PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : «Դար» ակումբը մամուլի էջերում և այլ հրապարակումներում



Ուլուանա
13.09.2009, 03:25
Այս թեմայում կտեղադրվեն հոդվածներ, որոնցում այս կամ այն չափով հիշատակված է Ակումբը։ :)


ՎԻՐՏՈՒԱԼ - 1


Քաղաքականությունն ու ինտերնետը


Ինչ թեմաներ են քննարկում հայերը ինտերնետում

Տեղեկատվական տեխնոլոգիաների զարգացման շնորհիվ Հայաստանում էլ ավելի են սկսում շատանալ հայկական ինտերնետային ֆորումները: Եվ ի տարբերություն նախորդ տարիների, վերջերս սկսել են անցկացվել նաեւ հայալեզու ֆորումներ: Հասարակության՝ քաղաքականությունից հեռու մնալու ոչ վիրտուալ իրողությանը զուգահեռ, կարելի է փաստել, որ ինտերնետ օգտագործողները քաղաքական գործընթացները ավելի գործնականորեն են քննարկում, ինչպես նաեւ՝ ավելի ազատ: Այսպիսի մի քանի քննարկումների հանդիպեցինք «Դար» ինտերնետային ակումբում (www.akumb.am):



Ոչ իմացյալ քվեն կեղծիք է,
իմացյալ քվեն՝ հեղափոխություն

Ֆորումի ամենավերջին քաղաքական թեման վերաբերում է առաջիկա խորհրդարանի ընտրություններին մասնակցել-չմասնակցելուն: Թեմային զուգահեռ անցկացվել է մի հարցում, որի 31 մասնակցիներից 20-ը պատասխանել է, թե անհրաժեշտ է մասնակցել ընտրություններին, 11-ն էլ կարծել է՝ իմաստ չունի: Հարկ է նկատել, որ այս փոքր տվյալները ինչ-որ չափով արտահայտում են ինտերնետ օգտագործողների՝ քաղաքացիական հասարակության լիիրավ անդամ լինելու հանգամանքը: Թեման առաջարկողը, փաստելով ներկա իրականության այն մտահոգությունը, թե այսօր անընդհատ մեր ականջներին են լցնում, որ ընտրությունների արդյունքները արդեն կանխորոշված են, հարց է բարձրացնում՝ արժե՞ մասնակցել ընտրություններին, թե՞ մեր փոխարեն ամեն ինչ որոշվելու է: Ֆորումականներից մեկը, որը առաջինն է պատասխանել հարցադրմանը, կարծես այս իշխանությունների գործողություններից հիասթափված քաղաքացի է. «Բնականաբար, որոշելու են մեր փոխարեն, ինչպես միշտ: Իրենք մեզ հիմարի տեղ են դնում թափանցիկ ընտրությունների մասին խոսելով: Իրականում արկղերն են թափանցիկ, բայց ոչ ընտրությունը»: Մեկ այլ անդամ էլ կարծում է, որ եթե ամեն քաղաքացի մասնակցի ընտրություններին՝ կեղծողների համար կդժվարանան խարդախությունները, դեռ մի բան էլ ավելի՝ ժողովուրդը կարող է իր մասնակցությամբ կեղծիքների դեմն առնել. «Եթե ընտրության չգնանք, թողնենք, որ իրենք մեր փոխարեն ընտրեն, ապա այս երկիրը լրիվ կգնա կործանման, պետք է անպայման գնալ բոլոր ընտրություններին»: Մի մասնակից էլ, արտահայտելով այն կարծիքը, թե իշխանությունների համար նշանակություն չունի, թե ընտրողը մասնակցում է ընտրություններին, թե ոչ, փաստում է, որ ընտրացուցակներում կան մարդիկ, ովքեր արդեն մահացել են կամ դուրս են եկել գրանցումից: Նրան մի հետաքրքիր պատասխան է գրել մեկ այլ անդամ. «Ովքեր արդեն մահացել են ու իրենց անունից քվեարկվում է, ապա կարող եմ ասել, որ հաստատ ավելի շատ կենդանի մարդիկ կան, քան մահացած»: Այս անդամն իր տեքստի վերջում մի հետաքրքիր միտք էլ է արտահայտել. «Եթե կեղծվում է ընտրությունը, այն էլ ահռելի քանակությամբ, դրանից հետո եթե ժողովուրդը չի բողոքում, ապա ինքնըստինքյան ստացվում է այնպես, որ բոլոր խաբված քաղաքացիները համաձայն են եւ ոչ մի ցույց կամ որեւէ ուրիշ բան չեն կազմակերպում ու «գառնուկի» պես հանդուրժում են իշխանություններին»:

Այս թեմայում հանդիպում են նաեւ այլ կարծիքներ: Օրինակ՝ մասնակիցներից մեկը կարծիք է հայտնել, որ քաղաքացին, մասնակցելով ընտրություններին՝ կարծես «իշխանությունների կուտն է ուտում»:

Իսկ առհասարակ թեմայի մտքի ամենահետաքրքիր ձեւակերպումն այն է, որ ոչ իմացյալ քվեն կեղծիք է, իմացյալ քվեն՝ հեղափոխություն:



Որ կուսակցության օգտին են քվեարկելու
ինտերնետ օգտագործողները

«Չեմ նայելու կամ լսելու նախընտրական քարոզարշավը, չեմ ծանոթանալու նախընտրական ծրագրերին, ընտրությունների օրը տեղամաս չեմ գնալու, չեմ ստորագրելու մատյանում, քվեաթերթիկները գունավոր ծրարների մեջ չեմ դնելու, եւ, ընդհանրապես, չեմ մասնակցելու ընտրություններին որեւէ ձեւով, քանի որ ինձ համար միեւնույնն է, թե անասնաֆերմայի որ կենդանին կամ որ գազանանոցի համամասնական ցուցակն է հաղթելու»,-Փիլիսոփա մականվամբ անդամը այսպես է պատասխանում ֆորումի թեմային: Անդամության թեկնածուներից մեկն էլ կարծում է, որ Հայաստանում ժողովրդի ձայնը ձեւական բնույթ է կրում. «Այնպես որ, ոնց Սերժն ու Ռոբերտը թելադրեն, այնպես էլ կուսակցությունները կդասավորվեն»: Մշտական անդամներից մեկը Հայաստանի քաղաքական ասպարեզում չի տեսնում այնպիսի մի կուսակցություն, որն ունի հիմնավոր ու հաստատուն ղեկավարներ, ծրագրեր ու սկզբնապես որոշված քաղաքական դիրքորոշումներ, եւ ամեն դեպքում կարծում է, որ այս ընտրություններին հաղթելու է ՀՀԿ-ԲՀԿ-ն: Մշտական անդամներից մեկն էլ դեռ չի կողմնորոշվել, թե որ կուսակցության օգտին քվեարկի. նա կարծում է, որ Հայաստանի բոլոր կուսակցությունները մի տեսակ միանման են: Իսկ վերջում ավելացնում է. «Միանշանակ չեմ քվեարկելու Կարապետիչի (կուսակցության անունն էլ չգիտեմ) եւ «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությունների օգտին»: Իսկ անդամներից Արշակը մտածում է, որ եթե մինչեւ ընտրությունները որեւէ իմաստ կարողանա գտնել ընտրություններին մասնակցելու մեջ ու զգա, որ իր ձայնը որեւէ նշանակություն կարող է ունենալ, ապա կգնա եւ բոլորին դեմ կքվեարկի, բայց, ցավում է, որ առայժմ որեւէ իմաստ չի տեսնում: Ակումբի անդամներից Մելիքն էլ որոշել է ՕԵԿ-ին ընտրել, չնայած համոզված չէ, թե ընտրությունների օրը այդ կուսակցության օգտին է քվեարկելու: Նա իր այդ որոշմանը հանգել է, քանի որ ցանկանում է մի ինչ-որ լիբերալ ուժի օգտին քվեարկել, ու իր իմացած լիբերալ ուժը, փաստորեն ՕԵԿ-ն է: Իսկ «Այլընտրանքին» ընտրելու հարցում կարծում է, թե ավելի լավ է քվեատուփի առաջ անձնագիրը կուլ տա, քան քվեարկել վերջիններիս օգտին:

Թեմային զուգահեռ կազմակերպված հարցմանը մասնակցած 33 անձանցից 13-ը պատասխանել է, որ բոլորին դեմ է քվեարկելու, 7-ը՝ ԲՀԿ-ին, 3-ը ՕԵԿ-ին, 2-ական՝ ՀՀԿ-ին եւ ՀՅԴ-ին, 5-ը՝ այլ կուսակցության, ընդ որում թեմայի ներսում այդ «այլ կուսակցությանը» քվեարկած անդամներից Լիլին խոստովանել է, որ ՀՀՇ-ին է քվեարկելու:



Հանրապետականները՝ ձեզ վառ օրինակ

Ֆորումի վերջին թեմաներից մեկը նվիրված է այն հարցին, թե ինչպիսի՞ն կլինեն 2007թ. խորհրդարանի ընտրությունները: Թեմային զուգահեռ անցկացված հարցման՝ 35 մասնակցիներից 29-ը պատասխանել են՝ ինչպես միշտ, եւ ընդամենը՝ 3-ն են պատասխանել՝ ազատ, արդար եւ թափանցիկ, մնացած 3-ն էլ չգիտեն: Այս թեմայի ամենահետաքրքիր հանգամանքն այն է, որ բախվել են հանրապետական եւ անտիհանրապետական երկու անդամներ: Բանն այն է, որ երբ ակումբի լիարժեք անդամներից մեկը, թեմայի շրջանակներում խոսելով ՀՀԿ-ԲՀԿ մրցակցության մասին, գրել է, թե Հանրապետականների գործը բարդացել է լցոնումներ կատարելու հաշվով եւ ավելացրել, թե հանրապետականները հայտնի են լավ ընտրակեղծարարություններով: Նրա գրածից այլայլվելով՝ մի հանրապետական ֆորումական սպառնացել է նրան. «Եղբայր, եթե քեզ թվում է, թե հանրապետականներից ոչ ոք չի կարդում քո գրածը՝ սխալ ես... Ես քեզ վառ օրինակ: Ինչ վերաբերում է լցոնումներին, դրա մասին ավել-պակաս խոսել չի կարելի: Ամեն դեպքում, ընտրություններին հաղթում է նա, ով ուժեղ է: Եթե ինչ-որ մեկը լցոնումներ է կատարում, ու նրա ձեռքը որեւէ մեկը չի բռնում, ուրեմն նա ուժեղ է: Նրանցից վախենում են: Հասկացեք վերջապես... Մենք ունենք ժողովրդի մի մեծ խավ, որոնք արդեն չեն վաճառում իրենց ձայները: Նրանք կատարում են իրենց ընտրությունը: Իսկ Բարգավաճի ու ՀՀԿ-ի մասին խոսելն ավելորդ է: Նրանք միասին են լինելու խորհրդարանում»: Հետաքրքրական է, որ հանրապետականները ներխուժել են ինտերնետ ու սկսել անկեղծանալ: Այդ անկեղծությունը պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ խոսում են ժողովրդին զոմբիացնելու մասին: Թեմայի շրջանակներում, ակումբի անդամներից Մելիքը, հանրապետականի նման պատասխանից սկսել է երկմտել, թե այդ հանապետականը տղամարդկությունի՞ց, թե՞ միամտությունից է դրդված էդ կուսակցության գիծը բացահայտել. «Համոզված եմ, որ ձեր կուսակցության վերեւներում էլ են այդպես մտածում, ու էս մտածելակերպով էլ գնալու են ընտրություններին: Բայց լավ կլիներ, որ էդ գաղափարներով տարված չմոռանային, որ վախի, կեղծիքի, մորթապաշտության եւ նման բաների վրա հենված ոչ մի բան երկար կյանք չի ունենում»:

Մի ուրիշ անդամ էլ հարց է տվել հանրապետականներին, թե ընտրությունները հո բոքս չեն, որ ուժեղը հաղթի, հետո էլ ավելացրել, թե ընտրություններին հաղթում են ոչ թե ուժով, այլ ժողովրդի ձայնով: Մի անդամ էլ հանրապետականների շուրջ ծավալվող քննարկումից շատ չհեռանալով՝ ավելի է ընդհանրացնել ընտրությունների մասին իր պատկերացումները: Նա կարծում է, որ այս ընտրությունները նախորդ ընտրություններից տարբերվելու են միայն նրանով, որ այս անգամ արդեն ոչ թե իրար միայն ծեծելու են, այլ ավտոմատներով կռիվ են գնալու եւ խորհուրդ է տալիս ժողովրդին ընտրություններին չմասնակցել. «Ժողովուրդն ավելի լավ է էդ ընտրություն կոչվող «ռազբորկային» ընդհանրապես չխառնվի, իզուր տեղը մեկ ա վտանգելու է կյանքը: Թող իրար ուտեն, տեսնենք տակը ինչ է մնալու»:

ՄՈՄԻԿ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
27 ՄԱՐՏԻ, 2007

http://taregir.am/Archive/2007/mart/27/index.htm

Ուլուանա
13.09.2009, 03:29
ՎԻՐՏՈՒԱԼ - 2


Ստրուկների ապստամբություն ԲՀԿ-ի դեմ

Հայալեզու ամենագործուն ֆորումներից մեկում՝ Դար ինտերնետային ակումբում (www.akumb.am) սկսվել է ինտերնետ օգտագործողների ներքին ստրուկների ապստամբություն: Նրանք քննարկում են «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության հաջողված նախագիծը որպես քաղաքական եւ հասարակական երեւույթ:

«Բարգավաճ Հայաստանի ֆենոմենն այն է, որ նա դիմում է համարյա ամեն մարդու մեջ նստած ստրուկին, իսկ առավել գիտականորեն՝ նրա ավտորիտար բնավորությանը,- ԲՀԿ-ի գիտական ձեւակերպումը ներկայացնելով՝ սկումբի Փիլիսոփա անդամը կարծես սկսում է վիրտուալ ապստամբություն-քննարկումը,- Ի՞նչ է ավտորիտար բնավորությունը: Դա այն է, երբ միայնակ, հուսալքված, վախերի մեջ ապրող մարդն իր ազատությունը զիջում է մի ինչ-որ ուժի կենտրոնի, ընդ որում՝ այդ ուժի կենտրոնը պետք է լինի հենց ֆիզիկական ու նյութական ուժ, եւ ենթարկվելով նրան սադո-մազոխիստական կապերով, իր հոգում ստեղծում է ապահովության ու կայունության զգացողություն»: Մելիքը, որը Փիլիսոփայից քիչ փիլիսոփա չէ այս ֆորումում, ենթարկվելով իր ներքին ստրուկի ապստամբությանը, գրում է, որ Փիլիսոփայի այս վերլուծությունը գիտակցելով են իրականացնում ԲՀԿ շինարարությունը. «Դա ավելի նկատելի է հատկապես մարզերում, որտեղ այդ կուսակցությունն իր գործունեությունն սկսեց կիսակրիմինալ տարրերի (հեղինակությունների) վրա հենվելով, հիմա եւս շարունակում է նման մարդկանց հավաքագրումը, ու հենց վախի ու ցինիկավարի փող «ցփնելու» վրա էլ պատրաստվում են կառուցել իրենց առաջիկա գործունեությունը: Այս ամենը, իհարկե, նորություններ չեն հայկական ընտրական տեխնոլոգիաների մեջ, բայց այս կուսակցությունը չի խուսափում իր շարքերի մեջ այնպիսի անձանց ներգրավել, եւ նույնիսկ դարձնել տարածքային կառույցների առաջնորդներ, որոնց ծառայություններից մինչեւ այժմ թաքուն ու անուղղակիորեն էին օգտվում մյուս իրենց կուսակցության բարոյական կերպարի մասին նույնպես ոչ այնքան հոգացող քաղաքական ուժերը»: Խաչակիր սկսնակ անդամն էլ՝ ուրախանալով, որ իր ներքին ստրուկը չի ապստամբում, փորձում է քաղաքացիական անհնազանդություն ցուցաբերել մնացած անդամներին. «Կարծում եմ, որ հասարակությունը չի կարող «Բարգավաճ Հայաստանն» ընդունել որպես ապաստան տվող կառույց, որովհետեւ նա իր հարստությունը տեսնում է այդ կուսակցության նախագահի ձեռքում: Եվ երկրորդը, ես ուրախությամբ պետք է նշեմ, որ մեր ժողովուրդը վաղուց հրաժարվել է նման փիլիսոփայությունից. «փնտրում են այն ուժի կենտրոնը, որին կարելի է զիջել անհատական ազատության՝ պատիժ դարձած բեռը ու ապրել հանգիստ, կուշտ ու ինքնագոհ ստրուկի կյանքով»:

Ֆորումի քաղաքական թեմաները վերջին շրջանում այնքան գործուն չէին քննարկվել, որքան ԲՀԿ-ի թեման էր: Պատճառը թերեւս այն է, որ Փիլիսոփայի գրած գիտական ձեւակերպումը, թե ԲՀԿ-ն դիմում է ամեն հայի մեջ նստած ներքին ստրուկին, ֆորումականներին վախեցրել էր: Նրանց գրվածքներից պարզ է դառնում, որ իրենք ամեն գնով փորձում են ժխտել, թե ԲՀԿ-ն իրենց ներքին ստրուկին չի անհանգստացնում: «Ստրկամիտ կարող են լինել միայն անհատները, որոնք իրենց հոգու տկարությունը փորձում են տարածել ամբողջ հասարակության վրա՝ դրանով իսկ թաքցնելով սեփական թերությունը»,- մեկ այլ սկսնակի այս միտքը հետաքրքական է այն առումով, որ կարծես հեռավոր կերպով ակնարկվում է Գագիկ Ծառուկյանի՝ Ռոբերտ Քոչարյանի ստրուկը լինելու իրողությունը:

Ֆորումի թեժացած ապստամբությունը ժամանակ առ ժամանակ հանդարտվում է որոշ անդամների անտարբեր հարցադրմամբ՝ թե Բարգավաճ Հայաստանը կուսակցությո՞ւն է, կամ՝ այդպիսի կուսակցություն արդյո՞ք գոյություն ունի:

Սոված անդամներից մեկն էլ անկեղծանում է, որ իր վերաբերմունքը ընդհանրապես դրական չէր, սակայն ինքը, հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ Աբովյան քաղաքը էդ կուսակցության նախագահի շնորհիվ 96 տոկոսով բարգավաճել է, կարծիքն ահագին դրական է դարձրել: Սոված մականվամբ անդամի գրածը բարկացրել է մեկ այլ սկսնակ անդամի, որը կարծում է, թե Սովածը հենց բարգավաճական է, որ ներխուժել է ֆորում:

Ավանգարդիստի ներքին ստրուկն էլ ֆորումում ինչ-որ ժամանակվանից սկսում է ապստամբել. «Էդ կուսակցությունը մերօրյա կեցության հայելային լիարժեք պատկերն ա, ու միանգամից օրինաչափ ա, որ դինոզավրի ուղեղով հաստամարմինները էտալոնային են դառնում մեր հասարակության մեջ: Ժողովրդի 70 տոկոսի համար շատ օրինաչափ ա քաղաքական դաշտի նման ձեւախեղումները: Բթամիտ հասարակությունը ամենավտանգավոր ու սարսափելի բանն ա»: Բթամտության թեման թեժացնում է դարձյալ Փիլիսոփան. «Առավել վտանգավոր է մարգինալ ու ինֆանտիլ մտավորականությունը, որը այդ բթամտության դեմ վճռական պայքարի տպավորություն է leiեLiao, իսկ վճռական պահերին դառնում է այդ բթամտության ու նրա մարմնացում քաղաքական ուժերի պսեվդո-ինտելեկտուալ հենարանը»:

Ապստամբերի պայքարը թեժանում է ԲՀԿ ղեկավարի շուրջ: Սկսնակ անդամներից մեկը անկեղծորեն հարցնում է. «Եթե մի կուսակցության ղեկավար կարող է այդքան անկիրթ ու քաղաքականապես ոչ հասուն լինել, էլ ի՞նչ կուսակցության մասին է խոսքը»: Փիլիսոփան, ինչպես միշտ, իր տեղում է եւ պատրաստ է պատասխանել. «Իմիջիայլոց, «Բարգավաճ Հայաստան» նախագծի հեղինակները նրա լիդերի գրագիտության մակարդակի հանգամանքը եւս հաշվի են առել: Բ.Բերեզովսկին ժամանակին ասում էր. տվեք ինձ որոշակի գումար, եւ եւս ցանկացած կապիկի կդարձնեմ Ռուսաստանի նախագահ: Խնդիրն այստեղ միայն այն չէ, որ ցանկացած մարդու կարելի է դարձնել քաղաքական լիդեր՝ անկախ նրա գրագիտության մակարդակից, այլ այն, որ այնպիսի երկրներում, ինչպիսիք են Հայաստանն ու Ռուսաստանը, ընտրողների մեծամասնության մոտ լիդերի անգրագիտությունը առաջացնում է բավականին հետաքրքիր քաղաքական արձագանք. եթե, օրինակ, Եվրոպայում որեւէ անգրագետ հայտարարություն անմիջապես կկործաներ ցանկացած քաղաքական գործչի կարիերան, ապա Հայաստանում այդպիսի հայտարարությունները առաջացնում են ընտրողի ինքնանույնացում այդ մարդու հետ՝ «անգրագետ ես դու, անգրագետ եմ ես, ուրեմն մենք նույն ճամբարից ենք», ինչը եւ քաղաքական լիդերության լավագույն նախապայմանն է: Այնպես որ, ԲՀԿ-ի ինտելեկտուալ սակավամտությունը նրա հաջողության կարեւոր բաղկացուցիչն մասերից է»:

Ֆորումի թեման փակվում է մեկ այլ անդամի ապստամբությունից դժգոհ լինելու կենցվածքով: Նրա մեջ նստած ստրուկը հոգնել է, եւ նա մտածում է. «Ընդդիմությունը պարզունակ է եւ պատեհապաշտ, իշխանությունը՝ կոռումպացված եւ մարդասպան: Ցավոք, մայիսին մենք ընտրելու ենք վատի եւ վատթարագույնի միջեւ: Իսկ դա արդեն ընտրություն չէ, դա ինքնասպանություն է»:

ՍՊԱՐՏԱԿ ՍԱՀԱԿՅԱՆ
27 ՄԱՐՏԻ, 2007

http://taregir.am/Archive/2007/mart/27/index.htm

Ուլուանա
13.09.2009, 03:51
Հետևյալ հոդվածը pdf ֆորմատով է, բավական երկար, իսկ Ակումբի մասին դրանում միայն մի հիշատակում կա, որը ներառող հատվածն էլ տեղադրում եմ այստեղ։ Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ հատվածի վերջում նշված հղումով։



ՀԱՅԱՏԱՌ ՀԱՅԵՐԵՆԸ՝ ՀԱՄԱՑԱՆՑՈՒՄ

ՌՈՒԲԵՆ ՀԱԿՈԲՅԱՆ (ԹԱՐՈՒՄՅԱՆ)


Ինչևէ, եթե շնորհիվ տարբեր թվային շտեմարանների, որոնցից, թերևս ամենամեծը Հայ մատենագրության թվային գրադարանն է (digilib.am) և մի շարք օրաթերթերի կայքերի, հայալեզու նյութի թվայնացման և թվային տեսքով պահման գործը որոշ չափով տեղից շարժվում է, ապա բացառությամբ մի քանի հարթակների, ինչպիսիք են akumb.am-ը, zhamanc.am-ը, forum.am-ը հայալեզու (հայատառ) կենդանի շփումն այսօր Համացանցում գրեթե բացակայում է։ Լավագույն դեպքում (եթե դա առհասարակ կարելի է «լավ» համարել) նամակները և ցանցային ուղերձները գրվում են լատինատառ հայերենով (այդ մասին տողերիս հեղինակն ահազանգել էր դեռևս 10 տարի առաջ Ազգային Ժողովում կազմակերպված լսումների ընթացքում, բայց ինչպես տեսնում ենք, մինչ այսօր ոչինչ չի փոխվել)։ Հակառակ դրան օրինակ Ռուցանցում (Рунет) կան հարյուրավոր ռուսալեզու հարթակներ, այն էլ մասնագիտացված․ ծրագրավորողների, նկարիչների, իրավաբանների, բժիշկների և այլն։

2007 (?)
http://ararat-center.org/upload/files/Razm_&_Anvtang_11.pdf


Բայց հոդվածագիրը փոքր–ինչ թերի է ուսումնասիրել կայքերը, մասնավորապես հոդվածում տեղ է գտել այսպիսի միտք.

Վերջերս, փորձելով նպաստել խնդրի լուծմանը, forum.zhamanc.am կայքը ներդրել է մի համակարգ, որի շնորհիվ դուք ստեղնաշարի վրա սեղմում եք լատինական տառերը, իսկ համակարգչի վահանի վրա, առանց որևէ լրացուցիչ սարքավարի, հայտնվում են հայերեն տառեր։ Առաջին հայացքից սա շատ լավ հնարք է, քանի որ հնարավորություն է տալիս ցանցում հայատառ հայերենով հաղորդակցվել։ Հատկապես դա հարմար է արտերկրի մեր հայրենակիցների դեպքում, որոնք, երբեմն իրավունք էլ չեն ունենում իրենց աշխատատեղերում հայերեն աջակցում տեղադրելու։ Սակայն կրկին սա նշանակում է թերի ու լատինաշունչ «հնչյունային» դասավորության աջակցում։
Մինչդեռ նման համակարգ առաջին անգամ ներդրվել է akumb.am-ում, որից հետո նոր նմանատիպ համակարգ է տեղադրվել forum.zhamanc.am–ում: Բացի դրանից, ակումբում ներդրված համակարգը լուծել է Թարումյանի նշած «լատինաշունչ հնչյունային դասավորության աջակցման» խնդիրը՝ առաջարկելով հայերեն մեքենագրելու տարբեր միջոցներ, այդ թվում՝ վիրտուալ ստեղնաշարը տարբեր՝ ներառյալ գրամեքենային դասավորություններով:

Ուլուանա
13.09.2009, 04:06
ԱՍՊԱՐԵԶՈՒՄ ԿՄՆԱ ԵՐԳԻՉՆԵՐԻ ՏԱՍԸ ՏՈԿՈ՞ՍԸ

«Անիմաստ է համերգ գնալ, որտեղ կատարողները «պլյուսով» են «երգում»: Այդ դզած-փչած ձայնագրությունները տանն էլ կարելի է լսել: Դրա համար շատ եմ գնահատում Ռուբեն Հախվերդյանին, որի համերգների ժամանակ նվագակցությունն էլ է կենդանի: Մեկ էլ` մեր բոլոր ռոք խմբերին եմ գնահատում: Լավ, թե վատ` նրանց բոլոր համերգները կենդանի են»:

«Ֆոնոգրամա՞, թե՞ կենդանի երգեցողություն» թեմայի շուրջ «Դար» ինտերնետային ակումբում կազմակերպված քննարկմանը երիտասարդներից մեկը այսպիսի տեսակետ է ներկայացրել դեռ երկու տարի առաջ: Ընկերներից մեկն էլ նրան պատասխանել է. «Ֆոնոգրամայից խայտառակ բան երգիչն իր գլխին չի կարող բերել: Մեզ մոտ բոլորը Ֆոնոգրամայով են երգում, մինչդեռ արտասահմանում այդպես երգել` նշանակում է թքել աստղի ապագայի վրա: Մարդիկ այնպես դատի կտան, որ մինչեւ կյանքի վերջ իրենց չեն ների»: Վերջապես այս թեման հետաքրքրեց նաեւ Մշակույթի նախարար Հասմիկ Պողոսյանին, ինչի վկայությունը վերջին հրամանագիրն է կենդանի երգեցողության մասին: Հիշեցնենք, որ ինչպես արդեն տեղեկացրել էինք նախարարը հրամանագիր է ստորագրել, ըստ որի` պետական համերգների ժամանակ դահլիճների վարձակալության պայմանագրերում պարտադիր պետք է սահմանվի կենդանի երգեցողություն ապահովելու` վարձակալի պարտավորության մասին: Այսինքն` եթե համերգ կազմակերպող որեւէ կազմակերպություն դահլիճ է վարձակալում, տվյալ համերգասրահի պատասխանատուն պետք է պայմանագրում նշի, որ դահլիճում չի կարող հնչել «պլյուս» ֆոնոգրամա: Իսկ եթե, այնուամենայնիվ, պետք է հնչի ոչ կենդանի ձայն, այդ դեպքում համերգը գովազդող հայտարարություններում պետք է ընթեռնելի կերպով նշվի այդ մասին: Որ այդ որոշումը դրական է, անհերքելի է, թեեւ՝ ժամանակավրեպ: Թեման ամենից մեծ խառնաշփոթն, իհարկե, առաջացրել է երգիչների ու համերգ կազմակերպող ընկերությունների ղեկավարների մոտ: Երգիչների մի մասը մտահոգված է, որ իրենց չեն կանչի շատ համերգների` կենդանի երգել չկարողանալու համար, համերգ կազմակերպող ընկերություններն էլ համոզված են, որ եթե ազդագրերի վրա նշվի, թե համերգը կենդանի չէ, հանդիսատես չի գա: Կոնսերվատորիայի էստրադային եւ ջազային բաժնի ղեկավար, երաժիշտ Երվանդ Երզնկյանը համոզված է, որ նախարարի այդ որոշումը շատ կարեւոր է: «Եթե ժողովուրդը գումարներ է վճարում եւ գնում է համերգի, չի կարելի խաբել: Ամբողջ աշխարհում սրա մասին արդեն չեն էլ խոսում, որովհետեւ հնարավոր բան չի, որ օրինակ ԱՄՆ-ում ինչ-որ մեկը իրեն թույլ տա ոչ կենդանի ելույթ ունենալ որեւէ տեղ»,- ասաց երաժիշտը: Հետաքրքրվեցինք, թե իր կարծիքով քանի՞ տոկոս երգիչ կմնա Հայաստանում` այդ օրենքը իրագործելու դեպքում: Երզնկյանը միանգամից պատասխանեց. «70 տոկոսը դուրս կգա: 30 տոկոս ունենք, չնայած մի քիչ շատ եմ ասում` 30-ը կարող են կենդանի երգել, նրանց միջից էլ 20 տոկոսը վատ է երգում, 10-ը՝ լավ»: Երաժիշտը նաեւ համոզմունք հայտնեց, որ շատ երգիչներ ելքեր կփնտրեն՝ իրենց գոյությունը պաշտպանելու համար: «Իհարկե, ելքեր կփնտրեն, կարող են խաբել, ինձ, օրինակ, խաբել հնարավոր չէ, ես ուզածդ պահին միանգամից կարողանում եմ ասել՝ կենդանի՞ է երգում, թե՞ ոչ: Բայց ժողովրդի մեծ մասը կարող է եւ չհասկանալ այդ բանը: Խաբելով, իհարկե, օրենք կխախտվի, բայց օրենքը ինչի՞ համար է ստեղծված՝ որ խախտվի: Չնայած` ես ողջունում եմ այդ որոշումը, սա կզգաստացնի շատերին»,– ասաց Երզնկյանը` ավելացնելով, որ Կոնսերվատորիայում, որտեղ ինքը դասավանդում է, կան շատ լավ երգիչներ, որոնց ժողովուրդը չի ճանաչում, քանի որ նրանք գումար չունեն տեսահոլովակ նկարելու համար: «Մեկը մի հատ երգ է երգում, կլիպ սարքում եւ այդ կլիպի երաժշտության տակ, թեկուզ ոչ կենդանի, դուրս է գալիս բեմ, կոմպյուտերով դզած եւ ամեն ինչը շտկած` երգում: Նույնիսկ եթե ես էլ երգեմ, լավ երգիչի տեղ կանցնեմ»,- ասաց Ե. Երզնկյանը: Երգչուհի Սոնա Շահգելդյանից եւս հարցրեցինք նախարարի հրամանագրի մասին իր կարծիքը: «Դրական է իմ կարծիքը, շատ ողջունելի է, դեմ չեմ: Ես կարծում եմ, որ պրոֆեսիոնալ երգչուհին պետք է միշտ պատրաստ լինի կենդանի երգելուն»,- վստահ է երգչուհին: Իսկ արդյո՞ք նա երբեք չի երգում ոչ կենդանի: «Ինձ հետ դեպք եղել է, որ կենդանի չերգեմ՝ «Կռունկի» համերգների ժամանակ իրենց օրենքն է եղել, բայց ես ասել եմ, որ ուզում եմ կենդանի երգել, չեն համաձայնել»,- խոստովանեց նա: Սակայն եթե Երզնկյանի կարծիքով հրամանագիրը գործածելու դեպքում ասպարեզից դուրս կմնա աստղերի 70 տոկոսը, ապա ըստ Սոնա Շահգելդյանի՝ իր կոլեգաների միայն 10 տոկոսը կմնա շոու-բիզնեսում:

ՍՅՈՒԶԱՆՆԱ ՊՈՂՈՍՅԱՆ
26 փետրվարի, 2009

Հայկական ժամանակ (http://hzh.am/Arkhiv/2009/Fabruary/2602/26-02.html)

Ուլուանա
13.09.2009, 04:32
Տոկոսապիղծ

Արդեն մի քանի շաբաթ է, ինչ www.akumb.am ինտերնետային ֆորումը, որը հայկական համացանցի այցելուներին հայտնի է իր ազատամտությամբ եւ անկաշկանդությամբ, անց է կացնում մականունների մրցույթ: Այս անգամ որպես թիրախ ընտրվել է «սոցիոլոգ» Ահարոն Ադիբեկյանը: Ֆորումի ադմինիստրացիան նույնիսկ դրամական պարգեւ էր խոստացել լավագույն տարբերակն առաջարկողին: Առաջարկված մի քանի տասնյակ տարբերակներից ընտրվել է հինգը (ստիստիկ, տոկոսապիղծ, քվեադուբ, անվան ռուսերեն տարբերակը՝ Агарон, եւ Կեղծարոն Թվաբեկյան) եւ դրել քվեարկության: Ազատ, արդար եւ թափանցիկ քվեարկության արդյունքում հաղթող է ճանաչվել «Կեղծարոն Թվաբեկյան» տարբերակը: Շնորհավորում ենք մականվան տիրոջը՝ նոր ձեռքբերման կապակցությամբ:

ՍՅՈՒԶԱՆՆԱ ՊՈՂՈՍՅԱՆ
19 հունիսի, 2009

Հայկական ժամանակ (http://www.hzh.am/Arkhiv/2009/june/2306/20-06.html)

Ուլուանա
13.09.2009, 04:39
ՏՂԱՄԱՐԴԻԿ ԱՎԵԼԻ ԼԱՎ ԽՈՀԱՐԱՐ ԵՆ ՈՒ ԳԻՆԵԿՈԼՈԳ
Քանի որ առաջնորդվում են հետաքրքրասիրությամբ

Չնայած խոհարարությամբ հիմնականում զբաղվում են կանայք, սակայն այն համարվում է ամենատղամարդկային մասնագիտություններից մեկը: Դա, շատերի կարծիքով, գիտականորեն ապացուցված փաստ է, քանի որ տղամարդիկ սննդի պատրաստմանը մոտենում են ավելի ստեղծագործաբար: Հենց այդ պատճառով նրանց պատրաստած ուտեստներն ավելի համեղ են ու հետաքրքիր: Սա պարզվել է akumb.am կայքէջում անցկացված քննարկման արդյունքներով... Քննարկման մասնակիցներից մեկի խոսքերով, տղամարդկանց պատրաստած կերակրատեսակները չեն կարող պարզապես «միջակ» ստացվել, քանի որ դրանք կամ գլուխգործոց են, կամ միանգամից ուղարկվում են աղբանոց: Ուստի միանգամայն ճիշտ է ասել, որ լավագույն խոհարարները տղամարդիկ են:

Կայքի քննարկման մասնակիցները մյուս ամենատղամարդկային մասնագիտությունը համարել են բժիշկ-գինեկոլոգինը: Artgeo անունով ներկայացած մասնակցի կարծիքով, բնության հանելուկ է այն, որ տղամարդիկ ավելի լավ են հասկանում կանանց ֆիզիոլոգիան, քան հենց կանայք. «Պատճառը նույնիսկ կնոջ նկատմամբ սերը չէ, քանի որ պրոֆեսիոնալ գինեկոլոգը դա նույնիսկ թույլ չի տա, եւ ոչ էլ ձեռքերի հմտության հարցը, այլ... հետաքրքրասիրությունը՝ «ի՞նչ է նրա ներսում»: Իսկ թե ինչպե՞ս են կարողանում այդքան կանանցից հետո գինեկոլոգ տղամարդիկ զբաղվել սեռական հարաբերություններով, պատմությունը լռում է»:

Ըստ քննարկմանը մասնակից ivy-ի, ինչքան էլ հավասարություն-հավասարություն հայտարարվի, միեւնույն է, պահպանվում են «տղամարդկանց» եւ «կանանց» մասնագիտություն հասկացությունները. «Բացի այդ, բոլոր հասարակություններում կան որոշակի պատկերացումներ, թե որ մասնագիտությունն ում է ավելի «սազական»: Բայց ասեմ, որ ես ինքս մի քիչ վախենում եմ տղամարդ գինեկոլոգներից. ուղեղումս չի տեղավորվում՝ ինչը կարող է տղամարդուն ստիպել դառնալ գինեկոլոգ, ինձ անընդհատ թվում է՝ նրանց հոգեկանում մի բան էնպես չի»: Ի պատասխան ivy-ի, Dekada-ն ասել է, որ տղամարդիկ գինեկոլոգ են դառնում հետաքրքրությունից դրդված եւ այն մղումով, որ «որտեղ նստեն, ասեն՝ քաղաքի կանանց 80%-ն անցել է իրենց «ձեռքի տակով»: «Ուլուանա»-ի խոսքերով էլ, տղամարդ գինեկոլոգների հանդեպ վախը, ամաչկոտությունը եւ ընդհանրապես տարօրինակ զգացողությունը բնական է. «Բայց, հավատացեք, երբ առողջական խնդիր ես ունենում եւ ուշք ու միտքդ դրանից հնարավորինս շուտ ազատվելն է, քեզ համար բացարձակապես միեւնույն է լինում՝ քեզ զննող գինեկոլոգը տղամարդ է, կին, թե ընդհանրապես չեզոք սեռի ներկայացուցիչ: Կարծում եմ՝ տղամարդու գինեկոլոգ դառնալը՝ խոհարար դառնալուց ավելի տարօրինակ չէ։ Ու երեւի այդ երկուսի բացատրություններն ընդհանուր հիմք ունեն»։

Անդրադառնալով խոհարարի մասնագիտությանը՝ ivy-ն akumb.am-ում գրել է. «Կանայք իրենց ժամանակի մեծ մասը խոհանոցում անցկացնելով՝ այնքան էլ չեն ձգտում դա մասնագիտություն դարձնել։ Իսկ ո՞ր տղամարդիկ են զբաղվում խոհարարությամբ։ Հավանաբար նրանք, ովքեր իսկապես տարվում են դրանով՝ դարձնելով հետաքրքիր հոբբի, հետո էլ՝ մասնագիտություն։ Տղամարդու համար խոհարարությունը ավելի շատ արվեստ է, կնոջ համար՝ պարտականություն, գուցե հաճելի, բայց, միեւնույն է, պարտականություն։ Դրա համար կանայք չեն ձգտում շեֆ-խոհարարի կարիերայի, իսկ տղամարդիկ, ովքեր տարված են խոհարարությամբ, զարգացնում են իրենց «արվեստը»՝ հասնելով բարձունքների։ Այդ պատճառով աշխարհի գրեթե բոլոր հանրաճանաչ խոհարարները տղամարդիկ են»։

«Ձայնալար»-ի կարծիքով էլ, բոլոր մասնագիտություններն էլ տղամարդկային են. «Դե, իսկ կանայք էլ կողքից զբաղվում են...»:

Ամենատղամարդկային մասնագիտությունների հնգյակում իրենց տեղն են գտել նաեւ հրշեջները, օդաչուներն ու տիեզերագնացները, քանի որ կին օդաչուի, տիեզերագնացի ու հրշեջի հազվադեպ կարելի է հանդիպել:

Պատրաստեց Ա. ԽԵՉՈՅԱՆԸ
2009.09.10

Առավոտ (http://new.aravot.am/am/articles/entertainment/68649/view)

Աթեիստ
14.11.2009, 22:52
Էս հոդվածում ոչ թե ակումբն է, այլ ակումբցին։

http://208.94.240.50/~aravot/2009/aravot_arm/November/14/p23.jpg (http://www.aravot.am/am/articles/regions/72414/view)

Ինձ ու Cassiopeia-ին թվում է նկարում Amaru-ն է։

Chuk
14.11.2009, 23:13
Էս հոդվածում ոչ թե ակումբն է, այլ ակումբցին։

http://208.94.240.50/~aravot/2009/aravot_arm/November/14/p23.jpg (http://www.aravot.am/am/articles/regions/72414/view)

Ինձ ու Cassiopeia-ին թվում է նկարում Amaru-ն է։

Հա, Ամառուն ա, բայց խնդրում եմ հետագայում այսպիսի նկարները այս թեմայում չդնել, ակումբցիների նկարներ ու ակումբցիների մասին ամենատարբեր լրատվամիջոցներում հաճախ են եղել, այդ թվում, մասնավորապես, իմ հետ կապված: Թեման դրա համար չի նախատեսված:

Ուլուանա
24.11.2009, 23:05
14-ԱՄՅԱ ՌԱԼՖ ՄԱԿԵՆԲԱԽԸ ՍՏԱՑԱՎ «ԿՅԱՆՔԻ ԾԱՌԸ»

Նոյեմբերի 21-ին Կիեւում կայացած «Մանկական Եվրատեսիլ-2009» մրցույթում Հայաստանը ներկայացնող 11-ամյա Լուարա Հայրապետյանը «Բարսելոնա» երգով գրավեց երկրորդ տեղը՝ 5 միավորով զիջելով Նիդեռլանդների ներկայացուցիչ, 121 միավոր վաստակած Ռալֆ Մակենբախին:

"Click Clack" երգի հեղինակ եւ կատարող Մակենբախին շնորհվեց այս տարվա գլխավոր մրցանակը՝ «Կյանքի ծառը»: Մինչեւ վերջին երկրի՝ Մակեդոնիայի կողմից իրենց երկրի ժյուրիի եւ հեռուստադիտողների քվեարկության արդյունքների հայտնումը, Հայաստանի ներկայացուցիչը ժամանակ առ ժամանակ հայտնվում էր առաջին հորիզոնականում: Արդյունքը փոխվեց այն բանից հետո, երբ Մակեդոնիան Հայաստանին տվեց ընդամենը 1 միավոր, թեեւ մինչ այդ քվեարկած 12 երկրներից ոչ մեկը Լուարային չէր տվել 6-ից ցածր միավոր: Արդյունքում, հավասարվեցին Հայաստանի ու Ռուսաստանի միավորները (116 միավոր): Վերջնական հաշվարկներից հետո մեր երկիրը բարձրացավ երկրորդ հորիզոնական, քանի որ Հայաստանի ներկայացուցիչը ստացել է ամենից շատ` 3 հատ 12 միավոր (Ռուսաստանը` 2 հատ 12 միավոր): Երեք անգամ 12 միավոր Հայաստանին տվեցին Ռուսաստանը, Վրաստանը եւ Կիպրոսը: 10 միավոր ստացանք Շվեդիայից, Նիդեռլանդներից, Ուկրաինայից, Բելգիայից: Ռումինիան եւ Մալթան Հայաստանին տվեցին 6-ական միավոր, Սերբիան` 7, Բելառուսը` 8 միավոր: 116 միավորը ձեւավորվեց մրցույթի կազմակերպիչների կողմից բոլոր մասնակիցներին տրամադրված 12-ական միավորի արդյունքում: Այս տարի Հայաստանը, խախտելով տարիներ շարունակ ձեւավորված ավանդույթը, ամենաբարձր` 12 միավորը տվեց ոչ թե Ռուսաստանին, այլ Ուկրաինային, որի ներկայացուցիչը արմատներով հայ երգիչ Անդրանիկ Ալեքսանյանն էր:

Արդեն Հայաստան են վերադարձել Հայաստանը ներկայացնող պատվիրակության անդամները: Եւ ինչպես միշտ՝ «Հ1»-ը թույլ չտվեց, որպեսզի մրցույթի մասնակից Լուարա Հայրապետյանը լրատվամիջոցներին հայտնի իր տպավորությունները` մինչեւ իրենք ցանկանան: «Ինչպիսի՞ն են տպավորությունները», «Գոհացրե՞ց Լուարային արդյունքը», «Ի՞նչ կարծիք ունեք հաղթող մասնակցի» մասին հարցերին «Հ1»-ի հատուկ նախագծերի հարցերով խորհրդական, եվրատեսիլյան պատվիրակության անդամ Դիանա Մնացականյանը պատասխանեց երկու բառով՝ «Ամեն ինչ լավ է, ամեն ինչ նորմալ է»:

Ինչեւէ, մրցույթը, ինչպես միշտ, դարձյալ բազմաթիվ քաղաքացիների քննարկման առարկան էր դարձել: Չնայած ինտերնետով «Դար» ակումբի կազմակերպած հարցմանը՝ «Ինչպե՞ս եք գնահատում Լուարա Հայրապետյանի երգը», «Դրական» պատասխանի տակ քվեարկել էր հարցման մասնակիցների 43.5 տոկոսը, իսկ «Բացասական»՝ 46.5, սակայն ինտերնետային քննարկումները ցույց էին տալիս, որ քաղաքացիները հիմնականում գոհ են Լուարայի ելույթից: Քննարկումներում հատկապես խրախուսվում էր այս տարի Հայաստանի կողմից Ռուսաստանի փոխարեն Ուկրաինային ձայն տալը: Այն բանից հետո, երբ «Akumb.am» բլոգի այցելուներից մի քանիսը գրել են, որ իրենք քվեարկելու են Բելգիայի մասնակցի օգտին, քանի որ նա «շատ պուպուշ աղջիկ ա», կայքի Urartu անունով հանդես եկող մի այցելու գրել է. «Եթե միտք ունեք քվեարկելու, քվեարկեք Ուկրաինայի օգտին, որովհետեւ էդ երկիրը ներկայացնում է մեր հայրենակից Անդրանիկ Ալեքսանյանը: Հույս ունենանք՝ գոնե էս անգամ «Հ1»-ը ցույց չի տա իր ստրկաքծնվողական քաղաքականությունը եւ ռուսներին բարձր՝ 12 չի տա»: Հոգեվարք անվան տակ հանդես եկած 24-ամյա պատանին գրում է. «Միշտ ոգեւորվում ենք գնահատականների հրապարակման ընթացքում ու արդեն 99%-ով համոզված ենք լինում, որ մենք ենք հաղթելու «Եվրատեսիլում», բայց գալիս է վերջին վայրկյանը, ու մենք «թռնում ենք» առաջին հորիզոնականից ու հետո սթափվում՝ ինքներս մեզ ասելով. «Կարող է Հայաստանը հաղթե՞ր, ախր քաղաքականությունը ամենուր է»... Մի խոսքով, մերոնք շատ եռանդով ելույթ ունեցան, հազար անգամ մեր բոլոր «աստղերից» ավելի լավ ու հանգիստ երգեց Լուարան ու շատ դինամիկ լիցքեր հաղորդեց եւ դահլիճին, եւ մեզ՝ հեռուստադիտողներիս»:

Ի դեպ, մրցույթի կանոններով՝ այն չի անցկացվում հաղթող երկրում: «Եվրատեսիլի» կազմկոմիտեն արդեն որոշել է, որ հաջորդ տարի «Մանկական Եվրատեսիլն» անցկացվելու է Բելառուսի Մինսկ քաղաքում: Նշենք, որ այս տարի Ուկրաինան մրցույթի վրա ծախսել էր 15 միլիոն ուկրաինական գրիվնա, այսինքն՝ մոտ 2 միլիոն դոլար:

ՍՅՈՒԶԱՆՆԱ ՊՈՂՈՍՅԱՆ
24 նոյեմբերի, 2009

Հայկական ժամանակ (http://hzh.am/24-11.html)

Chuk
13.07.2010, 13:48
Խաչելությունը դպրոցներում


Հունիսի 1-ին եվրոպական մեկ տասնյակ երկրներ, այդ թվում եւ Հայաստանը, վճռաբեկ բողոքով դիմել են Մարդու իրավունքների եւրոպական դատարան, պահանջելով վերացնել հանրակրթական դպրոցներում խաչելություն տեղադրելու արգելքը: Այս կապակցությամբ բուռն քննարկումներ ընթացան Հայաստանի թերեւս ամենաճանաչված ֆորումներից մեկում` “Դար” ակումբում (akumb.am): Ստորեւ բերում եմ մեկնաբանություններից մի քանիսը:

Jarre. Ես կտրականապես դեմ եմ նման օրենքի ընդունմանը: Ո՞րն է իմաստը մաթեմատիկա սովորելուց առաջ խաչակնքվելը: Կրոնը մարդու խիստ անձնական գործն է: Մարդ պիտի ազատ լինի էդ հարցում, ոչ թե պարտավորված զգա ձեւական մի բան անել: Իսկ եթե ես աթեիստ եմ ու ընդհանրապես չեմ ուզում, որ իմ երեխան տենց բաներ անի, կամ մուսուլման եմ, կամ բուդդիստ” Էդ դեպքում արդյո՞ք նման օրենքի ընդունումը չի ստեղծի արեւածագի նշած քսենոֆոբիան: Արդյո՞ք արհեստականորեն չեն ստեղծվի դասակարգումներ, որոնք այս պառակտված հասարակության մեջ (խոսքը միայն Հայաստանի մասին չէ) առանց այդ էլ շատ են ընդգծված:

Hayazn. Բոլշեւիկները երբ որ մտան Հայաստան, առաջին բանը, որ արին, եկեղեցիները քանդելն ու քահանաներին ծաղրելն էր, եւ այդ ժամանակ էր, որ Ավետիք Իսահակյանն ասաց. “Ես ձեզ ասում եմ` կգա ոգու սով, պատառի համար կընկնեք ծովեծով”: Թեեւ Իսահակյանի ասածն իրականացավ, սակայն դա դեռեւս դաս չեղավ մեզ համար: Որեւէ մի հայկական դպրոցում` լինի դա Հայաստանում թե այլուր, հարկավոր է ոսուցանել Հայ առաքելական եկեղեցու դավանանքը, որպեսզի հետագայում վկաները, մորմոնները եւ մնացած բոլոր շեղումներն անկարող լինեն մեր ազգը պառակտել:

Chuk. Յուրաքանչյուր քաղաքացի ունի կրոնական ազատության իրավունք, ինչը նշանակում ա, որ իրեն չպետք է պարտադրվի որեւէ կրոն, որ դպրոցներում չպետք է քարոզվի որեւէ կրոն (ուսուցանվի որեւէ կրոն): Այս դրույթները քննարկումից ուղղակի դուրս են: Իսկ քննարկվում ա հարցը, թե արդյոք կարելի՞ ա որպես ձեւավորման մաս կրոնական ինչ-որ սիմվոլներ կիրառել դպրոցում, ասենք` միջանցքում դնել Բուդդայի արձանիկը կամ կախել մի խաչ` առանց աշակերտին պարտադրելու դրան երկրպագել:

Ձայնալար. Ինձ թվում ա` էս մեր թեման չի: Եւրոպացիները կրակն են ընկել մուսուլմանների ձեռը, ու էս տիպի հարցեր անընդհատ առաջանում են, մինչեւ էդ գլխաշորով դպրոց գնալն էր, հետո եսիմ ինչը: Հայաստանն էլ գնացել ա ընգել ա “չուժոյ պախմել”` ստորագրել ա: Հա, մի կողմից եթե դպրոցը բազմակրոն ա` աշակերտների ու դասատուների տեսանկյունից: Մյուս կողմից էլ, եթե շատ ընկնեն մարդու իրավունքների հետեւից, վաղը-մյուս օրը արաբներն ու թուրքերն են պարտադրելու իրանց լուսին-մուսինները գերմանացիներին ու ֆրանսիացիներին ու ոչ մի մարդու իրավունքների հետեւից էլ չեն ընկնելու:

Mkofranc. Հիմա մեր մոտ մուսուլմանները ակտիվ չեն, բայց կակտիվանան, ինչո՞ւ սպասենք, որ դանակը ոսկորին հասնի, գոնե պետք է դաս քաղենք ուրիշների սխալից, պատկերացրեք Երեւանի կենտրոնում կեսօրին գորգ են փռում ու աղոթք անում կամ էլ բարձրաձայն մլավում:

Chuk. Նման գրառումներ կարդալուց հետո մտածում եմ, որ գուցե ճիշտ է օրենք մտցնել, որը կհարկադրի դպրոցներում տեղադրել տարբեր կրոնների սիմվոլիկաներ, մասնավորապես մուսուլմանության, որպեսզի աստիճանաբար կրոնական անհանդուրժողականությունը մղվի երկրորդ պլան:

ՎԱՀԱԳՆ ԹԵՎՈՍՅԱՆ
ՀՈՒԼԻՍ 12, 2010

Հրապարակ (http://live.hraparak.am/2010/07/12/xachelutyune-dprocnerum/)

Ձայնալար
13.07.2010, 14:13
«Հա, մի կողմից եթե դպրոցը բազմակրոն ա՝ աշակերտների ու դասատուների տեսանկյունից, երևի պետք ա հնարավորինս ձեռնպահ մնալ տենց բաներից:» նախադասության փոխարեն գրած ա «Հա, մի կողմից եթե դպրոցը բազմակրոն ա` աշակերտների ու դասատուների տեսանկյունից:» ոչինչ չասող նախադասությունը: Ու ես կարծում եմ, որ սա միտումնավոր է արվել վերոնշյալ լրագրողի կողմից ինձ վարկաբեկելու համար:

:beee

Moonwalker
13.07.2010, 15:54
Թերթ.am կայքում ներկայացված են հայկական վեբ-ռեսուրսների այցելությունները չափող Circle.am կայքի հունիս ամսվա արդյունքներն ամփոփող տվյալները։ Դար ակումբը բարձր այցելությունների քանակ ունեցող 20 կայքերի թվում է::) http://www.armedu.am/arm/official.php?sec=news&p=7&id=3181
Սակայն Մայիս ամսվա համեմատ մենխ 4 տեղ նահանջել ենք:( http://www.tert.am/am/news/2010/06/01/tert/

Chuk
15.07.2010, 13:01
Քննարկում. Փարաջա կրելն արգելող օրինագիծ

Արդեն մի քանի տարի է` այցելում եմ akumb.am հայատառ ֆորում, ու հետաքրքրությունս չի հատնում: Առաջիկա մի քանի օրերի ընթացքում պարզապես կներկայացնեմ մի քննարկում, որին մասնակցում են ֆորումի անդամները` ինձ իրավունք վերապահելով որոշ չափով քերականորեն խմբագրել կամ առանց կոնտեքստից կտրելու կրճատել գրառումները: Եւ այսպես…

Adriano. Ժողովուրդ, ինչպես իմացա` այսօր Ֆրանսիան արգելք է մտցնում մուսուլմանական փարաջաներ կրելու վրա: Այսպիսով հասարակական վայրերում նման զգեստներ կրողները կտուգանվեն, իսկ այն տղամարդիկ, ովքեր կստիպեն իրենց կանանց հագնվել նման ձեւով, կարող են նույնիսկ ազատազրկվել: Խնդիրը բավականին լուրջ է: Արդյո՞ք տեղի չի ունենում մարդու իրավունքների խախտում: Եւ քանի որ մեր Հայաստանում եւս շատացել են հատկապես պարսիկները, ինչպե՞ս եք գտնում՝ արժի՞ արգելել նրանց կրել այդ հագուստները: Այստեղ, իհարկե, կարեւոր գործոն է ահաբեկչության դեմ պայքարը: Քանզի շատ-շատ ահաբեկչություններ կազմակերպվում են հենց այդ կանանց միջոցով: Նրանց հարմար է օգտագործել` ռումբ տեղափոխելու համար, ռումբը քողարկելը շատ հարմար է: Այստեղ եկեք քննարկենք այս խնդիրը տարբեր տեսակետներից` իրավական, կրոնական, կենցաղային, տնտեսական եւ այլն:

ministr. Օրինակ Իրան մտնող ցանկացած կնոջ պարտադրում են գլխաշոր: Դե ուրեմն թող իրենք էլ պատրաստ լինեն առաջնորդվել այն երկրի նիստուկացով, որտեղ որ գնում են:

Adriano. Իսկ ի՞նչ ասել է` պարտադրում են: Իսկ արդյոք չե՞ս կարծում, որ մարդու ազատությունները այս դեպքում սահմանափակվում են երկու կողմից:

Moonwalker. Դե, բնականաբար, սահմանափակվում են, բայց եթե ԻԻՀ-ը իսլամական երկիր է, ու հայ կանայք էնտեղ ստիպված փարաջա են կրում, դեմոկրատական Ֆրանսիայում էլ մահմեդականները թող չկրեն: Բայց դե չեմ հասկանում` ում էին խանգարում փարաջայով կանայք, մտածում եմ՝ Սարկոզին պատրաստվում է ընտրություններին` դիվիդենտներ է հավաքում (ըստ հարցումների, ֆրանսիացիների մոտ 80 տոկոսը կողմ է օրենքին):

Արեւածագ. Սրա բացատրությունն էլ մեկն է. արեւմտյան ու արեւելյան քաղաքակրթությունների բախում, քրիստոնեության ու իսլամիզմի ազդեցության գոտիների համար պայքար: Ու մուսուլմանական միգրացիայի դեմ որոշակի պատնեշ:

Moonwalker. Մի կողմից էլ ֆրանսիացիներին կարող ես հասկանալ: Ախր ո՞ւմ դուրը կգա, որ իրա երկրում հերիք չի ապրում է մի քանի միլիոն մահմեդական, հլը մի բան էլ ապրում են ոչ թե քո երկրի սովորույթներով, այլ իրենց երկրի ու շարիաթի օրենքներով:

Norton. Սահմանափակում է, ինչ է` չգիտեմ, բայց ես կողմ եմ էս օրինագծին: Եթե այդ երկիրը քեզ ընդունել ու հնարավորություն է տվել աշխատելու, ապրելու ու կրթություն ստանալու, ինչը, ասենք, անհնար էր իր սեփական երկրում, ապա թող բարի լինեն նաեւ իրենք “զոհերի” գնալու ու ավելի համապատասխան հագուստ հագնելու, ի դեպ, պարտադիր չի եւրոպական, թեկուզ իրենց տարազով, բայց ոչ փարաջայով: Վերջերս մի հատ մեծ աղմուկ բարձրացավ էն բանի համար, որ մի մահմեդական կնոջ ոստիկանները տուգանել են փարաջայով մեքենա քշելու համար: Դուք պատկերացնո՞ւմ եք սենց մեկը մեքենայի ղեկին: Տեղով երթեւեկող ավտովթար:


ՀՈՒԼԻՍ 15, 2010

Հրապարակ (http://live.hraparak.am/2010/07/15/qnnarkum-paraja-kreln-argelox-orinagic/)

Chuk
16.07.2010, 23:10
Քննարկում. Փարաջա կրելն արգելող օրինագիծ
(շարունակություն)

Շարունակում եմ ներկայացնել akumb.am հայատառ ֆորումում ընթացող քննարկումը՝ «Ֆրանսիան արգելք է դնում փարաջաներ կրելու վրա» թեմայի շրջանակներում: Սկիզբը նախորդ համարում էր:

Ֆոտոն. Ամեն մեկն ինքը պետք է ընտրի իր հագուստը ցանկացած երկրում: Ինձ հաճելի չի նման հագուստով մարդ տեսնելը. բայց նույն կարգի տհաճ հագուստներ էլ կան, որ չեն արգելվում: Իսլամական երկրներում գլխաշոր կրելու պարտադրանքի պայմանում էլ իրենց լրիվ տեղն է: Ես կողմ կլինեմ, որ բոլոր երկրներում էլ ազատ հագուստ լինի:

Ariadna. Ես էլ եմ այս օրինագծին 100% կողմ: Եւ եթե իրենք իրենց երկրում պարտադրում են օտարներին հագնել այդ սարսափազդու շորերը, ուրեմն իրենք էլ պետք է բարի լինեն օտարի երկրում օտարի օրենքներով շարժվել:

Chuk. Ես շատ եմ տատանվում, որովհետեւ խիստ սուբյեկտիվորեն կողմ եմ արգելքին: Բայց էս տիպի հիմնավորումները ինձ խորթ են: Ֆրանսիայում ապրող մուսուլմանը մեղավոր չի, որ Իրանում հային կամ ֆրանսիացուն պարտադրում են գլխաշոր կրել: Այսինքն եթե խոսում ենք հագուստի ազատության մասին, ապա կարծում եմ, որ պիտի սպասենք, ակնկալենք, պահանջենք, որ Իրանում գլխաշորը չպարտադրվի, այլ ոչ թե իրանց ինադու Ֆրանսիայում ապրող մուսուլմանի ազատությունը սահմանափակենք:

Դեկադա. Հետաքրքիր ա՝ իսկ իրենք, հենց փարաջա կրողներն ի՞նչ կարծիքի են այդ օրինագծի մասին: Դրակա՞ն են վերաբերվում, թե՞ բացասական: Ամեն դեպքում, ազատ հագուստի կողմնակից եմ: Բայց սենց հագուկապը դուրս չի գալիս: Ինքս մի քիչ դժվարությամբ եմ կարողանում հասկանալ փարաջավոր կանանց, որոնք 40 աստիճան շոգին էդ քուրքը հագներին ման են գալիս: Եթե եկել էս էդ երկիր, ուրեմն հարգի՛ր նրա օրենքները: Չէ որ եւրոպացին մուսուլմանական երկիր գնալով, դա անում է: Սա՝ հարմարավետության առումով: Իսկ բացի սա, կարծում եմ, այս օրենքում ահագին դիվանագիտական նկատառումներ էլ կան…

Հարդ. Երեւի մի ամիս առաջ էր, հրապարակի կանգառում երկար կանգնած էի ու նայում էի անցորդներին… երեւի ավելի շատ պարսիկներ տեսա, քան հայեր: Սա ոչ թե նացիոնալիզմի դրսեւորում է մոտս, այլ տհաճության դրսեւորում, կարծես թե օտար մի տեղում ես, չնայած քո երկրի հրապարակում ես: Իսկ ինչո՞ւ տհաճության: Որովհետեւ շուրջբոլորդ պարսկերեն ես լսում, ու անցնում են պարսկական ընտանիքներ, որտեղ մայրերի փոխարեն կարծես սեւ սատանաներ լինեն (ներողություն, եթե կոշտ արտահայտվեցի): Ու հետո՝ ես համոզված եմ, որ դա արվել է միայն ահաբեկչության ու մուսուլմանների ներհոսքի դեմ պայքարի նկատառումներով: Չգիտեմ, ես համաձայն եմ: Զբոսաշրջի՞կ են: Լավ ա, ուրախ եմ, որ եկել են երկիրս տեսնելու, բայց թող հարգեն մեզ ու լեղիներս:

Ֆրեյա. Հարդ ջան, պետք չի էդպես ասել… չեմ հասկանում ինչից ես վատ զգում: Իրենք էլ մեզ պես մարդիկ են, մանավանդ ոչ մի վատ բան չեն անում, ընտանիքներով զբոսնում են: Ինչո՞ւ է դա քեզ անհանգստացնում: Եթե մենք մեզ մոտ չհանդուրժենք օտարերկրացիներին, իրենք էլ մեզ չեն հանդուրժի: Պատկերացրու` դու գնաս մի երկիր, ու քեզ վրա թարս նայեն… վատ կզգաս, չէ՞: Իսկ մենք հետաքրքիր երկիր ենք, հին պատմություն ունենք… թող գան-նայեն մարդիկ, թող իմանան… հո չե՞նք դնելու տակներս պահենք: Մենք էլ ուրիշ սիրուն բաներ կգնանք-կնայենք իրենց ստեղծած:

ՀՈՒԼԻՍ 16, 2010

Նյութն այս տեսքով հրապարակվել է «Հրապարակ» թերթի 16.07.2010թ. տպագիր տարբերակում: Կայքում նոր նյութը ավելացվել է նախորդ գրառմանս մեջ ներկայացրած էջում (http://live.hraparak.am/2010/07/15/qnnarkum-paraja-kreln-argelox-orinagic/) - Chuk:

Chuk
19.07.2010, 11:10
Քննարկում. Փարաջա կրելն արգելող օրինագիծ
(շարունակություն)

Շարունակում եմ ներկայացնել akumb.am հայատառ ֆորումում ընթացող քննարկումը՝ «Ֆրանսիան արգելք է դնում փարաջաներ կրելու վրա» թեմայի շրջանակներում: Սկիզբը նախորդ համարումներում:

My World My Space. Վաու, բա ուր մնացին կրոնական ազատությունները… Իսկ եթե ավելի լուրջ, ապա լավ են անում: Հուսով եմ՝ մերոնք էլ կհասկանան մի օր՝ կրոնական ազատությունները ամենաթողություն չեն նշանակում, ու մեր պաշտոնական այրերը, որ մեծ-մեծ բարբաջում են, թե Եւրոպական Միության առջեւ պատասխանատվություն ենք ստանձնել, որ աղանդներին թողնենք աշխատեն, աչքերը մի քիչ մեծ կբացեն ու կտեսնեն, որ ԵՄ ամենամեծ երկրներից մեկում՝ Ֆրանսիայում, Եհովայի վկաների աղանդը վաղուց արգելված է: Ազատությունն առաջին հերթին պատասխանատվություն է` չանցնել սեփական ազատության սահմանները, առավել եւս չմտնել այլոց ազատությունների սահմանը:

Iniana. Փարաջան նրանց ազգային ավանդույթների, ինքնուրույնության պահպանման նպատակ ունի: Պարտադիր չի, որ բոլորը շարժվեն դեպի գլոբալիզացիա: Փոքր ազգերը իրենցը պահպանելու լուրջ խնդիր ունեն, թեկուզ դա լինի փարաջայի միջոցով: Այսօր պահանջում են, որ փարաջա չկրեն, վաղը կպահանջեն, որ նամազ չանեն, եւ այլն, եւ այլն, եւ ազգը կկորցնի իր դիմագիծը, հետո ինչ, որ իրենց երկրում չեն ապրում. դրանից նրանք չեն դադարում իրենց ազգին եւ կրոնին պատկանելուց: Կարծում եմ, որ սա մարդու իրավունքների կոպիտ խախտում է: Իսկ ահաբեկչությունը փարաջաների վերացումից չեմ կարծում, որ շատ կտուժի:

Երվանդ. Ինանա ջան, ասենք՝ մեր ազգային ավանդությունն էլ խորոված անելն ա, բայց դե խորովածի հոտը դուր չեկավ, օրինակ, Գլենդելում ապրող ամերիկացիներին, էնքան բողոքեցին, մինչեւ ինչ-որ օրենք ընդունվեց որով արգելվում ա խորոված անել մարդաշատ վայրերում, թե ինչ-որ ժամի ընդհանրապես չի կարելի, լավ չգիտեմ էդ օրենքը, բայց գիտեմ, որ տենց մի բան էղավ. թերթերով գրեցին, հիմա դա մարդու իրավունքների խախտո՞ւմ ա, իսկ ամերիկացու իրավունքները չե՞ն խախտվում, որ օրը 14 ժամ ստիպված շնչում ա իր չսիրած հոտը, հիմա նույնը Ֆրանսիայում ա, կարող ա ֆրանսիացիներն ահավոր սթրեսի մեջ են ընկնում փարաջավոր կանանց տեսքից, իրանց իրավունքն ա ու իրանց երկիրը, դուրներդ չի գալիս, գնացեք ձեր երկրներում ինչքան ուզում եք խորոված արեք կամ փարաջա կրեք, իսկ ահաբեկչության պահով ինչքան դու չես կարծում, էնքան ես կարծում եմ ու բացատրեցի ինչի եմ կարծում:

Iniana. Խորոված անելը ինչ-որ կրոնական աշխարհայացքային կամ գաղափարական իմաստ չի բովանդակում իր մեջ, ուստի օրինակն անտեղի եմ համարում: Էստեղ սթրեսի հարց էլ չկա: Էդ նույն սթրես ապրող ֆրանսիացիները ինչո՞ւ են գնում մուսուլմանական երկրներ տեսնելու, որ ավելի մեծ սթրես ապրեն: Ուղղակի մեծ քաղաքականություն ա գնում, որը կոչվում ա գլոբալիզացիա, որը չի հանդուրժում այլ արժեքների առկայությունը: Իսկ ահաբեկիչներին մի թերագնահատեք, նրանք ուրիշ միջոցներ էլ կգտնեն: Բացի այդ, էս օրենքը ավելի շատ կոգեւորի ահաբեկիչներին, ինչի մասին Սարկոզին լավ էլ գիտի: Սա նրանց ակտիվացնելու միտում ունի:

ՀՈՒԼԻՍ 17, 2010

Նյութն այս տեսքով հրապարակվել է «Հրապարակ» թերթի 17.07.2010թ. տպագիր տարբերակում: Կայքում նոր նյութը ավելացվել է նախորդ գրառմանս մեջ ներկայացրած էջում (http://live.hraparak.am/2010/07/15/qnnarkum-paraja-kreln-argelox-orinagic/) - Chuk:

Lion
01.10.2010, 13:21
Հ.Գ. Ֆորումներից մեկում հարցում է անցկացվել, թե ո՞վ է Տիգրան Մեծը։ Եվ այսպես.

ա. Խելացի զորավար եւ դիվանագետ

բ. Կարիերիստի մեկը

գ. Քաջ Նազար

դ. Արտաքին ուժերի հերթական դրածոն

ե. Այ մարդ, ինչի հետեւից եք ընկել

Բարեբախտաբար, քվեարկողների 81.25 տոկոսը նշել էր առաջին տարբերակը, զրո տոկոս` երկրորդ տարբերակը։ Հարցման մնացած մասը «բարեբախտաբար»-ի շարքից չէ. պարզվում է` 6.25 տոկոսը կարծում է, որ Տիգրան Մեծը Քաջ Նազարն էր, «Արտաքին ուժերի հերթական դրածո»-ի մասով ոչ ոք չէր կասկածել, իսկ 12.50 տոկոսն այս կարծիքին է. «Այ մարդ, ինչի հետեւից եք ընկել»...

http://www.chi.am/news/100918/10091812.htm

Բա, Շինարար ախպեր ջան, "թերթերով տվին", էլի...

My World My Space
01.10.2010, 13:35
Նյութն ամբողջությամբ (http://www.chi.am/news/100918/10091812.htm)

davidus
01.10.2010, 13:37
Նյութն ամբողջությամբ (http://www.chi.am/news/100918/10091812.htm)

հիմարները գրել են «Արքայից արքայի» գահակալության տարիները (մ.թ.ա. 140-մ.թ.ա.55), բայց ծննդյան տարեթվերն են նշել...

My World My Space
01.10.2010, 13:39
հիմարները գրել են «Արքայից արքայի» գահակալության տարիները (մ.թ.ա. 140-մ.թ.ա.55), բայց ծննդյան տարեթվերն են նշել...

ես էլ էի նկատել.....մի հատ արքայից արքա ունենք, գահակալության տարեթվրն էլ չգիտենք, կարո՞ղ ա իսկականից քաջ նազար ա էղել վրեքս խաբար չկա

Հ.Գ. Օգտվել են Վիքիից (http://hy.wikipedia.org/wiki/Տիգրան_Մեծ), բայց ասնուշադիր են էղել

davidus
01.10.2010, 13:44
ես էլ էի նկատել.....մի հատ արքայից արքա ունենք, գահակալության տարեթվրն էլ չգիտենք, կարո՞ղ ա իսկականից քաջ նազար ա էղել վրեքս խաբար չկա

Հ.Գ. Օգտվել են Վիքիից (http://hy.wikipedia.org/wiki/Տիգրան_Մեծ), բայց ասնուշադիր են էղել

է բա ինչ ես ուզում, մարդ որ իր մեծ արքաներից մեկի կառավարման տարեթվերը վիքիից իմանա, էս պիտի լինի էլի... տգիտություն ա, ուրիշ ոչ մի բան...

Lion
01.10.2010, 13:46
Դե լավ, եկեք մեր լրագրողուհու նկատմամբ այդքան խիստ չլինենք - երևի ուղղակի անուշադրության սխալ է եղել, կամ էլ սկզբում գրել է կյանքի տարիները, հետո փոխել է գահակալության պահով, բայց փակագծերի միջինը շտապողականությունից մոռացել է փոխել - լինում է...

davidus
01.10.2010, 13:50
Դե լավ, եկեք մեր լրագրողուհու նկատմամբ այդքան խիստ չլինենք - երևի ուղղակի անուշադրության սխալ է եղել, կամ էլ սկզբում գրել է կյանքի տարիները, հետո փոխել է գահակալության պահով, բայց փակագծերի միջինը շտապողականությունից մոռացել է փոխել - լինում է...

բա էդ թերթը խմբագիր կամ գլխավոր խմբագիր չունի՞

Lion
01.10.2010, 13:51
Էլ մի քաղաքականացրա, լավ, յա;):D

Շինարար
01.10.2010, 13:58
ես էլ էի նկատել.....մի հատ արքայից արքա ունենք, գահակալության տարեթվրն էլ չգիտենք, կարո՞ղ ա իսկականից քաջ նազար ա էղել վրեքս խաբար չկա

Հ.Գ. Օգտվել են Վիքիից (http://hy.wikipedia.org/wiki/Տիգրան_Մեծ), բայց ասնուշադիր են էղել

Ի դեպ, ֆորումներից մեկում էդ հարցում բացողը Տիգրան Մեծի կամ համարյա ցանկացած հայ թագավորի գահակալման տարեթվերը նշելու համար Վիքիից օգտվելու կարիք չէր ունենա:)) Ֆորումներից մեկ:beee

My World My Space
01.10.2010, 14:17
Ի դեպ, ֆորումներից մեկում էդ հարցում բացողը Տիգրան Մեծի կամ համարյա ցանկացած հայ թագավորի գահակալման տարեթվերը նշելու համար Վիքիից օգտվելու կարիք չէր ունենա:)) Ֆորումներից մեկ:beee

Սազդ ցած դիր վարպե՛տ, թող ուրիշները քեզ գովեն.....:P

Lion
01.10.2010, 14:56
Ինձ ամենաշատը դուր եկավ լրագրողուհու "Բարեբախտաբար"-ը...

Chuk
20.10.2010, 11:33
«ՈՒՍՈՒՑԻՉԸ ՆԵՐՎ ՓՉԱՑՆԵԼՈՒՑ ԿԱՅՖ ՉԻ ԲՌՆՈՒՄ»

Բուռն քննարկումներ՝ սոցիալական ցանցերում, բլոգներում ու ֆորումներում

Պուշկինի անվան թիվ 8 դպրոցի պատմության ուսուցիչ Էդուարդ Գեորգիզովի տեսանյութը youtube-ում ու Facebook-ում հայտնվելուն հետեւեցին Երեւանի քաղաքապետի, ԿԳ նախարարության համապատասխան քայլերը: «Կտամ մատերս կմտնի մեջդ, ուռոդ, դեբիլ...»,- սրանք աշակերտին ծեծող այդ մանկավարժի խոսքերն էին: Զարմանալի էր միայն, որ միջադեպը տեղի էր ունեցել այս տարվա մարտին, սակայն ինտերնետում տեղադրվել էր հոկտեմբերի 11-ին: Ու բնական էր, որ դպրոցի ղեկավարությունը դրանում կրթօջախը վարկաբեկելու միտում տեսավ:
Մի քանի օր անց էլ մեկ ուրիշ «դպրոցական դետեկտիվ» հայտնվեց youtube-ում՝ «VochPakasTurk» վերնագրով: Այստեղ էլ ուսուցչուհին է հրում-գցում, ծեծում երեխային՝ սկզբում գրքով, ապա ձեռքերով, վերջում էլ «դեմ է տալիս» պատին ու քիչ է մնում վատ ոստիկանին հարիր՝ քացով խփի երիկամներին: Այս պատմությունը եւս լուրջ քննարկումների տեղիք է տվել զանազան բլոգներում ու ֆորումներում: youtube-ում նույնիսկ կեղտոտ հայհոյանքներ կան ծեծող «մանկավարժի» հասցեին, որոնք արժանացել են մյուս youtube-ականների քննադատությանը: Ի դեպ, այս տեսանյութը եւս հին է՝ դատելով «հերոսների» ձմեռային հագուստներից: Ավելի ուշ պարզվեց, որ դա կատարվել է 4 տարի առաջ, Երեւանի թիվ 129 դպրոցում, մաթեմատիկայի դասի ժամանակ: ԿԳՆ հանրակրթության վարչության պետ Նարինե Հովհաննիսյանը Panorama.am-ին ասել է, որ այդ ուսուցչուհին հեռացվել է աշխատանքից:
Սադիստ ուսուցչուհու մասին տեսանյութը youtube-ում դիտած MindWalker123-ը գրում է, թե կարոտել է իրենց՝ Երեւանի թիվ 156 դպրոցը: Ասում է՝ 15 տարի առաջ է ավարտել, բայց տեսնում է, որ ոչինչ էլ չի փոխվել հայրենի դպրոցներում:
Babsedo-ն գրում է. «Մի տեսակ սկսվել է youtube-ամանիա... Մեր խղճուկ հեռուստաալիքներից ոչ մեկի հանդեպ վստահություն չկա: Դրա համար էլ մարդիկ տեղադրում են այստեղ ու գլխացավանքից պրծնում... Բոլորդ նկարեք ամեն ինչ՝ փարոսներում, քաղմասներում, սոցապներում, չաստերում...Առա՜ջ, youtube-ստան»:
Shahnur 79-ն էլ գրում է. «Մեր ժամանակ էլ (1985-1995թթ.) էին նման բաներ լինում ու նույնիսկ ավելի ահավոր: Իհարկե, այն ժամանակ ձեռքի հեռախոս չկար, որ այդ ամենը նկարվեր, բայց երեւույթը կար, միշտ էլ եղել է ու երեւի կլինի»: Նրա կարծիքով, այս ամենի արմատներն ավելի խորն են եւ չարժե ամեն ինչի մեջ միայն ուսուցիչներին մեղադրել, որոնք «անկախ ամեն ինչից, իրավունք չունեն նման բան անել եւ պղտորել մանկավարժի անունը»:
Inchvorban-ի կարծիքով՝ Ծեծը աշակերտի թերացման միակ հնարավոր պատժամիջոցը չէ. «Նույնպիսի արդարացումները հիմք ընդունելով, մարդկությունը լեգիտիմ է համարել նաեւ բռնության այնպիսի տեսակ, ինչպիսին ցեղասպանությունն է... Ինքնատիրապետումը կորցնելը մասնագիտական թերացում է, իսկ որ աշակերտը կարող է լկտիանալ ուսուցչի առաջ՝ դա խոսում է նրա խարիզմայի պակասի մասին...»:
Akumb.am-ի այցելուներից «Յոժիկը» հետեւյալ կարծիքի է. «Ինչ վերաբերում ա ուսուցիչներին՝ 90%-ը հիստերիկ են ու ներվային, թող գնան վերապատրաստվեն, հոգեբանություն սովորեն, նոր գան դպրոցներում դաս տան: Ոչ մի ուսուցիչ իրավունք չունի իր ընտանեկան պրոբլեմները երեխային փոխանցի՝ հիստերիկ պոռթկումներով: Ես (ինձ վրա բերեմ օրինակը) դպրոցում ամենալավ սովորողների եռյակում էի, օրինակելի տիպար, բայց դասղեկը մի անգամ նենց գոռաց վրաս՝ անտեղի տեղը, որ մեկ ամիս դասի չգնացի... Ուղղակի որոշ ուսուցիչներ իրենց դնում են երկրորդ հայրերի ու մայրերի տեղը եւ սկսում իրենց արեւին դաստիարակչական աշխատանքներ տանել՝ չկենտրոնանալով հիմնական խնդրի՝ դասավանդման վրա»:
ministr-ը այլ համոզմունքի է. «Նորմալ, դաստիարակված, դասը չխանգարող, ոչ լպիրշ աշակերտին նման վերաբերմունքի չեն արժանացնում: Ուսուցիչը երեխա պատժելուց կամ ներվեր փչացնելուց կայֆ չի բռնում: Իրան ի՞նչ ա պետք՝ դասը մատուցի, աշակերտներին դաս հարցնի, գիտելիքը տեղ հասցնի, հանգիստ անցնի մյուս դասին, որ օրվա վերջում գոնե մի քանի կիլոջոուլ էներգիա մնա մեջը»:
katka-ն գրում է. «Ծնողները, որ երեխուն դպրոց են ուղարկում, մոռանում են, որ պիտի նաեւ հետաքրքրվեն: Իրանց թվում ա՝ դասատուն ամեն ինչի պատասխանատուն է: Սխա՛լ է: Ծնողն է ամեն ինչի մեղավորը: Երեխադ դաստիարակված է, ուրեմն ծեծ չի ուտի: Ու ծնողները պետք է միշտ հետաքրքրվեն դպրոցի անցուդարձով»:
«Ձայնալարը» կոնկրետ լուծում է առաջարկում. «Եթե մի անգամ էդ դպրոցի դասատուին գործից հանեն, տնօրենին էլ հետը հանեն, հաջորդ անգամ դասատուն ավելի զգույշ կլինի պոռթկալիս, տնօրենն էլ ավելի զգույշ՝ դասատու ընտրելիս: Եթե տնօրենին բանտ նստեցնեն ատեստատ վաճառելու համար, իսկ աշակերտին անուղղելի վատ վարքի համար դուրս շպրտեն դպրոցից կամ նույն դասարանում թողնեն, աշակերտն էլ, իր ծնողն էլ ավելի զգույշ կլինեն՝ ուսուցչի ներվերը ուտելիս: Էսօրվա դպրոցում գոյություն ունեցող լպիրշության աղբյուրը, ակունքը դպրոցում չի, դպրոցից դուրս է, բարեհաճեք խնդրի գլոբալ լուծման մասին մտածել, ոչ թե ինչ-որ մեկի երեխայի ծեծվելու հաշվին՝ խնդրի հերթական անգամ չլուծվելը ապահովեք»:
Akumb.am-ից Երվանդը նշում է. «Ուսուցիչը չպետք է էդքան ցածրանա, որ երեխային ծեծի, դա չէ ուսուցչի կոչումը, ուսուցիչը պետք է կրթի ու դաստիարակի, իսկ ծեծը ոչ մի կերպ չի նպաստում դաստիարակությանը: Բացի դրանից, երեխայի մեջ առաջացնում է վիրավորանքի ու ստորացման զգացողություն, ինչը, օրինակ, չի առաջանում, երբ երեխան կռվում կամ ծեծվում է, ասենք, դասարանցիների կողմից: Հնարավոր է՝ երկար ժամանակ դուրս չգա էդ վիրավորանքը ու իրեն դրդի ավելի վատ քայլերի...»:
Tert.am-ի բլոգում «Բյուրակը» հիշում է. «Մեր դպրոցում էլ էին լավ ծեծում... Ոչ բոլոր դասատուները: Էնքան հետաքրքիր էր՝ դասատուի գիտելիքները հակադարձ համեմատական էին ծեծելու չափին: Էն ամենալավ դասատուները կյանքում ձեռք չէին բարձրացնում աշակերտի վրա»:
Վահան Իշխանյանն էլ, պատասխանելով մեկնաբանություններից մեկին՝ գրում է. «Դպրոցներում բռնությունը վերացնել կարող է ԿԳ նախարարությունը: Սակայն նախարարի ընդունակությունները իրոք չեն հերիքում ոչ միայն բռնությունը վերացնելուն, այլեւ կրթության որակը բարձրացնելուն»:
Ակնհայտ է, որ բոլոր կարծիքներում էլ ճշմարտության հատիկ կա: Մինչ ԿԳ նախարարությունը պաթետիկ հայտարարություններ է անում, թե. «Երեխայի իրավունքների պաշտպանությունը՝ ոլորտում իրականացվող քաղաքականության հիմնասյուներից է, եւ բռնության յուրաքանչյուր դրսեւորում դպրոցում անընդունելի է ու դատապարտելի», Երեւանի քաղաքապետարանի կրթության վարչության պետը ավելի անկեղծ է արձագանքում. «Բոլորս միմյանց մեջ մեղավորներ ենք փնտրում, մինչդեռ եթե կրթության վարչություն-դպրոց-ծնող եռանկյունին ճիշտ աշխատի, հաստատ նման դեպքեր չեն լինի»: Որքան էլ մերժելի ու դատապարտելի են նման երեւույթները, կարծում ենք՝ չարժե այս պահին շղթայի թույլ օղակ հանդիսացող դպրոցի վրա «հարձակվել»: Նախ պետությունը պետք է բարի լինի բոլոր առումներով դպրոցին որպես դպրոց վերաբերվել՝ զերծ պահելով քաղաքական, կուսակցական, թայֆայական եւ այլ խժդժություններից ու խաղերից...

ԳՈՀԱՐ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
19.10.2010
«Առավոտ» օրաթերթ (http://aravot.am/am/articles/education/84522/view)

ministr
20.10.2010, 11:55
Ու էլի իմ խոսքերը դարձնում են վերնագիր... :)
Հեսա վերնագրի գործ եմ դնելու :B

Ariadna
20.10.2010, 12:31
Ու էլի իմ խոսքերը դարձնում են վերնագիր... :)
Հեսա վերնագրի գործ եմ դնելու :B

Զատո մենակ ախպերս ա, որ կոնկրետ լուծում ա առաջարկել :D

Chuk
20.10.2010, 13:15
Զատո մենակ ախպերս ա, որ կոնկրետ լուծում ա առաջարկել :D

Ու իմ գրածն էլ ախպորդ անվան տակ անցկացնում են :)) Վերջին նախադասությունը :)

Ariadna
20.10.2010, 13:46
Ու իմ գրածն էլ ախպորդ անվան տակ անցկացնում են :)) Վերջին նախադասությունը :)

Հաա, իմացել եմ, շատ անհամ բան են արել, Չուկ ջան :))

Chuk
20.10.2010, 13:51
Հաա, իմացել եմ, շատ անհամ բան են արել, Չուկ ջան :))

Լոկ պրոֆեսիոնալիզմի բացակայություն, ուրիշ ոչինչ :)
Տվյալ դեպքում շաղկապված միտք է ստացվում: Բայց մեկ այլ դեպքում ես կարող էի գրած լինել մի բան, որին Ձայը հեչ համաձայն չի ու անթույլատրելի է դա նրա՝ որպես սեփական խոսք ներկայացնելը: Ես ճիշտ ա կոնկրետ դեպքը ժպտալով եմ հիշում, բայց սա իրականում հայկական լրագրության դեմքն ա:

Dayana
20.10.2010, 13:57
Լոկ պրոֆեսիոնալիզմի բացակայություն, ուրիշ ոչինչ :)
Տվյալ դեպքում շաղկապված միտք է ստացվում: Բայց մեկ այլ դեպքում ես կարող էի գրած լինել մի բան, որին Ձայը հեչ համաձայն չի ու անթույլատրելի է դա նրա՝ որպես սեփական խոսք ներկայացնելը: Ես ճիշտ ա կոնկրետ դեպքը ժպտալով եմ հիշում, բայց սա իրականում հայկական լրագրության դեմքն ա:

Լավ-լավ, էլ ստից բաներ մի ասա: Բոլորս էլ գիտենք, որ նախանձից կանաչել ես, որ Ձայի անունը շեշտվել է, իսկ քոնը ՝ ոչ: :P :))

Chuk
20.10.2010, 14:00
Լավ-լավ, էլ ստից բաներ մի ասա: Բոլորս էլ գիտենք, որ նախանձից կանաչել ես, որ Ձայի անունը շեշտվել է, իսկ քոնը ՝ ոչ: :P :))
Հեսա նամակ եմ գրելու՝ հերքում պահանջեմ :beee

Ariadna
20.10.2010, 14:01
Հեսա նամակ եմ գրելու՝ հերքում պահանջեմ :beee

Եթե պետք ա կարամ էլ.հասցեն էլ տամ էդ աղջկա :))

Dayana
20.10.2010, 14:02
Եթե պետք ա կարամ էլ.հասցեն էլ տամ էդ աղջկա :))

Ան, մարդ խառն ա՞ :))

Chuk
04.05.2011, 23:13
Հոդված չի, բայց թեմային սազական է:
Ա1+ հեռուստաընկերության «E-ակումբ» հաղորդաշարը պատմում է ֆորումների մասին (սկսած 4:50-ից), ապա անդրադառնում հայկական ֆորումներին, մասնավորապես ակումբին (սկսած 6:30-ից).


http://www.youtube.com/watch?v=eJrjpCVFspI&feature=youtube_gdata_player

Jarre
24.07.2011, 01:51
Prime ամսագրի 2011 թվականի հունիս-հուլիս համար։

Ժան Միշել Ժառի մասին հոդվածում խոսվում է նաև «Դար» Ակումբի մասին։


Ցուցահանդեսի պատվավոր հյուրերն էին.... և հայալեզու ամենամեծ ինտերնետային ֆորումի՝ «Դար» ակումբի հիմնադիրներն ու անդամները, ում նշանաբանն է՝ «Պահպանենք հայ գիրն ու գրականությունը»։

Chuk
20.03.2012, 12:04
Այսօր, 16:30 (կարծես թե), ԱրմՆյուզի եթերում՝ Ակումբը 6 տարեկան է:

Ավելի հարմար թեմա չգտա: Երբ հաղորդումը կտեղադրեն YouTube-ում, ստեղ կդնեմ:

ivy
20.03.2012, 14:59
Ովքեր Հայաստանում չեն, կարող են էստեղից նայել.
http://www.haykakantv.com/

Ես ու Սոնյան նայելու ենք: :)

ivy
20.03.2012, 15:05
Վայ, էդ կայքում Արմնյուզը չկա, մնացի Յութուբի հույսին: :(

Աթեիստ
20.03.2012, 23:19
Վայ, էդ կայքում Արմնյուզը չկա, մնացի Յութուբի հույսին: :(

Իրանց էջը՝
http://www.youtube.com/user/ArmnewsTV

Chuk
20.03.2012, 23:21
Իրանց էջը՝
http://www.youtube.com/user/ArmnewsTV
Հա, բայց սա օնլայն չի (բնականաբար): Դեռ չեն դրել:

Ժող, ժամը երևի սխալ էի ասել :oy 4:30-ի հաղորդման ժամանակ չգիտեմ, ցույց տվել են, թե չէ, բայց 8:23-ի «Ինտերակտիվ»-ով ցույց տվել են: Յութուբի իրենց ալիքում պետք է որ դնեն, էդ ժամանակ կդրվի թեմայում:

Rammstein
21.03.2012, 12:06
Akumb.am առաջին հայատառ ֆորումը վեց տարեկան է


http://youtu.be/U5NSBfUroEA

movsal08
29.05.2012, 15:09
Ես խի՞ սենց որ
http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150819606861798&set=o.176211295735181&type=1&theater

Claudia Mori
23.01.2013, 11:25
Ուֆ էնքան զբաղված եմ, չեմ հասցնում Ակումբը վայելել, բայց դե ասեցի գոնե հոդված գրեմ ;)

«Ցեցերը վաղուց կերել էին Հնդկաստանը...»





Կարինե Իոնեսյան



http://www.lragir.am/upload/img/arm135892407870.JPG

«Արդեն քսաներկու տարի էր, ինչ Զարուհին տնից դուրս չէր գալիս: Հիմա արդեն չէր էլ կարողանում, տեսողությունն այն չէր, քայլերն էին դարձել անվստահ, մարմինը՝ ծերությունից ու արևի երես չտեսնելուց, բամբակի նման փափկել էր, ու թվում էր՝ եթե ոտքը դռնից դուրս հանի ու մի պահ դնի իր գորգերից զուրկ հատակին, ապա փշուր-փշուր կլինի: Նրա բնակարանի բոլոր պատուհանները զմռսած էին կպչուն թղթերով ու թերթերով, ու արևը վերջին անգամ նախորդ դարում էր լուսավորել այդ երկու սենյակներն ու փոքրիկ խոհանոցը: Տանը չկար արտաքին աշխարհի հետ հաղորդակցվելու և ոչ մի պարագա՝ ոչ հեռուստացույց, ոչ ռադիոընդունիչ, ոչ էլ անգամ հեռախոս: Չնայած, Զարուհին հաղորդակցվելու կարիք էլ չուներ երևի թե, որովհետև չուներ բարեկամներ, բացի մի կնոջից, ով իրեն ուտելիք էր բերում շաբաթը մի անգամ, ու նաև որևէ կապ չուներ նա այն քաղաքի հետ, որտեղ ապրում էր:

Նրա տանը միշտ թիթեռներ կային՝ սպիտակ, համարյա թափանցիկ թիթեռներ, որոնք տարիներով ապրում էին այնտեղ, քանի որ իրենց գոյության համար բոլոր նպաստավոր պայմանները ստեղծված էին՝ դարավոր շորեղենը, որին երբեք ոչ ոք չէր դիպչում, որոնք տարիներով արև չէին տեսել, ու վաղուց արդեն կորած էին փոշու մեջ, կույտերով թերթերն ու ամսագրերը, որոնք Զարուհին հավաքել էր Երևան գալուց ի վեր, հնության ու բորբոսի մեջ փտող տունը... Թիթեռներն ամենուր էին՝ հազարավոր ապակե մանր ու մեծ տարաների մեջ, որոնք առանց կափարիչի դրված էին նրա փոքր խոհանոցում, ուր առանց դրանց էլ, մեծ երևակայություն էր պետք տեղաշարժվելու համար, լոգասենյակում, ուր լոգարանի մեջ լցված ջուրը տարիներով մնում էր, որովհետև Զարուհին լողանալու փոխարեն նախընտրում էր սպիրտը թաթախել բամբակի մեջ ու էդպես իրեն մաքրել, անկողինների մեջ, զգեստապահարաններում, թախտի ու բազկաթոռների՝ արդեն ցանց դարձած ծածկոցներին, վարագույրներին ու անգամ միջանցքի պատին փակցրած աշխարհի քարտեզի վրա: Ցեցերը վաղուց կերել էին Հնդկաստանը, ու Զարուհին միշտ հոգոցով ասում էր, որ մի օր էլ իրեն են ուտելու...»:

Սա Լիլիթ Հակոբյանի գործերից մեկից մի հատված էր, որոնք չեն տպագրվում գրքերի տեսքով եւ հասանելի չեն դառնում լայն հանրության համար: Մասնագիտությամբ բանասեր Լիլիթը այն ժամանակակից գրողներից է, ով նախընտրում է իր գործերը տեղադրելwww.akumb.am (http://www.akumb.am/) ֆորումում: Իր «Ստեղծափորձողի լաբորատորիա» (http://www.akumb.am/showthread.php/20694-%D5%8D%D5%BF%D5%A5%D5%B2%D5%AE%D5%A1%D6%83%D5%B8%D6%80%D5%B1%D5%B8%D5%B2%D5%AB-%D5%AC%D5%A1%D5%A2%D5%B8%D6%80%D5%A1%D5%BF%D5%B8%D6%80%D5%AB%D5%A1/page30)անունը կրող բաժնի անվանումն արդեն իսկ բացատրում է, թե ինչու Impression-ը (սա նրա ակումբական մականունն է) իրեն չի դասում ժամանակակից գրողների շարքին: Ֆորումում տեղադրած նրա գործերն ու դրանց հետեւող թե՛ քննադատական, թե՛ գովերգող մեկնաբանություններն ապացուցում են, որ Լիլիթին կարելի է կոչել ժամանակակից գրող:

«Գրում եմ փոքրիկ իրավիճակներ մասին, որոնց հերոսներն այն մարդիկ են, ում տեսնում եմ դրսում կամ հանդիպում եմ որեւէ մեկի տանը, մարդիկ, ովքեր այնպիսի պահվածք են դրսեւորում, որը ստանդարտից դուրս է կամ զվարճալի: Վատ իրադարձությունների մասին արդեն աշխատում եմ չգրել, որովհետեւ դրա մասին շատ գրողներ կան, դա արդեն օրիգինալ չէ: Կամ եթե գրում եմ, ապա հումորով»,- ասում է Լիլիթը:

Օրինակ, ծաղրում է այն հայերին, ովքեր անընդհատ ինչ որ տեղ են շտապում կամ անընդհատ սիրում են սգալ ու լաց լինել: Պատճառներից մեկը համարում է «Հայի աչքեր, տխուր աչքեր» երգը, որը շատ հայեր դարձրել են կրեդո ու հետեւում են դրան:«Հերոսներիս մեջ կան նաեւ հորինած կերպարներ, ովքեր շատ նման են ինձ կյանքի տարբեր իրավիճակներում: Ինչու՞ եմ գրում իմ մասին, որովհետեւ ես ինձ լավ գիտեմ: Գյուղական իրական հերոսներ էլ կան: Եթե միայն «Հո արա եզո», «Սարից իջանք մենք քաղաք» իրավիճակները չեն, իրենց մասին արդեն կարելի է գրել, քանի որ մյուս բոլոր տեսանկյուններից իրենց մասին արդեն շատ են գրել»,- համոզված է Լիլիթը:

Աշոտը, Հրաչոն, Մարուսը, Հակոբը, Անիծածը… այն հերոսներն են, ում ճանաչում են Ակումբի անդամները, որը Լիլիթի խոսքով, շատ կարեւոր դեր է խաղացել իր ստեղծագործական կյանքի մեջ:

«Ակումբի ակտիվ անդամների գիտակցական մարկարդակը շատ բարձր է, ու իրենք որպես մարդ էլ լավն են: Այսինքն, իրենց ներքին տրամադրվածությունը արդեն կարեւոր է նրա համար, ով որ նորեկ է եւ ուզում է արտահայտվի կամ գրի: Այժմ շատ երիտասարդներ են ստեղծագործում, ովքեր հիմնականում ազդվում են արտասահմանյան գրականությունից, բայց չեն ընկալում այն խորությամբ: Պետք չէ կապկել գրողներին, ինչպես դա չարեց Արթուր Ռեմբոն եւ 16 տարեկանում հիմնեց սիմվոլիզմը: Կարեւորը ոչ թե ազդվելն է, այլ սեփական պրիզմայի միջով անցկացնելն է, որը կարող է ստացվի, կամ չստացվի: Ակումբը շատ տրամդրում է այդ ամենին»,- ասում է Լիլիթը:

Հռիփսիմե Հովհաննիսյանը՝ մականունը Ivy, եւս ստեղծագործում է նույն ֆորումում: Նա մեկն է այն տասնյակ ակումբցիներից, ովքեր բնակվում են արտասահմանում եւ ստեղծագործում են հայերեն: Ակումբում նրան ճանաչում են մեծահասակների համար գրված հեքիաթներով (http://www.akumb.am/showthread.php/16782-%D5%80%D5%A5%D6%84%D5%AB%D5%A1%D5%A9%D5%B6%D5%A5%D6%80-%D5%B8%D5%B9-%D5%A5%D6%80%D5%A5%D5%AD%D5%A1%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%AB-%D5%B0%D5%A1%D5%B4%D5%A1%D6%80/page5), որոնից մեկն էլ «Սպիտակ մորեխն» է:

«Մեր մոլորակի ուղիղ կենտրոնում կար-չկար, մի հաշք երկիր կար: Այդ երկրում կար մի փոքրիկ գյուղ, որտեղ ապրում էր մի սովորական գյուղացի: Գյուղացու անունը Լիպո էր, և ուներ նա մի այծ, երկու նապաստակ, մի քանի հավ և մի մորեխ: Մերեխն այդ ձեր իմացած փոքր–մոքր անմեղ գազաններից չէր, որ դաշտում էստեղ–էնտեղ են թռչկոտում, մորեխն այդ խոշոր չափերի էր, գիտեր խոսել ու օգնում էր տնտեսության մեջ: Անունը Չագուրդակ էր, տանն ուղղակի՝ Չգո:

Ասում են՝ Չագուրդակը Մորեխստանի բնակիչ էր, որը մի մատ երեխա ժամանակ պատահաբար, թե ինչ–որ հրաշքով ընկել էր մոլորակի կենտրոնի այդ փոքրիկ գյուղը, Լիպոն գտել էր նրան ու պահել մեծացրել: Նաև լուրեր էին պտտվում, թե Չգոյի մայրը ժամանակին սիլի–բիլի է ունեցել այդ գյուղի մի թառլան մորեխի հետ, զավակ է լույս աշխարհ բերել, թողել է նրան գյուղում ու հեռացել իր Մորեխստանը: Մի խոսքով, արդեն հասունացած Չագուրդակը, որն իր չափերով Լիպոյին քիչ էր զիջում, խոսում էր տեղական լեզվով, ապրում էր տեղական կյանքով և շատ քիչ բան գիտեր իր իրական ծագման մասին»:

Ivy-ի համար հայրենիքից հեռու գտնվելու ժամանակ լեզվին ամենամոտը զգալու միջոցը ստեղծագործելն է եղել:

«Ստեղծագործել եմ մանկուց, իսկ հետագայում հեքիաթային ու կատակերգական ժանրը ինձ շատ հետաքրքրեց, այդ երկուսը միացրեցի իրար ու ստեղծեցի մեծերի համար հեքիաթներ, որտեղ կլինեին հին ու ժամանակակից տարրեր: Ու հետո, երբ տեսա, որ մարդկանց դուր է գալիս, սկսեցի ավելի շատ գրել:Այժմ արդեն պատմվածքներ եմ գրում ու մասնակցում եմ տարբեր ստեղծագործական մրցույթների»:Ivy-ին Ակումբում ամենաշատ հաղթանակներ ունեցած մարդկանցից է, ով անգամ ստացել է «Ակուբի գրող» կոչումը: Նա համոզված է, որ ներկայում ստեղծվում են շատ արժեքներ, որոնք այդքան էլ տեսանելի չեն բազմազանության մեջ, ու ժամանակ է հարկավոր, որ դրանք գնահատվեն:«Ինչու՞ է underground-ը տարածված, քանի որ այնտեղ ինչ ասես կա ու քննադատություն չկա, ինչ էլ փորձում են քննադատել, ասում են՝ դե մենք հասկացված չենք: Այդպես չէ, չհասկացված չի լինում, լինում է լավ չարտահայտված ընդամենը: Եթե գրականություն է, այն գնահատվում է, եթե գրականություն չէ, ուզում է լինի overground, ինքը չի գնահատվի»,- ավելացնում է Լիլիթը:

Նշենք, որ օնլայն դաշտում պարբերաբար կազմակերպվում են ստեղծագործական մրցույթներ, որոնցից մեկը էլ «Հավաքածու մրցույթ»-ն է, որտեղ տրվում են նաեւ դրամական մրցանակներ: Մրցույթի կազմակերպիչը եւս ակումբցի է՝ Դավիթ Հակոբյանն է, ով բնակվում է ԱՄՆ-ում:Նախ նպատակ կար ստեղծել ընդհանուր ինտերնետային գրական մրցույթ, որտեղ կհամագործակցեին մի քանի կայքեր: Սակայն տարբեր պատճառներով, դա չհաջողվեց իրականացնել, և առաջին երկու մրցույթները կայացան Հայլենդ կայքում, որից հետո մրցույթը տեղափոխվեց անձնական բլոգ: Վերջին 2 մրցույթները կազմակերպվեցին Ակումբ կայքում:

«Որակական առումով, մրցույթը զգալիորեն աճեց, երբ որոշվեց մրցույթները անցկացնել Ակումբում: Հեղինակների մեծ մասը երիտասարդներ են և, ընդհանուր առմամբ, զգացվում է աճ դեպի ժամանակակից գրականություն` մոդեռն և պոստմոդեռն, որը չգիտես ինչու շրջանցել է մեզ մոտ 60 տարի: Արտասահմանյան մի շարք հեղինակների ստեղծագործությունները 20-րդ դարից նորից ակտուալ են դարձել երիտասարդ ստեղծագործողի համար»,- ասում է նա:

Արդեն կազմակերպվել է 9 մրցույթ` 6 արձակի և 3 չափածոյի:

http://www.lragir.am/index.php/arm/0/society/view/77496

Chuk
17.04.2013, 10:54
Ինտերնետում գրելու էթիկա
2013-04-17 09:52:21

Իրական կյանքում մենք հարգում ենք միմյանց՝ հասարակական վայրերում բարձր չխոսելով, չկեղտոտելով, անպատշաճ ու ոչ հարիր հագուստով դուրս չգալով և այլ ձևերով։
Ինտերնետն ու ֆորումը նույնպես հասարակություն են ներկայացնում, և այստեղ էլ կան որոշակի նորմեր ու վարքի կանոններ, որոնք պարտադիր են բոլորի համար, ովքեր ցանկանում են շփվել վիրտուալ աշխարհում: Իհարկե, վիրտուալ էթիկան ավելի մեղմ է, քան իրական կյանքում, սակայն... Ամեն ինչի մասին խոսենք հերթով:

1. Ֆորումներում ընդունված է խոսել «դու»-ով, սակայն եթե խոսակիցը մի փոքր հին հայացքների տեր մարդ է և դիմում է «Դուք»-ով, ապա պետք չէ նրան «դու»-ով դիմել, նա կարող է դա ընդունել որպես վիրավորանք:

2. Խստիվ արգելվում է սմայլերի չարաշահումը: Ոչ ոք չի ասում մոռացեք դրանց մասին ընդհանրապես, սակայն ամեն բառից հետո սմայլի օգտագործումը, ներեցեք, բայց լամերություն է և կատարյալ հիմարություն: Լրիվ նորմալ ու բավարար է մաքսիմում մեկ սմայլ/երկու նախադասություն հարաբերությունը:

3. Չի՛ կարելի ամբողջ գրառումը կատարել ՄԵԾԱՏԱՌԵՐՈՎ, չի կարելի չարաշահել տառերի չափսերի մեծացումը: Դա ընկալվում է որպես գոռոց իրական կյանքում: Չեմ կարծում, որ որևէ մեկիդ դուր գար, որ խոսակիցը գոռալով խոսեր հետը:

4. Անկուլտուրականություն են նաև խայտաբղետ և գունավոր գրառումները: Դրանք դժվառընթեռնելի են ու աչք ցավացնող: Դրանով դուք չեք ընդգծում ձեր յուրահատուկ լինելը: Դա մյուսների նյարդերին ազդելու լավագույն տարբերակներից է:

5. Եղե՛ք մի փոքր ավելի համեստ: Մի՛ խցկվեք այն թեմաների մեջ, որոնց քննարկման առարկայի վերաբերյալ Դուք ոչինչ չգիտեք կամ գիտեք շատ քիչ: Որոշ մարդիկ իրենց հիմարությունները այնպիսի խելացի դեմքով են ասում, որ պարզապես ապշում ես:

6. Անկուլտուրականություն է ամեն 30 վարկյանից մինչև 2 րոպեն մեկ անիմաստ անտեղի գրառումը: Դրանով Դուք ընկնում եք քննարկման մասնակիցների աչքերից: Ձեր նկատմամբ հարգանքը նվազում է: Ձեր գրառումների նկատմամբ ավելի անտարբեր են դառնում:

7. Սիրուն չեն ֆորումներում անձնական երկխոսությունները: Ոչ ոքի չի հետաքրքում, թե Դուք ինչ-որ մեկից երբ ու որտեղ եք որևէ բան վերցնելու կամ ոնց եք իրար ճանաչելու: Դրա համար գոյություն ունեն կապի այլ միջոցներ:

8. Գեղեցիկ չեն մեծ մեջբերումները: Բավական է մի քանի տող մեջբերել, հասկանալու համար, թե որ գրառումն է մեջբերված:

9. Մի՛ չարաշահեք կետադրական նշանները: ՄԵԿ կետը, հարցական նշանը, բացականչական նշանը կամ այլ որևէ նշան լիովին բավարար է էմոցիաները արտահայտելու համար: Հիշեցնեմ նաև, որ ստորակետը, միջակետը, վերջակետը, բազմակետը դրվում են հենց բառից հետո, և դրանցից հետո է տեղ բաց թողնվում.
Օրինակ.
Նախադասություն: Մեկ այլ նախադասություն:
Բառ, մեկ այլ բառ. Եվ այլն:

10. Առայժմ վերջին, բայց ամենակարևոր կետերից մեկը: Աշխատեք գրել ճիշտ: Աղավաղված ու սխալներով հայերենը ձեզ պատիվ չի բերի:

akumb.am



Նյութն այսպես հրապարակվել է zham.am (http://zham.am/am/news/3677.html)-ում:

Աթեիստ
13.06.2013, 21:56
Էսօր 10:30 արմնյուզ կնայեք, ինտերակտիվ հաղորդումը ։)

Chuk
25.06.2013, 17:37
Էսօր 10:30 արմնյուզ կնայեք, ինտերակտիվ հաղորդումը ։)

Էս էլ հաղորդման տեսագրությունը (13:24) րոպեից: Սոցիալական ցանցերի ու ֆորումների տարբերությունը՝ Աթեիստի աչքերով, գլխավոր դերում՝ «Դար» ակումբ :)


http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=n5Q_CGar_DU#t=804s

Peace
25.06.2013, 20:58
Աթեիստը դիպուկ նկարագրել է տարբերությունները:

Մեկ էլ, հետաքրքիր էր էն պահը, որ թեկուզ ֆորումներից էին խոսում, ավելի լայն, բայց ինքը հոգով, մտքով, պատկերներով ակումբի մասին էր պատմում: :))

Ձեռքի հետ էլ, անտեսանելի տարբերակով մուտք լինող ակումբցիների ցանկն էլ տասանք: Փաստորեն, ամեն օր մուտք լինող ակումբցիների ցանկն այնքան էլ քիչ չէ, որքան թվում է հասարակ մահկանացուներիս: :)