PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Ռուսաստանը և Թուրքիան ռազմավարական գործընկերնե՞ր



Adriano
10.05.2010, 10:26
Այսօր կարդալով այս տեղեկատավությունը`http://news.mail.ru/politics/3785182/, ես իսկականից հիասթափվեցի: Փաստորեն կարելի է ասել Մեդվեդևը դավաճանեց Հայաստանին օրը ցերեկով: Հասկանալով մի պարզ ճշմարտություն, որ Հայաստանը կորցրել է իր անկախության 98 տոկոսը, մյուս կողմից գնահատելով ռուսների կողմից սահմանները պահպանելու մեծ դերը, պետք է ասեմ, որ Մեդվեդևի նման հայտարարությունը բվականին կասկածելի է թվում: Ինչ ռազմավարական հարաբերությունների մասին է խոսք գնում, երբ Ռուսաստանը արտաքուստ հանդիսանալով Հայաստանի այսպես կոչված ռազմավարական դաշնակիցը, թուրքիայի հետ հարաբերությունների հիմքում չի դնում դաշնակից երկրի շահերը`ցեղասպանության ճանաչում, ԼՂՀ հարցը: Սա իհարկե լավ չի անդրադառնա մեր հարաբերությունների վրա: Մասնավորապես իմ նման մարդիկ, որոնք գոնե ինչ-որ չափով պրո ռուսական գիծ են պահում հիմա հիասթափվեցին:
Ժող ինչ եք կարծում չլինի թե նորից առանց Հայաստանի բոլոր հարցերը լուծվել են և եթե ոչ ռուսաստան , ապա ով կարող է լինել Հայաստանի ամենամոտիկ դաշնակիցը, միգուցե Ֆրանսիան:

Tig
10.05.2010, 12:30
Ընդհանրապես քաղաքականության մեջ գործընկեր հասկացությունը լղոզված երևույթա: Ամեն ինչ կախվածա շահեևրից: Եթե տվյալ պահին որևէ երկու պետությունների շահերը համընկան, ուրեմն նրանք գործընկերներ են, եթե շահերը հակադրվեցին, ուրեմն նրանք թշնամիներ են…
Եթե մենք կարողանանք այնպես անել, որ Ռուսաստանի շարեհրը համընկնեն մեր շահերի հետ, ապա նա կլինի մեր դաշնակիցը, եթե Ֆրանսիայի շահերը համընկնի մերի հետ՝ Ֆրանսիան կլինի մեր դաշնակիցը… Ու տենց…

Rammstein
10.05.2010, 12:49
Ավելի շուտ Թուրքիան կարա Հայաստանին դավաճանի, քան Ռուսաստանը, որտեւ Ռուսաստանը էն գլխից ա «դավաճանած», եթե կարելի ա դա այդպես անվանել:

KiLa
10.05.2010, 14:18
Քաղաքականությունը իմ խելքի բանը չի, բայց ինձ թվում է, մեզ համար ամենահարմար տարբերակը ,,Իվանի պոչից" բռնելն է: Ի՞նչ իմանանք ի՞նչ է լինելու վաղը: Վաղն էլ մի գուցե Ֆռանսիայի ու Թուրքիայի շահերը համնկնեն...

ministr
10.05.2010, 15:36
Շահեր ասվածը շատ հեղհեղուկ բանա, մի օր մի ձևիա մյուս օրն այլ:
Վրաստանի դեպքում մենք մեր հարաբերությունները չենք վատացնի չէ, ինչա թե ռուսների հետ չունեն: Կամ ԱՄՆ-ի հետ:

dvgray
10.05.2010, 15:45
Այսօր կարդալով այս տեղեկատավությունը`http://news.mail.ru/politics/3785182/, ես իսկականից հիասթափվեցի: Փաստորեն կարելի է ասել Մեդվեդևը դավաճանեց Հայաստանին օրը ցերեկով: Հասկանալով մի պարզ ճշմարտություն, որ Հայաստանը կորցրել է իր անկախության 98 տոկոսը, մյուս կողմից գնահատելով ռուսների կողմից սահմանները պահպանելու մեծ դերը, պետք է ասեմ, որ Մեդվեդևի նման հայտարարությունը բվականին կասկածելի է թվում: Ինչ ռազմավարական հարաբերությունների մասին է խոսք գնում, երբ Ռուսաստանը արտաքուստ հանդիսանալով Հայաստանի այսպես կոչված ռազմավարական դաշնակիցը, թուրքիայի հետ հարաբերությունների հիմքում չի դնում դաշնակից երկրի շահերը`ցեղասպանության ճանաչում, ԼՂՀ հարցը: Սա իհարկե լավ չի անդրադառնա մեր հարաբերությունների վրա: Մասնավորապես իմ նման մարդիկ, որոնք գոնե ինչ-որ չափով պրո ռուսական գիծ են պահում հիմա հիասթափվեցին:
Ժող ինչ եք կարծում չլինի թե նորից առանց Հայաստանի բոլոր հարցերը լուծվել են և եթե ոչ ռուսաստան , ապա ով կարող է լինել Հայաստանի ամենամոտիկ դաշնակիցը, միգուցե Ֆրանսիան:
չհիասթափվելու համար պետք է ուղեղով մտածել…
մի քիչ ուշադրություն որ հանդես բերեիր պատմության հանդեպ, ապա առանց մեդվեդևի էսսեները կարդալու էլ քո համար պարզ կլիներ, որ մեզ խուրդելու են: ուշ թե շուտ: ինչպես խուրդեցին ժամանակին, երբվ նեղն ընկան:

ու կհասկանաիր, որ ինչքան շուտ ռուսի ոտը կտրվի Հայաստանից, էնքան մեր օգուտն ա: անգամ եթե Սարդարապատի ու Բաշ-Աբարանի նման մնանք թուրքի դիմաց մեն մենակ- եղանով զինված: մենք կհաղթեինք: իսկ սենց: մենք մի հատ թղթի կտորով զրկվելու ենք նրանից, ինչ մեր համար շատ թանկ ա ու կարևոր:

Հենրիկ Բաբաջանյան
10.05.2010, 19:59
«Ով Հայ ժողովուրդ, քո փրկությունը միայն քո մեջ է»
Մեդվեդևը նախ՝ որպես Ռուսաստանի նախագահ, պիտի պաշտպանի իր երկրի շահերը… Չեն ասի. այ շուն, շան որդի, քեզ երկիր են վստահել… Հետո՝ մենք էլ պիտի մեր ինքնսաիրությունը ունենանք, դուրս գանք այդ «աղքատ բարեկամի» դերից և համոզենք, որ մենք էլ մեր կշիռը ունենք միջազգային ասպարեզում ու չունենք «մեծերին ծախվելու» ցանկություն, չկա դրա պահանջը… մեր ներքին գողերը մեզ շատ են թուլացնում… Սա ազգի համար ամենավտանգավորն է… Արտաքին թշնամին դա նկատում է…

Rammer
12.05.2010, 08:20
Այսօր կարդալով այս տեղեկատավությունը`http://news.mail.ru/politics/3785182/, ես իսկականից հիասթափվեցի: Փաստորեն կարելի է ասել Մեդվեդևը դավաճանեց Հայաստանին օրը ցերեկով: Հասկանալով մի պարզ ճշմարտություն, որ Հայաստանը կորցրել է իր անկախության 98 տոկոսը, մյուս կողմից գնահատելով ռուսների կողմից սահմանները պահպանելու մեծ դերը, պետք է ասեմ, որ Մեդվեդևի նման հայտարարությունը բվականին կասկածելի է թվում: Ինչ ռազմավարական հարաբերությունների մասին է խոսք գնում, երբ Ռուսաստանը արտաքուստ հանդիսանալով Հայաստանի այսպես կոչված ռազմավարական դաշնակիցը, թուրքիայի հետ հարաբերությունների հիմքում չի դնում դաշնակից երկրի շահերը`ցեղասպանության ճանաչում, ԼՂՀ հարցը: Սա իհարկե լավ չի անդրադառնա մեր հարաբերությունների վրա: Մասնավորապես իմ նման մարդիկ, որոնք գոնե ինչ-որ չափով պրո ռուսական գիծ են պահում հիմա հիասթափվեցին:
Ժող ինչ եք կարծում չլինի թե նորից առանց Հայաստանի բոլոր հարցերը լուծվել են և եթե ոչ ռուսաստան , ապա ով կարող է լինել Հայաստանի ամենամոտիկ դաշնակիցը, միգուցե Ֆրանսիան:

ԿԱՅՍՐՈՒԹՅԱՆ ՀՊԱՏԱԿՆ ՈՒ ՀԱՅԸ

Աբրահամ Երեւանցու վկայությամբ Նադիր շահի բանակում մարտնչել են 6 հայկական զորախմբեր, որոնցից յուրաքանչյուրը բաղկացած էր մի քանի հարյուր զինվորից: Ժամանակակիցների վկայությամբ Արցախի, Սյունիքի, Այրարատի հայերը առանձին ոգեւորությամբ կռվել են թուրքական ճակատում (1735թ), ինչպես նաեւ Դելհին գրավելու, Մեծ Մողոլի շահերի ամբողջ հարստությունը կողոպտելու եւ ավարի մատնելու ժամանակ (1739թ): Հայ զինվորների ծառայության դիմաց երախտագետ Իրանի շահը հրովարտակներով հաստատել է հայ հոգեւորականության արտոնությունները, ընդարձակել է կալվածները, հովանավորել է հայ իշխաններինª մի քանի տարով ազատել է հարկերից, տերության շրջանակներում ինքնավարություն է տրամադրել Խամսայի մելիքություններին, հովանավորել է հայ առեւտրականներին: Այս ամենով հանդերձ, Նադիր շահի փառավոր հաղթանակների մասին հայ ժողովրդի հավաքական հիշողության մեջ քիչ բան է պահպանվել: Մոտ 300 տարվա հեռավորությունից կարելի± է ասել, որ այդ իրանա-թուրքա-աֆղանա-հնդկա-մողոլական պատերազմները մերը չէին, մենք ուրիշի բանակում վարձկան կամ աշխարհազոր մասնակցում էինք ուրիշի կռվին: Իսկ 300 տարի հետո ի±նչ պիտի հիշի հայ ժողովուրդը երկրորդ համաշխարհային պատերազմում հայերի մանակցության եւ դրա դիմաց ստացածի մասինª սով, բռնադատ, աքսոր, նվաստացում, եւ ... խաբվածություն: Պատերազմի ժամանակ կարմիր ագիտատորները Ստալինի անունից խոստանում էին մեր մասնակցության դիմաց վերադարձնել Լենին-Քեմալի կողմից խլված հայկական հողերը... (հո°-ղե°-րը°, հո°-ղե°-րը°):

Հին իմաստության համաձայն ճշմարտության մեջ ապրելու, ավանդույթներն ու արժեքները պահպանելու, զար•ացնելու համար հարկ է հրաժարվել կապվածություններից, նախապաշարմունքներից, ատելությունից, եւ մարդկային, հասարակական, քաղաքական հարաբերությունները կառուցել Օրենքով ու Բանականությամբ, եւ հանուն Կյանքի: Հոգնեցնում եւ հոգեկան անդորրը խախտում է կապվածությունը, որը երբեմն դառնում է ավելի կարեւոր ու թանկ, քան օրենքը: ՀՀ օրենքով ատելություն տարածելը դադապարտելի է, իսկ կապվածություն քարոզելըª ոչ: Այնինչ սրանք հավասար չարիքներ են: Մարտի 1-ի մեծածավալ հետաքննության գործողություններից մեկով կարգադրվել էր հետեւել Ռուսաստանի նկատմամբ թշնամաբար արտահայտվողների վարքին: Եթե այդ գնահատվել է արդարության սկզբունքի համար վտանգավոր, ապա նույնքան վտանգավոր պետք էր համարել Ռուսաստանի հետ կապվածության քարոզները, որոնք անցնում են լկտիության սահմանը: Հայ ժողովրդի նկատմամբ Ռուսաստանի անարդար վարքն (օրինակª •ազի անհիմն թանկացումը ՙՀայռուսգազարդ՚-ի կողմից) այսօր համարժեք արձագանք չի ստանում ոչ թե այն պատճառով, որ հայերի փողերի մի մասը շրջանառվում են Ռուսաստանում, կամ ռուսական կայքերն էլ գիտեն, թե Հայաստանում ով ինչքան հարստություն ունի, այլ որովհետեւ այդ երկրի հետ կապվածություն է ներշնչվել ժողովրդին, որը կորցրել է հոգեկան հավասարակշռությունն ու արդարության զգացումը: Բազմամյա ուսումնասիրության արդյունքում ապացուցվել է, որ հայ քաղաքական մտքում ռուսական օրիենտացիան պայմանավորված չէ այն հանգամանքով, որ ռուսական անվտանգության ծառայության աշխատակիցներն են որոշում, թե ով իրավունք ունի անցնել հայկական սահմանը: Ռուսամետության հիմքում դատարկ, անմարմին կապվածությունն է եւ ուրիշ ոչինչ:

Որքան էլ վիրավորական լինի, պետք է խոստովանել, որ հայոց Տան մեջ իներցիայով ապրող, մարմինը կորցրած սովետական հպատակն է սովետական զենքի հաղթանակի հիշողությամբ հպարտացողը: Այդ նա է երկաթուղին, ատոմակայանը, •ազը, լույսը, (ո±ր մեկն ասեմ) կոպեկներով կամ ձրի հանձնում օտարին, իսկ այսօր էլիտար դպրոցի քողի տակ ռուսական դպրոցներ բացելու կեղտոտ փորձ անում: Այդ նա է վախենում խոսքի ազատությունից, քաղաքական ելույթների համար 7 տարի դատապարտում Նիկոլ Փաշինյանին: Այդ սովետական հպատակն է դրածո պոլիցայական վարչակար•ի իրական հենարանը: Այդ նա է բնազդաբար վախենում ԿԳԲ-ի արխիվների բացվելուց: Սովետական հպատակի հետ Հայն ընդհանուր շահ ու ապագա պարզապես չունի: Հայն ընտրում է անկախությունը, իսկ հպատակըª ֆորպոստը, հայըª ժողովրդավարությունը, հպատակըª պոլիցայական ռեժիմը, հայըª ընտրություն-ազատությունը, հպատակըª թելադրանք-ավտորիտարիզմը...

Ցեղասպանության հարցին անդրադառնալիս թուրք պետական գործիչները ստում են. ՙՀայերը զոհվել են 1-ին համաշխարհայինի պատերազմական գործողությունների ընթացքում եւ հետեւանքով՚: Իսկ երբեւէ բարձրացվելո±ւ է 2-րդ աշխարհամարտում մոտ 300 հազար հայ զոհերի, տասնյակ հազարավոր աքսորյալների, հալածյալների հարցը: Սառը պատերազմում պարտված կայսրության իրավահաջորդ Ռուսաստանը պատասխանատու է: Այդ հանցագործի վախն է ստիպում պարադի քարշ տալ Հայաստանի Հանրապետության դրածո նախագահին ու զինվորին: Բայց մի պայծառ առավոտ լուծվելու է, չէ± Չարիքի կայսրության կողմից հայ ժողովրդին պատճառած կորուստների ճանաչման ու հատուցման հարցըª ճիշտ այնպես, ինչպես Օսմանյան կայսրության իրականացրած Ցեղասպանության ճանաչման եւ հատուցման հարցը:

ԹԱԹՈՒԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆ
Պահպանողական կուսակցության քարտուղար
www.conservative.am

Բիձա
12.05.2010, 16:36
ԿԱՅՍՐՈՒԹՅԱՆ ՀՊԱՏԱԿՆ ՈՒ ՀԱՅԸ

Աբրահամ Երեւանցու վկայությամբ Նադիր շահի բանակում մարտնչել են 6 հայկական զորախմբեր, որոնցից յուրաքանչյուրը բաղկացած էր մի քանի հարյուր զինվորից: Ժամանակակիցների վկայությամբ Արցախի, Սյունիքի, Այրարատի հայերը առանձին ոգեւորությամբ կռվել են թուրքական ճակատում (1735թ), ինչպես նաեւ Դելհին գրավելու, Մեծ Մողոլի շահերի ամբողջ հարստությունը կողոպտելու եւ ավարի մատնելու ժամանակ (1739թ): Հայ զինվորների ծառայության դիմաց երախտագետ Իրանի շահը հրովարտակներով հաստատել է հայ հոգեւորականության արտոնությունները, ընդարձակել է կալվածները, հովանավորել է հայ իշխաններինª մի քանի տարով ազատել է հարկերից, տերության շրջանակներում ինքնավարություն է տրամադրել Խամսայի մելիքություններին, հովանավորել է հայ առեւտրականներին: Այս ամենով հանդերձ, Նադիր շահի փառավոր հաղթանակների մասին հայ ժողովրդի հավաքական հիշողության մեջ քիչ բան է պահպանվել: Մոտ 300 տարվա հեռավորությունից կարելի± է ասել, որ այդ իրանա-թուրքա-աֆղանա-հնդկա-մողոլական պատերազմները մերը չէին, մենք ուրիշի բանակում վարձկան կամ աշխարհազոր մասնակցում էինք ուրիշի կռվին: Իսկ 300 տարի հետո ի±նչ պիտի հիշի հայ ժողովուրդը երկրորդ համաշխարհային պատերազմում հայերի մանակցության եւ դրա դիմաց ստացածի մասինª սով, բռնադատ, աքսոր, նվաստացում, եւ ... խաբվածություն: Պատերազմի ժամանակ կարմիր ագիտատորները Ստալինի անունից խոստանում էին մեր մասնակցության դիմաց վերադարձնել Լենին-Քեմալի կողմից խլված հայկական հողերը... (հո°-ղե°-րը°, հո°-ղե°-րը°):

Հին իմաստության համաձայն ճշմարտության մեջ ապրելու, ավանդույթներն ու արժեքները պահպանելու, զար•ացնելու համար հարկ է հրաժարվել կապվածություններից, նախապաշարմունքներից, ատելությունից, եւ մարդկային, հասարակական, քաղաքական հարաբերությունները կառուցել Օրենքով ու Բանականությամբ, եւ հանուն Կյանքի: Հոգնեցնում եւ հոգեկան անդորրը խախտում է կապվածությունը, որը երբեմն դառնում է ավելի կարեւոր ու թանկ, քան օրենքը: ՀՀ օրենքով ատելություն տարածելը դադապարտելի է, իսկ կապվածություն քարոզելըª ոչ: Այնինչ սրանք հավասար չարիքներ են: Մարտի 1-ի մեծածավալ հետաքննության գործողություններից մեկով կարգադրվել էր հետեւել Ռուսաստանի նկատմամբ թշնամաբար արտահայտվողների վարքին: Եթե այդ գնահատվել է արդարության սկզբունքի համար վտանգավոր, ապա նույնքան վտանգավոր պետք էր համարել Ռուսաստանի հետ կապվածության քարոզները, որոնք անցնում են լկտիության սահմանը: Հայ ժողովրդի նկատմամբ Ռուսաստանի անարդար վարքն (օրինակª •ազի անհիմն թանկացումը ՙՀայռուսգազարդ՚-ի կողմից) այսօր համարժեք արձագանք չի ստանում ոչ թե այն պատճառով, որ հայերի փողերի մի մասը շրջանառվում են Ռուսաստանում, կամ ռուսական կայքերն էլ գիտեն, թե Հայաստանում ով ինչքան հարստություն ունի, այլ որովհետեւ այդ երկրի հետ կապվածություն է ներշնչվել ժողովրդին, որը կորցրել է հոգեկան հավասարակշռությունն ու արդարության զգացումը: Բազմամյա ուսումնասիրության արդյունքում ապացուցվել է, որ հայ քաղաքական մտքում ռուսական օրիենտացիան պայմանավորված չէ այն հանգամանքով, որ ռուսական անվտանգության ծառայության աշխատակիցներն են որոշում, թե ով իրավունք ունի անցնել հայկական սահմանը: Ռուսամետության հիմքում դատարկ, անմարմին կապվածությունն է եւ ուրիշ ոչինչ:

Որքան էլ վիրավորական լինի, պետք է խոստովանել, որ հայոց Տան մեջ իներցիայով ապրող, մարմինը կորցրած սովետական հպատակն է սովետական զենքի հաղթանակի հիշողությամբ հպարտացողը: Այդ նա է երկաթուղին, ատոմակայանը, •ազը, լույսը, (ո±ր մեկն ասեմ) կոպեկներով կամ ձրի հանձնում օտարին, իսկ այսօր էլիտար դպրոցի քողի տակ ռուսական դպրոցներ բացելու կեղտոտ փորձ անում: Այդ նա է վախենում խոսքի ազատությունից, քաղաքական ելույթների համար 7 տարի դատապարտում Նիկոլ Փաշինյանին: Այդ սովետական հպատակն է դրածո պոլիցայական վարչակար•ի իրական հենարանը: Այդ նա է բնազդաբար վախենում ԿԳԲ-ի արխիվների բացվելուց: Սովետական հպատակի հետ Հայն ընդհանուր շահ ու ապագա պարզապես չունի: Հայն ընտրում է անկախությունը, իսկ հպատակըª ֆորպոստը, հայըª ժողովրդավարությունը, հպատակըª պոլիցայական ռեժիմը, հայըª ընտրություն-ազատությունը, հպատակըª թելադրանք-ավտորիտարիզմը...

Ցեղասպանության հարցին անդրադառնալիս թուրք պետական գործիչները ստում են. ՙՀայերը զոհվել են 1-ին համաշխարհայինի պատերազմական գործողությունների ընթացքում եւ հետեւանքով՚: Իսկ երբեւէ բարձրացվելո±ւ է 2-րդ աշխարհամարտում մոտ 300 հազար հայ զոհերի, տասնյակ հազարավոր աքսորյալների, հալածյալների հարցը: Սառը պատերազմում պարտված կայսրության իրավահաջորդ Ռուսաստանը պատասխանատու է: Այդ հանցագործի վախն է ստիպում պարադի քարշ տալ Հայաստանի Հանրապետության դրածո նախագահին ու զինվորին: Բայց մի պայծառ առավոտ լուծվելու է, չէ± Չարիքի կայսրության կողմից հայ ժողովրդին պատճառած կորուստների ճանաչման ու հատուցման հարցըª ճիշտ այնպես, ինչպես Օսմանյան կայսրության իրականացրած Ցեղասպանության ճանաչման եւ հատուցման հարցը:

ԹԱԹՈՒԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆ
Պահպանողական կուսակցության քարտուղար
www.conservative.am

Ուրիշներից պոկվելու ու սեփական անկախ երկիր ունենալու համար հոդվածով գլուխ գովալն ու անհիմն երազելը շատ քիչ է: Մի քիչ էլ սեփական խելք է պետք: Այ օրինակ էս մարդկանց գոնե մեկ միլիոներրորդականի չափով:
http://tinyurl.com/4doorKNOCKER

Lion
19.12.2016, 22:32
Սենց բաներ՝ 1829 թ-ին Պարսկաստանում Ռուսական կայսրության դեսպան Գրիբոյեդովի սպանությունից հետո 2016 թ-ի դեկտեմբերի 19-ին սպանվեց Թուրքիայում Ռուսաստանի դեսպան Անդրեյ Կառլովը:

Մարդկայնորեն, իհարկե, ողբերգություն է և ես ցավում եմ, բայց, եթե դիտարկենք քաղաքական տեսանկյունից, սա Էրդողանի հետ սիրախաղի տրամաբանական արդյունքն էր...

Ռուֆուս
19.12.2016, 22:35
Ամեն դեպքում վիդեոն չարժի տենց բաց դնել, գոնե սպոյլերների մեջ դիր, կամ էլ լինքով: Ամեն մարդ չի, որ կարող ա դա նայել:

Lion
19.12.2016, 22:54
Լուրջ խզում իհարկե չի լինի, նույնիսկ կողմերը կհայտարարեն ահաբեկչության դեմ իրենց միասնության մասին, ԲԱՅՑ, սպին կմնա, հատկապես ռուսների ազգային մտածելակերպի մեջ, իսկ դա լավ է...

Վիշապ
19.12.2016, 23:42
Ինձ թվում է սրանից Ռուսաստանի ու Թուրքիայի սերը միայն կամրապնդվի, քանի որ սրանց նման երկրներում սերը զոհեր է պահանջում, շատ զոհեր:

Lion
19.12.2016, 23:52
Տակտիկական շահերի ընդհանրություն, ստրատեգիական շահերի հակասություն, արանքն էլ՝ սենց արյուն - բնական է...

Վիշապ
20.12.2016, 00:04
Եթե էմոցիաներն ու քաղաքական կողմնապահությունը մի կողմ դնենք, ապա ըստ լուրերի սպանողը 22 տարեկան թուրք ոստիկան է, այսինքն արաբ չի, սիրիացի չի: Թուրք է, ոստիկան… հոգեբանական զենքը մոդեռնիզացվել է՞, գրողը տանի, սպասում եմ մոտիվացիայի մասին լուրերի, եթե լուրջ մոտիվացիա չգտան, ապա դա շատ վատ նշան է:

Lion
20.12.2016, 00:08
Ու կրկին հարված թիկունքից, էս անգամ նույնիսկ արդեն նաև բառացի մակարդակում...

Տրիբուն
20.12.2016, 00:51
Ու կրկին հարված թիկունքից, էս անգամ նույնիսկ արդեն նաև բառացի մակարդակում...

Թուրքերը ռուսական ինքնաթիռ խփեցին, ցամաքային զորքերը Սիրիա մտցրեցին, Ռուսաստանի դեսպաին գնդակահարեցին, մնում ա Էրդողանը գա Մոկվա ու Կրեմլի մեջտեղը Պուտինին չափալախի։

anslov
20.12.2016, 04:44
իրանք իրար հետ ոչ մի ստրատեգիական դաշնակից էլ չեն:
Ընդամենը Ռուսաստանը արդեն 100 տարուց ավել է սպասարկում է Թուրքական բանակի շահերը ու փող է մուծում թուրքական բանակին:

Lion
20.12.2016, 12:23
Սա արդյունք է ռուսների մոտ գլոբալ մտածողության բացակայությանը՝ պահի տակի շահերը նրանք միշտ գերադասում են գլոբալ զարգացումներից: Մարդկային առումով ցավալի էր, բայց քաղաքական առումով ասում եմ՝ տեղն էր:

Lion
03.12.2021, 12:13
Մեծ քաղաքականության մասին... սյունեցիների հետ...


https://www.youtube.com/watch?v=BTD8iy56E7E