Հարցազրույց Ժունդիայիի հետ. Ժունդիայի = Ռաֆայել-Ինտիմ կյանք

[Էլիզե]

Ժունդիայի = Ռաֆայել-Ինտիմ կյանք:



Էլիզե Ողջո՛ւյն, Ռաֆայել ջան: Ինչպե՞ս է զարկերակդ, ճնշումդ, տրամադրությունդ, ջերմությունդ, ներվերդ… մի խոսքով՝ ո՞նց ես:

Ժունդիայի Սալա՛մ, Արաքս խանը՛մ: Ճիշտ ա` հանդիպումից եմ գալիս, գերհոգնած վիճակ ա մոտս, բայց դա չի խանգարում որպիզությունս: Մի խոսքով` պակաս տեղ չկա, ոնց որ թե լավ եմ:

Էլիզե Աղվոր է: Անցնենք հայկական-ավանդական հարցին՝ եղանակները էդտեղ ո՞նց են:

Ժունդիայի Ես գիտեի` հայկական ավանդական հարցը "հլա բան-ման չկա"-ն ա: :) Եղանակները այստեղ ամառ-ձմեռ, գարուն ա, այսինքն խելառ եղանակեր են ու անկանխատեսելի: Բայց այսօր հով ա, դրանից ա, որ տրամադրությունս բավականին բարձր ա:

Էլիզե Ա՜խ "Զովություն" ՍՊԸ-ին ենք շնորհակալ քո տրամադրության համար… Լավ է: Մյուս հայկական-ավանդական հարցը՝ ուրի՞շ, բա հետո՞… լա՛վ, բաց ենք թողնում հայկական-ավանդական հարցերի մի ողջ շարան… մի պատմիր տեսնենք՝ ո՛նց եղավ, որ հայտնվեցիր "օ՜ Բրազիլ, Բրազիլ"-ում:

Ժունդիայի Աչքիս դու հայկական սերիալներ շատ ես նայում, որտեղ ամեն մի դրվագից հետո ինչ-որ ապրանքանիշ են գովազդում: :)) Իմ` այստեղ հայտնվելս երկար պատմություն ունի: Ծնողներս մասնագիտությամբ մարմնամարզիկներ են: 1996-ին հայրս եկավ այստեղ մարմնամարզության մրցումներին մասնակցելու, այդ ժամանակ էլ տեղի սպորտի ակումբներից մեկից հրավերք ստացավ պայմանագրով այստեղ աշխատելու: Մի քանի ամիս անց մայրս ես ու եղբայրս եկանք այստեղ ու մնացինք մոտ 4 տարի: Դրանից հետո վերադարձանք Հայաստան, ընդունվեցի ԲՈՒՀ, ծառայեցի հայրենիքիս և 8 տարի ընդմիջումից հետո կրկին վերդարձա այստեղ` միանալու ընտանիքիս: Հիմա արդեն 3 տարի է ինչ այստեղ եմ:

Էլիզե Հա՛, բա՛... առանց հովանավոր էլ ի՞նչ հարզացրույց... :)) Դժվա՞ր էր հարմարվելը:

Ժունդիայի 1996-ին չէ, այն ժամանակ երեխա էի, այդքան էլ պատկերացում չունեի ինչ է ասել` հարմարվել: Ա ՛յ իսկ երկրորդ անգամ ամեն ինչ ու ամենքը խորթ էին: Ու այն ժամանակ էի եկել, երբ համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամը քանդուքարափ էր անում բոլոր երկրների տնտեսությունները: Հայաստանում աշխատում էի քիչ թե շատ աշխատավարձով, բայց գիտեի որ զբաղմունք ունեի: Եկա այստեղ, բացի այն որ թողեցի ամենքին, կորցրեցի այն ժամանակվա կարծեցյալ լավ գործս: Սկզբի ամիսներին ուզում էի ամեն ձև վերադառնալ, բայց փառք Աստծո, ինչպես միշտ, այդ անգամ էլ բախտն ինձ ժպտաց ու ընդունվեցի ավելի լավ ու եկամտաբեր աշխատանքի, որտեղ դրսևորում եմ ինձ առ այսօր:

[Էլիզե]

Էլիզե Ռա՛ֆ, մասնագիտությա՞մբ ես աշխատում: Ի դեպ` մասնագիտությամբ ի՞նչ ես:

Ժունդիայի Մասնագիտությամբ ազգի տնտեսագետ եմ :)) : Բայց մասնագիտությամբս երբեք չեմ աշխատել: Այլ բնագավառում եմ միշտ աշխատել, հիմնականում համակարգչային ձևավորող, թիթիզ լեզվով ասած` ձիզայնեռ: Մանկուց սիրել եմ նկարչությունը, ուղղակի ժամանակին մոդային համահունչ գնացի ու ընդունվեցի տնտեսագիտական համալսարանը: Ներկայումս տպագրական ոլորտում եմ. և ՛ դիզայն եմ անում, և ՛ գունաբաժանում:

Էլիզե Ապրե՛ս: Ռաֆ, քո նկարներում հաճախ ես ժպտում, ջերմ ժպիտ ունես, ինձ թվում է՝ Բրազիլիայի արևի ճառագայթներից ես քաշել քո մեջ: Կյանքում հաճախ ես ժպտո՞ւմ:

Ժունդիայի Միշտ չէ, որովհետև անփառունակ եվրոպացու տպավորություն կթողնեմ այդպես, բայց հիմնականում ժպտում եմ: Գիտես` քանի-քանի ստուգարք ու քննությունն եմ ստացել կին դասախոսների կողմից հենց ժպիտիս պատճառով: Չէ՜, Բրազիլիան էստեղ կապ չունի. ինձ թվում է` ավելի շատ ժառանգական է: Բնավորությամբ կենսուրախ եմ ու տանել չեմ կարողանում մռայլ մարդկանց:

Էլիզե Ա՜խ դու, սրտակե՛ր… Ռաֆայե՛լ, կա՞ գրական կամ ֆիլմի ինչ որ մի հերոս ում ինքդ քեզ ես նմանեցնում:

Ժունդիայի Ինձ թվում է` ամեն մի գիրք կարդալիս, տվյալ գրքի հերոսից ինչ-որ դասեր ենք քաղում, փորձում նմանակել, բայց ավելի շատ ես հենց ինքս եմ, ես եմ իմ հերոսը: Մի քիչ թերի կամ մի քիչ կատարյալ:

Էլիզե Ավանդական հարց. ինչպե՞ս քեզ համար բացահայտեցիր Ակումբը:

Ժունդիայի Երբ նոր էի եկել այստեղ, տեսնելով, որ տեղացիները մեր մասին բավական աղոտ պատկերացումներ ունեին ու մեզ ասոցացնում էին ռսների հետ, ցանկացա մեր բազմադարյա պատմությունը պորտուգալերեն թարգմանել, որպեսզի ինչ-որ կերպ ներկայանալի ու ճանաչելի լինենք: Օրերից մի օր որոնում էի կատարում Գուգլում, մեկ էլ մեր ակումբցի Լիոնի գրառումներից մեկին հանդիպեցի, կտացրեցի ու հայտնվեցի ներկա դրությամբ ինձ համար ամենահիասքանչ միջավայրերից մեկում: Ինչպես տեսնում ես` մինչև հիմա բուն եմ դրել, ու ծեծեն էլ չեմ հեռանա ընդմիշտ:

Էլիզե Ժունդիային Ռաֆայելից ինչո՞վ է տարբերվում:

Ժունդիայի Երբ կարդում եմ հին գրառումներս, սովորական վիրտուալ կերպար էր Ժունդիային: Ակումբն ինձ այնքան հոգեհարազատ ընդունեց, որ Ժունդիային այսօր կարելիա ասոցացնել հենց անվանաս հետ: Ինչպես նշեցի մինչ հարցազրույց սկսելս` չկա այնպիսի բան, որ իմ մասին գրած չլինեմ, բացառությամբ ինտիմ կյանքիս: Մաթեմատիկորեն եթե ձևակերպենք` Ժունդիայի=Ռաֆայել(-)Ինտիմ կյանք: :))

Էլիզե Մաթեմատիկական բարդ բաներ մի՛ ասա, էտո մոյո բոլ'նոյե մեստո... /Արսեն ջան, բարև :)) /… Ռա՛ֆ, "մանկություն" ասելիս՝ ի՞նչն ես առաջինը հիշում:

Ժունդիայի Մանկությունս հագեցած ա եղել: Եթե ասեմ դժվար մանկությունա եղել, ապա սուտ կլինի, որքան էլ դժվար էր Հայաստանի` այն ժամանակվա պայմաններում լավ ապրելակերպը, սակայն ծնողներս ինձ ոչ մի բանից չեն զրկել: Հիշում եմ` մշակութային այդպիսի միջավայր չկար, որտեղ հայրս ինձ ընդունել չտար` սկսած նկարչական դպրոցից, վերջացրած բալետով` պարարվեստի ուսումնարանում: Հբը, բայլառին էլ եմ էղել: :))

Էլիզե Բուռն մանություն, կասեի: Հա ինչ` ես էլ եմ ջահել ժամանակ բայլառին եղել, ջիջիլ մի գցի :beee ...
Ուտելիքի հետ ո՞նց ես՝ բարի-դրացիական հարաբերությունների մե՞ջ ես, պատրաստո՞ւմ ես, թե մեծահոգաբար սպառում: :))

Ժունդիայի Ասած տատուս` "Ռաֆիգը ամեն բան չի ուդե, ընիգ համով ուդել գսիրե": Ուտում եմ գրեթե ամեն ինչ, բացառությամբ ավելուկի ու քռչիկի: Բայց ուտելուց սիրում եմ, երբ ձևավորած են մատուցում ինձ: Ուտեստներ պատրաստում եմ, ու այնպիսի բաներ, որ մատներդ էլ հետը կուտես: Ու միշտ զարմանում են աղջիկների վրա, որոնք վիզ դրած պնդում են, որ իրենք ճաշ եփել չգիտեն: Ինձ ոչ ոք հատուկ չի սովորեցրել, ուղղակի աչքի պոչով միշտ նայել եմ, երբ տնեցիք ինչ-որ բաներ են պատրաստել: Կարծում եմ` մի քիչ քթի մազություն, մի քիչ էլ ցանկություն ա պետք:

[Էլիզե]

Էլիզե Միշտ էն կարծիքին եմ եղել, որ ճաշի ամենահամով համեմունքը հավեսն ու սերն են. սերը դեպի համեղ ուտելիքը, հավեսը դեպի էդ սերը… Լա՛վ, Ռաֆայե՛լ, մարդկային ո՞ր հատկանիշներն են, որ խիստ կարևոր են քեզ համար:

Ժունդիայի Որպեսզի ասածս շաբլոն ու ծիծաղելի չթվա, ապա չեմ ասի անկեղծությունը, նվիրվածությունը, ինտելեկտը և իրար հաջորդող նմանատիպ հատկությունները, որովհետև ամեն մեկն իր իմացածի ու կյանքի նկատմամբ իր պատկերացումների չափով այն ունի: Օրինակ` ինքս առաջնայիններից եմ համարում, չափավոր համեստությունը, տարբեր միջավայարերում իրեն պատշաճ դրսևորելը ու ամենկարևորը` մեծերին (կարևոր չի համաձայն են, թե ոչ) չպատասխանելու կարողությունը:Դա ներքին հատկության մասին էր, իսկ արտաքինը` երկար կլինի պատասխանս :))

Էլիզե Օրինակ ես մարդկանց մեջ շատ բարձր եմ գնահատում հումորի զգացումը: Դու դա չնշեցիր. մոռացա՞ր, թե դա այնքան էլ կարևոր չէ քեզ համար:

Ժունդիայի Նայած, որ պարագայում: Թե՛ Հայաստանում, թե ՛ այստեղ ընկերական շրջապատումս միշտ չէ, որ բոլորն են հումորով կամ հումորի ընկալումով եղել: Այնպես, որ դա առաջնային նախապայմաներից մեկը չի ինձ համար հարաբերություններ շարունակելու կամ ոչ: Իսկ անձնական հարցում, եթե նա չունենա էլ, ապա բավարար է ինձ հետ որոշ ժամանակ շփվի: Մեզնով ենք անում:

Էլիզե Հա, "մեզնով անելը " հայ տղաների մոտ շատ լավ է ստացվում /վատ հատկություն չէ, ի դեպ/ ... Ռա՛ֆ, ասեմ իմանաս՝ շատ դրական մարդ ես: Ո՞րն է դրական լինելու քո գաղտնիքը, բացահայտի՛ր այն մեզ համար:

Ժունդիայի Ինչ հակադարձող հարց տվեցիր ինձ: Հա՛մ ասում ես` ասեմ իմանաս, որ դրական մարդ ես, հա՛մ էլ ցանկանում ես, որպեսզի ինքս բացահայտեմ դրական մարդ լինելուս գաղտնիքը: :)) Ինչևէ: Ճիշտ է` տարիքով երիտասարդ եմ, բայց վերջին ժամանակահատվածում այնքան տարաբնույթ երևույթներ տեղի ունեցան ինձ հետ, որ դրական լինելուց բացի այլ ելք չկար: Ինչպես ասում են, կյանքը կոփեց ինձ ու չարը խափանելու գաղտնիքը սովորեցրեց: Հեչ որ չլինի, տան եղած ամենեղենն եմ իբր ինադու ձեռքիցս վայր գցում, որպեսզի կոտրեմ:

Էլիզե Ռա՛ֆ ջան, շա՜տ շնորհակալ եմ, որ ժամանակդ, հավեսդ, էներգիադ, էքսպրեսիադ նվիրեցիր մեզ… Ապրե՛ս... ապրե՛ս, որ կաս... ապրե՛ս, որ դու՝ դու ես... Հա՛, եթե մենք մեր շատախոսության ընթացքում բաց ենք թողել ինչ որ մի կարևոր հարց, գրե՛ք, կարծում եմ մեր հերոսը չի զլանա և կպատասխանի իրեն ուղղված մնացած հարցերին, հը՞ն, հերո՛ս:

Ժունդիայի Դու էլ ապրես, Արաքս ջան, որ նրբանկատ համառությամբդ կարողացար ինձ համոզել, ասած գեղցիների, ինտեռվյու տալ: Իսկ եթե կգտնվեն մարդիկ, ովքեր չեն զլանա ինչ-որ հարցեր (բայց ոչ պրովոկացիոն) տալու, ապա ինչո՞ւ ոչ: Ինչպես տատս ինձ կանվաներ` Գեռոյ Սավետսկովը Սայուզա-ն չի զլանա, չէ՛, միանշանակ:

:)

[Արևածագ]

Հավեսին, համով, թեթև հարցազրույց էր: Երկուսիդ էլ սիրում եմ: :love
Ռաֆայել ջան, ախր էդ ամենակարևոր հարցն առկախ է մնացել: Նշանդրեքի նկարները դնելուց հետո ահագին երկար ժամանակ է անցել: Բա շարունակության փաստավավերագրումը երբ ենք տեսնելու ? :oy

[armen9494]

Հավեսին հարցազրույց էր, չզգացի էլ թե երբ սկսվեց ու պրծավ: Երկուսդ էլ լավ հումոր ունեք;)


Ժունդիայի Դու էլ ապրես, Արաքս ջան, որ նրբանկատ համառությամբդ կարողացար ինձ համոզել, ասած գեղցիների, ինտեռվյու տալ: Իսկ եթե կգտնվեն մարդիկ, ովքեր չեն զլանա ինչ-որ հարցեր (բայց ոչ պրովոկացիոն) տալու, ապա ինչո՞ւ ոչ: Ինչպես տատս ինձ կանվաներ` Գեռոյ Սավետսկովը Սայուզա-ն չի զլանա, չէ՛, միանշանակ:

:)

Ես մենակ մի հարց ունեմ. պրովոկացիոն հարցը ո՞րն ա :))
Սաղ օրը լսում եմ էդ բառը, էն շաբլոն դարձած բառերից ա, բայց ըտենց էլ չեմ հասկանում էդի որն ա:B

Հա՝ մեկ էլ, ո՞րն ա ճիշտը Ժունդայիի թե Ժունդայու :unsure (հուսով եմ էսի էդ "պրովոկացիոն" հարցերից չէր :)) )

[E-la Via]

Խոստովանություն. Ժունդիայի, Էլիզե ես ձեզ սիրում եմ :love:

Էս ի՜նչ համով-հոտով հարցազրույց էր :hands: Ապրես Էլիզե ջան, որ վորջապես նախաձեռնեցիր Ռաֆի հետ հարցազրույցը ու քեզ հատուկ հոմորով այն շատ լավ անցկացրեցիր: Ռաֆ ջան, թեկուզև էնտեղ մի միտք արտահայտեցիր, որ հետ համաձայն չեմ ու որի շուրջ կարող եմ երկար վիճաբանել հետդ, դու էլ ապրես, որ համաձայնեցիր: Ինչպես և պատկերացնում էի նույն օ՜ Բրազիլ արևոտ կերպարն ես :):

Ես դեռ կհամենամ այս էջ իմ հարցով ;)

[Շինարար]

Ես էլ շարունակեմ սիրո խոստովանությունների թեման:)) Էլիզե, ես քեզ սիրըմ եմ:oy:love Ժունդիայի, ես քեզ սիրում եմ:love, չնայած գիտեմ, որ մի քիչ հոգուդ խորքում կասկածում ես:))

Ապրեք, ահագին դրականացա հարցազրույցը կարդալով:)

[Գեա]

ԻԻԻԻ~~, Էլիզ բայց ինչ նախանձն ես , մի հատ նամյոկ անեիր էլի , որ հարցազրույց ես տեղադրում :beee, առաջինը ես կլինեի ու առաջինը իմ սիրո խոստովանությունը կլիներ ձեր երկուսի հանդեպ. թե չէ հրեն արդեն ասել են ու իմը շաբլոն դառած բառեր են լինելու, բայց որ չասեմ կմեռնեմ, երեխեք ջան առանց թաքցնելու, ձեր երկուսին էլ շատ եմ սիրում, ու այս հարցազրույցին իսկապես սպասում էի::love
Ռաֆ...մի հատ անձամբ իմ համար խնդրում եմ էլի բացատրես , թե Ժունդիայի ինչ է նշանակնում , ու ինչպես է հոոլովվում , թե չէ ամեն անգամ տարբեր բան եմ գրում, հա ասեմ որ էս վերջերս եմ հայտնաբերել ,որ Ժունդիայի մեջ Ի տառ կա:
մեկ էլ ուզում եմ իմանալ, թե ինչու համար ես հայ աղջկա դասական կերպարի մասին գրելիս կռիսական դեմքի արտահայտություն ընդունում, ու գրածիդ վերջում պարտադիր այ էս:)կռիս սմայլիկը դնում:

[Լուսաբեր]

Խոխերք :love

Ռաֆ, բա դու ե՞րբ ես Հայաստան գալու :roll

[Էլիզե]

Համայնք ջան... ես էլ եմ ձեզ բոլորիիիիիդ սիրում... /էս ինչ սիրառատ օր ա :)) /

Հ.Գ. Իսկ ձեր կողմից արված սիրային խոստովանությունները գրել եմ մի տետրի մեջ, էդ տետրն էլ պահել եմ չհրկիզվեղ, չջարդվող, չփշրվող պահարանում... :P
Նենց որ, նույն տեմպով շարունակեք` ձեր գրառումը չի կորչի... :))

Հ.Հ.Գ. :kiss բոլորիդ...

[Arpine]

Ուրեմն ասեմ(:))), շատ հետաքրքիրա լինում կարդալ այն մարդկանց հարցազրույցը, որոնք մինչ այդ աչքի են ընկած լինում,/ թեկուզ իմ կարճ ակումբային կյանքի ընթացքում/, սա հենց այդ դեպքն էր;)
Շնորհակալ եմ երկուսիցդ էլ կյանքիս այս մի քանի րոպեն հետաքրքիր դարձնելու համար: Չնայաց որտեղ Էլիզեն է իր նուրբ հումորով, երևի թե, խոսքերն ավորդ են…:))

[Լեո]

Ժունդիայի Ասած տատուս` "Ռաֆիգը ամեն բան չի ուդե, ընիգ համով ուդել գսիրե": Ուտում եմ գրեթե ամեն ինչ, բացառությամբ ավելուկի ու քռչիկի: Բայց ուտելուց սիրում եմ, երբ ձևավորած են մատուցում ինձ: Ուտեստներ պատրաստում եմ, ու այնպիսի բաներ, որ մատներդ էլ հետը կուտես: Ու միշտ զարմանում են աղջիկների վրա, որոնք վիզ դրած պնդում են, որ իրենք ճաշ եփել չգիտեն: Ինձ ոչ ոք հատուկ չի սովորեցրել, ուղղակի աչքի պոչով միշտ նայել եմ, երբ տնեցիք ինչ-որ բաներ են պատրաստել: Կարծում եմ` մի քիչ քթի մազություն, մի քիչ էլ ցանկություն ա պետք:

Ռաֆ ջան, գուցե ուզում էիր ասել` քթի ծակությու՞ն :))

[armen9494]

Իսկ ձեր կողմից արված սիրային խոստովանությունները գրել եմ մի տետրի մեջ, էդ տետրն էլ պահել եմ չհրկիզվեղ, չջարդվող, չփշրվող պահարանում... :P
Նենց որ, նույն տեմպով շարունակեք` ձեր գրառումը չի կորչի... :))

էս սրտիկիտ մասի՞ն էր:love

[Էլիզե]

Էս Ռաֆիգն ո՞ւր է չկա է... :8

Ժո՛ղ ջան, ինչ ասեմ՝ լյուբլյու, ցելույու, մամե պրիվետ /զբաղացնում եմ մինչև Ռաֆայելի գալը/ :))

[Էլիզե]

էս սրտիկիտ մասի՞ն էր:love

Վռազ իմացավ էէէէ....:lol

[armen9494]

Էս Ռաֆիգն ո՞ւր է չկա է... :8

Ժո՛ղ ջան, ինչ ասեմ՝ լյուբլյու, ցելույու, մամե պրիվետ /զբաղացնում եմ մինչև Ռաֆայելի գալը/ :))

դե մի հատ կոֆե վ ստուձիու, Ռաֆիկն էլ գա, քյաբաբ խորովածը գնանք բերենք, էսօր քեֆ ենք անելու :yahoo

[Ժունդիայի]

Հավեսին, համով, թեթև հարցազրույց էր: Երկուսիդ էլ սիրում եմ: :love
Ռաֆայել ջան, ախր էդ ամենակարևոր հարցն առկախ է մնացել: Նշանդրեքի նկարները դնելուց հետո ահագին երկար ժամանակ է անցել: Բա շարունակության փաստավավերագրումը երբ ենք տեսնելու ? :oy

Դե Արաքսը նրբանկատ հարցազրույց վերցնող ա, դրա համար նախընտրեց էդ թեմային անդրադարձ չլինի: Բայց դե լավ, որ թեման բացեցիր` ասեմ… Ուրեմն ես ու Թուրիգ մուրկուրս գնացինք աղջիկ ուզելու, մորկուրս ըսավ. «հ՞ն Թորիգիս գհավնի՞ք», իրանք էլ սարկազմիկ պատասխանեցին. «գհավնի՜նք, գհավնի՜նք...» տարիներ հետո իմացա, որ իրանք փալանչուն աղջիկ չունեին տալու: Հ՛մ, փալանչի :beee


Հավեսին հարցազրույց էր, չզգացի էլ թե երբ սկսվեց ու պրծավ: Երկուսդ էլ լավ հումոր ունեք;)
Շնորհակալ եմ

Ես մենակ մի հարց ունեմ. պրովոկացիոն հարցը ո՞րն ա :))
Սաղ օրը լսում եմ էդ բառը, էն շաբլոն դարձած բառերից ա, բայց ըտենց էլ չեմ հասկանում էդի որն ա:B

Հա՝ մեկ էլ, ո՞րն ա ճիշտը Ժունդայիի թե Ժունդայու :unsure (հուսով եմ էսի էդ "պրովոկացիոն" հարցերից չէր :)) )

Պրովոկացիոն հարցը ո՞րն ա, ասեմ՝ իմանաս. Արևածագի տված հարցը՝ օրինակ :))
Դե ճիշտը էն կլինի, որ մականվանս չալարես ու ևս մեկ անգամ նայես: ;) Ժունդիայի


Խոստովանություն. Ժունդիայի, Էլիզե ես ձեզ սիրում եմ :love:

Էս ի՜նչ համով-հոտով հարցազրույց էր :hands: Ապրես Էլիզե ջան, որ վորջապես նախաձեռնեցիր Ռաֆի հետ հարցազրույցը ու քեզ հատուկ հոմորով այն շատ լավ անցկացրեցիր: Ռաֆ ջան, թեկուզև էնտեղ մի միտք արտահայտեցիր, որ հետ համաձայն չեմ ու որի շուրջ կարող եմ երկար վիճաբանել հետդ, դու էլ ապրես, որ համաձայնեցիր: Ինչպես և պատկերացնում էի նույն օ՜ Բրազիլ արևոտ կերպարն ես :):

Ես դեռ կհամենամ այս էջ իմ հարցով ;)

Ան ջան, ասա, որ մտքի հետ համաձայն չես, ես էլ կփորձեմ հնարավորինս քեզ պատասխանել:


Ես էլ շարունակեմ սիրո խոստովանությունների թեման:)) Էլիզե, ես քեզ սիրըմ եմ:oy:love Ժունդիայի, ես քեզ սիրում եմ:love, չնայած գիտեմ, որ մի քիչ հոգուդ խորքում կասկածում ես:))

Ապրեք, ահագին դրականացա հարցազրույցը կարդալով:)

Շին ջան, առաջին մարդը չես, որ նկատում ես սիրո հարցում կասկածամիտ լինելուս փաստը: Վերջերս հոգեվերլուծություն եմ ուսումնասիրում ու ուզում եմ էդ հարցի պատասխանը ստանալ:

[Ժունդիայի]

ԻԻԻԻ~~, Էլիզ բայց ինչ նախանձն ես , մի հատ նամյոկ անեիր էլի , որ հարցազրույց ես տեղադրում :beee, առաջինը ես կլինեի ու առաջինը իմ սիրո խոստովանությունը կլիներ ձեր երկուսի հանդեպ. թե չէ հրեն արդեն ասել են ու իմը շաբլոն դառած բառեր են լինելու, բայց որ չասեմ կմեռնեմ, երեխեք ջան առանց թաքցնելու, ձեր երկուսին էլ շատ եմ սիրում, ու այս հարցազրույցին իսկապես սպասում էի::love
Ռաֆ...մի հատ անձամբ իմ համար խնդրում եմ էլի բացատրես , թե Ժունդիայի ինչ է նշանակնում , ու ինչպես է հոոլովվում , թե չէ ամեն անգամ տարբեր բան եմ գրում, հա ասեմ որ էս վերջերս եմ հայտնաբերել ,որ Ժունդիայի մեջ Ի տառ կա:
մեկ էլ ուզում եմ իմանալ, թե ինչու համար ես հայ աղջկա դասական կերպարի մասին գրելիս կռիսական դեմքի արտահայտություն ընդունում, ու գրածիդ վերջում պարտադիր այ էս:)կռիս սմայլիկը դնում:

Շնորհակալ եմ, անկեղծ խոստովանության համար Ծով ջան…:oy
Ժունդիային այն քաղաքն է, որտեղ ներկայումս բնակվում եմ:
Ծով ջան, սխալ է տպավորթյունդ, ոչ բոլոր հայ աղջկիներին անդրադառնալիս եմ էդ կռիսական սմայլն օգտագործում, այլ նրանց ում հետ քիչ թե շատ առնչվել եմ՝ հարևանի թոռներ, բակի աղջիկներ, կուրսեցիներ.... Ուրեմն ասեմ, որ մենք ցեղով, հատկապես մորական կողմս, ահավոր անուն դնող ենք, ես էլ էդ միջավայրում եմ մեծացել ու բավականին նկատող եմ դարձել ու չկա մի բան, որ թռուցիկ անցնի: Սկսած եղունգների մշակած լինելուց, մինչև ինձ մի բաժակ սուրճ բերելը: Հատկապես սուրճ պատրաստելու ողջ պրոցեսը, այսինքն՝ արդյո՞ք 100 տարվա չլվացած ջազվեյի մեջ էր այն պատրաստած, թե՞ ոչ: Ծնվածս օրից մաքրություն եմ տեսել, ու ոնց ուզում եմ էդ անդուր նկատող խասյաթս թարգել, անհնար ա լինում:


Խոխերք :love

Ռաֆ, բա դու ե՞րբ ես Հայաստան գալու :roll

Էհ էս տարվա մեջ երկու անգամ եկա, ասա մեջ խեր եղա՞վ: :)) Հլա չգիտեմ Լուս ջան, իմ համար խախանդ ապրում եմ էլի...


Ուրեմն ասեմ(:))), շատ հետաքրքիրա լինում կարդալ այն մարդկանց հարցազրույցը, որոնք մինչ այդ աչքի են ընկած լինում,/ թեկուզ իմ կարճ ակումբային կյանքի ընթացքում/, սա հենց այդ դեպքն էր;)
Շնորհակալ եմ երկուսիցդ էլ կյանքիս այս մի քանի րոպեն հետաքրքիր դարձնելու համար: Չնայաց որտեղ Էլիզեն է իր նուրբ հումորով, երևի թե, խոսքերն ավորդ են…:))

Ապրեմ ես, որ այդքան էլ աննկատ չեմ անցնում…Շարուանկիր կարդալ ինձ, մեկ մեկ լավ բաներել եմ գրում :D


Ռաֆ ջան, գուցե ուզում էիր ասել` քթի ծակությու՞ն :))

Ահա...

[armen9494]

Դե ճիշտը էն կլինի, որ մականվանս չալարես ու ևս մեկ անգամ նայես: ;) Ժունդիայի


Ես ի նկատի ունեի հոլովվումը, ոնց ճիշտ կլինի՝
Ժունդիայիի գրիչը, թե Ժունդայու գրիչը:8

չնայած Ժունդայիի-ն ավելի սիրուն ա ստացվում:)

[Ameli]

Ես էլ էի սպասում էս հարցազրույցին, որովհետև իմ համար շատ հետաքրքիր մարդկանց զրույց էի կարդալու: Ինձ ասել էին, որ Ռաֆը պահպանողական ա /մեջս մի քիչ ուրախացել էի :)) /, բայց էլի ասում էի. "Չէ-հա, գրառումներից չես ասի", փաստորեն կասես :))

[armen9494]

Ես էլ էի սպասում էս հարցազրույցին, որովհետև իմ համար շատ հետաքրքիր մարդկանց զրույց էի կարդալու: Ինձ ասել էին, որ Ռաֆը պահպանողական ա /մեջս մի քիչ ուրախացել էի :)) /, բայց էլի ասում էի. "Չէ-հա, գրառումներից չես ասի", փաստորեն կասես :))

իսկ պապանողականը ո՞րն ա:unsure

[Valentina]

Ես ի նկատի ունեի հոլովվումը, ոնց ճիշտ կլինի՝
Ժունդիայիի գրիչը, թե Ժունդայու գրիչը:8

չնայած Ժունդայիի-ն ավելի սիրուն ա ստացվում:)

Հատուկ անունների դեպքում չի դառնում 'ու', հլը պատկերացրա ի-ով վերջացով անուն, ասենք Մարի, հո չես ասի Մարու :)) Կլինի Մարիի ;)

[yerevanci]

ապրեք երկուսդ էլ, երկար սպասված հարցազրույց էր

[Ameli]

իսկ պապանողականը ո՞րն ա:unsure

Եսիմ :esim :))

Արմ, պահպանողական ասելով ես հասկանում եմ ավանդապաշտ, հինը հարգող, քավ լիցի սա չհամարես հետամնացություն ;)

[E-la Via]

Մի քանի հարց էլ ես տամ էլի...

Ռաֆ, բրազիլացուն հատուկ ո՞ր գծերն ես շատ հավանում ու կցանկանայիր դրանք տեսնել նաև հայ մարդու մեջ: Եվ ընդհակառակը, հային հատուկ ո՞ր գիծն է պակասում բրազիլացուն:

Քանի որ այս վերջերս ծանոթ-անծանոթ ում տեսնում եմ այս հարցը տալիս եմ, քեզ էլ տամ.
Ինչի՞ ես հավատում:

Շատ հետաքրքրեց հատկապես այս պատասխանդ.


Էլիզե - Ո՞րն է դրական լինելու քո գաղտնիքը, բացահայտի՛ր այն մեզ համար:

Ժունդիայի - Ճիշտ է` տարիքով երիտասարդ եմ, բայց վերջին ժամանակահատվածում այնքան տարաբնույթ երևույթներ տեղի ունեցան ինձ հետ, որ դրական լինելուց բացի այլ ելք չկար: Ինչպես ասում են, կյանքը կոփեց ինձ ու չարը խափանելու գաղտնիքը սովորեցրեց: Հեչ որ չլինի, տան եղած ամենեղենն եմ իբր ինադու ձեռքիցս վայր գցում, որպեսզի կոտրեմ:

Դե էդ աման կոտրելով չարը խափանելու ավանդական միջոցը բոլորս էլ գիտենք ;) , բայց կյանքից սովորած քո ձևը որն է???

[Ժունդիայի]

Ես էլ էի սպասում էս հարցազրույցին, որովհետև իմ համար շատ հետաքրքիր մարդկանց զրույց էի կարդալու: Ինձ ասել էին, որ Ռաֆը պահպանողական ա /մեջս մի քիչ ուրախացել էի :)) /, բայց էլի ասում էի. "Չէ-հա, գրառումներից չես ասի", փաստորեն կասես :))

Դե հա պահպանողական եմ, որովհետև էնքան այս կամ այն բանին անուն եմ դնում, բա ամոթ չի լինի :)), եթե ինքս ինձ հակասեմ ու քուռչ ու փալաս լիբերալ մտածելակերպով առաջնորդվեմ:


Մի քանի հարց էլ ես տամ էլի...

Ռաֆ, բրազիլացուն հատուկ ո՞ր գծերն ես շատ հավանում ու կցանկանայիր դրանք տեսնել նաև հայ մարդու մեջ: Եվ ընդհակառակը, հային հատուկ ո՞ր գիծն է պակասում բրազիլացուն:


Քանի որ այս վերջերս ծանոթ-անծանոթ ում տեսնում եմ այս հարցը տալիս եմ, քեզ էլ տամ.
Ինչի՞ ես հավատում:

Շատ հետաքրքրեց հատկապես այս պատասխանդ.

Դե էդ աման կոտրելով չարը խափանելու ավանդական միջոցը բոլորս էլ գիտենք ;) , բայց կյանքից սովորած քո ձևը որն է???

Բրազիլացուն հատուկ գծերից ամենաշատը հավանում եմ, որ մարդիկ, որքան էլ հարուստ են, որքան էլ պաշտոնյա են` քեզ վերից չեն նայում, չեն նվաստացնում, չեն ամաչում իրենից ֆինանսապես ոչ հավասարի տանը սուրճ խմելուց, ձեռքով բարևելուց ու համեստաբար ժպտալուց: Ու ամենկարևորը՝ բոշա չեն:
Հային հատուկ գծի պատասխանը ե'կ չտամ: Որ ասեմ ինչ-որ դրական յուրահատկություն կա, որով մենք այսօր տարբերվում ենք այստեղի մարդկանցից սուտ կլինի:

Սնահավատ չեմ: Մեջբերածս սնոտիահավտության այդ փաստը սարկազմիկ կատակ էր, իհարկե: :))

Կյանքիցս սովորածը այն է, որ ժամանակը բուժում է ամեն ինչ, բացի դրանից լռելն ու սպասելը: Որովհետև, երբ ինչ-որ մեկի (կապ չունի գործնականում, թե անձնական կյանքում) հետևից անընդհատ ընկնում ես, մարդիկ իրանց կեղտի մեջ հլուն են գտնում, փորձելով քեզ փոշիացնել ու հավասարացնել զրոյի, իսկ երբ որոշ ժամանակ կատվի տեղ չես դնում, սկսում են գոնե վերլուծել քեզ ու քո անհրաժեշտությունը իրենց կյանքում ու այդկերպ շատ անգամ վերադառնում կրկին քեզ:

Հավատքը իմ մոտ գալովի գնացովի ա: Ներքուստ ինչ-որ վախ կա միշտ: Երբ փորձում են չհավատալ երկնային Աստծուն, միշտ հետ եմ կանգնում այդ մտքից, ու համակերպվում այն բանի հետ, որ եթե Աստծո անունը լսելով ու նրա գոյության մասին բազում փաստեր իմանալով եմ մեծացել, ապա թող այդպես էլ մեռնեմ: Աթեիստ դառնալով, ոչ հարստությունս կավելանա, ոչ էլ աշխարհընկալումս:

[ՆանՍ]

Ապրե'ք երկուսդ էլ:hands, շատ հետաքրքիր,"գլադկի", հումորով շաղախված հարցազրույց էր, որն էլ հենց ամենաշատն է ձգում կարդալուն + ձեզ նման հաճելի, սիրելի անձանց մասնակցությամբ խոսք ու զրույցը...:ok:love

[E-la Via]

Սնահավատ չեմ: Մեջբերածս սնոտիահավտության այդ փաստը սարկազմիկ կատակ էր, իհարկե: :))


Էդպես էլ հասկացել էի ;)…


Հավատքը իմ մոտ գալովի գնացովի ա: Ներքուստ ինչ-որ վախ կա միշտ: Երբ փորձում են չհավատալ երկնային Աստծուն, միշտ հետ եմ կանգնում այդ մտքից, ու համակերպվում այն բանի հետ, որ եթե Աստծո անունը լսելով ու նրա գոյության մասին բազում փաստեր իմանալով եմ մեծացել, ապա թող այդպես էլ մեռնեմ: Աթեիստ դառնալով, ոչ հարստությունս կավելանա, ոչ էլ աշխարհընկալումս:

Ստացվում է հավատալ-չհավատալու միջև ուղղակի ընտրում ես հավատը:
Բայց չէ՞ որ մենք հավատում ենք նաև մարդկանց, ձևավորված որևէ արժեհամակարգի, սկզբունքների: Այս դեպքերում էլ է հավատդ գալովի-գնացով??? Նկատի ունեմ ժամանակի ընթացքում , երբ սահմանների տեղաշարժեր են լինում՝ դրանք վերանայվում են, փոփոխվում, թե , այնուամենայնիվ կան բաներ, որոնք փոփոխման ենթակա չեն???

Ես կարծես թե մի քիչ շատ եմ խորանում :oy, բայց իրոք հետաքրքիր է իմանալ կարծիքդ:

[Ժունդիայի]

Էդխես էլ հասկացել էի ;)…



Ստացվում է հավատալ-չհավատալու միջև ուղղակի ընտրում ես հավատը:
Բայց չէ՞ որ մենք հավատում ենք նաև մարդկանց, ձևավորված որևէ արժեհամակարգի, սկզբունքների: Այս դեպքերում էլ է հավատդ գալովի-գնացով??? Նկատի ունեմ ժամանակի ընթացքում , երբ սահմանների տեղաշարժեր են լինում՝ դրանք վերանայվում են, փոփոխվում, թե , այնուամենայնիվ կան բաներ, որոնք փոփոխման ենթակա չեն???

Ես կարծես թե մի քիչ շատ եմ խորանում :oy, բայց իրոք հետաքրքիր է իմանալ կարծիքդ:

Վերջերս անկապում գրել էի, որ ակումբը տենդենց ունի մարդուն աթեիստ դարձնելու ու մեղա կանչել, որ նման կարծիք եմ արտահայտում: Ինչ գրանցվել եմ այտսեղ, այդ ժամանակվանից եմ սկսել խորը մտածել Նրա գոյության կամ թվացյալ չգոյության մասին: Բայց 25 տարի շարունակ իմացածդ ու մեջդ կարծրացացը բավականին դժավար ա երկու տարվա ընթացքում կտրականապես փոփոխության ենթարկվի: Ամեն դեպքում հակված եմ Նրան հավատալու, կորցնելու բան չունեմ, իսկ շահելու, ապա շատ անգամ եմ Նրան աղոթելով ամոքվել:

Ես ընդհանրապես սիրում եմ մարդուն վստահել, որովհետև կարծում եմ ցանկացած մարդ դրա կարիքն ունի: Բացի դրանից վստահությունդ ցուցաբերելով ես կարողանում մարդուց ստանալ բոլոր այն ինֆորմացիաները, որոնք վերլուծելով ընտրությունդ ավելի հեշտ է լինում: Այդպիսով կարողանում ես զտել բոլոր նրանց ում մեջ տեսնում ես գոնե ինքդ քեզ:

[Գեա]

Ժունդիայի ջան, քանի էստեղ ես ավատարիդ իմաստը բացատրիր էլի:8, անձնագրիդ նկարում երեսն էր, այստեղ նեղացել շրջել ես, էս ինչ սիմվոլիզմի լեզվով ես խոսում? , հասարակ մահկանացուներս բան չենք հասկանում , ավատարներիդ շարքից "Նռան գույնի" հոտ է փչում , սիրուն է խորհրդավոր, ու... անհասկանալի: :P

[My World My Space]

մի հատ հարց տամ, ու վազ տամ քնելու.

առանձնանալը, կտրվելը, ինչ-որ տեղ նաև փախնելը երևույթներից ու մարդկանցից գերադասում ես անել մենա՞կ, թե՞ հոգեհարազատ մարդկանց հետ... այսինքն առանձնանանալը մենակությո՞ւնն ա քո համար...

Հ.Գ. որ պատասխանես, հաջորդ հարցը կտամ

[Ուլուանա]

Հավես հարցազրույց էր, բայց մի տեսակ շուտ պրծավ... Ես կասեի՝ ավարտվեց ուժերի ծաղկման շրջանում :))։

Հարցեր էս պահին մտքիս չեն գալիս, բայց հավեսով կարդում եմ ու կկարդամ ուրիշների հարցերն ու Ռաֆի տված պատասխանները :)։

[Ժունդիայի]

Ժունդիայի ջան, քանի էստեղ ես ավատարիդ իմաստը բացատրիր էլի:8, անձնագրիդ նկարում երեսն էր, այստեղ նեղացել շրջել ես, էս ինչ սիմվոլիզմի լեզվով ես խոսում? , հասարակ մահկանացուներս բան չենք հասկանում , ավատարներիդ շարքից "Նռան գույնի" հոտ է փչում , սիրուն է խորհրդավոր, ու... անհասկանալի: :P

Ծով ջան ես ել եմ հասարակ մահկանացու, այսօրվա ավաատարս էլ առանձնահատուկ ինչ-որ նշանակություն ու սինվոլիզմ չի պարունակում իր մեջ, ուղղակի տարբերվող ինչ-որ բան մտածեցի անել, էդքան բան:
Էս քամբախ երկրագնդի վրա 7 միլլարդ ենք արդեն, բայց ամեն մեկս էլ ձգտում ենք ինչ-որ մի ձև առանձնահատուկ ու ներկայանալի թվանք մեր արևին, ու մեր արևին ստացվում ա…


մի հատ հարց տամ, ու վազ տամ քնելու.

առանձնանալը, կտրվելը, ինչ-որ տեղ նաև փախնելը երևույթներից ու մարդկանցից գերադասում ես անել մենա՞կ, թե՞ հոգեհարազատ մարդկանց հետ... այսինքն առանձնանանալը մենակությո՞ւնն ա քո համար...

Հ.Գ. որ պատասխանես, հաջորդ հարցը կտամ

Հով, կյանքումս երբեք չեմ սիրել նեղվածությունս փաթատել հարազատներիս վզներին, միգուցե դրանից ա, որ շատ անգամ մի ցեխից դեռ դուրս չեկած հաջորդ ցեխահորի մեջ եմ ընկել, բայց հենց էդ երևույթն ա, որ ինձ ավելի ու ավելի ուժեղ ա դարձրել:

Երբ հետադարձ հայացք եմ նետում, զգում եմ, որ շատ երևույթների հանդեպ նեղսրտվածությունս գնալով ավելի ու ավելի ա կարճ տևում: Դա էլ երևի նրանից ա, որ չեմ սիրում, երբ գլխիս լոլո են կարդում ու փորձում իրանց երևակայած աշխարհում ինձ տեսնեն, «ես իմ գլխիս տերն եմ» սկզբունքով եմ առաջնորդվում, ջհայնմին թե սխալ եմ, կամ էլ անկարող տվյալ պահին:

Երբ մարդկանց հետ հարաբերություններս անկում են ապրում ու որքան էլ դա ինձ տհաճություն ու ցավ պատճառի, էդ անկման բուն պատճառը հաստատ շրջապատս ու հարազատներս չեն իմանա: Դա էլ իմ առավելություններից ամենայուրահատուկն ա: Կոպիտ ասած՝ եթե երկու հոգով բանկ թալանելու պլան մշակենք, միանշանակ ասեմ, որ բռնվելու դեպքում միակ մշակողը ես եմ լինելու, այլ ոչ թե հանցակիցս: Իսկ երբ դատարանը 10 տարվա կալանք կվճռի հանցակիցս համար, իսկ ինձ՝ միգուցե ցմահ, ես շատ-շատ 2 տարի նստեմ:

հ.գ Չգիտեմ հարցիդ պատասխանը սա էր թե ոչ, բայց այն մի քիչ անհասկանլի թվաց կամ ես հլա էդքան զարգացած չեմ...

Առանձնանալը, կտրվելը, երևույթներից ու մարդկանցից փախնելը էդ էն մոմենտը չի՞, երբ հենց մենակ ես անում, այլ ոչ թե հոգեհարազատ կամ ընդհանրապես մարդկանց հետ:

[Claudia Mori]

Մի քիչ ժամանակ ազատվեց մոտս վերջապես...Շատ հավես հարցազրույց էր, բայց չպրծավ, մի տեսակ կիսատ էր:( Չնայած Ակումբցիները տեղը կհանեն ու արդեն սկսել են:D

Իմ հարցերը՝

1. Ռաֆ ջան ինչու՞ ես այդքան շատ գրում աղջիկների ու տղաների բնավորությունների մասին, ինչու՞ է այդ թեման քեզ այդքան մտահոգում::)

2. Գրառումերիցդ մեկում էլ ինչքան հիշում եմ նշել էիր, որ աղջիկները պետք է ընդունեն տղայի տեսակը քո ներկայացրած բնութագրական գծերով, քանի որ դա այդպես է: Դու արդյոք ընդունու՞մ ես դա ինքդ ու երբեմն մոտդ ցանկություն չի՞ առաջանում <<բոքսել>> քո ներկայացրած տղաներից որեւէ մեկին::D

3. Գրառումներդ վերաբերվում են միայն հայերի՞ն, թե՞ դու բրազիլացիներին էլ ես ներառում::)

Ու վերջում հարց չէ, ուղղակի ցանկություն՝ կուզեմ գրառում կարդալ, որը կվերաբերի միայն բրազիլացի աղջիկներին;)

[ivy]

Էս վերջերս ընդհանրապես չեմ հասցնում որևէ բան կարդալ Ակումբում: Իսկ թե երբ էի վերջին անգամ ակումբային հարցազրույց կարդացել, ընդհանրապես չեմ հիշում...
Բայց էս մեկը կարդացի: :) Ասեմ, թե ինչի: Նախ կարճոտ էր, հետո Ռաֆը՝ իր Բրազիլով, ինձ միշտ էլ հետարքրիր է եղել, ու դե Էլիզեի վարած հարցազրուցային ֆորմատը շատ տրամադրող էր:
Հավեսն էր, ապրեք երկուսդ էլ: :)
Ինձ ավելի շատ փաաստերն էին հետաքրքիր: Ոնց հայտնվեց Բրազիալիայում, ինչով է զբաղվում ու նման բաներ, և ոնց որ թե ստացա բոլոր հարցերիս պատասխանները:
Թեև կուզեի մի քիչ ավելի շատ իմանալ Բրազիլիայում նրա կյանքի մասին՝ մարդկանց հետ հարաբերություններ, մշակութային տարբերություններ, ազգային խառնվածք:
Մի քիչ պատմի, Ռաֆ: :)

[Chuk]

Լավ ա, որ ժամանակ գտա կարդալու :)

Թեթև էր, սահուն էր, լավն էր, ապրե՛ք :redhat

Սիրում եմ, որ թեմաներից պոզիտիվ է թափվում :aha

[Էլիզե]

Մերսի՛, համայնք ջան... :kiss

Ասեմ՝ կարճ լինելու վերաբերյալ. վասն զի ես ինքս չեմ սիրում երկա՜ր հարցազրույցներ կարդալ՝ կեսից ձանձրանում եմ, որոշեցի՝ կարճ-կոնկրետ դրականի մեջ Ռաֆին խոսեցնել ու քանի որ իրեն շատ հետաքրքիր է խոսացնելը, կուզենայի, որ բոլորդ էլ իրեն խոսեցնեիք... :))

[Ժունդիայի]

Արաքս հերիք ինձ գովես, ես ու Շինը հազիվ-հազիվ հաշտության պայմանագիր ենք կնքնել: :))

Շի՞ն :kiss

հ.գ

Կարինե և Ռիփ ջաներ, ձեր հարցերին, երբ աշխատքնից տուն վերադռնամ նոր կպատսխանեմ, լա՞վ: Չեմ անտեսել:

[Ժունդիայի]

Մի քիչ ժամանակ ազատվեց մոտս վերջապես...Շատ հավես հարցազրույց էր, բայց չպրծավ, մի տեսակ կիսատ էր:( Չնայած Ակումբցիները տեղը կհանեն ու արդեն սկսել են:D

Իմ հարցերը՝

1. Ռաֆ ջան ինչու՞ ես այդքան շատ գրում աղջիկների ու տղաների բնավորությունների մասին, ինչու՞ է այդ թեման քեզ այդքան մտահոգում::)

Կարինե ջան, դե տարիքիցս, մեկ էլ տարիքային ցանկություններիցս ելնելով եմ ակտուալ համարում այդ թեման, երեևի դրա համար էլ շատ եմ շոշափում: Խոստանում եմ՝ հենց ամուսնանամ, կթարգեմ նմանատիպ բնավորությունների մասին ինչ-որ բաներ գրելը:
Իսկ եթե այդ տիպի գրառումներս փիլիսոփայության դասախոսի հոգնեցուցիչ լեկցիաներ են թվում կամ բարձրագույն մաթեմատիկայի պես տհաճ կարդացվում՝ աղոթեք, թող գան ինձ շուտ տանեն: :))


2. Գրառումերիցդ մեկում էլ ինչքան հիշում եմ նշել էիր, որ աղջիկները պետք է ընդունեն տղայի տեսակը քո ներկայացրած բնութագրական գծերով, քանի որ դա այդպես է: Դու արդյոք ընդունու՞մ ես դա ինքդ ու երբեմն մոտդ ցանկություն չի՞ առաջանում <<բոքսել>> քո ներկայացրած տղաներից որեւէ մեկին::D

Եթե անձնական օրագրումս գրված տղամարդու հորմոնալ դավաճանության մասին է խոսքդ, ապա կրկնեմ, որ դա այդպես է ու չեմ հերքի ասածս: Կենսափորձ ունեցող ու ամուսնացած կանանց, եթե հարցնես ու իրանք էլ, եթե անկեղծ լինեն, ապա կհաստատեն ասածս: Բա՜յց, նույն այդ կանայք էլ կհաստատեն այն կարծիքս, որ երբ տղամարդն իրեն կատարյալ է զգում իր կնոջ կողքին, սկսած իր հագուկապի մաքրությունից, կուշտ ստամոքսից, մինչև ինքն իր դերում իրեն տեսնելը, ապա կարելի է նման երևույթները սանձահարել:
Իսկ բոքսելու պահով էլ ասեմ: Ո´չ, ցանկություն չի առաջանում նման տղամարդկանց բոքսելու, այլ ցանկություն է առաջանում բոքսել իրանց կողքի հոգով ագռավներին, փնթի լեյլոտներին, իրանց տան տղամարդ զգացող կանանց, դեռ մեկ-երկու ամիս չամուսնացած, սակայն իրանց 100 տարվա կնգա տեղ դնողներին, շան նման լվլվացողներին, տղայի ծնողներին թարս ու շիտակ նայողներին ու էսքան պիտակաավորածիցս հետո դեռևս իրանք իրանց ընդհանրապես կին համարողներին:


3. Գրառումներդ վերաբերվում են միայն հայերի՞ն, թե՞ դու բրազիլացիներին էլ ես ներառում::)

Գրառումս վերաբերում է իմ իմացած ու քիչ թե շատ ծանոթ հայերին: Բրազիլացի կանանց թող, որ բրազիլացի տղամարդիկ քննադատեն: Ես միայն իրանց սեքսուալ կազմվածքն ու անդիմադրելի ու կրքոտ հայացքները կգովերգեմ: :))


Ու վերջում հարց չէ, ուղղակի ցանկություն՝ կուզեմ գրառում կարդալ, որը կվերաբերի միայն բրազիլացի աղջիկներին;)
Այդ մասին խոստանում եմ անպայման անդրադառնալ, բայց օրագրային գրառումերից մեկում: Կլինի՞:

Հ.գ. Երեխեք ջան, սրանք իմ պատկերացումներն են, իմ տեսածներն են, իմ զգացացծներն են ու այս ամենը տարիների ընթացքում իմ վերլուծությունների արդյունքը: Կարծում եմ սխալ չեմ, երբ նման կարծիքներ եմ արտահայտում:

[Ժունդիայի]

Էս վերջերս ընդհանրապես չեմ հասցնում որևէ բան կարդալ Ակումբում: Իսկ թե երբ էի վերջին անգամ ակումբային հարցազրույց կարդացել, ընդհանրապես չեմ հիշում...
Բայց էս մեկը կարդացի: :) Ասեմ, թե ինչի: Նախ կարճոտ էր, հետո Ռաֆը՝ իր Բրազիլով, ինձ միշտ էլ հետարքրիր է եղել, ու դե Էլիզեի վարած հարցազրուցային ֆորմատը շատ տրամադրող էր:
Հավեսն էր, ապրեք երկուսդ էլ: :)
Ինձ ավելի շատ փաաստերն էին հետաքրքիր: Ոնց հայտնվեց Բրազիալիայում, ինչով է զբաղվում ու նման բաներ, և ոնց որ թե ստացա բոլոր հարցերիս պատասխանները:
Թեև կուզեի մի քիչ ավելի շատ իմանալ Բրազիլիայում նրա կյանքի մասին՝ մարդկանց հետ հարաբերություններ, մշակութային տարբերություններ, ազգային խառնվածք:
Մի քիչ պատմի, Ռաֆ: :)

Կան ակումբցիներ, ովքեր հեղինակություն են հանդիսանում ինձ համար, ու նրանցից նման արձագանք ստանալն ինձ համար ուղղակի հաճելի ա::oy

Շնորհակալ եմ Ռիփ ջան, որ չես ալարել ու կարդացել ես: Ճիշտ է՝ հարցազրույցը համեմված չի բարդ ու թիթիզ նախադասություններով, «տեսլական», «երփներանգ», «հոգեկերթվածք», «դարակազամիկ» ու ուղեղը ճաքացնող նմանատիպ այլ բառերով, բայց կարծում եմ իմ և Արաքսի մոտ ստացվել ա այն չամիչ-մամիչ տեսքով ներկայացանելը: :))

Կյանքիս մասին. կյանքս լավ ա անցնում: :ok Փառք Աստծո, օտար երկրում ապրելուն բնորոշ բոլոր սկզբնական դժվարությունները ծնողներս կարողացել են ժամանակին հաղթահարել, ու կոպիտ ասած կյանքը ծամել դրել են մեր բերանները, մնում է խելամտորեն կարողանանք օգտվել դրանից, ու կարծես թե ստացվում է:

Այստեղի մարդականց հետ հարաբերությունները բավականին հեշտ են: Առ այսօր չեմ զգացել ազգային խտրականություն, դե դա էլ երևի նրանից ա, որ սևամորթ չենք: Ասեմ ավելին, միշտ ուշադրության կենտրոնում ենք, դե մենք էլ միշտ փորձում ենք ինչ-որ կերպ տարբերվել ու չձուլվել:

Մշակութային տարբերություներ թերևս շատ կան, որովհետև երկիրը բազմազգ ա, ամեն մեկն իր մշակույթը իր հետ բերել ա ու շատ ամուր հաստատել:

Խառնվածքով տարբեր մարդիկ կան… դե դա էլ երևի ազգայինի հետ կապ չունի, այլ հենց մարդկայնի բնույթից ա:

[Claudia Mori]

Հ.գ. Երեխեք ջան, սրանք իմ պատկերացումներն են, իմ տեսածներն են, իմ զգացացծներն են ու այս ամենը տարիների ընթացքում իմ վերլուծությունների արդյունքը: Կարծում եմ սխալ չեմ, երբ նման կարծիքներ եմ արտահայտում:

:)) Իհարկե սխալ չես, ամեն մարդ իր կարծիքն ունենալու իրավունք ունի, ու դա ապահովելը Ակումբի հավես բաներից մեկն է: Ոչ թե քո գրառումներից պրծնելու այլ քո համար քեզ մեծ երջանկություն եմ մաղթում;)

[ivy]

Ռաֆ, իսկ ի՞նչ լեզվով ես շփվում, պորտուգալերեն գիտե՞ս:

[Դեկադա]

Ռաֆ ցանկացած միջավայրում մարդը ժամանակի ընթացքում ադապտացվում ա, ինտեգրվում ա: Բայց քո գրառումներու միշտ ու առավել շատ գերակշռում ա հայկականը: Ինչքանո՞վ են Բրազիլիան ու բրազիլացիները կարողացել ազդեցություն թողնել քո աշխարհընկալման, աշխարհայացքի վրա: Ի վերջո այսքան տարի ապրելով այդտեղ կա՞ մի գիծ կամ հատկանիշ իրենցից որ դառել ա քոնը:

[Adriano]

Ռաֆայել ջան շատ ուրախ եմ, որ հենց քեզ է նվիրված այս թեման և կարող եմ հարց տալ: Ես քեզ իսկապես ճանաչեցի հենց ակումբից:), չնայած սովորել ենք նույն վայրում, նույն մասնագիտությամբ: Չէի կարող պատկերացնել, որ կարող ես այսքան հետաքրքիր անձնավորություն լինել: Հարցերս քեզ ուղղված մի քանիսն են:
1. Ինչ ստացար դու մեր բուհից, արդյոք ինչ-որ իմաստով համարում ես, որ այդ մասնագիտությամբ սովորելը արժեր և ժամանակի կորուստ չէր:
2.Ինչ ես կարծում էս Հայաստանին ինչա խանգարում կարգին երկիր լինելու համար: Օրինակ ինչը կցանկանաս, որ վերցնենք մեր բրազիլացի եղբայրներից (դե գիտես իրանք էլ են ինչ-որ իմաստով հայեր)
3.Դե քանի որ շատ եմ հավանում բրազիլական երաժշտությունը, ինչ կատարողի խորհուրդ կտաս, եթե ալբոմը քաշել լինի էլ ավելի լավ:
4.Բրազիլական որ ընկերությանը կնախընտրես, որ Հայստանում ներդրում անի, որ հայերս ասենք էսինչ հրաշք ընկերությունա:

[Ժունդիայի]

Ռաֆ, իսկ ի՞նչ լեզվով ես շփվում, պորտուգալերեն գիտե՞ս:

Տանը՝ միանշանակ հայերեն: Դրսում, աշխատավայրում և ընկերական շրջապատում միայն պորտուգալերեն: Լեզվին տիրապետում եմ այնքան, որքան հայերը սովետի ժամանակ՝ ռուսերենին, այսինքն՝ շատ լավ: Երբ առաջին անգամ էինք եկել այստեղ՝ 1996-ին, 5-8-րդ դասարնները բրազիլական դպրոց եմ հաճախել: Լեզվին տիրապետելը բավականին կարճ ժամանկահտվածում ա եղել. նախ նրանից, որ երեխա էի, իսկ երկրորդը՝ միջավայրս: Բոլորը պորտուգալերեն էին խոսում ու, բնականբար, այլ ելք չկար:
Իսկ քերականությունը, գրել-կարդալը... ժամանակին մի հոյակապ ուցուցչուհի ունեի, ինքը, չգիտեմ որտեղից, իր վրա առաքելություն էր վերցրել, որ ինձ պետք ա շաբաթը 3 անգամ գար ու իր մեքենայով տաներ իրենց տուն, որպեսզի ինձ գիր-գրականություն սովորեցներ ու այդ հաճույքը՝ միանգամայն անվճար: Ա´յ, այսպիսին են սրանք՝ խարիզմատիկ... :)
Հիշում եմ, երբ նոր էինք վերադարձել Հայաստան, ու պետք է դպրոցս շարունակեի, է´ն դպրոցի պահակից սկսած` ամիսը 6 դոլլարով, բոլորն ուզում էին հետս աշխատանքի ուսուցում պարապեին: Որ չե՜մ հիշում դրանց սոված գիլու դեմքերն ու իրեք կոպեկի համար իրենց 40 տարվա մանկավարժ լինելն ու մարդկային արժեքը մեկ վարկյանում ոտաստակ անելը :(... Այ այսպիսին էինք մենք: Ասեցի՝ էինք, որովհետև հիմա ստավկեքը բարձրացել ա:


Ռաֆ ցանկացած միջավայրում մարդը ժամանակի ընթացքում ադապտացվում ա, ինտեգրվում ա: Բայց քո գրառումներու միշտ ու առավել շատ գերակշռում ա հայկականը: Ինչքանո՞վ են Բրազիլիան ու բրազիլացիները կարողացել ազդեցություն թողնել քո աշխարհընկալման, աշխարհայացքի վրա: Ի վերջո այսքան տարի ապրելով այդտեղ կա՞ մի գիծ կամ հատկանիշ իրենցից որ դառել ա քոնը:

Գայ ջան, (անունդ ամեն անգամ գրելիս՝ սկզբում գրում եմ Գայանե, հետո գրեթե միշտ ջնջում եմ վերջին 3 տառերը, կարճն ավելի ընկերական ա :) ) շնորհակալ եմ կիրթ ձևակերպածդ հարցի համար:
Կիսում եմ կարծիքդ, որովհետև դա այդպես պետք ա լինի: Բրազիլիան, այլ կերպ ասած, իմ և ընտանիքիս «սկեսրանց տունն» ա: Այստեղ մե´նք պետք ա ադապտացվենք, ոչ թե 190 միլիոնին քամահրենք ու մատ թափ տալով աչքերը հանենք: Ամեն ինչ սկզբում սահուն չի եղել, իհարկե՝ սկսած բարեկամներին կարոտելուց, մինչև, ախպարների ասած, Սիսն ու Մասիսին էրազումդ դեսնելուց: Բայց անցավ, ու փառք Աստծո, հենց առաջին օրվանից էլ մեզ լավ ընդունել են, սիրել, նույնիսկ տխրել ու արտասվել, երբ որոշել ենք Հայաստան վերադառնալ:
Մենք չենք եկել այստեղ ու մեր օրենքները թելադրել, իրենց սխալ արտաքին ու ներքին քաղաքականության վրա ծիծաղել, քիչ թե շատ վատ կրթությանը սարկազմով վերաբերվել, և այլն: Բայց, այնուամենայնիվ առ այսօր ո´չ կորցրել ենք մեր հայեցի բնույթը, ո´չ էլ ազգիս բնորոշ լավ գծերը: Այդ իսկ պատճառով ա, որ առ այսօր շարունակում ենք այստեղ ապրել, աշխատել ու հարգանքի արժանանալ ամենուր:

[Ժունդիայի]

Ռաֆայել ջան շատ ուրախ եմ, որ հենց քեզ է նվիրված այս թեման և կարող եմ հարց տալ: Ես քեզ իսկապես ճանաչեցի հենց ակումբից:), չնայած սովորել ենք նույն վայրում, նույն մասնագիտությամբ: Չէի կարող պատկերացնել, որ կարող ես այսքան հետաքրքիր անձնավորություն լինել: Հարցերս քեզ ուղղված մի քանիսն են:
1. Ինչ ստացար դու մեր բուհից, արդյոք ինչ-որ իմաստով համարում ես, որ այդ մասնագիտությամբ սովորելը արժեր և ժամանակի կորուստ չէր:
2.Ինչ ես կարծում էս Հայաստանին ինչա խանգարում կարգին երկիր լինելու համար: Օրինակ ինչը կցանկանաս, որ վերցնենք մեր բրազիլացի եղբայրներից (դե գիտես իրանք էլ են ինչ-որ իմաստով հայեր)
3.Դե քանի որ շատ եմ հավանում բրազիլական երաժշտությունը, ինչ կատարողի խորհուրդ կտաս, եթե ալբոմը քաշել լինի էլ ավելի լավ:
4.Բրազիլական որ ընկերությանը կնախընտրես, որ Հայստանում ներդրում անի, որ հայերս ասենք էսինչ հրաշք ընկերությունա:


Շնորհակալ եմ Հարութ ջան, որ նման կարծիք ունես իմ վերաբերյալ:

1. Ի՞նչ ստացա ես մեր բուհի՞ց: Ասեմ.... այն, ինչ իմ կուրսի երեխաներն ու դու միաժամանակ. շատ բան ու գրեթե ոչինչ: :)

Հիմա արժեր, թե չարժերը. ինքդ էլ գիտես, որ նման բարդ ֆակուլտետում սովորելը, ու այն ժամանակ դաշնակ Զաքար Կիրակոսյանի նման դեկան ունենալը միանշանակ խաղուպար չէր: Համալսարան ընդունվելիս ստացածս բալերի պատճառով եմ Զեյթունի ֆակուլտետում անցել, ու եթե անցել էի, այլ ելք չկար, եթե գոնե չսովորելը: Սկզբում բարդ էր, իսկ որոշ ժամանակ անց ադապտացվեցի ու կարծում եմ ահագին բան սովորել եմ, բացառությամբ պապայիդ դասավանդած առարկաներից մեկից՝ էկոնոմետրիկայից: :))
Չէի ասի, որ ժամանակի կորուստ էր, բայց կարծում եմ, եթե իմ նախընտրած մասնագիտությամբ ընդունվեի, ավելի լավ կլիներ:

2. Հարութ ջան, ե´կ համեստ լինեմ ու ասեմ, որ մեկ էն գեշ զոքանչների խասյաթից բան չեմ հասկանում, մեկ էլ քաղաքականության հետ առանձնապես գլուխ չեմ դնում: Երկուսն էլ իմ ամենաչսիրածս ոլոտներն են:

3. Երգացանկիդ, ճիշտ է, ծանոթ չեմ, որ ճաշակդ իմանամ ու ըստ դրա խորհուրդ տամ՝ ինչ լսել, բայց ինքս բրազիլական ազգային երաժշտությունն եմ սիրում (música popular brasileira)` Chico Buarque, Caetano Veloso, Gilberto Gil, նաև Paula Fernandes ու Adriana Calcanhoto:

4. Եթե Հայաստանը նավթապաշարներ ունենար ու Ռուսաստանի նման երկիրը չթելադրեր մեզ, ապա կասեի Petrobras-ը՝ ամենահարուստ ձեռնարկությունը Բրազիլիայում: Համ էլ Հայաստանի ի՞նչի վրա ներդրում կատարե՞ն, էլի Սերժի՞ :oy

[Ժունդիայի]

Ժող ջան, որպեսզի Ժունդիայիի կերպարի համն ու հոտը չկորի, իսկ խիստ անձնականս էլ ապագա սիրածս մարդու համար քիչ բացահայտված մնա (մարդ ես՝ մի օր մտնի կարդա :)) ), ե´կ սահմանափակվեմ ձեր հարցերին պատասխանելուց:
Ասեմ, որ բավական հաճելի էր ինձ ուղղված բոլոր հարցերին պատասխանելը, ու ինչպես սիրում են ասել անկեղծ (որն այդպես էլ չհասկածա դրա իմաստը) մարդիկ՝ ես էլ հնարավորինս փորձեցի անկեղծ լինել ու առանց հավելանյութերի:

Շնորհակալ եմ բոլոր նրանց, ովքեր չալարեցին գոնե մեկ անգամ կարդացին այս թեման: Ովքեր մտան, ու մաուսի ռոլիկը վերև-ներքև արեցին, ու ոչ մի նորություն ու իմաստ չգտնելով, հեռացան: Ովքեր մտան, կարդացին ու պալոզ համարեցին իմ ու Արաքսի գրառումների տակ շնորհակալության կոճակին սեղմելը...

Ամեն դեպքում ամենքիդ :կիսս, :լօվե, :ջիգյար ու բոլոր էն կայֆարիկ սմայլներից:

Ձեր՝ Ռաֆ:






հ.գ. Գայ ջան, Ռիփ ջան ձեր հարցերի պատասխանը նախորդ էջում է::)

Արաքս ջան, ապրե´ս:

[Smokie]

Ռաֆո ջան, Էլիզ ջան, ակումբի երկու հումորի ծովեր, ապրեք դուք::hands Շատ հետաքրքիր հարցազրույց էր, ինչպես եւ պետք էր սպասել, հարցազրույցի մյուս մասնակիցներն էլ ապրեն::)

Եկեք ես էլ հարց տամ::)

Ռաֆո ջան, Հայաստանից ամենաշատը ի՞նչն ես կարոտում, ի՞նչը կուզեիր, այս պահին ունենալ, կամ տեսնել:
Ինչպիսի՞նն ա Բրազիլիայի բնությունը:

Եւ մի հարց էլ Բրազիլաթեմայից դուրս՝ ի՞նչ ժանրի գրականություն ես նախընտրու՞մ, ո՞ր գրողին ես ամենաշատը սիրում:

[Smokie]

Վա՜յ, էս արդեն անցել ա՞ ժամանակը:oy

[einnA]

Շնորհակալ եմ բոլոր նրանց, ովքեր չալարեցին գոնե մեկ անգամ կարդացին այս թեման: Ովքեր մտան, ու մաուսի ռոլիկը վերև-ներքև արեցին, ու ոչ մի նորություն ու իմաստ չգտնելով, հեռացան: Ովքեր մտան, կարդացին ու պալոզ համարեցին իմ ու Արաքսի գրառումների տակ շնորհակալության կոճակին սեղմելը...


էս իմ դեպքն էր :))

մենակ մի հատ հարց, եթե պալոզ կհամարես պատասխանել :)

էն կախարդական փայտիկից ընկել է ձեռքդ ու մենակ մի ցանկություն է մնացել, որ կատարի, ի՞նչ կցանկանաս:

[Ժունդիայի]

Ա՜յ եթե ասես, թե ընդգծածդ տողի ու դրա տակի պատասխանի համար «Անի դու դեմք ես» մեկնաբանությամբ քանի հատ վարկանիշ ես ստացել, միգուցե պատասխանեմ :))
Սա կատակ էր, իհարկե:

Իսկ եթե լուրջ, ապա իմ կողմից անքաղաքավարիություն կլիներ, եթե հարցիդ այստեղ պատասխանեմ (որքան էլ հարգեմ սեռդ), իսկ Սմոքիին՝ ոչ: Կներես: :)

[einnA]

Ա՜յ եթե ասես, թե ընդգծածդ տողի ու դրա տակի պատասխանի համար «Անի դու դեմք ես» մեկնաբանությամբ քանի հատ վարկանիշ ես ստացել, միգուցե պատասխանեմ :))
Սա կատակ էր, իհարկե:

Իսկ եթե լուրջ, ապա իմ կողմից անքաղաքավարիություն կլիներ, եթե հարցիդ այստեղ պատասխանեմ (որքան էլ հարգեմ սեռդ), իսկ Սմոքիին՝ ոչ: Կներես: :)

հարգիր մեր երկուսի սեռերը :)

[armen9494]

հարգիր մեր երկուսի սեռերը :)

Էդ դեպքում նորից հարցեր կհնչեն :))

[My World My Space]

մի հատ հարց տամ, ու վազ տամ քնելու.

առանձնանալը, կտրվելը, ինչ-որ տեղ նաև փախնելը երևույթներից ու մարդկանցից գերադասում ես անել մենա՞կ, թե՞ հոգեհարազատ մարդկանց հետ... այսինքն առանձնանանալը մենակությո՞ւնն ա քո համար...

Հ.Գ. որ պատասխանես, հաջորդ հարցը կտամ



Հով, կյանքումս երբեք չեմ սիրել նեղվածությունս փաթատել հարազատներիս վզներին, միգուցե դրանից ա, որ շատ անգամ մի ցեխից դեռ դուրս չեկած հաջորդ ցեխահորի մեջ եմ ընկել, բայց հենց էդ երևույթն ա, որ ինձ ավելի ու ավելի ուժեղ ա դարձրել:

Երբ հետադարձ հայացք եմ նետում, զգում եմ, որ շատ երևույթների հանդեպ նեղսրտվածությունս գնալով ավելի ու ավելի ա կարճ տևում: Դա էլ երևի նրանից ա, որ չեմ սիրում, երբ գլխիս լոլո են կարդում ու փորձում իրանց երևակայած աշխարհում ինձ տեսնեն, «ես իմ գլխիս տերն եմ» սկզբունքով եմ առաջնորդվում, ջհայնմին թե սխալ եմ, կամ էլ անկարող տվյալ պահին:

Երբ մարդկանց հետ հարաբերություններս անկում են ապրում ու որքան էլ դա ինձ տհաճություն ու ցավ պատճառի, էդ անկման բուն պատճառը հաստատ շրջապատս ու հարազատներս չեն իմանա: Դա էլ իմ առավելություններից ամենայուրահատուկն ա: Կոպիտ ասած՝ եթե երկու հոգով բանկ թալանելու պլան մշակենք, միանշանակ ասեմ, որ բռնվելու դեպքում միակ մշակողը ես եմ լինելու, այլ ոչ թե հանցակիցս: Իսկ երբ դատարանը 10 տարվա կալանք կվճռի հանցակիցս համար, իսկ ինձ՝ միգուցե ցմահ, ես շատ-շատ 2 տարի նստեմ:

հ.գ Չգիտեմ հարցիդ պատասխանը սա էր թե ոչ, բայց այն մի քիչ անհասկանլի թվաց կամ ես հլա էդքան զարգացած չեմ...

Առանձնանալը, կտրվելը, երևույթներից ու մարդկանցից փախնելը էդ էն մոմենտը չի՞, երբ հենց մենակ ես անում, այլ ոչ թե հոգեհարազատ կամ ընդհանրապես մարդկանց հետ:

Կներես, որ ուշացրեցի, բայց մի քիչ մանրամասնեմ...

Մարդիկ կան ում համար միայնությունը բանտ է, ուր նրանք պատեպատ են կպնում և հանգստանալու, առօրյա հոգսերից կտրվելու համար նրանք ընտրում են միայնանալու «խմբակային» տարբերակը: Այսինքն աչքից հեռու են պահում բոլորին, առանձնանում են միայն մի խումբ մարդկանց հետ:
Էս տարբերակին 3-րդ մասցի ընԳերս ասում ա «իզմենան վերցել ա...» :))

Մյուս տարբերակը միայնանալն ու խորհելն ա... հանգստանալը ամեն ինչից, ինչը քեզ կարող է կապել քո առօրյային...

Հ.Գ. որպես օժանդակ նյութ կարաս նայես նաև էս գրառումս (http://www.akumb.am/showthread.php/53755-%D5%B4%D5%AB-%D5%B4%D5%A1%D6%80%D5%A4%D5%B8%D6%82-%D5%B8%D6%80%D5%AB-%D5%AF%D5%B5%D5%A1%D5%B6%D6%84%D5%A8-%D5%AC%D5%AB-%D5%A7-%D5%A1%D6%83%D5%BD%D5%B8%D5%BD%D5%A1%D5%B6%D6%84%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%B8%D5%BE...?p=2102013&viewfull=1#post2102013) ;)