Դիտել ողջ տարբերակը : Իմ օրագրի հուշերից և դեռ չայրված թերթերից
Այստեղ ես կգրեմ իմ մտքերի և հույզերի մասին, կկիսվեմ ձեզ հետ իմ հետ կատարված իրավիճակների իրադարծությունների մասին,կպատմեմ իմ տրամադրության մասին,և այն ամենի մասին ինչը ինձ հետ կատարվում է առօրյաում,իսկ մինչ այս իմ հին գրառումները կտեղադրեմ այստեղ,որոնք չեմ ուզում, որ ջնջվեն:love
Հետաքրքիրա,կհարցնեք ինչը...այն փաստը,որ 2006 թվին բացված թեմաները մինչ այսօր դեռ գրառումների թիվն է շատացնում,այսինքն գնալով այն ավելի է բազմապատկվում,և ավելացնում իր երկրպագուների թիվը...Սա շաաատ ողջունելի փաստ է, և տեսնելով այս ամենը, ես ուրախանում եմ,այո շաատ եմ ուրախանում,որ ակումբը շատ լավն է,ես սիրում եմ քեզ ակումբ շաատ շաաատ,քանի որ էստեղ ես ավելիի մասին եմ իմանում,ինձ ավելի ուրախ ես դարձնում,ես ել շաատ անսպասելի եմ իմացել քո մասին,և ինձ գրավեց թեմաները,զրույցները,և ես չէի ել մտածում,որ մի օր կլինեմ այդ անդամներից մեկը,դու ինձ օգնեցիր լինել հաստատակամ իմ մտքերի և որոշումների մեջ,լինել ավելի համարձակ........Չգիտեմ ես ուրախ եմ,որ էստեղ լավ ընկերներ ունեմ,ինձ լսող,իմ մտքերի հետ հաշվի նստող լավ ընկերներ...
Ուզում եմ երազել,անվերջ ու անվերադարձ երազել,ուզում եմ ճախրել այն աստղազարդ երկնքում,որտեղ չկա խաբկանք,տանջանք,թախիծ ու վիշտ...Այո,շաատ եմ ուզում լինել այն երազում, ուր իմ անիրական իղձերը դառնում են իրական,և անցյալ հիշեցնող մի փոքրիկ, շատ փոքրիկ կտոր...Ուզում եմ լինել այնտեղ,որտեղ անգամ ամենամեծ վիրավորանքն ու ցավը ինձ ոչինչ են թվում,ուզում եմ թրջվել մինչ ոսկորներս,պարել,երգել անձրևի տակ, խենթի նման ու անմոռաց,ուզում եմ քայլել ոսկյա խարշամների վրա առանց նայելու ճանապարհիս,ուզում եմ քամին տանի ինձ հեռու, շատ հեռու,որտեղ անիրական է խաբկանքն ինքնին ....Այո, ճիշտ է, ուզածս ոչինչ է քեզ համար,ու խելագարություն,այս ամենը քեզ անիմաստ է թվում ,բայց հիշիր, ու երբեք չմոռանաս,որ այն ինձ համար մի աշխար է,ուր մենակ եմ սեփական մտքերիս ու հիշողություններիս հետ,ես եմ ստեղծել այդ աշխարհը,և այնտեղ ապրելու եմ հավիտյան ու անդավաճան ինքս ինձ..........:love
Ուխխխխխխխխխխխ,ոնց եմ սիրում էս անձրևը,ենքան եմ սիրում առանց անձրևանոց քայլել,էսօր ենքաաան եմ թրջվել,նենց հավես էր,դանդաղ էի ինատու տուն գալիս,չնայած որ, նկատում էի մարդկանց, ինձ խելագարի տեղ դրած հայացքները,բայց միաևնույնն էր,տենց ուժեղ էլ չէր անձրևը,ուղղակի լավն էր,դե շատ եմ սիրում,ի՞նչ անեմ......հա,ի՞նչ...մեկա երազանքս իրականացավ,բայց մտածում եմ դեռ քիչ եմ թրջվել:think,Լավ մի օր էլի անձրևանոցս տանը կթողնեմ,որ կարգին տեղը տեղին թրջվեեեեմ:yahoo
Երեխեք ջան,էս էլ ինչքաան ժամանակ ինձ մի հարցա տանջում...ասում եմ ինչի՞ցա,որ հենց պարկում եմ քնելու,ենքան լավ բանաստեղծություններ են մտքովս գալիս անցնում,կարողա մի քառատող լինի,բայց ենքան սիրուն,բայց դե ո՞վ կվերկենա տեղից,ու թղթի վրա կգրառի դրանք:thinkԵս որ հաստատ չէ՞....հետաքրքիրա, էտ ստեղծագործելու միտքը գալիս են հենց այդ պահին,ու շատ արագ վերանումա,առավոտյան այն արդեն չեմ հիշի,բայց դե ափսոսս էլ գալիսա,ի՞նչ անեմ.......:PԼավ էր չէէ՞...............Վերջում էլ երևի կգժվեմ:D
Հա,տխուր եմ,շաաաատ տխուր,ինչի՞,որովհետև 4 եմ ստացել քննությունիցսսսսսսսսսսսսսս:(ինչ անեմ,ենքան եմ խառնվում քննության ժամանակ, կողքից նայողը կիմանա ծույլիկ եմ,համ էլ էս դասախոսներն էլ մի կողմից,հենց ուզում ես կողմնորոշվես մի բան պատասխանես,մեկ էլ կողքից իրանց անիմաստ ու անկապ հարցերը...Ուֆ,չգիտեմ,շաատ տխուր եմ,եղանկան էլ մի կողմից:[մենակ ակումնբա,որ ինձ ուրախացնումա, համակարգիչս հենց միացնում եմ առաջինը,ակումբ մտնելնաաա:loveէստեղ կարամ կիսվեմ,գրեմ,ու ինձ լսողները,թեկուզ քիչ են,բայց դե լսող կա,չէ՞......
Ինչ ուրախ եմ էսօր,տրամադրությունս հազարա:yahoo,երաժշտությունն էլ մի կողմիցա ինձ տրամադրում,որ կյանքին նայեմ մեկ այլ, ավելի գեղեցիկ տեսանկյունից,որ ապրեմ իմ ամեն անցկացրած լավ ժամով,ամեն լավ րոպեյով ու ջերմ օրերով,որոնք գնալով ավելի են ինձ հմայում,տանում դեպի մեկ այլ մոլորակ,այլ աշխարհ,և ես կարծում եմ, որ պետք չէ անընդհատ դժգոհել կյանքից,քանի որ կյանքն ունի իր իրավունքները,վատը ցույց տալու,որ հետո հասկանաս որն է լավը,չէ՞ որ պետք է ինչ որ մի բան կորցնես,որ հասկանաս դրա կարևորությունը........
Չգիտեմ ես սիրում եմ կյանքը իր բոլոր անակնկալներով:love
Օրերս ընտանիքիս գրկում
Ինչքա հաճելի են անցնում այն ժամերն ու րոպեները,որոնք ես լինում եմ ձեզ հետ,որ միասին ենք,ուրախ ենք,վայելում ենք,գիտեք թե ձեզ ինչքան եմ սիրում,ու երևի կյանքս իր բոլոր իմաստն ու գույները կկորցնեն առանց ձեզ,ես գնահատում եմ ձեր ամեն չարչարանքը,անհանգստությունը....ամեն ինչը,որովհետև շաաատ եմ սիրում.........Հուշատետրիս թերթերը դուք եք թարմացրել,ձեզանով եմ ձոքրուց ես ուրախացել,դուք եք եղել իմ ամեն ուրախության սկիզբը,որը չի ավարտվել....ու կյանքս ձեր շնորհիվ է,որ մաքուր է,պարզ է,արևոտ....Չգիտեմ,խոսքերը հավաքվել են գլխումս,ու ուզում եմ պարել,ժպտալ,ու ուզում եմ,որ ուրախությունս մնա անավարտ,լինեք միշտ կողքիս,ինձ միշտ խորհուրդ տաք,թեկուզ չլսեմ,ու կամակոր լինեմ....
Սիրում եմ ձեզ անչափ շաաատ:love
Քանի օր կլինի ուրախությանս չափ չկա:yahoo,ու պատճառը կամ գիտեմ,կամ չէ:oy....էնքան հավեսա,ժպտը դեմքիցս չի իջնում,իսկ աչքերս անվրջ փայլում են...ու չեմ էլ ուզում տխրեմ թեկուզ մի պահ.......սակայն երեկ մի տխրություն իջավ հոգուս վրա,պարուրել էր ինձ,ու կարծես տեղն էի հանում այն ժպիտով և առանց տխրելու անցկացրածս օրերի,չնայած առավոտյան նորից արևը ինձ ժպտաց,ես նորից սկսեցի ուրախանալ ու նորից կյանքն ինձ մեեեծ անակնկալներով լի աշխարհ թվաց,որտեղ ամեն ինչ չի որ վատա,ընդանրապես ամեն ինչը հիմա լավա ինձ մոտ,ու գիտե՞ք ինչ եմ ուզում,որ ուրախությունս միշտ անսահման լինի,ու ով էլ տխրի,թող տողերս կարդա,ինքն էլ միշտ ժպտա,ու հիշի,որ իր հետ լավ իրադարձություններ եղել են,հիմա էլ կան,ու միշտ կլինեն........Երբեք չտխրեք,ու երբ էլ տխրեք տողերս հիշեք,հիշեք ձեր կյանը,ձեր լավն ու վատը,ու մի փոշմանեք անցածի համար երբեք ու երբեեեեք;)
Ես երեկ էլի համոզվեցի,որ փոքր երեխաներ շաաատ շաատ եմ սիրում:love....Չգիտեմ,իրանց հենց տեսնում եմ ,անկախ ինձանից սկսում եմ ժպտալ,ախր փոքրիկները էնքան բարի են,էնքան սեր կա թաքնված էդ բարի աչիկների մեջ,իրանք անչափ սիրուն են.......Ասում են չէ՞,որ ծնողի համար իր երեխան ամենագեղեցիկն է,բայց ես ծննդատանը լինելով,հասկանում եմ,որ ինձ համար էլ տգեղ երեխա չկա,երևի լավ չեմ հասկանում,տգեղը ո՞րնա,գեղեցիկը ո՞րնա:esimԲայց չէէ,ո՞նց կլինի է,ես ախր էդ աչիկները չեմ կարում չգնահատեմ,էդ անչափ անմեղ ու միշտ փայլող հրեշտակի աչիկները........Իրանք,որ տարիքում էլ լինեն,միշտ ունենալու են ծնողների քնքշանքի ու բերկրանքի կարիքը.....Հաաա,շաատ երկարացրեցի,ի՞նչ էի ասում,երեկ դուրս էինք եկել տանից երեկոյան տենց 10ի կողմերը,ու քաղաքը լի էր մանուկներով ու իրենց ծնողներով,գիտեք մի տեսակ մեեեեծ ջերմություն էր քաղաքում,անկախ խառնաշփոթից ու աշխուժությունից....Բոլորը իրենց փոքրիկներին տարել էին ուրախացնելու,ու գիտեմ, դա մենակ պարտականություն չէր ծնողների համար,դա նաև հաճույք է նրանց համար,չէ՞ որ, ընտանիքից կարևոր ոչինինչ չկա աշխահում.......:love
Ինչ լավն էր էսօրվա մաքուր անձրևը......կաթ-կաթ լուռ դեմքիս,այնքան լավն էր,հիշում եք խոստացել էի դուրս գալ առանց անձրևանոց,տատիկիս տանից դուրս թռա,որ տուն գամ,ու անձրևանոց էլ դիտմամբ չվերցրեցի:yahoo,հաճելի նոր շունչ ստացա կարծես,որ շուտվանից կորցրել էի,շատ ուժեղ չէր,բայց այնքան հաճելի էր միևնույն ժամանակ,ուֆ-ուֆ,երևի անձրևը զգացելա,որ ընկել եմ հետևից,ու չի ուզում ինձ թրջի,հակառակ իմ ուզելուն,ոչինչ մի օր կգա չէ անձրև........Չգիտեմ ինչի եմ սենց շատ սիրում անձրևը,բայց ինձ միշտ չի,որ հաճելիա լինում,երբեմն չեմ սպասում,ու հավես չի լինում:oyբայց մեկա էսօրվանը վերջն էր;)
:(Մտածում եմ,ու ամբողջ օրս էսօր մտածելովա անցել,չնայած ինչքան ժամանակ կլինի, ես մտածում եմ....Էսօր մտածում էի,թե ինձ ինչքան փոքր առիթա պետք ուրախանալու համար,ու ինչքան չնչին առիթ տխրելու ու մտորելու համար,չեմ հասկանում փոխվել ե՞մ,թե չէ,չգիտեմ էլ ի՞նչ եմ անում,բայց ուրիշ եմ.........մեկ անչափ ուրախ եմ,7րդ երկնքում,մեկ էլ մի խոր անդունդում,մենակ ու տխուր,ու գրելուս ցանկությունը էնքան մեծա լինում մեջս,որ քիչա մնում մտքերս դուրս ժայթքեն ակամայից.........Գիտեք էլ բանաստեղծություն չեմ կարում գրեմ,չի ստացվում,դա էլ չգիտեմ ինչիցա,բայց կիսվելուս ցանկությունը միշտա լինում,բայց էսօր ամենաշատն եմ ուզում....
Անկախ ամեն ինչից տխրությունս թող չազդի ոչ մեկի վրա,թող որ բոլոր ինձ հասկացողներն ու միշտ լսողները ուրախ լինեն,ժպտացեք ու զարմացրեք ձեր ժպիտով աշխարհին:)
Ոնց եմ կարոտել քեզ աշուն
Տերևներով քո նախշուն,
Անձրներով հաճելի
Ու քո բույրով անմեհի.....
Ուզում եմ ես տերևաթափ
Ու մի տխուր եղանակ,
Անձրևներ ու մեղմ քամի
Ու գեղեցիկ մի այգի....
Ուզում եմ անդադար պարել
Տերևներդ զարդարել,
Ապշել անվերջ քո գույներից
Ու քո մեղմիկ ժպիտից....
Ինչքան շատ եմ քեզ սիրում
Այնքան շատ եմ խենթանում,
Ուզում եմ երբեք ինձ չլքես
Հարատև կողքիս լինես....
Ես սիրում եմ քեզ ԱՇՈՒՆ:love:love:loveՇաաաատ շաաատ
Բարև......Գիտեք,մտածում էի էլ բանաստեղծություն չեմ կարում գրեմ,բայց երեկ միանգամից ստացվեց,ու չգիտեմ էլ ո՞նց գրեցի,նենց էի կարոտել բանաստեղծություն գրելս,բայց ասես ձևը մոռացած լինեի,ուֆ չգիտեմ.....երևի սա էլ տրամադրությունիցա կախված,բայց դե վատա,որ շատը վատ տրամադրությունիցա կախված.............
Վաղը քննության եմ,ինքնավստահ եմ,նենց լավա,որ վախ չունես,ու հանգիստ խղճով գնալու ես քննության,հավես չունեմ,բայց դե մասնագիտականսա,առավել ուշադիր պիտի լինեմ,ուզում եմ,որ վաղը հոգեպես իմ ընկերները կողքիս լինեն,որ լավ լինեմ,ուրախ գնամ...լավ դե գնացի,ինձ հաջողություն,չկա չկա ես գոնե ինձ մաղթեմ:oy
Երեկ մի կարևոր նորություն եմ հայտնաբերել.....Հասկացել եմ,որ Երևանս շաաատ եմ սիրում:loveՉէ,էլի սիրում էի,բայց միևնույն ժամանակ ուզում էի,որ շուտ գնանք էս երկրից,բայց երեկ զբոսնելով քաղաքումս այդքան երկար,(ոչ առաջին անգամ),հասկացա,որ առանց իմ Երևանի չեմ կարա...Ես կկարոտեմ անցկացրածս էն ամեն մի րոպեն իմ քաղաքում,ամեն շունչը,ընկերներիս,մարդկանց ծանոթ ու անծանոթ,բակս,ու քաղաքիս ամեն մանրուքը.................Նստած նայում էի բոլորին մանուկներին,սիրահարված զույգերին,ծերերին,ժպտում էի ակամայից............Ու դեռ էլի ժամերով կնայեի ու չէի հոգնի.......Ափսոս,որ ոչինչ չի փոխվելու,ու էս մյուս տարի էլ էստեղ չեմ լինի,չեմ տեսնի էն կյանքն ու աշխուժությունը քաղաքիս,էն ամեն ինչը,որ միշտ ինձ շրջապատել են,որ կողքս են եղել.........
Ես քեզ սիրում եմ Երևանս:love
Ուզում եմ կիսվել,բայց չգիտեմ ինչից սկսեմ,ինչ պատմեմ,որ հետաքրքիր լինի կարդացողի համար,ուղղակի մտքերս հավաքվել են,ուզում եմ դուրս հանել,ու չգիտեմ ինչի մասին եմ ուզում խոսել,մենակ հասկանում եմ,որ ուզում եմ խոսել,օրագիրս երևի լիա նույնանման թեմաներով,ու չգիտեմ ամեն անգամ մի տեսակ նույն ֆոնի վրայա բոլորը գրված,բայց ես մեղավոր չեմ.....Հետաքրքիրա բայց անգամ չգիտեմ,թե ինչ տրամադրության մեջ եմ,տխուր եմ,թե ուրախ, չեմ հասկանում,ի՞նչ եմ ուզում:cry2.........Արդեն ամեն ինչ դարձելա ձանձրալի ու անհետաքրքիր:(Էնքան խառն են մտքերս մեկ մի բան եմ մտածում,մեկ այլ,բայց պիտի գրեմ,որ թեթևանամ.........Եղանակն էլ մի կողմիցա տանջում,անձրևա ուզում գա,բայց սպասեցնումա,երնեկ գար,երևի կհանգստանայի,ու պատուհանից այս կողմ չէի գա,ու ժամերով կնստեի պատուհանի մոտ Նինա Պաստորի կլսեի ու կվայելեի,հեսա կասեք,ով ինչից խոսա էս աղջիկը անձրևիցա խոսում,բայց ինչ անեմ:oy.........
Ինչ լավա,որ մարդ մենակ չի ու ընկերներ ունի կողքը,որ ինչքան չաչանակություն անես կնստեն ու կլսեն,ու երբեք չեն հոգնի....
Շնորհակալ եմ,Շնորհակալ եմ,Շնորհակալ եմ շաատ շաաատ:)
Ինչիա էդքան դժվար դարձել ստեղծագործելը,մտածելը,երկար խորհելը,կարծես ուղեղս հանգստի մեջ լինի,բայց ես ուզում եմ գրել,ուզում մտքերս իրար կապել,շարադրել......ինչիցա՞,որ տխրությունը հետևիցս վազումա ասես,հասելա,գիտեմ,դուռսա թակում,վանում եմ,դուրս վռնդում,բայց անգամ աչքերի մեջ նայելով արդեն, տխրում եմ.......ի՞նչ ես ուզում ինձանից,թող հանգիստ,թող ապրեմ,ոնց որ ապրում էի,չեմ ուզում,հոգնել եմ արդեն,ձանձրացել էս վատ միապաղաղությունից...Առաջվա նման երազել եմ ուզում,օրագիրս ուրախ օրերով լցնել եմ ուզում,բայց կարծես էդ երազելնելա արդեն ձանձրալի դարձել,այնինչ մի ժամանակ օդս էր,ու ապրում էի չմտածելով ոչնչի մասին....Էս ինչի՞ հարցը,էնքան եմ ինձ տվել,որ........ինձ հանգիստ չեն թողում անգամ հարցերը,որոնք անմտորեն պտտտվում են շուրջս...Սկզբից մտածում էի,ինչ եմ ուզում ինձանից,ես պիտի ժպտամ,ուրախ լինեմ,պիտի անհոգ ապրեմ,բայց.......չի լինում,էլ անձրևներն էլ ինձ չեն ուրախացնում,անգամ երաժշտություն լսելիս ակամաից ձեռքս տխուր երգերի վրայա գնում, դրա հավեսն էլ չունեմ......Մտածում էի,ու տեսնում եմ,որ մենակ ես չէ,որ տխուր եմ,ակումցիներից շատերը տխուր են,ու ես էլի ինձ տվեցի էս անչափ դժվար ինչու՞,ինչի՞ համար հարցը.........Զարմանում եմ,թե մարդու տրամադրությունը,ո՞նց կարա էսքան փոփոխական լինի,,,Գիտեք իմը սրտի աշխատանքի եմ նմանեցրել-սկզբում նոռմալի վրա էր,հանդարտ իր հունով սլանում էր,երբ ամեն ինչ սովորականի նման էր,հետո միանգամից սլացավ վերև,ամենավերևը,սարերի բարձրունքի չափ,երբ ամեն ինչը հրաշալի էր,օրս հագեցած ու լի էր անականկալներով,ու դրա մեղավորը ամեն ինչն էր,մի առիթ չէր,որ կար ու հիմնավոր էր,իսկ հետո.........հետո իջավ շատ ներքև,դեպի անդունդ,չգիտեմ էլ ինչքան ներքև,բայց գիտեմ,որ սենց հեչ լավ չի,երբ ուզում ես ժպտալ բայց ինքդ քեզ ասում ես ,ինչի՞ համար,իմաստ չկա,անգամ ժպտալու համար ես հարց տալիս,հետաքրքիրա, երբ ուզում ես սրտանց ուրախանալ,բայց էլի ասում ես պետք չի........ու երբ եմ նորից նոռմալ,կամ շատ բարձր վիճակի հասնելու չգիտեմ,մենակ մնումա սպասել.....էլի սպասել,բայց հոգնել եմ էէ....Երևի հանգստանալա պետք,ամեն ինչից,հանգստանալ թե ֆիզիկապես,և ավելի շատ հոգեպես........Էլի չեմ դադարում,ձեզ մաղթել երջանկություն,մի տխրեք,ոչինչ ես կդիմանամ,հետո էլի,երևի ուրախ կլինեմ,կարևորը դուք ժպտացեք:bye
Եթե երկինք իմանայիր,
Թե որքան եմ կարոտել
Միապաղաղ կյանքնը իմ հին,
Ու օրերս ժպիտով լի…
Եթե միայն իմանայիր,
Որքան եմ ես ինձ կարոտել
Ու ինչքան եմ ինքս փոխվել...
Չեմ ուզում էսպես,
Հոգնել եմ տես,
Ուզում եմ ետ,իմ հին կյանքը
Իմ հին մտքերն ու լի պարծանքը:
Ժամանակ անց,լռեց մի պահ
Ու կրկնեց շշուկով ինձ
-Էլ հետ չի գա,ավաղ հինը....
Պատասխանեց երկինքը թաց,
Ու հեռացավ անվերադարձ....
Լաց էի լինում,
Կանչում էի հետ,
Հին աշխարհս ետ էի ուզում
Ավաղ ուշ էր,ուշ էր արդեն...
Խենթի պես քայլում էի
Փնտրում էի նրան
Բղավում էի,բայց էլ չկար....
Ճիշտա,դու էլ ինձ թողեցիր,թողեցիր
Իմ մտքերի ու հարցերի հետ
Մենակ,ու տխուր....
Էլ հետ չես գա,չես բերի ինձ
Էն իսկական ուրախ աղջնակին....
Արցունքները միշտ չէ,որ ուրախության են լինում՛
Կամ լինում են ու չքանում....
Միշտ չէ,որ ընկերուհիդ կողքիդ է լինում
Կամ կողքդ է քեզ չի լսում
Կամ թողնում է ու հեռանում...
Միշտ չէ,որ արև է լինում
Երբեմն լինում է,հետո անձրևում
Հետո ծիածան է,բայց էլ չես ուզում...
Միշտ չէ,որ տրամադրությունդ հազար է լինում
Կամ լինում է,հետո փչանում
Ու էլ երբեք չի վերադառնում
Իսկ վերադառնալիս էլ հինը չի լինում....
Միշտ չէ,որ հանգիստ ես հոգեպես
Կամ հանգիստ ես,ու չգիտես
Կամ էլ գիտես,ու անհանգիստ ես....
Եթե միայն ամենը այս հարատև լիներ...
Կյանքն իր իմաստը առհավետ կկորցներ
Չէ,որ այս ամենի բացակայությունը
Ստիպեց մտածել ու բողոքել
Կիսվել ու թեթևանալ.....
Երեխեեեեեեեք բարևևևևևևևևևևև,ոնց եեեեք,կարոտել էի,չնայած ամեն օր մտնում էի.էսօր չգիտեմ էլ ինչի,բայց առավոտյան երբ արթնացա,(հաաաա երևի 7.30ից արթուն եմ դրանիցա:))շաաաաաաաաատ շաաաաատ ուրախ եմ,տրամադրությունս :yahooԱյ էսպիսիննա,ինչի եմ սենց ժպտում,ես էլ չգիտեմ
http://img14.imageshack.us/img14/7476/0208r.jpg:PԴե շատ չեմ ժպտում,բայց ուրախ եմ.......հաճախ ժպտացեք,նենց հավեսա,մի տեսակ թռչկոտելս գալիսա:oy
Ինչ վատա մենակությունը,կարոտը դժվար բանա,եթե չես դիմանում............Վաաաաայ ես ո՞նց եմ ձեզ կարոտել,ո՞նց եմ ուզում կոխքս լինեք մի հատ պինդ գրկեմ ու բաց չթողնեմ,թեկուզ մի րոպեով......ինչի՞ գնացիք,ուր գնացիք,ու՞մ համար,կարոտել եմ էէէ,ախր,չեմ դիմանում էլ...ամեն ձեզ հիշելիս արցունքներս կուտակվում են աչքերումս,ու միանգամից դուրս են թռչում տեղից,ամեն լուսանկարներս թերթելիս,հիշում եմ ուրախ օրերս քույրիկներիս հետ,մանկությունս հիշելիս,ամեն դրվագնում դուք եք կողքիս,բայց հիմա...........էհհհհ,ու՞ր եք,կարոտել եմ,ուզում եմ գրկել,համբուրել,մի քիչ կիսվել,խոսալ...ախր նկար ուղարկելով ու հեռախոսով էդ կարոտը չես առնում,երևի որ ես էլ հեռու լինեմ,տենց երևի լավ կլինի..........Դժվարա,երբ բարեկամներիցդ շաաատ քչերն են կողքիդ,որոնք էլի պատրաստվում են գնալ էստեղից...ուֆ,մեկա ուր էլ գնաք,ես ձեր հետ եմ,անչափ կարոտելու եմ,թեկուզ ես էլ էստեղ չլինեմ,դա կապ չունի:loveՇաաաաաաաատ եմ սիրում ձեզ:kiss
Էէէ,ես էլ գիտեմ մենակ ես եմ սենց շատ խոսում,բայց....Դասախոսս տվեց անցավ ինձ,վաայ մամա ջան,էնքաաաաանա խոսում,առավոտվա ժամը 9ից 1.30,որ խոսա:[Իսկականից,ահավորա,գիտեք ինչի՞,դասը հետաքրքիրա ինձ շաատ,բայց ախր նենց անբնականա խոսում,մեկ կամաց,մեկ էլ տոնայնությունը բարձրացնումա:angryԳժի տեղա դրել....Էսօր մեր աղջիկներից մեկի վրա նենց գոռաց,ես էի չորացել էդ աղջկա տեղը:oԳիժա,ինքն էր սխալ,խեղճ աղջկա վրա էր գոռում,հետո հանգստացավ,հիստերիկի նման ժպտում էր.....Գիտեք ո՞նցա պատմում,որ մեկ էլ դասի ժամանակ զգում ես,որ նայում ես իրա դեմքին,բայց ուղեղդ ուրիշ տեղա,ասենք օրինակ տուն ես հասել,ու հանգստանում ես....հա ուր էի հասել,ու զգում ես,որ իրա անընդհատ խոսլը քեզ հոգնեցնումա,մենակ արթնանում ես,երբ մի նորությունա պատմում իրական դեպքերից,ուֆֆֆ,վաղը նորից նունը,իրա անկապ դեմքն ու ցածրից բարձր անընդհատ ձևական փոխվող, տհաճ ձայնը........Գնացի,բարի գիշեեեեր
Վաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաայ,էս երեխեքը.................ինչքան տարբեր են էս թվի երեխեքը,եղբորս դասարանի երեխեքը մեր տանն են հիմա,ինչքաաաաան թիթիթզ են աղջիկները,առանց չափազանցնելու եղբորս համար ուշքները գնումա,էնինչ ձևիստ են,դասարանում արդեն պատկերացրեցի իրանց ոնց են պահում,որ մեր տունն են սենց ազատ,բա դպրոցում.....աչքերս սառելա զարմանքից:oՉէ լավ երեխեք են,ուղղակի ես դպրոցում հաստատ էսպիսին չեմ եղել,զարմանում եմ էսքան տարբեր,ախր արդեն իրանք են տղաներին առաջարկություն անում,երևի 114 դպրոցի երեխեքն են դրանիցա:esimՄամաս,որ ասումա կտանեն քեզ ծով ծարավ հետ կբերեն,արդեն համոզվում եմ,որ ճիշտա ասում,չէէէէ,հաստա ես էսպիսին չէի,իրանք ուր ասես չեն գնում,էլ կառաոկեներ,էլ կաֆեներ,առանց ծնողների,տղաների հետ տեսնեք ինչ թեմաներից են խոսում,եղբորս կողքից նայում եմ երբ տանը խոսումա աղջիկների հետ,ու էն չախկալ աչիկներից զգում եմ,որ,կոմպլիմենտներ են անում,աչիկները պսպղում են,դե ինքն էլ ինձ չի ասում,հա ուզում եմ իմանալ,բայց ամչումա,անընդհատ գնում եմ հոգու հետ խաղում եմ,ուզում եմ իմանամ,չի ասում..ախր գիշերվա ժամը 12ին էլ զանգում են ու ժամերով խոսում,ինչ են խոսում տենաս մի օր իմանալու եմ հաստատ.....հիմա ձեններները լսեք,կթողնեք կփախնեեեեեեեեեք:scareբայց դե թող ուրախանան,դրա համար են եկել չէ՞,էրնեկ էդ տարիքին լինեի......մտածում եմ,թե ես ինչքան ամաչկոտ եմ եղել դպրոցում,ու հիմա էլ իրանցից տարբեր եմ,չնայած,որ մեծ եմ իրանցից.....բա.... ես էլ հիմիկվա թվի երեխեքը,մամաս ու պապաս,որ ասում էին մեր ժամանակ սենց չէր,զարմանում էի,ասում էի,ինչ ենք անում որ,ու ասում էի ինչ հին ժամանակներ են եղել իրանց ժամանակ,բայց հիմա ոնցոր ես էլ եմ մեծանում,մի օր եսել կասեմ մեր ժամանակ ուրիշ էր,չնայած հիմա էլ եմ ասում,բայց տարիները ո՞նց անցան էսքան շուտ......Հետաքրքիր բանա կյանքը
Նենց եմ սիրում,երբ ես ուրախ եմ լինում:yahoo,բայց մեջս վախ կա,որ տխրելու եմ,բայց կարևորը հիմա ուրախ եմ,չէ՞......լավա ուրախ,թե չէ տխուր ումա՞ պետք,բայց մեկ-մեկ էդ տխրությունը նենց հավեսա լինում,երբ տան սենյակներով անկապ քայլում ես,երգ ես լսում,ու ոտից գլուխ տխուր ես,մեկ մեկ էլ էդ վիչակից չես կարում հելնես,ու վատա վերջանում ամեն ինչ,դառնում եմ գիժ,ոչինչ դուրս չի գալիս....բայց էսօր ուրախ եմ,ու հավեսա.շատ հավեսա,երբեմն լինումա,էնքան եմ ուրախ լինում,մեկ էլ միանգամից ընենց տխուր,չեմ հասկանում ինչի,օրինակ կարողա ընկերուհիներով ծիծաղենք,մեկ էլ հոգնած դեմքով նստեմ ու տխրեմ,տեսնողը չի ասի,որ երկու րոպե առաջ ես էի էդքան հավես ծիծաղում...........բայց,որ հիշում եմ,թե ջղայնացած դասախոսս ինչքան դասա տվեեեել:[..........
http://www.youtube.com/watch?v=2WqbmxbpQ1k
հետաքրքիրա էս երգն էլ մի կողմիցա տրամադրությունս բարձրացնում
.......դե գնացի հաջողնեեեր
Բարև օրագիրս,ո՞նց ես,գիտեմ ինձ մենակ դու ես լսում,ժամեր առաջ եմ քեզ հետ խոսել,բայց չդիմացա,ու նորից եկա մոտդ...տեսնում ես,ես ճիշտ էի,ես չէի սխալվում-ես տխուր եմ
Ի՞նչ ասեմ,ամեն ինչ ասեցի,էլ չեմ ուզում գրել,նորից դատարկա ամեն ինչ,ու ինչիցա,որ իմ ուրախությունը էդքան կարճա թվում..................
Երազել...ինչքան էի կարոտել,ինչքաաան շատ.......երեկ լուսինը թակեց պատուհանս,կանչում էր նա ինձ,բացեցի աչքերս,ներս էր մտել պատուհանիցս,մոտեցա պատուհանիս,իսկ նա շողերը տարածել էր սանդուղքի նման ինձ շաատ մոտ,կանչում էր կարծես,ոտքս դրեցի ու լուռ բարձրացրեց իր մոտ.նստեցի թևրին սկսեց ճոճել,իսկ քամին շոյում էր մազերս,փակեցի աչքերս ու կարծես անէացա,այնքան հեռու էի գնացել,որ ետ վերադառնալ չէի ուզում,երազներս ինձ մոլորեցրեցին,ես շփաթված էի,բայց հաճելի էր,այնքան լավ էր,ես երազում էի,նորից ու նորից,հաճելիորեն քամին ինձ ճոճում էր, կարծես ծովի վրա լիննեի փոքրիկ նավակում.......կարոտել էի քեզ լուսինս,կարոտել էի երազներիս.........
Վուույյ ինչ լավն էր էսօրվա փոքրիկը,ես զարմացել էի,նա իր մայրիկի ու հայրիկի հետ անցնում էր կողքովս,ես էլ ինչպես միշտ աչքերս չէի կարողանում կտրել նրանից,ինչքան զարմացած եմլ,էս էլ ինչքնան ժամանակա նայում եմ,ու իրենք էլ ապշած իրենց փոքրիկ հրեշտակի աչիկներով ինձ են նայում.....մենակ տեսնեիք, նա մինչև վերջ աչքերը հառած ինձ էր նայում,մինչև իմ իր կողքով անցնելը:oyկարծես մեծ մարդ լիներ,տեսնես ի՞նչ են մտածում.....երևի զգում են,որ ես իրանց շաատ շաաաաաատ եմ սիրում:kiss:erexa.......
Եթե միայն արև լիներ
Եթե միայն կյանքը կյանք լիներ,
Եթե երկինքն իմ տխուր չլիներ
Եթե միայն մայրամուտը մշտական լիներ,
Եթե լուսինս կողքիս լիներ
Ծաղիկները շուրջս միշտ լիներին,
Անձրևից հետո միշտ ծիածան լիներ
Իսկ մառախուղը մեկ րոպեում էլ չլիներ
Եթե միայն այսպես լիներ...
Բայց չկա ու չի լինի....
Ժպիտ...երբ այն միշտ քեզ հետ է
Ժպիտ..Ու էլ ոչ մի արցունք ու թախիծ,
Ժպիտ,երբ այն ստիպողաբար չէ
Եվ միշտ անկեղծ է...
Ժպիտ,գեղեցիկ է ու սազում է,
Բայց միթե՞ այն ինձ սազում է.....
Չէէ,երբ տխուր ես այն հեռու է
Անցյալում է,կարոտում է.....
Զգում ես կարիքը,նա կողքիդ է
Միշտ ուրախ ես,իսկ թախիծն էլ անցյալում է...
Երբ ամպերում ես,երբ ճախրում ես,
Արի մի գնա,ու՞ր ես հեռանում
Այսքան շուտ, չէ,չեմ ուզում....
Ուզում եմ,շաատ եմ ուզում
Միշտ այտերիս վրա լինես,
Ինձ երբեք չլքես,կողքս լինես
Չէ՞որ, դու իմ ժպիտն ես:love
Իմանալ ամեն ինչ,ու միառժամանակ չիմանալ,
Հասկանալ,ու միառժամանակ չհասկանալ
Տխրել,և ուրախ լինել մառժամանակ...
Լինել դատարկ,և մտքերով լի,
Մտածել,և չմտածել միառժամանակ
Լինել հետաքրքիր,և ձանձրալի,
Արտաքինից ժպիտով,իսկ ներսից այնքան տխուր,
Զգալ,որ ինչ որ մի բան պակասում է
Փոքրիկ ժպիտ,ուրիշ ոչինչ....
Չի հերիքում,ու էլ չկա...
Ու բոլորն այս միառժամանակ...
Չէ,հնարավոր չի,
Չի կարող այսպես լինել...
Բայց չէ՞ որ հիմա ես էս վիճակում եմ:cry2
.......Երկաար,շատ երկար ընդմիջում,ու նորից օրագիրս քեզ մոտ եմ վազում.........
Ժան Գրիվա «Սեր և ատելություն».....Ոնց էի կարոտել գիրք կարդալս,վերջին անգամ այն կիսատ թողեցի ամռանը ծովի ափին:oyգիտեմ ամոթա,բայց էդ կողմից մի քիչ ծույլ եմ,բայց էսօր առանց գրքիս ոչ մի տեղ չեմ գնա,մինչև չիմանամ ոնցա վերջանում և ինչպես....Հաճելի էր շատ....սա այն դեպքն էր,երբ մտքերդ վերջապես հանգստանում են,կտրվում ես կյանքիցդ,չնայած երբեմն մի պահ գրքի բառերը կյանքիցդ դրվագներ են հիշեցնում.....Մեկա հավես էր.....ես ինձ արտասվելիս չէի տեսել գիրք կարդալիս,այն իրադարձությունից հետո,որոնք լսում եմ ամեն օր,երևի գիրքն էլ էդպեսա,որ կարդում ես,ու ինքնստինքյան հուզվում ու լաց ես լինում սրտանց:(Կարոտել էի քեեեզ շաաաաաաատ շատ......
Երկար ժամանակ երևի էլի չեմ գա մոտդ,չեմ կիսվի քեզ հետ,դու կհասցնես կարոտել ինձ,ես էլ քեզ,բայց իմացի միշտ մտքերս գալիս են քեզ մոտ,ուզում եմ գրել,բայց.....կգամ մի մտածի;)
Ինչու՞ երկինք թափանցիկ
Անձրև մաղեցիր փեշերիցդ,
Ինչու՞ տարար ինձ հեռու
Աստղերիցդ էլ շատ հեռու,
Թողեցիր, որ երազեմ
Երազներս տարածեմ,
Թռնեմ հեռու, հեռուներ
Հասնեմ բարձրիկ ամպերիդ:
Հետո փոշիացար հեռացար
Մաքրեցիր հուշերս բաղձալի...
Անապատում ձեռնունայն
Լոկ կաթիլդ ափիս մեջ
Թողեցիր ու չքացար:
Կաթիլիցդ շունչ առա
Նորից երկինք ես հասա,
Բայց չկաին էլ ամպերս
Իմ աստղերն ու երազներս,
Ու՞ր էիր կորել,ու՞ր հեռացար
Ես սպասում էի,վերադառնաիր
Կրկին անգամ երազեի,
Երազներս տարածեի,
Հասնեի բարձրիկ ամպերիդ:
Բայց դու ավաղ հեռացար
Փոշիացար, չքացար:
Մի քանի օր առաջ,այնտեղ էի,որտեղ 2տարի առաջ ինձ առաջին անգամ հանձնեցին անձնագիրս,ինձ հիշեցի այդ ժամանակ-էնքան ուրախ էի,համ էլ գիտեի,որ շատ նվերներ ու գումար եմ նվեր ստանալու,ու իրոք էնքան գումար եմ ստացել հարազատներիցս......չգիտեմ այդ ժամանակ լրիվ ուրիշ էի,ամեն ինչից երկնքին էի հասնում ու էլ իջնելս չէր գալիս,անգամ մեկ այլ օրագիր ունեի,որտեղ գրել էի թե ում գումարով ինչ եմ գնել,էս վերջերս կարդացի ու ծիծաղս գալիս էր.......Հետո դարձա արդեն ուսանողուհի,ու նույն ժամանակ ես նորից ամեն ինչից անչափ մեծ երջանկություն էի ապրում,մայրիկս ասումա քեզ հետ ես էլի ուրախանում,գալիս էի տուն ու ամեն ինչ եղածի պես մայրիկիս հետ կիսվում ու ուրախանում...Սեպտեմբերի մեկս երբեք չեմ մոռանա,քանի որ բացի իմ հուզմունքից մեզ առաջին օրով հիվանդանոց էին տարել,ու տուն վերադառնալիս ես հիվանդանոցի բակում աստիճաններից ընկա,վայ նենց վատ էի զգում ինձ, որ առաջին օրով ընկել եմ,բայց ընկերուհիերս գանձ էին այդ պահին,մի տեսնեիք էլ բամբակ ունեին իրենց պայուսակներում,մեկը անձեռոցիկն էր մեկնում,մյուսը ջուր,մյուսները ուղեկցեցին հիվանդանոցի հարկերից մեկը յոդ քսելու,բայց ես հասա դռան մոտ ու ասեցի,-Լավ է,պետք չի,-չէ չէի վախենում,ես ընդարապես բժիշկներից չեմ վախենում,ուղղակի զգացի,թե ինչքան ջերմություն կար կողքս,ինչքան սրտացավ մարդիկ կային այդ պահին ինձ հետ........
Գիտեք,բոլորս պետք է կարողանանք գնահատել այն մարդկանց,որոնք ամեն պահի մեր կողքին են եղել,կիսել են թե վիշտ,թե ուրախություն,երբ ուզեցել ենք կիսվել,նրանք լսել են մեզ,առանց հոգոց հանելու ու հոգնելու,պետք է կարողանաք գնահատել նաև նոր ու լավ ընկերներին,որոնք էլի երբ տխրում ես,տխրում են քեզ հետ,երբ ուրախ ես ժպտում են,ու չեմ հասկանում,թե ինչիցա,որ երբ ընկերուհիդ տխուր է,ինքդ էլ տխրում ես,առանց խաբելու,իսկ երբ ինքդ ուրախ ես ուզում ես կիսել ուրախությունդ նրա հետ..........
Կարևորը ես գնահատում եմ նրանց բոլորին,իրենց իմ կողքին լինելը,ինձ հասկանալն ու լսելը,որն ամենակարևորն է ինձ համար:flower
Երեխեք եկել եմ,որ ասեմ,թե ինչ կարելիա անել երբ շաաաաատ տխուր ենք լինում
1.Փորձում ենք զոռովեն ժպտալ:)Այ էսպես
2.Սկսում ենք հիշել մեր կյանքից մի այնպիսի լավ օր կամ օրեր,որոնք երբեք չենք մոռանա,որոնց ընթացքում մեզ աշխարի ամենաերջանիկն ենք համարել,և որը հիշելիս,միշտ ժպիտա գալիս դեմքիդ:oy
3.Եթե դժգոհ ես աշխատանքիցդ,ժպտում ես,նրա համար,որ այն ապրուստի միջոց է,մտածում ես,որ շատերը ունեն այդ աշխատանքի կարիքը,իսկ դու այն արդեն ունես:yes
4.Ժպտում ենք ,այն ամենի համար,որ ունենք,որ ապրում ենք,որ աշխատել ենք և վաստակել սեփական քրտինքով,թեկուզ և չենք գնահատվել:B
5.Ժպտում ենք,որ ունենք լավ ընտանիք,լավ ընկերներ,որոնց երբեք ոչնչի հետ չես փոխի:friends:
Էլ չեմ հիշում,հետո հիշեմ կավելացնեմ;)
Բայց այս ամենը սկսում ենք առավոտյան,երբ բացում ենք աչքերը,ու կտեսենք,որ արեգակն էլ արդեն ժպտում է ձեզ,ու կյանքն էլ հիասքանչ է:yahoo
Հաճելի ուրախ օրեր եմ մաղթում բոլորիդ:flower
Պատկերներ ու երազներ
Որոնք պետք է իրականանան,
Որոնք այցի են գալիս
Աչքերս փակելիս....
Խաղաղ երեկո էր,
Լուռ էր երկինքը,գետակն ու այգին,
Ուռենին էլ տարածվել էր,
Ճոճանակն էր օրորվում,
Իսկ կամուրջից գետակին նայելիս
Լուսինն ակամայից
Արտացոլվում էր տխուր...
Ինչու՞ էր տխուր,ու՞մ էր սպասում,
Իսկ աչքերին նայելիս
Ինչ որ մի բան ասել էին ուզում...
Հաճելի զով քամի էր թափառում,
Տերևներին քնշորեն պարի հրավիրում,
Սահեց հանկարծ տերևը ներքև
Ու կանգնել էր բեմահարթակին,
Մի հիասքանչ մեղեդու ներքո
Պար էր գալիս ինքնամոռաց...
Ինչ հրաշք էր,ինչ գույն ուներ անմոռաց
Այնքան լավն էր,խենթ էր,իմն էր...
Իմ աշունն էր,եկել էր,
Երևի նա էլ ինձ էր կարոտել,
Խոսք էր տվել,մնալու էր,
Երեք դար ինձ հետ միասին...
Այդ դարերի ընթացքում
Ամեն օր,ու երեկո
Խնջույքն իմ տերևների հետ
Ինձ անվերջ երազ էր թվում:
Հանկարծ մի պահ ես զգացի
Սառը քամին այտերիս,
Տերևներս սահեցին,
Քամին փչեց,հեռացրեց
Մեղեդին էլ մի պահ լռեց...
Միթե՞ ձմեռ է արդեն,եկել է՞
Ու՞ր գնաց իմ աշունս,միթե՞ անդարձ հեռացավ...
Մի պահ մի ձայն հասավ ականջիս
-Չէ՛, գալու եմ,մի մտածի,
Կողքիդ նորից եմ լինելու,
Մեր դարերը երկարելու են
Դեռ անձրևներ են տեղալու...
Եվ երբ հանկարծ կարոտես
Հանկարծ մի պահ ինձ հիշես
Ես կգամ անձրևի պես
Այտերովդ կհոսեմ,աչիկներդ կհամբուրեմ
Դու կարոտդ լուռ կառնես,
Իսկ ես նորից կհեռանամ
Կհեռանամ,որ նորից գամ
Նորից պար գամ ես քեզ հետ
Տերևներիս, անձրևներիս հետ....:cry2
Ժամերն անցնում էին վայրկյանի պես
Երբ ուրախ էի ու ժպտում էի,
Առավոտս գիշեր էր
Մայրամուտս լուսաբաց,
Իսկ օրերս էլ ժամեր էին թվում
Երբ ուրախ էի ու ժպտում էի...
Չեմ ուզում,հոգնել եմ
Էլ չեմ կարող, ձանձրացել եմ
Լինել տխուր,միօրինակ…
Թող արևը ժպիտ տա ինձ,
Արշալույսը հույս ընդմիշտ,
Պարզ լինեն թող գիշերները,
Ժպիտ բերեն թռչունները...:kiss
Տեսնում ես օրագիրս,որ առանց քեզ չեմ դիմանում,կարոտում եմ,չնայած էլ չեմ ուզում գրել,բայց միտքս անընդհատ քեզա հիշում,ու մեկ էլ մի բանասողծությունա ծնվում ինքն իրեն մտքումս,ու ուզում եմ,որ լսես,ասես լավնա՞,թե չէ.....Ինչ անեմ,ես մեղավոր չեմ,ակամայից էդպեսա լինում,եթե միայն իմանայիր,որ չեմ կարողանում արդեն առանց քեզ,անպայման պիտի մտնեմ,ու մի բան գրեմ,որ հանգիստ լինեմ,թե չէ մտքերս հավաքվում են,ես ջղայնանում եմ,չեմ կարողանում նոռմալ բառերն իրար հետ համադրել,ու.....հա ճիշտ ես,տխրում եմ:(Մի նեղացի,ստեղ էլ մեղավոր չեմ,ուֆ,տես էլ չգիտեմ ինչ ասեմ,դատարկվեցի,ուֆ գնացի,ապրես,որ լսեցիր:(
http://www.youtube.com/watch?v=dF6KJF5V8ow
Adriano Celentano - Per sempre..... Էս երգն ակամայից հոգուս խորքերնա հասնում,խառնաշփոթ ստեղծում ու հեռանում,մի կողմից էլ անչափ հանգստացնում ու հանդարտեցնումա....մտածում եմ երգերը ինչի՞ են էդքան շատ ազդում վրաս,գիտեք ոնցա,եթե մի երգ լսել եմ լավ պահերի,ուզում եմ լսել,որ նորից արթնացնեմ այդ գեղեցիկ հիշողությունները,ուզում եմ նորից ապրել այն, ինչ ապրել եմ այդ ժամանակ,ու հետաքրքիրա կախվածություն ասեմ,չգիտեմ,երևի սխալա,բայց առանց երգերի կյանք չունեմ,պիտի անընդհատ լսեմ,ինձ հենց սա է հանգստացնում,երբ ջղայնացած կամ էլ տխուր եմ լինում.....լռությունը ինձ զայրացնումա,այսինքն նայած ժամանակ,բայց ասենք եթե բնության գրկում եմ,կամ նստած ենք օրինակ սրճարանում ընտանիքիս հետ ասում եմ,էս ինչի՞ երգ չկա,ի՞նչ վատա,ինչի՞ չեն միացնում..ու մամայենք վրես ջղայնանում են,ասում են տանը երգ ես լսում,մեքենայի մեջ լսում ես,ու նորից ես ուզում լսել:oԻրանք զարմանում են,իսկ ես էլի ուզում եմ լսել,ես էդ ամեն ինչը գնահատում եմ երաժշտության ներքո:esimԻնչ անեմ,չեմ փոխվի,միշտ էլ կլսեմ,ու կսիրեմ:love
Ամենքս ունենք մի սիրտ ու հոգի,
Բայց ոչ ամենքս գիտենք նրանց կարևորությունը,
Ամենքս ունենք մեր կյանքը-անցյալը,ներկան,ուրույն ապագան,
Բայց ոչ բոլորս գիտենք,ինչպես ապրել ճիշտ ու անսխալ,
Յուրաքանչյուրս ունի թանկ ընտանիք,լավ ընկերներ,
Բայց ոչ բոլորս գիտենք,ինչպես գնահատել,ու սիրել նրանց,
Բոլորս ունենք մեր ուրույն մտածելակերպը,
Բայց ոչ բոլորս ենք կարողանում արտահայտել դրանք....
Եկեք ապրենք այնսպես,ինչպես մենք ենք ուզում,
Ինչպես մեր սիրտն ու հոգին է ուզում,
Չլսելով շրջապատի կարծիքները ու անիմաստ խոսքերը;)
Ինչ վատա,երբ դիմացինիդ հետ անկեղծ ես,իսկ նա անընդհատ ստում է,ես ինչքան շուտ եմ հիասթափվում նման մարդկանցից,որոնք վայրկյանը չեն կորցնում ստելու համար,նրանց մի նախադասության մեջ մեծ չափաբաժնով սուտ կա,ու ամենավատն էլ հենց նա է,որ այդ մարդը հարազատա քեզ,որ չես սպասում,բայց....ախր տհաճա դառնում նրանց լսելն ու զրուցելը նրանց հետ,լսում եմ,ու ընդունում,բայց հետո որ հիշում եմ,զգում եմ,թե ինձ ինչքան հեշտա խաբելը,իսկ ես ամեն անգամ նույն մարդուն վստահում եմ,նորից զրուցւմ եմ անկեղծ,ու մոռանում եմ,որ ախր սա այն մարդը չի,ում դիմաց բացել ես սիրտդ ու զրուցում ես,հա բայց ինչ հաճույք էդ ստից,չեք կարող առանց ստելու անգամ մի նախադասություն ասել...ինչի՞ եմ հիմա ջղայնանում,նեղանում,չէ՞ որ այն մարդը,որը որ կուզեի կարդար այս տողերս,չի կարդալու,չի փոխվելու,նույնն է մնալու,ու ես էլի սիրելու եմ նրան,նորից կիսվելու եմ,բայց այս ամենը մնալու է միշտ անփոխադարձ...Ախր սովորական լավ պատմույուն էլ պատմելիս,նա նորից հիշում է,որ այստեղ պետք է ստի,ես իմաստը չեմ հասկանում.......Միթե՞ չեմ գտնելու նենց զրուցակցի,որը որ ինձ նման անկեղծ կլինի,թեկուզ էդ ճիշտը ցավ պատճառի մի օր ինձ,ավելի լավ է,քան թե ամեն օր շարունակ սուտ լսելը.........
Մի ստեք,մի տխրեցրեք ձեր դիմացինին,պետք չի,նա հսկացել է,որ ստում ես,ապրի այնպես ինչպես կա,ավելի լավ է չպատմես նորությունդ,քան պատմես,ու այն լինի այնքան տհաճ,որ զրուցակիցդ հոգնի քեզանից,փոխի ճանապարհը քեզ տեսնելիս.....
Վաայ օրագիրս....ո՞նց ես,գիտես շաաատ էի կարոտել,ավելի շատ քան մնացած օրերը,բայց գիտես,ոչ ուզում էի մտնել,ոչ հավես ունեի,ոչ մտքերս էին կողքիս....Բայց էսօր ոնց որ մի քիչ հավաքել եմ,ու եկել եմ,բայց էլի չկան էն սիրուն մտերս որ խառնվում էի,չէի իմանում,որ բառը որտեղ, ինչպես և ոնց գրել,քանի օրա էլի սկսել եմ տխուր,հանգիստ երգեր լսելը,ինչ անեմ շաատ եմ սիրում,թեկուզ տրամադրությունս փոքր ինչ փչանումա.....Երեկ երեկոյան տատիկենցս տան պատուհանից նայում էի Երևանիս,էնքան կուզեի,որ մեր տանից էլ երևար այդ ամենը,էդ հրաշալի տեսարանը,ես երևի պատուհանից այս կողմ չէի գա,չնայած որ,էլի երկաաար շատ երկար նայում եմ քաղաքիս,միշտ.....հա ինչ էի ասում,հիշեցի,նայում էի ու ակամյից նորից մտքերս հավաքվեցին,սկսեցի նորից գրել Երևանի մասին,այս անգամ կարոտով ու մեծ հպարտությամբ......որքան շատ քեզ կկարոտեմ,ես զգում եմ,որ քեզ շաատ անչափ շատ եմ սիրում,միշտ էդպես երիտասարդ ու հիասքանչ մնաս,օրերով ավելի ու ավելի գեղեցկանաս......
Երգիր Երևանս
Պայծառ արշալույսներովդ
Լուսավոր երեկոներովդ,
Շողա գանձս,միակս
Երևանս,խաղաղս:
Ժպտա Երևանս
Ցնծա ազգովդ
Հպարտ եղիր մեծերովդ,
Փայլիր Երևանս
Հյուրնկալ փողոցներովդ
Հրաշալի պուրակներովդ:
Վերածնվիր մանուկիդ հետ
Ու մեծացիր ծերերիդ հետ
Միայն մնա երիտասարդ
Մեր սրտերում անվերադարձ,
Մնա հավետ, միշտ գեղեցիկ
Դարերիդ մեջ հպարտ մարտիկ,
Ապրիր երկարուձիգ տարիներ
Ու շենացիր ժամեր,օրեր:
Չգիտեմ լավնա,թե չէ,բայց ուզում էի գրել,ուզում էի նվիրել խոսքերս Երևանիս,սիրում եմ քեզ:love
40 գրառում եմ արել օրագրումս,փոփոխություն չեմ տեսնում,որովհետև չեմ փոխվում,նույնն եմ,նորից սիրում եմ իմ եղանակը,իմ երաժշտությունը,ընտանիքս,իմ ընկերներին,իմ շրջապատը,իմ քաղաքը,բոլորն իմն են,ու միշտ էլ կողքս են լինելու.......
Մամ ջան ինչքան եմ սիրում քեզ,
Քո հանգստության ու ժպիտիդ մեջ,
Ինչքան եմ հանգստանում ես,
Երբ կողքիս ես...
Երբ գլուխս կրծքիդ հենած
Օրօրում ես մանուկի պես,
Ու աչքերն իմ արդեն հոգնած
Լուռ փակվում են ափերիդ մեջ:
Երջանիկ եմ դառնում անկեղծ
Րոպեներին թեև այնպես,
Երբ ժպտում ես և ուրախ ես...
Եղիր հավետ,միշտ երջանիկ
Իմ նոր կյանքին միշտ ուղեկից,
Ապրիր երկար,լավ տարիներ,
Եղիր կողքիս իմ լավ ընկեր:
Ինձ լսելիս միշտ ժպտում ես,
Ժպիտովդ պարուրում ես,
Խրատելով ինձ երբեմն,
Ու լրացնում իմ սին կյանքը
Քո լուսավոր կյանքով վսեմ:
Թող օրօրդ միշտ օրօրի ինձ
Տաքացնի,հանգիստ բերի երկուսիս,
Ժպտա ժպիտովդ աստվածային
Իմ հրեշտակ,դու իմ միակ:
Ես գոռոզ մարդ չեմ,ու երբ ուրախ եմ լինում,փորձում եմ կիսել ուրախությունս ինձ շրշապատող լավ մարդկանց հետ....հա,ի՞նչ,թող իրանք էլ ժպտան ինձ հետ,չէ՞ որ,երբ ես տխուր եմ եղել,տխրել են ինձ հետ,իսկ երբ ես ժպտում եմ,պտի ժպտան նաև իմ ընկերները.......բայց դե տխուր ժամանակ էլ,անգամ զոռավեն ժպտալն էլ դժվարա լինում...
օրինակ, երբ ես տխուր եմ լինում,միակ մարդը ով կարա վայրկյանների ընթացքում բարձրացնի իմ տրամադրությունը,էդ իհարկե իմ հայրիկնա.....ինքնա,որ երբեք չի թողնի,որ աչքերս տխրեն,որովհետև ինքը աշխարիս ամենաբարի ու ամենաուրախ մարդնա,ով չի զլանում ինձ ուրախացնի,չթողնի հայացքս իջեցնեմ,ու մի պահ տխրեմ,թող որ ժպիտդ ստվերի պես հետևի քեզ,ու երբեք չլքի հայրիկս:love....
Իմ ժպտը միշտ կախվածա լինում իմ կողքին գտնվող մարդկանց լավ տրամադրությունից ու ժպիտից.......
Ժպտում ես դու,ժպտում եմ և ես
Ուրախ են աչիկներդ,ուրախ եմ նաև ես...
Իսկ գեթ մեկ անգամ,եթե տխրես
Հիշիր կողքիդ լավ ընկեր ունես,
Որ աչիկներիդ տխրությունը
Ջերմության,ուրախության կվերածի;)
Ժպտա,չէ,որ այն քեզանից ոչինչ չի խլում:PՈւխ,ժպտացիիիիիիր:yes:dance
---------- Ավելացվել է՝ 15:23 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 15:13 ----------
Ասեցի գոռոզ ու հիշեցի,որ ընկերուհիներս,այսինքն կուրսեցիներիս հետ երբ նոր էին ծանոթացել Սեպտեմբերի մեկին,նոր են ինձ ասում,որ ինենց թվացելա,թե ես գոռոզ աղջիկ եմ,չեմ շփվի իրենց հետ,ու ասեք ինչի համար,առանց չափազանցնելու կրկնում եմ իրենց խոսքերը,առանց ինքնս ինձ գովելու.
-Մտածում էինք,թե էս սիրուն աղջիկը մեղ հետ չի շփվի,ինքը գոռազա երևի,որ սիրունա,-բայց գիտեք հետո երբ ճանաչեցին ինձ զգացին,որ գոռազ չեմ,որ ընկերուհիներ ձեռք բերել տարբեր միջավայրում շատ եմ սիրում,անգամ առաջին օրը մեր կուրս նոր աղջիկ եին բերել,շաատ չար,իրեն էնքան էլ լավ չէր պահում,մեզ նման չէր,ծնողների միակ երեխան էր,երևի դրանից էր,որ էդպիսին էր,ու գիտեր ամեն ինչը հեշտա ձեռք բերվում,ոչ ոք չէր ուզում նրա հետ շփվել,ու հիշումա,որ էդ օրը մենակ ես եմ ասել,որ գա ու նստի կողքս,ես եմ կողքից բացատրել ամեն ինչ,բայց ես լրիվ մոռացել էի,չէի որ ձևական չէր եղել ոչինչ,ու հիմա,ինքը լավ էլ գտել է իր ընկերուհիներին,ու չէի ասի,որ մեր կուրս եկած այն նույն աղջիկն է,ինքը ուրիշ է ,դէ ամբողջությոամբ չի փոխվել,բայց զգացելա ինչնա դուր գալիս մեզ իր պահելաձևի ու խոսելաձևի մեջ.....Էլի մենախոսեցի,որտեղից որտեղ հասա:esim
Նախ պիտի նորից շնորհակալություն հայտնեմ այն մարդկանց,որոնք որ միշտ հետևում են օրագրիս խզբզոցներին,ուրախ եմ,որ կարդում եք,կարողա որպես ընկեր եք կարդում,երևի չեք հավանում,բայց դրա համար էլ շնորհակալ եմ,միևնույննա ես ուրախ եմ:)Միշտ նույն մարդիկ են լինում,երբեմն քիչ տարբերվում,բայց ես դրա համար ել չեմ փոշմանում,որ գրել եմ,որ մտքերս արտահայտել ու կիսվել եմ,որ գոնե 4հոգի լսող ու հասկացողա եղել,թեկուզ ձեզանից մեկն էլ մտնի,շնորհակալություն հայտնի,ինձ ուրախության համար բավական կլինի;)
Մտածում եմ ինչ նորություն կարելիա գրել,որ տարբեր լինի մնացած գրառումներիցս,որ ուրիշ շունչ լինի դրանց մեջ,բայց մոռանում եմ,որ ես ախր չեմ փոխվել,որ ես նույնն եմ,անգամ շուրջս նորից նույննա,նորից նույն ձանձրույթնա,երբ եմ գնալու դասի,որ գոնե չձանձրանամ,չմտածեմ ինչ անել,որ թեկուզ անգամ նույն մտքերը շուրջս չպտտվեն.......հետաքրքիրա որ գրում ես,մեկ էլ հանկարծ եթե շեղվես,մեկ էլ ...........տուուուտուու----միտքդ կտրվեց,էլ չգիտես ինչ էիր մտածում,ինչ էիր ուզում ասել..էսքանը անկապ թե կապակցված ստացվեց,բայց մեկա գրեցի:Pու մեկա տխուր չեմ,ուրախ եմ,կարևորը հենց դա է,թող որ ամեն անգամ երբ ձանձրույթը այցելի,:angryայ էսպես ջղայնանանք ու դեն նետենք ամեն ինչ,որը հոգնեցնում ու տխրեցնում է մեզ:dance
Բա էսօր ո՞նց մենակ թողնեմ քեզ,եթե մտել եմ Ակումբ,ու ուզում եմ գրել.......գիտես օրագիրս էն ժամանակ երազում էի,մի էնպիսի օրագիր ունենալ,որ մեջը համ նկար դնեի,համ էլ երգեր,դե երգերը մի քիչ չէր լինի,բայց նկարներիցս էլ դնելն էլ մինչև հանեիիիիի....բայց էսօր ունեմ քեզ՝ օրագիրս, ու կարող եմ նկարներիցս էլ երբեմն դնել,մեկա քչերն են կարդում օրագիրս:Pհա ինչ անեմ:oy...........բայց գիտես չէ՞,մեկ ուրիշ օրագիր էլ ունեմ,ինձ երևի էնքանա կարոտել,որ....չնայած, երբ որ էդ օրագրումս գրում եմ չէ՞,էնքան իրադարձությունա հավաքված լինում,ասում եմ ավելի լավ էր ստեղնաշարով լիներ էս տետրս,ձեռքս հոգնումա,ու զգում եմ,որ քիչ քիչ սկսում եմ ձեռագիրս չանչերի նմանեցնել.....
Էսօր նենց եմ ուզում մի հատ բանաստեղծություն գրել,բայց արդեն ոնցոր սպառվել եմ,չգիտեմ ինչ թեմա ընտրեմ,բայց վախում եմ էլ սենց ասեմ,թե չէ հեսա սենց կասեմ,ու եթե վաղը մտնեմ,կարողա բանաստեղծություն գրեմ,ու հետաքրքիրն էնա,որ չեմ նստում մի քանի ժամ տանջվում,տառապում,որ մի բան գրեմ,ձեռքերս իրենք իրենց սահում են ստեղնաշարի վրայով,երբեմն լավ մտքեր եմ արտահայտում հարուստ բառերով,երբեմն էլ միտքս կանգա առնում,ու մի կերպ եմ ավարտին հասցնում նոր սկսածս.........
Հաա,մոռացա ասել,էնքաաաան եմ սիրում, երբ առավոտյան քնած եմ լինում,մեկ էլ աչքերս բացում եմ անձրևի կաթկթոցների ձայնից,էդ ժամնակ ավելի հաճույքով,երազելով եմ նորից քնում:lazy.....Էսօր էլ էդպես համով քնել եմ:oyԲա էն անուշ շունչը,որ մնումա անձրևից հետո,կարծես նոր կյանք պարգևի ինձ :yahooԿարոտել էէէէէէէէէէէէէէէի քեզզզզ անձրևսսսս:kiss
Ուֆֆ,արդեն հոգնել եմ,հոգնել եմ անընդհատ իմ հիշելուց ընկերուհիներիս,ուզումա կուրսից լինեն,կամ բակից,կամ էլ մեկ այլ տեղից.....կարողա գիտեն,ես նույն վերաբերմունքի չեմ սպասում,կամ արժանի չեմ.....կարողա կոպիտ եմ խոսում,բայց արդեն հոգնել եմ... երևի դրանիցա,ամեն անգամ զանգում եմ,ասում եմ ինչի՞ չես զանգում,ու պատճառաբանությունը միշտ պատրաստա լինում...էդ ո՞նց են հարմարացնում,որ միշտ գիտեն ինչ պատասխանեն,երբ նեղանում եմ.......Էէէէ,երևի չեմ գտնի նենց ընկերուհու,որ գոնե ինձ մեկ մեկ հիշի:sorry:cry2
Վաաայ,ինչքան ժամանակ կլիներ վերջին զանգիս դիսկը չէի նայել,երևի 2 տարի,կարողա քիչ չի,բայց իմ համար շատ էր.....էսօր այդ օրն էլ նստեցինք ու բոլորով նայում էինք վերջին դաս,վերջին զանգ,վերջին երեկոն,որտեղ բոլորս հրաշք ենք,ես որ շատ փոքր եմ էնտեղ:oyչէ փոխվել եմ,հիմա եմ տեսնում,որ փոխվել եմ,էն ժամանակ ես չէի շպարվում,համեմատած որոշ ընկերուհիներիս,դրա համար էլ,որ հիմա մի քիչ էլ շպարված ես լինում, տեսնում են չեն ճանաչում,ուշադիր երկար նայում են,նոր հիշում,որ ես եմ՝ Մերին....վա՛յ,կարոտս առա դասընկերուհիներիցս,կարոտել էի...չնայած որ դասի գնալիս երբեմն տեսնում էի,մի փոքր դասի ճանապարհին զրուցում էինք...էդ ժամանակ ինձ հիշում եմ,ընդհամենը մեկ մոտ ընկերուհի ունեի,ու եթե առանց ինձ գնում էր բուֆետ,կամ էլ մեկ ուրիշի հետ էր գնում մյուս դասարան նեղանում էի,ամեն ինչից էի նեղանում,դրա համար էլ անունս նեղացկոտ ու ամաչկոտ Մերի էին դրել,և այս խոսքերը անգամ ողջ դահլիճի մոտ շեշտեցին:oyԼավա,որ գոնե երբեմն կարող եմ դնել բացի նկարներից,որ ունեմ,դնել ու նայել,հիշել ընկերերիս,մեկ էլ ինձ:oy
Բարև օրագիրս,ո՞նց ես,հաճախ եմ այս խոսքերը քեզ ասում,բայց դու միշտ լռում ես,չես պատասխանում,չեմ ուզում,մենակ թողնել քեզ,ուզում եմ տողերդ ու էջեր էլ եթե ունես լցնել ուրախ,արևոտ ու պայծառ օրերով,որ ոչ մի տխուր շունչ մեջդ չթողնեմ,քամեմ մեջիցդ ու միայն ծաղիկների թերթիկներ թողնեմ,որ անուշ բուրես,որ ծաղկես ու պայծառ լինես......Գիտե՞ս, այսօր մի տեսակ հիասթափվել եմ ինձանից,զգում եմ,որ լավ կլինի էլ չգրեմ,ոնցոր չի ստացվում,գրում եմ,ու հաստատ գիտեմ ոչինչ էլ չի ստացվում,բայց ես էնքան եմ ուզում սիրուն գրել,և խոսքս ամենևին էլ ձեռագրիս մասին չի,ուզում եմ գրել նենց, ոնց որ մտածում եմ,կամ էլ գրել այն ինչը մտածում եմ,ու առանց ոչինչ տեղաշարժելու,այսինքն քնելիս խոսքերը,այդ գեղեցիկ խոսքերը պտտվում են գլխումս,բայց հաջորդ օրը էլ ոչինչ մնացած չի լինում էդ խոսքերից ու տողերից,կարծես անէանում ու չքանում են մեկ վայրկյանում,անգամ սպասիր խոսքս չեմ հասցնում ասել,ետ կանչել մտքերիս,աայն ինչը կար,ու էլ չկա....բայց գիտես,հավեսա երբ գրում եմ,ու երգը միացրածա լինում,երբեք առանց երգի գրել չեմ կարողանում,առանց բառերը հասկանալու անգամ,երբեմն կարծես երգն ինձ թելադրում է տողերս,այսօր էս երգն էր ուղեկիցս Bon Jovi-All about lovin you.....Տողերիս հետ երգի բառերը կապ չունեն,բայց միտքս հերթով շարադրում ու միաձուլում են......
Ամեն ինչն էլ անցողիկա,հաստատ գիտեմ,ամեն տխուր պահ,ամեն տհաճ վայրկյաններ,որոնք դարի պես ձգվում են,որոնք հանգիստ չեն թողնում,միշտ տանջում են ու հեռանում,ու երբ մի պահ որոշում ենք փակել աչքերը,ամեն ինչ վերանում է, քամու պես մաքրում է թողնելով այն լավ հուշերը,այն լավ պահերը, որոնք ապրել ենք,որոնց ընթացում անընդհատ ժպտացել ենք օրերով ու ժամերով, ուրախ թափառել ենք տան սենյակներով.....այսքանը հիշելով պետք չի տխրել,քանի որ բոլորս էլ տեսել ենք այդ հրաշքը,այն ամենքիս համար տարբեր է եղել,բայց մեկ է բոլորս տեսել ենք,ու պիտի շարունակենք ապրել ու ժպտալ գեղեցիկին:flower
Էսօր դատարկ ես օրագիրս,մի տեսակ տխուր ես,բայց հուսադրող ու ժպիտով ես,որովհետև սենց չես մնա,մի օր նորից կժպտաս,էդ ժամանակ երկուսով կպժտանք իմ օրերի վրա,նորից կփայլենք բայց երկուսով,գիտեմ որ ինձ նման ես,երբ տխուր եմ,դու հետս տխուր ես,բայց երբ փայլում եմ,երազում եմ,ձեռքս ամպերին եմ ես ձգում,դու ինձ օգնում ես վեր բարձրանալ,ու ավելի եմ մոտենում երազանքներիս........բայց էսօր դու տխուր ես....ես չեմ որոշել,ուղղակի ես տեսնում եմ
Բարևևևևև ժպիտիկս,ո՞նց ես....Ես լավ եմ,հաաա իսկապես լավ եմ,ինչ որ մի բան պակասումա,բայց չգիտեմ ինչ....ոչինչ կարևորը էսօր եկել եմ քեզ բարևեմ,մի բան եմ ուզում պատմել...Ուրեմն երեկ, ոնց որ ամեն օր,տան փոշիներն էի մաքրում ,ու ջղայնացել էի,մեր տանը ինչքան ժամանակ կլիներ սարդեր չկաին,հիմա էլ,որ կան պուճուրիկ են,բայց ամեն օր մի բույն հյուսում,ու գնում են,ու՞ր են գնում,ես էլ չգիտեմ,բայց որ տենամ չէէէ՞,գիտեք ո՞նց կգոռամ,անգամ շաաատ փոքրերից վախենում եմ,ձեռքս էլ չի գնում մի վատություն անեմ.....էս վերջերս նստած էի,մեկ էլ զգամ ինչ որ բանա խուտուտ տալիս թևս,որ աչքս չնգավ թևիս,մաաամաաաա:[նենց թևս թափ տվեցի,ու գոռացիիիի......էս խեղճը ընգաաավ եսիմ ուր:esim,ոչ հարցրեցի մոտդ թռնելու հարմարանք կա՞,չկա.......իիի,ախր ինձ էնքան վախացրեց,որ կարայի հանգիստ իջացնեի,մի հատ էլ գլուխը սիրեի,ասեի ապրես որ եկել ես.....Հաա,էլի շեղվեցի,փոշիները մաքրեցի,հասա պատուհանի գոքերին,մեկ էլ տեսնեմ պատուհանի մոտ մի հատ սաարդ սիրուն,կլորիկ բույնա հյուսել,բայց դրսի կողմից,ասի չէէ,պիտի մի բան անեմ,պատուհանը բացեցի....ու...ի՞նչ,կարծես աչքերը տեսա,ինձ թվաց, թե աղերսալի հայացքով ինձա նայում,նենց մեղքս եկավ,նայեցի նայեցի,սիրուն փակեցի պատուհանը,ու տենց էլ մնաց,ինքը ու իր բույնը....բաա.չարչարվել էր չէ՞,էնքան էլ սիրուն էր,մի հատ էլ ժպտացի,ու հեռացա:oy
---------- Ավելացվել է՝ 19:59 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 19:43 ----------
Էս վերջերս,այսինքն ինչ դասի չեմ գնում հեռախոսս մոռացել եմ,անգամ երբ անջատվումա չէ՞,ինձ համար մեկա,ինչի միացնեմ,մեկա ընկերուհիներս են,կեսը արդեն հանգստանում են,կեսը մոռացել են,մյուս կեսն էլ,չի ուզում հիշել...հա բայց ինչի:esimշատ էլ լավա,էսօր էլի հիշել էի, ուզում էի զանգեի,բայց ջղայնացա իմ վրա,ու ասեցի պետք չի:beee....Կարևորը ես ուրախ եմ,որ իրանց նման չեմ,բայց սենց քիչ քիչ իրանց կնմանվեմ էէ,բա ի՞նչ անեմ.....չէ,գիտեմ վերջում էլի ես եմ զանգելու,տենաս ինչքան կդիմանամ,մինչև հիմա էդպես եմ եղել,ինձ թվումա տենց էլ կմնամ,կասեմ լաաավ,ոչինչ,կարողա զբաղված են հիմա,ու էդ համոզմունքով,ինքս ինձ խաբելով զանգում եմ......բայց մեկաա,էսօր չեմ տխրի դրա համար,երբեմն կարող եմ ուրախանալ,որ լրիվ մենակ չեմ,ու լավ մարդիկ կողքս թեկուզ քիչ են,բայց մի քանիսը կողքս են,իմ ուզած ամեն պահին...
Էս ստեղնաշարիս ինչա՞ եղել,բառերը թարս եմ գրում,գրում ու ջնջում եմ,մատերս վերջում ոլորելու եմ:D
Բարի լույս օրագիրս,չէ,մի վախեցի նոր չեմ արթնացել,ուղղակի որոշել եմ էսպես սկսել ու բարևել...էսօր մտածում էի,ինչ հետաքրքիր բանա,որ լինումա ժամանակ, երբ մտնում ես Ակումբ ու ոչ մի տեղեկացում չի լինում,իսկ երբեմն էլ էնքան շաատա լինում,որ նայում ես համ վարկանիշ կա,համ նամակ,համ հաղորդագրություն......Ասում եմ,որովհետև էդ երբեմնների ժամանակ հաճախ կարողա տրամադրությունս անմիջապես փոխվի լավի,կամ էլ ընդանրապես ավելի վատի....լինումա նաև,որ անգամ մի հատ տեղեկացումը կարողա ամբողջ բոլորի տեղը լրացնի:yahooՈւ կարողա մաբողջ օրը ոչինչ չգա,բայց էդ 1 հատը անչափ ուրախ պահի ամբողջ օրվա ընթացքում.......Միտքս անավարտ մնաց,թե չէ,չգիտեմ,բայց ամեն ինչ ասեցի,ինչ ուզում էի:P
Օրագիրս էսօր ինչ լավ օր էր,իմացել եմ,որ վաղն ենք գնալու հանգստանալու:yahoo,2օր հետո -ի փոխարեն,նենց ուրախ եմ,15 օր առանց ոչնչի մասին մտածելու,լրիվ տարբեր ժամեր ու օրեր, որոնք պիտի անցնեն ուրախ,վառ ու գունավոր....Անչաաաաաաաափ ուրախ եմ,վաղը շաաատ խառն եմ լինելու,նույն հյուրերը Հոլանդիայից,նաև վաղն են գալու,մեր էդ խառը ժամանակ,որ պիտի պատրաստվենք,ու հավեսը էնա,որ մեքենայի մեջ,դու դիմավորում ես լուսաբացը,էնքաան սիրունա,իսկ ճամփան անչափ հվեսա անցնում,երևի արդեն տրամադրվել եմ:zagar,բայց էսօր հավես չունեի,մտածում էի դե 2օր կա էլի,կտրամադրվեմ.......Ուխխխխխ,կարոտել էի էս ուրախ օրերիս,կարևորը ինձ կարոտող օրագիրս դու լինես,մեկ էլ ընկերներս,որոնք երբեմն,անգամ իմանալով որ էստեղ չեմ,չեմ պատասխանի,կհիշեն...Դե դժվար տենց բան պատահի,բայց էդպես են երևում ընկերները,էդ ժամանակ ես տեսնում,ով ունի քո կարիքը,քո ընկերության կարիքը.....Շատ չկարոտես,էլի կգամ, կգրեմ ու օրերս քեզ կպատմեմ:kiss:byeՀաջող բոլոր ընկերներիս,ում,չեմ հասցնի հաջող անել.....ինձ էլ չկա չկա իմ կողմից բարի ճանապարհ մաղթեմ ու տաք, արևոտ,ու ջերմ օրեր,բայց գոնե մի օր էլ անձրև գա էլի,էնտեղի անձրևըըըըը:loveՀաջոոոոոոոոոոող:flower
---------- Ավելացվել է՝ 01:18 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 01:06 ----------
Հետաքրիր էր,որ էս ժամին դեռ օրագրումս գրառում չէի արել,ու էս ժամին սենց տրամադրություոււոն:o....,ոնց որ նոր արթնացած լինեմ,համ էլ վարկանիշ ստացա,բարի ճանապարհ մաղթանքով,ու ինչի՞ անտեսեմ,ու Շնորհակալություն չհայտնեմ,Շնորհաաաակաաալ եմ շաաատ......բայց ամենևին էլ նրա համար չեմ ասում,որ էլի ստանամ;)Էս ինչ ուրաաաաաաախ եմ,ով ուզումա թող մի քիչ վերցնի,ես նվիրում եմ,իմ բոլոր լավ ընկերներին,թեկուզ ինձ մոտ քիչ մնա էդ տրամադրությունից:yahoo:dance
Նորից արթուն,քունս չի տանում,նստել ու օրագրիս հին գրառումներն եմ կարդում,ու ամեն ինչ հիշում եմ,թե ամեն գրառումս երբ,ինչպես,ու ինչ տրամադրությունով եմ գրել...Նենց եմ սիրում քեզ օրագիր ջաաաաան,երանի միշտ լինեիր,քեզ կողքս միշտ պահեի,տետրս դառնաիր,ստեղնաշար էլ ունենայիր,որ հեշտ գրեի.....Կարդում եմ,ու մտածում,էսքան երազել,հոգնել եմ,թե չէ,չգիտեմ,բայց սիրում եմ ինձ ամպերի վրա պահել,զգալ երկնքում,ու հետաքրիրն էնա,որ երբ ուրախ ես,ժամանակդ քամու պես սլանումա կողքովդ,ու երբ մի պահ տխուր նստած ես լինում,էդ ուրախությունը քեզանից կիլոմետրերով հեռու գնացքումա լինում,ու հասնելն անհնարա թվում, մենակ էդ ժամանակ ես հասկանում,հիշում որ ուրախ ես եղել,հա,էդ ժամանակ ժպտացել ես.....Էսօր զարմանալի մի բանա եղել հետս,իմ քույրիկին,որին երբեք չեմ տեսել,ինքը ուրիշ երկրումա եղել,ես էսօր զանգել և հետը 2 ժամ խոսացել եմ,կարողա որոշ մարդկանց զարմանալի թվա,ու գիտեք իմ համար տարիքն էլ կապ չունի ինքն էլ 16 էր,բայց ես էդքան կիսվել ու զրուցել եմ,չնայած նոր էի ճանաչում իրան,բայց էնքան հարազատ էր ինձ էդ աղջիկը,երևի քույրիկի,ընկերուհու,լավ բարեկամի կարոտից էր.....
Մեկ էլ մի ուրախ բան էլ պատմեմ,էնքան հավեսա,երբ քեզ ոչ հարազատ, բայց նոր ճանաչող մարդիկ սկսում են սրտանց քեզ գովել,լավ խոսքեր ասել,ու ոչ մի,երկու,չորս անգամ,այլ ամեն տեսնելիս,միշտ առանց հոգնելու, ճիշտն ասած ես զարմացել էի....Ուրեմն էս կինը մետրոյի աշխատողա,ու երբ ես գնում էի դասի,անգամ երբ մայրիկիս տեսներ առանց ինձ,միշտ լավն էր խոսում,հա,առանց ճանաչելու,ինքը ուղղակի գիտեր,որ մոտ ենք ապրում,միշտ տեսնում էր,ու էն օրն էլ մայրիկիս հետ գնում էինք մետրո,մեկ էլ տեսա էդ կնոջը,մինչ մտնելս կատակեցի,ու մինչև էդ կնոջը ճանաչելս ասում էի,մամ էնքանա գովում,ու բարձր,ամբողջ մետրոյի մարդիկ շրջվում,ու ժպիտով սառած հայացքներով դեմքիս են նայում,ամոթա չէ՞:oyհաճելի էր,շաատ,բայց կարծես ամեն անգամ տարբեր մարդկանց ուշադրության կենտրոնում լինեի,դե ամաչում էի,ու էս անգամ էլ ասեցի մենակ էդ կինը չլինի,ասեցի ու տեսա,որ ներսն էր,մեկ էլ ժպիտով....
-Վաաայ,էս ձեր աղջիկնաա,-հաա,մոռացա միշտ ասումա,գիտի է ինձ,ամեն անգամ ասում էր,-էս ձեր աղջիկնա՞:o,-էէէ,դե ես եմ էլի,չես հիշում:angry,-զայրացած մտքում մտածում էի,-Շաատ լավնա,քնքուշա,-ու էլի նման շաատ հաճելի խոսքեր,բայց ես գիտեի,ու մինչ մտնելս մամայիս նայում ու ասում էի,-վաայ էս ձեր աղջիկնաաա՞,-չնայած որ էդ կինը,միշտ լավ ժպիտով ու ուրախ դեմքով ինձ էր նայում...էէէ արդեն եղբորս էլ գիտի,խեղճին արդեն հասցրելա լավ խոսքեր նվիրել,ու մենակ եղբոր ես չէ,մամայիս էլ,լավա պապայիս էլ չի տեսել,թե տեսելա:o.....բայց ասեմ,որ էս անգամ վերջն էր,երևի,որ կկատակեի,ես զգացի,որ ինքը բարի մարդա,ու գիտեք ինչքաաան քիչ են նման բարի,անշահախնդիր մարդիկ,ու նորից ամեն անգամվա գովեստի ջերմություն բերող խոսքերից հետո,նայեցի մամայիս ու ասեցի.
-Ինչ լավնա էս կինը մամ,կարելիա ամեն օր գալ իրեն տեսնել,իսկ ինքը կբարձրացնի տրամադրությունդ,ու կճանապարհի ուր որ գնալու ես,երևի ոչմի հարևանի,բարեկամի,ու ընկերոջ նման չի,որոնցից ոչ մեկը ինքը չի հանդիսանում....Գնացի էէէ,քունս տանումաաա;)
Երանի ժամերն արագ անցնեին
Որ սպասումի ժամը կրկին,
Անցներ թևրով իր անգին,
Քամու պես սուրալով
Ժպիտ ու սեր բերելով.....
Երանի այդ նույն ժամերը
Վայրկյանի պես սլանային,
Երբ աչքերդ դու փակեիր
Երազներին բարևեիր,
Ու արդեն այդ երազում
Քո երգերը միշտ երգեիր...
Երանի ժամերն արագ անցնեին
Թևրով քեզ բարձրացնեին
Ամպերին հասնցեին,
Ժպիտ ու սեր պարգևեին...
Ամեն անգամ ինչ որ մի բանի սպասելիս,միշտ ժամերը ձգվում են,ու կարծես կրիայի դանդաղ քայլերով հանդարտ սլանում են,սպանելով համ քեզ, համ ժամանակդ,որն էլ քո ձեռքերում չի,բայց ինչի՞...պատասխանը չկա,չի լինելու,ու էդպես կշարունակենք ապրել,դանդաղ,հանդարտ ու մեռնելով,որովհետև բոլորս էլ ամեն վայրկյան մի նորության ենք սպասում,ամենքս էլ ակնկալիք ունենք լուսավորի ու մաքուրի...ու հիմա էս պահին ժամերն էնքաան դանդաղ են գնում,որ քիչ է մնում սլաքներև ինքս ձեռքով ես առաջ տամ,նստեմ նայեմ,ու լուռ ժպտամ, թող ինձ թվա ժամը եկել է,ու գնում եմ,ժամն է եկել մի քանի օր հավերժական ժպիտով միշտ ժպտալու,ուրախ լինելու,ժպիտ,հավատ,հույս,երջանկություն բաժանելու....ես կիսում եմ,բաժանում եմ բոլորին,անգամ եթե շատ չնչին է ունեցածս,բաժանում եմ..... նրանց, ովքեր ունեն այս ամենի կարիքը ինձանից շատ...
Լավ էլի ինչ կլինի շուտ անցնեն էս հավերժական թվացող տանջող ժամերը........
Նորից նույնը,նույնը ինչ կար մինչ հանգիստս,նույն ապրելակերպը,բայց ոչ մտածելակերպը....Հա,նույնը չի,շաատ բաներ կան,որոնք սովորում ես,ինքդ քո,նաև մնացածների սխալներից օրինակներ վերցնելով.....Չէ,տխուր ոչինչ չկա,ուրախ եմ,որ խելք եմ հավաքել,գոնե շաատ չնչին,ու չեմ էլ ուզում տխուր նոտայով սկսել,որովհետև հիմամեջս ամեն ինչ ծաղկումա,երանի երկար տևեր,ու ոչինչ չհասցներ տրամադրությունս փչացներ.....Հանստից երբ եկա,առաջինը որ մտա տուն շրջեցի սենյակներով,էնքան էի կարոտել քեզ տունս,որ փոքր էի մտածում էի ակեր ունենայիր,որ ուր գնայի քեզ հետս տանեի,հաջորդ օրը ասեցի,ուֆ,կարողա ստեղ չեմ եղել ընկերուհիներս հիշել են ինձ,զանգել են ու պատսխան չի եղել,ւ վերցրեցի հեռախոսը ու զանգեցի միանգամից մի քանիսին,շաատ հաճելի էր,ինձ կարոտել էին,զանգել էին,բայց զանգել էդքան կարևոր չի,ինքան որ զգացել էին իմ էստեղ չլինելս,չէ մենակ իմ էստեղի ընկերուհիներս չէին,ակումբից էլ,թեկուզ քիչ բայց 2 ընկերուհի կան,որ էլի կարոտել էին ինձ,ու որ էնտեղ էի,կարդացի որ սպասում են ինձ,ու իբր էնտեղ քիչ էի ուրախ,ավելի էի ամպերով քայլում.....Ամեն վայրկյան մի բան նկատելով էնտեղ մտքում անըդհատ մի գրառում էի անում օրագրումս,ափսոս չեմ հիշում ինչ էի գրում մտքումս,բայց արդեն էստեղ էի,ու մամայիս ուրախ ուրախ ասում եմ,-
-Մամ գիտես չէ՞,ակումբից երեխեք կան,որ կարոտել էին,ինձ էին սպասում,-մամաս ժպտաց,ու ես էդ ժպիտով նորից ապրեցի....
Ուրեմն գնացել էինք մի ռեստորան էնտեղ,շաատ համով խինկալի էին տալիս,ու առաջին տարին չէր որ գիտեինք որ համովա,ուրեմն նկատեցի,որ մատուցողուհին իմ տարիքի աղջիկ էր,սպասարկում էր նոռմալ,մեկ էլ տեսնեմ լաց է լինում....էնքան վատ զգացի,երևի ինչ որ մի բան սխալ կամ վատ էր արել,ու նկատողությունը պատրաստ էր,բայց ինքը գումարի համար էր եկել աշխատելու,ինչպես բոլորը,նենց տխրել էի,երաժշտությունն էլ արդեն ազդում էր վրաս,մենք էլ հյուր ունեինք ու իրանց ուշադրությունն էլ էդ աղջկա կողմն էր,ես անծանոթ էի իրան,բայց քիչ էր մնում ասեի,մի լացի խնդրում եմ,բանի տեղ մի դիր,արժանի չեն,էդ կնոջ դեմքը տեսնեիք ծեծելներդ կգար,մի պահ նայեցի ու ասեցի առանց ինձ վիրավորելու ինքը ինձ եթե արհամարեր,ես կլացեի արդեն...այ էս պատմությունն էի ուզում պատմեի,ու էլի կան,բայց չեմ հիշում....Գիտեք էնքան սիրուն էր ծովում մայրամուտը,ականջակալներս դնում էի ականջներիս ու չնկատելով շուրջս գտնվող հազարավոր մարդկանց,միանգամից կարծես երկինք էի հասնում,անգամ փորձել եմ նկարել,չէր ստացվում,ինձ ամենամեծ հաճույքը մայրամուտն էր պարգևում,շաաատ եմ սիրում...Չնայած էնտեղի ահավոր շոգին,օրերս արևոտ ու էնքան արագ էին անցնում,ամեն օր տարբեր ընկերներ ծանոթներ,տարբեր զվարճանքներ,իսկ վերջում էլ մեկ օր Թբիլիսիում,այն մարդկանց հյուրընկալ տանը,որոնց հետ նոր էինք ծանոթացել,կարծես մեզ անչափ հարազատ լինեին,մեզ զգում էինք ինչպես մեր տանը, բառիս բուն իմաստով.......հրաշք քաղաք էր,բայց այն որ երկիրը բույսերով ու բնությունով հարուստ էր,որը տեսնում էիր ճանապարհին,քաղաքն էլ իր հերթին հարուստ էր լուսերով,ու հին,միևնույն ժամանակ վերանորոգված,նոր տեսքի բերված շենքերով,անգամ հին հայկական թաղամասում եմ եղել,ու էդ ամեն ինչը գիշերով,շաաատ հավես էր,քեզ անծանոթ փողոցով անհոգ քայլում էիր,մենակ մարդկանց հայացքներն էին վախեցնում,մի տեսակ խորթ ու դառը,չար հայացքներ էին,չէ նրանից չէր որ սևացել էի,զգում էին,որ հայ էինք,բայց ինչ էինք արել էդ էլ չհասկացա,բայց մենք հայերս մեր զբոսաշրջիկներին նման հայացքներով չենք նայում,ու վախեցնում....Շաաատ շաաատ եկեղեցիներ ունեին,ամեն քայլափոխի,ու լույսերով պատված,մենակ գեղեցիկ չէր,որ մեր հայկական եկեղեցին,ոչմի լույս չուներ իր շուրջը,էդ լուսավոր քաղաքի մեջ,մեր եկեղեցին մութ էր կանգնած,իսկ ժողովուրդը րոպեն մեկ անգամ խաչակնքում էին իրենց,կանգնած լինեին եկեղեցուն մոտ,թե խանութի, իբրև թե շաատ հավատքով են....Լավ էր,հետաքրքիր անցավ,ու մտածում էի էնտեղ,արդյո՞ք, որ էլ Երևանում չապրեմ,էդքան շուտ կսովորեմ ուրիշ քաղաքի ամեն ինչին,երևի կսովորեմ,բայց միևնույննա կկարոտեմ.....Կարևորը դեռ մի տարի էլ ունեմ,որ ապրեմ քաղաքիս գրկում,ընկերներիս,ու էստեղ մնացած հարազատներիս հետ,և կարևոր է նաև,որ արդեն էստեղ եմ,ոնց եմ կարոտել քաղաքիս ամեն անկյունը,Աբովյան փողոցը,պուրակները,մարդկանց ջերմացնող դեմքերը,էսօր երևի մի քիչ դուրս կգամ զբոսնելու,ու կարոտս կառնեմ:loveՄոռացա ասեմ,նենց եմ սևացել,ես ինքս ինձ հայելու մեջ չեմ ճանաչում......Հավեսա, երբ զբոսնում ես անծանոթ քաղաքով,էլի կուզեի շրջել ուրիշ քաղաքներով,երևի դեռ կտեսնեմ:)
Բարև օրագրիկսսսսսսսսսս:love,էսօր էնքաաաան ուրախ եմ:yahoo,բայց չգիտեմ էլ ինչիցաաաա,մեկա ուրախ եմ,նենց եմ սիրում ինձ սենց բարձր տրամադրության մեջ,որոշել եմ էլ չտխրեմ,բայց դե էդտեղ էլ հո իմ ուզելով չի,մեկ -մեկ պատահումա,ես չեմ էլ ուզում,բայց դե լինելու բանը լինումա,դե տես օրագիրս ինձ արդեն սևացած,բայց ծիծաղալ չկաաա:P
http://img707.imageshack.us/img707/9858/dsc04963q.jpg
Հետաքրքիր բանա կյանքը,երբ շուրջդ գտնվող մարդկանց նոռմալ վերաբերմունք ես ցույց տալիս,առանց նրանց վիրավորելու,երբ ապրում ես այնպես, ինչպես նրանք ընկերներդ են,թեկուզ նրանց դեռ չես տեսել,բայց չէ,սխալա,սխալա ասածս ամեն ինչը,պետք չի ապրել այնպես, որ իրանք իրենց լավ զգան,պիտի ամեն ինչը ճիշտ ասես նրանց դեմքին,որովհետև երբ չես ասում,ինքդ քեզ կիրթ ես պահում ,մարդիկ մտածում են, որ կարող են ամեն պահի վիրավորել,չմտածելով դիմացինին ցավ կամ տխրություն պատճառելու մասին... մտածում են հա էլի ճիշտն եմ ասում,բայց ես էդ նույն մարդուն կարողա երբեմն համարեմ ինձ ընկեր,բարի մարդ,կամ ուղղակի ծանոթ.....
Չէ,լսում եք,սխալս չկրկնեք,չանեք,իմ նման չեմ ուզում,որ հիասթափվեք,......ու ճիշտա,չէ՞ որ ես ինքս եմ ասում ինձ անծանոթ մարդ,հենց դրա համար էլ պետք չի,չկա էլ էդ մտածելակերպը,պետք չի ոչ մեկին դնել հարազատ կամ ծանոթ ընկերոջ,հա հասարակ ընկերոջ տեղ,պետք է ապրել այնպես, ինչպես դուր է գալիս ինքդ քեզ,ու քիչ ուշադրություն դարձնել կողքիդ մարդուն, շաատ քիչ,այնքան աննշան, որ հենց նույն մարդու աչկին այդ ամենը ոչինչ երևա,ու դու այդ ժամ միայն կզգաս արժի ավելացնել վերաբերմունքդ տվյալ մարդու նկատմամբ......
Կարողա լավ չեմ ներկայացնում օրագիրս,բայց էսօր պիտի գրեի քեզ,պիտի պատմեի,որ նեղացել եմ,հիասթափվել եմ,ու լավա,ես էսպես կսովորեմ ապրել միայն իմ համար,ապրել այնպես ինչպես ինքս ինձ է դուր գալիս,ոչ շրջապատիս,սա իմ կյանքն է,ու ոչ մեկինը.....շատ եմ լսել խոսքերը այս,բայց ուշադրույուն չեմ դարձրել,մտածել եմ եսասեր կդառնամ,բայց սա արդեն վերջն էր նույն մտածելակերպին...
Ուրախ եմ,որ քեզ ունեմ օրագիրս,որ ինձ լսում ես,լուռ ես,ոչինչ չես ասում,բայց լսում ես,ու կողքիս ես
Շնորհակալ եմ
Դատարկ ես դու այսօր,
Պատմելու ոչինչ չունես,
Բայց տխուր էլ չես,
Մենակ էլ չես,ես քեզ հետ եմ...
Հանկարծ լաց չլինես,
Երբեք տխուր չլինես,
Այսօր դատարկ ես..ոչինչ
Բայց դեռ լի ես լինելու
Ու արև է լինելու...
Իսկ ամպրոպը հեռվից երբ նայի,
Թեկուզ անգամ նախանձի,
Ծիածանի տակ միասին
Ես ու դու պար կտանք,
Ուրախ,զվարթ կերգենք,
Ժպիտներ կբաժանենք
Տխուր,մոլոր անցորդին,
Իսկ թախիծը,հեռու,շա՜տ հեռու կլինի...
Դատարկ ես դու այսօր,
Պատմելու ոչինչ չունես,
Բայց տխուր էլ չես,
Մենակ էլ չես,ես քեզ հետ եմ օրագիրս:friends:.......
Արդեն 5 էջ ունես օրագիրս,բայց...չեմ հասկանումինչ ես ուզում,երբ ես տխւոր,մենակ լինում,երբ ես ուրախ,անհոգ լինում
Էսօր էնքաան վատ տրամադրություն ունեմ,որ ոչիչի հավես չկա,չեմ ուզում անգամ ժպտալ,էն տպավորություննա, որ երևի մի տարի կլինի ես էս տրամադրության մեջ եմ,էն վիճակնա, երբ հույսդ հասնումա 0-ի,երբ չես ուզում երազել,երբ փակում ես աչքերդ,բայց էլի չես հանգստանում,երբ ներսից ինչ որ մի բան կրծում է հոգիդ,հանգիստ չի թողնում,ընկել է ճահիճը,էլ չի բարձրանում,սարդոստայնի մեջ խճճվել,ու դուրս չի գալիս...
Ճիշտա լավ չի,ես էլ չեմ ուզում,բայց մեղավորթությունս որտեղ է,ինքս չգիտեմ,ինքս ամենից այս դուրս գալու ձևը չգիտեմ,չեմ էլ ուզում,ոչինչ, թող էսօր էլ ես տխուր լինեմ,մի քիչ մտածեմ,ինչն եմ կյանքում սխալ արել,ինչը ճիշտ....Ասում են չէ՞ «Հույսը վերջինն է մեռնում»այսօր հույսս առաջինը ինձ լքեց,նրա կաթիլն անգամ քամվել էր մեջիցս, չկար էլ,ու չէր էլ եղել կարծես....
Ժպտա օրագիրս,մի նայիր այդպես ինձ,ճիշտա ընկերդ եմ,այսօր տխուր եմ,կանցնի,ամեն ինչ կմնա անցյալում,մութ ու միայնակ....
Էհհ,ինչ լավա քիչ մնաց,ընդհամենը մի քանի օր,ու վերջապես նորից կլինի հին առօրյաս՝ դաս-դասից տուն-դասեր-մի քիչ համակարգիչ-հեռուստացույց-ու հանգիստ.... հաջորդ օրվանից նորից նույնը,բայց կարոտել եմ,ու էս տարի ուրիշա լինելու,չէ՞ որ մի տարիա մնացել,մի տարի ուսանողական հաճելի,ուրախ,երբեմն էլ լարված կյանքիս,կարոտել եմ անգամ էն պատճենահանած թղթերը,որոնք ամեն օր հետս տուն էի բերում,թե էդտեղ ինչ կա կարոտելու, ես էլ չգիտեմ:esim,բայց հավես էր....ճիշտա երբ դասի էի ասում էի երբ ենք հանգստանալու,երբ են արձակուրդ տալու,որ գոնե երկար քնեմ:lazy,դաս չանեմ,ու էսօր, երբ արդեն հանգստանում եմ արդեն դասերիս եմ կարոտել....Դե կյանքնա էդպիսին,երևի անընդհատ պիտի ապրենք մի բան,որը հետո նորից ու նորից կարոտելու ենք....Բա ընկերուհիներիս,ընկերուհիներիս ինչքա՜ն եմ կարոտել,որ գնում էինք սրճարան,կամ պիցցա ուտելու,էնքան ուրախ էինք տուն գնում,որ:yahoo.....
Չէ,սա էլ ուրիշ էտապա,կյանքի ուրիշ կողմ,ու ուրախ եմ,որ կարող եմ վայելել,այլ ոչ թե տանը նստած եմ ու ձանձրանում եմ կյանքիցս....
Լավա քիչ մնաց,դիմանամ,ու հետո երևի կուրախանամ:roll....հիշեսի ինձ առաջին ուսանողական օրս,եթե կարելիա էդպես ասել,երբ մտա նոր շենք,երբ ինձ ոչ ոք ծանոթ չէր,ամեն ինչ այլ էր,ու ամեն անցկացրածս վայրկյանի վրա ուրախանում էի......
Ինչ լավ էր երեկ երեկոյան,մինչ կմնտեի անկողինս բացեցի վարագույրը, ու սովորության համաձայն նայեցի երկնքին:roll,փորձեցի մի փոքր մաքուր օդ շնչել,այնպես թարմացրեց,որ չէի կարողանում քնել....երկինքը պարզ էր,բայց թափանցիկ ամպերով լի,իսկ լուսինը՝կարծես ճանապարհ էր բացում ամպերի մեջից իրեն համար,կանգնել էի ու մի քանի րոպե նայում էի երկնքին,լավն էր երկինքը,խաղաղություն ու թռչելու ցանկություն բերեց հոգուս,ապրեցի բնության հրաշքներով,ու էլ քնել չէր ստացվում...Փակել էի աչքերս,ու կարծես նույն երկնքում երազներ էի ստեղծում,լուսնի միակ արահետով քայլերս էի շարունակում....Ապրում էի....
Լավն էր երկինքը,պարզ էր,մաքուր.....
Հիշում ես՝.............Օրերն անցնում էին վայրկյանի պես,բայց նոր ես գնահատում օրերը քո,
Ժպիտներդ ծիլեր տվեցին այն ժամանակ,բայց նոր ես հիշում ժպիտը քո,
Աչքերիդ փայլը լույս էր տալիս երկնակամարում,նոր ես հիշում փայլը նրանց,
Հասել էիր երկնքին,երազներ էիր դու հյուսում,անիրական կամ իրական,
Ժամանակդ կանգ էր առել,ընծա դարձել,հիշում ես ու ափսոսում,
Որ չես գնահատել այդ ժամ հարատևությունը քո..........
Ապրիր վայրկյանդ,ժամդ, օրդ .........Մի մոռացիր նույն լավ թվացող անմահ պահին շնորհակալ լինել ինքդ քեզ ու երկնքիդ
Ու՞ր ես կորել,
Ու՞ր ես փախչում,
Ինչու՞ չկաս...
Արթնացի՛ր,տարածվի՛ր եկնքումս,
Ջերմացրու՛,փայլի՛ր,
Ու՞ր ես կորել Արևս:
Էլ չե՞ս գալու,
Չե՞ս լինելու,
Միթե՞ ցուրտ է միշտ լինելու...
Ու՞ր ես կորել
Ինչու՞ չկաս Արևս:
Երկինքներում ամպերով լի,
Ամպամած,թե ծիածանով,
Էլ դու չկաս,
Էլ չես շողում Արևս:
Ու՞ր ես կորել,
Ու՞ր ես փախչում
Կարոտել եմ Արևս.........
Պետքա մտածել մի նոր բանաձև օրագիրս,նոր մի միջոց,որ երբ ես ինքս տխուր լինեմ,ինչոր մի լավ հատված հիշեմ անցած կյանքից,կամ էլ դեռ անիրական կյանքիցս ու սկսեմ ժպտալ...Էէէէ,ժպիտս,ուր ես գնում,ինչի՞ ես գալիս,գալիս ես,որ երևաս դեմքիս,ու մեկ վայրկյանում թողնես մենակ ու հեռանա՞ս....
Չէէ,էսպես չի լինի,չեմ ուզում,դու շուտ ես հեռանում,մնա հա՞,էլ մի գնա,դու ինձ շատ ես պետք,քեզ հետ ընկերս ես անէանում եմ,չքվում երկրիս երեսից,ու պարում եմ երկինքներում ջինջ ու բարի........
:flowerԿարետեեեեեեեեեեել էի,շաաաաաաաաաատ,էնքաաան առիթներ են եղել,որ քեզ չեմ պատմել,բայց էլ չեմ պատմի,էդ էլ թող մնա չգրված....մենակ կարճ կասեմ,որ հիմա ուրախ եմ,շատ ուրախ եմ,նորից դասեր,դասախոսներ,հաճելի ու տհաճ դեմքեր,հազարումի ծանոթ դեմքեր....Լավա էլի,էլի ժպտում եմ,ուրախ եմ օրագիրս,գիտեմ գրեմ, չգրեմ կողքս ես,մտքերս կարդում ես...Գնացի...լավ մնա:flower
Վաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաախ աշունս դու եկել ես:love,ինչ լավն ես,թեկուզ դեռ կիսատ ես,ու չես դեղնել,չես հագել դեռ հագուստը քո,բայց եկել ես դուռը իմ......ուզում եմ,շատ եմ ուզում նորից անձրևներ գան,նորից դեղնեն տերևներդ,նորից գրկեմ քեզ աշունս,շատ էի կարոտել,շատ շաատ........Ոնց էի ուզում,որ գաիր........մեկա էլի ձմեռ էլ եթե լինի,ես կարոտելու եմ քեզ,եթե թեկուզ եղել ես,նոր ես եղել,վերջացել...ինձ համար չես եղել,ու միշտ էլ կարոտելու եմ քեզ Աշունս,քո գույներով,արցունքներով,մաքուր օդով,ու երկնքով...........Դու միշտ ինձ ուրախացնում,ուրախացրել,ու ուրախացնելու ես:yahooթեկուզ առանց ծաղիկ էլ գաս,միշտ թոշնած լինես,չորացած ու ծաղկած չլինես,ես միշտ պատրաստ եմ գնահատել ու սիրել քեզ եղանակս:drinks
Նոր դուրս եկա ընդհամենը մեկ րոպեյով տանից,բայց բուրմունքդ աշունս անմահական էր.....Հետաքրիրա,բայց ես նոր զգացի, որ ամեն եղանակ իր բուրմունքն ունի:love...Շաաաաաատ լավն էր քոնը աշունս,մի տեսակ հոգիս մտավ ու պահպանվեց հիշողությանս մեջ,անգամ հիմա կարծես դեռ ուղեղիս մեջ է,պտտվում է..........
Ինչ անուշ ես,ինչ լավն ես ԱՇՈՒՆՍ
Ուֆ օրագիրս չեմ կարում,ուզում եմ գրել,բայց էլ չի ստացվում,մտքերս խառն են,խճճված կծիկ,էլի կգրեմ,կգամ մի տխրի....
Էսօր էլ չկա,
Չեմ կարում գրել,
Դատարկ են ձեռքերս,
Ափերս օդով լի...
Բայց խառն են մտքերս,
Ու էլ չեն գալիս,
Չեմ գրում այսօր,
Դատարկ եմ ինքնին.......
Վերընթերցիր կյանքդ,
Կարդա էջերդ,
Հիշիր անցյալդ...
Ժպտա անցածի,
Կատարվածի համար,
Ժպտա անգամ չեղածի համար...
Կարդա էջերդ ,
Հիշիր քեզ,
Հիշիր կյանքդ,
Ժպիտներդ հեզ,
Ապրիր օրդ ժպիտով
Ոչ թախիծով.անեծքով...
Երբեք տխուր չլինես,
Ժպիտն անգամ չլքի քեզ ....
---------- Ավելացվել է՝ 19:16 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 19:02 ----------
Եթե անգամ կրակ լինես,
Արև լինես ու միշտ փայլես,
Բարձր լինես դու բոլորից,
Հրաշք լինես ու միակը,
Երազի պես մաքուր լինես,
Գեղեցիկ ու հարուստ լինես,
Ընկերներով շրջապատված, թե միայնակ,
Մեկե տխուր կամ անդունդում
Այս ամենը փուչ է դառնում,
Անէանում ու վերանում....
Էլ չես կարող այդ նույն պահին
Նորից ժպտալ առաջվա պես,
Ապրել այնպես,ինչպես երբեք...
Ճախրել ազատ՝ մութ երկնքում,
Ծիածաններ ձեռքով հյուսել,
Անձրև բերել բաց ամպերից
Չես կարող,չի լինի էլ.......
Միթե՞ չես գալու,
Ժպիտ չես բերելու դեմքիս,
Չես բարևելու ու անցնես,
Չես շոյելու դեմքս,
Համբուրելու աչիկներս,
Նոր շունչ միթե՞ չես պարգևելու ինձ,
Բայց դու չկաս,չես էլ գալիս
Դու ինձ հետ չես,ես մենակ եմ Անձրևս...
Միթե՞ էլ չես գալու,
Էլ չես լինելու,
Չեմ հավատում,
Դեռ սպասում եմ Անձրևս:love:oy
Գիտես ինչու՞,որովհետև
Շաաատ, շաատ եմ սիրում քեզ:flower....
Հետաքրքիրա,որ առանց պատճառ ծաղկավաճառներից, արդեն քանի անգամ վարդ եմ ստանում,ու ինձ անծանոթ ու տարբեր մարդիկ.....երևի վարդերին էնպես եմ նայում:oy:loveԻ՞նչ անեմ շաատ եմ սիրում,էնքաան լավն են,ամեն անգամ անցնելիս, եթե չնայեմ,չեմ դիմանա:roseանգամ եթե մի հատ էլ ստանում ես,էդ ամեն ինչա,ու ինչ կապ ունի թե քանի հատա,մեկա ինքը քոննա,եթե անգամ չորանա,նորից քոննա,ու հիշելու ես,որ թեկուզ մեկ հատ,բայց ստացել ես,ու ինչքան ուրախություն կարա պարգևի էդ մեկ հատ վարդը,որը թեկուզ անծանոթ կին է նվիրել .....ամբողջ տունը պիտի ծաղիկանոց դարձնեմ,մենակ վարդերով,ու էդ ժամանակ ժպիտս էլ ամբողջ օրը հետս ման կտամ:yahoo........
էէէէ.........Էնքան չեմ գրում,երբեմն մոռանում եմ ինձ,մոռանում եմ, թե ոնց եմ գրում,ոնց երազում,և ոնց եմ ապրում........:}
http://www.youtube.com/watch?v=tTLR16qUyw0
Էս երաժշտության մեղեդիները,նոտաները կարծես անընդհատ պտտվում են գլխումս,էնքան հաճելի հանգստություն են բերում,աշնանային տրամադրություն են ստեղծում...Մի տեսակ զբոսանքի տրամադրությունա ստեղծվել մոտս,էն ուշ աշնանային այգով,որ ոտքերիտ տակ ոսկյա խարշյամները անընդհատ տրորվելով՝ ճանապարհ են քեզ համար բացում,որ ընկնում են գլխիդ,ու չես հասցնում երազանքդ մինչև վերջ պահել,չես հասցնում.....Զբոսնում ես,ու ամեն ինչի մասին մտածում ես հենց նույն պահին,չէ, էդ ցուրտն էլ չի հուզում,թեկուզ մրսում ես ու անընդհատ քայլում ես,պտտվում ես տերևը ձեռքիցդ չգցելով,նայում ես երկնքին,ու էնքաան հաճելիա թվում կյանքը,էնքան լավն են թվում մարդիկ,ու շուրջբոլորդ կարծես ծաղկունք լինի,բայց ԱՇՈՒՆ է,այո, աշուն է,բայց ինքն իր հերթին գեղեցիկ է յուրովի,գեղեցիկ իր ոճով ու հագուստով,արտասովոր իր քայլվածքվ,ժամանակով......Ո՞նց բացատրե,ո՞նց պատմեմ քեզ աշունս,ո՞նց նկարագրեմ քեզ ու քո գեղեցկությունը:love........
Մի մոռացեք,երբեմն երազել,նայել երկնքին,պահել երազանքներ,եթե անգամ դրանք չեն կատարվելու,թեթևացրեք ձեր հոգիները ՝ միշտ տխուր, մռայլ մարդկանց հայացքներից ու նախանձից,մի մոռացեք չէ որ այնքան հաճելի է երազելը:roll
:yahooԻնչ լավ տրամադրությունա մոտս,ի՜նչ լավ էր երեկ:roll,ինչ հավես էր ըկերուհիներիս հետ,երբեք չեմ մոռանա........նույն ընկերւհիներով մեկ ծննդատանը էինք,մեկ էլ երեկ նորից էլի միասին,ի՜ինչ լավ էր:love,շաատ եմ սիրում ձեզ,ու երբեք էդ հավես օրը չեմ մոռանա,ինչ գժություն կար արեցինք,էնքաան ծիծաղեցինք,որ կարծես ամպերի երեսին էինք կանգնել,ու մեկը հրել էր,վերևից իջնում էինք.....էնպիսի վիճակ էր,որ կարծես,էլ ուրիշ ոչինչ պետք չէր,ամեն ինչ բավական էր ուրախ լինելու համար.........մեկել շատ ուրախ եմ,որ ընկերուհիներս գնահատեցին ինձ,կարդացին գրածներս,ընդունեցին նենց,ոնց կաի,կամ ու կլինեմ.......Բայց դե էսօր էլ հո՞ դասախոսս էր զարմացել,իմ ու ընկերուհուս վրա,դէ բնականա, որ ընդհամենը 2 ժամ քնես,էդպիսի քնած վիճակում էլ ամբողջ դասդ կանցկացնես,ոչ խոսում էինք,որ ժպտում:D.........Դե էդ հեչ,ես քնեցի,հանգստացա,բայց նորից ունեցա մի նենց թանկ օր,որը կմնա էլի հուշերիս տետրում անջնելի ու անմահ մի պահ,ոնց որ ծննդատան օրն էր,ի՜նչ լավ էր էլի,չնայած օրագիրս քեզ չեմ պատմել,բայց էդ ժամանակ կարծում էի,թե պետք չի գրել,ես արդեն կարող էի ոչ մեկի չասել,ու ուրախանալ,չգրել,բայց պատմել մեկին ու էլի լինել ուրախ,զգալ,որ էլ պետք չի ոչինչ..........
Չէէէ,շատ ուրախ եմ,շաատ շաաաաաաաաաաատ:love.......
Բղավել պետք չի,երգել է պետք,
Հանգիստ զրուցել,ու խոսել է պետք,
Դատարկվել,ու թեթևանալ է պետք,
Պտտվել ու գլխապտույտով երազել է պետք,
Սիրել ու սիրվել է պետք,
Բայց մի մոռացիր,որ
Պետք չի տխրել-օգուտ չունես.........
Մի երազիր.... ամեն ինչ արդեն կոտրվել,
Փշուր-փշուր է եղել,
Փոշոտ ապակու կտորների պես....
Կոկորդումդ ցավ պատճառելով
Կանգնած ժամացույցի սլաքի պես,
Մնալու է,կիսատ, դատարկ ու ծանր.....
Մնալու է մտքումդ,անտեր ու անտուն,
Թափառելու է ուղեղումդ,դեռ ման է գալու,
Բայց մնալու է կիսատ,փուչ ու դատարկ.....
Մի երազիր,անօգուտ է....
Այն էլ չկա,ու անգամ էլ չի լինելու.........
Ուզում ես հուսալքվիր,տանջվիր 4 պատերի մեջ,
Ուզում ես լաց եղիր,գոռա,որ հեռու է,
Գոռա,որ չկա,ու դատարկվելու է,
Բայց իմացիր, ինչն անկատար կար,
Հենց էդպես էլ մնալու է,
Ինչպես հրաշք,երազ,արև քեզ համար,
Չի լինելու,ցավ ու վիշտ է պատճառելու........:cry2
Չէէէ,պիտի էստեղ էլ ասեմ
Տատիկս երեկ ակնոցները աչքերին դնելուց հետո ասաց.
-Ինչ գեղեցիկ փայլուն աչքեր ունե՜ս բալեեես,-ես զարմացած,
- Տաաատ իմ աչքերը ինչի՞ նոր ես տեսնում,:o
-Դե բալես ակնոցով ուրիշա,իսկ առանց ակնոց սովորական աչքեր են էլի:)
Բաաա:P:oyԷդ պահին զատո տրամադրությունս հազար էր:yahoo
Պետքա երբեմն երազել,ու ապրել այդ երազում,գոնե մի քանի օրով,մոռանալով ամեն վատ տրամադրության ու թախիծի մասին,ապրել հույսով ու հավատով............
Ինձ դա երբեմն շաատա պետք լինում.......
Ու էս հարցը ինձ նենց հետաքրքիրա,թե ինչի՞ցա, որ երազելուս ցանկությունը գալիսա էս աշնանային հրաշք եղանակի հետ,հույսեր են ծնվում,ու թվումա թե երազանքներս կատավելու են...............Երևի նրանիցա,որ աշունն էլ ինքը երազային եղանակա....................Բայց մեկա հավեսաաաաաաաաաաաաաա:love
Ինչ հետաքրքիրա....ինչու՞ ես դատարկվել օրագիրս,ինչու՞ ես ուրիշ,հիշու՞մ ես, որ նոր էիր, լրիվ ուրիշ էիր,տարբեր էիր,իսկ հիմա դարձել ես տխուր,ձանձրալի ու կարծես միօրինակ ես.......Նոր ժամանակդ ուրախ էիր,լավն էիր,ուրիշ էիր.....բայց ես չեմ փոխվել....հնարավորա մի մասնիկ իմ մեջ փոխվելա,դարձել եմ անհավատ,մտածկոտ, մի քիչ էլ տխուր երբեմն.....գիտես մեկ-մեկ փորձում եմ նորից երազել,բայց ոչ առաջվա նման,ու ոչ առաջվա ուրախությամբ,ու ստեղծածս երազի մասնիկները օդում հոդս են ցնդում,չքանում ու անէանում են,իսկ այն նորից հիշելը անհնարին երևույթ է ինձ թվում,այդ նույն պահին ես անզոր եմ դառնում,անզոր թռչուն այս մեեեծ շաատ մեծ աշխարհում,մենակ ու մտքերով լի...երազս նորից ամուր գրկել եմ փորձում,բայց......
Չէէէ,օրագիրս,ես կաշխատեմ հետ բերել քեզ,անցյալդ ու ինձ
Ինչ հավեսա էսօր,տրամադրություն կա,կարևորն էլ հենց էտա..........երանի մի քիչ երկար մնա:)
Վաա՜ախ ինչ լավն ես Երևանս գույներիդ ու հագուստիդ մեջ,շաաաաաաաաաատա սազում քեզ Աշունը......................Ինչքան էլ տխուր լինեմ,միևնույննա,եթե մի վայրկյան էլ նայեմ քեզ,տեսնեմ գույներդ ու աչքերդ հեզ,միանգամից ժպիտ է հայտվում դեմքիս Երևաաաաաաաաանս:love:love:love
Երբեևիցէ եղել է այնպես,որ օրվա ընթացքում հարյուր անգամ փոխես տրամադրությունդ՝ տխրես,հետո ժպտաս,լաց լինես,հետո այնպես ծիծաղես,որ զարմանաս ինքդ քեզ վրա......ու էդպես հարյուր անգամ,ու անգամ կարող է այնպես լինել,որ ներսդ ամեն ինչ տակնուվրա է եղել,բայց ուժերիդ ներածին չափով փորձում ես ցույց տալ, թե ամեն ինչ կարգին է,անբնական ու անկապ ժպտում ես...կամ էլ էդ ժպտալուց հետո չգիտես ինչու միանգամից տխրում ես,կարծես մեկը ասի ինչու՞ ես ժպտում:(......Կարծում եմ,զարմանալու առիթ կա,կամ էլ պետք է որ լինի,չէ որ մարդ պետք է մնա մեկ տրամադրության ու գույների մեջ,բայց ես այն փոփոխում եմ օրվա մեջ քանի անգամ:esim
Հետաքրքիր է կյանքը,մարդը,բնությունը.............
Չէէէէէ,տխուր չեմ,ուղղակի երբեմն լինում է:oy
http://www.youtube.com/watch?v=_WcWHZc8s2I&ob=av2e
Ինչ հանգիստացնող ձայն ունի այս երգչուհին,չգիտեմ ինչի բայց էսօր ուզում եմ լսել իրան,ճիշտա հեռախոսիցս երբեք չեմ ջնջում երգերը,բայց միշտ չէ,որ ուզում եմ տխրել....ինձ և թախիծ, և ուրախություն են բերում էս երգերը.....ինձ համար ավելի թանկ են սկսում դառնալ մի փոքր ավելի հին երգերը,քան մեր ժամանակվա՝ հիմիկվա անկապ երգերը,մի տեսակ ուրիշ են իրանք,չեն ձանձրացնում,ու իրոք մի քանի ժամ կարող եմ լսել,առանց ձանձրանալու...Չգիտեմ,շաաատ լավն են էս երգերը,էս երգչուհու բոլոր երգերն են լավը,ու միշտ կլսեմ,թեկուզ տխրեմ:cry2......
Ապրես Շադե ջաաան,դու լավն ես քո երգերի ու ժամանակի մեջ
Արևը կրկին ներս է մտել պատուհանիցս,
Բայց ներսում իմ դեռ ամպոտ է,
Դրսում ամեն ինչ վառ ու արևոտ է,
Բայց աչքերս դեռ թախիծով լի
Երջանիկ օրեր են որոնում անհույս.....
Իմ պատուհանից այն կողմ,
Նորից անձրևներ են,ու մռայլ է ամեն ինչ,
Ու ինչքան է այն սազում ինձ.....
Ու ինչքան էլ արև լինի երկնքում այդ,
Մեկ է հիշիր չի փրկի ինձ,
Չի օգնի ու սթափեցնի ինձ....:cry2
Երազում,թե արթմնի
Աչերս անկախ իմ կամքից
Հրաշք կյանքիս թափանց ստվերում
Որոնում են ասես ինքս ինձ........
Ու էստեղ կարծես մտքերս խառնվեցին իրար,գրելուս ցանկությունը չքացավ,կարծես ուղեղս,հոգիս ու սիրտս մի բան էին փորձում ապացուցել,հասկացնել ինձ......Բայց անզորությունս առավել է ամեն ինչից.......Լսելուս կարողությունը կորցրել եմ անհետ,ու էլ չեմ կարողանում լսել սրտիս,ով կողքիս է,լսում է ինձ.........Թվում է դատարկվել եմ,բայց ներսումս զգում եմ ինչքան ասելու բան կա դեռ,ինչքան խառն են մտքերս,ամեն ինչ կարծես կծիկի պես խառն է մեջս,ու չի թողնում լսել ինքս ինձ.......
Չէէէ,էլ ոչինչ չի օգնի ինձ............
Հա՛,օրագիրս դուրս հանեցի,դատարկվեցի,նորից երազեցի....ստացվեց, թե չէ,չգիտեմ,բայց գիտեմ,որ երազ էր...........Չգիտեմ որտեղից,ինչի՞ համար սկսեցի այն ժամանակ այդ մասին մտածել,երազել,ու այն այցի եկավ ինձ անսպասելի ու նույնքան անիրական, բայց մտածում էի, թե անավարտ էլ մնալու է,բայց ես չեի թողնի, որ մնար կիսատ,աննպատակ,ու վատ վերջավորությամբ,թեկուզ չի լինելու,բայց այն գոնե մի տեղ գրված մնալու է,գոնե կկարդան այն ու մի քանի րոպեյով կփորձեն երազել,անուրջներ ստեղծել յուրովի ամենքն իր համար............
Էլ չկամ,
Դատարկվել եմ,
Չկան զարկերը սրտիս,
Կանգ են առել,
Ու սառել են ճանապարհիս......
Գիտե՞ս օրագիրս,էսօր նենց մի պահ տրամադրությունս ընկավ.......Մեր բակում մի ծառ կար,որը մեր պատուհանից երևացող միակ դեղին ծառն էր,որին նայիելիս աշունը մտնում էր հոգուս մեջ,ու ուրախանում էի,ու չնայած որ օրվա ընթացքում շաատ ծառերի վրա էի ուրախանում,բայց սա կարծես մտքով իմն էր,իմ սեփականը,քանի որ իմ բակում էր,ու ամեն օր ժպտում էր ինձ.....բայց այսօր երբ տուն էի գալիս,հանկարծ հեռվից նկատեցի,որ այդ նույն ծառի տերևները չկան,չհավատացի,ու նորից մի փոքր մոտենալով նորից նայեցի,չէէ....թափվել էին գետնին,ամբողջ գետինը հրաշք դեղինով էր պատված,էնքա՜ան ցավ զգացի մի պահ,չէ՞ որ ամեն օր ապրում էի քեզ հետ,զրուցում էինք իրար հետ, մտքերս քեզ էի ուղարկում,երազում էի քեզ նայելով,ու պատուհանցից աչքս անընդհատ քեզ վրա էի պահում,բայց երևի մի պահ մենակ ես զգացել,ու նեղացել ես..........
Ոչմի անգամ էսպես չեմ տխրել ծառերի տերևաթափից,այլ ընդհակառակը ուրախանում էի,որ պետք է դրանք ոտքերից տակ առնելով, այս ու այն կողմ անելով քայլեմ,բայց սա իմն էր,իմ սեփականը,ընկերս էր կարծես....
:cry2Ի՞նչ անեմ,կկարոտեմ քեզ,կսպաեմ,որ նորից ծաղկես,բողբոջես,հետո դեղնես,ու տեսնեմ նորից ես քեզ,նորից զրուցեմ ու ժպտամ քեզ հետ,եթե միայն կողքիդ լինեմ.........:flower
Հիշու՞մ ես չէէ,ինձ օրագիրս,որ ուզում էի մի օր թրջվել անձրևի տակ,ուզում էի, որ շաատ ուժեղ թրջվեմ,նենց որ թեկուզ հետո հիվանդ պառկեմ,բոլորը թեկուզ վրաս ջղայնանային՝ հիշելով որ անձրևանոց չի եղել մոտս,ու ինատու եմ թողել տանը,հիմա գիտես նորից սպասում եմ,ճիշտա աշունս եկելա,իրան էլ էի սպասում,բայց ինձ աշունն էլ խաբեց,մի քանի անձրներ տեղացին,ու հետո դարձավ արևոտ, սովորական եղանակ...............Կարոտել եմ,անձրև եմ ուզում, շաաաաաաաատ երկար անձրև,որ հոգնեմ ու ասեմ բավ է,արև եմ ուզում.....
Ու՞ր ես, արի,գոնե քեզանով ուրախանամ,գոնե մի փոքր տրամադրություն ունենամ........
Ժամանակի մեջ չափեր գծելով,
Անցյալի լուռ մտորումներում,
Գտա կոտրված սիրտը իմ, ու հավատը իմ կրկին...
Ամպերի քուլաների մեջ
Գտա կորցրած իմ հոգին,
Սառած ձմեռային անտառում...
Քամիների ծակող մշուշում,
Գտա արցունքները իմ հին,
Ջնջված սառը անձրևներում...
Գտա ժպիտներս կորցրած,
Խաղաղ աշնանային այն այգում...
Խաղաղ լճի ալիքներում,
Գտա փոթորկված իմ հոգին
Որ թափառում էր կարծես,
Տիրոջը հավետ կորցրած.......
Գտել եմ հիմա կարծես իքնս ինձ,
Գտել եմ հայացքս,հավատը իմ հին,
Արցունքներս, ժպիտները իմ,
Նոր կյանք ու ամեն ինչ կրկի՛ն,
Նոր ձեռքբերումներով ու հրաշքներով լիուլի....
Ես ինձ համար նոր հրաշք եմ հայտնագործելու
Իմ աստղազարդ ու պտտվող երկնքում......
:love
Փակել եմ աչքերը իմ կամաց,
Ու պտտում է ինձ հանդարտ
Երազանքներիս աշնանային իմ այգին...
Եվ հրաշքիս գլխապտույտից հարբած
Անձրևներ ու գույներ եմ ստեղծում,
Որ հարատև ու ընդմիշտ լինեն
Ինձ էլ ժպիտ պարգևեն....
Իսկ ծառերիս արմատներում
Հավատ,սեր ու ժպիտ եմ ներարկում,
Որ երբեք, երբեք չթառամեն
Ամուր կողքին իմ լինեն,
Բողբոջներ տան ու ապրեն........
Միթե՞ գրում եմ,որ պարապությունս գրողի ծոցն ուղարկեմ,
Միթե՞ գրում եմ,որ ասեմ,կարող եմ գրել,
Բայց սա ամենևին էլ գրել չէ,ու միայն խոսքեր կապելը քիչ է...
Ես գրում եմ,որ ազատվեմ հույզերիցս,մտքերիցս,
Երբեմն գրում եմ,որ լաց չլինեմ,
Որ ուժս դուրս չժայթքեմ,
Գրում եմ,որ հավատամ ինքս ինձ,
Իմ հորինած երազիս ու հավատքիս....
Գրում եմ,որ տեսնես դեռ երազում եմ,ես սպասում եմ...
Գրում եմ,որ երազներս բազմապատկեմ,
Սեփական հրաշքներս իրականացնեմ,
Միթե՞ կարող եմ,ես հզոր ե՞մ....
Բայց հավատ դեռ փոքր կա,կլինի ու կմնա,
Ամուր գրկումս կպահեմ,
Քամիներում,թե մշուշում,
Լույս լինի,թե խավարում,
Այն պահում է,ինձ պահում է,այն ինձ հետ է
Իմ հույսն ու հավատն է իմ.......:flower
Չթողնե՛ս
Ինչքան կարող ես պարզիր ձեռքերդ դեպ վեր,
Գրկիր երկինքը ինչքան որ կուզես,
Տարածիր երազներդ քամու հետ երկինք,
Թող սավառնեն թիթիեռնիկների պես,
Ու ամեն մարդու երազի հետ,
Թող քոնն էլ թոռչի հեռու հեռուներ.....
Երբեք չդադարես երազել ու ժպտալ երազումդ,
Երբեք չտխրես,որ չի ստացվում,
Դու ինքդ հզոր ես,դու ուժեղ ես,ու կարող ես,
Երբեք չպահես ոչինչ ներսումդ,
Չթողնես մտքերդ կրծոտեն հոգիդ,
Դուրս հանիր ամենը,դուրս հանիր հոգիդ,
Թող երկինքդ երբեք դատարկ չլինի
Միշտ աստղերով ու սեփական երազներով լեցուն լինի,
Երբեք ու երբեք տխուր չլինես,
Հարատեվ ուրախ ու միշտ պարզ լինես......
Հանգստացիր օրագիրս,էլ չեմ գրելու,գոնե մի ժամանկ,որ մտքերս հավաքեմ,չեմ ուզում......կարողա և վաղը գրեմ,բայց չէէ,չեմ ուզում,մի քիչ դու էլ հանգստացիր,ուզում եմ տեսնեմ կփոխվեմ ես,կփոխվեն մտքերս ու իղձերս.....
Հանգստացիր օրագիրս բարի գիշեր քեզ,ամենաբարի ու ամենամաքուր,պարզ ու լուսավոր երազները քեզ.....:flower
Գիտես օրագիրս չէի ուզում գրեի,բայց պետքա ասեմ,որ մենակ չզգամ,պիտի ասեմ,չնայած էսօր օրվա մեջ էնքքաաան գրառելու մտքեր եմ ունեցել.....
Վաղը քննության եմ,այսօր առավոտյան լավ պարապելեմ,բայց էսօր չգիտեմ ինչի մտքերս նորից էլի տանջում էին ինձ,վախ էլ չունեմ,ուղղակի մի տեսակ ինչ որ մի բան պակասումա,չգիտեմ ինչ որ մի մասնիկ,ու ուզում եմ,որ ոնց որ միշտ նենց էլ հիմա,ընկերներս գոնե կողքիս լինեն վաղը,որ ես էլ ժպտալով մտնեմ ներս,նորից արագ ու շփոթված պատմեմ ու դուրս գամ........Չգիտեմ,չէի մտածում,որ էսօր էսպես կլինի,անսպասելին միշտ էլ լինումա,չնայած հույս ընդհանրապես չկար,բայց իմ մեջ մի քիչ ուժա ավելացել,մի փոքր ժպիտ,որ վաղուց էր արդեն սպասում էի......
Նորից բարև,նորից գրում եմ քեզ,չնայած որոշել էի մի քանի օր չմտնեի...... էսօր պատմելու շաատ բան ունեմ,բայց տրամադրություն ու հավես ընդհանրապես չունեմ,ուղղակի օրագիրս կհիշես երևի, երբ եմ լսել էս երգերը,երբ եմ լսում,ու էսօր նորից ուզում եմ լսեմ,որ նորից ժամերով մտածեմ.....
http://www.youtube.com/watch?v=JrtKqgCzA3Y
http://www.youtube.com/watch?v=0bjFE5zvdMI
Ամեն ինչ նորից սկսվեց,նորից տխրում եմ,նորից պիտի հիշեմ,ու հենց էն ժամանակ,որ առանց էդ էլ տխուր էի..........
Ո՞նց ես օրագիրս,ի/նչ տրամադրություն ունես,զայրույթ կա մեջդ,թե թեթև ես..........Գիտես մարդ օրվա մեջ քանի անգամա տրամադրություն փոխում,իմ մոտ, որ շաատ հաճախա լինում,բավականա մի հատված հիշեմ,ու կամ տրամադրությունս կփչանա էդ մտքերից,կամ էլ կարողա մի փոքր ժպիտ գա դեմքիս,բայց տվյալ պահին ապրածս ուրախությունը ետ բերել չեմ կարող.....
Էսօր որոշել եմ օրագիր ջան,էլ չեմ տխրելու,որովհետև ես մենակ ինձ եմ վնաս պատճառում,ու էդ վատ տրամադրությունը ինձ մոտ երկար,շատ երկարա տևում.....
Ժպտալու առիթ ունեմ,շաատ ունեմ՝ սիրածս եղանակը ինձ հետա:love,ու ես ամեն օր ես եղանակի վրա շատ եմ ուրախանում,թեկուզ ներսումս ամեն ինչ խառն է,ու ինձ ավելի շատ հենց սա է ուրախություն պատճառում....ես մենակ չեմ տվյալ պահին:friends:,գոնե հիմա,ընկերներ գոնե կան կողքիս.......ու չգիտես ինչու մի բանի վրա էլ եմ ուրախանում, ու երևի ես եմ էս աշխարհում էսքան սպասում էդ օրվա գալուստին-ծննդյանս օրվան:yahoo,ու հետաքրիրա,որ տարիների տարբերությունը քիչա լինում,ու երևի էս տարի էլ նույն մարդիկ,նույն շնորհավորանքները,նույն հեռախոսազանգերն ու նույն խոսքերը-միևնույննա ինձ համար էդ օրը հենց բացվումա,ուրեմն պիտի ժպտամ,թեկուզ ամեն ինչ լինի միօրինակ.............
Ու թող ինձանից հետու մնան վատ մտքերն ու վատ տրամադրությունը,ես ուժեղ եմ,ու կհաղթահարեմ ամեն վատ տրամադրություն......
Բարևևևևևևևևևևևևևևևևևևևևև օրագիր ջաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաան.....Էսօր առավոտվանից չգիտեմ ինչի ուրախ եմ,երևի էն երգին էր, որ հենց մետրոյից դուրս եկա,միանգամից լսեցի,մեկ էլ կուրսեցիներիս էդքան ծիծաղն ու ուրախությունը վարակին նման փոխանցվեց և ինձ......Չգիտեի,որ սիրում եմ,էդ երգը.........Երանի ամեն օր,տենց ուրախ երգերը բարձրավնեն տրամադրությունս.........
Ճիշտա էդ երգը չեմ գտնի,որ դնեմ,որ դուք էլ ուրախանաք,բայց լավ տրամադրությանս մեջ շաատ երգեր կան.........
http://www.youtube.com/watch?v=8wxOVn99FTE&ob=av2n
http://www.youtube.com/watch?v=jfbz2nwMkKg.......
Սրանք տխուր են,բայց քանի օրա հավեսով լսում եմ,չգիտեմ էլ ինչի՞...
http://www.youtube.com/watch?v=4DO8GsIYfhQ&p=AE700B6911983526&playnext=1&index=4
Բայց էս մեկը:roll,միշտ էլ տրամադրությունա բարձրացնում:kiss:flower
Օրագիրս երեկվանից ինչքան աշնանային ծառ ու տերև եմ տեսնում գնում ու նկարվում եմ,( չկարողացա դնել,որ դուք էլ տեսնեք,շաատ մեծ էր)մենակ տեսնեք ինչ հավեսա էդ համով օդի մեջ,ուրախ զգալ,չգիտեմ...ես ուրիշ ձև եմ ապրում էս աշունը:oy.....մենակ ոնց որ էս աշունը ինձ չի լսում,ժլատացելա,գոնե,ասում եմ մի անգամ,մի օր անձրև գա,նստեմ պատուհանի մոտ ու թեյ խմելով վայելեմ,էն էլ :esimանգամ չեմ հոգնի ու չեմ վախենա երբեք անտառում մենակ զբոսնելուց,կամ էլ թեկուզ ընտանիքով փոքրիկ ճաշկերույթ կազմակերպելուց էս հրաշք եղանակին,հետո էլ նստես ու սուրճով վայելես ցուրտը՝աշնան ցուրտը,որի բուրմունքը յուրահատուկ թարմություն է բերում ինձ.........
Ուֆ-ուֆ,տենց էլի,մի քիչ էլ էսօր երազեցինքՀիմա էլ նստատծ Արամ Ավագյանի-Եկ անձրև դու-ն եմ լսում,ու՞ր եեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեես գժուկս:aaa,արի էլիիիիի,վաաաաայ:clap
http://www.youtube.com/watch?v=ssja-V5LgpI
Դուք էլ վայելեք:love
Բարևևևև՜և....էսօր անկապ էր առավոտվանից,ու միևնույն ժամանակ հետաքրիր օր էր արդեն շարունակությունը.....չգիտեմ էդպես լինումա ուրիշների մոտ,բայց ինձ մոտ եղավ......Նենց հետաքրիրա,որ մարդ ինչքան էլ տրամադրություն չունենա,երազելը ստացվումա,ու երբեք այն տհաճ չի լինում,միշտ էլ ամեն անգամ մի նոր երազելու նյութ լինումա.....Երևի լավա,երևի մարդու հոգուց ու սրտիցա բխում ամեն ինչ.......
Հետաքրիրա երբեևէ կկորցնեմ էս ամեն ինչը,պատկեացումներս ու երազներս....չեմ ուզում,չպիտի լինի,որովհետև ինձ համար ամեն ինչից թանկ ինձ հարազատ դարձած,թեկուզ մի օր անիրական մնացած պատկերներս ու երազանքներս են,ու այսօր ինձ թվումա բոլորս էլ ապրում ենք,որ իրականացնենք այն ինչը չունենք,որը իրականանալու է մի օր.......
Թող հարազատ մտքերը իմ,
Դառնան մաքուր հավատ կրկին,
Թող սավառնեն տանիքից վեր,
Թող տարածեն հավատ ու սեր,
Միշտ ջերմություն ու բարություն,
Հոգու հավատ ու մաքրություն.....:flower
Երբեմն լինումա չէ՞,որ լռությունը ավելի շատ նշանակություն ունի,քան հազարավոր խոսքերը,կամ ինձ մոտ անգամ երաժշտությունը խոսում է իմ փոխարեն,էսօրվա չնայած շատ ուրախ տրամադրությանը մոտս էս երգը լսելու հավես եռաջացավ,մի տեսակ տխրելու հավես ունեմ,բայց ոչինչի չեմ հասնի դրանով,ուղղակի երբեմն հավեսա լինում լուռ մնալը,ոչինչ չկարողանալ ասելը.......
http://www.youtube.com/watch?v=5BUeetrqGys&feature=related
Երբեմն լինում է չէ,որ զգաս,թե ինչքան նախանձող ու դժբախտ մարդիկ կան կողքիդ,որ առանց իրենց ոչինչ ասելու,իրանք վեր են կենում ու վիրավորում,ու բառիս բուն իմաստով,հետո էլ ասում, թե պետք չի վիրավորվել.....չէ առաջին անգամը չի,որ վիրավորվեցի ու գրում եմ,կամ էլ հաշվի առնում..Երևի, որ պարապ են մնում,փորձում են քննադատել իրենց խոսքերին ուշադրություն ընդանրապես չդարձնող մարդկանց...........հետաքրիրա հանգստություն են ձեռք բերում էդ ժամանակ խոսելուց:esim.....
Չէ, երբեք ուշադրություն չեմ դարձնի,որովհետև իմ հանգստությունն է երևի,որ խանգարում է իրենց,նյարդայնացնում,կամ էլ բարկացնում է,որ երբեք չեմ խառնվում իրենց ձանձրալի մտքերին,ծիծաղելի է,բայց իրենք էդպես էլ իրենց նմանների հետ կբանբասեն ու ոչնչի չեն հասնի....Թող նախանձեն միշտ էլ ունեցել եմ կողքիս նման մարդկանց,միշտ էլ եղել են,ուղղակի ես ինքս կամ չեմ նկատել,կամ էլ անուշադրության եմ մատնել,թող լինեն,իրենք ինձ երբեք չեն խանգարում,ես ինձ ավելի բարձրունքում եմ զգում,իրենք շաատ չնչին են ինձ համար,որ նեղանում են դիմացինին,ու երնբեք չեն փոխվի,էսօր ինձ վաղը մեկ ուրիշին կվիրավորեն առանց մտածելու........
Մեկ մեկ թող ուրախ,հետաքրիր բաների մասին մտածեն,ու չփչացնեն իրենց հոգնած ու դժբախտ ուղեղները...........
Ինչքան ուրախ եմ հիմա,մի տեսակ ձյուն ուզեցի,որ գա էս պահին,երբա գալու իմ սիրելի Դեկտեմբերը:roll:lilex:մի քիչ էլ ձյան մեջ վազեմ,ուրախանամ,վայելեմ սառնությունը:vaii:
http://www.youtube.com/watch?v=ND6AdsGiBa8&feature=related
.......Էս շաբաթնել անցավ,դարձավ անցյալ,մնաց անցյալիս էջերում,չնայած էս երկու շաբաթներս շաատ խառը,մտածմունքներով ու անսպասելի օրերով լի էին.......Տեսնես կգա մի օր,որ չմտածեմ անցածի մասին,կգա էն օրը,որ վաղվա մասին ավելի շատ մտածեմ,քան երկեվա,կամ 1շաբաթ առաջվա,կամ էլ մի քանի ամիս առաջ անցածի մասին.........
Բա իմացել ե՞ք ի՜նչ հավեսա,երբ որ գիշերը ուշ քնում ես,բայց լինում ես ինչ որ ֆիլմի ազգեծության տակ.........Նենց եմ սիրում, երբ հավաքվում են ընտանիքով ու մեկ էլ հոպ ալիքներից մեկով լաավ,հետաքրիր կամ էլ թեկուզ արդեն տեսած,բայց շաատ սիրելի ֆիլմ ենք գտնում......Երեկ չէ առաջին օրը արտասահմանյան ֆիլմերից «Սիրելի Ջոնն»-էի նայում,նենց էի տխրել,չնայած մեկ անգամ տեսել էի,բայց էդ ֆիլմը նայելիս առաջին անգամ մեծ հուզմունք եմ ապրել,ու անկախ ինձանից նենց հոնգուր հոնգուր լաց եմ եղել.........ու էդ ժամանակ մի պահ նկատեցի,որ եղբայրս զարմացած նայում է աչքերիս տեսնի լաց եմ լինում,թե չէ՞...ու երբեմն լաց ինելիս իրենից էլ եմ ամաչում,թեկուզ ֆիլմի համար եմ լաց լինում,նենց հետաքրիր նայումա աչքերիս,ու մի տեսակ արդեն հանդարտվում եմ.....երկու օր առաջ էլ էր էդպես,նորից չդիմացա,ու լաց եղա,ու էդ ֆիլմը իմ ընկերներից մեկի բանաստեղծության տողերին շաատ նման էր,որը ցավոք պատահել էր հենց իր հետ,երբ վերադարձել էր բանակից,բայց էս ուրիշ տխուր պատմությունա,ինձ հետ կապ չունեցող, ու ցավալիա, որ իրականում լինումա էդպես,երևի դրա համար էլ տենց վատ զգացի,ու սրտով լաց էի լինում.........
.....Իսկ երեկ մանկությունս էի հիշել,ինձ էդ ֆիլմը իմ քույրիկներին ու տատիկենց տունն էր հիշեցնում,որ փոքր էինք հավաված էինք լինում էդ ֆիլմը շաատ շուտ-շուտ ցույց էին տալիս,կարծես գիտեին,որ հավաքված ենք բոլորով.......էդ ֆիլմը «Кудряшки Сую»-ն էր,որ ինչքա՜ն ժամանակ կլիներ չէի տեսել,ու մամայի հետ շաատ ուրախացանք,որովհետև երկուսս էլ շատ ենք սիրում էդ ֆիլմը,ու հավեսով դիտեցինք բոլորով.....Շաատ եմ սիրում էսպիսի ֆիլմեր դիտել ընտանիքիս հեեեեեեետ:yahoo.......
Բայց սրա ազդեծության տակ քնելը լրիվ ուրիշ էր,իսկ մյուս տիպի ֆիլմերի ազդեծությունը բոլորովին ուրիշ....
էէէէէէէէէէէ երեկ էլ էսօր էլ.բայց էսօր ավելի շատ օրս դասվեց լավ օրերիս շարքերի մեջ,նենց ուրախ եմ հիմա,որ ոչինչ տրամադրությունս չի փչացնի:yahoo,էնքան ասելու բան ունեմ,բայց էլ չեմ հիշում մտքովս ինչա անցել էս քանի օրը,որ կարելի էր գրառել օրագրում,բայց մեկա շաատ լավ էր էսօր:love,իսկ երեկ աշնան գրկում,չգիտեմ լրիվ ուրիշ էր,ես վերջապես հասկացա աշնանը իմ սիրելի տերևաթափով անտառում լինելը ինչ հավեսա,դէ էդքան էլ անտառ չէր,բայց ծառերի բազմազանությունը հերիք էին,որ անտառ համարեի.....Ես հիացած եմ քեզանով աշունս:roll.......
Ի՜նչ հաճելի էր տատիկի հետ դիտել իր ժամանակվա լավ ֆիլմերից ու մտածել,արդյո՞ք մի օր էլ ես էդպես կուրախանամ, երբ արդեն իմ ժամանակվա ֆիլմերից տեսնեմ տարիներ անց հեռուստացույցով......էնպիսի հաճույքով էի դիտում,որ կարծես նոր նկարահանված ֆիլմ էր,ու նաև իմ սիրելիներից:aha...Շաատ լավ էր տատիկս,քեզ շաատ շաատ եմ սիրում......Չէէէ,մեկա ինչքան էլ տանը չլինեմ,բայց շաատ մոտ լինեմ իմ տանը,մեկա կարոտելու եմ քեզ,կարոտելու եմ քե՛զ ընտանիքս,թեկուզ ամեն օր տեսնեմ,բայց մեկա իմ տան ջերմությունը ու հարստությունը երբեք ոչինչ չի փոխարինի:flower.......Ես ո՞նց եմ ապրելու ուրիշ վայրում,եթե անգամ մի քանի օր կամ էլ ժամ, տանից հեռու չեմ դիմանում......
Երանի էսպիսի օրեր շատ շաաատ ունենամ,չնայած ինձանիցա կախված, բայց էնքաաաաաաաաաան ուրախ եմ,էնքան հավես էր.........էսօր մտածում էի էնքաան օրեր եմ ունեցել,որ ասել եմ էսօր կյանքիս ամենաերջանիկ օրն էր,ու հավատում եմ դեռ շաատ շատ եմ ասելու,ու դեռ շատ եմ էդպիսի օրեր ունենալու,թող դրանք միշտ հետս լինեն.....Շատ եմ սիրում ձեզ բոլորիդ,ում ունեմ,ով կողքիս են..Շաաատ եմ սիրում,առողջ ու երջանիկ լինեք:kiss
Օրագրիկս եկել եմ ասեմ,որ էսօր էլի մեքենա եմ քշել,նենց հավես էր,չնայած մեջս վախ կա,բայց էդ շուտով էլ չի լինի,երբ վստահ լինեմ,երբ արդեն մաեն ինչ իմանամ տեղը տեղին.......հավեսա էլի,որ ամեն ինչ քիչ քիչ սկսում ես սովորել........Չնայած եղբայրս,որ ինձանից էդքան փոքրա, ինձանից լավա վարում,բայց կան պահեր,որ եսել էլ հաղթանակած եմ դուրս գալիս:oy.Գիտես վաղը էլի լավ օրա,տեսնենք ոնց կանցնի.....Ուխ խաաաա՜աշ:nyam,տատիկի եփած,որ ոչմեկի ուրիշի եփածը չեմ փորձի.......Իսկ ավելի ուշ ֆիլմ եմ դիտելու ընկերներիս հետ.....Դե ինձ լավ օր մաղթիր:bye,չնայած ուշ եմ քեզ գրում,բայց ոչինչ, ներելիա չէ՞:erexa Անուշ երազներ ինձ ու քեզ:|:lazy
Դատարկ տողեր,
Դատարկ էջեր,
Ոչինչ չասող
Խուլ լռություն,
Միտք ցավեցնող,
Կեղծ նույնություն,
Մի բուռ ժպիտ,
Ունայնություն:
Սրտի կսկիծ,
Վշտի մեծ ծով,
Հոգի տանջող,
Մեծ տխրություն:
Ցավի ծովում,
Ալեկոծում,
Ու այդ ծովում,
Սիրտ ցավեցնող,
Դատարկություն:
Բայց անցյալի
Փուչ էջերում,
Միշտ մենակ է
Հույսը մնում,
Իսկ ապագան,
Պարզ, լուսավոր,
Թող նոր հույսեր
Միշտ վառի,
Արթուն պահի,
Միշտ ջերմացնի
Աղավնու պես
Կյանք ճառագի
Սեր,ժպիտ,հավատ բերի......
Ինչի՞ եմ սկսում արդեն շուտ հիասթափվել ինձ հարազատ դարձած մարդկանցից,միթե՞ այդքան դժվար է անկեղծ ու պարզ լինելը,երևի երբ նույն վերաբերմունքն ես ակնկալում դիմացինիցդ,դրա համար էլ նույնը երբեք չես ստանում,ու կասկածում եմ,որ կստանամ երբևէ......Ինչի՞ համար պետք է հավատամ,ու հետո մեծ հիասթափություն ապրեմ էն ընկերուհուցս ում ամեն բան վստահում ես,ում հետ օրվադ մեծ մասն ես անցկացնում,ով անգամ քույրիկի պես քեզ հետ հաց է կիսել,և քնել է կողք կողքի,ում համար միշտ մեջք ես հանդիսացել,և որի համար եղել ես միշտ հենարան ամեն հարցում....Չէ,նորից սխալվեցի,նորից վստահեցի,բայց գիտեմ,որ դաս չի լինելու ինձ,նորից կհայտնվի մեկը,ում նորից հարազատ համարելով,նորից կվստահեմ,արդեն մոռացած լինելով ամեն ինչ,կրկնվի նորից ամեն բան,նորից.....Բայց միակ լավը այս ամենի մեջ,նա է,որ արդեն զգույշ ես,գոնե երբեմն հիշում ես հետդ կատարվածը,բայց միայն սկզբում,որ խաբվել ես,որ ստել են,որ կեղծ են եղել...Թող շարունակեն ապրել ինչպես ուզում են,մի օր կզգան,իրենց կորցրածը,կզգան որքան մենակ են,իսկ իրենց զրուցակիցները ուղղակի կլսեն իրենց,որովհետև ամեն խոսքում թաքնված մեծ սուտ է լինելու:cry2.......
Ես մեկա հպարտ եմ,որ իրենց նման չեմ,ու երբեք էլ չեմ լինի....
Դուրս արի տանիցդ,
Վերև նայիր մի պահ,
Տե՛ս,ես ամպերիս վրա՜ եմ,
Նորից....Ճիշտ ես, նորի՜ց երազու՜մ եմ:oy.........
Նոր հրաշքներ եմ վեր ուղարկում՛,ավելի վեր քան ես եմ,ավելին քան մյուսների երազներն են.....Թող սավառնեն ,թեկուզ վերջում ինձ չտեսնեն,ինձ համար մեկ է.....ես գիտեմ,որ դրանք հույսով ու մեծ սիրով երկինք եմ ուղարկել,ուղարկել եմ,որ ինքս էլ երբեմն ուժ ունենամ երազելու,ուժ կրկին անգամ աչքերս թույլ փակելու,ու նորից ու նորից պատկերացումներս երկինքի դատին հանձնելու......Ինձ համար մեծ լավատեսություն են իմ երազանքները,ու երբեք չեմ դադարի երազելուց,որի կարողությունը որոշ մարդիկ կորցնում են շաատ վաղուց....Ինձ համար թանկ են դրանք ինչպես ամեն ինչ, թող միշտ ապրեն ու հարատև լինեն:rose,ու բոլոր այն մարդկանց երազանքները,որոնք ինձ նման սիրում են երբեմն երազել.....Որոնք քնելիս փակում են աչքերը, պատկերացնում են իրենց տանիքի վրա,մեկ բաժակ տաք շոկոլադով,տաք հագնված,իսկ հայացքը մեեծ լուսնին հառած,մեծ անչափ մեծ երազանքներով ու մտքերով....Կամ էլ արդեն լուսնի վրա նստած, ինչպես լուսապայծառ ու արծաթե մեծ ճոճանակ,իրականացած երազներով ու նոր,հրաշք երազների մեծ հույսերով:roll:love .....
Երբ չի լինում ասելու ոչինչ,երբ զգում ես որ կարող ես և ոչինչ չգրել,չասել,երբ մեջդ չկան խոսքեր, չկա ուրախություն ու ժպիտ,չկա ոչինչ.........Թեկուզ անիմաստ համարեք էս գրառումս,եթե անգամ ոչ ոք չհասկանա գրառումիս իմաստն ու կարևորությունը,միևնույննա կգտնվի էս աշխարհում գոնե մեկը,որ կիմանա ինչ է սա.........Չեմ կարող էլ ոչինչ ասել,ամեն ինչ կար,ու էլ չկա,չկան ուրախ խոսքեր,ջերմացնող ու տաք օրեր,ամեն ինչ սովորական է ու լուռ.........
Սիրում եմ մաքուր էջերը միշտ լցնել,տաք մտքերով ու խոսքերով,սիրում եմ,որ օրագիրս ուրախա լինում,երբ պատմելու այնքան կուտակված նյութ ու ուրախությունա լինում,որ մեկ էջը,մեկ անգամ պատմելը միշտ քիչա լինում,սիրում եմ,մարդկանց ուրախության,երբեմն էլ մռայլության ու մտածմունքների մեջ,սիրում եմ,կողքից անցնելով դիտել այն մարդկանց,ովքեր ժամանակ չունեն մտածելու,ծիծաղելու,տխրելու,սիրում եմ տեսնել նրանց խոժոռված ու երբեմն էլ զայրացած դեմքերը......ու էսօր մի երթուղայինի վարորդ էնպես էր զայրացել,որ կողքից առանց ժպիտ նայել,կամ թեկուզ լսլել չէր լինում,լավ էր մենակ չէի,թե չէ կիմանային խելքս թռցրել եմ,ու ինձուինձ ժպտում եմ:crazy:yea.......Լավա,որ երթուղային նստելիս համարյա միշտ հիշում եմ,ու մանրով եմ նստում,էսօր էլ էդ օրերից էր,բայց խեղճ պապիկի բախտը չբերեց,էդ մեքենաների ազդանշանների,իրար էդ խառնաշփոթում մեկը մյուսին տեղ չտալու ամբողջ զայրույթը թափվեց պապիկի գլխին.....ի՞նչ էր արել,ո՞ր ընդհամենը 5000դրամ էր տվել 2 հոգու համար,ամբողջ երթուղայինը,և ես ընկերուհիներիս հետ ընկած մեր գումարները առաջ էինք փոխանցում,որ էս պապիկի մանրը ետ տաին........
Բաաա,էսպիսի խառը, բայց ուրախ պատմություն էսօրվաինց:P....
Ժպտաաաաաաաաաաաաաաա օրագիրս ու երգի ինձ հետ:kiss:sulel....
http://www.youtube.com/watch?v=OtbPGnotjNw
Այսօր միասին ենք երազելու,այսօր քո երազանքների իրականացման օրն եմ հայտարարել,թող կատարվեն քո ու բոլորիս դեռ անիրական իղձերը
Կարող ես շնորհավորել ինձ օրագիրսսսսսսսսսսսս,ես վերջապես գտել եմ էն կորած մոլորված վարսահարդարիս,ու նորից դարձել էն նույն թիթիզ չոլկայով Մեմեն:oy,մի քիչ ուրիշ մազերով,բայց նույն Մեմեն եմ........Նենց հավեսա նայում եմ հայելու մեջ ինձ ու չեմ ճանաչում,մի տեսակ խորթ ու անծանոթ դեմքա,միևնույն ժամանակ շատ հաճելիա էսպիսի փոփոխությունը:flower,կարծես այս կերպարս ես չեմ,իսկ սրանից առաջինը լրիվ ես էի...ընդհամենը սովորել էի լինել առանց չոլկա,ու ոչ էդքան թիթիզ,բայց չէէէ,ես թիթիզ չեմ,հաստատ,էդ թիթիզ ասվածը ինձ համար չի...........կարևորը որ նորից կարող եմ էէէն պուպուշ չոլկայից ունենալ:P........
Չնայած գիտեմ,որ եթե դասի գնամ կուրսեցիներս ինձանից շատ են ուրախանալու:yahoo,որովհետև ինչքան ժամանակ էր համոզում էին՝
-:aaaՄեր,ինչ կլինի գնա կտրի էլի,էն երկար ու կարճից էլի:clap.....էնքաա՜ան ասեցին ես ինքս ինձ կարոտեցի,ու ինքս որոշեցի գնալ փոփոխության:aha....
Չգիտեմ,լավա,ուրախ եմ,երևի ուրիշ եմ դրանիցա,ո՞վ իմանա:esim
Բայց այսքանի մեջ ծիծաղելին էնա,որ երեկ նույնը գրել եմ,ու այսօր այն չկար օրագրումս,այսինքն երեկ տեսա,ու տխրել էի,բայց դե գրառում անողը ես եմ չէ՞,գոնե կարող եմ հիշել,ո՞նց եմ գրել,վատա որ էն ժամանակ գրառելուց ավելի ուրախ էի:yea....
:cry2Ուֆֆ օրագիրս իմ համար դասի էի գնում էլի,թե էդ կինը ինչ որոշեց ինձ մոտենա ու լաց լինի........Ես շատ ծանր եմ տանում նման տեսարանները,բայց էսօր չգիտես ինչու՞ չհավատացի էդ կնոջը... ականջակալներով գնում էի,զգացի,որ մեկը մոտենում է ինձ,մի կին էր,ու տեսա,որ խոսում է,արագ հանեցի ականջակալներս,որովհետև դրանցով ոչինչ չեմ լսում,ինձ թվաց թե ինչ որ մի հիվանդանոցի,կամ էլ իրեն պետքական վայրի տեղն է ուզում իմանալ,հետո զգացի, որ թեման շեղվում է,ու կեսից սկսեց լաց լինել,թե հիվանդանոցում է իր երեխան,և դեղերի գումարը չի հերիքում,ու անգամ ձեռքի քիչ կոպեկները ցույց տվեց.......Չէ, իսկապես ես նման դեմքերում ժլատ չեմ:noti,ուղղակի ես գիտեի,որ մայրիկիս նույն ձևի դեղերի համար ստեր հորինելով գումար են վերցրել,իսկ որոշ ժամանակ անց էլ նորից մոռացած լինելով մայրիկիս դեմքը, նորից նրան սկսել են համոզել գումար վերցնելու համար...Ու էդ պահին ստեցի,ասելով,որ գումար չունեմ........վատ զգացի,էն էլ շատ,բայց իրենք մարդու հոգեկան աշխարհի վրա ազդելով,զգացմունքների վրա ազդելով փորձում են գումար վերնցնել,ստելով ու ստից լաց լինելով:nono......Ես հեռացա,բայց հետո չգիտես ինչու անըդհատ ճանապարհին ուղեղումս դեռ պտտվում էին էդ կնոջ խոսքերը,անընդհատ շունչ էի քաշում,կարծես օդս վերցրել էր,ու տարել իր հետ..........
Մի տեղ տրամադրությունս ընկավ,թե ինչի՞ հենց ինձ,հանգիստ գնում էի էլի,թող թողներ իմ մտքերի, ժամանակի ու զգացմունքների հետ մենակ:(........
Մեկ մեկ պատահումա՞,որ միանգամայն ուրախությունից,ժպիտից,ու լիություից հետո,թեկուզ էդ պահին մենակ էլ ես լինում,բայց մի քանի վայրկյան հետո զգում ես,որ ներսումդ է ամեն ինչ մենակ,ներսիդ ուրախության ժամանակ եղած դողը միանգամից վերածվում է սառը,տհաճ քամու գոյության,որ անգամ թվում է,թե ոչ խոսել գիտես,ոչ տեսնում ես,ոչ լսում,ոչ մտածում ես,ոչ էլ զգում,ու էդ պահին դու կաս,բայց ինչ որ մասնիկ հաստատ կորցրել ես,քո ունեցած մասնիկներից............
Չգիտեմ,ինքս չեմ հասկանում ինչի՞,բայց երբեմն լինումա,ու դրանից ոչ փախուստ ունես,ոչ էլ ցանկություն,ուղղակի այն պատահումա,ուզես, թե ոչ........
Սովորական օր,սովորական ժամեր ամեն օրվա նման,դաս, դասից տուն, հոգնած,քունդ տանելով,մի քանի քանի ժամվա հանգիստ ու նորից նույնություն,ձանձրույթ....
http://www.youtube.com/watch?v=rp6obtGSwzk
Բայց երբեմն կան երգեր,որ փոխում են տրամադրությունդ,կամ ավելի են հանգտացնում,թողնելով քեզ նույնությանդ մեջ,վայելելով այն.....
Վաաաաաաաաաաաաաաայ էս ինչքան կարոտա հավաքվել մեջս օրագիրսսսսսսսսսսսսսսսսսս:flower..... բարևևևև...........Գիտե՞ս մի օր,մի ժամ չգրելս էլ արդեն ամեն ինչ կուտակումա մեջս,չգիտեմ մեկ լավա,մեկ վատ.......Բայց շաաատ ուրախ տրամադրությունա մոտս,ես գիտեմ,որ ինձ ուրախ ես դու սիրում,բայց գիտես մի քանի,չէ,շաաատ առիթներ ունեմ ուրախ լինելու,ինչպես այն ժամանակ,որ անկախ ինձանից ժպտում էի....չնայած լինում է օրվա մեջ մի պահ,որ միանգամից կարծես արև չի լինում,ամպերը մթնում ու կուտակվում են երեսիս,բայց ես չեմ թողնի,պիտի ժպտամ,պիտի ուրախ լինեմ........
Եկելաաաաա:roll,իմ Դեկտեմբերնա եկել,ես ամբողջ տարի սպասել եմ մեկ Աշնանս,մեկ էլ Դեկտեմբերիս:kiss,հենց անցնումա չէ,ես սկսում եմ կարտել էս ամսվան:aha....նախ պիտի շնորհավորեմ բոլորի Դեկտեբերի 1ը:bux:,թեկուզ ուշացումով,բաաայց շաատ ուրախ ու ջերմ սրտով,չէ՞ որ, ուշացումովն էլ շնորհավորանքա:bye,մեկ էլ պիտի ասեմ,որ շաատ ուրախ եմ եղել էս քանի օրը՝ ես նոր հեռախոս ունեմ,նենց պուպուշնաա:oy:P,բացի այդ մի քանի ուրախ նորություն եմ իմացել,որ չէի սպասում:love:oy..........Ինչքաաա՜աաան անակնկալներ են եղել,ու դեռ պիտի լինեն,որ չեմ իմացել,էնքաաան եմ սիրում անսպասելի անակնկալներ և մատուցել,և ստանալ:flower,սիրում եմ ընտանիքիս ու շնորհակալ եմ ամեն ինչի համար.......
Մնումա սպասեմ էդ օրվան,իմ օրվաաան,չեմ դիմանում:yahoo.....
Մոռացել եմ ասել օրագրիկս,երեկ իմ փոքր ժամանակվա նկարն էի տարել հետս դասի,էն,որ 1տարեկան եմ,ու երբ դասախոսս ու ընկերուհիներս տեսան էնպիսի խոսքեր ասացին,էնքաան ամաչացրին,որ....Մեկն ասումա,ոնցոր քո աղջիկը լինի,մեկն էլ, եթե աղջիկ ունենաս հենց էսպիսինա լինելու,կամ ավելի սիրուն,մյուսը նենց գոռաաց վաաայ հլը աչքերը նայեք նույն սիրուն աչքերն են,բա ունքերը,թշիկներըըը:oyՍիրում եմ,որ մարդիկ անկեղծ են,չնայած քիչ են,բայց կան.....Դե չեն թողնում էլի,որ մի վայրկյան տխուր մնամ:roll,թեկուզ նկարս էլ չլինի չէ՞,էնքաաան լավ խոսքեր կասեն,որ կդառնամ քայլող ժպիտ:flower....
Շնորհակալ եմ,որ սիրում եք ինձ:kiss,բայց որ նեղանում եք էէէէ:angry...
Բա,ասեցի նեղացել են մոռացա պատմեմ ինչի՞.......Օրագիր ջան,ես մեղավոր չեմ,ինչ անեմ,մի հատ պուճուր,հա,շաատ պուճուր թթու խոսք եմ ասում,նեղանում են:esim,բա՞ որ հանկարծ ես եմ ասում,ուֆ ես նեղացա հա,ու եթե էդ պահին երկու նեղացկոտ իրար հետ միանգամից նեղանում են չէէէէ.....Թող ու փախի:beee....Չգիտեմ էս անգամ որոշել եմ,էլ չեմ ասելու վայ լավ անցած լինի,էս անգամ անգամ հինն էլ կմոռանամ,բայց վերջին պահվածքից ես եմ նեղացել,ու չեմ բարիշելու.......Հետաքրիրա,որ երբեք մտքովս չի անցել,որ մարդուն կարաս համարես մոտիկ,սիրտդ բացես,ասես մի նեղվի,հիմա մենակ չես,ես կողքիդ եմ,թեկուզ քո ընկերուհին վատն էր,բայց հիմա ես կողքդ եմ, չնեղվես,ու հանկարծ էդ մարդը մոռանալով ամեն ինչ նեղանումա,բայց էն էլ իրան շատ կոպիտ պահելով:goblin:sad.....
Ուֆ չգիտեմ,որ ասեմ լավա,նեղացած լինելը, չէ՛,անհանգիստ ես,մեկա էս անգամ ես մեղավոր չեմ:noti,էս անգամ ես եմ նեղացել,ու չեմ բարիշելու:nea
Չգիտեմ,մեկա ոչ մեկի վատը չեմ ցանկանում,ասա գոնե քիչ նյարդային լինեն է,չես սպասում,որ կարողա տենց պահեն իրենց,ու միանգամից զարմանում ես.........Ոչինչ իրանց էլ կսովորենք;)-Ի՞նչ անեմ,նույն գրառումից երկու անգամ էի գրառել:oy
Բարև ինձ հարազատ դարձած ընկերոջ նման օրագիրս.........Դու գիտե՞ս,որ ես Տերյան շաաատ եմ սիրում,ու իր ամեն մի ստեղծագործույթունը թանկ եմ համարում,երևի որ ինքս էլ իր նման աշուն եմ սիրում, դրանիցա,բայց դեռ դպրոցական տարիքից սիրել եմ կարդալ իր գործերը,չնայած որ բոլորն ասում էին.
-Էէէ,ի՞նչ գրողա ո՞ր,-բայց մեկա ես համաձայն չէի ոչ մեկի հետ,ու չէի լսում ոչ մեկին,մինչ այժմ էլ սիրում եմ կարդալ իր ստեղծագործությունները,որոնք կարծես ամեն անգամ նոր են ու հարզատ են թվում ինձ,չնայած դպրացական տարիքում այսքան շատ չէի սիրում աշուն,բայց հիմա:love.......Ուզում եմ,որ էս ստեղծագործությունը լինի իմ օրագրում,չգիտես ինչու՞ երբ էսօր նորից վերընթերցեցի այն ,շաատ սիրեցի....
Դարձար դու և սիրտըս տխուր է.
Հնչիր-եգից անուշ.
Քո ձայնը այնքան մաքուր է,
Այնքան հարազատ մի հուշ.
Բայց սիրտըս արդեն խոնարհել է,
Հոգիս արդեն մարել.
Թեթև է արդեն ներելը,
Բայց....անհնար է սիրել...
Ինքը ինձ հետ կապ չունի ընդհանրապես,ու թեկուզ տխուր է,բայց մեկա շատ անուշ ու լավն է.....Մեկ է տխրությունն էլ երբեմն հաճելի է հոգուդ...
Նայում եմ,նայում գրածներիս,ուզում եմ էսօր էլ ուրախ գրառում ավելացնել օրագրումս,բայց էսօր ամենաշատը չէի սպասում,որ ՝էսքան կհիասթափվեմ:cry2,ուֆֆֆ-(էս խոսքը չեմ էլ սիրում,բայց մեկ-մեկ նենց հավեսով եմ ասում,կարծես լավ խոսք է),բայց արդեն իսկապես հոգնել եմ,հոգնել եմ անընդհատ տխրելուց մի փոքր առիթի համար,երևի զգացմունքային եմ,բայց ինչի են էդքան կոպիտ մարդիկ,կամ ինչի եմ ես էդքան շուտ նվիրվում շատերին.........Լավա,գոնե կկարողանամ ճանաչել մարդկանց իրենց իրական դեմքերով..........Պիտի փոխվեմ, գիտեմ,որ անհնարա,բայց հիմա ամենաշատը ես հենց դա եմ ուզում........չգիտեմ չեմ կարում նենց պահեմ կարծես ոչինչ էլ չի եղել,մեկա ուշ թե շուտ մատնում եմ ինձ...Ի՞նչ անեմ,երևի երբ շաատ ես ուրախ լինում,տխրությունը արագ դուռտ թակումա,դե ես էլ չեմ կարողանում դիմանալ ու տխրում եմ:esim........
Գիտեմ կանցնի,դեռ էնքաաան լավ օրեր կան առջևում,ուրախանալ է պետք,կանցի, ամեն ինչ կանցնի........Արդեն ինքս ինձ հույս եմ տալիս:}
Բացիր պատուհանդ
Ամբողջ հոգով դուրս հանիր,
Դուրս վանի՛ր փուչ խոսքերն ու դառնությունը,
Դուրս վանի՛ր ձանձրույթդ ու տխրությունդ,
Թող հոգիտ նորից դառնա պարզ ու վճիտ,
Հուր ու կրակ,քաղցր ու ջինջ,
Թող նորից մտքերդ վեր ճախրեն,
Թող թիթիռների պես երազներ հյուսեն,
Թող աչքերդ արցունք էլ չտեսնեն,
Հավետ ժպտան ու ջերմացնեն.....:oy
Վաաա՜աաայ արդեն 9րդ էջն եմ հասել օրագրիս,բայց կարծես երեկ լիներ, որ նոր էի գրանցվել այստեղ,չնայած մեկ տարի արդեն անցել է,որ նոր էի բացել օրագիրս,ու թերթերին գրառումներ էի անում,կարծես երեկ էր էդ ամեն ինչը:flower......բայց, 7ամիս առաջ էր...ինչքա՜ն շուտ անցավ ժամանակը,ինչքա՜ն շուտ անցավ ամբողջ էս տարին,ճիշտա դեռ մի քանի շաբաթ էլ կա տարվա ավարտին,բայց էս տարին ամենաանհնարին, ամենաանսպասելի ու ամենահրաշալի պահերով է ողողել օրերս.....
Ի՜նչ լավա,գրելը,մտքերը երբեմն թղթի հետ կիսելը, ,չէ՞ որ եթե դրանք տարիներ հետո միայն ես կարդամ,մեկա ամեն տողն էլ հուշ է,քաղցր և անգին հուշ, անցյալի շաատ փոքր կտոր, թանկ կտոր,հիշողութուն:roll:love......Երբեմն կան մտքեր, որ միայն ինքդ քեզ հետ ես ուզում կիսել,պատմել,վերլուծել,ու լսել միայն քեզ,ու էլ ոչ մեկին........
Բայց գիտեմ,որ անցածի համար պետք չէ ափսոսալ,պետք է ապրել ներկայով և հուսալ,որ ապագայում ավելի հրաշաի օրեր են լինելու,որ երազի պես անցնելու են:love.....
Վաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաայ օրագիրս էսքան ուրախություն երբեք չեմ ապրեեեեեել......Չէս պատկերացնում ինչքա՜ն ուրախ եմ,որ էսքան լավ ծնունդ եմ անցյկացրել,ես էսպիսին էլ սպասում էի,մի քանի երազանք ունեմ,որ չիրականացան,բայց դրանք մոտ են ես գիտեմ:rollԵս կսպասեմ..........Էնքաաան եմ ժպտացել այսօր,չգիտեմ էնքան եմ ուրախացել,ու եկա տուն,մտա Ակումբ ու ավելի շաաատ ուրախացա.իսկապես չէի սպասում,որ էսքան մարդիկ կան,որ կողքս են,ինձ գնահատում,ու սիրում են,որ թեկուզ ինձ քիչ ճանաչելով իրանք էնպիսի խոսքեր են ինձ ասում,որ հարազատին երևի կդժվարանային ասել.........
Առավոտվանից տրամադրված գնացել եմ թիթիզացել եմ,ու միանգամից դասի,էնտեղ էնքաան շնորհավորանքներ,որ այտերիս վրա ազատ տեղ չէր մնացել:oy.հետո լրիվ մեկ այլ ուրախություն ընկերուհիների ու հարազատների հետ ծնունդ նշել:dance,վաաայ էնքան եմ ժպտացել,պարել,դեմքիցս եթե մի վայրկյան ժպիտս իջելա,ամոթ ինձ:',.........էլ տորթոտեցին ինձ,էլ էնպիսի կենացներ ասեցին,որ երեբեք չէի լսել,էն էլ աղջիկը,որ էդպիսի կենաց ասի,էլ խմեցինք շամպայնով նշեցինք,հիմա ոնցոր քունս տանումա,դրանիցա երևի ,կարևորը անցնի:scleros,էնքաաան եմ նկարվել,իմ սիրած բոուլինգից խաղացել,իսկ նվերներիս մասին խոսքեր չունեմ.........Իսկ երբ տուն եկա,սպասվածից ավելի շատ նվերներ եմ ստացել Ակումբի ընկերներիցս,ու էսքան ուրախ երբեք չեմ եղել,անընդհատ թռչկոտում էի,ու ասում,երանի միշտ սենց ուրախ լինեմ:yahoo....
Կան մարդիկ,որ մոռացել են կամ չեն հիշել ծննդյանս օրը,ոմանք պարտավոր էլ չէին,բայց ոմանց կսպասեմ,իսկ ոմանց համար էլ եթե տխրելու առիթ կա,էսօր չեմ տխրի,թող մնա մի ուրիշ օր......թող իրենք լավ լինեն,թեկուզ չեն հիշել ինձ,ես երբեք վատություն չեմ ցանկանում իրենց;)
Նորից ապրեք բոլորդ սկսած հարզատներիցս,ու վերջացրած մոտ ու թեկուզ հեռու,ինձ անծանոթ ու թանկ ընկերներիցս:friends::loveՄիշտ կողքս մնաք,իմ քայլերի հետ,դուք էլ հետս քայլ գցեք,հարատև կողքիս լինեք,սիրում եմ ձեզ
Ինչքան լավա,որ մարդու սիրտը ուրախությունից իր տեղը չի գտնում:oy,որ զգում ես կարծես օդը չի հերիքում,որ կարծես աշխարհի մարդկանց ուրախությունը մի օրով նվիրել են քեզ,բայց իմը ոնցոր երկարա գնում,մի օրով չի;)երանի մի քիչ էլ մնա........
Կարծում եմ մարդ ուրախ ժամանակա հարուստ լինում,թե չէ գումարը էդքան էլ կարևոր չի........
Չէ,մեկա ես ինձ ուրախ անչափ շատ եմ սիրում,թեկուզ ոմանք եսասեր համարեն,ճիշտա էդ էդպես չի,բայց ես ուրախ,կարծես պատրաստ լինեմ որ հեսա երկնքից աստղա իջնելու ձեռքերիս մեջ, իր գրկում թանկ պահած, իրականացած իմ երազանքներով:yahoo
Ի՜նչ լավաաաաաաաաաաա՜աաաաաաաաաաա:yahoo:yahoo:yahoo.....
Աչքերիս մեջ ուրախություն, վառվող ժպիտ իմ դեմքին,
Պայծառ օրեր ու անձրևներն իմ երազած,
Իմ աստղերը երկնքից իջած՝ իմ ձեռքերում դեռ վառվում են,
Կատարվում են երազանքներս բաղձալի ու երազած..........
Ինչի՞,ինչի՞ նորից կորավ.նորից անցավ էն ժպիտը,որ գիտեի կողքս էր.....Լինումա չէ՞,որ գիտես թե չէէ,էլ չես տխրելու,մեկ էլ հանկարծ միանգամից չգիտես որտեղից կարծես մեկը քամու նման գալիսա ու տանում ժպիտդ......Տխուր եմ....ի՞նչ կլիներ,որ մի քիչ երկար մնար ժպիտս,ախր ինչ կլինեե՜եր.......
Չեմ կարում էլ գրեմ,էսօր խոսքեր չկան,էսօր երգը իմ տեղը կխոսի.......
http://www.youtube.com/watch?v=bE_X5mntA-k
Ուզում եմ,որ ժպտաս,
Ծաղկես ու փայլես,
Ուզում եմ նորից երազես,
Որովհետև քո երազանքներն են,
Որ օգնում են ինձ նորից փայլել,շողեր տալ:
Ծաղկի՛ր գարունս,
Ժպտա արև՛ս,
Ուրախ եղիր օրագրի՜կս,
Որովհետև քեզանից է գալիս իմ ժպիտը,
Եվ ինձանից են գալիս քո ջերմ ու անգին տողերը......
Չգիտեմ,էսօր նույնությունա,բայց ուզում եմ անցնի,ուզում եմ դառնա գարուն.ծաղկի ու հետո էլ դառնա մեեծ տերևաթափ,որին այնքան շատ եմ ես սիրում.....Ուզում եմ գրել,բայց դադարը երբեմն խանգարումա,որ մատերս նորից շարժեմ,որ նորից գարուն,կամ աշուն երգեմ,նորից երազեմ,կամ էլ մենակ տխրեմ.........Ծաղկիր գարունս,
Երգիր աշունս,
Ժպտա արևի պես,
Մնա միշտ այդպես.....
http://www.youtube.com/watch?v=EQ3nHR0lONQ
Մեկ մեկ նենց շատ եմ կարոտում քեզ,մեկ մեկ էնքան եմ ուզում անընդհատ գրել,անընդհատ լցնել էջերդ,բայց գիտես անգամ չգիտեմ ու՞ր եմ գնում,ինչի՞ համար եմ էսքան գրում,պատմում իմ մասին,ումա՞ պետք,ու չեմ հարցնում,որ գրեն վա՜յ ինչի՞ ես տենց գրել,ուղղակի իմաստ չեմ գտնում էլ,չգիտեմ կլինե՞մ էստեղ շատ երկար,կշարունակե՞մ երազներիս թևեր տալ,չնայած էնքաաան եմ սիրում էսպես գրել,ես էնքան ստեղծագործություններ եմ գրել էստեղ,էնքան մտքեր եմ փոխանակել,նենց տրամադրությունների մեջ եմ եղել,որ երբեք չեմ մտածել,որ ես կարող եմ էդպիսին լինել,էդքան երազել,մտածել,մեկ-մեկ մտածում եմ էդ ես եմ,ես չգիտեի,որ ես էդքա՜ան երազկոտ եմ,որ էդքան զգացմունքային եմ,եես ամեն փուչ առիթից էնքան եմ ուրախանում,որ ինքս հետո զարմանում եմ,ինչի՞,ի՞նչ կար էդքան ուրախանալու,մի օր ամեն ինչ դառնալու է զրո......չգիտեմ.....Սիրում եմ էս օրագիրս,ուրախ եմ,որ ես կարողացել եմ գտնել մեջս գրելուս ցանկությունը,էսպես էնքան հեշտա ստեղների վրայով արագ ակնթարթորեն անցկացնել մատներս,ու գրել կամ հոգեվիճակիս,տրամադրությանս,կամ էլ առօրյաիս մասին..հետո էլ ժպտալ երբեմն՝ տեսնելով, որ ընկերներիցս մի քանիսը սիրում են,որ գրում եմ,սիրում են թե ինչպես եմ երազում,և ընդհանրապես սիրում են ինձ ինչպիսին ես կամ........ու կմնամ միշտ էդիսին,չեմ փոխվելու,էդ ես եմ.....
Վաաաաայ վերջապես որոշեցիր Ան,որոշեցիր որ պիտի հետս լինես,դու էլ մտնես էս աշխարհի մեջ,տարբերվող ու հետաքրիր աշխարհի մեջ, դու էլ կիսվես,ախր նենց հավեսա Ակումբում,իմ համար էդքաան չէ,ես ընկերուհիներիս ու օրագրիս վրա եմ մենակ ուրախանում,բայց հիմա արդեն անչափ ուրախ եմ,որ արդեն դու էլ ես լինելու,դու էլ արդեն կգրես,որի մասին վաղուց մտածել ենք իրար հետ.....Չնայած ամբողջ օրը տեսնում եմ քեզ,բայց մեկա մենք իրար հետ էլ քուրեր լինեինք չէ,ամբողջ կյանքներս չէր հերիքի մեզ:oy.........Չգիտեմ շաաաատ ուրախացրիր,ու սպասում եմ գիտես չէ՞,որ գրես,սպասում եմ չմոռանա՛ս....
Իսկ այ երեկ,երեկ լրիվ վերջն էր,ինչքա՜ն լավ էր,էս անգամ երկուսով էին երեխեքից,բայց մեկա,էդ մեզանիցա,որ չթողեցինք էնպես լինի,որ տխուր անցնի էդ օրը,չգիտեմ տեսար վերջին վայրկյանն էր,որ արդեն պիտի վերջանար ամեն ինչ,էէէ ժամը 3ն էև,բայց գիտես հիշում եմ,որ անգամ ամբողջ գիշեր արթուն էլ մնաինք չէ,չէր հերիքելու,ոնց էն օրը,որ ամբողջ դասին քնած էինք:{,լավ էր դասախոսը չտեսավ,թե չէ:angry:nono դու բալետն ու վառարանդ չմոռանաս.........Ինչքան օրեր էն եղել,որ սենց ուրախացել ենք իրար հետ,երբեեք չեմ մոռանա,անգամ եթե չտեսնեմ քեզ,հեռու,շատ հեռու լինեմ էստեղից...
Մեկաաաաաաաաաաաաաաա,աշխարհի չափ ուրախ եմ:yahoo,որ հետս ես,ու թեկուզ առավոտները չտեսնեմ,գոնե սենց հեշտ կգտնեմ քեզ,հոգեվիճակիդ մասին կիմանամ,ու կլսեմ:love:kissՇաաատ եմ սիրում քեզ ընկերուհիիիիիիիիիիիիիիիիիիիիիիիիիիիիիս:crazy:ahaճիշտա,դու ես...
Էսօր օրագիրս մի քիչ թեմայից շեղվել եմ,մի քիչ տարբեր գրառում եղավ,մենախոսություն էր,բայց պետք էր;)....
Rainbow Girl
19.12.2010, 21:11
Մեր ջան ես էլ եմ քեզ շատ սիրում ու երբեք չեմ մոռանա իրար հետ անցկացրած ամեն վայրկյաններն ու ժամերը::handsԱմեն անգամ կհիշեմ քեզ ու քո բարի խորհուրդները::8 Դու եղել ես իմ ընկերուհիներից ամենաբարին ու ամենալավը,ով ամեն ինչ արելա ինձ համար,որպեսզի ես ինձ լավ զգամ նույնիսկ ամենատխուր պահին::( Ես քեզ շատ շատ շատ շատ շատ շատ շատ շատ շատ շատ շատ շատ շաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաատ շաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաատ եմ սիրում:;) Դու հրաշք ես :
Դու ես իմ գանձը,արևն ու լույսը,
Դու ես իմ կյանքը,կրակն ու հույսը,
Դու ես իմ անհոգ կյանքի ընկերը,
Ես սիրում եմ քեզ իմ խենթ,իմ բարի,
Դու ես, չորս տառով իմ գժուկ ՄԵՄԵ: Էդքան էլ լավ չի ստացվել,բայց մի խոսքով պատկերացնում ես չէ ինչքան եմ քեզ սիրում:::::);):P:love
http://www.youtube.com/watch?v=icE4DrwpKZU&feature=related
Չգիտեմ էս տարի ինչի,բայց նոր տարվա հավես չունեմ,ուզում եմ արագ անցնի,չնայած նրան, որ արդեն վաղուց պատրաստվում ենք,աղջիկները ինձ լավ կհասկանան;),բայց երբեմն հաճելիա էդ աշխատանքը:viannen_10::clean:,իսկ երբեմն էլ ուզում ես ծուլանալ........Ես անհամբեր սպասելու եմ,որ բլինչիկը ինքս պատրաստեմ,անցած տարի եմ սովորել,ու լավ էլ ստացվելա էէ:oy:PՉգիտեմ,երևի մինչ էդ կտրամադրվեմ:esimՈւզեմ,թե չուզեմ, չէ՞ որ ինքս պիտի դեռ նվերներ ընտրեմ,որ ուրախացնեմ հարազատներիս,ընկերուհիներիս,ու երևի էդ ժամանակ էլ կտրամադրվեմ,էնքան եմ ուզում շուտ գա էդ ժամը 12ի պահը:santa:,ու նոր հրաշքներ պարգևի բոլորիս,նոր իղձերի իրականցում բերի ամենքիս:vaii:,մեկ էլ շուտ գա,որ քնությունս տամ,հանգիստ շունչ քաշեմ,բայց մինչև գաա՜աա:aaa
Լավ առաջ չնկնեմ,երազեմ,բայց էս երգը տրամադրեց ինձ Նոր Տարվան,,իմ ամենասիրելի երգերից մեկնա,որը տարվա, որ եղանակին էլ լսեմ,ինձ ձմեռվա,ու հատկապես Նոր Տարվա շունչ ու հավեսա բերում:ton:..........Last Christmas I give you my heart:sulel:papik:Ուրախացեք քիչ մնաց,շուտով Նոր Տարի էէէէ.........
Երկար ընդմիջում,թվացյալ հավերժ բաժանում.........Չգիտեմ,էսպիսի երկար ընդմիջում դեռ չեմ ունեցել,բայց երանի էլ չլինի,սակայն միգուցե մի օր էլ էջերդ դառնան գեղեցիկ վարդի թոռոմած թերթեր,դու լինես,բայց ինձ համար ու նշանակություն էլ ունենաս միայն ինձ համար.............Այսքան օրվա ընթացքում,էնքան ասելիքա կուտակվել,որ հիմա էլ չեմ հիշում,ինչ կար պատմելու,ուրախ լինի,թե տխուր,կամ ուղղակի կիսվելու նյութ,ամեն օր երեկոյան արդեն հանգստանալիս, մի պահ, երբ փակում էի աչքերս պատկերացնում էի,որ արդեն գրառել եմ այն, ինչը պետք էր, որ մնար իմ օրագրում,ու դրոշմվեր հիշողությանս մեջ....Բայց տխրելու առիթ դեռ չունեմ,այսինքն ինքս էլ չգիտեմ,ինչ կլինի՞,բայց առջևում ուրախ օրեր կան,քննություններ ու ժպիտներ կան վառ,իսկ տխուր ու մտքամոլոր տրամադրությամբ կփաչնեմ ամբողջ ուրախ օրերս ինձ սպասվող:sorry:rose............
ՄՈՌԱՑԱ--հնարավորա էս տարի էլ գրառում չլինի օրագրումս,բայց պիտի ասեմ,որ ինչին սպասում էի,որ պիտի կատարվեր,անցած Նոր Տարուն,ու անգամ ամենաանսպասելին էլ կատարվեց այս տարում-- Իսկապես էնքաան ուրախ պահեր են եղել,էնպիսի ուրախ օրեր,անսպասելի,լրիվ անսպասելի իրադարձություններ,որտեղ ինքս մենակ եմ եղել,որ երբեք չեմ մտածել,որ հնարավորա,որ կարող եմ գլուխ հանել, նույն տարվա մեջ ինքս շատ փոփոխություններ եմ նկատել,որ եղել են,էնքան երազի նման օրեր եմ անցկացրել,որ անգամ մտքովս չէր անցնի,բայց ես տեսա էդ ամեն ինչը շնորհիվ ձեզ՝ Ծնողներս,ապրեք,երկար շաատ երկար,թող երբեմնի տխրություն թվացող պահը 100տարվա ժպիտ դառնա,ու ուղեկցի ձեզ,ողջ ձեր կյանքում,ես շնորհակալ եմ,որ ունեմ ձեզ:kiss..........Չգիտեմ,անգամ մեկ մեկ ինքս ինձ մտածում էի,ո՞նց, ե՞ս,իսկապե՞ս,կարող ե՞մ,ու հետո էլ շարունակվում էր՝ Վաաաաաաաաախ Շնորհակալ եմ,Ուռաաաաաաաաաա:yahoo......Ես էս տարի հրաշքներ եմ գտել ինձ համար,դրանք իմ հիշողությունների մեջ են,դեռ ապրում են,ու կապրեն էնքան ինչքան ինքս կլինեմ,դրանք ամենաթանկ զարդի նման պահելու եմ սրտիս ու հուշերիս մեջ.....Ես ցանկանում եմ բոլորին, հետո էլ ինձ:oy էսպիսի շաատ ուրախ օրեր ու լավ տարիներ:yahoo,իմաստություն ու խելք տվող շատ օրեր,բայց այդ օրերն էլ թող իմաստ տալիս, երբեք ցավով չհասկացնեն,չնայած էդպես էլ չի լինի,բայց:roll.......
Ես միշտ գրում եմ քեզ, երբ շաատ տխրություն,կամ ուրախություն,կամ էլ շտապ կիսվելու նյութա լինում կուտակված հոգումս,բայց գիտե՞ս էսօր ուզում եմ գրել գալիք տարվա մասին,չէ՞ որ արդեն Նոր Տարին եկելա,բերելով իր հետ նոր շունչ,ուրախություն,մեեեծ հույսեր......էնքան լավա,երբ ինչ որ լավ ուրախության ու ժպիտի, հույսով սպասում ես,ու իրականանալիս,նորից փորձում ես մեջդ գտնել նորը,նոր հույս ու սպասելիք,որ կամ նորից ժպտաս,կամ էլ չձանձրանաս...............
Ես սիրում եմ քեզ Նապաստակ ջաան,երանի շաատ ժպիտ բերես ինձ ու իմ երկրին,իմ Հայաստանին,իմ հայերին,սիրում եմ ձեզ,հաջողություն ու սեր եմ ցանկանում ձեզ բոլորիդ,ծանոթ, թե անծանոթ..........
http://www.fullissue.com/wp-content/uploads/2010/11/rabbit.jpg
Ուֆֆֆֆ-ուֆֆֆֆ օրագիրս,երբ պիտի անցնի էս անհանգիստ ու խառը վիճակը,երբ պիտի նստեմ ու լուրջ տոմսերս սովորեմ..........վաաաաաաաայ,նոր եմ հիշել,որ տոմսերը մոտս չեեեն,իսկ ես 14ին քննության եմմմ:oբա ի՞նչ եմ անելու,դեռ սենց վիճակ չէր եղել,գրառում անեմ,ու հիշեմ,որ մի բան մոռացել եմ.....էէէ էս նոր տարին մարդու գլխում խելք չի թողել,խառնված եկավ ու անցավ.......լավ մի բան կմտածեմ,բայց ո՞նց էի մոռացել....Ասում եմ,ախր չի ստացվում նստել ու սովորականի նման անցկացնել ժամերն ու օրերը,արդեն հոգնեցի,սովորական առօրյաաա եմ ուզում օրագիրս,ուզում եմ,որ նորից ամեն ինչ լինի նենց, ոնց որ լինում է,ուզում եմ էս քննությունս էլ վերջացնեմ,անցնեմ էս անհանգիստ ու մտածկոտ վիճակից,նորից հանգիստ սովորեմ արդեն վերջին ու միակ Պետականի համար,ու կրկին հանգիստ,տարբերվող կյանք ու օրեր.......Տեսնես էս տարին ինչպիսին կլինի ինձ համար:think....
Էսօր խառը մտքեր էին,խառը օրագրային գրառում՝ խառնված օրերից կուտաված........
Տեսնես գոնե թեթևացա:oy...
Օրագիրս մեզ ոնցո՞ր մոռացել են իմ ընկերները,բայց էսօր պիտի գրեմ,որ օրերս լրիվ պայծառ են ու արևի տաաաք շողերով լի....Չնայած ինձանիցելա կախված էդ ամեն ինչը,բայց մեկաաա երեկ շաատ ուրախ էի,մեկ մեկ մտածում ես,ի՞նչ դասարան,ի՞նչ դպրոց,ի՞նչ հավաքույթ,-հա,կասեմ կգամ,կամ էլ չէ,ու չեմ էլ գնա,բայց երեկ..Ինձ այսօր թվում էր,թե էդ ամեն ինչը երազ էր,տենց օր չէր էլ եղել,արկածներով լի....էդքան ժամանակ անց,նորից հին ու ծանոթ դեքեր ու ընկերներ..........Իմ պատկերացումների մեջ երբեք չէր անցնի էդքան կազմակերպված,ջերմ,հարազատ միջավայր ու օր:roll:love .......Ամենալավն էն էր,որ մի տեղ չէր,այլ համ պարեցինք,երգեցինք,համ էլ իմ շաատ սիրելի սառցադաաաաաաաաաաշտ գնացինք,էնքան ենք ուրախացել,ծիծաղել մեկս մյուսի սահելու վրա,բայց լավա ես սահել լավ գիտեմ,ու չեմ ընկել,թե չէ:oy......Էդքան հոգնած,ոչմի օր չեմ եղել...արդեն վերջում իրար հարց էինք տալիս,էլի կսահե՞ինք,ու միանգամից մի քանի հոգի գոռացիիին,չէէէէէ:stop:nono........էէէ,ամենածիծաղելին էն էր,որ էդքան մարդ մի մեքենայի մեջ:Dահավոր էր,ու ծիծաղելի.........
Մեկա ես ժպտացել եմ սկզբից մինչև վերջ,ու ուրախ էի անգամ մինչ էսօր:yahoo......Ուրախ եմ,որ ձեզ գտել եմ նորից ու նորից անցյալիս հին օրերից,ու այդքան փոխված միևնույննա լավ բնավորության գծերով.....
Լավ մնացեք ընկերներս,թող մեր այսօրվա հաստատակամությունն ու կարոտը միշտ մեզ ուղեկցի մեր ողջ կյաքնում:flower......
Հոգնեցի արդեն քեզ սպասելուց,
Երկինքներին անվերջ նայելուց,
Հոգնեցի երազելուց,որ կգաս,
Ձյու՛ն խնդրում եմ քեզ, մի՛ սպասեցրու.
Լցրու աշխարհն իմ լույսով,
Քո մաքրությամբ ու հույսով,
Ողողիր օրերն իմ դատարկ,
Ժպիտ բեր ինձ,հույս ու հավատ երկնքիս,
Մաքրիր փողոցներն իմ քաղաքի,
Ու բարիք բեր աշխարհիս....
Ես կարոտել եմ քեզ Ձյունսսս:love.....«For Anusha»
http://www.youtube.com/watch?v=iSHDavtCCcI
Իսկ այս երաժշտությունը տրամադրեց,որ գրեմ տողերը այս,վայելե՛ք,այն և թախիծ, և հանգստություն է բերում իմ հոգուն...
Ձյոոււււււււււււն դու ուրեմն լսել ե՞ս ինձ:flower,լսել ես տողերս դեռ չարտաբերած շուրթերիս,լսել ե՞ս երկինք իմ:yahoo.........Ինչքա՜ն ուրախ էի առավոտյան, երբ դասի գնացի,առավոտյան վաղ դրսում էի արդեն, բայց արդեն ցուրտ չէր,էլ դող չկար ձյունս,դու գալիս ու հանդարտ թափվում էիր մազերիս,էլ ի՞նչ մտածեի,թե թրջվում եմ,ինձ հաճելի էիր դու այսօր:vaii:.....ի՜նչ հանդարտ ու թաքուն թափվում էիր,մանր ու գեղեցիկ,երա՜նի երկար մնաիր ինձ հետ,մի քիչ էլ երազեի քեզ հետ,կարծես ողջ ճանապարհս քիչ էր ինձ երազելու,և ուրախանալու քեզ համար:oy.........
Շնորհակալ եմ,որ լսեցիր ձայնն իմ մտքի ու հոգու,սրտի......
Այսօր երաժշտական էջ եմ տեղադրել օրագիրս.......
http://www.youtube.com/watch?v=TR3Vdo5etCQ
...Գիտե՞ս,տեսահոլովակներ ու երգեր կան,որոնք բնութագրում են ինձ,կամ հիշեցնում ինձ իմ մանկության կամ ինչ որ ուրիշ հիշողությունների մասին,դրանք միշտ ինչքան էլ մեծ լինեմ,հոգուս մեջ են լինելու,ու երևի երբեք հնանալու արժեք չեն ունենա:loveորովհետև իրանք հրաշք են եղել........Իսկ գիտես,ո՞ր էս տեսահոլովակը երբ փոքր էի,կոնկրետ չեմ էլ հիշում ինչքան փոքր,ու ցույց էին տալիս,մի տեսակ անհետաքրիր ու անհասկանալի էր այն ինձ համար,հիշում եմ,որ սիրելով երգը,տեսահոլովակը մի տեսակ խառն էր ինձ համար,երևի շատ չեմ մատծել ի՞նչ խորհուրդ ունի,կամ ինչ կապ կա խոսքերի ու տեսանյութի միջև,բայց ես այս երգը շաատ շաատ եմ սիրում,չգիտեմ,մեկ-մեկ որ կարոտում եմ,նստում եմ,ու ժամերով լսում այն,իրար հետևից անընդհատ,մոռանալով փոխել այն,ու ուշադրությունս մեկ այլ երգի վրա կենտրոնանացնել:o.....լավնա,խոսքերն ու երաժշտությունը մի տեսակ մտնում են հոգուս մեջ,ու խառնում ամեն ինչ իրար,չգիտեմ,երևի շատ երկար կարող եմ խոսել սրա մասին,բայց ես համ ինձ եմ հիշում փոքր ժամանակ,համ էլ մինչ հիմա այն մեեեծ հաճույքով լսում եմ,ու կլսեմ:oyմիիիշտ........
Օրագիրսսսս բարևևևևև,ճիշտ ես շատ ուշա էստեղ գրելու համար,բայց էլ չեմ կարող պիտի քեզ պատմեմ,որ ուրախ եմ:yahoo...դե լինում է,երբ տխուր եմ լինում,բայց սա այս դեպքի և այս՝ ինձ սպասվող արևոտ օրերի մասին չեն........
Գիտե՞ս ,ես արդեն կարելիա ասել փոխաբերական իմաստով էլի «Գտել եմ ինքս ինձ»,ու մեկ այլ կողմից,երևի դժվարա հասկանալը,բայց գիտե՞ս ես արդեն սովորում եմ,սովորում եմ, որ հետագայում նաև դառնամ ծաղիկների ձևավորող...գիտեի՞ր,որ այն, այս վերջին ամիսներին դարձել էր երազանքներիցս մեկը,ու ես այնքաա՜ան էի ուզում,սովորել,ու այդ ամենը սկսվեց,երբ մի անծանոթ կին դրսում ուղղակի տեսնելով ինձ ու գնահատելով ինձ,իսկապե՞ս, նա, երբ խոսում էր մայրիկիս հետ,նա էդպես էլ ասաց,որ ես շատ լավ մասնագետ կարող եմ լինել,և այլն.... դա էդքան էլ կարևոր չի,ուղղակի ինքը օգնեց,որ մտածեմ այն մասին,թե ինչ կլնի, եթե.....Բայց այսօր ես գտել եմ այդ եթե-ի պատասխանը,ու չգիտեմ շատ ուրախ եմ,ի վերջո «Ինչքան մասնագիտություն ունես,այնքան մարդ ես չէ՞,ճիշտ եմ հիշում երևի......Գիտես մի քանի օր առաջ առաջին անգամ գնացի ինձ շատ հարազատ դարձած մի կնոջ մոտ,ու ինքն էլ նորից ինձ հույս ու հավատ ներշնչեց,որ ես կարող եմ,որ ես զգում եմ գույները,ունեմ ճաշակ,ու իմ մեջ մեծ աշխարհ կա....
Չգիտեմ շարունակել գովել ինքս ինձ չեմ ուզում,բայց ես ուրախ եմ,որ կարող եմ,որ երազանքս իրականացավ,ու տեսնելու եմ աշխարհը իմ գույների ու երազանքների մեջ.........Լավ մնա,կարոտել էի քեզ,շաատ շաաատ......
Հաջողություն մաղթիր ինձ ու երազնանքներիս,որոնք դեռ կես ճամփին չեն էլ իրականացել:roll:flower....
Ինչիա էդքան հեշտ ուրախությունից հետո միանգամից հիասթափություն ապրելը:cry2,ինչ վատա,երևի շատ եմ ուրախանում,չէէ,երևի շաաատ շաատ եմ ուրաախանում,արդեն իսկապես հոգնել եմ,ձանձրացել եմ,երևի պիտի չժպտամ,չապրեմ ուրախություն,որ հետո չտխրեմ....երևի եդպես ավելի լավա,ավելի լավ կլինի էլ չուրախանամ,չցնծամ,որ հետո էլ տխուր չնստեմ,ու ինքս ինձ ասեմ ինչի՞......
Չգիտեմ,տեսնես մենակ ես եմ էդպես,մենակ ես եմ,որ ուրախությունս միշտ կարճա տևում,կամ էլ ինչ որ մի բան միշտ փչացնումա ժպիտիս հարատևությունը:(....
Դու ժպտա օրագիրս,ու շատ փոքր ժպիտ էլ թող պատուհանիդ գոգին,որ երբ դրա կարիքն ունենամ,այն բմբուլի պես սահելով երկինքներով գա ու ժպիտ բերի իմ դեմքին:kiss....
Էէէ,բացի տխրությունս ձանձրույթն էլ մի կողմիցա հոգիս տանջում,ու էս ասածվածքը տեղինա«Ձանձրույթը երջանիկների հիվանդություննա»....երևի արդեն շատ մնացի տանը,ու պիտի դասի գնամ,ես կարոտել եմ համ ընկերուհիներիս,համ դասերս,համ զբաղմունքս,որ էդքան էլ զբաղվածություն չէր համարվում:oy,համ էլ ես ընկերախմբի մարդ եմ,ու մենակ չեմ կարողանում:friends:,ես պիտի կազմակերպեմ,հավաքեմ բոլորին ու ուրախանանք միասին:drinksԼավ մնացեք,մինչև տեսնեմ ձեզ,ու ուրախանամ երևի էդ ժամանակ արդեն լավ կլինի:aha
http://www.youtube.com/watch?v=t82usr9Am2o
Էդքան էլ լավ չգրեցի այսօր,բայց մեջս կուտակված ասելիք կար,որ պիտի գրվեր տողերին,թեկուզև այս օրագրիս տողերին.....
28,հունվարի 28,2010 թվական....այսօր Շնորհավորում եմ ինձ:bux:,որովհետև մեկ տարի առաջ այս օրը մտա էստեղ,գտա նոր աշխարհ ինձ համար:yes:yahoo.......
Ամենակարևորը ինձ համար՝
-Ես ուրախ եմ,որ կարողացել եմ գտնել ձեզ նման ընկերներ,որոնք մինչև էսօր ինձ հետ են,կողքիս են ինչքան էլ տխուր լինեմ:flower........
-Ուրախ եմ,որ Ակումբը հնարավորություն տվեց ինձ ազատ մտածելու,իմ կարծիքը արտահայտելու,ինձ նորովի վերագտնելու մեջ:oy.....
Ինքս չգիտեմ «Ինչքան կարող եմ լինել ձեզ հետ,չէ որ,ամեն ինչ հարատև չի,նաև չգիտեմ ու՞ր եմ գնում»,բայց իմ հիշողությունները ինձ հետ են լինելու ամեն անցնող տարի:love.....
Ես ուրախ եմ,որ գտել եմ ձեզ:friends::kiss:bye
Ուռաաաաաաաաաաաա,դասերս սկսել եեեեեեն:yahoo......Ամեն օր, որ էսպես քնից արթնանամ,ուրեմն աշխարհի աաամենաերջանիկներից մեկը կլինեմ,ինչքա՜ն ուրախացա,որ ոչ թե ուղղակի ձյուն,այլ հեքիաթ տեսա իմ պատուհանից այն կողմ:roll,արդեն անկախ ինձանից ժպտում էի:oy,կարծես խենթացած լինեի,մի պահ,շաատ հավես էր,բա՞ երբ տանից դուրս եկա,ուրախությանս չափ չկար:love,ամբողջ մազերս ու ես ոտքից գլուխ ձյուն էի,էնքաաան ուրախ էի,կարծես հեքիաթի մեջ քայլելիս լինեի,այն ինչ ուղղակի գնում էի դասի.....կարծես եղանակը թելադրում էր իմ տրամադրության չափը.........
Բա՞ դրսում ընկերուհիներիս հետ,ա՞խր ես մեղավոր չէի, ոնցո՞ր փոքր երեխա լինեինք փողոցում խենթի նման ձնագնդի էինք խաղում:erexa:hahax:,բայց դե որ արդարացվեց մայրիկիս կողմից,արդեն էլ ամոթ չէր:kiss.....մի հատ անսպասելի հարված,որ չստացաաա,ու արդեն պատասխան ձնագնդին վազում էր ընկերուհուս մոտ:vaii:,էէէ,բայց նշանս կորցրել էի,չէի կարողանում լավ խփել:yea....
Ուֆ,ինչքան ափսոսա, որ շուտով այս ամեն ինչը էլ չի լինելու,չեմ տեսնելու ձեզ,ու չեմ ուրախանալու էնպես, ինչպես այսօր,բայց դե սա էլ կյանքի մի փուլ է,որ պիտի անցնի,ու ճանապարհ բացի մեկ այլ նոր ու լուսավոր ուղու համար......
Ես ուրախ եմ,շաատ շաաատ,այ այսքաան:yahoo.....
Թող այս հրաշք օրերը միշտ լինեն իմ կյանքում,ես միշտ սպասելու եմ հեքիաթի,որովհետև ես ինքս հեքիաթներին երբեք չեմ դադարելու հավատալ....
Օրագիրս,արդեն ունեմ է քեզ ձեռքերիս մեջ:love,ու այսօր երբ տարա,որ թղթերի վրա տպել տամ,զարմացել էի,այնքաան շատ էին էջերդ....դու պետք է տեսնեիր անծանոթ մարդիկ,կամ էլ ինձ ճանաչող ուրիշ աղջիկներ ոնց էին ուրախությամբ ասում:o.
-Մեր,էս դու ե՞ս գրել,ինչ լավա՜աա,օրագիր ե՞ս պահում,ապրես,երանի քեզ...
Բայց գիտես չէ՞, էնքան աղջիկ էին հարցնում.
-էդ ինչա՞,նոր դասի թղթերն են,կտա՞ս,կամ էլ վայ կտաս կարդամ դու էս գրե՞լ,-արդեն մի պահ հոգնել էի,բայց դե ժպիտով փոխանցում էի,ու ասում.
-Կան բաներ որ լավ չեմ գրել:oy,-բայց մի կողմից էլ նենց հպարտ էի,չգիտեմ էլ ինչի՞,թե ով չի կարող էդպիսի տողեր գրել...
էէ,ամենածիծաղելին էն էր,որ ինքս ինձ մոռացած առանց ճանապարհիս նայելու կարդալով գնում էի:scen,կարծես չնթերցված գիրք էր ձեռքս ընկել,ու երբ արդեն մետրոյի մեջ էի,էնքան ամանչեցի նորից ինքնամոռաց կարդում էի,մեկ էլ զգամ,որ կողքիս նստած տղան,ուշադիր հետս կարդում է գրածներս:P,հենց փոխում էի թերթը,ինքն էլ շփոթվում էր,չէի իմանում,փակեի,թե թողնեի,որ կարդա:esim...ինքս մի քանի տող կարդալուց հետո զգացի,որ ամոթա,ու արագ փակեցի:oy..
Լավ էր...երբ տուն հասա,արդեն հանգիստ էի,որ իմ գանձը ինձ հետ է,ճիշտա ես շարունակում եմ դրանց էջերը նորից ավելացնել,բայց ես ապրում եմ դրանցով,ու դրանք երբեք դեն չեմ նետելու,պահելու եմ,որ մնացած օրագրերիս հետ,երբ արդեն շաատ անցնի,ու շաատ ծեր լինեմ:D,դնեմ ու կարդամ,ծիծաղեմ իմ երազանքների,ու սպասումների վրա,կամ էլ հաճույքով վերհիշեմ ուրախ պահերս թանկ ու անգին....
Մի քիչ երկխոսություն եղավ,բայց գոնե պատմեցի իմ այսօրվա ուրախությունս;)....
Օրագիրս երևի ուզում ես,որ գրեմ,տողերդ նորից լցնեմ:love,բայց այսօր նորից սովորական օր էր,չնայած,որ էդքան հրաշք ձյուն էր դրսում:love,ոչ այն օրվա նման,բայց մեկա հաճելի էր դասի ժամանակ մի պահ կտրվել առօրյաից ու նայել պատուհանից դուրս՝ գետնին թափվող փաթիլներին,մեկ էլ մի դասից փախել եմ այսօր,գոնե որ շուտ տուն գամ:oyգիտեմ ամոթա,բայց ես մեղավոր չեմ, որ դասախոսը մեզ չի հասկանում,մենք էլ ամբողջ կուրսով տուն եկանք:P:beeeբայց երևի սովորական չէր չէ՞....
Ամեն օր էնքան մեծա լինում մեջիս կարոտը քեզ գրելու օրագիրս,անգամ այսօր չէի էլ մտածել,որ կգրեմ քեզ,ուղղակի այսօր եկել եմ,որ ասեմ,չտխրես մի քիչ հանգստացիր,դեռ շաատ ենք ուրախ լինելու ես ու Դու
6օր,չէ,այսքաաան երկար չեմ գրել քեզ,բայց դու գիտես թե կարոտս ինչ մեծա........Բա հիմա,որ մեկը պատմեմ,թե ինչա եղել,մի հատ ասեմ,որ նախ,իմ օրագիրը կարդալիս արդեն պատճենահանված վիճակում,նենց եմ հիշում ամեն օրը,երբ եմ գրել,ինչ տրամադրության մեջ,երևի պատկերավոր եմ գրել,կամ էլ լավ հիշողություն ունեմ,մեկա ուրախ եմ.....հետո ասեմ,որ երեկ սենսացիա էր տեղի ունեցել՝ ես, հա, հա ե՛ս ֆուտբոլ եմ նայել եղբորս հետ,ու որ էդքաաան ատում եմ:angry:D,գիտեի,որ հայերը մեկա չեն հաղթելու,բայց հավեսի ընկա,ինքս չգիտեմ,ո՞նց.....վատա,մտքիս թելը կտրվեց,վերջնականապես,մոռացա և ուրախություններս ապրած,և փոքր թվացող տխրությունս,որը չի էլ երևում արտաքինից........
Կարևրը օրերը անցնում են,ժամերը մեկ արագ են թվում,մեկ դանդաղում,երկարում են,մեկ այնքան խոսելու նյութ ունես,մեկ էլ միանգամից դառնում ես համր,անկարողունակ,երբ ագամ դիմացինիդ լսելու ոչ տրամադրություն,ոչ էլ ինքդ խոսելու հավես ես ունենում:nea....ոչինչ չեմ հասկանում,երևի էդպես պիտի լինի,կյանքի ապրելակերպի ձևնա էդպես,կամ էլ միայն ես եմ էդպես ապրում,զգում,ներշնչում,երևակայում,ու տրամադրում,երևի մի քիչ տարբեր եմ մնացածներից,բայց չեմ նեղվում,գիտե՞ք ինչի, երբեմն այդ ամենը հաճելիա ինձ,ես նենց ուրախ մարդ եմ,ամեն անծանոթ մարդու,հա՜ ճիշտ,դրսում, որ մեկի ուրախությունը տեսնեմ ժպիտա գալիս դեմքիս,ու մտքամոլոր շարունակում եմ քայլերս,օրինակ այն օրը-հիշում եմ դասից դուրս եկանք,ու արագ պետք էր մտնել «Բիլայն»,իսկ սառցադշտը գիտեք, որ մոտ է,կանգնեցինք ու մի քանի րոպե նայում էին սահող աղջիկներին,դա էլ էր երազ,երաժշտությունը,ամեն ինչը,ու ինքս կարծես արդեն սառույցի վրա լինեի:love:yahoo,մոռացել էի ,որ տուն պիտի գնամ,չէէ,բայց ես ասեցի,երեխեք ուշա,գնացինք:oy,ու ողջ ճանապարհին և ժպտում էի,և մտածում ինչի եմ սենց երազկոտ:esim:flower......
Բաաա,էսպիսի պատմություն,գնացի օպրագիրս լավ մնա:kiss...Նորից կգրեմ քեզ
Ինչիա՞,նույնությունը երբեմն դառնում ձանձրույթի թունավոր ու տհաճ մասնիկ,մի տգեղ իրավիճակ,դժվար ելանելի կացություն:(.......
Չգիտեմ,մեկ մեկ հոգնում եմ,բայց փախուստի,ոչ տեղ, ոչ ձև գիտեմ...
Չէ հիշեցի,ես կարող եմ,չէ՞ որ ինքս իմ աշխարհն ու երազն եմ ստեղծել,ու էնտեղ մենակ իմ երազքների ու հրաշքների մոլորակն է,որտեղ միայն ինձ է հաճելի,որտեղ ինքս կարողանում եմ,մոռանալ և թեթև տխություն,և հիասթափություն...
Այնտեղ միշտ,միշտ անձրև է,իսկ անձրևից հետո ծիածան է լինում,գեղեցիկ մայրամոտ ու անուշ հով է լինում,այտնեղ լուսնի շողերը հատվում են ծովին,իսկ ալիքները մեկնվում հողին....այնտեղ ես պարում եմ անձրևի տակ,ես գրկում եմ աշունս ողջ,ու ճոճորվում հրաշքներիս անդունդի մեջ,որոնց հեղինակը,հենց ես եմ՝ Մեմեն:oy...
14.02.11 00.45 օրագրիցս մի հատված,որը գրել եմ,ու ուզում եմ էստեղ էլ լինի,մի փոքր փոփոխությունններով,որոնք գրելիս ինքս փոխում եմ...
Այսօր չկա ուրախություն,դրա փոխարեն կա մեծ հոգնածություն,գրելու անհագ կարոտ,լռության հետ միախառնված,հնի ու նորի մտորումներ,տարբերության ու նույնության փնտրտուքներ.....
Բայց միթե՞, երբ մեջդ ասելիքա լինում,այն կոչվումա լռություն,կամ թվումա թե, ոչինչ չկա,իսկ գրիչը ձեռքս վերցնելիս,զգում եմ,որ անկախ ամեն ինչից այն շարժվում է,նոր էջեր ու գույներ ստեղծելով՝ կամ մռայլ, կամ էլ գույներով, ծիածաններով լի...Միթե սա կոչվում է «ԼՌՈՒԹՅՈՒՆ,ԴԱՏԱՐԿՈՒԹՅՈՒՆ»այն ինձ համար է կոչվում փուչ ու դատարկ տեղ,անդունդ....
Իսկ երբևէ փորձել ե՞ք մտքերդ թղթին հանձնել հայելու առաջ,մի պահ կարծես հայելու մեջ ինքդ քեզ տեսնելիս էլ չես կարողանում գրել,ու 1վայրկյանում հասցնում ես մտքով պատմել ինքդ քեզ թե ինչ ես ապրել,կամ թե հիմա ինչ ես վերապրում,թվում է հենց նույն այդ հայելին,ինքը քեզ պատմում է ամեն ինչ,այնինչ դու ես ինքդ քեզ աչքերով և հասկացնում,և պատմում,կամ վերլուծում ինքդ քեզ հետ...
Այսօր մի պահ նենց էի ուրախացել դրսում,էնքան գեղեցիկ զույգեր էին զբոսնում....ամեն մեկը մի նվերով,մեկը ընկերուհուն էր սպասում,մյուսը արդեն զբոսնում էր:flower,իսկ փողոցներից մեկում մի հատ մեեեեեեեեեծ փուչիկներով սիրո խոստովանություն էր գրված անգլերեն,շաատ ուրախացա,ու էդ պահին ընկերուհուս,ու իր ընկերոջ հետ մեքենայի մեջ էինք,էսպես ասեցի.
-էէէէէհ,-մեկ էլ լսեմ ընկերուհիս ու իրա ընկերնել հետս հոգոց են հանում,էնքաաան ծիծաղեցինք.......
Ես ուրախ էի երեկ,այդ ժամաանկ,դրսում ջերմություն ու հրաշքներ կաին,անծանոթ բայց գեղեցիկ ինձ համար......Թող աշխարհի բոլոր զույգերը երջանիկ ու սիրված լինեն,սրտանց եմ ցանկանում բոլորին:flower,ձեզանով է աշխարհը գեղեցիկ:love....
Հետաքրիրաա,գիշերը ուշ ժամի մեկ էլ հիշում եմ,որ կիսվելու առիթ ունեմ,ու առանց մի բան մտածելու միանգամից գրիչս ձեռքս եմ վերցնում ու գրում,այն ինչ գալիսա մտքիս,ու էս բոլորը երեկվա իմ մտքերն էն,ուզում էի դուք էլ կարդաիք,որ էն մոյուս օրագրիս ժամերը նայեմ,սկսել եմ գրելը էլի,բոլորը կամ 1.30,կամ 00.54,բոլորը այդ ժամին էին,իսկ ժամանակ կար,որ ալարում էի վեր կենալ ու գրել,չնայած էլի կան,որ չեմ գրում,մտքովս ուղղակի շատ արագ անց են կենում,էնքաան լավ են էդ տողերը,ու որ էդ պահին էլ շատ ուզենամ դժվար կհիշեմ,բայց......
15.02.11
Իսկ այսօր,այսօր ոչինչ չկա,հիվանդ եմ,ու նենց վատա,դասի չեմ գնացել,ու մի առարկա կա կուտակվելա դասերը,վաղը պիտի պատասխանեմ,վախում եմ,հեչ լավ դասախոս չի,համ երիտասարդ տղայա,համ էլ նենցա վախացնում սառում ենք,ու սոսնձվում աթոռերին:o,ուզած չուզած պիտի պատմեմ վաղը,իսկ էս հիվանդ վիճակիս հազիվ պիտի վերկենամ ու գնամ դասի,ու ոչ միայն էնտեղ:blin,ո՞նց եմ անելու՜, նենց վատա , շաաատ վաղուց էսպես չէի հիվանդացել,շաատ թույլ եմ,բայց երևի կանցնի,երևի, որ սենց լավ գրում եմ,կառողջանամ:flower,մեկ էլ որ դուք ցանկանաք,բայց պարտադրելով չի էլի,ուղղակի ասեցի:oy...
Բարև օդում իմ տրամադրությունից կախված օրագիր իմ....
Ես շունչ ու հոգի եմ տվել քեզ,հորինել եմ քեզ՝ ինձ երբեմն լսող ու միշտ հասկացող ընկերոջ փոխարեն...
Ես թելադրում եմ քեզ տրամադրությունս,որոշում քո տեղը՝ ուրախ ու տխուր լինելդ...
Հորինել եմ քեզ,որ իմ ամենատխուր ու ամենաուրախ պահը ներարկեմ մեջդ,լցնեմ արյանդ մեջ,ու կամ քամու պես սուրացող կյանք տամ տխրությունից կախված,կամ էլ կյանք ու շունչ տամ քեզ ...
Ես ընդունել եմ,որ կաս,որ հիմա էլ ապրում ես,դու կողքիս ես,անգամ երբ աշխարհը չի լսում ինձ,երբ բոլորը փակել են ետ դարձի ուղիները բոլոր....
Քեզ մոտ ճանապարհները հնարավոր են լինում փոխել ,ժամանակի կորսուստը ոչինչ է քեզ մոտ.....
Ես ստեղծել եմ քեզ,որ ապրեմ իմ ներաշխարհի ու հրաշքների մեջ,իմ մտածմունքների ու ապագայի մեջ....
Դու կաս,ես եմ հորինել քեզ...
http://www.youtube.com/watch?v=0vVpH-6BOKA
Կու-կու օրագիրսսսս տունն ե՞ս...ո՞նց եմ կարոտեեել,եկել եմ,որ ամուր գրկեմ քեզ.:friends::kissգիտես այսօր էլի մի ուրախ նորություն եմ իմացել,ինձ մի շատ խելացի ու բազւմ գրքերի հեղինակ մի կին ասաց,որ:aha,ու հետագայում էլ հաջողություններ կարող եմ ունենալ էդ ոլորտում... չգիտեմ մի քիչ հաջողությունը չգիտեմ կունենամ թե ոչ,բայց որ հույս ու մեծ ոգևովորությունա տվել ինձ էդ կինը այդ հաստատա:dance,ու այսօր դրա համար եկել եմ,որ նորից գրեմ քեզ,նենց ուրախ եմ,էդ խոսքերը շատ են ուրախացրել ինձ,ու այսօր ամբողջ օրը մտքիցս դուրս չեն եկել,ու ենց լսեցի էդ խոսքերը պտտվեցի ու ասեցի.
-Մամ,տեսնում ես,ես պիտի գրեմ,ինչ լավա չէ՞,որ կարում եմ:yahoo,-չնայած շաատ լավ չեմ գրում,իսկապես,ես չեմ ասում գիրք եմ գրելու,բայց իմ մեջ միշտ լինումա,ցանկություն,կարծես քաղցի նման մի բան,որ անընդհատ ուզում եմ գրեմ,դա ինձ շաատա հանգստացնում,անգամ զայրույթս մեկ տեղ կարողեմ արտաայտել,ու ամենինչ անցնի,դառնա սովորական...
Իսկ երեկ մի դեպքա եղել,որ ուզում եմ պատմել,ժամը 1անց կես կլիներ,թե ավելի ուշ,արդեն ուզում էի պարկել քնելու,մեկ էլ լսեմ կատվի ձայն է գալիս,գնացի դռան մոտ,տեսնեմ մեր պատուհանին կիպ,շատ մոտ,որ անգամ վարագույրը բացես,չիմանաս, կսարսափես,պատուհանի գոգի նման մի պատ կա,որի վրա լույսեր են դրված մեր բակը գեղեցիկ լինելու համսր,բացեցի վարագույրը ու տեսնեմ ի՞նչ,էս սիրուն, սև ,մի կողմից էլ սարսափելի կատուն նայում է դեմքիս,ու անգամ լույսը բակի դեռ չեմ վառել,բայց աչքերը փայլում էին մթության մեջ,մի պահ վախեցա,բայց քանի որ ծանոթ երևույթ էր,ինչքան լույս ունեինք բակում վառեցի,ու սկսեցի էս կատվին պատուհանի այս կողմից հեռու վանել,թե չէ մլավում էր:esim,էս խեղճը նայեց, նայեց,իջավ ներքև,ու մինչև մեր փոքրիկ բակից դուրս գալը մի հատ էլ երկար նայեց դեմքիս ու գնաց:cry2..բայց մինչև իրա գնալը,ո՞նց էի ափսոսում,որ նրան վախեցրեցի,ա՞խր էս մեր պատը տան,շատ տաք է,ու երբեմն գալիս են էս կատուները,շատ չէ,ու ոչ հաճախ էլի, նստում են էդ գոգի վրա,ու տաքանում,քանի որ վառարանը հենց այդտեղ է դրված: Եկել եմ,որ արդեն քնեմ, չեմ կարողանում ,նենց էր խղճիս վրա ազդել, չնայած որ կատուներին չեմ սիրում,եղբորս հա ասում եմ.
-Ախր մեղկ էր,թող մնար էլի,բայց դէ քնել էլ չէր լինի.... նենց ծիծաղելի էր անընդհատ ,էդ կատվի վերջին հայացքն էր գալիս աչքիս առաջ,ու չէի կարողանում քնել :cry
Իսկ վաղը էնպիսի խառը օր է լինելու,մի կողմից էլ ուրախ,որ արդեն ինձ համար սովորական է,քանի օրա էդպիսի վիճակում եմ.... հիմա եմ հասկանում աշխատող մարդկանց,որ չեն հասցնում ամեն ինչ ժամանակի մեջ տեղավորել:sorry
Լավ մնացեք բոլորդ,ովքեր կարդում են օրագիրս,ապրե՛ք,ես շատ եմ ուրախանում,որ տեսնում եմ,ձեր շնորհակալությունները:love
Հրաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաշք, բարևևևև, ո՞նց ես,անչափ,անչաափ կարոտել եմ քեզ.........Ո՞նց էի ուզում,որ մի պատմությունով էլ ավելացնեի էջդ,ներկեի իմ խենթ պատմության մի կտորով,բայց...կորել էի...
Ասեմ,որ էլ հիվանդ չեեեմ:yahoo,վերջ էդ ջերմությանը,էն որ պառկում ես,ու անգործի նման մնում պարկած:tel,որ մենաակ պատվերներ ես տալիս:oy....
Այսօր դասի եմ գնացել,մի օր էլ չեմ գնում,համ կարոտում են,համ ես եմ կարոտում,լավ էր,էլի մի ժամ բաց թողեցի:P,բայց դէ հո՞ գիտեմ,որ բացակա չեմ ստանա,թե չէ,ես ո՞նց կարող էի էդ դասին չնստեի,առանց էդ էլ մի օր չգնացի,դրեցին:(... ու ընկերուհիներս ինձ ու՞ր տարան,չծիծաղաք,պոնչիկանոոոց:Dհեսա կպատմեմ,ինչի՞ եմ ծիծաղում. էս մեր դպրոցի դասղեկը էնքաան անգրագետ էր,ու քաղաքում ոչնչի տեղ չգիտեր,մեկ էլ պոնչիկ էնքքաաան էր սիրում,որ ասում էինք դասարանով մի տեղ գնանք ամեն անգամ տանում էր էդ պոնչիկանոցը,արդեն միշտ ձեռք էինք առնում ասում էինք հեսա էլի կասի պոնչիկանոց գնանք,դրա համար էս խեղճ կուրսեցիներս էլ պոնչիկ սիրում էին,հենց ասում էին.
-Մեեր գնա՜նք էլի,-ջղայնանում:angry,ասում էի.
-Չէ՛,չեմ սիրում էլի էդ տեղը,-չէի էլ ասում,ախր իրանք ինչ մեղկ ունեն, որ ես շաատ եմ գնացել,ու տենց մի թանկ տեղ էի որոշում,լինում էր չէինք գնում,կամ էլ գնում էինք մեր շաատ սիրելի տաշիիր Պիցաաաաաաա:nyam:love,չէ բկլիկ չեմ:yea,ուղղակի համով ուտել շատ եմ սիրում;).....
Բաա,էս էլ էսօրվա օրագրային գրառում,էսօր ուրախ էր,սիրում եմ սենց պայծառ գրառումներ,բայց տխուր էլ եմ սիրում....
Գիտե՞ս Գարուն ջան,ուզում էի,ուզում էի իսկապես քեզ նվիրել մի փոքրիկ ստեղծագործթություն, բայց չի ստացվում,ես աշնանն եմ երևի մենակ լավ կարողանում երազել,մի քիչ պուպուշ գրել,բլբլալ,բայց մեկա ես քեզ էլ եմ սիրում,որ ծաղկում ես,ու պայծառեցնում ես ինձ՝ դեռ ձմռան ցուրտ շնչից դուրս անգամ չեկած,ես սիրում եմ քեզ գարուն........
Մի տեսակ, որ ասում եմ գարու՛ն,նենց ներսումս ամեն ինչ սկսումա թրթռալ ու ժպտալ,սկսում եմ շատ ուրախանալ,հաճելի ուրախության դողա սկսվում մոտս:esimգժվում եմ,երևի սկսում եմ գարունը շատ սիրել,մեկա ես աշուն ավելի շատ եմ սիորում:beee.....էէ,գարուն ջան,լավ չես ազդում վրաս:).....
Ասում եմ գարու՛ն,ու ծաղկաշատ դաշտ եմ պատկերացնում,ինքս էլ մեջն եմ ու համ հավաքում եմ,համ էլ պարում,հավեսաաաա,այ հենց ավատարիս նման....երանի չէ՜ր,ինչքան ուրախ կլինեի ու հրաշալի կլիներ........Անուշ ես,Գարու՜ն.....
Շնորհավոր գարնան առաջին, պայծառ ու գեղեցիկ օր,Մարտի մեկ:love........բազում, բազում նոր, գեեցիկ զույգերի միավորում ու հրաշքների իրականացում բերես գարուն ջաաան բոլորին.....
Sarah Brightman & Andrea Bocelli - Canto Della Jerra,իսկ էս հրաշալի երգը տրամադրեց,ու շարադրեց մտքերս:kiss
Էնքան կուտակված, ամպոտ եմ հիմա,տխուր ու ուրախ խառնված իրար, թախիծ ու ժպիտ իր տեղը ունի,բայց այսօր այն իր մոլորակը չունի,դադարել եմ ես ժպտալ աշխարհին,ու չեմ ցանկանում նայել ամպերին,հեքիաթն հենց էստեղ մի օր կավարտվի,կդառնա փոշի,ու չի էլ սկսի............Ես գիտեմ եթե վատ էլ գրեմ,միևնույննա եթե կա ցանկություն պիտի գրեմ,պիտի դուրս հանեմ այն կուտակվածը,որ հանգիստ չի տալիս:(..........
http://www.youtube.com/watch?v=NO17iO7uTBQ&playnext=1&list=PL8761FA8F757C4055
Կան օրեր երբ հրաշքն իրական ու մոտ է թվում,իսկ երբեմն էլ այն միայն ցնորք ու իղձ է թվում,փուչ տեղ,երբ հիասթափությունը առաջին տեղում հաղթանակած նայում է աչքերիդ մեջ,ու ծիծաղում քեզ վրա,ստեղծածիդ վրա,երբ թվում է բոլորը խաբել են,բացվել են աչքերդ,այդ քո հրաշքը անիրական կյանք է թվում,որի մեջ ապրում ես չգիտակցելով,որ կա կյանք,ավելի իրական,ու աներազանք.....անցնում եմ ժամեր,երբեմն օրեր,բայց դու նորից փորձում ես նայել աշխարհին քո աչերով,քո փայլով ու վրձնի ուժով,երբ ուժ ես գտնում,ու նորից ինքնդ քեզ համոզում,ստեղծում մի նոր երազ,ապրելու ուժ,ու հաղթանակ......
Երանի երբեք երազանքներս անիրական չմնան,չկորեն ու չանհետանան....
Ինչ ուրախ օր էր այսօր,չնայած հասցրել եմ տխրել,բայց.......Եղանակն էլ չէր տրամադրում,բայց դէ այսօր տոն էր,տոն գեղեցիկի,ուզում եմ օրագրումս նույնպես Շնորհավորել բոլոր ինձ ամմմմմենամոտ ընկերներիս մայրերի ու քույրերի տոնը,Մարտի 8-ը,մեր տատիկների տոնը նույնպես,նաև իմ էստեղի ընկերուհիներին եմ շնորհավորում:bux::flower:kiss.....
Ուզում եմ,որ բոլոր իմ նշած մարդիկ միշտ մեզ հետ լինեն,ուրախ ու առողջ լինեն,ժպիտները թող հրաշքներ ստեղծի իրենց իսկ դեմքին ու փայլեն մեր կողքին....
Մենք ձեզ շաատ ենք սիրում,շաատ շաատ,թող երբեք երբեք արցունք էլ չտեսնեք,իսկ թե լինեն միայն ուրախության ու ցնծության արցունքներ լինեն,իսկ մեզ սիրող տղամարդիկ լինի թե հայր,թե եղբայր,թե ամուսին,թող միշտ մեր կողքին կանգնած լինեն,որ զգանք մեզ ուժեղ,սիրված ու մեծ մի ուժ մեր թիկունքի ետևում,լավ եղեք միշտ և հարատև.......
Սրտանց եմ ցանկանում ձեզ բոլորիդ.....
Բայց հետաքրիր օր էր,ընդհանրապես չէի մտածում,որ ինձ, էդքան անհարմար տեղ՝ խանութում,ու անծանոթ մեկը իմ Մարտի ութ-ը կշնորհավորի,ամոթից ծիծաղս եկավ,բայց շնորհակալություն հայտնեցի,ու նենց դուրս եկաաա,մինչև տուն հասա արդեն:oyէէէհհհ,ամոթ էր:aha......
Դե գնացի օրագրիկս լավ մնա,մինչև նորից գամ քեզ մոտ կիսվելո:rose:flower:kissւ.....
«Պատասխանը փչող քամու մեջ է»-այս խոսքերը չգիտես ինչու՞ ստիպեցին մտածել,որ այն լավն է,որ հեքիթաային ու գեղեցիկ է, ու ստիպեցին գրել ու երազել.այս բառերը այսօր թարգմանաբար եմ երգից իմացել,բայց ինչքա՜ն հրաշալի են......Սիրում եմ քամի, երբ այն ոչ թե տհաճ է,ցավեցնում է,այլ երբ հանդարտ իջնում է մազերիդ մեջ, տարածվում շուրջդ,երբեմն խառնում մազերդ իրար, ու հանում վերև,մինչև երկինքն անգամ. երբ այն կարծես բոլոր իղձերդ պտտում է կողքդ ու հարցնում քեզ,արդյո՞ք կուզես մեկն իրականացնեմ քեզ համար,որ ժպտաս ու տխուր երբեք ու երբեք չլինես,,իսկ դու շփոթված չգիտես որն ընտրես դրանցից,ու այդ գլխապտույտի մեջ՝ մոռանալով ամեն ինչ, վայելում ես գարունը,ժպտում ամենքին ու աշխարհին,երբ այդ օդը պարգևում է նոր շունչ,նոր կյանք կարծես...
Քամի ինչքա՜ն լավն ես,հաճելի.
Պատասխանը փնտրելու եմ քո մեջ,որովհետև սիրում եմ քեզ....
Այսօր ինձ թվաց թե աշունն ու գարունը ընկերներ են,ու հյուր են եկել հենց ինձ,այսօր....
Իմ ներսում աշուն է,իսկ դրսում գարուն...
Այսօր զգացի այդ կարոտը,կարոտն օդի գարնանային,իսկ տանից երբ դուրս եկա,նորից քայլել էի ուզում,այդ քամու տակ... չէէ, սա այն տհաճ քամին չէր ինձ համար,այն հրաաշալի էր,այն երազանքներիս մասին ինձ նորից էր հիշեցնում..և ես նորից սկսեցի ժպտալ,իսկ ես ինձ ժպիտի մեջ եմ սիրում:flower.......
http://i206.photobucket.com/albums/bb85/aousi/Wallpapers%2010/automn.jpg
http://img0.liveinternet.ru/images/attach/c/2//68/965/68965472_spring2.jpg
Ես սևուսպիտակ չեմ նկարում...
Սևուսպիտակ ես չեմ նկարում,
Իսկ իմ վարդերը գույներ են սիրում,
Իմ արևները դեղին չեն լինում,
Ծիածաններս գունեղ են լինում:
Ես սևուսպիտակ չեմ նկարում,
Իմ կտավը գույներ է ուզում,
Գարուններս աշուն չեն դառնում,
Իսկ թռչունները օրօր չեն երգում,
Աստղերն այլևս չեն իջնում երկնից,
Չեն դողում ծաեռրը ցրտից,սառույցից.
Ցավոք հիմա ինձ չեք հասկանում,
Ես սևուսպիտակ չեմ նկարում,
Իմ կտավը գույներ է սիրում:
11.03.11 01:43
Չէէ,նկարել չգիտեմ ուղղակի էս բանաստեղծությունը երեկ ծնվեց,ոնց որ ամեն գիշեր, երբ ուզում եմ քնել,ու առանց ալարելու այս անգամ բջջայինիս մեջ պահեցի այն. ծիծաղելի էր, հենց այն անջատում էի,մեկ էլ ըհըն,նորից տողեր ծնվեցին՝ շարունակությունն իմ փոքրիկ բանաստեղծության, որը հենց էնպես մտածմունքներից ու զգացմունքներից ծնվեցին մտքումս.....
Պարզ ու հասարակ մի քանի տող,որ կարող է մի ամբողջ շխարհ պարունակել իր մեջ,կամ էլ հիշեցում իմ ապրածի մասին:(...
Երանի ես էլ շաատ քիչ,ու վատ նկարել իմանայի,ոնց գիտեմ գրել,այնպես էլ նկարել իմանայի,ու նկարեի այն փոթորիկները կամ հանդարտ գետերը հոգուս,որ երբեմն տանջում ու խանգարում են ինձ...
http://www.youtube.com/watch?v=zDKO6XYXioc
Այսօր հրաշք օր էր:love,շատ հոգնած եմ,որ երկար պատմեմ,բայց կարոտել էի ձեզ երեխեք՝ դասընկերուհիներս:),ուշ ուշ,բայց երբմն կարելիա հավաքվել.լավ էր,կարևորը շատ պարել ու նկարվել ենք:P,ու շաաաատ ժպտացել ենք,ու դրանց արդյունքը այս վիճակսա,որ հոգնած եմ::(էէհհ
Եղել է,որ զգաս կոտրվել է հավատը քո մեջ,
Երբ այն չորացած վարդի նման փշրվում է աչքիդ առաջ,
Երբ զգում ես,որ սիրտդ կծկվել է մռմուռից,ցավից.
Չկա խոսելու ոչինչ,կիսվելու ոչինչ:
Կա մենակություն,անհավատ ժամեր,երկար դարեր,
Հոգուդ խորքում մեծ փոթորիկ,խուլ դատարկություն
Աչքերիդ մեջ տխուր նոտա,ու արցունքներ:
Ամեն սկսվող խոսքից հետո հակասումներ ինքդ քեզ,
Չե՛մ հավատում, չկամ կարծես,
Կորցրել եմ հավատս,կոտրել եմ անդարձ:
Արցունք է շուրջս,քամի է ահա,
Փոշի ու մշուշ խառնվել կողքիս,
Դատարկ խոսքեր են շպրտում դեմքիս,
Կորցրել եմ հավատս,չկա այն հիմա:
Երանի հեշտ լիներ,նորից ժպտալը,ուրախ լինելը...երանի երանիներս բոլոր իրականանաին այս գիշեր,ես հույս ունեմ,համոզված եմ գտնելու եմ քեզ՝ իմ ուրախություն...Ես ուժեղ եմ...
Տաք ու չոր արցունքներն իջան դեմքով հանդարտ ու լուռ,
Ճանապարհին անհետ մաքրեցին ժպիտն այդ երկնից ընծա,
Ու կաթացին աղոթք անող բուռ ձեռքերին:
Կուտակվել են ամպերը գորշ այս արևոտ մեծ երկնքում,
Ու հոգու մեջ մեծ կծիկն են իրար խառնում,
Երբեք երբեք չեն անձրևում:
Տաք են արցուքներն այդ լուսե,թաց է դեմքը ու ձեռքերն այդ շղարշե:
Հնի ու նորի մեծ խաչմերուկներում,
Ինքս ինձ կորցրած,փնտրում չեմ գտնում,
Ու դողալով թաց անձրևներից,
Նորից իմ ճամփին եմ ես վերադառնում:
Ժպիտ ու թախիծ իրար խառնված,
Իրար առհավետ բաժանել փորձում,
Իմ մեծ անիվը կանգնել,չի շարժվում:
Ժամեր, րոպեներ միևնույն դարձած
Անցյալ, ապագա իրար խառնված,
Սառել է շուրջս,քամի է հիմա:
Գարնան արևին,հրաշքում այս մեծ,
Ամեն ինչ գորշ է,,սևսպիտակի մեջ,
Կույր է սիրտը իմ,չի տեսնում ոչինչ,
Չկա էլ ժպիտ,ոչ կյանք,ոչ էլ հույս:
Անցնում են ժամերն կամա,ակամա,
Դառնում են առու ու ճահիճ ինձ համար....
Ինչու՞ գարունը ինձ էլ չի ժպտում,միայն թախծում է,ու չի անձրևում...
Անձրև ու փչող զով քամի եմ եմ ուզում,գարնան հովեր ու նոր շունչ եմ ուզում,ուզում եմ նորից ինքս ես լինեմ,ժպտամ,ու փայլեմ ես այս աշխարհին....
Կորել եմ, իզուր,ինչի՞ չգիտեմ արդեն...հոգնել, ձանձրացել,մթնել եմ արդեն....
Մեծ անապատում ստվերիս ետևից գնում եմ անհետ ու չեմ էլ գտնում,թափառելով մեծ անապատում երկինքս կորցրած հույս,հավատ փնտրում,բայց...Ուշ է արդեն,գիտեմ էլ չկա...
Կոտրած ապակու կտորների մեջ,արնագույն վարդեր ու մի փոքր սեր,թողել եմ ,որ հետո երբ ինքս ինձ գտնեմ, նորից բույն հյուսեմ կյանքիս նոր թերթերի մեջ,նորից անավարտ մի հրաշք ստեղծեմ,ուղարկեմ վեր,նորից ես սպասեմ,ու նորից գտնեմ....
Գիտե՞ս երազել ես էլ չգիտեմ...Ես հրաշքների մեջ փոքր աստղ եմ,խամրած ու տխուր, գորշ գույների մեջ,փորձում եմ ժպտալ,ու ուրախ ապրել,բայց այդ դաժան սևսպիտակի մեջ,չկա ծիածան,չկան էլ գույներ,չկա արշալույս ու վաղորդյան հովեր,անգամ իմ լուսինն էլ կորցրեցի անհետ...
Ուզում եմ գտնել ինձ գույների մեջ....
http://www.youtube.com/watch?v=TTLhrgOEX7c
http://www.youtube.com/watch?v=jhY8RTJJl4s&feature=related
Այսօրվան ինձ լրիվ համապատասխան,սիրում եմ լսել,երբեմն էսպիսի երգեր:(իսկ այս երկուսը շաատ եմ սիրում
Չգիտեմ ի՞նչ եմ կորցրել,ու ի՞նչ եմ փնտրում,
Ի՞նչն է այդպես կոտրվել ու չի նորանում,
Ինչու՞ է թախիծը ստվերիցս վազում,
Ինչու՞ երկինքն իմ ուրախ չի լինում,
Ինչու՞ չկամ ես,ինչու՞ եմ տխուր:
Ներսում ավերակ հոգիս ինձ տանջում,
Մի քանի օր էր հանգիստ չեմ քնում,
Կորցրել էի հավատ,կորցրել և ժպիտ,
Կոտրել անուրջներ,հույս և ինքս ինձ:
Խորը շունչ եմ նորից ես քաշում,
Մտնում իմ աշխարհ իմ երազների...
Գտել եմ հոգիս իր անուրջներով,
Վիրավոր վերքերով ու հալածանքով,
Վիրակապել եմ այն իր իսկ իղձերով,
Ամուր կապել , իր հեքիաթներով,
Սպասում եմ,որ նա ապաքինվի,
Ու նորից, կրկին ինձ երգն իր երգի...:)
Ուռաաա....ամեն ինչ անցավ ես հաղթահարեցի,անցավ և թախիծ,և սուտ,նաև վիշտ,դրանց հեռու եմ ինքս ուղարկել,չգիտեմ, թե երբ նրանց կտեսնեմ,բայց կամ նաև ես նոր մեծ ուժով,ինքս ինձանով ու իմ հեքիաթով....Ճիշտա էլի փոքրիկ մի թախիծ ու զայրույթ կա մեջս,բայց կարևորն անցած է,իսկ սա էլ շուտ կանցնի....
Ինչքա՜ն հաճելիա քայլել գարնան ու իրա գույների հետ հավասար,ժպիտով,ու ուրախությամբ:flower...
Սիրում եմ քեզ ընտանիքս,աշխարհս,երազանքներս,ու հեքիաթս...
Երջանիկ եմ իմ գտածով,իմ իրականությամբ,ու սպասվելիք նոր ու գեղեցիկ ապագայով:kiss...
http://www.youtube.com/watch?v=M9-Tt5-Tius&feature=related
Մեկ-մեկ տխուր եմ լինում...բայց ինչիցա՞,որ էդ մեկ-մեկը լինումա ավելի հաճախ,ամեն օր,ժամերի ու վայրկյանների ծանր ու խառը տեղափոխությամբ....Ինչի՞...
http://www.youtube.com/watch?v=nTw13hGZHHw
Այսօր և այս երգն էր ամբողջ օրը ինձ հետ,անընդհատ հնչում էր ականջներիս,ու նորից տխրեցնում էր,և եղանակը,իմ սիրելի անձրևը, համապատասխան էր իմ մտքերին ու հույզերին:(...
Նորից,ամեն ինչ նորից ուզում էր սկսվեր,ինչի՞ կրկնվեց...
Արդեն ոչինչ էլ չգիտեմ,ու չեմ հասկանում....
Մեկ մեկ լինումա չէ,որ երբ տխուր,չէ շաատ տխուր ես լինում,ու չգիտես այդ ամենը որտեղ ուղարկես,որ չհիշես,ու երբ պատմում ես ընկերոջդ,կամ շաատ հարազատ ու թանկ մարդու, և թեթևանում ես,և ամեն ինչը հեշտ հաղթահարում ես,ու իր խոսքերը հոգուտ մեջ մի քանի օր զրգում են,ուժ են տալիս,որ ոչինչ էլ չկա,դու ուժեղ ես,մի նեղվի,ամեն ինչ անցողիկա:flower...մտածում եմ երևի ինձանիցա,ես եմ շաատ նեղվում,ու շաատ շատ,բայց չգիտեմ,ես էդպիսինն եմ,կարողա թեթև առիթ լինի,բայց ես ժամերով ծանրացնեմ և միտքս, և հոգիս,ինձ տանջեմ,ու տխուր նստեմ,ու չկարողանամ դուրս գալ էդ վիճակից....կարողա և մեծ առիթ լինի,բայց էդ դեպքում արդեն ամեն ինչ ավելի ու ավելի բարդա դառնում......Այսօր էլի էնքան ջղայնացած եմ տուն եկել,երևի դեմքիցս էլ էր երևում,բայց.....երբ տխուր ու ջղայն վիճակներս խառնվում,ու դառնում են մեկ ամբողջություն,ամեն ինչ դառնումա սոսկալի,մեծ խառնաշփոթ....երբ ուզում ես արագ տուն գալ,գոնե տանը մի փոքր ժպտալ....Ուֆ,չգիտեմ:(....ինքս էլ իսկապես հոգնել եմ էս ուֆերից,ու չգիտեմներից,բայց....
http://www.youtube.com/watch?v=dM6i8AfDXKI
Ինքս չէի էլ մտածում,որ էսօր ամենինչ սենց կլինի,բայց...պիտի նորից սպասեմ,ու էս ժամանակ դառնում եմ ավելի նեղացկոտ ու չխոսկան,կարծես ես ինքս կորցնեմ էն ուրախ աղջկան,որ ամբողջ օրը ժպտում...ու ինքս ոնց չեմ սիրում էդպիսին ինձ...երանի ամեն ինչ կարողանայի էդքան թեթև տանել....երանի
Առօրյա...Ա՞ն ոչինչ չէ՞,որպես վերնագիր եմ դրել:oyմենակ այսօր
Գիտեի,որ ամեն ինչ կանցներ այսօր,բայց գոնե ես հաղթեցի,չնայած դա էդքան էլ կարևոր չի ինձ համար,ես հիմա հանգիստ եմ, որ ամեն ինչ նորից նույննա,առաջվա նման....կարող եմ հանգիստ շունչ քաշել:)....
ԷԷ,էս շունիկը ինչի՞ եկավ մեր տուն,հիմա վաղը որ տանեն,երևի պիտի կամ աչքերս փակեմ,կամ էլ տանը չլինեմ,էնքան լավնաաա,շատ պուպուշնա,բա պուճուրիկ աչիկներըը,խելոք հայացքը,կողքիցս էն կողմ չի գնում,անընդհատ քնումա,շատ պուճուրիկա...ափսոս...կարևորը մի քանի օրից իմը կունենամ,կարոտել էի շունիկ պահելուն:love....
Ոնց չեմ սիրում ես երթուղայինները,ես արդեն սովորել եմ հանգիստ կամ մեր մեքենայից դուրս գալ,կամ էլ մետրոյից,բայց երթուղայիններից. պարտադիր իջնելիս գլուխս միամիտ խփում եմ:(:Dինչ անեմ,չնայած հիմա մի քիչ սովորել եմ,բայց դե մեկա չեմ սիրում,որ տեղ չի լիոնում,բայց պիտի նստես ինչքան էլ բաց թողնես,մեկա կամ կուշանաս,կամ էլ էլի առանց տեղ ես տուն,կամ էլ դասի հասնելու...Լավա գոնե երբեմն տեղ են տալիս,դա էլ շնորքի ու հասկացողության հարցա:oyմեկ մեկ ամաչում եմ ,որ ասում են եկեք նստեք, ես մեղավոր չեմ,երևի իմ աչքերը մատնում են ինձ:oy,կամ էլ անգամ մի հատ նայեմ,տեսնեմ տեղ չկա,ուզում եմ կանգնել,մեկ էլ տեսնում եմ տեղ են տալիս,արդեն ուզեմ,չուզեմ նստում եմ ամոթից....ախր ինձ որ մնա ես կուշանամ բայց չեմ նստի,թե չէ մեկ էլ ընկերուհիներս վազում են վաայ,եկավ,ու տեսնում ենք տեղ չկաա:(...այսօրվա մետրոն էլ լրիվ ահավոր էր,լավ էր ուրիշ տարբերակ կար տուն գալու,թե չէ մնալու էր մետրոյի մեեջ:D
Բա սա էլ առօրյա մի փոքրիկ պատմություն Մեմեից;)Լավ մնացեք ընկերներս:love
Ինձ թվում էր էլ գրառում չեմ անելու օրագրումս,կարմիր վարկանիշից վախեցել էի,բայց.....եթե նորից ստանամ,ոչինչ երևի,չնայած որ շատ էի տխրել երեկ:(...
Այսօր նորից ինձ մոտ էր վերադարձել այն կարոտած իմ առօրյան,իմ հին կյանքը...էնքաաան շատ էի կարոտել,նենց ուրախ եմ հիմա,Երևանիս օդն էլ էի կարտել,չնայած ամեն օր այն շնչում եմ,բայց զբոսնելը ուրիշա,մեկա ինչքան համոզում եմ շատ քայլենք ծիծաղում են ինձ վրա,էնքաան շատ եմ սիրում զբոսնել,մեքենայով ես չեմ ուրախանում,չնայած էդպես էլ է երբեմն հաճելի,բայց մեկ մեկ,ու շատ հաճախ ուզում եմ էնքան քայլեմ,որ ոտքերս հոգնած լինեն,ու նոր այդ ժամանակ տուն գանք...Ամեն տարվա եղանակին էլ հաճելի է քայլել Երևանյան գեղեցիկ ու հրաշք փողոցներով,երբ քաղաքումդ բոլորը ժպիտներով զբոսնում են՝ գեղեցիկ զույգերը,ծերերը թևանցուկ, ընտանիքները,երիտասարդների խումբը...ես ապրում եմ էդ ամեն ինչով, որովհետև սիրում եմ քաղաքս,իմ հրաշալի քաղաքը Երևանը,ես ծնվել եմ այնտեղ ու սիրում եմ այն շաատ շաաատ....
Այսօր չէի կարող գրառում չանել,որովհետև սիրում եմ, երբ նաև ուրախ գրառում եմ անում,երբ մեջս ամեն ինչ գեղեցիկ է,ու ծաղկում է գարնան նման:flower:rose....
http://www.youtube.com/watch?v=sIMNjwhJCTo
դու էլ լսիր օրագիրս,շաատ լավնա,շատ եմ սիրում,ու իմ օրագրին հետևող իմ ընկերներ.ձեզ էլ բոլորիդ շատ եմ սիրում:love
Զգացել եմ,որ գարունն էլ եմ շատ սիրում,չնայած էս գարունը էդքան էլ ուրախ չսկսվեց ինձ համար,բայց հուսով եմ ամեն ինչ լավ կլինի,չէ՞ որ շաատ օրեր կան դեռ առջևում ապրելու...
Շատ եմ սիրում դրսի էս մաքուր օդն ու ծաղկունքը,ուրախանում եմ ամեն ծառի ու ծաղկի վրա...
Տեսնես ինչի՞ եմ էսքան սիրում բնություն,ինչի՞ եմ էսքան ուրախանում ամեն մանրուքի վրա,չնայած ինձ համար էդքան էլ մանրուք չի բնությունը...
Սիրում եմ բնությունը իր ամեն մի փոքրիկ հրաշքով,սիրում եմ բնության հետ ներդաշնակ լինել,այսինքն քայլել բնության գույների ու եղանակի տարբեր փոփոխության հետ համատեղ.......
Սիրում եմ քեզ բնությունս...Դու հրաշք ես:rose:angel:kiss...
Հաստատ գովազդ չի:oy
էն օրը կուրսեցիներիցս մեկը,որին շատ եմ սիրում,ու հաստատ կեղծավորություն արած չէր լինի ասումա.
-Հլը նայեք Մերիին,էնքան լավնա չայի հետ կծես ու խմես...
Ճիշտա շատ են օգտագործում այս կոմպլիմենտը,բայց ես շա՜տ եմ սիրում...
Բա՞ որ ասում եմ չեն թողնում մի վայրկյան տխուր նստեմ...մի խոսքով լավն էր:love...
-Մե՜եր նենց հավես ես ծիծաղում,լսում եմ իմ ծիծաղնելա գալիս...
Բա որ ասում են Մե՛ր, էնքան եմ սիրում,որ ,անունս էլ արդեն ինձ համար դարձել է կոմպլիմենտ...
Մեկ մեկ զարմանում եմ,ախր անունս հենց կարճ է,բայց մեկա ինչքան էլ կարճ լինի մարդիկ գտնում են անուն կարճացնելու ձևը,բայց ես էնքան եմ սիրում, որ էդպես են ինձ ասում,չնայած շաատ մոտ մարդիկ են ինձ էդպես սիմում,ու երբեմն ՝լ զարմանում եմ,որ նոր ծանոթացած մարդիկ «Մեր» են ասում,բայց էնքան եմ ուրախանում,որ սեփական անունս կարծես հաճոյախոսություն է դարթել ինձ համար:love....
Ուզում եմ պատմել նաև Մեմեի մասին՝ Մեմեի պատմությունը լրիվ ուրիշա,Մեմեն իսկապես ես եմ, ոչ թե հորինված մականուն,ինձ քույրիկս չի կարողացել դիմել որպես Մերի,ու ասել է Մեմե,ու էնքան էի սիրում էդ անունս,որ մեկ մեկ մյուս քույրիկս ասում էր Մեմուշ,կամ էլ Մեմուշիկ չգնանք խանութ իրար հետ,և այլն....Չգիտեմ Մեմեն ապրումա իմ մեջ,էդ նորից ես եմ, նույն Մերին չի,Մերին ուրիշա,շատ տարբեր չենք իրարից,բայց Մերին տարբերվումա նրանով,որ էսքան իր հույզերի ու ապրումների մասին չէր պատմի,չէր կիսվի,ու գրառի...Ուզում եմ հասկանաք ու պատկերացնեք,որ լինելով նույն մարդը,Մեմեն չգիտեմ էլ ինչի ունի տարբերություններ,ու փոփոխված ոչ թե վատ այլ լավ բնավորություն,ավելի համարձակ մտքերի ու որոշումների մեջ,այսինքն ես կարող եմ պատմել իմ մասին էստեղ,որը ճիշտա էլի կկիսվեի ընկերուհիներիս հետ, բայց ոչ էսքան գեղեցիկ ու մի քիչ այլ ձևով,ավելի պատկերավոր,այլ սովորական կպատմեի ու կանցներ կգմնար,իսկ հիմա ես կարող եմ հիշել ամեն գրածս տողը երբ եմ կատտարել,ու ինչի՞...
Նորից,ամեն ինչ նորից....
Ինչի՞ չեմ կարողանում,ամեն ինչ ուղարկել այնտեղ,որտեղից հետ դարձի ճանապահ չկա...
Ինչու է ամեն ինչ սառույցի նման պատում սիրտը իմ,դարձնում է չար,ու անսիրտ...
Ինչու՞ են մառախուղները պտտվում շուրջս,խախտում են ժպիտ,կյանք,հանդարտություն...
Ինչի՞ց է, որ երբեմն թվում է,թե երկրագունդը կանգ է առել,թեև չենք զգում շարժը նրա,թվում է մարդիկ չկան,դատարկ է քաղաքը քո,ու մենակ այդ անապատում,մոլորվել ու չես գտնում,ոչ քեզ,ոչ աշխարհը քո ստեղծած..
Ինչու՞ տխուր ժամանակ այս հարցը տանջում ամբողջ օրը,չթողնելով տեղ ծիծաղի ու ուրախության համար,անգամ երբեմն անկարող ես լինում ցույց տալ հոգավիճակդ,պատմել,ու ամեն ինչ փուչ ու ստի վրի ստեղծվում է ու առաջ գնում...
Չկա ոչինչ,ու կա նորից...
Լինում է,որ արցունքներդ ներսից խեղդում են կոկորդտ,բայց արտասվել չես կարող..
Որ ներսումդ հոգիդ այնչափ ուրախ է,որ ճչալ ես ուզում,բայց չես կարող...
Երբ զգում ես կա ասելիք,խոսքեր դուրս հանելու,բայց դրանք հավիտյան բանտարկում ես հոգուդ խորքում...
Երբեմն անգամ երազանքդ անավարտ ես թողում,դրանք հետաքրիր չեն ոչ մեկի,ու պետք է մնան կիսատ ու ավերակ...
Իրարից տարբեր մի քանի մտքեր,որոնք հանգիստ չէին թողնում ինձ...
Պարզ,մաքուր,թեթև...միթե՞ գրածներս հասնում են սրտին քո,ստեղծում քեզ մոտ նոր հույսեր,ու վերադառնում սրտին իմ....
Երևի ցնորվել եմ,որ գրում եմ այն,որի մասին չեմ մտածել,չարչարվել,տանջվել...Ես այն ստեղծում եմ այստեղ,իմ փոքր մտացածին ու անշուք արհեստանոցում,ուր վրձինները նկարել չգիտեն,ես չեմ նկարում,ու չեմ էլ գրում,ես գրել չգիտեմ,ես խզբզում եմ,այն որը հոգուս ու սրտի մեջ ինքն իր հետ երգ է երգում...
Երբեմն ինքս ինձ չեմ հասկանում,սիրտս երգում է,ուրախ է լինում,կամ թե լալիս է,տխուր է,տրտում,բայց վրձինն իմ ինձ չի լսում,ուզում եմ գրել,ու չի ստացվում,ու ձայն իմ սրտի ձեզ ուղարկել անկարող եմ դառնում:
Երեկ,ինչ լավ էր երեկ,ես հնարավորություն ունեի,ինձ տեսնելու երկու տարեկանում,93 թվականին,ու ոչ նկարներով,այլ հին վաղուցվա վիդեոյով,ու ինչքան վատ էր ման եմ եկել այնքան, մինչ գտել ենք,որ տեսնեմ ինքս ինձ...93թվական-ինչքան վաղուցվա են թվում թվերը այս,ինձ թվումա ես չեմ եղել էդ ժամանակ,բայց չեք պատկերացնի իմ ուրախության չափը,անընդհատ այդքան մարդկանց մեջ ման էի գալիս ինքս ինձ,որ նորի տեսնեմ,խելագարի նման կանգնեցնում էի այդ նույն կադրի վրա,ու զարմանում,միթե ես եմ,ես էսքան լավն եմ եղել,բայց շաատ չարաճճի եմ եղել,անընդհատ պապաա եմ գոռում,ու լաց լ:ինում,ման եմ գալիս պապաիս,ու եթե հանկարծ մեկ ուրիշը գրկեր ինձ,լաց ու նորից պապաիս եմ ման գալիս,չեք պատկերացնի ինչքան հաճելիա էսքան տարի հետո տեսնել քեզ փոքր,ու խոսելիս:loveդրան հաջորդեցին առաջին ու վեցերորդ դասարաններս,տերյանական հանդեսին,ու նորից զարմացել էի,ուղղակի չէի արտասանում,այլ իբրև ես ինքս խոսում եմ,Տերյանի փոխարեն,պատմում իր կյաքնից հատվածներ,երևի դրա համար էլ սիրում եմ էդքան Տերյան ու աշուն....Իսկ առաջին դասարանիս երգերը երգում էի անկախ ինձանից,ես չէի մոռացել,ու էնքան ծիծաղելի դեպքեր են եղել հենց իմ առաջին դաս-ի հանդեսի ժամանակ,բա եղբայրս,ինչքան լավն էր,ուզում էի լիներ այդ ժամանակը,ես սլանայի նրա միջով,ու տեսնեի և ինձ այդ ժամանակ,գրկեի ինձ,եղբորս տեսնեի,ու չթողնեի,որ տխրեր,ակմ էլ այսքանը տեսած,ոնրից լինեի առաջին դասարան:loveդե երազում եմ,գիտեմ չի իրականանա,բայց...
Երևի շատ եմ պատմում ,բայց սա իմ կյանքն ու իմ աշխարհն է,միգուցե ուրիշ մեկը տեսնի ինձ ու չուրախանա,բայց...երեկ ես ինձ նման չէի,ու չէի կարողանում չժպտաի,ես ուրախ եմ,որ դրանք կան,ու պահպանվել են մինչև հիմա....
Լավ է հիմա ամեն ինչ կա,այնքան զարգացած է,որ բոլորն ունեն,կա հնարավորություն տեսնելու իրենց փոքրիկին ծնված օրվանից...
http://www.youtube.com/watch?v=jLy5Ajy-PjM
Այսօրվա եղանակին ու տրամադրությանս համահունչ երգ
Խոսքեր չկան,դրանք ասյօր լռելու են,բթացել է ուղեղս, հոգիս ձայն չունի այսօր:(:(:(.........
Կարելիա մի հատ խորը շունչ քաշել,ու նորից շարունակեմ ուղիս,որը կիսատ եմ թողել,նորից չգիտեմ ինչի եմ եկել,ինչ էլ ինելու,ամեն ինչ կունենա դադար,թե կշարունակվի,բայց հուսով եմ,որ դեռ կհասցնեմ գրել օրագրիս վերջին գրառումը..........
էնքան ասելիք կա,էնքան զայրույթ կա մեջս,ու էս անցած ու բաց թողած օրերիս ընթացքում միատոն ու միօրինակ տխրությունը նորից ստվերի նման կողքիցս էն կողմ չի գնացել,ես ուզում էի դիմանալ,բայց........Մտածում եմ,դու ինչպես կարողացար,ինչի համար ամեն ինչ դարձավ ոչինչ,հիմա զարմանում եմ,երևի ես եմ նորից սխալվել ,ես միշտ սխալվում եմ,միշտ....ես շատ եմ ուրախանում,ու հետո նստում ու օրերվ տխրում եմ,չգիտեմ էսքան երկար էս չէի սպասում,որ կարող ես դիմանալ....
Թող ամեն ինչ մնա էսպես,ես արդեն հոգնել եմ,չնայած քեզ համար մեկա,դու չես էլ կարդա,միևնույննա արդեն կա մեկը,ով քեզ հետա,ես ինքս էլ մենակ չեմ,բայց հիշի կյանքում եթե մի օր հիշես, որ ես թանկ եմ քեզ համար,ու եթե մի օր պետք եմ եղել,հիշի որ կոտրել ես, էն ինչը էսքան տարի ես ինքս կոչել եմ ընկերություն,ինձ մոտ ու թանկ մարդ,իմ ամենամոտ ընկերուհի.......
Իսկ ամենաուրախ օրս եղելա տասնիննին,մենք պիտի վինետկա նկարվեինք, որը շաատ շաատ տարիներ հետո նայելու ենք,ու հիշենք ինքներս մեզ,էդ օրը շատ ուրախ էի,ու որոշել էի մոռանալ ամեն ինչ,ու չհիշել երբեք...
Այսօր ամեն ինչ այլա,ուրիշա,ամեն ինչ անցավ,չնայած երկար շատ երկար ժամանակ էս վատ,ու տխուր էի....էսօր շաատ առիթներ եմ ունեցել ուրախանալու,ես զգացի,որ էն ժամանակվաս աչքերիս փայլը,որը ինքս գտել էի իմ մեջ, նորից վերադարձել է.....էնքան հաճելիա էս ամեն ինչը,շաատ բաներ փոխվել են այսօր,շատ ուրախ եմ հիմա,օրերով այն երկար կմնա...էս այսօր մտքերիս մեջ սավառնել եմ երկաար երկար,շատ շաատ ուրախ եմ:yahoo,ես հանգիստ կարող եմ ժպտալ:oy,ու էլի մի քանի առիթ գումարվեց իրար,ես չգիտեմ գարնանը ինձ հետ ինչա կատարվում,ես փոխվում եմ,ու մի քանի ուրախություն դառնում է հրաշք ու պարգև ինձ համար,չեք պատկերացնի ինչքան լավա հիմա ամեն ինչ:oy,ես գիտեի չի անցնի,ես մնալու եմ էսպես.....չնայած անորոշություն կա,իմ ուղու հետ կապված,բայց երևի կանցնի ամեն ինչ.......
Ես էնքան շնորհակալ եմ ձեզանից,որ կողքիս եք ու հասկանում եք ինձ,ձեր մի խոսքը կարևոր է ինձ համար,շնորհակալ եմ:love....
Ուզում եմ իմանաք, որ իմ երջանկության կրկնապատիկը ցանկանում եմ,այն մարդկանց,որոնք սիրում են ինձ:angel:kiss....
Գարնանային յասամաններ-դրանք հիմա սեղանիս վրա են,էնքան գեղեցիկ են,ու ինչի՞ ինձ համար ծաղիկի մեկ հատն անգամ գեղեցիկ ու թանկ է,չնայած հիմա մեկ հատ չէ....մի տեսակ էս ծաղիկը գարնան շունչա բերում տուն,ու փործումա հուշել, որ նորից երազեմ անիրական իմ երազանքների մասին....Երբեմն էս երազելս շատա խանգարում ինձ,բայց փոխվել անզոր եմ...
Հետաքրիրա մի փունջ յասաման,ու շատ ասելիք,այն միտք տվեց,որ նորից գրեմ,երևի ինքս էլ շատ սիրում եմ յասաման վարդերից բացի,բայց չեմ բարձրաձայնել....
Մեջս հիմա ասելիք կա,բայց չեմ կարողանում գտնել ինչ,ի՞նչ կա, որ ուզում եմ ասել,ուզում եմ ուրախացնել,չնայած չգիտեմ էլ ուրախ եմ,թե ոչ...բայց այս յասամանները....
Ինչքա՜ն հավեսա, երբ գիշերը քնում ես բաց պատուհանի տակ,իսկ վարագույրից այն կողմ պարզ երկինքն է ու լուսինն այդ արծաթե,երբ արթնանում ես մի պահ ու զգում գարնան հիանալի բույրը,չգիտեմ լավն է,այն նորից ինչ որ մի բան է հիշեցնում,չգիտեմ ինչ,բայց միևնույն ժամանակ այնքան հաճելի է...
Իսկ այս յասամանները ջինջ ու մաքուր,կարծես թարմացնում են միտքս ու հիշողությունս,պարզեցնում հոգիս,ու մաքրում արտասուքն իմ դեռ չերևացող...
Ա՜խ այս յասամանները...
Չգիտեմ երգն այս ինչ կապ ունի,բայց շատ եմ լսել,ու ուզում եմ էստեղ էլ լինի,հրաշալի կատարումա...
http://www.youtube.com/watch?v=G6ID1ZS7V7c&feature=related
Եթե կարողանաի,գրել,գրել մի այնպիսի տողեր, որոնց միջոցով դուրս հանեի համ մեջիս ուրախությունը,համ էն տխրությունը, որ չգիտես որտեղից մտավ մեջս:(...հոգնել եմ արդեն...
Մեկ մեկ ուզում եմ խոսել,բայց չկա,չկան խոսքեր, չկա....Ինչ որ մի մասնիկ երբեմն պակասումա,հիմա էլ ուզում եմ ասել,բայց կա խանգարող մի բան հոգուս խորքերում,մութ խորքերում,որը տեսանելի է ինձ,ու....
կիսատ տողեր,կիսատ թողնված ամեն ինչ,կիսատ մտքեր,ու լռություն...մեկ մեկ ինչքան հաճախեմ կրկնում էս մեկ մեկը,բայց չեմ ուզում մտնել,տեսնել,տխրել,ուզում եմ ջնջել,ամեն ինչ ինձ հետ կապված...հիմա չկա էն ուրախությունը,այն նորից, անընդհատ կորումա,էլ չի հերիքում,չկա......պիտի ապրենք,ուրախ ու տխուր լինենք անընդհատ...
Երբեմն թվումա ավելի լավ կլինի ուղղակի չլինել,անէանաալ,լինել օդում,ոչ երկրի վրա,քան լինել ուղղակի լռության մեջ...
Լռություն, որը էդքան դաժան ու տխուր կարա լինի,առանց արտասանվելու,խոսելու:(....
....Հասարակ կետեր,ոչինչ չասող,միշտ լուռ ու հանգիստ,բայց էնքան հարազատ կապող բան կա էս կետերի մեջ,որ ուզում եմ դնել,ու թողնել անավարտ,քամու նման....
...Լռություն,դատարկություն,ոչինչ...
Փոշի,քամի ու հույզեր,
Թախիծ,կսկիծ,ու նորից լռություն...
Մեկ - մեկ....մեկ մեկ ինչքանա ինձ խանգարում իմ ճիշտ խոսալը,որ ինչ կա մեջս լրիվ պատմում եմ,ու հետո սկսում եմ փոշմանել,ու տխրել ժամերով,օրերով:(:(:(....Ոչինչ չգիտեմ
http://www.youtube.com/watch?v=mBSf87jId-U
Ափսոս նոր էջի սկիզբը տխուր սկսվեց....
Հոգնել եմ նախանձ հայացքներից,ու խոսքերից, որ լսում եմ իմ մասին:(....զարմանում եմ լավ ժպիտից ու ընկերությունից բացի մարդիկ կարող են հասկանալ հակառակը ու ատել ինձ.որտեղից էդքան վատություն մարդկանց մեջ,ու ինչի՞:o,իրոք ես վատը չեմ,ինչի են էդքան մանր ու ծիծաղելի մարդիկ երբեմն.բա ո՞ր անծանոթ մարդիկ են արհամարհում,բայց ես ախր չեմ էլ ճանաչում է,ու իմ համար քայլում եմ,բայց մեկա նկատում եմ էդ աչքերի չարությունը...Ափսոս, որ էդպիսի մարդիկ կան.......Ես մեղավոր չեմ...
....Երևի շատ եմ ժպտում,ու նախանձի տեղիք եմ տալիս:esim,բայց թող իրանք լավ մնան ու ինձանից հեռու,որովհետև երբ ինքս շատ եմ ինչ որ մեկին ուշադրություն ցույց տալիս,իրանք շաատ ուրախ են լինում,ու վերջում ինքս վատ եմ զգում,ինչի՞...ինքս եմ մեղավոր,ու ոչ առաջին անգամ,տեսնես ինչի՞ չեմ կարողանում փոխվել....Ճիշտա երբեմն նեղվում եմ,ժամերով մտածում ես ի՞նչ եմ սխալ արել,ու հետո հասկանում,որ նախանձ կա,ուրիշ ոչինչ...
Ուզում եմ էդպիսի մարդիկ լավ լինեն,բայց ինչքան կարող են հեռու, շաատ հեռու ինձանից....ես մեկա էլի լավ կլինեմ,ու կժպտամ,ես մենակ չեմ լինի,ես մեկա իմ աշխարհում ինքս իմ ընկերներով ու ստեղծածով հարուստ եմ,գիտե՜եմ....
Իսկ այսօր գնացի,որ դաս պատմեմ,այսինքն դասխոսներս նայում տեսնում են շատ խոսացող ուսանող,ու Ըհըն գիտեն ծույլիկ են գտել,կանչում են դաս հարցնելու:oyէն էլ չգիտեն,որ սովորել եմ,բայց դա դեռ ոչինչ,ախր դեռ դաս չպատմած,մեկ էլ սկսեց հարցնել դու՞ ես ընտրել մասնագիտությունդ,լավ ես սովորում,սիրում ես,թե ոչ,ու պատասխաններիցս,ամեն ինչ հասկանալով,լռեց,մեկ էլ կողքից.
-Ինքը ձեզ նման բանաստեղծություններա գրում,ու մենք էլ կարդում ենք,-ու էդտեղ դեմքս սկսեց կարմրել,ու գնացին շարունակական հարցերը,ու ապրեսները՝
-ապրես որ գրում ես,վաաայ կյանքի օրագիր էլ ունես,ու դեռ պահում ես,իսկ ինչի՞
-Դե որովհետև ինձ հաճելիա,ու հետաքրիր երբ մի քանի օր անցած էլ եթե մոռացած եմ լինում,կարդում եմ ու ուրախանում,որ ես ուրախացել եմ,ու հետաքրիրը հիմա է,իմ ուսանողական օրերին,որ էդքան ջերմ է ամեն ինչ,չհաշած թերությունները;)...Ու էդ խոսակցությունից,գովեստի խոսքեր լսած,ժպիտով,կարմրած դեմքով:Dգնացի,որ նստեմ:oy
Հաճելիա,որ շուրջդ բոլորը սիրում են քեզ:flower,այնպես ինպիսին կաս,բա որ բողոքեցին,ինքը նեղացկոտա,մի փոքր առիթից նեղանումա,մեկ էլ սկսվեց,ուրեմն ինքը զգացմունքայինա:oy
էհհհ,չգիտեմ,ես լուռ էի,ինձ բնութագրում էին,ու գովում:oy
Եթե դասախոսս ինձ այսօր չուրախացներ,ես չէի էլ գրի էստեղ ապրածս....
Ուրախ օրեր բոլորիդ,ժպտացեք,թող նախանձ մարդիկ էլ շատանան:aha
Թող ամեն տխրությւոն շուտ անցնի,ու ժպիտ բերի մեր դեմքին....Չնայած մի քիչ կա,բայց էդ հետո կերևա,կանցի թե ոչ...
http://www.youtube.com/watch?v=LYse4APj7iU
Տեսնե՞ս դասախոսս ինչա՞ ուզում ինձ ասի,երեկվանից ինձ էտ հարցնա տանջում,ու էսօր էլ չասեց...Ասեց վաղը:esim....
Արդեն վախենում եմ,տեսնես ինչա ասելու,ինչ իմացավ գրում եմ,ասեց կմնաս խոսելու եմ քեզ հետ,առանձին,բայց պիտի կտրվեմ ամեն ինչից,նոր,իսկ հիմա չեմ կարող....Յաա,դե ասեիր վերջացնեիր էլի,հիմա լավա տանջվում եմ,բա որ ասի.
-Վաայ մոռացա,ի՞նչ էի ասելու:pardon:scleros,-կգժվեեմ:o:crazy
Ուֆֆ չեմ կարում սպասեմ ,մինչև վաղը,դէ ասեիր էլի,կարողա:thinkեսի՞մ...
Չէէ,արժեր էդքան շուտ արթնանալ,ինչքան լավն էր դասախոսս,էդքան բարի մարդ,որը հասկանում էր ինձ,ես չէի տեսել,էնքան լավ մարդ,որ մեջս ունեցածս հույսից ավել կարծես ներարկեց իմ մեջ,ու ուղարկեց տուն.....Սպասեք պատմեմ...
Առավոտյան շուտ կանչել էր,ու ես հետս վերցրել էի իմ ամենաթանկ օրագիրս այս մեկը,Ակումբինը,որը ունեմ....
Գիտե՞ք անհանգիստ էի ինչ պիտի ասեր ինձ,լարված էի,ու դող էր ընկել մեջս:blin,բայց կանչեց ու սկսեց ինձ ուրախացնել,այսինքն ասեց.
-Ինչի գիրք չես գրում,դու կարող ես մեծ բարձրունքների հասնել,հաջողություններ ունենալ:yahoo,ու ինքը ձեր մտածած բախտ նայող,կամ բաժակ նայող չէր:nono,մարդ էր, որը ինքը գրում է,կրթված էր,նաև բժիշկ ու լավ մայր հավատում եմ,ու նա ապրումա էս աշխարհում,որտեղ ես եմ....Ասեց կանչել եմ,որ իմանաս,որ քեզ հետ ամեն ինչ լավա լինելու,ու բացի այդ էնքան խորհուրդ տվեց ինձ անծանոթ մի մարդ,որ դեռ «երեկ» չկար,ու չգիտեի իր մասին,որ կարծես հարազատ մարդ լիներ:kiss,ուրախ էր,որ ես կամ,էս աշխարհում,որ իմ նման մարդիկ կան,չնայած քիչ են,ու վերջում վերցնելով իմ օրագիրը խնդրեց կարդալ,ես էնպես էի ուրախացել:yahoo,որ իր նման դասախոսը,կրթված ու հաճելի ինձ, նման խոսքեր էր ասում....
Չեք պատկերացնի իմ մեեծ ուրախությունը,որը էսքան ժամանակ շատ քիչ եմ ունեցել,ինչի՞, որովհետև քիչ են էն մարդիկ, որոնք ընդունում են իմ գրելը,իմ էսպիսի բնավորությունը,որ երազում եմ էսքան շատ,ու գիտեք մեկ էլ մի պահ դասախոսս սկսեց կարդալ էս տողերը՝
-Բայց որ հիշում եմ,թե ջղայնացած դասախոսս ինչքան դասա տվել...վայ ո՞նց ամաչեցի,ու շարունակեց,ես ուզում եմ կարդալ, ինձ հետաքրիրա,ուզում եմ իմանալ ինչ ես գրել, կարո՞ղ եմ կարդալ....Ու դուք իմերջանկությունը պատկերացրեք,չգիտեմ,ես երջանիկ եմ..
Երևի երևակայում եմ,բայց եթե հանկարծ էս երազանքնս կատարվի,ես խոսք եմ տալիս,որ իմ դասախոսի անունովա լինելու այն,կամ առաջին հատորս կնվիրեմ իրեն,ես կգտնեմ իրան,ինքը շաատ լավնա,ու արդեն թանկա ինձ համար....Նա կարող էր էնպիսի բաներ պատմել իմ մասին,որ ինքս գիտեմ,ու ինձ ճանաչող մարդիկ գիտեն միայն...
Ես երբեք դրսում ժպիտով չեմ քայլում,երբ մենակ եմ,բայց երբ դուրս եկա, շնորհակալություն հայտնեցի,ու տուն էի գալիս,ինձ թվում էր աշխարհը ոտքիս տակ է,երբ բոլորի երջանկությունը տվել էին ինձ,ու ժպիտով,անգամ ծիծաղելով էի մի պահ քայլում,ու տեսա,որ մարդիկ զարմացած դեմքիս են նայում,բայց աչքերիս մեջ էնքան ուրախություն ու ջերմություն կար-երանի միշտ կարողանայի էդպես քայլել,գոնե սովորեի....
Չգիտեմ,էսօր շաատ ուրախ եմ,շաատ շաատ:angel,երանի իրականանա երազանքնս,ու այն ցանկությունները,որը ցանկացավ ինձ իմ դասախոսը՝ «Կ.Մանուկյան»-ը:hi.....
Երբեմն ամեն ինչ կարողա վերանա,մեկ շատ արագ ակնթաթում,ու էդ ժամանակ չեմ ուզում խոսել,որովհետև էն ինչը կար իմ մեջ քամին արագ հեռացնումա ինձանից....
Չեմ ուզում էլ խոսել,ես լուռ կմնամ,էլ չեմ ասի ոչինչ.......
Գոնե անձրևին ինձ հետա,ու լսումա սրտիս,իսկ սիրտս լռել չի կարող....
Բայց ինչի՞:(...
Չգիտեմ հետս ինչա կատարվում,բայց մի բան ներսից խանգարումա,չեմ հասկանում ինքս ինձ,մեկ ուզում եմ խոսել,մեկ համր եմ դառնում,մեկ զայրանում եմ,ու մեկ էլ....
Ինչիա էսպես,ի՞նչ եմ արել սխալ,որ արժանացել եմ լռությանը սրտիս ու հոգուս....
Չկա,նորից չկա,ու չի հերիքում...
Անընդհատ պիտի լինի բարձրունք,ու նորից ցած,ներքև ու ներքև...
Անընդհատ պիտի մոռանանք,ու հիշենք նորից ու նորից.....:(:(:(
Տխրություն-քարացած ժամեր,հոգու ու սրտի մեծ լռություն,համր ժամանակ ու դատարկություն....:(
Այսօր առաջին անգամն էր,որ էդ ժամին մեր բակի մանկապարտեզի կողքով էի անցնում,ու տեսա...Էդ ճուտիկներըը,ոնց եմ սիրում ես իրանց:kiss,ախր ո՞նց մարդ կարա աննկատ ու առանց ժպտալու անցնի իրանց կողքով...
Ես էնքան արագ եմ քայլում դրսում,բայց էդ մի վայրկյանում էնքան մեծ աշխարհ,կյանք ու հրաշք եմ տեսել...պիտի տեսնեիք իրանց հերթը սղարանի վրա,չգիտեմ գրական էս բառի ճիշտ ձևը,բայց մեկը անհանգիստ էր,մեկը սպասում էր,ու մի քսան հոգի կլինեին էնտեղ,հազիվ տեղավորվել էին,ու մի հատ պուպուշ աղջիկ վառ,արևի շողերի գույնի մազերով սղարանի վրա պառկած իջնում էր,այ սենց մռութով:erexa,դուք դեմքը պիտի տեսնեիք,էնքաաաաաաաաաաաաաան համովն էր,ինձ հազիվ եմ զսպել, որ չմտնեի ու չգրկեի իրան:oy:love....
Շաատ եմ սիրում էդ ճուտիկներին,միշտ թող առողջ լինեն աշխարհի բոլոր մանուկները:angel...
Հա տատ ջան,խոստացել եմ չէ՞...էնքան հանգիստ եմ,որ մեկ մեկ օգնում եմ քեզ,էսօր էնքան հաճույքով եմ գործ արել,սիրում եմ արդեն էդ տանջահար աշխատանքը,որ պարտադիր ամեն եղանակին անում ենք,դե կարևորը երաժշտությունը միացված էր,թե չէ տխուր կլիներ,երգելով տրամադրություն էինք բարձրացնում:sulel:kiss....Սիրում եմ քեզ տաաաաաաատ ջաաաաաաաան,անկեղծ անկեղծ.....
-Բարև ձեզ...
-Բարև ձեզ,ի՞նչ եք ուզում,
-Ներեցեք, երջանկություն ունե՞ք,ես բոլորը գնում եմ,ինչքանը որ ունեք,չեք տա՞.....
-Բա՜յց...
Ափսոս..... նա չգիտեր, որ երջանկությունը ոչ մի տեղ,ոչ մեկ չի վաճառում.......
Այն գալիս է,երբ սիրտդ է կամենում,և պատրաստ է ընդունելու նրան գրկաբաց;):aha:rose
Չգիտեմ ինչի,երեկ մտքովս էս երկխոսությունն եկավ:esim
Շատ մարկանց եմ ճանաչում,որոնք ,սովորում են,չնայծ վերում ոչինչ չի մնում,ավարտում են միմիայն դիպլոմ ստանալու համար,ու չեն էլ մտածում ուսումը կամ շարունակեն,կամ էլ աշխատեն իրենց մասնագիտությունով,որովհետև չեն տեսնում ապագա,լուսավորություն դրա մեջ,որովհետև իրենք չեն ընտրել իրենց մասնագիտությունը........
Ուրախ եմ շատ,որ այդ շատերի թվին չեմ պատկանում,որ սիրում եմ մասնագիտությունս,անկախ ամեն ինչից,ու ինքս եմ ընտրել այն,չնայած շատ եմ տանջվել,մինչ որոշումս ընդունելը:scen,ինքս չէի գիտակցում,դրա լրջությունը,բայց.....ես անգամ ուզում եմ աշխատել ,որ հասկանամ ի՞նչ եմ սովորել,ու կարող եմ արդյո՞ք օգտակար լինել իմ երկրին,մարդկանց......գիտեք ինչի՞ եմ ուզում աշխատեմ,որովհետև այն ինչ ապրել եմ, երբ մնացել էինք ընկերուհիներով հիվանդանոցում ինձ համր հեքիաթի նման էր,անգամ որ մեկ մեկ հիշում եմ էն փոքրիկին,որ իմ անունն ուներ:roll:erexaշատերը կարողա չնդունեն,բայց,ինձ հարազատա էս ամեն ինչը:flower....
Ես կարող եմ հասնել բարձրունքների,որովհետև հավատում եմ ինքս ինձ:aha....
Բայց կա մի բայց,ոչ ինձ համար,ուղղակի բոլոր աշխատանքները վարձատրվում եմ ընդամենը երեսուն հազար դրամով:(....ինձ համար կարողա ոչինչ չնշանակի,ես չտխրեմ գումարի չափից,բայց...ինչքան մարդիկ կան,որոնք օր ու գիշեր չարչարվում են,աշխատում,ու վերջում ստանում չնչին գումար ընդհամենը,վճարելու տան,որ դեռ չունեն,երեխաների,կոմունալ,ու նաև ապրուստի համար.......
Դժվարա, անգամ պատկերացնելնա դժվար:(.....
Տեսնես իսկապես կարող ե՞մ,թե շատ երազեցի:oy....
Ինչքա՜ն երկար գրեցի....
Մի բան ասեմ,օրագիրս,չեմ հասցնի երկար պատմել բայց...
Առավոտս սկսվեց շուտ,էդ անձրևին գնացի դասի,մեկ կտրվում էր,մեկ էլ ուժեղ գալիս էր,ու քունս ահավոր տանում էր,աչքերս փակվում էին,դե անձրևը չթողեց կանգառում քնեմ:Dբայց գնացի դասի,դե պետք է քառորդ փակվեր,ու.....գնացի նստեցի դասի,երկար բարակ չպատմեմ,էնքաան ծիծաղեցի կուրսեցիներիս հետ,ու էնքան խոսացինք,դե կարոտել էի մյուս խումբս էր,դե մեկ էլ հուշում էի,մեկ էլ դասախոսս ինչ ասի.
–Դու ի՞նչ ես անում.
-Դե սպասում եմ պատմեմ,գնահատեք,-:oզարմացած
-Գնա ես դնում եմ քո հինգը,մենակ էդ քանի հոգիդ ու՞ր եք գնում գնացեք,ստուգարքի գրքույկդ տուր....
Ուֆ ամոթ էր,բայց դե մենք էլ հազիվ տեղ էինք գնում կուրսով,ու գնացինք:love....
Կարևորը լաավ ուրախացել ենք,պարել ենք,ես էլ հազարից մեկ եմ պարում,նենց լավա:love,անգամ էնքան ուշ ուշ,որ մոռանում եմ շարժումները,որոնք գիտեի:oy...
էհհ,նկարներս եմ ուզու՜մ.....Անու՜լ:aaa...ուր եեեեեես:clap:clap
Բաաա օրագիրս,էսօր ես վերջապես լսեցի դասախոսիս վերջնական կարծիքն իմ մասին,ու էլի գիտես ինչքան ուրախ էի,իմ համար մեկ չէր ,որովհետև քիչ մարդիկ կան որ գնահատում են,իսկ ես էլ ուրախանում եմ...
Չնայած էսօր շաատ եմ հոգնել,ու էնքան եմ քայլել,քանի երթուղային եմ փոխել,որ էսքան տարիա ուսանող եմ մի օր էսքան երթուղային փոխած չկայի,բայց...Արժեր,ինչի՞, որովհետև պիտի լսեի խոսքեր,որոնք պետք են ինձ,որոնք թանկ էին,ու մնալու էին հոգումս երկար երկար...
Երևի հավատամ,որ ճիշտ են եղել,ու անգամ զարմանում եմ,որ դասախոսս ուրիշ բժիշկների մոտ խոսացել էր իմ մասին,գովացել,ու նման այլ բաներ...Էլի ժպիտով տուն ուղարկեց,որոշել եմ,հենց շաատ տխուր լինեմ,իրա մոտ եմ գնալու,ինքը կարողանումա հանել ինձ էդ տխրությունից...
Չգիտեմ,բայց էդ խոսքերը ինչքան լավն էին,չեմ ուզում գրել,չնայած մի օր երբևէ կարողա մոռացած լինեմ,բայց ասեց,որ երբեք չթողնեմ գրելս,էդ ինձ պետք կգա,ու անգամ որ ինքս կարող եմ ամեն ինչ,շատ լավ կլինի ամեն ինչ,եթե ճիշտ ընտրություն կատարեմ,իսկ ես պարտավորեմ դա անել,որ հետո վատ չզգամ ինձ...
Շնորհակալ եմ ձեզանից,եթե անգամ հետո չտեսնեմ,ես կհիշեմ,խոստանում եմ,որ դուք ինձ հանդիպած քիչ լավ մարդկանց թվում եք....
Իսկ օրս էնքան երկար էր,ու հոգնեցնող,որ ասելու չէր,անգամ հավես չունեի ոչնչի,բայց շատ անելիքներ եմ հասցրել,էսպիսի օր դեռ չէի ունեցել....բա որ աշխատեմ,ո՞նց եմ անելու....
Էդքան հիվանդանոց, որ ես եմ գնացել,էդքան երթուղային որ ես եմ փոխել,հետո էլ վարագույրներըըը...էհհ.լավ էր,հագեցած էր,չնայած հիմա էսքան հոգնած եմ,իսկ տրամադրությունս էն չհասկացվող ու չիմացվող տրամադրությունա,չգիտեմ,ուրախանամ,որ էսօր լավ օր էր,ու անգամ թրջվել եմ,թե՞.:(...
-Իսկ հնարավորա թրջվել անձրևոնոցով.
-Այո,հնարավորա թրջվել նաև անձրևանոցով,երբ ուզում ես այն նետել մի կողմ,բայց,նաև պինդ պահում ես ձեռքերիդ մեջ:love....
Շաատ կուեի պատմել ամեն ինչ,բայց հոգնաաած եեեեեեեմ:oy
Ինչ լավ օր էր այսօրրրրր.............ես սիրում եմ,որ միասին ենք,ու երկար ժամեր վայելում ենք ազատ ժամանակը մեր....
Սիրում եմ ձեզ,թանկ եք ինձ համար,ապրեք երկար ու երջանիկ եղեք:love:kiss:flower
Սիրում եմ մեքենայի պատուհանից նայել մարկանց, քաղաքիս,որոնք զբոսնում են,էնքան հաճելիա,ես էլ եմ ուրախանում,էնքան սիրուն էին բոլորը,չնայած հասարակ շաբաթ օր էր...Ուզում եմ քաղաքս միշտ էսպես լուսավոր ու պարզ լինի,ու թող բոլորի հազարավոր ժպիտները միանան իրար ու կազմեն մեծ արև,ու փայլեն Երևանիս գլխավերևում......Ուզում եմ միշտ ժպտաս քաղաք իմ միակ դու Երևան:rose...
Սիրում եմ նաև, երբ եկեղեցի ենք գնում,բացի այն հանգստությունը, որ ապրում ես անկախ քեզանից,նաև կարծես թեթևանում ու հոգս ես թոթափում ուսերիցդ,անգամ թե չունենաս էլ.....
Սիրում եմ ընտանիքիս,որը ամենաթանկնա իմ կյանքում,որը միշտ կողքիսա երբ տխուր եմ,ու տեղս չեմ գտնում...Սիրում եմ,երբ ուրախ եք ու ժպտում եք....
Սիրում եմ ընկերներիս,որոնք անգամ թե ես ոչինչ էլ չասեմ,հասկանում են,որ ունեմ իրանց կարիքը ու կողիքս են,էդ նախ վերաբերվումա էստեղի ընկերներիս,հետո իմ մյուս ընկերներին:flower.....
Սիրում եմ անձրևը,տաք ու հաճելի:love...
Աշունն եմ սիրում,իր տերևաթափով, գույներով բարի:aha....
Սիրում եմ ինձ երբ ժպտում եմ,մեկ մեկ էլ երբ տխուր եմ լինում,երբ երազում եմ,ու բարին եմ ցանկանում:kiss....
Սիրում եմ Ակումբը,օրագիրս,ու ձեզ,որ կարդում,ու հետևում եք գրածներիս:drinks....
Շնորհակալ եմ հարգանքներով Մեմե՝ Մերի;):oy
Այսօր առաջին անգամ եղբորս տեսա մեքենայի ղեկին,առանց հայրիկիս օգնության.....6 տարվա տարբերություն ու էդքան հմտություն.....Ո՞րտեղից:o:think...Դե իհարկե հայրիկիցս,բայց դե ինձանից ավելի լավ գիտի,ու ես էնքան ուրախ եմ հիմա:yahoo....
Է՜հ, մեկ նախանձում եմ,բայց բարի էլի,մեկ էլ՝ Հոոոոոով քեզ շաատ եմ սիրում.....:love:kiss
Այս օրն էլ դասում եմ իմ ամմենալավ օրերի շարքին,որովհետև չնայած էսքան վատ եղանակին,ունեցա օր,որը միշտ կհիշեմ........
Ան ինչ լավ էր,որ հետս էիր,հիմա մեկա կողքս կարդում ես,նենց տպավորությունա,որ կողքս չես,հաշվի չեմ էլ առնում,որ աչքերդ խոսքերիս հետ համահունչ են,բայց........
Մի բան եմ ուզում ասել,եթե էսքան ժամանակ եղելա մի օր,որ ուզեցել են խանգարել,թող բոլորը հեռու մնան,որովհետև իմ ու քո ընկերությունը հիմնավածա մաքուր ու ժպիտով լի օրերի վրա.......Սիրում եմ,որ իմ ընտանիքի կողքին և դու էս լինում,մի քիչ երկար կլինի,որ պատմեմ,բայց իմ համար էն, որ երբեմն ուրախությունս կիսում ես ինձ հետ իմ համար ամեն ինչա..........Ուզում եմ,որ կյանքում ինչքան էլ հեռու լինենք,հիշենք ու պահենք այն ամեն ինչը,որը ունեցել ենք,որը կատարվելա երկուսիս հետ..........Շաաաատ շաատ եմ սիրում քեզ:love:oy
Մի բան ասե՞մ...Ասա՞...Գաթեքքքքըըըըըըըըըըըըըըըըըըըըըը.....
Լավ սպասեք պատմեմ,մի քիչ կիսվեմ,թե չէ սենք չի լինի....Ուրեմն գիտեք Գառնիում գաթաներ են վաճառում,ու դե բնականաբար քանի որ շատ ենք սիրում,գնացի,որ գնեի,մեկ էլ մի հինգ կողմից.....
-Արիիիիիիի,ազիզ ջան,արի իմ գաթեն լավնա,նոր եմ բերել տնից...
-Չէ իմնա լավը.
-Սաղիցս էլ առ ինչ կլինի,որ.
-Ազիզ ջան,սիրուն աղջիկ ստեղ արիիի.
–Դե տվեք հա,ի՞նչ արժի...Դե էստեղ իմացան սփյուռքահայ ենք,չնայած,որ նոռմալ հայերեն ՝ինք խոսում,ու մի հատ գին կրակեցին....
Գաթան վերցրեցինք,ու մինչ ուտում էինք,մեկ էլ էս տատին մամայիս ինչ ասի.
-Ազիզ ջան,չնեղանաս բայց աղջիկներդ քեզանից սիրուն են....
Ու քանի, որ ընկերուհիս մեր հետ էր,իմացել էին էսքան ջահել ու իրար տարիքի երկու աղջիկ,դեռ մի հատ էլ տղա ունե՞ն:oԴե դուք պատկերացրեք հիմա ինչքան նայում ենք էդ տատիկների կողմը՝ մի բան խոսում էին,բա որ ժպտում էին,հլը ձեռքով էին անում........Էհ,հիմա մենակ իմ ու ընկերուհուս համարա ծիծաղալու,որովհետև մենակ մենք գիտենք ինչ չափի ջրիկ ենք եղել այսօր,իսկ ես ջրիկ ե՞մ,դե բնականաբար եթե միասին ենք ինչ գժություն կա անում ենք:crazy,ու էդ արդարացվումա ես մենակ չեմ,գոնե մամայենք կողքիս են լինում:king....
Չգիտեմ,ուզում եմ,որ էսպիսիս օրերը շաատ լինեն,ես ուրախ եմ եղել այսօր:flower:friends:
Պաաաաաաաաաապ;):kiss:kiss....
Մի քիչ ուրիշ պատմեցի,բայց բնական էր,մի քիչ ուրիշ էր,Ան քեզանիցա:aha......
Դժվարա,լինել մոտիկ,կարոտով լի:(...Հասկանալ,որ կարոտել ես,ոչինչ չանել դրա համար,կամ չկարողանալ անել...Դժվարանում եմ պատմել,բայց կարոտել եմ շաատ,ընդհամենը մի քանի ժամ,բայց մեծ փոփոխություն հոգուս խորքում...
Էլ չեմ կարողանում մեջս զսպել,իսկ թե շատ մտածեմ,կարոտս արտասուքի նման դուրս կհոսի աչքերիցս....
Արդեն ամեն ինչ ներսից խեղդումա, ես կարոտում եմ....
***
Հոգնած աչքերիդ վերևից նայում,
Հանդարտություն եմ քո մեջ ես գտնում,
Հենված շնչում ես,հոգոց ես հանում,
Նորից մտածում ես,ելքն էլ չես գտնում:
Չեմ ուզում շարժվել,խանգարել ես քեզ,
Բայց քո անհանգիստ լռությանդ մեջ,
Հանդարտ ես լճակ իմ, հանդարտ ես դարձել:
Տուր մտածմունքդ ինձ որպես ընծա,
Ու առանց մտածել տամ քամիներին,
Տուր թախիծդ, նվիրի՛ր դու ինձ,
Փոխարենը ժպիտ ու ջերմություն տամ քեզ:
Ուզում եմ հավետ կողքիս դու լինես,
Ինձ մենության մեջ երբեք չթողնես,
Ինձ չլքես,չեմ դիմանա էլ ես,
Մամ ես սիրում եմ քեզ...
http://www.youtube.com/watch?v=6M1IWKcI_mAէս երգն էր այսօր ուղեկիցս գրելիս,սիրում եմ շաատ:(:)
Դեռ երեկ,ինչքան դժավար էր երեկ,մամ,ինչ դժավարա իմ համար, որ մի քանի ժամ հեռու եմ քեզանից,չնայած ինքս էի որոշել,պիտի ուրախ լինեի,բայց արդեն առավոտյան ինձ ներսից խողդում էր կարոտը,ու լիաթոք ուրախանալ չէր լինում,չէի կարող: Ընտանիքս ո՞նց կարող եմ մնալ առանց ձեզ ես ընդհանրապես.....Չէէէ, դժավարա լինելու....ուղղակի ուզում էի մեկնաբանել իմ երեկվա միանգամից բանաստեղծություն գրելուս իմաստը,էդ կարոտից էր,ու որ քեզ շաատ եմ սիրում.......Իմ ընտանիքսս:love
***
Երեկ,էնքան ուրախ էի մի պահ,Ակումբցիներ ջան,այն մարդկանց եմ ասում,որոնք շնորհավորել էին ծնունդս,չէ երեկ չէր,առաջին օրն էր,ու ընկերուհուս հետ կարդում,ու վերհիշում էի ձեր յուրաքանչյուրի խոսքերը բացված ծննդյանս թեմայում,դրանք թանկ են հիմա ինձ համար,ուրախ էի,որ շատերդ սիրում եք ինձ,առանց ճանաչելու.........որեշել եմ,միայն սրտումս պահելուց բացի,ես դրանք կհանեմ,կպահեմ,օրագրիս թերթերի հետ,նրանք, որոնք հարզատ են ինձ..Ու միշտ կհիշեմ ձեզ:love....
10.05.11.
Իսկ էսօր էնքանով էր լավ օր,որ առավոտվանից ուրախ եմ եղել,հավես էր լինել հիվանդանոցում նորից պռակտիկայի,չնայած իմ սիրելի հիվանդանոցը չէր,որտեղ մնացել էինք,բայց...Ուզում եմ պատմել երեխաների մասին:roll,որ մանկապարտեզից էին դուրս եկել,ու հենց իրենց դաստիրակը ասեց ինչ ենք ասում,մենակ տեսնեիք իրար հետեևից շարք էին կանգնած,ու հենց տեսան,որ ընկերուհուս հետ ժպիտով իրանց պուպխուշ դեմքին էինք նայում,միասին սկսեցին գոռալ հավասար.
-Բարև՜ ձե՛զ,-դե դուք կարողացեք չժպտալ,չուրախանալ իրանց մռութիկների վրա,մեկն էլ տղա էր,վերջի կանգնածներից,եկավ որ անցնի, նենց պաչիկ ուղարկեց:kiss,դուք դեմքը պիտի տեսնեիք:love....
Մեկ մեկ գիտե՞ք, բացի էս երեխաների վրա ուրախանալուց,նաև ուրախ եմ,որ լեզու եմ գտնում,կարողանում եմ համոզել իրանց ինչ որ մի հարցում,լինի ծանոթի, թե անծանոթի երեխա,սիրում եմ երեխաներին շաաաաաաատ շաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաատ........
Չգիտեմ,սիրում եմ,ուրախանալ,բա մի տատիկ էլ խոում էին հետը,վերջում ասեցինք դե ցտեսություն տատիկ ջան,ես էլ ուրախ ժպիտով նայեցի,մեկ էլ էս տատիկը,մոր անծանոթ էր,ասաց.
-Օրհնված երեխաներ լինեք ձեր ծնողների համար,-էս խոսքերից հետո ես ու ընկերուհիս,որ շատ ուրախ էինք,սկսեցինք մտածել,ու ժպիտն անհետացավ մեր դեմիքց,ոչ թե տխրեցինք,այլ իրա խոսքերը մտան մեր հոգու մեջ,ու փոխեցին ինչ որ մի բան մեր ներսում....
Նորից,հնարավորա նորից մնալ հիվանանոցում,նորից կրկնել էդքան հավես մի օր,որը կյանքումս չեմ մոռանա...էնքան ուրախ եմ,չնայած ,որ տարբեր հիվանդանոցներ են,բայց մեկա նույն ընկերուհիներով ենք,ճիշտա նույնը չի լինի,բայց սպասում եմ էդ օրվաաան:yahoo:erexa:angel...
Իսկ էսօր,շաատ լավ էր էսօր,ես ուրախ էի,որ ինչ որ մի բանի կարողացա հասնել,սիրում եմ շաատ լինել հիվանդանոցում,օգնել,ընդհանրապես լինել էնտեղ,բնականաբար ոչ որպես հիվանդ;)
Չեմ մոռանա այն մոր դեմքը,որ առաջին անգամ տեսնում է իր երեխային,նրա աչքերում հպարտություն ու մեծ,անչափ մեծ ուրախություն եմ տեսնում,աչքերի մեջ փայլ ու ժպիտ եմ տեսնում դեմքին...Չեմ մոռանա երբեք....բա փոքրիկների դեմքը նոր ծնված ժամանակ,շրթունքները,կարծես տխուր հայացքներ ունենային...
Թող բոլոր մայրերը հասնեն իրենց նպատակին,թող կատարվի այն ինչ ցանկանում են իրենց երեխաներին ....
http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTq3xPxUpXA5U8XbEhYU2CiblzLxdoBFwCOK9Ir-Wwrb1mA2sz2ZDZouuY
http://www.instablogsimages.com/images/2009/08/07/baby-and-blanket_KHU1l_25017.jpg
Թող աշխարհի բոլոր նորածինները առողջ ու երջանիկ լինեն...
Գիտեք ինչն էր հավես,որ ասում էինք,ո՞նց եք,ինչպես եք ձեզ զգում,նաև մասնագիտական հարցեր էինք տալիս,վերջում դուրս գալիս ասում էինք առողջություն ձեզ ու ձեր ճուտիկին,ասում էին բոլորը՝
-Տարոսը ձեզ:oy:flower....
http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSJhm7cMrnph-imM7-0ruOT5cwNTNAvl4ZlKkEDd6zWDD-bmnGBFsKvQA
Օրագիրս էսօր ոնցոր շատ պատմելու նյութ չկա,ուղղակի հաստատ գիտեմ,որ մնալու եմ հիվանդանոցում,մի քանի պրից,սպասում եմ,բայց գիտե՞ս...
Այսօր առաջին անգամ իմ ձեռքով լսել եմ դեռ չծնված փոքրիկի՝ պտղի սրտի զարկերը:flower,դժվարությւոն չկար,ոււղակի հաճելի էր....Հեշտ ծննդազատում այդ մայրիկին,ափսոս չկարողացա մնալ:(
http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQX3SRrLBaBfjV9JOAkuWy3ni9b9ppbsjasrhM-EAJ6AUCGOdOWeHBWfIE
Այսօրվա պռակտիկաս էլ էր հետաքրիր,իսկ այսօր առաջին անգամ լվացել եմ գործիքները,լավ էր...Ուրախանում եմ,որ մի գործով օգնում եմ,բա էլ ինչի ե գնում....ճիշտա զգուշություն էր պետք,ամեն ինչում,բայց...Այ այսօր էլ հասցրել եմ մի երկու տեղ օգնել բժիշկներին...
Ուֆ չգիտեմ երանի իրանց,ես էլ եմ ուզում մի օր աշատել իրանց նման:roll.........
Ուրեմն մի ծիծաղալու բան եմ ուզում պատմել,քանի օրա գնում եմ դասի,ուզում եմ պատմել,մոռանում եմ:scleros...
Դե արդեն էս հիվանդանոց գնալու համար երթուղայինով եմ գնում դասի,ինչքան էլ չսիրեմ,ու դժավարանամ,ու ամեն անգամ ճանապարհի կեսից մի կինա նստում,որը մի քիչ հետո էլ ինձանից առաջ իջնում է,միշտ նույն տեղում,միշտ նույն հագուստով է,ու դե բնականաբար ճանաչում եմ,երևի աշխատանքիա գնում մտածում եմ,ու հենց գալիսա իջնելու ժամաանկը,ես կինը փոխանակ ասի «կանգառում կանգնեք,կանգնեք իջնեմ,ստեղ կիջնեմ»,կամ չգիտեմ ասելու հազար միլիոն ձևեր կան,բայց ինքը ասումա սենց՝
–Կանգառում իջնող կա,-հա, հա իրա համար վերացական ասումա իջնող կա,ու էդտեղ ծիծաղս գալիսա,ոնց կարելիա տենց ասել,ինքն իր մասին,ու արդեն սովորությունա,ամեն օր նույն ձև,դե բնականաբար ես էլ ամեն օր տարբեր ձև չեմ ասում,բայց դեռ էսպես չէի լսել, որ ասեին....անգամ մի անգամ էլ լավ էր վրաս չընգավ,բայց հասկանում եմ մարդա,կարողա հարմար չէր,որ անցներ,բայց դե էնքան դանդաղ շորորլավ էր քայլում մինչ կհասներ աթոռին,դե վարորդն էլ քշեց մեքենան...Ու հենց էս կինը էսօր էլ նստեց,մտքումս ասեցի Կանգառում իջնող կա ասող կինը նստեց...
Չգիտեմ,երբեմն էլ հետաքրիրա երթուղայինով գնալ,ինչեր ասես չես տեսնի ու չեն պատահի երթուղայիններում...
Իրա մտքով չի էլ անցնի,որ օրագրիս այսօրվա թեման իրանա վերաբերվում:P;):oy
http://www.youtube.com/watch?v=c-BCfM2Eiiw:love
http://www.youtube.com/watch?v=6rFJNVFqhwI:(
իսկ ես երգերը այսօր առանց գրառմանս հետ կապ ունենալու,լսել եմ,ու լսելու են էնքան մինչև կհոգնեմ:love
Չէ ես անկանխատեսելի չեմ.
Ուղղակի երբեմն կարող եմ լինել՝
1.Նեռվերի կծիկ-երբ ջղայնացած եմ շաատ շաատ:sad:angry,
2.Երբեմն լուռ,հանդարտ ու չխոսկան:cry2-տխուր ժամանակ,
3.Իսկ ավելի շատ հադիպումա իմ մոտ այն տեսակը՝ երբ լինում եմ քայլող ժպիտ:yahoo,մեծ ուրախություն:dance,երբ ոչ մեկ իզօրու չի ինձ լռեցնելու:russian,այսինքն ուրախությունս ազդումա կողքիններիս վրա:esim,շատ եմ խոսում,կարևորը ալանի չեմ;):flower
Իսկ միգուցե այս ամենը նշանակումա հենց անկանխատեսելի...
Չէէէ,չեմ կարծում:nono
Ամեն օր պիտի հենց դասից տուն գամ պատմեմ մամայիս էն ինչը կատարվելա օրվաս ընթացքում,ու պարտադիր:scen,ամեն օր տարբեր առօրյա,տարբեր խոսակցություններ,տարբեր հոևվիճակ,ու զգացմունքայնություն,տրամադրություն...
Ու բացի մամայիս պատմելուց,պատմում եմ նաև էստեղ՝ ձեզ , օրագրիս...
Ինձ էներգիայա պետք էդ ամեն ինչի համար:aha...
Տեսնե՞ս օրվա մեջ ի՞նչքան եմ կորցնում:8 ու ի՞նչքանա էներգիայա պետք այս ամենի համար:think....
Իսկ էներգիայիս աղբյուրը գիտեմ ո՞վա....Ընհըն ճիշտ հասկացաք հենց դուք եք,եթե դուք չկարադաք, լսեք,ժպտաք,ես էլ չեմ գրի...
Երբեմն թվումա,թե ինձ համար չեմ գրում:esim...Գրում եմ,որ ինքս հիշեմ,բայց գիտեմ,որ ձեզ հետաքրիր կլինի,համ էլ ինձ է հաճելի,ու պետք է կիսվեմ,թեկուզ ոչ մեկ չկարադա,ու ոչինչ էլ չասի....
Բայց երևի չեք էլ պատկերացնում,որ տանջելով ձեզ,հոգնացնելով,կուտակում եմ մեծ էներգիա,ու ես կուշտ կուշտ նստում ու հիանում եմ:nyam,որ վաղը նորից ուժ ունենամ պատմելու:DԼաավ էս մեկը կատակ էր...:oy
Այսօրվանից մեծ հետևություն դուք՝ ինձ շրջապատող մարդիկ,իմ ընկերները,ովքեր կարդում են ուղղակի, իմ էներգիայի աղբյուրն եք....
http://www.youtube.com/watch?v=AWpsOqh8q0M
Հետաքրքիրա,եթե լինեի տղա....եղել է,որ մի օր մտածեք,իսկ եթե լինեի,ինչպիսին կլինեի...
Երբեմն լինումա զայրույթից էնքան եմ ուզում տղա լինեմ,ու շատ տարբեր իրավիճակներում:cry2...
Թվումա,եթե լինեի տղա,երևի ճաշակս չէր փոխվի,իսկ այ երազկոտությունս,երևի կկորցնեի:think....
Երազկոտ տղա:8,գուցե և լինեի,բայց ինքս հիմա չեմ ընդունում երազկոտ տղաներին,չափից դուրս երազկոտներին,որովհետև....որովհետև....այդ իսկ պատճառով էլ չէի լինի երազկոտ...
Շատ հնարավորա լինեի ջղայն,խանդոտ:diablo,ինչպես հիմա եմ,դե բնականաբար լավ չէր լինի նրա համար,ով կլիներ իմ ընկերուհին:sulel..կռվարար,այսինքն ով իմ ընկերնեին նեղացներ,ես էլ՝ :apeape:smմեկ էլ թասիբով,չէ շատ թասիբով,դե սա կապունի հենց ընկերասիրության հետ կարծում եմ,:aha իսկ ընկերասիրությունն էլ կմնար հաստատ:drinks....
Իսկ երբեմն էլ հաճելիա,ուղղակի լինել աղջիկ:esim,ու՜ֆ, եսիմ:P....
Ինքս իմ հետ երկխոսության:scen ու բարձր մտածելուս վերջ !!!:stop
Օրագիրրրրրրր բարևևև.....Լավ սպասի սար ու ձոր չնկնեմ,ու միանգամից պատմեմ երեկվանից,որ տարօրինակ սկվեց հենց առավոտվանից.
Երեկ ոնցոր ձախ ոտքից արթնանայի,այսինքն քնել էի գիշերը 5.30 բնականաբար իրա պատճառն ուներ,ու էդպես հոգնած,առավոտյան զանգում են կանչում 9-ին վինետկաները ստանալու,ասում եմ չեմ գալիս,ու քնում,ու արթնանում իննանց կեսի փոխարեն 11-ին ու գժվու՜մ.
-Մա՜մ ուշացել եմ,առաջին անգաաամ...
Ու էսպես արագ արագ սենյակներով վազելուց հետո,տնից դուրս եմ գալիս.
Զգում եմ անհանգիստ եմ,երթուղայինս ժամերով չի գալիս,մի քսան րոպե էդտեղ կորցրեցի,երբ եկավ արդեն ճանապարհին ականջակալներով փորձում եմ տրամադրություն ստեղծելու համար երգ լսեմ,բայց զգում եմ չեմ կարողանում,որը դնում եմ փոխում եմ,էնքան անհանգիստ եմ, որ ինչ երգ դնում եմ,ազդումա վրաս,չեմ կարողանում լսել....
Մտնում եմ հիվանդանոց ու...... հանդիպում էն ջղայն ավագ մանակաբարձուհուն,որից ինչի եմ վախենում չգիտեմ էլ:fool....
Չէէ գիտեմ իրա աչքերից:crazy,որ լայն բաց արած վրասա նայում,չորանում եմ,ինքը՜, իրա կանաչ աչքերը՜ը:beee....
-Ասա՞ ինչի՞ ես վախացնում, հանգիստ խոսա էլի քո համար...վերջը ջղայնացավ լալա լա, բլաբլա բլա:scen,ու ասեց բարձրացի վերև.
Գնացի,դե պարապ նստեցինք,երբ պիտի արդեն մի բան ուտեինք,ու տեսնենք ինչ:o,գետնին այգու բակում,որի մոտով ենք անցնում,որ մտնենք հիվանդանոց կլասսա գծած,ընկերուհիներս՝
-Վաայ եկեք խաղանք.
-Երեխեք ամոթա,ամոթ,-սկսեցի գոռալ,մեկ էլ մտքում,հա ինչի՞ է,մարդ չկա,մի քիչ էլ մենք մեզ երեխա զգանք,մեր մանկությունը հիշենք:aha,ու սկեսեցինք թռվռալ.,հավես էր..
Վերջում ինչ անեմ,որ լավլինի,իմ տեղը ներկա-բացակա անելուց հետո ներկաս ստանալուց հետո,ընկերուհուս տեղն էլ ստանամ,դե իհարկե կերպարանափոխվելուց հետո...բոլորը սկսեցին՝
-Մե՜ր կչանաչի,գործ չունես,չանես,մի գնա:angry...
Դե ու՞մ խնդրեի:esim,ում ասում էի,համաձայն չեր:beee,պետք էլ չէր.բա՞ ես իմ ընկերուհուն մենակ կթողնեմ;)
Գնացի,ասեցի ես եմ Անահիտը.,ու....:Dչճանաչեեեեեց...Էլի սկսեցին երեխեքը՝
-Մեր ի՞նչ ընկերուհի եեես,ո՞վ ունի սենց ընկերուհի,ռիսկի ես դիմել,ո՞նց չճանաչեց,մալադե՛ց:oy..... նորից էդ երթուղայինով տուն եմ գալիս,զգում եմ քունս գլխիսա,անգամ էդքան իմ գլխին եկածս չարթնացրեց, դե բնականաբար երթուղայինիս ճանապարհն էլ քիչ թե շատ հեռույա,ու նորից սկսվե՜ց,զգում եմ հազիվ եմ աչքերս բացում,ձեռքս էլ դրել էի գլխիս տակ,որ չնկնեի:))
Ու էտ իմ հոգնած վիճակին մի կին շատ գեր,եկավ որ կողքիս նստի,ու...էէ,ուղիղ ոտքիս նստեց,կեսից զգացի,որ ոտքս էլ չեմ զգում,քարացել էր:{,իրա հեչ պետքն էր տանջվում էի,ու ամոթից ձայն չհանելով տուն հասա,վերջում էլ տեսնեմ էդ կինը մեր բակիցաա:cry...
Կարևորը տուն հասա,ու արդեն ազատությու՜ն,արդեն կարող էի սրտիս ուզած չափով հանգստանաաալ:lazy....
Էդ ամբողջ իմ երեկվա խառը օրը,իսկ այսօր քանի,որ սովորական օր էր.նոռմալ պռակտիկա,վերջում որոշեցինք վաղը մնալ հիվանդանոցում հերթապաաաաաաահ:yahoo..ու հիմա տրամադրությունս էն անգամ, երբ մնացել էի,այդ էդ տրամադրությունիցա մոտս,աշխարհի չափ ուրախ եմ,ու չգիտես ինչի՞ անընդհատ սկսում եմ ժպտալ...
ուխխխխխխխ,էնքան հավեսա,ուղարկում եմ ձեզ,ես եսասեր չեմ,սիրում եմ, երբ ես ուրախ եմ լինում,ուրախացնում եմ դիմացինիս ևս,թեկուզ չեմ տեսնում՝ «Ինձ հետ ամեն ինչ էլ եղելա,բայց մարդիկ ինձ հետ հաճախ ժպտում են,քան լաց լինում»
Իսկ պապաաաս....ինչի՞ եմ ուրախ,երբ պապայիս տրամադրությունը համարյա միշտ իմ տրամադրության հետ համընկնումա,դե ուրախը էլի,ու երբ անընդհատ գժություններ եմ անում,դե համով հոտով էլի,լավա, երբ արդեն ամաչում եմ,ասում եմ.
-Է,պապ չգիտեմ ինչի՞ եմ էսքան ուրախ,ինչի եմ ծիծաղում.....ինքը ավելիա ինձ ուրախացնում,ու ասում, որ միշտ էսպես լինես բալես...պաաաաաաապ մերսսսիիիիիիիիի....
Երևի զգում եմ, որ վաղը լավա լինու,դրա համար եմ էսքան ուրախ,ու թեկուզ էն անգամ առաջին անգամն էր, որ մնացել էինք,բայց հավատում եմ վաղը լավ կանցնի,ու հետո էն մարդիկ,որոնք հարազատ են իմ կողքին են լինելու,լավա լինելու՜....Երանիիի՜
Ուրախ օր,ձեզ ու ինձ վաղըըը...
Իսկ էս երգը....լավնաաաաաաաա:dance:yahoo
http://www.youtube.com/watch?v=YEMNJfbFC7w
էնքան սմայլիկ եմ դրել,գրառումս չի լինում անել,ստեղնաշարս էլ ժ տառը չէր դնում......
Չգիտեմ էնքան հոգնած եմ,չեմ ուզում գրել,բայց պիտի գրեմ,որ հիշեմ էն էլ մանրամասն հիշեմ.....
Գիտե՞ք ինչից եմ ուզում սկսել,հենց երեկվա առավոտից,դե ուրախ գնում եմ,չէ այսինքն երեկ չէ առաջի օրվա իմ ընկորուհու ինձ խաբելու,որ չի գալու ատամից ականջնա բորբոքվել,ու դուք իմ դեմքն ու տրամադրության անկումը պատկերացրեք:cry,էդ իրա մեծ մեզանից տաս տարով մեծ,ու մեզ ընկերուհի դարձած ընկերուհուց....Դե,չուզեցի փչացնել էդքան տրամադրվածությունս,բայց տրամադրությունս զրո էր,ու ինչքան ջղայնացա,որ զանգեց ու սկսեց ծիծաղալը:angryՀեռախոսս միանգամից դարձավ բաժանորդը ջղայնացածա...
Հաջորդ օրը ուրախ գնում եմ,մեկ էլ տեսնեմ էն կինը նստեց,որ ասում էր Կանգառում իջնող կա,ու լրիվ ուրիշ տեղից,ու շատ հեռու որտեղից որ ինքն էր նստում,էդ կարևոր չի....Հիմա սպասում եմ,հասնի իրա կագնառը,որ ասի նույնը,ու...
-Կանգառում կագնե՛ք...Իմ դեմքը զարմացած:o,ու մտքում հո ծիծաղս չի գալիս:D..ախր ոնց կարա տենց պատահականություն լինի:think...
Հետո դե տրամադրված մնացել ենք,ու ինչքան ուտելիք կար անկուշտի նման բերել էինք,նենց ամոթ էր,ոնցոր հաց ուտելու գնացած լինեինք,ոչ թե ծննդատուն:D
Ուրեմն ես վաղուց որոշել էի,որ պիտի արթուն մնամ,բա որ խոստանան ու չհանեն քնից մանկաբարձները,ու էդպես էլ մեզ համոզելով ուղարկեցին գիշերը քնելու,ու մինչև էդ ամբողջ ցերեկ ազատ ենք եղել,մենակ ուղարկել են իրանց լեզվով աբխոդի,հղիների մոտ,դե ճնշում չափել,ջերմաչափում,ու պտղի սրտի զարկերի լսում:loveուղարկեցին քնելու,էլ չգիտեն մեկա չեմ քնելու:beee,ու մեր կուրսեցիներից մեկի հետ,համ խոսում էինք:scen,դե քունս չէր տանում,համ էլ ժամը չորսի կողմերն էլ զգացի,որ սովածանում եեմ:nyam,ու մինչև 5-ը արթուն մնալուց հետո որոշեցինք մենք էլ քնել,մնացածները բոլորը համ մեր մյուս կուրսեցիները,համ էլ բոլորը քնած էին,ասեցի գոնե մի քիչ ես էլ քնեմ,ու երևի երկու րոպե կլիներ ինչ ուզում էի քնել,մեկ էլ լսեմ՝
-Աղջիկներ,աղջիկներ,-մի չորս անգամ կանչելուց հետո,ինձ թվում էր երազ եմ տեսնում,մեկ էլ գոռացի՝
-Ո՞վա է,-ու իմ էս մունաթով գոռալուս վրա համ բոլորս արթնացանք,համ ծիծաղներս էլ գալիս,համ էլ բուժքույրն ասեց ծնունդ կա,վերկացեք հանգիստ.որ օգնեք,ներկա լինեք...դե գնացինք,ասում եմ,ով էր մեզ հանել քնից,ասումա բուժքույրը ես խի,ասեցի հեչ հեչ,էլ չէր հիշում,երևի:oy.....օգնեցինք,շատ էր քիչ էր,բայց զգում էի,արդեն որ քունս տանում է,գնացի քնելու,մի մինչև քնած եմ լսեմ կուրսեցիներիցս մեկը մտավ սենյակ,ու լսեմ ասումա՝
-Հլը Մերիին,ոնցո՞ր տիկնիկ լինի քնած,ու եկավ պաչեց,ասումա ես չէի դիմանա,նենց համով ա քնած,-դե ես էլ հազիվ քնել եմ,ի՞նչ էլ լինի մեկա էլ չեմ հելնի,թեկուզ ուրախացրեց:oy,մեկ էլ էլի եկան արդեն վերջնական տուն էին ուղարկում,որ գաինք հանգստանալու,մեկ էլ էն իմ էն գիժ ավագ մանկաբարձուհին եկավ ՝
-Հըն,ոնց էր,մնացիք,գոհ էին,գոհ էիք,-մեկ էլ կողքից բոլորը՝
-Շատ լավ երեխեք էին,ջոկած,ընտիր,իրանց լավ են պահել,-էլ չգիտեն ճաշարանում ինչքան ենք ծիծաղել,որ հարցնեին,մյուս բաժանմունքից,հաստատ կբողոքեին,դե հղիներն էլ էին մեղավոր կանչում էին,ու ծիծաղելի պատմություններ պատմում,ու մենք մեր կամքով խոստովանեցինք,գիտե՞ք բարձր ենք խոսացել,դրա համար են ջղայնացել մենակ,ու էլի կողքից սկսեցին,-իսկը տուն տանելու աղջիկներն են,ու ամենածիծաղալուն էն էր,որ մի բժշկուհի ասումա,ա՞խր ես մի տղա ունեմ,էս հինգից որ մեկին տանեմ:D....հետո շուռ են եկել,ու իմ աչքերին են նայում՝
-Ախր քեզ պետք էր այ բալա,էսքան տանջվեցիր,հլը աչքերդ,ոչինչ պիտի սովորեն,բա ովա աշխատելու,-էլ չգիտեն հաճույքով եմ մնացել....Ու տենց տանջված աչքերով էդ ցրտին անձրևոտ եղանակին տուն եկանք,ու ինչքաան կարացել եմ քնել եմ,հա արթնանում էի,ու զգում որ էլի:lazy
Մի բան էլ ասեմ,գիշերը չգիտեմ հոգնածությունից էր:blin,ընկեորւհիս չհավատաց,չնայած ,որ երկու անգամ իրա աչքով տեսավ,էդ հաստատ ինքնաթիռ չէր,բայց նենց նման էր թռչող օբյեկտի:esim
Ամենալավ օրիցս մեկն էլ դարձավ էս օրըս,ու գիշերը մտածում էինք,սենց օր չի կրկնվելու,ու ափսոսում..........նենց ուրախ եմ հիմաա...
Պապն տանը էդ իմ քնաթաթախ վիճակը տեսնելուց հետո ասումա,էլ չես գնալու,մեղկ չես.Ապրես պաաաաաաաապ....
Մի բան էլ ասեմ,նենց կարևոր մի բան եմ իմացել,որ չէի սպասում տենց մոտիկ մարդուց:(,բայց ամեն ինչ անցողիկ,ես ոչինչ էլ չեմ անի,ու չեմ խոսի,էս անգամ ճիշտն էդպեսա:B...
Ու նորից վաղը նույն հիվանդանոո՜ոց...
Ինչ եմ մոռացել պատմել,դրա համար եմ էսօր էլ եկել,ուրեմն էդ նույն օրը մի հղի կնոջ ճնշումն եմ չափում ամուսինը սենյակում էր,ու ինչա ասում՝
-Երեխեք ջան,հո՞ կնիկս փորձադաշտ չի,-թևի վրա էլ սիստեմայի տեղը նայումա,ասումա,- էս դու՞ ես արել,-իբր կատակա անում,էլ չգիտի ճնշում չափելուց հետքեր էն էլ էդպիսի հետքեր չեն մնում :beee
Հա մէկ էլ մոռացել եմ պատմել,որ մի հղին մյուսի ձայները լսելիս արդեն սկսել էր դողալ,վախությունից,մենք էլ մեր իմացած խորհուրդներն էինք ասում լուրջ ու խիստ տոնայնությամբ՝
-Ճիշտ կանեք լսեք,մանկաբարձներին,բժիշկներին:ok,- դե մի հղիի տեսել էինք,համ էլ գիտեինք որ ամենաճիշտն էդպեսա:oyոնցոր շատ եմ արդեն պատմում....
Ու նաև մոռացա պատմել,որ գիշերը որոշել էի գնալ քնելու էնքան սիրուն տեսարան էր՝ համ անձրև էր գալիս,համ էլ լուսաբացն էր արդեն սկսվում,ու շենքների գլխն մոխրագույն ամպեր էին,իսկ լուսաբացի սպիտակ ամպերն արդեն սկսում էին տարածվել:loveէնքան սիրուն էր,որ մոռացել էի քնելուս մասին,որ էդքան հոգնած եմ...
Իսկ այսօր էն գիժ ավագ մանկաբարձուհին ինձ տեսավ ասումա՝
-էլ չեք ուզում մնալ,արդեն մնացիք արխային եք,
-Չէ,էլի կմնանք,մյուս շաբաթ:esim
Ու մի բան էլ պատմեմ արդեն էսօրվանից,ուրեմն պապայիս ընկերոջ աղջկան դուրս եմ հանել, որ մի քիչ ման տամ դրսում,դե ես ե՞րբ եմ վերջին անգամ եղել բակում,մեկ էլ մի կին անծանոթ էս իմ հետի երեխային լսելով ասումա,այսինքն սկզբիզ Հասուլն«էդ երեխան» ասեց՝՝
-Մերիի,ինձ եթե բռնես տուն կգնանք,-ու էս կինը ուշադիր նայելուց հետո՝
-Էս գիտես,որ մաման չի վազի հետևիցդ դրա համար ես ասում,վաաայ էս երեխեքը:D,-ու էս զարմացած,ամաչելով՝
-Ես մաման չեմ:),-երևի կամ մեծ էի երևում,չէ է...,կամ էլ երեխայի հետ էի դրանիցա....
Հիմա մեկ ուրախ եմ,մեկ էլ նեղվել եմ,ախր ես մամա՞:nea,կարողա մեծ եմ երևում,չնայած իմ տարիքի աղջիկները պակաս մամա են հիմա:esim
Բայց էնքան եմ էսօր մնացել մեր բակում,որ կարելիա ռեկլորդ համարել,ամբողջ բակի ժողովուրդը արդեն զարմացել էին,որ իջել եմ....
Չնայած մեկ մեկ, որ բարև եմ տալիս,էնքան ամոթ վիճակա լինում,չեն ճանաչում,կամ չեն բարևում,կամ էլ ժամերով էնքան են նայում,որ արդեն անցնում եմ:pardon....
Ուխ վաղվանից վերջապես շաբաթօրյաաակ՝ ուբոռկաա:clean::{:)
Ուֆ էսօր էնքան ջղայնացած եմ իմ վարսավիրի վրա:angry,որ պիտի դեռ երեկ ջղայնանայի,էսօր եմ հիշել:fool.....
Էս վերջրես սկսելա,արդեն մոռանալը,ո՞նց են կտրում իմ մազերը, հենց կոնկրետ՝ չոլկաս...
Չմտածեք էն թիթիզ-միթիզ աղջիկներից եմ,դե թիթիզությունն էլ իր չափն ու սահմաններն ունի....ուղղակի էն ժամանակ մատով ցույց էին տալիս իմ չոլկան,իսկ հիմա էլի են ցույց տալիս, բայց մի տարբերությամբ՝ կարճության պատճառով....հա կարճ սիրում եմ,սազումա,բայց էսքան,ես գիտեմ սենց չէի ուզում հաստատ....վատն էլ էնա,որ տուն եմ գալիս,գիտեմ լավա.անցնումա մի քանի ժամ,էս անգամ մի օր,ու նոր զգում եմ,որ:mda...
Տանը ճիշտ են ասում էլի,էդքան էլ գնում հասնում եմ,որ վերջում սենց լինի....
Հլը մի հատ էլ ինձ խաբում ասումա՝
-Դե երևի շատ եմ ուզում, որ լավ լինի մազերդ,ու մենակ քոնը,մենակ քո վրա եմ էսքան տանջվում,ուրիշ մեկը հեչ պետքս չի,երևի դրանիցա:sad
Մեկա գիտեմ՝ :beee խաբելաաաաաա
էէէ,չգիտեմ,երևի ժամանակնա իրան ուրիշ մեկով փախարինելու,հա բայց, ով կարաաաաաաաաաա:aaa
իիի,ո՞նց գտնեեեեեեեեեեեեեմ:cry
Մյուս անգամ գնամ:goblinզենքով զրահով ու կատաղաած եմ գնալու:vayreni:crazyուխխ կիմանա գժվել եմ,բան էլ չի ասի,զատո կծեծեմ:sm:bl ու հաաանգիստ տուն կգաամ:}....Ասա այ մարդ բա տենց բան են անու՞մ...
Թե ասա էս սմայլիկն ինչ կապ ուներ իմ հետ ՝:vayreni ծիծաղալու համար եմ դրել,լուրջ չընդունեք,ես էդպիսին չեմ,էդ հաստատ 100%:ok
Ու՜ֆ գնամ կինոս նայեմ,քանի ժամա ինձա սպասում «Как выйти замуж за 3 дня» ասում են լավնա:esim ,երևի մի քիչ ջղայնություն անցնիի,ինչքան ժամանակ կլինի կարգին կինո չեմ նայել:love
Շոկոլադ էլ կուտեմ,ասում են հանգստացնումա.... եսիմhttp://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR6uQn4uKyGik-MhbZuTCGqg-AVqd7qV_0ndUw5XfqHjIK0dj3HEXX1v7cI
Ֆիլմըըըըըըըը:love.....չգիտեմ էնքան լավն էր,որ պահեր կային արցունքներս ուրախությունից հազիվ եմ զսպել:oy.......Ինչքան եմ սիրում նման ֆիլմեր:angel....
Մերսիիի Լիիիլ:yahooShah (Afr)-ին նաև մոռացել էի:oy
Ինչ լավա,որ հավատում եմ,որ իրականում լինում է էդպես:aha....
Ոչ ոք չի կարող համոզել,որ դա հեքիաթա,ու չի լինում երբեք,ոչ ոք ինձանից իմ երազկոտությունը չի խլի,չի խլի ժպիտս ու ուրախությունս հիմա....Ոչ մեկ:PՉեմ թողնիի....
Ի՜նչ լավա,որ գիտեմ երազել,ու երազելու եմ մինչև կյանքիս վերջ,ինչ լավա հեքիաթն իրականանումա,կարողա ոչ բոլորի համար,չնայած իրանք չեն նկատում,երևի դրանիցա, բայց ինձ համար այն շատ անգամներ իրականացելա,ու դեռ կիրականանա.....
Ես հավատում եեեեեեեեեեեեեեեմ.....:roll:flower
ֆիլմի երգերից մեկը,ու հետաքրիրա,ոչ միայն էս ֆիլմի,այլ իմ սիրածս մեկ այլ սրա նման ֆիլմերից մեկի երգնելա սա;)Սիրում եեեեեեեմ
http://www.youtube.com/watch?v=PLFbvaN310c
Պապիկսս Ծնունդտ Շնորհավո՜ր Միակս:bux:...
Թող բացվող ամեն նոր օր բերի ժպիտ դեմքիդ ու հաջողություն գործերիդ,փոքրուց եկեղեցում աղոթել եմ քեզ նաև պապայիս համար,որ միշտ ձեր գործերին հաջողություն լինի,ու մինչ էսօր էլ ցանկանում եմ....
Ցանականում եմ նաև,որ էէն բաղձալի երազաքդ կատարվի մոտ օրերս;),ու ինչ մտքովդ անցելա այսօր թող լինի....
Ամեն անգամ կարամ տարբեր մաղթանքներ գրեմ,չնայած որ գիշերն էլ շնորհավորելիս ուրիշ խոսքեր եմ ասել,դե քիչ ուրիշ,բայց ուզում էի անմահացնել,որովհետև, եթե դու էլ տատաիկս էլ չլինեիք,ով գիտի կլինեի արդյոք՝ ես:esim....
Ինձ համար իսկապես թանկ մարդիկ շա՜տ քիչ են,ու ուզում եմ որ միշտ կողքիս լինեն:love...
Կյանքում ինչքան էլ հեռու լինեմ,երբեքչեմ մոռանա այն ինչ արել եք ինձ համար դեռ մանկուց....
Ես ինչ գրում եմ դուրսա գալիս իմ հոգուց ու սրտիցս,ու ուզում եմ,որ կատարվի...
Իսկ ամմենասկզբում,բոլոր ցանկություններից առաջ ուզում եմ,որ առողջ ու կանգուն մնաս տատիկիս կողքին..Մեկ էլ ուզում եմ,որ ախպերս քո նման դառնա,ոնց ցանկացելա մաման էն ժամանակ,ու ո՞նց ուզում եմ հիմա ես,որ ինքը լինի ճիշտ քո նման լավ երգող,կամ երաժիշտ ..-Լավ քանի ,որ էսօր մենք մերոնցով ենք լինելու,որպես կենաց կասեմ:drinks....Քիչ մնաց,կարևորը խոսքերը չմոռանամ...
Չնայած կողիքս եք,ես հեռու չեմ ձեզանից,բայց պիտի գրեի,պիտի լիներ էս ամենը...
Քո ամմենամեծ թոռնուհուց՝ Մերիից՝ Մեմեից.....Սիրոով:flower:kiss
Ինչ շուտ եկավ էս մի էջը,արդեն տասնհինգերրորդը....Ով կմտածեր,սկզբում ստեղծելիս,մտքովս չէր անցնի....երանի բոլոր օրերս էսպես լի ու ուրախ լինեն առիթներով,բոլորինս երանի էսպես լինի...
ԷԷ,օրագիրս տեսար,առաջին անգամ որոշեցի կենաց ասեմ:drinks,ու...էնքան հուզիչ էր տողերս,որ լացում էին:cry.....Ու բոլորով՝
-Վա՜յ Մերի ջան...
-Չէ պապի ջան,արցունքներդ չեմ ուզում,ուզում եմ ժպտաս ու ուրախ լինես,ու միշտ արտասվելիս թող էսպես երջանկության լինեն արցուքներդ....
Լավ էր,ուրիշ մարդ չկար,թե չէ ես կենաց ասողը չէիի....հետո էլ պարտադրեցի ,որ իմ կենացը խմեն:P
-Էսքան ասում ասում եք,գովում եք,դե ուրեմն իմ կենացի ժամանակնա՝
-Բախտավոր ու երջանիկ լինեե՜ես:yahoo
Լավ էր,անծանոթ մարդ չկար:oyթե չէ ես ծպտուն հանողը չէիի
http://www.youtube.com/watch?v=tIBp7WAwtCg
Ուֆ,չգիտեմ,էլ չեմ ուզում խոսամ,հոգնել եմ,մի բան պակասումա,տխուր եմ,չկա....
Ոչինչ չկա.կորցրել եմ,չի հերիքում....
Չնայած կարող եմ հիշել երեկվա օրս,ժպտալ....ժպտալ գոնե նրա համար,որ եերկ ուրախ եմ եղել,որ կան մարդիկ,որ սիրում են ինձ.շաատ շաատ,որ կողքիս են,ու ժպիտ են բերում դեմքիս,երբ ունեմ դրա կարիքն ամենաշատը....
Ես ամեն օր կարամ ապրեմ,էդ ուրախությունը,որովհետև էդ նույն մարդիկ իրանց ոչ կեղծ սերը չեն թաքցնում իմ հանդեպ,էն մաքուր ինձ օդի նման պետք եկող ընկերությունը,որի կարիքը երբեմն ամմենաշատն եմ զգում.....չնայած էսօր էդ օրը չի պատմելու համար,էդ ամեն ինչը,բայց խոստանում եմ կպատմեմ...
Եսիմ,երբեմն էնքան եմ սիրում,որ մտածում եմ,ոչինչ չեմ կարող գրել այսօր,վաղը ու երբեք,ինչ կա թող մնա գրված,ու հնանա,բայց երբ գրում եմ,չգիտեմ արդեն սկսում եմ արտաբերել շուրթերիս էն, ինչը հիմ մտքովս անցնումա......
Էս ամեն ինչի հետ մեկտեղ,ինչքան եմ հիշեմ անցյալում ապրածս ուրախությունը,հիմա,էս պահին էլի մի բան չի հերիքում,մի մասնիկ,կտոր...կամ չեմ ուզում, որ հերիքի,երևի կարոտել եմ էն իմ ստեղծածս էն միօրինակությանը,իմ տխրությանը,որը սիրում եմ,չնայած ցավեցնումա շատ .......
Չի հերիքում,չկա...
Գրեմ,չգրեմ,գրեմ, չգրեմ.......Էսօր էլ տրամադրություն կա,բայց հավես չունեմ....ասա ինչի՞ ես բողոքում,մեկա գրում ես....Մտածում եմ,որտեղից սկսեմ,որ մեկը պատմեմ,պատմե,թե չէ....
Չեմ բողոքում,լավ օրեր եմ ունեցել,էնպես էլ ասում եմ օրեր,ոնց որ քանի օրա անցել,բայց...օրվա ամեն ժամս կարա հեքիաթ ու ժպիտ բերի ինձ....
Լավ նախ սկսեմ էն մի պատճառներից մեկի մասին,որը ամենաշատնա ինձժպիտ բերում....
Ասել էի չեի երեկ,որ պատմելու եմ էն ընկերուհուս մասին,որը թանկ էր,ու ավելի թանկ դարձավ էս մի քանի օրվա մեջ......
Մեկ էլ երկար բարակ չպատմեմ,մենակ ասեմ,որ շատ եմ սիրում քեզ,որ ունեմ կողիքս ,որ իմ նման պարզ ես,թեկուզ ամաչում ես կիսվելուցց,խոսելուց,....բայց զատո մարդը պարզա........
էնքան եմ սիրում մաքուր սրտով մարդկանց,ոնց եմ սիրումմմմ....Մեջս ուրախությունս դեպ քեզ շաատ շատա,դրա համար ուղարկում եմ մաղթանքիս ձևով, կկարդաս մի օր ,թե ոչ,մեկա գիտես....
Երջանիկ լինեք Գայ,դու ու... :flowerես էնքան եմ ուրախ քո համար,ու ընդհանրապես իմ բոլոր այն ընկերուհիների համար,որոնք գտել են իրենց սերը,ու ապրում են իրանց ստեղծած հեքիաթում...
Ես ուզում եմ,որ էդ հեքիաթը միշտ լինի,ու երբեք չդադարես հավատալ դրան:aha:roll.....
Իսկ արդեն օրերիսս մասին,ասեմ,որ շաատ շաատ եմ սիրում գիշերով զբոսնել Երևանում,ու հոգնած քնաթաթախ տուն գալ,ու....Հանգտանալ....
Էնքան լավա,երբ էդ լույսերի մեջ զբոսնում ես,ու չես էլ զգում,որ ոտքերդ էլ չեն ենթարկվում քեզ,բայց մեկա դեռ ուզում ես երկաար քայլել,պատրաստ ես երկար շատ երկար քայլել ու վայելել Երևանը լույսերի մեջ ընտանիքիդ հետ...Երեկ էլի նույն օրի,հոգնած տուն եմ եկել,բայց էնքան հավեսա անցնում առավոտվանից,բա ուբոռկաաաան:clean::{...
Վերջապես էսօր վերջացրեցինք,էլի չեմ բողոքելու,որովհետ իմ պատկերացրածից շուտ վերջացրեցինք...բայց էսօր առավոտը նենց ուրախ եմ եղել երթուղայինի մեջ,որ էդ տատիին ամեն օր պատրաստ եմ հետս տանել դասի,որ ուրախ անցնի.:aha...
Նստել եմ,դե ինչպես միշտ, ախր ես էլ չգիտեմ,կամ էլ գիտեմ ինչի՞ ջղայնացած եմ քայլում դրսում,ու ընդհանրապես,թեկուզ եթե երթուղային եմ բարձրանում,ու չեմ էլ նկատում,չեմ էլ սիրու,ուզում եմ փոխել,բայց շաատ հազվադեպա լինու,,որ ժպիտով եմ քայլու,էն էլ մենակ....
Բայց էդ չեմ պատմելու,ուրմեն մի հատ տատի ամբողջ ճանապարհին ինչքան աղջիկ էր բարձրանում,որ նստեր,տեղավորում էր,երևի կանգնած վրեն ազդում էին,բայց ամբողջ դե լավ կես ճանապարհը ժպիտով եմ գնացել...Լավ էր ես սկեզբից նստել էի,ու հենց իրա կողքը,մեկ էլ մի հատ աղջկա հենց բարձրացավ ասումա՝
–Սիրուն աղջիկ կտաս էդ չամադանդ պահեմ,-նենց հնչեց,ոնց որ փող էր ուզում..Մեկի ձեռքից առանց հարցնել քաշեց տոպրակն ու պայուակը,ու հլը ասումա՝
-Գնա էն վերջը նստի,ընդեղ տեղ կա,-էմ մեկին ամբողջ ճանապարհին համոզեց նսստեր,չէր ուզում,ինձ էլ բռթումա,ասումա՝
-Թող գա նստի,հետո էլ տեսավ հա համոզումա չի ուզում՝
-Այ բալա ես քեզ լավություն անեմ,դու էլ չուզես,-մեկ ուրիշի երեխու ձեռքից քաշեց,ու նստացրեց իմ ու իրա կողքին....
Ու էս տատին էսօր ամբողջ օրվաս ժպիտն ապահովեց,իսկ արդեն դասի գնալուց հենց հասնում եմ հիվանդանոցի դռան մոտ զգում եմ,որ հոգնել եմ էդ նույն տեղից,ու դեռ տաս օր էլ կա,անգամ քառասուն օր էր.Լավա շուտ անցավ,ու համ էլ էնքան հետաքրրաաաա:P
Մենակ վախենում եմ տեստային քննությունիցս,ու արդեն դիպլոմայինիցս.....որ քանի օրա,ուզում եմ պարապեմ,բայց:oy
Ով գիտի հետո ո՞նց կլինի,էնքան նպատակներ ունեե՜եմ...Կատարվելու եեեեեեեեեեն:yahoo
http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTWkNejAN0cqC6q_pzF63u96rFnA5DzOBMXtmd-nR5bFC9yOYhT
http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ6V8NrtcMByg7h78s_WHiem2hH5WAe2P_AUo6CWeDWaWoCPW_2
http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR2FVMVdDaRMufaJbD4U66s49s-M-DUIz9spDsrC6xUwvrCQubi
Փարի՜զ,Փարի՜զ....Իմ երազանքներ քաղաք.....
էնքան եմ սիրում էս երկիրը,էնքան հեքիաթայինա էս քաղաքն ինձ համար...Փոքրուց երազել եմ տեսնել քեզ,քայլել փողոցներովդ,լսել ակարդեոնի այդքան հաճելի երաժշտությունը փողոցներումդ հնչող,և տեսնել շոկոլադի խանութներդ,որ թվում էր երբ փոքր էի,բոլոր խանութներդ շոկոլադի են....
Երանի այն օրը,երբ աչքերս կլցվեն փողոցներիդ լույսով,երբ կփայլեն աչքերս էդ ուրախությունից,որ տեսել եմ իմ երազանքների աշտարակը,որը որպես թալիսման հիմա իմ պարանոցից կախված է....Երանի՜:roll:kiss
Իսկ մյուս քաղաքը էդ Իտալիանա,որ էլի երազում եմ տեսնել,քայլել նեղլիկ փողոցներովդ,նաև նավարկել, լսել պատմությունը,որը քիչ թե շատ գիտեմ,ու երազել,որովհետև էդ քաղաքի պատմությունը իմ համար երազայինա...
http://themrslarsen.files.wordpress.com/2011/01/venice-italy1.jpg
http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcT8rTn5ZpUfjiWQ-xvR0SLjwCuSFQuVGs4Z8iFUDpaxLhrbB-L2
http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTnERKn8XReuWv73DcLT2UjwukYnZDBgZUyghqr_4FznTrNa-lAFg
Իսկ Հունաստանը.....Հունստանը տեսքով հենց գեղեցիկա,ու էլի ուզում եմ տեսնել:oy.........
http://www.superedo.it/sfondi/sfondi/Nazioni%20e%20continenti/Grecia/grecia_6.jpg
Դե սրանք երզանքներ են,որոնք վաղ թե ուշ հավատում եմ,որ կատարվելու են...Իսկ ամենակարևորը իմ հավատն ու լավատեսություննա:rose.....
Ակումբցիներ ջան մոռացել եմ գրել,որ Իտալիա երկրի Վենեցիա քաղաքն եմ սիրում,ուղղակի խառնել եմ տեղերը:oy;)
My World My Space-ի մականունը շփոթել էի,ու գրել Շինարար...
Ախր հեչ իրար նման չեն էէ:D,դե միամիտա եղել,երևի անուշադիր եմ հիմա դրանիցա:oy
Sorry
Դե բնականաբար ես էլ Մեջիքը կլինեմ:D
Աղոթում եմ երկինքներին,անձրև բերի հորդ փեշից,
Ու երգում եմ ծիծեռնակին թռիչք բերի թևրիս....:(
Երբ մենակ ես ու տխուր,երբ անգամ ոչ մեկ չի կարող բարձրացնել ժպիտը դեմքիդ,վերջին հույսը հեռակառավարման վահանակն է,որը վերցնում ես ձեռքիդ ու փնտրում մի ալիք,որը գոնե հետաքրիր կլինի նայել,բայց անջատված չես էլ զգում ոնց ես հասնում 42-րդ ին ու նորից հետ ես վերադառնում,իսկ ալիքներից մեկով երգում է մի տղա,մի երգ,ու կիթառ,որը էնքան շատ եմ սիրում,ու լսելով երաժշտությունը, նման քեզ հոգեվիճակիդ,ու փորձում ես աչքերդ փակելով թեքվել մի կողմի,մոռանալ էն տխրությունը,որ քիչ առաջ էդքան ցավեցնում էր...
http://www.youtube.com/watch?v=6VEQQJx4NGA
«Նոր լռություն,անխոս տողեր,հոգու փոթորիկ,մեծ մղձավանջ....»
...Լսի՛ր...
Լսի՛ր երգս առանց նոտա,
Լսի՛ր այն,որ դեռ ոչ մեկ չի լսել,
Լսի՛ր ու փակիր աչքերը քո,
Լսի՛ր այն դեռ չծնված,
Լսի՛ր, որ հասկանաս,ես չեմ երգում,
Էդ ես չեմ,սիրտս է արտասվում,
Հոգիս տանջում,արնակալվում:
Լսիր աննոտա երգն իմ,լի հույզերով:
Կարողացի՛ր լսել, չխանգարե՛ս,
Ես երգում եմ,ես գրում եմ:
Լսիր խնդրում եմ,մի՛ խանգարի,
Կարողացի՛ր լսել ու մի՛ երգի:
...Երբ ամեն ինչ ու շուրջը քո լուռ է,
Խոսուն է սիրտդ ու զարկերը նրա,
Երբ ամեն ինչ ու շուրջդ ժպտուն է,
Միայն սիտդ է զգում լարի տխրությունը,
Երբ ամեն բան հանգսիտ է,թախծում է
Միայն սիրտդ է խոսում,բացատրում,
Իսկ երբ մենակ ես,ու տխրում ես
Մենակ սիրտդ կզգա տխրությունդ...
էէ,օրագիրս հիմա որտեղից պատմեմ քեզ...
Լավ արի անցյալում թողնենք ապրած տխուր պահերը,դրանք պատմել եմ,ու չեմ ուզում հիշել...
Եկեք էսօր պատմեմ,որ որոշել էի էն խնձորով թխվածքից պատրաստել,ու էնքան եմ ծիծաղացել...կարելիա շուտ շուտ սարքել,եթե էդքան ուրախա լինելու...Չէ համով էր,ուղղակի,մի քիչ էդքան էլ իմ ուզած «Պիռոժնիկի» տեսքը չուներմ,բայց խոսք եմ տալիս էլի եմ սարքելու,ու մենակ դրանից չէ,մի քիչ գոնե ազատ ժամանակս համով բաներ սարքելով լցնեմ,մամայիս ասածով
-Մեկա,իմ համար եմ սվորում,-մինչև էս դեմ չէի էս խոսքերին,ուղղակի հավես չունեի,չեմ ասում չեմ սիրում,որ սկսում եմ արդեն պատրաստել,արդեն հաճելիա,չեմ ուզում էս կողմ գալ,ու ուրախանում եմ իմ պատրստածով....
-Հո՜վ լավ էր,իմ կողմից էիր;).:love..
Իսկ երեկ,երեկ լավ էր,հավես անցավ,վաղուց հաղթանակի զբոսայգում չէի եղել,համենայն դեպս էս տարի,դե բացումն արեցինք,կարևորը էս անգամ մենակ չէինք,իսկ ինչ եմ նստել,ու ամաչել...էէ,էդ պուճուրները,իրանց հետ նստում ես,որ մենակ լավ զգան իրանց,դե ասում են որ անունս լսումա աշխարհով մեկա լինում,կարամ մերժեմ :love ....իսկ 7D լավն էր,կնայեք երխեք,եթե սիրում եք...
Իսկ հետագայի համար,էնքան լավ նորություններ ունեմ,որ էնքան ուրախ եմ,որ ավարտելով էդքան էլ չեմ ավարտում,այսինք ուզումս դեռ շարունակությունա ունենալու,ու ես նորից ուսանողուհի եմ մնալու,դե քիչ մի տարով,բայց...համ էլ բարձրագույն կրթություն,ինչքան լավա,երազանք,որ իր իսկ իրկանացաման ճանապարհինա...Երանի քննությունը լավ տամ,ու արդեն:yahoo....
հաա,իսկ պռակտիկաս էնքան ուրախա,որ...Ուռաա,երկոըւ օրից նորից հերթապահությու՜նն,արդեն էս անգամվա հղիների հետ լեզու եմ գտել,ասում են ինչքան լավն ես,համ էլ դեմքդ որտեղիցա ծանոթ:thinkու էդտեղից սկսեվց...Ան էլ չեմ մեղադրում ձեզ,որ էն անգամ ջղայնանում էի,ասում էի՝
-Դե լավ էլի,դուրս եկեք իրանց մոտից,տոմս սովորենք:angry....
Սուս եմ:oy
Ուխխխխ.ի՞նչ հավեսա դրսում,մենակ տեսնե՞իք,չնայած էս ահավոր շոգին,դրսում էին երևի Երևանի բոլոր մանուկները,ու ոչ միայն էնտեղ,որտեղ դասի եմ գնում,այլ ամբողջ քաղաքում,ես տեսել եմ էդ հրաշքը,ու երևի երկոյան էլ կտեսնեմ;)
Իսկ էն այգին որով տուն,ու դասի ենք գնում,բոլորը էլի լի էր մանուկներով,ու իրանց հեծանիվներով,ու սենց տեսարան էր՝ մեկը գոռում էր,մեկը հանգիստ վարում էր,հեչ պետքն էլ չէր,մյուսը ժպտում էր,իսկ կողքից իրանց նկարում էր երիտասրադ մի տղա,որի համար էրևի հաճելի էր ուղղակի նկարել էդ հրաշնքերին:erexa:baby...
:rollԵրանի մի օր ինքս կարողանամ նկարել,այն հրաշքները որը տեսնում է սիրտս, հետո աչքերս:flower
Երջանկություն,անգոհ ապագա ու ժպիտով լի օրեր ձեզ ճուտիկնե՜ր...Ձեզ շաաատ շաաատ եմ սիրում:flower:kiss
Իսկ թե ի՞նչ եմ պատմելու էսօր ինձանի՜ց....
Մի հատ նորություն եմ իմացել,ու հիմա տարակուսանքի մեջ եմ ընթերցողներս:esim...
Եսիմ, չգիտեմ արժի շարունակել ուսումը,թե աշխատել...
Ու էս երկու քարի արանքում,էսօր խառնված էլ գնացել եմ նկարվել եմ,դիմումի համար,էլ մանկավարժական,էլ այնտեղ,որտեղ սովորում եմ,դիմում եմ գրել...
Ուֆ չգիտեմ,մնումա սպասեմ դիպլոմայինիս,ու հետո կտեսնեմ ի՞նչ կլինի ապագայիս հետ,որի մասին էս վերջերս սկսել եմ ամեն օր մտածել.......Էնքան անելքիների մասին եմ մտածել, որ չգիտեմ կհասցնեմ,թե չէ....
Բա պռակտիկաս,էսօր բուժքրոջը հարց տվեցի,ու ապեռ քույրն էլ էր կանգնած,որին մի քանի օր առաջ գործքիների լվացումից հարցեր էի տվել,մեկ էլ նայեց ինձ՝
-Բա քեզ սազե՞ց,էս ի՞նչ հարցեր ես տալիս....հեսա գիտես չէ՞,ուր ենք գնում,գործիքներ ունես լվանալու.
-Վայ հա,կլվանամ,մեծ հաճույքով,-կուրսեցիս էլ,թե
-Մեր,իրա գործնա,քեզա տալիս,խի ես անում
-Մեկա ես էլ եմ անելու,բա չսովորե՞մ...
Վերջում էլ քույրն ասումա.
-Աչքիս քեզ օպեռ քույր եմ սարքելու,-էլ չգիտի մտածմունքների մեջ եմ...
Լավա,երբ նորությունների սպսումի մեջ ես,ու դեռ փնտրում ես ճիշտ ուղին,մաքուրն ու պարզը....Ի՞նչ անեմ,պետքա մենակ սպասել:esim...
Իսկ վաղը՝ նորից հերթապահություն:yahoo,ոնց եմ սիրու՜մ....գոնե էս անգամ պարապենք տոմսերը,մի քիչ շատ գործ տան,ու շատ տանջվենք:aha...
Իսկ ֆիլմը,որ նայեցի,ուղղակի հրաշք էր,տեսածս հրաշքների մեջ.......
Երանի՜ միշտ կարողանամ հավատալ հրաշքների,դրանի երևի միշտ էլ լինում են...Չեմ մոռանա,որ լաց եմ եղել,էս ֆիլմը նայելիս,ու ավեի եմ սկսել հավատալ երազներիս:flower...Ինչքան եմ սիրում նման կինոներ,էս անգամ՝ The Sassy Girl:kiss:rose
Շնորհակալ եմ Ակումբից KarineIonesyan-ին ,որ խորհուրդ տվեց դիտել:love....
Ես հավատում եեեեեեեեեեմ....
Դե մինչ վաղը չէ մոյւս օրը,երանի լավ անցնի,չնայած,ով ասեց,որ կասկածում եմ,կարևորը նույն խմբով ենք:love...
Հետաքրիրա հիմա կարդում եմ,ու կուզեի ուրիշ ձև գրած լինեի,կջնջեի որոշ տողեր,բայց քանի որ երեկ եմ գրել,ու չեմ հասցրել գրառում անել,կթողնեմ ոնց կա,իսկ էսօր գրածը,վերաբերվումա երեկվան ,իսկ մինչև դա...
Ինչ հավեսաերբ առավոտյան քնած ես լինում,ու արթնանում էս երգից,իմ սիրելի երգից,երբ ժպիտա գալիս դեմքիդ:loveդե ռեմիքսն էր,որը ավելի տրամադրող էր,որ արթնանամ.....իսկ մեր պատուհանի մոտ շաատ քիչա լինում,երբ սենց երգից կարողա արթնանաս;)
http://www.youtube.com/watch?v=Hi4pKP8NBpE
Բարև օրագիրս....Էնքան հոգնած եմ,որ էսօր քանի անգամ ինձ համոզել եմ,որ գրեմ էստեղ,որովհետև էդքան ուժս չի հերիքում...Բայց մեկա, տեսար էկա....
Համ ուզում եմ բոլորն էլ պատմել,իր մանրամասնություններով,համ էլ ալարում եմ...ու մենակ հիշողությանս պատճառովա,որ գրում եմ,որովհետև կարողաև վաղը չհիշեի....
Մեկ ուզում եմ միանգամից ասել,որ էնքան լավա անցել,որ էսքան ժամնանակվա մնացածներիցս լավն էր,մեկ էլ ուզում եմ էդ «լավի» փակագծերը բացել,որ պատկերացնեք ուրախությանս չափը....
Լավ էկեք էլ չպատմե,ոնց գնացի,ճանապարհին ինչ եղավ,համ էլ ոչինչ էլ չի եղել,ուղղակ իկասեմ կարևոր ու հետաքրիրները....
Ուզում եմ մի շաատ ծիծաղելի դեպքի մասին պատմել,որ հենց սկզբից էլ զգում էի որ մի բան էն չի՝ ախր էդ կինը նենց դեմքով ու հետաքրիրասիրությամբ սկսեց հարցնել անունդ ինչա՞,բա քանի տարեկան ես,ու նման այլ հարցեր,որ զգացի-վատ էր էդ պահին մենակ էի....ախր գոնե հետո չփչացներ ամեն ինչ,ջղայնությունիցս:angry,ընկերուհիներիս եմ ման եկել,որ ասեմ ի՞նչ բերեց գլխիս:goblin...կարողա՞ ես եմ տենց ծանր տանում,բոլորն ասում են նոռմալա,բայց մեկաա:beee...դե հետո արդեն ամբողջ օրը խոսալիս,զգում էի հենց հայացքս գցում էի դեմքին,ու տեսնում որ էն կան է աչքի տակով զննողական հայացքով նայում են:Dու մտածում էի՝
-Վայ ամոթա էէ,մեկ էլ ծիծաղում էինք ընկերուհիներով,-բա՞ որ հետո իմացավ մամաս ու պապաս ինձ եկել են տեսնելու:o,մինչև իջանք ընկերուհուս հետ ներքև,(դե հիշում եք չէ պիտի մնայինք,ու բնականաբար սովածանալու էինք:oy ),խոսացինք,վերջացրեցինք,մեկ էլ չպտտվեմ,որ մտնեք հիվանդանոց,տեսնեմ երրորդ հարկի իրա գործը թողած ափալ թափալ իջել էր ներքև,որ տեսներ:Dհետո էլ վերևում ինձ ասումա,ու բոլոր քույրերի ու մանկաբարձների խոսակցությունն էր դարձել,էլ իմ իջնելուց հետո էին ասել՝
-Էդ ինչ ուշադիր ծնողներ ունես,էդ ինչ լավ մարդիկ են,եկել են իրանց աղջկան տեսնեն,շատ են սիրում քեզ,-հետո էլ իմ մասին՝
-Ինքն էլ շատ աշխույժ,ասող խոսացող լավ երեխայա:oy...Դե իրա պատճառով ամբողջ օրներս ծիծաղալովա անցել,բայց ոչ մենակ իրաաա...մոռացա ասեմ,բա որ չասեց՝
-Կգա՞ս քեզ հարս տանե՜մ,ես քո նման սովորող երեխեքի շատ եմ սիրում....-մեկնաբանությւոնները թողնում եմ ձեզ,չմտածեք գլուխ եմ գովում,ուղղակի սենց դեպքերի ժամանակ երբեմն չես իմանում,ոնց քեզ դրսևորես,դե գիտեմ ոնց,բայց...
Լավ է,էս կինը դեռ հեչ,ամբողջ մեր օրը էնքան լի էր ամեն տեսակի լավ ու վատ իրադարձություններով,որ մեկ հիշում եմ,մեկ էլ մոռանում,մի պահ կար,որ շատ վատ էի զգում ինձ,ու որ զգացի արդեն ոտքերիս վրա իվիճակի չեմ կանգնելու,օդը սկսել էր խեղդել,իսկ նզտելու տեղ կարծես չկար էլ,շունչս կտրվում էր,ու էդ ամենը նրանից հետո,երբ տեսա անհաս նորածին-էնքան ուշադիր էի նայում,ասա ինչի էի կենտրոնացել,ընեկորւհիներս շատ ուրիշ դեպքերից են իրանց վատ զգում,ես ու=եղ էի,բայց էս դեպքում չդիմացա,իրոք տհաճ է տեսնել,թե նորածինը ապարատի միջոցով ոնց էր թթվածին ստանում,շնչում անկանոն....
Լավ էր,որ գործ շատ կար,օգնել ենք,անգամ երակ եմ կարողացել մտնել,ու հղիի դեմքն ու ուրախությունը տեսնեիք.
-Ջան,ապրես թեթև ես սրսկում,-դե հարզատներս ասում էին,բայց երբ կողիքց անծանոթ մարդա ասում:yahoo...
Իսկ գիշերը,ամբողջ գիշեր չեմ կարողացել քնել,ու համարյա բոլորս էլ չեիքն քնել,մինչև ժամը հինգը,իսկ դրանից հետո երկուսը քնեցին,ու մնացինք էլի երկուսով արթուն մինչև առավոտյան ութը,չնայած արդեն զգում էի,որ անչափ թույլ եմ,ու աչքերս փակվում են,բայց էլ քնել էնտեղ չէի կարողանում,իսկ առավոտյան կանացից մեկը,խնդրեց փոքրիկին պահեմ,գրկեցի լաց էր լինում,մայրը դժգոհում էր,որ երեխան ամբողջ գիշեր լաց է եղել,ու չի թողել,որ քնի,իսկ երբ գրկեցի,երկու անգամ ձեռքերիս մեջ օրոելուց հետո չեք հավատա,բայց նորից կարողացա,փոքրիկը քնեց,ու էնքան անուշ էր քնած,որ մայրն ասումա,դե կարող ես դնել անկողնում,բայց որ դնես,կարթնանա,ես էլ ինչքան ու= ունեի,էդ հոգնած վիճակիս,ինքս էլ քնաթաթախ էնքան պահեցի,օրօրեցի ձեռքերիս մեջ,մինչև չհոգնեցի....Էդ ամեն ինչը աշխարհա իմ համար,որ կարող եմ անչափ ուրախանալ...
Բա՞ որ գիշերվա կեսին մեր չիփս ուտելը տեսնեիք,բժիշկներն էլ ով տեսնում էր ասում էր՝
-Մեղկ չեք,գնացեք քնեք,տեղ չունեք քնելու՞,-հետո էլ նստել էինք, ու սոված գայլերի նման ամեն ինչ խառնել էինք իրար, ով ինչ տեսնում էր ուտելու ,ուտում էր....
Բա մեր անկեղծ զրույցը գիշերվա կեսին,հա ես կարողա կյաքնում կարողանամ անկեղծ ասեմ էն ինչ մտածում եմ,բայց երեխեքն էլ սկսեին խոսել էն ինչը մտածում ենք մենք մեր մասին,մեր բացասական գծերի մասին,վերջում էլ թե իրար ինչքաաան շաատ ենք սիրում:love......
էնքան ընդհդհատումներ եղան,որ ինձ թվումա ինչ որ մի բան կա,որ մոռացել եմ,ու շատ կարևոր,ոչինչ կարևորը օրագիրս չի կորի,ես էլ վաղը կգրեմ
Եսիմ,երևի շաատ շաատ եմ սիրում մասնագիտությունս,որ էս ամեն ինչով ապրում ու ուրախանում եմ....
Բա՞ որ սերիալների ժամին նստել էինք ու մանկաբարձների հետ նայում էինք....
Իսկ երբ տուն եկա,հանգստանալուց հետո դուրս էի եկել տանից,երբ անցա թթենու տակով,մի բան հիշեցի...հիշեցի,որ փոքր էինք ինչքան էինք սիրում երբ հարազատներով թութ էինք թափ տալիս ծառից,ու հետո նստում էդ խոտերի մեջ ու ուտում,էդ ավելի հաճելիա,քան երբ խանութից գնում ես,մեկա խանութից գնելը միշտ էլ կա....իսկ էդ ուրիշ հաճույքա,մեկ էլ մի ծառ կար,անունը հաց ու պանիր էինք դրել,սիրուն տերևներ ուներ,ու երբ արդենսա մեր բակում էր,երբ ուտում էի,տանը անընդհատ ջղայնանում էին՝
-Այ բալա,տանը ուտելու բան չկա,էդ ինչա՞ հաց ու պանիր:angry,-իսկ երեխեքով դա ավելի հաճելի էր լինում....էս էլ մանկությունից հիշողություն....
Շատ ստացվեց,երկու օրվա կուտակում էր....
-Տխուր ե՞ս.
-Չէ,եղանակիցա,-պատասխանում եմ,երբ էդ պահին տհաճա խոսալու ու չեմ ուզում,երբ ներսումս գոռում եմ,բայց չեմ ուզում բացատրել ոչինչ,և ողջ մեղքը բարդում եմ անիծյալ եղանակի վրա,որը չգիտեն էլ որ ամենաշատն եմ սիրում՝ դրա տակ փորձելով թաքցնել արցունքներ ու տխրություն:(....
Ամեն ինչ անցողիկա....
Այսօր տխուր եմ,բայց վաղը խոստանում եմ ժպտալ ձեզ համար...
06.06.2011 02.59
http://www.youtube.com/watch?v=nF7yuNg_zWE-երեկ հավեսս տվել էր,հիշել էի էս սիրածս երգը,որ վաղուց մոռացված էր,էդ անձրևին ինձ սա էր պակասում...
Իմ եսը-(էգո)-գոռոզ չի,նախանձ չի,վատը չի կամենում ոչ մեկի,անգամ թշնամուն,ասա ունի ո՞ր:think:D,բայց...ինքը նեղացկոտա,բացատրեմ,ինչի՞,եթե օրինակ մեկը նեղացնի,թեկուզ փոքրիկ առիթով,ինքը չի դիմանում,վերցնումա,ու որոշում,որ պիտի նեղանա ու վերջ,բայց...շուտ էլ ներումա,իսկ վատն էնա,որ չի մոռանում...
Ի՞նչ անեմ,ինքը ապրումա իմ մեջ,թելադրում որոշումներս,ոնց վարվեմ,որ ճիշտ լինի....
Արդեն մի րոպե էր մնացել ժամը երեքին,արդեն երեքն էլ էր,բայց իմ էգոիստ էգոն դեռ մտածում էր:thinkստեղից էնտեղից,ու չէր թողնում քնեմ,դեռ ստիպում էր,որ էս ամենը գրառեմ,որ չկորի գնա...
-Դե սու՛ս էլի,վաղը դասի եմ չէ՞:angry
Ու սենց ամեն գիշեր...
իսկ առավոտյան,որ չլսեմ անձրևա գալիս,ինչքան էլ սիրես,սկսում ես մատծել՝
-Արի մտածի հիմա ի՞նչ հագնեմ,-(ու ընդհանրապես,բոլորս էլ գիշերը մտածում ենք,-բա վաղը ի՞նչ հագնեմ,չէէ:aha),-բայց էսօր եղանակին չեմ խաբնվել,ու որոշածս հագել եմ,ու տեսաք ինչն լավն էր հետո եղանակը:roll..
Բայց էսօր էդան սպասված վինատկայիս օրն էր,ահա ինքը պուպուշա,լավնա,ու մինչև տեսնելս ասում էին՝
-Մեր դու ես ամենալավը,-դե չէի հավատում-իրանց աչքից հեռու էս խոսքերս,թե չէ:diablo:tomato....
Վերջապես ստացաաաաաաաա:yes,ամմմենավատն էն էր,որ ասում էին ազգանունս սխալ են գրել,ու իմ էդքան սիրելի ազգանունս ճիշտ գրեցին,իսկ անունս:(...Ուֆ,կարևորը լավ նկարա,թե չէ անունս ո՞վ չգիտի:yea
Նորից վերադարձ այսքան ուշ և ուշացած....
Նորից եկա ու կարոտել էի,նորից հիշել,ու եկել էի,նորից եկա ես քեզ մոտ,ու էնքան շատ էր հուզմունքս մինչև դուռտ, որ արցունքները կուտակվեցին ու հեռացան....
ինձ չէիր սպասում,բայց եկա,չնայած դու դատարկ էիր,բայց կար մեկը ու՞մ կարոտել էի,ով սովորեցրեց գրել հայերեն...
Ինչքա՜ն էի քեզ կարոտել դպրոց իմ,ինչքան շատ...
Միգուցե կարդում եք ու մտածում՝
-Իբր ժամանակ կա՞,ի՞նչիսա պետք գնամ դպրոց,բայց...բայց ինքս ինչքան ժամանակ էր ուզում էի գնալ,տեսնել....ինչքան ուրախություն էր կուտակված ներսումս,երբ քայլեցի քո բակով,ոչ մեկ չկար,ու հիշեցի վերջին օրս ուրախ քո այգում,նայեցի ու հիշեցի մանկությունս,էն երկար տարիները,որ չէի ուզում ավարտվեին,ավարտեի.....
Ի՜նչ լավ էր,որ գոնե կար մեկը ով սպասում էր,ով էնտեղ էր,էդ ամբողջ խառնաշփոթի մեջ,էդ վերանորոգման ու քննությունների մեջ,ես գտա ուսուչուհուս,որի ժամերն ամմենալավն էին բոլորիս համար....Երևի մի օր էլի կգամ,չգիտեմ երբ,կգամ թե ոչ,բայց կան մարդիկ ում չեմ տեսել,ու կարոտել եմ:love
Թող ավելիուավելի շատանան մանուկները կյանքդ մտնող ու կարոտով լքեն քեզ,որ միշտ հիշեն,չմոռանան դպրոց իմ....
***
Ամենավատն էն էր,որ երկրորդ անգամ եմ գրում,մի քանի ժամ անց,որովհետև միամիտ ամբողջը ջնջվեց,որն ուզում էի գրել:(....Կարևորը կարողացա կիսվել....
***
Իսկ տրամադրությունս սպասեք մտածեմ:thinkչգիտեմ երևի տխուր եմ,երևի:(....իսկ եղանակն իմն այսօր,սիրում եմ քեզզ
Քիչ մնաց և պռակտիկայիս,և տեստերին ու քննությանս......Ի՞նչ եմ անելու ու ո՞նց....հաջողությանս պինդ բռնել եմ ու բաց չեմ թողնելու:P
Գայ ուրախ եմ,որ Ակումբում ես,կողքիս ես,արդեն ասել եմ չէ ինչքան եմ սիրում:8
Երկրորդ անգամ ամեն ինչ կդառնա ոչինչ,
Կփոշիանա,կթողնի ու կհեռանա,
Երկորրդ անգամ ոչինչ պետք չի,
Կրկին անգամ հեռացի՛ր ու թո՛ղ մենակ:
Երևի մի օր կդադարեմ հավատալ հեքիաթին ու հրաշքներին.....
Բայց ոչ այսօր ու ոչ հիմա....
Եթե խոսքերս կիսատ մնան ու լռեն,
Հոգիս դատարկ,անմեհի,
Կկանչի ու կերգի...
Այսօր ամեն ինչ լուռ կմնա,ես չեմ խոսի,ու չեմ գրի,չեմ անհանգստացնի պատմություններովս....
Երևի լռելը միշտ հեշտ է,քան խոսելն ու բացատրելը....:(
Երկրորդ անգամ ամեն ինչ կդառնա ոչինչ,
Կփոշիանա,կթողնի ու կհեռանա,
Երկորրդ անգամ ոչինչ պետք չի,
Կրկին անգամ հեռացի՛ր ու թո՛ղ մենակ:
Ուզում եմ պատմել,էս քառյակիս մասին,որ երեկ իմ վատ ինետի պատճառով ծնվեց մեջս,որի առաջին տողը վերաբերվում էր երկրորդ անգամ գրելուս,այսինքն երկու անգամ էր եղել նույն գրառումից,ու ստիպված գրեցի էս տեղերը,ու քիչ քիչ խորանալով դարձավ քառյակ,իսկ վերջին տողերը վերագրել եմ ՝ տխրությանս....բնականաբար արդեն կարող եք հասկանալ,որ մնացյալ երկու գրառումներս վատ ինետի հետևանք են.....
իմ մտքով գրված՝ իրար հետ կապ չունեցող էս տողերը դարձան միասնական ու ձեր կողմից ուրիշ ձև հասկացվող տողեր....
Լավա,որ մանրուքներն ինձ մոտ տողեր են ծնում...
Մի հատ ուրախ,չէ,չէ մի րոպե, շա՜ատ ուրախ նորություն ուենմ,որ չեմ կարա չկիսվեմ,չնայած գիտեմ լինելույա,բայց ինքը դեռ իրա իրկանացման ճանապարհինա,ու էնքան իրական ու մոտա թվում,որ պատկերացրել եմ արդեն ու գիտեմ, որ լավա լինելու:yahoo.....մի քիչ խճճված պատմեցի,բայց գիտեք ինչքան անկեղծ ժպիտա եկել դեմքիս,երբ լսել եմ էդ խոսքերը, ու մեծ հավատ կա մեջս,որ ես կարող եմ,ես կշարունակեմ,ու հաջողակ եմ:love....
Ես ինչքան եմ սպասել էս օրվան,ինչքա՞ն դե մոտավոր երեք տարի,բայց....
Եթե մի քանի ժամ առաջ գրառում արած լինեի ավելի շատ կխոսեի,կպատմեի,ուղղակի....
Եթե իմ սպասումներին միանան իրականությունը ու տեսնեմ աչքերովս լիարժեք կդառնա և ուրախությունս, և իրական երազս...
Ես դեռ սպասում եմ,ու հավատում եմ քեզ:kiss:acute...
Մի բան մոռացա ասել,էն օրն եմ իմացել...պապայիս ընկերոջ աղջկան հիշում եք,էն որ իրա հետ մեր բակ էի իջել,ու ամաչում էի էնքան վազացրեց,ես էլ իմ մանկություն էի հիշել,հետո էլ որ իմացան մաման եմ իրա,....
ուրեմն դե իրա պապան ասեց անունդ լսումա աշխարհով մեկա լինում....ասում են,որ ամեն օր հիշումա ինձ, ու ուզումա անընդհատ մեր տուն գան,ու մի քանի օր առաջ էլ իրա պապային ասելա՝
-Պապ,որ մեծանամ անունս փոխելու եմ Մերի դնեմ:love....չեմ գովալու,ոչինչ չեմ ասելու,ուղղակի ես հասկանում եմ,որ ինքը էնքանա սիրում ինձ,որ էս քայլինա ուզում դիմի:)թեկուզ մտածելա էդպես...
Հասուլս,քո անուննելա պուպուշ,ու ես քեզ շաատ շաատ եմ սիրում պուճուրիկս....էն օրը էնպիսի ատրակցիոն էի հետը նստել,որ քունս տանում էր,ու երբ իջա ասեցի,
-Վերջ, ես իմ երեխեուն չեմ նստացնելու սենց տեղեր,քունս տարավ,-ու դուք տեսնեիք վրաս մամաս ու ավելի շատ պապաս ո՞նց ջղայնացան
-Դե դու հլը փորձվի:D:oy
Մեկա,ես երեխեքին:love
Առավոտը վերջին պռակտիկայիս օրն էր,ու չնայած չէի ուզում վերջանար,բայց դե գնացի,քառորդ պիտի փակվեր-ասա էդ, երբ չեմ գնացել,ու պատմելս թողնելով ասեմ,որ էնքան պարտաճանաչ եմ,եթե լուրջ պատչառ չլինի,այսինքն հիվանդ չլինեմ,դասի կգնամ,ի՞նչ էլ լինի....բայց սրա մասին չէ,որ ուզում եմ պատմել,դե ինչպես էս քառասուն օրերը,այսօր էլ նստում եմ երթուղային,որ գնամ դասի,ու մի կերպ տեղավորվելով գնում եմ,մեկ էլ մի կինա բարձրանում ու ձեռքի տոպրակը վերցնում եմ պայուսակի հետ,հետո երբ կողքսա նստում,զգում եմ որ ձեռքիս տոպրակը չեմ ուզում տամ-չէ ուրիշ ոչինչ մի մտածեք,ուղղակի զգացի,որ մեջը տաք հաց էր,որը էնքան շատ եմ սիրում,ու ինչքան էլ ասեն վնասա ստամոքսին տաք հաց ուտելը,մեկա եթե կա,ես առաջին տեղում նստած իրան եմ սպասում:aaa:nyam,էս կինը թե՝
-Տուր պահեմ արդեն բալես,տաքելա,
-Զատո անուշ հոտա գալիս:nyam
-Հա,-ու քիչ հետո,-դու էլ սովա՜ած,կարող եմ հյուրասիրել,:aha
-Չէ,շնորհակալ եմ,-ու իմ ասած անուշ հոտա գալիս-ից ամաչեցի..քիչ հետո միամիտ փռշտացի,տեսնեմ արդեն ծանոթի տեղ ասումա՝
-Առողջություն...:oy
Հետո արդեն ամբողջ ճանապարհս հիշողություններ էին,որ գալիս էին,ու անցնում էին մտքովս,ախր ես ո՞նց չէի ուզում, որ էս օրը գա,որովհետև չեք պատկերացնի ինչքան լավ էր ընկերուհիներով,ուրախ,հրաշալի,ամեն մանրուքի վրա կարողա ժամերվ ծիծաղաինք,ու դուրս գալուց էլ հիշեինք՝
-Տեսար, որ սե՜նց էր,ուրմեն էսպես էր,դու էիր մեղավոր,ինչի ծիծաղացրեցիր,բայց ի՜նչ լավ էր էսօր,-ու տենց ամեն ինչ անցավ մնաց էս իմ մեծ քննությունը,որ օրագրիս կիսվելուց հետո պիտի արդեն պարապեմ,թե չէ գնացքից ուշացել եմ,վաղուց պիտի պարապեի....բայց ճիշտ հիմա տխրեցի,ու էսօր երեխեք կհիշեք,ինչքան չէինք ուզում գնալ,արդեն ներքևից դասախոսը կանչում էր,բայց մենք դեռ երրորդ հարկում նստել ու փորձում էինք ժամանակը երկարացնել,իրար հետ երկար մնալու համար.....,կարևորը սրանք կյանքիս ողջ ընթացում պահելու եմ հոգուս խորքում,ու կհշեմ ամեն ապրածս ուրախ ժամն ու վայրկանը լավ մարդկանց կողքին:love...
Չգիտեմ երևի արդեն հետագայում կփոխվի ամեն ինչ,թե ապրելակերպ,թե զբաղմունք,ընկերուհիներ,կարողա և չլինեն,եսիմ,ասում են աշխատելուց լավ ընկերուհիներ էլ չեն լինում,ես դժվար եմ գտնում,թվումա գտել եմ,բայց....երբեք չեմ մոռանա ոչինչ.....միշտ երջանիկ լինեք ինձ թանկ մարդիկ,ու ոնց որ մեծերն եմ հիմա մեզ ասում բարի բախտ ձեզ բոլորիդ;)սրտանց եմ ցանկանում:flower
Ինչքա՜ն լավա,որ ինքդ քո գիտելիքների վրա այնքան վստահ ես,որ պատրաստ ես մինչև վերջ կռվել այն մարդու հետ, ով էդ պահին կարողա կասկածի ուժերիդ ու գիտելիքիդ վրա....ու հիմա ինչքան թեթևացած եմ,երբ մի քիչ գոնե պարապել եմ....
Բայց դե գիտելիքիդ ամրությունն էլ զգում ես արդեն,ոչ թե այսօր,այլ հետո թեկուզ մեկ տարի հետո...էդ ժամանակ արդեն գիտես,որ էդ քո գիտելիքնա...
Տեսնես ինչիցա:think կամ տառերի տեղերն եմ սխալ գրում,կամ էլ երկու հատ նույն տառից եմ դնում...նեռվայնացնումաա:angry
Իսկ երեխեքը:baby,ուֆ չգիտեմ:think էս թվի երեխեքը նենց հարցեր կտան, որ մնում ես զարմացած,անձնականաիցդ նենց բաներ են հացնում, որ ինքդ դրա պատասանը չգիտես,բայց էնքան լավ էր որ Հասուլս երեկ ու այսօր ամբողջ օրը ինձ հետ էր,ասում են մամայություն ես անում,ի՞նչ մամայություն,բա ես գիտեմ հլը մամա լինելը ո՞նցա...ինչքա՜ան դժվարա....բայց իսկսկանից,էնքան թեմաներից կարող են խոսալ:scen,հարցեր տալ,որ կմնաս զարմացած:o....
Երբա՞ գալու քննությունսսս:8....էլ չեմ դիմանու՛մ:)....
չգիտեմ ինչա՞գրածս ,ուղղակի որ անձրև չէր գալիս,էս տողերը կուտակում տվեցին,ես էլ գրեցի,որ չմոռանամ:)
***
Ժամերով աչքերս փեշերիդ հառած՝
Անձրև եմ մուրում աչքերիցդ թաց....
***
Եթե երկնքում քո՝ լուսավոր կետ թողնես,
Նոր գույն կստեղծեմ իմ կտավի մեջ....
Ներկեր,յուղաներկ,գուանշ ու վրձին,
Բայց ինչ որ մի բան պակաս է ձեռքին....
Մոխրագույն երկինք այնքան մոտ թվում՝
Արևիս շողերը քեզ մոտ թաքցնում....
:}:esim
Մինչև քնություն խառը մտածմունքներ
էէ,արդեն չգիտեմ ի՞նչ անեմ մինչև հիմա հանգիստ էի,ու էնքան էի զարմանում,որ վաղը քննությունա,իսկ ես հանգիստ եմ....իսկ հիմա,արդեն սկսել եմ ոչ թե վախենալ,չէ,էս ուրիշ զգացումա,մի տեսակ շփոթմունքա,հարցերի պատասխանների հետ կապված,իբր քիչ էի մտածում,կուրսեցիս էլ իրա խանված վիճակով ինձ էլ գցեց շփոթմունքի մեջ...Սենց դեռ չէր եղել,հիմա չգիտեմ էլ դնեմ նորից կրկնեմ,թե ավելի կխառնվեմ իրար,եթե կրկնեմ,դե ասում են վեցից հետո չի կարելի....
ուֆֆ,բա ես հիմա ինչ անեմ,որ էս ամեն ինչը անցնիիի....երևի էլ չեմ էլ կրկնի,ինչ կա,արդեն ուղեղումսա,ու վերջ:beee
Լավ է,շատ չտանջվեմ,մեկա ինքս իմ վրա վստահ եմ,հո ծույլիկ չեմ,որ խառնվել եմ,իզուր եմ էսքան սովորել...:(մեկա ոչ հավես ունեմ,ոչ էլ տրամադրություն,արդեն ամեն ինչ խառնվեց իրար...
Lusinamara ջան քեզ էլ ինձ էլ մեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեեծ հաջողություն,կտեսնես լավ ենք տալու էս նախապետականը:yes:flowerհետո էլ հաղթանակած ժպտալու ենք....ու կմնա ինձ արդեն պետական,դիպլոմային ու վեեեեեեեերջ:loveդե էդքան էլ վերջ չի էլի,ով գիտի հասկացավ;)
Գոնե հավատամ ինքս ինձ,թե չէ սենց քննության չեն գնում:acute....ժամը տասնմեկին,ուռաաաաաաաաաաաաաաաաա:yahoo:clap....
Էլ չզանգեք մեր տուն,ես տունը չեմ,դուրս եմ եկել:sulel,ու մինչև քննություն չեք տեսնելու,հեռախոսս էլ անհասանելիա:P,ինձ չխառնեք,ես ուրախ եմ...Ամեն ինչ լավա լինելու:aha....
էս էլ տրամադրության համար:oy:love....էնքան շաատ եմ սիրում մայրամուտին դիտել,երբ վերջին վայրկայններն են մնացել իրանով հիանալու համար...
ու....
http://www.youtube.com/watch?v=YEMNJfbFC7w
:yahoo:dance:kiss
էսօր էնքաաաաաաաան ուրախ եմ,որ քննության էսքան ուրախ ու թեթև գնացած չկաի,լուրջ սկզբից մինչև վերջ ոչ մի լարվածություն ու մտածմունք:yahooայլ այ սենց վիճակ....
Ուխ ինչ լավ էր,երանի դիպլոմայինս էլ սենց անցներ:roll Ու էս կյանքից ավել չինչ չէի ուզի,հիմա չեմ երազում,որովհետև հավատում եմ իմ ունեցած ու ձեռք բերած ուժերին...
Մնումա դիմանալ,մինչև արդյունքները ասեն.բայց չեմ էլ մտածում,էնքան հանգիստ եմ,որ գիտեմ լավա լինլու՜......
Ժպի՜տ.... ժպի՜տ.... ժպիտի՜իկ,էսինչ ուրախ եմ,ու մենակ իմանաք քննության էի գնում ժպիտ էր դեմքիս,տուն էի գալիս ժպիտ էր,ինչի՞ էի ուրախ ,որ ուրիշ ժամանակ ուզում եմ,չի լինում,ջղայն դեմքա ստացվում,բայց էսօ՜րր,մենակ քայլում էի Հյուսիսային պողոտայով ու ժպտում մարդկանց,գեղեցիկ օրվան,ուրախանում Երևանիս վրա,դրսում քայլող մարդկանց վրա,բոլորի վրա,ես երջանիկ էի այսօր-ճիիիշտ եմ ասում:acute....Հա կարևորն էն էր, որ պահը բաց չթողեցինք ու ընկերուհիներով գնացինք զբոսնելու ուրախանալու,ու նայեք ի՞նչ նկար եմ դնում,որին չգիտես ինչի՞ Թռչնի կաթ էի ասում,ու պահանջում,պարզվեց Էսկիմո էր:D-թե ի՞նչ կապ ունեինք իրար հետ,լրիվ տարբեր,բայց էնքքքքքքքաաան եմ սիրում ես իրան:love
http://i.imgur.com/itwGB.jpg
http://i.imgur.com/iVpNd.jpg-բերեցին ու ասեցին՝
-Հլը նայի,ո՞նցա ժպտում քեզ,- կողքից էլ ընկերուհիս՝
-Արև,արևի համար:beee-էդ պահին նենց ջղայնացած էի,որ էլ չնկատեցի խոսքերի գեղեցկությունը...
Բայց մենակ,էդ գնալը չէր,էնքան ծիծաղալու դեպքեր եղան մեր էդտեղ նստած ժամանակ,ու էլի իմ հետ.(ուֆֆֆ,իյաա)....որ բոլոր ընկերուհիներս ծիծաղում էին,իսկ ես:oyհամ էլ ջղայնանում էի:angryթե ինչի՞ էի նեռվերս քայքայում՝ «մարդիկ կան չէ,որ պարապ են մնում սկսում են խոսալ,ու չեն անջատվում»- ,լավ էս մեկը մնաց գաղտնիք,բայց մեկա էս օրն էլ չեմ մոռանաաա:love
Շաաաաատ եմ սիրում ձեզ կուրսեցիներսս,մի քանիսին էլի:hi:kiss
Վաղն այդ այսօրը կդռանա երեկ,կդառնա անցյալ, ու էլ չի լինի,կլինի այստեղ՝ իմ տաք հուշերում ու իմ հեքիաթում.......
Երեխեք:acute ձեր՝ իմ գրառման ներքևում դրված այսօր շնորհակալություններից,էս տողերը եկան միտքս,ճիիշտ եմ ասում:}:esim:oy...
Մերսիիիիիիիիիիի,չէ չէ,շնորհակա՜լ եմ;)
Վաղն այդ այսօրը կդռանա երեկ,կդառնա անցյալ, ու էլ չի լինի,կլինի այստեղ՝ իմ տաք հուշերում ու իմ հեքիաթում.......
Երեխեք:acute ձեր՝ իմ գրառման ներքևում դրված այսօր շնորհակալություններից,էս տողերը եկան միտքս,ճիիշտ եմ ասում:}:esim:oy...
Մերսիիիիիիիիիիի,չէ չէ,շնորհակա՜լ եմ;)
Ափսոս էս մի էջն անցավ,թե չէ սմայլիկիս իմաստը չէր կորի...բայց մի կողմից էլ նոր էջ, նոր հետաքրիր ու թանկ գրառումներով լի ինձ համար...
Հետաքրիրա էն ժամանակ,երբ նոր էր օրագիրս,օրվա մեջ մի գրառում էի անում,բայց հիմա:thinkեսի՞մ.....
Ես կջնջեմ ամեն ինչ քեզ հետ կապված,կմոռանամ ամեն ինչ,թեկուզ դժվարա...աչք կփակեմ գոյությանդ վրա,ու չեմ հիշի քեզ....
Ես իրավունք չունեի նորից սխալվելու,նորից սխալ թույլ տալու,չունեի....
Ես եմ մեղավոր,ես մենակ, ու ոչ դու,դու արդեն ոչինչ ես,պետք չես,ես մոռանալու եմ քեզ.....
Ափսոս,որ շաատ եմ սիրել քեզ,վստահել ու հավատացել քեզ.....
Ես կշարունակեմ ուրախ լինել,թեկուզ էդքան էլ ուժեղ չեմ,բայց ես կարող եմ,ու ես հավատում եմ գոնե ինքս ինձ....
Ես շարունակելու եմ ժպտալ....
Սկսեմ էնտեղից,որտեղից կիսատ ու անավարտ եմ թողել,չնայած չի կարելի,բայց չեմ կարա չգրեմ....
Ուրեմն ամեն ինչ անցավ,չնայած վիրավորանքը մնացելա,չեմ մոռանալու,բայց....ես չեմ կարա մնամ սենց,որովհետև ես նշանում եմ քեզզզզզզզզզ:yes:yahoo:love-եկավ էդ օրը,ու գիտեի չեմ տեսնելու.........Երջանիկ ու լուսավոր կյանք ձեզ,ճիշտա էդ էն նշանդրեքը չի,համոզված եմ էդ նշանդրեքը չեմ էլ տեսնելու,հետո էլ հարսանիք ու շարունակություններ...բայց ես հիմա եմ ցանակնում,քանի որ ներկա եմ լինելու, որպես քեզ հարազատ մարդ՝ Ուզում եմ էնքան երջանիկ լինես,որ ուզենաս բաժանես շուրջ բոլորդ էդ քո երջանկությունիցդ,որ ուրախ լինես ունեցածովդ՝ քո ընտանիքով ու բալիկներովդ,որոնք գիտեմ հենց քո նման են լինելու,տխուրա մի քիչ, բայց դե գոնե լավ գծերդ շատ քաշեն քեզ:P.....Լուրջ, ինչը կցանկանամ հարազատ քրոջս ես այսօր քեզ ցանականում եմ,ուղղակի երևի նեղվածությունս մեջս շատա,որ չի թողնում լրիվ բաց սրտով գրեմ էն, ինչ իրոք կա հոգուս խորքում....մեկա մի օր հեռու ենք լինելու,ու իմ հուշերումա էս ամեն ինչ մնալու.....
16.06.2011
Հետաքրիր օր էր,ուրախ,անգամ տեսել եմ լուսնի խավարում,ու չեմ էլ հասկացել,որ հենց լուսնի խավարումա,ուղղակի աչքիս առաջ լուսինը տարբեր ֆորմաներ էր ընդունուոմ,ու վերջում էլ մնացին հետքեր միայն...Իսկ էդ օրվաս ավարտը,չեմ ուզում սնահավատա լինել,կապել լուսնի հետ,բայց որ փորձանքը հանգիստ տեղնել գալիս ու կպնումա ջանիդ էդ հաստատա...Թե ասա,ում էի ինչ արել,ո՞ր.....եղավ էն կինոն,որ ասումա՝
-Ինձ համար նստած սոխ ու հաց կուդեի,մեկ էլ շ՛րխկ....կարևորը հիմա անցելա,այսինքն քիչա անցել,ուֆ կարևոր չի,ես քննության եմ,ու ինձ էլ չէին կարա արգելեն, որ դաս չանեմ:beee,հա՛, բայց ի՞նչքան նստես առանց կոմպ,հեռուստացույց,ու տոմսերի-բայց երեկ, երբ տեսա տոմսերիս չափը հասկացա,որ գնացքից շաատ չեմ ուշացելու,ու խիղճս ընկավ իրա տեղը....
Հիմա էլ պիտի շարունակեմ ,պարապելս,բայց դե օրագրիս մենակ չէի կարա էլ թողնել,հետո պատմելու նյութեր շատ կլինեն, իսկ ես չեմ կարա գրառել...
...Մեկ էլ էս նույն օրը մի հատ գեղեցիկ դեպք կա,որ չեմ ուզում մոռանալ՝ էդ Հասուլիս քնած դեմքն էր՝ իմ գրկում...ա՞խր ինչքան համով են էն երեխեքը,որ քնում են գրկումդ,ու չես ուզում մի վայրկյան թեկուզ աննշմար շարժվել,որ խանգարվի իրա քունը՝ էն որ խելոք շնչումա է,ու նայում ես վերևից թարթիչներին ու հալվում:roll....
Առողջ լինես Հասուլս,ինչքան դու ես ինձ սիրում,տասն անգամ ավել ես քեզ եմ սիրում:flower:kiss.....
Չգիտեմ էլ ինչ եմ մոռացել պատմելու,բայց արդեն սկսում եմ տոմսերիս մասին մտածել,ու մոռանում եմ,որ հիշեմ,հետո կպատմեմ;)
Չգիտեմ կարոտել եմ քեզ,ուզում եմ գրել,թե ոչ...կա կուտակում,թե դրանք երեկ տվեցի քամուն...
Բայց ինչ որ մի բան չի հերիքում.......
Նորից,սկսվեց նորից.......
http://www.youtube.com/watch?v=K-jtdGHp48I&playnext=1&list=PLAE37F85EE5D6926F
:(:(:(
Ուխխխխխխխ,ինչքա՜ն ուրախ եմ քո համար ցավդ տանեմ:flower........Եթե շաաատ մտածեմ կարողա ուրախությունից արցունքներս առանց հարցնել հոսեն աչքերիցս,հեռախոսով արդեն ձայնս թրթռում էր քեզ երջանկություն մաղթելիս,ու էլ ոչինչ չէի կարողանում ասել.......
Երջանկությունդ միշտ թող կրկնապատիկ լինի,միշտ էսօրվա նման ժպտաս ու բախտավոր կյանք թող լինի քեզ.....
Ուրիշ ոչինչ չունեմ այսօր ասելու,վաղը կասեմ.......
Երանի հարսանիքիդ մի լավ պարեմ:dance......Ինձ երեք տարին էլ բավական էր ճանաչելու քեզ,հարազատ համարելու,ու ուրախանալու քեզ համար:yahoo.....Ուզում եմ արդեն ամուսնացած ու բալիկիդ հետ տեսնել,ոնց եմ ուզու՜մ:love:kissինքը քո նման սիրուն մռութիկովա լինելու,ես կարողա չտեսնեմ բայց գիտեմ:erexa...
Մեր ապրած ուրախությունը ու գժությունները կյանքում երբեք չեմ մոռանալու.......
http://i.imgur.com/rpM91.jpg
Լավա,որ ընկերուհիտ երջանիկա իսկ դու նկատում ես էդ երջանկությունը իրա աչքերի մեջ,կողքին ես էդ ժամանակ,ու ժպտում ես իր հետ ու կիսում իրա ուրախությունը............
Ինչքա՜ն լավ օր էր երեկ , սկսած առավոտվանից մինչև ուշ երեկո.....
Երջանիկ եմ,ու մնալու եմ էսպես երջանիկ ինչքա՜ն կարող եմ,ու ինչքան, որ հավատում եմ հրաշքների:love........
Չեմ կարողանում շատ պատմել,ուղղակի երեկ էն հրաշք օրերից էր,որ չեմ մոռանալու,ես ուրախ էի քեզ համար Ան ջաաաաաաաաաաաաաաան......
Մի տեսակ,ոչ հավեսա կա գրելու, ոչ սմայլերի,մինդեռ երեկ եթե գրառում անեի՜........կարևորը անցնի էս սպասողական խառը վիճակը,երևի կգրեմ,կամ էլ չեմ գրի էլ....Ով գիտի,չգիտի:P
Վայ հա մոռացել էի երեկ իմ ծանոթներից մեկը ասումա՝
-Մե՛ր,էնքա՜ն լավ ձայն ունես,ու հավես ես խոսում,որ ժամերով կլսեմ քեզ,ու չեմ հոգնի,նենց համով ես խոսում:love....
Մերսի Ավ ջաաաաաաաաաաաաան:oy
Ինչքա՜ն դժավարա, երբ խճճվում ես սեփական ապագայիդ մեջ,մտածում ու չես գտնում լուծումը:(՝ ճիշտ ուղին,պարզն ու լուսավորը......
Դժավրա լինելու,ու անգամ չեմ էլ պատկերացնում արդեն, ի՞նչ կլինի....
Տխուր չեմ,ուղղակի անորոշությունը դժվար կացության մեջա գցել,էդքան բան....
Մարդիկ գիշերը քնում են,որ հանգստանան հաջորդ օրվա համար ուժ հավաքեն,իսկ ես, ես ի՞նչ էի անում երեկ գիշերը մինչև երկուսն անց կես:oy.........հիացմունքով էս մուլտֆիլմն էի նայում՝
http://s003.radikal.ru/i204/1009/84/dfff59e8d51a.jpg
http://darkfilm.net/wp-content/uploads/2010/10/Tangled-uk-trailer.jpg
ու էլի,հաա էլի սկսեցի երազել:love:D....
Էս մուլտը իմ էսքան ժամանակավա տեսած մուլտֆիլմերից ամենաուրախը,ամենաերազայիննն ու ամենահեքիաթայինն էր.........-էն որ մինչև հոգուդ խորքնա հասնում,ու խառնումա է ամեն ինչ....
Էնպես էր ստացվել,որ համ ուժեղ ծիծաղում էի,համ էլ վերջում արցունքներ են,որ գնում են իրար հետևից,էնքան լավն էրրրրրր:roll:kiss......ինչ անենք,ինչ վատ բան կա,որ-հիմա ես էլ չկարողացա ինձ զսպել,ու ուրախությունից լաց եղա,ամբողջ ընթացքում էդ էի ասում,ախր ինչ լավնաաա........
Չգիտեմ, ինչքան էլ մեծանամ,մեկա սիրելու եմ մուլտֆիլմեր,ու նայելու եմ:love
չէի ուզում էս գրառումներս կորեին գնային,ես էլ բերեցի էստեղ,որ սրանք էլ հիշեմ....
http://www.youtube.com/watch?v=CSdGB_r6ZkQ&feature=player_embedded
Նոր մի հատ փորք աղջկա համար միացրեցի սիրելի մուլտֆիլմերիցս մեկը,որը թեկուզ նոր է,բայց էնքան լավնա....ինչքան էլ մեծանամ,մեկա նայելու եմ մուլտֆիլմեր,դրանց մեջ ամեն ինչ մաքուր ու լուսավորա պարզ,որովհետև երեխաների համարա....նայեցի ու հիշեցի,առաջին հանդեսս դպրոցում՝ ես Մաշինկայի դերում ու արջը,ու երբ պիտի արջը ձեռքը դներ ուսիս,ես էնքան արագ եմ վազում բեմով մեկ,որ արջը չի հասցնումարդեն պատկերացրեցիք ինչի՞....Էդ կադրերը արագ աչքիս առաջով անցան,ու ....մեծերի նման,հիմա մտածում եմ՝
-Ո՞նց անցան տարիները,-ու ինձ համար են հիմա դրանք,երկար թվում,շուտ ացնան,բա ծնողներիս,որ երբեմն ասում են՝
-Մեկ հիշում ենք փոքր ժամանակ էսինչ կամակորությունդ,կամ ոտանավոր արտասանելս,ու մեկ էլ հիմա,արդեն էսքան մեծ....
ու՜ֆ-ու՜ֆ
****էս էլ մյուսը
Դժվարա,երբ օծանելիքը երբեք չի հերիքում,երբ ինչքան էլ ունենաս,մեկա երբ տեսնում ես չտեսի նման էլի ես ուզում...
Ինչ անեմ,երևի հիվանդույթունա,բայց.........ուզում եեեեեեմ,ասեցի տխուր եմ,գամ կիսվեմ.....
http://fashiony.ru/pic_cos/9/50/b/5676.jpg
http://www.bestperfume.us/wp-content/uploads/2011/02/parfume.jpg-անգամ լինումա նկարը տեսնում ես,ու չգիտես լավնա ինքը, թե ոչ
http://www.bestperfume.us/wp-content/uploads/2011/06/vera-wang-perfumes.jpg
http://www.adensya.ru/app/public/images/types/guide/carolina-herrera-1/release/3530.jpg:love
http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRA1NoAe69oijJs8s1-8l-5G5jXjLAJloosI4HuRIMOaioyN-QtpA-էհհ,իրանք շատ են,տեղ չեմ ուզում զբաղացնել
մնումա,արդեն էս բոլորը հավաքեմ մի տեղ,նորից հանեմ,ու արդեն ամիս ասաթվերը գրեմ:(-ալարում եմ:oy
Էս գովազդ չի,եթե նեռվերից թույլ եք չնեռվայնայնայնանք-մեկա անկապ օրագիրա,իսկ էս իմ էսօրվա գրառումնա........
ուղղակի ուզում եմ ասեմ,որ ես օծանելիիիիիիիիիիիք շաաատ եմ