Դիտել ողջ տարբերակը : Դժբախտ իմաստու՞ն, թե՞ երջանիկ հիմար
Ուստա Գրիշ
29.03.2011, 13:59
Նախ սկսենք նրանից, որ ամբողջությամբ չեմ ուսումնասիրել "Փիլիսոփայություն" բաժինը և հնարավոր է, որ կրկնվում եմ: Համ էլ, էս իմ առաջի ՛թեմա՛-ն է այս կայքում, մտածեցի, լավ է քիչմ փիլիսոփայեմ :think
Հիմա երևի մեծ մասը կպատասխանի - "Լավ է դժբախտ իմաստուն լինեմ, քան երջանիկ հիմար", ...միշտ խուսափել եմ այս հարցին պատասխանելուց:
Ասեմ ընչի եմ խուսափել: Նախ, իսկական հիմար մարդը, որ շատ բաներ չի նկատում, չի նկատի նաև, որ ինքը հիմար է: :B Այսինքն, եթե դուք առաջինն եք նախընտրում, նշանակում է, որ գիտակցաբար խուսափում եք "հիմար" լինելուց, իսկ ինչպես արդեն նշվեց, եթե հիմար եք, այդ մասին չեք էլ իմանա:
Ինչ վերաբերում է "երջանիկ հիմար"-ին: Քարի, դռան, լվացքի փեդի և այլ անշունչ առարկաների համար մարդ հիմար լինել չի կարող, հետևաբար մարդ ինքն իրանով հիմար լինել ուղղակի չի կարող, նա ընդամենը կարող է մեկ այլ մարդու կողմից հիմար ճանաչվել:
Այս անգամ էլ կխուսափեմ պատասխանելուց... ավելի ճիշտ ՝ после Вас :P
impression
29.03.2011, 14:08
եսիմ, ես օրինակ մեկ-մեկ մտածում եմ ավելի լավ ա իմ էղած պրոբլեմների ձեռը գժվեմ կամ հորինեմ նորերը, քան ինձ կոտորեմ էս կամ էն շորը չունենալու, էս կամ էն փարթիին չգնալու, սանրվածքիս վատ լինելու ու նման բաների պատճառով
ու ամենախոխման էն ա, որ էդ մերկանտիլ թվացող խնդիրների ձեռն էլ մարդիկ պակաս չեն տառապում
իրականում քո ինտելեկտի քանակը չի փոխում տառականներիդ քանակը, հարցը որակի մեջ ա, բայց դե եթե մարդ անպայման պետք ա տառապի, կապ չունի ինքը ինչ աստիճանի զարգացած ա կամ էլ հակառակը, ինքը կտառապի
իմ կարծիքով հարցն էնքան էլ ճիշտ չի դրած կամ էլ ես եմ սխալ հասկանում
ուրիշ որակ ա որոշում մարդ երջանիկ լինելու ի վիճակի ա թե չէ, ու դա ինտելեկտի հետ կապ չունի իմ կարծիքով
Ուստա Գրիշ
29.03.2011, 14:17
Չէ դե նաի, եթե ասենք "շատ բան իմանաս, շուտ կծերանաս": Պարզ օրինակ: Երեխային վերցնենք հիմա որպես հիմար: Երեխաները շատ բաների մասին չգիտեն, շատ վատ բաներից տեղյակ չեն, իրանք էն խնդրիները չունեն ինչ չափահասները: Երևի արդեն հասկացաք ինչ էի ուզում ասել :)
impression
29.03.2011, 14:21
էլի չէ, որովհետև շատ բան իմանաս շուտ կծերանաս-ն ու ինֆանտիլ լինելը/մնալը տարբեր բաներ են, հիմա մենք ո՞ր մեկի մասին ենք խոսում
ամեն դեպքում կողմ եմ շատ բան իմանալուն, ինֆորմացիայի էս դարում :)
Ուստա Գրիշ
29.03.2011, 14:27
գիտելիքի մասին չէր խոսքը ))) համել էտ արտահայտությունը փոխաբերական իմաստ ունի <_<
CactuSoul
29.03.2011, 15:02
Լիլ, Ուստա Գրիշը հարցնում ա՝ լավ ա Ադամ ու Եվա լինել դրախտո՞ւմ, թե՞ այնուամենայնիվ ուտել էդ խնձորը, թեկուզ դրախտից վտարվելու հաշվին:))
Իմ անձնական օգտագործման կարծիքով դժբախտ իմաստուն չի լինում: Իմաստուններն ամենաերջանիկ մարդիկ են: Եթե այդպես չի, ուրեմն իրականում իմաստունի մասին չենք խոսում, այլ պարզապես շատ խելացի, ես կասեի՝ գիտելիքներով ծանրաբեռնված մարդու մասին: Մոտավորապես նույն սկզբունքով էլ երջանիկ հիմար լինել չի կարող, որովհետև եթե մարդ իրեն երջանիկ է զգում, ապա գոնե որոշ չափով ճիշտ մտածելակերպ ունի, թեկուզ և գիտելիք չունենա, միևնույն է, հիմար էլ չէ:
Հ.Գ.
Ես իմ նախնիներին չեմ մեղադրում, որ կերել են «բարու և չարի իմացության ծառի» պտուղը: Եթե չգիտեին, թե ինչ է բարին ու ինչ է չարը, ինչպե՞ս պիտի իմանային, որ Աստված բարի է, իսկ Օձը՝ չար:)): Լավ են արել՝ կերել են, էսպես կյանքը շատ ավելի հետաքրքիր է:P
Ուստա Գրիշ
29.03.2011, 15:07
Այ լռիվ էս էի ուզում ասել, ուղղակի մի տարբերությամբ, որ եթե մարդ իրան խելացի դժբախտ է համարում, ուրիշին երջանիկ հիմար, ինքը էլ խելացի չէ :hands
Ինձ համար ստեղ երկու կարծիք լինել չի կարող: Երջանիկ իմաստուն, դժբախտ հիմար:
Իսկ ինչպե՞ս կարելի է բնութագրել իմաստուն մարդուն: Եթե մարդը չի տիրապետում երջանիկ լինելու ամենամեծ իմաստությանը էլ ի՞նչ իմաստուն: Եթե մարդը իրեն համարում է իմաստուն, բայց այնուամենայիվ երջանիկ չէ, ապա նա մի շատ կարեւոր բան կյանում պարզապես չի կարողանում ընկալել, հետեւաբար չի կարող համարվել իմաստուն:
Իսկ երջանիկ լինելը շատ ու շատ հանգամանքներով է պայմանավորված՝ նյարդային համակարգի ամրությունից, կառուցվածքային առանձնահատկություններից, չեք զգացե՞լ, թմբլիկ մարդիկ ավելի անհոգ են ու երջանիկ, ընտանեկան մթնոլորտից, քնի որակից, պարզվում է, որ այն մարդիկ ովքեր երազներ են տեսնում եւ կարողանում են հիշել երազները ավելի երջանիկ են, քան նրանք, ովքեր երազ չեն տեսնում կամ չեն հիշում:
Իսկ ինչպե՞ս կարելի է բնութագրել իմաստուն մարդուն: Եթե մարդը չի տիրապետում երջանիկ լինելու ամենամեծ իմաստությանը էլ ի՞նչ իմաստուն: Եթե մարդը իրեն համարում է իմաստուն, բայց այնուամենայիվ երջանիկ չէ, ապա նա մի շատ կարեւոր բան կյանում պարզապես չի կարողանում ընկալել, հետեւաբար չի կարող համարվել իմաստուն:
Իսկ երջանիկ լինելը շատ ու շատ հանգամանքներով է պայմանավորված՝ նյարդային համակարգի ամրությունից, կառուցվածքային առանձնահատկություններից, չեք զգացե՞լ, թմբլիկ մարդիկ ավելի անհոգ են ու երջանիկ, ընտանեկան մթնոլորտից, քնի որակից, պարզվում է, որ այն մարդիկ ովքեր երազներ են տեսնում եւ կարողանում են հիշել երազները ավելի երջանիկ են, քան նրանք, ովքեր երազ չեն տեսնում կամ չեն հիշում:
Արի շատ չխորանանք, էլի :)): Իմաստուն՝ խելացի մարդը ուղղակի тупо կայֆ բռնելու ավելի շատ ձևեր գիտի, ավելի շատ բաների հաճույքն ու գեղեցկությունն ա զգում և այլն և այլն: Սրա համար էլ խելացի լինելը ավելի կայֆ ա, քան թե բութ լինելը: Ու ջհանդամ թե բութը չգիտի, թե ինքը ինչերից ա զրկված. մեկ ա՝ դրանից ինքը չզրկված չի դառնում:
եթե դու ամեն րոպե (քո սուբյեկտիվ կարծիքով) խելացի մտքեր ես մտածում ու ինքդ քո խելքից հրճվում, չես կարա ասես, որ հիմարը ավելի շատ չի հրճվում իրա խելացի մտքերից
նենց որ դուք դրանում հավասար եք (, բարեկամնե՛ր)
եթե դու ամեն րոպե (քո սուբյեկտիվ կարծիքով) խելացի մտքեր ես մտածում ու ինքդ քո խելքից հրճվում, չես կարա ասես, որ հիմարը ավելի շատ չի հրճվում իրա խելացի մտքերից
նենց որ դուք դրանում հավասար եք (, բարեկամնե՛ր)
Ահամ: Եթե դատենք վերևում քո նախագծած համակարգի սահմաններում, ապա այստեղ, կարծես թե, խելացի միտք մտածվեց: Խորհուրդ. փորձիր այդ «հավասար խելացի մտքեր մտածող» մարդկանց հետ աշխատանքի ընդունման հարցազրույց անցկացնել ու հետո ուշադիր հետևել, թե ով է արդյունքներն իմանալուց հետո ավելի բուռն հրճվում: Կարելի է նաև նկարել-գցել YouTube՝ «Ասք վասն խելացի մտոց եւ տապօռ փիլիսոփայութէան» զարմանալի անվանմամբ:
Ամենաիմաստուն մարդը՝ չգիտի ամբողջի գոնե կեսը։
Ամենաիմաստուն մարդը՝ չգիտի ամբողջի գոնե կեսը։
Շատ համարձակ միտք է, մեր մեջ ասած: Նման կարծիք ունենալու համար հարկավոր է հստակ իմանալ գոնե մի քանի բան, մասնավորապես՝ թե
...ինչքան է ամբողջը
...ինչպես է կիսվում ամբողջը
...ով է ամենաիմաստուն մարդը
...ինչքան գիտի ամենաիմաստուն մարդը
...ինչքան չգիտի ամենաիմաստուն մարդը
Եվ last, but not least՝ թե որն է իմանալու չափման միավորը :):
Շատ համարձակ միտք է, մեր մեջ ասած: Նման կարծիք ունենալու համար հարկավոր է հստակ իմանալ գոնե մի քանի բան, մասնավորապես՝ թե
...ինչքան է ամբողջը
...ինչպես է կիսվում ամբողջը
...ով է ամենաիմաստուն մարդը
...ինչքան գիտի ամենաիմաստուն մարդը
...ինչքան չգիտի ամենաիմաստուն մարդը
Եվ last, but not least՝ թե որն է իմանալու չափման միավորը :):
Իմաստությունն անհուն է . մարդու միտքը՝ սահմանափակ։
Ուստի կարելի է այսպես ասել՝ ամենաերկար հատվածն անգամ. չի կազմում անվերջության կեսը։:)
Իմաստությունն անհուն է . մարդու միտքը՝ սահմանափակ։
Ուստի կարելի է այսպես ասել՝ ամենաերկար հատվածն անգամ. չի կազմում անվերջության կեսը։:)
Քո տեսակետը պարզ է: Իմ տեսակետը արմատապես հակառակն է: Իմացությունն անսահման է կամ առնվազն նույնքան ծավալուն է, ինչքան իմանալիքը:
Էստեղ շատ ավելի տեղին է Զենոնի գնդի օրինակը: Արի պատկերացնենք, որ մեր իմացածը մի գունդ է, իսկ գնդին շրջապատող միջավայրը՝ չիմացությունը: Ինչքան շատ գիտենք մենք, այնքան գունդը մեծ է: Իսկ ինչքան մեծ է մեր իմացության գունդը, այնքան ավելի մեծ է չիմացության հետ շփման մակերեսը, բնականաբար, և այնքան հստակ է պատկերացնում գունդ-իմացության «տերը», թե ինչքան բան ինքը դեռ չգիտի: Սակայն սա բնավ չի ենթադրում, որ չիմացությունն անսահման է:
Քո տեսակետը պարզ է: Իմ տեսակետը արմատապես հակառակն է: Իմացությունն անսահման է կամ առնվազն նույնքան ծավալուն է, ինչքան իմանալիքը:
Էստեղ շատ ավելի տեղին է Զենոնի գնդի օրինակը: Արի պատկերացնենք, որ մեր իմացածը մի գունդ է, իսկ գնդին շրջապատող միջավայրը՝ չիմացությունը: Ինչքան շատ գիտենք մենք, այնքան գունդը մեծ է: Իսկ ինչքան մեծ է մեր իմացության գունդը, այնքան ավելի մեծ է չիմացության հետ շփման մակերեսը, բնականաբար, և այնքան հստակ է պատկերացնում գունդ-իմացության «տերը», թե ինչքան բան ինքը դեռ չգիտի: Սակայն սա բնավ չի ենթադրում, որ չիմացությունն անսահման է:
Ամեն ինչ շատ ճիշտ է ասված.միայն թէ վերջինբառերը կարծում եմ չի սոսնձվում կոնստեկտի հետ։ Ստեղ մի խորամանկ շփոթեցում կա։Ոչ թէ չիմացությունն է անսահման.այլ իմացությունը։:)
Ամեն ինչ շատ ճիշտ է ասված.միայն թէ վերջինբառերը կարծում եմ չի սոսնձվում կոնստեկտի հետ։ Ստեղ մի խորամանկ շփոթեցում կա։Ոչ թէ չիմացությունն է անսահման.այլ իմացությունը։:)
Ոչ մի շփոթություն կամ թյուրիմացություն չկար նախորդ գրածիս մեջ:
just a dream
01.04.2011, 00:13
,"Լավ է դժբախտ իմաստուն լինեմ, քան երջանիկ հիմար", :P
իսկ ինչի չի կարելի լինել ուղղակի երջանիկ իմաստուն?? ով է ասել թե սրանք անհամատեղելի հասկացություններ են ?
հա, ու մի բան էլ - ինտելեկտն ու իմաստությունը տարբեր կատոգորիաներ են... :)
Ահամ: Եթե դատենք վերևում քո նախագծած համակարգի սահմաններում, ապա այստեղ, կարծես թե, խելացի միտք մտածվեց: Խորհուրդ. փորձիր այդ «հավասար խելացի մտքեր մտածող» մարդկանց հետ աշխատանքի ընդունման հարցազրույց անցկացնել ու հետո ուշադիր հետևել, թե ով է արդյունքներն իմանալուց հետո ավելի բուռն հրճվում:
"պահանջվում են խելացի մարդիկ"
փաստորեն մտավոր ունակություններիդ գնահատականը ստանալու համար բավականա գոնե մեկ հարցազրույց անցնել
գիտես, հանկարծ նկատեցի, որ բոլոր 55 գրասենյակային գործընկերներս հանճարներ են…
Ամենաիմաստուն մարդը՝ չգիտի ամբողջի գոնե կեսը։
Իմաստությունն անհուն է . մարդու միտքը՝ սահմանափակ։
Ուստի կարելի է այսպես ասել՝ ամենաերկար հատվածն անգամ. չի կազմում անվերջության կեսը։:)
Այդ դեպքում ինչու՞ չասել. «Ամենաիմաստուն մարդը՝ չգիտի ամբողջի գոնե 0.0000000000000000000000000000000000000000000000000000.........00000000000000000000000000001 տոկոսը»։
"պահանջվում են խելացի մարդիկ"
փաստորեն մտավոր ունակություններիդ գնահատականը ստանալու համար բավականա գոնե մեկ հարցազրույց անցնել
գիտես, հանկարծ նկատեցի, որ բոլոր 55 գրասենյակային գործընկերներս հանճարներ են…
Չհասկացար ասածս: Բացարձակ խելացիներ ու բացարձակ հիմարներ չկան: Կան ավելի ու պակաս խելացիներ, կամ՝ ավելի ու պակաս հիմարներ:
Աշխատանքային հարցազրույցը բազմաթիվ օրինակներից միայն մեկն է:
իսկ ինչի չի կարելի լինել ուղղակի երջանիկ իմաստուն?? ով է ասել թե սրանք անհամատեղելի հասկացություններ են ?
+5
---
էս թեման կարդում եմ ու մի թավուր չեմ էլ ուզում ասեմ, որ երջանիկ եմ :)))
Ուստա Գրիշ
02.04.2011, 11:13
իսկ ինչի չի կարելի լինել ուղղակի երջանիկ իմաստուն?? ով է ասել թե սրանք անհամատեղելի հասկացություններ են ?
հա, ու մի բան էլ - ինտելեկտն ու իմաստությունը տարբեր կատոգորիաներ են... :)
Եթե նենց բան գրեի, որ բոլորիտ ասածով լիներ, ոչ մեկը ավելացնելու ոչ մի բան չէր ունենա կամ ուղղակի կհամաձայնվեր իմ հետ: Իսկ եթե դրա հետևանքով որոշ մարդկանց մոտ կարող է տգետի կամ ցածր ինտելեկտով մարդու տպավորություն թողնեմ, ուրեմն ասեմ որ չի բացառվում որ այդպիսին էլ կամ, դա որդեն ձեր մտքերն են ու ձեր եզրակացությունները:
Իսկ ինչ վերաբերվում է քո հարցին ՝ "իսկ ինչի չի կարելի լինել ուղղակի երջանիկ իմաստուն??", ասեմ որ չեմ կարող քո հարցին պատասխանել, որովհետև չգիտեմ իմաստուն եմ, թէ չէ, ու եթե էլ ապագայում իմաստուն դառնամ, կիմանամ այդ մասին, թէ ոչ: "Երջանիկ" լինել չլինելու մասին էլ կարող եմ ասել հետևյալը. երեկ շատ ուրախ ու լավ օր եմ անցկացրել, ինձ թվում էր ամենա"երջանիկ" մարդկանցից եմ, իսկ այսօր ինձ զանգեցին վատ լուր հայտնեցին, ինչի պատճռով տխրեցի, ու ինձ թվաց որ շատ "դժբախտ" մարդ եմ: Ուզում էի ասել, որ "երջանկություն"-ը ու "դժբախտություն"-ը ուղղակի մարդկային ռեֆլեկսներ են որոնք առաջանում են գիտակցությունում կամ ենթագիտակցությունում մարդու ստացած ինֆորմացիայի մշակման ժամանակ: Հետևաբար դրանք նաև կախված են արտաքին միջավայրի փոփոխություններից, որոնք կանխագուշակել ես անկարող եմ, ուստի այն հարցին, թէ երջանի՞կ եմ ես, կամ թէ երջանի՞կ է ինչ-որ մեկը, պատասխանել չեմ կարող, միայն կարող եմ պատասխանել թէ ԵՐԲ եմ երջանիկ եղել, ԵՐԲ դժբախտ:
Այդ դեպքում ինչու՞ չասել. «Ամենաիմաստուն մարդը՝ չգիտի ամբողջի գոնե 0.0000000000000000000000000000000000000000000000000000.........00000000000000000000000000001 տոկոսը»։ Մարդիկ միշտ բողոքում են ուրիշի խելքի պակասությունից. ու դեռ ոչ ոք իր խելքից չի բողոքել։Սա հաշվի առնելով պետք է. որ մարդը համեմատության մեջ մտնի ոչ թէ այլոց հետ այլ հենց ինքն իր հետ՝ իր հնարավորությունների ու ընդունակությունների հետ։
Ըստ նեյրովիրաբույժների. մարդու ուղեղը. հնարավորություն ունի 1 միլիոն տարի. ամեն վարկյան ընդունելու նոր ինֆորմացիա։Նույնիսկ այս հաշվարկը եթե ընդունենք որպես իմցության վերջնագիծ՝ քո ասած թիվը. էլի չափազանց է։
Մարդիկ միշտ բողոքում են ուրիշի խելքի պակասությունից. ու դեռ ոչ ոք իր խելքից չի բողոքել։Սա հաշվի առնելով պետք է. որ մարդը համեմատության մեջ մտնի ոչ թէ այլոց հետ այլ հենց ինքն իր հետ՝ իր հնարավորությունների ու ընդունակությունների հետ։
Ըստ նեյրովիրաբույժների. մարդու ուղեղը. հնարավորություն ունի 1 միլիոն տարի. ամեն վարկյան ընդունելու նոր ինֆորմացիա։Նույնիսկ այս հաշվարկը եթե ընդունենք որպես իմցության վերջնագիծ՝ քո ասած թիվը. էլի չափազանց է։
Դու էիր ասել. «Իմաստնությունն անհուն է»
Եթե այն ամեն դեպքում վերջավոր է, ապա, խնդրում եմ, վերանայիր քո նախորդ գրառումները:
Մարդիկ միշտ բողոքում են ուրիշի խելքի պակասությունից. ու դեռ ոչ ոք իր խելքից չի բողոքել։Սա հաշվի առնելով պետք է. որ մարդը համեմատության մեջ մտնի ոչ թէ այլոց հետ այլ հենց ինքն իր հետ՝ իր հնարավորությունների ու ընդունակությունների հետ։
Ըստ նեյրովիրաբույժների. մարդու ուղեղը. հնարավորություն ունի 1 միլիոն տարի. ամեն վարկյան ընդունելու նոր ինֆորմացիա։Նույնիսկ այս հաշվարկը եթե ընդունենք որպես իմցության վերջնագիծ՝ քո ասած թիվը. էլի չափազանց է։
Նետ ջան, թուրքերեն ասած՝ «իսան սոցիալ հայվանլար»: Իմա՝ մարդը հասարակական էակ է: Նույնիսկ մինչև այսօր հավաքված գիտելիքները բոլորը մի մարդու գլխում չեն կուտակված, այլ պահված են միլիարդավոր մարդկանց մեջ, պահվել են նրանցից առաջ ապրած միլիարդների մեջ, ինչպես նաև պահված են զանազան այլ միջոցներով. ինտերնետ, գրքեր, տեսանյութեր և այլն: Եթե, ըստ քեզ, մարդու ուղեղը կարող է մեկ միլիոն տարվա ընթացքում ամեն վայրկյան նոր ինֆորմացիա ընդունել, ապա ինչքա՞ն նոր ինֆորմացիա կարող են ընդունել մեկ միլիոն կամ հարյուր միլիոն տարվա ընթացքում ծնված ու ապրած բոլոր մարդկանց ուղեղները, և ինչքա՞ն ինֆորմացիա կարելի է կուտակել այդ ընթացքում տարբեր կրիչների օգնությամբ: Դու հիշու՞մ ես այն ամենը, ինչ գիտես, թե՞ երբեմն ինչ-որ բան գրում ես մի տեղ ու հետո հանգիստ մոռանում: Դու ինքնուրու՞յն ես բացահայտել այն ամենը, ինչ գիտես, թե՞ այնուամենայնիվ ոչ:
Դու էիր ասել. «Իմաստնությունն անհուն է»Իսկ միթե՞ որևե մեկը կարող է հակառակն ասել։Այո.իմաստնությունն անսահման է.բայց գիտելիքը՝սահմանափակ։Չնայած որ որևե մասնավոր հարցի շուրջ. հնարավոր է համապատասխան սահմանափակ գիտելիքով ցուցաբերել անհուն իմաստնություն։
Եթե այն ամեն դեպքում վերջավոր է, ապա, խնդրում եմ, վերանայիր քո նախորդ գրառումները:Վերանայեցի ու վերահաստատեցի։Այն է՝ որևե մեկը չգիտի ամբողջի նույնիսկ կեսը։Սա իր հերդին կարող է սպառնալ. որ քո այն մյուս՝ չիմացած մասում հնարավոր է գտնվի մի բան. որը կհերքի քո մինչև այդ իմացած բոլոր բաները։
Ու հենց այդտեղ կարելի է լիաթոք ասել՝ ՙԱյ քեզ բա՜ն:o՚։
Դժբախտ իմաստու՞ն, թե՞ երջանիկ հիմար… :o
Իսկ ո՞վ է ասել, որ պետք մարդը լինի կամ «Դժբախտ իմաստում» կամ էլ «Երջանիկ հիմար» :'
Ըստ իս մարդը իր կյանքի ընթացքում լինեով տարվեր հոգեկան վիճականերում ունակ չէ ընտրելու, լինել՝ Դժբախտ իմաստու՞ն, թե՞ երջանիկ հիմար: Ելնելով այս փաստից անիմաստ եմ համարում այս թեմայի քննարկումը: :)
Ցանկացած դեպքում, ցանկացած հոգեկան վիճակում մարդը, իր մտածելակերպը ուրիշ է լինում:
Ես կուզեի լինել՝ երջանիկ հիմա:
Ես կուզեի լինել՝ դժբախտ իմաստուն:
Ես կուզեի լինել՝ իմաստում երջանիկ:
Սա միայն ցանկությունէ է, ես այսպես, դու այսպես կուզեիր: Ի՞նչ տալիս սա մեզ: Հարցիս պատասխան չեմ ակնկալում, քանի որ գրեթե համոզված այն ոչինչ չի փոխելու: :):oy
Ուստա Գրիշ
03.04.2011, 12:32
Դժբախտ իմաստու՞ն, թե՞ երջանիկ հիմար… :o
Իսկ ո՞վ է ասել, որ պետք մարդը լինի կամ «Դժբախտ իմաստում» կամ էլ «Երջանիկ հիմար» :'
Ըստ իս մարդը իր կյանքի ընթացքում լինեով տարվեր հոգեկան վիճականերում ունակ չէ ընտրելու, լինել՝ Դժբախտ իմաստու՞ն, թե՞ երջանիկ հիմար: Ելնելով այս փաստից անիմաստ եմ համարում այս թեմայի քննարկումը: :)
Ցանկացած դեպքում, ցանկացած հոգեկան վիճակում մարդը, իր մտածելակերպը ուրիշ է լինում:
Ես կուզեի լինել՝ երջանիկ հիմա:
Ես կուզեի լինել՝ դժբախտ իմաստուն:
Ես կուզեի լինել՝ իմաստում երջանիկ:
Սա միայն ցանկությունէ է, ես այսպես, դու այսպես կուզեիր: Ի՞նչ տալիս սա մեզ: Հարցիս պատասխան չեմ ակնկալում, քանի որ գրեթե համոզված այն ոչինչ չի փոխելու: :):oy
Ապե Ջան, քո հարցերին մի քանի անգամ երևի արդեն պատասխանել են, ամեն դեպքում արժեր մի հատ կարդալ նախքան քեզ ով ինչ է գրել: :)
Ու մի խնդրանք ունեմ, բեր չասենք էլի ինչը իմաստ ունի, ինչը չունի: Եթե կարծում ես որ ինչ-որ բան քո համար անիմաստ է, ուղղակի անտարպեր անցի կողքով: Եթե ամեն ինչի սկսենք գլոբալ նայել, ոչ մի իմաստ ոչ մի բանի մեջ չենք գտնի:
Ի՞նչ իմաստ կա իմաստի մեջ: (նոր թեմա :) )
Իսկ միթե՞ որևե մեկը կարող է հակառակն ասել։Այո.իմաստնությունն անսահման է.բայց գիտելիքը՝սահմանափակ։Չնայած որ որևե մասնավոր հարցի շուրջ. հնարավոր է համապատասխան սահմանափակ գիտելիքով ցուցաբերել անհուն իմաստնություն։
Վերանայեցի ու վերահաստատեցի։Այն է՝ որևե մեկը չգիտի ամբողջի նույնիսկ կեսը։Սա իր հերդին կարող է սպառնալ. որ քո այն մյուս՝ չիմացած մասում հնարավոր է գտնվի մի բան. որը կհերքի քո մինչև այդ իմացած բոլոր բաները։
Ու հենց այդտեղ կարելի է լիաթոք ասել՝ ՙԱյ քեզ բա՜ն:o՚։
Այդ դեպքում ինչու՞ չասել. «Ամենաիմաստուն մարդը՝ չգիտի ամբողջի գոնե 0.0000000000000000000000000000000000000000000000000000.........00000000000000000000000000001 տոկոսը»։
Այդ դեպքում ինչու՞ չասել. «Ամենաիմաստուն մարդը՝ չգիտի ամբողջի գոնե 0.0000000000000000000000000000000000000000000000000000.........00000000000000000000000000001 տոկոսը»։Դե՜ թեկուզ միայն այն պատճառով. որ էդքան զրո ասելը տխուր ա։
Թեկուզ և իմ ասած կես հասկացողությունը իր ետևում չէր ենթադրում հենց երկրաչափական հավասարազոր կեսը։Կես տերմինը տվյալ դեպքում գործածել եմ՝ մի ինչ որ չափ.մի մաս. իմաստով։Որը կարող է և ամբողջի. կեսից ավելին՝ կամ կսեից պակասը կազմել։
Իսկ քո հարցադրմանը. ընդիմանալու բան չունեմ։Փաստորեն կարելի է նաև ասել որ մարդը չգիտի ամբողջի 0.0000000000000000000000000000000000000000000000000000.........00000000000000000000000000001 տոկոսը։Ով ոնց ուզում է։Ում ոնց հարմար է։
Դե՜ թեկուզ միայն այն պատճառով. որ էդքան զրո ասելը տխուր ա։
Թեկուզ և իմ ասած կես հասկացողությունը իր ետևում չէր ենթադրում հենց երկրաչափական հավասարազոր կեսը։Կես տերմինը տվյալ դեպքում գործածել եմ՝ մի ինչ որ չափ.մի մաս. իմաստով։Որը կարող է և ամբողջի. կեսից ավելին՝ կամ կսեից պակասը կազմել։
Իսկ քո հարցադրմանը. ընդիմանալու բան չունեմ։Փաստորեն կարելի է նաև ասել որ մարդը չգիտի ամբողջի 0.0000000000000000000000000000000000000000000000000000.........00000000000000000000000000001 տոկոսը։Ով ոնց ուզում է։Ում ոնց հարմար է։
Հստակեցնեմ: Քո ասած միտքը համարում եմ սխալ, որովհետև ինքը հավակնում ա «իմաստուն միտք լինելուն», բայց տրմաբանությունը կաղում ա: Երբ մտցնում ես չափման միավոր (օրինակ՝ կեսը), դրանով ակամա ցույց ես տալիս հենց քո ասած անհուն իմաստնության որ բաժնին է մոտ մարդու իմացածը: Նույն տրամաբանությամբ կարելի է ցանկացած թիվ դնել, ոչ միայն կեսը, այլև 90%-ը, 0.1%-ը, 13.68%-ը և այլն: Ըստ քո ցույց տված տրամաբանության: Իսկ դա նշանակում ա, որ միտքը, գրված նախադասությունը, ըստ էության իմաստ չունի:
հ.գ. Չգիտեմ թե թեման ինչի մասին է, պարզապես պատահական կարդացի այդ գրառումները ու չկարողացա ինձ զսպել ու ցույց չտալ այդ մտքի՝ իմ կարծիքով անիմաստությունը:
Հստակեցնեմ: Քո ասած միտքը համարում եմ սխալ, որովհետև ինքը հավակնում ա «իմաստուն միտք լինելուն», բայց տրմաբանությունը կաղում ա: Երբ մտցնում ես չափման միավոր (օրինակ՝ կեսը), դրանով ակամա ցույց ես տալիս հենց քո ասած անհուն իմաստնության որ բաժնին է մոտ մարդու իմացածը: Նույն տրամաբանությամբ կարելի է ցանկացած թիվ դնել, ոչ միայն կեսը, այլև 90%-ը, 0.1%-ը, 13.68%-ը և այլն: Ըստ քո ցույց տված տրամաբանության: Իսկ դա նշանակում ա, որ միտքը, գրված նախադասությունը, ըստ էության իմաստ չունի:
հ.գ. Չգիտեմ թե թեման ինչի մասին է, պարզապես պատահական կարդացի այդ գրառումները ու չկարողացա ինձ զսպել ու ցույց չտալ այդ մտքի՝ իմ կարծիքով անիմաստությունը:Պատահական կարդալուց բացի. կարծում եմ պետք է ուշադիր կարդաս քո իսկ կողմից տրված հարցի պատասխանը։Քանի որ նախորդ գրառմանս մեջ. ես արդեն ասել էի. ինչը հիմա որ այստեղ դու ասում ես։Ու նաև պայմանավորել էի այն։
Ասում եմ կեսը. որովհետև կեսն ասելը ավելի հարմար ու հասկանալի է։Ու ընդհանրապես միտքը պարզ ու հասկանալի է։եթե իհարկե ուզում ես դա հասկանալ այլ ոչ թէ ամեն գնով ոչնչացնել այն։
Պատահական կարդալուց բացի. կարծում եմ պետք է ուշադիր կարդաս քո իսկ կողմից տրված հարցի պատասխանը։Քանի որ նախորդ գրառմանս մեջ. ես արդեն ասել էի. ինչը հիմա որ այստեղ դու ասում ես։Ու նաև պայմանավորել էի այն։
Ասում եմ կեսը. որովհետև կեսն ասելը ավելի հարմար ու հասկանալի է։Ու ընդհանրապես միտքը պարզ ու հասկանալի է։եթե իհարկե ուզում ես դա հասկանալ այլ ոչ թէ ամեն գնով ոչնչացնել այն։
Փորձեմ մի անգամ էլ բացատրել: «Կեսը» թվային արժեք ու թվային գնահատական է: Քո ասածում այն անտեղի ու անիմաստ է, քո բացատրությունը իմ ասած անիմաստությունը չի հերքում: Այլ կլիներ, եթե «կեսի» փոխարեն կգրեիր «Չնչին մասը», օրինակ, որը արդեն չէր լինի թվային գնահատական: Հուսամ՝ կհասկանաս:
Փորձեմ մի անգամ էլ բացատրել: «Կեսը» թվային արժեք ու թվային գնահատական է: Քո ասածում այն անտեղի ու անիմաստ է, քո բացատրությունը իմ ասած անիմաստությունը չի հերքում: Այլ կլիներ, եթե «կեսի» փոխարեն կգրեիր «Չնչին մասը», օրինակ, որը արդեն չէր լինի թվային գնահատական: Հուսամ՝ կհասկանաս:
Նորից բացատրեմ։Իմ արտահայտած միտքը մաթեմաթիկայի դաշտ բերելու կամ քառակուսի արմատ հանելու համար չէ։Այն արտահայտում է որոշակի ընդհանուր իմաստ։Նա բերում է մի որոշակի գաղափարի։Նա հուշում է մի միտք...
