Հայկօ
20.12.2009, 01:25
Borderlands / Բորդերլենդս
2009թ.
Հեղինակ – Gearbox Software
Հրատարակիչ – 2K Games
Պաշտոնական սայթը - http://www.borderlandsthegame.com/
Ժանրը – Shooter / RPG
Համակարգչային նվազագույն պահանջները
CPU - Pentium 4/Athlon XP 2.4 ГГц
RAM - 1Gb
VGA - GeForce 8800/Radeon X1800
HDD - 8Gb
Խաղային տիեզերքի համար հին ժանրային սահմաններն այլևս նեղ են: Էլեկտրոնային զվարճանքների բազմամիլիոնանոց արդյունաբերությունն իր հավատարիմ երկրպագուներին գոհացնելու նորանոր ուղիներ է որոնում, և այդ փնտրտուքների արդյունքում ծնվում են այնպիսի տարօրինակ երևույթներ, ինչպիսիք են պլատֆորմեր-շութերները կամ երաժշտական մրցավազքերը: Այս «մուտանտներից» առավել կենսունակ դուրս եկավ շութեր-RPG համաձուլվածքը: Իրոք՝ այսօր գրեթե բոլոր շութերները խաղացողներին երես են տալիս ինչ-ինչ դերային տարրերով, ու նաև քիչ չեն այն RPG-ները, որտեղ ստեղնաշարի մերօրյա ասպետները թուր ու նիզակի փոխարեն հրացան ու ականանետ են ճոճում: Բորդերլենդսը այս հետաքրքիր ժանրում Gearbox Software ընկերության առաջին փորձն է: Եվ առաջ ընկնելով ասեմ, որ այս փորձը լիովին հաջողվել է:
http://i010.radikal.ru/0912/c0/d8efd6c16bea.jpg
Ըստ էության՝ Բորդերլենդսը գլխավորապես բաց ու մեծ աշխարհով շութեր է, որը պարզապես RPG-ի որոշ տարրեր ունի: Խաղային մեխանիկան զուտ շութերային է. փոքրիկ խաչը ուղղում ես ավազակի / գազանի / թնդանոթի ուրիշ մսի վրա, սեղմում ես ձախ կոճակը և դժբախտ էլեկտրոնային էակը ուղևորվում է (հաճախ՝ կտոր-կտոր) նախնիների գիրկը: Ընդ որում՝ այստեղ անչափ մեծ դեր են խաղում խաղացողի հենց «շութերային» հատկությունները՝ ռեակցիան, ուշադրությունը, մկնիկին միլիմետր առ միլիմետր տիրապետելու հմտությունը: Այս խաղում FSP-ների վարպետը կարող է հսկայական քարտեզի մի ծայրից մյուս ծայրը կրակել որջից նոր դուրս եկող սկագի (գայլանման արհավիրքների) փայլող աչքին, ու ոչ մի RPG-ական մեխանիզմ տակից չի խանգարի գնդակի թռիչքին: Այսպես չէր, օրինակ, London: Hellgate-ում կամ Fallout III-ում, որտեղ, եթե քո «Դիպուկություն» (կամ «Ճարպկություն», կամ նման մի բան) հմտությունը զարգացած չէր, դու կարող էիր կես մետր հեռավորությունից ավտոմատի ամբողջ պահունակը դատարկել հակառակորդիդ դեմքին ու հետո հետևել, թե ինչպես է առանց որևէ քերծվածքի մնացած հրեշը կրծմրծում քո խեղճ ոսկորները: Իսկ այստեղ RPG-ական տարրերը, իհարկե, կարևոր են, սակայն վճռորոշ չեն. լրացուցիչ ունակություններն, անշուշտ, նպաստում են Պանդորա մոլորակի բնակիչների առավել արդյունավետ ոչնչացման պրոցեսին, սակայն առանց դրանց էլ կարելի է խաղի ընթացքում հիանալի կերպով աննիհիլացնել տիեզերքի այս կորած անկյան բնակիչների ճնշող մեծամասնությանը:
Կարևորն այստեղ ուրիշ է:
http://i010.radikal.ru/0912/e3/2ed0bb58843b.jpg
Զենք: Զենքեր: Ավտոմատներ, հրացաններ, ատրճանակներ, հրթիռանետներ, ռումբեր… Երբ երկու տարի առաջ Գիրբոքսը հայտարարեց, որ իրենց նոր խաղում լինելու է զենքերի առնվազն հինգ հարյուր հազար տեսակ, խաղասեր հասարակությունը, մեղմ ասած, թերահավատությամբ վերաբերվեց այս լուրին: Այնինչ՝ զենքերն իրոք այդքան են և անգամ ավելին. դրանց իրական թիվը հայտնի է միայն Նորին Մեծություն Պատահականությանը: Խորամանկ գիրբոքսցիները Բորդերլենդսի համար ստեղծել են զենքերի գեներատոր. հատուկ մշակել են զենքերի տասնյակ ու հարյուրավոր դետալներ ու մասեր, սահմանել են դրանց զուգակցման կանոնները, հանդիպման հաճախականությունը, ունիկալ հատկությունները, այս ամենը խառնել իրար ու ստացել խոստացված ծիծիլյոն զինատեսակները: Ամեն նոր արկղ բացելիս, ամեն նոր հակառակորդ տապալելիս խաղը զառ է գցում ու ըստ ստացված պատահական արդյունքների մատուցում է զինատեխնիկայի հերթական հրաշքը: Սնայպերական հրացաններից մինչև ռևոլվերներ՝ գրեթե անհնարին է, որ խաղի ընթացքում (20-30 ժամ՝ առաջին անցման համար, ի դեպ) ձեզ հանդիպեն կրկնվող օրինակներ: Ընդ որում՝ զենքերը տարբերվում են թե՛ արտաքին տեսքով և թե՛ բնութագրերով՝ հզորություն, դիպուկություն, կրակոցի խտություն, պահունակի մեծություն և, ամենակարևորը, էլեմենտար վնաս: Բացի արճճե անձրև տեղալու հնարավորությունից, զենքերը կարող են այստեղ վառել, էլեկտրական շոկ հասցնել, հալեցնել թանձր ծծմբական թթվով կամ պարզապես պայթեցնել: Եվ մարդկանց ու կենդանիների, արկղերի ու պահարանների, լվացքի մեքենաների ու ունիտազների միջից դուրս են հորդում սպիտակ, կանաչ, կապույտ, մանուշակագույն կամ ոսկեգույն զենքերը՝ ամենահասարակից մինչև ամենա-ամենա-սուպեր-էքստրա-վիփ: Իրերի՝ ըստ որակի՝ գույների բաժանման այս մեխանիզմը պիտի լավ ծանոթ լինը RPG-ների հավատարիմ հետևորդներին: Խաղի տասնյակ ժամերի ընթացքում խաղացողը դառնում է նոր զենքի իսկական մոլագար, փրփուրը բերանին ուսումնասիրում է նոր գտածոյի հատկությունները, համեմատում տասնորդական տոկոսները, փորձարկում այն տարատեսակ թռչող ու սողացող, երկոտանի ու բազմոտանի էակների վրա ու սրտատրոփ նետվում հերթական կոտորածի գիրկը՝ հետո ռազմի դաշտում նոր խաղալիք գտնելու ակնկալիքով: Բորդերլանդսի գլխավոր շարժիչ ուժը զենքերն են. սա փաստ է:
http://s56.radikal.ru/i154/0912/16/91318dd56bf8.jpg
Բայց այս ամբողջ զինանոցային հրճվանքն անիմաստ կլիներ, եթե Պանդորա մոլորակի չար բնակիչներին կոտորելու պրոցեսը լիներ վատ իրականացված: Բարեբախտաբար՝ այստեղ Գիրբոքսը իր բարձրության վրա է: Մի կողմ թողնելով վերջերս մոդա դարձած թաքստոցների մեխանիզմն ու ստելսը՝ նա մեզ մատուցում է հին, բարի ու դասական կրակոցի՝ Սերիուս Սեմի լավագույն ավանդույթներով: Հազարավոր բութ, բայց բազմազան թշնամիներին դիմավորում ես ձեռքիդ հզոր զենքով, հեռավորներին նուրբ վերացնում ես սնայպերով, կացինը ձեռքին վրադ վազողների դեմքը նախշում ես որսորդական հրացանի կոտորակով, մանրապճեղներին բնաջնջում ես ավտոմատի երկար կրակահերթով ու նռնակներով… Սուր հռնդում են գնդացիրները, լսվում է հրացանի չոր ճայթյունը, նոր պահունակը մետաղական չխկոցով մտնում է իր տեղն, ու զվարճանքը շարունակվում է: Փամփուշտներն անվերջ չեն, սակայն խիստ օրինապահ կերպով ընկնում են հաղթված թշնամիների, արկղերի ու ընդհանրապես ամեն ինչի միջից, այնպես որ՝ դրանց պակասը զգացվում է միայն ու միայն ամենաերկար մարտերի ժամանակ: Թշնամիները, բարեբախտաբար, չեն հարմարվում հերոսի աստիճանին. պատահաբար սխալ քարանձավ մտած ցածր աստիճանի հերոսը, արնաքամ ու ծեծված, մի կերպ դուրս է սողում այնտեղից, որպեսզի, սակայն, մի քանի ժամ մի մի քանի աստիճան հետո վերադառնա՝ նոր գտած հրաշալի գնդացիրով ի միջի այլոց ցեղասպանություն անելու համար:
http://i031.radikal.ru/0912/39/7dbfa817b0ed.jpg
Թշնամիները շատ են, տարբեր և, ի դեպ, հրաշալի անիմացված: Միայն իսկական գեյմերը կհասկանա ընտիր իրականացված հեդշոթի պատճառած ամբողջ հաճույքը: Գլուխները պայթում են, վերջույթները՝ հայտնվում տիրոջից որոշակի հեռավորության վրա, խեղճ ավազակը գալարվում է հոգեվարքի մեջ ու զարմացած նայում, թե ինչպես են թթվային կանաչ ամպի մեջ անհետանում իր ոտքերը, իսկ մենք վայելում ենք էկրանին կատարվող հանդեսը:
http://i011.radikal.ru/0912/94/e147db8cabdd.jpg
Բորդերլենդսը կարելի է անցնել չորս տարբեր պերսոնաժներով. զինվոր, որսորդ, բերսերկ ու սիրենա: Զինվորը, բնականաբար, վարպետ է այն ամենի հարցում, ինչը կարող է մեկ միավոր ժամանակի ընթացքում ոչնչացնել առավելագույն քանակությամբ կենդանի միս: Որսորդը ավելի շատ հակված է հեռվից, զգուշությամբ, ամեն քայլը հաշվելով՝ սնայպերական հրացանով պայքարելու հակառակորդի ուժերի դեմ: Բերսերկը ամենաաժդահան ու հզորն է և գերադասում է չարագործներին այն աշխարհ ուղարկել բազուկաներով ու նռնակներով, իսկ առավել կատաղած ժամանակ գործի է դնում սեփական տոննայանոց բռունցքները, որոնք հրթիռներից ու ռումբերից պակաս վտանգավոր չեն: Իսկ սիրենան այստեղի «կախարդն» է և, համատեղության կարգով, իգական սեռի միակ ներկայացուցիչը: Առկա են մեքենաներ, որոնք շատ հարմար են՝ կտրել-անցնելու համար խաղի մեծ ու բաց տարածությունները:
2009թ.
Հեղինակ – Gearbox Software
Հրատարակիչ – 2K Games
Պաշտոնական սայթը - http://www.borderlandsthegame.com/
Ժանրը – Shooter / RPG
Համակարգչային նվազագույն պահանջները
CPU - Pentium 4/Athlon XP 2.4 ГГц
RAM - 1Gb
VGA - GeForce 8800/Radeon X1800
HDD - 8Gb
Խաղային տիեզերքի համար հին ժանրային սահմաններն այլևս նեղ են: Էլեկտրոնային զվարճանքների բազմամիլիոնանոց արդյունաբերությունն իր հավատարիմ երկրպագուներին գոհացնելու նորանոր ուղիներ է որոնում, և այդ փնտրտուքների արդյունքում ծնվում են այնպիսի տարօրինակ երևույթներ, ինչպիսիք են պլատֆորմեր-շութերները կամ երաժշտական մրցավազքերը: Այս «մուտանտներից» առավել կենսունակ դուրս եկավ շութեր-RPG համաձուլվածքը: Իրոք՝ այսօր գրեթե բոլոր շութերները խաղացողներին երես են տալիս ինչ-ինչ դերային տարրերով, ու նաև քիչ չեն այն RPG-ները, որտեղ ստեղնաշարի մերօրյա ասպետները թուր ու նիզակի փոխարեն հրացան ու ականանետ են ճոճում: Բորդերլենդսը այս հետաքրքիր ժանրում Gearbox Software ընկերության առաջին փորձն է: Եվ առաջ ընկնելով ասեմ, որ այս փորձը լիովին հաջողվել է:
http://i010.radikal.ru/0912/c0/d8efd6c16bea.jpg
Ըստ էության՝ Բորդերլենդսը գլխավորապես բաց ու մեծ աշխարհով շութեր է, որը պարզապես RPG-ի որոշ տարրեր ունի: Խաղային մեխանիկան զուտ շութերային է. փոքրիկ խաչը ուղղում ես ավազակի / գազանի / թնդանոթի ուրիշ մսի վրա, սեղմում ես ձախ կոճակը և դժբախտ էլեկտրոնային էակը ուղևորվում է (հաճախ՝ կտոր-կտոր) նախնիների գիրկը: Ընդ որում՝ այստեղ անչափ մեծ դեր են խաղում խաղացողի հենց «շութերային» հատկությունները՝ ռեակցիան, ուշադրությունը, մկնիկին միլիմետր առ միլիմետր տիրապետելու հմտությունը: Այս խաղում FSP-ների վարպետը կարող է հսկայական քարտեզի մի ծայրից մյուս ծայրը կրակել որջից նոր դուրս եկող սկագի (գայլանման արհավիրքների) փայլող աչքին, ու ոչ մի RPG-ական մեխանիզմ տակից չի խանգարի գնդակի թռիչքին: Այսպես չէր, օրինակ, London: Hellgate-ում կամ Fallout III-ում, որտեղ, եթե քո «Դիպուկություն» (կամ «Ճարպկություն», կամ նման մի բան) հմտությունը զարգացած չէր, դու կարող էիր կես մետր հեռավորությունից ավտոմատի ամբողջ պահունակը դատարկել հակառակորդիդ դեմքին ու հետո հետևել, թե ինչպես է առանց որևէ քերծվածքի մնացած հրեշը կրծմրծում քո խեղճ ոսկորները: Իսկ այստեղ RPG-ական տարրերը, իհարկե, կարևոր են, սակայն վճռորոշ չեն. լրացուցիչ ունակություններն, անշուշտ, նպաստում են Պանդորա մոլորակի բնակիչների առավել արդյունավետ ոչնչացման պրոցեսին, սակայն առանց դրանց էլ կարելի է խաղի ընթացքում հիանալի կերպով աննիհիլացնել տիեզերքի այս կորած անկյան բնակիչների ճնշող մեծամասնությանը:
Կարևորն այստեղ ուրիշ է:
http://i010.radikal.ru/0912/e3/2ed0bb58843b.jpg
Զենք: Զենքեր: Ավտոմատներ, հրացաններ, ատրճանակներ, հրթիռանետներ, ռումբեր… Երբ երկու տարի առաջ Գիրբոքսը հայտարարեց, որ իրենց նոր խաղում լինելու է զենքերի առնվազն հինգ հարյուր հազար տեսակ, խաղասեր հասարակությունը, մեղմ ասած, թերահավատությամբ վերաբերվեց այս լուրին: Այնինչ՝ զենքերն իրոք այդքան են և անգամ ավելին. դրանց իրական թիվը հայտնի է միայն Նորին Մեծություն Պատահականությանը: Խորամանկ գիրբոքսցիները Բորդերլենդսի համար ստեղծել են զենքերի գեներատոր. հատուկ մշակել են զենքերի տասնյակ ու հարյուրավոր դետալներ ու մասեր, սահմանել են դրանց զուգակցման կանոնները, հանդիպման հաճախականությունը, ունիկալ հատկությունները, այս ամենը խառնել իրար ու ստացել խոստացված ծիծիլյոն զինատեսակները: Ամեն նոր արկղ բացելիս, ամեն նոր հակառակորդ տապալելիս խաղը զառ է գցում ու ըստ ստացված պատահական արդյունքների մատուցում է զինատեխնիկայի հերթական հրաշքը: Սնայպերական հրացաններից մինչև ռևոլվերներ՝ գրեթե անհնարին է, որ խաղի ընթացքում (20-30 ժամ՝ առաջին անցման համար, ի դեպ) ձեզ հանդիպեն կրկնվող օրինակներ: Ընդ որում՝ զենքերը տարբերվում են թե՛ արտաքին տեսքով և թե՛ բնութագրերով՝ հզորություն, դիպուկություն, կրակոցի խտություն, պահունակի մեծություն և, ամենակարևորը, էլեմենտար վնաս: Բացի արճճե անձրև տեղալու հնարավորությունից, զենքերը կարող են այստեղ վառել, էլեկտրական շոկ հասցնել, հալեցնել թանձր ծծմբական թթվով կամ պարզապես պայթեցնել: Եվ մարդկանց ու կենդանիների, արկղերի ու պահարանների, լվացքի մեքենաների ու ունիտազների միջից դուրս են հորդում սպիտակ, կանաչ, կապույտ, մանուշակագույն կամ ոսկեգույն զենքերը՝ ամենահասարակից մինչև ամենա-ամենա-սուպեր-էքստրա-վիփ: Իրերի՝ ըստ որակի՝ գույների բաժանման այս մեխանիզմը պիտի լավ ծանոթ լինը RPG-ների հավատարիմ հետևորդներին: Խաղի տասնյակ ժամերի ընթացքում խաղացողը դառնում է նոր զենքի իսկական մոլագար, փրփուրը բերանին ուսումնասիրում է նոր գտածոյի հատկությունները, համեմատում տասնորդական տոկոսները, փորձարկում այն տարատեսակ թռչող ու սողացող, երկոտանի ու բազմոտանի էակների վրա ու սրտատրոփ նետվում հերթական կոտորածի գիրկը՝ հետո ռազմի դաշտում նոր խաղալիք գտնելու ակնկալիքով: Բորդերլանդսի գլխավոր շարժիչ ուժը զենքերն են. սա փաստ է:
http://s56.radikal.ru/i154/0912/16/91318dd56bf8.jpg
Բայց այս ամբողջ զինանոցային հրճվանքն անիմաստ կլիներ, եթե Պանդորա մոլորակի չար բնակիչներին կոտորելու պրոցեսը լիներ վատ իրականացված: Բարեբախտաբար՝ այստեղ Գիրբոքսը իր բարձրության վրա է: Մի կողմ թողնելով վերջերս մոդա դարձած թաքստոցների մեխանիզմն ու ստելսը՝ նա մեզ մատուցում է հին, բարի ու դասական կրակոցի՝ Սերիուս Սեմի լավագույն ավանդույթներով: Հազարավոր բութ, բայց բազմազան թշնամիներին դիմավորում ես ձեռքիդ հզոր զենքով, հեռավորներին նուրբ վերացնում ես սնայպերով, կացինը ձեռքին վրադ վազողների դեմքը նախշում ես որսորդական հրացանի կոտորակով, մանրապճեղներին բնաջնջում ես ավտոմատի երկար կրակահերթով ու նռնակներով… Սուր հռնդում են գնդացիրները, լսվում է հրացանի չոր ճայթյունը, նոր պահունակը մետաղական չխկոցով մտնում է իր տեղն, ու զվարճանքը շարունակվում է: Փամփուշտներն անվերջ չեն, սակայն խիստ օրինապահ կերպով ընկնում են հաղթված թշնամիների, արկղերի ու ընդհանրապես ամեն ինչի միջից, այնպես որ՝ դրանց պակասը զգացվում է միայն ու միայն ամենաերկար մարտերի ժամանակ: Թշնամիները, բարեբախտաբար, չեն հարմարվում հերոսի աստիճանին. պատահաբար սխալ քարանձավ մտած ցածր աստիճանի հերոսը, արնաքամ ու ծեծված, մի կերպ դուրս է սողում այնտեղից, որպեսզի, սակայն, մի քանի ժամ մի մի քանի աստիճան հետո վերադառնա՝ նոր գտած հրաշալի գնդացիրով ի միջի այլոց ցեղասպանություն անելու համար:
http://i031.radikal.ru/0912/39/7dbfa817b0ed.jpg
Թշնամիները շատ են, տարբեր և, ի դեպ, հրաշալի անիմացված: Միայն իսկական գեյմերը կհասկանա ընտիր իրականացված հեդշոթի պատճառած ամբողջ հաճույքը: Գլուխները պայթում են, վերջույթները՝ հայտնվում տիրոջից որոշակի հեռավորության վրա, խեղճ ավազակը գալարվում է հոգեվարքի մեջ ու զարմացած նայում, թե ինչպես են թթվային կանաչ ամպի մեջ անհետանում իր ոտքերը, իսկ մենք վայելում ենք էկրանին կատարվող հանդեսը:
http://i011.radikal.ru/0912/94/e147db8cabdd.jpg
Բորդերլենդսը կարելի է անցնել չորս տարբեր պերսոնաժներով. զինվոր, որսորդ, բերսերկ ու սիրենա: Զինվորը, բնականաբար, վարպետ է այն ամենի հարցում, ինչը կարող է մեկ միավոր ժամանակի ընթացքում ոչնչացնել առավելագույն քանակությամբ կենդանի միս: Որսորդը ավելի շատ հակված է հեռվից, զգուշությամբ, ամեն քայլը հաշվելով՝ սնայպերական հրացանով պայքարելու հակառակորդի ուժերի դեմ: Բերսերկը ամենաաժդահան ու հզորն է և գերադասում է չարագործներին այն աշխարհ ուղարկել բազուկաներով ու նռնակներով, իսկ առավել կատաղած ժամանակ գործի է դնում սեփական տոննայանոց բռունցքները, որոնք հրթիռներից ու ռումբերից պակաս վտանգավոր չեն: Իսկ սիրենան այստեղի «կախարդն» է և, համատեղության կարգով, իգական սեռի միակ ներկայացուցիչը: Առկա են մեքենաներ, որոնք շատ հարմար են՝ կտրել-անցնելու համար խաղի մեծ ու բաց տարածությունները: