PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Ամուսնություն առանց սիրո



dreaming
07.02.2007, 14:27
Շատերը լսած կլինեն այս արտահայտությունը. «Կամուսնանա հետո կսիրի»: Իմ կարծիքը լրիվ այլ է և ես նույնիսկ չեմ էլ պատկերացնում, որ կարելի է առանց սիրելու լինել մեկի կողքին… Դուք ի՞նչ կարծիքի եք

Ուլուանա
07.02.2007, 14:43
Ես էլ ինձ չեմ պատկերացնում առանց սիրելու ամուսնանալիս, բայց կյանքը ցույց է տալիս, որ լինում են նաև այնպիսի դեպքեր, երբ առանց սիրելու ամուսնանալուց հետո որոշ ժամանակ անց մարդու մեջ իրոք զգացմունք է առաջանում, նա սկսում է սիրել իր կողակցին։ Ինչևէ, նման դեպքերը քիչ են, և այդպիսի երջանիկ պատահականության վրա հույս դնելով ամուսնանալն ամեն դեպքում սխալ եմ համարում։

Cassiopeia
07.02.2007, 15:00
կյանքը ցույց է տալիս, որ լինում են նաև այնպիսի դեպքեր, երբ առանց սիրելու ամուսնանալուց հետո որոշ ժամանակ անց մարդու մեջ իրոք զգացմունք է առաջանում, նա սկսում է սիրել իր կողակցին։
Ան ջան, համամիտ չեմ, այդ դեպքում ոչ թե սեր է առաջանում, այլ ընդամենը կապվածություն, չսիրողը համակերպվում է և ընդամենը այդքան բան:

Ուլուանա
07.02.2007, 15:09
Ան ջան, համամիտ չեմ, այդ դեպքում ոչ թե սեր է առաջանում, այլ ընդամենը կապվածություն, չսիրողը համակերպվում է և ընդամենը այդքան բան:
Չէ, ինչու՞։ Չէ՞ որ առանց ամուսնանալու էլ ոչ միշտ է լինում այնպես, որ իրեն սիրողի զգացմունքներին մարդն անմիջապես պատասխանում է։ Շատ հաճախ որոշ ժամանակ հետո են սիրահարվում։ Նույն հաջողությամբ էլ սեր կարող է առաջանալ ամուսնանալուց հետո, միայն թե այս դեպքում հավանականությունն ավելի փոքր է, եթե մարդիկ մինչև ամուսնանալը երկար ժամանակ իրար ճանաչել ու իրար հետ շփվել են, այսինքն՝ կարելի է ենթադրել, որ եթե այդքան ժամանակ ճանաչելուց հետո սեր չի առաջացել, ուրեմն հետո էլ դժվար թե առաջանա, բայց, նորից եմ ասում, ամեն ինչ էլ կարող է լինել. նույնիսկ այդ դեպքում չի բացառվում, որ հետագայում զգացմունք առաջանա։ Համենայնդեպս, ես այդպիսի դեպքեր գիտեմ։ ;)

ihusik
07.02.2007, 21:36
Շատերը լսած կլինեն այս արտահայտությունը. «Կամուսնանա հետո կսիրի»: Իմ կարծիքը լրիվ այլ է և ես նույնիսկ չեմ էլ պատկերացնում, որ կարելի է առանց սիրելու լինել մեկի կողքին… Դուք ի՞նչ կարծիքի եքԵս կարծում եմ, որ մեծամասամբ առանց իսկական սիրո էլ ամուսնանում են. ոմանք առաջնորդվելով Ձեր ասած սկզբունքով («Կամուսնանա հետո կսիրի») ենթարկվելով հասարակության ճնշմանը կամ վախենալով մենակ մնալուց՝ քանզի անցնում են տարիները և այլն... կամ էլ սխալմամբ որպես սեր են ընկալում փոխադարձ ֆիզիկական ու հոգեկան գրավչությունն ու կապվածությունը՝ ելնելով այդ երկուսի գեղեցիկ փաթեթավորումներից:( Ես էլ չեմ պատկերացնում ոչ միայն ամուսնությունն առանց սիրո, այլ նաև կյանքն առանց սիրո...:love

docart
08.02.2007, 00:45
Կյանքում ամեն ինչ էլ հնարավոր է: Ես գիտեմ դեպք երբ ամուսնացել են մի օրվա ծանոթներ լինելով ու հիմա շատ կայուն ու երջանիկ ընտանիք են: Մի բան էլ կա հաստատ, որ հաշվենկատ ամուսնությունները ավելի ամուր են քան սիրո, կրքի ազդեցության տակ ամուսնացածները: Դա իմ կարծիքը չէ, այլ վիճակագրության թվեր:

Kita
08.02.2007, 00:56
կտրականապես դեմ եմ, քանի որ դաա ինձ հակասում է: Ես երբեք չեմ կարող հարմարվել և սիրել...
և իսկապես այդ սկզբունքով ամուսնանալը շատ եմ նկատել... հիմնականում շրջապատի կամ ընտանիքի ստիպելով...
մենակությունը իհարկե ահավոր է, բայց ավելի լավ ինձ համար մենակություն... քան թե մի մարդ, որին ես չեմ սիրի և չեմ բացվի երբեք լիովին... և էլի կլինեմ ինչ-որ ձևով միայնակ...:(

docart
08.02.2007, 01:00
Ես Կիտայի ասածների հետ համաձայն եմ, բայց տես որ շատ աղջիկներ այդպես ամուսնանում են, և իրենց կյանքի երջանկությունը գտնում են երեխաների մեջ,

dreaming
08.02.2007, 10:32
Ես կարծում եմ, որ մեծամասամբ առանց իսկական սիրո էլ ամուսնանում են. ոմանք առաջնորդվելով Ձեր ասած սկզբունքով («Կամուսնանա հետո կսիրի») ենթարկվելով հասարակության ճնշմանը կամ վախենալով մենակ մնալուց՝ քանզի անցնում են տարիները և այլն... կամ էլ սխալմամբ որպես սեր են ընկալում փոխադարձ ֆիզիկական ու հոգեկան գրավչությունն ու կապվածությունը՝ ելնելով այդ երկուսի գեղեցիկ փաթեթավորումներից:( Ես էլ չեմ պատկերացնում ոչ միայն ամուսնությունն առանց սիրո, այլ նաև կյանքն առանց սիրո...:love
Մինագամայն համամիտ եմ, լավ է ուշ ամուսնանալ, քան էնքան որ «Տանը չմնալու համար» ապրել չսիրած մարդու հետ, չճաշակել խենթ սիրո գերագույն պահերը

Ուլուանա
08.02.2007, 11:54
Մի բան էլ կա հաստատ, որ հաշվենկատ ամուսնությունները ավելի ամուր են քան սիրո, կրքի ազդեցության տակ ամուսնացածները: Դա իմ կարծիքը չէ, այլ վիճակագրության թվեր:
Դե, եթե ամուր ասելով՝ նկատի ունես ուղղակի ամուսնալուծության բացակայությունը, ապա համաձայն եմ, և դա նույնիսկ զարմանալի չէ, քանի որ եթե մարդիկ ամուսնանում են իրար հետ կոնկրետ ինչ-որ բանի համար, ապա հենց այդ ինչ-որ բանն էլ նրանց միասին է պահում և կարող է մինչև կյանքի վերջ էլ պահել։ Օրինակ՝ փողի համար ինչ-որ մեկի հետ ամուսնացած կինը դժվար թե ամուսնուց բաժանվի չհասկացված լինելու կամ մինչև անգամ դավաճանված լինելու պատճառով, որովհետև այդ մարդու հետ ամուսնանալիս նա պետք է որ հիանալի իմանար, թե ինչ կարելի է ակնկալել այդ մարդուց։ Նրա ակնկալիքները սերն ու փոխըմբռնում չեն եղել, որ դրանց բացակայության պատճառով ամուսնուց բաժանվի։ Նա ամուսնացել է փողի համար, որը ունի, իսկ մնացածի բացակայությանը կդիմանա հանուն փողի, քանի որ իր համար առաջնայինը փողն է։

Այլ հարց է, որ կոնկրետ ես ամուր ընտանիք ասելով բոլորովին ուրիշ բան եմ հասկանում, այն է՝ փոխադարձ սիրո, վստահության, փոխըմբռնման ու համերաշխության վրա հիմնված միություն։ Իսկ արհեստական պատճառներով պարզապես մի հարկի տակ երկարատև գոյատևումը ես ամուր ընտանիք համարել չեմ կարող։ :[

Ավելացվել է 8 րոպե անց

Ես Կիտայի ասածների հետ համաձայն եմ, բայց տես որ շատ աղջիկներ այդպես ամուսնանում են, և իրենց կյանքի երջանկությունը գտնում են երեխաների մեջ,
Այո, իրոք այդպես է։ Դա էլ է շատ տարածված երևույթ։ Տխուր է, բայց այս դեպքն ինչ-որ տեղ գուցե կարելի է արդարացնել... :( :think

Shauri
08.02.2007, 12:26
Եվ ի վերջո, այնտեղ, ուր կա ամուսնություն առանց սիրո, կլինի նաև սեր առանց ամուսնության :love

Տիեզերգ
08.02.2007, 13:31
Եվ ի վերջո, այնտեղ, ուր կա ամուսնություն առանց սիրո, կլինի նաև սեր առանց ամուսնության :love
կլնի ես գոհ եմ քո մտքերից
մտածում եմ եթե առաջինը կա երկրորդը կլնի ու կլնի

Shauri
08.02.2007, 13:56
կլնի ես գոհ եմ քո մտքերից
մտածում եմ եթե առաջինը կա երկրորդը կլնի ու կլնի
Իմ միտքը չէր... չեմ հիշում թե ումն էր :oy

Երվանդ
08.02.2007, 17:05
Իհարկե ճիշտը սիրելով ամուսնանալնա, բայց հետագան 2 դեպքում էլ մի քիչ մշուշոտա, ես զույգ գիտեմ որ սիրելով են ամուսնացել ու բաժանվել են, գիտեմ նաև զույգ որ տնեցիք են աղջկան տեսել հավանել հետո տղենա սկսել հանդիպել ու ամուսնացել են ու հիմա շատել երջանիկ են:

Gohar
08.02.2007, 17:38
Ինձ համար ամեն ինչն էլ նշանակություն ունի: Այ օրինակ, եթե ես սիրեի մեկին, բայց զգայի, որ ինքը ապագայում ընտանիք չի կարող պահել, այսինքն՝ ձգտում չունի դեպի աշխատանքը, չունի պատասխանատվություն … (և այլն), հանուն սիրո նրա հետ երբեք չէի ամուսնանա: :beee
Նույնն էլ փողի հարցում, եթե այդ անձնավորություանը ընդհարապես չեմ համակրում ու միայն փողի համար պետք է ամուսնանամ, էլի չէի ամուսնանա:
Իսկ, եթե չսիրեի, բայց համակրեի այդ անձնավորությանը ու զգայի, որ ինքը արդեն հասուն անձնավորությաուն է, պատրաստ է ընտանիք պահելու, ունի պատասխանատվության զգացում և աշխատասեր է, ինչու՞ ոչ, այդ դեպքում էլ կամուսնանյի: :aha

ihusik
08.02.2007, 21:42
Gohar չե՞ս կարծում, որ քո ասածը հաշվարկի, շահի հիման վրա ամուսնությունն է դուրս գալիս: Չնայած երկրորդ պարբերությանդ մեջ հերքում ես հնարավորությունն, որ կամուսնանաս փողի համար, բայց հետո նշում ես վերջում, որ եթե չսիրեիր, բայց համակրեիր այդ անձնավորությանը ու զգայիր, որ նա արդեն հասուն անձնավորություն է, պատրաստ է ընտանիք պահելու, ունի պատասխանատվության զգացում և աշխատասեր է (այսինքն լավ փող է վաստակում) ապա կամուսնանաիր այդ դեպքում... մի հարց եմ ուզում տալ ու նախապես կներես, եթե կոպիտ հնչի ու քեզ վրա մի վերցրու ուղղակի կուզենամ դու էլ պատասխանես.
Եթե արդեն ամուսնացել են զույգերը, սիրում են իրար ու հարգում, լավ էլ աշխատում են ու վաստակում ու լավ էլ ապրում են ու ընտանիք պահում, բայց որոշ ժամանակ անց հետո ամուսինը հիվանդանում է ու չի կարողանում նույն նվիրվածությամբ աշխատի ու վաստակի, դա նշանակում է, որ կինը պետք է ասի, դե հաջողություն, դու էլ ինձ անհրաժեշտ չես... այո՞:( Ինձ թվում է լավ կլինի մեկ անգամ ուշադիր լսել, թե եկեղեցում ինչ է ասում նորապսակ զույգերին միացնող հոգևորականը:;)
Եվ հետո ես չեմ պատկերացնում ամուսնություն առանց սիրո, իսկական ու մեծ սիրո այն էլ, իսկ սերն այդպես մտքի աշխատանքի, հաշվարկի շնորհիվ չի առաջանում, այն ասես կայծակի նման առկայծում է մարդու կյանքում ու լուսավորում և միայն կարճ ժամանակ հետո լսում ենք ամպրոպի ձայնը:;) Եվ հետո.

<<Ամուսնանաս, թե չամուսնանաս, միևնույն է, երկու դեպքում էլ փոշմանելու ես>>::D
<<Ամուսնացիր` ինչ էլ որ լինի: Եթե լավ կին հանդիպի` կլինես բացառություն, իսկ եթե վատը` կդառնաս փիլիսոփա>>::D

Arisol
08.02.2007, 22:22
Հուսիկ ջան, կարծում եմ դու Գոհարի ասածը սխալ հասկացար…
Իմ կարծիքով Գոհարն ուզեցել ա իր վերջին ասածով ասել ոչ թե փողի մասին, այլ այն, որ կնախընտրի համակրանքով և կյանքում իր տեղը գտած մարդու հետ ամուսնանալ, քան թե սիրով ամուսնանա՝ հասկանալով, որ այդ սիրո վրա իր ընտանիքը չի կարող հիմնվել, քանի որ իր սիրեցյալը ընտանիք կազմել չի կարող…
Տվյալ դեպքում ես երևի թե համաձայնեմ Գոհարի հետ, իր ասածն ինձ ավելի հարազատ ա… Այո՛, ես երբեք չեմ ամուսնանա մեկի հետ շահով, բայց կամուսնանամ, եթե տվյալ մարդու հանդեպ համակրանք ունեմ, եթե այդ մարդն իմ ընկերն ա ու եթե նա ինձ սիրում, հարգում և գնահատում ա:
Դե սա կոնկրետ վերաբերվում ա էն դեպքերին, երբ իսկական սիրոդ չես հանդիպել, իսկ այն, ում հետ պիտի ամուսնանաս համապատասխանում ա վերը թվարկածս հատկանիշներին:

Gohar
09.02.2007, 01:28
Gohar չե՞ս կարծում, որ քո ասածը հաշվարկի, շահի հիման վրա ամուսնությունն է դուրս գալիս: Չնայած երկրորդ պարբերությանդ մեջ հերքում ես հնարավորությունն, որ կամուսնանաս փողի համար, բայց հետո նշում ես վերջում, որ եթե չսիրեիր, բայց համակրեիր այդ անձնավորությանը ու զգայիր, որ նա արդեն հասուն անձնավորություն է, պատրաստ է ընտանիք պահելու, ունի պատասխանատվության զգացում և աշխատասեր է (այսինքն լավ փող է վաստակում) ապա կամուսնանաիր այդ դեպքում...
Այո, ի՞սկ դու ինչ վատ բան ես տեսնում դրա մեջ: Կա տղա, որին համակրում ես, զգում ես, որ նա ի վիճակի է ընտանիք պահելու ու ամուսնանում ես: Ավելին՝ ես հենց այդպես էլ ամուսնացել եմ ու մինչև հիմա չեմ փոշմանել ու չեմ էլ կարծում, որ սիրելով մի «ձրիակերի» կամ «թամբալի» հետ ամուսնանայի ավելի երջանիկ կլինեի: :)
«Երջանիկ ամուսնությունը հազվադեպ է լինում պատահականություն, այն հանդիսանում է գիտակցական աշխատանքի հետևանք, խելացի եւ մտածված ծրագրավորման արդյունք»: :B Բատերֆիլդ

մի հարց եմ ուզում տալ ու նախապես կներես, եթե կոպիտ հնչի ու քեզ վրա մի վերցրու ուղղակի կուզենամ դու էլ պատասխանես.
Եթե արդեն ամուսնացել են զույգերը, սիրում են իրար ու հարգում, լավ էլ աշխատում են ու վաստակում ու լավ էլ ապրում են ու ընտանիք պահում, բայց որոշ ժամանակ անց հետո ամուսինը հիվանդանում է ու չի կարողանում նույն նվիրվածությամբ աշխատի ու վաստակի, դա նշանակում է, որ կինը պետք է ասի, դե հաջողություն, դու էլ ինձ անհրաժեշտ չես... այո՞:( Ինձ թվում է լավ կլինի մեկ անգամ ուշադիր լսել, թե եկեղեցում ինչ է ասում նորապսակ զույգերին միացնող հոգևորականը:;)
Բայց դու, ոնց որ թեմայի ուղղությունը փոխեցիր, հը՞ :P Այնուամենայնիվ պատասխանեմ հարցիդ: :)
Հ.գ. քո նշածը լրիվ ուրիշ դեպք է: Ես եթե զգամ, որ իմ ամուսինը «աշխատող» էր ու ճակատագրի բերումով այլևս չի կարողանում աշխատել, ես մեծ հաճույքով և սիրով կաշխատեմ և իրեն կպահեմ, բայց, հանուն սիրո՝ գիտակցաբար ամուսնանալ մի տղայի հետ, որը ի սկզբանե պարտասխանատվության զգացում չունի և աշխատող չի, դա ես համարում եմ հիմարություն ու եթե աստված չանի այդ տղայի հետ էլ մի վատ բան պատահի ու էդ աղջիկը աշխատի, որ էդ տղային պահի, դա արդեն կհամարեմ՝ հիմարության գագաթնակետ: Կներես մի փոքր կոպիտ պատասխանիս համար, ուղղակի ես սիրում եմ, որ ինձ ուղղված հարցերին պատասխանում եմ այնպես, ինչպես իսկապես մտածում եմ : :)

Արսեն
09.02.2007, 01:55
Պարզ բան է. լավ է սիրելով ամուսնաալ: բայց՝ եթե ամուսնացել են առանց սիրելու /շահի նպատակով թե ստիպված, կամել նաման մի բանի/ կայուն ընտանիք չի լինի, եթե չառաջանա գոնե փոխադարձ հարգանք, էլ չեմ ասում սիրո մասին: Նման ինչքան դեպք գիտեմ, բոլորն էլ, թվում է, թե երջանիկ են, կամ ձևանում են, կամել համակերպվում: քիչ են դեպքերը, երբ սկսում են սիրել միմիանց: նախորդ գրառումներում Ուլուանան գրել էր, որ եթե ծանութներ են եղել ու չեն սիրել, ամուսնությունը չի օգնի հաստատ, համամիտ եմ նրա հետ: Կյանքում օրենքներն ավելի քիչ են քան բացառությունները, դրա համար էլ գրածներիցս բոլորն էլ կարող են սխալ լինել ոմանց համար:

ihusik
10.02.2007, 01:13
Այո, ի՞սկ դու ինչ վատ բան ես տեսնում դրա մեջ: Կա տղա, որին համակրում ես, զգում ես, որ նա ի վիճակի է ընտանիք պահելու ու ամուսնանում ես: Ավելին՝ ես հենց այդպես էլ ամուսնացել եմ ու մինչև հիմա չեմ փոշմանել ու չեմ էլ կարծում, որ սիրելով մի «ձրիակերի» կամ «թամբալի» հետ ամուսնանայի ավելի երջանիկ կլինեի՞: :) Ասածս այն էր, որ իմ համար անընդունելի է ամուսնությունն առանց սիրո, բայց եթե երիտասարդն ուզում է ամուսնանալ ու չի հանդիպում մեկին, որին նա սիրում է ու նրա ընտրածն էլ սիրում է իրեն և նա «ձրիակեր» կամ «թամբալ» չէ ու կանգնած է ընտրության առջև ամուսնանալ հարգելով ու չսիրելով մեկին «ձրիակերի՞» կամ «թամբալի՞», թե՞ «ոչ ձրիակերի» կամ «աշխատասեր» մեկի հետ՝ բնականաբար պետք է ընտրի երկրորդ տարբերակը:
«Երջանիկ ամուսնությունը հազվադեպ է լինում պատահականություն, այն հանդիսանում է գիտակցական աշխատանքի հետևանք, խելացի եւ մտածված ծրագրավորման արդյունք» Բատերֆիլդ Այստեղ թեմաներից մեկում նշվում է այն շղթան, որ կա մասնակիցների կարծիքով սեր, ընտանիք հարցի հետ կապված և Բատերֆիլդի խոսքն ուզում եմ այդ շղթայի տեսքով վերծանեմ.
Երջանիկ ամուսնությունը (շատ լավ համակերպվելը) = գիտակցական աշխատանքի հետևանք, խելացի եւ մտածված ծրագրավորման արդյունք (խելքի շնորհիվ կառուցված շահեկան գործարկ = առողջ, աշխատասեր, հաջողակ ու հարմար գործընկերոջ հետ ամուսնանալը) եթե մնացած թեկնածուները հիվանդ, անգործունյա, ձրիակեր, թամբալ ու անհաջողակ դեմքեր են:D

Մի քիչ երևի վերջում գույները շատ մգացրեցի, բայց ընդհանուր առմամբ Բատերֆիլդի նշածն արևմտյան մտածելակերպի ճիշտ արտահայտումն է ուր երջանիկ ընտանիքը դա լավ համակերպված ու ճիշտ գործարքի կանոնները չխախտող երկու իրարից առանձին (սիրով չմիացած), բայց համակրանք միմյանց նկատմամբ ունեցող հակադիր սեռերի կապն է:
Ասածներս չընդունեք որպես Ձեր ապրելակերպի քննադատություն, բոլորովին, ես այդ իրավունքը չունեմ, ուղղակի նշածներս իմ պատկերացումներն են, նրանք, որ ընդունելի են իմ համար ու իմ դեպքում: Ամեն մարդ երջանկությունը պետք է որ զգա նույն կերպ, բայց ամեն մարդ էլ իր երջանկությունը գտնում է տարբեր բաներում...:think

Lionne_en_Chasse
10.02.2007, 01:32
Գիտեք կա 3 տեսակի սեր, ըստ իս՝ երբ սիրում են ուղեղով, երբ սիրում են սրտով, երբ սիրում են ուղեղով ու սրտով:
ՈՒղեղով սիրել նշանակում է հասկանալ / գիտակցել / գնահատել դիմացինիդ դրական արժանիքները,: Եվ դրանից ծնվում է համակրանք, նվիրվածություն, .հարգանք.. հետագայում փուլ առ փուլ գուցե նաև սեր: Ինչ-որ տեղ դա սիրո սկիզբն է
Սրտով սիրելը նշանակում սիրել անգամ թամբալի, ձրիակերի, նարկոմանի, հիմարի... բայց չիմանալ ինչի համար, ո՞ր արժանիքի համար սիրել: Պարզապես՝ սիրում եմ ու վերջ և չես ընդունում ոչ մի "կուրացած աչքեր բացելու" փորձեր: Հետո էլ ուշ է լինում, երբ կյանքն արդեն խորտակված է լինում կամ էլ խորտակման եզրին է: Իհարկե ոչ միշտ է նման սցենարով լինում, սիրվող օբյեկտը կարող է դրական անձանվորությունն էլ լինել: Պարզապես այդպես եմ նկարագրում, որ հասկանաք ինչ եմ ուզում ասել
ՈՒղեղով և սրտով սիրելն էլ դա... դե էն դեպքն է, որ սիրտդ սիրում է ու գիտի ինչի համար է սիրում (BINGO)

Կարծում եմ Գոհարը առաջին երկու դեպքերի մասին էր խոսում :) Գոհար ուղղիր ինձ, եթե սխալվում եմ

Gohar
10.02.2007, 03:33
Երջանիկ ամուսնությունը (շատ լավ համակերպվելը)
Հ.գ. ընդհարապես ոչ մեկ չի կարա ասի երջանիկ ամուսնությունը որն է, «շատ լավ համակերպվե՞լը», թե՞ սիրով ամուսնանալը: Ամուսնական երջանկությունը փակ գաղափար է և անհատական (ամեն մեկի մոտ տարբեր ձևով է արտահայտվում): Այն ես կարող եմ համեմատել ձմերուկի հետ, կիսում ես, մեջը կամ կարմիր է լինելու, կամ էլ սփրթնած և ամենևին էլ կապ չունի, թե այդ ձմերուկը սիրով ես գնել, թե՞ գինը հարմար է եղել դրա համար ես գնել: Չնայած կան մարդիկ, որ ձմերուկը գնելուց, սկսում եմ կտտացնել ձմերուկին, յանի թե իրանք գործից ուժեղ հասկացում են ու էդ կտտացնելուց կարող են իմանալ, ձմերուկի մեջ կարմիր է, թե ոչ, բայց մեկը չկա, որ էդ պահին մի հատ պտտվի ու էդ մարդուն ասի. « Քո նման վառ երևակայություն ունեցող մասնագետներն են ծնկի իջել արդեն իսկ կիսված ձմերուկի անկնկալ սփրթնածության առջև ու ձմերուկի փոխարեն անճարությունից սկսել են ձմերուկի կտերը ուտել»:

(խելքի շնորհիվ կառուցված շահեկան գործարկ = առողջ, աշխատասեր, հաջողակ ու հարմար գործընկերոջ հետ ամուսնանալը)
Հ.գ. միայն սիրո համար ամուսնանլը համարել եմ սխալ և միշտ էլ սխալ կհամարեմ, քանի որ ամուսնությունը միայն ամուսիններով չի սահմանափակվում, միշտ պետք է մտածել, որ այդ ընտանիքում դեռ երեխա պետք է ծնվի, իսկ երեխային սրվակի չափաքանակով կաթը չի բավարարում, նրա առնվազն 250մգ. շշով կաթ է անհրաժեշտ, իսկ եթե այդ կաթը չկարողանաս տալ, նա կլացի, կլացի՝ որովհետև սոված է, իսկ մայրական սիրտը երեխայի լացից կմղկտա, և հենց այդ ժամանակ է, որ ընտանիքի սոցիալական վիճակը կապտակի այդ ընտանիքին և հենց այդ ժամանակ է, որ (երևի) ապտակվողը կհիշի, որ ժամանակին Գոհար անունով մի աղջիկ, կոչ էր անում կուրորեն չտրվել սիրուն:

եթե մնացած թեկնածուները հիվանդ, անգործունյա, ձրիակեր, թամբալ ու անհաջողակ դեմքեր են :D
Հ.գ., եթե այս խոսքերը ինձ էին ուղղված, ուրեմն հավելյալ ինֆորմացիայի կարգով քեզ ասեմ, որ ես անհաջող թեկնածուների քանակությունից չէր, որ որոշեցի ամուսնանալ, եթե նկատել ես, ես 21 տարեկան եմ, իսկ երեխաս արդեն 2 տարեկան է, եթե մի փոքր հաշվարկ կատարես, ապա կարող ես պատկերացնել, որ ես 18 տարեկանում արդեն նշանված էի, իսկ 18 տարեկան աղջկա կյանքում հայտնված անհաջող թեկնածուները չէին կարող նրա կյանքից հիասթափության պատճառը դառնալ, այնպես, որ եթե ես ամուսնացել եմ, ուրեմն լուրջ հիմքեր եմ ունեցել դրա համար ու ընդհանրապես շատ լավ կլինի, որ մարդիկ խոսալուց/ գրելուց առաջ, մի հատ լավ ծանր ու թեթև անեն ու նոր արտահայտվեն ու ընդհանրապես շատ լավ կլինի, որ իմանան, որտեղ ինչ են ասում ու ոնց են ասում ու ասածից հետո էլ ինչ սմայլիկ են դնում: Այս տողերը քեզ էին ուղղված, միայն այն դեպքում, եթե այն ինչ որ գրել էիր ինձ էին ուղղված, եթե ընդհանուր էիր գրել, ուրեմն հաշվի, թե ես էլ էի ընդհանուր գրել :B

Եվ հետո ես չեմ պատկերացնում ամուսնություն առանց սիրո, իսկական ու մեծ սիրո
Հ.գ. սպասիր քո «մեծ» սիրուն, բայց սպասումներիդ ճանապարհին, երբեք մի մոռացիր, որ եթե քչից չբավարարվես, շատից էլ չես բավարարվի:

Կարծում եմ Գոհարը առաջին երկու դեպքերի մասին էր խոսում: :) Գոհար ուղղիր ինձ, եթե սխալվում եմ
Ուղղելու անհրաժեշտությունը չկա :)

Philosopher
10.02.2007, 10:01
Իսկապես, ամուսնության խնդիրը շատ բարդ հանգույց է: Ասել, թե ամուսնությունը պետք է հիմնված լինի սիրո վրա, հավասար է ոչինչ չասելուն, այն պարզ պատճառով, որ սիրո գիտական քննությունն ինքը հանգեցնում է այդ երևույթի եթե ոչ բազմաթիվ, ապա գոնե մի քանի, միանգամայն համարժեք ու կարևոր բնութագրումների: Հետևաբար, այդ բազմաբնույթ հասկացության վրա հիմնված եզրակացությունը չի կարող մեզ թույլ տալ ասելու, թե այդ եզրակացությամբ մենք մի ինչ-որ լուրջ բան ասացինք: Եթե սիրո կատարյալ ձև ընկալենք այն մարդկանց սերը, որոնք երբևէ միմյանց հետ որևէ այլ հոգեբանական, մշակութային կամ սոցիալական կապերի մեջ չեն եղել, այլ պազրապես հանդիպել են ու սիրել են միմյանց, ապա այս դեպքում այդ սերը առավելագույն դեպքում սիրահարվածություն է, վատագույն դեպքում սեփական ներքին ու արտաքին կյանքի տաղատուկից փախչելու ձև: Այս դեպքում ընտանիք չի ստեղծվում կամ եթե ստեղծվում էլ է, ապա խիստ խախուտ միություն է լինում: Եթե սերը միևնույն հասարակության միևնույն շերտի ներկայացուցիչների կապն է` այդ խավի ներքին կյանքի կաննոների համաձայն, ապա դա միայն սոցիալական և տնտեսական միություն է, ընդ որում այդ միության սոցիալ-տնտեսական հիմքը կարող է բոլորովին էլ չընկալվել սիրողների կողմից, և նրանք ևս բոլոր հիմքերը ունեն պնդելու համար, թե սիրում են միմյանց: Հենց այսպիսի սերը ու ընտանիքը ի նկատի ունեին Կանտը, Տոլստոյը և մարքիստ-լենինիստները. ընդ որում Տոլստոյի բնութագրումը ամուսնության մասին որպես օրինականացված անբարոյականություն (մեղմ ասած)` դեռևս մնում է որպես բազմաթիվ ընտանիքներին բնորոշող խիստ դիպուկ ձևակերպում: Այս դեպքում ընտըանիքը լինում է բավականին ամուր, այնքան ամուր, որ դառնում է որոշ ժողովուրդների կեցության հիմնաքարը (օրինակը դուք գիտեք): Երրորդ պարագայում սերը կարող է լինել երկու միայնակ անհատների հանդիպման արդյունք, երբ հանդիպում են, պայմանականորեն ասված` երկու նևրոզներ, երբ միայնակ, հասարակության կյանքն ու կարգերը չընդունող մարդը հանդիպում է իրեն նման մեկ այլ մարդու և նրանք գտնում են միմյանց: Այս դեպքում մենք գործ ունենք թերևս սիրո առավել մաքուր ձևի հետ, բայց կրկին չպետք է մոռանանք, որ եթե երկու կողմերից որևէ մեկը միայնակությամբ չտառապեր, այդ սերը չէր լինի: Իսկ այսպիսի հոգեբանական հիմքի վրա ստեղծվա ընտանիքները կարող են լինել ամուր, եթե շուտով կարողանան տեղավորվել սիրո և ընտանիքի երկրորդ ձևի մեջ կամ փլվել, եթե երկու միայնակները մի օր զգան, որ չնայած այն հանգամանքին, որ իրենք միասին են, միևնույնն է նրանցից յուրաքանչոյւրը շարունակում է մեիայնակ մնալ: Եվ ընտանիք այլևս գոյություն չի ունենա: Մի խոսքով սիրո և ընտանիքի հարցը այնքան բարդ է, որ լավ, մաքուր, բարձր սիրո վրա կատարված հղումները կա'մ չտեղեկացվածության, կա'մ ինքնախաբեության տպավորություն են թողնում: Եվ այդ երկու դեպքում էլ ցավալի է:

ihusik
11.02.2007, 04:37
Նախ կխնդրեի, որ իմ կարծիքը ոչ ոք չվերագրեր իրեն: Ես փորձում եմ քննարկել երևույթն բազմակողմանի ու եթե ինչ որ մեկը տեսնում է իմ ասածների մեջ իրեն, ապա հաստատ իմացեք, որ իսկզբանե իմ խոսքը նրան ուղված չի եղել ու ես այստեղ մասնավոր ոչ մի դեպք չեմ քննարկում ու այդ իրավունքն էլ ինձ չեմ վերապահում: Gohar-ի վրդովմունքն այդ իմաստով տեղին չէ:

Ես մի բան չեմ հասկանում, այստեղ քննարկելիս ուզում են ապացուցել, որ ամենալավ տարբերակն ամուսնության՝ դա ոչ թե սիրո վրա հիմնվածն է, այլ հաշվարկովը և երբ փորձում եմ ասել, որ սիրելով ամուսնությունն է ճիշտ, ինձ փորձում են հակասել՝ ասելով որ եթե սիրով ամուսնանա մարդ, ապա ամուսինը կլինի բոլոր բացասական գծերի կրողը: Կարո՞ղ եք երկու հարցի պատասխանեք.
1.Դուք ընդհանրապես եք դեմ սիրո՞ն, թե՞ միայն ամուսնության դեպքում:
2.Ինչու՞ եթե մարդ սիրո հիման վրա է ամուսնանում պետք է անպայման նրա ամուսինը բոլոր բացասական գծերի կրո՞ղը լինի... հնարավոր չէ՞, որ սիրելու հետ մեկ տեղ ունենա գոնե որոշ դրական բնավորության գծեր, թե չէ հենց ասում եմ սիրո մասին հիշում եք որ կարող է հիվանդ լինի, ծույլ, թամբալ, ընտանիք պահել չկարողացող... ինչու՞...: Եվ, իմիջիայլոց, մի՞թե եթե մարդ իրոք սիրի իր ընտանիքն ու երեխաներին ամեն ինչ չի անի նրանց բարեկեցության համար, ի տարբերություն չսիրող ամուսնու:

Թող ինձ ներեն այն աղջիկները, որոնք այդպես չեն մտածում ու ապրում, բայց իմ կարծիքով կա աղջիկների մի ստվար զանգված, որոնք անհապաղ կամուսնանան, եթե փոքր ինչ գոնե համակրեն տղային ու իմանան, որ նրանից կունենան առողջ երեխաներ ու իրենք ու իրենց երեխաները կապրեն սոցիալապես բարեկեցիք կյանքով ու պատրաստ են հանուն դրա աչք փակել շատ ու շատ բաների վրա...

Իմ մոտ որոշ գրված նյութերից այն տպավորությունն առաջացավ, որ ամուսնության գործում ամենամեծ սխալը դա սիրով ամուսնանալն է, իսկ ամենաճիշտը՝ հաշվարկովը և միաժամանակ հաշվարկով էլ՝ ձմերուկին կտացնելու նման՝ հնարավոր չի լինի հասկանալ մեջը կարմիր կլինի թե խակ: Հուսով եմ ճիշտ կընկալվի ասածներս::)

Մանոն
11.02.2007, 13:51
Ես համամիտ եմ Հուսիկի խոսքերի հետ: Ինձ միշտ զարմացրել են այն մարդիկ, ովքեր կուրորեն ամուսնացել են ինչ-որ մեկի հետ...այնքան որ ամուսնանան: Թլի այն մարդկանց, ով կարծել է թե սիրում է ու հետո է հասկացել որ սխալված է եղել, կարելի է հասկանալ: Բայց գիտակցաբար իմանալով, որ չես սիրում ու ամուսնանում ես...կներեք ուղեղումս չի տեղավորվում: Ես այդ մարդկանց չեմ հասկանում: Մի՞թե զուտ նրա համար, որ շարունակվի մարդկային ցեղը…Իսկ ու՞ր մնաց գեղեցիկը…

Ուլուանա
11.02.2007, 17:05
Ես էլ կհամաձայնեմ Ihusik-ի ու Manon-ի հետ։ Կարծում եմ՝ ընդհանուր առմամբ իմ տեսակետն այս հարցի վերաբերյալ կարելի է ձևակերպել այսպես. սերը երջանիկ ամուսնության համար անհրաժեշտ, բայց ոչ բավարար պայման է, այսինքն՝ եթե երկու մարդ իրար իրոք սիրում են, ապա շատ հնարավոր է, որ նրանց ամուսնությունը երջանիկ լինի, բայց եթե նրանց միջև միաժամանակ փոխըմբռնման, համերաշխության, հարգանքի, պատասխանատվության և այլնի վրա հիմնված հարաբերություններ չլինեն, ապա ամուսնությունն էլի երջանիկ չի լինի։ Այդ ամենը համատեղելն իսկապես բարդ է, բայց հնարավոր։ Ամեն դեպքում սերը պարտադիր եմ համարում։

Arisol
11.02.2007, 17:32
Իսկ ես ընդհանրապես չեմ ուզում ամուսնանալ, սիրով, թե առանց սիրո…
Դեռ 17 տարեկան եմ, բայց էնքան բաներ եմ տեսել ամուսնացածների մոտ, որ ամուսնանալս չի էլ գալիս :( …

ihusik
11.02.2007, 18:01
...սերը երջանիկ ամուսնության համար անհրաժեշտ, բայց ոչ բավարար պայման է, այսինքն՝ եթե երկու մարդ իրար իրոք սիրում են, ապա շատ հնարավոր է, որ նրանց ամուսնությունը երջանիկ լինի, բայց եթե նրանց միջև միաժամանակ փոխըմբռնման, համերաշխության, հարգանքի, պատասխանատվության և այլնի վրա հիմնված հարաբերություններ չլինեն, ապա ամուսնությունն էլի երջանիկ չի լինի։ Այդ ամենը համատեղելն իսկապես բարդ է, բայց հնարավոր։ Ամեն դեպքում սերը պարտադիր եմ համարում։ Համամիտ եմ, բայց ոչ լիովին: :) Կներեք, եթե շատ եմ պնդում Սիրո կարևորության վրա, բայց ինձ համար Սերը շատ մի վեհ բան է ու միևնույն ժամանակ շատ առօրեական, ինչպես Manon-ը կասեր երևի :) բարձրագույն գեղեցկությամբ ու ներդաշնակությամբ (որն իմ համար նույն Սերն է) կյանքում ապրելու պահանջ:

Իսկ այժմ ասեմ, թե որ մասում համաձայն չեմ հարգարժան Ուլուանա-յի հետ և անհամաձայնությունս հարցով արտահայտեմ. մի՞թե իսկական Սիրուց չեն ծնվում փոխըմբռնումը, համերաշխությունը, հարգանքը, պատասխանատվությունն ու սիրելիի համար հնարավոր ու անհնար ամեն բան անելու ձգտումը, որ նրան՝ մեր այդ սիրելի՜ էակի համար լավ լինի: Եվ մի՞թե Սիրող մարդը կարող է ծույլ ու անբան լինի: Եթե մեկն ասում է, որ սիրում է Աստծուն, իսկ եղբորն ու մերձավորին չի սիրում ուրեն ստում է և նմանապես, եթե մարդ ասում է, որ սիրում է ու ոչինչ չի անում (առանց խախտելու բնականաբար բարոյական ու իրավական նորմերն ու իր խղճին դեմ չգնալով), որ նրանց լավ լինի, ուրեմն՝ ստում է:

Լյու Ուոլես. <<Սիրո երջանկությունը գործողության մեջ է. սերը ստուգվում է ուրիշների համար որևէ բան անելու պատրաստակամությամբ>>:
Օվիդիոս. <<Եթե չես ուզում լինել ծույլ, անբան` սիրիր>>:
Արիստոտել. <<Չի սիրում նա, ով չի սիրում մշտապես>>:
Նիցշե. <<Մեկի հանդեպ սերը բարբարոսություն է, որովհետև այն իրագործվում է մնացած բոլորի հաշվին>>:
Անույ. <<Սիրել` նշանակում է անդադար պայքարել հազարավոր խոչնդոտների դեմ մեր ներսում և մեր շրջապատում>>:
Լակորդեր. <<Սիրել` նշանակում է ապրել սրտով>>:
Էրիխ Ֆրրոմմ. <<Սիրել` նշանակում է տալ և ոչ թե վերցնել>>:
Պասկալ. <<Հոգու շռայլությամբ աչքի են ընկնում ոչ թե նրանք, ովքեր սիրում են շատ անգամներ, այլ նրանք, ովքեր սիրում են ամբողջ հոգով>>:
Հյուգո. <<Սիրել` նշանակում է գործել>>:
Սենտ Էքզյուպերի. <<Չնայել միմյանց, սակայն նայել մի ուղղությամբ, ահա թե ինչ է նշանակում Սիրել>>: <<Սրատես է միայն Սիրտը. ամենից գլխավորն աչքերով չես տեսնի>>:
Երուխան. <<Սուտ սերերն ավելի վտանգավոր են, քան ամենեն բացահայտ ատելություններն>>:
Ռամակրիշնա. <<Սիրիր՝ մնացածն ինքնստինքյան կտրվի...>>
Ռոմմեն Ռոլլան. <<Սերն արժե ճիշտ այնքան, որքան արժե այն մարդը, որն այն զգում է>>:
Հուսեին աղա իբն Սաիդ. <<Սերը՝ Հավերժությու՜ն է, Անսահմանությու՜ն...>>


Իսկ ես ընդհանրապես չեմ ուզում ամուսնանալ, սիրով, թե առանց սիրո… Դեռ 17 տարեկան եմ, բայց էնքան բաներ եմ տեսել ամուսնացածների մոտ, որ ամուսնանալս չի էլ գալիս :( … Երբ մի քանի տարի կանցնի, մի փոքր էլ կմեծանաս ու ամբողջ սրտով կսիրես մեկին ու կցանկանաս, որ նա միշտ քո կողքին լինի ամեն օր ու վայրկյան, այդ դեպքում էլ հարց չի ծագի քեզ մոտ՝ ամուսնանա՞լ, թե՞ ոչ, դա արդեն կլինի ձևական կողմի ապահովում՝ Սիրո ու միասին լինելու-ի էության:

Cassiopeia
11.02.2007, 23:56
մի՞թե իսկական Սիրուց չեն ծնվում փոխըմբռնումը, համերաշխությունը, հարգանքը, պատասխանատվությունն ու սիրելիի համար հնարավոր ու անհնար ամեն բան անելու ձգտումը, որ նրան՝ մեր այդ սիրելի՜ էակի համար լավ լինի:
Չեք կարծում, որ սերը կարող է ունենալ տարբեր դրսևորումներ: Մեկի համար սերը կարող է ունենալ մի արտահայտություն, մեկ ուրիշի համար՝ մեկ այլ… Օրինակ մի կոպիտ օրինակ բերեմ. ենթադրենք սիրողներից մեկը մազոխիստ է, այսինքն, նա սիրում է, որ իրեն ցավ են պատճառում և նա սերը միաձուլում է ցավ հասկացողության հետ: Իսկ եթե նա սիրի, ապա կարծում եմ այդ դեպքում կկարծի, որ ինքն էլ պիտի ցավ պատճառի որպես իր սիրո արտահայտություն: Իսկ եթե նրա կողմից սիրվողը դա չի՞ ընդունում… այդ դեպքում ինչպես սիրուց կծնվի փոխըմբռնում…

Մանոն
12.02.2007, 15:52
Համամիտ եմ, բայց ոչ լիովին: :) Կներեք, եթե շատ եմ պնդում Սիրո կարևորության վրա, բայց ինձ համար Սերը շատ մի վեհ բան է ու միևնույն ժամանակ շատ առօրեական, ինչպես Manon-ը կասեր երևի :) բարձրագույն գեղեցկությամբ ու ներդաշնակությամբ (որն իմ համար նույն Սերն է) կյանքում ապրելու պահանջ:

Դե իհարկե ճիշտ ես մտածել:) Սերն է, որ մարդուն դրդում է կատարել անգամ անհնարինը…Ճախրել երկնքում, ստեղծագործել, նվիրվել մեկին… Սիրելով ես զգում, որ ապրում ես, որ գարուն է հոգումդ, անգամ, եթե սառնամամիք է դրսում: Իհարկե սիրող մարդիկ էլ զերծ չեն հոգսերից, բայց սիրող մարդիկ միշտ էլ ելք կգտնեն ցանկացած իրավիճակից դուրս գալու համար: Ավաղ ամենքին չի տրվում զգալու իսկական սերը: Ու երբեմն սիրահարվածությունը շփոթում են սիրո հետ: Սիրող մարդկանց հարաբերությունները պետք է սիմետրիկ կառուցվեն, եթե չի պահպանվում այդ համաչափությունը…կառույցը մի օր քանդվում է: Չկա շատ կամ քիչ սիրելու գաղափար: Սերը կամ կա, կամ չկա…Իսկ եթե երբևէ աստված Ձեզ կշնորհի այն մեծ ու երկնային սերը՝ ողողված մանուշակի բույրով, առավոտյան ցողի պես թափանցիկ ու անաղարտ…………խնամեք այն, պահպանեք այն, որովհետև այն միշտ չէ որ տրվում է, ու ամենքին չէ, որ տրվում է…:love

ihusik
13.02.2007, 03:03
Չեք կարծում, որ սերը կարող է ունենալ տարբեր դրսևորումներ: Մեկի համար սերը կարող է ունենալ մի արտահայտություն, մեկ ուրիշի համար՝ մեկ այլ… Օրինակ մի կոպիտ օրինակ բերեմ. ենթադրենք սիրողներից մեկը մազոխիստ է, այսինքն, նա սիրում է, որ իրեն ցավ են պատճառում և նա սերը միաձուլում է ցավ հասկացողության հետ: Իսկ եթե նա սիրի, ապա կարծում եմ այդ դեպքում կկարծի, որ ինքն էլ պիտի ցավ պատճառի որպես իր սիրո արտահայտություն: Իսկ եթե նրա կողմից սիրվողը դա չի՞ ընդունում… այդ դեպքում ինչպես սիրուց կծնվի փոխըմբռնում… Հարգելի Cassiopeia, Ձեր ասածը բոլորովին կապ չունի իսկական սիրո հետ. մի բան է, թե ինչ է իսկական սերը, մեկ այլ բան է, թե ինչ են պատկերացնում դրա տակ այդ մասին անտեղյակ, ամեն ինչում շուկայական հարաբերություններով առաջնորդվող մարդիկ: Շատերը սիրո տակ հասկանում են սեռական հակումի բավարարում, հոգեկան կամ ֆիզիկական շահամոլության վրա հիմնված մի կապ, սեփական կամքն ուրիշին թելադրելու եսամոլական ձգտումը և այլ, և այլ... և էլի նմանատիպ շատ սխալ ու կեղծ սիրո տեսակներ, որոնք իրականում սեր կոչելը սխալ է:

Կոնկրետ հիմա Ձեր հարցի մասին. չնայած Ձեր հարցում արդեն 2 սխալ կա (մազոխիստը չի ցանկանում ցավ պատճառել ուրիշին, նա ցանկանում է, որ իրեն ցավ պատճառեն և սխալմամբ նույնացնում եք մազոխիստի եսամոլական ու ոչ բնական ցանկությունը իսկական սիրո հետ), բայց հասկանում եմ ինչ եք ուզում այդ հարցով ասել, ուստի փորձեմ պատասխանել: Այո, սերն ունի տարբեր դրսևորումներ, բայց սիրո արտահայտաձևերը լինելով տարբեր չպետք է հակառակ գնան հենց սիրո օրենքին, որոնք շատ են, ուղղակի նշեմ նրանք, որոնք խախտվում են Ձեր բերված օրինակում.

- պետք է ընդունել սիրո օբյեկտին այնպիսին ինչպիսին նա կա...
- չպետք է սիրո օբյեկտը սեփական կարիքներին ու ցանկություններին հասնելու միջոց դառնա...
- երբեք չպետք է բռնանալ սիրո օբյեկտի ազատ կամքի ու ազատ ընտրության հնարավորության վրա (չպետք է թելադրել սիրո օբյեկտին սեփական կամքը...)

Հետևաբար, այո, իսկական սիրուց ծնվում է փոխըմբռնում, եթե կատարվեն վերը նշվածները՝ որպես իսկական սիրո դրսևորումներ...:ok

Շնորհակալ եմ Manon գրածդ գեղեցիկ տողերի համար, եթե կարող ես շատ գրի, հաճելի է ընթերցել նույնիսկ, առավել ևս՝ զգալ...:)

Vive L'Armenie
13.02.2007, 04:11
Իհարկե այդպիսի դեպքեր շատ կան: :) :(
Սիրելն ու չսիրելը դ ժվար հարցեր են, դե եթե ամուսնանում ես մեկի հետ, բայց քեզ մեկ ուրիշն է դուր գալիս :( , դա ինձ տվում է ավելի շատ ատելություն կառաչացնի մարդու մոտ:diablo , իսկ եթե ազատ ես :angel կարծում եմ հեշտուտյամբ կսիրահարվես::love

Մանոն
13.02.2007, 10:54
- պետք է ընդունել սիրո օբյեկտին այնպիսին ինչպիսին նա կա...
- չպետք է սիրո օբյեկտը սեփական կարիքներին ու ցանկություններին հասնելու միջոց դառնա...
- երբեք չպետք է բռնանալ սիրո օբյեկտի ազատ կամքի ու ազատ ընտրության հնարավորության վրա (չպետք է թելադրել սիրո օբյեկտին սեփական կամքը...)

Հետևաբար, այո, իսկական սիրուց ծնվում է փոխըմբռնում, եթե կատարվեն վերը նշվածները՝ որպես իսկական սիրո դրսևորումներ...:ok

Շնորհակալ եմ Manon գրածդ գեղեցիկ տողերի համար, եթե կարող ես շատ գրի, հաճելի է ընթերցել նույնիսկ, առավել ևս՝ զգալ...:)
Այո Հուսիկ ջան, քո վերը նշածների առկայության դեպքում միայն կարելի է հասնել իմ ասած համաչափ կառույցին: Ամեն ինչ պետք է փոխադարձ լինի: Աշխարհում թերևս միայն Պիզայի աշտարակն է, որ չի քանդվում անհամաչափությունից՝ ի հեճուկս բոլոր բնագիտական օրենքների: Դա էլ բացառություն է…Կյանքում էլ կան այդպիսի «թեքված» ընտանիքներ, որոնք պահպանվում են, հենց այդպես էլ թեք: Ու ամենքի մոտ տարբեր են պահպանող ուժերը: Մեկի մոտ դաստիարակությունն է, մեկի մոտ երեխաների համար հնարավորին չափ ջերմ ընտանեկան միջավայր ստեղծելու ցանկությունը, մյուսի մոտ կարող է լինել հենց ամուսնու, երեխաների ու շրջապատի առաջ եղած պարտականությունները: Ու այդ ամենը ամուսինների առողջության ու նյարդերի հաշվին…Այնինչ դա «շքանշանի» մի կողմն է, արտաքին միջավայրին ցուցադրվող մասը: Բայց որքան էլ ջանքեր թափեն նման ամուսինները, միևնույն է…կառույցը թեք է: Ուստի առանց սիրո չարժե ամուսնանալ և ավելացնել թեքված ընտանիքների քանակը: Միևնույն է, կգա փլուզման օրը, անգամ եթե ոչ իրավաբանորեն, ապա՝ իրենց հոգիներում, իրենց ներքնաշխարհում: Չէ՞ որ այդ կառույցը մենք կերտում ու կրում ենք հենց մեր հոգիներում: Ես սա ասում եմ մեր այն անդամներին, որոնք դեռ միայն պատրաստվում են ամուսնանալ: Ժողովրդի լեզվով ասած՝ «7 անգամ չափեք, նոր կտրեք»: Համոզվեք ձեր զգացմունքների մեջ, լսեք ձեր սրտի ձայնին: Ու՞մ է պետք թանկարժեք հագուստն ու ապահովված կյանքը, եթե հոգիդ միայնակ ու տխուր է լինելու:
Գիտեմ, շատերը կմտածեն՝ Լուսնից իջած ռոմանտիկ մեկի խոսքեր են, բայց հավատացնում եմ ձեզ…կյանքն անիմաստ է առանց Գեղեցիկի

ihusik
13.02.2007, 15:57
Ուստի առանց սիրո չարժե ամուսնանալ և ավելացնել թեքված ընտանիքների քանակը: Միևնույն է, կգա փլուզման օրը, անգամ եթե ոչ իրավաբանորեն, ապա՝ իրենց հոգիներում, իրենց ներքնաշխարհում: Չէ՞ որ այդ կառույցը մենք կերտում ու կրում ենք հենց մեր հոգիներում: Ես սա ասում եմ մեր այն անդամներին, որոնք դեռ միայն պատրաստվում են ամուսնանալ: Ժողովրդի լեզվով ասած՝ «7 անգամ չափեք, նոր կտրեք»: Համոզվեք ձեր զգացմունքների մեջ, լսեք ձեր սրտի ձայնին: Ու՞մ է պետք թանկարժեք հագուստն ու ապահովված կյանքը, եթե հոգիդ միայնակ ու տխուր է լինելու: …կյանքն անիմաստ է առանց Գեղեցիկի :) Մոտս մի նոր սովորություն է առաջացել, Ձեր Գեղեցիկ տողերից հետո (որոնք Ձեր ներքնաշխարհի դրսևորումներն են) միշտ ցանկություն է առաջանում ինձ մոտ շնորհակալություն հայտնել Ձեզ: Այնպես որ այս անգամ ևս բացառություն չէ. Շնորհակալություն Manon:) Ձեր տողերում ես գտա այս թեմայի ասես վերջնական լուծումը՝ ճիշտ պատասխանն ու այն զգացողությունների նկարագրությունը, որ արել եք Դուք ճիշտ և ճիշտ համապատասխանում է դրան: Ներկայացնեմ դա.

Ամուսնությունն առանց սիրո՝ նման է թանկարժեք ու գեղեցիկ մի հագուստի, որը կարող է տաք պահել Ձեր մարմինն ու շոյել դիմացինի աչքը, բայց չի կարող ջերմացնել Ձեր սիրտն ու հոգին և Ձեզ համար հավատարիմ ու սիրող մի էակ լինել, որի հետ միասին Դուք Ձեզ միայնակ ու ոչ լիարժեք չեք զգա:

*e}|{uka*
17.08.2008, 01:23
Իմ կարճամետրաժ կյանքի ընթացքում հասկացել եմ, եթե ամուսնանալ, ապա միայն սիրելիիդ հետ:
Միայն պատկերացրեք՝ եթե «կենցաղն ի զորու չէ սպանել սերը», ապա սեր չլինելու դեպքում ինչեր կարող է անել այդ նույն կենցաղը... :scare

dvgray
17.08.2008, 01:35
Իմ կարճամետրաժ կյանքի ընթացքում հասկացել եմ, եթե ամուսնանալ, ապա միայն սիրելիիդ հետ:
Միայն պատկերացրեք՝ եթե «կենցաղն ի զորու չէ սպանել սերը», ապա սեր չլինելու դեպքում ինչեր կարող է անել այդ նույն կենցաղը... :scare
Սեր չլինելու դեպքում կարող է դառնալ բիզնես: Նույնիսկ բիզնեսի համար անհրաժեշտ է որ սեր-մեր, էտ ձև բաներ չլինեն

Brigada
17.08.2008, 01:39
սխալ է առանց սիրո ամուսնանալ, բայց կան դեպքեր երբ աեանց սիրո ամուսնանում են, իսկ հետո սիրահարվում

Kuk
17.08.2008, 02:07
սխալ է առանց սիրո ամուսնանալ, բայց կան դեպքեր երբ աեանց սիրո ամուսնանում են, իսկ հետո սիրահարվում

Հա, տենց էլ ա պատահում. սկզբում սեքս, հետո սեր:D

I love love
17.08.2008, 11:51
Ես կտրականապես դեմ եմ ամուսնություն առանց սիրո երևույթին:Ես մի երիտասարդ զույգ գիտեմ, որ տղան աղջկան առաջին անգամ համբուրել է ամուսնական առաջին գիշերվա ժամանակ, դե դրանից առաջ ժամանակ չկար 2 անգամ էին իրար տեսել: Ինչ ահավորա, երբ իրար տեսնում են 1-2 անգամ ու ամուսնանում են`մտածելով հետո կսիրեն: Բա որ հանկարծ ու չսիրեն; Դրանից են առաջանում դավաճանություններն ու բաժանությունները: Կապ չունի 18 տարեկան աղջկա համար մի հատ ԱՄՆ-ից եկած հարուստա կպել, թե ծանոթի տղայա, իրանից լավին եք ուզելու? ՍԵՐ ,ՍԵՐ, ՍԵՐ,..............................................ՍԵՐ, ու հետո դրանից բխող հրաշալի հետևանքներ` սիրով ընտանիք, սիրելի բալիկներ:

Երկնային
17.08.2008, 15:44
Սիրով… :oy
ես ինքս չեմ պատկերացնում կողքիս մեկին, ում չեմ սիրում… եթե ես այդ մարդու հանդեպ զգացմունքներ չունեմ, չեմ կարողանա երջանկացնել, նույնն էլ` նա ինձ… այսինք ենթագիտակցաբար ինձ համար արդեն դատապարտված եմ համարում առանց սիրո ամուսնությունը…

araqscomp
25.06.2011, 12:27
Ես նույնպես չեմ կարող ամուսնանալ առանց սիրո,բայց ոնց որ Արիսոլը ասաց,մեկ-մեկ ընենց բաներ ես տեսնում,որ արդեն հիաստափվում ես ու մեկ-մեկ մտածում եմ,ավելի լավա տառապեմ սիրուց,(էսպես ասում եմ,բայց համարյա սիրտը միշտ հաղթումա,մանավանդ,որ ռոմանտիկ ես լինում,ինչ էլ որ լինի հետագայում),քան տե ամուսնանամ,որովհետեվ չես կարող երաշխավորել,թե սերը հաստատ կօգնի,երբեմն հենց էտ սերը ժամանակի ընտացքում վերածվում է անտարբերության,լինում է նայև ոչ փոխադարձաբար անտարբերություն:

Adriano
25.06.2011, 12:50
Իհարկե ամուսություն սիրով… Հակառակ դեպքում լրիվ անիմաստա ամուսնանալը… Երբ իսկականից սիրում են միմյանց զույգերը, նույնիսկ էդ ամուսնությունն ինչ-որ եսիմ ինչ խնդիր չի…Բայց շատ հաճախ մարդ սիրահարվումա ինքն էլ չի իմանում հիմա սիրումա աղջկան իսկականից թե ոչ, նույնը հակառակ կողմիցա…Ամենավատը նա է երբ երիտասարդները ամուսնանում են գալոչկայի համար… Այս տիպի ամուսնությունը անվանում եմ «համատեղ կեցություն», սա այնքան նողկալի ու զզվելի երևույթա, որ ոչ ինձ, ոչ էլ մեզանից որևէ մեկին կցանկանամ…Նաև էս սիրային հարցերում, որքան էլ ասենք չէ մենք ինքուրույն մարդիկ ենք, մեծ դերակատռարություն ունեն ծնողները…Սկզբից ասում ենք ծնողներիս հենց սխալ ընտրություն կատարենք կկանխեք, իսկ երբ բուն գործողության մեջ մարդիկ խորհուրդ են տալիս, ասում ենք սխալ եք, մենք ընդվզում ենք…Իսկ սխալվելը դա այն իմ վերը բացատրած երևույթն է, երբ մենք երիտասարդներս մեկ-մեկ կարծում ենք թե մեկի սերը բավական է երկուսի համար… Բայց ասեմ ձեզ դա ոչ միայն բավարար չէ, այլ նաև մի քանի ամսից զույգերի մեջ էլ ավելի մեծ անդունդա առաջացնում…Մեծ դերակատարում ունի շրջապատը…Էդ անիմաստ կենացները, երբ մարդիկ դեռ ամուսնացած չեն լինում, բա վախտնա, հա վախտնա… Մեկը հարցնի ձեր ինչ գործնա…Դուք եք ապրելու ընկերուհուս/ընկերոջս հետ…Մի խոսքով ժողովուրդ եկեք չխափնվեք ակնթարթային, ոչ կշռադատված սերերին, հետո մեկա մենք ենք քաշելու, իմացեք մեր փոխարեն ոչ ոք չի տանելու այդ խաչը…

Չամիչ
25.06.2011, 13:07
Ամուսնությունը առանց սիրո համարում եմ մեղք: Միայն երջանիկ մայրը կարող է երջանիկ երեխաներ ունենալ:

Vaio
25.06.2011, 15:49
Իմիջիայլոց, գիտնականները պարզել են, որ հաշվարկով ամուսնությունն ավելի կայուն է, ինչը հիմնավորվում է նրանով, որ հաշվարկով ամուսնացողն արդեն համակերպվում է իր ապագայի հետ, գիտի իր «գլխի գալիքը», իսկ սիրողների մոտ ժամանակի ընթացքում սերը թուլանում է, անցնում է, ինչի պատճառով սիրողները իրարից հոգնում են...

Adriano
25.06.2011, 15:55
Իմիջիայլոց, գիտնականները պարզել են, որ հաշվարկով ամուսնությունն ավելի կայուն է, ինչը հիմնավորվում է նրանով, որ հաշվարկով ամուսնացողն արդեն համակերպվում է իր ապագայի հետ, գիտի իր «գլխի գալիքը», իսկ սիրողների մոտ ժամանակի ընթացքում սերը թուլանում է, անցնում է, ինչի պատճառով սիրողները իրարից հոգնում են...

Ինչ համակերպվել, ինչ բան…Հաշվարկով ամուսնությունը մեղքերի մեղքնա…Մարդ ապրումա մեկ անգամ, արդյոք նա արժանի չէ վայելել էն ազատ, առամց ինչ-որ նախապայմանների փոխադարձ սերը… Նույնիսկ այդ պլանավորման ժամանակ չես կարող ասել ապագայում ինչ կլինի…Ապահովությունը լավ բանա, բայց ինչ ես կարծում արժի՞ ապահովության խաթր հոգով ձևական ապրել ;)

Meme
25.06.2011, 16:05
Ինչ համակերպվել, ինչ բան…Հաշվարկով ամուսնությունը մեղքերի մեղքնա…Մարդ ապրումա մեկ անգամ, արդյոք նա արժանի չէ վայելել էն ազատ, առամց ինչ-որ նախապայմանների փոխադարձ սերը… Նույնիսկ այդ պլանավորման ժամանակ չես կարող ասել ապագայում ինչ կլինի…Ապահովությունը լավ բանա, բայց ինչ ես կարծում արժի՞ ապահովության խաթր հոգով ձևական ապրել ;)

էնքան ճիշտ ես ասում,որ չկարողա անտարբել առանց գրառում անելու գնալ......
Իրոք որ մեղքա,որ առանց սիրելու ամուսնանում են,ու աապրում դժբախտ ու ամբողջ ժամանակ չհասկացված մնում....
Դրա վերջը կամ բաժանումնա,կամ էլ իրարից անտեղյակ ապրելը,ու բազմաթիվ հիվանդությունների առաջացումը սթրեսների ու նեռվային համակարգի խանգարումների պատճառով:(...

Ամենաերջանիկը էն ընտանիքնա, որտեղ կա փոխադարձ սեր,հարգանք մեկը մյուսի նկատմամբ,իսկ տարիներ հետո էլ արդեն ընտանիքում երեխաների մեջ էլ սերմանում են էդ ամեն ինչը,ու նրանք էլ ստեղծում են կայուն ու լավ ընտանիք.....Դրանից հետո շուրջ բոլորը սկսում են նախանձել էդ լավ ընտանիքին...

Vaio
26.06.2011, 13:31
բայց ինչ ես կարծում արժի՞ ապահովության խաթր հոգով ձևական ապրել ;)

Կարծում եմ, որ աղջիկն ու տղան պետք է ամուսնանան, եթե կա փոխադարձ, ամուր սեր՝ հաշվի չառնելով սոցիալական վիճակը և սկեսրայրի/աներոջ պաշտոնը:

Ուրվական
26.06.2011, 20:38
Մոտավորապես սենց մի բան (http://www.akumb.am/showthread.php/2741-%D5%8D%D5%AB%D6%80%D5%B8%D6%82%D5%B4-%D5%A7-%D6%84%D5%A5%D5%9E%D5%A6-%D5%A9%D5%A5%D5%9E-%D5%A4%D6%80%D5%A1%D5%B4%D5%A1%D5%BA%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%AF%D5%A4?p=464101#post464101)
Էհ, ջահել ժամանակներ:love

aerosmith
20.08.2011, 16:23
iիսկ հետաքրքիր ա էդ սեր ասվածը ինչ նկատի ունեք???
Նախքան ամուսնությունը տղա աղջիկ զգում են միմհժյանց նհանդեպ երկու տեսակի սեր՝ զգացմունքներ և սեր որպես մարդու. Ամուսնությունից հետո, տարիների ընթացքում առաջինը իմ կարծիքով հետզհետե կորում է,մնում է զուդ մարդկային սերը, որ դիմացինիդ սիրում ես որպես մարդ, չես պատկերացնում կյանքդ առանց նրա…
Իսկ թե առանց զգացմունքների ամուսնություն հն արավոր է թե ոչ... հնարավոր է զույգ լինի, որ այո, ուղղակի բավարարվեն միմյանց մարդկային տեսանկյունից սիրելով, չկարողանան առանց միմյանց, միշտ ցանկանան միմյանց ներկայությունը զգան, հնարավոր է որ ոչ նախորդի հետ մեկտեղ էլ ցանկանան միյանց սիրեն որպես աղջիկ և տղա..
անձամբ իմ պարագայում ես հավակնում եմ երկրորդ տարբերակին :D...

Ameli
20.08.2011, 22:51
Թեմայի անունը ինձ էս անեկդոտը հիշեցրեց.

Զրուցում են երկու ընկերուհի.
-Ես միայն սիրելով կամուսնանամ: Իսկ դու՞:
-Ես էլ, եթե մինչ այդ ավելի լավ տարբերակ չգտնեմ...

einnA
21.08.2011, 23:37
Ընկերուհիներիցս մեկին, որ 29 տարեկան էր, ամուսնության առաջարկություն էին արել: Ինքը կամուկախի մեջ էր: Ամեն օր դրել կողմ ու դեմ էինք անում, մի օր էլ մեկը, որ 32 տարեկանում էր ամուսնացել վերջերս, եկավ կանգնեց երկար, նայեց, նայեց ու ասաց.

-Ինչ եք դրել սենց ա, նենց ա, ինչ գիտեք է? որ մեկի հետ էլ առաջին գիշերից հետո որ զարթնես, կսիրես ու կսիրես :))

նենց որ ժողովուրդ նայած ում մոտ ոնց ա էտ լինում :))

ՆանՍ
22.08.2011, 11:15
Ամուսնանամ առանց սիրո?:think... Չեմ ուզում...