PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Հայկական հեռուստատեսության հույսը



P.S.
05.02.2007, 14:59
Հեռուստատեսությունն առաջին հերթին մարդիկ են՝ հաղորդավարներ, լրագրողներ, ռեժիսորներ, պրյոդուսերներ: Ո՞ւմ եմք համարում հայկական հեռուստատեսության հույսը: Ով է Ձեր կարծիքով այն հեռուստամարդը, որ կարող է նոր որակ մտցնել հայկական հեռուստաեթերում, եթե իհարկե արդեն չի մտցրել:

dvgray
05.02.2007, 23:17
Հույսի մասով մի բան կարամ ասեմ, որ ՀՀ-ում հույստ մենակ պիտի քո հետ կապես; Ոնց որ Իլֆի ու Պետրովի "Խեղդողները" :D ;
Ինչ վերաբերվում է TV-ին ՀՀ-ում, ապա ասեմ, որ արդեն 5 ամիս է ,որ TV նաելուց նայում եմ միայն NTV+ ու եվրոպական արբանյակային ալիքները,

Համեմատական դաշտում էնքան չնչին ու ծիծաղելի են ՀՀ-ի "ժուռնալիստ ու պրոդյուսեր ...եվ այլն.." կոչվածների ինքնագոհ պահվացքները, գզվրտոցները, "լուրերի" թողարկումները ... և այլն, որ էլ ասելու չի :D ,
"Հայկական հեռուստատեսություն" կոչվածը լավագույն դեպքում ձգում է մի ինչ որ հետամնաց գեղի ներքին հաղորդումների մակարդակի;

Հ.Գ. Ասեմ նաև, որ շատ ուրախ եմ, որ ոչ մի ՀՀ "ժուռնալիստ" իմ հետ "մանիպուլացիա" անելու անգամ չնչին հնարավորություն չունի; :P

Գոռ Ջան - Հայ
08.02.2007, 22:20
Հեռուստատեսությունն առաջին հերթին մարդիկ են՝ հաղորդավարներ, լրագրողներ, ռեժիսորներ, պրյոդուսերներ: Ո՞ւմ եմք համարում հայկական հեռուստատեսության հույսը: Ով է Ձեր կարծիքով այն հեռուստամարդը, որ կարող է նոր որակ մտցնել հայկական հեռուստաեթերում, եթե իհարկե արդեն չի մտցրել:
Մարդիկ կան, նոր որակ կա, բայց կան հսկայական արգելքներ ու չկան ռեսուրսներ դրանք հաղթահարելու համար, ու էսօր հաղորդվումա ոչ թե հեռուստալսարանի պահանջարկ, այլ սոցիալական պարտադրանք:
Ամեն ինչ ժամանակի հետա կապված, լրիվ տեղը կգա, շատ շուտով:
Ուղակի մեր ժաղովուրդը սիրումա պահանջել պահանջել ու պահանջել, առանց իմանալու ինչա պահանջում:[ Ուզում են սաաղ միանգամից լինիի, բայց տենց բան չկա:

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Հ.Գ. Ասեմ նաև, որ շատ ուրախ եմ, որ ոչ մի ՀՀ "ժուռնալիստ" իմ հետ "մանիպուլացիա" անելու անգամ չնչին հնարավորություն չունի; :P
Կբացատրես ինչ նկատի ունես՞ Կարողա ինչ որ բան բաց եմ թողել, բայց քեզ չհասկացա:

Philosopher
08.02.2007, 23:54
Հայկական հեռուստաընկերության հույսը նրա ապագա չգոյությունն է` գոնե այս ձևով:

P.S.
09.02.2007, 09:01
Պետք չէ էդքան ամեն ինչ սև գույներով նայել: Օրինակ, ես կարծում եմ, որ այսօրվա հեռուստատեսության ամենավառ դեմքերից են և շատ լավ պրոֆեսիոնալներ են Հայկոն և Մկոն: Եթե կանգ չառնեն, նախագիծն էլ տեղում չդոփի, ապա կարող են շատ լուրջ թիմ դառնալ, ինչ համար շատ ուրախ կլինեմ:

Ցավը նա է, որ այսօրվա ալիքները անհատներ չեն գովազդում: Օրինակ, ժամանակին ու թերեւս մինչև հիմա ՄԻԱԿ համաժողովրդական սիրված հեռուստալրագրողը Ռոբերտ Մավիսակալյանն էր: Նրանից հետո, կարծես, էլ մարդ չկա...Չեմ հիշում, որ ասեմ...

Philosopher
09.02.2007, 09:32
Հայկական հեռուստատեսության հույսը նրա հեռուստադիտողի` հեռուստատեսություն տեսած չլինելն է:

P.S.
10.02.2007, 06:06
Հայկական հեռուստատեսության հույսը նրա հեռուստադիտողի` հեռուստատեսություն տեսած չլինելն է:

Ի՞նչ նկատի ունես...

Philosopher
10.02.2007, 09:05
Ի՞նչ նկատի ունես...
Նկատի ունեմ այն, որ միայն իսկական հեռուստատեսություն չտեսած, իսկական հեռուստատեսային կամ լրագրողական ավանդույթ չունեցող հասարակության հեռուստադիտողը կարող է բավարարվել Ռոբերտ Մավիսակալյանի համաժողովրդական (?) ճանաչում ստացած տաղանդով և ուրեմն հույս ներշնչել հայկական հեռուսատեսությանը, որ նրան պետք է ընդամենը բավարարել այդպիսի հասարակությանը: Իսկ դա իրականում բավականին հեշտ գործ է, ուրեմն և հայկական հեռուստատեսությունը ունի ապագա, քանի ապագա ունի այդ անտեղյակ ու ինքն իր հեռուստատեսային "աստղերով" բավարարվող հասարակությունը:

P.S.
10.02.2007, 12:42
PHILOSOPHERIN

70 տարի խորհրդային միությունում հետևողականորեն փչացվելուց հետո, երբ ոչ լրագրություն կար ու ոչ էլ կարգին հեռուստատեսություն, լրագրողական իմաստով, Մավիսակալյանը բավականին առաջադեմ և իսկապես հեռուստատեսային լրագրող էր ու եթե չես հիշում, հիշեցնեմ. որ 90-ականներին նա նույնիսկ CNN-ի համար էր նյութեր անում, այն ժամանակ էր աշխատում, երբ հեռոուստատեսությունը, որքան էլ անհավանական թվա, բայց աշխատում էր օրական 30 րոպե կամ առավելագույնը երկու ժամ:

Բայց խոսքն անգամ իջեցված կամ նվազագույնի հասցված չափանիշների մասին չէ: Հա, կարելի է անվերջ ասել, որ վատն է: Բայց չէ որ համատարած վատի մեջ ինչ որ լավ բան կարող է պատահել: Հետո էլ, էլի եմ կրկնում, հեռուստատեսությունը միայն լրատվական ծրագրերը չեն ու միայն լրագրողները չեն: Օրինակ, ես կարծում եմ, որ վերջին մի քանի տարիներին էապես բարձրացրել է հեռուստատեսության պատկերը: Սկսել են հայտնվել իսկապես շատ որակյալ օպերատորներ:

dvgray
10.02.2007, 14:21
ՓԻԼՈՍՈՓԵՐԻՆ

70 տարի խորհրդային միությունում հետևողականորեն փչացվելուց հետո, երբ ոչ լրագրություն կար ու ոչ էլ կարգին հեռուստատեսություն ...

Հա, բայց էտ 70 (80) տարում մենակ լրագրությունը ու հեռուստատեսությունը չէին, որ անհույս հետ էին մնում ;) ; Օրինակ իմ ոլորտը - ծրագրավորումը հետ էր առնվազը 20-30 տարով;
Սակայն սովետի քանդվելուց հետո, բավական թվով էտ ոլորտի մասնագետներ, իմիջ ստեղծելու փոխարեն, անցկացրեցին (և անցկացնում են) անքուն գիշերներ, եվ կատարելով առաջին հայացքից անհնարինը, - այսօր ստեղծում են միջազգային չափանիշներին համապատասխան "ապրանքներ", որոնք մեծ ուրախությամբ օգտագործում են բրենդ կամպանիաները;

Իսկ էտ ժամանակ, մեր ժուռնալիստները մի մասը կաֆեներում շարունակում են պատմել, տե ինչքան "դժբախտ" ու "չգնահատված են", մյուս մասնե էլ իրանք իրենց գլխին դրել են դապնեպսակներ, ու նույն կաֆեներում "հոգնած ու բեզարած" տեսքով մտորում են, թե ես ինչ անհեռանկար երկրում են ապրում;

Ռուսական ժուրնալիստիկան, որ նույնպես սովետի ժանմանակ մի բան չէր, էսօր արդեն կիլոմետրերով առաջ է; Ստեղ փողը չի կարևոր, այլ կուլտուրան, որից մերոնք շատ հեռու են; Շատ բան չասեմ; Նայիր BBC -ով կամ CNN-ով մի հասարակ հարցազրույց, ու համեմատի մերոնց հետ; Էտ հարցազրույցը կազմակերպելու համար էլ խոմ մեշոկով փողեր պետք չի ունենալ՞ : Իհարկե ոչ; Պետք է միայն ունենալ "հարցազրույցի" կուլտուրա;
... Պետք է գնալ , սովորել, ոնց որ էսօր գնում են ֆիզիկը ու տնտեսագետը; Նամանավանդ, վոր ամենալավ պայմաններն "գրանտները" ժուռնալիստներին են առաջարկում;

Գործ ա պետք անել, գործ;

Հ.Գ. Մի բան մենակ ասեմ; Էսքան պրոֆեսիոնալ դերասանների առկայության դեպքում , կինոյի թարգմանությունները կատարում են KVB - չիկները ու Լուսինե Թովմասյանը; Ես է մեր հեռուստատեսություն կոչվածը:

P.S.
10.02.2007, 14:54
Շատ բան չասեմ; Նայիր BBC -ով կամ CNN-ով մի հասարակ հարցազրույց, ու համեմատի մերոնց հետ; Էտ հարցազրույցը կազմակերպելու համար էլ խոմ մեշոկով փողեր պետք չի ունենալ՞ : Իհարկե ոչ; Պետք է միայն ունենալ "հարցազրույցի" կուլտուրա;

Ախր հենց խնդիրն էլ դա է: Բոլորը կարծում են, թե էդ ժուռնալիստները հենց այնպես եկան, նստեցին, որ սկսեցին հարցազրույց անել:

Ախր, մինչեւ այդ հարցազրույցը էդ ժուռնալիստի հետ աշխատել է պրյոդուսերը, որը բոլոր հնարավոր միջոցներով կարողացել է պայմանավորվել էկսքյլուզիվը: Մինչեւ հարցազրույցը, մի խումբ խմբագիրներ ամբողջությամբ ուսումնասիրել են էդ մարդուն, թեման: Ու լրագրողին մնում է ընդամենը լավ խաղալ իր դերն ու գտած հյուրին տալ պատրաստված հարցերը: Բնակաբանար, ով էլ լինի ինքնավստահ կզգա:

Ախր, էդ լրագրողները ստանում են տասնապատիկ անգամ շատ, կարողանում են շրջագայել: ստանալ ու փոխանցել կուլտուրա: Իսկ Հայաստանում հեռուստալրագրողներին պարտադրում են, որ կամերայի շտատիվը ինքը վերցնի, որովհետեւ բացի դիկտաֆոնից, իր նոթերից ու միկրաֆոնից, մի ձեռք դեռ ազատ է: Որովհետեւ ամբողջ աշխարհում մի նկարահանող թիմը բաղկացած է օպերատորից, տեխնիկից եւ լույս դնողից: Վերջին երկուսի պարտականություններն էլ է լրագրողը կատարում:

Արտասահմանում լրագրողից պահանջում են շաբաթը առնվազն մեկ նյութ, իսկ մեր մոտ օր է լինում երեք հատ են անում: ՈՒ եթե դրանից հետո, նստում են մի կաֆե ու ասում են, որ գնահատված չեն, բողոքում են, ոչ թե իրենց փառքից, այլ որ հեռուստաբոսսերը պատկերացում անգամ չունեն հեռուստալրագրության մասին: Գիտեն միայն, որ պետք է »նյութ« անի:

Դա է ցավը. իսկ քո ոլորտում հարաբերական ինքնուրույնություն կա: Հենց այդ պատճառով է, որ հաջողություններ կան: Հեռուստալրագրությունը թիմային աշխատանք է: Իսկ թիմային աշխատանք Հայաստանում այնքան էլ լավ չի ստացվում: Չասեմ օրինակները:

Իսկ գործ անել: Ո՞վ անի: Անողը պետք է լինեն TV մենեջերները, որոնք իրենց ստվերից վախեցած, տապորի մտածողությամբ հեռուստատեսությանը մոտենում են կարտոշկի կոոպերատիվի նման: Էդ է իրենց գործը...

dvgray
10.02.2007, 17:09
Ախր հենց խնդիրն էլ դա է: Բոլորը կարծում են, թե էդ ժուռնալիստները հենց այնպես եկան, նստեցին, որ սկսեցին հարցազրույց անել:

Ախր, մինչեւ այդ հարցազրույցը էդ ժուռնալիստի հետ աշխատել է պրյոդուսերը, որը բոլոր հնարավոր միջոցներով կարողացել է պայմանավորվել էկսքյլուզիվը: Մինչեւ հարցազրույցը, մի խումբ խմբագիրներ ամբողջությամբ ուսումնասիրել են էդ մարդուն, թեման: Ու լրագրողին մնում է ընդամենը լավ խաղալ իր դերն ու գտած հյուրին տալ պատրաստված հարցերը: Բնակաբանար, ով էլ լինի ինքնավստահ կզգա:

Ախր, էդ լրագրողները ստանում են տասնապատիկ անգամ շատ, կարողանում են շրջագայել: ստանալ ու փոխանցել կուլտուրա: Իսկ Հայաստանում հեռուստալրագրողներին պարտադրում են, որ կամերայի շտատիվը ինքը վերցնի, որովհետեւ բացի դիկտաֆոնից, իր նոթերից ու միկրաֆոնից, մի ձեռք դեռ ազատ է: Որովհետեւ ամբողջ աշխարհում մի նկարահանող թիմը բաղկացած է օպերատորից, տեխնիկից եւ լույս դնողից: Վերջին երկուսի պարտականություններն էլ է լրագրողը կատարում:
...
Կար մի ժամանակ, որ մենք էլ ստանում էինք 100 (!!!) անգամ ավելի քիչ, քան ամերիկայի մեր կոլեգաները; (էսոր էտ թիվը կրճատվել է 10-15 անգամի);
Ասեմ, որ ոչ միայն ծրագրաորում էինք, այլ նաև խանութից դետալներ էինք առնում, պայալնիկով մոնտաժ էինք անում պլատաները, զակազչիկի հետ տանում էինք "պերեգաորներ" և այլն և այլն... Այժմ էտ ամեին ինչը ետևում է, քանի որ բարցրացվեց մեր որակավորումը, և էտ որակի մասնագետը արդեն արդարացնում է իրեն ու պետք է հենց որպես ծրագրավորող;

Ես իզուր չեմ համեմատում ժուրնալիստին ու ծրագրաորողին; Եթե ուշադիր նաենք, ապա շատ ընդհանրություններ կարելի է գտնել;



Արտասահմանում լրագրողից պահանջում են շաբաթը առնվազն մեկ նյութ, իսկ մեր մոտ օր է լինում երեք հատ են անում: ՈՒ եթե դրանից հետո, նստում են մի կաֆե ու ասում են, որ գնահատված չեն, բողոքում են, ոչ թե իրենց փառքից, այլ որ հեռուստաբոսսերը պատկերացում անգամ չունեն հեռուստալրագրության մասին: Գիտեն միայն, որ պետք է »նյութ« անի:
...
Եթե էտ մի նյութը ունենար մի նյութի արժեք, ապա ոչ մեկն էլ էտպես չէր վարվի (ինչքան էլ ապուշ լինի);




Դա է ցավը. իսկ քո ոլորտում հարաբերական ինքնուրույնություն կա: Հենց այդ պատճառով է, որ հաջողություններ կան: Հեռուստալրագրությունը թիմային աշխատանք է: Իսկ թիմային աշխատանք Հայաստանում այնքան էլ լավ չի ստացվում: Չասեմ օրինակները:
...
Շատ ճիշտ ասացիր - ԱՇԽԱՏԱՆՔ Է;
Աշխատանքի կազմակերպումը - դա գիտություն է (մենեջմենտ);
Հավատա, որ նույն (նույնիսկ ավելի շատ) թիմային աշխատանքով են զբաղված նաև Հայաստանի ծրագրաորողները; Կիրարվում են տարբեր մոտեցումներ - սկսած էքստրեմալ ծրագրաորումից մինչև կորպորատիվ; Դա մեխանիզմ է, կոնվեյեր;



Իսկ գործ անել: Ո՞վ անի: Անողը պետք է լինեն ՏՎ մենեջերները, որոնք իրենց ստվերից վախեցած, տապորի մտածողությամբ հեռուստատեսությանը մոտենում են կարտոշկի կոոպերատիվի նման: Էդ է իրենց գործը...

Մինչև Հայաստանում հերուստատեսությունը չդադարի շանտաժի ու "մերկացման" կամ էլ բրեժնևյան գովեստների գործիք լինելուց, ոչ մի բան էլ չի փոխվի; Ամենաընդունակ պատանին անգամ, մտնելով էտ հոտած ու մահամերձ հիվանդ ոլորտը, էտ գործիքի (թվացյալ փառքի ու իշխանություն) "թևերով" դառնում է բեզարած, թամբալ, ինքնագոհ մի բիձա...

Հ.Գ. Միակ ՀՀ հեռուստահաղորդումը, որը ինձ գերել է, և կգերի, դա Հենրիկ Հովանիսյանի հաղորդաշարերն էին; Մերոնց խորհուրդ կտամ ամեն որ տուն գնալուց նայել ու նայել դրանց ձայնագրությունները; Կարող է և ինչ որ բան գոնե կուլտուրայի ու մասնագիտական պատասխանատվության առումով սովորեն... :)

P.S.
11.02.2007, 07:35
Հ.Գ. Միակ ՀՀ հեռուստահաղորդումը, որը ինձ գերել է, և կգերի, դա Հենրիկ Հովանիսյանի հաղորդաշարերն էին; Մերոնց խորհուրդ կտամ ամեն որ տուն գնալուց նայել ու նայել դրանց ձայնագրությունները; Կարող է և ինչ որ բան գոնե կուլտուրայի ու մասնագիտական պատասխանատվության առումով սովորեն... :)

Ախր քո նշած հաղորդումը հենց ամենաանտի հեռուստատեսայինն է: »Խոսող գլուխների« ժամանակը անցել է: Որքան էլ հետաքրքիր խոսա Հենրիկ Հովհաննիսյանը տասը րոպեից ավելի չես կարող դիտել: Դիտել եւ ոչ թե լսել:

Philosopher
11.02.2007, 08:55
PHILOSOPHERIN

70 տարի խորհրդային միությունում հետևողականորեն փչացվելուց հետո, երբ ոչ լրագրություն կար ու ոչ էլ կարգին հեռուստատեսություն, լրագրողական իմաստով, Մավիսակալյանը բավականին առաջադեմ և իսկապես հեռուստատեսային լրագրող էր ու եթե չես հիշում, հիշեցնեմ. որ 90-ականներին նա նույնիսկ CNN-ի համար էր նյութեր անում, այն ժամանակ էր աշխատում, երբ հեռոուստատեսությունը, որքան էլ անհավանական թվա, բայց աշխատում էր օրական 30 րոպե կամ առավելագույնը երկու ժամ:

Բայց խոսքն անգամ իջեցված կամ նվազագույնի հասցված չափանիշների մասին չէ: Հա, կարելի է անվերջ ասել, որ վատն է: Բայց չէ որ համատարած վատի մեջ ինչ որ լավ բան կարող է պատահել: Հետո էլ, էլի եմ կրկնում, հեռուստատեսությունը միայն լրատվական ծրագրերը չեն ու միայն լրագրողները չեն: Օրինակ, ես կարծում եմ, որ վերջին մի քանի տարիներին էապես բարձրացրել է հեռուստատեսության պատկերը: Սկսել են հայտնվել իսկապես շատ որակյալ օպերատորներ:
Հեռուստատեսությունը արվեստ է, ընդ որում՝ սինկրետիկ արվեստ, այսինքն՝ արվեստ, որում միավորվում են ժամանակի թատրոնը, երաժշտությունը, գեղանկարչությունը, գրականությունը, նաև՝ փիլիսոփայությունը, հասարակագիտությունը, գեղագիտությունը, բարոյագիտությունը և այլն։ Իսկ սա նշանակում է, որ լավ հեռուստատեսություն ունենալու համար պետք է ունենալ այս բոլոր ոլորտների զարգացման այնպիսի մակարդակ, որը թույլ կտա դրանք սինթեզելով միմյանց էկրանից ցույց տալ հասարակական կյանքի ու մտածողության միասնական հոլովույթը։ Իսկ եթե այս բոլոր ոլորտները թերի են, ապա մյուս մեսիանական ժողովուրդների նման հայ հասարակությունն էլ պիտի սկսի հույս դնել մի տիտանի վրա, որը կգա, կմաքրի իրենց մտածողության ու կեցության Ավգյան ախոռները ու դրանք կլցնի լույսով ու գեղեցկությամբ, հեռուստատեսությունն էլ կլինի լավը ու կատարյալը։ Ու ցավալին էլ հենց այն է, որ նույնիսկ մի փոքր մարդու փոքր հաջողությունը հայ բնակչին ոչ թե մղում է ավելի մեծ ձեռքբերումների, այլ նրա մոտ ստեղծում է տպավորություն, թե ահա, այսինչ այսինչյանը կարող է դառնալ հենց այդ տիտանը, ինչը ևս մեկ անգամ ապացուցում է, որ ինքնախաբեությունը ժողովուրդների ամենամեծ թշնամին է։

P.S.
11.02.2007, 10:07
Հեռուստատեսությունը արվեստ է, ընդ որում՝ սինկրետիկ արվեստ, այսինքն՝ արվեստ, որում միավորվում են ժամանակի թատրոնը, երաժշտությունը, գեղանկարչությունը, գրականությունը, նաև՝ փիլիսոփայությունը, հասարակագիտությունը, գեղագիտությունը, բարոյագիտությունը և այլն։ Իսկ սա նշանակում է, որ լավ հեռուստատեսություն ունենալու համար պետք է ունենալ այս բոլոր ոլորտների զարգացման այնպիսի մակարդակ, որը թույլ կտա դրանք սինթեզելով միմյանց էկրանից ցույց տալ հասարակական կյանքի ու մտածողության միասնական հոլովույթը։

Ոչ: Համաձայն չեմ: Հեռուստատեսությունը բիզնես է, որտեղ կարող են իրացվել երաժշտությւոնը, գրականությունը, փիլիսոփայությունը: Հեռուստատեսությունը գործիք է, որը ստեղծում է սպառողական շուկա եւ որը սպառողին բերում է իր արտադրողին:

Հեռուստատեսությունը գիտահետազոտական ինստիուտ չէ: Այն ոչ էլ ժամանց է: Այն եզակի ու զանգվածներին առնչվող բիզնես է, որտեղ կարելի է իրացնել ամեն ինչ՝ քաղաքական մտքից մինչեւ նոր տեսահոլովակ, նոր կացութաձեւից մինչեւ տեխնոլոգիական նոու-հաու:

Ուղղակի խնդիրն այն է, որ մեր տնտեսությունը ստվերային եւ մոնոպոլիզացված է եւ իրականում ոչ ոք չի ցանկանում կամ չի գիտակցում հեռուստատեսության ուժը, որը ինտերնետի գրեթե փաստացի բացակայության պայմանններում ամենաազդեցիկ մեդիումն է:՛

Իսկ ինքնախաբեությունը կամ պատրանքը բոլոր ազգերն ունեն եւ ունեցել են՛: Դրանից չես խուսափի: Ամերիկացիները հավատում են ամերիկյան երազանքին եւ ամերիկյան հեռուստաընկերությունները դա վաճառում են ամեն երեկո: Ռուսները հավատում են համառուսական միֆին: Այդ պատճառով ամեն երեկո ապացուցում են, որ ամեն ինչ վաճառվում է ինտելեկտուալ սոուսով: Եվրոպացիները հավատում են իրենց ուղուն, այդ պատճառով հին աշխարհի բնակիչներին ամեն մի գովազդ ներկայացվում է որպե համաեվրոպական ակցիա:

Ինչ վերաբերում է մեզ, կարծում եմ մենք հեռուստատեսությունն օգտագործում ենք ճիշտ այնքան, որքան տարրական համակարգչային գիտելիքներով մարդը վերջին սերնդի Պենտիումը...

Philosopher
11.02.2007, 10:16
Եթե մի բան վաճառվում է, դա բոլորովին չի նշանակում, որ այն արվեստ չէ։ Իսկ եթե հեռուստատեսությւոնը զուտ բիզնես է, սպառող ձևավորող ու այդ սպառողին բավարարող ոչ–արվեստ, ապա այդպիսի հեռուստատեսություն Հայաստանում կա, գուցե նաև այն տարածաշրջանի լավագույն հեռուստատեսությունն է, այնպես որ բիզնես–հեռուստատեսության գաղափարախոսներին քիչ բան է մնում՝ միայն միացնել հեռուստացույցը։

P.S.
11.02.2007, 11:53
Չեմ կարծում, որ այսօրվա հեռուստատեսությունը բավարարում է լսարանի անգամ սպառողական ակնկալիքները: Ընդհակառակը, այն ինչ ցանկանում է տեսնել հեռուստադիտողը, այսօր ալիքներով ցույց չեն տալիս:

Հայ հեռուստադիտողն այսօր ցանկանում է տեսնել, նախ՝ լավ լրատվություն, որ հետաքրքիր լինի, բազմազան: Ընդ որում, քանի որ »ամեն հայ մի քաղաքագետ է« կարգախոսը վաղուց արդեն կյանքի նորմ է, ապա լրատվությունից ակնկալում են անկողմնակալ եւ քիչ որակումներով եւ շատ փաստերով տեղեկատվություն:

Կարծում այսօր ամենապահանջվածը ԽԵԼԱՑԻ հաղորդումներն են, որոնք երկար մտածված են եւ մշակված, որ ինքնատիպ են, դինամիկ, գրագետ: Կապ չունի ինչի մասին, կարեւոր է՝ ինչպես: ՀԱՎԵՍՈՎ:

Ի դեպ, հավեսի մասին:

Առաջարկում եմ կարդալ այս հարցազրույցը: Եվ հարցերն են հրաշալի եւ պատասխանները:

http://runewsweek.ru/rubrics/?rubric=country&rid=1641

P.S.
14.02.2007, 14:51
էս ֆորումը մի տեսակ լրջագույն բաց ունի...այն իմաստով, որ զրույցը միշտ ինչ-որ հոռետեսական կոմֆորմիստական երանգ է ստանում, որից ծերության հոտ է փչում:

Թվում է, թե խիստ սովորական, ընթացիկ հարց եմ առաջարկել, բայց մասնակիցներից եւ ոչ մեկն այդպես էլ հարցին ուղիղ պատասխան չտվեց: Ու խնդիրը հեռուստաընկերությունների որակը չէ: Անգամ հարաբերական որակի մեջ կարելի է ինչ-որ բան գտնել: Այլ ուղղակի երևի սովոր չեն պարզ մտածելուն: Հավանաբար մտածում ենք, որ պետք է մի այնպիսի պատասխան տանք, որ ոչ թե լինի հարցադրման շարունակությունը, այլ նոր հարցադրում:

Թոշակառուների եւ թոշակի գնացածների համար գուցե ճիշտ մոտեցում է, բայց ոչ երիտասարդների...

Tumbler
14.02.2007, 14:56
Հայկական հերուստատեուտյան հույսը իմ կարծիքով Armenia ն Ե:)

Artgeo
14.02.2007, 14:59
Հայկական հերուստատեուտյան հույսը իմ կարծիքով Armenia ն Ե:)
Armenia-ն :o Ավելի լավ կլիներ ասեիր հույս չկա, քան Armenia-ն:
Հույսը Ա1+-ն է, մեկ էլ ես, մի քանի տարի սպասեք, ամեն ինչ լավ կլինի: ;)

Tumbler
14.02.2007, 15:35
Արմենիա-ն :o Ավելի լավ կլիներ ասեիր հույս չկա, քան Արմենիա-ն:
Հույսը Ա1+-ն է, մեկ էլ ես, մի քանի տարի սպասեք, ամեն ինչ լավ կլինի: ;)
Դե լավ դու ել:( . Արմենիան Շատ լավ որակ ունի. Իսկ Ա1+ լավնա նրա համար որ սախ չիշտա ասում :think (լրատվուտյան տեսակետից) Ես տենց գիտեմ.

Artgeo
14.02.2007, 15:51
Դե լավ դու ել:( . Արմենիան Շատ լավ որակ ունի. Իսկ Ա1+ լավնա նրա համար որ սախ չիշտա ասում :think (լրատվուտյան տեսակետից) Ես տենց գիտեմ.
Armenia-ն լավ տեխնիկական բազա ունի, բայց լրագրողներ չկան: Պրոֆեսիոնալ լրագրողները հայ լրագրության մեջ գրեթե չհանդիպող երևույթ են, քանի որ նրանց պահանջարկը չկա: բացի դրանից, լավ լրագրողը երբեք չի գրի, այն ինչ պարտադրում են, եթե դա հակասում է նրա սկզբունքներին: Ներկա պահին գոյություն ունեցող հեռուստաընկերություններից ամենաբարձր որակ ապահովողը Շանթն է, բայց միևնույն է այն չէ, ինչ պիտի լինի:

Tumbler
14.02.2007, 15:57
Մտածելու տեխիք տվեցիր:think . Մի քիչ մտածեմ:8

Ավելացվել է 1 րոպե անց
Բայց քո կարծիքով ետե խարնեինք մեր հերուստաալիքները. Որ ալիքը կդարնար ամենալավը.
Ասենք Արմենիա ի բազան. Շանտի լրագրոխները և այլն

P.S.
15.02.2007, 01:23
Արմենիային, ըստ էության, այսօր պետք հենց որակյալ լրագրողներ: Ուղղակի չեմ կարծում, թե Բագրատը նրանց կարիքը ունի: Ընդհանրապես, էդ ալիքում կարծես խելացի մարդկանց չեն հանդուրժում:

Ամեկ պլյուսը վաղուց անցած գնացած է: Ու հայտնի չէ, թե եթե հիմ վերաբացվեն, ինչ կլինեն: Կասկածում եմ, թե կարող են որակ ապահովել:

Շանթը դեռ գավառական է: Լրագրողները պետք է մայրաքաղաքանացվեն: Ինչը չկա:

Էհ, երանի էն օրվան,, որ ընկերությունները սկսեն պահանջել ու փնտրել լավ լրագրողների: Երեւի այսօրվա հայկական հեռուստատեսության հույսը ապագայի լրագրողներն են...

Lilushik
16.02.2007, 04:14
Հայկական հեռուստատեսության հույսը մենք ենք՝ ապագայի լրագրողներս,մասնավորապես ԵՊՀ Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի ուսանողները;) ,քանի որ կարծում եմ ՝ այստեղ կերտում են իսկական մասնագետների …Դասախոսներն էլ գնալով ավելի ու ավելի են կատարելագործվում իրենց ««արվեստում»» …Չմտածեք ամեն ինչ լավ կլինի :ok …

Ծով
17.02.2007, 00:46
Ես եմ…:P

P.S.
17.02.2007, 08:03
Հայկական հեռուստատեսության հույսը մենք ենք՝ ապագայի լրագրողներս,մասնավորապես ԵՊՀ Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի ուսանողները;) ,քանի որ կարծում եմ ՝ այստեղ կերտում են իսկական մասնագետների …Դասախոսներն էլ գնալով ավելի ու ավելի են կատարելագործվում իրենց ««արվեստում»» …Չմտածեք ամեն ինչ լավ կլինի :ok …

Լավ էլի...Գառնիկ Անանյանն ու Նաղաշ Մարտիրոսյանը ձեզ պետք է լավ լրագրող պատրաստեն....Ես անձամբ ամենաքիչ հույսը ԵՊՀ Ժուռնալիստիկայի ֆակ-ի հետ եմ կապում, որտեղի լրագրողներին գրելու ոճից բացի ոչ մի բան չեն սովորեցնում: Ում էլ հարցնում ես, ասում է՝ մշակույթ եմ ուզւում լուսաբանել:
Էդ ուսանողները քաղաքականությունից, տնտեսությունից, բանկային համակարգից ոչինչ չեն հասկանում: Ընդամենը ինչ-որ տեխնիկական գիտելիքներ ունեն՝ ինչպես անել հետաքննություն:
Իրականում այն, ինչ պետք է իմանան, չեն սովորեցնում, այն ինչ պետք է տիրապետեն, անգամ դրա գոյության մասին չգիտեմ....
Հեռուստատեսության հույսը պրոֆեսիոնալներն են, իսկ ԵՊՀ ժուռֆակը անկարող է դա ապահովել, անգամ սկսնակ աշխատակիցների....

Lilushik
18.02.2007, 02:25
Ես համամիտ եմ ձեզ հետ,որ Ժուֆակը շատ բաներ չի սովորեցնում իր ուսանողներին,սակայն նա,ով ուզում է դառնալ պրոֆեսիոնալ լրագրող Հայաստանում,այլընտրանք չունի…Ի՞նչ եք կարծում որտեղի՞ց պետք է բուսնեն այդ պրոֆեսիոնալ լրագրողները:

P.S.
22.02.2007, 01:51
Ես համամիտ եմ ձեզ հետ,որ Ժուֆակը շատ բաներ չի սովորեցնում իր ուսանողներին,սակայն նա,ով ուզում է դառնալ պրոֆեսիոնալ լրագրող Հայաստանում,այլընտրանք չունի…Ի՞նչ եք կարծում որտեղի՞ց պետք է բուսնեն այդ պրոֆեսիոնալ լրագրողները:

Ամենալուրջ և ամենացավոտ հարցն ես տալիս: Կարծում եմ չեն բուսնելու, այլ աճեցվելու են: Սկսնակների լավագույն դարփնոցը պրակտիկան է, իրական խմբագրություններում աշխատելը և լրագրողների հետ շփվելը: Իհարկե, մեկը լինի գործող հեռուստալրագրողներին մի բան սովորեցնի, բայց կարծում են մինչև այսօր էլ նրանց մեջ դեռ լավերը կան:
Իսկ ընդհանրապես լավ լրագրողներ ստացվում են տնտեսագետների և մաթեմատիկական կրթություն ստացածներին:
Չգիտեմ, լավ լրագրողը դեռ առաջին կուրսից էլ երևում է: Մտածողության, աշխարհընկալման խնդիր է եւ մասնագիտության նկատմամբ նվիրումի:

Moon
04.04.2009, 23:32
Լավ էլի...Գառնիկ Անանյանն ու Նաղաշ Մարտիրոսյանը ձեզ պետք է լավ լրագրող պատրաստեն....Ես անձամբ ամենաքիչ հույսը ԵՊՀ Ժուռնալիստիկայի ֆակ-ի հետ եմ կապում, որտեղի լրագրողներին գրելու ոճից բացի ոչ մի բան չեն սովորեցնում: Ում էլ հարցնում ես, ասում է՝ մշակույթ եմ ուզւում լուսաբանել:
Էդ ուսանողները քաղաքականությունից, տնտեսությունից, բանկային համակարգից ոչինչ չեն հասկանում: Ընդամենը ինչ-որ տեխնիկական գիտելիքներ ունեն՝ ինչպես անել հետաքննություն:
Իրականում այն, ինչ պետք է իմանան, չեն սովորեցնում, այն ինչ պետք է տիրապետեն, անգամ դրա գոյության մասին չգիտեմ....
Հեռուստատեսության հույսը պրոֆեսիոնալներն են, իսկ ԵՊՀ ժուռֆակը անկարող է դա ապահովել, անգամ սկսնակ աշխատակիցների....

Համաձայն եմ, բայց ոչ 100 տոկոս, քանի որ մի քանի դասախոս մեծ հույս են մեզ համար։ Իսկ ինչ վերաբերում է թեմային, ապա ասեմ, որ միակ հույսս "Ինտերնյուս"-ի կադրերն են ու "Բանաձև" ընկերությունը:love։ Դեռ ուրիշ հույս չեմ տեսնում։

Հ.Գ. Միշտ ասել եմ, Ինտերնյուսն էնքան բան ա ինձ տվել, որ 100 տարի էլ ԵՊՀ Ժուռ.ֆակում սովորեի, չէի ստանա նույնը։

Գալաթեա
05.04.2009, 00:53
Հայկական հեռուստատեսության հույսը


Իմ հույսը Չաղ սրտխառնուքի Դիանան ա։

Adam
05.04.2009, 14:59
Ամեն ինչ սկսվում ա գլխավոր պրոդյուսերից: Նա է որոշում, թե ինչ տիպի հաղորդումներ պետք է լինեն, ինչ մակարդակի սերիալներ, տեսահոլովակներ և այլն:
Մեր մոտ 5-ը մեկում ա: Պրոդյուսերը հա՛մ ռեժիսորն ա, հա՛մ գլխավոր ադմինիստրատորը, հա՛մ սցենարիստը և այլն: Ամեն մեկից 20-30 % ընդամենը պրոֆեսիոնալիզմ: Բայց էդ բառը էս համատեքստում մի քիչ ծիծիաղալույա էլի: Բան չունեմ ասելու, եթե ամեն ինչ լավ արվի, ես միայն գոհ կլինեմ: Օրինակ Հոլիվուդում շատ կան ռեժիսորներ, որոնք նաև սցենարիստ ու պրոդյուսեր են, կամ հակառակը: Բայց իրենք լավ են կատարում իրենց գործը: Իսկ ստեղ ավելի լավա 5-ը մեկումի փոխարեն լինես միայն մեկը, բայց լավը լինես:

Adam
06.04.2009, 14:37
Իմ հույսը Չաղ սրտխառնուքի Դիանան ա։

Ախր մեկ-մեկ էլ մտածում եմ, բա ի՞նչ անեն, հեռուստատեսությունները ո՞նց փող աշխատեն: Չէ՞ որ մենակ էդ կարգի բաներին են սպոնսորները փող տալիս: Ո՞րն ա ելքը:
Ախր տնային տնտեսուհի Շահանդուխտը, որը նոր ա մարդի տվել իրա աղջկան, էտ ա ուզում նայի: Ուզումա սրտխառնուք ու վերվարած նայի: Ի՞նչ կարանք անենք...
հիմիկվա դրությամբ ինքը մեծամասնություն ա կազմում: Էդ մեծամասնության մեջ մտնում են նաև էդ փող տվողները:
Ինձ որ մնար, ես մի հատ հատուկ ալիք կբացեյի ու էդ սրտխառնուքավերվարածաէրկուաստղաթաթուլասպիտակցիհայկոյա խառը փունջը կլցնեյի էդ ալիքը, որ գոնե մարդկանց չկտրեյի իրանց հետաքրքրությունից: Այսինքն մյուս տելեներից կմաղվեր անմակարդակությունը՝ տեղափոխվելով հատուկ դրա համար բացված ալիք՝ հատուկ Շահանդուխտի ու իրա ամուսին Վըլեյի համար, որը իրիկունը գա տուն, ասի կնիկ հաց դիր ուտեմ ու վերվարած նայի:

Գալաթեա
06.04.2009, 15:16
Ախր մեկ-մեկ էլ մտածում եմ, բա ի՞նչ անեն, հեռուստատեսությունները ո՞նց փող աշխատեն: Չէ՞ որ մենակ էդ կարգի բաներին են սպոնսորները փող տալիս: Ո՞րն ա ելքը:
Ախր տնային տնտեսուհի Շահանդուխտը, որը նոր ա մարդի տվել իրա աղջկան, էտ ա ուզում նայի: Ուզումա սրտխառնուք ու վերվարած նայի: Ի՞նչ կարանք անենք...
հիմիկվա դրությամբ ինքը մեծամասնություն ա կազմում: Էդ մեծամասնության մեջ մտնում են նաև էդ փող տվողները:


Ադամ ջան, իմ խորին համոզմամբ տնային տնտեսուհիները նայում են էն, ինչ իրենց դեմ են տալիս:

Էս էն դեպքն ա, երբ առաջարկն ա պահանջարկ թելադրում:
Ուրիշ օրինակ ցավոք չունեմ, դրա համար դա ասեմ: Սովետի ժամանակ Շահանդուխտ ու Վլե չկային? Կային Ադամ, լիքն էին, բայց իրենց ոչ ոք իրենց սրտխառնուք ու վերվարած չէր կերցնում: Որքան էլ ցենզուրան սպաներ` մակարդակ գոյություն ուներ:
Մարդիկ դպրոց էին անցնում հաղորդավար դառնալու համար, ոչ թե սրա-նրա տակն էին պառկում;

Բարձրագույն էին ավարտած լինւոմ, դիկցիա էին ունենում, ոչ թե ծիծիկներն ու քամակները բացած, դեմքները մի ռեմոնտի չափ գաջած շպրտվում էին եթեր` իրանց կիսագրագետ հայերենով ու ճղճղան ձայներով: Ու կուլտուրայի իսպառ բացակայությամբ:

Դեմ են տալիս, մարդիկ էլ կուլ են տալիս, որովհետև այլընտրանք չկա:
Նազենիներով, դիանաներով արբիներով ու էլ շատ գիտեմ ինչ բանդեռլոգներով ողողում են եթերը, հետո էլ զարմանում, որ էս ազգը չի զարգանում:

Ոնց զարգանա, եթե պրոպագանդայի ամենաուժեղ զենքով անճաշակություն, զիբիլ ու անգրագիտություն ա քարոզվում?
Ու պետք չի հատուկ անգրագետների համար ալիք բացել, Ադամ:
Լիկկայան ա պետք բացել: Առաջին հերթին` տելեում աշխատողների համար:

Adam
06.04.2009, 16:03
Ադամ ջան, իմ խորին համոզմամբ տնային տնտեսուհիները նայում են էն, ինչ իրենց դեմ են տալիս:

Էս էն դեպքն ա, երբ առաջարկն ա պահանջարկ թելադրում:
Ուրիշ օրինակ ցավոք չունեմ, դրա համար դա ասեմ: Սովետի ժամանակ Շահանդուխտ ու Վլե չկային? Կային Ադամ, լիքն էին, բայց իրենց ոչ ոք իրենց սրտխառնուք ու վերվարած չէր կերցնում: Որքան էլ ցենզուրան սպաներ` մակարդակ գոյություն ուներ:
Մարդիկ դպրոց էին անցնում հաղորդավար դառնալու համար, ոչ թե սրա-նրա տակն էին պառկում;

Բարձրագույն էին ավարտած լինւոմ, դիկցիա էին ունենում, ոչ թե ծիծիկներն ու քամակները բացած, դեմքները մի ռեմոնտի չափ գաջած շպրտվում էին եթեր` իրանց կիսագրագետ հայերենով ու ճղճղան ձայներով: Ու կուլտուրայի իսպառ բացակայությամբ:

Դեմ են տալիս, մարդիկ էլ կուլ են տալիս, որովհետև այլընտրանք չկա:
Նազենիներով, դիանաներով արբիներով ու էլ շատ գիտեմ ինչ բանդեռլոգներով ողողում են եթերը, հետո էլ զարմանում, որ էս ազգը չի զարգանում:

Ոնց զարգանա, եթե պրոպագանդայի ամենաուժեղ զենքով անճաշակություն, զիբիլ ու անգրագիտություն ա քարոզվում?
Ու պետք չի հատուկ անգրագետների համար ալիք բացել, Ադամ:
Լիկկայան ա պետք բացել: Առաջին հերթին` տելեում աշխատողների համար:

Համաձայն եմ, բայց այլընտրանք ո՞նց լինի, որ գեղցի սպոնսորները լուրջ բաներին փող չեն տալիս: Լիլ ջան, իսկ հայերի մեծամասնությունը ամենասկզբում փողին են գնում, հետո նոր որակին: Հենա տեսնում ենք, թե հեռուստատեսության սեփական բյուջեով պահվող հաղորդումները ինչքան կյանք են ունենում...
Լուրջ ու խելացի բաներ չեն սիրում: Փող տալու պահով կարող ա բացառություն են կազմում քաղաքական հաղորդումները, բայց էդ էլ հիմա մոդա ա, թե չէ էդ էլ չէր լինի: