Չուկն ու Ակումբը՝ իսկական սիրո պատմություն :)

[Գալաթեա]

Գալաթեա: Արտ, կհիշեցնե՞ս քանի տարեկան ա դառնում Ակումբը:
Chuk: Չորս:
Գալաթեա: Ստեղծելուց մտքովդ անցնում է՞ր, որ եդքան կյանք կունենա... հաշվի առնելով, թե ինչ կարճ կյանք են ապրում ֆորումները, որպես կանոն:
Chuk: Լիլ, էս արդեն սկսե՞լ ես հարցազրույցը :oy
Գալաթեա: Հարցին պատասխանի :)
Chuk: Չէ, ստեղծելուց դրա մասին ընդհանրապես չեմ մտածել, որովհետև կյանքի տևողության խնդիր դրված չէր: Դրված էր հայատառ ֆորում ստեղծելու խնդիր, հայկական ինտերնետում էդ մեծ բացի լրացման խնդիրը: Իսկ թե որքան կապրեր... ես պատրաստ էի անգամ, որ կարող է մեկ ամսից փակվել:
Գալաթեա: Կարող ե՞ս համարել, որ հասել ես դրված նպատակին:
Chuk: Էսօր արդեն կան հայերեն ֆորումներ, որոնցից միայն մեկն է ակումբը: Կարող եմ ասել, որ հասել եմ, որովհետև Ակումբում կա ահռելի քանակությամբ հայերեն գրառումներ, այն ակտիվ ֆորում է, կարող եմ ասել, որ հասել եմ, քանի որ ուրիշ ֆորումներ էլ կան, որոնք ստեղծվել են նույն Ակումբի համակարգի նույն իմ թարգմանության հենքի վրա:
Բայց ասել, որ բացն ամբողջովին լրացված է, սխալ կլինի: Այսօր էլ հայկական ինտերնետում մեծ թիվ է կազմում ոչ հայատառ շփումը՝ թե՛ ֆորումներում, թե՛ այլ տիպի կայքերում: Հավատում եմ, որ մի օր դա վերացնելու ենք: Ակումբը միանշանակ իր նպաստն ունենալու է դրա վերացման գործում:
Գալաթեա: Քո կարծիքով՝ ի՞նչն է պատճառը, որ Ակումբն ունի քո ասած հսկա քանակությամբ հայերեն գրառումները ու մարդկանց առանձնապես ոչ պակաս քանակը, որ անում են այդ գրառումները... Ակումբում կան մարդիկ, որ ստեղծման օրվանից մասնակցում են ֆորումի կյանքին ու չեն հոգնում դրանից կարծես թե.. պատահականությո՞ւն է թե պատճառ կա սրան:
Chuk: Պատճառները երևի շատ են: Ի տարբերություն բազում ուրիշ ֆորումների՝ Ակումբը միանգամից սկսեց ակտիվ գործել: Սա ուներ երկու հիմնական պատճառ. նախ, ինչքան էլ որ շատերը պնդում էին (այն ժամանակ), որ հայատառ ֆորումները պահանջարկ չեն վայելում, որ դրա կարիքն ունեցող չկա, իրականում շատ էին մարդիկ, ովքեր, այսպես ասեմ, «կարոտ էին մնացել» ինտերնետում հայերեն ու հայատառ գրելուն: Ակումբն այդ մարդկանց համար հրաշալի միջոց էր: Երկրորդ պատճառը սկզբնական թիմն էր:
Ես ոչ թե բացեցի ֆորում ու սպասեցի, թե երբ են մարդիկ հավաքվելու, նկատելու ու սկսելու քննարկել, այլ արդեն իսկ սպասողների բանակով մտանք Ակումբ, բացվելու օրն իսկ սկսվեցին գրանցումներն ու քննարկումները:
Ակումբի ակունքներում կանգնածներից յուրաքանչյուրն ուներ խարիզմա, ուներ մտերիմներ, ովքեր գալիս էին քննարկումների, թե՛ ԱրթԳեոն, թե՛ Ուլուանան, թե՛ Արշակը, թե՛ Network.am-ը, թե՛ StrangeLittleGirle-ը... բոլորին թվելն անհնար է: Բայց էս կորիզը կարողացավ հենց սկզբից հետաքրքիր քննարկումներ ապահովել, ու Ակումբում հետո հայտնվողներն իսկապես ունեին կարդալու, սովորելու, քննարկելու, ստանալու ու տալու բան: Չէր կարող էդ դրված հիմքը անհետևանք մնար, պետք է լինեին որոշակի բարձր մակարդակի քննարկումներ, որոնք կունենային իրենց տրամաբանական շարունակությունը: Ակումբում յուրաքանչյուր գրանցված ու քննարկումներին մասնակցած մարդ կարողացել է այնպիսի հետք թողնել, որ իրենից հետո եկողն էլ հետաքրքիր բան տեսնի ու մնա:
Ակումբի ակտիվությունը, գրառումների շատ լինելը հենց ակումբցիներով է պայմանավորված, մեկը՝ քեզնով է պայմանավորված: Կապ չունի, որ հետո շատերը ձանձրացել կամ նեղացել ու գնացել են, իրանցից ամեն մեկը մի լավ ու լուսավոր հետք թողել է:
Գալաթեա: Իսկ Ակումբից նեղանալ-գնալուց հետո գրեթե միշտ վերադառնալու գործոնն ինչի՞ հետ է կապված :)
Chuk: Ակումբի բազմազանությամբ: Որովհետև մեկը կարող է օրինակ ինձնից նեղանալ ու գնալ, բայց Ակումբը ես չեմ, ակումբը մի հավաքական կերպար է, որոնց մեջ կան մարդիկ, ովքեր այդ նեղացող գնացողների համար թանկ են ու մի օր հիշելու են այդ մասին:
Իհարկե բոլորը չեն վերադառնում, ցավոք կան նաև «հավերժ» գնացողներ, ինչը ցավալի է: Բայց անկախ ամեն ինչից, կարծում եմ, Ակումբը յուրաքանչյուր ակտիվ ակումբցու համար ինչ-որ թանկարժեք բան ունի. այստեղ իր մտքերն են, իր անցյալն է, իր ընկերներն են, իր մի մասնիկն է: Դժվար է քո մի մասնիկից հեռանալը, ու կարծում եմ, որ շատերը նեղանալ ու գնալուց հետո վերագնահատում ու տեսնում են, որ իրենք նեղացել են ամբողջության մի մասից, բայց այնտեղ դեռ լիքը ուրիշ մասեր կան:
Գալաթեա: Թանկ լինելու առումով չեմ կարող չհամաձայնել... ի դեպ խորհուրդ կտայի քեզ երբեք չմոռանալ Տրիբունի սպառնալիքը, որ եթե Ակումբը փակվի, կխփի քեզ :)
Chuk: Կարծում եմ, որ Տրիբունն արդեն վերաիմաստավորել է իր էդ խոսքն ու եթե չփակվի ԱԿումբը՝ էդ դեպքում կխփի ինձ :D
Գալաթեա: Հենց էդ մասին, քանի խոսք գնաց: Ինչ կարծիքի ես Ակումբում հաճախ ծագող տարաձայնությունների մասին, որոնք որպես կանոն չեն մնում քաղաքավարության սահմաններում, շատերի շնորհիվ, այդ տվում և իմ: Չես հոգն՞ել նմանօրինակ վեճերից, սեփական ճիշտն ապացուցելու տեղին ու անտեղի փորձերից: Ադմին Չուկը չի ուզո՞ւմ էլ երբեք ոչ մի մոդերատորական չգրի:
Chuk: Քանի որ էս մասին խոսք գնաց, միանգամից նշեմ, որ այդ տարակարծությունների հարցում անմասն չեմ նաև ես: Ավելին, հաճախ լինում եմ հրահրողը: Ադմին Չուկը... սովորական ակումբցի Չուկը կլիներ շատ ավելի մեղմ, կլիներ շատ ավելի հանդուրժող ու հանգիստ: Երբեմն ուղղակի կատաղության է հասցնում զգացումը, որ ես ադմին եմ ու իրավունք չունեմ գրել այնպես, ինչպես կուզեի, ու դրա արդյունքում հաճախ վարվում եմ շատ ավելի կոշտ, քան կարելի էր սպասել...
Մոդերատորությունը և՛ հաճելի բան է, և՛ տհաճ: Մի կողմից՝ վատ չէ քեզ գլխավոր զգալ, կարողանալը ամեն ինչը քո ուզած ու պատկերացրած ձևով կազմակերպել, իսկ մյուս կողմից զզվելու աստիճան հոգնեցրել են այդ բոլոր հարաբերությունները, անիծյալ թավատառ սևի ու կարմրի համադրությունը, անընդհատ ստացվող հիմնավոր, ու շատ ավելի հաճախ՝ անհիմն բողոքները, սուբյեկտիվության, աչառուության մեջ մեղադրանքները, դժգոհություններն ու մուննաթը:
Չէ, իհարկե զուտ ծանր պարտականություն չի մոդերությունը, բայց իսկապես շատ է հոգնեցրել: Ընդհանրապես գնալով ավելի ու ավելի հաճախ եմ մտածում, որ հասունանում է ժամանակը, երբ ես պետք է կարողանամ գտնել ու ղեկավարման ղեկը հանձնել ուրիշին, որովհետև Ակումբը փակելը շատ սխալ է, բայց հավերժ այն պահել ես չեմ կարող, պետք է փոխարինող լինի, ընդ որում՝ սերնդափոխությամբ:
Գալաթեա: Քեզ փոխարինո՞ղ... Չես կարծո՞ւմ, որ դու մի տեսակ... Մաոցզեդունի պես լիդեր ես դառել: Նկատի չունեմ չինացի կոմունիստ :) Պարզապես մեկը, որն իր հոգատարությամբ, նվիրվածությամբ, Ակումբին սեփական երեխայի պես մեծացնելով դառել է անփոխարինելի մարդ...ծնողի պես: Ծնողին չեն փոխում, չէ՞:
Կարծում ես որ կգտնվի մեկ ուրիշը, որ նույնքան կհարազատանա՞ Ակումբի համար:
Chuk: Արի գանք մեր սիրելի Հարրի Փոթթերին... Էնտեղ մի հատված կա, աղոտ եմ հիշում ճիշտն ասած, վաղուց եմ կարդացել, Դամբլդորի մահից հետո, երբ հուսահատություն կա, որ ամեն ինչ կորած է, էսպիսի միտք է հնչում՝ «Ուրեմն վատ լիդեր էր Դամբլդորը, եթե չի կարողացել էնպես անել, որ իրենից հետո իր գործը շարունակվի»:
Ճշգրիտ չեմ հիշում, մոտավոր եմ ասում: Բայց սա էն փիլիսոփայությունն է, որը ես ընդոնում եմ: Եթե ես չկարողանամ հանձնել որևէ ուրիշին, ով կկարողանա Ակումբը լավ պահել ու շարունակել զարգացնել, ուրեմն ես էս ողջ ընթացքում վատ ղեկավար եմ եղել: Համ էլ բացառված չի, որ որպես սովորական ակումբցի ես հետագայում Ակումբին, Ակումբի ներքին կյանքին շատ ավելին տամ, քան հիմա տալիս եմ, որպես ադմին:
Համենայն դեպս նշեմ, որ այդ ասածս սերնդափոխությունը էսօրվա-վաղվա խնդիր չէ :)

Մի փոքր գովազդային ընդմիջում, հենց նոր մերժեցի մեր շատ սիրելի bari hoki-ի հերթական գրանցումը:

Գալաթեա: Վերջին երկու տեղեկացումները կարդալիս դեմքիդ արտահայտությունը պատկերացրի... այ Մաոցզեդուն :D
Ի դեպ, մի քիչ էլ Հարրի Փոթթեր... մեր սիրած գրքի հերոսներից հեչ ո՞ւմ կնմանացնեիր Ակումբի այս կամ այ ն անդամներին: Կան համընկումներ:
Chuk: Հմդյա... Ի դեպ Ֆոտոնն ասում է, որ «հմդյա» որ գրում եմ, շատ չոր է ստացվում, իսկ որ արտասանում եմ՝ շատ համով եմ արտասանում :) ... հմմմ.. փորձում եմ ցրել հարցը :) Norton-ը կարծում եմ Ռոնի տիպարին է նման, ուրիշ նմանություն... չէ, չեմ գտնում ճիշտ ասած: Երևի կուզեի ես Հարրին լինեի, Ֆոտոնը՝ Ջիննին, բայց չենք լինի :)
Լավգուդին եմ շատ սիրում :love
Գալաթեա: Իսկ ես Մեֆին Լյուպինին եմ նմանացնում, Տրիբունին էլ՝ Սիրիուսին... մի քիչ :)
Լավ, հասանք Ֆոտոնին ;)
Քեզ ոչ այնքան որպես գաղտնիք ասեմ, որ տեսնելով, թե Ակումբում, քանի զույգեր են ձևավորվում, միշտ մտածում էի. «Լավ, բա էս Ընտանիքի ձևավորման հիմնարկության տնօրենը ե՞րբ է մեկին իրեն գտնելու: Ու հանկարծ, լրիվ անսպասելի, հայտվում է մեր Լույսիկը :) Երբևէ կարծու՞մ էիր, որ կգտնես իրեն Ակումբում:
Chuk: Հա, կարծում էի: Կարծում էի, որովհետև իմ օրվա շատ մասն Ակումբում էր անցնում: Կարծում էի, որովհետև Ակումբ մտնողների գերակշիռ մեծամասնությունն այնքան հիասքանչ մարդիկ են, որ ես հույս ունեի, որ այդ հիասքանչներից մեկը կլինի ԻՆՔԸ: Ու եղավ: Հետո էլ ասում եմ՝ մոդերատորությունը վատ բան է :)) Ընդամենը խախտում անողին տուգանել էի ու ի տարբերություն բազումների, որ միանգամից սկսում են մուննաթ գալ, թե այդ ո՜նց եմ համարձակվել տուգանել, մարդը ներողություն խնդրեց ու հարց տվեց... ծանոթությունն էդպես սկսվեց... հետո արդեն կյանքիս ամենալուսավոր օրերն ապրեցի ու դեռ ապրում եմ :)
Գալաթեա: Մականունը պատահական չի ընտրված փաստորեն :)
Շատերը կարծում են, ձեր ընկերներից, որ դուք սազում եք իրար Ֆոտոնի հետ ու շատ եք սազում: Դու համամի՞տ ես:
Chuk: Մենք ունենք նմանություններ ու տարբերություններ, երկուսից էլ՝ շատ: Մենք իրար լավ ենք լրացնում :)

շարունակելի

[Գալաթեա]

Գալաթեա: Ֆորումի մասնակիցների կողմից կազմակերպվող հանդիպումները, ռեալ շփումը կարողանո՞ւմ են նշածդ տարաձայնությունների "սառույցները" հալեցնել: Այլ կերպ ասած, կարելի՞ է համարել, որ Ակումբի հանդիպումներն իր երկարակյացության գաղտնիքներից մեկն են:
Chuk: Կարծում եմ, որ հա: Սկսած նրանից, որ իրականում ճանաչելու դեպքում ավելի հեշտ է լինում ներել դիմացինին, կամ հասկանալ նրան: Ի վերջո ֆորումային ոչ վերբալ շփումը նաև բազում թյուրըմբռնումների տեղ է տալիս, ու եթե գիտես, թե այս մարդն իրականում ինչ կերպ է, ավելի լավ ես հասկանում: Հետո, եթե ավելի լավ ես ճանաչում, միշտ էլ ավելի հետաքրքիր է կարդալը:
Կամ պրիմիտիվ օրինակ. Ձայնալարի հումորը բոլորս գիտենք, բայց երբ իր ծիծաղը պատկերացնում ես գրածը կարդալիս, լրացուցիչ համ ու հոտ ա տալիս, ավելի կապում: Հետո էդ հանդիպումների շնորհիվ իսկապես ընտանիք ենք դառնում:
Հա, էստեղ հատուկ նշեմ իմ վերջին ուրախությունները: Շատ եմ ուրախացել, որ Ակումբի հանդիպումներ արդեն են տեղի ունենում Վանաձորում, Կապանում: Շատ եմ ուրախացել, որ հիմա «նոր սերունդ» է հանդիպումներ կազմակերպում, առանց «հներին» նայելու, որ նորանոր մարդիկ են իրար հետ ծանոթանում, շփվում, մտերմանում: Սենց պահերին զգում եմ, որ կյանքս իզուր չի անցել:
Իրականում գուցե ես իմ բացած Ակումբում էդ ամեն ինչում ոչ մի ավանդ չունեմ, բայց ինձ ձեռք է տալիս մտածել, որ ունեմ ու ուրախանալ: Ես իսկապես շատ ուրախ եմ, որ Ակումբը շատ մարդկանց իրար ճանաչելու հնարավորություն ա տվել: Ու առավել ևս ուրախ եմ բոլոր այն ծանոթությունների ու ընկերությունների համար, որոնք ինքս եմ ձեռք բերել:
Գալաթեա: Կարծում եմ, որ դու իսկապես տեղ ունես հպարտանալու, առանց վերապահման... մի մոռացիր, որ ակումբային հանդիպումների աշխարհագրությունը չի սահմանափակվում Վանաձորով ու Կապանով... Տատն ու Արսը` Շվեյցարիայում, քաղաքացին, Ուլուանան, Վազգենն ու Սահակը Նահանգներում... բավականին տպավորիչ աշխարհագրություն է :) Մնաց Լուսինը :)
Chuk: Լուսնին էլ կհասնենք, ոչինչ :)

Գալաթեա: Որպես սովորական ակումբցի, ոչ ադմին, Ակումբի ստեղծագործական նախագծերից ո՞րն ես ամենաշատը սիրել:
Chuk: Չէի ուզի առանձնացնել, որովհետև «Ստեղծագործական նախագծեր» բաժինը Ակումբում իմ սիրած երկրորդ բաժինն է, առաջինը «Ստեղծագործողի անկյուն»-ն է:
Ընդհանրապես ակումբի այդ հատվածը իմ կարծիքով ոչ միայն Ակումբի ամենաթանկարժեք հատվածն է, այլև ինտերնետի հայկական հատվածի եթե ոչ ամենաթանկարժեք, ապա ամենաթանկարժեքներից մեկն է: Եթե Ակումբը միայն այդ բաժիններից էլ կազմված լիներ, մնացած ամեն ինչը չլինեին, ես էլի կսիրեի Ակումբը նույնքան, որքան հիմա:
Ի դեպ ասեմ, որ չնայած վերջերս այդ բաժնում խիստ եմ գրում, ավելի շատ քննադատում եմ, բայց դա կապ չի նշանակում, որ աչքիցս ընկել է: Ուղղակի երբեմն քննադատությունն անհրաժեշտ է որակը բարձր պահելու համար, ստեղծագործողներին հաճախ գովասանքները կամ միայն գովասանքները թմբիրի մեջ են գցում: Բայց եթե կա անհրաժեշտություն նախագծերից մեկն առանձնացնելու, կանեմ: Երևի ամենից շատ հավանել եմ «Պատմվածք փակ աչքերով» նախագիծը, երբ մեկը գրում է պատմվածքի սկիզբը, տարբեր մարդիկ շարունակում են:
Հետաքրքիր է ուսումնասիրել մտքի թռիչքը, տեսնել, թե նույն կավից տարբեր մարդիկ, ըստ իրենց ստեղծագործական ֆանտազիայի, ինչպիսի քանդակներ են ստեղծում, այդ քանդակները դնել իրար կողքի ու համեմատել, զարմանալ դրանց տարբերությամբ: Կարծում եմ, որ առաջիկայում «Պատմվածք փակ աչքերով» նախագծի նոր սեզոնի մեկնարկը կհայտարարեմ, ինչպես նաև կկազմակերպեմ այլ նախագծեր, որոնք մինչ այժմ չեն եղել:
Գալաթեա: Իսկ դու ինքդ քո ստեղծագործություններին ուղղված գնահատականներին ու քննադատություններին ինչպե՞ս ես վերաբերվում:
Chuk: Անկեղծ ասած կան մարդիկ, ում քննադատությունները ընդհանրապես բանի տեղ չեմ դնում ու սխալ եմ անում: Բայց հիմնականում շատ կարևորում եմ, չնայած որ առաջին պահին կարող է խոցվեմ էլ, որովհետև ստեղծագործություններս սովորաբար թարմ եմ դնում, նոր-նոր գրած ժամանակ, երբ ապրում եմ էդ ստեղծագործությամբ ու այդ պահին դրա թերությունները տեսնելը դժվար ա, էդ պահին էդ ստեղծագործությունն իմ մի մասնիկն ա լինում:
Օրեր հետո, երբ որ սառում է առաջին զգացումը ու ստեղծագործությանը սկսում եմ ավելի օբյեկտիվ նայել, քննադատությունները վերաընթերցում եմ: Հատկապես մի քանի հոգի կան, ում կարծիքները շատ կարևոր են, ու կապ չունի, դրական են, թե բացասական: Շատ եմ կարևորում Ուլուանայի կարծիքը, քոնը, Երվանդինը... չէ, բոլորին չնշեմ: Շատերն են: Բայց կան նաև քննադատություններ, որոնք հասկանում ես, որ տրված են ոչ թե ստեղծագործությանդ, այլ անձիդ: Դրանք սովորաբար քմծիծաղով եմ կարդում:

Գալաթեա: Եթե մի օր քեզ առաջարկվեր սցենար գրել, որի հիման վրա ֆիլմ կնկարվեր, ի՞նչ ժանր կընտրեիր, ի՞նչ պատմություն: Ընդհանրապես, լայն աուդիտորիաների ասելիք ունե՞ս:
Chuk:Վաղուց երազանք ունեմ հայկական դիցաբանությունն ավելի խորությամբ ուսումնասիրելու, մեր լեգենդներն ավելի խորությամբ ուսումնասիրելու ու այդ բոլորի հիման վրա մի այնպիսի սցենար գրելու, որով ֆիլմ նկարահանելու դեպքում հնարավոր կլիներ ոչ միայն հայ կինոդիտողին հետաքրքրել, այլև այլազգի: Երբևէ կփորձեմ դրանով զբաղվել, թե չէ, չգիտեմ: Բայց ցանկությունս մեծ է: Նաև շատ կուզեի իմ «Բոբիկը» վերջացնել, ու շատ կուզեի, որ դրա հիման վրա ֆիլմ լիներ: Ի դեպ այս երկուսը կարող են իրար շաղկապվեն էլ ապագայում, բայց առաջ ընկնել չեմ ուզում:
Գալաթեա: Կա՞ ինչ որ բան, որ բացակայում է Ակումբում, ու դու կուզենայիր, որ լիներ: Լինի դա թեմա, բաժին, կամ ակումբցու տեսակ
Chuk: Շատ բան կա պակասող: Ավագ սերունդն ա քիչ, նաև մեր անհանդուրժողականության մեղքով, նաև իրենց՝ նոր տեխնոլոգիաներին չհարմարվելու պատճառով: Լուրջ գիտական քննարկումներն են պակաս: Շատ բան կա, որ պակասում է: Շատ բան կա, որին դեռ պետք ա հասնել:
Մենք դեռ չենք սովորել ավելի կրտսեր ու ավելի աշխույժ սերնդին իսկապես լավ ընդունել ու լավ ճանապարհ ցույց տալ, դեռ ավելի շատ նյարդայնանում ենք նրանց երբեմն մանկական ակտիվությունից: Նախաձեռնողականությունն ա պակաս, նախաձեռնողական բաները հիմնականում մնում են լավ ցանկություն՝ չիրականացած: Համերաշխությունն ա պակաս: Հակամարտությունն ա շատ: Շատ բան կա:

Գալաթեա: Ակումբը գոնե մի քիչ նմա՞ն է պետության, երկրի այն իդեալին որ դու ունես: Կարողացել ես, մոդերներիդ թիմի հետ միասին, դարձնել այն "քո" պետության փոքր մոդելը:
Chuk: Ինչ-որ չափով, միայն ինչ-որ չափով: Իրականում ինքը չի կարող մոտենալ իմ պատկերացրած պետությանը, որովհետև էստեղ ադմինը ընտրովի չի, ես եմ:
Իմ պատկերացրած պետությունում ղեկավարը՝ նախագահը, պիտի ընտրվի ժողովրդի կողմից: Նման մոդել Ակումբում չեմ անի, առնվազն առայժմ, որովհետև ցավոք դիտարկումներս ցույց են տալիս, որ գործող մոդել չի լինի, ցավոք ղեկավարը՝ ադմինը, պիտի լինի «ուժեղ» մարդ, ով իր վճռածն անի, նույնիսկ այն դեպքում, երբ ամբողջ համայնքն ընդվզում է, որովհետև ֆորումի զարգացման ուղին ինքը շատ ավելի լավ կարող է տեսնել, քան այդ համայնքը, ինքն ամեն օր է դրան հետևում, զարգացումը գծում:
Բայց ես աշխատել եմ ամեն ինչ անել, որ ժողովրդի կարծիքն առավելագույն ձևով անցնի: Ինձ իրականում հաճախ են մեղադրում ամեն ինչն իմ ուզածով ու քմահաճույքով անելու մեջ, ու ես համարում եմ իմ կարևոր առաքելություններից մեկը էդ խոսակցություններին չտրվելն է:
Իրականում ես ոչ մի որոշում միայնակ չեմ ընդունում, բոլոր որոշումներն եմ՝ լսելով նախ ողջ ղեկավար կազմին, ապա՝ ակումբցիներին:
Իմ սխալներից մեկն այն է, որ ես դա անում եմ էնպես, որ իրենք որպես կանոն չեն հասկանում, որ ես իրենց ասածով, իրենց պատկերացրածով արեցի: Հաճախ հակադրվում եմ, հակադրվում ամենասուր ձևով, էն աստիճանի, որ շատերը ուղղակի «թքում ու դուրս են գալիս» քննարկումից, բայց հենց էդ հակադրվելու ժամանակ են նրանք ստիպված լինում իրենց տեսակետը առավել հանգամանալից ու հիմնավոր շարադրել, ինչը ինձ հիմք է տալիս դա հաշվի առնել, խորհրդին հետևել:
Ու ի վերջո ես հիմա ուզում եմ գնալ հաջորդ քայլին: Այս չորս տարիներին ղեկավար կազմն անհամեմատ ավելի քիչ է պատժվել, քան սովորական մասնակիցները: Դա պետք է վերացնել: Իհարկե ղեկավարները պետք է ունենան արտոնություն՝ հաշվի առնելով իրենց նվիրումը կայքին, նախագծին, իրենց անշահախնդիր աշխատանքը: Այդ առավելությունը կարևորագույն գործոն է, բայց չպիտի լինի ծայրահեղականացված:
Սկսել եմ ինձնից: Ես ինքս խախտումներ անում եմ, ու վերջերս նկատած կլինես, որ տարբեր բաժիններից արգելափակվել եմ: Շատերը դա դերասանություն են համարում, գիտեմ, համարում են խաղ, բայց նրանց ուզում եմ հարց տալ, բա ուրիշ ի՞նչ էիք ուզում. խախտում եմ արել, հեռացվել եմ: Ավելի՞ն պիտի լիներ, պիտի գնդակահարեի՞ն ինձ: Իրականում մոդերատորներին հստակ ասել եմ. երբ համը կհանեմ, ինձ արգելափակում եք: Իրականում նրանք չեն արգելափակում, տեխնիկական հնարավորություն չունեն: Իրենք որոշումն են ընդունում, ես ի կատար եմ ածում: Ու էս սովորույթը պետք է ամրապնդվի:
Ի վերջո ոչ մեկս անթերի չենք, ես եթե ադմին եմ, չի նշանակում, որ մարդկային թուլություններ չունեմ, ես ինքս կարող եմ կամա-ակամա խախտումներ անել: Կարևորը, որ դրանց լինի համարժեք ռեակցիա, որ ես իմ դիրքից ելնելով՝ անպատիժ չմնամ: Ու էս առումով ուզում եմ մոտենալ իմ երազած պետությանը, որտեղ պաշտոնյան անձեռնմխելի չէ, այլ հավասար օրենքի առաջ: Համարում եմ, որ Ակումբում կանոնները ճիշտ են գործում ու լավ են գործում: Համարում եմ, որ թեև լինում են սխալ պատիժներ, բայց հիմնականում գործում ենք օբյեկտիվ, բոլոր պատիժները օրինաչափ են,և խախտում անողները պատժվում են:

Գալաթեա: Ի՞նչ կմաղթես ակումբցիներին ու Ակումբին չորրորդ տարեդարձի առիթով:
Chuk: Երբեմն դժվար է մաղթանքներ ասելը, որովհետև այնքան շատ բան ես ցանկանում, որ չես կարող բոլորն ասել, մտքերդ հստակ ձևակերպել:
Շատ կուզեի, որ Ակումբը գնալով ավելի հզորանար, որ ուղղակի անհնար լիներ Ակումբի բոլոր գրառումները ամեն օր կարդալ, որ մտնեիր, ու տեսնեիր այնքան շատ գրառում կա, որ պարզապես չես կարող հասցնել, ստիպված կարդայիր միայն քեզ առավել հետաքրքրող թեմաները: Իրականում դրան մոտ ենք, բայց դեռ չենք հասել:
Ուզում եմ, որ հետաքրքիր թեմաները շատ ավելի շատանան, հետաքրքիր մարդիկ ավելի շատանան, ուզում եմ, որ Լանտերֆանտի նման ուրիշ այլազգիներ էլ հայերեն սովորեն ու սկսեն Ակումբից օգտվել: Ակումբցիներին մաղթում եմ չձանձրանալ ակումբից, սա առաջին հերթին: Սա սերտորեն կապված է Ակումբին ուղղված մաղթանքիս հետ: Եթե Ակումբն այդքան առատ ու հետաքրքիր դառնա, ակումբցիներն էլ չեն ձանձրանա:
Մաղթում եմ նաև առավել հանդուրժող լինել, կարողանալ հաղթահարել բոլոր տարաձայնությունները, կծոցիները, վիրավորանքները թողնել հետևում, եղածները մոռանալ, ուզում եմ, որ իրար հետ ավելի ու ավելի մտերմանան, որ այստեղ ավելի ու ավելի շատ մարդիկ ընկերներ գտնեն, որովհետև այնքան լավն են ակումբցիները, որ հաստատ այստեղ հրաշալի ընկերներ կարող է գտնել ամեն մեկը: Բոլոր ակումբցիներին երջանկություն եմ ցանկանում, երկար ու ստեղծագործական, հրաշալի կյանք:

[Ձայնալար]

Լավն էր: Հարցազրցնողն էլ, հարցազրցվողն էլ ինձ բավարարեցին :love

[Գալաթեա]

Հավելված :)


Գալաթեա: Ակումբում շատերը գիտեն մականվանդ ծագման մասին, բայց նոր սերունդը դժվար իմանա: Կպատմե՞ս:
Chuk: Անկապ պատմություն է, սկսվել է դպրոցից: Տասներորդ դասարանում հին՝ Գայի անվան դպրոցից դուրս եկա ու տեղափոխվեցի «Քվանտ» վարժարան, որտեղ լրիվ նոր դասարան էր ձևավորվում՝ ֆիզմաթ թեքումով, 10-ի 8-ը: Որոշեցինք միմյանց մականուններ դնել, ու իմ հարցում տարակարծություն եղավ:
Մի մասը բոյիս պատճառով ուզում էին «Ճուտ» դնեին, մյուս մասը ֆիզկուլտուրայի դասերին տեսել էին արագաշարժությունս ու ճկունություն, ուզում էին «Ճկուն» դնել: Հարցն ի վերջո ես լուծեցի՝ գեղական կարգով, այդ երկու բառերի սուպերպոզիցիայով ստացա «Ճուկ» տարբերակը, որը տասներորդ դասարանում կրում էի: Երբ առաջին անգամ ինչ-որ ֆորումում գրանցվում էի, որոշեցի վերհիշել այդ մականունս, բայց դե լատիներեն «Ճ» չկա, ու Ճուկը դարձավ Chuk, որն այսօր ինձ լրիվ կպել, դարձել է իմ անբաժանելի մասը:
Հետո ձևավորվեց Chuk-ի ոճը, կարմիր գլխարկը, մարդուկը: Էս երեքն էլ իմ մասն են ու դրանց համադրությամբ շուտով վերջնական կբացվի իմ անձնական կայքը՝ www.chuk.am-ը:
Գալաթեա: Կպատմե՞ս վերջին զբաղվածությւոնների մասին: Ի՞նչ կենես հեչ:
Chuk: Վերջին շրջանում աշխատանքային ուղղությունս փոքր ինչ փոփոխություն կրեց: Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ սկսեցի մասնակցել «Համացանցի ուսուցման ուղեցույց» ուսումնաօժանդակ ձեռնարկի ստեղծմանը, իսկ ավելի կոնկրետ՝ եղա այդ դասագրքի համահեղինակը, պատրաստեցի դրան կից մուլտիմեդիա լազերային սկավառակը:
Դրանից հետո աստիճանաբար սկսեցի մտնել կրթական պրոցեսների մեջ: Այժմ էլ հրատարակչությունում չեմ աշխատում, աշխատում եմ Կրթական Տեխնոլոգիաների Ազգային Կենտրոն, որպես ՏՀՏ մասնագետ: Լավ հիմնարկություն է, լավ աշխատակազմ, հետաքրքիր գործ: Վերջերս նաև Քվանտի հետ կապը թարմացվեց, կա նախնական առաջարկ մասնագիտական առարկա դասավանդելու, չգիտեմ, կստացվի՞, թե՞ ոչ, կերևա ապագայում, իսկ մինչ դա սկսելը թերևս կաշխատեմ այդ ուղղությամբ ուսումնական ձեռնարկ պատրաստել: Հետաքրքիր աշխատանք է:
Գալաթեա: Կարծում ես՝ կկարողանա՞ս ուսումնական ձեռնարկ կազմել:
Chuk: Փորձ արդեն ունեմ, ոչ թե կարծում եմ, այլ վստահ եմ: Թող սա էլ անհամեստություն լինի:

Գալաթեա: Վերջում սենց մի թիթիզ, ֆիլոս սոկրատական հարց:
Քեզ համար ի՞նչն է ավելի կարևոր` մարդիկ որ քեզ շրջապատում են, ընկերներդ են, սիրում են քեզ, թե՞ մշակած ճշմարտություններդ ու օրենքներդ, որ մշակել, ամրացրել ու կյանքի ես կոչել, որոնց գոյությունն ապացուցելու համար կհաղթահարես ամեն ինչ, կանցնես ամեն ինչի վրայով:Կամ գուցե կարողանու՞մ ես համատեղել, հնարավո՞ր է համատեղել արանց զոհերի:
Chuk: Փորձում եմ հնարավորինս համատեղել: Անկախ ամեն ինչից՝ ընկերներիցս ակնկալում եմ հարգանք իմ ստեղծածի նկատմամբ, ու ընկերներս, որպես կանոն նման ընտրության հնարավորություն չեն տալիս: Եթե լինում է, որ ընկերներս Ակումբում այդ կանոնները խախտում են ու ըստ ընթացակարգի «պատժվում», որպես կանոն ընկալում են ըմբռնումով, խնդիր չի առաջանում: Ու անկեղծ ասած այն դեպքերում, երբ խնդիր է առաջանում, սկսում եմ մտածել ընկերության անկեղծության մասին:
Ես ինքս երբեք չեմ քայլի ընկերոջս ստեղծածի վրայով, ընկերոջս հարազատ բանի վրայով: Եթե ինչ-որ մեկը քայլում է, ակամա մտածում ես, թե ինչքանով է ընկերությունն անկեղծ: Բայց նորից եմ ասում, նման խնդիր ըստ էության չկա: Ի վերջո ինձ սիրող ընկերները եթե գտնում են, որ իմ մշակած կանոններից սա կամ նա լավը չի, նստում իրար հետ քննարկում ենք, ընդհանուր հայտարարի ենք գալիս:



Շնորհակալ եմ, Չուկիտո, անկեղծ ու բովանդակալից պատասխանների համար:
Ծլես, ծաղկես, զորանաս, մեր սիրելի Ակումբի հետ միասին :)
Պաչ :)

[Dayana]

Պուպուշ հարցազրույց էր, ապրեք, մենակ թե նորություն չիմացա ու չգիտեմ Չուկին եմ լավ ճանաչում թե՞ ուղղակի հարցազրույցն էր շատ ընկերական: :esim

[yerevanci]

Պուպուշ հարցազրույց էր, ապրեք, մենակ թե նորություն չիմացա ու չգիտեմ Չուկին եմ լավ ճանաչում թե՞ ուղղակի հարցազրույցն էր շատ ընկերական: :esim

իմ համար գրեթե բոլորրը բացահայտում էր, որովհետև Չուկին լավ չեմ ճանաչում, կամ կարելիա ասել ընդհանրապես չէի ճանաչում, որվհետև արդեն որոշ պատկերացում կազմեցի

[Chuk]

Լիլ ջան, էդ ես եմ շնորհակալ հարցազրույցի, այդ հարցազրույցը հրաշալի վարելու համար :)
Ինձ շատ հաճելի էր քեզ հարցազրույց տալը:

Արմ ջան, ես կարծում եմ, որ ինձ մտերիմ մարդիկ ինձ այնքան ճանաչում են, որ որևէ հարցազրույցով չեմ կարող նրանց համար բացահայտում լինել :oy

Հարցազրույցի բոլոր ընթերցողներին ու մեկնաբանողներին անչափ շնորհակալ եմ :)
Քանի որ հարցազրույցը պատրաստվել էր ինչ-որ չափով կապված ակումբի ծննդյան հետ, ու գուցե կլինեն մարդիկ, ովքեր կունենան հարցեր, որոնց պատասխանը հարցազրույցում չեն ստացել, ուզում եմ ասել, որ պատրաստ եմ այս թեմայում այդ հարցերին պատասխանել՝ առանց որևէ ժամկետային սահմանափակման:

[Rammstein]

Կարդացի, շնորհակալ եմ, շատ հետաքրքիր էր։ :)


Գալաթեա: Ակումբը գոնե մի քիչ նմա՞ն է պետության, երկրի այն իդեալին որ դու ունես: Կարողացել ես, մոդերներիդ թիմի հետ միասին, դարձնել այն "քո" պետության փոքր մոդելը:
Chuk: Ինչ-որ չափով, միայն ինչ-որ չափով: Իրականում ինքը չի կարող մոտենալ իմ պատկերացրած պետությանը, որովհետև էստեղ ադմինը ընտրովի չի, ես եմ:
Իմ պատկերացրած պետությունում ղեկավարը՝ նախագահը, պիտի ընտրվի ժողովրդի կողմից: Նման մոդել Ակումբում չեմ անի, առնվազն առայժմ, որովհետև ցավոք դիտարկումներս ցույց են տալիս, որ գործող մոդել չի լինի, ցավոք ղեկավարը՝ ադմինը, պիտի լինի «ուժեղ» մարդ, ով իր վճռածն անի, նույնիսկ այն դեպքում, երբ ամբողջ համայնքն ընդվզում է, որովհետև ֆորումի զարգացման ուղին ինքը շատ ավելի լավ կարող է տեսնել, քան այդ համայնքը, ինքն ամեն օր է դրան հետևում, զարգացումը գծում:

Չուկ ջան, հավատա, սենց լրիվ լավ ա :ok։ Ես կերազեի նույնիսկ, որ մեր երկրի նախագը ընտրովի չլիներ, դու ասում ես` ակումբի ղեկավարը ընտրովի լինի։ :))

[Ուլուանա]

Լավ հարցազրույց էր, ապրեք։ :)