Դիտել ողջ տարբերակը : Հավաքածու մրցույթը ակումբում
Mephistopheles
27.11.2012, 02:44
Ես չեմ էլ կարդացել՝ առանց խղճի որևէ խայթ զգալու, որովհետև պատմական թեմայով ա:
Ժող, իրո՞ք հաղթող տարբերակը տպագրվելու ա: Ես մինչև էսօր նենց ակնածանք եմ տածում տպագիր խոսքի հանդեպ, դողդոջ ակնածանք ես կասեի: Ակումբը շատ եմ սիրում, բայց ակումբը գիրք չի էլի: Էն ինչ ֆորումում կայֆ ա, դեռ չի նշանակում, որ կայֆ ա նաև տպագիր տեսքով: Էդ թերթը խմբագիր ունի՞, վաճառվո՞ւմ ա, խմբագիրը նախօրոք կարդացե՞լ ա բոլոր գործերը, գիտի՞ ինչ ա վաճառելու իր ընթերցողներին:
հա Շին… ջանիս վրա նակոլկա են անելու սաղ տեքստը…
փաստորեն ուզում ես ասել Գագոյի կաշմառը որ տպես պրինտերի վրա կարող ա հանկարծ լավանա՞… երանի քո հավատքին Շին ախպեր…
Քվեարկել էի, բայց ևս մեկ անգամ կարդացի «Խե՛նթ»-ը: Ճիշտ է, կարելի էր քիչ ավելի սեղմ, բայց մեկ է, հեղինակ ջան, էս նյութը քո մոտ մինչև ամենավերջին կենդանի բջիջը մարսված էր, շինծու, ավելորդ «տեսեք-տեսեք ինչ եմ գրել» շարքից համեմատություներ չկային, պարզ երևում էր, ինչ-որ բան ապացուցելու համար չէիր գրել, ինքը մտքի, հոգու ու սրտի գործ էր:
Էս հատվածը որ... չգիտեմ էլ ինչ ասեմ: :)
Նկատելով, որ հայտնվել է գերիներով բեռնված երամակի թիկուն-քում, Խենթն ալարկոտ ճլոթեց իր ձիուն: Նա կրկին սուզվել էր խոհե-րի հորձանուտը:
Կրոնավոր հայրը իրեն սովորեցրել էր աշխարհին հոգու աչքերով նայել, ներշնչել էր համոզմունք, որ ամենուրեք Արարչի կամքն է տիրում: Սակայն, ապավինելով Աստծուն` տարակուսանքը միաժա-մանակ խեղդում էր պատանի Սամսոնին, երբ ականատես էր լինում անարդարության, ջարդ ու սպանդի: Իրո՞ք Արարիչն ամենատե՜ս էր... Եվ արդյո՞ք Արարիչն ամենակարող էր, եթե չէր միջամտում, հանդուրժում էր այդ ամենը...
Ու մի օր, մարմնով վերացած, հոգում տառապանք`, նա ծնկեց ա-ղոթքի ու պատասխան մուրաց երկնքից:
Սակայն` երկինքը լուռ էր:
Տանջալի սպասումը մուրալուց վերաճեց ըմբոստ պահանջի: Ան-պատասխան մնալուց հոգնած`, աղոթքի համար նրա վեր պարզած ափերը բռունցքների վերածվեցին ու նա սկսեց հարվածներ տեղալ ծունկ դրած հողին...
Գուցե հենց դա էր եղել երկնքի պատասխանը, որն իր համր լռու-թյամբ նրան ստիպել էր հիշել իր բռունցքների գոյության մասին... Ու սարեցու ազատամիտ ոգին, որ հենց նույն Արարիչն էր դրել Սամ-սոնի սրտում, ստիպել էր բարեպաշտ հորից ներշնչված հեզության դեմ ըմբոստանալ, շեղվել կրոնավոր դառնալու արահետից և իր խենթ ոգու թելադրանքով` ձեռքը սուր վերցնել:
Mephistopheles
27.11.2012, 02:49
Քվեարկել էի, բայց ևս մեկ անգամ կարդացի «Խե՛նթ»-ը: Ճիշտ է, կարելի էր քիչ ավելի սեղմ, բայց մեկ է, հեղինակ ջան, էս նյութը քո մոտ մինչև ամենավերջին կենդանի բջիջը մարսված էր, շինծու, ավելորդ «տեսեք-տեսեք ինչ եմ գրել» շարքից համեմատություներ չկային, պարզ երևում էր, ինչ-որ բան ապացուցելու համար չէիր գրել, ինքը մտքի, հոգու ու սրտի գործ էր:
Էս հատվածը որ... չգիտեմ էլ ինչ ասեմ: :)
Նկատելով, որ հայտնվել է գերիներով բեռնված երամակի թիկուն-քում, Խենթն ալարկոտ ճլոթեց իր ձիուն: Նա կրկին սուզվել էր խոհե-րի հորձանուտը:
Կրոնավոր հայրը իրեն սովորեցրել էր աշխարհին հոգու աչքերով նայել, ներշնչել էր համոզմունք, որ ամենուրեք Արարչի կամքն է տիրում: Սակայն, ապավինելով Աստծուն` տարակուսանքը միաժա-մանակ խեղդում էր պատանի Սամսոնին, երբ ականատես էր լինում անարդարության, ջարդ ու սպանդի: Իրո՞ք Արարիչն ամենատե՜ս էր... Եվ արդյո՞ք Արարիչն ամենակարող էր, եթե չէր միջամտում, հանդուրժում էր այդ ամենը...
Ու մի օր, մարմնով վերացած, հոգում տառապանք`, նա ծնկեց ա-ղոթքի ու պատասխան մուրաց երկնքից:
Սակայն` երկինքը լուռ էր:
Տանջալի սպասումը մուրալուց վերաճեց ըմբոստ պահանջի: Ան-պատասխան մնալուց հոգնած`, աղոթքի համար նրա վեր պարզած ափերը բռունցքների վերածվեցին ու նա սկսեց հարվածներ տեղալ ծունկ դրած հողին...
Գուցե հենց դա էր եղել երկնքի պատասխանը, որն իր համր լռու-թյամբ նրան ստիպել էր հիշել իր բռունցքների գոյության մասին... Ու սարեցու ազատամիտ ոգին, որ հենց նույն Արարիչն էր դրել Սամ-սոնի սրտում, ստիպել էր բարեպաշտ հորից ներշնչված հեզության դեմ ըմբոստանալ, շեղվել կրոնավոր դառնալու արահետից և իր խենթ ոգու թելադրանքով` ձեռքը սուր վերցնել:
քեզ մի հատ $5 երկրորդ անգամ կարդալու համար… մենք սկի մի անգամ չենք կարում կարդանք…
ու վաբշե ժողովուրդ… ով որ երկու անգամ կարդացել ա իրան հինգական դոլար ամեն տարբերակի համար… ես Գետնախորշը 2 անգամ կարդացել եմ… Հենակետը 2 անգամ… Գագոն մի հատից ավել չարժե… էդ ինձ եղավ $10…
հա Շին… ջանիս վրա նակոլկա են անելու սաղ տեքստը…
փաստորեն ուզում ես ասել Գագոյի կաշմառը որ տպես պրինտերի վրա կարող ա հանկարծ լավանա՞… երանի քո հավատքին Շին ախպեր…
Չէ, ճիշտն ասած՝ էդ չէի ուզում ասեմ: Բայց դե ինչ-որ ա, կարևոր էլ չի էլ: Մարդիկ, գիտակցելով, որ տպվելու ա, ուղարկել են:
քեզ մի հատ $5 երկրորդ անգամ կարդալու համար… մենք սկի մի անգամ չենք կարում կարդանք…
Մերսի, բայց ես հաղթելու եմ ու 300-ն է իմը: Հինգը թող մնա ինձնից հետո եկողներին: :D
Իսկ, եթե լուրջ, ես համարյա բոլոր մրցույթների գործերը երկու անգամ եմ կարդում, առաջինը կարդում եմ, երբ դեռ ոչ մի մեկնաբանություն եղած չի լինում ու քվերակում եմ, դա անում եմ, որ հաստատ համոզված լինեմ, որ ոչ մեկի մեկնաբանությունը չազդեց իմ քվեարկության վրա, հետո արդեն, որ սկսում են մեկնաբանել մի հատ էլ էդպես եմ անցնում: Հավեսա: :)
Mephistopheles
27.11.2012, 03:06
Չէ, ճիշտն ասած՝ էդ չէի ուզում ասեմ: Բայց դե ինչ-որ ա, կարևոր էլ չի էլ: Մարդիկ, գիտակցելով, որ տպվելու ա, ուղարկել են:
…լրիվ հասկացա ինչ ես ասում… ուղղակի Հավաքածուն պտի մտածի ինչ ա տպում, կարող ա էդ ձևով իրա մակարդակը քցի… պտի խիստ ըլնի, համ գործերի ընտրության մեջ, համ էլ քննադատականների մեջ… դրանով իրա հեղինակությունը կբարձրանա… հիմնականում պետք ա կենտրոնանա ջահելների վրա… ջահելներին բացահայտելու վրա… արժեքը սրա մեջ ա… եթե կարացավ թեկուզ մի քանի գրողի բացահայտել, իմացի բավականին մեծ խնդիր լուծած կլինի…
… և իհարկե անպայման իմ քննադատականները պլտի տպի… առանց դրա չի լինի…
Mephistopheles
27.11.2012, 03:09
Մերսի, բայց ես հաղթելու եմ ու 300-ն է իմը: Հինգը թող մնա ինձնից հետո եկողներին: :D
Իսկ, եթե լուրջ, ես համարյա բոլոր մրցույթների գործերը երկու անգամ եմ կարդում, առաջինը կարդում եմ, երբ դեռ ոչ մի մեկնաբանություն եղած չի լինում ու քվերակում եմ, դա անում եմ, որ հաստատ համոզված լինեմ, որ ոչ մեկի մեկնաբանությունը չազդեց իմ քվեարկության վրա, հետո արդեն, որ սկսում են մեկնաբանել մի հատ էլ էդպես եմ անցնում: Հավեսա: :)
…ուրեմն քեզ $10 պտի տանք… դու պրոֆեսիոնալ ժյուրի ես… իսկ որ ճիշտը կուզես, վաբշե աշխատավարձ պտի տանք…
Ուլուանա
27.11.2012, 04:46
13. Ատունեի կործանումը
Ատունե անունը մի տեսակ հավեսն էր :))։ Ափսոս, նույնը չեմ կարող ասել պատմվածքի մասին։ Ձանձրալի էր, ձգձգված։ Էդքանը կարելի էր երկու բառով պատմել–վերջացնել։ Էդքան երկար–բարակ նկարագրությունները ոչինչ չէին տալիս պատմվածքին. ոնց որ անընդհատ նույն բանը կարդայի։ Ոչ մի խթանիչ ուժ չկար, որ առաջ տաներ ընթերցանությունը։ Կարդում էի, էնքան որ հասնեի վերջին, մի պլյուս էլ դնեի, որ կարդացի–պրծա։ Չեմ սիրում սենց անիմաստ խորհրդավորություններ։ Գաղափարն ինձ դուր եկավ, այսինքն՝ էն, ինչ վերջին նախադասությամբ բացահայտվեց (առանց էդ նախադասության ես որ չէի իմանա, որ դա է պատմվածքի գաղափարը), բայց դուր չեկավ էն, որ դա պատմվածքի ընթացքում չերևաց։ Մի խոսքով՝ էդ գաղափարը կարելի էր ավելի լավ՝ լրիվ ուրիշ պատմվածքի միջոցով տեղ հասցնել։
14. Երկու սահմանների առաքյալները
Ընդհանուր առմամբ դուր եկավ։ Համ ասելիքը, համ պատմվածքի կառուցվածքը, համ էլ գրելաոճը՝ որոշ վերապահումներով. բառերը մի քիչ շատ էին ու հաճախ անտեղի «տպավորիչ»։ Բայց գոնե ինձ համար դա չէր խանգարում ընդհանուր դրական տպավորությանը։ Տեմպն էլ էր հավես։
15. Ցրված սկավառակ
Շատ բացասական էր։ Ծխախեղդ ու ճահճոտ։ Չեմ սիրում էսպիսի ստեղծագործություններ։ Դա, իհարկե, իմ խիստ անձնական նախընտրությունն է, բայց որ շարադրանքն էլ առանձնապես մի բան չէր, էդ, կարծում եմ, ավելի օբյեկտիվ դիտարկում կարելի է համարել։ Երբ խոսակցություններն էդքան քիչ են լինում, իմ կարծիքով, պիտի ավելի խոսուն ու դիպուկ լինեն։ Էստեղ դրանք մի տեսակ «ջրիկ» էին, ոչ ազդեցիկ։
Որոշեցի քվեարկել 3–րդ («Անվերնագիր–2»), 5–րդ («Հենակետում»), 10–րդ («Անվերնագիր–3») և 14–րդ (Երկու սահմանների առաքյալները) տարբերակների օգտին։
«Գագոյի երազանքի» օգտին չեմ քվեարկում, որովհետև զգացի, որ չէի ուզենա, որ էդ գործը հաղթեր։ Չնայած լավ շարադրանքին ու նկարագրությունների բնականությանը՝ ասելիքը շատ նեղ էր ու ակնհայտորեն գրված էր մարդկանց ուղեղներին դա կաթեցնելու նպատակով։ Դրանից դուրս էդ պատմվածքն արժեք չունի, ըստ իս։ Էլ չեմ ասում, որ գլխավոր հերոսի կերպարն ընդհանրապես բացահայտված չէր, այսինքն՝ եթե վերնագիրը նրա անունը չկրեր, չէր էլ իմացվի, որ գլխավոր հերոսն ինքն էր, ու որ ընդհանրապես էնտեղ հերոս կար։
«Գետնահարկն» էլ չէի ուզենա հաղթեր, չնայած համարում եմ, որ շարադրանքի առումով լավագույնն էր։ Բայց սյուժեն փուչիկ էր, կերպարներն ընդհանրապես բացակայում էին որպես այդպիսին, ասելիքը՝ նույնպես։ Ես էլ եմ կարծում, որ հեղինակն ակումբցի է, որն, ըստ երևույթին, Ակումբում մի անգամ անցկացված «Սարսափ» ժանրով մրցույթի արձագանքներից հասկացել էր, որ շատերն են ուժասծիկներ սիրում, ու բավական է հմուտ շարադրված ուժասծիկ հրամցնել, հաստատ ախորժակով կուտվի։ Ու, փաստորեն, չի սխալվել։ Մի խոսքով՝ հեղինակը մեծ հաջողությամբ թոզ է փչել ընթերցողների աչքերին։
Ուղղակի վատն էն է, որ ձանձրալի ու անհաջող շարադրանքով գործերն էնքան շատ են, որ էդ ամեն ինչից զզված ընթերցողն արդեն ակամա ձանձրույթի ու վատ շարադրանքի բացակայությունն ընկալում է որպես հաջողված գործ։
Mephistopheles
27.11.2012, 05:08
13. Ատունեի կործանումը
Ատունե անունը մի տեսակ հավեսն էր :))։ Ափսոս, նույնը չեմ կարող ասել պատմվածքի մասին։ Ձանձրալի էր, ձգձգված։ Էդքանը կարելի էր երկու բառով պատմել–վերջացնել։ Էդքան երկար–բարակ նկարագրությունները ոչինչ չէին տալիս պատմվածքին. ոնց որ անընդհատ նույն բանը կարդայի։ Ոչ մի խթանիչ ուժ չկար, որ առաջ տաներ ընթերցանությունը։ Կարդում էի, էնքան որ հասնեի վերջին, մի պլյուս էլ դնեի, որ կարդացի–պրծա։ Չեմ սիրում սենց անիմաստ խորհրդավորություններ։ Գաղափարն ինձ դուր եկավ, այսինքն՝ էն, ինչ վերջին նախադասությամբ բացահայտվեց (առանց էդ նախադասության ես որ չէի իմանա, որ դա է պատմվածքի գաղափարը), բայց դուր չեկավ էն, որ դա պատմվածքի ընթացքում չերևաց։ Մի խոսքով՝ էդ գաղափարը կարելի էր ավելի լավ՝ լրիվ ուրիշ պատմվածքի միջոցով տեղ հասցնել։
14. Երկու սահմանների առաքյալները
Ընդհանուր առմամբ դուր եկավ։ Համ ասելիքը, համ պատմվածքի կառուցվածքը, համ էլ գրելաոճը՝ որոշ վերապահումներով. բառերը մի քիչ շատ էին ու հաճախ անտեղի «տպավորիչ»։ Բայց գոնե ինձ համար դա չէր խանգարում ընդհանուր դրական տպավորությանը։ Տեմպն էլ էր հավես։
15. Ցրված սկավառակ
Շատ բացասական էր։ Ծխախեղդ ու ճահճոտ։ Չեմ սիրում էսպիսի ստեղծագործություններ։ Դա, իհարկե, իմ խիստ անձնական նախընտրությունն է, բայց որ շարադրանքն էլ առանձնապես մի բան չէր, էդ, կարծում եմ, ավելի օբյեկտիվ դիտարկում կարելի է համարել։ Երբ խոսակցություններն էդքան քիչ են լինում, իմ կարծիքով, պիտի ավելի խոսուն ու դիպուկ լինեն։ Էստեղ դրանք մի տեսակ «ջրիկ» էին, ոչ ազդեցիկ։
Որոշեցի քվեարկել 3–րդ («Անվերնագիր–2»), 5–րդ («Հենակետում»), 10–րդ («Անվերնագիր–3») և 14–րդ (Երկու սահմանների առաքյալները) տարբերակների օգտին։
«Գագոյի երազանքի» օգտին չեմ քվեարկում, որովհետև զգացի, որ չէի ուզենա, որ էդ գործը հաղթեր ու հատկապես՝ տպագրվեր։ Չնայած լավ շարադրանքին ու նկարագրությունների բնականությանը՝ ասելիքը շատ նեղ էր ու ակնհայտորեն գրված էր մարդկանց ուղեղներին դա կաթեցնելու նպատակով։ Դրանից դուրս էդ պատմվածքն արժեք չունի, ըստ իս։ Էլ չեմ ասում, որ գլխավոր հերոսի կերպարն ընդհանրապես բացահայտված չէր, այսինքն՝ եթե վերնագիրը նրա անունը չկրեր, չէր էլ իմացվի, որ գլխավոր հերոսն ինքն էր, ու որ ընդհանրապես էնտեղ հերոս կար։
«Հիմնահարկն» էլ չէի ուզենա հաղթեր, չնայած համարում եմ, որ շարադրանքի առումով լավագույնն էր։ Բայց սյուժեն փուչիկ էր, կերպարներն ընդհանրապես բացակայում էին որպես այդպիսին, ասելիքը՝ նույնպես։ Ես էլ եմ կարծում, որ հեղինակն ակումբցի է, որն, ըստ երևույթին, Ակումբում մի անգամ անցկացված «Սարսափ» ժանրով մրցույթի արձագանքներից հասկացել էր, որ շատերն են ուժասծիկներ սիրում, ու բավական է հմուտ շարադրված ուժասծիկ հրամցնել, հաստատ ախորժակով կուտվի։ Ու, փաստորեն, չի սխալվել։ Մի խոսքով՝ հեղինակը մեծ հաջողությամբ թոզ է փչել ընթերցողների աչքերին։
Ուղղակի վատն էն է, որ ձանձրալի ու անհաջող շարադրանքով գործերն էնքան շատ են, որ էդ ամեն ինչից զզված՝ արդեն ձանձրույթի ու վատ շարադրանքի բացակայությունն ակամա պատմվածքը որակում է որպես հաջող։
Իմիջայլոց չգիտես ինչի "հեշտ կարդացվող"-ը համարվում ա դրական գիծ… ես տենց միանշանակ չէի ասի… շատ դժվար կարդացվող գրական գործեր, բավականին լավն են, բայց երբ գործը հեշտ ա կարդացվում կարծես թե սկսում ես արագ արագ կարդալ ու սպասում ես որ դեպքերը, կամ զարգացումները լինեն նույն արագության… այսինքն դեպքերը, սյուժեն գրվածքի տեխնիկայի հետ հավասարապես, հավասար արագությամբ չեն շարժվում… իսկ Գագոյի դեպքում ընդհանրապես սյուժեն, գործողություններն ու զարգացումները մի անգամից ընդհատվում են… ոնց որ քայլելուց մարմինդ իր արագությամբ գնում ա ու երբ ոտքդ քանի ա կպնում ըստ էության քո ոտքերի արագությունը դառնում ա 0, բայց մարմինդ շարունակում ա նույն արագությամբ ու դու ընկնում ես… այ էդ զգացումն ա… անընդ հատ սպասում ես որ բոլոր ընթացիկ բացերը հեսա պտի լրացնի ոի տենց բաց էլ մնում ա…
իսկ "լավն ա հեշտ ա կարդացվում"-ը անգյալ մարդու խոսք ա… հետո՞ ինչ որ հեշտ ա կարդացվում… 5-րդ հարկից էլ որ թռնես շուտ առաջին հարկ կհասնես, բայց դա ամենալավ փոխադրամիջոցը չի առաջին հարկ հասնելու համար…
Ուլուանա
27.11.2012, 05:20
Իմիջայլոց չգիտես ինչի "հեշտ կարդացվող"-ը համարվում ա դրական գիծ… ես տենց միանշանակ չէի ասի… շատ դժվար կարդացվող գրական գործեր, բավականին լավն են, բայց երբ գործը հեշտ ա կարդացվում կարծես թե սկսում ես արագ արագ կարդալ ու սպասում ես որ դեպքերը, կամ զարգացումները լինեն նույն արագության… այսինքն դեպքերը, սյուժեն գրվածքի տեխնիկայի հետ հավասարապես, հավասար արագությամբ չեն շարժվում… իսկ Գագոյի դեպքում ընդհանրապես սյուժեն, գործողություններն ու զարգացումները մի անգամից ընդհատվում են… ոնց որ քայլելուց մարմինդ իր արագությամբ գնում ա ու երբ ոտքդ քանի ա կպնում ըստ էության քո ոտքերի արագությունը դառնում ա 0, բայց մարմինդ շարունակում ա նույն արագությամբ ու դու ընկնում ես… այ էդ զգացումն ա… անընդ հատ սպասում ես որ բոլոր ընթացիկ բացերը հեսա պտի լրացնի ոի տենց բաց էլ մնում ա…
իսկ "լավն ա հեշտ ա կարդացվում"-ը անգյալ մարդու խոսք ա… հետո՞ ինչ որ հեշտ ա կարդացվում… 5-րդ հարկից էլ որ թռնես շուտ առաջին հարկ կհասնես, բայց դա ամենալավ փոխադրամիջոցը չի առաջին հարկ հասնելու համար…
Համաձայն եմ, լրիվ ճիշտ ես ասում, բայց էս սաղ հեչ, է. դու ասա՝ երբ ու որ տարբերակների օգտին ես քվեարկում :)) (փող–մող տալու մասին հեքիաթները մի կողմ)։
Mephistopheles
27.11.2012, 05:28
Համաձայն եմ, լրիվ ճիշտ ես ասում, բայց էս սաղ հեչ, է. դու ասա՝ երբ ու որ տարբերակների օգտին ես քվեարկում :)) (փող–մող տալու մասին հեքիաթները մի կողմ)։
Ես չեմ քվեարկելու Ուլուանա ջան… ես բոլորը չեմ կարդացել ու անարդար կլինի բոլորը չկարդալով քվարկել…
18- օգտին…
Ուլուանա
27.11.2012, 05:43
Ես չեմ քվեարկելու Ուլուանա ջան… ես բոլորը չեմ կարդացել ու անարդար կլինի բոլորը չկարդալով քվարկել…
18- օգտին…
Բա էդքան տառապանքդ չե՞ս ափսոսում :D։ Գոնե մի բանի պետք գա վերջում։
Mephistopheles
27.11.2012, 05:50
Բա էդքան տառապանքդ չե՞ս ափսոսում :D։ Գոնե մի բանի պետք գա վերջում։
Փող չկա մեջը, Ուլուանա ջան… բարձրաձայն ասի ծախում եմ ձենը, ձեն չեղավ… ես հայ մարդ եմ, նիսյա քվես սրան-նրան չեմ տա…
Բարևևևևևևև, շնորհակալ եմ , ես չէի էլ գնացել Այվի ջան , քեզ լսել էի ;):Ես կուզենայի քո գրածներից կարդալ :)
Կարդա. (http://www.akumb.am/showthread.php/63786-%D5%80%D5%A1%D5%BE%D5%A1%D6%84%D5%A1%D5%AE%D5%B8%D6%82-%D5%B4%D6%80%D6%81%D5%B8%D6%82%D5%B5%D5%A9%D5%A8-%D5%A1%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B4%D5%A2%D5%B8%D6%82%D5%B4?p=2369676&viewfull=1#post2369676)
impression
27.11.2012, 10:25
այ մարդ էս ինչ մի գրել եք գրում տո :))
առավոտ շուտս վարի գնաց ձեր գրածներով ափդեյթ լինելու վրա
մեկն ասեց, կարծեմ Մալխասն էր, որ պետք ա հանդուրժող լինել
Մալխաս ջան, հանդուրժելն ինքը վատ բառ ա շատ, ոչ մի բանի հանդեպ էլ պետք չի հանդուրժող լինել, օրինակ գեյերին պետք չի հանդուրժել, պետք ա նորմալ վերաբերվել
