Դիտել ողջ տարբերակը : Սևակի «Քիչ ենք, բայց հայ ենք» ստեղծագործության վերլուծություն, քննարկում
Մասսագետ
02.07.2006, 01:49
Ես էլ ուզում եմ իմ Սևակից իմ սիրած բանաստեղծության առաջին տունը ստեղ դնել: մնացած տները ուղղակի զահլա չարեցի արտագրեմ
ՔԻՉ ԵՆՔ, ԲԱՅՑ ՀԱՅ ԵՆՔ
Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում:
Մենք մեզ ո'չ ոքից չենք գերադասում:
Պարզապես մենք էլ պիտի ընդունենք,
Որ մե~նք միայն մե~նք Արարատ ունենք,
Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սևանում,
Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում:
Պարզապես Դավիթն այստեղ է կռվել:
Պարզապես Նաներկն այստեղ է գրվել:
Պարզապես գիտենք ժայռից վանք կերտել,
քարից շինել ձուկ, և թռչուն կավից,
ՈՒսուցման համար և աշակերտե՜լ
Գեղեցիկի'ն,
Բարու'ն,
Վսեմի'ն,
Լավի'ն...
Այո', միայն առաջին տունը կարդալուց հետո, քիչ ա մնում հպարտ լինեմ, որ հայ եմ:
Մասսագետ
02.07.2006, 02:11
էկեք հըլը որ էս բանաստեղծության շուրջ վիճենք, հետո կշարունակենք:
Ես գրում եմ իմ կարցիքը:
Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում:
Մեզ հա՞յ են ասում: Էդ ո՞վ ա մեզ ճանաչում:
Շատ ճիշտ ա նկատել Մեծն բանաստեղծ Սևակը՝ մենք քիչ ենք, համենայն դեպս մեր երկրի սահմաններում, բայց բացարձակ չեմ կարող համաձայնվել, որ մենք մեզ ոչ ոքից չենք գերադասում, գերադասելու տեղ չունենք, բայց մենք մեզ բոլորից լավն ենք համարում:
Պարզապես մենք էլ պիտի ընդունենք,
Որ մե՜նք միայն մե՜նք Արարատ ունենք:
Մեռանք ընդունելով, որ Արարատ ունենք: Հետո ի՞նչ: Մեկ ա մեր տարածքում չի, մեր ընդունելուց ոչ մի բան չի փոխվի:
Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սևանում,
Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում:
ՈՒզում եմ հիշացնել, որ Սևակի ժամանակ արդեն Սևանի մակարդակը ահագին իջել էր (եթե ինքը դա նկատի ուներ): Իսկ որ երկինքը ճիշտ պատճեն ա անում, դե երևի գոյություն չունի երկնքի սխալ պատճեն:
Պարզապես Դավիթն այստեղ է կռվել:
Պարզապես Նաներկն այստեղ է գրվել:
Հետո ի՞նչ:
Պարզապես գիտենք ժայռից վանք կերտել,
Համաձայն եմ՝ Գեղարդը: Բայց դա միայն մենք չգիտենք:
քարից շինել ձուկ, և թռչուն կավից,
քարից ձու՞կ, կավից թրչու՞ն: Սևակը ինչ-որ հրաշքների մասին ա գրել, որոնք գոյություն չունեն: Իսկ եթե քանդակագործությունը նկատի ուներ, ապա ես կրկնում եմ՝ հետո ի՞նչ:
ՈՒսուցման համար և աշակերտե՜լ
Գեղեցիկի'ն,
Բարու'ն,
Վսեմի'ն,
Լավի'ն...
Էս մասը կարդալուց, ինձ թվում ա՝ Սևակը ուրիշ երկրի մասին էր գրել: Հույս ունեմ կգտնվեն գոնե հայեր, որոնք կհամաձայն են, որ էս մասը բացարձակ չի համապատասխանում Հայաստանին:
Դե ինչ, էս իմ կարծիքներ, էս բանաստեղծության առաջին տունի մասին: Մնացաց տներինը չգրեցի, որտև շատ երկար կստացվի, բայց պատկերացրեք սրանից շատ չի տարբերվում: Եթե կան մարդիկ ովքեր համաձայն չեն կարծիքիս հետ, իսկ ես համոզված եմ, որ կան այդպիսիք, թող գրեն, թե որ մասում հետս համաձայն չեն ու ինչու:
Արի քեզ պատասղանեմ հենց քո տոնով.
- Ասենք թե խելոք վերլուծություն ես արել, հետո ինչ...:P
Մասսագետ
02.07.2006, 15:54
Ես էլ քո հարցին պատասխանեմ ուրիշ տոնով, եթե խելոք վերլուծություն եմ արել, ուրեմն երևի ճիշտ եմ արել, ուրեմն էս բանաստեղծությունը կեղծ բանաստեղծություն ա: ինչպես և կարելի ա վերլուծել Սևակի շատ ու շատ բանաստեղծություններ:
Հ.Գ.
Իսկ որ իմ գրածը էն թեմայից տեղափոխել են ստեղ ու հատուկ դրա համար նոր թեմա բացել, լրիվ անիմաստ եմ գտնում, որովհետև նրա նման թեմաները մենակ գրողի բանաստեղծությունները գրելով չպիտի սահմանափակվի:
Ուլուանա
03.07.2006, 11:03
Կոնկրետ այս բանաստեղծության հետ կապված համաձայն եմ քեզ հետ, ճիշտ վերլուծություն ես արել, բայց դա դեռ չի նշանակում, որ Սևակի բոլոր բանաստեղծություննեն են այսպիսին։ Մեկ է, ինքը լավ գործեր շատ ունի։ :P
Սևակ մի լավ բան է ասել,գուց ե քո համար է,
երնեկ կարդացածը հասկացողին,
կարծեմ այս տիպի էր,
Արմ լիոնեն լավ գիտի:) :
Ինչէ,եթե դնենք ամենքս մեր ուղեղին հասանելի ձևով մեկնաբանենք Սևակ,հավատա Սևակը կզայրանա,և հիշիր,Սևակը կարդալը նույնը չէ,ինչ ազգային ժողով նայելը,որ հետո դնես քո ձևով մեկնաբանես ;)
Կներեք, ուզում եմ միջամտել ձեր բանավեճին: Իրականում ինձ հետաքրքիր է այս հարցը, քանի որ շատ եմ լսում կարծիքներ, թե Սևակը հայ ամենամեծ գրողն է կամ նույնիսկ բոլոր ժամանակների մեծագույն գրողներից է: Ես ինքս կարդացել եմ նրա մի քանի բանաստեղծություններ ու այլևս ցանկություն չեմ ունեցել: Դրանք ինձ թվացել են բանալ և ոչ մի գեղեցկություն չեմ գտել: Շատ շնորհակալ կլինեի եթե Սևակից այստեղ մի բանաստեղծություն դնեիք, որը ձեր կարծիքով իրոք լավն է:
Մրրիկին կասեմ, որ իմ կարծիքով այդպիսի վերլուծություններ անելը այդքան էլ օգտակար բան չէ, քանի որ ցանկության դեպքում ցանկացած բանաստեղծություն կարելի է այդպես տող առ տող սխալ հանել ու միշտ մի բան կարելի է գտնել:
Մասսագետ
03.07.2006, 13:21
Մրրիկին կասեմ, որ իմ կարծիքով այդպիսի վերլուծություններ անելը այդքան էլ օգտակար բան չէ, քանի որ ցանկության դեպքում ցանկացած բանաստեղծություն կարելի է այդպես տող առ տող սխալ հանել ու միշտ մի բան կարելի է գտնել:
Տվյալ դեպքում այսպիսի մեկնաբանություն անելով՝ ես ասում եմ՝ ինչու չեմ սիրում տվյալ բանաստեղծությունը :B :ՈՒ ընդհանրապես, եթե ինչ-որ բան չես սիրում, երևի դրան պատճառ պիտի լինի, ամեն դեպքում ես ասացի, որ էս բանաստեղծությունը կեղծ եմ համարում ու գրեցի պատճառները, թե ինչու եմ տենց համարում: Իսկ եթե Սևակի բանաստեղծություններ ես ուզում կա առանձին Պարույր Սևակ վերնագրով թեմա, որտեղից առանձնացվել ա էս թեման, առանց պատճառի:
Սևակ մի լավ բան է ասել,գուց ե քո համար է,
երնեկ կարդացածը հասկացողին,
կարծեմ այս տիպի էր,
Արմ լիոնեն լավ գիտի :
Ինչէ,եթե դնենք ամենքս մեր ուղեղին հասանելի ձևով մեկնաբանենք Սևակ,հավատա Սևակը կզայրանա,և հիշիր,Սևակը կարդալը նույնը չէ,ինչ ազգային ժողով նայելը,որ հետո դնես քո ձևով մեկնաբանես
Եթե Սևակը ինչ-որ բան ա ասում, դա դեռ չի նշանակում, որ ճիշտ ա ասել ու մենք պիտի հավատանք իրան :ok : Ինչ ա նշանակում "երնեկ կարդացածը հասկացողին": Այսինքն երնեկ այն մարդուն ով իր կարդացածը հականում ա: Ես միշտ սենց եմ մտածել, որ գրողը գրում ա իրա հասկացածը, իսկ ընթերցողը կարա լրիվ ուրիշ բան հասկանա, դա չի նշանակում, որ սխալ ա հասկացել, հիմա ընթերցողը էդ ա տեսել էդ գործի մեջ :think : Կոնկրետ Սևակի դեպքը նենց ա, որ իրա գործերում ինքը ուզում ա ինչ-որ խորը բան ասած լինի, որ ընթերցողը սկսի մտածել, փորձի "հասկանալ", հավատա ինձ էդ դեպքերում գործը արժեզրկվում ա ;) :
Իսկ թե Սևակը կզայրանա դա ինձ չի հետաքրքրում ;): Ես Նարեկին արդեն պատասխանեցի, թե ինչով ա ճիշտ, կամ ինչու եմ բանաստեղծությունը մեկնաբանում:
Ես դեմ չեմ նրան, որ դու արտահայտես քո կարծիքը այդ բանաստեղծությնա մասին, բայց այն ինչ դու ես գրել կարծում եմ այդքան էլ համոզիչ չէ, քանի որ դու ուղղակի հաստատում ես կամ ժխտում այնտեղ գրվածը (ճիշտ է թե սխալ, այդպիսի բան եղել է, թե ոչ): Շատ բանաստեձղծություններ կան, որ եթե այդպես մեկնաբանել, ապա կստացվի սխալ ,սուտ և կեղծ բանաստեղծություն, այնինչ հնարավոր է, որ դա շատ լավ գործ է: Կարծում եմ այս բանաստեղծությունը ուղղակի կարիք չունի մեկնաբանվելու, այն ընդհամենը տավտալոգիական արտահայտությունների և մտքերի շարան է, ինչը շատ հատուկ է Սևակի իմ կարդացած բոլոր բանաստեղծություններին: Սևակը կիչի մեծ գործիչ է, ինչպես վերջերս նկատեց իմ ծանոթներից մեկը, կարծում եմ դա է նրա հաջողության պատճառը:
Մասսագետ
03.07.2006, 16:36
Հարգելի Նարեկ, նախ մոռացա ասել քեզ՝ բարի գալուստ մեր ֆորում:
Հետո, եթե քեզ հարցնեն, թե ինչու՞ է տաֆտալոգիա այս բանաստեղծությունը, ինձ թվում ա հենց դու էլ նրանց կբացատրես այսպիսի մեկնաբանություններով: Ցանկացած գործ կարա ենթարկվի մեկնաբանության, լինի դա լավ գործ, թե վատ: Կախված ա նրանից, թե ընթերցողը ոնց ա հասկացել էդ գործը ու ոնց կմեկնաբանի, իսկ եթե բանաստեղծությունը դուր ա էկել ընթերցողին, ապա այն չի մեկնաբանվի սխալ, սուտ և կեղծ: Այո, ես ժխտում եմ իրա գրածը, որովհետև սուտ ա գրել: Եթե ուշադրություն դարձնես ինքը ասում ա "մենք մեզ ոչ ոքից չենք գերադասում", բայց հետո սկսում ա գերադասել իրան, բայց իրականում այդքան էլ գերադասելու բաներ չի գրել:
Lionne_en_Chasse
03.07.2006, 20:03
Սևակ մի լավ բան է ասել,գուց ե քո համար է,
երնեկ կարդացածը հասկացողին,
կարծեմ այս տիպի էր,
Արմ լիոնեն լավ գիտի:) :
Ինչէ,եթե դնենք ամենքս մեր ուղեղին հասանելի ձևով մեկնաբանենք Սևակ,հավատա
Այդպես չի ասել Լեգնա ջան : Գիտես մեկ բառի փոփոխությունն անգամ կարող է ասվածի ամբողջ իմաստը փոխել :)
Ծարավ
Նունիսկ ե´ս էլ գիտեմ ճառել
Ու խրատել գիտեմ, անշու՜շտ:
Սակայն պատիվ ու փառք նրա´ն,
Ով կարող է հոգի վառել ,
Հուրհրատել մեկ վարկյանում
Երկու անսուտ գոյականով
Եվ անխարդախ բայով երկու:
Զույգ թվերը ե՜ս էլ գիտեմ:
Բայց փառք նրա´նց,
Ովքեր տիրում են կենտերին,
Տիրում այնպե´ս,
Որ հեշտությամբ բաժանում են զույգի վրա
Ու քառորդում զույգ ստանում
Առանց մի կենտ մնացորդի:
Մկանն ի՜նչ է. բոլո´րն ունեն:
Փառք ջղերի՜ն,
Որ լարվում են թեթև քամուց,
Oվկիանոսի ու երկնքի առևտրից,
Կանանց երբեք չկրկնվող ուղեծրից.
Մինչև անգամ քաղաքային բառարանից՝
Ա´յն լվացքից,
Որ չի փռվում այբուբենի կարգ ու սարքով.
Հետք չթողնող այն այրվածքից,
Որ մաքրությունն է շուլալում հոգին մարդու
Անվանելով իրեն գրիչ,
Մաքրությունը՝ թուղթ սպիտակ:
Գրելն ի՞նչ է. ե´ս էլ գիտեմ:
Փառք ու հարգանք ստեղծողի՜ն,
Որ գալիս է և ազատում
Մեզ...մեզանից
Մեզ...մեզանից հատում-զատում,
Ապա բերում կրկին զոդում,
Մեզ միացնում նախ...մեզ, հետո...Անհայտի հետ:
Բոլոր՜ն այժմ կարդալ գիտեն,
Որեմն փառք ...կարդացածը հասկացողի՜ն...
Մրրիկ իսկ ո՞վ ասեց , որ բանաստեղծի ամեն խոսքին պետք է հավատալ, կամ որ նրա ամեն գրված ճիշտ է: Եվ հետո գուցե քեզ համար սխալ ու սուտ լինի , բայց ինձ համար՝ անհերքելի ճշմարտություն :Իմ կարծիքով գրողը չպիտի փորձի իջնել ընթերցողի մակարդակին ու գրի պարզ և նրան հասկանալի լեզվով, այլ հակառակը՝ ընթերցողին պիտի ստիպի բարձրանալ իր մակարդակին :
Սևակը անկասկաց հանճար է ! Համաձայն եմ , այս բանաստեղծությունը ( և ոչ միայն) այդքան էլ հաջող չի , բայց ո՞վ է կատարյալ: Ընդհանրապես շատ հայրենասիրական բանաստեղծություններ ահավոր չափազանցված են , փորձեք կարդալիս զգացմունքները մի կողմ դնել ու ինչպես Մրրիկի դեպքում, ամեն տողի հետևից կասեք "ո՞վ ա մեզ ճանաչում", "Հետո ի՞նչ", " ինձ թվում ա՝ ********_ը ուրիշ երկրի մասին էր գրել"....
Մասսագետ
03.07.2006, 22:22
Մրրիկ իսկ ո՞վ ասեց , որ բանաստեղծի ամեն խոսքին պետք է հավատալ, կամ որ նրա ամեն գրված ճիշտ է: Եվ հետո գուցե քեզ համար սխալ ու սուտ լինի , բայց ինձ համար՝ անհերքելի ճշմարտություն :Իմ կարծիքով գրողը չպիտի փորձի իջնել ընթերցողի մակարդակին ու գրի պարզ և նրան հասկանալի լեզվով, այլ հակառակը՝ ընթերցողին պիտի ստիպի բարձրանալ իր մակարդակին :
Սևակը անկասկաց հանճար է ! Համաձայն եմ , այս բանաստեղծությունը ( և ոչ միայն) այդքան էլ հաջող չի , բայց ո՞վ է կատարյալ: Ընդհանրապես շատ հայրենասիրական բանաստեղծություններ ահավոր չափազանցված են , փորձեք կարդալիս զգացմունքները մի կողմ դնել ու ինչպես Մրրիկի դեպքում, ամեն տողի հետևից կասեք "ո՞վ ա մեզ ճանաչում", "Հետո ի՞նչ", " ինձ թվում ա՝ ********_ը ուրիշ երկրի մասին էր գրել"....
Ես ամենևին նման բան չեմ ասել, որ բանաստեղծի գրածին պիտի հավատալ, ընդհակառակը, ես ասում եմ, որ պարտադիր չի հավատալ: ՈՒ թույլ տուր ասել, որ շատերը կան, որ կոնկրետ Սևակի ամեն ասածին հավատում են:
Դու ի՞նչ ես հասկանում ընթերցողի մակարդակ ասելով: Ընթերցողները տարբեր մակարդակներ ունեն, ընթերցողը մի մարդ չի: ՈՒ շատ դեպքրում ընթերցողը գրողի մակարդակից բարձր ա լինում: Գուցե Սևակը փորձում ա իրա մակարդակին հասցնի իրա ընթերցողին, բայց լավ գրողը նման առաջադրանք չպիտի դնի իր առջև: Եթե տենց բան ես անում նշանակում ա՝ դու ընթերցողից բարձր ես քեզ դասում: Գրողը կարա պարզ գրի, բայց լավ գրի, կարա բարդ գրի, ասենք այլաբանություններով ու էլի լավ գրի ու կարա էրկու դեպքում էլ վատ գրի: Շատ գրողներ կան, որոնք իրենց գործերում դատարկ այլաբանություններ են դնում, որ ընթերցողը մտածի, թե խելոք բաներ ա ասում:
Այս բանաստեղծությունը ոչ թե հաջող չի, այլ անպետք ա, ես որակում եմ սա դաշնակատիպ բանաստեղծություն: Շատ ճիշտ ես շատ հայրենասիրական բանաստեղծություններ չափազանցված են (կոնկրետ հայկական պոեզիայի դեպքում) ու կարևոր չի դա Սևակն ա, թե Սևակը չի ինձ դա դուր չի գալիս, բայց մենք ունենք հիանալի հայրենասիրական բանաստեղծություններ, հատկապես Թումանյանինը, որ նման տողեր ես չէի ասի "ո՞վ ա մեզ ճանաչում", "Հետո ի՞նչ", " ինձ թվում ա՝ ********_ը ուրիշ երկրի մասին էր գրել".... Իսկ դուք կասեիք, թե չէ էդ լրիվ ձեր գործն ա:
Մասսագետ
03.07.2006, 22:30
ՈՒ ակնարկներ մի' արեք, թե ես իմ կարդացածը չեմ հասկանում: Նույնը կարող եմ ես անել, որովհետև Սևակ եք սիրում: Իսկ վերևում դրված բանաստեղծությունը պարզապես բառախաղ ա, ես դրա մասին խոսեցի, բանաստեղծը այլաբանություններ ա մտցնում, բայց դատարկ:
Բոլորը կարդալ գիտեն, բայց բոլորը չեն կարդում, իսկ կարդում ա նա, ով հասկանում ա, որտև եթե չհասկանաս կարդալը քեզ դուր չի գա:
Lionne_en_Chasse
04.07.2006, 04:15
Մրրիկ բանաստեղցությունը ակնարկի նպատակով չեմ գրել, առավել ևս այն քեզ չեմ ուղղել:
Գրել եմ քանի որ Լեգնա սխալ է ներկայացրել Սևակի այդ տողերը և քննարկումը այդ ուղղությամբ է գնացել: Եվ այդ բանաստեղծության մեջ շատ հստակորեն նկրագրվում է գրող-հանճարի ինչպիսին լինելը: Պարզապես քո ուշադրությունը վերջի տողերն են գրավել , , որը պետք չեր վերագրել քեզ :)
Այո ճիշտ ես, շատ գրողների մակարդակը ընթերցողինից ցածր է, շատ գրող կոչվածներ էլ ընդհանրապես մակարդակ չունեն:Բայց իսկական գրողը պետք է կրթող, դաստիարակող լինի ( ըստ իս) : Ես դա նկատի ունեի ասելով
Իմ կարծիքով գրողը չպիտի փորձի իջնել ընթերցողի մակարդակին ու գրի պարզ և նրան հասկանալի լեզվով, այլ հակառակը՝ ընթերցողին պիտի ստիպի բարձրանալ իր մակարդակին :
Մեր կյանքում ամեշատ ու հաճախակի կատարվող գործողությունը՝ բառախաղն է : Բառախաղ է մեր այս քննարկումը, բառախաղ է իրական կյանքում ամեն տեսակի զրույցները, բառախաղ է ՀՈԳԵբանությունը , բառախաղ է անգամ... աղոթքը ...և մի՞թե մեր ձեռք բերած գիտելիքները բառախաղի արդյունքը չէ
Ժող ես կարծում եմ ,թե գրողը ,հանճարը,թե սովորոկան մարդը գրում է նախ իրեն համար:Այսինքն մտքերը արտահայտելիս,չի դնում մտածի,ով կհասկանա,քանիսը կընկալեն....
ուղղակի Սևակ կարդալ...ու վերցնել այն ,ինչը քեզ է հարազատ ու քո ուղեղին հասանելի :)
StrangeLittleGirl
05.07.2006, 23:57
Լեգնա ջան, լիովին համաձայն եմ: Դրա համար էլ ես Սևակ չեմ կարդում, որովհետև իմ ուղեղին հասանելի չէ: Ես նախընտրում եմ ավելի ցածր մակարդակի գործեր կարդալ: :D
Լեգնա ջան, լիովին համաձայն եմ: Դրա համար էլ ես Սևակ չեմ կարդում, որովհետև իմ ուղեղին հասանելի չէ: Ես նախընտրում եմ ավելի ցածր մակարդակի գործեր կարդալ: :D
Բյուր ջան,գուցե Սևակ հասկացողն էլ քո ասած ցածր մակարդակի գործերը չհասկանա,:) ,կարծում եմ այն ինչ մարդը ընդունում է, ու նրան հարազատ է,պարտադիր չէ,ոմանց համար բարձր կամ ցածր մակարդակ ասել,միտքը,գիրքը այնպիսի բաներ են,որ տարբեր մարդ ու տարբեր աշխարհներ են պարունակում,բայց ոչ ցածր կամ բարձր մակարդակ :)
Մրրիկ ջան,Սևակի թեմայում ՓՈթորիկն եմ դնում,ու տես դա էլ է դատարկ?:)
[COLOR="Blue"]Ժող ես կարծում եմ ,թե գրողը ,հանճարը,թե սովորոկան մարդը գրում է նախ իրեն համար:Այսինքն մտքերը արտահայտելիս,չի դնում մտածի,ով կհասկանա,քանիսը կընկալեն....
Ամբողջ պրոբլեմը հենց էն ա, որ Սեվակը մի քիչ շատ ա մտածել, թե ոնց անի, որ իր բանաստեղծությունները լավը լինեն ու մարդկանց դուր գան, համենայնդեպս ես էդ տպավորությունն եմ ստանում: Ես չեմ ասում , որ իր բանաստեղծությունները վատն են, բայց մի տեսակ վոնց որ ոչ թե բխած լինեն <այսինքն ավելի մոտ հոգուն>, այլ սարքած, դրա համար էլ շատերին վանում ա մի տեսակ, հատկապես "անմիջական" պոեզիա սիրողներին:
LoooooL Նոր կարդացիՆՈՐԻՑ ՉԵՆ ՍԻՐՈՒՄ ,
ՍԻՐՈՒՄ ԵՆ ԿՐԿԻՆ (]http://www.akumb.am/showpost.php?p=13657&postcount=28) «բանաստեղծությունը» :D վատ եեեեեեեեեեմ :D :lol :lol
Lider2006
09.07.2006, 18:29
Միանշանակ հանչար: Իրա բանաստեխցուտյունների մեջ շատ խորը իմաստ կա որ երբեմն դջվցարա հասկանալ:
Սևակը ամեն մարդու բան չի:
Միանշանակ հանչար: Իրա բանաստեխցուտյունների մեջ շատ խորը իմաստ կա որ երբեմն դջվցարա հասկանալ:
Սևակը ամեն մարդու բան չի:
Ամեն մարդու բան է,կարդալը հաստատ վնաս չի տա,բայց ամեն ուղեղի ծալքերի բան չէ ;)
Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում:
Մեզ հա՞յ են ասում: Էդ ո՞վ ա մեզ ճանաչում:
Շատ ճիշտ ա նկատել Մեծն բանաստեղծ Սևակը՝ մենք քիչ ենք, համենայն դեպս մեր երկրի սահմաններում, բայց բացարձակ չեմ կարող համաձայնվել, որ մենք մեզ ոչ ոքից չենք գերադասում, գերադասելու տեղ չունենք, բայց մենք մեզ բոլորից լավն ենք համարում:
Խոսքը ազգի ինքնաճանաչման մասին է, որը չի կարելի է արհեստականորեն ստեղծել...
ՕՐԻՆԱԿ եթե այսօր Ամերիկացին փորձում է ամերիկացի լինելը ներկայացնել որպես ազգություն, որ շատ մեծ նշանակություն ունի երկրի համար, դա ինձ(Ես ներեղություն) ծիծաղելի է թվում ԱՄԵՐԻԿԱՑԻ ԱԶԳ, իսկ ես ասում եմ Հայ եմ, էսքան բան, բայց դա շատ բան է:
(Մեր քաշային կարգում մեզ լավ էլ ճանաչում են)
Մենք մեզ ո'չ ոքից չենք գերադասում:
Մի քիչ դժվար է հնչում, բայց շատ - շատ հայեր կան, որ իրենց ոչ մեկից չեն գերադասում իսկ եթե վերցնենք ամբողջ աշխարհի մակարդակով, նրանք մեծամասնությունն են: Թերևս այսօր էլ ԱՐԴԵՆ Հայաստանում այդ տենդենցիան վերելք է ապրում, քո քննադատությունը վկա: Կարաս չկասկածես, չկա մի ազգ, որ իրեն բոլորից լավը չհամարի և դա բնական է, բայց համարելուն էլ չափ ու ձև կա, ինչ ասեմ,100 տարի չորս կողմից շրջափակված ժաղովրդի համար, մեր հաճախ էդ չափի անցումը բնական երևույթ է, գուցե և ինտուիտիվ պաշտապանություն է, դժվար հարց է, բայց որ հաճախ ենք չափը անցնում դա ճիշտ է, այ էստեղ էլ ես ասեմ, հետո ի՞նչ, եթե մենք դա գիտենք ու հասկանում էնք ուրեմն ամեն ինչ կորած չէ:
Թերևս այդ երևույթը ունի որոշակի բացատրություն, սովետի տարիներին եթե ՍՍՀՄ գրողների միությունում ասում էին սովետը հայերին տվել է գրություն իսկ Բրոցկու գրածները մենակ ամենախելացիներն էին Ձև անում թե հասկանում են ու Նոբել տալիս, մեր նման դրսեորումը բնական ռեակցիա է, որովհետև սովորական ժողովուրդ էնք, ծերից ծեր հանճարներ ու ստեղծագործներ չենք, ամենա տիպիկ ազգերից մեկը ու ոչ էլ աստծու ընտրյալն էնք,ուր կա և ստեղծագործող և ասֆալտը փորող և. և. և.:
Պարզապես մենք էլ պիտի ընդունենք,
Որ մե՜նք միայն մե՜նք Արարատ ունենք:
Մեռանք ընդունելով, որ Արարատ ունենք: Հետո ի՞նչ: Մեկ ա մեր տարածքում չի, մեր ընդունելուց ոչ մի բան չի փոխվի
Բանաստեղծը քաղաքական ու աշխարագրական հարց առաջ չի քաշում այլ ուղղակի իր սերն ու կապն է արտահայտում այդ բիբլիական լեռան հետ, որը անժխտելի է:
Իհարկ է տողը սարգած է, որ հնչի, բայց լավ է սարգած:
Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սևանում,
Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում:
ՈՒզում եմ հիշացնել, որ Սևակի ժամանակ արդեն Սևանի մակարդակը ահագին իջել էր (եթե ինքը դա նկատի ուներ): Իսկ որ երկինքը ճիշտ պատճեն ա անում, դե երևի գոյություն չունի երկնքի սխալ պատճեն:
Խոսքը երկնքի պատճենի մասին չե, խոսքը աշխարհի ամենաբարձր լճերից մեկի մասին է, որը այնքան գեղեցիկ ու ինքնատիպ է, որ նրա մասին չի կարելի ասել բարձր, չի հնչում, հնչում է բարձրիկ Սևան, արտահայտություն, որ իր բնական ու գեղեցիկ կառուցվացքով ստեղծում է սիրո խոսք, ինչպես կասես իմ սիրուհին աշխարհում ամենա գեղեցիկն է, բացառում է այլ պատկեր ուր մոտիկ երկինքը իր պատճենն է հանում, իհարկ է միայն բարձրիկ Սևանում:
Պարզապես Դավիթն այստեղ է կռվել:
Պարզապես Նաներկն այստեղ է գրվել:
Հետո ի՞նչ:
Ի՞նչ ասեմ, մեկ անգամ մեկ՛՛՛
Պարզապե՛ս, պա՛ր-զա՛-պե՛ս, պարզապե՝ս դա մե՛րն է և այդ մասին չենք մոռանում.
ՈՐՈՎՀԵՏև չի կարելի մոռանալ, շատ վտանգաոր է:
Պարզապես գիտենք ժայռից վանք կերտել,
Համաձայն եմ՝ Գեղարդը: Բայց դա միայն մենք չգիտենք
Գիտենալը գիտեցողի համար է, գիտենալու մեջ մենք ու նրանք չկա, անձամբ ես ում ասել եմ զարմացել են, էլ ու՞մ չգիտենալու մասին է խոսքը, ամբողջ բնակչությունը մեծ ու պստիկ պետք է գիտենա՞ն, որ մենք գիտենա՞նք:
Եգիպտոսի կուլտուրան ճանաչելու համար պետք է գնալ Անգլիաի թանգարանները, չկասկածես, որ շատերի համար դա արդեն անգլիական կուլտուրա է: Իսկ մերը մերն է, շատ գիտենանք թե քիչ:
քարից շինել ձուկ, և թռչուն կավից,
քարից ձու՞կ, կավից թրչու՞ն: Սևակը ինչ-որ հրաշքների մասին ա գրել, որոնք գոյություն չունեն: Իսկ եթե քանդակագործությունը նկատի ուներ, ապա ես կրկնում եմ՝ հետո ի՞նչ:
Խոսքը երկու հիմնական հումքի մասին է, քար և կավ, որոնք հնուց հանդիսանում են վարպետ, ստեղծող մարդու, աշխատանքի հումքը: Ընթերցողի մոտ ձուկ և թրջուն հակասական կերպարների միջոցով ստեղծվում է ասոցիացիա վարպետի ամենակարողության, շնորքի մասին, որ այդ ամենահասարակ հումքից կարող է ստեղծել կատարելիություններ, և դա Սևակին հաջողվել է: Թեև համաձայն եմ, զգացվում է որակի որոշ սայթակում, բայց դա չի վնասում, փոխում է ոճը, արտահայտվելու ձևվը, որ ընթերցողը չհոգնի, ոչ ոք չի կարող ասել դա մտածված է արված թե ոչ, բայց կարևորը դա չէ, ուղղակի պետք է հաշվի առնել ինչքան ասելիք է տեղադրել բանաստեղծը այդ մի տողում…:
ՈՒսուցման համար և աշակերտե՜լ
Գեղեցիկի'ն,
Բարու'ն,
Վսեմի'ն,
Լավի'ն...
Էս մասը կարդալուց, ինձ թվում ա՝ Սևակը ուրիշ երկրի մասին էր գրել: Հույս ունեմ կգտնվեն գոնե հայեր, որոնք կհամաձայն են, որ էս մասը բացարձակ չի համապատասխանում Հայաստանին:
Այս բոլորը վերաբերվում է յուրաքանչյուր քաղաքակիրթ ազգի և բանաստեղծը հավատարիմ մնալով իր տեսանկյունին( մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում) թվում է այն հատկանիշները, որոնք կարելի է թվել քաղաքակիրթ ժողովրդի մասին, իդեպ, որոնց թվում կան այնպիսիները, ոմանց մասին կոնկրետ կարելի է ասել, որ իրենց գերադասում են մյուսներից:
ՎԵՐՋԸ՛
Ասեմ, որ համակրում եմ քո քննադատությանը, համարձակ է ու ձգտում է լինել ժամանակի ոգով, բայց չես կարողացել խուսափել այն շտամպներից, որ տպում են մեր գանգերում որոշ լրատվամոջոցներ, որոնց մեջ կան այնպիսիները, որ փաստորեն զբաղված են պոեզիաի սպանությամբ: Ասեմ որ նրանց ազդեցությունը այնքան մեծ է, որ դժվար գտնվի այնպիսի մարդ, որ գոնե մի անգամ(փուստ տված չլինի) անձամբ երբեմն չեմ կարողանում ճիշտ կողմնորոշվել, դա բնական է, բայց պետք է մի բան գիտենալ անժխտելիորեն, ԵԹԵ ՍՊԱՆՎԵՑ ՊՈԵԶԻԱՆ – ՍՊԱՆՎԱԾ Է ԱԶԳԸ, նրա ինքնաոչնչացումը արդեն ժամանակի հարց է:
Վերը նշված պոստերից մեկում կարդացի նկատողություն, որ քո քննադատությունը հիմնված է երկու կետի վրա, կամ հարց էս տալիս կամ ժխտում և ցանկության դեպքում կարելի է ուզածդ հանճարի գործը ենթարկել նման մեկնաբանության, ԱՍԵՆՔ լինե՞լ թե՞ չլինել – հետո ի՞նչ, ո՞վ իրեն նման հարց չի տալիս կյանքի դժվար պահերին………
Բայց կան գործեր, որոնք նույնիսկ սոֆիստները չեն կարող մեկնաբանել իրենց ուզածի պես, բան դուրս չի գա.
Իհարկ է այս բանաստեղծությունը Սևակի ամենա հաջողված գործերից չէ, եթե այն դիտարկել պոեզիաի բոլոր պահանջներից հելնելով, բայց ամենագլխավոր պահանջը պոեզիաի դա անկեղծ խոսքն է: Կարելի է ասել ուղղակի գովերգ է, բայց կասեմ որ սա անհամեմատ ավելի շատ է քան գովերգը, այս բանաստեղծությունը ավելի շուտ խրախույս է, ԽՐԱԽՈւՅՍ, որ կարդացել են մեր զորավարները մարտի գնալուց առաջ, Խրախույս ժաղօվրդին, որ ամեն օր մարտի է գնում էս աշխարհի դրվածքի դեմ:
Ինչ մնում է նրա խորը ու հեռու գնացող ստեղծագործություններին, որոնք միաժամանակ պարզ են ու հասկանալի յուրաքանչյուր մարդու, ասեմ ընդհամենը երկու տող.
Մարդ կա աշխարհն է շալակած տանում
Մարդ կա հելել է շալակն աշխարհի:
Այս երկու տողը կարող է ճիշտ մեկնաբանել իր օրվա հացը վաստակող մի համեստ քարտաշ մարդ և մի ամբողջ գիտական աշխատություն կարելի է գրել ուր կբախվեն բոլոր ժողովուրդների բոլոր խավերի շահերը ու խոսքը կհասնի չգիտեմ ուր, բայց դրա կարիքը չկա, քանի որ ամեն ինչ կարճ, կոնկրետ, անվիճելի ասված է, ահա պոեզիաի մեծությունը: Տօղերը շատ պարզ են ու հասարակ, որովհետև հանճարեղը հասարակ է:
Հանճարը հեգնել
Չի նշանակում մտածել:
Հարգանքներով
Ակսել
Այ քեզ հակահարված :hands , Մրրիկ քեզ ենք սպասւմ:
պոեզիաի դա անկեղծ խոսքն է: Կարելի է ասել ուղղակի գովերգ է, բայց կասեմ որ սա անհամեմատ ավելի շատ է քան գովերգը, այս բանաստեղծությունը ավելի շուտ խրախույս է, ԽՐԱԽՈւՅՍ, որ կարդացել են մեր զորավարները մարտի գնալուց առաջ, Խրախույս ժաղօվրդին, որ ամեն օր մարտի է գնում էս աշխարհի դրվածքի դեմ:
Իմ կարծիքով, նույնիսկ այսքանը ասելն էլ հերիք էր։ :B
Հիմա երբ մեկը սիրահարված է մի ուրիշի վրա ու իրան ասում է, որ աշխարհի ամենասիրուն աչքերը ունի, կողքից մեկը հո չի ասի՝ հետո ի՞նչ, կամ էլ՝ ուրիշներն էլ սիրուն աչքեր ունեն։ Նույն ձև էլ այս բանաստեղծությունում մարդը սիրում, պաշտում է իր հայրենիքը ու իր սրտի խոսքն է ասում։ Կարող է որոշ տեղեր մի քիչ ճափազանցված բաներ ասի, բայց իր բոլոր ասածների մեջ էլ ճշմարտության մասնիկներ կան։ :)
Ապրես, Ակսել, լավ ես գրել։:)
Բնականաբար հանճար է Սևակը: Նրա իսկ բառերով կասեմ.
Պարզապես մենք էլ պիտի ընդունենք,
Որ մե՜նք, միայն մե՜նք Սևակ ունենք:
Անձամբ ինձ համար Սևակն այն միակ բանաստեղծն է, որի գրած յուրաքանչյուր տող, միտք, բառ ինձ հարազատ է, և ապշեցնելու չափ հասկանալի, այնքան, որ հաճախ բանաստեղծությունների մեջ եղած <<Ես>>-ը նույնանում է ինձ հետ:
Տանել չեմ կարողանում պաթոսը, ամեն տեսակի <<ախ>> ու <<վախերը>>: Սևակն ինձ ազատել է դրանցից: Շնորհակալություն նրան:
Մասսագետ
16.07.2006, 20:54
Ակսել
Սկզբում գրածիդ կպատասխանեմ կարճ, հետո կասեմ, որ կետում հետդ համաձայն չեմ: Պարզապես հիմա շատ ժամանակ չունեմ գրելու:
Մի խոսքով, գրածդ կարդալուց մոտս տպավորություն ստեղծվեց, որ դու Սևակի կողքն ես էեղել, երբ ինքը գրել ա ու հերթով քեզ ասել ա, թե որ տողը ինչ ա նշանակում:
Առայժմ սրանով սահմանափակվեմ, հետո կշարունակեմ:
Հանճարին հեգնելու մասին չգիտեմ, բայց վատ բանաստեղծին հեգնելու համար այո շատ պետք չէ մտածել:
Մասսագետ
17.07.2006, 01:22
Խոսքը ազգի ինքնաճանաչման մասին է, որը չի կարելի է արհեստականորեն ստեղծել...
ՕՐԻՆԱԿ եթե այսօր Ամերիկացին փորձում է ամերիկացի լինելը ներկայացնել որպես ազգություն, որ շատ մեծ նշանակություն ունի երկրի համար, դա ինձ(Ես ներեղություն) ծիծաղելի է թվում ԱՄԵՐԻԿԱՑԻ ԱԶԳ, իսկ ես ասում եմ Հայ եմ, էսքան բան, բայց դա շատ բան է:
(Մեր քաշային կարգում մեզ լավ էլ ճանաչում են)
Ես նկատել եմ, որ դու ամերիկացիների նկատմամբ բացասաբար ես տրամադրված, բայց էդ քո ազգի ինքնաճանաչում ասածը բավականին վիճելի հարց ա, ինձ համար բացարձակ ծիծաղելի չի ամերիկացի ազգ ասածը կամ թեկուզ ֆրանսիացի ազգ ասածը, եթե դու հարցնես Ֆ'ոլքները ինչ ազգի գրող ա, քեզ ասելու են ամերիկացի: Իսկ հենց էդ նույն ամերիկացին ներկայում ավելի շատ հպարտանալու բան ունի իրա ազգությամբ, քան հայը: Հետո դու միանշանակ չես կարա ասես, թե խոսքը ինչի մասին ա, ես պնդում եմ, որ ոչ թե ազգի ինքնաճանաչման մասին ա, այլ նրա որ մենք քիչ ենք, բայց լավն ենք, բոլորը մեզ լավով են ճանաչում, և այլն:
(Մեկ էլ կուզենայի իմանալ` մեր քաշային կարգը ո՞րն ա):
Մենք մեզ ո'չ ոքից չենք գերադասում:
Մի քիչ դժվար է հնչում, բայց շատ - շատ հայեր կան, որ իրենց ոչ մեկից չեն գերադասում իսկ եթե վերցնենք ամբողջ աշխարհի մակարդակով, նրանք մեծամասնությունն են: Թերևս այսօր էլ ԱՐԴԵՆ Հայաստանում այդ տենդենցիան վերելք է ապրում, քո քննադատությունը վկա: Կարաս չկասկածես, չկա մի ազգ, որ իրեն բոլորից լավը չհամարի և դա բնական է, բայց համարելուն էլ չափ ու ձև կա, ինչ ասեմ,100 տարի չորս կողմից շրջափակված ժաղովրդի համար, մեր հաճախ էդ չափի անցումը բնական երևույթ է, գուցե և ինտուիտիվ պաշտապանություն է, դժվար հարց է, բայց որ հաճախ ենք չափը անցնում դա ճիշտ է, այ էստեղ էլ ես ասեմ, հետո ի՞նչ, եթե մենք դա գիտենք ու հասկանում էնք ուրեմն ամեն ինչ կորած չէ:
Թերևս այդ երևույթը ունի որոշակի բացատրություն, սովետի տարիներին եթե ՍՍՀՄ գրողների միությունում ասում էին սովետը հայերին տվել է գրություն իսկ Բրոցկու գրածները մենակ ամենախելացիներն էին Ձև անում թե հասկանում են ու Նոբել տալիս, մեր նման դրսեորումը բնական ռեակցիա է, որովհետև սովորական ժողովուրդ էնք, ծերից ծեր հանճարներ ու ստեղծագործներ չենք, ամենա տիպիկ ազգերից մեկը ու ոչ էլ աստծու ընտրյալն էնք,ուր կա և ստեղծագործող և ասֆալտը փորող և. և. և.:
Դու շատ ճիշտ ես, որ շատ դժվար ա հնչում, ամեն դեպքում ես կարամ իմ մատների վրա հաշվեմ իմ ճանաչած հայերին ովքեր ուրիշից իրենց չեն գերադասում, իսկ գերադասողների համար հաշվիչ ա պետք: Իսկ եթե աշխարհի մակարդակով նայենք, ուրեմն մենք երևի մոռանում ենք էն սփյուրքահայերին, որոնք օտար երկրում լավ էլ իրանք իրանց գերադասում են ու Հայաստանը: Իսկ որ 100 տարի 4 կողմից շրջափակված ենք էղել դա բացարձակ առիթ չի գերադասվելու, մեկ էլ դե 4 կողմն էլ իհարկե չափազանցված ա:
Իսկ եթե դու ասում ես չկա ազգ, որ իրեն բոլորից լավը չհամարի, ուրեմն Սևակի էդ գրած տողը ցանկացած դեպքում ա սուտ: Իսկ քեզ լավագույն ազգ համարելու չափ ու ձևը չեմ հասկանում, ոնց ուզում ես քեզ համարի լավագույնը, ասա գոնե տենց լինի, ասա գոնե պատճառ ունենաս տենց համարելու:
Բանաստեղծը քաղաքական ու աշխարագրական հարց առաջ չի քաշում այլ ուղղակի իր սերն ու կապն է արտահայտում այդ բիբլիական լեռան հետ, որը անժխտելի է:
Իհարկ է տողը սարգած է, որ հնչի, բայց լավ է սարգած:
Խոսքը երկնքի պատճենի մասին չե, խոսքը աշխարհի ամենաբարձր լճերից մեկի մասին է, որը այնքան գեղեցիկ ու ինքնատիպ է, որ նրա մասին չի կարելի ասել բարձր, չի հնչում, հնչում է բարձրիկ Սևան, արտահայտություն, որ իր բնական ու գեղեցիկ կառուցվացքով ստեղծում է սիրո խոսք, ինչպես կասես իմ սիրուհին աշխարհում ամենա գեղեցիկն է, բացառում է այլ պատկեր ուր մոտիկ երկինքը իր պատճենն է հանում, իհարկ է միայն բարձրիկ Սևանում:
ՈՒ ես չեմ հոգնում ասելուց, որ տենց միանշանակ չես կարա ասես, թե խոսքը ինչի մասին ա: Իսկ դու նենց վստահ ես, թե ինչու ա Սևակը բարձրիկ Սևան ասում, այլ ոչ թե բարձր, որ ես սկսում եմ կասկածել, որ իրականում էս բանաստեղծությունը դու ես գրել:
Ամեն դեպքում, ինչ ուզում ա լինի, ևս մեկ տող, գեղեցիկ բառերով, որը ոչ մի ազդեցություն չի թողնում ինձ վրա:
Ի՞նչ ասեմ, մեկ անգամ մեկ՛՛՛
Պարզապե՛ս, պա՛ր-զա՛-պե՛ս, պարզապե՝ս դա մե՛րն է և այդ մասին չենք մոռանում.
ՈՐՈՎՀԵՏև չի կարելի մոռանալ, շատ վտանգաոր է:
Ես մոռանալու մասին խոսք չքաշեցի: Կարծում ես ես որևէ ուրիշ հայից վա՞տ գիտեմ, որ Նարեկացին ստեղ ա գրել, իսկ Դավիթը ստեղ ա կռվել: ՈՒղղակի էս բանաստեղծությունը նենց մի բան ա, որ կարդում ես ու քիչ ա մնում ասես "արա էս ինչ ուժեղ ազգի ծնունդ եմ": Բայց գիտեք ինչ կա, ես չեմ կարա ուրիշի մոտ ասեմ "դե ջիջիլ, մենք Նարեկացի ունենք", չեմ կարա ուրիշի մոտ պարծենամ, որ մեր վերածնունդը իտալացիքից առաջ ա էղել: Իսկ ինքը նենց ա գրում, ոնց որ մենք ենք աշխարհում բոլորը մեզ գիտեն ու հիանում են մեր ազգով:
Գիտենալը գիտեցողի համար է, գիտենալու մեջ մենք ու նրանք չկա, անձամբ ես ում ասել եմ զարմացել են, էլ ու՞մ չգիտենալու մասին է խոսքը, ամբողջ բնակչությունը մեծ ու պստիկ պետք է գիտենա՞ն, որ մենք գիտենա՞նք:
Եգիպտոսի կուլտուրան ճանաչելու համար պետք է գնալ Անգլիաի թանգարանները, չկասկածես, որ շատերի համար դա արդեն անգլիական կուլտուրա է: Իսկ մերը մերն է, շատ գիտենանք թե քիչ:
Եգիպտոսի կուլտուրան ճանաչելու համար, կարծում եմ սկսում են եգիպտոսից, վերջապես բուրգերն էլ Անգլիա չեն տարել, բայց էդ կարևոր չի, կարևորն էն ա, որ ես հենց նոր նկատեցի, որ ես սխալ եմ գրել "միայն մենք չգիտենք", պիտի լիներ "միայն մենք չունենք", կա մի քաղաք, որը ամբողջությամբ ժայռի մեջ ա սարքած:
Այս բոլորը վերաբերվում է յուրաքանչյուր քաղաքակիրթ ազգի և բանաստեղծը հավատարիմ մնալով իր տեսանկյունին( մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում) թվում է այն հատկանիշները, որոնք կարելի է թվել քաղաքակիրթ ժողովրդի մասին, իդեպ, որոնց թվում կան այնպիսիները, ոմանց մասին կոնկրետ կարելի է ասել, որ իրենց գերադասում են մյուսներից:
Ոնց հասկացա, դու էստեղ ուզում ես ասես, որ հայերը քաղաքակի՞րթ են: Շատ ուրախ եմ, որ տենց ես կարծում, ես լրիվ հակառակ կարծիքին, ամեն դեպքում ապրել Հայաստանում ու ասել, որ հայերը քաղաքակիրթ են, նշանակում ա, ապրել Հայաստանում ու միայն նայել Հ1:
փաստորեն զբաղված են պոեզիաի սպանությամբ:
Կներե՞ս դու սա համարում ես պոեզիայի սպանություն: Փաստորեն բոլորս պիտի վեր թրչենք ու գոռանք աշխարհի բոլոր բանաստեղծությունները լա՞վն են, կարծում եմ դա կլինի պոեզիայի սպանություն, կարծում եմ Սևակի գործերն են պոեզիան սպանում, որ իմ տարիքի մարդկանց մեծ մասը, մենակ Սևակ ա կարդացել, Սևակին համարում ա հայ ամենամեծ գրող, բայց էն հիանալի հայկական պոեզիային ծանոթ չի, որը ես համարում եմ աշխարհի լավագույն պոեզիաներից:Ես ուղղակի իմ կարծիքն եմ հայտնում, գրում եմ թե ինչու դուրս չի գալիս, ու վեճի մեջ եմ մտնում ուրիշների հետ, թե՞ պիտի համարենք Սևակը հանճար ա ու չքննադատենք իրան:
ԵԹԵ ՍՊԱՆՎԵՑ ՊՈԵԶԻԱՆ – ՍՊԱՆՎԱԾ Է ԱԶԳԸ, նրա ինքնաոչնչացումը արդեն ժամանակի հարց է:
Հա, սպանվեց մեր պոեզիան: Որովհետև ում հարցնես, որ գրողին ես սիրում կասեն Սևակ, որովհետև իրանք մենակ էդ են կարդում, որովհետև իրանք չեն կարա հասկանան, որ մենք կարգին պոետներ ունենք ու որ Սևակը շատ թույլ ա նրանցից: Բայց ազգը շարունակում ա գոյատևել, նենց որ ազգի գոյատևումը բացարձակ կապ չունի պոեզիայի հետ:
ԱՍԵՆՔ լինե՞լ թե՞ չլինել – հետո ի՞նչ, ո՞վ իրեն նման հարց չի տալիս կյանքի դժվար պահերին………
Հիմա եթե մարդ կարա ինչ-որ կերպ բացատրի, թե ինչու իրան էդ տողը կարա դուր չգա խնդրեմ, ես էլ հնարավոր ա ուրիշ պատճառով սիրեմ էդ տողը: Դուք չեք ուզում հասկանաք, որ ես էդ մեկնաբանությունը գրելով՝ գրել եմ, թե ինչ եմ հասկանում, ոնց եմ ընկալում և վերջապես դրանից հետևում ա, որ չեմ սիրում:
Իհարկ է այս բանաստեղծությունը Սևակի ամենա հաջողված գործերից չէ, եթե այն դիտարկել պոեզիաի բոլոր պահանջներից հելնելով, բայց ամենագլխավոր պահանջը պոեզիաի դա անկեղծ խոսքն է: Կարելի է ասել ուղղակի գովերգ է, բայց կասեմ որ սա անհամեմատ ավելի շատ է քան գովերգը, այս բանաստեղծությունը ավելի շուտ խրախույս է, ԽՐԱԽՈւՅՍ, որ կարդացել են մեր զորավարները մարտի գնալուց առաջ, Խրախույս ժաղօվրդին, որ ամեն օր մարտի է գնում էս աշխարհի դրվածքի դեմ:
Գովե՞րգ է, գուցե տենց, բայց կեղծ գովերգ է, շաբլոն հայկական կեղծ գովերգ: Գիտեք ինչի ա նման, որ հեռուստատեսությամբ լսում ենք, թե Հայաստանը ոնց ա բարգավաճում, այ դրան ա նման: Ցավում եմ, որ էս տիպի բանաստեղծություններն են խրախուսում հայերին:
Հանճարը հեգնել
Չի նշանակում մտածել:
Հանճարը փառաբանող, առավելևս, չի նշանակում մտածող:
Մասսագետ
17.07.2006, 01:40
Իմ կարծիքով, նույնիսկ այսքանը ասելն էլ հերիք էր։ :B
Հիմա երբ մեկը սիրահարված է մի ուրիշի վրա ու իրան ասում է, որ աշխարհի ամենասիրուն աչքերը ունի, կողքից մեկը հո չի ասի՝
Զարմանում եմ, երբ մեկը մի ուրիշի ՎՐԱ սիրահարված ա լինում, ո՞նց կարա նման բաներ ասի: Ամեն դեպքում հայրենասեր կոչվելու համար, պիտի առաջին հերթին քո լեզուն լավ իմանաս: Ես ինձ մի մեծ հայրենասեր չեմ անվանում, բայց իմանալով, որ իմ ազգի գլխավոր արժեքը լավ չգիտեմ՝ փորձում եմ հնարավորինս չափ շտկել էդ թերությունս:Ամեն դեպքում, ով որ հայրենասիրությունից ա խոսում, թող իրա լեզուն իմանա սկզբում:
Զարմանում եմ, երբ մեկը մի ուրիշի ՎՐԱ սիրահարված ա լինում, ո՞նց կարա նման բաներ ասի: Ամեն դեպքում հայրենասեր կոչվելու համար, պիտի առաջին հերթին քո լեզուն լավ իմանաս: Ես ինձ մի մեծ հայրենասեր չեմ անվանում, բայց իմանալով, որ իմ ազգի գլխավոր արժեքը լավ չգիտեմ՝ փորձում եմ հնարավորինս չափ շտկել էդ թերությունս:Ամեն դեպքում, ով որ հայրենասիրությունից ա խոսում, թող իրա լեզուն իմանա սկզբում:
Նախևառաջ, այս թեմայում մենք խոսում ենք միայն Սևակի բանաստեղծության մասին, այլ ոչ թե իմ հայերենի իմացության մակարդակի։ Լա՜վ, սիրահարվում են մեկին, ոչ թե մեկի վրա։ Սխալ էի գրել։ Բայց ինչո՞ւ ես ձևացնում, որ չես հասկանում, թե ինչ էի ուզում ասել։ Հետո ես գրում էի Սևակի հայրենասիրության մասին, այլ ոչ թե իմ։ Իսկ Սևակի հայրենասիրության մեջ ես համոզվել եմ իր բազմաթիվ ուրիշ ստեղծագործություններ կարդալուց էլ։
Ես էլ եմ փորձում հայերենին ավելի լավ տիրապետել։ Բայց եթե նույնիսկ ես հայերեն ոչ մի բառ էլ չիմանայի, դա քեզ իրավունք չէր տա ինձ ասել, որ ես իրավունք չունեմ հայրենասիրությունից խոսել։ Եթե չուզենայի հայերեն իմանալ հայ լինելով հանդերձ, դա արդեն ուրիշ հարց։;)
Էլ ուրիշ բաներ չեմ գրում, որ թեմայից շատ չշեղվեմ։ Առանց այդ էլ արդեն շատ շեղվեցի՝ քո ողջ նախորդ գրառման նման էլի։ Այնպես որ, զգացմունքներդ մի կողմ դիր ու թեմայից խոսիր։ :)
Երբ մեկը ինձ ասում է, որ Սևակը հանճարեղ բանաստեղծ է, ինձ թվում է, թե այդ մարդը ին կյանքում Սևակից բացի ուրիշ բան չի կարդացել: Անձամբ ես, եթե կարդայի Սևակ մի քանի տարի առաջ, երբ նոր էի սկսում գիրք կարդալ, կարող է և այդքան կրիտիկորեն չվերաբերվեի: Մի գուցե փորձեք այլ գրողների գործեր կարդալ, լիքը լավ բանաստեղծ ու արձակագիր կա էս աշխարհում:
Մասսագետ
17.07.2006, 10:45
Նախևառաջ, այս թեմայում մենք խոսում ենք միայն Սևակի բանաստեղծության մասին, այլ ոչ թե իմ հայերենի իմացության մակարդակի։ Լա՜վ, սիրահարվում են մեկին, ոչ թե մեկի վրա։ Սխալ էի գրել։ Բայց ինչո՞ւ ես ձևացնում, որ չես հասկանում, թե ինչ էի ուզում ասել։ Հետո ես գրում էի Սևակի հայրենասիրության մասին, այլ ոչ թե իմ։ Իսկ Սևակի հայրենասիրության մեջ ես համոզվել եմ իր բազմաթիվ ուրիշ ստեղծագործություններ կարդալուց էլ։
Ես էլ եմ փորձում հայերենին ավելի լավ տիրապետել։ Բայց եթե նույնիսկ ես հայերեն ոչ մի բառ էլ չիմանայի, դա քեզ իրավունք չէր տա ինձ ասել, որ ես իրավունք չունեմ հայրենասիրությունից խոսել։ Եթե չուզենայի հայերեն իմանալ հայ լինելով հանդերձ, դա արդեն ուրիշ հարց։;)
Էլ ուրիշ բաներ չեմ գրում, որ թեմայից շատ չշեղվեմ։ Առանց այդ էլ արդեն շատ շեղվեցի՝ քո ողջ նախորդ գրառման նման էլի։ Այնպես որ, զգացմունքներդ մի կողմ դիր ու թեմայից խոսիր։ :)
Նախ թեման չի կարող դեր խաղալ հայերենի իմացության բարելավման համար: Ու ես չեմ ձևացնում, թե չեմ հասկանում, թե ինչ ես գրել, շատ էլ լավ հասկանում եմ, ինչպես հակասկանում եմ շատ ու շատ տառասխլաներով գրված բառեր, սխալ օգտագործված նախադասություններ , ու ընդհանրապես լավ կլինի իմ դերասանական վարպետության մասին չխոսենք: Եթե դու հայ լինեիր ու հայերեն ոչ մի բառ չիմանայիր, ես հանգիստ կարող էի ասել, որ դու բացարձակ իրավունք չունես հայրենասիրությունից խոսելու, բայց հարցը դա չի, հիմա կասեմ: Գրելով Սևակի հայրենասիրության մասին, գովելով նրա հայրենսիրությունը, դու ցույց ես տալիս, որ դու էլ ես հայրենասեր, որ համաձայն ես Սևակի հայրենասիրական մտքերի հետ: Հիմա շատերն են ֆորումում սխալներով գրում, իհարկե, ես բացառություն չեմ ու երևի ամենից շատ սխալ անողներից մեկն էլ ես եմ, բայց ես հայրենասիրական գաղափարներ չեմ շռայլում, իսկ շռայլողը պիտի մի քիչ շատ հարգի իր լեզուն, Սևակից էլ շատ պիտի հարգի: Ի դեպ, Սևակը շատ լավ հայերեն գիտեր:
Երբ մեկը ինձ ասում է, որ Սևակը հանճարեղ բանաստեղծ է, ինձ թվում է, թե այդ մարդը ին կյանքում Սևակից բացի ուրիշ բան չի կարդացել: Անձամբ ես, եթե կարդայի Սևակ մի քանի տարի առաջ, երբ նոր էի սկսում գիրք կարդալ, կարող է և այդքան կրիտիկորեն չվերաբերվեի: Մի գուցե փորձեք այլ գրողների գործեր կարդալ, լիքը լավ բանաստեղծ ու արձակագիր կա էս աշխարհում:
Հետաքրքիր է, թե որտեղից նման անհեթեթ համոզվածություն առաջացավ, որ ով Սևակին հանճարեղ է համարում, նա այլ գրողների գործեր չի ընթերցել: Գրելուց առաջ հոգ տարեք, որպեսզի շատ ծիծաղելի չհնչի ասելիքը, հատկապես այն մարդկանց համար, ովքեր ոչ թե <<մի քանի տարի առաջ են սկսել գիրք կարդալ>>, այլ շատ ու շատ տարիներ առաջ:
Նախ համոզվածություն չի, այլ տպաորություն, իսկ տպաորությունը առաջանում ա անկախ քեզնից: Ես ուղղակի հայտնում եմ իմ կարծիկը Սևակի մասին ու ոչ մեկին չեմ ուզում վիրավորեմ, խորհուրդ եմ տալիս մի քիչ ել ուրիշ բաներ կարդալ, կարող ես p'որձել, եthե արդեն կարդաcել ես, շատ լավ, մի գուցե կիսվես մեզ հետ:
Սևակին համարում եմ հանճար,իսկ իրա գրածների մեծ մասը գլուխգործոցներ
Մրրիկ և Նարեկ խնդրում եմ մեջբերում չանել,սա պարզապես իմ կարծիքն է...:)
Մասսագետ
17.07.2006, 14:55
Հետաքրքիր է, թե որտեղից նման անհեթեթ համոզվածություն առաջացավ, որ ով Սևակին հանճարեղ է համարում, նա այլ գրողների գործեր չի ընթերցել: Գրելուց առաջ հոգ տարեք, որպեսզի շատ ծիծաղելի չհնչի ասելիքը, հատկապես այն մարդկանց համար, ովքեր ոչ թե <<մի քանի տարի առաջ են սկսել գիրք կարդալ>>, այլ շատ ու շատ տարիներ առաջ:
ճիշտն ասած նման տպաորություն ես էլ ունեմ, իհարկե ոչ բոլորն են տենց, բայց ես շատերին գիտեմ, որ կյանքում ասենք մենակ վերջին մոհիկան են կարդացել ու Սևակի բանաստեղծություններ ու Սևակին համարում են հանճար, տենց մարդկանց ես շատ եմ հանդիպել, իմ դասարանի մեծ մասն էր տենց, բայց ասում եմ, իհարկե կան Սևակ սիրողներ, որոնք լավ կարդացած են ու Նարեկի ասածը ո'չ անհեթեթ եմ համարում, ո'չ ծիծաղելի:
Ինչ վերաբերում ա էդ մի քանի տարի ասվածին, ես էլ եմ մի քանի տարի առաջ սկսել կարդալ, հիմա 18 տարեկան եմ, իսկ մի քանի տարի առաջ, երբ սկսեցի կարդալ, 13 էի, ուղղակի էդքան շատ չեմ ապրել, որ ասեմ շատ տարիներ առաջ:
Ինչ վերաբերում ա էդ մի քանի տարի ասվածին, ես էլ եմ մի քանի տարի առաջ սկսել կարդալ, հիմա 18 տարեկան եմ, իսկ մի քանի տարի առաջ, երբ սկսեցի կարդալ, 13 էի, ուղղակի էդքան շատ չեմ ապրել, որ ասեմ շատ տարիներ առաջ:
Ի դեպ մինչև 13 տարեկանների համար էլ կարելի է գտնել ահռելի քանակությամբ գրականություն: Այն, որ Դուք ուշ եք սկսել կարդալ, դա բոլորովին ուրիշ հարց է:
Նախ համոզվածություն չի, այլ տպաորություն, իսկ տպաորությունը առաջանում ա անկախ քեզնից: Ես ուղղակի հայտնում եմ իմ կարծիկը Սևակի մասին ու ոչ մեկին չեմ ուզում վիրավորեմ, խորհուրդ եմ տալիս մի քիչ ել ուրիշ բաներ կարդալ, կարող ես p'որձել, եthե արդեն կարդաcել ես, շատ լավ, մի գուցե կիսվես մեզ հետ:
Մի գուցե, բայց ոչ այս թեմայում::)
Շատ լավ, կարծում եմ էլ կարիք չկա շարունակելու: Ավարտենք այս անվերջ թվացող բանավեճը:
Հովսեփին կուզեմ ասել, որ ես ամենևին էլ չեմ ուզում մեկի կարծիքը քննադատել կամ փոխել: Իմ զայրույթի պատճառը այն չի, որ ինչ-որ մեկը Սևակ ա սիրում: Ամեն մեկը թող սիրի այն, ինչ ուզում է, դա ինձ չի հետաքրքրում: Եթե ուզես կարող եմ բացատրել գրառումներիս պատճառը, եթե ոչ, շատ լավ, այսքանով վերջացնենք:
Հովսեփին կուզեմ ասել, որ ես ամենևին էլ չեմ ուզում մեկի կարծիքը քննադատել կամ փոխել: Իմ զայրույթի պատճառը այն չի, որ ինչ-որ մեկը Սևակ ա սիրում: Ամեն մեկը թող սիրի այն, ինչ ուզում է, դա ինձ չի հետաքրքրում: Եթե ուզես կարող եմ բացատրել գրառումներիս պատճառը, եթե ոչ, շատ լավ, այսքանով վերջացնենք:
Նարեկ ջան,ես Սևակ չեմ սիրում,պարզապես իրա ոճը իմ սրտով չի,բայց որ լավ գործեր ունի,էդ անհերքելի փաստ է...
