Նոր ցեղասպանության վտանգ

[Լեռնցի]

ՀԻՄԻ Է՞Լ ԼՌԵՆՔ ...

Կարծում եմ, այնպիսի խոշոր ծրագրեր, ինչպիսին է, օրինակ, ցեղասպանությունը, երբեք կիսատ չեն թողնում: Ովքեր էլ որ լինեն հայոց ցեղասպանության իրական պատվիրատուները պետք է որ աշխատեն ավարտին հասցնել իրենց սև գործը: Մանավանդ, որ մնացել է ՙգործի՚ ընդամենը մեկ տասներորդ մասը: Եթե փորձենք պարզել թե ովքեր են դրանք, ապա առաջին հերթին պետք է փնտրենք նրանց մեջ, ովքեր մինչ օրս չեն ընդունել-դատապարտել այդ ոճիրը և անգամ ակտիվորեն խոչընդոտում են այլ ազգերի ու պետությունների կողմից դրա ճանաչմանը: Դա նշանակում է, որ այդ քաղաքական ուժը` ցեղասպանության պատվիրատուն, շարունակում է ակտիվորեն գործել մինչև հիմա: Ո՞վ էր այդ պատվիրատուն` Գերմանիան, Ռուսաստանի արքունիքը, Անգլիայի արտգործ նախարարությունը, հրեա-մասոնականությունը թե մեկ այլ, դեռևս անհայտ, ուժ դեռ պետք է բացահայտել:

Մի բան պարզ է` ցեղասպանության գործիքը Թուրքիան էր, որպես պետություն և արևմտյան ու արևելյան թուրքերը ու քրդերը որպես ազգեր, ինչպես նաև չեչենների, չերքեզների և այլոց ավազակախմբերը:

Սթափ հայացքը մերօրյա իրավիճակին արձանագրում է, որ առկա են այն նույն պայմանները, որոնք հնարավոր դարձրեցին ծրագրված ցեղասպանության ամենաթեժ հատվածի` 1915-1923 թվականների ՄԵԾ ԵՂԵՌՆի իրականացումը:

Դրանք են`
· Թուրքիայի, այսպես կոչված, ՙդեմոկրատացումը՚;

· Թուրքիայի ու թուրքերի մասին եղած ՙկարծրատիպերի քանդումը՚;

· Հայկական առաջատար քաղաքական ուժի համագործակցությունը թուրքերի հետ;

· Տարածաշրջանում պատերազմական իրավիճակը;

· Որոշ պետությունների շահագրգռվածությունը հայերին իրենց բնօրրանից արտաքսելու մեջ:



Դիտարկենք շարադրվածը մեկ առ մեկ:

Թուրքիայի, այսպես կոչված, ՙդեմոկրատացում՚

Երիտթուրքերը իշխանությունը զավթելուց հետո սկսեցին Թուրքիայի ՙդեմոկրատացման՚ գործընթացը: Ընդունվեց սահմանադրություն, առաջ քաշվեցին ՙհամամարդկային՚ կարգախոսներ ազգային փոքրամասնությունների հավասարության, եղբայրության և այլ նմանատիպ բաների մասին: Եվ քանի որ այդուհետ Թուրքիայում իշխանություններն իբր արմատավորում էին նշված` ՙմարդասիրական՚ սկզբունքները, ուրեմն կոչ արվեց, որ հայ ֆիդայիները զենքերը ցած դնեն: Շատերը հավատացին` առաջին անգամն էր:

Ինչ եղավ հետո, հարմար առիթի պահին, բոլորիս քաջ հայտնի է` անզեն ժողովրդի կոտորած:

Հիմա նույնն է: Սկսել են Թուրքիայի ՙդեմոկրատացման՚ գործընթացը: Զինվորական դիկտատուրայից իբր անցում է կատարվում քաղաքացիական հասարակությանը: ՙԷրգենիկոն՚ են խաղացնում, գեներալներ են ձերբակալում, Հրանտ Դինքի սպանության դատավարություն են անում, հայկական ճարտարապետության նմուշներ են վերականգնում ու դեռ էլի տարբեր բաներ կանեն: Կանեն... Միայն թե եվրոպական չափանիշներին համապատասխանող պետության կարգավիճակ ձեռք բերեն:

Ի՞նչ կլինի հետո, հարմար առիթի դեպքում, բոլորս կարող ենք հստակ պատկերացնել ...



Թուրքիայի ու թուրքերի մասին եղած ՙկարծրատիպերի քանդում՚

Աբդուլհամիդյան Թուրքիայի և ընդհանրապես թուրքերի մասին տասնամյակներով ու հարյուրամյակներով ձևավորված ՙկարծրատիպերը՚ մեկ անգամ քանդեցինք` երիտթուրքերի խոստումների հիման վրա:
Տեսանք հետևանքները ... 1915 թ. ապրիլի 24

Երիտթորքական Թուրքիայի և թուրքերի մասին կոտորածներով պայմանավորված ՙկարծրատիպերը՚ մեկ անգամ ևս քանդեցինք, այս անգամ` հայ բոլշևիկների դրդմամբ: Թե Քեմալ փաշայի զորքը ՙարդեն այն թուրքերը չեն, սրանք արդեն բանվորա-գյուղացիական աշխատավորների ու չքավորության պաշտպաններն են` Լենինի բարեկամները՚:
Տեսանք հետևանքները ... Բացվեց անառիկ Կարս ամրոցի դարբասը... Ու էլ չհարցրին բոլշևիկ ես թե դաշնակցական, զինված ես թե անզեն, ծեր, մանուկ թե կին ... կոտորեցին անխտիր:

Երրորդ անգամ քանդեցինք թուրքերի մասին արդեն դարերի դառը փորձով ձևավորված ՙկարծրատիպերը՚ սովետական տարիներին: Թե թուրքերը արդեն քաղաքակիրթ են դարձել, սովետականացել են: Հիշու՞մ եք ՙԵս, Օլեգը և Ալին ...՚ բանաստեղծությունը:
Տեսանք հետևանքները... Բաքվում ապրող մեր հայրենակիցները վաթսուն-յոթանասունական-ներից ի վեր արդեն դարձել էին անազգ ՙբաքվեցի՚, ՙհոմո սովետիկուս՚ ու այդ պատճառով ոչ մի կերպ չէին հավատում, որ սումգաիթյան կոտորածը իրենց էլ է սպառնում: Նրանց ուղեղում չէր տեղավորվում այն միտքը, որ իրենց հարևան, գործընկեր կամ ուղղակի ընկեր դարձած կոմերիտական ու կոմունիստ թուրքերը, այս անգամ արդեն ՙադրբեջանցի՚ անվան տակ, նորածին հայ երեխաներին կգցեն կրակի մեջ ու կգոռան. ՙԱրմյանսկի շաշլիկ դելաեմ՚:

Հիմա նույնն է: Սկսել են Թուրքիայի և թուրքերի մասին ՙկարծրատիպերը՚ մեկ անգամ ևս քանդել, ենթադրելով թե Թուրքիան և թուրքերը փոխվել են: Այդ մասին Թուրքիայի վրայով թռչելիս ուղղակիորեն ասեց Ս. Սարգսյանը Գյուլին ուղղված ուղերձում: Բայց եկեք տեսնենք, արդյոք հիմքեր կան կարծելու թե Թուրքիան և թուրքերը փոխվել են: Բավարար է նշել միայն այն փաստը, որ նրանք մինչ օրս չեն ընդունում իրենց կատարած ոճրագործությունը և հենց այն նույն պահին, երբ բանակցում են հայերի հետ հարաբերությունների կարգավորման մասին, պետական մակարդակով իրենց դպրոցներում ակտիվորեն քարոզում են հակառակը, թե հայերն են ցեղասպանություն իրականացրել թուրքերի դեմ...
Սա չտեսնելը և առանց նախապայմանների հարաբերություններ հաստատելը քաղաքական կուրություն չէ, այլ ինչ որ ուրիշ բան... Ազգային ինքնասպանության դրդում: Չէ որ դա ուղղակիորեն թուրք երիտասարդության մեջ հող է նախապատրաստում անհիմն վրեժխնդրության համար: Ինչը կարծում եմ, հասկանալի է, այլ ձևեր չի ընդունի քան նոր ցեղասպանության:

Ի՞նչ կլինի հետո, հարմար առիթի դեպքում, բոլորս արդեն կարող ենք հստակ պատկերացնել ...


Հայկական առաջատար քաղաքական ուժի համագործակցություն թուրքերի հետ
Քսաներորդ դարի առաջին տասնամյակում նորաստեղծ հայկական կուսակցություններից մեկը` Հայ Հեղափոխական Դաշնակցությունը հայ իրականության մեջ ստանձնել էր առաջատար քաղաքական ուժի դեր: Եվ նա, հավանաբար, փորձի պակասության հետևանքով, կամ էլ հակառակվելով առաջինը ստեղծված ՙԱրմենական՚ կուսակցությանը, որը բացառում էր որևէ համագործակցություն թուրքերի հետ, սկսեց գաղտնի բանակցություններ նույնպես նորաստեղծ թուրքական (իրականում, հիմա արդեն հայտնի է, հրեա-մասոնական) ՙԻթթիհաթ վե թերակի՚ (ՙՄիություն և առաջադիմություն՚ ինչպիսի հնչեղ անվանում) կուսակցության հետ: Բանակցությունների նպատակն էր համատեղել երկու կուսակցությունների ուժերը, Թուրքիայում սուլթանի իշխանությունը տապալելու միջոցով, սահմանադրական պետություն ստեղծելու համար: Հատկանշական է, որ բանակցությունները այն ժամանակ էլ վարվում էին Շվեյցարիայում:

Ինչ եղավ հետո, հարմար առիթի պահին, բոլորիս քաջ հայտնի է...

Հիմա նույնն է: Սկզբից ՀՀՇ-ն, որպես մեր իրականության առաջատար քաղաքական ուժ, Լ. Տեր-Պետրոսյանի առաջնորդությամբ սկսեց գաղտնի բանակցություններ թուրքերի հետ հաշտեցման նպատակով... Բարեբախտաբար այդ կուսակցության ընդհանրապես և նրա առաջնորդի` ԼՏՊ-ի ապաշնորհության պատճառով բանակցությունները հաջողություն չունեցան: Իսկ հիմա էլ ՙՀանրապետական՚ կուսակցությունը դառնալով առաջատար քաղաքական ուժ, նույն Շվեյցարիայում սկսեց և ինչպես երևում է տրամաբանական ավարտին է հասցնում բանակցությունները Թուրքիայի հետ: Բանակցությունների հայտարարված նպատակն է առանց նախապայմանների դիվանագիտական միջպետական հարաբերություններ հաստատել երկու պետությունների միջև: Եվ դա չնայած այն բանի, որ խելագարություն է երբ հանցագործության զոհը ձգտում է առանց վերապահումների բարեկամանալ իր դահճի` ռեցիդիվիստ մարդասպանի հետ, որը ոչ միայն չի զղջումկատարած ոճրագործության համար, նույնիսկ չի էլ թաքցնում իր թշնամական տրամադրվածությունը:
Իրականում, սակայն, հենց Թուրքիան է լկտիաբար նախապայմաններ առաջ քաշել և Հայաստանի արտգործ նախարարը սուս ու փուս համաձայնվել է դրանց հետ, որոնք ըստ էության հետևյալն են`
ա) 1920 թ. թուրքական ավազակային` ոչպետական ագրեսիայի հետևանքով և բոլշևիկյան Ռուսաստանի միջնորդությամբ ձևավորված հայ-թուրքական զինադադարի գիծը (որը անօրինաբար դարձավ սովետա-թուրքական սահմանի հայաստանյան հատված) ճանաչել որպես հայ-թուրքական սահման: Այնինչ, Հայ-թուրքական միջազգայնորեն ճանաչված սահմանը Սևրի բազմակողմ պայմանագրի համաձայն հաստատվել է 1920 թ. նոյեմբերի 22-ին ԱՄՆ նախագահ Վուդրո Վիլսոնի իրավարար վճռով: Վերջինս անբեկանելի է, անժամանցելի է և պարտադիր է կատարման համար: Ի լրումն այս ամենի նշենք, որ Սևրի պայմանգիրը ի թիվս այլոց ստորագրել են նաև Թուրքիան և Հայաստանը:
բ) Հրաժարում ցեղասպանության միջազգային ճանաչումից, այդքանով նաև Թուրքիայից ցեղասպանության հետևանքների վերացման պահանջներից: Այդ թվում` տարածքային և ֆինանսական ռեպարացիայից և սեփականության իրավունքի վերականգնումից:
գ) Ղարաբաղյան հակամարտության թուրքանպաստ լուծում: Այսինքն` ազատագրված մեր հայրենի տարածքների անվերապահ վերադարձ թուրքական երկրորդ` անօրինական, նույպես ցեղասպան, պետությանը` Ադրբեջանին:

Որպես հայ-թուրքական բանակցությունների դրական հետևանք նշում են սահմանների բացումը և առևտրի զարգացումը: Իրականում տեղի կունենա թուրքական դեմոգրաֆիական ագրեսիա: Ավելի պարզ ասած, թուրքերը կլցվեն Հայաստան, պետական ծրագրով հատկացված գումարներով կգնեն այստեղ ամեն ինչ և շատ շուտով Հայաստանի հանրապետությունում կդառնան ազգային մեծամասնություն: Դրա համար արդեն ընդունվել է համապատասխան օրենք, որը հեշտացնում է օտարերկրացիների Հայաստանում բնակություն հաստատելու կարգը, աննշան վերապահումով` եթե նրանք բիզնեսով են զբաղվելու: Բնական հարց է ծագում` ուրիշ ինչով պետք է զբաղվեն օտարերկրացիները (թուրքերը) Հայաստանում: Չէ որ կաշվի կամ խալու խանութ բացելը արդեն բիզնես է:
Այս` դեմոգրաֆիական ագրեսիայի ծրագիրը թուրքերն արդեն հաջողությամբ փորձարկել են Կիպրոսում: Այդ անպաշտպան կղզու մեկ երրորդը գրավելուց հետո, մոտ 20-25 տարվա ընթացքում Թուրքիայից Կիպրոս տեղափոխվեց ավելի շատ թուրք քան կղզու հույն և հայ բնակչությունն է իրար հետ վերցրած: Կասկած չկա, որ նույնը Թուրքիան իրականացնելու է Հայաստանում...

Ի՞նչ կլինի հետո, հարմար առիթի դեպքում, բոլորս արդեն կարող ենք հստակ պատկերացնել ...


Տարածաշրջանում պատերազմական իրավիճակ
Երիտթուրքերը իշխանության եկան 1907 թվականին: Դրանից հետո 7-8 տարի շարունակ նրանք չտեսնված գաղտնապահությամբ նախապատրաստում էին հայերի ցեղասպանությունը: Այնքան գաղտնի էր դա արվում, որ թուրքական պառլամենտի հայ պատգամավորներն անգամ գլխի չնկան այդ սատանայական պլանների մասին: Այսպես միամիտ` ընկած իրենց բիզնեսի հետևից, աշխարհից անտեղյակ ու անհաղորդ, ուշադրության չարժանցնելով սթափության կոչերը, հայերն ապրեցին ընդհուպ մինչև 1915 թվականի ապրիլի 24-ը և անգամ դրանից էլ հետո: Ցեղասպանության ընթացքում անգամ կային հայեր և դրանք ամբողջ գյուղեր էին, որ չէին հավատում կոտորածների ականատեսների և մի կերպ փրկվածների սահմռկեցուցիչ պատմություններին: Որովհետև դա մարդկային ուղեղում չէր տեղավորվուռմ: Իսկ թուրքերը հարմար առիթը ձեռքներից բաց չթողեցւն: Սկսվել էր առաջին համաշխարհային պատերազմը և Եվրոպան բոցերի մեջ էր:

Հիմա նույնն է: Սկսվել է մեր անմիջական և մոտ հարևաներին ներգրավող լոկալ պատերազմների մի ամբողջ շարք` արաբա-իսրայելական, իրաքա-իրանյան, ամերիկա-իրաքյան, թուրք-քրդական, ամերիկա-ավղանական, ռուս-վրացական, էլ չասած, հայ-ադրբեջանականի մասին: Այս ամենը սպառնում է վերաճել տարածաշրջանային մեծ պատերազմի բոլորը բոլորի դեմ սկզբունքով, եթե ԱՄՆ-ը իրականացնի իր մտադրությունը հարձակվել Իրանի վրա: Այդ դեպքում Ադրբեջանը կօգտվի առիթից և կփորձի գրոհել Ղարաբաղի վրա: Վրաստանը կօգտվի ՆԱՏՕ-ի զորքերի ներկայությունից և կփորձի զենքի ուժով հետ բերել Աբխազիան և Հարավային Օսիան: Քրդերը օգտվելով Իսրայելի համակողմանի աջակցությունից կփորձեն Արևմտյան Հայաստանը պոկել Թուրքիայից; Հայաստանը հուժկու հակահարված կհասցնի ադրբեջանական բանակի ներխուժմանը և ազատագրելով Գանձակը, Շահումյանը և Ուտիքը դուրս կգա Քուռ գետի ափ: Դրանից կկառչի Թուրքիան և անկանխատեսելի հետևանքներով զորք կմտցնի Հայաստան:

Ի՞նչ կլինի հետո, այդպիսի առիթի դեպքում, բոլորս արդեն կարող ենք հստակ պատկերացնել ...

Շարունակելի

[Լեռնցի]

Շարունակություն
Որոշ պետությունների շահագրգռվածությունը հայերին իրենց բնօրրանից արտաքսելու մեջ:

Առաջին Աշխարհամարտի տարիներին Ռուսաստանը մի քանի անգամ փոխեց իր քաղաքականությունը կովկասյան ռազմաճակատում: Ռուսական արքունիքում մրցակցում էին երկու տեսակետ: Ըստ մեկի, պետք է Բուլղարիայի օրինակով ստեղծվեր Ռուսաստանին արբանյակ պետություն` ՙանկախ՚ Հայաստան և դառնար Ռուսաստանի հենակետը տարածաշրջանում: Ըստ մյուսի` Հայաստանը պետք է իսպառ հայաթափվեր և բնակեցվեր կոզակներով և ռուսական աղանդավորներով` մոլոկաններով, դուխոբորներով և այլն: Ըստ այդմ, մեկ մի տեսակետն էր դառնում առաջատար և իրականացվող, մեկ էլ մյուսը: Երբ արքունիքում հաղթում էր հայաթափության տեսակետը ռազմաճակատում տեղի էր ունենում հետևյալը: Ռուսական բանակը հայ կամավորական ջակատների և բնակչության աջակցությամբ գրոհով ետ էր շպրտում թուրքերին իրենց դիրքերից, մի քանի օր հայերը ցնծում էին և հանկարծ առանց բնակչությանը տեղակացնելու ռուսական զորքը դավաճանաբար ետ էր քաշվում և անպաշտպան բնակչությանը գցում էին կատաղած թուրքի երախը:

Ինչ էր տեղի ունենում հետո մեզ քաջ հայտնի է...

Հիմա նույնն է: ԱՄՆ նախկին պետքարտուղար Զ. Բժեզինսկու հանրահայտ ՙՇախմատային մեծ խաղատախտակ՚ գրքում բերված է իբր թուրքալեզու ժողովուրդների տարածվածության քարտեզը:

Ինչպես տեսնում ենք այս քարտեզում չի նշված Թաթարստանը, Բաշկորկստանը և ռուսաստանյան թուրքալեղու այլ տարածքները: Սա խոսում միայն մի բանի մասին, որ քարտեզում պատկերված է Զ. Բժեզինսկու երազած ՙթուրքական մեծ պարիսպը՚, որը հիմա ԱՄՆ-ը կառուցում է փոփոխական հաջողությամբ: Դրա նպատակն է կտրել հարավային երկրների հետ Ռուսաստանի հաղորդակցության ցամաքային ուղիները: Եվրոպայի ուղղությամբ այդ պատը երկարացվեց Ալբանիայի և Կոսովոյի հաշվին: Հեշտ է նկատել, որ Հայաստանը իր դիրքով այդ պատը զգալիորեն բարակացնում է: Հաշվի առնենք, որ Պարսկահայքում և Պարսկական (իսկական) Ադրբեջանում բնակչությունը թուրքալեզու լինելով, իրանական` արիական ծագում ունի և իր մտածելակերպով ու հոգեկերտվածքով էապես տարբերվում է Ադրբեջան կոչվող հանրապետության թուրք բնակչությունից: Բացի դա, Իրանը ամուր պետություն է և նմանատիպ խաղերը այնտեղ չեն անցնում: Ուրեմն ստացվում է, որ Հայաստանը ՙթուրքական մեծ պարիսպ՚-ի մեջ Ռուսաստանի և Իրանի համար դարբասի դեր է խաղում: Ինչպես դա ցույց է տրված նկարում աջից:
Ինքնին հասկանալի է, որ ԱՄՆ-ը պետք է ձգտի փակել այդ դարբասը: Առաջին կոպիտ փորձը չստացվեց: Պոլ Գոբլի տարածքների փոխանակման ծրագիրն էր: Տարբերակները հետևյալն էին` Մեղրին տրվում էր Ադրբեջանին, Ղարաբաղը` Հայաստանին, Լաչինի միջանցքը Հայաստանին, Մեղրիում երկաթուղին` Ադրբեջանին և այսպես մի քանի այլևայլ տարբերակներով: Ոչինչ չստացվեց, քանի որ ժողովուրդը դեմ էր, ժողովրդի կամային հատկանիշները այլ էին:

Որոշվեց իրականացնել պահեստային, շատ ծանր պլանը: Ըստ այդ պլանի Հայաստանը Թուրքիայի և թուրքերի համար դառնալու է ՙթափանցիկ՚: Դրա համար հայ-թուրքական հաշտեցում է հարկավոր, որպեսզի իմաստ ունենա ռուսական ռազմական բազան հանեն Հայաստանից: Դրա համար պետք է մոռացվեն Սևրի պայմանագիրն ու Վուդրո Վիլսոնի իրավարար վճիռը: Դրա համար հայերը պետք է հրաժարվեն իրենց ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ մեծ մասից, որպեսզի դարբասը չլայնանա: Դրա համար հայերի մեջ պետք է արմատավորել այն խեղկատակությունը թե շուտով պետությունները կդադարեն գոյություն ունենալ, ազգերը կվերանան և աշխարհը կկառավարվի տնտեսական հսկա կորպորացիաների կողմից: Այնպես որ ինչ կարիք կա հուզվելու` Հայրենիքը, ազգը, և նման այլ հասկացությունները կեղծ քաղաքական կատեգորիաներ են:

Ի՞նչ կլինի այդպիսի ընթացքի դեպքում, բոլորս արդեն կարող ենք հստակ պատկերացնել ...



ՀԻՄԻ Է՞Լ ԼՌԵՆՔ ...


Բայց ի՞նչ անենք…

Այս հարցի առջև մեր ազգը բազմիցս է կանգնել և այդպես էլ ընդհանուր կարծիքի չենք եկել: Հիշում եք ՙՄուսա լեռան 40 օրը՚: ժողովրդի մի մասը հոգևորականի հորդորներով ընտրեց Դեր Զոր տանող ճանապարհը: Իսկ մյուս մասը գնաց Բագրատյանի հետ դեպի Մուսա լեռ:

Հիմա նույնն է: Նորից երկու ճանապարհ ունենք:
Մեկը տանում է դեպի Դեր Զոր: Դա հայ-թուրքական արձանագրությունների վավերացումն է: Դա մեր թշնամիների կամքին լիովին հնազանդվելու ուղին է: Այդ ճանապարհը մեզ քաջ հայտնի է, մենք մեկ անգամ չէ որ անցել ենք այն: Թե ի՞նչ է մեզ սպասում այդ ճանապարհին և մանավանդ վերջում կարծում եմ ոչ մեկի համար առանձնահատուկ գաղտնիք չէ:
Մյուսը տանում է Մուսա լեռ: Դա հայ-թուրքական արձանագրություններին ՈՉ ասելն է: Դա ՀԱՅՐԵՆԱՏԻՐՈՒԹՅԱՆՆ ՕՐ հռչակելն է: Դա ՄԱԿ-ի ԱԽ-ին համապատասխան հայցով դիմելն է, պահանջելով կատարել Սևրի պայմանագրով որոշված Վուդրո Վիլսոնի ԻՐԱՎԱՐԱՐ ՎՃԻՌԸ: Դա ՀԱՅ ԴԱՏ-ի ուղին է: Դա դիմադրության և պայքարի ուղին է: Այդ ճանապարհն էլ մեզ քաջ հայտնի է: Այդ ճամփով էլ մենք մեկ անգամ չէ որ անցել ենք: Ու փորձը` մեր պատմական փորձը, մեզ ցույց է տվել, որ բացարձակապես բոլոր այն դեպքերում, երբ մենք տեր ենք կանգնել մեր իրավունքներին, երբ մենք դիմադրություն ենք կազմակերպել` զինված թե անզեն, մենք հաղթել ենք և ապրել, թեկուզև զոհողությունների գնով:
Երրորդը չկա…

Ու եթե մուսալեռցիները կարող էին հարգել մեկմեկու կարծիքը և ասել. ՙԳնացեք ձեր ընտրած ճանապարհով, Աստված ձեզ օգնական՚, ապա

հիմա ուրիշ է: Իրավիճակն այնպիսին է, որ մենք ստիպված ենք ազգովի ընտրություն կատարել. ԼԻՆԵԼ թե ՉԼԻՆԵԼՈՒ միջև:

Վաչագան Վահրադյան

[Adriano]

Շատ հետաքրքիր համեմատություններ ես անցկացնում: Սրանք իմ կարծիքով իրոք արժեքավոր նյութեր են: Սակայն մի հարց-միտք: Օրինակ ինչու չենք փորձում մտածել թե ինչու այժմյա իշխանությունը, նախորդ իշխանությունները փորձ են արել բարիդրացիական հարաբերություններ հաստատել թուրքական իշխող շրջանակների հետ: Սա չի նշանակում արդյոք, որ ամեն անգամ մեր առաջնորդները տեսել են հայ-թուրքական հարաբերությունների բարելավումը հենց այս ճանապարհով, սակայն ցավոք սրտի սխալվել են: Սա ինչի մասին է վկայում, որ անընդհատ հայտնվում ենք նույն իրադարձությունների կենտրոնում, թե անընդհատ գտնվում ենք մի իրավիճակի առջև երբ մեր ղեկավարները գտնում են, որ այլ ճանապարհներ չկան?

[Բիձա]

Շարունակություն
Որոշ պետությունների շահագրգռվածությունը հայերին իրենց բնօրրանից արտաքսելու մեջ:

Երրորդը չկա…



հիմա ուրիշ է: Իրավիճակն այնպիսին է, որ մենք ստիպված ենք ազգովի ընտրություն կատարել. ԼԻՆԵԼ թե ՉԼԻՆԵԼՈՒ միջև:

Վաչագան Վահրադյան
Լեռնցի ջան, Վաչագան Վահրադովն ով է՞:
Սկզբից կարծում էի, թե դու ես հեղինակը: Առաջին մասի վերաբերյալ շնորհակալություն հայտնեցի, բայց երկրոդ մասին, որ դու էլ լինեիր, չէի հայտնի:
Ինչ որ է
- 3-րդ տարբերակը կա, և այն է, որ ոչ թե նոր ցեղասպանության վախից դրդված կենդանական շարժումներ անենք, այլ գիտակցված մեկս մեկու լսենք: Կարևոր է նաև լսելուց հետո իրար հասկանալը: Ոչ պակաս տեղին կլինի հայրենասիրականը, քաղաքականն ու հասարակականը միաժամանակ, մի ոսպնյակի տակ դիտելը ու գերակայությունների տրամաբանությամբ հարցերին նայելը:
1-Սոված մարդը նախ և առաջ ուտելու հարց ունի ու նա ազգայինով չի զբաղվի:
2-Միայն այսօրվա ուտելիք ունեցողը կզբաղվի վաղվա ուտելիքի հարցով- ոչ ավելի:
3-Ուտելիքի հարց չունեցող միջին հայը մի գուցե հետաքրքրվի ազգայինով, բայց պետք է համոզված լինի, որ որևէ ԲՏ, ազգայինի անվան տակ իրեն չի խաբի:
Հիմա ազգի 80-90 տոկոսը այս կատեգորիաների մեջ է, մնացածն էլ այլ հարթություններում են:
Դուրս եկավ, որ պետք է հայաստան ասածը բոլորին ձեռնտու լինի, որպեսզի ժողովուրդը նրան որպես իր պետության պաշտպաննի: Հիմա հայաստանը պետություն չի, տարածք է, միայն փողատերերի համար արժեք ունի, որովհետև իրենց փողն է էդտեղից գալիս: Վաղը գործերը բարդացան- կգնան ուրիշ երկիր:
Հետևաբար հոդվածն ու հարցադրումները կիսատ են:

[Tig]

Նման թեմայի կարիք իրոք որ կա, ուղղակի ձևակերպումները…:think
Հետո մեր համար առաջնային խնդիրը ներքին հարցերը լուծելնա: Բիձու հետ համամիտ եմ՝ սոված մարդը բանի պետք չի…

[Kuk]

Վաչագան Վահրադյանն ո՞վ ա:

[Լեռնցի]

Նման թեմայի կարիք իրոք որ կա, ուղղակի ձևակերպումները…:think
Հետո մեր համար առաջնային խնդիրը ներքին հարցերը լուծելնա: Բիձու հետ համամիտ եմ՝ սոված մարդը բանի պետք չի…

Ընգեր, այո՛, մենք այսօր համատարած բարոյականության խնդիր ունենք: Այո՛, ոմանք միայն խոսում են այդ խնդիրներից, ոմանք առաջարկում լուծման տարբերակներ, իսկ ոմանք էլ կոնկրետ քայլեր են ձեռնարկում դրանց շուրջ:

Հիմա մի հարց: Եթե վաղը թուրքը տանկով մտնի Երևան, ասելու ես ախպեր, հա է, բայց մենք էսօր ներքին խնդիրներ ունենք...
Ինչ ես առաջարկում, ո՞րն է քո կարծիքը, տո՛ւր քո ձևակերպումները:
Շնորհակալություն:

[Տրիբուն]

Ընգեր, այո՛, մենք այսօր համատարած բարոյականության խնդիր ունենք: Այո՛, ոմանք միայն խոսում են այդ խնդիրներից, ոմանք առաջարկում լուծման տարբերակներ, իսկ ոմանք էլ կոնկրետ քայլեր են ձեռնարկում դրանց շուրջ:

Հիմա մի հարց: Եթե վաղը թուրքը տանկով մտնի Երևան, ասելու ես ախպեր, հա է, բայց մենք էսօր ներքին խնդիրներ ունենք...
Ինչ ես առաջարկում, ո՞րն է քո կարծիքը, տո՛ւր քո ձևակերպումները:
Շնորհակալություն:

Լեռնեցի ջան, նույն կերպ կարելի է մի քանի «եթե-ներով» հարցեր ձևակերպել ու հոգեճանգռիչ հոդվածներ գրել լռել չլռելու մասին: Օրինակ, եթե պարսիները վաղը Երևանի կեսը առանց տանկերի սեփականաշնորհեն ինչ ենք անելու: Կամ ռուսները գազի գինը սարքեն հազար դոլար, կամ վրացիները ճանապարհները զմռսեն օդյանինն էլ վրից: Ու սենց լիքը եթեներ:

Եթե թուրքերը տանկերով հասել են Երևան, էտ նշանակում ա որ ահագին ժամանակ ա պատերազմ ա սկսվել, ու մենք էլ արդեն համարյա պարտվել ենք: Արի սկսենք գոնե սահմանյին կռիվներից թուրքերի հետ, մինչև նրանց Երևան հասնելը:

Ասածս ինչ ա եղբայր - թուրքերi Երևանում տանկերով հայտնվելը հնարավոր բացասական սցենարներից մեկն ա, ու երևի վատագույնը: Բայց դա ընդամենը «եթե» ա: Իսկ քո չսիրած ներքին խնդիրները այսօրվա խնիդրներ են: Եթե չես ուզում որ վաղը թուրքերը տանկերով Երևանում լինեն, պիտի լուծես էսճրվա ներքին խնդիրները, որ նորմալ, հարուստ, ուժեղ, հզոր երկիր ունենաս, որը չի թողնի որ թուրքերը սահմանին մոտիկ գան, ուր մնաց Երևան հասնեն: Իսկ եթե թուրքերը արդեն Երևանում են, եղբայր, նշանակում ա, արդեն ներքին ու արտաքին խնդիրներ չկան: Կա մի խնդիր՝ թուրքերը Երևանում են:

[Լեռնցի]

Ներքին խնդիրները ինձ ծանոթ են, դրանք մտահոգիչ են, և ես ինքս որոշակի քայլեր ձեռնարկում եմ այդ կապակցությամբ: Պարզապես յուրաքանչյուր թեման /Երաժշտությունից մինչև պատմություն/, քննարկել ներքին խնդիրները, կարծում եմ, սխալ է: Իսկ եթե ցանկություն ունենք, ակումբ.ամ -ի նոր վերնագիր տանք` ներքին խնդիրների շտեմարան:

[Վիշապ]

Իմ կարճ խելքով ես մի բան հասկացա. Փաստորեն թուրքական տանկերի դեմը կարելի է առնել արձանագրություններին ոչ ասելով։:8

[Լեռնցի]

Պարոն Վիշապ, ոչ միայն այդ: Այլ կետեր էլ կան նշված:
Իսկ ին՞չ կառաջարկես դու:

[Վիշապ]

Պարոն Վիշապ, ոչ միայն այդ: Այլ կետեր էլ կան նշված:
Իսկ ին՞չ կառաջարկես դու:

Ապեր, ինչպես բոլոր ժամանակներում, հիմա էլ մեր հիմնական թշնամին ներքին է՝ դեբիլ, ընչաքաղց, կարճատես իշխանությունների ու առհասարակ առաջնորդների տեսքով։ Տարրական բան ասեմ. եթե ընդունենք որ քո բարձրաձայնած խնդիրը իրական ու ակտուալ խնդիր է, ապա երկրիդ առաջնորդը այդ խնդիրը փաթաթած ունի, ուստի ինքդ հասկացիր, թե որն է քո առաջնային խնդիրը։ Առհասարակ դու ու՞մ ես դիմում քո խնդիրներով։ Ակումբի ժողովդրի՞ն։ Լուչշե Սերժին նամակ գրես, կամ էլ Դաշնակներին ասես, շուրջորյա հանրահավանքներ ու ցույցեր կազմակերպեն։

[Տրիբուն]

Ներքին խնդիրները ինձ ծանոթ են, դրանք մտահոգիչ են, և ես ինքս որոշակի քայլեր ձեռնարկում եմ այդ կապակցությամբ: Պարզապես յուրաքանչյուր թեման /Երաժշտությունից մինչև պատմություն/, քննարկել ներքին խնդիրները, կարծում եմ, սխալ է: Իսկ եթե ցանկություն ունենք, ակումբ.ամ -ի նոր վերնագիր տանք` ներքին խնդիրների շտեմարան:

Ապեր ջան, ներքինն ու արտաքինը, հայոց ոգին ու յարխուշտան, շտեմարանն ու ճեմարանը փոխկապակցված երևույթներ են: Եթե դու ուզում ես միայն թուրքական տանկերի թեման քննարկել, դրա համար էլ կարելի առանձն թեմա բացել «Թուրքական տանկերի ընթացիկ վերանորոգումը ուպռավլենու խադավիկ Գոքորի մոտ»: Իմ իմանալով սա քաղաքականության բաժինն ա, որտեղ քննարկվում են քաղաքական խնդիրներ՝ փոխադարձ համաձայնության ու համերաշխության մթնոլորտում:

[Տրիբուն]

Պարոն Վիշապ, ոչ միայն այդ: Այլ կետեր էլ կան նշված:
Իսկ ին՞չ կառաջարկես դու:

Լեռնեցի ախպեր, աչքիս դու վատ երազ ես տեսել: Երևանում թուրքական տանկ չկա իմ իմանալով, որ էս պահին կոնկրետ բան առաջարկենք: Իսկ եթե ուզում ես հնարավոր սցենարներ դրանց Երևանում լինելու դեպքում, ապա ես կոնկրետ առաջարկում եմ պաժառ տալ թուրքական տանկերը:

[Ձայնալար]

Մոդերատորական: Թեման փակվում է մինչ մոդերատորներից մեկը ժամանակ և կամք կգտնի դրանով զբաղվելու:

[Ձայնալար]

Մոդերատորական: Թեման փակվում է մինչ մոդերատորներից մեկը ժամանակ և կամք կգտնի դրանով զբաղվելու:

Մոդերատորական: Մոդերատորներից մեկն այն գտավ :)) Թեման վերաբացվում է:

[Լեռնցի]

Լեռնեցի ախպեր, աչքիս դու վատ երազ ես տեսել: Երևանում թուրքական տանկ չկա իմ իմանալով, որ էս պահին կոնկրետ բան առաջարկենք: Իսկ եթե ուզում ես հնարավոր սցենարներ դրանց Երևանում լինելու դեպքում, ապա ես կոնկրետ առաջարկում եմ պաժառ տալ թուրքական տանկերը:

Գիտեմ: Խոսքը հնարավոր զարգացումների մասին է: Եվ քանի գնում, այնքան ավելի է նշմարվում սպասվող իրական վտանգը: Պարզապես պետք է բացել աչքերը և բացի ներքին հարցերից, մեկ մեկ էլ նաել դրսում ինչ ա կատարվում:

[Տրիբուն]

Գիտեմ: Խոսքը հնարավոր զարգացումների մասին է: Եվ քանի գնում, այնքան ավելի է նշմարվում սպասվող իրական վտանգը: Պարզապես պետք է բացել աչքերը և բացի ներքին հարցերից, մեկ մեկ էլ նաել դրսում ինչ ա կատարվում:

Ապեր, արի հիմա դու քո սցենարն առաջարկի: Հնարավոր զարգացում ա, ու արտաքին վտանգ կա - թուրքական տանկերը հեսա-հեսա կարող ա մտնում են Երևան: Ի՞նչ ենք անում էս պահին:

[Լեռնցի]

Նախ և առաջ պետք է հոգեբանորեն պատրաստ լինենք վատթարագույնին: Սա առայժմ նվազագույնն է, որ ես առաջարկում եմ:

[Լեռնցի]

“Ցեղասպանության հանցագործությունը կանխարգելելու եւ դրա համար պատժի մասին” Կոնվենցիա

Հաստատվել է եւ առաջարկվել է ստորագրության, վավերացման եւ մասնակցության ՄԱԿ-ի Գլխավոր Ասամբլեայի 260 A (III) 9 դեկտեմբերի 1948թ. Բանաձեւով,
Ուժի մեջ է մտել 12 հունվարի 1951թ.

Պայմանավորվող կողմերը, հաշվի առնելով, որ Միավորված Ազգերի Կազմակերպության Գլխավոր Աuամբլեան իր 1946 թ. դեկտեմբերի 11-ի 96 (1) բանաձեւում հայտարարել է, որ միջազգային իրավունքի համաձայն ցեղաuպանությունը հանցագործություն է եւ հակաuում է Միավորված Ազգերի Կազմակերպության ոգուն ու նպատակներին, եւ որ քաղաքակիրթ աշխարհը դատապարտում է այն,
ընդունելով, որ պատմության բոլոր ժամանակաշրջաններում ցեղաuպանությունը մեծ կորուuտներ է պատճառել մարդկությանը, եւ համոզված լինելով, որ մարդկությունն այդ նողկալի արհավիրքից ազատելու համար անհրաժեշտ է միջազգային համագործակցություն.
uույնով համաձայնում են ներքոհիշյալի շուրջ.

ՀՈԴՎԱԾ 1
Պայմանավորվող կողմերը հաuտատում են, որ ցեղաuպանությունը, անկախ նրանից՝ կատարվում է խաղաղ, թե պատերազմական պայմաններում, ըuտ միջազգային իրավունքի հանցագործություն է, որը նրանք պարտավորվում են կանխարգելել եւ պատժել այն կատարելու համար:

ՀՈԴՎԱԾ 2
Uույն Կոնվենցիայում ցեղաuպանություն նշանակում է հետեւյալ գործողություններից ցանկացածը՝ կատարված ազգային, էթնիկական, ցեղական կամ կրոնական որեւէ խմբի, որպեu այդպիuին, լրիվ կամ մաuնակի ոչնչացման մտադրությամբ.
(ա) այդ խմբի անդամների uպանությունը,
(բ) այդ խմբի անդամներին մարմնական լուրջ վնաuվածքներ կամ մտավոր վնաu պատճառելը,
(գ) որեւէ խմբի համար կյանքի այնպիuի պայմանների միտումնավոր uտեղծումը, որոնք ուղղված են նրա լրիվ կամ մաuնակի ֆիզիկական ոչնչացմանը,
(դ) այդ խմբի միջավայրում մանկածնությունը կանխելուն միտված միջոցների իրականացումը,
(ե) երեխաների բռնի փոխանցումը մարդկային մի խմբից մյուuին:

ՀՈԴՎԱԾ 3
Պատժելի են հետեւյալ արարքները`
(ա) ցեղաuպանությունը,
(բ) ցեղաuպանություն կատարելու նպատակով դավադրությունը,
(գ) ցեղաuպանության ուղղակի եւ հրապարակային հրահրումը,
(դ) ցեղաuպանություն կատարելու փորձը,
(ե) հանցակցությունը ցեղաuպանության կատարման մեջ:

ՀՈԴՎԱԾ 4
Ցեղաuպանություն կամ 3-րդ հոդվածում թվարկված որեւէ արարք կատարած անձինք ենթակա են պատժի՝ անկախ այն բանից, նրանք uահմանադրությամբ պատաuխանատու ղեկավարներ են, թե պաշտոնատար կամ մաuնավոր անձինք:

ՀՈԴՎԱԾ 5
Պայմանավորվող կողմերը պարտավորվում են uույն Կոնվենցիայի դրույթները գործողության մեջ դնելու համար ընդունել իրենց uահմանադրություններին համապատաuխան անհրաժեշտ օրենuդրություն եւ, մաuնավորապեu, uահմանել արդյունավետ պատժամիջոցներ ցեղաuպանության մեջ կամ 3-րդ հոդվածում նշված մյուu արարքներից որեւէ մեկում մեղավոր անձանց համար:

ՀՈԴՎԱԾ 6
Այն անձինք, որոնք մեղադրվում են ցեղաuպանություն կամ 3-րդ հոդվածում թվարկված որեւէ արարք կատարելու մեջ, դատվում են այն երկրի իրավաuու դատարանի կողմից, որի տարածքում կատարվել է այդ հանցագործությունը, կամ այնպիuի միջազգային քրեական դատարանի կողմից, որը կարող է իրավազորություն ունենալ uույն Կոնվենցիայի՝ այդ իրավազորությունը ճանաչած Կողմերի նկատմամբ:

ՀՈԴՎԱԾ 7
Ցեղաuպանությունը եւ 3-րդ հոդվածում թվարկված մյուu արարքները հանձնման նպատակների համար չեն դիտվում որպեu քաղաքական հանցագործություններ:
Նման դեպքերում Պայմանավորվող կողմերը պարտավորվում են հանձնումն իրականացնել իրենց օրենuդրության եւ գործող պայմանագրերի համաձայն:

ՀՈԴՎԱԾ 8
Յուրաքանչյուր պայմանավորվող կողմ կարող է դիմել Միավորված ազգերի կազմակերպության իրավաuու մարմիններին՝ Միավորված ազգերի կազմակերպության կանոնադրությանը համապատաuխան ձեռնարկելու այնպիuի գործողություններ, որոնք նրանք անհրաժեշտ են համարում ցեղաuպանությունը եւ 3-րդ հոդվածում թվարկված որեւէ այլ արարք կանխարգելելու եւ ճնշելու համար:

ՀՈԴՎԱԾ 9
Պայմանավորվող կողմերի միջեւ վեճերը՝ կապված uույն Կոնվենցիայի մեկնաբանման, կիրառման եւ կատարման հետ, ներառյալ նաեւ ցեղաuպանություն կամ 3-րդ հոդվածում թվարկված որեւէ արարք կատարելու համար այu կամ այն պետության պատաuխանատվության վերաբերյալ վեճերը, հանձնվում են Միջազգային դատարանի քննարկմանը՝ վեճի կողմերից յուրաքանչյուրի պահանջով:

ՀՈԴՎԱԾ 10… ՀՈԴՎԱԾ 19

Ծանոթագրություն
Կոնվենցիան Հայաuտանի Հանրապետության համար ուժի մեջ է մտել 1993 թ. հունիuի 23-ից:

[Mephistopheles]

Ապեր, արի հիմա դու քո սցենարն առաջարկի: Հնարավոր զարգացում ա, ու արտաքին վտանգ կա - թուրքական տանկերը հեսա-հեսա կարող ա մտնում են Երևան: Ի՞նչ ենք անում էս պահին: Մենակ ընկերական չասես - միավորվում ենք, ու հրապարակում յարխուշտա ենք պարում: Արի գոնե էս մի բանի հետ համաձայնվի, որ իմ ասած պաժառ տալն ա վելի լավ լուծում ա, քան յարխուշտա պարելը:

Ապեր սցենար կա, Էրդոգանն ասեց "սաղ հայերին քշելու եմ երկրից" հիմա մերոնք բանակցում եմ թե ոնց են քշելու էլի հին մարշրուտո՞վ Տեր-Զորով բանով թե թազա գիծ են բացել… մերոնք հստակ ասել են որ եթե բերեք սահման սաղին գյուլլում ենք, մենք էդքան մարդ չենք կարա ընդունենք… նեղվածք ա…

… դե արդեն պտի մենք ջոգենք որդից են մեզ ցեղասպանում

[Լեռնցի]

Թուրքիայից արտաքսվելու սպառնալիքը մտահոգում է նաև ամերիկացիներին

ԱՄՆ պետքարտուղարությունն այսօր սեփական քաղաքացիներին զգուշացրել է ամերիկացիների նկատմամբ Թուրքիայում ահաբեկչությունների ու բռնությունների հնարավորության մասին ու հորդորել խուսափել այդ երկիր կատարելիք այցելություններից, իսկ այցելելու դեպքում` ցուցաբերել հնարավորինս մեծ զգուշություն: Պետքարտուղարության զգուշացմամբ` վտանգն իրական է մնալու ընդհուպ մինչև 2010 թվականի ապրիլի 30-ը:

ԱՄՆ արտաքին քաղաքական գերատեսչությունը, հիշեցնելով, որ Թուրքիայում ծավալվում է «Գնացեք Ամերիկա, սա մեր երկիրն է» հակաամերիկյան արշավը, հորդորել է այս օրերին ավելի զգույշ լինել, քանի որ լրանում է ԱՄՆ-ում ահաբեկչական կազմակերպությունների ցանկում ներառված Հեղափոխական ժողովրդա-ազատագրական կուսակցության հերթական տարեդարձը: «Միանգամայն հնարավոր են հարձակումներ ամերիկացիների, թուրք-ամերիկյան մշակութային, գործարար կառույցների վրա»,- ասված է Պետքարտուղարության հայտարարության մեջ:

ԱՄՆ-ի իշխանությունները Թուրքիայում լարվածության աճ են կանխատեսում նաև` կապված քրդական ազգաբնակչության ազգային տոնի` Նովրուզի տոնակատարության հետ, որը նշվելու է մարտի 21-ին: Հիշեցվում է, որ նախկինում այս օրը տեղի են ունեցել բողոքի ակցիաներ, որոնք հաճախ ուղեկցվել են բռնություններով, ուստի և չի բացառվում, որ դրանք կրկնվեն նաև այս տարի:

Չնայած արտաքին կոռեկտ ձևակերպումներին, ԱՄՆ-ի Պետքարտուղարության անհանգստությունը, հիմնականում, պայմանավորված է Թուրքիայում ապրիլ ամսին հակաամերիկյան տարամադրությունների կտրուկ աճի հետ, ինչը թերևս, կարող է բացատրվել միայն Հայոց ցեղասպանության ճանաչման թեման ԱՄՆ-ի քաղաքական օրակարգում արծարծելու հանգամանքով: Համենայնդեպս, ԱՄՆ Պետքարտուղարության հայտարարությունը վկայում է, որ թուրք-ամերիկյան հարաբերությունների սրացում սպասվում է հենց ապրիլի կեսերին:

Աղբյուր` Panorama.am

[Տրիբուն]

Բայց դու տենց ել բան չառաջարկեցիր, թե էտ անտեր թուրքական տանկերի հետ ինչ անենք: Ասենք, եթե բարձր ոգի ունենանք, շաաաաաաաաաաատ բարձր ոգի, բայց փամփուշտ չունենանք, կարանք տանկերի դեմն առնենք ու նոր ցեղասպանությունից խուսափենք, թե՞ չէ: Էս մի հարցին պատասխանի:
Կանխավ շնորհակալ եմ:

[Ձայնալար]

Մոդերատորական: Մի շարք գրառումներ ջնջվել են, մի քանիսը՝ խմբագրվել: «Քննարկման» բոլոր մասնակիցները, բոլոր հակականոնադրական գրառումների համար ստացել են տուգանային միավորներ: Դեպքերի հետագա նմանատիպ զարգացման դեպքում, հաջորդ քայլս լինելու է բաժնից արգելափակումը:

[Լեռնցի]

Բայց դու տենց ել բան չառաջարկեցիր, թե էտ անտեր թուրքական տանկերի հետ ինչ անենք: Ասենք, եթե բարձր ոգի ունենանք, շաաաաաաաաաաատ բարձր ոգի, բայց փամփուշտ չունենանք, կարանք տանկերի դեմն առնենք ու նոր ցեղասպանությունից խուսափենք, թե՞ չէ: Էս մի հարցին պատասխանի:
Կանխավ շնորհակալ եմ:
Երբ չին փիլիսոփա Կոնֆուցիուսին հարցնում են` նշել 3 ամենաանհրաժեշտ պարագաները պատերազմի ժամանակ, նա պատասխանում է` սնունդ, զենք, ոգի: Իսկ եթե դրանցից երկուսը` նա պատասխանում է. զենք և ոգի: Իսկ եթե դրանցից մեկը` պատասխանում է. ոգին:
Հիմա ես համամիտ եմ Կոնֆիցիուսի կարծիքին, դու էլ մնա քո կարծիքին: Բայց հավատա, որ Կարաբաղյան պատերազմում, մենք ոչ զենքով էին շատ ադրբեջանցիներից, ոչ էլ սնունդով, բայց զարմանալիորեն, հաղթեցինք: Ո՞րն էր առավելությունը:
Կարաբաղյան հակամարտությունը քո հարցի պատասխանն է, որ փամփուշտ չկար, բայց հաղթեցինք: ;)

[Chuk]

Երբ չին փիլիսոփա Կոնֆուցիուսին հարցնում են` նշել 3 ամենաանհրաժեշտ պարագաները պատերազմի ժամանակ, նա պատասխանում է` սնունդ, զենք, ոգի: Իսկ եթե դրանցից երկուսը` նա պատասխանում է. զենք և ոգի: Իսկ եթե դրանցից մեկը` պատասխանում է. ոգին:
Հիմա ես համամիտ եմ Կոնֆիցիուսի կարծիքին, դու էլ մնա քո կարծիքին: Բայց հավատա, որ Կարաբաղյան պատերազմում, մենք ոչ զենքով էին շատ ադրբեջանցիներից, ոչ էլ սնունդով, բայց զարմանալիորեն, հաղթեցինք: Ո՞րն էր առավելությունը:
Կարաբաղյան հակամարտությունը քո հարցի պատասխանն է, որ փամփուշտ չկար, բայց հաղթեցինք: ;)
Լավ բան ա ասել Կոնֆուցիուսը ու իսկապես պատերազմի ժամանակ ոգին եթե ոչ ամենակարևորը, ապա ամենակարևորներից մեկն է:
Սակայն սնունդի ու զենքի բացակայության դեպքում ոչ միայն չէինք հաղթի, այլև վախենամ, որ կենդանի մնացող չլիներ: Այլ կերպ ասած էդ գործոնների հանգամանքը անտեսելը կարող ա բերել հսկայական ձախողման, պետք չի շատ տարվել ոգով: Էլ չասած, որ էսօրվա ոգին 90-ականների ոգուց տարբերվում ա:

[Լեռնցի]

Լավ բան ա ասել Կոնֆուցիուսը ու իսկապես պատերազմի ժամանակ ոգին եթե ոչ ամենակարևորը, ապա ամենակարևորներից մեկն է:
Սակայն սնունդի ու զենքի բացակայության դեպքում ոչ միայն չէինք հաղթի, այլև վախենամ, որ կենդանի մնացող չլիներ: Այլ կերպ ասած էդ գործոնների հանգամանքը անտեսելը կարող ա բերել հսկայական ձախողման, պետք չի շատ տարվել ոգով: Էլ չասած, որ էսօրվա ոգին 90-ականների ոգուց տարբերվում ա:

Դե իհարկե, մնացածի դեր ես չեմ ուրանում, նշում եմ դրանցից ամենակարևորը: Հենց օրինակն էլ դա է վկայում, որ մենք մեր մրցակցին զիջում էին մյուս երկուսով, բայց հաղթեցինք:
Դե ես էլ դրա համար ասում եմ, պետք է քայլեր ձեռնարկել 90-ականների սկզբների ոգի ստեղծելու համար, դեռ ավելին: Պետք է ոգեպես պատրաստվենք պատերազմի:

[Hayazn]

Եթե թույլ կտաք իմ կարծիքը հայտնել ապա ասեմ ,որ թուրքիաին ոչ թէ չեն թողնում եվրոմիության մեջ այլ ինքը չի ցանկանում , որովհետև թուրքիան արդեն համարյա թէ տիրացել է ևրոպաին :
Իսկ ինչ վերաբերում է Հայերի նկատմամբ նոր ցեղասպանություն անելուն ապա ասեմ ,
որ թուրքերի ձեռքերը Հայերի 5 տոկոսին անգամ չեն հասնի , դրա համար կարիք չկա անհանգստանալու :
Իսկ այ այն անձինք ովքեր կպաշտպանեն համասեռամոլների իրավունքները Հայաստանում , նրանք կհանդիսանան իրական ցեղասպանություն կազմակերպողները Հայերի նկատմամբ :
Պատկերացրեք եթե չինաստանի 50 տոկոսը դառնա համասեռամոլ , միուս 50 տոկոսը դեռևս կես միլիարդ է իսկ Հայերի 5 տոոկոսը եթե դառնա համասեռամոլ ապա դա կարող է բերել ազգաբնակչության աճի 50 տոկոսի կրճատման :