PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Իսիկավա Թաքուբոքու



Արևածագ
13.05.2010, 09:00
Իսիկավա Թաքուբոքու
1886- 1912

Ճապոնացի բանաստեղծ, գրաքննադատ:
Ծնվել է Հոնսյու կղզում, անունը դրել են Խադձիմե, որը նշանակում է «առաջնեկ, անդրանիկ»: Իսկ «Թաքուբոքո» կեղծանունը «փայտփորիկ» է թարգմանվում :Եղել է գյուղական ուսուցիչ, այնուհետև սրբագրիչ է աշխատել գրական ամսագրում: Թոքախտից մահացել է, երբ ընդհամենը 26 տարեկան էր:
Արևելյան բանաստեղծության, թանկաների արվեստը բարձրացրեց նոր մակարդակի: Այստեղ ներկայացվողները Այդին Մորիկյանի ռուսերենից կատարված թարգմանություններն են: Բանաստեղծության համար երկար ճանապարհ է ճապոներենից ռուսերեն, հետո ռուսերենից հայերենին անցնելը, սակայն, ըստ իս, փիլիսոփայական ենթատեքստով ու մատուցման ձևի բյուրեղային մաքրությամբ, այս գործերը հստակ պատկերացում են տալիս դրանք գրողի հանճարի մասին:

«Եվ միայն դրա համար
Մեռնե՞լ»:
«Եվ միայն հանուն դրա
Ապրե՞լ»:
Թող և մոռացիր վեճն այդ անիմաստ:
. . .
Շոյվա՞ծ եմ գովքից.
Ո'չ,զայրացած եմ:
Որքան տխուր է,
Երբ քեզ դու գիտես
Առավել քան լավ:
. . .
Ամեն մեկի սրտում,
Եթե իսկապես
Մարդ արարած է,
Տնքում է անհայտ
Մի կալանավոր:
. . .
Հիշում եմ,
Ուսուցիչը պատմում էր մեզ,
Թե ինչպես իր կյանքը անդարձ
Կործանեց մի մարդ:
Հանճարեղ մի մարդ:
. . .
«Վիշտը հասու է նրան,
Ով կարդում է սրանք»-
Այսպես բարբառեց
Եվ հրո ճարակ դարձրեց գրքերը:
Ո՜վ մե՜ծ իմաստուն, դու ճիշտ վարվեցիր:
. . .
Ես ընկերոջս,
Որպես թշնամու՝սաստիկ ատեցի,
Բայց երկար,երկար
Ձեռքն էի սեղմում
Բաժանման պահին:
. . .
Իմ հյուսիսային թափառումները...
Հուզմունքից կարծես դողացող ձայնով
Երկար ու երկար
Ես երգում էի.
«Ալիքներն ավազ են լվանում»:
. . .
Ինչպես խոր ճաքը
Ճերմակ լուսամփոփին,
Այդպես անանց է
Հուշն
Հրաժեշտի:
. . .
Ինչպես ճամփորդը՝
Քամուց դողացող,
Իր հանդիպածին հարցնում է ճամփան,
Այդպես, այդպես եմ
Խոսել ես քեզ հետ:
. . .
Եթե փողոցում ես պատահաբար
Մի ինչ-որ ծանոթ իրան եմ տեսնում,
Սիրտս խաղում է
Իր մութ վանդակում:
Խղճա', խղճա ինձ:

Արևածագ
14.05.2010, 08:54
Իմ այս խելագար,խելագար կյանքում
Շատ է պատահում,
Որ հանկարծ կանգնում ու խորհում եմ ես...
Դու գիտե՞ս,գիտե՞ս,
Արդյոք,ու՞մ մասին:

. . .
Տարին վազում է տարվա ետևից:
Քեզանից հեռու,
Ամեն տարվա հետ
Ավելի ուժգին
Ես սիրում եմ քեզ:

. . .
Ձեռնոցս էի հանում
Եւ հանկարծ
Ձեռքս կարկամեց:
Սրտիս վրայով
Մի հուշ գլորվեց:

. . .
Ուղիղ վեց տարի
Իմ հին գլխարկը
Ես հագնում էի
Ամեն,ամեն օր...
Սակայն անգամ այն ես կորցրեցի:

. . .
«Նա գալու է»,-ասացին ինձ:
Ես վաղ արթնացա:
Անհանգստացա,
Որ ավաղ,արդեն էլ թարմ չեն այնքան
Թևքերն իմ ճերմակ վերնաշապիկի:

. . .
«Տարաբախտ իմ սեր»,-
Ես շշնջում եմ ինքս ինձ համար:
Կեսգիշերն անց է:
Մարող կրակին
Ածուխ եմ լցնում:

. . .
Խոնավ շղարշով պարուրված աչքեր,
Այտին՝սև մի խալ:
Ահա ամենը,որ ես հիշում եմ,
Երբ որ աչքերիս առջև է գալիս
Կինը հեռավոր մի բարեկամիս:

. . .
Բավական է ես թույլ հոգոց հանեմ,
Եւ կրծքիս խորքից աղմուկ է ելնում,
Որը տխուր է անգամ
Աշնանային
Հողմի ձայներից:

CactuSoul
15.05.2010, 01:40
Չգիտեմ՝ ինչու՝ ինձ թվում է, որ բնագրով շատ ավելի նուրբ ու մեղեդային պիտի լինեն: Ափսոս, որ ճապոներեն չգիտեմ:
Թեմայի համար շնորհակալություն:hi:

Արևածագ
15.05.2010, 07:49
Չգիտեմ՝ ինչու՝ ինձ թվում է, որ բնագրով շատ ավելի նուրբ ու մեղեդային պիտի լինեն: Ափսոս, որ ճապոներեն չգիտեմ:
Թեմայի համար շնորհակալություն:hi:

Հայերից շատ քչերը կիմանան ճապոներեն,:) , իսկ Հայաստանի բանասիրական ֆակուլտետներում ճապոնական գրականության մասին ակնարկ անգամ չի արվում: Մինչդեռ այնտեղ այնքան գանձ կա՝ կառուցվածքով ու ոգով ռուսական, արևմտաեվրոպական ու ամերիկյան գրականություններից շատ տարբեր:

Արևածագ
18.05.2010, 08:50
Փակում եմ աչքերս,
Սակայն նրանց դեմ
Ոչինչ չի կանգնում:
Ես շատ տխուր եմ:
Աչքերս ստիպած բացում եմ նորից:
. . .
Կեղտոտ ձեռքերս
Հանդարտ լվացի:
Ինչպիսի փոքր մի ուրախություն:
Օրվա ընթացքում
Միակ հրճվանքը:

. . .
Ննջելով՝
Իմ սրտին էի ես նախատում:
Նա միշտ սպասում է.
«Ինչ- որ մի լավ բան վաղը կլինի,
Վաղը կլինի»:

. . .
Ես տարօրինակ մի գլուխ ունեմ:
Միշտ մտածում է
Անհասի մասին:
Մի՞թե այս տարի
Նույնն է լինելու:

. . .
Որպեսզի մի գիշերում
Ամբողջովին ծաղկի,
Ես տաքացրի թասն այն,
Ուր սալոր եմ տնկել:
Բայց, ավաղ, ոչ մի ծաղիկ չբացվեց:

impression
19.05.2010, 14:37
. . .
Ձեռնոցս էի հանում
Եւ հանկարծ
Ձեռքս կարկամեց:
Սրտիս վրայով
Մի հուշ գլորվեց:

էս մեկն ի~նչ լավն էր :love

Արևածագ
27.05.2010, 22:20
. . .
Նոր տարին անցավ:
Կյանքս գնում է
Իր սովորական
Թախծոտ
Ճամփեքով:

. . .
Սպասեցի նրան,
Շատ սպասեցի:
Սակայն նա չեկավ:
Սեղանը տեղափոխեցի
Ես ահա այստեղ:

. . .
Հին թերթի համար:
Տես, տես, այ, այստեղ,
Բանաստեղծություններս են
Գովում:
Թող որ ընդամենը մեկ- երկու տողով:

. . .
Ես չէի նկատում
Այն ժամանակ,
Թե որքան մանկական
Սխալներ կան այդտեղ,
Հին նամակների կապոցում:

. . .
Արդեն երևի հինգ տարի կլինի,
Ինչ ես չեմ տեսել
Երկինքն լայնահուն:
Մի՞թե կարելի է
Այս կերպով ապրել:

Արևածագ
23.02.2011, 13:15
Իսիկավա Թաքուբոքուից որոշեցի մի քանի գործ էլ ես թարգմանել: Թարգմանությունն արված է ռուսերեն տողացի թարգմանություններից:

Երբ ինձ թվում է,
Թե մոռացել եմ,
Ցանկացած մանրուք
Հիշեցնում է ինձ.
Դա անհնար է...
. . .
Ինչպես հայրենի գյուղ վերադարձած
Հոգնած ճամփորդը
Քնում է խաղաղ,
Այդպես թեթև ու անշշուկ
Ձմեոը եկավ:
. . .
Բարեկամս
Կերակրում էր ինձ,
Բայց նույնիսկ իր դեմ
Չիմացա լռել, չհամբերեցի.
Այսպիսին եմ ես...
. . .
Գնացքում էի:
Հյուսիսում՝ երկնի պռնկին,
Հայերենի լեռներս
Հանկարծ ինձ երևացին.
Շապկիս օձիքը հպարտ ուղղեցի:
. . .
Ամբոխի իրար հրմշտող
Թիկունքների մեջ
Տեսա ես նրան:
Սոսկ մի ակնթարթ.
Բայց օրագրումս իր հետքը մնաց:
. . .
Քայլում էի նորից
Հայրենի գյուղիս ճամփեքով:
Երբ հանկարծ զգացի՝
Ինչքա՜ն թեթև էր երթն իմ,
Բայց սիրտս շա՜տ էր ծանրացել:
. . .
Գյուղի ճամփեզրին
Քարերի կույտ կար:
Այս տարի հաստատ
Փարթամ խոտի մեջ
Թաղվել են նրանք:
. . .
Աչքերի ցավից մուգ ակնոց դրի:
Հենց այդ ժամանակ
Սովորեցրի ինձ
Այնպես լաց լինել,
Որ արցունքներս ոչ ոք չտեսնի:
. . .
Երկնքի մովում
Գալարվող ծուխ՝
Կամաց չքացող անհուն կապույտից:
Ու՞մ եմ հիշում, երբ նայում եմ քեզ.
Միթե՞ ինքս՝ ինձ...

Արևածագ
25.11.2015, 12:02
Իսիկավա Թաքուբոքուից որոշեցի մի քանի գործ էլ ես թարգմանել: Թարգմանությունն արված է ռուսերեն տողացի թարգմանություններից:

Երբ ինձ թվում է,
Թե մոռացել եմ,
Ցանկացած մանրուք
Հիշեցնում է ինձ.
Դա անհնար է...
. . .
Ինչպես հայրենի գյուղ վերադարձած
Հոգնած ճամփորդը
Քնում է խաղաղ,
Այդպես թեթև ու անշշուկ
Ձմեոը եկավ:
. . .
Բարեկամս
Կերակրում էր ինձ,
Բայց նույնիսկ իր դեմ
Չիմացա լռել, չհամբերեցի.
Այսպիսին եմ ես...
. . .
Գնացքում էի:
Հյուսիսում՝ երկնի պռնկին,
Հայերենի լեռներս
Հանկարծ ինձ երևացին.
Շապկիս օձիքը հպարտ ուղղեցի:
. . .
Ամբոխի իրար հրմշտող
Թիկունքների մեջ
Տեսա ես նրան:
Սոսկ մի ակնթարթ.
Բայց օրագրումս իր հետքը մնաց:
. . .
Քայլում էի նորից
Հայրենի գյուղիս ճամփեքով:
Երբ հանկարծ զգացի՝
Ինչքա՜ն թեթև էր երթն իմ,
Բայց սիրտս շա՜տ էր ծանրացել:
. . .
Գյուղի ճամփեզրին
Քարերի կույտ կար:
Այս տարի հաստատ
Փարթամ խոտի մեջ
Թաղվել են նրանք:
. . .
Աչքերի ցավից մուգ ակնոց դրի:
Հենց այդ ժամանակ
Սովորեցրի ինձ
Այնպես լաց լինել,
Որ արցունքներս ոչ ոք չտեսնի:
. . .
Երկնքի մովում
Գալարվող ծուխ՝
Կամաց չքացող անհուն կապույտից:
Ու՞մ եմ հիշում, երբ նայում եմ քեզ.
Միթե՞ ինքս՝ ինձ...

Այս գործերը թարգմանել է Ռուզաննա Պետրոսյանը: Համացանցում մի քանի տեղ տեսա, որ բոլորն էլ Այդին Մորիկյանի անունով են ներկայացվում: Լավ չի: :(