PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Ո՞վ է մեր ժամանակի գրական հերոսը



Rhayader
01.10.2010, 15:50
Հենց նոր մի թեմա տեսա, որը սխալ ձևակերպման ու ֆլուդի պատճառով գրողի ծոցը գնաց ու արդարացիորեն փակվեց:
Բայց թեմայի միտքն ինձ դուր եկավ, ու ես կուզեի նորից դնել հարցը, այս անգամ՝ բաժնին համահունչ:
Գրական հերոսները տարբեր ժամանակներում տարբեր են: Տարբեր ժամանակներում նրանց տարբեր հատկանիշներ են վերագրվել, տարբեր պատմություններով են անց կացրել, որ ընթերցողը համապատասխան վերաբերմունք ձևավորի նրա նկատմամբ՝ համակրանք, ատելություն, արհամարհանք:
Չանդրադառնանք միաշերտ, պրիմիտիվ հերոսներին, ինչպիսիք են Դյումայի աշխատանքներինը՝ «Երեք Հրացանակիրներում», օրինակ, միակ ուշադրության արժանի հերոսը Միլեդին էր: Դ'Արտանյանը, Ռոշֆորն ու այլոք այնքան միանշանակ էին, որ ընթերցողը կարիք չուներ փորձել նրանց հասկանալ: Ռոշֆորը տականք է՝ եկեք ատենք նրան: Ու վերջ: Հետագա գրքերում Ռոշֆորին այլ կողմից ցույց տալու փորձերն ընդամենը ինկոնսիստենցիա էին: Եվ այլն:
Ինչպես արդեն ասացի, ամեն ժամանակ իր գրական հերոսն է ունեցել: Լինի դա Ալֆրեդ դե Մյուսեի «դարի զավակը», Մոպասանի Պոլ Բրետինյին, Ջեյն Օստենի պարոն Դարսին, Հոմերոսի Ոդիսևսը, Ջոյսի Լեոպոլդ Բլումը, թե Սոմերսեթ Մոեմի Սթրիքլենդը:
Բայց մեր ժամանակն էլ ունի իր հերոսին: Ուրեմն՝ եկեք կոնկրետացնենք հարցը: Ո՞վ է մեր ժամանակի գրական հերոսը:

Yellow Raven
01.10.2010, 18:00
Իմ համեստ կարծիքով Հերման Հեսսեի Հարրի Հալլերը:)
Չնայած գիրքը Հեսսեն 1920-ականներին է գրել (եթե չեմ սխալվում), բայց հիմա էլ ավելի արդիական է դարձել նման <<գրական հերոսների>> կարիքը մեր իրականությունում:)

Շինարար
01.10.2010, 20:02
Պստլիկ խլվլիկն ու անլեզու ծլվլիկը:oy

Լեո
01.10.2010, 20:05
Մեր ժամանակի իսկական հերոսներն ըստ իս, ի դժվախտություն մեզ, ընկեր Փանջունիներն են :sad

StrangeLittleGirl
06.10.2010, 10:57
"Brooklyn Follies"-ի գլխավոր հերոսի անունն ի՞նչ էր: Կարծեմ Թոմաս: Այ ինքը՝ չաղ, դեպրեսված, ոչ մի գործ ավարտին չհասցնող: Ու մեկ էլ իրա քուրը՝ Ռորին. տղամարդկանցից եքա քաշված, վերջը երջանկությունը նույնասեռական հարաբերության մեջ գտած:

merishok975
22.07.2013, 21:36
ինձ համար բոլոր ժամանակների գրական հերոսը կմնա Րաֆֆու Սամվելը

StrangeLittleGirl
22.07.2013, 22:34
ինձ համար բոլոր ժամանակների գրական հերոսը կմնա Րաֆֆու Սամվելը

երևի նկատի ունեք հակա՞հերոսը

merishok975
28.07.2013, 12:10
ինչու հակահերոս?

Freeman
28.07.2013, 12:23
ինչու հակահերոս?

Հաջորդ անգամ կրոնական սկզբունքների համար մարդ սպանելուց լավ կմտածես, թե ինչի համար էր Սամոն հակահերոս ;)

merishok975
28.07.2013, 19:16
ամեն դեպքում յուրաքանչյուրն իր կարծիքն ունի ամենատարբեր երևույթների մասին,ինձ համար հերոս,ձեզ համար հակահերոս ,մեկ ուրիշի համար ուղղակի չեզոք ազդեցություն...

enna
28.07.2013, 19:22
Հաջորդ անգամ կրոնական սկզբունքների համար մարդ սպանելուց լավ կմտածես, թե ինչի համար էր Սամոն հակահերոս ;)
Կրոնափոխության պատճառով շատ մարդիկ սպանվեցին,դա տեսավ Սամվելը և դա էլ դրդեց Սամվելին ծնողասպանության:Կրոնը չէր,այլ այն,որ նրանք դավաճանեցին սեփական ազգին,կարելի է ասել նրանք բացեցին դռները թշնամու առաջ:

Ruby Rue
28.07.2013, 19:28
Մեր ժամանակներին շա՜տ համապատասխան կերպար ա Հոլդեն Քոլֆիլդը՝ Սելինջերի «Տարեկանի արտում, անդունդի եզրին գրքից»:
Չնայած իրականում էդքան էլ շատ ժամանակ չի անցել գրքի ու ներկայիս ժամանակների միջև, բայց Հոլդենը էնքան հավաքական ու վառ կերպար ա, որ իր մեջ ջահելության և՛ դրական, և՛ բացասական գծերն ունի:

Ruby Rue
28.07.2013, 19:39
ինձ համար բոլոր ժամանակների գրական հերոսը կմնա Րաֆֆու Սամվելը

Ժողովուրդ, մի կողմ թողնենք Սամվելի կերպարի բարոյահոգեբանությունը, ինձ հետաքրքիր է, թե ինչո՞վ է նա մեր ժամանակների հերոս:
Ինչո՞վ կարող են Սամվելի արարքները համապատասխանել մեր ժամանակաշրջանին ու մեր երկրին, որտեղ կրոնական ազատություն կա:
Ես կարող եմ հասկանալ, որ շատերին կարող է ոգևորել Սամվելի արարքը, բայց չեմ հասկանում, թե ինչպե՞ս ինքը կարող է մեր ժամանակների հերոս լինել... Մեր ժամանակներում ինքն ուղղակի հոգեկան հիվանդ կորակվեր, ով ինչ-որ կրոնի համար հարազատ հորն ու մորն է սպանել…

merishok975
28.07.2013, 19:46
Ճիշտ եք գիրքն ընդհանրապես կապ չունի մեր ժամանակների հետ,ուղղակի պատմավեպն իմ նախընտրած թեման է,իսկ նշված գիրքն իմ ամենասիրելի գիրքը,հենց այդ պատճառով էլ ինձ համար Սամվելը լավագույն հերոսներից մեկն է

մարիօ
28.07.2013, 19:53
Ես չէի ուզենա, որ ինքը լիներ, բայց երևի Ջոնաթան Լիվինգսթոն :think

Անվերնագիր
28.07.2013, 19:54
Բադասխան ես դալու Սամվե՛լ

enna
28.07.2013, 21:41
Ժողովուրդ, մի կողմ թողնենք Սամվելի կերպարի բարոյահոգեբանությունը, ինձ հետաքրքիր է, թե ինչո՞վ է նա մեր ժամանակների հերոս:
Ինչո՞վ կարող են Սամվելի արարքները համապատասխանել մեր ժամանակաշրջանին ու մեր երկրին, որտեղ կրոնական ազատություն կա:
Ես կարող եմ հասկանալ, որ շատերին կարող է ոգևորել Սամվելի արարքը, բայց չեմ հասկանում, թե ինչպե՞ս ինքը կարող է մեր ժամանակների հերոս լինել... Մեր ժամանակներում ինքն ուղղակի հոգեկան հիվանդ կորակվեր, ով ինչ-որ կրոնի համար հարազատ հորն ու մորն է սպանել…
էտ մեկի հետ համաձայն եմ,արդի ժամանակներում դժվար ինքը հերոս կոչվի:Ուղղակի պետք էլ չի Սամվելին դասել հակահերոսների դասին:

Freeman
29.07.2013, 02:51
Կրոնափոխության պատճառով շատ մարդիկ սպանվեցին,դա տեսավ Սամվելը և դա էլ դրդեց Սամվելին ծնողասպանության:Կրոնը չէր,այլ այն,որ նրանք դավաճանեցին սեփական ազգին,կարելի է ասել նրանք բացեցին դռները թշնամու առաջ:

Ու ու՞մ արածն էր վատ, էն ազգի, որ գրավում են ուրիշ երկիր ու ձուլում են իրանց՝ դրդված հայրենասիրությունից, էն մարդկանց, որ մտածում են թե հայրենիքը հնարավոր չի փրկել պայքարելով, ավելի լավ ա հանձնվես, ուրիշի երկրում հանգիստ ապրե՞ս, թե՞ Էն մարդու, որ դավաճանության համար սպանում ա ծնողներին՝ առանց հաստատ իմանալու, որ էդ որևէ օգուտ կբերի իրա ժաղավրդին:

enna
29.07.2013, 09:53
Ու ու՞մ արածն էր վատ, էն ազգի, որ գրավում են ուրիշ երկիր ու ձուլում են իրանց՝ դրդված հայրենասիրությունից, էն մարդկանց, որ մտածում են թե հայրենիքը հնարավոր չի փրկել պայքարելով, ավելի լավ ա հանձնվես, ուրիշի երկրում հանգիստ ապրե՞ս, թե՞ Էն մարդու, որ դավաճանության համար սպանում ա ծնողներին՝ առանց հաստատ իմանալու, որ էդ որևէ օգուտ կբերի իրա ժաղավրդին:
Ինձ թվում է դուք պիտի վերընթերցեք այն:

StrangeLittleGirl
29.07.2013, 11:37
Սամվելը հակահերոս ա ամեն իմաստով, ցույց ա տալիս, թե ինչպիսին մարդ չպիտի լինի ոչ մի դեպքում: Ու էստեղ ամենախնդալուն էն ա, որ Սամվելը ծնողներին սպանում ա՝ միանգամից խախտելով քրիստոնեական երկու պատվիրան (Պատվիր քո հորն ու մորը; մի սպանիր): Էլ չեմ ասում, որ ասենք տղամարդ լինելով կնոջ վրա սուր ա բարձրացնում: Բա ամո՞թ չի: Ու էդքանից հետո դրա ի՞նչն ա հերոս:

keyboard
29.07.2013, 13:30
Սամվելը պատոմություն ա ՀԱՅ ժողովրդի պատմությունը, կրոնը, հավատը ու առհասարակ պայքարելն ու թշնամու դեմ դուրս գալը ՀԱՅ-ին հատուկ հատկանիշ, բնավորություն ու վարքագիծ: Հիմա եթե, նրանք ում համար պարսիկ, արաաբ կամ թուրք լինելը կարա սովորական դիտվի ու իրանց համար անհասկանալի ա Սամվելի պահվածքը, ավելի լավա գոնե չխոսեն դրա մասին, քանզի ազատ հայացքներ ունենալը ու ժամանակակիցների շարքերում դասվելը ոչ մեկի թույլ չի տալիս մի ամբողջ ազգի պատմություն ու հերոսական պահվածք ծաղրելու ու ժամանակակաից տերմիններով կոչելու:
Գնացեք ձուլվեք ում ուզում եք, ապրեք ում լծի ու կրոնի տակ ուզում եք, աթեիստ դառեք, ինչ ուզում եք արեք, բայց սեփական ազգի պատմությունը ու արժեքները ոտատակ մի տվեք, ամոթ ա, մի հատ էլ գրեք, որ բոլոր հայ գրողները գյ*թ են, Սասունցի Դովիթը միասեռական ա, Եղիշեն մոր հետ ինցեստով ա զբաղվել, Մաշտոցն էլ բոլշևիկ ա պրծնենք:

StrangeLittleGirl
29.07.2013, 13:44
Հով, Սամվելն իրա ծնողներին սպանելով ո՛չ ձուլման հարց ա լուծում, ո՛չ ինչ-որ լավ բան ա անում հայրենիքի համար: Ավելին՝ ես ոչ մի կերպ չեմ կարա հասկանամ էն հայրենասերին, որը սուր ա բարձրացնում ծնողների վրա: Ու Սամվելին որպես հերոս ներկայացնելով դպրոցականներին սխալ ուղու վրա են դնում: Հա, հերոսներ ունեցել ենք: Բայց Սամվելը հերոս չի, հակահերոս ա:

keyboard
29.07.2013, 14:09
Բյուր, Սամվելը գուցե և իրականում չի էլ եղել, ենթադրենք, ստեղ մի ուրիշ հարց ա դրվում նժարին, հայրենիք և սեփական ծնողներ, ընդ որում, ծնողները էդ հայրենիքը դավաճանել էին, իսկ Սամվելն իրա էդ քայլով "ցույց տվեց", թե ինչ ա լինում դավաճանների հետ ու առհասարակ կարևոր չի, թե ծնողների սպանելով Հայաստանը եվրամիության անդամ կդառնա թե չէ, սահմանադրական երկիր ա թե չէ, կարևորն էն ա, որ ՀԱՅ դպորցականը էն ոգով կմեծանա, որ Հայրենիքն ու հայրենիքի համար պայքարը վեհ ա զուտ մարդկային զգացմունքներից ու սենտիմենտալությունից:

Freeman
29.07.2013, 14:40
Ինձ թվում է դուք պիտի վերընթերցեք այն:

Նույնը կարող եմ ասել Ձեր մասին ;)


Բյուր, Սամվելը գուցե և իրականում չի էլ եղել, ենթադրենք, ստեղ մի ուրիշ հարց ա դրվում նժարին, հայրենիք և սեփական ծնողներ, ընդ որում, ծնողները էդ հայրենիքը դավաճանել էին, իսկ Սամվելն իրա էդ քայլով "ցույց տվեց", թե ինչ ա լինում դավաճանների հետ ու առհասարակ կարևոր չի, թե ծնողների սպանելով Հայաստանը եվրամիության անդամ կդառնա թե չէ, սահմանադրական երկիր ա թե չէ, կարևորն էն ա, որ ՀԱՅ դպորցականը էն ոգով կմեծանա, որ Հայրենիքն ու հայրենիքի համար պայքարը վեհ ա զուտ մարդկային զգացմունքներից ու սենտիմենտալությունից:

keyboard ջան, իմ ու քո պատկերացնումները հայրենիքի ու ընտանիքի,նպատակի ու միջոցների մասին կտրուկ տարբերվում են:Մի օա հանդիպման ժամանակ, կգցենք-բռնենք մի(մի քանի) շիշ գարեջրով, ուղակի էդ էնքան սուբյեկտիվ ա ու էնքան ժամանակ ա անցել, որ ֆորումում մի կարծքի գալը առանց մի քանի անգամ արգելափակման, հնարավոր չի :)

keyboard
29.07.2013, 14:48
keyboard ջան, իմ ու քո պատկերացնումները հայրենիքի ու ընտանիքի,նպատակի ու միջոցների մասին կտրուկ տարբերվում են:Մի օա հանդիպման ժամանակ, կգցենք-բռնենք մի(մի քանի) շիշ գարեջրով, ուղակի էդ էնքան սուբյեկտիվ ա ու էնքան ժամանակ ա անցել, որ ֆորումում մի կարծքի գալը առանց մի քանի անգամ արգելափակման, հնարավոր չի :)

Քո սուբյեկտիվ կարծիքը ինձ ոչնչով չի խանգարում, բայց այ Սամվելին որպես հակահերոս պրոպագանդեպը խանգարում ա, քանզի ախպեր ջան, ես չեմ ուզում, որ էն արժեհամակարգը, որ հայրենասիրություն ա քարոզում ու դսաստիարակում դառնա չգիտեմ ինչ ;)

Chuk
29.07.2013, 14:48
Բյուր, Սամվելը գուցե և իրականում չի էլ եղել, ենթադրենք, ստեղ մի ուրիշ հարց ա դրվում նժարին, հայրենիք և սեփական ծնողներ, ընդ որում, ծնողները էդ հայրենիքը դավաճանել էին, իսկ Սամվելն իրա էդ քայլով "ցույց տվեց", թե ինչ ա լինում դավաճանների հետ ու առհասարակ կարևոր չի, թե ծնողների սպանելով Հայաստանը եվրամիության անդամ կդառնա թե չէ, սահմանադրական երկիր ա թե չէ, կարևորն էն ա, որ ՀԱՅ դպորցականը էն ոգով կմեծանա, որ Հայրենիքն ու հայրենիքի համար պայքարը վեհ ա զուտ մարդկային զգացմունքներից ու սենտիմենտալությունից:
Ընկալման հարց ա, Հով ջան: Օրինակ իմ պատկերացմամբ Հայրենիքը ոչ թե հողն ու ջուրն ա, այլ առաջին հերթին քո, հետո մերձավորիդ, հետո էն մյուսի ընտանիքը, ու էս բոլոր ընտանիքների համադրումը: ՈՒ եթե մեկը հիմքը՝ ընտանիքը զոհում է շատ կոպիտ ասած հողին ու ջրին, ես էդտեղ հայրենասիրություն չեմ տեսնում, այլ կեղծ հայրենասիրություն: Կրկնեմ, օրինակներս կոպիտ էին, բայց իդեան կարծում եմ պարզ է:

Հայրենասիրությունը երեխեքին սովորացնելու համար կարծում եմ նախ պետք է սովորեցնել հարգել, սիրել, փայփայել, խնամել սեփական ընտանիքը:

enna
29.07.2013, 14:58
Հով, Սամվելն իրա ծնողներին սպանելով ո՛չ ձուլման հարց ա լուծում, ո՛չ ինչ-որ լավ բան ա անում հայրենիքի համար: Ավելին՝ ես ոչ մի կերպ չեմ կարա հասկանամ էն հայրենասերին, որը սուր ա բարձրացնում ծնողների վրա: Ու Սամվելին որպես հերոս ներկայացնելով դպրոցականներին սխալ ուղու վրա են դնում: Հա, հերոսներ ունեցել ենք: Բայց Սամվելը հերոս չի, հակահերոս ա:
Բայց մոռանում եք,որ էտ ծնողների արարքը քանի՜ էտպիսի հայրերի ու մայրերի սպանեց:

StrangeLittleGirl
29.07.2013, 15:01
Բյուր, Սամվելը գուցե և իրականում չի էլ եղել, ենթադրենք, ստեղ մի ուրիշ հարց ա դրվում նժարին, հայրենիք և սեփական ծնողներ, ընդ որում, ծնողները էդ հայրենիքը դավաճանել էին, իսկ Սամվելն իրա էդ քայլով "ցույց տվեց", թե ինչ ա լինում դավաճանների հետ ու առհասարակ կարևոր չի, թե ծնողների սպանելով Հայաստանը եվրամիության անդամ կդառնա թե չէ, սահմանադրական երկիր ա թե չէ, կարևորն էն ա, որ ՀԱՅ դպորցականը էն ոգով կմեծանա, որ Հայրենիքն ու հայրենիքի համար պայքարը վեհ ա զուտ մարդկային զգացմունքներից ու սենտիմենտալությունից:

Հով, Չուկն արդեն ասեց, ես էլ ասեմ: Ինձ համար հայրենիքը ո՛չ տարածքն ա, ո՛չ կաթողիկոսն ա, ո՛չ քրիստոնեությունն ա, ո՛չ էլ չգիտեմ ինչը, ինձ համար հայրենիքն իմ ընտանիքն ա, իմ շրջապատը, իմ լեզուն, ու, փառք Աստծո, ես որևէ բան նժարին դնելու կարիք չունեմ:

Բայց վերադառնալով Սամվելին ու հայրենասիրական դաստիարակությանը, դա էսօր ամենասխալ բանն ա, որ կատարվում ա մեր դպրոցում: Պետք չի հայրենասերներ դաստիարակել, պետք ա մարդ դաստիարակել, որը հետո ավտոմատ հայրենասեր էլ կդառնա: Իսկ էդ Սամվելով դաստիարակված ու ամպագոռգոռ շարադրություններ գրող էրեխեքը մեծանում, դառնում են տապոռ ՀՀԿ-ականներ:

StrangeLittleGirl
29.07.2013, 15:02
Բայց մոռանում եք,որ էտ ծնողների արարքը քանի՜ էտպիսի հայրերի ու մայրերի սպանեց:

Ո՞նց սպանեց, որտե՞ղ ա տենց բան ասվում:

Լավ, հլը հոր պահը մի կերպ կհասկանաս, որովհետև հայրն էլ էր սուրը հանել, կարաս շառը գցես ինքնապաշտպանության վրա: Բայց էդ խեղճ կնիկն ի՞նչ մեղք ուներ, որ վրան սուր հանեց: Հիմա ոնց որ մեկնումեկիս մաման մուսուլման կամ բուդիստ դառնա, գնանք, դրա համար սպանենք: Բա կարելի՞ ա:

enna
29.07.2013, 15:03
Ընկալման հարց ա, Հով ջան: Օրինակ իմ պատկերացմամբ Հայրենիքը ոչ թե հողն ու ջուրն ա, այլ առաջին հերթին քո, հետո մերձավորիդ, հետո էն մյուսի ընտանիքը, ու էս բոլոր ընտանիքների համադրումը: ՈՒ եթե մեկը հիմքը՝ ընտանիքը զոհում է շատ կոպիտ ասած հողին ու ջրին, ես էդտեղ հայրենասիրություն չեմ տեսնում, այլ կեղծ հայրենասիրություն: Կրկնեմ, օրինակներս կոպիտ էին, բայց իդեան կարծում եմ պարզ է:

Հայրենասիրությունը երեխեքին սովորացնելու համար կարծում եմ նախ պետք է սովորեցնել հարգել, սիրել, փայփայել, խնամել սեփական ընտանիքը:
Այդ ժամանակահատվածում մեկը մյուսի մերձավորն էր ,հետևապես սպանվածները,որոնց գլուխներից լեռ էր առաջացել /և դա զվարճացնում էր Սամվելի հորը/ նույնպես Սամվելի մերձավորներն ու բարեկամներն էին:

enna
29.07.2013, 15:05
Ո՞նց սպանեց, որտե՞ղ ա տենց բան ասվում:

Լավ, հլը հոր պահը մի կերպ կհասկանաս, որովհետև հայրն էլ էր սուրը հանել, կարաս շառը գցես ինքնապաշտպանության վրա: Բայց էդ խեղճ կնիկն ի՞նչ մեղք ուներ, որ վրան սուր հանեց: Հիմա ոնց որ մեկնումեկիս մաման մուսուլման կամ բուդիստ դառնա, գնանք, դրա համար սպանենք: Բա կարելի՞ ա:
Ինքը ամուսնուն լավ աջակցում էր:Նախ այնպես արեց,որ խոսեն պարսկերեն,իսկ ինքը իրեն ոչ թե հայուհու,այլ պարսկուհու նման էր պահում,այդպես օրինակ ծառայելով մնացած կանանց:

StrangeLittleGirl
29.07.2013, 15:06
Ինքը ամուսնուն լավ աջակցում էր:Նախ այնպես արեց,որ խոսեն պարսկերեն,իսկ ինքը իրեն ոչ թե հայուհու,այլ պարսկուհու նման էր պահում,այդպես օրինակ ծառայելով մնացած կանանց:

Չբռնե՞նք բոլոր ռուսախոս մամաներին սպանենք հիմա:

Chuk
29.07.2013, 15:09
Մի բան էլ ասեմ էս թեմայով: Սամվելը պապիս թվից ա իմ չսիրած գրքերից, իրա կերպարն էլ չսիրածս կերպարներից: Բայց դա թողնենք, որտև ամեն մեկը իր սեփական ընկալման իրավունքն ունի:

Այսուհանդերձ Սամվելի ընկալումը հիմա զուտ օբյեկտիվ պատճառներով էականորեն տարբերվում է գրվելու պահին (1880-1886), ինչպես նաև դրանից փոքր ինչ ավելի ուշ շրջանի (1990-ականների սկզբեր) ընկալումից: Ի վերջո մարդու ընկալումը հաստատուն մեծություն չի, աշխարհընկալումը, նույն հայրենիքի ու ընտանիքի պատկերացումը, դրանց գնահատելու ձևը կտրուկ փոփոխությունների են ենթարկվում ժամանակի ընթացքում: Կոնկրետ հիմա ավելի առարկայանանում է իմ կարծիքով նույն հայրենասիրության հասկացությունը, ավելի մարդակենտրոն ու ընտանիքակենտրոն դառնում, որը հատուկ նշեմ որևէ ձևով չի հակասում մշակույթը, պատմությունը, լեզուն, անգամ հողն ու ջուրը գնահատելու, սիրելու, պահպանել ձգտելու ցանկություններին, զգացումներին:

Էն ժամանակվա պատկերացումների համար երևի շատ էլ հայրենասիրական էր, շատ էլ լավն էր Սամվելը, բայց նման վարքագիծը ժամանակի ընթացքում վերագնահատվում է, ու բնական է, որ հիմա շատերս ուղղակի հակառակ կարծիքն ունենք:

enna
29.07.2013, 15:10
Չբռնե՞նք բոլոր ռուսախոս մամաներին սպանենք հիմա:
Ռուսախոս մաման չեմ կարծում իրա երեխուն հայերեն խոսել չի սովորեցնում:
Էնպիսի տպավորությունա,որ եթե ձեր մերձավորները մի 100 հոգի չեզոք մարդ սպանեն դուք ոտով գլխով իրանց կողմից կլինեք ու մի բան էլ կաջակցեք :

Freeman
29.07.2013, 15:10
Քո սուբյեկտիվ կարծիքը ինձ ոչնչով չի խանգարում, բայց այ Սամվելին որպես հակահերոս պրոպագանդեպը խանգարում ա, քանզի ախպեր ջան, ես չեմ ուզում, որ էն արժեհամակարգը, որ հայրենասիրություն ա քարոզում ու դսաստիարակում դառնա չգիտեմ ինչ ;)

Չուկն ու Բյուրը իմ փոխարեն ասեցին, թե Սամվելին խի եմ որպես հակահերոս ներկայացնում :))

Մենակ մի բան ավելացնեմ՝ անձամբ ես կարդացել եմ Սամվելը, որ տենամ ոնց ա ծնողներին սպանում, ինձ էդ ժամանակ ոչ էլ հետաքրքրքիր էր խի ա սպանում,, ինչքան էլ բացատրում էին էդ գիրքը իմ համար հետաքրքիր էր, որտև տենց արտասովոր բան կար մեջը

enna
29.07.2013, 15:13
Մի բան էլ ասեմ էս թեմայով: Սամվելը պապիս թվից ա իմ չսիրած գրքերից, իրա կերպարն էլ չսիրածս կերպարներից: Բայց դա թողնենք, որտև ամեն մեկը իր սեփական ընկալման իրավունքն ունի:

Այսուհանդերձ Սամվելի ընկալումը հիմա զուտ օբյեկտիվ պատճառներով էականորեն տարբերվում է գրվելու պահին (1880-1886), ինչպես նաև դրանից փոքր ինչ ավելի ուշ շրջանի (1990-ականների սկզբեր) ընկալումից: Ի վերջո մարդու ընկալումը հաստատուն մեծություն չի, աշխարհընկալումը, նույն հայրենիքի ու ընտանիքի պատկերացումը, դրանց գնահատելու ձևը կտրուկ փոփոխությունների են ենթարկվում ժամանակի ընթացքում: Կոնկրետ հիմա ավելի առարկայանանում է իմ կարծիքով նույն հայրենասիրության հասկացությունը, ավելի մարդակենտրոն ու ընտանիքակենտրոն դառնում, որը հատուկ նշեմ որևէ ձևով չի հակասում մշակույթը, պատմությունը, լեզուն, անգամ հողն ու ջուրը գնահատելու, սիրելու, պահպանել ձգտելու ցանկություններին, զգացումներին:

Էն ժամանակվա պատկերացումների համար երևի շատ էլ հայրենասիրական էր, շատ էլ լավն էր Սամվելը, բայց նման վարքագիծը ժամանակի ընթացքում վերագնահատվում է, ու բնական է, որ հիմա շատերս ուղղակի հակառակ կարծիքն ունենք:
Հենց դա եմ ասում:Սամվելը իր ժամանակի հերոսն էր,բայց դա չի նշանակում,որ հիմա ինքը հակահերոսա,կամ անբարոյական:

StrangeLittleGirl
29.07.2013, 15:20
Ռուսախոս մաման չեմ կարծում իրա երեխուն հայերեն խոսել չի սովորեցնում:
Էնպիսի տպավորությունա,որ եթե ձեր մերձավորները մի 100 հոգի չեզոք մարդ սպանեն դուք ոտով գլխով իրանց կողմից կլինեք ու մի բան էլ կաջակցեք :

Շատ իզուր, որ չես կարծում: Գիտե՞ս Սովետի ժամանակ ինչքան մամաներ են հայերենը կտրել իրենց երեխաների բերանից՝ տանելով ռուսական դպրոցներ ու ստիպել, որ տանը ռուսերեն խոսեն: Գիտե՞ս, որ հիմա անկախ Հայաստանում էլ տենց մամաներ կան: Ու ճիշտ ա, երեխան վերջիվերջո հայերեն սովորում ա միջավայրում, բայց մայրն ամեն ինչ անում ա, որ չսովորի: Գիտե՞ս արտերկրում ինչքան հայ ընտանիքներ կան, որտեղ ծնողները երեխաների հետ հայերեն չեն խոսում, երեխաները հայերեն չգիտեն: Հիմա ինչ, առաջարկում ես, որ էդ բոլոր էրեխեքը մեծանան, սպանե՞ն իրենց ծնողներին:

Սամվելի մաման ու՞մ էր սպանել: Իր համար անշառ, քաղքենի հայ կնիկ էր:

keyboard
29.07.2013, 15:27
Արա բայց ինչ բարդ ա ձեր հետ, դուք որ մի քանի գիրք էլ ավել կարդաք վաբշե իմ պի...դեցը կգա, ես մի բան գիտեմ, որ նման ձևով վերաբերվելով ու ձեր պատկերացմամբ մարդուն մարդ դաստիարակելով, գալու ա ժամանակ, որ եկող սերունդը այ ձեր պես գրքեր կարդալով ասելու ա փաթթեմ ընտանիքը կարևորը իմ ներքին ներդաշնակությունն ա, ինչ հայրենիք, ինչ ազգ, ինչ կրոն, ինչ տռայնանամներ...

Կործանվում ենք :o

Շինարար
29.07.2013, 15:29
Շատ իզուր, որ չես կարծում: Գիտե՞ս Սովետի ժամանակ ինչքան մամաներ են հայերենը կտրել իրենց երեխաների բերանից՝ տանելով ռուսական դպրոցներ ու ստիպել, որ տանը ռուսերեն խոսեն: Գիտե՞ս, որ հիմա անկախ Հայաստանում էլ տենց մամաներ կան: Ու ճիշտ ա, երեխան վերջիվերջո հայերեն սովորում ա միջավայրում, բայց մայրն ամեն ինչ անում ա, որ չսովորի: Գիտե՞ս արտերկրում ինչքան հայ ընտանիքներ կան, որտեղ ծնողները երեխաների հետ հայերեն չեն խոսում, երեխաները հայերեն չգիտեն: Հիմա ինչ, առաջարկում ես, որ էդ բոլոր էրեխեքը մեծանան, սպանե՞ն իրենց ծնողներին:

Սամվելի մաման ու՞մ էր սպանել: Իր համար անշառ, քաղքենի հայ կնիկ էր:

Համաձայն չեմ, որ էն ժամանակվա համար հերոսական բան արեց Սամվելը: Բոլոր ժամանակների, համարյա բոլոր մշակույթների համար երեք անթույլատրելի, բարոյականության որևէ նորմի մեջ չտեղավորվող արարք էր Սամվելի արածը:
Նախ, էն, որ մայրասպանությունը երբեք էլ նորմալ արարք չի համարվել: Երկրորդ, անզեն մարդու վրա զենք ա բարձրացնում, որևէ ասպետականություն չկա էդ արարքում, ու ընդհանրապես ասպետների կողմից քամահրելի արարք ա դա: Երրորդ, զենք ա բարձրացնում կնոջ վրա, ամենամիջնադարում էլ դա վայրենության դրսևորում կհամարվեր: Հլա չորս, ինչքան հիշում եմ սրբավայրում ա չէ՞ սպանությունը կատարում, որովհետև ինչ-որ կրոնական արարողություն ա անելիս եղել, Սամվելն էլ ասում ա՝ հանգցրու այդ կրակը, մա՛յր: Հաստատ չեմ հիշում, բայց դե հեչ անելու բան չէր էլի դա:

Chuk
29.07.2013, 15:33
Արա բայց ինչ բարդ ա ձեր հետ, դուք որ մի քանի գիրք էլ ավել կարդաք վաբշե իմ պի...դեցը կգա, ես մի բան գիտեմ, որ նման ձևով վերաբերվելով ու ձեր պատկերացմամբ մարդուն մարդ դաստիարակելով, գալու ա ժամանակ, որ եկող սերունդը այ ձեր պես գրքեր կարդալով ասելու ա փաթթեմ ընտանիքը կարևորը իմ ներքին ներդաշնակությունն ա, ինչ հայրենիք, ինչ ազգ, ինչ կրոն, ինչ տռայնանամներ...

Կործանվում ենք :o
Հով ջան, քո հետ ա բարդ, որովհետև տպավորություն ունեմ, որ կարդում ու չես ընկալում, թե դիմացինդ ինչ ա ասում (կամ չես ուզում ընկալել): Համենայն դեպս էս ոճի ու բովանդակությամբ գրառումիցդ էդ տպավորությունն ա: Փոխարենը կարող էիր փորձել փաստարկված պատասխանել, ի վերջո քո զրուցակիցները պիտակներ քեզ չեն կպցրել, էս տոնով հետդ չեն խոսել, փորձել են իրենց պատկերացումը, տրամաբանություն ներկայացնել:

StrangeLittleGirl
29.07.2013, 15:34
Արա բայց ինչ բարդ ա ձեր հետ, դուք որ մի քանի գիրք էլ ավել կարդաք վաբշե իմ պի...դեցը կգա, ես մի բան գիտեմ, որ նման ձևով վերաբերվելով ու ձեր պատկերացմամբ մարդուն մարդ դաստիարակելով, գալու ա ժամանակ, որ եկող սերունդը այ ձեր պես գրքեր կարդալով ասելու ա փաթթեմ ընտանիքը կարևորը իմ ներքին ներդաշնակությունն ա, ինչ հայրենիք, ինչ ազգ, ինչ կրոն, ինչ տռայնանամներ...

Կործանվում ենք :o
Հով, դպրոցում դասատուներս հա ծնող էին կանչում, որ հայրենասիրական շարադրությունների թեմաների մեջ դնում, քլնգում էի Հայաստանը: Սամվելից զզվում եմ: Մեր տանը հայրենասիրության դասեր չեն եղել, ոչ ոք հայրենասիրություն չի ներարկել իմ մեջ: Ես ինքս էլ ինձ հայրենասեր չեմ համարում բառի դասական պատկերացմամբ: Բայց մի հատ ինձ ասա, կարո՞ղ ա վատ եմ ստացվել:

keyboard
29.07.2013, 15:45
Հով ջան, քո հետ ա բարդ, որովհետև տպավորություն ունեմ, որ կարդում ու չես ընկալում, թե դիմացինդ ինչ ա ասում (կամ չես ուզում ընկալել): Համենայն դեպս էս ոճի ու բովանդակությամբ գրառումիցդ էդ տպավորությունն ա: Փոխարենը կարող էիր փորձել փաստարկված պատասխանել, ի վերջո քո զրուցակիցները պիտակներ քեզ չեն կպցրել, էս տոնով հետդ չեն խոսել, փորձել են իրենց պատկերացումը, տրամաբանություն ներկայացնել:

Հա, Արտ ջան, գիտեմ որ բարդ ա, որտև դու իմ գրառումը, ոնց որ ինձ ես ասում, կարդացել ես նենց, ոնց դու ես ուզում, այլ ոչ թե նենց, ոնց ես եմ գրել:
Հիմա քեզ հարց տամ, պատասխանի, ու տեսնենք ինչ ա ասում Սամվելը:
Դու հնարավորություն չունե՞ս գնաս Հայաստանից, կարծում ես Ստամբուլը ավելի վատ աշխարհագրական դիրքում ա քան Հայաստանը՞, կարծում ես ադրբեջանը ավելի լավ չի զարգանում քան Հայասըանը՞, ինչի ես ակումբումը ստեղծել ու փորձում ես պահպանես հայ գիրն ու գրականությունը, դա քո ընտանիքին ինչ որ բանով օգնում ա, դրանից փող ես աշխատում քեզ բոթաս ես առնու՞մ, ինչի ես հելնում դուրս պայքարում, միտինգի մասնակցում, ժամանակ կորցնում, ախպեր ընտանիքիդ վերցրու գնա Կանադա, Ավստրալիա, չգիտեմ ցիվիլ պետություն մը ու ընդեղ առանց միտինգի ապրի, կարգին մասնագետ ես, կարգին փող կաշխատես, ոչմեկ իրավունքներդ չի ոտնահարի, ընտանիքիդ հետ խաղաղ ներդաշնակ կապրես, կսիրեք իրար, ես էլ եկող տարի կմիանամ ձեզ, հետո դե Բյուր արդեն դուրսն ա, ինքն էլ կգա, տենանք էլ ով կա ուզող, կգնանք, վերջում մեկին էլ կխնդրենք Հայաստան կոչված հող ու ջուրը, որը հայրենիքի հետ ոչ մի կապ չունի, հայրնիքը մենք արդեն դուրսը ստեղծել ենք, դու՝ քո ներդաշնակ ու միմիյանց սիրող ընտանիքով, ես՝ իմ ներդաշնակ ու միմյանք սիրող ընտանիքով, Բյուրը իր առաջիակայում իրար ներդաշնակ ընտանիքով ու տենց, տանի նվիրի էրդողանենց կամ ալիևենց, մենք էլ դրսում ներդաշնակությամբ կապրենք ու տենց կայֆ կլինի


Հով, դպրոցում դասատուներս հա ծնող էին կանչում, որ հայրենասիրական շարադրությունների թեմաների մեջ դնում, քլնգում էի Հայաստանը: Սամվելից զզվում եմ: Մեր տանը հայրենասիրության դասեր չեն եղել, ոչ ոք հայրենասիրություն չի ներարկել իմ մեջ: Ես ինքս էլ ինձ հայրենասեր չեմ համարում բառի դասական պատկերացմամբ: Բայց մի հատ ինձ ասա, կարո՞ղ ա վատ եմ ստացվել:

Բյուր, նենց չի, որ ես չեմ քլնգել ու նենց չի, որ ես գոհ եմ ամեն ինչից ու կարծում եմ, որ սաղ ճիշտ ա, բայց տես Բյուր ջան, իմ համար դպրոցից դա մնացելա որպես պատմություն ու պատմական հերոս ու դա իրականում տենց ա, բայց դու քո համար ուրիշ հերոսներ ես գտել, ես տենց սահմանափակ էլ մնացել եմ, հիմա ինչ, ես եմ վատը ստացվե՞լ:

Հ.Գ. Բյուր, բայց դու շատ-շատ լավն ես, էս նենց մեժդունամի :oy

enna
29.07.2013, 15:48
Մի հարց.Մարդ լինելու հատկանիշների մեջ արդյո՞ք մտնում է հայրենասեր լինելը
Ինձ հետաքրքիրա,եթե մարդ պիտի դաստիարակես ի՞նչ դերա խաղում հայներասեր լինելը,կամ ընդհանրապես մտնումա էտ հատկանիշների մեջ:
Եթե մարդու բարոյական հատկանիշները վերցնենք,ապա իմ պատկեարցմամբ չափազանց հայերանասեր լինելը խանգարումա Մարդ լինելու հատկանիշներին:

Chuk
29.07.2013, 16:01
Հա, Արտ ջան, գիտեմ որ բարդ ա, որտև դու իմ գրառումը, ոնց որ ինձ ես ասում, կարդացել ես նենց, ոնց դու ես ուզում, այլ ոչ թե նենց, ոնց ես եմ գրել:
Հիմա քեզ հարց տամ, պատասխանի, ու տեսնենք ինչ ա ասում Սամվելը:
Դու հնարավորություն չունե՞ս գնաս Հայաստանից, կարծում ես Ստամբուլը ավելի վատ աշխարհագրական դիրքում ա քան Հայաստանը՞, կարծում ես ադրբեջանը ավելի լավ չի զարգանում քան Հայասըանը՞, ինչի ես ակումբումը ստեղծել ու փորձում ես պահպանես հայ գիրն ու գրականությունը, դա քո ընտանիքին ինչ որ բանով օգնում ա, դրանից փող ես աշխատում քեզ բոթաս ես առնու՞մ, ինչի ես հելնում դուրս պայքարում, միտինգի մասնակցում, ժամանակ կորցնում, ախպեր ընտանիքիդ վերցրու գնա Կանադա, Ավստրալիա, չգիտեմ ցիվիլ պետություն մը ու ընդեղ առանց միտինգի ապրի, կարգին մասնագետ ես, կարգին փող կաշխատես, ոչմեկ իրավունքներդ չի ոտնահարի, ընտանիքիդ հետ խաղաղ ներդաշնակ կապրես, կսիրեք իրար, ես էլ եկող տարի կմիանամ ձեզ, հետո դե Բյուր արդեն դուրսն ա, ինքն էլ կգա, տենանք էլ ով կա ուզող, կգնանք, վերջում մեկին էլ կխնդրենք Հայաստան կոչված հող ու ջուրը, որը հայրենիքի հետ ոչ մի կապ չունի, հայրնիքը մենք արդեն դուրսը ստեղծել ենք, դու՝ քո ներդաշնակ ու միմիյանց սիրող ընտանիքով, ես՝ իմ ներդաշնակ ու միմյանք սիրող ընտանիքով, Բյուրը իր առաջիակայում իրար ներդաշնակ ընտանիքով ու տենց, տանի նվիրի էրդողանենց կամ ալիևենց, մենք էլ դրսում ներդաշնակությամբ կապրենք ու տենց կայֆ կլինի
Հով, դու ապացուցում ես ասածս, որ չես ընկալել կամ չես ուզել ընկալել ասածս: Ախր մուգ գույնով բաց գույնի վրա գրած էր. «որը հատուկ նշեմ որևէ ձևով չի հակասում մշակույթը, պատմությունը, լեզուն, անգամ հողն ու ջուրը գնահատելու, սիրելու, պահպանել ձգտելու ցանկություններին, զգացումներին»: Հով, իմ համար անչափ կարևոր ա մեր լեզուն, մեր այբուբենը, մեր պատմություն ու մեր մշակույթը (անգամ Սամվել վեպը), մեր հողն ու ջուրը, բայց էդ ամեն ինչը պահել ես առաջին հերթին ուզում եմ պահել հենց իմ ընտանիքի, իմ հարազատների համար (ի դեպ ընտանիք հասկացությունն ընդլայնեմ՝ դրա մեջ ներառելով ընկերներին, հարազատներին): Հով ջան, այո, ես էս ամենն անում եմ իմ ընտանիքի համար, որտև էդ ամեն ինչը, ինչը նշել ես, արժեք ա մարդու համար ու պահել պետք ա ոչ թե ինքնանպատակ, այլ հենց մարդու համար:

Բայց որ խորանում ես, շարունակեմ խորանալ. եթե իմ ընտանիքի անվտանգության հարցը կլիներ, իմ ընտանիքի գոյատևել-չգոյատևելու հարցը կլիներ, ես Ստամբուլ էլ կգնայի, եթե իմանայի, որ ստեղ ընտանիքս վերանալու է, իսկ էնդեղ՝ արժանապատիվ ապրելու: Բարեբախտաբար նման խնդիր իմ առաջ չկա:


Բայց քանի որ հարց ես տվել, ես էլ քեզ հարց տամ, ու փորձիր հույզերդ մի կողմ դնելով, սրտին մոտ չընդունելով անկեղծ պատասխանել. որևէ պարագայում երկրիդ համար կսպանեի՞ր ծնողիդ, եղբորդ կամ քրոջդ, զավակիդ, կնոջդ:

keyboard
29.07.2013, 16:38
Հով, դու ապացուցում ես ասածս, որ չես ընկալել կամ չես ուզել ընկալել ասածս: Ախր մուգ գույնով բաց գույնի վրա գրած էր. «որը հատուկ նշեմ որևէ ձևով չի հակասում մշակույթը, պատմությունը, լեզուն, անգամ հողն ու ջուրը գնահատելու, սիրելու, պահպանել ձգտելու ցանկություններին, զգացումներին»: Հով, իմ համար անչափ կարևոր ա մեր լեզուն, մեր այբուբենը, մեր պատմություն ու մեր մշակույթը (անգամ Սամվել վեպը), մեր հողն ու ջուրը, բայց էդ ամեն ինչը պահել ես առաջին հերթին ուզում եմ պահել հենց իմ ընտանիքի, իմ հարազատների համար (ի դեպ ընտանիք հասկացությունն ընդլայնեմ՝ դրա մեջ ներառելով ընկերներին, հարազատներին): Հով ջան, այո, ես էս ամենն անում եմ իմ ընտանիքի համար, որտև էդ ամեն ինչը, ինչը նշել ես, արժեք ա մարդու համար ու պահել պետք ա ոչ թե ինքնանպատակ, այլ հենց մարդու համար:

Բայց որ խորանում ես, շարունակեմ խորանալ. եթե իմ ընտանիքի անվտանգության հարցը կլիներ, իմ ընտանիքի գոյատևել-չգոյատևելու հարցը կլիներ, ես Ստամբուլ էլ կգնայի, եթե իմանայի, որ ստեղ ընտանիքս վերանալու է, իսկ էնդեղ՝ արժանապատիվ ապրելու: Բարեբախտաբար նման խնդիր իմ առաջ չկա:


Բայց քանի որ հարց ես տվել, ես էլ քեզ հարց տամ, ու փորձիր հույզերդ մի կողմ դնելով, սրտին մոտ չընդունելով անկեղծ պատասխանել. որևէ պարագայում երկրիդ համար կսպանեի՞ր ծնողիդ, եղբորդ կամ քրոջդ, զավակիդ, կնոջդ:

Սկսեմ վերջից.
Արտ ջան, եթե անկեղծ լինեմ, չեմ կարա պատասխանեմ քո էս հարցին, բայց եթե ավելի անկեղծ լինեմ կասեմ` չէ, որտև ես տենց ուժ չեմ կարա գտնեմ իմ մեջ, քանի որ ես ինքս ինձ ավելի ոչ կարևոր եմ համարում, քան ընտանիքիցս որևէ մեկին:

Իկս հիմա մնացածը.

Արտ, ուրեմ ես ստեղ, Հայաստանում, բառիս բուն իմաստով քաշ եմ գալիս, եթե մեկը դա ապրել ա կոչում, թող կոչվի, որ ես ապրում եմ: Փառք Աստծո, որ սոված չեմ, երեխեքս էլ ոչ մի բանի կարիք չունեն, բայց դրա համար, ես անում եմ իմ մաքսիմալը, այսինքն ես քնում եմ օրեկան ասենք 3 ժամ եմ քնում կամ դա էլ չեմ քնում ու տենց, բայց ես չեմ բողոքում, չնայած, որ դրսում սրա 10 տոկոսն անելու ու մարդավարի ապրելու լիքը շանսեր ունեմ:
Բայց Արտ ջան, իմ համար կարևոր ա, որ իմ երեխեն հայերեն խոսա, որ հիմա ես իրան առնեմ էս երկրից գնամ, սկեսլու ա հայերենը ակցենտով խոսա, իսկ իմ համար դա չգիտեմ ոնց ասեմ, ինքս ինձ դավաճանելու պես բանա:
Դրա համար, ես չեմ գնում էս անիծյալ երկրից, այլ քաշ եմ գալիս ստեղ, բայց Արտ ջան, էդ քաշ գալով հանդերձ էլ չեմ ուզում, որ իմ երեխեն վաղը մտնի ֆորում կարդա, որ մեկն ասել ա, որ Սամվելը մարդասպանա, հերոս չի, հակահերոս ա ու եսիմ ինչ, որտև եթե ես էս քամբախում քաշ եմ գալի, որ իմ երեխեն հայ մնա, ես նաև պտի նենց անեմ, որ էս քամբախում, իմ երեխում չայլազգացնեն ու իրա ու իմ ու հայոց պատմության արժեքները չոտնահարվեն ու չդառնա, որ մեր էսքան տարների պատմությունը ֆուֆլո ա էլի, այսինքն Եղիշեն հավայի գրել ա, մենք էլ էսօր կարդում ենք ու ասում, որ իրքնա չմո են եղել, էսա ըդամենը իմ ասածը Արտ ջան, իսկ քո ասածը ընկալել ու հասկանալ ես կարող եմ, բայց դա առիթ չի, որ քո գրածն ընդունեմ :)

Chuk
29.07.2013, 16:48
Սկսեմ վերջից.
Արտ ջան, եթե անկեղծ լինեմ, չեմ կարա պատասխանեմ քո էս հարցին, բայց եթե ավելի անկեղծ լինեմ կասեմ` չէ, որտև ես տենց ուժ չեմ կարա գտնեմ իմ մեջ, քանի որ ես ինքս ինձ ավելի ոչ կարևոր եմ համարում, քան ընտանիքիցս որևէ մեկին:
Հով ջան, մոտավորապես սենց պատասխան էլ ակնկալում էի: Գիտե՞ս ինչի հստակ չես ասում «եթե երկրիս դավաճանած լինեին, կսպանեի» կամ նման բան, ու ոչ մեկս չի ասի, որտև էդ մեր համար շատ խորթ ա: Խորթ ա ոչ միայն թեմայում արդեն նշված Աստվածաշնչին, ՀԱՅ ընտանիքի պատկերացումներին, այլ ընդհանրապես մարդկային ու ընտանեկան արժեքներին, որոնք ակամա մենք բոլորս (կամ գոնե մեծ մասս) ամենից բարձր ենք դասում: Հով ջան, այ հենց սա հերիք ա, որ սկսենք քննարկել, թե ինչքանով է Սամվելի կերպարը հարիր ոչ միայն զուտ մարդկային արժեքներին ու մարդ երևույթին, այլ հենց քո ասած հայրենասիրական դրսևորումներին, մեր արժեքներին, հայ ընտանիքին, հայ մարդուն:


Իկս հիմա մնացածը.

Արտ, ուրեմ ես ստեղ, Հայաստանում, բառիս բուն իմաստով քաշ եմ գալիս, եթե մեկը դա ապրել ա կոչում, թող կոչվի, որ ես ապրում եմ: Փառք Աստծո, որ սոված չեմ, երեխեքս էլ ոչ մի բանի կարիք չունեն, բայց դրա համար, ես անում եմ իմ մաքսիմալը, այսինքն ես քնում եմ օրեկան ասենք 3 ժամ եմ քնում կամ դա էլ չեմ քնում ու տենց, բայց ես չեմ բողոքում, չնայած, որ դրսում սրա 10 տոկոսն անելու ու մարդավարի ապրելու լիքը շանսեր ունեմ:
Բայց Արտ ջան, իմ համար կարևոր ա, որ իմ երեխեն հայերեն խոսա, որ հիմա ես իրան առնեմ էս երկրից գնամ, սկեսլու ա հայերենը ակցենտով խոսա, իսկ իմ համար դա չգիտեմ ոնց ասեմ, ինքս ինձ դավաճանելու պես բանա:
Դրա համար, ես չեմ գնում էս անիծյալ երկրից, այլ քաշ եմ գալիս ստեղ, բայց Արտ ջան, էդ քաշ գալով հանդերձ էլ չեմ ուզում, որ իմ երեխեն վաղը մտնի ֆորում կարդա, որ մեկն ասել ա, որ Սամվելը մարդասպանա, հերոս չի, հակահերոս ա ու եսիմ ինչ, որտև եթե ես էս քամբախում քաշ եմ գալի, որ իմ երեխեն հայ մնա, ես նաև պտի նենց անեմ, որ էս քամբախում, իմ երեխում չայլազգացնեն ու իրա ու իմ ու հայոց պատմության արժեքները չոտնահարվեն ու չդառնա, որ մեր էսքան տարների պատմությունը ֆուֆլո ա էլի, այսինքն Եղիշեն հավայի գրել ա, մենք էլ էսօր կարդում ենք ու ասում, որ իրքնա չմո են եղել, էսա ըդամենը իմ ասածը Արտ ջան, իսկ քո ասածը ընկալել ու հասկանալ ես կարող եմ, բայց դա առիթ չի, որ քո գրածն ընդունեմ :)
Հով ջան, ես ակումբից չգիտեմ մի մարդու, ով դժվարություններ չունի: Ու հա, շատերս արտասահմանում կենցաղային ավելի լավ պայմաններում կապրեինք, բայց ընտրել ենք (շատերս) Հայաստանը, որտև ամեն դեպքում էն բոլոր արժեքները, որոնց մասին խոսում ես, սիրում ենք, ուզում ենք պահպանել: Բայց այսուհանդերձ մենք մեր ընտանիքն ավելի ենք կարևորում: ԴՈւ էլ: Ու հեչ պատահական չի, որ ամեն երկրորդ բառդ երեխուդ մասին ա: Որտև դու լեզուն ուզում ես պահել, բայց ուզում ես պահել ոչ թանգարանում պահելու, այլ երեխուդ համար:

Հով ջան, Սամվելը գրական կերպար ա, շատերիս կարծիքով հակահերոս, որտև իրա արարքները մարդկային չեն, հայկական չեն, աստվածաշնչային չեն ու լիքը սենց բաներ: Սամվելի մասին մեր կարծիքը բարձրաձայնելով ոչ մեկը քեզ ու քո երեխուն չի զրկում հերոսներից, իրական հերոսներից: Բայց եթե կա արարք, որը մենք համարում ենք սխալ, դրա պրոպագանդան անընդունելի ենք համարում, ուրեմն լրիվ նորմալ ա, որ մենք կանգնում ու ասում ենք, որ էդ արարքն անողը ՄԵՐ ՊԱՏԿԵՐԱՑՄԱՄԲ հերոս չի կարող լինել:

keyboard
29.07.2013, 16:58
Արտ, մենք էլի մտնում ենք փակ շրջան, քանի որ դու ու նրանք ովքեր Սամվելին հակահերոս են համարում արդեն արել են սեփական ընտրությունը, ես էլ իմ ընտրությունն եմ արել:
Սակայն էդ ամեն հետ մեկտեղ, պետք ա հաշվի առնել էն հանգամանաքը, որ պտմությունը ու գրական կերպարը, որ ստեղծվել ու գրվել ա ունեցել ա մի նպատակ, նման ձևով ցուցադրելու, որ կան արժեքներ, որոնց համար պետք ա պայքարել ու նաև ցուցադրելու, որ դավաճանությունը մեղմ ասած պատժվում ա:
Հիմա, եթե դու մտածում ես, որ դա գազանական դրսևորում ա, դա քո իրավունքն ա, բայց ես իմ մտածածներով քո իմացած ու գնահատած արժեքներին անուն չեմ կպցնում չէ՞ Արտ:
Մի խոսքով, մեկ ա ես իմն եմ ասելու դու քոնը, մեկ էլ են 16 տարեկան դպրոցականը,ում համար, որ Սամվելը հերոս էր, որ էսքանը կարդալուց հետո կարծում եմ տևական ժամանակ ուշքի չի գա :D

Chuk
29.07.2013, 17:53
Հիմա, եթե դու մտածում ես, որ դա գազանական դրսևորում ա, դա քո իրավունքն ա, բայց ես իմ մտածածներով քո իմացած ու գնահատած արժեքներին անուն չեմ կպցնում չէ՞ Արտ:
Մի խոսքով, մեկ ա ես իմն եմ ասելու դու քոնը, մեկ էլ են 16 տարեկան դպրոցականը,ում համար, որ Սամվելը հերոս էր, որ էսքանը կարդալուց հետո կարծում եմ տևական ժամանակ ուշքի չի գա :D
Իհարկե քո իրավունքն ա, Հով ջան, քանի էջ ա էդ եմ ասում, որ ամեն մեկս ունենք սեփական ընկալման իրավունք: Բայց էդ իրավունքը նշանակում ա նաև հակառակ տեսակետը հնչեցնելու իրավունք: Ու ես իրավունք ունեմ իմ պատկերացումը գրել: Ու քո երեխեն ու 16 տարեկանը իրավունք ունի կարդալու իմ տեսակետը ու ինքը որոշելու: Այլընտրանքային տեսակետ հնչեցնելը միշտ էլ լավ բան է:

Որպեսզի ավելի հստակ լինի, ասեմ, որ ես դեմ եմ նաև ագրեսիային էն մարդկանց դեմ, ովքեր իրան հերոս են համարում: Ավելի ընկալելի լինելու համար ասեմ, թե ես ոնց հայտնվեցի էս թեմայում ու սկսեցի խառնվել: Մի 15 տարեկան երեխա (կարծում եմ իմ գրեթե 30 տարեկան բարձունքից երեխա ասելը վիրավորական չի դիտվի) մտել ու անկեղծ գրել էր, որ իր համար բոլոր ժամանակների գրական հերոսը Սամվելն ա: Ես կարող եմ իր հետ համաձայնվել, կարող եմ չէ, բայց երբ տեսա որ ընդամենը նման գրառում արած երեխու վարկանիշն իր ավատարի տակ կարմիր է, գլխիս կափարիչը թռավ: Սա էն դեպքը չէր, որ կարելի էր մարդու վարկանիշը կարմրացնել: Դրա համար մի հատ հավեսով կանաչացրի ու սկսեցի ավելի հետաքրքրվել թեմայով ու իրա զարգացմամբ:

Հով ջան, դու այս թեմայում նույնքան անհանդուրժող ես, որքան էդ երեխու վարկանիշը կարմրացրածը, չնայած հակադիր բևեռներում եք: Ու եթե քո գրառումները կարդաս, կնկատես, որ ինչքան էլ հիմա ասում ես, որ իրավունք ունենք սեփական տեսակետ ունենալ, քո գրառումները դա չեն հուշում:

Chuk
29.07.2013, 17:59
հ.գ. մոռացա գրել էս մտքիդ մասին.

Սակայն էդ ամեն հետ մեկտեղ, պետք ա հաշվի առնել էն հանգամանաքը, որ պտմությունը ու գրական կերպարը, որ ստեղծվել ու գրվել ա ունեցել ա մի նպատակ, նման ձևով ցուցադրելու, որ կան արժեքներ, որոնց համար պետք ա պայքարել ու նաև ցուցադրելու, որ դավաճանությունը մեղմ ասած պատժվում ա:
Հով ջան, գուցե և տենց նպատակ ա ունեցել, բայց իմ ու ուրիշների գնահատմամբ ցույց ա տրվել շատ վատ ձևով, անթույլատրելի մեկ այլ բանի պրոպագանդայով: Ու դու էլ կարծում եմ, ներքուստ համաձայն ես դրան: Ծնողին սպանելով ցույց, որ դավաճանությունը պատժվում ա, վտանգավոր երևույթ եմ համարում: Որտև մենք հակառակը, պետք է պրոպագանդենք ընտանիքի ամրությունը, որը ցանկացած երկրի կայուն զարգացման գլխավոր երաշխիքներից ա: Վատ տեսակետ չի, չէ՞:

Հով, օրինակը, որով ցույց ա տրվում քո ասած գաղափարը, սահմռկեցուցիչ ա: Տես, երբ մենք հիմա նորություն ենք կարդում, որ ինչ-որ մեկը դանակահարել ու սպանել է մորը, մարմիններովս սարսուռ ա անցնում ու քֆրտում ենք էդ անողին: Մտքներիս ծերով չի անցնում խորանալ ու հասկանալ թե ինչի ա արել: Իհարկե դժվար թե հայրենասիրական գաղափարներից ելնելով արված լինի, բայց ի՞նչ իմանաս, մինչև չիմանաս: Բայց մեզ պատճառները չեն հետաքրքրում, ուղղակի քֆրտում ենք, որտև այ էդքան սահմռկեցուցիչ ու աննննասուն բան ա սեփական ծնողին սպանելը: Ու նման օրինակով հայրենասիրություն ու գաղափար քարոզելը... դե լավ էլի:

Րաֆֆին ա, մի բան գրել ա: Իրա ուրիշ գրածները ավելի լավն են: Ի՞նչ անենք, թե սա ժամանակին անուն ա հանել:

Rammstein
29.07.2013, 18:46
Հատկապես վերջին իրադարձությունների հետ կապված մտքիս ինքը եկավ. :))

55834

Տրիբուն
29.07.2013, 19:49
Մեր մեջ ասած, եթե ուզում եք Րաֆֆի կարդալ, ավելի լավ ա Կայծերն ու Խաչագողի հիշատակարանը կարդալ: Սամվելը առանձնապես մի հանճարեղ գործ չի:

Չուկն ինձանից առաջ ընկավ, բայց ես էլ ասեմ, որ պետք չի մոռանալ, թե երբ ա գրվել Սամվելը: Էտ մի ժամանակահատված էր, երբ երկրի մտավորականները մենակ մի բանի մասին էին մտածում - ոնց փրկեն ազգին ամբողջական բնաջնջումից ու ոնց վերականգնեն պետականությունը: Էտ ժամանակաշրջանի համար ծայրահեղ հայրենասիրական մոտեցումները լրիվ հասկանալի են ու շատ կարդացողների կողմից էլ ընկալվել են: Թե չէ, շարքային ապուշին էլ հասկանալի ա, որ մամային ու պապային սպանելը լավ բան չի ու դրա մեջ հերոսություն չկա:

Մեկ էլ շատ գրվեց, որ հայրենիքը մենակ ընտանիքն, հարազատներն են, կնիկ երեխեքն են - դե կներեք էլի, հայրենիքը հաստատ նաև հողն ու ջուրն ա: Էն հողն ու ջուրը, որտեղ հենց քո ընտանիքը ծնվում, սնվում, զորանում ա: Ուրիշ բան, որ կարելի ա էտ հողն ու ջուրը նենց լայքմեջ անել, որ ընտանիքիդ առնես ու փախնես, հայրենիքն էլ փաթեթավորես դնես մի կողմ: Բայց ասել հայրենիք, ու դա պատկերացնել առանց հողի, ջրի, պատմության, մշակույթի, լեզվի, ու սենց ուրիշ բաների, էգոիզմ ա: Որ շատ խորանանք, կարող ա Սամվելը տենց քայլ արեց, որ փրկի հազարավոր այլ ընտանիքներ - խոսքի օրինակ էլի: Նենց որ, էտ տղու ձվերից շատ պետք չի կախվել: Ի միջի այլոց, ինքը իրական պատմական կերպար ա, կարող ա էտ պահին մոտը ահագին սրված վիճակ ա եղել, ու նույն վիճակում էլ գրելու պահին Րաֆֆին ա եղել, ու իրան սարքել ա հերոս:

Տրիբուն
29.07.2013, 19:52
Չբռնե՞նք բոլոր ռուսախոս մամաներին սպանենք հիմա:

Գիտես վա՞տ բան ես ասում: Էտ ռուսախոս քաղքենի մամաներն են, որ պատահական հայրենասիրական պոռթկումներ են ունենում ու հանկարծ երեխեքը ՀՀԿ-ական են դառնում: Նենց որ, շատ հեռու չի ասածներդ իրականությունից - մեկ սութի հայրենասիրությունն ա մարդուն պոնռիկ սարքում, մեկ էլ քաղքենիությունը:

StrangeLittleGirl
29.07.2013, 19:55
Հա, Արտ ջան, գիտեմ որ բարդ ա, որտև դու իմ գրառումը, ոնց որ ինձ ես ասում, կարդացել ես նենց, ոնց դու ես ուզում, այլ ոչ թե նենց, ոնց ես եմ գրել:
Հիմա քեզ հարց տամ, պատասխանի, ու տեսնենք ինչ ա ասում Սամվելը:
Դու հնարավորություն չունե՞ս գնաս Հայաստանից, կարծում ես Ստամբուլը ավելի վատ աշխարհագրական դիրքում ա քան Հայաստանը՞, կարծում ես ադրբեջանը ավելի լավ չի զարգանում քան Հայասըանը՞, ինչի ես ակումբումը ստեղծել ու փորձում ես պահպանես հայ գիրն ու գրականությունը, դա քո ընտանիքին ինչ որ բանով օգնում ա, դրանից փող ես աշխատում քեզ բոթաս ես առնու՞մ, ինչի ես հելնում դուրս պայքարում, միտինգի մասնակցում, ժամանակ կորցնում, ախպեր ընտանիքիդ վերցրու գնա Կանադա, Ավստրալիա, չգիտեմ ցիվիլ պետություն մը ու ընդեղ առանց միտինգի ապրի, կարգին մասնագետ ես, կարգին փող կաշխատես, ոչմեկ իրավունքներդ չի ոտնահարի, ընտանիքիդ հետ խաղաղ ներդաշնակ կապրես, կսիրեք իրար, ես էլ եկող տարի կմիանամ ձեզ, հետո դե Բյուր արդեն դուրսն ա, ինքն էլ կգա, տենանք էլ ով կա ուզող, կգնանք, վերջում մեկին էլ կխնդրենք Հայաստան կոչված հող ու ջուրը, որը հայրենիքի հետ ոչ մի կապ չունի, հայրնիքը մենք արդեն դուրսը ստեղծել ենք, դու՝ քո ներդաշնակ ու միմիյանց սիրող ընտանիքով, ես՝ իմ ներդաշնակ ու միմյանք սիրող ընտանիքով, Բյուրը իր առաջիակայում իրար ներդաշնակ ընտանիքով ու տենց, տանի նվիրի էրդողանենց կամ ալիևենց, մենք էլ դրսում ներդաշնակությամբ կապրենք ու տենց կայֆ կլինի



Բյուր, նենց չի, որ ես չեմ քլնգել ու նենց չի, որ ես գոհ եմ ամեն ինչից ու կարծում եմ, որ սաղ ճիշտ ա, բայց տես Բյուր ջան, իմ համար դպրոցից դա մնացելա որպես պատմություն ու պատմական հերոս ու դա իրականում տենց ա, բայց դու քո համար ուրիշ հերոսներ ես գտել, ես տենց սահմանափակ էլ մնացել եմ, հիմա ինչ, ես եմ վատը ստացվե՞լ:

Հ.Գ. Բյուր, բայց դու շատ-շատ լավն ես, էս նենց մեժդունամի :oy

Հով, ընտանիքը կին-ամուսին, էրեխեքը չեն մենակ: Ընտանիքը նաև ծնողներն են, տատիկ-պապիկները, հորքուր-մորքուրները: Այսինքն, չգիտեմ մյուսների համար ոնց ա, բայց ես գոնե տենց եմ դաստիարակվել, ու ինձ համար ապագա սերնդի պաշտպանությունը նույնքան կարևոր ա, որքան նաև ավագ սերնդինը: Ու նորից եմ ասում՝ ես մենակ ընտանիք չեմ նշել, այլ նաև ընկերներ: Եթե կարաս էդ բոլորը տեղափոխես ուրիշ աշխարհագրական դիրք, ես բնավ դեմ չեմ Հայաստանից հրաժարվելուն: Ուղղակի չես կարա էդ ամենը տեղափոխես, չես կարա լեզուն էլ ուրիշ տեղ պահես: Արդյունքում՝ Հայաստանն ավտոմատ կերպով դառնում ա հայրենիք:

Հով, ինչի՞ց որոշեցիր, թե ես ուրիշ հերոսներ ունեմ: Ես ոչ մի հերոս էլ չունեմ, մի գիրքը կարդում եմ, անցնում, գնում ա: Բայց կրկնում եմ՝ հազար անգամ դեմ եմ Սամվելին հերոս սարքելուն ու էդքան մանրամասն դպրոցականի մեջ ներարկելուն: Րաֆֆին ավելի ճիշտ հայրենասեր հերոսներ ունի, որոնց վրա ավելի շատ կարելի ա կենտրոնանալ: Նայի, վերցրու հենց Կայծերը: Ճիշտ ա, ես գտնում եմ ախմախ գիրք ա ու պրոպագանդան չափից դուրս շատ ա, բայց ամեն դեպքում էնտեղ կան կերպարներ (Ասլա՞ն էր էն տղայի անունը, որ երկար ճառեր էր ասում), որոնք իրոք կարան հերոս համարվեն ու շատ արդիական են: Ասլանն էնտեղ ահագին հետաքրքիր բաներ ա ասում ոչխար չլինելու, պայքարելու, կրթություն ստանալու ու լիքը ուրիշ բաների մասին: Ավելի լավ ա դրա վրա կենտրոնանալ, քան Սամվելի: Չնայած իմ համոզմամբ շատ ավելի ճիշտ ա դպրոցներում ոչ մի պրոպագանդա չտանել, էղած գրականությունը ներկայացնել չեզոք տեսանկյունից, թույլ տալ, որ դպրոցականը քննադատի, ինքը որոշի՝ ով ա հերոս, ով ա հակահերոս:

Տրիբուն
29.07.2013, 19:58
Բայց վերադառնալով Սամվելին ու հայրենասիրական դաստիարակությանը, դա էսօր ամենասխալ բանն ա, որ կատարվում ա մեր դպրոցում: Պետք չի հայրենասերներ դաստիարակել, պետք ա մարդ դաստիարակել, որը հետո ավտոմատ հայրենասեր էլ կդառնա: Իսկ էդ Սամվելով դաստիարակված ու ամպագոռգոռ շարադրություններ գրող էրեխեքը մեծանում, դառնում են տապոռ ՀՀԿ-ականներ:

Բյուր ջան, լրիվ համաձայն եմ հետդ: Մենակ էտ չի նշանակում, որ ասենք պետք վերցնել մի հատ հայ գրողի, որը իրա ու շատերի կարծիքով հայրենասիրական գործ ա գրել, ու ասել, որ ինքը էշ էր, հերոսն էլ ԲՏ:

Օրինակ, իմ համար Դեմիրճյանի Վարդանանքը գեղարվեստական զիբիլ ա: Բայց մեկա երեխեքիս կարդալ եմ տալու: Թող ամեն մեկը իրա կարդացածով ու հասկացածով եզրակացություններ անի:

StrangeLittleGirl
29.07.2013, 20:09
Բյուր ջան, լրիվ համաձայն եմ հետդ: Մենակ էտ չի նշանակում, որ ասենք պետք վերցնել մի հատ հայ գրողի, որը իրա ու շատերի կարծիքով հայրենասիրական գործ ա գրել, ու ասել, որ ինքը էշ էր, հերոսն էլ ԲՏ:

Օրինակ, իմ համար Դեմիրճյանի Վարդանանքը գեղարվեստական զիբիլ ա: Բայց մեկա երեխեքիս կարդալ եմ տալու: Թող ամեն մեկը իրա կարդացածով ու հասկացածով եզրակացություններ անի:
Տրիբուն ձյա, պետք ա ազատ թողնել ամեն մարդ ինքը որոշի կերպարը հերոս ա, հակահերոս, թե ԲՏ, ոչ թե զոռով հրամցնել որպես հերոսի, որպես օրինակ ծառայողի:

Վարդանանքը ես չեմ կարդացել ու մինչև հոգուս խորքը շնորհակալ եմ տատիկիս, որը խորհուրդ չտվեց կարդալ (խորհուրդ չտվեց, ոչ թե արգելեց):

Ի դեպ, նույն հերոսներից ա նաև Մովսես Խորենացին, որը, իմ կարծիքով, շատ ավելի մեծ հայրենասիրական գործ ա արել, քան Սամվելը:

Chuk
29.07.2013, 22:56
Մեկ էլ շատ գրվեց, որ հայրենիքը մենակ ընտանիքն, հարազատներն են, կնիկ երեխեքն են - դե կներեք էլի, հայրենիքը հաստատ նաև հողն ու ջուրն ա:
Գնել ջան, քանի որ «ընտանիք» հասկացությունը էս թեմայում ես եմ խառնել, գրառումդ վերցնեմ «իմ վրա» ու արձագանքեմ. մի՞թե կարելի ա սենց մարդու խոսքը շուռ տված ներկայացնել, իմ ընկեր:

Էդ ո՞վ ա գրել, որ հայրենիքը մենակ ընտանիքն ա: Հլը մի հատ տենց գրառում բեր աչքս խոթի, իմ եղբայր: Չի կարելի, չէ, վա՜յ :))

Իհարկե հայրենիքը մենակ ընտանիքը չէ: Իհարկե հավասարության նշան դրած չի ընտանիքի ու հայրենիքի միջև, հակառակ դեպքում էդ հասկացություններից մեկը չէր էլ սահմանվի, մեկով յոլա կգնայինք: Ուրիշ հարց, որ ասում ենք, որ հայրենիքն էն ամենն ա, ինչ դու էլ ես գրում, բայց առաջին հորիզոնականում ըստ մեր պատկերացումների դնում ենք ընտանիքը:

Ու դա բնական ա: Որտև ընտանիքը ինքը սովորաբար լինում է էդ մնացած արժեքների կրող, հողի ու ջրի գին հասկացողը, մշակույթը գնահատողը, լեզուն ընկալողը: Եթե չի լինում, ընտանիքի առանձին անդամն էլ որպես կանոն էդ արժեքները չի ընկալում: Բայց ընկալելուց էլ հիմնականում առաջին հորիզոնականում դնում ա իրա ընտանիքին, էդ հողն ու ջուրը գին են ունենում իր ընտանիքի համատեքստում, ոչ թե թանգարանում հավայի կանգնացնելու համար:

Կարճ ասած գրառմանդ համաձայն եմ, բայց մի վերապահումով. նենց տպավորություն ա, որ կոնկրետ էս հարցում հակադրվում ես մեկը ինձ, երբ ես քո ասածներին հակառակ բան չէի ասել: Ու ոչ մեկը էս թեմայում չէր ասել: Իսկ դու քո գրառման հռետորաբանությամբ մեզ՝ քո ասածին հակառակ բան չասածներին ներկայացնում էիր հակառակ բան ասածներ ու սխալ էիր հանում: Քեզնից չի, ձյաձ, քոնը չի էդ ոճը ;)

keyboard
29.07.2013, 22:59
Գնել ջան, քանի որ «ընտանիք» հասկացությունը էս թեմայում ես եմ խառնել, գրառումդ վերցնեմ «իմ վրա» ու արձագանքեմ. մի՞թե կարելի ա սենց մարդու խոսքը շուռ տված ներկայացնել, իմ ընկեր:

Էդ ո՞վ ա գրել, որ հայրենիքը մենակ ընտանիքն ա: Հլը մի հատ տենց գրառում բեր աչքս խոթի, իմ եղբայր: Չի կարելի, չէ, վա՜յ :))

Իհարկե հայրենիքը մենակ ընտանիքը չէ: Իհարկե հավասարության նշան դրած չի ընտանիքի ու հայրենիքի միջև, հակառակ դեպքում էդ հասկացություններից մեկը չէր էլ սահմանվի, մեկով յոլա կգնանք: Ուրիշ հարց, որ ասում ենք, որ հայրենիքն էն ամենն ա, ինչ դու էլ ես գրում, բայց առաջին հորիզոնականում ըստ մեր պատկերացումների դնում ենք ընտանիքը:

Ու դա բնական ա: Որտև ընտանիքը ինքը սովորաբար լինում է էդ մնացած արժեքների կրող, հողի ու ջրի գին հասկացողը, մշակույթը գնահատողը, լեզուն ընկալողը: Եթե չի լինում, ընտանիքի առանձին անդամն էլ որպես կանոն էդ արժեքները չի ընկալում: Բայց ընկալելուց էլ հիմնականում առաջին հորիզոնականում դնում ա իրա ընտանիքին, էդ հողն ու ջուրը գին են ունենում իր ընտանիքի համատեքստում, ոչ թե թանգարանում հավայի կանգնացնելու համար:

Կարճ ասած գրառմանդ համաձայն եմ, բայց մի վերապահումով. նենց տպավորություն ա, որ կոնկրետ էս հարցում հակադրվում ես մեկը ինձ, երբ ես քո ասածներին հակառակ բան չէի ասել: Ու ոչ մեկը էս թեմայում չէր ասել: Իսկ դու քո գրառման հռետորաբանությամբ մեզ՝ քո ասածին հակառակ բան չասածներին ներկայացնում էիր հակառակ բան ասածներ ու սխալ էիր հանում: Քեզնից չի, ձյաձ, քոնը չի էդ ոճը ;)

Տրիբուն, չհավատաս, ադմին ա, խմբագրած կլնի գրառումները, հիմա էլ ասում ա աչքս խոթի, նաղդ նստել սաղ տառ առ տառ խմբագրելա, դրա համար էլ տենց առխային խոսում ա :D:D

Chuk
29.07.2013, 23:01
Տրիբուն, չհավատաս, ադմին ա, խմբագրած կլնի գրառումները, հիմա էլ ասում ա աչքս խոթի, նաղդ նստել սաղ տառ առ տառ խմբագրելա, դրա համար էլ տենց առխային խոսում ա :D:D

Ճիշտ ա ասում, Տրիբուն ձյա, ու Keyboard-ի գրածներն էլ ինքը չի գրել, ինքը հո տենց բաներ գրողը չէ՞ր, էդ ես եմ խմբագրել, նենց բան սարքել, որ սաղ հակադրվեն :))

Տրիբուն
29.07.2013, 23:45
Գնել ջան, քանի որ «ընտանիք» հասկացությունը էս թեմայում ես եմ խառնել, գրառումդ վերցնեմ «իմ վրա» ու արձագանքեմ. մի՞թե կարելի ա սենց մարդու խոսքը շուռ տված ներկայացնել, իմ ընկեր:

Էդ ո՞վ ա գրել, որ հայրենիքը մենակ ընտանիքն ա: Հլը մի հատ տենց գրառում բեր աչքս խոթի, իմ եղբայր: Չի կարելի, չէ, վա՜յ :))

Իհարկե հայրենիքը մենակ ընտանիքը չէ: Իհարկե հավասարության նշան դրած չի ընտանիքի ու հայրենիքի միջև, հակառակ դեպքում էդ հասկացություններից մեկը չէր էլ սահմանվի, մեկով յոլա կգնայինք: Ուրիշ հարց, որ ասում ենք, որ հայրենիքն էն ամենն ա, ինչ դու էլ ես գրում, բայց առաջին հորիզոնականում ըստ մեր պատկերացումների դնում ենք ընտանիքը:

Ու դա բնական ա: Որտև ընտանիքը ինքը սովորաբար լինում է էդ մնացած արժեքների կրող, հողի ու ջրի գին հասկացողը, մշակույթը գնահատողը, լեզուն ընկալողը: Եթե չի լինում, ընտանիքի առանձին անդամն էլ որպես կանոն էդ արժեքները չի ընկալում: Բայց ընկալելուց էլ հիմնականում առաջին հորիզոնականում դնում ա իրա ընտանիքին, էդ հողն ու ջուրը գին են ունենում իր ընտանիքի համատեքստում, ոչ թե թանգարանում հավայի կանգնացնելու համար:

Կարճ ասած գրառմանդ համաձայն եմ, բայց մի վերապահումով. նենց տպավորություն ա, որ կոնկրետ էս հարցում հակադրվում ես մեկը ինձ, երբ ես քո ասածներին հակառակ բան չէի ասել: Ու ոչ մեկը էս թեմայում չէր ասել: Իսկ դու քո գրառման հռետորաբանությամբ մեզ՝ քո ասածին հակառակ բան չասածներին ներկայացնում էիր հակառակ բան ասածներ ու սխալ էիր հանում: Քեզնից չի, ձյաձ, քոնը չի էդ ոճը ;)

Եթե սխալ եմ հասկացել, քաք եմ կերել: Բայ էս գրածդ ուրիշ ձև չի կարա հասկացվի: Ու խոսքը մենակ քեզ չէր վերաբերվում:


Ընկալման հարց ա, Հով ջան: Օրինակ իմ պատկերացմամբ Հայրենիքը ոչ թե հողն ու ջուրն ա, այլ առաջին հերթին քո, հետո մերձավորիդ, հետո էն մյուսի ընտանիքը, ու էս բոլոր ընտանիքների համադրումը: ՈՒ եթե մեկը հիմքը՝ ընտանիքը զոհում է շատ կոպիտ ասած հողին ու ջրին, ես էդտեղ հայրենասիրություն չեմ տեսնում, այլ կեղծ հայրենասիրություն: Կրկնեմ, օրինակներս կոպիտ էին, բայց իդեան կարծում եմ պարզ է:


Հով, Չուկն արդեն ասեց, ես էլ ասեմ: Ինձ համար հայրենիքը ո՛չ տարածքն ա, ո՛չ կաթողիկոսն ա, ո՛չ քրիստոնեությունն ա, ո՛չ էլ չգիտեմ ինչը, ինձ համար հայրենիքն իմ ընտանիքն ա, իմ շրջապատը, իմ լեզուն, ու, փառք Աստծո, ես որևէ բան նժարին դնելու կարիք չունեմ:

Chuk
29.07.2013, 23:58
Եթե սխալ եմ հասկացել, քաք եմ կերել: Բայ էս գրածդ ուրիշ ձև չի կարա հասկացվի: Ու խոսքը մենակ քեզ չէր վերաբերվում:

Գնել ջան, փաստորեն «առաջին հերթին» բառակապակցության իմաստը քեզ բացատրելու կարիք կա՞ :)
Այո, ոնց-որ գրել էի, ընդամենը առաջնահերթությունների հարց ա: Նախ հստակեցնեմ, որ հայրենիքի պատկերացումները տարբեր մարդկանց մոտ տարբեր ինտերպրետացիաներ կարող են ունենալ, հետո մի հատ էլ սահմանեմ իմ հասկացած հայրենիքը. հայրենիքն առաջին հերթին քո, հետո մերձավորիդ, հետո էն մյուսի ընտանիքի ու էս բոլոր ընտանիքների համադրումն ա, հետո լեզուն ա, հետո մշակույթն ա, հետո հողն ու ջուրն են, ու սենց շարունակ ձյաձ ;)

Տրիբուն
30.07.2013, 00:25
Գնել ջան, փաստորեն «առաջին հերթին» բառակապակցության իմաստը քեզ բացատրելու կարիք կա՞ :)
Այո, ոնց-որ գրել էի, ընդամենը առաջնահերթությունների հարց ա: Նախ հստակեցնեմ, որ հայրենիքի պատկերացումները տարբեր մարդկանց մոտ տարբեր ինտերպրետացիաներ կարող են ունենալ, հետո մի հատ էլ սահմանեմ իմ հասկացած հայրենիքը. հայրենիքն առաջին հերթին քո, հետո մերձավորիդ, հետո էն մյուսի ընտանիքի ու էս բոլոր ընտանիքների համադրումն ա, հետո լեզուն ա, հետո մշակույթն ա, հետո հողն ու ջուրն են, ու սենց շարունակ ձյաձ ;)

Չէ, չկա: Բայց եթե ընտանիքն ա առաջին հերթին, էտ ընտանիքների համադրումն ա երկրորդ հերթին, երրորդ հերթին էլ կարող ա ընտանի կենդանիներն են, չորրորդ հերթին էլ տոստեռը, չայնիկը ու փոշեկուլը խոսքի:

Կարճ ասած, քո գրածի մեջ չի երևում առաջնահերթություների շարքը: Փոխարենը հստակ հակադրություն ա երևում երկու հասկացությունների մեջ, քանի որ դու հստակ հայրենիքի սահմանում ես տալիս:


... Հայրենիքը ոչ թե հողն ու ջուրն ա, այլ առաջին հերթին քո, հետո մերձավորիդ, հետո էն մյուսի ընտանիքը, ու էս բոլոր ընտանիքների համադրումը: ...

Փաստորեն քեզ էլ «ոչ թե» բառակապակցության իմաստն ա պետք բացատրել:

Ապեր, անիմաստ եմ համարում շարունակելը: Արդեն ասել եմ, որ եթե սխալ եմ հասկացել, քաք եմ կերել:

Chuk
30.07.2013, 00:48
Չէ, չկա: Բայց եթե ընտանիքն ա առաջին հերթին, էտ ընտանիքների համադրումն ա երկրորդ հերթին, երրորդ հերթին էլ կարող ա ընտանի կենդանիներն են, չորրորդ հերթին էլ տոստեռը, չայնիկը ու փոշեկուլը խոսքի:

Կարճ ասած, քո գրածի մեջ չի երևում առաջնահերթություների շարքը: Փոխարենը հստակ հակադրություն ա երևում երկու հասկացությունների մեջ, քանի որ դու հստակ հայրենիքի սահմանում ես տալիս:



Փաստորեն քեզ էլ «ոչ թե» բառակապակցության իմաստն ա պետք բացատրել:

Ապեր, անիմաստ եմ համարում շարունակելը: Արդեն ասել եմ, որ եթե սխալ եմ հասկացել, քաք եմ կերել:
Լավ, ընդունեցի, որ ձևակերպումիցս կարող ա տենց ընկալված լինի: Ներող, ուղղակի կարծում էի, որ իմ էդ ու մյուս գրառումներից պետք է ակնհայտ լիներ, որ «ոչ թե»-ն նշանակում էր, որ լոկ դա չի (միայն հող ու ջուրը չի, ավելին, առաջնահերթ հող ու ջուրը չի), իսկ առաջին հերթինը ոչ թե մենակ ընտանիքին էր վերաբերվում, այլ ամբողջ նախադասությանը. «քո, հետո մերձավորիդ, հետո էն մյուսի ընտանիքը, ու էս բոլոր ընտանիքների համադրումը»: Ու չեմ կարծում, որ հետագա գրառումներում չէր երևում, որ մնացած ֆակտորներին (մշակույթ, լեզու, հող ու ջուր) դեր էր տրվում:

Ամեն դեպքում մի քիչ ագրեսիվ մտա, բայց նպատակս էր ցույց տալ, որ ինձ սխալ միտք ա վերագրվել :)





Վերադառնալով «բուն» թեմային. այո՛, ես շարունակում եմ համարել, որ հայրենիքն առաջին հերթին ընտանիքն ու էդ ընտանիքների համադրումն ա: Ու գուցե կարելի ա տեղափոխվել ուրիշ թեմա, բայց ես կարող եմ գոնե փորձել հիմնավորել իմ ասածը: Որտև էդ հող ու ջուրը, որը նորից հայրենիք հասկացության անքակտնլի մասն ա, մեր համար թանկ ա, ոչ թե որտև երկնքից ինչ-որ մեկը նվիրել ա, այլ որովհետև իմ ընտանիքը դրա վրա քրտինք ա թափել, արյուն ա թափել: Որտև պապիս հերը իրա կյանքը վտանգելով կռվել ա էդ հողը պահելու համար, որտև պապս էդ հողը մշակել ա: Որտև մյուս պապիս հերն էլ ա արյուն թափել ու մյուս պապս էլ ա հենց էդ հողը մշակել: Որտև ընկերոջս պապն էլ ա էդ հողը մշակել: Ու էդ իրանց ստեղծածն ա, իրանք ու ավելի մեծերն են դարձրել մերը: Որտև էդ արել ոչ ավել ոչ պակաս իրանց սերունդների համար, որտև մեծագույն արժեք իրանք էլ են ընտանիքը համարել ու Շինարարը ճիշտ ա ասում, նույնիսկ էն ժամանակվա համար նորմալ չէր ընտանիքի անդամին երկրիդ խաթր սպանելը: Որտև ես եթե էդ հողը մշակում եմ, մշակում եմ, որտև մի կողմից իմ պապերի (ընտանիքի) ժառանգությունն ա, մյուս կողմից ուզում եմ ժառանգեմ իմ սերունդներին (նորից ընտանիքին): Ու ինչ ուզում ես արա, սաղ էդ ընտանիքի շուրջն ա պտտվում: Ու առաջնահերթը հենց ընտանիքն ա: Ու էդ հողը, ջուրը, մշակույթը, լեզուն, պատմությունը թանկ են հենց ընտանիքիդ, այլ ոչ թե ուրիշ բանի համար: Ու առաջին հայրենիքը դառնում ա առաջին հերթին ընտանիքդ, մերձավորիդ ընտանիքը, հետո էն մյուսի ընտանիքը, դրանց համադրումը, հետո նոր գալիս են էն արժեքները, որոնք այ էդ ընտանիքների համար ստեղծում ենք:

Ու հեչ տարօրինակ չի, որ երկար, շատ երկար ժամանակ այլ երկրում ապրած ազգությամբ հայերի համար, ովքեր մի քանի սերունդ են ապրել, հայրենիքը աստիճանաբար դառնում ա էդ երկիրը: Իսկ սա ոմանց համար գեղեցիկ խոսք, բայց ոչ իրական արժեք, ոչ իրական հայրենիք, ոչ իրական կապվածություն: