Դիտել ողջ տարբերակը : Սպանվել է Հրանտ Դինքը…
:( Ես հեռակա շատ էի հարգում այս մարդուն…
Մարդը սպանվեց իր և մեր ճշմարտության համար…
լուրջ եմ ասում,ահավոր վիճակ է,դողում եմ…
Ի՞նչ եք կարծում ի՞նչ ընթացք կստանա գործը…
Հ.Գ.Ազգային հերոս է միանշանակ…
«Նա գիտեր,որ սպանվելու էր,բայց ...»
Ահավոր է,իմ վրա էլ շատ ազդեց: :(
Հ.Գ.Ազգային հերոս է միանշանակ…
Իմ կարծիքով շատ ճիշտ կլիներ:
Philosopher
19.01.2007, 23:15
:( Ես հեռակա շատ էի հարգում այս մարդուն…
Մարդը սպանվեց իր և մեր ճշմարտության համար…
լուրջ եմ ասում,ահավոր վիճակ է,դողում եմ…
Ի՞նչ եք կարծում ի՞նչ ընթացք կստանա գործը…
Հ.Գ.Ազգային հերոս է միանշանակ…
Չէի իմացել, վեջին շրջանում ապաքաղաքական եմ դառնում: Ինչ արած, ազգային կյանքի վիճակագրություն է. մենք դեռ չենք կարողանում այնքան ծայրահեղ չլինել, որ մեր սպանվելը որպես մարտիրոսություն չընդունենք; Եթե որևէ հավաքականության որևէ մեկը կարող է որևէ բան տալ, ապա նա պետք է լինի կենդանի, իսկ մենք մեռյալներ շատ ենք սիրում ու սիրում ենք, երբ մեզ, հաճախ հանիրավի, հնարավորություն են տալիս մարտիրոս համարել ինքներս մեզ ու հենց այդպես ներկայանալ մեր միջազգային ու ներազգային հայելապատկերում; Ցավալի, և' մեզհը, և այն կյանքը, որը մնում է այդ մահից հետո;
Հրանտ Դինքը բացի նրանից որ խոսում էր ցեղասպանության մասին (որի համար էլ անասունները նրան սպանեցին) նաև թուրքիայում կշիռ ուներ մտավորականների շրջանում, չնայած չեմ պատկերացնում ոնց կարա մտավորականություն լինի մի երկրում որտեղ մարդուն կարան սպանեն միայն իր կարծիքի համար:
Egern.net
20.01.2007, 00:19
Ահագին ռեսուրս կա, նայեք...
http://forum.hayastan.com/index.php?showtopic=30800&st=50&gopid=684557&#entry684557
Հիմա մեծ ցույց է Ստամբուլում.
http://graphics10.nytimes.com/images/2007/01/19/world/19turk2.600.jpg
Էսի թուրքերի համար լավ չի…
Ցավակցում եմ ամբողջ հայ ազգին… Նա իսկապես ՄԵԾ մարդ էր… բայց միայնակ ի՞նչ կարող էր անել…
Anyuta_A
20.01.2007, 00:38
Շատ մեծ հարված էր մեզ հայերիս ... Շատ եմ ցավում , ջահել կյանքն' չհհաշված նա նաև ջշտապահ ու խելացի մարդ եր , մեր տիկունքից գնաց.... Գոնե էսքանից հետո ոճրագործները իրենց պատժին արժանան , գոնե Աստված էստեղ օգնի ....:(
ես էլ եմ շատ ցավում, որ նման մարդ հեռացավ կյանքից ինչ-որ ... ձեռքից... բայց ես չէի մտածի, որ թուրքերը էտ աստիճան դեբիլ են... ինչ արին իրանց արին. հուսով եմ հասկացաք ինչ ի նկատի ունեմ. Եվրոմիություն...
Չեմ կարա ինչ որ բան ասեմ սրա համար...
Մի քանի տարի առաջ առիթ եմ ունեցել հանդիպել նրա հետ՝ պատմում էր Թուրքիայում հայ, նաև մահմեդականություն ընդունած, համայնքի մասին, իր գլխավորած «Ակոս» թերթի մասին։ Աստված հոգին լուսավորի:(
Highordy
20.01.2007, 16:43
Եթե պատմությունը մեր ճշմարտության ճանապարհին պահանջել է Հրանտի նման մարդու կյանքը, ապա գոնե, տա Աստված, որ նրա մահը ապարդյուն չլինի: Դինքը մարտիրոսվեց մեզ՝ բոլորիս համար…
քաղաքացի
20.01.2007, 17:01
Այսօր Փարիզում հայերը երթ են կազմակերպել դեպի Թուրքիայի դեսպանատուն: Այստեղ (Փարիզում) հայերի մեծ մասը Իստամբուլի հայեր են և կարդում են «Ակոս» թերթը և ճանաչում են «Ակոս»-ի բոլոր անձնակազմին:
Հանցավորները բռնվել են: 2 տղա, մոտ 18-19 տարեան:
Նա առաջին հայն է, Թուրքիայի քաղաքացիությամբ, որ հենց Թուրքիայում համարձակվել է շոշափել հայոց ցեղասպանության հարցը:
Սա Թուրքիայի համար շատ վատ հետևանքներ կարող է թողնել:
Հրանտ Դինքը մեզ հրաժեշտ տվեց 53 տարեկան հասակում: Նա կհիշվի հայերի մեջ, հատկապես սփյուռքահայության մեջ:
Գոռ Ջան - Հայ
20.01.2007, 19:02
Հեռախոսագծի գաղտնի լսումները կցվել են Հրանտ Դինքի գործին որպես անհերքելի փաստեր: Հատկապես էական են էն ձայնագրությունները ,որտեղ հնչում են Թուրքիայի զինված ուժերի գլխավոր հրամանատարի(միակ ձայնագրությունը, որը ՅԱՆԻ հաստատված չի), մի քանի քաղաքական գործիչների, ու Թուրքիայի երիտասարդական էթնիկ շարծումների ղեկավարների մահվան սպառնալիքները:
Ի դեպ, ստացվել են մոտավոր թվեր երեկ գիշերը Ստամբուլում տեղի ունեցած քայլերթից, ըստ որոնց երթի են դուրս եկել մոտ 10 000 քաղաքացի, որոնցից 8000 ազգությամբ թուրք : Ու կազմակերպիչները խոստացել են ,որ թաղման երթը կվերածվի հզոր ցույցի Ստամբուլի հրապարակում:
Ինչ եք կարծում, մեծ ու կտրուկ փոփոխություններ Թուրքիայում սպասվում են՞
Լավ կլինի որ հանրահայտ 301 հոդվածը գոնե սրանից հետո վերացվի...
Highordy
21.01.2007, 00:10
Highordy -> Փարիզի հետ ի՞նչ կապեր ունես:
Որոշ ժամանակ ապրել եմ այդտեղ: Մինչև հիմա տառապում եմ էդ «հիվանդությամբ» և ասեմ, ուրախ եմ դրա համար:
Ափսոս… Փարիզի փողոցները գիտեմ, երևի այնքան լավ, որքան Երևանինը…
Ի դեպ, Քաղաքացի, կարդացի քո «ռեպորտաժը» Փարիզից Դինքի սպանության կապակցությամբ: Ինչ ասեմ… Նորություն չէ առաջադեմ մարդուն ֆիզիկապես վերացնելու թուրքի քաղաքականությունը… Գիտես… մի տեսակ դատարկ է ներսս այդ լուրից հետո: Ինչպես կասեր մեծն Չարենցը՝
Ուրիշ ի՞նչ…
Ոչինչ…
Խնդալու կամ լալու
Պատճառ կարծես չիք…
Ինչ եք կարծում, մեծ ու կտրուկ փոփոխություններ Թուրքիայում սպասվում են՞
Էս 90 տարի ա, միլիոն ու կես մարդու կոտորածի համար ցույցեր են անում, ինչ ա փոխվել, որ մի մարդու մահվան հետ կապված լուրջ փոփոխություններ լինեն: Եթե նույնիսկ տխրահռչակ 301 հոդվածը հանվի, մեկ ա, դա ոչինչ չի փոխի, որովհետև թուրքիայում հարցերը միշտ լուծվում են նենց, ոնց որ էս անգամ լուծելին՝ ֆիզիկապես ոչնչացնելով: Ինչքան գիտեմ 301 հոդվածով մինչև հիմա նույնիսկ մարդ էլ չի նստել: Փոխարենը թուրքիայում ազատորեն գործում են բազմաթիվ ծայրահեղական կազմակերպություններ ու խմբավորումներ, որոնք նույնիսկ վայելում են իշխանությունների հովանավորությունը, ու նրանց փոխարեն անում են կեղտոտ գործը, որպեսզի վերևներում քաղաքակիրթ երևան:
Ցավալի սպանություն է:
Բավականին Խելոք և կազմակերպված մարդ էր , որը ուներ իր համոզմունքները, հատկապես հայ-թուրք ժողովուրդների հարաբերությունների մասին;
Հատկապես էս վերջին տարի նա բավականին հրապարակային ելույթներ էր ունենում էտ հարցով; Դարցել էր վտանգավոր մարդ; Ինչպես Պոլսո հայոց պատրիարքը; Հիշուն եմ կաթողիկոսի Թուրքիա կատարած այցից հետո ինչ հիստերիա բարցրացվեց հայլուր-ներում Պոլսո հայոց պատրիարքի դեմ...
Կաին շատ խորխային խութեր, որ Հրանտը և Պոլսո հայոց պատրիարքը ունեին "ավանդականների" ու մեր Էչմիածնի հետ...
Տեսնելով են հիստերիան, որ բարցրացրել են հատկապես դաշնակցական դործիչները, մտքովս տարբեր վերսիաներ է անցնում... Սպասենք, և երևի կիմանանք ով-ով է. Չեմ կարծում, որ Թուրքիայի դատարանները, քննիչները և ժուռնալիստները էս գործը չբացահայտեն կամ կոծկեն (ինչպես մեր մոտ կոծկվում են բոլոր աղմկահարույց սպանությունները, սկսած գրողի ու զինորների սպանություննից մինչև կառավարության ու ազգային ժողովի նախագահինը);
Ցավում եմ, բայց և այնպես փորձում եմ սառը դատել: Այսօր ամբոքղջ օրը փորձում եմ գտնել ո՞վ կարող էր իրագործել այդ սպանությունը: Ո՞ւմ էր ձեռնտու այդ սպանությունը: Գտա 5 տարբերակ, որոնք կգրեմ իմ կարծիքով ըստ հավանականության հերթականության:
Ռուսներին: Վերջրս Հայաստանում թուրքերի նկատմամբ ատելությունը նվազում է և աճում Մոսկվայի հանդեպ: ԿԳԲ-ն Պուտինի գլխավորթյամբ կարող էր դիմել այդ քայլին:
Դաշնակցականներին: Նրանց դիրքերը, որը հիմնականում հիմնված է թուրքերի թշնամի լինելու կերպարի վրա թուլացել ու թուլանում է: *Նայիր առաջին կետը:
ՀՀ-ի ներկայիս ռեժիմին: «Դրսի թշնամի» հասկացողությունը հզոր զենք է գարնանը ընտրություններին: *Նայիր երկրորդ կետը:
Եվրոպային: Շանտաժի լավ խաղաքար է:
Թուրքիայի ծայրահեղական ուժերից որևէ մեկը: Որը, չափից դուրս անհավանական է:
Իսկ հիմա հարցրեք ինքներդ ձեզ, ո՞վ կտուժի այդ սպանությունից: Միայն ու միայն Թուրքիան:
Թուրքիայի կառավարությանը այս սպանությունը տվյալ պահին ընդհանրապես ձեռք չէր տալիս:
Թուրքիան այնքան պրոբլեմներ ունի Եվրոմիության հետ, որ Դինքի սպանությունը, իմ կարծիքով այնքան էլ մեծ դեր չի խաղա...որքան էլ դա ցավալի լինի: Ավելին, թուրքերը կփորձեն հնարավորինս մեծ օգուտ քաղել սրանից, վարչապետի ելույթը արդեն իսկ դա էր վկայում...կփորձեն ամեն ինչ բարդել մի երրորդ ուժի վրա, որ ուզում է "փչացնել" թուրքիայի անունը, անկախ նրանից, այդպես է դա, թե ոչ...
գքրծը կքննեն, մեղավորներ կփնտրեն ու կպատժեն անպայման, չնայած ես մի քիչ կասկածում եմ, որ իրական արժանին կստանա իր պատիժը...
Այսօր ժամը 13:00 բոլորս դեպի Ազատության Հրապարակ, այնտեղ տեղի է ունենալու Հրանտ Դինքի հոգեհանգստի արարողությունը:
*K*A*T*U*
23.01.2007, 17:19
Երբ լսեցի Դինքի սպանության մասին մարմնովս սարսուռ անցավ…Խորապես ցավում եմ.. :(
Արմատական փոփոխություններ Թուրքիայի կողմից չեմ սպասում , քանի որ հերթական անգամ քաղաքական սադրանքների միջոցով այս հանցավոր արարքը կքողարկվի…Եթե միլիոն ու կես հայության մասսայական ոչնչացումը թուրքական իշխանությունները չեն ընդունում ակնհայտ բազմաթիվ փաստերի առկայության պայմաններում, 1 հայի սպանության մեղքը իրենց ուսերից գցելը նրանց համար այդքան էլ մեծ բարդություն չի ներկայացնի..
Ես ուշադիր հետևում եմ գործի ընթացքին…այն ,որ մարդասպանը թուրք ազգայնամոլ է,պարզ է…բայց դե ճիշտ են ասում,որ Թուրքիան կարող էր ապահովել մեծ մտավորականի անվտանգությունը,որը չի արել՚…
Այժմ աշխարհի չորս ծայրերում ոտքի են ելել բոլոր հայերը և այն այլազգիները ,որոնք արդարություն են մեզ հետ պահանջում…Ստամբուլում նույնիսկ թուրքեր են ոտքի ելել…բայց Արևելահայերի 60 տոկոսը շատ անտարբեր է…:(
Ես հավատում եմ,որ Հրանտ Դինքի ծրագրերը ի դերև չեն ելնի,բայց համոզված եմ,որ դա կախված ե ողջ հայությունից…
Ես հավատում եմ,որ հասնելու ենք արդարությանը,բայց համոզված չեմ,որ արժանի ենք դրան…
և չենք հասնի,մինչև արժանի չլինենք…
Իսկ դրա համար,թերևս,պիտի այսչափ ԱՆԱՐԴԱՐԱՑԻՈՐԵՆ անտարբեր չլինենք…
Տա Աստված…
…միևնույն է,ես հավատում եմ իմ ժողովրդին;)
Philosopher
23.01.2007, 19:52
Ես հավատում եմ,որ հասնելու ենք արդարությանը,բայց համոզված չեմ,որ արժանի ենք դրան…
և չենք հասնի,մինչև արժանի չլինենք…
Իսկ դրա համար,թերևս,պիտի այսչափ ԱՆԱՐԴԱՐԱՑԻՈՐԵՆ անտարբեր չլինենք…
Տա Աստված…
…միևնույն է,ես հավատում եմ իմ ժողովրդին;)
Համաձայն եմ քննադատությանդ մեջ և հասկանում եմ վերջին տողիդ պաթոսը. նույնիսկ անբուժելի հիվանդին չի կարելի ասել, որ նա անբուժելի է, դա մարդկային է, ցավալիորեն մարդկային:
Ցավում եմ, բայց և այնպես փորձում եմ սառը դատել: Այսօր ամբոքղջ օրը փորձում եմ գտնել ո՞վ կարող էր իրագործել այդ սպանությունը: Ո՞ւմ էր ձեռնտու այդ սպանությունը: Գտա 5 տարբերակ, որոնք կգրեմ իմ կարծիքով ըստ հավանականության հերթականության:
Ռուսներին: Վերջրս Հայաստանում թուրքերի նկատմամբ ատելությունը նվազում է և աճում Մոսկվայի հանդեպ: ԿԳԲ-ն Պուտինի գլխավորթյամբ կարող էր դիմել այդ քայլին:
Դաշնակցականներին: Նրանց դիրքերը, որը հիմնականում հիմնված է թուրքերի թշնամի լինելու կերպարի վրա թուլացել ու թուլանում է: *Նայիր առաջին կետը:
ՀՀ-ի ներկայիս ռեժիմին: «Դրսի թշնամի» հասկացողությունը հզոր զենք է գարնանը ընտրություններին: *Նայիր երկրորդ կետը:
Եվրոպային: Շանտաժի լավ խաղաքար է:
Թուրքիայի ծայրահեղական ուժերից որևէ մեկը: Որը, չափից դուրս անհավանական է:
Իսկ հիմա հարցրեք ինքներդ ձեզ, ո՞վ կտուժի այդ սպանությունից: Միայն ու միայն Թուրքիան:
Թուրքիայի կառավարությանը այս սպանությունը տվյալ պահին ընդհանրապես ձեռք չէր տալիս:
Ցավում եմ ևս մեկ լավ հայի կորուստի համար:
Artgeo , մի բան էլի հարցնեմ , շատ երկար ես մտածել էս 5 տարբերակները գրելուց : Եթե գաղտնիք չի կասես որտեղ ու ինչ մասնագիտությամբ ես սովորում ? Ինչքան մտածում ենք ընկերոջս հետ , չենք կարողանում հասկանալ թե ոնց էս եկել այս տարբերակներից մի քանիսին : Երևի ուզում էիր գրառում անել ? Կբացատրես?
քաղաքացի
24.01.2007, 09:40
Ցավում եմ ևս մեկ լավ հայի կորուստի համար:
Artgeo , մի բան էլի հարցնեմ , շատ երկար ես մտածել էս 5 տարբերակները գրելուց : Եթե գաղտնիք չի կասես որտեղ ու ինչ մասնագիտությամբ ես սովորում ? Ինչքան մտածում ենք ընկերոջս հետ , չենք կարողանում հասկանալ թե ոնց էս եկել այս տարբերակներից մի քանիսին : Երևի ուզում էիր գրառում անել ? Կբացատրես?
Artgeo-ի բերված բոլոր տարբերակներն էլ շատ հավանական են, ներառյալ 5-րդը: Այս վարկածների մասին մտածում են նաև օտարերկրյա լրագրողները, քաղաքագետները:
Երեկ՝ թաղման արարողությունից առաջ, երթ կազմակերպվեց Ստամբուլի հայկական "Շիշլի" թաղամասից, որտեղ արդեն բազնահազարանոց ժողովուրդ էր հավաքվել, անցնելով քաղաքի գլխավոր հրապարակով՝ "Թաքսիմի հրապարակ", որտեղից միացավ ևս մի քանի հազար մարդ: Արդյունքում ստացվեց մոտ 100,000 մարդ, որոնք կոչում էին «Բոլորս Հրանտ Դինք ենք, բոլորս հայ ենք» (չնայած, որ խորհուրդ էր տրվել բարձրաձայն չարտահայտվել):
Չնայած որ Հայաստանից 147 ժամանող կար, որոնց մեծ մասը լրագրողներ և մտերիմներ էին, ցավոք ղեկավարության հայտնի «դեմքերից» միայն ՀՀ ԱՆ-ի տեղակալն էր եկել, իսկ Օսկանյանը շատ ավելի «կարևոր» հանդիպում ուներ իր ռուս հոմոլոգի հետ:
http://candle.direct.am/
Երբ Հիսուսն ասաց ,սիրիր թշնամուդ,այնժամ թուրքը չկար աշխարհում:
Ավ, Իսահակյան:
Artgeo-ի բերված բոլոր տարբերակներն էլ շատ հավանական են, ներառյալ 5-րդը: Այս վարկածների մասին մտածում են նաև օտարերկրյա լրագրողները, քաղաքագետները:
Երեկ՝ թաղման արարողությունից առաջ, երթ կազմակերպվեց Ստամբուլի հայկական "Շիշլի" թաղամասից, որտեղ արդեն բազնահազարանոց ժողովուրդ էր հավաքվել, անցնելով քաղաքի գլխավոր հրապարակով՝ "Թաքսիմի հրապարակ", որտեղից միացավ ևս մի քանի հազար մարդ: Արդյունքում ստացվեց մոտ 100,000 մարդ, որոնք կոչում էին «Բոլորս Հրանտ Դինք ենք, բոլորս հայ ենք» (չնայած, որ խորհուրդ էր տրվել բարձրաձայն չարտահայտվել):
Չնայած որ Հայաստանից 147 ժամանող կար, որոնց մեծ մասը լրագրողներ և մտերիմներ էին, ցավոք ղեկավարության հայտնի «դեմքերից» միայն ՀՀ ԱՆ-ի տեղակալն էր եկել, իսկ Օսկանյանը շատ ավելի «կարևոր» հանդիպում ուներ իր ռուս հոմոլոգի հետ:
Ու քանի հոգի են նման կարծիքներ հայտել ? Երևի ինչ որ մանկական թերթերի լրագրողներ , ու տարիքը չի անցնում 12-13 տարեկանից ?
Բացի դրանից , Օսկանյանը լավ գիտի գնա թաղման թե հանդիպման , թե որևէ մեկս ? Ոնց որ թե արտաքին գործերի նախարարը չես չէ ? ոնց որ թե դեռ չես կարող լինել չէ ? ուրեմն առանց իմանալու մի քննադատի լավ ?
Philosopher
25.01.2007, 09:26
Իրականում մեծ քաղաքականության մեջ, իսկ Դինքի սպանությունը, եթե չէր էլ, ապա վերածվեց մեծ քաղաքականության գործոնի հնարավոր է ամեն ինչ, առավել ևս հնարավոր են այն տարբերակները, որոնք նշվել են վերևի գրառումներում: Այստեղ պետք չէ փնտրել երևակայություն, այստեղ պետք է փնտրել տրամաբանություն և նույնսիկ ամենաերևակայական տարբերակը քննարկել տրամաբանական շերտում, քանի որ հնարավոր է, որ հենց այդ տարբերակն է իրականը: Իսկ ով կարող է ասել, թե ով սպանեց շվեդ ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղար Դագ Համերշելդին, իրականում ոչ ոք. գուցե ԱՄՆ-ն, գուցե ԽՍՀՄ-ը, գուցե աֆրիկյան որևէ երկրի հատուկ ծառայությունները: Բայց փաստն այն է, որ նա սպանվեց, իսկ մնացածը պաշտոնական քողարկումների պատմություն է: Այսպես է լինելու նաև Դինքի պարագայում:
Amarasos
25.01.2007, 11:20
Ու քանի հոգի են նման կարծիքներ հայտել ? Երևի ինչ որ մանկական թերթերի լրագրողներ , ու տարիքը չի անցնում 12-13 տարեկանից ?
Բացի դրանից , Օսկանյանը լավ գիտի գնա թաղման թե հանդիպման , թե որևէ մեկս ? Ոնց որ թե արտաքին գործերի նախարարը չես չէ ? ոնց որ թե դեռ չես կարող լինել չէ ? ուրեմն առանց իմանալու մի քննադատի լավ ?
դու չիշտ ես ախպերս. Հայաստանյ չունի դիվանագիտական կապեր Տուրքիայի հետ,այդ պատչարով ել Ոսկանյանյ չգնաց.:)
Հրանտ Դինքը այն քիչ մարդկանցից էր ,որ առանց ատելության էր խոսում թուրքերի մասին և կոչ էր անում բարեկամության .Ու իրականում միայն այդպիսի բարությունը կարող է ուժեղ հուզել մարդկանց ու փոխել իրենց.Հույսից ու սիրուց մեծ ուժ չկա.
Ոնց որ թե արտաքին գործերի նախարարը չես չէ ՞ ոնց որ թե դեռ չես կարող լինել չէ ՞ ուրեմն առանց իմանալու մի քննադատի լավ ՞
:D Ճի՜շտ է :hands ; Եվ ինչպե՞ս կարելի է քննադատել, առանց ամեն ինչ մինչև վերջ իմանալու :D ; Ինչպե՞ս կարելի է քննադատել կենտրոնից մարդկանց տնահան անողներին, ժողովրդին ծեծ ու ջարդի ենթարկողներին, 3 զինվորներին մարդասպանի հոդվածով դատողներին... ի՞նչ իմանաս թե ինչի համար էին պետական պաշտոնյաները դա անում; Իսկ եթե "հաստատ" չգիտես, կամ էլ դու ինքտ չէս էտ պետական պաշտոնյան, ապա սուս մնա ու գնա քո գործերին; :D
Հետաքրքիր է, որ Ֆոբուսի տարիքը 18 է; եթե լիներ 50, 60 ,70, ապա հաստատ բան չէի գրի...:(
չէ... Ստրկամտությունը դեռ շատ խորն է նստած մեր ժողովրդի հիմքերի մեջ; Ստրկամտության վերջնական արմատախիլ անելը մեր դեպքում հաստատ մի սերունդի ու 40 տարվա հարց չի; Ո՞վ գիտի մեր, Հայի դեպքում, քանի սերունդ է պետք գալու, սիրելի Հրանտ;
:D Ճի՜շտ է :hands ; Եվ ինչպե՞ս կարելի է քննադատել, առանց ամեն ինչ մինչև վերջ իմանալու :D ; Ինչպե՞ս կարելի է քննադատել կենտրոնից մարդկանց տնահան անողներին, ժողովրդին ծեծ ու ջարդի ենթարկողներին, 3 զինվորներին մարդասպանի հոդվածով դատողներին... ի՞նչ իմանաս թե ինչի համար էին պետական պաշտոնյաները դա անում; Իսկ եթե "հաստատ" չգիտես, կամ էլ դու ինքտ չէս էտ պետական պաշտոնյան, ապա սուս մնա ու գնա քո գործերին; :D
Հետաքրքիր է, որ Ֆոբուսի տարիքը 18 է; եթե լիներ 50, 60 ,70, ապա հաստատ բան չէի գրի...:(
չէ... Ստրկամտությունը դեռ շատ խորն է նստած մեր ժողովրդի հիմքերի մեջ; Ստրկամտության վերջնական արմատախիլ անելը մեր դեպքում հաստատ մի սերունդի ու 40 տարվա հարց չի; Ո՞վ գիտի մեր, Հայի դեպքում, քանի սերունդ է պետք գալու, սիրելի Հրանտ;
Ստրկամտությունը չհասկացա ստեղ ինչ կապ ուներ, եթե մարդը կարծիքա արտահայտում ու իր կարծիքով Օսկանյանի չգնալը ավելի ճիշտ էր քանի որ Հայաստանը դիվանագիտական հարաբերություններ չունի Թուրքիաի հետ, ուրեմն ստրկամիտա՞, , իսկ դու ինչ որ բան արել ես որևէ ռեալ գործողություն էս իշխանությունների դեմ՞, թե չէ կոմպի դեմը նստել ու գրելը չեմ կարծում բարդ գործա:
Ստրկամտությունը չհասկացա ստեղ ինչ կապ ուներ, եթե մարդը կարծիքա արտահայտում ու իր կարծիքով Օսկանյանի չգնալը ավելի ճիշտ էր քանի որ Հայաստանը դիվանագիտական հարաբերություններ չունի Թուրքիաի հետ, ուրեմն ստրկամիտա՞,
Մի անգամ էլ ուշադիր կարդա
Ոնց որ թե արտաքին գործերի նախարարը չես չէ ՞ ոնց որ թե դեռ չես կարող լինել չէ ՞ ուրեմն առանց իմանալու մի քննադատի լավ ՞
Եվ որտեղ կարդացիր քո վերևում ասածը ::B
իսկ դու ինչ որ բան արել ես որևէ ռեալ գործողություն էս իշխանությունների դեմ՞
Ասեմ որ ես, ի տարբերություն շատ-շատրին, ինչ որ "բանի դեմ" չեմ ապրում ու գործում;
թե չէ կոմպի դեմը նստել ու գրելը չեմ կարծում բարդ գործա:
Իսկ ո՞վ է ասում, որ սա "գործ" է; Էնել "բարդ" :think ; Հա՜..., որոշ մարդկանց համար դա գո՞րծ ա; աշխատա՞նք...Վո՞նց միանգամից չհասկացա; :D
Մի անգամ էլ ուշադիր կարդա
Եվ որտեղ կարդացիր քո վերևում ասածը ::B
Ասեմ որ ես, ի տարբերություն շատ-շատրին, ինչ որ "բանի դեմ" չեմ ապրում ու գործում;
Իսկ ո՞վ է ասում, որ սա "գործ" է; Էնել "բարդ" :think ; Հա՜..., որոշ մարդկանց համար դա գո՞րծ ա; աշխատա՞նք...Վո՞նց միանգամից չհասկացա; :D
Եթե ինչ որ երևույթներ քո կարծիքով սխալ են ու դու ոչ մի բան չես անում դրանց վերացմանը ինչ որ ձևով նպաստելու համար , այլ «ձեռնպահ» ապրում ես, իմ կարծիքով դրա մեջ կա որոշ ստրկամտություն, ու էտ դեպքում նստել ու վերամբարձ կարծիքներ գրել ստրկամտության մասին մի քիչ սխալա ես էտ նկատի ունեի:
Մասսագետ
25.01.2007, 16:38
Երկար ժամանակ լուրեր չէի լսել: Մի օր պարապությունից ռադիո վերցրի, մենակ մի ալիք էր բռնում, ու մենակ ռադիո լուրը: Մի թճ րոպե լսեցի, Հրանտ Դինքի մահվան մասին էին խոսում, ներվերս գնաց նման «պատրիոտիկ» հաղորդումից անջատեցի ու սաղ օրն էլ նման «պատրիոտիկ» բաներ եմ լսում մենակ հայոց հզոր բանակում:
Մի խոսքով ասածս ինչ ա, ես էդ մարդուն չէի ճանաչի, եթե չմեռներ:
Ցավակցում եմ:
ՍԱ ԻՐՈՔ ԱՀԱՎՕՐ ԷՐ, ԲԱՅՑ ՈՉ ԱՆՍՊԱՍԵԼԻ,ԹՈՒՐՔԻՆ ԴԱՐԵՐ Է ՊԱՀԱՆՋՎԵԼ ՄԱՐԴԱԿԵՐԻՑ ՄԱՐԴԱՍՊԱՆ ԴԱՌՆԱԼՈՒ ՀԱՄԱՐ, ՈՒ ԴԵՌ ԴԱՐԵՐ ԿՊԱՀԱՆՋՎԵՆ ՈՐ ՄԱՐԴ ԴԱՌՆԱ; ՍԱ ԱՊՏԱԿ ԷՐ ՆԱև ՀԱՅ_ԹՈՒՐՔԱԿԱՆ ՀԱՇՏԵՑՈՒՄԻՑ ԽՈՍՈՂՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ ՈՒ ԵԿԱՎ ԱՊԱՑՈՒՑԵԼՈՒ ՈՐ ՀԱՅ ԵՎ ԹՈՒՐՔ ՏԵՍԱԿՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ ԱՇԽԱՐՀԸ ՆԵՂ Է: ՎՐԵԺ ՈՒ ՀԱՅՐԵՆԱՏԻՐՈՒԹՅՈՒՆ` ՍԱ ՊԻՏԻ ԼԻՆԻ ՄԵՐ ՊԱՏԱՍԽԱՆԸ;
ՀՐԱՆՏԸ ԻՐՈՔ ՄԵԾ ՄԱՐԴ ԷՐ ՈՒ ՄԵԾ ՀԱՅ
ՀԳ ՉՄՈՌԱՆԱՆՔ ՈՐ ՄԵՐ ՀԱՅՐԵՆԱԿԻՑՆԵՐԸ ՍՊԱՆՎՈՒՄ ԵՆ ՆԱև ՌՈՒՍԱՍՏԱՆՈԻ... ԱՅԴ ՄԱՍԻՆ ԻՆՉ ԿԱՍԵՔ
Մոդերատորական: Ծանոթացեք ակումբի օրենսդրությանը (http://www.akumb.am/announcement.php?f=26)։ Մասնավորապես ֆորումում չեն ողջունվում միայն մեծատառերով հայերեն գրառումները:
Philosopher
26.01.2007, 00:06
ՍԱ ԻՐՈՔ ԱՀԱՎՕՐ ԷՐ, ԲԱՅՑ ՈՉ ԱՆՍՊԱՍԵԼԻ,ԹՈՒՐՔԻՆ ԴԱՐԵՐ Է ՊԱՀԱՆՋՎԵԼ ՄԱՐԴԱԿԵՐԻՑ ՄԱՐԴԱՍՊԱՆ ԴԱՌՆԱԼՈՒ ՀԱՄԱՐ, ՈՒ ԴԵՌ ԴԱՐԵՐ ԿՊԱՀԱՆՋՎԵՆ ՈՐ ՄԱՐԴ ԴԱՌՆԱ; ՍԱ ԱՊՏԱԿ ԷՐ ՆԱև ՀԱՅ_ԹՈՒՐՔԱԿԱՆ ՀԱՇՏԵՑՈՒՄԻՑ ԽՈՍՈՂՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ ՈՒ ԵԿԱՎ ԱՊԱՑՈՒՑԵԼՈՒ ՈՐ ՀԱՅ ԵՎ ԹՈՒՐՔ ՏԵՍԱԿՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ ԱՇԽԱՐՀԸ ՆԵՂ Է: ՎՐԵԺ ՈՒ ՀԱՅՐԵՆԱՏԻՐՈՒԹՅՈՒՆ` ՍԱ ՊԻՏԻ ԼԻՆԻ ՄԵՐ ՊԱՏԱՍԽԱՆԸ;
ՀՐԱՆՏԸ ԻՐՈՔ ՄԵԾ ՄԱՐԴ ԷՐ ՈՒ ՄԵԾ ՀԱՅ
ՀԳ ՉՄՈՌԱՆԱՆՔ ՈՐ ՄԵՐ ՀԱՅՐԵՆԱԿԻՑՆԵՐԸ ՍՊԱՆՎՈՒՄ ԵՆ ՆԱև ՌՈՒՍԱՍՏԱՆՈԻ... ԱՅԴ ՄԱՍԻՆ ԻՆՉ ԿԱՍԵՔ
Թեև այս հարցին արդեն անդրադարձել եմ, բայց թերևս մեկ անգամ էլ պիտի անդրադառնամ, բայց միայն հարցով` ա. ով է կարդացել Հրանտ Դինքի գրած գոնե մեկ հոդված. հարցս հատկապես ուղղվում է նրանց, ովքեր նրան հայտարարում են ազգային հերոս, ազգային պարծանք և այլն, և կոնկրետ Դինքի որ մտքերի հետ են նրանք համաձայն, բ. Հրանտ Դինքին առավել չափով համարում եք մտավորական, թե հայ, քանի որ հաճախ այս երկու հանգամանքները իրար հակասում են: Իդեպ, այն օրը մի երիտասարդ հեռսուստացույցի էկրանից գոռում էր. "Դեռ լինելու են նոր Եռաբլուրներ": Իսկապես փայլուն ապագա է սպասում հայությանը, իսկապես...
Թեև այս հարցին արդեն անդրադարձել եմ, բայց թերևս մեկ անգամ էլ պիտ անդրադառնամ, բայց միայն հարցով` ա. ով է կարդացել Հրանտ Դինքի գրած գոնե մեկ հոդված. հարցս հատկապես ուղղվում է նրանց, ովքեր նրան հայտարարում են ազգային հերոս, ազգային պարծանք և այլն, և կոնկրետ Դինքի որ մտքերի հետ են նրանք համաձայն, բ. Հրանտ Դինքին առավել չափով համարում եք մտավորական, թե հայ, քանի որ հաճախ այս երկու հանգամանքները իրար հակասում են: Այն օրը մի երիտասարդ հեռսուստացույցի էկրանից գոռում էր. "Դեռ լինելու են նոր Եռաբլուրներ": Իսկապես փայլուն ապագա է սպասում հայությանը, իսկապես...
Պիտի ասեմ,որ ես կոնկրոտ հոդված չեմ կարդացել,բայց նրա գաղափարները ինձ հասել են այն զրույցների ժամանակ,որ ունեցել եմ ինձ հարազատ մարդկանցից մեկի հետ և որը ծանոթ էր նրան…
Ես գիտեմ,որ նա կողմ էր սահմանները բացելուն,գիտեմ,որ ուզում էր բարեկամություն հաստատել թուրքև հայ ժողովուրդների միջև…ես այդ ամենը հասկանում եմ…
ես,որ թուրքերի ատելով ատում եմ փորձում եմ էլի ըմբռնումով մոտենալ նրա այդ դիրքորոշմանը…
Որովհետև մտավորականը իսկապես,որ պիտի կարողանա մի կողմ դնել իր զգացմունքները և ճիշտ դատել…նայել հարցին տարբեր տեսանկյուններից,քանի որ մեզ միշտ էլ ծայրահեղականությունն է կրակը գցել…
Ես համաձայն եմ նրա հետ,բայց ես իհարկե պայմաններ դնում եմ…այդ բարեկամության գոնե սերմերը կցանենք միայն այն ժամանակ,երբ թուրքերն ընդունեն ցեղասպանությունը…
Նա այն եզակի հայերից էր,որ չվախեցավ ճշմարտությունից մինչև վերջ և այդ ամենը հանուն մեզ և հանուն ողջ մարդկության,որովհետև ես կարծում եմ,որ նմանատիպ հարցերը գլոբալ բնույթ են կրում…
հասկանում եմ զենքով չի կռվել ու զոհվել…բայց խոսքով է կռվել …չէ՞…
Մեջբերված տողը տխմար մեկի արտահայտություն է,բան չունեմ ասելու…:[
Այստեղ կարող եք լսել «Ակունք» ռադիոհաղորդման Հրանտ Դինքի հետ հարցազրույցը։
http://vem.am/files/programs/8/hrant_dink.mp3
Philosopher
26.01.2007, 09:22
Պիտի ասեմ,որ ես կոնկրոտ հոդված չեմ կարդացել,բայց նրա գաղափարները ինձ հասել են այն զրույցների ժամանակ,որ ունեցել եմ ինձ հարազատ մարդկանցից մեկի հետ և որը ծանոթ էր նրան…
Ես գիտեմ,որ նա կողմ էր սահմանները բացելուն,գիտեմ,որ ուզում էր բարեկամություն հաստատել թուրքև հայ ժողովուրդների միջև…ես այդ ամենը հասկանում եմ…
ես,որ թուրքերի ատելով ատում եմ փորձում եմ էլի ըմբռնումով մոտենալ նրա այդ դիրքորոշմանը…
Որովհետև մտավորականը իսկապես,որ պիտի կարողանա մի կողմ դնել իր զգացմունքները և ճիշտ դատել…նայել հարցին տարբեր տեսանկյուններից,քանի որ մեզ միշտ էլ ծայրահեղականությունն է կրակը գցել…
Ես համաձայն եմ նրա հետ,բայց ես իհարկե պայմաններ դնում եմ…այդ բարեկամության գոնե սերմերը կցանենք միայն այն ժամանակ,երբ թուրքերն ընդունեն ցեղասպանությունը…
Նա այն եզակի հայերից էր,որ չվախեցավ ճշմարտությունից մինչև վերջ և այդ ամենը հանուն մեզ և հանուն ողջ մարդկության,որովհետև ես կարծում եմ,որ նմանատիպ հարցերը գլոբալ բնույթ են կրում…
հասկանում եմ զենքով չի կռվել ու զոհվել…բայց խոսքով է կռվել …չէ՞…
Մեջբերված տողը տխմար մեկի արտահայտություն է,բան չունեմ ասելու…:[
Եթե հայ հասարակությունը իր հերոսներին ընտրեր ըստ այն սկզբունքի, թե ով է հանդուրժողականություն քարոզում, ով է քարոզում բարեկամություն երկու ժողովուրդների միջև, ով է հանդես գալիս ազգային ատելության ու թշնամության դեմ, ապա մեր հերոսները բոլորովին ուրիշ կլինեին և գուցե մենք էլ այս թեմայում այս մասին չխոսեինք և ասեինք. սպանվեց հերթական տոլերանտ հայը, բայց ցավոք ասում ենք` սպանվեց գուցե նոր ժամանակների առաջին տոլերանտ հայը, եզակի տոլերան հայը, վերջինը դառնալու հավակնող տոլերանտ հայը... Ահա թե ինչն է հայության ողբերգությունը:
Թուրքիայի ներքին գործերի նախարարը այսօր երկու պաշտոնյայի է ազատել աշխատանքից Տրապիզոնի նահանգում, որի բնակիչներն են ՙԱկոս՚ թերթի խմբագրապետ Հրանտ Դինքի սպանության մեջ մեղադրվողները:
Ինչպես հաղորդում է ՙՌոյթերզ՚ գործակալությունը, ներքին գործերի նախարար Աբդուլքադիր Աքսուն պաշտոնազրկել է նահանգապետ Հուսեյն Յավուզդեմիրին եւ ոստիկանության ղեկավար Ռեսաթ Ալթային:
Ներքին գործերի նախարարության տարածած հայտարարության մեջ ասվում է, որ ՙերկու ավագ հանրային տեսուչներ են նշանակվելª պարզելու համար, թե արդյո±ք Տրապիզոնի ոստիկանությունը եւ քաղաքացիական իշխանությունները մեղավոր են Դինքի սպանությանն առնչվող իրադարձությունները չկանխելու համար՚:
Դինքի սպանության մեջ մեղադրվում են վեց կասկածյալներ, որոնք բոլորն էլ Տրապիզոնից ենhttp://www.armenialiberty.org/armeniareport/report/ar/2007/01/E4B25B94-9538-44BD-B0C6-470A0B04F4EE.asp
Թեև այս հարցին արդեն անդրադարձել եմ, բայց թերևս մեկ անգամ էլ պիտի անդրադառնամ, բայց միայն հարցով` ա. ով է կարդացել Հրանտ Դինքի գրած գոնե մեկ հոդված. հարցս հատկապես ուղղվում է նրանց, ովքեր նրան հայտարարում են ազգային հերոս, ազգային պարծանք և այլն, և կոնկրետ Դինքի որ մտքերի հետ են նրանք համաձայն, բ. Հրանտ Դինքին առավել չափով համարում եք մտավորական, թե հայ, քանի որ հաճախ այս երկու հանգամանքները իրար հակասում են: Իդեպ, այն օրը մի երիտասարդ հեռսուստացույցի էկրանից գոռում էր. "Դեռ լինելու են նոր Եռաբլուրներ": Իսկապես փայլուն ապագա է սպասում հայությանը, իսկապես...
ՀԱՐԳԵԼԻՍ ԵՍ ՉԳԻՏԵՄ ԹԵ ԻՆՉՈՒ Է ԱՍԱԾԴ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴԸ ԳՈՌԱՑԵԼ <<ԴԵՌ ԼԻՆԵԼՈՒ ԵՆ ՆՈՐ ԵՌԱԲԼՈՒՐՆԵՐ>>, ԲԱՅՑ ՀԻՇԻՐ ՈՐ ԼԻՆՈՒՄ ԵՆ ՆԱԽ ՀԵՐՈՍՆԵՐԻ ՈՒ ՆԱՀԱՏԱԿՆԵՐԻ ԳԵՐԵԶՄԱՆՈՑ , ՆՈՐ ՀԶՈՐ ՈՒ ԾԱՂԿՈՒՆ ՀԱՅՐԵՆԻՔ:ԻՆՉ ՎԵՐԱԲԵՐՎՈՒՄ Է ՀՈԴՎԱԾՆԵՐԸ ԿԱՐԴԱԼՈՒՆ` ԵՍ ԵՄ ԿԱՐԴԱՑԵԼ, ԵԹԵ ՈՒԶՈՒՄ ԷՍ ԿՈՒՂԱՐԿԵՄ ԴՈՒ ԷԼ ԿԱՐԴԱ: ԿԱՄ ԻՆՉ ԿԱՊ ՈՒՆԻ ԴԱ:ՍՊԱՆՎԵԼ Է ՀԱՅ ՄԱՐԴ ՈՒ ՍՊԱՆՎԵԼ Է ՀԱՅ ԼԻՆԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ ԴԱ ԲԱՎԱԿԱՆ ՉԷ?
Philosopher
29.01.2007, 00:06
ՀԱՐԳԵԼԻՍ ԵՍ ՉԳԻՏԵՄ ԹԵ ԻՆՉՈՒ Է ԱՍԱԾԴ ԵՐԻՏԱՍԱՐԴԸ ԳՈՌԱՑԵԼ <<ԴԵՌ ԼԻՆԵԼՈՒ ԵՆ ՆՈՐ ԵՌԱԲԼՈՒՐՆԵՐ>>, ԲԱՅՑ ՀԻՇԻՐ ՈՐ ԼԻՆՈՒՄ ԵՆ ՆԱԽ ՀԵՐՈՍՆԵՐԻ ՈՒ ՆԱՀԱՏԱԿՆԵՐԻ ԳԵՐԵԶՄԱՆՈՑ , ՆՈՐ ՀԶՈՐ ՈՒ ԾԱՂԿՈՒՆ ՀԱՅՐԵՆԻՔ:ԻՆՉ ՎԵՐԱԲԵՐՎՈՒՄ Է ՀՈԴՎԱԾՆԵՐԸ ԿԱՐԴԱԼՈՒՆ` ԵՍ ԵՄ ԿԱՐԴԱՑԵԼ, ԵԹԵ ՈՒԶՈՒՄ ԷՍ ԿՈՒՂԱՐԿԵՄ ԴՈՒ ԷԼ ԿԱՐԴԱ: ԿԱՄ ԻՆՉ ԿԱՊ ՈՒՆԻ ԴԱ:ՍՊԱՆՎԵԼ Է ՀԱՅ ՄԱՐԴ ՈՒ ՍՊԱՆՎԵԼ Է ՀԱՅ ԼԻՆԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ ԴԱ ԲԱՎԱԿԱՆ ՉԷ?
Առավել լավ կարդա գաումս ու պատասխանիր այն հարցերին, որոնց արձագանքում ես և ոչ թե արձագանքիր սեփական մտքերիդ: Ես հարցնում եմ` ա. Դինքի ո՞ր մտքերի հետ ես համաձայն, բ. Դինքին առավել չափով համարում ես հա՞յ, թե՞ մտավորական: Եթե հասկանում ես հարցերս, կարող ես պատասխանել, եթե ոչ, ապա կարելի է նաև գրառում չանել:
Առավել լավ կարդա գաումս ու պատասխանիր այն հարցերին, որոնց արձագանքում ես և ոչ թե արձագանքիր սեփական մտքերիդ: Ես հարցնում եմ` ա. Դինքի ո՞ր մտքերի հետ ես համաձայն, բ. Դինքին առավել չափով համարում ես հա՞յ, թե՞ մտավորական: Եթե հասկանում ես հարցերս, կարող ես պատասխանել, եթե ոչ, ապա կարելի է նաև գրառում չանել:
Հրանտ դինքը ասում էր հարկավոր է որ թուրքական կառավարությունը ընդունի հայոց ցեղասպանության ճանաչումը` թուրք ժողովրդի ճնշման տակ և ոչ թե եվրոպայի կամ ԱՄՆ-ի: համաձայն եմ սրա հետ քանի որ մեղքի գիտակցումն է կարևոր և ոչ թե պարտադրված ճանաչումը :Նա առավել ՀԱՅ էր հետո նոր մտավորական քանի որ ապրեց գործեց ու սպանվեց որպես հայ:
եվ երկրորդ ես կարծեմ հարցերիդ ու նաև հեգնանքիդ էի պաըասխանել, քանզի ասածիցդ երեվում էր որ Եթե Դինքին չեն ճանաչում կամ չեն կարդացել գրածները ինչի են հիմա աղմկում:
Հրանտ Դինքը մեծ հայ եր:
Նա առաջինը համարձակություն ունեցավ Թուրքիայում խոսելու Ցեղասպանության մասին, այն ժամանակ երբ Հայաստանում ոմանք տաքուկ ու ապահով նստած խոսում աբստրակտ հաշտեցումների մասին:
Այո Հրանտը մեծ հայ էր, բայց նաև մեծ մարդասեր էր և իմ կարծիքով դրա մեջ է կայանում նրա անձի մեծությունը:
Պանդուխտ
11.05.2007, 11:23
Ervand
Հրանտ Դինքը բացի նրանից որ խոսում էր ցեղասպանության մասին (որի համար էլ անասունները նրան սպանեցին) նաև թուրքիայում կշիռ ուներ մտավորականների շրջանում, չնայած չեմ պատկերացնում ոնց կարա մտավորականություն լինի մի երկրում որտեղ մարդուն կարան սպանեն միայն իր կարծիքի համար:
Մոռանու՞մ եք, որ այդ երկիրը «թուրքիա» կոչուած սպանդանոցն է:
John
Էսի թուրքերի համար լավ չի…
Ցավակցում եմ ամբողջ հայ ազգին… Նա իսկապես ՄԵԾ մարդ էր… բայց միայնակ ի՞նչ կարող էր անել…
Ինչպէս մի իսկական Հայ, նա ազնիւ եւ բարի մարդ էր: Նա հաւատում էր «թուրք-հայ բարեկամութեան»:
Anyuta
Գոնե էսքանից հետո ոճրագործները իրենց պատժին արժանան , գոնե Աստված էստեղ օգնի
Ոճրագործը թուրք պետութիւնն է, իր հակահայ քարոզչութեան պատճառով: Նա անպատիժ է, այդպէս էլ պիտի մնայ ըստ երեւոյթին:
Սոված մարդ
ես էլ եմ շատ ցավում, որ նման մարդ հեռացավ կյանքից ինչ-որ ... ձեռքից... բայց ես չէի մտածի, որ թուրքերը էտ աստիճան դեբիլ են... ինչ արին իրանց արին. հուսով եմ հասկացաք ինչ ի նկատի ունեմ. Եվրոմիություն...
Այ՛ո, Հրանդ Դինկը ոգի ի բռին պաշտպանում էր, այսպէս կոչուած «թուրքիոյ» անդամութիւնը. Եւրոպական փողամիութեան: թուրքեր կան, որոնք վախենում են անդամակցելուց, քանզի նրանց կարծիքով, այսպէս կոչուած «թուրքիոյ» միասնակամութիւնը ու անդորրը պիտի խանգարուի Եւրոպական օրէնքի (մարդու իրաւունք եւայլն) պատճառով:
Պանդուխտ
11.05.2007, 15:14
Հրանդ Դինկի ահաբեկման վերաբերեալ, սփիւռքահայութեան շարադրանքը կարող էք կարդալ այստեղ.
http://hyeforum.com/index.php?showtopic=15259&view=getnewpost
Sergey
Մի քանի տարի առաջ առիթ եմ ունեցել հանդիպել նրա հետ՝ պատմում էր Թուրքիայում հայ, նաև մահմեդականություն ընդունած, համայնքի մասին, իր գլխավորած «Ակոս» թերթի մասին։ Աստված հոգին լուսավորի:
Իր կինը այդպիսիներից էր, այսինքն հայութեան դարձած թաքուն հայերից:
Հայորդի
Եթե պատմությունը մեր ճշմարտության ճանապարհին պահանջել է Հրանտի նման մարդու կյանքը, ապա գոնե, տա Աստված, որ նրա մահը ապարդյուն չլինի: Դինքը մարտիրոսվեց մեզ՝ բոլորիս համար…
Նրա համարձակութեան շնորհիւ, «թուրքիայում» բնակող մարդիկ (յաճախ զոհերի յետնորդներ) սկսեցին զրուցել հայ ժողովուրդի Ցեղասպանութեան եւ հայրենազրկման մասին:
Մելիք
Էս 90 տարի ա, միլիոն ու կես մարդու կոտորածի համար ցույցեր են անում, ինչ ա փոխվել, որ մի մարդու մահվան հետ կապված լուրջ փոփոխություններ լինեն: Եթե նույնիսկ տխրահռչակ 301 հոդվածը հանվի, մեկ ա, դա ոչինչ չի փոխի, որովհետև թուրքիայում հարցերը միշտ լուծվում են նենց, ոնց որ էս անգամ լուծելին՝ ֆիզիկապես ոչնչացնելով: Ինչքան գիտեմ 301 հոդվածով մինչև հիմա նույնիսկ մարդ էլ չի նստել: Փոխարենը թուրքիայում ազատորեն գործում են բազմաթիվ ծայրահեղական կազմակերպություններ ու խմբավորումներ, որոնք նույնիսկ վայելում են իշխանությունների հովանավորությունը, ու նրանց փոխարեն անում են կեղտոտ գործը, որպեսզի վերևներում քաղաքակիրթ երևան:
Այդ կազմակերպութիւնները կատարել եւ կատարում են, այսպէս կոչուած. «թուրքիա» անունով ճանաչուած պետութեան կեղտոտ գործերը: Ամնէ դէպքում, այդ «պետութիւնը» առնուազն բարոյապէս պատասխանատու է, իսկ ժողովուրդը, այդքան էլ անմեղ չէ: Մի՛ մոռանաք, ով Հայ ժողովուրդ, որ թուրք հասարակութիւնը, ժողովուրդը մասնակցել է հայ ժողովուրդի ոչնչացմանը. այդ սեւ տարիներին...2-3 օր վայելելով, այսպէս կոչուած «թուրք» ժողովուրդի հիւրասիրութիւնը, հանկարծ չմտածէք թէ՝ «որքա՜ն սխալ կարծիք կազմել ենք այս հիւրամեծար ժողովուրդի մասին»: Նրանց մեծամասնութիւնը հայատեաց է, հենց այդ պատճառով, այժմ արեւելեան նահանգներում (ԱրեւմտաՀայաստան-Կիլիկիա-Կապադովկիա) հայեր չեն ապրում հաւաքաբար: Նահատակ Դինկը մալաթիացի (Մելիտեն) էր:
ԱրթԳէո
Ցավում եմ, բայց և այնպես փորձում եմ սառը դատել: Այսօր ամբոքղջ օրը փորձում եմ գտնել ո՞վ կարող էր իրագործել այդ սպանությունը: Ո՞ւմ էր ձեռնտու այդ սպանությունը: Գտա 5 տարբերակ, որոնք կգրեմ իմ կարծիքով ըստ հավանականության հերթականության:
1. Ռուսներին: Վերջրս Հայաստանում թուրքերի նկատմամբ ատելությունը նվազում է և աճում Մոսկվայի հանդեպ: ԿԳԲ-ն Պուտինի գլխավորթյամբ կարող էր դիմել այդ քայլին:
2. Դաշնակցականներին: Նրանց դիրքերը, որը հիմնականում հիմնված է թուրքերի թշնամի լինելու կերպարի վրա թուլացել ու թուլանում է: *Նայիր առաջին կետը:
3. ՀՀ-ի ներկայիս ռեժիմին: «Դրսի թշնամի» հասկացողությունը հզոր զենք է գարնանը ընտրություններին: *Նայիր երկրորդ կետը:
4. Եվրոպային: Շանտաժի լավ խաղաքար է:
5. Թուրքիայի ծայրահեղական ուժերից որևէ մեկը: Որը, չափից դուրս անհավանական է:
Չափից դուրս անհաւանականը միակ ճիշտ հաւանականը դարձաւ: Այս Ակումբում կան ոմանք, որոնք տեւաբար թոթովում են (կակազում են) թրքական արտասանութիւններ (շարադրանք), որոնք ամէն ինչի մեղքը բարդում են արտաքին ուժերի կամ դաշնակների վրայ: «Իսկ թուրքերը անմեղ հրեշտակներ են, որոնց պէտք է շնորհակալ լինինք պարբերաբար, քանզի նրանք թողնելով իւրանց տաք անապատները, աւազուտները եկան մեր կողմը եւ մեր գեները հարստացրին թուրքի ազնիւ գեն/ծիներով»...
Հարազատ ժողովուրդից, երկրից, կուսակցութիւններից գժտուած լինելով, չի կարելի այդ սրտնեղութիւնը հակակշռել թուրքասիրութեամբ:
Ռուսասիրութեամբ եւ ստրկամտութեամբ չմեղադրուելու համար, տեղադրեմ hyeforumում արձանագրածս գաղափարները. ազգային խնդիրների վերաբերեալ
http://hyeforum.com/index.php?showtopic=14644&hl=
ԱրթԳէո
Իսկ հիմա հարցրեք ինքներդ ձեզ, ո՞վ կտուժի այդ սպանությունից: Միայն ու միայն Թուրքիան:
Թուրքիայի կառավարությանը այս սպանությունը տվյալ պահին ընդհանրապես ձեռք չէր տալիս:
Իսկ Հայկական Ցեղասպանութիւնից ո՞վ տուժեց. Հայ ժողովուրդը, ոսմանեան կայսրութիւնը, դէ հիմա պիտի ասէք, որ Ցեղասպանութիւնը թուրքերի արարքը չէր...այս եւ նման գաղափարները թուրքերի աջողած քարոզչութեան պտուղներն են, որոնք թափ-թափ ընկնում են հասունանալուց ետքը...
Կիկի
Թուրքիան այնքան պրոբլեմներ ունի Եվրոմիության հետ, որ Դինքի սպանությունը, իմ կարծիքով այնքան էլ մեծ դեր չի խաղա...որքան էլ դա ցավալի լինի: Ավելին, թուրքերը կփորձեն հնարավորինս մեծ օգուտ քաղել սրանից, վարչապետի ելույթը արդեն իսկ դա էր վկայում...կփորձեն ամեն ինչ բարդել մի երրորդ ուժի վրա, որ ուզում է "փչացնել" թուրքիայի անունը, անկախ նրանից, այդպես է դա, թե ոչ...
գքրծը կքննեն, մեղավորներ կփնտրեն ու կպատժեն անպայման, չնայած ես մի քիչ կասկածում եմ, որ իրական արժանին կստանա իր պատիժը...
Շատ ապրէ՛ք
Կ*ա*տ*ու
Արմատական փոփոխություններ Թուրքիայի կողմից չեմ սպասում , քանի որ հերթական անգամ քաղաքական սադրանքների միջոցով այս հանցավոր արարքը կքողարկվի…Եթե միլիոն ու կես հայության մասսայական ոչնչացումը թուրքական իշխանությունները չեն ընդունում ակնհայտ բազմաթիվ փաստերի առկայության պայմաններում, 1 հայի սպանության մեղքը իրենց ուսերից գցելը նրանց համար այդքան էլ մեծ բարդություն չի ներկայացնի..
Երբ արջի ծառայութիւն մատուցող հայեր շատ կան միջավայրում...
Պանդուխտ
11.05.2007, 20:32
Alize
պահանջում…Ստամբուլում նույնիսկ թուրքեր են ոտքի ելել…բայց Արևելահայերի 60 տոկոսը շատ անտարբեր է…
Այդ ոտքի ելնողները այնպիսիների յետնորդներն են, որոնք անցնող 90 տարիների ընթացքում ուզում էին գոռալ Հրանդի նման թէ՝ «ես թուրք չեմ, Հայ եմ, թուրքիոյ քաղաքացի Հայ», այլ խօսքով՝ նրանք առեւանգուած եւ ցմահ բռնաբարուած (տաճիկի հետ բռնի ամուսնացած) Հայ կանանցից ծնուած թուրք-քուրդ ժողովուրդ են: Չմոռանալ, որ 75 միլիոնանոց «թուրքիայում» կարելի է գտնել Հայ տատ ունեցող հարիւր հազարաւորներ, զազաներ, քուրդեր, ձախակողմեան (կոմունիստ) գաղափարակիրներ, հարազատ թուրքի զաւակ թուրքեր, ովքեր հալածուել են հանրապետական «թուրքիայում» տարբեր պատճառներով: Կամ այնպիսիք էին, որոնք յարգում էին Հրանդ Դինկ անհատը, հաւատում էին նրա արծարծած տեսլականին:
Լեգնա
Երբ Հիսուսն ասաց ,սիրիր թշնամուդ,այնժամ թուրքը չկար աշխարհում:
Ավ, Իսահակյան:
Իսկ երբ թուրքերը յայտնուեցին, հայ ժողովուրդի իւրաքանչիւր անդամը, անցնող 1000 տարիների ընթացքում 1000 անգամ խաչ բարձրացաւ:
Լիկ
Հրանտ Դինքը այն քիչ մարդկանցից էր ,որ առանց ատելության էր խոսում թուրքերի մասին և կոչ էր անում բարեկամության .Ու իրականում միայն այդպիսի բարությունը կարող է ուժեղ հուզել մարդկանց ու փոխել իրենց.Հույսից ու սիրուց մեծ ուժ չկա.
Նա գիտակցում էր, որ այդ բարեկամութեան հասնել կարելի է, երբ թուրքերի կողմից կը ճանաչուի Հայոց վիշտը (Ցեղասպանութիւնը), հենց այդ պատճաառով էլ սպաննեցին այդ ազնիւ ու բարի Հային. ահաբեկիչի խօսքով՝ «սպանեցի հայը (գեաւուրը)»
Ervand
Ստրկամտությունը չհասկացա ստեղ ինչ կապ ուներ, եթե մարդը կարծիքա արտահայտում ու իր կարծիքով Օսկանյանի չգնալը ավելի ճիշտ էր քանի որ Հայաստանը դիվանագիտական հարաբերություններ չունի Թուրքիաի հետ, ուրեմն ստրկամիտա՞, ,
Ստրկամտութիւնը ի հարկէ ոչ մի առնչութիւն չունի, Dvgrayի առաքելութիւնը այստեղ պարզ է. նսեմացնել հայը, արդարացնել թուրքը: Dvgrayի «պայծառ» տեսակէտներին ծանօթացայ երբ նա խաղում էր Թիֆլիսում թուրք դեսպանի ներկայացուցիչի դերը՝ «ոսմանեան կայսրութիւնում հայազգի գործիչներ» անուանբ անհամ թեմայում: Ապրես Dvgray շարունակիր առաքելութիւնդ...
Փիլիսոփայ
Թեև այս հարցին արդեն անդրադարձել եմ, բայց թերևս մեկ անգամ էլ պիտի անդրադառնամ, բայց միայն հարցով` ա. ով է կարդացել Հրանտ Դինքի գրած գոնե մեկ հոդված. հարցս հատկապես ուղղվում է նրանց, ովքեր նրան հայտարարում են ազգային հերոս, ազգային պարծանք և այլն, և կոնկրետ Դինքի որ մտքերի հետ են նրանք համաձայն, բ. Հրանտ Դինքին առավել չափով համարում եք մտավորական, թե հայ, քանի որ հաճախ այս երկու հանգամանքները իրար հակասում են: Իդեպ, այն օրը մի երիտասարդ հեռսուստացույցի էկրանից գոռում էր. "Դեռ լինելու են նոր Եռաբլուրներ": Իսկապես փայլուն ապագա է սպասում հայությանը, իսկապես...
Դիտել եմ Հրանդի Դինկի բազմաթիւ հարցազրոյցները, նա մեն-մենակ հակաճառում էր թուրք սպաներին, պատմաբաններին, քաղաքական գործիչներին, մարդիկ՝ որոնք կամայ ակամայ համաձայնւում էին Հրանդի տրամաբան եւ արդար խօսքը:
Նրանք ներկայացնում էին թիւեր, «փաստեր», պատմական «իրողութիւններ», «պատմաբանների» վկայումներ, իսկ Հրանդը մի քանի խօսքով քար լրութիւն պարտադրում էր լսարանին: Նրանք (թուրքերը) մեզնից լաւ գիտեն ինչ է Ցեղասպանութիւնը, տակաւին չգրուած պատմութիւնը, այդտեղ մնացած հայերի, գրում են ու հրապարաակում թուրքերէնով: Նրանք վախենում են հողային պահանջներից: Դեռեւս լկտիաբար պաշտպանում են «ազռ» կոչւող կովկասեան թուրքերին եւ Հայաստանից պահանջում են Արցախի յանձումը, առանց նախապայմանի: Այսքան անկիրթ եւ անբարտաւան եւ Ցեղասպան եւ ուրացող պետութիւն մը պաշտպանելը որքանո՞վ մարդավայել է, չասելու համար հայավայել...
Ինչ վերաբերում է, հայ ժողովուրդի մտաւոր կարողութեան անկմանը. ասեմ սա սովետ վարչակարգից անկախ կարգավիճակի անցման հետեւանք լինելու է (կարծեմ): Դժբախտ օրերը ձմրան նման կուգան ու կերթան, վհատելու չէ...
Փիլիսոփայ
Եթե հայ հասարակությունը իր հերոսներին ընտրեր ըստ այն սկզբունքի, թե ով է հանդուրժողականություն քարոզում, ով է քարոզում բարեկամություն երկու ժողովուրդների միջև, ով է հանդես գալիս ազգային ատելության ու թշնամության դեմ, ապա մեր հերոսները բոլորովին ուրիշ կլինեին և գուցե մենք էլ այս թեմայում այս մասին չխոսեինք և ասեինք. սպանվեց հերթական տոլերանտ հայը, բայց ցավոք ասում ենք` սպանվեց գուցե նոր ժամանակների առաջին տոլերանտ հայը, եզակի տոլերան հայը, վերջինը դառնալու հավակնող տոլերանտ հայը... Ահա թե ինչն է հայության ողբերգությունը:
Մենք ատում ենք նրանց, որովհետեւ նրանք ատում են մեզ, թշնամի ենք, որովհետեւ որեւէ բնական մարդ, կամ ազգ՝ թշնամի կը համարի նրան, ում բռնագրաւել է իր տունը, հայրենիքը, սպանել է իր ընտանիքի անդամները: Սիրելի Փիլիսոփայ ուզում ես թշնամի չլինենք, պէտք է անմարդկային դառնանք, ասենք՝ ոչխարային, ստրուկ, վիզ տուող, խոնարհող: Պէտք է Արցախը յանձնենք, իսկ Հ.Հ. ողջ բնակիչները պէտք է թուրքերէն խօսեն: Խոստանում եմ քեզ, այն ժամանակ կը բարեկամանանք, ռուսական բանակի հսկողութեան պէտք չի լինի, քանզի մեհմետչիկները կը լեցուեն Երեվանի փողոցներում եւ կը պաշտպանեն մեզ պարսիկներից, ռուսներից, գուցէ եւ դաշնակ զորբաներից...
Դեռ Հրանտին սպանողների դատավարությունը առջևում է, սակայն հիմա էլ որդու՞ն են կպել: Հիմա էլ հերթը Արատ Դինքի՞ն հասավ :angry: Լրիվ խփնվե՞լ են, ինչ է :think:
http://www.armenialiberty.org/armeniareport/report/ar/2007/06/5B322322-90EA-4C94-818F-2108BC597BC0.ASP
Հ.Գ. Տպավորություն է ստեղծվում, որ հատուկ "խառնողներ" կան:
Հենց նոր մի հատ նյութ հայտնաբերեցի, որը կարող է հետաքրքրել ձեզ :) այդ պատճառով էլ տեղադրում եմ այս թեմայում:
Հոգեվիճակս վախվորած աղավնու է նման
http://culture.azg.am/IMAGE_MIN/200700213.jpg
ՀՐԱՆՏ ԴԻՆՔ
Երբ Շիշլիի դատախազությունն իմ դեմ «թուրքերի ազգային ինքնասիրությունը նվաստացնելու» մեղադրանքով հետաքննությունը սկսեց, ես մտավախություն չեմ ապրել:
Դա առաջին դեպքը չէր: Նման դատական գործին մինչ այդ առնչվել էի Ուրֆայում: Երեք տարի շարունակ ինձ «թուրքերի նվաստացման» մեղադրանքով դատում էին զուտ նրա համար, որ 2002 թ. Ուրֆայում, մասնակցելով կոնֆերանսի, ելույթում ասել էի, որ «թուրք չեմ, այլ Թուրքիայի հայ եմ»: Այն ժամանակ նույնիսկ տեղյակ չէի դատական նիստերի ընթացքից: Դրանք ինձ բոլորովին չէին հետաքրքրում: Դատավարությունն իմ բացակայությամբ առաջ էին տանում ուրֆացի փաստաբան ընկերներս:
Բավականին անհոգ էի նաեւ Շիշլիի դատախազությունում բացատրություն տալու ժամանակ: Ի վերջո, ակնհայտ էին ե՛ւ գրածներս, ե՛ւ մտադրությունս: Համոզված էի, որ դատախազը իմ հոդվածի առանձին որեւէ իմաստ չարտահայտող նախադասության փոխարեն կկարդա ամբողջությամբ, այսպիսով, հեշտությամբ կհասկանա, որ «թուրքերին նսեմացնելու» որեւէ մտադրություն չունեմ եւ վերջ կգտնի այս կատակերգությունը:
Վստահ էի, որ հետաքննությունը չի հանգեցնի իմ դեմ դատական գործի հարուցմանը:
Ինքնավստահ էի
Բայց ո՜վ զարմանք, դատական գործը հարուցվեց: Դրանով հանդերձ, լավատեսությունս չէի կորցրել: Այն աստիճանի, որ հեռուստահաղորդմանը ուղիղ եթերում ինձ մեղադրող փաստաբան Քերինչսիզին դիմեցի, ասելով. «Թող շատ չոգեւորվի, դատարանն իմ դեմ ոչ մի դատավճիռ չի կայացնելու, դատապարտվելու դեպքում երկիրը կլքեմ»:
Ինքնավստահ էի, որովհետեւ հոդվածում թուրքերին նսեմացնելու որեւէ մտադրություն եւ դիտավորություն բացարձակապես չեմ ունեցել: Դա հստակ կհասկանային իմ հոդվածաշարն ամբողջությամբ ընթերցողները:
Ահավասիկ, Ստամբուլի համալսարանի դասախոսներից կազմված 3 հոգանոց հանձնաժողովը փորձագիտական եզրակացության մեջ հաստատում էր այդ փաստը:
Այսինքն, մտավախության համար պատճառ չկար եւ թվում էր, թե դատավարության որեւէ փուլում անպայման կուղղվի կատարված սխալը:
Մնում էր համբերել:
Բայց չուղղվեց:
Չնայած փորձագիտական եզրակացությանը, դատախազը պահանջեց իմ դատապարտումը:
Դրան հետեւեց դատավորի՝ 6 ամիս ազատազրկման վճիռը: Դատապարտման լուրն ստանալով, ես ինձ զգացի դատավարության ընթացքում սնուցածս հույսերի դառը ճնշման տակ: Շփոթված էի... Վիրավորվածությունս ու ընդվզումս գագաթնակետին էին հասել:
Օրեր, ամիսներ շարունակ դիմանում էի, ասելով. «Երբ դատարանը կկարճի գործս, այն ժամանակ դուք կզղջաք իմ դեմ ձեր ասած- գրածների համար»: Դատական յուրաքանչյուր նիստից հետո թերթերը լուրերի բաժնում եւ սյունաշարերում, իսկ հեռուստատեսությունները հաղորդումներում ընդգծում էին, թե ես իբր ասել եմ. «Թուրքի արյունը թունավոր է»: Եվ ամեն անգամ ես, որպես «թուրքերի թշնամի», ավելի հռչակավոր էի դառնում:
Դատարանի միջանցքներում ֆաշիստները շովինիստական հայհոյանքներով հարձակվում էին իմ վրա: Ինձ անարգում էին ցուցապաստառներով: Ամիսներ շարունակ ինձ հասցեագրվող հեռախոսազանգերի, էլեկտրոնային ու սովորական նամակների սպառնալիքները, որոնք հարյուրների էին հասնում, ամեն անգամ ավելի վտանգավոր բնույթ էին ստանում:
Մտածում էի, որ դատարանի որոշումը կհրապարակվի, ի հայտ կգա ճշմարտությունը, եւ այդ մարդիկ կամաչեն իրենց արածի համար:
Միակ զենքս անկեղծությունս էր
Սակայն, երբ հրապարակվեց դատավճիռը, ի չիք դարձան իմ բոլոր հույսերը: Հիմա արդեն մարդկային ամենածանր կացության մեջ էի: Դատավորը վճիռ էր կայացրել «թուրք ազգի» անունից եւ իրավաբանորեն հաստատել էր իմ՝ «թուրքերին նսեմացնելու արարքը»: Կարող էի ամեն ինչին դիմանալ, բայց անհնար էր դրա հետ հաշտվելը: Իմ համոզմամբ, եթե մեկը էթնիկ կամ կրոնական տարբերությունների պատճառով նսեմացնում է այն մարդկանց, որոնց հետ նույն երկրում է բնակվում, դառնում է շովինիստ, իսկ դա աններելի է:
Ահա այս հոգեվիճակով դիմեցի խմբագրատան դռան առջեւ սպասող մամուլի ներկայացուցիչներին, որոնք ուզում էին ճշտել երկիրը լքել-չլքելու մասին մինչ այդ ասածներս: Եվ հայտարարեցի նրանց. «Կխորհրդակցեմ փաստաբաններիս հետ: Վճռաբեկ դատարան կդիմեմ: Անհրաժեշտության դեպքում նաեւ՝ Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարան: Այս ամենից հետո, եթե ինձ չարդարացնեն, ապա ես կլքեմ երկիրս, որովհետեւ այսպիսի մեղադրանքով դատապարտված անձն, ակամա նվաստացնելով մյուս քաղաքացիներին, չպետք է ունենա նրանց հետ գոյակցությունը շարունակելու իրավունք»:
Այս խոսքերից հետո նորից հուզվեցի: Իմ միակ զենքն անկեղծությունն էր:
Սարկազմ
Որքան էլ զարմանալի լինի, այն մութ ուժը, որն ինձ Թուրքիայում ջանում էր մեկուսացնել մարդկանցից եւ ակնհայտ թիրախ դարձնել, կառչեց նաեւ իմ այս հայտարարությունից եւ դատական գործընթացի վրա ազդելու մեղադրանքով նոր հայց ներկայացրեց դատարան: Թեեւ ես այդ հայտարարությունը փոխանցել էի զանգվածային լրատվության բոլոր միջոցներին, սակայն նրանց աչքին երեւում էր միայն «Ակօսում» հրապարակվածը: Այս անգամ էլ «Ակօսի» պատասխանատուներն ու ես դատարանի առջեւ կանգնեցինք դատական գործընթացի վրա ազդելու համար:
Ըստ երեւույթին, սարկազմ ասածը հենց սա է:
Եթե ես մեղադրյալ էի, ուստի դատարանի վրա ազդելը, որպես մեղադրյալի, իմ տարրական իրավունքն էր: Եկեք, տեսեք, որ մեղադրյալին դատեցին հենց դատական գործընթացի վրա ազդելու մեղադրանքով՝ առանց հաշվի առնելու այդ իրավունքը:
«Հանուն թուրքական պետության»
Պետք է խոստովանել, որ բավականին կորցրել էի վստահությունս Թուրքիայի «արդարադատության համակարգի» եւ «իրավագիտության» ըմբռնման նկատմամբ: Ինչպե՞ս չկորցնել: Ի վերջո, այս դատախազներն ու դատավորները, որոնք բարձրագույն կրթություն ունեին, լինելով իրավագիտության ֆակուլտետի շրջանավարտներ, մի՞թե օժտված պիտի չլինեին իրենց կարդացածը ճիշտ ըմբռնելու կարողությամբ:
Սակայն այս երկրում, ինչպես բազմաթիվ պետական եւ քաղաքական գործիչներն են հայտարարում առանց վարանելու, դատական համակարգն անկախ չէ:
Եվ այս համակարգը պաշտպանում է ոչ թե քաղաքացիների իրավունքները, այլ՝ պետական կառույցների: Դատարանները քաղաքացիների կողքին չեն, այլ գտնվում են պետության վերահսկողության տակ:
Ընդ որում, միանգամայն համոզված եմ, որ իմ դեմ արձակված դատավճիռը, որքան էլ ստանա «հանուն թուրք ազգի» ձեւակերպումը, իրականում ընդունվել է ոչ թե «թուրք ազգի» համար, այլ «թուրքական պետության» անունից: Հետեւաբար, փաստաբաններս որոշեցին դիմել Բարձրագույն դատական խորհուրդ: Սակայն ո՞վ կարող էր երաշխավորել, որ այն մութ ուժերը, որոնք որոշել էին սաստել ինձ, չեն ազդի նաեւ վերոհիշյալ խորհրդի վրա:
Բացի այդ, մի՞թե խորհուրդը միայն ճիշտ որոշումներ է կայացնում:
Եվ մի՞թե այդ խորհուրդը չէր, որ ստորագրել էր համայնքային կալվածքները ազգային փոքրամասնությունից խլելու հանիրավի որոշումների տակ:
Չնայած գլխավոր դատախազի ջանքերին
Այնուամենայնիվ, դիմեցինք: Բայց ի՞նչ:
Բարձրագույն դատական խորհրդի գլխավոր դատախազը եւս, ինչպես նշված էր փորձագիտական եզրակացության մեջ, նշեց, որ որեւէ հանցանք չի տեսնում եւ պահանջեց կարճել գործս: Չնայած դրան, խորհուրդն ինձ մեղավոր ճանաչեց:
Գլխավոր դատախազն առնվազն ինձ պես ճիշտ էր ըմբռնել իմ հոդվածի իմաստը. առարկեց խորհրդի որոշմանը եւ հարցը քննարկման ներկայացրեց խորհրդի լիագումար նիստում:
Բայց ինչ անեմ, որ ինձ սաստելու համար գործի լծված այդ հզոր ուժերը հետնաբեմում էին եւ, ամենայն հավանականությամբ, դատական գործընթացի յուրաքանչյուր փուլում շատերի համար անհայտ միջոցներով զգացնել էին տալիս իրենց ներկայությունը: Ահա թե ինչու դատական բարձրագույն խորհրդի լիագումար նիստը ձայների գերակշռող մեծամասնությամբ հայտարարեց, որ ես նսեմացրել եմ թուրքերին:
Ինչպես աղավնին
Ցավալի էր, որ նպատակին հասել էին նրանք, ովքեր ինձ մեկուսացնելու, տկար եւ անպաշտպան դարձնելու համար ջանք չէին խնայում: Ավելին, հասարակությանը կեղծիքներով ապակողմնորոշելու եւ սխալ տեղեկություններ հաղորդելու միջոցով նրանց հաջողվել էր ձեւավորել մարդկանց զգալի մի շրջանակ, որը Հրանտ Դինքին դիտում էր իբրեւ «թուրքերին նսեմացնող» անձ:
Իմ համակարգչի հիշողությունը լի է այս շրջանակից տարբեր քաղաքացիների ուղարկած հարյուրավոր նամակներով, որոնք զայրույթ եւ սպառնալիք են պարունակում:
(Պետք է ասել, որ ինտերնետային այդ նամակներից մեկն ուղարկված է Բուրսայից, որի բովանդակության վտանգավորության մտահոգությամբ դա հանձնել եմ Շիշլիի դատախազություն, սակայն առ այսօր որեւէ պատասխան չեմ ստացել, որի մասին հարկ եմ համարում տեղեկացնել):
Ինչ խոսք, չեմ կարող ասել, թե այս սպառնալիքները որքանով են իրատեսական, որքանով՝ ոչ:
Իսկ ինձ համար սպառնալիքի բուն աղբյուրը հոգեբանական այն տանջանքն է, որն ապրում եմ ինքս:
Ուղեղս տագնապած էր «Հիմա մարդիկ ի՞նչ են մտածում իմ մասին» հարցով:
Ցավոք, ներկայումս ինձ ավելի շատերն են ճանաչում, քան առաջ, եւ զգում եմ, որ մարդիկ շշուկով ասում են իրար. «Նայիր, սա այն հայը չէ՞»:
Ինձ պատող տանջանքի մի կողմում հետաքրքրությունն է, մյուսում՝ մտահոգությունը:
Մի կողմում՝ զգոնությունը, իսկ մյուսում՝ երկչոտությունը:
Ինչպես աղավնին,
Նրա պես հայացքս ուղղում եմ աջ, ձախ, հետ ու առաջ:
Գլուխս նրա գլխի նման անընդհատ շարժման մեջ է, իսկ շարժումները՝ նույնքան արագ:
Ահա սա է այն ամենի գինը:
Ի՞նչ էր ասում արտգործնախարար Աբդուլլահ Գյուլը: Ի՞նչ էր ասում արդարադատության նախարար Ջեմիլ Չիչեքը:
Ասում են. «Կարիք չկա 301-րդ հոդվածն այսքան չափազանցնելու: Մի՞թե այս հոդվածով որեւէ մեկը դատապարտվել կամ բանտարկվել է»:
Կարծես գին վճարելը միմիայն բանտարկություն է ենթադրում: Ահա ձեզ այս ամենի գինը... Ահա գին վճարելը...
Ով նախարարներ, դուք գիտե՞ք այս մասին, թե ինչպիսի ծանր գին է մարդուն դատապարտելն աղավնու երկչոտությանը:
Գիտե՞ք: Մի՞թե երբեւէ աղավնի չեք տեսել:
«Կենաց մահու» ասվածը
Ամենեւին հեշտ չեն իմ ապրումները, ընտանիքիս ապրումները:
Եղել են պահեր, որ լրջորեն մտածեմ երկրից հեռանալու մասին:
Հատկապես այն ժամանակ, երբ սպառնալիքներն ուղղվել են մերձավորներիս:
Այդ պահերին ես ինձ միշտ ճարահատյալ եմ զգացել:
Ըստ երեւույթին հենց սա է «Կենաց մահու» ասվածը: Կարող էի հաշտվել իմ ճակատագրի հետ, սակայն հարազատներիս կյանքը վտանգելու իրավունքը չունեի: Կարող էի ինքս ինձ հերոսանալ, սակայն հերոսանալու համար հարազատը մի կողմ, նույնիսկ անծանոթի կյանքը վտանգել չէի կարող:
Ահա այսպիսի անելանելի պահերին ապաստանեցի ընտանիքիս, երեխաներիս եւ ամենամեծ աջակցությունն էլ նրանցից ստացա: Ինձ վստահում էին:
Ես որտեղ լինեմ, նրանք էլ լինելու էին այնտեղ:
Եթե ասեի՝ «Գնանք», գալու էին. «Մնանք»՝ կմնային:
Մնալ եւ դիմադրել
Շատ բարի, բայց ո՞ւր գնալ:
Հայաստա՞ն:
Ինչպես կարող էր ինձ նման մեկը, որն ընդվզում է անօրինակությունների դեմ, հանդուրժել այնտեղ կատարվող անօրինականությունները: Գուցե այնտեղ ինձ ավելի մեծ փորձություններ էին սպասո՞ւմ:
Իսկ եվրոպական երկրներ գնալը ինձ համար չէր:
Ի վերջո, ինձ նման երեք օրով Արեւմուտք մեկնելու չորրորդ օրը վերադառնալու մտահոգությամբ սրտնեղությունից տանջվող եւ իր երկիրը կարոտող մեկն ի՞նչ էր անելու Եվրոպայում:
Հարմարավետ կյանքն ինձ համար չէր
Նախ «դժոխքի կրակները» թողած «պատրաստի դրախտում» հանգրվանելը չէր համապատասխանում իմ էությանը:
Մենք դժոխքը դրախտի վերածելու հավակնության տեր էինք:
Թուրքիայում մնալը ե՛ւ մեր իսկական ցանկությունն է, ե՛ւ հարգանքից բխող անհրաժեշտություն ծանոթ-անծանոթ այն հազարավոր մարդկանց նկատմամբ, ովքեր Թուրքիայում ժողովրդավարության պայքար են մղում ու թիկունք կանգնում մեզ:
Շարունակելու էինք մնալ եւ դիմակայել
Եթե մենք ստիպված ճամփա բռնեինք... Ճանապարհ էինք ընկնելու այնպես, ինչպես 1915 թ.-ին... Մեր պապերը... Առանց իմանալու դեպի ուր... Քայլելով այն ճանապարհներով, ինչ ոտաբոբիկ իրենք են անցել... Տանջվելով եւ ապրելով նրանց վիշտը...
Ահա այսպիսի կանխազգացողությամբ լքելու էինք հայրենիքը: Գնալու էինք այնտեղ, որտեղ կտանեին մեր ոտքերը, այլ ոչ թե սիրտը կկամենար... Ուր էլ որ լիներ...
Երկչոտ եւ ազատ
Հուսամ, որ երբեք ստիպված չենք լինի այդպես հեռանալ:
Դրա համար ունենք բավականին հույս եւ մեծ պատճառ:
Հիմա արդեն դիմում եմ Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարան: Չգիտեմ, թե դատավարությունը քանի տարի կտեւի: Իմացածս այն է, որ դա ինձ մասնակի մխիթարում է, գոնե մինչեւ դատավարության ավարտը կշարունակեմ բնակվել Թուրքիայում:
Անշուշտ, Եվրոդատարանի՝ իմ օգտին ընդունած որոշմամբ ես խիստ կուրախանամ եւ այլեւս ստիպված չեմ լինի մտածել երկիրը լքելու մասին:
Հավանական է, որ 2007 թ.-ն ինձ համար ավելի ծանր տարի լինի:
Կշարունակվեն դատավարությունները, նոր գործեր կհարուցվեն իմ դեմ: Ո՞վ իմանա՝ ես դեռ ինչպիսի անարդարությունների կբախվեմ:
Բայց եւ այնպես, իմ միակ երաշխիքը ես համարելու եմ հետեւյալ ճշմարտությունը. «Այո, ես վախվորած աղավնու հոգեվիճակում եմ, սակայն գիտեմ, որ այս երկրում մարդիկ աղավնիների ձեռք չեն տալիս»:
Աղավնիները շարունակում են իրենց գոյությունը քաղաքի խորքերում, նույնիսկ մարդկանց խիտ բազմության մեջ:
Գուցե մի քիչ երկչոտ, բայց եւ անկախ:
Թուրքերենից թարգմանությունը՝
ՀԱԿՈԲ ՉԱՔՐՅԱՆԻ
"ԱԶԳ" ՕՐԱԹԵՐԹ - ՄՇԱԿՈՒՅԹ #002, 27-01-2007
Արա Սարաֆյան. "Հայերը եւ թուրքերը պետք է աշխատեն հանուն խաղաղության"
Բրիտանահայ պատմաբան, Լոնդոնի Կոմիտասի ինստիտուտի տնօրեն Արա Սարաֆյանն այսօր "Թրքիշ դեյլի նյուս" թերթում տպագրված հարցազրույցում համոզմունք է հայտնել, թե հայերը եւ թուրքերը պետք է աշխատեն հանուն խաղաղության:
"Մինչեւ այժմ մենք ապրել ենք թշնամիների նման: Սրանից հետո պետք է աշխատենք հանուն խաղաղության", - ասել է Սարաֆյանը:
Նա նաեւ վերապահումով է արտահայտվել Հայոց ցեղասպանության ճանաչմանն ուղղված Սփյուռքի ջանքերին:
"Հիմնախնդիրները չեն լուծվելու այն մարդկանց կողմից, ովքեր Լոս Անջելեսում նստած են իրենց հարմար բազկաթոռներում", - փաստել է պատմաբանը:
Խոսելով "Ակոս" թերթի սպանված խմբագրապետ Հրանտ Դինքի մասին, Սարաֆյանը նշել է, որ որոշ սփյուռքահայեր, ովքեր պախարակում էին Դինքին, սպանությունից հետո սկսեցին մեծարել նրան:
"Նրանք, ովքեր Դինքին Թուրքիայի գործակալ էին անվանում, սկսեցին նրան հերոսացնել", - ասել է Սարաֆյանն, ավելացնելով. - "Դինքը հայ-թուրքական մերձեցման հնարավորություն ստեղծեց, բայց հիմա դա կորել է":
http://www.armenialiberty.org/armeniareport/report/ar/2008/04/6570E94F-1BEF-4D48-BBC9-F777373D383C.asp