Դիտել ողջ տարբերակը : Լարս ֆոն Տրիեր. «Antichrist»
CactuSoul
21.10.2009, 23:59
Ուզում եմ էս ֆիլմը քննարկել:
Կա՞ն այնպիսի մազոխիստներ, որ դիտել են:):
Ես դիտեցի մի անգամ, հասկացա, որ առանց երկրորդի մի չնչին մասն եմ հասկանում նրանից, ինչ ռեժիսորն ուզեցել է փոխանցել, բայց երկրորդ անգամ դիտելու ունակ չէի բավականին երկար ժամանակ:
Եթե դիտողներ եղել են, եկեք քննարկենք ու փորձենք վերլուծել ֆիլմի ասելիքը:
CactuSoul
27.10.2009, 19:57
Սա էլ ֆիլմի թրեյլերը (պուճուրներին ու նյարդերից թույլ մարդկանց խնդրում եմ չդիտել:) ).
http://www.youtube.com/watch?v=mYfx6xmQYIE
Շուտվանից եմ ուզում էս կինոն նայեմ, հա մոռանում եմ քաշեմ :) Սիրում եմ էս ժանրը, հենց նայեմ կգրեմ տպավորություններս :) Բայց նյարդերից հեչ թույլ չեմ, նենց որ կարող ա տենց չազդի էլ :)
Շատ եմ հավանում և՛ ռեժիսորին, և՛ Ուիլլեմ Դեֆոյին:
Նախորդ գիշեր ֆիլմը քաշեցի, կարծում եմ այսօր կնայեմ ու կկիսվեմ տպավորություններով:
Yellow Raven
03.11.2009, 15:23
Իսկ Երևանի վարձույթի խանութներում կա՞ այս ֆիլմը:think
CactuSoul
03.11.2009, 19:55
Իսկ Երևանի վարձույթի խանութներում կա՞ այս ֆիլմը:think
Վարձույթի սրահներում՝ չգիտեմ, բայց վաճառքում կա: Ես գնել եմ:)
CactuSoul
03.11.2009, 20:01
Շուտվանից եմ ուզում էս կինոն նայեմ, հա մոռանում եմ քաշեմ :) Սիրում եմ էս ժանրը, հենց նայեմ կգրեմ տպավորություններս :) Բայց նյարդերից հեչ թույլ չեմ, նենց որ կարող ա տենց չազդի էլ :)
Tyler, նյարդերից ես էլ, մեղմ ասած, թույլ չեմ: Բայց ֆիլմում էնպիսի տեսարաններ կան, որ միաժամանակ և՛ չափազանց ազդող են, և՛ շատ կարևոր ֆիլմը իսկապես հասկանալու համար: Այսինքն եթե դիտես որպես պարզապես սարսափ ֆիլմ, այն քեզ դժվար թե որևէ էական բան տա, մաքսիմում սովորական զզվանք/վախ/բացասական զգացողություններ: Իսկ եթե դիտում ես որևէ բան հասկանալ փորձելով, ապա այդ տեսարանները չեն կարող չազդել:
Ընդհանրապես բոլոր դիտողներն էլ փաստում են, որ այս ֆիլմը դիտելը փորձություն է:think:
Cassiopeia
04.11.2009, 11:07
Ահավոր ծանր ֆիլմ էր։ Ֆիլմի սկիզբը բացարձակապես չհուշեց թե ինչ ավարտ կարելի է ակնկալել։ Սկզբի տեսարաններում թվում է, թե մայրը ցավում է երեխայի կորստի համար (որը ֆիլմի առանցքն է, բայց ոչ հենակետը), իրեն մեղավոր զգում, բայց խորանալով սցենարում, նկատելի է դառնում, թե որքան անտարբեր ու անսիրտ մայր է եղել։ Ու հենց երեխայի մահվան վրա է կառուցել իր տեսությունը։ Կարծես պլանավորված լինի թե երեխայի մահը, թե այն ողբն ու վախը, որոնք ի վերջո հանգեցնում են նրա դիսերտացիայի նյութին։
Չեմ կարծում, թե կփորձեմ ֆիլմը երկրորդ անգամ նայել։ Դաժան, էգոիզմով հարուստ հերոսուհուն մեկ անգամ տեսնելը լիովին բավական է, համենայն դեպս, ինձ համար։
Rhayader
04.11.2009, 12:01
Ծանր ֆիլմ էր, բայց դա երևի ֆիլմի միակ առանձնահատկությունն էր: Իհարկե, ֆիլմը հասկանալու հետ կարող են դժվարություններ ունենալ նրանք, որոնց համար ալբիգոյցիների/կատարների/գնոստիկների սիմվոլիզմն ու գաղափարախոսությունը նորություն է, բայց մնացած առումով ֆիլմը բավականին «դատարկ» էր, սիմվոլիզմի իմպլեմենտացիան «հում» էր (համեմատության համար, որպես սիմվոլիզմով լի ֆիլմ, դիտեք Խոդորովսկու «Սրբազան Լեռը»):
Էսթետիկական հաճույքը ֆիլմը նայելուց քիչ էր՝ ֆիլմը կոնցեպտուալ տհաճ էր նկարահանված: Նախատեսված էր, որ պիտի զգացվի Նիցշեի համանուն գործի ազդեցությունը (ռեժիսորի խոսքերով), բայց որտեղ՝ չգիտեմ:
Ընդհանրապես, Լարս ֆոն Տրիերը էլ չի կարողանում «Խավարում պարողի» ու «Դոգվիլի» մակարդակի ֆիլմեր հանել::P
Գնահատականս՝ մի անգամ արժի նայել, բայց «ցնցվել», «չհասկանալ ու խորանալ» և այլն... դա առնվազն նշան է, որ դուք նոր եք ծանոթանում կինոսյուրռեալիզմին ու սյուրռեալիզմին ընդհանրապես:
3/5
CactuSoul
04.11.2009, 20:44
Դաժան, էգոիզմով հարուստ հերոսուհուն մեկ անգամ տեսնելը լիովին բավական է....
Cassiopeia:), ըստ իմ «հետազոտությունների» շատերն են քո կարծիքին: Կարծիք կա (գերիշխող կարծիք), որ ֆիլմը լի է կնատյացությամբ, ինչը, սակայն, չի կարող համապատասխանել իրականությանը, քանի որ Լարսի ֆիլմերում (գոնե իմ տեսածներում) գլխավոր հերոսները միշտ կանայք են ու ներկայացված են նույնիսկ չափազանցված դրական կերպարներով: Մի հարցազրույցի ժամանակ Լարսն ասել է, որ ինքն իրեն ասոցացնում է իր ֆիլմերի կանացի հերոսների հետ: Ու կոնկրետ այս ֆիլմի մասին քմծիծաղով ասել է. "He was an idiot. We all are idiots.": Այսինքն այս դեպքում էլ. կնատյացության մասին, մեղմ ասած, խոսք լինել չէր կարող:
Լավ, անկեղծ ասած, հիմա ֆիլմում խորանալու ու վերլուծելու տրամադրություններս բավականին նահանջել են, երևի հիմա սահմանափակվեմ նախնական կարծիքս ներկայացնելով.
Կարծիքս ֆիլմի մասին դեռ հստակ ձևավորված չի ու խիստ հակասական մտքեր են մեջս կռվում:
Մի քանի բան, այնուամենայնիվ, պարզ է.
1. Ֆիլմը արտակարգ լավ է նկարահանված, ինչքան էլ որ Լարսը նեղսրտի, թե այս անգամ դեպրեսիվ վիճակն իրեն թույլ չտվեց իր մյուս ֆիլմերի պես այս մեկն էլ սեփական ձեռքերով նկարահանել:
2. Սարսափելի (բառի բուն իմաստով) տպավորիչ պատկերներ են ցուցադրված (սա ասում եմ որպես դրական փաստ, քանի որ ռեժիսորը հասել է նրան, ինչ ուզում էր): Ֆիլմը դիտած բոլոր մարդիկ էլ ասում են, որ ֆիլմը դիտելուց հետո մի քանի, գուցե նաև մի քանի տասնjակ օր է իրենց պետք եղել` տպավորություններից ազատվելու համար: Ընդ որում այս տեսակետը գերիշխում է անկախ այն բանից` իրենց դուր է եկել ֆիլմը, թե ոչ:
3. Ֆիլմի իմաստը միանգամից ընկալելը դժվար է, եթե, իհարկե, որևէ խորը վերլուծություն չես կարդացել ու որևէ կանխակալ կարծիքի հաստատման կամ ժխտման չես սպասում, այլ փորձում ես ինքդ կերտել սեփական դատողությունները: Իսկ երկրորդ անգամ դիտել... չգիտեմ, գուցե և հնարավոր է... միայն թե երկար ինքդ քեզ համոզելով, այն էլ այն դեպքում, երբ մտքումդ մի հազար անգամ վերհիշել ես սյուժեն, տեսարանները, հիշված հատվածները` հերոսների երկխոսությունից...
4. Մի քանի կարծիք/վերլուծության մեջ կարդացի emotionally draining արտահայտությունը: - 100%-ով համաձայն եմ:
5. Ֆիլմում ՊԻՏԻ ԼԻՆԻ ինչ-որ կարևոր ասելիք: Կարևոր` գոնե ռեժիսորի համար: Այլապես նա դժվար թե հենց այս ֆիլմը համարեր իր ամենակարևոր գործը կյանքում: Լարսը կամ մի քիչ արտասովոր, բայց այնուամենայնիվ հոգեկան հիվանդ է, կամ հանճար: Ի դեպ, ինքն իրեն համարում է վերջինը. Կաննի կինոփառատոնից ստացած թուք ու մրին ու անտի-մրցանակին հաջորդած մամլո ասուլիսի ժամանակ 53-ամյա ռեժիսորը հայտարարել է, որ վստահ է, թե ինքը աշխարհի լավագույն ռեժիսորն է այն դեպքում, երբ վստահ չի նույնիսկ, թե Աստվածն արդյո՞ք աշխարհում լավագույն աստվածն է:
***
Դեռ չեմ համարձակվում անձս կրկին տանջել ու ֆիլմը նորից դիտել, բայց դրա մասին չմտածել էլ չեմ կարողանում: Ու քանի որ չեմ ուզում տանջվել, թեկուզ մտքերով, կարդում եմ տարբեր վերլուծություններ ու կարծիքներ ինտերնետից. եթե լինի մի բան, որ պիտի հասկանայի էս ֆիլմից, ես կզգամ, կուրորեն չեմ ընդունում ուրիշների կարծիքները: Մինչև հիմա կարդացածս վերլուծություններն ինձ չեն բավարարում: Դրանցից (համեմատաբար) լավագույնն ու ամենախորը այս մեկն էր. (http://www.dnforum.am/blog.php?b=803)
Antichrist: the visual theology of Lars Von Trier (http://www.opendemocracy.net/article/antichrist-the-visual-theology-of-lars-von-trier)
***
Երևի էլի կմտածեմ, գուցե դեռ էլի անդրադառնամ այս ֆիլմին, եթե հարմար ժամանակ ունենամ: Իսկ եթե ոչ, ուրեմն ես շատ ավելի երջանիկ մարդ եմ, քան գիտեմ, ուրեմն կարիք էլ չի լինի մտածելու, թե ինչու Լարսի հոգեբանության ուսումնասիրութունն ինձ համար բավականաչափ գրավիչ չեղավ` կյանքիցս ավելի շատ ժամեր դրան տրամադրելու համար: (http://www.dnforum.am/blog.php?b=803)
Նայեցի վերջը: Մեղմ ասած, շատ ավելիին էի սպասում: Չեմ բացառում, ոչ ֆիլմի ասելիքը լրիվ չհասկացա, միևնույն ժամանակ ինձ թվում ա դա գրեթե անհնար ա: Իսկ երկրորդ անգամ դիտելու ցանկություն ընդհանրապես չունեմ: Ոչ թե որոշակի տեսարանների համար, որոնք այդքան սարսափելի չէին, ինչքան ակնկալում էի, այլ ուղղակի, ֆիլմի ոչ մի տարր այդքան դուր չեկավ, որ ստիպի մի անգամ էլ 1 ու կես ժամ ձանձրանամ իմաստի պրպտումների մեջ:
Զգացվում ա իհարկե, որ Տրիերը շատ յուրահատուկ ձևով ա ուզեցել մատուցել ֆիլմը ու դրա ասելիքը, սիմվոլների, դիալոգների միջոցով, բայց.... Եթե կա ինչ-որ մեկը, ով համարում ա, որ ինքը լրիվ հասկացել ա ֆիլմի իմաստն ու ասելիքը, խնդրում եմ թող չալարի ու ասի :)
Անձամբ ես ոչ մի ավել բան, ինչ կարելի ա եզրակացնել առաջին դիտումից հետո, չեմ հասկացել :pardon:
Հիդրոգեն
16.01.2010, 00:43
Իսկ մարդ կա՞, ում հաջողվել ա ֆիլմը կինոթատրոնում դիտել: Ես դեռ չեմ նայել, բայց ըստ հանդիպածս կարծիքների շատ հետաքրքիր փորձ կլիներ հենց այդպիսի դիտումը՝ միաժամանակ այլ մարդկանց ռեակցիաները ներկա պահի դրությամբ ընկալելով:
Մինչև նոր տարի փորձեցի կինոմոսկվայից տեղեկություն ստանամ, խաբար չէին երբ կլինի:
CactuSoul
16.01.2010, 00:55
Մինչև նոր տարի փորձեցի կինոմոսկվայից տեղեկություն ստանամ, խաբար չէին երբ կլինի:
Ես լինեի՝ չէի էլ բերի:D Որ Կաննում են արձագանքներն էդպիսին եղել, պատկերացնում եմ՝ Երևանում ինչպիսին կլինեն:}
:pardon
Իսկ մարդ կա՞, ում հաջողվել ա ֆիլմը կինոթատրոնում դիտել: Ես դեռ չեմ նայել, բայց ըստ հանդիպածս կարծիքների շատ հետաքրքիր փորձ կլիներ հենց այդպիսի դիտումը՝ միաժամանակ այլ մարդկանց ռեակցիաները ներկա պահի դրությամբ ընկալելով:
Մինչև նոր տարի փորձեցի կինոմոսկվայից տեղեկություն ստանամ, խաբար չէին երբ կլինի:
Չեմ կարծում որ պոռնոգրաֆիկ կադրերով ֆիլմը կինո Մոսկվան ցույց տա :))
Կինո Երևանը հաստատ ցույց կտար, բայց փակել են :D
ԿինոՄոսկվա ընդհանրապես R ռեյտինգ ստացած ֆիլմեր չեն բերում, ինչքան որ ես նկատել եմ: Նույնիսկ եթե բերում են, բերում են համեմատաբար «զանգվածային» կինոները, ու ոչ էնպիսիները, որտեղ Antichrist-ի մեջի նման կադրեր կան :)
Pagan_Angel
17.01.2010, 01:21
Նախ ասեմ, որ չեմ սիրում, երբ այս ֆիլմը մեկին ներկայացնելուց սկսում են պատմել սցենարը, ինչը շատերն են անում:
Ֆիլմին սպասել եմ մոտ 1 տարի, ընդհանրապես Տրիեռի աշխատանքներն եմ շատ սիրում, ու մինչ ֆիլմը լրիվ ուրիշ բան էի սպասում, սպասում էի «սատանա=աստված»-ի կերպար, ինչը խոստանում էր Տրիեռը: Հնարավոր է 1 անգամ եմ նայել ֆիլմը, դրա համար էլ չեմ հասկացել թե դա որտեղ էր: Ֆիլմի դիտումից անմիջապես հետո մոտս միայն մի միտք կար, այն է՝ shift delete, ինչն էլ արեցի, էն էլ հենց հաջորդ առավոտ ջոկեցի, որ պետք է 1 անգամ էլ նայեմ: Կսպասեմ երեվի 2-րդ անգամ մեծ էկրանի վրա ավելի լավ որակով նայեմ, որպեսզի ինչ-որ բան հասկանամ: Հատկապես Չհասկացա վերջին կադրերի իմաստը, եվ 3-յակի ու ֆիլմի կապն էլ, երեվի սիմվոլիկային արժե ծանոթանալ (Rhayader-ին կխնդրեի հնարավորության դեպքում հղում տալ), բայց համոզված եմ, որ երկրորդ դիտումից հետո ավելի շատ բան հասանելի կլինի (ինչպես օրինակ իմ մոտ եղավ, երբ 16 հասակում նայեցի Fountain ֆիլմը եվ բան չհասկացա):
Նախատեսված էր, որ պիտի զգացվի Նիցշեի համանուն գործի ազդեցությունը (ռեժիսորի խոսքերով), բայց որտեղ՝ չգիտեմ:
Ընդհանրապես, Լարս ֆոն Տրիերը էլ չի կարողանում «Խավարում պարողի» ու «Դոգվիլի» մակարդակի ֆիլմեր հանել:
Կարծում եմ Նիցշեի հետ կապ պետք է գտնել հենց կնատյացության մեջ, ինչը միանգամից է ի հայտ գալիս այս ֆիլմը դիտելոից:
Դոգվիլն էլ ըստ իս ավելի թույլ էր քան Մանդեռլէյը, միգուցե առաջինը երկրորդն եմ նայել դրանից էր, բայց ըստ իս երկրորդում արծարծվող թեման ավելի ուժեղ էր:
Հիդրոգեն
17.01.2010, 18:18
Չեմ կարծում որ պոռնոգրաֆիկ կադրերով ֆիլմը կինո Մոսկվան ցույց տա :))
Կինո Երևանը հաստատ ցույց կտար, բայց փակել են :D
Տրամաբանությունն էն էր, որ միգուցե ուշ ժամի ու փոքր դահլիճում հաջողացնեն ցույց տալ:
Ոչինչ չասող, ձանձրալի ֆիլմ: Վախ ու տագնապ ներշնչող տեսարաններ էլ շատ չկային, եթե իհարկե ընդհանրապես կային...
Ինձ դուր չեկավ նաև ռեժիսուրան: Ոնց որ սկսնակ ռեժիսոր նկարած լիներ...
Ինձ դուր չեկավ նաև ռեժիսուրան: Ոնց որ սկսնակ ռեժիսոր նկարած լիներ...
Ադամ ջան, ճիշտ է ֆիլմը դեռ չեմ դիտել, բայց ասեմ: Լարս Ֆոն Տրիերը իր ֆիլմերը նկարահում է համաձայն Dogme 95-ի կանոնների: Այս կանոններից մի քանիսն են.
1. ֆիլմը չպետք է նկարահանվի ստուդիայում
2. ձայնային մասը չպետք է առանձին ձայնագրվի
3. ֆիլմը պետք է նկարահանվի ոչ պրոֆեսիոնալ կամերայով, հատուկ լուսային էֆեկտները արգելվում են, և այլն, և այլն
Այսպես են նկարահանվել Տրիերի գրեթե բոլոր ֆիլմերը - Ալիքները Ճեղքելով, Խավարում Պարողը, Իդիոտները, Դոգվիլը, Մանդերլեյը և այլն: Այնպես որ դա ռեժիսյորի յուրահատուկ ոճն է:
Ադամ ջան, ճիշտ է ֆիլմը դեռ չեմ դիտել, բայց ասեմ: Լարս Ֆոն Տրիերը իր ֆիլմերը նկարահում է համաձայն Dogme 95-ի կանոնների: Այս կանոններից մի քանիսն են.
1. ֆիլմը չպետք է նկարահանվի ստուդիայում
2. ձայնային մասը չպետք է առանձին ձայնագրվի
3. ֆիլմը պետք է նկարահանվի ոչ պրոֆեսիոնալ կամերայով, հատուկ լուսային էֆեկտները արգելվում են, և այլն, և այլն
Այսպես են նկարահանվել Տրիերի գրեթե բոլոր ֆիլմերը - Ալիքները Ճեղքելով, Խավարում Պարողը, Իդիոտները, Դոգվիլը, Մանդերլեյը և այլն: Այնպես որ դա ռեժիսյորի յուրահատուկ ոճն է:
Շնորհակալ եմ ինֆորմացիայի համար: :)
Հ.Գ. Իսկ Դեֆոյին որպես դերասան չեմ հավանում: Ինչ-որ վանող բան կա մեջը... չգիտեմ...
Միգուցե եթե Դեֆոյի փոխարեն խաղար Գեբրիել Բիրնը օրինակ, ինձ շատ դուր կգար...
Իսկ Դեֆոյին որպես դերասան չեմ հավանում: Ինչ-որ վանող բան կա մեջը... չգիտեմ...
Միգուցե եթե Դեֆոյի փոխարեն խաղար Գեբրիել Բիրնը օրինակ, ինձ շատ դուր կգար...
Ես ֆիլմ ավելի շատ դիտել եմ հենց Դեֆոյի համար, քան Ֆոն Տրիերի։
Նրան շատ հավանեցի «Հիսուսի վերջին փորձությունը» ֆիլմից։ Այս ֆիլմում դուրս չեկավ։
Rhayader
31.01.2010, 00:22
Ես ֆիլմ ավելի շատ դիտել եմ հենց Դեֆոյի համար, քան Ֆոն Տրիերի։
Նրան շատ հավանեցի «Հիսուսի վերջին փորձությունը» ֆիլմից։ Այս ֆիլմում դուրս չեկավ։
«Սպանիր Հիսուսին քսանհինգ միլլիոն դոլլարով»)))) «Անտիխրիստից» ավելի անհաջող կինո եթե կա, ապա հենց դա է:
Ես էլ վերջապես նայեցի ու հեչ տպավորված չեմ:
Աչքիս Լարս Ֆոն Տրիերն էլ ա միացել Կուստուրիցա-Տարանտինո-Գայ Ռիչչի եռյակին, որպես ստեղծագործական տաղանդը աստիճանաբար կորցնող ռեժիսյոր... Իսկ իր հին կինոները ինչքան շատ եմ սիրում :love
Ճիշտն ասած չուզեցի էլ «խորանալ» ֆիլմի մեջ, չուզեցա հասկանալ, ֆիլմն ինձ ընդհանրապես չձգեց... Չգիտեմ, դուք կոնկրետ ինչից էիք վախեցել, բայց ֆիլմը իմ մոտ ավելի շուտ :[ սմայլիկի հետ ասոցիացվեց, քան :o
CactuSoul
02.05.2010, 23:54
Ճիշտն ասած չուզեցի էլ «խորանալ» ֆիլմի մեջ, չուզեցա հասկանալ, ֆիլմն ինձ ընդհանրապես չձգեց... Չգիտեմ, դուք կոնկրետ ինչից էիք վախեցել, բայց ֆիլմը իմ մոտ ավելի շուտ :[ սմայլիկի հետ ասոցիացվեց, քան :o
Հայկ, ուրախ եմ քեզ համար, որ ինչ-որ բանի, թեկուզ էդ կանաչ սմայլիկի հետ ասոցացրել ես ֆիլմից ստացած տպավորությունները: Չգիտեմ, ինձ որ դատարկել էր, ոչ մի տեսակի էմոցիա չէր մնացել մեջս:}:
Էն «ճառն» էլ որ գրել էի, ավելի շուտ երևի էդ «ճգնաժամից» դուրս գալու համար էր, քան մի ուրիշ բանի:8:
Հայկ, ուրախ եմ քեզ համար, որ ինչ-որ բանի, թեկուզ էդ կանաչ սմայլիկի հետ ասոցացրել ես ֆիլմից ստացած տպավորությունները: Չգիտեմ, ինձ որ դատարկել էր, ոչ մի տեսակի էմոցիա չէր մնացել մեջս:}:
Էն «ճառն» էլ որ գրել էի, ավելի շուտ երևի էդ «ճգնաժամից» դուրս գալու համար էր, քան մի ուրիշ բանի:8:
Ինձ օրինակ լրիվ նույն ձևով դատարկել էր «Ցենտրոպան», «Ալիքները ճեղքելովը», «Խավարում Պարողը», «Դոգվիլը»: «Մանդերլեյ» ֆիլմում արդեն էս բանաձևը չգործեց, չնայած ֆիլմը վատը չէր:
Իսկ Antichrist-ի դեպքում իմ մոտ էն տպավորությունն էր, թե Ֆոն Տրիերը հա փորձում էր ուղեղիս հետ խաղ անել, բայց ես էլ անընդհատ ասում էի. «Խելոք մնա, վեր ընգի տեղդ, էս անգամ մոտդ չի ստացվի :angry»: Ու տենց էլ մոտը բան չստացվեց :))
Rhayader
03.05.2010, 07:08
Ինձ օրինակ լրիվ նույն ձևով դատարկել էր «Ցենտրոպան», «Ալիքները ճեղքելովը», «Խավարում Պարողը», «Դոգվիլը»: «Մանդերլեյ» ֆիլմում արդեն էս բանաձևը չգործեց, չնայած ֆիլմը վատը չէր:
Իսկ Antichrist-ի դեպքում իմ մոտ էն տպավորությունն էր, թե Ֆոն Տրիերը հա փորձում էր ուղեղիս հետ խաղ անել, բայց ես էլ անընդհատ ասում էի. «Խելոք մնա, վեր ընգի տեղդ, էս անգամ մոտդ չի ստացվի :angry»: Ու տենց էլ մոտը բան չստացվեց :))
Դե, էս էն կինոներից էր, Ռուֆ, որ ռեժիսորն ուզում ա ասած լինի «տես, հեսա մի բան ցույց կտամ, քո խելքը չի կտրի՝ ինչ ա, հետո վիկիպեդիայում կնայես, կտեսնես, թե ինչքան դեմք եմ ես»:D ասենք՝ լիքը սիմվոլիզմ էր լցրել մեջը, բայց սյուժեի նկատմամբ դրանք մենակ տոնածառի խաղալիքների դեր ունեին: Ու մեկ էլ մի էրկու ծիծիկով կադր, որ եթե քննադատեն՝ ասի էս արտհաուս ա, էս ամեն մարդ չի հասկանա: Նենց տպավորություն ա, որ ֆոն Տրիերն էլ ինքն իրան «դեմք» չի զգում, ու հատուկ կինո ա նկարահանել, որ իրան ասեն «դու դեմք ես»: Հին կինոներում որոշակի անկեղծություն ու թարմություն կար, «Անտիխրիստն» այդ առումով դատարկ էր (երեքից հանածի սյուժեով):
Դե, էս էն կինոներից էր, Ռուֆ, որ ռեժիսորն ուզում ա ասած լինի «տես, հեսա մի բան ցույց կտամ, քո խելքը չի կտրի՝ ինչ ա, հետո վիկիպեդիայում կնայես, կտեսնես, թե ինչքան դեմք եմ ես»:D ասենք՝ լիքը սիմվոլիզմ էր լցրել մեջը, բայց սյուժեի նկատմամբ դրանք մենակ տոնածառի խաղալիքների դեր ունեին: Ու մեկ էլ մի էրկու ծիծիկով կադր, որ եթե քննադատեն՝ ասի էս արտհաուս ա, էս ամեն մարդ չի հասկանա: Նենց տպավորություն ա, որ ֆոն Տրիերն էլ ինքն իրան «դեմք» չի զգում, ու հատուկ կինո ա նկարահանել, որ իրան ասեն «դու դեմք ես»: Հին կինոներում որոշակի անկեղծություն ու թարմություն կար, «Անտիխրիստն» այդ առումով դատարկ էր (երեքից հանածի սյուժեով):
Ես Անտիխրիստը Դևիդ Լինչի ֆիլմերի հետ համեմատեցի ու համեմատությունը Լարս Ֆոն Տրիերի օգտին չէր: Լինչը կարողանում է առաջին հայացքից կատարյալ աբսուրդ թվացող սցենարով ֆիլմում բարեհաջող կերպով լիքը սիմվոլիկա ու հոգեբանություն խցկել, իսկ Տրիերի մոտ դա չստացվեց:
Էրոտիկ, ես ավելի շուտ կասեի պոռնոգրաֆիկ տեսարաններն էլ էին լրիվ ավելորդ: Իմ մոտ էլ էր նույն տպավորությունը, որ դա արվել էր «արտհաուզ» պիտակի համար, որ հետո իրեն չկարողանան քննադատել:
Իսկ ինչ վերաբերվում ա Ֆոն Տրիերին՝ տանել չեմ կարողանում իր ֆիլմերը։
Բոլորը չեմ տեսել՝ Մթության մեջ պարողն եմ տեսել, Դոգվիլը։
Երկուսն էլ անտանելի են։ Դոգվիլը իր ծանրությամբ, ոչ ստանդարտ դեկորատիվ լուծմամբ, իսկ Մթության մեջ պարողը իր ԱՀԱՎՈՐ դաժանությամբ։ Նայելուց ուղղակի մարդու սիրտը պայթում ա, որ տեսնում ես էդ դաժան– անելանելիությունը սիտուացիայի։
Ու .. նենց թեմայի ա կպել.. անօգնական հաշմանդամ եւ սրիկա :[
Չեմ ուզում նայել ... չեմ ուզում որ նման ֆիլմեր լինեն ընդհանրապես... :(
հ.գ. Խորհուրդ կտայիք ընդհանրապես Անտիքրիստը նայել՞
Մոդերատորական. թեմայից դուրս զրույցը, նոր թեմա տեղափոխվելու ենթակա չլինելու պատճառով, ուղարկվել է կինոաղբարկղ, գրառումների հեղինակները տուգանվել են: Բարդ օֆֆտոպներին տրվելու փոխարեն օգտվեք ահա այս պարզ կոճակից (http://www.akumb.am/newthread.php?do=newthread&f=182):
Rhayader
03.05.2010, 19:17
Կարճ ասեմ, որ հետո չասեք՝ օֆթոփ եմ անում: Տանձ կինո էր: Ու վերջ:
Ի դեպ, այս ֆիլմը աննկարագրելի տակ է տվել...
Budget $11,000,000
Gross revenue $300,326
Աղբյուր (http://en.wikipedia.org/wiki/Antichrist_(film))
ծանր ա շատ, բայց կարգին ֆիլմ ա....մի տեսակ բժժում ես դիտելուց հետո:
Ինձ մոտ շատ են տպավորվել հոգեբանական զրույցները ամուսնու ջանքերը կնոջը դեպրեսիայից հանելու ու էդ անճարակությունը, որովհետև մայրերը, հա մայրերը էդ տեսակ կորուստների դեպքում հազվադեպ են հաշտվում, հատկապես եթե իրենց մեղավոր են զգում...
դուր ա եկել ռեալիզմը, թե այնուամենայնիվ կնոջ մոտ ինչու ՞ ա իշխում էմոցիան, տղամարդու մոտ բանականը...
մերկ կանանց սիմվոլիկան ա դուր եկել... վերջին պահին արդեն սիրո մասին հստակ մոռացումը ու մարդկային տեսակի, սեփական անձը փրկելու կռիվը...
ցնցող ա ուղղակի երաժշտությունը, գույները շատ ազդեցիկ են ու ընդհանրապես ֆիլմը կլանում ա...իսկապես ճնշող ա շատ, բայց էս կիոնն իր կառուցվածքով ըստ իս ոչ մի արհեստական կոմղ չունի ու դերասանները ուղղակի զիլ են խաղում:)
դե բյուջետային մասով գուցե և տուժել ա, բայց ինձ թվում ա մնայուն արժեք ա, ու դեռ կվաստակի, ուղղակի դանդաղ․․․
Հ․Գ․ էս ֆիլմը կամ կարող ա շատ դւոր գալ, կամ կարող են զզվել, ուրիշ կարծիք չի լինի ինձ թվում ա․․․ես ու ընկերս, որ նայում էինք, վերջում մի տաս րոպե:D լուռ, սենց անթարթ, էն որ ասելիք չկա, չգիտես ինչ ասես․․․ինթ մի պահ Փինք Ֆլոյդի «Պատն » էրհիշեցրել, որ էլի մի քանի րոպե «լռվել էի»։
Ես ֆիլմը սկզբում չէի հավանել (չէի հասկացել)։
Վերջերս հանդիպեցի այս հոդվածին (http://lgz.ru/article/9567/), սկսեցի բոլորովին այլ աչքերով դիտել։
Կարճ ասած, շատ լավ վերլուծություն է, դրանից հետո սկսում ես հիշել ֆիլմի որոշակի էպիզոդներ ու արդեն այլ կերպ ընկալում։
CactuSoul
23.05.2010, 00:42
Վերջերս հանդիպեցի այս հոդվածին (http://lgz.ru/article/9567/), սկսեցի բոլորովին այլ աչքերով դիտել։
Վերլուծությունն, իրոք, հետաքրքիր էր (չնայած՝ Տարկովսկու ֆիլմերից ոչ մեկը չեմ դիտել): Սեղմ էր գրված, բայց կարծես բանալիներն էր տալիս ֆիլմի հետագա վերծանության համար:
Մի ժամանակ կար, երբ տարբեր վերլուծություններ էի կարդում՝ ինձ բավարարող մեկը գտնելու նպատակով, ի վերջո գտա "Antichrist: the visual theology of Lars Von Trier (http://www.opendemocracy.net/article/antichrist-the-visual-theology-of-lars-von-trier)" հոդվածը, որտեղ մյուսների համեմատ բավականին լուրջ վերլուծություն էր կատարված: Շեշտը, կարծես թե, կնոջ կերպարի վրա է այս մի հոդվածում, բայց վերլուծությունը բավականին խորն է: Վաղուց եմ կարդացել, բայց նոր մի թեթև հայացք գցեցի, կարծես թե քո նշած հոդվածի հեղինակին բոլորովին չի հակասում:
Մի նախադասություն աչքովս ընկավ, ուզեցի մեջբերել.
The woman in this film is a vengeful and violent force of nature, but the film invites another reading too. She is also the mater dolorosa, the mother of sorrows whose grief is too vast to be contained in a world dominated by the forces of objective and rationalising masculinity. The more the man seeks to control her, the more uncontrollable she becomes, mutating into the woman of Genesis who is condemned to bear her children in pain and longs for the husband who will lord it over her (Genesis 3:16), but whose child will also be the source of their redemption.
Իմ սեփական անտաղանդ թարգմանությունը.
«Կինն այս ֆիլմում քինախնդիր ու կատաղի բնության ուժ է, բայց ֆիլմը առաջարկում է նաև այլ մեկնաբանություն: Նա նաև mater dolorosa է, վշտերի մայրը, ում սուգը չափազանց մեծ էր՝ պարունակվելու համար աշխարհում, որ ղեկավարվում է օբյեկտիվ ու ռացիոնալիզացնող տղամարդկային ուժերով: Որքան ավելի է տղամարդը ջանում նրան կառավարել, այնքան անկառավարելի է նա դառնում՝ մուտացիայի ենթարկվելով ու դառնալով «Ծննդոցի» կինը, ով դատապարտված է իր զավակներին ծնել ցավով և ձգտում է ունենալ ամուսին, ով իր վրա կիշխի, բայց որի զավակը հենց կլինի նրանց քավությունների աղբյուրը:»
Իրականում սկզբում ինձ պարզապես 3 մուրացկաններն էին շատ հետաքրքրել, ուզում էի իմանալ՝ ինչու հենց grief, pain, despair, ինչու հատկապես այդ հերթականությամբ (հոգեբանական տեսանկյունից)… ինչ-որ յուրահատուկ իմաստ արդյո՞ք կա պրոլոգի այն տեսարանում, երբ երեխան, սեղանի վրա բարձրանալով, մի տեսակ «հանդիսավոր» վայր է նետում մուրացիկների արձանները… ու հետո ինչո՞ւ էր մուրացիկներից ամեն մեկը հենց տվյալ կենդանու կերպարանքով ներկայացված…
Զուգահեռները «Աստվածաշնչի» հետ ակնհայտ էին: Բայց դե դա ոչ մի բան չէր բացահայտում, ընդհակառակը, ստեղծում էր հիմք՝ զգալու համար, որ վերծանելու, վերլուծելու շատ բան կա… Մի խոսքով:
Չգիտեմ, երևի կամաց-կամաց հասունանում ա այն պահը, երբ երկրորդ անգամ կդիտեմ:}:
Ես շատ հավանեցի այս ֆիլմը։ Առաջին անգամ երեկ եմ նայել։
Ինձ շատ դուր եկավ, թե ինչպես է Տրիերը ներկայացնում «կնոջը» և տարբեր հոգեբանական ապրումներ։ Շատ հզոր ֆիլմ է իմ կարծիքով։
ՀԳ թեմայում հնչած մտքերի մասին՝ եթե մի բան (ցանկացած բան) դուրդ չի գալիս միլիոն «փաստարկ» կգտնես քննադատելու համար։ Եթե դուրդ գալիս ա միլիոն «փաստարկ» դրա գլուխգործոց լինելը ցույց տալու համար։ Ես իմ «փաստարկները» ունեմ, որ սա յուրօրինակ ու խորը ֆիլմ ա։ Կոնկրետ էս թեմայում ֆիլմի սիրահարների մեկնաբանությունները շատ ավելի հիմնավոր ու ինֆորմատիվ էին, քան ֆիլմը չհավանողներինը։ Հատուկ շնորհակալություն CactuSoul-ին և Աթեիստ-ին հետաքրքիր մեկնաբանությունների ու հղումների համար։
Կարծիքս էսքան տարվա ընթացքում չեմ փոխել, շատ վատ սցենարով պոռնո էր, եթե սիրտս պոռնո ուզի, ավելի հաջող պոռնոներ կան :)
Կարծիքս էսքան տարվա ընթացքում չեմ փոխել, շատ վատ սցենարով պոռնո էր, եթե սիրտս պոռնո ուզի, ավելի հաջող պոռնոներ կան :)
Այ Հայկ ջան, մի հատ պուպուլիկ ցույց տալը պոռնոյ ա՞։ Ֆիլմը դիտելիս ու դրանից հետո իմ մեջ ընդհանրապես պոռնոյի հետ զուգահեռ չառաջացավ։ Մենակ ստեղի մեկնաբանություններից հասկացա, որ կարելի ա նաև տենց ընկալել։ Բայց ախր դաժը էտ պոռնո կադրերը իրանց իմաստն ու տեղը ունեն ընդհանուր ստեղծագործության մեջ։ Էտ նույն բանն ա ոնց որ Միքելանջելոյի Դավթի արձանը պոռնո արձան համարես, ինչ ա որ ձվերն ու առնանդամը հստակ երևում են քանդակի վրա։ Բայց խոմ էտ արձանի իմաստը դա չի՞։
Ես էս ֆիլմով դադարեցի ֆոն Տրիեր նայել. էլ չի ձգում հոգեկանս։
Ես էս ֆիլմով դադարեցի ֆոն Տրիեր նայել. էլ չի ձգում հոգեկանս։
Մելանխոլիան նայի, ի տարբերություն Լարսի մյուս ֆիլմերի բավականին անվնաս ֆիլմ է ստացվել, չնայած էդքան էլ ուժեղ ֆիլմ չի:
Այ Հայկ ջան, մի հատ պուպուլիկ ցույց տալը պոռնոյ ա՞։ Ֆիլմը դիտելիս ու դրանից հետո իմ մեջ ընդհանրապես պոռնոյի հետ զուգահեռ չառաջացավ։ Մենակ ստեղի մեկնաբանություններից հասկացա, որ կարելի ա նաև տենց ընկալել։ Բայց ախր դաժը էտ պոռնո կադրերը իրանց իմաստն ու տեղը ունեն ընդհանուր ստեղծագործության մեջ։ Էտ նույն բանն ա ոնց որ Միքելանջելոյի Դավթի արձանը պոռնո արձան համարես, ինչ ա որ ձվերն ու առնանդամը հստակ երևում են քանդակի վրա։ Բայց խոմ էտ արձանի իմաստը դա չի՞։
Ժառ ջան, ում ում, բայց էդ մի բանը ինձ պիտի չասեիր :))
Գոնե դու իմ ֆիլմերի ճաշակն ու նախասիրությունները գիտես :)) Իմ համար ֆիլմերում կարևորը մեսիջն ա, ռեժիսորական աշխատանքը, դերասանական խաղը, ստեղծած մթնոլորտը, առաջացրած հարցադրումները, այլ ոչ թե պուպուլիկի, ծիծիկների, ձվիկերի, տուտուզիկների ու այլ ***իկների առկայությունը, մանավանդ որ վերջին շրջանում էս բոլոր ***իկները գնալով սկսել են ավելի հաճած հանդիպել մեյնստրիմային ֆիլմերում ու ես դրա դեմ ոչ մի բան չունեմ, ինչը որ բնական է, բարոյական է :))
Գանք Լարսին ու Անտիքրիստոսին: Լարսն իմ ամենսիրած ռեժիսորներից մեկն ա, ինքը նենց գլուխգործոցներ ունի, ինչպիսիք են Breaking the Waves, Dancer in the Dark, Dogville, Zentropa ֆիլմերը, որտեղ էլ էդ բոլոր ***իկները հեչ քչություն չեն անում: Բայց Մանդերլեյ ֆիլմից սկսած Լարսի մոտ սկսվեց ստեղծագործական մեծ կրիզիս, որն ամբողջությամբ ի հայտ եկավ Անտիքրիստոսում: Էդ անտեր ֆիլմն իմ մոտ նողկանքից բացի ոչ մի զգացողոթյուն չառաջացրեց, եթե մեսիջ էլ մեջը կար, էնքան գարշելի ձևով էր էդ մեսիջը ֆիլմում խցկած, որ ես մի գրամ ցանկություն չունեմ անալիզ անեմ ու էդ մեսիջը գտնեմ: Ինքն ընդամենը նկարել ա շատ պայթած սցենարով, գրեթե ոչինչ չասող ֆիլմ, որի մեջ լիքը պոռնո կադրեր ա խցկել, որ հետո մարդիկ նայեն, ասեն էս ի՞նչ պոռնո ա, ինքն էլ թռնի դեմքերին, թե արվեստից բան չեք հասկանում, մեջը պուպուլիկ տեսաք, ասիք վատն ա: Ու ցավոք իր էս նույնը դու հենց նոր կրկնեցիր, քո վերևի գրառման մեջ :))
Անտիքրիստոսից հետո Մելանխոլիան գոնե քիչ թե շատ տանելի էր ստացվել, բայց անցած տարի Լարսը մի հատ նոր աղմկահարույց ֆիլմ նկարահանեց. «Նիմֆոմանուհին», ասում են դրա հետ համեմատած Անտիքրիստոսը Դիսնեյի մուլտիկ ա: Ես որ առանձնապես մեծ սպասելիքներ չունեմ Նիմֆոմանուհուց, բայց կտեսնեմ, հետո կարծիքս կհայտնեմ:
Ինչ վերաբերվում է Լարսին, ինքը մշտական ուշադրության կարիքն ունի՝ ապացույցը իր աղմուկ հանած հակահրեական հոլոքոստին վերաբերվող արտահայտություններն էին Կաննի փառատոնին մի քանի տարի առաջ: Դրա համար էլ ինքն իր վերջին ֆիլմերը դարձնում է պոռնո՝ որ մարդիկ անընդհատ իր մասին հիշեն ու խոսեն: Ու իրոք ցավում եմ, որ էսքան տաղանդավոր ու նույնիսկ կասեի հանճարեղ ռեժիսորը էս աստիճանի դեգրադացվել է :)
Ժառ ջան, ում ում, բայց էդ մի բանը ինձ պիտի չասեիր :))
Գոնե դու իմ ֆիլմերի ճաշակն ու նախասիրությունները գիտես :)) Իմ համար ֆիլմերում կարևորը մեսիջն ա, ռեժիսորական աշխատանքը, դերասանական խաղը, ստեղծած մթնոլորտը, առաջացրած հարցադրումները, այլ ոչ թե պուպուլիկի, ծիծիկների, ձվիկերի, տուտուզիկների ու այլ ***իկների առկայությունը, մանավանդ որ վերջին շրջանում էս բոլոր ***իկները գնալով սկսել են ավելի հաճած հանդիպել մեյնստրիմային ֆիլմերում ու ես դրա դեմ ոչ մի բան չունեմ, ինչը որ բնական է, բարոյական է :))
Գանք Լարսին ու Անտիքրիստոսին: Լարսն իմ ամենսիրած ռեժիսորներից մեկն ա, ինքը նենց գլուխգործոցներ ունի, ինչպիսիք են Breaking the Waves, Dancer in the Dark, Dogville, Zentropa ֆիլմերը, որտեղ էլ էդ բոլոր ***իկները հեչ քչություն չեն անում: Բայց Մանդերլեյ ֆիլմից սկսած Լարսի մոտ սկսվեց ստեղծագործական մեծ կրիզիս, որն ամբողջությամբ ի հայտ եկավ Անտիքրիստոսում: Էդ անտեր ֆիլմն իմ մոտ նողկանքից բացի ոչ մի զգացողոթյուն չառաջացրեց, եթե մեսիջ էլ մեջը կար, էնքան գարշելի ձևով էր էդ մեսիջը ֆիլմում խցկած, որ ես մի գրամ ցանկություն չունեմ անալիզ անեմ ու էդ մեսիջը գտնեմ: Ինքն ընդամենը նկարել ա շատ պայթած սցենարով, գրեթե ոչինչ չասող ֆիլմ, որի մեջ լիքը պոռնո կադրեր ա խցկել, որ հետո մարդիկ նայեն, ասեն էս ի՞նչ պոռնո ա, ինքն էլ թռնի դեմքերին, թե արվեստից բան չեք հասկանում, մեջը պուպուլիկ տեսաք, ասիք վատն ա: Ու ցավոք իր էս նույնը դու հենց նոր կրկնեցիր, քո վերևի գրառման մեջ :))
Անտիքրիստոսից հետո Մելանխոլիան գոնե քիչ թե շատ տանելի էր ստացվել, բայց անցած տարի Լարսը մի հատ նոր աղմկահարույց ֆիլմ նկարահանեց. «Նիմֆոմանուհին», ասում են դրա հետ համեմատած Անտիքրիստոսը Դիսնեյի մուլտիկ ա: Ես որ առանձնապես մեծ սպասելիքներ չունեմ Նիմֆոմանուհուց, բայց կտեսնեմ, հետո կարծիքս կհայտնեմ:
Ինչ վերաբերվում է Լարսին, ինքը մշտական ուշադրության կարիքն ունի՝ ապացույցը իր աղմուկ հանած հակահրեական հոլոքոստին վերաբերվող արտահայտություններն էին Կաննի փառատոնին մի քանի տարի առաջ: Դրա համար էլ ինքն իր վերջին ֆիլմերը դարձնում է պոռնո՝ որ մարդիկ անընդհատ իր մասին հիշեն ու խոսեն: Ու իրոք ցավում եմ, որ էսքան տաղանդավոր ու նույնիսկ կասեի հանճարեղ ռեժիսորը էս աստիճանի դեգրադացվել է :)
Հայկ ջան, այ էս վերլուծությունդ հետաքրքիր է։
Անկեղծ ասած ես նոր եմ սկսել իրա ֆիլմերը դիտել՝ երեկվանից :D Ու իրան արդեն երեք տարի ա ուզում եմ նայեմ քո շնորհիվ, որովհետև դու ես ծանոթացրել ինձ իրա հետ։ Նենց որ էս պահին ես չեմ կարա համեմատեմ իրա մյուս ֆիլմերի հետ։
Բայց էս ֆիլմը առանձին վերցրած շատ-շատ հետաքրքիր ու յուրօրինակ ա իմ համար.
ա) կին-տղամարդ հարաբերությունների մեկնաբանությունը իր տեսանկյունից
բ) ֆիլմի փիլիսոփայությունը՝ կնոջ տարվածությունը իր գաղափարներով ու դրանցով ապրելը՝ դրանք իրականություն դարձնելը
գ) ինքնապաշտպանական մեխանիզմի մեկնաբանությունը իր տեսանկյունից
դ) կրոնական նամյոկները
ե) հոգեբանական պահերը, թե ոնց ա տղամարդը ուզում օգնել կնոջը
զ) ընդհանուր տրամադրությունը ֆիլմը դիտելուց հետո
Իսկ ինչ վերաբերում ա սեռական հարաբերությունների տեսարաններին, ապա ես դեռ չեմ տեսել մի ֆիլմ, որտեղ դա ունենա ինչ որ հզոր միտք։ Գուցե ինձ անգրագետ համարես էս գրածիս համար, բայց իմ համար իսկապես չկա նման ֆիլմ։ Ուղղակի կան ֆիլմեր որտեղ դա անիմաստ ու գռեիկ ա, իսկ կան ֆիլմեր, որոնք ընդհանուր կոնտեքստի մեջ շատ նուրբ են դասավորված։ Կարծես թե լինեն մի ամբողություն, ինչպես մեր կյանքը՝ սեր, դաժանություն, սեքս, տառապանք, երջանկություն, էգոիզմ, անձնուրացություն, տարվածություն և այլն և այլն։
Էս ֆիլմում իմ կարծիքով ինքը շատ լավ ա էտ ամենը համադրել իրար հետ ու ստացել ա շատ գեղեցիկ, ազդեցիկ ու տպավորիչ նկար։
Ճաշակն նենց բան ա, որ եթե քեզ էդ կինոն դուր ա եկել, ես ուրախ եմ քո համար :) Ամեն դեպքում իմ համեստ կարծիքով Լարսի մյուս ֆիլմերը սրանից շա՜տ շատ ավելի լավն են :)
Ճաշակն նենց բան ա, որ եթե քեզ էդ կինոն դուր ա եկել, ես ուրախ եմ քո համար :) Ամեն դեպքում իմ համեստ կարծիքով Լարսի մյուս ֆիլմերը սրանից շա՜տ շատ ավելի լավն են :)
Դու ուղղակի ավելի շատ պրոֆեսիոնալ տեսանկյունից ես նայում, իսկ ես իմ անձնական սուբյեկտիվ ընկալման մասին եմ խոսում։
Ես քո տեսակետը լիովին ըմբռնեցի, Հայկ ջան :)
Ես «մթության մեջ պարող» շատ վաղուց եմ դիտել, էն ժամանակ որ ոչ մի ռեժիսորի անուն չգիտեի։
Ու մենակ հիշում եմ, որ ահավոր ազդեցիկ ֆիլմ էր։
Դրանից ահագին տարիներ անց նայեց նայեցի «Դոգվիլը», ու մինչև հիմա հիացած եմ Տրիերով։ Առաջի մի 10 րոպեն զարմացած ման ես գալիս տներ ու դեկորացիաներ, իսկ ֆիլմի ընթացքում դրանք իսկականից «տեսնում ես»։
Ժառ, դու էսօր իրիկունն ի՞նչ ես անում, Breaking The Waves-ը նայի, ես քեզ խոստանում եմ, էդ կինոյից հետո ձենով կլացես: Հետո Dancer in the Dark!ն ու Dogville-ը նայի, առաջինի ժամանակ էլի ձենով կլացես, երկրորդն էլ էնքան մտածելու նյութ կտա, որ մի ամիս տակից դուրս չես գա :)
Ժառ, դու էսօր իրիկունն ի՞նչ ես անում, Breaking The Waves-ը նայի, ես քեզ խոստանում եմ, էդ կինոյից հետո ձենով կլացես: Հետո Dancer in the Dark!ն ու Dogville-ը նայի, առաջինի ժամանակ էլի ձենով կլացես, երկրորդն էլ էնքան մտածելու նյութ կտա, որ մի ամիս տակից դուրս չես գա :)
Քաշում եմ, եղբայր ;) Բոլոր նշածդ ֆիլմերը քաշում եմ։ Հիմա Dancer in the Dark-ը կա։ Դա եմ նայելու էսօր։ Մնացածը մյուս շաբաթվա մեջ։
Քաշում եմ, եղբայր ;) Բոլոր նշածդ ֆիլմերը քաշում եմ։ Հիմա Dancer in the Dark-ը կա։ Դա եմ նայելու էսօր։ Մնացածը մյուս շաբաթվա մեջ։
Դե քեզ մաղթում եմ անքուն մղձավանջային գիշեր :)) Բյորքին էլ բարևներ, շատ եմ սիրում ես դրան :))
Մեկ էլ հիշեցնեմ, որ Լարսի համար առանձին թեմա կա (http://www.akumb.am/showthread.php/53679-%D4%BC%D5%A1%D6%80%D5%BD-%D6%86%D5%B8%D5%B6-%D5%8F%D6%80%D5%AB%D5%A5%D6%80-Lars-von-Trier), հետագա քննարկումներն էնտեղ կանցկացնենք :)