Rhayader
28.11.2010, 16:12
http://posters.ec/cover/205983
Քաղաքի եզրին՝ սովորական նորակառույցների արանքում, կանգնած է Հին Տունը, որտեղ ապրում են Սֆինքսը, Կույրը, Լորդը, Տաբակին, Մակեդոնացին, Սևը ու շատ ուրիշները: Անհայտ է՝ արդյո՞ք լորդն իսկապես ծագում է վիշապների ազնվազարմ տոհմից, բայց Կույրն իսկապես կույր է, իսկ Սֆինքսն՝ իմաստուն: Տաբակին, իհարկե, շնագայլ չի, թեև սիրում է ուրիշների բարիքը վայելել: Տանն ամեն մեկն իր մականունն ունի, ու այնտեղի մեկ օրը երբեմն այնքան բան է ներառում իր մեջ, որ մենք, Դրսում, մի ամբողջ կյանքում էլ չենք ապրի: Ամեն մեկին Տունը կամ ընդունում է, կամ մերժում: Տունը բազմաթիվ գաղտնիքներ է պահում, ու հասարակ «պահարանային կմախքները» միայն ամենահասկանալի անկյունն են այն անտեսանելի աշխարհի, որտեղ անցում չկա Դրսից, որտեղ դադարում են գործել ժամանակի-տարածության սովորական կանոնները:
Տունը շատ ավելին է, քան մանկատունը, որում բնակվող երեխաներից հրաժարվել են ծնողները: Տունը նրանց առանձին տիեզերքն է:
Գրքի աննոտացիայից
Մի քանի նախադասություն+գրքի աննոտացիան, մի քանի կայքերում (goodreads, lib.rus.ec)հիացական մեկնաբանությունները կարդալը ինձ մղում են կարծել, որ գործ ունեմ սովորական ակումբական «ստեղծագործողի անկյան» միջին մակարդակի «ստեղծափորձանքի» (говночтиво տերմինի քաղաքավարի թարգմանությունը, բայց էությունը նույնն է մնում) հետ, որն ինտենսիվորեն գովազդում են, որ վաճառվի:
Բայց վստահ չես կարող ասել, քանի դեռ չես կարդացել:
Ինձ դուր չի գալիս բառապաշարն ու անվարժ, խարխափող գրական ոճը: Ինձ դուր չի գալիս, որ Հայֆիլմի մուլտիպլիկատորը երեխաների մասին գիրք է գրում (Հայֆիլմի մուլտերից դատելով, Հայֆիլմի մուլտիպլիկատորները սինխրոֆազատրոններից ավելի են հասկանում, քան երեխաներից):
Բայց կայուն գնահատական կարող եմ տալ միայն մինչև վերջ կարդալու դեպքում: Դուք էլ միացեք, եթե ցանկանում եք: Գիրքը կարող եք օնլայն կարդալ այստեղ (http://lib.rus.ec/b/205983/read): Զգուշացնեմ՝ բավականին երկար է:
Քաղաքի եզրին՝ սովորական նորակառույցների արանքում, կանգնած է Հին Տունը, որտեղ ապրում են Սֆինքսը, Կույրը, Լորդը, Տաբակին, Մակեդոնացին, Սևը ու շատ ուրիշները: Անհայտ է՝ արդյո՞ք լորդն իսկապես ծագում է վիշապների ազնվազարմ տոհմից, բայց Կույրն իսկապես կույր է, իսկ Սֆինքսն՝ իմաստուն: Տաբակին, իհարկե, շնագայլ չի, թեև սիրում է ուրիշների բարիքը վայելել: Տանն ամեն մեկն իր մականունն ունի, ու այնտեղի մեկ օրը երբեմն այնքան բան է ներառում իր մեջ, որ մենք, Դրսում, մի ամբողջ կյանքում էլ չենք ապրի: Ամեն մեկին Տունը կամ ընդունում է, կամ մերժում: Տունը բազմաթիվ գաղտնիքներ է պահում, ու հասարակ «պահարանային կմախքները» միայն ամենահասկանալի անկյունն են այն անտեսանելի աշխարհի, որտեղ անցում չկա Դրսից, որտեղ դադարում են գործել ժամանակի-տարածության սովորական կանոնները:
Տունը շատ ավելին է, քան մանկատունը, որում բնակվող երեխաներից հրաժարվել են ծնողները: Տունը նրանց առանձին տիեզերքն է:
Գրքի աննոտացիայից
Մի քանի նախադասություն+գրքի աննոտացիան, մի քանի կայքերում (goodreads, lib.rus.ec)հիացական մեկնաբանությունները կարդալը ինձ մղում են կարծել, որ գործ ունեմ սովորական ակումբական «ստեղծագործողի անկյան» միջին մակարդակի «ստեղծափորձանքի» (говночтиво տերմինի քաղաքավարի թարգմանությունը, բայց էությունը նույնն է մնում) հետ, որն ինտենսիվորեն գովազդում են, որ վաճառվի:
Բայց վստահ չես կարող ասել, քանի դեռ չես կարդացել:
Ինձ դուր չի գալիս բառապաշարն ու անվարժ, խարխափող գրական ոճը: Ինձ դուր չի գալիս, որ Հայֆիլմի մուլտիպլիկատորը երեխաների մասին գիրք է գրում (Հայֆիլմի մուլտերից դատելով, Հայֆիլմի մուլտիպլիկատորները սինխրոֆազատրոններից ավելի են հասկանում, քան երեխաներից):
Բայց կայուն գնահատական կարող եմ տալ միայն մինչև վերջ կարդալու դեպքում: Դուք էլ միացեք, եթե ցանկանում եք: Գիրքը կարող եք օնլայն կարդալ այստեղ (http://lib.rus.ec/b/205983/read): Զգուշացնեմ՝ բավականին երկար է: