Դիտել ողջ տարբերակը : Համապետական հանրահավաք սեպտեմբերի 18-ին
Ժողովուրդը կարող ա ընդվզել իրա ոչ լեգիտիմ մախագահի դեմ, էդ ժողովրդից բաղկացած Հայաստանը Ռուսաստանի դեմ՝ չէ: Բայց երկարաժամկետ կտրվածքում ճիշտ ու մտածված քաղաքականություն վարելու դեպքում էդ էլ ա հնարավոր, ինչու՞ չէ, ու ոչ թե հնարավոր ա, այլ ցանկալի ա ու ավելին՝ միակն ճիշտ ճանապարհն ա, թե չէ վարի ենք գնում: Արի հստակեցնենք. Ռուսաստանից ազատվելը իմ ամենամեծ քաղաքական երազանքներից ա, եթե հնարավոր ա առհասարակ օգտագործել «քաղաքական երազանք» օքսիմորոնը: Ուղղակի ես համոզված եմ, որ էդ ոչ մի տարվա, ոչ էլ տասը տարվա հարց ա:
Ռուսաստանին, բնականաբար, ձեռ չի տալիս հզոր ու անկած հարևան ունենալը: Բան չունեմ ասելու: Բայց արդյո՞ք լեգիտիմ իշխանությունը արդեն նշանակում ա հզորություն ու անկախություն: Ռուսաստանին ինչքան հզոր ու անկախը ձեռ չի տալիս, էդքան էլ բառդակն ու բեսպրիձելը ձեռ չի տալիս: Իսկ սենց իշխանությունների դեպքում բառդակ ու բեսպրիձել կա, եղել ա ու լինելու ա, ընդ որում՝ միշտ էլ մեծ ռիսկ կա, որ Պողոսը չէ, Պետրոսը կարողանալու են պատրույգը վառել ու մի հատ էլ ավելի՛ մեծ պայթյուն սարքել: Հնարավոր ա, չէ՞: Եթե անհնար լիներ, ես ու դու էսքան չէինք գրի: Լեգիտիմ իշխանության ներքո էդ ռիսկը փոքրանում ա: Հիմա հանճարներ, հրաշքներ ու քաջագործություններ չկան. կան ռիսկեր, հավանականություններ ու միտումներ: Մի օր հնարավոր ա քաքի համը էնքան հելնի, որ Ռուսաստանին արդեն սկսի դուր չգալ, որ իրա հետույքում մինչև կոճերը օտարածին էակ ա խրված: Ուլտիմատում դնի. կա՛մ սաղի ձենները կտրում ես, կա՛մ էլ քո տեղը նենց մարդու կբերեմ, որ հաստատ կկարողանա էդ ձեները կտրել: Չգիտեմ, գուցե շատ միամիտ եմ, բայց կարծում եմ, որ աշխարհում ոչ մի բան աննկատ չի մնում, ոչ մի բան աննշան չի: Ցանկացած բան կարելի ա դնել միջազգային քաղաքական բազառի դախլներին ու սակարկել: Հայաստանի խռովությունները Ռուսաստանի հակառակորդների ձեռին փոքր, բայց կոզր են: Ներքին անկայուն վիճակը կարելի ա միշտ էլ շահարկել, հատկապես նենց կարևոր հարցերում, ինչպիսին են Ղարաբաղյան հակամարտությունն ու դրա հետ կապված լիքը տարածաշրջանային խնդիրներ: Տոտալ վերահսկողություն չկա, հասկանու՞մ ես:
:
Հայկօ ջան,
Երևի պարզեցում պետք է մտցնենք երկրների գեոքաղաքական, ինչպես նաև նրանց կառավարությունների և ժողովրդների իրական, օբյեկտիվ հնարավորությունների առումով:
Գեոքաղաքական դաշտում պետք է ընդունել այն ճշմարտությունը, որ ուժերի վեկտորները ունեն մոտավորոպես այսպիսի տեսք:
1- ԱՄՆ-որպես գերտերություն,
2--միջուկային երկրների մեժ մասը /ներառյալ Ռուսաստանը/ որպես ռեգիոնալ ուժի կենտրոններ
3-ռեգիոնալ ոչ միջուկային սկզբունքային երկրներ որոնք ունեն մեծ տնտեսական, դեմոգրաֆիկ, ռազմական պոտենցիալներ /մեր շրջանում Թուրքիա, Իրան/ ,
4-իրենց թասիբը պաշտպանող և խաղեր տվող ու այլ պետենցիալներ ունեցող երկրներ /մեր կողքերում Ադրբեջան, մասամբ էլ Վրաստան/ ու
5- վերջապես անկլավ, բոլոր առումներով փոքր պոտենցիալների տեր երկրներ /Հայաստան/
Այս արտաքին դրվածքին համապատասխան էլ այդ երկրներն ունեն իշխանություն և ժողովուրդ: /Բայց պատճառային կապով, պատմականորեն հենց մարդկային ֆակտորն է հանգեցրել իրենց երկրի հզորացմանը, կամ սնանկացմանը/
Կախված երկրների գումարային պոտենցիալներից, նրանց իշխանություններն ու ժողովուրդը տարբեր աշխարհայացք ունեն: Հարուստ երկրի թե իշխանությունները և թե ժողովուրդը աչքածակ չեն: Երկրի հզորությունը հերիքում է բոլորին կերակրելու և մարդավարի ապրելու, Իշխանություններն էլ ոչ թե ներսում սեփական ծողովրդի արյուն ծծելով ու թարախ թքելով են ապրում, այլ դրսում են գաստրոլներ տալիս: Թույլերին կզզցնում ու իրենց վաստակը բերում են իրենց երկիր: Թալանածի մի մասն իրենց են պահում, մյուս մասը բաժանում են մյուսներին ու բոլորն են գոհ:
Գեոքաղաքական պրոցեսներում անկլավ երկրները անմիջական սահմաններ չունենալու պատճառով առաջին հերթին մերձակա հարևանների կամակատար- խրտվիլակն են և հետո նոր, արդեն ածանցյալ ձևով մյուսներինը: Ռուսաստանը ինչքան էլ մեծ կատու լինի, միևնույն է, մեր անմիջական հարևանները մեզ շատ ավելի մեծ վատություններ կարող են անել, քան Ռուսաստանը: Դրա համար Ռուսաստանը այդ առումով նույնիսկ հարևաններից փոքր բոբո է :
Բայց նույնիսկ այդ պարագայում հիմնական բոբոն մենք ինքներս ենք, մեր իշխանությունն է, ու մեր ժողովրդի իշխանության նկատմամբ վերաբերմունքը:
Հայաստանը դրսում մուկ է: Դա էլ 2 բաղադրիչ ունի-առաջնային, օրբյեկտիվ- ազգային մտածողության վրա խարսխված, և 2- որպես հետևանք դրա վրա պետական քաղաքականությունը:
Պատմականորեն սկսած ինչ որ մի դեբիլ ղեկավարից, սկսել ենք պարտվել ու դարերով մարդկանց հոգեբանության մեջ փրկվելու, մի օր ավել ապրելու դոմինանտը դարձել է մոլուցք,-հիվանդություն: Արդյունքում գոյացել է միայն ֆիզիկական փրկությամբ մտահոգված ժողովուրդ:
Մեզանից իրական թագավոր չի ծնվում, բոլորը իրենց կաշին փրկողներ են, և այլոց գռփողներ, սեփական տանը կատու ճղող- դրսում մուկություն անող: Այդ մարդիկ չեն մեղավորը, մեղավորը հենց մեր ներքին մուկն է, որը փքվելով, ֆռցնելով խաբելով սաղիս, դառնում է թագավոր, բայց հենց տնից դուրս է գալիս, նույն մուկն է:
Էդ մկները դրսում ասելիք ու անելիք չունեն, ստիպված ամեն ինչ ներսում են անում ու դառնում սեփական ժողովրդի պատուհասը:
Սա է պրոբլեմը:
Մուկությունը մենակ մեր ընտրածների մեջ չէ, ամենքիս մեջ է նստած, որ հանդուրժում ենք դրանց, դրանց սափրագլուխներին, պաշտոնյաներին, պարազիտ բարեկամներին ու ողջ ապարատին:
Հիշենք առնետավազքերը, վերջին 20 տարիների ցանկացած քաղաքական դրվագ ու կտեսնենք այդ դեպքերի մկներին, որոնց երբեմն նույնիսկ ազգային հերոսի տեղ ենք դնում: Մատների վրա հաշվելի կմնան քաղաքական գործիչները, որ իսկապես մարդ են մնացել, մյուսները այդ կոչումը արժանավայել չեն կարողացել պաշտպանել:
Հիմա էս ժողովուրդը էս իշխանությունը կարող է ունենալ ու էս երկիրը: Եթե ուզում ենք փոխվել ու Ռուսաստանի կամ մյուսների հետ ոչ-մկնավարի խոսել, ապա մինչև հասարակ մարդկանց մեջի նստած մուկը կատու չդառնա, իշխանության մեջ մի քնձռոտ կատու էլ չի գոյանա:
Սերժի մենթալիտետի մասին պնդումները և Ռոբի միակ տղամարդ լինելու հայտարարությունը բացարձակ նույն մտքերն են:
2-ն էլ ասում էին, -դե մեզ են հանդուրժում, այլ ասելիք ունեցող կա՞:
Սրանում է հարցը, այլ ոչ թե Ռուսաստանի վինտիլ, կամ էլ վրաստանի ու թուրքերի ճամփեք փակելը:
Խնդրում եմ, ֆորումի որևէ մասնակից իր վրա չվերցնի իմ որևէ էպիտետը: Փորձեցի երրորդ դեմքով գրել, անիմաստ բան է ստացվում:
Ներող եղեք:
Սերժի մենթալիտետի մասին պնդումները և Ռոբի միակ տղամարդ լինելու հայտարարությունը բացարձակ նույն մտքերն են: 2-ն էլ ասում էին, -դե մեզ են հանդուրժում, այլ ասելիք ունեցող կա՞:
Բիձա, չմեջբերածներիս հետ լրիվ համաձայն եմ, ճիշտ ես ասում, մեջբերածիս հետ էլ եմ համաձայն, բայց հիմա, ամեն դեպքում, ինչ-որ բան արդեն փոխվել ա: Իրանք էլ միակ տղամարդը չեն, էդ հստակ երևաց: Էս վերջին մի քանի տարում ահագին առաջընթաց ա եղել «մուկից» մարդ դառնալու հարցում, ու էդ պրոցեսը շարունակվում ա: Ամեն դեպքում՝ մասսան արթնանում ա, ՀԱԿ-ն էլ «Արդարություն» դաշինքից հաստատ ավելի լուրջ բան ա: Հիմա ես գիտեմ մի բան. որ մեզ՝ հայերիս, ընդդիմություն ա հարկավոր, իսկական, լուրջ, ուժեղ ընդդիմություն, ու ես մնալու եմ ընդդիմադիր ճամբարում՝ ինչ ընդդիմություն էլ լինի, ով էլ որ այնտեղ լինի, ինչքան մարդ էլ որ այնտեղ լինի: Հետոյին վերաբերվող հարցերը, թե Ռուսաստանի դաբռոյին ա պետք սպասել, թե ինքներս պետք ա մեր գլխին տեր կանգնենք և այլն, երկրորդական են. ամենակարևորը հիմա ընդդիմության առկայությունն ա: Ու ես չեմ պատրաստվում սպասել, մինչև հողը կերկնի էն իդեալական-սուրբ ընդդիմությանը, որ կանգնեմ իրա կողքին: Կլինի՝ կկանգնեմ, չի լինի՝ ուրիշին կաջակցեմ: Միայն թե կատարվի էս մի քանի էջի քննարկումների գլխավոր պայմանն ու առանցքը՝ ընդդիմության առկայությունը: Համաձայնվիր, որ ցանկացած դեմոկրատիզացման պլան, ցանկացած ընբոստության հեռանկար, ցանկացած վարդագույն ապագա հօդս ա ցնդում, եթե ընդդիմություն որպես այդպիսին գոյություն չունի: Դրա համար էլ էսօր պետք ա առավելագույնս օգնել ընդդիմությանը, թույլ չտալ, որ ընդդիմությունը փոշիանա-կորի: Ու պետք էլ չի մոռանալ, որ էդ ընդդիմություն ասածը էն մի բուռ քաղաքական գործիչներն ու բանտարկյալները չեն. իսկական ընդդիմությունը ժողովուրդն ա, ու ճիշտը հենց տենց էլ պիտի լինի: Կուսակցությունները առանց աջակիցների ու էլեկտորատի զրո են: Հիմա ինձնից հասնում ա գնալ հանրահավաքի, որ երևա, որ մի հոգի էլ ավել մարդ կա Հայաստանում, ով էդ «միակ տղամարդկությունը» չի ընդունում, ինձնից հասնում ա ձայնս տալ ընդդիմությանը, որ թեկուզ էդ մի թերթիկի քաշով դժվարանա կեղծելը, ինձնից հասնում ա մեկումեջ սենց բաներ գրել, անում եմ: Ավելին կարողանամ, ավելին կանեմ: Ու իշխանափոխության դեպքում էլ մնալու եմ նույն ընդդիմադիր կարծիքների տեր մարդը, որտև քննադատելու բան միշտ էլ կլինի, ու որտև ընդդիմության գոյությունը առաջնային ու անչափ կարևոր նախապայմաններից ա՝ Հայաստանը մի քիչ շողուլի բերելու համար: Տարբերությունը զգու՞մ ես: Ես ընդդիմադիր եմ, որովհետև էսօր միայն դա ա «մուկ» չլինելու միջոցը: Մնացածը ինքնախաբեություն ա՝ դաշնագներ-բաներ, վազգենմանուկյան: Ընդդիմադիր եմ, ոչ թե կոնգրեսական կամ լևոնական, ոնց որ շատերն են սիրում անձնավորել ու պիտակել: Իմ նման մտածող մարդիկ էն ուժն են, որի օգնությամբ հնարավոր ա իշխանության գալ, բայց որի միջոցով հնարավոր չի իշխանությունը պահել: Հիմա, թող անհամեստություն չթվա, Հայաստանում տենց մարդկանց բազմաթիվ լինելը չէր խանգարի:
murmushka
08.09.2009, 21:45
ես նախանձում եմ ձեր համբերությանը.....
ուղղակի որ թեմայից շատ չշեղվենք՝
ամսի 18-ին հանրահավաք Մատենադարանի մոտ,
ՀԱՂԹԵԼՈՒ ԵՆՔ
Քո նկարագրով նույնիսկ Վազգենն է առնվազն անխելք::
Քո նկարագիրն է-
Եթե քո այս գրածները դու այլ կերպ կմեկնաբանես, ապա իմացիր որ ասածդ ընդհանրական հասկացողներ էլ կան և ավելի լավ կլինի չափավոր գրվի ոչ մարդակեր մարդկանց մասին:
Բիձա, ես բարդ բան ե՞մ ասում: Ի՞նչ ընդհանրական, լրիվ ուրիշ բան ես գրում, իբր ես նման բան եմ ասել, հետո էլ ասում ես՝ ընդհանրական: Եթե ես ասում եմ՝ գնացք, դու դա ընդհանրական հասկանում ես ձմերուկ, ուրեմն պետքա ասես՝ Կուկն ասել ա ձմերո՞ւկ: Բռնել ասածս լրիվ ուրիշ բան ես սարքել, չգիտեմ ինչ ես հորինել գրել, անունն էլ դրել ես ընդհանրակա՞ն: Դու քո համար ընդհանրական հասկացի, ուրիշը եթե ուզի իմանալ, թե Կուկն ինչ ա ասել, Կուկի գրառումների տեղը գիտի, կկարդա, քո ընդհանրական հասկանալու կարիքը չկա:
Էս էլ իմ գրածն ու քո ընդհանրական հասկացածը դնեմ, որ պարզ լինի հորինվածքիդ էությունը:
Հարգելի Բիձա, սա անձնական հարաբերություններ չեն, սա քաղաքականություն է: Այստեղ միմյանցից նեղանալ, միմյանցից ամաչել չկա: Դու ինձ 96-ին չափալախեցիր, ես հիմա քեզ չեմ միանա, մի հատ գլուխս շոյի, որ միանամ: Էս մուլտիկ ա: Չե՞ս միանա, դե մոռացի քաղաքականությունը: Ու տենց էլ եղավ, մոռացավ քաղաքականությունը: Մ. Վազգենի՝ Մաշտոցի պողոտայի վրա գտնվող շտաբից փետրվարի 20-ին բռունցքները դուրս պարզած գոռում էին՝ Լևոն նախագահ: Էս էլ ա իրականություն, արի էս էլ չմոռանանք: Ու եթե վազգենը չի կարոանում այնպես անել, որ իր շտաբում իրան հարգեն, թող երբևէ չփորձի մի ողջ ժողովրդի հարգանք վայելել, առավել ևս՝ թող չփորձի ժողովրդի քվեն ստացած թեկնածուին ստիպել՝ իրենից ներողություն խնդրել կամ իր գլուխը շոյել, քանի որ, նորից եմ ասում՝ սա քաղաքականություն է, այլ ոչ Մ. Վազգենի անձնական կյանքը, սա քաղաքական քննարկում է, այլ ոչ՝ Մ. Վազգենի անձնական օրագրի հերթական էջում կատարված օրագրային գրառման մելամաղձոտ մեկնաբանություն:
Կուկ-ն ասում է, որ 2007-ի դզրդոցը էնքան ուժեղ էր, որ նույնիսկ անխելք մարդն էլ պետք է ենթագիտակցորեն գար մտներ շարժման մեջ: Դրա վրա է հույսը՞
Հիմա դուք մոտավորապես նույն բանն եք ասում, թե վարիանտ չկա, խելքը գլխին մարդ ես պետք է ընդիմադիր լինես:
Բիձա,
Դրա համար էլ էսօր պետք ա առավելագույնս օգնել ընդդիմությանը, թույլ չտալ, որ ընդդիմությունը փոշիանա-կորի:
Ու պետք էլ չի մոռանալ, որ էդ ընդդիմություն ասածը էն մի բուռ քաղաքական գործիչներն ու բանտարկյալները չեն. իսկական ընդդիմությունը ժողովուրդն ա, ու ճիշտը հենց տենց էլ պիտի լինի: Կուսակցությունները առանց աջակիցների ու էլեկտորատի զրո են: Հիմա ինձնից հասնում ա գնալ հանրահավաքի, որ երևա, որ մի հոգի էլ ավել մարդ կա Հայաստանում, ով էդ «միակ տղամարդկությունը» չի ընդունում, ինձնից հասնում ա ձայնս տալ ընդդիմությանը, որ թեկուզ էդ մի թերթիկի քաշով դժվարանա կեղծելը, ինձնից հասնում ա մեկումեջ սենց բաներ գրել, անում եմ: Ավելին կարողանամ, ավելին կանեմ: Ու իշխանափոխության դեպքում էլ մնալու եմ նույն ընդդիմադիր կարծիքների տեր մարդը, որտև քննադատելու բան միշտ էլ կլինի, ու որտև ընդդիմության գոյությունը առաջնային ու անչափ կարևոր նախապայմաններից ա՝ Հայաստանը մի քիչ շողուլի բերելու համար: Տարբերությունը զգու՞մ ես: Ես ընդդիմադիր եմ, որովհետև էսօր միայն դա ա «մուկ» չլինելու միջոցը:
Մնացածը ինքնախաբեություն ա՝ դաշնագներ-բաներ, վազգենմանուկյան: Ընդդիմադիր եմ, ոչ թե կոնգրեսական կամ լևոնական, ոնց որ շատերն են սիրում անձնավորել ու պիտակել: Իմ նման մտածող մարդիկ էն ուժն են, որի օգնությամբ հնարավոր ա իշխանության գալ, բայց որի միջոցով հնարավոր չի իշխանությունը պահել:
Հայկօ ջան մտքերիդ լրիվ եմ համաձայն, իսկ շատ բոլդ-երը հոյակապ էին:
Որոշ մանրուքներ էլ ես ավելացնեմ:
Ընդիմության ժողովուրդը և ընդիմության ղեկավարությունը մոտավորապես նույն հարաբերությունների մեջ պետք է լինեն, ինչ ընդիմությունը- իշխանության: Միայն այն տարբերությամբ, որ կրակել, քրֆել- բանտարկելը չլինի:
Այսինքն նորմալ ընդիմություն ունենալու և պահելու համար մի հատ էլ ընդիմության ընդիմություն է պետք: Բայց ոչ թե իմ թշնամու թշնամին իմ բարեկամն է սկզբունքով, այլ տեխնոկրատական դիրքորոշման ու աշխարհայացքի դիրքերից:
Երևի գիտես որ տեխնոկրատը դա այն մարդն է, որի մասին պատկերավոր ասում են - մարմինը քոր է գալիս սխալ բան տեսնելիս ու անպայման սկսում է քչփորել, քննադատել, ջրի երես հանել:
Քո նկարագրածով դու այդպիսին ես: այսինքն դա " Բա քեզ պետք ա " -ի հակառակ դիրքորոշումն է, քաղաքացու դիրքորոշումն է:
Քո հույսն այն է որ քեզ-պեսները արդեն բավական շատ են, /ես այլ կարծիքի եմ/
Աստված ձայնդ լսի ու քո տեսակը շատացնի::hands
Իմ ամբողջ խոսակցությունը էս կայքում հենց այդ խնդրին է նվիրված, որ որևէ ավտարիտետ հայաստանում անելիք չունի, լինի դա իշխանական թե ընդիմադիր:
Սաղ ժողովրդով բացահայտ մեկ առ մեկ քննարկում ենք թե իշխանության որ մանկլավիկն ինչ արեց, բայց ներքին տաբու կա ընդիմության շեֆերի հանդեպ: Ես նրանց դեմ չեմ, բայց իմ կարծիքով նրանց սխալներն ընդիմության համար շատ ավելի կործանարար են, քան իշխանության վայրենի կոշտությունը:
Չի կարելի բազմակի պարտվել ու մնալ միակ ընդիմություն:
Ընդիմությունը ավելի դիմանիկ պետք է լինի:
Հանրահավաքի ձևաչափը, մարդկանց դրա մասնակցությունը պետքէ մոդեռնացվի: Նոր մարդիկ պետք է բարձրանան ամբիոն:
Դա անելու մի քանի ձև կա,
1- ՀԱԿ-ի ղեկավարության բարեհաճությամբ /մինչև հիմա եղած տարբերակն է, որը չի աշխատում/
2- Ստիպելով ՀԱԿ-ին, որ ընդլայնի իր դռները երիտասարդների համար, ցանկացած նոր դեմքի, որը կպայքարի նույն : /որևէ օրինակ չունեմ, որ ՀԱԿ-ը /իմա ԼՏՊ/ որևէ մեկին զիջած լինի ոչպես ավտոնոմ ուժի/:
3-ալտերնատիվ ինքնուրույն ընդիմադիր խմբերի առաջացմամբ, որոնք իրենք կորոշեն արդյունքի հասնելու իրենց տակտիկան ու ստրատեգիան:
Միջընտրական ժամանակահատվածների համար ես կողմ եմ 3-րդ տարբերակին: Ուղղակի ՀԱԿ-ը պետք է պաշտոնապես հայտարարի, որ ինքը խանդով չի մոտենա զուգահեռ ընդիմադիր խմբերի գործին, որպեսզի մարդիկ իմանան, որ նոր բաց ասպարեզ կա: Սա երրորդ ուժի խնդիրը չի, նոր գաղափարախոսության խնդիր չի, այլ նոր գործելաձևի:
ես նախանձում եմ ձեր համբերությանը.....
ուղղակի որ թեմայից շատ չշեղվենք՝
ամսի 18-ին հանրահավաք Մատենադարանի մոտ,
ՀԱՂԹԵԼՈՒ ԵՆՔ
murmushka ջան, դուք գնացեք, մենք էլ ձեր հետևից իրար հետ զրուցելով գալիս ենք, մի 2 րոպե ուշ կհասնենք, ոչինչ::)
murmushka ջան, դուք գնացեք, մենք էլ ձեր հետևից իրար հետ զրուցելով գալիս ենք, մի 2 րոպե ուշ կհասնենք, ոչինչ::)
Մի բուռ արևածաղիկ էլ ինձ կտաս, խնդրում եմ :)
Մի բուռ արևածաղիկ էլ ինձ կտաս, խնդրում եմ :)
Բուռդ պահի :(
Մի բուռ արևածաղիկ էլ ինձ կտաս, խնդրում եմ :)
Վերջապես մարդա ձեր սեմուշկեն առեք էլի,:angry
One_Way_Ticket
09.09.2009, 01:37
4-իրենց թասիբը պաշտպանող և խաղեր տվող ու այլ պետենցիալներ ունեցող երկրներ /մեր կողքերում Ադրբեջան, մասամբ էլ Վրաստան/ ու
5- վերջապես անկլավ, բոլոր առումներով փոքր պոտենցիալների տեր երկրներ /Հայաստան/
Եվ այդ ինչո՞վ է Վրաստանը թասիբ պաշտպանում (թեկուզ), որ ինքը չորրորդ տեղում հայտնվեց, իսկ մենք հինգերորդ: Նրանով, որ ազգային հերոսի կարգի օրդեն են սարքում (կոնկրետ չեմ հիշում, թե ոնց էր կոչվում) և առաջինը (!) շնորհում են Բուշի՞ն: Նրանով, որ Բուշի անվան փողո՞ց ունեն (մենք Պուտինի անվան փողոց չունենք): Նրանով, որ Սահակաշվիլին ինչ-որ ամերիկացու օգոստոսյան պատերազմի ժամանակ ասում էր "I belive that the United States, the most powerful country of the World, can stop this aggression!՞" (և այդ ամենը այնպիսի "քամակ մտնող" տոնով, ինչպիսին ոչ Սերժից, ոչ Քոչարյանից երբևէ չեմ լսել): Թե՞ նրանով, որ "թասիբ ունեցող" վրացիները ձևացնում են, թե ռուսերեն չգիտեն (կամ էլ իրոք չգիտեն), իսկ անգլերեն առավել ևս չգիտեն:
Եվ այդ ինչո՞վ է Վրաստանը թասիբ պաշտպանում (թեկուզ), որ ինքը չորրորդ տեղում հայտնվեց, իսկ մենք հինգերորդ: Նրանով, որ ազգային հերոսի կարգի օրդեն են սարքում (կոնկրետ չեմ հիշում, թե ոնց էր կոչվում) և առաջինը (!) շնորհում են Բուշի՞ն: Նրանով, որ Բուշի անվան փողո՞ց ունեն (մենք Պուտինի անվան փողոց չունենք): Նրանով, որ Սահակաշվիլին ինչ-որ ամերիկացու օգոստոսյան պատերազմի ժամանակ ասում էր "I belive that the United States, the most powerful country of the World, can stop this aggression!՞" (և այդ ամենը այնպիսի "քամակ մտնող" տոնով, ինչպիսին ոչ Սերժից, ոչ Քոչարյանից երբևէ չեմ լսել): Թե՞ նրանով, որ "թասիբ ունեցող" վրացիները ձևացնում են, թե ռուսերեն չգիտեն (կամ էլ իրոք չգիտեն), իսկ անգլերեն առավել ևս չգիտեն:
Քաղաքական նպատակներով քամակ մտնելը դա դիվանագիտական գործելաոճ է:
Եթե հայերը ունենային անգլիախոս նախագահ, ու որը քաղաքական նպատակով կարողանար մտներ ամերկյան նախագահի քամակը, ես կհամարեի, որ թասիբով ազգ ենք արդեն:
Մերը ոչ միայն ամերիկացու այլ ռուսի քամակ մտնելու պոտենցիալ էլ չունի:
Թոնի Բլերի Բուշի հետ խոսելու արտաքին պատկերը ոչ մի բանով Սահակաշվիլուց չէր տարբերվում:
Վրացիք ժեշտի կտոր են նվեր տալիս որ փոխարենը երկիր ստանան: Հայերը քամակ են տալիս որ մի փոր քյաբաբ ուտեն, էտ էլ չեն կարողանում կարգին գլուխ բերեն::ok
Բայց արդյո՞ք լեգիտիմ իշխանությունը արդեն նշանակում ա հզորություն ու անկախություն:
Հայկո ջան, ներիր, սկսում եմ քեզ չհասկանալ։ Լեգիտիմ իշխանությունը նշանակում է թիկունքին ժողովուրդ ունեցող ու ժողովրդի հավաքական շահը ներկայացնող իշխանություն։ Այդ դեպքում հանուն ժողովրդի շահերի այդ իշխանությունները կարող է մեկ ու մեջ էլ պասլատ անել Ռուսաստանին։ Հասկացանք, Ռուսաստանը հզոր ա, ատոմային զենք ունի ու Հայաստանի ստրատեգիական ռեսուրսների մեծ մասն էլ իրենն է, հենց դրա համար էլ մեզ օդի ու ջրի պես անհրաժեշտ է լեգիտիմ իշխանություններ, որ տնտեսական ու քաղաքական հարցերում պատեհ–անպատեհ Ռուսաստանի կայֆերը չիրականացնելու քաղաքական կամք ու դուխ ունենան։ Լեգիտիմ իշխանություն ունենալը արդեն իսկ մեծ քայլ է դեպի հզորություն ու անկախություն, ի տարբերություն ոչ լեգիտիմի, որի դեպքում միայն սկում ենք։
Ռուսաստանին ինչքան հզոր ու անկախը ձեռ չի տալիս, էդքան էլ բառդակն ու բեսպրիձելը ձեռ չի տալիս: Իսկ սենց իշխանությունների դեպքում բառդակ ու բեսպրիձել կա, եղել ա ու լինելու ա, ընդ որում՝ միշտ էլ մեծ ռիսկ կա, որ Պողոսը չէ, Պետրոսը կարողանալու են պատրույգը վառել ու մի հատ էլ ավելի՛ մեծ պայթյուն սարքել: Հնարավոր ա, չէ՞: Եթե անհնար լիներ, ես ու դու էսքան չէինք գրի: Լեգիտիմ իշխանության ներքո էդ ռիսկը փոքրանում ա: Հիմա հանճարներ, հրաշքներ ու քաջագործություններ չկան. կան ռիսկեր, հավանականություններ ու միտումներ: Մի օր հնարավոր ա քաքի համը էնքան հելնի, որ Ռուսաստանին արդեն սկսի դուր չգալ, որ իրա հետույքում մինչև կոճերը օտարածին էակ ա խրված: Ուլտիմատում դնի. կա՛մ սաղի ձենները կտրում ես, կա՛մ էլ քո տեղը նենց մարդու կբերեմ, որ հաստատ կկարողանա էդ ձեները կտրել: Չգիտեմ, գուցե շատ միամիտ եմ, բայց կարծում եմ, որ աշխարհում ոչ մի բան աննկատ չի մնում, ոչ մի բան աննշան չի: Ցանկացած բան կարելի ա դնել միջազգային քաղաքական բազառի դախլներին ու սակարկել: Հայաստանի խռովությունները Ռուսաստանի հակառակորդների ձեռին փոքր, բայց կոզր են: Ներքին անկայուն վիճակը կարելի ա միշտ էլ շահարկել, հատկապես նենց կարևոր հարցերում, ինչպիսին են Ղարաբաղյան հակամարտությունն ու դրա հետ կապված լիքը տարածաշրջանային խնդիրներ: Տոտալ վերահսկողություն չկա, հասկանու՞մ ես:…
Հայկո ջան, էսօրվա դրությամբ ինչ Ռուսաստանում է, այն էլ Հայաստանում է, բարդակի ու բեզպրեդելի իմաստով։ Ռուսաստանին իր ներքին բարդակը նույնիսկ չի հետաքրքրում, ինձ թվում է, նույնիսկ կայֆ է տալիս։ Իսկ Հայաստանում խարխանդ է, համենայն դեպս Չեչնիայից խարխանդ, ու խռովություններ էլ վաղուց չկան Կոնգրեսի սահմանադրական պայքարի ջանքերով, այնպես որ ներողություն եմ խնդրում, բայց գրածիդ իմաստը չեմ հասկանում։ Ինչ–որ շատ ես մտածում Ռուսաստանին դուր գալու–չգալու մասին, Ռուսաստանը անկանխատեսելի, անողնաշար բայց դեռևս մարտունակություն ունեցող մեծ տերություն է, որի աշխարհաքաղաքական փիլիսոփայության մեջ մարդու կյանքի որակն ու իրավունքները տեղ չունեն, թերևս նրանց գաղափարախոսությունը՝ «մենք սաղից լավն ենք», «դուք սաղդ մեզ պարտք եք», «շիռակա ի վելիկա նաշա գոռդայա ստռանա» ու նման կարգի ճոռոմախտային, հեգեմոնիկ զառանցանքներ են, քանի որ դեռ Ստալինի ուրվականը ԿԳԲ–ի գործակալների տեսքով ֆռֆռում է այդ երկրում։ Այնպես որ Ռուսաստանի կամքով կամ նրան դուր գալ–չգալով մեր երկրում իշխանությունը ինչքան էլ փոխվի, ոչ մի ծովաբազուկ էլ չի փոխվի մեր երկրում։
One_Way_Ticket
09.09.2009, 12:41
Հետաքրքիր է, որ մի ժամանակ առաջ այլ թեմայում ես որ ասում էի, որ քամակ մտնելը կարող է ճիշտ քաղաքականություն լինել, հետս սկզբունքորեն չէին համաձայնվում, այդ թվում Բիձայի գրառմանը շնորհակալություն հայտնած (ինչը գրեթե միշտ նշանակում է, որ գրառման հետ համամիտ է) մարդկանցից մի քանիսը:
Հետաքրքիր է, որ մի ժամանակ առաջ այլ թեմայում ես որ ասում էի, որ քամակ մտնելը կարող է ճիշտ քաղաքականություն լինել, հետս սկզբունքորեն չէին համաձայնվում, այդ թվում Բիձայի գրառմանը շնորհակալություն հայտնած (ինչը գրեթե միշտ նշանակում է, որ գրառման հետ համամիտ է) մարդկանցից մի քանիսը:
Հարգելի One_Way_Ticket, այստեղ խնդիրն այն է, թե ով ինչ է հասկանում քամակ մտնելու տակ։ Ես կրկին համաձայն չեմ քամակ մտնելու քաղաքականությանը, և իմ շնորհակալությունը ուղղված է միայն Բիձու համեմատություններին։ Շատ էլ որ չեմ արտահայտվել։ Այն ինչը որ դու համարում ես քամակ մտնել քո բերած օրինակներով, դա իրականում դիվանագիտական ժեստ է, որով մասնավորապես Վրաստանը իր արդարացի շնորհակալությունն է հայտնում ԱՄՆ–ին, Վրաստանին օժանդակելու համար, և դա իմ կարծիքով շատ նորմալ երևույթ է։ Այ խայտառակ աստիճանի անհասկանալի կլիներ, եթե Հայաստանում մի փողոց անվանեինք Պուտինի պատվին, որովհետև չգիտենք թե Պուտինը ինչով է օժանդակել Հայաստանին։ Փոխարենը գիտենք թե վերջին տարիներին քանի ստրատեգիական նշանակության օբյեկտ է տրվել հենց հատուկ ռուսներին, այ դա արդեն քամակ մտնել է այն էլ ինչ աստիճանի։ Իմիջայլոց մեր քաղաքապետարանի դիմացի հրապարակն էլ կոչվում է Ռուսաստանի հրապարակ, որի դիմաց էլ գտնվում է «Մոսկվայի տուն» կոչվող բիզնես կենտրոնը։ Եվ ի՞նչ…
One_Way_Ticket
09.09.2009, 18:54
Վիշապ, իմ կարծիքով դու տերմինները խառնում ես: Քամակ մտնելը հենց իմ բերած օրինակներն են: Վրաստանի թիվ 1 մարդ հայտարարել Ջորջ Բուշին, դա ի՞նչ է, եթե ոչ քամակ մտնել: Գոնե մի երկու հայտնի վրացու տային, հետո էլ Բուշին տային, ի նշան նրա, որ Բուշը լավ բաներ է արել Վրաստանի համար:
Իսկ ստրատեգիական օբյեկտները տալ/վաճառել ռուսներին, դա հակառակը, քամակ մտնել չէ: Դա վաճառվել է: Իսկ Ռուսաստանի հրապարակ ունենալու մեջ ոչ մի վատ բան չկա: Ունենք նաև Ֆրանսիայի, Բրազիլիայի, Ուրուգվայի հրապարակներ: Այ եթե Պուտինի անվան հրապարակ ունենայինք, ես դա կքննադատեի:
Վիշապ, իմ կարծիքով դու տերմինները խառնում ես: Քամակ մտնելը հենց իմ բերած օրինակներն են: Վրաստանի թիվ 1 մարդ հայտարարել Ջորջ Բուշին, դա ի՞նչ է, եթե ոչ քամակ մտնել: Գոնե մի երկու հայտնի վրացու տային, հետո էլ Բուշին տային, ի նշան նրա, որ Բուշը լավ բաներ է արել Վրաստանի համար:
Իսկ ստրատեգիական օբյեկտները տալ/վաճառել ռուսներին, դա հակառակը, քամակ մտնել չէ: Դա վաճառվել է: Իսկ Ռուսաստանի հրապարակ ունենալու մեջ ոչ մի վատ բան չկա: Ունենք նաև Ֆրանսիայի, Բրազիլիայի, Ուրուգվայի հրապարակներ: Այ եթե Պուտինի անվան հրապարակ ունենայինք, ես դա կքննադատեի:
One_Way_Ticket, ինձ թվում է դու չափազանցնում ես։ Մի քիչ ռուսական պրոպագանդա ես գուցե կարդացել, Վրաստանի թիվ մեկ մարդ Սահակաշվիլին հաստատ Բուշին հայտարարել չէր կարող, դա իսկապես խայտառակություն կլիներ։ Հավանաբար մի նոր մեդալ են սարքել ու առաջինը Բուշին են պարգևատրել, Սերժն էլ ունի տենց մեդալներ, թեթև տար։;)
One_Way_Ticket
09.09.2009, 19:21
Այո, նոր մեդալ են մտցրել, բայց շատ արժեքավոր` Սուրգ Գեորգիի օրդեն: Հաշված մարդիկ են ստացել մինչ օրս: Եվ նորից եմ շեշտում, ես ամոթ եմ համարում ոչ թե այն, որ Բուշին ընդհանրապես տվել են, այլ այն, որ առաջինն են տվել:
One_Way_Ticket, ինձ թվում է դու չափազանցնում ես։ Մի քիչ ռուսական պրոպագանդա ես գուցե կարդացել, Վրաստանի թիվ մեկ մարդ Սահակաշվիլին հաստատ Բուշին հայտարարել չէր կարող, դա իսկապես խայտառակություն կլիներ։ Հավանաբար մի նոր մեդալ են սարքել ու առաջինը Բուշին են պարգևատրել, Սերժն էլ ունի տենց մեդալներ, թեթև տար։;)
Վրաստանի թիվ մեկ մարդ ճանաչել են թե ոչ, չգիտեմ, բայց Վրաստանում պառլամենտի և մի շարք մինիստրությունների առջև Վրաստանի պետական դրոշի հետ մեկտեղ նաև Եվրոպական Միության դրոշի ծածանվելու փաստն անվանել քծնանք, քիչ է… Բայց դե ո՞վ գիտի: Միգուցե ճի՞շտ քաղաքականություն է: :)
Վրաստանի թիվ մեկ մարդ ճանաչել են թե ոչ, չգիտեմ, բայց Վրաստանում պառլամենտի և մի շարք մինիստրությունների առջև Վրաստանի պետական դրոշի հետ մեկտեղ նաև Եվրոպական Միության դրոշի ծածանվելու փաստն անվանել քծնանք, քիչ է… Բայց դե ո՞վ գիտի: Միգուցե ճի՞շտ քաղաքականություն է: :)
Քծնանք չէ, քաղաքականություն է, ճիշտը սխալը իրենց գործն է:
Ավելին, ռուսներին է մարտահրավեր և միաժամանակ իր ժողովրդին ու եվրոպացիներին է ուղղված որպես նպատակային խնդիր:
Ցանկացած դրոշ ինչ որ բանի խորհրդանիշ է: Էդ մեզ համար է ցանկացած դրոշ պոլի փալաս: :angry
One_Way_Ticket
09.09.2009, 23:45
Դա էլ է Ամերիկայի խաղը: Հնարավորինս իրեն լոյալ երկրներ խցկել եվրոմիություն: Թե չէ այսօր Ֆրանսիան ու Գերմանիան փորձում են ինքնուրույն քաղաքականություն վարել, իհարկե դա Ամերիկային դուր չի գալիս:
Դա էլ է Ամերիկայի խաղը: Հնարավորինս իրեն լոյալ երկրներ խցկել եվրոմիություն: Թե չէ այսօր Ֆրանսիան ու Գերմանիան փորձում են ինքնուրույն քաղաքականություն վարել, իհարկե դա Ամերիկային դուր չի գալիս:
Վերջին և ամենամեծ հաշվով դա վրացիների խաղն է ու շատ լավ խաղ է:
Հայկո ջան, ներիր, սկսում եմ քեզ չհասկանալ։ Լեգիտիմ իշխանությունը նշանակում է թիկունքին ժողովուրդ ունեցող ու ժողովրդի հավաքական շահը ներկայացնող իշխանություն։ Այդ դեպքում հանուն ժողովրդի շահերի այդ իշխանությունները կարող է մեկ ու մեջ էլ պասլատ անել Ռուսաստանին։ Հասկացանք, Ռուսաստանը հզոր ա, ատոմային զենք ունի ու Հայաստանի ստրատեգիական ռեսուրսների մեծ մասն էլ իրենն է, հենց դրա համար էլ մեզ օդի ու ջրի պես անհրաժեշտ է լեգիտիմ իշխանություններ, որ տնտեսական ու քաղաքական հարցերում պատեհ–անպատեհ Ռուսաստանի կայֆերը չիրականացնելու քաղաքական կամք ու դուխ ունենան։ Լեգիտիմ իշխանություն ունենալը արդեն իսկ մեծ քայլ է դեպի հզորություն ու անկախություն, ի տարբերություն ոչ լեգիտիմի, որի դեպքում միայն սկում ենք։
Հայկո ջան, էսօրվա դրությամբ ինչ Ռուսաստանում է, այն էլ Հայաստանում է, բարդակի ու բեզպրեդելի իմաստով։ Ռուսաստանին իր ներքին բարդակը նույնիսկ չի հետաքրքրում, ինձ թվում է, նույնիսկ կայֆ է տալիս։ Իսկ Հայաստանում խարխանդ է, համենայն դեպս Չեչնիայից խարխանդ, ու խռովություններ էլ վաղուց չկան Կոնգրեսի սահմանադրական պայքարի ջանքերով, այնպես որ ներողություն եմ խնդրում, բայց գրածիդ իմաստը չեմ հասկանում։ Ինչ–որ շատ ես մտածում Ռուսաստանին դուր գալու–չգալու մասին, Ռուսաստանը անկանխատեսելի, անողնաշար բայց դեռևս մարտունակություն ունեցող մեծ տերություն է, որի աշխարհաքաղաքական փիլիսոփայության մեջ մարդու կյանքի որակն ու իրավունքները տեղ չունեն, թերևս նրանց գաղափարախոսությունը՝ «մենք սաղից լավն ենք», «դուք սաղդ մեզ պարտք եք», «շիռակա ի վելիկա նաշա գոռդայա ստռանա» ու նման կարգի ճոռոմախտային, հեգեմոնիկ զառանցանքներ են, քանի որ դեռ Ստալինի ուրվականը ԿԳԲ–ի գործակալների տեսքով ֆռֆռում է այդ երկրում։ Այնպես որ Ռուսաստանի կամքով կամ նրան դուր գալ–չգալով մեր երկրում իշխանությունը ինչքան էլ փոխվի, ոչ մի ծովաբազուկ էլ չի փոխվի մեր երկրում։
Վիշապ հենց ամբողջ խնդիրի բարդությունը կայանում է նրանում, որ Ռուսաստանը չի թողնում որ Հայաստանը ունենա լեգիտիմ իշխանություն, դառնա ժողովրդավարական երկիր: Եթե ինչ -որ հրաշքով դա տեղի ունենա Հայատասնը նորից կանկախանա և կդարարի լինել Ռուսաստանի գաղութը: Իսկ դա նշանակում է, որ Ռուսատանը կկորցնի իր ազդեցությունը սկզբում Հայաստանում հետո նաև ամբողջ Կովկասում, հետո շղթայով կանկախանան մյուս ավտոնոմ պետությունները: Համաձայն եմ քեզ հետ լիովին: Հայաստանը լինելով ռուսակական ազդեցության տակ կրում է նույն տոտալիտար, բռնապետական արժեհամակարգը:
Այսինքն Սերժը չէ, Լևոնը լինի կամ Պողոսը էական չի: Քանի Հայաստանը գտնվում է ռուսակական ազդեցության տակ, քանի ռուսակական ռազմաբազանները Հայաստանում են ուրեմն հնարավոր չէ հասնել անկախության, ժողովրդավարության...Ուզում ես հազար անգամ գնա նախագահական գրավի, այսօր ցանկացած արևմտամետ ուժ, ցանակացած քաղաքական միավոր, որ ձգտելու ժողովրդավարության, դատապարտված է ֆիզիկական ոչնչացման քանի որ դա սպառնում է ռուսական ազդեցության թուլացմանը կամ դրա վերացմանը:
Այստեղից հետևության որ ուղղակի իմաստ չունի, հիմա, այս փուլում զոհեր տալ, նախագահ փոխել քանի որ մեծ հաշվով դա ոչինչ չի փոխելու: Առանց այդ էլ քիչ ենք մնացել: Մի քանի հատ էլ մարտի մեկ ու պլծ` էլ մարդ չկա:
Տեսնում ես Սերժին ոնց են դեմ տվել: Ինչ հնարավոր է պետք է տանք միայն թե բացվի ռուս-թուրքական սահմանը...Հայաստանը սուվերեն պետություն հիմա դե ֆակտո չկա: Ստրատեգիական ռեսուրսի մեծ մասը չէ, ամբողջը մի բան էլ ավել....
Այնպես որ էն բանի մեջ ենք ու շատ խորը: Գոռում ենք լսող չկա....
Վիշապ հենց ամբողջ խնդիրի բարդությունը կայանում է նրանում, որ Ռուսաստանը չի թողնում որ Հայաստանը ունենա լեգիտիմ իշխանություն, դառնա ժողովրդավարական երկիր: …
Rammer, ինչպե՞ս չի թողնում, դա էլ նշիր խնդրում եմ։ Մարտի մեկին Ռուսաստա՞նն էր հարձակվել միտինգավորների վրա։ Կարծում ես Ռուսաստա՞նն էր Սերժին ու Ռոբին դուխ տվել։ Պարզապես իրենք գիտեին, որ ռուսների հետ խնդիրներ չեն ունենա, ռուսները սիրում են իրենց մշտապես հավատարիմ ու շոպլիկ նախագահիկ–գուբերնատորներին։ Իսկ եթե չստացվեր պահել իշխանությունը ու գազազած ամբոխը ոտնատակ տար ԲէՏէԷռներին, ի՞նչ, ռուսական սպեցնազը Հայաստա՞ն էր ներխուժելու, գա՞զն էին անջատելու… չնայած ի՞նչ իմանաս… Ամեն դեպքում եթե Հայաստանում մշտապես ծախու տականքներ չգտնվեին, ապա Հայաստանը մշտապես կախյալ վիճակում չէր լինի։
Rammer, ինչպե՞ս չի թողնում, դա էլ նշիր խնդրում եմ։ Մարտի մեկին Ռուսաստա՞նն էր հարձակվել միտինգավորների վրա։ Կարծում ես Ռուսաստա՞նն էր Սերժին ու Ռոբին դուխ տվել։ Պարզապես իրենք գիտեին, որ ռուսների հետ խնդիրներ չեն ունենա, ռուսները սիրում են իրենց մշտապես հավատարիմ ու շոպլիկ նախագահիկ–գուբերնատորներին։ Իսկ եթե չստացվեր պահել իշխանությունը ու գազազած ամբոխը ոտնատակ տար ԲէՏէԷռներին, ի՞նչ, ռուսական սպեցնազը Հայաստա՞ն էր ներխուժելու, գա՞զն էին անջատելու… չնայած ի՞նչ իմանաս… Ամեն դեպքում եթե Հայաստանում մշտապես ծախու տականքներ չգտնվեին, ապա Հայաստանը մշտապես կախյալ վիճակում չէր լինի։
Այո ԱՅՈ ԱՅՈ...Մարտի մեկը դա լրիվ ռուսական օպերացիա էր: Երբ Ռուսաստանը տեսավ, որ իրոք հնարավոր է Հայաստնում իշխանափոխություն լինի և կհաղթի արևմտյան արժքեների վրա քաղաքական ուժը Քոչին կանչեց, ինստրուկտաժ արեց, հետն էլ նման գործերում արհեստավարժ գեներելին դրեց, որ հանկարծ անակնկալններ չլինեն:
Միտինգավորնների վրա հարձակվել են ժամկետային զինծառայողնները սկզբից: Հա ծեծկռտքու եղել է , բայց կոնկրետը նշանակտով խբողնները վստահ եմ կամ եղել են ռուսններ, կամ "ստրուկ" ԿԳԲ-իշներ որոնք էլի գործել են ռուսական հրամանով:
Ապեր պարզից էլ պարզ ա, որ Ռուսաստասնը 10 հատ էլ մարտի մեկ կանի, 1000 հոգի էլ կպառկացնի, բայց ամեն գնով չի թողնի որ Հայաստանը դուրս գա իր ազդեցության տակից...
Քանի Հայաստանը գտնվում է Ռուսաստանի տակ մոռացի որ մարտի մեկ կբացահատվի: Լևոնը չէ ուզում ա Օբաման դառնա "ՀՀ" նախագահ չի բացահայտվելու: Միայն զորքրեը հանելուց հետո: Թե չէ կբռնեն էլի կխբեն, ու Ցխինվալ-2...
Կասես ինչի ես ամենը Լևոնը չի ասում: Որովհետև ռիսկային է, ոչ միայն իր այլև ամբողջ ազգի համար:
Իսկ Սերժը? Սերժը ընդհանարպես միյան խղճալի վիճակում է: Դառնում է ազգի դավաճան, Ղարաբաղը ծախող, Արևմուտքը մի կողմից է ճնշում, շեֆերի գլխից չի կարող թռնել... Դրա համար ով տվեց իր անվտանգության համար երաշխիքններ նրա օգտին էլ կստորագրի ու ծյուծյու:
Հա ինչ ա եղել որ, դու կասկածում ես որ մի վարկյան կվարանեին սպեցնազին հարձակվելու հրամանը տալուց...Գազը անջատելը դա էն մինիմալն ա որ կարող են անել: Դու ասա ուրիշ բան չանջատեն`օրիանկ Հակաօդաին պաշտպանությունը:
Այո ԱՅՈ ԱՅՈ...Մարտի մեկը դա լրիվ ռուսական օպերացիա էր: Երբ Ռուսաստանը տեսավ, որ իրոք հնարավոր է Հայաստնում իշխանափոխություն լինի և կհաղթի արևմտյան արժքեների վրա քաղաքական ուժը Քոչին կանչեց, ինստրուկտաժ արեց, հետն էլ նման գործերում արհեստավարժ գեներելին դրեց, որ հանկարծ անակնկալններ չլինեն:
Միտինգավորնների վրա հարձակվել են ժամկետային զինծառայողնները սկզբից: Հա ծեծկռտքու եղել է , բայց կոնկրետը նշանակտով խբողնները վստահ եմ կամ եղել են ռուսններ, կամ "ստրուկ" ԿԳԲ-իշներ որոնք էլի գործել են ռուսական հրամանով:
Ապեր պարզից էլ պարզ ա, որ Ռուսաստասնը 10 հատ էլ մարտի մեկ կանի, 1000 հոգի էլ կպառկացնի, բայց ամեն գնով չի թողնի որ Հայաստանը դուրս գա իր ազդեցության տակից...
Քանի Հայաստանը գտնվում է Ռուսաստանի տակ մոռացի որ մարտի մեկ կբացահատվի: Լևոնը չէ ուզում ա Օբաման դառնա "ՀՀ" նախագահ չի բացահայտվելու: Միայն զորքրեը հանելուց հետո: Թե չէ կբռնեն էլի կխբեն, ու Ցխինվալ-2...
Կասես ինչի ես ամենը Լևոնը չի ասում: Որովհետև ռիսկային է, ոչ միայն իր այլև ամբողջ ազգի համար:
Իսկ Սերժը? Սերժը ընդհանարպես միյան խղճալի վիճակում է: Դառնում է ազգի դավաճան, Ղարաբաղը ծախող, Արևմուտքը մի կողմից է ճնշում, շեֆերի գլխից չի կարող թռնել... Դրա համար ով տվեց իր անվտանգության համար երաշխիքններ նրա օգտին էլ կստորագրի ու ծյուծյու:
Հա ինչ ա եղել որ, դու կասկածում ես որ մի վարկյան կվարանեին սպեցնազին հարձակվելու հրամանը տալուց...Գազը անջատելը դա էն մինիմալն ա որ կարող են անել: Դու ասա ուրիշ բան չանջատեն`օրիանկ Հակաօդաին պաշտպանությունը:
Ռամմեր ջան, ծանր գրառում էր:
Հանճարեղորեն մի գրառման մեջ խտացրել ես հայաստանյան բոլոր վախերը ու սարսափի մի այնպիսի տեսարան ես ստեղծել, որը ինչ որ առումով դասական է:
Մի քանի միամիտ հարց տամ:
1-Ինչ ապացույց ունես, որ մարտի մեկը ռուսական օպերացիա էր՞
2-որ Քոչին կանչել ինստրուկտաժ են արել- Քոչից լավ գլխակեր են՞
3- որ կոնկրետ խփողները ռուսներ կամ գործակալ են եղել՞- մեր հաբռգածներին էդքան թերագնահատում ես՞
4-Ինչ գիտես, որ ռուսաստանը 10 մարտի մեկ էլ կանի 1000 զոհով: Էս մեր ղռերում մի քանի կազարմա պահելու գինն էդքան բարձր է՞,
5-Մի գուցե գոնե ապրիորի ընդունես, որ ռուսաստանում իշխանությունը բացահայտ հիմարների ձեռքում չէ և նրանք շատ լավ էլ հասկանում են ռեգիոնալ խնդիրները ոչ թե արյամբ, այլ ինտրիգներով լուծելու անհրաժեշտությունը՞
6- "Միայն զորքերը հանելուց հետո" որ ասում ես, փաստորեն ֆիքսում ես, որ Հայաստան ասածը դա ոչ թե պետություն է, այլ տարածք: Այսինք զորքերը կհեռանան յա չէ, ոչ թե կախված է մեզանից, այլ ինչ որ անկապ պատճառներից: Այդ դեպքում ինչու պետք է Ռուսաստանի հեռացումից հետո որևէ երկիր սկսի Հայաստանը դիտարկել որպես պետություն: Ցանկացած ոչ տկարամիտի համար էլ պարզ կլինի, որ առաջ տարածք էր, հիմա դարձավ վաաբշե չոլ:
7- Եթե Սեռժին անձնական անվտանգության երաշխիքներ տալու մասին է, ապա այդպիսի խնդիր գոյություն չունի, նա կարող է նստել ցանկացած ինքնաթիռ ու գնալ աշխարհի ցանկացած երկիր առոք- փառոք իր ունեցածը վայելելու: Իսկ եթե խոսքը Հայաստանի մասին է, ապա հենց քո նկարագրով դա տարածք է, տարածքի երաշխիքներ չկան-չեն կարող լինել: Կան տարածքի տերեր, որոնք կարող են այն ծախել կամ պահել -ավելի թանկ մուշտարու ակընկալիքով:
8- Իսկ որ գազն անջատեցին ու մի 2 օր իրենց ցեմենտի արտադրությունը կանգնեց դու և մյուսներս դրանից շատ ենք տուժելու՞
9-Ինչ հակաօդային պաշտպանության մասին է խոսքը՞ -ումից՞: Ինչ է թոսւրքերը, վրացիք կամ պարսիկները հարձակվելու են եղած 2 միլիոնին էլ կոտորեն, կամ ատոմակայան ռմբակոծեն՞ Եթե մենք քաղաքականությունից գոնե տառաճանած լինեինք, ռուսենրից այդ մի քանի ժեշտի կտորից այն գինը կպահանջեինք ու կստանայինք, որ շատերը տեղյակ էլ: չեն: Հենց հայաստանում տեղակայված այդ զորք կոչվածն է Ռուսաստանին ռեգիոնալ ուծի կարգավիճակ տալիս տալիս: Դա էլ չլինի, ռուսատանը ճ կլասի քռչոտ երկիր կհամարվի
Այդ պաշտպանությունը ռուսական ռեգիոնալ հզորության ֆուֆլոն է-Հայաստանի հերն անիծողը:
Զարմացած եմ, թե ինչպես կարելի է իրականությունը գլխիվայր շուռ տալ, վախերն իջեցնել ֆիզիոլոգիական մակարդակ, իսկ հնարավորությունները ի սպառ չտեսնել:
Նորից եմ համոզվում, որ քաշված ենք, որովհետև քո այս տեսակետը միայն քոնը չէ, մարդկանց 90 տոկոսի կարծիքն ես արտահայտել- դա է լացացնող::o
Բայց քո գրառումը մի մեծ արգումենտ ունի իր մեջ -այն պարզ ձևով ցույց է տալիս թե ինչով ենք մենք տարբեր շրջակա ազգերից մտածելակերպով- հենց թեկուզ վրացիներից կամ ադրբեջանցիներից:
Միայն քո գրառումը ընկալելով կարելի է հասկանալ թե ինչու է Հայաստանը Ռուսաստանի տակը, այլ ոչ թե կողքը, կամ էլ էնտեղ, որտեղ որ կա և պետք է լինի:
Միայն քո գրառումը ընկալելով կարելի է հասկանալ թե ինչու է Հայաստանը Ռուսաստանի տակը, այլ ոչ թե կողքը, կամ էլ էնտեղ, որտեղ որ կա և պետք է լինի:
Բիձա, իսկ Ձեր գրառումներն ի՞նչ դիրք են նշում Հայաստանի համար:
Կամ ինչպիսի՞ն պետք է լինի ճիշտ դիրք ցույց տվող գրառումը, կասե՞ք:
Հայկո ջան, ներիր, սկսում եմ քեզ չհասկանալ։
Պատկերացրու, որ հանկարծ ինչ-որ հրաշքով Հայաստանը դառնում ա աշխարհի ամենաժողովրդավարական ու ամենաարդար երկիրը: Մենք միանգամից կհզորանանք ու կանկախանա՞նք: Չէ, չէ՞: Հայաստանը էլի կմնա նույն՝ արդյունաբերություն չունեցող, քայքայված տնտեսությամբ, չորս հարևաններից երկուսի հետ՝ թշնամական, մեկի հետ էլ՝ բառադի համարբերություններ ունեցող պուճուր-մուճուր երկիրը: Ասածս էս էր: Բայց ժամանակի ընթացքում լեգիտիմ իշխանություն ունեցող նորմալ երկիրը կկարողանա ք@քից դուս գալ, ի տարբերություն «ֆորպոստի»: Բնականաբար, մնացած գրածներիդ հետ համաձայն եմ. այլապես ես ինքս ամեն քայլափոխի «արդարության» ու «ազատության» նման տեսլական բաներ չէի բարբառի :):
[COLOR="DarkSlateGray"]Բիձա, իսկ Ձեր գրառումներն ի՞նչ դիրք են նշում Հայաստանի համար:
Կամ ինչպիսի՞ն պետք է լինի ճիշտ դիրք ցույց տվող գրառումը, կասե՞ք:
Գալատեա, Ձեր հարցը ներքին լարվածություն կամ էլ հեգնանք ունի իր մեջ:
Բայց ամեն դեպքում ասեմ, որ բազմաթիվ գրառումներ կան այլ թեմաներում, որտեղ այս հարցը տարբեր կողմերով շոշափվել է: Եթե չեմ սխալվում Տրիբունը, Վիշապը, հիմնականում նաև ըստ ռեպլիկների Մեֆը, և մի քանի հոգի էլ մոտավորապես նույն տեսանկյունից են դիտարկել Հայ-Ռուսական հարաբերությունների հարցը:
Կոնկրետ իմ կարծիքով դրանք հիմա միջպետական հարաբերությունների որակ չունեն: Վասալային հարաբերություններ են ի վնաս մեզ:
Ռուսաստանը աշխարհում և ռեգիոնում իր կարգավիճակը հաստատելու և հստակեցնելու խնդիրներն ունի: Մենք էլ ռեգիոնում որպես պետություն, որպես սուբյեկտ գոյություն ունենալու և հարևանների հետ գոյատևելու:
Սրանք տարբեր որակի ու մակարդակի խնդիրներ են: Հայերիս մեծամասնության մոտ հարևանների հանդեպ վախը հանգեցրել է այս պարզ իրողության թյուրըմբռնմանը և մենք կարծում ենք որ ռեգիոնում ռուսական շահերը համընկնում են Հայաստանի շահերին: Դա բացարձակապես անհիմն վստահություն է, քանի որ դինամիկ տրամաբանությունից զուրկ է:
Ռուսաստանը բազմաշերտ հարաբերությունների մեջ է բազմաթիվ պետությունների, հետ և հաշվի է նստում բազմաթիվ ուժերի և ֆակտորների հետ: 100 տարի առաջ ցարական ռուսատանը մեր հողերի հաշվին չերեզ թուրքեր, վրացիներին բաթում տվեց, Հետո Ստալինը Ղարաբաղ ու նախիջևան:
Մեր ֆիզիկական պոտենցիալներով մենք միշտ էլ բոլորի ձեռքին մանրադրամ ենք եղել, - ինչ որ մի արտաքին գործարքի սդաչի
Հետևաբար այդ կարգավիճակից դուրս գալու համար հարաբերությունների քաղաքական սթափ գնահատական է պետք: Հայաստանը այլևս այնքան փոքր է, որ կիսվելու, ավելի մանրանալու տեղ չունի: Հետագա սդաչի լինելը, դա պետականության կորուստն է: Եվ պետք չի փայփայել այն միտքը, թե ռուսները հայակական պետությունն են պահելու: Նրանք կպահեն կազարմա, ֆորպեստ, բայց ոչ պետություն: Եվ հիմա հենց դա էլ անում են:
Արդեն նշել էի, որ Ռուսաստանի Կովկասում ռեգիոնալ ուժ լինելը մեծ չափով մեզ մոտ ունեցած բազաներով է պայմանավորված: Եթե մենք դրա դիմաց ոչ մի բազար էլ չենք կարողանում անել ապա հարցը ոչ թե ռուսների, այլ մեր մեջ է: Ռուսները տրաքացրին մեր ունեցած միակ-Բալահովիտի ստրատեգիական զինապահեստները, բայց վախեցան մատով կպչեն Ադրբեջանի ու Վրաստանի տասնապատիկ ավել զինամթերքին:
Մեր քյավթառ ատամները արդեն վաղուց և բոլորն են հաշել: Միայն մեր հոգեբանության տեր ազգը կարող էր 1,5 միլոնի գենոցիդ մարսել և հետո էլ դաշնակցություն կամ ՀՀԿ պահեր ու նրանց էլ ձայն տար:
Կարծում եմ որ հայերիս ռուսամետ կեցվածքը բուլդոզերով էլ քանդվող չի, այնպես որ մի անհանգստացեք, կայքում եղած էս մի քանի հոգին որևէ վտանգ չեն ներկայացնում ոչ ռուսատանին, ոչ Կազարմին, ոչ էլ ռուս -հայկական սիրավեպի ջատագովներին::ok
Պատկերացրու, որ հանկարծ ինչ-որ հրաշքով Հայաստանը դառնում ա աշխարհի ամենաժողովրդավարական ու ամենաարդար երկիրը: Մենք միանգամից կհզորանանք ու կանկախանա՞նք: Չէ, չէ՞: Հայաստանը էլի կմնա նույն՝ արդյունաբերություն չունեցող, քայքայված տնտեսությամբ, չորս հարևաններից երկուսի հետ՝ թշնամական, մեկի հետ էլ՝ բառադի համարբերություններ ունեցող պուճուր-մուճուր երկիրը: Ասածս էս էր: Բայց ժամանակի ընթացքում լեգիտիմ իշխանություն ունեցող նորմալ երկիրը կկարողանա ք@քից դուս գալ, ի տարբերություն «ֆորպոստի»: Բնականաբար, մնացած գրածներիդ հետ համաձայն եմ. այլապես ես ինքս ամեն քայլափոխի «արդարության» ու «ազատության» նման տեսլական բաներ չէի բարբառի :):
Հայկո ջան, ի՞նչ խոսք… ժողովրդավարությունը դա մենակ բարոյական կատեգորիա չի, որի մեջ վեհություն, մարդկայնություն ու արդարություն ենք տեսնում։ Ժողովրդավարությունը զարգացում է ապահովում։ Շվեյցարիան օրինակ ի՞նչ ռեսուրսներ ունի, ինչով է ապրում, որ Եվրոմիություն մտնելը Շվեյցարիայի համար ընդհամենը ձևական ֆինտ ու ֆլուշկա է, դրա համար էլ հավես չունի մտնելու։ Ունի քաղաքական ու տնտեսական ամենակայուն համակարգը։ Որովհետև օրենքին այդ երկրում հետևում են շվեցարական ժամացույցների ճշտությամբ։ Այդ երկրում որովհետև մասնագետը մասնագետ է։ Հա իհարկե, աշխարհագրական դիրք, բան, իրենք սպիտակ են, էդ սաղ կարևոր է։ Բայց պատկերացրու Շվեյցարիան չունենար լեգիտիմ իշխանություններ։ Ի՞նչ կմնար Շվեյցարիայից։ Այնպես որ՝ ժողովրդավարությու՛ն, գյուղացուն հարկավոր է ցնցել, բանվորին՝ կռտել։ Ասում եմ էլի օդի մեջ, երազում եմ։:)
Ձայնալար
10.09.2009, 18:50
Մոդերատորական: Ժողովուրդ ջան, գրառման մի հատվածն ընդգծելու համար, կարծում եմ, «բոլդ» տառատեսակի կիրառումը միանգամայն բավարար է: Երբ դրան զուգակցվում է նաև տառաչափի մեծացումը և դա կրկնվում է բոլոր գրառումներում ու մեջբերումներում, ինձ մոտ տպավորություն է ստեղծվում, որ էկրանիս թանաք ա թափվել, բան ու գործս թողած սկսում եմ պրտել: Հիմա ասածս ինչ ա, էդքան մեծ սև տառեր մի արեք՝ կամ գույնը փոխեք, կամ՝ չափսը, այնպես, որ էջի տեսքը չընկնի: Վերջին մի քանի էջերի գրառումները խմբագրվել են:
Գալատեա, Ձեր հարցը ներքին լարվածություն կամ էլ հեգնանք ունի իր մեջ:
Բայց ամեն դեպքում ասեմ, որ բազմաթիվ գրառումներ կան այլ թեմաներում, որտեղ այս հարցը տարբեր կողմերով շոշափվել է: Եթե չեմ սխալվում Տրիբունը, Վիշապը, հիմնականում նաև ըստ ռեպլիկների Մեֆը, և մի քանի հոգի էլ մոտավորապես նույն տեսանկյունից են դիտարկել Հայ-Ռուսական հարաբերությունների հարցը:
Կոնկրետ իմ կարծիքով դրանք հիմա միջպետական հարաբերությունների որակ չունեն: Վասալային հարաբերություններ են ի վնաս մեզ:
Ռուսաստանը աշխարհում և ռեգիոնում իր կարգավիճակը հաստատելու և հստակեցնելու խնդիրներն ունի: Մենք էլ ռեգիոնում որպես պետություն, որպես սուբյեկտ գոյություն ունենալու և հարևանների հետ գոյատևելու:
Սրանք տարբեր որակի ու մակարդակի խնդիրներ են: Հայերիս մեծամասնության մոտ հարևանների հանդեպ վախը հանգեցրել է այս պարզ իրողության թյուրըմբռնմանը և մենք կարծում ենք որ ռեգիոնում ռուսական շահերը համընկնում են Հայաստանի շահերին: Դա բացարձակապես անհիմն վստահություն է, քանի որ դինամիկ տրամաբանությունից զուրկ է:
Ռուսաստանը բազմաշերտ հարաբերությունների մեջ է բազմաթիվ պետությունների, հետ և հաշվի է նստում բազմաթիվ ուժերի և ֆակտորների հետ: 100 տարի առաջ ցարական ռուսատանը մեր հողերի հաշվին չերեզ թուրքեր, վրացիներին բաթում տվեց, Հետո Ստալինը Ղարաբաղ ու նախիջևան:
Մեր ֆիզիկական պոտենցիալներով մենք միշտ էլ բոլորի ձեռքին մանրադրամ ենք եղել, - ինչ որ մի արտաքին գործարքի սդաչի
Հետևաբար այդ կարգավիճակից դուրս գալու համար հարաբերությունների քաղաքական սթափ գնահատական է պետք: Հայաստանը այլևս այնքան փոքր է, որ կիսվելու, ավելի մանրանալու տեղ չունի: Հետագա սդաչի լինելը, դա պետականության կորուստն է: Եվ պետք չի փայփայել այն միտքը, թե ռուսները հայակական պետությունն են պահելու: Նրանք կպահեն կազարմա, ֆորպեստ, բայց ոչ պետություն: Եվ հիմա հենց դա էլ անում են:
Արդեն նշել էի, որ Ռուսաստանի Կովկասում ռեգիոնալ ուժ լինելը մեծ չափով մեզ մոտ ունեցած բազաներով է պայմանավորված: Եթե մենք դրա դիմաց ոչ մի բազար էլ չենք կարողանում անել ապա հարցը ոչ թե ռուսների, այլ մեր մեջ է: Ռուսները տրաքացրին մեր ունեցած միակ-Բալահովիտի ստրատեգիական զինապահեստները, բայց վախեցան մատով կպչեն Ադրբեջանի ու Վրաստանի տասնապատիկ ավել զինամթերքին:
Մեր քյավթառ ատամները արդեն վաղուց և բոլորն են հաշել: Միայն մեր հոգեբանության տեր ազգը կարող էր 1,5 միլոնի գենոցիդ մարսել և հետո էլ դաշնակցություն կամ ՀՀԿ պահեր ու նրանց էլ ձայն տար:
Կարծում եմ որ հայերիս ռուսամետ կեցվածքը բուլդոզերով էլ քանդվող չի, այնպես որ մի անհանգստացեք, կայքում եղած էս մի քանի հոգին որևէ վտանգ չեն ներկայացնում ոչ ռուսատանին, ոչ Կազարմին, ոչ էլ ռուս -հայկական սիրավեպի ջատագովներին::ok
Ձեզ մոտ ամենաքիչը երկու թյուր կարծիք է ձևավորվել, Բիձա :)
Նախ, որ ես հեգնում եմ։
Իրականում դա իմ գրելաոճն է, որին ծանոթ են շատերը Քաղաքականություն թեմայում։ Խոսքս վաղուցվա մասնակիցների մասին է :)
Երկրորդը, որ ես կարող եմ ունենալ ռուսամետ կեցվածք։ Բնավ, հավատացեք։
Պարզապես չեմ կարողանում հասկանալ, այդ Ձեր նշած մի քանի հոգու գրառումով ի՞նչն է վերանալու. սովետից մնացած ու արյան մեջ մտած կաշառակերությու՞նը,
ընկերով, ծանոթով, բլատով հարցեր լուծելու էշ խասիա՞թը, պաշտոնի հանդեպ անհեթեթության հասնող պաշտամու՞նքը...
Դուք ճիշտ եք, Ռուսաստանը, դեռ ամենաառաջին մեզ հետ "հարաբերություններից" սկսած կարողացել է մեր մեջ հավատ ներշնչել, որ մենք ու իրենք նույն բանն են ուզում։
Բայց ո՞վ էր մեղավոր, որ մենք դրան հավատացինք։ Հայերը սեփական ուղեղ չուենի՞ն։ Պատմության մեջ քանի՞ անգամ են ռուսները մեզ քաշել։ Ու դաս չի եղել, չէ՞։
Ռուսն է՞ր դրանում մեղավոր։ Ինչու՞ Հայաստանը հավար ընկած առաջիններց մեկը, եթե ոչ ամենաառաջինը մտավ Սովետի մեջ։ Ստիպող կա՞ր։ Վերջը բոլորն էլ մտնելու էին, չէ՞։
Ասածս այն է, որ միայն ռուսներին մեղադրելը սխալ է։ Մենք պատճառը մեր մեջ պետք է փնտրենք։
Ու ոչ թե նեղացածի պես երես թեքենք ռուսներից, թե դուք ֆու եք ու մեր վրա էլ թքած ունեք, այլ էնքան ազգային թասիբ ունենանք, որ մեր կառավարության էն պաշտոնյային, որը գազը, էլեկտրաէներգիան ու կապը ծախեց ռուսներին հրապարակում ծառից կախենք, որ հաջորդ ստորագրությունը Երևանի տարածքը հանձնելու տակ չլինի ասենք։
Թե չէ՝ գրառում...հակառուս, արևմտամետ...
Ու ոչ թե նեղացածի պես երես թեքենք ռուսներից, թե դուք ֆու եք ու մեր վրա էլ թքած ունեք, այլ էնքան ազգային թասիբ ունենանք, որ մեր կառավարության էն պաշտոնյային, որը գազը, էլեկտրաէներգիան ու կապը ծախեց ռուսներին հրապարակում ծառից կախենք, որ հաջորդ ստորագրությունը Երևանի տարածքը հանձնելու տակ չլինի ասենք։
Թե չէ՝ գրառում...հակառուս, արևմտամետ...[/COLOR]
Գալատեա-
Է ունենանք այդ թասիբը, բայց որ չունենք չխոսենք, թե ինչու չունենք՞
Մեր խոսակցության իմաստն էլ հենց էն է, թե
1- ինչու ծառը որպես գործիք օգտագործող չկա ու չի էլ գոյանում՞:
2 - ինչու այդպես հարց լուծելու ազգային մոտեցումը առհասարակ չկա՞:
Առաջին հարցով, էն 5 հոգին ժամանակին եկան, սխալ -ճիշտ իրենց աչքաչափով, նման մի գործ արեցին ու քաշվեցին: Մարդկանց մեծ մասն ասեց, վույ աման,- էդ դավաճանները մեր պետականության քոքն էին ուզում տալ:
3-րդ և հետագա զոհերն իհարկե անմեղ էին և զոհվեցին պարտադրված սցենարի շրջանակներում, բայց առաջին և երկրոդ զոհերի իրացրած «մեծամեծ» գործերին ազգովի ենք տեղյակ և այդ դատաստանին նրանց մատուցվելը «վույ աման»-ի հետ իրականում կապ չուներ:
Ինչևէ, եղած- անցած բան է, բայց հետևանքային- ուսուցողական առումով հոկտեմբերի 27-ը մի նոր, խայտառակ սև էջ դարձավ մեր պատմության մեջ, -«վույ աման»ը դարձնելով միակ, համընդհանուր, անմերժելի ու մեկընդմիշտ: Փաստորեն վարագույրը բացվեց մասշտաբային, վերհայկական տեսարանով և առանց փոքր ինչ անաչառ մեկնաբանվելու փակվեց, դառնալով «վույ աման»:
10 տարի է անցել, շատ բան է փոխվել, բազմաթիվ նորանոր արհավիրքներ եկել, չոքել են մեր դռանը, բայց վույ ամանը մնացել է իր պատվավոր տեղում:
Մինչև հիմա համարյա թե բոլորս ենք վույ ամանի տիրույթում: Եթե որևէ մեկն էլ փորձում է հակառակն ասել, տեղում է շշպռվում:
Չեմ կարծում թե ձեր փափագած թասիբը երբևէ հայտնվի մեր կողմերում: Բա մեր «վույ ամանը» դա տույլ կտա՞:
Այժմ գանք «Վույ ամանի» գոյատևման խնդրին: Թե ինչու ենք մենք հենց այդ մտածելակերպի կրողները: Տարբեր առիթներով կայքում մեր ազգային տարբեր թուլություններ քննարկվել են, բայց մի որակ ունենք, որի մասին կոնկրետ քննարկումների չեմ հանդիպել: Դա տգիտության հարցն է:
Վույ ամանը դա հենց քաղաքական հավաքական տգիտության ամենավառ արտահայտությունն է:
Շատերը շփոթում են տգիտությունը անգրագիտության հետ, որով և նսեմացնում են մեր այս հիմնարար թուլությունը:
Անգրագիտությունը դա նորմալ մտքի ուսման պակասն է:
Տգիտությունը դա աննորմալ միտք է ինքնին:
Անգրագետը գիտի, որ ինքը անգրագետ է, ձգտում է այն թաքցնել, կամ երբեմն նույնիսկ սովորել, լրացնել, հաղթահարել:
Տգետը անտեղյակ է իր տգիտությունից և հետևաբար անընդունակ է որևէ սխալ տեսնելու, շտկելու կամ հաղթահարելու: Տգիտին հասկացնելն է անհնար: Նրա դեմ պայքարելն էլ միայն մեջտեղից դուրս քաշել, դեն շպրտելն է, ճակատին դաջելը առ այն, որ սույն անձը տգետ է:
Առանձին մարդիկ կարող են անկրկնելի տգետներ լինել տարբեր ասպարեզներում, բայց ինչ որ մի հունարի հաշվին վաստակել ու գոյատևել: Բայց քաղաքական հարցերը չընկալելը, չհասկանալը, ու փոխարենը վույ-աման դնելը դա հենց մեր ազգային հավաքական քաղաքական համընդհանուր տգիտության շլացուցիչ արտահայտությունն է: :ok
Ես տգիտության դեմ դեղատոմս չունեմ, ոչ էլ ուժ ունեմ դրա դեմն առնելու: Դրա համար էլ էստեղ բիձայական ժամանակ եմ անց կացնում /Չուկի ակնըդետ հայացքի ներքո:P/:
Եթե քո կողքով քայլած կրակների մեջ ծառին որպես հենակետ նայողների հանդիպել ես, ապա հուսանք որ այլ տեղերում էլ դրանք կհայտնվեն: Իսկ մինչ այդ համակերպվենք մեր կայքային բամբասանքներին և հանդուրժենք միմյանց թուլությունները::oy
P.S.Խնդրում եմ որ իմ այս գնահատականները դիտարկվեն վերացականորեն: Ես մի գուցե չափազանցված պատկեր եմ ներկայացնում, բայց որևէ մասնավոր անձի ի նկատի չունեմ:
Ներող եղեք:
Ռամմեր ջան, ծանր գրառում էր:
Հանճարեղորեն մի գրառման մեջ խտացրել ես հայաստանյան բոլոր վախերը ու սարսափի մի այնպիսի տեսարան ես ստեղծել, որը ինչ որ առումով դասական է:
Մի քանի միամիտ հարց տամ:
1-Ինչ ապացույց ունես, որ մարտի մեկը ռուսական օպերացիա էր՞
2-որ Քոչին կանչել ինստրուկտաժ են արել- Քոչից լավ գլխակեր են՞
3- որ կոնկրետ խփողները ռուսներ կամ գործակալ են եղել՞- մեր հաբռգածներին էդքան թերագնահատում ես՞
4-Ինչ գիտես, որ ռուսաստանը 10 մարտի մեկ էլ կանի 1000 զոհով: Էս մեր ղռերում մի քանի կազարմա պահելու գինն էդքան բարձր է՞,
5-Մի գուցե գոնե ապրիորի ընդունես, որ ռուսաստանում իշխանությունը բացահայտ հիմարների ձեռքում չէ և նրանք շատ լավ էլ հասկանում են ռեգիոնալ խնդիրները ոչ թե արյամբ, այլ ինտրիգներով լուծելու անհրաժեշտությունը՞
6- "Միայն զորքերը հանելուց հետո" որ ասում ես, փաստորեն ֆիքսում ես, որ Հայաստան ասածը դա ոչ թե պետություն է, այլ տարածք: Այսինք զորքերը կհեռանան յա չէ, ոչ թե կախված է մեզանից, այլ ինչ որ անկապ պատճառներից: Այդ դեպքում ինչու պետք է Ռուսաստանի հեռացումից հետո որևէ երկիր սկսի Հայաստանը դիտարկել որպես պետություն: Ցանկացած ոչ տկարամիտի համար էլ պարզ կլինի, որ առաջ տարածք էր, հիմա դարձավ վաաբշե չոլ:
7- Եթե Սեռժին անձնական անվտանգության երաշխիքներ տալու մասին է, ապա այդպիսի խնդիր գոյություն չունի, նա կարող է նստել ցանկացած ինքնաթիռ ու գնալ աշխարհի ցանկացած երկիր առոք- փառոք իր ունեցածը վայելելու: Իսկ եթե խոսքը Հայաստանի մասին է, ապա հենց քո նկարագրով դա տարածք է, տարածքի երաշխիքներ չկան-չեն կարող լինել: Կան տարածքի տերեր, որոնք կարող են այն ծախել կամ պահել -ավելի թանկ մուշտարու ակընկալիքով:
8- Իսկ որ գազն անջատեցին ու մի 2 օր իրենց ցեմենտի արտադրությունը կանգնեց դու և մյուսներս դրանից շատ ենք տուժելու՞
9-Ինչ հակաօդային պաշտպանության մասին է խոսքը՞ -ումից՞: Ինչ է թոսւրքերը, վրացիք կամ պարսիկները հարձակվելու են եղած 2 միլիոնին էլ կոտորեն, կամ ատոմակայան ռմբակոծեն՞ Եթե մենք քաղաքականությունից գոնե տառաճանած լինեինք, ռուսենրից այդ մի քանի ժեշտի կտորից այն գինը կպահանջեինք ու կստանայինք, որ շատերը տեղյակ էլ: չեն: Հենց հայաստանում տեղակայված այդ զորք կոչվածն է Ռուսաստանին ռեգիոնալ ուծի կարգավիճակ տալիս տալիս: Դա էլ չլինի, ռուսատանը ճ կլասի քռչոտ երկիր կհամարվի
Այդ պաշտպանությունը ռուսական ռեգիոնալ հզորության ֆուֆլոն է-Հայաստանի հերն անիծողը:
Զարմացած եմ, թե ինչպես կարելի է իրականությունը գլխիվայր շուռ տալ, վախերն իջեցնել ֆիզիոլոգիական մակարդակ, իսկ հնարավորությունները ի սպառ չտեսնել:
Նորից եմ համոզվում, որ քաշված ենք, որովհետև քո այս տեսակետը միայն քոնը չէ, մարդկանց 90 տոկոսի կարծիքն ես արտահայտել- դա է լացացնող::o
Բայց քո գրառումը մի մեծ արգումենտ ունի իր մեջ -այն պարզ ձևով ցույց է տալիս թե ինչով ենք մենք տարբեր շրջակա ազգերից մտածելակերպով- հենց թեկուզ վրացիներից կամ ադրբեջանցիներից:
Միայն քո գրառումը ընկալելով կարելի է հասկանալ թե ինչու է Հայաստանը Ռուսաստանի տակը, այլ ոչ թե կողքը, կամ էլ էնտեղ, որտեղ որ կա և պետք է լինի:
Քաղաքականության մեջ կարևորը ձևը չէ, այլ բովանդակությունը:
Դու իմ գևառման ձևի մեջ ես խորացել հարգելիս և ոչ բովանդակության: Քաղաքական բանավեճի համար միայն չոր փաստերը կամ միայն տրամաբանական վերլուծությունը քիչ են: Ճշմարտությանը մոտենալու համար անհրաժեշտ են և մեկը և մյուսը միաժամանակ:
Չեմ սիրում մեծ գրառումններ անել, բայց ստիպված եմ…
1. Արդյոք քեզ պետք են ապացույցններ, որ Ուկրաինայի իշխանափոփոխոթյունը դա ԱՄՆ-ի օպերացիան էր? Կամ ինչ է քեզ համար ապացույց? Ասածս հետևյալն է ` ոչ մեկ չի կանգնելու հեռուստացույցով ասի`մասնավորապես Պուտինը, որ ես եմ հրաման տվել ամեն գնով, նույնիսկ գնդակահարությունների միջոցով պահել ռուսական իշխանությունը Հայաստանում: Ինպես և Բուշը CNN-ով չհայտարարեց, որ Ուկրաինայում հեղափոխությունը մեր օպերացիան էր, որը նպատակը Ռուսաստանը շրջափակելն է…
Եթե դու ընդունում ես որ Հայաստանում նախագահական ընտրությունները դա լոկալ խնդիր չէր, որ կար արժեհամակարգի փոփոխման խնդիր, հետևաբար անկախութույան և քաղաքական սուբյեկտ դառնալու խնդիր, ուրեմն հարցդ ուղղակի անիմաստ է…Եթե դու ասում ես որ Հայաստանը ռուսաստանի վասալութունն է Ռ.Ք-ն էլ իրա վասալը ուրեմն հարցդ անիմաստ է: Քանի որ այդ վասալի ցանկացած գործողություն ուղղված է լինելու այդ վասալությունը պահելը, ցանկացած ռազմաքաղաքական օպերացիա լինելու է ռուսական: Ազգությունը կապ չունի: Նորից եմ ասում մի խորացիր ձևի մեջ: Ձևը տվյալ դեպքում ղարաբաղցինա, վաղը կարողա լինի երևանցի Լևոնը, բայց բովանդակությունը ռուսական կայսրությունն է և նրա ազդեցությունը ` անազատությունը:
Քո հարցը հարգելիս մոտավորապես այսպիսին է: Կարող ես ապացուցել որ Ռուսաստանը այն երկիրն է, որ հանգիստ չի վերաբերվեր այն հարցին, որ կորցնում է վերջին հենակետին հարավային Կովկասում, քո ասածի պես իր ռեգիոնալ ուժի կարգավիճակը ?? Է պարզ է որ ամեն ինչ էլ անելու է…..
Քաղաքականության հետ անգամ չնչին առնչություն ունեցող մարդը պետք է ուղեղի օրակարգից հանի այս հարցը…
2. Ներող եղի բայց հարցը մի քիչ աբսուրդ է:Ամեն դեպքում եթե կա կբացտրեմ:Ուրեմն խնդրի նախանական պայմանները փոխվում են և տեսականորեն Ռ.Ք. դառնում է քաղաքական սուբյեկտ:
Փաստորեն հարցը հետևյալն է: Կարող էր արդյոք Ռ.Ք. ինքնուրույն մարտի մեկի միջոցով ճնշել Լևոնի ծավալած շարժումը????
Հարցը ինքն վկայում է այն մասին, որ մենք քաղաքական պրոցեսսները կրկին իջեցում և դիտարկում ենք թաղի մակարդակով: Այն որ նա գնաց Մոսկվա դա բոլորին հայտնի է…Եթե ինստրուկտաժ չեն արել ուրեմն Պուտինի հետ սաունա են գնացել, կամ ասենք Պուտինը իրան կանչել էր սուրճ խմելու ու դա ընդհարապես կապ չուներ Հայաստանում տեղի ունեցող պրոցեսսների հետ: Պուտինը էշի ականում քնածա էլի…Քո հարցից սա է հետևում:
Ուրեմն Ռ.Ք.-ն մնամ բան անելուց պետք է կարողանա հիմնավորել շատ լուրջ երկրնների առաջ: Մասնավորապես պետք է աչոտ տա ԱՄՆ-ին: Իսկ ինչու պետք է դա անի կարծում եմ պարզ է: Եթե պարզ չէ ասա կբացատրեմ:
Ուրեմն Ռ.Ք.-ի հիմնավորումը բացի սեփական իշխանությունը պահելը, այսիքն բռնապետ լինելը, ուրիշ հիմնավորում չկա: Իսկ եթե հիմնավորում չկա ինչ են ասում? Ասում են “լավ եմ արել”…Այդ ժամանակ Ռ.Ք.-ին ու հետն էլ նառկոշը ընկերոջը կանչում են ԱՄՆ-ի դեսպանատուն ընենց են դոմփում, որ Քոչի թշի խալը ամոթից պաբեգա անում…
Իրենք մարսեցին մարտի մեկը, քանի որ աչոտ տվող իրենք չեն…
3. Իհարկե ունեմ: E-maild հասցեն ասա, հեսա սկան անեմ անուն,ազգանունով ու նկարով ուղարկեմ քեզ Բիձ ջան…
Էլի եմ ասում ազգությունը կապ չունի, այդ հրամանը կարող էր անել նաև Հայաստանի անձնագրով մի անասուն: Դրանք մեր հաբռգածնները չեն…
Բայց ես դա ասում եմ հիմնվելով միտինգի ժամանակ Լևոնի ասածնների վրա, այլ քաղաքական գործիչննրի ասածնների վրա, նախկին ԿԳԲ-իշնիկնների ասածնների վրա: Այն որ ռուս բարձրաստիճան սպաններ էին եկել դա արդեն իսկ վկայում է այն մասին, որ միայն ստեղի ռեսուրսի վրա հիմվելը, վստահելը բավարար չէր…
4. Սա հո մաթեմատիկայի բաժին չի որ ֆիքսվել ես թվերի վրա: Ես այդ թվերը փոխաբերական իմաստով, օրինակի համար էի ասել..Բայց այս քո հարցը լուրջ ինֆորմացիա է պարունակում: Դա ցույց է տալիս քո իրական մտադրությունները …
10 հոգի զինվոր էր լինեն դա հերիք է:
5. Լավ էլի…Հասկանաում ես ախր ռուսական կայսրության իդեոլգիան է վախը, արյունը, բռնի ուժով տարածք պահելը…Ինչ ինտրիգ???: Չեչնյան էր ինտրիգ, թե Վրաստանը:
6. Ես ընդհարապես նման բան չեմ ասել: Ես խոսել եմ Հայաստանի անկախության և ժողովրդավարության մասին…
7. Ձաձ դու իրոք մտածում ես Սերժը ինքնթիռ նստել գնալով կարող է ապահովել իր անվտանգությունը, թե էլի ինձ ես ստուգում?
8. Միանշանակ մենք ենք տուժելու…Իրանք տենց գործարաններ շատ ունեն:Իսկ դու տանը մրսելու ես, մյուս արդյունաբերական և տնտեսական օբյեկտներ են կանգնելու…
9. Ընդհանուր առմամբ, կարդալով քո մյուս գրառումնները հասկանում եմ որ մենք այս հարցում այդքան հակասություն չուենք: Ուղղակի իմ գրած վերջին նախադասություն դու հասկացել ճիշտ հակառակը ու դրա վրա կառուցել ես իմ պատկերացումնները:
Այս կետի գրածիտ հետ լրիվ համամիտ եմ ու իմ ամբողջ ասածը հենց սրա մասին է: Բացի մի հարցից…Եթե 90%հասկանաին իրական վտանգը` այդ բազանները չէին լինի:
Իսկ հակաօդային պաշտպանությայն օրինակը բերեցի կոնկրետ դեպքի համար: Այդ դեպքը հնարավոր պատերազմն է ազերինների հետ…Թե չէ համաձայն եմ, որ միֆ են սարքել թե այդ բազանները մեզ պետք են թուրքիայից պաշտպանվելու համար:
Իմ ասածը հետևյլան է: Որպեսզի Հայաստանը բռնի ժողովրդավարացամն ուղին, պետք է ազատվի փտած ռուսական բռապետական ազդեցությունից: Ազատվելու համար պետք է դուրս բերել զորքերը, որովհետև ի վերջո ազդեցության գառանտը բազաներ են : Քանի այդ բազանները Հայաստանում են, էլի եմ ասում ով ուզում է լինի նախագահ չի լինելու անկախություն, չի լինելու ժողովրդավրություն, Հայաստանը չի լիենլու քաղաքան սուբյեկտ և իր ճակատագիր Մոսկավում է որոշվելու, իսկ Հասյատանի նախագահը գնալու է կոֆե եփելու…Իսկ որպեսզի զորքրեը դուրս գան, Հայաստանի քաղաքացինները պետք է դա պահանջեն: Իսկ դրա համար պետք է նախ քաղաքացիներ լինեն: Մեր մեղավորությունը հենց դա է…
Իսկ հակաօդային պաշտպանությայն օրինակը բերեցի կոնկրետ դեպքի համար: Այդ դեպքը հնարավոր պատերազմն է ազերինների հետ…
Rammer ջան, որպես լրացում ասեմ, որ անդրկովկասում մենակ ՀՀ-ում կան С-300 հօպ-եր, իսկ 2007-ին թե 2008-ին կարծեմ 2 С-400 հօպ կայան էլ բերեցին..... ուղղակի ման արի, դրանց գինը նայի... էժան չեն...... հետևաբար ճիշտ ես, որ ուզենան անջատել, ազերների դեմ օդում դիմակայելու բան չենք ունենա.... տխուր ա, չէ...
Rammer ջան, որպես լրացում ասեմ, որ անդրկովկասում մենակ ՀՀ-ում կան С-300 հօպ-եր, իսկ 2007-ին թե 2008-ին կարծեմ 2 С-400 հօպ կայան էլ բերեցին..... ուղղակի ման արի, դրանց գինը նայի... էժան չեն...... հետևաբար ճիշտ ես, որ ուզենան անջատել, ազերների դեմ օդում դիմակայելու բան չենք ունենա.... տխուր ա, չէ...
Հա Դավ ջան ես այդ ռակուրսով եմ ասում միայն:
Նույնիսկ շատ Եվրոպական երկրներ իրենց չեմ կարողանում թուլյ տալ դա:
Բիձա (ոչինչ չէ, որ էդպես եմ Ձեզ դիմում :) ), ես այնքան էլ համամիտ չեմ, որ էդ թասիբի դրսևորումն անհույս է:
Ես ինքս եմ տեսել մարդկանց, անհատներից կազմված ժողովրդի, անցյալ տարվա փետրվարյան միտինգներին, որոնք ունեին էդ թասիբը, որովհետև մարդկանց ազգային ինքնագիտակցությունը հասցվել էր այդ մակարդակին:
Հետո եղավ մարտի մեկը, որը կարող էր ունենալ երկու ազդեցություն` կամ մարդկանց համբերության բաժակը լցնել ու ուղարկել ծառեր ու համապատասխան "կախ ընկնելիքներ" փնտրելու, կամ վախենալ սեփական կյանքի համար ու լռել: Ստացվեց այնպես, որ երկրորդ սցենարն աշխատեց:
Պարզվում է սակայն, որ ճիշտ տակտիկայի դեպքում մարդկանց մեջ կարելի է արթնացնել այդ թասիբը, որը մեզանում փոքրացել, մտել է զանազան անտեսանելի տեղեր: Անկապ տեղը չի փոքրացել: Ստիպված է եղել փոքրանալ բազմաթիվ իրենից չկախված պատճառներից ելնելով: Ընդունեք, որ մեր առանց այն էլ դրամատիզմի հակում ունեցող ժողովուրդը շատ կոտրվեց վերջին երկու տասնամյակներում... երկրաշարժ, շրջափակում, պատերազմ, սովի ու ցրտի դեմ պայքարի տարիներ, թաթար-մոնղոլների պերմանենտ արշավանք և այլն:
Առաջիկա հանրահավաքը կարծում եմ հենց դրանով էլ կարևոր է:
Այն քաղաքական ուժը, որ կարողացավ արթնացնել այդ մեր քնած թասիբը, (ընդ որում այդ թասիբով մարդիկ հինգից ավել են ու պատվեր չեն կատարում :) ) ամսի տասնութին կրկին կխոսի մարդկանց հետ ու կախված նրանից, թե ինչ կասի` պարզ կլինի ինչ է սպասվում: Գոնե մոտակա ապագայում:
Այդ հանրահավաքին, ի դեպ Ձեր ասած տգետ մարդիկ չեն լինելու: Դա ես Ձեզ հավաստիացնում եմ :)
Քաղաքականության մեջ կարևորը ձևը չէ, այլ բովանդակությունը:
:) կներես, բայց սա սովետական մոտեցում է, իսկ սովետը այժմ և հավիտյանս հավիտենից գիտես թե որտեղ է:
Այ օրինակ "հին ու բարի " Անգլիայում այսպես չի, ու ձևը նույն կարևորության վրա է դրված:
:) կներես, բայց սա սովետական մոտեցում է, իսկ սովետը այժմ և հավիտյանս հավիտենից գիտես թե որտեղ է:
Այ օրինակ "հին ու բարի " Անգլիայում այսպես չի, ու ձևը նույն կարևորության վրա է դրված:
dvgray ջան ինչու է սովետական?
Սա կարծեմ Մաքիավելլի "Государь" գրքում եմ հանդիպել, թե ուրիշ տեղ էր::think
Ձևի փոփոխությունը չի բերում տեսակի, բովանդակության, քաղաքական փիլիսոփայության, ուղղվածության փոփոխության: Այսինքն եթե Հայաստանը գտնվում է մի այլ բռնապետության ազդեցության տակ, ուզում ես հազար հատ նախագահ փոխի, հազար հոգի մարդ մեռնի, եթե դա բերում է ընդամենը անձի փոփոխության միևնույն է երկրի կյանքում շատ չնչին բան է փոխվում:
Հիմա Սերժն է, վաղը Վալոդը, միևնույն է դրանից բռնապետության ազդեցություն չի նվազում: Այ որպեսզի փոխվի, պետք է փոխվի ազգի ԿԵՆՍՈՒՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ....
Իմ ասածը հետևյլան է: [B]Որպեսզի Հայաստանը բռնի ժողովրդավարացամն ուղին, պետք է ազատվի փտած ռուսական բռապետական ազդեցությունից: Ազատվելու համար պետք է դուրս բերել զորքերը, որովհետև ի վերջո ազդեցության գառանտը բազաներ են : Քանի այդ բազանները Հայաստանում են, էլի եմ ասում ով ուզում է լինի նախագահ չի լինելու անկախություն, չի լինելու ժողովրդավրություն, Հայաստանը չի լիենլու քաղաքան սուբյեկտ և իր ճակատագիր Մոսկավում է որոշվելու, իսկ Հասյատանի նախագահը գնալու է կոֆե եփելու…Իսկ որպեսզի զորքրեը դուրս գան, Հայաստանի քաղաքացինները պետք է դա պահանջեն: Իսկ դրա համար պետք է նախ քաղաքացիներ լինեն: Մեր մեղավորությունը հենց դա է…
Ռամմեր ջան, մենք իհարկե համամիտ ենք տարբեր հարցերում , բայց քո ասած բովանդակային առումով ինչպես ես տեսնում այդ զորքերի դուրս բերումը՞:
Մի հատ քնձռոտ օլիգարխ կոչված դեգեներատի չենք կարողանում կարգի հրավիրել, էդ զորքերի դուրս գալու "պետք է"-ն ինչպես ես պատկերացնում՞: Իմ կարծիքով դա առաջնային խնդիր չէ, առաջնայինը դա ներքին իշխանություն վերցնելն է, պետությունը որպես սուբյեկտ աշխատեցնելն է, այ դրանից հետո միայն զորքերն իրենք իրենց նվագախմբերով դուրս կգան:
Հետևաբար նորից հայաստանյան ներքին իշխանություն վերցնելու հարցը գալիս դառնում է հիմնական հարց:
Բայց տրամաբանորեն շարունակելով քո մոտեցումը- ստիպված ենք նորից փակել շրջանը -նույն ռուսական ֆակտորով: Այսինքն մենք որ մեկին էլ դնենք, մեկ է ռուսաստանի վասալն է լինելու:
Քո ասածով էս շրջանից դուրս գալու ուղին ես չեմ տեսնում: Քո կարծիքով ռուս տեր -հայ վասալ կապը կտրող ուղին դա հրապարակ ելած 2 միլիոն հայն է, որոնք այնքան կգոռան, որ եղածները ամոթից գետին կմտնեն: Իմ հույսն էլ այն է, որ մի գուցե ի վերջո ձևավորվեն փոքրիկ խմբեր, որոնք վասալի հենարան լակոտ լուկուտին կվերացնեն ու վասալն էլ անպաշտպան մնալով ինքնին կսատկի: Տերն էլ սարերի հետևից կհասկանա, որ ում էլ կարգեց վասալ, ինքնուրույն է սատկելու:
Իմ ասածը տեռոր չի, իմ ասածը վասալի հենարանի վերացումն է: Դա քաղաքացիական փոքր խմբերի գոյացում է, որն ի տարբերություն 2 միլոնի քաղաքացու վերածվելու պրոցեսի, տեսականորեն հնարավոր է:
Բացի այդ, փաստորեն դու հայկական վասալին որպես ֆակտոր չես տենում, իսկ ես տեսնում եմ: Սա մեր տեսական տարբերությունն է, որից էլ գալիս է մեթոդական մոտեցումների տարբերությունը, որը և հենց մեր վեճերի առանցքն է: :)
Սեպտեմբերի 18-ին տեղի է ունենալու Հայ Ազգային Կոնգրեսի կազմակերպված հանրահավաքը:
Այն, ըստ Կոնգրեսի համակարգող Լեւոն Զուրաբյանի, «ազդարարելու է բռնապետության դեմ մղվող համաժողովրդական պայքարի նոր ալիքի սկիզբը այնպիսի ժամանակաշրջանում, որ կարող է բախտորոշ նշանակություն ունենա հայ ժողովրդի եւ պետության համար»:
Ըստ նրա' հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորոման եւ սահմանի բացման մասին հավաստիացումները այդ արձանագրություններում արժեզրկվում են Թուրքիայի կողմից պարտադրված անընդունելի դրույթների ընդգրկումով, ինչն ապացուցում է, որ Հայաստանը ընդունել է Թուրքիայի նախապայմանները:
«Ակնհայտ է, թե ինչ է շահում Թուրքիան պատմական հարցերի միջկառավարական հանձնաժողովի հաստատումով: Պատմական փաստերի շուրջ հայ-թուրքական երկխոսության հաստատման պատճառաբանությամբ այսուհետեւ կդադարեցվի Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման գործընթացը, թուրք-ամերիկյան հարաբերություններում հարթվում է լարվածություն առաջացնող կնճիռը: Հայաստանը սակայն, Հայոց ցեղասպանության ուրացման անընդունելի գնով անգամ, ստանում է միայն թղթի վրա խոստումներ սահմանը բացելու մասին: Ավելին, եթե առաջ Թուրքիան կարող էր բացել սահմանը կառավարության որոշումով, արձանագրությունների ընդունման հետեւանքով դա հնարավոր կլինի միայն Թուրքիայի խորհրդարանի կողմից արձանագրությունների վավերացման դեպքում: Սա թույլ է տալիս Թուրքիայի կառավարությանը ձեւականորեն ցուցադրել իր կառուցողականությունը հայ-թուրքական կարգավորման գործում, այն Ղարաբաղի խնդրի լուծումով պայմանավորելու առաքելությունը դնելով խորհրդարանի վրա:
Ռեժիմը տեղի է տվել նաեւ Թուրքիայի կողմից ներկայացված մեկ այլ նախապայմանի կատարման պահանջին. աննախադեպ երկկողմանի հատուկ պայմանգրով սահմանների անձեռնմխելիության եւ տարածքային ամբողջականության ճանաչմանը, մինչդեռ մի կողմից՝ Հայաստանը նման հավելյալ քայլի դիմելու կարիք չուներ, քանի որ անդամակցելով ՄԱԿ-ին եւ ԵԱՀԿ-ին ընդունել է միջազգային իրավունքի այդ հիմնարար սկզբունքները, եւ, մյուս կողմից, չգիտես ինչու, արձանագրություններում հիշատակված չէ միջազգային իրավունքի մեկ այլ հիմնարար սկզբունք՝ ազգերի ինքնորոշման իրավունքը:
Այսպիսով ռեժիմի պնդումները այն մասին, թե իբր նրան հաջողվել է առանց նախապայմանների համաձայնության հասնել Թուրքիայի հետ, եւ մասնավորապես՝ տարանջատել հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորումը Ղարաբաղի խնդրի լուծումից, ակնհայտ կեղծիք են:
Իրականում, Հայաստանի վարչախումբը ցուցադրեց, որ, չունենալով ներքին լեգիտիմություն, այն պատրաստ է անընդունելի եւ անհարկի զիջումների գնալ արտաքին քաղաքականության բնագավառում՝ սեփական իշխանությունը ամրապնդելու եւ արտաքին լեգիտիմություն սատնալու նպատակով: Նման փաստերը խորացնում են կասկածները, որ ռեժիմը պատրաստ է նույնքան անընդունելի գործարքների գնալ նաեւ Ղարաբաղի հարցում»,-ասված է Կոնգրեսի հայտարարության մեջ:
Աղբյուր՝ Ա1+ (http://a1plus.am/am/politics/2009/09/11/levon-zurabyan)
Այսինքն մենք որ մեկին էլ դնենք, մեկ է ռուսաստանի վասալն է լինելու:
Անկեղծ եմ ասում ես շատ ուրախ եմ եթե ես կարողացա դա համոզել քեզ, կամ դու ի սկզբանե այդ կարծիքին էիր...
Այն հարցը ինչ դու տվեցիր, որ ում էլ փոխենք ՀԻՄԱ, ռուսական վասալն է լինելու ու դա փակ շղթա է, ես տվել եմ Լևոն Տեր Պետրոսյանին, քանի որ ինչ ասեցի դա ինքն էր բացատրել:
Նրա պատասխանը մոտավորապես հետևյալն էր, նա ով կարողացավ առանց ցնցումների այդ հարցը լուծի ես նրան նախագահ կընտրեմ, հենց հիմա կզիջեմ իմ տեղը ու իմ ամբողջ ինտելեկտը կդնեմ նրա տրամադրության տակ: Որ երիտասարդը, քաղաքական գործիչը կարողացավ ռեալ սցենար առաջարկել Հայաստանը ռուսասկան ազդեցությունից դուրս բերել, հատուկ նշում եմ, առանց մեծ ցնցումնների և կորուստնների անկախացնել, նա արժանի է դառնալ ՀՀ նախագահ...Գնացեք մտածեք:
Այդ "գնացեք մտածեք" մինչև հիմա աչքիս առաջ է...
Ես հետո հարցս շարունակում եմ, իսկ դուք ունեք նման սցենար: Հասկանալի պատճառններով ինքը չպատսախանեց, բայց գլխով բացասկան պատասխան տվեց: Հետո այլ կոնգրեսականներ, որոնք ևս մասնակցում են պայքարի մարտավարության մշակմանը բացատրեցին այդ մեխանիզմը, որով հնարավոր է ազատվել այդ ազդեցությունից:
Բայց դա էլի երկար պետք է գրեմ Բիձ ջան, եթե ցանկություն ունես հանդիպենք զրուցենք այս հարցով...
Մի բան ավելացնեմ միայն, որ խորանում ես Լևոնի մտածած ամբողջ պայքարի պրոցեսի մեջ ուղղակի բացի հիացմունքից ուրիշ զգացում չկա: Եթե իրոք հաշվարկնները իրականացան, այդ մարդու արձանը պետք է դրվի: Ուղղակի հանճարեղ է խաղում: Մասնավորպես հիմա, որ թվում է թե պայքարը մարել է, բայց իրականում լրիվ հակառակը:
Լրացում
Տեր-վասալ կապը առահասրակ 2 սույեկտների հարաբերություն է: Անկախ նրանից, թե մեկն ինչքան է կզած մյուսի դեմ, միևնույն է, վասալը սուբյեկտային ինքնությունություն ունի:
Կան 2 ծայրահեղ վիճակներ, որոնցից դեն հարաբերությունները դադարում են այդպիսին լինելու:
1- դա վասալի ընբոստությունն է, չենթարկվելը, նույնիսկ պատերազմով վասալությունից դուրս գալն է:
2- դա վասալի այնքան քռչոտանալն է, որ դադարում է ինքնուրույն սուբյեկտ լինելուց և վեր է ածվում տեղական փալասի, իսկ երկիրն էլ տարածքի:
Այս 2 վիճակների վառ պատկերը դրանք Վրաստանն ու Հայաստանն են:
Հիմա դու էդ մեր ներքին քռչին այնքան մեծ ուժ ես վերագրում, որ ինքն էլ է դրանից զարմացած, ու իրեն տղա հռչակած, փքված ման է գալիս:
Ծիծաղելի է, քռչին 2 միլոնով խելք հասկացնելու քո հաստատակամությունը, այն էլ այն դեպքում, որ քռչի այդ մի տեղի համար հետևից առնվազն մի 1,5 միլիոն անձնապես սպասող կա::[
Ծիծաղելի է, քռչին 2 միլոնով խելք հասկացնելու քո հաստատակամությունը, այն էլ այն դեպքում, որ քռչի այդ մի տեղի համար հետևից առնվազն մի 1,5 միլիոն անձնապես սպասող կա:
Բիձա ջան ինչքան ես սիրում թվերի վրա ֆիքսվել...:)
Չէ լավ իրականում ավելի քիչ մարդ է պետք: Չնայած այն մեխանիզմի համար, որի մասին ասում էի, կամ ավելի ճիշտ մեխանիզմնները, զուտ մարդկային ռեսուսրը բավական է...Բայց շատ ուրիշ ֆակտորններ կան:
Մի բան ավելացնեմ միայն, որ խորանում ես Լևոնի մտածած ամբողջ պայքարի պրոցեսի մեջ ուղղակի բացի հիացմունքից ուրիշ զգացում չկա: Եթե իրոք հաշվարկնները իրականացան, այդ մարդու արձանը պետք է դրվի: Ուղղակի հանճարեղ է խաղում: Մասնավորպես հիմա, որ թվում է թե պայքարը մարել է, բայց իրականում լրիվ հակառակը:
Եթե քաղաքականության մեջ նոր դեմքի երևալու առաջին մի քանի օրերին հիացմունք հնարավոր է: հետագայում այն պետք է փոխարինվի սառը դատողությամբ:
Իմ հիացմունքն էլ երկար էր տևել- մինչև 89 թվի հունիսը, երբ բանտից հետո ղարաբաղը դարձավ նաիրիտ փակել::ok
Ամեն օր' հանրահավաք
Երևանի քաղաքապետարանն ի գիտություն Է ընդունել Արտակ Զեյնալյանի' սեպտեմբերի 19-ին, 20-ին, 22-ին, 23-ին և 24-ին Մատենադարանին հարող տարածքում զանգվածային հրապարակային միջոցառումներ անցկացնելու մասին իրազեկումները:
«Հանրապետություն» կուսակցության քաղաքական խորհրդի անդամ Արտակ Զեյնալյանը սեպտեմբերի 8-ին Երևանի քաղաքապետարան է ներկայացրել իրազեկումներ սեպտեմբերի 19-ին, 20-ին, 21-ին, 22-ին, 23-ին և 24-ին զանգվածային հրապարակային միջոցառումներ անցկացնելու մասին:
Ըստ իրազեկումների' նախատեսվում է զանգվածային հրապարակային միջոցառումներ անցկացնել Մատենադարանին հարող տարածքում, որոնք կմեկնարկեն հանրահավաքով և կավարտվեն երթով:
Իրազեկումները քննարկվել են Երևանի քաղաքապետարանում' իրազեկումների հեղինակի բացակայությամբ:
«Միաժամանակ, առաջնորդվելով «Ժողովներ, հանրահավաքներ, երթեր և ցույցեր անցկացնելու մասին» ՀՀ օրենքի 13-րդ հոդվածի 1-ին կետի 2-րդ ենթակետով, ըստ որի' նշված օրը, ժամին և նշված վայրում անցկացվելու է մեկ այլ զանգվածային միջոցառում, որը բացառում է տվյալ միջոցառման անցկացումը, քաղաքապետարանն արգելեց ս/թ. սեպտեմբերի 21-ին զանգվածային միջոցառման անցկացումը:
«Ժողովներ, հանրահավաքներ, երթեր և ցույցեր անցկացնելու մասին» ՀՀ օրենքի 12-րդ հոդվածի 7-րդ մասի համաձայն' իրազեկումների հեղինակը պատշաճ կարգով ծանուցվել է կայացված որոշումների մասին»,-ասված է Երեւանի քաղաքապետարանի մամլո հաղորդագրության մեջ:
Որոշումները փակցվել են նաև Երևանի քաղաքապետարանի' քաղաքացիների ընդունելությունների սրահում' դրա համար նախատեսված և բոլորի համար մատչելի ու տեսանելի տեղում:
Հիշեցնենք, որ Հայ ազգային կոնգրեսը հանրահավաք է անցկացնելու նաեւ սեպտեմբերի 18-ին:
Ա1+ (http://a1plus.am/am/politics/2009/09/11/rally)
Ասեմ, որ Սեպտեմբերի 21-ի միտինգը չեն արտոնել, որտև միասիններն են ուզում ինչ որ երթ անեն:))
murmushka
11.09.2009, 19:30
Ամեն օր' հանրահավաք
սա էլ ասեմ ու ռադս քաշեմ օդանավակայան
բա որ ասում էի
աշուն է գալու, ... լավ է լինելու;) ՀԱՂԹԵԼՈՒ ԵՆՔ, որովհետև արդեն ՀԱՂԹԵԼ ԵՆՔ
Էսօր Մաշտոցի պողոտայով քայլում էի, ՀԻՄԱ-ի երիտասարդներին հանդիպեցի, թռուցիկներով իրազեկում էին հանրահավաքի մասին:victory:
միասիններին կտշենք ըտուց
բայց ափսոս շուրջօրյա չեն
Ամեն օր' հանրահավաք
Երևանի քաղաքապետարանն ի գիտություն Է ընդունել Արտակ Զեյնալյանի' սեպտեմբերի 19-ին, 20-ին, 22-ին, 23-ին և 24-ին Մատենադարանին հարող տարածքում զանգվածային հրապարակային միջոցառումներ անցկացնելու մասին իրազեկումները:
Հանրահավաքները դառնում են ինստիտուտ: Մնում է քաղաքափեդարանն իր միջոցներով նաև գովազդի դրանք ու ուսուցիչ, բժիշկ, բյուջետային աշխատողներին զոռով ուղարկի հանրահավաքներին մասնակցելու:
Պարզապես տեղեկացնեմ, որ ՀԱԿ կողմից չկա որևէ պաշտոնական արձագանք, որ այդ օրերին հանրահավաքներ են լինելու: Հանրահավաք հրավիրված է սեպտեմբերի 18-ին, օրակարգը ներկայացված է թռուցիկներում:
Ինչ վերաբերվում է մյուս օրերին, ապա այդ օրերին հանրահավաք անցկացնելու հայտ է ներկայացրել «Հանրապետություն» կուսակցությունից Արտակ Զեյնալյանը, իսկ հայտերն ի գիտություն ընդունվելու հաջորդ օրը Լևոն Զուրաբյանը եթե չեմ սխալվում ՀԺ-ի լրագրողին հարցին ի պատասխան ասել էր, որ իրենք այդ հայտերի հետ կապ չունեն: Բացառված չի, որ «Հանրապետություն» կուսակցությունը առանձին հանրահավաք է ուզում անցկացնել, կամ էլ այլ խնդիր է: Ենթադրում եմ, որ պատմության մանրամասները կիմանանք մինչև սեպտեմբերի 18-ը, իսկ ավելի հավանական է, որ վաղը:
Ինչպես գիտենք վաղը տեղի կունենա ՀԱԿ հանրահավքը:
Առաջարկում եմ միասին գնալ, ովքեր ցանկանում էն, թող թեմայում գրեն կամ ՊՄ կապնվեն ինձ հետ::)
Բոլոր նարնց ովքեր մտահոգվում էն հայ-թուրքական հարաբերությունների ու ղարաբաղյան խնդրի վերջին զարգացումներով և առաջարկում եմ ներկա գտնվել:
Բոլոր նրանք ովքեր կցանկան գալ, առաջարկում եմ ժամը 17.30-ին լինել , Կորյուն փողոցի վրա գտնվող Ցիտադել բիզնես կենտրոնի դիմաց, որտեղից միասին կգնանք հանրահավաքին:
Կարծում եմ խոսելու ժամանակը անցել է, ժամանակն է գործել:;)
Տրանսպորտ չկա
http://s48.radikal.ru/i122/0909/61/46a4df9d72f8.jpg (http://www.radikal.ru)
Մարզերից Երեւան եկող երթուղային տաքսիներն ու ավտոբուսներն այսօր կրկին մեկօրյա պարապուրդի են մատնվել:
Պատճառը այսօր կայանալիք Հայ ազգային կոնգրեսի հանրահավաքն է: Չեն աշխատում Կոտայքի մարզից, մասնավորապես' Աբովյանից, Բյուրեղավանից, Արզնիից Երեւան եկող երթուղային տաքսիները: Իսկ ոււղեւորները ստիպված են Երեւան հասնելու համար տաքսի պատվիրել: Բյուրեղավան քաղաքից աշխատանքի եկող «Ա1+»-ի աշխատակիցը պատմեց, որ ինքը ստիպված է եղել տաքսիով հասնել Երեւան:
Մեր ունեցած տեղեկություններով' Արզնի գյուղի մոտ կանգնած ոստիկանները ճանապարհից հետ են ուղարկել Բյուրեղավանի ուսանողական ավտոբուսը:
Ի դեպ, ոստիկանական մեքենաներ կային կանգնած նաեւ Երեւան- Ձորաղբյուր ճանապարհին: Հրազդան քաղաքը նույնպես շրջապատված է ոստիկաններով: Ինչպես «Ա1+»-ին տեղեկացրեց վանատուրցի Արշավիր Բոզինյանը, առավոտյան ժամը 9-ից բոլոր ճանապարհները փակ են: Նրա խոսքերով' վանատուրցիները մի մասը դեռ երեկ է եկել Երեւան, «քանի որ լավ ծանոթ են այս իշխանությունների գործելաոճին»:
Նշենք, որ այսօր ժամը 18.00-ին Մատենադարանի մոտ նախատեսված է Հայ Ազգային Կոնգրեսի հանրահավաքը եւ երթը, որն արտոնված է Երեւանի քաղաքապետարանի կողմից:
Ա1+ (http://a1plus.am/am/politics/2009/09/18/transport)
Մեղք էն:D
Հեսա դաշնակները կասեն, ճամփեքը փակել էն, որ մարդիկ իրենց հացադուլին չգան ու հետո կշեշտեն, որ դա ապացուցումա, որ իրենք էն իրական ընդդիմություն, սաշիկը վկա:hands
Այսօրվա կայանալիք հանրահավաքին, ինչպես միշտ, ամենաերկար ելույթը լինելու է ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր- Պետրոսյանինը: Ինչպես «Ա1+»-ին փոխանցեց Հայ Ազգային Կոնգրեսի ներկայացուցիչ Վլադիմիր Կարապետյանը, Լեւոն Տեր- Պետրոսյանը հանգամանորեն անդրադառնալու է վերջին զարգացումներին, մասնավորապես հայ-թուրքական արձանագրություններին, դրա ազդեցությանը Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության վրա եւ հատուկ շեշտ է դրվելու ներքաղաքական զարգացումներին, քաղբանտարկյալների շուրջ ստեղծված իրավիճակին:
«Կարծում եմ, որ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը նոր շեշտադրումներ կանի հայ-թուրքական բանակցությունների արդյունքում նախաստորագրված այս արձանագրությունների վերաբերյալ: Հայ Ազգային Կոնգրեսը 2 հայտարարություն է արել այս կապակցությամբ, բայց կարծում եմ, որ Լեւոն Տեր- Պետրոսյանը կբացի այդ հայտարարությունները եւ մատչելի կերպով կներկայացնի հանրությանը, թե մենք ինչ ենք մտածում եւ ի՞նչ ծրագրեր ունենք նման վտանգավոր զարգացումների դեմը առնելու համար»- ասում է Վլադիմիր Կարապետյանը:
Նրա խոսքերով' այսօրվա հանրահավաքին շատ հետաքրքիր զեկույցներ են լինելու: Կարապետյանը կարծում է, որ մոտ 5 ելույթ կլինի: Հանրահավաքում ելույթ կունենան նաեւ Հայաստանի ժողովրդական կուսակցության նախագահ Ստեփան Դեմիրճյանը եւ «Հանրապետություն» կուսակցության նախագահ Արամ Սարգսյանը:
Իսկ ինչ վերաբերում է հայ- թուրքական բանակցությունների նախաստորագրված արձանագրություններին, ապա Վլադիմիր Կարապետյանի խոսքերով, սա պարտադրված փաստաթուղթ է. «Սա թուրքական փաստաթուղթ է, թուրքական շահերը արտացոլող փաստաթուղթ: Դրա վկայությունը կա գրեթե բոլոր կետերում, բոլոր տողերում, եւ կարծում եմ, որ մեր դիվանագիտությունը ընդհանրապես չպետք է թույլ տար, որպեսզի նման խոցելի փաստաթուղթ առհասարակ լույս տեսներ եւ մանավանդ նախաստորագրվեր մեր կողմից»,- ասում է նա:
Իսկ ինչպե՞ս եք գնահատում Մարտի 1-ի դեպքերն ուսումնասիրող ժամանակավոր հանձնաժողովի զեկույցը' հարցին, Կոնգրեսի ներկայացուցիչն ասաց, որ մարտի 1-ի գործերով վստահելի հետաքննություն չի արվել. «Մենք մշտապես ասել ենք, որ այդ հանձնաժողովը համարում ենք կոծկման, պարտակման հանձնաժողով եւ զեկույցը ցույց տվեց, որ այն բազմաթիվ հարցերը, որ Հայ Ազգային կոնգրեսը եւ Մարդու իրավունքների պաշտպանը, բարձրացրել էին չկային պատասխաններ»:
Վլադիմիր Կարապետյանը կարծում է, որ թե հասարակությունը, թե միջազգային հանրությունը պահանջելու է, որպեսզի նոր հետաքննություն անցկացվի մարտի 1-ի գործերով:
Աղբյուր՝ Ա1+ (http://a1plus.am/am/politics/2009/09/18/vladimir-karapetyan)
Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ելույթը 2009թ. սեպտեմբերի 18-ի հանրահավաքին.
Սիրելի հայրենակիցներ,
Ուղիղ երկուսուկես ամիս է անցել Հայ Ազգային Կոնգրեսի գումարած նախորդ հանրահավաքից, եւ այդ ժամանակահատվածում մեր երկրում դրական առումով գրեթե ոչինչ չի փոխվել։ Դժվար է մատնացույց անել ներքին թե արտաքին քաղաքականության որեւէ բնագավառ, որում եթե ոչ իսկ շոշափելի նվաճում, ապա թեկուզ չնչին առաջընթաց արձանագրված լինի։ Ընդհակառակը, ամենուրեք մենք ականատեսն ենք ավազակապետական համակարգին բնորոշ արատավոր երեւույթների խորացման, պետության կատարյալ քրեականացման եւ երկրի առջեւ կանգնած խնդիրների էլ ավելի բարդացման։
Տնտեսություն
Թե ինչ է կատարվում տնտեսության բնագավառում, հայտնի է բոլորին։ Չնայած Հայաստանին տրամադրված հսկայական միջազգային վարկերին ու կառավարության ձեռնարկած հակաճգնաժամային միջոցառումներին, տնտեսությունը ինչպես գահավիժում էր, այնպես էլ շարունակում է գահավիժել, այն էլ՝ ավելի արագացված տեմպերով։ Դրա ամենապերճախոս վկայությունն է նախորդ տարվա համապատասխան ամիսների համեմատ ընթացիկ տարվա տնտեսական անկման դինամիկան. հունվար-ապրիլ՝ 9.3%, հունվար-մայիս՝ 15.7%, հունվար-հունիս՝ 16.3%, հունվար-հուլիս՝ 18.5%։ Եթե սրան գումարենք նաեւ արտաքին առեւտրի, մանավանդ արտահանման ծավալների շարունակվող կրճատումը, կապիտալի չդադարող արտահանումը, արտասահմանյան ներդրումների եւ բյուջեի հարկային եկամուտների անընդհատ նվազումը, ապա Հայաստանի տնտեսական վիճակի գնահատման այլ չափանիշ փնտրելու կարիք չի լինի։
Էլ որտեղ, եթե ոչ նշված մակրոտնտեսական ցուցանիշներում պետք է արտացոլվեր միջազգային վարկերի եւ կառավարության հակաճգնաժամային միջոցառումների արդյունավետությունը, ինչը, սակայն, իսպառ բացակայում է։ Իսկ սա նշանակում է, որ կա՛մ կառավարության հակաճգնաժամային միջոցառումները իրավիճակին համարժեք չեն, կա՛մ արտերկրից փոխառված ֆինանսական միջոցները ճիշտ չեն օգտագործվում, կա՛մ էլ՝ դրանք պարզապես մսխվում են։ Մի բան ակնհայտ է, որ այդ միջոցներից համարյա ոչինչ չի հասնում արդյունաբերողներին, մանր ու միջին բիզնեսին եւ գյուղատնտեսությանը, որոնց խթանման հետ է կապված, առաջին հերթին, երկրի տնտեսության վերականգնման ու զարգացման հույսը։ Ամենաողբալի վիճակում են հայտնվել մանավանդ մանր ու միջին ձեռնարկատերերը, որոնք մի կողմից ենթարկվում են անխնա հարկային կամայականությունների, մյուս կողմից՝ բարձր տոկոսադրույքների պատճառով զրկված են վարկեր ձեռքբերելու հնարավորությունից, իսկ երրորդ կողմից՝ խեղդվում են ապօրինի մաքսային արտոնություններով օժտված մենաշնորհային ընկերությունների մրցակցությունից։ Հրատապ միջոցներ ձեռք չառնելու պարագայում մանր ու միջին ձեռնարկատիրությունը մեկ տարի հետո պարզապես կդադարի գոյություն ունենալ, եւ երկրի ողջ տնտեսությունը կհայտնվի մոնոպոլիաների, իսկ ավելի ճիշտ, քրեաօլիգարխիկ համակարգի ձեռքում։
Իսկ ճգնաժամի խորացմանն ու սոցիալական դրության վատթարացմանը զուգընթաց, առաջիկա ձմռանը ժողովուրդը կզգա նաեւ գազի ու էլեկտրաէներգիայի թանկացման հետեւանքով իր վրա ընկած լրացուցիչ բեռի ծանրությունը։ Հետեւաբար, ստեղծված իրավիճակում կառավարության գործունեությունն այլ կերպ, քան ոչ արհեստավարժ, կամ հանցավոր, կամ էլ՝ անմեղսունակ, չի կարելի համարել։ Ընդ որում, խնդիրն ամենեւին անձերին չի վերաբերում, որովհետեւ նրանց փոփոխությունն անզոր է որեւէ կերպ ազդելու իրականության վրա։ Քոչարյանի եւ Սարգսյանի ձեւավորած ավազակապետական համակարգում այլ տիպի ու որակի կառավարություն չի կարող գոյություն ունենալ։ Անդրանիկ Մարգարյանի, Սերժ Սարգսյանի եւ Տիգրան Սարգսյանի գլխավորած կառավարություններն էությամբ իրարից ոչնչով չեն տարբերվում։ Եթե Սերժ Սարգսյանը շարունակի զբաղեցնել նախագահի աթոռը, հաջորդ կառավարությունը եւս նրանցից ոչնչով չի տարբերվելու։ Այնպես որ, անիմաստ է որեւէ հույս կապել վարչապետի եւ կառավարության հնարավոր փոփոխության հետ, ինչի մասին խոսակցությունները վերջերս հաճախակի են դարձել։ Դա, իհարկե, բացառված չէ, քանի որ Սերժ Սարգսյանին ինչ-որ պահի անպայման քավության նոխազ պետք է գալու։ Բայց այդ առթիվ ո՛չ պետք է ուրախանալ, ո՛չ էլ տխրել, քանի որ, ինչպես ասացի, դրանից ոչինչ չի փոխվելու։
Կարող է թվալ, թե ես մռայլ գույներով եմ ներկայացնում Հայաստանի տնտեսական վիճակը։ Հավատացնում եմ՝ իրականությունը շատ ավելի մռայլ է, քան իմ ներկայացրածը։ Պատահական չէ, որ Ա1+ գործակալության անցկացրած սոցիոլոգիական հարցումների համաձայն՝ հարցվածների 83%-ը դժգոհ է Հայաստանի իշխանություններից, իսկ 58%-ը պատրաստ է մշտական բնակություն հաստատել արտասահմանում։ Ես ո՛չ աղետ եմ գուժում, ո՛չ էլ ուզում եմ հուսահատություն սերմանել։ Բայց չեմ կարող նաեւ ճշմարտությունը թաքցնել, քանի որ դա անհարիր է թե՛ իմ, թե՛ Հայ Ազգային Կոնգրեսի սկզբունքներին։ Մեր ուժը եւ միակ զենքը ճշմարտությունն է, այլապես ժողովուրդը շուրջ երկու տարի չէր գա մեր ետեւից։ Որեւէ շեղում այս ճանապարհից՝ մեզ չի ներվի, եւ ժողովուրդը երես կթեքի մեզանից։ Բարոյական լինելուց բացի, ճշմարտությունը նաեւ քաղաքական կատեգորիա է, որովհետեւ այն չի կարող վերջիվերջո չհաղթանակել։
Ժողովրդավարություն եւ օրինականություն
Տնտեսականից ավելի անմխիթար վիճակում է շարունակում մնալ ժողովրդավարության եւ օրինականության բնագավառը՝ ավելի անմխիթար բացառապես այն պատճառով, որ վերջինս, ի տարբերություն տնտեսության, կախված է միայնումիայն իշխանությունների կամքից։ Ոչ թե օբյեկտիվ հանգամանքները, այլ իշխանություններն իրենք են որոշել, որ Հայաստանում օրինական ընտրություններ չպետք է անցկացվեն, որ ընդդիմություն չպետք է գոյություն ունենա, որ այլախոհությունը տեղ չպետք է գտնի տեղեկատվության էլեկտրոնային միջոցներում, որ ոչ ոք չպետք է համարձակվի մասնակցել հանրահավաքների, երթերի ու բողոքի ցույցերի, որ այս երեւույթները չհանդուրժողներն ու դրանց դեմ ըմբոստացողները պետք է ենթարկվեն հարկային ու ոստիկանական տեռորի, հեռացվեն աշխատանքից կամ հայտնվեն զնդաններում, իսկ իրական հանցագործները՝ ավազակապետության հենարանը հանդիսացող քրեական հեղինակությունները, կաշառակեր պաշտոնյաները, հարկերից խուսափող խոշոր ձեռնարկատերերը, պաշտոնատար անձանց եւ օլիգարխների ձեռքի տակ գործող զինված բանդաները, մարդասպաններն ու խուլիգանները պետք է զերծ մնան պատասխանատվությունից, ինչի վկայությունն են համարյա բոլոր աղմկոտ սպանությունների, կողոպուտների, ներիշխանական հաշվեհարդարների կանոնավոր պարտակումները։
Այս ամենի մասին այնքան է խոսվել ու գրվել, որ չարժե դրա վրա առանձնապես ծանրանալ։ Սակայն չեմ կարող շրջանցել հետեւյալ երկու կոնկրետ իրողությունները, որոնք էական նշանակություն ունեն երկրի բարոյահոգեբանական մթնոլորտի պայմանավորման, հետեւաբար, հույժ հրատապ քաղաքական բովանդակության առումով.
1. Հայ ժողովրդի ամենաարժանավոր զավակներից 19-ը դեռեւս շարունակում է մնալ բանտերում։ Նրանց ներկայացված են նույն շինծու մեղադրանքները, որոնցով դատապարտված էին համաներմամբ ազատ արձակված մնացյալ քաղբանտարկյալները։ Ի՞նչն է, արդ, պատճառը, որ նույն մեղադրանքներով ամբաստանված մարդկանցից ոմանց վրա տարածվեց համաներումը, իսկ մյուսների վրա՝ ոչ։ Պատճառներից մեկը ես նշել եմ իմ նախորդ ելույթներից մեկում. դա Սերժ Սարգսյանի քինախնդրությունն է, իշխանություն բանեցնելուց ու ցավ պատճառելուց ստացած հաճույքը, մեծահոգի գործ կատարելու անընդունակությունը, եթե կուզեք՝ սադիզմը։
Սակայն եթե այս պատճառը նողկալի է մարդկային առումով, մանավանդ պետական այրի պարագայում, ապա մյուսն ավելի նենգ ու դավադրական է քաղաքական տեսակետից։ Տասնինը հոգին պատանդ են պահվում Ղարաբաղյան հակամարտության մոտալուտ հանգուցալուծման առթիվ սպասվող ժողովրդական հուզումները զսպելու կամ նվազեցնելու նկատառումով։ Վարչախմբին թվում է, թե եթե վերջիններս մնան բանտերում, մարդիկ կզգուշանան մասնակցել բողոքի ցույցերին՝ նրանց բախտին չարժանանալու համար։ Ավելորդ է նշել, իհարկե, որ սա սին հույս է, քանի որ, երբ քաղբանտարկյալներն անգամ շատ ավելի բազմաթիվ էին, միեւնույն է, այդ հանգամանքը չվախեցրեց մարդկանց, որոնք մեկուկես տարի շարունակ չլքեցին պայքարի առաջին գիծը։
Ինքնըստինքյան հասկանալի է, որ քանի դեռ վերջին քաղբանտարկյալը տուն չի վերադարձել, խնդիրը, ինչպես նախկինում, մնալու է Կոնգրեսի եւ Համաժողովրդական շարժման գլխավոր առաջնահերթություններից մեկը։ Քաղբանտարկյալների անհապաղ ազատ արձակումը բխում է թե՛ հասարակության, թե՛ պետության, եւ թե՛ Ղարաբաղի շահերից՝ մանավանդ եթե նկատի ունենանք, որ նրանցից շատերը Ղարաբաղյան ազատամարտի մասնակիցներ ու հերոսներ են։ Ուստի իշխանությունների հապաղումն այս հարցում ոչ միայն հակարդյունավետ է, այլեւ քաղաքականապես անհեռատես ու վտանգավոր, եթե չասենք՝ դավաճանական։
2. Մյուս ցավոտ, բայց չլուծված խնդիրը մնում է մարտի 1-ի ոճրագործության լիակատար բացահայտումը եւ նրա բուն պատասխանատուների նկատմամբ արդարադատության իրականացումը։ Պատրանքներ չպետք է փայփայել. հակառակ հասարակական պահանջին ու միջազգային հանրության ճնշումներին, ներկա իշխանությունների օրոք, ինչպես հոկտեմբերի 27-ի պարագայում, այս ոճրագործությունը չի բացահայտվելու եւ իրական հանցագործները պատասխանատվության չեն ենթարկվելու։ Դա ապացուցելն առանձնապես մեծ ջանք չի պահանջում, որովհետեւ բոլորիս աչքի առջեւ, մեկուկես տարի շարունակ, Հայաստանի ոստիկանությունը, Ազգային անվտանգության ծառայությունը, Հատուկ քննչական ծառայությունը, Դատախազությունը եւ դատարանները ցինիկաբար զբաղված են կատարված հանցագործությունները կոծկելու, հետաքննության ընթացքը շեղելու, վկաներին ահաբեկելու կամ կաշառելու, իրեղեն ապացույցները կեղծելու կամ ոչնչացնելու գործով։
Սակայն ինչ էլ անեն, միեւնույն է, կեղծիքի այս հանցավոր մեքենան մշտապես կանգնած է լինելու հետեւյալ կոնկրետ հարցերին պատասխանելու հարկադրանքի առջեւ. ովքե՞ր են սպանությունների հեղինակները եւ ի՞նչ պատժի են ենթարկվել նրանք։ Հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործության պարագայում, գոնե բուն կատարողներին դատելով, իշխանությունները կարողացան, թեկուզ ժամանակավորապես, իրենց զերծ պահել պատասխանատվությունից։ Մարտի 1-ի դեպքում դա շատ ավելի դժվար, գրեթե անհնար է լինելու։ Ուստի կարծում եմ, սպանությունների գծով իշխանությունները վերջիվերջո դատելու են մեկ-երկու ցածրաստիճան ոստիկանի, եւ դրանով խնդիրը փակված համարելու։ Արդյոք դա կբավարարի միջազգային հանրությանը, թե՞ ոչ՝ չգիտեմ։ Բայց որ Հայաստանի հասարակությունը այդ դեղահաբը կուլ չի տա՝ չեմ կասկածում։
Համենայն դեպս, Հայ Ազգային Կոնգրեսը վճռականորեն է տրամադրված ինչպես ոճրագործության ամբողջական բացահայտման, այնպես էլ նրա բոլոր դերակատարներին՝ սադրիչներին, կազմակերպիչներին ու մարդասպաններին համարժեք իրավական պատասխանատվության ենթարկելու հարցում՝ ընդհուպ մինչեւ Հաագայի դատարան։ Կոնգրեսին, Ժառանգություն կուսակցության համագործակցությամբ, արդեն իսկ հաջողվել է Փաստահավաք խմբի միջոցով ապշեցուցիչ ու անհերքելի բացահայտումներ կատարել, որոնք շուտով կհասցվեն ավարտի, եւ մարտի 1-ի եղկելի ոճրագործության ողջ պատկերը պարզ կդառնա յուրաքանչյուր բանական մարդու համար։ Եթե Ռոբերտ Քոչարյանին եւ Սերժ Սարգսյանին թվում է, թե իրենք մարտի 1-ը մարսելու են, ապա նրանք չարաչար սխալվում են։
Հայ-թուրքական հարաբերություններ
Անցնելով Հայաստանի արտաքին քաղաքականության մարտահրավերների քննությանը, բնականաբար, մենք պետք է կանգ առնենք հայ-թուրքական հարաբերությունների եւ Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման խնդիրների վրա։ Հայ-թուրքական հարաբերություններում ամեն ինչ պարզ է։ Սերժ Սարգսյանից կորզելով հայ եւ թուրք պատմաբանների հանձնաժողով ստեղծելու մասին համաձայնությունը, Թուրքիան կարողացավ հմտորեն կանխել Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների կողմից Հայոց ցեղասպանության ճանաչման վտանգը եւ սահմանի բացումը հետաձգել մինչեւ Ղարաբաղի հարցի լուծումը կամ, առնվազն, լուծման գործընթացում նշանակալի առաջընթացի արձանագրումը։ Հայաստանն, ըստ այդմ, մինչեւ Ղարաբաղյան խնդրի կարգավորումը Թուրքիայի հարցում անելիք չունի եւ դատապարտված է կրավորական դերակատարության։
Ներկայումս մեր երկրում քննարկվող ամենագլխավոր թեման Ֆուտբոլային դիվանագիտության շրջանակներում Սերժ Սարգսյանի Թուրքիա մեկնել-չմեկնելու հարցն է դարձել, կարծես ավելի կարեւոր հարց գոյություն չունի կամ դրանից ինչ-որ բան է կախված։ Հայ Ազգային Կոնգրեսն, ի դեմս Լեւոն Զուրաբյանի եւ Աշոտ Սարգսյանի, արդեն տվել է այս հարցի սպառիչ պատասխանը, որը, մասնակի լրացումներով, հարկ եմ համարում կրկնել ավելի լայն լսարանի առջեւ, որպիսին սույն հանրահավաքն է։ Սերժ Սարգսյանի Թուրքիա մեկնել-չմեկնելն այլեւս որեւէ նշանակություն չունի, քանի որ Հայ-թուրքական հարաբերությունների բնագավառում նա ինչ սխալ, որ կարող էր գործել, արդեն իսկ գործել է, մանավանդ Ցեղասպանության իրողությունը կասկածի տակ դնելու եւ այն սակարկության առարկա դարձնելու հարցում։ Ուստի ո՛չ մեկնելով, ո՛չ էլ չմեկնելով վիճակը շտկել հնարավոր չէ։
Ինչպես ձեզ հայտնի է, վերջերս Սերժ Սարգսյանը կտրուկ հայտարարել է, որ Թուրքիա կմեկնի միայն մի պարագայում՝ այն է, եթե սահմանը մինչ այդ բացված լինի։ Վերջնագիր թվացող այս հայտարարությունը երկու իրողություն է բացահայտում։ Առաջին, որ, այսպես կոչված, «Ճանապարհային քարտեզը» ստորագրելու դիմաց ապրիլի 22-ին Թուրքիան Սերժ Սարգսյանին խոստացել է բացել սահմանը։ Եւ երկրորդ, որ Սարգսյանը նեղացած է թուրքերից՝ այդ խոստումը դրժելու պատճառով։ Այնուամենայնիվ, տվյալ հայտարարությունը վերջնագիր համարել չի կարելի, քանի որ Սարգսյանը նույն հայտարարության մեջ հարկ է համարել անմիջապես ավելացնել, որ պատրաստ է Թուրքիա մեկնել նաեւ այն դեպքում, եթե դրությունը մոտ լինի սահմանի բացման շեմին։ Սույն լրացմամբ նա կամա թե ակամա մատնում է, որ արդեն կայացրել է մեկնելու վճիռը, քանի որ «շեմ» բառն այնքան առաձգական է, որ ինչ ասես կարելի է դրա տակ հասկանալ։
Սակայն սա չէ էականը, այլ այն, թե ինչու է, այնուամենայնիվ, Սարգսյանը նեղացել թուրքերից։ Որ քեզ խաբե՞լ են։ Է՛հ, թող չխաբվեիր։ Մի՞թե պարզ չէ, որ եթե ոչ մարդկային հարաբերություններում, ապա քաղաքականության մեջ, որքան էլ բարոյական առումով մերժելի, մեղավորը ոչ թե խաբողն է, այլ խաբվողը։ Ուստի եթե խաբվել ես, ապա պիտի նեղանաս, առաջին հերթին, քեզանից։ Կամ էլ, եթե Թուրքիան իսկապես խախտել է պայմանավորվածությունները, ապա քաջություն ունեցիր բացեիբաց հայտարարել այդ մասին եւ ճշգրտումներ մտցրու քո քաղաքականության մեջ։ Ինչեւէ, սրանք զուտ հռետորական հարցեր ու բացականչություններ են, քանի որ միեւնույն է, Սերժ Սարգսյանը ուզի-չուզի գնալու է Թուրքիա՝ նախ, որովհետեւ հակառակը նրան թույլ չեն տա, եւ երկրորդ, նա չի կարող խափանել Ֆուտբոլային դիվանագիտությունը, քանի որ այն ինքն է նախաձեռնել։ Իսկ չմեկնելու պարագայում, որը քիչ հավանական է, Սարգսյանը ավելի մեծ վնաս կպատճառի մեր երկրին եւ ավելի նվաստացուցիչ ու ծիծաղելի վիճակի մեջ կդնի իրեն։ Ինչ վերաբերում է օգոստոսի 31-ին հրապարակված հայ-թուրքական արձանագրություններին, ապա առայժմ բավարար համարելով Հայ Ազգային Կոնգրեսի ձեզ ծանոթ պաշտոնական գնահատականը, չեմ բացառում, որ մի այլ առիթով դրանց անդրադառնամ ավելի հանգամանորեն։
Այս պահին հարկ եմ համարում շեշտել միայն հետեւյալը. նույնիսկ Սերժ Սարգսյանի կողմից Ցեղասպանությունը զոհաբերելու դիմաց, Թուրքիան այդ արձանագրությունները չի վավերացնելու եւ Հայաստանի հետ սահմանը չի բացելու մինչեւ չլուծվի Ղարաբաղի հարցը։ Ինչ վերաբերում է Կոնգրեսի հայտարարության առթիվ արտահայտված որոշ դժգոհություններին, ապա ստիպված եմ հիշեցնել, որ այն ամենի մասին, որոնց շուրջ այսօր աղաղակում են մնացյալ քաղաքական ուժերը, մենք բազմիցս ահազանգել ենք վերջին երկու տարիների ընթացքում, բայց մեր ահազանգերին ոչ ոք ուշադրություն չի դարձրել։ Մենք մեր խոսքն ասել ենք ժամանակին, այլ ոչ թե ուրիշների պես սպասել հանգուցալուծման փաստի առաջ կանգնելուն, որպեսզի դրանից հետո վայնասուն բարձրացնենք։ Ո՞ւմ է պետք ուշացած վայնասունը, երբ այլեւս գործընթացի վրա գրեթե անհնար է ազդել։ Ես մեծ մտավախություն ունեմ, որ հակառակ Կոնգրեսի հնչեցրած մշտական ահազանգերին, նույնը տեղի է ունենալու նաեւ Ղարաբաղի պարագայում. մի օր արթնանալու են, տեսնեն ամեն ինչ ստորագրված-վերջացած է, ու դրանից հետո սուգուշիվան անեն։
Լեռնային Ղարաբաղ
Եթե հայ-թուրքական հարաբերություններում, ինչպես ասվեց, ամեն ինչ պարզ է, ապա շատ ավելի բարդ է Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման գործընթացում տիրող վիճակը։ Պնդումներ են շրջանառվում, թե իբր Մեդվեդեւ-Ալիեւ-Սարգսյան վերջին հանդիպման ժամանակ (17/18.07.2009) ստորագրվել է, այսպես կոչված, շրջանակային համաձայնագիրը։ Թե ինչ հիմքեր ունեն այդ պնդումները, ես չգիտեմ. հավանաբար, նախնական ինչ-որ արձանագրություն ստորագրվել է։ Բայց սա չէ կարեւորը։ Ամբողջ խնդիրն այն է, որ անկախ ստորագրված լինելու կամ չլինելու հանգամանքից, կարգավորման գործընթացը մտել է մի հանգրվան, որից Սերժ Սարգսյանը նահանջի կամ ետդարձի ճանապարհ չունի։
Ի՞նչն է ինձ հիմք տալիս նման կտրուկ եզրակացություն կատարելու։ Առաջին հերթին, անշուշտ, նախագահներ Օբամայի, Մեդվեդեւի եւ Սարկոզիի հուլիսի 10-ի աննախադեպ հայտարարությունը, որով նրանք փաստորեն ազդարարում են իրենց անձնական ներգրավվածությունը Ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացում, ու դրանով նշանակալիորեն բարձրացնում սեփական երկրների միջնորդական առաքելության մակարդակը։ Նման բան, սովորաբար տեղի է ունենում հակամարտությունների կարգավորման ավարտական փուլում, ինչը նշանակում է, որ հեռու չէ նաեւ Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման ավարտը։
Նույնքան նշանակալի է նաեւ հայտարարության բուն բովանդակությունը, որում բացահայտված են կարգավորման հիմնական սկզբունքներից հետեւյալ վեցը.
- Լեռնային Ղարաբաղի հարակից շրջանների վերադարձ Ադրբեջանի վերահսկողությանը.
- Լեռնային Ղարաբաղի միջանկյալ կարգավիճակ՝ անվտանգության եւ ինքնակառավարման երաշխիքների ապահովմամբ.
- Հայաստանը Լեռնային Ղարաբաղին կապող միջանցք.
- Լեռնային Ղարաբաղի վերջնական իրավական կարգավիճակի սահմանում՝ իրավականորեն պարտավորեցնող կամարտահայտության միջոցով.
- Բոլոր ներքին տեղահանվածների ու փախստականների՝ իրենց նախկին բնակության վայրերը վերադառնալու իրավունք.
- Անվտանգության միջազգային երաշխիքներ՝ խաղաղապահ գործողության ներառմամբ։
Քանի որ հայտարարությունն արվել է նախագահների մակարդակով, ապա պետք է ենթադրել, որ սրանք այն սկզբունքներն են, որոնք այլեւս բանակցելի ու փոփոխության ենթակա չեն։ Ալիեւն ու Սարգսյանը հո չեն նստի-վիճի Օբամայի, Մեդվեդեւի եւ Սարկոզիի հետ, ինչպես կարող էին վարվել Բրայզայի, Մերզլյակովի եւ Ֆասիեի պարագայում։ Վիճելն անիմաստ է, որովհետեւ Ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացում ներգրավված երեք գերտերությունների նախագահներն արդեն կայացրել ու ազդարարել են իրենց վերջնական վճիռը։ Դատելով պաշտոնական արձագանքից, Ադրբեջանը կարծես‑թե վիճելու խնդիր էլ չունի, քանի որ անթաքույց ցնծությամբ է ընդունել կարգավորման առկա ծրագիրը, միաժամանակ կատարելով որոշ այլ մանրամասների բացահայտումներ, որոնցից գլխավորն այն է, որ հինգ շրջաններ վերադարձվելու են անմիջապես, իսկ Քելբաջարը եւ Լաչինը՝ հինգ-վեց տարի հետո։
Ինչ վերաբերում է Հայաստանի արձագանքին, ապա պաշտոնական քարոզչամեքենան զերծ է մնում մանրամասների բացահայտումից եւ առանց որեւէ խանդավառության թութակի պես շարունակ կրկնում, որ խնդրո առարկա ծրագիրը լիովին բավարարում է հայկական կողմի երեք հիմնական պահանջները՝ Ղարաբաղի անվտանգության միջազգային երաշխիքների ապահովում, Հայաստանի ու Ղարաբաղի միջեւ ցամաքային կապի հաստատում, եւ Ղարաբաղի ինքնորոշման իրավունքի իրագործում։ Այժմ տեսնենք՝ երեք նախագահների հայտարարության պարունակած սկզբունքները հաստատո՞ւմ են այս պնդումները, թե ոչ։ Սակայն մինչ այդ նշենք, որ հայտարարությունը շարադրված է եզովպոսյան լեզվով, այլաբանությունների եւ եւֆիմիզմների առատ գործածությամբ, ինչը նպատակ է հետապնդում հեշտացնել հակամարտող կողմերի պատասխանատուների գործը, այսինքն նրանցից յուրաքանչյուրին հնարավորություն տալ իր ուզածի պես մեկնաբանելու վերոհիշյալ սկզբունքները եւ դրանք մատուցելու սեփական հասարակություններին։ Դիվանագիտության մեջ այսպիսի հոգեբանական հնարքների կիրառումն ամենեւին հազվադեպ չէ։
Ինչեւէ, ինչպես նշեցինք, Հայաստանի իշխանությունների պնդումներից մեկի համաձայն՝ կարգավորման առկա ծրագիրը Ղարաբաղի անվտանգության միջազգային երաշխիքներ է ապահովում, նկատի ունենալով, անկասկած, տարածքների վերադարձից հետո Լեռնային Ղարաբաղի նախկին ինքնավար մարզի սահմանների երկայնքով բազմազգ խաղաղապահ ուժերի տեղակայումը։ Թվում է, գերտերությունների նախագահների հայտարարությունը հաստատում է այս իրողությունը, քանի որ նրա 6-րդ կետում նշված է. «Անվտանգության միջազգային երաշխիքներ՝ խաղաղապահ գործողության ներառմամբ»։ Սակայն հարց է ծագում, թե ինչու է Ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացում դեռեւս 1990-ական թվականների կեսերից շրջանառության մեջ գտնվող «խաղաղապահ ուժերի տեղակայում» հասկացությունը հանկարծ վերածվել «խաղաղապահ գործողություն» անորոշ արտահայտության։ Արդյոք սա պատահական վրիպո՞ւմ կամ մանրո՞ւք է. չեմ կարծում։ Ամենայն հավանականությամբ, տեղի է ունեցել հետեւյալը։ Հանդիպելով բարդությունների եւ համաձայնության չգալով խաղաղապահ ուժերի ազգային կազմի ու թվաքանակի շուրջ, ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահությունը որոշել է շրջանցել այդ հարցը եւ ներկա պահին գտնել մի ձեւակերպում, որը կքողարկի խնդրի էությունը, իսկ ապագայում կարող է հիմք դառնալ տարբեր մեկնաբանությունների։ Չեմ բացառում, որ «խաղաղապահ գործողություն» կոչեցյալը վերջիվերջո ավարտվի ոչ թե խաղաղապահ ուժերի, այլ մեկ-երկու հազար միջազգային դիտորդների տեղակայմամբ, ինչը, ամենամեծ ցանկության դեպքում անգամ, դժվար է Ղարաբաղի անվտանգության երաշխիք համարել։ Ի դեպ, որ բանը կարող է վերջանալ դրանով, բխում է ոչ միայն վերը բերված փաստարկներից, այլեւ կողմնակիորեն հաստատվում Մինսկի խմբի համանախագահների թափանցիկ ակնարկներով։
Նույնքան կասկածելի ու երերուն է «Հայաստանի ու Ղարաբաղի միջեւ ցամաքային կապի հաստատման» մասին արվող պնդումը։ Թեեւ Օբամայի, Մեդվեդեւի եւ Սարկոզիի հայտարարության մեջ ամրագրված է «Հայաստանը Լեռնային Ղարաբաղին կապող միջանցքի» ստեղծման գաղափարը, սակայն հայտնի չէ, թե ինչ է իրենից ներկայացնում այդ միջանցքը։ Մասնավորապես պարզ չեն հետեւյալ հարցերը. ե՞րբ է որոշվելու միջանցքի կարգավիճակը; ի՞նչ լայնություն է ունենալու այն; եւ վերջապես, ո՞ւմ վերահսկողության տակ է գտնվելու նրա տարածքը։ Հինգ շրջանների վերադարձի դիմաց հայկական կողմը պետք է ստանար գոնե տվյալ հարցերի սպառիչ պատասխանը։ Կամ ավելին՝ միջանցքի կարգավիճակի հարցը ոչ թե պետք է թողնվեր ապագային, այլ լուծվեր կարգավորման ներկա փուլում։ Ժամանակին Մինսկի խմբի համանախագահները շրջանառության մեջ էին դրել Լաչինի միջանցքի հարցի լուծման երեք տարբերակ. - այն փոխանակել Մարդակերտի եւ Մարտունու շրջանների Ադրբեջանի կողմից գրավված տարածքների հետ, շուրջ 400 քառ. կմ. մակերեսով. - միջանցքի տարածքը 99 տարվա ժամկետով վարձակալության հանձնել Հայաստանին. - նույն ժամկետով միջանցքը դնել միջազգային վերահսկողության տակ։ Խնդիրն այն չէ, թե որքան ընդունելի էին նշված առաջարկները, այլ այն, որ միջանցքի կարգավիճակի սահմանումը օրակարգի հարց էր դեռեւս տարածքների վերադարձին նախորդող փուլում։ Մինչդեռ այսօր այդ հարցում կատարյալ անորոշություն է տիրում, ինչը մտավախություն է առաջացնում, որ տարածքները վերադարձնելուց հետո միջանցքի գաղափարն ինչ-որ պահի պարզապես կարող է հանգեցվել Հայաստանի եւ Ղարաբաղի միջեւ ազատ տրանզիտի ապահովման գաղափարին։ Եւս մի մտավախության տեղիք է տալիս այն, որ եթե միջանցքի հարցը չկապակցվի տարածքների վերադարձի հետ եւ նրա կարգավիճակն այս փուլում չսահմանվի, ապա Ադրբեջանը, օգտագործելով Լաչինի եւ Մեղրու շրջանների փոխանակման վերաբերյալ Ռոբերտ Քոչարյանի տխրահռչակ առաջարկի նախադեպը, մի օր կվերարծարծի դեպի Նախիջեւան համարժեք միջանցքի տրամադրման կամ ազատ տրանզիտային ճանապարհի ապահովման պահանջը։
Ինչ վերաբերում է Հայաստանի իշխանությունների երրորդ պնդմանը, ըստ որի, կարգավորման քննարկվող ծրագիրը «Ղարաբաղի ինքնորոշման իրավունքի իրագործում» է նախատեսում կամ պաշտոնական քարոզչության մի այլ ձեւակերպմամբ՝ այդ ծրագրում «Ղարաբաղը ճանաչվում է որպես ինքնորոշման իրավունքի սուբյեկտ», ապա այն ավելի հանգամանալից բացատրության կարիք է զգում։ Այս պնդման հիմքն, ակնհայտորեն, միջնորդ երկրների երեք նախագահների հուլիսի 10-ի հայտարարության հետեւյալ կետերն են - ա. «Հիմնական սկզբունքներն արտացոլում են բանական փոխզիջում, հիմնված Հելսինկյան վերջնական ակտի՝ Ուժի չկիրառման, Տարածքային ամբողջականության եւ Ժողովուրդների հավասար իրավունքների ու Ինքնորոշման սկզբունքների հիման վրա» - բ. «Լեռնային Ղարաբաղի վերջնական կարգավիճակի սահմանում՝ իրավականորեն պարտավորեցնող կամարտահայտության միջոցով»։ Քանի որ տարածքային ամբողջականության եւ ժողովուրդների ինքնորոշման սկզբունքներն ի բնե հակասում են միմյանց, ապա առաջին կետն ունի զուտ հոգեբանական նշանակություն, հետեւաբար, անիմաստ է նրանից քաղաքական եզրակացություններ կատարել։ Փաստաթղթում այդ կետը տեղ է գտել միայն այն նպատակով, որպեսզի Ադրբեջանի եւ Հայաստանի ղեկավարությունը տվյալ փուլում սեփական հասարակություններին կարողանա համոզել, թե իբր Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցն ապագայում լուծվելու է կողմերից յուրաքանչյուրի ակնկալած սկզբունքի հիման վրա։
Առաջին հայացքից ավելի առարկայական է թվում մյուս կետը, որը Հայաստանի պաշտոնական քարոզչությունը ներկայացնում է որպես Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցով հանրաքվեի անցկացման որոշման ամրագրում։ Սակայն անհասկանալի է մնում, որ եթե խոսքն իսկապես վերաբերում է հանրաքվեին, ապա ինչու այդ բառի փոխարեն հայտարարության բնագրում տեղ է գտել «կամարտահայտություն» բառը։ Հանրաքվե նշանակելու համար պետք է օգտագործվեր գոնե «ժողովրդի կամարտահայտություն» կապակցությունը։ Ըստ այդմ, ակնհայտ է, որ ամեն ինչ արվել է «հանրաքվե» բառից խուսափելու համար։ Ինչո՞ւ։
Հիշեցնեմ, հանրաքվեի գաղափարը շրջանառության մեջ է դրվել, այսպես կոչված, Պրահյան գործընթացում եւ ապա տեղ գտել Մադրիդյան առաջարկներում։ Այնուհետեւ հանդիպելով ադրբեջանական կողմի դիմադրությանը, համանախագահներն ստիպված եղան այդ բառը փոխարինել «պլեբիսցիտ» կամ «ժողովրդական հարցում» բառերով։ Երբ դա էլ չգոհացրեց ադրբեջանցիներին, հայտնվեց, ահա, «կամարտահայտություն» անորոշ ձեւակերպումը, ինչը հակամարտության կողմերին հնարավորություն է տալիս այն մեկնաբանել ու իրենց հասարակություններին մատուցել սեփական հայեցողությամբ։ «Կամարտահայտությունն», այո՛, կարող է մեկնաբանվել որպես հանրաքվե, սակայն ցանկության դեպքում «կամարտահայտություն» կարող է համարվել նաեւ Ղարաբաղի նախագահի ստորագրությունը կամ Ազգային Ժողովի որոշումը։ Դատելով զարգացումներից, պետք է արձանագրել, որ խնդիրը, դժբախտաբար, վերջիվերջո հանգելու է նման իրողության։
Այդուհանդերձ, նույնիսկ սա չէ էականը։ Եթե կարգավորման սկզբունքներում թեկուզ հստակորեն նշված լիներ «հանրաքվե» բառը, ապա դա դեռեւս ոչինչ չէր նշանակի, որովհետեւ առանց որոշակի պայմանների հստակեցման, այն կմնար որպես դատարկ հնչյուն։ Այդ պայմանները, որոնք ես ներկայացրել եմ իմ նախորդ ելույթներից մեկում, հետեւյալն են. - ո՞վ է կազմակերպելու հանրաքվեն՝ ՄԱ՞Կ-ը, ԵԱ՞ՀԿ-ը, Ադրբեջա՞նը, թե՞ Ղարաբաղը. - ե՞րբ է տեղի ունենալու հանրաքվեն. - ո՞ր տարածքում է անցկացվելու հանրաքվեն. - ովքե՞ր են մասնակցելու հանրաքվեին. - ինչպե՞ս է ձեւակերպվելու հանրաքվեի դրված հարցը. - ինչպիսի՞ իրավական հետեւանքներ է ունենալու հանրաքվեն։ Որքան էլ տհաճ, անհնար է չնկատել, որ նորացված Մադրիդյան առաջարկներում ո՛չ այս հարցերն են հստակեցված, ո՛չ իսկ «հանրաքվե» բառն է օգտագործված։
Այսպիսով, Հայաստանի պաշտոնական քարոզչության երեք հիմնական պնդումներն էլ չեն համապատասխանում իրականությանը. կարգավորման ներկա ծրագիրը ո՛չ Ղարաբաղի անվտանգության միջազգային երաշխիքներ է պարունակում, ո՛չ Հայաստանի ու Ղարաբաղի միջեւ ցամաքային կապ ապահովում, ո՛չ էլ Ղարաբաղի ինքնորոշման իրավունքի իրագործման հնարավորություն նախատեսում։ Այս էական տարրերի բացակայությունը նշանակում է, որ սկզբնապես որպես կարգավորման փաթեթային տարբերակ մտահղացված Մադրիդյան առաջարկը վերածվել է զուտ փուլային տարբերակի։ Այսինքն, Հայաստանի իշխանությունները, երկար դեգերումներից ու խարխափումներից հետո, վերադարձել են տասը տարի առաջ իրենց կողմից կտրականապես մերժված եւ պարտվողական համարված տարբերակին, ինչը խոստովանելու քաջություն նրանք, բնականաբար, չունեն։
Հարց է առաջանում. եթե պիտի վերադառնայիք փուլային տարբերակին, ապա ինչի՞ համար էր այս տասը տարվա կորուստը, իր բոլոր բացասական հետեւանքներով՝ Հայաստանի եւ Ղարաբաղի բնակչության նվազում, ուժերի հարաբերակցության փոփոխություն հօգուտ Ադրբեջանի, միջազգային ասպարեզում Հայաստանի դիրքերի թուլացում եւ այլն։ Բայց սա հարցի միայն մի կողմն է։ Մյուս, ավելի ցավալի կողմն այն է, որ 1997թ. փուլային տարբերակը հայկական կողմի համար շատ ավելի նպաստավոր էր, քան այսօրվա լուծումը, թեկուզ միայն շնորհիվ այն բանի, որ նրանում հստակորեն երաշխավորված էր միջազգային խաղաղարար ուժերի տեղակայումը եւ խոսք չկար ադրբեջանցի փախստականների բուն Ղարաբաղ վերադառնալու մասին։
Ի՞նչ պատճառով է Ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացը հասել այսօրվա անմխիթար վիճակին։ Առաջին եւ գլխավոր պատճառն, անշուշտ, Ղարաբաղի՝ որպես հակամարտության կողմի դուրսմղումն է այդ գործընթացից։ Քաղաքական գործիչներից ու իշխանամետ քաղաքագետներից շատերը թերագնահատում են այս փաստի նշանակությունը, իսկ ոմանք՝ նաեւ աղավաղում նրա էությունը, այն հանգեցնելով բանակցություններին Ղարաբաղի մասնակցելու կամ չմասնակցելու հարցին։ Այնինչ հակամարտության կողմ լինելու իրողության էությունը ոչ թե այդ ֆորմալ հանգամանքն է, այլ այն, որ մինչեւ 1998 թվականը ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահները իրենց մշակած գրավոր առաջարկները, Հայաստանից ու Ադրբեջանից բացի, ներկայացրել են նաեւ Ղարաբաղին, ինչը նշանակում է, որ վերջինիս համաձայնությունը պարտադիր էր կարգավորման որեւէ տարբերակի իրագործման համար։ Այլ կերպ ասած, Ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացում Հայաստանը, Ադրբեջանը եւ Լեռնային Ղարաբաղը լիովին իրավահավասար սուբյեկտներ էին՝ օժտված վետոյի իրավունքով։ Երբ այս պարզ ճշմարտությունը չեն հասկանում Ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացից հեռու մարդիկ, ներելի է, իսկ երբ չի հասկանում կամ ձեւացնում է, թե չի հասկանում Վարդան Օսկանյանը, դա արդեն տարօրինակ է, եթե չասենք՝ անբարոյական։
Վերջին գրավոր առաջարկը, որ ներկայացվել է Ղարաբաղին, այսպես կոչված, «Ընդհանուր պետության» տարբերակն է։ Դրանից հետո մշակված առաջարկները՝ Քի-Վեստյան եւ Մադրիդյան տարբերակները, ներկայացվել են միայն Ադրբեջանին եւ Հայաստանին։ Այսինքն, 1999 թվականից սկսած, Ղարաբաղը դե ֆակտո դադարել է հակամարտության կողմ լինելուց, թեեւ դե յուրե պահպանում է ԵԱՀԿ Բուդապեշտյան գագաթնաժողովում ձեռքբերված այդ կարգավիճակը։ Ողջ դժբախտությունն այն է, որ Բուդապեշտյան գագաթնաժողովի որոշումը, որը թերեւս Ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացում հայկական դիվանագիտության մեծագույն նվաճումը կարելի է համարել, ոտնատակ է արվել ոչ թե համանախագահների կամ Ադրբեջանի, այլ հայկական կողմի, մասնավորապես, Ռոբերտ Քոչարյանի, Վարդան Օսկանյանի եւ Արկադի Ղուկասյանի ջանքերով։ Նրանք գործել են բանական հիմնավորում եւ արդարացում չունեցող ճակատագրական սխալ, որի հետեւանքները ծանր են նստելու Հայաստանի եւ Ղարաբաղի վրա։
Ղարաբաղյան հակամարտության մեզ համար ոչ նպաստավոր մոտալուտ հանգուցալուծման մյուս պատճառը, որքան էլ պարադոքսալ թվա, ավազակապետության կողմից Հայաստանի ազգային հարստության սանձարձակ կողոպուտն է, որի մեջ ներքաշված են ինչպես ողջ պետական համակարգը, այնպես էլ քրեաօլիգարխիկ տնտեսական վերնախավը։ Ես առիթներ ունեցել եմ կոնկրետ փաստերի հիման վրա հայտարարելու, որ վերջին տասը տարիների ընթացքում բարձրաստիճան պետական պաշտոնյաների եւ իշխանությունների հովանավորությունը վայելող խոշոր ձեռնարկատերերի կողմից հափշտակվել է Հայաստանի ազգային հարստության կեսից ավելին, միլիարդավոր դոլարների հասնող մի գումար, որը մեր հայրենասեր «ընտրյալների» ձեռքով կա՛մ ծախսվել է վայելքների, ցոփությունների ու շքեղությունների վրա, կա՛մ էլ արտահանվել օտար երկրներ։ Կարելի է տարակուսել, թե ինչ կապ կա այդ երեւույթի եւ Ղարաբաղի հարցի միջեւ։ Կապն ուղղակի եւ ակնհայտ է։ Դա ես բացահայտել եմ դեռեւս 2007թ. հոկտեմբերի 26-ի իմ ելույթում, նշելով հետեւյալ պարզ ճշմարտությունը. «Եթե այդ գումարը ներդրվեր Արցախում, ապա վերջինս արդեն անկախ կլիներ»։ Անկախության մասին ասվածը թերեւս չափազանցություն է, բայց որ այդ պարագայում Արցախն այսօր բազմամարդ ու ծաղկուն երկիր կլիներ, հետեւաբար, իրադարձությունների վրա ազդող լուրջ քաղաքական գործոն կհանդիսանար, կասկածից վեր է։
Իսկ երրորդ պատճառը, թերեւս կարիք էլ չկա հիշեցնելու, Սերժ Սարգսյանի ոչ լեգիտիմ լինելու իրողությունն է, ինչը նրան ստիպում է միջազգային հանրությանը հաճոյանալու եւ դրա շնորհիվ որոշ լեգիտիմություն ձեռքբերելու նպատակով անհարկի զիջումներ կատարել թե՛ հայ-թուրքական հարաբերությունների, եւ թե՛ Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման գործընթացում։ Որքան էլ փորձենք, այս հարցերում նրա դրսեւորած տարօրինակ վարքագծի այլ բացատրություն դժվար է գտնել։ Լեգիտիմության խնդիր չունենալու պարագայում նրան ոչինչ չէր ստիպում հայտարարել, որ սահմանի բացման դիմաց պատրաստ է համաձայնել հայ եւ թուրք պատմաբանների հանձնաժողովի ստեղծմանը կամ խիստ զիջողական դիրք գրավել Ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացում։ Տպավորություն է ստեղծվում, որ հանուն իր բռնազավթած իշխանության լեգիտիմացման, նա պատանդ է դարձել այնպիսի անխախտելի պայմանավորվածությունների, որոնցից ետ կանգնելու որեւէ հնարավորություն չունի։ Ընդ որում, այդ պայմանավորվածություններն, ըստ երեւույթին, ձեռք են բերվել դեռեւս նախագահական ընտրություններից առաջ։ Այլապես անհնար է բացատրել միջազգային հանրության ընդգծված հանդուրժողական վերաբերմունքը ինչպես կեղծված ընտրությունների, այնպես էլ մարտի 1-ի ոճրագործության եւ ընդդիմության ու ժողովրդի դեմ կիրառված բռնությունների նկատմամբ։
Հայ Ազգային Կոնգրեսը, բացառությամբ իր մասը կազմող որոշ ուժերի, մշտապես հայտարարել է, որ կողմ է փոխզիջումների հիման վրա Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի խաղաղ կարգավորմանը, որպես գլխավոր սկզբունք դիտելով վերջինիս հավասարակշռվածությունը։ Փաստերի վերը կատարված վերլուծությունը ցույց է տալիս, սակայն, որ կարգավորման ներկա ծրագրում խախտված է հենց այդ սկզբունքը. Ադրբեջանը ստանում է շատ ավելին, քան Ղարաբաղը եւ Հայաստանը։ Այլ կերպ արտահայտված, Սերժ Սարգսյանը, անընդունելի նկատառումներով, գնում է մի լուծման, որը, մեղմ ասած, նպաստավոր չէ հայկական կողմի համար, իսկ ավելի խիստ՝ վտանգի է ենթարկում Լեռնային Ղարաբաղի գոյությունը։ Հնարավո՞ր է, արդյոք, շրջել իրադարձությունների զարգացման ընթացքը կամ ինչ-որ կերպ ազդել նրա վրա։ Այս հարցերի քննությանն է նվիրված, ահա, ելույթիս վերջավորությունը։
Իրադարձությունների ընթացքն, իհարկե, բոլորովին այլ կլիներ, եթե Լեռնային Ղարաբաղի ղեկավարությունը, արձագանքելով Կոնգրեսի՝ ժամանակին հնչեցրած ահազանգին, տեր կանգներ ԵԱՀԿ Բուդապեշտյան գագաթնաժողովի որոշմամբ սահմանված հակամարտության կողմի իր կարգավիճակին եւ Հայաստանի իշխանություններին արգելեր հանդես գալու իր անունից։ Դա չարվեց, եւ, անհարմար վիճակից դուրս գալու համար, Ղարաբաղի ղեկավարությունը բավարարվեց հակամարտության կարգավորման գործընթացում իր մասնակցության անհրաժեշտության մասին արված արտաքուստ սկզբունքային, բայց իրականում դատարկ հայտարարություններով։ Ղարաբաղի պաշտոնյաներն ու քաղաքական գործիչները սիրում են տեղի-անտեղի կրկնել, որ հավատում են Սերժ Սարգսյանին եւ համոզված են, որ նա փաստաթուղթ չի ստորագրի կամ, իրենց խոսքով ասած, Ղարաբաղը չի տա։ Հավատն, անշուշտ, հարգանքի արժանի զգացում է, բայց, դժբախտաբար, ո՛չ քաղաքական կատեգորիա։ Վերջին հաշվով, Սերժ Սարգսյանն էլ, իր հերթին, հավատաց թուրքերին, բայց դա չխանգարեց, որ վերջիններս հուսախաբ անեն նրան։ Ուստի, թող ներվի ասել, ղարաբաղցիների հավատն այս հարցում հավատ չի ներշնչում։
Բանականությունը հուշում է, որ Ղարաբաղի ղեկավարների վարքագծի հիմքում բոլորովին այլ դրդապատճառներ են թաքնված։ Սերժ Սարգսյանը չէր կարող ամենայն մանրամասնությամբ նրանց ներկայացրած չլինել կարգավորման ծրագրի ողջ բովանդակությունը։ Հետեւաբար, եթե տեղեկացված լինելու պարագայում անգամ, ղարաբաղցիները որեւէ շոշափելի քայլ չեն ձեռնարկում սեփական խնդրի անցանկալի լուծումը կանխելու ուղղությամբ, ապա դա նշանակում է, նրանք համաձայն են այդ լուծմանը։ Իսկ եթե, համաձայն չլինելով հանդերձ, չեն ուզում հակադրվել Սերժ Սարգսյանին, ապա դա է՛լ ավելի վատ բան է նշանակում, այն է՝ նրանց համար ավելի կարեւոր է ոչ թե Ղարաբաղի ճակատագիրը, այլ Հայաստանում ղարաբաղյան կլանի իշխանության պահպանումը։
Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման աննպաստ ընթացքը շրջելու առումով շատ ավելի մեծ նշանակություն կունենար Սերժ Սարգսյանի հրաժարականը եւ Հայաստանում սահմանադրական կարգի վերականգնումն ու լեգիտիմ իշխանության ձեւավորումը։ Եթե անգամ իշխանափոխությունը չհանգեցներ Ղարաբաղյան կարգավորման տրամաբանության արմատական փոփոխությանը, ապա առնվազն նախադրյալներ կստեղծեր էապես բարելավելու ներկայումս քննարկվող ծրագիրը։ Լեգիտիմ իշխանությունը հարկադրված չէր լինի անհարկի զիջումներ կատարելու եւ նահանջելու հայկական կողմի երբեմնի ուժեղ դիրքերից, որքան էլ դրանք խարխլված լինեն Ռոբերտ Քոչարյանի եւ Սերժ Սարգսյանի ապաշնորհ ու անպատասխանատու քաղաքականության հետեւանքով։ Իշխանափոխությունն, ըստ այդմ, Ղարաբաղյան կարգավորման ներկա գործընթացի վրա վճռորոշ ազդեցություն գործելու եւ նրա վտանգավոր հետեւանքները կանխելու միակ միջոցն է։
Իշխանափոխությունը կարող է տեղի ունենալ երկու ճանապարհով։ Առաջին եւ ամենամեղմ ճանապարհը Սերժ Սարգսյանի ինքնակամ հրաժարականն է։ Հայաստանի եւ Ղարաբաղի իշխանամերձ շրջանակներում շշուկներ են պտտվում, թե անկախ իր պահվածքից ու կատարած հայտարարություններից, միեւնույն է, Սարգսյանը որեւէ փաստաթուղթ չի ստորագրի, իսկ եթե այնուամենայնիվ հարկադրված լինի ստորագրել, ապա հրաժարական կտա։ Պնդողներ կան, որ վերջինս ինքն էլ անձնական զրույցներում բազմիցս հաստատել է Ղարաբաղի խնդրի անընդունելի լուծման պարտադրանքի պարագայում հրաժարական տալու իր մտադրությունը։ Այդուհանդերձ, այդ շշուկներն, իմ կարծիքով, հիմքեր չունեն եւ տարածվում են ընդամենը Ղարաբաղի ճակատագրով մտահոգվածների մտավախությունները թեկուզ ժամանակավորապես փարատելու նպատակով։ Սերժ Սարգսյանն այնքան է խճճվել իր լեգիտիմության ճանաչման դիմաց միջազգային հանրության առջեւ ստանձնած պարտավորությունների ցանցում, որ ամենամեծ ցանկության դեպքում անգամ չի կարող չստորագրել իրեն առաջարկված վերջնական համաձայնագիրը։ Միջազգային հանրությունը բազմաթիվ լծակներ ունի այդ բանը Սարգսյանին թույլ չտալու համար՝ սկսած նրա լեգիտիմության խնդրի եւ Հայաստանում քաղբանտարկյալների առկայության փաստի արծարծումից, ավարտած նրա դեմ կուտակած վարկաբեկիչ նյութերով, այլ կերպ ասած, կոմպրոմատներով։
Իշխանափոխության մյուս ճանապարհը Սերժ Սարգսյանի հարկադրական հրաժարականն է, որը կարող է տեղի ունենալ համաժողովրդական դժգոհության հզոր ու տեւական ալիքի բարձրացման միջոցով։ Ինչպես հանգամանալից քննությամբ փորձել եմ հիմնավորել 2008թ. դեկտեմբերի 21-ի իմ ելույթում, Հայ Ազգային Կոնգրեսը միայնակ ի զորու չէ լուծելու այդ խնդիրը։ Ժամանակն ու տեղը չեն ներում կրկնել այդ ելույթի բոլոր փաստարկները։ Ցանկացողները կարող են դրանց ծանոթանալ «Վերադարձ» վերնագիրը կրող վերջերս հրատարակված իմ գրքում։ Փաստ է, որ Կոնգրեսը Հայաստանի միակ քաղաքական կազմակերպությունն է, որ հստակորեն դրել եւ հետեւողականորեն հետապնդում է Սարգսյանի հրաժարականի եւ արտահերթ խորհրդարանական ու նախագահական ընտրությունների անցկացման պահանջը։ Ուրիշ ոչ ոք առայժմ նման պահանջով հանդես չի եկել։ Դա ինչ‑որ կերպ կարելի էր հասկանալ, քանի դեռ իշխանափոխությունը դիտվում էր սոսկ որպես սահմանադրական կարգի վերականգնմանն ուղղված ներքաղաքական խնդիր, որի հետ շատերը կարող էին չհամաձայնել, բայց բոլորովին անհասկանալի է այն պարագայում, երբ ակնհայտորեն դրանից է կախված Լեռնային Ղարաբաղի բախտը։
Ուրեմն, մնում է եզրակացնել, որ ո՛չ ժողովրդավարությունը, ո՛չ էլ Ղարաբաղը մնացյալ քաղաքական ուժերին պետք չեն։ Ընդ որում, պետք չեն ոչ միայն իշխանական կոալիցիայի մաս կազմող կուսակցություններին, այլեւ համակարգի բարիքներից օգտվող գրպանային քաղաքական կազմակերպություններին, քրեաօլիգարխիկ տնտեսական վերնախավին, հայրենասիրությամբ զբաղվող նոմենկլատուրային մտավորականությանը, գիտությունների ակադեմիայի նախագահությանն ու ակադեմիական ինստիտուտների տնօրեններին, պետական բուհերի ռեկտորներին, ինչպես նաեւ բազմաթիվ լրագրողների ու քաղաքագետների։ Ես չեմ ուզում անուններ տալ. դրանք հայտնի են բոլորիդ։ Ո՞ւր են այդ մարդիկ, ինչո՞ւ են լռում, ինչո՞ւ աղաղակ չեն բարձրացնում։ Եթե նրանց իսկապես մտահոգում է Ղարաբաղի ապագան, ապա ի՞նչն է խանգարում, որ մի անգամ էլ իրենք փողոց դուրս գան, վրաններ խփեն, շուրջօրյա հանրահավաքներ ու երթեր կազմակերպեն, բանտեր ընկնեն, կանգնեն Հայոց փառապանծ բանակի ու Ղարաբաղից բերված զորքերի արձակած գնդակների առջեւ։ Թե՞ կարծում են, որ զրկանքներն ու զոհողություններն ուրիշների բաժինն են, իսկ իրենք կոչված են միայն հայրենասիրություն խաղալու եւ փափուկ կյանք վայելելու։
Հայ Ազգային Կոնգրեսն ապացուցելու կարիք չունի, որ հանուն ժողովրդի իղձերի իրականացման պատրաստ է ցանկացած զոհողության ու զրկանքի։ Սակայն դժբախտաբար, մինչեւ բոլոր նշածս ուժերը ոտքի չկանգնեն եւ բացահայտ կերպով Սերժ Սարգսյանից հաշիվ չպահանջեն Ղարաբաղյան կարգավորման բնագավառում վարած կործանարար քաղաքականության համար, Կոնգրեսն իր ջանքերի առավելագույն մոբիլիզացման պարագայում անգամ չի կարող միայնակ կանխել Ղարաբաղին սպառնացող վտանգը։ Այս դառը ճշմարտությունը ոմանց կասկածելի է թվում, եւ Կոնգրեսին երբեմն մեղադրում են, թե խուսափելով վճռական գործողություններից, նա սպասում է Ղարաբաղի հարցում Սերժ Սարգսյանի ձախողմանը, որպեսզի դրանից հետո, ժողովրդական ընդվզման անխուսափելի ալիքի վրա, տիրի Հայաստանի իշխանությանը։ Մի կողմ թողնելով այն հարցը, թե ինչու նման պարագայում Կոնգրեսի քննադատներն իրենք ոտքի չեն հանում ժողովրդին, այդ կասկածներին մեկընդմիշտ վերջ դնելու նպատակով հայտարարում եմ.
ա. Հայ Ազգային Կոնգրեսին Ղարաբաղի կորստյան գնով ձեռքբերված իշխանություն պետք չէ.
բ. Նախագահի պաշտոնից Սարգսյանի հրաժարականի պարագայում ես իմ թեկնածությունը չեմ առաջադրելու, բացառությամբ Ռոբերտ Քոչարյանի առաջադրման դեպքի.
գ. Հայաստանում սահմանադրական կարգի վերականգնման գործում ես ինձ համարել եմ ընդամենը գործիք, եւ պատրաստ եմ մինչեւ վերջ կատարել այդ դերը։
Սպասելով Հայաստանի մյուս քաղաքական ուժերի ակտիվացմանը եւ ասպարեզը ժամանակավորապես տրամադրելով նրանց, Կոնգրեսն այսօր չի հայտարարում իր հաջորդ հանրահավաքի օրը, որի մասին ձեզ կտեղեկացվի լրացուցիչ։ Կախված այդ ուժերի արձագանքից, մենք ձեզ հետ միասին կորոշենք մեր հետագա անելիքը։ Ես ընդհանրապես չեմ սիրում խնդիրներն անձնավորել, բայց երբ անուններ չեն հնչում, բոլորը ձեւացնում են, թե խոսքն իրենց չի վերաբերում։ Ուստի եթե արձագանք չլինի, ապա հաջորդ հանրահավաքում, թերեւս, ստիպված լինեմ նաեւ անուններ տալ։ Հարկ եմ համարում ավելացնել, որ հաջորդ հանրահավաքի օրը չհայտարարելու որոշումը պայմանավորված է նաեւ մի այլ ծանրակշիռ հանգամանքով։ Ի զարմանս ողջ հասարակության, վերջին մեկուկես տարվա ընթացքում շուրջ հարյուր անգամ մերժելով հանրահավաք անցկացնելու վերաբերյալ Կոնգրեսի ներկայացրած դիմումները, իշխանությունները հանկարծ մեզ թույլատրել են անցկացնել միանգամից վեց, այն էլ անընդմեջ հանրահավաք։ Ի՞նչ կարող է սա նշանակել։ Ըստ երեւույթին երկու բան. կա՛մ Եւրոխորհրդի Խորհրդարանական Վեհաժողովի առաջիկա նիստից առաջ, իշխանություններն ուզում են ցույց տալ, թե Հայաստանում վերացված են հանրահավաքների, երթերի ու ցույցերի անցկացման սահմանափակումները, կա՛մ էլ, որ ավելի հավանական է, Սերժ Սարգսյանը ծրագրել է Կոնգրեսին ներքաշել ինչ-որ ստոր խաղի մեջ, որին մենք, բնականաբար, տուրք տալու իրավունք չունենք։
Իսկ այժմ՝ բարի երթ եւ մինչ նոր հանդիպում։
Ambrosine
18.09.2009, 23:47
Ելույթից հատված դիտեցի, կարող եմ ասել, որ պապին մատ արեց՝ հայտարարելով, որ չի առաջադրվի սերժի հրաժարականի դեպքում, եթե Քոչարյանը չառաջադրվի :hands
Ելույթից հատված դիտեցի, կարող եմ ասել, որ պապին մատ արեց՝ հայտարարելով, որ չի առաջադրվի սերժի հրաժարականի դեպքում, եթե Քոչարյանը չառաջադրվի :hands
Իսկ անցած տարի հայտարարել էր, որ եթե Սերժը թեկնածությունը հանի, ինքն էլ կհանի:;)
Ambrosine
19.09.2009, 00:09
Երեխեք, երթից պատմեք... հանրապետության հրապարակով անցնելուց դաշնակների մոտ հո չե՞ք գոռացել՝ սերժիկ հեռացիր :D կարողա՞ վաղը լսենք դաշնակների կոլապսի մասին :D
Երեխեք, երթից պատմեք... հանրապետության հրապարակով անցնելուց դաշնակների մոտ հո չե՞ք գոռացել՝ սերժիկ հեռացիր :D կարողա՞ վաղը լսենք դաշնակների կոլապսի մասին :D
Իսկ ես էսօր երթին չեմ մասնակցել :(
Պատմածներից հասկացա, որ ոստիկանները դաշնակներին բարիկադավորել են էնպես, որ իրար նույնիսկ չտեսնեն :)
բ. Նախագահի պաշտոնից Սարգսյանի հրաժարականի պարագայում ես իմ թեկնածությունը չեմ առաջադրելու, բացառությամբ Ռոբերտ Քոչարյանի առաջադրման դեպքի.
Այսինքն՞.
Ինչ է, քո ինադու պետք է սերժը հրաժարվի՞ Սերժն ու դու սպարրինգ պատնյորներ եք՞, տուն- տունա՞.
Եթե դու չես առաջադրվում, բա ով է փոխարինողը՞ -գոնե մեկ– երկու անուն ասա, որ հիմիկվանից մարդիկ իմանան թե ում հետ են գնում.
Սա էլ նոր տեսակի մաս-մաս ցվրվելու ձև է՞.
Գործողություն- չկա, հետագա ծրագիր չկա, նորից գնացեք տուն -հետո կասենք՞.
լավ ա.:[:o:D
Ժողովուրդ, չլինի՞ սկսել եք պայքարի էս ձևից էլ հիասթափվել :8
Գնալ միտինգ - լսել ճառ - գնալ տուն:
Ambrosine
19.09.2009, 02:43
Այսինքն՞.
Ինչ է, քո ինադու պետք է սերժը հրաժարվի՞ Սերժն ու դու սպարրինգ պատնյորներ եք՞, տուն- տունա՞.
Եթե դու չես առաջադրվում, բա ով է փոխարինողը՞ -գոնե մեկ– երկու անուն ասա, որ հիմիկվանից մարդիկ իմանան թե ում հետ են գնում.
Սա էլ նոր տեսակի մաս-մաս ցվրվելու ձև է՞.
Գործողություն- չկա, հետագա ծրագիր չկա, նորից գնացեք տուն -հետո կասենք՞.
լավ ա.:[:o:D
Հենց սերժը հրաժարական տա, ինքը կհայտնի իր աջակցությունը ինչ-որ մեկին:
Իմ կարծիքով ինքը հրաժարվում է երբևէ առաջադրվելուց, որպեսզի փակի բոլոր այն բերանները, որոնք ասում էին, թե ինքը իշխանության կռիվ է անում:
Սերժ Սարգսյանի հրաժարակնի դեպքում (եթե էդպիսի բան լինի) ՀԱԿ-ը կորոշի թե ինչ ձևաչափով է մասնակցելու ընտրություններին, ունենալու ա միասնական թեկնածու, թե ոչ, և այլն:
Տեր-Պետրոսյանի էս խոսքն ավելի շատ, Բիձա, ուղղված է ոչ թե Սերժ Սարգսյանին, այլ ազգաբնակչության այն շերտերին, ովքեր այս պայքարն աթոռակռիվ են համարում: Սա այդ մարդկանց հասկացնելու փորձ է, թե ՀԱԿ-ն ինչ նպատակներ ունի:
Տեր-Պետրոսյանն իր ճառի մեջ (նախորդ ելույթներում էլ), նշեց թե ինչքան կարևոր է մեր շարժմանը նորանոր խմբերի միավորվելը՝ միասնական ճակատով, մի բուռ կազմած պայքարը մինչև վերջ հասցնելու համար: Սա հստակ ուղերձ է:
Գնալ միտինգ - լսել ճառ - գնալ տուն:
Եթե ակնարկդ ինձ ու իմ երթին չմասնակցելուն էր վերաբերվում, ապա միանշանակ ոչ :)
Ինձ պարզապես ինչ-ինչ հանգամանքներից ելնելով այսօրվա երթին մասնակցելը հարմար չէր, թեև շատ էի ուզում:
Ելույթից հատված դիտեցի, կարող եմ ասել, որ պապին մատ արեց՝ հայտարարելով, որ չի առաջադրվի սերժի հրաժարականի դեպքում, եթե Քոչարյանը չառաջադրվի :hands
Եթե գիտես, որ Սերժը հրաժարական չի տա, ապա ինչ ասես կարելի է խոստանալ կամ հայտարարել «Սերժի հրաժարականի դեպքում»: Ճոռոմ նախադասությունների տեղը կարելի էր հայտարարել, որ մասնավորապես Նիկոլ Փաշինյանը անտեղի ու անիմաստ նստած է բանտում, և ցույց անել դատախազության դիմաց նույնքան ժողովդրով, ոչ թե ճառ կարդալ: Ամեն դեպքում նույն հոդվածով կարող էին Լևոնին զրկել անձեռնմխելիությունից ու նստացնել, Նիկոլը արել է այն, ինչ Լևոնը՝ ելույթներ է ունեցել: Միակ տարբերությունն այն է, որ Լևոնին դատելը սկանդալային էր լինելու, իսկ Նիկոլի անունը Եվրոպայում քչերը գիտեն: Եվ մյուս տարբերությունն այն է, որ Նիկոլը մարտի մեկին Լուսավորիչ փողոցի վրա էր, իսկ Լևոնը «տնային կալանքի» մեջ, նորից նրա նախագահ լինելու հետ պայմանավորված հանգամանքներով: Իսկ հիմա Լևոնը ճառ է կարդում ու բոլորին ուղարկում տուն մտածելու, ինքն էլ բոլորի հետ միասին, իսկ Նիկոլը բոլորին ուղարկում է փողոց չգիտես ինչ անելու: Ու ամենախոխման այն է, որ Լևոնը սպասում է մյուս քաղաքական ուժերի ակտիվացմանը, իսկ Նիկոլը սպասում է ժողովրդի մեջ հասարակ մարդկանցից քաղաքացիների ձևավորմանը ու նրանց չգիտեմ ինչ անելուն: Ես արդեն կասկածում եմ, որ Նիկոլն ինքը պայմանավորվել է, որ ինքը մնալու է բանտում, թե չէ որ դուրս գա, մեղադրելու են ակտիվ գործողություններ չանելու մեջ:
Մի խոսքով, հաղթանակը մոտ է եթե մյուս քաղաքական ուժեր ակտիվանան, թե որոնք են այդ ուժերը, Ալլահ բիլիյոր…
Ու ամենախոխման այն է, որ Լևոնը սպասում է մյուս քաղաքական ուժերի ակտիվացմանը, իսկ Նիկոլը սպասում է ժողովրդի մեջ հասարակ մարդկանցից քաղաքացիների ձևավորմանը ու նրանց չգիտեմ ինչ անելուն:
Վիշապ ձյա, մտահոգություններդ ու տրամաբանական ուղղությունդ հասկանում եմ (չեմ կիսում): Միայն նշեմ, որ այս երկու նշածներդ ոչ միայն իրար չեն հակասում, այլև փոխլրացնում են:
Եթե ակնարկդ ինձ ու իմ երթին չմասնակցելուն էր վերաբերվում, ապա միանշանակ ոչ :)
Ինձ պարզապես ինչ-ինչ հանգամանքներից ելնելով այսօրվա երթին մասնակցելը հարմար չէր, թեև շատ էի ուզում:
Չէ, Չուկ, քեզ նկատի չունեի; Ես ընդհանրապես եմ ասում; Հանրահավաքից հետո լսեցի` ինչպես են մարդիկ ամեն կողմից խոսում, որ էսպիսի հանրահավաքները չեն կարող որևէ կերպ ազդել Սերժի ընտրած արտաքին քաղաքական կուրսի վրա: Ղարաբաղյան հարցի լուծումը «տրամաբանական» լուծման է գնում, իսկ մենք ընդամենը սահմանդրական լոլոներ ենք լսում: Ինչպես պիտի դեմ կանգնենք սկսված գործընթացներին. ըստ էության դրա մասին ոչինչ չասվեց:
Իսկ իմ գծած սխեմայից երթը բաց թողները ոչ մի հետին միտք չուներ: Կարող եմ նաև երթն էլ ներառել, դրանից բան չի փոխվի.
Գնալ միտինգ - լսել ճառ - մասնակցել երթին - գնալ տուն;
Հետո՞ :think
Չէ, Չուկ, քեզ նկատի չունեի; Ես ընդհանրապես եմ ասում; Հանրահավաքից հետո լսեցի` ինչպես են մարդիկ ամեն կողմից խոսում, որ էսպիսի հանրահավաքները չեն կարող որևէ կերպ ազդել Սերժի ընտրած արտաքին քաղաքական կուրսի վրա: Ղարաբաղյան հարցի լուծումը «տրամաբանական» լուծման է գնում, իսկ մենք ընդամենը սահմանդրական լոլոներ ենք լսում: Ինչպես պիտի դեմ կանգնենք սկսված գործընթացներին. ըստ էության դրա մասին ոչինչ չասվեց:
Իսկ իմ գծած սխեմայից երթը բաց թողները ոչ մի հետին միտք չուներ: Կարող եմ նաև երթն էլ ներառել, դրանից բան չի փոխվի.
Գնալ միտինգ - լսել ճառ - մասնակցել երթին - գնալ տուն;
Հետո՞ :think
Այ հետոն շատ բարդ է: Դու իհարկե ճիշտ ես, որ ժողովրդի զգալի հատված հետոն չի պատկերացնում, կամ գուցե բոլորը (առնվազն գերակշիռ մեծամասնությունը): Նաև շատերը սկսել են լոլո համարել ու դա էլ ա հասկանալի (օրինակ թեկուզ վերևի գրառման հեղինակը՝ Վիշապը):
Ի՞նչ ա սա նշանակում: Որ վիճակն անելանելի՞ ա:
Իհարկե ոչ:
Սա նշանակում է, որ վիճակը ծայրահեղ ծանր ա ու դա հստակ գիտակցում են շարժման ղեկավարները: Օրինակ Տեր-Պետրոսյանի երեկվա ելույթը կարելի ա անվանել խոր մտահոգություն, արթնանալու կոչ:
ՀԱԿ-ն էսօրվա վիճակով ՀՀ ամենաուժեղ քաղաքական ուժն ա, ամենաշատ կողմնակիցներ, համախոհներ ու համակիրներ ունեցող ուժն ա: Վերլուծական միտք ունեցող բազում գործիչներ ունեցող ուժն ա և այլն:
Բայց ոչ բավարար, թերևս վճռական փոփոխությունների համար: Մենք ՀՅԴ չենք, որ ձևական հացադուլ հայտարարենք ԱԳ-ի մոտ, մենք ժառանգություն չենք, որ ձևական քննարկումներ պահանջենք: Մեր անելիքը պիտի լուրջ լինի, մտածված ու կշռադատված: Լավագույն տարբերակը կլինի, որ մեծ հոսքեր վերջապես իրենց ամբիցիաները թողնելով միանան մեզ, բայց միակ լուծումը չի:
հ.գ. Ամենայն հավանականությամբ առաջիկայում հանդիպում կունենանք ՀԱԿ ղեկավար կազմի ներկայացուցիչների հետ: Մասնակցել ցանկացողները թող կապի մեջ լինեն:
Հենց սերժը հրաժարական տա, ինքը կհայտնի իր աջակցությունը ինչ-որ մեկին:
Իմ կարծիքով ինքը հրաժարվում է երբևէ առաջադրվելուց, որպեսզի փակի բոլոր այն բերանները, որոնք ասում էին, թե ինքը իշխանության կռիվ է անում:
Այո, փակում է այն մարդկանց բերանները, որոնք պնդում են, թե ինքը իշխանակռիվ է անում, բայց ավելի է բացում այն մարդկանց բերանները, որոնք պնդում են, որ Լևոնը ուղղակի երկիրն է քանդում իր անսկզբունքային ու անհետևողական պայքարով: ;)
Այո, փակում է այն մարդկանց բերանները, որոնք պնդում են, թե ինքը իշխանակռիվ է անում, բայց ավելի է բացում այն մարդկանց բերանները, որոնք պնդում են, որ Լևոնը ուղղակի երկիրն է քանդում իր անսկզբունքային ու անհետևողական պայքարով: ;)
Կմանրամասնե՞ս, թե՞ ինչպես է քանդում:
Ես որքան նկատել եմ, երկիրն ինքը չի քանդում: Բայց տեսակետդ խիստ հետաքրքիր է: Խնդրում եմ մանրամասն:
Այ հետոն շատ բարդ է: Դու իհարկե ճիշտ ես, որ ժողովրդի զգալի հատված հետոն չի պատկերացնում, կամ գուցե բոլորը (առնվազն գերակշիռ մեծամասնությունը): Նաև շատերը սկսել են լոլո համարել ու դա էլ ա հասկանալի (օրինակ թեկուզ վերևի գրառման հեղինակը՝ Վիշապը):
Ի՞նչ ա սա նշանակում: Որ վիճակն անելանելի՞ ա:
Իհարկե ոչ:
Ժողովուրդը շատ էլ լավ պատկերացնում է, ինքը չի պատկերացնում հետո-ն.
Մի առիթով գրել էի, թե 1997 -ի ԼՏՊ-և այժմյան Սերժը նույնն են. այսօր կավելացնեմ, որ 2009-ի ԼՏՊ-ն ու Վազգենն են արդեն նույնը, այն տարբերությամբ, որ Վազգենը բանտում Նիկոլ և մնացած 18-ին չունի.
Վիճակն անելանելի չի, զզվելի է.
Ժողովուրդը շատ էլ լավ պատկերացնում է, ինքը չի պատկերացնում հետո-ն.
Մի առիթով գրել էի, թե 1997 -ի ԼՏՊ-և այժմյան Սերժը նույնն են. այսօր կավելացնեմ, որ 2009-ի ԼՏՊ-ն ու Վազգենն են արդեն նույնը, այն տարբերությամբ, որ Վազգենը բանտում Նիկոլ և մնացած 18-ին չունի.
Վիճակն անելանելի չի, զզվելի է.
Գոյության իրավունք ունեցող տեսակետ ա, բայց իմ համեստ գնահատականով իրականության հետ եզր չունեցող:
Մանուկյանը երբևէ այսքան կուռ թիմ ու համախոհների սկզբունքային բանակ չի ունեցել: Իսկ 97-ի Տեր-Պետրոսյանը պետական մտածողությամբ նախագահ էր, ի տարբերություն Սերժ Սարգսյանի, ով երկիրն ավելորդ փորձությունների չտանելու համար ի վերջո գնաց իր հրաժարականին (98-ին) ու նաև ապապետական գործառույթներ չէր իրականացնում:
Վիճակի ելքը պատկերացնելի ա: Պարզապես ժողովուրդը արագ փոփոխություններ ա ուզում և հոգնել է: Երկար պայքարի տրամաբանությունը հասկանալը չափազանց բարդ է:
Հենց սերժը հրաժարական տա, ինքը կհայտնի իր աջակցությունը ինչ-որ մեկին:
Իմ կարծիքով ինքը հրաժարվում է երբևէ առաջադրվելուց, որպեսզի փակի բոլոր այն բերանները, որոնք ասում էին, թե ինքը իշխանության կռիվ է անում:
Հայաստանում չկա մի գժի թուղթ չունեցող մարդ, որ չհասկանա, որ հենց իշխանություն վերցնելով է հնարավոր Հայաստանը կարգի գցելը. ԼՏՊ_ն ինքը բացահայտ ասեց, -ինձ օգտագործեք որպես գործիք, ինձ հնարավորություն տվեք վերցնել իշխանությունը, որ ուղղեմ իմ սխալները ու երկիրը կարգի բերեմ /ախոռները մաքրեմ/
Մարդիկ էլ գնում ԼՏՊ-ին ձայն էին տալիս որ նա հենց իշխանության գա ու հարց լուծի. Մարդիկ միտինգի էին եկել, որ տեսնեն, թե ոնց են ԼՏՊ-ին իշխանության բերում.
Մարդը քյասար ասեց, ես չկամ.:o
Իմ կարծիքով այսօր շարժում կա, ղեկավար արդեն չկա. Եթե շարժման մեջ կան գիտակից ու թասիբով մարդիկ, ապա պետք է իրենց ձեռքը վերցնեն գործը. Եթե չարվեց, ապա դա էլ է ելք, մի թուրք կգա էստեղ գուբերնատոր կաշխատի.
ուֆ ուֆ ...
Ընդդիմությունն էլ միտինգ չի ուզում անել... մնում է իշխանությունները զոռով մարդկանց հավաքեն քշեն միտինգի, որ ապացուցեն աշխարհին որ մեր մոտ էլ է դեմոկրատիա...
Գժանոց, կատարյալ տրագիֆառս է այս բոլորը: Ֆելինին կենդանի լիներ մի շեդեվր ֆիլմ կնկարեր էս բոլորի հիման վրա:
Սա էլ Խզմալյանի կարծիքը
Տիգրան Խզմալյան
17:10 19-09-2009
Հայկական հեղափոխական շարժման ողբերգությունը նրանում է, որ այն ղեկավարվում է հակահեղափոխականի կողմից։ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հակահեղափոխական է։ Մինչդեռ իրավիճակը հեղափոխական է։ Եվ, բնականաբար, դա ողբերգություն է, որը մեծ ժամանակ է խլում մեզանից և ժողովրդի ապագայից։ Սակայն դա անվերջ չի կարող տեղի ունենալ։ Կարծում եմ, որ պատմության ընթացքը (ընդ որում՝ խոսքն արդեն օրերի, ժամերի մասին է), կտրուկ կփոխի այս իրավիճակը, և ինքը, լինելով հմուտ քաղաքական գործիչ, վաղուց դա զգացել է։ Իզուր չէ, որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը նորից կրկնում է, որ ինքը պատրաստ է չդնել իր թեկնածությունը։ Նա շատ լավ հասկանում է, որ այլևս չի կարող։
Ցույց տուր, թե որտեղ ա նման բան ասել Տեր-Պետրոսյանը:
Ambrosine
19.09.2009, 23:00
Մի խոսքով, հաղթանակը մոտ է եթե մյուս քաղաքական ուժեր ակտիվանան, թե որոնք են այդ ուժերը, Ալլահ բիլիյոր…
Դե եթե ընդունենք, որ 7 տասնյակ կուսակցություն ունենք, ապա պետք է ընդունել, որ ոչ բոլորն են ակտիվ, իսկ Ալլահ հիչ բիր շեյ բիլմիյոր:
Այո, փակում է այն մարդկանց բերանները, որոնք պնդում են, թե ինքը իշխանակռիվ է անում, բայց ավելի է բացում այն մարդկանց բերանները, որոնք պնդում են, որ Լևոնը ուղղակի երկիրն է քանդում իր անսկզբունքային ու անհետևողական պայքարով: ;)
Եվ, սակայն, չեմ տեսնում այդ մարդկանց բերանների մեծ բացվածքը: Ինչու՞: Որովհետև ոչ մի ապացույց, ոչ մի փաստ չունեն այդ մարդիկ;)
Հայաստանում չկա մի գժի թուղթ չունեցող մարդ, որ չհասկանա, որ հենց իշխանություն վերցնելով է հնարավոր Հայաստանը կարգի գցելը. ԼՏՊ_ն ինքը բացահայտ ասեց, -ինձ օգտագործեք որպես գործիք, ինձ հնարավորություն տվեք վերցնել իշխանությունը, որ ուղղեմ իմ սխալները ու երկիրը կարգի բերեմ /ախոռները մաքրեմ/
Մարդիկ էլ գնում ԼՏՊ-ին ձայն էին տալիս որ նա հենց իշխանության գա ու հարց լուծի. Մարդիկ միտինգի էին եկել, որ տեսնեն, թե ոնց են ԼՏՊ-ին իշխանության բերում.
Մարդը քյասար ասեց, ես չկամ.:o
Իմ կարծիքով այսօր շարժում կա, ղեկավար արդեն չկա. Եթե շարժման մեջ կան գիտակից ու թասիբով մարդիկ, ապա պետք է իրենց ձեռքը վերցնեն գործը. Եթե չարվեց, ապա դա էլ է ելք, մի թուրք կգա էստեղ գուբերնատոր կաշխատի.
Ինքը չասեց՝ չկամ, ասեց, որ կհրաժարվի: Իսկ այդ հրաժարվելուն հասնելն էլ հեշտ գործ չի, մինչ այդ հսկայական աշխատանք տարված կլինի: Ու այդ ինչպե՞ս շարժման ղեկավար չկա: Այդ դեպքում ո՞վ է Լևոնը: Դեռ չկա նրան հավասար մեկը, ով թեկուզ իմ աչքում արժանի կլիներ նրան փոխարինել:
Ցույց տուր, թե որտեղ ա նման բան ասել Տեր-Պետրոսյանը:
Չի կարող ցույց տալ Արթ ջան, Բիձու ասածը Տեր-Պետրոսյանի ելույթի իր մեկնությունն է: Չմոռանանք, որ յուրաքանչյուր ոք ունի մտքի ազատություն: Թող սխալ ու կեղծ մեկնեն, դա իրենց հաճույք է պատճառում :)
Ambrosine
19.09.2009, 23:08
ուֆ ուֆ ...
Ընդդիմությունն էլ միտինգ չի ուզում անել... մնում է իշխանությունները զոռով մարդկանց հավաքեն քշեն միտինգի, որ ապացուցեն աշխարհին որ մեր մոտ էլ է դեմոկրատիա...
Գժանոց, կատարյալ տրագիֆառս է այս բոլորը: Ֆելինին կենդանի լիներ մի շեդեվր ֆիլմ կնկարեր էս բոլորի հիման վրա:
Սա էլ Խզմալյանի կարծիքը
Իսկ Խզմալյանը ո՞վ է, քաղաքագե՞տ է, իրավաբա՞ն է, դիվանագե՞տ է... ի՞նչ է, որ նրա կարծիքը այսքան մեծ կարևորություն ունի: Արտաքուստ լինել հակահեղափոխական, չի նշանակում իրականում լինել այդպիսին: Ինձ համար արդեն հեղափոխություն է, որ մարդիկ չեն վախենում արտահայտել իրենց մտքերը, չեն վախենում ընդդիմություն լինելուց, մինիմալ պատկերացում ունեն իրենց իրավունքների ու ազատությունների մասին: Ու այս ամենը հենց Շարժման շնորհիվ: Եթե այս ամենը չլիներ, իշխանությունն էլ կվերաբաժաներ Հայաստանը նոր հայրական ժառանգական կալվածքների, պաշտոնները աճուրդի կհաներ՝ պետհամարանիշների նման, ու Հայաստանի Հանրապետությունը կվերանվաներ՝ Առաջ էր Հայաստան:
կարծես թե հայտնի է իմ վերաբերմունքը միտինգներին, բայց...ես չեմ սիրում համախոհներիս չարախնդությունը այս թեմայում: Սպասում էիք՞ այսպիսի զարգացման, լավ, բայց ուրախանալու բան չկա:
Ամենագետ հայտարարությունները բոլորի կողմից էլ անդուր են: Եվ եկեք չափավորենք սխալ բառի օգտագործումը, նաև դաշնակցության թեմայում:
Այստեղ աստվածներ չկան:
Ինձ համար արդեն հեղափոխություն է, որ մարդիկ չեն վախենում արտահայտել իրենց մտքերը, չեն վախենում ընդդիմություն լինելուց, մինիմալ պատկերացում ունեն իրենց իրավունքների ու ազատությունների մասին: Ու այս ամենը հենց Շարժման շնորհիվ:
դա սկսվել է 1988 թվականին և չի դադարել տարբեր իշխանության ժամանակ, արի չուռեցնենք Շարժման ֆունկցիաները:
դա սկսվել է 1988 թվականին և չի դադարել տարբեր իշխանության ժամանակ, արի չուռեցնենք Շարժման ֆունկցիաները:
Տատ, բավական երկար ժամանակ դա ոչ միայն կանգնել էր, այլ անկում էր ապրել: Արի չթերագնահատենք շարժման արածը:
Արի չթերագնահատենք շարժման արածը:ես չեմ թերագնահատում, ուրախ եմ որ կա: Բայց ինձ վստահություն չի ներշնչում նրա արհեստական հսկայականացումը: Ամենամեծ, ամենակարևոր, Հայ ԱԶԳԱՅԻՆ կոնգրես, առաջին նախագահ, ամենաընտրված, ամենահայրենասեր, ամենախելոք...
Ոչնչով չի տարբերվում մյուս կուսակցություններից հենց դրանով, իր կրծքինտարցանական հարվածներով, իսկ ես կուզեյի, որ տարբերվեր:
ես չեմ թերագնահատում, ուրախ եմ որ կա: Բայց ինձ վստահություն չի ներշնչում նրա արհեստական հսկայականացումը: Ամենամեծ, ամենակարևոր, Հայ ԱԶԳԱՅԻՆ կոնգրես, առաջին նախագահ, ամենաընտրված, ամենահայրենասեր, ամենախելոք...
Ոչնչով չի տարբերվում մյուս կուսակցություններից հենց դրանով, իր կրծքինտարցանական հարվածներով, իսկ ես կուզեյի, որ տարբերվեր:
Տատ, հստակեցնենք, հա՞:
Մեզնից ոչ մեկը չի պնդում, որ Տեր-Պետրոսյանը 2008-ին ընտրվել է: Մենք պնդում ենք, որ չի ընտրվել Սերժ Սարգսյանն ու ավելի շատ ձայն է ստացել Տեր-Պետրոսյանը:
Մենք չենք պնդում, որ մենք բացարձակ մեծամասնություն ենք, մենք պնդում ենք, որ ՀԱԿ համախոհները շատ ավելին են, քան ցանկացած ՀՀ ուրիշ ուժի համախոհները:
Մենք պնդում ենք, որ Տեր-Պետրոսյանը առաջին նախագահն է, կարող ենք ապացուցել:
Մենք չենք պնդում, որ ինքն ամենահայրենասերն ու ամենախելոքն է, մենք պնդում ենք, որ այսօր ամենապետականամետ ուժը մենք ենք, ու որ ՀԱԿ հաշվարկները ճիշտ են, խոհուն են, տրամաբանված են:
Տատ, հստակեցնենք, հա՞:
Մեզնից ոչ մեկը չի պնդում, որ Տեր-Պետրոսյանը 2008-ին ընտրվել է: Մենք պնդում ենք, որ չի ընտրվել Սերժ Սարգսյանն ու ավելի շատ ձայն է ստացել Տեր-Պետրոսյանը:պնդում եք, համենայնդեպս այս ֆորումում:
Մենք չենք պնդում, որ մենք բացարձակ մեծամասնություն ենք, մենք պնդում ենք, որ ՀԱԿ համախոհները շատ ավելին են, քան ցանկացած ՀՀ ուրիշ ուժի համախոհները: դա թարգմանվում է համազգային կոնգրես խոսքո՞վ: Ես խոսքերին չեմ կպնում, դու ինքդ էլ գիտես, որ ամեն բառ մի որոշակի բովանդակության ամբիցիա ունի: Նույն ամբիցիոզ անվանում է նաև սա՝
Մենք պնդում ենք, որ Տեր-Պետրոսյանը առաջին նախագահն է, կարող ենք ապացուցել:Իհարկե առաջինն էր, ով է վիճում, իսկ միթե ՀԻՄԱ դա կարևոր է՞: Միթե ավելի ճիշտ ու համեստ չէ նրան անվանել (ավելի շուտ ինքնանվանել, դուք այստեղ մեղավոր չեք) պարզապես նախագահության թեկնածու, հետո՝ թեկնածու ֆավորիտ, հետո՝ ընդդիմության ղեկավար, հետո՝ Շարժման նախագահ(կամ ինչպես ասես):
Ինչ է, քիչ է՞ հիմիկվա արածը, անպայման պիտի անցյալ փառքը (վիճելի) հիշեցնել՞: Նույնիսկ թուլության նշան է: Օ, առաջին նախագահ, հանկարծ չսխալվենք, նա արդեն եղել է, ընդունակ է ուրեմն:
Մենք չենք պնդում, որ ինքն ամենահայրենասերն ու ամենախելոքն է, մենք պնդում ենք, որ այսօր ամենապետականամետ ուժը մենք ենք, ու որ ՀԱԿ հաշվարկները ճիշտ են, խոհուն են, տրամաբանված են:
Ես չեմ խոսում ՆՐԱ մասին, ամբողջ շարժումն է պնդում, որ ամենահայրենասերն ու ամենախելոքն է: Եվ մնացած բաները:
իսկ բացի այս, ես այստեղ հայտնվեցի կոնկրետ ակումբցիների իրար ոչնչացնող մեկնաբանությունների պատճառով, երկու կողմից:
Եվ նույն ձևով վարվում է դաշնակցությունը: Իրոք որ նմանությունները գնալով շատանում են, միավորվել է պետք:
ամենապետականամետ Իսկ պետականակառույց կլինե՞ք: Ամենա:
Իսկ պետականակառույց կլինե՞ք: Ամենա:
Ենք, Տատ, ԵՆՔ :)
Մնացածին նորից չեմ ուզում անդրադառնալ: Որովհետև մնացածը Տեր-Պետրոսյան անձի մասին է: Իսկ մեր պայքարն անձի պայքար չի :)
Ենք, Տատ, ԵՆՔ :)
Մնացածին նորից չեմ ուզում անդրադառնալ: Որովհետև մնացածը Տեր-Պետրոսյան անձի մասին է:
Չուկ, ես նրա անձին միայն մի խոսքով անդրադարձա, առաջին նախագահ, մյուս բաների շարքում: դու ինքդ հանկարծ ամբողջն հասցեագրեցիր նրան:
Իսկ մեր պայքարն անձի պայքար չի :)Լավ է, եթե դա փոխվեց: Ժամանակին անձի էր, անվան կոչերով, հավատարմության երդումներով:
Իսկ ինչու՞ պետք է անձի չլինի: Ղեկավարներ պետք չեն՞:
Չուկ, ես նրա անձին միայն մի խոսքով անդրադարձա, առաջին նախագահ, մյուս բաների շարքում: դու ինքդ հանկարծ ամբողջն հասցեագրեցիր նրան:
Լավ է, եթե դա փոխվեց: Ժամանակին անձի էր, անվան կոչերով, հավատարմության երդումներով:
Իսկ ինչու՞ պետք է անձի չլինի: Ղեկավարներ պետք չեն՞:
Լավ, Տատ ջան, ես կարծեցի թե բոլոր խոսքերդ իրան են վերաբերվում, դրա համար էդպես պատասխանեցի, եթե էդպես չի, ապա ես՝ ներողություն:
Ղեկավարներ անշուշտ պետք են: Առանց ղեկավարի անհնար է: Ու մեր ղեկավարը՝ Տեր-Պետրոսյանը հմուտ, հայրենասեր, պետականամետ գործիչ է, դրանով բախտներս բերել է: Բայց պայքարն անձով պայմանավորել աբսուրդ է ու դա երբևէ մենք չենք արել, թեև «Լևոն նախագահ» շարունակելու ենք գոռալ ու այդ կոչը որպես մեր՝ պայքարն անձով պայմանավորող համարողների վրա ծիծաղելն էլ ենք շարունակելու:
հ.գ. ՀԱԿ-ում պայքարն անձով պայմանավորողներ անշուշտ կան, թե՛ շարքային ՀԱԿ համախոհների մեջ, թե ճանաչվածների մեջ, օրինակ Հակոբ Հակոբյանը: Դա եղանակ չի փոխում:
Ի դեպ, նկարներ հանրահավաքից::)
http://i052.radikal.ru/0909/33/599f58b3fbb0.jpg (http://www.radikal.ru)http://i017.radikal.ru/0909/81/e35532761013.jpg (http://www.radikal.ru)
http://s58.radikal.ru/i159/0909/b0/aae969edd2c9.jpg (http://www.radikal.ru)http://s15.radikal.ru/i189/0909/4e/e4974d3bb166.jpg (http://www.radikal.ru)
http://s60.radikal.ru/i168/0909/ca/4ff9684bf237.jpg (http://www.radikal.ru)
Ա1+ (www.a1plus.am/am)
Հարգելի ակումբցիներ, տեսնում եմ ձեր ոգևորությունը քաղաքական որոշ հարցերի շուրջ, բայց չեմ կարողանում հասկանալ դրա պատճառները: Ծանր վիճակից, փրկությունից է խոսվում, բայց կարծես մարդիկ ապրում են, աշխատում, արձակուրդ գնում, սիրահարվում, ամուսնանում, երեխաներ ունենում, սովորում, ամուսնալուծվում, հարստանում, սնանկանում… Ես խնդրում եմ, որ առանձին թեմա բացվի, որտեղ կքննարկվի այսօրվա իշխանության կոնկրետ սխալները, ցույց տրվի, թե ինչն է այդքան վատ, որ օրինակ իմ նման քաղաքականապես «անգրագետ» մարդիկ հասկանան ի վերջո, թե ինչն ինչոց է, թե չէ ապրում եմ այսպես լիակատար խավարի մեջ, լուսավորեք ինձ, եթե դժվար չի: Շնորհակալություն ուշադրության համար, այո, մի բան էլ, եթե դժվար չի, կխնդրեի սխալները մատնացույց անելու դեպքում նշել նաև, թե ով և ինչպես կարող է լուծել այդ խնդիրները, և ինչու այսօրվա իշխանությունները չեն անում դա: Ես հասկանում եմ, որ ոչ մեկս էլ ամենագետ չէ, բայց ներկայացրեք ձեր տեսակետը այնքան, որքան կարող եք: Այսինքը, դա լինի թեմա, որում ոչ թե պարզապես ներկայացվեն ընդդիմության տեսակետները, այլ կոնկրետ ձեր քննադատությունը այն ամենի, ինչից դժգոհ եք: Մի խոսքով, ես ինչպես միշտ շատ եմ երկարացնում, կհանդիպենք երևի այդ նոր թեմայում, կխնդրեի նաև ինձ տեղյակ պահել այդ թեմայի ստեղծման մասին:
Հարգելի ակումբցիներ, տեսնում եմ ձեր ոգևորությունը քաղաքական որոշ հարցերի շուրջ, բայց չեմ կարողանում հասկանալ դրա պատճառները: Ծանր վիճակից, փրկությունից է խոսվում, բայց կարծես մարդիկ ապրում են, աշխատում, արձակուրդ գնում, սիրահարվում, ամուսնանում, երեխաներ ունենում, սովորում, ամուսնալուծվում, հարստանում, սնանկանում… Ես խնդրում եմ, որ առանձին թեմա բացվի, որտեղ կքննարկվի այսօրվա իշխանության կոնկրետ սխալները, ցույց տրվի, թե ինչն է այդքան վատ, որ օրինակ իմ նման քաղաքականապես «անգրագետ» մարդիկ հասկանան ի վերջո, թե ինչն ինչոց է, թե չէ ապրում եմ այսպես լիակատար խավարի մեջ, լուսավորեք ինձ, եթե դժվար չի: Շնորհակալություն ուշադրության համար, այո, մի բան էլ, եթե դժվար չի, կխնդրեի սխալները մատնացույց անելու դեպքում նշել նաև, թե ով և ինչպես կարող է լուծել այդ խնդիրները, և ինչու այսօրվա իշխանությունները չեն անում դա: Ես հասկանում եմ, որ ոչ մեկս էլ ամենագետ չէ, բայց ներկայացրեք ձեր տեսակետը այնքան, որքան կարող եք: Այսինքը, դա լինի թեմա, որում ոչ թե պարզապես ներկայացվեն ընդդիմության տեսակետները, այլ կոնկրետ ձեր քննադատությունը այն ամենի, ինչից դժգոհ եք: Մի խոսքով, ես ինչպես միշտ շատ եմ երկարացնում, կհանդիպենք երևի այդ նոր թեմայում, կխնդրեի նաև ինձ տեղյակ պահել այդ թեմայի ստեղծման մասին:
Մի հարց, եթե կարելի է։
Դուք Հայլուր նայում ե՞ք։ Թե՞ շատ եք նայում։
Հարգելի ակումբցիներ, տեսնում եմ ձեր ոգևորությունը քաղաքական որոշ հարցերի շուրջ, բայց չեմ կարողանում հասկանալ դրա պատճառները: Ծանր վիճակից, փրկությունից է խոսվում, բայց կարծես մարդիկ ապրում են, աշխատում, արձակուրդ գնում, սիրահարվում, ամուսնանում, երեխաներ ունենում, սովորում, ամուսնալուծվում, հարստանում, սնանկանում… Ես խնդրում եմ, որ առանձին թեմա բացվի, որտեղ կքննարկվի այսօրվա իշխանության կոնկրետ սխալները, ցույց տրվի, թե ինչն է այդքան վատ, որ օրինակ իմ նման քաղաքականապես «անգրագետ» մարդիկ հասկանան ի վերջո, թե ինչն ինչոց է, թե չէ ապրում եմ այսպես լիակատար խավարի մեջ, լուսավորեք ինձ, եթե դժվար չի: Շնորհակալություն ուշադրության համար, այո, մի բան էլ, եթե դժվար չի, կխնդրեի սխալները մատնացույց անելու դեպքում նշել նաև, թե ով և ինչպես կարող է լուծել այդ խնդիրները, և ինչու այսօրվա իշխանությունները չեն անում դա: Ես հասկանում եմ, որ ոչ մեկս էլ ամենագետ չէ, բայց ներկայացրեք ձեր տեսակետը այնքան, որքան կարող եք: Այսինքը, դա լինի թեմա, որում ոչ թե պարզապես ներկայացվեն ընդդիմության տեսակետները, այլ կոնկրետ ձեր քննադատությունը այն ամենի, ինչից դժգոհ եք: Մի խոսքով, ես ինչպես միշտ շատ եմ երկարացնում, կհանդիպենք երևի այդ նոր թեմայում, կխնդրեի նաև ինձ տեղյակ պահել այդ թեմայի ստեղծման մասին:
Վանաձորցի տղա, կոնկրետ օրինակներով խոսենք:
Օրինակ մեծ սխալ է, երբ ինչ-որ մեկը դիմացինից մի բան պահանջում է առանց փնտրելու: Համաձա՞յն ես, որ սխալ է: Բարի: Այդ դեպքում սկսիր փնտրել ակումբում, որովհետև ակումբում այդ ամենի մասին կա: Իսկ մենք, կոպիտ ասեմ, քյասիբի ռադիո չենք, որ քո համար հատուկ թողարկում պատրաստենք:
Սակայն որպես սկիզբ կառաջարկեմ այցելել հետևյալ կայքերը՝ ինֆորմացիա քաղելու համար.
- anc.am
- payqar.org
- levonpresident.am
- nikol.am
- a1plus.am
- lragir.am
- akumb.am - քաղաքականություն բաժին
Հարգելի ակումբցիներ, տեսնում եմ ձեր ոգևորությունը քաղաքական որոշ հարցերի շուրջ, բայց չեմ կարողանում հասկանալ դրա պատճառները: Ծանր վիճակից, փրկությունից է խոսվում, բայց կարծես մարդիկ ապրում են, աշխատում, արձակուրդ գնում, սիրահարվում, ամուսնանում, երեխաներ ունենում, սովորում, ամուսնալուծվում, հարստանում, սնանկանում… Ես խնդրում եմ, որ առանձին թեմա բացվի, որտեղ կքննարկվի այսօրվա իշխանության կոնկրետ սխալները, ցույց տրվի, թե ինչն է այդքան վատ, որ օրինակ իմ նման քաղաքականապես «անգրագետ» մարդիկ հասկանան ի վերջո, թե ինչն ինչոց է, թե չէ ապրում եմ այսպես լիակատար խավարի մեջ, լուսավորեք ինձ, եթե դժվար չի: Շնորհակալություն ուշադրության համար, այո, մի բան էլ, եթե դժվար չի, կխնդրեի սխալները մատնացույց անելու դեպքում նշել նաև, թե ով և ինչպես կարող է լուծել այդ խնդիրները, և ինչու այսօրվա իշխանությունները չեն անում դա: Ես հասկանում եմ, որ ոչ մեկս էլ ամենագետ չէ, բայց ներկայացրեք ձեր տեսակետը այնքան, որքան կարող եք: Այսինքը, դա լինի թեմա, որում ոչ թե պարզապես ներկայացվեն ընդդիմության տեսակետները, այլ կոնկրետ ձեր քննադատությունը այն ամենի, ինչից դժգոհ եք: Մի խոսքով, ես ինչպես միշտ շատ եմ երկարացնում, կհանդիպենք երևի այդ նոր թեմայում, կխնդրեի նաև ինձ տեղյակ պահել այդ թեմայի ստեղծման մասին:
Էդ ամենի մասին առանձին թեմա բացելու կարիք երևի թե չկա: Այդ մասին գրվում ա տարբեր թեմաներում՝ քաղաքականության բաժնում, հիմնականում: Մտիր «Թեժ լուրեր» թեման կարդա, կտեսնես այդ ամենը ժամանակագրությամբ:
Իսկ թե ինչն է խանգարում հանգիստ ապրել, սիրել և սիրվել, սնվել և շնչել.. խանգարում է մարտի մեկը, խանգարում է մարդկանց՝ հոգսերով լեցուն կյանքը, խանգարում է ամենուրեք հանդիպող ապօրիոնություններն ու ստորությունները, խանգարում են նման շատ բաներ: Ինչո՞ւ եղավ մարտի մեկը: ՀԻմա, քո այս տրամաբանությամբ, կարծում եմ՝ կպատասխանես մոտավորապես այսպես՝ եթե չլինեին ընդդիմության հանրահավաքները, չէր լինի մարտի մեկը: Առաջին հայացքից, իհարկե, այդպես է թվում, բայց եթե ուշադրություն դարձնենք, անպայման կնկատենք, որ այդ դեպքում ևս կլիներ մարտի մեկ, ու լինում էր: Եթե անմեղ մարդիկ են սպանվում, եթե կան չբացահայտված բազմաթիվ սպանություններ, եթե երկրում չի գործում իրավակարգ համակարգ, չի գործում արդարադատության համակարգ, չեն գործում պետության համար կարևոր նշանակություն ունեցող շատ կառույցներ, մի՞թե սա մարտի մեկ չէ: Մարտի մեկն ուղղակի այս ամենի ամբողջական մի պատկերն էր: Մարտի մեկը շարունակվում է մինչև օրս: Եթե չբացահայտված սպանությունների մասին կոնկրետ տեղեկություններ կուզես, նայիր պաշտոնական տվյալներին, կարող ես հաշվի առնել նաև այն փաստը, որ այնտեղ շատ բաներ կոծկվում են, չեն հրապարակվում, բայց միևնույնն է, դրանք շատ են: Արդարադատության մասին խոսելն ավելորդ է. հարցրու իրավաբանականում սովորող ծանոթներիդ, թե ի՞նչ ենկարծում՝ իրենց մասնագիտությամբ ինչպես են պատրաստվում աշխատանքի ընդունվել: Փողով, ծանոթով, համ փողով, համ ծանոթով: Ինչ որ կերպ արդարադատություն կոչված համակարգի հետ առնչույթուն ունեցած ծանոթներիցդ փորձիր տեղեկանալ, թե ինչպես են այնտեղ հարցեր լուծվում: Արդեն նշացի մոտավոր պատասխանը, թե ինչպես: Միքիչ էլ սոցիալական. նայիր թոշակներին ու նայիր հացի, կարագի, շաքարավազի և ընդհանրապես սննդամթերքի գներին: Նայիր, թե ինչ է արտադրում պետությունդ: Նայիր, թե ինչ հարաբերությունների մեջ է գտնվում հարևան պետությունների հետ: Նայիր արտաքին քաղաքականությանը: Նայիր, թե ինչպիսի տեմպերով աճում բուհերի վճարների թվերը: Նայիր, թե ինչպես են այլանդակվում մայրաքաղաքի փողոցները, ինչպես են մարդիկ դուրս շպրտվում սեփական տներից, որոնց փոխարեն ստանում են գրոշներ: Մի՞թե այսքանը չգիտես, մի՞թե չգիտես, որ սա ընդամենը մի փոքրիկ մասն է այս ողբերգության: Մի՞թե սրանից ավելին ես ուզում տեսնել՝ ընդունելու համար մարդկանց դժգոհության իրավացիությունը:
Վանաձորցի տղա, կոնկրետ օրինակներով խոսենք:
Օրինակ մեծ սխալ է, երբ ինչ-որ մեկը դիմացինից մի բան պահանջում է առանց փնտրելու: Համաձա՞յն ես, որ սխալ է: Բարի: Այդ դեպքում սկսիր փնտրել ակումբում, որովհետև ակումբում այդ ամենի մասին կա: Իսկ մենք, կոպիտ ասեմ, քյասիբի ռադիո չենք, որ քո համար հատուկ թողարկում պատրաստենք:
Սակայն որպես սկիզբ կառաջարկեմ այցելել հետևյալ կայքերը՝ ինֆորմացիա քաղելու համար.
- anc.am
- payqar.org
- levonpresident.am
- nikol.am
- a1plus.am
- lragir.am
- akumb.am - քաղաքականություն բաժին
Նախ, նշեմ, որ ես համարյա հեռուստացույց չեմ նայում, սա նախորդ գրառողի համար:
Հիմա բուն նյութին, ես մտածում եմ, որ սա կարծիքների փոխանակման տեղ է ու թեմայի բացումը քյասիբի ռադիո չէր դառնա հաստատ, քո նշած կայքերի կեսը նույն ուղղության գաղափարախոսների տեսակետները պիտի որ արտահայտեն, չեմ կարծում, որ ակոււմբի անդամների տեսակետները այդպես տառացիորեն կրկնեն դրանք, իսկ ինչ վերաբերվում է ակումբի կայքին, ապա ես ուղղակի առաջարկում էի կոնկրետ թեմա, որովհետև ակումբում դրանք ցրված են այստեղ-այնտեղ ու նորից հիմնականում բերվում են որոշակի համակարծիք գաղափարախոսների տեսակետներ ու դրանք վեր լուծվում, իմ սածը այդ կարծիքներից վերացարկված քննարկման մասին էր, այ դու, օրինակ, ինչպե՞ս ես մտածում, դու-ն ցանկացած ակումբցին է, ամեն դեպքում, ես խնդրեցի, դուք մերժեցիք, ձեր իրավունքն է: Սակայն քյասիբի ռադիո որակումը սխալ էր հաստատ, որովհետև այդպես որ լինի այստեղ արվող ցանկացած գրառում պիտի այդպիսին համարվի: Լքվ մնաք, չեմ կարողանում կարճ կապել, հո զոռով չի :(
Այսինքը, դա լինի թեմա, որում ոչ թե պարզապես ներկայացվեն ընդդիմության տեսակետները, այլ կոնկրետ ձեր քննադատությունը այն ամենի, ինչից դժգոհ եք:
ապեր, ընդդիմության տեսակետը ներկաներին քննադատելն է..... այնպես որ տեսակետն ու քննադատությունը ոչ թե հակառակ կողմերում են, այլ նույն......
իսկ Chuk-ի տված սայթերը "միակ" ճիշտ ինֆորմացիա ստանալու "անկողմնակալ" սայթեր են... ;)
Նախ, նշեմ, որ ես համարյա հեռուստացույց չեմ նայում, սա նախորդ գրառողի համար:
Հիմա բուն նյութին, ես մտածում եմ, որ սա կարծիքների փոխանակման տեղ է ու թեմայի բացումը քյասիբի ռադիո չէր դառնա հաստատ, քո նշած կայքերի կեսը նույն ուղղության գաղափարախոսների տեսակետները պիտի որ արտահայտեն, չեմ կարծում, որ ակոււմբի անդամների տեսակետները այդպես տառացիորեն կրկնեն դրանք, իսկ ինչ վերաբերվում է ակումբի կայքին, ապա ես ուղղակի առաջարկում էի կոնկրետ թեմա, որովհետև ակումբում դրանք ցրված են այստեղ-այնտեղ ու նորից հիմնականում բերվում են որոշակի համակարծիք գաղափարախոսների տեսակետներ ու դրանք վեր լուծվում, իմ սածը այդ կարծիքներից վերացարկված քննարկման մասին էր, այ դու, օրինակ, ինչպե՞ս ես մտածում, դու-ն ցանկացած ակումբցին է, ամեն դեպքում, ես խնդրեցի, դուք մերժեցիք, ձեր իրավունքն է: Սակայն քյասիբի ռադիո որակումը սխալ էր հաստատ, որովհետև այդպես որ լինի այստեղ արվող ցանկացած գրառում պիտի այդպիսին համարվի: Լքվ մնաք, չեմ կարողանում կարճ կապել, հո զոռով չի :(
«Քյասիբի ռադիո» որակումը սխալ չէր հասարակ պատճառով. իշխանության բազում սխալների մասին խոսվել է բազում թեմաներում, խոսվել է ակումբցիների կողմից: Խոսվել է հնարավոր լուծումների մասին, լուծվել է բազումների կողմից: Դու եկել ու ասում ես, որ կրկնենք: Դու ուզում ես լսել մեր տեսակետները, թե ինչերն են սխալ, ես քեզ տվեցի հղումներ, որոնք դրանք բավական համապարփակ ներկայացված են: Ուզու՞մ ես, որ անպայման քո համար ժամանակ ծախսենք ու դրանք նորից գրենք, ներիր, զբաղած ենք :)
իսկ Chuk-ի տված սայթերը "միակ" ճիշտ ինֆորմացիա ստանալու "անկողմնակալ" սայթեր են... ;)
Իսկ դու կտա՞ս այնպիսի սայթեր, որոնք ոչ թե չակերտավոր, այլ առանց չակերտների անկողմնակալ են:
իսկ Chuk-ի տված սայթերը "միակ" ճիշտ ինֆորմացիա ստանալու "անկողմնակալ" սայթեր են... ;)
Միակը չեն, ես մոռացել էի նշել hzh.am-ը, chi.am-ը, zhamanak.am-ը, tert.am-ը, hraparak.am-ը, aravot.am-ը ու էլի որոշ կայքեր :))
Իսկ դու կտա՞ս այնպիսի սայթեր, որոնք ոչ թե չակերտավոր, այլ առանց չակերտների անկողմնակալ են:
չէ..
ու ի դեպ մոռացել էի մի շատ կարևոր, արտասահմանից ֆինանսավորվող կայք.
azatutyun.am
Ու նաև խորհուրդ կտամ լսել նրա թողարկումները՝ ռադիոյով:
Միակը չեն, ես մոռացել էի նշել hzh.am-ը, chi.am-ը, zhamanak.am-ը, tert.am-ը, hraparak.am-ը, aravot.am-ը ու էլի որոշ կայքեր :))
"միակ"-ը վերաբերում էր ճիշտ ինֆորմացիային, ոչ թե սայթերին:)
Ու նաև խորհուրդ կտամ լսել նրա թողարկումները՝ ռադիոյով:
Chuk, հալալա քեզ.....
"միակ"-ը վերաբերում էր ճիշտ ինֆորմացիային, ոչ թե սայթերին:)
Իսկ դու կտա՞ս այլ՝ ճիշտ ինֆորմացիա :)
Chuk, հահալա քեզ.....
Շնորհակալ եմ :oy
Անհամեստորեն ասեմ, որ ես էլ եմ կարծում, որ հահալա ինձ :oy
Իսկ դու կտա՞ս այլ՝ ճիշտ ինֆորմացիա :)
Chuk ջան, ես արդեն վաղուց այս թեմայում փորձում եմ գրառումներ չանել, բայց դու այնպիսի ագրեսիվությամբ "թռար" Վանաձորցի տղայի "դեմքին", որ ինձ էլ չկարողացա զսպեյի... իսկ քո հարցին, սկզբունքներիցս հետ չկանգնելու համար կպատասխանեմ.... չէ, չեմ կարա..... էլ չեմ գրելու... իմաստը չեմ տեսնում.... ;)
Chuk ջան, ես արդեն վաղուց այս թեմայում փորձում եմ գրառումներ չանել, բայց դու այնպիսի ագրեսիվությամբ "թռար" Վանաձորցի տղայի "դեմքին", որ ինձ էլ չկարողացա զսպեյի... իսկ քո հարցին, սկզբունքներիցս հետ չկանգնելու համար կպատասխանեմ.... չէ, չեմ կարա..... էլ չեմ գրելու... իմաստը չեմ տեսնում.... ;)
Խնդրում ու պահանջում եմ լինել զուսպ, այստեղ ոչ մեկը ոչ մեկի «դեմքին չի թռել»:
Իսկ չգրելդ ունի իրական պատճառ՝ չկա գրելիք: Բարի չգրում:
. իսկ ինչ վերաբերվում է ակումբի կայքին, ապա ես ուղղակի առաջարկում էի կոնկրետ թեմա, որովհետև ակումբում դրանք ցրված են այստեղ-այնտեղ ու նորից հիմնականում բերվում են որոշակի համակարծիք գաղափարախոսների տեսակետներ ու դրանք վեր լուծվում, իմ ասածը այդ կարծիքներից վերացարկված քննարկման մասին էր, այ դու, օրինակ, ինչպե՞ս ես մտածում, դու-ն ցանկացած ակումբցին է, ամեն դեպքում, ես խնդրեցի, դուք մերժեցիք, ձեր իրավունքն է: Սակայն քյասիբի ռադիո որակումը սխալ էր հաստատ, որովհետև այդպես որ լինի այստեղ արվող ցանկացած գրառում պիտի այդպիսին համարվի: Լավ մնաք, չեմ կարողանում կարճ կապել, հո զոռով չի :(
Ինձ թվում է ձեր պատասխանը լրիվ ուրիշ գրառման համար էր, իմ գրածը այս էր: Հասկանում եմ, որ գնահատում եք ձեր ժամանակը,
եթե ասվեր՝ ժամանակ չունեմ, ես կընդունեի միանշանակ, բայց քո տված պատասխանի մնացած մասերը՝ ներիր, ինձ չեն բավարարում:
Հ.Գ. ՄԻ անգամ էլ՝ այդ կայքերը ինձ չեն հետաքրքրում տվյալ պարագայում, որովհետև Չուկի կարծիքը կամ մյուսի, մյուսի, չի կարող տառացիորեն համընկնել ԼՏՊ_ի կամ մյուսի, մյուսի կարծիքին, ինձ ակումբցիների կարծիքն է հետաքրքրում՝ վերացարկվելով ընդդիմությունից, ԼՏՊ-ից, ՆՓ-ից, ՏԿ_ից… Թեման կարող ի ինքս բացել, ես էլ բողոքելու բաներ ունեմ, բայց մտածեցի, որ ավելի շատ ասելու ունեցողներ կլինեն, առաջարկը արեցի, ի վերջո ձեր գործն է, հիմնականում այնքան հետաքրքիր կայք է սա, որ մի մերժումից ես իրավունք չունեմ դժգոհ մնալու այս կայքի ստեղծողներից, կազմակերպիչներից ու այստեղ մթնոլորտ ստեղծողներից, մանավանդ որ մթնոլորտը չնայած երբեմն թեժ բայց շատ լավն է: Հ.Գ.-ս ավելի երկար ստացվեց, քան բուն նյութը:
Chuk ջան, ես արդեն վաղուց այս թեմայում փորձում եմ գրառումներ չանել, բայց դու այնպիսի ագրեսիվությամբ "թռար" Վանաձորցի տղայի "դեմքին", որ ինձ էլ չկարողացա զսպեյի... իսկ քո հարցին, սկզբունքներիցս հետ չկանգնելու համար կպատասխանեմ.... չէ, չեմ կարա..... էլ չեմ գրելու... իմաստը չեմ տեսնում.... ;)
Ես մեղմ ասած քո հետ համաձայն չեմ, քո աջակցությունը գնահատում եմ, բայց դրա մատուցման այս ձևը ճիշտ չի: Իրար հետ չհամաձայնելը իրար դեմքի թռնել չի:
Ինձ թվում է ձեր պատասխանը լրիվ ուրիշ գրառման համար էր, իմ գրածը այս էր: Հասկանում եմ, որ գնահատում եք ձեր ժամանակը,
եթե ասվեր՝ ժամանակ չունեմ, ես կընդունեի միանշանակ, բայց քո տված պատասխանի մնացած մասերը՝ ներիր, ինձ չեն բավարարում:
Հ.Գ. ՄԻ անգամ էլ՝ այդ կայքերը ինձ չեն հետաքրքրում տվյալ պարագայում, որովհետև Չուկի կարծիքը կամ մյուսի, մյուսի, չի կարող տառացիորեն համընկնել ԼՏՊ_ի կամ մյուսի, մյուսի կարծիքին, ինձ ակումբցիների կարծիքն է հետաքրքրում՝ վերացարկվելով ընդդիմությունից, ԼՏՊ-ից, ՆՓ-ից, ՏԿ_ից… Թեման կարող ի ինքս բացել, ես էլ բողոքելու բաներ ունեմ, բայց մտածեցի, որ ավելի շատ ասելու ունեցողներ կլինեն, առաջարկը արեցի, ի վերջո ձեր գործն է, հիմնականում այնքան հետաքրքիր կայք է սա, որ մի մերժումից ես իրավունք չունեմ դժգոհ մնալու այս կայքի ստեղծողներից, կազմակերպիչներից ու այստեղ մթնոլորտ ստեղծողներից, մանավանդ որ մթնոլորտը չնայած երբեմն թեժ բայց շատ լավն է: Հ.Գ.-ս ավելի երկար ստացվեց, քան բուն նյութը:
Շատ չշեղվելու համար շատ թեթև բացատրեմ:
Ենթադրենք իշխանությունը ունի սխալ հայ-թուրքական հարաբերություններում, դրանք շարադրված են համապատասխան թեմայում, այնտեղ կարելի է գտնել թե ակումբցիների տեսակետները, թե մեջբերումներով այլոց, այդ թվում լրագրողների, քաղաքագետների, քաղաքականությամբ զբաղվողների, հրապարակախոսների և այլն:
Իշխանությունը ունի սխալներ ներքին քաղաքականությունում, դրանց համար կան համապատասխան թեմաներ: Դրա համար ես այլ հղումների հետ միասին տվեցի՝ akumb.am - քաղաքականություն բաժին:
Բարի որոնումներ :)
հ.գ. Յուրաքանչյուրն ազատ է ակումբում թեմա բացելու համար, դրա համար նման անիմաստ երկխոսություններից խուսափելու համար եթե էդպիսի լուրջ մտադրություն ունես, ապա կարող ես թեմայից դուրս գրառման փոխարեն ինքդ թեմա բացել: Թեմայի հետաքրքիր ու արդիական լինելու դեպքում այն ինքնըստինքյան կակտիվանա: Իսկ քո գրառումն այս թեմայում ունի ընդամենը մեկ մեկնություն, որ քողարկված տեքստով ասում ես. «Ջուր եք ծեծում, լուրջ ասելիք չունեք»: Ես կոպիտ եմ ասում, բայց իրողությունը սա է:
.
հ.գ. Յուրաքանչյուրն ազատ է ակումբում թեմա բացելու համար, դրա համար նման անիմաստ երկխոսություններից խուսափելու համար եթե էդպիսի լուրջ մտադրություն ունես, ապա կարող ես թեմայից դուրս գրառման փոխարեն ինքդ թեմա բացել: Թեմայի հետաքրքիր ու արդիական լինելու դեպքում այն ինքնըստինքյան կակտիվանա: Իսկ քո գրառումն այս թեմայում ունի ընդամենը մեկ մեկնություն, որ քողարկված տեքստով ասում ես. «Ջուր եք ծեծում, լուրջ ասելիք չունեք»: Ես կոպիտ եմ ասում, բայց իրողությունը սա է:
Ես նման բան չասեցի, բայց քանի որ այդպես էլ իրար չհասկացանք, վերջ՝ կաշխատեմ այս թեմայում էլ չգրել:
Ես նման բան չասեցի, բայց քանի որ այդպես էլ իրար չհասկացանք, վերջ՝ կաշխատեմ այս թեմայում էլ չգրել:
Հիմա արդեն ուշ է, վաղը կփորձեմ մանրամասն անդրադառնալ սկզբնահարցիդ :): Իմ կողմից խոստանում եմ կարծիքների կիրթ ու քաղաքավարի փոխանակություն:
Չուկ, հուսով եմ՝ օֆֆտոպ չես համարի:
Աստղ
Մի ժամանակ կար որ այս ֆորումում մարդիկ պարծենում էին նրանով որ Խզմալյանը կանգնեց շարժման կողքը... իսկ հիմա երբ ասում է թե թագավորը մերկ է, ասում ես թե ով է նա՞
Լավ Խզմալյան , Սեֆիլյան թողնենք մի կողմ
Իսկ Մարինե Պետրոսյանի մասին ինչ կասես: Ինքն էլ հո Լևոնի ֆանատ է:
Այս դեպքում ի՞նչ ճանապարհով կարող է հասարակությունը վերադարձնել իշխանություն ձևավորելու իր իրավունքը, երբ արմատներն էլ այսքան խորն են:
Չէ, արմատները դեռ այդքան խորը չեն, որ հնարավոր չլինի արմատախիլ անել: Կան մարդիկ, ովքեր անընդհատ շեշտում են, որ դա պետք է կատարվի սահմանադրական եղանակով: Ըստ իս` դա պարտադիր պայման չէ: Ես ասում եմ` ժողովուրդն ունի ապստամբության իրավունք: Ինձ ոմանք հակազդում են, որ ապստամբությունը վտանգավոր է, և եթե հիմա ժողովուրդն ապստամբությամբ վերցնի իշխանությունը, Հայաստանում կձևավորվի ավանդույթ, և հետո անընդհատ կլինեն խռովություններ: Այստեղ կա տրամաբանություն, բայց ես հակառակ կողմից եմ ուզում մոտենալ. իսկ եթե ապստամբություն չլինի և սահմանադրական ճանապարհով հնարավոր չլինի փոխել վիճակը, ի՞նչ կլինի…կլինի այն, որ Սերժ Սարգսյանը կմնա իր ամբողջ ժամկետով, ինչն ինձ համար աղետ է, որովհետև եթե դու թույլ ես տալիս, որ ինքը մնա մինչև վերջ, նշանակում է` հանդուրժում ես այն, ինչ տեղի ունեցավ: Այսինքն` թույլ ես տալիս, որ մարդկանց վրա կրակելը դառնա ավանդույթ, ինչն ինձ համար ավելի վտանգավոր է, քան, օրինակ, ապստամբությունը:
Գոյություն ունի նախադեպի օրենք, այսինքն` եթե դու մի բան հանդուրժում ես և դեմը չես առնում, դա դառնում է նախադեպ, նախադեպն էլ դառնում է օրենք:
Եվ այստեղ ինձ համար ոչ թե կարևոր է Սերժ Սարգսյանի խնդիրը, այլ այն, որ նա եկել է արյունով, և այդ նախադեպը չպետք է հանդուրժել: Դա ֆորմալ հարց չէ, դա սկզբունքի հարց է: Դու իրեն պետք է հեռացնես հենց այն ձևի համար, որով նա եկել է: Նույնիսկ եթե ինքը լավ նախագահ լիներ (չնայած դրա ոչ մի նշան մինչև հիմա չկա), այն ձևը, որով նա եկել է, պետք է սկզբունքորեն մերժվի, և սա ինձ համար սկզբունքային հարց է:
http://www.lragir.am/armsrc/interview29213.html
ես չեմ թերագնահատում, ուրախ եմ որ կա: Բայց ինձ վստահություն չի ներշնչում նրա արհեստական հսկայականացումը: Ամենամեծ, ամենակարևոր, Հայ ԱԶԳԱՅԻՆ կոնգրես, առաջին նախագահ, ամենաընտրված, ամենահայրենասեր, ամենախելոք...
Ոչնչով չի տարբերվում մյուս կուսակցություններից հենց դրանով, իր կրծքինտարցանական հարվածներով, իսկ ես կուզեյի, որ տարբերվեր:
Բա որ չեն ասու՞մ «ՀՀ հիմնադիր նախագահ»: Ոնց որ Լևոնն էլ հայերի աթաթուրքը լինի:
Տատ
Համաձայն եմ որ չարախնդալ պետք չի:
Սա իսկապես ողբերգություն է: Իսկապես Խզմալյանը ճիշտ է, ողբերգություն է, որ հայկական համաժողովրդական ընդվզումը ղեկավարում է մի մարդ, որ միգուցե է զզվում է մարդկային ըմբոստ տեսակից: Միգուցե նա վրեժ է լուծում 1996-ի ըմբոստներից, միգուցե վրեժ է լուծում 1988-ի ըմբոստներից, որոնք նրան դավաճան հանեցին...
Բայց ինչ մեղք ուներ այս սերունդը, որ այս սերունդին էլ է ուզում զրկի ապագայից ու դարձնի հուսահատ նիհիլիստ, ցինիկներ... ինչպես դարձան շատերը 1988-ի շարժումից հետո երբ տեսան որ լիդերների մեծ մասը այն չեն ինչ ներկայանում են:
Իսկ Մարինե Պետրոսյանի մասին ինչ կասես: Ինքն էլ հո Լևոնի ֆանատ է:
Նորմալ հարցազրույց է, այստեղ ի՞նչ տեսար հարգելի Մարդուկ, որ ամագոռգոռ մեկնաբանություններով տեղարեցիր:
Սա իսկապես ողբերգություն է: Իսկապես Խզմալյանը ճիշտ է, ողբերգություն է, որ հայկական համաժողովրդական ընդվզումը ղեկավարում է մի մարդ, որ միգուցե է զզվում է մարդկային ըմբոստ տեսակից: Միգուցե նա վրեժ է լուծում 1996-ի ըմբոստներից, միգուցե վրեժ է լուծում 1988-ի ըմբոստներից, որոնք նրան դավաճան հանեցին...
Իհարկե զվարճալի է լսլե, վրեժի մասին էն դեպքում, երբ միլլիոն անգամ Մարդը ասել է իր ետ վերադռանալու նպատակը, իհարկե կարող եք ենթադրություններ անել, ընկնել սարեր ու չոլեր, տարբեր պատմություններ բերել , բայց դրանցի ոչինչ չի փոխվի:
Բայց ինչ մեղք ուներ այս սերունդը, որ այս սերունդին էլ է ուզում զրկի ապագայից ու դարձնի հուսահատ նիհիլիստ, ցինիկներ... ինչպես դարձան շատերը 1988-ի շարժումից հետո երբ տեսան որ լիդերների մեծ մասը այն չեն ինչ ներկայանում են:
Սա ինքնաքննադատություն է՞ր: Ինքնաքննադատվենք անցնենք, առաջ այդպես էլ չհասկանալով, որ այսօրվա շարժան մեջի երիտասարդությունն է, որ կառուցում է իր ապագան ու ուզում է երկիրը զարգանա:
Իսկ որոշ հուսահատ , նիհլիստ ցինիկներ կարող էն անվերջ բողոքել ու բողոքել, այդպես էլ քիթը տնից դուրս չհանելով, տեսնելու համար թե երկրում ի՞նչ է կատարվում իրականում:
Իսկ որոշ հուսահատ , նիհլիստ ցինիկներ կարող էն անվերջ բողոքել ու բողոքել, այդպես էլ քիթը տնից դուրս չհանելով, տեսնելու համար թե երկրում ի՞նչ է կատարվում իրականում:
ՉԷ, ինչի՞, տենց մի ասա, Անդո ջան. մեկ-մեկ միտինգներից առաջ կամ հետո ակտիվանում են ակումբում, ինչ որ բարբաջանքներ, կցկտուր կաղկանձներ ու էլի սատկած լռություն:
Norton
Չէ, արմատները դեռ այդքան խորը չեն, որ հնարավոր չլինի արմատախիլ անել: Կան մարդիկ, ովքեր անընդհատ շեշտում են, որ դա պետք է կատարվի սահմանադրական եղանակով:
Մի հատ կասես ով է այն մարդը որ անընդհատ պնդում է թե պետք է գնալ սահմանադրական ուղով: Ում նկատի ունի Մարինեն:
Իհարկե զվարճալի է լսլե, վրեժի մասին էն դեպքում, երբ միլլիոն անգամ Մարդը ասել է իր ետ վերադռանալու նպատակը, իհարկե կարող եք ենթադրություններ անել, ընկնել սարեր ու չոլեր, տարբեր պատմություններ բերել , բայց դրանցի ոչինչ չի փոխվի:
Մարդիկ կարող են հազար ու մի բան ասեն, դա էեական չի, մարդկանց խոսքերով չեն դատում այլ գործերով:
Եթե դուք մարդկանց մասին դատում եք միայն խոսքերով ապա հավերժ խարխափելու եք:
Սա ինքնաքննադատություն է՞ր: Ինքնաքննադատվենք անցնենք, առաջ այդպես էլ չհասկանալով, որ այսօրվա շարժան մեջի երիտասարդությունն է, որ կառուցում է իր ապագան ու ուզում է երկիրը զարգանա:
Հիշեցնում է կոմունիստական ժամանակվա լոզունգը, այսօրվա երիտասարդն է կառուցում իր ապագան, բլա բլա բլա .... ուղղակի ոչինչ չասող լոզունգներ:
Մարտի մեկին մարդկանց գնդակահարել են ու բռնազավթել իշխանությունը, իսկ հիմա էլ դրել են վաճառում են երկիրը իր ամբողջ ժողովրդով հանդերձ: Սա է իրականությունը:
Իսկ որոշ հուսահատ , նիհլիստ ցինիկներ կարող էն անվերջ բողոքել ու բողոքել, այդպես էլ քիթը տնից դուրս չհանելով, տեսնելու համար թե երկրում ի՞նչ է կատարվում իրականում:
Իսկ ինչ է կատարվում որ մենք չգիտենք, միգուցե դու ներգրավված ես պարտիզանական ջոկատների մեջ ու պատրաստվում ես զենքը ձեռքիդ ազատագրական շարժում սկսել, թե աղոթում ես որ սուրբ հոգին իջնի երկնքից ու գիտակցության փոփոխություններ մտցնի որից հետո սահմանադրական ուղով սերժիկը կմեղանչի ու հրաժարական կտա:
Այս իշխանությունները արդեն այնպիսի բաների մեջ են խորացել որ իրենք այլևս իրենց համար ապագա չեն տեսնում: Հասկանում ես իրենք արդեն գործում են մահապարտի հոգեբանությամբ, գնդակահարել կամ կգնդակահարվես:
Դու դրան հակազդող ինչ ունե՞ս առաջարկելու: Այսպիսի իրավիճակներում եթե չես ուզում դիմել բռնությունների ու դառնալ տեռոռիստ ապա մնում է մի ելք: Ստանալ Աստծո օրհնությունը:
Բայց Աստված օրհնում է միայն նրանց ում գործը Արդար է ու հիմնված է Սիրո վրա:
Միայն Սիրով ու հանուն Արդարության կարելի է միավորել շատ շատ մարդկանց ու այդպիսով գետինը սրանց ոտքի տակից քաշել:
Իսկ միավորելուց հետո պետք է սկսել կոնկրետ քայլեր անել, ոչ թե փիլիսոփայել: Երբ Գանդին կոչ էր անում մի բան բոյկոտել ապա ամբողջ հնդիկ ազգը մեկ մարդու պես բոյկոտում էր: Թե գիտես անգլիացիք տեսան Գանդիի միտինգները ու վախեցան փախան:
Կուկ
Ես միշտ էլ ներկա եմ եղել այս ֆորումում իր ստեղծման ամենասկզբներից:
Իսկ ուր են այն լավ մարդիկ երիտասարդները որոնք մի տարի առաջ ներկա էին այս բաժնում: Ու՞ր են այդ ոգևորված մարդիկ: Ես այն ժամանակ էլ գիտեի որ այսպես է վերջանալու: Բայց ներքուստ ուրախանում էի երբ տեսնում էի այդ երիտասարդության էներգիան:
Ու հիմա տխրում եմ երբ նրանք արդեն հոգնել են ու զզվել քաղաքականություն բաժնից ու այլևս չեն մտնում այստեղ: Մի հատ սթափվիր ու մտածիր ինչու այսպես եղավ որ այնպես չլինի որ մի օր զարթնես ու տեսնես որ դառել ես ֆորումի վերջին մոհիկանը:
Կուկ
Ես միշտ էլ ներկա եմ եղել այս ֆորումում իր ստեղծման ամենասկզբներից:
Իսկ ուր են այն լավ մարդիկ երիտասարդները որոնք մի տարի առաջ ներկա էին այս բաժնում: Ու՞ր են այդ ոգևորված մարդիկ: Ես այն ժամանակ էլ գիտեի որ այսպես է վերջանալու: Բայց ներքուստ ուրախանում էի երբ տեսնում էի այդ երիտասարդության էներգիան:
Ու հիմա տխրում եմ երբ նրանք արդեն հոգնել են ու զզվել քաղաքականություն բաժնից ու այլևս չեն մտնում այստեղ: Մի հատ սթափվիր ու մտածիր ինչու այսպես եղավ որ այնպես չլինի որ մի օր զարթնես ու տեսնես որ դառել ես ֆորումի վերջին մոհիկանը:
Իսկ ինչո՞ւ չես մտածում, որ միգուցե պետք էլ չի, որ շուտ հիասթափվող երիտասարդները հետաքրքրվեն քաղաքականությամբ: Ինքս էլ շատ բաներից հիասթափություն եմ ապրել քաղաքականությունից, բայց սառը դատելուց հետո տեսել եմ, որ հիասթափությունն ու ձեռքերը լվանալ ու մի կողմ քաշվելը ոչ միայն փրկություն չի, այլ դեպի կործանում տանող միակ ճանապարհն է: Եվ դու, որ ֆորումի ստեղծման օրվանից հիասթափություն ես քարոզում, հիմա ի՞նձ ես սթափվելու կոչ անում: Ընկեր, սթափվիր ինքդ, մի՛ փորձիր վնասել շրջապատիդ, մի՛ նախանձիր առողջ դատողությամբ ու վճռականությամբ օժտված երիտասարդներին, մի՛ փորձիր հուսահատություն ու ապիկարություն սերմանող գրառումներովդ աղտոտել ֆորումի մթնոլորտը:
Մի հատ կասես ով է այն մարդը որ անընդհատ պնդում է թե պետք է գնալ սահմանադրական ուղով: Ում նկատի ունի Մարինեն:
Մարինեն իրավունք ունի ունենալ սեփական տեսակետը այս կամ այն հարցի շուրջ, ինչպես օրինակ ՀԱԿ-ում կան տարբեր տեսակետներ ունեցող քաղաքական ուժեր:
Իսկ եթե կոնկրոտ շատ մարդիկ ֆորումներու մեծ-մեծ խոսալու փոխարեն , ակտիվ մասնակցություն ցուցաբերեն, հնարավոր է, որ սահմանադրական կամ այլ ճանապարհով փոփոխություն անելը ավելի ռեալ կլիներ:
Խորհուրդ եմ տալիս, Լևոն Տեր-Պետրոսյանի վերջին ելույթը նորից կարդլա, մանավանդ այն հատվածը որտեղ շեշտվում է, որ նույնիսկ ՀԱԿ ուժերի ամբողջական կոնսոլիդացիայի դեպքում հնարավոր չի հասնել ցանկացած արդյունքի, եթե դրան չմիանան մնացած ուժերը:
Այսքանից հետո էլի ոչինչ չանողները, մեղմ ասած ոչ մի բարոյական իրավունք չունեն մեղադրական ոճով գրառումներ անելու:
Մարդիկ կարող են հազար ու մի բան ասեն, դա էեական չի, մարդկանց խոսքերով չեն դատում այլ գործերով:
Եթե դուք մարդկանց մասին դատում եք միայն խոսքերով ապա հավերժ խարխափելու եք:
Այո, ապրես գործելով, այդ դեպքում քո գրառումներ անելը այստեղ անիմաստ էն, քանի որ դու միայն գրում էս այլ չես գործում, իսկ գործելու դեպքում գուցե այսօրվա իրականությունը այդքան տխուր չլիներ:
ՀԱԿ-ը այսօր միակ գործող ուժն է, միակ ուժն է , որ ռեալ գործողությունների է դիմում, բայց պետք է հաշվի առնել, որ արդյունքներ կլինեն միայն և միայն, եթե մնացած քաղաքական ուժերն էլ գործեն ռեալ և իմիտացիններ չանեն:
Հիշեցնում է կոմունիստական ժամանակվա լոզունգը, այսօրվա երիտասարդն է կառուցում իր ապագան, բլա բլա բլա .... ուղղակի ոչինչ չասող լոզունգներ:
Մարտի մեկին մարդկանց գնդակահարել են ու բռնազավթել իշխանությունը, իսկ հիմա էլ դրել են վաճառում են երկիրը իր ամբողջ ժողովրդով հանդերձ: Սա է իրականությունը:
Իսկ, որտեղ էիք դուք Մարդուկ, երբ ՀԱԿ-ը մեկ տարի առաջ նախազգուշացնում էր այսպիսի զարգացումների մասին, որտե՞ղ էիք, երբ հանրահավքներ էին տեղի ունենում, որտեղ միշտ շեշտվել է նման զարգացումների վտանգը: Հիմա՞ եք հասկացել, որ իշխանությունը բռնազավթած է, իսկ իշխանությունները բոլոր ֆրոնտներով ձախողված: Էդ դեպքում ցավաքցում եմ , դուք չափից դուրս ուշացել եք:
Այս իշխանությունները արդեն այնպիսի բաների մեջ են խորացել որ իրենք այլևս իրենց համար ապագա չեն տեսնում: Հասկանում ես իրենք արդեն գործում են մահապարտի հոգեբանությամբ, գնդակահարել կամ կգնդակահարվես:
Դու դրան հակազդող ինչ ունե՞ս առաջարկելու: Այսպիսի իրավիճակներում եթե չես ուզում դիմել բռնությունների ու դառնալ տեռոռիստ ապա մնում է մի ելք:
Հարգելի Մարդուկ, Հայաստանում կա միակ հակազդող ուժ, դա ՀԱԿ-ն է , եթե մինչև հիմա չես հասկացել:ոյբ
Ես ֆորումներում երկար-բարակ փիլսոայելու փոխարեն նախընտրում եմ ակտիվ գործել, այլ ոչ թե միայն դատարկ փիլիսոփայել: Իսկ այն մարդը, որը ռեալ չի գործում ու միայն վերացական խոսում է, իր Հայաստանի ապագայով մտահոգված լինելը լուրջ կասկածների տեղիք է տալիս:
Ես միշտ էլ ներկա եմ եղել այս ֆորումում իր ստեղծման ամենասկզբներից:
Իսկ ուր են այն լավ մարդիկ երիտասարդները որոնք մի տարի առաջ ներկա էին այս բաժնում: Ու՞ր են այդ ոգևորված մարդիկ: Ես այն ժամանակ էլ գիտեի որ այսպես է վերջանալու: Բայց ներքուստ ուրախանում էի երբ տեսնում էի այդ երիտասարդության էներգիան:
Մարդուկ , խորհուրդ եմ տալիս կոնկրոտ քո գրառումները կարդալ http://www.akumb.am/showthread.php?p=526525#post526525 թեմայում, այսքանից հետո դու ոչ միայն բարոյական իրավունք չունես Լևոն Տեր-Պետրոսյանից, որևէ բան պահաջել, ավելի լավ կլիներ համեստորեն լռեիր;)
Ambrosine
20.09.2009, 16:53
Աստղ
Մի ժամանակ կար որ այս ֆորումում մարդիկ պարծենում էին նրանով որ Խզմալյանը կանգնեց շարժման կողքը... իսկ հիմա երբ ասում է թե թագավորը մերկ է, ասում ես թե ով է նա՞
Լավ Խզմալյան , Սեֆիլյան թողնենք մի կողմ
Իսկ Մարինե Պետրոսյանի մասին ինչ կասես: Ինքն էլ հո Լևոնի ֆանատ է:
http://www.lragir.am/armsrc/interview29213.html
Մարդուկ, Լևոնի ֆանատ չենք, բայց ամեն անգամ փորձում ենք աջակցել ՀԱԿ-ին՝ մեր հնարավորությունների սահմաններում՝ չնայած էս վերջերս կոնկրետ ես ծուլացել եմ:oy : Նույն Լևոնը ուրախ է, որ մենք իր հետ ենք, մենք էլ ուրախ ենք, որ էսինչ էսինչյանը կամ պարզապես էսինչը մեզ հետ է: Ես իմ բնույթից ելնելով ասում էի, հիմա էլ ասում եմ, որ ճիշտը գրոհն է, որը ի վերջո գուցե և լինի, բայց եթե մի քիչ սառն ենք մտածում, այդքան էլ ճիշտ չի այդ տարբերակը: Մեկը հենց դու ու քո գրառմանը շնորհակալություն հայտնած անձինք, որ հիմա, չլինելով Լևոնի համակիրներ, պահանջում եք նրանից վճռական գործողություններ, նրան կորակեք ուղղակի իշխանություն զավթող: Այդքան բան: Դեռ չեմ խոսում այն մասին, որ եթե հասարակությունը չշարունակի արագ տեմպերով քաղաքացիականացվել, ապա ինչ իշխանություն էլ գա, կաշխատի մաքսիմալ ավտորիտար լինել:
Բա որ չեն ասու՞մ «ՀՀ հիմնադիր նախագահ»: Ոնց որ Լևոնն էլ հայերի աթաթուրքը լինի:
Այդպես նույնիսկ հայլուրն է ասում, նույնիսկ իշխանությունները:P
Իսկ դրանում ի՞նչ վատ բան կա: Աթաթյուրքը վատ բան է արել իր ազգի համա՞ր: Միայն նրա խոսքը՝ երջանիկ է նա, ով իրեն կարող է թուրք համարել, ոգեշնչել է մի ողջ ազգ և շարունակում է ոգեշնչել:
Տատ
Համաձայն եմ որ չարախնդալ պետք չի:
Սա իսկապես ողբերգություն է: Իսկապես Խզմալյանը ճիշտ է, ողբերգություն է, որ հայկական համաժողովրդական ընդվզումը ղեկավարում է մի մարդ, որ միգուցե է զզվում է մարդկային ըմբոստ տեսակից: Միգուցե նա վրեժ է լուծում 1996-ի ըմբոստներից, միգուցե վրեժ է լուծում 1988-ի ըմբոստներից, որոնք նրան դավաճան հանեցին...
Բայց ինչ մեղք ուներ այս սերունդը, որ այս սերունդին էլ է ուզում զրկի ապագայից ու դարձնի հուսահատ նիհիլիստ, ցինիկներ... ինչպես դարձան շատերը 1988-ի շարժումից հետո երբ տեսան որ լիդերների մեծ մասը այն չեն ինչ ներկայանում են:
Վայ, Մարդուկ... ախր սա էլ ըմբոստություն է, ճիշտ է արդեն այն սենսացիոն շրջանը չէ, երբ ոչ ոք, նույնիսկ իրենց գիգանտներ պատկերացնող ռուս մեկնաբանները չէին կարծում, որ հայը ձմռանը վրանի տակ կգիշերի՝ պահանջելով իր իրավունքների վերականգնում, բայց էլի ընդվզում է: Քո կարծիքով գենետիկորեն վախկոտը կկարողանա նույնիսկ ԱՄՆ-ից էստեղ ինչ-որ գրառում անի՞: Երբեք: Ով եղել է հանրահավաքներին, ես միայն վճռականություն, կամք, ուժ եմ նկատել:
Այս իշխանությունները արդեն այնպիսի բաների մեջ են խորացել որ իրենք այլևս իրենց համար ապագա չեն տեսնում: Հասկանում ես իրենք արդեն գործում են մահապարտի հոգեբանությամբ, գնդակահարել կամ կգնդակահարվես:
Դու դրան հակազդող ինչ ունե՞ս առաջարկելու: Այսպիսի իրավիճակներում եթե չես ուզում դիմել բռնությունների ու դառնալ տեռոռիստ ապա մնում է մի ելք: Ստանալ Աստծո օրհնությունը:
Բայց Աստված օրհնում է միայն նրանց ում գործը Արդար է ու հիմնված է Սիրո վրա:
Միայն Սիրով ու հանուն Արդարության կարելի է միավորել շատ շատ մարդկանց ու այդպիսով գետինը սրանց ոտքի տակից քաշել:
Մարդուկ, իսկ դու ինչ-որ բան անում ե՞ս՝ այս իշխանությունների դեմ պայքարում, թե՞ քո գործը միայն ինչ-որ բան անողներին քննադատելն է:
Ու բավական է աստծո անուն տաք, հերիք է հույսներդ դնեք աստծու վրա: Եթե մենք ոչինչ չանենք, ոչինչ էլ չի լինի: Դարեր շարունակ աստծու հույսին ենք մնացել, որ էս օրին ենք:
Իսկ միավորելուց հետո պետք է սկսել կոնկրետ քայլեր անել, ոչ թե փիլիսոփայել: Երբ Գանդին կոչ էր անում մի բան բոյկոտել ապա ամբողջ հնդիկ ազգը մեկ մարդու պես բոյկոտում էր: Թե գիտես անգլիացիք տեսան Գանդիի միտինգները ու վախեցան փախան:
Իսկ երբ որ Լևոնը ասում է՝ պահանջում եմ, հրամայում եմ, խնդրում եմ բոլորին ներկա գտնվել հանրահավաքին, դու ներկա գտնվու՞մ ես:
Կուկ
Ես միշտ էլ ներկա եմ եղել այս ֆորումում իր ստեղծման ամենասկզբներից:
Իսկ ուր են այն լավ մարդիկ երիտասարդները որոնք մի տարի առաջ ներկա էին այս բաժնում: Ու՞ր են այդ ոգևորված մարդիկ: Ես այն ժամանակ էլ գիտեի որ այսպես է վերջանալու: Բայց ներքուստ ուրախանում էի երբ տեսնում էի այդ երիտասարդության էներգիան:
Ու հիմա տխրում եմ երբ նրանք արդեն հոգնել են ու զզվել քաղաքականություն բաժնից ու այլևս չեն մտնում այստեղ: Մի հատ սթափվիր ու մտածիր ինչու այսպես եղավ որ այնպես չլինի որ մի օր զարթնես ու տեսնես որ դառել ես ֆորումի վերջին մոհիկանը:
Էդ պասիվացածներից մեկն էլ ես եմ: Բայց ոչ թե հիասթափվել եմ Շարժումից, այլ հիասթափվել ու հոգնել եմ նույնը 100 անգամ կրկնելուց, հիասթափվածներին ու դժգոհներին ոգևորելուց, անհիմն քննադատողներին նորմալ բացատրելուց, որոնք ոչ էլ միտում ունեն հասկանալու: Կարճ ասած՝ մեր էներգիան տեղում է. այն անսպառ է:
murmushka
20.09.2009, 21:24
ցավոք ինքս ներկա չկարողացա գտնել ուղղակի ֆիզիկապես հնարավոր չէր, բայց բոլոր հիասթափվածներին , հուսահատներին մեկ էլ մտահոգներին նվիրում եմ Նիկոլի հերթական հիանալի հոդվածը, միգուցե մտածելո տեղիք կտա
Տասն արդարներից մեկը
Որմնանկար, 1662 թ.
Հանրային կյանքում անհատի դերի քննարկումները ի վերջո հանգում են խոշոր տրամաչափի մարդկանց։ Սրանում տարօրինակ ոչինչ չկա, որովհետեւ հենց խոշոր տրամաչափի անհատներն են պատմություն կերտում եւ փոխում պատմության ընթացքը։ Այս գիտակցումը, ահա, որպես կանոն հանգեցնում է եզրակացության, թե շարքային մարդու վրա չի կարելի պատասխանատվություն դնել գլոբալ պրոցեսների ընթացքի համար։ Ըստ էության, պատմագիտությունն էլ հենց այսպես է մոտենում խնդրին։ Պատմաբանների հետաքրքրության օբյեկտը թագավորներն են, իշխանները, զորավարները, հերոսները։ Պատմաբանությունը, սակայն, չի անդրադառնում այն հարցին, թե, ասենք, ամենասովորական կոշկակարի վարքը, բարքը աշխատանքի մեջ եւ ընտանիքում ինչպես են ազդում պատմության ընթացքի վրա։ Իսկ որ նման ազդեցություն գոյություն ունի, արեւմտյան գիտնականները սկսել են կռահել ոչ հեռավոր անցյալում, երբ շրջանառության մեջ դրվեց «թիթեռնիկի էֆեկտ» հասկացությունը։ Այս արտահայտությունը հատկապես լայն տարածում ստացավ ֆանտաստ գրող Ռեյ Բրեդբերիի հանրահայտ «Եվ թնդաց որոտը» պատմվածքի լույս ընծայումից հետո։ Պատմվածքի հերոսը, ճամփորդելով ժամանակի մեջ` մի քանի հազար տարի ետ է գնում եւ հայտնվում նախնադարյան ժամանակներում։ Այստեղ ահա, պատահաբար տրորում-սպանում է մի թիթեռի, ու երբ վերադառնում է մեր ժամանակներ, խոշոր փոփոխություններ է հայտնաբերում։ Արեւմտյան փիլիսոփաները, ահա, սկսեցին խոսել այն մասին, որ ամենաաննշան իրադարձությունները ուղիղ կապ ունեն գլոբալ, անգամ տիեզերական պրոցեսների հետ, եւ փոթորիկները կարող են ծագել թիթեռի թեւի շարժումից։ Եթե, ուրեմն, ժամանակակից փիլիսոփայությունը սկսել է այդքան լուրջ վերաբերվել թիթեռի թռիչքին, որքան ավելի լուրջ է ամենասովորական անհատի վարքի ազդեցությունը օբյեկտիվ իրականության վրա։ Նման ազդեցությունը, սակայն, անհաշվելի եւ անչափելի է` գոնե գիտության համար։ Բայց այնտեղ, որտեղ գիտությունը անզոր է կամ իր առաջին քայլերն է անում, օգնության է գալիս Աստվածաշունչը։ Հենց առաջին մասում` Ծննդոցում, Սուրբ Գիրքն ընդգծում է անհատի վարքի ուղղակի ազդեցությունը գլոբալ գործընթացների վրա։ Ու եթե Ադամի, Եվայի, Կայենի դեպքում գործ ունենք, այսպես ասած, խոշոր տրամաչափի անհատների հետ, բոլորովին ուրիշ վիճակի ենք հանդիպում Սոդոմի կործանման նախապատմությանը ծանոթանալիս։ Այս դրվագում, ահա, մենք ծանոթանում ենք մի պատմության, որի այդպիսին լինելը կամ չլինելը վճռվում է մեզ անհայտ, շարքային մարդու վարքագծով։
Երբ Տերը Աբրահամին տեղյակ է պահում Սոդոմը եւ Գոմորը կործանելու իր մտադրության մասին, Աբրահամը հարց է դնում նրա առաջ. «Մի՞թե դու արդարին ամբարիշտի հետ կոչնչացնես, եւ արդարը նույն բանին կենթարկվի, ինչ որ ամբարիշտը։ Եթե քաղաքում հիսուն արդար լինի, կոչնչացնե՞ս նրանց, չե՞ս խնայի ամբողջ քաղաքը` հանուն այնտեղ գտնվող հիսուն արդարների» (Ծննդոց 18։23, 24)։ Տերը Աբրահամին խոստանում է չկործանել Սոդոմը, եթե այնտեղ հիսուն արդար գտնվի։ Աբրահամը, սակայն, չի բավարարվում ձեռքբերածով եւ կրկին վախվորած դիմում է Աստծուն. «Իսկ եթե հիսուն արդարները պակասեն հինգ հոգով, այդ հինգի պատճառով դարձյա՞լ կկործանես ողջ քաղաքը»։ Տերը Աբրահամին խոստացավ չկործանել քաղաքը, եթե այնտեղ քառասունհինգ արդար գտնվի։ Աբրահամը, սակայն, սրանով նույնպես չի բավարարվում եւ հետաքրքրվում է, թե արդյո՞ք Աստված կկործանի ողջ քաղաքը, եթե այնտեղ երեսուն արդար գտնվի։ Տերը խոստանում է խնայել ողջ քաղաքը, եթե այնտեղ երեսուն արդար գտնվի։ Ի վերջո, Տերը Աբրահամին խոստացավ քաղաքը չկործանել, եթե այնտեղ տասը արդար գտնվի։
Սոդոմում, սակայն, Աստված միայն մեկ արդար գտավ` Ղովտին, եւ նրան հորդորեց չորս հոգանոց ընտանիքի հետ հեռանալ, ապա եւ կործանեց քաղաքը։ Ո՞ւմ վրա է ուրեմն, Սոդոմի կործանման պատասխանատվությունը։ Քաղաքի իշխանների՞, մեծատունների՞. անշուշտ։ Հենց նրանք են առաջին հերթին պատասխանատու քաղաքը համակած ապօրինությունների, մեղքերի, շնության համար։ Աստվածաշունչը, սակայն, քաղաքի կործանման նախապատմության նմանօրինակ շարադրմամբ առաջին պլան է մղում այն իրողությունը, որ տվյալ դեպքում քաղաքի կործանման պատճառը ոչ թե շատերի ամբարշտությունն է, այլ հրեշավոր իրողությունը, որ այնտեղ չգտնվեց տասը արդար։ Տերը կխնայեր քաղաքը, եթե այնտեղ տասը, ընդամենը տասը արդար լիներ` տասը բանվոր, բրուտ, այգեգործ։ Լիդերները մեղավոր են քաղաքը ամբարշտության որջ դարձնելու համար, բայց շարքային բնակիչներինն է այն կործանումից փրկել չկարողանալու մեղքը, որովհետեւ սրա համար շատ բան չէր պահանջվում. ընդամենը արդար լինել։ Ուշադրություն դարձրեք, ոչ թե անմեղ, ոչ թե մեղքից զուրկ, այլ արդար։ Դժվար է կարծել, թե Սոդոմում բոլորը անարդար ու մեղսագործ են եղել ի սկզբանե։ Քաղաքի կործանումը վրա է հասել այն ժամանակ, երբ արդարները իրենց արդարությունը զոհաբերել են ինչ-որ վայելքների դիմաց, երբ համակերպվել են անարդարության հետ, երբ ձուլվել են ամբարշտությանը, երբ զլացել են պաշտպանել արդար լինելու իրենց իրավունքը, երբ զլացել են տարանջատվել անարդարությունից եւ ամբարշտությունից։ Մի ինչ-որ պահի քաղաքը զրկվել է արդարներից, եւ այս մասին ոչ ոք չի կռահել` հույս ունենալով, որ արդարները շարունակում են ապրել իրենց կողքին, ինչ-որ տեղ, մոտակա տներից մեկում։ Եվ այսպես` ոչ ոք հոգ չի տարել պահանջվող տասը արդարներից մեկը դառնալու համար։
Ես հասկանում եմ բոլոր այն քաղաքացիներին, այսպես կոչված` «շարքային քաղաքացիներին», ովքեր պնդում են, թե իրենք պատմական պատասխանատվություն կրող սուբյեկտ չեն, եւ պատասխանատվությունը քաղաքական, մտավորական, հոգեւոր այրերի ուսերին է։ Սա ճշգրիտ դիրքորոշում է, եւ լիդերները պետք է մշտապես զգան իրենց պատասխանատվությունը։ Բայց լիդերներին պատասխանատվության կանչելը «շարքային քաղաքացիների» ամբողջության, այսինքն` ժողովրդի գործն է։ Գուցե սա հենց այն գործն է, որ պետք է համարվի արդարություն։ Ամեն դեպքում` տանը իր հոգսի մեջ փակված ու հեռու ամեն քաղաքացի պատմական առաքելություն ունի. տասը արդարներից մեկը դառնալու առաքելություն։ Իսկ երբ անարդարությունը բախում է իր դուռը, նա պետք է դուրս գա իր տնից եւ իր արդարությունը հաստատի նաեւ փողոցում։
Ինչ վերաբերում է լիդերներին, արդար ժողովրդին Աստված ինքը կօժտի արդար լիդերներով։ Անարդար ժողովուրդն էլ կզրկվի արդար լիդերներ ունենալու շնորհից։
Բա որ չեն ասու՞մ «ՀՀ հիմնադիր նախագահ»: Ոնց որ Լևոնն էլ հայերի աթաթուրքը լինի:
Արիացի ջան, բա որ հիմնադիր ա, ի՞նչ ասենք։
Մարդն անկախանալու վաղ պրոցեսից սկասծ ժովովրդի հետ ու ժողովրվդի կողքին էր։
Հետո էլ դարձավ անկախացած երկրի առաջին ընտրյալ նախագահը։
Ինչի՞ եք էդ փաստը տենց ծանր տանում։ Անցած-գնացածն էլ ա՞ տենց դժվար կուլ տալը։
Ձեր կուռք Նժդեհն էլ ազգայնամոլ քսենոֆոբ էր։ Հիմա ինչ՝ համեմատե՞նք սրա նրա հետ։
Այդպես նույնիսկ հայլուրն է ասում, նույնիսկ իշխանությունները:P
Իսկ դրանում ի՞նչ վատ բան կա: Աթաթյուրքը վատ բան է արել իր ազգի համա՞ր: Միայն նրա խոսքը՝ երջանիկ է նա, ով իրեն կարող է թուրք համարել, ոգեշնչել է մի ողջ ազգ և շարունակում է ոգեշնչել:
Աստղ ջան, չնայած չեմ լսել, որ հայլուրը տենց բան ա ասել, երևի նրանիցա, որ շուտվանիցա հայլուր չեմ նայում, բայց հեչ կարևոր չի ովա ասում: Ինքս լսել եմ միտինգի ժամանակ:
Հիմնադիր նախագահ արտահայտությունը Լևոնի հասցեին համարում եմ սխալ, քանի որ այն իր մեջ ներառում է ավելի շատ բան, քան արել է Լևոնը: Օրինակ՝ հիմնադիր նախագահ կարելի է համարել Աթաթուրքին, որը մենակով համախմբել է թուրք ժողովուրդին: Ես չեմ համարում, որ Աթաթուրքը վատ բան է արել իր ազգի համար, ընդհակառակը՝ շատ կցանկանայի, որ հայերը էսօր մի «Աթահայ» ունենային: :)
Արիացի ջան, բա որ հիմնադիր ա, ի՞նչ ասենք։
Մարդն անկախանալու վաղ պրոցեսից սկասծ ժովովրդի հետ ու ժողովրվդի կողքին էր։
Հետո էլ դարձավ անկախացած երկրի առաջին ընտրյալ նախագահը։
Ինչի՞ եք էդ փաստը տենց ծանր տանում։ Անցած-գնացածն էլ ա՞ տենց դժվար կուլ տալը։
Հարգելի Գալաթեա, չժխտելով հանդերձ Տեր-Պետրոսյան Լևոնի մեծ վաստակը Ղարաբաղյան շարժման և Հայաստանի անկախության գործում, այնուամենայնիվ պնդում եմ, որ «հիմնադիր նախագահ» արտահայտությունը սխալ է, քանի որ մենակ Տեր-Պետրոսյան Լևոնը չի այս երկրի հիմքը դրել:Դա արել են մի խումբ մտավորականներ, ընդ որում 88թվից էլ շատ առաջ, սկսած Պարույր Սևակից վերջացրած Շիրազով ու Սահյանով: Եվ ընդհանրապես, «հիմնադիր նախագահ» արտահայտությունը իմ կարծիքով արժեզրկվում ու ցածրացնում է ղարաբաղյան շարժման ու Հայաստանի անկախության համար պայքարի իմաստը::)
Ձեր կուռք Նժդեհն էլ ազգայնամոլ քսենոֆոբ էր։ Հիմա ինչ՝ համեմատե՞նք սրա նրա հետ։
Չգիտեմ «Ձեր» ասելով ում նկատի ունեիր, բայց ես կուռք չունեմ: Նման սահմանափակումներից զերծ եմ ;)
Ambrosine
21.09.2009, 00:20
Աստղ ջան, չնայած չեմ լսել, որ հայլուրը տենց բան ա ասել, երևի նրանիցա, որ շուտվանիցա հայլուր չեմ նայում, բայց հեչ կարևոր չի ովա ասում: Ինքս լսել եմ միտինգի ժամանակ:
Հիմնադիր նախագահ արտահայտությունը Լևոնի հասցեին համարում եմ սխալ, քանի որ այն իր մեջ ներառում է ավելի շատ բան, քան արել է Լևոնը: Օրինակ՝ հիմնադիր նախագահ կարելի է համարել Աթաթուրքին, որը մենակով համախմբել է թուրք ժողովուրդին: Ես չեմ համարում, որ Աթաթուրքը վատ բան է արել իր ազգի համար, ընդհակառակը՝ շատ կցանկանայի, որ հայերը էսօր մի «Աթահայ» ունենային: :)
Արիացի ջան, միտինգի ժամանակ պարզ է, որ պետք է ասեին՝ թեկուզ նրա մեծությունը ընդգծելու նպատակով;) :
Բայց ինչու՞ ես համարում, որ Աթաթյուրքը միայնակ է համախմբել 60 միլիոն թուրքերին, իսկ Լևոնը չի միավորել 3 միլիոն հայերին: Աթաթյուրքն էլ իր կողքին ունեցել է համախոհների մեծ բանակ, մեծ թվով մտավորական համակիրներ: Ուրիշ բան, եթե ասեինք՝ ազգի փրկիչ կամ նման մի բան: Էդ դեպքում Վաշինգտոնին էլ չասենք ԱՄՆ հիմնադիր նախագահ, քանի որ Անգլիայի դեմ կռվողների անուններն են նսեմանում:
Հարգելի Գալաթեա, չժխտելով հանդերձ Տեր-Պետրոսյան Լևոնի մեծ վաստակը Ղարաբաղյան շարժման և Հայաստանի անկախության գործում, այնուամենայնիվ պնդում եմ, որ «հիմնադիր նախագահ» արտահայտությունը սխալ է, քանի որ մենակ Տեր-Պետրոսյան Լևոնը չի այս երկրի հիմքը դրել:Դա արել են մի խումբ մտավորականներ, ընդ որում 88թվից էլ շատ առաջ, սկսած Պարույր Սևակից վերջացրած Շիրազով ու Սահյանով: Եվ ընդհանրապես, «հիմնադիր նախագահ» արտահայտությունը իմ կարծիքով արժեզրկվում ու ցածրացնում է ղարաբաղյան շարժման ու Հայաստանի անկախության համար պայքարի իմաստը::)
Դրա համար էլ «հիմնադիր նախագահ» են ասում, ոչ թե ուղղակի «հիմնադիր» կամ «հիմնադիր ամբողջհայազգը» ;): Նախագահ էր, ասում են «նախագահ», բա հո «սինխրոֆազատրոն» չե՞ն ասելու: Համ էլ «հիմնադիր սինխրոֆազատրոնը» սիրուն չի հնչում :)):
Արիացի ջան, միտինգի ժամանակ պարզ է, որ պետք է ասեին՝ թեկուզ նրա մեծությունը ընդգծելու նպատակով;) :
Բայց ինչու՞ ես համարում, որ Աթաթյուրքը միայնակ է համախմբել 60 միլիոն թուրքերին, իսկ Լևոնը չի միավորել 3 միլիոն հայերին: Աթաթյուրքն էլ իր կողքին ունեցել է համախոհների մեծ բանակ, մեծ թվով մտավորական համակիրներ: Ուրիշ բան, եթե ասեինք՝ ազգի փրկիչ կամ նման մի բան: Էդ դեպքում Վաշինգտոնին էլ չասենք ԱՄՆ հիմնադիր նախագահ, քանի որ Անգլիայի դեմ կռվողների անուններն են նսեմանում:
Աստղ, իմ ասածն էլ հենց էն էր, որ իրա մեծությունը չափազանցեցնում են: Ես չեմ համարում, որ նա հիմնադիր նախագահ է, քանի որ եթե Լևոնը չլիներ էլ մեր երկիրը անկախություն ձեռք կբերեր: Նա չի հիմնական դեր կատարել այդ անկախության հարցում: Իսկ աթաթուրքը եթե չլիներ, էսօր թուրքիա պետություն չէր լինի ու դա բոլորը գիտեն: Դրա համար էլ աթաթուրքը հիմնադիր նախագահ է, իսկ Լևոնը՝ ոչ:
Իսկ դու երբևէ լսել ե՞ս, որ մի ամերիկացի Վաշինգտոնին անվանի հիմնադիր նախագահ:
Ես չեմ լսել և իրոք համարում եմ, որ նա հիմնադիր նախագահ չի և նրան հիմնադիր նախագահ անվանելը նսեմացնում է Անգլիայի դեմ կռվողների անունները: ;)
Դրա համար էլ «հիմնադիր նախագահ» են ասում, ոչ թե ուղղակի «հիմնադիր» կամ «հիմնադիր ամբողջհայազգը» ;): Նախագահ էր, ասում են «նախագահ», բա հո «սինխրոֆազատրոն» չե՞ն ասելու: Համ էլ «հիմնադիր սինխրոֆազատրոնը» սիրուն չի հնչում :)):
Հայկո, երևի սխալ հասկացար: Ես նախագահ բառից չեմ դժգոհում, ես հիմնադիր բառից եմ դժգոհում: Թող ասեն առաջին նախագահ, կամ ասեն սինխրոֆազատրոն նախագահ, չնայած սիրուն չի հնչում: ;)
առաջ այդպես էլ չհասկանալով, որ այսօրվա շարժան մեջի երիտասարդությունն է, որ կառուցում է իր ապագան ու ուզում է երկիրը զարգանա:
Իսկ որոշ հուսահատ , նիհլիստ ցինիկներ կարող էն անվերջ բողոքել ու բողոքել, այդպես էլ քիթը տնից դուրս չհանելով, տեսնելու համար թե երկրում ի՞նչ է կատարվում իրականում:
Նորտոն, հիմնականում հուսահատ ցինիկ է դառնում հենց նա, ով իր երիտասրդ տարիներին խոսում ու գործում է նախադասության սկզբի արտահայտություններով:
Մարդն անկախանալու վաղ պրոցեսից սկասծ ժովովրդի հետ ու ժողովրվդի կողքին էր։
Հետո էլ դարձավ անկախացած երկրի առաջին ընտրյալ նախագահը։
Ինչի՞ եք էդ փաստը տենց ծանր տանում։ Անցած-գնացածն էլ ա՞ տենց դժվար կուլ տալը։
Է, թող անցած գնացածը հենց ինքը կուլ տա, բայց լրիվ, ու հիմա իր անձնական ներկա գործողություններով իրեն անվանի: Կրկնում եմ՝ ինքը, քանի որ դուք անվանում եք նրան այդպես միայն իր սեփական իմիջմեյքեր ջանքերով:
Եփե ամեն փաստ պիտի անվանման մեջ լինի, թող լինի առաջինհրաժարականիմղվածնախագահ:
Հետաքրքիր է, որ մյուսների (ասենք Դաշնակցության) ամեն սխալն ու անհաջողությունը լուպայի տակ դիտվում է և օ՜ չի մոռացվում, իսկ ՀՀՇ,ինը՝ ախ , դե հերիք է անցյալով ապրեք, եկեք միայն լավը հիշենք:
ԼՏՊ-ի անձն ինձ արդեն չի հետաքրքրում: հիմա նրա անձնական դրոշմի մասին է խոսքը՝ ամբողջ շարժման վրա: Ափսոս, որ այդքան ուժեղ է, բավականին խանգարող այդ շարժման ազատ, ինքնուրույն զարգացմանը: Թեկուզ այն պատճառով, որ ցանկացած քննադատությում իսկույն հետ է մղվում ՝ մեզ մոտ անձի պայքար չի, հերիք է ՆՐԱ անձին կպնեք խոսքերով:
Բա ու՞մ անձին կպնենք: Կուսակցության դեմքն է, պատասխանատվություն կրողը: Անունը Պողոս լիներ, կասեինք Պողոսը...
Հայեր, ինչի՞ց եք խորացել, «առաջին Նախագահ», «Հիմնադիր Նախագահ», «նախագահի թեկնածու», ֆլան ֆստան, Տատ ինքդ էլ նշում ես իմիջի հարցը, է թող լինի, ու՞մն է խանգարում։ Իմիջն ու իմիջմեյքերությունը քաղաքականության մեջ կարևոր գործոն են, առանց դրա ժողովուրդը այդքան շատ չի ոգևորվում։
Իսկ ինչ վերաբերում է հանրահավաքին ու Տեր–Պետրոսյանի ելույթին, ապա իմ կարծիքով ոչ մի նորություն ու բովանդակային փոփոխություն չկար նախորդի համեմատ։ Կրկին ՀԱԿ–ը հուժկու դադար է վերցնում այս անգամ սպասելով այլ քաղաքական ուժերի ակտիվացմանը։ Ես օրինակ չեմ պատկերացնում, թե Տեր–Պետրոսյանը իսկապես հուսով է, որ այդ ուժերը կակտիվանան, ես նույնիսկ չգիտեմ, թե ինչ ուժերի մասին է խոսքը։ Տեր Պետրոսյանը խոստացավ հաջորդ անգամ կոնկրետ անուններ նշել։ Բայց ինձ թվում է լուրջ չի այս ամենը, է որ այդ «այլ ուժերը» որպես ուժ լինեին, մենք նրանց մասին վաղուց պիտի որ իմացած լինեինք, կամ նրանք վաղուց պիտի իրենց դրսևորած լինեին։ Ինձ թվում է Տեր–Պետրոսյանը հուսով է Ղարբաղի ծախել–չծախելու թեման շահարկելով ուժայինների աջակցությունը ստանալ (սակայն ուժայինները ըստ սահմանադրության քաղաքական ուժեր չեն), որին էլ հետևել է Սերժի BBC ռուսական մուտիլովչիկ ֆիլիալին հարցազրույց տալը, որով Բաքվին երեք նախապայմաններ է Սերժը առաջադրում։ Ամեն ինչ պարզ է ու հասարակ (ին մայ համբլ ըփինյն)։
Mephistopheles
21.09.2009, 14:07
Հայեր, ինչի՞ց եք խորացել, «առաջին Նախագահ», «Հիմնադիր Նախագահ», «նախագահի թեկնածու», ֆլան ֆստան, Տատ ինքդ էլ նշում ես իմիջի հարցը, է թող լինի, ու՞մն է խանգարում։ Իմիջն ու իմիջմեյքերությունը քաղաքականության մեջ կարևոր գործոն են, առանց դրա ժողովուրդը այդքան շատ չի ոգևորվում։
Իսկ ինչ վերաբերում է հանրահավաքին ու Տեր–Պետրոսյանի ելույթին, ապա իմ կարծիքով ոչ մի նորություն ու բովանդակային փոփոխություն չկար նախորդի համեմատ։ Կրկին ՀԱԿ–ը հուժկու դադար է վերցնում այս անգամ սպասելով այլ քաղաքական ուժերի ակտիվացմանը։ Ես օրինակ չեմ պատկերացնում, թե Տեր–Պետրոսյանը իսկապես հուսով է, որ այդ ուժերը կակտիվանան, ես նույնիսկ չգիտեմ, թե ինչ ուժերի մասին է խոսքը։ Տեր Պետրոսյանը խոստացավ հաջորդ անգամ կոնկրետ անուններ նշել։ Բայց ինձ թվում է լուրջ չի այս ամենը, է որ այդ «այլ ուժերը» որպես ուժ լինեին, մենք նրանց մասին վաղուց պիտի որ իմացած լինեինք, կամ նրանք վաղուց պիտի իրենց դրսևորած լինեին։ Ինձ թվում է Տեր–Պետրոսյանը հուսով է Ղարբաղի ծախել–չծախելու թեման շահարկելով ուժայինների աջակցությունը ստանալ (սակայն ուժայինները ըստ սահմանադրության քաղաքական ուժեր չեն), որին էլ հետևել է Սերժի BBC ռուսական մուտիլովչիկ ֆիլիալին հարցազրույց տալը, որով Բաքվին երեք նախապայմաններ է Սերժը առաջադրում։ Ամեն ինչ պարզ է ու հասարակ (ին մայ համբլ ըփինյն)։
Ինձ թվում ա Սերժին թուրքերը "վսյո տակի պասլատ" են արել դրա համար "նի զա շտո նի պռա շտո" մեկ էլ հելավ ու 3 հատ պայման Ադրբեջանի դեմ դրեց "թուքերին նամիկատ" անելով… Չաքրյանն էլ ընդեղ սկսել է ելույթներ ունենալ, կամաց-կամաց խոսք ա գցում որ էս գործը կարող ա չլինի…
ոչ մի սահման էլ չի բացվելու… բայց "գիտնականների" հանձնախումբ երևի կազմեն, ցույց տալու համար որ մի բան ա արվում (դրսին)
Mephistopheles
21.09.2009, 14:35
............................
ԼՏՊ-ի անձն ինձ արդեն չի հետաքրքրում: հիմա նրա անձնական դրոշմի մասին է խոսքը՝ ամբողջ շարժման վրա: Ափսոս, որ այդքան ուժեղ է, բավականին խանգարող այդ շարժման ազատ, ինքնուրույն զարգացմանը: Թեկուզ այն պատճառով, որ ցանկացած քննադատությում իսկույն հետ է մղվում ՝ մեզ մոտ անձի պայքար չի, հերիք է ՆՐԱ անձին կպնեք խոսքերով:
Բա ու՞մ անձին կպնենք: Կուսակցության դեմքն է, պատասխանատվություն կրողը: Անունը Պողոս լիներ, կասեինք Պողոսը...
Տատ ջան, բա ու՞մ դրոշմը պիտի լիներ շարժման վրա, Ընգեր Վահանինը՞… շարժումն իր շնորհիվ կա, իր դրոշմն էլ վրեն ա… 10 տարի սենց շարժում չի եղել… իր դրոշմը կա, բայց նպատակը նրա անձը չի … այլ ժողովրդավարությունն ա … եթե անձն ու աթոռը լիներ, էդ հարցը հեղաշրջմամբ կլուծվեր…
…իսկ եթե շարժումը դուրդ չի գալիս, փառք աստծո էսօր արդեն ալտերնատիվ ունենք- դաշնակները- կարաս գնաս հետները զամենով դիետա պահես… 48 ժամ հետո քեզ կփոխարինի ընկեր Ափոն… կարաս գնաս հաց ուտես գաս ու մի կռուգ էլ գնաս… ու սենց մինչև Էձիկը հրաժարվի… կարող ա՞ վատ ա, Լևոնից խոմ լավ ա…
Նորտոն, հիմնականում հուսահատ ցինիկ է դառնում հենց նա, ով իր երիտասրդ տարիներին խոսում ու գործում է նախադասության սկզբի արտահայտություններով:
Տատ արի գուշակություններ չանենք: Խոսքը վերաբերվում էր պոստի հեղինակին, ով կարծես թե ամեն ինչից դաժանորեն հիասթափվել ու վերածվել է հուսահատ ու ցինիկ մարդ(ուկ)ի-:(:
Եփե ամեն փաստ պիտի անվանման մեջ լինի, թող լինի առաջինհրաժարականիմղվածնախագահ:
Հետաքրքիր է, որ մյուսների (ասենք Դաշնակցության) ամեն սխալն ու անհաջողությունը լուպայի տակ դիտվում է և օ՜ չի մոռացվում, իսկ ՀՀՇ,ինը՝ ախ , դե հերիք է անցյալով ապրեք, եկեք միայն լավը հիշենք:
ԼՏՊ-ի անձն ինձ արդեն չի հետաքրքրում: հիմա նրա անձնական դրոշմի մասին է խոսքը՝ ամբողջ շարժման վրա: Ափսոս, որ այդքան ուժեղ է, բավականին խանգարող այդ շարժման ազատ, ինքնուրույն զարգացմանը: Թեկուզ այն պատճառով, որ ցանկացած քննադատությում իսկույն հետ է մղվում ՝ մեզ մոտ անձի պայքար չի, հերիք է ՆՐԱ անձին կպնեք խոսքերով:
Բա ու՞մ անձին կպնենք: Կուսակցության դեմքն է, պատասխանատվություն կրողը: Անունը Պողոս լիներ, կասեինք Պողոսը...
Էսքան ժամանակ մի՞թե դժվար է հասկանալ, որ ՀԱԿ-ը կուսակցություն չի, դաշինք ա: Թե՞ տարբերությունը չգիտեք՝ որն ա: Տեր-Պետրոսյանի՝ տասնյալ տարիներ առաջ արած սխալներիմասին հիմա անդադար գոռգռալն ուղղակի իմաստ չունի, երբ դա արվում ա անտեղի: Իսկ դաշնակների սխալներն հենց այսօր են, դաշնակներն հենց այսօր են խաբում ժողովրդին, սփյուռքին: Դարձել են սերժի անձնական օգտագործման տամագոչին, բայց ժողովրդին ուզում են համոզել, իբր իրենք սերժի դեմ պայքարով միակ ուժն են, պատկերացնո՞ւմ եք՝ դաշնակները՝ ուժ:D Սփյուռքին էլ համոզում են, իբր ցեղասպանության հարցերն են լուծում, փող են մուրում սփյուռքից: Այ սրա մասին հիմա ա պետք խոսալ, քսան տարի հետո կարելի ա ընդամենը առիթի դեպքումխոսալ, բայց ոչ թե քսան տարի հետո սրա մասին գոռգռալով փորձել էդ ժամանակվա հարցերը լուծել:
Հայեր, ինչի՞ց եք խորացել, «առաջին Նախագահ», «Հիմնադիր Նախագահ», «նախագահի թեկնածու», ֆլան ֆստան, Տատ ինքդ էլ նշում ես իմիջի հարցը, է թող լինի, ու՞մն է խանգարում։
Խանգարում է, որ շարժումն իրոք համազգային դառնա:
Ես այստեղ պարապությունից կամ ԼՏՊ չսիրելուց չեմ նորից նրա անձին անդրադառնում, այլ այս նախադասության պատճառով՝
Տեր-Պետրոսյանն իր ճառի մեջ (նախորդ ելույթներում էլ), նշեց թե ինչքան կարևոր է մեր շարժմանը նորանոր խմբերի միավորվելը՝ միասնական ճակատով, մի բուռ կազմած պայքարը մինչև վերջ հասցնելու համար: Սա հստակ ուղերձ է:
երբ ԼՏՊ կրկին հայտնվեց ասպարեզում, էն էլ միանգամից նախագահի թեկնածու, իհարկե նրան պետք էր քաղաքական կապիտալ բերել, ինչը և արեց՝ անվանելով իրեն Առաջին Նախագահ, էդ ուներ, էդ պիտի ասեր, պարզ է:
Կարող էր լինել թեկնածու ԼՏՊ- պատմության դոկտոր (հո ճիշտ է), բայց մալադեց Հայկօ, լավ չի հնչում:
Իսկ այսպիսի ինքնանվանումը՝ ծրագիր է, ոչ թե պարզապես իրականության փաստ, միթե՞ դուք ֆալշ նոտա չեք լսում, խանգարող: Նա այդպիսի ոճով սկսելով ապագա շարժման դռները փակեց բոլոր այն մարդկանց, ովքեր ավելի համեստ ինքնագնահատում են սպասում վստահելի քաղաքական գործիչից: Այն մարդկանց, որոնք մտածեցին՝ որ այսպես է սկսում, վերջն ինչէ լինելու: Եվ դա այնքան կապ չուներ իր անցյալի, ինչքան այն պահին ամենափրկիչ, առաքելություն կրող ԼՏՊ անվանման հետ:
Բայց բացեց դռները կրքոտ երիտասարդների և հայ ազգային ավանդույթի համախոհների համար =ընտրել մեկի դեմ, այլ ոչ կողմ: Դեմը պարզ էր:
Գոնե ընտրություններից հետո կարելի էր փոխել այդ ամբիցիոզ իմիջը, բայց ոչ՝ ամրապնդեց, դրոշմեց և հիմա ամբողջ շարժումն է այդպես խոսում, հանդես գալիս: Իր առաջին выскочка-ի ոճով:
Եվ դեռ զարմանում, փնովում կամ վրդովվում եք, որ նորանոր խմբեր, էն էլ միասնական ճակատով հորիզոնում չեն հայտնվում: ԼՏՊ կարող է հիմա հանգիստ թոշակի անցնի, դուք արդեն լրիվ սեփականացրել եք նրա լեզուն:
Մի բան էլ նրա անձի վերաբերյալ: Շարժումը (կներեք, չեմ կարող վրայովս անցնել և ՀԱԿ գրել) իր հաջողությամբ(չեմ վիճում), բայց նաև անհաջողությամբ պարտավոր է ԼՏՊ-ին:
Իսկ դաշնակների սխալներն հենց այսօր են, դաշնակներն հենց այսօր են խաբում ժողովրդին, սփյուռքին: Խեղճ սփյուռք...խեղճ եվրոպա, նրան ով է խաբում, խեղճ Ռուսաստան...
Իսկ ժողովրդին խաբում են բոլորը, ոչ միայն դաշնակները:
քսան տարի հետո կարելի ա ընդամենը առիթի դեպքում խոսալ
Եթե ես դեռ ապրեմ, կուզեի 20 տարի հետո քեզ հետ խոսել:
Խոսքը վերաբերվում էր պոստի հեղինակին,Նորտոն ջան, ինձ էլ:)
Խանգարում է, որ շարժումն իրոք համազգային դառնա:
Ես այստեղ պարապությունից կամ ԼՏՊ չսիրելուց չեմ նորից նրա անձին անդրադառնում, այլ այս նախադասության պատճառով՝
Տատ ջան, եթե նույնիսկ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը չլիներ, նրանք շարժամը չէին միանա, Լևոն Զուրաբյանի պատճառով, քանի որ այնտեղ ՀՀՇ կա, էդ չլինի կասեն Դեմիրճյանին չենք սիրում ու այդպես շարունակ:
Էնքան որ արի էդքան մի անձնավորի, Լևոն Տեր-Պետրոսյանի "պատճառով" շարժմանը չմիացողները ընդհամենը, դրանով փորձում էն արդարացնել իրենց պասիվ վիճակը:;)
Տատ ջան, եթե նույնիսկ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը չլիներ, նրանք շարժամը չէին միանա, Լևոն Զուրաբյանի պատճառով, քանի որ այնտեղ ՀՀՇ կա, էդ չլինի կասեն Դեմիրճյանին չենք սիրում ու այդպես շարունակ:
Էնքան որ արի էդքան մի անձնավորի, Լևոն Տեր-Պետրոսյանի "պատճառով" շարժմանը չմիացողները ընդհամենը, դրանով փորձում էն արդարացնել իրենց պասիվ վիճակը:;)
Չէ: Անվստահությունը:
Վայ լավ ա հիշեցրեցիր, Դեմիրճյանին էլ ավելի թունդ չեմ հավատում::)Մտքից միայն վատացա:
իսկ Լևոն Զուրաբյանը՝ կարծես թե:ok: Նրա թեկնածությունը կպաշտպանեի:
Չէ: Անվստահությունը:
Վայ լավ ա հիշեցրեցիր, Դեմիրճյանին էլ ավելի թունդ չեմ հավատում:Մտքից միայն վատացա:
իսկ Լևոն Զուրաբյանը՝ կարծես թե: Նրա թեկնածությունը կպաշտպանեի:
Եա այդ օրինակը բերեցի, ցույց տալու համար որ փաստարկդ ոչ մի հիմք չունի: Լևոնը չլինի, հազար ու մի նոր պատճառ կլինի:
Այդ ժամանակ էլ այստեղ կգրեք Դեմիրճայնն է խանգարում, հետո հաջորդը, հաջորդը և հաջորդը , ու այդպես էլ ոչ մի միավորում տեղի չի ունենա, ուղղակի մի բան է պետք կառչելու համար, որպեսզի ամենքը իր անգործությունը արդարացնի, հիմա այդ փաստարկը Լևոն Տեր-Պետրոսյանն է, իրենցի հետո ուրիշ "փաստարակ" կգտնվի:
Ի դեպ դեմիրճյանը իմ աչքի լույսն էլ չի:
Եա այդ օրինակը բերեցի, ցույց տալու համար որ փաստարկդ ոչ մի հիմք չունի: Լևոնը չլինի, հազար ու մի նոր պատճառ կլինի:
Այդ ժամանակ էլ այստեղ կգրեք Դեմիրճայնն է խանգարում, հետո հաջորդը, հաջորդը և հաջորդը , ու այդպես էլ ոչ մի միավորում տեղի չի ունենա, ուղղակի մի բան է պետք կառչելու համար, որպեսզի ամենքը իր անգործությունը արդարացնի, հիմա այդ փաստարկը Լևոն Տեր-Պետրոսյանն է, իրենցի հետո ուրիշ "փաստարակ" կգտնվի:
Ի դեպ դեմիրճյանը իմ աչքի լույսն էլ չի:
Չէ, Նորտոն, չէ: Դա ԼՏՊն է համոզել, որ իր անունը միայն առիթ է: Ինչքա՜ն մարդ նրան ձայն տվեց, կոտրելով անձնական ոչսիմպատիան, միայն գաղափարի, իշխողներով դժգոհությունն արտահայտելու համար: Լիքը: Չնայեցին անվան վրա: Հիմա էլ չէին նայի, եթե այդքան զիլ լիներ:
է, Նորտոն, չէ: Դա ԼՏՊն է համոզել, որ իր անունը միայն առիթ է: Ինչքա՜ն մարդ նրան ձայն տվեց, կոտրելով անձնական ոչսիմպատիան, միայն գաղափարի, իշխողներով դժգոհությունն արտահայտելու համար: Լիքը: Չնայեցին անվան վրա: Հիմա էլ չէին նայի, եթե այդքան զիլ լիներ:
Տատ ջան, իմ համար էլ ահավոր չիլ է հնչում, երբ դաշնակները իրենց ներկայացնում էն ազգային կուսակցություն , կամ առավել ևս ազգային հարցերից էն խոսում:
Հիմա խնդիր անձնավորելու մեջ է դուք անձնավորում եք ու պնդում, որ մածունը սևա, մենք էլ ասում քն անձերը չի նպատակներն ու խնդիրներնա, որ պետք է լուծվի առանց անձնավորման:
Mephistopheles
21.09.2009, 23:52
..... թող լինի առաջինհրաժարականիմղվածնախագահ:
.........
Much better… տենց նախագահներ շատ կան ու բավականինել մեծ կալիբրի և միայն ժողովրդավարական երկրներում (Թոնի Բլեեր), բայց ժողովրդի արյունով նստած ու ամեն գնով աթոռին կառչած "նախագահ" չի լինում, դրանց սովորաբար դիկտատոր են անվանում… Այսինքն Լևոնից հետո մենք նախագահ չենք ունեցել
էսպես էլ կարելի է ՝ Առաջինևվերջիննախագահ:
:)
Mephistopheles
22.09.2009, 05:31
էսպես էլ կարելի է ՝ Առաջինևվերջիննախագահ:
:)
Առաջինը ըլնի, վերջինը չըլնի, Տատ ջան… մի քիչ կենացի նման ա հնչում, բայց ոչինչ
Խանգարում է, որ շարժումն իրոք համազգային դառնա:
Ես այստեղ պարապությունից կամ ԼՏՊ չսիրելուց չեմ նորից նրա անձին անդրադառնում, այլ այս նախադասության պատճառով՝
երբ ԼՏՊ կրկին հայտնվեց ասպարեզում, էն էլ միանգամից նախագահի թեկնածու, իհարկե նրան պետք էր քաղաքական կապիտալ բերել, ինչը և արեց՝ անվանելով իրեն Առաջին Նախագահ, էդ ուներ, էդ պիտի ասեր, պարզ է:
Կարող էր լինել թեկնածու ԼՏՊ- պատմության դոկտոր (հո ճիշտ է), բայց մալադեց Հայկօ, լավ չի հնչում:
Իսկ այսպիսի ինքնանվանումը՝ ծրագիր է, ոչ թե պարզապես իրականության փաստ, միթե՞ դուք ֆալշ նոտա չեք լսում, խանգարող: Նա այդպիսի ոճով սկսելով ապագա շարժման դռները փակեց բոլոր այն մարդկանց, ովքեր ավելի համեստ ինքնագնահատում են սպասում վստահելի քաղաքական գործիչից: Այն մարդկանց, որոնք մտածեցին՝ որ այսպես է սկսում, վերջն ինչէ լինելու: Եվ դա այնքան կապ չուներ իր անցյալի, ինչքան այն պահին ամենափրկիչ, առաքելություն կրող ԼՏՊ անվանման հետ:
Բայց բացեց դռները կրքոտ երիտասարդների և հայ ազգային ավանդույթի համախոհների համար =ընտրել մեկի դեմ, այլ ոչ կողմ: Դեմը պարզ էր:
Գոնե ընտրություններից հետո կարելի էր փոխել այդ ամբիցիոզ իմիջը, բայց ոչ՝ ամրապնդեց, դրոշմեց և հիմա ամբողջ շարժումն է այդպես խոսում, հանդես գալիս: Իր առաջին выскочка-ի ոճով:
Եվ դեռ զարմանում, փնովում կամ վրդովվում եք, որ նորանոր խմբեր, էն էլ միասնական ճակատով հորիզոնում չեն հայտնվում: ԼՏՊ կարող է հիմա հանգիստ թոշակի անցնի, դուք արդեն լրիվ սեփականացրել եք նրա լեզուն:
Մի բան էլ նրա անձի վերաբերյալ: Շարժումը (կներեք, չեմ կարող վրայովս անցնել և ՀԱԿ գրել) իր հաջողությամբ(չեմ վիճում), բայց նաև անհաջողությամբ պարտավոր է ԼՏՊ-ին:
Տատ, ես համոզվել եմ, որ երբ քննարկվում է անձը, հարցը սրանում է և դառնում նախասիրությունների ու էմոցիաների կիզակետ.
Պետք է ավելի լայն պատկերով դիտարկել, որպեսզի կոնկրետ ընդիմացողները անձնականը չխառնեն քննարկմանը.
Օրինակ ես կարծում եմ, որ Հայաստանի ընդիմության վերնախավը դա քաղաքական ծերոնոց է. Լիդերը ծեր է թե տարիքային և թե մեթոդական ու տեսական մոտեցումներով. Նրան հարող իբր երիտասարդ անմիջական շերտը …/Ստյոպիկ, Արամ և այլն/ . առհասարակ պրոբլեմատիկ դեմքեր են- ԽԾԲ-ի մնացորդներ. Նիկոլն է հզոր ֆիգուր, որի անունը որպես հետագա լիդերի ԼՏՊ-ն խուսափում է տալ. Եղած կոնֆիգուրացիան կամ պետք է ժողովուրդը ստիպելով թարմացնի, կամ ինքը ԼՏՊ-ն մյուսներվ հանդերձ էստաֆետը պատրաստեն երիտասարդների համար. Եթե այսօր դա չի արվում, ապա ես եզրակացնում եմ, որ այդ ծերոնոցը դարձել է ութանասունականների սովետի ծերանոց պոլիտբյուրոն.
Ընդիմության երիտասարդացման հարցը հիմա խնդիր համար մեկն է.
Ժամանակին Արկադի Վարդանյանին, հետո Արամ Կարապետյանին ջարդելը դա Ռոբի ամենակեղտոտ ու ծանր հարվածներից էր որ նա տվեց Հայաստանին. Ես իրեն չեմ մեղադրում. -բռնապետ էր, այդ ձևով էր հարց լուծում. Մեղավորը մենք ենք, որ քսան տարվա ակտիվ քաղաքական դասերից հետո էլ մնացել ենք սիրող- չսիրողի մակարդակին.
Իրականում ԼՏՊ-- ժողովուրդ, Սերժ-ժողովուրդ հեռավորությունը նույնն է. Ժողովուրդը ստորոտում է, շեֆերը անհասանելի բարցունքներում.
Հարցը թե ֆիզիկական և թե պատասխանատվական հասանելիությանն է վերաբերում.
Մենք ներքևներում կարող ենք իրար անպատվելով վիճել, բայց մի անգամ տեսած կաս, որ դրանցից որևէ մեկը լայեղ անի խոսակցության մեջ մտնի. Նրանք անհասանելի էն ինչպես աստվածներ.
Դրա համար էլ անձամբ ինձ համար այդ "աստվածները" գոյություն չունեն. Իմ հաշվարկներում կա Նիկոլ, մի քիչ էլ մնացած ջահելները, որոնք իսկապես լուրջ գործ են անում.
Մի քիչ ձանձրացա էս «քննարկումից», մի քիչ էստեղ (http://www.akumb.am/blog.php?b=440)դատարկախոսեցի :)
ԼՏՊ կարող է հիմա հանգիստ թոշակի անցնի, դուք արդեն լրիվ սեփականացրել եք նրա լեզուն:
:
Էս մեկը մեկը չէի քննարկել,:o, բայց ամեն ինչ եկավ ընկավ իրա տեղը:hands:P
Շատ հետաքրքիր բանավեճ է ծավալվել ըստ էության ոչ քաղաքականության մասին: Փնտրում եմ գրառումններ հանրահավաքի ժամանակ Լևոնի այդքան երկար և բովանդակալից ելույթի մասին, բայց կարծես չկան կամ ես չեմ գտնում: Տեսածս միայն այն է որ Լևոնը բոբո է, ծեր է, կաստմի վրա լաքա կար, մազերը խառնվել էին, կնիկը հրեա է, ուղիղ կապի մեջ ա ՑՌՈՒ-ի հետ և այլն...Բայց դրանից իր ասածի բովանդակությունը չի փոխվում ցավոք: Եթե նույսինկ Լևոնը ղրղզ լիներ, կամ 666 տարեկան միևնույն է իր հնչեցրած` հայ ժողովրդի գլխին կախված կենսական մարտահրավերները չեն վերանալու...
Խանգարում է, որ շարժումն իրոք համազգային դառնա:
Ես այստեղ պարապությունից կամ ԼՏՊ չսիրելուց չեմ նորից նրա անձին անդրադառնում, այլ այս նախադասության պատճառով՝
երբ ԼՏՊ կրկին հայտնվեց ասպարեզում, էն էլ միանգամից նախագահի թեկնածու, իհարկե նրան պետք էր քաղաքական կապիտալ բերել, ինչը և արեց՝ անվանելով իրեն Առաջին Նախագահ, էդ ուներ, էդ պիտի ասեր, պարզ է:
Կարող էր լինել թեկնածու ԼՏՊ- պատմության դոկտոր (հո ճիշտ է), բայց մալադեց Հայկօ, լավ չի հնչում:
Իսկ այսպիսի ինքնանվանումը՝ ծրագիր է, ոչ թե պարզապես իրականության փաստ, միթե՞ դուք ֆալշ նոտա չեք լսում, խանգարող: Նա այդպիսի ոճով սկսելով ապագա շարժման դռները փակեց բոլոր այն մարդկանց, ովքեր ավելի համեստ ինքնագնահատում են սպասում վստահելի քաղաքական գործիչից: Այն մարդկանց, որոնք մտածեցին՝ որ այսպես է սկսում, վերջն ինչէ լինելու: Եվ դա այնքան կապ չուներ իր անցյալի, ինչքան այն պահին ամենափրկիչ, առաքելություն կրող ԼՏՊ անվանման հետ:
Բայց բացեց դռները կրքոտ երիտասարդների և հայ ազգային ավանդույթի համախոհների համար =ընտրել մեկի դեմ, այլ ոչ կողմ: Դեմը պարզ էր:
Գոնե ընտրություններից հետո կարելի էր փոխել այդ ամբիցիոզ իմիջը, բայց ոչ՝ ամրապնդեց, դրոշմեց և հիմա ամբողջ շարժումն է այդպես խոսում, հանդես գալիս: Իր առաջին выскочка-ի ոճով:
Եվ դեռ զարմանում, փնովում կամ վրդովվում եք, որ նորանոր խմբեր, էն էլ միասնական ճակատով հորիզոնում չեն հայտնվում: ԼՏՊ կարող է հիմա հանգիստ թոշակի անցնի, դուք արդեն լրիվ սեփականացրել եք նրա լեզուն:
Մի բան էլ նրա անձի վերաբերյալ: Շարժումը (կներեք, չեմ կարող վրայովս անցնել և ՀԱԿ գրել) իր հաջողությամբ(չեմ վիճում), բայց նաև անհաջողությամբ պարտավոր է ԼՏՊ-ին:
Տատ, սիրելիս, պնդումներդ մի քիչ իրականությանը չեն համապատասխանում:
Քաղաքականություն վերադառնալով Տեր-Պետրոսյանը հերթական անգամ իր ամբիցիաները մի կողմ դնելով սկսեց բանակցություններ ուժերի հետ, ում հետ, մեղմ ասած, կոնֆլիկտ կամ վատ հարաբերություն ուներ:
Ո՞վ է մեղավոր, որ այդ նույն ամբիցիաները չթուլատրեցին նրա առաջարկած պլատֆորմի շուրջը համախմբվել Վազգեն Մանուկյանին, ՀՅԴ-ին, ՕԵԿ-ին ու նման ուրիշների:
Իսկ գուցե խանգարողը ամբիցիան չէ՞ր, այլ ոմանց դեպքերում ծախվածությունը:
Ու չնայած սրան Տեր-Պետրոսյանին ու Նիկոլենց ընդհանրապես հաջողվեց բացառիկ մեծ քանակությամբ ուժերի համախմբել: Համախմբել իրապես: Ու այդ պրոցեսը դեռ կարող է շարունակվել: Որ ՀՅԴ-ն, օրինակ, չի միանա, դա փաստ է: Բայց այդ ՀՅԴ մի շարք համախոհներ վերջապես կարող է հասկանան, որ ՀՅԴ-ն փուչիկ է, ու միանան: Ու էսպես շարունակ:
Ինչ վերաբերվում է լեզվին, ապա ես միայն ուրախ կլինեի այդ լեզուն յուրացրած լինելու համար: Ցավոք իմ մասին այդքան մեծ կարծիքի չեմ:
Իսկ այստեղ գրառումների մեծ մասը ուրիշ բան չեն, քան հասարակ անձատյացություն :)
Մոդերատորական: Բիձա մասնակցի անլուրջ գրառումը և դրան հետևած պատասխանը ջնջվել են: Մնացեք թեմայի շրջանակներում:
Իսկ այստեղ գրառումների մեծ մասը ուրիշ բան չեն, քան հասարակ անձատյացություն :)
Ռամմեր, արդեն ասացի, ինչու այս թեմայում: ԼՏՊ բողոքն ու պահանջը նոր մասնակիցներ բերելու շարժում, հենց իր (և իր ղեկավար թիմի, համաձայն եմ Բիձու հետ) անձով է խափանվում:
Ռամմեր, Չուկ, իսկ ինչու՞ եք դուք այդքան նյարդայնանում անձի քննարկումից:
ԲՈԼՈՐ ազգային շարժումները անձերով են պայմանավորված: Դրանք առաջանում են իհարկե ժողովրդի խորքում, հասունանում են որոշակի պահանջի, դժգոհության պայմաններում, բայց առանց ղեկավար անձի մի երկու ավտո կվառվի, մի երկու ցուցափեղկ կկոտրվի ու վերջ:
Իսկ երբ հայտնվում է Անձը, ասում է՝ հլա մի սրանց գլուխները կտրեք, տեսեք, որ նրանց արյունը կապույտ չէ, հետո էլ մի շարք մարդու իրավունքներ է գրում( քանի որ գրել գիտի) ՝ ստացվում է ֆրանսիական հեղափոխություն:
Դաշնակցության գործերն էլ են անձերով պայմանավորված, մանավանդ անցյալում, ներկայում էլ: Եվ դուք իրավունք ունեք հենց ընկեր Վահանին անձամբ քննարկեք, կամ Սերժին՝ անձամբ: Երբևէ մեկն ասելէ՞՝ հանրապետականները սենց կամ նենց են, ասվում է՝ Սերժը, Մուկը և այլն:
Հանրապետական կուսակցության ծրագիրը վատն է՞, կամ դաշնակներինը՞: Լավն են բոլորը, լավ էլ գրված են, ինչպես և ՀԱԿինը: Պարզ դաշնակ անդամները լավ տղաներ են, հավատարիմ ու նվիրված, ինչպես դուք: Ուրե՞մն՝ գրվածը լավն է, անդամները լավն են, ի՞նչ մնաց: Ղեկավարների անձից է կախված ամբողջ մնացածը:
...իսկ ինչու՞ եք դուք այդքան նյարդայնանում անձի քննարկումից: Որովհետև այդ անձը թույլ տեղեր ունի՞:
Միանգամից սկսում թևերով թափահարել, հոգնեցինք, անձատյաց...Որովհետև բացասական լիցքը չափազանց շատ է այդ անձի շուրջ, թուր չի հերիքի պաշտպանելու: Միակ փաստարկը՝ նրա խոսքերն են այժմ ձեզ և բոլոր-բոլորին ուղղված:
Իսկ ինքներդ գիտե՞ք նրա մասին ամեն բան, նրա անցյալը թափանցիկ է՞, նրա դոսյեները բաց ե՞ն հասարակության համար: Նա թաքցնելու բան չունի՞: Նրա գործարքների մեջ չկա՞ մի բան, որ ուրիշի ձեռքում դավաճանություն կանվանվեր:
Ես չգիտեմ, բայց դուք պիտի իմանաք, որ գնաք նրա հետևից ու հետո չամաչեք, որ խաբվեցիք գեղեցիկ ճառերով:
Քաղաքականություն վերադառնալով Տեր-Պետրոսյանը հերթական անգամ իր ամբիցիաները մի կողմ դնելով սկսեց բանակցություններ ուժերի հետ, ում հետ, մեղմ ասած, կոնֆլիկտ կամ վատ հարաբերություն ուներ:
Ո՞վ է մեղավոր, որ այդ նույն ամբիցիաները չթուլատրեցին նրա առաջարկած պլատֆորմի շուրջը համախմբվել Վազգեն Մանուկյանին, ՀՅԴ-ին, ՕԵԿ-ին ու նման ուրիշների:Չուկ, բոլորից պակաս ես կուզեի, որ դու այսպիսի կռապաշտ բաներ մտածես:
Պարզապես նրանք իրեն ճանաչում էին ավելի լավ, քան իրեն պետք էր: Վազգեն Մանուկյանը ծախվածություն խոսքի հետ հեռավոր կապ անգամ չունի: Եվ դա երևում է պարզ աչքով: Իսկ Լևոնինը չի երևում:
Գիտեք, նույնիսկ քաղաքական շարժումներում ժողովրդի ինտուիցիան անխաբելի է, չեն հավատում՝ չես ստիպի: Իսկ երբ հավատում էին՝ ամբողջ ազգով:
…
Հանրապետական կուսակցության ծրագիրը վատն է՞, կամ դաշնակներինը՞: Լավն են բոլորը, լավ էլ գրված են, ինչպես և ՀԱԿինը: …
Տատ, այստեղ թույլ տուր չհամաձայնվել, ՀԱԿ–ի ծրագիրը շատ, անչափ շատ սկզբունքային տարբերություններ ուներ մյուսների ծրագրերի համեմատ։ Ծրագիրը դա շատ կարևոր է։ Մի քիչ ուշադիր կարդալիս ծրագրից զգացվում է յանի այդ ծրագրին հետևելու պատրաստակամություն հայտնող ուժի դեմագոգիան ու փաթաթողական վերաբերմունքը։ Իսկ անձերը իրոք կարևոր են, խոսք չկա։ Ավելի շուտ նրանց հեղինակությունը, արած գործերը, անցյալը… գործի որ մարդուն ընդունում են, նրա կատարած գործերին ու հաջողություններին են չէ՞ նայում, նույնն էլ այստեղ է։
գործի որ մարդուն ընդունում են, նրա կատարած գործերին ու հաջողություններին են չէ՞ նայում, նույնն էլ այստեղ է։
Էլմօին կարողացա՞ն կպնեն: Հլա փորձվեին:)
Էլմօին կարողացա՞ն կպնեն: Հլա փորձվեին:)
«Գունաբաժանումս» լավ ա արված էլի: Որտեղ կանգնում եմ, նայվում էմ(համեստություն հիշեցնող ինչ որ բան այստեղ ձեռքս բռնեց): Բայց Հանրապետականների պարագլուխների կողքին էլ եմ նայվում, ՀԱԿ -ի հանրահավաքին էլ եմ նայվում, ՀԱԿ հետևորդների կողքին էլ եմ նայվում, պետական ապարատում էլ, մասնավոր քցված սեփականության ղեկին էլ, նույնիսկ այս բաժնի մոդերատորի կարգավիճակում էլ եմ նայվում:
Չնայած ոմանց աչքին ՀԱԿ համակիր եմ, մնացածի՝ իշխանամետ, մի քանի հոգու էլ՝ աչքի փուշն եմ:
Վայ, քիչ մնաց մոռանայի
Օգտվելով առիթից: Դադարեցնենք օֆտոպն ու քննարկենք բուն թեման
Մեղապարտ
23.09.2009, 03:52
Ինչքան աշխատում են քաղաքականությունից հեռու մնալ չի ստացվում,հարգելներս դուք հավանաբար ուշադիր չեք անդրադարձել թեմայի վերնագրին:
Ինչ է նշանակում «համապետական հանրահավաք» սա ինչ սոցիալիստա կոմունիստական լոզունգ է:Իսկ մի գուցե ադ հանրահավքի ծախսերը բյուջեյով էր նախատեսված :
Mephistopheles
23.09.2009, 04:08
Ռամմեր, արդեն ասացի, ինչու այս թեմայում: ԼՏՊ բողոքն ու պահանջը նոր մասնակիցներ բերելու շարժում, հենց իր (և իր ղեկավար թիմի, համաձայն եմ Բիձու հետ) անձով է խափանվում:
Ռամմեր, Չուկ, իսկ ինչու՞ եք դուք այդքան նյարդայնանում անձի քննարկումից:
ԲՈԼՈՐ ազգային շարժումները անձերով են պայմանավորված: Դրանք առաջանում են իհարկե ժողովրդի խորքում, հասունանում են որոշակի պահանջի, դժգոհության պայմաններում, բայց առանց ղեկավար անձի մի երկու ավտո կվառվի, մի երկու ցուցափեղկ կկոտրվի ու վերջ:
Իսկ երբ հայտնվում է Անձը, ասում է՝ հլա մի սրանց գլուխները կտրեք, տեսեք, որ նրանց արյունը կապույտ չէ, հետո էլ մի շարք մարդու իրավունքներ է գրում( քանի որ գրել գիտի) ՝ ստացվում է ֆրանսիական հեղափոխություն:
Դաշնակցության գործերն էլ են անձերով պայմանավորված, մանավանդ անցյալում, ներկայում էլ: Եվ դուք իրավունք ունեք հենց ընկեր Վահանին անձամբ քննարկեք, կամ Սերժին՝ անձամբ: Երբևէ մեկն ասելէ՞՝ հանրապետականները սենց կամ նենց են, ասվում է՝ Սերժը, Մուկը և այլն:
Հանրապետական կուսակցության ծրագիրը վատն է՞, կամ դաշնակներինը՞: Լավն են բոլորը, լավ էլ գրված են, ինչպես և ՀԱԿինը: Պարզ դաշնակ անդամները լավ տղաներ են, հավատարիմ ու նվիրված, ինչպես դուք: Ուրե՞մն՝ գրվածը լավն է, անդամները լավն են, ի՞նչ մնաց: Ղեկավարների անձից է կախված ամբողջ մնացածը:
...իսկ ինչու՞ եք դուք այդքան նյարդայնանում անձի քննարկումից: Որովհետև այդ անձը թույլ տեղեր ունի՞:
Միանգամից սկսում թևերով թափահարել, հոգնեցինք, անձատյաց...Որովհետև բացասական լիցքը չափազանց շատ է այդ անձի շուրջ, թուր չի հերիքի պաշտպանելու: Միակ փաստարկը՝ նրա խոսքերն են այժմ ձեզ և բոլոր-բոլորին ուղղված:
Իսկ ինքներդ գիտե՞ք նրա մասին ամեն բան, նրա անցյալը թափանցիկ է՞, նրա դոսյեները բաց ե՞ն հասարակության համար: Նա թաքցնելու բան չունի՞: Նրա գործարքների մեջ չկա՞ մի բան, որ ուրիշի ձեռքում դավաճանություն կանվանվեր:
Ես չգիտեմ, բայց դուք պիտի իմանաք, որ գնաք նրա հետևից ու հետո չամաչեք, որ խաբվեցիք գեղեցիկ ճառերով:
Չուկ, բոլորից պակաս ես կուզեի, որ դու այսպիսի կռապաշտ բաներ մտածես:
Պարզապես նրանք իրեն ճանաչում էին ավելի լավ, քան իրեն պետք էր: Վազգեն Մանուկյանը ծախվածություն խոսքի հետ հեռավոր կապ անգամ չունի: Եվ դա երևում է պարզ աչքով: Իսկ Լևոնինը չի երևում:
Գիտեք, նույնիսկ քաղաքական շարժումներում ժողովրդի ինտուիցիան անխաբելի է, չեն հավատում՝ չես ստիպի: Իսկ երբ հավատում էին՝ ամբողջ ազգով:
Տատ էդ անձի պրոբլեմը ինձ թվում ա դուք ունեք, քո ասած վազգենը ու մնացած քաղաքական ուժերը ու նրանք են նյարդայնանում… որովհետև էսօր բոլորդ էլ Լևոնի իննադու Ղարաբաղի ծախվելու դեմ, ցեղասպանության ուրացման դեմ, Մարտի մեկը կոծկելու դեմ, ընտրությունները կեղծելու դեմ փողոց դուրս չեք գա, չեք բողոքի… միայն մի բանի համար որ կարող ա Լևոնին աջակցություն նայվի… ուրիշ խոսքով ասած էդ խնդիրների տապալումը ոչ մի պրոբլեմ չի ներկայացնում ձեզ համար, պատրաստ եք նույնիսկ դրանց օգնեք որ ավելի լավ ծախեն… մենակ հանկարծ Լևոնը չլինի… ով ուզում ա լինի, ինչ ուզում ա լինի մենակ Լևոնը չլինի…սա մարդկային ամենավատ հատկություններից ա, դավաճանությունից մի քայլ հետ… ես ավելի լավ ա քո ասած կռապաշտը լինեմ…
Տատ ջան, վազգենի ծախվածությունը աչքներիս առաջ ա, իսկ Լևոնի ծախվախությունը դու հիմա մեզ էս ֆորումում կապացուցես չէ՞ նայի սպասում ենք հա…
Միակ փաստարկը իրա խոսքերը չեն Տատ, այլ էսօրվա Հայկական բանակը (որ ժողովրդի դեմ են հանում), ազատագրված Ղարաբաղը (որ էսօր ուզում են հանձնել) ու անկախ Հայաստանի բավականին հաջող jumpstart-ը… սրա վրա էլի բաներ կարելի ա ավելացնել, բայց էսքանը հերիք ա… Տատ ջան, ոչ ոք էլ ոչ մեկի մասին ամեն ինչ չգիտի… էս նույն բաները ցանկացած մարդու համար էլ կարաս ասես… քո համար էլ կարանք ասենք… էլի էմ ասում Տատ ջան, հավայի մի գրի please, բոլորի գործարքնրն էլ աչքներիս առաջ են իսկ Լևոնինը դու ես մեզ ցույց տալու …
Ռամմեր, Չուկ, իսկ ինչու՞ եք դուք այդքան նյարդայնանում անձի քննարկումից:
Նույն հարցը, նույն նախադասությունններով իհարկե կարելի է քնննարկել 500 էջ, եթե այլ քննարկելու նյութ ու ռեսուրս չկա...Չեմ նյարդայնանում, ուղղակի ուզում եմ հասցնել որ վաստահաբար ավելի կարևոր և ազգային անվտանգություն հարցեր կան, որ հնչեցրեց Լևոնը իր ելույթում, որոնց պատշաճ ուշադրություն չի դարձվում , փոխարենը քննարկվում է Լևոն Տեր Պետրոսյանի անձը, որը արդեն այնքան է քննարկվել, որ այդ մարդու ականջնները հավերժ կարմիր են մնալու...
Ես այպես եմ կարծում:
Եթե ինչ-որ մեկը կարդացել է նրա ելույթը, ուսումնսիրել է այն ու չի խոսում, չի վիճաբանում նրա պնդումնների վերաբերյալ, ուրեմն համաձայն է բոլոր վերլուծությունների հետ`մասնավորպես հայերի համար երկու կարևորագայուն հարցերի շուրջ: Իսկ նրա վերլուծության մեջ շատ պարզ ասվում է որ ըստ էության Ղարաբաղը հանձնվել է, իսկ սահմանը բացելու համար դեռ ավելին են ուզում պոկել`մասնավորպես ցեղասպանության հարցը: Հիմա եթե մենք չենք քննարկում, չենք բարձրաձայնում այս հարցերը նշանակում է համաձայն ենք նրա հետ որ այդպես էլ կա: Դե քանի որ Լևոնը միակն է որ հանգամանալից բացատրում է թե ինչ է տեղի ունենում և ինչ է հնարավոր տեղի ունենա, ուրեմն նա էլ մեղավոր է եկեք էջերով մութուցուրտ բերենք գլխին....Եթե քաղաքական գործիչը 1.5 ժամ վերլուծություն է անում և մենք ոչ մի վիճարկելի բան չենք գտնում, նշանակում է այդ գործչի մասին կարելի միայն գովեստի խոսքերր ասել առնվազն!
Չեմ ցնականում անձնավորել թեման ու նորից նույն կետին բերել, բայց ուզում եմ պատասխանել:
Մութ ու ցուրտ տարիներին հայաստանից գնացած հայերից և ոչ մեկին չես կարող համոզել, որ ԼՏՊ-ն այժմ համազգային հարցերի շուրջ է մտածում ու թե Ղարաբաղյան, թե հայ-թուրքական հարցերի հստակ "ճակատագիրն" է գծում:
Ինչու՞ ոչ ոք չի քննարկում, թե ինչու հետնց հիմա ու ի՞նչ մտադրությամբ հայտնվեց ԼՏՊ-ն, ինչու՞ հենց հիմա ու ի՞նչ "պատճառով" Թուրքիան "որոշեց" բացել սահամանը... Գուցե որոշակի կապ կա ասենք Կարսի պայմանագրի հետ, հը՞...
Գուցե մեր սփյուռքը մի պահ Հայաստանվ, ներկայիս մի բուռ Հայաստանվ ու նրա արդեն իսկ կես բուռ ժողովրդին ավելի բարձր "պրիարիտետ" տա, քան հայկական հարցը ու դա ընկալի ոչ թե որպես ազգի դավաճանություն, ցեղասպանության ուրացում կամ չգիտեմ էլ ինչ, այլ ընկալի որպես փորձ, փորձ ՝ որ կարող է դրական ազդեցություն ունենալ, գուցե հիմա հենց այն պահ է, երբ պետք է բոլոր դրական ու բացասական կողմերն այս հարցի ու փորձենք առանց ԼՏՊ ու ՍՍ, Դաշանկ ու Հնչակ, հայաստանցի ու ղարաբաղցի, շուռ տված ու նոր եկած հայերի տարանջատման քննարկել: Ցանկացած հանարահավաք, այդ թվում նաև Սեպտեմբերի 18-ի հանրահավաքը կարելի է համարել անիմաստ ժամանակի, նյարդերի ու թևի մկանների կորուստ/լարում, եթե արդյունքում ոչ մի տող նոր միտք չի գրվում, եթե ոչ մի նոր որոշում չի կայացվում:
Հ.Գ. Երբեմն եկեք նահանջենք մեր ամբիցիաներից ու փորձենք ընդհանուրի շահը գերադասել մասանվորից, գերադասենք ՀՀ ապագան /դեռ անհստակ/ ՍՍ-ի, ԼՏՊ-ի կամ մեկ այլ հապավումամականունային անձի "շահերից" ու "գաղափարերից":
Չեմ ցնականում անձնավորել թեման ու նորից նույն կետին բերել, բայց ուզում եմ պատասխանել:
Մութ ու ցուրտ տարիներին հայաստանից գնացած հայերից և ոչ մեկին չես կարող համոզել, որ ԼՏՊ-ն այժմ համազգային հարցերի շուրջ է մտածում ու թե Ղարաբաղյան, թե հայ-թուրքական հարցերի հստակ "ճակատագիրն" է գծում:
Ինչու՞ ոչ ոք չի քննարկում, թե ինչու հետնց հիմա ու ի՞նչ մտադրությամբ հայտնվեց ԼՏՊ-ն, ինչու՞ հենց հիմա ու ի՞նչ "պատճառով" Թուրքիան "որոշեց" բացել սահամանը... Գուցե որոշակի կապ կա ասենք Կարսի պայմանագրի հետ, հը՞...
Գուցե մեր սփյուռքը մի պահ Հայաստանվ, ներկայիս մի բուռ Հայաստանվ ու նրա արդեն իսկ կես բուռ ժողովրդին ավելի բարձր "պրիարիտետ" տա, քան հայկական հարցը ու դա ընկալի ոչ թե որպես ազգի դավաճանություն, ցեղասպանության ուրացում կամ չգիտեմ էլ ինչ, այլ ընկալի որպես փորձ, փորձ ՝ որ կարող է դրական ազդեցություն ունենալ, գուցե հիմա հենց այն պահ է, երբ պետք է բոլոր դրական ու բացասական կողմերն այս հարցի ու փորձենք առանց ԼՏՊ ու ՍՍ, Դաշանկ ու Հնչակ, հայաստանցի ու ղարաբաղցի, շուռ տված ու նոր եկած հայերի տարանջատման քննարկել: Ցանկացած հանարահավաք, այդ թվում նաև Սեպտեմբերի 18-ի հանրահավաքը կարելի է համարել անիմաստ ժամանակի, նյարդերի ու թևի մկանների կորուստ/լարում, եթե արդյունքում ոչ մի տող նոր միտք չի գրվում, եթե ոչ մի նոր որոշում չի կայացվում:
Հ.Գ. Երբեմն եկեք նահանջենք մեր ամբիցիաներից ու փորձենք ընդհանուրի շահը գերադասել մասանվորից, գերադասենք ՀՀ ապագան /դեռ անհստակ/ ՍՍ-ի, ԼՏՊ-ի կամ մեկ այլ հապավումամականունային անձի "շահերից" ու "գաղափարերից":
Գեղեցիկ խոսքեր են՝ Հ.Հ. ապագա, ընդհանուր շահ, մեր սփյուռք:)
Դայ ջան, իհարկե անիմաստ են, եթե նոր բան չի ասվում: Բայց ՀԱԿ-ի միտինգներին ասվում ա, այսինքն՝ անիմաստ չեն: Գրեթե վստահ եմ, որ միտինգների ելույթներից և ոչ մեկի գոնե տեքստը չես կարդացել երևէ:
Դայ ջան,է դ ասածներդ ո՞նց ես պատկերացնում՝ առանց Լևոն, առանց սերժ: Մի օր որոշենք՝ ազգովի, բայց չգիտեմ՝ ոնց, ասենք՝ մի օր հայլուրով հայտարարենք, որ վաղվանից բոլորս սկսում ենք ազգի մասին մտածել, պետության ապագայի մասին մտածել, մեր սփյուռքի մասին մտածել, Ղարաբաղի հարցի մասին մտածել, հարևան պետությունների հետ բարիդրացիական հարաբերություններ հաստատելու մասին մտածել, ու տենց մյուս օրը մտածկոտ դեմքով արթնանա՞նք:'
Հա, մութ ու ցուրտ տարիներ ասելով՝ պատերազմի տարինե՞րը նկատի ունես. էն պատերազմի, որ հայ ժողովրդի հաղթանակով ավարտվեց, որն իսկապես հաղթանակ էր, ոչ թե ստից բարոյահոգեբանական հաղթանակ: Իսկ էսօրվա Հայաստանից փախնողների՞ն ոնց կարելի է համոզել, որ սերժը պետքա դեռ 8.5 տարի էլ Հ.Հ. նախագահ լինի:
Չուկ, բոլորից պակաս ես կուզեի, որ դու այսպիսի կռապաշտ բաներ մտածես:
Ինձ «մեղսագրվող» պիտակումների մեջ «կռապաշտ» տերմինն առաջին անգամ է հայտնվում: Նախկինում հանդիպածներն են «լևոնական», «հհշական», «հավատացյալ», «եհովական» և այլն: Որ այս տերմիններից ոչ մեկը, բացարձակապես ոչ մեկն իմ բնութագիրը չի, դա անհերքելի ճշմարտություն է, ինչպես որ անհերքելի ճշմարտություն է այն, որ այդ պիտակումները ոմանք շարունակելու են համարել ինձ շատ սազական, տեղին, ինձ ներկայացնող: Ինձ եմ ասում, բայց խոսքս վերաբերվում շարժման մասնակիցների մեծ մասին: Տատ, մի վայրկյան անգամ չեմ կասկածում, որ այ պիտակումդ շատերը նաև այս ֆորումում հրճվանքով են ընդունելու, իրենց մտքում ասելով. «տես է, թե ինչ ճիշտ բնորոշեց»: Այս մարդկանցից ոչ մեկը էդպես էլ չի հասկանալու, որ իրենք դրանով Տեր-Պետրոսյանին գերագնահատում են: Որովհետև մենք՝ շարժման մասնակիցներս, երբևէ Տեր-Պետրոսյանին այսքան մեծ արժեք չենք վերագրում, որ կուռքի պես պաշտենք, որ նրա ամեն ասածը հալած յուղի տեղ ընդունենք, համարենք իդեալական և այլն: Բայց այ դուք նրա արժեքը գերագնահատում եք, որովհետև կարծում եք, թե մարդիկ կան, որ էդպես կգնահատեն: Իրականում արդեն սովորել եմ, նման բոլոր պիտակումներին ու այդ հրճվալից բացականչություններին վերաբերվում եմ քթիս տակ ներողամիտ ժպտալով, իսկ այ որ դու ես էդպես ասում, արդեն տխուր եմ ժպտում: Տխուր, որ դու այս ամենը այդքան պարզ՝ պարզունակ ես պատկերացնում, որ այդ ու ուրիշ անձերի նկատմամբ կանխակալ կարծիքիդ պատճառով շարունակում ես կենտրոնանալ միայն ու միայն անձի վրա, չխորանալով պրոցեսների ամբողջականության, տրամաբանական ու վերլուծական մտքի, անելիքների մեջ:
Շատ լավ, քանի որ ինձ հարազատ մարդը ինձ անվանեց կռապաշտ, ապա փոքր-ինչ ընդլայնվեմ այս հարցում:
Ես հիանում եմ Տեր-Պետրոսյանով, նրա դիվանագիտական հմտություններով, վերլուծական մտքով, համարում նրան մեր իրականության լավագույն քաղաքական գործիչը: Եթե այս հիացումս կոչվելու կռապաշտություն, իսկ Տեր-Պետրոսյանը՝ կուռք, ապա ես սիրով ընդունում եմ այդ պիտակավորումս, հայտարարում, որ կռապաշտ եմ, միանշանակ ուզում եմ հավելել կռքերիս ցուցակը: Այո՛, ես կռապաշտ եմ և իմ կուռքերն են Չարենցը, Թումանյանը, Նժդեհը, Բոբ Դիլանը, Գանդին, Նարեկացին, Տեր-Պետրոսյանն ու շատ ուրիշներ: Նրանք իմ կուռքերն են, որովհետև հիանում են նրանցից յուրաքանչյուրով այնպես, ինչպես հիանում եմ Տեր-Պետրոսյանով: Եվ բոլորին խնդրում եմ զերծ մնալ ավելորդ բացականչություններից «ինչպե՜ս ես համարձակվում Տեր-Պետրոսյանին դնել այս անունների կողքին», զերծ մնալ, հիշելով, որ դա իմ իրավունքն է: Դուք այդպիսին չեք համարում, չեք հիանում, ձեր իրավունքն է: Իմ իրավունքն է նրան այդպիսին համարելը: Եթե ինքն այդ շարքում տեղ չունի, ապա իմ այդպես համարելուց այդ շարքում չի հայտնվի, եթե տեղ ունի, ապա ձեր անիմաստ բացականչություններից ու վրդովմունքներից այնտեղից չի վերանա:
Բայց այսքանը: Այսքանով ավարտվում է իմ կռապաշտությունը, իմ՝ Տեր-Պետրոսյանի նկատմամբ վերաբերմունքով չի պայմանավորված իմ քաղաքական հայացքները, իմ պատկերացումները, իմ վերլուծությունները ու մնացածը: Ով կհամարի, որ դրանով է պայմանավորված, թող հիշի, որ ես համարում եմ, որ ինքը չափազանց պարզունակ է մտածում, չի խորանում պրոցեսների ու երևույթների բուն էության մեջ, ցույց է տալիս անձերով պայմանավորելու իր սեփական հատկանիշը, այլ ոչ երբեք իմը:
Պարզապես նրանք իրեն ճանաչում էին ավելի լավ, քան իրեն պետք էր: Վազգեն Մանուկյանը ծախվածություն խոսքի հետ հեռավոր կապ անգամ չունի: Եվ դա երևում է պարզ աչքով: Իսկ Լևոնինը չի երևում:
Գիտեք, նույնիսկ քաղաքական շարժումներում ժողովրդի ինտուիցիան անխաբելի է, չեն հավատում՝ չես ստիպի: Իսկ երբ հավատում էին՝ ամբողջ ազգով:
Տրամաբանությունը խիստ հասկանալի է ու... սխալ:
Պարզաբանեմ:
1. Տեր-Պետրոսյանի կողքին բազում են այնպիսիք, ովքեր Տեր-Պետրոսյանին ճանաչում են շատ ավելի լավ, քան կարող են ճանաչել քո նշած անձինք, ուժերը: Այդ մարդիկ շարունակում են մնալ Տեր-Պետրոսյանի ղեկավարած շարժման մեջ: Այդ մարդկանց մեջ բազում են այնպիսիք, ովքեր Տեր-Պետրոսյանին, որպես անձ, չեն սիրում, նրա նկատմամբ ունեն անտիպատիա:
2. Դիցուք իրոք Տեր-Պետրոսյանը «վատն» է ու այդ մարդիկ, մասնավորապես Վազգեն Մանուկյանն այնքան լավ է ճանաչում, որ հասկանում է որ նրա կողքին լինել չի կարելի: Այդ դեպքում հարց. արդյո՞ք Վազգեն Մանուկյան, ՀՅԴ-ն ու մյուսներն այնքան միամիտ են, որ չեն տեսնում, թե ինչքան «վատն» է Սերժ Սարգսյանը, արդյո՞ք նրանք այնքան «վատ» են ճանաչում Սերժ Սարգսյանին, որ չեն տեսնում նրա կատարած բազում սխալները ու նաև հակամարդկային արարքները, երկրի մոնոպոլիզացիան, կոռուպցիան, անարդարաթյունը, ազգային արժեքների ուրացումն ու այլնը: Արդյո՞ք կարող են նշել նրանք որևէ ոլորտ, որտեղ Սերժ Սարգսյանն ավելի «լավն» է, քան Տեր-Պետրոսյանը: Բացի անձնական ատելությունից ու անտիպատիայից, կարո՞ղ են նման օրինակ բերել: Ես պնդում եմ որ ոչ, ու հենց դա հակասում է քո տրամաբանությանը, որովհետև նույն Վազգեն Մանուկյանը չկանգնելով Տեր-Պետրոսյանի կողքին, կանգնեց Սերժ Սարգսյանի մեջքին, ստանձնելով թատերական հանրային խորհրդի նախագահի դերը, որը ոչ միայն որևէ հանրօգուտ աշխատանք չի անում, այլ հանդիսանալով Սերժ Սարգսյանի անձնական օգտագործման փաստաբանական գրասենյակ վնասում է հանրային շահերին, օրինակ թեկուզ համաներման հարցում նախագահականի հրահանգների կիրառումով իմիտացիա ստեղծելով, որ քաղբանտարկյալները ոչ թե քաղաքական նպատակներով են նստել, այլ քրեական հանցագործության համար:
3. Եթե քո ասած անձինք, ուժերը, այնքան լավ են ճանաչում, որ չեն համագործակցում Տեր-Պետրոսյանի հետ, ապա ինչու՞ մտքովդ չի անցնում, որ այդքան լավ հենց իրենց էր ճանաչում Տեր-Պետրոսյանը, գիտեր նրանց ամբիցիաները, անհրաժեշտ դեպքում ծախվածության աստիճանը: Ու այդ դեպքում հարց. ինչպե՞ս եղավ որ ընդհանուր շահի համար վերջինս պատրաստ էր իր նախագահության տարիներին իրեն այդքան խանգարած ուժերի հետ համագործակցել: Քո տրամաբանությամբ պետք է ուղղակի թքեր երեսներին՝ հենց սկզբից:
Վազգեն Մանուկյանին ես համարում եմ ոչ ծախված, համարում եմ, որ գործում է իր ամբիցիաների շրջանակներում, ու չնայած դրան կան բազում ցուցիչներ, որոնք կարող են նշանակել նրա ծախված լինելն ու իմ՝ այդ հարցում սխալված լինելը: Իսկ ծախվածի տակ ես նկատի ունեի ՀՅԴ պարագլուխներին ու ՕԵԿ-ին:
Ռամմեր, արդեն ասացի, ինչու այս թեմայում: ԼՏՊ բողոքն ու պահանջը նոր մասնակիցներ բերելու շարժում, հենց իր (և իր ղեկավար թիմի, համաձայն եմ Բիձու հետ) անձով է խափանվում:
Ռամմեր, Չուկ, իսկ ինչու՞ եք դուք այդքան նյարդայնանում անձի քննարկումից:
ԲՈԼՈՐ ազգային շարժումները անձերով են պայմանավորված: Դրանք առաջանում են իհարկե ժողովրդի խորքում, հասունանում են որոշակի պահանջի, դժգոհության պայմաններում, բայց առանց ղեկավար անձի մի երկու ավտո կվառվի, մի երկու ցուցափեղկ կկոտրվի ու վերջ:
Իսկ երբ հայտնվում է Անձը, ասում է՝ հլա մի սրանց գլուխները կտրեք, տեսեք, որ նրանց արյունը կապույտ չէ, հետո էլ մի շարք մարդու իրավունքներ է գրում( քանի որ գրել գիտի) ՝ ստացվում է ֆրանսիական հեղափոխություն:
Դաշնակցության գործերն էլ են անձերով պայմանավորված, մանավանդ անցյալում, ներկայում էլ: Եվ դուք իրավունք ունեք հենց ընկեր Վահանին անձամբ քննարկեք, կամ Սերժին՝ անձամբ: Երբևէ մեկն ասելէ՞՝ հանրապետականները սենց կամ նենց են, ասվում է՝ Սերժը, Մուկը և այլն:
Հանրապետական կուսակցության ծրագիրը վատն է՞, կամ դաշնակներինը՞: Լավն են բոլորը, լավ էլ գրված են, ինչպես և ՀԱԿինը: Պարզ դաշնակ անդամները լավ տղաներ են, հավատարիմ ու նվիրված, ինչպես դուք: Ուրե՞մն՝ գրվածը լավն է, անդամները լավն են, ի՞նչ մնաց: Ղեկավարների անձից է կախված ամբողջ մնացածը:
...իսկ ինչու՞ եք դուք այդքան նյարդայնանում անձի քննարկումից: Որովհետև այդ անձը թույլ տեղեր ունի՞:
Միանգամից սկսում թևերով թափահարել, հոգնեցինք, անձատյաց...Որովհետև բացասական լիցքը չափազանց շատ է այդ անձի շուրջ, թուր չի հերիքի պաշտպանելու: Միակ փաստարկը՝ նրա խոսքերն են այժմ ձեզ և բոլոր-բոլորին ուղղված:
Իսկ ինքներդ գիտե՞ք նրա մասին ամեն բան, նրա անցյալը թափանցիկ է՞, նրա դոսյեները բաց ե՞ն հասարակության համար: Նա թաքցնելու բան չունի՞: Նրա գործարքների մեջ չկա՞ մի բան, որ ուրիշի ձեռքում դավաճանություն կանվանվեր:
Ես չգիտեմ, բայց դուք պիտի իմանաք, որ գնաք նրա հետևից ու հետո չամաչեք, որ խաբվեցիք գեղեցիկ ճառերով:
Մենք նյարդայնանում ենք ցանկացած քննարկում անձերի քննարկման բերելուց: Պարզաբանեմ: Անշուշտ Տեր-Պետրոսյանն է շարժման հիմնական ղեկավարը: Բայց շարժումն անձի շարժում չի: Այն վաղը կարող է գոյություն կունենա առանց Տեր-Պետրոսյանի էլ, առանց Նիկոլ Փաշինյանի էլ, առանց բազում ուրիշների էլ: Շարժման գաղափարախոսությունը չհասկանալու ու շարժումն ընդհանրապես չպատկերացնելու արդյունք է ամեն ինչը անձերի քննարկման բերելը: Շարժումը սկզբունքային է, շարժումը տրամաբանված է ու կուռ է: Այն վեր է անձերից:
Երկար ժամանակ է իշխանական քարոզչամեքենան ջանքեր է գործադրում ժողովրդի մեջ շարժումը անձերով պայմանավորված լինելու միտքը սերմանելու համար: Դա իրեն հաց ու ջրի պես պետք է: Որովհետև անձերով պայմանավորելը պարզունակացնում, էժանացնում է մնացած ողջ գաղափարախոսությունը, պայքարի բովանդակությունը բերում է աթոռակռվի մակարդակի: Իշխանությանը դա ձեռ է տալիս, քանի որ դա աստիճանաբար շարժումից հեռացնում է ոչ այնքան կայուն, ոչ այնքան սկզբունքային մասնակիցներին, նրանց մտածել տալով, որ հերթական զզվելի, զազրելի անձերի պայքարի մասնակիցն է դառնում: Դա սերմանելով ժողովրդի մեջ կարողանում է նվազեցնի դեպի շարժում հոսքը: Տատ, ես ցավում եմ, որ դու ակամա դառնում ես այդ քարոզչամեքենայի մի մասնիկը, անգիտակցաբար, ընդամենը քո՝ շարժման մասին թյուր պատկերացումների պատճառով:
Շարժումը վերանձնական է: Շարժումը գաղափարական է, սկզբունքային է:
Դա վերջին հանրահավաքի ելույթում փորձեց ժողովրդին հասկացնել նաև հենց Տեր-Պետրոսյանը, մի կողմից հայտարարելով իր չառաջադրվելու մասին, մյուս կողմից քաղաքական ասպարեզը թողնելով պոտենցիալ այլ ընդդիմադիրների, պատրաստակամ լինելով նրանց ակտիվացման դեպքում նրանց կողքին լինել, ոչ թե ղեկավար:
Եթե այս ամենը չեք հասկանում, դրա միակ պատճառը ձեր՝ ամեն ինչը սխալամբ անձերով պայմանավորելն ու ձեր կոնկրետ անձերի նկատմամբ ունեցած անտիպատիան, եթե ոչ անձնատյացությունն է:
Էլմօին կարողացա՞ն կպնեն: Հլա փորձվեին:)
Էլմոյին չեն կպել, Գոռին կպել են, Նարեկին կպել են, Տիգրանին Առաքելյան կպել են, բազում ուրիշների կպել են: Օրինակդ բոլորովին անտեղի է: Բացառություններն որպես օրինակ բերելը՝ կատարյալ սխալ:
Ինչքան աշխատում են քաղաքականությունից հեռու մնալ չի ստացվում,հարգելներս դուք հավանաբար ուշադիր չեք անդրադարձել թեմայի վերնագրին:
Ինչ է նշանակում «համապետական հանրահավաք» սա ինչ սոցիալիստա կոմունիստական լոզունգ է:Իսկ մի գուցե ադ հանրահավքի ծախսերը բյուջեյով էր նախատեսված :
Պետություն ասվածը իշխանություն չի նշանակում:
Պետությունը մեր ստեղծածն է, այն մեր այսօրվա Հայաստանն է՝ Հայաստանի Հանրապետությունը:
Համապետական հանրահավաքը ողջ պետության համար նախատեսված միջոցառումն է՝ բոլոր շերտերի, բոլոր շրջանների, բոլոր տարիքային խմբերի:
Բառերից կառչելը ընդունված երևույթ է գնալով դառնում, բայց կառչելուց գրագետ կառչեք:
Մութ ու ցուրտ տարիներին հայաստանից գնացած հայերից և ոչ մեկին չես կարող համոզել, որ ԼՏՊ-ն այժմ համազգային հարցերի շուրջ է մտածում ու թե Ղարաբաղյան, թե հայ-թուրքական հարցերի հստակ "ճակատագիրն" է գծում:
Իրականությանը հետ որևէ եզր չունեցող ենթադրություն է: Բազում են այն հայերը, ովքեր պատերազմի տարիներին ստիպված գնացել են Հայաստանից, իսկ այսօր շարժման մեջ են, Տեր-Պետրոսյանին էլ համարում են պետականամետ գործիչ:
Երբեմն եկեք նահանջենք մեր ամբիցիաներից ու փորձենք ընդհանուրի շահը գերադասել մասանվորից, գերադասենք ՀՀ ապագան /դեռ անհստակ/ ՍՍ-ի, ԼՏՊ-ի կամ մեկ այլ հապավումամականունային անձի "շահերից" ու "գաղափարերից":
Անշուշտ, համաձայն եմ:
Հետևաբար առաջարկում եմ նահանջել սեփական անտիպատիկ մտքերից կոնկրետ անձերի վերաբերյալ ու փորձել հասկանալ շարժման գաղափարախոսությունը, այն չպայմանավորել որևէ անհատով, լինել երկրի ազատության համար պայքարող ժողովրդի մի մասնիկը:
Չեմ ցնականում անձնավորել թեման ու նորից նույն կետին բերել, բայց ուզում եմ պատասխանել:
Մութ ու ցուրտ տարիներին հայաստանից գնացած հայերից և ոչ մեկին չես կարող համոզել, որ ԼՏՊ-ն այժմ համազգային հարցերի շուրջ է մտածում ու թե Ղարաբաղյան, թե հայ-թուրքական հարցերի հստակ "ճակատագիրն" է գծում:
Ինչու՞ ոչ ոք չի քննարկում, թե ինչու հետնց հիմա ու ի՞նչ մտադրությամբ հայտնվեց ԼՏՊ-ն, ինչու՞ հենց հիմա ու ի՞նչ "պատճառով" Թուրքիան "որոշեց" բացել սահամանը... Գուցե որոշակի կապ կա ասենք Կարսի պայմանագրի հետ, հը՞...
Գուցե մեր սփյուռքը մի պահ Հայաստանվ, ներկայիս մի բուռ Հայաստանվ ու նրա արդեն իսկ կես բուռ ժողովրդին ավելի բարձր "պրիարիտետ" տա, քան հայկական հարցը ու դա ընկալի ոչ թե որպես ազգի դավաճանություն, ցեղասպանության ուրացում կամ չգիտեմ էլ ինչ, այլ ընկալի որպես փորձ, փորձ ՝ որ կարող է դրական ազդեցություն ունենալ, գուցե հիմա հենց այն պահ է, երբ պետք է բոլոր դրական ու բացասական կողմերն այս հարցի ու փորձենք առանց ԼՏՊ ու ՍՍ, Դաշանկ ու Հնչակ, հայաստանցի ու ղարաբաղցի, շուռ տված ու նոր եկած հայերի տարանջատման քննարկել: Ցանկացած հանարահավաք, այդ թվում նաև Սեպտեմբերի 18-ի հանրահավաքը կարելի է համարել անիմաստ ժամանակի, նյարդերի ու թևի մկանների կորուստ/լարում, եթե արդյունքում ոչ մի տող նոր միտք չի գրվում, եթե ոչ մի նոր որոշում չի կայացվում:
Հ.Գ. Երբեմն եկեք նահանջենք մեր ամբիցիաներից ու փորձենք ընդհանուրի շահը գերադասել մասանվորից, գերադասենք ՀՀ ապագան /դեռ անհստակ/ ՍՍ-ի, ԼՏՊ-ի կամ մեկ այլ հապավումամականունային անձի "շահերից" ու "գաղափարերից":
Ես կփորձեմ հենց դա քննարկել /ՀՀ ապագան/, տեսնենք թե ինչքան շուտ նորից կհասնենք դեմքերին.
Մոդերին խնդրում եմ նյութը տեղափոխի, այլ ոչ թե օֆթոփ համարի.
Հայաստանի թե անցյալը և թե ապագան բազմաթիվ իրարամերժ գործոնների համադրման արդյունք է եղել ու կլինի. Մեր խնդիրն էր դրանց վեկտորները, շարժիչ ուժերը հասկանալը և առավել բարենպաստ հետագիծ ձևավորելը.
Սովետի կործանման սկզբին աշխարհի բոլոր հայերով մտածում էինք, թե եղածն ինչ է որ, խանգարողը սովետն է. Սովետը որ չեղավ, մենք մեզանով աշխարհ շուռ կտանք, հեչ չլինի ջերմուկ ծախելով կապրենք.
Սովետը քանդվեց, մենք անկախացանք Ղարաբաղի պրոբլեմ շալակած ու անպատրաստ որևէ հարց հասկանալու և լուծելու.
Առաջին տարիներին օբյեկտիվին զուգահեռ իսկույն ի հայտ եկան ոչ կոմպետենտ ղեկավարման նշանները.
Ողջ Հայստանից և երկրաշարժի գոտից մարդիկ փախչում էին ապրուստի տարրական պայմանների բացակայության պատճառով. Փախստականների հանդեպ անհոգ վերաբերմունքը ինչ որ տեղ զարմանալի էր հասարակ մարդկանց, –միթե մենք էդպիսի ազգ ենք՞.
Բոլորը սպասում էին, թե հեսա մի բան կարվի, տնտեսություն կարգի կգցվի. Բայց ժամանակը գնում էր ու ոչ մի հարց էլ չէր լուծվում. Նույնիսկ կողմնակի դիտորդին էր պարզ, որ տեղական ռեսուրսների հաշվին ինչ որ բան է հնարավոր կարգի գցել. Վրացիք օրինակ սկսեցին ազոտական պարարտանյութ վաճառել. Մենք փող չունեինք նույնիսկ դա առնելու, և շուտով գյուղատնտեսությունը չոքեց. Երկրաշարժից վնասված շաքարի գործարանի վերականգնումը կարող էր գոնե այդ ռեգիոնը փոսից հանելու լոկոմոտիվներից մեկը լինել– մարդիկ ճակընդեղ կցանեին, գործարանը շաքար կարտադրեր, կվաճառեին, ծայրը ծայրին կհասցնեին, քիչ քիչ առաջ կգնայինք. Բայց տեղի ունեցավ անսպապասելին–շաքարի գործարանը ծախեցին վրացիներին, նրանք էլ եկան, հավաքեցին սարքավորումներն ու տարան.
Դրանով սկիզբ դրվեց սարքավորումները մետաղի ջարդոն անվան տակ չլսված թալանը, որը շարունակվեց մինչև մետաղի լրիվ սպառումը.
Հիշենք, որ 1991- 1992-ին Ղարաբաղյան հակամարտությանը դեռ լայնածավալ պատերազմ չէր դարձել. Ատոմակայանն ու Նաիրիտը վերականգնելու հարցը տնտեսականից դարձել էր քաղաքական մեյմունության հարց. Պարզ էր, որ անկախ Հայաստանին արտադրություն էր պետք, բայց ղեկավարությունը թքած ուներ այդ պահանջի վրա. Ասպարեզները տրվել էին ոչ կոմպետենտ տղերքի, որոնք էլ իրենց մտահորիզոնի չափով գործ էին անում. Շահեն Պետրոսյանի հերոսական ղեկավարությամբ շրջափակված Հայաստանի ավիացիան վերացավ. /4 ԻԼ 86–ից մնաց մեկը. Որն էլ իր մահկանացուն հետագայում կնքեց/. Ադբաշյան մասնագետի բոլոր խորհուրդների վրա իշխանությունները թքեցին ու Հայաստանի օդային կապն էլ սկզբում դարձավ գիշերային, հետո էլ ամենաթանկը աշխարհում.
Ինչ ասեմ, այդ տարիների աբսուրդն այնքան մեծ էր, անբացատրելի ու ակնառու, որ «մեր տղաները» շատ շուտ դարձան մեր աչքի փշերը. Միայն դրանից հետո էր, երբ սկսվեց լայնածավալ պատերազմը և այն դարձավ քաղաքական առումով փրկարար օղակ, որին վերագրվեցին հայկական բոլոր արհավիրքները.
Օպպոնենտները իրենց խոսքը սկսում են ղարաբաղյան պատերազմից, մոռանալով մինչպատերազմյան անկախության առնվազն 2–3 տարին, երբ գործ անելու փոխարեն մեծամիտ սնափառ գոռոզությունն էր տիրում Հայաստանում.
Փաստորեն անկախության հենց առաջին օրվանից Հայաստանում տնտեսական, տեխնոլոգիական միտք չի աշխատել– փոխարենը թալանն է եղել. Երբ Բագրատյանը մեղադրվում էր մարլբորո ծխելու մեջ, հիմա է դա ծիծաղելի, այն ժամանակ դա լրջագույն հարց էր, որովհետև մարդիկ նրանից կոմպետենտ տնտեսական նորամուծություններ ու գործ էին սպասում.
Ինչ որ է, Հայաստանը թե հին, և թե նոր ղեկավարությունների օրոք չմտավ ժամանակակաից աշխարհ, մնաց գավառական, հետամնաց, հեռու դարի պահանջներից.
Այսօր էլ, եթե ուշադիր նայենք, կտեսնենք, որ միակ տեխնոլոգիական առաջընթացը ծիծակից ու պանրից բացի կատարվել է միայն IT ասպարեզում, ուր ոչ թե տեխնոլոգիա է մտել, այդ ուղեղ է աշխատեցվում դրսի սկզբունքներով ու մեխանիզմներով.
Համեմատության համար ասեմ, որ ներկայումս ամերիկյան ցանկացած քաղաքում կարող եք գնել առնվազն 20 տեսակի վրացական գինի, շիշը $10-25, կամ բելոռուսական հագուստեղեն /արտակարգ որակի/ .
Այսօր դեռ Երևան հասնելու օդանավի գինը մոտ 20 տոկոս բարձր են Թբիլիսիի գնից. Մենք չունենք արտադրություն, և չի էլ երևում, թե հետագայում երբ այն կիհայտնվի.
ԼՏՊ— Սերժ հակադրությունը ընթացել է ավազակապետություն– ժողովրդավարություն լոզունգի ներքո. Քաղաքական առումով դա ճիշտ է, այդպես էլ պետք է լիներ, բայց ընդիմության թիմում չեն երեվում այն մարդիկ, որոնք տնտեսական հրաշքը կիրագործեն, –Հայստանը իր դարավոր անլրջության նիրհից կփոխադրեն 21 դար. Սա է այն հիմնականը, որի շուրջ մենք խոսում ենք, իսկույն հասնում անձերին ու միավորներ ստանում.
Իմ վերաբերմունքը հանդեպ հներն ու նորերը նույնն է հենց այս պատճառով– ես չեմ տեսնում որևէ նշան, որ նորը ընդունակ կլինի հայաստանը տեխնոլոգիապես վերազինելու. Հայաստանցի դատավորից դատավորի գործ պահանջելու, ոստիկանից ոստիկանի. Եղած ընդիմության այցետոմսում չի երևում ժամանակի պահանջներին ենթարկվելու, որպես հասարակություն բարդանալու հեռանկարը.
Դրված է խանությունը քանդելու խնդիրը, բայց չի երևում դրա փոխարենը այլը տեղադրելու մարդկային և մասնագիտակլան պոտենցիալը.
Մի այլ համեմատություն անեմ, որը ցույց կտա մեր գաճաճությունը և պետք է որ լրջացնի մեր պահանջները քաղաքական դեմքերից.
. Հայաստանի ողջ ունեցվածքը համարժեք է Վաշինգտոնի /DC/ տարածքում ընկած մեկ փողոցի վրա եղած տների արժեքին. Ամերիկյան մի մեծ հիվանդանոցային կոմպլեքսում եղած լիֆտերի քանակը նույն կարգի է հայաստանում եղած բոլոր լիֆտերի համեմատ./միջինում 60-80 լիֆտ ամեն մեկը 15-20 մարդ տարողությամբ/. Հայաստանի ողջ բյուջեն ամերիկյան մի գյուղաքաղաքի է համապատասխանում.
Ի վերջո ժամանակն է հասկանալու, որ Հայաստանի պրոբլեմը շրջափակումը չի. Մեր պրոբլեմը, մեր հետամնաց աշխարհայացքն է, տեխնոլոգիական աննկարագրելի անգրագիտությունը, ներքին հասարակական վայրենության հասնող դաժանությունն ու անամոթությունը, հայերի արտակարգ լինելու և սեփական անսխալականության մասին աբսուրդային տեսակետները.
Մենք հիվանդագինորեն կոմպլեքսավորված ազգ ենք, ֆիքսված մանրուքների, արտաքինի, երկրորդականի վրա.
Դա նստած է մեր խորքային գեներում. Խնդիրն այդ բալլաստից ազատվելն է. Խնդիրը մեծահոգի լինելն է ու մարդկանց դրանով վարակելը.
Ժամանակին Երևանում գիժ Արամ կար. Այդ մարդը իր մտավոր զարգացումը վերջացրել էր Նյուտոնյան մեխանիկայի շարժանիվների վրա. Տունը վեր էր ածել փայտից սարքած ատամնավոր անիվների / շեստերենկա/ մի պահեստի, որոնցից սարքել էր բազմաթիվ փոխանցման տուփեր, և որևէ մեկին անպետք ու հիմար բաներ. Էդպես էլ մահացավ որպես գիժ Արամ.
Հիմա մենք ազգովի ենք հայտնվել գիժ Արամի վիճակում. Իշխանությունը վերցրել են աշխարհից անտեղյակ գեղի տղերքը. Դրանց դիմաց էլ կանգնած է հնում գործը ծռած ու հիմա էլ /ըստ թիմի/ գործից անտեղյակ ու հին լոզունգներով հրապարակ եկած ընդիմությունը.
Սա է իմ տպավորությունը.
Անելիքը սահմանը բացելը չի, անելիքը խելք հավաքելն է. Իսկ դրա համար շատ ավելին է պետք, քան միտինգը կամ ժամերով ստից քննադատելը ու ոչինչ չառաջարկելը.
Դրա համար լսել կարողանալ է պետք ու ընկալել.
Նայել է պետք, և կարողանալ տեսնել.
Դրա համար նոր մարդիկ են պետք, որոնք պետք է ասպարեզ մտնեն ոչ թե որպես հիպնոսավորող կրկեսային արտիստներ, այլ մասնագետներ, տեխնոլոգներ, ֆինանսիստներ, ճարտարապետներ, մենեջերներ ու դիզյներներ, որոնք նորովի կգծագրեն մեր անելիքները, սկզբունքներն ու արժեքները.
Իսկ առհասրակ –աստված մեզ պահապան, որովհետև մնացածին հույս դնելն ավելի անիրական է. :ok
Իրականությանը հետ որևէ եզր չունեցող ենթադրություն է: Բազում են այն հայերը, ովքեր պատերազմի տարիներին ստիպված գնացել են Հայաստանից, իսկ այսօր շարժման մեջ են, Տեր-Պետրոսյանին էլ համարում են պետականամետ գործիչ:
Այդ բազում հայերը, ովքեր պատերազմի տարիներին գնացել են Հայաստանից, հիմա "ենթադրել են", որ ԼՂ-ն հանձնվում է Ադրբեջանին: Չե՞ք կարծում, որ ԼՂ-ի պահպանման համար պիտի պայքարեն նրա համար արյուն թափած մարդիկ:
Թե չէ բոլոր էդ սփյուռքահայերը միայն "Ղարաբաղը մերն է, Մասիսիը մերն է, Կարզը մերն է..." սկզունքով են շարժվում ու դրանից դուրս նրանց ոչինչ չի հետաքրքրում: Հայաստանի տնտեսություն, գործազրկություն, աղքատություն ու նման բաները հեչ կապ չունեն Մասիսի ու Կարսի հետ, ու եթե ուզում ենք Արարատը /Մասիսին էդ թուրքերի նորամուծությունն ա/ ու Կարսը, նախ պիտի ֆիզիկապես ու հոգեպես պատրաստ լինենք դրան, իսկ մենք միայն ֆիզիկապես ու հոգեպես պատրաստ են գոռալ, որ մեզ սպանել են, ջարդել են, մեր մայրերին ու քույրերին, մի խոսքով հասկացաք ու ոչ մի քայլ, ոչ մի "ռեալ" միտք չկա:
Հ.Գ. Ավելի մի անձնավորի, ինքս առաջարկեցի ԼՏՊ-ին մի կողմ դնել: Նա ոչ մեր պետության, ոչ էլ առավել ևս պետականության խորհրդանիշը չէ, իսկ եթե ինչ-որ չափազանցված մասով էլ այդ խորհրդանիշներից է համարվում, ապա բարի եղեք նախապես այլոց, օրինակ Հայրիկյանին պատվո հարթակին կանգնեցնել: /թե իրան ինչի հիշեցի :))/
Այդ բազում հայերը, ովքեր պատերազմի տարիներին գնացել են Հայաստանից, հիմա "ենթադրել են", որ ԼՂ-ն հանձնվում է Ադրբեջանին: Չե՞ք կարծում, որ ԼՂ-ի պահպանման համար պիտի պայքարեն նրա համար արյուն թափած մարդիկ:
Դայ, շարժման մեջ է «Հատուկ Գունդ» հասարակական կազմակերպությունը, որում Հատուկ Գնդի վետերաններն են, շարժման մեջ է «Ոգու Փորձություն» հասարակական կազմակերպությունը, որտեղ ազատամարտիկներ են, շարժման մեջ է Շուշիի առանձնակի գումարտակի հրամանատար Ժիրայր Սեֆիլյանը, անվանի ազատամարտիկներ ու հերոսներ, ինչպիսիք են Սասուն Միքայելյանը, Մուշեղ Սաղաթելյանը, Հակոբ Հակոբյանը, Մյասնիկ Մալխասյանը, Վարդան Մալխասյանը, Աշոտ Զաքարյանը, Սմբատ Այվազյանը ու բազում այլք, մեծ թվով երկրապահներ (օրինակ մարտական խաչով պարգևատրված հորեղբայրս՝ Գարեգին Ջամբազյանը):
Հետևաբար ողջ գրածդ արդեն իրականության հետ եզր չունի, տրամաբանական մտքիդ սկիզբը իրականության հետ եզր չունի, հետևաբար ողջ տրամաբանությունդ դատապարտված է սխալ լինելու:
Դու ինքդ խոսեցիր այդ տարիներին հեռացածների մասին, սխալամբ պնդելով, որ նրանցից ոչ մեկը Տեր-Պետրոսյանի կողքին չի կանգնի: Ես ընդամենը ասացի, որ սխալվում ես:
Բիձա, ձեր ծավալուն կարծիքն իհարկե ընդունելի ու ընկալելի է, սակայն ըստ ամենային, այն նույնպես մեծ օգնություն չէ: Խնդիրը հիմա այլ է: Հիմա ազգովի քննարկում ենք Թուրքիայի հետ սահամանի բացել-չբացելու հարցը ու քննարկում ենք դա ոչ թե ազգային կամ տնտեսական տեսակետից, այլ թե ով է այն բացում: Եթե դրան կողմ է ԼՏՊ-ն, ապա եկեք ծափահարենք, եթե կողմ է ՍՍ-ն, անկախ նրանից ԼՏՊ-ն կողմ է թե ոչ, եկեք պախարակենք: Իմ առաջարկն է մտածել այս հարցի շուրջ: Վերջապես սա Ազատ Անկախ Պետություն է ու մենք ունենք Խոսքի Ազատություն, ու չասեք, թե դա էդպես չի, ցանկացած թերթում կամ ամսագրում տասնյակ "ծանոթներ" ունենք ու եթե ինչ-որ մեկը, կամ գերդասելի է մեր համատեղ "միտքը" արժեքավոր լինի, կարող ենք դա ներկանացնել ու այն կարող է տպագրվել ու հետագայում նաև քննարկվել: Մենք թե չասեք. "Ովա՞ մեզ լսելու", եթե նույնիսկ էնպիսի դրության մեջ լինենք, որ մեզ չլսեն, ապա գոնե կարող ենք ասել, որ փորձել ենք ու էդ ժամանակ էդ բոլոր հանրահավաքներն ու ցույցերը կլինեն "խելոք մտքերի անտեսման համար":
Բիձա, ձեր ծավալուն կարծիքն իհարկե ընդունելի ու ընկալելի է, սակայն ըստ ամենային, այն նույնպես մեծ օգնություն չէ: Խնդիրը հիմա այլ է: Հիմա ազգովի քննարկում ենք Թուրքիայի հետ սահամանի բացել-չբացելու հարցը ու քննարկում ենք դա ոչ թե ազգային կամ տնտեսական տեսակետից, այլ թե ով է այն բացում: Եթե դրան կողմ է ԼՏՊ-ն, ապա եկեք ծափահարենք, եթե կողմ է ՍՍ-ն, անկախ նրանից ԼՏՊ-ն կողմ է թե ոչ, եկեք պախարակենք: Իմ առաջարկն է մտածել այս հարցի շուրջ: Վերջապես սա Ազատ Անկախ Պետություն է ու մենք ունենք Խոսքի Ազատություն, ու չասեք, թե դա էդպես չի, ցանկացած թերթում կամ ամսագրում տասնյակ "ծանոթներ" ունենք ու եթե ինչ-որ մեկը, կամ գերդասելի է մեր համատեղ "միտքը" արժեքավոր լինի, կարող ենք դա ներկանացնել ու այն կարող է տպագրվել ու հետագայում նաև քննարկվել: Մենք թե չասեք. "Ովա՞ մեզ լսելու", եթե նույնիսկ էնպիսի դրության մեջ լինենք, որ մեզ չլսեն, ապա գոնե կարող ենք ասել, որ փորձել ենք ու էդ ժամանակ էդ բոլոր հանրահավաքներն ու ցույցերը կլինեն "խելոք մտքերի անտեսման համար":
Էլի սխալ է մեկնակետդ: Խնդիրն այն չի, թե որ անձն է ասել, այլ խնդիրները հետևյալն են.
1. Առաջարկված փաստաթղթերն ունեն վտանգավոր ու վատ կետեր,
2. Այդ թուղթ ուզում է ստորագրել ինքնակոչը, ժողովրդի քվեն չստացած, նախագահի աթոռը զավթած, հետևաբար մեր տեսակետը ներկայացնելու պոտենցիալ չունեցող մարդը: Կապ չունի, որ այդ մարդը Սերժ Սարգսյանն է, խոսքը իր անձին չի վերաբերվում, այլ նշածս հատկանիշներին:
Դայ, շարժման մեջ է «Հատուկ Գունդ» հասարակական կազմակերպությունը, որում Հատուկ Գնդի վետերաններն են, շարժման մեջ է «Ոգու Փորձություն» հասարակական կազմակերպությունը, որտեղ ազատամարտիկներ են, շարժման մեջ է Շուշիի առանձնակի գումարտակի հրամանատար Ժիրայր Սեֆիլյանը, անվանի ազատամարտիկներ ու հերոսներ, ինչպիսիք են Սասուն Միքայելյանը, Մուշեղ Սաղաթելյանը, Հակոբ Հակոբյանը, Մյասնիկ Մալխասյանը, Վարդան Մալխասյանը, Աշոտ Զաքարյանը, Սմբատ Այվազյանը ու բազում այլք, մեծ թվով երկրապահներ (օրինակ մարտական խաչով պարգևատրված հորեղբայրս՝ Գարեգին Ջամբազյանը):
Հետևաբար ողջ գրածդ արդեն իրականության հետ եզր չունի, տրամաբանական մտքիդ սկիզբը իրականության հետ եզր չունի, հետևաբար ողջ տրամաբանությունդ դատապարտված է սխալ լինելու:
Դու ինքդ խոսեցիր այդ տարիներին հեռացածների մասին, սխալամբ պնդելով, որ նրանցից ոչ մեկը Տեր-Պետրոսյանի կողքին չի կանգնի: Ես ընդամենը ասացի, որ սխալվում ես:
Արտ, ես սխալ կարդացի թե՞ դու պատերազմի մասնակիցներին ես էստեղ թվարկում: :think Կներես, բայց պիտի խորհուրդ տամ ավելի ուշադիր լինել, ես հատուկ նշեցի, որ հեն պատերազմի մասնակիցներն, առաջին հերթին, իրավունք ունենք պայքարելու, իսկ ԼՏՊ-ի կողքին չեն կանգնում Հայաստանից վերը նշված մութ ու ցուրտ տարիներին "զզված" հեռացած հայերը:
Ու նորից եմ ուզում խնդրել, որ չանձնավորես ու բոլոր խոսքերս դեպի ՀԱԿ ու դեպի շարժում չտանես, այլ դեպի թեման, որը ես առաջ քաշեցի, գուցե և մի քիչ շեղվելով թեմայի բուն "հանրահավաքի" թեմայից: :)
Արտ, ես սխալ կարդացի թե՞ դու պատերազմի մասնակիցներին ես էստեղ թվարկում: :think Կներես, բայց պիտի խորհուրդ տամ ավելի ուշադիր լինել, ես հատուկ նշեցի, որ հեն պատերազմի մասնակիցներն, առաջին հերթին, իրավունք ունենք պայքարելու, իսկ ԼՏՊ-ի կողքին չեն կանգնում Հայաստանից վերը նշված մութ ու ցուրտ տարիներին "զզված" հեռացած հայերը:
Ես էլ նշեցի, Արմ ջան, որ հենց քո ասած մարդիկ են պայքարի առաջամարտիկները (չմոռանանք, որ ՀԱԿ-ի հանրահավաքի թեմայում ենք, լա՞վ):
Ու որ պայքարելու իրավունք ՈՒՆԵՆ նաև այդ տարիներին հեռացածները: Այսօր նրանցից շատերը ՀԱԿ-ի կողքին են:
Էլի սխալ է մեկնակետդ: Խնդիրն այն չի, թե որ անձն է ասել, այլ խնդիրները հետևյալն են.
1. Առաջարկված փաստաթղթերն ունեն վտանգավոր ու վատ կետեր,
2. Այդ թուղթ ուզում է ստորագրել ինքնակոչը, ժողովրդի քվեն չստացած, նախագահի աթոռը զավթած, հետևաբար մեր տեսակետը ներկայացնելու պոտենցիալ չունեցող մարդը: Կապ չունի, որ այդ մարդը Սերժ Սարգսյանն է, խոսքը իր անձին չի վերաբերվում, այլ նշածս հատկանիշներին:
Դու տեղյակ ես միայն քո քվեյի մասին, իսկ մնացածների մասին տեղյակ չես ու նորից դու կող տողով քննարկում ես բուն հարցն ու երեք տողով ՝ փաստաթուղթը ստորագրողին: Այ երբ կկարողանաս առանձնացնել կարևորը՝ երկրորդականից, այն ժամանակ էլ ձայնդ լսելի կլինի: Իմ կողմից չէ, մնացածի, ոովհետև ես ամեն դեպքում լսում ու երբեմն նաև լուռ համաձայնվում եմ կարծիքիդ հետ, սակայն գլոբալ տեսանկյունից կներես, բայց այս և մնացած բոլոր թեմանում միշտ նույն հարցն է քննարկվում ու ես ամբողք քաղաքականություն բաժինը տեսնում եմ միայն մեկ թեմայի տակ ՝ ՍՍ-ն ինքնակոչ է, իսկ ԼՏՊ-ն պատրազմ հաղթած :{ ուժեղ ու ազգասեր քաղաքական գործիչ: Կներես, բայց թեման այլ է: ;)
Դու տեղյակ ես միայն քո քվեյի մասին, իսկ մնացածների մասին տեղյակ չես ու նորից դու կող տողով քննարկում ես բուն հարցն ու երեք տողով ՝ փաստաթուղթը ստորագրողին: Այ երբ կկարողանաս առանձնացնել կարևորը՝ երկրորդականից, այն ժամանակ էլ ձայնդ լսելի կլինի: Իմ կողմից չէ, մնացածի, ոովհետև ես ամեն դեպքում լսում ու երբեմն նաև լուռ համաձայնվում եմ կարծիքիդ հետ, սակայն գլոբալ տեսանկյունից կներես, բայց այս և մնացած բոլոր թեմանում միշտ նույն հարցն է քննարկվում ու ես ամբողք քաղաքականություն բաժինը տեսնում եմ միայն մեկ թեմայի տակ ՝ ՍՍ-ն ինքնակոչ է, իսկ ԼՏՊ-ն պատրազմ հաղթած :{ ուժեղ ու ազգասեր քաղաքական գործիչ: Կներես, բայց թեման այլ է: ;)
Ներիր, Արմ, ես տեղյակ եմ բոլոր պրոցեսներից, ես տեղյակ եմ կեղծիքների կուռ մեխանիզմից, այդ կեղծիքների մի մասը իմ աչքի առջև է արվել բացահայտ, ՀՀ յուրաքանչյուր պրոցեսին հետևող քաղաքացի տեսել է այդ կեղծիքը, գիտի որ Սարգսյանն ընտրված չի (թեմայում մի անգամ գրել եմ, նորից գրեմ, ես չեմ պնդում, որ Տեր-Պետրոսյանն է ընտրվել, ես պնդում եմ, որ Սերժ Սարգսյանը համապատասխան քանակի ձայն չի հավաքել):
Ու ամեն ինչ այ էս մեկնակետից է պետք սկսել: Քո ասածը ֆալշ-ստարտն ա, ես կեղծ ճանապարհով գնացող չեմ: Ես Սերժ Սարգսյանին չեմ լիազորել իմ անունից նման երկրի համար կարևոր հարց լուծել: Նրան չի լիազորել ժողովուրդը: Սա խիստ կարևոր է:
Ինչ վերաբերվում է փաստաթղթին, ապա ուղղակի փաստեմ, որ դու ուշադիր չես կարդացել մասնավորապես Տեր-Պետրոսյանի ելույթը, մեր կարծիքները, որոնցում ներկայացվում է մեր անհամաձայնության հիմնավորումները, կապված օրինակ պատմաբանների հանձնախմբի հետ (ինչ անուն ուզում է լինի): Էդ մենակ քեզ է թվում, որ մենք քննարկում ենք անձերից ելնելով, մենք քննարկում ենք, կրկնում եմ, երկու հարց.
1. Փաստաթղթի տրամաբանությունը, բովանդակությունը,
2. Ստորագրողի չլեգիտիմությունը:
հ.գ. Ամեն գրառմանդ մեջ գրում ես, որ անձի մասին չխոսենք, ամեն գրառմանդ մեջ գրում ես Տեր-Պետրոսյանի մասին:
Ձայնալար
23.09.2009, 17:46
Բիձա, ձեր ծավալուն կարծիքն իհարկե ընդունելի ու ընկալելի է, սակայն ըստ ամենային, այն նույնպես մեծ օգնություն չէ: Խնդիրը հիմա այլ է: Հիմա ազգովի քննարկում ենք Թուրքիայի հետ սահամանի բացել-չբացելու հարցը ու քննարկում ենք դա ոչ թե ազգային կամ տնտեսական տեսակետից, այլ թե ով է այն բացում: Եթե դրան կողմ է ԼՏՊ-ն, ապա եկեք ծափահարենք, եթե կողմ է ՍՍ-ն, անկախ նրանից ԼՏՊ-ն կողմ է թե ոչ, եկեք պախարակենք: Իմ առաջարկն է մտածել այս հարցի շուրջ: Վերջապես սա Ազատ Անկախ Պետություն է ու մենք ունենք Խոսքի Ազատություն, ու չասեք, թե դա էդպես չի, ցանկացած թերթում կամ ամսագրում տասնյակ "ծանոթներ" ունենք ու եթե ինչ-որ մեկը, կամ գերդասելի է մեր համատեղ "միտքը" արժեքավոր լինի, կարող ենք դա ներկանացնել ու այն կարող է տպագրվել ու հետագայում նաև քննարկվել: Մենք թե չասեք. "Ովա՞ մեզ լսելու", եթե նույնիսկ էնպիսի դրության մեջ լինենք, որ մեզ չլսեն, ապա գոնե կարող ենք ասել, որ փորձել ենք ու էդ ժամանակ էդ բոլոր հանրահավաքներն ու ցույցերը կլինեն "խելոք մտքերի անտեսման համար":
Դայուշ, տենց պատմական փաստաթղթի տակ անօրինական ճանապարհով իշխանության եկած մարդը իրավունք չունի ստորագրություն դնելու, դա վտանգավոր է, քանի որ էս պայմաններում ոչ հանրային առողջ քննարկում կարող ա լինել, ոչ խորհրդարանական քննարկում, անառողջ միջավայրում հնարավոր չէ ճիշտ որոշում կայացնել ու դրսից ճնշումը մի քանի հազար ատմոսֆեր ա: Ես կասեի նույնիսկ առանց հանրաքվեի նման հարցեր չեն որոշվում, ուր մնած միհատ դրածո ղումարբազ որոշի մենք էլ ասենք անձը կարևոր չի, ոնց-որ թե վատ չի էլի:
Գեղեցիկ խոսքեր են՝ Հ.Հ. ապագա, ընդհանուր շահ, մեր սփյուռք:)
Դայ ջան, իհարկե անիմաստ են, եթե նոր բան չի ասվում: Բայց ՀԱԿ-ի միտինգներին ասվում ա, այսինքն՝ անիմաստ չեն: Գրեթե վստահ եմ, որ միտինգների ելույթներից և ոչ մեկի գոնե տեքստը չես կարդացել երևէ:
Դայ ջան,է դ ասածներդ ո՞նց ես պատկերացնում՝ առանց Լևոն, առանց սերժ: Մի օր որոշենք՝ ազգովի, բայց չգիտեմ՝ ոնց, ասենք՝ մի օր հայլուրով հայտարարենք, որ վաղվանից բոլորս սկսում ենք ազգի մասին մտածել, պետության ապագայի մասին մտածել, մեր սփյուռքի մասին մտածել, Ղարաբաղի հարցի մասին մտածել, հարևան պետությունների հետ բարիդրացիական հարաբերություններ հաստատելու մասին մտածել, ու տենց մյուս օրը մտածկոտ դեմքով արթնանա՞նք:'
Հա, մութ ու ցուրտ տարիներ ասելով՝ պատերազմի տարինե՞րը նկատի ունես. էն պատերազմի, որ հայ ժողովրդի հաղթանակով ավարտվեց, որն իսկապես հաղթանակ էր, ոչ թե ստից բարոյահոգեբանական հաղթանակ: Իսկ էսօրվա Հայաստանից փախնողների՞ն ոնց կարելի է համոզել, որ սերժը պետքա դեռ 8.5 տարի էլ Հ.Հ. նախագահ լինի:
Կուկ ջան, ես բախտի բերմամբ ես ամեն անգամ լսում եմ հանրահավանքրի ու առավել ևս Երիտասարդների ցույցերի տեքստերը ու միակ արտահայտությունները որ ես լսում եմ ՝ "Սերժիկ հեռացիր", "Սերժիկ ՝ մարդասպան" կոնտեքստի արտահայտություններն են: Իսկ եթե ես սխալ եմ, խնդրում եմ ինձ ցույց տվեք, թե ինչ է մինչև այսօր տպագրվեծ թերթ.ամ-ում, կամ Ա1+ի կայքերից որևէ մեկում, եթե ոչ նշածս խոսքերը:
Ես էլ նշեցի, Արմ ջան, որ հենց քո ասած մարդիկ են պայքարի առաջամարտիկները (չմոռանանք, որ ՀԱԿ-ի հանրահավաքի թեմայում ենք, լա՞վ):
Ու որ պայքարելու իրավունք ՈՒՆԵՆ նաև այդ տարիներին հեռացածները: Այսօր նրանցից շատերը ՀԱԿ-ի կողքին են:
Արտ ջան, դու անուն առ անուն նշեցիր պատերազմի մասնակիցներին ու ընդհանուր առմամբ նշեցիր, որ Հայաստանը լքած հայերն էլ են ԼՏՊ-ի կողքին են:
Ամեն դեպքում առաջին պատասխանս Տատ-ի խոսքերի ամրապնդումն էր:
Բիձա, ձեր ծավալուն կարծիքն իհարկե ընդունելի ու ընկալելի է, սակայն ըստ ամենային, այն նույնպես մեծ օգնություն չէ: Խնդիրը հիմա այլ է: Հիմա ազգովի քննարկում ենք Թուրքիայի հետ սահամանի բացել-չբացելու հարցը ու քննարկում ենք դա ոչ թե ազգային կամ տնտեսական տեսակետից, այլ թե ով է այն բացում: Եթե դրան կողմ է ԼՏՊ-ն, ապա եկեք ծափահարենք, եթե կողմ է ՍՍ-ն, անկախ նրանից ԼՏՊ-ն կողմ է թե ոչ, եկեք պախարակենք: Իմ առաջարկն է մտածել այս հարցի շուրջ: Վերջապես սա Ազատ Անկախ Պետություն է ու մենք ունենք Խոսքի Ազատություն, ու չասեք, թե դա էդպես չի, ցանկացած թերթում կամ ամսագրում տասնյակ "ծանոթներ" ունենք ու եթե ինչ-որ մեկը, կամ գերդասելի է մեր համատեղ "միտքը" արժեքավոր լինի, կարող ենք դա ներկանացնել ու այն կարող է տպագրվել ու հետագայում նաև քննարկվել: Մենք թե չասեք. "Ովա՞ մեզ լսելու", եթե նույնիսկ էնպիսի դրության մեջ լինենք, որ մեզ չլսեն, ապա գոնե կարող ենք ասել, որ փորձել ենք ու էդ ժամանակ էդ բոլոր հանրահավաքներն ու ցույցերը կլինեն "խելոք մտքերի անտեսման համար":
Ես գրել էի, որ սահմանի բացելը չի հարցը այլ մեր ներքին վերափոխումը. :ok
Այս պոտենցիալով սահման բացելը երևի կործանարար կլինի հայաստանի համար. :ok
Պոտենցիալները անհամտեղելի են. Երևանը իսկույն կդառնա մի մեծ պոռնկանոց, որովհետև անհամատեղելի է բաց սահման անչափ աղքատ ու փոքր ազգի ու համեմատաբար հարուստ և թշնամի ազգի միջև.:angry
Այս վիճակով սահման բացելը հերթական ավանտյուրան է մի քիչ ավել թալանելու և մեր անփութության պայմաններում շատ մեծ ԷՇՈՒԹՅՈՒՆ Է.:ok
Իսկ վօօբշէ, մենք վաղուց ենք ստորագրել մեր հասարակական անզորության մեջ և այսօր թփրտալը սիրուն չի. :ok
Ուրեմն պատմական փաստաթուղթը դնում ենք մի կողմ ու դուրս գալիս փողոց՝ Սերժիկ հեռացիր գոռալու: Ես փաս, որովհետև հարցը երբեք այդ գծից դուրս չի գա: :)
Կուկ ջան, ես բախտի բերմամբ ես ամեն անգամ լսում եմ հանրահավանքրի ու առավել ևս Երիտասարդների ցույցերի տեքստերը ու միակ արտահայտությունները որ ես լսում եմ ՝ "Սերժիկ հեռացիր", "Սերժիկ ՝ մարդասպան" կոնտեքստի արտահայտություններն են: Իսկ եթե ես սխալ եմ, խնդրում եմ ինձ ցույց տվեք, թե ինչ է մինչև այսօր տպագրվեծ թերթ.ամ-ում, կամ Ա1+ի կայքերից որևէ մեկում, եթե ոչ նշածս խոսքերը:
Արտ ջան, դու անուն առ անուն նշեցիր պատերազմի մասնակիցներին ու ընդհանուր առմամբ նշեցիր, որ Հայաստանը լքած հայերն էլ են ԼՏՊ-ի կողքին են:
Ամեն դեպքում առաջին պատասխանս Տատ-ի խոսքերի ամրապնդումն էր:
Արմ ջան, մտիր «Հայ ազգային կոնգրես. աստիճանական ձևավորում որպես ալտերնատիվ կառավարություն» ու կարդա ՀԱԿ-ի հայտարարությունները, կարդա Տեր-Պետրոսյանի ելույթները, Հրանտ Բագրատյանի վերլուծությունները, Նիկոլ Փաշինյանի հոդվածները, մեր մյուս հրապարակախոսների ու գործիչների հոդվածները, որ հասկանաս, որ քո ասած կոչով չի սկսվում կամ ավարտվում որևէ պրոցես: Այո՛, գոռում եմ Սերժիկ հեռացիր ու շարունակելու եմ գոռալ: Բայց ինչու՞ եմ գոռում: Այ էդ ինչուն լավ հիմնավորում ենք: Կարդա՛, նոր նման պնդումներ արա:
Այո՛, ես նշեցի պատերազմի մի շարք մասնակիցների անուններ՝ ցույց տալու համար, որ իրենք շարժման կողքին են: Իսկ քո ոչ մի խոսքը չամրապնդեց Տատի խոսքը: Քո ամեն մի խոսքի կոնտեքստային անհամապատասխանությունն իրականության հետ ցույց եմ տվել:
հ.գ. հերիք ա մնաս ու պատասխանես, ուշ ա, տուն գնա, ինձ մի ժամ առաջ ես պոկա ասել :angry
Ձայնալար
23.09.2009, 17:57
Ուրեմն պատմական փաստաթուղթը դնում ենք մի կողմ ու դուրս գալիս փողոց՝ Սերժիկ հեռացիր գոռալու: Ես փաս, որովհետև հարցը երբեք այդ գծից դուրս չի գա: :)
Ինձ դուր ա գալիս քո մտքի ընթացքը :D
Տատ էդ անձի պրոբլեմը ինձ թվում ա դուք ունեք, քո ասած վազգենը ու մնացած քաղաքական ուժերը ու նրանք են նյարդայնանում…
Ունեմ իհարկե: մոտավորապես նույն հարցը ՝
Ռամմեր, Չուկ, իսկ ինչու՞ եք դուք այդքան նյարդայնանում անձի քննարկումից: ինքս ինձ կտամ՝
Տատ, իսկ ինչու՞ ես դու այդպիսի համառությամբ անդրադառնում ԼՏՊ անձին:
Ինչքան էլ կարևոր եմ համարում անձը, նրան հետևող ամբոխը կամ ժաղովուրդը նույնպես պատասխանատվություն է կրում այդ անձի գործնեության համար, քանի որ ինքն է (ժողովուրդը) անձին վստահություն տվել, ձեռքերն արձակել:
Առանց Հիտլերի անձի նացիոնալ-սոզիալիցմն այդպիսի դեմք գուցե չընդուներ, բայց դա չի ազատում գերմանական ժողովրդի մի քանի սերնդին՝ իրենց այն ժամանակվա վստահությունն ու ՍԵՐԸ այդ անձին նվիրելու պատասխանատվությունից:
Թուրքն էլ (նույնիսկ եթե նրա պապը հայ է փրկել) պատասխանատու է իր Թալաատներին հետևելու համար: Եվ դրանք իրենց ազգի շատ ել լավ ղեկավարներ էին, լիքը բան խոստացան ու կատարեցին, և ժողովուրդը թքած ուներ գնին (մանավանդ որ գինը ուրիշներն էին վճարում):
Հիմա ես պատասխանատու եմ ԼՏՊ-ին ժամանակին մեծ ոգևորությամբ հետևելուն, նրա լոզունգներին հավատալուն (է, վատը չէին, ինչպես հիմա), միտինգներին մասնակցելուն և նրա նախագահ դառնալուն: Դառավ ու ես գնացի:(: Սով ու մութ չեմ տեսել, միայն լսել:
Այն պահին նա ճիշտ մարդ էր, մտավորական, Տեր-մասնիկով, լավ երիտասրդ հասուն հասակի: Ժամանակին իր ձեռքը վերցրեց ղեկը, ռիսկն էլ հետը:
Իսկ հետո եղավ ոչ այն ինչ սպասվում էր: Գուցե բեռը չափազանց մեծ էր, բայց հաստատ է այն, որ ինքը փոխվեց: Ես չեմ հորինել, որ իշանությունը փոխում է մարդուն: Նա դարձավ սովետական ղեկավարներից բեթար, քանի որ հենց ՄԵՆՔ արձակեցինք նրա ձեռքերը:
Նա չազնիվացրեց կառավարությունը, ուսումնական սիստեմը, անօգնական (համարենք, որ ոչ՝հատուկ) դիտեց տնտեսության վաճառքին, կամաց-կամաց կրիմինալցրեց պետական կառույցը (Վանոի տղերք և այլն):
Դրանով սկիզբ դրվեց սարքավորումները մետաղի ջարդոն անվան տակ չլսված թալանը, որը շարունակվեց մինչև մետաղի լրիվ սպառումը. իսկ նա, խեղճը, այդ մասին չգիտեր կամ չէր հասկանում, ինչ է դա նշանակում:
ես պատասխանատու եմ, մանավանդ որ չեմ մասնակցել նրա հեռացմանը:
Հիմա էլ խոսում եմ, քանի որ դա իշխանությամբ այլալված մարդ է, նա ճաշակել է հզորություն և էլի է ուզում: Մտածված է խոսում, լավ լեզու ունի, տրամաբանությունն աշխատում է...էլի որ, նրա մտավորական լինելը չփոխվեց: Ատոմը հրաշալի գյուտ էր, կիրառումը՝ տարբեր:
Դա վերջին հանրահավաքի ելույթում փորձեց ժողովրդին հասկացնել նաև հենց Տեր-Պետրոսյանը, Փորձեց: Գիտես, նա արդեն այնքան ժամանակ ուներ, որ պարզ բաները վաղուց կհասկանային: Ինչու՞ չեն ուզում հասկանալ այդ :angry...ը
մի կողմից հայտարարելով իր չառաջադրվելու մասին, Ազնիվ խոսք չեմ հիշում հաստատ: Նա չէ՞ր հայտարարել, որ քաղաքապետի պաշտոնին չի առաջադրվելու, իսկ վերջում առաջադրվեց:think
մյուս կողմից քաղաքական ասպարեզը թողնելով պոտենցիալ այլ ընդդիմադիրների, պատրաստակամ լինելով նրանց ակտիվացման դեպքում նրանց կողքին լինել, ոչ թե ղեկավար:սա միայն նրա խոսքերն են, և ոչ ոք չգիտի (իսկ մյուս ընդդիմադիրները գուցե և գիտեն) արդյոք այդպես կլինի, թե՞ հակնարծ կասի՝ ես չեմ կարող անօգնական թողնել ՀԱԿը, ձեր խաթեր համար մի քիչ էլ կմնամ ղեկավար: Նա գնալ չգիտի, թե չէ վաղուց էր պահն զգագել ու ...չեկել:
… քո համար էլ կարանք ասենք… Ասեք, մի երկու բան մնաց, որ դուք չգիետք: Բայց եթե ես դառնամ նա:ագահության թեկնածու՝ հաստատ կիմանաք:
հավայի ն դու ես
բոլորի գործարքնրն էլ աչքներիս առաջ են չեն
իսկ Լևոնինը դու ես մեզ ցույց տալու …Ինչ իմաստ: Նա շատ խելոք (նաև բռնի) կերպով թաքցնել, հետք կորցնել գիտի: Բոլորն էլ դա անում են անտեր քաղաքականության մեջ: Վերջերս մի հոդված ընկավ աչքիս, կարող եմ բերել, բայց կասեք հնարած է: Գուցե և հնարած է, իսկ ես հավատում եմ:
1. Տեր-Պետրոսյանի կողքին բազում են այնպիսիք, ովքեր Տեր-Պետրոսյանին ճանաչում են շատ ավելի լավ, քան կարող են ճանաչել քո նշած անձինք, ուժերը: Այդ մարդիկ շարունակում են մնալ Տեր-Պետրոսյանի ղեկավարած շարժման մեջ: Այդ մարդկանց մեջ բազում են այնպիսիք, ովքեր Տեր-Պետրոսյանին, որպես անձ, չեն սիրում, նրա նկատմամբ ունեն անտիպատիա:Մի բան ունեն երևի...
2. Դիցուք իրոք Տեր-Պետրոսյանը «վատն» է ու այդ մարդիկ, մասնավորապես Վազգեն Մանուկյանն այնքան լավ է ճանաչում, որ հասկանում է որ նրա կողքին լինել չի կարելի: Այդ դեպքում հարց. արդյո՞ք Վազգեն Մանուկյան, ՀՅԴ-ն ու մյուսներն այնքան միամիտ են, որ չեն տեսնում, թե ինչքան «վատն» է Սերժ Սարգսյանը, արդյո՞ք նրանք այնքան «վատ» են ճանաչում Սերժ Սարգսյանին, որ չեն տեսնում նրա կատարած բազում սխալները ու նաև հակամարդկային արարքները, երկրի մոնոպոլիզացիան, կոռուպցիան, անարդարաթյունը, ազգային արժեքների ուրացումն ու այլնը: Արդյո՞ք կարող են նշել նրանք որևէ ոլորտ, որտեղ Սերժ Սարգսյանն ավելի «լավն» է, քան Տեր-Պետրոսյանը:
Լրիվ համաձայն եմ:
Մի բան ունեն երևի...
Տատ, այ հենց այ էս 4 բառդ ցույց է տալիս շարժման տրամաբանությունը չհասկանալդ :)
հ.գ. Տատ, ես իմ պատասխանատվությունն ունեմ Տեր-Պետրոսյանին հավատալու ու նրան ընտրելու, նրա հետևից գնալու համար, այդ պատասխանատվությունից երբևէ չեմ հրաժարվի :) Կարող ես այս խոսքերը պահես մոտդ, որպեսզի եթե ու հանկարծ 50 տարի հետո հրաժարվեմ, հիշացնես ու երեսիս տաս: Բայց խոստանում եմ, որ նման առիթ չես ունենալու:
Տեր-Պետրոսյանը երբևէ չի ասել, որ քաղաքապետ չի առաջադրվի: Մնացածի մասին արդեն գրել եմ, չկրկնվեմ: Դու հերթական անգամ ցույց տվեցիր անձնական անտիպատիադ, ուրիշ ոչինչ, ցավոք:
Ես իմ պատճառներն ունեմ Տեր Պետրոսյանին չհավատալու, նրան չընտրելու ու նրա հետևից չգնալու: Ու եթե, աստված չանի, նա դառնա այս երկրի ղեկավարը (չնայած դրա վտանգը չկա) ես ամեն ինչ անելու եմ ու հնարավոր միջոցներով փորձելու եմ այնպես անել, որ նա հեռանա ու հրաժարական տա: Բայց համարյա համոզված եմ, որ դա կանեն նաև նրա ներկայիս համախոհների մեծ մասը:
հ.գ. Տատ, ես իմ պատասխանատվությունն ունեմ Տեր-Պետրոսյանին հավատալու ու նրան ընտրելու, նրա հետևից գնալու համար, այդ պատասխանատվությունից երբևէ չեմ հրաժարվի :) Կարող ես այս խոսքերը պահես մոտդ, որպեսզի եթե ու հանկարծ 50 տարի հետո հրաժարվեմ, հիշացնես ու երեսիս տաս: Բայց խոստանում եմ, որ նման առիթ չես ունենալու:
ես 50 տարի չեմ ապրի:(: Բայց ճիշտ ես անում, պարզ է, որ պիտի տանես պատասխանատվությունը: Իմ հույսն ընդհանրապես միայդ դու ես, և հենց քեզ համար եմ անհանգստանում, աչքերիդ լինզայի համարը ճշտում(փոխաբերական էր, ես իմ, լինզա ունե՞ս, հանկարծ չնեղանաս)
Տեր-Պետրոսյանը երբևէ չի ասել, որ քաղաքապետ չի առաջադրվի: Չուկ, հաստատ՞: այստեղ գրում էիք:
Դու հերթական անգամ ցույց տվեցիր անձնական անտիպատիադ, ուրիշ ոչինչ, ցավոք:
Չուկ, ճակատդ բետոն ա, ուրիշ ոչինչ: Չես լսում ինձ, չես կարողանում հարաբերական մոտենալ մեր տիեզերքին: ես անձնական բան չունեմ նրա հետ կիսելու:angry
Ձայնալար
23.09.2009, 18:30
Ես իմ պատճառներն ունեմ Տեր Պետրոսյանին չհավատալու, նրան չընտրելու ու նրա հետևից չգնալու: Ու եթե, աստված չանի, նա դառնա այս երկրի ղեկավարը (չնայած դրա վտանգը չկա) ես ամեն ինչ անելու եմ ու հնարավոր միջոցներով փորձելու եմ այնպես անել, որ նա հեռանա ու հրաժարական տա: Բայց համարյա համոզված եմ, որ դա կանեն նաև նրա ներկայիս համախոհների մեծ մասը:
Սասուն ջան, էդ դիրքորոշումդ հասկանալի ա, բայց անհասկանալի ա, որ նույն կերպ չես արտահայտվում ներկայիս փաստացի նախագահի մասին: Հետաքրքիր է չե՞ս ուզում ուժերիդ ներածը անես, որ «նա հեռանա ու հրաժարական տա»: Ասենք թող նախագահ դառնա որևէ դաշնակ, դու պայքարո՞ւմ ես դրա համար:
Սասուն ջան, էդ դիրքորոշումդ հասկանալի ա, բայց անհասկանալի ա, որ նույն կերպ չես արտահայտվում ներկայիս փաստացի նախագահի մասին: Հետաքրքիր է չե՞ս ուզում ուժերիդ ներածը անես, որ «նա հեռանա ու հրաժարական տա»: Ասենք թող նախագահ դառնա որևէ դաշնակ, դու պայքարո՞ւմ ես դրա համար:
Ով ասեց, որ չեմ անում? Ով ասած, որ ներկայիս նախագահի քայլերով հիացած եմ?
Գաղտնիք բացած չեմ լինի, եթե ասեմ, որ կարելի է միևնույն ժամանակ և Լևոնին դեմ լինել, և Սերժին: Իրանք փոխադարձաբար իրար չեն լրացնում: Իրանք իրար չեն էլ հակասում, նույն գաղափարախոսությունն ա, եթե իհարկե իրանք գաղափարախոսություն ունեն: Փաստացի Սերժը Լևոնի ածանցյալն ա:
Իսկ դաշնակների մասին կասեմ միայն, որ նրանց էլ եմ դեմ ;)
Ձայնալար
23.09.2009, 18:46
Իսկ ի՞նչ ես անում, ինչպե՞ս ես պատկերացնում էդ պայքարը:
Իսկ ինձ թվում էր, թե դու «դաշնակցությանը» համակրում ես:
Իսկ ի՞նչ ես անում, ինչպե՞ս ես պատկերացնում էդ պայքարը:
Իսկ ինձ թվում էր թե դու «դաշնակցությանը» համակրում ես:
Բագրատ ջան, իմ համար կարևորը նախագահ հանելը չի, իմ համար կարևորը, որ մեր իշխանությունների արած քայլերը ինձ գոհացնեն: Դրան հասնելու երկու ձև կա, կամ իշխանության սխալ քայլերը նենց ես անում, որ իշխանությունը ինքը ուղղի, կամ էլ պայքարում ես իշխանափոխության համար: Ես նախընտրում եմ առաջին տարբերակը, բայց երկրորդից չեմ հրաժարվում: Կոնկրետ հիմա, իմ անձնական, ոչ ճշգրիտ ու քաղաքականությունից հեռու մարդու կարծիքով, մինչև հոկտեմբերի 14-ը կամ Սերժը հեռանալու է, կամ հրաժարվելու է թուրքիայի հետ քիրվայություն անելու իր ազգադավ ծրագրից: Ավելի հավանական եմ համարում առաջին տարբերակը:
Շատերին ա թվում, թե ես դաշնակներին համակրում եմ ու շատերն էլ ինձ փորձում են նույնիսկ դաշնակ սարքել, չնայած տարբեր առիթներով ասել եմ, որ ես կուսակցություն կոչվածով ինձ չեմ սահմանափակում: ;)
Կուկ ջան, ես բախտի բերմամբ ես ամեն անգամ լսում եմ հանրահավանքրի ու առավել ևս Երիտասարդների ցույցերի տեքստերը ու միակ արտահայտությունները որ ես լսում եմ ՝ "Սերժիկ հեռացիր", "Սերժիկ ՝ մարդասպան" կոնտեքստի արտահայտություններն են: Իսկ եթե ես սխալ եմ, խնդրում եմ ինձ ցույց տվեք, թե ինչ է մինչև այսօր տպագրվեծ թերթ.ամ-ում, կամ Ա1+ի կայքերից որևէ մեկում, եթե ոչ նշածս խոսքերը:
Դայ ջան, եթե դու դրանցից բացի այլ բան չես տեսել մինչև այժմ, կներես, ես ի զորու չեմ դրանք քեզ ցույց տալ:
Իսկ ի՞նչ ես կարծում, նման ձևով կեղծված ընտրություններից հետո, փողոցում տասը հոգու գնդակահարելուց, հարյուրներին վիրավորելուց ու կալանավորելուց հետո ի՞նչ պետք է ասեին: Լևոնը չի, դու ես, ի՞նչ կասես: Պետք է ասես՝ եկեք մտածենք ընդհանուր շահի մասի՞ն, մոռանանք մարտի մե՞կը, մոռանա՞նք փետրվարի 19, եկեք մտածենք մեր տնտեսության մասի՞ն: Էդ ամեն ինչը Լևոնն էլ ա ասում, կոնգրեսն էլ ա ասում, ակումբում էլ ա բազմիցս ասվել, որ պետք է վերացվի մենաշնորհները, պետք է լինի ազատ մրցակցություն, պետք է բոլորը լինեն հարկային դաշտում, ոչ թե օլիգարխներն ունենան արտոնություններ, պետք չէ ջարդուփշուր անել մանր ու միջին բիզնեսը, ուս ենց լիքը բաներ ա ասվել, ափսոս, որ դու էդքան հետևել ես, բայց էս ամեն ինչից մենակ «սերժիկ հեռացիր»-ն ես տեսել:
...Պարզ է: Էլի շարունակվում է «է՛լ գող փիսո, է՛լ քաչալ շուն» խոսակցությունը: Բոլորիդ ուղղակի խնդրում եմ մի կողմ թողնել թեմայի վերնագիրը, ՀԱԿ-ը, ՀՀԿ-ն, դաշնակներին, Լևոնին ու Սերժին ու առանց էմոցիաների, ուշադիր, տրամադրված կարդալ վերջին հանրահավաքի ժամանակ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ունեցած ելույթը: Մոռացեք, թե հեղինակն ով է, թող լինի ոմն Պողոս Պետրոսյան, դուք կարդացեք, այնտեղ խելացի մտքերն ու կարևոր դիտարկումները չափազանց շատ են՝ այն անտեսելու համար: Պարզապես կարդացեք. մի՛ նայեք, որ երկար է: Ու կարդալուց հետո, էլի եմ խնդրում, եկեք քննարկենք կոնկրետ ելույթն ու ելույթի ընթացքում հնչած մտքերը:
...Պարզ է: Էլի շարունակվում է «է՛լ գող փիսո, է՛լ քաչալ շուն» խոսակցությունը: Բոլորիդ ուղղակի խնդրում եմ մի կողմ թողնել թեմայի վերնագիրը, ՀԱԿ-ը, ՀՀԿ-ն, դաշնակներին, Լևոնին ու Սերժին ու առանց էմոցիաների, ուշադիր, տրամադրված կարդալ վերջին հանրահավաքի ժամանակ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ունեցած ելույթը: Մոռացեք, թե հեղինակն ով է, թող լինի ոմն Պողոս Պետրոսյան, դուք կարդացեք, այնտեղ խելացի մտքերն ու կարևոր դիտարկումները չափազանց շատ են՝ այն անտեսելու համար: Պարզապես կարդացեք. մի՛ նայեք, որ երկար է: Ու կարդալուց հետո, էլի եմ խնդրում, եկեք քննարկենք կոնկրետ ելույթն ու ելույթի ընթացքում հնչած մտքերը:
Չի լինի, ապեր, բա մութուցուրտ տարիներն ո՞ւր մնան, բա 96 թի՞վը, բա 90-ականներին Հայաստանը լքած մարդի՞կ, բա Լևոնի հրեա կի՞նը, բա Լևոնի ձախ ա՞չքը, ինչի՞ ա էդ աչքը կիսաբաց-կիսափակ, ո՞նց կարելի ա նման համազգային աչքին ուշադրություն չդարձնել, էդ աչքի հարցը տենց էլ մնալու ա հա՞, էդ աչքի հարցը չի լուծվելու հա՞: Չէ, Հայկօ ջան, մերժում եմ առաջարկդ. գոնե մութուցուրտն ու Լևոնի ձախ աչքը ներառյալ, հարց չկա, կարդանք, քննարկենք:
Չի լինի, ապեր, բա մութուցուրտ տարիներն ո՞ւր մնան, բա 96 թի՞վը, բա 90-ականներին Հայաստանը լքած մարդի՞կ, բա Լևոնի հրեա կի՞նը, բա Լևոնի ձախ ա՞չքը, ինչի՞ ա էդ աչքը կիսաբաց-կիսափակ,
Կուկ, լավ ա հիշեցրեցիր, արդեն մոռացել էինք աչքն ու կինը, երևի մի տարի դրա մասին էլ մարդ չի խոսում: Զատո դաշնակների փորերից՝ խոսում ենք:
իսկ մնացածը՝ ինչու պիտի չխոսենք: Ինքը չլիներ, Պողոս պետրոսը լիներ, խոսելու բան է:
պետք է վերացվի մենաշնորհները, պետք է լինի ազատ մրցակցություն, պետք է բոլորը լինեն հարկային դաշտում, ոչ թե օլիգարխներն ունենան արտոնություններ, պետք չէ ջարդուփշուր անել մանր ու միջին բիզնեսը,Մի անգամ չարեց, թեև կարող էր գոնե փորձել, հիմա կստացվի:
Համ էլ՝ էմոցիաներից որ ազատվեք, կդառաք շվեդ կամ հոլլանդացի, պետք ա՞:
Էլի նույն ծակ մեշոկը :angry: Տատոջ, ելույթը կարդացի՞ր: Մանավանդ՝ մադրիդյան սկզբունքներին վերաբերող հատվածը: Հաշվի, որ նույն բանը մի նոր գրանցված անդամ ա գրել, ու տենց կարդա: Խնդրում եմ ինձ պատասխանելուց առաջ ուշադիր կարդալ դա, կամ էլ ընդհանրապես չպատասխանել, քոռ աչքերից ու մազութներից արդեն կուշտ եմ:
Կուկ, լավ ա հիշեցրեցիր, արդեն մոռացել էինք աչքն ու կինը, երևի մի տարի դրա մասին էլ մարդ չի խոսում: Զատո դաշնակների փորերից՝ խոսում ենք:
իսկ մնացածը՝ ինչու պիտի չխոսենք: Ինքը չլիներ, Պողոս պետրոսը լիներ, խոսելու բան է:
Մի անգամ չարեց, թեև կարող էր գոնե փորձել, հիմա կստացվի:
Համ էլ՝ էմոցիաներից որ ազատվեք, կդառաք շվեդ կամ հոլլանդացի, պետք ա՞:
Տատ ջան, ես փորձում եմ սառնորեն կարդալ քո գրածները Լևոնի մասին, ու ինձ թվում է քեզ մոտ էմոցիաների դոզան այնուամենայնիվ մի փոքր շատ է քաղաքականության համար::) Սառը եթե դատենք, նախ բոլոր պրեզիդենտներն էլ սկզբունքորեն պիտի լինեն ամբիցիոզ էն վատ վատ մարդկանցից, հասկանում ես չէ՞;) Ու գուցե հենց այդպիսին են, որ կան: Բայց մյուս կողմից էլ արի հիշենք, որ Հիսուս Քրիստոսին էլ չէին սիրում, նույնսիկ այնքան էին ատում, որ խաչեցին: Մարդս իր էմոցիաներով խայտառակ սուբյեկտիվ ու անկանխատեսելի է: Քաղաքականությունը ճիշտ է մաթեմատիկայի պես ճշգրիտ չի, բայց այնտեղ հաշվարկներ կան, որոնք տրամաբանության վրա են հիմնված: Հիմա այս մարդը ինձ թվում է հաշվարկների մեջ սխալվել է, չնայած որ շատերը այստեղ պնդում են թե ամեն ինչ ճիշտ է ու իր հունով գնում է այդ… ինչ էր անունը՝ պայքարը: Սակայն ինչ կուզեմ ասել, այս մարդը ամեն դեպքում թեկուզ և խոսքերով, թեկուզ և տեսականորեն ուզում էր անել մի բան, որը իմ կարծիքով մեզ խիստ անհրաժեշտ բան էր՝ իշխանափոխություն, մի ավազակներից մյուս ավազակներին… էհ ինչ եմ ասում, էս երկրում ավազակներից մի փոքր ազատում: Դա անկասկած կլիներ իմ կարծիքով, եթե իշխանությունը փոխվում է ժողովրդի օժանդակությամբ, ապա դա արդեն իսկ դրական քայլ է դեպի ժողովրդավարություն, եթե իհարկե հույներս լրիվ կտրում ենք մարդկանց անձնվեր ու պատրիոտ լինելուց… Ամենաքիչը: Համենայն դեպս ամենածայրահեղ ու հիմար դեպքում ես երկրում ոչինչ չէր փոխվի, բայց մեկ է, իշխանափոխություն պետք էր անել, թեկուզ մեր ժողովդրի ինքնահաստատման համար: Իսկ հիմա տես ինչ կզած ենք ֆռֆռում, Թուրքիայի ու Ադրբեջանի հետ ընգերը առնելիք-տալիք է քննարկում, ձեններս դուրս չի գալիս, ասենք այ ընգեր, մեր կարծիքի վրա թքած ունես, հասկացանք, բայց գոնե մի կես բերան մեզ տեղյակ պահի ինչ ես անում, որ իմանանք՝ ժամանակին թռնում ենք էս երկրից, թե՝ շարունակում ենք համբալություն անել ու քեզ նալոգ տալ, որ կազինոներում խաղաս, ուրախանաս… Հասկանու՞մ ես Տատ, հիմա Լևոնն էր, որ հավատացրեց, որ կարող է իշխանափոխություն կազմակերպել, ուրիշ մարդ չկար, մնացյալը թափթփուկներ էին, ու Լևոնին էլ որ դնենք ու հավասարեցնենք, տակը մարդ չի մնում, ազգովի գնում ենք անապատ, ավազների վրա փռվում չորանում ենք, ցեղասպանվում, վերջանում ենք, որովհետև մենք ժողովրդով ակազիվաետսյա պետական խնդիրներ չենք կարողանում լուծել, մի հինգ տաս տոկոս ավազակ ու մլիցա ձև են տալիս թե իրենք սահմանադրությունն ու օրենքն են որ կան, բայց ձև են տալիս, ու լճանում ենք…
...Պարզ է: Էլի շարունակվում է «է՛լ գող փիսո, է՛լ քաչալ շուն» խոսակցությունը: Բոլորիդ ուղղակի խնդրում եմ մի կողմ թողնել թեմայի վերնագիրը, ՀԱԿ-ը, ՀՀԿ-ն, դաշնակներին, Լևոնին ու Սերժին ու առանց էմոցիաների, ուշադիր, տրամադրված կարդալ վերջին հանրահավաքի ժամանակ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ունեցած ելույթը: Մոռացեք, թե հեղինակն ով է, թող լինի ոմն Պողոս Պետրոսյան, դուք կարդացեք, այնտեղ խելացի մտքերն ու կարևոր դիտարկումները չափազանց շատ են՝ այն անտեսելու համար: Պարզապես կարդացեք. մի՛ նայեք, որ երկար է: Ու կարդալուց հետո, էլի եմ խնդրում, եկեք քննարկենք կոնկրետ ելույթն ու ելույթի ընթացքում հնչած մտքերը:
Հայկ, խոսքը և այդ խոսքը հնչեցնողը փոխկապակցված են: Ու հնարավոր չի լսել խոսքը առանց ուշադրություն դարձնելու, թե ով ա ասողը: Միևնույն նախադասությունը մի հոգու շուրթերից լսելը մի էֆեկտ է թողնում, իսկ ուրիշից լսելու դեպքում լրիվ ուրիշ էֆեկտ: Չէ որ շատ կարևոր է, թե մարդը ինչ դատողությունների շնորհիվ է եկել հանգել նրան, որ հնչեցնի ինչ-որ նախադասություն: Ու էդտեղ մարդու աշխարհայացքը, նրա ապրած կյանքը և նույնիսկ գիշերը նրա կողքին քնող կինը շատ կարևոր են :)): Օրինակի համար, ես չեմ կարող լուրջ չվերաբերվել Կիլիկիո Հայոց Պատրիարք Արամ Ա կաթողիկոսի խոսքին, երբ նա արտահայտվում է ինչ-որ հարցի հետ կապված, բայց միևնույն ժամանակ շատ թեթև ու անլուրջ եմ վերաբերվում Գարեգին Բ-ի ելույթներին:
Ու այս պատճառով, ես չեմ կարող լուրջ վերաբերվել Ղարաբաղյան հակամարտության հետ կապված Լևոնի արած հայտարարություններին (չնայած, որ նա ճիշտ ու հստակ բաներ է ասում), իմանալով հանդերձ, որ հենց նրա նախագահության տարիներին էր, երբ Հռոմում բանակցությունների ժամանակ, ՀՀ պատվիրակությունը գործնականորեն համաձայնվել էր հանձնել բոլոր գրաված տարածքները` ներառյալ Լաչինը և միայն Ղարաբաղի պատվիրակությունն է կարողացել փոխել բանակցությունների ընթացքը ու ավարտել մեր համար դրական ելքով: Կներես, բայց Լևոնի անկեղծությանը չեմ հավատում: Մարդ գործով է ապացուցում իր նվիրվածությունը: Իսկ մտահոգություն, բողոք ու բարի կամքի դրսևորում բոլորն էլ կարող են հնչեցնել: Ինչպես ասվում է աստվածաշնչում` благими намерениями выстлана дорога в ад ;)
murmushka
23.09.2009, 21:15
Կուկ ջան, ես բախտի բերմամբ ես ամեն անգամ լսում եմ հանրահավանքրի ու առավել ևս Երիտասարդների ցույցերի տեքստերը ու միակ արտահայտությունները որ ես լսում եմ ՝ "Սերժիկ հեռացիր", "Սերժիկ ՝ մարդասպան" կոնտեքստի արտահայտություններն են: Իսկ եթե ես սխալ եմ, խնդրում եմ ինձ ցույց տվեք, թե ինչ է մինչև այսօր տպագրվեծ թերթ.ամ-ում, կամ Ա1+ի կայքերից որևէ մեկում, եթե ոչ նշածս խոսքերը:
անկեղծ ասած այս թեմայում ասելիք չունեմ, հանրահավաքը եղավ, հստակ արտահայտվեց ՀԱԿ-ի դիրքորոշումը
ուղղակի ուզում եմ պատասխանել Արմինեի այս գրառմանը
որպես երիտասարդների գրեթե բոլոր ակցիաներին մասնակցող, որպես ակտիվ ընդդիմադիր վստահեցնում եմ, որ մեր նպատակը Սերժի գնալն ու Լևոնի գալը չէ, մեր նպատակը մեր երկրում մեր ժողովրդի կողմից ընտրված նախագահ ունենալն է, այն, ինչ երբեմն ակցիաների , երթերի կամ էլ հանրահավաքների ժամանակ գոռում են, բնական է, դա էմոցիա է, ու պիտի արտահայտվի, իսկ նպատակը... իմ համար այսօր առաջին հերթին այս երկրում քաղաքացիական հասարակություն ունենալն է, ու ես ինքս ամեն ինչ անում եմ ու կանեմ, որ գոնե կարողանամ օգնել այդ գործընթացին, որովհետև հենց այս ՇԱրժման միջոցով ես հասկացա, որ հենց ինձնից, այո այո հենց ինձնից շատ բան է կախված ու ես իրավունք չունեմ տանը նստել, ու սպասել կամ քննադատել, քննադատել կարող է միայն նա, ով անում է ինչ-որ բան, իսկ մեր ժողովդրի մի մասն ուղղակի քննադատում է նույնիսկ չփորձելով տեղից վեր կենալ,
ոչ մեկ երեխա չէ, ու մեզանից բոլորն էլ հստակ հասկանում են , որ հանրահավաքներով իշխանափոխություն չես անի, բայց հանրահավաքը այդ մեծ գործընթացի ամենակարևոր կետերից մեկն է, նորից շեշտեմ, կետերից ՄԻԱՅն ՄԵԿԸ: ՀԱԿ-ում ոչ մեկ պարապ չի նստած ու երազում երկնքից իշխանափոխության ընկնելու մասին, ՀԱԿ-ի ակտիվիստներից յուրաքանչյուրն էլ հստակ գիտակցում է , որ այսօր հանրահավաքի, վաղը ակցիայի մյուս օրը երթի մասնակցելով ինքը կերտում է իր երկրի ապագան,որը ոչ Սերժինն է, ոչ Լևոնինը, որն ուզում ենք որ լինի մեզանից յուաքանչյուրինը. ու դա կլինի՝ վաղը թե ուշ.
Mephistopheles
23.09.2009, 21:19
Հեսա Հոկտեմբերի 14-ին (27-ին որ ըլներ ավելի լավ ու խորհրդանշական կլիներ) ՍՍ-ն ստորագրում ա ու մեր ազգային շահերի ֆայլերը բիրիք հանձնում ենք թորքերին, ադրբեջանցիներին, եվրոպաներին ու ամերիկացիներին ու մենք մաքուր ձեռներս լվում ու դուրս ենք գալիս խաղից … 20 օր… ու մենք ստեղ նստած Լևոնին "անվստահության հանրաքվե ենք" անցկացնում… նրա իբր կերած մազութի… ծախած գործարանների… ավիացիայի վերջին սամալյոտի… մութի-ցուրտի, անձնական անտիպատիայի ու իրա շահերի հարցերն ենք քննարկում … լավ ա չէ՞… իսկական ժամանակն ա… ինչ ա ասել ա "դուրս եկեք բողոքեք" փիս վիրավորվել ենք… "դու էդ բանը պտի չասեիր, ախպեր… ով-ով, բայց դու վաբշե պտի չխոսաս… մոռացել ե՞ս մազութը, սամալյոտը, լուսերը, ցուրտը… հլա մի հատ ասա դու՞ ինչ շահ ունես ստե… հա ապեր ծախում ենք, լավ ենք անում… էտի քու գորձը չի… էտի դաժե մեր գոռձը չի… որ պետք ըլնի ես գիդեմ ինչ կանեմ, բայց քո ձևով չի լինելու… էտի վարյանտ չի…"
այ էս ա մեր դիրքորոշումը… ու մեր գրագետ մասսայի մի զգալի մաս էս ֆորումում սենց ա մտածում…մտածեք ու արեք, ուղղակի հետո չասեք… Ստալինը, Ցարը, Աթաթուրքը, Թալեաթը, Սովետը, ամերիկան, եվրոպան………Լևոնը
եթե պետք ա անուններ էլ կարամ տամ ովքեր են սենց մտածողները
եթե պետք ա անուններ էլ կարամ տամ ովքեր են սենց մտածողները
սկսի....
murmushka
23.09.2009, 21:57
Նիկոլ Փաշինյանի մենկաբանությունը Հանրահավաքի և Լ. Տեր-Պետրոսյանի ելույթի մասին
Ձե՛զ տեսնենք, պարոնայք
Իմպիչմենթ պաստառՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի` սեպտեմբերի 18-ի ելույթի հիմնական շեշտադրումն այն էր, որ առանց իշխանափոխության` երկրում ստեղծված իրավիճակի շտկում հնարավոր չէ։ Ճիշտ է, հիմնադիր նախագահը Սերժ Սարգսյանի հեռացումը հրատապ համարեց, հատկապես` Ղարաբաղի հարցի կապակցությամբ, բայց ելույթի տրամաբանությունից բխում է, որ առանց իշխանափոխության հնարավոր չէ շտկել ոչ տնտեսական վիճակը, ոչ օրինականություն հաստատել, ոչ էլ բարելավել բարոյահոգեբանական դրությունը։ Այսպիսով, իշխանափոխությունը շարունակում է մնալ Հայ ազգային կոնգրեսի թիվ 1 քաղաքական խնդիրը։ Իշխանափոխության հարցն ըստ էության այն ճամփաբաժանն է, որով պետք է ընդդիմադիր ուժերին տարբերակել ոչ ընդդիմադիրներից։ Ոմանք իշխանափոխությանն ուղղված քաղաքականությունը ծայրահեղ մոտեցում են համարում, բայց մյուս կողմից` ցույց չեն տալիս այն բանաձեւը, որի կիրառմամբ Հայաստանը կարող է հաղթահարել համակողմանի ճգնաժամը։ Այսօր գրեթե բոլորն ընդունում են, որ, ասենք, ընտրությունների արդյունքները կեղծված են, բայց եւ չեն ասում` երբ եւ ինչպես է այս խնդիրը լուծվելու, երբ եւ ինչպես են Հայաստանում անցկացվելու իրոք ազատ եւ օրինական ընտրություններ։ Բոլորը ընդունում են, որ դատաիրավական համակարգը կոռումպացված է եւ չի ծառայում օրինականությանը, բայց ոչ ոք չի ասում, թե երբ եւ ինչպես է Հայաստանը արդար դատաիրավական համակարգ ունենալու։ Բոլորը խոսում են տնտեսական մոնոպոլիաներից ու հարկային անարդարություններից, բայց ոչ ոք չի ասում, թե երբ եւ ինչպես է կարգավորվելու այս խնդիրը։ Զույգ Սարգսյանների` մեկամյա վաղեմության խոստումները` արդարություն հաստատելու, օլիգարխներին հարկային դաշտ բերելու մասին, չհաղթահարեցին «Հայլուրի» ռեպորտաժի կարգավիճակը` այդպես էլ իրագործման որեւէ ձգտում չցուցաբերելով։ Հեռուստատեսային շոուի ֆորմատից դուրս չի գալիս նաեւ այսպես կոչված կառուցողական ընդդիմության գործունեությունը։ Այս ասպարեզի մեծագույն ռեկորդը պատկանում է դաշնակցական գործիչ Գեղամ Մանուկյանին, ով վերջերս «Ազատություն» ռ/կ-ին տված հարցազրույցում պարզաբանեց, թե իրենք ԱԳ նախարար Է. Նալբանդյանի եւ ոչ թե Սերժ Սարգսյանի հրաժարականն են պահանջում, որովհետեւ հնարավոր է` Էդվարդ Նալբանդյանը հայ-թուրքական արձանագրությունների բովանդակությունը Սերժ Սարգսյանի համար ճիշտ չի թարգմանել, իսկ Սերժ Սարգսյանը անգլերեն լավ չգիտի, եւ ուրեմն` հնարավորություն չի ունեցել ըմբռնել արձանագրությունների հրեշավոր էությունը։ Այս պայմաններում հույս ունենալ, որ ՀՅԴ վերնախավը Սերժ Սարգսյանի համար տհաճ որեւէ բան կանի, ուղղակի հնարավոր չէ։ Ինչ վերաբերում է «Ժառանգությանը», ապա այս պահին նշված կուսակցությունը հստակ տեղավորված է 2007 թ. նմուշի «Օրինաց երկրի» տրամաբանության մեջ։ Այսինքն` գործում է իշխանության հետ համաձայնեցված եւ իշխանության նպատակների շրջանակներում, ու եթե այս կուսակցությունում շրջադարձային փոփոխություններ տեղի չունենան` նրա ախքացումը շատ արագ կդառնա անշրջելի իրողություն։ Եւ պետք է խոստովանել` այս պահին տեսանելի չեն այն գործոններն ու գործիչները, որ «Ժառանգությանը» պետք է ետ դնեն արթուրիկագեղամյանական ճանապարհից։
Այս ֆոնին, ահա, հատուկ մեկնաբանության կարիք է զգում ՀՀ առաջին նախագահի անհասցե ուղերձը, որով նա արձանագրեց, որ սպասում է մյուս քաղաքական ուժերի ակտիվացմանը եւ անգամ ժամանակավորապես ասպարեզը տրամադրում է նրանց։ Որքան էլ տարօրինակ հնչի, սա ճիշտ ժամանակին արված առաջարկ է։ Ընդամենը օրեր առաջ ՀՅԴ լիդերները «ապացույց» էին ձեռք բերել, որ իրական ընդդիմությունը իրենք են. «քաղաքապետարանը ՀՅԴ-ի ակցիաներ չի արտոնել, իսկ ՀԱԿ-ին միանգամից 6 հանրահավաք անցկացնելու թույլտվություն է տվել»,- բողոքում էին դաշնակցականները` ակնարկելով, որ հենց ՀԱԿ-ն է կեղծ ընդդիմություն։ Տեր-Պետրոսյանը, ահա, հայտարարեց, որ չի օգտվում Երեւանի քաղաքապետարանի արած լավությունից եւ այդ հնարավորությունը թողնում է ՀՅԴ-ին։ Վերջինս, ի դեպ, ինքը կարող էր անցկացնել ՀԱԿ-ի հանրահավաքները, բայց չշտապեց օգտվել այդ հնարավորությունից։ Ու եթե առաջիկայում ակտիվանա, հանդես գա Սերժ Սարգսյանի հրաժարականի պահանջով եւ այլ քաղաքական ուժերի Ի՛ր այս պահանջին միանալու կոչ անի, կարծում եմ` ՀԱԿ-ը կարձագանքի անմիջապես, եւ ՀՅԴ-ն կենտրոնական գրասենյակում չի թաքնվի պլատֆորմ գրելու դարակազմիկ պատճառաբանությամբ։ Նույնը վերաբերում է «Ժառանգությանը», որն ընդամենը երկու-երեք ամիս առաջ ՀԱԿ-ին համարում էր չկայացած քաղաքական ուժ։ Երեւի կայացած քաղաքական ուժն այն է, որի ղեկավար կազմի անդամները իրենց լիդերի գտնվելու վայրի մասին խոսելիս ասում են. «Մեր տեղեկություններով, նա գտնվում է Հայաստանում»։ Ինչեւէ, «Ժառանգությունը» նույնպես կարող է «անձնական» եւ «ազգային» շարժառիթներով իր ձեռքը վերցնել նախաձեռնությունը. կարծում եմ` ՀԱԿ-ը կմիանա Սերժ Սարգսյանի պահանջով պայքար սկսելու` «Ժառանգության» առաջարկին։ Հենց սրանում է Տեր-Պետրոսյանի առաջարկության քաղաքական իմաստը. առաջին նախագահը հստակ ցուցադրեց, որ Հայ ազգային կոնգրեսը պատրաստ է զիջել ընդդիմության լիդերի դերը, եւ հիմա, որպեսզի Կոնգրեսի այդ պատրաստակամությունը արդյունք ունենա, հարկավոր է, որ Հայաստանում գտնվի մի քաղաքական ուժ, ով պատրաստ է եւ ի զորու է նման դերակատարման։ Ասպարեզը, ըստ այդմ, ազատ է. հարցը հիմա հետեւյալն է` ո՞վ կզբաղեցնի այն։ Դաշնակցությո՞ւնը. շատ լավ, մենք էլ մեր համեստ ուժերով կաջակցենք աշխարհասփյուռ հայությանը` օրինական իշխանություն հաստատելու համար։ «Ժառանգությո՞ւնը». ուղղակի հոյակապ է, եւ աննախադեպ շանս` այդ խոսակցության համար` ապացուցելու, որ այն Քոչարյանի ու Սերժի դաբրոյով չի հայտնվել ԱԺ-ում։ «Նոր Ժամանակնե՞րը», որ ՀԱԿ-ին մեղադրում էր վճռական գործողությունների չդիմելու մեջ. դիմենք, ուրեմն, վճռական գործողությունների` ՆԺԿ առաջնորդությամբ եւ փակենք, ի վերջո, Փարաքարը։ Կարճ ասած, հայաստանյան ցանկացած քաղաքական ուժ կարող է գլխավորել ապօրինի իշխանության հեռացմանը, Ղարաբաղը փրկելուն, Ցեղասպանության ուրացումը կանխելուն ուղղված պայքարը։ Այս դեպքում ՀԱԿ-ը կաջակցի այս ուժերին, սեւագործ բանվոր կդառնա նրանց համար։ Իսկ եթե չեն վերցնում նախաձեռնությունը եւ իրենց ընդդիմադիր են համարում, թող ուրեմն իրե՛նք աջակցեն ՀԱԿ-ի պայքարին։ Ու եթե ոչ մեկն են անում, ոչ` մյուսը, թող ուրեմն խոստովանեն, որ ընդդիմություն են ոչ թե սկզբունքների եւ համոզմունքների, այլ Սերժ Սարգսյանի կողմից ընդդիմադիր նշանակված լինելու բերումով։
ՀԳ. Մեծ է հավանականությունը, որ ՀԱԿ-ի` ժամանակավորապես ազատած ասպարեզը այդպես էլ ոչ մի քաղաքական ուժ չի փորձի զբաղեցնել։ Սա, իհարկե, այնքան էլ լավ չէ։ Մյուս կողմից` քաղաքական իրավիճակն ավելի կհստականա ոչ միայն հանրության, այլեւ իրենց ընդդիմադիր հռչակած կուսակցությունների շարքերի համար։ Նման պայմաններում, ահա, ՀԱԿ-ը պետք է կարողանա ուղիղ հանրությանը եւ ընդդիմադիր համարվող կուսակցությունների շարքերին դիմել։ Այս իմաստով հատուկ կարեւորություն են ստանում ոչ զանգվածային ակցիաները, ինչպես նաեւ` քաղաքական ակտիվացման ցանկացած առիթ օգտագործելու ունակությունը։ Կարեւոր է նաեւ, որ հանրության համար պարզ լինի, որ իշխանափոխությունն ինքնին դրական փոփոխություններ չի երաշխավորում, բայց որ առանց իշխանափոխության դրական փոփոխություններ չեն լինի` կարելի է երաշխավորել։
ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ, «Երեւան-Կենտրոն» ՔԿՀ-ից
Դայ ջան, եթե դու դրանցից բացի այլ բան չես տեսել մինչև այժմ, կներես, ես ի զորու չեմ դրանք քեզ ցույց տալ:
Իսկ ի՞նչ ես կարծում, նման ձևով կեղծված ընտրություններից հետո, փողոցում տասը հոգու գնդակահարելուց, հարյուրներին վիրավորելուց ու կալանավորելուց հետո ի՞նչ պետք է ասեին: Լևոնը չի, դու ես, ի՞նչ կասես: Պետք է ասես՝ եկեք մտածենք ընդհանուր շահի մասի՞ն, մոռանանք մարտի մե՞կը, մոռանա՞նք փետրվարի 19, եկեք մտածենք մեր տնտեսության մասի՞ն: Էդ ամեն ինչը Լևոնն էլ ա ասում, կոնգրեսն էլ ա ասում, ակումբում էլ ա բազմիցս ասվել, որ պետք է վերացվի մենաշնորհները, պետք է լինի ազատ մրցակցություն, պետք է բոլորը լինեն հարկային դաշտում, ոչ թե օլիգարխներն ունենան արտոնություններ, պետք չէ ջարդուփշուր անել մանր ու միջին բիզնեսը, ուս ենց լիքը բաներ ա ասվել, ափսոս, որ դու էդքան հետևել ես, բայց էս ամեն ինչից մենակ «սերժիկ հեռացիր»-ն ես տեսել:
Արտ ջան, հիմնական ֆոնն ա պատճառը: Երբ ամեն օր ականջիդ տակ նույն բանն են գոռում, դու սկսում ես մնացաը "չընկալել", հավատա ինձ,:
...Պարզ է: Էլի շարունակվում է «է՛լ գող փիսո, է՛լ քաչալ շուն» խոսակցությունը: Բոլորիդ ուղղակի խնդրում եմ մի կողմ թողնել թեմայի վերնագիրը, ՀԱԿ-ը, ՀՀԿ-ն, դաշնակներին, Լևոնին ու Սերժին ու առանց էմոցիաների, ուշադիր, տրամադրված կարդալ վերջին հանրահավաքի ժամանակ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ունեցած ելույթը: Մոռացեք, թե հեղինակն ով է, թող լինի ոմն Պողոս Պետրոսյան, դուք կարդացեք, այնտեղ խելացի մտքերն ու կարևոր դիտարկումները չափազանց շատ են՝ այն անտեսելու համար: Պարզապես կարդացեք. մի՛ նայեք, որ երկար է: Ու կարդալուց հետո, էլի եմ խնդրում, եկեք քննարկենք կոնկրետ ելույթն ու ելույթի ընթացքում հնչած մտքերը:
Ազատ խոսքի իրավունք, մեկը մարդասպան է գոռում, մյուսը ` գող փիսո, արգելելու իմասը չեմ տեսնում:
անկեղծ ասած այս թեմայում ասելիք չունեմ, հանրահավաքը եղավ, հստակ արտահայտվեց ՀԱԿ-ի դիրքորոշումը
ուղղակի ուզում եմ պատասխանել Արմինեի այս գրառմանը
որպես երիտասարդների գրեթե բոլոր ակցիաներին մասնակցող, որպես ակտիվ ընդդիմադիր վստահեցնում եմ, որ մեր նպատակը Սերժի գնալն ու Լևոնի գալը չէ, մեր նպատակը մեր երկրում մեր ժողովրդի կողմից ընտրված նախագահ ունենալն է, այն, ինչ երբեմն ակցիաների , երթերի կամ էլ հանրահավաքների ժամանակ գոռում են, բնական է, դա էմոցիա է, ու պիտի արտահայտվի, իսկ նպատակը... իմ համար այսօր առաջին հերթին այս երկրում քաղաքացիական հասարակություն ունենալն է, ու ես ինքս ամեն ինչ անում եմ ու կանեմ, որ գոնե կարողանամ օգնել այդ գործընթացին, որովհետև հենց այս ՇԱրժման միջոցով ես հասկացա, որ հենց ինձնից, այո այո հենց ինձնից շատ բան է կախված ու ես իրավունք չունեմ տանը նստել, ու սպասել կամ քննադատել, քննադատել կարող է միայն նա, ով անում է ինչ-որ բան, իսկ մեր ժողովդրի մի մասն ուղղակի քննադատում է նույնիսկ չփորձելով տեղից վեր կենալ,
ոչ մեկ երեխա չէ, ու մեզանից բոլորն էլ հստակ հասկանում են , որ հանրահավաքներով իշխանափոխություն չես անի, բայց հանրահավաքը այդ մեծ գործընթացի ամենակարևոր կետերից մեկն է, նորից շեշտեմ, կետերից ՄԻԱՅն ՄԵԿԸ: ՀԱԿ-ում ոչ մեկ պարապ չի նստած ու երազում երկնքից իշխանափոխության ընկնելու մասին, ՀԱԿ-ի ակտիվիստներից յուրաքանչյուրն էլ հստակ գիտակցում է , որ այսօր հանրահավաքի, վաղը ակցիայի մյուս օրը երթի մասնակցելով ինքը կերտում է իր երկրի ապագան,որը ոչ Սերժինն է, ոչ Լևոնինը, որն ուզում ենք որ լինի մեզանից յուաքանչյուրինը. ու դա կլինի՝ վաղը թե ուշ.
Արմին ջան, ամենայն հարգանքով քո անձի հանդեպ պիտի ասեմ, որ եթե ինձ մեղադրում եք կոնկրետ անձանց չընդունելու ու նրանց միջոցով իմ իրավունքի վերականգնմանը չնպաստելուն, ապա խնդրում եմ փորձեք մի պահ հիշել, թե ովքեր էին Փետրվարի 19-ին կանգնած Ազատության հրապարակի հարթակին:
Արմ ջան, մտիր «Հայ ազգային կոնգրես. աստիճանական ձևավորում որպես ալտերնատիվ կառավարություն» ու կարդա ՀԱԿ-ի հայտարարությունները, կարդա Տեր-Պետրոսյանի ելույթները, Հրանտ Բագրատյանի վերլուծությունները, Նիկոլ Փաշինյանի հոդվածները, մեր մյուս հրապարակախոսների ու գործիչների հոդվածները, որ հասկանաս, որ քո ասած կոչով չի սկսվում կամ ավարտվում որևէ պրոցես: Այո՛, գոռում եմ Սերժիկ հեռացիր ու շարունակելու եմ գոռալ: Բայց ինչու՞ եմ գոռում: Այ էդ ինչուն լավ հիմնավորում ենք: Կարդա՛, նոր նման պնդումներ արա:
Այո՛, ես նշեցի պատերազմի մի շարք մասնակիցների անուններ՝ ցույց տալու համար, որ իրենք շարժման կողքին են: Իսկ քո ոչ մի խոսքը չամրապնդեց Տատի խոսքը: Քո ամեն մի խոսքի կոնտեքստային անհամապատասխանությունն իրականության հետ ցույց եմ տվել:
հ.գ. հերիք ա մնաս ու պատասխանես, ուշ ա, տուն գնա, ինձ մի ժամ առաջ ես պոկա ասել :angry
Արտ, դու մոռանում ես թե ովքեր և ում կողքին են կանգնում: Ես մի ավազակապետին չեմ կարող գերադասել մյուսից, ու իմ քաղաքացիական իրավունքն է քո "նախընտրած"/"ֆավորիտ" քաղաքական գործչին համարել "չափազանց անընդունելի" ու դա ոչ մեկին իրավունք չի տալիս ինձ ու բոլոր նրանց, ովքեր ԼՏՊ-ի կողքին կանգնած չեն, համարել ստրուկ:
Հ.Գ. Սեպտեմբերի 18-ի հանրահավաքի ելույթի մասին ոչինչ չգտա նշածդ թեմայում:
Ինձ դուր ա գալիս քո մտքի ընթացքը :D
Հուսամ իմ տկար միտքը ձեր փայլուն գաղափարները չոտնահարեց: :)
murmushka
23.09.2009, 23:09
Արմին ջան, ամենայն հարգանքով քո անձի հանդեպ պիտի ասեմ, որ եթե ինձ մեղադրում եք կոնկրետ անձանց չընդունելու ու նրանց միջոցով իմ իրավունքի վերականգնմանը չնպաստելուն, ապա խնդրում եմ փորձեք մի պահ հիշել, թե ովքեր էին Փետրվարի 19-ին կանգնած Ազատության հրապարակի հարթակին:
ինձ երբևէ չի հետաքրքել թե ով էր կանգնած հարթակին, ինձ ահավոր շատ հետաքրքրում էր ու դեռ հետաքրքիր է թե ովքեր են կանգնած հարթակից ներքև, իմ կողքին, ինձ հետ ... իսկ նրանք դեռ կանգնած են, ոմանք բանտում, ոմանք դրսում, ոմանք հեռվից արդեն, բայց կանգնած են ու կանգնելու են, ու հենց նրանք էլ լինելու են առաջին ընդդիմադիրը հենց իշխանափոխությունից հետո
իմ խոսքի մեջ ոչ մի մեղադրական կետ չկար, ամեն մեկը ինքն է ընտրում թե ոնց է ուզում ապրել, ինչ միջավայրում, ինչ պայմաններում, ես չեմ քննադատում ոչ մեկին, բայց չեմ էլ թողնում որ սկսեն քննադատել իմ ընտրությունը. ախր հենց դրա համար էլ պայքարում եմ ;)
ինձ երբևէ չի հետաքրքել թե ով էր կանգնած հարթակին, ինձ ահավոր շատ հետաքրքրում էր ու դեռ հետաքրքիր է թե ովքեր են կանգնած հարթակից ներքև, իմ կողքին, ինձ հետ ... իսկ նրանք դեռ կանգնած են, ոմանք բանտում, ոմանք դրսում, ոմանք հեռվից արդեն, բայց կանգնած են ու կանգնելու են, ու հենց նրանք էլ լինելու են առաջին ընդդիմադիրը հենց իշխանափոխությունից հետո
իմ խոսքի մեջ ոչ մի մեղադրական կետ չկար, ամեն մեկը ինքն է ընտրում թե ոնց է ուզում ապրել, ինչ միջավայրում, ինչ պայմաններում, ես չեմ քննադատում ոչ մեկին, բայց չեմ էլ թողնում որ սկսեն քննադատել իմ ընտրությունը. ախր հենց դրա համար էլ պայքարում եմ ;)
Ներիր, որ կողքիդ չեմ կանգնում, ասում եմ խորին հարգանքով քո և կողքիդ եղած շատ երիտասարդների նկատմամբ: Քաղաքապետի ընտրության ժամանակ ամեն րոպե հետաքրքրվել եմ թե քո, թե մյուս ծանթ/անծանոթ երիտասարդների մասին, ու հպարտացել եմ անձամբ քեզնով, բայց կան որոշակի սահմաններ
.... ի տարբերություն լոմով զինված աբորիգեների որոնք զանգում էին ընկերներին ու ասում "արի մլիցա տփելու"..պետքա պատժել այդ խուլիգաներին ամենայն խստությամբ..
Ես ոչ ոքի չեմ մեղադրում քաղաքական հայացքների ընտրության համար ու պահանջում եմ, որ նույնը լինի իմ նկատմամբ: ;)
Mephistopheles
24.09.2009, 03:04
սկսի....
Տուռոջան
Արիացի
Տատ
Դայանա
Դավիդուս
Բիձա
Old
ես նրանց հայրենասիրության վրա չեմ կասկածում… պարզապես նրանց աշխարհայացքն ու տրամաբանությունն է այդպիսին դատաելով գրառումներից
Mephistopheles
24.09.2009, 03:47
Տուռոջան
Արիացի
Տատ
Դայանա
Դավիդուս
Բիձա
Old
ես նրանց հայրենասիրության վրա չեմ կասկածում… պարզապես նրանց աշխարհայացքն ու տրամաբանությունն է այդպիսին դատաելով գրառումներից
One Way Ticket
Հեսա Հոկտեմբերի 14-ին (27-ին որ ըլներ ավելի լավ ու խորհրդանշական կլիներ) ՍՍ-ն ստորագրում ա ու մեր ազգային շահերի ֆայլերը բիրիք հանձնում ենք թորքերին, ադրբեջանցիներին, եվրոպաներին ու ամերիկացիներին ու մենք մաքուր ձեռներս լվում ու դուրս ենք գալիս խաղից … 20 օր… ու մենք ստեղ նստած Լևոնին "անվստահության հանրաքվե ենք" անցկացնում… նրա իբր կերած մազութի… ծախած գործարանների… ավիացիայի վերջին սամալյոտի… մութի-ցուրտի, անձնական անտիպատիայի ու իրա շահերի հարցերն ենք քննարկում … լավ ա չէ՞… իսկական ժամանակն ա… ինչ ա ասել ա "դուրս եկեք բողոքեք" փիս վիրավորվել ենք… "դու էդ բանը պտի չասեիր, ախպեր… ով-ով, բայց դու վաբշե պտի չխոսաս… մոռացել ե՞ս մազութը, սամալյոտը, լուսերը, ցուրտը… հլա մի հատ ասա դու՞ ինչ շահ ունես ստե… հա ապեր ծախում ենք, լավ ենք անում… էտի քու գորձը չի… էտի դաժե մեր գոռձը չի… որ պետք ըլնի ես գիդեմ ինչ կանեմ, բայց քո ձևով չի լինելու… էտի վարյանտ չի…"
այ էս ա մեր դիրքորոշումը… ու մեր գրագետ մասսայի մի զգալի մաս էս ֆորումում սենց ա մտածում…մտածեք ու արեք, ուղղակի հետո չասեք… Ստալինը, Ցարը, Աթաթուրքը, Թալեաթը, Սովետը, ամերիկան, եվրոպան………Լևոնը
եթե պետք ա անուններ էլ կարամ տամ ովքեր են սենց մտածողները
Տուռոջան
Արիացի
Տատ
Դայանա
Դավիդուս
Բիձա
Old
Ինչքան էլ փորձում էի կուզեկուզ մնալ, չստացվեց-վերջը վառիր էլի. Մեֆ ջան.:P
Շնորհակալ եմ ինձ հայրենասիրություն վերագրելու համար. Իրականում դա երևի այն էպիտետներից մեկն է, որն ինձ առհասարակ չի բռնում. Եթե ոչ կանխակալ կարծիքով, այլ մի քիչ ավելի հանգիստ կարդացած լինեիր իմ գրառումները կտեսնեիր որ դա ակնառու է.
Ես երևույթները տեսնում և քննարկում եմ իրենց նախապատմություն, կոնկրետ իրադրության ու շարժիչ ուժերի հաշվառմամբ.
Քեզ թվում է, որ Հայաստանում հարցերը ուր որ է կլուծվեն, եթե չլինեն մեր պես դավաճանները, ապա մի նոր պորցիա մարդ կմիանա շարժմանը, իսկ ես ավելի հավատում եմ Չերնոմիրդինին.
20 տարի է սպասում ենք էսօր-վաղվանով, բայց այդ վաղը չի գալիս ու աբսուրդն է տարածվում.
Եթե Ձեր հաշվարկներում մեր տեսակը հաշվառված չի, ապա բարի եղեք հաշվի առնել, Գրեք Բիձա --- մինուս, այդքանը, ոչ ավել.
Ես ազնվորեն փորձել եմ ամեն հարցի մեջ ակունքները, պատճառները, հիմքերը վեր հանել. Դու այսօր ես դեմ առել հայկական իրականության կեղտոտ կողմերին, ես սկզբնական տասը տարիներին, որից հետո գերադասել եմ անհոգ արևմտյան կյանքն ըստ մասնագիտական իմ ունակությունների.
Ես ընդիմադիր չեմ, ուղղակի չեմ հանդուրժում սխալը. երբ տեսնում եմ, որ այն նպատակայնորեն ներմուծված է.
Ես հավասարապես դեմ էի ԼՏՊ-ի ամբարտավան սխալներին, Ռոբի հաշվարկված դաժանությանը և հիմա էլ դեմ եմ Սերժի ինքնամփոփ սադիզմին.
Ես ամեն իշխանության եմ լինելու ընդիմադիր. դա աշխարհայացքն է. էդպես եմ ծնվել ու էդպես էլ կգնամ.
Դու և մյուսները հաճույքով ընդունում եք վերջին երկուսի հասցեին ասված բացասականը, բայց իսկույն ընդվզում եք ԼՏՊ-ի հասցեին ասվածի դեմ, մտածելով որ մենք վարի ենք տալիս հեսա-հեսա գլուխ եկող գործը. Աստված տա Հակ-ն ու ԼՏՊ-ն վերցնեն իշխանությունը և Հայաստանը անցնի նախադեպի այս կարևորագույն փուլը.
Մի առիթով արդեն նշել էի, որ ես ընդիմության ընդիմություն եմ. Դուք ինձ չգիտեմ ինչ հիմունքներով հավասարեցնում եք շարժման հակառակորդի- դաշնակի կամ ՀՀԿ- ի ու կայֆով պայքարում իմ դեմ.
Ի վիճակի չեք հասկանալոըւ, որ իմ տեսակն էլ կա, որ իր չափանիշներով համոզվելով, որ կեղտը չի հաղթահարվելու, հավասարապես թքած ունի ցանկացած սրիկայի վրա՞.
Երբ ես կանգնած էի ԼՏՊ- առաջին հավաքներին, իմ բազմաթիվ ընկերներ ասում էին, լսիր մոռացել ես մոտ անցյալիդ դժոխքը՞. Հենց քո մոտեցմամբ, Մեֆ ասում էի թքած, կգնամ կկանգնեմ, մի գուցե իսկապես մի բան փոխվի.
Անցան ամիսներ և պարզվեց որ այդ մարդը մազաչափ անգամ չի փոխվել- նույն դոգմատիկն է, հույսը դրած դիմացինի թուլությունների վրա.
Սա է իմ ելակետը. Ես քաղաքական թատրոնների ու ներկայացումների գլխաքանակ ապահովողներից չեմ. Այս պահին ինչքան որ դու կարող ես ճիշտ լինել, նույնքան էլ ես.
Արի թարգենք միմյանց մեղադրելը. :ok
Mephistopheles
24.09.2009, 07:05
Ինչքան էլ փորձում էի կուզեկուզ մնալ, չստացվեց-վերջը վառիր էլի. Մեֆ ջան.:P
Շնորհակալ եմ ինձ հայրենասիրություն վերագրելու համար. Իրականում դա երևի այն էպիտետներից մեկն է, որն ինձ առհասարակ չի բռնում. Եթե ոչ կանխակալ կարծիքով, այլ մի քիչ ավելի հանգիստ կարդացած լինեիր իմ գրառումները կտեսնեիր որ դա ակնառու է.
Ես երևույթները տեսնում և քննարկում եմ իրենց նախապատմություն, կոնկրետ իրադրության ու շարժիչ ուժերի հաշվառմամբ.
Քեզ թվում է, որ Հայաստանում հարցերը ուր որ է կլուծվեն, եթե չլինեն մեր պես դավաճանները, ապա մի նոր պորցիա մարդ կմիանա շարժմանը, իսկ ես ավելի հավատում եմ Չերնոմիրդինին.
20 տարի է սպասում ենք էսօր-վաղվանով, բայց այդ վաղը չի գալիս ու աբսուրդն է տարածվում.
Եթե Ձեր հաշվարկներում մեր տեսակը հաշվառված չի, ապա բարի եղեք հաշվի առնել, Գրեք Բիձա --- մինուս, այդքանը, ոչ ավել.
Ես ազնվորեն փորձել եմ ամեն հարցի մեջ ակունքները, պատճառները, հիմքերը վեր հանել. Դու այսօր ես դեմ առել հայկական իրականության կեղտոտ կողմերին, ես սկզբնական տասը տարիներին, որից հետո գերադասել եմ անհոգ արևմտյան կյանքն ըստ մասնագիտական իմ ունակությունների.
Ես ընդիմադիր չեմ, ուղղակի չեմ հանդուրժում սխալը. երբ տեսնում եմ, որ այն նպատակայնորեն ներմուծված է.
Ես հավասարապես դեմ էի ԼՏՊ-ի ամբարտավան սխալներին, Ռոբի հաշվարկված դաժանությանը և հիմա էլ դեմ եմ Սերժի ինքնամփոփ սադիզմին.
Ես ամեն իշխանության եմ լինելու ընդիմադիր. դա աշխարհայացքն է. էդպես եմ ծնվել ու էդպես էլ կգնամ.
Դու և մյուսները հաճույքով ընդունում եք վերջին երկուսի հասցեին ասված բացասականը, բայց իսկույն ընդվզում եք ԼՏՊ-ի հասցեին ասվածի դեմ, մտածելով որ մենք վարի ենք տալիս հեսա-հեսա գլուխ եկող գործը. Աստված տա Հակ-ն ու ԼՏՊ-ն վերցնեն իշխանությունը և Հայաստանը անցնի նախադեպի այս կարևորագույն փուլը.
Մի առիթով արդեն նշել էի, որ ես ընդիմության ընդիմություն եմ. Դուք ինձ չգիտեմ ինչ հիմունքներով հավասարեցնում եք շարժման հակառակորդի- դաշնակի կամ ՀՀԿ- ի ու կայֆով պայքարում իմ դեմ.
Ի վիճակի չեք հասկանալոըւ, որ իմ տեսակն էլ կա, որ իր չափանիշներով համոզվելով, որ կեղտը չի հաղթահարվելու, հավասարապես թքած ունի ցանկացած սրիկայի վրա՞.
Երբ ես կանգնած էի ԼՏՊ- առաջին հավաքներին, իմ բազմաթիվ ընկերներ ասում էին, լսիր մոռացել ես մոտ անցյալիդ դժոխքը՞. Հենց քո մոտեցմամբ, Մեֆ ասում էի թքած, կգնամ կկանգնեմ, մի գուցե իսկապես մի բան փոխվի.
Անցան ամիսներ և պարզվեց որ այդ մարդը մազաչափ անգամ չի փոխվել- նույն դոգմատիկն է, հույսը դրած դիմացինի թուլությունների վրա.
Սա է իմ ելակետը. Ես քաղաքական թատրոնների ու ներկայացումների գլխաքանակ ապահովողներից չեմ. Այս պահին ինչքան որ դու կարող ես ճիշտ լինել, նույնքան էլ ես.
Արի թարգենք միմյանց մեղադրելը. :ok
Բիձա ջան, նախ ասեմ որ քո հայրենսիրությունը հարցականի տակ չեմ դնում ու սրանք հենց այնպես խոսքեր չեն, իսկ եթե դավաճան եմ ասել ապա ամբողջ ֆորումի առաջ քեզնից ներողություն եմ խնդրում… իմ քննադատությունները քո անձի դեմ չեն ուղղված այլ տեսակետի ու հիմա կբացատրեմ…
19 օրից Սերժը ստորագրելու է այդ չարաբաստիկ պայմանագրերը/համաձայնագրերը, ու որից հետո շատ բաներ հնարավոր չի լինելու ետ շրջել… հիմա ի՞նչ հանցագործություն է արել Լևոնը անցյալում, որ մենք այսօր Սերժի դեմ չենք ընդվզում (առանց Լևոնին միանալու- սա էր Սեպ. 18-ի կոչը) ու անտարբեր, նեղացած/խռոված նայում թե ինչպես է այս ամենը աչքներիս առաջից սահելով գնում…
ինչ խոսք, ես հասկանում եմ քո հուսախաբությունը, որ Լևոնը սխալվեց իր հաշվարկների մեջ, որ հույսը դնում էր դիմացինի թուլությունների ու ժողովրդի վրա, որ Լևոնը "մութ" ու "ցուրտ" անցյալ է ունեցել, բայց 19 օր հետո ստորագրվելու է ու դրա պատճառներից մեկն էլ հենց այս կրավորական դիրքն է որքան էլ վարպետորեն արդարացված լինի… այսօր դեռ մենք կարող ենք սրա դեմն առնել, բայց ոչ էս մենտալիտետով… Լևոնը կարող է այսօր Բաղդասարյանի պես ծախված լինել, դա հարցի էությունը բացարձակապես չի փոխի, միևնույնն է քաղաքացին այսօր պարտավոր է ընդվզել, հակառակ դեպքում մենք հասարակություն չունենք և լիդերներից էլ որևէ բան պահանջելու իրավունք չունենք… ասում ես "20 տարի է սպասում ենք" … կարող ես արևածագին սպասել, գարնան գալուստին, որովհետև դրանից բացի ուրիշ ոչինչի չես կարող անել այդ ուղղությամբ, բայց երկիր կառուցելն ու հասարակություն կազմավորելը սպասելով չի լինի… 1000 տարի էլ սպասես չի լինելու… ես քեզ չեմ մեղադրում ու այս ամենի մեջ ես էլ իմ բաժինն ունեմ…
Բիձա ջան, ընդդիմությանը ընդդումություն լինել պետք չի դա անուղղակի իշխանամետություն է, որովհետև ընդդիմությանը ոչ թե քննադատություն են այլ հավասարեցնում իշխանություններին ՝ պախարակում են, իսկ սրանք հիմնովին տարբեր բաներ են… Սերժը հենց դրա վրա է հույսը դնում… չնայած ասեմ որ դա քո իրավունքն է …
Մի բան էլ նշեմ… եթե վերլուծություններից ու քննարկումներից հետո ստանում ես մի հավասարում որտեղ "Լևոնը=Ռոբին=Սերժին" ուրեմն հաստատ մի բան սխալ ես հաշվել… իր բոլոր թերություններով հանդերձ Լևոնին էն մնացածի շարքին դասելը ոչ թե Լևոնի մասին է խոսում այլ խոսում է այդ վերլուծությունը անողի մասին…
էս ամեն ինչի մեջ Լևոնին մեղադրելը պարզապես "հայկական չուզողություն է"
Հեսա Հոկտեմբերի 14-ին (27-ին որ ըլներ ավելի լավ ու խորհրդանշական կլիներ) ՍՍ-ն ստորագրում ա ու մեր ազգային շահերի ֆայլերը բիրիք հանձնում ենք թորքերին, ադրբեջանցիներին, եվրոպաներին ու ամերիկացիներին ու մենք մաքուր ձեռներս լվում ու դուրս ենք գալիս խաղից … 20 օր… ու մենք ստեղ նստած Լևոնին "անվստահության հանրաքվե ենք" անցկացնում… նրա իբր կերած մազութի… ծախած գործարանների… ավիացիայի վերջին սամալյոտի… մութի-ցուրտի, անձնական անտիպատիայի ու իրա շահերի հարցերն ենք քննարկում … լավ ա չէ՞… իսկական ժամանակն ա… ինչ ա ասել ա "դուրս եկեք բողոքեք" փիս վիրավորվել ենք… "դու էդ բանը պտի չասեիր, ախպեր… ով-ով, բայց դու վաբշե պտի չխոսաս… մոռացել ե՞ս մազութը, սամալյոտը, լուսերը, ցուրտը… հլա մի հատ ասա դու՞ ինչ շահ ունես ստե… հա ապեր ծախում ենք, լավ ենք անում… էտի քու գորձը չի… էտի դաժե մեր գոռձը չի… որ պետք ըլնի ես գիդեմ ինչ կանեմ, բայց քո ձևով չի լինելու… էտի վարյանտ չի…"
այ էս ա մեր դիրքորոշումը… ու մեր գրագետ մասսայի մի զգալի մաս էս ֆորումում սենց ա մտածում…մտածեք ու արեք, ուղղակի հետո չասեք… Ստալինը, Ցարը, Աթաթուրքը, Թալեաթը, Սովետը, ամերիկան, եվրոպան………Լևոնը
եթե պետք ա անուններ էլ կարամ տամ ովքեր են սենց մտածողները
Մեֆո ջան, հոկտեմբերի 14-ը ստորագրելու օրը չի, այլ Թուրքիա-Հայաստան խաղի օրն ա, նենց որ հույսդ մի կորցրու, կարող ա և 27-ին ստորագրեն:
Տուռոջան
Արիացի
Տատ
Դայանա
Դավիդուս
Բիձա
Old
ես նրանց հայրենասիրության վրա չեմ կասկածում… պարզապես նրանց աշխարհայացքն ու տրամաբանությունն է այդպիսին դատաելով գրառումներից
Էսքան քիչ? :o
Մեֆո, փաստորեն, եթե միայն այսքան մատների վրա հաշված մարդ է դեմ, որ Լևոնը կանգնեցնի Սերժի երկիր հանձնելը, ապա մնացած կողմնակիցներով Լևոնը կարող է դա հանգիստ անել:
Մեֆո ջան, հոկտեմբերի 14-ը ստորագրելու օրը չի, այլ Թուրքիա-Հայաստան խաղի օրն ա, նենց որ հույսդ մի կորցրու, կարող ա և 27-ին ստորագրեն:
Էսքան քիչ? :o
Մեֆո, փաստորեն, եթե միայն այսքան մատների վրա հաշված մարդ է դեմ, որ Լևոնը կանգնեցնի Սերժի երկիր հանձնելը, ապա մնացած կողմնակիցներով Լևոնը կարող է դա հանգիստ անել:
Փաստորեն 27-ին քեֆ ենք անում, Արիացի ջան: Իմանանք էլի, 14-ին չանենք հանկարծ:
Ի դեպ, "Մեֆո" դիմելաձևը երևի փոքր-ինչ սխալ է մի մարդու հանդեպ, որը քեզնից տարիքով բավականին մեծ է: Չես կարծու՞մ:
Լավ. հիմա եթե երկու բառով ամփոփելու լինենք էս վերջին հանրահավաքը կստացվի որ ԼՏՊ-ն կանգնեց ասեց ես ձեռքերս լվանում եմ, բեմն էլ ազատում եմ: Հազար կուսակցություն կա եկեք հիմա էլ դուք խոսեք: Ու շատ լավ գիտի, որ էդ կուսակցությունների մեծամասնությունը դնես վառես մարդահոտ չի գա... առավելագույնը սմենով հացադուլ:
Հիմա ինչա ստացվում, որ պատասխանատու ժամանակա, ու որ հետո հանկարծ իր ուղղությամբ քարեր չգան, ոնց որ մի ժամանական եկան, մարդը քաշվումա մի կողմ ու խրամատավորվումա: Իսկ էն օրհասական վիճակը էջերով շարադրելու կարիք երևի թե չկար, քանի որ էն ամեն ինչը աչքներիս առաջա: Բայց դե պետք էր մի բանի մասին խոսել գոնե...
Ի դեպ, "Մեֆո" դիմելաձևը երևի փոքր-ինչ սխալ է մի մարդու հանդեպ, որը քեզնից տարիքով բավականին մեծ է: Չես կարծու՞մ:
Կարծում եմ, բայց ես տեղեկացել եմ, որ ինքը դեմ չի, որ իրան տենց դիմեն ;)
Փաստորեն 27-ին քեֆ ենք անում, Արիացի ջան: Իմանանք էլի, 14-ին չանենք հանկարծ:
Չգիտեմ, թե ով ինչ ա անելու, բայց երբ բանը հասնի Մեֆոյի նկարագրածին, ես առանց վարանելու գնալու եմ կռվելու եմ, ոնց որ հայրս ա 91-ին կռվել: Իսկ մնացածը կարան քեֆ էլ անեն:
Լավ. հիմա եթե երկու բառով ամփոփելու լինենք էս վերջին հանրահավաքը կստացվի որ ԼՏՊ-ն կանգնեց ասեց ես ձեռքերս լվանում եմ, բեմն էլ ազատում եմ: Հազար կուսակցություն կա եկեք հիմա էլ դուք խոսեք: Ու շատ լավ գիտի, որ էդ կուսակցությունների մեծամասնությունը դնես վառես մարդահոտ չի գա... առավելագույնը սմենով հացադուլ:
Հիմա ինչա ստացվում, որ պատասխանատու ժամանակա, ու որ հետո հանկարծ իր ուղղությամբ քարեր չգան, ոնց որ մի ժամանական եկան, մարդը քաշվումա մի կողմ ու խրամատավորվումա: Իսկ էն օրհասական վիճակը էջերով շարադրելու կարիք երևի թե չկար, քանի որ էն ամեն ինչը աչքներիս առաջա: Բայց դե պետք էր մի բանի մասին խոսել գոնե...
Երբ Լևոնը վերադարձավ, մի խելոք մարդուց նրա մասին կարծիք հարցրի ու ստացա պատասխան. "Լևոնը վախկոտ մարդ ա": Հիմա դա կարելի ա էդքան կոպիտ չասել, կարելի ա ասել հակահեղափոխական կամ չգիտեմ էլ ինչ քաղաքական ձևական տերմիններով, բայց ես 18-ի ելույթը կարդալուց հետո համոզվեցի.
Լևոնը վախկոտ մարդ ա:
Կարծում եմ, բայց ես տեղեկացել եմ, որ ինքը դեմ չի, որ իրան տենց դիմեն ;)
Ինքը կարող է դեմ չլինել, բայց ես որպես կողքից նայող մարդ հավաստիացնում եմ, որ նման դիմելաձևը բավականին տգեղ և անհարգալից է:
Մնացածը քո գործն է:
Չգիտեմ, թե ով ինչ ա անելու, բայց երբ բանը հասնի Մեֆոյի նկարագրածին, ես առանց վարանելու գնալու եմ կռվելու եմ, ոնց որ հայրս ա 91-ին կռվել: Իսկ մնացածը կարան քեֆ էլ անեն:
Կռվենք Արիացի ջան... մի անգամ էլ կռվենք: Էղածն ինչ ա?
Մանավանդ, որ առանց դրա հնարավոր չէր յոլա գնալ: Ոչ մի կերպ:
Ուրիշ լուծում չկար:
Կռվենք Արիացի ջան... մի անգամ էլ կռվենք: Էղածն ինչ ա?
Մանավանդ, որ առանց դրա հնարավոր չէր յոլա գնալ: Ոչ մի կերպ:
Ուրիշ լուծում չկար:
Եթե բանը հասնի ստորագրելուն, էլի առանց կռվելու հնարավոր չի լինելու յոլա գնալ ու ուրիշ լուծում չի լինելու, բացի կռվելուց:
Գիտե՞ք, ես կգնայի կոնկրետ ստորագրության դեմ հանրահավաքի...
լավ կլիներ, եթե ԼՏՊ, Դաշնակներն ու մյուսները թաքուն հանդիպեն, ոչ մի ուրիշ ապագա բանի մասին չխոսեն, ու կարծես «спонтанный» միացյալ անհամաձայնության հավաք կազմակերպեն, ասես իրենք չեն, ամբոխն է, առանց լավրերի բաժանման...միայն թե չստորագրվի: Ժողովուրդը կգա, եթե նրան չլարեն անձի կողմ վերցնելու որոշման պարտականությամբ:
Գոնե մի անգամ:
Եթե խոսքը գնումա շարքային դաշնակցականների մասին ապա շատ հնարավորա: Բայց դե վերևը պետքա պայմանավորվի, իսկ վերևին արդեն լավ ճանաչում ենք... տակ չտո դաշնակ կապուտ...
Բայց դե վերևը պետքա պայմանավորվի, իսկ վերևին արդեն լավ ճանաչում ենք... Դե հենց էդ եմ ասում
Գիտե՞ք, ես կգնայի կոնկրետ ստորագրության դեմ հանրահավաքի...
լավ կլիներ, եթե ԼՏՊ, Դաշնակներն ու մյուսները թաքուն հանդիպեն, ոչ մի ուրիշ ապագա բանի մասին չխոսեն, ու կարծես «спонтанный» միացյալ անհամաձայնության հավաք կազմակերպեն, ասես իրենք չեն, ամբոխն է, առանց լավրերի բաժանման...միայն թե չստորագրվի: Ժողովուրդը կգա, եթե նրան չլարեն անձի կողմ վերցնելու որոշման պարտականությամբ:
Գոնե մի անգամ:
Իմ հույսը արցախյան պատերազմի վետերաններն են ու նաև սփյուռքահայությունը:
murmushka
24.09.2009, 12:06
արցախյան պատերազմի վետերաններն
ցավոք պիտի ասեմ, որ նրանց մի զգալի մասը նախկին և ներկա քաղբանտարկյալ է
Տուռոջան
Արիացի
Տատ
Դայանա
Դավիդուս
Բիձա
Old
ես նրանց հայրենասիրության վրա չեմ կասկածում… պարզապես նրանց աշխարհայացքն ու տրամաբանությունն է այդպիսին դատաելով գրառումներից
չես պատկերացնի ինչ անակնկալ էր ինձ համար :)
արդեն ասել եմ, որ էս բաժնում էլ չեմ գրելու..... դրա համար չեմ մեկնաբանի.....
ուղղակի ևս կփորձեմ էլ ավելի զարգացած ուղեղներին մի բան ՀԱՍԿԱՑՆԵԼ.... ով որ ձեր գաղափարները չի կիսում, ձեր թշնամին չի, ով լևոնի հետևից չի գնում, նրա ոտի տակը չի պաչում, էս ազգի դավաճանը չի... շատ ուժեղ բանականության տեր պետք չի լինել, որ էս պարզ ճշմարտությունը հասկանալի լինի....
ցավոք պիտի ասեմ, որ նրանց մի զգալի մասը նախկին և ներկա քաղբանտարկյալ է
հա գիտեմ ու դա ցավալի է: Հուսով եմ Սերժին հեռացնելուց հետո նրանք ազատ կարձակվեն:
Բագրատ ջան, իմ համար կարևորը նախագահ հանելը չի, իմ համար կարևորը, որ մեր իշխանությունների արած քայլերը ինձ գոհացնեն: Դրան հասնելու երկու ձև կա, կամ իշխանության սխալ քայլերը նենց ես անում, որ իշխանությունը ինքը ուղղի, կամ էլ պայքարում ես իշխանափոխության համար: Ես նախընտրում եմ առաջին տարբերակը, բայց երկրորդից չեմ հրաժարվում: Կոնկրետ հիմա, իմ անձնական, ոչ ճշգրիտ ու քաղաքականությունից հեռու մարդու կարծիքով, մինչև հոկտեմբերի 14-ը կամ Սերժը հեռանալու է, կամ հրաժարվելու է թուրքիայի հետ քիրվայություն անելու իր ազգադավ ծրագրից: Ավելի հավանական եմ համարում առաջին տարբերակը:
Շատերին ա թվում, թե ես դաշնակներին համակրում եմ ու շատերն էլ ինձ փորձում են նույնիսկ դաշնակ սարքել, չնայած տարբեր առիթներով ասել եմ, որ ես կուսակցություն կոչվածով ինձ չեմ սահմանափակում: ;)
Ես իմ պատճառներն ունեմ Տեր Պետրոսյանին չհավատալու, նրան չընտրելու ու նրա հետևից չգնալու: Ու եթե, աստված չանի, նա դառնա այս երկրի ղեկավարը (չնայած դրա վտանգը չկա) ես ամեն ինչ անելու եմ ու հնարավոր միջոցներով փորձելու եմ այնպես անել, որ նա հեռանա ու հրաժարական տա: Բայց համարյա համոզված եմ, որ դա կանեն նաև նրա ներկայիս համախոհների մեծ մասը:
Սասուն ջան, էսօրվանից դու իմ եղբայրն ես: Պաչեմ քո էն արիական ճակատը: Շնորհակալ եմ, եղբայրս: Էջերով փորձում եմ հիմնավորել, որ ձեր մոտ ամեն ինչը անձով է պայմանավորված, չէի կարողանում նորմալ հիմնավորել, էն էլ օգնության հասար, եղբայրս, շատ շնորհակալ եմ:
Չէ, հասկանու՞մ ես, մարդը նախընտրում ա էնպիսի միջոցների դիմի, որ իշխանությունը իրեն գոհացնող քայլեր անի, բայց եթե հանկարծ ու բոբո Տեր-Պետրոսյանը գա, ամեն ինչ անելու ա, որ հրաժարական տա, որովհետև... չսիրելու անձնական պատճառ ունի:
Թքած, որ էս պահին նախագահի աթոռը զբաղեցրածը բռնաբարում ա էն ամենը, ինչը դու՛, Սասուն, սուրբ ես համարում ու ազնիվ, ճիշտ: Պետք է փորձել հակազդել էս դեպքում: Բայց որ Լևոնը գա, եթե անգամ լավ բան անի, դու իրան չհավատալու անձնական պատճառ ունես, նպատակ ես դնելու նրա հրաժարականին հասնելը:
Սա ոչ այլ ինչ չէ, քան իրականում գաղափարի բացակայություն:
Ես այսօր Սերժ Սարգսյանի հրաժարականն եմ պահանջում (ոչ ակտիվ կերպով) ու դրա համար ունեմ պատճառներ, բայց ոչ երբեք անձնական, այլ ունեմ գաղափարական ու աշխարհայացքային տարաձայնություններ, ունեմ սկզբունքային խնդիրներ՝ կապված ոչ թե նրա անձի, այլ նրա վարած քաղաքականության, կատարած քայլերի, գործած ու գործող ապօրինությունների հետ:
Աբսուրդ ա, աբսուրդի թատրոն:
Ինչի՞ ես նստել: Գնա բողոքի պիկետ արա, որ Տեր-Պետրոսյանը քաղաքականությունից հեռանա, որովհետև քո թեզը, որ իր նախագահ դառնալու դեպքում իր դեմ պայքարելու ես, իրագործելի չի հասարակ պատճառով. ինքը հայտարարել է իր չառաջադրվելը: Ու եթե պետք լինի, հարյուր անգամ կկրկնեմ, մինչև տեղ հասնի. պայքարը Տեր-Պետրոսյանի պայքարը չի, այլ ժողովրդի պայքարն ա, հերիք ա անշնորհք կերպով ամեն անգամ իր անձի վրա շուռ տաք:
չես պատկերացնի ինչ անակնկալ էր ինձ համար :)
արդեն ասել եմ, որ էս բաժնում էլ չեմ գրելու..... դրա համար չեմ մեկնաբանի.....
ուղղակի ևս կփորձեմ էլ ավելի զարգացած ուղեղներին մի բան ՀԱՍԿԱՑՆԵԼ.... ով որ ձեր գաղափարները չի կիսում, ձեր թշնամին չի, ով լևոնի հետևից չի գնում, նրա ոտի տակը չի պաչում, էս ազգի դավաճանը չի... շատ ուժեղ բանականության տեր պետք չի լինել, որ էս պարզ ճշմարտությունը հասկանալի լինի....
Իսկ ուղեղի ի՞նչ աստիճան զարգացածություն ա պետք հասկանալու համար, որ անգամ Շարժման ամենաակտիվ մասնակիցները Լևոնի ոտքի տակը չեն պաչում, Դավիդուս ջան:
Տենց բարդ ա՞ ընկալել, որ Լևոնն ընդամենը էն մարդն էր, որ ներկայիս գյոռմամիշ մարդակեր ղեկավարության դեմ պայքարող ժողովրդին հավաքեց մեկ բանակի մեջ:
Էլ ո՞նց բացատրենք, որ եթե Լևոնի փոխարեն մեկ ուրիշը դա աներ, հիմա իր անունն էր հնչելու:
Կարող ա՞ չինարեն ենք գրում:
ես 50 տարի չեմ ապրի:(: Բայց ճիշտ ես անում, պարզ է, որ պիտի տանես պատասխանատվությունը: Իմ հույսն ընդհանրապես միայդ դու ես, և հենց քեզ համար եմ անհանգստանում, աչքերիդ լինզայի համարը ճշտում(փոխաբերական էր, ես իմ, լինզա ունե՞ս, հանկարծ չնեղանաս)
Չուկ, հաստատ՞: այստեղ գրում էիք:
Չուկ, ճակատդ բետոն ա, ուրիշ ոչինչ: Չես լսում ինձ, չես կարողանում հարաբերական մոտենալ մեր տիեզերքին: ես անձնական բան չունեմ նրա հետ կիսելու:angry
Տատ ջան, ես անկեղծորեն ուզում եմ հավատալ, որ անձնական անտիպատիա չունես, բայց քո գրառումները այլ բան են ցույց տալիս: Ոչ միայն այս թեմայում, այլ օրինակ էն սիրուն՝ քո հարցազրույցի թեմայում, որտեղ լրիվ անտեղի, լրիվ անիմաստ, կոնտեքստի հետ կապ չունեցող տեղերում իր անունը մեկ էլ մեջ էր մտնում: Դա մենակ մի բան ա ցույց տալիս, իր՝ քո համար իդեա ֆիքս լինելը: Իսկ եթե սխալվում եմ, ապա շատ ավելի լավ: Ներիր որ պարզ եմ խոսում, ուղղակի լինզաներս ուղղեցի ու ամեն ինչ էս գույների տակ տեսա :)
murmushka
24.09.2009, 12:20
Հուսով եմ Սերժին հեռացնելուց հետո
իսկ ինչպե՞ս, ո՞ւմ միջոցով, ի՞նչ ճանապարհով:o
Mephistopheles
24.09.2009, 12:26
իսկ ինչպե՞ս, ո՞ւմ միջոցով, ի՞նչ ճանապարհով:o
դու սերժին կհեռացնես… միլիցեքից ծեծ կուտես… կգնդակահարվես … հետո ինքը կգա բանտի դուռը կբացի…
Արտ, դու մոռանում ես թե ովքեր և ում կողքին են կանգնում: Ես մի ավազակապետին չեմ կարող գերադասել մյուսից, ու իմ քաղաքացիական իրավունքն է քո "նախընտրած"/"ֆավորիտ" քաղաքական գործչին համարել "չափազանց անընդունելի" ու դա ոչ մեկին իրավունք չի տալիս ինձ ու բոլոր նրանց, ովքեր ԼՏՊ-ի կողքին կանգնած չեն, համարել ստրուկ:
Հ.Գ. Սեպտեմբերի 18-ի հանրահավաքի ելույթի մասին ոչինչ չգտա նշածդ թեմայում:
Արմ ջան, քեզ ոչ մեկը չի մեղադրել Լևոնի կողքին չկանգնելու համար, բացարձակապես ոչ մեկը: Ու ոչ էլ որևէ մեկը կարող ա դա պահանջել: Բայց այ քեզ ու քո նման մտածողներին «ստրուկ» համարել ներկա ավազակապետության դեմ չպայքարելու համար յուրաքանչյուրիս իրավունքն է: Քավ լիցի, ես քեզ ստրուկ չեմ համարում: Ես քեզ քաղաքականության հարցում սխալ կողմնորոշված եմ համարում՝ միաժամանակ հարգելով քո տեսակետը, թեկուզ չհամաձայնվելով:
Նշածս թեմայում գրել էի, որ ՀԱԿ հայտարարություններն են: Իսկ Տեր-Պետրոսյանի ելույթները սովորաբար լինում են համապատասխան հանրահավաքի թեմայում: Մասնավորապես քննարկման մեջ մտնելուց առաջ եթե մի քանի էջ առաջից սկսեիր կարդալ, կգտնեիր:
Ամեն դեպքում Տեր-Պետրոսյանի գործունեությանը ու ելույթներին կարող ես ծանոթանալ հետևյալ կայքում (http://levonpresident.am):
հ.գ. ուզում եմ հատուկ նշել, որ մեր քաղաքական տարաձայնությունները, որոնց մասին մենք վաղուց գիտենք չեն ազդել ու չեն էլ կարող ազդել մեր հարաբերությունների վրա: Դու գիտես, որ ոչ միայն ակումբում, այլև ակումբից դուրս իմ ամենասիրելի ու ամենամտերիմ մարդկանցից մեկն ես: Այս մասին լրացուցիչ գրելս հարկադրեց գրառումներիդ ոճը, որովհետև տպավորություն ունեմ, որ դու կարծում ես, որ այս սուր թեմատիկ գրառումները ոչ թե ասածներիդ, այլ անձիդ դեմ են: Այդպիսի բան չկա:
Ինչքան էլ փորձում էի կուզեկուզ մնալ, չստացվեց-վերջը վառիր էլի. Մեֆ ջան.:P
Շնորհակալ եմ ինձ հայրենասիրություն վերագրելու համար. Իրականում դա երևի այն էպիտետներից մեկն է, որն ինձ առհասարակ չի բռնում. Եթե ոչ կանխակալ կարծիքով, այլ մի քիչ ավելի հանգիստ կարդացած լինեիր իմ գրառումները կտեսնեիր որ դա ակնառու է.
Ես երևույթները տեսնում և քննարկում եմ իրենց նախապատմություն, կոնկրետ իրադրության ու շարժիչ ուժերի հաշվառմամբ.
Քեզ թվում է, որ Հայաստանում հարցերը ուր որ է կլուծվեն, եթե չլինեն մեր պես դավաճանները, ապա մի նոր պորցիա մարդ կմիանա շարժմանը, իսկ ես ավելի հավատում եմ Չերնոմիրդինին.
20 տարի է սպասում ենք էսօր-վաղվանով, բայց այդ վաղը չի գալիս ու աբսուրդն է տարածվում.
Եթե Ձեր հաշվարկներում մեր տեսակը հաշվառված չի, ապա բարի եղեք հաշվի առնել, Գրեք Բիձա --- մինուս, այդքանը, ոչ ավել.
Ես ազնվորեն փորձել եմ ամեն հարցի մեջ ակունքները, պատճառները, հիմքերը վեր հանել. Դու այսօր ես դեմ առել հայկական իրականության կեղտոտ կողմերին, ես սկզբնական տասը տարիներին, որից հետո գերադասել եմ անհոգ արևմտյան կյանքն ըստ մասնագիտական իմ ունակությունների.
Ես ընդիմադիր չեմ, ուղղակի չեմ հանդուրժում սխալը. երբ տեսնում եմ, որ այն նպատակայնորեն ներմուծված է.
Ես հավասարապես դեմ էի ԼՏՊ-ի ամբարտավան սխալներին, Ռոբի հաշվարկված դաժանությանը և հիմա էլ դեմ եմ Սերժի ինքնամփոփ սադիզմին.
Ես ամեն իշխանության եմ լինելու ընդիմադիր. դա աշխարհայացքն է. էդպես եմ ծնվել ու էդպես էլ կգնամ.
Դու և մյուսները հաճույքով ընդունում եք վերջին երկուսի հասցեին ասված բացասականը, բայց իսկույն ընդվզում եք ԼՏՊ-ի հասցեին ասվածի դեմ, մտածելով որ մենք վարի ենք տալիս հեսա-հեսա գլուխ եկող գործը. Աստված տա Հակ-ն ու ԼՏՊ-ն վերցնեն իշխանությունը և Հայաստանը անցնի նախադեպի այս կարևորագույն փուլը.
Մի առիթով արդեն նշել էի, որ ես ընդիմության ընդիմություն եմ. Դուք ինձ չգիտեմ ինչ հիմունքներով հավասարեցնում եք շարժման հակառակորդի- դաշնակի կամ ՀՀԿ- ի ու կայֆով պայքարում իմ դեմ.
Ի վիճակի չեք հասկանալոըւ, որ իմ տեսակն էլ կա, որ իր չափանիշներով համոզվելով, որ կեղտը չի հաղթահարվելու, հավասարապես թքած ունի ցանկացած սրիկայի վրա՞.
Երբ ես կանգնած էի ԼՏՊ- առաջին հավաքներին, իմ բազմաթիվ ընկերներ ասում էին, լսիր մոռացել ես մոտ անցյալիդ դժոխքը՞. Հենց քո մոտեցմամբ, Մեֆ ասում էի թքած, կգնամ կկանգնեմ, մի գուցե իսկապես մի բան փոխվի.
Անցան ամիսներ և պարզվեց որ այդ մարդը մազաչափ անգամ չի փոխվել- նույն դոգմատիկն է, հույսը դրած դիմացինի թուլությունների վրա.
Սա է իմ ելակետը. Ես քաղաքական թատրոնների ու ներկայացումների գլխաքանակ ապահովողներից չեմ. Այս պահին ինչքան որ դու կարող ես ճիշտ լինել, նույնքան էլ ես.
Արի թարգենք միմյանց մեղադրելը. :ok
Բիձա ջան, թույլ տուր նկատել, որ երբեմն լակոնիզմը լավ բան է: Այս ամբողջ երկար տեքստի փոխարեն կարող էիր շատ կարճ գրել.
«Ես բոլորին դեմ եմ, միշտ խոսելու եմ, բայց բան չեմ անելու»:
Mephistopheles
24.09.2009, 12:37
Չգիտեմ, թե ով ինչ ա անելու, բայց երբ բանը հասնի Մեֆոյի նկարագրածին, ես առանց վարանելու գնալու եմ կռվելու եմ, ոնց որ հայրս ա 91-ին կռվել: Իսկ մնացածը կարան քեֆ էլ անեն:
Չես կռվելու Արիացի,քաջնազարություն մի արա, ավատարիդ մի խափնվի… եթե կռվող ես մինչև ստորագրելը պիտի կռվես… քո հայրը (փառք ու պատիվ նրան) կռվել ա որ էսօր մենք սա չստորագրենք, իսկ դու ասում ես ստորագրելուց հետո կռվեմ…
… կռվել պետք չի, էսօր բանը որ հասավ կռվելուն հաշվի կորցրել ենք (րազմական ուժն ինկատի չունեմ)
Լավ. հիմա եթե երկու բառով ամփոփելու լինենք էս վերջին հանրահավաքը կստացվի որ ԼՏՊ-ն կանգնեց ասեց ես ձեռքերս լվանում եմ, բեմն էլ ազատում եմ: Հազար կուսակցություն կա եկեք հիմա էլ դուք խոսեք: Ու շատ լավ գիտի, որ էդ կուսակցությունների մեծամասնությունը դնես վառես մարդահոտ չի գա... առավելագույնը սմենով հացադուլ:
Հիմա ինչա ստացվում, որ պատասխանատու ժամանակա, ու որ հետո հանկարծ իր ուղղությամբ քարեր չգան, ոնց որ մի ժամանական եկան, մարդը քաշվումա մի կողմ ու խրամատավորվումա: Իսկ էն օրհասական վիճակը էջերով շարադրելու կարիք երևի թե չկար, քանի որ էն ամեն ինչը աչքներիս առաջա: Բայց դե պետք էր մի բանի մասին խոսել գոնե...
Հարգանքներով ընդհատեմ կենացդ, ու ասեմ, որ Տեր-Պետրոսյանի ելույթը երկու խոսքով ամփոփել հնարավոր չի, իսկ քո ամփոփումը իրականության հետ եզր անգամ չունի: ՀԱԿ-ն իր ձեռքերը չի լվացել ու բեմն առժամանակ է ազատել, որպեսզի եթե ու հանկարծ իսկապես մյուս ընդդիմադիրների չակտիվանալը կամ չմիավորվելը կապված է իր գերիշխող դերի հետ, ապա ակտիվանան: Եթե դա լինի, հրաշալի կլինի: Չի լինի, մենք շարունակում ենք լինել՝ նույն Տեր-Պետրոսյանի հետ:
Տեր-Պետրոսյանի քաղաքականությունից հեռանալը, ցավոք, շատերի երազանքն է, բարեբախտաբար, չիրականացող երազանքը:
Չգիտեմ, թե ով ինչ ա անելու, բայց երբ բանը հասնի Մեֆոյի նկարագրածին, ես առանց վարանելու գնալու եմ կռվելու եմ, ոնց որ հայրս ա 91-ին կռվել: Իսկ մնացածը կարան քեֆ էլ անեն:
Իմ դիտարկումները ցույց են տալիս, որ որպես կանոն ովքեր կռվելուց ակտիվ խոսում են, վերջում ծակուծուկեր են մտնում, իսկ պատերազմից հնարավորինս խուսափողներն ու համեստները հայտնվում առաջին գծում:
Հուսանք, որ քո դեպքում այդ օրինաչափությունը չի գործում: Ու չնայած այդ հույսիս, խոսքերդ իմ մոտ հավատ չեն ներշնչում: Ներիր անկեղծության համար:
Գիտե՞ք, ես կգնայի կոնկրետ ստորագրության դեմ հանրահավաքի...
լավ կլիներ, եթե ԼՏՊ, Դաշնակներն ու մյուսները թաքուն հանդիպեն, ոչ մի ուրիշ ապագա բանի մասին չխոսեն, ու կարծես «спонтанный» միացյալ անհամաձայնության հավաք կազմակերպեն, ասես իրենք չեն, ամբոխն է, առանց լավրերի բաժանման...միայն թե չստորագրվի: Ժողովուրդը կգա, եթե նրան չլարեն անձի կողմ վերցնելու որոշման պարտականությամբ:
Գոնե մի անգամ:
Տատ, ՀԱԿ-ը մեռավ դա առաջարկելով:
Ինքը մեղավո՞ր է, որ հիմա ՀՅԴ-ն Սերժի խաղն է խաղում:
Տարօրինակ միտք է անընդհատ թևածում Արիացու գրառումներում. նա համոզվածություն ունի, որ Սերժ Սարգսյանը մինչև պայմանագրերի ստորագրումը հրաժարական է տալու: Սա հեքիաթ է, բայց դրանում համոզվելու համար պետք է սպասել մինչև այդ պահը: Իսկ մինչ այդ ես սկսում եմ հասկանալ թե համոզվածությունը որտեղից է եկել:
Խնդիրն այն է, որ ՀՅԴ-ն իր դեմքը փրկելու խնդիր ունի, չէ որ նաև իր մասնակցությամբ ու մեղսակցությամբ են ստեղծվել այս փաստաթղթերը: Տարուց ավել նրանք այս փաստաթղթի գոյությունը փորձել են կոծկել, պատրանք ստեղծել, որ այն չկա, խաբել են, կեղծել են, որպեսզի հնարավորինս երկար մնան կերակրատաշտի մոտ: Վերջին պահին, երբ արդեն փաստաթղթի գոյությունը դարձել է անհերքելի ճշմարտություն, նրանք կամ պիտի էնպիսի բան անեն, որ շարքային դաշնակներն ու համախոհները չնկատեն իրենց մասնակցությունն այդ ամենին, չհիասթափվեն, կամ էլ ընդունեն իրենց ծախված, երեսպաշտ լինելը:
ՀՅԴ-ը պարագլուխներն իրենց դեմքը կորցնել չեն ուզում: Դրա համար իրենք պիտի պայքարեին, կամ պայքարի իմիտացիա ստեղծեին: Պայքարն նպատակակետը պետք է լիներ Սերժ Սարգսյանը, բայց իրենց դուխը դրան չէր հերիքի: Հետևաբար գնացին իմիտացիոն ճանապարհով, պահանջելով ինչ-որ կամակատար նախարարի հրաժարականը: Բայց սա, իրականում, բավական չէր չհասկացվածության մթնոլորտը ցրելու համար, մանավանդ որ շատ քաղաքական ուժեր, հրապարակախոսներ հիմնավորեցին այդ քայլի կեղծ լինելը, շարքային դաշնակներն ու համախոհներն առնվազն զգում էին, որ իրենց խաբում են:
ՀՅԴ-ն, կարծես թե, գտել է ելքը: Կարծում եմ, որ շշուկներ է տարածում, որ թեև իրենք նախարարի հրաժարական են պահանջում, բայց հիմնական թիրախը նախագահն է, ու այդ շշուկներում համոզմունք հայտնում, որ նախագահը չի ստորագրելու, հրաժարական է տալու: Չեմ կարծում, որ Արիացուն հենց դաշնակներից է հասել շշուկը (չեմ էլ բացառում), բայց կարծում եմ, որ հենց այդ շշուկն է հասել: Հակառակ դեպքում ուղղակի անհասկանալի է այդ ֆանտաստիկ մտքի առաջացումը Արիացու մոտ:
Ոչ միայն այս թեմայում, այլ օրինակ էն սիրուն՝ քո հարցազրույցի թեմայում, որտեղ լրիվ անտեղի, լրիվ անիմաստ, կոնտեքստի հետ կապ չունեցող տեղերում իր անունը մեկ էլ մեջ էր մտնում:
Մեջ է մտնում, քանի որ միաժամանակ զուգահեռ մի քանի բան է գլուխս զբաղեցնում և ինքնստինքյան է համեմատություն անելը, փիլիսոփայական և շատ էլ կոնտեքստային:
Ինչպես և Ոսկե Ձկնիկը: Ուրիշ բան պիտի ուզեի...:)
Տատ, ՀԱԿ-ը մեռավ դա առաջարկելով:
Ինքը մեղավո՞ր է, որ հիմա ՀՅԴ-ն Սերժի խաղն է խաղում: Չուկ, դե ուրեմն մի բանում մեղավոր է, որ չեն գտնում լեզու, տենց չի լինում, որ մենակ մեկը մեղավոր լինի, միայն ՝ մյուսը:
ՀԱԿը միշտ միայն լավն է ուզում, բայց...
Я хотел как лучше, а вышло как всегда...եթե մի բան չի ստացվում, միայն դիմացինը չի սխալ, ինքդ էլ կարող ես քեզ մեջ փնտրել: Ի՞նչն է ՀԱԿը անհաջող անում (չեմ սիրում սխալ խոսքը), որ չեն մերձանում, նույնիսկ այսպիսի սկզբունքային համաձայն հարցում, ինչպիսին է ստորագրումը:
Դաշնակի սխալը գիտեք, Սերժի սխալը գիտեք, իսկ ձերը՞: Դուք ինքներդ որ չգտնեք, ուզում ա 1000 տարի անցնի, համախոհների քանակը կամ մյուս կուսակցությունների թշնամական վերաբերմունքը չի լավանա:
Mephistopheles
24.09.2009, 13:09
Տարօրինակ միտք է անընդհատ թևածում Արիացու գրառումներում. նա համոզվածություն ունի, որ Սերժ Սարգսյանը մինչև պայմանագրերի ստորագրումը հրաժարական է տալու: Սա հեքիաթ է, բայց դրանում համոզվելու համար պետք է սպասել մինչև այդ պահը: Իսկ մինչ այդ ես սկսում եմ հասկանալ թե համոզվածությունը որտեղից է եկել:
Խնդիրն այն է, որ ՀՅԴ-ն իր դեմքը փրկելու խնդիր ունի, չէ որ նաև իր մասնակցությամբ ու մեղսակցությամբ են ստեղծվել այս փաստաթղթերը: Տարուց ավել նրանք այս փաստաթղթի գոյությունը փորձել են կոծկել, պատրանք ստեղծել, որ այն չկա, խաբել են, կեղծել են, որպեսզի հնարավորինս երկար մնան կերակրատաշտի մոտ: Վերջին պահին, երբ արդեն փաստաթղթի գոյությունը դարձել է անհերքելի ճշմարտություն, նրանք կամ պիտի էնպիսի բան անեն, որ շարքային դաշնակներն ու համախոհները չնկատեն իրենց մասնակցությունն այդ ամենին, չհիասթափվեն, կամ էլ ընդունեն իրենց ծախված, երեսպաշտ լինելը:
ՀՅԴ-ը պարագլուխներն իրենց դեմքը կորցնել չեն ուզում: Դրա համար իրենք պիտի պայքարեին, կամ պայքարի իմիտացիա ստեղծեին: Պայքարն նպատակակետը պետք է լիներ Սերժ Սարգսյանը, բայց իրենց դուխը դրան չէր հերիքի: Հետևաբար գնացին իմիտացիոն ճանապարհով, պահանջելով ինչ-որ կամակատար նախարարի հրաժարականը: Բայց սա, իրականում, բավական չէր չհասկացվածության մթնոլորտը ցրելու համար, մանավանդ որ շատ քաղաքական ուժեր, հրապարակախոսներ հիմնավորեցին այդ քայլի կեղծ լինելը, շարքային դաշնակներն ու համախոհներն առնվազն զգում էին, որ իրենց խաբում են:
ՀՅԴ-ն, կարծես թե, գտել է ելքը: Կարծում եմ, որ շշուկներ է տարածում, որ թեև իրենք նախարարի հրաժարական են պահանջում, բայց հիմնական թիրախը նախագահն է, ու այդ շշուկներում համոզմունք հայտնում, որ նախագահը չի ստորագրելու, հրաժարական է տալու: Չեմ կարծում, որ Արիացուն հենց դաշնակներից է հասել շշուկը (չեմ էլ բացառում), բայց կարծում եմ, որ հենց այդ շշուկն է հասել: Հակառակ դեպքում ուղղակի անհասկանալի է այդ ֆանտաստիկ մտքի առաջացումը Արիացու մոտ:
Չուկ ջան, իրանք մի հատ երես չունեն… շատ ունեն, մեկը փչացավ (փչացրին) մյուսն են օգտագորշում… կոալիցիայի անդամ-ընդդիմություն- կառուցողական ընդդիմություն- հեղափոխակամ… ու սենց շարունակ
Մեր Արիացի ախպոր բոլոր մտքերն էլ միշտ էլ ֆանտաստիկ են…ինչ կա անհասկանալի
Չուկ, դե ուրեմն մի բանում մեղավոր է, որ չեն գտնում լեզու, տենց չի լինում, որ մենակ մեկը մեղավոր լինի, միայն ՝ մյուսը:
ՀԱԿը միշտ միայն լավն է ուզում, բայց...
Я хотел как лучше, а вышло как всегда...եթե մի բան չի ստացվում, միայն դիմացինը չի սխալ, ինքդ էլ կարող ես քեզ մեջ փնտրել: Ի՞նչն է ՀԱԿը անհաջող անում (չեմ սիրում սխալ խոսքը), որ չեն մերձանում, նույնիսկ այսպիսի սկզբունքային համաձայն հարցում, ինչպիսին է ստորագրումը:
Դաշնակի սխալը գիտեք, Սերժի սխալը գիտեք, իսկ ձերը՞: Դուք ինքներդ որ չգտնեք, ուզում ա 1000 տարի անցնի, համախոհների քանակը կամ մյուս կուսակցությունների թշնամական վերաբերմունքը չի լավանա:
Տատ ջան, արի մի բան պատմեմ:
Ուրեմն քաղաքապետի ընտրություններ էր: Փորձում էինք հնարավոր բոլոր ձևերով կեղծիքներն արգելել: Իհարկե ինչ-որ չափով հաջողվեց, բայց ընդհանուր առմամբ պռավալ էր, հրաշալի ու կուռ մեխանիզմ էր մշակված կեղծիքների, բայց սա քննարկման առանձին թեմա ա: Հիմա ուրիշ բան էի պատմում: Ուրեմն ունեինք վստահված անձերի ինստիտուտ, դիտորդների, լրագրողների և այլն: Կային նաև արագ արձագանքման խմբեր, ովքեր ահազանգերի դեպքում պիտի գնային էսինչ տեղամասը, պարզելու համար թե ինչ է կատարվում:
Ուրեմն ես էդ ՀԱԿ տեղամասային շտաբերից մեկի արագ արձագանքման խմբերից մեկում էի, 4 հոգով էինք ու չորսից մեկը... դաշնակ: Նախկին ազատամարտիկ էր, ներկայիս դաշնակ, շատ համակրելի ու ազնիվ մի մարդ, ափսոս, անունը չեմ հիշում:
Ասածս ինչ է: Համագործակցելու համար պետք է, որ երկու կողմերն էլ ուզեն: ՀՅԴ դեպքում շարքային դաշնակներից ու համախոհներից շատերն են ուզում: Բայց մեծ ու նորմալ համագործակցություն կարող է լինել միայն պարագլուխների ուզելու դեպքում, իսկ իրանք՝ Վահան Հովհաննիսյան, Կիրո Մանոյան, Արմեն Ռուստամյան, այլք, պարզապես չեն ուզում: Ընդ որում ոչ թե քաղաքական, այլ անձնական նկատառումներով:
Mephistopheles
24.09.2009, 13:30
Մեջ է մտնում, քանի որ միաժամանակ զուգահեռ մի քանի բան է գլուխս զբաղեցնում և ինքնստինքյան է համեմատություն անելը, փիլիսոփայական և շատ էլ կոնտեքստային:
Ինչպես և Ոսկե Ձկնիկը: Ուրիշ բան պիտի ուզեի...:)
Չուկ, դե ուրեմն մի բանում մեղավոր է, որ չեն գտնում լեզու, տենց չի լինում, որ մենակ մեկը մեղավոր լինի, միայն ՝ մյուսը:
ՀԱԿը միշտ միայն լավն է ուզում, բայց...
Я хотел как лучше, а вышло как всегда...եթե մի բան չի ստացվում, միայն դիմացինը չի սխալ, ինքդ էլ կարող ես քեզ մեջ փնտրել: Ի՞նչն է ՀԱԿը անհաջող անում (չեմ սիրում սխալ խոսքը), որ չեն մերձանում, նույնիսկ այսպիսի սկզբունքային համաձայն հարցում, ինչպիսին է ստորագրումը:
Դաշնակի սխալը գիտեք, Սերժի սխալը գիտեք, իսկ ձերը՞: Դուք ինքներդ որ չգտնեք, ուզում ա 1000 տարի անցնի, համախոհների քանակը կամ մյուս կուսակցությունների թշնամական վերաբերմունքը չի լավանա:
Տատ ջան, դաշնակների խնդիրը ոչ սերժի դեմ պայքարելն ա ոչ էլ բողոքի ալիք բարձրացնելը, կամ հայ-թուրքական պայմանագրի ստորագրումը վիժեցնելը… սա հայկական սերյալի մակարդակի բեմադրություն ա… դրա համար էլ համագործակցություն չի լինի…
դաշնակների "պայքարելը" ես շատ լավ գիտեմ, նրանք ժամանակին Լևոնի դեմ էլ են պայքարել ու դու կհիշես թե ոնց են "պայքարել"… առանց միջոցների առաջ խտրականություն դնելու ու բարոյական սահմանների… նրաք սփյուռքում ել են նույն մեթոդներով "պայքարում"…
ՀԱԿ-ին համենայն դեպս բավականին քաղքական ուժեր միացել են, բայց դաշնակներին ՝ ոչ մի …0… Էս պարագային ՀԱԿ-ի սխալներն էս հնարավոր համագործակցության հետ ուղղակի կապ չունեն…
Արմ ջան, քեզ ոչ մեկը չի մեղադրել Լևոնի կողքին չկանգնելու համար, բացարձակապես ոչ մեկը: Ու ոչ էլ որևէ մեկը կարող ա դա պահանջել: Բայց այ քեզ ու քո նման մտածողներին «ստրուկ» համարել ներկա ավազակապետության դեմ չպայքարելու համար յուրաքանչյուրիս իրավունքն է: Քավ լիցի, ես քեզ ստրուկ չեմ համարում: Ես քեզ քաղաքականության հարցում սխալ կողմնորոշված եմ համարում՝ միաժամանակ հարգելով քո տեսակետը, թեկուզ չհամաձայնվելով:
Նշածս թեմայում գրել էի, որ ՀԱԿ հայտարարություններն են: Իսկ Տեր-Պետրոսյանի ելույթները սովորաբար լինում են համապատասխան հանրահավաքի թեմայում: Մասնավորապես քննարկման մեջ մտնելուց առաջ եթե մի քանի էջ առաջից սկսեիր կարդալ, կգտնեիր:
Ամեն դեպքում Տեր-Պետրոսյանի գործունեությանը ու ելույթներին կարող ես ծանոթանալ հետևյալ կայքում (http://levonpresident.am):
հ.գ. ուզում եմ հատուկ նշել, որ մեր քաղաքական տարաձայնությունները, որոնց մասին մենք վաղուց գիտենք չեն ազդել ու չեն էլ կարող ազդել մեր հարաբերությունների վրա: Դու գիտես, որ ոչ միայն ակումբում, այլև ակումբից դուրս իմ ամենասիրելի ու ամենամտերիմ մարդկանցից մեկն ես: Այս մասին լրացուցիչ գրելս հարկադրեց գրառումներիդ ոճը, որովհետև տպավորություն ունեմ, որ դու կարծում ես, որ այս սուր թեմատիկ գրառումները ոչ թե ասածներիդ, այլ անձիդ դեմ են: Այդպիսի բան չկա:
Արտ, ոչ ոք իրաունք չունի ուրիշի ստրուկ անվանել, իսկ թե ինչ է մտածում, դա իր պրոբլեմն է: Իսկ հետգրությն կարիք չկա, անկախ քաղաքական հայացքներից, դու իմ ընկերն ես: :P Մնացածը առանձին կխոսենք: ;)
Կներեք թեմայից մի քիչ շեղվելուս համար: :oy
Հարգանքներով ընդհատեմ կենացդ, ու ասեմ, որ Տեր-Պետրոսյանի ելույթը երկու խոսքով ամփոփել հնարավոր չի, իսկ քո ամփոփումը իրականության հետ եզր անգամ չունի: ՀԱԿ-ն իր ձեռքերը չի լվացել ու բեմն առժամանակ է ազատել, որպեսզի եթե ու հանկարծ իսկապես մյուս ընդդիմադիրների չակտիվանալը կամ չմիավորվելը կապված է իր գերիշխող դերի հետ, ապա ակտիվանան: Եթե դա լինի, հրաշալի կլինի: Չի լինի, մենք շարունակում ենք լինել՝ նույն Տեր-Պետրոսյանի հետ:
Տեր-Պետրոսյանի քաղաքականությունից հեռանալը, ցավոք, շատերի երազանքն է, բարեբախտաբար, չիրականացող երազանքը:
Ինչի հնարավոր չի ապեր: Ելույթի, կամ միտինգի իմաստն է կարևոր, ոչ թե էջերի քանակը:
Էն որ կառավարությունը բոբիկ է ճգնաժամի դեմ, որ կլանային-ավազակապետական-օլիգարխիկ և այլն դրա մասին լաաավ տեղյակ ենք, հեչ որ չէ ԼՏՊ-ն 2 տարիա խոսումա դրա մասին այնպես, որ անհնար է մնալ անտեղյակ: Բացի դրանից էդ ամեն ինչը զգում ենք մեր մաշկի վրա: Հիմա հարց, քո կարծիքով միտինգի իմաստն ինչն էր, բացի ձեռքեր լվանալուց (թեկուզև ժամանակավոր)? Ես չասեցի ՀԱԿ-ը առհասարակ է ձեռքերը լվացել ու քաշվել մի կողմ` գրավելով հավետ կրավորական կեցվածք: Ես ասում եմ, որ ներկա պայմաններում է դա անում: Բոլորն էլ գիտեն ներկայումս գործող, ավելի ճիշտ որոշակի թվից ավելին անդամներ ունեցող և գրանցված կուսակցություններին և շատ լավ հայտնի է, որ հանրահավաք անելուց տնեցիներին բացի ուրիշ մարդ չի գալիս: Պարզ է նաև էդ խայտաբղետ կուսակցությունների ծագման իմաստը: Հիմա մի կողմ քաշվել նրա համար, որ մյուսները ակտիվանան... դա ուղղակի խոսքեր են: Կարևորը մի կողմ քաշվելնա .. թե ինչու դա էլ դու կիմանաս :)
Սասուն ջան, էսօրվանից դու իմ եղբայրն ես: Պաչեմ քո էն արիական ճակատը: Շնորհակալ եմ, եղբայրս: Էջերով փորձում եմ հիմնավորել, որ ձեր մոտ ամեն ինչը անձով է պայմանավորված, չէի կարողանում նորմալ հիմնավորել, էն էլ օգնության հասար, եղբայրս, շատ շնորհակալ եմ:
Չէ, հասկանու՞մ ես, մարդը նախընտրում ա էնպիսի միջոցների դիմի, որ իշխանությունը իրեն գոհացնող քայլեր անի, բայց եթե հանկարծ ու բոբո Տեր-Պետրոսյանը գա, ամեն ինչ անելու ա, որ հրաժարական տա, որովհետև... չսիրելու անձնական պատճառ ունի:
Թքած, որ էս պահին նախագահի աթոռը զբաղեցրածը բռնաբարում ա էն ամենը, ինչը դու՛, Սասուն, սուրբ ես համարում ու ազնիվ, ճիշտ: Պետք է փորձել հակազդել էս դեպքում: Բայց որ Լևոնը գա, եթե անգամ լավ բան անի, դու իրան չհավատալու անձնական պատճառ ունես, նպատակ ես դնելու նրա հրաժարականին հասնելը:
Սա ոչ այլ ինչ չէ, քան իրականում գաղափարի բացակայություն:
Ես այսօր Սերժ Սարգսյանի հրաժարականն եմ պահանջում (ոչ ակտիվ կերպով) ու դրա համար ունեմ պատճառներ, բայց ոչ երբեք անձնական, այլ ունեմ գաղափարական ու աշխարհայացքային տարաձայնություններ, ունեմ սկզբունքային խնդիրներ՝ կապված ոչ թե նրա անձի, այլ նրա վարած քաղաքականության, կատարած քայլերի, գործած ու գործող ապօրինությունների հետ:
Աբսուրդ ա, աբսուրդի թատրոն:
Ինչի՞ ես նստել: Գնա բողոքի պիկետ արա, որ Տեր-Պետրոսյանը քաղաքականությունից հեռանա, որովհետև քո թեզը, որ իր նախագահ դառնալու դեպքում իր դեմ պայքարելու ես, իրագործելի չի հասարակ պատճառով. ինքը հայտարարել է իր չառաջադրվելը: Ու եթե պետք լինի, հարյուր անգամ կկրկնեմ, մինչև տեղ հասնի. պայքարը Տեր-Պետրոսյանի պայքարը չի, այլ ժողովրդի պայքարն ա, հերիք ա անշնորհք կերպով ամեն անգամ իր անձի վրա շուռ տաք:
Չուկ, համոզված էի, որ էդ պահը դու (և միայն դու) կնկատես ու չսխալվեցի: Ինչևէ, ոգևորությունդ տեղին է: Ես չեմ ժխտում, նաև անձնական պատճառներ ունեմ Լևոնին չհավատալու: Ավելացնեմ, որ Լևոնի դեպքում իմ համար առաջին տարբերակը բացառվում է: Լևոնին մի անգամ շանս տրվել է էս երկրի համար բան անելու ու գիտենք, թե նա այդ շանսը ինչպես է օգտագործել: Իսկ էստեղ ես երկրորդ անգամ շանս տալը աբսուրդ եմ համարում: Բայց ամեն դեպքում, կարող եմ հանգիստ լինել, քանի որ ինչպես դու ասեցիր, նա չի առաջադրվելու:
Ու մի բան էլ, իմ արիական ճակատը մենակ իմ տատն էր պաչում: ;)
Չես կռվելու Արիացի,քաջնազարություն մի արա, ավատարիդ մի խափնվի… եթե կռվող ես մինչև ստորագրելը պիտի կռվես… քո հայրը (փառք ու պատիվ նրան) կռվել ա որ էսօր մենք սա չստորագրենք, իսկ դու ասում ես ստորագրելուց հետո կռվեմ…
… կռվել պետք չի, էսօր բանը որ հասավ կռվելուն հաշվի կորցրել ենք (րազմական ուժն ինկատի չունեմ)
Իմ դիտարկումները ցույց են տալիս, որ որպես կանոն ովքեր կռվելուց ակտիվ խոսում են, վերջում ծակուծուկեր են մտնում, իսկ պատերազմից հնարավորինս խուսափողներն ու համեստները հայտնվում առաջին գծում:
Հուսանք, որ քո դեպքում այդ օրինաչափությունը չի գործում: Ու չնայած այդ հույսիս, խոսքերդ իմ մոտ հավատ չեն ներշնչում: Ներիր անկեղծության համար:
Եթե նկատել ես, ես ակտիվ չեմ խոսում կռվելուց: Ու ընդհանրապես ես կռվելուն դեմ եմ: Հետո էլ այստեղ կռվել ասելով ես ամենևին էլ պատերազմ նկատի չունեի, չնայած դրա վտանգն էլ կա: Այնուամենայնիվ, հույս ունեմ կարիք չի լինի քո նկատած օրինաչափությունը գործով ժխտել: ;)
Տարօրինակ միտք է անընդհատ թևածում Արիացու գրառումներում. նա համոզվածություն ունի, որ Սերժ Սարգսյանը մինչև պայմանագրերի ստորագրումը հրաժարական է տալու: Սա հեքիաթ է, բայց դրանում համոզվելու համար պետք է սպասել մինչև այդ պահը: Իսկ մինչ այդ ես սկսում եմ հասկանալ թե համոզվածությունը որտեղից է եկել:
Խնդիրն այն է, որ ՀՅԴ-ն իր դեմքը փրկելու խնդիր ունի, չէ որ նաև իր մասնակցությամբ ու մեղսակցությամբ են ստեղծվել այս փաստաթղթերը: Տարուց ավել նրանք այս փաստաթղթի գոյությունը փորձել են կոծկել, պատրանք ստեղծել, որ այն չկա, խաբել են, կեղծել են, որպեսզի հնարավորինս երկար մնան կերակրատաշտի մոտ: Վերջին պահին, երբ արդեն փաստաթղթի գոյությունը դարձել է անհերքելի ճշմարտություն, նրանք կամ պիտի էնպիսի բան անեն, որ շարքային դաշնակներն ու համախոհները չնկատեն իրենց մասնակցությունն այդ ամենին, չհիասթափվեն, կամ էլ ընդունեն իրենց ծախված, երեսպաշտ լինելը:
ՀՅԴ-ը պարագլուխներն իրենց դեմքը կորցնել չեն ուզում: Դրա համար իրենք պիտի պայքարեին, կամ պայքարի իմիտացիա ստեղծեին: Պայքարն նպատակակետը պետք է լիներ Սերժ Սարգսյանը, բայց իրենց դուխը դրան չէր հերիքի: Հետևաբար գնացին իմիտացիոն ճանապարհով, պահանջելով ինչ-որ կամակատար նախարարի հրաժարականը: Բայց սա, իրականում, բավական չէր չհասկացվածության մթնոլորտը ցրելու համար, մանավանդ որ շատ քաղաքական ուժեր, հրապարակախոսներ հիմնավորեցին այդ քայլի կեղծ լինելը, շարքային դաշնակներն ու համախոհներն առնվազն զգում էին, որ իրենց խաբում են:
ՀՅԴ-ն, կարծես թե, գտել է ելքը: Կարծում եմ, որ շշուկներ է տարածում, որ թեև իրենք նախարարի հրաժարական են պահանջում, բայց հիմնական թիրախը նախագահն է, ու այդ շշուկներում համոզմունք հայտնում, որ նախագահը չի ստորագրելու, հրաժարական է տալու: Չեմ կարծում, որ Արիացուն հենց դաշնակներից է հասել շշուկը (չեմ էլ բացառում), բայց կարծում եմ, որ հենց այդ շշուկն է հասել: Հակառակ դեպքում ուղղակի անհասկանալի է այդ ֆանտաստիկ մտքի առաջացումը Արիացու մոտ:
Քո համար հայ ազգի ամբողջ քաղաքական դաշտը ու հայ ազգի մասին մտածողների բազմությունը սահմանափակվում է ՀԱԿ-ով, իշխանութուններով ու ՀՅԴ-ով:
Mephistopheles
24.09.2009, 14:41
Քո համար հայ ազգի ամբողջ քաղաքական դաշտը ու հայ ազգի մասին մտածողների բազմությունը սահմանափակվում է ՀԱԿ-ով, իշխանութուններով ու ՀՅԴ-ով:
իսկ էդ դաշտում ուրիշ բան կա՞… ասա ապեր, ասա իմանանք… ուժեր կա՞ն որ մի բան են անում ու մենք էլ չենք տեսնում…
Ինչի հնարավոր չի ապեր: Ելույթի, կամ միտինգի իմաստն է կարևոր, ոչ թե էջերի քանակը:
Էն որ կառավարությունը բոբիկ է ճգնաժամի դեմ, որ կլանային-ավազակապետական-օլիգարխիկ և այլն դրա մասին լաաավ տեղյակ ենք, հեչ որ չէ ԼՏՊ-ն 2 տարիա խոսումա դրա մասին այնպես, որ անհնար է մնալ անտեղյակ: Բացի դրանից էդ ամեն ինչը զգում ենք մեր մաշկի վրա: Հիմա հարց, քո կարծիքով միտինգի իմաստն ինչն էր, բացի ձեռքեր լվանալուց (թեկուզև ժամանակավոր)? Ես չասեցի ՀԱԿ-ը առհասարակ է ձեռքերը լվացել ու քաշվել մի կողմ` գրավելով հավետ կրավորական կեցվածք: Ես ասում եմ, որ ներկա պայմաններում է դա անում: Բոլորն էլ գիտեն ներկայումս գործող, ավելի ճիշտ որոշակի թվից ավելին անդամներ ունեցող և գրանցված կուսակցություններին և շատ լավ հայտնի է, որ հանրահավաք անելուց տնեցիներին բացի ուրիշ մարդ չի գալիս: Պարզ է նաև էդ խայտաբղետ կուսակցությունների ծագման իմաստը: Հիմա մի կողմ քաշվել նրա համար, որ մյուսները ակտիվանան... դա ուղղակի խոսքեր են: Կարևորը մի կողմ քաշվելնա .. թե ինչու դա էլ դու կիմանաս :)
Նախարար ջան, տրամաբանությունդ հասկանալի ու սխալ ա:
Ասեմ ինչի: Մշտապես հայտնի ա, որ հանրավահաքը ՀԱԿ-ի համար միջոց ա, բայց ոչ պայքարի ու գործունեության միակ տարբերակ: Էն որ ՀԱԿ-ը մի կողմ չի քաշվել, կարելի է համոզվել հետևելով վերջին մի քանի օրերի իրադարձություններին: Դրանց հետևելով կարելի է տեսնել նաև, որ նաև ինքը՝ Տեր-Պետրոսյանը մի կողմ չի քաշվել:
Հանրահավաքային պայքարի դադարեցումը ունի նշածս իմաստը. հրապարակային պայքարում մյուսներին ակտիվանալու շանս տալու, կամ էլ իսպառ ցույց տալու, որ օդ են: Մուրմուշը մեջբերեց Նիկոլի հոդվածը, խորհուրդ կտամ էմոցիոնալ համոզվածությունը մի կողմ դնելով տրամաբանորեն կարդալ:
Ինչ վերաբերվում է հանրահավաքին, ապա դրա շնորհիվ լայն հասարակությունը ծանոթացավ խոր ու հետաքրքիր վերլուծությունների, եղան ուղերձներ, որոնցից ամեն մեկի նշանակությունը մոտ ապագայում առավել պարզ կերևա:
Չուկ, համոզված էի, որ էդ պահը դու (և միայն դու) կնկատես ու չսխալվեցի: Ինչևէ, ոգևորությունդ տեղին է: Ես չեմ ժխտում, նաև անձնական պատճառներ ունեմ Լևոնին չհավատալու: Ավելացնեմ, որ Լևոնի դեպքում իմ համար առաջին տարբերակը բացառվում է: Լևոնին մի անգամ շանս տրվել է էս երկրի համար բան անելու ու գիտենք, թե նա այդ շանսը ինչպես է օգտագործել: Իսկ էստեղ ես երկրորդ անգամ շանս տալը աբսուրդ եմ համարում: Բայց ամեն դեպքում, կարող եմ հանգիստ լինել, քանի որ ինչպես դու ասեցիր, նա չի առաջադրվելու:
Ներիր, բայց միայն ես չի, որ նկատել եմ :)
Քո ասածները կեղծ են: Որովհետև Սերժին մի անգամ չէ, շատ անգամներ է շանս տրվել ու ինքը արել է քո պատկերացրածների հակառակը: Եթե դու իրա հրաժարականը չես պահանջում, բայց պահանջելու ես Լևոնինը, ուրեմն դու կեղծում ես :)
Քո համար հայ ազգի ամբողջ քաղաքական դաշտը ու հայ ազգի մասին մտածողների բազմությունը սահմանափակվում է ՀԱԿ-ով, իշխանութուններով ու ՀՅԴ-ով:
Չէ, բարեկամս: Ես այդքան միամիտ չեմ: Ես հայ քաղաքական դաշտը միայն ՀԱԿ-ով եմ սահմանափակում: ՀՅԴ-ին համարում եմ թատերական մարիոնետներ, նրանց գործունեությունը քաղաքականության հետ չեմ կապում, նրանց մասին խոսում եմ, իբրև դերասանների մասին (կրկնում եմ, շարքային դաշնակներին սա չի վերաբերվում): Իշխանություններին վերաբերվում եմ, որպես հանցագործ կլանի ներկայացուցիչներ, մաֆիոզներ, նրանց քննարկում իբրև հանցագործների: Ու համարում եմ, որ ցանկացած լուրջ քաղաքական պրոցես տեղի է ունենում ՀԱԿ-ի ներսում, որում ներկա են բոլոր գաղափարախոսությունների կրողները: Էնպես որ խնդրում եմ ինձ մտացածին մեղադրանքներ չվերագրել: Էդ էր մնում պակաս, որ ՀՅԴ-ին ու իշխանություններին քաղաքական դաշտում պատկերացնեի :))
Chuk ջան, Ասեմ որտեղից է ֆանտաստիկ միտքը:
Հարցն այն է, որ Հայոց համար գոյություն ունի Հայկական Հարց, որը համայն հայության հարցն է: Համայն Հայությունը ոչ ՍՍ-ով ոչ ԼՏՊ-ով է սկսվել, ոչ էլ վերջանալու է դրանով:
Համայն Հայության մեջ հազարներով կան մարդիկ, ովքեր լուռ աշխատում են ի նպաստ իրենց հայրենիքի և ի նպաստ Հայկական Հարցի:
ՍՍ-ի ստորագրությունը կլինի Համայն Հայության դեմ քայլ, ԴԱՎԱՃԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, Ազգային ինքնասիրության ոտնահարում:
Ու նրանց պահանջը շատ կտրուկ է, առանց սար ու ձոր ընկնելու: Չես ստորագրելու այդ պայմանագիրը և վերջ: Հերթը ՍՍ-ինն է, նա պետք է դուրս գա վանդակից: Ինչ ես կարծում, որն է դուրս գալու ելքը:
Mephistopheles
24.09.2009, 14:49
Չուկ, համոզված էի, որ էդ պահը դու (և միայն դու) կնկատես ու չսխալվեցի: Ինչևէ, ոգևորությունդ տեղին է: Ես չեմ ժխտում, նաև անձնական պատճառներ ունեմ Լևոնին չհավատալու: Ավելացնեմ, որ Լևոնի դեպքում իմ համար առաջին տարբերակը բացառվում է: Լևոնին մի անգամ շանս տրվել է էս երկրի համար բան անելու ու գիտենք, թե նա այդ շանսը ինչպես է օգտագործել: Իսկ էստեղ ես երկրորդ անգամ շանս տալը աբսուրդ եմ համարում: Բայց ամեն դեպքում, կարող եմ հանգիստ լինել, քանի որ ինչպես դու ասեցիր, նա չի առաջադրվելու:
Ու մի բան էլ, իմ արիական ճակատը մենակ իմ տատն էր պաչում: ;)
Ուզում ես ասել, մի անգամ շանս ես տվել՝ Ղարաբաղն ա ազատագրել, Բանակ ա հիմնել… ու դու էլ երբեք թույլ չես տա նման բա՞ն… լրիվ արդարացված ա
էս դու իրա խոսքին հավատում ե՞ս, որ չի առաջադրվելու… մի անգամ "խաբել ա" էլի կարա խաբի… ընենց որ դու ավելի լավ ա "պայքարես" որ Սերժը ինքն իր սխալներն ուղղի "Առաջ Հայաստան" կարգախոսով…
Chuk ջան, Ասեմ որտեղից է ֆանտաստիկ միտքը:
Հարցն այն է, որ Հայոց համար գոյություն ունի Հայկական Հարց, որը համայն հայության հարցն է: Համայն Հայությունը ոչ ՍՍ-ով ոչ ԼՏՊ-ով է սկսվել, ոչ էլ վերջանալու է դրանով:
Համայն Հայության մեջ հազարներով կան մարդիկ, ովքեր լուռ աշխատում են ի նպաստ իրենց հայրենիքի և ի նպաստ Հայկական Հարցի:
ՍՍ-ի ստորագրությունը կլինի Համայն Հայության դեմ քայլ, ԴԱՎԱՃԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, Ազգային ինքնասիրության ոտնահարում:
Ու նրանց պահանջը շատ կտրուկ է, առանց սար ու ձոր ընկնելու: Չես ստորագրելու այդ պայմանագիրը և վերջ: Հերթը ՍՍ-ինն է, նա պետք է դուրս գա վանդակից: Ինչ ես կարծում, որն է դուրս գալու ելքը:
Տուրո ջան, ի՜նչ վեհ խոսքեր են :)
Ուղղակի իրականության հետ եզր չունեն, որտև Սերժը էդ համայն հայության հարցը աչքիդ առաջ բռնաբարում ա, իսկ դու թուլացած հաճույք ես ստանում ու ասում. «ինձ թվում ա, որ ինքը չի ստորագրի, հրաժարական կտա»:
Ինձ էլ արդեն սկսում ա թվալ, որ իմ մի շարք հայրենակիցների դուր ա գալիս բռնաբարվելը:
Չէ, բարեկամս: Ես այդքան միամիտ չեմ: Ես հայ քաղաքական դաշտը միայն ՀԱԿ-ով եմ սահմանափակում: ՀՅԴ-ին համարում եմ թատերական մարիոնետներ, նրանց գործունեությունը քաղաքականության հետ չեմ կապում, նրանց մասին խոսում եմ, իբրև դերասանների մասին (կրկնում եմ, շարքային դաշնակներին սա չի վերաբերվում): Իշխանություններին վերաբերվում եմ, որպես հանցագործ կլանի ներկայացուցիչներ, մաֆիոզներ, նրանց քննարկում իբրև հանցագործների: Ու համարում եմ, որ ցանկացած լուրջ քաղաքական պրոցես տեղի է ունենում ՀԱԿ-ի ներսում, որում ներկա են բոլոր գաղափարախոսությունների կրողները: Էնպես որ խնդրում եմ ինձ մտացածին մեղադրանքներ չվերագրել: Էդ էր մնում պակաս, որ ՀՅԴ-ին ու իշխանություններին քաղաքական դաշտում պատկերացնեի :))
Փաստորեն ՀԱԿ-ով ներքին պետություն եք հիմնել ու դրա շրջանակներում եք բոլոր քայլերը անում? Դրանից դուրս ոչ մի քաղաքական ուժ չկա? Բա էդ դեպքում քաղաքական պայքար ինչի՞ համար եք մղում, էն էլ սահմանադրական ճանապարհով: Եթե դրանից դուրս միայն բանդաներ են, ապա բանդաների դեմ, ինչքան ես գիտեմ, սահմանադրական պայքար չեն մղում:
Փաստորեն ՀԱԿ-ով ներքին պետություն եք հիմնել ու դրա շրջանակներում եք բոլոր քայլերը անում? Դրանից դուրս ոչ մի քաղաքական ուժ չկա? Բա էդ դեպքում քաղաքական պայքար ինչի՞ համար եք մղում, էն էլ սահմանադրական ճանապարհով: Եթե դրանից դուրս միայն բանդաներ են, ապա բանդաների դեմ, ինչքան ես գիտեմ, սահմանադրական պայքար չեն մղում:
Որովհետև սահմանադրական ճանապարհով էդ բանդաներին թուլացնել կարելի ա, ու դա միակ տարբերակն ա, որ եկողն ինքը բանդա չդառնալու պոտենցիալ ունենա: Բայց սա առանձին թեմա ա, հետագայում ավելի մանրամասն, առանձին թեմայում :)
Mephistopheles
24.09.2009, 15:05
Chuk ջան, Ասեմ որտեղից է ֆանտաստիկ միտքը:
Հարցն այն է, որ Հայոց համար գոյություն ունի Հայկական Հարց, որը համայն հայության հարցն է: Համայն Հայությունը ոչ ՍՍ-ով ոչ ԼՏՊ-ով է սկսվել, ոչ էլ վերջանալու է դրանով:
Համայն Հայության մեջ հազարներով կան մարդիկ, ովքեր լուռ աշխատում են ի նպաստ իրենց հայրենիքի և ի նպաստ Հայկական Հարցի:
ՍՍ-ի ստորագրությունը կլինի Համայն Հայության դեմ քայլ, ԴԱՎԱՃԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, Ազգային ինքնասիրության ոտնահարում:
Ու նրանց պահանջը շատ կտրուկ է, առանց սար ու ձոր ընկնելու: Չես ստորագրելու այդ պայմանագիրը և վերջ: Հերթը ՍՍ-ինն է, նա պետք է դուրս գա վանդակից: Ինչ ես կարծում, որն է դուրս գալու ելքը:
Տուռոջան էդ ի՞նչ ուժեր են ու էդ ո՞նց են պայքարում կամ գործ անում որ եկել ենք էս օրին ենք հասել… հեսա ստորագրելու ա… ստորագրելուց հետո չեմ ուզում, էլ օգուտ չունի, հիմա ա պետք, ու՞ր են… էդ "նրանց"-ը ովքե՞ր են
Ասում ես "ՍՍ-ի ստորագրությունը կլինի Համայն Հայության դեմ քայլ, ԴԱՎԱՃԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, Ազգային ինքնասիրության ոտնահարում:"… է ասենք հա ու ինչ պիտի անե՞ս ու ինչ ես անում … էս արդեն ամիսներ ա դու էդ երևակայական մարդկանցից ես խոսում ու մի օր դրանց ոչ գործը տեսանք ոչ իրանց, ոչ էլ լսեցինք ինչ են անում … ու ոնց որ երևում ա Սերժը ոչ էլ գիտի տենց "հազարներով " մարդկանց մասին…
Արա դե խոսում ես էլի… հենց ընենց… եթե կոնկրետ բան կա ասա