հանդուրժել մարդ կարա օրինակ մառազմի հասած պապուն, որտև պապն ա
իսկ ՎԱՏ, ԱՀԱՎՈՐ ՎԱՏ, ԱՅԼԱՆԴԱԿ ՎԱՏ գործերը հանդուժել դեռ հնարավոր ա, եթե դա ինչ-մեկի բլոգն ա կամ օրագիրը, դե հիմա իր տարածքն ա, ինչ ուզում ա թող անի
բայց երբ էդ նշածս ՎԱՏ... և այլն գործերը ուղարկում են մրցույթների ու դեռ էդ ԱՅԼԱՆԴԱԿ ՎԱՏ-երից ՄԻ ՔԻՉ ՔԻՉ վատը պետք ա դառնա հաղթող ու դրա հեղինակին պետք ա մրցանակ տան ու իր գործը տպեն, գիտես ինչ կկատարվի՝ էդ հեղինակը կսկսի մտածել, որ արդեն սաղիս համոզեց, որ ինքը Պիկասոն էր, եմնք էլ հետամնաց էինք, ուղղակի մի էրկու ամիս անցավ, մեծացանք, հասկացանք իր պոստ մոդեռնիստական գործը, ու դա դեռ ամենաահավորը չի, ինչ տեղի կունենա
հետո նա կոգևորվի, ու քանի որ արդեն ընդունված և հասկացված հանճար ա, մեռնի ուրիշի գրած գրքերը չի կարդա, այլ կնստի ու էլի կգրի
այ սենց «պատմվածքներ», այ սենց «գործեր»
դու էլ կասես՝ դե հանդուրժեք
ես էլ ուղեղի արնազեղումից կմեռնեմ
Կարդա. (http://www.akumb.am/showthread.php/63786-%D5%80%D5%A1%D5%BE%D5%A1%D6%84%D5%A1%D5%AE%D5%B8%D6%82-%D5%B4%D6%80%D6%81%D5%B8%D6%82%D5%B5%D5%A9%D5%A8-%D5%A1%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B4%D5%A2%D5%B8%D6%82%D5%B4?p=2369676&viewfull=1#post2369676)
Արէա ջան, քեզ ի՞նչ էղավ... Մենակ չասես՝ Գետնահարկը ես եմ գրել, կմեռնեմ ծիծաղից :D
Չկա՜մ ես էս մրցույթում :aaa
Մենակ չասես՝ Գետնահարկը ես եմ գրել
Բա հո ես չեմ գրել :)
Դու մենակ քո գրածներն ես քլնգում :)
impression
27.11.2012, 10:46
Ռիպ Գետնահարկը դու ե՞ս գրել :O ռազվո՛դ
Բա հո ես չեմ գրել :)
Դու մենակ քո գրածներն ես քլնգում :)
Արէա ջան, ինձ մի քիչ տխրեցրեց էն փաստը, որ էդքան մրցույթներ հետևելուց հետո դու կմտածեիր, որ ես ինչ-որ մեկի ոճև «թխելու» փորձ կանեի՝ իմանալով, որ մի անգամ էդ տեսակի պատմվածքն արդեն հաղթել է Ակումբում ու էս անգամ էլ հնարավոր է հաղթի: Ու վերջին, հաշվով, ես հնարավոր է, որ շատ վատ եմ գրում, բայց ինչ էլ գրում եմ, աշխատում եմ գրածովս մարդկանց մոտ ինչ-որ էմոցիաներ առաջացնել, հուզել... Էստեղ հեղինակն էդ նպատակը չի ունեցել:
Մինչև երեկ գիշեր ընդհանրապես մտքովս չէր անցել, թե սա գրողն ակումբցի է, ազնիվ խոսք: Երբ երեկ մեկ էլ հասկացա՝ ինչն ինչոց է, նույնիսկ վատ զգացի:
Մի խոսքով, երևի ավելի մոտ կլինես իրականությանը, եթե մտածես, որ նույն մարդն է ինքը իրենից «թխել», բայց չեմ կարծում, թե ինչ-որ մեկի աչքերին թոզ փչելու ցանկություն է եղել, ուղղակի դա էդ մարդու սիրած ոճն է, բայց դե ազատ թեմայի մրցույթի մեջ հեչ չնայվեց (իմ կարծիքով), սյուժեն էլ էն չէր՝ հնարավոր է ժամանակի սղության կամ տեքստի որոշված չափերը (7500 նիշ) պահպանելու պատճառով:
Արևանուռ
27.11.2012, 11:03
Արևանուռ-ը թեմայից դուրս չի գալիս, բայց մի բառ չի գրում: Սենց բան կլինի այ մարդ:
կարդում եմ ձեր գրառումներն ու հազվադեպ մտքեր են միայն տարբերակների վերաբերող, ինձ հետաքրքրող տարբերակի մասին դեռ կարծիք չեմ հանդիպել ու կցանկանափի այդպես էլ մնար, քանի որ այն իմ համար անչափ ցավոտ թեմա է,
շնորհակալ եմ որ գոնե ներկայությունս աննկատ չմնաց
Արէա ջան, ինձ մի քիչ տխրեցրեց էն փաստը, որ էդքան մրցույթներ հետևելուց հետո դու կմտածեիր, որ ես ինչ-որ մեկի ոճև «թխելու» փորձ կանեի՝ իմանալով, որ մի անգամ էդ տեսակի պատմվածքն արդեն հաղթել է Ակումբում ու էս անգամ էլ հնարավոր է հաղթի: Ու վերջին, հաշվով, ես հնարավոր է, որ շատ վատ եմ գրում, բայց ինչ էլ գրում եմ, աշխատում եմ գրածովս մարդկանց մոտ ինչ-որ էմոցիաներ առաջացնել, հուզել... Էստեղ հեղինակն էդ նպատակը չի ունեցել:
Մինչև երեկ գիշեր ընդհանրապես մտքովս չէր անցել, թե սա գրողն ակումբցի է, ազնիվ խոսք: Երբ երեկ մեկ էլ հասկացա՝ ինչն ինչոց է, նույնիսկ վատ զգացի:
Մի խոսքով, երևի ավելի մոտ կլինես իրականությանը, եթե մտածես, որ նույն մարդն է ինքը իրենից «թխել», բայց չեմ կարծում, թե ինչ-որ մեկի աչքերին թոզ փչելու ցանկություն է եղել, ուղղակի դա էդ մարդու սիրած ոճն է, բայց դե ազատ թեմայի մրցույթի մեջ հեչ չնայվեց (իմ կարծիքով), սյուժեն էլ էն չէր՝ հնարավոր է ժամանակի սղության կամ տեքստի որոշված չափերը (7500 նիշ) պահպանելու պատճառով:
Չէ, մի տխրի, ես ահավոր անսլուխ եմ :))
Մենակ էդ տարբերակի նկատմամբ քո ընդգծված բացասական վերաբերմունքն էր ստիպել մտածելու, թե դու ես գրել :)
Չէ, մի տխրի, ես ահավոր անսլուխ եմ :))
Մենակ էդ տարբերակի նկատմամբ քո ընդգծված բացասական վերաբերմունքն էր ստիպել մտածելու, թե դու ես գրել :)
Վերաբերմունքս նրանով էր պայմանավորված, որ իմ կարծիքով չարժեր, որ էդ տեսակի պատմվածքն առաջին հորիզոնականում լիներ: Եթե վերջերում լիներ, հաստատ էսքան չէի խոսի: Ինչպես օրինակ մնացած քիչ միավոր հավաքած ու շատ ավելի անհաջող պատմվածքների մասին էդքան չեմ արտահայտվում:
այ մարդ էս ինչ մի գրել եք գրում տո :))
առավոտ շուտս վարի գնաց ձեր գրածներով ափդեյթ լինելու վրա
մեկն ասեց, կարծեմ Մալխասն էր, որ պետք ա հանդուրժող լինել
Մալխաս ջան, հանդուրժելն ինքը վատ բառ ա շատ, ոչ մի բանի հանդեպ էլ պետք չի հանդուրժող լինել, օրինակ գեյերին պետք չի հանդուրժել, պետք ա նորմալ վերաբերվել
հանդուրժել մարդ կարա օրինակ մառազմի հասած պապուն, որտև պապն ա
իսկ ՎԱՏ, ԱՀԱՎՈՐ ՎԱՏ, ԱՅԼԱՆԴԱԿ ՎԱՏ գործերը հանդուժել դեռ հնարավոր ա, եթե դա ինչ-մեկի բլոգն ա կամ օրագիրը, դե հիմա իր տարածքն ա, ինչ ուզում ա թող անի
բայց երբ էդ նշածս ՎԱՏ... և այլն գործերը ուղարկում են մրցույթների ու դեռ էդ ԱՅԼԱՆԴԱԿ ՎԱՏ-երից ՄԻ ՔԻՉ ՔԻՉ վատը պետք ա դառնա հաղթող ու դրա հեղինակին պետք ա մրցանակ տան ու իր գործը տպեն, գիտես ինչ կկատարվի՝ էդ հեղինակը կսկսի մտածել, որ արդեն սաղիս համոզեց, որ ինքը Պիկասոն էր, եմնք էլ հետամնաց էինք, ուղղակի մի էրկու ամիս անցավ, մեծացանք, հասկացանք իր պոստ մոդեռնիստական գործը, ու դա դեռ ամենաահավորը չի, ինչ տեղի կունենա
հետո նա կոգևորվի, ու քանի որ արդեն ընդունված և հասկացված հանճար ա, մեռնի ուրիշի գրած գրքերը չի կարդա, այլ կնստի ու էլի կգրի
այ սենց «պատմվածքներ», այ սենց «գործեր»
դու էլ կասես՝ դե հանդուրժեք
ես էլ ուղեղի արնազեղումից կմեռնեմ
Սիրելի Իմփրեշն, այնպիսի տպավորություն է, որ սուր բանավիճում ենք, այնինչ իրականում մոտավորապես նույն կարծիքն ունենք:
Խոսքը հետևյալի մասին է: :) Պատկերացրու ֆուտբոլի համագործակցության գավաթն է ու մենք հաղորդավարներ ենք: Ու փոխանակ խաղը մեկնաբանելու սկսում ենք շեշտը դնել մեր զգացողությունների վրա՝ «Էս ինչ վատ ֆուտբոլիստներ են, ո՞վ է սրանց թողել դաշտ մտնեն, վազել չեն իմանում, ծուռ են տշում, երկու մետրից դատարկ դարպասը չեն նկատում»: :)
Օյ մի քիչ հասկանում եմ Արևանուռին, 700 մեջբերման մեջ, որոնք մտքերի շարունակություն են, դժվար է կողմնորոշվել, )))
Արևանուռ-ը թեմայից դուրս չի գալիս, բայց մի բառ չի գրում: Սենց բան կլինի այ մարդ:
Այսօր իմ ընկերներից մեկը facebook-ում հետևյալ գրառումն էր արել:
• ...Գրողներն ամեն մի նոր գլուխ բարձրացնողի գրածը փշերով են ընդունում: Ինչո՞ւ՝ բացատրվում է արվեստի անաղարտության համար պայքարով: Չնայած ես միևնույն է չեմ հասկանում դա, քանի որ ամեն մեկն իր շնորհքին համեմատ էլ լսարան է ձեռք բերում, կարող են ընդհանրապես ուշադրություն չդարձնել, եթե մարդն իրականում ասելիք չունի, արագ էլ կսպառվի ու կանհետանա, իսկ մեծատաղանդներն այդպես էլ իրենց տեղերում կմնան, թող ասուպի նման երկնքում փայլելու զգացումը մի պահ էլ իրենք վայելեն, դրանում ոչ մի վատ բան չկա: Ի վերջո արևին ի՞նչով պիտի խանգարի թեկուզ ամենահզոր լուսարձակը: ...
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 11:45
Բա հո ես չեմ գրել :)
Դու մենակ քո գրածներն ես քլնգում :)
Ինչ անսլուխ դուրս էկար: Ստեղ Ռիփ չկա, արխային: Նրա ձեռագիրը չճանաչել չի լինի :))
Արէա ջան, ինձ մի քիչ տխրեցրեց էն փաստը, որ էդքան մրցույթներ հետևելուց հետո դու կմտածեիր, որ ես ինչ-որ մեկի ոճև «թխելու» փորձ կանեի՝ իմանալով, որ մի անգամ էդ տեսակի պատմվածքն արդեն հաղթել է Ակումբում ու էս անգամ էլ հնարավոր է հաղթի: Ու վերջին, հաշվով, ես հնարավոր է, որ շատ վատ եմ գրում, բայց ինչ էլ գրում եմ, աշխատում եմ գրածովս մարդկանց մոտ ինչ-որ էմոցիաներ առաջացնել, հուզել... Էստեղ հեղինակն էդ նպատակը չի ունեցել:
Մինչև երեկ գիշեր ընդհանրապես մտքովս չէր անցել, թե սա գրողն ակումբցի է, ազնիվ խոսք: Երբ երեկ մեկ էլ հասկացա՝ ինչն ինչոց է, նույնիսկ վատ զգացի:
Մի խոսքով, երևի ավելի մոտ կլինես իրականությանը, եթե մտածես, որ նույն մարդն է ինքը իրենից «թխել», բայց չեմ կարծում, թե ինչ-որ մեկի աչքերին թոզ փչելու ցանկություն է եղել, ուղղակի դա էդ մարդու սիրած ոճն է, բայց դե ազատ թեմայի մրցույթի մեջ հեչ չնայվեց (իմ կարծիքով), սյուժեն էլ էն չէր՝ հնարավոր է ժամանակի սղության կամ տեքստի որոշված չափերը (7500 նիշ) պահպանելու պատճառով:
Յա, Ռիփ, փաստորեն արդեն գլխի ընկա՞ր: Չեկած գրազը կրեցի՞ :))
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 11:48
Այսօր իմ ընկերներից մեկը facebook-ում հետևյալ գրառումն էր արել:
• ...Գրողներն ամեն մի նոր գլուխ բարձրացնողի գրածը փշերով են ընդունում: Ինչո՞ւ՝ բացատրվում է արվեստի անաղարտության համար պայքարով: Չնայած ես միևնույն է չեմ հասկանում դա, քանի որ ամեն մեկն իր շնորհքին համեմատ էլ լսարան է ձեռք բերում, կարող են ընդհանրապես ուշադրություն չդարձնել, եթե մարդն իրականում ասելիք չունի, արագ էլ կսպառվի ու կանհետանա, իսկ մեծատաղանդներն այդպես էլ իրենց տեղերում կմնան, թող ասուպի նման երկնքում փայլելու զգացումը մի պահ էլ իրենք վայելեն, դրանում ոչ մի վատ բան չկա: Ի վերջո արևին ի՞նչով պիտի խանգարի թեկուզ ամենահզոր լուսարձակը: ...
Էս ոնց որ աբիժնիկ անհաջողակի խոսքեր լինեն: հա, գրողներն իրար միս ուտում են, իրար նախանձում են, իրար տակ փորում են, սենց-նենց, բայց սաղ հարցն էն ա, որ ստեղ սաղս ընթերցողներ ենք, ոչ թե գրողներ: մեզ ձեր աղբը մի հրամցրեք, մենք բարձրորակ գրականություն ենք ուզում
կարդում եմ ձեր գրառումներն ու հազվադեպ մտքեր են միայն տարբերակների վերաբերող, ինձ հետաքրքրող տարբերակի մասին դեռ կարծիք չեմ հանդիպել ու կցանկանափի այդպես էլ մնար, քանի որ այն իմ համար անչափ ցավոտ թեմա է,
շնորհակալ եմ որ գոնե ներկայությունս աննկատ չմնաց
Սիրելի Արևանուռ, որքան հասկացա տարբերակներից մեկի հեղինակն եք և ձեր ստեղծագործությունը Ակումբում ուշադրության կամ հավանության չի արժանացել: Պետք չէ վհատվել: Արձակն այն ժանրն է, որտեղ աշխատասիրությամբ են վարպետություն ձեռք բերում: Իմ խորհուրդը ձեզ՝ շարունակեք գրել:
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 11:59
Սիրելի Արևանուռ, որքան հասկացա տարբերակներից մեկի հեղինակն եք և ձեր ստեղծագործությունը Ակումբում ուշադրության կամ հավանության չի արժանացել: Պետք չէ վհատվել: Արձակն այն ժանրն է, որտեղ աշխատասիրությամբ են վարպետություն ձեռք բերում: Իմ խորհուրդը ձեզ՝ շարունակեք գրել:
Արևանուռի տարբերակը տասնյոթերորդն ա: Ոչ ոք էդքան չի ձգում :))
Արևանուռի տարբերակը տասնյոթերորդն ա: Ոչ ոք էդքան չի ձգում :))
Արդեն մի քանի հոգի նշեցին, որ վերջին տարբերակները ավելի վատ դիրքում են: :)
17 - ը հենց հիմա կկարդամ:)
Արևանուռի տարբերակը տասնյոթերորդն ա: Ոչ ոք էդքան չի ձգում :))
Չէ ինչի: Օրինակ ես կարդացել եմ վերջին տարբերակը, ու կարող եմ հանգիստ խղճով ասել, որ էս մրցույթի ամենաանհաջող տարբերակներից մեկն էր, էնպես որ իմ համեստ կարծիքով չկարդացողները բան չեն կորցնում, ու եթե անգամ հարյուր հոգի կարդար, էս տարբերակը շանս չէր ունենա առաջ գնալու:
Իսկ նախավերջին տարբերակը, թեև ահագին ջանջալ էր, բայց հավանել եմ:
Դիրքը կապ չունի. գրածը գրած լինի, որ հենց առաջին նախադասությունից չուզենաս փակել, մի կողմ թողնել:
կարդում եմ ձեր գրառումներն ու հազվադեպ մտքեր են միայն տարբերակների վերաբերող, ինձ հետաքրքրող տարբերակի մասին դեռ կարծիք չեմ հանդիպել ու կցանկանափի այդպես էլ մնար, քանի որ այն իմ համար անչափ ցավոտ թեմա է,
շնորհակալ եմ որ գոնե ներկայությունս աննկատ չմնաց
Տենց բան ո՞նց կարող է լինել. էստեղ էնպիսի տարբերակ չկա, որի մասին գոնե մի կարծիք գրված չլինի:
Էստեղ նայիր (http://www.akumb.am/showthread.php/63786-%D5%80%D5%A1%D5%BE%D5%A1%D6%84%D5%A1%D5%AE%D5%B8%D6%82-%D5%B4%D6%80%D6%81%D5%B8%D6%82%D5%B5%D5%A9%D5%A8-%D5%A1%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B4%D5%A2%D5%B8%D6%82%D5%B4?p=2370686&viewfull=1#post2370686). հերթով բոլոր տասնյոթի մասին գրել եմ:
Արևանուռ ջան, իսկապես բազմաթիվ կարծիքներ հնչել են, այդ թվում նաև իմը
Հ.Գ. «Իմ հաղթանակների օրը» հեղինակին (որին կարծես ճանաչեցի)` շատ բարի պատմություն էր, մարդիկ սովոր են...տառապել
Շնորհակալություն)))))))))
կարդում եմ ձեր գրառումներն ու հազվադեպ մտքեր են միայն տարբերակների վերաբերող, ինձ հետաքրքրող տարբերակի մասին դեռ կարծիք չեմ հանդիպել ու կցանկանափի այդպես էլ մնար, քանի որ այն իմ համար անչափ ցավոտ թեմա է,
շնորհակալ եմ որ գոնե ներկայությունս աննկատ չմնաց
Արևանուռ ջան, իմ կարծիքով գործերի մեջ անչափ ցավոտ թեմա մենակ թիվ 10-ի մեջ էր շոշափվում: Եթե հա՝ նկատվել է, ուղղակի մեկը ինձ համար մութ էր շատ: Կերպարները շատ իրական էին ու հաոզիչ: Ես չկարողացա հասկանալ գրողը միայն գրել էր, թե՞ կերպարներից մեկն ինքն էր: Եթե ինքն էր, ցավոտ չէ է՜, ահավոր ցավոտ էր ու ավելի շատ ցավալի էր ոչ նրա համար, որ մարդը ֆիզիկապես է այդ վիճակում, այլ հոգեպես:
Բայց եթե կերպարներից մեկը գրողը չէր, ապա շատ մռայլ էր: Ընդհանրապես նման թեմաներով ստեղծագործությունները միայն ստեղծագործություն չեն, իրենք խնդիր են բարձրացնում, բայց խնդիրը միայն բարձրացնելով չի ամբողջանում, պետք էր նաև լուծումներ առաջրկվեին, մանավանդ, որ գրողի խոսքը հասանելի էր, գործը կարճլիկ էր ու ընդարձակվելու տեղ ուներ: Ո՞ւր էին լուծումները՝ չկային: Բացի այդ, ինքը մռայլ սկսվեց ու գնալով ավելի ու ավելի մռայլվեց, այնինչ կարելի մթից դեպի լուսավորություն ուղի հարթել:
Ուլուանա
27.11.2012, 16:58
Արէա ջան, ինձ մի քիչ տխրեցրեց էն փաստը, որ էդքան մրցույթներ հետևելուց հետո դու կմտածեիր, որ ես ինչ-որ մեկի ոճև «թխելու» փորձ կանեի՝ իմանալով, որ մի անգամ էդ տեսակի պատմվածքն արդեն հաղթել է Ակումբում ու էս անգամ էլ հնարավոր է հաղթի: Ու վերջին, հաշվով, ես հնարավոր է, որ շատ վատ եմ գրում, բայց ինչ էլ գրում եմ, աշխատում եմ գրածովս մարդկանց մոտ ինչ-որ էմոցիաներ առաջացնել, հուզել... Էստեղ հեղինակն էդ նպատակը չի ունեցել:
Մինչև երեկ գիշեր ընդհանրապես մտքովս չէր անցել, թե սա գրողն ակումբցի է, ազնիվ խոսք: Երբ երեկ մեկ էլ հասկացա՝ ինչն ինչոց է, նույնիսկ վատ զգացի:
Մի խոսքով, երևի ավելի մոտ կլինես իրականությանը, եթե մտածես, որ նույն մարդն է ինքը իրենից «թխել», բայց չեմ կարծում, թե ինչ-որ մեկի աչքերին թոզ փչելու ցանկություն է եղել, ուղղակի դա էդ մարդու սիրած ոճն է, բայց դե ազատ թեմայի մրցույթի մեջ հեչ չնայվեց (իմ կարծիքով), սյուժեն էլ էն չէր՝ հնարավոր է ժամանակի սղության կամ տեքստի որոշված չափերը (7500 նիշ) պահպանելու պատճառով:
Ռիփ, հուսով եմ՝ իմ գրառումից չես ենթադրել, թե ասելով, որ «Գետնահարկի» հեղինակն ակումբցի է, քեզ եմ նկատի ունեցել։ Ինձ թվում է՝ քո ստեղծագործություններին քիչ թե շատ ծանոթ մարդու մտքով անգամ չէր կարող նման բան անցնել։ Ուղղակի «աչքերին թոզ փչել» արտահայտությունը ես էի օգտագործել «Գետնահարկի» հետ կապված, դրա համար մտածեցի՝ կարո՞ղ է՝ գրածիցս տենց բան էր հասկացվել։ Ինչևէ, ասեմ, որ էդ արտահայտությամբ նկատի եմ ունեցել, որ հեղինակը, չնայած ակնհայտորեն հմուտ ստեղծագործող է, բայց տվյալ դեպքում իրեն չի ծանրաբեռնել կերպարներ կամ սյուժե ստեղծելու հարցով, այլ ընդամենը օգտագործել է իր գրելու շնորհքը ու համադրելով այն սարսափի հետ (որը տվյալ դեպքում զուտ սարսափ էր հանուն սարսափի, ուրիշ իմաստ կամ նպատակ չուներ) ՝ փորձել է էդքանով ընթերցողին գրավել՝ առանց իրականում արժեքավոր գործ ստեղծելու, ու դատելով արձագանքներից ու հատկապես քվեարկությունից՝ լավ էլ ստացվել է։ Ճիշտն ասած՝ կոնկրետ մարդու չեմ էլ կասկածում, միայն ենթադրում եմ, որ ակումբցի է։
Ան, մտքովս էլ չէր անցել թե ինձ նկատի ունես, դու որ հաստատ չէիր կարող տենց բան ենթադրել... :unsure
Մի բան եմ ուզում ասել քվեարկության մասին: Քանի որ հեղինակների մեջ ամենայն հավանականությամբ ակումբցիներ կան, որոնք դեռ չեն քվեարկել, ապա ուզում էի ասել՝ իրենց տեղը ես վաղուց արդեն քվեարկած կլինեի կամ գոնե վերջին րոպեին չէի թողնի... Էդ քվեն հասկանում եմ, որ բեռի պես բան կարող է դառնալ, քանի որ սենց իրար մոտ արդյուքների դեպքում վճռորոշ դեր է ունենալու, բայց իմ կարծիքով ինչքան շուտ էդ արվի, էնքան լավ. գոնե մարդ վատ չի զգա, որ վերջին պահին իր սեփական ձեռքով հեռացրեց իրեն հաղթանակից: Թող վերջին րոպեին քվեարկության մեջ վճռորոշ դեր ունեցողներն ուրիշները լինեն: Չգիտեմ, ես էդպես կանեի:
Իհարկե միշտ էլ կա չքվեարկելու տարբերակը, բայց դե կարծում եմ էս դեպքում դա չի լինելու ընտրությունը...
Շին եղբայր ջան: Գրեթերթը Խանջյանի թերթն է և հաղթող գործերը կանցնեն իր ձեռքի տակով: Չնայած` ինքը հասկանում է, որ սա մրցույթ է և երբեմն թույլ գործը կարող է հայտնվել լավագույնների մեջ, վերջնական որոշումը իրենն է`տպվի, թե վառվի:
ՈՒ ընդհանրապես: Տեսե՞լ եք կինոն, " An American Werevolf In Paris", երբ ֆրանսիացիները բանից բեխաբար ամերիկացիներին հյուր են կանչում, որպիսի տոնեն ամերիկյան ազատագրության օրը:
Հիմա էդ վիճակն ա, օբյեկտիվորեն եմ ասում:
Ուլուանա
27.11.2012, 18:34
Այսօր իմ ընկերներից մեկը facebook-ում հետևյալ գրառումն էր արել:
• ...Գրողներն ամեն մի նոր գլուխ բարձրացնողի գրածը փշերով են ընդունում: Ինչո՞ւ՝ բացատրվում է արվեստի անաղարտության համար պայքարով: Չնայած ես միևնույն է չեմ հասկանում դա, քանի որ ամեն մեկն իր շնորհքին համեմատ էլ լսարան է ձեռք բերում, կարող են ընդհանրապես ուշադրություն չդարձնել, եթե մարդն իրականում ասելիք չունի, արագ էլ կսպառվի ու կանհետանա, իսկ մեծատաղանդներն այդպես էլ իրենց տեղերում կմնան, թող ասուպի նման երկնքում փայլելու զգացումը մի պահ էլ իրենք վայելեն, դրանում ոչ մի վատ բան չկա: Ի վերջո արևին ի՞նչով պիտի խանգարի թեկուզ ամենահզոր լուսարձակը: ...
Սելավի, բացի նրանից, որ ընթերցողն ակնկալում է գոնե իրեն չնյարդայնացնող բան կարդալ ու դա չստանալու դեպքում իրավունք ունի իր ստացած բացասական տպավորությունը բարձրաձայնելու ու ստեղծագործությունները քննադատելու, նաև ստեղծագործողն էսպես հնարավորություն ունի անկեղծ կարծիք իմանալու իր ստեղծածի վերաբերյալ, հատկապես էսպիսի մրցույթներում, երբ հեղինակները սկզբում հայտնի չեն, ու մարդկանց համար անկեղծ արտահայտվելն ավելի հեշտ է։ Էս հանգամանքը պետք է ընդունել որպես բացառիկ հնարավորություն։ Կարծում եմ՝ ինչքան էլ ծանր ու տհաճ լինի ստեղծագործողի համար բացասական կարծիքներ լսելը, եթե ինքն իսկապես լուրջ է մոտենում ստեղծագործելուն, նրա համար անկեղծ կարծիքներն ու գրականությունից քիչ թե շատ հասկացող մարդկանց քննադատությունները պիտի օգտակար լինեն, ու դրանցից պիտի ոչ թե չարանա կամ նեղանա, այլ ընդունի դրանք ի գիտություն՝ հետագայում ավելի լավ ստեղծագործելու համար։ Ինձ թվում է՝ էն մարդու համար, ում իսկապես հետաքրքրում է լավ ստեղծագործելն ու դրանում կատարելագործվելը, պիտի որ զուտ իր գրածի մակարդակին համապատասխան ինչ–որ լսարան գտնելն ու դրանով բավարարվել ընդունելի չլինի։ Ստեղծագործելուն լուրջ մոտեցող ցանկացած մարդ կփորձի ընդլայնել էդ լսարանը, իսկ դա կարող է լինել միայն իր վրա աշխատելու դեպքում, իսկ դրա համար էլ պետք է նախ իմանալ՝ ինչի վրա աշխատելու կարիք կա։ Իսկ եթե քո ասածով լինի, վատի դեպքում ոչինչ չասվի, մարդն էդպես էլ չի իմանա, որ ինքը վատ է ստեղծագործում, որ արժե աշխատել էսինչ և էնինչ բաների վրա, որ ավելի լավ լինի։ Ոչ մի խթան չի լինի ավելի լավ ստեղծագործելու։ Ամեն մեկն իր եղած վիճակում կճահճանա, կմնա, ու էն մարդիկ, ովքեր առողջ ու կառուցողական քննադատություն լսելու դեպքում գուցե շատ լավ գրողներ դառնային, էդպես էլ կկորչեն–կգնան որպես ստեղծագործող։
Ինչ վերաբերում է ասելիքին, ապա ինչքան էլ լավը լինի ասելիքը, եթե ընթերցողի համար հաճելի ու հետաքրքիր ձևով չի մատուցվում, էդ ասելիքը տեղ չի հասնելու։ Լավ կլինի՝ ամեն ստեղծագործող դա իմանա ու հաշվի առնի։
ՈՒ ընդհանրապես: Տեսե՞լ եք կինոն, " An American Werevolf In Paris", երբ ֆրանսիացիները բանից բեխաբար ամերիկացիներին հյուր են կանչում, որպիսի տոնեն ամերիկյան ազատագրության օրը:
Հիմա էդ վիճակն ա, օբյեկտիվորեն եմ ասում:
Դավ, ինձ թվում ա՝ էս դեպքում ակումբցիները, էհ ֆրանսիացիները ամերիկացիներին հյուր են կանչել՝ իբր թե ամերիկյան տոն նշելու, բայց իրականում նորից ֆրանսիական տոն են նշում. վի՜վա Ֆրանսիա :D
Ուլուանա
27.11.2012, 21:45
Բա հետո՞։
Քննարկումը մարեց, քվեարկությունն էլ դեռ երեկվանից կանգնած ա։ Էսքան քննարկողներից էլ ոչ ոք չի՞ ուզում քվեարկել։
Բյուր, օրինակ՝ դու, ինչի՞ չես քվեարկում :))։
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 21:53
Շատ լավ հասկանալով ինչ եմ անում՝ քվեարկեցի Գետնահարկի, Հենակետի ու Անվերնագիր 3-ի օգտին: Լրացուցիչ էլ կարծիք չգրեմ, երեք գործերի մասին էլ արդեն արտահայտվել եմ:
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 21:54
Բա հետո՞։
Քննարկումը մարեց, քվեարկությունն էլ դեռ երեկվանից կանգնած ա։ Էսքան քննարկողներից էլ ոչ ոք չի՞ ուզում քվեարկել։
Բյուր, օրինակ՝ դու, ինչի՞ չես քվեարկում :))։
Ան, մի քիչ ուշացար :) էն պահին, երբ դու էս գրառումն էիր անում, ես քվեարկում էի ;)
Ուլուանա
27.11.2012, 21:56
Շատ լավ հասկանալով ինչ եմ անում՝ քվեարկեցի Գետնահարկի, Հենակետի ու Անվերնագիր 3-ի օգտին: Լրացուցիչ էլ կարծիք չգրեմ, երեք գործերի մասին էլ արդեն արտահայտվել եմ:
Փաստորեն, ինչ–որ հատուկ հասկանալու բան կա, որ դեռ չգիտենք :think։
Բյո՜ւր :clap
Հպարտացա քեզնով :)
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 21:59
Բյո՜ւր :clap
Հպարտացա քեզնով :)
Բա ասում ես Գետնահարկը լավը չի :))
Բա ասում ես Գետնահարկը լավը չի :))
Հա, դու ես լավը :)
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 22:06
Փաստորեն, ինչ–որ հատուկ հասկանալու բան կա, որ դեռ չգիտենք :think։
հա :)
Հա, դու ես լավը :)
էլ մի :P
Ես վախ ունեմ, որ մարդիկ նեղացել են և էլ չեն ուզում մտնել էս թեման :(
Անկախ նրանից, թե մի քանիսն ինչ են ասում՝ Ակումբում որոշողը մեծամասնությունն է: Եթե հավանել են, ուրեմն էդ է լավագույնը ու հաղթանակի արժանին:
Մի երկու քլնգոցից վատ մի եղեք...
Նենց չեմ ուզում որևէ մեկը նեղանա, առավել ևս՝ ակումբցի: Հո միշտ է էսպես եղել էս մրցույթներում. հատկապես, որ չգիտես՝ ով ով է...
Հետ եկեք :(
Ուլուանա ջան, հասկանալի է քո մոտեցումը, և ես այն հարգում եմ: Հիմնական արգումենտները կայանում են նրանում, որ ընթերցողին «աղբ» չներկայացնեն, որովհետև ընթերցողը դրանից ներվայնանաում է:
Ժամանակաին կոմունիստական հասարակարգը սրան ուրիշ անուն էր տալիս, որպեսզի բոլոր ստեղծագործությունները համապատասխաներին իրենց պատկերացրած դաստիարակչական չափանիշներին:
Սա նման է նրան, որ մենք ամեն մեկս, ուզում ենք այդ ստեղծագործողի մեջ մեր չափանիշներով հասկացած գրականության մասնիկը ներմուծենք: Այսինքը այդ ստեղծագործողին մեր ճաշակով հագցնենք: Ամեն ստեղծագործող իր ինքնուրույն պատկերացումները ունի գրականություն կոչվածի մասին, մեկը իր տեսակետով աղբ կհամարի այն գործը, որը դուր է եկել մյուսներին, իսկ այդ մյուսների միջից մեկն էլ կլինի որը աղբ կհամարի այն գործը, որը դուր է եկել էն մյուսներին: Դուրս ա գալիս որ ամեն մեկս մեր ճաշակով ուզում ենք ձևել համապատասխան ստեղծագործողին և բերենք համապատասխանեցնենք մեր հասկացած «ճիշտի» ստանդարտներին:
Նորից եմ ասում, այս մոտեցումը շատ հմտորեն օկտագործվում էր կոմունիստական հասարակարգի կողմից, և մենք էլ հիմա անգիտակցորեն դարձել ենք իրենց ժառանգորդը:
Երբ դու դրսում քայլում էս, և հանդիպում էս մեկին ով քո ճաշակով չի հագնվել, մի թե ներվայնանում և ասում էս իմ աչքերին հաճելի չի այս քո հագաց շորերը, լավ կլինի բաճկոնիդ գույնը փոխես և վարատնիկտ բարձրացնես, թե պարզապես հայացքդ սահեցնելով անցնում ու հաջորդ քայլափոխին մոռանում էս այդ անցորդին: Ուլուանա ջան, եթե ներվայնանում էս, խնդիրը քո մեջ է ոչ թե ստեղծագործողի:
Գիտես՝ որոշ մարդիկ Չարենցի գրածն են աղբ համարում, որոշներն էլ Մարկեսի, դա նրանից է որ մարդիկ ամեն բան ուզում են համեմատության մեջ դնել, բայց մոռանում են, որ այդ «աղբի» համեմատությունը ընդհամենը իր ճաշակին է համահունչ:
Ասածիս իմաստը այն է, որ ձիերի կոչումը վազելն է, երբ նրանք կանգնած են ու չեն վազում հոգնում են, բայց ցանկացած ձի իր մեջ փափագում է վազելը, սակայն նրանք տարբեր արագության վազողներ են:
Նույնը ստեղծագործողներն են, ամեն մեկը գրում է իր հոգուն համահունչ ստեղծագործություն, մեկը պատմական թեմայով, մյուսը ֆանտաստիկ... դրանք կարող են լնել թույլ կամ ուժեղ մի միայն տվյալ անձի տեսակետից, և ամենևին կարիք չկա հեգնանքով վերաբերվել այդ մարդկանց «հագած շորերին» :
Իմ կարծիքով «կառուցողական քննադատության» տակ ընդհամենը թաքնված է, ճաշակի թելադրանք:
Սա իմ կարծիքն է, ես այսպես եմ հասկանում, սակայն չեմ մեղադրում, և խորին հարգանքով եմ մոտենում ուրիշների արտահայտած կարծիքներին: Եվ այս կարծիքս ամենևին վերջնական չէ, ես պատրաստ եմ փոխելու կարծիքս, եթե հանդիպեմ այս երևույթի ավելի խորքային բացատրության, որը ինձ կհամոզի որ ես սխալվում եմ:
Այնպես որ ես բաց եմ կարծիքս վերանայելու:
impression
27.11.2012, 22:32
ասում են յություբում տենց վիդեո կա, ուր հայոց վեհերը, բոհեմենք, գրողները, արվեստագետները ու դրան ձգտողները, ինչ-որ հանդիպում են արել, որի ժամանակ վեհերից մեկը վերցրել է բաժակն ու այն գլխից վեր բարձրացնելով ցույց տվել բաժակի վրայի գրված մի երկու բառը, բոլորին ասել է, որ իր կարծիքով դա գրականություն է
հիմա, տենց վեհ բաներ որ գրում եք, աբսոլյուտի մեջ, լրիվ դառնում ա էդ վիդեոն
ես էլ եմ իհարկե համաձայն, որ գրականության ու ընդհանրապես արվեստի սահմանները մի քիչ շարժական են, բայց դե, եկեք չմոռանանք նաև էս տարբերակը.
«Ինչի՞ մասին են խոսում տղամարդիկ» ֆիլմում մեկը պատմում էր, որ գնացցել ա ժամանակակից արվեստի ինչ-որ պատկերասրահ
ասում ա նայում եմ՝ երեք հատ եռանկյունի ա, կարդում եմ վերնագիրը, գրված ա՝ երեք հատ եռանկյունի
հետո նայում եմ՝ փչացած լամպչկա ա, կարդում եմ վերնագիրը՝ փչացած լամպչկա
նայում եմ՝ խզբզոց ա, կարդում եմ՝ Խզբզոց
նայում եմ՝ փչացած ունիտազ ա, կարդում եմ՝ գրված ա՝ զուգարանը չի աշխատում
ասում ա տենց էլ չհասկացա, ես կարող էի կարիքներս հոգալ չաշխատող ունիտազի մե՞ջ, թե՞ կստացվեր, որ չիշիկ արեցի արվեստի գործի վրա
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 22:35
Ռիփ, ի՞նչ ես ուզում էլ :) «անկապ ուժասծիկը» հետ ընկավ :))
Ժողովուրդ էլ չեք գուշակո՞ւմ, թե ով որն է գրել:
Ուլուանա
27.11.2012, 22:39
Ուլուանա ջան, հասկանալի է քո մոտեցումը, և ես այն հարգում եմ: Հիմնական արգումենտները կայանում են նրանում, որ ընթերցողին «աղբ» չներկայացնեն, որովհետև ընթերցողը դրանից ներվայնանաում է:
Ժամանակաին կոմունիստական հասարակարգը սրան ուրիշ անուն էր տալիս, որպեսզի բոլոր ստեղծագործությունները համապատասխաներին իրենց պատկերացրած դաստիարակչական չափանիշներին:
Սա նման է նրան, որ մենք ամեն մեկս, ուզում ենք այդ ստեղծագործողի մեջ մեր չափանիշներով հասկացած գրականության մասնիկը ներմուծենք: Այսինքը այդ ստեղծագործողին մեր ճաշակով հագցնենք: Ամեն ստեղծագործող իր ինքնուրույն պատկերացումները ունի գրականություն կոչվածի մասին, մեկը իր տեսակետով աղբ կհամարի այն գործը, որը դուր է եկել մյուսներին, իսկ այդ մյուսների միջից մեկն էլ կլինի որը աղբ կհամարի այն գործը, որը դուր է եկել էն մյուսներին: Դուրս ա գալիս որ ամեն մեկս մեր ճաշակով ուզում ենք ձևել համապատասխան ստեղծագործողին և բերենք համապատասխանեցնենք մեր հասկացած «ճիշտի» ստանդարտներին:
Նորից եմ ասում, այս մոտեցումը շատ հմտորեն օկտագործվում էր կոմունիստական հասարակարգի կողմից, և մենք էլ հիմա անգիտակցորեն դարձել ենք իրենց ժառանգորդը:
Երբ դու դրսում քայլում էս, և հանդիպում էս մեկին ով քո ճաշակով չի հագնվել, մի թե ներվայնանում և ասում էս իմ աչքերին հաճելի չի այս քո հագաց շորերը, լավ կլինի բաճկոնիդ գույնը փոխես և վարատնիկտ բարձրացնես, թե պարզապես հայացքդ սահեցնելով անցնում ու հաջորդ քայլափոխին մոռանում էս այդ անցորդին: Ուլուանա ջան, եթե ներվայնանում էս, խնդիրը քո մեջ է ոչ թե ստեղծագործողի:
Գիտես՝ որոշ մարդիկ Չարենցի գրածն են աղբ համարում, որոշներն էլ Մարկեսի, դա նրանից է որ մարդիկ ամեն բան ուզում են համեմատության մեջ դնել, բայց մոռանում են, որ այդ «աղբի» համեմատությունը ընդհամենը իր ճաշակին է համահունչ:
Ասածիս իմաստը այն է, որ ձիերի կոչումը վազելն է, երբ նրանք կանգնած են ու չեն վազում հոգնում են, բայց ցանկացած ձի իր մեջ փափագում է վազելը, սակայն նրանք տարբեր արագության վազողներ են:
Նույնը ստեղծագործողներն են, ամեն մեկը գրում է իր հոգուն համահունչ ստեղծագործություն, մեկը պատմական թեմայով, մյուսը ֆանտաստիկ... դրանք կարող են լնել թույլ կամ ուժեղ մի միայն տվյալ անձի տեսակետից, և ամենևին կարիք չկա հեգնանքով վերաբերվել այդ մարդկանց «հագած շորերին» :
Իմ կարծիքով «կառուցողական քննադատության» տակ ընդհամենը թաքնված է, ճաշակի թելադրանք:
Սա իմ կարծիքն է, ես այսպես եմ հասկանում, սակայն չեմ մեղադրում, և խորին հարգանքով եմ մոտենում ուրիշների արտահայտած կարծիքներին: Եվ այս կարծիքս ամենևին վերջնական չէ, ես պատրաստ եմ փոխելու կարծիքս, եթե հանդիպեմ այս երևույթի ավելի խորքային բացատրության, որը ինձ կհամոզի որ ես սխալվում եմ:
Այնպես որ ես բաց եմ կարծիքս վերանայելու:
Սելավի ջան, կարծում եմ՝ համեմատությունդ էնքան էլ տեղին չէր։ Բացատրեմ։ Երբ մարդն ինչ–որ հագուստով անցնում է փողոցով, նրա՝ տվյալ հագուստը հագած լինելը չի ենթադրում, ինքը չի ակնկալում, որ մարդիկ պիտի դրա մասին կարծիք հայտնեն։ Ինքը դա հագնում է (հո տկլոր դուրս չէ՞ր գալու)՝ անկախ մարդկանց կարծիքից, այսինքն՝ հագնելու նպատակը դրա մասին կարծիք ստանալը չի։ Իսկ երբ մարդն իր ստեղծագործությունը ներկայացնում է հանրությանը, ապա դրանով արդեն իսկ կարծիք է ակնկալում էդ նույն հանրությունից։ Սա վերաբերում է ցանկացած ձևով հանրությանը ներկայացնելուն, իսկ մրցույթի ներկայացնելու դեպքում՝ առավել ևս։ Որովհետև եթե մարդն ակնկալում է միայն պուպուշ, հիացական կարծիքներ, կարող է իր ստեղծագործությունները ցույց տալ միայն իր մտերիմների շրջանակում ու լսել իր ակնկալած դրական ու ոչ միշտ անկեղծ կարծիքները։ Օրինակ, եթե ինչ–որ մեկն իր բլոգում իր ստեղծագործությունը դներ, ես, օրինակ, ինչքան էլ աղբ համարեի դա, ոչ մի դեպքում չէի գրի կարծիքս, եթե հատուկ չհարցներ հեղինակը։ Չնայած անձամբ ես «աղբ» բառն ամեն դեպքում չէի օգտագործի, նույնիսկ մրցույթում ու նույնիսկ հեղինակին չիմանալով, բայց նաև հասկանում եմ մարդկանց վրդովմունքը, որովհետև մեծ քանակությամբ անհաջող գրված տեքստ կարդալն իսկապես տանջանք կարող է լինել։ Իհարկե, վատ գրողին էլ մեղադրել չարժե, մարդն ինչքան կարողացել, էնքան էլ գրել է, ուրիշ բան, որ կարող էր ավելի ուշադիր ու խնամքով գրել՝ գոնե անփութությամբ տհաճություն չպատճառելով ընթերցողին։
Ինչ վերաբերում է ճաշակին, ապա հա, բնականաբար, մարդկանց ճաշակները տարբեր են։ Բայց բաներ կան, որ էնքան ակնհայտ են, որ գրականությունից քիչ թե շատ գլուխ հանող մարդկանց համար էդտեղ երկու կարծիք լինել չի կարող՝ անկախ ճաշակից։ Իսկ տարակարծություններն ի վերջո չեզոքանում են ձայն մեծացի հաշվին։
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 22:48
Ես էլ էլի խառնվեմ բանավեճին: :)) Ուրեմն իմ համեստ կարծիքով արվեստը սահմաններ չունի: Եթե էդ անտեր Մալևիչը ֆայմել ու սև քառակուսիով սաղին հարիֆցրել ա, ուրեմն լավ ա արել: Բոլորն էլ ստեղծագործության միջոցով ինքնարտահայտվելու իրավունք ունեն, բոլորն էլ դրանով հանրությանը կարող են ներկայանալ: Բայց դրա հետ մեկտեղ պիտի պատրաստ լինեն, որ հանրությունն իրանց քլնգելու ա: Կարող ա իրանք հանճարեղ են, էդ հանրությունը չի հասկանում, բան չունեմ ասելու: Բայց մի հատ բայց կա, մի հատ շատ նրբիկ սահման կա, որտեղ կարող ես հասկանալ՝ էս մարդու ներկայացրածն իրա արվե՞ստն ա, թե՞ աղբ: Վերցնում ես էդ հեղինակներից մեկին, ասում՝ ձեռքդ դիր սրտիդ ու ասա, թե ինչքան ես կարդում ու ինչքան ես գրում: Հասկանու՞մ ես՝ եթե դու ուզում ես արվեստ ստեղծել, պիտի մյուսների արվեստին ծանոթ լինես ու պիտի նաև լավ մարզվես: Էս վերջերս մի գիրք էի կարդում: Ճիշտ ա, երաժիշտների մասին ա, բայց գրականության վրա էլ կտարածվի: Ասում ա՝ տաղանդավոր լինել չի նշանակում, որ առանց մարզվելու մոտդ ամեն ինչ ստացվելու ա: Տաղանդավոր լինել նշանակում ա անընդհատ մարզվելու պահանջ զգալ: Ու եթե էսօր աշխարհում կան հայտնի գրողներ, որոնց հաճույքով ենք կարդում, իրանք գրող չեն ծնվել, իրանք լիքը կարդացել են, գիտեն՝ ուրիշներն էդ ոնց են անում, ու առավոտից երեկո էլ գրում են, իրանց լավագույնն ուղարկում ընթերցողին, ընթերցողն էլ կարդում, ասում ա՝ հանճարեղ ա: Հիմա գանք էս մրցույթի մասնակիցներին: Իրանցից շատերը նեղություն չեն քաշել գրելուց հետո մի հատ կարդալ ու գոնե լեզուն կարգի բերել: Անզեն աչքով էլ էրևում ա, որ իրանք էդ առավոտից երեկո, լավ, թող լինի շաբաթը մեկ մարզվողները չեն, այլ մի գեղեցիկ երեկո նստել, գրել են ու միանգամից ուղարկել մրցույթին: Այսինքն՝ մրցույթին իրանց լավագույնը չեն ուղարկել, որովհետև ցանկացած մարդու լավագույնը քրտինքի արդյունք ա, ոչ թե զանազան մուսաների ու չգիտեմ ինչերի:
Բյուրի խոսքերին ավելացնեմ, որ այդ մարզանքի արդյունքում ստացվող վարպետությունը ձևավորվում է բազմաթիվ տարիների ընթացքում: Արձակը աշխատասիրություն է պահանջում: Շատ չէ այն գրողների թիվը, որոնք երիտասարդ հասակում գլուխգործոց են ստեղծել: Թոմաս Մանը 25 տարեկանում գրել է «Բուդենբրոկները», Հյուգոն՝ 28 - ում «Փարիզի Աստվածամոր Տաճարը»:
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 22:56
Բյուրի խոսքերին ավելացնեմ, որ այդ մարզանքի արդյունքում ստացվող վարպետությունը ձևավորվում է բազմաթիվ տարիների ընթացքում: Արձակը աշխատասիրություն է պահանջում: Շատ չէ այն գրողների թիվը, որոնք երիտասարդ հասակում գլուխգործոց են ստեղծել: Թոմաս Մանը 25 տարեկանում գրել է «Բուդենբրոկները», Հյուգոն՝ 28 - ում «Փարիզի Աստվածամոր Տաճարը»:
Ֆրանսուազ Սագանն էլ տասնութում «Բարև, թախիծը» :)) Բայց դե ինքը կին ա, նորմալ ա:
Ֆրանսուազ Սագանն էլ տասնութում «Բարև, թախիծը» :)) Բայց դե ինքը կին ա, նորմալ ա:
Իսկ «Բարև, թախիծը» գլուխգործոց է համարվում: :)
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 23:06
Իսկ «Բարև, թախիծը» գլուխգործոց է համարվում: :)
ինձ համար՝ հա ;)
Mephistopheles
27.11.2012, 23:11
Ես էլ էլի խառնվեմ բանավեճին: :)) Ուրեմն իմ համեստ կարծիքով արվեստը սահմաններ չունի: Եթե էդ անտեր Մալևիչը ֆայմել ու սև քառակուսիով սաղին հարիֆցրել ա, ուրեմն լավ ա արել: Բոլորն էլ ստեղծագործության միջոցով ինքնարտահայտվելու իրավունք ունեն, բոլորն էլ դրանով հանրությանը կարող են ներկայանալ: Բայց դրա հետ մեկտեղ պիտի պատրաստ լինեն, որ հանրությունն իրանց քլնգելու ա: Կարող ա իրանք հանճարեղ են, էդ հանրությունը չի հասկանում, բան չունեմ ասելու: Բայց մի հատ բայց կա, մի հատ շատ նրբիկ սահման կա, որտեղ կարող ես հասկանալ՝ էս մարդու ներկայացրածն իրա արվե՞ստն ա, թե՞ աղբ: Վերցնում ես էդ հեղինակներից մեկին, ասում՝ ձեռքդ դիր սրտիդ ու ասա, թե ինչքան ես կարդում ու ինչքան ես գրում: Հասկանու՞մ ես՝ եթե դու ուզում ես արվեստ ստեղծել, պիտի մյուսների արվեստին ծանոթ լինես ու պիտի նաև լավ մարզվես: Էս վերջերս մի գիրք էի կարդում: Ճիշտ ա, երաժիշտների մասին ա, բայց գրականության վրա էլ կտարածվի: Ասում ա՝ տաղանդավոր լինել չի նշանակում, որ առանց մարզվելու մոտդ ամեն ինչ ստացվելու ա: Տաղանդավոր լինել նշանակում ա անընդհատ մարզվելու պահանջ զգալ: Ու եթե էսօր աշխարհում կան հայտնի գրողներ, որոնց հաճույքով ենք կարդում, իրանք գրող չեն ծնվել, իրանք լիքը կարդացել են, գիտեն՝ ուրիշներն էդ ոնց են անում, ու առավոտից երեկո էլ գրում են, իրանց լավագույնն ուղարկում ընթերցողին, ընթերցողն էլ կարդում, ասում ա՝ հանճարեղ ա: Հիմա գանք էս մրցույթի մասնակիցներին: Իրանցից շատերը նեղություն չեն քաշել գրելուց հետո մի հատ կարդալ ու գոնե լեզուն կարգի բերել: Անզեն աչքով էլ էրևում ա, որ իրանք էդ առավոտից երեկո, լավ, թող լինի շաբաթը մեկ մարզվողները չեն, այլ մի գեղեցիկ երեկո նստել, գրել են ու միանգամից ուղարկել մրցույթին: Այսինքն՝ մրցույթին իրանց լավագույնը չեն ուղարկել, որովհետև ցանկացած մարդու լավագույնը քրտինքի արդյունք ա, ոչ թե զանազան մուսաների ու չգիտեմ ինչերի:
նօ… էտքամ էլ տենց չի… տենց պարզ չի
քաղաքացի
27.11.2012, 23:15
Երեխաներ, բարև ձեզ :) Լիլոն ա ստիպել որ գամ ու ստիպել ա որ Գագո կարդամ: Բայց լավն էր, ճիշտ էր ասում: Գագոյի տեղը կարար Փիղը լիներ :D
Իրեն չխոստացա, որ կքվեարկեմ, բայց դե վերջին 100 տարում առաջին անգամ Ակումբ եմ մտել, լումա ներդնեմ: Հետո Չուկին պատմեք, որ մտել եմ Ակումբ:
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 23:22
Երեխաներ, բարև ձեզ :) Լիլոն ա ստիպել որ գամ ու ստիպել ա որ Գագո կարդամ: Բայց լավն էր, ճիշտ էր ասում: Գագոյի տեղը կարար Փիղը լիներ :D
Իրեն չխոստացա, որ կքվեարկեմ, բայց դե վերջին 100 տարում առաջին անգամ Ակումբ եմ մտել, լումա ներդնեմ: Հետո Չուկին պատմեք, որ մտել եմ Ակումբ:
Ամաաաաան, լույս քեզ տեսնողին :))
Երեխաներ, բարև ձեզ :) Լիլոն ա ստիպել որ գամ ու ստիպել ա որ Գագո կարդամ: Բայց լավն էր, ճիշտ էր ասում: Գագոյի տեղը կարար Փիղը լիներ :D
Իրեն չխոստացա, որ կքվեարկեմ, բայց դե վերջին 100 տարում առաջին անգամ Ակումբ եմ մտել, լումա ներդնեմ: Հետո Չուկին պատմեք, որ մտել եմ Ակումբ:
Ապրես, պստ :)
Ամաաաաան, լույս քեզ տեսնողին :))
Բյուր, էլի մտավ իրա զզվանք կոմպի մեջ: Հազիվ համոզեցի, որ 15 րոպե ինձ նվիրի իր կյանքից :D
Mephistopheles
27.11.2012, 23:27
Երեխաներ, բարև ձեզ :) Լիլոն ա ստիպել որ գամ ու ստիպել ա որ Գագո կարդամ: Բայց լավն էր, ճիշտ էր ասում: Գագոյի տեղը կարար Փիղը լիներ :D
Իրեն չխոստացա, որ կքվեարկեմ, բայց դե վերջին 100 տարում առաջին անգամ Ակումբ եմ մտել, լումա ներդնեմ: Հետո Չուկին պատմեք, որ մտել եմ Ակումբ:
Սաս… մտել ես պտի սաղը կարդաս նոր լուման դնես… պայմանն էս ա…
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 23:28
Բյուր, էլի մտավ իրա զզվանք կոմպի մեջ: Հազիվ համոզեցի, որ 15 րոպե ինձ նվիրի իր կյանքից :D
Քե՞զ, թե՞ Գագոյին :D :D էդ ա, վերջը էրիկն էլ էկավ :D
Քե՞զ, թե՞ Գագոյին :D :D էդ ա, վերջը էրիկն էլ էկավ :D
Հա, էլ դու սուս, մրցույթի հերոսներից մեկը միս ու արյուն առավ :D:
Ուլուանա
27.11.2012, 23:31
Սաս… մտել ես պտի սաղը կարդաս նոր լուման դնես… պայմանն էս ա…
Հա, ինչ անարդար ա, չէ՞. մարդ կա՝ մի քանի օր տառապում, տառապում ա, բայց տենց էլ չի կարողանում քվեարկել, իսկ ինքը սենց մի պահ մտավ, ամենահեշտ կարդացվող պատմվածքը վայելեց, քվեարկեց ու դուրս եկավ՝ առանց մի կաթիլ իսկ տառապելու :D։ Առաջարկում եմ Սասին նախ բերման, ապա՝ հարկադիր ընթերցանության ենթարկել :D։
Հա, ինչ անարդար ա, չէ՞. մարդ կա՝ մի քանի օր տառապում, տառապում ա, բայց տենց էլ չի կարողանում քվեարկել, իսկ ինքը սենց մի պահ մտավ, ամենահեշտ կարդացվող պատմվածքը վայելեց, քվեարկեց ու դուրս եկավ՝ առանց մի կաթիլ իսկ տառապելու :D։ Առաջարկում եմ Սասին նախ բերման, ապա՝ հարկադիր ընթերցանության ենթարկել :D։
Մնացածը պատմել ա տվել, Ան :D
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 23:34
Էս քվեարկությունն էս ինչ մի թափ առավ :))
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 23:35
Մնացածը պատմել ա տվել, Ան :D
ոչ երանի քեզ, որ էդ բոլորը դեռ մի բան էլ պիտի վերարտադրեիր :))
Ուլուանա
27.11.2012, 23:36
Մնացածը պատմել ա տվել, Ան :D
Էդ հաշիվ չի. քո համուհոտով պատմածը հո չե՞ս համեմատի բնագրերի տանջալից ընթերցանության հետ :D։ Նենց որ բերման ենթարկել. նա էլ պիտի մեզ նման տառապի ::goblin։
ոչ երանի քեզ, որ էդ բոլորը դեռ մի բան էլ պիտի վերարտադրեիր :))
Մանավանդ Գետնահարկը չէ՞ :D
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 23:38
Մանավանդ Գետնահարկը չէ՞ :D
դերասանական խաղով :D
դերասանական խաղով :D
Էդքան չեմ ձգի :D
Ժող, ինձ մեկդ կարա՞ բացատրի՝ Խենթը ինչի՞ ա բացականչական նշանով:
Ժող, ինձ մեկդ կարա՞ բացատրի՝ Խենթը ինչի՞ ա բացականչական նշանով:
Իսկ դու կարդացի՞ր:
Իսկ դու կարդացի՞ր:
Ուհու:
Ուլուանա
27.11.2012, 23:53
Ժող, ինձ մեկդ կարա՞ բացատրի՝ Խենթը ինչի՞ ա բացականչական նշանով:
Բացականչական նշանով չի, շեշտով ա։ Բնագրում տենց էր, Լիլ։ Ես ո՞վ եմ, որ ջնջեի :))։
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 23:54
Ուհու:
պատմեցի՞ր :D
- Երեխաներ, վաղվա համար Խենթը կարդալ-պատմել :D
Տեսնում եմ՝ առաջին ու միակ գրառումովս հաղթողին ճիշտ էի գուշակել որին սակայն ոչ մի կերպ չկարողացա քվե տալ... Ծանոթներիցս շատերն էլ, դժգոհում են քվե տալու տեխնիկական անհաղթահարելի խնդիրների բախվելուց.
ԵՎ ի՞նչ է նշանակում մրցույթի օրը արված հայտարարությունը, թե քվե տալ կարող են 15 օր առաջ գրանցվածները.
ԵՎ ինչու՞ պետք է իմ ներկայացրած գործը այդքան ՓՆԹԻ ներկայացվեր համընդհանուր ուշադրության (խախտված պարբերություններով ու տողադարձի անհարկի գծիկներով...).
Անկեղծ ասած՝ ես աշխատանքս տպագրված տեսնելու հրճվանքից բարձր եմ կանգնած ու հիասթափված եմ ինձ նման ձևով ներկայացնելու կազմակերպիչների աշխատանքից.
պատմեցի՞ր :D
- Երեխաներ, վաղվա համար Խենթը կարդալ-պատմել :D
Խենթը չէ, բայց Դարինան պատմել եմ, դերերով :D
Բացականչական նշանով չի, շեշտով ա։ Բնագրում տենց էր, Լիլ։ Ես ո՞վ եմ, որ ջնջեի :))։
Վայ, իմ աչքին բացականչական էր թվացել:
Լավ, բա ինչի՞ ա շեշտով:
StrangeLittleGirl
27.11.2012, 23:58
Տեսնում եմ՝ առաջին ու միակ գրառումովս հաղթողին ճիշտ էի գուշակել որին սակայն ոչ մի կերպ չկարեցա քվե տալ...
Ծանոթներիցս շատերն էլ, դժգոհում են քվե տալու տեխնիկական անհաղթահարելի խնդիրնեիր բախվելուց...
Ի՞նչ է նշանակում մրցույթի օրը արված հայտարարությունը, թե քվե տալ կարող են 15 օր առաջ գրանցվածները.
և ինչու՞ պետք է իմ ներկայացրած գործը այդքան ՓՆԹԻ ներկայացվեր համընդհանուր ուշադրության (խախտված պարբերություններով ու տողադարձի անհարկի գծիկներով...). Անկեղծ ասած՝ ես աշխատանքս տպագրված տեսնելու հրճվանքից բարձր եմ կանգնած ու հիասթափված
եմ ինձ նման ձևով ներկայացնելու կազմակերպիչների աշխատանքից.
Դա արված ա լցոնումներից խուսափելու համար, որ ֆեյսբուքյան լայքի նման չդառնա :) Այ, ասում եք՝ ընկերները դժգոհում են: Հենց դրա համար էլ արված է, որ ընկերներ չգան-լցվեն իրենց ընկերոջը ձայն տալու համար ;) ի դեպ, էս գրառումով դուք խախտում եք մրցույթի ամենակարևոր կանոններից մեկը, այն է՝ իքնաբացահայտումն արգելվում է մինչև քվեարկության ավարտը: Տեխնիկական թերությունը, կարծում եմ, նկատեցիք, որ շտկվեց, բայց, ցավոք, դրանից ձեր գործն ավելի լավը չդարձավ:
Հարցս հասցեատեր գտավ, ասես հրաշքով :)
Հարգելի Թավրե, վերնագիրը շեշտադրելու նպատակը կասե՞ք խնդրում եմ: Հետաքրքիր է:
StrangeLittleGirl
28.11.2012, 00:02
Հարցս հասցեատեր գտավ, ասես հրաշքով :)
Հարգելի Թավրե, վերնագիրը շեշտադրելու նպատակը կասե՞ք խնդրում եմ: Հետաքրքիր է:
Վայ, ինձ թվաց՝ Անվերնագիրն ա :))
Տեսնում եմ՝ առաջին ու միակ գրառումովս հաղթողին ճիշտ էի գուշակել որին սակայն ոչ մի կերպ չկարեցա քվե տալ...
Ծանոթներիցս շատերն էլ, դժգոհում են քվե տալու տեխնիկական անհաղթահարելի խնդիրնեիր բախվելուց...
Ի՞նչ է նշանակում մրցույթի օրը արված հայտարարությունը, թե քվե տալ կարող են 15 օր առաջ գրանցվածները.
և ինչու՞ պետք է իմ ներկայացրած գործը այդքան ՓՆԹԻ ներկայացվեր համընդհանուր ուշադրության (խախտված պարբերություններով ու տողադարձի անհարկի գծիկներով...). Անկեղծ ասած՝ ես աշխատանքս տպագրված տեսնելու հրճվանքից բարձր եմ կանգնած ու հիասթափված
եմ ինձ նման ձևով ներկայացնելու կազմակերպիչների աշխատանքից.
Դուք հավանաբար «Խենթ» - ի հեղինակն եք, այնպես չէ՞:
Տողադարձերը հավանաբար ինքներդ պետք է հանեիք մրցույթի ուղարկելուց առաջ, այն նույն ծրագրով, որով դրել էիք: Կազմակերպիչները կարող էին այդ ծրագիրը չունենալ, կամ պարզապես չնկատել:
Mephistopheles
28.11.2012, 00:12
Ոչ ոք չի նեղացել :yahoo
Քվեարկությունը հըլը չի վերջացել…
Քվեարկությունը հըլը չի վերջացել…
Էդ էլ կա, բայց ես էլ ոչ մեկին քլնգողը չեմ. կարևորը ինձնից չնեղանան, մնացածը՝ ինձ հեչ :))
Mephistopheles
28.11.2012, 00:16
Էդ էլ կա, բայց ես էլ ոչ մեկին քլնգողը չեմ. կարևորը ինձնից չնեղանան, մնացածը՝ ինձ հեչ :))
բա ասում ես ոչ ոք չի նեղացել…
Mephistopheles
28.11.2012, 00:18
Վայ, իմ աչքին բացականչական էր թվացել:
Լավ, բա ինչի՞ ա շեշտով:
որտև ինքը մեզ ա ասում խենթ, բայց իրականում ինքն ուզեցել ա ասի "Գի՛ժ" կամ "Խելա՛ռ"…
բա ասում ես ոչ ոք չի նեղացել…
Դե ինձ տենց թվաց. հո ամեն քլնգից չեն նեղանում: Հետ համոզել չկա, շուտ եմ ասել :P
...երբ իր անունն է հարցնում...... շեշտով է հնչում պատասխանը.
Մրցույթի հետ կապ չունի, բայց ձեր խոսելիք նյութի հետ անմիջական կապ ունի: Ամպայման նայեք: Ողբերգական կատակերգություն է:
http://www.1tv.am/hy/27-11-12---Free-Zone
Բանակցությունը եղել է լուսադեմին, մրցույթի օրվա. անսպասելի նամակ ստանալուցս հետո.... Այդպիսի խնդրի մասին ակնարկ արվեր՝ բնականաբար կհարթեի… ՊԴՖ արեցի նույնիսկ իլյուստրացիաներով հանդերց.....
Լավ, բարեկամներ... Չեմ ուզում բողոքականի տպ. թողնել. ասեցի- անցավ. Բոլորիդ հաջողություն եմ մաղթում.
...երբ իր անունն է հարցնում...... շեշտով է հնչում պատասխանը.
Բայց վերնագրի մեջ ոչ ոք իրեն անուն չի հարցրել, չէ՞:
Բայց վերնագրի մեջ ոչ ոք իրեն անուն չի հարցրել, չէ՞:
Ես որ գրած լինեի, հաշվի առնելով, թե որդիանցի եմ, վերնագիրը դնելու էի «Ա՛յ շաշ»:
Mephistopheles
28.11.2012, 00:33
Ես էլ էլի խառնվեմ բանավեճին: :)) Ուրեմն իմ համեստ կարծիքով արվեստը սահմաններ չունի: Եթե էդ անտեր Մալևիչը ֆայմել ու սև քառակուսիով սաղին հարիֆցրել ա, ուրեմն լավ ա արել: Բոլորն էլ ստեղծագործության միջոցով ինքնարտահայտվելու իրավունք ունեն, բոլորն էլ դրանով հանրությանը կարող են ներկայանալ: Բայց դրա հետ մեկտեղ պիտի պատրաստ լինեն, որ հանրությունն իրանց քլնգելու ա: Կարող ա իրանք հանճարեղ են, էդ հանրությունը չի հասկանում, բան չունեմ ասելու: Բայց մի հատ բայց կա, մի հատ շատ նրբիկ սահման կա, որտեղ կարող ես հասկանալ՝ էս մարդու ներկայացրածն իրա արվե՞ստն ա, թե՞ աղբ: Վերցնում ես էդ հեղինակներից մեկին, ասում՝ ձեռքդ դիր սրտիդ ու ասա, թե ինչքան ես կարդում ու ինչքան ես գրում: Հասկանու՞մ ես՝ եթե դու ուզում ես արվեստ ստեղծել, պիտի մյուսների արվեստին ծանոթ լինես ու պիտի նաև լավ մարզվես: Էս վերջերս մի գիրք էի կարդում: Ճիշտ ա, երաժիշտների մասին ա, բայց գրականության վրա էլ կտարածվի: Ասում ա՝ տաղանդավոր լինել չի նշանակում, որ առանց մարզվելու մոտդ ամեն ինչ ստացվելու ա: Տաղանդավոր լինել նշանակում ա անընդհատ մարզվելու պահանջ զգալ: Ու եթե էսօր աշխարհում կան հայտնի գրողներ, որոնց հաճույքով ենք կարդում, իրանք գրող չեն ծնվել, իրանք լիքը կարդացել են, գիտեն՝ ուրիշներն էդ ոնց են անում, ու առավոտից երեկո էլ գրում են, իրանց լավագույնն ուղարկում ընթերցողին, ընթերցողն էլ կարդում, ասում ա՝ հանճարեղ ա: Հիմա գանք էս մրցույթի մասնակիցներին: Իրանցից շատերը նեղություն չեն քաշել գրելուց հետո մի հատ կարդալ ու գոնե լեզուն կարգի բերել: Անզեն աչքով էլ էրևում ա, որ իրանք էդ առավոտից երեկո, լավ, թող լինի շաբաթը մեկ մարզվողները չեն, այլ մի գեղեցիկ երեկո նստել, գրել են ու միանգամից ուղարկել մրցույթին: Այսինքն՝ մրցույթին իրանց լավագույնը չեն ուղարկել, որովհետև ցանկացած մարդու լավագույնը քրտինքի արդյունք ա, ոչ թե զանազան մուսաների ու չգիտեմ ինչերի:
Բյուր ջան, համաձայն լինելով ուզում եմ անդրադառնալ էս գրառմանդ ավելի մանրամասն…
այո գրել կարդալն ու տաղանդ ունենալը լավ ա, բայց գոյություն ունի տեսնելու կարողություն ու սովորելու համեստություն հասկացությունները… կարաս առավոտից իրիկուն կարդաս ու գրես, հղկես տեխնիկադ, լինես տաղանդավոր ու էդ ամեն ինչը յուրացնես մի անգամից, բայց չտեսնես ու վերջ… այսինքն տեսնես այն ինչ ամեն մարդ ա տեսնում ու արվեստով հավեսով ու հեշտությամբ նկարագրես… դա չի հաշվվում… մեկ ա դա գրականություն չի… գրականությունն էն ա երբ դու տեսնում մի ձևի ինչպիսին ոչ ոք չի տեսնում, տեսնում ես իրականությունը մի անկյան տակ որի տակ ոչ ոք չի տեսնում ու դու հասկանում ես թե ինչքան գեղեցիկ ա դա… էդ "ակնոցը" ոչ ոք չունի, ունես միայն դու ու եթե դա չնկարագրես, քեզ չեն հասկանա ու դու չես կարող ապրել… չես կարա հաց առնես խանութից որտև "լեզուդ" չեն հասկանա… քո գրելը գալիս ա անհագ ցանկությունից ու անհրաժեշտությունից ու էդ ժամանակ գրելու քո դիսցիպլինան կմշակվի ու քո լեզուն ու տեխնիկան կսկսի ձևավորվել… մարդը սովորելուց ինքն իրեն ա ման գալիս…
Հ.Գ. Մալևիչը չի հարֆցրել Բյուր…
Բանակցությունը եղել է լուսադեմին, մրցույթի օրվա. անսպասելի նամակ ստանալուցս հետո.... Այդպիսի խնդրի մասին ակնարկ արվեր՝ բնականաբար կհարթեի… ՊԴՖ արեցի նույնիսկ իլյուստրացիաներով հանդերց.....
Լավ, բարեկամներ... Չեմ ուզում բողոքականի տպ. թողնել. ասեցի- անցավ. Բոլորիդ հաջողություն եմ մաղթում.
Հիմա կխմբագրեմ գրառումն ու կհանեմ ավելորդ տողադարձերի նշանները՝ գոնե մյուս կարդացողների համար: Պարբերություններին չեմ կպնի: Ցավոք վեբ միջավայրում ու ասենք MS Word ծրագրում պատկերման ձևերը հաճախ տարբերվում են:
Ինչ վերաբերում է քվեարկության սահմանափակումներին, ապա թույլ տվեք անկեղծանալ ու խոստովանել, որ մենք հրաշալի իմացել ենք, որ այդ սահմանափակումները դժգոհություններ են առաջացնելու: Սակայն գնահատել ենք թե այդ դժգոհությունների հնարավորությունը, թե նման սահմանափակում չդնելու դեպքում պոտենցիալ խնդիրները ու եզրակացրել, որ ավելի լավ է նման դժգոհություններ լինեն, բայց քվեարկությունը անցնի հնարավորինս արդար, առանց լցոնումների:
Ուլուանա
28.11.2012, 00:39
Տեսնում եմ՝ առաջին ու միակ գրառումովս հաղթողին ճիշտ էի գուշակել որին սակայն ոչ մի կերպ չկարողացա քվե տալ... Ծանոթներիցս շատերն էլ, դժգոհում են քվե տալու տեխնիկական անհաղթահարելի խնդիրների բախվելուց.
ԵՎ ի՞նչ է նշանակում մրցույթի օրը արված հայտարարությունը, թե քվե տալ կարող են 15 օր առաջ գրանցվածները.
ԵՎ ինչու՞ պետք է իմ ներկայացրած գործը այդքան ՓՆԹԻ ներկայացվեր համընդհանուր ուշադրության (խախտված պարբերություններով ու տողադարձի անհարկի գծիկներով...).
Անկեղծ ասած՝ ես աշխատանքս տպագրված տեսնելու հրճվանքից բարձր եմ կանգնած ու հիասթափված եմ ինձ նման ձևով ներկայացնելու կազմակերպիչների աշխատանքից.
Բանակցությունը եղել է լուսադեմին, մրցույթի օրվա. անսպասելի նամակ ստանալուցս հետո.... Այդպիսի խնդրի մասին ակնարկ արվեր՝ բնականաբար կհարթեի… ՊԴՖ արեցի նույնիսկ իլյուստրացիաներով հանդերց.....
Լավ, բարեկամներ... Չեմ ուզում բողոքականի տպ. թողնել. ասեցի- անցավ. Բոլորիդ հաջողություն եմ մաղթում.
Թավրե, տեքստն ուղարկելիս պետք է հաշվի առնել, թե որտեղ է այն տեղադրվելու։ Նախ իլյուստրացիաները տվյալ դեպքում իմաստ չունեին, սա գրական մրցույթ է, ոչ թե նկարազարդումների, ու չարժեր ակնկալել, որ դրանք էլ պիտի ներառվեին։ Տեքստը պիտի էնպիսի ֆորմատով լիներ, որ տեղադրողին մնար միայն քոփի–փեյսթ անել, ոչ թե լրացուցիչ ձևավորման աշխատանքներ կատարել։ Չնայած ես էլի որոշ բաներ արել եմ (շեղատառ, թավատառ և այլն), բայց հատ–հատ տողադարձի գծիկներ ջնջելու կամ բազմաթիվ խախտված պարբերություններ շտկելու ժամանակ ոչ ոք չունի։ Դա տեքստը տրամադրողի պարտականությունն է, ոչ թե տեղադրողի։ Ինձ համար, օրինակ, անհասկանալի է, թե մարդ ինչ է մտածել էդ ֆորմատով տեքստ ուղարկելիս, ու էդ դեռ հերիք չէ՝ նաև բողոքում եք, որ ձեր սխալ ֆորմատով ուղարկած տեքստը մանրակրկիտ վերաձևավորման չենք ենթարկել։ Ես գիտեի, որ մի ժամից ավել ժամանակ տեղադրման վրա ծախսելով՝ անշնորհակալ գործ եմ անում, բայց չգիտեի՝ որ էս աստիճանի։
Ի դեպ, եթե տեքստի ձևախախտվածությունը ձեզ իրոք հուզում էր, այն տեսնելուց հետո բողոքելու փոխարեն կարող էիք Ակումբի գրառման մեջ ձեր ուզած ձևով շտկումներ անել ու ուղարկել ինձ՝ խնդրելով, որ գրառումը խմբագրեմ ու ձեր ուղարկածը տեղադրեմ դրա փոխարեն։
Mephistopheles
28.11.2012, 00:40
Հիմա կխմբագրեմ գրառումն ու կհանեմ ավելորդ տողադարձերի նշանները՝ գոնե մյուս կարդացողների համար: Պարբերություններին չեմ կպնի: Ցավոք վեբ միջավայրում ու ասենք MS Word ծրագրում պատկերման ձևերը հաճախ տարբերվում են:
Ինչ վերաբերում է քվեարկության սահմանափակումներին, ապա թույլ տվեք անկեղծանալ ու խոստովանել, որ մենք հրաշալի իմացել ենք, որ այդ սահմանափակումները դժգոհություններ են առաջացնելու: Սակայն գնահատել ենք թե այդ դժգոհությունների հնարավորությունը, թե նման սահմանափակում չդնելու դեպքում պոտենցիալ խնդիրները ու եզրակացրել, որ ավելի լավ է նման դժգոհություններ լինեն, բայց քվեարկությունը անցնի հնարավորինս արդար, առանց լցոնումների:
Էն օրվանից որ դու սկսել ես աշոծյանների հետ նստել-հելնել դու շատ անկեղծանալու բաներ ունես ընգեր… մենք արդեն ստեղ հեչ… բան չենք հասկանում արվեստից կրթությունից ու գրագանութունից… հա է՞լի…
Էն օրվանից որ դու սկսել ես աշոծյանների հետ նստել-հելնել դու շատ անկեղծանալու բաներ ունես ընգեր… մենք արդեն ստեղ հեչ… բան չենք հասկանում արվեստից կրթությունից ու գրագանութունից… հա է՞լի…
Մեֆ եղբայր, դրանից հետո իմ ամենաանկեղծ, ամենաբաց, ամենախորը, ամենահրապարակային, ամենալուրջ անկեղծացումը քո հետ կապված ա եղել :))
Mephistopheles
28.11.2012, 00:53
Մեֆ եղբայր, դրանից հետո իմ ամենաանկեղծ, ամենաբաց, ամենախորը, ամենահրապարակային, ամենալուրջ անկեղծացումը քո հետ կապված ա եղել :))
մերսի Չուկ ջան… դու գիտես, ես քո ալկագոլիկ հոպարն եմ որը հայտնվում ա ամենաանհարմար տեղը ու համը հանում ա, գործերը փչացնում ա… ու ես ոչ միայն քո ալկագոլիկ հոպարն եմ…
Mephistopheles
28.11.2012, 01:00
Ժող, Խենթը Թավրեն ա՞ գրել… մի ամաչեք ասեք… հլա չեմ կարդացել… խոստանում եմ չկարդալ ու չքննադատել…
keyboard
28.11.2012, 01:04
Տեսնում եմ՝ առաջին ու միակ գրառումովս հաղթողին ճիշտ էի գուշակել որին սակայն ոչ մի կերպ չկարողացա քվե տալ... Ծանոթներիցս շատերն էլ, դժգոհում են քվե տալու տեխնիկական անհաղթահարելի խնդիրների բախվելուց.
ԵՎ ի՞նչ է նշանակում մրցույթի օրը արված հայտարարությունը, թե քվե տալ կարող են 15 օր առաջ գրանցվածները.
ԵՎ ինչու՞ պետք է իմ ներկայացրած գործը այդքան ՓՆԹԻ ներկայացվեր համընդհանուր ուշադրության (խախտված պարբերություններով ու տողադարձի անհարկի գծիկներով...).
Անկեղծ ասած՝ ես աշխատանքս տպագրված տեսնելու հրճվանքից բարձր եմ կանգնած ու հիասթափված եմ ինձ նման ձևով ներկայացնելու կազմակերպիչների աշխատանքից.
Էս թեմայում առաջին ու վերջին գրառումս.
1. Անառողջ քննադատություն
2.Այս ամենը կարելի էր խորհրդի տեսքով ներկայացնել և կազմակերպիչները դա կշտկեին հետագա մրցույթներում, վստահ եմ, որ սա վերջինը չէ, իսկ հնարավորները նաև ներկայիս մրցույթում:
Բարի քննարկումներ:
Հարգելի Թավրե. Ես և ՈՒլուանան որոշեցինք, որ նկարազարդումները ավելորդ են գրական մրցույթին, և ինչ-որ տեղ, դա կարող է տալ անհիմն առավելություն` մյուս տեղադրված գործերի հանդեպ:
Մոդերատորական. անձնական հարթության, կոնֆլիկտային ու վիրավորական ձևակերպումներով մի շարք գրառումներ ջնջվել են: Թավրե, ծանոթացիր ակումբի կանոնադրությանը (http://www.akumb.am/rules.php): Դրան հետևելը պարտադիր է բոլորի համար:
Mephistopheles
28.11.2012, 01:54
Weather-ն ու՞ր ա :cry2
Էն հրեշը դռանը կանգնած ա կթողնի՞ մարդ մտնի թեմա…
Հարգելի հեթանոս, էն թեման հանեցիք, բա իլյուստրացիաների մասին իմ պատասխանը, որում ասվում էր, թե այդպիսի խնդիր չկա և չէր էլ կարող լինել - ինչու՞ ջնջեցիք. Կրկնում եմ նման բան չեմ ասել, այլ՝ ակնարկը մեր շտապողականության մասին էր, այսինքն՝ նույնիսկ նկարներ հանելու ժմկ. չկար... Եթե հիշում եք՝ սկզբում ուղարկել էի ճիշտ տարբերակ, որում ափսոս տարեթիվ և անուն կար նշված.
Գծիկները հանելու համար շնորհակալություն, ես մի քանի օր առաջ փորձել էի, չստացվեց ինձ մոտ.
Մնաք բարով.
նայում եմ՝ փչացած ունիտազ ա, կարդում եմ՝ գրված ա՝ զուգարանը չի աշխատում
ասում ա տենց էլ չհասկացա, ես կարող էի կարիքներս հոգալ չաշխատող ունիտազի մե՞ջ, թե՞ կստացվեր, որ չիշիկ արեցի արվեստի գործի վրաԷս մեր գրականության դասախոսներից մեկը սենց էր բացատրում, թե ոնց հասկանանք՝ արվեստ ա, թե ոչ, չգիտեմ մեջբերում էր, թե իր բնորոշումը, ասում էր՝ նայում եք նկարին, օրինակ, ու կտրվում իրականությունից, հայտնվում պատկերված իրականության մեջ, էդ նկարի մեջ, կոպիտ ասած տանում ա, ուրեմն՝ արվեստ ա՝ կապ չունի ակադեմիական ոճով ա, սյուրռեալիստական ա, ինչ ա, եթե չի տանում, չեք կտրվում իրականությունից, մեջը չեք հայտնվում, ուրեմն՝ արվեստ չի:
Sagittarius
28.11.2012, 04:56
Էս ինչ դանդաղ է կարդացվում: :))
Ինձնից քննադատ ճիշտն ասած դուրս չի գա, ու մենակ չասեք «դե կարող ես, ավելի լավը գրի». ես որ գրեմ, յոթերորդ տարբերակից էլ ահավոր կլինի... երևի
Բայց փորձեմ իմ սուբեկտիվ և համառոտ կածիքը հայտնել մինչև այժմ կարդացածներիս մասին:
«Մի կիլո լոլիկի պատմությունը», թեթև էր, հեշտ էր կարդացվում... կերպարներն էլ հասկանալի, արտահայտիչ էին ներկայացված: Բայց ինձ ավելի շատ հիշեցրեց հոլիվուդյան wannabe դրամայի սյուժե, որը մի անգամ կնայվի, կուտվի: 6/10
«Անվերնագիր–2» եսիմ :esim... ինչ-որ գրավող բան կար մեջը ինձ համար, բայց մի տեսակ կիսատ էր: Երևի հեղինակը ավելի խորը ասելիք ուներ, ես չհասկացա: 6/10
«Հենակետում» ամենաշատը էս տարբերակն է դուրս եկել մինչև հիմա... ճիշտ է բանակային թեման իմը չէ, և այլ պայմաններում դժվար էս ստեղծագործությունը կարդայի, բայց կարծում եմ բավականին լավ էր շարադրված, ես ասելիք տեսա, որոշ բանների շուրջ մտորելու տեղ տվեց: Կերպարները իսկական էին, բացարձակ չար/բարի չկային, կար մարդկային անկատարելություն՝ բոլորին հատուկ: 8/10
«Մի կտոր երջանկություն» Հայկական Twilight , սորրի բայց :[ 1/10
«Գետնահարկը» Հա հետո՞... հա, փորձ էր կատարվել սարսափներին հատուկ առեղծված պահպանել: Բայց լավ սարսափում, ԻՄՀԿ, պարտադիր պետք է օրինաչափություն էլ լինի: Ամեն դեպքում, կարծում եմ՝ սարսափները փոքր պատմվածքում տեղավորելը հատկպաես դժվար է: Բայց դե փորձը գովելի է 7/10
«Խե՛նթ» Մասնագետ չեմ, բայց վատ չէր շարադրված. պատմվածքներ գրելու փորձ կար: Մի տաս տարի առաջվա պատանի խելքս լիներ, նույնիսկ կարողա շատ հավանեի. բայց հիմա էլ պրոպատերազմական, «բա մի հատ պատերազմ չլինե՞ր, հերոսանայինք» տրամադրությունները իմը չեն: Շատ սև ու սպիտակ էր, Խենթը լրիվ կինոյի տղեն էր: Իմը չի, բայց կարող էր լրիվ իմը լինել, եթե մի փոքր այլ հայացքով նույն պատմությունը ներկայացվեր: 6/10
Sagittarius
28.11.2012, 06:48
Էս ինչ դանդաղ է կարդացվում: :))
Ինձնից քննադատ ճիշտն ասած դուրս չի գա, ու մենակ չասեք «դե կարող ես, ավելի լավը գրի». ես որ գրեմ, յոթերորդ տարբերակից էլ ահավոր կլինի... երևի
Բայց փորձեմ իմ սուբեկտիվ և համառոտ կածիքը հայտնել մինչև այժմ կարդացածներիս մասին:
«Մի կիլո լոլիկի պատմությունը», թեթև էր, հեշտ էր կարդացվում... կերպարներն էլ հասկանալի, արտահայտիչ էին ներկայացված: Բայց ինձ ավելի շատ հիշեցրեց հոլիվուդյան wannabe դրամայի սյուժե, որը մի անգամ կնայվի, կուտվի: 6/10
«Անվերնագիր–1» եսիմ :esim... ինչ-որ գրավող բան կար մեջը ինձ համար, բայց մի տեսակ կիսատ էր: Երևի հեղինակը ավելի խորը ասելիք ուներ, ես չհասկացա: 6/10
«Հենակետում» ամենաշատը էս տարբերակն է դուրս եկել մինչև հիմա... ճիշտ է բանակային թեման իմը չէ, և այլ պայմաններում դժվար էս ստեղծագործությունը կարդայի, բայց կարծում եմ բավականին լավ էր շարադրված, ես ասելիք տեսա, որոշ բանների շուրջ մտորելու տեղ տվեց: Կերպարները իսկական էին, բացարձակ չար/բարի չկային, կար մարդկային անկատարելություն՝ բոլորին հատուկ: 8/10
«Մի կտոր երջանկություն» Հայկական Twilight , սորրի բայց :[ 1/10
«Գետնահարկը» Հա հետո՞... հա, փորձ էր կատարվել սարսափներին հատուկ առեղծված պահպանել: Բայց լավ սարսափում, ԻՄՀԿ, պարտադիր պետք է օրինաչափություն էլ լինի: Ամեն դեպքում, կարծում եմ՝ սարսափները փոքր պատմվածքում տեղավորելը հատկպաես դժվար է: Բայց դե փորձը գովելի է 7/10
«Խե՛նթ» Մասնագետ չեմ, բայց վատ չէր շարադրված. պատմվածքներ գրելու փորձ կար: Մի տաս տարի առաջվա պատանի խելքս լիներ, նույնիսկ կարողա շատ հավանեի. բայց հիմա էլ պրոպատերազմական, «բա մի հատ պատերազմ չլինե՞ր, հերոսանայինք» տրամադրությունները իմը չեն: Շատ սև ու սպիտակ էր, Խենթը լրիվ կինոյի տղեն էր: Իմը չի, բայց կարող էր լրիվ իմը լինել, եթե մի փոքր այլ հայացքով նույն պատմությունը ներկայացվեր: 6/10
Անվերնագիր–1
Մոդերատորական. կոնֆլիկտային, անձնական հարթության, վիրավորական գրառումները նորից մաքրվել են: Մասնակիցները զգուշացվել, տուգանվել են: Կրկնելու դեպքում՝ կարգելափակվեն:
Լավ անցնենք տարբերակների քննարկմանը… օրինակ քեզ ի՞նչը դուր եկավ սկավառակի տարբերակի մեջ…
Պրոբլեմը դուր եկավ, էն, որ բոլորիս ա հատուկ ու որի դեմ շատ բարդ ա պայքարել: Ճիշտ ա, պատմվածքը լավ չէր գրած, ըստ իս, բայց էդ մեկա, իրավիճակը հատուկ ա շատերին, ես այլազգիների հետ շատ չեմ շփվել, գուցե բոլոր ազգերի մոտ էլ կա էդ խնդիրը, բայց հայերի մոտ հաստատ կա, ու ահագին մեծ տոկոս ա կազմում, հենց էդ վիճակում ա հիմա ժողովուրդը քաղաքական խաղերի ձեռը, ապատիա ա, հույսի բացակայություն... Մի խոսքով, շոշափված հարցը լավն էր:
Weather-ն ու՞ր ա :cry2
Յաաաա, էս կարողա՞ կարոտեցիք
Յաաաա, էս կարողա՞ կարոտեցիք
Կարոտել չգիտեմ, բայց այ որ հաջորդ ստեղծագործությունների մասին մեկնաբանություններդ ուզում եմ կարդալ՝ հաստատ :)
7–րդ տարբերակ
Մի կտոր երջանկություն
Չեմ հիշում էս գործի մասին խոսել եմ, թե չէ, բայց ամեն դեպքում գրում եմ...
գործը մինչև վերջ չեմ կարդացել,սա պատկանում է էնպիսի ստեղծագործությունների դասին,որ մի երկու բառն էլ կարդալը բավական է: Հեղինակը փորձել է ներկայացնել ինչ որ պատմություն, դրանով էլ զարմացնել հեղինակին, այս դարում սյուժեն էդքան էլ կարևոր չի, ամեն քայլափոխի մենք հանդւպում են էսպիսի պատմությունների, կարևորը պատմությունը ճիշտ ներկայացնելու ձևն է, պատմվածք, ուրում երկխոսություններն ավելի շատ են, քան հեղինակի խոսքը, պարզապես չի կարդացվում, ինքս էլ նման բաներ գրել եմ, բայց կարողացել եմ ի վերջո հաղթահարել էդ սահմանափակումը ինքս իմ մեջ, հեղինակին մաղթում եմ հաջողություն
8–րդ տարբերակ
Թռչե՞լ, թե՞ սողալ
խոսակցությունները արհեստական էին, գրելուց առաջ պետք է մտածել ինչպես ներկայացնել ուրիշի ուղղակի խոսքը, բոլոր մարդիկ իրար նման չեն խոսում, պրոֆեսիոնալիզմի պակասն էր,միակ դուրս եկած բանը 'ասում են' արտահայտությունն է, ստիպում էր հավատալ, որ չեղած բան է, մի քիչ գերազանցում էր նախորդին
9–րդ տարբերակ
Անվերջանալի դեկտեմբեր կամ հրաշքի սկիզբը
գործը դուրս եկել է, բայց կարելի էր ավելի ուժեղ ներկայացնել,լավ արտահայտություններ կային, օրինակ, 'ինչևէ, վաղը անձրևամարդ կպատրաստեմ', հեղինակը զգացվում է գրելուց հեռու չէ
10–րդ տարբերակ
Անվերնագիր–3
էս գործն էլ էր լավը, կարևորը շարադրված էր փոքր սահմաններում,չեմ սիրում երկար գործերը, էս թվին մարդ ժամանակ չի ունենում երկար գործեր կարդա, ավելի լավ գործ էր, քան ասենք Գագոյի պատմությունը ու էլի մի քանի գործեր, որոնք չգիտես թե ինչի համար են էդքան ձայներ ստացել, զարմանալու բանա, ասենք ճաշակի և գրականության մասին ունեցած պատկերացումներիցա, շատերն էստեղ չգիտեն, թե ինչա գրականությունը, միայն սահմանափակվել են դպրոցում անցածով, կներեք իհարկե
շատերն էստեղ չգիտեն, թե ինչա գրականությունը, միայն սահմանափակվել են դպրոցում անցածով, կներեք իհարկե :o
7–րդ տարբերակ-ինքս էլ նման բաներ գրել եմ, բայց կարողացել եմ ի վերջո հաղթահարել էդ սահմանափակումը ինքս իմ մեջ..:)
9–րդ տարբերակ
Անվերջանալի դեկտեմբեր կամ հրաշքի սկիզբը
գործը դուրս եկել է, բայց կարելի էր ավելի ուժեղ ներկայացնել,լավ արտահայտություններ կային, օրինակ, 'ինչևէ, վաղը անձրևամարդ կպատրաստեմ', հեղինակը զգացվում է գրելուց հեռու չէ
10–րդ տարբերակ
Անվերնագիր–3
էս գործն էլ էր լավը, կարևորը շարադրված էր փոքր սահմաններում,չեմ սիրում երկար գործերը, էս թվին մարդ ժամանակ չի ունենում երկար գործեր կարդա, ավելի լավ գործ էր, քան ասենք Գագոյի պատմությունը ու էլի մի քանի գործեր, որոնք չգիտես թե ինչի համար են էդքան ձայներ ստացել, զարմանալու բանա, ասենք ճաշակի և գրականության մասին ունեցած պատկերացումներիցա, շատերն էստեղ չգիտեն, թե ինչա գրականությունը, միայն սահմանափակվել են դպրոցում անցածով, կներեք իհարկե
hetanos ջան, ապրես, որ գրառումներիցս առավել կարևորները առանձնացնում ես, էդպես աչքի համար ավելի տեսանելի կլինի
Դե նշում եմ կարևոր պահերը:
11–րդ տարբերակ
Գագոյի երազանքը
միանշանակ սա գրականություն չէ, մանավանդ վերջը սարսափելի էր, թող չնեղանա հեղինակը, որովհետև հասկանում եմ, որ նա ակումբցի է, բայց էսպիսի գործերը մնայուն չեն, դրանք թիթեռի կյանք ունեն, դրեցիր էս մրցույթում, խոսեցին դրա մասին ու վերջ, մոռացվելու է, ու ընդհանրապես երկար չեմ ուզում խոսել էս գործից, իրանից էդքան արժեք չի ներկայացնում
11–րդ տարբերակ
Գագոյի երազանքը
միանշանակ սա գրականություն չէ, մանավանդ վերջը սարսափելի էր, թող չնեղանա հեղինակը, որովհետև հասկանում եմ, որ նա ակումբցի է, բայց էսպիսի գործերը մնայուն չեն, դրանք թիթեռի կյանք ունեն, դրեցիր էս մրցույթում, խոսեցին դրա մասին ու վերջ, մոռացվելու է, ու ընդհանրապես երկար չեմ ուզում խոսել էս գործից, իրանից էդքան արժեք չի ներկայացնում
Mephistopheles
28.11.2012, 13:03
…շատերն էստեղ չգիտեն, թե ինչա գրականությունը, միայն սահմանափակվել են դպրոցում անցածով, կներեք իհարկե
Ներված ես…
Եղանակ ջան, որ ասում ես Գագոյի վերջը սարսափելի էր, ի՞նչ նկատի ունես:
12–րդ տարբերակ
Գետնահարկը
Լավն էր, պարզապես հեղինակը պետք է ուշադրություն դարձնի ուրիշի ուղակի խոսքին, վերջը լավն էր, ընթերցողին մի բան թողնում էր մտածելու
Եղանակ ջան, որ ասում ես Գագոյի վերջը սարսափելի էր, ի՞նչ նկատի ունես:
որովհետև երեք խնձորի պատմությունը ավարտվելա, էնքաաաաաաաաան մարդա գրել էդ մասին,որ էս մի հեղինակի գրելը չափից դուրս ուշացածա ու ականջին չլսելի, ու խնդրում եմ գագոյի պատմության մասին էլ հարցեր մի տվեք ինձ, նորից եմ ասում, էդ իբր ստեղծագործությունն իրենից արժեք չի ներկայացնում, որ անընդհատ խոսվի դրա մասին
Mephistopheles
28.11.2012, 13:32
որովհետև երեք խնձորի պատմությունը ավարտվելա, էնքաաաաաաաաան մարդա գրել էդ մասին,որ էս մի հեղինակի գրելը չափից դուրս ուշացածա ու ականջին չլսելի, ու խնդրում եմ գագոյի պատմության մասին էլ հարցեր մի տվեք ինձ, նորից եմ ասում, էդ իբր ստեղծագործությունն իրենից արժեք չի ներկայացնում, որ անընդհատ խոսվի դրա մասին
Երեք խնձորն է՞ր սարսափելին… ես էդ գործի սիրահարը չեմ, բայց իմ քննադատությունը դրան չէի ուղղի… էնտեղ՝ վերջում շատ ավելի նկատելի բաներ կան…
Երեք խնձորն է՞ր սարսափելին… ես էդ գործի սիրահարը չեմ, բայց իմ քննադատությունը դրան չէի ուղղի… էնտեղ՝ վերջում շատ ավելի նկատելի բաներ կան…
էդ նկատելի բաներն էլ վրադիր
Mephistopheles
28.11.2012, 13:39
էդ նկատելի բաներն էլ վրադիր
Ուրեմն վատ չէր լինի և հեղինակի համար ավելի օգտակար, իմանալ էական բացթողումնետի մասին ոչ թե երկրորդական
Ուրեմն վատ չէր լինի և հեղինակի համար ավելի օգտակար, իմանալ էական բացթողումնետի մասին ոչ թե երկրորդական
ուրեմն նկատելի բաներին վրադիր երեք խնձորը
StrangeLittleGirl
28.11.2012, 13:53
որովհետև երեք խնձորի պատմությունը ավարտվելա, էնքաաաաաաաաան մարդա գրել էդ մասին,որ էս մի հեղինակի գրելը չափից դուրս ուշացածա ու ականջին չլսելի, ու խնդրում եմ գագոյի պատմության մասին էլ հարցեր մի տվեք ինձ, նորից եմ ասում, էդ իբր ստեղծագործությունն իրենից արժեք չի ներկայացնում, որ անընդհատ խոսվի դրա մասին
Եղանակ ջան, չնայած Գագոյի օգտին չեմ քվեարկել՝ ցանկանալով, որ մյուս տարբերակները հաղթեն, բայց մի բան ասեմ էլի... Չի՞ զգացվում, որ հեղինակը ձեռ ա առնում: Մեկը ես էդ երեք խնձորի պահը հեչ լուրջ չեմ ընդունել:
Եղանակ ջան, չնայած Գագոյի օգտին չեմ քվեարկել՝ ցանկանալով, որ մյուս տարբերակները հաղթեն, բայց մի բան ասեմ էլի... Չի՞ զգացվում, որ հեղինակը ձեռ ա առնում: Մեկը ես էդ երեք խնձորի պահը հեչ լուրջ չեմ ընդունել:
հաստատ ձեռա առնում, բայց վատ ձևով, բայց հերիքա խոսենք էդ գործի մասին,վերջ ես էլ չեմ խոսելու
Mephistopheles
28.11.2012, 14:02
Եղանակ ջան, չնայած Գագոյի օգտին չեմ քվեարկել՝ ցանկանալով, որ մյուս տարբերակները հաղթեն, բայց մի բան ասեմ էլի... Չի՞ զգացվում, որ հեղինակը ձեռ ա առնում: Մեկը ես էդ երեք խնձորի պահը հեչ լուրջ չեմ ընդունել:
Բյուր, հետևից մի ընգի… խնձորի մասին կարում ա խոսա, բայց հոմոսեքսուալիզմի մասին "բարոյականը" թույլ չի տալիս… էդ էլ էդ տեսակի կարծիք ա… իրա մոտ դա տաբու ա դեռ… շատ կան ըտենց, զարմանալի չի… հին սերունդը՝ սովետական կրթահամակարգն անցած, հիմնականում չի անդրադառնում նման հարցերին… էդքան հեշտ չի էդ բարիերն անցնելը…
StrangeLittleGirl
28.11.2012, 14:07
Բյուր, հետևից մի ընգի… խնձորի մասին կարում ա խոսա, բայց հոմոսեքսուալիզմի մասին "բարոյականը" թույլ չի տալիս… էդ էլ էդ տեսակի կարծիք ա… իրա մոտ դա տաբու ա դեռ… շատ կան ըտենց, զարմանալի չի… հին սերունդը՝ սովետական կրթահամակարգն անցած, հիմնականում չի անդրադառնում նման հարցերին… էդքան հեշտ չի էդ բարիերն անցնելը…
հա, այսինքն վերջ ասելով գոմիկությունը դուրը չեկավ, փորձեց շրջանցել :))
Բյուր, հետևից մի ընգի… խնձորի մասին կարում ա խոսա, բայց հոմոսեքսուալիզմի մասին "բարոյականը" թույլ չի տալիս… էդ էլ էդ տեսակի կարծիք ա… իրա մոտ դա տաբու ա դեռ… շատ կան ըտենց, զարմանալի չի… հին սերունդը՝ սովետական կրթահամակարգն անցած, հիմնականում չի անդրադառնում նման հարցերին… էդքան հեշտ չի էդ բարիերն անցնելը…
իմ համար հատկանշական էր խնձորի թեմայի անհեթեթությունը, ոչ թե օրալ սեքս-ի մասին խոսելը, ու դու իմ համար սահմաններ մի գծի, որ ես էլ գնամ տեղավորվեմ մեջը, ոչ էլ տեսակս որոշիր, էդ քո խելքի բանը չի, եղբայր
Mephistopheles
28.11.2012, 14:12
հա, այսինքն վերջ ասելով գոմիկությունը դուրը չեկավ, փորձեց շրջանցել :))
Դե հիմա դուրը չի եկել… ինքն իրավունք ունի իր կարծիքն ունենալու…
StrangeLittleGirl
28.11.2012, 14:13
Դե հիմա դուրը չի եկել… ինքն իրավունք ունի իր կարծիքն ունենալու…
հա, բան չունեմ ասելու, շատերին դուր չի էկել, բայց խոխմն էն ա, որ չի խոսում դրա մասին: լավ, անցանք
Mephistopheles
28.11.2012, 14:20
իմ համար հատկանշական էր խնձորի թեմայի անհեթեթությունը, ոչ թե օրալ սեքս-ի մասին խոսելը, ու դու իմ համար սահմաններ մի գծի, որ ես էլ գնամ տեղավորվեմ մեջը, ոչ էլ տեսակս որոշիր, էդ քո խելքի բանը չի, եղբայր
խնձորը թեմա չի էդ տեքստում… անհաջող ա, բայց անդրադարձի անարժան… իսկ հոմոսեքսուալիզմը փանչ լայնն" էր, որի վրայից թռնում ես… լավ ես անում թռնում ես, քո իրավունքն ա… մենք էլ լավ ենք անում եզրակացություններ ենք անում…
Իսկ քո սահմանները դու ես գծում քո քննարկած և հետևողականորեն անտեսած թեմաներով… ինձ մի մեղադրի…
Mephistopheles
28.11.2012, 14:21
հա, բան չունեմ ասելու, շատերին դուր չի էկել, բայց խոխմն էն ա, որ չի խոսում դրա մասին: լավ, անցանք
խնձորն ավելի կարևոր ա… թեմա ա իրա համար…
Ժողովուրդ, ես վերջնականապես խճճվում եմ էս բոլոր խոսակցություններում... օվ ինձ կօգնի, Գրեթերթն ինչ թերթա ու ինչ պահանջներ ունի? այսինքն ինչ գործ էլ հաղթի անվերապահ տպագրվելու ա??? մերսի :)
խնձորը թեմա չի էդ տեքստում… անհաջող ա, բայց անդրադարձի անարժան… իսկ հոմոսեքսուալիզմը փանչ լայնն" էր, որի վրայից թռնում ես… լավ ես անում թռնում ես, քո իրավունքն ա… մենք էլ լավ ենք անում եզրակացություններ ենք անում…
Իսկ քո սահմանները դու ես գծում քո քննարկած և հետևողականորեն անտեսած թեմաներով… ինձ մի մեղադրի…
բա հո սեքսը չի անհաջող ստացվել,որ դրա մասին խոսեմ, պատմվածքն եմ քննարկում ու էն մասերը, որն ըստ իս անհաջողա ստացվել, դու էլ ասեմ իմանաս, ընկել ես ուրիշի մեկնաբանություններն ես կարդում, մի բան ես գտնում ու ընդարձակվում ես, այսինքն մեղմ ասեմ, ԻՆՔՆԱՀԱՍՏԱՏՎՈՒՄ ԵՍ
Տարբերակները կարդացել եմ տեղադրելու հենց առաջին օրը: Բայց որոշել էի ո՛չ կարծիք գրել, ո՛չ էլ քվեարկել: Էս անգամ չկար նենց տարբերակ, որ ասեի՝ ա՛յ էս ա, ուզում եմ հենց սա հաղթի, ու կային շատ վատ գրված, անիմաստ փիլիսոփայությամբ, ահավոր սխալներով գործեր: 17-ի մեջ միայն երեքն էին գրագետ շարադրված:
«Անվերնագիր–1», «Թափառող հոգիներ», «Լռությունն ինքն էր», «Թռչե՞լ, թե՞ սողալ», «Անվերնագիր–3», «Ցրված սկավառակ» տարբերակները մինչև վերջ չեմ կարդացել: Դաժան էր: «Անվերնագիր–1»-ը կարդալիս գլուխս սկսեց ցավել: Լրիվ լուրջ եմ ասում: Ժողովուրդ ջան, սենց ակնհայտ ու, հազար ներողություն, ծակ փիլիսոփայությամբ գործեր մրցույթներին մի՛ ուղարկեք, Աստծու սիրուն: Նման գործեր կարդալիս էն զգացողությունն եմ ունենում, ոնց որ հեղինակը տասը մատն էլ աչքս կոխի:
«Խենթ»-ն էլ մինչև վերջ չեմ կարդացել: Ինձ համար շատ ծանծաղ, ծամծմած պատմվածք էր: Հա, ու բացի ձանձրալի լինելը, կեսից ահավոր նյարդայնացա. հեղինակ ջան, ինձ ահավոր հետաքիքիր ա, թե ոնց եք ստորակետն ու բութը կողք կողքի համատեղել: Առաջին անգամ նկատեցի, մտածեցի՝ վրիպակ ա: Բայց չէ. հետո էլի, էլի:
«Մի կիլո լոլիկի պատմությունը» - սրա մասին շատ են գրել: Առաջինն էր, բոլորի սրի տակով անցավ: Էլ բան չեմ գրում: Կարճ-կոնկրետ՝ չեմ հավանել:
«Անվերնագիր–2» - սիրուն նկարագրություններ կային: Սկզբում հավեսով կարդում էի, բայց հետո այնտեղ ու այսօր պարագաների, մեկ էլ բազմակետերի չարաշահումը համը հանեց: Ամեն դեպքում էս տարբերակի օգտին կքվեարկեմ, որովհետև նկարագրությունները կտավի նման պատկերվում էին աչքիս առաջ:
Հա, մեկ էլ լավ կլիներ, որ ստեղծագործությունը վերնագիր ունենար: Իմ կարծիքով պատմվածք վերնագրելն էդքան էլ դժվար չի: Վերնագիրը դնում ես պատմվածքիդ բովանդակությանը համապատասխան՝ այնպես, որ շատ պարզունակ չլինի, բայց լուսնից ընկած փիլիսոփայական էլ չլինի, որ ընթերցողը վերջում չասի՝ հա, բայց վերնագի՞րն ինչ կապ ուներ, այնպես, որ արտացոլի պատմվածքի բովանդակությունը, բայց հենց սկզբից չմերկացնի, ու շատ երկար չլինի: Վերջ:
«Հենակետում» - ուրեմն էս պատմվածքն ահագին շահեկան դիրքերում է: Ասեմ՝ ինչ առումով. առաջին երեք (1, 2, 4)՝ ձանձրալի, անհասկանալի խոհափիլիսոփայությամբ, սխալներով գործերից ու առանց սյուժեի «Անվերնագիր–2»-ից հետո «Հենակետում»-ը համառոտ, գրագետ շարադրանքով, սյուժեով ու կերպարներով, ես կասեի՝ ծավալին համապատասխան չափից շատ կերպարներով պատմվածք է: Կասկածներ ունեմ, որ ստեղծագործությունը մասնագետի կողմից խմբագրված ու սրբագրված է:
Բովանդակությունն ինձ դուր չեկավ: Չեմ քվեարկի:
«Մի կտոր երջանկություն» - Հայկօ ջան, էն լոլիկը տեղովը տրեյլեր էր, իսկական սերիալը հրես:
Ակումբցիների արտահայտած կարծիքները կիսում եմ:
«Անվերջանալի դեկտեմբեր կամ հրաշքի սկիզբը» - ինձ դուր չեկավ: Չգիտեմ՝ ինչն էր պատճառը, բայց մի տեսակ վանող էր: Հա, ու արհեստական էր: Չեմ քվեարկի:
«Գագոյի երազանքը» - էհ… Կելտական աշխարհի փերիներին ի՞նչ էր եղել, որ Գագոյին ուղարկեցիր մրցույթին:
17-ի մեջ ամենահեշտ կարդացվող գործն էր, բայց չեմ քվեարկի:
«Գետնահարկը» ինձ համար մրցույթի ամենախնամքով գրված ստեղծագործությունն էր: Չգիտեմ՝ հեղինակը գրելիս ինչ-որ բան նկատի ունեցել է, թե չէ, բայց ես պատմվածքում այլաբանություն էլ տեսա: Որպես սարսափ՝ թույլ էր: Չեմ քվեարկի:
«Ատունեի կործանումը» երկխոսություններ, հարուստ գործողություններ ու կերպարներ չունեցող պատմվածք է. սրա աղը պիտի պատկերավոր նկարագրությունները լինեին: Կարդալիս պատկերները լրիվ ինքս էի ստեղծում: Ասենք՝ կարելի էր այնպես գրել, որ ընթերցողի մոտ տպավորություն ստեղծվեր, թե կարմրահեր աղջկա փոխարեն ինքն է կանգնած ծառի առաջ: Խորհրդավորություն ստեղծելու համար կարելի էր գիշերային միջավայրն էլ նկարագրել. ծոր տվող լուսին, խոժոռ ամպեր, չարքերի պարի նմանվող ծառի ճյուղեր և այլն, և այլն: Ու, ընդհանրապես, էս պատմվածքի ամեն ինչը նկարագրության կարիք ուներ: Ստեղծագործությունն ինձ դուր է եկել: Երևի նրանից է, որ հեղինակի հետ համագործակցելով եմ կարդացել. ինքը կմախքը տվել է, ես կարդալիս միս ու արյուն եմ ավելացրել:
Պատմվածքի նյութը, համաձայն եմ, ծեծված է, բայց ես սիրում եմ էս թեման: Ուղղակի հեղինակը լավ չի ներկայացրել, վերջում էլ ակնհայտ շրխկացրել է՝ թե էս է, պատմվածքս սրա մասին էր: Հմուտ գրողի ձեռքերում էս նյութը շատ սիրուն ստեղծագործություն կդառնար:
Ատունե անվան մասին էլ եմ ուզում մի երկու խոսք գրել: Վերնագիրը երբ կարդացի, մտածեցի՝ Ատունեն ապագայի ինչ-որ մոլորակ է, տիեզերանավ է, այլմոլորակային ինչ-որ սարք է, բայց որ աստվածություն է, մտքովս ընդհանրապես չանցավ: Սիրուն անուն է, բայց իմ կարծիքով թեմային չի համապատասխանում:
Ընդհանուր առմամբ գրագետ էր գրված: Որոշ սխալներ կային, բայց չմանրանամ: Մենակ նախադասությունների շարադասության մասին ասեմ, որ որոշ տեղերում անհարթ էր:
Էս պատմվածքն ինձ համար լիքը մինուսներ ու բացեր ունի, բայց ինքը էն լոլիկադարինայամոմախառը գրվածքներից մի քանի գլուխ բարձր ա, դրա համար էլ հիմա գրառումս կհաստատեմ ու կգնամ Sambitbaba-յի կողքին կբազմեմ :)):
«Երկու սահմանների առաքյալները» էնքան դժվար եմ կարդացել, էնքան դժվար եմ կարդացել, որ էլ ասելու չի: Եթե Այվին ու Արէան էսքան չգովեին, էն կիսատ թողածների բախտին էր արժանանալու: Շատ ցաքուցիր, ծանրաբեռնված գործ էր: Էն հարևանների ու դիրքերի պատմություններն էլ իրար հետ շատ բարակ ու աննշան թելով էր կապված: Իմ կարծիքով էլ սկիզբը լրիվ ավելորդ էր: Չեմ կարող ասել, որ վատն էր, բայց չհավանեցի էլ:
«Իմ հաղթանակների օրը» ինձ ընդհանրապես դուր չեկավ: Չեմ քվեարկի:
Էս Ամպը Ակումբի թաքնված տաղանդներից է. չի գրում, չի գրում, մեկ էլ նենց մի վերլուծական է գրում, բերանդ բաց է մնում: :))
Ամպ ջան, հաճախ գրի: :)
Նման գործեր կարդալիս էն զգացողությունն եմ ունենում, ոնց որ հեղինակը տասը մատն էլ աչքս կոխի:
Շատ դիպուկ էր :))
«Հենակետում» - ուրեմն էս պատմվածքն ահագին շահեկան դիրքերում է: Ասեմ՝ ինչ առումով. առաջին երեք (1, 2, 4)՝ ձանձրալի, անհասկանալի խոհափիլիսոփայությամբ, սխալներով գործերից ու առանց սյուժեի «Անվերնագիր–2»-ից հետո...
Այ սա մտքովս չէր անցել, ճիշտ ես ասում...
Կելտական աշխարհի փերիներին ի՞նչ էր եղել, որ Գագոյին ուղարկեցիր մրցույթին:
Էդ ի՞նչ կելտական փերիներ են: Չգիտեմ՝ խոսքդ ում էր ուղղված, բայց հեմանայնդեպս ասեմ, որ ես չեմ հեղինակը: :))
Էս Ամպը Ակումբի թաքնված տաղանդներից է. չի գրում, չի գրում, մեկ էլ նենց մի վերլուծական է գրում, բերանդ բաց է մնում: :))
:oy
Ամպ ջան, հաճախ գրի: :)
Այ, որ մրցույթներ հաճախ լինեն, ես էլ հո պասիվ ակումբցի չեմ լինի :)):
Անհամբեր թեմատիկ մրցույթի եմ սպասում: Հետն էլ հույսեր եմ փայփայում, որ թեման Նամակը կլինի:
Էդ ի՞նչ կելտական փերիներ են: Չգիտեմ՝ խոսքդ ում էր ուղղված, բայց հեմանայնդեպս ասեմ, որ ես չեմ հեղինակը: :))
Չէ, Այվի ջան, խոսքս քեզ չի ուղղված :):
Չէ, Այվի ջան, խոսքս քեզ չի ուղղված :):
Ախ կելտակա՜ն, Իռլանդիա-Շմիռլա՜նդիա :))
Ախ կելտակա՜ն, Իռլանդիա-Շմիռլա՜նդիա :))
Վերջ, իրար հասկացանք :)):
12–րդ տարբերակ
Գետնահարկը
Առաջինը Մերուժանն էր: Երբ նա սկսեց օրվա մեջ մի քանի անգամ մոտենալ արևելք նայող պատին և հանգամանորեն լիզել պատի ճաքերը, գործընկերներն սկսեցին անհանգստանալ: Մերուժանին մինչ այդ նույնիսկ պաղպաղակ լիզելուց չէին տեսել: Սկզբում բոլորը ծիծաղում էին: Քահ-քահ: Հետո երբ հավատացին, որ Մերուժանը չի հիշում՝ ինչպես և ինչու է պատը լիզում, սկսեցին վախենալ նրա համար: Համոզեցին՝ գնաց բժշկի: Որոշ ստուգումներից հետո նա հայտարարվեց առողջ և ուղարկվեց տուն: Գործընկերները թեթևացած շունչ քաշեցին: Էլ ոչինչ չէր լիզում:
Անցավ մեկ շաբաթ: Լուսինեն ինչպես միշտ առաջիններից մեկը եկավ աշխատանքի այդ օրը: Իր սեղանին մոտենալիս Լուսինեն դանդաղեցրեց քայլերը: Օդի մեջ տարօրինակ զգացողություն էր տիրում: Հինգ քայլ հետո... Նաիրան, գործընկերուհիներից մեկը, գոտկատեղից ներքև մերկ, պատռտած վերնաշապիկով ու արյան մեջ կորած, անբնական դիրքով պառկած էր՝ սառած հայացքը դեպի արևելք նայող պատը: Նրա պարանոցին սիրտ խառնելու չափ պարզ երևում էին արդեն սևացող մատնահետքերը: Լուսինեն փորձեց ճչալ, բայց ասես երազում՝ ձայն դուրս չեկավ կոկորդից: Միայն բերանն էր բաց՝ ու սարսափից աղճատված: Վարագույրի հետևում շողք էր երևում: Անհասկանալի ուժով մղված, շատ լավ գիտակցելով, որ չի ուզում տեսնել, թե ինչ է վարագույրի հետևում, Լուսինեն քայլեց դեպի պատուհանը:
Չգիտես ինչու՝ ամենաշատը տպավորվեց Մերուժանի զոլավոր փողկապը: Պատուհանի վերևի բռնակից կապած, վիզը գրկած, կարմիր ու կապույտ զոլերով փողկապը, որի կապույտը շատ մոտ էր Մերուժանի դեմքի կապույտին: Լուսինեն մտածեց, որ գույները սազում են իրար ու վերջապես կարողացավ կոկորդի ճիչը դուրս բերել՝ իր վերջին հետևության անպատեհությունից ավելի, քան երկու դիակներից սարսափած:
Քաղաքի մեծահարուստներից մեկին պատկանող շինության մասին շշուկները չէին դադարում: Մարդիկ համառորեն պնդում էին, որ երբ համարձակվում ես շենքին շատ մոտ քայլել, գետնահարկից ճիչեր ու տնքոցներ են լսվում: Ու մարդիկ գործի էին դնում իրենց երևակայությունը: Ասում էին, որ մեծահարուստը ամեն գիշեր քնելուց առաջ գետնահարկն է բերել տալիս մի ընտանիք ու սպանում է ընտանիքի բոլոր անդամներին: Յուրաքանչյուրին մի առանձին ձևով: Մեկին կտրտում է կացնով՝ սկսած ձեռքի մատներից, մյուսին խեղդում ու եփում է եռացած ջրով լի կաթսայի մեջ, երրորդին, ասենք ընտանիքի հորը, ստիպում է բռնաբարել իր աղջկան և հետո սպանել նրան՝ կոկորդը կտրելով: Իսկ հետո նրանց բոլորին թաղում է գետնահարկի բետոնե խորը ավազանի մեջ, որը արևելքին նայող պատի մոտ է փորված, իրար կողք շարելով դիակներն ու բետոնի նոր շերտ ավելացնելով: Տասից մեկին էլ կենդանի է թաղում: Ու մինչև հաջորդ գիշեր բետոնի այդ շերտը չորանում-քարանում է, քանի որ գետնահարկում դժոխքի ջերմաստիճանն է տիրում: Պարզ չէր, թե նման մանրամասները որտեղից են հայտնի քաղաքի բնակիչներին. չէ՞ որ գետնահարկից ոչ ոք կենդանի դուրս չէր գալիս ըստ շշուկների:
Փոքրիկ քաղաքի ամենահին բնակիչներից մեկը,Սերոբեն, ով երդվում էր, որ անգիր գիտի բոլոր հին բնակիչներին, մարդկանց ասում էր, որ մեծահարուստն իրականում Սպանդարամետ աստվածն է, որ վերադարձել է մարդու կերպարանքով և հագեցնում է իր դարավոր քաղցը: Հետո նա ստիպված էր լինում բացատրել, թե ով է Սպանդարամետը և ընդհանրապես ինչպես կարող է բացի մարդկանց ճանաչած Աստծուց ուրիշ աստված լինել: Այն էլ արյունարբու ու մարդակեր: Սերոբեին ատեցին ու դադարեցին լսել:
Հրատարակչության տնօրինությունը երեք տարի էր արդեն, որ աշխատակիցներին խոստանում էր տեղափոխվել նոր շենք, բայց խոստումը խոստում էր մնում: Ներկայիս շենքը, ճիշտ է վերանորոգած, բայց միևնույն է, շատ հին էր: Գետնահարկը, որում հրատարակչության տարածքն էր, վերջին մի քանի օրում, ասես արագացված կադրերով, սկսել էր մաշվել: Իսկապես մաշվել: Պատերի ներկը քայքայվում էր, առաստաղից ժամը մեկ ծեփոններ էին կախվում ու ընկնում հատակին, համակարգիչների ու մարդկանց վրա: Բայց այս ամենը համարվել էր աշնան խոնավության հետ եկած երևույթ և գրեթե անուշադրության էր մատնվել՝ մինչև Մերուժանի ու Նաիրայի վախճանը:
Փորձաքննությունը պարզել էր, որ Մերուժանը սպանելուց առաջ բռնաբարել է Նաիրային: Մերուժանը, որ ըստ բոլոր գործընկերների, աշխարհի ամենաբարի ու ամաչկոտ մարդն էր:
Ու Լուսինեն: Դեռ խելքի չեկած երկու գործընկերների հետ պատահածից, աշխատողներն սկսեցին նկատել Լուսինեի տարօրինակ պահվածքը: Նրան անընդհատ բռնացնում էին հայացքը հառած այն կետին, ուր այն օրն ընկած էր խոշտանգված Նաիրան: Պետք էր լինում մոտենալ ու դիպչել Լուսինեի ուսին, որովհետև պարզապես կանչելով նա խուլի պես արձագանք չէր տալիս:
Հրատարակչությունում շշուկներ սկսվեցին հիմնարկը փակելու մասին: Աշխատողների մեծ մասը պարզապես հրաժարվում էր ներկայանալ՝ անգամ աշխատանքից զրկվելու սպառնալիքով: Բայց ոչինչ էապես չփոխվեց, մինչ մի առավոտ Անահիտը ներս մտնելով չգտավ Լուսինեին նույն տեղում, ուր նա նայում էր առանց հայացքը կտրելու: Նրա կոկորդի մեջ ցցված էին գրասենյակային երկու մատիտներ՝ ծայրերին վարդագույն կիսամաշ ռետիններով:
Միքայելը նորից զարթնեց նույն երազից: Շունչը դեռ չէր հերիքում, ինչպես երազում: Բետոնի հեղուկ զանգվածն ասես դեռ մարմնի վրա, աչքերի ու բերանի մեջ լիներ: Ու այն չորանում էր: Արագ, արագ: Աչքերն էլ չէր կարողանում փակել, մեջը լցված բետոնը չէր թողնում:
Հեռախոսի զանգը փրկության ղողանջ թվաց; Նետեց իրեն հեռախոսի մոտ;
- Ալո:
- Միքայել,- լսեց Անահիտի հիստերիկ ձայնը, - Լուսինեն... Լուսինեն... Լուսինեն...
Միքայելը լսափողը հեռու տարավ ականջից: Մի տոն էլ բարձր ու Անահիտին միայն չղջիկները կկարողանային լսել:
Միքայելը տենդագին արագությամբ փորփրում էր իր դարակը: Նյարդայնացած՝ եղածը շուռ տվեց բազմոցի վրա և սկսեց մի կողմ շպրտել այն ամենն ինչ իրեն պետք չէր: Վերջապես թղթերի կույտի տակ նշմարեց կարմիր, մաշված կազմով տետրը: Վերցրեց և սկսեց դողացող մատներով թերթել: Գտավ իր փնտրած էջը: Վերջին էջը, որից հետո սկսվում էին դատարկ թերթերը:
“Դժոխքն ավելի քան իրական է: Սպանդարամետը վերադարձել է: Նա քաղցած է: Մարդկանց հոգիները բանտված են քարե դարակներում: Նրանց ճիչն ու ոսկորները հալվում են դժոխքի կրակում: Արևելք նայող պատի մեջ թույն կա: Կաթիլ-կաթիլ հավաքված են մարմիններից գողացած հոգիները: Եվ կրկնվելու է: Շրջանը լրանալուն պես կրկնվելու է: Կանցնի ուղիղ յոթանասունհինգ տարի, Սպանդարամետի զոհերի քանակով, ու նորից կսկսվի նույնը: Քաղցած չարիքը կսկսի խժռել մարդկանց: Տանջել, անասնացնել, մարդկային կերպարանքից զրկել ու խժռել...”
Միքայելն արագ բացեց կիսամաշ տետրի առաջին էջը:
Օրագիր Սերոբեի
Անիծված մարգարեի և դժբախտ մարդու:
Երկրորդ տողն ուրիշ թանաքով էր գրված, հավանաբար ավելի ուշ էր ավելացվել:
Միքայելը կարդաց նաև քիչ առաջվա գրառման տակ դրված ամսաթիվը՝արդեն իմանալով, թե ինչ թիվ է տեսնելու: Գրառման թվականից անցել էր ուղիղ յոթանասունհինգ տարի:
Միքայելն այդ օրագիրը գտել էր քաղաքային գրադարանի արխիվներից մեկում, փոշու կեսդարյա շերտի տակ ծածկված և անհասկանալի մղումով արել էր իր կյանքի առաջին և վերջին գողությունը: Պարզապես չէր կարողացել օրագիրը թողնել այնտեղ, փոշիների մեջ, մոռացված ու արհամարհված: Սերոբեի մտքերը կարդացել էր մի գիշերում, կուլ տալով ամեն մի բառը, բայց ժամանակի ընթացքում այն դարձել էր իր գրադարանի մի սովորական մասը: Մոռացվել էր:
Հրատարակչության տնօրենն ուշադիր լսեց Միքայելի պատմածը, բայց վերջում չկարողացավ զսպել ժպիտը:
- Միքայել, Սերոբեի մասին ես վաղուց գիտեմ. քաղաքի ամենահայտնի գիժն է համարվել: Այդ պատմությունից էլ եմ տեղյակ: Անհետացած մարդկանց մասին ու դրա շուրջ հյուսված լեգենդների: Ու ես համամիտ եմ, որ մեր հիմնարկն աշխատողների համար երբեմն դժոխքի է վերածվում, բայց արի մեզ չկորցնենք, լա՞վ:
- Ինչպես Մերուժա՞նն էր իրեն կորցրել: Լուսինե՞ն, Նաիրա՞ն Ես համաձայն եմ:
Տնօրենը մռայլվեց:
- Ի՞նչ է ուզածդ:
- Ստուգել, ընդամենը ստուգել ու համոզվել:
- Ախր ես չեմ կարող հիմնարկի հատակը փորել քեզ համար, Միքայել, հասկանո՞ւմ ես, թե ինչ ես ուզում:
- Դուք ոչ մի բան էլ մի փորեք, փորող կգտնվի:
- Դու համոզվա՞ծ ես, որ ուզում ես ճիշտը փորել:
Միքայելը զարմացած նայեց:
- Բա էլ ինչու՞ եմ ձեզ հետ խոսում:
- Լավ: Ես քեզ կզանգեմ երեկոյան:
Միքայելը սպասողական նայեց:
- Փորողն իմ կողմից,- տնօրենը լայն ժպտաց:
Աղմուկը դեռ դրսից լսեց: Միքայելը երբեք այդքան ուշ ժամի չէր եղել հրատարակչությունում: Տարօրինակ էր ու անսովոր: Կամ գուցե պատճառն իր ընկերների չարագույժ մահերն էին: Միքայելին վերջինն ավելի հավանական թվաց:
Արևելքին նայող պատը և այդ տարածքում դրված ամեն ինչը ծածկված էր փոշու հաստ շերտով: Երկու տղամարդ, երկաթե բրիչներով զինված, հայացքները գետնից չկտրելով քանդում էին հիմնարկի հատակը: Սկզբում Միքայելին թվաց, թե նրանցից մեկը շատ ցածրահասակ է, բայց մոտենալով հասկացավ, որ պարզապես ավելի ներքև է կանգնած, իր իսկ փորած փոսի մեջ: Տնօրենը Միքայելի գրասեղանի մոտ նստած ծխում էր: Միքայելը քայլեց դեպի իր սեղանը՝ մտքում նյարդայնանալով, որ տնօրենը սիգարետի մոխիրը թափ է տալիս ուղիղ իր ստեղնաշարին:
Տնօրենը գլխով ցույց տվեց սեղանի մոտ դրված աթոռը՝ հրավիրելով նստել:
- Գո՞հ ես: Փորում են:
- Շնորհակալ եմ:
- Տղաները հենց մի տեղ հասնեն, մեզ տեղյակ կպահեն: Օրագիրը բերե՞լ ես:
Միքայելը բաճկոնի գրպանից հանեց կարմիր կազմով օրագիրը, մեկնեց տնօրնեին, հետո փոքր-ինչ մտածելուց հետո հանեց բաճկոնը և դրեց իր մեջքի հետևը: Շոգում էր:
Տնօրենը մի երկու էջ թերթեց, ժպտալով կարդաց մի քանի նախադասություն և փակելով օրագիրը անփույթ նետեց սեղանին:
- Սերոբե, Սերոբե...
Միքայելն զգաց, որ չնայած տաքությունից խտացող օդին, իր ճակատից դեպի աչքերը սողացող քրտինքը սառույցի պես սառն է:
- Դե դու գիտես, - տնօրենը ժպտում էր:
Միքայելի վերջին ճիչը, խառնվելով բերանը լցվող հեղուկ բետոնի հետ, վերածվեց անորոշ խռխռոցի:
“Հիմա կզարթնեմ, հիմա կզարթնեմ, հիմա կզարթնեմ...”
Իմ երազներ նման երազ էր: Ժամանակին ես էլ էի այսպիսի երազներ տեսնում: Առաջ շատ էի վախենում, լացում էի, չէի քնում( դե սկզբից սատանաները ինձ միշտ բռնում էին, ձայնս կտրվում էի, չէի կարողանում գոռալ, ընկնում էի, հետո սովորեցի ու արդեն ես էի դրանց հետ խաղում :D) բայց հետո՝ դիտավորյալ սպասում էի, թե երբ է քունս տանելու, որ էլի թունդ ուժս երազներս նայեմ:D: Ամեն Աստծո օր սատանաները , հրեշները, վհուկները,սատկած կատուները երազումս իմ հյուրերն էին ու էնքան հաճելի էր չեք էլ պատկերացնի, սաղի հախից գալիս էի: :PՀիմա էլ չեմ տեսնում էդպիսի երազներ::)
Բայց ասեմ նայեմ,որ ինձ հիշեցրեց այն ուժս կինոներին որտեղ բոլորն անմեղ են, բայց մարդիկ հերթով զոհվում են:)
«Խենթ»-ն էլ մինչև վերջ չեմ կարդացել: Ինձ համար շատ ծանծաղ, ծամծմած պատմվածք էր: Հա, ու բացի ձանձրալի լինելը, կեսից ահավոր նյարդայնացա. հեղինակ ջան, ինձ ահավոր հետաքիքիր ա, թե ոնց եք ստորակետն ու բութը կողք կողքի համատեղել: Առաջին անգամ նկատեցի, մտածեցի՝ վրիպակ ա: Բայց չէ. հետո էլի, էլի:
Հորեղբորս տղայի տնայինները ստուգելիս մի անգամ ինքս էլ հանդիպեցի էդպիսի դեպքի, ու պարզվեց, որ իերնց դպրոցում տենց են սովորեցրել, ու ինչքան ինձ մեջտեղից ճղեցի, մեկ ա, չկարողացա համոզել, որ բութ ու ստորակետ միասին չեն տեղադրում։
Հորեղբորս տղայի տնայինները ստուգելիս մի անգամ ինքս էլ հանդիպեցի էդպիսի դեպքի, ու պարզվեց, որ իերնց դպրոցում տենց են սովորեցրել, ու ինչքան ինձ մեջտեղից ճղեցի, մեկ ա, չկարողացա համոզել, որ բութ ու ստորակետ միասին չեն տեղադրում։
:)կա էդպիսի բան: Ես էլ իմ հորքուրի ճստոին էի համոզում:
CactuSoul
28.11.2012, 17:30
:)կա էդպիսի բան:
Հը՞ :blin
Եվ կանսա՞ք արդյոք ինձ նման տգետ, բայց ուսման ծարավ մարդու խնդրանքին՝ տեղեկացնել իրեն, թե հատկապես որ դեպքերում է կիրառելի կետադրական նշանների նման, իմ խորին համոզմամբ, անհեթեթ համադրությունը:
Հը՞ :blin
Եվ կանսա՞ք արդյոք ինձ նման տգետ, բայց ուսման ծարավ մարդու խնդրանքին՝ տեղեկացնել իրեն, թե հատկապես որ դեպքերում է կիրառելի կետադրական նշանների նման, իմ խորին համոզմամբ, անհեթեթ համադրությունը:
Անի՛՝, չե՞՜՛ս հասկանում՝, որ դեպքում.:...
Հը՞ :blin
Եվ կանսա՞ք արդյոք ինձ նման տգետ, բայց ուսման ծարավ մարդու խնդրանքին՝ տեղեկացնել իրեն, թե հատկապես որ դեպքերում է կիրառելի կետադրական նշանների նման, իմ խորին համոզմամբ, անհեթեթ համադրությունը:
:DԴու սխալ ինձ հասկացար: Ուզում էի ասել ,որ ես էլ հորքուրիս բալիկին էի ասում.
- Չի՛ կարելի միաժամանակ դնել և՛ բութ, և՛ ստորակետ Մերիկո ջան:
Անի՛՝, չե՞՜՛ս հասկանում՝, որ դեպքում.:...
Այո, եթե չբացառենք այս դեպքը:D
StrangeLittleGirl
28.11.2012, 18:19
Ամպ, դու դեմք ես, լուրջ եմ ասում: Սիրեցի քեզ :))
Ամպ, դու դեմք ես, լուրջ եմ ասում: Սիրեցի քեզ :))
Ամպի չա՞փ:))
Ես գնացի քվեարկեմ:
Հենց սկզբից էլ պարզ ա եղել, կարծում եմ, թե ում համար եմ քվեարկելու:
Բայց բացի Գագոյից ձայն եմ տալու նաև Թափառող Հոգիներին: Միայն նրա համար լրիվ զրոյի վրա չմնա:
StrangeLittleGirl
28.11.2012, 20:44
էս հենակետը սուսուփուս ձայներ ա հավաքում :))
էս հենակետը սուսուփուս ձայներ ա հավաքում :))
Tiger39-ը ո՞վ ա:
StrangeLittleGirl
28.11.2012, 20:57
Tiger39-ը ո՞վ ա:
չգիտեմ, բայց կարծեմ ինքն էր, որ տարիներ առաջ ինձ խիստ վիրավորել ա նամակով ու արգելափակվել դրա համար
չգիտեմ, բայց կարծեմ ինքն էր, որ տարիներ առաջ ինձ խիստ վիրավորել ա նամակով ու արգելափակվել դրա համար
Ընթերցասեր տղա ա փաստորեն :)
StrangeLittleGirl
28.11.2012, 21:00
Ընթերցասեր տղա ա փաստորեն :)
ըհը, ի դեպ հենց գրածիս վերաբերյալ էլ գրել էր: ուղղակի շատ տգեղ ու անտակտ բան էր գրել, Չուկին խաբար տվեցի
ըհը, ի դեպ հենց գրածիս վերաբերյալ էլ գրել էր: ուղղակի շատ տգեղ ու անտակտ բան էր գրել, Չուկին խաբար տվեցի
Եթե համը հանել ա, լավ ես արել:
StrangeLittleGirl
28.11.2012, 21:05
Եթե համը հանել ա, լավ ես արել:
հա: տենց բանը եթե թեմայում գրեր, վայրկենական ռեփորթ կանեին ակումբցիները: անձնական վիրավորանք էր
հա: տենց բանը եթե թեմայում գրեր, վայրկենական ռեփորթ կանեին ակումբցիները: անձնական վիրավորանք էր
Դու Թափառող Հոգիները կարդացել ե՞ս:
StrangeLittleGirl
28.11.2012, 21:08
Դու Թափառող Հոգիները կարդացել ե՞ս:
հա, կարդացել եմ
հա, կարդացել եմ
Պատմի էլի:
Էէէէ, լավ է՜: Հենակետո՞ւմ:
Tiger29-ը բոլոր մրցույթներին քվեարկում ա. իսկականից ընթերցասեր տղա ա երևում:
Tiger29-ը բոլոր մրցույթներին քվեարկում ա. իսկականից ընթերցասեր տղա ա երևում:
Լո՞ւրջ: Ես նոր եմ նկատում:
Լո՞ւրջ: Ես նոր եմ նկատում:
Հա, միշտ էլ նկատել եմ:
Քանի օր է հետևում եմ էս ակումբի խոսքուզրույցին , դուրս շատ ա եկե… հատկապես Մեֆին են շատ հավանե, շատ բանով կիսում եմ իրա գրական ճաշակը…
բարի օր ձեզ
1.Սկիզբը վատը չէր, բայց հետո լրիվ համը հանեց… Մեջտեղի մասը ամենահաջողվածն էր…
2.Միքտը լավն էր, սկիզբն էլ վատը չէր, բայց հետո շատ պրիմիտիվ էր դարձել…
3.Լավն էր:
4.Միքտը լավն էր, թեկուզ շատ ծեծված էր, բայց կատարողականը շատ վատն էր:
5.Վատը չէր, բայց վերջում ոնց որ շտապել ու մի հետարքքիր բայց արհեստական վերջաբան էին սարքել, խոսքը բնական ընթացք պիտի ունենա:
6. Մի երկու հաջողված արտահայտություն, նախադասույուն կային, մնացածը վառել:
7. Սա գրականություն չէ:
8. Ծեծված թեմա է, բայց լավ է ներկայացված: Նկարագրությունները լավն էին:
9. Վատը չէ, լավ նկարագրված տեսարաններ կային:
10. Ձանձրալի ու տափակ գործ:
Բարև, Սթրես, էդ ինչի՞ մասին ես գրում: Տարբերակի անունը գրի կամ համարը:
Հա, միշտ էլ նկատել եմ:
Քիչ են է քվեները...հերիք ա մի հոգի քվեարկի, աչքի ա ընկնում:
Ո՞ւր են մեր 40-ին մոտ քվեարկություններով օրերը :(
Սթրես, էդ գրածներիդ տակ կա «Խմբագրել», վրան սեղմի ու խմբագրի՝ ավելացնելով տարբերակի անունները:
Քիչ են է քվեները...հերիք ա մի հոգի քվեարկի, աչքի ա ընկնում:
Ո՞ւր են մեր 40-ին մոտ քվեարկություններով օրերը :(
Հա, առաջ լինում էր, հիսունից էլ անցնում էր...
Տարբերակները շատ են ու մեծ մասը դժվար կարդացվող...
Բաց դե ոչինչ, երևի էլ սենց չլինի. տեսանք, որ տանջանք էր:
Էէէէ, լավ է՜: Հենակետո՞ւմ:
Արէա ջան, արխային, «Հենակետում»-ը «Գետնահարկ»-ից երևի մեկ ձայնով ա առաջ:
11.Հետաքրիքր բլոգային գրառում:
12. Լավ էր գրված, բայց ասելիք չկար:
13. Միտքը լավն էր, կատարողականում շատ էր թերացե:
14.Շատ ռոմատիկ ա, չափից շատ, բայց բնականություն կա, երևի հեղինակը մի շնչով է գրել:
15. Լավն էր, բայց շատ մակերեսային:
Վայ, Այվի ջան, հազար բարև: Ոնց որ թե արդեն ուղղել եմ սխալս:
16.Զոռով եմ կարդացե: Բայց յուրահատկություններ կային, հեղինակը փորձառու էր նկարագրությունների մեջ, ուղղակի էս ոճը հեչ չեն սիրում: Հեղինակ՝ ներող:
17.Ռոմանտիկ, թույլ գործ:
Գործերը չեն ներշնոչւոմ քվերակելու, գալաթեա ջան:
Արէա ջան, արխային, «Հենակետում»-ը «Գետնահարկ»-ից երևի մեկ ձայնով ա առաջ:
«Գետնահարկն» էլ չեմ ուզում հաղթի:
«Առաքյալներ» :sorry
Բարի երեկո:
Tiger39-ը ո՞վ ա:
Ես եմ, բայց 29-ը:
չգիտեմ, բայց կարծեմ ինքն էր, որ տարիներ առաջ ինձ խիստ վիրավորել ա նամակով ու արգելափակվել դրա համար
Այո, ես էի ու եթե ուզում ես կարող եմ նամակը ստեղ տեղադրել, իմ մոտ դեռ կա: Նոր նայեցի 5 տարի առաջ եմ գրել, բայց ոչ մի սխալ բան չտեսա իմ գրածի մեջ: Խիստ վիրավորվողը չէր գրի, դա Ձեր գործը չէ: Ու բացի էդ էլ հատուկ նշել էի, որ քո գրած Սիֆիլիսը կարդալով եմ էդ գրում:
Ընթերցասեր տղա ա փաստորեն :)
ըհը, ի դեպ հենց գրածիս վերաբերյալ էլ գրել էր: ուղղակի շատ տգեղ ու անտակտ բան էր գրել, Չուկին խաբար տվեցի
Բայց էն ժամանակ ասում էիր ես կապ չունեմ, իրանց որոշումն էր :)
Եթե համը հանել ա, լավ ես արել:
հա: տենց բանը եթե թեմայում գրեր, վայրկենական ռեփորթ կանեին ակումբցիները: անձնական վիրավորանք էր
Հ.Գ.
Կարծում եմ իրավունք ունեի մտնել մի խոսակցության մեջ, որտեղ ինձ էին քննարկում:
Հ.Գ.Գ.
Չնայած չեմ հավանել ամբողջ գրածը, բայց քվեարկել եմ, որովհետև մեջը հարազատ բաներ գտա, որի միջով ժամանակին անցել եմ:
«Գետնահարկն» էլ չեմ ուզում հաղթի:
«Առաքյալներ» :sorry
Դարդ մի՛ արա, ահագին ձայն ա հավաքել: Բա հո Ատունեի նման 2 ձայնի վրա չի՞ նստած :(:
Քրտինքի մեջ կորած փորձում էր ծերունու առաջադրանքը կատարել: Հետո հիշեց, որ զենքը չկա: Թողել է հալիվորի ոտքերի մոտ: Կասկածեց, բայց ետ չշրջվեց: Չի սպանի: Դիպուկ չի կարողանա կրակել: Ցուրտ է, մատները չեն ենթարկվի:
Սպասեց, որ ծերունին համարձակություն գտնի ու սառած, դողացող ձեռքերում ավելի ամուր պահի զենքը:
- էխ, Թոֆիկ Մամեդով,-հառաչեց ծերունին,-դու մենակության բան չես…
Այս ընթացքում Արամն անընդհատ փականի մեջ պտտեցնում էր բանալին, քաշքշում բռնակից, աչքը դիմահայաց ապակուց չկտրելով, մտքում էլ սրտնեղելով, թե այ բիձա, ինչու ես ուշացնում, դե խփիր էլի...
Ձայնը պատկերից շուտ եկավ: Շրջվեց ծերունու մարմնի անկման ձայնից: Մոտի եղած դանակը խրել էր կրքավանդակի մեջ:
5 ձայն :(
Ինչն ա տխուր, քո համար շա՞տ ա թե քիչ
StrangeLittleGirl
28.11.2012, 22:14
Պատմի էլի:
Կարճ. անկապություն ա:
Քիչ են է քվեները...հերիք ա մի հոգի քվեարկի, աչքի ա ընկնում:
Ո՞ւր են մեր 40-ին մոտ քվեարկություններով օրերը :(
Էս ա, մոտենում ենք էլի:
Բարի երեկո:
Այո, ես էի ու եթե ուզում ես կարող եմ նամակը ստեղ տեղադրել, իմ մոտ դեռ կա: Նոր նայեցի 5 տարի առաջ եմ գրել, բայց ոչ մի սխալ բան չտեսա իմ գրածի մեջ: Խիստ վիրավորվողը չէր գրի, դա Ձեր գործը չէ: Ու բացի էդ էլ հատուկ նշել էի, որ քո գրած Սիֆիլիսը կարդալով եմ էդ գրում:
Բայց էն ժամանակ ասում էիր ես կապ չունեմ, իրանց որոշումն էր :)
Հ.Գ.
Կարծում եմ իրավունք ունեի մտնել մի խոսակցության մեջ, որտեղ ինձ էին քննարկում:
Բարի երեկո: Հա, ես ուրիշ բան ասեցի՞: Իմ գրածը կարդալուց հետո էիր նման բան գրել, բայց ոչ թե գրածիս էիր կպել, այլ ինձ, ու շատ տգեղ ձևով: Ու հա, որոշումն իմը չի եղել: Ես ընդամենը նամակդ ուղարկել եմ Չուկին (թե՞ ռեփորթ արել) ու խնդրել, որ զբաղվի էդ հարցով, իսկ թե ինչ որոշում կկայացներ, դա իրա գործն էր:
Հա, իրավունք ունես խոսակցությանը խառնվելու:
Ժողովուրդ, քվեարկելուց հետո կարողանում ե՞ք տեսնել, թե ով ում է ձայն տվել:
StrangeLittleGirl
28.11.2012, 22:16
Ժողովուրդ, քվեարկելուց հետո կարողանում ե՞ք տեսնել, թե ով ում է ձայն տվել:
հա, որ սեղմես թվերից որևէ մեկի վրա, դու էլ կտեսնես
Ժողովուրդ, քվեարկելուց հետո կարողանում ե՞ք տեսնել, թե ով ում է ձայն տվել:
Հա, որևէ մեկի ձայների թվի վրա սեղմի, կտեսնես:
StrangeLittleGirl
28.11.2012, 22:18
Դատարկությունն էլ քվեարկեց: :think ստեղ հետաքրքիր բաներ են կատարվում
Mephistopheles
28.11.2012, 22:18
Ժողովուրդ, ուզում եմ էս գրառումս քննադատներին նվիրել…
Ցանկալի ա ու իմ համար ինչ որ տեղ պարտադիր որ բոլոր քննադատություններն ու կարծիքները մի քիչ քաշ ունենան… բառը որ գրում ենք մեջը պտի իմաստ դրվի՝ substance… անկապ որ գրում ենք "դուրս" չեկավ կամ "լավը չի" կամ "լավն էր" կամ "կերպարները թույլ են"… սրանք ոչինչ չասող քննադատություններ են որոնք վիրավորում են էս գործերի հեղինակներին… մարդիկ մեզ պատիվ են արել ու իրանց գործերը մեր դատին են ներկայացրել, կարա՞նք մի քիչ ավելի հարգանքով վերաբերվենք էդ մարդկանց գործերին…խոսքս նրա մասին չի որ դնենք գովենք, կամ սուր՝ շատ սուր բառեր չօգտագործենք. չէ, բայց երբ որ կծում ես, քննադատում ես, բարի եղիր մի քիչ ավելի հանգամանալից ու կոնստրուկտիվ քննադատություններ անել, մարդիկ եկել են քեզ լսելու ոչ թե "կոպեկն առնեն ու գնան"… վերջիվերջո էս քննադատություններն էլ մեր դեմքն են…
Մրցույթի քաշը, պատիվը, հեղինակությունն ու արժեքը մենակ գրավծքներից չի գալիս, այլ գալիս ա նաև քննադատներից ու արված քննարկումներից ու առաջարկներից, ժյուրիից… ընենց որ ստեղ ոչ միայն գործերն են քննարկվում ու քննաության դրվում այլև քննարկվում ա մրցույթի քննադատական կարողություններն ու քննարկողների կարծիքի հեղինակությունը… մրցույթներին մրցում են բոլորը նաև ժյուրին ու քննարկողները… մարդիկ որ գործ են ներկայացնում, պտի իմանան որ նաև փողից բացի feedback են տանում հետները… որ ասեն "Հավաքածուուոմ" 3-երդ տեղն եմ բռնել" լսողն իմանա որ ինչ դաժան քննադատության միջով ա անցել ու ինչ ԴՊՐՈՑ ա դա եղել, քանի որ էս քվեարկությունը պրոցես ա ոչ թե ինչ որ մեկօրյա իրադարձություն… մեր քննարկումները հարգանք են ոչ միայն գրողների նկատմամբ այլև քննարկողների՝ ժյուրիի և ավելի գլոբալ պատկերում վերցրած "Հավաքածու" մրցույթի հեղինակությունն են…
Խնրդում եմ հասկանալ որ քննաության են դրված ոչ միայն գրական գործերը այլև մրցույթի հեղինակությունը…
Ես մի բանի մասին էլ եմ ուզում գրեմ… դա #641 գրառումն ա որն արել ա ոմն Մեֆիստոֆելը… էսի կոպիտ խախտում ա էթիկայի ու բարոյականության… տենց բան չեն անումէսի ոչ միայն քննարկողին ա դիսկվալիֆիկացնում, այլև կարա ամբողջ մրցույթը դիսկվալիֆիկացնի որովհետև հստակ հակաքարոզչություն ա… մանավանդ որ վերջում գրել ա "it's not fair"… Ինքը չի քվեարկելու որովհետև որակազրկված ա… ինքը հրապարակավ ներողություն ա խնդրում հեղինակից անտակտության ու էթիկայի նորմերն աններիորեն խախտելու համար…
Հ.Գ. Չուկ ապեր, այ էս 20 տուգանային արժի…
հա, որ սեղմես թվերից որևէ մեկի վրա, դու էլ կտեսնես
Ուզում էի տեսնել, թե ով է «1 կիլո լոլիկին» ձայն տվել :)
StrangeLittleGirl
28.11.2012, 22:24
Ուզում էի տեսնել, թե ով է «1 կիլո լոլիկին» ձայն տվել :)
և դա ի՞նչ տվեց քեզ
և դա ի՞նչ տվեց քեզ
Իսկ ի՞նչ պիտի տար: Հետաքրքրասիրությունս բավարարեց ;)
Մարդը ցանկացավ ,մտածեց, թե դա օրեր հետո պիտի կատարվի, բայց կատարվեց մի վայրկյանում: Սա էլ ա հրաշք:
Մարդը ցանկացավ ,մտածեց, թե դա օրեր հետո պիտի կատարվի, բայց կատարվեց մի վայրկյանում: Սա էլ ա հրաշք:
Գուցե նաև մաղթես, որ իմ բոլոր ցանկություննե՞րը մեկ վայրկյանում կատարվեն: :D
Մարդը ցանկացավ ,մտածեց, թե դա օրեր հետո պիտի կատարվի, բայց կատարվեց մի վայրկյանում: Սա էլ ա հրաշք:
Այ Stress ջան, էս ի՞նչ ես խոսում սաղ թեմաներում: Մի մեջբերում արա, մի հատ նշի ո՞ր գրառմանն ես պատասխանում: Սթրեսը` սթրես, բայց էս կարգի՞:
Հա, առաջ լինում էր, հիսունից էլ անցնում էր...
Տարբերակները շատ են ու մեծ մասը դժվար կարդացվող...
Բաց դե ոչինչ, երևի էլ սենց չլինի. տեսանք, որ տանջանք էր:
Մյուս անգամ, 10 հատից ոչ ավել:
Լուսնթագ Լուսինեն տենց էլ մի բան չգրեց, կարդանք:
Mephistopheles
28.11.2012, 23:13
Մյուս անգամ, 10 հատից ոչ ավել:
3-ից ոչ ավել, որ ամեն մարդ մի բան շահի…
Գուցե նաև մաղթես, որ իմ բոլոր ցանկություննե՞րը մեկ վայրկյանում կատարվեն: :D
եղիցի
Այ Stress ջան, էս ի՞նչ ես խոսում սաղ թեմաներում: Մի մեջբերում արա, մի հատ նշի ո՞ր գրառմանն ես պատասխանում: Սթրեսը` սթրես, բայց էս կարգի՞:
Արէա ախպեր ջան, ներող եղեք, նոր եմ էստեղ, լավ չեմ ջոկում ինչ եմ անում…
3-ից ոչ ավել, որ ամեն մարդ մի բան շահի…
Մեֆ, դու վերջն ես… Հումորդ սպանում ա:D
Մեֆ, դու վերջն ես… Հումորդ սպանում ա:D
Երկրպագու ունես, Մեֆ:
Mephistopheles
28.11.2012, 23:18
Մեֆ, դու վերջն ես… Հումորդ սպանում ա:D
Մերսի Ստրես ջան…
Mephistopheles
28.11.2012, 23:20
Երկրպագու ունես, Մեֆ:
մի սկսի… հա՞…
կարդացել եմ մինչև յոթերորդը
զոռով, ինձ սպանելով (միակ բացառությունը քարահունջն էր, տեղ-տեղ շատ սիրուն նկարագրություններ էին ստացվել, մարդը աշխատել էր տեքստի վրա)
ահավոր վատն էին, էն աստիճան վատն են, որ պետք ա ասել, որ վատն են
մնացածները կարդալ ի վիճակի չեմ, հուսամ մեջները հաջող գործեր կլինեն
ինչի՞ եք գրում օ՜հ, այո, սիրելի եսիմ ինչ իմ զհարիկ, դուք տենց եք խոսու՞մ... հաստատ տենց չեք խոսում, ուրեմն ձեր հորինած-հիշած-մետմորֆած կերպարն էլ տենց չպետք ա խոսի
ուզում եք մրցույթի մասնակցել, բայց մենակ ուզելով չի էդ, պետք ա մի բան անեք դրա համար, ես էլ կարամ հեկեկամ թղթի վրա, ընդ որում, դեռ ջհանդամ, որ հեկեկոց ա, հետն էլ ապաշնորհ հեկեկոց ա: ինձ ամենաշատը սպանում ա էն, որ ԱՆԳՐԱԳԵՏ հեկեկոց ա
մի էրկու տող բան կարդայիք, լավ կլիներ մեր հիմիկվա դարին պատկանող ինչ-որ մի բան, կամ մի քանի բան
լավ գրելու համար մարդ պետք ա ոչ միայն դրա շնորհքն ունենա, այլև մի շատ տարրական բան՝ հարգանք իր գրածը կարդացողի հանդեպ
մի հատ ինքներդ ձեզ հարց տվեք՝ ունեի՞ արդյոք ես բարոյական իրավունք իմ գրածը կարդացողների կյանքից էդքան ժամանակ խլելու
շատ զայրացած գրառում ստացվեց, բայց դե ստացեք, գրածներիդ համապատասխան ա
Ինփրեշըն ջան, ճիշտն ասած, ինձ էլ ոչ մեկը դուր չեկավ, որ հանգսիտ քնելու գնամ, լավ գործ կարդալուց հետո, ուղարկիր քո գրածները, լինք արա, էլի…
Mephistopheles
28.11.2012, 23:23
Գալ, հեթանոս… վրես ֆռռում ե՞ք…
Գալ, հեթանոս… վրես ֆռռում ե՞ք…
Հարգալից խոսիր, գրական մրցույթ է:
Ոչ թե՝ "վրես ֆռռում եք" այլ՝ "վրաս պտո՞ւյտ եք տալիս":
Սթրես ջան, բայց ինչի՞ տենց սթրեսային մականուն:
Mephistopheles
28.11.2012, 23:43
Հարգալից խոսիր, գրական մրցույթ է:
Ոչ թե՝ "վրես ֆռռում եք" այլ՝ "վրաս պտո՞ւյտ եք տալիս":
հարգալից խոսալու համար բան չեմ ասել ոչ էլ գրականի… ընենց մի արա ծանր հրետանիս հանեմ, գմփցնեմ էթամ նստեմ-արգելափակվեմ-մտնեմ մհերի քարանձավը դուռը վրես փագեմ…
impression
28.11.2012, 23:46
Ինփրեշըն ջան, ճիշտն ասած, ինձ էլ ոչ մեկը դուր չեկավ, որ հանգսիտ քնելու գնամ, լավ գործ կարդալուց հետո, ուղարկիր քո գրածները, լինք արա, էլի…
Սթրեսս ջան, Բորխեսի Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները կարդա, հաստատ լավ գործ ա
հարգալից խոսալու համար բան չեմ ասել ոչ էլ գրականի… ընենց մի արա ծանր հրետանիս հանեմ, գմփցնեմ էթամ նստեմ-արգելափակվեմ-մտնեմ մհերի քարանձավը դուռը վրես փագեմ…
Չեմ անի:
[QUOTE=Գալաթեա;2371729]Սթրես ջան, բայց ինչի՞ տենց սթրեսային մականուն:
[/QUOT
վիճակս թող բնութագրի ինձ
Mephistopheles
29.11.2012, 00:03
արա գրե՛ք…
Սթրեսս ջան, Բորխեսի Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները կարդա, հաստատ լավ գործ ա
էդ հինգ տարի աառջ եմ կարդացե
Mephistopheles
29.11.2012, 00:06
Չեմ անի:
Գալ, էդ յություբից էդ ի՞նչ բոմբ էիր գտել…
վիճակս թող բնութագրի ինձ
Մենք թեմա ունենք, Հարցեր Հոգեբանին, մեկ-մեկ շատ լավ խորհուրդներ են տրվում մարդկանց, Ակումբի հոգեբան մասնագետների կողմից…
Եթե պետք լինի՝ հաշվի առ :)
Գալ, էդ յություբից էդ ի՞նչ բոմբ էիր գտել…
Կյանք ա չէ՞ էդ աղջիկը :)
Mephistopheles
29.11.2012, 00:09
Կյանք ա չէ՞ էդ աղջիկը :)
պատկերացնում եմ էդ ինչ լավ կլիներ էս մրցույթին մասնակցեր…
impression
29.11.2012, 00:12
էդ հինգ տարի աառջ եմ կարդացե
դե ավելի լավ բան չեմ կարող առաջարկել :)
ես գնացի կոմիքսս կարդամ, ինձ տարել ա կոմիքսների վրա
մաղթում եմ բարի հանգուցալուծում էս քվեարկությանը, ես էլ ոչ ասելիք ունեմ ստեղ, ոչ էլ անելիք
դե ավելի լավ բան չեմ կարող առաջարկել :)
ես գնացի կոմիքսս կարդամ, ինձ տարել ա կոմիքսների վրա
մաղթում եմ բարի հանգուցալուծում էս քվեարկությանը, ես էլ ոչ ասելիք ունեմ ստեղ, ոչ էլ անելիք
Մյուս մրցույթին անելիք կունենա՞ս:
պատկերացնում եմ էդ ինչ լավ կլիներ էս մրցույթին մասնակցեր…
Yeah, she'd definitely dance her way to the top.
Կարևորը էքսպրեսիան ա չէ՞, ցանկացած գործում:
Mephistopheles
29.11.2012, 00:25
Yeah, she'd definitely dance her way to the top.
Կարևորը էքսպրեսիան ա չէ՞, ցանկացած գործում:
մեջը հոգի ա դրել… լրիվ նոր ինտերպրետացիա ա… ամենակարևորը "հեշտ նաjվող" ա
մեջը հոգի ա դրել…
Հերիք ա, Մեֆ:
Mephistopheles
29.11.2012, 00:27
Հերիք ա, Մեֆ:
Չուկը ստեղ չի…
Մինչև 10-րդը կարդացի, «Հենակետում»-ն էր լավը:
Mephistopheles
29.11.2012, 02:16
Մինչև 10-րդը կարդացի, «Հենակետում»-ն էր լավը:
խի՞…
Lusntag Lusine
29.11.2012, 02:32
Բարի երեկո
Քանի որ այստեղ նոր եմ գրանցված և դեռ լավ չեմ կարողանում օգտվել կայքից,մեծ հետաքրքրությամբ հետևում եմ քննարկումներին: Կարդացել եմ ոչ բոլոր գործերը:Ասեմ որ հեղինակներից չեմ, արձակ դեռ չեմ գրում:
Lusntag Lusine
29.11.2012, 02:35
Լուսնթագ Լուսինեն տենց էլ մի բան չգրեց, կարդանք:
Բարի երեկո
Քանի որ այստեղ նոր եմ գրանցված և դեռ լավ չեմ կարողանում օգտվել կայքից,մեծ հետաքրքրությամբ հետևում եմ քննարկումներին: Կարդացել եմ ոչ բոլոր գործերը:Ասեմ որ հեղինակներից չեմ, արձակ դեռ չեմ գրում:
Բարի երեկո
Քանի որ այստեղ նոր եմ գրանցված և դեռ լավ չեմ կարողանում օգտվել կայքից,մեծ հետաքրքրությամբ հետևում եմ քննարկումներին: Կարդացել եմ ոչ բոլոր գործերը:Ասեմ որ հեղինակներից չեմ, արձակ դեռ չեմ գրում:
Շնորհակալություն արձագանքելու համար :) Հուսով եմ՝ ձեզ դուր կգա մեզ մոտ:
Իսկ կայքին սովորելը բավականին հեշտ է:
Բարի գալուստ Ակումբ :)
Lusntag Lusine
29.11.2012, 02:57
Շնորհակալություն արձագանքելու համար :) Հուսով եմ՝ ձեզ դուր կգա մեզ մոտ:
Իսկ կայքին սովորելը բավականին հեշտ է:
Բարի գալուստ Ակումբ :)
Շնորհակալ եմ ընդունելության համար
Ուզում եմ հեշտ կարդացվելու մասին խոսամ: Ինձ թվաց՝ էդ գործոնը՝ որպես լավ գրականության չափանիշ, քննադատվեց, թե ծաղրվեց, կարող ա՝ ընդամենը ինձ թվաց:
Իրականում, գոնե ինձ համար դա ամենակարևոր գործոնն ա, իհարկե ոչ միակը, բայց մարդը, եթե սկսում ա գեղարվեստական գրականություն ստեղծելու փորձեր անել, առաջին հերթին պետք ա կարողանա գրավոր էնպես պատմել, որ ընթերցողին ոչ թե ուղղակի չհոգնեցնի, այլ ստիպի մինչև վերջ կարդալ, հետո նոր գալիս ա էն գործոնը, թե ինչ ա պատմում: Ի վերջո, գեղարվեստական գրականությունը գիտական գրականությունից տարբերվում ա նրանով, որ ոչ թե պետք ա հանճարեղ ճշմարտություններ բացահայտել, այլ հանճարեղ կերպով պատմել ճշմարտության բացահայտման ուղու մասին, ու լավ կլինի՝ էդ ճշմարտությունը տենց էլ չբացահայտվի գեղարվեստական գործում, որ հանկարծ չգիտականանա, ու եթե դու գիտես արդեն ճշմարտությունը, իմ կարճ խելքով՝ դրա փնտրման ուղու մասին էլ հետաքրքիր չի պատմելը, հետաքրքիր ա՝ ընթերցողի օգնությանը դիմելը՝ քեզ հետ միասին փնտրելու: Ինձ թվում ա՝ Սևակի հանդեպ էդքան հակասական վերաբերմունքի պատճառը հենց նա ա, որ չնայած կամ թեկուզ ինքը լավ պատմող ա, բայց շատ ա իր կողմից իր համար հայտնաբերած ճշմարտություններ ասում, մի տեսակ պարտադրում, բայց իհարկե ինքն էլ ունի գործեր, որոնցում միայն փնտրում ա, մի խոսքով, դա ուրիշ թեմա ա:
Ես կարամ հանճարեղ մտահղացումներ ունենամ, խոսքի, բայց եթե նկարել չեմ կարողանում, ուրեմն նկարիչ չեմ, ու բան չունեմ ասելու՝ կան շատ սիրուն նկարողներ, որոնք ուղղակի արձանագրում են ու չեն փնտրում: Կոնկրետ էս մրցույթի շրջանակներում ընտրությունը շատ նեղ էր: Ու ես իմ ձայնը տվել եմ էն տարբերակներին, ովքեր լավ պատմել են գոնե: Ստեղ ինչ-որ տեղ, ինձ թվաց, թե իրոք, ասվեց, որ կարա շատ դժվար կարդացվող լավ գրականություն լինի: Ինձ դեռ լավ գրականություն, որը լինի դժվար կարդացվող, չի հանդիպել: Ո՞նց կարա նման բան լինի: Պատահական չի չէ՞, որ վաղ շրջանում, երբ գիր չկար, բայց կային սերնդից սերունդ փոխանցվող խոսք փոխանցողներ, նրանց ստեղծածը կոչում ենք խոսքարվեստ: Գրելուց առաջ պետք ա խոսք ունենալ: Գրական մրցույթում եթե պետք ա ընտրեմ ամենահանճարեղ մտահղացման ու լավ պատմելու մեջ, ես իմ ձայնը տալիս եմ լավ պատմելուն՝ առանց խղճի խայթի, լիովին համոզված լինելով, որ ճիշտ եմ վարվում: Մի խոսքով, ես որպես ընթերցող գրականության մեջ փնտրում եմ փնտրտուք, ու որքանով գրողը կկարողանա իր փնտրումները էնպես պատմի, որ ես զուգահեռ տեսնեմ իմ փնտրումների հետ, էնքան շատ կսիրեմ էդ գրականությունը:
StrangeLittleGirl
29.11.2012, 13:00
Շին, ահագին համաձայն եմ հետդ: Լավ ա, որ էս թեման առաջ քաշեցիր, որովհետև նենց մի տեսակ կորավ, գնաց, ոչ ոք ռեակցիա չտվեց: Հիմա եթե հեշտ կարդացվելը լավ գրականության չափանիշ չլիներ, Անվերնագիր 1-ը ձայներ էր, որ հավաքել էր: Ընդհանրապես, քո ասածին կուզեի ավելացնել, որ որպես ընթերցող ինձ համար շատ կարևոր ա հասկանալը, թե գրողն ինչ ա ասում, պատմության մեջ մնալը, ոչ թե տառապել-տանջվելը, մի բանը հազար անգամ կարդալը, տենց էլ բան չհասկանալը, մի կերպ վերջացնելը ու մտածելը՝ երևի ես դեբիլ եմ: Չէ, ոչ մի ընթերցող դեբիլ չի: Բայց եթե ինքը էդ զգացողությունն ա ունենում, ուրեմն գրողն իրա գործը լավ չի արել: Ու սիրում են գրողները շառը գցել ընթերցողի վրա, թե՝ չհասկացավ: Եթե ուզում էիր, որ հասկանա, ուրեմն պիտի նենց գրեիր, որ հասկանա, ոչ թե հերիք չի ծանր-ծանր մինչև վերջ կարդա, հետո էլ իրան դեբիլ զգա: Ուրիշ հարց, եթե գրողի նպատակը ընթերցողին դեբիլի զգացողություն պարգևելն ա եղել... Ուղղակի սա ասում եմ, որովհետև հավատացած եմ, որ մրցույթից հետո լիքը հեղինակներ վրա են տալու, թե՝ իմ գործը չեք հասկացել, շատ էլ լավն ա:
Իրականում անհասկանալի գրի հիմնական պատճառը նյութը հեղինակի միջով անցած չլինելն է: Որ անցած չի լինում, հեղինակը ավելի շատ ուզում է տպավորություն թողնել, ոչ դիտմամդ, ինքըստինքյան այդպես է ստացվում: Լավ կլինի յուաքանչյուր գրող գրի այն ինչ ինքն ապրել է կամ եթե չի ապրել, փորձի նյութն իր մեջ նստեցնի, հետո նոր բաց թողնի:
Բյուր, ի՞նչ ես կարծում Գագո-ն ով է գրել: Ես կարծում եմ, որ դու:
impression
29.11.2012, 17:17
հեշտ կամ դժվար կարդացվելը չի կարա գրականության չափանիշ լինի
գրածը կամ կպնում ա, կամ չի կպնում, վերջ
հեշտ կամ դժվար կարդացվելը չի կարա գրականության չափանիշ լինի
գրածը կամ կպնում ա, կամ չի կպնում, վերջ
Շատ դիպուկ է ասված: Թոմաս Մանը և Հյուգոն էլ են դժվար կարդացվող, բայց դե գրական հսկաներ են: Ես հատկապես Թոմաս Մանին եմ շատ սիրում: