Դիտել ողջ տարբերակը : Հայ ժամանակակից գրողներ…
Հետաքրքիր է. այսօր դուք կարդու՞մ եք հայ ժամանակակից գրողների ստեղծագործությունները…
Գնու՞մ եք նոր գրքեր և փորձու՞մ եք ճանաչել Ձեր երկրի այսօրվա մտածողներին…:)
Հետաքրքիր է. այսօր դուք կարդու՞մ եք հայ ժամանակակից գրողների ստեղծագործությունները…
Գնու՞մ եք նոր գրքեր և փորձու՞մ եք ճանաչել Ձեր երկրի այսօրվա մտածողներին…:)
Ճիշտն ասած չգիտեմ, թե որքանով են հայտնի ինձ ծանոթ ժամանակակից գրողները, բայց շատերինը կարդում եմ, եթե ժամանակ ա լինում: Հիմնականում իրենց ստեղծագործությունները «Ինքնագրում» են լինում:
StrangeLittleGirl
16.01.2007, 01:11
Հիմնականում իրենց ստեղծագործությունները «Ինքնագրում» են լինում:
Նա՛ր, «Ինքնագիր» ասեցիր, մեռա :D Հասկացար ինչու
«Ինքնագիր» կարդում եմ, բայց լավ գործերը քիչ են:
Ժամանակակից գրողներից Արմեն Շեկոյանն է հզոր դեմք:
Ինքնագիրը ո՞րն ա... կարողա՞ «Բնագիր» պիտի լիներ... :think
StrangeLittleGirl
16.01.2007, 01:30
Չէ՛, «Բնագիր» էլ կար, կարծեմ արդեն չկա: Իսկ հիմա մի ուրիշ ամսագիր կա, կոչվում է «Ինքնագիր»
Հրաչ Թամրազյանը հետաքրքիր ոճ ունի…բոլորը չեն, որ կհասկանան,բայց ես իրեն շատ եմ հարգում ու սիրում…
Իր նմանը չկա…
Հակոբ Մովսեսը շատ մեղմ ու հանգիստ է գրում…
ու բարություն է կաթում տողերից…
Լևոն Խեչոյանի ստեղծագործություններն են շատ հետաքրքիր ու արդիական…
Բայց մեկ է ինձ պետք է մեկը, ով հեղափոխություն կանի…:)
Ես հավատում եմ…
StrangeLittleGirl
16.01.2007, 20:26
Ծո՛վ, ի՞նչ կլինի, որ դու անես էդ հեղափոխությունը: Ես հավատում եմ :P
Ծո՛վ, ի՞նչ կլինի, որ դու անես էդ հեղափոխությունը: Ես հավատում եմ :P
Չի լինի Բյուր ջան :D ,…
Համել ես այդ հեղափոխությունը ուրիշից եմ սպասում…
Գրեթե գիտեմ,թե ումից:)
StrangeLittleGirl
18.01.2007, 19:28
Գրեթե գիտեմ,թե ումից
Ումի՞ց
Ումի՞ց
Այ դա չեմ կարող ասել…բայց ինձ շատ հարազատ մի մարդ է, ում նոր եմ հայտնաբերել որպես ստեղծագործող…
Հա ու մեկ էլ Սիմոնից…:)
StrangeLittleGirl
19.01.2007, 13:34
Հա ու մեկ էլ Սիմոնից…
Էս լու՞րջ էր :'
StrangeLittleGirl
22.09.2007, 10:36
Որպեսզի առանձին թեմա չբացեմ, հենց այստեղ էլ կգրեմ: Երեկ պարապությունից «Ինքնագրի» երկրորդ համարն էի թերթում: Մի անգամ նույն պատճառով նույն ամսագրի նույն համարում կարդացել եմ Լուսինե Վայաչյանի «Բալագոյե» վիպակը, և այն ինձ բավական դուր է եկել: Ինչևէ, չխորանամ դրա մեջ: Ուզում եմ գրել Մարինե Պետրոսյանի գործի (անունը չեմ հիշում) և Վիոլետ Գրիգորյանի «Ինչպես վերացնել ոստիկանին» պատմվածքի մասին:
Սկսեմ երկրորդից: Այստեղ չնայած գլխավոր հերոսը ոստիկանն է, և հեղինակը հաճախ է շեղվում բուն սյուժեից, բայց կարծես ասելիքը հենց այդ շեղման մեջ է: Այնտեղ կա զայրույթ, կա ծաղր քննադատների նկատմամբ: Ասես այդ պատմվածքը շպրտվում է նրանց երեսին: Մյուս կողմից էլ, իմ ընկալմամբ, ժողովրդին խլնքոտող ոստիկանը հենց քննադատն էր: Ինչ խոսք, ուժեղ մասեր կային, բայց ընդհանուր առմամբ պատմվածքը կարդալուց հետո ահավոր ներվայնացած էի. ասես քննադատների նկատմամբ զայրույթն ընթերցողի վրա թափված լիներ: Մեկ էլ խլինքի նկարագրության մասը… Քիչ էր մնում փսխեի:
Հետո Մարինե Պետրոսյանի կտորը կարդացի, որը հատված էր ինչ-որ վիպակից: Մի տեսակ ընդհանրություն տեսա նրա ու Վիոլետի գործերի մեջ: Ոնց որ սա էլ էր քննադատի նկատմամբ զայրույթի արտահայտություն:
Չգիտեմ, գուցե սխալ եմ հասկացել: Այլ կարծիքներ կա՞ն:
Բյուր պատմվածքի լինկը դիր հա, ինձ մոտ Ինքնագիրը քանի օր է չի գործում,իսկ Վիոլը էլի քաղաքից դուրս է,չեմ գտնում :
StrangeLittleGirl
22.09.2007, 11:27
Բյուր պատմվածքի լինկը դիր հա, ինձ մոտ Ինքնագիրը քանի օր է չի գործում,իսկ Վիոլը էլի քաղաքից դուրս է,չեմ գտնում :
Ես էլեկտրոնային տարբերակով չեմ կարդացել: Եթե կուզես, կարող եմ ամսագիրը փոխանցել, կարդաս:
Կարդացել եմ ու կարդում եմ Աղասի Այվազյանի ստեղծագործությունները, ինձ շատ են դուր գալիս:
Empty`Tears
26.02.2008, 08:37
Շատ-շատ եմ սիրում Վարանդին, մինչ օրս կարդում եմ նրա բոլոր գործերը...Ամեն ասմունքի մեջ տախիծ կա, սակայն յուրովի գեղեցկությամբ...:love
Hripsimee
04.03.2008, 21:00
Կարդացել եմ Սեր և Արժանապատվություն ստեղծագործությունը (հեինակին չեմ հիշում),դուրս այնքան էլ չի եկել,ոնց որ սեղմավեպ լիներ:
Ճիշտն ասած շաաաաաաաաաաաաաաատ եմ ուզում ՊԵՃ ԶԵՅՏՈՒՆՑՅԱՆԻ Մահապատիժ հայկական ձեվով կամ կանգ առ երկրագունդ- ը կարդամ :( բայց ոչ մի կերպ գտնել չեմ կարողանում .:( :( Ինչ որ մեկը կարող է իմանալ որտեղից կարող եմ գտնել այդ հրաշալի ստեղծագործությունը: Շաաաաաաաաաաաատ շնորհակալ կլինեմ
Մուշեղ Ասատրյան
04.06.2009, 22:19
Ինձ մոտ տպվորություն է ստեղծվել, որ ժամանակակից հայ գրողները այսօր առանձնապես չեն կարդացվում: Որ կարդում ենք այն, ինչ անցնում ենք դպրոցում ու համալսարանում, իսկ այսօր ստեղծգործող որևէ գրողի գրքերը չենք էլ գնում:
Ի՞նչ եք կարծում, դա այդպե՞ս է, և ինչու՞:
Իսկ եթե այդպես չէ, ովքե՞ր են այսօրվա ամենահայտնի (ու ամենալավ՝ գոնե ըստ ձեզ) հայ գրողները: Ուզում եմ մի քանի գրողի գիրք գնել, բայց չգիտեմ, ումը: Անցած ամառ երբ Երևանում էի, մի քանի հատ խառը գնեցի, բայց բոլորովին դուրս չեկան: Շնորհակալ կլինեմ խորհուրդների համար:
Բյուր պատմվածքի լինկը դիր հա, ինձ մոտ Ինքնագիրը քանի օր է չի գործում,իսկ Վիոլը էլի քաղաքից դուրս է,չեմ գտնում :
գիտեք իմ կարծիքով պիտի մի քանի ստեղծագործություն կարդաս, որ իրավունք ունենաս կարծիք հայտնել գրողի մասին: Վերցնենք Չարենց կամ Սեւակ.. իմ սիրելիներին, ու եկեք օբյեկտիվորեն ասենք, որ իրենք էլ ունեն բազում անհետաքրքիր գրվածքներ, համամիտ չեք?
Ես շաաատ եմ սկսել հավանել Վիոլետի գրվածքները, երեւի թե հենց այն պատճառով, որ գործի բերմամբ կարդացի հին ու նոր ստեղծագործություններ: ...գունեղ են, տեսանելի , հոտ ունեն, ու ավելին` երաժշտություն ունեն, երբ ճիշտ բռնում ես տեմպը ու կարդում:)
Ինձ մոտ տպվորություն է ստեղծվել, որ ժամանակակից հայ գրողները այսօր առանձնապես չեն կարդացվում: Որ կարդում ենք այն, ինչ անցնում ենք դպրոցում ու համալսարանում, իսկ այսօր ստեղծգործող որևէ գրողի գրքերը չենք էլ գնում:
Ի՞նչ եք կարծում, դա այդպե՞ս է, և ինչու՞:
:
Համամիտեմ քեզ հետ,ինձ մոտ էլ է այդ տպավորությունը, որ այսօր շատ քիչ, կամ էլ բոլորովին չեն կարդում ժամանակակիցներին և դրա գլխավոր պատճառներից մեկն էլ այն է, որ չեն վաճառում նրանց գրքերը: Օր. երեկ մտել եմ գրախանութ և ինչ գրքի անուն եմ տալիս, կամ չեն լսել, կամ պարզապես չեն բերում, պատճառաբանելով, որ նրանց կարդացող չի լինի:
Իսկ ես հավանում եմ մի քանիսին, ինչպես` Գուրգեն Խանջյան, Հրաչյա Սարիբեկյան, իդեպ վերջինիս <Գուշակություններ հայելիով> գիրքը պարզապես գլուխգործոցա, խորհուրդ կտամ անպայման կարդաք:
Հիանալի են գրաում նաև Էդուարդ Հարենցը, Կարեն ԱնտաշյանըՀասմիկ Սիմոնյանը,Նառա Վարդանյանը...............
Եվ մի բան էլ, ժող. կարողա իմանաք Գ. Խանջյանի <Հիվանդանոցը> գրքի լինկը կա? Շատ եմ ուզում կարդամ, շատ տարակարծություններ կան ասյս ստեղծագործության հետ կապված:think
impression
31.08.2009, 19:45
Ժամանակակից հայ գրականության վերջին սերերիցս է /ինձ չհաշված էլի :D / Արփի Ոսկանյանը: Յուրահատուկ ոճ ունի, թեմաներն էլ են հետաքրքիր:
Հետաքրքրվողներին` http://arpivoskan.livejournal.com/
ճիշտ է ես կենդանի մատյան չունեմ, ու wordpress-ով եմ յոլա գնում, բայց աչքիս ես հայ ժամանակակից գրողների ցանկին եմ պատկանում :))
Կներեք էլի, բայց ամեն մեկն իր բաժին հայհոյախառը տեքստն է մեր աչքը խոթում ու դեռ աջ ու ձախ էլ գոռգոռում, թե մեր երիտասարդները ժամանակակից գրականություն չեն կարդում: Ինձ կարդացեք ժող` մաքուր ու անթերի դեպրեսիա, սեղմած ու ճզմած, այսպես ասած տափակացրած սիրային խոսստովանություններ ու նման ծամխմված թեմաներ` հայհոյանքի ի սպառ բացակայությամբ: :)
Նաիրուհի
04.12.2009, 12:02
Երիտասարդ գրողներից շատ եմ հավանում ու կարդում եմ
ԷԴՈՒԱՐԴ ՀԱՐԵՆՑ
ԿԱՐԵՆ ԱՆՏԱՇՅԱՆ
ՀՐԱՉ ՍԱՐԻԲԵԿՅԱՆ
ԱՐԱՄ ՊԱՉՅԱՆ
ՌՈՒԶԱՆՆԱ ՈՍԿԱՆՅԱՆ
ԱՆՆԱ ԴԱՎԹՅԱՆ
ԱՇՈՏ ԳԱԲՐԻԵԼՅԱՆ
Էլի կան, բոլորին չեմ կարող գրել...
Երիտասարդ գրողներից շատ եմ հավանում ու կարդում եմ
ԷԴՈՒԱՐԴ ՀԱՐԵՆՑ
ԿԱՐԵՆ ԱՆՏԱՇՅԱՆ
ՀՐԱՉ ՍԱՐԻԲԵԿՅԱՆ
ԱՐԱՄ ՊԱՉՅԱՆ
ՌՈՒԶԱՆՆԱ ՈՍԿԱՆՅԱՆ
ԱՆՆԱ ԴԱՎԹՅԱՆ
ԱՇՈՏ ԳԱԲՐԻԵԼՅԱՆ
Էլի կան, բոլորին չեմ կարող գրել...
Ես էլ եմ իրենց շատ հավանում, բայց ուզում եմ առանձնացնել հատկապես Սարիբեկյանի և Պաչյանի ստեղծագորցությունները: Հոտաքրքիր ոճ ունեն ու կարևորը չեն կրկնվում:
Նաիրուհի
04.12.2009, 14:10
Ես էլ եմ իրենց շատ հավանում, բայց ուզում եմ առանձնացնել հատկապես Սարիբեկյանի և Պաչյանի ստեղծագորցությունները: Հոտաքրքիր ոճ ունեն ու կարևորը չեն կրկնվում:
Հրաչն էլ կարծես ինչ-որ տեղ Բորխեսի և Պոյի հետաքրքիր սինթեզը լինի, չէ՞:hands
Երիտասարդ ու ժամանակակից գրողներից շատ եմ հավանում ակումբի «Ստեղծագործողի անկյունում» հանդես եկող գրողներին: Նրանց մեծ մասը անհամեմատ ավելի տաղանդավոր են, քան «գրողների միության» անդամակցածների ու անտաղանդ գրքեր հրատարակողների մեծ մասը:
Երիտասարդ ու ժամանակակից գրողներից շատ եմ հավանում ակումբի «Ստեղծագործողի անկյունում» հանդես եկող գրողներին: Նրանց մեծ մասը անհամեմատ ավելի տաղանդավոր են, քան «գրողների միության» անդամակցածների ու անտաղանդ գրքեր հրատարակողների մեծ մասը:
Ես Նաիրուհու նոր բացված թեմայի հետ Գալաթեային ուղղված մի բան էի ուզում գրել, բայց այս թեմային երևի ավելի համահունչ կլինի, գրեմ այստեղ…
Վանաձորցի ջան, ախր հո մեր անձնական գնահատումով չի մենակ...
Ես էլ կարող եմ մեր հարևան Բալաբեկի մրոտած թղթերը համարել իրական ժամանակակից գրականություն...ու անկեղծորեն էդպես համարել.. բայց միայն իմ կարծիքով ես չպետք է քեզ ստիպեմ առաջնորդվել:
Հասկանում ես, երբ ես բացում եմ Ժամանակակից Հայ Գրականություն բաժինը, ես սպասում եմ տեսնել այն ինչ գնահատվել է, սիրվել ու ճանաչվել է շատերի կողմից... ես իրավունք չունեմ իմ Բալաբեկին կապել քո վզին, քանի դեռ դու իրեն ինչ–որ երրորդ տեղից չես ճանաչել ու ընդունել...
Քո վզին կապելու համար ակումբում ես ունեմ Ստեղծագործողների Անկյուն բաժինը:
Ուզում ես կարդա, ուզում ես՝ մի կարդա: Քո գործն ա: Էնտեղ իր գրածը տեղադրողը պրետենզիներ չունի:
Իսկ Ժամանակակից Հայ Գրականություն–ում հայտնվելու համար միայն ինտերնետային կայք ու մի երկու ոտանավոր ունենալը քիչ է:
Դա է իմ ասածը:
Գալաթեա ջան, ես ինձ ոչ ոքի հետ չեմ հանդգնում համեմատել, բայց իմ գրոտածները Ստեղծագործողի անկյունում` այնտեղ ստեղծագործություններ ունեցողների կողքին դրված, ինքնասիրությունս շատ ավելի շոյված եմ զգում: Իսկ տվյալ ստեղծագործողի տեղը իսկը Ժամանակակից հայ գրականություն բաժինն է;)
Հ. Գ. Ոչ ոքի չեմ ուզում առանձնացնել, բայց հաստատ մեր ակումբի ստեղծագործողների թեժ տասնյակ ունեմ ինձ համար ընտրած…
Բարեկամներս, դուք «իմ բաժինը, քո բաժինը« երգից բացի քննարկման ուրիշ թեմա չունե՞ք: Որ գրական ֆորումը բացում ես՝ նույն երգն է: Երկու բաժիններում էլ կան և ուշադրության արժանի գործեր . և ոչ պիտանի գործեր...չ ի կարելի բաժինն ամբողջությամբ ցեխակոլոլ անել...
Բարեկամներս, դուք «իմ բաժինը, քո բաժինը« երգից բացի քննարկման ուրիշ թեմա չունե՞ք: Որ գրական ֆորումը բացում ես՝ նույն երգն է: Երկու բաժիններում էլ կան և ուշադրության արժանի գործեր . և ոչ պիտանի գործեր...չ ի կարելի բաժինն ամբողջությամբ ցեխակոլոլ անել...
Հարգելի քննադատ, ես հստակ տեսակետ եմ հայտնում, որ ակումբցիների մեջ կան շատ ավելի շատ մարդիկ, ովքեր արժանի են գրող կոչմանը, քան գրողների միությունում: Ի՞նչը դուրդ չի գալիս, կբացատրե՞ս:
Հարգելի քննադատ, ես հստակ տեսակետ եմ հայտնում, որ ակումբցիների մեջ կան շատ ավելի շատ մարդիկ, ովքեր արժանի են գրող կոչմանը, քան գրողների միությունում: Ի՞նչը դուրդ չի գալիս, կբացատրե՞ս:
Հարգելիս, ես կոնկրետ քո արտահայտությանը դեմ չեմ, նույնիսկ համաձայն եմ, բայց ինձ դուր չի գալիս, երբ ակումբի երկու բաժինները դառնում են մշտական համեմատության հարց՝ «մի բաժինը պուպուշ է, մյուս բաժինը՝ քըխ »ոգով:
Ամեն մի բաժին ունի իր լավն էլ, իր վատն էլ :
Հարգելիս, ես կոնկրետ քո արտահայտությանը դեմ չեմ, նույնիսկ համաձայն եմ, բայց ինձ դուր չի գալիս, երբ ակումբի երկու բաժինները դառնում են մշտական համեմատության հարց՝ «մի բաժինը պուպուշ է, մյուս բաժինը՝ քըխ »ոգով:
Ամեն մի բաժին ունի իր լավն էլ, իր վատն էլ :
Այդ առումով համաձայն եմ:
Իրականում այո՛, ունենք հրաշալի ժամանակակից գրողներ:
Ցավոք այս բաժինը դեռևս աղքատիկ է: Բայց օրինակ բաժնի քննարկումներից մեկը նվիրված է մի հրաշալի գրողի՝ Արմեն Շեկոյանին: Ու ունենք նաև բազում այլ լավ գրողներ:
Բայց օրինակ բաժնի քննարկումներից մեկը նվիրված է մի հրաշալի գրողի՝ Արմեն Շեկոյանին: Ու ունենք նաև բազում այլ լավ գրողներ:
Ես Շեկոյանի գործերին ծանոթ եմ ակումբի նյութերի սահմաններում:Առայժմ ես գրող չեմ տեսնում,գուցե ամեն ինչ դեռ առջևում է: Այսօրվա իմ տպավորությամբ՝ բառապաշարը աղքատիկ է , խոսքը՝ պլեբեյական և շա՜տ հեռու գրողի խոսքի վերաբերյալ իմ պատկերացումներից:
Ես Շեկոյանի գործերին ծանոթ եմ ակումբի նյութերի սահմաններում:Առայժմ ես գրող չեմ տեսնում,գուցե ամեն ինչ դեռ առջևում է: Այսօրվա իմ տպավորությամբ՝ բառապաշարը աղքատիկ է , խոսքը՝ պլեբեյական և շա՜տ հեռու գրողի խոսքի վերաբերյալ իմ պատկերացումներից:
Անկեղծ ասած բոլորովին չեմ հիշում, թե ակումբում Շեկոյանից ինչ գործ է տեղադրված ու ինչ քննարկում է եղել (որին գուցե և ես էլ եմ մասնակցել), բայց Շեկոյանի գրականությունը պարզ ու անմիջական գրականություն է: Մասնավորապես նրա «Հայկական ժամանակ» վեպը, որը կարող ես գտնել aravot.am (http://www.aravot.am) կայքի աջ սյունակից: Ինչևէ, անկախ նրանից դիրքորոշումդ կփոխվի՞, թե՞ ոչ այդ վեպն ընթերցելուց հետո, տեսակետդ գոյության իրավունք ունի, չնայած այն բանին, որ Շեկոյանը հրաշալի գրող է, ով ունի ընթերցողի մեծ բանակ:
Եղավ,Chuk ջան, անպայման կնայեմ: :)
խոսքը՝ պլեբեյականԻ՞նչ ա նշանակում պլեբեյական խոսք…
Ի՞նչ ա նշանակում պլեբեյական խոսք…
Գրողը պատասխանատու է իր լեզվի համար, քանի որ նա գրական աշխարհի ներկայացուցիչն է, նա խոհանոցում նստած դեսից-դենից չի զրուցում: Ես չեմ գտնում , որ հասարակաբանությունների, ժարգոնի չհիմնավորված, անտեղի օգտագործումը որակի նշան է, այն դեպքում, երբ դրանց գրական համարժեքը նույնպես կարելի էր հանգիստ օգտագործել: Դրանք կենդանի խոսքի տպավորություն ստեղծելու էժան միջոցներ են:Ես չեմ բացառում հասարակաբանությունների օգտագործումը ընդհանրապես, դա պետք է անել տեղին, աննկատ: Գլուխ կա, որ կարդալ չի լինում...Գրական երկի մեջ գերիշխող խոսքը պետք է գրականը լինի , այստեղ երկու կարծիք լինել չի կարող, իմ համոզմամբ::Երկխոսությունները անհաջող են կառուցված՝« ես ասացի-նա ասաց »անվերջանալի շղթայով, որ աչք է հոգնեցնում:
այստեղ երկու կարծիք լինել չի կարող, իմ համոզմամբ:
Փաստորեն կարող է, և կարող ոչ միայն երկու կարծիք լինել, այլև 10:
Այսպես, կան շատերը, ովքեր կարծում են, որ գրականությանը կարելի է այնքան ազատություն տալ, որ նրանում ներառվն նաև ժարգոնը, անգամ հայհոյախոսությունը:
Կան շատերը, ովքեր կարծում են, որ գրականությունը կարելի ու ցանկալի է առավել ժողովրդական խոսքով, առանց ավելորդ ճոռոմաբանությունների (օրինակ՝ ես):
Կան գրական լեզվի կողմնակիցներ:
Ու կան գրական լեզվի կողմնակիցներ, ովքեր գրական ասելով հասկանում են արհեստական ու ձևական բառերի կիրառումը:
Եվ այլն:
Բայց կարծում եմ, որ այդ հարցը քննարկելու համար ճիշտ թեմա չի ընտրված: Որոնելու դեպքում կգտնեք համապատասխան թեմաներ:
Փաստորեն կարող է, և կարող ոչ միայն երկու կարծիք լինել, այլև 10:
Այսպես, կան շատերը, ովքեր կարծում են, որ գրականությանը կարելի է այնքան ազատություն տալ, որ նրանում ներառվն նաև ժարգոնը, անգամ հայհոյախոսությունը:
Կան շատերը, ովքեր կարծում են, որ գրականությունը կարելի ու ցանկալի է առավել ժողովրդական խոսքով, առանց ավելորդ ճոռոմաբանությունների (օրինակ՝ ես):
Կան գրական լեզվի կողմնակիցներ:
Ու կան գրական լեզվի կողմնակիցներ, ովքեր գրական ասելով հասկանում են արհեստական ու ձևական բառերի կիրառումը:
Եվ այլն:
Բայց կարծում եմ, որ այդ հարցը քննարկելու համար ճիշտ թեմա չի ընտրված: Որոնելու դեպքում կգտնեք համապատասխան թեմաներ:
Chuk ջան,խոսքս ոչ թե սիրողական , այլ մասնագիտական կարծիքին է վերաբերում:Ամեն ինչ չափի մեջ է գեղեցիկ. ես նշեցի, որ ծայրահեղական չեմ:
Իսկ այս մասին խոսելով՝ գրականության մեջ ժարգոնի կիրառման խնդիրը շոշափելու նպատակ չեմ ունեցել, այլ պարզապես մեկնաբանել եմ, թե ինչու եմ գրողի նման որակի խոսքը գրականության մեջ անվանում «պլեբեյական»՝ պատասխանելով այստեղ ինձ տրված հարցին և ինչու Շեկոյանին գրող չեմ կարող համարել :Ես տեղյակ եմ, որ գրականության մեջ ժարգոնի կիրառման վերաբերյալ առանձին թեմա է հատկացված,ծանոթ եմ նաև կոնկրետ քո կարծիքին . որն ինձ ավելի մոտ է թվում, քան պարոն Շեկոյանին, ինչը ինձ զարմացրեց, եթե հաշվի առնենք քո դրական կարծիքը նրա գրածի վերաբերյալ:Եթե այնտեղ որևէ նոր բան ունենամ ավելացնելու, անպայման կմասնակցեմ զրույցին:
Rhayader
05.12.2009, 16:07
թեժ տասնյակ ունեմ ինձ համար ընտրած…
Հետաքրքիր կլիներ տեսնել;)
Հետաքրքիր կլիներ տեսնել;)
Անուններ չեմ ուզում նշել, ուղղակի ասեմ, որ չափածո ստեղծագործողների գործերը ավելի եմ հավանում, պատճառը երևի այն է, որ կարճ ծավալի արձակ չեմ սիրում, երկար գործեր էլ այստեղ կարծես չկան, ուղղակի մեկ անուն նշելու համար՝ Եկվոր, բայց իրականում էլի կան շատ լավերը:
Rhayader
05.12.2009, 19:13
Անուններ չեմ ուզում նշել, ուղղակի ասեմ, որ չափածո ստեղծագործողների գործերը ավելի եմ հավանում, պատճառը երևի այն է, որ կարճ ծավալի արձակ չեմ սիրում, երկար գործեր էլ այստեղ կարծես չկան, ուղղակի մեկ անուն նշելու համար՝ Եկվոր, բայց իրականում էլի կան շատ լավերը:
Արձակ գրողներից Անուկը, Ֆրեյան, Սիմպոն, Արսը հեչ վատ չեն գրում, ասեմ քեզ))) պոեզիայի առումով, հայկական պոեզիայի (միջազգայինի հետ համեմատած) թերի ու թույլ լինելու պատճառով ես պոետիկ պատկերեները հայերենով չեմ ընկալում, դրա համար էլ մեր պոետների մասին բան չեմ ասի:
Շեկոյանը հրաշալի գրող է, ով ունի ընթերցողի մեծ բանակ:
Ես էլ « բախտ» ունեցա ծանոթանալ Շեկոյանի գործին... Քննադատը ճիշտ է, իրոք կարդալ չի լինում: Լավագույն դեպքում կարելի է ենթադրել և հուսալ , որ սա հում նյութ է՝ գրվելիք գործի համար՝ հաշվի առնելով գրելաոճը. ասենք , չի բացառվում, որ իսկական գործը դրանից հետո տպի: :)
Այ, էսպես, ամեն մի վայ անվանի գրող՝ սազով զինված մի մեծ բանակ է հավաքում, դրա համար էլ, այսօր «ոչ բանակային »երիտասարդ» ընթերցողը գրականության մեջ թացը չորից չի կարողանում տարբերել::think
Rhayader
07.12.2009, 14:38
Շեկոյանի առումով, հիմա Ակումբում դրած գործերն եմ կարդում, արդեն որոշակի կարծիք կազմեցի:
ԱՐԴԻ ՊՈԵԶԻԱ
Փոքրիկ տղան «Շիսսոտ» տեսավ,
տեսավ «Շիսսոտ» մայլի միջին,
«Շիսսոտ» տեսավ, ուրախացավ,
մոտիկ վազեց սիրուն մաշնին:
Սիրուն մաշնին, քնքուշ մաշնին,
սիրուն մաշնին մայլի միջին:
Տղան ասաց. « Քեզ կքշեմ,
Ա'յ սև «Շիսսոտ» մայլի միջին»:
«Շիսսոտն» ասաց. «Քեզ կքաշեմ, ես «Շիսսոտն» եմ Կոնդի Բջի»:
Կոնդի Բջի, Կոնդի Բջի,
ձեռին հեռախոսը բջջի:
ՈՒ անհամբեր տղան քշեց
էն «Շիսսոտը» մայլի միջին,
Բիջը նրա հորը ծակեց,
Որ չմոռնան Կոնդի Բջին:
Կոնդի Բջին, Կոնդի Բջին,
Կոնդի բիջը բերդի միջին:
Երգիծանք, բավականին հետաքրքիր մոտեցման միջոցով է ստացվել: Որոշակի բառեր ու պատկերներ փոխելու միջոցով կստանանք ժողովրդական ստեղծագործության օրինակ:
Փոխվող պատկերներ՝ փոխվող արժեքներ: Փաստորեն, ժամանակակից արժեքների դեպքում, եթե ժողովուրդն ինքն իր հետ ազնիվ լիներ, այսպիսին կլիներ նաև ժողովրդական ստեղծագործությունը: Ինտելլեկտուալ ու սարկաստիկ մոտեցում է:
Մնացած գործերն, ինչպես նաև դրանց ուղղված դրական ու բացասական պատասխանները, առանձնապես հետաքրքրություն չէին ներկայացնում: Լիքը մեծ-մեծ բառեր ասվեցին, բայց, ինչպես ասում են, ոչինչ չէին ասում:
Ինչևէ, արվեստը նպատակ ունի գեղագիտական արժեք ստեղծել, ոչ թե հասարակական կամ քաղաքական: Հակառակ դեպքում կոմունիստական պրոպոգանդիստական լոզունգներն ու պլակատները նույնպես արվեստի ճյուղ են (հիմա մեր ավանգարդիստները կասեն՝ այո, փոփ-արթ է, ատում եմ քեզ, օՑ:D):
Կարճ ասած՝ Շեկոյանը հասարակական-քաղաքական գործիչ է, հրապարակախոս (ու բնավ ոչ վատ), բայց ոչ մի դեպքում ոչ գրող կամ բանաստեղծ:
Հայկական ժամանակակից գրականությանը հատուկ են երիտասարդ սերնդի բոլոր թերությունները. անհիմն մեծամտությունը, «հանճարեղ բան ստեղծելու» նպատակաուղղվածությունը, հներին մերժելու, «տրորելու» մղումը... Այս մասին բավականին նուրբ երգիծանքով գրում է Սոմերսեթ Մոեմն իր «Լուսինն ու վեցպենսանոցը» վեպի սկզբում.
Երիտասարդությունն երկրպագում էր աստվածների, որոնք մեր ժամանակ անհայտ էին, ու այժմ պարզ տեսանելի է այն ուղղությունը, որով կշարժվեն նրանք, ովքեր ապրելու են մեզնից հետո: Երիտասարդ սերունդը, անխոնջ ու սեփական ուժը գիտացկցող, արդեն չի թակում դռները՝ նա ներխուժել է ու նստել մեր տեղում: Օդը դղրդում է նրանց կոչերից: Ծերերը նմանակում են երիտասարդների վարմունքին ու փորձում են իրենք իրենց համոզել, որ իրենց ժամանակը դեռ չի անցել: Նրանք երիտասարդների հետ միասին աղմկում են, բայց շրթունքներից ոչ թե մարտակոչ է պոկվում, այլ խղճուկ ճիչ. նրանք նման են ծերացած պոռնիկների, ովքեր փորձում են իրենց վերադարձնել անցած գեղեցկությունը: Ավելի իմաստուններն արժանապատվորեն գնում են իրենց ճանապարհով: Նրանց զուսպ ժպիտում ներողամիտ քմծիծաղ է: Նրանք հիշում են, որ ժամանակին նույն կերպ աղմուկով ու արհամարհանքով դուրս են մղել նախորդ, արդեն հոգնած սերունդը, ու կանխատեսում են, որ այսօրվա քաջ ջահակիրներն էլ շուտով ստիպված կլինեն զիջել իրենց տեղը:
Ամեն ինչ պտտվում է, ոլորվում ու լցվում ինքն իր մեջ: Ֆուկոյի ճոճանակի նման:
Ինտելլեկտուալ ու սարկաստիկ մոտեցում է:
հմմ...շատ ինտելեկտուալ ու շատ սարկաստիկ մոտեցում է....ուղղակի հրաշք է...իբր բան ասացիր...
Մնացած գործերն, ինչպես նաև դրանց ուղղված դրական ու բացասական պատասխանները, առանձնապես հետաքրքրություն չէին ներկայացնում: Լիքը մեծ-մեծ բառեր ասվեցին, բայց, ինչպես ասում են, ոչինչ չէին ասում:
Ես, հուսով եմ , Դուք իմ կարծիքը նկատի չունեիք...
Ես էլ « բախտ» ունեցա ծանոթանալ Շեկոյանի գործին... Քննադատը ճիշտ է, իրոք կարդալ չի լինում: Լավագույն դեպքում կարելի է ենթադրել և հուսալ , որ սա հում նյութ է՝ գրվելիք գործի համար՝ հաշվի առնելով գրելաոճը. ասենք , չի բացառվում, որ իսկական գործը դրանից հետո տպի: :)
Այ, էսպես, ամեն մի վայ անվանի գրող՝ սազով զինված մի մեծ բանակ է հավաքում, դրա համար էլ, այսօր «ոչ բանակային »երիտասարդ» ընթերցողը գրականության մեջ թացը չորից չի կարողանում տարբերել::think
Բարեկամս, ես վստահ եմ, որ դու չես այն մարդը, ով կարող է ասենք որոշել, թե ենթադրենք ես կամ ակումբի մյուս ընթերցասերները թացը չորից ջոկու՞մ են, թե՞ ոչ:
Ընդհանրապես որքան հասկանում եմ դու և քննադատը «մասնագիտությամբ» գրաքննադատ եք, կամ բարեկամներ, կամ ընկերներ, կամ էլ նույն անձը, չգիտեմ թե կոնկրետ որ մեկը, ուղղակի ասեմ, որ հայաստանում գրաքննադատության որակը համարում եմ չափազանց թույլ մակարդակի, գրաքննադատների պատրաստվածության մակարդակը՝ ցածր: Սա սուբյեկտիվ վերաբերմունք է, խնդրում եմ չվիրավորվել:
Ընդամենը ուզում եմ ասել, որ իմ համար շատ ավելի արժեքավոր է գրողին տրված ընթերցողի գնահատականը, քան հայաստանյան «գրականագետների» ու «գրաքննադատների»:
Շեկոյան գրողը բավական լայն ընթերցողների բանակ ունի, այդ թվում իսկապես ընթերցասերների ու գրականությունից հասկացողների, Շեկոյանի ոճը դուր է գալիս ինձ, նրա գրականությունը կարդում եմ սիրով: Դրանից հետո թե դուք ինչ կասեք, մեծ հաշվով էական չի անձամբ ինձ համար: Ընդամենը ընդունում եմ, որ ձեր տեսակետը ևս գոյության իրավունք ունի, ի թիվս այլ, այդ թվում իմ տեսակետների:
ԱՐԴԻ ՊՈԵԶԻԱ
Փոքրիկ տղան «Շիսսոտ» տեսավ,
տեսավ «Շիսսոտ» մայլի միջին,
«Շիսսոտ» տեսավ, ուրախացավ,
մոտիկ վազեց սիրուն մաշնին:
Սիրուն մաշնին, քնքուշ մաշնին,
սիրուն մաշնին մայլի միջին:
Տղան ասաց. « Քեզ կքշեմ,
Ա'յ սև «Շիսսոտ» մայլի միջին»:
«Շիսսոտն» ասաց. «Քեզ կքաշեմ, ես «Շիսսոտն» եմ Կոնդի Բջի»:
Կոնդի Բջի, Կոնդի Բջի,
ձեռին հեռախոսը բջջի:
ՈՒ անհամբեր տղան քշեց
էն «Շիսսոտը» մայլի միջին,
Բիջը նրա հորը ծակեց,
Որ չմոռնան Կոնդի Բջին:
Կոնդի Բջին, Կոնդի Բջին,
Կոնդի բիջը բերդի միջին:
Rhayader ջան, բերածդ օրինակը, ներեցեք արտահայտությանս, Գյոթեի «Վարդը» բանաստեղծության ծաղրանմանակումն է, թերևս դա ուղղակի չափածո չարաճճիություն է եղել հեղինակի կողմից, պետք է, որ նա լուրջ վերաբերված չլինի իր այս ստեղծագործությանը, ուստի չեմ կարծում, որ ճիշտ է այս կատակով պատկերացում կազմել որևէ գրողի մասին, չնայած ինքս Շեկոյանի գործերը չեմ կարդացել, ու ձեռնպահ եմ մնում իր մասին լավ կամ վատ արտահայտվելուց:
Ընդհանրապես որքան հասկանում եմ դու և քննադատը «մասնագիտությամբ» գրաքննադատ եք, կամ բարեկամներ, կամ ընկերներ, կամ էլ նույն անձը, չգիտեմ թե կոնկրետ որ մեկը, ուղղակի ասեմ, որ հայաստանում գրաքննադատության որակը համարում եմ չափազանց թույլ մակարդակի, գրաքննադատների պատրաստվածության մակարդակը՝ ցածր:
Հարգարժան բարեկամ, ինչպես երևում է գուշակության մակարդակն էլ է Հայաստանում ցածր...
Կոնկրետ ի՞նչն է Ձեզ վիրավորում իմ ասելիքի մեջ... ԵՍ ՊԱՏՐԱՍՏ ԵՄ ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆ ԽՆԴՐԵԼ, ԵԹԵ ՁԵԶ ԻՐՈՔ ՎԻՐԱՎՈՐԱԾ ԼԻՆԵՄ...ի՞նչն եք սխալ համարում. կարող ենք խոսել օրինակներով...ես մերկապարանոց հայտարարությունները չեմ ընդունում լուրջ խոսակցություն:ԴՈՒՔ ԵՐԿԽՈՍՈՒԹՅՈՒՆԸ ԼՐԻՎ ՈՒՐԻՇ ՈՒՂՂՈՒԹՅԱՄԲ ԵՔ ՏԱՆՈՒՄ:
...Ես ոչ ոքի դեռ չեմ առաջարկել գնահատել իմ գրաքննադատության մակարդակը,եթե նման թեմա բացեմ, ուշադիր կլսեմ Ձեզ և Rhayader-ին( եթե նրան դիմած իմ խոսքը Ձեզ վիրավորեց)...
Եկեք հարգենք միմյանց նույնիսկ այն դեպքում , երբ համամիտ չենք:
Rhayader
07.12.2009, 17:15
Ես, հուսով եմ , Դուք իմ կարծիքը նկատի չունեիք...
Ես ի նկատի ունեի հենց Շեկոյանին նվիրված թեմայում արտահայտված կարծիքները: Այստեղ արտահայտված կարծիքը թեև իմ համար հասկանալի էր ու բնական, մի քանի ուրիշ տեղ արված «իսկական պոեզիա» արտահայտությունդ մի փոքր դոգմատիզմի տպավորություն է ստեղծում: Դրա համար կնախընտրեմ քո կարծիքը գնահատել, երբ ավելի լավ պատկերացում ունենամ քո անհատականության մասին՝ կոնտեքստը շատ բան է որոշում:
;)
P.S. Խնդրում եմ, միայն թե առանց «դուք»-երի, ի վերջո բոլորս էլ հասարակ մարդիկ ենք:)
Եվ սա կոչվում է քննարկում...
Եվ սա կոչվում է քննարկում...
Յուզերական: Ակումբում քննարկումները անց են կացվում հախուռն, զգացմունքներով, մարդիկ անկեղծ արտահայտվում են, հայտնում իրենց կարծիքը, ասում այն, ինչ մտածում են, ասում այնպես, ինչպես կարողանում են, գրականության քննարկաման համար քննարկման օրենքները չեն էական, այլ անկեղծությունը, եթե սպասվում էր գրակականագիտական դասագրքերով համակարգված ձևաչափով քննարկում, ստիպված ենք լինելու հիասթափեցնել Ձեզ, այստեղ մենք արտահայտվում ենք, և ոչ թե ձանձրանում:)
Հ. Գ. Սա ակումբի մասին ակումբի շարքային անդամի կարծիքն էր, մնացածը ադմինիստրատորները ու մոդերատորները թող ասեն:
Ընդհանրապես որքան հասկանում եմ դու և քննադատը «մասնագիտությամբ» գրաքննադատ եք, կամ բարեկամներ, կամ ընկերներ, կամ էլ նույն անձը, չգիտեմ թե կոնկրետ որ մեկը,
Ի՞նչ Նոստրադամուս, ի՞նչ բան, ասա Chuk ու պրծի...ասենք թե՝ մենք նույն մարդն ենք և բարեկամ ենք , և ընկեր ենք և էլի ինչ -որ հազար ու մեկը՝ ինչ երևակայությունդ կթելադրի, հետո՞ ինչ...
Հարգարժան զինվոր, դա մեր զրույցի հետ ի՞նչ կապ ունի ...եթե խելքը գլխին բան ունես ասելու ,ասա,ի՞նչ ես ընկել՝ մարդկանց խաչավորում, թարգը տուր...:)
Rhayader
07.12.2009, 20:08
Ի՞նչ Նոստրադամուս, ի՞նչ բան, ասա Chuk ու պրծի...ասենք թե՝ մենք նույն մարդն ենք և բարեկամ ենք , և ընկեր ենք և էլի ինչ -որ հազար ու մեկը՝ ինչ երևակայությունդ կթելադրի, հետո՞ ինչ...
Հարգարժան զինվոր, դա մեր զրույցի հետ ի՞նչ կապ ունի ...եթե խելքը գլխին բան ունես ասելու ,ասա,ի՞նչ ես ընկել՝ մարդկանց խաչավորում, թարգը տուր...:)
Խնդրում եմ, միայն թե պետք չի նման քննարկումների մեջ ընկնել, մինիմում իմ սիմպատիան կորցնում ես: Դրա համար կա անհատական հաղորդագրությունների համակարգ:(
Հարգարժան զինվոր, - մի քիչ ցածր-մանր-կպնողական-անզոր ձև է, չե՞ս կարծում:
Պարզապես ֆորումում կա ալտերնատիվ նիկերով գործող անդամների հետ կապված փորձ, ադմինը տեղ ունի կասկածամիտ լինել, ոչ մի անձնական բան:
Երգիծանք, բավականին հետաքրքիր մոտեցման միջոցով է ստացվել: Որոշակի բառեր ու պատկերներ փոխելու միջոցով կստանանք ժողովրդական ստեղծագործության օրինակ:
Ես կասեի՝ պսևդոժողովրդական ստեղծագործության մեջ որոշակի բառեր ու պատկերներ փոխելով՝ ստանում ենք սարկազմ ;): Դու ազատաբարո մարդ ես, Գյոթե էլ կարդացած կլինես (Վանաձորցին ինձնից առաջ ընկավ) :):
Rhayader
07.12.2009, 20:51
Ես կասեի՝ պսևդոժողովրդական ստեղծագործության մեջ որոշակի բառեր ու պատկերներ փոխելով՝ ստանում ենք սարկազմ ;): Դու ազատաբարո մարդ ես, Գյոթե էլ կարդացած կլինես (Վանաձորցին ինձնից առաջ ընկավ) :):
Ցավոք, ես ամեն տեսակ Գյոթե վերջերս շատ եմ կարդում, բայց այս մեկն անծանոթ էր:
Ուլուանա
07.12.2009, 21:04
Շեկոյանից մի քանի բանաստեղծություն եմ կարդացել ու չեմ հավանել։ Կարող եմ առանց ջանքերի հազարներով էդպիսի «բանաստեղծություններ» արտադրել։ Հա, շատ դեպքերում դրանք կարդալը զվարճալի է, բայց գեղագիտական տեսակետից, իմ խորին համոզմամբ, պոեզիա չես անվանի, քանի որ պոեզիան, մեղմ ասած, մի քիչ ավելին է, քան զվարճանքը։
Արձակը չեմ կարդացել, ոչինչ չեմ կարող ասել, գուցե որպես արձակագիր՝ իսկապես հաջող է։ Բայց դե բանաստեղծություններում էլ արդեն ինչ–որ չափով երևում է ոճն ու մոտեցումը։ Ամեն դեպքում սեփական կարևորության ու տաղանդավորության անթաքույց համոզմունք եմ նկատել նրա գրվածքներում՝ ինչ–որ հատուկ շեշտադրումների տեսքով։ Իսկ նման դրսևորումներն ինձ միանգամից վանում են։
Անկախ նրանից, թե ինչքան մեծ ընթերցողների բանակ ունի, նրան էդպես համոզված հրաշալի գրող անվանել, կարծում եմ, դեռ չարժե, քանի որ ինչքան սիրողներ կան, գուցե էդքան էլ չսիրողներ։ Համենայնդեպս, չսիրողների շատ եմ հանդիպել։
Կուզենայի նրա արձակին ծանոթանալ, հետաքրքիր է։ Իսկ, օրինակ, պատմվածքներ կամ այլ քիչ թե շատ կարճ գործեր ունի՞։ Ուղղակի չէի ուզենա զուտ ծանոթանալու համար վեպի վրա ժամանակ կորցնել։ Եթե հղումներ գիտեք, ասեք, շնորհակալ կլինեմ։
Կուզենայի նրա արձակին ծանոթանալ, հետաքրքիր է։ Իսկ, օրինակ, պատմվածքներ կամ այլ քիչ թե շատ կարճ գործեր ունի՞։ Ուղղակի չէի ուզենա զուտ ծանոթանալու համար վեպի վրա ժամանակ կորցնել։ Եթե հղումներ գիտեք, ասեք, շնորհակալ կլինեմ։
Ուլուանա ջան, մտիր aravot.am կայքը, սեղմիր մշակույթ կոճակը և հատկապես ուշադրություն դարձրու ամենավերջին գլխին::hands
Ուլուանա
07.12.2009, 21:24
Ուլուանա ջան, մտիր aravot.am կայքը, սեղմիր մշակույթ կոճակը և հատկապես ուշադրություն դարձրու ամենավերջին գլխին::hands
Բայց էդ ասածդ վեպ չի՞։ :think Ես գրել էի, որ վեպ չեմ ուզում։
Վա՜յ, Ուլուանա, գրողի խոսքն իր ողջ փայլքով էստեղ երևում է...մի երկու կտոր կարդա, չես փոշմանի:
Ուլուանա
07.12.2009, 22:40
Վա՜յ, Ուլուանա, գրողի խոսքն իր ողջ փայլքով էստեղ երևում է...մի երկու կտոր կարդա, չես փոշմանի:
Մի երկու տողը հեչ, ավել էլ եմ կարդացել։ ;) Մի երկու էջ կարդացած կլինեմ ընդհանուր, բայց դա քիչ է։ Ուզում եմ ամբողջական գործ կարդալ, բայց երևի միայն վեպեր է գրում, հա՞։ :(
Shpinx, Քննադատ :)
Հարգելիս:
Սկսեմ նրանից, որ ես որևէ վիրավորվելու պատճառ ունենալ ուղղակի չէի կարող: Պարզապես տեսնելով հավակնոտ կարծիքները, որոնք համեմվում են ընդհանուր ոճում ցուցադրելով գրաքննադատ կամ գրականագետ լինելու ակնարկներով, մոտս նման բնական հակազդեցություն է առաջացնում, որովհետև ՄԱՆԱՎԱՆԴ երբ առանց ստեղծագործություններին ծանոթանալու նման կարծիք է հնչում, որ գրողը «Վայ անվանի գրող է», ապա արդեն իմ համար այդ կարծիքն անարժեք է դառնում: Ինչևէ, բարեկամս, անձիդ վրա չեմ կենտրոնանում (դեռևս վստահ չեմ նույն մարդն ես, թե պարզապես իրար հետ եք):
Շեկոյանին ծանոթ եմ իր «Հայկական ժամանակ» վեպով, գնահատականս՝ գերազանց:
Ծանոթ չեմ իր այլ արձակ գործերին, ծանոթ չեմ պոեզիային, ցավոք:
Շեկոյանին վստահաբար անվանում եմ գրող, կայացած ու լավ գրող: Հիմա հերթով ասեմ:
Կայացած ա պարզագույն պատճառով, ինքն ունի իր ընթերցողը, ընդ որում այդ ընթերցողի մեջ սակավ չեն գրականությունից իսկապես հասկացող, այն գնահատող մարդիկ: Հետևաբար նրա գրող ու իսկապես գրող լինելը արդեն իսկ կասկածից դուրս է: Հիշենք, որ գրողի համար ամենամեծ գնահատականը ընթերցող ունենալն ու սիրված լինելն է ու բնավ էական չի, որ կլինեն նրա գործերը չսիրողներ, այդ թվում «դիպլոմավոր» կամ այլ տեսակի:
Ամենահանճարեղ գրողներն անգամ ունեն չհավանողներ, իրենց արվեստը չսիրողներ: Պարզապես սովորաբար դրանք լինում են հիմնավոր կարծիքներ, այլ ոչ թե օդից մի քանի մոլեկուլ բռնելով իրար կողք շարելով սարքված կարծիքներ:
Լավ գրող հասկացությունը առավել սուբյեկտիվ հասկացություն է: Մասնավորապես Շեկոյանը լավ գրող է ինձ համար, որովհետև իր պարզ, չպարտադրող ու հետաքրքիր ոճը հավանում եմ, իր վեպը կարդում եմ հաճույքով, այն ինձ շատ բան է տալիս: Նույն գրողը շատերիդ համար կարող է վատը լինել, դա էական չէ, բոլորովին:
Շեկոյանի չափածո գործերից չեմ կարդացել, բայց արձակը դուրս գալիս ա, գրում ա առանց ավելորդ երկարացնելու, հումորով ու դիպուկ, բայց ամենաշատը դուրս գալիս ա էն, որ ինքը գրում ա նենց ոնց որ հասարակ մարդը կգրեր, այսպես կոչված «փողոցի» լեզուն իր արձակի մեջ շատ կա, մանավանդ երկխոսությունների մեջ, էտ իրա հումորի ու դիպուկության հետ միախառնված կարգին բան ա ստացվում:
Chuk ջան, ես ի տարբերություն քեզ չեմ կարծում, որ դու և Երվանդը մի մարդ եք,իսկ ընկեր եք, թե ոչ , ինձ տվյալ դեպքում չի հետաքրքրում, քանի որ այստեղ ոչ մի կրիմինալ չեմ տեսնում:Ես ջհանդամը, ինձ վիրավորելն էդքան հեշտ չի, էդ մարդուն ինչի վիրավորեցիր իզուր տեղը, չհասկացա:
Անցնենք առաջ,ես Շեկոյանի արձակին քո հղումով ծանոթացա:Լեզուն իրոք անընդունելի է ,Ժարգոնով լցված, ես զարմանում եմ, թե նրա ինչն ես հավանում: Լավ , մի խոսքով, մեր տեսակետները պարզ են, արի չերկարացնենք՝ ամեն մեկս մնանք մեր կարծիքին, թե չէ քեզ գիտեմ, պետք ա նորից կռվես...ախր քո տունը շինվի, հեչ աչք չունես...:B
Անցնենք առաջ,ես Շեկոյանի արձակին քո հղումով ծանոթացա:Լեզուն իրոք անընդունելի է ,Ժարգոնով լցված, ես զարմանում եմ, թե նրա ինչն ես հավանում: Լավ , մի խոսքով, մեր տեսակետները պարզ են, արի չերկարացնենք՝ ամեն մեկս մնանք մեր կարծիքին, թե չէ քեզ գիտեմ, պետք ա նորից կռվես...ախր քո տունը շինվի, հեչ աչք չունես...
Բարեկամս, երբևէ նման կարծիք չեմ կազում կարծիքների նույնական լինելու պատճառով, ունեմ շատ ավելի լայն հնարավորություններ: Եթե սխալվում եմ, նախապես ներողություն:
Ինչ վերաբերվում է Շեկոյանին, ապա ես հակիրճ գրել եմ, թե ինչն եմ հավանում: Ի դեպ Շեկոյանը ժարգոնով չի գրում, գրում է Երևանյան խոսակցական լեզվով: Ու ամբողջ խնդիրն այն է, որ ես լրիվ նորմալ կվերաբերվեմ, եթե հիմնավորվի, որ այդ խոսակցական լեզվի պատճառով իրեն չես սիրում, բայց դրա վրա հիմնվելով անվանել նրան «վայ գրող» մշտապես նման ռեակցիա է առաջացնելու:
Ոչ մեկը ոչ մեկին չի կարող պարտադրել սիրել ինչ-որ գրողի կամ լավ արտահայտվել նրա նկատմամբ, բայց ավելորդություններից խուսափելը ու քննադատելուց առանց նման պիտակումների քննադատելը ճիշտ է: Օրինակ ինձ համար լրիվ ընդունելի է Ուլուանայի տեսակետը:
Ապե նատուռի բեսամթ չի դզում էս գրական լեզվի մասին շուխուռները, թարգեք, գյաջ ըլնեմ:
Ուլուանան էլ, Քննադատն էլ շատ լավ հիմնավորեցին իրենց տեսակետը: Երևանյան խոսակցական լեզուն ես տարբերում եմ ժարգոնից՝ չես համոզի: Կարող եմ ավելի մանրամասն խոսել էդ մասին՝մեջբերումներով, բայց դա երկար խոսակցություն է: Բոլորն էլ աչք ունեն՝ թող կարդան:
Ուլուանան էլ, Քննադատն էլ շատ լավ հիմնավորեցին իրենց տեսակետը: Երևանյան խոսակցական լեզուն ես տարբերում եմ ժարգոնից՝ չես համոզի: Կարող եմ ավելի մանրամասն խոսել էդ մասին՝մեջբերումներով, բայց դա երկար խոսակցություն է: Բոլորն էլ աչք ունեն՝ թող կարդան:
Հիմա չեմ հասկանում, իմաստը որն է վիճաբանության, քեզ դու չի գալիս, ինձ ու Փիլիպոսին էլ չի դուր գալիս, Չուկին ու Մարտիրոսին էլ դուր է գալիս, հո քննադատի հիմնավորելով չի, եթե մարդը սիրում է, կարդում է, էլ ի՞նչ չափանիշ պիտի ունենա գրողին լավը համարելու, Ջրբաշյանի Գրականագիտության տեսության սահմանած օրենքնե՞րը: Մի բան ասի, մի բան ասեմ սկզբունքի զրույց ա դառնում…:think
Rhayader
07.12.2009, 23:41
Հիմա չեմ հասկանում, իմաստը որն է վիճաբանության, քեզ դու չի գալիս, ինձ ու Փիլիպոսին էլ չի դուր գալիս, Չուկին ու Մարտիրոսին էլ դուր է գալիս, հո քննադատի հիմնավորելով չի, եթե մարդը սիրում է, կարդում է, էլ ի՞նչ չափանիշ պիտի ունենա գրողին լավը համարելու, Ջրբաշյանի Գրականագիտության տեսության սահմանած օրենքնե՞րը: Մի բան ասի, մի բան ասեմ սկզբունքի զրույց ա դառնում…:think
Պատրաստ եմ ստորագրել գրած ամեն բառի տակ: Ամեն::P
Ուլուանա
07.12.2009, 23:49
Համ էլ ձեռի հետ հիշեցնեմ, որ քննարկվող երկու թեմաների վերաբերյալ Ակումբում ունենք առանձին թեմաներ՝ «Ժարգոնը ժամանակակից հայ գրականության մեջ» (http://www.akumb.am/showthread.php?t=19633) և «Արմեն Շեկոյան» (http://www.akumb.am/showthread.php?t=190)։ Թեև երկուսն էլ այս թեմային առնչվում են, բայց եթե շատ խորանալու միտում կա, խորհուրդ կտայի նշածս թեմաներում գրառում անել։
Մի գուցե շատ օֆթոփեցինք, բայց էն ինչ-որ կասեմ, էնքան էլ օֆթոփ չի, ուզում եմ անպայման ասել, ես ակումբում գրանցվեցի հատուկ գրականության, հայոց լեզվի մասին թեմաների համար, այդ ժամանակ աշխուժացում կար այդ թեմաներում, էս վերջերս անցում էր կատարվել սերիալների ու աստղերի, ձանձրանում էի, շնորհակալություն Նաիրուհուն, որ էն Անտաշյանի մասին թեման բացեց, մի գուցե դրանից հետո ավելի շատ գրականության այլ հարցերից խոսացինք, այլ գրողների քննարկեցինք, բայց կարևորը որ աշխուժացում նկատվեց նորից ժամանակակից, ու ոչ միայն, գրողների ու գրականությանը վերաբերող խնդիրների շուրջ:)
Նաիրուհի
08.12.2009, 00:47
շնորհակալություն Նաիրուհուն, որ էն Անտաշյանի մասին թեման բացեց
Խնդրեմ:)
Ի դեպ՝ Էն Անտաշյանն էլ է Վանաձորից:secret:secret
Տաթև Արծրունի
09.12.2009, 01:48
Հետաքրքիր է... Google-ում "Ժամանակակից հայ գրականություն" արտահայտության փնտրումը առաջին տողով այս կայքն է բերում, մտնում եմ ու ... ինչ եմ տեսնում`
Արմեն Շեկոյան
Լուսինե Վայաչյան
Վիոլետ Գրիգորյան
Տիգրան Կարապետիչ
Ասողիկ եպիսկոպոս Արիստակեսյան
Արտաշես Յավրյան
Էդուարդ Հարենց
Կարեն Անտաշյան
Թերթեցի քննարկումներն ու չդիմացա, որոշեցի գրացվել:
Ցավուվ պիտի նշեմ, որ այս ֆորումի մասնակիցներից շատերի մոտ ես էժանագին անձնական վիրավորանքների կամ ախպերական գովերգերի մակարդակից բարձր բան չգտա: Այս ցանկը խեղճ է և ողբերգական, եթե ձեր պատկերացումները արդի հայ գրակի մասին սահմանափակվում են այս ցանկով` ուրեմն ձեր պատկերացումներն էլ են խեղճ: Մեր ազգին բնորոշ հատկանիշ է` խառնվել ցանկացած հանարավոր գործի, անկախ նրանից թե խելքդ ինչքանով է հասնում դրանից: Համազգային դիլետանտության սինդրոմին վերջ տվեք: Եթե ինչ-որ մեկին դա երջանկացնում է` թող Արտաշես Յավրյանն ու Ասողիկ եպիսկոպոս Արիստակեսյանը մնան ժամանակակից հայ գրակի տակ, բայց, ասենք աններելի է, երբ այդ ցանկում չկան Հովհաննես Գրիգորյանն, Գուրգեն Խանջյանը, Նորայր Ադալյանը, Լևոն Խոչոյանը, երիտասարդներից հատկապես Հրաչյա Սարիբեկյանն ու Մհեր Բեյլերյանը:
Էս մարդիկ արդի համաշխարհային գրականությանը հարիր մակարդակի իրական գրականություն են ստեղծել/ում և պետք չի սար ու չոլ ընկնել` կարդացեք, պատկերացում կազմեք, արժեվորեք, նրանք են ձեր ժամանակի գրողները, չէ որ դա մի առանձին երջանկություն է քո հետ միևնույն տարածաժամանակային հատվածում ապրող և այդ տարածաժամանակը կրող գրողին ճանաչելը:
ՀԳ
Վերջը միքիչ պաթոսով ստացվեց :D չսիրածս բանն ա
Հետաքրքիր է... Google-ում "Ժամանակակից հայ գրականություն" արտահայտության փնտրումը առաջին տողով այս կայքն է բերում, մտնում եմ ու ... ինչ եմ տեսնում`
Արմեն Շեկոյան
Լուսինե Վայաչյան
Վիոլետ Գրիգորյան
Տիգրան Կարապետիչ
Ասողիկ եպիսկոպոս Արիստակեսյան
Արտաշես Յավրյան
Էդուարդ Հարենց
Կարեն Անտաշյան
Թերթեցի քննարկումներն ու չդիմացա, որոշեցի գրացվել:
Ցավուվ պիտի նշեմ, որ այս ֆորումի մասնակիցներից շատերի մոտ ես էժանագին անձնական վիրավորանքների կամ ախպերական գովերգերի մակարդակից բարձր բան չգտա: Այս ցանկը խեղճ է և ողբերգական, եթե ձեր պատկերացումները արդի հայ գրակի մասին սահմանափակվում են այս ցանկով` ուրեմն ձեր պատկերացումներն էլ են խեղճ: Մեր ազգին բնորոշ հատկանիշ է` խառնվել ցանկացած հանարավոր գործի, անկախ նրանից թե խելքդ ինչքանով է հասնում դրանից: Համազգային դիլետանտության սինդրոմին վերջ տվեք: Եթե ինչ-որ մեկին դա երջանկացնում է` թող Արտաշես Յավրյանն ու Ասողիկ եպիսկոպոս Արիստակեսյանը մնան ժամանակակից հայ գրակի տակ, բայց, ասենք աններելի է, երբ այդ ցանկում չկան Հովհաննես Գրիգորյանն, Գուրգեն Խանջյանը, Նորայր Ադալյանը, Լևոն Խոչոյանը, երիտասարդներից հատկապես Հրաչյա Սարիբեկյանն ու Մհեր Բեյլերյանը:
Էս մարդիկ արդի համաշխարհային գրականությանը հարիր մակարդակի իրական գրականություն են ստեղծել/ում և պետք չի սար ու չոլ ընկնել` կարդացեք, պատկերացում կազմեք, արժեվորեք, նրանք են ձեր ժամանակի գրողները, չէ որ դա մի առանձին երջանկություն է քո հետ միևնույն տարածաժամանակային հատվածում ապրող և այդ տարածաժամանակը կրող գրողին ճանաչելը:
ՀԳ
Վերջը միքիչ պաթոսով ստացվեց :D չսիրածս բանն ա
Սիրելի Տաթև, այն էլ Արծրունի, խորհուրդ եմ տալիս մինչ քննարկման մեջ մտնելը ծանոթանալ քննարկումների կարգին ու ակումբի կանոնադրությանը (http://www.akumb.am/rules.php): Մասնավորապես գրառումդ թեմայից դուրս է, ու շուտով այն կտեղափոխեմ համապատասխան թեմա:
Ինչևէ, ինչպես ցանկացած ֆորում, սա էլ բաց հարթակ է, որտեղ յուրաքանչյուր ոք ազատ է նոր թեմաներ, նոր քննարկվող նյութեր առաջարկել, այդ թվում բացել նշածդ հեղինակներին վերաբերվող թեմաներ:
Մասնավորապես նշածդ հեղինակներից ծանոթ եմ Հովհաննես Գրիգորյանի, Գուրգեն Խանջյանի և Լևոն Խեչոյանի գրականությանը, երեքին էլ շատ սիրում եմ: Արդ, ի՞նչն է քեզ խանգարում հիմա մտնել ու նրանց նվիրված թեմաներ բացել՝ վերևից խոսելու ու «ամոթանք» տալու փոխարեն:
Ի դեպ նշածդ գրողների լավը լինելը չի նշանակում քննարկվող գրողների վատը լինելը: Մասնավորապես ինձ շատ դուր է գալիս Շեկոյանի արձակը, ինձ նաև դուր է գալիս Ասողիկ եպիսկոպոս Արիստակեսյան ոճը, թեև նրան թույլ բանաստեղծ եմ համարում:
Ասածս այն է, որ բացառված չէ, որ դու էլ այստեղ ստանալու շատ բան ունես, մի շտապիր փոքր ինչ վերից նայել, դա արդեն իսկ քո նկատմամբ որոշակի վերաբերմունք է ստեղծում:
Մոդերատորական. Վերջին երկու գրառումները տեղափոխվել են «Անտաշատ 78% (http://www.akumb.am/showthread.php?t=49929)» թեմայից:
Ասածս այն է, որ բացառված չէ, որ դու էլ այստեղ ստանալու շատ բան ունես, մի շտապիր փոքր ինչ վերից նայել, դա արդեն իսկ քո նկատմամբ որոշակի վերաբերմունք է ստեղծում:
Շատ, շատ ճիշտ դիտողություն էր... Գերապատիվ Տաթև Արծրունի, դու դիր թեմաները, մենք բոլորին հերթով կքննենք...
Տաթև Արծրունի
09.12.2009, 21:28
Շատ, շատ ճիշտ դիտողություն էր... Գերապատիվ Տաթև Արծրունի, դու դիր թեմաները, մենք բոլորին հերթով կքննենք...
Ասածս հենց այն է, որ եթե դու օրինակ քո մասնագիտական կրթությամբ 4-րդ կարգի խառատագործ ես, մի քիչ անարդար չի? լինի քեզ արդի հայ գրականություն քննարկելու և վճիռներ կայացնելու, որովհետև միշտ վտանգ կա, որ դու քիչ ես կարդացել համաշխարհային գրականություն, ունես անձնական ամբիցիաներ, վատ տրամադրություն ունես այս պահին, միգուցե պարզապես սոված էս, կամ 3 տարի տղամարդու (կամ կնոջ) երես չես տեսել և չարացած ես, միգուցե ուղակի կյանքդ չի ստացվել, որովհետև քո տարիքի, քեզ հետ կյանք մտած մարդկանցից շատերը 5 անգամ շատ են վաստակում քեզնից և դու չարացած ես աշխարհի, աստծո, մարդկության վրա.... (շունչս կտրվեց, լավ շարունակեմ:ok) Եվ ասենք այնպիսի նուրբ բանն ինչպիսին նորովի նոր բան ասելու եկած գրականություն ու այն ասել փորձող մարդն է, որ գրող է կոչվում կամ այդպիսի հավակնություններ ուն` ԴՈՒ քո թերզարգացածությամբ ու թերմտածողությամբ, ԱՆԱՐԴԱՐԱՑԻՈՐԵՆ թքում-մրում, ցեխոտում ու ԴԱՏԱՊԱՐՏՈՒՄ ԷՍ, դիցուք` ՈՐՈՎՀԵՏԵՎ...
Ճիշտ չի էլի:angry
Սիրելի Տաթև, այն էլ Արծրունի, քեզ տեղեկացնում եմ, եթե չգիտես, որ սովորաբար գրողները գրում են 4-րդ կարգի խառատագործների, իմա մարդկանց, ընթերցասերների համար, այլ ոչ թե օրինակ դիպլոմավորված գրականագետների բարեհաճությունը ձեռք բերելու համար, և հենց ընթերցողը և 4-րդ կարգի խառատագործներն են, որ պիտի գնահատեն գրականությունը, քննադատեն գրականությունը, դասակարգեն գրականությունը և այլն: Հետևողականորեն խորհուրդ եմ տալիս այսպես վերից խոսելու փոխարեն մասնակցել կոնկրետ քննարկումներին, առաջարկել նորերը ու կարծիքներ հայտնել, փորձել դրանք հիմնավորել կոնկրետ գրողների ու նրանց կոնկրետ ստեղծագործությունների մասին:
Marine-24
09.12.2009, 21:43
Շատ եմ սիրել գիրք կարդալ: 7-րդ դասարանում կարդացել էի պատմական գրքերի մեծամասնությունը և արկածային բազմաթիվ գրքեր, բայց այսօր չեմ ճանաչում և ոչ մի ժամանակակից գրողի, որի գրվացքները հետաքրքրություն առաջացնեն իմ մեջ: Եվ ինձ թվում է շատերն են իմ նման:
Տաթև Արծրունի
09.12.2009, 21:51
Սիրելի Տաթև, այն էլ Արծրունի, քեզ տեղեկացնում եմ, եթե չգիտես, որ սովորաբար գրողները գրում են 4-րդ կարգի խառատագործների, իմա մարդկանց, ընթերցասերների համար, այլ ոչ թե օրինակ դիպլոմավորված գրականագետների բարեհաճությունը ձեռք բերելու համար
Չարաչար ՍԽԱԼՎՈՒՄ ԵՍ Չուկ, ուղղակի` Չուկ... բարձրարժեք գրականությունը, արվեստն ընդանրապես, երբեք մասսայական մշակույթ չի եղել, առավել ևս մեր ժամանակներում, չխաբենք մեզ (ինչպես մի ֆրանսիական ֆիլմի հերոս էր ասում :P):
4-րդ կարգի խառատագործի համար "Կյանքի գինը" ավելի հուզիչ ու տպավորիչ է, քան "Նռան գույնը" (խոսոտովանեմ, մեկ-մեկ` ինձ համար նույնպես:D), 4ԿԽ-ի հմաար Ռեմբոն շարքային առվամոլ է, Վան Գոգը` խոլագար, Չարենցը` 1000 անոցի վրայի մարդը...
Ոչ մի բարձրարժեք ստեղծագործություն չի ստեղծվել համամարդկային սիրո և ընթերցողին հաճոյանալու նկրտումներով, այդպիսի արտահայտությունները մոդա էին 18-րդ դարավերջին, բայց միևնույնն է` այն ժամանակ էլ դա չէր գործում:
Տրամաբանական հարց է ծագում` բա լավ, էլ ինչու են ստեղծվում ????
ա. Ստեղծողներին հարցրեք, բայց նրանցից անկլեղծներին
բ. Անձնական ամբիցիաներից ելնելով` փառամոլությունը մարդկային է այնքան
գ. Տաղանդն այնուամենայնի բոլորին չի տրվում, միգուցե Աստծո գործիքներն են ստեղծողները?, նրանց միջոցով Աստված հաղորդում է 4ԿԽ-ներին իր ճշմարտությունները ????
Եսիմ
Ասածս հենց այն է, որ եթե դու օրինակ քո մասնագիտական կրթությամբ 4-րդ կարգի խառատագործ ես, մի քիչ անարդար չի?
Հարգարժան Տաթև Արծրունի, հարկ եմ համարում քեզ հայտնել, որ ես մասնագիրությամբ բանասեր եմ, ԹԵև ԵՐԲԵՄՆԻ ... . ասում են, վատ չգիտեմ իմ մասնագիտությունը ու ,ասում են վատ չգիտեմ նաև համաշխարհային գրականությունը, թեև ,այսօր, շատերի նման ինչ գործ ասես անում եմ՝ ընտանիքս պահելու համար: Պարզապես, չեմ սիրում նման քննարկումների խիստ լուրջ, ակադեմիական ոճը և քո թվարկած՝ «աշխարհի աչքը հանող»գրողներից ոմանց գործերին մի քիչ տեղյակ եմ, մնացածի մասին էլ , հուսով եմ դու կլուսավորես նվաստիս:Ես հենց այնպես ոչինչ չեմ ասում, հարգելիս...Ես պատահական մարդ չեմ այս բաժնում... գոնե մի 10 տարի էլ , որ էս տեմպերով շատ կարդաս, երևի թե մարդկանց կարողանաս տարբերել...
Տաթև Արծրունի
09.12.2009, 22:01
բայց այսօր չեմ ճանաչում և ոչ մի ժամանակակից գրողի, որի գրվացքները հետաքրքրություն առաջացնեն իմ մեջ: Եվ ինձ թվում է շատերն են իմ նման:
Խորհուրդ` եթե ուզում ես (իրոք ուզում ես) արագ և արդյունավետ պատկերացում կազմել արդի հայ արձակի ամենաերիտասարդ, իրապես շնորհալի ու խոստումնալից (բացում ա էս բառը` այսինքն խոստումներով լի:D) ներկայացուցիչների և նրանց կողմից վերջին տարիներին ստեղծած ամենաարժեքավորի մասին` ապա ձեռք բեր և կարդա վերջերս (կարծեմ գարնանը) լույս տեսած "Արդի հայ արձակի անթոլոգիա 18-33" գիրքը և ես քեզ խոստանում եմ, որ եթե դու գրական ճաշակ ունես (ոչ են կոմունիստի թվի սոցռեալիզմի փոշին շնչող քյաֆթառ պառավների նման), ապա դու լիքը լավ գրականություն կգտնես էնտեղ:
Ց:
Հարգելի ՏաթևայնէլԱրծրունի, կայսրինը՝ կայսրին, Աստծունը՝ Աստծուն: Գրականությունը նախևառաջ նպատակ ունի հոգևոր կամ գեղագիտական հաճույք պատճառելը մարդուն և/կամ ինչ-ինչ մտածական գործընթացներ խթանելը վերջինիս ուղեղում, լինի դա խոհերի մեջ գցելը, էմոցիոնալ ցնցումներով զգետնելը կամ էլ սուր սյուժեից կամ էրոտիկ տեսարաններից կայֆ բռնել տալը: Եվ եթե որոշ մարդկանց համար հաճելի կամ ցանկալի է Էլիոտ ու Մալարմե կարդալով հագեցնել իրենց հոգևոր քաղցը, ուրիշների համար նույնքան հաճելի կարող է լինել Վիոլետ Գրիգորյանը կամ Վահրամ Սահակյանը: Մենք ուրիշների ճաշակն ու կամարտահայտման իրավունքը դատափետելու բարոյական իրավունք չունենք, եթե չենք ցանկանում (կամ ցավագին ենք ընդունում), որ, օրինակ, քո կարդացած Ռեմբոյին էլ մարշուտկի վաստակավոր շոֆեռ Շմայսը որակի որպես «մեծ յոթնյակ»: Սակայն իրավունք ունենք ու կարող ենք ընթերցողի տեսանկյունից քննադատել որևէ հեղինակի՝ այստեղ արդեն իրավմամբ ի ցույց դնելով մեր քննադատական ողջ ահարկու զինանոցը: Գրողի դատավորը, գրողին գրող դարձնողը ընթերցողն է, այսինքն՝ մենք: Իսկ «մենք»-ը տարբեր է լինում: Եվ փառք Աստծու, որ տարբեր է լինում, այլապես այսօր կունենայինք միայն մեկ ժանր, միայն մեկ հոսանք, միայն մեկ գրող:
Դու կարող ես քո ձայնը բարձրացնել հանուն այն բանի, որ որոշ՝ քո կարծիքով ցածրակարգ գրվածքներ դադարեն հրատարակվելուց, տարածվելուց, պրոպագանդվելուց, սակայն չես կարող այն մարդուն, ում դուրը դա գալիս է, իսկույն համոզել, որ նրա կարդացածը աղբ է: Առավել ևս՝ կարիք չկա նրան մերկապարանոց կերպով մեղադրելու անճաշակության, չզարգացածության կամ հիմարության մեջ: Միշտ էլ կա զանգացածից զարգացածը, և քո կարդացած Բոդլերին մի օր մեկ ուրիշը կարող է ցանկանալ ջախջախել իր կարդացած Սեն Ժոն Պերսով: մի խելոք մարդ ասել է՝ «Ես կարող եմ դեմ լինել քո կարծիքին, սակայն ես մինչև արյան վերջին կաթիլը կպայքարեմ, որ դու այն արտահայտելու իրավունք ունենաս»:
Եվ, ի վերջո, նման հայտարարություններ անելով դու միանգամից խիստ լուրջ մարտահրավեր ես նետում համայն աշխարհին և չափազանց բարձր նշաձող ես դնում քո հետագա գրառումների համար :): Եվ այդ նշաձողից ցանկացած շեղում կամ իջեցում նկատելիս քո կոմպետենտ զրուցակիցները հակված կլինեն քո՝ վերևում արված հայտարարությունը որակելու որպես հասարակ պարծենկոտություն ու ինքնահավանություն ;):
Տաթև Արծրունի
09.12.2009, 22:12
Հարգարժան Տաթև Արծրունի, հարկ եմ համարում քեզ հայտնել, որ ես մասնագիրությամբ բանասեր եմ, ԹԵև ԵՐԲԵՄՆԻ
Հարգելի "Սֆինքս", նույն ինքը` ԵՐԲԵՄՆԻ ԲԱՆԱՍԵՐ, նույն ինքը` Անդամության թեկնածու, շնորհակալ եմ ձեր ամփոփ ինքնակենսագրականի և հատկապես այն փաստի համար, որ դուք բանասիրական կրթություն ունեք:
Միգուցե տպավորությունն այնպիսին է եղել, որ ես Ձեզ ի նկատի ունեմ, բայց իրականում ուղղակի օդի մեջ օրինակ էր... ես գրականությունը քննարկելիս սկզբունքորեն դեմ եմ էմոցիաներին ու անհարկի անձնավորումներին
Տաթև Արծրունի
09.12.2009, 22:16
Եվ, ի վերջո, նման հայտարարություններ անելով դու միանգամից խիստ լուրջ մարտահրավեր ես նետում համայն աշխարհին և չափազանց բարձր նշաձող ես դնում քո հետագա գրառումների համար : Եվ այդ նշաձողից ցանկացած շեղում կամ իջեցում նկատելիս քո կոմպետենտ զրուցակիցները հակված կլինեն քո՝ վերևում արված հայտարարությունը որակելու որպես հասարակ պարծենկոտություն ու ինքնահավանություն :
Համաձայն եմ անվերապահորեն:
Ասածս հենց այն է, որ եթե դու օրինակ քո մասնագիտական կրթությամբ 4-րդ կարգի խառատագործ ես, մի քիչ անարդար չի? լինի քեզ արդի հայ գրականություն քննարկելու և վճիռներ կայացնելու, որովհետև միշտ վտանգ կա, որ դու քիչ ես կարդացել համաշխարհային գրականություն, ունես անձնական ամբիցիաներ, վատ տրամադրություն ունես այս պահին, միգուցե պարզապես սոված էս, կամ 3 տարի տղամարդու (կամ կնոջ) երես չես տեսել և չարացած ես, միգուցե ուղակի կյանքդ չի ստացվել, որովհետև քո տարիքի, քեզ հետ կյանք մտած մարդկանցից շատերը 5 անգամ շատ են վաստակում քեզնից և դու չարացած ես աշխարհի, աստծո, մարդկության վրա.... (շունչս կտրվեց, լավ շարունակեմ:ok) Եվ ասենք այնպիսի նուրբ բանն ինչպիսին նորովի նոր բան ասելու եկած գրականություն ու այն ասել փորձող մարդն է, որ գրող է կոչվում կամ այդպիսի հավակնություններ ուն` ԴՈՒ քո թերզարգացածությամբ ու թերմտածողությամբ, ԱՆԱՐԴԱՐԱՑԻՈՐԵՆ թքում-մրում, ցեխոտում ու ԴԱՏԱՊԱՐՏՈՒՄ ԷՍ, դիցուք` ՈՐՈՎՀԵՏԵՎ...
Ճիշտ չի էլի:angryՓաստորեն, գրական լավ ճաշակ ունենալու համար անհրաժեշտ էլ լավ կերած լինել, և առնվազն վերջին երեք տարիների ընթացքում տղամարդու (կամ կնոջ) երես տեսած լինել:think
Տարաբնույթ կարգի խառատները, արհեստավորները, երթուղայինի վարորդները, մեր մեջ, շատ ավելի բարի են լինում և դրական տրամադրված շրջակա աշխարհի նկատմամբ, շատ ավելի նախանձախնդիր հազարանոցի վրայի մարդու հարգանքը բարձր պահելու հարցում, քան ակադեմիական կրթություն ունեցող ինքնահավան ու մեծամիտ բազմաթիվ գիտուններ, որոնք ծանոթ են Ռեմբոյի կենսագրությանը ու նախանձից մեռնում են, որովհետև թեև իրենք էլ են արվամոլ, բայց չունեն նման գրական տաղանդ:
Հ. Գ. Խնդում եմ, որ ոչ ոք խոսքս իր վրա չվերցնի ակումբի անդամներից, որովհետև այն օդի մեջ օրինակ է և ուղղված չէ կոնկրետ որևէ մեկին այնպես, ինչպես հարգարժան Տաթև Արծրունու խոսքը ուղղված չէր ոչ պակաս հարգարժան Sphinx-ին:
Չարաչար ՍԽԱԼՎՈՒՄ ԵՍ Չուկ, ուղղակի` Չուկ...
Հարգելի "Սֆինքս", նույն ինքը` ԵՐԲԵՄՆԻ ԲԱՆԱՍԵՐ, նույն ինքը` Անդամության թեկնածու,
Սիրելի Տաթև, այն էլ Արծրունի, նախ ուզում եմ իմ խորին շնորհակալությունը հայտնել նվաստիս ուշադրություն դարձնելու և ոճս կրկնօրինակելու համար: Սա կարծես փոքրիկ հուշում էր, որ իմ գրվածը բավական մոտ էր թիրախին, զգացված եմ ու խոնարհումներս եմ հղում քեզ, բարեկամս:
Քո տեսակետը ինձ լիովին համոզեց ու ես հասկացա, որ ողջ գիտակից կյանքս սխալ եմ ապրել: Ես չպիտի գրականություն ուսումնասիրեի և չպիտի ընթերցեի, ընթերցելու դեպքում չպետք է կարծիք կազմեի հեղինակի ու գրքի մասին, կարծիք կազմելու դեպքում չպետք է այդ մասին բարձրաձայնեի, չէ որ դա անթույլատրելի է, ախր գրողները գրել են ընդամենը իրենց ամբիցիաներից ելնելով, ինչպե՞ս է հանդգնում մահկանացու մարդ արարածը այդ ամբիցիաների պտղի մասին կազմել ինչ-որ շնչավոր ու մատերիալական կարծիք, սա հանցանք է ու սրա համար պատիժ պետք է սահմանել, օրինակ կտրել լեզուն, որ այլևս երբևէ որևէ գրողի մասին գնահատական չհնչեցնեմ, կտրել մատներս, որ չկարողանամ այդ կարծիքս մեքենագրել: Եվ պիտի փակվեմ եկեղեցում ու աղոթքս հղեմ Աստծուն, որպեսզի նա իր խոսքն այլ գրողների միջոցով էլ հասցնի մեզ, իսկ մենք հանկարծ ու այն չընթերցենք, ընթերցելու դեպքում կարծիք չկազմենք, կարծիք կազմելու դեպքում հանկարծ ու չբարձրաձանենք...
Ի դեպ նշածդ գրողներից մի քանիսին անձամբ եմ ճանաչում ու հավատացնում եմ, որ կարծիքդ լսելիս սկզբից նրանց աչքերը կկլորանան, հետո կսկսեն ծիծաղել, վարակիչ ու գեղեցիկ ծիծաղով, ճիշտ այնպես, ինչպես որ ես եմ հիմա ծիծաղում ու արթնացնում իմ սիրելի ծնողներին ու եղբորս...
Խորհուրդ` եթե ուզում ես (իրոք ուզում ես) արագ և արդյունավետ պատկերացում կազմել արդի հայ արձակի ամենաերիտասարդ, իրապես շնորհալի ու խոստումնալից (բացում ա էս բառը` այսինքն խոստումներով լի:D) ներկայացուցիչների և նրանց կողմից վերջին տարիներին ստեղծած ամենաարժեքավորի մասին` ապա ձեռք բեր և կարդա վերջերս (կարծեմ գարնանը) լույս տեսած "Արդի հայ արձակի անթոլոգիա 18-33" գիրքը և ես քեզ խոստանում եմ, որ եթե դու գրական ճաշակ ունես (ոչ են կոմունիստի թվի սոցռեալիզմի փոշին շնչող քյաֆթառ պառավների նման), ապա դու լիքը լավ գրականություն կգտնես էնտեղ:
Ց:
Եթե կարդա ու դուրը չգա:think, ուրեմն գրական ճաշակ չունի՞, Արծրունի Դուք երևի էտալոնն եք գրական ճաշակի:think
Տաթև Արծրունի
10.12.2009, 11:53
STOP! STOP! STOP!
Սիրելիներս, մանրախնդիր և ինքնանպատակ լեզվակռվի զուտ հայակակն գայթակղությանը տուրք չտալով, ի սկզբանե մի քանի հանգամանք հստակեցնենք
1. Ես հենց սկզբից կոչ եմ արել արդի հայ գրականությունն ու նրա մասնավոր դեպքերը քննարկելիս առավել նրբանկատ լինել, չշտապել դատապարտումներում, վճիռներ կայացնելիս` հիմնավորել: Ամեն դեպքում սա ֆորում է` հանրային քննարկման վայր, որի արխիվը գլոբալ փնտրողական համակարգերը շնչում են ու հիշում: Արդի հայ գրականությունը հիմա շատ կարևոր փուլ է ապրում, մեծանում է հասարակական հետաքրքրությունը նրա հանդեպ, նոր անուններ են ի հայտ գալիս` նոր ասելիքով ու նոր խոսքով, ընդհանուր զարգացման տեսակետից 90-ականների նիհիլիստական կոլլապսը հաղթահարելու ճիգ կա: Այնպես որ եկեք ավելի շատ կարդանք և հնարավորինս քիչ` գրենք, որպեսզի գրածներս գրածի նման լինի:
2. Ես բանասիրական մասնագիտական կրթություն չունեմ, ոչ ել երբևէ գրականություն կոչվելու հավակնություններով որևէ տեքստ եմ գրել, ես հանրային հարաբերությունների մասնագետ եմ, իսկ արդի հայ գրականության և ընդհանրապես գրականության քարոզչությունն իմ այսպես ասած հոբին է:
Հարգելի Տաթև, ես ուզում եմ, որ դու հասկանաս մի շատ պարզ բան, որ գնահատականներ տալը, անգամ խիստ, յուրաքանչյուրիս իրավունքն է: Եթե վախենում ես, որ դրանով պիտի «հայ արդի գրականության զարգացման ճանապարհը կասեցվի», ապա թույլ տուր ուղղակի ժպտալ ու նորից ու նորից առաջարկել հետևյալը. այլ քննարկողների քննարկման մակարդակը գնահատելու ու պահանջներ դնելու փոխարեն ինքդ մասնակցիր քննարկումներին, գրիր հիմնավորված կարծիքներ, առաջարկիր նոր քննարկումներ:
Ի դեպ հիշեցնեմ, որ թեման արդեն շատ է շեղվել:
Հստակեցնում եմ. այս թեման նախատեսված չէ մասնակիցների քննարկման ձևը քննարկելու համար: Ոչ մեկը դրա իրավունքն ուղղակի չունի: Մինչդեռ յուրաքանչյուր գրող իր ստեղծագործությունները հրապարակելու պահից հայտ է ներկայացնում դառնալու քննարկման առարկա և այդ թվում խստորեն քննադատվելու:
Marine-24
10.12.2009, 22:06
Խորհուրդ` եթե ուզում ես (իրոք ուզում ես) արագ և արդյունավետ պատկերացում կազմել արդի հայ արձակի ամենաերիտասարդ, իրապես շնորհալի ու խոստումնալից (բացում ա էս բառը` այսինքն խոստումներով լի:D) ներկայացուցիչների և նրանց կողմից վերջին տարիներին ստեղծած ամենաարժեքավորի մասին` ապա ձեռք բեր և կարդա վերջերս (կարծեմ գարնանը) լույս տեսած "Արդի հայ արձակի անթոլոգիա 18-33" գիրքը և ես քեզ խոստանում եմ, որ եթե դու գրական ճաշակ ունես (ոչ են կոմունիստի թվի սոցռեալիզմի փոշին շնչող քյաֆթառ պառավների նման), ապա դու լիքը լավ գրականություն կգտնես էնտեղ:
Ց:
Ես ժամանակակից հայ եմ և հայ եմ զտարյուն և ուրախ կլինեմ եթե ձեր ասաց գրքում գտնեմ իմ փնտրածը:
Տաթև Արծրունի
11.12.2009, 11:34
Ես ժամանակակից հայ եմ և հայ եմ զտարյուն և ուրախ կլինեմ եթե ձեր ասաց գրքում գտնեմ իմ փնտրածը:
Ինչպես Հրանտ Մաթևոսյանն է ասում` բարձր թռիչքի ժամանակ ազգային տարազն ընկնում է վրայիցդ... ճիշտ է, սա գրողին է վերաբերվում, բայց լավ գրականություն փնտրող ընթերողին ել չէր խանգարի, որովհետը ազգայնականությունը (ոչ ազգայինը) ու գեղարվեստականությունը չէն հարաբերվում միմյանց հետ:
Marine-24
11.12.2009, 16:37
Ինչպես Հրանտ Մաթևոսյանն է ասում` բարձր թռիչքի ժամանակ ազգային տարազն ընկնում է վրայիցդ... ճիշտ է, սա գրողին է վերաբերվում, բայց լավ գրականություն փնտրող ընթերողին ել չէր խանգարի, որովհետը ազգայնականությունը (ոչ ազգայինը) ու գեղարվեստականությունը չէն հարաբերվում միմյանց հետ:
Հայեցի դաստիարակելու համար առաջին հերթին պետք է լավ ուսումնասիրել հայ գրականությունը:
Տաթև ջան, շա՜տ ապրես. դու մեզ հիմա լավ նախապատրաստեցիր թռիչքի: Հիմա ներկայացրու առանձին թեմաներով քո նախասիրած ժամանակակից գրողներին կամ նրանցից որևէ մեկին, թռչենք ՝ տեսնենք ի՞նչ է դուրս է գալիս, տե'ս, հա,՜ միայն հաշվարկդ էնպես արա, որ թռչելիս՝ միայն տարազները վրաներիցս ընկնեն... վրաներս շոր մնա՝ խայտառակ չլինենք ...:)
Marine-24
11.12.2009, 18:18
Տաթև ջան, շա՜տ ապրես. դու մեզ հիմա լավ նախապատրաստեցիր թռիչքի: Հիմա ներկայացրու առանձին թեմաներով քո նախասիրած ժամանակակից գրողներին կամ նրանցից որևէ մեկին, թռչենք ՝ տեսնենք ի՞նչ է դուրս է գալիս, տե'ս, հա,՜ միայն հաշվարկդ էնպես արա, որ թռչելիս՝ միայն տարազները վրաներիցս ընկնեն... վրաներս շոր մնա՝ խայտառակ չլինենք ...:)
Sphinx ջան, ապրես շատ սուր միտք ունես, բայց ափսոս, նոր եմ էս համակարգում, չեմ կարողանում շնորհակալություն ասեմ, ինչպե՞ս դա անեմ:
Վարդան Հակոբյան, հայ ժամանակակիցներից վերջերս ինձ համար իրեն բացահայտեցի: Շատ գեղեցիկ է գրում:love
Վարդան Հակոբյան, հայ ժամանակակիցներից վերջերս ինձ համար իրեն բացահայտեցի: Շատ գեղեցիկ է գրում:love
Մի երկու բան մեջբերեմ:)
Չի կարելիի սահմանները
Ես իմ աչքերը փոխանցում եմ քարերին, որ գալիքը տեսնեմ: Եթե ուզում եք հասնել՝ մի գնացեք,
Ճանապարհները նսեմացնում են հեռուն…
Տխուր է՝ երբ տխուր է
...
Գեղեցիկ չէ, երբ ամեն ինչ «գեղեցիկ » է՝ ոնց որ
դեմոկրատիայի պարտադրած վերմակ՝
կամ ոտքերդ են դուրս մնում, կամ՝ գլուխդ…
Բառը պատերազմելու ձեւ է՝ եթե անգամ սեր ես խոստովանում.
եվ դաժան է ու կենսաբեր՝ որպես
կնոջ ճիչը, որը լսելի է ծննդատան պատուհանի տակ:
...
Տխուր է, երբ մարդիկ ոչինչ չեն հասկանում,
եւ ավելի տխուր է, երբ ոմանց
թվում է, այնուամենայնիվ, թե ինչ-որ բան հասկանում են:
Ինձ ով կհուշի? հեղինակ ով է???
ԼՌԻՐ
____Ուղղակի լռիր...
____Երբ կոկորդդ խանձում են չհնչելուն դատապարտված բառեր, ու բերանիցդ ակամա դուրս են պրծնում քեզ հակասող բառեր, պետք չէ, հավատա՛, պետք չէ այդ անմարդկային ծամածռությունը. Ուղղակի լռիր...
Լռության խորհուրդ, որ դարձել է մեր մշտական զրուցակիցն ու գուցե և մտքերը ճիշտ ներկայացնելու միակ ձևը...
Բայց ինչու՞, ինչու՞ ունենք միտք ու լեզու, եթե լռելն ավելի գերադասելի է այն պահերին, երբ ամենաշատն ես ուզում խորհել ու խոսել...
____Ու դու, Աստվա՛ծ, այն բառերը, որոնց պետք է պարուրեիր քո լինելիության ներշնչանքով, դեռ չծնված մանկան նման սպանում ես հենց մարդու մեջ. Չէ՞ որ այդ մտքերի մեջ նույն մանկան անմեղությունը կա...
____Ես կլռեմ, հա՛, չեմ խոսի, բայց իմ այդ լռությունը ինքնին զրույց է քեզ հետ, Աստվա՛ծ, բայց դա աղոթք չէ, այլ լռության դատապարտվածի ապստամբ կեսհավատամք...
____...Գիտե՞ս, դեռ լուռ եմ...
Rhayader
18.01.2013, 01:52
Ինձ ով կհուշի? հեղինակ ով է???
ԼՌԻՐ
____Ուղղակի լռիր...
____Երբ կոկորդդ խանձում են չհնչելուն դատապարտված բառեր, ու բերանիցդ ակամա դուրս են պրծնում քեզ հակասող բառեր, պետք չէ, հավատա՛, պետք չէ այդ անմարդկային ծամածռությունը. Ուղղակի լռիր...
Լռության խորհուրդ, որ դարձել է մեր մշտական զրուցակիցն ու գուցե և մտքերը ճիշտ ներկայացնելու միակ ձևը...
Բայց ինչու՞, ինչու՞ ունենք միտք ու լեզու, եթե լռելն ավելի գերադասելի է այն պահերին, երբ ամենաշատն ես ուզում խորհել ու խոսել...
____Ու դու, Աստվա՛ծ, այն բառերը, որոնց պետք է պարուրեիր քո լինելիության ներշնչանքով, դեռ չծնված մանկան նման սպանում ես հենց մարդու մեջ. Չէ՞ որ այդ մտքերի մեջ նույն մանկան անմեղությունը կա...
____Ես կլռեմ, հա՛, չեմ խոսի, բայց իմ այդ լռությունը ինքնին զրույց է քեզ հետ, Աստվա՛ծ, բայց դա աղոթք չէ, այլ լռության դատապարտվածի ապստամբ կեսհավատամք...
____...Գիտե՞ս, դեռ լուռ եմ...
Չգիտեմ, բայց վառել:
Rhayader
22.01.2013, 23:54
ինչի՞:
Որովհետև շատ վատ է գրած: Ասենք, ինչ-որ մեկին այդպիսի սենտիմենտալ-ռոմանտիկ նամակ գրելը ներելի է, բայց նման գրական գործի համար մի գնահատական կա՝ վառել:
ինչի՞:
Ինքը մեր «Մեծ Ինկվիզատորն» է, որ ասեց վառել, ուրեմն վերջ :D
Rhayader
24.01.2013, 22:34
Ինքը մեր «Մեծ Ինկվիզատորն» է, որ ասեց վառել, ուրեմն վերջ :D
Անկախ նրանից, ես Մեծն Ինկվիզիտոր եմ, թե ոչ, տեքստը սարսափելի է:
- կլիշե, լիքը կլիշե
- դեռահասային պաթոս
- հուշատետրային/14-18 տարեկան աղջկա «սպիտակ բանաստեղծություններին» վայել ժանրավորում
- ոճային հասունության բացակայություն
- հեղինակի խոսքի խիստ սուբյեկտիվ բնույթ
- ընդհանուր առմամբ, առաջին իսկ նախադասությունից սկսած այնքան զիբիլ էր, որ կարիք չկար նման կարգի անալիզ անել
StrangeLittleGirl
28.10.2023, 14:27
«Կտորե տոպրակ» (https://www.goodreads.com/book/show/199297775?ac=1&from_search=true&qid=rryh0ftVDc&rank=2) վեպս լույս կտեսնի նոյեմբերին, շնորհանդեսը՝ նոյեմբերի 7-ին, ժամը 7-ին «Զանգակ» գրատանը։
56307
Նկարագիրը. «Սիրանուշը Դանիայի Օրհուսի համալսարանից աշխատանքի առաջարկ է ստանում։ Տարիներ առաջ Սիրանուշը Երևանից տեղափոխվել է Բեռլին՝ կրթություն ստանալու, գիտությամբ զբաղվելու, փնտրելով ընկերություն, սեր և, ամենից շատ, պատկանելություն, սակայն այդպես էլ դա նրան չի հաջողվել։ Դանիայում կյանքը նորից ու ավելի լավ սկսելու հնարավորություն է բացվում։ Բայց Սիրանուշն Օրհուսում ոչ ոքի չի ճանաչում իր մանկության ընկեր Արամից բացի։ Բախվելով դանիական կլիմայական ու մշակութային առանձնահատկություններին ու լինելով քառասունին մոտ՝ Սիրանուշը դժվարանում է մտերիմ կապեր ստեղծել տեղացիների հետ։ Սակայն շուտով մի խնջույքի ժամանակ ծանոթանում է Դանիայում ծնված-մեծացած Զեհրայի հետ։ Զեհրան խորհրդավոր է, անդրդվելի և ձգող։ Բայց նաև թուրք է։ Երբ նրանք միասին են, ավելի պակաս օտար են զգում Օրհուսում։ Սակայն գալիս է կորոնավիրուսի համավարակը, հետո՝ 44-օրյա պատերազմը։ Հնարավո՞ր է արդյոք օտար երկրում գտնվող հայ և թուրք կանանց միջև ընկերություն»։
Առաջին պարբերությունը.
«Երբեք մտքովս չէր անցնի, որ կտորե տոպրակով կին կդառնամ։
Կտորե տոպրակը քաղաքական է։ Եվրոպայում դրանք կրում են ինձնից մոտ տասնհինգ-քսան տարով ջահել կանայք, երբեմն՝ ավելի տարիքովներն էլ, նաև որոշ տղամարդիկ, որ ամենաբարի միտումներով ուզում են մոլորակը փրկել գլոբալ տաքացումից, կարծես իրենց կտորե տոպրակներն ինչ-որ բան պիտի փոխեն։
Կտորե տոպրակը խոշոր բիզնեսներին ազատում է պատասխանատվությունից, ու նրանք շարունակում են անխնա բզկտել ու թալանել մոլորակը։ Կտորե տոպրակը պլաստիկ տոպրակի ու կաշվե պայուսակի արանքում է կամ փոխարինում է երկուսին։ Այն կրողը ցույց է տալիս, որ արտաքին տեսքը կարևոր չէ, կարևորը՝ ինչ է գրված տոպրակի վրա, ինչ առաջին տպավորություն ես ուզում թողնել։
Կարող է տեքստը քաղաքական լինել կամ պարզապես քո սիրելի երաժշտի կամ գրողի նկարն ունենալ կամ ինչ-որ գաղտնիք բացահայտել քո մասին։ Բայց այն ներկայանում է քեզնից առաջ՝ քո անունից, քո հագուստից, քո ձայնից առաջ․ մարդիկ առաջինը գրությունն են կարդում, հետո քեզ նայում»։