Որն է բնօրինակը:

[Erkrazi]

Ով կարող է ասել? այս բանաուտեխծությունը հայերեն է գրվել ու թարգմանվել ռուսերեն' թե ընդհակառակը:

На экране неба, утро света
Венера, сестра моя сонная
Ты прими безуного поэта
от солнца ослеплённая

Ненаглядная моя планета
Глупость мирская огарчила мне
И очутился в сумраке рассвета
В предвосходной темноте

Виной добра лживого бытия
придёт конец всем заблуждениям
И лоскутики для шитья
Соберутся вновь тварением

Зобьет ключём правдивый свет
И озарится истины скатерть
И улыбнётся как рассвет
От Вселенной божья матерь.

Երկնի էկրանին լույս առավոտը
Արուսյակ պայծաո իմ քույրիկ
Աքլորականչով հասել եմ մոտըտ
սփոփիր ցավը իմ աստղաբոյլի

Քույր իմ, որ չես ծնվել
Կյանքի անսասան հիմարությունը
Դառնացրել է ինձ
ՈՒ պարուրել է ինձ այն մթությունը
Որ նախորդում է արարման լույսին

հիվանդացել եմ ցավով գոյության
Եվ որն է ասա իմ այդ հանցանքը
Հատել եմ կարգը անմիտ զորության
ԵՎ խափանել եմ պատճենաշարքը

Գեղեցկության լույսը կյանքի
Դուրս կհորդի ձչող վերքից
ԵՎ կբացվի վերածնված մարդկայինը
ՈՒ կժպտա տիեզերքից
Ամենայն կյանքի աստվածածինը

[Ameli]

Լրիվ անծանոթ բանաստեղծություն է, եթե չգիտես ու հարցնում ես, թերևս ճիշտ կլինի հեղինակին ճշտելը, իսկ եթե գիտես ու մեզ ես փորձում, ես՝ պաս:

[Erkrazi]

Լրիվ անծանոթ բանաստեղծություն է, եթե չգիտես ու հարցնում ես, թերևս ճիշտ կլինի հեղինակին ճշտելը, իսկ եթե գիտես ու մեզ ես փորձում, ես՝ պաս:Այս մեկը պապս ել կկռահի:

ՁՄԵՌՎԱ ԻՐԻԿՈԻՆԸ

Հողմը մեգով երկինքն առնում,
Գալարում է բուքը ձյան,
Մին՝ մանկան պես լաց է լինում,
Մին՝ ոռնում է զերթ գազան.
Մին՝ վայրենի սուլում պես-պես,
Աղմըկում է տանիքում,
Մին՝ ուշացած ճամփորդ, ասես,
Լուսամուտն է նա թակում:

Մեր խըրճիթը, աղքատ ու հին,
Ե՜վ մըթին է, և՜ տըխուր.
— Ի՞նչ ես նըստել պատի տակին,
Իմ պառավըս, էդպես լուռ:
Հոգնե՞լ ես դու փոթորիկի
Ոռնոցներից խելագար,
Թե՞ նիրհում ես քո իլիկի
Բըզզոցի տակ միալար:

Արի խըմե՜նք, բարի ընկեր
Իմ սև, ջահել օրերի,
Խըմենք դարդից, բաժակըդ բե՜ր,
Սիրտներըս բաց կըլինի:
Երգի՜ր, ո՞նց էր ապրամ խաղաղ
Հավքը ծովի էն ափին,
Երգի՜ր, ո՞նց էր աղջիկը վաղ
Ջուրը գնում մինչ արփին:

Հողմը մեգով երկինքն առնում,
Գալարում է բուքը ձյան,
Մին՝ մանկան պես լաց է լինում,
Մին՝ ոռնում է զերթ գազան:
— Արի խմե՜նք, բարի՜ ընկեր
Իմ սև՜, ջահել օրերի,
Խըմենք դարդից. բաժակըդ բե՜ր,
Սիրտներըս բաց կըլինի:

ЗИМНИЙ ВЕЧЕР.

Буря мглою небо кроет,
Вихри снежные крутя:
То, как зверь, она завоет,
То заплачет, как дитя,
То по кровле обветшалой
Вдруг соломой зашумит,
То, как путник запоздалый,
К нам в окошко застучит.

Наша ветхая лачужка
И печальна, и темна.
Что же ты, моя старушка,
Приумолкла у окна?
Или бури завываньем
Ты, мой друг, утомлена,
Или дремлешь под жужжаньем
Своего веретена?

Выпьем, добрая подружка
Бедной юности моей,
Выпьем с горя; где же кружка?
Сердцу будет веселей.
Спой мне песню, как синица
Тихо за морем жила;
Спой мне песню, как девица
За водой поутру шла.

Буря мглою небо кроет,
Вихри снежные крутя;
То, как зверь, она завоет.
То заплачет, как дитя.
Выпьем, добрая подружка
Бедной юности моей,
Выпьем с горя; где же кружка?
Сердцу будет веселей.

[Chuk]

Մոդերատորական. բաժինը նախատեսված է ակումբցիների՝ օտար լեզվով ստեղծագործությունների, այլ ոչ թե «խաղերի» համար: Թեման փակվում է: Կջնջվի: