Դիտել ողջ տարբերակը : Գրքերի լավագույն էկրանավորումները
Այս ցուցակում նշված անունների մեծամասնությունն, անշուշտ, գերադասելի է ոչ միայն դիտել, այլև անպայման կարդալ. չէ՞ որ, տարածված կարծիքի համաձայն, գրքի էկրանացումը երբեք չի կարող գերազացել իր տպագիր օրիգինալին: Սակայն կան այնպիսի ֆիլմեր, որտեղ սյուժեի, հերոսների և ընդհանուր մթնոլորտի տեղափոխումը գրքի էջերից դեպի մեծ էկրան միայն դրական է անդրադառնում ստեղծագործության որակի վրա՝ էլ ավելի ընդգծելով վառ կերպարները, անսպասելի շրջադարձերը և այլն: Ստորև ներկայացնում եմ գրքերի՝ կինոյի ողջ պատմության ընթացքում նկարահանված լավագույն էկրանացումները: Ցուցակն, անշուշտ, թերի է և փոքր-ինչ սուբյեկտիվ. ակնկալում եմ, որ ներքևում կծավալվեն այն լրացնելու ազնիվ նպատակին ծառայող բուռն և արյունահեղ քննարկումներ :): Եվս մի նշում. ջիհադից խուսափելու համար գերադասել եմ ցուցակում տեղ գտած ֆիլմերը չհամարակալել: Եվ այսպես…
http://s003.radikal.ru/i203/1002/8b/59d3f7befbb8.jpg
«Շինդլերի ցուցակը» (http://www.imdb.com/title/tt0108052/): Հիմնված է Թոմաս Քենիլիի՝ 1982 թվին հրատարակված «Շինդլերի տապանը» վեպի վրա: 1993-ին Սթիվեն Սփիլբերգը էկրանավորեց գիրքը: Ֆիլմը շահել է 7 «Օսկար» մրցանակ:
http://s09.radikal.ru/i182/1002/33/4b5b3ab72bbb.jpg
«Հարրի Պոտտերը և» (http://www.imdb.com/title/tt0241527/)… և գրեթե ամեն ինչը: Նկարահանված են ըստ Ջոաննա Ռոուլինգի՝ Հարրի Պոտտերի արկածների մասին պատմող համանուն վեպերի:
http://s56.radikal.ru/i154/1002/4f/930b062274d4.jpg
«Մատանիների տիրակալը» (http://www.imdb.com/title/tt0120737/) եռերգությունը: Թոլքինի էպոսն առաջին անգամ լույս տեսավ հեռավոր 1954 թվականին: Գրեթե կես հարյուրամյակ անց՝ 2001-ից 2004-ը, ռեժիսյոր Պիտեր Ջեքսոնը նկարահանեց երեք մասից բաղկացած մի ֆիլմ, որն աշխարհով մեկ հավաքեց երեք միլիարդ դոլար և արժանացավ 17 «Օսկարի»:
http://i057.radikal.ru/1002/43/886ba1dba5c0.jpg
«Փսիխո» (http://www.imdb.com/title/tt0054215/): Հիչկոկի դասական կինոնկարի հիմքում Ռոբերտ Բլոխի՝ 1959 թվին հրատարակված համանուն վեպն է, որն իր հերթին հիմնված է իրական պատմության վրա:
http://s004.radikal.ru/i207/1002/af/499390f478e1.jpg
«Անգլիացի պացիենտը» (http://www.imdb.com/title/tt0116209/): Այս զարմանալի վեպի հեղինակը՝Մայքլ Օնդատժեն, 1992 թվին իր ստեղծագործության համար արժանացավ Բուկերովյան մրցանակի: 1996-ին Էնտոնի Մինգելլան գրքի հիման վրա նկարահանեց համանուն ֆիլմ, որը 9 «Օսկար» շահեց, այդ թվում՝ «լավագույն ֆիլմ» անվանակարգում:
http://s001.radikal.ru/i195/1002/82/af278f5d2e73.jpg
«Բեն Հուր» (http://www.imdb.com/title/tt0052618/). ամերիկացի գրող Լյու Ուոլլասի վեպի մոտիվներով ռեժիսյոր Ուիլյամ Ուայլերի նկարահանած էպիկական կինոնկարը 1959 թվին արժանացավ 11 «Օսկարի»:
http://s53.radikal.ru/i142/1002/29/1c81314baed5.jpg
«Քամուց քշվածները» (http://www.imdb.com/title/tt0031381/): Վեպի հեղինակը Մագրետ Միտչելն է: Ֆիլմը նկարահանվել է 1939-ին և շահել 10 «Օսկար» մցանակ:
http://s57.radikal.ru/i158/1002/41/5fe1ecffafa0.jpg
«Ֆորեսթ Գամփ» (http://www.imdb.com/title/tt0109830/): 1994-ին ստեղծված այս փայլուն կինոնկարի հիմքում Ուինսթոն Գրումի՝ 1986 թվին գրած համանուն վեպն է: 6 «Օսկար»:
http://s005.radikal.ru/i209/1002/21/5b8075323c27.jpg
«Փախուստ Շոուշենկից» (http://www.imdb.com/title/tt0111161/): Ֆրենկ Դարաբոնդն իր «IMDb-հավեժ-N1» ֆիլմը նկարահանել է 1994-ին՝ Սթիվեն Քինգի «Ռիտա Հեյվորթն ու Շոուշենկից փրկությունը» վեպի հիման վրա: Կինոնկարը ներկայացվել է 7 «Օսկարի»:
http://i074.radikal.ru/1002/30/d7fe29fdd777.jpg
«Մարտական ակումբ» (http://www.imdb.com/title/tt0137523/): Դևիդ Ֆինչերի թրիլլերի գրական հիմքը Չակ Պալանիկի համանուն վեպն է: IMDb #16:
http://s002.radikal.ru/i199/1002/6b/f1208dd318c4.jpg
«Կնքահայրը» (http://www.imdb.com/title/tt0068646/): 1969-ին Մարիո Պյուզոն աշխարհի դատին հանձնեց համանուն վեպը, որի հիման վրա էլ Ֆրենսիս Ֆորդ Կոպոլան նկարահանեց իր գանգստերական դրաման: 3 «Օսկար»՝ լավագույն ֆիլմ, լավագույն սցենար (ադապտացիա), լավագույն առաջին պլանի տղամարդու դերակատարում (Մառլոն Բրանդո):
http://s39.radikal.ru/i084/1002/86/d01af6a5876c.jpg
«Մեծ ձուկ» (http://www.imdb.com/title/tt0319061/): Նկարահանված է ըստ Դենիել Ուոլլեսի «Մեծ ձուկ. Առասպելաբանական համամասնությունների վեպ» գրքի: Արժանացել է «Օսկարի» լավագույն երաժշտության համար:
http://s42.radikal.ru/i096/1002/22/72322c96ade7.jpg
«Մնա ինձ հետ» (http://www.imdb.com/title/tt0092005/): Ռեժիսյոր՝ Ռոբ Ռեյներ, ֆիլմին որպես հիմք ծառայած «Մարմինը» վեպի հեղինակ՝ Ստիվեն Քինգ:
http://s005.radikal.ru/i210/1002/b8/55cfb3390425.jpg
«Վարդի անունը» (http://www.imdb.com/title/tt0091605/): 1986-ին ռեժիսյոր Ժան-Ժակ Աննոն փայլուն կերպով էկրանավորեց Ումեբրտո Էկոյի աշխարհահռչակ «Վարդի անունը» վեպը: Շոն Կոններիի մարմնավորած Բասկերվիլցի Ուիլիամը անմոռանալի է:
http://s13.radikal.ru/i186/1002/fe/f91c1d5925a3.jpg
«Կանաչ մղոնը» (http://www.imdb.com/title/tt0120689/): Եվս մեկ ֆիլմ, որի ռեժիսյորը Ֆրենկ Դարաբոնդն է: Եվս մեկ ֆիլմ, որը հիմնված է Ստիվեն Քինգի համանուն վեպի վրա: «Օսկարի» չորս նոմինացիա և ջերմագույն ընդունելություն հանդիսատեսի կողմից:
http://s59.radikal.ru/i165/1002/13/f86d3a0409a5.jpg
«Տասներկու աթոռ» (http://www.imdb.com/title/tt0065670/), «Ոսկե հորթը» (http://www.imdb.com/title/tt0063845/): Հանճարեղ գրչեղբայրներ պարոնայք Իլֆն ու Պետրովը մեզ նվիրեցին մեծ կոմբինատորի փայլուն կերպարը, իսկ ռեժիսյորներ Լեոնիդ Գայդայն ու Միխայիլ Շվեյցերը հավերժ անմահացրեցին Օստապ Իբրահիմովիչին ժապավենի վրա:
http://s004.radikal.ru/i205/1002/61/b6fa07ea3d0e.jpg
«Մենք ենք, մեր սարերը»: Ռեժիսյոր Հենրիկ Մալյանի ստեղծագործությունը, որպես ֆիլմ, բնավ չի զիջում գրող Հրանտ Մաթևոսյանի ստեղծագործությանը, որպես վիպակի: Սրանից լավ գովեստ դժվար է գտնել. հայկական լավագույն կինոնկարներից մեկը, եթե ոչ ամենալավը:
http://i037.radikal.ru/1002/3b/0a0565766d29.jpg
«Պատերազմ և խաղաղություն» (http://www.imdb.com/title/tt0063794/): Սերգեյ Բոնդարչուկի մոնումենտալ ստեղծագործությունը Լև Տոլստոյի վեպի արժանի էկրանավորումն է: Բազմաթիվ մրցանակներ, այդ թվում, 1968 թվին, «Օսկար»՝ լավագույն արտասահմանյան ֆիլմ անվանակարգում:
Ցուցակը բաց է, պարոնայք ;):
"Обыкновенное чудо" - /երևի /"Սովորական հրաշք"
Եվգենի Շվարցի համանուն պիեսի էկրանավորում: Հիանալի դերասանների մի ամբողջ պլեյադա: Եվ իհարկե անգերազանցելի Եվգենի Լեոնով:
"Ռոբիզոն Կռուզոի կյանքը և զարմանահրաշ արկածները": Դանիել Դեֆոյի "Ռոբիզոն Կրուզո"- ի մոտիվներով: Գլխավոր դորում մեծ դերասան՝ Լեոնիդ Կուռավլյով:
ու նաև երաժշտության հիանալի ներդաշնակում՝ հանճարեղ Վիվալդիի "Տարվա եղանակների" ներքո:
Առնե՛տ :beee
Թեման տեսա, ասեցի հեսա «ազգային-ազատագրական» գրառում եմ անելու ու վիրավորված տոնով ցանկիդ ավելացնեմ «մենք ենք մեր սարերը», որն իսկապես արտակարգ էկրանավորում եմ համարում, էն էլ հասա վերջին, տեսա որ գրել ես, մանթո մնացի :beee
Հարրի Փոթթերը ցուցակից կհանեի, կինոն էն չի :oy
Այսինքն որպես առանձին միավոր, որպես «թեթև» կինո վատը չի, բայց գրքի արժանի էկրանավորում չի:
Էս մեկը գրում եմ հարցի տեսքով: «Շկիդ հանրապետությունը» հրաշալի գիրք է ու ունի նաև կինո: Ես կինոն չեմ տեսել, բայց հրաշալի կարծիքներ եմ լսել այդ ֆիլմի մասին, ու եթե տեսնողներ կան, թող ասեն, էս թեմային արժան է, թե ոչ:
Որպես գրքի լավ էկրանավորում շատ եմ հավանել նաև Չարլզ Դիկկենսի «Օլիվեր Թվիստի արկածները» գրքի հիման վրա նկարած «Օլիվեր Թվիստ (http://www.imdb.com/title/tt0380599/)» կինոն: Ռեժիսոր՝ Ռոման Պոլանսկի:
http://bexhuff.com/files/images/oliver-twist.jpg
Էս մեկը գրում եմ հարցի տեսքով: «Շկիդ հանրապետությունը» հրաշալի գիրք է ու ունի նաև կինո: Ես կինոն չեմ տեսել, բայց հրաշալի կարծիքներ եմ լսել այդ ֆիլմի մասին, ու եթե տեսնողներ կան, թող ասեն, էս թեմային արժան է, թե ոչ:
տեսել եմ ու ասեմ, որ հիանալի ֆիլմ է: չես սխալվել: Սերգեյ Յուրսկու հիանալի դերասանական կատարում: Ու ոչ միայն իր:
Առնե՛տ :beee
...Հարրի Փոթթերը ցուցակից կհանեի, կինոն էն չի :oy
Այսինքն որպես առանձին միավոր, որպես «թեթև» կինո վատը չի, բայց գրքի արժանի էկրանավորում չի:
Լրիվ համաձայն եմ, գրքին չի հասնում ոչ մի կերպ, բացառություն է միայն 3-րդ մասի էկրանավորումը: Սպասենք, հավանաբար մի 15 տարի հետո կսկսեն նորից առաջին մասից նկարահանել այս գրքերի էկրանավորումը, հուսանք` ավելի լավ կստացվի:
Գարնան 17 ակնթարթ
Ոչ ծավալուն գիրք,բավականին մանրամասն-երկար ֆիլմ,ընդ որում չձգձգած:
Տեսածս երևի միակ ֆիլմն է,որ կարող ես գիրքը չկարդալ և ոչինչ չկորցնել:
«Նմանվել Սասունցի Դավթին», հավեսով մանկական կինո է…
«Դյունա»։ Ֆրենկ Հերբերտի համանուն գրքի էկրանավորումը, ռեժիսոր՝ Ջոն Հարրիսոն, 2000թ։ Իրենից մերկայացնում է մինիսերիալ՝ 275րոպե ընդհանուր տեւողությամբ։
«Դյունայի զավակները»։ 2-րդ եւ 3-րդ գրքերի էկրանավորումն է, ռեժիսոր՝ Գրեգ Յայտանես, 2003թ, մինիսերիալ, 260ր։
Ֆրենկ Հերբերտի «Դյունա»-ն սագա է՝ բաղկացած 6 գրքերից։ Այն արժանացել է բազմաթիվ մրցանակների եւ հանդիսանում է բոլոր ժամանակների լավագույն գիտաֆանտաստիկ գրքերից մեկը։ Հեղինակի մահից հետո, սակայն, նրա որդին Կեվին Անդերսոնի հետ մեկտեղ հրատարակել է մի շարք գրքեր՝ օրիգինալ «Դյունա»-ին նախորդող եւ հաջորդող պատմությունների եւ իրադարձությունների նկարագրություններով։
2008թ-ին պաշտոնապես հայտարարվել էր այն մասին, որ Paramount Pictures-ը զբաղվելու է հանրահայտ վեպի նոր էկրանավորմամբ։ Կեվին Անդերսոնը եւ Բրայան Հերբերտը հանդես են գալու որպես պրոդյուսերի օգնականներ։ Նկարահանումները սկսվելու են 2010թ-ին։ Ներկայումս դերասանների ցանկը հայտնի չէ, սակայն հնարավոր է, որ Ռոբերտ Պատտինսոնը (The Twilight Saga-ի գլխավոր դերակատարը) հանդես գա այս ֆիլմում․․․
Enigmatic
03.02.2010, 14:23
Իմ կարծիքով Դոստոյեվսկու «Ոճիր և պատիժ»-ն էլ է շատ լավ ֆիլմ ստացվել:
http://kinonadivane.ru/uploads/posts/2009-05/1243166207_dostoevskijj-f.m.-prestuplenie-i.jpg
*e}|{uka*
04.02.2010, 01:09
Երբեք չեմ կարողացել գիրք կարդալուց հետո էկրանավորումը նայել: Կարդալուց ինքդ քո սցենարը, պատկերներն ես կառուցում, նայելուց հետո կոպիտ ասած «լոմկա» ա պատում: :)) Չնայած բացառություններ եղել են, որ ֆիլմը գրքին շատ քիչ ա զիճել, կերպարները բնական են եղել: Դրանցից մի քանիսը առանձնացնեմ՝ մեկը «Վարպետը և Մարգարիտան» է , Նույն Բուլգակովի «Շան սիրտը», Պարֆյումերը(Ժան Բատիստ Գրենույը:love), «Зеленая миля»-ն(շատ հաջող էկրանավորում):
Իսկ Ֆ.Սկոթ Ֆիցջերալդի «Загадочная история Бенджамина Баттона» համանուն ֆիլմը երևի միակ դեպքն ա, որ ֆիլմը ավելի լավն է, քան գիրքը: Ապսուրդ: :)
«Страх и трепет» : Բելգիացի գրող` Ավելի Նոտոմբի «Stupeur et tremblements» գրքի հիման վրա: Արժանացել է Ցեզար մրցանակի «Լավագույն դերասանուհի»(Sylvie Testud) կատեգորիայում: Վատ չի ստացվել:)
Hripsimee
04.02.2010, 12:15
Հարրի Փոթթերը ցուցակից կհանեի, կինոն էն չի :oy
Այսինքն որպես առանձին միավոր, որպես «թեթև» կինո վատը չի, բայց գրքի արժանի էկրանավորում չի:
ճիշտա, Հարրի փոթթերի մենակ առաջին կինոնա գրքին համապատասխան,6-ը ընդհանրապես ավելի շատ ամերիկյան կատակերգություն էր ,քան գրքի էկրանավորում…
Ամենահաջող էկրանիզացումը համարում եմ Մատանիների տիրակալի երեք ֆիլմերը, որովհետև գիրքը շատ տեղերում լավ ձանձրալիա դառնում , իսկ ֆիլմում ամեն մի կադրը տեղինա ու շատ սիրուն :love
Hripsimee
04.02.2010, 12:19
Իսկ Ֆ.Սկոթ Ֆիցջերալդի «Загадочная история Бенджамина Баттона» համանուն ֆիլմը երևի միակ դեպքն ա, որ ֆիլմը ավելի լավն է, քան գիրքը: Ապսուրդ: :).
Ֆիցջերալդի գրածը փոքր պատմություն էր չէ՞, գիրքը չեմ կարդացել,բայց ֆիլմը բավականին ձանձրալի էր:
Երևի շատ քիչ գրքերից մեկը, որի ֆիլմն ավելի շատ եմ հավանում - Մայրիկ
Անրի Վեռնոյի գիրքը վերին աստիճանի անհետաքրքիր, անզգացմունք գործ է, իսկ ֆիլմը պարզապես հրաշք է :love
«Կնքահայրը» (http://www.imdb.com/title/tt0068646/): 1969-ին Մարիո Պյուզոն աշխարհի դատին հանձնեց համանուն վեպը, որի հիման վրա էլ Ֆրենսիս Ֆորդ Կոպոլան նկարահանեց իր գանգստերական դրաման: 3 «Օսկար»՝ լավագույն ֆիլմ, լավագույն սցենար (ադապտացիա), լավագույն առաջին պլանի տղամարդու դերակատարում (Մառլոն Բրանդո):
Կոպոլան պարտավոր էր ավելի լավ նկարահաներ, ով որ կարդացել ա Պյուզոյի վեպը կհասկանա: Բոլոր խրատական մասերը ֆիլմի մեջ ուղակի չկան, մնացածն էլ ոնց գրքում կա նենց էլ ֆիլմում ա, ոչ մի էական փոփոխություն, որ կարելի լինի գերզանց ադապտացիա անվանել: Իմ կարծիքով Նինո Ռոտայի շնորհիվ ա ֆիլմը հաջողության հասել, որովհետև հենց էտ ֆիլմի մասին խոսում են, մի անգամից soundtrack-ի մասին են հիշում, թե չէ գիրքը հազար անգամ ֆիլմից ավելի լավն ա:
Hripsimee
04.02.2010, 14:03
Երևի շատ քիչ գրքերից մեկը, որի ֆիլմն ավելի շատ եմ հավանում - Մայրիկ
Անրի Վեռնոյի գիրքը վերին աստիճանի անհետաքրքիր, անզգացմունք գործ է, իսկ ֆիլմը պարզապես հրաշք է :love
չէ բայց գիրքն էլա շատ լավը...
Enigmatic
04.02.2010, 14:42
Կոպոլան պարտավոր էր ավելի լավ նկարահաներ, ով որ կարդացել ա Պյուզոյի վեպը կհասկանա: Բոլոր խրատական մասերը ֆիլմի մեջ ուղակի չկան, մնացածն էլ ոնց գրքում կա նենց էլ ֆիլմում ա, ոչ մի էական փոփոխություն, որ կարելի լինի գերզանց ադապտացիա անվանել: Իմ կարծիքով Նինո Ռոտայի շնորհիվ ա ֆիլմը հաջողության հասել, որովհետև հենց էտ ֆիլմի մասին խոսում են, մի անգամից soundtrack-ի մասին են հիշում, թե չէ գիրքը հազար անգամ ֆիլմից ավելի լավն ա:
Բայց դերասանական կազմը շատ դիպուկ ա ընտրված: Մանավանդ հենց Մարլոն Բրանդոն: Դե ես կարդացի, հետո ֆիլմը դիտեցի, ֆիլմը շատ միտեսակ սառն ա,իհարկե թույլա, բայց դերասանների ընտրությունը ինչ ասես արժի:)
Բայց դերասանական կազմը շատ դիպուկ ա ընտրված: Մանավանդ հենց Մարլոն Բրանդոն: Դե ես կարդացի, հետո ֆիլմը դիտեցի, ֆիլմը շատ միտեսակ սառն ա,իհարկե թույլա, բայց դերասանների ընտրությունը ինչ ասես արժի:)
Դերասանական կազմը լավն ա, բայց օրինակ երկրորդ մասը նայեցի, որ երկու սցենար ա իրար մեջ գնում, հաջորդ օրը մի անգամ էլ նայեցի մենակ Վիտոյի մասը, մյուս սցենարն էլ ճիշտ ա Ալ Պաչինոն ա խաղում, բայց էտքան էլ հետաքրքիր չի, գրքում էլ չկա, կարող ա Սիցիլիացի գրքից ա չգիտեմ չեմ կարդացել: Դե Նիրոն շատ լավ ա խաղում ու գրքի համեմատ ինչն էլ փոխած ա վատ չի, մանավանդ էն կնոջը տան հարցով օգնելու համար Սենյոր Ռոբերտոյի հետ որ խոսում ա շատ լավ ա սարքած, մենակ Ֆանուչիի մասը շատ ա փոխած, սպասում էի որ պետք ա տանը իրար հետ զրուցեն, վերջում էլ փոքրիկ Սոնին տեսներ ոնց ա հետապնդում ու սպանում, ինչի պատճառով էլ տենց բռնկուն բնավորությամբ ա, թե չէ ֆիլմի մեջ պարզ չի:
Enigmatic
04.02.2010, 21:00
Դերասանական կազմը լավն ա, բայց օրինակ երկրորդ մասը նայեցի, որ երկու սցենար ա իրար մեջ գնում, հաջորդ օրը մի անգամ էլ նայեցի մենակ Վիտոյի մասը, մյուս սցենարն էլ ճիշտ ա Ալ Պաչինոն ա խաղում, բայց էտքան էլ հետաքրքիր չի, գրքում էլ չկա, կարող ա Սիցիլիացի գրքից ա չգիտեմ չեմ կարդացել: Դե Նիրոն շատ լավ ա խաղում ու գրքի համեմատ ինչն էլ փոխած ա վատ չի, մանավանդ էն կնոջը տան հարցով օգնելու համար Սենյոր Ռոբերտոյի հետ որ խոսում ա շատ լավ ա սարքած, մենակ Ֆանուչիի մասը շատ ա փոխած, սպասում էի որ պետք ա տանը իրար հետ զրուցեն, վերջում էլ փոքրիկ Սոնին տեսներ ոնց ա հետապնդում ու սպանում, ինչի պատճառով էլ տենց բռնկուն բնավորությամբ ա, թե չէ ֆիլմի մեջ պարզ չի:
Չէ, ես մենակ Պյուզոյի գրած գրքի հիման վրա նկարած ֆիլմն եմ նայել, իսկ շարունակությունը սկի չհետաքրքրեց էլ, ոչ ֆիլմը ոչ էլ գիրքը:
Չէ, ես մենակ Պյուզոյի գրած գրքի հիման վրա նկարած ֆիլմն եմ նայել, իսկ շարունակությունը սկի չհետաքրքրեց էլ, ոչ ֆիլմը ոչ էլ գիրքը:
Երկրորդ մասում Վիտոյի մանկությունը գրքից ա :) 14րդ գլուխն ա կարծեմ:
Երևի շատ քիչ գրքերից մեկը, որի ֆիլմն ավելի շատ եմ հավանում - Մայրիկ
Անրի Վեռնոյի գիրքը վերին աստիճանի անհետաքրքիր, անզգացմունք գործ է, իսկ ֆիլմը պարզապես հրաշք է :love
«Մայրիկը» և «Բեն Հուրը»,միակ ֆիլմենրն են ,որ երևի նայել եմ 25-30 անգամ , ու ամեն անգամ նորից ապրումներով…
«Մայրիկ» ֆիլմը հրաշք ա,ուղղակի ,բայց Ռուֆուս ջան, ես էլ գիտեյի Անրի Վեռնոյը ռեժիսորն ա:o
«Բեն Հուրը» չեմ նայել: 11 հատ Օսկարը, իհարկե, գայթակղիչ ա, բայց էշի մոր թվի նախնադարյան կինո ա, ընդ որում՝ իմ ամենաչսիրած կատեգորիայից ա: Էն կլեոպատրա-մլեոպատրաներն էլ չեմ նայել: Մենակ «Սպարտակն» եմ նայել :):
«Պարֆյումերը» նշել ե՞մ :): Ցուցակը կազմելը ահագին դժվար գործ էր: Դե մի մասը, պարզ ա, ուղղակի որոշ աղբյուրներից եմ վերցրել, բայց ահագին կինոներ էլ ես եմ ավելացրել: Զարմացա, օրինակ, որ «Վարդի անունը» ոչ մի տեղ չկար: Համեմատելն ա դժվար. որն ա բավականաչափ լավը ու որը՝ չէ:
Որ ինձ մնար, Բեն Հուրին ոչ մի օսկար էլ չէի տա: Իսկ ֆիլմը կատաստրոֆա է, անհետաքրքիր, ձգած, ձանձրալի.... Կարողա հիսունականների համար գլուխգործոց է եղել, բայց ախր հիմա հեչ չի նայվում:
http://cinematicpassions.files.wordpress.com/2008/03/007_2001_a_space_odyssey2001-a-space-odyssey-posters.jpg
2001: A Space Odyssey
Արթուր Քլարքի «2001 թվականի տիեզերական ոդիսականը» վեպի էկրանավորումը։ Ճիշտ է, փաստացի գիրքը հրատարակվեց ֆիլմից հետո, բայց վեպն արդեն պատրաստ էր, երբ սկսվեց այս օսկարակիր ֆիլմի նկարահանումները։ Խոսակցություններ են գնում, թե վեպը բավական փոփոխվել է ֆիլմի նկարահանումից հետո։ Թեև վեպը անհամեմատ հետաքրքիր է ու խորը, բայց այնուամենայնիվ սա լավագույն էկրանավորումներից է ինձ համար։
http://voyageronline.files.wordpress.com/2009/05/blade_runner2.jpg
Blade Runner
Ֆիլիպ Կինդրեդ Դիքի «Արդյո՞ք անդրոիդները երազում են էլեկտրոնային ոչխարների մասին» (Do Androids Dream of Electric Sheep?) ֆանտաստիկ վեպի հիման վրա նկարահանված ֆանտաստիկ ֆիլմ Հարիսոն Ֆորդի մասնակցությամբ։ Երաժշտություն ըստ Վանգելիսի։ Սա շա՜տ է տարբերվում վեպից, բայց իմ սուբեկտիվ կարծիքով, սա այն եզակի դեպքերից է, երբ թե՛ գիրքը և թե՛ ֆիլմը միմյանց հետ չես կարող համեմատել։
http://www.mvps.org/st-software/Movie_Collection/images/9436f.jpg
Doctor Zhivago
Բորիս Պաստերնակի համանուն վեպի Դեյվիդ Լինի էկրանավորումը։ Երևի թե սա էլ է լավագույն էկրանավորումներից մեկը։
Ֆիլմը ստացավ 5 օսկար, այդ թվում երաժշտության համար, որի հեղինակն էր Ժառի պապան՝ Մորիս Ժառը :)
Վայ, մոռացա նշել Ջոզեֆ Կոնրադի՝ Heart of Darkness (Apocalypse Now)-ի՝ Ապոկալիփսիսն հիմա ֆիլմի մասին, որի ռեժիսորն է ինձ համար լեգենդար Ֆրենսիս Ֆորդ Կոպոլան։ Ֆիլմը արժանացել է երկու օսկարի։
http://eyeonfilm.files.wordpress.com/2009/03/apocalypse_now_ver3.jpg
Դե բնական է, որ գրքերին ոչինչ չի հասնի, բայց սրանք իրոք շատ հզոր գործեր են։
Հարրի Փոթթեր.. Հմ....
Ես կինոների համար գժվում եմ, նույնիսկ անտաղանդ ու անհասկանալի 5–րդի համար...
Կիրս Կոլամբուսի 3–րդ ֆիլմը ընդհանրապես հրաշք էր... 4–րդի ռեժիսյորը Մայք Նյուելն է, սարսռեցնող ֆիլմ է, մանավանդ մի քանի տեղ այնպիսի հնարքներ է օգտագործել, որ իսկապես ահռելի էմոցիոնալ ազդեցություն է թողնում, օրինակ, գերեզմանի տեսարանում եւ լաբիրինթոսից դուրս գալու պահը... ուժսսս՜...
5–ը ուղղակի անհասկանալի է ստացվել.. անիմաստ ֆիլմ.. բայց դերասաններն ուղղակի իդեալակն են ընտրված... կարելի է ասել, 5րդ գիրքն էլ այնքան իմաստալի չէ, կոնկրետ ավարտ չունի, միջանկյալ է մի տեսակ...
Իսկ 6րդը, որի ռեժ.ն է Յեյլը, սուպեր ա նկարահանված... Հմուտ, հմտագույն ռեժիսյորական աշխատանք է արված.. ոչ մի ավելորդ կադր չկա, ոչ մի անկապ մաս...
Իսկ ինչ վերաբերում է գրքերին... Անկեղծ ասած՝ առաջին 4 գիրքը մի կերպ կարդացի, ուղղակի որ հասնեմ 7ին...
5–ը մի քիչ ավելի հետաքրքիր էր, 6–ը ավելի կլանված եմ կարդում…
Բայց ընդհանուր առմամբ, ֆիլմերը շատ ավելի հմուտ են նկարահանված, հասուն են ավելի...
Ինչ ուզում եք ասեք՝ Րոլինգը որպես գրող... հմ.... չկա... տափակ դեմք ա...Կարծում եմ, դցենարիստները ու ռեժիսյորնեը շատ ավելի լավ "մաքրել են" գիրքը անկապ բաներից ու որոշ տեսարաններում ավելի լավ լուծումներ են տվել, քան Ռոլինգը։
Հարրի Փոթթեր.. Հմ....
Ես կինոների համար գժվում եմ, նույնիսկ անտաղանդ ու անհասկանալի 5–րդի համար...
Կիրս Կոլամբուսի 3–րդ ֆիլմը ընդհանրապես հրաշք էր... 4–րդի ռեժիսյորը Մայք Նյուելն է, սարսռեցնող ֆիլմ է, մանավանդ մի քանի տեղ այնպիսի հնարքներ է օգտագործել, որ իսկապես ահռելի էմոցիոնալ ազդեցություն է թողնում, օրինակ, գերեզմանի տեսարանում եւ լաբիրինթոսից դուրս գալու պահը... ուժսսս՜...
5–ը ուղղակի անհասկանալի է ստացվել.. անիմաստ ֆիլմ.. բայց դերասաններն ուղղակի իդեալակն են ընտրված... կարելի է ասել, 5րդ գիրքն էլ այնքան իմաստալի չէ, կոնկրետ ավարտ չունի, միջանկյալ է մի տեսակ...
Իսկ 6րդը, որի ռեժ.ն է Յեյլը, սուպեր ա նկարահանված... Հմուտ, հմտագույն ռեժիսյորական աշխատանք է արված.. ոչ մի ավելորդ կադր չկա, ոչ մի անկապ մաս...
Իսկ ինչ վերաբերում է գրքերին... Անկեղծ ասած՝ առաջին 4 գիրքը մի կերպ կարդացի, ուղղակի որ հասնեմ 7ին...
5–ը մի քիչ ավելի հետաքրքիր էր, 6–ը ավելի կլանված եմ կարդում…
Բայց ընդհանուր առմամբ, ֆիլմերը շատ ավելի հմուտ են նկարահանված, հասուն են ավելի...
Ինչ ուզում եք ասեք՝ Րոլինգը որպես գրող... հմ.... չկա... տափակ դեմք ա...Կարծում եմ, դցենարիստները ու ռեժիսյորնեը շատ ավելի լավ "մաքրել են" գիրքը անկապ բաներից ու որոշ տեսարաններում ավելի լավ լուծումներ են տվել, քան Ռոլինգը։
Անի ջան, չնայած հարգում եմ քո կարծիքը, բայց որոշ բաների հետ հեչ համաձայն չեմ :))
Առաջինն ու երկրորդը շատ մանկական են ստացվել, չնայած պետք է ասեմ, որ երկրորդի ֆիլմն ավելի շատ դուրս եկավ քան գիրքը (երկրորդ գիրքը ամենաքիչն է դուրս եկել): Երրորդ ֆիլմը Կուարոնն է նկարահանել, այլ ոչ թե Քըլամբուսը ու երևի թե բոլոր մասերի միջից լավագույնն է: Չորրորդը ոչինչ, հինգերորդը համաձայն եմ, միայն դերասաններն էին հաջող, իսկ ֆիլմը անկապ էր: Վեցերորդը լրիվ աղբ էր, հիմա նույնիսկ ափսոսում եմ, որ կյանքիս երկու ժամը դրա վրա եմ ծախսել:
Իսկ ընդհանուր առմամբ Հարրի Փոթթերի ֆիլմերը չստացված պրոեկտ եմ համարում: Էն տպավորությունն է, որ փորձում են յուրաքանչյուր ֆիլմի երկու ժամվա մեջ լիքը հաջորդական դեպքեր խցկել, ու հեչ կարևոր չի, թե հետո էդ դեպքերը հաճույքով է նայվելու, թե չէ:
Բայց օրինակ Մատանիների Տիրակալը շատ ավելի ծավալուն ստեղծագործություն է, քան Հարրի Փոթթերը, բայց Փիթր Ջեքսոնը հաջողությամբ կարողացել է էդ գիգանտական ստեղծագործությունը այնպես կոնսպեկտել ու ֆիլմ դարձնել, որ համ գրքից շատ չշեղվի, համ էլ էսթետիկական հաճույք պատճառի: Իսկ Հարրի Փոթթերի պարագայում մի հատ մեծ կաշա է ստացվել: :)
Բայց օրինակ Մատանիների Տիրակալը շատ ավելի ծավալուն ստեղծագործություն է, քան Հարրի Փոթթերը, բայց Փիթր Ջեքսոնը հաջողությամբ կարողացել է էդ գիգանտական ստեղծագործությունը այնպես կոնսպեկտել ու ֆիլմ դարձնել, որ համ գրքից շատ չշեղվի, համ էլ էսթետիկական հաճույք պատճառի: Իսկ Հարրի Փոթթերի պարագայում մի հատ մեծ կաշա է ստացվել: :)
համաձայն եմ, որ Հարրի Փոթթերը որպես ֆիլմ էդքան էլ չի հաջողվել (համենայն դեպս գիրքը կարդալուց հետո սկի չի նայվում), բայց Մատանիների Տիրակալն էլ մի բան չի, կարելի է ասել մի քիչ շատ է կոնսպեկտվել :)
Դերասանական կազմը լավն ա, բայց օրինակ երկրորդ մասը նայեցի, որ երկու սցենար ա իրար մեջ գնում, հաջորդ օրը մի անգամ էլ նայեցի մենակ Վիտոյի մասը, մյուս սցենարն էլ ճիշտ ա Ալ Պաչինոն ա խաղում, բայց էտքան էլ հետաքրքիր չի, գրքում էլ չկա, կարող ա Սիցիլիացի գրքից ա չգիտեմ չեմ կարդացել: Դե Նիրոն շատ լավ ա խաղում ու գրքի համեմատ ինչն էլ փոխած ա վատ չի, մանավանդ էն կնոջը տան հարցով օգնելու համար Սենյոր Ռոբերտոյի հետ որ խոսում ա շատ լավ ա սարքած, մենակ Ֆանուչիի մասը շատ ա փոխած, սպասում էի որ պետք ա տանը իրար հետ զրուցեն, վերջում էլ փոքրիկ Սոնին տեսներ ոնց ա հետապնդում ու սպանում, ինչի պատճառով էլ տենց բռնկուն բնավորությամբ ա, թե չէ ֆիլմի մեջ պարզ չի:
Սիցիլիացու մեջ Մայքլի հետ կապված ոչ շատ մեծ հատված կա, այն ժամանակաշրջանի մասին երբ Սոլոցցոյի սպանությունից հետո Մայքլին ուղարկում են Սիցիլիա մի քանի ամսով: Երկրորդ ֆիլմի սցենարը (չհաշված Դե Նիրոյի հատվածը) ոչ մի գրքում չկա: Բայց, ինչքան գիտեմ, Պյուզոն մասնակցել ա սցենար գրելու պրոցեսին:
Հարրի Փոթթեր.. Հմ....
Ես կինոների համար գժվում եմ, նույնիսկ անտաղանդ ու անհասկանալի 5–րդի համար...
5–ը ուղղակի անհասկանալի է ստացվել.. անիմաստ ֆիլմ.. բայց դերասաններն ուղղակի իդեալակն են ընտրված... կարելի է ասել, 5րդ գիրքն էլ այնքան իմաստալի չէ, կոնկրետ ավարտ չունի, միջանկյալ է մի տեսակ...
Բայց ինչի՞ անտաղանդ :) Ես օրինակ մեծ հաճույքով նայեցի, հետաքրքիր, դիտարժան ֆիլմ էր :)
Վեցերորդը լրիվ աղբ էր, հիմա նույնիսկ ափսոսում եմ, որ կյանքիս երկու ժամը դրա վրա եմ ծախսել:
Բայց ինչն էր աղբ :o Որ action-ը համեմատաբար քիչ էր, դրա համա՞ր:
Իսկ ընդհանուր առմամբ Հարրի Փոթթերի ֆիլմերը չստացված պրոեկտ եմ համարում:
Որպես կոմերցիոն պրոեկտ շատ հաջողված ա, իսկ ֆիլմը ստեղծողներին ուրիշ բան դժվար թե հետաքրքրի :))
Էն տպավորությունն է, որ փորձում են յուրաքանչյուր ֆիլմի երկու ժամվա մեջ լիքը հաջորդական դեպքեր խցկել, ու հեչ կարևոր չի, թե հետո էդ դեպքերը հաճույքով է նայվելու, թե չէ:
Դրա համար էլ 7-ը երկու ֆիլմ ա լինելու՝ համ դեպքերը էդքան խառը չեն լինի, համ էլ ուղիղ 2 անգամ ավելի շատ փող կբերի ;)
Բայց օրինակ Մատանիների Տիրակալը շատ ավելի ծավալուն ստեղծագործություն է, քան Հարրի Փոթթերը, բայց Փիթր Ջեքսոնը հաջողությամբ կարողացել է էդ գիգանտական ստեղծագործությունը այնպես կոնսպեկտել ու ֆիլմ դարձնել, որ համ գրքից շատ չշեղվի, համ էլ էսթետիկական հաճույք պատճառի:
Այ սրա հետ լրիվ համաձայն եմ, Մատանիների տիրակալի հետ ընդհանրապես համեմատելու չի Փոթթերը :)
համաձայն եմ, որ Հարրի Փոթթերը որպես ֆիլմ էդքան էլ չի հաջողվել (համենայն դեպս գիրքը կարդալուց հետո սկի չի նայվում), բայց Մատանիների Տիրակալն էլ մի բան չի, կարելի է ասել մի քիչ շատ է կոնսպեկտվել :)
Режиссерская версия-ները նայի ;)
Սիցիլիացու մեջ Մայքլի հետ կապված ոչ շատ մեծ հատված կա, այն ժամանակաշրջանի մասին երբ Սոլոցցոյի սպանությունից հետո Մայքլին ուղարկում են Սիցիլիա մի քանի ամսով: Երկրորդ ֆիլմի սցենարը (չհաշված Դե Նիրոյի հատվածը) ոչ մի գրքում չկա: Բայց, ինչքան գիտեմ, Պյուզոն մասնակցել ա սցենար գրելու պրոցեսին:
Սիցիլիացին սկսել եմ կարդալ: :)
Իմ կարծիքով ճիշտ կանեին երկրորդ մասը ամբողջությամբ 14րդ գլուխը՝ Վիտոյի մանկությունը նկարահանեին, երրորդ մասը նոր կարելի էր Մայքլի կյանքը, իսկ երրորդ մասը լրիվ անկապ ա:
Անի ջան, չնայած հարգում եմ քո կարծիքը, բայց որոշ բաների հետ հեչ համաձայն չեմ :))
Առաջինն ու երկրորդը շատ մանկական են ստացվել, չնայած պետք է ասեմ, որ երկրորդի ֆիլմն ավելի շատ դուրս եկավ քան գիրքը (երկրորդ գիրքը ամենաքիչն է դուրս եկել): Երրորդ ֆիլմը Կուարոնն է նկարահանել, այլ ոչ թե Քըլամբուսը ու երևի թե բոլոր մասերի միջից լավագույնն է: Չորրորդը ոչինչ, հինգերորդը համաձայն եմ, միայն դերասաններն էին հաջող, իսկ ֆիլմը անկապ էր: Վեցերորդը լրիվ աղբ էր, հիմա նույնիսկ ափսոսում եմ, որ կյանքիս երկու ժամը դրա վրա եմ ծախսել:
Իսկ ընդհանուր առմամբ Հարրի Փոթթերի ֆիլմերը չստացված պրոեկտ եմ համարում: Էն տպավորությունն է, որ փորձում են յուրաքանչյուր ֆիլմի երկու ժամվա մեջ լիքը հաջորդական դեպքեր խցկել, ու հեչ կարևոր չի, թե հետո էդ դեպքերը հաճույքով է նայվելու, թե չէ:
Բայց օրինակ Մատանիների Տիրակալը շատ ավելի ծավալուն ստեղծագործություն է, քան Հարրի Փոթթերը, բայց Փիթր Ջեքսոնը հաջողությամբ կարողացել է էդ գիգանտական ստեղծագործությունը այնպես կոնսպեկտել ու ֆիլմ դարձնել, որ համ գրքից շատ չշեղվի, համ էլ էսթետիկական հաճույք պատճառի: Իսկ Հարրի Փոթթերի պարագայում մի հատ մեծ կաշա է ստացվել: :)
համաձայն եմ, որ Հարրի Փոթթերը որպես ֆիլմ էդքան էլ չի հաջողվել (համենայն դեպս գիրքը կարդալուց հետո սկի չի նայվում), բայց Մատանիների Տիրակալն էլ մի բան չի, կարելի է ասել մի քիչ շատ է կոնսպեկտվել :)
«Հարրիադայի» առաջին ֆիլմը հրաշք ա :): Ու գիրքն էլ: Իսկ ընդհանուր շարքը, համաձայն եմ, սահուն կորագծով անկում ա ապրում: Ուր էդ պայմանավորված ա էն փաստով, որ պատմությունը «մեծացրեցին» (տարիքային առումով): Առաջինը բարի ու գեղեցիկ մանկական հեքիաթ էր, ու ֆիլմում էլ ամեն ինչ գրեթե իդեալական էր, մանավանդ՝ դերասանները: Բայց գլխավոր դերասանները երեխաներ էին, իս երեխաները մեծանալու ու դախանալու անդուր հատկություն ունեն :)): Ու ֆիլմերը մանկական բարի հեքիաթից (որպիսին քիչ կա) կամաց-կամաց սկսեցին դառնալ թինեյջերական քոլեջային, ռոմանտիկ, կոմեդիայի պոպ-տարրերով համեմված թրիլլերներ (որպիսիք էկրանների վրա շնից շատ են վխտում): Սիրահարվածություն, ֆլան-ֆստան... Մեկումեջ՝ Վոլանդեմորտ... Ջահելական պրոբլեմներ, ամերիկյան «my best friend, you're no more my best friend» տիպի էշություններ և այլն: Նաև՝ կորավ նորության էֆեկտը: Բայց դե ամենակարևորը հեքիաթի մթնոլորտն ա, որ էլ չկա:
Իսկ «Մատանիների տիրակալը» շատ ավելի կուռ պրոյեկտ ա: Կանսպեկտվել ա, անշուշտ՝ կոնսպեկտվել ա, բայց առանց դրա անհնար կլիներ՝ հաստատ: Շատ են ասում, որ եթե գիրքը չես կարդացել, կինոներից բան չես հասկանա (մանավանդ երկրորդ մասից). ես համաձայն չեմ: Թոլքինի գործին անծանոթ մարդն էլ հաստատ շատ մեծ բավականություն կստանա ֆիլմից, ու հաստատ՝ ոչ մի բան մութ չի մնա իր համար: Բնականաբար՝ շատ ավելի հետաքրքիր ա, երբ գիրքը կարդացել ես ու ամեն ցույց տված կադրի կամ ասած նախադասության վրա հազարումի պատմություն, հավելյալ տեղեկություններ ու ուրիշ բաներ ես հիշում (փառք Աստծու՝ գիրքը նման բաների պակաս չունի), բայց չկարդացածի համար էլ էդ կինոն սովարական շարքային հեքիաթ-կինո չի, էլի: «Մատանիների տիրակալը» շատ ավելի խորն ա օռկերի ու թրերով մարդկանց մասին մյուս կինոներից: Ու հազար անգամ ավելի սիրուն :):
Արվենը ծալած ունի Հերմիոնա Գրենջերին: Լեգոլասը փաթթած ունի հազար հատ լոլոզ Ռոն: Գիմլին տապոռով կզցրած ունի Հագրիդին (բա՞ :D, չնայած որ նույն դերասանն ա խաղում): Գենդալֆը դեզինտեգրացրած ունի Դամբլդորին :)): Ռոհանի այրուձին անհամեմատ ավելի հզոր տեսարան ա, քան Հարրիի խփած տուֆտա գոլը քվիդիչի ժամանակ: Ու Միջերկիրն էլ շատ ավելի կախարդական տեղ ա, քան ամբողջ Հոգվարտսը՝ կողքի գեղերով-մեղերով, թաշախուստով, փայտիկներով-բանով: Մի խոսքով՝ անհամեմատելի բաներ են, էլի :D: Ու մենակ Բելլատրիսն ա մրցակցությունից դուրս :love:
Հա, մոռացա ասեմ, Սաուրոնը Վոլանդեմորտի նման գյադեքին ուղարկում ա սիգարետի ու զդաչին էլ թողնում ա իրանց :D:
Hripsimee
06.02.2010, 13:34
Արվենը ծալած ունի Հերմիոնա Գրենջերին: Լեգոլասը փաթթած ունի հազար հատ լոլոզ Ռոն: Գիմլին տապոռով կզցրած ունի Հագրիդին (բա՞ :D, չնայած որ նույն դերասանն ա խաղում): Գենդալֆը դեզինտեգրացրած ունի Դամբլդորին :)): Ռոհանի այրուձին անհամեմատ ավելի հզոր տեսարան ա, քան Հարրիի խփած տուֆտա գոլը քվիդիչի ժամանակ: Ու Միջերկիրն էլ շատ ավելի կախարդական տեղ ա, քան ամբողջ Հոգվարտսը՝ կողքի գեղերով-մեղերով, թաշախուստով, փայտիկներով-բանով: Մի խոսքով՝ անհամեմատելի բաներ են, էլի :D: Ու մենակ Բելլատրիսն ա մրցակցությունից դուրս :love:
Հա, մոռացա ասեմ, Սաուրոնը Վոլանդեմորտի նման գյադեքին ուղարկում ա սիգարետի ու զդաչին էլ թողնում ա իրանց :D:
Ես օրինակ Հարին ու Մատանիների Տիրակալը համարում եմ լրիվ տարբեր գրքեր ու ֆիլմեր `և ժանրով և մատուցման ձևով: Հետևաբար համեմատություն անելը էնքան էլ ճիշտ չի: Հարին հեքիաթա առաջին հերթին մանուկների համար,որտեղ էլի որ , պիտի լինեն լավագույն ընկերներ , ովքեր ջահել լինելով հետո պետքա նաև նախանձի,սիրո,խանդի էտապները անցնեն , որ մանուկ ընթերցողի հետ հասունանան: Հարիի հերոսներին ես սիրել եմ հենց իրանց պարզության,անկեղծ ներկայացման համար , օրինակ Ռոնին էլ իրա մի քիչ բթամտության համար:)
Մատանիների տիրակալի գրքերը լրիվ այլ հարթության վրա են: Այն գիրք է մեծերի համար,մի ամբողջ գեղեցիկ աշխարհ, որտեղ կա հին դարերի շունչ, վեհաշուք արքաներ, տված երդման ուժ , հարգանք հին արքաների ու լեգենդների վերաբերյալ ,էլֆեր , գնոմներ... Հորնիված պատմություն անցյալի մասին,իսկ Հարիի գործողությունները տեղի են ունենում հենց մեր աշխարհում,մեր քթի տակ ,որ պարզ է ,որ Մատանիների կողքը այս առումով Հարին թվում է պակաս խորհրդավոր:Բայց փոխարենը այն ձեռք է բերում անասելի մոտիկություն ընթերցողի հետ, ստիպում հավատել,որ այսօրվա աշխարհում կան կախարդներ,մի ամբողջ կախարդական աշխարհ ու ծանոթ վայրերն ու իրերը սկսում են ուրիշ լույսով երևալ:
Իսկ հերոսների համեմատությունը լրիվ անիմաստա: Ինչ ընդհանուր բան ունեն Արուինն ու Հերմիոնան? Անմահ ու չքնաղ էլֆուհին (իդեալկանցված հերոս) մեզ այնքան ծանոթ,ամեն դպրոցում հանդիպող ամենագետիկի կերպարը մարմնավորող Հերմիոնայի հետ, դիպուկ նետահար ազնիվ ու քաջ Լեգոլասը պեպոնատ , մի փոքր ուշ հասկացող , բայց բարի ու նվիրվող Ռոնի հետ:o , իմաստուն , իդեալականցված Գենդալֆը մի փոքր ցնդած Դամբլդորի հետ(բայց չէ որ մենք նրան հենց իր քիչ մը ցնդածության համար ենք սիրում;)), և այսպես շարունակ...
Քո գրածի մեջ համաձայն եմ այն մտքի հետ,որ անհամեմատելի բաներ են,բայց ոչ թե նրա համար,որ մեկը մյուսից լավն է կամ վատը , այլ որ լրիվ տարբեր գործեր են՝ նախատեսված տարբեր ընթերցողի համար ու տարբեր նպատակներով… Իսկ ընդհանրապես երկուսն էլ հրաշալի գործեր են:
Ես թե՛ «Հարրի Փոթերի» եւ թե՛ «Մատանիների տիրակալի» երկրպագու եմ: Երկու ֆիլմերն էլ նայել եմ գրքերը կարդալուց առաջ. առաջինը դուրս շա՜տ է եկել, երկրորդը չհասկացա թե ինչ պատճառներից ելնելով՝ ոչ: Գրքերը կարդալուց հետո ես ուղղակի ապշած էի «Մատանիների տիրակալը» ֆիլմի գեղեցկության, կերպարների, երաժշտության եւ գրքին այդքան համահունչ լինելով: Իհարկե շեղումներ կային, բայց ոչ այնքան էական, որ փչացնեին դիտողի տպավորությունը ֆիլմից կամ ընդհանուր սյուժեից, մանավանդ ռեժիսորական տարբերակը դիտելու դեպքում: Իրո՛ք հրաշք աշխատանք...Իսկ այ «Հարրի Փոթերի» հետ մի քիչ այլ ստացվեց. ինչքան ֆիլմերին կից թիվը մեծացնում է, այնքան ավելի անհասկանալի է դառնում, այնքան ավելանում են սյուժեից շեղումները: Ինչ խոսք, տեխնիկական առումով բացթողումներ չկան, միջավայրը կարծում եմ հիանալի կերպով է ներկայացված, բայց գիրքը չկարդացած մարդու մոտ կարող է ոչ ճիշտ պատկերացում ստեղծվել :(
Դատելով վերջին գրառումներից՝ թեման պետք է անվանափոխել «Հարրի Փոթթեր թե Մատանիների տիրակալ»: Անձամբ ես կարծում են դրանք երկուսն էլ շատ հաջողված, հետաքրքիր, յուրօրինակ, իրարից բացարձակ տարբեր ստեղծագործություններ են և համապատասխանաբար էկրանավորումներ..Համեմատելու բան ուղղակի չկա:
Իսկ թեմայի վերաբերյալ թվեմ մի քանի ֆիլմեր, որոնք ես սիրում եմ՝ որպես էկրանավորում, և դեռ նշված չեն:Ջեյն Էյր Թիմոտի Դալտոնի և Զիլա Կլարկի մասնակցությամբ:love, Խորհրդավոր պարտեզ, Կոմս Մոնտե Քրիստո՝ չհաշված գլխավոր դերակատար Դեպարտյեի բացարձակ անհամապատասխանությունն կերպարին:
Թռիչք կկվի բնի վրայով / One Flew Over the Cuckoo's Nest
1962թ-ին ամերիկացի գրող Կեն Կիզին (http://en.wikipedia.org/wiki/Ken_Kesey) լույս ընծայեց իր ամենահայտնի գիրքը՝ «Թռիչք կկվի բնի վրայով» վեպը: 1975-ին ռեժիսյոր Միլոշ Ֆորմանը այդ ստեղծագործությունը բարձրացրեց մեծ էկրան: Ֆիլմի հաջողությունն ահռելի էր. այն շահեց 1976-ի բոլոր «մեծ» Օսկարները: Լավագույն դերասան, լավագույն դերասանուհի, լավագույն ռեժիսյոր, լավագույն սցենար և, վերջապես, լավագույն ֆիլմ: Այս սխանքն անկրկնելի մնաց մինչև 1991-ը, երբ ստեղծվեց «Գառների լռությունը» ֆիլմը: Մեր մեջ ասած՝ նման բան արդեն եղել էր հեռավոր 1934-ին, բայց այն ժամանակ, ինչպես հայտնի է, ամեն ինչ մի քիչ այլ էր :):
http://img706.imageshack.us/img706/6037/69418286.jpg http://img207.imageshack.us/img207/5888/86148940.jpg http://img63.imageshack.us/img63/9153/20052081.jpg
Շատ եմ սիրում ֆրանսիական գրականություն...
Բալզակի "Հայր Գորիոյի" (http://www.amazon.com/Goriot-Petits-Classiques-Larousse-Integral/dp/2035834112) էկրանավորումն ուղղակի հրաշալի է... մեր Շառլի խաղն էլ հիասքանչ է... :love
http://img.ozap.com/03C003C000888516-photo-le-pere-goriot.jpg
Ամեն անգամ հաճույքով եմ նայում Ա. Չեխովի համանուն պատմվածքի հիման վրա ԻոսիՖ Խեիֆիցի նկարած «Շնիկով տիկինը»: Իա Սավվինայի ու Ալեկսեյ Բատալովի խաղն ինձ գերում է:
http://im0-tub.yandex.net/i?id=138340611-10
Մի տասնյակ անգամ էլ Վլ.Բորտկոյի «Շան սիրտն» եմ նայել: Բուլգակովի ստեղծագործության էկրանավորումն է:
http://im5-tub.yandex.net/i?id=92067901-07
Բուլգակովի «Իվան Վասիլեվիչ» պիեսի թեմայով Գայդայի «Իվան Վասիլևիչը փոխում է մասնագիտությունը» սև- սպիտակ ֆիլմն էլ շատ լավն է:
Rhayader
24.10.2010, 21:47
«Դյունա»։ Ֆրենկ Հերբերտի համանուն գրքի էկրանավորումը, ռեժիսոր՝ Ջոն Հարրիսոն, 2000թ։ Իրենից մերկայացնում է մինիսերիալ՝ 275րոպե ընդհանուր տեւողությամբ։
«Դյունայի զավակները»։ 2-րդ եւ 3-րդ գրքերի էկրանավորումն է, ռեժիսոր՝ Գրեգ Յայտանես, 2003թ, մինիսերիալ, 260ր։
Ֆրենկ Հերբերտի «Դյունա»-ն սագա է՝ բաղկացած 6 գրքերից։ Այն արժանացել է բազմաթիվ մրցանակների եւ հանդիսանում է բոլոր ժամանակների լավագույն գիտաֆանտաստիկ գրքերից մեկը։ Հեղինակի մահից հետո, սակայն, նրա որդին Կեվին Անդերսոնի հետ մեկտեղ հրատարակել է մի շարք գրքեր՝ օրիգինալ «Դյունա»-ին նախորդող եւ հաջորդող պատմությունների եւ իրադարձությունների նկարագրություններով։
2008թ-ին պաշտոնապես հայտարարվել էր այն մասին, որ Paramount Pictures-ը զբաղվելու է հանրահայտ վեպի նոր էկրանավորմամբ։ Կեվին Անդերսոնը եւ Բրայան Հերբերտը հանդես են գալու որպես պրոդյուսերի օգնականներ։ Նկարահանումները սկսվելու են 2010թ-ին։ Ներկայումս դերասանների ցանկը հայտնի չէ, սակայն հնարավոր է, որ Ռոբերտ Պատտինսոնը (The Twilight Saga-ի գլխավոր դերակատարը) հանդես գա այս ֆիլմում․․․
Կևին Ջեյ Անդերսոնն ու Բրայան Հերբերթը թող գնան հետազոտվեն: Համատեղ ու առանձին աշխատանքներից դատելով, սույն ջենտլմենները տառապում են ամորձիների քաղցկեղով ու հեմոռոյով:
«Մենք ենք, մեր սարերը»: Ռեժիսյոր Հենրիկ Մալյանի ստեղծագործությունը, որպես ֆիլմ, բնավ չի զիջում գրող Հրանտ Մաթևոսյանի ստեղծագործությանը, որպես վիպակի: Սրանից լավ գովեստ դժվար է գտնել. հայկական լավագույն կինոնկարներից մեկը, եթե ոչ ամենալավը:
http://www.henrikmalyan.am/img/ktor_my_yerkinq.jpg
+Հենրիկ Մալյանի «Կտոր մը երկինք» (http://www.henrikmalyan.am/films/ktor_my_erkink.html) ֆիլմը, որն էլի չի զիջում Վահան Թոթովենցի «Բաց կապույտ ծաղիկներ» պատմվածքին:
Barekendan
07.01.2011, 00:12
Գրեթե անիրական է 2 ժամանոց ֆիլմով էկրանավորել ծավալուն գիրք ու գոհացնել գրքի բոլոր սիրահարներին: Իդեալական է ստացվում, երբ գիրքը բավականաչափ փոքր է, օրինակ՝ Մարտական Ակումբը: Ու ընդհանրապես իդեալական էկրանավորումն էլ չի փոխարինում գրքի ընթերցումը: Նույնն ա ինչ ասենք «Ավատար»-ի նման ֆիլմի գիրք կարդալ, ու պատկերացում կազմել ֆիլմի վիզուալ գեղեցկության մասին:
Rhayader
07.01.2011, 23:30
Գրեթե անիրական է 2 ժամանոց ֆիլմով էկրանավորել ծավալուն գիրք ու գոհացնել գրքի բոլոր սիրահարներին: Իդեալական է ստացվում, երբ գիրքը բավականաչափ փոքր է, օրինակ՝ Մարտական Ակումբը: Ու ընդհանրապես իդեալական էկրանավորումն էլ չի փոխարինում գրքի ընթերցումը: Նույնն ա ինչ ասենք «Ավատար»-ի նման ֆիլմի գիրք կարդալ, ու պատկերացում կազմել ֆիլմի վիզուալ գեղեցկության մասին:
Ոչ մեկը փոխարինելու մասին չի էլ խոսում))) ի վերջո, արվեստի լրիվ տարբեր ճյուղեր են:
Հիմա դիտում եմ Ֆ.Մ. Դոստոևսկու «Преступление и наказание» գրքի համանուն ֆիլմը: Ընդհանրապես գրքից հետո ոչ մի ֆիլմ չեմ կարողանում դիտել, բայց բավական լավ է ստացվել ըստ իս, մի ամբողջ ֆիլմ չէ, դժվար կլիներ տեղավորել այդ ծավալը մի ֆիլմի մեջ, սերիաներով է:
Կա՞ մեկը ով նայել է:
Rhayader
08.01.2011, 00:54
Թռիչք կկվի բնի վրայով / One Flew Over the Cuckoo's Nest
1962թ-ին ամերիկացի գրող Կեն Կիզին (http://en.wikipedia.org/wiki/Ken_Kesey) լույս ընծայեց իր ամենահայտնի գիրքը՝ «Թռիչք կկվի բնի վրայով» վեպը: 1975-ին ռեժիսյոր Միլոշ Ֆորմանը այդ ստեղծագործությունը բարձրացրեց մեծ էկրան: Ֆիլմի հաջողությունն ահռելի էր. այն շահեց 1976-ի բոլոր «մեծ» Օսկարները: Լավագույն դերասան, լավագույն դերասանուհի, լավագույն ռեժիսյոր, լավագույն սցենար և, վերջապես, լավագույն ֆիլմ: Այս սխանքն անկրկնելի մնաց մինչև 1991-ը, երբ ստեղծվեց «Գառների լռությունը» ֆիլմը: Մեր մեջ ասած՝ նման բան արդեն եղել էր հեռավոր 1934-ին, բայց այն ժամանակ, ինչպես հայտնի է, ամեն ինչ մի քիչ այլ էր :):
http://img706.imageshack.us/img706/6037/69418286.jpg http://img207.imageshack.us/img207/5888/86148940.jpg http://img63.imageshack.us/img63/9153/20052081.jpg
Ձեռքդ կոտրվեր՝ չգովեիր էս կինոն:angry մի քանի դերասանների լավ խաղ + Ջեկ Նիկոլսոննի SUPER INCREDIBLY AWESOME խաղ: Ֆիլմի միակ արժանիքները: Սցենարիստին պետք է խաշել մարմանդ կրակի վրա: Շատ լավ գրքի *փախլավա* էկրանավորում:[