PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Սրբոց բարեխոսություն



Monk
15.09.2009, 16:46
Տարբեր գրառումներից նկատել եմ, որ Եկեղեցու ուսմունքի այս կարևոր մասը ոչ լիարժեք ձևով է ընկալվում և հաճախ սխալ պատկերացումների տեսքով է արտահայտվում այս վարդապետության հակառակորդների կողմից: Խնդրում եմ այս թեմայում շարադրել բոլոր առարկությունները: Խոստանում եմ թեպետ հնարավոր ուշացումով, բայց մանրամասնորեն պատասխանել բոլոր առակություններին:

Interdenominational
15.09.2009, 23:02
Monk: Շնորհակալություն թեմայի համար, թեև Ձեր բնորոշմամբ «հակառակորդը» փոքր-ինչ խիստ է ասված, սակայն ես ոչ թե առարկություն չվերցնող կամ թշնամական տոնով, այնուհանդերձ առանց բավականության կուզենայի մի քանի հարց հստակեցնել՝

- ովքե՞ր են «սուրբ» հորջոջյալները, ով /ովքեր/ ի՞նչ լիազորությամբ և /կամ/ ի՞նչ հաստատված չափանիշների հիման վրա են այս կամ այն ֆիզիկական անձին շնորհում վերացական «սուրբ» տիտղոսը,

- դիցուք աստվածաշնչյան դրույթներով է պայմանավորված մարդկային ցեղի հոգու անդրշիրիմյան աշխարհում հանգրվանելու տեսությունը, ըստ այդմ՝ ինչ հիերարխիկ դասի համաձան այս կամ այն «սուրբն» է լիազորված «բարեխոսելու», իմա՝ արարչի ատյանի առաջ փաստաբանելու այս կամ այն դեռևս երկրային ոլորտում ու կացութաձևում գտնվող անձի՝ այս կամ այն բանավոր /աղոթք/ դիմումը որպես մասնավոր հղում հոգևոր ոլորտի «բարեխոսության դեպարտամենտին»:

- պայմանականորեն ընդունելով, որ աստվածաշնչյան դրույթներով է պայմանավորված «բարեխոսության» գործոնը՝ կխնդրեի Ձեր փաստացի մեջբերումը նույն աստվածաշունչ մատյանից՝ ուղղակիորեն կամ մասնակիորեն մատնանշող «բարեխոսության» լեգալությունը, կամ /նույնպես պայմանական/ իրավական հիմքը, որպես «սուրբ» կարգված անձի անմիջական լիազորվածությունը՝ այս կամ այն պարագայում - կատարելու համապատասխան ձեռնարկումներ՝ երկրային ոլորտում գտնվող անձի դիմումը որոշակի ժամկետում և հստակ ձևակերպմամբ արարչին ներկայացնելու համար:

Շնորհակալություն:

Կտրուկ
16.09.2009, 11:27
Կտրուկ ջան, քեզ համար Աստվածամայրը, առաքյալները և մյուս սրբերն ընդմենը ննջեցյալներ են, իսկ մեզ համար` հավերժ կենդանի և փառավորյալ անձինք, որ կազմում են Երկնային Եկեղեցին: Կարծեմ Աստված ողջերի Աստված է, և ոչ թե մեռածների: Շատ չեմ ծավալվում, վստահ եմ, որ հասկացար ասելիքս:
ԱՅՈ ՛ բոլոր նրանք ովքեր որ հավատում են.ողջ են Աստծո առաջ.լինեն հանդերձյալ .թէ այս կյանքում։Սակայն. Մոնք ջան. չեմ կարծում. որ երբևիցե դու գտնվելով Էջմիածնի տաճարում.ասենք Ախլցխայի Տաթև քահանայից որևէ միջնորդություն ես խնդրել։

Second Chance
16.09.2009, 11:44
Տարբեր գրառումներից նկատել եմ, որ Եկեղեցու ուսմունքի այս կարևոր մասը ոչ լիարժեք ձևով է ընկալվում և հաճախ սխալ պատկերացումների տեսքով է արտահայտվում այս վարդապետության հակառակորդների կողմից: Խնդրում եմ այս թեմայում շարադրել բոլոր առարկությունները: Խոստանում եմ թեպետ հնարավոր ուշացումով, բայց մանրամասնորեն պատասխանել բոլոր առակություններին:
Իսկ ի՞նչ աստվածաշնչյան համարով կփաստես սրբերին բարեխոսելու անհրաժեշտությունը: Որտե՞ղ կա նման պատվեր: Եվ եթե գրված է, որ Քրիստոս մեր բարեխոսն է, էլ ինչ իմաստ ունի սրբերին բարեխոսել , որոնք մարդ էին: Միթե դրանով չենք անարգում մեր միակ բարեխոսին որ է Քրիստոս:

jajebis
16.09.2009, 12:17
Ես լիովին համաձայն եմ Aminaի ասացների հետ, կներեք...:ok

ars83
16.09.2009, 12:29
Փաստորեն, սրբերով հավաքվել եք այս թեմայում, հա՞ ;)

Մի հատիկ հարց սկզբի համար. որևէ մեկդ խնդրած կա՞ք մեկ այլ մարդու, որպեսզի ձեզ համար աղոթի, թե՞ միայն ինքներդ ձեզ համար եք աղոթում:

Rammstein
16.09.2009, 14:36
Միթե դրանով չենք անարգում մեր միակ բարեխոսին որ է Քրիստոս:

Քիրստոսը բարեխոս չի, այլ Աստված է։ ;)

Second Chance
16.09.2009, 15:11
Քիրստոսը բարեխոս չի, այլ Աստված է։ ;)

«Բայց նրանք շատ քահանաներ են եղել. նրանց միշտ մնալը մահով արգելվելու պատճառով. Բայց սա որովհետև հավիտյան է կենում, քահանայություն ունի անանցանելի.: Ուստի և բոլորովին կարող է փրկել նրանց, որ նրանով մոտենում են Աստծուն, որովհետև միշտ կենդանի է , որ նրանց համար բարեխոսություն անէ» : [Եբր 7:23-25
Աստված լինելը չի խանգարում բարեխոս լինլուն:)

Մհեր 78
16.09.2009, 15:17
Քիրստոսը բարեխոս չի, այլ Աստված է։ ;)

Հիսուս Քրիստոսը Աստված է և մեր բարեխոսը:
1Տիմ.4:5; «Որովհետև մեկ Աստված կա և մեկ միջնորդ Աստծո և մարդկանց մեջ` Քրիստոս Հիսուս մարդը»:
1Հովհ.2:1; «Իմ որդյակներս, սա գրում եմ ձեզ, որ չմեղանչեք, և եթե մեկը մեղանչի, բարեխոս ունենք Հոր մոտ` Հիսուս Քրիստոս արդարին»:

ars83
16.09.2009, 18:29
Հիսուս Քրիստոսը Աստված է և մեր բարեխոսը:
1Տիմ.4:5; «Որովհետև մեկ Աստված կա և մեկ միջնորդ Աստծո և մարդկանց մեջ` Քրիստոս Հիսուս մարդը»:

Այս մի հարցն էլ պարզենք ձեռքի հետ. դուք հասկանում եք
միջնորդ = բարեխո՞ս (նույնացնո՞ւմ եք այդ երկու հասկացողությունները):

Հ.Գ. Իմ առաջին հարցին պատասխանող չկա, հա՞ :think

Մհեր 78
17.09.2009, 10:26
Այս մի հարցն էլ պարզենք ձեռքի հետ. դուք հասկանում եք
միջնորդ = բարեխո՞ս (նույնացնո՞ւմ եք այդ երկու հասկացողությունները):think

Տեր Հիսուսը իր խաչի գործով միջնորդ եղավ մարդու համար, որ մեղավոր մարդը Նրա միջոցով Սուրբ Աստծո հետ հաշտվի ու աստվածահաճո կյանքով ապրի: Եւ կյանքի մեջ լինում են դեպքեր, որ մարդը սայթաքելով ընկնում է մեղքի մեջ: Դրա համար Հովհաննես առաքյալը իր առաջին նամակի մեջ գրում է. «Իմ որդյակներ, սա գրում եմ ձեզ, որ չմեղանչեք, բայց եթե մեղանչեք, բարեխոս ունենք Հոր մոտ, Հիսուս Քրիստոս արդարին...»:

ars83
17.09.2009, 10:54
Տեր Հիսուսը իր խաչի գործով միջնորդ եղավ մարդու համար, որ մեղավոր մարդը Նրա միջոցով Սուրբ Աստծո հետ հաշտվի ու աստվածահաճո կյանքով ապրի: Եւ կյանքի մեջ լինում են դեպքեր, որ մարդը սայթաքելով ընկնում է մեղքի մեջ: Դրա համար Հովհաննես առաքյալը իր առաջին նամակի մեջ գրում է. «Իմ որդյակներ, սա գրում եմ ձեզ, որ չմեղանչեք, բայց եթե մեղանչեք, բարեխոս ունենք Հոր մոտ, Հիսուս Քրիստոս արդարին...»:

Հարգելի Մհեր, պատասխանի նման ոճն ինձ քաջ ծանոթ է: Պետք չէ մեջբերումներ անել Աստվածաշնչից և հետևությունները թողնել ընթերցողին: Ես հստակ հարց եմ տալիս.
բարեխոս և միջնորդ հասկացությունները Ձեզ համար միևնո՞ւյն են (հոմանի՞շ են), թե՞ ոչ: Ակնկալում եմ պատասխան՝ «այո» կամ «ոչ» բառերից մեկի տեսքով:
Շնորհակալություն:

Մհեր 78
17.09.2009, 11:06
Հարգելի Մհեր, պատասխանի նման ոճն ինձ քաջ ծանոթ է: Պետք չէ մեջբերումներ անել Աստվածաշնչից և հետևությունները թողնել ընթերցողին: Ես հստակ հարց եմ տալիս.
բարեխոս և միջնորդ հասկացությունները Ձեզ համար միևնո՞ւյն են (հոմանի՞շ են), թե՞ ոչ: Ակնկալում եմ պատասխան՝ «այո» կամ «ոչ» բառերից մեկի տեսքով:
Շնորհակալություն:

Միջնորդ բառը, մի քիչ ավելի ընդարձակ հասկացողություն է և բարեխոս լինելը կարող ենք տեսնել միջնորդի մեջ:

artsrun
17.09.2009, 22:51
«Հիսուս Քրիստոսին Հավատացողների Եկեղեցու» անդամներին և այլ կրոնական ուղղություն կրողներին՝ կարդացեք «Ոսկեփորիկ 2» էջ 16-26, Սրբերի բարեխոսություն, հիմնավորում և վկայություններ, բազմաթիվ օրինակներ կան:
«Եվ Տերն ասաց. եթե Մովսեսն ու Սամուելն էլ կանգնեն իմ առաջ, իմ սիրտը այս ժողովրդի վրա չի լինելու» Երեմ, ԺԵ(15), 1: Այսինքն՝ Աստծու առաջ ննջեցյալները (Մովսես, Սամուել) կարող են բարեխոսել ապրողների համար:

Մհեր 78
19.09.2009, 13:59
«Հիսուս Քրիստոսին Հավատացողների Եկեղեցու» անդամներին և այլ կրոնական ուղղություն կրողներին՝ կարդացեք «Ոսկեփորիկ 2» էջ 16-26, Սրբերի բարեխոսություն, հիմնավորում և վկայություններ, բազմաթիվ օրինակներ կան:
«Եվ Տերն ասաց. եթե Մովսեսն ու Սամուելն էլ կանգնեն իմ առաջ, իմ սիրտը այս ժողովրդի վրա չի լինելու» Երեմ, ԺԵ(15), 1: Այսինքն՝ Աստծու առաջ ննջեցյալները (Մովսես, Սամուել) կարող են բարեխոսել ապրողների համար:

Ուշադրություն դարձրեք Մովսեսի ու Սամուելի մասին եղած աստվածաշնչյան պատմություններին, նրանք միշտ ժողովրդի համար կանգնել են Աստծո առջև և խնդրել, որ Աստված ժողովրդին չպատժի, չմերժի ու ողորմություն անի: Եւ Երեմ.15:1-ում նշված հատվածից երևում է, որ այդ ժամանակվա ժողովուրդը Աստծո առաջ մեղանչել ու մեղքի մեջ էր, սակայն Տերը չէր ուզում նրանց ողորմեր: դրա համար էլ ասում էր, որ եթե Մովսեսն ու Սամուելն էլ կանգնեն իմ առաջ, Իմ սիրտը այս ժողովրդի վրա չի լինի: Այստեղ Աստծո միտքը ոչ թե ննջեցյալների բարեխոսության մասին է, այլ, եթե այս ժամանակվա Մովսեսներն ու Սամուելներն էլ կանգնեն Աստծո առաջ, Նա ժողովրդին չէր ողորմի:

Մեղապարտ
19.09.2009, 14:21
Ուշադրություն դարձրեք Մովսեսի ու Սամուելի մասին եղած աստվածաշնչյան պատմություններին, նրանք միշտ ժողովրդի համար կանգնել են Աստծո առջև և խնդրել, որ Աստված ժողովրդին չպատժի, չմերժի ու ողորմություն անի: Եւ Երեմ.15:1-ում նշված հատվածից երևում է, որ այդ ժամանակվա ժողովուրդը Աստծո առաջ մեղանչել ու մեղքի մեջ էր, սակայն Տերը չէր ուզում նրանց ողորմեր: դրա համար էլ ասում էր, որ եթե Մովսեսն ու Սամուելն էլ կանգնեն իմ առաջ, Իմ սիրտը այս ժողովրդի վրա չի լինի: Այստեղ Աստծո միտքը ոչ թե ննջեցյալների բարեխոսության մասին է, այլ, եթե այս ժամանակվա Մովսեսներն ու Սամուելներն էլ կանգնեն Աստծո առաջ, Նա ժողովրդին չէր ողորմի:
Մովսեսը և Սամուելը պայքարում էին իրենց կողմից առաջնորդվող ժողովրդի համար ,եթե Աստված պեք է պատժեր ապա այն ժողովրդին որին ուղղեկցում էր Մովսեսը ,իսկ Մովսեսը ուղղեկցում էր չմեղանչող հրեաներին:
Եվ այս երևույթը տարածել մեր վրա և ասել այն ինչ դու էս ասում անընդունելի է ,հրեաների մոտ հիմնովին բացակայում է Սրբոց Գաղափարը և դա նրանց թեոլոգիական կենսաձևն է և Աստված ինչպես խոսեր հրեաների հետ երբ նրանք Սրբություն չունեն ,ինչպես և Աստված համոզվեց ևս մեկ անգամ երբ Հիսուսին խաչեցին:

Արծիվ
19.09.2009, 21:28
Փաստորեն, սրբերով հավաքվել եք այս թեմայում, հա՞ ;)

Մի հատիկ հարց սկզբի համար. որևէ մեկդ խնդրած կա՞ք մեկ այլ մարդու, որպեսզի ձեզ համար աղոթի, թե՞ միայն ինքներդ ձեզ համար եք աղոթում:
Այո խնդրած կանք այն էլ շատ բայց դա չի կոչվում բարեխոսություն, Աստվածաշունչը սովորեցնում է մեկտ մյուսիտ համար աղոթող եղեք բայց դա այն չէ որ դու կարծում ես: Միակ բարեխոսը մարդու և աստծո միջև դա մեր տեր Հիսուս Քրիստոսն է:

Մհեր 78
20.09.2009, 22:26
Մովսեսը և Սամուելը պայքարում էին իրենց կողմից առաջնորդվող ժողովրդի համար ,եթե Աստված պեք է պատժեր ապա այն ժողովրդին որին ուղղեկցում էր Մովսեսը ,իսկ Մովսեսը ուղղեկցում էր չմեղանչող հրեաներին:
Եվ այս երևույթը տարածել մեր վրա և ասել այն ինչ դու էս ասում անընդունելի է ,հրեաների մոտ հիմնովին բացակայում է Սրբոց Գաղափարը և դա նրանց թեոլոգիական կենսաձևն է և Աստված ինչպես խոսեր հրեաների հետ երբ նրանք Սրբություն չունեն ,ինչպես և Աստված համոզվեց ևս մեկ անգամ երբ Հիսուսին խաչեցին:

Մեղապարտ ջան, այ այստեղ արի խոստովանի, որ սխալ ես: Մովսեսի առաջնորդած ժողովուրդը ոչ թե չմեղանչող հրեաներ էին, այլ այդ ժողովուրդը քանի անգամներ ապստամբեցին Մովսեցի ու Աստծո դեմ և հազարավորներին էլ Աստված հարվածեց` պատժեց: Մինչ անգամ Տերը Մովսեսին ասաց, որ այդ ժողովրդի միջից դուրս արի, որպեսզի քեզանով նոր սերունդ ու նոր ժողովուրդ ստանամ, իսկ մնացածի անունները ջնջեմ կյանքի գրքից:
Իսկ Սամուելի ժամանակվա ժողովուրդը, երբ թագավոր ուզեց Սամուելից, Տերը Սամուելին ասաց, որ այդ ժողովուրդը ոչ թե քեզ է մերժում, այլ Ինձ է մերժում, որ Ես նրանց վրա Թագավոր չլինեմ...

Մեղապարտ
21.09.2009, 02:20
Մեղապարտ ջան, այ այստեղ արի խոստովանի, որ սխալ ես: Մովսեսի առաջնորդած ժողովուրդը ոչ թե չմեղանչող հրեաներ էին, այլ այդ ժողովուրդը քանի անգամներ ապստամբեցին Մովսեցի ու Աստծո դեմ և հազարավորներին էլ Աստված հարվածեց` պատժեց: Մինչ անգամ Տերը Մովսեսին ասաց, որ այդ ժողովրդի միջից դուրս արի, որպեսզի քեզանով նոր սերունդ ու նոր ժողովուրդ ստանամ, իսկ մնացածի անունները ջնջեմ կյանքի գրքից:
Իսկ Սամուելի ժամանակվա ժողովուրդը, երբ թագավոր ուզեց Սամուելից, Տերը Սամուելին ասաց, որ այդ ժողովուրդը ոչ թե քեզ է մերժում, այլ Ինձ է մերժում, որ Ես նրանց վրա Թագավոր չլինեմ...

Տո այ խելոք հիմա բան ու գործս թողնեմ ու սկսեմ հին կտակարաը մեկնաբանել :
Մովսեսը առաջնորդում էր հրա ժողովրդին որը ոչ թե ապստամբել էր այլ բացարձակապես հրաժարվել էր Արարչին հավատալուց այդ պատճառով զայրացած Աստվածը պատժում էր աչ և ձախ: Մովսեսն էլ առաջնորդ էր, ստիպված հրեաներին յոլա էր տանում կաշվից դուրս գալով:
Իր հետևից տարավ հրեաներին մինչև Սինա սարը (ի դեպ առ այսօր անհայտ է թե որտեղ է այդ սարը): Արարիչը այլ ոչ թե տերը Մովսեսին տվեց տաս պատվիրանները ,հրեաների համբերությունը բավարարեց ընդհամենը երկուսը լսելու և հեռացան ,իսկ Մովսեսը մնաց:
Քառասուն օր հետո հրեաները եկան Խորի մոտ ու թե ուրր է Մովսեսը, նա ել թե սպասեք կգա :Հրեաները սպանեցին Խորին գնացին Ահարոնի մոտ ,վախեցած Ահարոնը ամեն ինչ ասեց ,էլի բան դուրս չեկավ:Հետո ժամանակ շահելու համար նա հրեաներից պահանջեց նրացից ամենա թանկը, ոսկին և խոստացավ նրանց համար աստված բերել և բերեց »ոսկե հորթին»:
Նույնն էլ Սամուելի ժամանակ պատահեց այդ պատճառով էլ Հին Կտակարանում գրվում է հրեաների առաջին թագավոր Դավիթ:
Իսկ դու ասում ես ,լավ չես կարդացել:

Մհեր 78
21.09.2009, 14:32
Տո այ խելոք հիմա բան ու գործս թողնեմ ու սկսեմ հին կտակարաը մեկնաբանել :
Մովսեսը առաջնորդում էր հրա ժողովրդին որը ոչ թե ապստամբել էր այլ բացարձակապես հրաժարվել էր Արարչին հավատալուց այդ պատճառով զայրացած Աստվածը պատժում էր աչ և ձախ: Մովսեսն էլ առաջնորդ էր, ստիպված հրեաներին յոլա էր տանում կաշվից դուրս գալով:
Իր հետևից տարավ հրեաներին մինչև Սինա սարը (ի դեպ առ այսօր անհայտ է թե որտեղ է այդ սարը): Արարիչը այլ ոչ թե տերը Մովսեսին տվեց տաս պատվիրանները ,հրեաների համբերությունը բավարարեց ընդհամենը երկուսը լսելու և հեռացան ,իսկ Մովսեսը մնաց:
Քառասուն օր հետո հրեաները եկան Խորի մոտ ու թե ուրր է Մովսեսը, նա ել թե սպասեք կգա :Հրեաները սպանեցին Խորին գնացին Ահարոնի մոտ ,վախեցած Ահարոնը ամեն ինչ ասեց ,էլի բան դուրս չեկավ:Հետո ժամանակ շահելու համար նա հրեաներից պահանջեց նրացից ամենա թանկը, ոսկին և խոստացավ նրանց համար աստված բերել և բերեց »ոսկե հորթին»:
Նույնն էլ Սամուելի ժամանակ պատահեց այդ պատճառով էլ Հին Կտակարանում գրվում է հրեաների առաջին թագավոր Դավիթ:
Իսկ դու ասում ես ,լավ չես կարդացել:

Կներես, բայց երևում է, որ վարդապետական կոչում չունես, որովհետև մեկնաբանելուց սխալներ ես անում` գրվածքից դուրս բաներ ես գրում... Ավելի լավ է չմեկնաբանես...:)

Մեղապարտ
21.09.2009, 17:47
Կներես, բայց երևում է, որ վարդապետական կոչում չունես, որովհետև մեկնաբանելուց սխալներ ես անում` գրվածքից դուրս բաներ ես գրում... Ավելի լավ է չմեկնաբանես...:)

Ավելնորդ էմոցիաների համար ներողություն:
Շարունակիր քո քննարկումը բայց խնդրում եմ առանց խուսանավելու :

ars83
21.09.2009, 23:25
Այո խնդրած կանք այն էլ շատ բայց դա չի կոչվում բարեխոսություն, Աստվածաշունչը սովորեցնում է մեկտ մյուսիտ համար աղոթող եղեք բայց դա այն չէ որ դու կարծում ես: Միակ բարեխոսը մարդու և աստծո միջև դա մեր տեր Հիսուս Քրիստոսն է:

Լրիվ շփոթվեցի :think Փաստորեն, երբ մեկը մյուսի համար որևէ բարի բան է խնդրում, դա բարեխոսություն չի կոչվո՞ւմ: Երևի չարախոսություն է, հա՞:

Մհերի պատասխանից հետևում է, որ բարեխոս և միջնորդ նույն բանը չէ. հիմա Քրիստոս միակ բարեխո՞սն է (եթե այո, ապա խնդրում են ցույց տալ Աստվածաշնչում այն տեղը, որտեղ բառացիորեն գրված է. «մեկ բարեխոս կա Աստծո և մարդկանց միջև՝ Հիսուս Քրիստոս մարդը»: ) Եթե նման բան չկա գրված ու բարեխոս և միջնորդն էլ նույնն է, ապա ինչո՞ւ եք մոլորեցնում հասարակությանը, հարգելիս:

Չամիչ
21.09.2009, 23:39
Մհերի պատասխանից հետևում է, որ բարեխոս և միջնորդ նույն բանը չէ. հիմա Քրիստոս միակ բարեխո՞սն է (եթե այո, ապա խնդրում են ցույց տալ Աստվածաշնչում այն տեղը, որտեղ բառացիորեն գրված է. «մեկ բարեխոս կա Աստծո և մարդկանց միջև՝ Հիսուս Քրիստոս մարդը»: ) Եթե նման բան չկա գրված ու բարեխոս և միջնորդն էլ նույնն է, ապա ինչո՞ւ եք մոլորեցնում հասարակությանը, հարգելիս:

Համաձայն եմ, չէ՞ որ Աստված սեր է:Սերը հանդուրժող է, ներող, այլ ոչ թե մանրախնդիր դատապարտող:

ars83
22.09.2009, 00:06
Իսկ ի՞նչ աստվածաշնչյան համարով կփաստես սրբերին բարեխոսելու անհրաժեշտությունը: Որտե՞ղ կա նման պատվեր:
Օրինակ.
Ձեր մեղքերը միմեանց խոստովանեցէ՛ք եւ միմեանց համար աղօ՛թք արէք, որպէսզի բժշկուէք. քանզի արդարի աղօթքը շատ ազդեցիկ է եւ օգնում է։ (Հակ. Ե 16)
Ակնհայտ է, չէ՞, որ եթե մեկը խնդրում է մյուսի բժշկության համար, դա բարեխոսություն է:


Եվ եթե գրված է, որ Քրիստոս մեր բարեխոսն է, էլ ինչ իմաստ ունի սրբերին բարեխոսել , որոնք մարդ էին: Միթե դրանով չենք անարգում մեր միակ բարեխոսին որ է Քրիստոս:

Չնայած խուսափեցիք հարցիս պատասխանելուց, սակայն համոզված եմ, որ տարբեր առիթներով խնդրում եք մարդկանց ձեզ համար աղոթելու (բարեխոսելու՝ բարիք խոսելու, խնդրելու): Բացի դրանից, համաձայն ձեզ մատուցվող տեսության բոլորդ, այդ թվում նրանք, ում խնդրում եք, սրբեր են: Բա չեք մտահոգվո՞ւմ, որ անարգում եք Քրիստոսին: :think

Ես նկատել եմ, որ աղանդավոր շարժումների ներկայացուցիչները մի քանի պատճառով են դեմ արտահայտվում Սրբոց բարեխոսությանը:

Ա. Ինչպես արդեն նկատեց Monk-ը, նրանք կարծում են, որ Սրբերը մեռած են և ոչ կենդանի: Հետաքրքիր է, ինչո՞վ է տարբերվում նման տեսակետը «աշխարհիկ» այն տեսակետից, որ մահվանից հետո կյանք չկա: Երևի միայն նրանով, որ աղանդավորները «ժամանակավորապես» են կենդանությւոնից զրկում Սրբերին (մինչև Հարություն): Վերցնենք Հակոբին և Աբրահամին: Հարցնենք բողոքականներին՝ կենդանի՞ են արդյոք Աբրահամն ու Հակոբը: Պատասխանը կլինի՝ ոչ: Սա ոչինչ չի՞ հիշեցնում:

Նոյն օրը նրան մօտեցան սադուկեցիները, որոնք ասում էին, թէ յարութիւն չկայ... (Մատթ. ԻԲ 23)
որոնց մասին Քրիստոս ասում է.
Մոլորուածնե՛ր, ո՛չ Գրքերն էք հասկանում եւ ո՛չ էլ Աստծու զօրութիւնը...
չէ՞ք կարդացել Աստծուց ձեզ ասուածը. ե՛ս եմ Աբրահամի Աստուածը, Իսահակի Աստուածը եւ Յակոբի Աստուածը. եւ Աստուած՝ մեռելների Աստուածը չէ, այլ՝ կենդանիների (Մատթ. ԻԲ 29, 31-32)
Պարզվում է՝ Աբրահամն էլ, Հակոբն էլ կենդանի են :think Բողոքականը, իհարկե կզարմանա այդ փաստի վրա... ինչպես և այն ժամանակվա հրեաները.
Երբ ժողովուրդը այս լսեց, զարմացաւ նրա ուսուցման վրայ (Մատթ. ԻԲ 33)

Բ. Զարմանալի չէ, որ աղանդավորը Սրբոց բարեխոսության կարիքը չի զգում. չէ՞ որ իրեն սովորեցնում են, որ առաջին հերթին նա ինքը սուրբ է՝ հենց այն պահից երբ «հովվի» ետևից կրկնեց «Քրիստոսին որպես Տեր և Փրկիչ ընդունելու» աղոթքի բառերը: Էլ ի՞նչ Սուրբ, ի՞նչ բան, եթե մարդն ինքն արդեն «սպիտակ ու պուպուշ» է: Ոմանք իրենց Ս. Պողոս առաքյալից պակաս չեն համարում, ոմանք էլ կասեն, որ Քրիստոսից մեծ գործեր կարող են գործել՝ ըստ Իր խոսքի:
Այսպիսի քարոզների և նրանց ականջ դնող մարդկանց մասին հենց Աստվածաշնչում կա Ս. Պողոս առաքյալի դիպուկ մարգարեական խոսքը.
...քանզի պիտի գայ ժամանակ, երբ չպիտի անսան ողջամիտ վարդապետութեանը, այլ, իւրաքանչիւրն ըստ իր ցանկութիւնների, ուսուցանողներ պիտի հաւաքի իր շուրջը՝ իր ականջներին հաճելի բաներ լսելու մարմաջով. եւ նրանք ականջները պիտի դարձնեն ճշմարտութիւնից ու պիտի մոլորուեն գնան առասպելների յետեւից։ (Բ Տիմ. Դ 3, 4)
Ինչ խոսք, հաճելի է շաբաթը առնվազն մեկ անգամ լսել, որ դու սուրբ ես: Բայց... առաքյալի խոսքերն Աստվածաշնչից դեն չես նետի:

Գ. Թյուր կարծիք կա, թե Սրբերի բարեխոսությունը խնդրելով՝ մենք շրջանցում ենք Քրիստոսին, փոխարինում ենք նրան Սրբերով: Ոչ մի նման բան: Ընդամենը գիտակցում ենք, որ արդարի աղօթքը շատ ազդեցիկ է եւ օգնում է (Հակ. Ե 16) և Աստուած հեռու է ամբարիշտներից, բայց նա լսում է արդարների աղօթքը (Առակ. ԺԵ 29), համեստորեն համարում ենք Սրբերին արդարության մեջ ավելի առաջացած, քան մեզ, ավելի շատ և մոտիկ Աստծո հետ քայլած, և խնդրում ենք նրանց բարեխոսությունը։

Այսպիսով, Սրբոց բարեխոսության դեմ առարկությունները, ըստ իս, գիտակցված կամ անգիտակից ձևով, հիմնվում են ներքուստ մեծամտության, հաճելի խոսքեր լսելու (և ըստ այդմ՝ դժվարություններից խուսափելու) ցանկության և կենդանության մասին սադուկեցիական պատկերացումների վրա:

Արծիվ
22.09.2009, 02:54
Չնայած խուսափեցիք հարցիս պատասխանելուց, սակայն համոզված եմ, որ տարբեր առիթներով խնդրում եք մարդկանց ձեզ համար աղոթելու (բարեխոսելու՝ բարիք խոսելու, խնդրելու):
Հարցտ ուղղված է եղել մեկ ուրիշին բայց եղբայր ջան կներես ինձ որ ես եմ պատասխանում քեզ ու քանի որ ես կրկնել եմ և նորից եմ ուզում կրկնել (սիրով) որ դա շատ լավ է որ մեկը մյուսի համար աղոթում է (այսինքն բարություն է անում) բայց դա ինչքան էլ լավ թվա ամենայնիվ չի կոչվում բարեխոսություն, որևէ մարդ արարած չի կարող որևէ մեկ այլ անձի համար բարեխոսել Աստծուն քանի որ մենք բոլորս էլ մարդ արարած ենք իսկ Քրիստոս որը միակն է բարեխոսելու համար Նա կարող է որովհետև Նա Աստված է (կամ էլ ինչպես շատերն են ասում Աստծու միածին որդին): :)

Կտրուկ
22.09.2009, 17:33
Ինչպես արդեն նկատեց Monk-ը, նրանք կարծում են, որ Սրբերը մեռած են և ոչ կենդանի: Մի՜ զրպարտիր.նման թեմայով ես եմ զրուցել ու չեմ ասել թէ սրբերը մեռած են։

ars83
22.09.2009, 17:45
Մի՜ զրպարտիր.նման թեմայով ես եմ զրուցել ու չեմ ասել թէ սրբերը մեռած են։

Խոսքը միայն քո մասին չէ: Եթե քո համար Սրբերը կենդանի են, ավելի լավ, ճիշտ ուղղության վրա ես :)
Քանի բռնացրել եմ, պարզեմ, էլի. քեզ համար բարեխոս = միջնո՞րդ, թե՞ նույն բանը չէ:

Կտրուկ
22.09.2009, 19:43
Խոսքը միայն քո մասին չէ: Եթե քո համար Սրբերը կենդանի են, ավելի լավ, ճիշտ ուղղության վրա ես :)Ուրեմն.նշվում է որ ննջեցյալ սրբերը կենդանի են Աստծո համար.սակայն տվյալ պահին մենք ՝մարդիկս չենք հանդիսանում աստվածներ.մեզ համար նրանք առայժմ ննջեցյալներ են.Հիսուս ինքը 12 տարեկան աղջկան ասաց
ՙՆա մեռած չէ.այլ ննջում է՚։
Ինչ վերաբերում է հաղթանակած սրբերին ուղղված խնդրանքներին՝ դա ոչ մի կտակարանային հիմք չունի.այլ միայն ավանդության արդյունք է։Քանի որ. բոլորին տեսնելն ու բոլորից տեղյակ լինելը՝ լոկ Աստվածային կարողություն է։Սուրբ Սարգիսը՝ օրինակ. իր տոնին չի կարող սփռվել ողջ աշխարհով և լսել բոլորի իրեն ուղղված խնդրանքները։

Քանի բռնացրել եմ, պարզեմ, էլի. քեզ համար բարեխոս = միջնո՞րդ, թե՞ նույն բանը չէ:Կարծում եմ. հարցիդ տրամաբանական վերջնակետին արդեն պատասխանեցի վերևում.Սակայն՝
միջնորդ կա՝ բարեխոս.միջնորդ կա՝ չարախոս։Տվյալ պահին Քրիստոս հանդիսանում է բարեխոս միջնորդ. իսկ Քրիստոսի մարմնի անդամները (եկեղեցին) չեն կարող անել այլ բան .քան Քրիստոս՝ գտնվելով այս կյանքում.թէ՞ երկնային։
Այլ հարց է. քեզ լսելով են դա անում .թէ իրենց բարի առաքելությունն են կատարում։

Կտրուկ
22.09.2009, 19:47
Ձեր մեղքերը միմեանց խոստովանեցէ՛ք Դու գտնում ես որ կարո՞ղ ես Վարդան Մամիկոնյանին խոստովանե՞լ կատարածդ զանցանքը։և դա քեզ քավությու՞ն կհամարվի։

ars83
22.09.2009, 20:53
Ուրեմն.նշվում է որ ննջեցյալ սրբերը կենդանի են Աստծո համար.սակայն տվյալ պահին մենք ՝մարդիկս չենք հանդիսանում աստվածներ.մեզ համար նրանք առայժմ ննջեցյալներ են.Հիսուս ինքը 12 տարեկան աղջկան ասաց
ՙՆա մեռած չէ.այլ ննջում է՚։
Բայց հենց այս մեջբերված տեղն էլ վկայում է, որ Քրիստոս կոչ արեց այդ մարդկանց իրականությանը նայել Իր աչքերով, երբ ասաց, որ աղջիկը «ննջում է» (նույնը՝ Ղազարոսի պարագայում): Այնուամեբայնիվ, ո՞րն էր պատճառը, ըստ քեզ, որ Քրիստոս հանդիմանեց սադուկեցիներին, ասելով, թե «Աստված մեռածների Աստված չէ, այլ կենդանիների»:


Ինչ վերաբերում է հաղթանակած սրբերին ուղղված խնդրանքներին՝ դա ոչ մի կտակարանային հիմք չունի.այլ միայն ավանդության արդյունք է։

Նորից կրկնեմ, որ ողջ խնդիրը կայանում է նրանում, թե ինչպես ես նայում ննջեցյալ Սրբերին: Եթե որպես մեռածների, որոնք ոչ կարող են բարեխոսել, ոչ աղոթել, ապա, ինչ խոսք, նրանց դիմելն անիմաստ է: Սակայն եթե նրանք կենդանի են քո համար (ինչպես և Աստծո համար), ապա, այո, լինելով նույն Քրիստոսի Մարմնի անդամ, խնդրում ես, որպեսզի աղոթակից լինեն:


Սակայն՝
միջնորդ կա՝ բարեխոս.միջնորդ կա՝ չարախոս։
Եղավ. պատասխանիցդ հասկանում եմ, որ նույնը չես համարում: Անցնենք առաջ. ցույց կտա՞ս ավետարանական այն խոսքը (հիմքը), որի համաձայն պնդում են, որ Քրիստոս միակ բարեխոսն է մարդկանց համար և այլ բարեխոսներ չեն կարող գոյություն ունենալ: (շեշտում եմ՝ բարեխոս, այլ ոչ՝ միջնորդ)

Կտրուկ
22.09.2009, 23:50
Բայց հենց այս մեջբերված տեղն էլ վկայում է, որ Քրիստոս կոչ արեց այդ մարդկանց իրականությանը նայել Իր աչքերով, երբ ասաց, որ աղջիկը «ննջում է» (նույնը՝ Ղազարոսի պարագայում): Այնուամեբայնիվ, ո՞րն էր պատճառը, ըստ քեզ, որ Քրիստոս հանդիմանեց սադուկեցիներին, ասելով, թե «Աստված մեռածների Աստված չէ, այլ կենդանիների»:
Սադուկեցիները չէին ընդունում հարությունը.սակայն մարգարեական գրվածքներից քաջատեղյակ էին։ՈՒ փորձում էին Աստծո խոսքով դուրս գալ Հիսուսի դեմ.միամտաբար ՙմոռանալով՚ որոշ տողեր։Հիսուսն էլ նրանց լռեցրեց հենց Աստծո խոսքով։


Նորից կրկնեմ, որ ողջ խնդիրը կայանում է նրանում, թե ինչպես ես նայում ննջեցյալ Սրբերին: Եթե որպես մեռածների, որոնք ոչ կարող են բարեխոսել, ոչ աղոթել, ապա, ինչ խոսք, նրանց դիմելն անիմաստ է: Սակայն եթե նրանք կենդանի են քո համար (ինչպես և Աստծո համար), ապա, այո, լինելով նույն Քրիստոսի Մարմնի անդամ, խնդրում ես, որպեսզի աղոթակից լինեն:
եթե պատասխաններս շրջանցած չլինեիր. ստիպված չէի լինի այս հարցը տալ՝
եթե տարբերություն չես գտնում հաղթանակած սրբերի և մարտնչող սրբերի մեջ. ինչու Առեքելական մկրտության ժամանակ կնքահայր չընտրել Սուրբ Գևորգին.կամ խոստովանահայր՝ Սարգսին։


Եղավ. պատասխանիցդ հասկանում եմ, որ նույնը չես համարում: Անցնենք առաջ. ցույց կտա՞ս ավետարանական այն խոսքը (հիմքը), որի համաձայն պնդում են, որ Քրիստոս միակ բարեխոսն է մարդկանց համար և այլ բարեխոսներ չեն կարող գոյություն ունենալ: (շեշտում եմ՝ բարեխոս, այլ ոչ՝ միջնորդ)Բարեխոս.կնշանակի բարին խոսացող։եթե ես աղոթում եմ քեզ համար և բարի բան եմ խնդրում. նշանակում է բարեխոսում եմ։Բարին խնդրելը.բարեխոսելը ցանկացած քրիստոնեաի առաքելությունն է.Բայց եթե ես իմ սենյակի մի անկյունից առանց որևէ կապի միջոց խնդրեմ որևէ մեկից. որ աղոթք անի ինձ համար՝ կհայտնվեմ տխմար վիճակում։Նախ պետք է գնամ.տեսնեմ տվյալ անձին.հետո նոր միայն ասելիքս ասեմ.որքան էլ որ նա կենդանի լինի Աստծո. կամ ինձ համար։

Մեղապարտ
23.09.2009, 23:32
եթե պատասխաններս շրջանցած չլինեիր. ստիպված չէի լինի այս հարցը տալ՝
եթե տարբերություն չես գտնում հաղթանակած սրբերի և մարտնչող սրբերի մեջ. ինչու Առեքելական մկրտության ժամանակ կնքահայր չընտրել Սուրբ Գևորգին.կամ խոստովանահայր՝ Սարգսին։
Որնք են այդ տարբերությունները եթե դժվար չէ մեկնաբանիր:

Կտրուկ
24.09.2009, 00:39
Որնք են այդ տարբերությունները եթե դժվար չէ մեկնաբանիր:Մեջբերմանդ մեջ տարբերության օրինակը չե՞ս տեսնում։

Ձեր մեղքերը միմեանց խոստովանեցէ՛ք եւ միմեանց համար աղօ՛թք արէք, որպէսզի բժշկուէք. քանզի արդարի աղօթքը շատ ազդեցիկ է եւ օգնում է։
ի պաշտպանություն սրբոց բարեխոսության այս համարը բերվեց օրինակ։
ՈՒ ըստ բերված օրինակի. կարելի համարում ե՞ք որ կատարած հանցանքը կամ զանցանքը խոստովանվի ոչ թէ քահանայի առաջ. այլ ասենք Վարդան Մամիկոնյանի(ՀԱե ի սուրբ է)։

Արծիվ
13.10.2009, 09:32
Լրիվ շփոթվեցի :think Փաստորեն, երբ մեկը մյուսի համար որևէ բարի բան է խնդրում, դա բարեխոսություն չի կոչվո՞ւմ: Երևի չարախոսություն է, հա՞:

Մհերի պատասխանից հետևում է, որ բարեխոս և միջնորդ նույն բանը չէ. հիմա Քրիստոս միակ բարեխո՞սն է (եթե այո, ապա խնդրում են ցույց տալ Աստվածաշնչում այն տեղը, որտեղ բառացիորեն գրված է. «մեկ բարեխոս կա Աստծո և մարդկանց միջև՝ Հիսուս Քրիստոս մարդը»: ) Եթե նման բան չկա գրված ու բարեխոս և միջնորդն էլ նույնն է, ապա ինչո՞ւ եք մոլորեցնում հասարակությանը, հարգելիս:

Արս խնդրում եմ հասկացիր եթե դու որևէ մեկի բարին ես ուզում կամ բարին ես խնդրում դա այն չի նշանակում որ դու կարծում ես: Աստվածաշունչը ասում է մեկն է մարդու և Աստծու միջև միջնորդը այսինքն նույնը նաև բարեխոսը քանի որ եթե Հիսուս չբարեխոսեր մարդու համար չէր էլ խաչվի, կարծում եմ դու հասկանում ես միտքս ու սրանից հետո պետք չէ ինչ որ բառերի հետևից ընկնել ու ասել բարեխոս չի այլ միջնորդ, թող լինի միջնորդ ինչ է փոխվելու դրանից բայց խնդրում եմ որ դու լավ հասկանաս որ դրանք իրար հետ կապնված են: Բարեխոսել կարող է այն մարդը որ անձամբ ճանաչում է նրան ում բարեխոսում է որևէ անձի համար և այդ բարեխոսությամբ էլ նա կոչվում է միջնորդ: Կարծում եմ դու հասկանում ես միտքս ու արի նորից չխորանանք բառերի վրա քանի որ դա արդյունք չունի:

ars83
13.10.2009, 22:04
եթե պատասխաններս շրջանցած չլինեիր. ստիպված չէի լինի այս հարցը տալ՝
եթե տարբերություն չես գտնում հաղթանակած սրբերի և մարտնչող սրբերի մեջ. ինչու Առաքելական մկրտության ժամանակ կնքահայր չընտրել Սուրբ Գևորգին.կամ խոստովանահայր՝ Սարգսին։
Տարբերություն, իհարկե, տեսնում եմ. սուրբերն արդեն ննջել են և չեն կարող մարմնով շարունակել իրենց պաշտոնը/գործը (սակայն կարող են աղոթք մատուցել Աստծուն):
Դու նորից հավասարեցրիր սրբերին սովորական հավատացյալի հետ: Սրբությունը ձեռք է բերվում Աստծո հետ մերձեցման արդյունքում. այն վայրկենական հրաշք չէ, որը թափվում է երկնքից կախարդական բառեր արտասանելիս: Ոչ ես ինքս եմ սուրբ, ոչ էլ կնքահայրս:


Բարեխոս.կնշանակի բարին խոսացող։եթե ես աղոթում եմ քեզ համար և բարի բան եմ խնդրում. նշանակում է բարեխոսում եմ։Բարին խնդրելը.բարեխոսելը ցանկացած քրիստոնեաի առաքելությունն է.Բայց եթե ես իմ սենյակի մի անկյունից առանց որևէ կապի միջոց խնդրեմ որևէ մեկից. որ աղոթք անի ինձ համար՝ կհայտնվեմ տխմար վիճակում։Նախ պետք է գնամ.տեսնեմ տվյալ անձին.հետո նոր միայն ասելիքս ասեմ.որքան էլ որ նա կենդանի լինի Աստծո. կամ ինձ համար։

Նորից եկանք սկզբին՝ «առանց կապի միջոցի...»: Ինչի՞ հիման վրա ես եզրակացնում, որ «կապի միջոց» չկա:

ars83
13.10.2009, 22:12
Արս խնդրում եմ հասկացիր եթե դու որևէ մեկի բարին ես ուզում կամ բարին ես խնդրում դա այն չի նշանակում որ դու կարծում ես: Աստվածաշունչը ասում է մեկն է մարդու և Աստծու միջև միջնորդը այսինքն նույնը նաև բարեխոսը քանի որ եթե Հիսուս չբարեխոսեր մարդու համար չէր էլ խաչվի, կարծում եմ դու հասկանում ես միտքս ու սրանից հետո պետք չէ ինչ որ բառերի հետևից ընկնել ու ասել բարեխոս չի այլ միջնորդ, թող լինի միջնորդ ինչ է փոխվելու դրանից բայց խնդրում եմ որ դու լավ հասկանաս որ դրանք իրար հետ կապնված են: Բարեխոսել կարող է այն մարդը որ անձամբ ճանաչում է նրան ում բարեխոսում է որևէ անձի համար և այդ բարեխոսությամբ էլ նա կոչվում է միջնորդ: Կարծում եմ դու հասկանում ես միտքս ու արի նորից չխորանանք բառերի վրա քանի որ դա արդյունք չունի:

Ինքդ էլ զգացիր, որ խճճվեցիր, չէ՞: Ինձ թվում է՝ դու հստակ չես պատկերացնում սրբերի բարեխոսությունը խնդրելու իմաստը: Այն խնդրելով՝ քրիստոնյան չի փոխարինում Քրիստոսին որևէ Սրբով, ոչ էլ վերջինիս դարձնում է միջնորդ՝ իր և Աստծո միջև, այլ ընդամենը իր համար աղոթել է խնդրում, քանի որ գիտի, որ սուրբի աղոթքը լսելի է:
Ինչ վերաբերում է նրան, թե բարեխոսել կարող է միայն այն մարդը, ով անձամբ գիտի նրան՝ ում համար բարեխոսում է, կարծում եմ՝ սխալ է:
Օրինակ՝ Պողոս Առաքեալը հորդորում է Տիմոթեոսին աղոթք մատուցել բոլոր մարդկանց համար: Պարզ է, որ Տիմոթեոսը վատ բան չպետք է խնդրեր, ուրեմն պիտի բարեխոսեր: Ակնհայտ է նաև, որ Տիմոթեոսն անձամբ չէր ճանաչում Երկիր մոլորակի բոլոր բնակիչներին:

Մի փորձեք իրողությունը ներկայացնել սխալ կերպով, իբր սրբերի բարեխոսությունը խնդրելով ուրանում են Քրիստոսին, կամ էլ շրջանցում Նրան. բոլորի աղոթքներն էլ ուղղված են առ Քրիստոս:

Արծիվ
14.10.2009, 02:08
Ինքդ էլ զգացիր, որ խճճվեցիր, չէ՞: Ինձ թվում է՝ դու հստակ չես պատկերացնում սրբերի բարեխոսությունը խնդրելու իմաստը: Այն խնդրելով՝ քրիստոնյան չի փոխարինում Քրիստոսին որևէ Սրբով, ոչ էլ վերջինիս դարձնում է միջնորդ՝ իր և Աստծո միջև, այլ ընդամենը իր համար աղոթել է խնդրում, քանի որ գիտի, որ սուրբի աղոթքը լսելի է:
Ինչ վերաբերում է նրան, թե բարեխոսել կարող է միայն այն մարդը, ով անձամբ գիտի նրան՝ ում համար բարեխոսում է, կարծում եմ՝ սխալ է:
Օրինակ՝ Պողոս Առաքեալը հորդորում է Տիմոթեոսին աղոթք մատուցել բոլոր մարդկանց համար: Պարզ է, որ Տիմոթեոսը վատ բան չպետք է խնդրեր, ուրեմն պիտի բարեխոսեր: Ակնհայտ է նաև, որ Տիմոթեոսն անձամբ չէր ճանաչում Երկիր մոլորակի բոլոր բնակիչներին:

Մի փորձեք իրողությունը ներկայացնել սխալ կերպով, իբր սրբերի բարեխոսությունը խնդրելով ուրանում են Քրիստոսին, կամ էլ շրջանցում Նրան. բոլորի աղոթքներն էլ ուղղված են առ Քրիստոս:
Համառություն մես անում ու եթե քո (խոսքը) ճիշտ չսարքես չես հանգստանա: Դու քո բերված օրինակում տարբերություն չես տեսնում թե չես ուզում տեսնես, հետաքրքիրա դու օրինակ ես բերում թե Պողոսն ասաց Տիմոթեոսին որ աղոթի բոլորի համար բայց մենք խոսում ենք ոչ թե աղոթքի այլ բարեխոսության մասին ուրեմն արի տեղերը չխառնենք օքեյ: Տիմոթեոսը աղոթում էր մարդկանց համար ինչ որ դու էլ կարող ես անել բայց բարեխոսել չէր կարող: Խնդրում եմ համառություն մի արա և երբեմն ընդունի դիմացինի խոսքը: Ես քեզ կասեմ որ դու ընդհանրապես չես հասկանում աղոթքի, բարեխոսության ու միջնորդի տարբերությունը ու ականջ էլ չունես դիմացինին լսելու որ միգուցե դիմացինը կարծիքը ճիշտ է քո կարծիքից ու պետք է դու այն ընդունես բայց չէ քո մեջ ավելի խոսում է մարդկային հպարտությունը որ շատ վատ է հավատա ինձ: Վերջացնելով խոսքս ուզում եմ ասել որ ավելի լավ է մի քիչ դիմացինի եզրակացությունը ընդունես ու եթե դու կարծում ես որ քո կարծիքի ճիշտ չհամարողները սխալ են ուրեմն մնա քո կարծիքին և հարցեր մի տուր համենայն դեպս ինձ որովհեհտև ես արդեն հօգնեցի նույն բանը քեզ գրելուց: Աստված քեզ հետ:

ars83
14.10.2009, 21:32
Դու քո բերված օրինակում տարբերություն չես տեսնում թե չես ուզում տեսնես, հետաքրքիրա դու օրինակ ես բերում թե Պողոսն ասաց Տիմոթեոսին որ աղոթի բոլորի համար բայց մենք խոսում ենք ոչ թե աղոթքի այլ բարեխոսության մասին ուրեմն արի տեղերը չխառնենք օքեյ:
Ես ամենասկզբից կողմ էի տերմինների հստակությանը։ Պարզապես ոմանք խառնում էին բարեխոսությունը միջնորդության հետ։


Տիմոթեոսը աղոթում էր մարդկանց համար ինչ որ դու էլ կարող ես անել բայց բարեխոսել չէր կարող:
Այնուամենայնիվ, փորձենք պարզել «բարեխոսել» բառի իմաստը։ Ցավոք, հայերեն բացատրական բառարան չունեմ ձեռքիս տակ, փորձեմ ռուսերենով։ Ռուսերեն «բարեխոսելը» կլինի "ходатайствовать"՝ "ходатайство" բառից, որը նշանակում է.
Официальная просьба, представление о чем-либо с целью добиться чего-либо. (Պաշտոնական խնդրանք, որևէ հարցի ներկայացում՝ որոշակի նպատակի հասնելու համար)

Մասնավորապես, Աստվածաշնչի ռուսերեն թարգմանությունում կա այսպիսի մի հատված.

Но сами в себе имели приговор к смерти, для того, чтобы надеяться не на самих себя, но на Бога, воскрешающего мертвых, Который и избавил нас от столь [близкой] смерти, и избавляет, и на Которого надеемся, что и еще избавит, при содействии и вашей молитвы за нас, дабы за дарованное нам, по ходатайству многих, многие возблагодарили за нас. (2Кор.1:9-11, Русский синодальный перевод Библии)

Համապատասխան հատվածը անգլերեն.
Indeed, in our hearts we felt the sentence of death. But this happened that we might not rely on ourselves but on God, who raises the dead. He has delivered us from such a deadly peril, and he will deliver us. On him we have set our hope that he will continue to deliver us, as you help us by your prayers. Then many will give thanks on our behalf for the gracious favour granted us ion answer in answer to the prayers of many (2 Corinthians 1: 9-11, New International Version of Bible)

Եվ նույնը հայերեն.
եւ մենք մեր անձի վրայ իսկ կրեցինք մահուան վճիռը, որպէսզի մենք չապաւինենք մեզ, այլ՝ Աստծուն, որ յարութիւն է տալիս մեռելներին, որ այդպիսի մահուանից փրկեց մեզ եւ կը փրկի. քանզի յոյս ունենք, թէ դեռ պիտի փրկի՝ մեզ համար ձեր արած աղօթքների օգնութեամբ, որպէսզի շատեր այդ աղօթքների միջոցով առատօրէն մեզ տրուած շնորհները տեսնելով՝ գոհութիւն տան Աստծուն մեզ համար։ (Բ Կորնթ. Ա 9-11. Աստուածաշունչ, Արևելահայերեն թարգմանություն)

Ինչպես տեսնում եք, հայերեն և անգլերեն տարբերակներում խոսվում է շատերի կողմից արված աղոթքների մասին, որին ռուսերեն տարբերակում համապատասխանում է "по ходатайству многих" արտահայտությունը («շատերի բարեխոսությա՛մբ»)։ Այստե, փաստորեն «ուրիշի համար կատարված աղոթքը» պարզապես օգտագործված է որպես «բարեխոսության» հոմանիշ։


Խնդրում եմ համառություն մի արա և երբեմն ընդունի դիմացինի խոսքը:
Շնորհակալությամբ կընդունեմ, եթե այն լինի տրամաբանված և հիմնավորված։


Ես քեզ կասեմ որ դու ընդհանրապես չես հասկանում աղոթքի, բարեխոսության ու միջնորդի տարբերությունը ու ականջ էլ չունես դիմացինին լսելու
Իսկ ես կասեի, որ այդ դիմացինը հայերեն լեզվի հետ խնդիրներ ունի ու լավ չի տիրապետում նրան: Ավաղ։


որ միգուցե դիմացինը կարծիքը ճիշտ է քո կարծիքից
Իհարկե հնարավոր է, բայց մինչև հիմա ոչ մի տրամաբանական փաստարկ չհանդիպեցի, միայն էմոցիաներ։


ու պետք է դու այն ընդունես բայց չէ քո մեջ ավելի խոսում է մարդկային հպարտությունը որ շատ վատ է հավատա ինձ:
Կարելի՞ է՝ քեզ հավատալու փոխարեն Առաքյալներին ու Քրիստոսին հավատամ։


Վերջացնելով խոսքս ուզում եմ ասել որ ավելի լավ է մի քիչ դիմացինի եզրակացությունը ընդունես
Շնորհակալություն խորհրդի համար։ Չեմ ընդունում։


ու եթե դու կարծում ես որ քո կարծիքի ճիշտ չհամարողները սխալ են ուրեմն մնա քո կարծիքին և հարցեր մի տուր համենայն դեպս ինձ որովհեհտև ես արդեն հօգնեցի նույն բանը քեզ գրելուց: Աստված քեզ հետ:
Հոգնած մարդը հանգիստ կարող է շրջանցել այս թեման։