Իմաստնության կես ասելով՝ պարզ է. որ ես ի նկատի չունեմ. որ իմաստնությունը բաղկացած է 2 հավասար մասերից ու մենք էլ մի կեսը գիտենք իսկ մյուս կեսը չգիտենք։
Կարծում եմ. սրանից մանրամասն բացատրելով. արդեն վիրավորած կլինեմ քեզ։
Նետ ջան, թուրքերեն ասած՝ «իսան սոցիալ հայվանլար»: Իմա՝ մարդը հասարակական էակ է: Նույնիսկ մինչև այսօր հավաքված գիտելիքները բոլորը մի մարդու գլխում չեն կուտակված, այլ պահված են միլիարդավոր մարդկանց մեջ, պահվել են նրանցից առաջ ապրած միլիարդների մեջ, ինչպես նաև պահված են զանազան այլ միջոցներով. ինտերնետ, գրքեր, տեսանյութեր և այլն: Եթե, ըստ քեզ, մարդու ուղեղը կարող է մեկ միլիոն տարվա ընթացքում ամեն վայրկյան նոր ինֆորմացիա ընդունել, ապա ինչքա՞ն նոր ինֆորմացիա կարող են ընդունել մեկ միլիոն կամ հարյուր միլիոն տարվա ընթացքում ծնված ու ապրած բոլոր մարդկանց ուղեղները, և ինչքա՞ն ինֆորմացիա կարելի է կուտակել այդ ընթացքում տարբեր կրիչների օգնությամբ: Դու հիշու՞մ ես այն ամենը, ինչ գիտես, թե՞ երբեմն ինչ-որ բան գրում ես մի տեղ ու հետո հանգիստ մոռանում: Դու ինքնուրու՞յն ես բացահայտել այն ամենը, ինչ գիտես, թե՞ այնուամենայնիվ ոչ:
Ըստ որոշ աղբյուրների՝հեյվան (բարբառով՝հայվան) մանր եղջրավոր կենդանիներին են ասում => մարդը սոցիալական ոչխար ա՞ :think
Ըստ որոշ աղբյուրների՝հեյվան (բարբառով՝հայվան) մանր եղջրավոր կենդանիներին են ասում => մարդը սոցիալական ոչխար ա՞ :think
Սխալ աղբյուրներ են: «Հայվան» նշանակում ա կենդանի: Ուղղակի կենդանի:
Moonwalker
03.04.2011, 20:10
Նետ ջան, թուրքերեն ասած՝ «իսան սոցիալ հայվանլար»:
Սխալ աղբյուրներ են: «Հայվան» նշանակում ա կենդանի: Ուղղակի կենդանի:
Փոքրիկ ճշտգրկում արիստոտելյան հայտնի խոսքը («Պոլիտիկա»-ից չէ՞ր:think) թուրքերենով ավելի ճիշտ կհնչի երևի սենց. «ինսան սոսյալ բիր հայվան(դըր)»::8
Էսքան գրել ենք էս թեմայում, բայց մի բան բաց է մնում. իսկ ինչպես է անցնում դժբախտ իմաստունի ու երջանիկ հիմարի սահմանը: եթե ինքդ ես դատում, ապա սա շատ սուբեկտիվ հարցա: Իմ կարծիքով թե իմաստունը, թե այսպես կոչված հիմարը և միաժամանակ կարող են լինել դժբախտ, և միաժամանակ երջանիկ: Այսինքն հենց ընտրելնա անիմաստ բան դառնում: Մի բան կա , եթե իմաստունը, իսկականից իմաստունա, ուրեմն և կգնահատի դժբախտությունը, և սեփական երջանկությունը: Իսկ հիմարը, ըստ ինձ, ընդհանուր հաշվով էնքանովա արդեն ոչ երջանիկ, որ հիմարա:)
Նախ իրականությունը անսահման է բոլոր կողմերով:Մեր իմացությունը նրա վերբերյալ իհարկե սահմանափակ:Այսինքն, իրականության սպառիչ իմացություն գոյություն չի կարող ունենալ,դրանով իսկ այն ինչ մենք դեռ չգիտենք իրականության մասին,անսահման է:
Այսպիսով գիտելիքը սահմանափակ է,չգիտելիքը անսահման:
Հիմա,իմաստունի և հիմարի առումով
Ինչքան մարդու գիտելիքները շատ են,այնքան նա լավ է հասկանում թե ինչքան չնչին են դրանք,այն գիտելիքների համեմատությամբ ,որը նա դեռ չի յուրացրել://այս հարցին շատ ու շատ իմաստուններ են անդրադարձել//
Կամ,այսպես
Շատ գիտելիքը ավելի շատ շփման կետեր ունի չգիտելիքի հետ,քան քիչ գիտելիքը:
Իսկ թե որքանով, շատ իմացությունը դժբախտության կամ երջանկության պատճառ կարող է դառնալ,դա արդեն չափազանց հարաբերական և ոչ էական է,համենայն դեպս քննարկման համար:)
Վերջում մեջբերեմ Սոկրատի հայտնի միտքը
Ես միայն գիտեմ այն,որ ոչինչ չգիտեմ:)
eduard30
04.04.2011, 16:05
Նախ իրականությունը անսահման է բոլոր կողմերով:Մեր իմացությունը նրա վերբերյալ իհարկե սահմանափակ:Այսինքն, իրականության սպառիչ իմացություն գոյություն չի կարող ունենալ,դրանով իսկ այն ինչ մենք դեռ չգիտենք իրականության մասին,անսահման է:
Այսպիսով գիտելիքը սահմանափակ է,չգիտելիքը անսահման:
Հիմա,իմաստունի և հիմարի առումով
Ինչքան մարդու գիտելիքները շատ են,այնքան նա լավ է հասկանում թե ինչքան չնչին են դրանք,այն գիտելիքների համեմատությամբ ,որը նա դեռ չի յուրացրել://այս հարցին շատ ու շատ իմաստուններ են անդրադարձել//
Կամ,այսպես
Շատ գիտելիքը ավելի շատ շփման կետեր ունի չգիտելիքի հետ,քան քիչ գիտելիքը:
Իսկ թե որքանով, շատ իմացությունը դժբախտության կամ երջանկության պատճառ կարող է դառնալ,դա արդեն չափազանց հարաբերական և ոչ էական է,համենայն դեպս քննարկման համար:)
Վերջում մեջբերեմ Սոկրատի հայտնի միտքը
Ես միայն գիտեմ այն,որ ոչինչ չգիտեմ:)
Բարեկամ վեջում գրած նախադասությանը, Սոկրատի միտքը ճիշտ չէ, պարզաբանեմ, օրինակ եթե մարդը իմաստուն է կամ «հիմար» ամենն դեպքում նա ենթադրենք տասը բան կամ մի բան գիտի, իսկ դա արդեն ոչինչ չի կարող լինել: Ոչինչը խավարն է որտեղ ոչինչ չկա և չի երևում, իսկ եթե կա «լույս» «խավարի» մեջ այսինքն գիտելիք, ուրեմն «խավարը» կչկանա: խոսքս փոխաբերական իմաստով էր հույսով եմ հասկանալի էր:
Մարդիք, ինչպես նաև իրենց գիտելիքները տարբեր են: Նույն իմաստունը կարող է հիմարների համար հիմար լինել:
Բարեկամ վեջում գրած նախադասությանը, Սոկրատի միտքը ճիշտ չէ, պարզաբանեմ, օրինակ եթե մարդը իմաստուն է կամ «հիմար» ամենն դեպքում նա ենթադրենք տասը բան կամ մի բան գիտի, իսկ դա արդեն ոչինչ չի կարող լինել: Ոչինչը խավարն է որտեղ ոչինչ չկա և չի երևում, իսկ եթե կա «լույս» «խավարի» մեջ այսինքն գիտելիք, ուրեմն «խավարը» կչկանա: խոսքս փոխաբերական իմաստով էր հույսով եմ հասկանալի էր:
Մարդիք, ինչպես նաև իրենց գիտելիքները տարբեր են: Նույն իմաստունը կարող է հիմարների համար հիմար լինել:
ես միտքդ փոխաբերական հասկանա՞մ,իսկ Սոկրատի միտքը ինչու՞ ես ծայրաստիճան ուղղակի հասկացել, դժվար թե ինքը փոխաբերությունից տեղյակ չլիներ:)
eduard30
06.04.2011, 01:07
ես միտքդ փոխաբերական հասկանա՞մ,իսկ Սոկրատի միտքը ինչու՞ ես ծայրաստիճան ուղղակի հասկացել, դժվար թե ինքը փոխաբերությունից տեղյակ չլիներ:)
Դե, որ ասում ես դժվար թե ինքը տեղյակ չլիներ ուրեմն հնարավոր էր, որ ինքը իրականում տեղյակ չլիներ;) մի բան էլ բարեկամ Սոկրատը մեզ համար և մեր ժամանակներում է կարող է լինել իմաստուն, հնարավոր է հազար տարի անց հիշվի վորպես սովորական մարդ: Մարդիք և իրենց գիտելիքները հավասար են բայց տարբեր;)
Դե, որ ասում ես դժվար թե ինքը տեղյակ չլիներ ուրեմն հնարավոր էր, որ ինքը իրականում տեղյակ չլիներ;) մի բան էլ բարեկամ Սոկրատը մեզ համար և մեր ժամանակներում է կարող է լինել իմաստուն, հնարավոր է հազար տարի անց հիշվի վորպես սովորական մարդ: Մարդիք և իրենց գիտելիքները հավասար են բայց տարբեր;)
Լավ eduard30 ջան,մոտավոր հասկանալիա դիրքորոշումդ,հիմա ասելիքս ավելի հասկանալի ,պատկերավոր և հետաքրքիր դարձնելու համար քեզ հարց ուղղեմ,ուշադիր կարդա և պատասխանիր,իհարկե չհակասելով քո ,արդեն արտահայտած մտքերին:)
Ուրեմն հարց.
Հնարավոր՞ է արդյոք ,որ քո համակարգչի ստեղնաշարի որևէ կոճակից ,երկրի ընդերքում գտնվող, ահռելի չափսերի ռումբ միացված լինի//հաշվի առ տեխնիկայի հնարավորությունները//,ու հաջորդ իսկ կոճակը սեղմելու պահին,ռումբը գործի դրվի,և կործանի ամբողջ երկիր մոլորակը//:o
հարցի պատասխանը ցանկալի է կոնկրետ և հնարավոր հիմնավորմամբ:)
eduard30
06.04.2011, 15:34
Լավ eduard30 ջան,մոտավոր հասկանալիա դիրքորոշումդ,հիմա ասելիքս ավելի հասկանալի ,պատկերավոր և հետաքրքիր դարձնելու համար քեզ հարց ուղղեմ,ուշադիր կարդա և պատասխանիր,իհարկե չհակասելով քո ,արդեն արտահայտած մտքերին:)
Ուրեմն հարց.
Հնարավոր՞ է արդյոք ,որ քո համակարգչի ստեղնաշարի որևէ կոճակից ,երկրի ընդերքում գտնվող, ահռելի չափսերի ռումբ միացված լինի//հաշվի առ տեխնիկայի հնարավորությունները//,ու հաջորդ իսկ կոճակը սեղմելու պահին,ռումբը գործի դրվի,և կործանի ամբողջ երկիր մոլորակը//:o
հարցի պատասխանը ցանկալի է կոնկրետ և հնարավոր հիմնավորմամբ:)
Անհիմն ենթադրած վարկածին կոնքրետ պատասխան՞
Անհիմն ենթադրած վարկածին կոնքրետ պատասխան՞
Ի՞նչ վարկածի մասինա խոսքը ընկեր , հարցիս մասին ես խոսու՞մ ,միանգամից ասեմ,հարցիս քո անմիջական դիրքորոշումը շատ հստակ և հիմնավորված ձևով ցույց կտա քո նախկին մտքերի չափազանց անիմաստ ծայրահեղությունը,որոշի ,եթե համամիտ չէս ,համոզվելու համար կարող ես տվյալ հարցին պատասխանել:) իսկ եթե հարցի ու զրույցի կապը չէս հասկացել,նորից կարող ես ընդամենը պատասխանել:),օդում եզրակածություններ անելու փոխարեն:Սա ուղղակի զրույցա:)