Հանուման
09.09.2009, 12:23
Առաջարկում եմ կարդալ իմ բանաստեղծական փորցարկումները.
Եվ գնահատել դրանք։
Հետքեր
Բոլորը թողնում են հետքեր
Մտքի ծալքերում,
Կրծքի տակ,
Կրծքի վրա
Ու պարանոցին,
Կրակաշունչ ու սառած բեմին,
Մտքերը ուղղորդող ամուր երկաթյա պարաններին:
Քանի՞սը եկան, գնացին, մաղվեցին, մնացին:
Քանի՞սը կգան, մթում կմնան,
Սառույց կհալեն, ժայռեր կքանդեն,
Բերդեր կսարքեն ու զոհասեղան…
Շատ հետքեր ել կան,
Որ չենք իմանա` որտեղից եկան…
Ընկերներիս
Մենք միշտ կռվել ենք կողք կողքի
Ճակատագիրն է մեզ կոփել,
Մեր տունն ենք մենք շինել լույսի:
Մեր արյունը դեռ չի սպառվել,
Ու ճանապարհը ավարտվել:
Անցյալ, ներկա ու ապագա,
Դարեր, կյանքեր, ճակատագրեր
Կապել են մեր սրտերն իրար,
Երակներից ծառեր հյուսել:
Բայց պատահում է, որ հաճախ
Մղոններ են մեզ բաժանում
Ու չենք կարող մենք մեջք մեջքի
Կռվել այս անողոք մարտում:
Բայց գտնելով հանգիստ վայրկյան`
Գլուխներս ենք դնում քարին,
Հանդիպում ենք նորից իրար
Ու նստում կրակի կողքին,
Իրար պատմում խինդ ու ցավ,
Հաղթանակ ու պարտություն,
Իրար տալիս խորհուրդ, ուսում
Մեր անհանգիստ երազներում:
Եվ գնահատել դրանք։
Հետքեր
Բոլորը թողնում են հետքեր
Մտքի ծալքերում,
Կրծքի տակ,
Կրծքի վրա
Ու պարանոցին,
Կրակաշունչ ու սառած բեմին,
Մտքերը ուղղորդող ամուր երկաթյա պարաններին:
Քանի՞սը եկան, գնացին, մաղվեցին, մնացին:
Քանի՞սը կգան, մթում կմնան,
Սառույց կհալեն, ժայռեր կքանդեն,
Բերդեր կսարքեն ու զոհասեղան…
Շատ հետքեր ել կան,
Որ չենք իմանա` որտեղից եկան…
Ընկերներիս
Մենք միշտ կռվել ենք կողք կողքի
Ճակատագիրն է մեզ կոփել,
Մեր տունն ենք մենք շինել լույսի:
Մեր արյունը դեռ չի սպառվել,
Ու ճանապարհը ավարտվել:
Անցյալ, ներկա ու ապագա,
Դարեր, կյանքեր, ճակատագրեր
Կապել են մեր սրտերն իրար,
Երակներից ծառեր հյուսել:
Բայց պատահում է, որ հաճախ
Մղոններ են մեզ բաժանում
Ու չենք կարող մենք մեջք մեջքի
Կռվել այս անողոք մարտում:
Բայց գտնելով հանգիստ վայրկյան`
Գլուխներս ենք դնում քարին,
Հանդիպում ենք նորից իրար
Ու նստում կրակի կողքին,
Իրար պատմում խինդ ու ցավ,
Հաղթանակ ու պարտություն,
Իրար տալիս խորհուրդ, ուսում
Մեր անհանգիստ երազներում: