսնում եմ հերոսի մասնագիտությունը՝ լրագրողի գործը: Երկու տարբեր ուղղությամբ եմ մտածում, մեկ որ Կարինե Իոնեսյանի գրածն ա, մեկ է որ Ana-ի: Բայց աչքիս ոչ էն ա, ոչ էն: Ընդհանուր լավն ա, լավ շարադրանք, Սյուժե: Բայց կարդալուց հետո ինչ-որ բանի պակաս եմ ունենում... Չգիտեմ, ամեն դեպքում չեմ համոզվում, հասկանում, թե Տիգրանն ինչի՞ էր ուզում գտնել տանտիրոջը, նրանից հարցազրույց վերցնել: Գրքե՞ր... անանուխի բու՞յր... հին նկա՞ր... է, էնքա՜ն տեղ կա: Հետո երբ որ արդեն հասնում ենք Դարյա տատին, իրա պատմությունն ա սկսում հետաքրքրել ու ամեն դեպքում կիսատ ա մնում... իրա գրած գրքերը... է լավ ա արել, գրել ա: Թող լավ գրքեր լինեն: Բայց մի տեսակ քիչ ա: Մի անգամվա կարդալու համար լավ պատմվածք ա, բայց չի մնում մեջդ, ուղղակի սահուն կարդացնում, գուցե ժպտացնում ու անցնում ա առաջ:
Տարբերակ 7. Հետք
Շարադրանքի մեջ տեսնում եմ հերոսի մասնագիտությունը՝ լրագրողի գործը: Երկու տարբեր ուղղությամբ եմ մտածում, մեկ որ Կարինե Իոնեսյանի գրածն ա, մեկ է որ Ana-ի: Բայց աչքիս ոչ էն ա, ոչ էն: Ընդհանուր լավն ա, լավ շարադրանք, Սյուժե: Բայց կարդալուց հետո ինչ-որ բանի պակաս եմ ունենում... Չգիտեմ, ամեն դեպքում չեմ համոզվում, հասկանում, թե Տիգրանն ինչի՞ էր ուզում գտնել տանտիրոջը, նրանից հարցազրույց վերցնել: Գրքե՞ր... անանուխի բու՞յր... հին նկա՞ր... է, էնքա՜ն տեղ կա: Հետո երբ որ արդեն հասնում ենք Դարյա տատին, իրա պատմությունն ա սկսում հետաքրքրել ու ամեն դեպքում կիսատ ա մնում... իրա գրած գրքերը... է լավ ա արել, գրել ա: Թող լավ գրքեր լինեն: Բայց մի տեսակ քիչ ա: Մի անգամվա կարդալու համար լավ պատմվածք ա, բայց չի մնում մեջդ, ուղղակի սահուն կարդացնում, գուցե ժպտացնում ու անցնում ա առաջ:
Չայ խմելու ժամանակ կարդալու պատմվածք ա:
Տարբերակ 8. Երջանկությունը
Արէա՞... նենց չի, որ քո ոճը նենց հրաշալի գիտեմ, բայց էս գրածդ ոնց-որ որոշակի տարբերվում ա: Բայց ներքին համոզմունք ունեմ, որ հենց քո գրածն ա: Առաջին բանը, որ դուրս գալիս ա, էն ա, որ ավելորդ հարցեր չի առաջացնում: Ունի սյուժե, շարադրանքդ լավն ա, գրագետ: Բայց, էստեղ արդեն մի քանիսը նկատել են, ես էլ նկատեմ, վերջում չափից ավելի ես ծամում դնում ընթերցողի բերանը: Էն գնահատականներին, որ պահակը վերջում չպետք ա խոսեր, ամեն ինչ ընթացքում պետք ա աստիճանաբար կառուցվեր, համաձայն չեմ. ամեն դեպքում քո ընտրած տարբերակի մեխը հենց էդ վերջին շոկն էր: Բայց պահակին կարելի էր ավելի քիչ բան թողնել խոսելու համար, արդյունքում ավելի բնական կստացվեր: Ասենք թեկուզ հենց էն, որ տունը Մարատի կնոջ երազած տեսքով ա եղել, կարող էր ընթացքում հասկացվեր: Ընդհանուր լավ գործ ա, բայց մի անգամվա կարդալու: Երկրորդ անգամ, երբ արդեն գիտես թե ինչ ա, արդեն կարդալու բան չի մնում, ճիշտ ա հերոսիդ ապրումները լավ զգացվում են գործիցդ, բայց էնքան չեն, որ երկրորդ անգամ էլ դա զգալու համար կլանված կարդաս:
Մյուս երկուսն աչքիս թողնեմ վաղվան: Չնայած դեռ մի շիշ պիվա ունեմ, բայց արդեն շատ հոգնուկ եմ:
Չուկ, բայց դու լավ անսլուխ ես ։))
Հեղինակները որ բացահայտվեն մեծ անակնկալներ են սպասվում։
Sent from my Nexus 7 using Tapatalk HD
Չուկ, բայց դու լավ անսլուխ ես ։))
Կարող ա, Ռուֆ ջան: Դե դու սլուխով երգի :P
Ժող, չեք կարու՞մ ձեռներդ դնեք խղճներիդ ու քվեարկեք ձեր սիրած տարբերակի օգտին… խի՞ եք ընգած ուզում իմանալ ով որն ա գրել… դրանից ի՞նչ… Կամ խի՞ եք բալանս պահելու համար քվեարկում… գոնե գիտե՞ք ինչ վիրավորական ա դա հեղինակի համար…
Քանի որ միայն ես գիտեմ բոլոր հեղինակներին, ես փորձում եմ չխախտել ընտրական բալանսը:
Ժող, ոնց որ էս թեման էն բամբասանքների թեման լինի: Մեկը գրում ա, մյուսները էլ էստեղ, էլ անձնական չաթերով (համոզված եմ) քննարկում են, հեղինակներին են բացահայտում: Կարդացեք, հավանեք, քվեարկեք, վերջ: Օրինակ դու, Չուկ, որ չբացահայտեիր Կարոտի հեղինակին, ի՞նչ կլիներ: Հիմա ես քվեարկել եմ, ու քվեարկելու էի էդ գործի օգտին առանց քեզ, բայց ստացվում ա, որ գիտեմ հեղինակին, դրա համար քվեարկեցի: Ես նաև հասկացել եմ, թե ով է գրել Կրիան, ու եթե չեմ սխալվել, ապա ինքն ինձ ծանոթ (հայկական ծանոթ չէ, կարդալով ծանոթ) լավագույն ժամանակակիցն ա: Մի սարքեք էլի բամբասանք, խնդրում եմ: Մի փորձեք ինտրիգներ ստեղծել էնտեղ, որտեղ ինքն արդեն կա, շատ եմ խնդրում:
StrangeLittleGirl
24.02.2013, 13:42
Ժող, ոնց որ էս թեման էն բամբասանքների թեման լինի: Մեկը գրում ա, մյուսները էլ էստեղ, էլ անձնական չաթերով (համոզված եմ) քննարկում են, հեղինակներին են բացահայտում: Կարդացեք, հավանեք, քվեարկեք, վերջ: Օրինակ դու, Չուկ, որ չբացահայտեիր Կարոտի հեղինակին, ի՞նչ կլիներ: Հիմա ես քվեարկել եմ, ու քվեարկելու էի էդ գործի օգտին առանց քեզ, բայց ստացվում ա, որ գիտեմ հեղինակին, դրա համար քվեարկեցի: Ես նաև հասկացել եմ, թե ով է գրել Կրիան, ու եթե չեմ սխալվել, ապա ինքն ինձ ծանոթ (հայկական ծանոթ չէ, կարդալով ծանոթ) լավագույն ժամանակակիցն ա: Մի սարքեք էլի բամբասանք, խնդրում եմ: Մի փորձեք ինտրիգներ ստեղծել էնտեղ, որտեղ ինքն արդեն կա, շատ եմ խնդրում:
Դայ, իզուր ես նեղվում, որովհետև Չուկը մեծ մասին սխալ ա գուշակել (երևի բացի Մարիից):
Դայ, իզուր ես նեղվում, որովհետև Չուկը մեծ մասին սխալ ա գուշակել (երևի բացի Մարիից):
ՈՒզում ես ասել դու չես գրել Հյուսիսի կինը :))
StrangeLittleGirl
24.02.2013, 13:54
ՈՒզում ես ասել դու չես գրել Հյուսիսի կինը :))
Հազար անգամ ասեցի՝ չկամ էս մրցույթին: Էլի ինձ տարբերակներ են վերագրում: :)) Երջանկությունն էլ Արէան չի գրել, Լայման էլ Ռիփը:
Հազար անգամ ասեցի՝ չկամ էս մրցույթին: Էլի ինձ տարբերակներ են վերագրում: :)) Երջանկությունն էլ Արէան չի գրել, Լայման էլ Ռիփը:
Էէէէէէէ Բյոուււր:angry
Ժող, ոնց որ էս թեման էն բամբասանքների թեման լինի: Մեկը գրում ա, մյուսները էլ էստեղ, էլ անձնական չաթերով (համոզված եմ) քննարկում են, հեղինակներին են բացահայտում: Կարդացեք, հավանեք, քվեարկեք, վերջ: Օրինակ դու, Չուկ, որ չբացահայտեիր Կարոտի հեղինակին, ի՞նչ կլիներ: Հիմա ես քվեարկել եմ, ու քվեարկելու էի էդ գործի օգտին առանց քեզ, բայց ստացվում ա, որ գիտեմ հեղինակին, դրա համար քվեարկեցի: Ես նաև հասկացել եմ, թե ով է գրել Կրիան, ու եթե չեմ սխալվել, ապա ինքն ինձ ծանոթ (հայկական ծանոթ չէ, կարդալով ծանոթ) լավագույն ժամանակակիցն ա: Մի սարքեք էլի բամբասանք, խնդրում եմ: Մի փորձեք ինտրիգներ ստեղծել էնտեղ, որտեղ ինքն արդեն կա, շատ եմ խնդրում:
Դայ ջան, մրցույթի պայմաններից ա հեղինակներին գուշակելու իրավունքը, ես էլ առաջինը չեմ, որ էդ անում եմ: Ուղղակի ի տարբերություն մյուսների ես ուրիշ ոճ ընտրեցի, իմ կարճ խելքով մտածելով, որ տենց ավելի հետաքրքիր կլինի :)) Այսինքն ոչ թե գրեցի «Իմ կարծիքով Կարոտի հեղինակը Գալն ա», ոնց թեմայում արդեն մի քանի հոգի գրել են, այլ գրեցի «Լիլ ջան, սենց ու նենց» ;)
Ի դեպ մի անգամ էլ կրկնեմ, ես իմ գուշակություններում վստահ եմ, բայց չար լեզուներն ասում են, որ ես սովորաբար սխալ եմ լինում գուշակություններում :))
Անվերնագիր
24.02.2013, 14:45
«Հյուսիսի կինը»
Հավեսին կարդացվում էր, մի երկու զռթիք բռթիկ ավել էր գրաված, բայց համը հանելու չափ ավել չեր: Ռուդին ի՞նչի համար էր ըտնեց վերջում առցունքախառը մտել Լիլոյ սենյակ, էտ գինին էր ընեց բացել, թե՞ ամուսնուն էր հիշել: Բայց որ վերջում մորմերով գար վառեր Լիլոյին հաստատ կքվեարկեի
Դայ ջան, մրցույթի պայմաններից ա հեղինակներին գուշակելու իրավունքը, ես էլ առաջինը չեմ, որ էդ անում եմ: Ուղղակի ի տարբերություն մյուսների ես ուրիշ ոճ ընտրեցի, իմ կարճ խելքով մտածելով, որ տենց ավելի հետաքրքիր կլինի :)) Այսինքն ոչ թե գրեցի «Իմ կարծիքով Կարոտի հեղինակը Գալն ա», ոնց թեմայում արդեն մի քանի հոգի գրել են, այլ գրեցի «Լիլ ջան, սենց ու նենց» ;)
Ի դեպ մի անգամ էլ կրկնեմ, ես իմ գուշակություններում վստահ եմ, բայց չար լեզուներն ասում են, որ ես սովորաբար սխալ եմ լինում գուշակություններում :))
Արտ, դու իմ ընկերն ես, շատերը ՝ ոչ, դրա համար էլ քեզ եմ դիմել ;) բայց նեղվել եմ, որ բացահայտ գրել եք
StrangeLittleGirl
24.02.2013, 14:59
Արտ, դու իմ ընկերն ես, շատերը ՝ ոչ, դրա համար էլ քեզ եմ դիմել ;) բայց նեղվել եմ, որ բացահայտ գրել եք
Դայ, ասում եմ՝ Արտակը մի քանի բան սխալ ա գուշակել (գուցե դիտմամբ կամ պատահմամբ): Բայց ամեն դեպքում իրա տոնն ինձ էլ դուր չեկավ :(
Տարբերակ 6. Լայմա
Էս գործը մրցույթում իմ երկրորդ ֆավորիտն ա: Իրականում եթե ես լինեի որոշողը, իմ համար դժվար կլիներ որոշել առաջին տեղ տալ «Լայմային» թե «Կարոտին», որովհետև իրենց ոճային տարբերությունը չէին թույլատրի իրենց միջև ընտրություն կատարել: Ու երևի կսահմանեի երկու առանձին անվանակարգ, ամեն մեկը մյուսի համար: Բայց Լայման հիմա հետ ա մնում, ես հույս ունեմ, որ դեռ առաջ անցնի ու գոնե երկրորդ տեղին կհասնի, ու ստեղ կոչ անելը տեղին չի, բայց կուզեի, որ քվեարկեին Լայմաի համար:
Այվ, դու քո բարձունքում ես: Գրածդ ինքն իրանով ամբողջական ա, բայց չգիտեմ ինչի՝ ավելին եմ ուզում: Որ հավես ունենաս, շարունակի: ես վստահ եմ, որ հյուրանոցի մյուս սենյակներում էլ լիքը լավ պատմություններ են թաքնված ու դու դրանք մեզ դեռ պետք ա պատմես: Բայց էսքանի վրա էլ աշխատելու տեղ ունես, որտև «գողական վարքուբարքը» լավ չգիտես ու մի քիչ էնքան էլ համոզիչ չի էդ սենյակում տիրող իրավիճակը: Իհարկե գրական գործում էդ կարելի ա անտեսել, դու քո կանոններն իրանց թելադրես, բայց կարծում եմ, որ եթե էդ սենյակի բնակիչների պահվածքն իրականին ավելի մոտ լինի, ավելի լավ կլինի:
Անշուշտ քվեարկել եմ էս գործի համար :)
Վայ, էս նոր տեսա :D
Չուկ ջան, դու ոնց որ թե արդեն «ստի» սահմաններն անցար ;)
Բայց քո խաղն ա, խաղա ոնց կուզես :)
Alphaone
24.02.2013, 16:00
Վայ, էս նոր տեսա :D
Չուկ ջան, դու ոնց որ թե արդեն «ստի» սահմաններն անցար ;)
Բայց քո խաղն ա, խաղա ոնց կուզես :)
Այվի ջան, բայց որ ես էլ դրել լուրջ-լուրջ հավատում եմ Չուկի գրածներին :D
StrangeLittleGirl
24.02.2013, 16:08
Մնաց յոթ հոգի քվեարկի :D
Ինգրիդ, կարող ա՞ քոնը երկրորդն ա :think
Ուռռաաա, քիչ-քիչ բարձրանում եմ կարիերայի սանդուղքով ավելի վերև: :D
Գալ ջան, չէ, իմը չէ: Շատ հնարավոր է, որ եթե ես գրեի, ինքս էլ չկարողանայի այդ հարաբերությունները ավելի խորը ներկայացնել, ոնց ուզում եմ կարդալ, բայց, ինչ ասեմ, իմը չէ:
Գալ, գիտես, կուզեի, որ իմը Լայման լիներ: Բա որ ես այդ պատմվածքը սկզբում չեմ կարդացել, միամիտ թռել եմ, հետո շատերը ասում են՝ Լայմա, հա Լայմա, գլխի չեմ, թե դա որն է, վերջը նորից մտա առաջին էջ, տեսնեմ, որ դա չեմ էլ կարդացել, հետևաբար չէի էլ քվեարկել:
Դա իմ ոճի գործ է, բայց իր հեղինակն ավելի փորձված, հասուն ձեռագիր ունի, քան ես: :(
Այնպես որ ասեմ, որ դրա հեղինակն էլ չեմ::)
Նեղացա՞ր ձյաձ :)) մի քննարկի, շատ պետքս ա :P
Սամ, ճիշտ ես, ամեն մեկս դատում ենք մեր տեսածներով, բայց իմ տեսած ամերիկացիները հիմնականում Եվրոպայում սովորող ուսանողներ են կամ Եվրոպայում աշխատող ջահելներ: Ի դեպ, իրանք էլ պակաս չեն շփվել հայերի հետ (արդեն ձեռ եմ առնում, որտև վերջերս ինձ հանդիպած ամեն երկրորդ ամերիկուհին հայ նախկին ընկեր ունի), բայց ի՞նչ Սարոյան, ի՞նչ բան: Հա, կարդում են, շատ են կարդում, բայց Սարոյանի անունը չեն լսել:
Ես ամերիկացի մի գրողի հետ եմ ծանոթ, իրեն մի անգամ հարցրի, թե Սարոյանին գիտի, ասաց, որ աղոտ է հիշում, գիտի, որ համալսարանում անցել են: Ինքը բանասեր է: Երբ ասացի, որ նա հայ է, իմ ազգակիցը, ինքը բնավ նշանակությւոն չտվեց, ասաց, որ ամերիկացի հայտնի մարդկանց մեծ մասը տարբեր ազգերից են: Այսինքն՝ յանիմ ինչ, թե հայ է ազգությամբ կամ մի այլ ազգից, համարվում է ամերիկացի գրող և վերջ:
StrangeLittleGirl
24.02.2013, 19:29
Ես ամերիկացի մի գրողի հետ եմ ծանոթ, իրեն մի անգամ հարցրի, թե Սարոյանին գիտի, ասաց, որ աղոտ է հիշում, գիտի, որ համալսարանում անցել են: Ինքը բանասեր է: Երբ ասացի, որ նա հայ է, իմ ազգակիցը, ինքը բնավ նշանակությւոն չտվեց, ասաց, որ ամերիկացի հայտնի մարդկանց մեծ մասը տարբեր ազգերից են: Այսինքն՝ յանիմ ինչ, թե հայ է ազգությամբ կամ մի այլ ազգից, համարվում է ամերիկացի գրող և վերջ:
Սամ, ըհը, էս էլ քեզ ևս մեկ ապացույց, որ Սարոյանին չգիտեն :))
Ինգրիդ ջան, կա տենց բան: Ամերիկացիներն ազգային ինքնություն չեն ընդունում: Եթե ԱՄՆ քաղաքացիություն ունես, ուրեմն ամերիկացի ես՝ անկախ նրանից մամադ-պապադ ինչ են:
Հեռու չգնանք: Իմ անգլերենի դասախոսը գիտեր, որ Սարոյան կար, բայց տեղյակ էլ չէր, որ Պուլիցեր ա տարել ու մրցանակից հրաժարվել:
Alphaone
24.02.2013, 19:49
Աչքիս իմ ճանաչած ամերիկացիները տարօրինակ են. ում հարցրեցի՝ գիտեր, մեկն էլ ասեց, որ իր ամենասիրած գրողն է, բայց ինքը հաշիվ չի, քանի որ Հայաստանում Խաղաության կորպուսի կամավոր է եղել, իսկ գալ Հայաստան ու Սարոյանին չիմանալ արդեն քիչ հավանականություն կա :)
Աչքիս իմ ճանաչած ամերիկացիները տարօրինակ են. ում հարցրեցի՝ գիտեր, մեկն էլ ասեց, որ իր ամենասիրած գրողն է, բայց ինքը հաշիվ չի, քանի որ Հայաստանում Խաղաության կորպուսի կամավոր է եղել, իսկ գալ Հայաստան ու Սարոյանին չիմանալ արդեն քիչ հավանականություն կա :)
Էհ, դա հաշիվ չի:)
Բա տեսեք Սարոյան կա՞:
Yale course.
ENGL 291: THE AMERICAN NOVEL SINCE 1945
In "The American Novel Since 1945" students will study a wide range of works from 1945 to the present. The course traces the formal and thematic developments of the novel in this period, focusing on the relationship between writers and readers, the conditions of publishing, innovations in the novel's form, fiction's engagement with history, and the changing place of literature in American culture. The reading list includes works by Richard Wright , Flannery O'Connor, Vladimir Nabokov, Jack Kerouac , J. D. Salinger, Thomas Pynchon , John Barth, Maxine Hong Kingston , Toni Morrison , Marilynne Robinson, Cormac McCarthy, Philip Roth and Edward P. Jones. The course concludes with a contemporary novel chosen by the students in the class.
StrangeLittleGirl
24.02.2013, 20:07
Դե ինձ թվում ա ապացուցեցինք, որ Սարոյանը համաշխարհային մեծություն չի :)
Դե ինձ թվում ա ապացուցեցինք, որ Սարոյանը համաշխարհային մեծություն չի :)
Բյուր, Ամերիկայում Սարոյանը դպրոցական դասագրքերի մեջ ա ընդգրկված, հիշում եմ, որ անգլին Սարոյանի պատմվածքներից մեկը կարդացինք հպարտությունից մեջս ուռել էի:
CactuSoul
24.02.2013, 20:33
Հյուսիսի կինը
Այ էս մեկը գրած էր, բան չեմ կարող ասել:) Գրագետ, սիրուն, հավեսով: Չնայած զգացվում էր, որ ավելի շուտ մրցույթի համար գրված բան էր, քան սրտի թելադրանք, բայց լավն էր, որակ կար:
Ինձ թվում ա՝ սրա հեղինակը իմ սիրելի ակումբցիներից մեկն ա:roll
«Երջանկությունը» իրավունք չունի երկրորդ տեղում ընթանալ :( Լայման գոնե եռյակում պիտի լինի:
http://www.goodreads.com/list/show/2...attempted=true
209 քվեարկողներից ոչ մեկ չի նշել Սարոյանին:
CactuSoul
24.02.2013, 20:50
Կարոտը
:love
Լավն էր…
http://www.goodreads.com/list/show/2...attempted=true
209 քվեարկողներից ոչ մեկ չի նշել Սարոյանին:
Զադոռնովի երգիծական հաղորդումներից մեկը հիշեցի, որ ամերիկացիներին էր նվիրված: Հատուկ հարցում էր անցկացրել. ցույց էր տվել հյուրանոցի պատին փակցված Հեմինգուեյի հսկա նկարը և հարցրել, թե ով է: Համարյա ոչ ոք չէր ճանաչել:
Զադոռնովի երգիծական հաղորդումներից մեկը հիշեցի, որ ամերիկացիներին էր նվիրված: Հատուկ հարցում էր անցկացրել. ցույց էր տվել հյուրանոցի պատին փակցված Հեմինգուեյի հսկա նկարը և հարցրել, թե ով է: Համարյա ոչ ոք չէր ճանաչել:
Բայց սա մի քիչ ուրիշ ա, սա կարդացողների ցուցակ ա:
CactuSoul
24.02.2013, 20:58
Անվերնագիր
Մի պահ թվաց, թե հասկանում եմ, հետո հասկացա, որ չեմ հասկանում… Մի խոսքով՝ :}
CactuSoul
24.02.2013, 21:08
Լայմա
Հնն :) Թվում ա, թե սրա հեղինակին էլ գիտեմ, մանավանդ որ «պառկել» բառը «ր»-ով էր գրված…
Ոչինչ ընենց, վատը չէր:
CactuSoul
24.02.2013, 21:32
Հետք
Սա էլ էր լավը:)
Ռուս բաբուլյան ու վերջում հիշատակված Կապանն ինձ օֆֆտոպի են դրդում, կներեք. Կածյուշ, բաբուլյայիդ բարևի իմ կողմից :) )))
CactuSoul
24.02.2013, 21:47
Երջանկությունը
Էլի լավն էր:
CactuSoul
24.02.2013, 21:55
Կրիա, որ չուներ պատյան
Հմ, հ՜մմ… Եսի՞մ: Իմը չէր մի տեսակ, չջոկեցի՝ դուրս եկավ, թե չէ:
CactuSoul
24.02.2013, 22:08
Անծանոթ տուն
Չգրավեց: Էնքան որ մինչև վերջ կարդացի, ուրիշ ոչինչ:esim
«Երջանկությունը» իրավունք չունի երկրորդ տեղում ընթանալ :( Լայման գոնե եռյակում պիտի լինի:
Լայման միանշանակ ավելի լավն ա: Երջանկությունը զուտ էմոցիաների վրա ա խաղում, բայց ոնց որ Մեֆն ասեց՝ նյութ չկա մեջը:
Ինչ էլ որ կա, հազար կինոյում արդեն տեսել ենք:
Գրողն էլ ինձ թվում ա տղա ա, ու էս տասնյակի միակ տղամարդը :)
Այնուամենայնիվ ինձ համար էս մրցույթի լավագույն գործը «Հյուսիսի կինն» ա. ու սա էդ հեղինակի գրած ամենալավ գործերից մեկն եմ համարում, եթե ոչ հենց ամենալավը:
Չեմ հասկանում՝ ինչի են մարդիկ բողոքում վերջից. ամեն ինչ պիտի միագիծ, ուղիղ ներկայացվի՞, որ մարդ սկի չփորձի էլ մտածել ու սեփական եզրահանգումներն անե՞լ: Սա նովել ա, որը հենց սենց ավարտով լրիվ կայացած ա:
Թեև կարող եմ մտածել, որ երբ մարդ իրար հետևից տասը գործ ա կարդում, իրեն ավելի հեշտ ա ու ձեռնտու, երբ բառ առ բառ բացատրում են, թե ինչ եղավ ու ոնց եղավ, որ էլ ավել չփորձի ուղեղը ծանրաբեռնել: Ասենք՝ էդ առումով Երջանկության հաջողությունը լրիվ հասկանալի ա դառնում:
Ի դեպ, էստեղ գործերի մասին երբեմն էնքան նմանատիպ են դառնում կարծիքները ու համարյա նույն բառերի կրկնությամբ, որ ես մեկ-մեկ չեմ կարողանում կողմնորոշվել՝ մենք իսկականից մի մարդու պես ենք սկսել մտածել, թե մեկս մյուսի կարծիքն ենք թխում:
Sambitbaba
24.02.2013, 22:57
Դե ինձ թվում ա ապացուցեցինք, որ Սարոյանը համաշխարհային մեծություն չի :)
Ըստ Դավիթի բերած ցուցակի՝ նաև. Հեմինգուէյը, Հելլերը, Ֆոլկները, Ուայդլերը, Սթեյնբեկը, Թեննեսի Ուիլյամսը, Արթուր Միլլերը, Վոննեգուտը… Էլ ինչքա՞ն հիշեմ. սրանք, միայն առաջին պահին միտքս եկածներն են::8
Դե ինձ թվում ա ապացուցեցինք, որ Սարոյանը համաշխարհային մեծություն չի :)
Բյուր, ինչո՞վ ես որոշում մեծության համաշխարհայնությունը՝ ճանաչումո՞վ, թե՞ ընդգրկումով: Սարոյանը դժվար նույնքան ճանաչված լինի, որքան Հեմինգուեյը, Ջոյսը, Ֆոլքները: Ֆեյսբուքում, որ հայ գրողների մասին հարցում են անում, Շիրվանզադեն միշտ պատվավոր երկրորդ հորիզոնականում ա, Թոթովենց պետք ա պեղես, Զահրատ էլ, Մաթևոսյան վերջերում մի տեղ կգտնես:
Ամերիկայում ասա՝ Թոթովենց, Հայաստանում ասա՝ Հեմինգուեյ: Ինձ համար Թոթովենցը նույնքան մեծ ընդգրկում ունի, նույնքան համաշխարհային մեծություն ա իր գրածների բովանդակությամբ, որքան Հեմինգուեյը:
Կաֆկան համաշխարհային մեծությո՞ւն ա, թե՞ չէ: Հայաստանում ասա՝ Կաֆկա ու ասա՝ Դյումա, տես ում քանիսը գիտի: Բա հլա ասա՝ Ջոյս, տես իմացող կա՞: Ջոյսը ի՞նչ մեծություն ա՝ գեղական, միերկրային, եվրոպական, թե՞ համաշխարհային:
Sambitbaba
24.02.2013, 23:22
http://www.goodreads.com/list/show/2...attempted=true
209 քվեարկողներից ոչ մեկ չի նշել Սարոյանին:
Դավ ջան, ես մինչև երեք հարյուրը նայեցի: Թռուցիկ իհարկե, բայց Ջեկ Լոնդոնն էլ չկա, Էդգար Պոն էլ չկա, շատ ու շատ ուչիշներն էլ: Հեմ-ը երկու անգամ, Ֆոլկները՝ երկու, Տվենը՝ մեկ:
Զատո կա "Մասոնների գիրքը", կա "Կոմունիստական կուսակցության մանիֆեստը" մի քանի անգամ Բարակ Օբաման կա…
Լավ ցուցակ է: Գլխավորը՝ կարևոր: Ու հենց դրա՞ վրա պետք է կարծիք կազմել…
Գուրջիևի մասին էլ էսօր համարյա ոչ ոք Ամերիկայում չի խոսում: Բայց առաջին հրատարակրությունները /ու դրանից հետո՝ լիքը վերահրատարակչություններ/ հենց այստեղ էլ եղել են: Չեմ լսել, որ Հայաստանում գոնե մեկ թարգմանված բրոշյուր լինի…
Sambitbaba
24.02.2013, 23:32
Զադոռնովի երգիծական հաղորդումներից մեկը հիշեցի, որ ամերիկացիներին էր նվիրված: Հատուկ հարցում էր անցկացրել. ցույց էր տվել հյուրանոցի պատին փակցված Հեմինգուեյի հսկա նկարը և հարցրել, թե ով է: Համարյա ոչ ոք չէր ճանաչել:
Հա, Մալխաս ջան, ես էլ եմ հիշում: Բայց մյուս կողմից էլ, ես այնքան չէի հավատա նրան: Մի տեսակ շատ ընդգծված հակաամերիկական է, սովետական-հակաամերիկական: Բայց ինքը հաստատ՝ կոմունիստ չի: Այդ պատճառով էլ հասկանալի չէ, նրա ատելությունը նախանձի՞ց է, թե՞ ուղղակի արդեն սպառվել է ու գրելու այլ բան չունի:
Sambitbaba
24.02.2013, 23:38
Լայման միանշանակ ավելի լավն ա: Երջանկությունը զուտ էմոցիաների վրա ա խաղում, բայց ոնց որ Մեֆն ասեց՝ նյութ չկա մեջը:
Ինչ էլ որ կա, հազար կինոյում արդեն տեսել ենք:
Գրողն էլ ինձ թվում ա տղա ա, ու էս տասնյակի միակ տղամարդը :)
Ինձ թվաց, վերջինն էլ էր տղամարդ գրել:
Ըստ Դավիթի բերած ցուցակի՝ նաև. Հեմինգուէյը, Հելլերը, Ֆոլկները, Ուայդլերը, Սթեյնբեկը, Թեննեսի Ուիլյամսը, Արթուր Միլլերը, Վոննեգուտը… Էլ ինչքա՞ն հիշեմ. սրանք, միայն առաջին պահին միտքս եկածներն են::8
Դպրոցը մի կողմ, էն մյուս ցուցակը ավելի կարևոր ա: