PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Հարցազրույց Rhayader–ի հետ



Ուլուանա
30.03.2010, 01:45
Հարցազրույց Rhayader–ի հետ

Ուլուանա
Քեզ երևի առանց չափազանցության կարելի է համարել Ակումբի ամենակարգազանց անդամներից մեկը, եթե ոչ ամենակարգազանցը. բազմաթիվ, նկատողություններ, թե՛ ադմինիստրացիայի, թե՛ սովորական անդամների հետ հաճախակի բախումներ, բազմաթիվ արգելափակումներ, այդ թվում և ոչ այնքան կարճ կյանք ունեցած երկրորդ մականուն։ Մի խոսքով՝ պատկերավոր ասած՝ ակումբային կրկնահանցագործ :)), որը միաժամանակ շատերի համար բավական հետաքրքիր կերպար է։
Ակումբում դու ընդհանուր առմամբ կոնֆլիկտային կերպար ես։ Հետաքրքիր է, իսկ դու ինքդ քեզ այդպիսին համարու՞մ ես, թե՞ գտնում ես, որ դա ընդամենը ստերեոտիպ է։

Rhayader
Կարծում եմ՝ դժվար կլինի հակադրվել այդպես լավ հիմնավորված կարծիքին: Ինչևէ, թույլ տվեք արդարանալ :). թեև ես երբեք չեմ փորձել խուսափել ինձ դուր չեկող մարդկանց հետ կոնֆլիկտից, բայց ինքս չեմ ձգտել կոնֆլիկտների ու գրեթե երբեք կոնֆլիկտից հաճույք չեմ ստացել (ինչ փրկարար բառ է՝ գրեթե): Երկրորդ մականունս ընդամենը փորձ էր անելու այն, ինչ չկարողացավ անել առաջին՝ այդ պահի դրությամբ անսահմանափակ ժամկետով արգելափակվածը՝ ավելի լուրջ մոտեցում ցուցաբերել ֆորումին: Ինչևէ, որոշ (անուններ չտանք) ադմիններ հայտարարեցին, որ չի կարելի հենց այնպես հայտնվել ու ասել. «Ահա և ես»:

Ուլուանա
Հիշում եմ՝ ժամանակին Ակումբի նկատմամբ ընդհանուր առմամբ բավական արհամարհական վերաբերմունք ունեիր։ Մոտ երկու տարի առաջ մի առիթով նույնիսկ մի ուրիշ ֆորումում Ակումբի մասին խոսելիս ասել էիր, որ այնտեղ «մոխրագույն մասսա» է հավաքված։ Ինչո՞վ կբացատրես նման բնորոշումը, և արդյոք կարծիքդ այս ընթացքում փոխվե՞լ է որևէ կերպ։

Rhayader
Ես միշտ էլ համարել եմ, որ Ակումբում մոխրագույն մասսա կա հավաքված ու բազմաթիվ օրինակների վրա ապացուցել եմ դա: Ինչևէ, ես երբեք չեմ պնդել, թե Ակումբում ՄԻԱՅՆ մոխրագույն մասսա է հավաքված: Պարզ օրինակ. վերջին մտնելուց հետո հազարից ավել նոր գրառումներ հայտնաբերեցի, որոնցից կարդալու արժանի էին միայն հարյուրից պակասը (Անուկն ըստ երևույթին ուզում է, որ ինձ ծեծեն :D):
Համենայնդեպս, իմ՝ Ակումբում լինելու ընթացքում ձգտել եմ գոնե ինչ-որ երանգներ ավելացնել մոխրագույնին: Թե որքանով է դա ինձ հաջողվել, ես չեմ, որ պիտի դատեմ: Համենայնդեպս, նպատակս եղել է գործել Ակումբի օգտին: Հակառակ դեպքում ես պարզապես չէի վերադառնա:

Ուլուանա
Բայց մյուս կողմից էլ երկար ժամանակ արգելափակված լինելուց հետո վերադառնալուն պես դու հայտարարեցիր, որ քո վերադարձը ոչ մեկի համար ոչ մի լավ բան չի նշանակում։

Rhayader
Չի նշանակում: Շատերը դրանում արդեն համոզվել են, նամանավանդ որոշ մոդերատորներ, որոնց անունները չեն տրվի, ովքեր արդեն մաշել են ինֆրեքշնի կոճակը։ Իսկ եթե լրջանանք, իրականում ես ի սկզբանե վերադարձել էի միայն անձնական հաղորդագրություններիս արխիվը բեռնելու համար: Մնալուս մեջ մեծ դեր ունեցան մի քանի մարդիկ. դու, Բարեկամը, Հայկօն, Ռուֆուսն ու Կիտան: Ես պատրաստվում էի արագ արգելափակվել, բայց մի պահից սկսած զգացի, որ ակումբային տրամադրությունները փոխվել են. մարդիկ, ովքեր ինձ առանց ճանաչելու ատում էին, գնացել էին կամ էլ փոխել էին իրենց կարծիքը, գոնե նրանք, ում կարծիքն ինձ համար նշանակալի էր: Այդ պահից «օտարումը» մի տեսակ պակասեց:

Իրականում Ակումբի նկատմամբ իմ սկզբնական բացասական վերաբերմունքը միայն անդրադարձնում էր Ակումբի այդ ժամանակվա որոշ ակտիվ անդամների` իմ նկատմամբ իրական կյանքում վերաբերմունքը: Ինչ-որ տեղ էլ դրա պատճառն այն էր, որ ես կյանքիս ամենացավալի շրջաններից մեկն էի ապրում ու գերզգայուն էի դարձել ցանկացած բացասական ռեակցիայի նկատմամբ:

Բացի դրանից, Ակումբի շատ անդամներ սկզբնական շրջանում պարզապես անտանելի էին: Նրանցից մի քանիսը տարիների ընթացքում այնքան են հղկվել, որ ես նրանց նկատմամբ սիմպատիա եմ զգում։

Ուլուանա
Իսկ միգուցե դու՞ ես հղկվել։ ;)

Rhayader
Հա, դե ես էլ էի անտանելի։ Չեմ ժխտում, իհարկե։ Բայց, ճիշտն ասած, բոլորս էլ այդ ժամանակ ինչ-որ ոչ ադեկվատ վերաբերմունքի շրջանում էինք: Ոչ բոլորս, բայց կոնֆլիկտի մասնակիցները՝ հաստատ: Իմ «ամենահղկված» շրջանը Surprise ֆորումի ժամանակն էր: Հետո ես սկսեցի շատ ավելի քիչ սիրել մարդկանց, էլ ավելի քիչ՝ վստահել:

Ուլուանա
Փաստորեն, կարելի է ենթադրել, որ խնդիրն, այնուամենայնիվ, Ակումբը չէր. իրականում այն ընդամենը քավության նոխազ էր քո՝ այդ շրջանում ունեցած բացասական լիցքերի պարպման համար։ :))

Rhayader
Դե, եթե հաշվի առնենք, որ որոշ ակումբցիների բացասական լիցքերի քավության նոխազն էլ ես էի հանդիսացել այդ շրջանում... :D Ախր ես ոչ բոլորի հետ էի վատ:
Ես ու դու, ինչպես միշտ, շատ մոտ էինք, հիշու՞մ ես:

Ուլուանա
Հա, բայց պիտի խոստովանեմ, որ քեզ դիմանալն էնքան էլ հեշտ չէր, մեղմ ասած։ :D

Rhayader
Ճիշտն ասած, այդ շրջանում ինձ դիմանալը նույնիսկ ինձ համար հեշտ չէր: Հիմա ծիծաղելով եմ պատմում, բայց նույնիսկ հիմա ահավոր ցավալի է այդ օրերը հիշելը: Արի անցյալը թողնենք անցյալին, լա՞վ: Բոլորս էլ սխալներ ենք գործել:

Ուլուանա
Այնուամենայնիվ, Ակումբի մասին քո բոլոր ասածների մեջ ինչ–որ հակասություն կա. մի կողմից շարունակում ես համարել, որ Ակումբում էլի մոխրագույն զանգված է հավաքված, մյուս կողմից էլ ակնհայտ է, որ Ակումբը քեզ հիմա գրավում է, այլապես այսքան ակտիվ չէիր լինի Ակումբում։ Դժվա՞ր է խոստովանել, որ չնայած ամեն ինչին՝ Ակումբում քեզ համար իսկապես հետաքրքիր է։

Rhayader
Որոշ մարդկանց կարդալն իսկապես մեծագույն հաճույք է: Այս առումով կուզեի առանձնապես նշել Հայկօյին, One Way Ticket-ին, Ars83-ին, Chuk–ին (նամանավանդ ստեղծագործական բաժնում) ու Ռուֆուսին: Բայց ամեն ինչի համար էլ պետք է վճարել, այլ կերպ ասած՝ հաճախ ստիպված եմ կարդալ այնպիսի մարդկանց գրառումներ, որոնց հետ ուրիշ հանգամանքների դեպքում երբեք նույն ֆորումի մասնակից չէի լինի:
Հաճելի անակնկալ էր նաև ակումբցիների վերջին սերունդը՝ ի դեմս Շինարարի, Whyspher Whisper–ի, գրեթե կոմունիստական մականվամբ SSS-ի ու էլի մի քանի մարդկանց, ում ես, իհարկե, հիշում եմ, բայց հարբած ուղեղս այս պահին չի մտաբերում:

Ուլուանա
Լավ, Ակումբից մի քիչ հեռանանք։
Ակումբում երևի շատերն արդեն գիտեն, որ համեմատաբար վերջերս դու բացել ես քո սեփական ֆորումը՝ Twisted Perception (http://twistedperception.freefo.de/index.php)–ը։ Ի՞նչը պատճառ դարձավ այն բացելու համար, և ո՞րն է նպատակը։ Մի քիչ համառոտ փորձիր ներկայացնել ֆորումը. որո՞նք են վերջինիս առանձնահատկությունները, ովքե՞ր են անդամները և այլն։

Rhayader
Ընդհանրապես գրեթե բոլոր ֆորումներն էլ բացվում են, որովհետև առաջանում է մարդկանց խումբ, ովքեր գնալու տեղ չունեն: Բացի դրանից, սեփական ֆորում բացելու միտքն առաջին անգամ ծագեց Դիլիջանի արշավի ժամանակ, իմ ու ընկերոջս՝ Ժիրայրի գլխում: Հետո Rocker.am-ի ադմինիստրացիան սկսեց ինտենսիվորեն փոխվել (այդ ընթացքում նույնիսկ խոսակցություն եղավ իմ համաադմինության մասին, որից ես հրաժարվեցի): Ադմինիստրացիայի որոշումների մի մասը մարդկանց որոշակի խմբերի բավականին դժվար դրության մեջ դրեց. մասնավորապես, ռուսերենի ու այլ օտար լեզուների վրա դրված արգելքը (ակումբախտը :D): Բայց ասել, թե հենց դա էր ֆորումը բացելու պատճառը, սխալ կլինի: Միտքը կար Surprise.am-ի փլուզման պահից: Ֆորումի անդամները դեռևս ինձ մոտիկ մարդիկ են: Բայց չափանիշները բավական լայն են: Ինձ մոտ կարող է լինել ցանկացած մարդ, ով ընդունում է, որ իր կարծիքին հակառակ կարծիքն էլ գոյության իրավունք ունի, oրինակ, քրիստոնյան, ով չի պնդում, որ իր կրոնն աշխարհում միակ կրոնն է, ու որ ով քրիստոնյա չի՝ դժոխք է գնալու:

Ուլուանա
Որո՞նք են Ակումբի ու Twisted Perception–ի հիմնական տարբերությունները։

Rhayader
Ես կասեի՝ ընդհանրություններ գրեթե չկան: Ակումբն անհրաժեշտ է որպես ֆորում, որտեղ ամեն մարդ էլ կարող է ազատ գրանցվել, առանց նախադրյալների, միայն այն պայմանով, որ որոշ կանոնների հետևի: Ամեն մարդ էլ Ակումբում կարող է կայանալ: Twisted Perception-ն անարխիա է: Այնտեղ կարող են գոյատևել միայն մարդիկ, ովքեր սիրում են առանց ֆիքսված կանոնների ապրել (մըր լյուզվավ ասած՝ Բառադի Ինքորփորեյթիդ): Բացի դրանից, պատկերացրու՝ ինչ կզգա մարդկանց մեծ մասը, եթե անընդհատ շրջապատված լինի ծիծիկների մասին հիշատակումներով: Twisted Perception-ը ծիծիկները մաքուր, անշահախնդիր սիրով սիրող մարդկանց համար է :D
Իրականում այս երկու ֆորումները կարող են զուգահեռ գոյատևել ու ինչ-որ բան քաղել իրարից: Ինձ մոտ ցենզուրա չկա, դրա փոխարեն ավելի շատ էթիկայի վրա է հույսը դրվում: Իսկ էթիկան խիստ սուբյեկտիվ երևույթ է: Բացի դրանից, չմոռանանք, որ Twisted Perception-ը դեռևս փորձնական շրջանում է ու նույնիսկ բացումից հետո դեռ պետք է արդարացնի իր գոյությունը:

Ուլուանա
30.03.2010, 01:46
Ուլուանա
Լավ, վերադառնանք քեզ։ Դու ինքդ նշել ես, որ ընդհանուր առմամբ մռայլ մարդ ես։ Դա, ըստ քեզ, բնու՞յթ է, թե՞ կյանքի որոշակի իրողությունների կամ պայմանների հետևանք։

Rhayader
Մռայլությու՞նը: Մի կողմից բնույթ է, մյուս կողմից՝ սպեցիֆիկ էսթետիկայի ու առողջ պեսիմիզմի արդյունք:

Ուլուանա
Իսկ չե՞ս կարծում, որ բոլոր պեսիմիստներն էլ ամենայն հավանականությամբ իրենց պեսիմիզմն առողջ են համարում։ Ու դրանից ելնելով՝ անառողջ պեսիմիզմ պիտի որ չլիներ ընդհանրապես։ Այնուամենայնիվ, պեսիմիզմը՝ որպես այդպիսին, առողջ երևույթ չի համարվում։

Rhayader
Աբսուրդ է: Այդ տեսանկյունից որ նայենք, օպտիմիզմն էլ անառողջ կթվա: Ինչևէ, բոլորս էլ կարող ենք և առողջ, և անառողջ օպտիմիզմի օրինակներ բերել: Նույնն էլ պեսիմիզմի դեպքում է: Հետո՝ եթե մարդ պեսիմիստ է, դա դեռ չի նշանակում, որ նա ՄԻՇՏ վատն է տեսնում կամ վատն է սպասում: Պարզապես այդ մարդն ԱՌԱՎԵԼ ՀԱԿՎԱԾ է վատը տեսնելուն/սպասելուն:

Ուլուանա
Հա, բայց դրա մեջ ի՞նչ առողջ բան կա։

Rhayader
Նույնքան, որքան կա լավը տեսնելու/սպասելու մեջ։ Կախված հանգամանքներից՝ երբեմն նույնիսկ ավելի շատ:

Ուլուանա
Համենայնդեպս, փաստ է, որ լավատեսներն ավելի երջանիկ են, ինչպես նաև ավելի ընդունակ են երջանկացնելու, քան վատատեսները։

Rhayader
Նորից բերեմ աշխարհում ամենաերջանիկ մարդկանց իմ սիրելի օրինակը. դրանք հաշիշամոլներն են ու սեփական փսլինքի կաթիլները հաշվելուց ուրախացող հոգեկան հիվանդները :)), այնպես որ, երջանիկ լինելու մեջ ոչ մի առանձնահատուկ կամ մեծ բան չկա:

Ուլուանա
Չեմ կարծում, թե հաշիշամոլները կամ հոգեկան հիվանդները երջանկացնելու մեծ հնարավորություններ ունենան։ ;) Էդ առումով երջանիկ լինելն ու երջանկացնելը երևի միասին վերցրած պետք է հաշվի առնել։

Rhayader
Դե, տարբեր մարդիկ տարբեր մարդկանց տարբեր կերպ են երջանկացնում :)), օրինակ, սեփական փսլինքի կաթիլները հաշվելուց երջանկացողը կարող է հանգիստ երջանկացնել ուրիշի փսլինքները հաշվելուց երջանկացողին։

Ուլուանա
:D Այնուամենայնիվ, ինձ թվում էր՝ մենք քիչ թե շատ նորմալ մարդկանց մասին ենք խոսում, ինչևէ, փսլնքոտներին թողնենք երջանիկ ապրեն իրենց փսլինքներով, մենք անցնենք առաջ։ :)
Քեզ իմանալով՝ կարելի է ենթադրել, որ կյանքումդ խելահեղ արարքներ շատ գործած կլինես, ամենահիշարժանի մասին կպատմե՞ս։

Rhayader
Գիտե՞ս, իմ չափանիշներով խելահեղ արարք չկա, իսկ ընդհանուր չափանիշներով իմ արարքների մեծ մասն է խելահեղ (որովհետև մարդիկ չեն հասկանում իմ մեծ մռայլ ծրագիրը, որի նպատակն է Կտուլհուին արթնացնել իր քնից) :D, իսկ ավելի լուրջ՝ երևի բանակում մազերս կարմիր ներկելն ու «spiky hair» սանրվածք անելը:

Ուլուանա
Իսկ ի՞նչն էր պատճառ հանդիսացել նման սանրվածք անելու համար։

Rhayader
Պատճառները շատ էին, հիմնականն այն էր, որ բանակի պատճառով երկար մազերս կտրել էի ու դրանից բավական վատ էի զգում: Պետք էր թարմություն մտցնել:

Ուլուանա
Իսկ թարմությունը վատ հետևանքներ չունեցա՞վ։ :))

Rhayader
Դե, իմ լեզվի պայմաններում գրեթե ոչ մի բան էլ ոչ մի հետևանք չի կարող ունենալ, եթե ես դա չուզեմ, :) օրինակ՝ եթե ես ուզում եմ մազերս ներկել, շրջապատի մարդիկ կարող են մտածել, որ իրականում իրենք են դա ուզում:

Ուլուանա
Լավ, հիմա փորձենք մի քիչ հետ գնալ... Գուցե էնտեղ գտնենք որոշ հարցերի պատասխաններ։ Մանկությունդ երջանիկ համարու՞մ ես։

Rhayader
Հըմ... Չէի ասի: Համենայնդեպս, հաստատ հաճույքով չեմ հիշում: Որոշ լավ պահեր կային, իհարկե: Բայց մեծ մասամբ ոչ այնքան հաճելի տպավորություններ են մնացել:

Ուլուանա
Իսկ հատկապես ի՞նչն էր տհաճ կամ բացասական։ Կպատմե՞ս մի քիչ։

Rhayader
Առաջին հերթին, մենք հաճախ էինք տեղափոխվում. սկզբում՝ Զելենոգրադ, հետո՝ Երևան՝ ՆԻՏԻՄ-ի հանրակացարան, հետո՝ Դավիթբեկ, հետո՝ էլի Երևան, հետո՝ Կապան, հետո՝ նորից Երևան: Կյանքի առաջին տասը տարիների համար սա, կարծում եմ, բավականաչափ շատ է։ Ես էլ սպեցիֆիկ երեխա էի, դժվար էի մերվում ու չէի կարողանում բոլորի հետ ընկերություն անել: Իսկ ում հետ կարողանում էի, տեղափոխվելուց հետո ցավոտ էի տանում: Ու ոչ մեկը չկար, ում հետ կարողանայի կիսվել դրանով: Ինքս ինձ հետ, ինքս ինձ համար: Մեծ մասամբ այդպես էր: Սպեցիֆիկ անունս էլ հաճախ էր ծաղրի առարկա դառնում: Իհարկե, ես ինձ չէի կորցնում: Խիստ խարիզմատիկ երեխա եմ եղել. կարողանում էի ինձ ծաղրողներին կռվի ընթացքում համոզել, որ իրենք իրականում «անարգ ավազակներ» են, իսկ ես՝ «քաջ ասպետ», ու չեմ կարող պարտվել: Բակի շատ երեխաներ իմ ազդեցության տակ էին: Մենք «Սուրբ Գեորգի Ասպետների Միաբանությունն» էինք, մեր սեփական ամրոցն ունեինք: Ստվարաթղթե տուփերից բավական գեղեցիկ զրահներ էի սարքում բոլորի համար, քույրս էլ օգնում էր ինձ: Փայտե թրեր, և այլն: Մեր շենքի երեխաներն ինձ հետ էին, դիմացի շենքերի երեխաներն էլ հաճախ միավորվում էին մեր դեմ: Մենք մի քանի ճակատամարտ պարտվում էինք, հետո հերոսաբար պաշտպանում մեր «ամրոցը» (իրականում վերամբարձ կռունկի հակակշիռ քարեր էին իրար վրա դարսած): Ամրոցի տակ ջարդ ուտելուց հետո «թշնամիները» ցրվում էին, մինչև նորից չմիավորվեին։ Բայց ինչն էր վատը՝ իմ «ասպետներն» ասպետներ էին միայն իմ ներկայությամբ. երբ ես այնտեղ չէի, նրանք պարզապես երեխաներ էին՝ ոչ մի բանով մեր «թշնամիներից» չտարբերվող: Ես էի, որ ոգեշնչում էի նրանց այդ խաղերին: Նրանցից ոչ մեկն իր մասը չէր փորձում ունենալ: Ու ես էլի մենակ էի:

Ուլուանա
Մանկությանդ երազանքներից մի քիչ կպատմե՞ս։

Rhayader
Էհ, բացի Լիլիթի (http://www.akumb.am/showthread.php/52578-%D4%B5%D5%BC%D5%A1%D5%B1%D5%A1%D5%B5%D5%B6-%D6%86%D5%B8%D6%82%D5%A3%D5%A1-%D5%A5%D6%80%D5%A3%D5%A5%D5%B0%D5%B8%D5%B6%D5%AB-%D5%A1%D5%B9%D6%84%D5%A5%D6%80%D5%AB-%D5%B8%D6%82-%D5%A1%D5%BD%D5%A5%D5%B2%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%AB-%D5%B0%D5%A1%D5%B4%D5%A1%D6%80) մասին երազելու՞ց: Հըմ... Երազել եմ բժիշկ լինել։ Ավելի վաղ երազանքների առումով՝ երազել եմ բարեհաջող անել այն ամենն, ինչ անհաջող կերպով փորձում էր անել Դենիսկան «Դենիսկայի Արկածները» գրքում :)։ Երազել եմ անմարդաբնակ կղզի ընկնել ու ընդհանրապես երկարատև արշավների գնալ վրանով:
Երազել եմ աստղադիտակ ունենալ: Գիտե՞ս, այդ երազանքները մասամբ դեռ ինձ հետ են: Թեև ես ընդունում եմ դրանցից շատերի անիրականանալիությունը (օրինակ՝ ինքնաշեն տիեզերանավով տիեզերք թռչելը կամ անմարդաբնակ կղզի գնալը), բայց ի՞նչը կարող է խանգարել ինձ երազել: Մանկությանս երազանքներից մեկն իրականացրել եմ, այն է՝ Կազանովայի համբավ ձեռք բերելը (այն էլ՝ սեփական քրտինքով :D հաճախ՝ բառիս բուն իմաստով):

Ուլուանա
Քեզ ո՞ր հայտնի հերոսին ես նմանեցնում։

Rhayader
Երևի ինձ ամենամոտ ֆիլմային հերոսը «Ամելիի» միջի «Բյուրեղապակյա Մարդն» է:

Ուլուանա
Իսկ ինչո՞վ ես նրան նման։

Rhayader
Դժվար է սահմանել, պարզապես նման եմ: Կարելի է ասել՝ մեզ նույն արմատից են աճեցրել, պարզապես ֆիլմային հերոսի համար ավելի հեշտ է ուղղագիծ լինելը, իսկ իրական կյանքում այլ մարդկանց ու սեփական հակասություններն ամեն ինչ իրար են խառնում: Երևի դա էլ իրական, ոչ ֆիլմային կյանքի ամենամեծ հմայքներից մեկն է:
Իսկ ավելի նոր ֆիլմերից (երևի հակասական կհնչի, բայց ես ընդհանրապես հակասական եմ)`Արոնոֆսկու «Ռեսթլերի» միջի Ռենդիին։

Ուլուանա
Կարծում եմ, ակումբցիներին կհետաքրքրի, թե ինչ մասնագիտություն ունես։

Rhayader
Ցավում եմ ակումբցիներին հիասթափեցնելու համար, բայց մասնագիտություն՝ որպես այդպիսին, չունեմ: Կրթությամբ (անավարտ բարձրագույն) ծրագրավորող եմ, բայց թողեցի, քանի որ զգացի, որ ծրագրավորմանը տիրապետելու այն մակարդակը, որն ունեմ, բավարար չի ծրագրավորող լինելու համար: Իսկ ավելի խորանալ, այն էլ մաթեմատիկայի մեջ, չեմ ուզում: Ինձ ավելի շատ դուր է գալիս մտածել, որ երաժիշտ եմ: Ես սիրում եմ նվագել: Ու՝ որ գրող եմ: Գրելուց էլ եմ անասելի հաճույք ստանում: Փորձում եմ յուրացնել լրագրողի մասնագիտությունը:

Ուլուանա
30.03.2010, 01:48
Ուլուանա
Երբվանի՞ց ես ստեղծագործում։ Առաջին ստեղծագործությունդ հիշու՞մ ես։

Rhayader
Կարող եմ անգիր էլ ասել :D Բայց չեմ ասի: Սիրում եմ այդ բանաստեղծությունը, ինչքան էլ կրկնաբանություններով լի ու պրիմիտիվ թվա: 93 թվականի սեպտեմբերն էր, ես էլ առաջին դասարանում էի սովորում: Կարելի է ասել՝ այն ինձ «փառք» բերեց հենց հաջորդ ամռանը՝ Կապանում այն տպագրեցին ու հեռարձակեցին ռադիոյով: Այդքան չէին զարմանա, եթե իմանային, որ ես դրանից երկու տարի առաջ էի կարդալ սովորել, իսկ կես տարի առաջ ավարտել էի «Մայն Ռիդի» վեպերի չորրորդ հատորը (ինչը բնավ չի նշանակում, որ առաջին երեքը կարդացել էի :D)

Ուլուանա
Փաստորեն, կարելի է ենթադրել, որ կարդացածդ առաջին գիրքն էլ Մայն Ռիդի վեպերի չորրորդ հատորն է եղել, հա՞։ :))

Rhayader
Չէ, կարդացածս առաջին գիրքը եղել է «Ինչի՞ց է ամեն ինչը» գիրքը: Կարծում եմ, դա շատ բան է բացատրում :D

Ուլուանա
Իսկ բանաստեղծությունն ինչի՞ մասին էր։

Rhayader
Աշնան :) Ինչի՞ մասին կարող է լինել առաջին դասարանցու կողմից սեպտեմբերին գրված բանաստեղծությունը:

Ուլուանա
Դու, փաստորեն, և՛ արձակ ես ստեղծագործում, և՛ չափածո, ընդ որում՝ երեք լեզուներով էլ ստեղծագործություններ ունես՝ հայերեն, ռուսերեն և անգլերեն (հուսով եմ՝ որևէ լեզու բաց չթողեցի :)))։ Ո՞րն է քեզ համար ավելի հարազատ՝ արձակը, թե չափածոն։ Ի դեպ, ո՞ր լեզվով ես հիմնականում մտածում, ավելի լավ զգում։ Կարծում եմ՝ չեն կարող բոլորը հավասար լինել. պիտի որ մեկն ավելի գերիշխող դերում լինի։

Rhayader
Չափածո գրածներս ավելի ամբողջական են, բայց նրանց մեջ ավելի քիչ բան եմ կարողանում ասել: Այդ առումով, ձևի տեսանկյունից՝ չափածոն, բովանդակության տեսանկյունից՝ արձակը: Լեզուների առումով կարող եմ ասել, որ սովորաբար տատանվում եմ անգլերենի ու ռուսերենի միջև, քանի որ այդ լեզուներն իմ էսթետիկային ու մտածողությանն առավել մոտ են: Հայերեն գրելը նոր փորձ է ինձ համար ու դատելով որոշ մարդկանց ռեակցիաներից՝ ոչ այնքան հաջող:

Ուլուանա
Չգիտեմ՝ ում նկատի ունես, բայց ես չէի ասի, թե հայերեն շարադրանքդ վատն է։ Ու ինձ թվում է՝ քո ասած ռեակցիաների պատճառն իրականում հայերենդ չէր։ Ինչևէ։
Իսկ ո՞րն է պատճառը, որ հայերենը քեզ համար առաջին լեզուն չէ։ Որքան գիտեմ, հայկական դպրոց ես գնացել, չէ՞։

Rhayader
Այո, բայց կարդացածս գրականությունը մեծ մասամբ օտարալեզու է եղել:

Ուլուանա
Ընդհանրապես ինչու՞ ես գրում, գրելուդ դրդապատճառները, նպատակները որո՞նք են։ Եվ փոխվե՞լ են արդյոք ժամանակի ընթացքում։

Rhayader
Նպատակ ու դրդապատճառ երբևէ չեմ ունեցել: Պարզապես գրելու կարիք եմ ունենում, ինչպես որոշ մարդիկ՝ ուտելու կամ խմելու կարիք: Միշտ էլ այդպես է եղել: Առաջին անգամվանից: Իհարկե, երբեմն դա ինձ համար դրական արդյունքներ էր ունենում: Բայց երբեք արդյունքներին հասնելու նպատակը գրելու մղող գործոն չի եղել:
Պարզապես գրել եմ: Պատճառներից մեկը ժամանակի հետ կարողացա հասկանալ: Երկար ժամանակ ինչ էլ փորձում էի ասել, որ իսկապես կարևոր էր ինձ համար, թվում էր՝ անավարտ եմ ասել, լրիվ չեմ արտահայտել, այնինչ ասելիքս նույնիսկ իմ կողմից սպառված չէր:
Դրա համար էլ սկսեցի այն դնել այլաբանական պատկերների մեջ, ինչպես ինքս էի տեսնում: Հիմնականում ենթագիտակցական պրոցես էր, բայց բանաստեղծություն գրելիս ես միշտ շատ պարզ պատկերացնում եմ, թե ինչ եմ գրում, ու կարող եմ լրիվ վերլուծել, եթե դրա կարիքը լինի:

Ուլուանա
Ամենասիրելի ստեղծագործություններիցդ մի քանիսը կնշե՞ս։

Rhayader
Ան, ոնց որ ծնողին հարցնես՝ ո՞ր երեխաներիդ ես ամենաշատը սիրում :D

Ուլուանա
Իսկ չկա՞ն ստեղծագործություններ, որ գրելու պահին դուր են եկել, բայց ժամանակի ընթացքում զգացել ես, որ էնքան էլ հաջողված չեն, թե՞ դու միշտ միայն հանճարեղ բաներ ես գրում :D։

Rhayader
Չէ, անկեղծորեն, չկան: Մեծամտություն կթվա, բայց ես իմ ստեղծագործության մեծ երկրպագու եմ: Շատ եմ սիրում ինքս ինձ կարդալ ու դրանից մեծ հաճույք եմ զգում: Ու եթե այդպես չլիներ, չէի գրի։ :) Ինչու՞ պետք է ուրիշներին դուր գա մի բան, որ ինձ էլ դուր չի գալիս: Իհարկե, ոճի փոփոխության շրջաններ են լինում և այլն: Կայացման ընթացքում գրված աշխատանքները սովորաբար բավական սարսափելի են լինում ոճական տեսանկյունից, լի մակբայներով ու ածականներով։ Բայց այդպիսի աշխատանքներն այդ շրջանների ընթացքում հազվադեպ են ավարտվում, ու ես հնարավորություն եմ ունենում «վայ մամա ջան, էս ե՞ս եմ գրել» դեմքի արտահայտությամբ վերամշակել, լրացնել ու ավարտին հասցնել գրածը:

Ուլուանա
Ո՞վ է քո ամենախիստ քննադատը։

Rhayader
Հըմ... Սթիվեն Քինգը: Նրա «Գրելու Մասին» (Stephen King, "On Writing: A Memoir of Craft") գիրքն ամենաառողջ ու ամենաօբյեկտիվ քննադատությունն ու ուղղորդումն է եղել, որ ես երբևէ ստացել եմ:

Ուլուանա
Իսկ հատկապես ինչո՞վ է առանձնանում նրա քննադատությունն ու ուղղորդումը։ Կարո՞ղ ես համառոտ ներկայացնել։

Rhayader
Նախ՝ որ պետք է գրել մեթոդաբար. ոչ թե երբ հավեսը տա, այլ ամեն օր: Երկրորդ՝ դժոխքի ճամփան սալահատակված է մակբայներով: Ու ընդհանրապես, պատկերավոր արտահայտությունների ու ավելորդ նկարագրությունների չարաշահումը ծանրաբեռնում է տեքստն ու շեղում ընթերցողին հիմնական ասելիքից:

Երրորդ՝ եթե ընթերցողը ցանկանար հերոսիդ հագուստի պարագաների մանրամասն նկարագրությունը ստանալ, կգնար ու հագուստի ֆիրմայի կատալոգ կառներ, ոչ թե քո գիրքը: Ընթերցողի երևակայությունը պետք է գրողի վրձինը լինի. գրվածքը ոչ թե պետք է այն փոխարինի, այլ ուղղորդի: Ինչքան շատ բան ես թողնում երևակայությանը՝ ամուր նշելով ուղղությունը, այնքան ավելի մեծ է ընթերցողի ներթափանցումը գրքի աշխարհ

Երկար կարող եմ շարունակել, բայց դրա օգուտը փոքր կլինի: Պարզապես խորհուրդ կտայի կարդալ այդ գիրքը. ցանկացած սկսնակ կամ կայացող գրողի համար այն հիանալի ձեռնարկ է:

Ուլուանա
Այսինքն՝ կարելի՞ է ենթադրել, որ, ըստ Քինգի, գրողը պետք է գրի ոչ թե իր սրտի ուզած ձևով, այլ այնպես, որ գրավի ընթերցողին։

Rhayader
Գիտե՞ս, Անուկ, եթե գրում ես, որ քեզ դուր գա, կարող ես գրել սրտիդ ուզած ձևով, բայց եթե նպատակ ես դրել ընթերցողիդ համար հաճելի կարդացվող բան գրել, պետք է նրա մասին հոգաս:

Ուլուանա
Իսկ, ի՞նչ ես կարծում, քեզ հաջողվու՞մ է հետևել այդ սկզբունքին։

Rhayader
Ես ինձ գոնե ոճապես դեռ կայացած գրող չեմ համարում :)։ Դժվար է նման բաների մասին դատել հիմա: «Requiem»-ն իր էքսպերիմենտալությամբ հանդերձ (իմ առաջին վիպակը, դեռ անավարտ) կարևոր դեր ունի այդ հարցում:

Ուլուանա
Քո ստեղծագործություններում, որպես կանոն, դեպրեսիվ հոգեվիճակ կամ մելամաղձոտ տրամադրություն է իշխում։ Նաև շատերին հայտնի է «հեփի էնդերի» նկատմամբ հակակրանքդ։ Դա քեզ համար սկզբու՞նք է, թե՞ պարզապես սեփական հոգեվիճակի անխուսափելի արտացոլում։

Rhayader
Հայտնի փաստ է՝ բոլորի համար բնազդաբար հաճելի է կարդալ «հեփփի էնդերով» պատմություններ: Ու շատերը դա խաղարկում են: Հենց այդպիսի «հեփփի էնդերի» նկատմամբ է, որ ես խիստ տհաճություն եմ զգում: Իսկ լավ ավարտվող պատմությունը, եթե անկեղծ է, ինչու՞ չպետք է դուր գա ինձ: Ֆիլմի օրինակ բերեմ. «Little Miss Sunshine»։ Հազվագյուտ ֆիլմեր են այդքան լավ ավարտ ունենում: Ու այդ ավարտն ինձ մեծագույն հաճույք պատճառեց, որովհետև բնական էր ու անկեղծ: Հենց այդպես էլ պետք է լիներ:

Մյուս կողմից՝ ես տհաճություն եմ զգում արհեստականորեն դաժանեցրած ավարտների նկատմամբ: Երբ փորձում են ցուցադրաբար օրիգինալություն խաղալ: Ի՞նչ ասեմ, աշխարհի արվեստագետաձիերի կեսը «հեփփի էնդն» է խաղարկում, մյուս կեսը՝ հեփփի էնդի ժխտման օրիգինալության պատրանքը: Իրականում աշխատանքն ինքը պետք է իր տրամաբանությամբ (կամ դրա բացակայությամբ) բնականորեն աճի ու գա իր ավարտին։

Իսկ դեպրեսիվ հոգեվիճակների հետ կապված, ես սովորաբար գրում եմ այն, ինչ զգում եմ: Եթե գրածիս մեջ դեպրեսիվ տրամադրություն եք տեսել, ապա, հավանաբար, այդպիսի զգացողությունների մեջ եմ եղել, երբ գրել եմ: Բայց ես ինքս դեպրեսիա իմ քիչ աշխատանքների մեջ եմ տեսնում: Մելամաղձություն, տխրություն, դառնության զգացողություն՝ այո, դեպրեսիա՝ բավական հազվադեպ։

Ուլուանա
Թերևս բոլոր ստեղծագործողներն էլ ունենում են գործեր, որոնք համարում են ընթերցողի կողմից ոչ ճիշտ մեկնաբանված, ոչ բավարար չափով հասկացված կամ ընդհանրապես չհասկացված։ Քո ստեղծագործությունների մեջ էլ երևի կլինեն էդպիսիք։ Որո՞նք են։

Rhayader
Անկեղծ պատասխա՞ն ես ուզում. վերջին մի քանի տարիների գրեթե բոլոր աշխատանքներս:

Ուլուանա
Չե՞ս կարող որևէ մեկն առանձնացնել այդ առումով։

Rhayader
Դե, զգայական առումով ինձ համար բավական նշանակալի «С тех пор, как» (http://twistedperception.freefo.de/viewtopic.php?p=512#p512) փոքրիկ պատկերը գրեթե լրիվ աննկատ մնաց ընթերցողների կողմից: Թեև այն ի սկզբանե օրագրային գրառում էր, ես երևի ավելի անկեղծ ոչ մի գրվածք չունեմ:

Շինարար
30.03.2010, 02:06
Ես էլ հա ինքս ինձ ասում էի՝ այ տղա, գնա՝ քնի, առավոտ գործի ես, ու հա չէի գնում, չնայած ակումբում էլ կարդալու նոր բան չկար, փաստորեն, իզուր չէի սպասում, բայց Ուլուանա ջան, այսպես անարդար ա, Ռայադերին իրա պատասխանների համար վարկանիշ չեմ կարող տալ, իսկ ես կցանկանայի, մի քանիսի համար դրական, մի քանիսի համար էլ բացասական:))

Ուլուանա
30.03.2010, 02:12
Ես էլ հա ինքս ինձ ասում էի՝ այ տղա, գնա՝ քնի, առավոտ գործի ես, ու հա չէի գնում, չնայած ակումբում էլ կարդալու նոր բան չկար, փաստորեն, իզուր չէի սպասում, բայց Ուլուանա ջան, այսպես անարդար ա, Ռայադերին իրա պատասխանների համար վարկանիշ չեմ կարող տալ, իսկ ես կցանկանայի, մի քանիսի համար դրական, մի քանիսի համար էլ բացասական:))
Մոռացել էի հիշեցնել, որ հարցազրույցից հետո կարող եք Rhayader–ին էնպիսի հարցեր ուղղել, որոնց պատասխանները չեք ստացել հարցազրույցից։ Էնպես որ, որ կարող ես հետագա հարցերի պատասխան–գրառումներին վարկանիշներ տալ։ ;)

Rhayader
30.03.2010, 02:16
Չէի կարծում, որ սեփական ինտերվյուն մահվան դատավճռի նման կկարդացվի:))

Leo Negri
30.03.2010, 04:03
Դե, կոմանդանտե, բռնվի:

1. Ինչից ես ամենաշատը վախենում?
2. Որնա սիրածդ ալկոհոլային խմիչքը?
3. Ինչ որ բան արած կաս, որ մինչև հիմա քեզ ներած չլինես ու հաշտված չլինես հետևանքների հետ?
4. Որնա ամենամեծ ներկա ի կատար չածված ցանկությունը?
5. Որ փիլիսոփաներն են շատը ազդել ներկա հայացքներիդ վրա? Իրանց միջից ամենաշատը ում ես սիրում ու ինչու?
6. Երբևէ ուզեցել ես ստրուկ ունենաս? Ինչու?
7. Որ դարաշրջանի մարդ ես? Որտեղ քեզ կզգաիր ինչպես տանը?
8. Ինչ պայմաններում կարաս մարդ սպանես?
9. Եթե հնարավորություն լիներ, նուդիստների լողափ կգնաիր? Դրական պատասխանի դեպքում` մի անգամ, թե հաճախ?

Բարեկամ
30.03.2010, 05:15
Հաճելի է կարդալ /հարցա/զրույց` երկու գրագետ ու ձևեր չթափող մարդկանց միջև:

Ժունդիայի
30.03.2010, 08:46
Այնքան հաճելի է, երբ մարդուն (ֆորումի շրջանակներում) ճանաչում ես ընդամենը մի քանի շաբաթ, այդ ողջ ընթացքում կլանված պրպտում գրեթե բոլոր ստեղծած թեմաներն ու կատարած գրառումները, որոնում նրա կերպարն ամենուր, մտովի պատկերացնում նրա հայացքը, դիմագծերը ու մեկ էլ նկարներում հանդիպելիս բացականչում, <<ինքն է, որ կա>>: Ինչևէ: Ան ջան, դու, ինչպես քո բոլոր պատրաստված հարցազրույցներում, բովանդակալից ես: Այս մեկը լավագույների շարքին եմ դասում: Մի պահ ապրեցի Բայանդուրի աշխարհում: Ապրեք երկուսդ էլ:;)

Ֆրեյա
30.03.2010, 09:44
1. Ինչ ես կարծում, հնարավոր է մի օր, որ Բայանդուրը լինի "բոլորի նման", ամեն առավոտ սափրված, կարճ մազերով, կոստյումով ու թանգանոց ժամով :D գնա աշխատանքի, լսի Ռոբի Ուիլյամս ու երեխեքին հետ գնա նայելու Էլվին էնդ Չամփքինս 5... Թե՞ միշտ լինելու ես ըմբոստ

2. Ինչու է քեզ դուր գալիս երբեմն հատուկ այնպիսի բաներ անել, որ մարդիկ քեզ ատեն՞ :D կամ շոկի մեջ ընկնեն՞ Դա թուլություն է, թե ուղղակի զվարճանալու ձև՞

3. Հարցազրույցում ասում էիր, որ ոգեշնչող կամ լիդեր ես եղել բակի երեխաների համար։ Ինչ ես կարծում, կկարողանաիր նույն կերպ լիդեր լինել, ասենք, մի ռոք խմբի, որը դառնար լեգենդար՞ Աշխրահի մասշտաբով... or could plan a murder or start a religion? :P

4. Որն է իդեալական՝ կլորը թե քառակուսին՞

Ձայնալար
30.03.2010, 09:58
Շնորհակալ եմ, շատ հետաքրքիր էր կարդալ՝ Rhayader -ը լրիվ ինքն էր, Ուլուն էլ էր լրիվ ինքը:

Մի քանի առողջությանս վրա բացասաբար անդրարձող մտքերից բացի՝ ինչպիսին է օրինակ.


այդ լեզուներն իմ էսթետիկային ու մտածողությանն առավել մոտ են :D:D

Մնացածը հաճույքով կարդացի: :))

Adriano
30.03.2010, 09:59
Rhayader ջան իրոք որ շատ հետաքրքիր անձնավորություն ես ըստ ինձ: Ես այդպես եմ կարծում, քանզի երբ ես քեզ տես հասկացա, որ դու մի մարդ ես որ ունի իր անձնական կյանքի ուղին, այսինքն ընկած չէ կրկնօրինակման հետևից: Հետևաբար ես ևս ունեմ մի քանի հարց.

1.Նախ ինչի հետ է կապված, որ դու երկար մազեր ու միրուք ես պահում?
2 Ինչ է քո համար կրոնը
3. ինչ է սերը
4Կյանքում քո նշանաբանը, ըստ որի դու գծում ես կյանքի քո ուրույն ուղին
5 Ինչ ես կարծում ընկերության մասին դա ինչ երևույթ է
6.Համաձայն ես, որ կյանքը առանց աղջիկների տուպոյությունա, անիմաստ բանա
7 Քո ամենամեծ ցանկությունը, որը ցանկանում ես որ կատարվի կամ արդեն կատարվել է:

SSS
30.03.2010, 10:06
Լավն էր,բայց մի հարց ունեմ,որը երևի թե ոչ այնքան հարց է որքան ճշտում.ինչից ես որոշել, որ դու պեսիմիստ ես,ես ամենևին էլ այդ կարծիքին չեմ,երանի բոլորը քո պես պեսիմիստ լինեին...հավատա ես դեռ չեմ հանդիպել մի պեսիմիստի ով ցանկացած իրողության մեջ կարողանա ինչ որ ծիծաղելի,ուրախ բան գտնել...Չէ քեզ մի խաբի դու պեսիմիստ չես,:nyam

Ռուֆուս
30.03.2010, 10:11
ՍօՖ,

Եթե առավոտյան զարթնեիր ու տեսնեիր, որ Մեծամորյան ֆալլոսդ անհետացել է ու փոխարենը ունես երկու կլորիկ Պամելաանդերսոնական ծիծիկ, ի՞նչ կանեիր, կտխրեիր, կուրախանայիր, թե կխաղայի՞ր :))

Եթե կարողանայիր հետ գնալ կյանքումդ ու մի բան փոխել, ի՞նչ կփոխեիր:

Կյանքիդ ամենամեծ ձեռքբերումը ո՞րն է, իսկ ամենամեծ կորու՞ստը:

Գիտեմ, որ Ռուսաստանից բացի արտերկրում չես եղել, ո՞ր երկրներ կցանկանայիր այցելել ու ամենաառաջինը ու՞ր կգնայիր:

Ո՞րը կնախընտրեիր. դառնալ հայտնի ռոք աստղ, թե ռեսլինգի չեմպիոն:

Rhayader
30.03.2010, 10:23
Դե, կոմանդանտե, բռնվի:
Հեսա ամառը գաս՝ սպանելու եմ:angry:D

1. Ինչից ես ամենաշատը վախենում?
Ամենաշատը վախենում եմ ինձ ավելորդ զգալուց մարդկանց մեջ, ովքեր ինձ համար կարևոր են: Ոչ թե ուշադրության կենտրոնից դուրս, այլ հենց ավելորդ:
2. Որնա սիրածդ ալկոհոլային խմիչքը?
Մուգ «Գինեսս»՝ գարեջրերից, «Կասիլյերո Դել Դիաբլո» չոր՝ գինիներից, «Ջեկ Դենիելս»՝ վիսկիներից, «Հավանա Քլաբ» մուգ՝ ռոմերից:
3. Ինչ որ բան արած կաս, որ մինչև հիմա քեզ ներած չլինես ու հաշտված չլինես հետևանքների հետ?
Որևէ բանի համար չափսոսալն իմ համար կենսափիլիսոփայություն է:
4. Որնա ամենամեծ ներկա ի կատար չածված ցանկությունը?
«Ջիբսոն ԼեսՊոլ Ստուդիո» կիթառ, «Մարշալ Ջեքհամմեր» դիստ, 21 դյույմանոց «Մարշալ» լամպային վինտաժ կոմբիկ::love
5. Որ փիլիսոփաներն են շատը ազդել ներկա հայացքներիդ վրա? Իրանց միջից ամենաշատը ում ես սիրում ու ինչու?
Այս բոլոր մարդկանց ես դիտարկում եմ որպես փիլիսոփաներ, ովքեր իմ վրա խիստ մեծ ազդեցություն են ունեցել. Ալիստեր Կրոուլի, Թիմոթի Լիրի, Անտոն ԼաՎեյ, Լաո Ցզի, Ջեֆֆ «Դյուդ» Լեբովսկի, Ջիմ Մորրիսոն, Չարլի Մենսոն, Ֆրիդրիխ Նիցշե, Զիգմունդ Ֆրեյդ, Օլդսոն Հաքսլի: Ու էլի կան: Ամենաշատը սիրում եմ Կրոուլիին: Ինչու՞: Ինքդ գիտես:P մեծ ընդհանրություններ՝ ընդհուպ մինչև ճաշակի մեջ ընդհանրությունների, խիստ կրոնական մանկություն, ինչի շնորհիվ նրա փիլիսոփայությունն ավելի, քան հոգեհարազատ էր ինձ: Բացի դրանից՝ նրանից ավելի ոգեշնչյալ ու տաղանդավոր մարդիկ շատ քիչ են:
6. Երբևէ ուզեցել ես ստրուկ ունենաս? Ինչու?
Ես տնական կենդանիներին հեշտ եմ կապվում, երբ սատկում են, շատ եմ տխրում:D
Իսկ եթե լուրջ, ես ստրկությանն ու Լինկոլնի աբոլիցիոնիստներին հավասարաչափ վատ եմ վերաբերվում: Ժամանակին նույնիսկ այընտրանքային տարբերակներ էի մշակել, ինչպես կարելի էր աստիճանաբար ստրուկների վիճակը լավացնելով, նրանց կրթություն տալով, նրանց համար աշխատավարձ սահմանելով, սեփական հող գնելուն զուգահեռ ազատություն պարգևելով շատ ավելի լավ արդյունքի հասնել:
7. Որ դարաշրջանի մարդ ես? Որտեղ քեզ կզգաիր ինչպես տանը?
Դվապարա յուգայի Հնդկաստանում: Հավանաբար կամ բրահման-ասկետ կլինեի, կամ պանդիտ: Նախաքրիստոնեական Ուելսում, որտեղ ես բարդ կլինեի: Արթուր թագավորի արքունիքում ես Մերլինի աշակերտը կլինեի:
8. Ինչ պայմաններում կարաս մարդ սպանես?
Եթե տղամարդու կողմից ֆիզիկական կամ սեռական բռնություն տեսնեմ կնոջ նկատմամբ:
9. Եթե հնարավորություն լիներ, նուդիստների լողափ կգնաիր? Դրական պատասխանի դեպքում` մի անգամ, թե հաճախ?
Անընդհատ:))

Smokie
30.03.2010, 10:23
Բարեւ Rhayader, որոշ հարցեր իմ կողմից

1 Ավելի շատ ո՞նց ես սիրում, որ դիմեն քեզ ակումբում
ա) Սոֆ
բ) Rhayaer
գ) Բայանդուր
դ) Այլ տարբերակ:

2 Շա՞տ են այն ակումբցիները, որոնց հետ որ անձամբ ծանոթ ես ու եթե գաղտնիք չի, կասե՞ս ովքեր են:

3 Ի՞նչ գործիքի վրա ես նվագում:

Ու մի հարց էլ, ժամանակ դրված չի՞ էս հարցազրույցի վրա:

Rhayader
30.03.2010, 10:27
1. Ինչ ես կարծում, հնարավոր է մի օր, որ Բայանդուրը լինի "բոլորի նման", ամեն առավոտ սափրված, կարճ մազերով, կոստյումով ու թանգանոց ժամով :D գնա աշխատանքի, լսի Ռոբի Ուիլյամս ու երեխեքին հետ գնա նայելու Էլվին էնդ Չամփքինս 5... Թե՞ միշտ լինելու ես ըմբոստ
Միշտ երիտասարդ: Ես ու Կարենը (Ակումբի Լոսը) իրար երդվել ենք միշտ երիտասարդ մնալ:

2. Ինչու է քեզ դուր գալիս երբեմն հատուկ այնպիսի բաներ անել, որ մարդիկ քեզ ատեն՞ :D կամ շոկի մեջ ընկնեն՞ Դա թուլություն է, թե ուղղակի զվարճանալու ձև՞
Սև հումոր::D հետո ես այնպիսի բաներ եմ անում, որ այդ մարդիկ սկսեն հիմար բաներ դուրս տալ, ու ի սրտե զվարճանում:

3. Հարցազրույցում ասում էիր, որ ոգեշնչող կամ լիդեր ես եղել բակի երեխաների համար։ Ինչ ես կարծում, կկարողանաիր նույն կերպ լիդեր լինել, ասենք, մի ռոք խմբի, որը դառնար լեգենդար՞ Աշխրահի մասշտաբով... or could plan a murder or start a religion? :P
Ժամանակը ցույց կտա:

4. Որն է իդեալական՝ կլորը թե քառակուսին՞
Մերկ կանգնիր հայելուդ առաջ, ու հարցիդ երկու միանման պատասխան կստանաս:D

Rhayader
30.03.2010, 10:36
Rhayader ջան իրոք որ շատ հետաքրքիր անձնավորություն ես ըստ ինձ: Ես այդպես եմ կարծում, քանզի երբ ես քեզ տես հասկացա, որ դու մի մարդ ես որ ունի իր անձնական կյանքի ուղին, այսինքն ընկած չէ կրկնօրինակման հետևից: Հետևաբար ես ևս ունեմ մի քանի հարց.

1.Նախ ինչի հետ է կապված, որ դու երկար մազեր ու միրուք ես պահում?
Այդպես հայելու մեջ նայելիս հասկանում եմ, որ ես եմ:

2 Ինչ է քո համար կրոնը
Կոլլեկտիվ ենթագիտակցականի բյուրեղացում:

3. ինչ է սերը
Այս հարցից խուսափեմ))) սերը, որ հնարավոր է արտահայտել բառերով, իսկական սեր չի, ինչպես կասեր Լաո Ցզին, եթե նման հարցի համար փայտով չծեծեր::D

4Կյանքում քո նշանաբանը, ըստ որի դու գծում ես կյանքի քո ուրույն ուղին
Արա, ինչ Կամենում ես, կլինի ողջ Օրենքը:

5 Ինչ ես կարծում ընկերության մասին դա ինչ երևույթ է
Երկրորդ, չկանոնակարգված ընտանիք:

6.Համաձայն ես, որ կյանքը առանց աղջիկների տուպոյությունա, անիմաստ բանա
Երբեք չեմ փորձել, չեմ կարող ասել::D

7 Քո ամենամեծ ցանկությունը, որը ցանկանում ես որ կատարվի կամ արդեն կատարվել է:
Վերջացնել վիպակս ու Ադրիան Ֆալսոնգի, Մորտիմեր Ազուլի մասին վեպերի ցիկլերը:

Rhayader
30.03.2010, 10:39
Լավն էր,բայց մի հարց ունեմ,որը երևի թե ոչ այնքան հարց է որքան ճշտում.ինչից ես որոշել, որ դու պեսիմիստ ես,ես ամենևին էլ այդ կարծիքին չեմ,երանի բոլորը քո պես պեսիմիստ լինեին...հավատա ես դեռ չեմ հանդիպել մի պեսիմիստի ով ցանկացած իրողության մեջ կարողանա ինչ որ ծիծաղելի,ուրախ բան գտնել...Չէ քեզ մի խաբի դու պեսիմիստ չես,:nyam

Մի փոքր ավելի երկար որ ճանաչես, կհասկանաս;)

SSS
30.03.2010, 10:42
Մի փոքր ավելի երկար որ ճանաչես, կհասկանաս;)

Ուրեմն չեմ ուզում ավելի երկար ճանաչեմ:P

Rhayader
30.03.2010, 10:46
ՍօՖ,

Եթե առավոտյան զարթնեիր ու տեսնեիր, որ Մեծամորյան ֆալլոսդ անհետացել է ու փոխարենը ունես երկու կլորիկ Պամելաանդերսոնական ծիծիկ, ի՞նչ կանեիր, կտխրեիր, կուրախանայիր, թե կխաղայի՞ր :))
Տնից դուրս չէի գա:( չէ, մի անգամ դուրս կգայի, որ հայելի առնեի, ու ծիծիկներիս նայեի:D (c)

Եթե կարողանայիր հետ գնալ կյանքումդ ու մի բան փոխել, ի՞նչ կփոխեիր:
Երբեք հետ չէի գնա ու երբեք ոչինչ չէի փոխի: Թիթեռնիկը հիշիր:

Կյանքիդ ամենամեծ ձեռքբերումը ո՞րն է, իսկ ամենամեծ կորու՞ստը:
Ամենամեծ ձեռքբերումս համբերությունն է, ամենամեծ կորուստս՝ վստահությունը:

Գիտեմ, որ Ռուսաստանից բացի արտերկրում չես եղել, ո՞ր երկրներ կցանկանայիր այցելել ու ամենաառաջինը ու՞ր կգնայիր:
Ինքդ գիտես: Ուելս, նամանավանդ Ռայադեր քաղաքը՝ տեսնելու, թե ովքեր են այդ պլագիատչիկները:angry ասում են՝ ուելսի ամենաշատ փաբեր ունեցող քաղաքն է: Իռլանդիա, Հնդկաստան՝ Ամբեր դղյակը տեսնելու:

Ո՞րը կնախընտրեիր. դառնալ հայտնի ռոք աստղ, թե ռեսլինգի չեմպիոն:
Ոնց որ հարցնես՝ կուզես դու սեռական օրգաններ ունենա՞ս, թե՞ կնիկդ՝ ծիծիկներ:angry

Rhayader
30.03.2010, 10:47
Ուրեմն չեմ ուզում ավելի երկար ճանաչեմ:P

Քո ընտրությունն է:P չեմ ասում կարծիքդ կփոխվի: Ասում եմ՝ կհասկանաս:

Դեկադա
30.03.2010, 10:47
լավ մի հարց տամ... Էսքան կարդացի ու մենակ ինձ մի հարց ա հետաքրքրում ... դու իրո՞ք այն ես ինչ կաս...

Rhayader
30.03.2010, 10:51
Բարեւ Rhayader, որոշ հարցեր իմ կողմից
1 Ավելի շատ ո՞նց ես սիրում, որ դիմեն քեզ ակումբում
ա) Սոֆ
բ) Rhayaer
գ) Բայանդուր
դ) Այլ տարբերակ:
Էական չի))) ես իրականում շաաաաատ անուններ ունեմ, որ տարբեր ժամանակ ինձ հետ ծանոթացած մարդիկ տարբեր ձևով են դիմում: Ինձ համար էական չի:

2 Շա՞տ են այն ակումբցիները, որոնց հետ որ անձամբ ծանոթ ես ու եթե գաղտնիք չի, կասե՞ս ովքեր են:
Ախր շաաատ շատ են, է, որ բոլորին նշեմ:P Ակումբցիներից շատերի հետ ես ծանոթ էի նույնիսկ մինչև Ակումբի հիմնադրումը:

3 Ի՞նչ գործիքի վրա ես նվագում:
Կիթառ ու պերկուսսիա, հիմա բլոկ-ֆլեյտա եմ սովորում:

Ու մի հարց էլ, ժամանակ դրված չի՞ էս հարցազրույցի վրա:
Որքանով դա ինձանից է կախված՝ ոչ:

Rhayader
30.03.2010, 10:53
լավ մի հարց տամ... Էսքան կարդացի ու մենակ ինձ մի հարց ա հետաքրքրում ... դու իրո՞ք այն ես ինչ կաս...

Բոլորն էլ այն են, ինչ կան: Ու դժվար թե կարողանան միաժամանակ ուրիշ մարդ լինել: Եթե հարցը վերաբերում է նրան, արդյո՞ք ես այն եմ, ինչ ինձ ցույց եմ տալիս, ապա ձգտում եմ ցույց տվածս համապատասխանեցնել նրան, ինչ կամ:

Դեկադա
30.03.2010, 10:57
Բոլորն էլ այն են, ինչ կան: Ու դժվար թե կարողանան միաժամանակ ուրիշ մարդ լինել: Եթե հարցը վերաբերում է նրան, արդյո՞ք ես այն եմ, ինչ ինձ ցույց եմ տալիս, ապա ձգտում եմ ցույց տվածս համապատասխանեցնել նրան, ինչ կամ:

ինձ սա էր պետք.... մեղսի:)

Leo Negri
30.03.2010, 11:09
Հեսա ամառը գաս՝ սպանելու եմ

Փաստորեն էլ կորցնելու բան չունեմ: Շարունակեմ լարրիքինգանալ:

1. Որ զենքը կնտրեիր, եթե ինչոր մեկը քեզ դուելի կանչեր?
2. Ենթադրենք Տանատոսը գալիսա ու ասում` կոմանդանտե, պատրաստվի, մեշոկը հավաքի, մի շաբաթից գնում ենք: Ոնց կանցկացնեիր շաբաթը?
3. Ինչ ես հասկանում դավաճանություն ասելով?
4. Եթե աշխարհը վարի գնալու լիներ ու միակ փրկելու ձևը messia style զոհաբերվելն լիներ, կգնաիր դրան?
5. Նույն հարցը` մեկ մարդու մասշտաբով - կա արդյոք տենց մեկը, ում համար կյանքդ չէիր խնայի?
6. Վերջին անգամ ինչ ես արել կամքիդ հակառակ?
7. Ինչնա ավելի լավ, իրեղեն նորմալ ծիծիկը ձեռքերումդ թե իդեալ, շունչը փախցնող ծիծիկը երկնքում?
8. Որնա ամենասիրելի աստվածը հունական դիցաբանության մեջ? Ամենասիրելի հերոսը?
9. Որ սարսափ ֆիլմից ես ամենաշատը երբևէ վախեցել?
10. Որնա ամենանախընտրելի սեքսուալ դիրքը?
11. Որ գրքի հերոսի տեղը լինեիր` ամենինչ ուրիշ ձև կանեիր? Նշի երեք հոգի, գրի ինչը ուրիշ ձև կանեիր ու ինչու?

Բարեկամ
30.03.2010, 11:35
Որն է թուլությունդ /խանգարող/, եթե լրիվ անկեղծ:

Rhayader
30.03.2010, 11:35
Փաստորեն էլ կորցնելու բան չունեմ: Շարունակեմ լարրիքինգանալ:

1. Որ զենքը կնտրեիր, եթե ինչոր մեկը քեզ դուելի կանչեր?
Կլեյմոր: Ինձ ոչ մեկն այդ զենքով չի հաղթել:

2. Ենթադրենք Տանատոսը գալիսա ու ասում` կոմանդանտե, պատրաստվի, մեշոկը հավաքի, մի շաբաթից գնում ենք: Ոնց կանցկացնեիր շաբաթը?
Չեմ կարծում, որ իմ սովորական կյանքի մեջ ինչ-որ բան կփոխեի՝ միևնույն է, չես կարող ամեն ինչ հասցնել: Ու ի՞նչ տարբերություն, Թանատոսը մի շաբաթից է գալիս, թե քսան տարուց:

3. Ինչ ես հասկանում դավաճանություն ասելով?
Սուտը, երբ քեզ հավատում են, ու այդ հավատն ինքդ ես վաստակել:

4. Եթե աշխարհը վարի գնալու լիներ ու միակ փրկելու ձևը messia style զոհաբերվելն լիներ, կգնաիր դրան?
Եթե իսկապես messia style լիներ (վերաձևելով աշխարհն իմ պատկերով ու նմանությամբ):D, այո: Եթե աշխարհում այդ պահի դրությամբ կատուներ լինեին, ու աշխարհի կործանումը նրանց էլ սպառնար ոչնչացմամբ, այո: Եթե այդ պահին գոնե մի ընկեր ունենայի, այո:

5. Նույն հարցը` մեկ մարդու մասշտաբով - կա արդյոք տենց մեկը, ում համար կյանքդ չէիր խնայի?
Ընկերներս:

6. Վերջին անգամ ինչ ես արել կամքիդ հակառակ?

7. Ինչնա ավելի լավ, իրեղեն նորմալ ծիծիկը ձեռքերումդ թե իդեալ, շունչը փախցնող ծիծիկը երկնքում?
Նորմալ ծիծիկը ձեռքում ոգեշնչում ա ու անշահախնդիր սիրո արտահայտում, երկնային ծիծիկը՝ իդեալ, դեպի որը գնում ես՝ իմանալով, որ երբեք չես հասնի, ու ճանապարհին լիքը լավ ծիծիկներ ես գտնում:D (c)

8. Որնա ամենասիրելի աստվածը հունական դիցաբանության մեջ? Ամենասիրելի հերոսը?
Ամենասիրելիս, որին մտցնում են թե՛ աստվածների, թե՛ տիտանների մեջ, եղել ու մնում է Պանը: Ամենասիրելի հերոսը՝ Հեկտորը:

9. Որ սարսափ ֆիլմից ես ամենաշատը երբևէ վախեցել?
«Պոլտերգեյստ» սերիալից: Ու շատ էի սիրում:

10. Որնա ամենանախընտրելի սեքսուալ դիրքը?
«Congress of Crows», «Congress of Cows», «White Tiger», «Goat's Tree»:love

11. Որ գրքի հերոսի տեղը լինեիր` ամենինչ ուրիշ ձև կանեիր? Նշի երեք հոգի, գրի ինչը ուրիշ ձև կանեիր ու ինչու?
Եթե «Սիլմարիլլիոնում» լինեի Ֆեանորի տեղը, ծովափնյա էլֆերին չէի մորթի, ուրիշ ձև կգտնեի:
Եթե Սապկովսկու Գերալտը լինեի, առաջին իսկ հնարավորության դեպքում Յեննիֆերին կմասնատեի ու հայաթում կթաղեի:angry ինչպես նաև Ֆիլիպպային:angry
Էլ ոչինչ մտքովս չի անցնում, որովհետև մնացած գրքերի հերոսներին ընդունել եմ, ինչպես կան (ու որովհետև հոգեկան խանգարում ունեցող մարդկանց տպավորություն վրաս չեն թողել):

Rhayader
30.03.2010, 11:37
Որն է թուլությունդ /խանգարող/, եթե լրիվ անկեղծ:

Երևի գործերս ժամանակի մեջ բաշխելու անկարողությունս: Մնացածը հիմնականում դրանից է բխում:

Բարեկամ
30.03.2010, 11:40
Երևի գործերս ժամանակի մեջ բաշխելու անկարողությունս: Մնացածը հիմնականում դրանից է բխում:

Դա թուլություն չի, անկարողություն է:
Թուլությունը /խանգարող/ այն է, երբ դրսևորում ես ինչ-որ բանում սևեռուն, մանիակալ ու տանող հետաքրքրություն` գիտակցելով, որ դա կործանարար է քեզ համար:

Rhayader
30.03.2010, 11:45
Դա թուլություն չի, անկարողություն է:
Թուլությունը /խանգարող/ այն է, երբ դրսևորում ես ինչ-որ բանում սևեռուն, մանիակալ ու տանող հետաքրքրություն` գիտակցելով, որ դա կործանարար է քեզ համար:

Ուրեմն՝ ո՞վ է թուլությունս: Պատասխանն ինքդ գիտես:

Leo Negri
30.03.2010, 11:46
Վերջին հարցն իմ կողմից:

Ենթադրենք հոբբիթ ես ու մատանին տանում ես Մորդոր վարի տալու: Սեմը թաքուն խեղդումա խմբի կոնսերվները, էն էրկու մյուս հոբբիթները ինչպես միշտ ապուշանում են, շուխուռ ղալմաղալ անում ու չեն թողում գոնե թեթև քնես, թզուկից գարեջրի ու առողջ /նասկու/ քրտինքի հոտա գալիս, էլֆը ագիտացիայա ծավալել, որ սաղ բուսակեր դառնան, ծառ չկտրեն ու անպայման թշնամիներին էսթեթիկապես գեղեցիկ ձևերով մորթեն, Բորոմիրը ու Արագորնը ախմախ կծողական կատակներ են իրար վրա անում, իսկ Գենդալֆը գլուխդ տանումա խելոք խելոք խոսալով:
Հիմա հարց - դու իրանց սաղին f տառով բառից կասեիր ու կբռնազավթեիր մատանին անձնական օգտագործման նպատակներով, թե կշարունակեիր հետները գնալ` ուղղակի որովհետև խոսք ես տվել?

Բարեկամ
30.03.2010, 11:47
Ուրեմն՝ ո՞վ է թուլությունս: Պատասխանն ինքդ գիտես:

կարող եմ ենթադրել, բայց չգիտեմ:

Rhayader
30.03.2010, 11:48
կարող եմ ենթադրել, բայց չգիտեմ:

Ենթադրությունդ ճիշտ է:

Բարեկամ
30.03.2010, 11:50
Ենթադրությունդ ճիշտ է:

պմ գրի` տեսնեմ ճիշտ է ենթադրությունդ իմ ենթադրության մասին :))
եթե ճիշտ եղավ` քեզ հասնող չկա:

Ֆրեյա
30.03.2010, 11:57
Լավ, քանի որ քո թեմայում ենք, չեմ ամաչի ծիծիկ բառը գրեմ :oy :D

Սոֆ, ինչի ես անընդհատ ծիծիկդ քաշում, տեսնում ես, որ ցավում ա, բայց մեկա քաշում ես ավելի ուժեղ... Հետո, արդեն քեզ սկսում ա թվալ, որ ինչքան շատ իծիկդ քաշես, էդքան քիչ կցավի, ու հա քաշում ես՜... հըն՞

Rhayader
30.03.2010, 12:11
Վերջին հարցն իմ կողմից:

Ենթադրենք հոբբիթ ես ու մատանին տանում ես Մորդոր վարի տալու: Սեմը թաքուն խեղդումա խմբի կոնսերվները, էն էրկու մյուս հոբբիթները ինչպես միշտ ապուշանում են, շուխուռ ղալմաղալ անում ու չեն թողում գոնե թեթև քնես, թզուկից գարեջրի ու առողջ /նասկու/ քրտինքի հոտա գալիս, էլֆը ագիտացիայա ծավալել, որ սաղ բուսակեր դառնան, ծառ չկտրեն ու անպայման թշնամիներին էսթեթիկապես գեղեցիկ ձևերով մորթեն, Բորոմիրը ու Արագորնը ախմախ կծողական կատակներ են իրար վրա անում, իսկ Գենդալֆը գլուխդ տանումա խելոք խելոք խոսալով:
Հիմա հարց - դու իրանց սաղին f տառով բառից կասեիր ու կբռնազավթեիր մատանին անձնական օգտագործման նպատակներով, թե կշարունակեիր հետները գնալ` ուղղակի որովհետև խոսք ես տվել?
:D:D:D
Չէ, մատանին կդնեի գետնին, կասեի՝ ռազ էդքան տանձ մեռնում եք, դուք էլ տարեք))) երբ բոլորն իրար սպանած լինեին, կվերցնեի մատանին ու ուրախ «Awake ye scary Great Old Ones» շվշվացնելով հայդե Մորդոր:

Rhayader
30.03.2010, 12:16
Լավ, քանի որ քո թեմայում ենք, չեմ ամաչի ծիծիկ բառը գրեմ :oy :D

Սոֆ, ինչի ես անընդհատ ծիծիկդ քաշում, տեսնում ես, որ ցավում ա, բայց մեկա քաշում ես ավելի ուժեղ... Հետո, արդեն քեզ սկսում ա թվալ, որ ինչքան շատ իծիկդ քաշես, էդքան քիչ կցավի, ու հա քաշում ես՜... հըն՞

Ֆրեյ, առաջինը՝ չեմ քաշում, քնքշորեն գրկում եմ ու զգում եմ իմ միությունն իրենց հետ:love հետո՝ իմը չէ, ուրիշներինը:

Yeghoyan
30.03.2010, 12:17
Սոֆ, ինչի՞ ես սիրում անեմ ինչ, ամեն տեղ, ցանկացած դեպքում բարդացնել, ու չասես սխալ եմ, ինքդ էլ գիտես, որ այդպես է: Ու այս մոլուցքդ երբվանի՞ց է քեզ ուղեկցում:

Սերխիո
30.03.2010, 12:18
Լավ , մի քանի հարց էլ ես տամ , քանի որ իմ համար հետաքրքիր մարդ ես ֆորումում...

1.Մի տեղ նշեցիր ,որ մասնագիտություն չունես, բայց ինչպես ես փող վաստակում ռոմ, վիսկի խմելու , կա կուբայական սիգարի համար և ընդհանրապես ...?
2.Մոտավորապես ,ինչքան ես ծախսում ամսեկան ?
3. Ծնողներիդ հետ ես ապրում ... ?
4.Ինքնասպան կլինես ... ?
5.Եթե քեզ հայտնվի ,Քրիստոսը, ու դու կես ժամ զրուցես հետը, կվերանայես քո կրոնական հայացքները ?
6.Ոնց ես վերաբերվում գյալբոների ?
7.Ռեալ Մադրիդ,թե Բարսելոնա ?

Rhayader
30.03.2010, 12:20
Սոֆ, ինչի՞ ես սիրում անեմ ինչ, ամեն տեղ, ցանկացած դեպքում բարդացնել, ու չասես սխալ եմ, ինքդ էլ գիտես, որ այդպես է: Ու այս մոլուցքդ երբվանի՞ց է քեզ ուղեկցում:

Ասյա, ախր իրականում այդքան էլ հեշտ չի բարդ մտքերը պարզ արտահայտել: Երբ փորձում ես խոսքի կառուցվածքը պարզեցնել, ասում են՝ բառապաշարդ է բարդ, երբ բառապաշարն ես պարզեցնում, ասում են՝ կառուցվածքն է բարդ, երբ երկուսն էլ պարզեցնում ես, ասում են՝ հերիք է ծիծիկներից խոսես:angry

Yeghoyan
30.03.2010, 12:23
Ասյա, ախր իրականում այդքան էլ հեշտ չի բարդ մտքերը պարզ արտահայտել: Երբ փորձում ես խոսքի կառուցվածքը պարզեցնել, ասում են՝ բառապաշարդ է բարդ, երբ բառապաշարն ես պարզեցնում, ասում են՝ կառուցվածքն է բարդ, երբ երկուսն էլ պարզեցնում ես, ասում են՝ հերիք է ծիծիկներից խոսես:angry

:D:D
էլ ինչի՞ կբարկանաս:beee ես բառերի մասին չէի ասում, այլ կյանքիդ, մարդկանց հետ հարաբերություններին:P դե հիմա գնա ու նորից պատասխանի հարցիս:sad

Rhayader
30.03.2010, 12:27
Լավ , մի քանի հարց էլ ես տամ , քանի որ իմ համար հետաքրքիր մարդ ես ֆորումում...

1.Մի տեղ նշեցիր ,որ մասնագիտություն չունես, բայց ինչպես ես փող վաստակում ռոմ, վիսկի խմելու , կա կուբայական սիգարի համար և ընդհանրապես ...?
Դիզայն, լրագրողություն, վիդեոմոնտաժ, համակարգային ադմինիստրատորություն, գովազդային հոլովակներում նկարահանվել:)

2.Մոտավորապես ,ինչքան ես ծախսում ամսեկան ?
Աղքատ ամիսներին՝ մոտ 15.000, հարուստ ամիսներին՝ մինչև 150.000:

3. Ծնողներիդ հետ ես ապրում ... ?
Դեռևս՝ այո:

4.Ինքնասպան կլինես ... ?
Ինչ-որ ժամանակ՝ միգուցե: Հիմա՝ ոչ:

5.Եթե քեզ հայտնվի ,Քրիստոսը, ու դու կես ժամ զրուցես հետը, կվերանայես քո կրոնական հայացքները ?
Հակված եմ մտածել, որ իմ ու Քրիստոսի կրոնական հայացքները քրիստոնեության վերաբերյալ համընկնում են: Համ էլ, չե՞ք վախենում, որ Քրիստոսը վերանայի իր կրոնական հայացքները:D չնայած՝ չեմ կարծում, որ դրա կարիքը լինի, ասում են՝ նա ծիծիկը հարգող մարդ էր:

6.Ոնց ես վերաբերվում գյալբոների ?
Հոմոսեքսուալների՞ն: Ոչ մի կերպ: Երբեք մարդու նկատմամբ հատուկ լավ կամ վատ վերաբերմունք չեմ ցուցաբերի միայն նրա օրիենտացիայի համար: Իմ համար էլ է հոմոսեքսուալիզմն բավականին դժվարընկալելի երևույթ, բայց բաներ կան, նամանավանդ՝ ուրիշների անձնական կյանքում, որ պարզապես իմ գործը չեն: Նամանավանդ, որ դրանք չեն, որ որոշում են մարդու ով կամ ինչպիսին լինելը:

Rhayader
30.03.2010, 12:31
:D:D
էլ ինչի՞ կբարկանաս:beee ես բառերի մասին չէի ասում, այլ կյանքիդ, մարդկանց հետ հարաբերություններին:P դե հիմա գնա ու նորից պատասխանի հարցիս:sad

Հմմ: Չգիտեմ: Երևի ինքնավստահության պակասից է, փորձում եմ ամեն ինչ հիմնավորել, ամեն ինչի համար հիմք կառուցել, իսկ մինչ այդ մարդիկ առաջ են գնում, ու ես հետ եմ ընկնում: Ստիպված եմ լինում շտապել, հասկանալ, ընկալել, այդ ընթացքում սխալներ եմ թույլ տալիս, հետ եմ դառնում, ու սխալներս ուղղեմ, հետո սկսում եմ նոր վիճակի համար հիմք կառուցել, ու ամեն ինչ նորից կրկնվում է: Ախր դուք՝ մահկանացուներդ այնքան ես սիրում շտապել:

Սերխիո
30.03.2010, 12:33
մի հարց էլ առաջացավ , հասցեդ տեսնելուց հետո` <<100 տարվա մենության>> մեջ ,ով է քեզ հոգեհարազատ կերպար ?

Rhayader
30.03.2010, 12:35
7.Ռեալ Մադրիդ,թե Բարսելոնա ?

Այս մեկը չէի նկատել:
Մանչեստեր Յունայթեդ:love

Rhayader
30.03.2010, 12:36
մի հարց էլ առաջացավ , հասցեդ տեսնելուց հետո` <<100 տարվա մենության>> մեջ ,ով է քեզ հոգեհարազատ կերպար ?

Աուրելիանո Բուենդիան, Մելկիադեսն ու Մորիսիո Բաբելոնիան::)

Yeghoyan
30.03.2010, 12:38
դուք՝ մահկանացուներդ այնքան ես սիրում շտապել:

դու մահկանացու չե՞ս:8
Մահկանացունե՞րն են շտապում, թե՞ ժամանակն է արագ գնում:


Քեզ ինչպիսի՞ն ես պատկերացնում քսան տարի անց, կամ ինչպիսի՞ն կուզենայիր լինել:

Rhayader
30.03.2010, 12:39
դու մահկանացու չե՞ս:8
Մահկանացունե՞րն են շտապում, թե՞ ժամանակն է արագ գնում:


Քեզ ինչպիսի՞ն ես պատկերացնում քսան տարի անց, կամ ինչպիսի՞ն կուզենայիր լինել:

Ժամանակ գոյություն չունի, ժամանակը մարդկային ուղեղի հորինվածքն է:P

Rhayader
30.03.2010, 12:44
Քեզ ինչպիսի՞ն ես պատկերացնում քսան տարի անց, կամ ինչպիսի՞ն կուզենայիր լինել:

Նույն տեմպերով աճող, մենակ թե ավելի փողավոր, ավելի լավ կիթառահար ու վոկալիստ, ու գոնե մի կնոջով ու երեխայով:)

SSS
30.03.2010, 13:08
ասում են՝ նա ծիծիկը հարգող մարդ էր:

Հ:
Ինչ ես կարծում,եթե այն չլիներ կնոջ վրա այլ պարզապես դրսում ինչ որ առանձին մի բան լիներ...դու էլի կպաշտեիր դրանք?

Rhayader
30.03.2010, 13:15
Ինչ ես կարծում,եթե այն չլիներ կնոջ վրա այլ պարզապես դրսում ինչ որ առանձին մի բան լիներ...դու էլի կպաշտեիր դրանք?
Ինչպես ասել է Թումանյանը՝

Ի՞նչը կհաղթեր կյանքում հերոսին,
Եթե չլինեին կինն ու ծիծիկը:
Չեմ կարող ու չեմ էլ ուզում պատկերացնել այդպիսի իրավիճակ:angry:D

SSS
30.03.2010, 13:18
Տեսնես էտ ովա Թումանյանին խմբագրել ու "գինի"դարձրել:think

Rhayader
30.03.2010, 13:20
Տեսնես էտ ովա Թումանյանին խմբագրել ու "գինի"դարձրել:think

Կոմունիստները: «В советском союзе сисек нет!»՝ ահա իրենց նշանաբանը:D

ars83
30.03.2010, 13:41
:hi
Շնորհակալություն բավական հետաքրքիր հարցազրույցի համար: Եթե կարելի է, մի քանի հարց էլ ես ուղղեմ:

1) Խուսափո՞ւմ ես արդյոք բարդությունից, թե՞ այն գրավում է քեզ: Բարդությունը (մարդկային գործունեության տարբեր բնագավառներում ընդհանրապես) համարում ես կատարելագործման միջո՞ց՝ դրական և անհրաժեշտ գործո՞ն, թե՞ կաշկանդող երևույթ:
2) Սիրո՞ւմ ես երեխաների հետ աշխատել: Աշխատե՞լ ես նախկինում:
3) Կերակուր պատրաստելուն տիրապետո՞ւմ ես: Ի՞նչ կարող ես հրամցնել «սոված հասարակությանը»:
4) Տնային կենդանիներ ունե՞ս: Եթե ոչ, ապա կպահե՞իր: Իսկ բույսե՞ր:

Նախապես շնորհակալություն պատասխանների համար: :)

Leo Negri
30.03.2010, 13:41
Չեմ կարող ու չեմ էլ ուզում պատկերացնել այդպիսի իրավիճակ


Fight for the Locknar trophy! (c) Բուբիլենդի Արքա

Rhayader
30.03.2010, 13:49
Որ բոլորին հասկանալի լինի, թե ինչի մասին է խոսքը,


http://www.youtube.com/watch?v=8RibH5NdzK8&feature=related

Rhayader
30.03.2010, 13:58
:hi
Շնորհակալություն բավական հետաքրքիր հարցազրույցի համար: Եթե կարելի է, մի քանի հարց էլ ես ուղղեմ:

1) Խուսափո՞ւմ ես արդյոք բարդությունից, թե՞ այն գրավում է քեզ: Բարդությունը (մարդկային գործունեության տարբեր բնագավառներում ընդհանրապես) համարում ես կատարելագործման միջո՞ց՝ դրական և անհրաժեշտ գործո՞ն, թե՞ կաշկանդող երևույթ:
Եթե բարդությունը բնական է, այն սովորաբար ինձ գրավում է: Տանել չեմ կարողանում արհեստան բարդացրած երևույթներ:

2) Սիրո՞ւմ ես երեխաների հետ աշխատել: Աշխատե՞լ ես նախկինում:
Սիրում եմ, բայց միայն որոշ տարիքային խմբերի երեխաների հետ: Որոշ տարիքներում երեխաներին համակում է ոչնչացման մոլուցքը, իսկ ես դրա հետ չեմ սիրում գլուխ դնել:

3) Կերակուր պատրաստելուն տիրապետո՞ւմ ես: Ի՞նչ կարող ես հրամցնել «սոված հասարակությանը»:
Օմլետների ու սալաթների մեծ տեսականի ու էլի շատ ճաշատեսակներ: Միայն սուպեր չեմ կարողանում պատրաստել: Коронное блюдо՝ պանրով ու համեմունքներով շոգեխաշած հավ:

4) Տնային կենդանիներ ունե՞ս: Եթե ոչ, ապա կպահե՞իր: Իսկ բույսե՞ր:
Գերմանամուկ եմ պահում, որովհետև ծնողներս ուրիշ բան չեն թողնում: Երբ իմ տունն ունենամ, կատուներ կպահեմ:

ars83
30.03.2010, 14:13
Սիրում եմ, բայց միայն որոշ տարիքային խմբերի երեխաների հետ:
Եթե կարելի է, տարիքային խմբերը թվերով: Մասնագիտության բերումով այդպես ավելի հեշտ եմ պատկերացնում: :))

Rhayader
30.03.2010, 14:18
Դե, երեխաներն ամենասարսափելին են երկու, հինգից վեց ու տասնմեկ տարեկաններում;)

Ռեդ
30.03.2010, 14:25
Այս մեկը չէի նկատել:
Մանչեստեր Յունայթեդ:love
Կարծում եմ ֆանատների ակտիվության համար ես սիրում Մանչը ավելի շատ, քան թե թիմի խաղի: Այնպես չէ՞: :))
http://content7.flixster.com/question/43/28/92/4328921_std.jpg

Բարեկամ
30.03.2010, 14:55
Ռայադեր - կրթված, բավականին տեղեկացված, խելացի ու սուր մետաֆիզիկական մտածողությամբ:

Sophie
30.03.2010, 15:13
Եթե մեկ միլիարդ ամերիկյան դոլլար ունենաիր ի՞նչ կանեիր ;)
Ի?նչ որ բան ի նպաստ հանրության, թե ի նպաստ քեզ:

Rhayader
30.03.2010, 15:50
Մեկ միլիա՞րդ: 999,000,000 դոլլարը միանգամից կնվիրաբերեի մանկական քաղցկեղի ու լեյկիմիայի հետազոտության ու բուժման հարցերով զբաղվող ընկերությունների, մեկ միլիոնի էլ կխմեի))) չվաստակած փողով չարժի մնայուն արժեքներ ձեռք բերել:

Rhayader
30.03.2010, 15:51
Ռայադեր - կրթված, բավականին տեղեկացված, խելացի ու սուր մետաֆիզիկական մտածողությամբ:

Ճիշտն ասած, դժվարանում եմ պատասխանել այս հարցին:(:D

Sophie
30.03.2010, 15:54
Մեկ միլիա՞րդ: 999,000,000 դոլլարը միանգամից կնվիրաբերեի մանկական քաղցկեղի ու լեյկիմիայի հետազոտության ու բուժման հարցերով զբաղվող ընկերությունների, մեկ միլիոնի էլ կխմեի))) չվաստակած փողով չարժի մնայուն արժեքներ ձեռք բերել:
Հարցից հարց ծագեց: Ինչու՞ չարժի որ: /Չեմ հասկանում որովհետև ես ինքս մի որոշ մասը հաստատ կհատկացնեի ընտանիքիս բարեկեցության համար/: Եվ որոնք են մնայուն արժեքները ;)

Rhayader
30.03.2010, 16:00
Հարցից հարց ծագեց: Ինչու՞ չարժի որ: /Չեմ հասկանում որովհետև ես ինքս մի որոշ մասը հաստատ կհատկացնեի ընտանիքիս բարեկեցության համար/: Եվ որոնք են մնայուն արժեքները ;)

Ներքին արժեքներն ու նյութական արժեքները (լյարդս սկսեց մզզալ ու ասել՝ տո տավար, ցիրոզից ավելի նյութական ի՞նչ կարա լինի):D
Դե, դա իմ տեսանկյունն է, իմ աշխարհայացքը: Փողն օդից չի ծնվում, փողը պայմանականություն է: Եթե ես այդքան չվաստակած փող եմ ստացել, ուրեմն ինչ-որ տեղ լիքը մարդիկ չեն ստացել իրենց վաստակածը: Իսկ դա խղճիս, առավել ևս՝ ուրիշների խղճի վրա թողնել չեմ պատրաստվում:
Իսկ մանկական քաղցկեղի մեջ աշխարհի բոլոր փողն էլ ներդրվի՝ արդարացված է:
Վերջին միլիոնն էլ իմ մարդկային թուլությունն է ու հիշեցում, որ ոչ մեկը կատարյալ չի:

Արևածագ
30.03.2010, 16:27
1. Ամենամեծ զոհաբերությունը, որին պատրաստ ես «մի օր կին ու երեխա ունենալու» համար: «Ծիծիկ- միծիկն» ու փող ծախսելը հաշվի մեջ չեն:
2. Ինչի համար կարող ես ինքդ քո առաջ հպարտանալ:
3. Սիրու՞մ ես մարդկանց:
4.Եթե «Դատաստանի օր» լինի, ի՞նչ ես կարծում, քեզ ի՞նչ հարց կտրվի: Ու ի՞նչ պիտի պատասխանես:
5. Այս թեմայի հարցերին՝ տրված պատասխանների անկեղծության տոկոսը:

Leo Negri
30.03.2010, 16:41
լյարդս սկսեց մզզալ ու ասել՝ տո տավար, ցիրոզից ավելի նյութական ի՞նչ կարա լինի

Աչքիս մատանու հարցը վերջինը չէր:

Տո այ ընկեր ջան, երբ ենք աբսենտավորվում?

Rhayader
30.03.2010, 17:00
1. Ամենամեծ զոհաբերությունը, որին պատրաստ ես «մի օր կին ու երեխա ունենալու» համար: «Ծիծիկ- միծիկն» ու փող ծախսելը հաշվի մեջ չեն:
Ես երբեք զոհաբերությունների չեմ գնում: Ես անում եմ, ինչ կամենում եմ:

2. Ինչի համար կարող ես ինքդ քո առաջ հպարտանալ:
Որ այս թեմայի քննարկումները ոչ մի կերպ չազդեցին ինքնագնահատականիս վրա:D

3. Սիրու՞մ ես մարդկանց:
Երբեմն:

4.Եթե «Դատաստանի օր» լինի, ի՞նչ ես կարծում, քեզ ի՞նչ հարց կտրվի: Ու ի՞նչ պիտի պատասխանես:
Հարց. -Ինչի՞ ես կնոջս դոմփել:D
Պատասխան. -Լավ եմ արել:P
Իսկ եթե լուրջ, ապա ամեն օր էլ դատաստանի օր է, ու ամեն օր էլ հարց է տրվում. արդյո՞ք դու բավականաչափ ուժեղ ես, որ ապրես մինչև վաղը:

5. Այս թեմայի հարցերին՝ տրված պատասխանների անկեղծության տոկոսը:
Ձգտել եմ 100-ի, բայց իմ համար շատ դժվար է այդ մասին դատել: Թող ինձ ավելի լավ ճանաչող մարդ ասի:

Rhayader
30.03.2010, 17:01
Աչքիս մատանու հարցը վերջինը չէր:

Տո այ ընկեր ջան, երբ ենք աբսենտավորվում?

Երբ Ավստրիայից հետդ իսկական աբսենթ բերես:P եթե ճիշտ եմ հիշում՝ արգելված չի, միայն թե պետք է մաքսավորես ու ակցիզ խփես վրան:

Leo Negri
30.03.2010, 17:09
Երբ Ավստրիայից հետդ իսկական աբսենթ բերես եթե ճիշտ եմ հիշում՝ արգելված չի, միայն թե պետք է մաքսավորես ու ակցիզ խփես վրան:


Ոչ միայն արգելված չի, այլև ահագին լավնա /թեկուզ տույոնը մեկա 10 մգ/լ-ա, EU-ի ախմախ ստանդարտների համաձայն/:
Գիտես խոխման որնա? Ֆրանսիայում արգելվածա :D

Ինչևէ` շաքարը քեզնից :P

Rhayader
30.03.2010, 17:27
Ոչ միայն արգելված չի, այլև ահագին լավնա /թեկուզ տույոնը մեկա 10 մգ/լ-ա, EU-ի ախմախ ստանդարտների համաձայն/:
Գիտես խոխման որնա? Ֆրանսիայում արգելվածա :D

Ինչևէ` շաքարը քեզնից :P

Եղեգնաշաքա՞ր))) ինձնից: Բայց մի քանի շիշ բեր)))

Leo Negri
30.03.2010, 17:44
Բայց մի քանի շիշ բեր)))

Կախվածա ընդհանուր բագաժի քանակից:

Ի դեպ - Հռոմին ես հավակնում, թե Հռոմի թշնամիներին? /խոսքը Հին Հռոմի մասինա/

Rhayader
30.03.2010, 18:37
Կախվածա ընդհանուր բագաժի քանակից:

Ի դեպ - Հռոմին ես հավակնում, թե Հռոմի թշնամիներին? /խոսքը Հին Հռոմի մասինա/

Թշնամիներին: Մասնավորապես՝ Կարթագենին ու բարբարոսական ցեղերին:

Freddie
30.03.2010, 19:37
Ինքդ քեզ հեչ դավաճանե՞լ ես։ Դավաճանել ասելով նկատի ունեմ սկզբունքներին դեմ գնալը, ինքդ քեզ ստելը ու նման բաներ... Եթե հա, մի-երկու խոսքով չէի՞ր նկարագրի, թե ինչ պատահեց, որ հիմա համարում ես դավաճանություն։

Rhayader
30.03.2010, 19:46
Դավաճանել եմ. հավատացել եմ որոշ մարդկանց, ում առողջ դատողությունս պնդում էր՝ մի՛ հավատա: Մանրամասնել կամ անուններ տալ չեմ պատրաստվում:

AniwaR
30.03.2010, 19:57
Ինձ սիրու՞մ ես::think

Rhayader
30.03.2010, 20:00
Ինձ սիրու՞մ ես::think

Անկե՞ղծ: Բավականին շատ մի մարդու համար, ում կենդանի չեմ տեսել:oy

Հայկօ
30.03.2010, 20:51
Չես կարծու՞մ, որ երկար մազերը, մորուքը, փնթի հագուստն ու ընդհանրապես՝ ուրիշներից տարբերվելուն ուղղված ձևական, արտաքին, վարքային բաները ուղղակի հավայի զիզիբիզիներ են, որոնք, ընդ որում, քեզ ավելի շատ խանգարում են, քան թե օգնում, ու դու իրանց ձեռը կրակն ես ընգել, բայց կյանքում չես խոստովանի էդ, որովհետև նախ՝ կարող ա դու ինքդ էլ էդ հլը հստակ չես գիտակցում, ու երկրորդ՝ վախենում ես, որ դրանք քո էության շատ ավելի մեծ մասը կարող են լինել, քան քեզ ա թվում, ու դնացից ազատվելը արդեն էնքան էլ հեշտ չի, որովհետև դրանք վերացնելով՝ կարող ա քո մի մեծ մասն էլ հետները վառես, ու հանկարծ պարզվի, որ տակը մնում են մենակ Վիկիպեդիան ու ակնոցը: Կարո՞ղ ես արդյոք ձևաբանական և շարահյուսական վերլուծության ենթարկել նախորդ նախադասությունը:

Ամսական ծախսերի մասին խոսք եղավ. իսկ ամսական ինչքա՞ն ես ծախսում՝ ուրիշներին՝ հարազատներիդ, ընկերներիդ, անծանոթ մարդկանց օգնելու համար: Իսկ ինչքա՞ն կուզենայիր ծախսել: Դու քեզ պատասխանատու զգում ե՞ս նրանց համար: Եթե հա, ի՞նչ ես անում, որ հեշտացնես նրանց կյանքը: Ի՞նչ ռեալ զոհողությունների ես պատրաստ դիմելու քո հարազատների ու քեզ համար թանկ մարդկանց համար (վերացական պատասխանները չեն ընդունվում, Հայաստանի կոնտեքստում ենք), ներառյալ՝ կենսակերպի փոփոխությունը, կայուն աշխատանքը (եթե զոհողություն ա, ասենք՝ չես սիրում, բայց անում ես) ու «սպիտակ թղթից» սկսելը: Մինչև ե՞րբ՝ սենց: Հերոստրատենց մասի՞ն ինչ կասես:

Իսկ չես կարծու՞մ, որ համեստությունը մեկ-մեկ իրոք զարդարում ա մարդուն: Ինչու՞ ես էդքան ինքնասիրահարված: Ամեն երկրորդ նախադասության մեջ «ես» ասելը արդյո՞ք ինքդ քեզ ինչ-որ բան ապացուցելու կամ համոզելու միջոց չի, փախուստ չի իրականությունից, մութ սենյակ ու սև կատու չի: Դու ու՞մ ի՞նչ ունես ապացուցելու: Բավականին շատ են էն մարդիկ, ովքեր իրենց գրանցամատյանում ունեն նույն էն «սխրագործություններից», որոնց մասին դու պարբերաբար բարձրաձայնում ես, իսկ նրանք՝ ոչ. ու մեկ ա՝ էդ մարդկանց շատ շատերը սիրում, հարգում ու առանձնացնում են, ու բնավ էլ ոչ էդ «սխրագործությունների» համար, այլ նրանց ինչ-որ ուրիշ հատկանիշների. արդյո՞ք քո բարձրաձայնելը էդ ուրիշ հատկանիշների բացակայությունը կոմպենսացնելու կամ թաքցնելու նպատակ չունի:

Պրագմատիկ ե՞ս: Իսկ օպորտունի՞ստ: Նպատակը արդարացնում ա՞ միջոցները: Իսկ դու հեռուն գնացող նպատակներ ունե՞ս: Ինչքա՞ն հեռու: Դրանց համար միջոցներ ձեռնարկում ե՞ս: Էդ նպատակին հասնելու համար ի՞նչ ես պատրաստ անելու, փոխելու, ջնջելու, ավելացնելու և այլն: Էս նույն կոնտեքստում. փողը ի՞նչ դեր ունի քեզ համար: Սիրում ե՞ս փող: Փողի պակասից նեղվում ե՞ս: Երբևէ էնքան վաստակել ե՞ս, որ ասես «այ էս ա, վսյո, էսքանը ինձ ըսե՜նց հերիք ա»: Ու Բենդեր ձյայի հարցը. ինչքա՞ն ա քեզ պետք երջանկության համար:

Նախանձ ե՞ս: Մենակ թե՝ անկեղծ: Հեչ նախանձել ե՞ս սև, թունավոր, կեղտոտ նախանձով: Կամ հեչ փորձել ե՞ս դու քեզ համոզել, որ «պետք չի ստեղ նախանձել սև, թունավոր, կեղտոտ նախանձով, որովհետև...» և այլն: Կամ հեչ մտածել ե՞ս «ախր խի պիտի սենց լիներ»: Եթե հա, փորձել ե՞ս էդ «սենցը» փոխել:

Հլը որ էսքանը :blin:

Հայկօ
30.03.2010, 21:06
Հա, մոռացա հարցնեմ. նախորդ գրառումս վրեդ ազդում ա՞, նեռվայնացնում ա՞, թե՞ չէ :)): Էլի՝ անկեղծ: Հիմա քո կարծիքով ես քո դեմքին ե՞մ թռել, թե՞ չեմ թռել: Քո կարծիքով ինչու՞ եմ էս երկրորդ գրառումս անում: Քո կարծիքով ինչու՞ եմ հարցնում քո կարծիքը էս երկրորդ գրառմանս մասին: Եթե էս երկրորդ գրառումս չլիներ, նախորդին նույն կերպ կպատասխանեի՞ր: Քո կարծիքով ես հիմա ուղղակի ալիքներն եմ խառնում՝ առանց ասելու բան ունենալու՞, թե՞ իրոք էս մի գրառմանս մեջ ինչ-որ իմաստ կա: Մեկ էլ՝ ուղիղ հարց լսելիս առաջին մղումդ «հա/չէ» պատասխանելն ա՞, թե՞ միշտ համենայն դեպս մտածում ես՝ ոնց կարելի ա ինչը ֆռռացնել ու տենց էլ կոնկրետ բան չասել: Բա քո կարծիքով էս վերջին հա՞րցս ինչու տվեցի: Ի՞նչ ես կարծում՝ ճիշտ ե՞ս կարծում, թե՞ չէ: Բա ինչու՞ ես սխալ կարծում:

Արևածագ
30.03.2010, 21:19
Չես կարծու՞մ, որ երկար մազերը, մորուքը, փնթի հագուստն ու ընդհանրապես՝ ուրիշներից տարբերվելուն ուղղված ձևական, արտաքին, վարքային բաները ուղղակի հավայի զիզիբիզիներ են, որոնք, ընդ որում, քեզ ավելի շատ խանգարում են, քան թե օգնում, ու դու իրանց ձեռը կրակն ես ընգել, բայց կյանքում չես խոստովանի էդ, որովհետև նախ՝ կարող ա դու ինքդ էլ էդ հլը հստակ չես գիտակցում, ու երկրորդ՝ վախենում ես, որ դրանք քո էության շատ ավելի մեծ մասը կարող են լինել, քան քեզ ա թվում, ու դնացից ազատվելը արդեն էնքան էլ հեշտ չի, որովհետև դրանք վերացնելով՝ կարող ա քո մի մեծ մասն էլ հետները վառես, ու հանկարծ պարզվի, որ տակը մնում են մենակ Վիկիպեդիան ու ակնոցը: Կարո՞ղ ես արդյոք ձևաբանական և շարահյուսական վերլուծության ենթարկել նախորդ նախադասությունը:

Ամսական ծախսերի մասին խոսք եղավ. իսկ ամսական ինչքա՞ն ես ծախսում՝ ուրիշներին՝ հարազատներիդ, ընկերներիդ, անծանոթ մարդկանց օգնելու համար: Իսկ ինչքա՞ն կուզենայիր ծախսել: Դու քեզ պատասխանատու զգում ե՞ս նրանց համար: Եթե հա, ի՞նչ ես անում, որ հեշտացնես նրանց կյանքը: Ի՞նչ ռեալ զոհողությունների ես պատրաստ դիմելու քո հարազատների ու քեզ համար թանկ մարդկանց համար (վերացական պատասխանները չեն ընդունվում, Հայաստանի կոնտեքստում ենք), ներառյալ՝ կենսակերպի փոփոխությունը, կայուն աշխատանքը (եթե զոհողություն ա, ասենք՝ չես սիրում, բայց անում ես) ու «սպիտակ թղթից» սկսելը: Մինչև ե՞րբ՝ սենց: Հերոստրատենց մասի՞ն ինչ կասես:

Իսկ չես կարծու՞մ, որ համեստությունը մեկ-մեկ իրոք զարդարում ա մարդուն: Ինչու՞ ես էդքան ինքնասիրահարված: Ամեն երկրորդ նախադասության մեջ «ես» ասելը արդյո՞ք ինքդ քեզ ինչ-որ բան ապացուցելու կամ համոզելու միջոց չի, փախուստ չի իրականությունից, մութ սենյակ ու սև կատու չի: Դու ու՞մ ի՞նչ ունես ապացուցելու: Բավականին շատ են էն մարդիկ, ովքեր իրենց գրանցամատյանում ունեն նույն էն «սխրագործություններից», որոնց մասին դու պարբերաբար բարձրաձայնում ես, իսկ նրանք՝ ոչ. ու մեկ ա՝ էդ մարդկանց շատ շատերը սիրում, հարգում ու առանձնացնում են, ու բնավ էլ ոչ էդ «սխրագործությունների» համար, այլ նրանց ինչ-որ ուրիշ հատկանիշների. արդյո՞ք քո բարձրաձայնելը էդ ուրիշ հատկանիշների բացակայությունը կոմպենսացնելու կամ թաքցնելու նպատակ չունի:

Պրագմատիկ ե՞ս: Իսկ օպորտունի՞ստ: Նպատակը արդարացնում ա՞ միջոցները: Իսկ դու հեռուն գնացող նպատակներ ունե՞ս: Ինչքա՞ն հեռու: Դրանց համար միջոցներ ձեռնարկում ե՞ս: Էդ նպատակին հասնելու համար ի՞նչ ես պատրաստ անելու, փոխելու, ջնջելու, ավելացնելու և այլն: Էս նույն կոնտեքստում. փողը ի՞նչ դեր ունի քեզ համար: Սիրում ե՞ս փող: Փողի պակասից նեղվում ե՞ս: Երբևէ էնքան վաստակել ե՞ս, որ ասես «այ էս ա, վսյո, էսքանը ինձ ըսե՜նց հերիք ա»: Ու Բենդեր ձյայի հարցը. ինչքա՞ն ա քեզ պետք երջանկության համար:

Նախանձ ե՞ս: Մենակ թե՝ անկեղծ: Հեչ նախանձել ե՞ս սև, թունավոր, կեղտոտ նախանձով: Կամ հեչ փորձել ե՞ս դու քեզ համոզել, որ «պետք չի ստեղ նախանձել սև, թունավոր, կեղտոտ նախանձով, որովհետև...» և այլն: Կամ հեչ մտածել ե՞ս «ախր խի պիտի սենց լիներ»: Եթե հա, փորձել ե՞ս էդ «սենցը» փոխել:

Հլը որ էսքանը :blin:

Վա՜յ, Rhayader-ը մեղքս եկավ: Գրել էի՝ «ծալենք», բայց ոչ թե գցենք «ծանր հրետանու գնդակոծության» տակ::)

Հայկօ
30.03.2010, 21:25
Վա՜յ, Rhayader-ը մեղքս եկավ: Գրել էի՝ ծալենք, բայց ոչ թե գցենք «ծանր հրետանու գնդակոծության» տակ::)

Ճիշտն ասած՝ լրիվ չեմ կարդացել, ոչ էլ, մանավանդ, ինչ-որ մեկին ծալելու մտադրություն եմ ունեցել (էս վերջերս քանի գնում՝ ավելի քիչ եմ տենց մտադրություններ ունենում, թու-թու-թու). հարցրել եմ էն, ինչ ուզում էի հարցնել, էդքան բան:

Դեկադա
30.03.2010, 21:27
Ճիշտն ասած՝ լրիվ չեմ կարդացել, ոչ էլ, մանավանդ, ինչ-որ մեկին ծալելու մտադրություն եմ ունեցել (էս վերջերս քանի գնում՝ ավելի քիչ եմ տենց մտադրություններ ունենում, թու-թու-թու). հարցրել եմ էն, ինչ ուզում էի հարցնել, էդքան բան:

Կարծում եմ եթե հարցերի բոլոր պատասխանները տրվեն՝ էլ հարց տալու անհրաժեշտություն չի լինի:

AniwaR
30.03.2010, 21:30
Վա՜յ, Rhayader-ը մեղքս եկավ: Գրել էի՝ ծալենք, բայց ոչ թե գցենք «ծանր հրետանու գնդակոծության» տակ::)

:mda Խի-խի:D Կարծում եմ Ռայադերը բավական թրծված կլինի նմանատիպ հարցերին պատասխանելու գործում: Թե՞ կարող ա առաջին անգամ ա: :unsure Մեր մեջ ասած՝ :| : Մի խոսքով, տենանք ինչ ավարտ կունենա սույն դամբուլիզմը (էս լրիվ imho էլի:roll):

Rhayader
30.03.2010, 21:38
Չես կարծու՞մ, որ երկար մազերը, մորուքը, փնթի հագուստն ու ընդհանրապես՝ ուրիշներից տարբերվելուն ուղղված ձևական, արտաքին, վարքային բաները ուղղակի հավայի զիզիբիզիներ են, որոնք, ընդ որում, քեզ ավելի շատ խանգարում են, քան թե օգնում, ու դու իրանց ձեռը կրակն ես ընգել, բայց կյանքում չես խոստովանի էդ, որովհետև նախ՝ կարող ա դու ինքդ էլ էդ հլը հստակ չես գիտակցում, ու երկրորդ՝ վախենում ես, որ դրանք քո էության շատ ավելի մեծ մասը կարող են լինել, քան քեզ ա թվում, ու դնացից ազատվելը արդեն էնքան էլ հեշտ չի, որովհետև դրանք վերացնելով՝ կարող ա քո մի մեծ մասն էլ հետները վառես, ու հանկարծ պարզվի, որ տակը մնում են մենակ Վիկիպեդիան ու ակնոցը: Կարո՞ղ ես արդյոք ձևաբանական և շարահյուսական վերլուծության ենթարկել նախորդ նախադասությունը:
Սկսենք վերլուծությունից, որը ես կարող եմ անել, բայց չեմ անի:P հիմա անցնենք երկար մազերին, մորուքին, «փնթի հագուստին» (կերազես իմ չափ մաքուր լինես:angry) ու ընդհանրապեսին. եթե դրանք իմ համար հասարակական ինքնահաստատման չափանիշներ համարեի, ինչպես որոշ մարդիկ, ապա դա նաև իմ համար մարդկանց գնահատման չափանիշ կդառնար ու ես կսկսեի շփվել երկար մազերով, մորուքներով, «փնթի հագուստով» մարդկանց հետ: Դրանք իմ արտաքին մանիֆեստացիան են, որի հետ ես շատ գործ չունեմ (ինչպես թողնում եմ, այնպես էլ աճում է, նույնիսկ հագուստը. մնում է միայն բացել դարակն ու ընտրել):

Ամսական ծախսերի մասին խոսք եղավ. իսկ ամսական ինչքա՞ն ես ծախսում՝ ուրիշներին՝ հարազատներիդ, ընկերներիդ, անծանոթ մարդկանց օգնելու համար: Իսկ ինչքա՞ն կուզենայիր ծախսել: Դու քեզ պատասխանատու զգում ե՞ս նրանց համար: Եթե հա, ի՞նչ ես անում, որ հեշտացնես նրանց կյանքը: Ի՞նչ ռեալ զոհողությունների ես պատրաստ դիմելու քո հարազատների ու քեզ համար թանկ մարդկանց համար (վերացական պատասխանները չեն ընդունվում, Հայաստանի կոնտեքստում ենք), ներառյալ՝ կենսակերպի փոփոխությունը, կայուն աշխատանքը (եթե զոհողություն ա, ասենք՝ չես սիրում, բայց անում ես) ու «սպիտակ թղթից» սկսելը: Մինչև ե՞րբ՝ սենց: Հերոստրատենց մասի՞ն ինչ կասես:
Հայկօ, չգիտեի, որ դու հարկային տեսուչ էլ ես:D դե, ինչ-որ չափով ծախսում եմ: Երբ լինում է: Պատասխանատու՞: Հազվադեպ: Ամեն չափահաս մարդ ինքն է իր համար պատասխանատու: Մինչև ե՞րբ: Մինչև ամեն ինչ իր բնական ձևով փոխի (կամ էլ քամին ասի՝ Սոֆ, էս երկրի գործը բուրդ ա, էշդ նստի ու գնա հյուսիս):

Իսկ չես կարծու՞մ, որ համեստությունը մեկ-մեկ իրոք զարդարում ա մարդուն: Ինչու՞ ես էդքան ինքնասիրահարված: Ամեն երկրորդ նախադասության մեջ «ես» ասելը արդյո՞ք ինքդ քեզ ինչ-որ բան ապացուցելու կամ համոզելու միջոց չի, փախուստ չի իրականությունից, մութ սենյակ ու սև կատու չի: Դու ու՞մ ի՞նչ ունես ապացուցելու: Բավականին շատ են էն մարդիկ, ովքեր իրենց գրանցամատյանում ունեն նույն էն «սխրագործություններից», որոնց մասին դու պարբերաբար բարձրաձայնում ես, իսկ նրանք՝ ոչ. ու մեկ ա՝ էդ մարդկանց շատ շատերը սիրում, հարգում ու առանձնացնում են, ու բնավ էլ ոչ էդ «սխրագործությունների» համար, այլ նրանց ինչ-որ ուրիշ հատկանիշների. արդյո՞ք քո բարձրաձայնելը էդ ուրիշ հատկանիշների բացակայությունը կոմպենսացնելու կամ թաքցնելու նպատակ չունի:
Պա՜հ:D մարդուն զարդարում է: Իսկ աստվածներին՝ նսեմացնում: Ամեն երկրորդ նախադասությունում «ես» ասելու պատճառաբանությունը տվել եմ «Ճոճիր ինձ» պատմվածքումս, որտեղ առաջինից մինչև յոթերորդ օրը «ես» բառը մի անգամ է կիրառվում:

Պրագմատիկ ե՞ս: Իսկ օպորտունի՞ստ: Նպատակը արդարացնում ա՞ միջոցները: Իսկ դու հեռուն գնացող նպատակներ ունե՞ս: Ինչքա՞ն հեռու: Դրանց համար միջոցներ ձեռնարկում ե՞ս: Էդ նպատակին հասնելու համար ի՞նչ ես պատրաստ անելու, փոխելու, ջնջելու, ավելացնելու և այլն: Էս նույն կոնտեքստում. փողը ի՞նչ դեր ունի քեզ համար: Սիրում ե՞ս փող: Փողի պակասից նեղվում ե՞ս: Երբևէ էնքան վաստակել ե՞ս, որ ասես «այ էս ա, վսյո, էսքանը ինձ ըսե՜նց հերիք ա»: Ու Բենդեր ձյայի հարցը. ինչքա՞ն ա քեզ պետք երջանկության համար:
Պրագմատի՞կ: Առողջ պրագմատիզմի մաս ունեմ: Օպորտունի՞ստ: Չափազանց ծույլ եմ դրա համար: Նպատակն արդարացնում է միջոցները եթե միջոցները չեն հակասում նպատակին: Կարճ ասած՝ կռվել հանուն խաղաղության նույնն է, ինչ դոմփվել հանուն կուսության: Հեռու գնացող նպատակներ չունեմ, չեմ սիրում ոչ մի բան պլանավորել: Փո՞ղ: Կնախընտրեի ապրել մի տեղ, որտեղ առանց դրա էլ կարելի է յոլա գնալ՝ ինձ դուր չի գալիս, ինչպես է փողը փոխում մարդկանց: Բայց հենց փողի նկատմամբ նորմալ եմ. երբ ինչ-որ բանի կարիքն ունեմ, որը ձեռք բերելու ամենաօպտիմալ տարբերակն այն գնելն է, կարիքը զգում եմ: Հակառակ դեպքում՝ ոչ: Երջանկության համար աշխարհի բոլոր փողերն էլ կարող են չբավականացնել:

Նախանձ ե՞ս: Մենակ թե՝ անկեղծ: Հեչ նախանձել ե՞ս սև, թունավոր, կեղտոտ նախանձով: Կամ հեչ փորձել ե՞ս դու քեզ համոզել, որ «պետք չի ստեղ նախանձել սև, թունավոր, կեղտոտ նախանձով, որովհետև...» և այլն: Կամ հեչ մտածել ե՞ս «ախր խի պիտի սենց լիներ»: Եթե հա, փորձել ե՞ս էդ «սենցը» փոխել:
Նախանձ չեմ, բայց հիվանդագին արդարության զգացողություն ունեմ, ու երբ զգում եմ, որ մի բան արդար չի (նույնիսկ եթե ես եմ անարդար ինչ-որ մեկի նկատմամբ), բավականին շատ ներքին ու արտաքին կոնֆլիկտների է բերում:

Հայկօ
30.03.2010, 21:44
Ժող, ուրեմն՝ պա սիկրետու վսեմու սվետու. ես ոչ մեկին ծալելու, թրծվածությունը փորձելու, ուրիշ մանր, ճղճիմ, ձևական ու ցուցադրական բաներով զբաղվելու միտք չեմ ունեցել, չեմ էլ զբաղվել, ով ինչ հասկացել ա՝ իրա գործն ա: Վերևում արդեն գրել եմ. հարցազրույց ա, ես էլ հարցրել եմ էն, ինչ ուզում էի հարցնել, ինչը ինձ համար հետաքրքիր ա, ու ոչ մի արտասովոր բան (մանավանդ՝ ծանր հրետանի ու դամբուլիզմ) ստեղ չեմ տեսնում, հույս ունեմ՝ հարցազրույցի օբյեկտն էլ չի տեսնում: Կարող էի հարցնել ստանդարտ «որ դեմդ մետեորիդ ընկնի, մեջից Վիշնուն դուրս գա ու հայերեն հարցնի «կրակ կլնի՞, աբեր», ո՞ր նոտայով կգոռաս «վայ քու արա»», բայց չեմ հարցրել:

Դեկադա
30.03.2010, 21:47
]Ժող, ուրեմն՝ պա սիկրետու վսեմու սվետու. ես ոչ մեկին ծալելու, թրծվածությունը փորձելու, ուրիշ մանր, ճղճիմ, ձևական ու ցուցադրական բաներով զբաղվելու միտք չեմ ունեցել, չեմ էլ զբաղվել, ով ինչ հասկացել ա՝ իրա գործն ա:[/B] Վերևում արդեն գրել եմ. հարցազրույց ա, ես էլ հարցրել եմ էն, ինչ ուզում էի հարցնել, ինչը ինձ համար հետաքրքիր ա, ու ոչ մի արտասովոր բան (մանավանդ՝ ծանր հրետանի ու դամբուլիզմ) ստեղ չեմ տեսնում, հույս ունեմ՝ հարցազրույցի օբյեկտն էլ չի տեսնում: Կարող էի հարցնել ստանդարտ «որ դեմդ մետեորիդ ընկնի, մեջից Վիշնուն դուրս գա ու հայերեն հարցնի «կրակ կլնի՞, աբեր», ո՞ր նոտայով կգոռաս «վայ քու արա»», բայց չեմ հարցրել:

Երեւի պատճառնեից մեկն էլ նա է, որ քո հարցերը մի հոգու համար չափազանց շատ երեւացին

Rhayader
30.03.2010, 21:49
Հա, մոռացա հարցնեմ. նախորդ գրառումս վրեդ ազդում ա՞, նեռվայնացնում ա՞, թե՞ չէ :)): Էլի՝ անկեղծ: Հիմա քո կարծիքով ես քո դեմքին ե՞մ թռել, թե՞ չեմ թռել: Քո կարծիքով ինչու՞ եմ էս երկրորդ գրառումս անում: Քո կարծիքով ինչու՞ եմ հարցնում քո կարծիքը էս երկրորդ գրառմանս մասին: Եթե էս երկրորդ գրառումս չլիներ, նախորդին նույն կերպ կպատասխանեի՞ր: Քո կարծիքով ես հիմա ուղղակի ալիքներն եմ խառնում՝ առանց ասելու բան ունենալու՞, թե՞ իրոք էս մի գրառմանս մեջ ինչ-որ իմաստ կա: Մեկ էլ՝ ուղիղ հարց լսելիս առաջին մղումդ «հա/չէ» պատասխանելն ա՞, թե՞ միշտ համենայն դեպս մտածում ես՝ ոնց կարելի ա ինչը ֆռռացնել ու տենց էլ կոնկրետ բան չասել: Բա քո կարծիքով էս վերջին հա՞րցս ինչու տվեցի: Ի՞նչ ես կարծում՝ ճիշտ ե՞ս կարծում, թե՞ չէ: Բա ինչու՞ ես սխալ կարծում:
:D կտոր-կտոր պատասխանեմ:

Հա, մոռացա հարցնեմ. նախորդ գրառումս վրեդ ազդում ա՞, նեռվայնացնում ա՞, թե՞ չէ :))
Ամենասկիզբը կարդալիս մոտս միտք առաջացավ՝ Հայկօ, կարո՞ղ է տաքություն ունես:D բայց հետո տպավորությունս ցրվեց:

Հիմա քո կարծիքով ես քո դեմքին ե՞մ թռել, թե՞ չեմ թռել:
Մենակ սա.

Իսկ չես կարծու՞մ, որ համեստությունը մեկ-մեկ իրոք զարդարում ա մարդուն:
դա հերքում է:P

Քո կարծիքով ինչու՞ եմ էս երկրորդ գրառումս անում:
Եսի՞մ))) երևի քեզ էլ է բացել:

Քո կարծիքով ինչու՞ եմ հարցնում քո կարծիքը էս երկրորդ գրառմանս մասին:
Չգիտեմ, իմ կարծիքով մի փոքր «переигрываешь»;)

Եթե էս երկրորդ գրառումս չլիներ, նախորդին նույն կերպ կպատասխանեի՞ր:
Երկրորդ գրառումն առաջինին պատասխանելուց հետո եմ պատասխանել, բայց չեմ կարծում, թե ինչ-որ բան կփոխեր:

Քո կարծիքով ես հիմա ուղղակի ալիքներն եմ խառնում՝ առանց ասելու բան ունենալու՞, թե՞ իրոք էս մի գրառմանս մեջ ինչ-որ իմաստ կա:
Իմաստ, կարծում եմ, կա, բայց դժվար է կանխատեսել՝ կա արդյոք կարիքը, թե ոչ:

Մեկ էլ՝ ուղիղ հարց լսելիս առաջին մղումդ «հա/չէ» պատասխանելն ա՞, թե՞ միշտ համենայն դեպս մտածում ես՝ ոնց կարելի ա ինչը ֆռռացնել ու տենց էլ կոնկրետ բան չասել:
Կախված է նրանից, թե ով ու ինչ հարց է տալիս: Փաստորեն, երկրորդը, հա՞:D

Բա քո կարծիքով էս վերջին հա՞րցս ինչու տվեցի:
Որպես կիսաուղիղ հարց, որին պատասխանելը կարող էր ցույց տալ, թե ինչպես եմ ես պատասխանում հարցերին:

Ի՞նչ ես կարծում՝ ճիշտ ե՞ս կարծում, թե՞ չէ:
Չեմ կարող ասել քո փոխարեն:

Բա ինչու՞ ես սխալ կարծում:
Չես կարող կարծել իմ փոխարեն::D

Rhayader
30.03.2010, 22:03
Ժողովովուրդ, ի՞նչ եք հարձակվել Հայկօի վրա, լավ էլ հարցեր է տվել:ok դուք չեք եղել Հայ.am-ում կամ Ավալոն.am-ում, դուք դեռ ծանդր հրետանի չեք տեսել;)

Հայկօ
30.03.2010, 22:07
Սկսենք վերլուծությունից, որը ես կարող եմ անել, բայց չեմ անի:P հիմա անցնենք երկար մազերին, մորուքին, «փնթի հագուստին» (կերազես իմ չափ մաքուր լինես:angry) ու ընդհանրապեսին. եթե դրանք իմ համար հասարակական ինքնահաստատման չափանիշներ համարեի, ինչպես որոշ մարդիկ, ապա դա նաև իմ համար մարդկանց գնահատման չափանիշ կդառնար ու ես կսկսեի շփվել երկար մազերով, մորուքներով, «փնթի հագուստով» մարդկանց հետ: Դրանք իմ արտաքին մանիֆեստացիան են, որի հետ ես շատ գործ չունեմ (ինչպես թողնում եմ, այնպես էլ աճում է, նույնիսկ հագուստը. մնում է միայն բացել դարակն ու ընտրել):

Երազելը՝ չեմ երազի, բայց կարևորը դա չի: Կարևորն էն ա, թե դու ինչու՞ փորձեցիր չապացուցված ենթադրության վրա հիմնվելով ուրիշին ներքև իջեցնել: Իսկ փորձեցի՞ր. թե՞ չէ: Եթե մաքուր լինելը լավ բան ա (իսկ դա լավ բան ա), ինչու՞ պիտի երազեմ ուրիշի չափ, ոչ թե իմ հնարավորությունների մաքսիմումով մաքուր լինելու մասին: Եթե ուրիշը ցածր ա, դու բա՞րձր ես: Դու ուրիշների կարիքը ունե՞ս՝ քեզ բարձր զգալու համար: Ինչ-որ մեկի հետ համեմատ ե՞ս բարձր լինում, թե՞ բացարձակ բարձրություն էլ կա: Ո՞նց կարող ես գործ չունենալ մանիֆեստացիայի հետ, երբ յուրաքանչյուր մանիֆեստացիայի տակ ինչ-որ բան ասելու, ցույց տալու գաղափարն ա: Եթե շատ գործ չունես, ինչու՞ ես Միկի Մաուսին ընտրել, ոչ թե փողկապը: Ինչու՞ ես գրել «հասարակական ինքնահաստատում», ոչ թե «հասարակական կարծիք»: Նկատիր՝ հարցը ոչ թե էդ երևույթների նկատմամբ հասարակության վերաբերմունքի մասին էր, այլ քո վերաբերմունքի մասին: Ու մի վերջին հարց էլ. եթե հիմնականում շփվեիր երկար մազերով-մորուքներով մարդկանց հետ, կոստյում կհագնեիր ու կսափրվեի՞ր:


Հայկօ, չգիտեի, որ դու հարկային տեսուչ էլ ես:D դե, ինչ-որ չափով ծախսում եմ: Երբ լինում է: Պատասխանատու՞: Հազվադեպ: Ամեն չափահաս մարդ ինքն է իր համար պատասխանատու: Մինչև ե՞րբ: Մինչև ամեն ինչ իր բնական ձևով փոխի (կամ էլ քամին ասի՝ Սոֆ, էս երկրի գործը բուրդ ա, էշդ նստի ու գնա հյուսիս):

Թե՞ ամեն չափահաս մարդ ինքն իր համար, անշուշտ, պատասխանատու է, բայց պատասխանատվության օբյեկտները կարող են նաև մեկից ավելին լինել: «Բնական ձևով» ասվածը ֆատալիզմ ա՞, թե՞ չէ: Եթե ասում ես, որ «մինչև փոխվի», նշանակում ա՞, որ, ամեն դեպքում, սպասում ես էդ փոփոխություններին կամ համոզված ես, որ կլինեն: Փոխում ե՞ս, թե՞ փոխվում ա:


Պա՜հ:D մարդուն զարդարում է: Իսկ աստվածներին՝ նսեմացնում: Ամեն երկրորդ նախադասությունում «ես» ասելու պատճառաբանությունը տվել եմ «Ճոճիր ինձ» պատմվածքումս, որտեղ առաջինից մինչև յոթերորդ օրը «ես» բառը մի անգամ է կիրառվում:

Աստված ոչ մի անգամ չեմ տեսել, չգիտեմ, ճիշտն ասած: Մենակ «ես» ե՞ս հազարից մեկ ասում, թե՞ «հա» ու «չէ» էլ: Եսասիրությունը ինչ-որ բանի հաշվին ա՞ լինում, թե՞ ինչ-որ բանի փոխարեն: Թե՞ հանուն ինչ-որ բանի կամ ինչ-որ բանի ինադու: Լինում ա՞, թե՞ չի լինում: Դու, քո կարծիքով, եսասեր ե՞ս, եսակենտրո՞ն, ինքնասե՞ր, ինքնամեծա՞ր, թե դրանցից ոչ մեկը: Արդյո՞ք այդ պատճառաբանությունդ նշանակում է, որ դու ընդունում ես, որ ամեն երկրորդ նախադասությունում «ես» ես ասում, ու նույնիսկ փորձում ես բացատրել դա, թե՞ ուղղակի «Ճոճիր ինձը» ունիվերսալ ստեղծագործություն է: Ավելորդ համեստություն լինում ա, ու բավականին հաճախ. իսկ ավելորդ անհամեստությու՞ն:

Հայկօ
30.03.2010, 22:14
Երեւի պատճառնեից մեկն էլ նա է, որ քո հարցերը մի հոգու համար չափազանց շատ երեւացին

Ես իրականում մի հոգի չեմ (ոչ էլ հոկի), այլ «Հարց & Co» ՓԲԸ: Իմ նիկի տակ աշխատում է մի ողջ գրասենյակ, ներառյալ պայմանագրային աշխատողները:

Rhayader
30.03.2010, 22:18
Երազելը՝ չեմ երազի, բայց կարևորը դա չի: Կարևորն էն ա, թե դու ինչու՞ փորձեցիր չապացուցված ենթադրության վրա հիմնվելով ուրիշին ներքև իջեցնել: Եթե ուրիշը ցածր ա, դու բա՞րձր ես: Դու ուրիշների կարիքը ունե՞ս՝ քեզ բարձր զգալու համար: Ինչ-որ մեկի հետ համեմատ ե՞ս բարձր լինում, թե՞ բացարձակ բարձրություն էլ կա:
Կոնտրհարց. դու մի՞շտ ես զուրկ հումորի զգացողությունից:D

Ո՞նց կարող ես գործ չունենալ մանիֆեստացիայի հետ, երբ յուրաքանչյուր մանիֆեստացիայի տակ ինչ-որ բան ասելու, ցույց տալու գաղափարն ա: Եթե շատ գործ չունես, ինչու՞ ես Միկի Մաուսին ընտրել, ոչ թե փողկապը:
Ահամ: Ու ես իմ ամբողջ մանիֆեստացիայով ասում եմ՝ «Take it easy, dude!»:D

Ինչու՞ ես գրել «հասարակական ինքնահաստատում», ոչ թե «հասարակական կարծիք»:
Որովհետև դրանք տարբեր բաներ են ու ես ի նկատի ունեի հենց հասարակական ինքնահաստատումը:

Ու մի վերջին հարց էլ. եթե հիմնականում շփվեիր երկար մազերով-մորուքներով մարդկանց հետ, կոստյում կհագնեիր ու կսափրվեի՞ր:
Ոչ: Ես այն եմ, ինչ կամ (taking it easy for all of you, sinners:D)

Թե՞ ամեն չափահաս մարդ ինքն իր համար, անշուշտ, պատասխանատու է, բայց պատասխանատվության օբյեկտները կարող են նաև մեկից ավելին լինել: «Բնական ձևով» ասվածը ֆատալիզմ ա՞, թե՞ չէ: Եթե ասում ես, որ «մինչև փոխվի», նշանակում ա՞, որ, ամեն դեպքում, սպասում ես էդ փոփոխություններին կամ համոզված ես, որ կլինեն: Փոխում ե՞ս, թե՞ փոխվում ա:
Այո, ես ֆատալիստ եմ ու շատ մոտիկ եմ կանգնած դաոսիզմին:

Մենակ «ես» ե՞ս հազարից մեկ ասում, թե՞ «հա» ու «չէ» էլ: Եսասիրությունը ինչ-որ բանի հաշվին ա՞ լինում, թե՞ ինչ-որ բանի փոխարեն: Թե՞ հանուն ինչ-որ բանի կամ ինչ-որ բանի ինադու: Լինում ա՞, թե՞ չի լինում: Դու, քո կարծիքով, եսասեր ե՞ս, եսակենտրո՞ն, ինքնասե՞ր, ինքնամեծա՞ր, թե դրանցից ոչ մեկը: Արդյո՞ք այդ պատճառաբանությունդ նշանակում է, որ դու ընդունում ես, որ ամեն երկրորդ նախադասությունում «ես» ես ասում, ու նույնիսկ փորձում ես բացատրել դա, թե՞ ուղղակի «Ճոճիր ինձը» ունիվերսալ ստեղծագործություն է:
Ում համար՝ ոնց:

Ավելորդ համեստություն լինում ա, ու բավականին հաճախ. իսկ ավելորդ անհամեստությու՞ն:
Լինում է)) շատ հաճախ: Բայց ես դրա պրոբլեմը չունեմ, որովհետև չեմ փորձում ինձ ցույց տալ ավելին, քան կամ (հակառակ դեպքում գոնե կսափրվեի, մազերս կկտրեի ու կոստյում կհագնեի):D

Hda
30.03.2010, 23:25
Հայկօ -ին բավականին ճանաչում ես՞:

Rhayader
30.03.2010, 23:46
Հայկօ -ին բավականին ճանաչում ես՞:

Ո՞վ կարող է բավականաչափ ճանաչել Հայկօի նման մարդուն:D

Հայկօ
30.03.2010, 23:53
Կոնտրհարց. դու մի՞շտ ես զուրկ հումորի զգացողությունից:D

Ահամ: Ու ես իմ ամբողջ մանիֆեստացիայով ասում եմ՝ «Take it easy, dude!»:D

Որովհետև դրանք տարբեր բաներ են ու ես ի նկատի ունեի հենց հասարակական ինքնահաստատումը:

Ոչ: Ես այն եմ, ինչ կամ (taking it easy for all of you, sinners:D)

Այո, ես ֆատալիստ եմ ու շատ մոտիկ եմ կանգնած դաոսիզմին:

Ում համար՝ ոնց:

Լինում է)) շատ հաճախ: Բայց ես դրա պրոբլեմը չունեմ, որովհետև չեմ փորձում ինձ ցույց տալ ավելին, քան կամ (հակառակ դեպքում գոնե կսափրվեի, մազերս կկտրեի ու կոստյում կհագնեի):D

Հա, ես հումորի զգացում չունեմ :(: Վոշմ պարզ ա, շնորհակալություն հարցազրույցի համար, Հայկօ, հատուկ Դառը Ակումբի համար :D:

Rhayader
30.03.2010, 23:59
Հա, ես հումորի զգացում չունեմ :(: Վոշմ պարզ ա, շնորհակալություն հարցազրույցի համար, Հայկօ, հատուկ Դառը Ակումբի համար :D:

Շնորհակալություն հարցերի համար, Հայկ;)

Hda
31.03.2010, 00:08
Ո՞վ կարող է բավականաչափ ճանաչել Հայկօի նման մարդուն:D

Կուզես կատակ ընդունի
դու էլ հավասար չափով հարցեր էս տալիս:
ամեն դեպքում նկատի ունեի բավականին,այլ ոչ բավականչափ:

Hda
31.03.2010, 00:54
Շարունակելով նույն ոգով
-կյանքումդ ավելի շատ հարց ես տվե՞լ,թե՞ պատասխանել
ինքդ քեզ կամ ուրիշին ստուգելու և հարցից խուսափելու համար հարցերը օյին չեն
-շատ դժվարա հունից հանել քեզ՞,ես կարող եմ՞:D Ասեմ,որ դերձակ էլ չեմ::D

Շինարար
31.03.2010, 02:05
Ճիշտն ասած, թեման սկզբից մինչև վերջ չեմ կարդացել, մենակ Ուլուանայի այսպես ասած պաշտոնական հարցազրույցն եմ կարդացել, Հայկօյի ծավալուն հարցը, պատասխանդ չեմ կարդացել, գուցե կրկնվում եմ, բայց խնդրում եմ ասա ինձ. հեչ մտածե՞լ ես, որ այն ամենը ինչ անում ես, ինչը ճիշտ ես համարում, ինչին հավատում ես, կարող ա սխալ դուրս գա, որ ասենք էն գործով չես զբաղվում, ինչով հարկավոր էր զբաղվել, որ էն չես գրում, ինչ հարկավոր էր, որ էն չես երգում կամ նկարում, ինչ հարկավոր էր, օրինակի համար էլի, որ էն բաներին չես հավատում, էն բաներին չես կարևորություն տալիս, ինչին պետք է հավատալ, ինչը իրականում կարևոր է և այլն: Ու եթե մի օր գիտակցես, որ այն ամենը, ինչ արել ես, ինչ կարծել ես, ինչ կարևորել ես ու ինչին հավատացել ես, սխալ է, ի՞նչ կանես: Հարցս չի նշանակում, որ ես կարծում եմ, թե այն ամենը, ինչ արել ես, ինչ կարծել ես, ինչ կարևորել ես ու ինչին հավատացել ես, սխալ է, ուղղակի ինքս շատ եմ դրա մասին մտածում, իմ պատասխանը չեմ ասում, որովհետև քո հարցազրույցն է, և հետաքրքիր է Չակ Պալանիկ և Գաբրիել Գարսիա Մարկես թարգմանած մարդու կարծիքը, ու մենակ խնդրում եմ՝ կամ կոնկրետ հարցիս պատասխանիր կամ հրաժարվիր պատասխանից, առանց իմ խավար ուղեղի համար անհասկանալի սոփեստությունների:))

Rhayader
31.03.2010, 08:53
Ճիշտն ասած, թեման սկզբից մինչև վերջ չեմ կարդացել, մենակ Ուլուանայի այսպես ասած պաշտոնական հարցազրույցն եմ կարդացել, Հայկօյի ծավալուն հարցը, պատասխանդ չեմ կարդացել, գուցե կրկնվում եմ, բայց խնդրում եմ ասա ինձ. հեչ մտածե՞լ ես, որ այն ամենը ինչ անում ես, ինչը ճիշտ ես համարում, ինչին հավատում ես, կարող ա սխալ դուրս գա, որ ասենք էն գործով չես զբաղվում, ինչով հարկավոր էր զբաղվել, որ էն չես գրում, ինչ հարկավոր էր, որ էն չես երգում կամ նկարում, ինչ հարկավոր էր, օրինակի համար էլի, որ էն բաներին չես հավատում, էն բաներին չես կարևորություն տալիս, ինչին պետք է հավատալ, ինչը իրականում կարևոր է և այլն: Ու եթե մի օր գիտակցես, որ այն ամենը, ինչ արել ես, ինչ կարծել ես, ինչ կարևորել ես ու ինչին հավատացել ես, սխալ է, ի՞նչ կանես: Հարցս չի նշանակում, որ ես կարծում եմ, թե այն ամենը, ինչ արել ես, ինչ կարծել ես, ինչ կարևորել ես ու ինչին հավատացել ես, սխալ է, ուղղակի ինքս շատ եմ դրա մասին մտածում, իմ պատասխանը չեմ ասում, որովհետև քո հարցազրույցն է, և հետաքրքիր է Չակ Պալանիկ և Գաբրիել Գարսիա Մարկես թարգմանած մարդու կարծիքը, ու մենակ խնդրում եմ՝ կամ կոնկրետ հարցիս պատասխանիր կամ հրաժարվիր պատասխանից, առանց իմ խավար ուղեղի համար անհասկանալի սոփեստությունների:))

Հարցիդ կպատասխանեմ, որովհետև իրականում պատասխանը շատ հեշտ է ու ես էլ եմ ունեցել այդ վախը: Դրա համար ես անում եմ, ինչ որ անում եմ՝ առանց արածիս կապվելու, հավատում եմ, ինչին հավատում եմ՝ առանց դա ստատիկ, անշարժ բան պատկերացնելու, գրածս էլ իրականում իմ ապրածի արտապատկերումն է. գրում եմ այն, ինչ ապրում եմ: Այնպես որ՝ դժվար թե ինչ-որ բան այն չգրեմ: Բայց եթե այդպիսի օր գա (իսկ ո՞վ ասաց, թե երբևէ չի եկել), ու ես իսկապես զգամ, որ ամբողջ ապրածս կյանքում սխալ եմ եղել, պարզապես կնստեմ, սթափ կնայեմ՝ իսկ ո՞րն է ճիշտն այդ դեպքում, ու կփորձեմ այդ ուղղությամբ շարժվել:

Rhayader
31.03.2010, 08:55
Շարունակելով նույն ոգով
-կյանքումդ ավելի շատ հարց ես տվե՞լ,թե՞ պատասխանել
Անհամեմատ ավելի շատ հարցեր եմ տվել, քան պատասխանել, դպրոցում դաս պատասխանելը հանած:D

-շատ դժվարա հունից հանել քեզ՞,ես կարող եմ՞:D Ասեմ,որ դերձակ էլ չեմ::D
Հունից հանե՞լը: Ճիշտ տեղին կպնելու դեպքում՝ այո: Հակառակ դեպքում՝ գրեթե անհնարին է:

Hda
31.03.2010, 09:20
Անհամեմատ ավելի շատ հարցեր եմ տվել, քան պատասխանել,..
Ժամանակի հետ հույսով եմ բալանսը կփողվի,հակառակ դեպքում կստոցվի ավելի չատ վերցրել ես, քան տվել:

Հունից հանե՞լը: Ճիշտ տեղին կպնելու դեպքում՝ այո: Հակառակ դեպքում՝ գրեթե անհնարին է:
Աքիլլեսյան գարչապար ունես՞

Ֆրեյա
31.03.2010, 09:28
Տեսնես՝ սենց երկար հարցազրույց եղել ա ակումբի պատմությունում ՞ :D Կարող ա էս թեման սենց ամիսներով շարնակվի :P

Սոֆ, հարցազրույցը դուրդ եկավ՞

Ֆրեյա
31.03.2010, 09:32
Չես կարծու՞մ, որ երկար մազերը, մորուքը, փնթի հագուստն ու ընդհանրապես՝ ուրիշներից տարբերվելուն ուղղված ձևական, արտաքին, վարքային բաները ուղղակի հավայի զիզիբիզիներ են, որոնք, ընդ որում, քեզ ավելի շատ խանգարում են, քան թե օգնում, ու դու իրանց ձեռը կրակն ես ընգել, բայց կյանքում չես խոստովանի էդ, որովհետև նախ՝ կարող ա դու ինքդ էլ էդ հլը հստակ չես գիտակցում, ու երկրորդ՝ վախենում ես, որ դրանք քո էության շատ ավելի մեծ մասը կարող են լինել, քա.......


Էս լուրջ ես գրել՞ :o Քյարթու :B :P

Սոֆը ինձ մի հատ շատ կարևոր բան ա սովորացրել.1. մարդիկ տարբեր են, 2. ընդունել իրանց նենց, ոնց կան, 3. ամեն մարդ ունի իրա "ճանապարհը", պարտադիր չի բոլորը "Ագենտ Սմիթ" լինեն, ու վաբշե... ով գիտի ինչ ա երջանկությունը... Հըն՞ Հայկօ :P

Rhayader
31.03.2010, 09:39
Տեսնես՝ սենց երկար հարցազրույց եղել ա ակումբի պատմությունում ՞ :D Կարող ա էս թեման սենց ամիսներով շարնակվի :P

Սոֆ, հարցազրույցը դուրդ եկավ՞

Բավականին շատ: Իհարկե, որոշ բաներ ես այլ կերպ կանեի, եթե ինքս վերցնեի հարցազրույցը, բայց դե անհատական կողմը հենց դրանում է կայանում:

Yeghoyan
31.03.2010, 17:34
գրում եմ այն, ինչ ապրում եմ
Հատված ,,Ճոճիր ինձ,,-ից.


Ախր նա իմ «եսն» էր, որ կորցրել էի քո հետ: Իմ կորսված «եսն» էր, որ ինքն էր ինձ գտել:
Տխրությունս միանգամից հօդս ցնդեց՝ ես հասկացա, որ կարիք չեմ ունենա նրան կարոտելու:
Որովհետև հիմա նա միշտ իմ հետ կլինի, իմ մեջ:
Մի՞թե շատ բան էր պետք, որ ես սովորեի ինքս ինձ սիրել:

Ե՞րբ ես զգացել, որ կորցրել ես ,,ես,,-դ, ո՞ւմ պատճառով, եթե իհարկե գաղտնիք չի
Ե՞րբ ես սովորել ինքդ քեզ սիրել, դրանից ի՞նչ փոխվեց, ի՞նչ էր պետք քեզ, որ ինքդ քեզ սիրեիր:

Ի՞նչ ես կարծում, մարդիկ քեզ կամ քո տեսակին սիրո՞ւմ են:

AniwaR
31.03.2010, 17:38
Ռայ, դպրոցում ո՞նց ես սովորել: Գերազանցի՞կ, հարվածայի՞ն, ծույլի՞կ: :) Եղե՞լ են այնպիսի առարկաներ, որ հատկապես սիրել ես կամ հակառակը՝ զզվել (եթե այո՝ որո՞նք, ինչու՞): Շա՞տ ես «2» ստացել: :) Դասատուների հետ կոնֆլիկտների մեջ մտնու՞մ էիր: Մեկ էլ կպատմե՞ս վերջին զանգդ ոնց է անցել (եթե ունեցել ես էլի:))): Իսկ եթե հանկարծ ֆոտոներ էլ լինեն.... Օօօօօ Հա, մեկ էլ դպրոցի հետ կապված մի հետաքրքիր բան քո կյանքից, եսիմ, դու կիմանաս, ասում ես՝ շատ ես տեղափոխվել, գուցե դրա հետ կապված... :)

Հայկօ
31.03.2010, 19:29
Էս լուրջ ես գրել՞ :o Քյարթու :B :P

Սոֆը ինձ մի հատ շատ կարևոր բան ա սովորացրել.1. մարդիկ տարբեր են, 2. ընդունել իրանց նենց, ոնց կան, 3. ամեն մարդ ունի իրա "ճանապարհը", պարտադիր չի բոլորը "Ագենտ Սմիթ" լինեն, ու վաբշե... ով գիտի ինչ ա երջանկությունը... Հըն՞ Հայկօ :P

Նկատիր՝ ես ոչ մի տեղ չեմ գրել, որ դա վատ ա, դա հենց նոր դու ինքդ անուղղակիորեն ենթադրեցիր: Ամեն մեկը տեսնում ա էն, ինչ ինքն ա ուզում տեսնել. օբյեկտիվ իրականություն չկա: Դու խոսում ես էն մասին, որ մարդիկ իրավունք ունեն տարբեր լինելու: Ես մի մակարդակ ավելի բարձր եմ նայում. ինչու՞ ընկնել ձևի հետևից, եթե բովանդակույթունը, ցանկացած ու ցանկացածի դեպքում, նույնն ա: Բոլորը արդեն իսկ ագենտ Սմիթ են, Ան ;): Ամեն դեպքում՝ ես էստեղ դիտորդի դերում եմ: Ու բավականին հետաքրքիր ա դիտելը, ի դեպ :): Երբեմն որոշ հարցեր ոչ թե հարց են, այլ Ռորշախի տեստ ;): Էդ դեպքում ո՛չ հարցի բովանդակությունն ա տենց կարևոր, ո՛չ էլ պատասխանի. կարևորը ոչ թե «ինչն» ա, այլ «ոնցը»:

Rhayader
31.03.2010, 20:24
Նկատիր՝ ես ոչ մի տեղ չեմ գրել, որ դա վատ ա, դա հենց նոր դու ինքդ անուղղակիորեն ենթադրեցիր: Ամեն մեկը տեսնում ա էն, ինչ ինքն ա ուզում տեսնել. օբյեկտիվ իրականություն չկա: Դու խոսում ես էն մասին, որ մարդիկ իրավունք ունեն տարբեր լինելու: Ես մի մակարդակ ավելի բարձր եմ նայում. ինչու՞ ընկնել ձևի հետևից, եթե բովանդակույթունը, ցանկացած ու ցանկացածի դեպքում, նույնն ա: Բոլորը արդեն իսկ ագենտ Սմիթ են, Ան ;): Ամեն դեպքում՝ ես էստեղ դիտորդի դերում եմ: Ու բավականին հետաքրքիր ա դիտելը, ի դեպ :): Երբեմն որոշ հարցեր ոչ թե հարց են, այլ Ռորշախի տեստ ;): Էդ դեպքում ո՛չ հարցի բովանդակությունն ա տենց կարևոր, ո՛չ էլ պատասխանի. կարևորը ոչ թե «ինչն» ա, այլ «ոնցը»:

Ինչպես ասում են, перемудрил)))

Հայկօ
31.03.2010, 20:31
Ինչպես ասում են, перемудрил)))
...

Երբ փորձում ես խոսքի կառուցվածքը պարզեցնել, ասում են՝ բառապաշարդ է բարդ, երբ բառապաշարն ես պարզեցնում, ասում են՝ կառուցվածքն է բարդ, երբ երկուսն էլ պարզեցնում ես, ասում են՝ հերիք է ծիծիկներից խոսես:angry

Rhayader
31.03.2010, 22:36
Ռայ, դպրոցում ո՞նց ես սովորել: Գերազանցի՞կ, հարվածայի՞ն, ծույլի՞կ: :)
Գերազանցիկ եմ եղել, միայն մեկ անգամ կիսամյակային չորս ունեցա::oy (ոչ թե չորսիցս եմ ամաչում, այլ գերազանցիկ լինելուցս)

Եղե՞լ են այնպիսի առարկաներ, որ հատկապես սիրել ես կամ հակառակը՝ զզվել (եթե այո՝ որո՞նք, ինչու՞): Շա՞տ ես «2» ստացել: :) Դասատուների հետ կոնֆլիկտների մեջ մտնու՞մ էիր:
Ատում էի ֆիզիկան (մինչև էլեկտրականության բաժինը), պաշտում էի քիմիան ու աշխարհագրությունը, որոնց ուսուցչուհիների հետ կատաստրոֆիկ կոնֆլիկտային հարաբերությունների մեջ էի: Երկուսներ՝ այո, ոչ քիչ՝ հաստատ: Ես դրանք հակակշռում էի 5+ գնահատականների թվով:

Մեկ էլ կպատմե՞ս վերջին զանգդ ոնց է անցել (եթե ունեցել ես էլի:))): Իսկ եթե հանկարծ ֆոտոներ էլ լինեն.... Օօօօօ Հա, մեկ էլ դպրոցի հետ կապված մի հետաքրքիր բան քո կյանքից, եսիմ, դու կիմանաս, ասում ես՝ շատ ես տեղափոխվել, գուցե դրա հետ կապված... :)
Բավականին տափակ ու անհետաքրքիր, չնայած փառք էր՝ համեմատած ավանդական «վերջին զանգերի հետ»: Գոնե ռեստորան գնալ, հարկադրված դասարանի աղջիկների հետ տանգո պարել (ու ձանձրույթից կորսետի տակից դուրս պրծած սալերի հետ խաղալ) չկար: Ամբողջ դասարանով ընդամենը հինգ հոգի էինք: Լուսահոգի տնօրենս (ով, բնավորությունից դատելով, քրիստոնեական դրախտի փոխարեն Վալհալլա է ընկել) առաջին դասարանի հանդեսի կարգի բան էր կազմակերպել, ստիպեց ապուշ պիոներական երգեր երգել (մինչև հիմա ջանս դող է ընկնում, երբ հիշում եմ), հետո մեզ տարան եկեղեցի, որտեղ մենք դեմքի «յանըմ ի՞նչ» արտահայտությամբ նայում էինք, թե ինչպես են դպրոցական համազգեստերով (մուգ դարչնագույն շրջազգեստ+սպիտակ գոգնոց՝ աղջիկները, կստյում-շլվար-դագաղ՝ տղաները) ինչ-որ տարորինակ տպեր կրոնական մոլեռանդության ու սենտիմենտալիզմի հրաշքներ ցույց տալիս, հետո գնացինք ետ՝ դպրոց, որտեղ մի քիչ խմեցինք ծնողների ու ուսուցիչների զգոն ու քննադատական աչքի տակ: Այդ ստորացման ոչ տեսանյութեր, ոչ էլ լուսանկարներ բարեբախտաբար չեն պահպանվել:
Ընդհանրապես, բուն դպրոցի հետ կապված ոչ մի նոստալգիա ու սենտիմենտներ չունեմ: Ավելին՝ գրեթե չեմ այցելում դպրոցները, որտեղ սովորել եմ: Դպրոցական տարիներին ամենահետաքրքիրը տեղի էր ունենում, երբ փախնում էինք դասերից:
Դասարանում մոտիկ ընկեր ունեի՝ Աղասը: Աղասը մի աղջկա էր սիրահարված, ով քաղաքի կենտրոնում էր սովորում: Այդ ընթացքում ես էլ Լիլիթով էի «տառապում»:) Այնպես որ՝ հասկանում էի նրա զգացմունքները:
Աղասի աղջիկն էլ էր տեղափոխվել իրենց մոտից, բայց դպրոցը մնացել էր նույնը: Մենք միայն գիտեինք, որ այն կենտրոնի այսինչ հատվածում է: Դասերից փախնում էինք, ոտքով դպրոցից քայլում կենտրոն, որտեղ նստում էինք աղջկա ենթադրյալ դպրոցի մոտ, ու սպասում՝ միգուցե դուրս գար: Վերջում պարզվեց՝ սխալ դպրոցի մոտ էինք սպասում::(
Մի օր էլ Աղասը քաղաքում մի տեղ ցույց տվեց, որտեղից այնպիսի տեսարան է բացվում, որ շունչդ կտրվում է::love Իսկ թե որտեղ է՝ չեմ ասի:P Ինքնուրույն գտեք:

Ռուֆուս
31.03.2010, 22:48
Մի օր էլ Աղասը քաղաքում մի տեղ ցույց տվեց, որտեղից այնպիսի տեսարան է բացվում, որ շունչդ կտրվում է::love Իսկ թե որտեղ է՝ չեմ ասի:P Ինքնուրույն գտեք:

Ես քո հետ էդ տեղում եղե՞լ եմ: Չգիտեմ դրա հետ ես, թե չէ, բայց էդտեղ իմ շունչն էլ կտրվեց, գլուխս էլ պտտվեց :))

Rhayader
31.03.2010, 22:59
Ես քո հետ էդ տեղում եղե՞լ եմ: Չգիտեմ դրա հետ ես, թե չէ, բայց էդտեղ իմ շունչն էլ կտրվեց, գլուխս էլ պտտվեց :))

Ո՞ր մեկի հետ ես: Պատասխանը՝ ՊՄ-ով:

Yeghoyan
01.04.2010, 12:23
Սոֆ:goblin
հարցերս մնացել են:oy

Sophie
01.04.2010, 12:35
Մինչև քանի՞ տարեկան կուզենաիր ապրել:

Dayana
01.04.2010, 19:50
Սոֆ, Ակումբում մոդեր լինելը դուրդ եկավ? :)) :D

Rhayader
01.04.2010, 21:52
Հատված ,,Ճոճիր ինձ,,-ից.



Ե՞րբ ես զգացել, որ կորցրել ես ,,ես,,-դ, ո՞ւմ պատճառով, եթե իհարկե գաղտնիք չի
Ե՞րբ ես սովորել ինքդ քեզ սիրել, դրանից ի՞նչ փոխվեց, ի՞նչ էր պետք քեզ, որ ինքդ քեզ սիրեիր:

Ի՞նչ ես կարծում, մարդիկ քեզ կամ քո տեսակին սիրո՞ւմ են:

Ինձ «կորցնելու» (կամ ինքս ինձանից հեռանալու) զգացողություն ունեցել եմ դպրոցական տարիներիս: Այդ ժամանակ իմ վրա մեծ էր հորս ճնշումը: Ինքս ինձ «գտնելու» կուլմինացիան 2005-ի գարնան վերջին տեղի ունեցավ: Թե ինչ եղավ, կարծում եմ, բոլորդ էլ գիտեք: Հենց այդ շրջանում էլ սովորեցի ինքս ինձ սիրել: Ինչ փոխվեց՝ ես վերջապես տեսա, թե ով եմ ես, ոչ թե ում են ուզում տեսնել ուրիշներն, ու դա բավական էր ինձ սիրելու համար:
Իմ տեսակին՝ ովքեր ճանաչում են, սիրում են: Բայց մյուս կողմից՝ ճանաչելու համար սիրել է պետք: Փակ օղակ է, չէ՞:

Rhayader
01.04.2010, 21:53
Մինչև քանի՞ տարեկան կուզենաիր ապրել:

Քանի դեռ ինձ կարող եմ թույլ տալ անորոշ տարիքի մնալ;)

Rhayader
01.04.2010, 21:55
Սոֆ, Ակումբում մոդեր լինելը դուրդ եկավ? :)) :D

Դե, կարծում եմ, ինձ գոնե մի քիչ ճանաչող մարդը կհասկանար, որ ես Ակումբի մոդեր (գոնե ինքնակամ) չեմ եղել, չեմ ու չեմ էլ լինի, նույնիսկ եթե առաջարկեն;) չնայած՝ առաջարկող չկա էլ: Ես պարզապես «այն խմորից չեմ»:

Dayana
02.04.2010, 09:42
Դե, կարծում եմ, ինձ գոնե մի քիչ ճանաչող մարդը կհասկանար, որ ես Ակումբի մոդեր (գոնե ինքնակամ) չեմ եղել, չեմ ու չեմ էլ լինի, նույնիսկ եթե առաջարկեն;) չնայած՝ առաջարկող չկա էլ: Ես պարզապես «այն խմորից չեմ»:

Մոդերատորականի մասին էի ասում ձյաձ (վերջը էկս-ադմին եմ, կապեր ունեմ էլի :)) )

Rhayader
02.04.2010, 10:02
Մոդերատորականը սարկազմ էր: Իմ սեփական մոդերատորականները երբեք դատավորի վճռի տեսք չեն ստանում:

Chuk
03.04.2010, 01:14
Վերջապես ժամանակ գտա, կարդացի հարցազրույցը: Թող ինձ ներեն բոլորը, բայց հարցազրույցից հետո պատահական կերպով «ասուլիսային հատվածից» մի քանի հարց կարդալուց հետո վճռեցի առնվազն առայժմ «ասուլիսային հատվածը» չկարդալ՝ հարցազրույցի տպավորությունը չփչացնելու համար:

Հարցազրույցը շատ հավանեցի, Անուկի հարցերը բավական լավ բացահայտող էին. թերևս դեր ունի նաև Անուկի՝ Ռայադերին լավ ճանաչելը: Ինձ գոհացրեց, որ հարցազրույցի բնույթն այնպիսին էր, որ թեև ցուցադրում էր հարցաքննվողի դրական կողմերը, բայց բացասականները չէր թաքցնում:

Որոշ հատվածներ էսթետիկական տհաճություն պատճառեցին, շատ հատվածներ հակառակը՝ էսթետիկական բավականություն: Շնորհակալություն հարցաքննողին ու հարցաքննվողին :)