Մասսագետ
18.07.2006, 01:13
Ի դեպ մինչև 13 տարեկանների համար էլ կարելի է գտնել ահռելի քանակությամբ գրականություն: Այն, որ Դուք ուշ եք սկսել կարդալ, դա բոլորովին ուրիշ հարց է:
Հա հիմա քո ասածը ի՞նչ ա, ինչ ա մենք ուշ ենք քեզնից սկսել կարդալ, չե՞նք կարա Սևակին չսիրենք ու քննադատենք: 13-ում եմ սկսել կարդալ, որովհետև չեմ սիրել մինչև էդ կարդալը: էն որ մինչև 13 տարեկանների համար էլ կարելի ա ահռելի քանակությամբ գրականություն ճարել, դա լրիվ ուրիշ հարց ա
Ուլուանա
18.07.2006, 07:24
Զարմանում եմ, երբ մեկը մի ուրիշի ՎՐԱ սիրահարված ա լինում, ո՞նց կարա նման բաներ ասի: Ամեն դեպքում հայրենասեր կոչվելու համար, պիտի առաջին հերթին քո լեզուն լավ իմանաս: Ես ինձ մի մեծ հայրենասեր չեմ անվանում, բայց իմանալով, որ իմ ազգի գլխավոր արժեքը լավ չգիտեմ՝ փորձում եմ հնարավորինս չափ շտկել էդ թերությունս:Ամեն դեպքում, ով որ հայրենասիրությունից ա խոսում, թող իրա լեզուն իմանա սկզբում:
Մրրի՞կ։ Հիմա էլ դու սկսեցի՞ր բառերից կառչել։ Ի դեպ, հայրենասիրությունը լեզվի լավ կամ վատ իմացության հետ կապելն, ըստ իս, այնքան էլ ճիշտ չի։ Իհարկե, մայրենի լեզվին տիրապետելը շատ կարևոր է, և մեզնից յուրաքանչյուրը պետք է ձգտի հնարավորինս լավ տիրապետել իր մայրենի լեզվին։ Միևնույն ժամանակ մարդը կարող է շատ հայրենասեր լինել, բայց խոսելիս կամ գրելիս որոշ լեզվական սխալներ թույլ տալ։ Դրա պատճառները կարող են տարբեր լինել, ընդ որում հաճախ կարող են մարդուց կախված չլինել, հետևաբար դրա համար մարդուն մեղադրելը կամ դրանից նրա հայրենասիրության մասին հետևություններ անելը սխալ է։ Ճիշտ է, դա վատ է, բայց չի կարող խանգարել նրա՝ հայրենասեր լինելուն։ Որպես օրինակ՝ ուզում եմ խոսել մեր ամենայն հայոց բանաստեղծ Հովհաննես Թումանյանի մասին, որը կարծեմ քեզ համար էլ է հեղինակություն։ Կարծում եմ՝ կհամաձայնես, որ Թումանյանը հայրենասեր էր՝ բառիս ամենալայն իմաստով։ Բայց արի ու տես, որ այդ նույն Թումանյանը գրագիտությամբ, մեղմ ասած, չէր փայլում, էլ չեմ ասում, որ կետադրությունից համարյա գաղափար չուներ (թող ների ինձ իմ սիրելի բանաստեղծը, բայց դա ճշմարտություն է)։ Հետագա հնարավոր թյուրիմացություններից խուսափելու համար ասեմ, որ ես նկատի չունեմ բարբառային բառերն ու արտահայտությունները, որ հաճախ օգտագործում էր մեր մեծ բանաստեղծը։ Դե, մեղադրելու իրավունք չունենք. մարդը նույնիսկ տարրական կրթությունը մինչև վերջ չէր ստացել, իսկ այն ամենին, ինչին հասել էր, հասել էր զուտ ինքնակրթության շնորհիվ։ Բայց այն լեզվական սխալները, որ նա թույլ է տվել իր բազմաթիվ հանճարեղ ստեղծագործություններում, ամենևին չեն նսեմացնում նրան որպես բանաստեղծի (նա միշտ եղել և կմնա մեր հանճարեղ ամենայն հայոց բանաստեղծը), իսկ որպես հայրենասերի՝ առավել ևս։
Բայց արի ու տես, որ այդ նույն Թումանյանը գրագիտությամբ, մեղմ ասած, չէր փայլում,
Ի դեպ Սևակը երևի թե ամենակրթվածնա մեր գրողներից, և, ըստ իս, հենց դա է պատճառը նրա բանաստեղծությունների մի տեսակ «սարքովի» լինելու ;) ։ Չարենց, Շիրազ, Թումանյան… Բոլորը գրել են հոգու խոսքերով, իսկ Սևակը գիտելիքներով :think
Ի դեպ Սևակը երևի թե ամենակրթվածնա մեր գրողներից, և, ըստ իս, հենց դա է պատճառը նրա բանաստեղծությունների մի տեսակ «սարքովի» լինելու ;) ։ Չարենց, Շիրազ, Թումանյան… Բոլորը գրել են հոգու խոսքերով, իսկ Սևակը գիտելիքներով :think
Իմ կարծիքով, կրթվածությունը ու գրագետ գրելը ոչ մի կերպ չի կարող խանգարել մտքերն անկեղծ արտահայտելուն։ Համոզված եմ, որ եթե Թումանյանը ավելի գրագետ լիներ, դա նրան չէր խանգարի անկեղծ ու մարդամոտ ոճով գրելուն։ Ընդ որում, բարբառով գրելը անգրագետ գրելու հետ կապ չունի, և գրագիտությունն էլ գրքային կամ սարքովի բառեր օգտագործելու մեջ չէ։
StrangeLittleGirl
18.07.2006, 10:16
Սևակն իրոք շատ լավ հայերեն գիտեր: Դեմ չեմ, կարող էր անկեղծ բանաստեղծություններ գրել, բայց, իմ կարծիքով, նա պարզապես ցանցկացել է ցույց տալ, թե ինչքան շատ բառ գիտի կամ փորձել է օգտագործել իր իմացած բառերը, հորինել նորերը, և արդյունքում ստեղծվել են անշունչ բառախաղեր:
Ստացվում է ինչ, Սևակը «արհեստավարժ» գրող է՞ր։ Այնուամենայնիվ, չեմ կարծում թե նա Մեծ գրող էր, մտածող, գիտնական միգուցե, բայց ոչ ավելին։ Եվ ընդհանրապես, թող Աստված ների ինձ իմ «ապազգային» էությունը, բայց եթե Սևակի գլուխգործոցը «Անլռելի Զանգակատունն է», ես նրան չեմ կարող համարել մեծ գրող։
Ի դեպ, հայրենասիրությունը լեզվի լավ կամ վատ իմացության հետ կապելն, ըստ իս, այնքան էլ ճիշտ չի։ Իհարկե, մայրենի լեզվին տիրապետելը շատ կարևոր է, և մեզնից յուրաքանչյուրը պետք է ձգտի հնարավորինս լավ տիրապետել իր մայրենի լեզվին։ Միևնույն ժամանակ մարդը կարող է շատ հայրենասեր լինել, բայց խոսելիս կամ գրելիս որոշ լեզվական սխալներ թույլ տալ։ Դրա պատճառները կարող են տարբեր լինել, ընդ որում հաճախ կարող են մարդուց կախված չլինել, հետևաբար դրա համար մարդուն մեղադրելը կամ դրանից նրա հայրենասիրության մասին հետևություններ անելը սխալ է։ Ճիշտ է, դա վատ է, բայց չի կարող խանգարել նրա՝ հայրենասեր լինելուն։ Որպես օրինակ՝ ուզում եմ խոսել մեր ամենայն հայոց բանաստեղծ Հովհաննես Թումանյանի մասին, որը կարծեմ քեզ համար էլ է հեղինակություն։ Կարծում եմ՝ կհամաձայնես, որ Թումանյանը հայրենասեր էր՝ բառիս ամենալայն իմաստով։ Բայց արի ու տես, որ այդ նույն Թումանյանը գրագիտությամբ, մեղմ ասած, չէր փայլում, էլ չեմ ասում, որ կետադրությունից համարյա գաղափար չուներ (թող ների ինձ իմ սիրելի բանաստեղծը, բայց դա ճշմարտություն է)։ Հետագա հնարավոր թյուրիմացություններից խուսափելու համար ասեմ, որ ես նկատի չունեմ բարբառային բառերն ու արտահայտությունները, որ հաճախ օգտագործում էր մեր մեծ բանաստեղծը։ Դե, մեղադրելու իրավունք չունենք. մարդը նույնիսկ տարրական կրթությունը մինչև վերջ չէր ստացել, իսկ այն ամենին, ինչին հասել էր, հասել էր զուտ ինքնակրթության շնորհիվ։ Բայց այն լեզվական սխալները, որ նա թույլ է տվել իր բազմաթիվ հանճարեղ ստեղծագործություններում, ամենևին չեն նսեմացնում նրան որպես բանաստեղծ (նա միշտ եղել և կմնա մեր հանճարեղ ամենայն հայոց բանաստեղծը), իսկ որպես հայրենասեր՝ առավել ևս։
Մեծ հաշվով քեզ հետ համաձայն եմ, սակայն չե՞ս կարծում, որ մեր, հայերիս, պարագայում մի փոքր այլ է։ Օրինակ ես, համարելով ինձ բավականին հանդուրժող, միևնույնն է, երբ փողոցում հանդիպում եմ մարդկանց, որոնք ասենք 20 տարի է Հայաստանում են ապրում, բայց միմյանց հետ խոսում են ռուսերեն, ուղղակի զզվանք եմ ապրում։ Այնպես որ, հայերեն լավ իմանալն ու այն օգտագործելը հազար անգամ ավելի կարևոր է հայրենասեր կոչվելու համար, քան ասենք ապրիլի 24-ին Ծիծեռնակաբերդ գնալը։
Այնպես որ, հայերեն լավ իմանալն ու այն օգտագործելը հազար անգամ ավելի կարևոր է հայրենասեր կոչվելու համար, քան ասենք ապրիլի 24-ին Ծիծեռնակաբերդ գնալը։
Արևածաղիկ չրթելով ու օրվա բամբասանքները քննարկելով… :[ Ի դեպ, հենց այդ պատճառով 24-ին Ծիծեռնակբերդ չեմ գնում, սակայն սա ուրիշ պատմություն է…
Ուլուանա
19.07.2006, 07:59
Մեծ հաշվով քեզ հետ համաձայն եմ, սակայն չե՞ս կարծում, որ մեր, հայերիս, պարագայում մի փոքր այլ է։ Օրինակ ես, համարելով ինձ բավականին հանդուրժող, միևնույնն է, երբ փողոցում հանդիպում եմ մարդկանց, որոնք ասենք 20 տարի է Հայաստանում են ապրում, բայց միմյանց հետ խոսում են ռուսերեն, ուղղակի զզվանք եմ ապրում։ Այնպես որ, հայերեն լավ իմանալն ու այն օգտագործելը հազար անգամ ավելի կարևոր է հայրենասեր կոչվելու համար, քան ասենք ապրիլի 24-ին Ծիծեռնակաբերդ գնալը։
Ես էլ քեզ հետ եմ համաձայն։ Մարդ պարտավոր է, գոնե տարիներ շարունակ իր հայրենիքում ապրելով, այնքան տիրապետել իր մայրենի լեզվին, որ կարողանա այդ լեզվով նորմալ հաղորդակցվել։ Բայց տվյալ դեպքում խոսքը դրա մասին չէր, այլ ինչ-որ լեզվական սխալների։
Լավ, մենք արդեն վաղուց թեմայից շեղվել ենք։ Եկեք էլ չշարունակենք այս խոսակցությունը։ Հուսով եմ՝ ոչ ոք դեմ չի լինի։ ;)
Vive L'Armenie
19.02.2007, 01:40
Ես էլ ուզում եմ իմ Սևակից իմ սիրած բանաստեղծության առաջին տունը ստեղ դնել: մնացած տները ուղղակի զահլա չարեցի արտագրեմ
ՔԻՉ ԵՆՔ, ԲԱՅՑ ՀԱՅ ԵՆՔ
Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում:
Մենք մեզ ո'չ ոքից չենք գերադասում:
Պարզապես մենք էլ պիտի ընդունենք,
Որ մե~նք միայն մե~նք Արարատ ունենք,
Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սևանում,
Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում:
Պարզապես Դավիթն այստեղ է կռվել:
Պարզապես Նաներկն այստեղ է գրվել:
Պարզապես գիտենք ժայռից վանք կերտել,
քարից շինել ձուկ, և թռչուն կավից,
ՈՒսուցման համար և աշակերտե՜լ
Գեղեցիկի'ն,
Բարու'ն,
Վսեմի'ն,
Լավի'ն...
Այո', միայն առաջին տունը կարդալուց հետո, քիչ ա մնում հպարտ լինեմ, որ հայ եմ:
Այո:՛
Շա՜տ լավ է ասված:
Մենք հպա՛րտ ենք, որ Հա՛յ ենք…
Այս տողերը պետq է կարդան նրանq, ովքեր այնքա՛ն էլ չեն հասկանում թե ի՞նչ է նշանակում Հայի զավակ լինելը: Դա ուղղակի հպարտությու՛ն է, որն անբացատրելի է: :)
Եղե՛լ ենք, կա՛նք և կլինե՛նք…
Հա, սպանվեց մեր պոեզիան: Որովհետև ում հարցնես, որ գրողին ես սիրում կասեն Սևակ, որովհետև իրանք մենակ էդ են կարդում, որովհետև իրանք չեն կարա հասկանան, որ մենք կարգին պոետներ ունենք ու որ Սևակը շատ թույլ ա նրանցից: Բայց ազգը շարունակում ա գոյատևել, նենց որ ազգի գոյատևումը բացարձակ կապ չունի պոեզիայի հետ:
Չգիտեմ էլ, խնդա՞մ, թե լամ…Ասեմ, որ այս բառերը կարդալուց հետո այնքան էի բարկացած, որ չշարունակեցի մնացածների գրածները կարդալ: Իհարկե հետո կկարդամ, բայց սրան չպատասխանել չեմ կարող:Գիտես, այն որ քննադատում ես, դա լավ է, քանի որ դա խոսում է այն մասին, որ ծանոթ ես, կարդացել ես ու քննարկելու ասելիք կա:Բայց գո գրածները , ներիր իհարկե, պարզապես բամբասանք են, ինչ որ տեղ որևէ չհաջողված գրչակից լսված խոսքեր:Ես չեմ փորձի քեզ ներկայացնել Սևակին, դրա համր նախ պետք է, որ դու կարդաս, իմանաս թե ինչի մասին է խոսքը, և հետո Սևակին պետք է հասկանալ: Չեմ բացառում, որ ունենք հիանալի գրողներ, բայց ես մնում եմ իմ անփոփոխ կարծիքին, որ Սևակը մնում է բոլոր ժամանակների մեծ փիլիսոփան: Փորձի կարդալ հասկանլու, ոչ թե հակասություններ գտնելու համար:
էկեք հըլը որ էս բանաստեղծության շուրջ վիճենք, հետո կշարունակենք:
Ես գրում եմ իմ կարցիքը:
Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում:
Մեզ հա՞յ են ասում: Էդ ո՞վ ա մեզ ճանաչում:
Շատ ճիշտ ա նկատել Մեծն բանաստեղծ Սևակը՝ մենք քիչ ենք, համենայն դեպս մեր երկրի սահմաններում, բայց բացարձակ չեմ կարող համաձայնվել, որ մենք մեզ ոչ ոքից չենք գերադասում, գերադասելու տեղ չունենք, բայց մենք մեզ բոլորից լավն ենք համարում:
Պարզապես մենք էլ պիտի ընդունենք,
Որ մե՜նք միայն մե՜նք Արարատ ունենք:
Մեռանք ընդունելով, որ Արարատ ունենք: Հետո ի՞նչ: Մեկ ա մեր տարածքում չի, մեր ընդունելուց ոչ մի բան չի փոխվի:
Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սևանում,
Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում:
ՈՒզում եմ հիշացնել, որ Սևակի ժամանակ արդեն Սևանի մակարդակը ահագին իջել էր (եթե ինքը դա նկատի ուներ): Իսկ որ երկինքը ճիշտ պատճեն ա անում, դե երևի գոյություն չունի երկնքի սխալ պատճեն:
Պարզապես Դավիթն այստեղ է կռվել:
Պարզապես Նաներկն այստեղ է գրվել:
Հետո ի՞նչ:
Պարզապես գիտենք ժայռից վանք կերտել,
Համաձայն եմ՝ Գեղարդը: Բայց դա միայն մենք չգիտենք:
քարից շինել ձուկ, և թռչուն կավից,
քարից ձու՞կ, կավից թրչու՞ն: Սևակը ինչ-որ հրաշքների մասին ա գրել, որոնք գոյություն չունեն: Իսկ եթե քանդակագործությունը նկատի ուներ, ապա ես կրկնում եմ՝ հետո ի՞նչ:
ՈՒսուցման համար և աշակերտե՜լ
Գեղեցիկի'ն,
Բարու'ն,
Վսեմի'ն,
Լավի'ն...
Էս մասը կարդալուց, ինձ թվում ա՝ Սևակը ուրիշ երկրի մասին էր գրել: Հույս ունեմ կգտնվեն գոնե հայեր, որոնք կհամաձայն են, որ էս մասը բացարձակ չի համապատասխանում Հայաստանին:
Դե ինչ, էս իմ կարծիքներ, էս բանաստեղծության առաջին տունի մասին: Մնացաց տներինը չգրեցի, որտև շատ երկար կստացվի, բայց պատկերացրեք սրանից շատ չի տարբերվում: Եթե կան մարդիկ ովքեր համաձայն չեն կարծիքիս հետ, իսկ ես համոզված եմ, որ կան այդպիսիք, թող գրեն, թե որ մասում հետս համաձայն չեն ու ինչու:
Ճիշտ ա, Մասսագետը հիմա ցավոք հարկադիր արձակուրդի մեջ ա, բայց կարդալով այս ամենը մի քանի բան ասեմ էլի:
Նախապես ասեմ, որ սևակագետ կամ սևակասեր չեմ, ու ընդհանրապես պոեզիան ինձ չի ձգում, բայց `
Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում:
Մեզ հա՞յ են ասում: Էդ ո՞վ ա մեզ ճանաչում:
Շատ ճիշտ ա նկատել Մեծն բանաստեղծ Սևակը՝ մենք քիչ ենք, համենայն դեպս մեր երկրի սահմաններում, բայց բացարձակ չեմ կարող համաձայնվել, որ մենք մեզ ոչ ոքից չենք գերադասում, գերադասելու տեղ չունենք, բայց մենք մեզ բոլորից լավն ենք համարում:
Ինձ թվում ա գերադասելու մասին գրելով Սևակը ուղղակի նախապես "արդարանում ա", որ հետագա տուները հանկարծ գլուխգովանություն չընկալվեն: Ու հենց մյուս տուների համար, որ Մասսագետը գրել է "հետո ինչ, ինչ ա մենակ մե՞նք ունենք", Սևակը սկզբում արդեն ասել էր` մենք մեզ չենք գերադասում, բայց սրանք մեր ստեղծած արժեքներն են: Իսկ եթե դուր չի գալիս, թե ինչի ենք մերն ընդհանրապես առանձնացնում, համաձայն եմ, որ մտածելու տեղ կա, բայց էդ դեպքում պետք ա սկսել հայրենասիրություն կոչվող երևույթը կասկածի տակ առնելուց:
Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սևանում,
Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում:
ՈՒզում եմ հիշացնել, որ Սևակի ժամանակ արդեն Սևանի մակարդակը ահագին իջել էր (եթե ինքը դա նկատի ուներ): Իսկ որ երկինքը ճիշտ պատճեն ա անում, դե երևի գոյություն չունի երկնքի սխալ պատճեն:
Այո, լինում ա և սխալ` աղավաղված պատճե, երբ ջրերը պղտոր են:
Այս արտահայտությունը պարզապես գրական դարձվածք ա` լճի մաքրությունը ցույց տալու, պարզապես գեղեցիկ հնարքա` համարժեք պարզ, զուլալ, վճիտ հատկանիշներին: Իսկ եթե կասկածի առարկան ջրերի մաքրությունն ա, ապա ցանկացած ջրային տարածք, տարբեր ստորջրյա հոսքերի ու մակընթացությունների հետևանքով, պղտորման պահեր ունենում ա, բայց այստեղ պահն ուրիշ ա` երբ կանգնած ես Սևանի ափին, գրկում ես հայացքովդ վճիտ ջրերի հստակ արտացոլանքը, ու ծնվում ա պոեզիան...
քարից շինել ձուկ, և թռչուն կավից,
քարից ձու՞կ, կավից թրչու՞ն: Սևակը ինչ-որ հրաշքների մասին ա գրել, որոնք գոյություն չունեն: Իսկ եթե քանդակագործությունը նկատի ուներ, ապա ես կրկնում եմ՝ հետո ի՞նչ:
Կարծում եմ Սևակը նկատի ուներ մի քանի հազար տարեկան գտածոները, որոնք վկայում են կենդանիներին երկրպագելու ժամանակաշրջանում հայերի մշակութային գոյության մասին:
Չգիտեմ Սևակը հանճար ա, թե ոչ, բայց որ պոետ ա, էդ հաստատ ա :)
գյումրեցի աղջիկ
24.05.2007, 06:03
Իսկ կարդացե՞լ եք «Սուլամիթա. Սևակի մեծ սերը» գիրքը... Այն ինչ չգիտեի նրա մասին, այդ գրքի շնորհիվ իմացա...
Հայերիս մեջ ինքնաժխտումը դարձել է ազգային բնավորության գիծ:Իսկ սեփական արժեքների ժխտումը վերածվել է մրցակցության: Ժխտման օրենքն ասում է՝ ժխտումը ուղիղ համաեմատական է ժխտողի տգիտությանն ու տհասությանը:
Պոետ վ Ռոսիի բոլշե, չեմ պոետ(Բանաստեղծը Ռուսիայում ավելի է քան բանաստեղծը ),- կարծեմ ասել է Եվգ.Եվտուշենկոն:
Պ.Սևակն էլ է ձևակերպել բանաստեղծի մասին ունեցած իր պատկերացումերը(քաղվածքը հիշողությամբ է):
-Եթե ամեն մի ազգի բանաստեղծի համար հայրենասիրությունը բնական մի բան է, ապա հայ բանաստեղծի համար այն դառնում է նաև ԳԱՂԱՓԱՐԱԽՈՍՈՒԹՅՈՒՆ:
!956 թվականին լույս տեսավ «Անլռելի զանգակատունը», 1965-ին, Օպերայի հրապարակում թևածեց ազգային ցասման ու բողոքի մռունչը՝ «Հողեեե՜րը»: Սևակն այդ ցասումը բորբոքող հրաբուխներից մեկն էր:Նա նաև, արդեն հետմահու, Արցախի ազատագրման գործուն մասնակից էր:Եթե ամեն մի հայ ինքստինքյան արդեն արժեք է,որովհետև հայ է ծնվել, ապա Սևակն՝ ազգային արժեք է:
Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում,
Մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում,
Պարզապես մենք էլ պիտի ընդունենք,
Որ մենք, միայն մենք, ունենք Արարատ...
Նշանակում է, որ մենք ինքներս պետք է գիտակցենք, որ մենք էլ մեզանից ներկայացնում ենք ԻՆՔՆԱԲԱՎ ԱՐԺԵՔ, հասկանանք ու ԸՆԴՈՒՆԵՆՔ որ Արարատը լոկ մի սար չէ(ինչպես թուրքի կամ Մասսագետի համար), այլ ՈԳԻ ու ԽՈՐՀՈՒՐԴ,ազգային ինքնագիտակցություն ձևավորող գործոն՝ Նարեկացու, Քուչակի և անանուն քարտաշ վարպետների հետ միասին:
Ցասման Դավիթը՝ մեր ազգային երազանքների, բարու և չարի,իդեալական հերոսի մասին ունեցած մեր հավաքական պատկերացումների մարմնավորումն է, որ եթե Քուռկիկ Ջալալու խրխնջոցը - հայ մնա, հայորեն ապրիր, գնահատիր քո ազգային արժեքներն ու սրբությունները- արձագանքի մեր հոգիներում, ապա Մհերի Դուռը մի օր կբացվի, մի օր ԿԲԱՑԵՆՔ և այլն և այլն:
Իսկ քերթողական արվեստի սուտ ու փուտ «գուրմաններին» խորհուրդ կտայի կարդալ նրա վերջին գիրքը՝ «Եղիցի լույսը»:
Հ.Գ, Սևակ-բանաստեղծին կարելի է չսիրել, նույնիսկ՝ ատել: Բայց համեմատել նրան գրչակի հետ՝ նշանակում է լինել կամ հոգեկան հիվանդ, կամ էլ՝ հիմար:Մոդերատորներ, ձեզ չի՞ թվում, որ հարկավոր է այս շարանի խորագիրը սրբագրել:
Մոդերատորական: Թեմայի վերնագիրը, ի տարբերություն Ձեր Հ.Գ-ի բավականին կոռեկտ է: Կարդացեք Ակումբի կանոնադրությունը (http://www.akumb.am/showthread.php?t=2437#post67297), մասնավորապես
2.1.1. Չի թույլատրվում վիրավորել կամ ծաղրել ակումբի մյուս անդամներին, նրանց նկատմամբ ցուցաբերել բացահայտ արհամարհական վերաբերմունք, ֆորումի բանավեճերը տեղափոխել վեճի, հարաբերություններ պարզելու, կռվի հարթություն:
Հ.Գ, Սևակ-բանաստեղծին կարելի է չսիրել, նույնիսկ՝ ատել: Բայց համեմատել նրան գրչակի հետ՝ նշանակում է լինել կամ հոգեկան հիվանդ, կամ էլ՝ հիմար:Մոդերատորներ, ձեզ չի՞ թվում, որ հարկավոր է այս շարանի խորագիրը սրբագրել:
Ես լրիվ համամիտ եմ և ավելացնելու էլ ոչինչ չկա:
Հ.Գ, Սևակ-բանաստեղծին կարելի է չսիրել, նույնիսկ՝ ատել: Բայց համեմատել նրան գրչակի հետ՝ նշանակում է լինել կամ հոգեկան հիվանդ, կամ էլ՝ հիմար:Մոդերատորներ, ձեզ չի՞ թվում, որ հարկավոր է այս շարանի խորագիրը սրբագրել:
Ինձ թվում է, որ քո այս կերպ արտահայտվելը, վիրավորելը որոշակի կարծիք ունեցողին, անթույլատրելի է: Ես ինքս Սևակին գրչակ չեմ համարում, սիրում եմ նրա բանաստեղծություններից շատ շատերը, բայց դա չի նշանակում, որ ես իրավունք ունեմ բռնանալ այլոց կարծիքի վրա, ովքեր Սևակին գրչակ են համարում ու գրում իրենց կարծիքը՝ առաջարկելով քննարկել: Ես չեմ կարդացել թեման, ժամանակս չի հերիքել, բայց գիտեմ, որ դու իրավունք ունես ու կարող ես հակառակվել այդ կարծիքին, հիմնավորել, որ նրանք սխալվում են, քննարկել, քննադատել, բայց երբեք ոչ վիրավորել: Վերնագիրը չի փոխվում, քանի որ այն ընդամենը քննարկելու առաջարկ է: Այդ հարցից չի նվազելու Սևակի հեղինակությունը, չի կորելու նրա ստեղծագործությունների որակը, չենք դադարելու սիրել նրա արվեստը:
Ես ինքս համաձայն չեմ Սևակին գրչակ անվանողների հետ, համարում եմ, որ նրա արվեստի մի չնչին մասի չափ չստեղծածը իրավունք չունի նրան այդպես պիտակել, բայց միաժամանակ իրավունք չունեմ բռնանալ նրա խոսքի ազատության վրա:
Հարգարժան Chuk, կարելի է ամեն բանի մասին խոսել, ամեն բան քննարկել, բայց ո՛չ ամեն ձևի:Ես մնում եմ իմ կարծիքին և գտնում եմ, որ շարանի խորագիրը հարկավոր է փոխել, որովհետև դա վիրավորում է հայ մարդու արժանապատվությունը:
Հ.Գ. Եթե ես խախտել եմ ֆորումի կանոնները, ապա պատրաստ եմ պատիժ կրելու:
Երկար մտածելուց ու ինքս ինձ հետ հարցը քննելուց հետո որոշեցի.
Մոդերատորական: Թեմայի վերնագիրը փոխված է:
Ավելացվել է 3 րոպե անց
Մոդերատորական 2: SAS, ամեն դեպքում այսուհետև մնացեք ակումբի կանոնադրության շրջանակներում, մասնավորապես ոչ մի դեպքում մի վիրավորեք ակումբի մյուս անդամներին, եթե նույնիսկ նրանց ասածը ձեր համար լինի անընդունելի, մի կատարեք թեմայից դուրս գրառումներ:
Իսկ ես «Քիչ ենք, բայց հայ ենք»-ը շատ եմ սիրում, ոչ մի ազգայնական, մեծամիտ բան էլ չեմ նկատել այնտեղ, ավելի շուտ ըմբոստացում է մեզ բնորոշ մի այլ ծայրահեղության՝ թերաժեքության դեմ… Նախ հենց սկզբից Սևակը նշում է, որ մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում, ապա ավելացնում, որ այնուամենայնիվ մենք էլ էս ու էս ունենք՝ դրանով ոչ մի ֆրանցիացու, հույնի, Շեքսպիրի, Ակրոպոլիսի, Դոստոևսկու, Հազար ու մի գիշերի, բուրգերի, Դուբայի աշտարակի և այլնի չթերագնահատելով, մարդը կիսվում է մտքերով իր ազգի մասին, հայ բանաստեղծը հո չէր գրելու, թե որքան ենք մենք զիջում անգլիացիներին կամ իտալացիներին, դա նորմալ էլ չէր լինի: Ես համաձայն չեմ նաև այն մարդկանց հետ, ովքեր Սևակին այնուամենայնիվ ընդունելով, այս բանաստեղծության հանդեպ այնքան էլ դրական չեն տրամադրված, ի միջի այլոց Չարենցն էլ ասում էր, թե աշխարհ անցիր, Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա կամ Նարեկացու, Քուչակի նման լուսապսակ ճակատ չկա: Իրականում Սևակը ավելի համեստ է գտնվել, իսկ Չարենցը իրեն բնորոշ ծայրահեղականությամբ ավեի բուռն սեր է ցուցաբերել ազգային արժեքների հանդեպ: Դե, ի՞նչ անես, էս մարդիկ իրենց «Հայաստան յարն են սիրում»: Իսկ մի՞թե դա վատ է:8
StrangeLittleGirl
24.06.2012, 19:55
Իսկ ես «Քիչ ենք, բայց հայ ենք»-ը շատ եմ սիրում, ոչ մի ազգայնական, մեծամիտ բան էլ չեմ նկատել այնտեղ, ավելի շուտ ըմբոստացում է մեզ բնորոշ մի այլ ծայրահեղության՝ թերաժեքության դեմ… Նախ հենց սկզբից Սևակը նշում է, որ մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում, ապա ավելացնում, որ այնուամենայնիվ մենք էլ էս ու էս ունենք՝ դրանով ոչ մի ֆրանցիացու, հույնի, Շեքսպիրի, Ակրոպոլիսի, Դոստոևսկու, Հազար ու մի գիշերի, բուրգերի, Դուբայի աշտարակի և այլնի չթերագնահատելով, մարդը կիսվում է մտքերով իր ազգի մասին, հայ բանաստեղծը հո չէր գրելու, թե որքան ենք մենք զիջում անգլիացիներին կամ իտալացիներին, դա նորմալ էլ չէր լինի: Ես համաձայն չեմ նաև այն մարդկանց հետ, ովքեր Սևակին այնուամենայնիվ ընդունելով, այս բանաստեղծության հանդեպ այնքան էլ դրական չեն տրամադրված, ի միջի այլոց Չարենցն էլ ասում էր, թե աշխարհ անցիր, Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա կամ Նարեկացու, Քուչակի նման լուսապսակ ճակատ չկա: Իրականում Սևակը ավելի համեստ է գտնվել, իսկ Չարենցը իրեն բնորոշ ծայրահեղականությամբ ավեի բուռն սեր է ցուցաբերել ազգային արժեքների հանդեպ: Դե, ի՞նչ անես, էս մարդիկ իրենց «Հայաստան յարն են սիրում»: Իսկ մի՞թե դա վատ է:8
Շին, ախր ցավն էն ա, որ մենք լաաաաաավ էլ գերադասում ենք մեզ: Ու իրա թվարկածները իրոք «հետո ի՞նչ» ռեակցիա առաջացնող բաներ են: Բա բանաստեղծության պաթոսը, բա առաջին դեմք հոգնակի թիվ օգտագործելով բոլոր հայերի անունից խոսելը: Իսկ Չարենցը մենակ իրա սեփական սիրո մասին ա գրել, իրա անձնական զգացմունքների, ու եթե ասում ա` Արարատից ճերմակ գագաթ չկա, բանաստեղծության կոնտեքստից հայտնի ա, որ իրա համար չկա, իսկ եթե դա իրա անձնական ու սուբյեկտիվ զգացումն ա, ոչ մեկ դրա դեմ որևէ բան չի կարող ասել: Սևակն իր անձնական սուբյեկտիվ զգացմունքներից չի խոսում, բոլորիս անունից ա ելույթ ունենում (հա, հենց ելույթ, որովհետև դա բանաստեղծություն չի, վերամբարձ ելույթ ա): Ու մենակ առաջին տողը` մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում, արդեն ամեն ինչ փչացնում-թողնում ա: Իրա տոնից էրևում ա, որ հայ կոչվելն ինչ-որ մեծ ու կարևոր բան ա, մինչդեռ սաղ աշխարհը մեզ վրա թքած ունի ու հազիվ գաղափար ունի, որ ընդհանրապես տենց պետություն գոյություն ունի, որը ժայռից վանք ա կերտում ու փաստացիորեն իր տարածքում չգտնվող լեռն իրանով ա անում:
Հ.Գ. Համ էլ դու Արամ Ասատրյան ես լսում :P
StrangeLittleGirl
24.06.2012, 20:02
Որպես նվեր անցնում եմ բանաստեղծության երկրորդ տան վերլուծությանը :))
Մենք քիչ ենք‚ սակայն մեզ հայ են ասում։
Մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում
Պարզապես մեր բախտն ուրիշ է եղել‚-
Պարզապես շատ ենք մենք արյուն հեղել.
Պարզապես մենք մեր դարավոր կյանքում‚
Երբ եղել ենք շատ
Ու եղել կանգուն‚
Դարձյա՛լ չենք ճնշել մեկ ուրիշ ազգի‚
Ո՛չ ոք չի տուժել զարկից մեր բազկի։
Եթե գերել ենք՝
Լոկ մեր գրքերով.
Եթե տիրել ենք՝
Լոկ մեր ձիրքերով...
Առաջին երկու տողին անդրադառնալու կարիք չկա, սկզբում շատ լավ խոսվել ա դրա մասին:
Պարզապես մեր բախտն ուրիշ է եղել
Էս կոչվում ա արդարացում: Երևի էս մասին հասնելուց Սևակին տեղ հասավ, որ այնուամենայնիվ մեզ ոչ ոք հայ չի ասում, ու եթե քարտեզի վրա մեր տեղն իմանում են, արդեն մեծ բան ա, սկսում ա արդարանալ: Էս նման ա էն բանին, երբ մեկը որևէ մրցույթում իր էշ խելքից պարտվում ա ու ասում ա` բախտս չբերեց:
Պարզապես շատ ենք մենք արյուն հեղել
Մի րոպե... Մե՞ր արյունն ա հեղվել, թե՞ մենք ենք ուրիշի արյուն հեղել: Հանուն բանաստեղծության չափի-հանգի Սևակն օգտագործում ա մի արտահայտություն, որը գոնե հայերենի կրողի համար նշանակում ա. «Մենք ուրիշների արյունն ենք հեղել», ու եթե Սևակը չլիներ, մեկ ուրիշը լիներ, միանգամից ազգի դավաճան կհանեին, թե` ո՞նց, դու մեզ սենց ագրեսիվ ես հանում, հա՞: Բայց քանի որ Սևակն ա, պարտավոր ենք հավատալ, որ նշանակում ա, որ մեր արյունն ա հեղվել:
Պարզապես մենք մեր դարավոր կյանքում‚
Երբ եղել ենք շատ
Ու եղել կանգուն‚
Դարձյա՛լ չենք ճնշել մեկ ուրիշ ազգի
Հահահահա, Տիգրան Մեծն էլ մեր թագավորներից չի էղել:
Եթե գերել ենք՝
Լոկ մեր գրքերով.
Եթե տիրել ենք՝
Լոկ մեր ձիրքերով.
Հը՞: Էդ ու՞մ ենք մեր գիրք-ձիրքով տիրել: Մենք մեր գլուխը հազիվ ենք պահել, ուր մնաց` գերել-տիրելու մասին մտածեինք:
Mephistopheles
24.06.2012, 20:44
քիչ ենք, բայց հայ ենք…
ես կասեի…
շատ ենք, բայց մարդ չենք…
Է հա ի՞նչ: Քիչ ենք, բայց հայ ենք. անկապ, հատուկ հայրենասիրական բան գրելու համար գրած բան, հետո՞: Սրանով ապացուցենիք, որ Սևակը գրչակ է, ու սկսնակ գրողի համար վտանգավոր է՞ Սևակ կարդալը:
Հիմա վերնագրեր եմ գրում, եկեք քննարկենք.
Չկաս ու չես լինելու
Անջատում
Գլխապտույտ
Ո՞ւր է գիշերը հազարմեկերորդ
Գիշերն ու ես
Արվեստ
Դիմում եմ պահանջելու պես
Նամակ
Երգ-երգոց
Նահանջ երգով
Սրանք էս պահին հիշածս գործերն են, քննարկե՞նք:
Թե չէ զահլա գնաց արդեն էս ՝՝հայրենասիրություն՛՛ ընդդեմ եսիմինչասիրություն ղալմաղալից:
My World My Space
24.06.2012, 21:40
Բյուր, ինչքան գիտեմ լուսահոգի պապդ էլ չէր սիրում Սևակ, ու կասկածում եմ, որ դա գեներով ա անցել, հետո էլ ո՞վ ա ասել, որ բանաստեղծությունը կարելի ա տենց տող առ տող վերլուծել, կտրելով կոնտեքստից, չէ՞ որ էդ անդերը կառուցվածք ունի, ու վերջնական ինչ-որ կետի ա գնում…
Նույն կերպ կարելի ա վերլուծել Ես իմ անուշ Հայադտանին, ու պարզել որ ոչնչով չի զիջում Սևակի էս գործին։
Ինչ վերաբերվում ա վերոնշյալ վերլուծությանը, ասեմ, որ 15-ամյա պատանու չմահավան ու չհիմնավորված փորձ ա…
Է հա ի՞նչ: Քիչ ենք, բայց հայ ենք. անկապ, հատուկ հայրենասիրական բան գրելու համար գրած բան, հետո՞: Սրանով ապացուցենիք, որ Սևակը գրչակ է, ու սկսնակ գրողի համար վտանգավոր է՞ Սևակ կարդալը:
Հիմա վերնագրեր եմ գրում, եկեք քննարկենք.
Չկաս ու չես լինելու
Անջատում
Գլխապտույտ
Ո՞ւր է գիշերը հազարմեկերորդ
Գիշերն ու ես
Արվեստ
Դիմում եմ պահանջելու պես
Նամակ
Երգ-երգոց
Նահանջ երգով
Սրանք էս պահին հիշածս գործերն են, քննարկե՞նք:
Թե չէ զահլա գնաց արդեն էս ՝՝հայրենասիրություն՛՛ ընդդեմ եսիմինչասիրություն ղալմաղալից:
Արեա, սա Սևակի ամենալավ բանաստեղծությունն ա: Ես համոզված եմ ասում: Մի ամբողջ ժողովուրդ անգիր գիտի, քիչ բան չի է :) Իմ էլ 2-րդ ամենասիրածն ա իրանից, առաջինն «Արվեստն» ա ինձ համար: Սևակից շատ բան կա, որ ինձ էլ դուր չի գալիս, ես աֆորիմզայնություն չեմ սիրում, բայց էս գործին բան չասեք, սա շատ ճիշտ, լավ բանաստեղծություն ա: Ֆուտբոլը վարի գնաց է :))
Արեա, սա Սևակի ամենալավ բանաստեղծությունն ա: Ես համոզված եմ ասում: Մի ամբողջ ժողովուրդ անգիր գիտի, քիչ բան չի է :) Իմ էլ 2-րդ ամենասիրածն ա իրանից, առաջինն «Արվեստն» ա ինձ համար: Սևակից շատ բան կա, որ ինձ էլ դուր չի գալիս, ես աֆորիմզայնություն չեմ սիրում, բայց էս գործին բան չասեք, սա շատ ճիշտ, լավ բանաստեղծություն ա: Ֆուտբոլը վարի գնաց է :))
Ընդհանրապես ես Սևակի ստեղծագործություններն ըստ թեմատիկայի բաժանում եմ երկու մասի՝ անձնական ու գլոբալ: Եթե անձնական թեմաներում ականատես ենք լինում հանճարեղ բանաստեղծի, ապա գլոբալ թեմաների դեպքում (հայրենասիրություն, բան)՝ հանճարեղ բանասերի, լեզվաբանի, հանգաբանի և այլն:
Անձնական բանաստեղծությունները կարդալիս զգում ես, որ ամեն բառը, ամեն տողը ապրվել է: Մի բառ կարդում ես ու զգում ես որ մի տաս բառ էլ կա, որ չի գրվել, բայց էդ բառերը կան, տողատալերից քեզ են նայում: Իսկ հայրենասիրական, գլոբալ թեմաները մի տեսակ մակերեսային են, խորք չկա, չես կարողանում խորանալ, մտքիդ մեջ չես կարողանում արտասանել, չնայած կազմության առումով հանճարեղ են:
Հիմա Քիչ ենք, բայց հայ ենք: Դպրոցական պարտադիր ծրագրի շրջանակներում հանգիստ տեղավորվող գործ է էլի: Ամեն բառը, ամեն տողը մի տաս անգամ գրած ջնջած, ամեն բառը հատ-հատ ընտրված, հղկված, կոկված բանաստեղծություն: Ոչ ավելի: Չապրված, ուղղակի հորինված:
Էս մեր դպրոցական ծրագրերը շատ մազալու են, հա: Ոնց որ հատուկ ընտրեն ամեն գրողի էն ստեղծագործությունները, որոնցով էդ գրողի մասին պատկերացում կազմել հնարավոր չէ:
Սահյանի Նաիրյան դալար բարդին, Սևակի Քիչ ենք բայց հայ ենքն ու Վարք մեծացը, Մաթևոսյանից ինչ-որ ձիու ու քուռակի, չգիտես որտեղից պոկած հատված: Ու ամենաաբսուրդը, Սարոյանի մարդկային կատակերգությունից անցնում են Ճառ մարդկային քթի մասին հատվածը: Ինչի՞ այ մարդ, էդ հատվածը կարդալիս մտքովդ անգամ չի կարող անցնել թե ինչի մասին է վեպը, վեպի կոնտեքստից ավելի կտրված, ու ընդհանուր տրամադրության հետ ավելի կապ չունեցող հատված հնարավոր չէ գտնել: Սխա՞լ կլիներ, էդ հատվածի փոխարեն Մարկուսի նամակի կտորը լիներ, կամ մեկ այլ ցանկացած կտոր, բայց ոչ Ճառ մարդկային քթի մասինը: Թե Նաիրյան դալար բարդին, թե ձիու ու քուռակի հատվածը, թե Ճառ մարդկային քթի մասին հատվածը, թե Քիչ ենք բայց հայ ենքը կարդալիս, ոչ մի ցանկություն չի առաջանում շարունակել հեղինակի գործերը, ոչ մի պատկերացում չի կազմվում հեղինակի ընդհանուր ստեղծագործական ուղու մասին: Լավ էս արդեն ուրիշ թեմա է: Ես ֆուտբոլ չեմ նայում :)
Մի խոսքով.
Դու չկա՛ս,չկա՜ս…
Եվ առավոտը
Այնպես աղոտ է,
Ասես ցավոտ է:
… ու չե՜ս լինելու:
Եվ հորիզոնն է փակվում իմ առջև:
Նրան փակում է ո՛չ ամպի ճոթը,
Այլ քո զգեստի ամպեղեն փո՜թը:
Դու չկա՛ս,չկա՜ս…
Եվ օդ է դարձել
Այս համատարած անտեր կարոտը:
… ու չե՞ս լինելու:
Ու թվում է, թե լուցկի մոտեցնեմ՝
Պիտի բռնկի ինքը վառ օդը:
Դու չկա՛ս,չկա՜ս…
Ինչո՞ւ եմ, սակայն քեզ զգում այնպե՛ս,
Այնպե՜ս եմ զգում,ինչպես երևի
Ոտից նոր զրկվածն զգում է ոտը,
Որ նո՛ւյնպես չկա
Ու չի՜ լինելու…
Հրաշք :love
Ճոթը, փոթը, տոթը, կոթը...
Լավ էլի:
կազմության առումով հանճարեղ են:
Սա չափածոյի համար ամենակարևորն ա, եթե չէ, թող արձակ գրեն իրանց հանճարեղ մտքերը :)
Ճոթը, փոթը, տոթը, կոթը...
Լավ էլի:
Բառերն, ընդհանրապես, բռնաբարվելու սովորություն ունեն: Ավելի ճիշտ մարդիկ սովորություն ունեն բռնաբարել բառերը: Ու երբ որ դու երկար ժամանակ բռնաբարում ես որևէ բառ, ապա դրա հետագա օգտագործումը բերում է այսպիսի ռեակցիայի. պահ, պահ, պահ ճոթ, փոթ, գժվել ե՞ք լրիվ:
Սևակը չգիտե՞ր սրա մասին, չգիտե՞ր որ հենց էս ճոթն ու փոթն են աչքը կոխելու բազմապիսի քննադատները: Իհարկե գիտեր, Սևակն ամեն բառի չափն ու կշիռը ավլի լավ գիտեր ու ավելի լավ էր զգում քան որևէ մեկը: Ցանկացած այլ բանաստեղծ կվախենար օգտագործել էս ճոթն ու փոթը, որովհետև իրոք կարգին բռնաբարել ենք էս բառերը, ու ականջ են ծակում, բայց Սևակն ավելի մաքուր էր քան մենք, ու ճոթն ու փոթը ավելի մեծ քամահրանք չէր առաջացնում նրա մոտ քան ասենք օդն ու կարոտը: Էդ մենք ենք շատ ու շատ հեռացել մեր բառերի սկզբնական իմաստներից, ու եթե որևէ բառ մեզ պարզունակ ու ծիծաղել է թվում, քան նրա սկզբնական իմաստն էր, մեղքը մերն է, ոչ թե այդ բառն օգտագործողինը:
StrangeLittleGirl
25.06.2012, 01:31
Բյուր, ինչքան գիտեմ լուսահոգի պապդ էլ չէր սիրում Սևակ, ու կասկածում եմ, որ դա գեներով ա անցել, հետո էլ ո՞վ ա ասել, որ բանաստեղծությունը կարելի ա տենց տող առ տող վերլուծել, կտրելով կոնտեքստից, չէ՞ որ էդ անդերը կառուցվածք ունի, ու վերջնական ինչ-որ կետի ա գնում…
Նույն կերպ կարելի ա վերլուծել Ես իմ անուշ Հայադտանին, ու պարզել որ ոչնչով չի զիջում Սևակի էս գործին։
Ինչ վերաբերվում ա վերոնշյալ վերլուծությանը, ասեմ, որ 15-ամյա պատանու չմահավան ու չհիմնավորված փորձ ա…
Ես շատ հետո եմ իմացել, որ իմ պապը Սևակին չի սիրել: Էդ էն բանից հետո, երբ ես ու եղբայրս հայտնաբերեցինք, որ երկուսս էլ չենք սիրում: Դե ի՞նչ անեմ, մեր տանը մի քիչ չափից շատ ա գրականություն էղել ու սեփական կարծիքն արտահայտելու ազատություն, որ Սևակին տենց որպես հալած յուղ ընդունենք: Շատերը Սևակին սիրում են, որովհետև նախապես որոշված ա, որ իրան պետք ա սիրել, իսկ ինքը գրել ա հատուկ մասսային դուր գալու համար, ու ստացվել ա: Մարդիկ սիրում են բառախաղեր, մարդիկ սիրում են բարդ բաների մեջ խորհրդավորություն գտնել: Ես դեմ չեմ, որ Սևակը լավ տեխնիկա ա ունեցել, բայց ոչ ավելին: Անգամ ասելիք չի ունեցել:
Ինչ վերաբերում ա կոնկրետ բանաստեղծությանը, ապա հակափաստարկներդ թույլ են: Բանավեճում նման արտահայտություններ թույլ տալը հավասարազոր ա փաստարկ չունենալուն: Բանաստեղծությունն իր ամբողջության մեջ էլ ինչ-որ երևելի բան չի: Մենակ էդ արտահայտությունը` «Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում», բանաստեղծության հիմնական առանցքն ա, ու խայտառակ, շատ սխալ ու ամոթալի արտահայտություն ա: Թե ինչու, դրա մասին քանի էջ գրվել ա, կարող ես կարդալ:
StrangeLittleGirl
25.06.2012, 01:36
Արէա, իզուր ես կարծում, թե ես Սևակին մենակ դպրոցական ծրագրով գիտեմ կամ սա իրա միակ գործն ա, որ կարդացել եմ: Ասեմ, որ իրա գրական ժառանգությանը բավական ծանոթ եմ, էն աստիճանի, որ ես ու եղբայրս բանավոր կոլեկցիա էինք հավաքում նրա բանաստեղծությունների ծիծաղելի հատվածներից, որոնք շատերի համար խոհափիլիսոփայական արժեքներ էին: Որ ժամանակ ունենամ, դրանց էլ կանդրադառնամ:
Հետաքրքիր էր` ասում ես, որ հայրենասիրական ա, անձնական գործերին նայենք և այլն: Մի անգամ, երբ մի սևակասերի մոտ «Անկեղծ ասածը» նմանատիպ, բայց բանավոր վերլուծության ենթարկեցի, սկսեց արդարանալ, թե նրա անձնական գործերը լավը չեն, այ գլոբալները չեմ կարողանա էդպես վերլուծել:
Հ.Գ. Նաիրյան դալար բարդին ինձ համար Սահյանի ամենալավ գործն է, չնայած Սահյանին էլ չեմ սիրում, բայց դա առանձին թեմա է:
Հ.Հ.Գ. Դպրոցական ծրագրերն ընդհանրապես վառել ա պետք` սկսած նրանից, որ արտասահմանյան գրականությունը լրիվ դուրս ա մղած, ու դպրոցականը Սևակին Սիլվա Կապուտիկյանի հետ ա համեմատում, դրա համար էլ դուրը գալիս ա:
Արամ Ասատրյան +1 - Շին ջան, ազատ լինես, մի երկու երգ ինձ ուղարկի խնդրում եմ, կարոտել եմ մանկությանս ռաբիզը:
Հիմա անցնեմ Սևակին: Հետաքրքիր մի բան կա մեր դպրոցական ծրագրում. մեր կաշին տիկ են անում Նայրի Զարյանով :brrr ու դրա նման մի քանի նախկին ստահակով, իսկ երբ հերթը Սևակին կամ Իսահակյանին ա հասնում, պարզվում ա, որ դասերն ավարտվեցին, դրա համար էլ մենք կարդում ենք գրքում «նկարած» մի երկու ստեղծագործություն, որոնցից էլ եթե մի քիչ խելք ունենք, մի երկու ծռտի-պռտի բան էլ կարդացել են, մեր գլխից ու հնարավորություններից դուրս եզրահանգումներ ենք անում:
Էս գործն ինձ դուր ա գալիս, որովհետև Սևակն ա գրել: Որովհետև նույն Սևակն ա գրել «Անլռելի Զանգակատունը», նույն Սևակն ունի իմ ամենասիրելի «Մարդ ափի մեջ» շարքը (չգիտեմ ոնց ճիշտ ասել), ու էդ նույն Սևակի կյանքն էնքան են կերել սուտի բարեպաշտ խնամի-բարեկամները, որ իրնքն իր սիրելի հայրենիքից շատ ա բաժան մնացել ու սիրել էդքան իրա հայ լինելը: Հա, ես Հայ եմ, ես ինձ ոչ մեկից չեմ գերադասում, բայց ես լավ գիտեմ, որ միայն մենք Կոմիտաս ունենք, միայն մենք կարող ենք Խաչատրյաններ ու Իշտոյաններ տալ աշխարհին, ու միայն մենք կարող ենք էնքան հանճարներ ունենալ, որ ոչ թե «դնենք գլխներիս ման տանք», այլ Սևակին սկսենք անուն կպցնել, ու ես գիտեմ, որ Սևակը ոչ մեկին ցույց տալու ոչինչ չի ունեցել:
Պրիմիտիվ ա՞: Երանի հիմա մեկը ծնվեր ու սենց պրիմիտիվ գրեր: :)
Բյուր քո մոտ մի տեսակ սկզբունքայնություն եմ նկատում էս հարցում, որովհետև.
ինքը գրել ա հատուկ մասսային դուր գալու համար, ու ստացվել ա
ի՞նչ գիտես:
Ես դեմ չեմ, որ Սևակը լավ տեխնիկա ա ունեցել, բայց ոչ ավելին: Անգամ ասելիք չի ունեցել:
եթե դու ասելիք չես գտել, դա չի նշանակում, որ չունի:
Մենակ էդ արտահայտությունը` «Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում», բանաստեղծության հիմնական առանցքն ա, ու խայտառակ, շատ սխալ ու ամոթալի արտահայտություն ա:
Ի՞նչն ա խայտառակ ու սխալ: Արի հիշենք ինչ էր կատարվում էդ տարիներին Հայաստանում, երկար ու ձիգ 50 տարիների լռությունից հետո վերջապես կարելի էր գոռալ աշխարհի երեսին, որ մենք դեռ կանք, որ չկարողացաք ոչնչացնել մեզ, որ մեզ հայ են ասում, որ գնացեք ձեր տիրու մերը: Սրանից ավելի մարդկային բան կա՞, երբ քեզ ուզում են ոչնչացնեն, իսկ դու գոռում ես երեսին թե մեզ հայ են ասում, մենք էս ունենք, մենք էն ունենք, մենք եղել ենք ու լինելու ենք: Ի՞նչն ա սրա սխալ ու ամոթալի:
Հիմա տարիների հեռվից, երբ էլ չկա առաջվա ցավը, երբ չկան առաջվա խնդիրները, ու բարձրաձայնելու կարիք ունեցող թեմաները, գուցե սա վերամբարձ է հնչում: Բայց ստեղծագործությունը հասկանալու համար, առաջին հերթին այն պետք է դիտարկել իր ժամանակաշրջանի մեջ, ու պետք է փորձել հասկանալ, այլ ոչ թե սկսել կարդալ արդեն ընդդիմադիր տրամադրությամբ, ու առաջին ճոթ ու փոթ, մեզ համար խորթ դարձած, բառերը տեսնելիս, գիրքը շպրտել մի կողմ, թե լա՜վ էլի:
Դե ի՞նչ անեմ, մեր տանը մի քիչ չափից շատ ա գրականություն էղել ու սեփական կարծիքն արտահայտելու ազատություն, որ Սևակին տենց որպես հալած յուղ ընդունենք: Շատերը Սևակին սիրում են, որովհետև նախապես որոշված ա, որ իրան պետք ա սիրել:
Մեր տանը մի սենյակ ունեինք, մի 15 քառակուսի մետր մակերեսով, փոքրոտ սենյակ էր, էդ սենյակի չորս պատերը, հատակից մինչև առաստաղ, գրադարակներ էին, ու ամեն դարակի վրա երկու շարքով (հետ ու առաջ) գրքեր էին դասավորված, ընդհանուր երևի մի 5000 գիրք (հետո, էն մութ տարիներին ծախեցինք բոլորը, ապրել էր պետք :( ), կարդա ինչ ուզում ես, մտածի ոնց ուզում ես, հասկացի ոնց կարող ես, որևէ մեկը ուղղություն չի տվել, որևէ մեկը չի ասել, այ Սևակը լավն է, ես եմ հասկացել, որ լավն է, ու սիրել եմ, ոչ թե, որ պետք էր սիրել, այլ որովհետև սիրել եմ :)
Հետաքրքիր էր` ասում ես, որ հայրենասիրական ա, անձնական գործերին նայենք և այլն: Մի անգամ, երբ մի սևակասերի մոտ «Անկեղծ ասածը» նմանատիպ, բայց բանավոր վերլուծության ենթարկեցի, սկսեց արդարանալ, թե նրա անձնական գործերը լավը չեն, այ գլոբալները չեմ կարողանա էդպես վերլուծել:
Ես անձնական ասելով ի նկատի չունեմ խոհափիլիսոփայական ու խրատական գործերը, դրանք գլոբալի տակ են գնում: Անձնական են էն թեմաները որոնք ապրվել են՝ սերը կորուստը, ցավը, կարոտը: Մնացածը, համաձայն եմ, գրվել է պատվեր կատարելու նման (իհարկե անուղղակի պատվեր, հատուկ ինչ-որ բան ասելու համար, ամեն բառը երկար մշակված, ընտրված, գրած, ջնջած), մի խոսքով, վերևում արդեն ասել եմ էս երկու թեմատիկ ժանրերի տարբերության մասին Սևակի մոտ:
Նաիրյան դալար բարդին ինձ համար Սահյանի ամենալավ գործն է, չնայած Սահյանին էլ չեմ սիրում, բայց դա առանձին թեմա է:
Լավն է, բայց կապ չունի Սահյանի մնացած գործերի հետ, առավելագույնս վատ է արտահայտում Սահյանի ողջ գրական ժառանգությունը, ես սրա մասին եմ ասում:
Լավ չի, որ Սահյան էլ չես սիրում, ախր ո՞րտեղ էսքան մաքուր, էսքան խորը, էսքան վարպետորեն ստեղծված գործեր կան: Եթե Սևակին չսիրելու պատճառն ինչ-որ տեղ հասկանում եմ, Սահյանի դեպքում գլուխ չեմ հանում: Մի տեսակ հայամերժական բան կա էլի: Պահ հա՜յ, հա՜յ, էս չե՞ք (էս չե՞նք): Չեմ հասկանում:
Դպրոցական ծրագրերն ընդհանրապես վառել ա պետք` սկսած նրանից, որ արտասահմանյան գրականությունը լրիվ դուրս ա մղած, ու դպրոցականը Սևակին Սիլվա Կապուտիկյանի հետ ա համեմատում, դրա համար էլ դուրը գալիս ա:
Սևա՞կ ա անցնում, որ մի հատ էլ համեմատի, կամ չէ:
Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում... մեկ մեկ էլ` «հելո» են ասում, «հաու ար յու» են ասում... եթե մեզ մարդու տեղ են դնում...
Ազգային հպարտությունը եթե միայն հիմնավորվում է ազգային պատկանելիությամբ ու ինչ–որ լեռով սահմանից անդին, շատ խղճալի է...
Բայց մյուս կողմից էլ, որպեսզի թերարժեքության կոմպլեսքից շատ չտառապենք ու ուժ գտնենք գոյություններս շարունակելու, ապա այստեղ Պարույր Սևակը անգնահատելի վաստակ ունի` գրականասեր զանգվածի ոգևորությունը (թեկուզ և հավայի)։ Ինձ թվում է, Պարույր Սևակին պետք է մեծարել գոնե դրա համար։
Իսկ եթե հակառակ կողմից եք մեզ ուզում տեսնել, Րաֆֆի կարդացեք, Նժդեհ կարդացեք, Նարեկացի կարդացեք... :)) Եթե պահի տակ նորից զգում եք, որ դեպրեսիա է սկսվում, ապա կարդացեք միջազգային կազմակերպությունների զեկուցները Հայաստանի վերաբերյալ... դրանք կա՛ն...:yahoo
My World My Space
25.06.2012, 10:26
Սահյանի պահով Արեայի հետ լրիվ հմակարծիք եմ…
Իմ մոտ տպավորություն ա ստեղծվում, որ Բյուրը գրականություն հասկանալով ի նկատի ունի միալար ու միապաղաղ կենցաղային «գործերը» ա լյա ուվալնյատի օրը, համեմված ախկոներով ու չիշիկներով, ոնց որ ինքը «ստեղծագործել» էր…
Հ.Գ. բեզ աբիդ
շատ ենք, բայց մարդ չենք…
դու` հնարավոր ա
թեմայից դուրս կթվա, բայց մի արտահայտություն , որը իմ և իմ սիրելիների հանդեպ չեմ հանդուրժում :
Բյուր, Արամ Ասատրյանով արդեն էն բանից էղա: Ես մի բան գիտեմ, որ համենայն դեպս հիփսթերությամբ չեմ տառապում, լսում եմ էն, ինչ ինձ դուր ա գալիս, կարդում եմ էն, ինչ ինձ դուր ա գալիս, նայում եմ էն կինոն, որը ինձ դուր ա գալիս՝ խորապես անտարբեր լինելլով ժամանակակից սութի տենդենցների, մի խումբ ինտելեկտուալ քննադատների սնոբահոտ կարծիքների և այլն կյանքից կտրված երևույթների վրա: Սիլվա Կապուտիկյանը վատ չափանիշ չէ, ես մի հոդված եմ ման գալիս, որտեղ ինքը Մաթևոսյանի մասին շատ խիստ ու իմ կարծիքով սխալ էր գրել, չեմ գտնում, բայց Սիլվա Կապուտիկյանը լավ բանաստեղծ ա, շատ լավ:
ինքը գրել ա հատուկ մասսային դուր գալու համար, ու ստացվել ա: Մարդիկ սիրում են բառախաղեր, մարդիկ սիրում են բարդ բաների մեջ խորհրդավորություն գտնել:
Միանշանակ համաձայն եմ, Բյուր: Իրա մոտ հենց էդ բառախաղերը, աֆորիզմները, էլի եմ ասում, ես էդքան էլ չեմ սիրում, բայց դա չի նշանակում, որ դա վատ ա: Ընդհանրապես պոեզիա ասածի դերը ի սկզբանե եղել ա մարդկանց վրա ազդելը, կախարդելը նույնիսկ եթե կուզես: Մի քիչ ուսումնասիրիր՝ ինչ ա ասել խոսքի, բառի կախադրական ազդեցություն, ինչ նպատակով ա այն կիրառվել, ովքեր են եղել առաջին բանաստեղծները, ու ամեն ինչ պարզ կլինի: Պոեզիա առանց կախարդանքի, տպավորություն գործելու ցանկության չի կարող լինել:
StrangeLittleGirl
25.06.2012, 13:25
Բյուր քո մոտ մի տեսակ սկզբունքայնություն եմ նկատում էս հարցում, որովհետև.
ի՞նչ գիտես:
Որովհետև տեսնում եմ: Մարդուն հարցնում ես` Սևակին ինչու ես սիրում, մի երկու «խորիմաստ» մեջբերում ա անում, որ եթե ուշադիր կարդաս, կտեսնես, որ ապուշություն ա կամ հատուկ ա արած, որ խորհրդավոր երևա, բայց իրականում անկապ բառախաղ ա: Նույն արյուն հեղելու պահն օրինակ բերեցի:
եթե դու ասելիք չես գտել, դա չի նշանակում, որ չունի:
Ցույց տուր Սևակի ասելիքը:
Ի՞նչն ա խայտառակ ու սխալ: Արի հիշենք ինչ էր կատարվում էդ տարիներին Հայաստանում, երկար ու ձիգ 50 տարիների լռությունից հետո վերջապես կարելի էր գոռալ աշխարհի երեսին, որ մենք դեռ կանք, որ չկարողացաք ոչնչացնել մեզ, որ մեզ հայ են ասում, որ գնացեք ձեր տիրու մերը: Սրանից ավելի մարդկային բան կա՞, երբ քեզ ուզում են ոչնչացնեն, իսկ դու գոռում ես երեսին թե մեզ հայ են ասում, մենք էս ունենք, մենք էն ունենք, մենք եղել ենք ու լինելու ենք: Ի՞նչն ա սրա սխալ ու ամոթալի:
Հիմա տարիների հեռվից, երբ էլ չկա առաջվա ցավը, երբ չկան առաջվա խնդիրները, ու բարձրաձայնելու կարիք ունեցող թեմաները, գուցե սա վերամբարձ է հնչում: Բայց ստեղծագործությունը հասկանալու համար, առաջին հերթին այն պետք է դիտարկել իր ժամանակաշրջանի մեջ, ու պետք է փորձել հասկանալ, այլ ոչ թե սկսել կարդալ արդեն ընդդիմադիր տրամադրությամբ, ու առաջին ճոթ ու փոթ, մեզ համար խորթ դարձած, բառերը տեսնելիս, գիրքը շպրտել մի կողմ, թե լա՜վ էլի:
Կեղծ ա, հասկանու՞մ ես: Նշել եմ էլի. ո՞վ ա մեզ հայ ասում: Թվարկում ա, թե էս ու էն ունենք, բայց էդ էսուէնից աշխարհի գրեթե բոլոր ժողովուրդներն ունեն: Ինքը ասում ա մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում, բայց բանաստեղծությունը ոտից գլուխ հենց գերադասելու մասին ա, ընդ որում` բավական անհիմն: Հերիք ա էլի մենք մեր մեջ փակված մեզնով հիանանք: Աշխարհում լիքը այլ ժողովուրդներ կան, որոնք ոչնչով չեն զիջում հայերին: Պատկերացնու՞մ ես ամերիկացի բանաստեղծը նստի ու սկսի թվարկել, թե ինչ կամ ում մենակ իրանք ունեն: Ցուցակն էսօր չի վերջանա:
Ես անձնական ասելով ի նկատի չունեմ խոհափիլիսոփայական ու խրատական գործերը, դրանք գլոբալի տակ են գնում: Անձնական են էն թեմաները որոնք ապրվել են՝ սերը կորուստը, ցավը, կարոտը: Մնացածը, համաձայն եմ, գրվել է պատվեր կատարելու նման (իհարկե անուղղակի պատվեր, հատուկ ինչ-որ բան ասելու համար, ամեն բառը երկար մշակված, ընտրված, գրած, ջնջած), մի խոսքով, վերևում արդեն ասել եմ էս երկու թեմատիկ ժանրերի տարբերության մասին Սևակի մոտ:
Մենակ չասես էլի «Անկեղծ ասածը» խոհափիլիսոփայական ու խրատական ա: Թե՞ էն, ինչը քննադատության ենթարկվում ա (իսկ իրա գրեթե բոլոր գործերը կարելի ա հանգիստ քննադատել), պետք ա դուրս հանել անձնականից` ասելով իրա անձնական գործերը լավն են: Անձնականներից թվարկե՞մ: Էն տարվա եղանակ-բան-մանը, էն անուն ատելը: Կրկնում եմ` նենց չի էլի, որ ծանոթ չեմ իրա գրականությանը:
Լավն է, բայց կապ չունի Սահյանի մնացած գործերի հետ, առավելագույնս վատ է արտահայտում Սահյանի ողջ գրական ժառանգությունը, ես սրա մասին եմ ասում:
Լավ չի, որ Սահյան էլ չես սիրում, ախր ո՞րտեղ էսքան մաքուր, էսքան խորը, էսքան վարպետորեն ստեղծված գործեր կան: Եթե Սևակին չսիրելու պատճառն ինչ-որ տեղ հասկանում եմ, Սահյանի դեպքում գլուխ չեմ հանում: Մի տեսակ հայամերժական բան կա էլի: Պահ հա՜յ, հա՜յ, էս չե՞ք (էս չե՞նք): Չեմ հասկանում:
Սահյանը զուտ անձնական ճաշակի հարց ա: Բայց եթե հետաքրքրում ա, բացատրեմ: Իրա անձնական գործերի մեջ պրիմիտիվությունը շատ ա: Բնության մասին գործերը ոչինչ, բայց դե իմ ճաշակով չի էլի:
Իսկ ես չեմ հասկանում, թե դու որտեղից որոշեցիր, որ հայ գրողներին չեմ սիրում: Մի երկու գրառում վերև Չարենցին էի պաշտպանում, որին Շինոն կպել էր:
Սևա՞կ ա անցնում, որ մի հատ էլ համեմատի, կամ չէ:
Առանց անցնելու ա սիրում:
Սահյանի պահով Արեայի հետ լրիվ հմակարծիք եմ…
Իմ մոտ տպավորություն ա ստեղծվում, որ Բյուրը գրականություն հասկանալով ի նկատի ունի միալար ու միապաղաղ կենցաղային «գործերը» ա լյա ուվալնյատի օրը, համեմված ախկոներով ու չիշիկներով, ոնց որ ինքը «ստեղծագործել» էր…
Հ.Գ. բեզ աբիդ
Հով, լավ էլի, զզվելի ա արդեն: Փաստարկ չունես, մի խոսա էլի: Տհաճ ա, երբ մեկ պապիկիս ես կպնում, մեկ եղբորս: Կարա՞ս ինձ հետ բանավիճես, ոչ թե անընդհատ ընտանիքիս անդամներին հիշես: Քեզ էլ նույն բանն եմ ասում, ինչ Արէային ասեցի: Մի երկու գրառում վերև Չարենցին պաշտպանում էի, բայց չուզեցիր նկատել:
Սևակին պաշտպանելու փաստարկներ ունես, գրի, եթե չէ, հասկացի, որ «իսկ քո կարդացածն ինչ ա» կամ «ժառանգաբար ա փոխանցվել» արտահայտությունները փաստարկներ չեն:
Բյուր, Արամ Ասատրյանով արդեն էն բանից էղա: Ես մի բան գիտեմ, որ համենայն դեպս հիփսթերությամբ չեմ տառապում, լսում եմ էն, ինչ ինձ դուր ա գալիս, կարդում եմ էն, ինչ ինձ դուր ա գալիս, նայում եմ էն կինոն, որը ինձ դուր ա գալիս՝ խորապես անտարբեր լինելլով ժամանակակից սութի տենդենցների, մի խումբ ինտելեկտուալ քննադատների սնոբահոտ կարծիքների և այլն կյանքից կտրված երևույթների վրա: Սիլվա Կապուտիկյանը վատ չափանիշ չէ, ես մի հոդված եմ ման գալիս, որտեղ ինքը Մաթևոսյանի մասին շատ խիստ ու իմ կարծիքով սխալ էր գրել, չեմ գտնում, բայց Սիլվա Կապուտիկյանը լավ բանաստեղծ ա, շատ լավ:
Լավ էլի: Մի կեղծիք էլ Կապուտիկյանն ա: Հեսա կողքը թեմա եմ բացելու` Կապուտիկյանի «Խոսք իմ որդուն» բանաստեղծության վերլուծությունը:
Սահյանի պահով Արեայի հետ լրիվ հմակարծիք եմ…
Իմ մոտ տպավորություն ա ստեղծվում, որ Բյուրը գրականություն հասկանալով ի նկատի ունի միալար ու միապաղաղ կենցաղային «գործերը» ա լյա ուվալնյատի օրը, համեմված ախկոներով ու չիշիկներով, ոնց որ ինքը «ստեղծագործել» էր…
Հ.Գ. բեզ աբիդ
Հենց ասեցիր "բեզ աբիդ", տենց էլ կլինի, Հով, մանավանդ հգ-ով:
Բյուր, թարգի էլի, ջան: Քեզ պետք ա՞:
Կգաս, երկուսով Սևակի երեկո կկազմակերպենք :)
My World My Space
25.06.2012, 13:43
արի ավելի լավ ա, նույն կերպ Ես իմ անուշ հայաստանին վերլուծի...
Որ մենք, միայն մենք Արարատ ունենք Պ.Ս.
Աշխարհն անցիր, Արարատի նման ջերմակ գագաթ չկա
Ինչպես անհաս փառքի չամփա ես իմ Մասիս սարն եմ սիրում Ե.Չ.
Մեր հին սազի, ողբանվագ լացակումած լարն եմ սիրում - էս հատվածը կասկածելի ա էնքան, ինչքան որ մեզ հայ են ասում, որովհետև սազը արևելյան գործիք ա...
Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սևանում‚
Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում։
Պարզապես Դավիթն այստեղ է կռվել։
Պարզապես Նարեկն այստեղ է գրվել։
Պարզապես գիտենք ժայռից վանք կերտել‚
Քարից շինել ձուկ‚ և թռչուն՝ կավից‚
Ուսուցմա՛ն համար և աշակերտե˜լ
Գեղեցկի՛ն‚
Բարու՛ն‚
Վսեմի՛ն‚
Լավի˜ն…
Սրան համադրի սա.
Ո՛ւր էլ լինեմ - չե՛մ մոռանա ես ողբաձայն երգերը մեր,
Չե՜մ մոռանա աղոթք դարձած երկաթագիր գրքերը մեր,
Ինչքան էլ սո՜ւր սիրտս խոցեն արյունաքամ վերքերը մեր -
Էլի՛ ես որբ ու արնավառ իմ Հայաստան - յա՛րն եմ սիրում։
Իմ կարոտած սրտի համար ո՛չ մի ուրիշ հեքիաթ չկա․
Նարեկացու, Քուչակի պես լուսապսակ ճակատ չկա․
Աշխա՛րհ անցի՛ր, Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա․
Ինչպես անհաս փառքի ճամփա՝ ես իմ Մասիս սա՛րն եմ սիրում։
զգացի՞ր հոտերն ինչքան նման ա....
Քեզ էլ նույն բանն եմ ասում, ինչ Արէային ասեցի: Մի երկու գրառում վերև Չարենցին պաշտպանում էի, բայց չուզեցիր նկատել:
էս գրառմանս (http://www.akumb.am/showthread.php/529-%D5%8D%D6%87%D5%A1%D5%AF%D5%AB-%C2%AB%D5%94%D5%AB%D5%B9-%D5%A5%D5%B6%D6%84-%D5%A2%D5%A1%D5%B5%D6%81-%D5%B0%D5%A1%D5%B5-%D5%A5%D5%B6%D6%84%C2%BB-%D5%BD%D5%BF%D5%A5%D5%B2%D5%AE%D5%A1%D5%A3%D5%B8%D6%80%D5%AE%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%A1%D5%B6-%D5%BE%D5%A5%D6%80%D5%AC%D5%B8%D6%82%D5%AE%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6-%D6%84%D5%B6%D5%B6%D5%A1%D6%80%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B4?p=2350002&viewfull=1#post2350002) մեջ քեզ առաջարկել էի, նախքան քո Չաևենցին պաշտպանելը, որը դո՛ւ չնկտացեիր
My World My Space
25.06.2012, 13:46
Հենց ասեցիր "բեզ աբիդ", տենց էլ կլինի, Հով, մանավանդ հգ-ով:
Բյուր, թարգի էլի, ջան: Քեզ պետք ա՞:
Կգաս, երկուսով Սևակի երեկո կկազմակերպենք :)
Գալ, ի՞նչ էիր ուզում ասած լինեիր...
Գալ, ի՞նչ էիր ուզում ասած լինեիր...
Բավականին պարզ գրել էի, կարծում եմ, Հով:
«Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ էտ էլ ա շատ» :D
Ես Սևակին սիրում եմ: Չհարցնենք ինչի, չեմ կարա ասեմ - ուղղակի դուրս միշտ եկել ա: Անլռելի Զանգակատունն էլ միակ գործն ա ալամ աշխարհի, որտեղից մինչև հիմա մի գլուխ անգիր եմ հիշում: Չնայած, կարող ա էս միակ բանն ա եղել, որ ժամանակին անգիր եմ սովորել :oy
Ու իզուր եք Սևակին առնում դնում. մարդը ընդամենը փաստ ա արձանագրել: «Մենք քիչ ենք, սակայն մեզզ հայ են ասում», է հա էլի որ, հաստատ շատ չենք, ու մեզ հաստատ հայ են ասում: Մեկ ու մեջ էլ Ար, Արյա, Արմեն են ասում :D Որոշ տեղեր Հիքսոս են ասում, կամ ասել են (խոսքի, «Մենք քիչ էինք, սական մեզ հիքսոս էին ասում»): Էս վերջերս իմացել եմ, որ ասպետ էլ են ասել, բայց դա էական չի: Ամեն դեպքում, հաստատ ուզբեկ կամ զուլուս չեն ասում, թու-թու-թու:
Որովհետև տեսնում եմ: Մարդուն հարցնում ես` Սևակին ինչու ես սիրում, մի երկու «խորիմաստ» մեջբերում ա անում, որ եթե ուշադիր կարդաս, կտեսնես, որ ապուշություն ա կամ հատուկ ա արած, որ խորհրդավոր երևա, բայց իրականում անկապ բառախաղ ա: Նույն արյուն հեղելու պահն օրինակ բերեցի:
Ես Գլխապտույտն եմ սիրում, Անջատումը, Մենակությունը, Երգ-երգոցը, Նահանջ երգովը, ո՞ւր ա անկապ բառախաղ: Բառախաղ կա, ու լիքը, բայց անկա՞պ. ո՞րն ա անկապ:
Ցույց տուր Սևակի ասելիքը:
:( ցույց տուր Շեքսպիրի ասելիքը
Կեղծ ա, հասկանու՞մ ես: Նշել եմ էլի. ո՞վ ա մեզ հայ ասում: Թվարկում ա, թե էս ու էն ունենք, բայց էդ էսուէնից աշխարհի գրեթե բոլոր ժողովուրդներն ունեն: Ինքը ասում ա մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում, բայց բանաստեղծությունը ոտից գլուխ հենց գերադասելու մասին ա, ընդ որում` բավական անհիմն: Հերիք ա էլի մենք մեր մեջ փակված մեզնով հիանանք: Աշխարհում լիքը այլ ժողովուրդներ կան, որոնք ոչնչով չեն զիջում հայերին: Պատկերացնու՞մ ես ամերիկացի բանաստեղծը նստի ու սկսի թվարկել, թե ինչ կամ ում մենակ իրանք ունեն: Ցուցակն էսօր չի վերջանա:
Բյուր, էլի եմ ասում, ես առանձնապես հիացած չեմ էդ բանաստեղծությամբ, ու եթե էսօր մեկը գրեր սա, իմ վերաբերմունքը կլիներ համարյա քոնի նման: Բայց սա իր ժամանակին ուղղակի անհրաժեշտություն էր, հասկանո՞ւմ ես, մարդկանց մեջ ազգային ոգին բարձրացնել էր պետք, հիսուն տարի գլխներիս բամփում էին թե սուս, ցավդ քո մեջ պահի: Էդ ահավոր բան ա, հիմա հնարավորություն կար գոռալու, ու սենց ճիչ էր պետք, թե մենք էս ենք ժողովուրդ, թե կանք հլը:
Չես ուզում հասկանալ, չէ՞ :(
Մենակ չասես էլի «Անկեղծ ասածը» խոհափիլիսոփայական ու խրատական ա: Թե՞ էն, ինչը քննադատության ենթարկվում ա (իսկ իրա գրեթե բոլոր գործերը կարելի ա հանգիստ քննադատել), պետք ա դուրս հանել անձնականից` ասելով իրա անձնական գործերը լավն են: Անձնականներից թվարկե՞մ: Էն տարվա եղանակ-բան-մանը, էն անուն ատելը: Կրկնում եմ` նենց չի էլի, որ ծանոթ չեմ իրա գրականությանը:
Անուն ատելն ինչո՞վ ա վատը, կամ եղանակների պահը: Ես չեմ հասկանում քեզ ի՞նչը դուր չի գալիս: Հիմա կասես կեղծ ա: Անուն ատելի կեղծը ո՞րն ա:
Բյուր, մի խոսքով դու շատ լավն ես, ես էլ քեզ սիրում եմ:))
Էս անիմաստ զրույցից ջղայնացա, էկեք` քննարկելու փոխարեն ամենքս մեր ազատ ժամանակ մեր ուզած գիրքը կարդանք:
StrangeLittleGirl
25.06.2012, 18:12
արի ավելի լավ ա, նույն կերպ Ես իմ անուշ հայաստանին վերլուծի...
Որ մենք, միայն մենք Արարատ ունենք Պ.Ս.
Աշխարհն անցիր, Արարատի նման ջերմակ գագաթ չկա
Ինչպես անհաս փառքի չամփա ես իմ Մասիս սարն եմ սիրում Ե.Չ.
Մեր հին սազի, ողբանվագ լացակումած լարն եմ սիրում - էս հատվածը կասկածելի ա էնքան, ինչքան որ մեզ հայ են ասում, որովհետև սազը արևելյան գործիք ա...
Եվ որ այստեղ է՝ բարձրիկ Սևանում‚
Երկինքը իր ճիշտ պատճենը հանում։
Պարզապես Դավիթն այստեղ է կռվել։
Պարզապես Նարեկն այստեղ է գրվել։
Պարզապես գիտենք ժայռից վանք կերտել‚
Քարից շինել ձուկ‚ և թռչուն՝ կավից‚
Ուսուցմա՛ն համար և աշակերտե˜լ
Գեղեցկի՛ն‚
Բարու՛ն‚
Վսեմի՛ն‚
Լավի˜ն…
Սրան համադրի սա.
Ո՛ւր էլ լինեմ - չե՛մ մոռանա ես ողբաձայն երգերը մեր,
Չե՜մ մոռանա աղոթք դարձած երկաթագիր գրքերը մեր,
Ինչքան էլ սո՜ւր սիրտս խոցեն արյունաքամ վերքերը մեր -
Էլի՛ ես որբ ու արնավառ իմ Հայաստան - յա՛րն եմ սիրում։
Իմ կարոտած սրտի համար ո՛չ մի ուրիշ հեքիաթ չկա․
Նարեկացու, Քուչակի պես լուսապսակ ճակատ չկա․
Աշխա՛րհ անցի՛ր, Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա․
Ինչպես անհաս փառքի ճամփա՝ ես իմ Մասիս սա՛րն եմ սիրում։
զգացի՞ր հոտերն ինչքան նման ա....
էս գրառմանս (http://www.akumb.am/showthread.php/529-%D5%8D%D6%87%D5%A1%D5%AF%D5%AB-%C2%AB%D5%94%D5%AB%D5%B9-%D5%A5%D5%B6%D6%84-%D5%A2%D5%A1%D5%B5%D6%81-%D5%B0%D5%A1%D5%B5-%D5%A5%D5%B6%D6%84%C2%BB-%D5%BD%D5%BF%D5%A5%D5%B2%D5%AE%D5%A1%D5%A3%D5%B8%D6%80%D5%AE%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%A1%D5%B6-%D5%BE%D5%A5%D6%80%D5%AC%D5%B8%D6%82%D5%AE%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6-%D6%84%D5%B6%D5%B6%D5%A1%D6%80%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B4?p=2350002&viewfull=1#post2350002) մեջ քեզ առաջարկել էի, նախքան քո Չաևենցին պաշտպանելը, որը դո՛ւ չնկտացեիր
Հով, գիտե՞ս որն ա Ես իմ անուշ Հայաստանի-ի ու Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում բանաստեղծությունների ամենամեծ, ամենաէական տարբերությունը, որն լրիվ փոխում ա բանաստեղծության տրամադրությունը: Չարենցն առաջին դեմք եզակի թվով ա գրել, Սևակը` հոգնակիով: Եթե դա քեզ համար մեծ տարբերություն չի տալիս, էլ ի՞նչ խոսեմ: Ես իմ անուշ Հայաստանի-ն չես կարող նման քննադատության ենթարկել, որովհետև Չարենցը լրիվ իր անձնական պրիզմայով ա անցկացնում: Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա արտահայտության մասին եթե ասեմ` ո՞վ ասեց չկա, լավ էլ կա, Չարենցը կասի` ինձ համար չկա: Իսկ Սևակը չի կարող նույնն ասել, որովհետև ինքը հոգնակիով ա խոսել, ու դրա մեջ ա ամբողջ անհեթեթությունը: Ինքը ոչ թե իր սիրո մասին ա խոսել, այլ ամբողջ հայության, որը շատ պատասխանատու բան ա, որովհետև ես կարամ ասեմ` համաձայն չեմ, ի՞նչ ես ինձ խցկել մեջը: Ու կրկնում եմ` բանաստեղծությունն ամբողջովին հակասություն ա, որովհետև «Մենք մեզ ոչ ոքից չենք գերադասում» տողին հաջորդում ա գերադասելու մի հսկայական շարան: Իսկ Չարենցի մոտ որևէ հակասություն տեսա՞ր:
Գալ, հա, Սևակի երեկո հաստատ պիտի անենք :))
Շին :beee
StrangeLittleGirl
25.06.2012, 18:19
Եվ դու ինչո՞ւ ինձ չես հարցնում,
Թե քո անունն ի՛նչ գույն ունի։
Ես ատում եմ և այդ գույնը։
Անունի գույնը որն ա, կարա՞ս ասես մի հատ: Ու ընդհանրապես ինչու՞ պետք ա մեկը մյուսին անվան գույն հարցներ: Գրականության մեջ փոխաբերություններն ու այլ տրյուկները լավ են, եթե տեղին են: Սևակի մոտ դրանք սովորաբար անտեղի են ու անհամ, ինչպես կոնկրետ այս դեպքում:
Եթե էս տունը չլիներ, մնացածը գուցե մի քիչ ուտվեր, չնայած էլի անդուր պաթոս կա մեջը: Ի դեպ, հենց նոր հասկացա մեկ այլ պատճառ, թե ինչու ա Սևակն էդքան ներվերիս վրա ազդում: Շեշտերին ու բացականչական նշաններին նայեք մի հատ:
Պապս ու տատս չգիտեմ ոնց էին վերաբերվում Սևակին, բայց ես էլ Սևակ չեմ սիրել, չեմ սիրում ու չեմ կարծում, որ կսիրեմ: Հիշում եմ դպրոցական տարիներիս բոլոր դասարանցիներս Սևակից անգիր բանաստեղծություններ գիտեին, տետրեր էին պահում, մեջը տարբեր գործեր գրած, էն մարդիկ ովքեր գրակից 3-ից բարձր չէին ստանում, մեկ էլ կարող ա բռնեին ոգևորված Սևակ արտասանեին... Իսկ ես չէի հասկանում, թե ինչի են բոլորը Սևակ պաշտում ու ինչի Սևակն ինձ ոչ մի բան չի ասում... Հա, Սևակի գործերը ինձ ոչ մի բան չի տալիս, իմ համար ընդամենը իրար կողքի սիրուն շարված բառեր են ու արտահայտություններ, որոնց մեջ առանձնապես խորը իմաստ չեմ տեսնում: Ու ամենաշատը ներվայնանում եմ Սևակի բանաստեղծությունների մեջ եղած բացականչական նշաններից ու շեշտերի քանակից: Մանավանդ, երբ ասմունքողները Սևակ են ասմունքում ջղաձգվելով, էն աշխարհ գնալ գալով, լացակումած ձենով ու էնպիսի պաթոսով, որ ասածը պաթետիկ ա դառնում: Այ էս տիպի ասմունքողներից նույնիսկ վախենում եմ, էն տպավորությունն ա, որ մեջները սատանա է մտել, կամ էպիլեպսիայով են տառապում :))
Եվ դու ինչո՞ւ ինձ չես հարցնում,
Թե քո անունն ի՛նչ գույն ունի։
Ես ատում եմ և այդ գույնը։
Անունի գույնը որն ա, կարա՞ս ասես մի հատ: Ու ընդհանրապես ինչու՞ պետք ա մեկը մյուսին անվան գույն հարցներ: Գրականության մեջ փոխաբերություններն ու այլ տրյուկները լավ են, եթե տեղին են: Սևակի մոտ դրանք սովորաբար անտեղի են ու անհամ, ինչպես կոնկրետ այս դեպքում:
Եթե էս տունը չլիներ, մնացածը գուցե մի քիչ ուտվեր, չնայած էլի անդուր պաթոս կա մեջը: Ի դեպ, հենց նոր հասկացա մեկ այլ պատճառ, թե ինչու ա Սևակն էդքան ներվերիս վրա ազդում: Շեշտերին ու բացականչական նշաններին նայեք մի հատ:
:( լավ, հետաքրքիր չի արդեն: Խոսում ենք էլի, այ մարդ, ինչի՞ եք ջղայնանում:
StrangeLittleGirl
25.06.2012, 18:51
:( լավ, հետաքրքիր չի արդեն: Խոսում ենք էլի, այ մարդ, ինչի՞ եք ջղայնանում:
:)) Էլ չե՞ս ուզում վերլուծություններ:
:)) Էլ չե՞ս ուզում վերլուծություններ:
Չէ :beee
Պապս ու տատս չգիտեմ ոնց էին վերաբերվում Սևակին, բայց ես էլ Սևակ չեմ սիրել, չեմ սիրում ու չեմ կարծում, որ կսիրեմ: Հիշում եմ դպրոցական տարիներիս բոլոր դասարանցիներս Սևակից անգիր բանաստեղծություններ գիտեին, տետրեր էին պահում, մեջը տարբեր գործեր գրած, էն մարդիկ ովքեր գրակից 3-ից բարձր չէին ստանում, մեկ էլ կարող ա բռնեին ոգևորված Սևակ արտասանեին... Իսկ ես չէի հասկանում, թե ինչի են բոլորը Սևակ պաշտում ու ինչի Սևակն ինձ ոչ մի բան չի ասում... Հա, Սևակի գործերը ինձ ոչ մի բան չի տալիս, իմ համար ընդամենը իրար կողքի սիրուն շարված բառեր են ու արտահայտություններ, որոնց մեջ առանձնապես խորը իմաստ չեմ տեսնում: Ու ամենաշատը ներվայնանում եմ Սևակի բանաստեղծությունների մեջ եղած բացականչական նշաններից ու շեշտերի քանակից: Մանավանդ, երբ ասմունքողները Սևակ են ասմունքում ջղաձգվելով, էն աշխարհ գնալ գալով, լացակումած ձենով ու էնպիսի պաթոսով, որ ասածը պաթետիկ ա դառնում: Այ էս տիպի ասմունքողներից նույնիսկ վախենում եմ, էն տպավորությունն ա, որ մեջները սատանա է մտել, կամ էպիլեպսիայով են տառապում :))
Փաստորեն ես միջակ եմ եղել գրակից :D Չեմ վիճում, կարող ա տենց էլ կար: Բայց կարամ հաստատ ասեմ, մասայական ջղաձգվելով, էն աշխարհ գնալ գալով, լացակումած ձենով ու պաթոսով բանաստեղծություն արտասանած չկամ, նույնիսկ եթե դասատուս զաստավիտ էր անում:
Բյաց դե, հիմա դուրս գալիս ա, ինչ անեմ: Շատ վատ բաներ մի ասեք էլի, Սևակի մասին: :oy
Mephistopheles
26.06.2012, 00:31
Ես հենց տենց պաթոսով ասմունքող եմ եղել… աչքերիցս արցունքներ եին գալիս ամեն անգամ Սևակ արտասանելուց… բարձր ձենով լացել եմ առաջին անգամ արտասանելուց ու հերս-մերս հազիվ ինձ հագստացրեցին ու քարշ տալով տուն տարան… ոչ մի կերպ չէի հանգստանում…
Եվ դու ինչո՞ւ ինձ չես հարցնում,
Թե քո անունն ի՛նչ գույն ունի։
Ես ատում եմ և այդ գույնը։
Անունի գույնը որն ա, կարա՞ս ասես մի հատ: Ու ընդհանրապես ինչու՞ պետք ա մեկը մյուսին անվան գույն հարցներ: Գրականության մեջ փոխաբերություններն ու այլ տրյուկները լավ են, եթե տեղին են: Սևակի մոտ դրանք սովորաբար անտեղի են ու անհամ, ինչպես կոնկրետ այս դեպքում:
Ափսոս, որ փոխաբերությունների ու տրյուկների համին ծանոթ լինելով, չես հասկանում թե ինչ է անվան գույնը…
[I]
Եթե էս տունը չլիներ, մնացածը գուցե մի քիչ ուտվեր, չնայած էլի անդուր պաթոս կա մեջը: Ի դեպ, հենց նոր հասկացա մեկ այլ պատճառ, թե ինչու ա Սևակն էդքան ներվերիս վրա ազդում: Շեշտերին ու բացականչական նշաններին նայեք մի հատ:
Տեսնես ինչպես է ուտվում վահան իշխանյանի <եղբայրություն> պատմվածքը, մեջը անդուր էթնոս-մեթնոս չկա՞:(
Հ.Գ.Դուք շատ եք, բայց ես ձեզ հայ չեմ ասում…
Ափսոս, որ փոխաբերությունների ու տրյուկների համին ծանոթ լինելով, չես հասկանում թե ինչ է անվան գույնը…
Տեսնես ինչպես է ուտվում վահան իշխանյանի <եղբայրություն> պատմվածքը, մեջը անդուր էթնոս-մեթնոս չկա՞:(
Առաջին նախադասության հետ համաձայն եմ, անունը գույն ունի, համ էլ ունի, ու լեզվի վրա էլ խրվել կարող է, էն էլ փշատենու, հաստ, ամուր փշի նման: Բայց Վահան Իշխանյանը կապ չունի, եկեք վերջ տանք անձնական հարթության ձգտող ցանկացած քննարկման: Իհարկե առանձին թեմայում կարելի է քննարկել ցանկացած մեկի ստեղծագործությունը, բայց կոնկրետ այս թեմայում ցանկացած վերլուծական կարծիքի պետք է պատասխանել միայն նույնպիսի վերլուծությամբ, թե չէ ինչ-որ մեկի ազգականն ի՞նչ կապ ունի Սևակի հետ:
Չեմ կարողանում մեկնաբանություն թողնել այս թեմայում:Արդեն քանի օր է գրում ու ջնջում եմ գրածս:Չգիտեմ ինչքանով տեղ կհասցնեմ զգացածս:Կարծես մորս հայհոյած լինեն ու ես մի հավեսով ապտակելու փոխարեն սկսեմ պնդել,որ նա բոլորովին էլ այդպիսինը չէ...
Հ.գ. նորից ջնջեցի գրածս,թողնելով առաջին մի քանի նախադասությունը:Ստեղծագործությունը կամ հեղինակին հասկանալու համար անպայման պիտի նկատի ունենանք հեղինակի ապրած ժամանակաշրջանն ու պայմանները(գրաքննադատությանը ,վերնախավին քծնվող գործ տվողներին ու զրպարտիչներին նկատի ունեմ պայմաններ ասելով):Իսկ Սևակը չի ստել,ոչ էլ միտումնավոր ցանկացել է դուր գալ ընթերցողներին,քավ լիցի:Պարզապես այսպիսին է Սևակ առեղծվածը,իրարամերժ կարծիքների `նրան աստվածացնողների ու նույն խանդավառությամբ հողին հավասարեցնողների ճիշտ կենտրոնում :Էս էլ ասեմ ու գնամ:Երբ չեմ լինի ես ,որ Սևակին տարբեր տարիքում կարդալով,հազար անգամ կարդացածի մեջ նոր իմաստ տեսնելուց անակընկալի գալով ,աստվածացնում եմ նրան ու չես լինի դու ,որ առանց կարդալու,կամ կարդացածդ չհասկանալուց հետո ...դե վերջը Դու,Պարույր Սևակը կլինի :ՈՒ ԿԼԻՆԻ ՄԻՇՏ:
անկեղծ ասած, ես էլ եմ վաղուց գրում ու ջնջում գրածս, վեջապես ցանկացա ասել.
ախր ոչ մեկ իր բանաստեղծությամբ ատոմ չի հայտնաբերում ու հայտագործություն չի փորձում անել, շատերն են գրում , բառեր կապում իրար ետևից,
հարց են ա, թե ինչպես ես անում, ինչ ճաշակով, ինչ հանգերով ես զգացածդ ասում: մարդ գրում ա են, ինչ զգում ա(մեծամասամբ).
բանաստեղծությունը կարող է ունենալ ինչ- որ միտք, որը կարող ես առօրյայում մեջբերել, ինչ-որ իրավիճակում հիշել , ու վերջ ի վերջո,
այն կարող է արտահայտել մեր զգացածը ու դրանով էլ սիրվել:
շատ դեպքերում զգում ենք ինչ-որ բան, բայց չգիտենք ինչպես արտահայտել, մեկ էլ կարդում ես մի բանաստեղղծություն ու հոպ, գտնում ես քո բառերը, ուրախանում թեթևանում, որ
զգացացդ ինչ-որ մեկն էլ ա զգացել, որ Նա քեզ կհասկանար, որ Այդ գրքում կա քեզ հարազատ մեկը:
կար ժամանակ, որ Արամայիս Իսահակյանի բանաստեղծությունների ժողովածուն պայուսակիս մեջ էի պահում ու հաճախ ընթերցում : սիրում էի, որովհետև հոգեհարազատ էին զգացմունքները:
իսկ սևակից շատ մտքեր կարելի է մեջբերել, ավելի լավ կլինի դրանք սկսեք գրել:
http://www.akumb.am/images/misc/quote_icon.png StrangeLittleGirl-ի խոսքերից http://www.akumb.am/images/buttons/viewpost-right.png (http://www.akumb.am/showthread.php?p=2350084#post2350084)Եվ դու ինչո՞ւ ինձ չես հարցնում,
Թե քո անունն ի՛նչ գույն ունի։
Ես ատում եմ և այդ գույնը։
հոգեբանության տեսանկյունից, կյանքում ամեն ինչն էլ գույն ունի և շատերն են, եթե ոչ բոլորը, առարկաններն ու նույնիսկ մարդկանց ինչ-որ գույնի ու երանգի հետ ասոցացնում:
Սևաակն ինձ մոտ ասոցացվում է մուգ մանուշակագույնի հետ, իսկ իմ սիրելիի անունը` վառ ծիրանագույնի, երբ վիրավորվում եմ` մոխրագույնի հետ: :)
StrangeLittleGirl
28.06.2012, 01:57
հոգեբանության տեսանկյունից, կյանքում ամեն ինչն էլ գույն ունի և շատերն են, եթե ոչ բոլորը, առարկաններն ու նույնիսկ մարդկանց ինչ-որ գույնի ու երանգի հետ ասոցացնում:
Սևաակն ինձ մոտ ասոցացվում է մուգ մանուշակագույնի հետ, իսկ իմ սիրելիի անունը` վառ ծիրանագույնի, երբ վիրավորվում եմ` մոխրագույնի հետ: :)
Իսկ գիտե՞ս հոգեբանության մեջ մանուշակագույնն էլ ինչի գույնն ա :D
Ափսոս, որ փոխաբերությունների ու տրյուկների համին ծանոթ լինելով, չես հասկանում թե ինչ է անվան գույնը…
Տեսնես ինչպես է ուտվում վահան իշխանյանի <եղբայրություն> պատմվածքը, մեջը անդուր էթնոս-մեթնոս չկա՞:(
Հ.Գ.Դուք շատ եք, բայց ես ձեզ հայ չեմ ասում…
Գրականության բոլոր տրյուկները տեղին են համով: Իսկ Սևակի մոտ դրանք շատ են, անտեղի ու ավելորդ ծանրացնող:
Գրառման երկրորդ մասի պահով Արէան արդեն ասեց:
Հով, գիտե՞ս որն ա Ես իմ անուշ Հայաստանի-ի ու Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում բանաստեղծությունների ամենամեծ, ամենաէական տարբերությունը, որն լրիվ փոխում ա բանաստեղծության տրամադրությունը: Չարենցն առաջին դեմք եզակի թվով ա գրել, Սևակը` հոգնակիով: Եթե դա քեզ համար մեծ տարբերություն չի տալիս, էլ ի՞նչ խոսեմ: Ես իմ անուշ Հայաստանի-ն չես կարող նման քննադատության ենթարկել, որովհետև Չարենցը լրիվ իր անձնական պրիզմայով ա անցկացնում: Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա արտահայտության մասին եթե ասեմ` ո՞վ ասեց չկա, լավ էլ կա, Չարենցը կասի` ինձ համար չկա: Իսկ Սևակը չի կարող նույնն ասել, որովհետև ինքը հոգնակիով ա խոսել, ու դրա մեջ ա ամբողջ անհեթեթությունը: Ինքը ոչ թե իր սիրո մասին ա խոսել, այլ ամբողջ հայության, որը շատ պատասխանատու բան ա, որովհետև ես կարամ ասեմ` համաձայն չեմ, ի՞նչ ես ինձ խցկել մեջը: Ու կրկնում եմ` բանաստեղծությունն ամբողջովին հակասություն ա, որովհետև «Մենք մեզ ոչ ոքից չենք գերադասում» տողին հաջորդում ա գերադասելու մի հսկայական շարան: Իսկ Չարենցի մոտ որևէ հակասություն տեսա՞ր:
Գալ, հա, Սևակի երեկո հաստատ պիտի անենք :))
Շին :beee
Բյուր, ես մի բան լավ չհասկացա, ինչի՞ չի կարելի հոգնակիով գրել O_o, կամ ի՞նչն ա դրա «սխալ», անընդունելի, վատը.... կարող ա էդ պահին ինքը ընկերոջ հետ նստած, իրանց համար ասում-խուսում էին, էդ պահին հիշել են, որ «մենք» - ա լյա «իրանք» քիչ են, ու հայ են անվանվել...
Ընդհանրապես չեմ պատրաստվում անձնական կամ կծողական գրառումներ անել, ուղղակի ուզում եմ հասկանալ, թե ինչի չես սիրում էդ «մարդին» :)
Պապս ու տատս չգիտեմ ոնց էին վերաբերվում Սևակին, բայց ես էլ Սևակ չեմ սիրել, չեմ սիրում ու չեմ կարծում, որ կսիրեմ: Հիշում եմ դպրոցական տարիներիս բոլոր դասարանցիներս Սևակից անգիր բանաստեղծություններ գիտեին, տետրեր էին պահում, մեջը տարբեր գործեր գրած, էն մարդիկ ովքեր գրակից 3-ից բարձր չէին ստանում, մեկ էլ կարող ա բռնեին ոգևորված Սևակ արտասանեին... Իսկ ես չէի հասկանում, թե ինչի են բոլորը Սևակ պաշտում ու ինչի Սևակն ինձ ոչ մի բան չի ասում... Հա, Սևակի գործերը ինձ ոչ մի բան չի տալիս, իմ համար ընդամենը իրար կողքի սիրուն շարված բառեր են ու արտահայտություններ, որոնց մեջ առանձնապես խորը իմաստ չեմ տեսնում: Ու ամենաշատը ներվայնանում եմ Սևակի բանաստեղծությունների մեջ եղած բացականչական նշաններից ու շեշտերի քանակից: Մանավանդ, երբ ասմունքողները Սևակ են ասմունքում ջղաձգվելով, էն աշխարհ գնալ գալով, լացակումած ձենով ու էնպիսի պաթոսով, որ ասածը պաթետիկ ա դառնում: Այ էս տիպի ասմունքողներից նույնիսկ վախենում եմ, էն տպավորությունն ա, որ մեջները սատանա է մտել, կամ էպիլեպսիայով են տառապում :))
Ռուֆ, պո սուշչեստվու. եթե վաղն ինչ-որ մեկը վերցնի ու ասենք Իսահակյան կարդա տենց ճլճլացնելով, սպանել-խեղդելով, պիտի ասես Իսահակյանն ինձ ոչինչ չի տալի՞ս O_o
StrangeLittleGirl
28.06.2012, 02:56
Բյուր, ես մի բան լավ չհասկացա, ինչի՞ չի կարելի հոգնակիով գրել O_o, կամ ի՞նչն ա դրա «սխալ», անընդունելի, վատը.... կարող ա էդ պահին ինքը ընկերոջ հետ նստած, իրանց համար ասում-խուսում էին, էդ պահին հիշել են, որ «մենք» - ա լյա «իրանք» քիչ են, ու հայ են անվանվել...
Ընդհանրապես չեմ պատրաստվում անձնական կամ կծողական գրառումներ անել, ուղղակի ուզում եմ հասկանալ, թե ինչի չես սիրում էդ «մարդին» :)
Դայ, էդ մենքը կեղծիք ա հաղորդում, ստիպում չհավատալ իրա անկեղծությանը: Ու դա էդ բանաստեղծության թերություններից ընդամենը մեկն ա: Մնացածն էս ամբողջ թեմայով մեկ գրված ա: Ուղղակի ես դա մատնանշել էի, որ Սևակի ու Չարենցի տարբերությունն ավելի ակնհայտ դառնա:
Իսկ թե ինչու չեմ սիրում Սևակի պոեզիան, էստեղ արդեն հազար հատ հիմնավորում բերեցի (ընդ որում` առանց որևէ մեկի կպնելու, ինչը շարունակ անում են Սևակին պաշտպանողները):
Դայ, էդ մենքը կեղծիք ա հաղորդում, ստիպում չհավատալ իրա անկեղծությանը: Ու դա էդ բանաստեղծության թերություններից ընդամենը մեկն ա: Մնացածն էս ամբողջ թեմայով մեկ գրված ա: Ուղղակի ես դա մատնանշել էի, որ Սևակի ու Չարենցի տարբերությունն ավելի ակնհայտ դառնա:
Իսկ թե ինչու չեմ սիրում Սևակի պոեզիան, էստեղ արդեն հազար հատ հիմնավորում բերեցի (ընդ որում` առանց որևէ մեկի կպնելու, ինչը շարունակ անում են Սևակին պաշտպանողները):
Ես մենք լսելիս շատ ավելի անկեղծություն եմ զգում, քան ՝ ես, ու եթե ես բանաստեղծ եմ, իմ ազգը մենակ ես չեմ, բայց լավ, քեզ հետ ամեն ինչ պարզ ա :) Անձնական-մանձնական, էդ` «Մենք քիչ ենք, բայց մեզ հայ են ասում», երբ չենք կարողանում բանավիճել կամ «կծում» ենք, կամ «հարվածում»:
Հուսով եմ հիմա կզգաս թե ինչ կարևոր ա էս պահին մենք-ը, որովհետև «ես»-ս էստեղ կապ չունի ;)
Մնացած թվարկածդ թերություններին չանրադառնամ, արդեն գիշարվա միլիոնն ա, հետո կհանդիպենք, հանգիստ կխոսենք: :)
Հ.Գ. Մեկ էլ ես «տեխնիկական մարդ» եմ, իմ համար «վերլուծել», նշանակում ա վերցնել մի բան ու ինքն իրենով վերլուծել, ոչ թե համեմատել, դա լրիվ ուրիշ «գործողություն» ա :))
StrangeLittleGirl
28.06.2012, 03:13
Հ.Գ. Մեկ էլ ես «տեխնիկական մարդ» եմ, իմ համար «վերլուծել», նշանակում ա վերցնել մի բան ու ինքն իրենով վերլուծել, ոչ թե համեմատել, դա լրիվ ուրիշ «գործողություն» ա :))
Դայ ջան, անգամ համեմատությունը ես առաջ չեմ քաշել: Շինոն բռնեց թե` Չարենցի Ես իմ անուշ Հայաստանին նույնն ա, ես էլ ստիպված եղա բացատրել, որ նույնը չի:
Դայ ջան, անգամ համեմատությունը ես առաջ չեմ քաշել: Շինոն բռնեց թե` Չարենցի Ես իմ անուշ Հայաստանին նույնն ա, ես էլ ստիպված եղա բացատրել, որ նույնը չի:
:o:kiss
Իսկ գիտե՞ս հոգեբանության մեջ մանուշակագույնն էլ ինչի գույնն ա :D
ճիշտն ասած, չէ.ինչ ուզումա թող նշանակի, ինձ մոտ էդ գույննա:)
StrangeLittleGirl
28.06.2012, 13:10
ճիշտն ասած, չէ.ինչ ուզումա թող նշանակի, ինձ մոտ էդ գույննա:)
Դե լավ չի էլի :)) Եթե նման բաներին հավատում ենք, ուրեմն պիտի ընդունենք, որ հոգեբանները մանուշակագույնը համարում են ոչ հասունության գույն :)) ես ինքս չեմ հավատում տենց բաներին, դրա համար Սևակի ասածն արհեստական ա ինձ համար: Բայց եթե դու հավատում ես ու Սևակին համարում մանուշակագույն, ուրեմն պիտի ընդունես նաև, որ ինքը հասուն չի :))
Սենց մի հատ պատահական Սևակից բանաստեղծություն, էլի
Եթե մեռնե՜լ...
Թո՛ղ որ մեռնեմ
հուր-կայծակից՝
Միանգամի՛ց,
մի վայրկյանո՛ւմ,
հանկարծակի՛,
Այնքա՜ ն արդար,
խղճիս ձայնին մի՛շտ ունկընդիր,
Որ՝ համաձայն բիբլիական հին լեգենդին՝
Հանգիստ անցնեմ և ասեղի նեղլիկ ծակից...
Եթե մեռնե՜լ...
Թող սպանվե՛մ,
թող կործանվե՛մ
Այնպես ապրած և բան արած,
Որ նորածին մանուկների տեսքով նորից
վերածնվեմ՝
Իմ անունո՛վ կնքեն նրանց...
Եթե գամվել՝
փարոսի՜ պես,
Արնաքամվել՝
հերոսի՜ պես,
Ու քրքրվել՝
դրոշի՜ պես...
Եթե մեռնե՜լ...
Բայց առայժմ ապրե՛լ է պետք:
Դրեք հատ-հատ հոգեբանափիլիսոփայագունաճաշակային վերլուծություն արեք, տենանք ինչ անճաշակ ու ռաբիզ բան կրա սրա մեջ:
Գրականության մեջ փոխաբերություններն ու այլ տրյուկները լավ են, եթե տեղին են: Սևակի մոտ դրանք սովորաբար անտեղի են ու անհամ, ինչպես կոնկրետ այս դեպքում:
Եթե էս տունը չլիներ, մնացածը գուցե մի քիչ ուտվեր, չնայած էլի անդուր պաթոս կա մեջը: Ի դեպ, հենց նոր հասկացա մեկ այլ պատճառ, թե ինչու ա Սևակն էդքան ներվերիս վրա ազդում: Շեշտերին ու բացականչական նշաններին նայեք մի հատ:
Ամադեուս կինոն տեսել եք հաստատ… (http://www.youtube.com/watch?v=r5wD8KuTHnw)
- Слишком много нот, мой милый Моцарт
- Ровно столько, сколько нужно, ваше величество
Նուհնիսկ Աստծո մասին յուրաքանչյուրն իր կարծիքն ունի:
.......................................................................................................................
Բայց քննադատելու իրավունք ունի նա, ով ավելի լավ կարող է ստեղծագործել...:think
Ամեն մեկս էլ մեր գրական ճաշակն ունենք ու մեր կարծիքը: Հասկանում եմ, որ կարող են լինել մարդիկ, ում Սևակը դուր չի գալիս: Եվ էդ դուր չգալը պիտի կապվի հենց անձնական ճաշակի հետ, ու դրանով հարցը փակվի: Ինչը չեմ հասակնում, դա էն է, երբ մարդ կաշվից դուրս է գալիս՝ ապացուցելու, որ էդ գրողը իրականում արժեք չունի:
Լավ էլի... Ունեցել, չենք ունեցել մի քանի գրող ենք ունեցել, դրանց էլ բռնեք խոտան հանեք...
Ի վերջո արժեքներ կան, որոնց չարժի կպնել: Որովհետև էդ էլ որ քանդվի, էլ տակը սկի բան չի մնա...
Ռուֆ, պո սուշչեստվու. եթե վաղն ինչ-որ մեկը վերցնի ու ասենք Իսահակյան կարդա տենց ճլճլացնելով, սպանել-խեղդելով, պիտի ասես Իսահակյանն ինձ ոչինչ չի տալի՞ս O_o
Դայ, դու ինձ սխալ հասկացար, ես Սևակին ասմունքողների պատճառով չէ, որ չեմ սիրում :))
Իսկ ճղճղացող ասմունքողներին տանել չեմ կարող ուզում են Սևակ արտասանեն, թե Շեքսպիր:
StrangeLittleGirl
28.06.2012, 16:29
Նուհնիսկ Աստծո մասին յուրաքանչյուրն իր կարծիքն ունի:
.......................................................................................................................
Բայց քննադատելու իրավունք ունի նա, ով ավելի լավ կարող է ստեղծագործել...:think
Լավ էլի: Բա քննադատաներն ինչի՞ համար են: Թե՞ կարծում եք, որ յուրաքանչյուր քննադատ քննադատվողից լավ է գրում, եթե նույնիսկ կյանքում որևէ բան չի գրել:
Ամեն դեպքում, չե՞ք զգում, որ անկապ բանավեճ ա: Մինչև հիմա նորմալ հակափաստարկ չգտա, որ քննարկումը նորմալ քննարկման նման լինի: Հիմնականում էսպիսի կարծիքներ են.
1. Բա քո ազգականներն ի՞նչ են գրում, բա Չարե՞նցը
2. Սևակին կպնել չի կարելի, ինքը մեծություն ա
3. Սևակին չսիրողները չեն հասկանում իրան
Զգու՞մ եք, որ իմ ու նախկինում էս թեմայում Սևակին քննադատողները հիմնվել են միայն նրա ստեղծագործությունների վրա, ոչ թե զանազան կողմնակի երևույթների: Եթե այդքան ուզում եք Սևակին պաշտպանել, պաշտպանեք հենց ստեղծագործություններով: Մնացած ամեն ինչը ցույց է տալիս փաստարկի բացակայություն, ու քննարկումը դառնում է չափազանց ձանձրալի:
StrangeLittleGirl
28.06.2012, 16:30
Հ.Գ. Տրիբուն, շնորհակալություն: Հաջորդն էդ բանաստեղծությունն ա :))
Լավ էլի: Բա քննադատաներն ինչի՞ համար են: Թե՞ կարծում եք, որ յուրաքանչյուր քննադատ քննադատվողից լավ է գրում, եթե նույնիսկ կյանքում որևէ բան չի գրել:
Ամեն դեպքում, չե՞ք զգում, որ անկապ բանավեճ ա: Մինչև հիմա նորմալ հակափաստարկ չգտա, որ քննարկումը նորմալ քննարկման նման լինի: Հիմնականում էսպիսի կարծիքներ են.
1. Բա քո ազգականներն ի՞նչ են գրում, բա Չարե՞նցը
2. Սևակին կպնել չի կարելի, ինքը մեծություն ա
3. Սևակին չսիրողները չեն հասկանում իրան
Զգու՞մ եք, որ իմ ու նախկինում էս թեմայում Սևակին քննադատողները հիմնվել են միայն նրա ստեղծագործությունների վրա, ոչ թե զանազան կողմնակի երևույթների: Եթե այդքան ուզում եք Սևակին պաշտպանել, պաշտպանեք հենց ստեղծագործություններով: Մնացած ամեն ինչը ցույց է տալիս փաստարկի բացակայություն, ու քննարկումը դառնում է չափազանց ձանձրալի:
Իմ փաստարկներն հենց ստեղծագործություններին են վերաբերվել, ինչին ի պատասխան դու սկսեցիր վրդովվել, թե անունի գույնը ո՞րն ա: Երկար գրառում եմ անում, որ մասին չես ուզում, չես անդրադառնում, սենց քննարկո՞ւմ ա լինում :)
Բյուր արի սենց տարբերակ քննարկենք. Սևակի ստեղծագործությունները լավն են, ուղղակի քեզ դուր չեն գալիս, հնարավո՞ր է, թե՞ չէ: Եթե ասես չէ, ուրեմն քեզ ավելի բարձրաճաշակ, ու գրականությունից ավելի շատ հասկացող ես համարում, քան Սևակ հավանող բազմաթիվ մարդկանց, իսկ ես չեմ կարծում, որ դու էդքան մեծամիտ ես ;)
Լավ էլի: Բա քննադատաներն ինչի՞ համար են: Թե՞ կարծում եք, որ յուրաքանչյուր քննադատ քննադատվողից լավ է գրում, եթե նույնիսկ կյանքում որևէ բան չի գրել:
Ամեն դեպքում, չե՞ք զգում, որ անկապ բանավեճ ա: Մինչև հիմա նորմալ հակափաստարկ չգտա, որ քննարկումը նորմալ քննարկման նման լինի: Հիմնականում էսպիսի կարծիքներ են.
1. Բա քո ազգականներն ի՞նչ են գրում, բա Չարե՞նցը
2. Սևակին կպնել չի կարելի, ինքը մեծություն ա
3. Սևակին չսիրողները չեն հասկանում իրան
Զգու՞մ եք, որ իմ ու նախկինում էս թեմայում Սևակին քննադատողները հիմնվել են միայն նրա ստեղծագործությունների վրա, ոչ թե զանազան կողմնակի երևույթների: Եթե այդքան ուզում եք Սևակին պաշտպանել, պաշտպանեք հենց ստեղծագործություններով: Մնացած ամեն ինչը ցույց է տալիս փաստարկի բացակայություն, ու քննարկումը դառնում է չափազանց ձանձրալի:
Նման մոտեցումը եւ քննադատների այդ հսկա բանակը ստեղծվել էր սովետական կարգերի ժամանակ, կոմունիստական կուսակցության համար ոչ ցանկալի առաջադեմ մտավորականներին
ճնշած պահելու համար....
Սովետական կարգերի ժամանակ հիշում եմ հեռուստատեսությամբ կոմունիստ կթվորուհին, որ կովի ...բացի բան չեր տեսել Սախրովին էր քննադատում...
Նույնիսկ հանճարը չի կարող բոլորի դուրը գալ, եթե այդպես լիներ, կնշանակեր, որ մարդը անհատականություն չի եւ ինքնուրույն մտածելու կարողություն չունի:
Իսկ այդ քննադատությունը քեզ ինչ որ դրական բան տալիս ա՞, դրանից դու անձամբ զարգացում ապրում ե՞ս, ստեղծագործություններդ ավելի կատարյալ ե՞ն դառնում::think
Դե լավ չի էլի :)) Եթե նման բաներին հավատում ենք, ուրեմն պիտի ընդունենք, որ հոգեբանները մանուշակագույնը համարում են ոչ հասունության գույն :)) ես ինքս չեմ հավատում տենց բաներին, դրա համար Սևակի ասածն արհեստական ա ինձ համար: Բայց եթե դու հավատում ես ու Սևակին համարում մանուշակագույն, ուրեմն պիտի ընդունես նաև, որ ինքը հասուն չի :))
:)լավն էր
ես ամենասիրելի կամ չսիրած բանստեղծ չունեմ, բոլորի, չէ,շատերի գործերում կարող ե, ինչ-որ պահի հետաքրքիր բան գտնել, բան չունեմ ասելու, դպրոցում մեզ ուղղակի ներարկում էին սևակամոլությունը, իմ համար նա իդեալական տղամարդու կերպար էր դարձել` ուսուցչուհուս շնորհիվ, իսկ հետո նաև պատճառով: ես Սևակի գիրքը առօրյա գիրք չեմ դարձել, նրա բոլոր ստեղծագործությունները չեմ կարդացել, բայց նրանից մի միտք, որը հաճախ է միքտս եկել դա ՚՚առաջին սերը, ինչպես որ հացն առաջին, ինչ էլ որ անես , միշտ կուտ է գնում՚՚, կարողա ;եջբերմանս մեջ ինչ-որ բառերի դասավորություն սխալ եմ հիշում, բայց համեմատությունը շատ եմ սիրում:
ու էլի նման այլ մտքեր:
բայց հա, մեկ մեկ գլուխ են ցավացնում իր բառապաշարն ու կետադրությունները:
StrangeLittleGirl
28.06.2012, 19:26
Իմ փաստարկներն հենց ստեղծագործություններին են վերաբերվել, ինչին ի պատասխան դու սկսեցիր վրդովվել, թե անունի գույնը ո՞րն ա: Երկար գրառում եմ անում, որ մասին չես ուզում, չես անդրադառնում, սենց քննարկո՞ւմ ա լինում :)
Բյուր արի սենց տարբերակ քննարկենք. Սևակի ստեղծագործությունները լավն են, ուղղակի քեզ դուր չեն գալիս, հնարավո՞ր է, թե՞ չէ: Եթե ասես չէ, ուրեմն քեզ ավելի բարձրաճաշակ, ու գրականությունից ավելի շատ հասկացող ես համարում, քան Սևակ հավանող բազմաթիվ մարդկանց, իսկ ես չեմ կարծում, որ դու էդքան մեծամիտ ես ;)
Ճիշտն ասած, չգտա էդ մի գրառումդ: Գուցե բաց եմ թողել: Որ խնդրեմ, հղում կանե՞ս:
Ինչ վերաբերում է անվան գույնին, ապա վրդովմունք չէր, էլի քննադատություն էր: Հարց եմ տալիս՝ ի՞նչ է անվան գույնը, ի՞նչ կարող է նշանակել այս կոնտեքստում (չէ՞ որ Սևակը խորը փիլիսոփայական մտքեր է արտահայտում, գուցե ինչ-որ մեկն ինձ բացատրի՞):
Ինչ վերաբերում է երկրորդ նախադասությանը, ապա էլի բանավեճի կանոններից շեղվում ես ու անցնում անձնականին: Դուրդ կգա՞, որ ես էլ նույնն ասեմ. խոստովանիր, որ Սևակը վատ բանաստեղծ է, թե չէ կմտածեմ՝ մեծամիտ ես:
Միլիոն անգամ նշեցի, որ Սևակը հրաշալի տեխնիկա ունի, բայց միայն այդքանը: Ու հենց էդ տեխնիկայով կարողանում է մարդկանց խաբել՝ խորը մտքերի պատրանք ստեղծելով: Սա իմ կարծիքն ա: Ուզում եք՝ մեծամիտ հանեք, ուզում եք՝ գրականությունից չհասկացող հանեք, ինչ ուզում եք, հանեք: Իմ սեփական կարծիքն ունենալու ու առավելևս այն արտահայտելու իրավունք ունեմ: Եթե համաձայն չեք, արտահայտեք ձեր ՍԵՓԱԿԱՆ կարծիքը, ոչ թե Սևակին դասեք սրբերի շարքը՝ պնդելով, որ քննադատել չի կարելի:
Նման մոտեցումը եւ քննադատների այդ հսկա բանակը ստեղծվել էր սովետական կարգերի ժամանակ, կոմունիստական կուսակցության համար ոչ ցանկալի առաջադեմ մտավորականներին
ճնշած պահելու համար....
Սովետական կարգերի ժամանակ հիշում եմ հեռուստատեսությամբ կոմունիստ կթվորուհին, որ կովի ...բացի բան չեր տեսել Սախրովին էր քննադատում...
Նույնիսկ հանճարը չի կարող բոլորի դուրը գալ, եթե այդպես լիներ, կնշանակեր, որ մարդը անհատականություն չի եւ ինքնուրույն մտածելու կարողություն չունի:
Իսկ այդ քննադատությունը քեզ ինչ որ դրական բան տալիս ա՞, դրանից դու անձամբ զարգացում ապրում ե՞ս, ստեղծագործություններդ ավելի կատարյալ ե՞ն դառնում::think
Հրաշալի համեմատություն: Ես էլ դարձա կովի պտուկից էն կողմ չտեսած կթվորուհի: Մդաաաաա:
Ցավոք, Հայաստանում քննադատական մտածելակերպի բացակայությունը հենց Սովետից մնացած =առանգություն է: Հենց հետսովետական դպրոցներում էր, որ երբ որևէ աշակերտ համարձակվում էր ասել, որ Րաֆֆին կամ Սևակն իրեն դուր չեն գալիս, միանգամից ծնող էին կանչում: Իսկ երեխան իրավունք ունի, չէ՞, սեփական կարծիքն ունենալու: Թե՞ ծնված օրվանից պիտի անպայման սիրի անխտիր բոլոր հայ հեղինակներին, որոնք հայտնվել են դասագրքերում, իսկ չսիրելու դեպքում ոչ հայ, կասկածելի դաստիարակություն ունեցող և այլն համարվի:
Իսկ ինչի՞ համար է քննադատությունը: Իհարկե կատարելագործման: Հայաստանի կրթական համակարգն ուսանողներին ու աշակերտներին պարտադրում է անգիր սովորել, կրկնել ուրիշների մտքերը, իսկ արևմտյան կրթական համակարգը սովորեցնում է սեփական կարծիքն ունենալ ուրիշների մտքերի մասին ու հիմնավորել այդ կարծիքը: Երբ էստեղ գիտական հոդված են տալիս կարդալու, պահանջում են նաև, որ հետազոտության թույլ կողմերը գտնենք նույնիսկ ամենակատարյալ հոդվածներում: Դա անում ենք, որպեսզի մեր սեփական հետազոտություններում նույն սխալները չկրկնենք, որպեսզի ունենանք սեփական հիպոթեզներ, որոնք կկարողանանք փորձարկել ապագայում:
Նույնն էլ գրականության մեջ է: Քննադատները գուցե քննադատում են գնորդին համապատասխան պատկերացում տալու համար, իսկ գրողները քննադատում են ավելի լավ ստեղծագործելու համար: Ես տեսնում եմ, որ Սևակի անթիվ-անհամար կետադրական նշանները ներվերիս վրա ազդում են, ուրեմն հասկանում եմ, որ ինքս չպիտի չարաշահեմ դրանք, տեսնում եմ արհեստական բառախաղեր, անիմաստ համեմատություններ ու այլաբանություններ, հասկանում եմ, որ դրանք գործածելիս պիտի խիստ համոզված լինեմ, որ տեղին եմ օգտագործում:
Իսկ ընդհանրապես հայ =ողովրդին քննադատական մտածելակերպ շատ է պետք: Էսօր դրա բացակայությունը բազմաթիվ խնդիրների պատճառ է դառնում: Մարդիկ սիրում են միմյանց մտքերը կրկնօրինակել, ու սևակասիրությունը հենց էդ կրկնօրինակումներից է (ամենևին չբացառելով, որ կան մարդիկ, որոնք առանց ներարկման են սիրում Սևակին, քանի որ նույնիսկ ամենավատ գրողի գործերը սիրողներ միշտ էլ կգտնվեն):
:)լավն էր
ես ամենասիրելի կամ չսիրած բանստեղծ չունեմ, բոլորի, չէ,շատերի գործերում կարող ե, ինչ-որ պահի հետաքրքիր բան գտնել, բան չունեմ ասելու, դպրոցում մեզ ուղղակի ներարկում էին սևակամոլությունը, իմ համար նա իդեալական տղամարդու կերպար էր դարձել` ուսուցչուհուս շնորհիվ, իսկ հետո նաև պատճառով: ես Սևակի գիրքը առօրյա գիրք չեմ դարձել, նրա բոլոր ստեղծագործությունները չեմ կարդացել, բայց նրանից մի միտք, որը հաճախ է միքտս եկել դա ՚՚առաջին սերը, ինչպես որ հացն առաջին, ինչ էլ որ անես , միշտ կուտ է գնում՚՚, կարողա ;եջբերմանս մեջ ինչ-որ բառերի դասավորություն սխալ եմ հիշում, բայց համեմատությունը շատ եմ սիրում:
ու էլի նման այլ մտքեր:
բայց հա, մեկ մեկ գլուխ են ցավացնում իր բառապաշարն ու կետադրությունները:
Շատ լավ ես գրել:
Արի նայենք մեջբերմանը: Սկզբում կարդացի նախադասությունը, ասացի՝ վայ, ինչ լավն էր: հետո մի հատ էլ կարդացի ու զգացի, որ ինչ-որ բան էն չի: Հիմա էկեք հասկանանք. արդյոք առաջին հացը միշտ կու՞տ ա գնում:
StrangeLittleGirl
28.06.2012, 19:28
Հ.Գ. Արէա, նոր հասկացա ինչ ես ասում: Չէ, չեմ վրդովվել: Արխային, էդ անձնականներին էլ կանդրադառնանք: Ուղղակի ամեն օր էնքան գրառումներով ա ողողվում էս թեման, որ հազիվ հասցնում եմ դրանց պատասխանել: Խոստանում եմ դրանց վրայով էլ անցնել մոտ օրերս :))
Էրեխեք, եկեք էդ խորը մտքերի փնտրտուքը թարգենք էլի: Բյուր, ի՞նչ խորը միտք, ի՞նչ ասելիք: Որ սկսում են գրականության ասլիքից խոսալ, խորհրդային տարիներն են հիշում, ինչը Սևակի ժամանակաշրջանն ա հենց :)) Չգիտեմ, մի տեսակ ձանձրալի ա գրականության ասելիք քննարկելը, գրականագիտական ծանրակշիռ քննարկումներ ոնց չեմ սիրում, կամ դուրս գալիս ա, կամ չէ, ասելիքն ի՞նչ ա: Եթե մարդն ասում ա՝ մենք քիչ ենք բայց հայ ենք, դրա ասելիքն էն ա, որ մենք քիչ ենք, բայց հայ ենք, եթե ասում ա՝ մելամաղձոտ լճակդ իմ, քեզ հետ ըլլանք մտերիմ, դրա ասելիքն էն ա, որ մելամաղձոտ լճակդ իմ, քեզ հետ ըլլանք մտերիմ, պատուհանս մատնահարեց ու անցավ, ուրեմն պատուհանս մատնահարեց ու անցավ, մի լար լույս, մի լար, երկինքեն ինկնողը չի լար, ուրեմն հենց էդ և այլն: Ասելիք, չէ մի հոգու թրթիռ, քիչ էլ մնա կսկսեք ժանրի մասնատման ու լեզվի տրոհման մասին խոսել, վռազ-վռազ ախպեր գրողի գրքի համար նախաբան չենք գրում, փող ա կպել, շուտ տպենք լմնցավ, գնաց...
Հարց եմ տալիս՝ ի՞նչ է անվան գույնը, ի՞նչ կարող է նշանակել այս կոնտեքստում (չէ՞ որ Սևակը խորը փիլիսոփայական մտքեր է արտահայտում, գուցե ինչ-որ մեկն ինձ բացատրի՞):
Ի՞նչ խորը փիլիսոփայություն: Ընկերուհուս հետ, որ պարապ ենք մնում, սկսում ենք տարբեր երևույթների համար գույներ հորինել՝ ինչ գույն է երջանկությունը, ինչ՝ կարոտը, ինչ՝ իմ գոռալը, ինչ՝ իր ծիծաղը, ինչ՝ Շադեի երգերը, ինչ՝ Սատուրնուսի գրոուլը: Անվան մասին չենք մտածել, բայց ասենք անունների համար էլ ենք գույներ հորինել, ու ասենք գալիս է մի պահ (չնայած իմ պարագայում նման պահի գալու հավանականությունը զրոյին մոտ է) երբ ասում եմ, թե ատում եմ քո անունը, ու եթե ավելացնեմ, թե անունիդ գույնն էլ եմ ատում, արդյո՞ք արհեստական ու կեղծ կլինի՞:
Ինչ վերաբերում է երկրորդ նախադասությանը, ապա էլի բանավեճի կանոններից շեղվում ես ու անցնում անձնականին: Դուրդ կգա՞, որ ես էլ նույնն ասեմ. խոստովանիր, որ Սևակը վատ բանաստեղծ է, թե չէ կմտածեմ՝ մեծամիտ ես:
Ակումբում մի գիրք են քննարկում, որը ինձ դուր չի գալիս, բոլորը ոգևորված խոսում են, քննարկում, հիացմունք արտահայտում, իսկ ինձ դուր չի գալիս: Հիմա պատկերացրու ես մտնեմ էդ թեման ու հայտարարեմ, թե ապուշ գիրք է սա, ինչ-որ հիմնավորումներ բերեմ բան, ասեմ սենց ապուշ գիրք ես կարդացած չկամ, էս ինչ հիմարություն ա, և այլն: Ինձ չե՞ն ասի. ապուշը դու ես, ռադ էղի ստեղից, կասեն ու ճիշտ կանեն, որովհետև նույնն ա, թե ասեմ էս ինչ ապուշ ճաշակ ունեք դուք, էս ով եք դուք: Հասկանո՞ւմ ես ինչ եմ ասում: Ես շատ-շատ իրավունք ունեմ ասելու, թե էս, էս բաներն ինձ դուր չեն գալիս, բայց ոչ երբեք՝ էս ինչ ապուշության ա: Քո կարծիքով Սևակը լավ գրող չէ, շատ բարի, բայց դա չի նշանակում, որ Սևակը լավ գրող չէ: Երկու օրինակ ես բերել (քիչ են բայց հայ ենք, և քո անունը), երկուսին էլ պատասխանել եմ, բավարարված ես, թե՞ ոչ:
Միլիոն անգամ նշեցի, որ Սևակը հրաշալի տեխնիկա ունի, բայց միայն այդքանը: Ու հենց էդ տեխնիկայով կարողանում է մարդկանց խաբել՝ խորը մտքերի պատրանք ստեղծելով: Սա իմ կարծիքն ա: Ուզում եք՝ մեծամիտ հանեք, ուզում եք՝ գրականությունից չհասկացող հանեք, ինչ ուզում եք, հանեք: Իմ սեփական կարծիքն ունենալու ու առավելևս այն արտահայտելու իրավունք ունեմ: Եթե համաձայն չեք, արտահայտեք ձեր ՍԵՓԱԿԱՆ կարծիքը, ոչ թե Սևակին դասեք սրբերի շարքը՝ պնդելով, որ քննադատել չի կարելի:
StrangeLittleGirl ջան,էստեղ հարցերի հարցը քո բարձր ճաշակը չի:Ոչ էլ Սևակի մասին ունեցածդ վատ պատկերացումն է խնդիրների խնդիրը:Ճաշակին ընկեր չկա:Ես էլ Տերյանի համար չեմ խենթանում ու դրանից ոչ Տերյանի քունը կփախներ կենդանության օրոք,ոչ էլ առավելևս` Սևակինը:Ցանկացած ինձ հետաքրքրող թեմա աշխատում եմ հնարավորությանս սահմաններում կարդալ ամենասկզբից:"Սևակ. հանճար թե՞ գրչակ "թեմայի վերնագրի տակ ինչ պոեզիայի հոգեբանափիլիսոփայագունաճաշակային վերլուծություն քննարկեմ?:Քո բառերը չեն,գիտեմ,բայց լավ շախով էս վերնագրի տակ "դամ ես պահում" ու հենց դրա հետ ,մեղմ ասած ,համամիտ չեմ:
Էրեխեք, եկեք էդ խորը մտքերի փնտրտուքը թարգենք էլի: Բյուր, ի՞նչ խորը միտք, ի՞նչ ասելիք: Որ սկսում են գրականության ասլիքից խոսալ, խորհրդային տարիներն են հիշում, ինչը Սևակի ժամանակաշրջանն ա հենց :)) Չգիտեմ, մի տեսակ ձանձրալի ա գրականության ասելիք քննարկելը, գրականագիտական ծանրակշիռ քննարկումներ ոնց չեմ սիրում, կամ դուրս գալիս ա, կամ չէ, ասելիքն ի՞նչ ա: Եթե մարդն ասում ա՝ մենք քիչ ենք բայց հայ ենք, դրա ասելիքն էն ա, որ մենք քիչ ենք, բայց հայ ենք, եթե ասում ա՝ մելամաղձոտ լճակդ իմ, քեզ հետ ըլլանք մտերիմ, դրա ասելիքն էն ա, որ մելամաղձոտ լճակդ իմ, քեզ հետ ըլլանք մտերիմ, պատուհանս մատնահարեց ու անցավ, ուրեմն պատուհանս մատնահարեց ու անցավ, մի լար լույս, մի լար, երկինքեն ինկնողը չի լար, ուրեմն հենց էդ և այլն: Ասելիք, չէ մի հոգու թրթիռ, քիչ էլ մնա կսկսեք ժանրի մասնատման ու լեզվի տրոհման մասին խոսել, վռազ-վռազ ախպեր գրողի գրքի համար նախաբան չենք գրում, փող ա կպել, շուտ տպենք լմնցավ, գնաց...
Շինարար ախպեր, դու իմ համար գրականության ոլորտում աֆտարիտետ ես: Կարամ չե արխային ասեմ, որ ես Սևակին սիրում եմ, ու չբացատրեմ ինչի եմ սիրում:
Հ.Գ. Սոս Սարգսյանն էլ գլխիս վրա տեղ ունի: Էն որը հազարերորդ անգամ, բայց առաջին անգամվա հաճույքով Խաթաբալան եմ նայել: Գլուխգործոց ա:
Շինարար ախպեր, դու իմ համար գրականության ոլորտում աֆտարիտետ ես: Կարամ չե արխային ասեմ, որ ես Սևակին սիրում եմ, ու չբացատրեմ ինչի եմ սիրում: Մարդիկ սիրած աղջկան են սիրում, ու չեն կարում հասկանան, բացատրեն, թե խի, ուր մնաց Սևակին կարելի չլինի:))
Rhayader
29.06.2012, 00:32
«Մենք քիչ ենք...»-ի գրական արժեքն առանձնապես չեմ հասկանում, մեղա, մեղա, ինչպես նաև լուրջ քննարկելու ու վերլուծելու լրջությունը: Բայց դե սրան անուն կպցրեք, եթե կարող եք.
Քաջերի սահմանն իրենց զենքն է հենց:
Քաջեր մի՛շտ էլ կան,
Զե՜նք է հարկավոր:
Քաջեր մի՛շտ էլ կան,
Պետք է ասպարե՜զ,
Որ նո՛ւյնպես չկար:
Կար միայն պարի՜սպ,
Որ տարածվում էր աշխարհից աշխարհ:
Եվ կային նաև ազնիվ ճակատներ,
Որոնցով երբեք պարիսպ չե՜ս քանդի...
Աշխարհի վրա իշխում էր արդեն մի ճշմարտություն,
Որ հարյո՜ւր տարի,
Հարյուր ձի՛գ տարի
Չէր կարողանում իր ճշտությունը կարգին հաստատել.
Մի ճշմարտությո՛ւն,
Որ ամեն վայրկյան
Կամա-ակամա հերքում էր իրեն՝
Անվերջ բացելով իր մերկությունը
Եվ իսկությունը:
Իսկ իսկությո՜ւնը...
Հիսուսը,
Որ մի հրեա էր ազնիվ,
Արդեն շա՜տ վաղուց դարձել էր իրոք
Մի բյուզանդացի խորամանկ ու նենգ.
Եվ նոր հավատի եդեմ-դրախտի պաճուճանքի տակ
Հին Բյուզանդիոնը նոր հնարներով
Իր օտարակուլ դժոխքն էր տանում ուրիշ երկըրներ,
Իր կայսերական մականն էր զարկում աշխարհի մեջքին,
Ա՛յն խեղճ աշխարհի,
Որ զարկի ցավից նույնիսկ տնքալու իրավունք չուներ,
Եվ տնքոցի տեղ
Դեռ «ալելո՜ւա» պիտի որոտար:
Իսկ իսկությո՜ւնը...
Հավասարության ու եղբայրության ազնիվ քարոզով
Ուրիշի տուն ու երկիր էր մտնում
Օտար վարք ու բարք,
Օտար ծես ու կարգ:
Իսկ իսկություն չէ՞,
Որ զորքից հետո
Միշտ էլ լեզուն են մարտադաշտ հանում,
Եվ ինչ չի կարող ո՛չ մի զորք անել՝
Լեզուն է անում:
Իսկ իսկությո՜ւնը...
Նոր գաղափարը էլ գաղափար չէր,
Այլ մի կաղապար,
Մի նե՛ղ կաղապար,
Որ արդեն հարյուր տարի էր տևում.
Ո՛չ թե գաղափար,
Այլ մի կաղապար,
Որ երազն անգամ իր մեջ էր ձևում.
Ո՛չ թե գաղափար,
Այլ մի կաղապար՝
Ե՛վ մարմնի համար,
Որ շնչակտուր հևում էր, հևում,
Ե՛վ հոգու համար,
Որ վաղուց արդեն ազատ չէր թևում,
Ե՛վ լեզվի համար...
Շատ լավ ես գրել:
Արի նայենք մեջբերմանը: Սկզբում կարդացի նախադասությունը, ասացի՝ վայ, ինչ լավն էր: հետո մի հատ էլ կարդացի ու զգացի, որ ինչ-որ բան էն չի: Հիմա էկեք հասկանանք. արդյոք առաջին հացը միշտ կու՞տ ա գնում:
:)այ էդ մեկում վստահ կարող եմ ասել, որպես գյուղում մեծացած:
երբ թոնիրը նոր է վառված լինում , շատ թեժ է լինում ու պիտի սպասես, մինչև կրակը հանգստանա, երբ կրակը լրիվ նստում է, կարծում ես թե ըհը, պահն ա, հացը խփեմ, բայց գիտես, որ մեկա պիտի խանձվի կամ էլ կիսաեփ ես հանում, որ հավերին բաժին հանես: այ էդ կպաց հացը սառեցնում, հովացնում ա տարածքը ու հաջորդ հացը պիտի դարձյալ նույն տեղը ՚՚խփես՚՚, թե չէ կողքերը դեռ տաք են: ու կախված նրանից, թե ինչքան ես թեժացրել թոնիրը, ինչքան ես կարողացել համբերել, որ շատ տաք կամ սառը չլինի, երկրորդ հացը կամ կթխվի կամ էլ դարձյալ կուտ կգնա: դե միշտ էլ առաջին սիրո ժամանակ մեր սիրտը շատ է թեժ ու եթե կարողանանք համբերել` այն կհանգստանա, մի քիչ կսառի ու հնարավոր է, որ ամուր լինի, բայց մեկ է, հետոյի թխված հացերն ավելի լավն են;)
Mephistopheles
29.06.2012, 03:06
Էրեխեք, եկեք էդ խորը մտքերի փնտրտուքը թարգենք էլի: Բյուր, ի՞նչ խորը միտք, ի՞նչ ասելիք: Որ սկսում են գրականության ասլիքից խոսալ, խորհրդային տարիներն են հիշում, ինչը Սևակի ժամանակաշրջանն ա հենց :)) Չգիտեմ, մի տեսակ ձանձրալի ա գրականության ասելիք քննարկելը, գրականագիտական ծանրակշիռ քննարկումներ ոնց չեմ սիրում, կամ դուրս գալիս ա, կամ չէ, ասելիքն ի՞նչ ա: Եթե մարդն ասում ա՝ մենք քիչ ենք բայց հայ ենք, դրա ասելիքն էն ա, որ մենք քիչ ենք, բայց հայ ենք, եթե ասում ա՝ մելամաղձոտ լճակդ իմ, քեզ հետ ըլլանք մտերիմ, դրա ասելիքն էն ա, որ մելամաղձոտ լճակդ իմ, քեզ հետ ըլլանք մտերիմ, պատուհանս մատնահարեց ու անցավ, ուրեմն պատուհանս մատնահարեց ու անցավ, մի լար լույս, մի լար, երկինքեն ինկնողը չի լար, ուրեմն հենց էդ և այլն: Ասելիք, չէ մի հոգու թրթիռ, քիչ էլ մնա կսկսեք ժանրի մասնատման ու լեզվի տրոհման մասին խոսել, վռազ-վռազ ախպեր գրողի գրքի համար նախաբան չենք գրում, փող ա կպել, շուտ տպենք լմնցավ, գնաց...
Տենց մի ասա Շին ջան, վերլուծությունն ըստ էության բոլորովին էլ չի նշանակում "կռահել" կամ հասկանալ թե ինչ ա ուզեցել գրողն ասել… կամ էլ որոշել թե գործը լավն ա թե վատը… իրականում վերլուծությունը նշանակումա գրական գործը տառացիորեն "հերձել" ու նայել դրան ժամանակի, մշակույթի ու հոգեբանական ու տվյալ ժամանակի ընկալումների լույսի տակ… իհարկե գրական գործը հավանելու համար պարտադիր չի անցնել էս ամենի միջով. բավական ա կարդալ ու որոշել քեզ համար լավնմ է թե վատը… վերջ… բայց վերլուծությանը անհրաժեշտ բան ա… մարդկությունը միշտ էլ ուզում ա անալիտիկ մոտենալ իր ցանկացած գործունեությանը…
գրական գործի մեջ պիտի լինի խորը միտք և ասելիք, հակառակ դեպքում գրական գործի իմաստը ո՞րն ա… բայց դա ասելով բոլորովին էլ ինկատի չունեմ որ հստակ պետք ա ձևակերպվի "էսի միտքն ա, էս էլ ասելիքը… պրծ" տենց պարզ չի… մարդիկ ստեղծագործում են ինքնաբուխ ձևով, ոչ թե կանոններով, ճիշտ ա, բայց բոլորովին էլ չի նշանակում որ պետք չի ռնտրել…
ամեն ժամանակ՝ դարաշրջան ունի զգացմունքների, դեպքերի և ընդհանրապես իրականության իր ընկալումները և ամեն անգամ մարդկությունը դրանք վերաձևակերպում է…
եթե ասելիք չլինի, մարդկությունը չի ստեղծագործի…
Mephistopheles
29.06.2012, 03:08
Մարդիկ սիրած աղջկան են սիրում, ու չեն կարում հասկանան, բացատրեն, թե խի, ուր մնաց Սևակին կարելի չլինի:))
էսի շատ լավ թեմա ա, բայց որ ծավալվենք էեման կփագվի… բայց ես քեզ կարամ ասեմ խի են սիրում…
Mephistopheles
29.06.2012, 03:11
«Մենք քիչ ենք...»-ի գրական արժեքն առանձնապես չեմ հասկանում, մեղա, մեղա, ինչպես նաև լուրջ քննարկելու ու վերլուծելու լրջությունը: Բայց դե սրան անուն կպցրեք, եթե կարող եք.
Քաջերի սահմանն իրենց զենքն է հենց:
Քաջեր մի՛շտ էլ կան,
Զե՜նք է հարկավոր:
Քաջեր մի՛շտ էլ կան,
Պետք է ասպարե՜զ,
Որ նո՛ւյնպես չկար:
Կար միայն պարի՜սպ,
Որ տարածվում էր աշխարհից աշխարհ:
Եվ կային նաև ազնիվ ճակատներ,
Որոնցով երբեք պարիսպ չե՜ս քանդի...
Աշխարհի վրա իշխում էր արդեն մի ճշմարտություն,
Որ հարյո՜ւր տարի,
Հարյուր ձի՛գ տարի
Չէր կարողանում իր ճշտությունը կարգին հաստատել.
Մի ճշմարտությո՛ւն,
Որ ամեն վայրկյան
Կամա-ակամա հերքում էր իրեն՝
Անվերջ բացելով իր մերկությունը
Եվ իսկությունը:
Իսկ իսկությո՜ւնը...
Հիսուսը,
Որ մի հրեա էր ազնիվ,
Արդեն շա՜տ վաղուց դարձել էր իրոք
Մի բյուզանդացի խորամանկ ու նենգ.
Եվ նոր հավատի եդեմ-դրախտի պաճուճանքի տակ
Հին Բյուզանդիոնը նոր հնարներով
Իր օտարակուլ դժոխքն էր տանում ուրիշ երկըրներ,
Իր կայսերական մականն էր զարկում աշխարհի մեջքին,
Ա՛յն խեղճ աշխարհի,
Որ զարկի ցավից նույնիսկ տնքալու իրավունք չուներ,
Եվ տնքոցի տեղ
Դեռ «ալելո՜ւա» պիտի որոտար:
Իսկ իսկությո՜ւնը...
Հավասարության ու եղբայրության ազնիվ քարոզով
Ուրիշի տուն ու երկիր էր մտնում
Օտար վարք ու բարք,
Օտար ծես ու կարգ:
Իսկ իսկություն չէ՞,
Որ զորքից հետո
Միշտ էլ լեզուն են մարտադաշտ հանում,
Եվ ինչ չի կարող ո՛չ մի զորք անել՝
Լեզուն է անում:
Իսկ իսկությո՜ւնը...
Նոր գաղափարը էլ գաղափար չէր,
Այլ մի կաղապար,
Մի նե՛ղ կաղապար,
Որ արդեն հարյուր տարի էր տևում.
Ո՛չ թե գաղափար,
Այլ մի կաղապար,
Որ երազն անգամ իր մեջ էր ձևում.
Ո՛չ թե գաղափար,
Այլ մի կաղապար՝
Ե՛վ մարմնի համար,
Որ շնչակտուր հևում էր, հևում,
Ե՛վ հոգու համար,
Որ վաղուց արդեն ազատ չէր թևում,
Ե՛վ լեզվի համար...
կպնե՞մ…
StrangeLittleGirl
29.06.2012, 03:16
Էրեխեք, եկեք էդ խորը մտքերի փնտրտուքը թարգենք էլի: Բյուր, ի՞նչ խորը միտք, ի՞նչ ասելիք: Որ սկսում են գրականության ասլիքից խոսալ, խորհրդային տարիներն են հիշում, ինչը Սևակի ժամանակաշրջանն ա հենց :)) Չգիտեմ, մի տեսակ ձանձրալի ա գրականության ասելիք քննարկելը, գրականագիտական ծանրակշիռ քննարկումներ ոնց չեմ սիրում, կամ դուրս գալիս ա, կամ չէ, ասելիքն ի՞նչ ա: Եթե մարդն ասում ա՝ մենք քիչ ենք բայց հայ ենք, դրա ասելիքն էն ա, որ մենք քիչ ենք, բայց հայ ենք, եթե ասում ա՝ մելամաղձոտ լճակդ իմ, քեզ հետ ըլլանք մտերիմ, դրա ասելիքն էն ա, որ մելամաղձոտ լճակդ իմ, քեզ հետ ըլլանք մտերիմ, պատուհանս մատնահարեց ու անցավ, ուրեմն պատուհանս մատնահարեց ու անցավ, մի լար լույս, մի լար, երկինքեն ինկնողը չի լար, ուրեմն հենց էդ և այլն: Ասելիք, չէ մի հոգու թրթիռ, քիչ էլ մնա կսկսեք ժանրի մասնատման ու լեզվի տրոհման մասին խոսել, վռազ-վռազ ախպեր գրողի գրքի համար նախաբան չենք գրում, փող ա կպել, շուտ տպենք լմնցավ, գնաց...
Շին, ամբողջ հարցն էն ա, որ սևակասերներն են պնդում, որ Սևակը խորը փիլիսոփայական ա, որ ամեն մարդ չի հասկանում, որ ով քննադատում ա, ուրեմն չի հասկանում, և այլն: Իսկ ինչ վերաբերում ա ասելիքին, ապա չգիտեմ` Սովետի ժամանակ ինչպես ա էդ տերմինը սահմանվել, բայց ինձ համար ասելիքն էն ա, ինչի մասին ուզում ես գրել` ուզում ա դա հոտած նասկի լինի, թե հայրենիք: Սևակի մոտ այ էդ ուզելը չեմ տեսնում: Իրա մոտ որպես ուզել տպավորություն ստեղծելն եմ տեսնում: Ու էդպես ուզելով լիքը բառեր ա իրար կապում` ընթերցողի սիրած թեմաները շոշափելով, դառնում «հանճարեղ»:
Ակումբում մի գիրք են քննարկում, որը ինձ դուր չի գալիս, բոլորը ոգևորված խոսում են, քննարկում, հիացմունք արտահայտում, իսկ ինձ դուր չի գալիս: Հիմա պատկերացրու ես մտնեմ էդ թեման ու հայտարարեմ, թե ապուշ գիրք է սա, ինչ-որ հիմնավորումներ բերեմ բան, ասեմ սենց ապուշ գիրք ես կարդացած չկամ, էս ինչ հիմարություն ա, և այլն: Ինձ չե՞ն ասի. ապուշը դու ես, ռադ էղի ստեղից, կասեն ու ճիշտ կանեն, որովհետև նույնն ա, թե ասեմ էս ինչ ապուշ ճաշակ ունեք դուք, էս ով եք դուք: Հասկանո՞ւմ ես ինչ եմ ասում: Ես շատ-շատ իրավունք ունեմ ասելու, թե էս, էս բաներն ինձ դուր չեն գալիս, բայց ոչ երբեք՝ էս ինչ ապուշության ա: Քո կարծիքով Սևակը լավ գրող չէ, շատ բարի, բայց դա չի նշանակում, որ Սևակը լավ գրող չէ: Երկու օրինակ ես բերել (քիչ են բայց հայ ենք, և քո անունը), երկուսին էլ պատասխանել եմ, բավարարված ես, թե՞ ոչ:
Արէա, քեզ ո՞վ ա խանգարում: Թե գիրքը կարդացել ես, մտի, քննադատի: Թե չես կարդացել, այ էդ դեպքում կասեմ` ի՞նչ գործ ունես էնտեղ: Ես Սևակ կարդացել եմ (ի դեպ, ավելի շատ, քան բազմաթիվ էնպիսի մարդիկ, որոնք պնդում են, թե Սևակն իրենց սիրած գրողն է, բայց մի տող էլ չեն հիշում Սևակից), ինձ իրավունք եմ վերապահում կարծիքս արտահայտել: Հիշեցնեմ, որ էս թեման ակտիվացավ այն ժամանակ, երբ սկսնակ գրողին խորհուրդ տրվեց Սևակ կարդալ, իսկ ես խորհուրդ տվեցի նման բան ոչ մի դեպքում չանել:
Ի դեպ, հիշեցնեմ, որ սա սևակասերների թեման չէ: :))
Երկու օրինակներիս էլ ոչ բավարար պատասխաններ ես տվել: Բայց ես շատ օրինակներ ունեմ, արխային: Սրանց ո՞նց կպատասխանես.
Նորից չեն սիրում, սիրում են կրկին
Մի ազգ մեռավ, բայց չմահացավ
(սրանք մտավոր զապասներն են, որ առաջինն եմ օգտագործում բանավիճելիս: հեչ մի մտածիր, արդեն էնքան ինձ հունից հանեցիք, որ մոտակա օրերին հատ-հատ բոլոր ձեր սիրելի գործերը կվերլուծեմ)
StrangeLittleGirl ջան,էստեղ հարցերի հարցը քո բարձր ճաշակը չի:Ոչ էլ Սևակի մասին ունեցածդ վատ պատկերացումն է խնդիրների խնդիրը:Ճաշակին ընկեր չկա:Ես էլ Տերյանի համար չեմ խենթանում ու դրանից ոչ Տերյանի քունը կփախներ կենդանության օրոք,ոչ էլ առավելևս` Սևակինը:Ցանկացած ինձ հետաքրքրող թեմա աշխատում եմ հնարավորությանս սահմաններում կարդալ ամենասկզբից:"Սևակ. հանճար թե՞ գրչակ "թեմայի վերնագրի տակ ինչ պոեզիայի հոգեբանափիլիսոփայագունաճաշակային վերլուծություն քննարկեմ?:Քո բառերը չեն,գիտեմ,բայց լավ շախով էս վերնագրի տակ "դամ ես պահում" ու հենց դրա հետ ,մեղմ ասած ,համամիտ չեմ:
Մինա, պատմական տեղեկություններ հատուկ քեզ համար: Այս թեման սկզբում գոյություն չի ունեցել, քննարկումը ծավալվել է Պարույր Սևակ թեմայում: Հետո Ակումբի ադմին Արտգեոն դրանք համարել է թեմայից դուրս քննարկումներ, առանձնացրել է և իր նախաձեռնությամբ էդ վերնագիրը դրել, որ քեզ էդքան հուզում է: Ի դեպ, նշեմ նաև, որ Արտգեո գրականության հետ առանձնապես կապ չունի:
Համամիտ չես, գրի, թե ինչու համամիտ չես, ոչ թե վերամբարձ գրառումներ արա:
Nimra, շնորհակալ եմ բացատրության համար: :)
StrangeLittleGirl
29.06.2012, 03:18
կպնե՞մ…
Առանց կարդալու կետադրությունը հերիք ա :))
Mephistopheles
29.06.2012, 03:43
Առանց կարդալու կետադրությունը հերիք ա :))
կետադրությունը մի կողմ…
Քաջերի սահմանն իրենց զենքն է հենց:
Քաջեր մի՛շտ էլ կան,
Զե՜նք է հարկավոր:
Քաջեր մի՛շտ էլ կան,
Պետք է ասպարե՜զ,
Որ նո՛ւյնպես չկար:
էս փիլիսոփայությունն ինքնին արդեն սխալ ա… ես կարծում եմ ու կարամ վիճեմ
Երկու օրինակներիս էլ ոչ բավարար պատասխաններ ես տվել:
Ի՞նչը չի բավարարում, ասա, ավելի մանրամասնեմ:
Բայց ես շատ օրինակներ ունեմ, արխային: Սրանց ո՞նց կպատասխանես.
Նորից չեն սիրում, սիրում են կրկին
Լավ, արի Բյուրակն աղջիկ:
Արի մի հատ հասկանանք ինչ են նշանակում կրկին ու նորից բառերը, Սևակը սիրում էր մաքրել բառերը երկար օգտագործելուց առաջացած կեղտից ու ժանգից, էսօր նորիցն ու կրկինը մեզ համար նույն բառերն են, բայց ի՞նչ են նշանակում իրականում:
Նորից - նոր ից, հինը չկա, հինը մոռանում ենք ու սկսում ենք նոր ից, յանի հինը չի էլ եղել, նոր սեր ենք սկսում, հնի հետ կապ չունեցող, նոր, նորից, թազա:
Կրկին - կրկին անգամ, էլի նույնը, կրկնում ենք արդեն եղածը, չենք հորինում ոչինչ ավելին ինչ մի անգամ արդեն հորինել ենք, կրկին ենք սիրում, կրկնում ենք նույն սերը:
Սևակի նմաններն անկարող են ջնջել անցյալն ու սկսել նորից, նրանք ինչ էլ անեն, կրկնելու են արդեն մի անգամ իրենց հետ կատարվածը: Հասկանալի ա, թե՞ չէ: Պա՞րզ ա թե Սևակն ինչի նորից սիրել չի կարող, որ նա քանի անգամ էլ սիրի կրկին է սիրելու, կրկնելու է իր սերը:
Մի ազգ մեռավ, բայց չմահացավ
Էլի բռնաբարված բառերի շարքից:
Մեռնել - ֆիզիկական գոյության վերջ:
Մահանալ - մահ + անալ վերջածանց, որը նշանակում է ինչ-որ բան դառնալ, ինչ-որ ձևի փոխակերպվել՝ մեծանալ - մեծ դառնալ, փոքրանալ - փոքր դառնալ, սևանալ - սև դառնալ և ուրեմն մահանալ՝ մահ դառնալ: Իսկ ինչ կարող է նշանակել մահ դառնալը՝ չքվել, անհետանալ, էլ չլինել:
Այսինքն եթե մեռնելը միայն ֆիզիկական գոյության վերջն է, ապա մահանալը վերջն է ամեն տեսակի գոյության, որովհետև այն փոխակերպում է մահվան: Պա՞րզ է:
Այ էսքան հետաքրքիր ու խորն են մեր բառերը: Սևակը սիրում էր բառերից քամել խորքում թաքնված իմաստները, էն իմաստները, որոնք արտաքինից չեն երևում, բայց որոնք կան: Ու հենց սա էլ Սևակի արժանիքներից մեկն է, որը դու իբրև թերություն ես ներկայացրել:
Տենց մի ասա Շին ջան, վերլուծությունն ըստ էության բոլորովին էլ չի նշանակում "կռահել" կամ հասկանալ թե ինչ ա ուզեցել գրողն ասել… կամ էլ որոշել թե գործը լավն ա թե վատը… իրականում վերլուծությունը նշանակումա գրական գործը տառացիորեն "հերձել" ու նայել դրան ժամանակի, մշակույթի ու հոգեբանական ու տվյալ ժամանակի ընկալումների լույսի տակ… իհարկե գրական գործը հավանելու համար պարտադիր չի անցնել էս ամենի միջով. բավական ա կարդալ ու որոշել քեզ համար լավնմ է թե վատը… վերջ… բայց վերլուծությանը անհրաժեշտ բան ա… մարդկությունը միշտ էլ ուզում ա անալիտիկ մոտենալ իր ցանկացած գործունեությանը…
Մեֆ ջան, ես մի թեթև գիտեմ, թե ինչ ա նշանակում գրականություն վերլուծել ու խի են դա անում: Գրականագետներին հաստատ չէի ուզում նեղացնեմ, գրականությունը, իհարկե, պետք է ուսումնասիրել, որ հասկանանք ուր ենք գնում, ինչի ա տանում մեզ մեր էսօրը: Էդ ամեն ինչը գրականության մեջ մի քիչ ավելի շուտ ա արտահայտնված լինում: Մենք մեզ համար ընթերցող ենք, կարդում ենք, հավանում, չհավանում, գուցե հա, մեր տեսած կյանքի հետ նաև ինչ-որ զուգահեռներ տանում, մեզ համար ինչ-որ բան հասկանում, ճիշտ չի մեզանից ասելիքի բացահայտում պահանջել: Գրականագիտությունն էն ա, ոնց որ Սևակն ա Վարուժան ու Սայաթ-Նովա ուսումնասիրել: Մեր մասին, այո, հենց շատ բան կարանաք գտնենք նաև Սևակի "Քիչ ենք, բայց հայ ենք"-ի մեջ: Կարանք տարբեր կերպ վերաբերվենք, համաձայնենք, կամ չէ, ինչն էլ 10 էջ ա՝ արդեն անում ենք:
Շին, ամբողջ հարցն էն ա, որ սևակասերներն են պնդում, որ Սևակը խորը փիլիսոփայական ա, որ ամեն մարդ չի հասկանում, որ ով քննադատում ա, ուրեմն չի հասկանում, և այլն: :))
Դե ես տենց բան երբեք չեմ ասել կարծես թե :))
StrangeLittleGirl
29.06.2012, 13:13
Ի՞նչը չի բավարարում, ասա, ավելի մանրամասնեմ:
Լավ, արի Բյուրակն աղջիկ:
Արի մի հատ հասկանանք ինչ են նշանակում կրկին ու նորից բառերը, Սևակը սիրում էր մաքրել բառերը երկար օգտագործելուց առաջացած կեղտից ու ժանգից, էսօր նորիցն ու կրկինը մեզ համար նույն բառերն են, բայց ի՞նչ են նշանակում իրականում:
Նորից - նոր ից, հինը չկա, հինը մոռանում ենք ու սկսում ենք նոր ից, յանի հինը չի էլ եղել, նոր սեր ենք սկսում, հնի հետ կապ չունեցող, նոր, նորից, թազա:
Կրկին - կրկին անգամ, էլի նույնը, կրկնում ենք արդեն եղածը, չենք հորինում ոչինչ ավելին ինչ մի անգամ արդեն հորինել ենք, կրկին ենք սիրում, կրկնում ենք նույն սերը:
Սևակի նմաններն անկարող են ջնջել անցյալն ու սկսել նորից, նրանք ինչ էլ անեն, կրկնելու են արդեն մի անգամ իրենց հետ կատարվածը: Հասկանալի ա, թե՞ չէ: Պա՞րզ ա թե Սևակն ինչի նորից սիրել չի կարող, որ նա քանի անգամ էլ սիրի կրկին է սիրելու, կրկնելու է իր սերը:
Էլի բռնաբարված բառերի շարքից:
Մեռնել - ֆիզիկական գոյության վերջ:
Մահանալ - մահ + անալ վերջածանց, որը նշանակում է ինչ-որ բան դառնալ, ինչ-որ ձևի փոխակերպվել՝ մեծանալ - մեծ դառնալ, փոքրանալ - փոքր դառնալ, սևանալ - սև դառնալ և ուրեմն մահանալ՝ մահ դառնալ: Իսկ ինչ կարող է նշանակել մահ դառնալը՝ չքվել, անհետանալ, էլ չլինել:
Այսինքն եթե մեռնելը միայն ֆիզիկական գոյության վերջն է, ապա մահանալը վերջն է ամեն տեսակի գոյության, որովհետև այն փոխակերպում է մահվան: Պա՞րզ է:
Այ էսքան հետաքրքիր ու խորն են մեր բառերը: Սևակը սիրում էր բառերից քամել խորքում թաքնված իմաստները, էն իմաստները, որոնք արտաքինից չեն երևում, բայց որոնք կան: Ու հենց սա էլ Սևակի արժանիքներից մեկն է, որը դու իբրև թերություն ես ներկայացրել:
Գույնի պահով էդպես էլ չհիմնավորեցիր, թե ինչպես կարող է անունը գույն ունենալ: Դե մենք քիչ ենք-ի մասին էլ ասում ես քո սիրած գործերից չի:
Արէա, շատ խնդալու ա, որովհետև էդ բառերը չունեն էդ իմաստը: Էդ իմաստները հետո են հորինվել Սևակին պաշտպանելու համար: Նորից-ի ու կրկին-ի ուրիշ տարբերություններ եմ լսել, որ իբր նորից-ը վերստինն ա մի քանի անգամ, իսկ կրկինը կրկնակին ա, այսինքն` միայն ու միայն երկրորդ անգամ: Այ էդպես ա Սևակը խաբել բոլորին: Գրել ա բառեր, որոնք նույն իմաստն ունեն, ու մարդիկ կուտը կերել են: Փոխանակ ընդունեն, որ նույնիմաստ բառերը երկու անգամ օգտագործելով անկապ բառախաղ ա ստեղծել` փորձում են էդ բառերին իմաստներ տալ, որոնք գոյություն չունեն:
Ինչևէ, իմ սիրտը խառնում ա արդեն էս բանավեճից: Էկեք թարգը տանք:
Հ.Գ. Շին ջան, էս մի հարցում երջանիկ բացառություն ես: Տեսա՞ր, որ վերևում արդեն մեռնել ու մահանալ, նորից ու կրկին բառերը տարբեր իմաստներ ստացան, բանաստեղծություններն էլ դարձան խորը փիլիսոփայական:
Rhayader
29.06.2012, 13:52
կետադրությունը մի կողմ…
էս փիլիսոփայությունն ինքնին արդեն սխալ ա… ես կարծում եմ ու կարամ վիճեմ
Կարաս վիճես:) կարա և սխալ լինի: Բայց կա:) ու գեղարվեստական առումով լավ է ներկայացրած:
StrangeLittleGirl
29.06.2012, 14:15
Կարաս վիճես:) կարա և սխալ լինի: Բայց կա:) ու գեղարվեստական առումով լավ է ներկայացրած:
Իմ ամբողջ վեճն էլ ստեղ էդ ա, որ Սևակը մենակ գեղարվեստական առումով լավ ա ներկայացնում, բայց էդ ներկայացրածը ոչ այլ ինչ ա, եթե ոչ անիմաստ բառակույտ, որի մեջ փիլիսոփայություն են փնտրում մարդիկ:
Իմ ամբողջ վեճն էլ ստեղ էդ ա, որ Սևակը մենակ գեղարվեստական առումով լավ ա ներկայացնում, բայց էդ ներկայացրածը ոչ այլ ինչ ա, եթե ոչ անիմաստ բառակույտ, որի մեջ փիլիսոփայություն են փնտրում մարդիկ:
Ամեն ինչի մեջ կա փիլիսոփայություն, նույնիսկ քարերի, պարզապես մարդու մոտ այդ ինֆորմացիան որոշակի ձեւով ընկալելուց ա կախված:
Հեռադիտակը երկու կողմից էլ կարելի է օգտագործել, մեկը ցույց է տալիս շատ մոտիկ, մյուսը շատ հեռու, դու ստեղծագործություններին հակառակ կողմից ես նայում:
Կարող ա՞ այդ թեմայով գիտական աշխատություն ես գրում...
Գույնի պահով էդպես էլ չհիմնավորեցիր, թե ինչպես կարող է անունը գույն ունենալ: Դե մենք քիչ ենք-ի մասին էլ ասում ես քո սիրած գործերից չի:
Գույնի պահով հիմնավորել եմ, Մենք քիչ ենք-ի ստեղծման դրդապատճառների մասին էլ եքա բան եմ գրել :)
Արէա, շատ խնդալու ա, որովհետև էդ բառերը չունեն էդ իմաստը: Էդ իմաստները հետո են հորինվել Սևակին պաշտպանելու համար:
Դու էլի՞ էիր լսել էս իմաստների մասին :)
Ախր ես սա քո գրառումը կարդալուց հետո եմ վերլուծել, իսկ մինչ այդ նման վերլուծություն որևէ մեկի մոտ չեմ հանդիպել:
Իսկ բառերն էդ իմաստներն ունեն՝ կազմությունը վկա, այլ հարց է, որ մենք այլ իմաստով ենք օգտագործում :)
Նորից-ի ու կրկին-ի ուրիշ տարբերություններ եմ լսել, որ իբր նորից-ը վերստինն ա մի քանի անգամ, իսկ կրկինը կրկնակին ա, այսինքն` միայն ու միայն երկրորդ անգամ:
Սխալ են ասել Բյուր ջան, նորիցը նորն ա՝ հնի հետ կապ չունեցողը, կրկինը՝ նույնի կրկնությունը: Ախր տարրական հայոց լեզու ա, ի՞նչ կա չհասկանալու:
Այ էդպես ա Սևակը խաբել բոլորին: Գրել ա բառեր, որոնք նույն իմաստն ունեն, ու մարդիկ կուտը կերել են: Փոխանակ ընդունեն, որ նույնիմաստ բառերը երկու անգամ օգտագործելով անկապ բառախաղ ա ստեղծել` փորձում են էդ բառերին իմաստներ տալ, որոնք գոյություն չունեն:
Է, այ սա արդեն իրոք խնդալու ա :) ախր ես ապացուցում եմ, որ նույն իմաստը չունեն, դու նորից քոնն ես պնդում:
Ինչևէ, իմ սիրտը խառնում ա արդեն էս բանավեճից: Էկեք թարգը տանք:
Լավ չի Բյուր, հեչ լավ չի նման կերպ արտահայտվելը: Ինչի՞ց ա սիրտդ խառնում, որ հիմնավոր վերլուծությո՞ւն ես տեսնում:
Rhayader
29.06.2012, 17:30
Իմ ամբողջ վեճն էլ ստեղ էդ ա, որ Սևակը մենակ գեղարվեստական առումով լավ ա ներկայացնում, բայց էդ ներկայացրածը ոչ այլ ինչ ա, եթե ոչ անիմաստ բառակույտ, որի մեջ փիլիսոփայություն են փնտրում մարդիկ:
Իմ բերած օրինակն անիմաստ բառակու՞յտ էր:) ինքը մեծ պոեմից հատված էր, ու ահագին լավ պոեմից, ասեմ:
Հետո, բանաստեղծը պարտավոր չի «բացարձակ ճշմարտություններ» շաղ տալով ման գա (նամանավանդ որ անձամբ ես «բացարձակ ճշմարտության» գոյությանը չեմ հավատում): Սևակը որպես փիլիսոփա՝ bitch please, Շոպենհաուերի, Պլատոնի, Սոկրատեսի, Նիցշեի ու նույնիսկ Կանտի կողքը չի երևա: Որպես բանաստեղծ, որը հաճախ փիլիսոփայական թեմաներ ա շոշափում, ու լավ սուր ա շոշափում ու լավ ներկայացնում, ու կարևորը՝ լավ գեղարվեստական աշխատանքներ ա գրել, ինքը հայերենում գրեթե անգերազանցելի ա:
Առաջին անգամ եմ Ռայադերին ոչ թե դատափետողի, այլ պաշտպանի դերում:
Առաջին անգամ եմ Ռայադերին ոչ թե դատափետողի, այլ պաշտպանի դերում:Իսկ ես կյանքումս առաջին անգամ Ռայադերին շնորհակալություն հայտնեցի:)
Հիմա կարևորը էն ա, թե ով ա գրու՞մ, թե՞ ինչ ա գրում: Գրողի դեպքում էլ, քննադատի դեպքում էլ:
Առաջին անգամ եմ տեսնում Ռայադերին ոչ թե դատափետողի, այլ պաշտպանի դերում:
տեսնում բառը բաց եմ թողել, ներողություն եմ խնդրում:
Իմ բերած օրինակն անիմաստ բառակու՞յտ էր:) ինքը մեծ պոեմից հատված էր, ու ահագին լավ պոեմից, ասեմ:
Հետո, բանաստեղծը պարտավոր չի «բացարձակ ճշմարտություններ» շաղ տալով ման գա (նամանավանդ որ անձամբ ես «բացարձակ ճշմարտության» գոյությանը չեմ հավատում): Սևակը որպես փիլիսոփա՝ bitch please, Շոպենհաուերի, Պլատոնի, Սոկրատեսի, Նիցշեի ու նույնիսկ Կանտի կողքը չի երևա: Որպես բանաստեղծ, որը հաճախ փիլիսոփայական թեմաներ ա շոշափում, ու լավ սուր ա շոշափում ու լավ ներկայացնում, ու կարևորը՝ լավ գեղարվեստական աշխատանքներ ա գրել, ինքը հայերենում գրեթե անգերազանցելի ա:
Պիտի վերևը գրածների հետ համաձայնվեմ. շատերի սրտով ես գրել: Ու զարմանալիորեն մոտավարապես նույն բանը ուզում էի ես գրել, համարյա նույն անուններով: Ծիպա սենց էլի. «Այ մարդ, Սևակը պոետ էր, փիլիսոփա չէր: Որ ուզենար, կամ կարանար Կանտի ու Հեգելի պես փիլիսոփա լիներ, փիլիսոփայան տրակտատներ կգրեր բանաստեղծությունների փոխարեն»:
StrangeLittleGirl
29.06.2012, 20:29
Արէա, նորից եմ ասում (կրկնում եմ)` դու էդ բառերին առանձին իմաստ ես տվել Սևակին արդարացնելու համար, մինչդեռ նորից ու կրկին բառերն իրար հավասար են, լրիվ նույն իմաստն ունեն: Նույնիսկ եթե արմատների հետևից ընկնենք, ապա նորից կնշնականի մի բան, որը նորովի է տեղի ունենում, իսկ կրկին` մի բան, որը երկրորդ անգամ է տեղի ունենում: Ըստ էության, դառնում է նույն բանը, ուղղակի նորովին պարտադիր չէ երկրորդ անգամ լինի, կարող է երրորդ, չորրորդ, հինգերորդ անգամ լինել: Չնկատեցի, բայց ես էլ նույն հիմար բացատրությունը տվեցի, ինչ նախկինում ուրիշից լսել էի: Ինչևէ, իմ համոզմամբ (ու նաև բառարաններում) նորից, կրկին, վերստին, դարձյալ բառերը նույն իմաստն ունեն, ու ավելորդ խորություն պետք չէ փնտրել:
Սիրտս խառնեց, որովհետև յոթ կողմից հազար հոգի հարձակվում է, ու իմ ներվերը չեն դիմանում, որ ամեն մեկին հատ-հատ պատասխանեմ:
Սիրտս խառնեց, որովհետև եթե Սևակը ձեր բոլորի սիրելի գրողն ա, ուրեմն ինքը պիտի կատարյալ լինի, ամեն ինչի համար արդարացում գտնում եք: Իսկ ես ասում եմ` Հեմինգուեյն իմ սիրելի գրողն ա, բայց լիքը տեղ տուֆտել ա, չեմ վախենում քննադատելուց: Եկեք օբյեկտիվ լինենք էլի նույնիսկ էն բաների նկատմամբ, որոնք սիրում ենք:
Հ.Գ. էս էլ հատուկ ժառանգականություն մեջբերողների համար: (http://vahanishkhanyan.wordpress.com/2004/02/06/%D5%BD%D6%87%D5%A1%D5%AF%D5%AB-%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%BD%D5%B8%D6%82%D5%B6-%D5%BF%D5%A1%D6%80%D5%AB%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%A8-%D5%B0%D5%A1%D6%80%D5%A3%D5%A1%D5%B6%D6%84%D5%AB-%D5%BF%D5%B8%D6%82%D6%80/)
Հ.Գ. էս էլ հատուկ ժառանգականություն մեջբերողների համար: (http://vahanishkhanyan.wordpress.com/2004/02/06/%D5%BD%D6%87%D5%A1%D5%AF%D5%AB-%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%BD%D5%B8%D6%82%D5%B6-%D5%BF%D5%A1%D6%80%D5%AB%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%A8-%D5%B0%D5%A1%D6%80%D5%A3%D5%A1%D5%B6%D6%84%D5%AB-%D5%BF%D5%B8%D6%82%D6%80/)
Վայ, էս էն աղջիկն ա գրել, որ Շանթով նոր տարուն տոլմա էր փաթաթում ? Մալադեց:
StrangeLittleGirl
29.06.2012, 21:03
Վայ, էս էն աղջիկն ա գրել, որ Շանթով նոր տարուն տոլմա էր փաթաթում ? Մալադեց:
Հը՞
Յոթ կողմից հազար հոգի հարձակվում է, ու իմ ներվերը չեն դիմանում, որ ամեն մեկին հատ-հատ պատասխանեմ:
Սիրտս խառնեց, որովհետև եթե Սևակը ձեր բոլորի սիրելի գրողն ա, ուրեմն ինքը պիտի կատարյալ լինի, ամեն ինչի համար արդարացում գտնում եք: Իսկ ես ասում եմ` Հեմինգուեյն իմ սիրելի գրողն ա, բայց լիքը տեղ տուֆտել ա, չեմ վախենում քննադատելուց: Եկեք օբյեկտիվ լինենք էլի նույնիսկ էն բաների նկատմամբ, որոնք սիրում ենք:
Բյուր, ամենքիս համար օբյեկտիվը մեր սուբյեկտիվ կարծիքն ա, չգիտե՞ս, որ տենց ա: Ես իրականում համարյա քո բոլոր գրածների հետ համաձայն եմ, բացի մի բանից, որ էդ ամեն ինչը վատ ա:)) Ախր, էս Սևակին ընդդեմ քո բանավեճում մի տեսակ իմ ճանաչած ձևի չես դու, որովհետև գրականության առումով, եթե ոչ ճաշակի, ապա մոտեցումների հարցում ինձ թվում ա մենք շատ նմանություններ ունենք, ու էստեղ էս կոնկրետ մի դեպքում դու մի տեսակ բոլորովին ուրիշ մոտեցումներ ես ցուցաբերում: Ախր, դու կարաս ընդամենը ասես, այ մարդ, ինձ դուր չի գալիս, ասելի՞ք, փիլիսոփայությո՞ւն, ես չեմ տեսնում, հա, կուզեք, ես չեմ հասկանում, ինձ դա հարազատ չի, ես դա չեմ ընկալում ու վսյո, բայց դրել ես, էս արդեն 4-5-6 տարի ա սուր ես ճոճում, ապացուցում: Գալաթեան էս թեմայում գրեց, քեզ պե՞տք ա, ստեղ ոչ մեկը չի կասկածում քո գրական ճաշակի վրա, ես համոզված եմ, ուղղակի եթե դու ասես՝ ինձ դուր չի գալիս, իմը չի, սենց չի լինի պայքարը կամ համենայն դեպս էս ծավալի, բայց դու հենց սկզբից ասում ես,, որ դա միանշանակ վատ ա ու վսյո, հավանողներին էլ ուզում ես ապացուցել, որ իրանք ինքնուրույն չեն մտածում, իրանց դպրոցում տենց են սովորացրել, զոմբիացրել կոպիտ, ասյինքն ըստ էության ասած, իսկ դա, իրոք, շատ վիրավորական մեղադրանք ա, որը հակաճառում ա ծնում:
Ախր, որ ասում ես՝ Հեմինգուեյը տուֆտել ա, ախր,խի՞ ա տուֆտել, ուղղակի դու իրա հետ համաձայն չես, ես էլ ակումբում էլ արտահայտվել եմ, որ Սևակը մեկ-մեկ ներվայնացնում ա, բայց դա որովհետև ես իրա հետ համաձայն չեմ, կամ հա, եթե կուզես, ես չեմ կարում հասկանամ՝ կոնկրետ ինչ ա ուզել ասի: Մի տեսակ արդար չի գիտե՞ս ինչը: Իրանք շատ հայտնի են, Սևակը հայկական միջավայրում, Հեմինգուեյը ամբողջ աշխարհում: Մենք գիտենք՝ իրանք ինչ են գրել, ասել, չէ՞: Ու եթե համաձայն չենք, կամ մեզ դուր չի գալիս, ասում ենք՝ տուֆտել ա, բայց ախր իրանք չգիտեն՝ մենք ինչ ենք ասում, խոսում, երբեք էլ չեն իմանա, ուժերը հավասարազոր չեն: Կրակն են ընկել որ հայտնի մարդ են, հենց դուրներս չի գալիս, սկսում ենք քֆրտել: Էն խեղճ ֆուտբոլիստներին էլ ընդեղ ա մեղքս գալիս: Հազար հատ գոլ խփեն, ջան, ջանին ու ծափին արժանանում են, բայց մի հատ փուստ, ու դրա մերը, ախր խի՞ տենց կատեգորիկ:
Էդ ժառանագականությունից որ խոսացիր, մի բան էլ ես եմ ուզում ակումբցիների հետ կիսվեմ քո ժառանգականության հետ կապված :) Վերջին մի տարում հայկական մամուլում իմ կարդացած ինձ համար ամենաարժեքավոր հոդվածաշարը (http://hetq.am/arm/articles/12661/ovqer-en-nranq-musulman-hayakhos-hamshencinery-mas-6.html):
Աննամառիա
29.06.2012, 21:17
սիրելի StrangeLittleGirl ինձ թվում է որ դու չես կարդացել Սևակի գործերը, համել ամեն մեկը ունի իր ճաշակը, և ազատ է որոշի ում սիրի և ում ոչ, ասեմ Հեմինգույը նույնպես լավ գրող է բայց իմ համար Սևակն ուրիշ է
սիրելի StrangeLittleGirl ինձ թվում է որ դու չես կարդացել Սևակի գործերը, համել ամեն մեկը ունի իր ճաշակը, և ազատ է որոշի ում սիրի և ում ոչ, ասեմ Հեմինգույը նույնպես լավ գրող է բայց իմ համար Սևակն ուրիշ է
Այ իմ վերևի գրառումը նաև Ձեզ էր ուղղված, ախր, եթե չի հավանո՞ւմ, ուրեմն չի՞ կարդացել: Հնարավոր չի՞ կարդալ ու չհավանել: Թեկուզ իր կարծիքը չեմ կիսում, ես համոզված եմ, որ StrangeLittleGirl-ը էս թեմայում գրառողներից ոչ մեկից համենայն դեպս պակաս չի Սևակ կարդացել, իսկ շատերից նաև ավել:
սիրելի StrangeLittleGirl ինձ թվում է որ դու չես կարդացել Սևակի գործերը, համել ամեն մեկը ունի իր ճաշակը, և ազատ է որոշի ում սիրի և ում ոչ, ասեմ Հեմինգույը նույնպես լավ գրող է բայց իմ համար Սևակն ուրիշ է
Սիրելի StrangeLittleGirl, ինձ էլ ա թվում, որ դու չես կարդացել Սևակի գործերը :D:
melancholia
29.06.2012, 21:33
թեման շատ հետաքրքրեց, մանավանդ , որ հաշվի առնենք իմ հակումն էլ Սևակի ստեղծագործություններին.....Սևակամոլ չէ, բայց Սևակասեր եմ, ու ինչ մեղքս թաքցնեմ, ուղղակի հոգեհարազատ է նրա աշխարհը, արտահայտչամիջոցներն ու թեկուզ ,,բառախաղը,, : Շատ կուզեի էստեղ առողջ քննադատություն տեսնել, բայց, ինչպես ամեն տեղ, մեր ազգի մոտ չի ստացվում.....ամենինչ անձնականացնում ենք, ու ծայրահեղորեն ընդունում: Համաձայն եմ Շինարարի հետ, չի կարելի այն ամենը, ինչը մեր սրտով չի, կամ չենք հասկանում դարձնել զրո: ՈՒ նաև դա բնավ էլ չի նշանակում, թե նա, ում դուր չի գալիս էտ ամենը, վատ ճաշակ ունի: Ուղղակի մարդիք տարբեր են, հայացքներն ու պահանջները տարբեր են, ի վերջո տարբեր են բնավորությունները: Ես էլ չեմ հասկանում համաշխարհային մեծության մի շարք գրողների, ու ուղղակի չեմ կարողանում կարդալ: Ինչ է, դա նշանակում է նրանք արժեք չունեն? : Գրականագետ չեմ, ուստի իմ քննադատությունը զուտ սիրողական մակարդակի է:
Սիրտս խառնեց, որովհետև յոթ կողմից հազար հոգի հարձակվում է, ու իմ ներվերը չեն դիմանում, որ ամեն մեկին հատ-հատ պատասխանեմ:
Լրիվ համաձայն եմ, ես իմ կողմից ներողություն եմ խնդրում, ես գնացի թեմայից: Շատ եմ սիրում քո գրածները:
Հը՞
Ուպս, ներող, փաստորեն աղջիկ չի գրել, տղայա գրել:
StrangeLittleGirl
30.06.2012, 00:25
Սիրելի StrangeLittleGirl, ինձ էլ ա թվում, որ դու չես կարդացել Սևակի գրառումները :D:
Հայկօ, ակումբում տենց անդա՞մ կա: :D
Բյուր, ամենքիս համար օբյեկտիվը մեր սուբյեկտիվ կարծիքն ա, չգիտե՞ս, որ տենց ա: Ես իրականում համարյա քո բոլոր գրածների հետ համաձայն եմ, բացի մի բանից, որ էդ ամեն ինչը վատ ա:)) Ախր, էս Սևակին ընդդեմ քո բանավեճում մի տեսակ իմ ճանաչած ձևի չես դու, որովհետև գրականության առումով, եթե ոչ ճաշակի, ապա մոտեցումների հարցում ինձ թվում ա մենք շատ նմանություններ ունենք, ու էստեղ էս կոնկրետ մի դեպքում դու մի տեսակ բոլորովին ուրիշ մոտեցումներ ես ցուցաբերում: Ախր, դու կարաս ընդամենը ասես, այ մարդ, ինձ դուր չի գալիս, ասելի՞ք, փիլիսոփայությո՞ւն, ես չեմ տեսնում, հա, կուզեք, ես չեմ հասկանում, ինձ դա հարազատ չի, ես դա չեմ ընկալում ու վսյո, բայց դրել ես, էս արդեն 4-5-6 տարի ա սուր ես ճոճում, ապացուցում:
Վսյո, ասում եմ: Ես` Բյուրակն Իշխանյանս, պաշտոնապես հայտարարում եմ, որ ես կյանքում Սևակ չեմ կարդացել, ինչ էլ կարդացել եմ, չեմ հասկացել, ես դեբիլ եմ, ես գրականությունից գլուխ չեմ հանում ու չեմ հասկանում հայ ամենահզոր բանաստեղծին, որը սերունդներ է դաստիարակել: Պրծա՞նք
Հայկօ, ակումբում տենց անդա՞մ կա: :D
Վսյո, ասում եմ: Ես` Բյուրակն Իշխանյանս, պաշտոնապես հայտարարում եմ, որ ես կյանքում Սևակ չեմ կարդացել, ինչ էլ կարդացել եմ, չեմ հասկացել, ես դեբիլ եմ, ես գրականությունից գլուխ չեմ հանում ու չեմ հասկանում հայ ամենահզոր բանաստեղծին, որը սերունդներ է դաստիարակել: Պրծա՞նք
:flower Բյուր, ինչ հավես ա քեզ հետ: Բայց ասել ես, պրծել, տես հա, փոշմանել չկա:D
StrangeLittleGirl
30.06.2012, 00:33
:flower Բյուր, ինչ հավես ա քեզ հետ: Բայց ասել ես, պրծել, տես հա, փոշմանել չկա:D
Դու փախար :beee
Mephistopheles
30.06.2012, 02:03
Կարաս վիճես:) կարա և սխալ լինի: Բայց կա:) ու գեղարվեստական առումով լավ է ներկայացրած:
այսինքն պռեզենտացիան լավն ա բայց փիլիսոփայությունը վատը՞… Ալան Բադյուն մի հատ շատ հետաքրքիր պրինցիպ ունի, ասում ա Սերը, Արվեստը, Քաղաքականությունն ու Գիտությունը ունեն իրենց ճշմարտությունները, այսինքն իրենք ճշմարտություն արտադրող են… սրա հետ համաձայն եմ, բայց մյուս կողմից էլ սրանց սահմանները երբեք էլ հստակ չեն ու մեծ մասամբ overlap են լինում… ու առաջին տողերը հենց էդ overlap-ն ա…
Ներսես_AM
30.06.2012, 02:54
:flower Բյուր, ինչ հավես ա քեզ հետ: Բայց ասել ես, պրծել, տես հա, փոշմանել չկա:D
Շին սրանից հետո որ ասի «դու Արամ Ասատրյան ես լսում», կասես «հա ի՞նչ անենք, դու էլ Սևակ չես կարդացել» :))
Rhayader
30.06.2012, 18:51
այսինքն պռեզենտացիան լավն ա բայց փիլիսոփայությունը վատը՞… Ալան Բադյուն մի հատ շատ հետաքրքիր պրինցիպ ունի, ասում ա Սերը, Արվեստը, Քաղաքականությունն ու Գիտությունը ունեն իրենց ճշմարտությունները, այսինքն իրենք ճշմարտություն արտադրող են… սրա հետ համաձայն եմ, բայց մյուս կողմից էլ սրանց սահմանները երբեք էլ հստակ չեն ու մեծ մասամբ overlap են լինում… ու առաջին տողերը հենց էդ overlap-ն ա…
Կարա լինի :)
էռնեկ ձեր հավեսին:sulel(երնեկ էլ չէ)
բայց դե էս ֆորումի շնորհիվ իմացա, որ Սևակին ուղղակի չսիրողներ էլ կան:read
StrangeLittleGirl
01.07.2012, 03:13
էռնեկ ձեր հավեսին:sulel(երնեկ էլ չէ)
բայց դե էս ֆորումի շնորհիվ իմացա, որ Սևակին ուղղակի չսիրողներ էլ կան:read
Սևակ չե՜ն սիրում,
Ատու՜մ են միայն: :D
Mephistopheles
01.07.2012, 07:48
Կարա լինի :)
Ի՞նչը "Կարա լինի"
Սևակ չե՜ն սիրում,
Ատու՜մ են միայն: :D
Սևակն իմ սիրած բանաստեղծն է ;)
StrangeLittleGirl-երից որ մեկդ եք հիմա սիրում Պարույր Սևակին? :beee
StrangeLittleGirl
01.07.2012, 18:30
StrangeLittleGirl-երից որ մեկդ եք հիմա սիրում Պարույր Սևակին? :beee
Վայ, էդ մի գրառումս Չուկը չի տեսել, որ նկատողություն տա սարկազմի համար :D
StrangeLittleGirl-ին իզուր նեղացրեցինք, էլ չեմ կարա հարցնեմ թե "Անկեղծ Ասած"-ի ինչն էր էդքան վատը: Էս քանի օրը հատուկ մի քանի անգամ կարդացել եմ, ոչ մի տարօրինակ, անընդունելի, անհասկանալի բան չեմ գտնում.
Անկեղծ ասած՝ այս ամենից ես հոգնել եմ,
Ես, սիրելիս, որ քեզ սիրել եւ օգնել եմ.
Ձեռք եմ պարզել, հույս եմ տվել,
Վատըդ թողած՝ լավըդ թվել,
Հավատացրել, հավատացել,
Թե իմ առաջ դուռ ես բացել՝
Չտեսնըված, չեղած մի դուռ։
Սակայն ի՞նչ եմ ես ստացել
Այդ ամենին ի տրիտուր։
Անկեղծ ասած՝ ոչինչ չկա, եւ ոչ էլ կար։
Անկեղծ ասած՝ դու բնավ էլ այն չես եղել,
Այն չես եղել, ինչ որ ես եմ կարծել երկար։
Ո՞ւր ես, ասա, դու ինձ մղել։
Ճիշտ ճամփից ես միայն շեղել։
Սուտ խոստումով կապել ես ինձ,
Մանկան նման խաբել ես ինձ,
Ու չես տվել ոչինչ, ոչինչ։
Իսկ այն, ինչ որ ինձ ես տվել,
Արժանի չէր ո՛չ քեզ, ո՛չ ինձ։
Անկեղծ ասած՝ քո տվածից ես հոգնել եմ։
Ինքդ գիտես՝ որքան ձգտել ու տքնել եմ,
Որ դու... որ դու նման լինես իմ երազին։
Իսկ դու գիտե՞ս՝ ինչ դուրս եկավ.
«Տղան հասավ իր մուրազին,
Դուք էլ հասնեք ձեր մուրազին»։
Հեքիաթն, այո, միտքըս ընկավ...
Դու՝ հեքիաթում հրաշք աղջիկ.
Այնինչ կյանքում՝ ինչ-որ... չղջիկ,
Որ ոչ թռչուն, ոչ էլ մուկ է...
Անկեղծ ասած՝ զուր էր ամբողջ այս աղմուկը։
Անկեղծ ասած՝ նեղանում ես, թե լրջանում,
Մեկ է հիմա։ Էլ չեմ գցի ինձ սար ու ձոր,
Անկեղծ կասեմ՝ հեքիաթն ինչով է վերջանում,
Ցած է ընկնում երեք խնձոր-
Մեկ՝ ասողին,
Մեկ՝ լսողին,
Մեկ էլ... ինձ պես գիշեր ու զօր
Հիմարաբար սպասողին...
Անկեղծ ասած՝ հեքիաթներից ես հոգնել եմ...
Եթե դժվար չի, ու եթե հավես կա, կասե՞ս, Բյուր :) Համ էլ կզբաղվենք :)
Հ.Գ. Մոդերատորներ ջան, ճիշտն ասած չգիտեմ, Սևակի ստեղծագործությունների քննարկումներն այս թեմայում շարունակել, թե այս (http://www.akumb.am/showthread.php/477-%D5%8A%D5%A1%D6%80%D5%B8%D6%82%D5%B5%D6%80-%D5%8D%D6%87%D5%A1%D5%AF?p=2349975&highlight=%D5%BA%D5%A1%D6%80%D5%B8%D6%82%D5%B5%D6%80+%D5%BD%D6%87%D5%A1%D5%AF#post2349975), երկուսն էլ կարծես առանձնապես հարմար չեն: Մի առաջարկ ունեմ, իսկ ինչ եթե այս թեմայի վերնագիրը փոխվի, լինի ոչ թե Սևակի «Քիչ ենք, բայց հայ ենք» ստեղծագործության վերլուծություն, քննարկում, այլ Սևակի ստեղծագործությունների վերլուծություն, քննարկում:
Շնորհակալություն:
Իսկ ես ջոկել եմ: Ուրեմն որ մտնում ես ֆեյսբուք, ու ամեն չորս-հինգ ֆրենդիցդ մեկը Սևակի նկար ա դրած լինում՝ ինչ-որ քառատողով կամ ութնյակով, կամ ստատուսների ուղիղի 1/5-րդը Սևակից մեջբերումներ են: Ու սիրելի հայ գրող բոլոր հարցումներում Սևակին իր ժողովրդականությամբ մի կերպ մոտենում ա, այն էլ էլ ամբողջ կրկնակի անգամ հետ լինելով, միայն Շիրվանզադեն: Հրանտը ասաց՝ Շիրվանզադե, երբ խորհուրդ տվեցին խելացի երևալ մեր բակում: Մի խոսքով, քիչ ա մնում իմ Սևակ չսիրելն էլ գա: Ես էս բանաստեղծության քննադատության հետ հեչ համաձայն չեմ, հեչ է, հեչ, իմ կարծիքով՝ լավն ա ու Սևակի գրած ամենալավ գործն ա, կարամ սխալ լինեմ, բայց էնպես չէի ուզի, որ ակումբում ամենաքննարկված հայ գրող Սևակը լիներ, եսիմ: Էկեք մի քիչ Մեծարենցից պատմեք :)
Ինձ էլ դուր չի գալիս էդ սևակամոլությունը, "դու երկու տառ"-ոտ ստատուսները, Սևակի նկարով մայկեքը, բայց դե էդ ամեն ինչում Սևակի մեղքը ո՞րն ա :) արտաքին պարզության տակ խորություն ունի, ու էդ պատճառով գրավում է թե սրտիկ-մրտիկոդ դեռահասներին (հիմնականում արտաքին պարզության համար), թե գրականությունից գլուխ հանող, քիչ թե շատ գրական ճաշակ ունեցող մարդկանց՝ էս դեպքում արդեն խորության ու ասելիքի պատճառով:
Սևակին քննադատող խելքը գլխին մարդ կա. Սևակ ենք քննարկում, Մեծարենցին քննադատող լիներ՝ Մեծարենց կքննարկեինք :) չեմ կարծում, որ Սևակի իրական արժեքն ինչ-որ չափով տուժում է մեր քննարկումներից:
Ինձ էլ դուր չի գալիս էդ սևակամոլությունը, "դու երկու տառ"-ոտ ստատուսները, Սևակի նկարով մայկեքը, բայց դե էդ ամեն ինչում Սևակի մեղքը ո՞րն ա :) արտաքին պարզության տակ խորություն ունի, ու էդ պատճառով գրավում է թե սրտիկ-մրտիկոդ դեռահասներին (հիմնականում արտաքին պարզության համար), թե գրականությունից գլուխ հանող, քիչ թե շատ գրական ճաշակ ունեցող մարդկանց՝ էս դեպքում արդեն խորության ու ասելիքի պատճառով:
Սևակին քննադատող խելքը գլխին մարդ կա. Սևակ ենք քննարկում, Մեծարենցին քննադատող լիներ՝ Մեծարենց կքննարկեինք :) չեմ կարծում, որ Սևակի իրական արժեքն ինչ-որ չափով տուժում է մեր քննարկումներից:
Լավ, հանձնվում եմ, ուղղակի ֆեյսբուքում Սևակ, ակումբում Սևակ, լավ, գլուխս առնեմ, ուր փախչեմ :))
Լավ, հանձնվում եմ, ուղղակի ֆեյսբուքում Սևակ, ակումբում Սևակ, լավ, գլուխս առնեմ, ուր փախչեմ :))
:)) Ես էլ ֆեյսբուքում բան չեմ գտնում կարդամ, Ակումբում բան չեմ գտնում կարդամ, ասեցի մի բան գրեմ, մի քիչ խոսանք մոսանք, թե չէ ես էլ պիտի գլլուխս առնեմ մի կողմի վրա փախնեմ, էն էլ թարսի պես էդ մի կողմի տեղն էլ չգիտեմ: Միակ ելքս Սևակի թեման էր, էն էլ ստեղ էլ դու ես քֆրտում :))
:)) Ես էլ ֆեյսբուքում բան չեմ գտնում կարդամ, Ակումբում բան չեմ գտնում կարդամ, ասեցի մի բան գրեմ, մի քիչ խոսանք մոսանք, թե չէ ես էլ պիտի գլլուխս առնեմ մի կողմի վրա փախնեմ, էն էլ թարսի պես էդ մի կողմի տեղն էլ չգիտեմ: Միակ ելքս Սևակի թեման էր, էն էլ ստեղ էլ դու ես քֆրտում :))
Ես էլ իմ կռիվն եմ անում էլի:))
StrangeLittleGirl
21.07.2012, 04:53
Անկեղծ ասած՝ այս ամենից ես հոգնել եմ :P
Մի բառով. պրիմիտիվ ա
Անկեղծ ասած՝ այս ամենից ես հոգնել եմ :P
Դրա համար եմ հարցնում հավես ունե՞ս, թե՞ չէ: Թե ունես, խոսում ենք էլի, ինչ հոգնել ինչ բան :)
Մի բառով. պրիմիտիվ ա
Պահ, ես էլ ասում եմ Սևակին քննադատող խելքը գլխին մարդ կա, սենց բան տատս էլ կարար գրեր :P
Ի՞նչն ա պրիմիտիվ :)
StrangeLittleGirl
21.07.2012, 13:57
Պահ, ես էլ ասում եմ Սևակին քննադատող խելքը գլխին մարդ կա, սենց բան տատս էլ կարար գրեր :P
Ի՞նչն ա պրիմիտիվ :)
Հավես չունեմ:
Ruby Rue
22.07.2012, 10:49
Երևի ես այն սակավթիվ հայերից եմ , որ ոչ միայն սևակապաշտ չեն այլև ուղղակի չեն կարողանում Սևակ կարդալ...
«Մենք քիչ ենք, բայց հայ ենք» դպրոցում եմ սովորել, առանձնապես տպավորված չեմ , չնայած տարիներ շարունակ ինձ ուսուցչաաշակերտական կազմը համոզում էր, որ Սևակից այն կողմ հայ պոեզիա չկա…
Ինչ արած, համաձայն չեմ:
Շինարար ախպերը էլի ջղայնանալու ա, բայց պիտի գրեմ: Էս ժողովրդին լրիվ կտցրել ա :) "Մենք քիչ ենք սակայն մեզ հայ են ասում" - կախվել են էս արտահայտությունից ու մի հրճվել են հրճվում, իբր Սևակին սխալ շարահյուսության մեջ են բռնացրել: Էլի ջհանդամ թե մտքի հետ համաձայն չլինեին, ամեն մարդ իրավունք ունի յուրովի մտածելակերպ ունենալու, բայց այ շարահյուսության, այսինքն նախադասության կազմության հարցում երկու կարծիք լինել չի կարող՝ նախադասությունը կամ ճիշտ է կազմված, կամ սխալ: Չի կարող մեկի համար ճիշտ լինել, մեկի համար՝ սխալ:
Հիմա մեր խելոք "լեզվաբաներն" ինչ են ասում.
Ի՞նչ է նշանակում մենք քիչ ենք սակայն մեզ հայ են ասում, ինչի որ քիչ ենք ուրեմն չէի՞ն կարող հայ ասել ու սակայնը էդ բացառությո՞ւնն է նշում, կամ որ շատ լինեինք ի՞նչ էին ասելու, կամ ի՞նչ գործ ունի ընդհանրապես սակայնը այստեղ, ոնց որ ասես խնձորը կարմիր է սակայն համով է: Ես էլ կասեմ ձյուն գա ձեր խելքին :)
Մի քիչ մտածեք էլի տնաշեններ, ամեն ինչ հո չեն ծամելու դնելու բերաններդ, մի քիչ աշխատացրեք էդ անտերները: Հայոց լեզու սովորեք, դարձվածքներ սովորեք, ժողովրդական արտահայտություններ սովորեք, հետո երբ էս ամեն ինչը անեք մի քիչ էլ տրամաբանությանը զոռ տվեք ու կհասկանաք թե սակայնն էստեղ ինչ գործ ունի :)
StrangeLittleGirl
13.10.2012, 20:25
Լավ, էս արդեն լրիվ բըլթ ա: Մի էժանացրեք սևակի խոսքերը: Նա ընդամենը ուզում էր ասել չնայած քիչ ենք, մենք դեմք ենք: Բայց այ էդտեղ ա ինքը իրա կյանքով մեկ սխալվել:
Լավ, էս արդեն լրիվ բըլթ ա: Մի էժանացրեք սևակի խոսքերը: Նա ընդամենը ուզում էր ասել չնայած քիչ ենք, մենք դեմք ենք: Բայց այ էդտեղ ա ինքը իրա կյանքով մեկ սխալվել:
Էէէէն թվերին որ գրել ա, դեռ կարող ա մարդը հույս ուներ, որ դեմք ենք: Հիմա որ սաղ լիներ, կգրեր «մենք քիչ ենք, բայց շատ ք.քի մեջ ենք»
Լավ, էս արդեն լրիվ բըլթ ա: Մի էժանացրեք սևակի խոսքերը: Նա ընդամենը ուզում էր ասել չնայած քիչ ենք, մենք դեմք ենք: Բայց այ էդտեղ ա ինքը իրա կյանքով մեկ սխալվել:
Իմ ասա՞ծն էր բըլթ: Թե՞ նշածս "լեզվաբանների" փաստարկները: Նախադասությունն ամեն դեպքում սխալ չի կազմված, չէ՞:
StrangeLittleGirl
13.10.2012, 21:46
Իմ ասա՞ծն էր բըլթ: Թե՞ նշածս "լեզվաբանների" փաստարկները: Նախադասությունն ամեն դեպքում սխալ չի կազմված, չէ՞:
Լեզվաբանների փաստարկները :))
Ու ընդհանրապես, գրողի գործն էլ հենց քերականական սխալներ անելն ա, լեզվաբաններինը՝ դրանց հետևից ընկնելը:
Իմ կարծիքով, քերականորեն սխալ չի: Ինչ-ինչ, բայց սևակը գոնե շատ լավ հայերեն գիտեր: