Դիտել ողջ տարբերակը : Խաղաղ մերձավոր արևելքը և ՀՀ-ն
Ինչպես գիտենք մերձավոր արևելքը միշտ եղել է ու կլինի աշխարհի ամենաթեժ տարածաշրջաններից մեկը: Տարբեր երկրներ այստեղ ունեն իրենց գեոքաղաքական շահերը, այստեղ են գտնվում նավթի ամենահարուստ հանքերը, առևտրային կարևոր, ռազմավարական ճանապարհները: Այս տարածաշրջանի հիմնական խաղացողներ են համարվում ոչ միայն տարածաշրջանի երկրները, ինչպիսիք են Իրանը, Սիրիան, Լիբանանը, Իրաքը, Սաուդյան Արաբիան, Քուվեյթը, Իսրայելը, Հորդանանը, այլև այլ տարածաշրջաններում գտնվող այնպիսի երկրներ և գերտերություններ ինչպիսիք են Եգիպտոսը, Թուրքիան, Ռուսաստանը,Անգլիան, ԱՄՆ-ն, Չինաստանը,Ֆրանսիան, Գերմանիան: Այս տարածաշրջանի անմիջական հարևանն ենք մենք Կովկասի ժողովուրդը: Եվ իմ կարծիքով այս տարածաշրջանում տեղի ունեցող ցանկացած իրադարձություններ այս կամ այն ձևով ազդում են ամբողջ կովկասի, ինչպես նաև ամբողջ աշխարհի վրա: Հատկապես մեր համար, որը ունի ճանապարհային խնդիրներ էական նշանակություն ունի այս տարածաշրջանում կայունության հաստատումը:
Այս տարածաշրջանի հիմնական հիմնահարցերն են Պաղեստինա-իսրայելական , Լիբանանա-Իսրայելական և Սիրիա-Իսրայել հակամարտությունները, միջուկային իրանի խնդիրը, Իրաքը: Ինչպես տեսնում ենք վերը նշված հակամարտությունները սկիզբ են առել դեռ վաղ ժամանակներից և մինչև այժմ էլ շարունակվում են: Մի կողմից այս տարածաշրջանի երկրների յուրօրինակ միապետական կառավարման համակարգը, մյուս կողմից նավթի մեծ պաշարները անընդհատ գտնվում են արևմուտքի և արևելքի գերտերությունների ուշադրության կենտրոնում: Այս թեմայում առաջարկում եմ քննարկենք մերձավոր արևելքում խաղաղության հասնելու ուղղիները և մեկնաբանենք թե ինչպիսի հետևանքներ կունենան այդ փոփոխությունները մեր վրա:
Պաղեստինա-իսրայելական , Լիբանանա-Իսրայելական և Սիրիա-Իսրայել
Եվրեյներին ջնջում են ու աշխարհը հանգիստ սկսումա ապրել :) Այսինքն մնումա ջնջել... ջնջողներին :)
Եվրեյներին ջնջում են ու աշխարհը հանգիստ սկսումա ապրել Այսինքն մնումա ջնջել... ջնջողներին
Ես կարշում եմ այս մոտեցումը, այնքան էլ ճիշտ չէ, ամեն ազգ իրավունք ունի ապրելու իր իսկ ստեղծած պետությունում: Եվ մենք ցեղասպանություն տեսած ժողովուրդ ենք ու չպետք է խոսենք որևէ ազգ ջնջելու մասին
Ես կարշում եմ այս մոտեցումը, այնքան էլ ճիշտ չէ, ամեն ազգ իրավունք ունի ապրելու իր իսկ ստեղծած պետությունում: Եվ մենք ցեղասպանություն տեսած ժողովուրդ ենք ու չպետք է խոսենք որևէ ազգ ջնջելու մասին
Շատ խորն ընդունեցիր ասածս :) Ցեղասպանության անուն ով ա տվել?
Շատ խորն ընդունեցիր ասածս Ցեղասպանության անուն ով ա տվել?
Բա քո կարծիքով ջնջելը դա ռետինով ջնջելնա?
Շատ խորն ընդունեցիր ասածս :) Ցեղասպանության անուն ով ա տվել?
Հեյդար Ջեմալի հայտարարության նման էր, որ էս վերջերս ասեց. "Ղարաբաղյան հակամարտությունը կարող է ավարտվել միայն Հայաստան պետության ոչնչացմամբ" ու հետո էլ ավելացրեց. "Ես չեմ ասում, թե հայերին պետք ա վերացնել: Իրանք կարող են ապրել Էրիվանի շրջանում ու զբաղվել կոշկակարությամբ, բայց պետություն չպիտի ունենան:"
:))
Ambrosine
04.12.2009, 21:42
Ինչպես գիտենք մերձավոր արևելքը միշտ եղել է ու կլինի աշխարհի ամենաթեժ տարածաշրջաններից մեկը: Տարբեր երկրներ այստեղ ունեն իրենց գեոքաղաքական շահերը, այստեղ են գտնվում նավթի ամենահարուստ հանքերը, առևտրային կարևոր, ռազմավարական ճանապարհները: Այս տարածաշրջանի հիմնական խաղացողներ են համարվում ոչ միայն տարածաշրջանի երկրները, ինչպիսիք են Իրանը, Սիրիան, Լիբանանը, Իրաքը, Սաուդյան Արաբիան, Քուվեյթը, Իսրայելը, Հորդանանը, այլև այլ տարածաշրջաններում գտնվող այնպիսի երկրներ և գերտերություններ ինչպիսիք են Եգիպտոսը, Թուրքիան, Ռուսաստանը,Անգլիան, ԱՄՆ-ն, Չինաստանը,Ֆրանսիան, Գերմանիան: Այս տարածաշրջանի անմիջական հարևանն ենք մենք Կովկասի ժողովուրդը: Եվ իմ կարծիքով այս տարածաշրջանում տեղի ունեցող ցանկացած իրադարձություններ այս կամ այն ձևով ազդում են ամբողջ կովկասի, ինչպես նաև ամբողջ աշխարհի վրա: Հատկապես մեր համար, որը ունի ճանապարհային խնդիրներ էական նշանակություն ունի այս տարածաշրջանում կայունության հաստատումը:
Այս տարածաշրջանի հիմնական հիմնահարցերն են Պաղեստինա-իսրայելական , Լիբանանա-Իսրայելական և Սիրիա-Իսրայել հակամարտությունները, միջուկային իրանի խնդիրը, Իրաքը: Ինչպես տեսնում ենք վերը նշված հակամարտությունները սկիզբ են առել դեռ վաղ ժամանակներից և մինչև այժմ էլ շարունակվում են: Մի կողմից այս տարածաշրջանի երկրների յուրօրինակ միապետական կառավարման համակարգը, մյուս կողմից նավթի մեծ պաշարները անընդհատ գտնվում են արևմուտքի և արևելքի գերտերությունների ուշադրության կենտրոնում: Այս թեմայում առաջարկում եմ քննարկենք մերձավոր արևելքում խաղաղության հասնելու ուղղիները և մեկնաբանենք թե ինչպիսի հետևանքներ կունենան այդ փոփոխությունները մեր վրա:
Եգիպտոսն ու Թուրքիան էլ են Մերձավոր Արևելքում, իսկ Իրանը ըստ Քլինթոնի Մեծ Մերձավոր Արևելք դոկտրինի է հայտնվել տարածաշրջանում: Սկսենք նրանից, որ իսլամական պետությունները միավորված են Իսլամական կոնֆերանս կազմակերպության մեջ: Այստեղ գերիշխող դիրք ունի Իրանը: Թուրքիայի դիրքի մասին հստակ ոչինչ չեմ կարող ասել, որովհետև ինքը միշտ Արևմուտքի խաղալիքն է եղել, իսկ մահմեդական աշխարհում Արևմուտքը հարամ է: Տարածաշրջանի կոնֆլիկտները ձեռնտու են տերություններին, եթե չլինեն էլ, կհրահրեն: Միշտ էլ Թուրքիա-Իրան հակամարտությունն են վառ պահել: Իրաք-միրաք... դրանք նորություն են, նորագույն շրջանի են, իսկ Թուրքիայի ու Իրանի հակամարտությունը դարերի պատմություն է: Իրանը միշտ եղել է Արևմուտքի դեմ պայքարի խորհրդանիշ, հիմա էլ նորից կարծես իր ձեռքն է վերցնում այդ պայքարը... այդ խորհրդանշական պատերազմը/պայքարը սկսվեց դեռևս հույն-պարսկական պատերազմներից, հետո ինչ թագավորություն, կայսրություն հայտնվում էր Արևմուտքում, նրա դեմ էր կենտրոնանում պայքարը: Հենց պարսիկները խոստովանում են, որ միակ շեղումները եղել են ռուս-պարսկական պատերազմները՝ 19 դարի առաջին 30 տարիների ընթացքում: Նրանք դա բացատրում են նրանով, որ կառավարողները այն չեն եղել...
Լավ, հիմա խաղաղության մասին...
Սա ինձ թվում է երբեք էլ չի լինի: Այսինքն՝ խաղաղություն ոչ մի երկրի, ոչ մի գերտերության ձեռնտու չէ, որովհետև այլևս պիտի բավարարվեն նրանով, ինչ ունեն, բայց դա գերտերությունների հատկանիշ չի: Նույնիսկ տեռորիզմը արդարացված է, որովհետև եթե դա չլիներ, էլ ինչի՞ դեմ պիտի <<պատերազմեր>> ԱՄՆ-ը:)) Եվ դեռ իր գլխավոր դաշնակիցներից մեկն էլ Պակիստանն է, որը միջազգային ահաբեկչությունը սնող երկրներից է, ոմանք էլ նախագահ Մուշարաֆին տեռորիզմի կնքահայր են համարում: Խաղաղությունը մեզ էլ ձեռնտու չէ, որովհետև Արևմուտքը դա հասկանում է <<գրավյալ>> տարածքների վերադարձ <<օրինավոր>> տիրոջը՝ Ադրբեջանին: Եթե ազգերի ինքնորշման իրավունքը սկսեն <<չարաշահել>>, գործընթացը կարող է վերահսկողությունից դուրս գալ. աշխարհում շատ <<Ղարաբաղներ>> կան: Իսկ մենք էլ երբեք չենք համաձայնվի վերադարձնել մեր ազատագրած հողերը: Այնպես որ մոտակա տարիներին խաղաղության հաստատում տարածաշրջանում ես չեմ տեսնում, մանավանդ որ ԱՄՆ-ը պտտվում է Իրանի շուրջը, էն օրն էլ բրիտանացի նավաստիներ էին հայտնվել Իրանի ներքին ջրերում՝ պատահաբար:))
Ինչպես գիտենք մերձավոր արևելքը միշտ եղել է ու կլինի աշխարհի ամենաթեժ տարածաշրջաններից մեկը: Տարբեր երկրներ այստեղ ունեն իրենց գեոքաղաքական շահերը, այստեղ են գտնվում նավթի ամենահարուստ հանքերը, առևտրային կարևոր, ռազմավարական ճանապարհները: Այս տարածաշրջանի հիմնական խաղացողներ են համարվում ոչ միայն տարածաշրջանի երկրները, ինչպիսիք են Իրանը, Սիրիան, Լիբանանը, Իրաքը, Սաուդյան Արաբիան, Քուվեյթը, Իսրայելը, Հորդանանը, այլև այլ տարածաշրջաններում գտնվող այնպիսի երկրներ և գերտերություններ ինչպիսիք են Եգիպտոսը, Թուրքիան, Ռուսաստանը,Անգլիան, ԱՄՆ-ն, Չինաստանը,Ֆրանսիան, Գերմանիան: Այս տարածաշրջանի անմիջական հարևանն ենք մենք Կովկասի ժողովուրդը: Եվ իմ կարծիքով այս տարածաշրջանում տեղի ունեցող ցանկացած իրադարձություններ այս կամ այն ձևով ազդում են ամբողջ կովկասի, ինչպես նաև ամբողջ աշխարհի վրա: Հատկապես մեր համար, որը ունի ճանապարհային խնդիրներ էական նշանակություն ունի այս տարածաշրջանում կայունության հաստատումը:
Այս տարածաշրջանի հիմնական հիմնահարցերն են Պաղեստինա-իսրայելական , Լիբանանա-Իսրայելական և Սիրիա-Իսրայել հակամարտությունները, միջուկային իրանի խնդիրը, Իրաքը: Ինչպես տեսնում ենք վերը նշված հակամարտությունները սկիզբ են առել դեռ վաղ ժամանակներից և մինչև այժմ էլ շարունակվում են: Մի կողմից այս տարածաշրջանի երկրների յուրօրինակ միապետական կառավարման համակարգը, մյուս կողմից նավթի մեծ պաշարները անընդհատ գտնվում են արևմուտքի և արևելքի գերտերությունների ուշադրության կենտրոնում: Այս թեմայում առաջարկում եմ քննարկենք մերձավոր արևելքում խաղաղության հասնելու ուղղիները և մեկնաբանենք թե ինչպիսի հետևանքներ կունենան այդ փոփոխությունները մեր վրա:
Ինքդ ես նշել, որ երևացող կոնֆլիկտների մի կողմը միշտ էլ նույն պետությունն է: Եվ դա պատահական չէ:
Հրեաները ԱՄՆ-ում և այլ խոշոր տերություններում ու համաշխարհային ֆինանսական համակարգում գրաված իրենց դիրքերով գերազանցում են հրապարակի վրա եղած այլ ուժերին: Գեոքաղաքական բոլոր խաղերում առաջին հերթին հաշվի են առնվում հենց նրանց շահերը: Որոշ փոքր վերապահումներով կարելի է ասել, որ հենց հրեաներն են ձևավորում ժամանակակից համաշխարհային հիմնական "խաղերը":
Սա մերձավոր արևելք ասածի մի բևեռը:
Մյուսը դա արաբներն են: իրենց 320 միլիոն թվաքանակով, 25 երկրների արաբական աշխարհ կոչվածով, նավթով ու շեյխերի փողով:
Մյուսը ոմանք կարող են ԱՄՆ-ին համարել, բայց ես նրան ընդամենը գործիք եմ համարում, քանի որ այդ երկրի կոկորդից բռնած հրեաները նրանց որ պատին ուզում խփում են:
Իրանը ևս գործիք է, որպես "բոբո" խաղ մտցված, որպեսզի ինչ որ տարամաբանություն մտցնեն խաղացվող կեղտոտ խաղերի մեջ:
Հաջորդը դա վերջերս շատ մեծ թափով եվրոպացիների պասով հրապարակ մտած, բայց ինքնուրույն Թուրքիան է, որը երբեք էլ արևմուտքի ծառան չի եղել ու չի էլ լինի: Միջնորդական կեղծ ֆունկցիաներ վերցնելով, Թուրքիան շատ կարևոր դիրքեր գրավեց վերջին 1-2 տարիներին և նրան այլևս ետ մղել հնարավոր չի լինելու:
Միջին դերակատարներին բաց թողնենք ու անցնենք ամենավերջինին- Հայաստանին:
Որպես մերձավոր արևելյան երկիր, Հայաստանի արժեքը և դերակատարությունը զերո է: Որպես Թուրքական գեոքաղաքական նկրտումների դեմ կանգնած միակ պատնեշ Հայաստանը ահռելի դիրքի տեր է:
Թուրքիա- Թուրան պրոցեսը երբեք էլ մեռած չի եղել, ուղղակի ինչ որ ժամանակներում այն սառեցված է եղել:
Հիմա Թուրքիա, -Ադրբեջան- Միջին Ասիական թուրքական երկրներ կապը ամենահրատապ գեոքաղաքական, տնտեսական, ռազմական խնդիրներից է ու այն չտեսնելը, կամ չտեսնելու տալը, կամ մերժելը քաղաքական կուրություն կլինի:
Բայց դե մենք շատ էլ համարժեք ենք վերևում տրված թուրքի գնահատականին- մենք կոշկակարացու ենք, ու մեր ուզածը կոշկակարի բուդկա հայաստանն է:
Դրանից հզոր ասելը դժվար է:
Եթե էսքանը մարսեցի, այլ բաներ էլ կասեմ:
Բիձան ինձ հասկացավ :)
Եվրեյներն էսօր փաստացի աշխարհի տերն են, ու մինչ մենք մտածում ենք յա բա իրանք էլ են ցեղասպանություն ապրել իրանց ոնց քշա ասենք, իրանք թքած ունեն մեր ցեղասպանության վրա...թուրքերի հետ էլ ամեն շաբաթ կիրակի խաշ են ուտում... բա.
իսկ Թուրանի մասին չեմ կարծում թե որևէ մեկը մոռացել է ու Հայաստանն էլ առաջին պատվարն է էդ մեծ նախագծին ընդդեմ: Ու ինչպես միշտ խալխի շահերը մեր գլխի վրայով են անցնում:
Ambrosine
04.12.2009, 23:18
Թուրքիան է, որը երբեք էլ արևմուտքի ծառան չի եղել
Երբեք, երբե՞ք:o
Երբեք, երբե՞ք:o
Ես նման փաստ չունեմ - գիտես, ասա:
Թույլ վիճակում սուս ու փուս նստելը չի կարելի շփոթել կախվածության, կամ առավել ևս ծառա լինելու հետ:
2 համաշխարհային պատերազմ է նստած իրենց ուսերին, 3 ազգի հին ու դեռ շարունակվող գենոցիդ:
Մեր գենոցիդը լլկեցված է հենց թուրքերի կողմից: Ծառան տերերի բերանն է փակել՞:
Հիմա էլ դասեր են տալիս աշխարհի տերերին:
Էսքանից հետո ասել, թե նրանց աչքի վերևում ունք կա՞:
Չգիտեմ, թե ինչ համեմատական կամ մասշտաբային դաշտում է հնարավոր իրենց ծառա համարել:
Մեր պապական 2 թիզ հողի համար 17000 զոհ ենք տվել, ու մեր իսկ երկիրը կործանել:
Դրանց "փոքր ախպերներն" էլ Սումգայիթ, Բաքու, Կիրովաբադ, Ղարաբաղի պատերազմն են մարսել ու մեզ մեր տան ներսում կզցրած "մեր իշխանական ընտրանուն" են կզցնում"
Սա է սանդղակը:
Չարժե այլմայրցամաքային գիտնականի կեցվածքով խոսել թուրքերի մասին:
Ես կարծում եմ մերձավոր արևելքի խաղաղությունը կապված է այնպիսի հզոր երկրի հետ , ինչպիսին Իրանի Իսլամական Հանրապետությունն է: Նա իր տարածքի մեծությամբ , աշխարհագրական դիրքով, վառելիքային ռեսուրսներով, մարդկային ռեսուրսներով լուրջ դերակատարություն ունի տարածաշրջանում: Իրանը ինչպես հայտնի է հանդիսանում է մի շարք խմբավորումների, որոնք գործում են մերձավոր արևելքում հայրը, այսինքն հենց նույն արաբա-իսրայելական հակամարտություններում իրանը ունի անուղղակի մասնակցություն: Հենց սա է անհանգստացնում ԱՄՆ-ին և Մեծ Բրիտանիային: Սակայն, այնուամենայնիվ, այդ դրական փաստերի կողքը, որոնք արտահայտում են իրանի նման մեծ երկրի դիրքը, գոյություն ունեն նաև բավականին թույլ կողմեր. նախ և առաջ տեխնոլոգիապես հետամնացությունը, որի հիմնական պատճառը բազմակողմանի էնբարգոներն են, ոչ դեմոկրատական համակարգը: Վերջինիս վրա անհրաժեշտ է ուշադրություն դարձնել, ամբողջ եվրոպան սարսափի մեջ է ընկնում , երբ լսում է իսլամական ծայրահեղ ֆունդամենտալիզմի մասին, սակայն փաստն այն է, որ իրանում այժմ փաստացի շարիատի օրենքներով ապրող իշխանություն է կանգնած: Իմ կարծիքով խաղաղության առաջին քամիներից մեկը կլինի Իրանյան ռեժիմի փոփոխությունը, սակայն ոչ թե շահիզմի վերադարձը, այլ անհրաժեշտ է առավել կատարելագործել երկրի կառավարման համակարգը: Հաջորդ խնդիրը, որը մերձավոր արևելքը դրել է, նոր վտանգի առջև Իրանի միջուկային ծրագրերն են: Սակայն աստեղ պետք չէ հավատալ որևէ մեկին: Այո, համաձայն եմ պետք է իրանը ատոմային զենք չունենա: Սակայն այդ որոշումը պետք է իրագործվի միայն իրանի անվտանգության ապահովման անխախտելի սկզբունքի վրա: Այսինքն այս երկրի հետ Իրաքի նման վարվելը, որը ես համարում եմ ուղղակի Բուշիզմի , ֆաշիզմի միավորում, հանուն անմեղ մարդկանց ոչնչացման, սխալ կլինի: Ինչպես նշում էր Սադամ Հուսեյնը Իրաքը կդառնա ամերիկացիների եղբայրական գերեզմանը, ինչ-որ չափով այդպես էլ եղավ, իսկ իրանի դեպքում հաստատ տենց կլինի: Նախ պետք է կատարել տարածաշրջանի հատկապես երկու`Իսրայելի և Իրանի, երկրների միջուկային ծրագրերի ստուգում: Ես օրինակ գտնում եմ, որ Իսրայելը ատոմային զենք ունի: Առանց դրանում համոզվելու Իրանից փոխզիջումներ պահանջելը անիմաստ գործ է: Փաստորեն հարցը հենց այդտեղից պետք է դնել: Իրանը իհարկե հրեշտակ չի, բայց Մագատեյի նման կառույցը իրոք որ դարձել է ԱՄՆ ձեռքի խաղալիքը: Ես կարծում եմ նմանատիպ կազմակերպությունների կառավարման համակարգի փոփոխություն պետք է լինի,Իրաքը դրա ապացույցն է: Պարոն Բուշ ուր է Սադամի միջուկային զենքը?:Այսպիսով առանց Իրանի անգլո-ամերիկյան խմբավորման աշխատանքները թե Իրաքում, թե Պաղեստինում հարցերի կարգավորման իմաստով ուղղակի փողածախսությունա ու վերջ: Պետք է Իրանի հետ նստել հավասարը հավասարի նման բանակցությունների: Իսկ հատկապես Հայաստանի համար իր հարավային սահմանների մոտ նոր լարվածությունը, էս ֆինանսատնտեսական ճգնաժամի պայմաններում անթույլատրելի է::think
Ambrosine
05.12.2009, 14:12
Ես նման փաստ չունեմ - գիտես, ասա:
Թույլ վիճակում սուս ու փուս նստելը չի կարելի շփոթել կախվածության, կամ առավել ևս ծառա լինելու հետ:
2 համաշխարհային պատերազմ է նստած իրենց ուսերին, 3 ազգի հին ու դեռ շարունակվող գենոցիդ:
Մեր գենոցիդը լլկեցված է հենց թուրքերի կողմից: Ծառան տերերի բերանն է փակել՞:
Հիմա էլ դասեր են տալիս աշխարհի տերերին:
Էսքանից հետո ասել, թե նրանց աչքի վերևում ունք կա՞:
Չգիտեմ, թե ինչ համեմատական կամ մասշտաբային դաշտում է հնարավոր իրենց ծառա համարել:
Մեր պապական 2 թիզ հողի համար 17000 զոհ ենք տվել, ու մեր իսկ երկիրը կործանել:
Դրանց "փոքր ախպերներն" էլ Սումգայիթ, Բաքու, Կիրովաբադ, Ղարաբաղի պատերազմն են մարսել ու մեզ մեր տան ներսում կզցրած "մեր իշխանական ընտրանուն" են կզցնում"
Սա է սանդղակը:
Չարժե այլմայրցամաքային գիտնականի կեցվածքով խոսել թուրքերի մասին:
Փաստ ասելով նկատի ունես դեպքերը՝ ըստ ժամանակագրությա՞ն...:think
Ես էսպես ներկայացնեմ... նախ՝ կապիտուլյացիաների ռեժիմը, ապա օսմանյան պարտքը տերություններին, ինչի արդյունքում էլ դառնում էր նրանց կամակատար: Ծառայի քայլ է նաև տերություններին ոչ ցանկալի թուրք պաշտոնյաներին փոխարինելը ցանկալի անձանցով: Կամ նրա ներքին գործերին ամեն անգամ միջամտելը: Ո՞րը ասեմ:esim
Քարշ գալը մյուսների առաջ հենց ծառայի կեցվածք է, դիվանագիտությունը մի կողմ: Անգլիան էլ միշտ դիվանագիտությամբ է աչքի ընկել, բայց երբեք ծառա չի եղել:
Իսկ համաշխարհայինները այլ պատմություն են... Քեմալը կերպարանափոխեց Թուրքիան... առաջինից դուրս եկան մյուսների համեմատ լավ վիճակում, գոնե այն հանգամանքը հաշվի առնելով, որ տարածքային կորուստներ չունեցան, դեռ հայկական հողերի հաշվին իրենց պատկերացրած Թուրքիան ստեղծեցին, իսկ կայսրությունները փլուզվեցին: Այս ամենը լուրջ դիվանագիտության արդյունքում եղավ, երբ Քեմալը և սուլթանը երկդիմի քաղաքականությամբ մոլորեցրին մյուսներին: Երկրորդին չմասնակցեցին էլ:
Աշխարհի տերերին դաս են տալի՞ս. այդ ինչպե՞ս:8 Էդ դաս տալու արդյունքում է չէ՞, որ ԵՄ չի կարողանում մուտք գործել, որ տարբեր երկրներ բանաձևեր են ընդունում Ցեղասպանության վերաբերյալ, դեռ մերժողին էլ քրեական պատասխանատվությամբ են սպառնում...
Ambrosine
05.12.2009, 14:22
Այո, համաձայն եմ պետք է իրանը ատոմային զենք չունենա: Սակայն այդ որոշումը պետք է իրագործվի միայն իրանի անվտանգության ապահովման անխախտելի սկզբունքի վրա: Այսինքն այս երկրի հետ Իրաքի նման վարվելը, որը ես համարում եմ ուղղակի Բուշիզմի , ֆաշիզմի միավորում, հանուն անմեղ մարդկանց ոչնչացման, սխալ կլինի: Ինչպես նշում էր Սադամ Հուսեյնը Իրաքը կդառնա ամերիկացիների եղբայրական գերեզմանը, ինչ-որ չափով այդպես էլ եղավ, իսկ իրանի դեպքում հաստատ տենց կլինի: Նախ պետք է կատարել տարածաշրջանի հատկապես երկու`Իսրայելի և Իրանի, երկրների միջուկային ծրագրերի ստուգում: Ես օրինակ գտնում եմ, որ Իսրայելը ատոմային զենք ունի: Առանց դրանում համոզվելու Իրանից փոխզիջումներ պահանջելը անիմաստ գործ է: Փաստորեն հարցը հենց այդտեղից պետք է դնել: Իրանը իհարկե հրեշտակ չի, բայց Մագատեյի նման կառույցը իրոք որ դարձել է ԱՄՆ ձեռքի խաղալիքը: Ես կարծում եմ նմանատիպ կազմակերպությունների կառավարման համակարգի փոփոխություն պետք է լինի,Իրաքը դրա ապացույցն է: Պարոն Բուշ ուր է Սադամի միջուկային զենքը?:Այսպիսով առանց Իրանի անգլո-ամերիկյան խմբավորման աշխատանքները թե Իրաքում, թե Պաղեստինում հարցերի կարգավորման իմաստով ուղղակի փողածախսությունա ու վերջ: Պետք է Իրանի հետ նստել հավասարը հավասարի նման բանակցությունների: Իսկ հատկապես Հայաստանի համար իր հարավային սահմանների մոտ նոր լարվածությունը, էս ֆինանսատնտեսական ճգնաժամի պայմաններում անթույլատրելի է:
Իսկ ինչու՞ Իրանը պետք է չունենա: Ճիշտ է, պետությունները համաձայնագիր են կնքել՝ միջուկային զենքի չտարածման մասին, բայց դա չի գործում, որովհետև Իսրայելը ունի միջուկային: Ու եթե տարածաշրջանում մեկը ունի, ուժերի հավասարակշռությունը նրա կողմն է, իսկ Իրանը այնպիսի հսկա է, որ շուտվանից պետք է ունենար: Մի մոռացեք, որ միջուկայինը զսպող դեր ունի, սառը պատերազմը չվերածվեց կրակի նաև միջուկայինի շնորհիվ:
Իսկ Իրաքը չի էլ ունեցել: Որովհետև եթե փորձեր ստեղծել, այդ մասին հետախուզությունը վաղուց տեղյակ կլիներ, ոչ թե սարքելուց հետո միայն, որովհետև էդ զենքը նաև փորձարկել է պետք: Իսկ Իրանի ներսում բարեփոխումներ կատարելը անհրաժեշտություն է՝ հասարակության զարգացման համար:Առաջին հերթին Ահմադինեջադը պիտի ազատվի հոգևորականների ազդեցությունից, նրանց օտարի կառավարումից:
Ambrosine
05.12.2009, 14:29
Կներեք, բայց քվեարկության արդյունքները զվարճալի են:8 ԵՄ, Չինաստան, Եգիպտոս... ժողովուրդ, գոնե կարդում ե՞ք, թե ինչ հարց է տրված, որ քվեարկում եք:think Ձեր տեսակետները գոնե գրեք, կարդանք:
Իսկ ինչու՞ Իրանը պետք է չունենա:
որովհետև այնտեղ երկիրը ղեկավարում են մոլլաները:
Ambrosine
05.12.2009, 16:51
որովհետև այնտեղ երկիրը ղեկավարում են մոլլաները:
Էդ մոլլաները 79-ին հեղափոխություն արեցին, ինչն էլ ապահովեց այսօրվա Իրանի դերն ու կշիռը աշխարհում:
Էդ մոլլաները 79-ին հեղափոխություն արեցին, ինչն էլ ապահովեց այսօրվա Իրանի դերն ու կշիռը աշխարհում:
այո, դեր ու կշիռ, որ հատակի մակարդակին ա:
բռնի մի հատ իրանում ապրողի, կամ այնտեղ երկար ժամանակ գտնվողի, ու հարց ու փորձ արա: տես ինչ կա չկա ռեալում:
ժամանակին նորմալ էկանոմիկա ունեցող ու նորմալ զարգացող երկիր էր /Շահի ժամանակ/: հիմա մենակ կոռուպղցիան ու կաշառակերությունը ներքևի մակարդակում համարյա թե Հայաստան-Ռուսաստանի մակարդակին ա:
Ambrosine
05.12.2009, 17:29
այո, դեր ու կշիռ, որ հատակի մակարդակին ա:
բռնի մի հատ իրանում ապրողի, կամ այնտեղ երկար ժամանակ գտնվողի, ու հարց ու փորձ արա: տես ինչ կա չկա ռեալում:
ժամանակին նորմալ էկանոմիկա ունեցող ու նորմալ զարգացող երկիր էր /Շահի ժամանակ/: հիմա մենակ կոռուպղցիան ու կաշառակերությունը ներքևի մակարդակում համարյա թե Հայաստան-Ռուսաստանի մակարդակին ա:
Չէ, Դիվ, համաձայն չեմ: Էն ժամանակվա իրականությունը այլ է եղել: Ոչ էլ նորմալ զարգացող երկիր է եղել:
Փաստ ասելով նկատի ունես դեպքերը՝ ըստ ժամանակագրությա՞ն...:think
Ես էսպես ներկայացնեմ... նախ՝ կապիտուլյացիաների ռեժիմը, ապա օսմանյան պարտքը տերություններին, ինչի արդյունքում էլ դառնում էր նրանց կամակատար: Ծառայի քայլ է նաև տերություններին ոչ ցանկալի թուրք պաշտոնյաներին փոխարինելը ցանկալի անձանցով: Կամ նրա ներքին գործերին ամեն անգամ միջամտելը: Ո՞րը ասեմ:esim
Քարշ գալը մյուսների առաջ հենց ծառայի կեցվածք է, դիվանագիտությունը մի կողմ: Անգլիան էլ միշտ դիվանագիտությամբ է աչքի ընկել, բայց երբեք ծառա չի եղել:
Իսկ համաշխարհայինները այլ պատմություն են... Քեմալը կերպարանափոխեց Թուրքիան... առաջինից դուրս եկան մյուսների համեմատ լավ վիճակում, գոնե այն հանգամանքը հաշվի առնելով, որ տարածքային կորուստներ չունեցան, դեռ հայկական հողերի հաշվին իրենց պատկերացրած Թուրքիան ստեղծեցին, իսկ կայսրությունները փլուզվեցին: Այս ամենը լուրջ դիվանագիտության արդյունքում եղավ, երբ Քեմալը և սուլթանը երկդիմի քաղաքականությամբ մոլորեցրին մյուսներին: Երկրորդին չմասնակցեցին էլ:
Աշխարհի տերերին դաս են տալի՞ս. այդ ինչպե՞ս:8 Էդ դաս տալու արդյունքում է չէ՞, որ ԵՄ չի կարողանում մուտք գործել, որ տարբեր երկրներ բանաձևեր են ընդունում Ցեղասպանության վերաբերյալ, դեռ մերժողին էլ քրեական պատասխանատվությամբ են սպառնում...
Կապիտուցիաները պատերազմի հետևանք էին և կապ չունեն ծառա լինելու հետ:
Այդ որ պաշտոնյային են փոխել դրսի պահանջով կապիտուլացիոն ծրագրեից դուրս: Ես իսկապես տեղյակ չեմ: ինչ կապակցությամբ է դա եղել՞:
Երբ են միջամտել ներքին գործերին:
Աստղ, քո նշած ոչ մի արգումենտը ինձ հայտնի չի այն մեկնաբանությամբ, որով դու ես ներկայացնում:
Եթե կարող ես, բացիր փակագծերը,
ԵՄ էլ չի կարողանում մուտք գործել, որովհետև այն ի վերջո քրիստոնյա ազգերի քաղաքական միասնություն է, որը նոր -նոր սկսվում է գիտեակցվել հենց իրենց կողմից և Թուրքիան տեսանելի ապագայում ՞կամ երբևէ/ այնտեղ չի էլ լինի:
Փոխարենը /ես արդեն մի գրառման մեջ նշել էի/ հենց ԵՄ-ն է "քսի" տվել Թուրքիային դեպի արևելք ընդլայնվելու -թեկուզ Հայաստանը մարսելու գնով:
Իսկ ինչու՞ Իրանը պետք է չունենա:
Նախ և առաջ մերձավոր արևելքում պետք է միջուկային և ոչ մի տերություն չառաջանա: Արդեն աշխարհում կան մի քանի սուպեր տերություններ, որոնք ունեն և փորձում են պահպանեն ռազմական հավասարակշռությունը աշխարհում: Իսկ ամենավտանգավորը կլինի այն, որ զենքը հայտնվի կրոնական ֆանատիկների ձեռքում: Իրանը ոչ միայն անկանխատեսելի փակ երկիր է, այն նաև կրոնական երկիր է, ծայրահեղ կրոնական: Վերջերս նաև Իրանի նախագահն հայտարարեց, որ Իրանը կարող է և դուրս գա միջուկային զենքի չտարածման պայմանագրից, սա արդեն վտանգավոր է, ողջ աշխարհի համար: Նայեք Պակիստանը հայտնվել է ծանր վիճակում, ատոմային զենք ունի, բայց և այնպես վախենում է, որ այն կարող է հայտնվել իսլամական ծայրահեղականների ձեռքում, որոնք վերջինս առանց աչք թարթելու կարող են օգտագործել:
Ambrosine
05.12.2009, 21:13
Կապիտուցիաները պատերազմի հետևանք էին և կապ չունեն ծառա լինելու հետ:
Այդ որ պաշտոնյային են փոխել դրսի պահանջով կապիտուլացիոն ծրագրեից դուրս: Ես իսկապես տեղյակ չեմ: ինչ կապակցությամբ է դա եղել՞:
Երբ են միջամտել ներքին գործերին:
Աստղ, քո նշած ոչ մի արգումենտը ինձ հայտնի չի այն մեկնաբանությամբ, որով դու ես ներկայացնում:
Եթե կարող ես, բացիր փակագծերը,
ԵՄ էլ չի կարողանում մուտք գործել, որովհետև այն ի վերջո քրիստոնյա ազգերի քաղաքական միասնություն է, որը նոր -նոր սկսվում է գիտեակցվել հենց իրենց կողմից և Թուրքիան տեսանելի ապագայում ՞կամ երբևէ/ այնտեղ չի էլ լինի:
Փոխարենը /ես արդեն մի գրառման մեջ նշել էի/ հենց ԵՄ-ն է "քսի" տվել Թուրքիային դեպի արևելք ընդլայնվելու -թեկուզ Հայաստանը մարսելու գնով:
Մանրամասնեմ՝;)
Պատերազմում պարտվելուց հետո հաղթողի մոտ որոշ ժամանակ էլ ծառա ես լինում, ուզես, թե չուզես: Եթե դեպքեր չհիշենք, որ ստրկացնում են;)
Ղրիմի պատերազմից առաջ, երբ Ռուսաստանը պատվիրակություն ուղարկեց Թուրքիա՝ Մենշիկովի գլխավորությամբ, սուլթանը անմիջապես փոխարինեց ռուսներին ոչ ցանկալի արտգործնախարարին՝ Ֆուադին Ռիֆաթով:
19 դարի 80-ականներին Թուրքիայի պետական պարտքը կազմում էր 2.5 մլրդ ֆրանկ: Դրա համար սուլթանը Մուխարեմյան դեկրետը ստորագրեց, ովոր ստեղծվում էր պետական պարտքի տնօրինման գրասենյակ: Այստեղ գլխավոր դերը ֆրանսիացիներինն էր: Իսկ ո՞ր մի պետությունն է անկախ, եթե նրա ֆինանսները այլ պետության ձեռքում են:
ԵՄ չեն թողնի, որովհետև Թուրքիան գրեթե ԵՄ-ի չափ է՝ տարածքով, վախ կա Իսլամի հանդեպ, դրա համար էլ եվրոպական երկրները իսլամական <<հետքերը>> վերացնում են իրենց երկրներում և թույլ չեն տալիս նորերի հայտնվելը: Ամեն դեպքում ԵՄ-ի հարցը բավական երկար է:
Նախ և առաջ մերձավոր արևելքում պետք է միջուկային և ոչ մի տերություն չառաջանա: Արդեն աշխարհում կան մի քանի սուպեր տերություններ, որոնք ունեն և փորձում են պահպանեն ռազմական հավասարակշռությունը աշխարհում: Իսկ ամենավտանգավորը կլինի այն, որ զենքը հայտնվի կրոնական ֆանատիկների ձեռքում: Իրանը ոչ միայն անկանխատեսելի փակ երկիր է, այն նաև կրոնական երկիր է, ծայրահեղ կրոնական: Վերջերս նաև Իրանի նախագահն հայտարարեց, որ Իրանը կարող է և դուրս գա միջուկային զենքի չտարածման պայմանագրից, սա արդեն վտանգավոր է, ողջ աշխարհի համար: Նայեք Պակիստանը հայտնվել է ծանր վիճակում, ատոմային զենք ունի, բայց և այնպես վախենում է, որ այն կարող է հայտնվել իսլամական ծայրահեղականների ձեռքում, որոնք վերջինս առանց աչք թարթելու կարող են օգտագործել:
Լավ էլի, Պակիստանը հենց տեռորիզմի որջ է, ISI-ի մասին լսել ե՞ք: Իրանի դուրս գալը ոչ մի վտանգ էլ չի ներկայացնում. ԱՄՆ-ը, ՌԴ-ն... այդ պայմանագրի մեջ են, բայց զենք ունեն, հետո՞:think Իրանը թող կրոնական լինի, բայց հո հիմար չի՞... եթե ինքը օգտագործի զենքը, նույնը իր դեմ են օգտագործելու: Հայաստանն էլ պիտի ունենա:
Մանրամասնեմ՝;)
Պատերազմում պարտվելուց հետո հաղթողի մոտ որոշ ժամանակ էլ ծառա ես լինում, ուզես, թե չուզես: Եթե դեպքեր չհիշենք, որ ստրկացնում են;)
Ղրիմի պատերազմից առաջ, երբ Ռուսաստանը պատվիրակություն ուղարկեց Թուրքիա՝ Մենշիկովի գլխավորությամբ, սուլթանը անմիջապես փոխարինեց ռուսներին ոչ ցանկալի արտգործնախարարին՝ Ֆուադին Ռիֆաթով:
19 դարի 80-ականներին Թուրքիայի պետական պարտքը կազմում էր 2.5 մլրդ ֆրանկ: Դրա համար սուլթանը Մուխարեմյան դեկրետը ստորագրեց, ովոր ստեղծվում էր պետական պարտքի տնօրինման գրասենյակ: Այստեղ գլխավոր դերը ֆրանսիացիներինն էր: Իսկ ո՞ր մի պետությունն է անկախ, եթե նրա ֆինանսները այլ պետության ձեռքում են:
ԵՄ չեն թողնի, որովհետև Թուրքիան գրեթե ԵՄ-ի չափ է՝ տարածքով, վախ կա Իսլամի հանդեպ, դրա համար էլ եվրոպական երկրները իսլամական <<հետքերը>> վերացնում են իրենց երկրներում և թույլ չեն տալիս նորերի հայտնվելը: Ամեն դեպքում ԵՄ-ի հարցը բավական երկար է:
Լավ էլի, Պակիստանը հենց տեռորիզմի որջ է, ISI-ի մասին լսել ե՞ք: Իրանի դուրս գալը ոչ մի վտանգ էլ չի ներկայացնում. ԱՄՆ-ը, ՌԴ-ն... այդ պայմանագրի մեջ են, բայց զենք ունեն, հետո՞:think Իրանը թող կրոնական լինի, բայց հո հիմար չի՞... եթե ինքը օգտագործի զենքը, նույնը իր դեմ են օգտագործելու: Հայաստանն էլ պիտի ունենա:
Աստղ ջան, շատ գովելի է, որ նման խորը գիտելիքներ ունես: Բայց նկատել եմ, որ այդ մեծ ծավալի ինֆորմացիայի մեջ երբեմն ոչ համարժեք համեմատություներ ես անում:
Հենց բերածդ օրինակները դրանք դիվանագիտական տրյուկներ են:
Արտգործնախարար փոխելը դա հայտնի լավ- ոստիկան-վատ ոստիկան պրիմիտիվ խաղն է: Եթե հնարավոր էր այդ մի փոքր տրյուկով ռուս խաբել, ապա դա չանելն իսկ հիմարություն կլիներ: Սա հենց օրինակ է, որը ցույց է տալիս նրանց ճկունությունը, այլ ոչ թե ծառա լինելը:
Արտաքին պարտքի տնօրինման գրասենյակը մի գուցե հնչեղ է, բայց այն կապ չունի երկրի ֆինանսների հետ: Այն ուղղակի մի կանտորա է, որը հոգացել է պարտքը վերադարձնելու պրոցեսը:
Մանրամասնեմ՝;)
Պատերազմում պարտվելուց հետո հաղթողի մոտ որոշ ժամանակ էլ ծառա ես լինում, ուզես, թե չուզես: Եթե դեպքեր չհիշենք, որ ստրկացնում են;)
Ղրիմի պատերազմից առաջ, երբ Ռուսաստանը պատվիրակություն ուղարկեց Թուրքիա՝ Մենշիկովի գլխավորությամբ, սուլթանը անմիջապես փոխարինեց ռուսներին ոչ ցանկալի արտգործնախարարին՝ Ֆուադին Ռիֆաթով:
19 դարի 80-ականներին Թուրքիայի պետական պարտքը կազմում էր 2.5 մլրդ ֆրանկ: Դրա համար սուլթանը Մուխարեմյան դեկրետը ստորագրեց, ովոր ստեղծվում էր պետական պարտքի տնօրինման գրասենյակ: Այստեղ գլխավոր դերը ֆրանսիացիներինն էր: Իսկ ո՞ր մի պետությունն է անկախ, եթե նրա ֆինանսները այլ պետության ձեռքում են:
ԵՄ չեն թողնի, որովհետև Թուրքիան գրեթե ԵՄ-ի չափ է՝ տարածքով, վախ կա Իսլամի հանդեպ, դրա համար էլ եվրոպական երկրները իսլամական <<հետքերը>> վերացնում են իրենց երկրներում և թույլ չեն տալիս նորերի հայտնվելը: Ամեն դեպքում ԵՄ-ի հարցը բավական երկար է:
Լավ էլի, Պակիստանը հենց տեռորիզմի որջ է, ISI-ի մասին լսել ե՞ք: Իրանի դուրս գալը ոչ մի վտանգ էլ չի ներկայացնում. ԱՄՆ-ը, ՌԴ-ն... այդ պայմանագրի մեջ են, բայց զենք ունեն, հետո՞:think Իրանը թող կրոնական լինի, բայց հո հիմար չի՞... եթե ինքը օգտագործի զենքը, նույնը իր դեմ են օգտագործելու: Հայաստանն էլ պիտի ունենա:
Ճիշտ ես, Պակիստանն է դրանց պապան: Մուշարաֆն էլ օրը մեկ Շվարդնաձեի պես իր գլխին մահափորձեր էր կազմակերպում ու նույնիսկ Բխուտտոյին սպանելուց հետո էլ չոր-չոր դուրս եկավ խաղից:
Հայաստանին կարծում եմ, որ առաջին հերթին խելքն է պետք, հետո նոր, եթե խելքը եղավ,- քո ասածն էլ չխանգառա: :)
Ambrosine
05.12.2009, 21:41
Աստղ ջան, շատ գովելի է, որ նման խորը գիտելիքներ ունես: Բայց նկատել եմ, որ այդ մեծ ծավալի ինֆորմացիայի մեջ երբեմն ոչ համարժեք համեմատություներ ես անում:
Հենց բերածդ օրինակները դրանք դիվանագիտական տրյուկներ են:
Արտգործնախարար փոխելը դա հայտնի լավ- ոստիկան-վատ ոստիկան պրիմիտիվ խաղն է: Եթե հնարավոր էր այդ մի փոքր տրյուկով ռուս խաբել, ապա դա չանելն իսկ հիմարություն կլիներ: Սա հենց օրինակ է, որը ցույց է տալիս նրանց ճկունությունը, այլ ոչ թե ծառա լինելը:
Արտաքին պարտքի տնօրինման գրասենյակը մի գուցե հնչեղ է, բայց այն կապ չունի երկրի ֆինանսների հետ: Այն ուղղակի մի կանտորա է, որը հոգացել է պարտքը վերադարձնելու պրոցեսը:
Բիձա ջան, ես արդեն աղոտ եմ հիշում էդ տարիների պատմությունը, բայց այդ գրասենյակը տնօրինելու էր հենց երկրի ֆինանսները, այսինքն՝ Օտոմանյան բանկը: Ստացվում էր, որ պետական բանկը օտարերկրացիների ձեռքում է լինելու:
Իսկ դիվանագիտական տրյուկների պահով համաձայն եմ, բայց ես նշեցի Անգլիայի օրինակը, որը հավասարը չուներ դիվանագիտության ասպարեզում, բայց նույնիսկ կոշիկ մաքրող չի փոխել՝ այլ պետության հաճոյանալու համար: Սա է ասածս: Այսինքն՝ քարշ էին գալիս թուրքերը, սա արևելյան դիվանագիտությունն է՝ եթե չես կարող թշնամուդ ձեռքը կտրել, համբուրիր այն... որը այդպես էլ մենք չհասկացանք:( Ինչևէ, այն գերտերություն չէ հիմա, երբեք չենք դնի ԱՄՆ-ի, ՌԴ-ի, Ճապոնիայի... հետ նույն հարթության վրա, Թուրքիան զարգացող երկրների մեջ է մտնում՝ որպես նոր արդյունաբերական երկիր, որն ապահով է տնտեսական աճի բարձր տեմպեր, ինչպես Հնդկաստանը:
Հայաստանն էլ պիտի ունենա:
Հաաաաաաաա, բա ոնց մեզ էդ էր մնում պակաս, ամենինչ ունենք մենակ ատոմային ռումբ չունենք:
Ambrosine
05.12.2009, 22:03
Հաաաաաաաա, բա ոնց մեզ էդ էր մնում պակաս, ամենինչ ունենք մենակ ատոմային ռումբ չունենք:
Այ որ էդ ունենաս, շատ բաներ ավտոմատ կունենաս:
Չէ, Դիվ, համաձայն չեմ: Էն ժամանակվա իրականությունը այլ է եղել: Ոչ էլ նորմալ զարգացող երկիր է եղել:
քո ասելուց կարելի՞ է եզրակացնոլ, որ Իրանը մոլաների հեղաշրջունից հեռո է դարձել նորմալ երկիր:
Հ.Գ. իսկ շահի ժամանակվա Իրանի մասին կարծում եմ շատ քիչ բան գիտես: թե՞ սխալվում եմ :)
Հենց բերածդ օրինակները դրանք դիվանագիտական տրյուկներ են:
Արտգործնախարար փոխելը դա հայտնի լավ- ոստիկան-վատ ոստիկան պրիմիտիվ խաղն է: Եթե հնարավոր էր այդ մի փոքր տրյուկով ռուս խաբել, ապա դա չանելն իսկ հիմարություն կլիներ: Սա հենց օրինակ է, որը ցույց է տալիս նրանց ճկունությունը, այլ ոչ թե ծառա լինելը:
թուրքերի դիվանագիրտության ու ճկունության մասին պատումները միֆեր են, հյուսված սիրողական մակարդակի վրա:
թուրքերը երբեք էլ չեն եղել դիվանագետ-ճկուն:
կարճ ասելու որ լինեմ, ուրեմն իրանց երկրի տարածքում միշտ կոտորել են ու կոտորում են: դա ամենամեծ ապացույցն է, որ այնտեղ դիվանագիտությունը 0-ական մակարդակի վրա է եղել ու կա նաև հիմա: նրանց միակ միջոց եղել է զենքը ու ջարդը: Դիվանագետ եղել են օրինակ անգլիացիք, ոնոնք հաճախ առանց կրակոցի գրավել են իրանցից 1000-ավոր կիլոմետրեր հեռու տարածքներ: իսկ թուրքերը կռվից ու կոտորելուց իհարկե ուժեղ են եղել: իսկ դիվանագիտությունից նրանցից ավելի ցածր աստիճանի վրա երևի մի քանի պետություն կա ամբողջ այս խառը տարածքում , որոցից են Հայաստանը ու Ադրբեջանը: Պրիմիըտիվ հավասարազոհ պետություններ /կամ պետություն տնազներ/, որոնք անգամ թուրքի կռվելը չգիտեն: իսկ դիվանագիտության մասին խոսալը անգամ ավելորդ է:
թուրքերի դիվանագիրտության ու ճկունության մասին պատումները միֆեր են, հյուսված սիրողական մակարդակի վրա:
թուրքերը երբեք էլ չեն եղել դիվանագետ-ճկուն:
կարճ ասելու որ լինեմ, ուրեմն իրանց երկրի տարածքում միշտ կոտորել են ու կոտորում են: դա ամենամեծ ապացույցն է, որ այնտեղ դիվանագիտությունը 0-ական մակարդակի վրա է եղել ու կա նաև հիմա: նրանց միակ միջոց եղել է զենքը ու ջարդը: Դիվանագետ եղել են օրինակ անգլիացիք, ոնոնք հաճախ առանց կրակոցի գրավել են իրանցից 1000-ավոր կիլոմետրեր հեռու տարածքներ: իսկ թուրքերը կռվից ու կոտորելուց իհարկե ուժեղ են եղել: իսկ դիվանագիտությունից նրանցից ավելի ցածր աստիճանի վրա երևի մի քանի պետություն կա ամբողջ այս խառը տարածքում , որոցից են Հայաստանը ու Ադրբեջանը: Պրիմիըտիվ հավասարազոհ պետություններ /կամ պետություն տնազներ/, որոնք անգամ թուրքի կռվելը չգիտեն: իսկ դիվանագիտության մասին խոսալը անգամ ավելորդ է:
Հա, բա ոնց՞:
Թուրքական սպերմատոզոիդը մի քանի հազարով վեր կացավ ալթայից եկավ եվրոպայի ողջ հարավը գրավեց, կայսրություն ստեղծեց առանց դիվանագիտության ու խելքի: Ռենեսանս մտած եվրոպան էլ ապուշ- հիմարի մեկն էր, որ թուրքական յաթաղանի դեմն առնելու ոչ մի ձև չգտավ ու 500 տարի կզած մնաց:
Իհարկե Ղարսի ամրոցի 3 անգամ գերակայող հայկական զորքն էլ պարտվեց թուրքական զենք- զինվորին, այլ ոչ թե դիվանագիտությանն ու խորամանկությանը: :(
Հա, բա ոնց՞:
Թուրքական սպերմատոզոիդը մի քանի հազարով վեր կացավ ալթայից եկավ եվրոպայի ողջ հարավը գրավեց, կայսրություն ստեղծեց առանց դիվանագիտության ու խելքի: (
դիվանագիտություն չունենալը չի նշանակում չունենալ խելք: Ազգը կարող է չունենալ լավ ֆիզիկներ, բայց ունենալ լիքը խելոք դիվանագետներ: և հակառակը:
Կայսրությունները որպես կանոն ստեղծվում են սրով ու հրով: Բացառություն է միայն Մեծ Բրիտանիան, այն իմաստով, որ այդ արյան տոկոսը եղել է մինիմալ: Ու շատ դեպքերում գրավել է դիվանագիտական ճանապարհով:
Թուրքիան, կամ հնում Օսմանյան կայսրությունը ունեցել է իհարկե քաղաքակաություն կոչված գիտությունը, սակայն այն մեծ տերությունների մասշտաբով եղել է մինիմալ