PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Գնա՞լ, թե՞ մնալ



Philosopher
03.02.2007, 16:18
Վերջին երկու դարերի մշակույթի ու գիտության պատմությունը դրանց ներկայացուցիչների անհատական կենսագրության կտրվածքում ցույց է տալիս մի օրինաչափություն. բոլոր փոքր ազգերի ու երկրների ներկայացուցիչները, որոնք հեռանում են իրենց երկրներից ու ընդգրկվում որևէ մեծ մշակույթի մեջ, վիթխարի արժեքներ են ստեղծում: Ի հակառակ դրան, բոլոր այն մարդիկ, որոնք կարող էին այդպիսի արժեքներ ստեղծել, բայց մնում են իրենց երկրներում, ի վերջո ենթարկվում են այդ երկրի կյանքի ու հոգեբանության ճահճին ու փաստացիորեն վատնում իրենց շնորհը՝ թեև հաճախ ստանալով տվյալ երկրի բարձր պարգևներ: Այս այլընտրանքը կա. գնալ, թե մնալ: Խոսքը այն մարդկանց մասին է, որոնք իրենց կամ ուրիշների կարծիքով, կարող են մեծ ներդրում ունենալ համաշխարհային մշակույթի կամ գիտության մեջ:

CactuSoul
16.02.2007, 18:01
Ինչպես բոլոր մնացած, այնպես էլ այս դեպքում, ամեն ինչ հարաբերական է ու սուբյեկտիվ: Ու ինչպես միշտ, կա ընտրություն:
Յուրաքանչյուր մարդ ինքը պիտի ընտրի՝ գնալ, թե մնալ: Դա կախված է այն բանից, թե որ դեպքում ինչն է նրա համար լավ համարվում և ինչը՝ վատ: Մարդ ինքն է ընտրում, ինքն է որոշում, թե որ ճանապարհն է իր համար գերադասելի: Եթե, ասենք, նրա համար ավելի կարևոր է ոչ թե համաշխարհային մշակույթի զարգացումը, այլ հենց իր ազգի, ապա նա, գուցե, կմնա հայրենիքում: Եթե ոչ, ամենայն հավանականությամբ կընտրի գնալու տարբերակը:
Գնալու դեպքում էլ կա երկու տարբերակ. կարծում եմ, որ այդ տարբերակներն առաջանում են մարդկանց՝ տարբեր լինելու պատճառով: Կարող ես գնալ ու, կոպիտ ասած, աշխատել ուրիշների համար՝ «ձերոնցից» օգուտ տալով միայն քեզ, սակայն ավելի խելացի մարդը, ճանաչում ձեռք բերելով արտասահմանում, այնպես կանի, որ այդ ճանաչումն օգտագործվի իր պետությունն ու ազգը հզորացնելու գործում: Թերևս այս՝ երկրորդ տարբերակն ավելի ճիշտ է, թեպետ նաև ավելի դժվար իրագործելի:

Չէ, ինչպես մնացած դեպքերում, այստեղ էլ ոչինչ միանշանակ ասել չի կարելի:think :

Ուրվական
17.02.2007, 16:20
Մի փոքր շանս ունենամ, էս երկրից գնալու եմ, քանի որ այստեղ քեզ չեն գնահատում, դու պետք է գնաս այլ տեղ՝ հույս ունենալով, որ քեզ կգնահատեն՝ ուրիշների համար անելով այն ամենն, ինչ որ կարող էիր անել այստեղ՝ քո և քո երկրի համար:

Արշակ
17.02.2007, 17:35
Կարծում եմ, որ եթե կարող ես չընկճվել, պայքարել, հաղթահարել խոչընդոտներն ու դժվարությունները, զարգանալ ու զարգացնել, ապա պետք է մնաս, իսկ եթե ի վիճակի չես այլևս պայքարելու, ոչ մի հնարավորություն չունես գործելու ու պիտի բարոյական ու գիտակցական անկում ապրես, ապա էլ ի՞նչ իմաստ ունի մնալը։ Ու՞մ է օգուտ լինում դրանից։ Իհարկե, ոչ ոքի։ Այդ դեպքում ավելի լավ է գնալը։
Մի խոսքով, պիտի ծանրութեթև անես օգուտն ու վնասը։ Իսկ օգուտն էլ ամեն մեկի համար մի բան է։ Մեկին միայն իր անձնական բարեկեցիկությունն ու փառքն է հետաքրքրում, մյուսը հայրենիքի համար օգտակար լինելն է կարևորում։ Բայց սա արդեն ուրիշ պատմություն ու ընտրություն է։ Ամեն դեպքում, եթե ոչ մի հնարավորություն չունես հայրենիքում մնալով կյանքի պայքարն առաջ տանելու, պիտի անօգուտ քարշ գաս կյանքի հատակում, ապա անիմաստ է մնալը։ Իսկ եթե պայքարող մարդ ես ու թեկուզ շատ ծանր կյանքի պայմաններում կարող ես հայրենիքիդ ու մարդկությանը օգտակար լինել, ապա կարծում եմ, որ պետք է մնալ։
Ամեն դեպքում ինքս չեմ մեղադրում ո՛չ գնացողին, ո՛չ մնացողին։ Ամեն մեկն ինքը պիտի իր համար ընտրություն կատարի։

Իսկ ընդհանրապես, հաճախ ասում ենք, որ եթե գնար, վիթխարի արժեքներ կստեղծեր աշխարհի համար, ու այստեղ մնալով անիմաստ վատնում է շնորքը, բայց իրականում հաճախ այդ շնորքը չի վատնվում, ուղղակի երբ շնորհալի անհատը արտասահմանում համաշխարհային արժեքներ ստեղծելու փոխարեն գերադասում է մնալ հայրենիքում, նա երբեմն անկում ապրող մի ամբողջ ժողովրդի մի քանի աստիճանով վեր է հանում։ Իհարկե, նման դեպքերում սխրանքը այնքան էլ տեսանելի չի լինում ու չի գնահատվում։ Մենք ափսոսում ենք կորած հնարավորությունների, շնորհի, չծնված գլուխգործոցների համար, բայց իրականում թեկուզ համաշխարհային մակարդակով օգուտը շատ մեծ է լինում։ Չէ՞ որ այդպիսով մեծացավ այդ ժողովրդի միջից նոր հանճարների ծնվելու ու զարգանալու հնարավորությունը։ Չէ՞ որ բարձրացավ (թեկուզ շատ փոքր) մի ամբողջ ժողովրդի ընդհանուր կուլտուրան ու գիտակցությունը։ Իսկ դա շատ կարևոր է նաև ողջ մարդկության զարգացման համար։

Նորմարդ
17.02.2007, 18:24
Վերջին երկու դարերի մշակույթի ու գիտության պատմությունը դրանց ներկայացուցիչների անհատական կենսագրության կտրվածքում ցույց է տալիս մի օրինաչափություն. բոլոր փոքր ազգերի ու երկրների ներկայացուցիչները, որոնք հեռանում են իրենց երկրներից ու ընդգրկվում որևէ մեծ մշակույթի մեջ, վիթխարի արժեքներ են ստեղծում:
Նախ շնորհակալությունս հայտնեմ քեզ, իրոք հետաքրքիր թեմա ես բացել, հուսով եմ բուռն քննարկուներ կգնան, որոնք վերջին ժամանակները պակասում են մեր ակումբում:
Այժմ անդրադառնամ գրածիդ հետաքրքիր է թե, ո՞ր փոքր ազգերի ներկայացուցիչների մասին է խոսքը, այնուամենայնիվ կհամարձակվեմ այդ ազգերի մեջ դիտարկել նաև մեզ՝ հայերիս, նշածդ ժամանակաշրջանը շատ հարուստ է ոչ միայն համաշխարհային մշակույթի զարգացումով, այլ նաև մեծ ողբերգություններով, որոնք ցավոք չշրջանցեցին մեզ: Այդպիսի արհավիրքների ժամանակ իրոք մարդը չի կարող ապրել և ստեղծագործել իր հայրենիքում՝ դա ուղղակի ֆիզիկպես հնարավոր չէ: ԵՎ շատ վիճելի է այն փաստը, թե արդյոք այդ մարդիկ չէին անի այդքանը և նույնիսկ ավելին եթե ստեղծագործեին իրենց հայրենիքում:
Ես էլ կարող եմ այնպիսի փաստեր բերեմ երբ մարդը չի կարողանում ստեղծագործել իր հայրենիքից դուրս:)

Ի հակառակ դրան, բոլոր այն մարդիկ, որոնք կարող էին այդպիսի արժեքներ ստեղծել, բայց մնում են իրենց երկրներում, ի վերջո ենթարկվում են այդ երկրի կյանքի ու հոգեբանության ճահճին ու փաստացիորեն վատնում իրենց շնորհը՝ թեև հաճախ ստանալով տվյալ երկրի բարձր պարգևներ:
Եղել նաև դեպքեր երբ քո նշած անձինք ապրելով հայրենիքից դուրս իրենց տաղանդը ՎԱՏՆԵԼ են այդ երկիրը շենացնելու հանար և ո՞վ է նրանց այժմ հիշում: Նրանցից քչերին՝ ես կասեի հաջողակներին, են միայն հիշում և մեծարում, իսկ հայրենիքում հիշում են բոլորին և բարին անողներին և չանողներին:)

Այս այլընտրանքը կա. գնալ, թե մնալ: Խոսքը այն մարդկանց մասին է, որոնք իրենց կամ ուրիշների կարծիքով, կարող են մեծ ներդրում ունենալ համաշխարհային մշակույթի կամ գիտության մեջ:
Այո, այլընտրանք կա և դա լավ է, որ կա, բայց ես չեմ հասկանում այն մարդկանց ովքեր հաջողության չհասնելով միանգամից դրա մեջ մեղադրում են ուրիշներին և փորձում են բախտ գտնել օտար ափերում: Չեմ ժխտում անարդարություն իրոք կա մեր երկրում և մեզ մոտ օրինաչափություն է, որ արժանիները անտեսվում են, բայց պետք է պայքարել, չէ ո՞ր ինչքան դժվար լինի անցած ճանապարհը այնքան քաղցր է սպասելի արդյունքը:
Բոլորիս կյանքում էլ լինում են դժվար պահեր երբ մենք ուզում ենք հեռանալ հայրենիքից ինքներս մեզ հարց տալով, թե ի՞նչ է տվել մեզ հայրենիքը որ մենք էլ նրան ծառայենք, բայց մի պահ հարցրեք ինքներդ ձեզ, թե արդյոք ԴՈՒՔ ինչ եք արել ձեր հայրենիքի համար, որ ինչ որ բան եք պահանջում:) Հեռանալ պետք է միայն վերջին պահին և այն էլ անպայման վերադառնալու նպատակով:
Հ.Գ.
Տաշած քարը գետնին չի մնա
Իսկական Հ.Գ.:)
Շուտվանից այսպիսի երկար գրառում չէի արել, տեղը հանում եմ:)

Ուրվական
17.02.2007, 18:59
Եղել նաև դեպքեր երբ քո նշած անձինք ապրելով հայրենիքից դուրս իրենց տաղանդը ՎԱՏՆԵԼ են այդ երկիրը շենացնելու հանար և ո՞վ է նրանց այժմ հիշում:
Թող քո երկիրը էդ հնարավորությունը տար, իրա համար վատնեին:

Նրանցից քչերին՝ ես կասեի հաջողակներին, են միայն հիշում և մեծարում, իսկ հայրենիքում հիշում են բոլորին և բարին անողներին և չանողներին:)
Դու քո ասածին հավատու՞մ ես:

Այո, այլընտրանք կա և դա լավ է, որ կա, բայց ես չեմ հասկանում այն մարդկանց ովքեր հաջողության չհասնելով միանգամից դրա մեջ մեղադրում են ուրիշներին և փորձում են բախտ գտնել օտար ափերում: Չեմ ժխտում անարդարություն իրոք կա մեր երկրում և մեզ մոտ օրինաչափություն է, որ արժանիները անտեսվում են, բայց պետք է պայքարել, չէ ո՞ր ինչքան դժվար լինի անցած ճանապարհը այնքան քաղցր է սպասելի արդյունքը:
Էդ անցնելիք ճանապարհի դիմաց կարող է մի հատ քար լինել, ու դրա պատճառով դու չկարողանաս քո էդ ասած սպասելի արդյունքին հասնել ու ստիպված լինես հեռանալ այդ ճանապարհին, իհարկե, դա մասնավոր դեպքում, օրինակ, եթե գտնվում ես Հայաստանում:


Բոլորիս կյանքում էլ լինում են դժվար պահեր երբ մենք ուզում ենք հեռանալ հայրենիքից ինքներս մեզ հարց տալով, թե ի՞նչ է տվել մեզ հայրենիքը որ մենք էլ նրան ծառայենք, բայց մի պահ հարցրեք ինքներդ ձեզ, թե արդյոք ԴՈՒՔ ինչ եք արել ձեր հայրենիքի համար, որ ինչ որ բան եք պահանջում:) Հեռանալ պետք է միայն վերջին պահին և այն էլ անպայման վերադառնալու նպատակով:

Կոնկրետ իմ ու էլի մի քանի մարդկանց անունից կարող եմ ասել. մենք պետք է ծառայենք այս պետությանը, սակայն մենք ոչ մի բան չենք պահանջում նրանից մեր համար, այլ ընդամենը ուզում ենք գոնե չզրկել մեզ մեր սեփական քրտինքով ձեռք բերածից:angry :angry :angry :angry :angry :angry , իսկ անպայման վերադառնալու նպատակն էլ հլը հարց ա, կարող ա ես իմ ընտանիքով, ընկերներով ապրում եմ մեկ այլ տեղ ու ինձ շատ լավ եմ զգում, այդ դեպքում, քեզ հաստատ կարող եմ ասել, ես ցանկություն չեմ ունենա այս "երկիր" վերադառնալու:

Նորմարդ
17.02.2007, 21:23
Գոռ ջան դու իմ ընկերն ես և ես հպարտանում եմ որ քեզ պես ընկեր ունեմ:
Բայց երբեմն նույնիսկ դու հակասում ես ինքդ քեզ ինչպես այս գրառմանդ մեջ::)

Թող քո երկիրը էդ հնարավորությունը տար, իրա համար վատնեին:

Հնարավորությունը երկիրը չի տալու հնարավորությունը ամեն մարդ ինքն իր համար է ստեղծում:

Դու քո ասածին հավատու՞մ ես:
Սա երևի կատակ ես արել, որովհետև, եթե ես մի բան ասում եմ ուրեմն ոչ միայն հավատում եմ դրան:) այլ համոզված եմ դրանում:):


Էդ անցնելիք ճանապարհի դիմաց կարող է մի հատ քար լինել, ու դրա պատճառով դու չկարողանաս քո էդ ասած սպասելի արդյունքին հասնել ու ստիպված լինես հեռանալ այդ ճանապարհին, իհարկե, դա մասնավոր դեպքում, օրինակ, եթե գտնվում ես Հայաստանում:
Անանցանելի ճանապարհներ չկան: Ես սա ասում եմ ամենայն լրջությամբ: Եթե նույնիսկ Հայաստանում չես կարողանում անցնել ուզածդ ճանապարհով, կյանքի տվյալ փուլում ապա փորձի անցնել մեկ ուրիշը ավելի հեշտը, և երբեք մի վհատվիր ու հիասթափվիր հայրենիքից:


Կոնկրետ իմ ու էլի մի քանի մարդկանց անունից կարող եմ ասել. մենք պետք է ծառայենք այս պետությանը, սակայն մենք ոչ մի բան չենք պահանջում նրանից մեր համար, այլ ընդամենը ուզում ենք գոնե չզրկել մեզ մեր սեփական քրտինքով ձեռք բերածից:angry :angry :angry :angry :angry :angry
Այստեղ է գրածիդ հակասությունը:P
Ես երևի ճանաչում եմ քո նշած մարդկանցից շատերին, քո խոսքը բողոքի է նմանվում, իսկ բողոքելիս մարդ մի բան անպայման պահանջում է:)

իսկ անպայման վերադառնալու նպատակն էլ հլը հարց ա, կարող ա ես իմ ընտանիքով, ընկերներով ապրում եմ մեկ այլ տեղ ու ինձ շատ լավ եմ զգում, այդ դեպքում, քեզ հաստատ կարող եմ ասել, ես ցանկություն չեմ ունենա այս "երկիր" վերադառնալու:
Համոզված եմ չես կարող ապրել այն պարզ պառճառով, որ ես մնալու եմ այստեղ:)
Այժմ քո ինքնասիրությունը վիրավորված է և դու տաք-տաք որոշումներ ես ընդունում, այդպես չի կարելի: Իրականում դու փորձում ես հեռանալ անարդարությունից, որը տիրում է ՄԵՐ երկրում: Բայց դու ինքդ ի՞նչ ես արել այդ անարդարությունը վերացնելու համար, որ հիմա էլ արդարություն ես պահանջում:)
Ինձ ճիշտ հասկացեք ԴՈՒՔ իրավունք ունեք արդարություն սպասելու և նույնիսկ պահանջելու բայց սա ՄԵՐ երկիրն է և ՄԵՆՔ ենք ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՎԵՐԱԿԱՆԳՆՈՂՆԵՐԸ եթե մենք թողնենք հեռանանք, երբ մեր երկիրը մեր կարիքը ունի էլ ու՞մ ենք մենք պետք:

Ուրվական
17.02.2007, 22:53
Գոռ ջան դու իմ ընկերն ես և ես հպարտանում եմ որ քեզ պես ընկեր ունեմ:
Ապրես::D

Բայց երբեմն նույնիսկ դու հակասում ես ինքդ քեզ ինչպես այս գրառմանդ մեջ::)
Հնարավորությունը երկիրը չի տալու հնարավորությունը ամեն մարդ ինքն իր համար է ստեղծում:
Այ ստեղ դու ես քո սկզբունքներին հակառակ գնացել, բա իմ ասածն էլ հենց էդ ա, որ պետությունը հնարավորություն չի տալիս, բայց ոչ միայն չի տալիս, այլև զրկում է ինձ հենց իմ ստեղծած հնարավորությունից: Նորից եմ ասում, այդ հնարավորությունը ես ինձ համար ստեղծել եմ, բայց չեմ կարողանում պահպանել այն: Էղավ, որ ես ստեղծեցի իմ հնարավորությունը, իսկ պետությունը ուղղակիորեն զրկեց ինձ այդ հնարավորությունից: Էսքանից հետո ես պետք ա ծառայեմ այս երկրին, որ ինձ այդ հնարավորությունից զրկած մարդիկ հանգիստ քնեն,:angry էլ էսքանից հետո ինչի մասին ա խոսքը: Նորից եմ ասում, մի փոքր շանս էղավ, էս երկրից էլ կգնամ, քաղաքացիությունս էլ կփոխեմ:

Սա երևի կատակ ես արել, որովհետև, եթե ես մի բան ասում եմ ուրեմն ոչ միայն հավատում եմ դրան:) այլ համոզված եմ դրանում:):
Հա՞, իսկ ես գիտեի կասկածում ես, ու փորձում էի ճշտեի::D

Անանցանելի ճանապարհներ չկան: Ես սա ասում եմ ամենայն լրջությամբ: Եթե նույնիսկ Հայաստանում չես կարողանում անցնել ուզածդ ճանապարհով, կյանքի տվյալ փուլում ապա փորձի անցնել մեկ ուրիշը ավելի հեշտը, և երբեք մի վհատվիր ու հիասթափվիր հայրենիքից:
Տես, դու ասում ես, որ անանցանելի ճանապարհներ չկան ու միևնույն ժամանակ խորհուրդ ես տալիս գնալ մեկ ուրիշ` ավելի հեշտ ճանապարհով: Բայց ուրիշ ճանապարհով գնում են միայն այն դեպքում, երբ քո ուզած ճանապարհն անանցանելի է, ու ցավալին այն է, որ այդ ճանապարհի վրա պատի կառուցման մեջ դու ներդրում չես ունեցել:

Այստեղ է գրածիդ հակասությունը:P
Ես երևի ճանաչում եմ քո նշած մարդկանցից շատերին, քո խոսքը բողոքի է նմանվում, իսկ բողոքելիս մարդ մի բան անպայման պահանջում է:)
Հա ճիշտ ա ես իրանից պահանջում եմ ոչ մի բան, պահանջում եմ, ոչ թե ինչ-որ բան + նշանով, այլ այն, որ ինչ-որ բան չանի - նշանով, պահանջում եմ 0, ու եթե համարում ես, որ գոնե այդ պահանջելու իրավունք չունեմ, ապա մի փորձիր ինձ համոզել, որ ես պետք է մնամ այստեղ:

Համոզված եմ չես կարող ապրել այն պարզ պառճառով, որ ես մնալու եմ այստեղ:)
Այժմ քո ինքնասիրությունը վիրավորված է և դու տաք-տաք որոշումներ ես ընդունում, այդպես չի կարելի: Իրականում դու փորձում ես հեռանալ անարդարությունից, որը տիրում է ՄԵՐ երկրում: Բայց դու ինքդ ի՞նչ ես արել այդ անարդարությունը վերացնելու համար, որ հիմա էլ արդարություն ես պահանջում:)
Ինձ ճիշտ հասկացեք ԴՈՒՔ իրավունք ունեք արդարություն սպասելու և նույնիսկ պահանջելու բայց սա ՄԵՐ երկիրն է և ՄԵՆՔ ենք ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՎԵՐԱԿԱՆԳՆՈՂՆԵՐԸ եթե մենք թողնենք հեռանանք, երբ մեր երկիրը մեր կարիքը ունի էլ ու՞մ ենք մենք պետք:
Էսքանը թողնում եմ առանց մեկնաբանության, դու, երևում է, լավ տեղյակ չես, թե ես այս ամենն ասելու համար ինչ պատճառներ ունեմ:

Նորմարդ
17.02.2007, 23:14
Ապրես::D
Դու էլ նենց ոչինչ:D


Այ ստեղ դու ես քո սկզբունքներին հակառակ գնացել, բա իմ ասածն էլ հենց էդ ա, որ պետությունը հնարավորություն չի տալիս, բայց ոչ միայն չի տալիս, այլև զրկում է ինձ հենց իմ ստեղծած հնարավորությունից: Նորից եմ ասում, այդ հնարավորությունը ես ինձ համար ստեղծել եմ, բայց չեմ կարողանում պահպանել այն: Էղավ, որ ես ստեղծեցի իմ հնարավորությունը, իսկ պետությունը ուղղակիորեն զրկեց ինձ այդ հնարավորությունից: Էսքանից հետո ես պետք ա ծառայեմ այս երկրին, որ ինձ այդ հնարավորությունից զրկած մարդիկ հանգիստ քնեն,:angry էլ էսքանից հետո ինչի մասին ա խոսքը: Նորից եմ ասում, մի փոքր շանս էղավ, էս երկրից էլ կգնամ, քաղաքացիությունս էլ կփոխեմ:
Ես իմ սկզբունքներին հակառակ չեմ գնացել և հուսով եմ ստիպված չեմ լինի դու օրինակ կարող ես ինձ դրանում մեղադրել երբ կտեսնես ինձ տաքուկ ու հարմարավետ մի երկրում թաքնվելիս երբ հայրենիքս վտանգի մեջ է:


Տես, դու ասում ես, որ անանցանելի ճանապարհներ չկան ու միևնույն ժամանակ խորհուրդ ես տալիս գնալ մեկ ուրիշ` ավելի հեշտ ճանապարհով: Բայց ուրիշ ճանապարհով գնում են միայն այն դեպքում, երբ քո ուզած ճանապարհն անանցանելի է, ու ցավալին այն է, որ այդ ճանապարհի վրա պատի կառուցման մեջ դու ներդրում չես ունեցել:
Անանցանելի ճանապարհներ չկան, այո դա այդպես է, եթե դու չես կարողանում անցնել հիմա դա չի նշանակում, որ այն անանցանելի է;)
Ի՞նչ պատի մասին է խոսքը:think


Հա ճիշտ ա ես իրանից պահանջում եմ ոչ մի բան, պահանջում եմ, ոչ թե ինչ-որ բան + նշանով, այլ այն, որ ինչ-որ բան չանի - նշանով, պահանջում եմ 0, ու եթե համարում ես, որ գոնե այդ պահանջելու իրավունք չունեմ, ապա մի փորձիր ինձ համոզել, որ ես պետք է մնամ այստեղ:
ՈւՇԱԴԻՐ ԿԱՐԴԱ ԳՐԱՌՈՒՄՆԵՐՍ

Ինձ ճիշտ հասկացեք ԴՈՒՔ իրավունք ունեք արդարություն սպասելու և նույնիսկ պահանջելու բայց սա ՄԵՐ երկիրն է և ՄԵՆՔ ենք ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՎԵՐԱԿԱՆԳՆՈՂՆԵՐԸ եթե մենք թողնենք հեռանանք, երբ մեր երկիրը մեր կարիքը ունի էլ ու՞մ ենք մենք պետք:
Դու ունես այդ իրավունքը:)
Դու նորից խառնեցիր հայրենիքը կառավարության հետ, դու արդարություն վերջինիցս ես պահանջում:
Շատ ճիշտ են ասում «Յուրաքանչյուր ժողովուրդ արժանի է իր կառավարությունը»
այդ անարդարությունը մասամբ մեզնից էլ է գալիս:)

Էսքանը թողնում եմ առանց մեկնաբանության, դու, երևում է, լավ տեղյակ չես, թե ես այս ամենն ասելու համար ինչ պատճառներ ունեմ:
Կարծում եմ տեղյակ եմ հնարավոր է, որ սխալվեմ:)
Բայց ամեն դեպքում ես մնում եմ իմ համոզմունքին:)

Երվանդ
18.02.2007, 13:33
Վերջին երկու դարերի մշակույթի ու գիտության պատմությունը դրանց ներկայացուցիչների անհատական կենսագրության կտրվածքում ցույց է տալիս մի օրինաչափություն. բոլոր փոքր ազգերի ու երկրների ներկայացուցիչները, որոնք հեռանում են իրենց երկրներից ու ընդգրկվում որևէ մեծ մշակույթի մեջ, վիթխարի արժեքներ են ստեղծում: Ի հակառակ դրան, բոլոր այն մարդիկ, որոնք կարող էին այդպիսի արժեքներ ստեղծել, բայց մնում են իրենց երկրներում, ի վերջո ենթարկվում են այդ երկրի կյանքի ու հոգեբանության ճահճին ու փաստացիորեն վատնում իրենց շնորհը՝ թեև հաճախ ստանալով տվյալ երկրի բարձր պարգևներ: Այս այլընտրանքը կա. գնալ, թե մնալ: Խոսքը այն մարդկանց մասին է, որոնք իրենց կամ ուրիշների կարծիքով, կարող են մեծ ներդրում ունենալ համաշխարհային մշակույթի կամ գիտության մեջ:

Իմ կարծիքով եթե պիտի գնա ու վիթխարի արժեքներ ստեղծի համաշխարհային մակարդակով, իսկ մնալու դեպքում պիտի վատնի իր տաղանդը, ավելի լավա գնալ ու ստեղծել չէ որ դրանով իրանք նաև որպես քաղաքացի կատարում են իրենց պարտքը, քանի որ այդպիսի մարդկանց շնորհիվ շատ արտասահմանցիներ են ճանաչում տվյալ ստեղեղծագործողի ազգը, բայց ստեղ մի բանել կա, եթե էտ գործնթացը շարունակական լինի այդ դեպքում մեր մոտ օինակ նորմալ մշակույթային մթնոլորտ չի առաջանա, այսինքն տաղանդները գնում են գնում են իսկ ստեղ մնում են մարդիկ, որոնք տվյալ պարագայում չեն կարող համախվել ինչ որ գաղափարների շուրջ քանի որ այդ գաղապարները ստեղծողները այսինք ազգի սերունցքը դրսում է, այսինքն էն ինչ որ հիմա:

Philosopher
18.02.2007, 13:48
Իմ կարծիքով եթե պիտի գնա ու վիթխարի արժեքներ ստեղծի համաշխարհային մակարդակով, իսկ մնալու դեպքում պիտի վատնի իր տաղանդը, ավելի լավա գնալ ու ստեղծել չէ որ դրանով իրանք նաև որպես քաղաքացի կատարում են իրենց պարտքը, քանի որ այդպիսի մարդկանց շնորհիվ շատ արտասահմանցիներ են ճանաչում տվյալ ստեղեղծագործողի ազգը, բայց ստեղ մի բանել կա, եթե էտ գործնթացը շարունակական լինի այդ դեպքում մեր մոտ օինակ նորմալ մշակույթային մթնոլորտ չի առաջանա, այսինքն տաղանդները գնում են գնում են իսկ ստեղ մնում են մարդիկ, որոնք տվյալ պարագայում չեն կարող համախվել ինչ որ գաղափարների շուրջ քանի որ այդ գաղապարները ստեղծողները այսինք ազգի սերունցքը դրսում է, այսինքն էն ինչ որ հիմա:
Իհարկե, ազգի սերուցքը, գնալով երկրից, այդ ժողովրդին զրկում է որևէ սեփական գաղափար ստեղծելու ու ունենալու հնարավորությունից, սակայն այստեղ երկու խնդիր կա. ա. հասարակության այն մասը, որը չի կարող գաղափար ստեղծել, այսինքն՝ ոչ մտավորական խավերը, որոնք հասարակության մեծամասնությունն են կազմում, պետք է գիտակցեն, որ իրենք պարտավոր են եթե ոչ գուրգուրել, ապա գոնե պահպանել այն բոլոր մարդկանց, որոնք, իրենց զրկանքների ենթարկելով, ստեղծում են նրանց լավ կյանքի գաղափարախոսությունը։ Նույնիսկ ամերիկյան ստրուկներն էին գնահատում ու հարգում այն մարդկանց, ովքեր հակաստրկատիրական շարժում էին տանում, իսկ Հայաստանում հնարավոր չէ այդպիսի հարգանքի գոնե նշույլ տեսնել, երբ Չարենցի հատորներն են ցեխերի մեջ կոպեկներով վաճառվում, բ. կան ժողովուրդներ, և դա հատկապես վերաբերում է սեփական փոքրության կոմպլեքսներ ունեցող ժողովուրդներին, որոնք սեփական միջավայրում ստեղծված արժեքներին վերաբերվում են խիստ կասկածամտորեն, իսկ դրսում ստեղծված արժեքներին, առավել ևս եթե դրանք ստեղծել է իրենց հայրենակիցը, վերաբերում են անվերապահ վստահությամբ, այնպես որ նույնիսկ սեփական փոքր հայրենիքին օգնելու համար երբեմն անհրաժեշտ է լինում սկսել մեծ հայրենիքին՝ աշխարհին օգնելուց։ Եվ սա, գուցե, բնական է, եթե մի կողմ թողնենք հարցի զգացմունքային շերտը. ոչ մի մշակութային գործիչ իր գյուղում չի մնացել, նա նվազագույնը եկել է մայրաքաղաք, իսկ ում մայրաքաղաքն էլ չի բավարարել, գնացել է աշխարհի որևէ մայրաքաղաք, և այս երկու երևույթների տարբերությունը ոչ թե որակական է, այլ քանակական, թե մարդը որքանով է հեռացել սեփական ծննդավայրից իր անհատական հոգու միսիան իրականացնելու, իր անհատական ասելիքն ասելու համար։ Ես չեմ կարող չգնահատել Ջեյմս Ջոյսի՝ Դուբլինը թողնելու վճռականությունը, քանի որ եթե նա դա չաներ, ապա աշխարհը չէր ունենա իր մեծագույն գրողներից մեկին, իսկ Իռլանդիան էլ իր հանճարեղ զավակին։

Ուրվական
18.02.2007, 23:15
Ի՞նչ պատի մասին է խոսքը:think

Պատ՝ նկատի ունեմ արգելք, ասածս այն է, որ այդ պատճառը, որ ինձ ստիպել է փոխել ճանապարհս, ես չեմ առաջացրել, ես դրանում մեղավոր չեմ, այլ այդ պատը կառուցել են ուրիշները, որպեսզի այն անցանելի լինի միայն իրենց համար, բայց ոչ մի դեպքում՝ ինձ համար:

Սփյուռքահայ
19.02.2007, 00:51
Պատ՝ նկատի ունեմ արգելք, ասածս այն է, որ այդ պատճառը, որ ինձ ստիպել է փոխել ճանապարհս, ես չեմ առաջացրել, ես դրանում մեղավոր չեմ, այլ այդ պատը կառուցել են ուրիշները, որպեսզի այն անցանելի լինի միայն իրենց համար, բայց ոչ մի դեպքում՝ ինձ համար:

Հենց այդ պատի պատճառով էլ ես լքեցի հայրենիքս:
Այս տարի դպրոցն գերազանց ավարտեցի.շատ էի ուզում Հայաստանում սովորել,բայց ինքներդ էլ գիտեք, թե համալսարաններում ինչ է կատարվում:Հիմա սովորում եմ Պետերբուրգում ,և հայերենը աստիճանաբար մոռանում,բայց Հայաստանն երբեք չեմ մոռանա ու երևի մի օր վերադառնամ ,երբ Փոքր Մհերն քարանձավից դուրս գա:

StrangeLittleGirl
19.02.2007, 01:00
Իմ բարեկամներից մեկն ասում է. «Միայն մի դեպքում եմ ընդունում հայրենիքից հեռանալը: Դա համաշխարհային ճանաչում ձեռք բերելու ձգտումն է, որը նաև մեծ ռիսկ է»: Կարծում եմ, որ գնալն իրոք մեծ համարձակություն է, բայց երբեմն նաև անհրաժեշտ է, որպեսզի կարողանաս հասնել ուզածիդ:

Philosopher
19.02.2007, 14:50
...բայց Հայաստանն երբեք չեմ մոռանա ու երևի մի օր վերադառնամ ,երբ Փոքր Մհերն քարանձավից դուրս գա: Ամեն ինքնաիրականացած հայ ինքը Փոքր Մհեր է, քանի որ իր մեջ կրում է ու, ամենակարևորը, բացահայտում է այն մեսսիջը, որն ուղղված է աշխարհին։ Ոչ թե պետք է սպասել Փոքր Մհերին, այլ ինքնաբացահայտվել, բացահայտել սեփական հոգու ու գիտակցության ողջ գեղեցկությունն ու խնդիրները, դրանք դնել աշխարհի առաջ ու ասել. ecce homo, և դա կլինի Մհերի դուրս գալն ու հաղթանակը։ Մարդկայինի հաղթանակը այն միակ հաղթանակն է, որը չի լինում այլ որևէ բանի պարտության հաշվին։

Սփյուռքահայ
19.02.2007, 19:02
Հայրենիքից հեռացա հիասթափված, վրեժի զգացումով, անարդարությունից երիտասարդ հոգիս լցվեց ատելությամբ,սկսեցի ատել հայրենակիցներիս
( կառավարությանը ), ատել-սիրելով հանդերձ:Վճռել եմ-միչ չհասնեմ նպատակիս ,Հայաստան չեմ վերադառնա:
Նրանք ,ում պատճառով ես պանդուխտ եմ դարձել ,իմ մասին դեռ կլսեն:
Հիմա,այստեղ ես ամեն ինչ անում եմ,որպեսզի մարդիկ փոխեն իրենց այն կարծիքը,թե Հայաստանը Կովկասի մի մուսուլմանական երկիր է,թե հայերը ցածր կրթական մակարդակ ունոցող մարդիկ են:Սակայն վախենում եմ ,վախենում,որ մի օր հյուսիսում հոգիս սառի: Չէ որ Նեվայի ափին ալպիական մանուշակներ չեն աճում,և Պետրոսներն էլ այստեղ ,վաղ թե ուշ, Պիեռներ են դառնում:

Philosopher
19.02.2007, 19:40
Հայրենիքից հեռացա հիասթափված, վրեժի զգացումով
Չե՞ս կարծում, որ այնտեղ, ուր հեռացել ես՝ ՌԴ, պետության նույն տիպն է, պարզապես առավել մեծ մասշտաբներով՝ առանց, իհարկե, նսեմացնելու ռուսական մշակութային միջավայրի հզորությունը, որը ևս օրեցօր իր ազդեցությունը կորցնում է ու դեգրադացվում։

Սփյուռքահայ
20.02.2007, 16:57
[QUOTE=Philosopher;192169]Չե՞ս կարծում
Թև հազարավոր քաղաքներ ու ճանապարհներ են մեր միջև,թև ես Ձեզ չեմ տեսնում ու չեմ լսում,սակայն գիտեմ,թե ինչ ձևով ու ձայնային տոնով Դեւք ինձ կասեիք այն,ինչ գրել եք:Ի՞նչ կապ ունի այստեղ ՌԴ-ը,կամ ԱՄՆ,Չինաստանը:Այս պետությունն ինձ գնահատում է, կրթություն ստանալու հնարավորություն տալիս, օգնում կատարելագերծվել այն ասպարեզում ,որ ընտրել եմ:Ես ոչ մի տեղ չեմ նշել մեր պետեւթյունների առավելություններն ու թերությունները:Փորձում եք ինչ-որ բանի մեջ ինձ մեղադրել,բայց ինքներդ էլ չգիտեք ,թե ինչի:
Դուք տիրապետում եք հաըոց լեզվին իր ողջ գեզեցկությամբ,սակայն մի օգտագործեք ձեր բառապաշարը հեգնական նախադասություններ կազմելու համար: Եկեք մի պահ հանենք մեր վարդագույն ակնոցները և ընդունենք այն պատճատներն,որոնք ստիպում են մեզ վերցնել պանդխտության գավազանը:Սփյուռքն առնց ձեզ և դուք առանց մեզ ոչինչ ենք:
Հայրենիք ասելով մեր ժամանակներում առաջին հերթին հասկանում ենք կառավարություն:Մեր կառավարությունը մեր դեմքն է:Կուզենայի ծածկել այդ դեմքը կամ դիմակ կրել,բայց ու՞մ եմ խաբում ,խաբում եմ ինքս ինձ: ՄԻ քանի տարի հետո այդ կառավարությունում աշխատելու են իմ հայրենակից կոլեգաներն,որոնց հետ ուսում ստանալու համար գրպանիս գրոշները չհերիքեցին:փողով գնված դիպլոմներն նրանց համար այցետոմս կդառնան ,և մեր կառավարությունը կմնա նույնը,իսկ իմ նման պանդուխտները կմնան օտար,ամայի ճափեքի վրա,աջակցություն ստանալով ուրիշներից,կծառայեն նրանց ու կբարգավաճեցնեն նրանց երկիրը:Միևնույնն է ,բոլոր հայերին էլ օտարության մեջ սպասվում է Շ.Շահնուրի Պետրոսի ճակատագիրը:
[QUOTE=Philosopher;192169]Չե՞ս կարծում
Կարծում եմ չպետք չէ մոռանալ ,որ գնացողներն ու մնացողները Հայ են:
Կարծում եմ ,որ ողջ խնդիրը հեց այն միրաժային,անանցելի պատն է ,որ գոյություն ունի գնացողների ու մնացողների միջև: Չեմ կարծում,որ եթեԴուք ապրում եք հայրենիքում,իսկ ես նարանից դուրս դա նշանակում է ,թե Դուք հայրենասեր եք,իսկ ես ոչ:Կարծում եմ ,որ հաջորդ անգամ կգրեք ոչ թե «Չե՞ս կարծում» այլ «Չե՞ք կարծում»

dvgray
20.02.2007, 17:09
Հիմա,այստեղ ես ամեն ինչ անում եմ,որպեսզի մարդիկ փոխեն իրենց այն կարծիքը,թե... հայերը ցածր կրթական մակարդակ ունոցող մարդիկ են
Իսկ դուք համոզված եք հակառակու՞մ;
Եթե չէ, ուրեմն... դրանով իսկ առաջին հերթին խաբում եք ինքներդ ձեզ; :) հետո խաբեության մեջ գցում ուրիշներին ...

Philosopher
20.02.2007, 17:11
Սփյուռքահայ. դու ինձ ավելի քան սխալ ես հասկացել, նույնիսկ ինչ–որ հեգնանք ես տեսել կամ վիրավորական բան ես գտել "Չես կարծում" ձևի մեջ, իրականում այն, ինչ դու ասում ես, ինձ ավելի քան մոտ է ու հասկանալի, այն կեղծ հայրենասիրությունը, որը դու նկարագրել ես, ինձ միանգամայն հասկանալի է ու դատապարտելի։ Ավելին, եթե կարդայիր այս թեմայում իմ գրառումները, կհասկանայիր, որ ես ոչ միայն չեմ մեղադրում, ոչ միայն արդարացնում եմ, այլև ողջունում եմ այն մարդու վճռականությունը, որը որոշում է թողնել հայրենիքը՝ սեփական միսիան ու ընդունակությունները իրականացնելու համար և միանգամայն համաձայն եմ բոլոր պնդումներիդ հետ, ավելի ճիշտ՝ դու ես համաձայն իմ՝ վերևը կատարված գրառումների հետ, պարզապես գոյություն չունեցող ակնարկ ես նկատել։ Ինչ վերաբերում է հարցիս բնույթին, ապա բնույթն այն էր, որ, ցավոք սրտի, Ռուսաստանն էլ այսօր Հայաստանի նման պետություն է ու եթե որևէ մեկը ինձ հարցներ, թե ուր կարելի է գնալ՝ աշխատելու ու գործելու համար որակապես այլ երկրում, ես Ռուսաստանը չէի նշի, իսկ եթե քեզ զուտ մասնագիտական առումով այն բավարարում է (ինձ, օրինակ, բավարարում է իր մշակույթով միայն), ապա ավելի լավ, նշանակում է հայերը 200 տարի հենց այնպես չեն ռուսներին սիրել։ Եվ ընդհանրապես, գոնե իմ գրառումներում ակնարկներ մի փնտրիր, եթե որևէ բան ցանկանում եմ ասել, ապա ասում եմ և ոչ թե ակնարկում, ինչը և արել եմ հենց այս թեմայի մյուս գրառումներում։
Հ.Գ. Ցանկության դեպքում երկրորդ դեմքի եզակի թվով բոլոր ձևերը կարդա հոգնակի ձևով, բայց չեմ կարծում, որ ինտերնետը դիվանագիտական շփման ձև է։
Հ.Գ. 2. Պետք է բոլոր նախորդ գրառումները կարդալ, հատկապես՝ նույն մարդու՝ ճշգրիտ պատկերացնելու համար, թե նա ինչ է ասում կոնկրետ գրառման մեջ։

Սփյուռքահայ
20.02.2007, 19:55
[QUOTE=dvgray;192873]Իսկ դուք համոզված եք հակառակու՞մ;
Բարի օր, սիրելի՛ հայրենակից: Թեկուզ հիմա գրում, խոսում,կարդում եմ օտար լեզվով,ապրում եմ օտար ափերում,բայց ես Հայ եմ ու ինչպե՞ս կարող եմ համոզված չլինել հակառակում:Եկեք չմոռանանք,որ գտնվում ենք հոգեբանական անկյունում:Իմ գրածներն իրենց մեջ պարունակում են միայն ու միայն ճշմարտություն, և այն պետք է ընդունել:Ձեր ակումբում ընդամենը մի քանի օր եմ գրում,ուրախ եմ ,որ կարող ոմ գրել հայերեն:hands : Այս էջում գրվածները կարդալիս-զարմանում եմ ,թե ինչու ենք մենք-հայերս,այսքան իրար հակասում:Եկեք հոգեբանորեն մոտենանք այս հարցին և փորձենք լինել միասնական. մենք-գնացողներս և դուք-մնացողներդ:;)

Idealistka
20.02.2007, 20:52
Իրոք, ինչ կապ ունի գնացել ես, թե չես ուզում գնաս, հայ ենք, մարդ ենք, որոշներն ամբիցիաներ ունեն, նրանք բարձր են գնահատում, ուզում են գնահատված լինել վերջապես, գնում են՝ գնահատվում են,որոշները գնալու հնարավորություն չունեն, որոշները ունեն, բայց չեն կարող գնալ/հետո կարոտելու են:) /:
Եղել է մի ժամանակ կյանքումս, որ մտածում էի,որ անպայման գնալու եմ, գնալու եմ, էստեղ ոչ մի նորմալ բան չկա, ապագա չկա: Հիմա,որ ճիշտն ասեմ ,այդ ամենը անցավ երկրորդ պլան, հասկացա, որ պետք ա էստեղ ապրեմ, ուղղակի գաղափարական տեսանկյունից սա է ճիշտը ու վերջ :

dvgray
20.02.2007, 23:46
Բարի օր, սիրելի՛ հայրենակից: Թեկուզ հիմա գրում, խոսում,կարդում եմ օտար լեզվով,ապրում եմ օտար ափերում,բայց ես Հայ եմ ու ինչպե՞ս կարող եմ համոզված չլինել հակառակում:Եկեք չմոռանանք,որ գտնվում ենք հոգեբանական անկյունում:Իմ գրածներն իրենց մեջ պարունակում են միայն ու միայն ճշմարտություն, և այն պետք է ընդունել:Ձեր ակումբում ընդամենը մի քանի օր եմ գրում,ուրախ եմ ,որ կարող ոմ գրել հայերեն:hands : Այս էջում գրվածները կարդալիս-զարմանում եմ ,թե ինչու ենք մենք-հայերս,այսքան իրար հակասում:Եկեք հոգեբանորեն մոտենանք այս հարցին և փորձենք լինել միասնական. մենք-գնացողներս և դուք-մնացողներդ:;)

Աստծու բարին. :)
Ես էլ դրա մասին եմ ասում; Պետք չէ զբաղվել ինքնախաբեությամբ; Ոչ լավ, ոչ վատ; Չափանիշները և գնահատականները պենք է լինեն հնարավորինս ռեալիստական; Թե չէ անվերջ կշարունակվի մեր քթներիս ուտելու պատմությունը ;

Հ.Գ. Իմ պատկերածմամբ, ներկա վիճակում, մենք որպես ընդհանրություն, անչափ անկիրթ ենք; Օրինակ - կարելի է դիտարկել սեփական ընտանեական ֆինանսների հետ վարվելու կուլտուրան; Կամ թե ոնց ենք վարում մեքենա; Կամ թե ոնց և ինչ չապանիշներով ենք կատարում ընտրություն- "մեքենայի", "կնոջ" , "ամուսնու" , "դեպուտատի", "նախագահի" ; Եվ այլն... և այլն...
Հ.Գ.2. Իմիչիաջլոց, իրար անվերջ հակասելը նույնպես անկրթություն է; Եվ էստեղ հեչ էլ էական չէ, ով է ճիշտ ով սխալ:;)

Սփյուռքահայ
21.02.2007, 16:11
QUOTE=Philosopher;192877][B] այն կեղծ հայրենասիրությունը, որը դու նկարագրել ես, ինձ միանգամայն հասկանալի է ու դատապարտելի։
Եթե անգամ շատ ուզենայի նկարագրել հայրենասիրությունը ,խոսքերս չէին հերիքի,համոզված եմ ,որ ոչ ոք չի կարող այդ անել:Ապա ,խնդրում եմ, մեկնաբանիր ասածդ: Մի՞թե ես կրկին սխալ եմ հասկացել քեզ:
«Դուք » օգտագործել եմ միայն փոխաբերական ,այլ ոչ թե դիվանագիտական իմաստով:Մենք հիմա գրում ենք այն էջում,ուր անկեղծությունն ու ճշմարտությունն ամենակարևորն են:Չգիտեմ,թե որ հատկանիշներն են բնորոշ հայրենասերին,բայց սեփական թերությունները թակցնելը հայրենասիրություն չէ:Ուզում եմ հավատալ ,որ այսուհետև մենք իրաի ճիշտ կհասկանանք::(

Philosopher
21.02.2007, 16:21
QUOTE=Philosopher;192877] այն կեղծ հայրենասիրությունը, որը դու նկարագրել ես, ինձ միանգամայն հասկանալի է ու դատապարտելի։
Եթե անգամ շատ ուզենայի նկարագրել հայրենասիրությունը ,խոսքերս չէին հերիքի,համոզված եմ ,որ ոչ ոք չի կարող այդ անել:Ապա ,խնդրում եմ, մեկնաբանիր ասածդ: Մի՞թե ես կրկին սխալ եմ հասկացել քեզ:
«Դուք » օգտագործել եմ միայն փոխաբերական ,այլ ոչ թե դիվանագիտական իմաստով:Մենք հիմա գրում ենք այն էջում,ուր անկեղծությունն ու ճշմարտությունն ամենակարևորն են:Չգիտեմ,թե որ հատկանիշներն են բնորոշ հայրենասերին,բայց սեփական թերությունները թակցնելը հայրենասիրություն չէ:Ուզում եմ հավատալ ,որ այսուհետև մենք իրաի ճիշտ կհասկանանք::(
Այո, սխալ ես հասկացել, մեջբերում եմ.

