PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Մակերեսայնությունն արվեստում



ԳագոՋան
31.01.2011, 03:00
Անդրադառնամ մի շատ կարևոր և արդիական (ինչպես ընդունված է ասել) թեմայի, հարցի, որը իր համապատասխան արտացոլանքն է գտնում արվեստի, հատկապես մերօրյա ժամանակակից աշխարհում:
Օր օրի նոր չտեսնված իզմ է առաջանում, օր օրի չտեսնված ու չլսված, չափից դուրս յուրահատուկ և բարձրակարգ ներքին զգացողությամբ օժտված արվեստագետների տիպ է հայտնվում, որոնք ոտից գլուխ շրջել և շրջում են այն ամենը, ինչը կար մինչ իրենց հայտնվելը, և որոնք, ազատությունը ընդունելով որպես ուղեցույց, աչքերը փակ ընկել են արվեստի ինքնաարտահայտման բացարձակ ընտրյալների ուղին: Իսկ արդեն ոչ թե իրենց արվեստը, այլ հենց իրենց ընկալելու, հասկանալու համար մեզ հող ու ջրի պես հարկավոր են չափազանց խորաթափանց և խորիմաստ մտքեր արտահայտող և ինչ որ մեկի կողմից օժտված ժամանակակից և այդքան արդիական արվեստաբանները:
Մեր ապագա սերունդը մի կերպ մակերեսորեն և մեկընդմիշտ անցնելով կիսատ պռատ ուսուցման պռոցեսը, դեռ մատը բերանից չհանած` անմիջապես սկսում է լիաթոք ստեղծագործել և արարել` իր ներքինի անսպառ աղբյուրից, քանզի նա ի սկզբանե արվեստագետ է, որի անմարդկային սիրո տառապանքներից ծնված զգացմունքները պետք է անպայման պոռթկան` հանուն բարձր արվեստի և կյանքի իմաստի... ու այսպես շարունակ, և ոչ միայն Հայաստանում:
«Արվեստը պետք է զգալ, ոչ թե հասկանալ» միտքը ուռճացվում և անտեսանելիորեն գրվում է նրանց ճակատներին, տակը անպայման ստորագրված ինչ-որ մի յուրահատուկ կեղծանվամբ, և իրենց ներքին ամբողջ ասելիքը անմիջապես կենտրոնացնելով հենց իրենց արտաքին տեսքի, շարժուձևի և այնքան ժամանակակից և գրավիչ խոսելաոճի վրա:
Արվեստը այդ զերծ է ինչ-ինչ չափանիշներից, օրինաչափություններից և ինչ-ինչ սահմաններից: Արվեստը այդ մարդու հոգեկանի, զգացածի, ներաշխարհի արտացոլումն է, որը և չի կարող հասկացվել կամ ինչ-որ գաղափարներով փաթաթվել: Դա շնորհք է, որը տրված և մեկընդմիշտ մարսված արտացոլվում է որպես գեղեցիկ, այն կարելի է միայն զգալ, այլ ոչ թե հասկանալ: Հենց այս մակերեսային սկզբունքն է կարծես այսօր տիրապետում մեր հարգելի և ամենա ժամանակակից արվեստագետների կամ արվեստաբանների սրտերում:
Իսկ ի՞նչն է վտանգավոր, եթե խոսենք կոնկրետ խնդրից: Արվեստը (տվյալ արվեստը) դառնում է ոչ թե անհասկանալի, այլ չափազանց մակերեսային, որը զուտ մակերեսային և ժամանակակից երևալուց զատ (արտաքին գրավիչ էֆեկտների միջոցով), չունի այնպիսի ասելիք, գաղափար, որը ուղղված կլինի համընդհանուր համամարդկային և հավերժական խնդիրներին: Աստիճանաբար անտեսվում է արվեստի այդքան յուրահատուկ դաստիարակչական, կրթող, զարգացնող և մարդուց Մարդ սարքող դերը: Արվեստագետը ինքը բառիս բուն իմաստով դառնում է իր մակերեսային հույզերի գերին, ոչ միայն չզսպելով, այլ ամբողջ հոգով արտահայտվելով այն, ինչը ինքն էլ ի վիճակի չէ ո՛չ հասկանալ և ո՛չ էլ կառավարել՝ ստեղծելով մակերեսային և բառից բուն իմաստով անիմաստ արժեք: Արվեստը ոչ թե տանում, այլ գնում է նյութապաշտական իզմերի հետևից:
Արվեստի ստեղծագործությունը դա համամարդկային արժեք է, որը իր մեջ խտացնում է այն ամեն լավը, կարևորը, հիմնականը, որոնք ձեռք են բերվել համայն մարդկության պատմականորեն ձևավորված գիտակցությամբ: Այն անկարևորի մակերեսային խաբուսիկ շերտի տակից ի հայտ է բերում կարևորն ու էականը, արտահայտում ոչ թե ժամանակակից, այլ հավերժական գաղափարներ, որոնք ձևավորվել, զարգացել և հասունացել են կոնկրետ սուբեկտի՝ մարդու ինքնազսպման, ինքնազարգացման և ինքնակատարելագործման վերմարդկային դժվարին կյանքի ճանապարհին՝ ամբողջ իրականությունը խտացնելով և արտահայտելով իր Մարդկային պրիզմայի միջոցով:

Malxas
31.01.2011, 11:01
Հիանալի հոդված էր, գրված էր գրագետ ու բարձր մակարդակով:

Hayazn
31.01.2011, 12:46
Այսուհանդերց մի կարևոր հանգամանք պետք է հաշվի առնել , որ բարցր և ազնիվ արվեստը քչերին է հասկանալի , հետևաբար այն քչերի կողմից է հովանավորվում և այն կարիք ունի պետական հովանավորության , այլապես այն չի գոյատևի : Բայց միևնույն ժամանկ չենք կարող փնովել մեծամասնության կողմից ընկալվող « նեյնիմ - նեյնիմը » :
Բոլոր ժամանակներում բարցրաճաշակ արվեստը հովանավորվել է պետության կողմից , օրինակ Բեթհովենը և իր նման շատերը եղել են պալատական երաժիշտներ և գոյատևել են թագավորի կողմից նշանակված թոշակով , բայց երեխայություն կլինի մտածել , որ հասարակ ժողովուրդը նրան լսել է և նեցուկ կանգնել :
Ահա թէ որտեղ է թաղված շան գլուխը :

Անտիգոնե
31.01.2011, 20:56
Հարգելի ԳագոՋան, յուրաքանչուր ժամանակահատվածի արվեստ արտացոլում է տվյալ ժամանակն իր դրական ու բացասական երևույթներով: Եվ եթե այսօր մեր արվեստը Ձեզ "չափից դուրս յուրահատուկ" ու անհասկանալի է թվում ուրեմն ժամանակն ու իրավիճակն է այդպիսին: Լավ է որ մեր ապագա սերունդը փորձում է ստեղծագործել, թող որ Ձեզ (գուցե նաև շատերի) համար անհասկանալի ու անընդունելի լեզվով: Դա նշանակում է որ սերունդն ասելիք ունի և որ անտարբեր չէ ժամանակի ու կատարվող երևույթների նկատմամբ: Շատ անգամ ավելի սարսափելի կլիներ, որ այդ "դեռ մատը բերանից չհանած" սերունդը ասելիք չունենար ու չփորձեր ստեղծագործել: Իսկ այն որ, այդ ստեղծագործությունները ծայրահեղորեն անհասկանալի են թվում Չեզ, շատ հասկանալի երևույթ է: Յուրաքանչյուր մնայուն արժեք իր գնահատականը տարիներ հետո է ստանում: Սովորաբար շատ դժվար է որևէ երևույթի ճիշտ գնահատական տալ տվյալ ժամանակահատվածում:

Չեմ կարող մեջ չբերել Պ. Սևակի Սերունդների հեղափոխությունը բանաստեղծությունը.

Ամեն սերունդ
Նախ և առաջ մտածում է լռության մեջ,
Իսկ երբ խոսել է սկսում`
Բարկացնում է ավագներին
Եվ բարկացնում անկեղծորեն,
Որովհետև...կրտսերը` միշտ անհասկացող,
Իսկ ավագը... հասկացող է:

Ավագ ասված,
Միթե իրոք համանիշ են ու համազոր
Հասկացողն ու կասկածողը...

Ամեն սերունդ
Նախ և առաջ մահանում է կասկածելով:

CactuSoul
01.02.2011, 12:07
....
Լավ է որ մեր ապագա սերունդը փորձում է ստեղծագործել, թող որ Ձեզ (գուցե նաև շատերի) համար անհասկանալի ու անընդունելի լեզվով: Դա նշանակում է որ սերունդն ասելիք ունի և որ անտարբեր չէ ժամանակի ու կատարվող երևույթների նկատմամբ: Շատ անգամ ավելի սարսափելի կլիներ, որ այդ "դեռ մատը բերանից չհանած" սերունդը ասելիք չունենար ու չփորձեր ստեղծագործել: Իսկ այն որ, այդ ստեղծագործությունները ծայրահեղորեն անհասկանալի են թվում Չեզ, շատ հասկանալի երևույթ է: Յուրաքանչյուր մնայուն արժեք իր գնահատականը տարիներ հետո է ստանում: Սովորաբար շատ դժվար է որևէ երևույթի ճիշտ գնահատական տալ տվյալ ժամանակահատվածում:


:blin

Մի ճշտում մտցնենք, է՞լի. մասնավորապես ի՞նչ նկատի ունեք արվեստ ասելով:
Իսկ կարելի՞ է մի քանի բառով տեղեկանալ, թե Ձեր կարծիքով ինչ ասելիք կա մերօրյա արվեստ կոչվածի մեջ (ասում եք՝ սերունդն ասելիք ունի):

Ավագ սերնդի ներկայացուցիչ չեմ, բայց ինձ համար էլ են անհասկանալի սերնդակիցներիցս շատերի «ստեղծագործությունները» (ինչպես Դուք դրանք անվանեցիք): Ու մի փորձեք ինձ համոզել, որ ես եմ անհասկացող;)
Եթե ես մի ասպարեզում չկամ, ու գիտակցում եմ, որ չեմ էլ կարող լինել, որ նման միտքը առնվազն ծիծաղելի է, ու ինչ-որ ուրիշ մարդիկ նույն ասպարեզում որևէ բան են անում, որ ես իրենցից լավ կարող էի անել, ապա այդ մարդկանց ու առավել ևս իրենց արածը հարգելը կպահանջի (ամենաքիչը) սեփական անձը չհարգել:

Ախր մակերեսային է արվեստը՝ լավ, մի կերպ կարելի է դիմանալ՝ հիշելով, որ լավ բաներ էլ են ստեղծվում, միայն դրանով չի: Բայց նախ՝ այդ վստահությունը չկա, մակերեսային «արվեստը» այնքան հաստ շերտով է ամեն ինչ պատել, որ եթե լավ բան կա էլ, ապա չի երևում, և երկրորդ՝ մակերես էլ կա, մակերես էլ. նույնիսկ մակերեսը կարող է գեղեցիկ լինել, չէ՞: Բայց հիմիկվա «արվեստ» կոչվածը գեղեցկության հետ գրեթե կապ չունի:

Ֆոտոն
01.02.2011, 12:36
Հոդվածը չհավանեցի, միայն քննադատական է, բայց կոնկրետ ոչ մի ասելիք էլ չունի: Լիքը բաներ անհիմն են:
Եթե հիմա ես ասեմ, որ երաժշտություն չկա մեր դարում, ասելիք չունեն, մակերեսային է և այլն, կամ էլ անհասկանալի, էդ շատ միակողմանի կարծիք կլինի, քանի որ երաժշտություն հիմա կա, և կա և՛ լավ, և՛ մակերեսային, և՛ անցողիկ, և՛ մնայուն: Պետք է հասկանալ, թե ստեղծողի կամ ստեղծագործողի նպատակն ինչ է: Նպատակներից որոշները նշեմ ինքս.


Զբաղմունք, խաղ անելու նման
Հավես, սեփական կարիքներից
Փող, ընտանիք պահել
Մի բան ասել, հասկացնել, սովորեցնել
Օրիգինալ մի բան անել, փորձել տարբերվել, ինքնահաստատվել
Մնայուն բան ստեղծել (իր կարծիքով)
Գեղեցիկ բան ստեղծել (իր կարծիքով)

Էս բոլորը էդ արվեստ (դեռ պարզ չէ՝ արվեստն ի՞նչ է, ինչպե՞ս է սահմանվում, էդ նու՞յնն է մեր պապի ու մեր ժամանակներում) ստեղծողի կարծիքով են այսպիսին կամ այնպիսին: Այսինքն՝ ստեղծագործողն ինքը կարող է իր ստեղծածն արվեստ չհամարել նաև: Դուք եք պիտակավորում ու այս կամ այն անունը դնում:

Օրինակ ես ստեղծագործում եմ, ոմանք հավանում են, ոմանք ոչ այնքան, ես ընդամենը իմ մտքերն եմ արտահայտում ու արվեստ ստեղծելուն չեմ հավակնում: Իսկ վերը գրված հոդվածի տերը կգա ու կասի, որ դա մակերեսային արվեստ է:

Ու ընդհանրպաես. եթե արվեստ է, էլ ո՞նց է մակերեսային, ըստ ձեր հասկացողության: Ձեր պատկերացումով, ինքան ես նկատեցի, արվեստը պետք է խորը լինի ու ասելիք ունենա: Ինքներդ ձեզ հակասում եք: Եթե արվեստ է, ուրեմն մակերեսային արվեստն էլ արվեստի տեսակ է ու կարող է գոյություն ունենալ ու դա նորմալ է:
Քննադատները ուղղակի կարծես ամեն ինչից տեղյակ լինելով՝ և՛ ժամանակի պահանջներից, և՛ ստեղծագործողների վարքուբարքից, և՛ աշխարհի մասշտաբով այդ ստեղծագործությունների արժեքից ու պահանջից, ինչ-որ կարծիք կարող են արտահայտել, որը կարելի է նաև ընդունել, բայց դա օրենք չի իհարկե:

Այսքանը ձեր հոդվածի՝ իմ մեկնաբանությունը:

Հիմա իմ կարծիքը:
Արվեստը մարդու զգացմունքներն ու մտորումները արտահայտող ստեղծագործություն է: Բոլորովին պարտադիր չի, որ այն լինի համամարդկային, բոլորին հասկանալի, բարդ, պարզ, խորը, մակերեսային, արժեքավոր, մնայուն կամ գեղեցիկ: Բոլորովին պարտադիր չի, որ ստեղծագործուղն ունենա բարձրագույն կրթություն կամ որևէ այլ թուղթ: Ցանկացած ոք իրավունք ունի ստեղծագործելու: Ցանկացած այլ ոք էլ իրավունք ունի հավանելու կամ չհավանելու տվյալ ստեղծագործությունը:

CactuSoul
01.02.2011, 13:00
Ցանկացած ոք իրավունք ունի ստեղծագործելու: Ցանկացած այլ ոք էլ իրավունք ունի հավանելու կամ չհավանելու տվյալ ստեղծագործությունը:[/COLOR][/B]
ԻՀԿ. ամեն ստեղծագործություն չի, որ արվեստ է:

Ֆոտոն
01.02.2011, 13:39
ԻՀԿ. ամեն ստեղծագործություն չի, որ արվեստ է:

Համաձայն եմ: Ոնց որ արվեստի՝ քո սահմանումն էլ պետք ա ասես էդ դեպքում: Արվեստ է, թե ոչ, արդեն սուբյեկտիվ մոտեցում է: Ոչ ոք չի կարող աշխարհի ստեղծագործությունները միանշանակ երկու մասի բաժանել ու հանգիստ նայել իր բաժանածին: Նույնիսկ աղբը միանշանակ աղբ չի լինում:;)

ՆանՍ
01.02.2011, 14:04
ԻՀԿ. ամեն ստեղծագործություն չի, որ արվեստ է:

Ես կասեի`ամեն ստեղծագործություն չի, որ արվեստի գործ է:think

Ֆոտոն
01.02.2011, 14:08
Ես կասեի`ամեն ստեղծագործություն չի, որ արվեստի գործ է:think

Արվեստ ու արվեստի գործ տերմինների տարբերությունը՞::8

ՆանՍ
01.02.2011, 14:15
Արվեստ ու արվեստի գործ տերմինների տարբերությունը՞::8

Արվեստը ուղղակի ավելի գլոբալ իմաստ ունի

ԳագոՋան
01.02.2011, 19:34
Հարգելի ԳագոՋան, յուրաքանչուր ժամանակահատվածի արվեստ արտացոլում է տվյալ ժամանակն իր դրական ու բացասական երևույթներով: Եվ եթե այսօր մեր արվեստը Ձեզ "չափից դուրս յուրահատուկ" ու անհասկանալի է թվում ուրեմն ժամանակն ու իրավիճակն է այդպիսին: Լավ է որ մեր ապագա սերունդը փորձում է ստեղծագործել, թող որ Ձեզ (գուցե նաև շատերի) համար անհասկանալի ու անընդունելի լեզվով: Դա նշանակում է որ սերունդն ասելիք ունի և որ անտարբեր չէ ժամանակի ու կատարվող երևույթների նկատմամբ: Շատ անգամ ավելի սարսափելի կլիներ, որ այդ "դեռ մատը բերանից չհանած" սերունդը ասելիք չունենար ու չփորձեր ստեղծագործել: Իսկ այն որ, այդ ստեղծագործությունները ծայրահեղորեն անհասկանալի են թվում Չեզ, շատ հասկանալի երևույթ է: Յուրաքանչյուր մնայուն արժեք իր գնահատականը տարիներ հետո է ստանում: Սովորաբար շատ դժվար է որևէ երևույթի ճիշտ գնահատական տալ տվյալ ժամանակահատվածում:

Չեմ կարող մեջ չբերել Պ. Սևակի Սերունդների հեղափոխությունը բանաստեղծությունը.

Ամեն սերունդ
Նախ և առաջ մտածում է լռության մեջ,
Իսկ երբ խոսել է սկսում`
Բարկացնում է ավագներին
Եվ բարկացնում անկեղծորեն,
Որովհետև...կրտսերը` միշտ անհասկացող,
Իսկ ավագը... հասկացող է:

Ավագ ասված,
Միթե իրոք համանիշ են ու համազոր
Հասկացողն ու կասկածողը...

Ամեն սերունդ
Նախ և առաջ մահանում է կասկածելով:

Անտիգոնե ջան ինձ թվումա գրառումս մակերեսորեն ես կարդացել,ահա թե ինչու
Հարգելի ԳագոՋան, յուրաքանչուր ժամանակահատվածի արվեստ արտացոլում է տվյալ ժամանակն իր դրական ու բացասական երևույթներով:
որը բացի զուտ մակերեսային և ժամանակակից երևալուց զատ /արտաքին գրավիչ էֆեկտների միջոցով/, չունի այնպիսի ասելիք, գաղափար, որը ուղղված կլինի համընդհանուր համամարդկային և հավերժական խնդիրներին:
Արվեստի ստեղծագործությունը դա համամարդկային արժեք է, որը իր մեջ խտացնում է այն ամեն լավը, կարևորը, հիմնականը, որոնք ձեռք են բերվել համայն մարդկության պատմականորեն ձևավորված գիտակցությամբ: Այն անկարևորի մակերեսային խաբուսիկ շերտի տակից, ի հայտ է բերում կարևորն ու էականը, արտահայտում ոչ թե ժամանակակից, այլ հավերժական գաղափարներ, որոնք ձևավորվել, զարգացել և հասունացել են կոնկրետ սուբեկտի, մարդու ինքնազսպման, ինքնազարգացման և ինքնակատարելագործման վերմարդկային դժվարին կյանքի ճանապարհին
Եվ եթե այսօր մեր արվեստը Ձեզ "չափից դուրս յուրահատուկ" ու անհասկանալի է թվում ուրեմն ժամանակն ու իրավիճակն է այդպիսին:
չափից դուրս յուրահատուկ և բարձրակարգ ներքին զգացողությամբ օժտված արվեստագետների տիպ է հայտնվում
իսկ արդեն ոչ թե իրենց արվեստը, այլ հենց իրենց ընկալելու հասկանալու համար
Լավ է որ մեր ապագա սերունդը փորձում է ստեղծագործել, թող որ Ձեզ (գուցե նաև շատերի) համար անհասկանալի ու անընդունելի լեզվով: Դա նշանակում է որ սերունդն ասելիք ունի և որ անտարբեր չէ ժամանակի ու կատարվող երևույթների նկատմամբ: Շատ անգամ ավելի սարսափելի կլիներ, որ այդ "դեռ մատը բերանից չհանած" սերունդը ասելիք չունենար ու չփորձեր ստեղծագործել:
Մեր ապագա սերունդը մի կերպ մակերեսորեն և մեկընդմիշտ անցնելով կիսատ պռատ ուսուցման պռոցեսը, դեռ մատը բերանից չհանած, անմիջապես սկսում է լիաթոք ստեղծագործել
անտեսվում է արվեստի այդքան յուրահատուկ դաստիարակչական, կրթող, զարգացնող և մարդուց Մարդ սարքող դերը
Արվեստի ստեղծագործությունը դա համամարդկային արժեք է, որը իր մեջ խտացնում է այն ամեն լավը, կարևորը, հիմնականը, որոնք ձեռք են բերվել համայն մարդկության պատմականորեն ձևավորված գիտակցությամբ:
Իսկ այն որ, այդ ստեղծագործությունները ծայրահեղորեն անհասկանալի են թվում Չեզ, շատ հասկանալի երևույթ է:
Արվեստը /տվյալ արվեստը/ դառնում է ոչ թե անհասկանալի, այլ չափազանց մակերեսային, որը բացի զուտ մակերեսային և ժամանակակից երևալուց զատ /արտաքին գրավիչ էֆեկտների միջոցով/, չունի այնպիսի ասելիք, գաղափար, որը ուղղված կլինի համընդհանուր համամարդկային և հավերժական խնդիրներին: Աստիճանաբար անտեսվում է արվեստի այդքան յուրահատուկ դաստիարակչական, կրթող, զարգացնող և մարդուց Մարդ սարքող դերը:
ՍովորաբարՅուրաքանչյուր մնայուն արժեք իր գնահատականը տարիներ հետո է ստանում:
Ստեղ անպայման սկզբում սովորաբար ,
Սովորաբար շատ դժվար է որևէ երևույթի ճիշտ գնահատական տալ տվյալ ժամանակահատվածում:
Համամիտ եմ,ահա թե ինչու ,,,,,,արտահայտում ոչ թե ժամանակակից, այլ հավերժական գաղափարներ, որոնք ձևավորվել, զարգացել և հասունացել են կոնկրետ սուբեկտի, մարդու ինքնազսպման, ինքնազարգացման և ինքնակատարելագործման վերմարդկային դժվարին կյանքի ճանապարհին:
Իսկ վերջում ես հարցը ինկատի ունեցի Որն է արվեստի էությունը՞

ԳագոՋան
01.02.2011, 19:50
Հոդվածը չհավանեցի, միայն քննադատական է, բայց կոնկրետ ոչ մի ասելիք էլ չունի: Լիքը բաներ անհիմն են:
Եթե հիմա ես ասեմ, որ երաժշտություն չկա մեր դարում, ասելիք չունեն, մակերեսային է և այլն, կամ էլ անհասկանալի, էդ շատ միակողմանի կարծիք կլինի, քանի որ երաժշտություն հիմա կա, և կա և՛ լավ, և՛ մակերեսային, և՛ անցողիկ, և՛ մնայուն: Պետք է հասկանալ, թե ստեղծողի կամ ստեղծագործողի նպատակն ինչ է: Նպատակներից որոշները նշեմ ինքս.


Զբաղմունք, խաղ անելու նման
Հավես, սեփական կարիքներից
Փող, ընտանիք պահել
Մի բան ասել, հասկացնել, սովորեցնել
Օրիգինալ մի բան անել, փորձել տարբերվել, ինքնահաստատվել
Մնայուն բան ստեղծել (իր կարծիքով)
Գեղեցիկ բան ստեղծել (իր կարծիքով)

Էս բոլորը էդ արվեստ (դեռ պարզ չէ՝ արվեստն ի՞նչ է, ինչպե՞ս է սահմանվում, էդ նու՞յնն է մեր պապի ու մեր ժամանակներում) ստեղծողի կարծիքով են այսպիսին կամ այնպիսին: Այսինքն՝ ստեղծագործողն ինքը կարող է իր ստեղծածն արվեստ չհամարել նաև: Դուք եք պիտակավորում ու այս կամ այն անունը դնում:

Օրինակ ես ստեղծագործում եմ, ոմանք հավանում են, ոմանք ոչ այնքան, ես ընդամենը իմ մտքերն եմ արտահայտում ու արվեստ ստեղծելուն չեմ հավակնում: Իսկ վերը գրված հոդվածի տերը կգա ու կասի, որ դա մակերեսային արվեստ է:

Ու ընդհանրպաես. եթե արվեստ է, էլ ո՞նց է մակերեսային, ըստ ձեր հասկացողության: Ձեր պատկերացումով, ինքան ես նկատեցի, արվեստը պետք է խորը լինի ու ասելիք ունենա: Ինքներդ ձեզ հակասում եք: Եթե արվեստ է, ուրեմն մակերեսային արվեստն էլ արվեստի տեսակ է ու կարող է գոյություն ունենալ ու դա նորմալ է:
Քննադատները ուղղակի կարծես ամեն ինչից տեղյակ լինելով՝ և՛ ժամանակի պահանջներից, և՛ ստեղծագործողների վարքուբարքից, և՛ աշխարհի մասշտաբով այդ ստեղծագործությունների արժեքից ու պահանջից, ինչ-որ կարծիք կարող են արտահայտել, որը կարելի է նաև ընդունել, բայց դա օրենք չի իհարկե:

Այսքանը ձեր հոդվածի՝ իմ մեկնաբանությունը:

Հիմա իմ կարծիքը:
Արվեստը մարդու զգացմունքներն ու մտորումները արտահայտող ստեղծագործություն է: Բոլորովին պարտադիր չի, որ այն լինի համամարդկային, բոլորին հասկանալի, բարդ, պարզ, խորը, մակերեսային, արժեքավոր, մնայուն կամ գեղեցիկ: Բոլորովին պարտադիր չի, որ ստեղծագործուղն ունենա բարձրագույն կրթություն կամ որևէ այլ թուղթ: Ցանկացած ոք իրավունք ունի ստեղծագործելու: Ցանկացած այլ ոք էլ իրավունք ունի հավանելու կամ չհավանելու տվյալ ստեղծագործությունը:

Քո կարծիքից սկսեմ
Արվեստը մարդու զգացմունքներն ու մտորումները արտահայտող ստեղծագործություն է:
Միտքը մակերեսայինա,որովհետև նախ այն արվեստը բնորոշում կամ արտահայտում է, մեղմ ասած միայն մակերեսից,ինչու՞, Նախ չես նշել թե հատկապես ինչպիսի զգացմունքներ ու մտորումներ արտահայտող ստեղծագործությունն է համարվում արվեստ,առանց դրա միտքը անիմաստա:Հետո, արվեստը մարդու զգացմունքներն ու մտորումները արտահայտող ստեղծագործություն չէ,արվեստը դա մարդկային գործունեության բարձրագույն ձև է/ոչ թե ուղակի ստեղծագործություն/ ,որը արտահայտում է/կամ որի տակ հասկանում ենք/...............:Անցնեմ առաջ,
Բոլորովին պարտադիր չի, որ այն լինի համամարդկային, բոլորին հասկանալի, բարդ, պարզ, խորը, մակերեսային, արժեքավոր, մնայուն կամ գեղեցիկ:
Այսինքն արվեսըի ստեղծագործությունը պարտադիր չէ լինի՝ համամարդկային,բարդ,պարզ,խորը,մակերեսային,արժեքավոր,մնայուն կամ գեղեցիկ/բոլորին հասկանալին չեմ նշել,իմաստ չունի/՞՞՞՞՞:
Ֆոտոն ջան չգիտեմ էլ ինչ ասեմ,տակին ախր բան չթողեցիր,ես ավելի լավա չմեկնաբանեմ:
: Բոլորովին պարտադիր չի, որ ստեղծագործուղն ունենա բարձրագույն կրթություն կամ որևէ այլ թուղթ:
Չեմ հասկանում ստեղ բարձրագույն կրթության թղթերն ինչ կապ ունեն՞՞՞՞
Ցանկացած ոք իրավունք ունի ստեղծագործելու:
Լիովին համաձայն եմ,առանց որևէ երկմտանքի,ապրես
Ցանկացած այլ ոք էլ իրավունք ունի հավանելու կամ չհավանելու տվյալ ստեղծագործությունը:
Դե մոտավոր համամիտ եմ,ուղակի սրա իմաստը չմբռնեցի Ցանկացած ոք.., Ցանկացած այլ ոք...,:
Պետք է հասկանալ, թե ստեղծողի կամ ստեղծագործողի նպատակն ինչ է: Նպատակներից որոշները նշեմ ինքս.
• Զբաղմունք, խաղ անելու նման
• Հավես, սեփական կարիքներից
• Փող, ընտանիք պահել
• Մի բան ասել, հասկացնել, սովորեցնել
• Օրիգինալ մի բան անել, փորձել տարբերվել, ինքնահաստատվել
• Մնայուն բան ստեղծել (իր կարծիքով)
• Գեղեցիկ բան ստեղծել (իր կարծիքով)
Ֆոտոն ջան ,էս էլ չգիտեմ թե ինչ ասեմ,չեմ հասկանում ուղղակի ,ախր ոչ մի քո ներկա նշված նպատակ ընդհանրապես չի տանում դեպի արվեստը,
Ու ընդհանրպաես. եթե արվեստ է, էլ ո՞նց է մակերեսային,
Սա էլ պատասխանեմ այսպես, քանի որ արվեստը ունի և խորություն ,և մակերես,խորությունն առանց մակերեսի գոյություն չունի,իսկ մակերեսն առանց խորության գոյություն ունի: /Էս իհարկե արվեստի առումով,գրառմանս մեջ նաի/
Միտքս ուղղակի ես հասկացել,մի հատ էլ սենց ասեմ,երկու ծաղկաման կա,մեկի մեջ անընդհատ ծաղիկներ են լինում,իսկ մյուսում ընդհանրապես ծաղիկ չի դրվում:Ինձ թվումա իմաստ չունի էտ դատարկին չծաղկաման ասել/ տվյալ գրառման մեջ/:
Հոդվածը չհավանեցի, միայն քննադատական է, բայց կոնկրետ ոչ մի ասելիք էլ չունի: Լիքը բաներ անհիմն են:

Հիմա /քանի որ սենց շաատ երկար կգրեմ,կամ հետո կանդրադառնամ/ ինչպես դու ես ասում Ցանկացած այլ ոք էլ իրավունք ունի հավանելու կամ չհավանելու տվյալ գրառումը /մի փոքր փոփոխությամբ իհարկե/:

Անտիգոնե
01.02.2011, 21:21
:blin

Մի ճշտում մտցնենք, է՞լի. մասնավորապես ի՞նչ նկատի ունեք արվեստ ասելով:
Իսկ կարելի՞ է մի քանի բառով տեղեկանալ, թե Ձեր կարծիքով ինչ ասելիք կա մերօրյա արվեստ կոչվածի մեջ (ասում եք՝ սերունդն ասելիք ունի):

Ավագ սերնդի ներկայացուցիչ չեմ, բայց ինձ համար էլ են անհասկանալի սերնդակիցներիցս շատերի «ստեղծագործությունները» (ինչպես Դուք դրանք անվանեցիք): Ու մի փորձեք ինձ համոզել, որ ես եմ անհասկացող;)
Եթե ես մի ասպարեզում չկամ, ու գիտակցում եմ, որ չեմ էլ կարող լինել, որ նման միտքը առնվազն ծիծաղելի է, ու ինչ-որ ուրիշ մարդիկ նույն ասպարեզում որևէ բան են անում, որ ես իրենցից լավ կարող էի անել, ապա այդ մարդկանց ու առավել ևս իրենց արածը հարգելը կպահանջի (ամենաքիչը) սեփական անձը չհարգել:

Ախր մակերեսային է արվեստը՝ լավ, մի կերպ կարելի է դիմանալ՝ հիշելով, որ լավ բաներ էլ են ստեղծվում, միայն դրանով չի: Բայց նախ՝ այդ վստահությունը չկա, մակերեսային «արվեստը» այնքան հաստ շերտով է ամեն ինչ պատել, որ եթե լավ բան կա էլ, ապա չի երևում, և երկրորդ՝ մակերես էլ կա, մակերես էլ. նույնիսկ մակերեսը կարող է գեղեցիկ լինել, չէ՞: Բայց հիմիկվա «արվեստ» կոչվածը գեղեցկության հետ գրեթե կապ չունի:

Իմ ընկալմամբ արվեստը բնության գեղեցկության բացահայտումն է: Մարդկային ներաշխարհի, հոգու ազատության տենչանքն ու իրագործումն է այս կամ այն արտահայտչամիջոցներով: Այն գտնվում է մշտական շարժման ու մշտական փոփոխության մեջ, որի արդյունքում իհայտ են գալիս նորանոր ոճեր:
Ասելիքները շատ են, բազմաբնույթ ու տարատեսակ: Յուրաքանչյուր արվեստի գործ իր ասելիքն ունի և որևէ մեկի գրառումը կարդալով չէ, որ պիտի հասկանաք, թե ինչ է ուզում ասել այս կամ այն արվեստագետը: Հասկանալու համար անհրաժեշտ է հաճախել ցուցահանդեսներ, պատկերասրահներ, թատրոններ, համերգներ դիտել… Միայն համակարգչի ու հեռուստցույցի առաջ նստելով, դժվար թե պատկերացում կազմեք ժամանակակից և ընդհանրապես արվեստի մասին, իսկ եթե կազմեք էլ ապա այն միանշանակ մակերեսային կլինի:
Հասկացեք, խոսքս շահադիտական նպատակներ հետապնդող մարդկանց, խմբերի, ծրագրերի ու միջոցառումների մասին չէ, որոնք գովազդում են ամենուր ու ամեն կերպ: Բնականաբար ամեն մետաղ չէ, որ ոսկի է:
Ես կարող եմ հասկանալ ու ընդունել, որ արվեստի որոշակի նոր ոճեր անհասկանալի են որոշներին, բայց չեմ հասկանում և չեմ ընդունում այն պնդումը թե այդ անհասկանալին մակերեսային է: Որևէ երևույթի որակավորում տալու համար նախ և առաջ անհրաժեշտ է հասկանալ այն: Եթե Դուք չեք, հասկանում, ուրեմն չեք կարող ու նաև իրավունք չունեք որակավորում տալու:
Դուք պնդում եք, որ մերօրյա արվեստը գեղեցկության հետ կապ չունի: Փորձեք Արա Գևորգյան լսել, Հովիկ Գասպարյանի նկարներին ծանոթացեք, Նինա Գրիգորյանի բեմադրած պարերը դիտեք, Լեոնիդ Հարությունյանի և Սիրանուշ Ղուկասյանի բեմադրած ներկայացումները դիտեք, տիկնիկային արվեստի ամենամյա փառատոններին մասնակցեք, “Մեկ ազգ մեկ մշակույթ”, “նռան հատիկ” փառատոններին հետևեք և վերջապես համեցեք Շուշի: Ես ավելի քան համոզված եմ, որ տեսնելով թե ինչ սարսափելի պայմաններում, ինչպիսի պետական աջակցությամբ ու ինչպիսի համառ պայքարի միջոցով է այսեղ ստեղծվում յուրաքանչյուր արվեստի գործ, Ձեր պատկերացումը ժամանակակից հայ արվեստագետի մասին հիմնովին կփոխվի:

Անտիգոնե
01.02.2011, 23:04
Արվեստի ստեղծագործությունը դա համամարդկային արժեք է, որը իր մեջ խտացնում է այն ամեն լավը, կարևորը, հիմնականը, որոնք ձեռք են բերվել համայն մարդկության պատմականորեն ձևավորված գիտակցությամբ: Այն անկարևորի մակերեսային խաբուսիկ շերտի տակից, ի հայտ է բերում կարևորն ու էականը, արտահայտում ոչ թե ժամանակակից, այլ հավերժական գաղափարներ, որոնք ձևավորվել, զարգացել և հասունացել են կոնկրետ սուբեկտի, մարդու ինքնազսպման, ինքնազարգացման և ինքնակատարելագործման վերմարդկային դժվարին կյանքի ճանապարհին[/I]



ԳագոՋան ճշմարիտ արվեստը պետք է բխի մարդկային հոգուց և հասնի մարդկային հոգուն: Չկա արվեստ զգացմունքներից դուրս: Այն ինչ հմինված է սառը դատողության վրա, չի կարող կոչվել արվեստ և կամ արվեստի գործ: Իսկ թե տվյալ արվեստի գործը կդառնա համամարդկային արժեք, կխտացնի արդյոք իր մեջ ամենակարևորը, լավը և էականը ու կարտահայտի արդյոք հավերժական գաղափարներ, թույլ տուր որոշի ժամանակը և հավերժությունը:

ԳագոՋան
02.02.2011, 03:20
ԳագոՋան ճշմարիտ արվեստը պետք է բխի մարդկային հոգուց և հասնի մարդկային հոգուն: Չկա արվեստ զգացմունքներից դուրս: Այն ինչ հմինված է սառը դատողության վրա, չի կարող կոչվել արվեստ և կամ արվեստի գործ: Իսկ թե տվյալ արվեստի գործը կդառնա համամարդկային արժեք, կխտացնի արդյոք իր մեջ ամենակարևորը, լավը և էականը ու կարտահայտի արդյոք հավերժական գաղափարներ, թույլ տուր որոշի ժամանակը և հավերժությունը:
ԳագոՋան ճշմարիտ արվեստը պետք է բխի մարդկային հոգուց և հասնի մարդկային հոգուն:
Նախ ,մարդկային հոգի ասելով ինչն ինկատի ունես և ինչ ես հասկանում՞՞
Չկա արվեստ զգացմունքներից դուրս:
Իհարկե,բայց նաև չկա արվեստ մտածողությունից դուրս
Այն ինչ հմինված է սառը դատողության վրա, չի կարող կոչվել արվեստ և կամ արվեստի գործ:
Այո ,համամիտ եմ,միայն մի վերապահումով,որի դեպքում միտքը ավելի ամբողջականա,այսինքն այսպես
Այն ինչը միայն հմինված է սառը դատողության վրա, չի կարող կոչվել արվեստ և կամ արվեստի գործ:
Անտիգոնե ջան ,էս վերևի մեջբերվածներից մի տեսակ տպավորությունա թե ես իմ գրառման մեջ արվեստի զգացմունքային շերտը բացառում էմ,ու արվեստը տանում եմ բացառապես դեպի սառը դատողություն:Հետաաքրքիիրա ,գրառմանս մեջ որտեղա էտ միտքը որ չեմ նկատում՞՞՞
Իսկ թե տվյալ արվեստի գործը կդառնա համամարդկային արժեք, կխտացնի արդյոք իր մեջ ամենակարևորը, լավը և էականը ու կարտահայտի արդյոք հավերժական գաղափարներ, թույլ տուր որոշի ժամանակը և հավերժությունը:
Նախ,ստեղ հավերժություն բառը ոչ տեղինա օգտագործված,
Իսկ մնացաց միտքը ,ընդհանրապես տրամաբանորեն թերի ա,այսինքն այսպես կասեի Իսկ թե տվյալ արվեստի գործը, համամարդկային արժեք է թե ոչ, խտացնում է արդյոք իր մեջ ամենակարևորը, լավը և էականը, կամ արտահայտում է արդյոք հավերժական գաղափարներ, կվորոշի ժամանակը ///թույլ տուր որոշի...ես որ թույլ եմ տալիս/// :
Անտիգոնե ջան անկախ ամեն ինչից ,նպատակս առավել խորքային քննարկում ծավալելնա:)

Մանանա
02.02.2011, 03:38
անկեղծ ասած, ինձ էլ դուր չեկավ հոդվածը... այդ "մակերեսային" բառը ինչ-որ անընդհատ ու անիմաստ օգտագործվում է, կուզենայի իմանալ` ինչ է նշանակում մակերեսային????? միթե հույզերը մակերեսային են????

Agni
02.02.2011, 10:47
Ես ճիշտ չեմ համարում քննադատել մարդկանց իրենց արվեստը ստեղծելու համար: Այդ մարդն էլ այդքանով է կարողանում արտահայտվել: Յուրաքանչյուրն էլ իրավունք ունի արտահայտվելու իր հոգուց բխած արտհայատչաձևով ու այդ մարդու համար դա չափազանց արժեքավոր է, քանի որ իր ապրածն է ու իր զգացածը/և բնավ չի կարող պահանջել հասարակությունից արժևորելու իր գործը այնպես, ինչպես ինքն է գտնում/: Իսկ ինչ վերաբերում է, որ չի համապատասխանում մեր կողմից "մտածված" արվեստի արժեքին, դա ուրիշ է: Բնականաբար արվեստը լինում է մնայուն ու արժեքավոր հասարակության կողմից ընդունված կամ գնահատված լինելու շնորհիվ: Իսկ եթե այդ գործը համապատսխնաբար չգնահատվի,ապա դա չի նշանակում, որ տվյալ անձնավորությունը իրավունք չունի ստեղծագործելու:

Ֆոտոն
02.02.2011, 11:05
Ես առաջարկում եմ անհիմն մեկնաբանությունները օրինակներով հիմնավորել: Արվեստի ու մակերեսային բառերի սահմանումները ևս դեռ օդում են:
Ըստ վիքիպեդիայի՝ (http://hy.wikipedia.org/wiki/%D4%B1%D6%80%D5%BE%D5%A5%D5%BD%D5%BF)

Արվեստը հասարակական գիտակցության ձև է, մարդու ստեղծագործ աշխատանքի և հոգևոր մշակույթի տեսակ, իրականության ճանաչման յուրահատուկ եղանակ։ Արվեստը իրականության արտացոլումն է գեղագիտորեն, գեղարվեստական կերպարների միջոցով։ Արվեստի արտացոլման առարկան իրականության գեղագիտական երևույթներն են՝ կյանքի ողբերգական կամ հերոսական, վեհ կամ նսեմ և հատկապես գեղեցիկ կողմերը։
Իրականության գեղագիտական ճանաչումը, մարդու գեղարվեստական ստեղծագործությունը իրացվում է արվեստի տարբեր տեսակների միջոցով։ Գեղարվեստական երևույթները նկալվում են տարբեր միջոցներով՝ տեսողությամբ և լսողությամբ (ինչպես նաև սինթեզված՝ միաժամանակ և լսողությամբ և տեսողությամբ)։ Դրա համապատասխան արվեստը բաժանվում է տարբեր ձևերի, սակայն այդ ձևերի միջև սահմանները հարաբերական են, նրանք երբեմն միավորվում են կամ զուգակցվում են իրար։
Այստեղ (http://www.robtex.com/dmoz/World/Armenian/%D4%B1%D6%80%D5%BE%D5%A5%D5%BD%D5%BF/)կգտնեք հայ արվեստի տարբեր ճյուղերին վերաբերող ստեղծագործողների կայքեր:

Ես մի քանի օրինակ ինքս բերեմ: Ամեն օրինակի համար բոլորդ գրեք ձեր կարծիքը:

Օրինակ՝ Հովհաննես Թումանյանի Շունն ու կատուն արվեստ է՞, մակերեսային է՞:

Օրինակ՝ Փարաջանով (http://www.parajanov.com/)ի ստեղծագործությունը արվե՞ստ է, մակերեսայի՞ն է: Ընդհանրապես ի՞նչն է ասելիքը:

Ավագյանի Հայկի ստեղծագործությունը արվե՞ստ է, մակերեսայի՞ն է: Ընդհանրապես ի՞նչն է ասելիքը: Հետևյալ կայքում աշխարհի հայ պրոֆեսիոնալ և ինքնուս նկարիչների ու քանդակագործների մասին լիքը բան կգտնեք, ինքներդ փորփրեք:
http://www.arart.am/index.php?option=com_k2&view=item&id=16:avagyan-hayk&Itemid=166&lang=hy#
Աշոտ Բաղդասարյանի ստեղծագործությունը արվե՞ստ է, մակերեսայի՞ն է: Ընդհանրապես ի՞նչն է ասելիքը: Այս կայքում էլ բազմաթիվ ստեղծագործողների կգտնեք:
http://www.gevorgyangallery.com/Sculptors/Ashot/437.JPG
Մարտիրոս Սարյանի ստեղծագործությունը արվե՞ստ է, մակերեսայի՞ն է: Ընդհանրապես ի՞նչն է ասելիքը:
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/hy/thumb/d/db/Saryan-001.jpg/300px-Saryan-001.jpg

Ռուբեն Գրիգորյանի ստեղծագործությունը արվե՞ստ է, մակերեսայի՞ն է: Ընդհանրապես ի՞նչն է ասելիքը
http://ankakh.com/ankakh/wp-content/uploads/2010/10/ruben_grigoryan.jpg


Օրինակ Մարտիրոս Բադալյան (http://www.mardiros.am/ARM/Index.html)ի ստեղծագործությունը արվե՞ստ է, մակերեսայի՞ն է:
http://www.mardiros.am/Canvases/Paradjanov(1)%20105x110%201993.jpg


Եկեք նկար առ նկար քննարկենք:Կոնկրետ ի՞նչ ես փնտրում ստեղծագործության մեջ, որը եթե չկա, ուրեմն մակերեսային է աշխատանքը: Հաշվի առ, որ ստեղծելուց առաջ ստեղծագործողը քո ցանկույթան մասին չի իմացել ու ազատ ստեղծել է:

Tig
02.02.2011, 11:31
Արվեստը հասարակական գիտակցության ձև է, մարդու ստեղծագործ աշխատանքի և հոգևոր մշակույթի տեսակ, իրականության ճանաչման յուրահատուկ եղանակ։ Արվեստը իրականության արտացոլումն է գեղագիտորեն, գեղարվեստական կերպարների միջոցով։ Արվեստի արտացոլման առարկան իրականության գեղագիտական երևույթներն են՝ կյանքի ողբերգական կամ հերոսական, վեհ կամ նսեմ և հատկապես գեղեցիկ կողմերը։
Իրականության գեղագիտական ճանաչումը, մարդու գեղարվեստական ստեղծագործությունը իրացվում է արվեստի տարբեր տեսակների միջոցով։ Գեղարվեստական երևույթները նկալվում են տարբեր միջոցներով՝ տեսողությամբ և լսողությամբ (ինչպես նաև սինթեզված՝ միաժամանակ և լսողությամբ և տեսողությամբ)։ Դրա համապատասխան արվեստը բաժանվում է տարբեր ձևերի, սակայն այդ ձևերի միջև սահմանները հարաբերական են, նրանք երբեմն միավորվում են կամ զուգակցվում են իրար։


Լավ է ասված: Գեղարվեստական, գեղագիտական… Մի լավ թեմա կար, Մանոնն էր բացել կարծեմ, «Գեղագիտական դաստիարակությու»…

Իհարկե արվեստը գնահատվում է հասարակութան կողմից: Ի՞սկ ինչ է նշանակում հասարակության գնահատական: Դա մեծամասնության կարծիքն է, գումարած ինչոր «բարձր դաս» կոչվող շրջանակների կարծիքը… Իսկ ինչի՞ հիման վրա է ձևավորվում կարծիքը: կարծում եմ նախ և առաջ կրթության: Կրթվածության աստիճանը և որակը ազդում է անհատի ճաշակի ձևավորման վրա: Դե հիմա եկեք մեր վերջին 20 տարվա կրթությունը վերլուծենք ու կհասկանանք, թե ինչու է այսօր ձևավորվել այն արվեստն ու ճաշակը, որը որ ունենք…

հ.գ. ու ցավոք սրտի կրթության ճգնաժամը գնալով ավելի է խորանում…

Ֆոտոն
02.02.2011, 11:39
Լավ է ասված: Գեղարվեստական, գեղագիտական… Մի լավ թեմա կար, Մանոնն էր բացել կարծեմ, «Գեղագիտական դաստիարակությու»…

Իհարկե արվեստը գնահատվում է հասարակութան կողմից: Ի՞սկ ինչ է նշանակում հասարակության գնահատական: Դա մեծամասնության կարծիքն է, գումարած ինչոր «բարձր դաս» կոչվող շրջանակների կարծիքը… Իսկ ինչի՞ հիման վրա է ձևավորվում կարծիքը: կարծում եմ նախ և առաջ կրթության: Կրթվածության աստիճանը և որակը ազդում է անհատի ճաշակի ձևավորման վրա: Դե հիմա եկեք մեր վերջին 20 տարվա կրթությունը վերլուծենք ու կհասկանանք, թե ինչու է այսօր ձևավորվել այն արվեստն ու ճաշակը, որը որ ունենք…

հ.գ. ու ցավոք սրտի կրթության ճգնաժամը գնալով ավելի է խորանում…

Կրթությունը հաստատ 16-րդ դարի կրթությունից էլ լավ է ու ավելի զանգվածային: Ոչ մի նշանակություն չունի կրթությունը: Ինքնուսն ու պրոֆեսիոնալը նույնիսկ հարաբերական են:
Համ էլ, ինքան քիչ բան իմանան մարդիկ, էնքան ավելի անվնաս կլինեն: Նաև ավելի հեշտ ու բնական կապրեն: Դեռ կրթության օգուտն ու վնասը չի գնահատված:;)

Ընդամենը արտահայտման ձևերը շարունակ փոխվում են, ասելիքն է փոխվում, ասելու բացահայտ ու անբացահայտ լինելն է փոխվում: Էդ լրիվ նորմալ է: Եթե 50 տարի առաջ Մանսուրյանը լիրիկական երգեր էր գրում, ու բոլորը սիրում և պաշտում էին, այսօր նույն Մանսուրյանի գործերը լրիվ այլ են, ու նախկին սիրողները չեն կարողանում լսել:

Tig
02.02.2011, 12:04
Կրթությունը հաստատ 16-րդ դարի կրթությունից էլ լավ է ու ավելի զանգվածային: Ոչ մի նշանակություն չունի կրթությունը:

Կրթություն ասելով ինկատի չունեմ զուտ ինֆորմացիաի փոխանցում: Դրա համար էլ շեշտել եմ գեղագիտական տերմինը: Գեղագիտական կրթությունը չի կարող չազդել անհատի ճաշակի ձևաորման վրա: Ու մարդուն մաթեմատիկա սովորացնելուց էլ կարելի է գեղագիտական ազդեցություն թողնել նրա վրա: Իսկ այսօրվա մեր ուսուցիչներից շատերը մեղ ասած հեռու են գեղագիտությունից:



Ինքնուսն ու պրոֆեսիոնալը նույնիսկ հարաբերական են:


Բնականաբար:



Համ էլ, ինքան քիչ բան իմանան մարդիկ, էնքան ավելի անվնաս կլինեն: Նաև ավելի հեշտ ու բնական կապրեն: Դեռ կրթության օգուտն ու վնասը չի գնահատված:;)


Համ էլ, քիչ ու շատ իմանալը մարդկային էությունը չի փոխում: Քարե դարում մարդասպանը քարով էր սպանում, իսկ կյանքը գովերգողը մոխիրով էր նկարում: Մեր դարում էլ…:B
Հարցը օգուտը ու վնասը չի, այլ ոնցոր ասեցիր՝ արտահայտման ձևեր փոփոխությունը: Իսկ ասելիքը համարյա թե միշտ նույնն է:
Եվ հետո կրթությունը նույնպես շատ լայն հասկացություն է, ու նայած որս ինչ ենք հասկանում դրա տակ:



Ընդամենը արտահայտման ձևերը շարունակ փոխվում են, ասելիքն է փոխվում, ասելու բացահայտ ու անբացահայտ լինելն է փոխվում: Էդ լրիվ նորմալ է: Եթե 50 տարի առաջ Մանսուրյանը լիրիկական երգեր էր գրում, ու բոլորը սիրում և պաշտում էին, այսօր նույն Մանսուրյանի գործերը լրիվ այլ են, ու նախկին սիրողները չեն կարողանում լսել:

:)

Անտիգոնե
02.02.2011, 19:33
ԳագոՋան ճշմարիտ արվեստը պետք է բխի մարդկային հոգուց և հասնի մարդկային հոգուն:
Նախ ,մարդկային հոգի ասելով ինչն ինկատի ունես և ինչ ես հասկանում՞՞
Չկա արվեստ զգացմունքներից դուրս:
Իհարկե,բայց նաև չկա արվեստ մտածողությունից դուրս
Այն ինչ հմինված է սառը դատողության վրա, չի կարող կոչվել արվեստ և կամ արվեստի գործ:
Այո ,համամիտ եմ,միայն մի վերապահումով,որի դեպքում միտքը ավելի ամբողջականա,այսինքն այսպես
Այն ինչը միայն հմինված է սառը դատողության վրա, չի կարող կոչվել արվեստ և կամ արվեստի գործ:
Անտիգոնե ջան ,էս վերևի մեջբերվածներից մի տեսակ տպավորությունա թե ես իմ գրառման մեջ արվեստի զգացմունքային շերտը բացառում էմ,ու արվեստը տանում եմ բացառապես դեպի սառը դատողություն:Հետաաքրքիիրա ,գրառմանս մեջ որտեղա էտ միտքը որ չեմ նկատում՞՞՞
Իսկ թե տվյալ արվեստի գործը կդառնա համամարդկային արժեք, կխտացնի արդյոք իր մեջ ամենակարևորը, լավը և էականը ու կարտահայտի արդյոք հավերժական գաղափարներ, թույլ տուր որոշի ժամանակը և հավերժությունը:
Նախ,ստեղ հավերժություն բառը ոչ տեղինա օգտագործված,
Իսկ մնացաց միտքը ,ընդհանրապես տրամաբանորեն թերի ա,այսինքն այսպես կասեի Իսկ թե տվյալ արվեստի գործը, համամարդկային արժեք է թե ոչ, խտացնում է արդյոք իր մեջ ամենակարևորը, լավը և էականը, կամ արտահայտում է արդյոք հավերժական գաղափարներ, կվորոշի ժամանակը ///թույլ տուր որոշի...ես որ թույլ եմ տալիս/// :
Անտիգոնե ջան անկախ ամեն ինչից ,նպատակս առավել խորքային քննարկում ծավալելնա:)


Նախ ,մարդկային հոգի ասելով ինչն ինկատի ունես և ինչ ես հասկանում՞՞
Իսկ դու ինչ մեկնաբանություն ես ակնկալում:think և արդյոք մարդկային հոգու մասին իմ պատկերացուրմները քեզ մտորելու տեղիք կտան: Հարցն աննպատակ է...

Անտիգոնե ջան ,էս վերևի մեջբերվածներից մի տեսակ տպավորությունա թե ես իմ գրառման մեջ արվեստի զգացմունքային շերտը բացառում էմ,ու արվեստը տանում եմ բացառապես դեպի սառը դատողություն:Հետաաքրքիիրա ,գրառմանս մեջ որտեղա էտ միտքը որ չեմ նկատում՞՞՞
Որոշակի առումով ԱՅՈ: Քո գրառումները այն եզրահանգման են բերում, որ արվեստագետը ստեղծագործելիս պետք է որոշակի կանոնների, կամ օրենքների հետևի, ինկատի ունենա որոշակի չափանիշներ: Իսկ իրականում արվեստը վեր է ամեն տեսակ սահմանափակումներից ու կանոններից: Այն ինքնաբուխ է ու գալիս է սրտից և լսում է միայն սրտի ու հոգու թելադրանքը:


Եվ ընդհանրապես այս երկաաաաար ու խճճված քննարկումը անիմաստ եմ համարում: Անիմաստ որովհետև, արվեստն արարել ու ստեղծել է պետք: Խորքային քննարկումները ոչինչ չեն ավելացնի ու անօգուտ են: Եթե իզորու ես որևէ արվեստի գործ ստեղծել` ստեղծիր, ջանք գործադրիր: Երթ կարող ես ուղղություն ցույց տալ` տուր այդ ուղղությունը: Եթե իզոու ես օգնության ձեռք մեկնել` մեկնիր: Եվ այդ ամենն արա մեծագույն սիրով ու նվիրումով: Արարիր միայն ու միայն քեզ համար և իհեճուկս բոլորի: Սա է հիմքերի հիմքը:)

ԳագոՋան
02.02.2011, 20:44
անկեղծ ասած, ինձ էլ դուր չեկավ հոդվածը... այդ "մակերեսային" բառը ինչ-որ անընդհատ ու անիմաստ օգտագործվում է, կուզենայի իմանալ` ինչ է նշանակում մակերեսային????? միթե հույզերը մակերեսային են????

անկեղծ ասած, ինձ էլ դուր չեկավ հոդվածը...
Բնականաբար,//ելնելով քո մտքերից///
այդ "մակերեսային" բառը ինչ-որ անընդհատ ու անիմաստ օգտագործվում է
Աննդհատ՞,անիմաստ՞ ,հիմա հատկապես էտ մասերը նշեմ,,ու դու կհիմնավորես
1. Մակերեսայնությունն արվեստում,///թեմա,պետք է խոսվի հատկապես մակերեսայնությունից ,այն էլ արվեստում,քանակը ինչ կապ ունի¬՞///
2. Մեր ապագա սերունդը մի կերպ մակերեսորեն և մեկընդմիշտ անցնելով կիսատ պռատ ուսուցման պռոցեսը, դեռ մատը բերանից չհանած, անմիջապես սկսում է լիաթոք ստեղծագործել և արարել իր ներքինի անսպառ աղբյուրից....
3. Հենց այս մակերեսային սկզբունքն է կարծես այսօր տիրապետում մեր հարգելի և ամենա ժամանակակից արվեստագետների կամ արվեստաբանների սրտերում:

4. : Արվեստը /տվյալ արվեստը/ դառնում է ոչ թե անհասկանալի, այլ չափազանց մակերեսային, որը բացի զուտ մակերեսային և ժամանակակից երևալուց զատ /արտաքին գրավիչ էֆեկտների միջոցով/, չունի այնպիսի ասելիք, գաղափար, որը ուղղված կլինի համընդհանուր համամարդկային և հավերժական խնդիրներին:
5. Այն անկարևորի մակերեսային խաբուսիկ շերտի տակից, ի հայտ է բերում կարևորն ու էականը, արտահայտում ոչ թե ժամանակակից, այլ հավերժական գաղափարներ, որոնք ձևավորվել, զարգացել և հասունացել են կոնկրետ սուբեկտի, մարդու ինքնազսպման, ինքնազարգացման և ինքնակատարելագործման վերմարդկային դժվարին կյանքի ճանապարհին:
Ուշադիր կարդալուց հետո կհիմնավորես
կուզենայի իմանալ` ինչ է նշանակում մակերեսային????? միթե հույզերը մակերեսային են????
Հարցադրումտա սխալ,երեվի ուզում էիր ասել տվյալ դեպքում,ինչ ես հասկանում մակերեսային հույզեր ասելով՞՞
Արի եդքան չծավալվեմ,ես մեջբերման մեջ ,կգտնես նաև քո հարցի պատասխանը,

Աստիճանաբար անտեսվում է արվեստի այդքան յուրահատուկ դաստիարակչական, կրթող, զարգացնող և մարդուց Մարդ սարքող դերը: Արվեստագետը ինքը բառիս բուն իմաստով դառնում է իր մակերեսային հույզերի գերին, ոչ միայն չզսպելով , այլ ամբողջ հոգով արտահայտվելով այն ինչը ինքն էլ իվիճակի չէ ոչ հասկանալ և ոչ էլ կառավարել , ստեղծելով մակերեսային և բառից բուն իմաստով անիմաստ արժեք:
Գրառման վերաբերյալ ցանկացած հարց կամ կարծիք արտահայտելուց առաջ, փորձի հասկանաս , գրառման նպատակը, խնդիրը որին ուղղված է այն, և ընդհանուր ասելիքը:Դրանից հետո փորձի հարցադրումտ այնպես կազմակերպել,որ նրան բավարարող միտքը չկրկնվի ընդհանուր գրառման մեջ :

ԳագոՋան
02.02.2011, 20:49
Ես ճիշտ չեմ համարում քննադատել մարդկանց իրենց արվեստը ստեղծելու համար: Այդ մարդն էլ այդքանով է կարողանում արտահայտվել: Յուրաքանչյուրն էլ իրավունք ունի արտահայտվելու իր հոգուց բխած արտհայատչաձևով ու այդ մարդու համար դա չափազանց արժեքավոր է, քանի որ իր ապրածն է ու իր զգացածը/և բնավ չի կարող պահանջել հասարակությունից արժևորելու իր գործը այնպես, ինչպես ինքն է գտնում/: Իսկ ինչ վերաբերում է, որ չի համապատասխանում մեր կողմից "մտածված" արվեստի արժեքին, դա ուրիշ է: Բնականաբար արվեստը լինում է մնայուն ու արժեքավոր հասարակության կողմից ընդունված կամ գնահատված լինելու շնորհիվ: Իսկ եթե այդ գործը համապատսխնաբար չգնահատվի,ապա դա չի նշանակում, որ տվյալ անձնավորությունը իրավունք չունի ստեղծագործելու:

Ես ճիշտ չեմ համարում քննադատել մարդկանց իրենց արվեստը ստեղծելու համար
Քննադատությունը ուղղված է ոչ թե մարդկանց,իրենց արվեստը ստեղծելու համար,այլ տվյալ երևույթին,մեջբերեմ
Մեր ապագա սերունդը մի կերպ մակերեսորեն և մեկընդմիշտ անցնելով կիսատ պռատ ուսուցման պռոցեսը, դեռ մատը բերանից չհանած, անմիջապես սկսում է լիաթոք ստեղծագործել և արարել իր ներքինի անսպառ աղբյուրից, քանզի նա իսկզբանե արվեստագետ է, որի անմարդկային սիրո տառապանքներից ծնված զգացմունքները, պետք է անպայման պոռթկան հանուն բարձր արվեստի և կյանքի իմաստի... ու այսպես շարունակ, և ոչ միայն Հայաստանում:
նաև ես
Իսկ ինչն է վտանգավոր, եթե խոսենք կոնկրետ խնդրից: Արվեստը /տվյալ արվեստը/ դառնում է ոչ թե անհասկանալի, այլ չափազանց մակերեսային, որը բացի զուտ մակերեսային և ժամանակակից երևալուց զատ /արտաքին գրավիչ էֆեկտների միջոցով/, չունի այնպիսի ասելիք, գաղափար, որը ուղղված կլինի համընդհանուր համամարդկային և հավերժական խնդիրներին: Աստիճանաբար անտեսվում է արվեստի այդքան յուրահատուկ դաստիարակչական, կրթող, զարգացնող և մարդուց Մարդ սարքող դերը: Արվեստագետը ինքը բառիս բուն իմաստով դառնում է իր մակերեսային հույզերի գերին, ոչ միայն չզսպելով , այլ ամբողջ հոգով արտահայտվելով այն ինչը ինքն էլ իվիճակի չէ ոչ հասկանալ և ոչ էլ կառավարել , ստեղծելով մակերեսային և բառից բուն իմաստով անիմաստ արժեք: Արվեստը ոչ թե տանում այլ գնում է նյութապաշտական իզմերի հետևից:
Յուրաքանչյուրն էլ իրավունք ունի արտահայտվելու իր հոգուց բխած արտհայատչաձևով ու այդ մարդու համար դա չափազանց արժեքավոր է, քանի որ իր ապրածն է ու իր զգացածը/և բնավ չի կարող պահանջել հասարակությունից արժևորելու իր գործը այնպես, ինչպես ինքն է գտնում/:
Համամիտ եմ,ապրես
Իսկ ինչ վերաբերում է, որ չի համապատասխանում մեր կողմից "մտածված" արվեստի արժեքին, դա ուրիշ է:
Ես միտքդ երևի հստակ չես արտահայտել,
: Բնականաբար արվեստը լինում է մնայուն ու արժեքավոր հասարակության կողմից ընդունված կամ գնահատված լինելու շնորհիվ:
ՈՉ,հասարակության կողմից ստեղծագործության ընդունված կամ գնահատված լինելը,դեռ չի խոսում մնայուն և արժեքավոր արվսետի մասին///իմ գրառումը ընդհանուր առմամբ հենց դրա մասինա///
Իսկ եթե այդ գործը համապատսխնաբար չգնահատվի,ապա դա չի նշանակում, որ տվյալ անձնավորությունը իրավունք չունի ստեղծագործելու:
Իհարկե ,համամիտ եմ//,հակառակը ոչ մի տեղ չէի էլ ասել///

ԳագոՋան
02.02.2011, 21:01
Ես առաջարկում եմ անհիմն մեկնաբանությունները օրինակներով հիմնավորել: Արվեստի ու մակերեսային բառերի սահմանումները ևս դեռ օդում են:
Ըստ վիքիպեդիայի՝ (http://hy.wikipedia.org/wiki/%D4%B1%D6%80%D5%BE%D5%A5%D5%BD%D5%BF)

Այստեղ (http://www.robtex.com/dmoz/World/Armenian/%D4%B1%D6%80%D5%BE%D5%A5%D5%BD%D5%BF/)կգտնեք հայ արվեստի տարբեր ճյուղերին վերաբերող ստեղծագործողների կայքեր:

Ես մի քանի օրինակ ինքս բերեմ: Ամեն օրինակի համար բոլորդ գրեք ձեր կարծիքը:

Օրինակ՝ Հովհաննես Թումանյանի Շունն ու կատուն արվեստ է՞, մակերեսային է՞:

Օրինակ՝ Փարաջանով (http://www.parajanov.com/)ի ստեղծագործությունը արվե՞ստ է, մակերեսայի՞ն է: Ընդհանրապես ի՞նչն է ասելիքը:

Ավագյանի Հայկի ստեղծագործությունը արվե՞ստ է, մակերեսայի՞ն է: Ընդհանրապես ի՞նչն է ասելիքը: Հետևյալ կայքում աշխարհի հայ պրոֆեսիոնալ և ինքնուս նկարիչների ու քանդակագործների մասին լիքը բան կգտնեք, ինքներդ փորփրեք:
http://www.arart.am/index.php?option=com_k2&view=item&id=16:avagyan-hayk&Itemid=166&lang=hy#
Աշոտ Բաղդասարյանի ստեղծագործությունը արվե՞ստ է, մակերեսայի՞ն է: Ընդհանրապես ի՞նչն է ասելիքը: Այս կայքում էլ բազմաթիվ ստեղծագործողների կգտնեք:

Մարտիրոս Սարյանի ստեղծագործությունը արվե՞ստ է, մակերեսայի՞ն է: Ընդհանրապես ի՞նչն է ասելիքը:


Ռուբեն Գրիգորյանի ստեղծագործությունը արվե՞ստ է, մակերեսայի՞ն է: Ընդհանրապես ի՞նչն է ասելիքը



Օրինակ Մարտիրոս Բադալյան (http://www.mardiros.am/ARM/Index.html)ի ստեղծագործությունը արվե՞ստ է, մակերեսայի՞ն է:



Եկեք նկար առ նկար քննարկենք:Կոնկրետ ի՞նչ ես փնտրում ստեղծագործության մեջ, որը եթե չկա, ուրեմն մակերեսային է աշխատանքը: Հաշվի առ, որ ստեղծելուց առաջ ստեղծագործողը քո ցանկույթան մասին չի իմացել ու ազատ ստեղծել է:

Արվեստը հասարակական գիտակցության ձև է, մարդու ստեղծագործ աշխատանքի և հոգևոր մշակույթի տեսակ, իրականության ճանաչման յուրահատուկ եղանակ։ Արվեստը իրականության արտացոլումն է գեղագիտորեն, գեղարվեստական կերպարների միջոցով։ Արվեստի արտացոլման առարկան իրականության գեղագիտական երևույթներն են՝ կյանքի ողբերգական կամ հերոսական, վեհ կամ նսեմ և հատկապես գեղեցիկ կողմերը։
Իրականության գեղագիտական ճանաչումը, մարդու գեղարվեստական ստեղծագործությունը իրացվում է արվեստի տարբեր տեսակների միջոցով։ Գեղարվեստական երևույթները նկալվում են տարբեր միջոցներով՝ տեսողությամբ և լսողությամբ (ինչպես նաև սինթեզված՝ միաժամանակ և լսողությամբ և տեսողությամբ)։ Դրա համապատասխան արվեստը բաժանվում է տարբեր ձևերի, սակայն այդ ձևերի միջև սահմանները հարաբերական են, նրանք երբեմն միավորվում են կամ զուգակցվում են իրար։
Աայ, Ֆոտոն ջան,լավա որ վիքիպեդիայից մեջբերում ես արել,ես էլ առաջարկում եմ նախ ուշադիր համեմատես ,քո կարծիքը արվեստի վերաբերյալ//գրառմանդ մեջ// ու ես մեկը,ինձ թվումա քեզ համար շաատ հարցեր կպարզաբանվեն:
Իսկ հետո արդեն կարող ենք առաջ անցել:
Հիմա մինչև էտ, ես մի երկու բան գրեմ,
Արվեստը պետք չէ այդպես ուղակի ընկալել,ու եթե նշվումա հատկապես մակերեսային արվեստի մասին ,դա դեռ չի նշանակում ,թե երկու ծաիրահեղություններ են ,լուրջ խորքային արվեստ,և մակերեսային ու անլուրջ արվեստ:
Այսինքն հարցադրումտ թե ,սա արվեստ է՞՞՞ մակերեսային է ՞՞՞՞ ,նորից, չափազանց մակերեայինա:
Ետ առումով մի պատկերավոր օրինակ էլ բերեմ, ասենք դա նմանա բաժակին,որի մեջ կարելիա ջուրը տարբեր չափերով լցնել,բայց կա 2 կոնկրետ վիճակ,մեկը բաժակը առանց ջրի,իսկ մյուսը բաժակը մինչև վերջ լցված ջրով: Բաժակը կարելիա ընդունել որպես մտածողություն,//փիլիսոփայություն և այլն///,իսկ ջուրը որպես զգացմունք///հույզեր,հոգեկան և այլն///.....
Սա զուտ որպես մոտավոր փոխաբերական մակետ
Ես ամեն ինչը հասկանալուց հետո , կարելիա նաև անցնել կոնկրետ ստեղծագոծություններին,իհարկե չշեղվելով թեմայից

ԿԳԴ
03.02.2011, 02:07
Մակերեսային բառը իմ կարծիքով մի քիչ շփոթության մեջ է գցում, :think բայց եթե փորձեմ իմ հասկացածի չափով մեկնաբանել,ապա ցավոք սրտի այսօր այդ մակերեսայնությունը իշխում է արվեստում,թե նկարչության մեջ,թե երաժշտության,թե մնացած ճյուղերում,իսկապես իզմերը բազմանում են::(
Եթե մարդ տաղանդ ունի ստեղծելու ու նա չգիտի տառերը կամ նոտաները, ապա չի կարող խորությամբ արտահայտել միտքը,գույները,հնչյունները: Պարզ օրինակ,եթե ես չիմանամ նոտաները, գամմաները,երաժշտական բավականաչափ կրթություն չունենամ, երբեք չեմ կարողանա երաժշտություն ստեղծել իր ամբողջ գույներով ու հույզերով, որքան էլ իմ մեջ ստեղծագործելու տաղանդ լինի ,ստեղծածս էլ լսողի համար կդառնա մակերեսային ինչ-որ թեթև ձանձրալի գործ, որ արժեք չի ունենա,չնայած բացառություններ լինում են:
Նույնն էլ նկարչության մեջ է, պետք է խորությամբ ուսումնասիրել,աշխատանք թափել,տառապել, հետո նոր ստեղծագործել, որ ասելիք ունենա, միտք արտահայտի, գույնով հարուստ լինի,գծանկարով ամուր, իսկ առանց նկարչության լեզուն իմանալու դա կդառնա մակերեսային և նայողի վրա ոչ մի տպավորություն չի գործի: Ծառի արմատը եթե խորը չեղավ, քամին մի օր կպոկի կտանի, որքան էլ նրա պտուղները քաղցր լինեն: Այսպիսով արվեստը չպետք է հոբբի սարքել,այլ պետք է զգալ, ապրել նրանով, խորությամբ ու բոլոր երանգներով::)

ԳագոՋան
03.02.2011, 03:35
Նախ ,մարդկային հոգի ասելով ինչն ինկատի ունես և ինչ ես հասկանում՞՞
Իսկ դու ինչ մեկնաբանություն ես ակնկալում:think և արդյոք մարդկային հոգու մասին իմ պատկերացուրմները քեզ մտորելու տեղիք կտան: Հարցն աննպատակ է...

Անտիգոնե ջան ,էս վերևի մեջբերվածներից մի տեսակ տպավորությունա թե ես իմ գրառման մեջ արվեստի զգացմունքային շերտը բացառում էմ,ու արվեստը տանում եմ բացառապես դեպի սառը դատողություն:Հետաաքրքիիրա ,գրառմանս մեջ որտեղա էտ միտքը որ չեմ նկատում՞՞՞
Որոշակի առումով ԱՅՈ: Քո գրառումները այն եզրահանգման են բերում, որ արվեստագետը ստեղծագործելիս պետք է որոշակի կանոնների, կամ օրենքների հետևի, ինկատի ունենա որոշակի չափանիշներ: Իսկ իրականում արվեստը վեր է ամեն տեսակ սահմանափակումներից ու կանոններից: Այն ինքնաբուխ է ու գալիս է սրտից և լսում է միայն սրտի ու հոգու թելադրանքը:


Եվ ընդհանրապես այս երկաաաաար ու խճճված քննարկումը անիմաստ եմ համարում: Անիմաստ որովհետև, արվեստն արարել ու ստեղծել է պետք: Խորքային քննարկումները ոչինչ չեն ավելացնի ու անօգուտ են: Եթե իզորու ես որևէ արվեստի գործ ստեղծել` ստեղծիր, ջանք գործադրիր: Երթ կարող ես ուղղություն ցույց տալ` տուր այդ ուղղությունը: Եթե իզոու ես օգնության ձեռք մեկնել` մեկնիր: Եվ այդ ամենն արա մեծագույն սիրով ու նվիրումով: Արարիր միայն ու միայն քեզ համար և իհեճուկս բոլորի: Սա է հիմքերի հիմքը:)

Իսկ դու ինչ մեկնաբանություն ես ակնկալում
Իհարկե միմիայն անկեղծ և տվյալ հարցին բավարարող
մարդկային հոգի ասելով ինչն ինկատի ունես կամ ինչ ես հասկանում՞՞
և արդյոք մարդկային հոգու մասին իմ պատկերացուրմները քեզ մտորելու տեղիք կտան
Մարդկային հոգու մասին քո պատկերացումները,ինձ կտան ոչ թե մտորելու,այլ անորոշ միտքդ հասկանալու հնարավորություն //տեղիք//
Հարցն աննպատակ է...
Հարցի նպատակը ----- հասկանալ թե տվյալ դեպքում հատկապես ինչ էս հասկանում մարդկային հոգի ասելով,քանի որ այն բովանդակությամբ անորոշա,ու ամբողջ միտքդ հիմնվածա հենց տվյալ արտահայտության վրա:Իսկ պատասխանել թե չպատասխանել քո իրավունքն է
Որոշակի առումով ԱՅՈ: Քո գրառումները այն եզրահանգման են բերում, որ արվեստագետը ստեղծագործելիս պետք է որոշակի կանոնների, կամ օրենքների հետևի, ինկատի ունենա որոշակի չափանիշներ:
Իհարկե,անպայման ,բայց չհասկացա թե ինչու ես ենթադրում որ արվեստում կանոնների,օրենքների կամ չափանիշների հետևելը նշանակումա,բացառել արվեստում զգացմունքային շերտը և արվեստը տանել բացառապես դեպի սառը դատողություն
Իսկ իրականում արվեստը վեր է ամեն տեսակ սահմանափակումներից ու կանոններից: Այն ինքնաբուխ է ու գալիս է սրտից և լսում է միայն սրտի ու հոգու թելադրանքը:

Մի քանի կանոն նշեմ
1. Արվեստը չի տարածում համնդհանուր չարություն և ատելություն
2. Արվեստը ուղղված է դաստիարակելու և զարգացնելու,այլ ոչ թե հակառակը
3. Արվետում արտահայտվում է արվեստագետի վերաբերմունքը իրականության,մարդկանց և ինքն իր նկատմամբ
4. .......................Ու սենց շարունակ,իսկ ամենա արտահայտիչ սահմանապակումները ,կանոնները,չափանիշները ի հայտ են գալիս արվեստի ստեղծագործության մարմնավորման ժամանակ
Եվ ընդհանրապես այս երկաաաաար ու խճճված քննարկումը անիմաստ եմ համարում: Անիմաստ որովհետև, արվեստն արարել ու ստեղծել է պետք:
Արվեստը պետք է հասկանալով արարել կամ ստեղծել,հակառակ դեպքում ստիպված եմ ասել Չարվեստ:
Խորքային քննարկումները ոչինչ չեն ավելացնի ու անօգուտ են:
Ում համար՞՞՞

Եթե իզորու ես որևէ արվեստի գործ ստեղծել` ստեղծիր, ջանք գործադրիր: Երթ կարող ես ուղղություն ցույց տալ` տուր այդ ուղղությունը: Եթե իզոու ես օգնության ձեռք մեկնել` մեկնիր: Եվ այդ ամենն արա մեծագույն սիրով ու նվիրումով: Արարիր միայն ու միայն քեզ համար և իհեճուկս բոլորի: Սա է հիմքերի հիմքը
ՈՍԿԻ ԽՈՍՔԵՐ ԵՆ

Ֆոտոն
03.02.2011, 10:45
ԳագոՋան , գրառումներդ շատ դժվար է կարդալ, լավ կլինի մեջբերված գրառումները բոլդով չառանձնացնել, թե չէ չի տարբերվում քո գրածն ու մեջբերվածը: Բոլոր մեջբերված բառերն ու նախադասությունները մեջբերման թեգերով դիր:

Ոչ ոք իմ գրառմանը չպատասխանեց թեկուզ մասնակիորեն: Հնարավոր չի՞ գոնե մի օրինակ բերել ձեր ասած մակերեսային արվեստի: Այսինքն՝ արվեստ լինի, բայց մակերեսային լինի: Բերեք էստեղ դրեք, մենք էլ քննարկենք: Նսստած տեղը ենթադրություններ անելը պատկեր չի ստեղծում: Եթե արվեստի գոնե 1 տոկոսը արժեք ունի վաղը, հերիք է ուրեմն, ամեն ինչ լավ է: Ամբողջ աշխարհը հո արվեստի գործարան չի՞:

Hayazn
03.02.2011, 11:33
Հարգելի ԳագոՋան, յուրաքանչուր ժամանակահատվածի արվեստ արտացոլում է տվյալ ժամանակն իր դրական ու բացասական երևույթներով: Եվ եթե այսօր մեր արվեստը Ձեզ "չափից դուրս յուրահատուկ" ու անհասկանալի է թվում ուրեմն ժամանակն ու իրավիճակն է այդպիսին: Լավ է որ մեր ապագա սերունդը փորձում է ստեղծագործել, թող որ Ձեզ (գուցե նաև շատերի) համար անհասկանալի ու անընդունելի լեզվով: Դա նշանակում է որ սերունդն ասելիք ունի և որ անտարբեր չէ ժամանակի ու կատարվող երևույթների նկատմամբ: Շատ անգամ ավելի սարսափելի կլիներ, որ այդ "դեռ մատը բերանից չհանած" սերունդը ասելիք չունենար ու չփորձեր ստեղծագործել: Իսկ այն որ, այդ ստեղծագործությունները ծայրահեղորեն անհասկանալի են թվում Չեզ, շատ հասկանալի երևույթ է: Յուրաքանչյուր մնայուն արժեք իր գնահատականը տարիներ հետո է ստանում: Սովորաբար շատ դժվար է որևէ երևույթի ճիշտ գնահատական տալ տվյալ ժամանակահատվածում:

Չեմ կարող մեջ չբերել Պ. Սևակի Սերունդների հեղափոխությունը բանաստեղծությունը.

Ամեն սերունդ
Նախ և առաջ մտածում է լռության մեջ,
Իսկ երբ խոսել է սկսում`
Բարկացնում է ավագներին
Եվ բարկացնում անկեղծորեն,
Որովհետև...կրտսերը` միշտ անհասկացող,
Իսկ ավագը... հասկացող է:

Ավագ ասված,
Միթե իրոք համանիշ են ու համազոր
Հասկացողն ու կասկածողը...

Ամեն սերունդ
Նախ և առաջ մահանում է կասկածելով:
Հարգելի Անտիգոնե ամենայն հարգանքով ցանկանում եմ նշել , որ միշտ տեղին է և կարևոր , մեջբերում անել ամենա փիլիսոփա բանստեղծ ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿԻ ստեղծագործություններից , բայց ցանկանում եմ մի փոքրիկ մեկնաբանություն անել վերոհիշյալ ստեղծագործության վերաբերյալ : Իմ կարծիքով բանաստեղծը այս ստեղծագործության մեջ նկատի ունի իսկական արվեստը ոչ թէ մակերեսային այսինքն « նեյնիմ - նեյնիմը » « որն էլ այս թեմայի ստեղծողն է առաջ քաշել » , որովհետև Սևակը դժվար թէ գրեր մի ոտանավոր , որտեղ գովաբաներ ռաբիզությունը : Համաձայն չեք արթյոք ինձ հետ :
Միևնույն ժամանակ չեմ վատաբանում ռաբիզությունը . օրինակ ես երբ որ կողքի մեքենայի միջից լսում եմ Թաթայի երգերից մի քանի հնչուն տհաճ զգացողություն եմ ունենում , բայց երբ այդ երգին ավելացնում եմ երկու բաժակ օղի , լավ էլ պարացնում է :

ԳագոՋան
03.02.2011, 19:28
ԳագոՋան , գրառումներդ շատ դժվար է կարդալ, լավ կլինի մեջբերված գրառումները բոլդով չառանձնացնել, թե չէ չի տարբերվում քո գրածն ու մեջբերվածը: Բոլոր մեջբերված բառերն ու նախադասությունները մեջբերման թեգերով դիր:

Ոչ ոք իմ գրառմանը չպատասխանեց թեկուզ մասնակիորեն: Հնարավոր չի՞ գոնե մի օրինակ բերել ձեր ասած մակերեսային արվեստի: Այսինքն՝ արվեստ լինի, բայց մակերեսային լինի: Բերեք էստեղ դրեք, մենք էլ քննարկենք: Նսստած տեղը ենթադրություններ անելը պատկեր չի ստեղծում: Եթե արվեստի գոնե 1 տոկոսը արժեք ունի վաղը, հերիք է ուրեմն, ամեն ինչ լավ է: Ամբողջ աշխարհը հո արվեստի գործարան չի՞:

Ոչ ոք իմ գրառմանը չպատասխանեց թեկուզ մասնակիորեն:

Սա նախկին իմ գրառումից,որը հենց վերաբերվումա քո նշած գրառմանը
<<Արվեստը պետք չէ այդպես ուղակի ընկալել,ու եթե նշվումա հատկապես մակերեսային արվեստի մասին ,դա դեռ չի նշանակում ,թե երկու ծաիրահեղություններ են ,լուրջ խորքային արվեստ,և մակերեսային ու անլուրջ արվեստ:
Այսինքն հարցադրումտ թե ,սա արվեստ է՞՞՞ մակերեսային է ՞՞՞՞ ,նորից, չափազանց մակերեայինա:
Ետ առումով մի պատկերավոր օրինակ էլ բերեմ, ասենք դա նմանա բաժակին,որի մեջ կարելիա ջուրը տարբեր չափերով լցնել,բայց կա 2 կոնկրետ վիճակ,մեկը բաժակը առանց ջրի,իսկ մյուսը բաժակը մինչև վերջ լցված ջրով: Բաժակը կարելիա ընդունել որպես մտածողություն,//փիլիսոփայություն և այլն///,իսկ ջուրը որպես զգացմունք///հույզեր,հոգեկան և այլն///.....
Սա զուտ որպես մոտավոր փոխաբերական մակետ
Ես ամեն ինչը հասկանալուց հետո , կարելիա նաև անցնել կոնկրետ ստեղծագոծություններին,իհարկե չշեղվելով թեմայից>>

Հիմա էլ սենց ասեմ
Ելնելով արվեստի մասին արտահայտված քո բոլոր մտքերից,առավել ևս քո մտքերի հետ, քո մեջբերած վիքիպեդիայի մեջբերման հստակ և ծաիրահեղ անհամապատասխատասխանությունից ,միտքս այսպես կձևակերպեմ
Ֆոտոն ջան,կողմնորոշվի
Իսկ եթե գտնում էս արժի մտքերդ մակերեսային ու կիսատ պռատ արտահայտելով առաջ անցնել դիր ընդամենը մի գործ,նկար,քանդակ,և այլն////,որը առավել ամբողջական կարտահայտի///կմարմանվորի/// այն բոլոր մտքերդ որոնք արդեն արտահայտել ես արվեստի ստեղծագործության վերաբերյալ,ես էլ բնականաբար կներկայացնեմ այնպիսի գործ,որը կարտահայտի իմ բոլոր մտքերը արվեստի վերաբերյալ:Այսինքն նախ արի պարզաբանենք թե ինչ ինկատի ունենք արվեստ////ճշմարիտ//// ասելով

ԳագոՋան , գրառումներդ շատ դժվար է կարդալ, լավ կլինի մեջբերված գրառումները բոլդով չառանձնացնել, թե չէ չի տարբերվում քո գրածն ու մեջբերվածը: Բոլոր մեջբերված բառերն ու նախադասությունները մեջբերման թեգերով դիր:

Դեռ լավ չեմ կողմնորոշվում էտ հարցում,կսովորեմ,ապրես Ֆոտոն ջան

Անտիգոնե
03.02.2011, 19:31
Հարգելի Անտիգոնե ամենայն հարգանքով ցանկանում եմ նշել , որ միշտ տեղին է և կարևոր , մեջբերում անել ամենա փիլիսոփա բանստեղծ ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿԻ ստեղծագործություններից , բայց ցանկանում եմ մի փոքրիկ մեկնաբանություն անել վերոհիշյալ ստեղծագործության վերաբերյալ : Իմ կարծիքով բանաստեղծը այս ստեղծագործության մեջ նկատի ունի իսկական արվեստը ոչ թէ մակերեսային այսինքն « նեյնիմ - նեյնիմը » « որն էլ այս թեմայի ստեղծողն է առաջ քաշել » , որովհետև Սևակը դժվար թէ գրեր մի ոտանավոր , որտեղ գովաբաներ ռաբիզությունը : Համաձայն չեք արթյոք ինձ հետ :
Միևնույն ժամանակ չեմ վատաբանում ռաբիզությունը . օրինակ ես երբ որ կողքի մեքենայի միջից լսում եմ Թաթայի երգերից մի քանի հնչուն տհաճ զգացողություն եմ ունենում , բայց երբ այդ երգին ավելացնում եմ երկու բաժակ օղի , լավ էլ պարացնում է :

Հարգելի Hayazn յուրաքանչյուր մարդ այս կամ այն ստեղծագործությունն ընկալում ու մեկնաբանում է յուրովի (առավել ևս Պ. Սևակի ստեղծագործությունները):
Անկեղծ ասած իմ ընկալմամբ այս բանաստեղծությունը ոչ թե արվեստի մասին է, այլ ավագ սերնդի և կրտսեր սերնդի միջև եղած տարաձայնությունների ու շատ հաճախ նաև լուրջ անհամաձայնությունների մասին (որոնք արդիական են բոլոր ժամանակներում): Տվյալ թեմայում բանաստեղծությունը մեջ բերելուս նպատակն էր ԳագոՋան մականվամբ ակումբի անդամին ակնարկելը, որ իր դժգոհությունը "դեռ մատը բերանից չհանած" սերունդի ստեղծագործությունները չհասկանալու կապակցությամբ, գուցե պայմանավորված է իր և այդ սերնդի միջև եղած տարիքային տարբերության հետ?: Ունենալով երկար տարիների փորձ սովորաբար ավագ սերունդը կասկածով է նայում իհայտ բերվող ցանկացած նորարարությանը, իսկ երբեմն էլ բացարձակապես չի ընդունում: Մինչդեռ տարիներ հետո, այդ նույն նորարարությունը նոր ոճի (արվեստի պարագայում ) և կամ նոր գյուտի (այլ պարագաներում) հիմնաքրն է դառնում:

Այս էր իմ նպատակը:)

ԳագոՋան
04.02.2011, 02:51
Հարգելի Hayazn յուրաքանչյուր մարդ այս կամ այն ստեղծագործությունն ընկալում ու մեկնաբանում է յուրովի (առավել ևս Պ. Սևակի ստեղծագործությունները):
Անկեղծ ասած իմ ընկալմամբ այս բանաստեղծությունը ոչ թե արվեստի մասին է, այլ ավագ սերնդի և կրտսեր սերնդի միջև եղած տարաձայնությունների ու շատ հաճախ նաև լուրջ անհամաձայնությունների մասին (որոնք արդիական են բոլոր ժամանակներում): Տվյալ թեմայում բանաստեղծությունը մեջ բերելուս նպատակն էր ԳագոՋան մականվամբ ակումբի անդամին ակնարկելը, որ իր դժգոհությունը "դեռ մատը բերանից չհանած" սերունդի ստեղծագործությունները չհասկանալու կապակցությամբ, գուցե պայմանավորված է իր և այդ սերնդի միջև եղած տարիքային տարբերության հետ?: Ունենալով երկար տարիների փորձ սովորաբար ավագ սերունդը կասկածով է նայում իհայտ բերվող ցանկացած նորարարությանը, իսկ երբեմն էլ բացարձակապես չի ընդունում: Մինչդեռ տարիներ հետո, այդ նույն նորարարությունը նոր ոճի (արվեստի պարագայում ) և կամ նոր գյուտի (այլ պարագաներում) հիմնաքրն է դառնում:

Այս էր իմ նպատակը:)

Ստեղծագործությունները չհասկանալու ու հետո էլ կապակցությա՞մբ էս կապակցությունը ստեղ ինչա անում:
Հատուկ քեզ համար ,մեջբերում//հիշեցում// երկրորդ անգամ ու նաև ընդգծել եմ կարևորները.
««Արվեստը /տվյալ արվեստը/ դառնում է ոչ թե անհասկանալի, այլ չափազանց մակերեսային,»»
Տարիքային տարբերությու՞ն
Նորից ,հատուկ քեզ համար,շեղվեմ թեմայից, ես 24 տարեկան եմ:

ԳագոՋան
04.02.2011, 03:04
Լավ արի անկեղծ լինենք: Բայց նախ քո անկեղծությունն եմ ակնկալում: Թեման բացելուդ նպատակը ո՞րն է , իսկ օգու՞տը, ի՞նչ կտան քեզ խորքային քննարկումները տվյալ թեմայում: Եվ վերջապես, ակումբի անդամների գրառումները նախադասություն առ նախադասություն քննարկելու և նույն միտքը բազում անգամներ կրկնելու փոխարեն գուցե վերջապես գրես քո հստակ դիրքորոշումն այս հարցի շուրջ և հիմնավորես այն (կուզենայի պատասխանը հնարավորինս ԽՈՐՔԱՅԻՆ լիներ և նախնական գրառման մեջբերումը չլիներ):


Թեման բավականին հետաքրքիր է, բայց քո մոտեցումը ծավալվող քննարկումներին առայժմ ինձ, մեղմ ասած, դուր չի գալիս: Լարվածություն եմ զգում ու սեփական կարծիքը ամեն գնով "արդարացնելու" չափազանց մեծ ցանկություն: Ուրիշ ոչինչ…
Լավ արի անկեղծ լինենք: Բայց նախ քո անկեղծությունն եմ ակնկալում:
Կներես,բայց ես կեղծավոր չեմ էլ եղել
Թեման բացելուդ նպատակը ո՞րն է , իսկ օգու՞տը, ի՞նչ կտան քեզ խորքային քննարկումները տվյալ թեմայում:
Նպատակը՞՞՞ օգուտը՞՞՞՞՞ ինչ կտան՞՞՞
Չհասկացա,ուրեմն ակումբում խորքային քննարկումները անիմաստ են՞՞՞՞՞
վերջապես, ակումբի անդամների գրառումները նախադասություն առ նախադասություն քննարկելու և նույն միտքը բազում անգամներ կրկնելու փոխարեն գուցե վերջապես գրես քո հստակ դիրքորոշումն այս հարցի շուրջ և հիմնավորես այն
Իմ հստակ դիրքորոշումը տվյալ թեմայի շուրջ կարող ես տեսնել թեմայի ամենա ամենա սկզբում,իսկ հիմննավորումները սկսաց տվյալ գրառումից և վերջացրած տվյալ//առայժմ այս,ներկա // գրառումով:
Իսկ ակումբում արգելվածա մանրամասն,միտք առ միտք,հարց առ հարց քննարկումը՞՞՞՞
Թեման բավականին հետաքրքիր է, բայց քո մոտեցումը ծավալվող քննարկումներին առայժմ ինձ, մեղմ ասած, դուր չի գալիս:
Դե դա պարզա,հիմք ընդունելով տվյալ միտքդ. ««Եվ ընդհանրապես այս երկաաաաար ու խճճված քննարկումը անիմաստ եմ համարում: Անիմաստ որովհետև, արվեստն արարել ու ստեղծել է պետք: Խորքային քննարկումները ոչինչ չեն ավելացնի ու անօգուտ են:»»

: Լարվածություն եմ զգում ու սեփական կարծիքը ամեն գնով "արդարացնելու" չափազանց մեծ ցանկություն: Ուրիշ ոչինչ…
Անկեղծությանդ համար հատուկ շնորհակալություն

Անտիգոնե
04.02.2011, 08:55
Լավ արի անկեղծ լինենք: Բայց նախ քո անկեղծությունն եմ ակնկալում:
Կներես,բայց ես կեղծավոր չեմ էլ եղել
Թեման բացելուդ նպատակը ո՞րն է , իսկ օգու՞տը, ի՞նչ կտան քեզ խորքային քննարկումները տվյալ թեմայում:
Նպատակը՞՞՞ օգուտը՞՞՞՞՞ ինչ կտան՞՞՞
Չհասկացա,ուրեմն ակումբում խորքային քննարկումները անիմաստ են՞՞՞՞՞
վերջապես, ակումբի անդամների գրառումները նախադասություն առ նախադասություն քննարկելու և նույն միտքը բազում անգամներ կրկնելու փոխարեն գուցե վերջապես գրես քո հստակ դիրքորոշումն այս հարցի շուրջ և հիմնավորես այն
Իմ հստակ դիրքորոշումը տվյալ թեմայի շուրջ կարող ես տեսնել թեմայի ամենա ամենա սկզբում,իսկ հիմննավորումները սկսաց տվյալ գրառումից և վերջացրած տվյալ//առայժմ այս,ներկա // գրառումով:
Իսկ ակումբում արգելվածա մանրամասն,միտք առ միտք,հարց առ հարց քննարկումը՞՞՞՞
Թեման բավականին հետաքրքիր է, բայց քո մոտեցումը ծավալվող քննարկումներին առայժմ ինձ, մեղմ ասած, դուր չի գալիս:
Դե դա պարզա,հիմք ընդունելով տվյալ միտքդ. ««Եվ ընդհանրապես այս երկաաաաար ու խճճված քննարկումը անիմաստ եմ համարում: Անիմաստ որովհետև, արվեստն արարել ու ստեղծել է պետք: Խորքային քննարկումները ոչինչ չեն ավելացնի ու անօգուտ են:»»

: Լարվածություն եմ զգում ու սեփական կարծիքը ամեն գնով "արդարացնելու" չափազանց մեծ ցանկություն: Ուրիշ ոչինչ…
Անկեղծությանդ համար հատուկ շնորհակալություն


Չհասկացա,ուրեմն ակումբում խորքային քննարկումները անիմաստ են՞՞՞՞՞
ԳագոՋան հարցերս այս թեմային էին վերաբերում, ոչ թե ակումբում քննարկվող այլ թեմաներին: Իտարբերություն քեզ, մյուս թեմաներում մինչև հիմա ես հստակ ու հիմնավոր դիրքորոշում եմ տեսել: Պետք չե ընդհանրացնել տված հարցերս:

Իսկ ակումբում արգելվածա մանրամասն,միտք առ միտք,հարց առ հարց քննարկումը՞՞՞՞
Ակումբում իհարկե դա արգելված չէ, ինձ թվում է նույնիսկ ողջունելի է: Բայց քո պարագայում այդ քննարկումը կուրորեն ու անդադար կրկնություններով են ավարտվում:

Իմ հստակ դիրքորոշումը տվյալ թեմայի շուրջ կարող ես տեսնել թեմայի ամենա ամենա սկզբում,իսկ հիմննավորումները սկսաց տվյալ գրառումից և վերջացրած տվյալ//առայժմ այս,ներկա // գրառումով:
Կարծեմ նշել էի, որ նախնական (այսինքն առաջին) գրառմանդ մեջբերում չանես: Դու դարձյալ ոչինչ չասացիր : Դու դարձյալ "ԿՐԿՆՎԵՑԻՐ"...

Անկեղծությանդ համար հատուկ շնորհակալություն
Խոսքս ՔՈ լարվածության ու սեփական կարծիքն արդարացնելու չափազանց մեծ ցանկության մասին էր: Դատելով քո հայտնած հատուկ շնորհակալությունից, ամենայն հավանականությամբ սխալ ես հասկացել գրառման այս հատվածը:

Չգիտեմ ինչու, բայց կանխազգում էի, որ հարցերիս պիտի ոչինչ չասող ու շրջանցող պատասխաններ տաս: Ինչևէ... խորքային ու "ՆՊԱՏԱԿԱՅԻՆ" Քննարկոմներիդ երկարակեցություն եմ ցանկանում:
Բարին ընդ քեզ...:)

Jarre
04.02.2011, 12:35
Էրեխեք ջան՝ Անտիգոնե և Ֆոտոն ջան, համաձայն չեմ ձեզ հետ։ Այնպիսի տպավորություն է, որ չեք նկատում այն տենդենցը, որ ով ինչ ստեղծում է անունը դնում է արվեստ իրեն էլ համարում է արվեստագետ։

Ինձ թվում է Գագո Ջանը ասում ա այն, ինչը ասել են, ասում են ու դեռ կասեն բազմաթիվ ակումբցիներ (հավանաբար այդ թվում նաև դուք)։

Ահա.


Իմ նյարդերի վրա ազդում է վերոնշյալ երևույթը ու նաև այն, որ էսօր յուրաքանչյուր չստացված արվեստի գործ անվանում են «խորը արվեստ, որ ամեն մեկը չի, որ կարա հասկանա»։ Էսօր համատարած երևույթ ա, որ թե՛ նկարչության, թե՛ երաժշտության մեջ խառը խուռը ստեղծագործությունները պիտակավորում են որպես ավանգարդ ու վերջ, դրանով ամեն ինչ ասված է՝ չես հասկանում էտ քո պրոբլեմն ա.... Բայց նաև հասկանում եմ, որ եթե ինչ որ մեկը ինչ որ բան կոչում է արվեստ, ուրեմն դա արվեստ է.... (http://www.akumb.am/showthread.php/2025-Ի՞նչը-կամ-ո՞վ-է-ազդում-Ձեր-նյարդերի-վրա?p=2043934&viewfull=1#post2043934)


Էս էն հարցերից է, որտեղ լավատեսությունս հատում է... Ինչ է մնալու եկող սերունդներին մեր ժամանակներից: Չեմ էլ ուզում մտածել:
Ոչ երաժշտություն կա:
Ոչ գրականություն:
Ոչ կինո:
Ոչ մի բան:

Էս էլ ոմն մեկի դիտարկումները՝ սույն թեմայով:
Մի քիչ երկարոտ է, բայց շատ տեղին:
Տխուր է: :(


http://www.youtube.com/watch?v=SrYonnYsoFo (http://www.akumb.am/showthread.php/58955-Հայ-արվեստի-վերջը?highlight=արվեստ)


Ինչ վերաբերվում ա ցածրորակ արվեստին կամ «արվեստին», ապա դա եղել ա ՄԻՇՏ, ուղղակի որպես կանոն ժամանակի պատնեշը հաղթահարում են լավերը ու մենք իրանց ենք հիշում, իսկ վատերի անունները չենք էլ իմանում: (http://www.akumb.am/showthread.php/58955-Հայ-արվեստի-վերջը?p=2166449&viewfull=1#post2166449)


....ստեղծվել ա մի կորիզ, չնայած կորիզը ափսոս ա, ստեղծվել ա մի աղբակույտ, որից տհաճ հոտ ա գալիս: Հիմա ստեղ ո՞ր պահն ա քեզ ստիպում լացել, Հարդ ջան: Կարողա՞ դու Թաթուլին արվեստագետ ես համարում, ու հիմա քեզ դուր չի եկել որ էդ մտավորական տղու մասին վատ են արտահայտվում, ասա իմանանք անհամաձայնությանդ պատճառը: (http://www.akumb.am/showthread.php/58955-Հայ-արվեստի-վերջը?p=2166798&viewfull=1#post2166798)

Ու մի հարց էլ։ Դուք իսկապե՞ս համաձայն չեք, որ այսօր ականատես ենք լինում անդուր երևույթի, որ ով ինչ ստեղծում է անունը դնում է արվեստ։ Դուք իսկապե՞ս չեք նկատում որ իրենց արվեստագետ համարող մարդկանցից շատերը շաաաաատ մեկերսային վերաբերմունք ունեն արվեստի հանդեպ՝ երկու գիծ քաշում են դառնում են նկարիչ, ««ամենալավը դու ես, ամենալավը դու ես, ամենալավը դու ես, ամենալավն ես դու....» բառերը կրկնելով դառնում են երգիչ երաժիշտ, էրկու քվուր գրելով դառնում են գրող....

Եթե չկա մարեսայնություն արվեստում, ուրեմն բոլոր այսպես կոչված արվեստի գործերը իսկապես իրավունք ունեն կոչվելու արվեստի գործ։

Ֆոտոն
04.02.2011, 14:25
Էրեխեք ջան՝ Անտիգոնե և Ֆոտոն ջան, համաձայն չեմ ձեզ հետ։ Այնպիսի տպավորություն է, որ չեք նկատում այն տենդենցը, որ ով ինչ ստեղծում է անունը դնում է արվեստ իրեն էլ համարում է արվեստագետ։

Էդ հասարակությւոնն է իրենց արվեստ ասում, է թող ասեն, մեկ ա վաղը հո էդ չի՞ մնալու, ամեն ինչ իր տեղը կգտնի:


Ինձ թվում է Գագո Ջանը ասում ա այն, ինչը ասել են, ասում են ու դեռ կասեն բազմաթիվ ակումբցիներ (հավանաբար այդ թվում նաև դուք)։

Հարցն այն է, որ ոչ մի օրինակ չբերելով ուղղակի ասել, թե մակերեսային է, ես չեմ ընդունում, Վան Գոգն էլ ուրեմն մակերեսային է, Սարյանի նկարների մեծ մասը մակերեսային ու երեխայի նկարներ են հիշեցնում: Վաղը կգա ու ինքն իրեն կմնան իրական արվեստի նմուշները: Իրար խառնվելու իմաստը չեմ տեսնում: Ու եթե լուրջ հետազոտության հիման վրա է էդ հոդվածը բուսնել, թող մանրամասնի, օրինակներ բերի, թե ինչն է իր կարծիքով արվեստը, մնայունը, պարզը, պարզունակն ու մակերեսայինը: Առանց տերմինները սահմանելու հնարավոր է հստակ միտք ասել:


Ու մի հարց էլ։ Դուք իսկապե՞ս համաձայն չեք, որ այսօր ականատես ենք լինում անդուր երևույթի, որ ով ինչ ստեղծում է անունը դնում է արվեստ։ Դուք իսկապե՞ս չեք նկատում որ իրենց արվեստագետ համարող մարդկանցից շատերը շաաաաատ մեկերսային վերաբերմունք ունեն արվեստի հանդեպ՝ երկու գիծ քաշում են դառնում են նկարիչ, ««ամենալավը դու ես, ամենալավը դու ես, ամենալավը դու ես, ամենալավն ես դու....» բառերը կրկնելով դառնում են երգիչ երաժիշտ, էրկու քվուր գրելով դառնում են գրող....

Եթե չկա մարեսայնություն արվեստում, ուրեմն բոլոր այսպես կոչված արվեստի գործերը իսկապես իրավունք ունեն կոչվելու արվեստի գործ։

Տենդենց ասած չկա, եղել ա, կա ու կլինի, ուղղակի հիմա բոլորիս աչքի առաջ ա էն աղբը, որը վաղը աղբատարը կտանի:
Ամեն ինչն էլ արվեստ է, թող լինեն, ամեն մեկն էլ ընտրի էն արվեստը, որ իրեն հասկանալի ու մնայուն է թվում:

...Ունենք: Ունենք լավ արվեստագետներ բոլոր ոլորտներում: Միակ խնդիրն էն ա, որ այդ արվեստագետները ու նրանց արարած արվեստը «հանրային սեփականություն» չեն: Ինչ վերաբերվում ա ցածրորակ արվեստին կամ «արվեստին», ապա դա եղել ա ՄԻՇՏ, ուղղակի որպես կանոն ժամանակի պատնեշը հաղթահարում են լավերը ու մենք իրանց ենք հիշում, իսկ վատերի անունները չենք էլ իմանում:

Այ էս կարծիքին համաձայն եմ: Ամեն ինչ ասված ա:)

Dayana
04.02.2011, 14:41
Էդ հասարակությւոնն է իրենց արվեստ ասում, է թող ասեն, մեկ ա վաղը հո էդ չի՞ մնալու, ամեն ինչ իր տեղը կգտնի:


Հարցն այն է, որ ոչ մի օրինակ չբերելով ուղղակի ասել, թե մակերեսային է, ես չեմ ընդունում, Վան Գոգն էլ ուրեմն մակերեսային է, Սարյանի նկարների մեծ մասը մակերեսային ու երեխայի նկարներ են հիշեցնում: Վաղը կգա ու ինքն իրեն կմնան իրական արվեստի նմուշները: Իրար խառնվելու իմաստը չեմ տեսնում: Ու եթե լուրջ հետազոտության հիման վրա է էդ հոդվածը բուսնել, թող մանրամասնի, օրինակներ բերի, թե ինչն է իր կարծիքով արվեստը, մնայունը, պարզը, պարզունակն ու մակերեսայինը: Առանց տերմինները սահմանելու հնարավոր է հստակ միտք ասել:



Տենդենց ասած չկա, եղել ա, կա ու կլինի, ուղղակի հիմա բոլորիս աչքի առաջ ա էն աղբը, որը վաղը աղբատարը կտանի:
Ամեն ինչն էլ արվեստ է, թող լինեն, ամեն մեկն էլ ընտրի էն արվեստը, որ իրեն հասկանալի ու մնայուն է թվում:



Իսկ էդ վաղը-ի մոտավոր սահմանը կասե՞ս, քո կարծիքով, երբ կլինի: Ուղղակի հետաքրքիր ա: :)

Ֆոտոն
04.02.2011, 15:18
Իսկ էդ վաղը-ի մոտավոր սահմանը կասե՞ս, քո կարծիքով, երբ կլինի: Ուղղակի հետաքրքիր ա: :)

50-80 տարի հետո:

Սովետական ժամանակների արվեստը հիմա միանշանակ արվեստ չի համարվում, բոլորը մնայուն չեն, ու էն, ինչը էն ժամանակ հայտնի չէր, հիմա գանձ ա համարվում, էդպիսի վիճակները ժամանակը ուղղում ա մի երկու սերունդ ժամանակում:;)

Dayana
04.02.2011, 16:44
50-80 տարի հետո:

Սովետական ժամանակների արվեստը հիմա միանշանակ արվեստ չի համարվում, բոլորը մնայուն չեն, ու էն, ինչը էն ժամանակ հայտնի չէր, հիմա գանձ ա համարվում, էդպիսի վիճակները ժամանակը ուղղում ա մի երկու սերունդ ժամանակում:;)
Մնում ա դեռ 80 տարի որպես ազգ ու պետություն մնալ, ու չձուլվել թրքերին ու քրդերին :) Կստածի սովետական «արվեստը» չի վերացել, իմհո.

Անտիգոնե
04.02.2011, 23:39
Էրեխեք ջան՝ Անտիգոնե և Ֆոտոն ջան, համաձայն չեմ ձեզ հետ։ Այնպիսի տպավորություն է, որ չեք նկատում այն տենդենցը, որ ով ինչ ստեղծում է անունը դնում է արվեստ իրեն էլ համարում է արվեստագետ։


Ու մի հարց էլ։ Դուք իսկապե՞ս համաձայն չեք, որ այսօր ականատես ենք լինում անդուր երևույթի, որ ով ինչ ստեղծում է անունը դնում է արվեստ։ Դուք իսկապե՞ս չեք նկատում որ իրենց արվեստագետ համարող մարդկանցից շատերը շաաաաատ մեկերսային վերաբերմունք ունեն արվեստի հանդեպ՝ երկու գիծ քաշում են դառնում են նկարիչ, ««ամենալավը դու ես, ամենալավը դու ես, ամենալավը դու ես, ամենալավն ես դու....» բառերը կրկնելով դառնում են երգիչ երաժիշտ, էրկու քվուր գրելով դառնում են գրող....

Եթե չկա մարեսայնություն արվեստում, ուրեմն բոլոր այսպես կոչված արվեստի գործերը իսկապես իրավունք ունեն կոչվելու արվեստի գործ։


Հարգելի Jarre ինքներդ ասում եք, որ իհայտ են գալիս նորանոր մարդիկ ու իրենց անվանելով արվեստագետներ հանդգնում են ստեղծան արվեստի գործ անվանել: Թող ասեն ու թող արարեն, բայց միթե որոշների զառանցանք ասվածը իզորու է իրերի դասավորվածությունը փոխել:
ենթադրենք ես մի օր հայտարարեմ, որ ճարտարապետ եմ ու որպես ապացույց մի քանի աղյուս դասավորեմ իրար վրա, Դուք կհավատա՞ք ինձ: Ինքներդ էլ ինձ ճարտարապե՞տ կանվանեք: Թույլ կտա՞ք Ձեր տունը կառուցեմ: Կարծում եմ ոչ: Դուք պարզապես կժպտաք, կհրաժարվեք իմ առաջարկած ծառայություններից ու կփորձեք գտնել մի այլ մասնագետ, որն իսկապես իզորու կլինի կառուցել Ձեր տունը: Դե հիմա ել եկեք պատկերացնենք թե ինձ նման դատարկախոսները, հանգամանքների բերումով, շաաաար շատ են: Մեկը, կարողանում է կիսատ պռատ ներկել, մյուսը` կիսատ պռատ փորել, մեկ այ մարդ էլ երկու ուղիղ գիծ գծել: Եվ այս մարդիկ ամեն միջոցների դիմում են իրենց ծառայությունները գովազդելու համար` ինտերնետ, հեռուստատեսություն, ազդագրեր, հեռու-մոտիկ բարեկամներ, ընկերներ, սիրեցյալներ ու սիրուհիներ...

Իսկ հիմա էլ եկեք պատկերացնենք, որ այս ինքնակոչերին զուգնըթաց կան ան նաև իսկական Ճարտարապետներ, որոնք իրենց գործի գիտակն են ու վարպետորեն և իմաստությամբ են կատարում իրենց աշխատանքը: Պարզապես այս վարպետները այնքան են նվիրված իրենց գործին և ամբողջությամբ ընկալված նրանով, որ չեն բարձրաձայնում իրենց գոյության ու վարպետության մասին: Անկեղծ ասած դա նրանց պետք էլ չէ, որովհետև տարիներ հետո իրենց օգտին ամենախոսուն փաստը իրենց իսկ կատարած աշխատանքն է լինելու: Նրանք պարզապես սիրում են իրենց աշխատանքը, հաճույքով ու նվիրումով կատարում են այն և դրանով իրենց երջանիկ են զգում: Բոլորս էլ գիտենք, որ լիքը հասկը գլուխը խոնարհ է պահում:
Այսպիսի իրավիճակում արդյոք ճիշտ կլիներ ասելը, որ ժամանակակից Ճարտարապետությունը մակերեսային է դարձել? Կարծում եմ ոչ: Այսպիսի իրավիճակում ճիշտ կլիներ խոստովանելը, որ իհայտ են եկել կեղծ ու դատարկամիտ ստախոսներ, որոնք փորձում են իրենց որպես ճարտարապետներ ներկայացնել: Եվ եթե պետական այրերը այս ամենին քաջատեղյակ լինելով այնուամենայնիվ քայլեր չեն ձեռնարկում իրավիճակը շտկելու համար, ուրեմն մեր միակ ու ամենաիմաստուն քայլը կլինի պարզապես հրաժարվել կեղծ ճարտարապետների առաջարկած ծառայություններից ու մեր երեխաներին և բարեկամ-հարևաններին ցույց տալ իսկական մասնագետների կատարած աշխատանքը: Ցույց տալ նրանց, որ կիսախարխուլ ու կիսաամուր շինությունների կողքին համեստորեն նաև ամուր ու գեղեցիկ շենքեր ել են գոյանում և որ իրենց իսկ ապահովության համար պետք է ընտրել ու ապրել վերջիններում:
Դե իսկ հիմա էլ եկեք պատկերացնենք, որ մեր երեխանները փորձում են այս մասնագիտությունը յուրացնել: Առայժմ միայն յուրացնել: Արդյոք ճիշտ կլիներ ուղղություն ցույց տալու, օգնության ձեռք մեկնելու և վերջապես վարպետի մոտ ուսուցման ուղարկելու փոխարեն նրանց վատաբանել ու նրանց, թող որ առայժմ անփորձ ու դեռևս թերի, աշխատանքը անվանել անհասկանալի ու մակերեսային:

Սիրելիներս, բոլորս էլ ընտրության հնարավորություն ունենք: Մենք ինքներս ենք կառուցում մեր ապագան և մեր ձեռքով ճանապարհ բացում սերունդների համար: Իհարկե ավելի հեշտ է ասել, թե իբր ժամանակակից արվեստը մակերեսային է, քան միքիչ ջանք գործադրել, միքիչ ավելի ուշադիր լինել ու նկատել և ընդունել այն փաստը, որ իրականում ոչ թե ժամանակակից արվեստն է իր մեջ մակերեսայնության տարրեր կրում այլ ժամանակակից մարդկանց որոշակի խումբ իրեն անճաշակ, անմակարդակ ու երբեմն էլ անհասկանալի աշխատանքը փորձում է մեզ ներկայացնել որպես արվեստ և մենք էլ շաաաաատ հաճախ տրվում էնք դրան ու ինքներս էլ այն անվանում արվեստի գործ:


Հուսով եմ (ՇԱՏ ԵՄ ՈՒԶՈՒՄ), որ գրառումս մտորելու տեղիք կտա:

Chuk
04.02.2011, 23:50
Մակերեսային, չհիմնավորված հոդված էր: Ոչ մի քննադատության չի կարող դիմանալ: Գնամ տեսնեմ էս մակերեսային հոդվածի ի՞նչն եք էսքան քննարկել :o

Chuk
05.02.2011, 00:24
Վախ մամա ջան :o

Ահավոր ա: Լուրջ:

Ժողովուրդ ջան, լսեք կոչս: Մատներդ դեռ բերանից չհանած սկսեք ստեղծագործել, եթե զգում եք, որ ասելիք ունեք:

Կապ չունի գիտե՞ս նոտաները, թե՞ չէ: Եթե մեջդ երաժշտություն կա, երգ կա, այն դուրս հանի: Իհարկե հասկացեք, որ դա միայն սկիզբն ա, հետո նոտաներն էլ ա պետք սովորել, էդ մեջիդ երաժշտությունն ավելի գեղեցիկ ու մշակված դարձնելու համար:

Ուզում ես նկարել, մի վայրկյան անգամ չմտորես, վերցրու թուղթն ու մատիտը ու սկսի մրոտել: Կապ չունի, թե ինչ ա ստացվելու: Ու թքած ունեցի, թե կողքինդ ինչ կասի, կհավանի, թե չէ, կհամարի արվեստ, թե չարվեստ, դու մրոտի:

Գրել ես ուզում, մտքիդ ինչ-որ բան կա, առանց մի վայրկյան անգամ մտորելու գրի: Ու հա, ասա որ արվեստ ա, որտև էդ քո ներքնաշխարհի արտահայտումն ա լինելու:

Ու ընդհանրապես անտեսի բոլոր էն կարծիքները, որոնք միտված են սահմանափակելու արվեստը: Արվեստի զարգացման միակ ճանապարհը փորձարկումներն են, մնացածը՝ քարացման ուղի: Քո ստեղծածը կարող ա չսիրվի հանրության կողմից, ոչինչ, դու արա քո համար: Հանրությունն էսպես թե էնպես զտելու ա, իրան դուր եկողը թողնի, դուր չեկողը՝ դեն շպրտի: Եթե քոնը դուր չեկավ, դու դեն շպրտի ու պահի քո համար: Բայց քո նման մեկ ուրիշ փորձարկողինը, մատը բերանից նոր հանածինը պահելու ա, որտև դուրն եկել ա, որտև էդ մեկը ոչ միայն այդ հեղինակն ա արվեստ համարել, այլև մյուսները:

Կոնկրետ գործերին, կոնկրետ ստեղծագործություններ ամեն մեկս կարող ենք հավանել կամ չէ, համարել արվեստ կամ չարվեստ, բայց բողոքել, որ մարդիկ ստեղծագործում են... դե կներեք էլի :o

Ստեղծագործեք մարդիկ... էս մակերեսային ասողները մակերեսային բաներ են ասում... իրանք ուղղակի չգիտեն, որ էս տենդենցը միշտ ա եղել: Հարյուր, երկու հարյուր տարի առաջ էլ են եղել թե լիքը վատ գործեր, թե լավ: Լավը մնացել ա, վատը գնացել: Բայց եթե պայքարենք, որ սկսնակը, մատը նոր բերանից չհանածը չստեղծագործի, տարիներ հետո մենք արվեստ մեր սերունդներին ուղղակի չենք փոխանցի, կկոտրենք, կոչնչացնենք, կվերացնենք... դա վանդալիզմ ա, ուրիշ ոչինչ:

Իհարկե վատ արվեստը, գործերը, որոնք արվեստ կոչել շատերս չենք ուզում, հիմա ավելի շատ ենք տեսնում: Բայց դա բնական ա, որովհետև փոխվել ա ինֆորմացիայի տարածման ձևը, դարձել ավելի մատչելի: Ու դա սարսափելի չի, որովհետև ինֆորմացիայի տարածման ձևը մատչելի ա նաև լավ գործերի համար: Ու դրանք կմնան, վատերը տարիներ անց կմոռացվեն:

Ստեղծեք ժողովուրդ ջան, մատներդ բերաններից դեռ չհանած էլ ստեղծագործեք: Դա պարտադիր ա: Դա զարգացման միակ ուղին ա:

Շատ պաթետիկ ստացվեց, բայց էս անիմաստ հոդվածին ու դրա քննարկմանն այլ կերպ չէի կարող արձագանքել:

My World My Space
05.02.2011, 03:35
Բոլորս էլ գիտենք, որ լիքը հասկը գլուխը խոնարհ է պահում: [/SIZE]


Հասկի գլուխը խոնարհելը հասկից չի, ցողունի թուլությունից ա.... ;)
Սելեկցիոներիները ամեն օր ստանում են նոր սորտեր, ի դեպ արդեն այնպիսի որ մի ցողունի վրա լինում է երեք հասկ ու գլուխներն էլ տնգոզ.....:)

Հ.Գ. Առաջին նման ցորենն ի դեպ ստացել ա տատս, ցորենի սորտն էլ, եթե չեմ սխալվում կոչվել ա "Արմյանկա 60", ի պատիվ Հայաստանում սովետական կարգերի հաստատման 60 ամյակի.....

Հ.Հ.Գ. պռաշու պռշաչենյա զա օֆտոպ

ԳագոՋան
05.02.2011, 14:49
Չուկ ջան եթե գրառումդ իմ հոդվածին ա վերաբերվում,ստիպված եմ միտք առ միտք մեկնաբանել և հիմնավորել այն:


Ժողովուրդ ջան, լսեք կոչս: Մատներդ դեռ բերանից չհանած սկսեք ստեղծագործել, եթե զգում եք, որ ասելիք ունեք:
Սխալ էս տվյալ արտահայտությունս հասկացել «դեռ մատը բերանից չհանած»-ը: Մեջբերեմ այն`
Մեր ապագա սերունդը մի կերպ մակերեսորեն և մեկընդմիշտ անցնելով կիսատ պռատ ուսուցման պռոցեսը, դեռ մատը բերանից չհանած, անմիջապես սկսում է լիաթոք ստեղծագործել և արարել:
Ընդգծվածներին առանձնահատուկ ուշադրություն,
Այսինքն` «դեռ մատը բերանից չհանած» էս միտքը վերաբերվում ա, այն սերնդին, որը մի կերպ մակերեսորեն, մեկընդմիշտ և կիսատ պռատ է անցնում ուսուցման պրոցեսը:
Հիմա քո կոչի մասին, ընկեր, փաստորեն, բառից բուն իմաստով, բարձրաձայն խրախուսում ես հետևյալը`
Ժողովուրդ ջան, ուսուցումը մի կերպ մակերեսորեն, և մեկընդմիշտ անցնելուց հետո, սկսեք ստեղծագործել, եթե զգում եք, որ ասելիք ունեք:
Այսինքն տվյալ միտքդ անիմաստա, անցնեմ առաջ...



Կապ չունի գիտե՞ս նոտաները, թե՞ չէ: Եթե մեջդ երաժշտություն կա, երգ կա, այն դուրս հանի: Իհարկե հասկացեք, որ դա միայն սկիզբն ա, հետո նոտաներն էլ ա պետք սովորել, էդ մեջիդ երաժշտությունն ավելի գեղեցիկ ու մշակված դարձնելու համար:
Երգը էլի հասկացանք, բա նոտաները առանց իմանալու ո՞նց ես պատկերացնում երաժշտության դուրս հանելը: Շվշվոցո՞վ:



Ուզում ես նկարել, մի վայրկյան անգամ չմտորես, վերցրու թուղթն ու մատիտը ու սկսի մրոտել: Կապ չունի, թե ինչ ա ստացվելու: Ու թքած ունեցի, թե կողքինդ ինչ կասի, կհավանի, թե չէ, կհամարի արվեստ, թե չարվեստ, դու մրոտի:
Ուզումա նկարել,ոչ թե մրոտել: ՈՒզումա նկար ստացվի մրոտելու վերջում:Մրոտելը և նկարելը տարբեր բաներ են:
Այսինքն` կարևորը մրոտես, նկարել կսովորես թե չէ, կարևոր չէ, ու թքած թե կողքինդ ինչ խորհուրդա տալիս, ինչ ա ասում:
Էս ձևով ոչ թե նկարիչ, այլ ասենք լավագույն դեպքում գաջ քսող են դառնում:
Այսինքն` միտքը բառից բուն իմաստով հականկարչական ա:



Գրել ես ուզում, մտքիդ ինչ-որ բան կա, առանց մի վայրկյան անգամ մտորելու գրի: Ու հա, ասա որ արվեստ ա, որտև էդ քո ներքնաշխարհի արտահայտումն ա լինելու:
Փաստորեն յուրաքանչյուր ներաշխարհի արտահայտում արվե՞ստ ա, անկախ ինքը գաջ քսող ա, թե քարտուղարուհի՞:


Ու ընդհանրապես անտեսի բոլոր էն կարծիքները, որոնք միտված են սահմանափակելու արվեստը:
Իհարկե, բայց միտքդ ոչ տեղինա,այսինքն մի անգամ էլ եմ ասել ,հիմա էլ ասեմ` յուրաքանչյուր արվեստ իր մարմնավորումը ստանում է ստեղծագործության մեջ, որը նյութական հիմք ունի, դա էլ բնականաբար հանդես է գալիս որպես արվեստի սահմանափակող գործոն: Օրինակ, գեղանկար` ներկեր, կտավ, նկարի չափս և այլն, երաժշտություն` կոնկրետ երաժշտական գործիք և այլն... էս նյութական սահմանափակումները, իսկ օրինակ գաղափարական կանոնները նշել եմ արդեն, կգտնես գրառումներում:


Արվեստի զարգացման միակ ճանապարհը փորձարկումներն են, մնացածը՝ քարացման ուղի:
ՈՉ, ուսուցումն ու փորձարկումը տարբեր բաներ են, իսկ արվեստը առանց ուսուցման իհարկե Չարվեստ ա: ՈՒսուցումն էլ ոչ թե քարացման, այլ զարգացման ուղի ա (կրթական թղթերը կապ չունեն):


Քո ստեղծածը կարող ա չսիրվի հանրության կողմից, ոչինչ, դու արա քո համար: Հանրությունն էսպես թե էնպես զտելու ա, իրան դուր եկողը թողնի, դուր չեկողը՝ դեն շպրտի: Եթե քոնը դուր չեկավ, դու դեն շպրտի ու պահի քո համար: Բայց քո նման մեկ ուրիշ փորձարկողինը, մատը բերանից նոր հանածինը պահելու ա, որտև դուրն եկել ա, որտև էդ մեկը ոչ միայն այդ հեղինակն ա արվեստ համարել, այլև մյուսները:
Դե սա էլ իմաստ չունի քննարկել` նորից «մատը դեռ բերանից չհանած»-ի առումով:



Կոնկրետ գործերին, կոնկրետ ստեղծագործություններ ամեն մեկս կարող ենք հավանել կամ չէ, համարել արվեստ կամ չարվեստ, բայց բողոքել, որ մարդիկ ստեղծագործում են... դե կներեք էլի
Բողոքում, որ ստեղծագործու՞մ են: Ընկեր, էս էլ որերրորդ անգամ նշում եմ` խոսքը վերաբերում ա տվյալ երևույթին, քննարկումներում նայի, անդրադարձել եմ, ուշադիր կարդա:


Ստեղծագործեք մարդիկ... էս մակերեսային ասողները մակերեսային բաներ են ասում...
Ահավոր մակերեսային ու սխալ կարծիք:


իրանք ուղղակի չգիտեն, որ էս տենդենցը միշտ ա եղել: Հարյուր, երկու հարյուր տարի առաջ էլ են եղել թե լիքը վատ գործեր, թե լավ: Լավը մնացել ա, վատը գնացել:
Վատ ու լա՞վ... էս մտքիդ համապատասխան կարծիքս այսպես կարտահայտեմ` վատը վատ ա, լավը լավ ա, նենց պետք ա անենք, որ լավը շատանա, վատը պակասի: Գրառումս դրա մասին ա:


Բայց եթե պայքարենք, որ սկսնակը, մատը նոր բերանից չհանածը չստեղծագործի, տարիներ հետո մենք արվեստ մեր սերունդներին ուղղակի չենք փոխանցի, կկոտրենք, կոչնչացնենք, կվերացնենք...
Ու նորից «մատը բերանից չհանած»-ը ոչ տեղին ա օգտագործված: Էս միտքը սէ թեմայում անիմաստ ա:


դա վանդալիզմ ա, ուրիշ ոչինչ:
Դու վանդալիզմի մասին ես խոսում, թեման ուրիշ ա:


Իհարկե վատ արվեստը, գործերը, որոնք արվեստ կոչել շատերս չենք ուզում, հիմա ավելի շատ ենք տեսնում: Բայց դա բնական ա, որովհետև փոխվել ա ինֆորմացիայի տարածման ձևը, դարձել ավելի մատչելի: Ու դա սարսափելի չի, որովհետև ինֆորմացիայի տարածման ձևը մատչելի ա նաև լավ գործերի համար: Ու դրանք կմնան, վատերը տարիներ անց կմոռացվեն:
Ընկեր, իրոք, ինչպես ասում ես, արվեստի վատ գործեր շատ ենք տեսնում, ու դրա ուղղակի պատճառը նաև ինֆորմացիայի արագ տարածումն ա, բայց հոդվածս այլ բանի մասին ա, այսինքն քննադատվում են արվեստի մակերեսային մոտեցումները, որոնք այսօր գնալով ավելի համատարած բնույթ են կրում: Իսկ հետևանքը` խորքային և ճշմարիտ արվեստի անտեսում` ապագա սերնդի կողմից: Այսինքն գրառումս կոնկրետ ստեղծագործություններին չի վերբերում:


Ստեղծեք ժողովուրդ ջան, մատներդ բերաններից դեռ չհանած էլ ստեղծագործեք: Դա պարտադիր ա: Դա զարգացման միակ ուղին ա:
Ու նորից նման կոչով քարոզում ես միայն Չարվեստը ,որը արվեստի զարգացման հետ ընդհանրապես կապ չունի:


Շատ պաթետիկ ստացվեց, բայց էս անիմաստ հոդվածին ու դրա քննարկմանն այլ կերպ չէի կարող արձագանքել:
Ելնելով այն ամենից, ինչ արդեն գրել եմ, այսպես կարտահայտվեմ` Չուկ ջան, գրառումները ուշադիր կարդա ու նոր դրանից հետո ոչ միայն արտահայտիր, այլ նաև հիմնավորիր կարծիքդ: Հոդվածը իրոք անիմաստ ա, եթե հիմնավոր չի քննարկվում, հասկացվում և նոր համապատասխան արձագանքվում:



Վախ մամա ջան
Ահավոր ա: Լուրջ:
Ներկա մտքերս ես կարդում:

Chuk
05.02.2011, 17:18
1. Ժողովուրդ ջան, լսեք կոչս: Մատներդ դեռ բերանից չհանած սկսեք ստեղծագործել, եթե զգում եք, որ ասելիք ունեք:
Սխալ էս տվյալ արտահայտությունս հասկացել «դեռ մատը բերանից չհանած»
մեջբերեմ այն.
Մեր ապագա սերունդը մի կերպ մակերեսորեն և մեկընդմիշտ անցնելով կիսատ պռատ ուսուցման պռոցեսը, դեռ մատը բերանից չհանած, անմիջապես սկսում է լիաթոք ստեղծագործել և արարել:
Ընդգծվածներին առանձնահատուկ ուշադրություն,
Այսինքն ,««դեռ մատը բերանից չհանած»»էս միտքը վերաբերվումա,այն սերնդին,որը մի կերպ մակերեսորեն ,մեկնդմիշտ, և կիսատ պռատ է անցնում ուսուցման պռոցեսը:
Հիմա քո կոչի մասին,ընկեր փաստորեն բառից բուն իմաստով ,բարձրաձայն խրախուսում ես հետևյալը
Ժողովուրդ ջան,ուսուցումը մի կերպ մակերեսորեն,և մեկընդմիշտ անցնելուց հետո,սկսեք ստեղծագործել,եթե զգում եք,որ ասելիք ունեք:
Անընթեռնելի ու տեխնիկապես սխալ ձևով կառուցված գրառումդ հաղթահարեցի մինչև այս հատվածը, արձագանքում եմ այսքանին:

Ժողովուրդ ջան, անկախ ձեր կրթական մակարդակից, անկախ նրանից, թե ինչքան եք կարողացել/հասցրել/հնարավորություն ստացել սովորելու, եթե ունեք ասելիք, եթե ձեր հոգին ճչում ա, եթե ձեր մեջ կա բարձրաձայնելու բան, ապա անգամ մի վայրկյան չվարանելով արտահայտեք դա, ստեղծագործեք, արարեք, անկախ նրանից ես ու ԳագոՋանը դա կհավանենք, թե կհամարենք մակերեսային, ստեղծեք ու ստեղծագործեք: Իհարկե հենց ձեզ ու ձեր ստեղծածի համար ավելի ճիշտ կլինի, որ հետո ձեր կրթական ցենզը բարձրացնեք, բայց լավ արվեստ ստեղծելու համար դա անհրաժեշտ նախապայման չի, հետևաբար ստեղծագործեք:

Սելավի
05.02.2011, 21:05
Գագո ջան խոսքս քեզ եմ ուղղում: Դու կարող էս ինչ որ բան ցույց տալ և դնել քո չափման չափանիշների մեջ և մեզ ասել այ սա մակերեսային է, իսկ մյուսը ոչ: Ինչ էլ որ դնես հիշի, որ դա ընդհամենը քո գիտակցական մակարդակի պատկերացրած չափանիշներն են, ոչ թե բոլորի:
Մի բան եմ ուզում հուշել, մարդիկ տարբեր են և այն ինչը քեզ համար կլինի մակերեսային արվեստ, մյուսի համար կլինի հակառակը: Դու չես կարող բոլորին քո պատկերացրած բարձրագույն արվեստի չափանիշները թելադրել, ցանկացած մարդ յուրովի է ընկալում և գիտակցում:
Մարդիկ նույն ընկալողականության չափանիշները չունեն, հետևաբար, նրան՝ ինչին դու կամ մեկ ուրիշը փնովում և պիտակներ եք կպցնում, որպեսզի ցույց տաք թե ինչքան չարվեստ է դա, երրորդը և չորորդը կարող են դրանից մեծ գեղագիտական հաճույք ստանալ:
Ստացվում է որ ամեն մեկը իր « բարձրությունից» է հասկանում և ընկալում ամեն բան:
Ցանկացած ստեղծագործության մեջ կա էներգետիկ դաշտ, և ամեն բան կախված է նրանից, թե տվիալ էներգետիկ դաշտը որքանով է համահունչ քո ներքին աշխարհին, և ըստ այդմ էլ մարդիկ չհասկանալով պիտակավորում են, (յառլիկներ) են կպցնում ցանկացած երևույթին, չգիտակցելով որ եթե մի բանը քո համար «վատ» է, ուրիշի համար կարող է լինել «լավ», և հակառակը:
Այնպես որ միանշանակ չես կարող ասել սա աղբ է, իսկ սա ոչ: Ինչքան էլ փորձես համոզել միևնույնն է, դա ընդհամենը քո պատկերացումներն են տվիալ երևույթի վերաբերյալ, ոչ թե իմ, կամ մեկ ուրիշի:
Գիտես իմ համար հեղինակություններ գոյություն չունեն որ ասեն սա բարձրագույն արվեստ է և դու էլ դա ընդունիր և ընկալիր որպես այդպիսին: Ցանկացած ստեղծագործություն կամ իմն է, կամ իմը չէ, և այն ինչը իմը չէ, ( այսինքը իմ ներքին աշխարհին համահունչ չէ) դա չի նշանակում որ ուրիշնն էլ պիտի չլինի:

Սա էլ դնում եմ, որպեսզի ասեմ՝ որ ինձ համար հետաքրքիր չէ, Արմիկը վեց տարեկանից է ստեղծագործել, թե ավելի բարձր տարիքից, և արդյո՞ք տիրապետել է նոտաների նուրբ երանգին թե ոչ: Միևնույնն է սա իմն է, ուզում է թող ամբողջ աշխարհը ասի աղբ է: Դրանից այս ստեղծագործությունը չի դադարի ինձ գեղագիտական հաճույք պատճառելուց:

http://www.youtube.com/watch?v=qRrYEskLTck&feature=related

ԿԳԴ
06.02.2011, 14:53
Մոդերատորական. Կոնֆլիկտային, թեմայից դուրս գրառումները ջնջվել են,մնացեք թեմայի սահմաններում…

Chuk
06.02.2011, 18:30
Մնում ա դեռ 80 տարի որպես ազգ ու պետություն մնալ, ու չձուլվել թրքերին ու քրդերին :) Կստածի սովետական «արվեստը» չի վերացել, իմհո.

Այս գրառումը չէի նկատել:
Արմ ջան, կարո՞ղ ես նշել 60-ական թվականների հայ նկարիչների, երաժիշտների, գրողների:
Վստահ եմ որ կարող ես, նաև վստահ եմ, որ խիստ սահմանափակ քանակությամբ:

Իսկ կարող ես նշել 30-ական թվականների հայ նկարիչների, երաժիշտների, գրողների:
Վստահ եմ որ կարող ես, նաև վստահ եմ, որ էլ ավելի խիստ սահմանափակ քանակությամբ:

Իսկ ի՞նչ ես կարծում, սահմանափակ քանակությամբ են եղել: Հարցս հռետորական է: Իհարկե սահմանափակ են եղել, բայց ոչ այնքան, ինչքանին դու կիմանաս, այլ շատ ու շատ ավելի շատ: Ավելին, մեծամասնությունը կարող էինք որակել անտաղանդ, պրիմիտիվ, մակերեսային...

Եթե էսօր կա վտանգ ինչ-որ մեկին ձուլվելու, ապա դա ավելի շուտ ռուսներին, այլ ոչ թե «թրքերին ու քրդերին» ձուլվելու վտանգն ա.

Օտարալեզու դպրոցների վերաբացում
Կառավարական օղակներում ռուսաց լեզվի իմացության պահանջում
Ռուսական էստրադայի համատարած սփռում, հիացում, կրկնօրինակում
Քաղքենիական կիսառուսալեզու խոսք
Ստրատեգիական նշանակության կառույցների ռուսական տիրապետության տակ գտնվում
Եվ իհարկե և այլն


Էն, որ էսօր ունենք տարածված կլկլոցային երաժշտություն անձամբ իմ համար ցանկալի չի: Բայց էդ նույն կլկլոցայինը նոր չի ի հայտ եկել: Եթե քեզ թվում ա, որ ասենք նույն 60-ականներին գյուղերում ուրիշ բաներ էին երգում քեֆերին՝ չարաչար սխալվում ես: Սա որպես օրինակ, ընդամենը: Ի դեպ ռադիոյով էլ նույն 60-ականներին կար որոշակի ժամ, որ այդ նույն կլկլոցային երաժշտությունն էին տալիս, մարդիկ էլ սիրում էին, համերգներն անցնում էին անշլագ: Իհարկե կար որոշակի խավ, որն իրեն ավելի վեր դասելով դա անվանում էր անճաշակ երաժշտություն, ճիշտ էնպես, ինչպես հիմա: Մի տարբերությամբ. եթե հիմա ասողների մեծ մասը դա անկեղծ են ասում, անկախ նրանից իրենք ճիշտ են, թե չէ, ապա այն ժամանակ ավելի շատ էին քաղքենիները, որ էդպես էին ասում, որ իրենց «մտավորական» ցույց տան: Ու չնայած սրան դեռ ոչ թրքացել ենք, ոչ էլ քրդացել:

Իսկապես ժամանակի ցանկացած պահին լինում է թե՛ լավ, թե՛ վատ արվեստ: Օրինաչափ է, որ վատն ավելի շատ է: Ինչքան էլ որ սա ցավալի է, դա իրողություն է: Ոչ միայն իրողություն է, այլև բնական է, որովհետև իսկապես տարբերվող ու իսկապես տաղանդավորներն ավելի քիչ են լինում միշտ, քան նրանք, ովքեր ուզում են ստեղծագործել կամ իրենց տաղանդավոր են կարծում:

Վատի դեմ պայքարել պե՞տք է:
Անշուշտ: Միանշանակ: Առանց մի վայրկյան անգամ վարանելու:
Բայց պայքարելը չի կարող լինել ստեղծագործողին ստեղծագործելու դեմ բողոքելով:

Կրթվել նոր ստեղծագործելը, ճիշտ նկատեց Ռամշը, սովետաբույր ա: Բազում են կրթված երաժիշտները, ում երգն ու երաժշտությունը լսելուց մենակ սրտխառնոց ես զգում: Ու կան այնպիսիք, որ երաժշտական կրթություն չունեն, բայց լավ, հրաշալի արվեստ են արարում: Խնդիրը շատ պարզ է, մանավանդ տեղեկատվության տարածման այս դարում: Կարողանալ այդ լավը, անկախ իր կրթված կամ անկիրթ լինելուց, տարածել: Ցույց տալ մտերիմներին, ընկերներին, ծանոթներին: Ներկայացնել գեղեցիկ արվեստը: Արդյունքում եթե էս պահին էդ լավը առաջատար էլ չլինի, ապա 15-20-30-40 տարի անց կհիշվեն իրենք, իսկ տարատեսակ էմմիառիվասախառը «էստրադան» կգնա պատմության գիրկն ու կմոռացվի: Պայքարել էս պահին այդ կլկլոցների դեմ, նշանակում է գրաքննել: Ես ինքս էլ հաճախ ցավով եմ արձանագրում գրաքննության բացակայությունը, բայց գրաքննությունն ինչքան էլ որ լավ բան է, դա նաև այն է, որը խոչընդոտում է իսկական արվեստին, կանգնեցնում է արվեստի զարգացման ուղղին:

Եթե որոշենք պայքարել կրթություն չունեցող ու այսպես կոչված մակերեսային արվեստի դեմ, ապա կներեք իհարկե, բայց ուրեմն պետք է արգելենք ստեղծագործել ակումբի բացառապես բոլոր ստեղծագործողներին. երաժիշտ, գրող ու նկարիչ, որովհետև նրանցից անգամ նրանք, ովքեր կրթություն ունեն, կարելի է հիմնավորել, որ իրենց կրթությունը թերի ու մակերեսային է: Բայց չէ՞ որ նրանցից շատերն իսկապես արվեստ են արարում ու լավ արվեստ: Ես չեմ ասում, որ էնքան լավ արվեստ, որ դարեր է ապրելու, դա ժամանակը ցույց կտա, բայց իսկապես արվեստ են արարում: Ու իհարկե նրանց կողքին կան նաև այնպիսիք, ում արարածն ասենք իմ չափանիշներով արվեստ չի, է բայց ի՞նչ անենք: Ո՞վ է, որ պիտի ջոկի, որն է լավ, որը վատ:

Ե՞ս:
Դու՞:
Պողո՞սը:

Ի՞նչ իրավունքով ու ի՞նչ չափանիշով:
Մենք ընդամենը կարող ենք օգնել, նպաստել մեր կարծիքով լավի տարածմանը: Եթե էդ գործը լավ արեցինք, էդ լավը կապրի ու լավ արվեստը կապրի:
Իհարկե մենք պետք է նաև քննադատենք վատը, մեր կարծիքով վատի մասին մեր կարծիքը գրենք, բարձրաձայնենք, ինչու ոչ, փորձենք տարածել:
Բայց պարզապես չի կարելի դնել սահմաններ, արգելքներ:
Մենք կարող ենք մեր ընկերոջը խորհուրդ տալ կարդալ A ստեղծագործությունը ու չկարդալ B ստեղծագործությունը, բայց իրավունք չունենք պահանջել կարդալ A ստեղծագործությունը ու չկարդալ B ստեղծագործությունը, ավելին, իրավունք չունենք պահանջել, որ մեր կողքինը նույն կարծիքն ունենա A ու B ստեղծագործությունների մասին, ինչ-որ մենք:

Մի քիչ երկար ստացվեց: Ու ստացվեց, որ Արմ, սկսեցի պատասխանել քեզ, բայց իրականում արձագանքեցի թեմայի բազում պնդումների:
Որովհետև կա մի չափանիշ. արվեստը չի կարելի դնել սահմանների մեջ: Արվեստը չունի սահմաններ:

Dayana
06.02.2011, 21:10
Արտ, էնքան երկար գրեցիր, կեսս գնաց կարդալուց :))
Ես թեմայից դուրս գրառում էի արել, Ջուլին հարց էի տվել, ինչքա՞ն ժամանակ ա պետք, որ էդ «լավ» արվեստը մնա, իսկ էն օտարներից սխալմամբ վերցրածը մաղվի, գնա, ինքն էլ ասեց՝ 80 տարի: Ես կարծես թե չէի ասում սահմանափակել ստեղծագործողին: Իմ օրագիրը, որքան էլ զարմանալի ա, գտնվում ա Ստողծագործողի Անկյուն բաժնում, բայց դա երբեք չի նշանակել, որ այն գրականության արժեք ունի, բայց եթե ես ու իմ պես շատ մարդիկ գրախանութները լցնեն նմանատիպ «հիմարություններով», սերունդը կբթանա, ինչը հիմա ա: Օտարալեզու դպրոցը դա մի օրինակ ա, որը վտանգավոր է, կարող է լրջորեն վնասել, սեղմել, փոքրացնել հայերենը, բայց ես գերադասում եմ իմ երեխան վատ հայերեն իմանա, գիրք կարդալուց ինձ հարցնի, թե ոսկեղենիկ բառն ինչ է նշանակում, ես էլ կարողացածիս չափով իմ օտար լեզու տիրապետող երեխային բացատրեմ, քան թե ամսագրում տեսնի Լուսինե Զաքարյանի նկարը, ու ասի ՝ էս ծիտն ո՞վ ա: (իրական օրինակ էր)
Ասածս էն ա, որ հիմա հանգիստ նստենք, մտածենք ժամանակը կմաղի, կթողնի իրական արվեստը, մենք էլ չենք լինի, ֆիզիկապես, ազգ տեսակը կվերանա, բայց դեռ էդ «արվեստը» դեռ մաքրված չի լինի:

Chuk
06.02.2011, 21:19
Արտ, էնքան երկար գրեցիր, կեսս գնաց կարդալուց :))
Ես թեմայից դուրս գրառում էի արել, Ջուլին հարց էի տվել, ինչքա՞ն ժամանակ ա պետք, որ էդ «լավ» արվեստը մնա, իսկ էն օտարներից սխալմամբ վերցրածը մաղվի, գնա, ինքն էլ ասեց՝ 80 տարի: Ես կարծես թե չէի ասում սահմանափակել ստեղծագործողին: Իմ օրագիրը, որքան էլ զարմանալի ա, գտնվում ա Ստողծագործողի Անկյուն բաժնում, բայց դա երբեք չի նշանակել, որ այն գրականության արժեք ունի, բայց եթե ես ու իմ պես շատ մարդիկ գրախանութները լցնեն նմանատիպ «հիմարություններով», սերունդը կբթանա, ինչը հիմա ա: Օտարալեզու դպրոցը դա մի օրինակ ա, որը վտանգավոր է, կարող է լրջորեն վնասել, սեղմել, փոքրացնել հայերենը, բայց ես գերադասում եմ իմ երեխան վատ հայերեն իմանա, գիրք կարդալուց ինձ հարցնի, թե ոսկեղենիկ բառն ինչ է նշանակում, ես էլ կարողացածիս չափով իմ օտար լեզու տիրապետող երեխային բացատրեմ, քան թե ամսագրում տեսնի Լուսինե Զաքարյանի նկարը, ու ասի ՝ էս ծիտն ո՞վ ա: (իրական օրինակ էր)
Ասածս էն ա, որ հիմա հանգիստ նստենք, մտածենք ժամանակը կմաղի, կթողնի իրական արվեստը, կամ մենք էլ չենք լինի, ֆիզիկապես, ազգ տեսակը կվերանա, բայց դեռ էդ «արվեստը» դեռ մաքրված չի լինի:
Արմ ջան, գրառմանս վերջում գրել էի.

Ու ստացվեց, որ Արմ, սկսեցի պատասխանել քեզ, բայց իրականում արձագանքեցի թեմայի բազում պնդումների:
Ուղղակի իսկապես սկսեցի գրել ու ծավալվեցի: Մի ասածիցս մյուսն էր գալիս:
Արմ, ուզենք թե չուզենք է էդպես: Ուզենք թե չուզենք պետք է սպասենք 80 կամ 40 կամ 20 տարի: Ստեղ թիվը չի էական:
Ես գրառմանս մեջ նշել էի, որ էն, ինչը դու վտանգավոր ես համարում (իրականում իսկապես որոշակի քանակով վտանգ կա) նոր չի: Դա միշտ ա եղել:
Բայց դա չի բերել մեր թրքացմանն ու քրդացմանը:

Քո ասածի դեմ կտրելու միակ տարբերակը գրաքննությունն ա՝ շատ բարձր մակարդակով: Ինչը բերելու ա արվեստին վնասելուն:

Հիմիկվա միակ տարբերությունը էն ա, որ ինֆորմացիայի տարածման ամենամեծ աղբյուրներից մեկը՝ հեռուստատեսությունը, լրիվ վերահսկողության տակ ա ու օգտագործվում ա էն արվեստի տարածմանը, որը ես ու դու այնքան էլ նորմալ արվեստ չենք համարում: Բայց կա սրա հակակշիռը, հզոր հակակշիռը ու էդ ինտերնետն ա, որ գնալով դառնալու ա շատ ավելի հզոր գործիք, քան հեռուստատեսությունը: Ստեղ կա ազատության շատ բարձր աստիճան, ստեղ համ մենք ենք մեր կարծիքով բարձրարժեքը տարածելու, համ էլ ոմանք իրենց կարծիքով բարձրարժեքը, մեր կարծիքով ցածրարժեքը: Օրինակ նույն ակումբը ինչ-որ չափով օգնում է բարձրարժեքի տարածմանը: Ու էդ լավ ա: Էս ամեն ինչը նշանակում ա, որ մենք չենք «թրքանալու ու քրդանալու», ու ոչ էլ «ռուսանալու» ենք:

Dayana
06.02.2011, 22:15
Համաձայն եմ, Արտ, բայց չեմ կարող չվախենալ, որ թրքանալու ենք, ավելի շատ, քան ռսանանք: Մենք ռսանում ենք երկրով, իսկ թրքանում ՝ ազգովի: Մեքենաներից, բակերից, տներից, հեռուստացույով, ամեն տեղ էդ զզվելի, ականջ սղոցող երաժշտությունն ա: Քիչ առաջ տատիկս ինչ-որ ռաբիզ հաղորդում էր նայում, երգում էին «Ամպի տակից...» ու նենց ռաբիզ, նենց զզվելի, որ եթե ես երեխա լինեի ու Անուշ լսած չլինեի, կամ էնքան կռաբիզանայի, որ դասական տարբերակը ինձ չէր հասնի, կամ էս տարբերակը լսելուց հետո էլ չէի ուզի դասականը լսել: Ինչ վերաբերվում ա ինտերնետին, էստեղ մի քիչ ծայրահեղացված ա ամեն ինչ: Նույն Ակումբում, որտեղ մեծամասամբ հայախոս հասարակության «լավ» մասն է կուտակվել, ամենատարբեր «ճաշակի» թեմաներ կան ՝ թե երաժշտության, թե գրականության, թե կերպարվեստի, թե կինոմատոգրաֆիայի բաժիններում, որոնցից ոմանք «գուցե» մաղվելու են ժամանակի ընթացքում:
Օրինակներս երաժշտության վրա եմ բերում, որովհետև քիչ թե շատ «անվտանգ» են:

CactuSoul
06.02.2011, 23:02
Ինձ կներեք, որ մանրամասն բոլորի գրածները չեմ կարդացել ու գրառում եմ անում, բայց ուզում էի ասել, որ ստորագրում եմ հետևյալ գրառմանը.

Արտ, էնքան երկար գրեցիր, կեսս գնաց կարդալուց :))
Ես թեմայից դուրս գրառում էի արել, Ջուլին հարց էի տվել, ինչքա՞ն ժամանակ ա պետք, որ էդ «լավ» արվեստը մնա, իսկ էն օտարներից սխալմամբ վերցրածը մաղվի, գնա, ինքն էլ ասեց՝ 80 տարի: Ես կարծես թե չէի ասում սահմանափակել ստեղծագործողին: Իմ օրագիրը, որքան էլ զարմանալի ա, գտնվում ա Ստողծագործողի Անկյուն բաժնում, բայց դա երբեք չի նշանակել, որ այն գրականության արժեք ունի, բայց եթե ես ու իմ պես շատ մարդիկ գրախանութները լցնեն նմանատիպ «հիմարություններով», սերունդը կբթանա, ինչը հիմա ա: Օտարալեզու դպրոցը դա մի օրինակ ա, որը վտանգավոր է, կարող է լրջորեն վնասել, սեղմել, փոքրացնել հայերենը, բայց ես գերադասում եմ իմ երեխան վատ հայերեն իմանա, գիրք կարդալուց ինձ հարցնի, թե ոսկեղենիկ բառն ինչ է նշանակում, ես էլ կարողացածիս չափով իմ օտար լեզու տիրապետող երեխային բացատրեմ, քան թե ամսագրում տեսնի Լուսինե Զաքարյանի նկարը, ու ասի ՝ էս ծիտն ո՞վ ա: (իրական օրինակ էր)
Ասածս էն ա, որ հիմա հանգիստ նստենք, մտածենք ժամանակը կմաղի, կթողնի իրական արվեստը, մենք էլ չենք լինի, ֆիզիկապես, ազգ տեսակը կվերանա, բայց դեռ էդ «արվեստը» դեռ մաքրված չի լինի:


Մի քանի գրառում առաջ Անտիգոնեն ասում էր.

ենթադրենք ես մի օր հայտարարեմ, որ ճարտարապետ եմ ու որպես ապացույց մի քանի աղյուս դասավորեմ իրար վրա, Դուք կհավատա՞ք ինձ: Ինքներդ էլ ինձ ճարտարապե՞տ կանվանեք: Թույլ կտա՞ք Ձեր տունը կառուցեմ: Կարծում եմ ոչ: Դուք պարզապես կժպտաք, կհրաժարվեք իմ առաջարկած ծառայություններից ու կփորձեք գտնել մի այլ մասնագետ, որն իսկապես իզորու կլինի կառուցել Ձեր տունը: Դե հիմա ել եկեք պատկերացնենք թե ինձ նման դատարկախոսները, հանգամանքների բերումով, շաաաար շատ են: Մեկը, կարողանում է կիսատ պռատ ներկել, մյուսը` կիսատ պռատ փորել, մեկ այ մարդ էլ երկու ուղիղ գիծ գծել: Եվ այս մարդիկ ամեն միջոցների դիմում են իրենց ծառայությունները գովազդելու համար` ինտերնետ, հեռուստատեսություն, ազդագրեր, հեռու-մոտիկ բարեկամներ, ընկերներ, սիրեցյալներ ու սիրուհիներ...

Իսկ հիմա էլ եկեք պատկերացնենք, որ այս ինքնակոչերին զուգնըթաց կան ան նաև իսկական Ճարտարապետներ, որոնք իրենց գործի գիտակն են ու վարպետորեն և իմաստությամբ են կատարում իրենց աշխատանքը: Պարզապես այս վարպետները այնքան են նվիրված իրենց գործին և ամբողջությամբ ընկալված նրանով, որ չեն բարձրաձայնում իրենց գոյության ու վարպետության մասին: Անկեղծ ասած դա նրանց պետք էլ չէ, որովհետև տարիներ հետո իրենց օգտին ամենախոսուն փաստը իրենց իսկ կատարած աշխատանքն է լինելու: Նրանք պարզապես սիրում են իրենց աշխատանքը, հաճույքով ու նվիրումով կատարում են այն և դրանով իրենց երջանիկ են զգում: Բոլորս էլ գիտենք, որ լիքը հասկը գլուխը խոնարհ է պահում:
Իսկ ինձ ի վերջո հուզում է, թե որտեղ ապրեմ:pardon: Փնտրում եմ, փնտրում, բայց որտե՞ղ գտնեմ իսկական ճարտարապետին: Չէ՞ որ անկախ այն բանից, որ նրանք գոյություն ունեն ու սերունդներին են թողնելու իրենց ստեղծածը, ես՝ ապրող մարդս, այնուամենայնիվ մնացի առանց ծածկի, առանց լավ կառուցված տան: Ուրեմն ինձ մնում է կա՛մ հաշտվել անտուն լինելու մտքին, կա՛մ էլ դիմել վատ ճարտարապետներին:

Անձամբ ես բողոքելով արվեստի մակերեսայնությունից՝ նկատի ունեմ այն արվեստը (եթե կարելի է այդպես անվանել, իհարկե), որը հիմա ներկայացվում է մեզ որպես այդպիսին: Որակ եմ ուզում, ուզում եմ՝ երաժշտություն լսելիս սիրտս չխառնի, ուզում եմ նկար տեսնելիս ինչ-որ բան զգալ, երգի տեքստերի կամ գրված «գրականության» անիմաստությունից ու անգրագիտությունից նյարդերս չխախտվեն, կինո դիտելիս ինքնա- կամ ուրիշի սպանության մասին չմտածեմ…

Մի խոսքով, արվեստ եմ ուզում, հոգևոր սնունդ եմ ուզում: Ոչ թե Սոֆի Մխեյան կամ Հրաչ Քեշիշյան կամ ԱնինԱ… Կամ նման մի ուրիշ բան:

Chuk
06.02.2011, 23:39
Անձամբ ես բողոքելով արվեստի մակերեսայնությունից՝ նկատի ունեմ այն արվեստը (եթե կարելի է այդպես անվանել, իհարկե), որը հիմա ներկայացվում է մեզ որպես այդպիսին: Որակ եմ ուզում, ուզում եմ՝ երաժշտություն լսելիս սիրտս չխառնի, ուզում եմ նկար տեսնելիս ինչ-որ բան զգալ, երգի տեքստերի կամ գրված «գրականության» անիմաստությունից ու անգրագիտությունից նյարդերս չխախտվեն, կինո դիտելիս ինքնա- կամ ուրիշի սպանության մասին չմտածեմ…

Անի, և դու ուզում ես ինձ հավատացնես, որ նույն Հայաստանում արվեստ չե՞ս գտնում :think
Ի՞նչ անեմ, ման գամ հայկական տարբեր խմբերի ու երգիչների մասին հիացական գրառումներդ գտենեմ, որ «աչքդ մտցնեմ»:
Ես էլ եմ լավ արվեստ ուզում: Բոլորս ենք լավ արվեստ: Ու ունենք էդ լավ արվեստը՝ վատի կողքին:

Chuk
06.02.2011, 23:42
Նույն Ակումբում, որտեղ մեծամասամբ հայախոս հասարակության «լավ» մասն է կուտակվել, ամենատարբեր «ճաշակի» թեմաներ կան ՝ թե երաժշտության, թե գրականության, թե կերպարվեստի, թե կինոմատոգրաֆիայի բաժիններում, որոնցից ոմանք «գուցե» մաղվելու են ժամանակի ընթացքում:
Իսկ ի՞նչ էիր ուզում, որ մենակ քո՞ ճաշակովը լիներ:
Շատ կներես, Արմ ջան, բայց քո ճաշակով ահագին բաներ կան, որ իմ ճաշակով չեն, ու իմ ճաշակով բաներ կան, որ քո ճաշակով չեն:

Այ ամբողջ ասածս էդ ա, որ չի կարելի ինչ-որ սահմանների մեջ դնել ու պահանջել մենակ մեկի գոյությունը :)

Dayana
07.02.2011, 00:24
Իսկ ի՞նչ էիր ուզում, որ մենակ քո՞ ճաշակովը լիներ:
Շատ կներես, Արմ ջան, բայց քո ճաշակով ահագին բաներ կան, որ իմ ճաշակով չեն, ու իմ ճաշակով բաներ կան, որ քո ճաշակով չեն:

Այ ամբողջ ասածս էդ ա, որ չի կարելի ինչ-որ սահմանների մեջ դնել ու պահանջել մենակ մեկի գոյությունը :)

Ճաշակիս անուն չկպցնես :beee Անդռե ֆոռեվը :beee

Արտ ջան, իրականում եթե երաժշտական ճաշակին նյաենք, ապա ես լավագույնը չունեմ, ու ես արդեն թեմայից շատ-շատ շեղվել եմ: Էստեղ թեման չգիտեմ էլ ինչի մասին էր, ես խոսում եմ մեր ունեցած էս մոդեռն արվեստի ու «դրան» մեր վերաբերմունքի մասին, որը բացակայում ա, ինչը իմհո, կբերի ու բերել ա ծայրահեղ վիճակների:

CactuSoul
07.02.2011, 00:29
Անի, և դու ուզում ես ինձ հավատացնես, որ նույն Հայաստանում արվեստ չե՞ս գտնում :think
Ի՞նչ անեմ, ման գամ հայկական տարբեր խմբերի ու երգիչների մասին հիացական գրառումներդ գտենեմ, որ «աչքդ մտցնեմ»:
Ես էլ եմ լավ արվեստ ուզում: Բոլորս ենք լավ արվեստ: Ու ունենք էդ լավ արվեստը՝ վատի կողքին:

Քիչ են, Chuk, չափազանց քիչ: Տարիներ շարունակ խանութներում Oaksenham-ի ալբոմն եմ փնտրում, լավագույն դեպքում, եթե գիտեն անունը, պատասխանում են, թե խումբը թողարկած ալբոմ չունի:
«Ակունք»-ի, ավելի ճիշտ՝ Հասմիկ Հարությունյանի ձայնասկավառակը ստիպված եմ եղել ինտերնետով պատվիրել:
Մի անգամ սխալվեցի, ձայնասկավառակների մի խանութում Լուսիկ Քոշյանի անունը տվեցի… Վաճառողուհին զարմացավ, որովհետև դրանից առաջ ասել էի, թե ժողովրդական երգ-երաժշտություն եմ ուզում: Իսկ հետո իմ հերթն էր զարմանալու, երբ ասաց, որ ունեն ու գնաց բերելու: …Ձայնասկավառակի վրա մի երիտասարդ ժամանակակից աղջիկ էր, որ ոչ մի դեպքում Լուսիկ Քոշյան լինել չէր կարող: Սկավառակի վրա գրված էր երգչուհու անունը («բնականաբար» լատինատառ). Լուսինե Կոշյան (կարծեմ):

Հլա փորձեի՝ Քրիստինե Պեպելյանի անունը տալ Լուսիկ Քոշյանի փոխարեն… Առնվազն 6-8 սկավառակ կառաջարկեին մի ակնթարթում:

Լավ արվեստ ստեղծվում է, դրան դեմ ոչինչ չեմ կարող ասել, բայց եթե աղբը ամեն աստծու օրով ավելացնում են կողքերդ, մի՞թե ավելի դժվար ու զզվելի գործընթաց չի դառնում իսկական արվեստի գործերը դրա տակից պեղել-հանելը:

Մակերեսայնություն «տերմինի» մասին էլ կարծիքս ասեմ, որ իրար ավելի ճիշտ հասկանանք. պարզությունը նկատի չունեմ, այլ արվածի մեջ հոգու, ջանքի բացակայությունը: Օրինակ՝ Արտո Թունջբոյաջյանի ստեղծագործությունը պարզ է, անկեղծ ու խիստ դրական, Էմմիի արածը՝ պարզունակ, կեղծ ու բացասական:

Chuk
07.02.2011, 00:31
Անի ջան, տարածի լավը:
Կրկնում եմ, սրանից 40-50-60-70-80-90 տարի առաջ էլ է նույնը եղել:

CactuSoul
07.02.2011, 00:49
Անի ջան, տարածի լավը:
Կրկնում եմ, սրանից 40-50-60-70-80-90 տարի առաջ էլ է նույնը եղել:

Նույնը չի եղել, Chuk, չեմ հավատում: Մարդիկ կային, որ ճաշակ էին թելադրում, ու սովորական մարդը գիտեր, որ այդ թելադրողներին հարգել է պետք, որ իրենց ցույց տվածն իրական արվեստ է, որ, գուցե, հետագայում նաև մշակույթի մաս դառնա: Իսկ եթե այդ նույն մարդուն, թեկուզ բարձր արվեստի գործից առավել, դուր գար իր հարևանի երգածը, երբ վերջինս մի քանի բաժակ կոնծել է, ապա նա հստակ գիտեր, որ դա արվեստ չէ: Մեզ մոտ սա բացակայում է: Ամեն մեկը, ում մտքով անցնում է, իր կոմպլեքսների շղթաները գցում է ժողովրդի վզին ու փորձում «ինքնահաստատվել»: Ինքնահաստատվել՝ մեր հաշվին: Ու ցավալին այն է, որ մենք դա հանդուրժում ենք:
Մի հատիկ ալիք էին բացել, որ քչից-շատից արվեստ էր ներկայացնում («Արարատ»-ը), այն էլ ծնված օրվանից օրական 2 ժամ պիտի աղբ արտահաներ եթեր: Ու նույնիսկ դա իրեն չարդարացրեց. ալիքը փակեցին:
Հանրային հեռուստատեսությամբ էնպիսի երաժշտություն են մատուցում ու էնպիսի ֆիլմեր են ցուցադրում, որ գետինն ես ուզում մտնել միայն այն մտքից, որ օտարները հանկարծ կարող են արբանյակային հեռարձակմանը հետևել…

Չգիտեմ, չգիտեմ…

Chuk
07.02.2011, 00:54
Նույնը չի եղել, Chuk, չեմ հավատում: Մարդիկ կային, որ ճաշակ էին թելադրում, ու սովորական մարդը գիտեր, որ այդ թելադրողներին հարգել է պետք, որ իրենց ցույց տվածն իրական արվեստ է
Ան ջան, դու փաստորեն նույնիսկ չես կռահում, որ դու այն ժամանակվ ճաշակ թելադրողներից չես տարբերվում ու նույն ձևով ճաշակ ես թելադրում:
Ափսոս, որ չես հասկանում :(

CactuSoul
07.02.2011, 01:02
Ան ջան, դու փաստորեն նույնիսկ չես կռահում, որ դու այն ժամանակվ ճաշակ թելադրողներից չես տարբերվում ու նույն ձևով ճաշակ ես թելադրում:
Ափսոս, որ չես հասկանում :(

Ես փոքր եմ, չեմ երևում, ավելի ճիշտ դիրքեր կան, որտեղ կանգնած մարդիկ պիտի թելադրեին էդ ճաշակը: Թե չէ՝ ես իմ կարեցածի չափով փորձում եմ «գործն առաջ տանել»:
Համենայն դեպս, շնորհակալություն:oy

Chuk
07.02.2011, 01:07
Ես փոքր եմ, չեմ երևում, ավելի ճիշտ դիրքեր կան, որտեղ կանգնած մարդիկ պիտի թելադրեին էդ ճաշակը: Թե չէ՝ ես իմ կարեցածի չափով փորձում եմ «գործն առաջ տանել»:
Համենայն դեպս, շնորհակալություն:oy

Ես կպած չեմ ուզում էս տերմինալոգիայով գրեմ, որովհետև ստացվելու է որ ես իմ, քո ու մեր նման ուրիշների ճաշակը այլոցից վեր եմ դասում: Բայց ոչինչ, կգրեմ:
Ան ջան, երբևէ չի եղել որ ժողովրդի մեծ մասը լինի բարձրաճաշակ: Մշտապես ժողովրդի մեծամասնությունն ավելի պարզունակ (պարզ չէ՝ պարզունակ) արվեստի սիրահար ա եղել: Միշտ ա էդպես եղել: Դրա դեմը չես կարող առնել: Հիմիկվա միակ տարբերությունն էն ա, որ քո ասած հեռուստաընկերությունները նույն քո ասած ցածրաճաշակի տիրապետության տակ են, կամ էլ, իրենց կարծիքով, բիզնեսի կանոնին են հետևում. մատուցում են այն, ինչը ավելի շատ մարդ է ցանկանում տեսնել:

Բայց նորից եմ ասում, մեր ժամանակներում, տեղեկատվական տեխնոլոգիաների էս դարում, բարձրարժեք արվեստի տարածման հրաշալի մեխանիզմներ կան:

Դու խոսում էիր խանութներից, ես էլ քո հետ կխոսեմ համերգներից: Ասենք Կուստուրիցայի համերգից, երբ դահլիճը լցված էր ու չոր կողմդ այն մարդիկ էին, ում քո հավանած որ երգչի անունը տայիր՝ ճանաչելու էին: Ուզում եմ ասել, որ էդ մեր գնահատականով բարձրաճաշակ գնահատողներն ու սիրողները չեն վերացել, կան: Ավելին, գուցե առերես չենք զգում, բայց իրանք են թելադրողը:

CactuSoul
07.02.2011, 01:14
Գրառմանդ համաձայն եմ, երևի թե ամենաշատն, իրոք, սրանից եմ բողոքում.

Հիմիկվա միակ տարբերությունն էն ա, որ քո ասած հեռուստաընկերությունները նույն քո ասած ցածրաճաշակի տիրապետության տակ են, կամ էլ, իրենց կարծիքով, բիզնեսի կանոնին են հետևում. մատուցում են այն, ինչը ավելի շատ մարդ է ցանկանում տեսնել:

Ու մեկ էլ (ավելի շատ) այն բանից, որ մշակույթի նախարարությունը պարբերաբար էնպիսի համերգների է «աջակցում», որ մարդու մազերը բիզ-բիզ են կանգնում:

ԳագոՋան
07.02.2011, 01:57
Մակերեսային, չհիմնավորված հոդված էր: Ոչ մի քննադատության չի կարող դիմանալ: Գնամ տեսնեմ էս մակերեսային հոդվածի ի՞նչն եք էսքան քննարկել :o
Ուրեմն հանգիստ արտահայտվեմ,հուսամ չի ջնջվի

Մակերեսային, չհիմնավորված հոդված էր::o
Ընկեր անհիմն հայտարարություններ մի արա

Ոչ մի քննադատության չի կարող դիմանալ::o
ահավոր սխալ և բառիս բուն իմաստով անտեղի կարծիք

Գնամ տեսնեմ էս մակերեսային հոդվածի ի՞նչն եք էսքան քննարկել :o
քննարկելու բան չկա՞՞՞ ինչ էիր քննարկում՞՞՞ կամ էլ ինչ պտի քննարկես՞՞՞
ընկեր անկեղծ,քեզ չի սազում նման գրելաոճը

Chuk
07.02.2011, 02:10
Ուրեմն հանգիստ արտահայտվեմ,հուսամ չի ջնջվի

Ընկեր անհիմն հայտարարություններ մի արա

ահավոր սխալ և բառիս բուն իմաստով անտեղի կարծիք

քննարկելու բան չկա՞՞՞ ինչ էիր քննարկում՞՞՞ կամ էլ ինչ պտի քննարկես՞՞՞
ընկեր անկեղծ,քեզ չի սազում նման գրելաոճը

ԳագոՋան, հոդվածդ շարունակում է մնալ մակերեսային:
Ու դա հիմնավորելի է:
Ի տարբերություն քո այս գրառմանը, որն անձին ուղղված կոնֆլիկտային ոճի է, իմ գրառումը հոդվածի՝ մակերեսային հոդվածի գնահատական էր:

Հիմա մի փոքր շեղվենք:
Խնդիրը շատ պարզ ա: Ես քո մտահոգությունը՝ հոդվածիդ մեջ բարձրացրած, հասկանում եմ: Սակայն շարադրանքի ձևով այն ունի մի շարք խոցելի կետեր ու, ըստ այդմ, մակերեսային է: Մասնավորապես խոսքը վերաբերվում է «մատը բերանից նոր հանածին»: Ես թեմայում արդեն բազմիցս եմ գրել, որ արվեստի զարգացման միակ ճանապարհը հենց դա է: Մինչդեռ դու անում ես պնդում, որով, իմ գնահատանով, ամբողջովին զրո ես դարնձում ասելիքդ:

Հաջորդ կետը: Դու քննարկում չես առաջարկում: Դու անում ես պնդումներ՝ ենթադրելով, որ բոլորը պետք է քո հետ համաձայնվեն: Ցանկացած հակառակ կարծիք քո համար անընդունելի էր, դու չես էլ փորձել ընկալել ասածները: Հարցադրումներին ոչ մի հիմնավորում չես բերել: Ուրեմն ո՞րն էր քո հոդվածը, որ տարբեր մարդիկ դրա տակ հիացական գրեին «Հիանալի հոդված էր» ու ոչ մեկը չասեր «Հարգելիս, մակերեսային է»: Ինչու՞ եմ քննարկում: Ինքս էլ եմ էդ հարցը տվել: Պատասխանը շատ պարզ ա. որովհետև պարզվեց, որ կա քննարկելու բան: Որովհետև պարզվեց, որ խիստ ռադիկալ, անառարկելի տոնով գրված ոչ ճիշտ պնդումներին համաձայնվողներ կան: Ուրեմն պետք էր նաև հակառակ տեսակետը հնչեցնել, ոչ պակաս ռադիկալ ;)

Ինչու՞ էր քո հոդվածը մակերեսային: Շատ պարզ: Առաջին հռետորական միտքդ.

Օր օրի նոր չտեսնված իզմ է առաջանում, օր օրի չտեսնված ու չլսված, չափից դուրս յուրահատուկ և բարձրակարգ ներքին զգացողությամբ օժտված արվեստագետների տիպ է հայտնվում, որոնք ոտից գլուխ շրջել և շրջում են այն ամենը, ինչը կար մինչ իրենց հայտնվելը, և որոնք, ազատությունը ընդունելով որպես ուղեցույց, աչքերը փակ ընկել են արվեստի ինքնաարտահայտման բացարձակ ընտրյալների ուղին:
Իհարկե օր օրի նոր իզմեր են առաջանում: Ու դրանցից շատերը իմ կարծիքով թափելու բան են: Բայց եթե չլիներ այդ տենդենցը, մենք էսօր չէինք ունենալու արվեստի բազում ճյուղեր: Բոլոր ոլորտներում: Այդ նույն իզմերը ստեղծողները երբ ասում են, դուք նորը չեք ուզում տեսնեք, դուք հնի մեջ եք տապակվում, ինչ-որ տեղ ճիշտ են ասում: Նորից եմ ասում, այդ իզմերի մեծ մասը թափելիք են, ու մի օր մոռացվելու են, բայց եթե այսօր հալածվի դա, եթե չստեղծվեն այդ իզմերը, արվեստը կդոփի իր տեղում:

Ու ահա այսպես յուրաքանչյուր նախադասությունը: Մի ստիպիր նախադասություն առ նախադասություն հիմնավորել, թե ինչու եմ մակերեսային համարում քո հոդվածը: Դա իմ գնահատականն է: Ես գտնում եմ, որ այս հոդվածի տակ քննարկում չպետք է ծավալվել: Երկրորդ կետով սխալվել եմ: Առաջին կետով էլ գուցե ճիշտ եմ, գուցե սխալ, բայց իմ կարծիքն էդպիսին ա:

Ֆոտոն
07.02.2011, 11:32
Արտակն ամեն ինչ ասեց: Ստորագրում եմ բոլոր իր գրածների տակ::)

Ժող, եթե ինչ-որ դասական համերգի գնալու մասին հայտարարություն ա լինում, ցուցահանդես գնալու ու նման տեղեր, կամ էլ լինում ա հացուտելու հավաքի հայտարարություն, համերգին գնում ա 2 հոգի, մյուսին 10, մեղմ ասած: (Եթե հատուկ գովազդ ու ագիտացիա չի արվում): Եթե էդքան մտահոգ եք, գնացեք արվեստ լսեք, գնահատեք, ծափահարեք կամ կատարողին ինչ-որ կարծիք ասեք: Ցուցահանդեսում կարծիք գրեք, լավ գիրք ու լավ դիսկ առեք ու նպաստեք լավի ու արժեքավորի բարգավաճմանը, թե չէ էնքան քիչ մարդ կա մեր երգչախմբին լսող, որ դիսկը 20 000 դրամ ա: Դե եկեք 20 հոգի էս թեմայում գրողներդ էդ դիսկից գնացեք առեք, Դե Անուշ օպերայի դիսկը առեք ու Գոհար Գասպարյանի, ձեզանից քանի՞ հոգու տանը դիսկը կա: Դե խանութում ոչ թե էժանի խակերականին նայեք, այլ օրիգինալին: Լավը շատ ա, միայն թե մարգարիտները ցեխի մեջ չես գտնի, խանություն էլ: Ամեն տեսակ արվեստ էլ կա, բավարարից էլ քիչ ավելի:

Dayana
07.02.2011, 17:14
Կակտուսիկը հենց վերնոշյալ դիսկերի սակավության մասին էր ասում: Չեմ կարծում, թե էս թեմայում դիսկը չգտնելու մասին գրում է մի մարդ, ով չի գնում էդ դիսկը կամ էլ չգիտի, թե Գոհար Գասպարյանն ով է: Կստածի էդ դիսկ գնելը բավականին ձանձրացնող տարբերակ ա: Երբ Նարեկ էին «կարդացել» ու դիսկ էր թողարկվել, ես 6 ամիս սպասել եմ, մինչև Երևանի լավագույն սկավառակների վաճառասրահում էդ դիսկը ստացել են ՝ իմ պատվերով: Երբ ասում ենք զիբիլը կարող են ամեն րոպե գտնել, իսկ նորմալ բան ՝ չէ, չենք ասում թեմայում խելոք երևալու համար:

Chuk
07.02.2011, 17:20
Արմ ջան, հլը պահանջարկ ձևավորի, տեսնեմ ոնց նույն խանութներում չեն ունենա:
Իսկ մեր ուզածը մենք էսպես թե էնպես ճարելու մեխանիզմ գտնում ենք:

Dayana
07.02.2011, 17:37
Արմ ջան, հլը պահանջարկ ձևավորի, տեսնեմ ոնց նույն խանութներում չեն ունենա:
Իսկ մեր ուզածը մենք էսպես թե էնպես ճարելու մեխանիզմ գտնում ենք:

Արտ, իմ ասածն էլ հենց էդ պահանջարկի դիֆիցիտն ա: Ես միշտ էլ կարող եմ գտնել, ինչ ուզում եմ լսել, եթե նույնիսկ չգտնեմ ինտերնետում, վաճառասրահներում, գրախանութներում, փառք Աստծո, ծնողներս կարող են ամենածայրահեղ դեպքում պատմել/նկարագրել/երգել, բայց եթե բոլոր Միշոների ու Էմիների փոխարեն բոլոր վաճառասրահները նաև մեզ հետաքրքիր սկավառակներ ունենան, եթե մեր ժամանկակից գրողները Սփեյսի, քո կամ Ծովի պես գրեն, մենք էլ կարդալու ու լսելու բան կունենանք: ;)

Chuk
07.02.2011, 17:40
Արտ, իմ ասածն էլ հենց էդ պահանջարկի դիֆիցիտն ա: Ես միշտ էլ կարող եմ գտնել, ինչ ուզում եմ լսել, եթե նույնիսկ չգտնեմ ինտերնետում, վաճառասրահներում, գրախանութներում, փառք Աստծո, ծնողներս կարող են ամենածայրահեղ դեպքում պատմել/նկարագրել/երգել, բայց եթե բոլոր Միշոների ու Էմիների փոխարեն բոլոր վաճառասրահները նաև մեզ հետաքրքիր սկավառակներ ունենան, եթե մեր ժամանկակից գրողները Սփեյսի, քո կամ Ծովի պես գրեն, մենք էլ կարդալու ու լսելու բան կունենանք: ;)

Սխալ հասկացար:
Արմ ջան, ունենք լիքը լավ երաժիշտներ ու գրողներ ու նկարիչներ ու և այլն:
Ու դրա պահանջարկը կա: Բայց դրա պահանջարկը խանութներում չի: Խանութներից եթե պահանջեն, խանութներում էլ կլինի:

Dayana
07.02.2011, 18:06
Սխալ հասկացար:
Արմ ջան, ունենք լիքը լավ երաժիշտներ ու գրողներ ու նկարիչներ ու և այլն:
Ու դրա պահանջարկը կա: Բայց դրա պահանջարկը խանութներում չի: Խանութներից եթե պահանջեն, խանութներում էլ կլինի:

Արտ, ես համբերատար սպասեցի 6 ամիս. որ Նարեկ գնեմ: Հետո էնպես ստացվեց, որ քույս, ով ապրում է Հայաստանից դուրս, եկել էր հյուր, ու ինքն էլ ուզեց: Բայց Եվս վեց ամիս չէր ցանկանում սպասել, չէր էլ ցանկանում իմ դիսկը վերցնել, ստիպված ես պատճենեցի: Իսկ եթե լիներ, գոնե մի օրինակ, ապա դա կգնեինք, չնայած էնքան էլ հարմար չի, ֆինանսական առումով, ամեն անգամ 5-6 հազար դրամ տալ մի դիսկի, որը կարող եմ մի օրնակ գնել ու բազմացնել ծանոթներիս համար: Էդ ուրիշ հարց ա: ՈՒ էս պահին կանգնում ենք ձուն է հավից առաջ եղե՞լ, թե՞ հավը՝ ձվից: Լինի, որ գնենք, թե՞ պահանջենք, որ լինի: Էստեղ ա, որ պետք ա երկու ուղղությամբ միաժամանակ գործե, ու հուսալ, որ արդյունք կլինի: Ես չեմ կարող շաբաթը երկու անգամ ձայնասկավառակ գնել, որպեսզի պահանջարկ զգան, բայց եթե բոլոր Կատաֆալկաների փոխարեն ամենապարզ «այ լորիկ» թողարկեն, ու 20 հազարի փոխարեն 2 հազար լինի, գուցե ինչ-որ օգուտ տանք: Իսկ եթե ոչ ոք ամեն դեպքում չի գնում, ուրեմն արդեն շատ ենք ուշացել: :)

ԳագոՋան
07.02.2011, 20:57
ԳագոՋան, հոդվածդ շարունակում է մնալ մակերեսային:
Ու դա հիմնավորելի է:
Ի տարբերություն քո այս գրառմանը, որն անձին ուղղված կոնֆլիկտային ոճի է, իմ գրառումը հոդվածի՝ մակերեսային հոդվածի գնահատական էր:

Հիմա մի փոքր շեղվենք:
Խնդիրը շատ պարզ ա: Ես քո մտահոգությունը՝ հոդվածիդ մեջ բարձրացրած, հասկանում եմ: Սակայն շարադրանքի ձևով այն ունի մի շարք խոցելի կետեր ու, ըստ այդմ, մակերեսային է: Մասնավորապես խոսքը վերաբերվում է «մատը բերանից նոր հանածին»: Ես թեմայում արդեն բազմիցս եմ գրել, որ արվեստի զարգացման միակ ճանապարհը հենց դա է: Մինչդեռ դու անում ես պնդում, որով, իմ գնահատանով, ամբողջովին զրո ես դարնձում ասելիքդ:

Հաջորդ կետը: Դու քննարկում չես առաջարկում: Դու անում ես պնդումներ՝ ենթադրելով, որ բոլորը պետք է քո հետ համաձայնվեն: Ցանկացած հակառակ կարծիք քո համար անընդունելի էր, դու չես էլ փորձել ընկալել ասածները: Հարցադրումներին ոչ մի հիմնավորում չես բերել: Ուրեմն ո՞րն էր քո հոդվածը, որ տարբեր մարդիկ դրա տակ հիացական գրեին «Հիանալի հոդված էր» ու ոչ մեկը չասեր «Հարգելիս, մակերեսային է»: Ինչու՞ եմ քննարկում: Ինքս էլ եմ էդ հարցը տվել: Պատասխանը շատ պարզ ա. որովհետև պարզվեց, որ կա քննարկելու բան: Որովհետև պարզվեց, որ խիստ ռադիկալ, անառարկելի տոնով գրված ոչ ճիշտ պնդումներին համաձայնվողներ կան: Ուրեմն պետք էր նաև հակառակ տեսակետը հնչեցնել, ոչ պակաս ռադիկալ ;)

Ինչու՞ էր քո հոդվածը մակերեսային: Շատ պարզ: Առաջին հռետորական միտքդ.

Իհարկե օր օրի նոր իզմեր են առաջանում: Ու դրանցից շատերը իմ կարծիքով թափելու բան են: Բայց եթե չլիներ այդ տենդենցը, մենք էսօր չէինք ունենալու արվեստի բազում ճյուղեր: Բոլոր ոլորտներում: Այդ նույն իզմերը ստեղծողները երբ ասում են, դուք նորը չեք ուզում տեսնեք, դուք հնի մեջ եք տապակվում, ինչ-որ տեղ ճիշտ են ասում: Նորից եմ ասում, այդ իզմերի մեծ մասը թափելիք են, ու մի օր մոռացվելու են, բայց եթե այսօր հալածվի դա, եթե չստեղծվեն այդ իզմերը, արվեստը կդոփի իր տեղում:

Ու ահա այսպես յուրաքանչյուր նախադասությունը: Մի ստիպիր նախադասություն առ նախադասություն հիմնավորել, թե ինչու եմ մակերեսային համարում քո հոդվածը: Դա իմ գնահատականն է: Ես գտնում եմ, որ այս հոդվածի տակ քննարկում չպետք է ծավալվել: Երկրորդ կետով սխալվել եմ: Առաջին կետով էլ գուցե ճիշտ եմ, գուցե սխալ, բայց իմ կարծիքն էդպիսին ա:



ԳագոՋան, հոդվածդ շարունակում է մնալ մակերեսային:
Ու դա հիմնավորելի է
Ի տարբերություն քո այս գրառմանը, որն անձին ուղղված կոնֆլիկտային ոճի է, իմ գրառումը հոդվածի՝ մակերեսային հոդվածի գնահատական էր:
Չուկ ջան ,իմ այս գրառումը քո անհիմն հայտարարությունների,հիմնավորված գնահատականն էր

Հիմա մի փոքր շեղվենք:
Խնդիրը շատ պարզ ա: Ես քո մտահոգությունը՝ հոդվածիդ մեջ բարձրացրած, հասկանում եմ: Սակայն շարադրանքի ձևով այն ունի մի շարք խոցելի կետեր ու, ըստ այդմ, մակերեսային է: Մասնավորապես խոսքը վերաբերվում է «մատը բերանից նոր հանածին»: Ես թեմայում արդեն բազմիցս եմ գրել, որ արվեստի զարգացման միակ ճանապարհը հենց դա է: Մինչդեռ դու անում ես պնդում, որով, իմ գնահատանով, ամբողջովին զրո ես դարնձում ասելիքդ:

Սխալ էս տվյալ արտահայտությունս հասկացել «դեռ մատը բերանից չհանած»
մեջբերեմ այն
Մեր ապագա սերունդը մի կերպ մակերեսորեն և մեկընդմիշտ անցնելով կիսատ պռատ ուսուցման պռոցեսը, դեռ մատը բերանից չհանած, անմիջապես սկսում է լիաթոք ստեղծագործել և արարել:
Ընդգծվածներին առանձնահատուկ ուշադրություն,
Այսինքն ,««դեռ մատը բերանից չհանած»»էս միտքը վերաբերվումա,այն սերնդին,որը մի կերպ մակերեսորեն ,մեկնդմիշտ, և կիսատ պռատ է անցնում ուսուցման պռոցեսը:

Հաջորդ կետը: Դու քննարկում չես առաջարկում: Դու անում ես պնդումներ՝ ենթադրելով, որ բոլորը պետք է քո հետ համաձայնվեն: Ցանկացած հակառակ կարծիք քո համար անընդունելի էր, դու չես էլ փորձել ընկալել ասածները:
Ոչ,հիմնականում սխալ կարծիքը բխումա, մտքերս,արտահայտություններս սխալ հասկանալուց,առայժմ ոնց որ թե այդ մասում ենք դոփում ,այսինքն դու նախքան արտահայտվելդ , չէս փորձել ընկալել հոդվածը,այսինքն արտահայտությունները,մտքերը հասկանալով ըստ քո ցանկության,փորձել ես տվյալ հասկացածիդ նկատմամբ արտահայտել հակառակ դիրքորոշումդ:

Հարցադրումներին ոչ մի հիմնավորում չես բերել:
Ընդհանուր թեմայից բեր ընդամենը մի հարցադրում,որը ես չէմ հիմնավորել

Ուրեմն ո՞րն էր քո հոդվածը, որ տարբեր մարդիկ դրա տակ հիացական գրեին «Հիանալի հոդված էր» ու ոչ մեկը չասեր «Հարգելիս, մակերեսային է»:
Ոչ,կրկնվեմ,հոդվածի ,թեմայի նպատակն է,ծավալել առավել լուրջ և խորքային քննարկում արվեստում մակերեսային դրսևորումների պատճառների և հետևանքների վերաբերյալ,

Ինչու՞ եմ քննարկում: Ինքս էլ եմ էդ հարցը տվել: Պատասխանը շատ պարզ ա. որովհետև պարզվեց, որ կա քննարկելու բան: Որովհետև պարզվեց, որ խիստ ռադիկալ, անառարկելի տոնով գրված ոչ ճիշտ պնդումներին համաձայնվողներ կան: Ուրեմն պետք էր նաև հակառակ տեսակետը հնչեցնել, ոչ պակաս ռադիկալ
իհարկե պետք էր,բայց նախ և առաջ պետք է գրառման մտքերը ճիշտ հասկանալ,հետո նոր հակառակ կարծիքը հնչեցնել:Իսկ համաձայնվողները հենց էնպես չեն համաձայնվել,ելնելով այս խոսակցություններից

Իհարկե օր օրի նոր իզմեր են առաջանում: Ու դրանցից շատերը իմ կարծիքով թափելու բան են: Բայց եթե չլիներ այդ տենդենցը, մենք էսօր չէինք ունենալու արվեստի բազում ճյուղեր: Բոլոր ոլորտներում:
տես,նորից և նորից միտքը սխալ ես հասկացել,ինչու՞՞՞՞ քանի որ խոսքը ուղղվածա ոչ թե ուղղակի իզմերի,ուղղությունների առաջանալուն ,այլ այն արվեստագետների տիպին որոնք ոտից գլուխ շրջել և շրջում են այն ամենը ինչ կար մինչ իրենց հայտնվելը,և որոնք.....ավելի լավա մեջբերեմ ետ միտքը
Օր օրի նոր չտեսնված իզմ է առաջանում, օր օրի չտեսնված ու չլսված, չափից դուրս յուրահատուկ և բարձրակարգ ներքին զգացողությամբ օժտված արվեստագետների տիպ է հայտնվում, որոնք ոտից գլուխ շրջել և շրջում են այն ամենը, ինչը կար մինչ իրենց հայտնվելը, և որոնք ազատությունը ընդունելով որպես ուղեցույց, աչքերը փակ ընկել են արվեստի ինքնաարտահայտման բացարձակ ընտրյալների ուղին:
Ախր դու էլ մեջբերելով հանդերձ սխալ ես մեկնաբանել

Այդ նույն իզմերը ստեղծողները երբ ասում են, դուք նորը չեք ուզում տեսնեք, դուք հնի մեջ եք տապակվում, ինչ-որ տեղ ճիշտ են ասում:
Ցանկացած ճշմարիտ և խորքային արվեստ հիմնվումա նախ և առաջ անցյալի ձեռքբերումների,այսինքն այն ձեռք բերումների,որոնք ըստ քեզ ժամանակը մաքրել բերել մեզա հասցրել,ամենա ցայտուն օրինակը դա ամբողջ վերածննդի մեծ արվեստն էր,որը հիմնվեց նախ և առաջ հունական արվեստի ռեալիստական հիմքերի վրա:Այսինքն արվեստը ռեալիզմից դուրս մակերեսայինա,ու հենց դրա մասինա վկայում նաև ժամանակը:
Հնի մեջ տապակվելը ուրիշա,իսկ անցյալի ձեռքբերումների հողի վրա արվեստ ստեղծել,լռիվ այլ բանա :

Նորից եմ ասում, այդ իզմերի մեծ մասը թափելիք են, ու մի օր մոռացվելու են, բայց եթե այսօր հալածվի դա, եթե չստեղծվեն այդ իզմերը, արվեստը կդոփի իր տեղում:
Այո թափելիք են,այո մոռացվելու են,հալածելու մասին խոսք չի գնացել,ընդակառակը, այսօր այն մեծ ի մասամբ ընդունվումա որպես ճշմարիտ արվեստ,իրականում դրանից ոչ միայն ճշմարիտ արվեստնա տուժում,այլ այն արվեստագետների/արվեստասերների/ սերունդը որը չի դաստիարակվում բարձր արվեստի չափանիշներով:Արվեստը ներկայումսա դոփում իր տեղում,ետ նմանատիպ իզմերի անդադար առաջացումն էլ հենց դրա մասինա վկայում:


Ու ահա այսպես յուրաքանչյուր նախադասությունը: Մի ստիպիր նախադասություն առ նախադասություն հիմնավորել, թե ինչու եմ մակերեսային համարում քո հոդվածը:
Հիմնավորում այդպես էլ չտեսա,նամանավանդ նախկին գրառման,որը ընդհանրապես չի պարզաբանվել

Դա իմ գնահատականն է: Ես գտնում եմ, որ այս հոդվածի տակ քննարկում չպետք է ծավալվել:
Փաստորեն,են ինչի համար որ գտնում ես,չես կարողանում հիմնավորել,կամ գոնե հոդվածը հասկանալ այնպես ինչպես գրվածա:

Երկրորդ կետով սխալվել եմ: Առաջին կետով էլ գուցե ճիշտ եմ, գուցե սխալ, բայց իմ կարծիքն էդպիսին ա:
Չուկ ջան ես հարգում էմ և քեզ և քո կարծիքը,ոչ մեկ էլ անսխալական չի,բոլորն էլ սխալվում են, բայց թեմայիս նպատակը հետևյալնա
Ծավալել առավել լուրջ և խորքային քննարկում//բանավեճ//,եթե սա անիմաստա,ինձ թվումա թեման արժի փակել
Հա մի բան էլ ասեմ,ես գտնում էմ որ արվեստի հիմքերի հիմքը նախ և առաջ մարդու,արվեստագետի մտածելակերպն է,որը ձևավորվում,հասունանում և զարգանում է ,միմիայն զգացմունքային շերտի մասնակցությամբ :
Համենայն դեպս շնորհակալ եմ բոլորից,ովքեր արձագանքեցին,հակառակվեցին,համաձայնվեցին և ուղղակի կարդացին,:Սրանով իսկ այսքան քննարկումները իմաստ են ձեռք բերում:
հա,կդնեմ նաև մի օրինակ մակերեսային արվեստի

ԳագոՋան
07.02.2011, 21:58
Խնդրեմ:D



http://www.youtube.com/watch?v=0Lo9YBVWb5s

Մաեստրո
07.02.2011, 23:23
:stop արդեն պիտի խառնվեմ ես աժոտաժին:8
Անվիճելի է այն փաստը,որ արվեստում կա մակերեսայնություն:Ցավոք, սնկի պես աճում են իբր-թե այսպես կոչված արվեստագետիկները…
օրինակ եիք ուզում ,խնդրեմ`բերեմ մի հասարակ օրինակ` Ռուբեն Հախվերդյան,և, ասենք Արամ Ասատրյան: Երկուսն էլ երգահան կատարողներ են,սերնդակիցներ:Կոնկրետ ինձ համար,և համոզված եմ շատ-շատերի`Ռուբենի ստեղծագործություններն ավելի խորն են իմաստալից և իրական կըանքին մոտ:Արամի ստեղծագործություններն ավելի պարզ ու հասանելի են մատուցվում լսարանին: Եվ այսպես` հետևություն,որը ավելի պարզ և մակերեսային է ունկնդրի կողմից ավելի հեշտ է ընկալվում:
Մեջբերում:sulel`սև-սև աչեր ամբողջ կյանքս տվեցի քեզ…տրա- լյա,լյա, տրա- լյա,լյա,ախր ոնց կարելի է անբողջ կյանքը նվիրել սև-սև աչերին,:Dինչ ա, ուրիշ զբաղմունք չկ՞ա…:thinkդրա հետ մեկտեղ չեմ հերքում այն փաստը, որ այս ամենն ունի իր մեծ լսարանը:Այս թեմայում կար գրառում իբր արվեստը գնահատվում է արվեստագետի մահից հետո, կան բացառություներ իհարկե,բայց արժեքավորը միշտ էլ գնահատվում է ցանկացած ժամանակաշրջանում: Արամ Ասատրյանը այսօր չկա,Աստված հոգին լուսավորի,բայց իմ վերաբերմունքը չի փոխվել նրա երգերի հանդեպ:
Լավ երգահաններին հանգիստ թողնենք, և մոտենանք ավելի պրոֆեսիոնալ երաժշտությանը:Այսօր կան երիտասարդ ստեղծագործողներ(կոմպոզիտորներ),իբր ստեղծում են XXI դարի արդի երաժշտություն,բայց ես ավելի լավ է Արամ Ասատրյան լսեմ,քան այդ արդի երաժշտությունը իր դիսոնանս հնչողությամբ:Մարդիք կարծում են, եթե իրենք կարող են ինչ-որ մեղեդի հնարել,ուրեմն իրենց այդքան էլ անհրաժեշտ չէ պրոֆեսիոնալ կրթությունը, բայց ախր ոնց,ինչպես կարող են այդպես մտածել:Այդ պատճառով էլ արվեստում առաջ է գալիս մակերեսայնությունը:Կրթված արվեստագետը միշտ էլ խստապահանջ է արվեստին վերաբերող հարցերին:
Օրինակ` դիրիժորը,երբ կանգնում է օրկեստրի դիմաց,եթե հիմնվի միայն ներքինից բխող մեկնաբանությանը դա արդեն պրոֆեսիոնալ չէ,քանզի, դա բավարար չէ օրկեստրի դիմաց կանգնելու համար:Նա առնվազն տաս տարվա կրթական ուղղի պետք է անցած լինի,շեշտը չեմ դնում այն թղթի վրա, որը կոչվում է դիպլոմ:
Պետք է հասկանալ` տվյալ կոմպոզիտորը կամ նկարիչը ինչպիսի կյանք է ապրել,
Ինչպիսի ապրումներ է ունեցել տվյալ ժամանակաշրջանում`լինի դա վերածնունդ, կլասիցիզմ, իմպրեսիոնիզմ և այլն:
Մի խոսքով այս ամենն ուսումնասիրելով արվեստագետը բնականաբար արդեն խստորեն կվերաբերվի մակերեսային արվեստին:
Ապրես ԳագոՋան շատ տեղին, և ուսուցանելի թեմա է…:hi

Chuk
07.02.2011, 23:35
ԳագոՋան, գրառմանդ կեսը կարդացի, հասկացա, որ լրիվ ճիշտ եմ հասկացել ասածդ, էլ չեմ շարունակում: Իմ թեմայում գրածս յուրաքանչյուր բառ նորից ստորագրում եմ:

Chuk
07.02.2011, 23:37
:stop արդեն պիտի խառնվեմ ես աժոտաժին:8
Անվիճելի է այն փաստը,որ արվեստում կա մակերեսայնություն:Ցավոք, սնկի պես աճում են իբր-թե այսպես կոչված արվեստագետիկները…
օրինակ եիք ուզում ,խնդրեմ`բերեմ մի հասարակ օրինակ` Ռուբեն Հախվերդյան,և, ասենք Արամ Ասատրյան: Երկուսն էլ երգահան կատարողներ են,սերնդակիցներ:Կոնկրետ ինձ համար,և համոզված եմ շատ-շատերի`Ռուբենի ստեղծագործություններն ավելի խորն են իմաստալից և իրական կըանքին մոտ:Արամի ստեղծագործություններն ավելի պարզ ու հասանելի են
մատուցվում լսարանին: Եվ այսպես` հետևություն,որը ավելի պարզ և մակերեսային է ունկնդրի կողմից ավելի հեշտ է ընկալվում:
Մեջբերում:sulel`սև-սև աչեր ամբողջ կյանքս տվեցի քեզ…տրա- լյա,լյա, տրա- լյա,լյա,ախր ոնց կարելի է անբողջ կյանքը նվիրել սև-սև աչերին,:Dինչ ա, ուրիշ զբաղմունք չկ՞ա…:thinkդրա հետ մեկտեղ չեմ հերքում այն փաստը, որ այս ամենն ունի իր մեծ լսարանը:Այս թեմայում կար գրառում իբր արվեստը գնահատվում է արվեստագետի մահից հետո, կան բացառություներ իհարկե,բայց արժեքավորը միշտ էլ գնահատվում է ցանկացած ժամանակաշրջանում:
Արամ Ասատրյանը այսօր չկա,Աստված հոգին լուսավորի,բայց իմ վերաբերմունքը չի փոխվել նրա երգերի հանդեպ:
Լավ երգահաններին հանգիստ թողնենք, և մոտենանք ավելի պրոֆեսիոնալ երաժշտությանը:Այսօր կան երիտասարդ ստեղծագործողներ(կոմպոզիտորներ),
իբր ստեղծում են XXI դարի արդի երաժշտություն,բայց ես ավելի լավ է Արամ Ասատրյան լսեմ,քան այդ արդի երաժշտությունը իր դիսոնանս հնչողությամբ:Մարդիք կարծում են, եթե իրենք կարող են ինչ-որ մեղեդի հնարել,ուրեմն իրենց այդքան էլ անհրաժեշտ չէ պրոֆեսիոնալ կրթությունը, բայց ախր ոնց,ինչպես կարող են այդպես մտածել:Այդ պատճառով էլ արվեստում առաջ է գալիս մակերեսայնությունը:Կրթված արվեստագետը միշտ էլ խստապահանջ է
արվեստին վերաբերող հարցերին:
Օրինակ` դիրիժորը,երբ կանգնում է օրկեստրի դիմաց,եթե հիմնվի միայն ներքինից բխող մեկնաբանությանը դա արդեն պրոֆեսիոնալ չէ,քանզի, դա բավարար չէ օրկեստրի դիմաց կանգնելու համար:Նա առնվազն տաս տարվա կրթական ուղղի պետք է անցած լինի,շեշտը չեմ դնում այն թղթի վրա, որը կոչվում է դիպլոմ:
Պետք է հասկանալ` տվյալ կոմպոզիտորը կամ նկարիչը ինչպիսի կյանք է ապրել,
Ինչպիսի ապրումներ է ունեցել տվյալ ժամանակաշրջանում`լինի դա վերածնունդ, կլասիցիզմ, իմպրեսիոնիզմ և այլն:
Մի խոսքով այս ամենն ուսումնասիրելով արվեստագետը բնականաբար արդեն խստորեն կվերաբերվի մակերեսային արվեստին:
Ապրես ԳագոՋան շատ տեղին, և ուսուցանելի թեմա է…:hi

Մաեստրո ջան, թող որ մարդիկ ստեղծագործեն՝ առանց պրոֆեսիոնալ լինելու: Բոլորը չի, որ պետք է պրոֆեսիոնալ ստեղծագործեն, իսկ լիարժեք կրթություն ունենալն էլ նախապայման չի, որ լավ ստեղծագործեն:

Կներես որ ասում եմ, բայց ես ահավոր չեմ սիրում, երբ կրթված արվեստագետները ահա այսպես ուզում են ոչ այնքան կրթվածների ճամփան կտրեն: Թողեք որ արվեստը զարգանա, բազում ճյուղավորումներ ունենա: Պարտադիր չի, որ ամեն ինչ ակադեմիական լինի:

Մաեստրո
07.02.2011, 23:54
Չուկ ջան ես բնավ էլ դեմ չեմ, ոչ պրոֆեսիոնալ ստեղծագործողներին, եթե դա գեղեցիկ ա մատուցվում,ես շատ գնահատում, և լսում եմ Ռուբեն Հախվերդյան,բայց նա էլ պրոֆեսիոնալ չի չ՞է:

Chuk
08.02.2011, 00:00
Չուկ ջան ես բնավ էլ դեմ չեմ, ոչ պրոֆեսիոնալ ստեղծագործողներին, եթե դա գեղեցիկ ա մատուցվում,ես շատ գնահատում, և լսում եմ Ռուբեն Հախվերդյան,
բայց նա էլ պրոֆեսիոնալ չի չ՞է:

Ոչ, պրոֆեսիոնալ չի: Ու պայծառ օրինակ ա, թե ինչու չի կարելի պայքարել ոչ պրոֆեսիոնալի դեմ՝ մակերեսայինը վերացնելու համար:

Երևի քննարկման ընթացքն էնպես ա եղել, որ չես զգացել, որ մեկը ես չեմ հերքում մակերեսայինի գոյությունը: Ու ընդհանրապես ոչ մեկը չի հերքել դա՝ էս թեմայում: Ու ոչ մեկս էլ չենք ասել, թե պետք չի ուղի մտածել ցածրարժեքը պակասեցնելու, բարձրարժեքն ավելացնելու ուղղությամբ:

Բայց քննարկումը՝ իր առաջնորդող «հոդվածի» շնորհիվ գնացել է նրան, որ պետք է կտրել մակերեսայինը: Լավ պահելու ու ստեղծելու համար ամեն ինչ չեն վերացնում: Եթե վերացրածդ անգամ վատն է, դա էլի վանդալիզմ է ստացվում:

Քարոզեք, քարոզենք լավ արվեստը:
Վատին ասենք, որ վատն է:
Բայց երբեք չփորձենք պայման դնել, որ վատը չստեղծվի: Յուրաքանչյուր ոք ունի ստեղծագործելու ու այդ ստեղծագործություն տարածելու իրավունք:
Ու մոռանանք, որ արվեստում միայն պրոֆեսիոնալ կրթությունն է որակ ապահովում: Իմ դիտարկումները ցույց են տալիս, որ պրոֆեսիոնալ կրթությունը հաճախ տեղում դոփեցնում է արվեստը: Իսկ ոչ պրոֆեսիոնալը արվեստի համար նոր ճամփաներ բացում:

Իհարկե պրոֆեսիոնալ կրթությունը հրաշալի բան է :)

Մաեստրո
08.02.2011, 00:14
Այ էդ չեղավ :nonoՉուկ ջան քիչ մը համաձայն չեմ,պրոֆեսիոնալիզմը շատ է կարևոր , մտածել ես ինչ՞ու այսօր չունենք
ասենք Առնո Բաբաջանյանի պես ստեղծագործող,ինչու է շատացել անորակ երգն ու երաժշտությունը,ես կարող եմ ասել,որովհետև
կրթական ոլորտն է մեղմացել,առաջ կոնսերվատորիա կարող էին ըդունվել միայն ուսումնարան ավառտելուց հետո, այն էլ
հանձնում էին տասնմեկ քննական առարկա,իսկ հիմ՞ա, խնդրեմ փողը վճարի և սովորի...

Chuk
08.02.2011, 00:17
Այ էդ չեղավ :nonoՉուկ ջան քիչ մը համաձայն չեմ,պրոֆեսիոնալիզմը շատ է կարևոր , մտածել ես ինչ՞ու այսօր չունենք
ասենք Առնո Բաբաջանյանի պես ստեղծագործող,ինչու է շատացել անորակ երգն ու երաժշտությունը,ես կարող եմ ասել,որովհետև
կրթական ոլորտն է մեղմացել,առաջ կոնսերվատորիա կարող էին ըդունվել միայն ուսումնարան ավառտելուց հետո, այն էլ
հանձնում էին տասնմեկ քննական առարկա,իսկ հիմ՞ա, խնդրեմ փողը վճարի և սովորի...

Որտե՞ղ եմ գրել, որ կարևոր չի: Գրել եմ, որ նախապայման չի: Ու նաև գրել եմ, որ հաճախ տեղում դովելու գրավական ա: Ի՞նչ ա, չգիտենք, որ հաճախ էդ պրոֆեսիոնալ կրթություն ստացածները իրանց սովորածից մի քայլ էս կողմ, էն կողմ չեն գնում: Հիշեցնում եմ, որ «հաճախ» բառը «միշտ» չի նշանակում:

Մաեստրո
08.02.2011, 00:38
Չուկ ջան քո վերաբերմունքը պրոֆեսիոնալիզմի նկատմամբ դա արդեն նշանակում է, որ չես կարևորում,
ես նորից եմ կրկնում թող ստեղծագործեն եղբայր,բաց անպայման հաշիվ տան իրենց, թե ինչ են ստեղծում:
Մ՞ի թե չես համաձայնվում, որ այսօր ավելի շատ աղբ է քան երաժշտություն,ու ի՞նչ, չպայքարենք այդ աղբի դեմ: Ես ուղղակի ցավում եմ, որ մեր ֆիլհարմոնիկը գոյատևում է այդ չիժիկ - պիժիկների հաշվին,որ սպասում են մի աստղիկ կոչվածի համերգին, որ պետք է ելույթ ունենա մեր ոչ պրոֆեսոինալ երգահանների երգացանկով, ու այդ հասույթից էլ ֆիլհարմոնիկին բաժին հասնի, որ կարողանան աշխատել:

Chuk
08.02.2011, 10:37
Չուկ ջան քո վերաբերմունքը պրոֆեսիոնալիզմի նկատմամբ դա արդեն նշանակում է, որ չես կարևորում,
ես նորից եմ կրկնում թող ստեղծագործեն եղբայր,բաց անպայման հաշիվ տան իրենց, թե ինչ են ստեղծում:
Մ՞ի թե չես համաձայնվում, որ այսօր ավելի շատ աղբ է քան երաժշտություն,ու ի՞նչ, չպայքարենք այդ աղբի դեմ: Ես ուղղակի ցավում եմ, որ մեր ֆիլհարմոնիկը գոյատևում է այդ չիժիկ - պիժիկների հաշվին,որ սպասում են մի աստղիկ կոչվածի համերգին, որ պետք է ելույթ ունենա մեր ոչ պրոֆեսոինալ երգահանների երգացանկով, ու այդ հասույթից էլ ֆիլհարմոնիկին բաժին հասնի, որ կարողանան աշխատել:
Մաեստրո, ինչու՞ ես ստիպում, որ թեմայում հազար անգամ գրածս նորից կրկնեմ:

Այո՛, այսօր ցածրարժեքը բարձրարժեքից ավելի շատ է, ճիշտ էնպես, ինչպես 5 տարի առաջ, 10 տարի առաջ, 20 տարի առաջ, 50 տարի առաջ, 100 տարի առաջ, 150 տարի առաջ...
Այդպես է Հայաստանում, ճիշտ էնպես, ինչպես Իտալիայում է, Ֆրանսիայում է, Ռուսաստանում է, ԱՄՆ-ում է...

Ո՞վ է ասում մի պայքարեք:
Պայքարեք:

Բայց ասում եմ. ցածրարժեքի դեմ պայքարել չի կարելի ցածրարժեքն արգելելով, դա գրաքննություն ա, որի ժամանակ կարող ա հրաշալին էլ վերացնեք: Պայքարեք լավը տարածելով: Պայքարեք վատի մասին համապատասխան կարծիք ձևավորելով, ոչ թե բնում խեղդելով: Ոչ մեկը ձեզ, մեզ, պրոֆեսիոնալ կրթություն ստացածներին կամ ուղղակի լավ արվեստ գնահատողներին բարոյական կամ ուրիշ իրավունք չի տվել արվեստի ու ստեղծագործման որևէ արտահայտում բնում կոտրելու:

Մաեստրո
09.02.2011, 00:08
Մաեստրո, ինչու՞ ես ստիպում, որ թեմայում հազար անգամ գրածս նորից կրկնեմ:

Այո՛, այսօր ցածրարժեքը բարձրարժեքից ավելի շատ է, ճիշտ էնպես, ինչպես 5 տարի առաջ, 10 տարի առաջ, 20 տարի առաջ, 50 տարի առաջ, 100 տարի առաջ, 150 տարի առաջ...
Այդպես է Հայաստանում, ճիշտ էնպես, ինչպես Իտալիայում է, Ֆրանսիայում է, Ռուսաստանում է, ԱՄՆ-ում է...

Ո՞վ է ասում մի պայքարեք:
Պայքարեք:

Բայց ասում եմ. ցածրարժեքի դեմ պայքարել չի կարելի ցածրարժեքն արգելելով, դա գրաքննություն ա, որի ժամանակ կարող ա հրաշալին էլ վերացնեք: Պայքարեք լավը տարածելով: Պայքարեք վատի մասին համապատասխան կարծիք ձևավորելով, ոչ թե բնում խեղդելով: Ոչ մեկը ձեզ, մեզ, պրոֆեսիոնալ կրթություն ստացածներին կամ ուղղակի լավ արվեստ գնահատողներին բարոյական կամ ուրիշ իրավունք չի տվել արվեստի ու ստեղծագործման որևէ արտահայտում բնում կոտրելու:

Չուկ, գիտե՞ս ստացվումա, որ արդեն ես էլ եմ հազար անգամ կրկնվում,ես ասում եմ բնավ էլ դեմ չեմ ինքնագործ արվեստով
զբաղվողներին, եղբայր թող զբաղվեն:Իսկ ով է ասում թե անորակություն ոչ մի երկրում չկա,իհարկե կա,կամ անցաց ժամանակաշրջաններում չի եղել,եղել է բաց չափերի մեջ:Մտավախությունս այն է, որ էդ ինքնագործունեությունն այնքան է աճել և արմատներ գցել,որ պրոֆեսիոնալիզմը մղվել է հետ, և դա արդեն վտանգավոր է դառնում:

Chuk
09.02.2011, 01:26
որ պրոֆեսիոնալիզմը մղվել է հետ, և դա արդեն վտանգավոր է դառնում:
Մաեստրո ջան, գուցե կոպիտ կլինեմ, բայց պետք ա ասեմ. թքած ունեմ պրոֆեսիոնալիզմի վրա: Ինձ արվեստ ա պետք:

Եթե գրառումդ վերջանար այսպես. «որ լավ արվեստը մղվել է հետ, և դա արդեն վտանգավոր է դառնում», գրառմանդ տակ շնորհակալություն կդնեի:

հ.գ. Գրառումս չի նշանակում, որ ես պրոֆեսիոնալիզմը չեմ գնահատում կամ ուզում եմ դա վերացնեմ: Ուղղակի շեշտադրումերին համաձայն չեմ:

Մաեստրո
09.02.2011, 14:20
Մաեստրո ջան, գուցե կոպիտ կլինեմ, բայց պետք ա ասեմ. թքած ունեմ պրոֆեսիոնալիզմի վրա: Ինձ արվեստ ա պետք:

Եթե գրառումդ վերջանար այսպես. «որ լավ արվեստը մղվել է հետ, և դա արդեն վտանգավոր է դառնում», գրառմանդ տակ շնորհակալություն կդնեի:

հ.գ. Գրառումս չի նշանակում, որ ես պրոֆեսիոնալիզմը չեմ գնահատում կամ ուզում եմ դա վերացնեմ: Ուղղակի շեշտադրումերին համաձայն չեմ:

Ասեմ որ բավականին կոպիտ էր::neaՆայած, թե դու ինչ ես հասկանում պրոֆեսիոնալիզմ բառի տակ,կոնկրետ ես հասկանում եմ մի անհատի ով գիտակ է իր գործում,գուցե կրկնվեմ նորից,բայց խոսքս չի վերաբերում այն թղթի կտորի,որ ստանում են շատերը,բայց որևից է օգուտ չեն տալիս:

հ.գ.Ցավը նրանումն է, որ արվեստ ասելով պատկերացնում եք հոբբի:Ինչպես լավ բժիշկը պետք է լինի պրոֆեսիոնալ, այնպես էլ արվեստագետը,և հավատացնում եմ էդ դեպքում դու կունենաս քո ուզած լավ, վորակյալ, մնայուն արվեստը:

Chuk
09.02.2011, 14:24
Ասեմ որ բավականին կոպիտ էր::neaՆայած, թե դու ինչ ես հասկանում պրոֆեսիոնալիզմ բառի տակ,կոնկրետ ես հասկանում եմ մի անհատի ով գիտակ է իր գործում,գուցե կրկնվեմ նորից,բայց խոսքս չի վերաբերում այն թղթի կտորի,որ ստանում են շատերը,բայց որևից է օգուտ չեն տալիս:

հ.գ.Ցավը նրանումն է, որ արվեստ ասելով պատկերացնում եք հոբբի:Ինչպես լավ բժիշկը պետք է լինի պրոֆեսիոնալ, այնպես էլ արվեստագետը,և հավատացնում եմ էդ դեպքում դու կունենաս քո ուզած լավ, վորակյալ, մնայուն արվեստը:

Այդ դեպքում ես քեզնից ճշտեմ էն, ինչը երեկ դու էիր հարցնում ինձ:
Ռուբեն Հախվերդյանը պրոֆեսիոնա՞լ է:

Մաեստրո
09.02.2011, 14:48
Այդ դեպքում ես քեզնից ճշտեմ էն, ինչը երեկ դու էիր հարցնում ինձ:
Ռուբեն Հախվերդյանը պրոֆեսիոնա՞լ է:

Ոչ պրոֆեսիոնալ չէ, բայց Ռուբեն Հախվերդյանի պես երգահան ցավոք կարող ենք ունենալ դարը մեկ կամ գուցե երկու,և այս դեպքում ինչ է դուրս գալիս, որ որակը անզոր է դառնում քանակի դեմ:
Եթե բոլոր արվեստով զբաղվողները, կրկնում եմ զբաղվողները Ռուբենի կեսի չափ գիտակ լինեին իրենց գործում այս թեման չեր բացվի, և Չուկ ջան ես էլ դու էլ այսքան չէինք վիճաբանի;):

Chuk
09.02.2011, 15:05
Ոչ պրոֆեսիոնալ չէ, բայց Ռուբեն Հախվերդյանի պես երգահան ցավոք կարող ենք ունենալ դարը մեկ կամ գուցե երկու,և այս դեպքում ինչ է դուրս գալիս, որ որակը անզոր է դառնում քանակի դեմ:
Եթե բոլոր արվեստով զբաղվողները, կրկնում եմ զբաղվողները Ռուբենի կեսի չափ գիտակ լինեին իրենց գործում այս թեման չեր բացվի, և Չուկ ջան ես էլ դու էլ այսքան չէինք վիճաբանի;):

Եթե Ռուբեն Հախվերդյանին դու էլ իմ նման լավ արվեստ ստեղծող ես համարում, ապա կարծում եմ, որ պետք է համաձայն լինես իմ հետ, որ մեր համար ցանկալի է լավ արվեստի, այլ ոչ թե պարտադիր պրոֆեսիոնալ արվեստի ձգտել:

CactuSoul
09.02.2011, 15:55
Բացառություններ, իհարկե, լինում են: Բայց, իմ կարծիքով, Ռուբիկը որևէ մեկին երբևէ իր արածը չի ներկայացրել իբրև արվեստ, ինքն իր սրտից բխածը կյանքի է կոչել, ու մենք՝ ունկնդիր-հանդիսատեսներս, ասել ենք՝ «սա արվեստ է»:
Իսկ այ երբ մարդ գալիս ու ասում է. «ես արվեստագետ/երգիչ/երաժիշտ/նկարիչ/դերասան/.... եմ», նա պարտավոր է պատասխանատվություն ունենալ իր ասածի համար: Իսկ դրա համար առնվազն պիտի տեղյակ լինել, թե ինչի պատասխանատվությունն ես ստանձնում:

Chuk
09.02.2011, 16:03
Անի ջան, ես ոչ մի սարսափելի բան չեմ տեսնում, որ լինեն մարդիկ, ովքեր իրենց արվեստագետ կամ լավ արվեստագետ կարծեն՝ ստեղծելով ցածրարժեք արվեստ:

Ժող, մտածում եմ, կարո՞ղ ա իրոք նենց մի ահագնացող իրավիճակի ենք հասել, որ ցածրարժեքը կուլ ա տալիս բարձրարժեքին: Եթե միաժամանակ երկու տարբեր թեմաներ են բացվում, նույն թեման քննարկող՝ էսքան արձագանքներով: Պատասխանս միանշանակ ա. ո՛չ, չենք հասել: Հակառակ դեպքում էդ թեմաները էդքան բուռն քննարկումներով չէին լինի, հակառակ դեպքում հարևան թեմայի նորից մակերեսային տեսահոլովակը (որը լավն էր, բայց մեկ է՝ մակերեսային էր) 30000 դիտում չէր ունենա: Ժողովուրդ ջան, մեզնից ամեն մեկը շփվում ա լավ արվեստի հետ ու դա տարածում ա (նկատի ունեմ էս թեմաների քննարկման մասնակիցները), ուրեմն իրականում ոչ մի սարսափելի բան տեղի չի ունենում :)

Մաեստրո
09.02.2011, 16:10
հ.գ.Չուկ ես մնում եմ իմ կարծիքին:
Կարևորն այն է, որ մեր երկիրն ունենա ամուր մշակույթ, իսկ դա հիմնվում է պրոֆեսիոնալիզմի վրա:Պրոֆեսիոնալ արվեստն իր տեղում լինի,
սիրողական էլ իր, որպեսզի պարզաճակատ հանդես գանք մյուս երկրների դատին, և ճանաչեն մեզ որպես քաղաքակիրթ երկիր,
ինչպես ժամանակին արեցին մեր մեծանուն արվեստագետները:

Chuk
09.02.2011, 16:13
Մաեստրո ջան, պրոֆեսիոնալն էլ ունենք, ոչ պրոֆեսիոնալն էլ ունենք: Ու լրիվ ի վիճակի ենք աշխարհի հետ ոտ մեկնել: Չնայած ինձ միլիոն տարի պետք չի, թե աշխարհի N երկրում իմ մասին ինչ են մտածում, իմ համար ավելի կարևոր ա, որ ես արվեստ ունենամ :)

Հա, ինչ էի ասում: Հենց նոր մի հետաքրքիր նկարչի հանդիպեցի: Չեմ ասի որ հիացած եմ: Չգիտեմ կրթությունն ինչպիսին է: Բայց փոխարենը բավական հետաքրքիր նկարներ են: Է դուք էլ նայեք՝ http://www.arev-art.com

Ֆոտոն
09.02.2011, 18:54
Ինձ դուր եկան նկարչի գործերը: Ինձ համար արվեստ են դրանք, միջինից էլ ահագին բարձր:
Արտ ջան, ճիշտ ես ասում, թեման շեղելու ժամանակն է: ;) Ես էլ հենց առաջարկում էի ամեն մեկս դնենք մեր կարծիքով մակերեսային ու արվեստ պիտակվող գործեր, երգեր, որպեսզի տեսական հարթությունից գործնական ու տրամաբանված հետևություններ անենք:

erexa
12.10.2012, 15:04
Ինձ դուր են գալիս Ասատուր Դեմիրճյանից՝ որոշ գործեր: Ցավոք յութուբում շատ չկան նրա վիդեոներից: Այս երկուսն իմ կողմից: Ի՞նչ կարծիքի եք, արդյո՞ք այն համարում եք արվեստ:


http://www.youtube.com/watch?v=vK_O9R9LwZQ


http://www.youtube.com/watch?v=OwZ6tgjFSOU&feature=related

Ուլուանա
12.10.2012, 23:46
Նախ կարծում եմ՝ «մակերեսային» բառն արվեստի դեպքում օգտագործելն էնքան էլ տեղին չի։ Ինձ համար արվեստը կարող է լինել լավ կամ վատ, դա էլ, իր հերթին, սուբյեկտիվ է։

Մաեստրոյի գրառումներում հանդիպեցի էն միտքը, որ թող ոչ պրոֆեսիոնալն էլ լինի, բայց թող պրոֆեսիոնալն իր տեղում լինի, սիրողականն՝ իր։ Ի՞նչ է նշանակում՝ իր տեղում։ Ու ո՞վ է որոշում էդ տեղերը, շատ հետաքրքիր է։ Եթե արվեստի գործը լավն է՝ գեղեցիկ է, աչք շոյող է և այլն, ապա ու՞մ է հետաքրքրելու, որ հեղինակն, ասենք, ոչ մի համապատասխան, այսինքն՝ պրոֆեսիոնալ կրթություն չի ստացել։ Ու էդ ո՞ր մի պրոֆեսիոնալը պիտի իրեն իրավունք վերապահի էդ լավ գործը դնել «իր տեղը», այսինքն՝ պիտակել որպես սիրողական և միջազգային ասպարեզ դուրս գալուն ոչ արժանի։ Եվ, ի վերջո, հանճարեղ ու հանրահայտ արվեստագետներից քանի՞սն են պրոֆեսիոնալ կրթություն ստացել։

Ինչ վերաբերում է որոշ մարդկանց էդքան սարսափեցնող զանազան –իզմ–երին, ապա դրանք էլ միշտ եղել են ու կլինեն, ու դրանցից բնավ ոչ բոլորն են վատ ու սարսափելի։ Պատմության մեջ, իհարկե, այս կամ այն «–իզմ»–երն, ի հայտ գալով, հաճախ փորձել են ժխտել, սխալ հանել ու դուրս մղել իրենցից առաջ եղածը, դասականը, բայց մինչև հիմա դեռ ոչ մի իզմ–ի չի հաջողվել վերացնել կամ մոռացության մատնել իրենից առաջ եղած արժեքավորն ու մնայունը։ Էդ –իզմերից շատերն ինձ համար էլ արվեստ չեն, բայց դրանց գոյության մեջ որևէ վտանգ չեմ տեսնում։ Ինչպես արդեն բազմիցս ասվել է, ժամանակը միշտ էլ զտում է ամեն ինչ, ու առնվազն անցյալի աղբը մնում է անցյալում։ Բացի դրանից, չի կարելի է նաև ժխտել, որ զանազան –իզմերը, ինչպիսին էլ որ դրանք լինեն, ամեն դեպքում որոշակի թարմություն են բերում իրենց հետ, ու նույնիսկ եթե բուն ուղղություններն այս կամ այն չափանիշներով դրական չենք համարում, միևնույն է, դրանցից միշտ էլ կարող է ածանցվել ավելի լավը, ավելի դրականը։ Արվեստն էնքան բազմազան ու անսահման երևույթ է, որ ցանկացած ուղղությունից էլ կարելի է մի դրական բան քաղել ու ներդնել արժեքավորի ստեղծման մեջ։