PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Գիրք. անհրաժեշտությու՞ն, թե՞ մեռնող զբաղմունք



dvgray
22.07.2009, 04:07
վաղուց շատ երկար ու հիմնավոր վիճաբանություն եմ ունեցել այն թեմայով, թե գիրք կարդալը անհրաժե՞շտ է, թե դա մի այլևս հնադարյան ու ժամկետանց զբաղմունք է:
Ես բռնել էի գրքի անհրաժեշտությունը ապացուցողի տեսանկյունը:
Ասեմ, որ ես պարտվեցի, քանի որ օպոնենտս ինձ երկար բարակ ձևերով, բայց ապացուցեց որ իմ կարծիքս սխալ է:

մարդը հիմնականում ընտրում է ռացիոնալը:

ապագա սերունդի համար կարծում եմ գիրք կարդալու խնդիր ընդանրապես չի լինի: ու գիրքը վերջնականապես իր տեղը կզիճի նոր մեթոդոլոգիաներին ու տեխնոլոգիաներին:
տարածական, ու համարյա թե ռեալիստիկ միջավայր ստեղծող /օրինակ -"այմաքս",/եթե ինչ որ մեկը տեսել է դա ապա ինձ կհասկանա :) / տեխնիկական միջոցները նոր աշխարհ են, որոնցում գիրքը արդեն կորցնում է իր տրադիցիոն տեղը: ոչ մեկը չի կարող ասել, թե վաղը ինչ կլինի: ես հավատում եվ /նման կրոնին :)/ ֆանտաստիկային, ու այդ ֆանտաստիկան այնպիսի արագությամբ է վերածվում ռեալության, որ շատ անգամ չես էլ հասցնում անգամ հպանցիկ հետևես նորություններին:

մի խոսքով կյանքը թելադրում է իրենը, ուզենք թե չուզենք:
…Չնայած, մյուս կողմից էլ բոլոր ծնողներն էլ իրենց էգորիզմի սահմաններում անպատճառ ուզում են, որ իրենց երեխաները սիրեն այն, ինչ իրենք են սիրել, և ատեն այն ինչից իրենք են զզվել, ու դա բերում է հայրերի ու որդիների անվերջանալի վեճերին:

երջանիկ են այն ծնող-որդի զույգերը, որտեղ ծնողը հասկանում է, թե ինչ է պետք իր երեխային, այլ ոչ թե այն, թե ինչ է պետք իրեն /մի կողմից/:

Հայկօ
22.07.2009, 04:14
Դիվ, գրքի մահը կնշանակի երևակայության մահ:

dvgray
22.07.2009, 04:17
Դիվ, գրքի մահը կնշանակի երևակայության մահ:

սա բավականին երկար վիճելու թեմա է :)
բայց ասեմ մենակ այն, որ ինչ՞ է, երբ չկար գիրքը, չկար՞ երևակայություն:
Հոմերոսը առանց գրքի է երևակայել :) Հունական աստվածների ժամանակ :) գիրք չի եղել

Բարեկամ
22.07.2009, 04:27
Գրականությունը միանշանակ անհրաժեշտություն չի, իմ կարծիքով: Այն արտահայտման միջոցներից մեկն ա` երաժշտության, նկարչության ու այլ արվեստների հետ նույն շարքում: Այսինքն ընդամենը ճաշակի ու հակումների խնդիր: Ասենք մեկը առանց որևէ քաղցի ու պրոբլեմի կարողանում ա ապրել առանց նկարչության /թե նկարելու, թե ուրիշների նկարածները ընկալելու անհրաժեշտության առումով/, մարդ կա երաժշտության հանդեպ ա անտարբեր` կա-չկա` մեկ ա: Նույնն էլ գիրքն . որպես գրականություն` տվյալ մարդը, իր քիմքին համեմատ, կարող ա դրա կարիքը բնավ չունենալ ու անտարբեր լինել: Որպես ինֆորմացիայի միջոց` այլ տեխնոլոգիաները` ֆիլմ, ինտերնետ, լիարժեք կարող են փոխարինել գրքին:

Հայկօ
22.07.2009, 04:44
սա բավականին երկար վիճելու թեմա է :)
բայց ասեմ մենակ այն, որ ինչ՞ է, երբ չկար գիրքը, չկար՞ երևակայություն:
Հոմերոսը առանց գրքի է երևակայել :) Հունական աստվածների ժամանակ :) գիրք չի եղել

Կար երևակայություն, չկար Հոլիվուդ, չկային համակարգչային խաղեր, չկար հեռուստատեսություն, ու մարդիկ գիրք էին գրում: Իսկ Հոմերոսի ժամանակ գիր արդեն կար:

Նայի. վերևում քո նշած զվարճանքի այլ միջոցները՝ այմաքս և այլն, երևակայության համար ոչ մի տեղ չեն թողնում: Դու տեսնում ես այն, ինչ կա: Գի՛րք կարդալիս դու տեսնում ես այն, ինչ ուզում ես: Սա է տարբերությունը: Իսկ գիրք կարդալը շատ, շատ-շատ է զարգացնում մարդու երևակայությունը: Ամեն հաջորդ կարդացածդ գիրքը ավելի վառ ես պատկերացնում, ամեն հաջորդ տեսարանը ավելի հստակ ու գունագեղ: Ես, օրինակ, իմ կարդացածը համարյա միշտ պարզ տեսնում ու զգում եմ: Իսկ կինոն ու տեսախաղերը այդպիսի հնարավորություն չեն տալիս: Գիրք կարդալիս այդ գրքի հերոսը կլանածդ ամեն մի տողի հետ փոխվում է, ամեն մի էջի հետ՝ մի նոր բան է ձեռք բերում, իսկ կինոյի դերասանը մեջտեղից ճղվի էլ՝ կմնա նույնը: Կինոյի մի նոր տեսարանը կինոյի սկիզբը փոխել չի կարող, իսկ գրքի նոր գլուխը կարող է ստիպել, որ առաջին մասը լրիվ այլ կերպ ու այլ տեսանկյունից պատկերացնես: Բնականաբար՝ կինոն էլ է ստիպում երևակայել. հաստատ երեխա ժամանակ բոլորն էլ երազել են Սուպերմենի նման թռչել, օրինակի համար: Բայց ամբողջ հարցն այն է, որ կինոյի հերոսին, կինոյի հերոսությունները (լավ, կիոնյի չասեմ. տեսածդ), տեսածդ էֆեկտները դու ուրիշ կերպ արդեն չես կարող պաատկերացնել, կամ պատկերացման դիապազոնդ բավականին նեղ է՝ շրջանակված նորից տեսածդ այլ նյութերով (ուրիշ կինոներ, խաղեր, սերիալներ), իսկ կարդացածդ տեսարանը ազատ ես պատկերացնելու այնպես, ինչպես կուզես. ոչ մի սահմանափակում չկա:

Հաջորդ հարցը: Կարդացածս գրքի հիման վրա նկարած ցանկացած ֆիլմ դիտելիս միշտ ահավոր սուր զգացել եմ մի բան. հեղինակի խոսքի բացակայությունը: Լավ գրքի ամենալավ մասը, ըստ իս, ոչ թե դիալոգներն են, այլ հենց հեղինակի խոսքը: Իսկ կինոների ճնշող մեծամասնության մեջ նման բան չկա. եթե կա էլ, անհամեմատ ավելի քիչ է, քան գրքում: Նորից՝ վատ է: «Նավապետ Գրանտի որդիները» կարդալիս լիքը նոր բաներ ես իմանում պատմության, աշխարհագրության և այլ բնագավառներից, իսկ կինոն դիտելիս՝ զրո: Սա դեռ միայն կիրառական-կրթական ասպեկտն է, որը կարելի է, բնականաբար, փոխարինել ուսուցողական տեսանյութերով, ինտերակտիվ դասագրքերով և այլն: Իսկ, ասնեք, ջրհեղեղի նկարագրությունը կամ ծովի բույրն ու քամի՞ն:

Այնուհետև. երևակայության համար ոչ մի լրացուցիչ միջոց հարկավոր չէ, իսկ լավ տեսանյութ նկարելու համար հարկավոր են ֆինանսական ու տեխնիկական միջոցներ: Եթե դրանք կան՝ հարց չկա. «Մատանիների տիրակալի» էկրանացումը հրաշք է, օրինակ: Իսկ եթե չկա՞ն: «Սյոգուն» հրաշալի, ընտիր վեպի էկրանացման միայն սկիզբը կարողացա նայել, որովհետև էժան էր: Գուցե ֆիլմը լավն է, բայց իմ պատկերացրածը հաստատ հազար անգամ ավելի լավն էր: Ու հարցը ոչ միայն դերասանների դեմքի, ձայնի, պալատի մեծության մասին է:

Երկար ու բարդ թեմա է սա, ու այնքան էլ միանշանակ լուծում չունի, ինչքան դու ես նշել: Հնարավոր է, որ գիրքը մի օր իրոք մահանա, ինչպես այսօր արդեն մի ոտքով գերեզմանում են կրկեսը, օպերան ու բալետը, բայց դա կլինի անդառնալի ու անփոխարինելի, պարտադրված կորուստ, ոչ թե զիջում՝ առավել լավ, առավել հետաքրքիր, առավել նպատակահարմար միջոցների:

Chuk
22.07.2009, 04:49
Մոդերատորական. Թեման ստեղծվել է «Երեխային «գրքին կապելը» (http://www.akumb.am/showthread.php?t=46444)» թեմայից առանձնացված գրառումների հիման վրա:

dvgray
22.07.2009, 05:00
Հայկօ, քիչ անց կանդրադառնամ քո վեևջին , բավականին հետաքրիքր գրառմանտ:
հիմա ասեմ միայն, որ դու օրինակ մեջբերել ես հիմնականում ամենրիկյան կասսովի ֆիլմերից: իսկ կան լիքը այլ ֆիլմեր:

Հայկօ
22.07.2009, 05:04
Գրականությունը միանշանակ անհրաժեշտություն չի, իմ կարծիքով: Այն արտահայտման միջոցներից մեկն ա` երաժշտության, նկարչության ու այլ արվեստների հետ նույն շարքում: Այսինքն ընդամենը ճաշակի ու հակումների խնդիր: Ասենք մեկը առանց որևէ քաղցի ու պրոբլեմի կարողանում ա ապրել առանց նկարչության /թե նկարելու, թե ուրիշների նկարածները ընկալելու անհրաժեշտության առումով/, մարդ կա երաժշտության հանդեպ ա անտարբեր` կա-չկա` մեկ ա: Նույնն էլ գիրքն . որպես գրականություն` տվյալ մարդը, իր քիմքին համեմատ, կարող ա դրա կարիքը բնավ չունենալ ու անտարբեր լինել: Որպես ինֆորմացիայի միջոց` այլ տեխնոլոգիաները` ֆիլմ, ինտերնետ, լիարժեք կարող են փոխարինել գրքին:

Արվեստների մեծագույն մասը մարդն ընկալում է տեսողությամբ ու լսողությամբ, ընդ որում՝ այստեղ տեսողությունը ոչ թե միջոց է, այլ հենց նպատակակետ: Նույնիսկ արտահայտություն կա՝ «աչք շոյող»: Ուղեղին համարյա ոչ մի բան չի նմում ավելացնելու տեսածին. վերլուծելու՝ գուցե, փոփոխելու՝ ոչ: Իսկ գիրքը՝ ընթերցանությունը, միակ արվեստն է, որ հիմնվում է միայն ու միայն մարդու ուղեղի, պատկերացնելու կարողության, առանց նայելու տեսնելու, առանց ականջ դնելու՝ լսելու ունակության վրա: Բնականաբար՝ իմ ասածն այն չէ, թե առանց գրքի հնարավոր չէ ապրել. իհա՛րկե ապրել են և ապրում են՝ ճիշտ այնպես, ինչպես քո նշած՝ նկարչության ու երաժշտության մասին օրինակում: Բայց պնդել, թե գիրքը կատարելապես փոխարինելի է, իմ կարծիքով սխալ է: Ու գիրքն էլ դիտարկել զուտ որպես ինֆորմացիոն (տեղեկատվական իմաստով) աղբյուր նույնպես չի կարելի: Ի՞նչ հույժ կարևոր ինֆորմացիա էր պարունակում «Գիքորը»: Ոչ մի: Իսկ զգայական՝ ինչքան ուզես: Առաջարկիր այդ պատմվածքի արտահայտման գոնե մի՝ ոչ գրային տարբերակ, որի միջոցով մարդը կարող է զգալ նույնը, ինչ զգացել է «Գիքորը» առաջին անգամ կարդալիս:

Իսկ պոեզիա՞ն: Չափածո խոսքը՞: Վերևում նշածս «Նավապետ Գրանտի որդիների» օրինակը մի քիչ թույլ էր. հիմա խոսենք, օրինակ, Ուիթմենի «Խոտի տերևների» կամ Բոդլերի, Վեռլենի, Էլիոտի, Պոյի, Սահյանի ու Չարենցի մասին, ի վերջո: Ինչպե՞ս, եթե ոչ գրավոր: Ոչ մի կերպ: Չկա գիրք, չկա պոեզիա: Իսկ ես պոեզիայից հրաժարվելուն դեռ պատրաստ չեմ, չնայած չափածո խոսքի շատ մեծ երկրպագու էլ չեմ համարում ինձ:

Հայկօ
22.07.2009, 05:09
Հայկօ, քիչ անց կանդրադառնամ քո վեևջին , բավականին հետաքրիքր գրառմանտ:
հիմա ասեմ միայն, որ դու օրինակ մեջբերել ես հիմնականում ամենրիկյան կասսովի ֆիլմերից: իսկ կան լիքը այլ ֆիլմեր:

Դիվի, ամբողջ ասածս այն է, որ մեկը մյուսին չեն կարող փոխարինել ոչ մի կերպ: Կինոն գրքին չի կարող փոխարինել: Գրելով չես կարող ճշգրտորեն նկարագրել Պիկասոյի «Գեռնիկան»: Դեգայի «Պարուհիները» տեսնելիս դու նկարը ստեղծվելու պահին հնչած երաժշտությունը չես լսում: Բեթհովենի «Հերոսականը» լսելիս քո պատուհանից նույն տեսարանը չի բացվում, ինչ որ Բեթհովենի աշխատասենյակի պատուհանից էր: Փոխարինել անհնար է. ամեն մեկն իր տեղը ունի: Իսկ գրքի տեղը շատ ավելի յուրահատուկ է, իմ կարծիքով, քան մնացած արվեստներինը: Ու պատճառը կրկին մարդկային երևակայությունն է ու այն, որ այդ երևակայությունը սահմաններ չունի, ի տարբերություն շրջանակված նկարի, ավարտվող երաժշտության, վայրկյանում քսանչորս կադր ժապավենի:

Բարեկամ
22.07.2009, 05:12
Արվեստների մեծագույն մասը մարդն ընկալում է տեսողությամբ ու լսողությամբ, ընդ որում՝ այստեղ տեսողությունը ոչ թե միջոց է, այլ հենց նպատակակետ: Նույնիսկ արտահայտություն կա՝ «աչք շոյող»: Ուղեղին համարյա ոչ մի բան չի նմում ավելացնելու տեսածին. վերլուծելու՝ գուցե, փոփոխելու՝ ոչ: Իսկ գիրքը՝ ընթերցանությունը, միակ արվեստն է, որ հիմնվում է միայն ու միայն մարդու ուղեղի, պատկերացնելու կարողության, առանց նայելու տեսնելու, առանց ականջ դնելու՝ լսելու ունակության վրա: Բնականաբար՝ իմ ասածն այն չէ, թե առանց գրքի հնարավոր չէ ապրել. իհա՛րկե ապրել են և ապրում են՝ ճիշտ այնպես, ինչպես քո նշած՝ նկարչության ու երաժշտության մասին օրինակում: Բայց պնդել, թե գիրքը կատարելապես փոխարինելի է, իմ կարծիքով սխալ է: Ու գիրքն էլ դիտարկել զուտ որպես ինֆորմացիոն (տեղեկատվական իմաստով) աղբյուր նույնպես չի կարելի: Ի՞նչ հույժ կարևոր ինֆորմացիա էր պարունակում «Գիքորը»: Ոչ մի: Իսկ զգայական՝ ինչքան ուզես: Առաջարկիր այդ պատմվածքի արտահայտման գոնե մի՝ ոչ գրային տարբերակ, որի միջոցով մարդը կարող է զգալ նույնը, ինչ զգացել է «Գիքորը» առաջին անգամ կարդալիս:

Իսկ պոեզիա՞ն: Չափածո խոսքը՞: Վերևում նշածս «Նավապետ Գրանտի որդիների» օրինակը մի քիչ թույլ էր. հիմա խոսենք, օրինակ, Ուիթմենի «Խոտի տերևների» կամ Բոդլերի, Վեռլենի, Էլիոտի, Պոյի, Սահյանի ու Չարենցի մասին, ի վերջո: Ինչպե՞ս, եթե ոչ գրավոր: Ոչ մի կերպ: Չկա գիրք, չկա պոեզիա: Իսկ ես պոեզիայից հրաժարվելուն դեռ պատրաստ չեմ, չնայած չափածո խոսքի շատ մեծ երկրպագու էլ չեմ համարում ինձ:


Հայկ ջան, համաձայն չեմ: Գրականությունը նույնպես զգայական ընկալման ոլորտ ա, ինչպես և երաշտություն գրելը օրինակ, գրականություն ստեղծելը նույնպես նոտաներով ա, զգում ես երաժշտությունը` ուղեղիդ քիմքին:
Անձամբ ես, օրինակ, պոեզիա չեմ սիրում, ու չեմ կարդում, ու հրաշալի յոլա եմ գնում առանց դրա, ու չունեմ դրա քաղցը կամ կարիքը, պարզապես իմ քիմքին դա անհրաժեշտ չի` ճաշակի խնդիր, իսկ արձակը իմ համար երաժշտություն, ու ուղեղի վերլուծությունն էստեղ ուրիշ մակարդակում ա գնում, ու գիտես, էդ նույն վերլուծությունը նման մակարդակում երաժշտության մարդու համար գնում ա երաժշտությունը լսելիս, նկարչի համար - գծերի ու գույների խաղի մեջ: Ուրիշ իհարկե ինֆորմատիվ գրականությունը, որը զուտ ինֆորմացիա է հաղորդում, բայց դրան հաստատ կարող է փոխարինել "չոր ուցամաք" ինտերնետային հաղորդագրությունը կամ դոկումենտալ, թեկուզ գեղարվեստական ֆիլմերը, անգամ կոմիքսներն էլ :D /չնայած դա էլ գրա-նկարչական ուրիշ արվեստ ա, ու մարդ կա իր քիմքին էլ դա է հաճելի/: Ասել կուզեմ, էս կարգի բաները ճաշակի խնդիր են: Ես օրինակ, որ ինչ-որ պերիոդ գիրք չկարդամ, ուղեղիս բջիջիները սովից սատկում են, բայց որ ցուցահանդես տարիներով չգնամ, պետքս չի:

Հայկօ
22.07.2009, 05:19
Հայկ ջան, համաձայն չեմ: Գրականությունը նույնպես զգայական ընկալման ոլորտ ա, ինչպես և երաշտություն գրելը օրինակ, գրականություն ստեղծելը նույնպես նոտաներով ա, զգում ես երաժշտությունը` ուղեղիդ քիմքին:
Անձամբ ես, օրինակ, պոեզիա չեմ սիրում, ու չեմ կարդում, ու հրաշալի յոլա եմ գնում առանց դրա, ու չունեմ դրա քաղցը կամ կարիքը, պարզապես իմ քիմքին դա անհրաժեշտ չի` ճաշակի խնդիր, իսկ արձակը իմ համար երաժշտություն, ու ուղեղի վերլուծությունն էստեղ ուրիշ մակարդակում ա գնում, ու գիտես, էդ նույն վերլուծությունը նման մակարդակում երաժշտության մարդու համար գնում ա երաժշտությունը լսելիս, նկարչի համար - գծերի ու գույների խաղի մեջ: Ուրիշ իհարկե ինֆորմատիվ գրականությունը, որը զուտ ինֆորմացիա է հաղորդում, բայց դրան հաստատ կարող է փոխարինել "չոր ուցամաք" ինտերնետային հաղորդագրությունը կամ դոկումենտալ, թեկուզ գեղարվեստական ֆիլմերը, անգամ կոմիքսներն էլ :D /չնայած դա էլ գրա-նկարչական ուրիշ արվեստ ա, ու մարդ կա իր քիմքին էլ դա է հաճելի/: Ասել կուզեմ, էս կարգի բաները ճաշակի խնդիր են: Ես օրինակ, որ ինչ-որ պերիոդ գիրք չկարդամ, ուղեղիս բջիջիները սովից սատկում են, բայց որ ցուցահանդես տարիներով չգնամ, պետքս չի:

Հազար տոկոս համաձայն եմ գրածիդ հետ: Ամեն ինչ էլ ցանկության, տրամադրության ու ճաշակի հարց ա, ճաշակին էլ դե ընկեր չկա և այլն: Ես ուրիշ բան եմ ասում. գիրքը կարդացողի համար անփոխալինելի է: Միանշանակ կողմ եմ զուտ ինֆորմացիոն գրականությունը (դասագրքեր, բառարաններ, հանրագիտարաններ, տեղեկատուներ և այլն) ինչքան հնարավոր է շուտ մուլտիմեդիական-ինտերակտիվ նյութերով փոխարինելուն: Բայց արդեն գրված գեղարվեստական ստեղծագործություններին ոչ մի բան չի կարող փոխարինել: Հուսով եմ՝ գրվելիքներին էլ: Գիրքը չի մահանա այնքան ժամանակ, քանի դեռ կա գիրք կարդացող: Իսկ հիմա գիրք կարդացողներ կան:

Բարեկամ
22.07.2009, 05:22
Ես ուրիշ բան եմ ասում. գիրքը կարդացողի համար անփոխալինելի է: արդեն գրված գեղարվեստական ստեղծագործություններին ոչ մի բան չի կարող փոխարինել: Հուսով եմ՝ գրվելիքներին էլ: Գիրքը չի մահանա այնքան ժամանակ, քանի դեռ կա գիրք կարդացող: Իսկ հիմա գիրք կարդացողներ կան:

Հա, դրանում խոսք չկա: Ես նույնիսկ գիրքը էլէկտրոնային կարդալուն եմ դեմ, մինչև թղթի ֆակտուրան, շրիֆտի էներգետիկան չզգամ, "կերածիցս" բան չեմ հասկանա :D

dvgray
23.07.2009, 03:20
Դիվի, ամբողջ ասածս այն է, որ մեկը մյուսին չեն կարող փոխարինել ոչ մի կերպ: Կինոն գրքին չի կարող փոխարինել:

լիովին համաձայն եմ: Սակայն ես չէի ասում որ մեկը մյուսին կփոխարինի: ընդամենը ես խոսում էի տեխնիկական միջոցներից:
Եթե հիշում ես, Մատրիցա ֆիլմում կար յուրահատուկ ձև ուղեղի զագրուզկայի: / :) /
խոսքս նրա մասին է, որ մենք իրականում կարդալով գիրք, կատարում ենք ուղեղի աշխատանք, զգայարանների աշխատանք:
Դա տեխնիկապես հնարավոր է որ ապագայում կատարվի լրիվ ուրիշ մեթոդոլոգիայով, քան է տպագիր գիրքը կամ էլեկտրոնային գիրքը: Այսինքն կարդալու տրադիցիոն ձևը հնարավոր է որ փոխարինվի այլ ձևերով:

ars83
23.07.2009, 19:06
Դիվ, գրքի մահը կնշանակի երևակայության մահ:

Իսկ, միգուցե, մեդիա-տեխնոլոգիաների զարգացո՞ւմ ;)

Վարպետ
23.07.2009, 19:11
Իսկ, միգուցե, մեդիա-տեխնոլոգիաների զարգացո՞ւմ ;)
Ես էլ էի ուզում գրել նույնը: Որովհետև մի քիչ չհասկացա` մենք գրքի, թե գրականության անհրաժեշտությունն ենք քննարկում? Ասյինքն` ձևի, թե բովանդակության?

Հայկօ
23.07.2009, 19:34
Իսկ, միգուցե, մեդիա-տեխնոլոգիաների զարգացո՞ւմ ;)

Մեդիան սենց թե նենց զարգանում ա, դրա համար հեչ էլ հարկավոր չի, որ գրքին սպանեն :): Կարդացողը էլի կկարդա: Այլ հարց ա, որ շատերը մի քիչ ավելի հեշտ ընկալելի մեդիա-տեխնոլոգիաները գերադասում են մի քիչ ավելի բարդ ընկալելի գրքերից, ընթերցողների քանակը պակասում ա, դե հետո էլ, եթե պահանջարկ չլինի, առաջարկն էլ կկորչի: Հասարակ օրինակ. «Տրոյան» քանի՞ հոգի ա նայել: Իսկ «Իլիականը» կամ դրա վերամշակումնե՞րը քանի հոգի են կարդացել:


Ես էլ էի ուզում գրել նույնը: Որովհետև մի քիչ չհասկացա` մենք գրքի, թե գրականության անհրաժեշտությունն ենք քննարկում? Ասյինքն` ձևի, թե բովանդակության?

Երկուսն էլ :): Ես ուղղակի իմ միտքը չեմ կարողանում լավ բացատրել: Փորձում եմ ասել, որ ինֆորմացիայի փոխանցման ոչ մի ուրիշ միջոց էնքան չի խթանում երևակայությունը, ինչքան գեղարվեստական գրականությունը: Ու որ վառ երևակայություն ունեցողի համար գիրք կարդալը շատ ավելի վառ ու գեղեցիկ «արկած» ա, քան ցանկացած այլ «ձև»: Ու հենց էս էլ մարդու՝ կարդացող մարդու մեջ զարգացնում ա երևակայությունը՝ պատկերացնելու, մտքում տեսարան կառուցելու, մտքում ձայներ լսելու, շարժում տեսնելու կարողությունը: Ընդ որում (էլի զարգացած երևակայություն ունենալու դեպքում)՝ քո պատկերացրածը համարյա միշտ շատ ավելի լավն ա, քան ուրիշի պատկերացրածն ու քեզ հրամցրածը: Ավելի «կոմպլեքս» ես զգում ամեն ինչ: Չգիտեմ, իմ դեպքում ուղղակի միշտ էդպես ա. ես իմ կարդացած բոլոր գրքերը, ոնց ասեմ, կինոյի նման կադր առ կադր տեսնում-լսում եմ: Էս տեսանկյունից գիրքը անփոխարինելի ա ինձ համար: Գումարած՝ հեղինակային խոսքը, ոճը. «Հարյուր տարվա մենությունը», օրինակ, ուրիշ ի՞նչ ձևով կարելի ա ներկայացնել, որ նույն էֆեկտը տա:

Էս սաղ գրածներս, պարզ ա, որ ընդհանրապես չեն նսեմացնում ինֆորմացիայի փոխանցման էն մնացած բոլոր միջոցների դերը: Միշտ էլ, ասենք, կինոյի մեջ կլինեն լիքը էնպիսի էֆեկտներ, որ դու կյանքում չէիր պատկերացնի, ու միշտ էլ էդ տեսածդ նոր էֆեկտների շնորհիվ դու կարող ես քո հաջորդ կարդացած վեպը ավելի վառ պատկերացնել:

ministr
23.07.2009, 19:37
վաղուց շատ երկար ու հիմնավոր վիճաբանություն եմ ունեցել այն թեմայով, թե գիրք կարդալը անհրաժե՞շտ է, թե դա մի այլևս հնադարյան ու ժամկետանց զբաղմունք է:
Ես բռնել էի գրքի անհրաժեշտությունը ապացուցողի տեսանկյունը:
Ասեմ, որ ես պարտվեցի, քանի որ օպոնենտս ինձ երկար բարակ ձևերով, բայց ապացուցեց որ իմ կարծիքս սխալ է:

մարդը հիմնականում ընտրում է ռացիոնալը:

ապագա սերունդի համար կարծում եմ գիրք կարդալու խնդիր ընդանրապես չի լինի: ու գիրքը վերջնականապես իր տեղը կզիճի նոր մեթոդոլոգիաներին ու տեխնոլոգիաներին:
տարածական, ու համարյա թե ռեալիստիկ միջավայր ստեղծող /օրինակ -"այմաքս",/եթե ինչ որ մեկը տեսել է դա ապա ինձ կհասկանա :) / տեխնիկական միջոցները նոր աշխարհ են, որոնցում գիրքը արդեն կորցնում է իր տրադիցիոն տեղը: ոչ մեկը չի կարող ասել, թե վաղը ինչ կլինի: ես հավատում եվ /նման կրոնին :)/ ֆանտաստիկային, ու այդ ֆանտաստիկան այնպիսի արագությամբ է վերածվում ռեալության, որ շատ անգամ չես էլ հասցնում անգամ հպանցիկ հետևես նորություններին:

մի խոսքով կյանքը թելադրում է իրենը, ուզենք թե չուզենք:
…Չնայած, մյուս կողմից էլ բոլոր ծնողներն էլ իրենց էգորիզմի սահմաններում անպատճառ ուզում են, որ իրենց երեխաները սիրեն այն, ինչ իրենք են սիրել, և ատեն այն ինչից իրենք են զզվել, ու դա բերում է հայրերի ու որդիների անվերջանալի վեճերին:

երջանիկ են այն ծնող-որդի զույգերը, որտեղ ծնողը հասկանում է, թե ինչ է պետք իր երեխային, այլ ոչ թե այն, թե ինչ է պետք իրեն /մի կողմից/:

Այմաքսն ինչ կապ ուներ? Թեկուզ թող լինի Օմնիմաքս: Շատ մեծ էկրանով ու իրականությանը մոտ ֆիլմի դիտումը գիրք կարդալուն պետք է փոխարինի? Չեմ կարծում: Գիրք կարդալուց շատ ավելի իրական պատկեր ես ունենում: Գիրք կարդալուց նաև լեզուն ես սովորում, զարգանում է միտքը, բառերի ուղղագրությունը անսխալ "տպվում է" մեջդ: Իսկ ինչ է տալիս ֆիլմը? Նայեցիր պրծար մոռացար, իսկ գիրքը շատ ավելի խորն է ներթափանցում: Կարճ ասած գիրքը չի մեռնի այնքան ժամանակ, քանի դեռ կա գիրք կարդալը գնահատող ու ունի երևակայություն:

Բարեկամ
23.07.2009, 19:42
Ընդ որում (էլի զարգացած երևակայություն ունենալու դեպքում)՝ քո պատկերացրածը համարյա միշտ շատ ավելի լավն ա, քան ուրիշի պատկերացրածն ու քեզ հրամցրածը:

Ուրիշի երևակայածը ոչ թե ավելի վատն ա, այլ պարզապես ուրիշ մեդիա միջոցով արտահայտելուց կորցնում ա երևակայածի ճշգրտությունը կամ ընդհանրապես հեռանում մի ուրիշ բան ա ստացվում: Ու հիմա, որ դու քո էդ "ավելի լավ" երևակայածը փորձես հրամցնել, կտեսնես թե արտահայտածդ անգամ չի մոտենում նրան ինչը ասածդ ուժեղ ձևով, կոմպլեքսային զգում էիր ներսումդ` ձայների, գույների, ոգու համադրությամբ

Հայկօ
23.07.2009, 19:49
Ուրիշի երևակայածը ոչ թե ավելի վատն ա, այլ պարզապես ուրիշ մեդիա միջոցով արտահայտելուց կորցնում ա երևակայածի ճշգրտությունը կամ ընդհանրապես հեռանում մի ուրիշ բան ա ստացվում: Ու հիմա, որ դու քո էդ "ավելի լավ" երևակայածը փորձես հրամցնել, կտեսնես թե արտահայտածդ անգամ չի մոտենում նրան ինչը ասածդ ուժեղ ձևով, կոմպլեքսային զգում էիր ներսումդ` ձայների, գույների, ոգու համադրությամբ

Իսկ ես չեմ էլ փորձի :): Գիրք կարդալը, ամեն դեպքում, անհատական զբաղմունք ա, քո զգացածն էլ ուրիշը չի կարող զգալ, եթե հարյուր տոկոսով նույն մարդը չի:

Բարեկամ
23.07.2009, 19:51
Իսկ ես չեմ էլ փորձի :): Գիրք կարդալը, ամեն դեպքում, անհատական զբաղմունք ա, քո զգացածն էլ ուրիշը չի կարող զգալ, եթե հարյուր տոկոսով նույն մարդը չի:

Համ էլ համաձայն չեմ, կարող է զգալ, անգամ եթե շատ տարբեր է քեզնից :)

Հայկօ
23.07.2009, 19:54
Համ էլ համաձայն չեմ, կարող է զգալ, անգամ եթե շատ տարբեր է քեզնից :)

Բացառված ա: Լրիվ նույն բանը երկու հոգի չեն կարող զգալ հենց էն պատճառով, որ երկու տարբեր մարդիկ են: Բայց էս արդեն կարծում եմ ուրիշ թեմա ա, արի շրջանցենք :oy:):

ars83
23.07.2009, 19:55
Մեդիան սենց թե նենց զարգանում ա, դրա համար հեչ էլ հարկավոր չի, որ գրքին սպանեն :): Կարդացողը էլի կկարդա: Այլ հարց ա, որ շատերը մի քիչ ավելի հեշտ ընկալելի մեդիա-տեխնոլոգիաները գերադասում են մի քիչ ավելի բարդ ընկալելի գրքերից, ընթերցողների քանակը պակասում ա, դե հետո էլ, եթե պահանջարկ չլինի, առաջարկն էլ կկորչի: Հասարակ օրինակ. «Տրոյան» քանի՞ հոգի ա նայել: Իսկ «Իլիականը» կամ դրա վերամշակումնե՞րը քանի հոգի են կարդացել:


Ճիշտ ես ասում, որ ժամանակակից մարդը ձգտում է հարմարավետության և հեշտ տրվող բաների (օրինակ՝ Windows ՕՀ սիրահարները :)))

Բայց դու սահմանափակվում ես միայն գեղարվեստական գրականության բնագավառով: Օրինակ՝ գիտական, մասնագիտական գրականության դեպքում խոսքը միայն մեդիային է վերաբերում (ինչքան էլ մարդ զոռ տա երևակայությանը, դժվար թե, ասենք, Ֆուրիեյի շարքերի տեսության տարբեր մեկնաբանություններ լինեն):

Բարեկամ
23.07.2009, 19:58
Բացառված ա: Լրիվ նույն բանը երկու հոգի չեն կարող զգալ հենց էն պատճառով, որ երկու տարբեր մարդիկ են: Բայց էս արդեն կարծում եմ ուրիշ թեմա ա, արի շրջանցենք :oy:):

Հայկ, կարող են ախր :) գրականության դեպքում: Ինչպես օրինակ երկու, ասենք, խորովածից հասկացող նույն համն են զգում խորոված ճաշակելիս :))

ars83
23.07.2009, 20:02
Հա, մի հարց էլ. ինչպե՞ս եք վերաբերվում աուդիոգրքերին: :think

Հայկօ
23.07.2009, 20:07
Բայց դու սահմանափակվում ես միայն գեղարվեստական գրականության բնագավառով: Օրինակ՝ գիտական, մասնագիտական գրականության դեպքում խոսքը միայն մեդիային է վերաբերում (ինչքան էլ մարդ զոռ տա երևակայությանը, դժվար թե, ասենք, Ֆուրիեյի շարքերի տեսության տարբեր մեկնաբանություններ լինեն):

Էս մասին նախորդ էջում արդեն գրել եմ :).


Միանշանակ կողմ եմ զուտ ինֆորմացիոն գրականությունը (դասագրքեր, բառարաններ, հանրագիտարաններ, տեղեկատուներ և այլն) ինչքան հնարավոր է շուտ մուլտիմեդիական-ինտերակտիվ նյութերով փոխարինելուն:

Խոսքը հենց գեղարվեստական գրականության մասին ա:


Հայկ, կարող են ախր գրականության դեպքում: Ինչպես օրինակ երկու, ասենք, խորովածասեր նույն բանն են զգում խորոված ճաշակելիս

Բարեկամ ջան, համաձայն չե՞ս, որ մարդը գիրքը պատկերացնում-երևակայում-զգում ա իր ամբողջ էությամբ (ու դրա վրա իր ազդեցությունն է ունենում ամեն ինչ. այդ մարդու կենսափորձը, ֆիզիկական կառուցվածքը, ապրած սթրեսները, տարած հիվանդությունները, այն, թե նա նկարել գիտի, թե չէ, քաչալ ա, թե երկար մազեր ունի, կրակած կա, թե չէ, մի խոսքով՝ ամեն ինչ), ոչ թե միայն համային ռեցեպտորներով :)): Բժշկություն իմացող մարդը վիրահատության տեսարան կարդալիս լրիվ ուրիշ բան կզգա, քան չիմացողը, ասենք: Իսկ երկու՝ նույնիսկ ամենանման մարդկանց մեջ միշտ էլ կարելի է տարբերություն գտնել, ու միշտ էլ կլինի մի էնպիսի գիրք, որը կարդալիս էդ տարբերությունը իրան զգացնել կտա: Կատարելապես լրիվ իրար նման ապրած, իրար նման մտածող, իրար ֆիզիկապես նման մարդիկ չկան: Դե երևի որոշ երկվորյակներ, ու վերջ :):

Հայկօ
23.07.2009, 20:10
Հա, մի հարց էլ. ինչպե՞ս եք վերաբերվում աուդիոգրքերին: :think

Ես չեմ սիրում: Դե ճիշտն ասած՝ էդքան չեմ էլ լսել: Ինձ համար ամենամեծ թերություններից մեկը ասեմ, օրինակ. դանդաղ են:

Chuk
23.07.2009, 20:21
Հա, մի հարց էլ. ինչպե՞ս եք վերաբերվում աուդիոգրքերին: :think
Զզվում եմ: Ատում եմ: Տանել չեմ կարողանում: Հիշում եմ՝ վատանում եմ: Երկու օր մնաց աուդիգրքերի էս նախագիծն ավարտելուս ու չեմ հասցնում: Խայտառակություն է: Նույն բանը լսում եմ 20 անգամ: Արդեն վատանում եմ:

Բայց դե շատ լավ բաներ են: Ուղղակի ընթերցանությանը փոխարինող համարել իրանց չի կարելի: Բազում պատճառներով, որոնցից կարևորագույնը Հայկն ասեց՝ դանդաղ են:

ars83
23.07.2009, 20:26
Միանշանակ կողմ եմ զուտ ինֆորմացիոն գրականությունը (դասագրքեր, բառարաններ, հանրագիտարաններ, տեղեկատուներ և այլն) ինչքան հնարավոր է շուտ մուլտիմեդիական-ինտերակտիվ նյութերով փոխարինելուն:
Հետաքրքիր է՝ ի՞նչ առավելություն ես տեսնում դրա մեջ: :think
Ես մի հսկայական առավելություն կարող եմ նշել. թվայնացված տարբերակում կարող ես փնտրում կատարել, ինչը, հազար էջանոց գրքում, մեղմ ասած, ժամանակատար է: (չնայած՝ վերջում կարող է մանրամասն ցանկ լինել :think)

ars83
23.07.2009, 20:29
Ես չեմ սիրում: Դե ճիշտն ասած՝ էդքան չեմ էլ լսել: Ինձ համար ամենամեծ թերություններից մեկը ասեմ, օրինակ. դանդաղ են:

Եթե առարկությունները միայն այս կարգի են (խորը անձնական, ճաշակային), ուրեմն, նորմալ է, թե չէ պիտի հարցնեի, թե տեսողության թուլություն կամ բացակայություն ունեցող մարդկանց ճարը ինչ պիտի լիներ...

Chuk
23.07.2009, 20:36
Եթե առարկությունները միայն այս կարգի են (խորը անձնական, ճաշակային), ուրեմն, նորմալ է, թե չէ պիտի հարցնեի, թե տեսողության թուլություն կամ բացակայություն ունեցող մարդկանց ճարը ինչ պիտի լիներ...

Տեսողության թուլություն կամ բացակայություն ունեցող մարդկանց համար այլընտրանք են Բռայլան այբուբենն ու համապատասխան գրքերը:

Թերությունները միայն արագությամբ չեն սահմանափակվում: Աուդիո գրքեր կարդացողները կարդում են իրենց առոգանությամբ, որը պայմանվորված է տվյալ ստեղծագործության իրենց կամ ռեժիսորի ընկալումով: Այսինքն ակամա լսողին պարտադրվում է ստեղծագործությունն ընկալել այնպես, ինչպես որ կարդացողն է պատկերացրել: Սահմանափակվում է երևակայության դաշտը: Կորում է հետաքրքրության աստիճանը: Հատկապես սա պոեզիային է վերաբերվում:

Ֆոտոն
24.07.2009, 02:33
Գիրքը մեռնող զբաղմունք չի դեռ: Գիրքն ունի գրքի հետ բոլոր շփվածների գումար էներգետիկան, ինչը անփոխարինելի է էլեկտրոնային գրքերի հետ համեմատած:

Կարծում եմ գեղարվեստական գիրք լսելը անիմաստ է, քանի որ անմիջապես «գեղարվեստական» մասն անհայտանում է:

Փիլիսոփայական մի գիրք եմ լսել այս ձմեռ/ քննական ամենաթեժ ժամանակներից էր/: Ու, քանի որ անպայման մինչև քննության համար պարապելուն անցնելը պետք է մի համակարգչային խաղի վերջին հասնեի, նաև այդ գիրքը լսեի/երկուսն էլ ներքին պահանջ էին դարձել/, հարմար համատեղություն ստացվեց:

Ապագայում՝ ըստ իս տեղեկույթի փոխանակման խոսակցական, գրքային, կարծում եմ նաև էլեկտրոնային տարբերակները կվերանան: Կմնան, ավելի շուտ հիմնական կդառնան միայն մտքերի, էներգետիկայի փոխանակման եղանակները: Դրանք հիմա արդեն առկա են: Կարծում եմ մարդիկ էլ չեն խոսի:

dvgray
24.07.2009, 04:33
Ես էլ էի ուզում գրել նույնը: Որովհետև մի քիչ չհասկացա` մենք գրքի, թե գրականության անհրաժեշտությունն ենք քննարկում? Ասյինքն` ձևի, թե բովանդակության?
իմ կողմից բարցրացվել էր միայն ձևի վերաբերյալ հարց:
Բովանդակային իմաստով կարծում եմ գրականություն անմահ է այնպես, ինչպես արվեստի մնացած ճյուղերը:
Հարցը վերաբերվում էր միայն "հեղինակի" ստեղծագործության պահպանիչի և այն վերարտադրիչի տեխնիկական ձևին:

մի ուրիշ օրինակ բերեմ:
Դարեր շարունակ մարդիկ սովորել են ձի/ավանակ/ձորի վարել ու օգտվել են այդ միջոցից: բայց ներքին այրման շարժիչը ուրիշ հորիզոննեևր բացեց փոխադրման միջոցի ընտրության համար: Սկզբի ժամանակ դժվար թե ինչ որ մեկին կարող էին համոզել, որ ձի/ավանակ/ձորու դարն շուտով անցնելու է: Այժմ էլի կան մարդիկ, որոնք վարում են ձի/ավանակ/ձորի: Բայց բոլորս էլ հասկանում ենք, որ նրանց ընդանուր առմամբ մասնավոր դեպքեր են, և ոչ թե օրինաչափություն:
Ասածս օրինակը էնքանով է տեղին համեմատել վերը նշված թեմայի հետ, քանի որ քննարկում ենք գիրք դրելու ու կարդալու տեխնիկական պրոցեսը ընդամենը, այլ ոչ թե գրականության լինել չլինելու հարցը:

Հայկօ
10.08.2009, 05:19
....քննարկում ենք գիրք դրելու ու կարդալու տեխնիկական պրոցեսը ընդամենը, այլ ոչ թե գրականության լինել չլինելու հարցը:

Եթե հարցը թղթի վրա թանաքով տպագրված տեքստից հրաժարվելն է միայն, ապա ես բոլոր վերջույթներով կողմ եմ դրան :): Էլեկտրոնային-թվային գրականությունը շատ հարմար բան է: Նշեմ մի քանի լուրջ առավելություններ՝ ինձ համար.

1. Չափսերը: Գրպանումդ կարող ես պահել մի ողջ գրադարան (այսօր մի քանի գիգաբայթանոց հիշողությամբ սարքերը շատ տարածված են. իսկ քանի՞ էջ գրականություն կտեղավորվի մի քանի գիգաբայթի մեջ: Շատ):
2. Գրքերի հասանելիությունը: Համաձայնվեք, որ ծանոթ-բարեկամների տներում կամ գրադարաններում քո ուզած գիրքը փնտրելը շատ ավելի բարդ պրոցես է, քան Գուգլում գրքի վերնագիրը տպելն ու հետո մի քանի վայրկյան սպասելը, մինչև այդ մի քանի կիլոբայթների դաունլոդն ավարտվի):
3. Լուսավորությունը: Այսինքն այն, որ գիշերը կարող ես կարդալ առանց լամպի, մոմի, լուցկու, սառնարանի լույսի: Բնականաբար՝ ոչ բոլոր սարքերն են օժտված էկրանի լուսավորությամբ, բայց, ամեն դեպքում, հիմնականում հարմար է:
4. Տառերը չափսն ու տառատեսակը ընտրելու հնարավորությունը:

Մի խոսքով՝ ճիշտ բան է :):

Loki
10.08.2009, 06:03
երկու ձեռքով և երկու ոտքով համաձայն եմ վերջին 2 գրառումների հետ.. չգիտեմ էլ ինչ ավելացնեմ... մնում է որ միայն փաստեմ իմ համաձայնությունը :)

Apsara
10.08.2009, 15:15
Գիրքը մեռնող զբաղմունք չի դեռ: Գիրքն ունի գրքի հետ բոլոր շփվածների գումար էներգետիկան, ինչը անփոխարինելի է էլեկտրոնային գրքերի հետ համեմատած:

Կարծում եմ գեղարվեստական գիրք լսելը անիմաստ է, քանի որ անմիջապես «գեղարվեստական» մասն անհայտանում է:

Փիլիսոփայական մի գիրք եմ լսել այս ձմեռ/ քննական ամենաթեժ ժամանակներից էր/: Ու, քանի որ անպայման մինչև քննության համար պարապելուն անցնելը պետք է մի համակարգչային խաղի վերջին հասնեի, նաև այդ գիրքը լսեի/երկուսն էլ ներքին պահանջ էին դարձել/, հարմար համատեղություն ստացվեց:

Ապագայում՝ ըստ իս տեղեկույթի փոխանակման խոսակցական, գրքային, կարծում եմ նաև էլեկտրոնային տարբերակները կվերանան: Կմնան, ավելի շուտ հիմնական կդառնան միայն մտքերի, էներգետիկայի փոխանակման եղանակները: Դրանք հիմա արդեն առկա են: Կարծում եմ մարդիկ էլ չեն խոսի:

Մոտավորապես սենց մի բան էի ուզում ասել, երբ կարդացի առաջին գրառումը, բայց հետո բոլոր գրառումները կարդացի ու միտքս կորցրեցի: Բոլորը խոսում են մեդիայի զարգացման տեխնիկայի զարգացման մասին, այնինչ համոզված եմ, որ մարդն ինքը իր հնարավորություններով կզարգանա, եթե հիմա ամեն տառ կամ բառ կամ տող կարդում ենք ինֆորմացիա ստանալու համար, ապագայում միայն մի հպումով կամ մտքի նաստռոյյկայով ցանկացած ինֆորմացիա կարող ենք ստանալ: Սա հնարավոր է որոշ մարդկանց համար այսօր՝ վաղը բոլորի համար:

Միևնույնն է մինչև հիմա մարդ ոչ մի այնպիսի բան չի ստեղծել, որ բնության մեջ չլինի կամ եղածից կատարյալ լինի:)

Ֆոտոն
10.08.2009, 15:44
Եթե հարցը թղթի վրա թանաքով տպագրված տեքստից հրաժարվելն է միայն, ապա ես բոլոր վերջույթներով կողմ եմ դրան :): Էլեկտրոնային-թվային գրականությունը շատ հարմար բան է: Նշեմ մի քանի լուրջ առավելություններ՝ ինձ համար.

1. Չափսերը: Գրպանումդ կարող ես պահել մի ողջ գրադարան (այսօր մի քանի գիգաբայթանոց հիշողությամբ սարքերը շատ տարածված են. իսկ քանի՞ էջ գրականություն կտեղավորվի մի քանի գիգաբայթի մեջ: Շատ):
2. Գրքերի հասանելիությունը: Համաձայնվեք, որ ծանոթ-բարեկամների տներում կամ գրադարաններում քո ուզած գիրքը փնտրելը շատ ավելի բարդ պրոցես է, քան Գուգլում գրքի վերնագիրը տպելն ու հետո մի քանի վայրկյան սպասելը, մինչև այդ մի քանի կիլոբայթների դաունլոդն ավարտվի):
3. Լուսավորությունը: Այսինքն այն, որ գիշերը կարող ես կարդալ առանց լամպի, մոմի, լուցկու, սառնարանի լույսի: Բնականաբար՝ ոչ բոլոր սարքերն են օժտված էկրանի լուսավորությամբ, բայց, ամեն դեպքում, հիմնականում հարմար է:
4. Տառերը չափսն ու տառատեսակը ընտրելու հնարավորությունը:

Մի խոսքով՝ ճիշտ բան է :):

Համաձայն եմ մի բացառությամբ: Բա որ հոսանք չլինի ու կոմպտ էլ չաշխատի, ի՞նչ ես անելու:esim

Տատ
10.08.2009, 15:55
Ինձ թվում է, չի վերանա տպած գիրքը: Իհարկե, հարմարագույն բան է՝ ինֆորմացիայի փնտրելն ու օգտագործելը համակարգչով, պարզ է դա գնալով շատանալու է:

Բայց տպված գրքի զգացմունքային լիցքն այնքան մեծ է, որ միշտ կարիքն զգալու ենք: Անմիչական կապ կա՝ ձեռք, էջ, թերթել, պառկած կարդալ...
Հուսով եմ:

Yeghoyan
23.08.2009, 13:59
Ինչպե՞ս կարող է գիքը համարվել մեռնող զբաղմունք:angry:angry:angry
Այն անհրաժեշտություն է անգամ հիմա, երբ ամեն ինչ հասանելի է բոլորին ինտեռնետի շնորհիվ: Ոչ մի բան մարդուն չի կարող տալ այն ինչ տալիս է գիրքը::P

Գուգօ
30.09.2009, 23:31
ես գրքեր շատ եմ սիրում, և կարծում եմ այն ինչպես առաջ հիմա էլ իր կարևոր դերն ունի, և համաձայն եմ վերը նշվածի հետ, այն չի կարող համարվել մեռնող զբաղմունք:thinkշատ կարդացեք ժող ջան, գիրքը լավ բանա;)

Գուգօ
30.09.2009, 23:32
Համաձայն եմ մի բացառությամբ: Բա որ հոսանք չլինի ու կոմպտ էլ չաշխատի, ի՞նչ ես անելու:esim

Սպասելուա մինչև լուսերը տան;)

Magic-Mushroom
10.04.2010, 13:13
Գիրքը երբեք չի մեռնի,նա անմահ է,նաեւ սովորական գիրք կարդալը մեկ բաժակ մատե թեյով,գերագույն հաճույք է:hands