Կարծում եմ չպետք չէ մոռանալ ,որ գնացողներն ու մնացողները Հայ են:
Կարծում եմ ,որ ողջ խնդիրը հեց այն միրաժային,անանցելի պատն է ,որ գոյություն ունի գնացողների ու մնացողների միջև: [B]Չեմ կարծում,որ եթեԴուք ապրում եք հայրենիքում,իսկ ես նարանից դուրս դա նշանակում է ,թե Դուք հայրենասեր եք,իսկ ես ոչ:Կարծում եմ ,որ հաջորդ անգամ կգրեք ոչ թե «Չե՞ս կարծում» այլ «Չե՞ք կարծում» Խոսքը ընդգծված տողերի մասին է, որտեղ նկարագրվում է այն հայրենասիրությունը, որի համար հայրենիքում մնացած հայը հայ է, իսկ գնացածը՝ ոչ։ Այսպիսի հայրենասիրությունը ես չեմ ընդունում և դու՝ ևս, ինչի համար ուրախ եմ, իսկ որպեսզի այսուհետև մենք իրար ճիշտ հասկանանք, պետք է լավ կարդանք ու հասկանանք միմյանց գրառումները և չփորձենք տաք–տաք եզրակացություններ անել։ Այս հայկական սովորությունը՝ հակադրվել միմյանց, իսկապես դառնում է ազգային ողբերգություն։ Գոնե պարզ բաների՝ մտքերի ու տեսակետների ընկալման մեջ մենք պետք է միմյանց հասկանանք։

Avangardist
27.02.2007, 15:42
Մարդիկ, ովքեր համոզված են, որ իրենց գիտական հնարավորությունները լավագույնս կարող են իրականացնել արտերկրում, ապա, կարծում եմ, գիտությունը իսկապես սահմաններ չունի, և <<գնալու>> հնարավորությունը պետ ք է օգտագործել: Եվ թող չասեն, թե <<իսկականան հայրենասերը նա է, ով իր երկրում է հարստացնում համաշխարհային գիտության բանկը>>: Էս փոքր երկրագնդի յուրաքանչյուրը պետք հնարավորություն ունենա ապրել այնտեղ, որտեղ վերջինս կկարողանա լավագույնս իրագործվել: Սա մի գուցե ժամանակավրեպ է հնչում ժամանակակից նեոհայրենասիրության և փսեվդոհայրենասիրության դիրքերից, այնուամենայնիվ, սա տեսակետ է, որը իրավունք ոնի գոյություն ունենալու:

Բարեկամ
28.02.2007, 03:27
Ինչքան հասկացա հարցն ի սկզբանե տաղանդավորների գնալու կամ մնալու մասին էր, ոչ թե ընդհանրապես:
Ասված ա. մի թաղիր տաղանդը հողում:
Նշանակում ա` եթե մարդն օժտված ա, դա պետք ա մի բանի ծառայի` իր եւ համընդհանուր բարօրության համար:
Եթե երկիրդ քեզ չի տալիս դրա հնարավորությունը, ու ստիպված ես լինելու ճզմել տաղանդդ, որ ժամանակդ ու էներգիադ սպառես օրվա հացը վաստակելու համար անհրաժեշտ ինչ-որ գործով, դրանից ինչ օգուտ:
Մյուս կողմից էլ, երբ մեր տաղանդավորը հռչակվում ա դրսում, մենք` հայերս, անկեղծ հրճվում ենք, բարձրաձայնում իր “մեծ ծառայությունը” մերզ ազգին, մենակ նրա համար, որ “յան”-ով անունը աշխարհի “հզորների” ցուցակում ա:
Սակայն մի ուրիշ կողմից էլ, ցավոք, չենք տեսնում Արշակի նշած ծառայությունը` իսկականը, որ շնորհաշատը սուսուփուս, աննկատ մատուցում ա հենց բուն հայրենիքին` քայլ-քայլ, մասնիկ-մասնիկ դնելով վաղվա հույսի հիմքերը: Թեև այդ մնալու ընտրությունը անձնական պատճառներով ա թելադրվում, ու այն չէի համարի ինքնազոհություն հանուն ազգի կամ չգիտեմ ինչ շահերի: Նա գիտի ու պահպանում ա իր անձնականի հարմոնիան, ինչը բնականոն դառնում ա իմպուլսիվ ծառայություն իր ընկերոջը, մտերիմին, բարեկամին` ազգին:
Բայց միեւնույն ժամանակ էլ, մեկ ուրիշի անձնական պահանջները կարող են լինել տարբեր, ու սեփական տաղանդի ռեալիզացիան հարմարավետ դրսում նա տեսնի ա նույնքան պարտադիր, որքան բնական: Ու ինչու՞ ոչ:

Սփյուռքահայ
01.03.2007, 18:12
մենք պետք է միմյանց հասկանանք։
Շնորհակալություն եմ հայտնում ,այս թեման բացելու համար,որի պատճառով ես ակումբի անդամ դարձա:Այստեղ սկսել և այստեղ էլ ուզում եմ ավարտել «գործունեությունս» ֆորումում:
Ոմանք կարծում են ,թե հայրենիքը լքողներն արժանապատվություն չունեն ինչ պատճառով էլ որ լինի:Առաջարկում են մնալ ու պայքարել,սակայն երեխաներն էլ գիտեն ,որ պայքարելու համար զենք է պետք ու եթե մյուս ազգերին Զենք է պետք թշնամու դեմ պայքարելու ,ապա մեզ ,հզոր պետություն ստեղծելու համար զ ենք է պետք է միմյանց դեմ պայքարելու համար:
Այդ արժանապատիվ մարդիկ պետք է միջոցներ փնտրեն ու գտնեն ,խոսքերով ոչնչի չեն հասնի:
Ինձ համար այդ զենքը բարձրագույն կրթություն ստանալն է:Իմ պարտքն է հայրենիքիս հարուստ մշակույթն ու պատմությունը ներկայացնել ու բարձր պահել Հայաստանի անունն սփյուռքում :
«Դուք» գրելաձևս իր մեջ մի նուրբ ակնարկ ուներ այն է-որ մենք միմյանց հետ միքիչ հարգանքով խոսենք և կայուն պետություն ստեղծելու համար հենց այդտեղից էլ պետք է սկսենք:ԵՎ վերջում ,Philosopher,թու՛յլ տու ր ևս մեկ անգամ հիացմունքս արտահայտեմ դու շատ լավ ես տիրապետում մեր մայրենի լեզվին ու կարողանում ես ներկայացնել նրա ողջ գեղեցկությունը:
Ճիշտ է,յուրաքանչյուր ինքնակայացած հայ Փոքր Մհեր է ,բայց ըստ մեր էպոսի նա միևնույնն է փակվում է քարանձավում,և այդ պտմությունն հենց այնպես չի գրված:

Մնաք բարով սիրելի՛ հայրենակիցներ

electrical_storm
01.03.2007, 19:04
Ամենալավ ձևը՝ գնալ,բայց ստեղ ծանոթներ,բարեկամներ ունենալնա,որ ասենք 1-2 տարին մեկ գաս,տեսնես,յանի չկտրվես Հայաստանից,բայց արտասահմանում ապրես,մասնավորապես՝ Լոս կամ Մոսկվա:Բայց,գնաս,եթե քիչ թե շատ նորմալ պայմաններ են լինելու,ոչ թե գնաս Մոսկվա ապելսին ծախես:

պ.ս.ամենալավ ձևերից գնալու՝ Գարիկ Մարտիրոսյաննա,որ աստղա,բայց գալի-գնումա ստեղ ու հայա:

Գոռ Ջան - Հայ
01.03.2007, 19:50
Մնալ, քանի չես հասել ծայրահեղության, հասնելու դեպքում էլ գնալ՝ գալու ու լավին նպաստելու նպատակով:

Բայց մինչև ծայրահեղություն շաաատտ երկար ճանապարհա, մի քիչ էլ մարդու կամքիցա կախված:

ՄՆԱԼ,ՄՆԱԼ,ՄՆԱԼ,ՄՆԱԼ,ՄՆԱԼ,ՄՆԱԼ,ՄՆԱԼ,ՄՆԱԼ!:ok

Artgeo
01.03.2007, 20:07
Նույն հարցի առաջ եմ կանգնած:
Մի կողմից մտածում եմ մնալ ու օգնել ազատ, անկախ ու ամենակարևորը ժողովրդավարական սկզբունքներ ունեցող մարդկանց, փոխել Հայաստանի զարգացման ուղղությունը դեպի վեր ու դեպի այդ սկզբունքներ, մյուս կողմից տեսնում եմ օր-օրի բթացվող ու սահմանափակվող մեծամասնության անհույս վիճակը ու ցանկություն է առաջանում փախչել այս տարածքից, ինքնակամ խեղդվողների հետ միասն չխեղդվելու համար: Բայց դե մեկա, էն փոքր լավ մասը ինձ պահում է... Մի քանի ամիս ունեմ մտածելու, տեսնենք...

hippy w.s
17.04.2007, 08:55
Չգիտեմ մինչև էս ով ինչա ասել բայց հիմա ես հաստատ գիտմեն որ надо валить ու ինչքան շուտ ենքանլավ քո համար , կործանվող երկիրա էսի, փախեք փրկվեք ով հնարավորություն ունի, ով էլ չունի ցավակցում եմ

Wisper
17.04.2007, 14:47
Չգիտեմ մինչև էս ով ինչա ասել բայց հիմա ես հաստատ գիտմեն որ надо валить ու ինչքան շուտ ենքանլավ քո համար , կործանվող երկիրա էսի, փախեք փրկվեք ով հնարավորություն ունի, ով էլ չունի ցավակցում եմ

Շատ եմ լսել այսպիսի մտքեր: Նույնիսկ չգիտեմ էլ գնալ, թե մնալ :( Բայց ես կուզենայի, որ ամեն մեկս, մի քանի տողով թեկուզ, գրեինք, թե ինչը կամ ով է մեզ ստիպում, որ մեր մեջ առաջանան գնալու մտքեր: Էտ ամենից առաջ ես ինքս առանց ոչ մի կոմպլեքսների կասեմ, թե ինչից եմ ուզում հեռանալ: Ամենա կարևոր բանը, որ ուղղակի տանել չեմ կարողանում, դա մեր հասարակության այն շաբլոն , նողկալի երևույթներն են որոնք համարձակվում են իրենց մարդ կոչել :angry : Նրանք ամենուր են, ինչպես ասվում էր հայտնի Մատրիցա ֆիլմում, խանութ գնալիս նրանցից կան, բակում կան, համալսարանում կան, տրանսպորտում կան, նույնիսկ շենքում և մի խոսքով ամենուրեք: Չգիտեմ քանի թերթ կարելիա գրել և նկարագրել այդ հասարակության տականքներին... բայց պետք չի, ինձ թվումա ամեն մեկս մեր համար պարզեցինք այդ մարդկանց էությունը: Երկրորդ պատճառներից է մեր առօրյա կյանքը, որը սերտ կապված է վերը նկարագրված զզվանքների հետ: Հիմա հարց է առաջանում. արդյո՞ք հնարավոր չի ազատվել նրանցից և մեր էս տուվթա հասարակարգից, այլ ոչ թե թողնել և փախչել...
Այս թեմայով դեռ էլի բաներ ունեմ գրելու, բայց ամեն ինչ իր հերթին :ok
:B

Philosopher
05.05.2007, 09:57
Այս այլընտրանքը կա. գնալ, թե մնալ:
Թեմային ավելացվում է հարցում, ընդ որում՝ քվեարկություն բաց է՝ ակումբի անդամներից յուրաքանչյուրի դիրքորոշումը և ընդհանուր տրամադրությունները միաժամանակ պարզելու նպատակով։ Հարցը մնում է խիստ ակտուալ, հատկապես նախընտրական այս օրերին, երբ ոմանք կարող են հավատալ այս կամ այն կուսակցությանը կամ շարժմանը ու նոր հավատով լցվել երկրի ապագայի նկատմամբ, իսկ ոմանք էլ կարող են այս ամենում տեսնել հնի կրկնությունը ու ավելի համոզվել, որ գնալը միանգամայն տրամաբանական ելք է՝ անձամբ իրենց համար կամ այն մարդկանց համար, ովքեր իրենց անհատական ճակատագրի այդպիսի, ըստ էության, բեկումով, կարող են արդյունքում լուրջ գիտական, մշակութային արժեքներ ստեղծել։

քաղաքացի
05.05.2007, 10:29
Չգիտես ինչու կարծում էի, որ ես այս թեմայում գրել եմ: Համառորեն կողմ եմ մնալուն: Խնդրում եմ ինձ չասեք, «չես գնացել չգիտես»: Լավ էլ գնացել եմ ու հնարավորություն ունեմ ցանկացած երկիր գնալու: Ես նախընտրում եմ իմ հայրենիքը: Եթե աշխատանքի առումո՞վ եք ասում, որ այնտեղ լավ է, ապա այնտեղ աշխատավարձը 7-8 անգամ ավելի բարձր է, համաձայն եմ՝ մեծ թիվ է, բայց դրան զուգահեռ ընդհանուր կյանքն էլ է թանկ այստեղի հետ համեմատած՝ մոտ 7-8 անգամ: Ստացվում է, որ նույնն է այնտեղ, թե այստեղ գումարային առումով: Հիմա ձեզ ասեմ այն մնացած տարբերությունները, որոնք են արդար, օրենքներով շարժվող «կարգին» պետություն: Հայաստանը ցավոք, չունի այդպիսի եդեմական հանգստություն: Ի տարբերություն Հայաստանին՝ Երևանին, այլ երկրներում գրեթե անհնար չէ, աշխատանքից հետո՝ երբ արդեն մութն ընկնում է, գնալ դուրս զբոսնելու կամ ինչ-որ մի սրճարան նստելու: Չնայած նրանց ոստիկանություն գիշերները քրտնաջան աշխատանքներ է անում, որ ինչ-որ միջադեպից խուսափեն. ընդհանուր առմամբ խոսքս մայրաքաղաքաների մասին է: Երևանում այդ ամենը հնարավոր է, առանց որևէ վախի:
Եվ ամենակարևորն այն է, որ կտրվում ես քո ընկերներից և գնում ես նոր ընկերություն, աշխատանք, երբեմն ընտանիք ձեռք բերելու: Սխալ է: :think

StrangeLittleGirl
05.05.2007, 10:44
Չգիտես ինչու կարծում էի, որ ես այս թեմայում գրել եմ: Համառորեն կողմ եմ մնալուն: Խնդրում եմ ինձ չասեք, «չես գնացել չգիտես»: Լավ էլ գնացել եմ ու հնարավորություն ունեմ ցանկացած երկիր գնալու: Ես նախընտրում եմ իմ հայրենիքը: Եթե աշխատանքի առումո՞վ եք ասում, որ այնտեղ լավ է, ապա այնտեղ աշխատավարձը 7-8 անգամ ավելի բարձր է, համաձայն եմ՝ մեծ թիվ է, բայց դրան զուգահեռ ընդհանուր կյանքն էլ է թանկ այստեղի հետ համեմատած՝ մոտ 7-8 անգամ: Ստացվում է, որ նույնն է այնտեղ, թե այստեղ գումարային առումով: Հիմա ձեզ ասեմ այն մնացած տարբերությունները, որոնք են արդար, օրենքներով շարժվող «կարգին» պետություն: Հայաստանը ցավոք, չունի այդպիսի եդեմական հանգստություն: Ի տարբերություն Հայաստանին՝ Երևանին, այլ երկրներում գրեթե անհնար չէ, աշխատանքից հետո՝ երբ արդեն մութն ընկնում է, գնալ դուրս զբոսնելու կամ ինչ-որ մի սրճարան նստելու: Չնայած նրանց ոստիկանություն գիշերները քրտնաջան աշխատանքներ է անում, որ ինչ-որ միջադեպից խուսափեն. ընդհանուր առմամբ խոսքս մայրաքաղաքաների մասին է: Երևանում այդ ամենը հնարավոր է, առանց որևէ վախի:
Սասու՛ն, գրածներիդ հետ ընդհանուր առմամբ համաձայն եմ, բայց ես ուզում եմ գնալ: Այստեղ հարցն ուրիշ է: Ես որպես բժիշկ Հայաստանում չեմ կարող աճել, չեմ կարող միջազգային մակարդակի մասնագետ դառնալ: 9 տարի սովորելուց հետո պետք է բավարարվեմ ամիսը 30-40 000 դրամ աշխատավարձով, եթե, իհարկե, աշխատանք գտնեմ: Մինչդեռ արտերկրում, հավատացնում եմ, բժշկի աշխատավարձը շա՜տ ավելի բարձր է, և հնարավոր է բարեկեցիկ կյանքով ապրել: Էլ չեմ ասում, որ այնտեղ հնարավոր է աճել, դառնալ միջազգային մակարդակի մասնագետ: Մեր բուհում մեզ ուղղակի բթացնում են: Չեմ ասում, թե գիտելիքներ չեն տալիս, բայց բթացնում են, հիմնականում հնարավորություն չեն տալիս, որ ուսանողն իր սեփական խելքով մտածի, վերլուծություններ անի:

Mesrop
05.05.2007, 11:42
Մնալ! :)

StrangeLittleGirl
05.05.2007, 12:50
Մնալ!
Է՜հ, Մեսրոպ ջան, մինչև անցյալ տարի ես էլ էի կարծում, թե պետք է մնալ: Իմ կուրսեցիների մեծ մասն էլ էին այդ կարծիքին, ամեն մեկն իր երազանքն ուներ: Երբ հասանք չորրորդ կուրս, մեր աչքերը վերջապես բացվեցին. հասկացանք, որ Հայաստանում մասնագետ չենք դառնալու: Եվ հիմա ամեն մեկը դրսում սովորելու և աշխատելու հնարավորություն է փնտրում:

dvgray
05.05.2007, 16:53
Պետք է սովորել դիֆերենցվել: Գտնել քո սոցիալական-մտավոր խավին: Կառուցել անանցանելի պարիսպներ, եվ... ապրել:
Այդպիսի անկլավներ կառուցելու համար Հայաստանում նախ պետք է լիքը բաներ քանդել... , ու հետո ուշադիր հետեվել որ անկոչ բնակիչներ չհայտնվեն :) :
Պարիսպներ կառուցելը բավականին ժամանակատար է:

Դրսում դրանք կառուցված են: Մնում է միմիայն ճիշտ հաշվարկել ու գտնել քո անկլավին, ու ինտեգրվել:
Մնալու դեպքում ՝ ռիսկը շատ մեծ է, որ էներգետիկ պաշարներտ սպառվեն, կամ հայի համար սովորական դարձած ֆորսմաժոռը սրբի ամեն ինչ տանի:
Գնալու դեպքում ՝ անխուսափելի- կարոտ, հիշողություններ, օտարության անխուսափելի զգացում...
Ճիշտ է երևի միջին մի տարբերակ : կես այստեղ ... կես այնտեղ
Նման Դոստաևսկուն ... Կամ մեր հայերից շատերին: Օրինակ - դաշնակահար Արթուր Փափազյան, երգչուհի Արաքս Դավթյան... կամ մեր ներքին գործերի նախարար Հայկ Հարությունյանի տարվա մեջ որոշ մասը Հավյան կղզիներում, որոշ մասը ՀՀ-ում բնակվող ընտանիք :D :
Սակայն կա նաև Տոլստոյի տիպաժը, որը դիմանում ու արարում է :)

Էս հարցը բավականին անձնական է, կախնած է անձի հատկանիշներից ու ունեցած բազայից: Ու էստեղ հաստատ չկա թույլի ու ուժեղի հաշիվ: Ամեն մարդ ունի իր ռեսուրսները: Ու եթե դրանք պետք է համեմատել, ապա միավորների հաշվարկը անպայման դա պետք է արվի մաքսիմալ մեծ ժամանակային ինտերվալի մեջ:

Ձայնալար
05.05.2007, 22:37
Իմ անձնական դիրքորոշումն այս պահին մնալն է: Սակայն լրիվ հասկանում եմ հակառակ դիրքորոշում ունեցողներին: Ասեմ, որ և մնալն է դժվար և գնալը: Ինձ համար ավելի լավ է մնալ Հայաստանում ու գիտակցել, որ ես մի մասն եմ այս երկրի, որ իմ ներդրումն ունեմ այս երկրի կառուցման մեջ, որ իմ հարազատների կողքին եմ, որ ինչքան էլ զզվելի լինի այսօրվա իրականությունը, ինչքան էլ չաղ ու բութ դեմքեր տեսնեմ ամենօր, գիտեմ, որ կարող եմ մի երեկո հավաքվել ընկերներիս հետ, գարեջուր խմել և խոսել այն լեզվով, որով առաջին բառերս եմ ասել… էս ինչ լացակումած ստացվեց loool :) Շատ եմ մտածել այս ուղղությամբ, շատ ծանոթներ ունեմ, որ գնացել են , բոլորնել այս կամ այն չափով հաջողված մարդիկ են, բայց հենց խոսում են կարոտից … Շատ ծանր է: Բոլորը մի բան են ասում. «մեր համար շատ դժվար է, բայց մեր երեխաների համար լավ կլինի»: Իսկ ես ուզում եմ, որ իմ երեխաների համար լավ լինի Հայաստանում: Բաաաաայց երկրի ներսում փակվելն էլ մի բան չի: Կարծում եմ իդեալական դեպքում պետք է վերադարձողների թիվը մեծ կամ հավասար լինի գնացողների թվից: Իսկ դրա համար որոշակի պայմաններ են պետք… կարծում եմ սա արդեն ուրիշ թեմա է:

impression
05.05.2007, 23:41
Իմ կարծիքով, ամեն մեկը պետք է ապրի իր հայրենիքում, ես երբևէ չեմ կարող պատկերացնել ինձ՝ մի այլ երկրում բնակվելիս: Արտասահմանում ճամփորդել, սովորել, աշխատել, զվարճանալ.... այդ ամենն իհարկե պետք է մարդու բնականոն կյանքի մի մասը կազմեն, սակայն գնալ ու մնալը չեմ ընդունում:

Ուրվական
24.11.2007, 14:58
Մնալ, քանի չես հասել ծայրահեղության, հասնելու դեպքում էլ գնալ՝ գալու ու լավին նպաստելու նպատակով:

Բայց մինչև ծայրահեղություն շաաատտ երկար ճանապարհա, մի քիչ էլ մարդու կամքիցա կախված:

ՄՆԱԼ, ՄՆԱԼ, ՄՆԱԼ, ՄՆԱԼ, ՄՆԱԼ, ՄՆԱԼ, ՄՆԱԼ, ՄՆԱԼ! :ok

Հեսա բանակից կգաս, ու հետո կնայենք, երեխաներիդ հնարավորությանհ դեպքում կուղարկես այս երկրից, թե կթողնես այստեղ :think :

Tigana
24.11.2007, 18:19
Ես որ վիզ եմ դրել գնալ,որ փող աշխատեմ,համ էլ հետքքրքիր ա ուրիշ ժողովուրդ,ուրիշ երկիր տեսնելը:Բայց հնարավորության դեպքում անպայման կվերադառնամ:

Մարիաննա
24.11.2007, 22:32
Ես որ վիզ եմ դրել գնալ,որ փող աշխատեմ
Բայց ես քեզ խորհուրդ կտայի փող աշխատելու միտքը առաջին պլանից դուրս մղեիր, ու ավելի շատ մտածեիր, թե քեզ ո՞վ է երկրում ժամանակավոր մնալու իրավունք տալու: :D

Tigana
24.11.2007, 22:46
Բայց ես քեզ խորհուրդ կտայի փող աշխատելու միտքը առաջին պլանից դուրս մղեիր, ու ավելի շատ մտածեիր, թե քեզ ո՞վ է երկրում ժամանակավոր մնալու իրավունք տալու: :D
Չէ իմ մոտ ուրիշ ձև ա:Ես գիտեմ են ուղին,որով ուզում եմ անցնել:Ծրագիրը կա,եթե կարողանամ իրագործել դրա հետ պրոբլեմ չի լինի:
Շատերի խնդրելով են վիզա սարքում ու տանում ստեղից:Չեմ ասում որ ուզում եմ ինձ էլ խնդրեն:

Մարիաննա
24.11.2007, 22:55
Չէ իմ մոտ ուրիշ ձև ա:Ես գիտեմ են ուղին,որով ուզում եմ անցնել:Ծրագիրը կա,եթե կարողանամ իրագործել դրա հետ պրոբլեմ չի լինի:
Շատերի խնդրելով են վիզա սարքում ու տանում ստեղից:Չեմ ասում որ ուզում եմ ինձ էլ խնդրեն:
Ամեն դեպքում զգույշ եղիր, կտկտիկ կոշիկներով քեփլտալը շատ հեշտ է: Իմ բարի խորհուրդը քեզ և բոլորին:

StrangeLittleGirl
09.11.2013, 15:43
Ակտիվացնեմ էս թեման :) Կարող ա ջահելներն ասելու բան ունենան:

Գրող
09.11.2013, 16:02
Նայած` ինչ աստիճանի ես հույսդ կտրել, որ լավ կլինի: Ես որ էնքան, որ կասեմ գնալ: Մի-երկու տարի առաջ լիներ, հաստատ մնացող էի, բայց հիմա էլ չէ: Չեմ հավատում, որ մոտակա հիսուն տարվա ընթացքում ինչ-որ բան ա փոխվելու: Ու եթե պատրաստ ես մնալ ու կյանքդ նվիրել էս երկրի վիճակի լավացմանը, ես քեզ հարգում եմ: Իսկ եթե չես ուզում, ավելի լավ ա` գնաս, ես որ ոչ մեկին չեմ մեղադրի:

Lílium
09.11.2013, 16:32
Գնացի մի քանի ամիս,նոր եմ վերադարձել: Ինչ խոսք, ոչնչով չես համեմատի բացարձակ,բայց դե ոնց կասեն՝ շուն,գել մերն ա... Մտածելու ժամանակ ունեմ,շատ քիչ էլ հույս ունեմ մնալու,տեսնենք…

Այբ
09.11.2013, 16:42
Եթե հնարավորություն ունենամ, կգնամ: Կգնամ, որովհետև հավատ չունեմ, թե վաղվա օրը ուրիշ է լինելու: Դարեր շարունակ օտարների ձեռքի տակ ենք կեղեքվել, իսկ հիմա՝ սեփական անկախ երկրում ենք կեղեքվում...

Նիկեա
09.11.2013, 17:43
Մնալ ու իրար հետ էս երկիրը երկիր սարքել:Մնանք ու ապացուցենք,որ ոչ մի ՀՀԿ,որ ոչ մի կեղծ ընտրություն ու կեղծ ,,նախագահ,, չի կարա ընենց անի որ մենք մեր տունը իրանց թողենք:Մնանք որ գլխացավանք դառնանք էդ կեղծերի համար,որ իրանց կյանքը դժողք դարձնենք:Մնանք,որ մի օր մեր տնից ինքնակոչիկներին վռնդենք ու հանգիստ ապրենք:

VisTolog
09.11.2013, 18:24
Մնալ ու իրար հետ էս երկիրը երկիր սարքել:Մնանք ու ապացուցենք,որ ոչ մի ՀՀԿ,որ ոչ մի կեղծ ընտրություն ու կեղծ ,,նախագահ,, չի կարա ընենց անի որ մենք մեր տունը իրանց թողենք:Մնանք որ գլխացավանք դառնանք էդ կեղծերի համար,որ իրանց կյանքը դժողք դարձնենք:Մնանք,որ մի օր մեր տնից ինքնակոչիկներին վռնդենք ու հանգիստ ապրենք:
Իմ համար իմ ու հարզատներիս կյանքը ավելի թանկ ա, քան երկիրը երկիր սարքելու պոտենցիալ անարդյունք փորձը կատարելը: Ինչ գիտակից կյանքով ապրում եմ, հիշում եմ որ բոլորը ինչ-որ բանի դեմ են պայքարում, բայց ոնց երևում ա անարդյունք, որովհետև ոչ մի նշանակալից փոփոխություն չի եղել: Գալիս են նույն մարդիկ, անում են նույն բաները ու տենց շարունակ:

Պոտենցիալ լավ կյանքի դեպքում կգնամ ու հետ էլ չեմ նայի:

Նիկեա
09.11.2013, 18:32
Իմ համար իմ ու հարզատներիս կյանքը ավելի թանկ ա, քան երկիրը երկիր սարքելու պոտենցիալ անարդյունք փորձը կատարելը: Ինչ գիտակից կյանքով ապրում եմ, հիշում եմ որ բոլորը ինչ-որ բանի դեմ են պայքարում, բայց ոնց երևում ա անարդյունք, որովհետև ոչ մի նշանակալից փոփոխություն չի եղել: Գալիս են նույն մարդիկ, անում են նույն բաները ու տենց շարունակ:

Պոտենցիալ լավ կյանքի դեպքում կգնամ ու հետ էլ չեմ նայի:
Միասնությունը ուժ է ու ով ուս ուսի տանք հաստատ սարեր շուռ կտանք:Հրեշի դեմ կռվելուց առաջ մենք մեր մեջի թուլությունների դեմ պետք է կռվենք:Լավն է,թե վատը էս մերն է,իրա ապագան մեզնից է կախված:էկեք սաղս թողենք գնանք արդյունքում մենք մեր ձեռքով մեր տունը կտանք էդ ,,հրեշներին,,:Բայց մենք դրա իրավունքը չունենք:Դարերով կռվել են,արյուն են թափել,որ մի օր ազատ լինենք:Հիմա կռվելու մեր հերթն է:

Ռուֆուս
09.11.2013, 19:13
Նիկեա, քանի՞ տարեկան ես

Նիկեա
09.11.2013, 19:20
Նիկեա, քանի՞ տարեկան ես
16 բայց էդ ինչ կապ ունի:

Sagittarius
09.11.2013, 19:20
Նիկեա, քանի՞ տարեկան ես

ինչ կապ ունի՞… ինձ ու քեզնից խելոք ա մտածում :))

Vardik!
09.11.2013, 19:22
Ես արդեն գնացել եմ: :) Բայց գնալուց խակ էի,ամեն ասած խոսք հալած յուղի տեղ կարար անցներ: Տենց էլ գնալու առաջարկն անցավ: Հմիկվա ուղեղն ունենայի,ոչ մի տեղ էլ չէի գնա: Տենց խոսք կա.հեռու տեղի ձենն անուշա: Բայց իրականում դրսում նույնքան դժվարա,որքան Հայաստանում: Հիմա արդեն ուշ է: Էս օտար երկրի հետ արդեն տասը թելով եմ կապված: Հիմա արդեն հետ դառնալն էլա խնդիր: Նենց որ,գնացողներին խորհուրդ կտամ լավ մտածեն:

Վահե-91
09.11.2013, 19:24
Նիկեա, քանի՞ տարեկան ես
Գրած ա՝ 16 տարեկան :)) Էդ տարիքում երևի մեզնից շատ քչերն էին մտածում գնալու մասին:

Վոլտերա
09.11.2013, 19:24
Գնալ, բայց հետո անպայման վերադառնալ: Ինչ գնով էլ լինի: Ընդմիշտ չգնա՛լ:

Նիկեա
09.11.2013, 19:27
Գնալ, բայց հետո անպայման վերադառնալ: Ինչ գնով էլ լինի: Ընդմիշտ չգնա՛լ:

Հիմա գնալը նման է դժվարություններից փախչելուն:

Վոլտերա
09.11.2013, 19:29
Հիմա գնալը նման է դժվարություններից փախչելուն:

Իսկ մնալով դժվարությունները կլուծվե՞ն:
Համենայն դեպս ես գնալով ասելով նկատի ունեմ արտասահմանում սովորելը, ոչ թե ապրելը: :)

Նիկեա
09.11.2013, 19:31
Իսկ մնալով դժվարությունները կլուծվե՞ն:
Համենայն դեպս ես գնալով ասելով նկատի ունեմ արտասահմանում սովորելը, ոչ թե ապրելը: :)
Այ եթե արտասահմանում սովորած ու հետ եկած շատ երիտասարդներ ունենանք,կլուծենք խնդիրները:Սովորելու համար անհրաժեշտ է գնալ ու էլի հետ գալ:

Վոլտերա
09.11.2013, 19:34
Այ եթե արտասահմանում սովորած ու հետ եկած շատ երիտասարդներ ունենանք,կլուծենք խնդիրները:Սովորելու համար անհրաժեշտ է գնալ ու էլի հետ գալ:

Բա ես հենց դա էլ ասում եմ: Չմնալ: :) Գնալ, բայց հետ գալ:

Վահե-91
09.11.2013, 19:36
Նիկեա
Քո բերած օրինակները ի՞նչ կապ ունեն երկրի լավը դարձնելու հետ: Քո ասածները իրագործելուց հետո, հարկերը չեն իջնի, բիզնես խլելը կամ փայ մտնելը չի վերանա, որոշ ապրանքների ներկրելու «իրավունքը» էլի կմնա մենակ նախագահի բարեկամների ձեռքում, նվազագույն աշխատավարձը չի բարձանա, տուն առնելը չի դառնա ռեալ բան :pardon

Sagittarius
09.11.2013, 19:38
Այ եթե արտասահմանում սովորած ու հետ եկած շատ երիտասարդներ ունենանք,կլուծենք խնդիրները:Սովորելու համար անհրաժեշտ է գնալ ու էլի հետ գալ:

հետ եկածներին էլ կասեն իրանք գրանտակեր են, փորձում են եվրոգոմիկների պրոպոգանդա անել... լավ ա, մերսի

Աթեիստ
09.11.2013, 20:22
Ընկերս հունիսին գրին քարտով կնոջ հետ գնաց ԱՄՆ։ Երեկ հետը խոսում եմ, ասում ա սկզբում դժվար էր, բայց հիմա 2-ն էլ աշխատում են, ԸՆՏԻՐ ա։ Հեսա ավտոյա առնում, որ դասի գնա։ 5 ամսվա մեջ հասցրել ա դժվարից դառնալ ԸՆՏԻՐ։
Հնարավորությամբ դեպքում մտածելու բան չունեմ՝ գնալ, թե մնալը հարց չի, կատակ ա։ Ես չեմ կարա էդ հարցը լուրջ համարեմ։

Vardik!
09.11.2013, 20:24
հետ եկածներին էլ կասեն իրանք գրանտակեր են, փորձում են եվրոգոմիկների պրոպոգանդա անել... լավ ա, մերսի

Ախր ես տենց չեմ հիշում,որ արտասահմանում սովորեն ու հետ գան: Արտասահմանում սովորածներն ավելի մեծ հեռանկարով գործ են գտնում,մեր երկրի ներսում եղած քաոսի դեմ պայքարելու փոխարեն: Ուրիշ դեպքերում էլ,գնացողը չի դառնում: Ես որ տենց դեպք չեմ հիշում: Թե գիտեք,օրինակներ բերեք էլի:

Vardik!
09.11.2013, 20:31
Մեկ էլ Նիկեայի ասածները ընկալեք իրա տարիքը հաշվի առնելով: Էդ տարիքում շատ նորմալա նման կտրուկ ձևով ասելը: Դա իրա իրական ցանկություննա՝ մնալ: Մի քանի տարի հետո արդեն հաշվի կնստի այլ իրականության հետ: Նիկեա ջան,ներող,որ սենց եմ արտահայտվում: Բայց էդ տարիքը բոլորս էլ անցել ենք: Միշտ չէ,որ սրտի ուզածն ու իրականությունը համընկնում են: :)

StrangeLittleGirl
09.11.2013, 23:32
Այ եթե արտասահմանում սովորած ու հետ եկած շատ երիտասարդներ ունենանք,կլուծենք խնդիրները:Սովորելու համար անհրաժեշտ է գնալ ու էլի հետ գալ:

Հետ եմ էկել, ու՞ր ա:
Իսկ ես հետ էկողներին խորհուրդ կտայի մի հատ լավ մտածել հետ գալուց առաջ:

Իմ կարծիքով, պետք ա գնալ, պետք ա հնարավորինս շատ մարդ գնա, պետք ա գնան բոլորը` մեծից փոքր, անկախ կրթությունից, անկախ ամուսնական կարգավիճակից, անկախ սոցիալական դիրքից: Պետք ա երկիրը դատարկել ու զրոյից նորից լցնել:

E-la Via
10.11.2013, 00:01
Հետ եմ էկել, ու՞ր ա:
Իսկ ես հետ էկողներին խորհուրդ կտայի մի հատ լավ մտածել հետ գալուց առաջ:

Իմ կարծիքով, պետք ա գնալ, պետք ա հնարավորինս շատ մարդ գնա, պետք ա գնան բոլորը` մեծից փոքր, անկախ կրթությունից, անկախ ամուսնական կարգավիճակից, անկախ սոցիալական դիրքից: Պետք ա երկիրը դատարկել ու զրոյից նորից լցնել:

Ումո՞վ…

StrangeLittleGirl
10.11.2013, 00:03
Ումո՞վ…

գնացածներով

E-la Via
10.11.2013, 00:05
գնացածներով

Դատարկվելուց հետո մենակ ազերիներով ու թուրքերովա լցվելու:

StrangeLittleGirl
10.11.2013, 00:07
Դատարկվելուց հետո մենակ ազերիներով ու թուրքերովա լցվելու:

է թող լցվի, ավելի լավ ա նորմալ նայենք իրականության էրեսին, որ էս երկիրն անհույս ա, սաղս մեր ճարը տեսնենք, քան նստենք, պատրանքներ ստեղծենք, թե ինչ-որ բան ենք փոխում

E-la Via
10.11.2013, 00:17
է թող լցվի, ավելի լավ ա նորմալ նայենք իրականության էրեսին, որ էս երկիրն անհույս ա, սաղս մեր ճարը տեսնենք, քան նստենք, պատրանքներ ստեղծենք, թե ինչ-որ բան ենք փոխում

Բյուր, հասկանալի ա, անտանելի հուսահատություն ա, բայց դե համաձայն չեմ: Բան չունեմ ասելու, ով ուզում ա, կարողանում ա ու կարծում ա, որ գնալով իր ու իր ընտանիքի համար շատ ավելի լավ ապագա կստեղծի, թող գնա: Բայց ախր էսպես ասել էլ պետք չի:

Պատրանք ստեծել էլ պետք չի. հիմա կամ պետք ա կարողանաս էստեղ ապրես էս իրականության մեջ, կամ չէ:
Բայց ապրողներ, մնացողներ, էս երկրի համար դեռ չհանձնվողներ կան ու պետք չի նման խոսքերով մնացողների մոտ ավելի սրել միայնության ու հուսահատության զգացողությունը:

Artgeo
10.11.2013, 00:29
Նույն հարցի առաջ եմ կանգնած:
Մի կողմից մտածում եմ մնալ ու օգնել ազատ, անկախ ու ամենակարևորը ժողովրդավարական սկզբունքներ ունեցող մարդկանց, փոխել Հայաստանի զարգացման ուղղությունը դեպի վեր ու դեպի այդ սկզբունքներ, մյուս կողմից տեսնում եմ օր-օրի բթացվող ու սահմանափակվող մեծամասնության անհույս վիճակը ու ցանկություն է առաջանում փախչել այս տարածքից, ինքնակամ խեղդվողների հետ միասն չխեղդվելու համար: Բայց դե մեկա, էն փոքր լավ մասը ինձ պահում է... Մի քանի ամիս ունեմ մտածելու, տեսնենք...
Գնալուց հետո ավելի վստահ կարող եմ ասել, ԳՆԱԼ

StrangeLittleGirl
10.11.2013, 00:32
Բյուր, հասկանալի ա, անտանելի հուսահատություն ա, բայց դե համաձայն չեմ: Բան չունեմ ասելու, ով ուզում ա, կարողանում ա ու կարծում ա, որ գնալով իր ու իր ընտանիքի համար շատ ավելի լավ ապագա կստեղծի, թող գնա: Բայց ախր էսպես ասել էլ պետք չի:

Պատրանք ստեծել էլ պետք չի. հիմա կամ պետք ա կարողանաս էստեղ ապրես էս իրականության մեջ, կամ չէ:
Բայց ապրողներ, մնացողներ, էս երկրի համար դեռ չհանձնվողներ կան ու պետք չի նման խոսքերով մնացողների մոտ ավելի սրել միայնության ու հուսահատության զգացողությունը:

Ոչինչ, չհանձնվողներն էլ կամաց-կամաց կհանձնվեն:

StrangeLittleGirl
10.11.2013, 00:34
Գնալուց հետո ավելի վստահ կարող եմ ասել, ԳՆԱԼ

նենց ես ասում, ոնց որ մի նենց եսիմինչ տեղ ես գնացել :angry վերադարձել ես հայրենիքդ էլի

Ուլուանա
10.11.2013, 00:35
Այ եթե արտասահմանում սովորած ու հետ եկած շատ երիտասարդներ ունենանք,կլուծենք խնդիրները:Սովորելու համար անհրաժեշտ է գնալ ու էլի հետ գալ:


Բա ես հենց դա էլ ասում եմ: Չմնալ: :) Գնալ, բայց հետ գալ:
Իսկ քանի՞ գնացած գիտեք, որ հետ են եկել :(։

StrangeLittleGirl
10.11.2013, 00:36
Իսկ քանի՞ գնացած գիտեք, որ հետ են եկել :(։

Ես մեկ, Արուսը երկու, մի երեք հոգու էլ գիտեմ: Տենց կան էլի մեկումեջ:

Ուլուանա
10.11.2013, 00:37
Ես մեկ, Արուսը երկու, մի երեք հոգու էլ գիտեմ: Տենց կան էլի մեկումեջ:
Շատ քիչ են, գնացող ու հետ չեկողների համեմատ՝ սարսափելի քիչ։ Էն ա՝ դու էլ արդեն ուզում ես գնալ ու դեռ ուրիշներին էլ գնալու քարոզ ես անում։

StrangeLittleGirl
10.11.2013, 00:39
Շատ քիչ են, գնացող ու հետ չեկողների համեմատ՝ սարսափելի քիչ։ Էն ա՝ դու էլ արդեն ուզում ես գնալ ու դեռ ուրիշներին էլ գնալու քարոզ ես անում։

Հա, քիչ են հետ էկողները, ճիշտ ես:
Գնալու քարոզ միշտ էլ արել եմ, որտև մինչև Հայաստանից դուրս ապրած հայերի թիվն ավելի շատ չլինի Հայաստանից դուրս չապրածներից, երկիրը փրկելու հույս չի լինի:
Իսկ իմ գնալ ուզենալը դեռ հարցական ա:

Անվերնագիր
10.11.2013, 00:45
Այ եթե արտասահմանում սովորած ու հետ եկած շատ երիտասարդներ ունենանք,կլուծենք խնդիրները:Սովորելու համար անհրաժեշտ է գնալ ու էլի հետ գալ:

Կունենանք շատ գալուբոյներ :)), իսկ եթե լուրջ, ինչքան հիշում եմ Հովսեֆ Էմինն ու Իսրայել Օրին արտասհամնից էկան տեսան էս երկիրը նենց քա*ի մեջ ա, որ ես սուս դու սուս, թողին գնացին: Էս երկիր նենց վիռուս ա ընկել, որ ոչ մի անտիվիռուս չի փրկի, սրան մենակ ֆորմատ ա պետք: Վոբշըմ ինչպես կասեր Ջենիֆեր Լոպեսը անակոնդային տեսնելուց՝ ««փախե՜ք փրկվե՜ք»»: :))

StrangeLittleGirl
10.11.2013, 00:45
Կունենանք շատ գալուբոյներ :)), իսկ եթե լուրջ, ինչքան հիշում եմ Հովսեֆ Էմինն ու Իսրայել Օրին արտասհամնից էկան տեսան էս երկիրը նենց քա*ի մեջ ա, որ ես սուս դու սուս, թողին գնացին: Էս երկիր նենց վիռուս ա ընկել, որ ոչ մի անտիվիռուս չի փրկի, սրան մենակ ֆորմատ ա պետք: Վոբշըմ ինչպես կասեր Ջենֆեր լոպեսը անակոնդային տեսնելուց՝ ««փախե՜ք փրկվե՜ք»»: :))
Ըհը, լրիվ: Այսինքն, դատարկել ու նորից լցնել:

Ուլուանա
10.11.2013, 00:48
Հա, քիչ են հետ էկողները, ճիշտ ես:
Գնալու քարոզ միշտ էլ արել եմ, որտև մինչև Հայաստանից դուրս ապրած հայերի թիվն ավելի շատ չլինի Հայաստանից դուրս չապրածներից, երկիրը փրկելու հույս չի լինի:
Ինձ թվում ա՝ վաղուցվանից ա ավելի քիչ։

Ուլուանա
10.11.2013, 00:51
Ըհը, լրիվ: Այսինքն, դատարկել ու նորից լցնել:
Էդ ո՞նց ես, է, պատկերացնում։ Մի հատ կբացատրե՞ս։
Բոլոր նորմալ մարդիկ գնում են, մնում են օլիգարխներն իրանց ազգուտակով, ախպերությամբ։ Հետո բերում նորմալ մարդկանց նորից լցնում ես դրանց գլխի՞ն։ Թե՞ կարծում ես՝ դրանք էլ են գնալու։

StrangeLittleGirl
10.11.2013, 00:51
Ինձ թվում ա՝ վաղուցվանից ա ավելի քիչ։

Չէ, դեռ ավելի քիչ չի: Ես նկատի ունեմ նրանց, ովքեր համ Հայաստանում, համ դրսում ապրելու փորձ են ունեցել: Թե չէ դրսում ծնված-մեծացած հայերին չեմ հաշվում:

StrangeLittleGirl
10.11.2013, 00:52
Էդ ո՞նց ես, է, պատկերացնում։ Մի հատ կբացատրե՞ս։
Բոլոր նորմալ մարդիկ գնում են, մնում են օլիգարխներն իրանց ազգուտակով, ախպերությամբ։ Հետո բերում նորմալ մարդկանց նորից լցնում ես դրանց գլխի՞ն։ Թե՞ կարծում ես՝ դրանք էլ են գնալու։

դրանք էլ են գնալու :)) եթե մարդ չմնա, կաղքատանան, կգնան :D

Ուլուանա
10.11.2013, 00:55
դրանք էլ են գնալու :)) եթե մարդ չմնա, կաղքատանան, կգնան :D
Դե տենց չի լինի, որովհետև միշտ էլ կլինի ինչ–որ զանգված, որ հնարավորություն չի ունենա գնալու։ Ու իրանք երևի շատ ավելի մեղք կլինեն, քան հիմա։

StrangeLittleGirl
10.11.2013, 00:59
Դե տենց չի լինի, որովհետև միշտ էլ կլինի ինչ–որ զանգված, որ հնարավորություն չի ունենա գնալու։ Ու իրանք երևի շատ ավելի մեղք կլինեն, քան հիմա։

այ էդ «հնարավորություն չունեցող» զանգվածն ա ամենաարագը փախնում, որովհետև իրանց համար Ռուսաստանի դռները բաց են

Ռուֆուս
10.11.2013, 02:14
Համ էլ թեմային շատ համահունչ երգ ա :love

Դինջեր - Գնում ես, մնա...


http://www.youtube.com/watch?v=uzruSl0IzdA

քաղաքացի
10.11.2013, 12:14
Վայ, ինչ հետաքրքիր ա: Քանի որ վաղուց չեմ մտել ակումբ ու էս թեմայի մասին մոռացել եմ, ուզում եմ մի փոքր վիճակագրություն անել քվեարկած անդմաների մասին, թե այսօրվա նրանց կարգավիճակը ինչպիսին է:*

«Գնալ» քվեարկողներից այս պահին 1-ը գնացել է, իսկ 4-ը դեռ Հայաստանում են:
«Մնալ» քվեարկողներից այս պահին 8-ը դեռ Հայաստանում են, իսկ 2-ը գնացել են:
«Դժվարանում եմ պատասխանել» քվեարկողներից 4-ը դեռ Հայաստանում են, իսկ 4-ն էլ արդեն գնացել են:

* Նշվածներից միայն ինձ ծանոթ մարդկանց եմ հաշվի առել:

Տրիբուն
12.11.2013, 14:33
ՏԵՍԱԿԻ ՊԱՀՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ԽՆԴԻՐ (http://www.armtimes.com/45809)

StrangeLittleGirl
12.11.2013, 16:14
ՏԵՍԱԿԻ ՊԱՀՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ԽՆԴԻՐ (http://www.armtimes.com/45809)

Բայց լավ է, մի նորմալ խումբ էլ ըլնեին... հլը հակառակը, իրանցից լավ լիքը խմբեր կան, որոնք ավելի շատ ռասկրուտկայի են արժանի, քան իրանք... Ամեն դեպքում, էս մասը լրիվ չոտկի ա.


Որոշեցի, որ ավելի ճիշտ կլինի կյանքիս այս հատվածն ապրեմ հայրենիք կոչվող տարածքից հեռու, որովհետեւ այդ տարածքը ինձ կարող էր փոխել, դարձնել ուրիշ մարդ, որը ես չեմ ուզում:

Ruby Rue
13.11.2013, 06:59
Որոշ ժամանակ առաջ միանշանակ «գնալ» կպատասխանեի, իսկ հիմա դժվարանում եմ:
Խնդիրը ԱՄՆ-ում հարմարվելը չի. երեք ամիս է ինչ էստեղ եմ, բայց ինձ ընդհանրապես օտար չեմ զգում: Համեմատության առումով ամեն ինչ լավ է. կրթությունը ավելի հեշտ, քան Հայաստանում, բայց ավելի շատ պետքական ինֆորմացիա եմ ստանում, մարդիկ լավն են, ազատ եմ, ինքնուրույն ու ինքս իմ գլխի տերը, լիքը նոր հնարավորություններ կան ու ամենակարևորը գիտեմ, որ սեփական ուժերով ամեն ինչի կարող եմ հասնել, առանց ԽԾԲ-ի, փողի, նյարդեր քայքայելու: Ճիշտ է, ոչ մի քաղցրավենիք մամայի մուրաբաներին չի հասնի, բայց դրան էլ է հնարավոր հարմարվել. նույնիսկ ես եմ լավ կրթությունն ու աշխատանքը լավ ուտելիքից գերադասում:
Բայց... Բայց Հայաստանում կան մարդիկ կամ՝ մարդ, որ էստեղ չկա: Եթե ես էստեղ կամ թեկուզ եվրոպական որևէ երկրում ունենամ ում որ ուզում եմ, հաստատ վերադառնալու մասին ընդհանրապես չեմ մտածի. ինձ ու Հայաստանին կապող քիչ բան կա: Ուղղակի օտար երկրում մենակ լինելն էլ մի բան չի. հա՛, էստեղ էլ կան ընկերներ, հարազատ մարդիկ, բայց որ հայերեն խոսող որևէ մեկը չկա, դու ինքդ էլ քիչ-քիչ քո լեզվին ու մշակույթին օտարանում ես:
Իսկ հիմա հնարավորություն բաց չեմ թողնի արտերկրում կրթությունս շարունակելու համար, բայց դեռ վերադառնալու սկզբունքով: Դեռ հույսս չեմ կորցրել, որ Հայաստանում էլ է հնարավոր իմ ուզած կյանքը կառուցել, բայց հիմա էլ եմ պատկերացնում թե ինչքան դժվարությամբ եմ հարմարվելու, երբ վերադառնամ:

Որ մի երկու ամսից մտնեմ, գոռամ «գնա՜՜՜՜՜՜՜լ», ինձնից չնեղանաք: :D