PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Սե՞ր, թե՞ կենսաքիմիական պրոցեսների շղթա՝«կիրք» արդյունքով



Գոռ Ջան - Հայ
26.06.2009, 22:34
փորձեք «սերը» դիտել տարբեր տեսանկյուններից, կենսաքիմիական, հոգեբանական, փիլիսոփայական, գերբնական...և.ն.
Կա իրականում տենց հասկացողություն՞
Թե՞ դա ուղակի մարդկային բնազդի դրսեվորումա գերզարգացած մակարդակի վրա՞
Կամ, կենսաքիմիական պրոցեսների շղթա , որի արդյունքում առաջանում են գիտակցական և ենթագիտակցական պատկերացումներ, որոնք իրենց հերթին ունենում են բազմատեսակ արտաքին դրսեվորումներ

armena
26.06.2009, 23:06
համաձայն եմ վերը նշված սիրո տեսակների հետ: Իմ կարծիքով այդ բոլոր տեսակներն էլ իրարից շատ են տարբերվում: Բայց ամենաուժեղը...:think չգինեմ,բայց դրանք տարբեր ձևերով են արտահայտվում: Օրինակ կենսաքիմիականի արդյունքում շարունակվում է սերունդը,հոգեբանականը ավելի լուրջ առումով եթե դիտեք,ես կասեի որ հարաբերություններում ամենաբծախնդիրն ու լարվածն է:Փիլիսոփայականը կդիտվի սեր որպես ինչ-որ գեղեցկության հետ մեկտեղ: Գերբնականն էլ...երևի սկսենք մտածել հավերժ սիրո գոյության մասին:
սերը եվ գիտակցականի,եվ անգիտակցականի սահմաններում է: Դա կարող եմ բացատրել նրանով,որ մենք չենք ընտրում թե ում սիրենք:

Yevuk
26.06.2009, 23:32
Ես չեմ կարծում, որ կարելի է սահմանել սիրո ինչ-որ ալգորիթմ, ավելին` սերը պետք չէ բացատրել հասկացություններով, դիտել տարբեր տեսանկյուններից և դնել ինչ-որ սահմանների մեջ, պետք է ուղղակի սիրել ամբողջ հոգով...:)

armena
26.06.2009, 23:34
Ես չեմ կարծում, որ կարելի է սահմանել սիրո ինչ-որ ալգորիթմ, ավելին` սերը պետք չէ բացատրել հասկացություններով, դիտել տարբեր տեսանկյուններից և դնել ինչ-որ սահմանների մեջ, պետք է ուղղակի սիրել ամբողջ հոգով...:)

չէ,դա հասկացություն չէր,ուղղակի որոշ տեսակների պարզ քննարկում

Melete
27.06.2009, 00:19
Ես չեմ կարծում, որ կարելի է սահմանել սիրո ինչ-որ ալգորիթմ, ավելին` սերը պետք չէ բացատրել հասկացություններով, դիտել տարբեր տեսանկյուններից և դնել ինչ-որ սահմանների մեջ, պետք է ուղղակի սիրել ամբողջ հոգով...:)

Առավել,ես կավելացնեմ,որ այն մարդը,ով կարող է բացատրել թէ ինչ է հասկանում սիրել ասելով,ուրեմն իրականում չի սիրում,որովհետև դա անբացատրելի և անհասկանալի զգացողություն է::roll

Սարգսյան
27.06.2009, 01:17
:angry Էնքան կանեք, մինչև կբացահայտվի սիրո գաղտնիքը ու անհետաքրքրությունից կվերանա մարդ տեսակը:

dvgray
27.06.2009, 03:44
Ես չեմ կարծում, որ կարելի է սահմանել սիրո ինչ-որ ալգորիթմ, ավելին` սերը պետք չէ բացատրել հասկացություններով, դիտել տարբեր տեսանկյուններից և դնել ինչ-որ սահմանների մեջ, պետք է ուղղակի սիրել ամբողջ հոգով...:)
եվ ամբողջ մարմնով նույնպես :oy

Չամիչ
27.06.2009, 23:14
Սերը պետք է զգալ, այլ ոչ թե հասկանալ::)

armena
27.06.2009, 23:32
Սերը պետք է զգալ, այլ ոչ թե հասկանալ::)

ըհը, :) բայց ինչքան շատ են գաղտնիքները ինչ-որ մի բանի մեջ ,այնքան էլ մեծ է ցանկությունը բացահայտել այդ ու հասկանալ, բայց սերը մի մեծ զգացմունք է, որ միշտ էլ անբացահայտ կմնա,ու այդպես շատ հետաքրքիր է :love

Manya
28.06.2009, 14:36
Երբ սիրում ես դու ոչմի բան չես հասկանում, ուղղակի զգում ես,որ քեզ են սիրում մտածում ես ու փորձում հասկանալ, թե նա իրոք սիրում է քեզ; Այսինքն քո ամեն ինչտ ու եթե հասկանում ես դա ավելի ու ավելի ես սիրում իրան վերաբերվող ամեն ինչ:Սերը առանց այդ շղթայի հավասար է զրոյի:

Թիթիզ
29.06.2009, 14:31
Սեր անբացատրելի մի զգացում է, որն ապրելով կհասկանաք նրա գերբնական ուժը:կգիտակցեք այն , երբ անկարելին դառնում է կարելի. երբ ամենախրթին թվացող խնդիրը կդառնա հեշտ և դյուրին:Երբ խոսում է ՍԵՐը ամեն ինչ ընդունելի է, հակառակ դեպքում դատապարտվում է: Ապրեք Սիրո մեծ Զգացմունքը և եղեք երջանիկ:

Interdenominational
29.06.2009, 21:59
Չես հասկանում, քննարկվածների մեջ վերամբարձությունն է գերակշռում, թե վերացականությունը? :)
Համենայն դեպս, հետաքրքրականն այն է, որ ՍԵՐ - իր որակի մեջ որպես այդպիսին` գոյություն չունի... երևի ճշմարտամոտ կլիներ բնորոշել որպես "անկայուն հոգեկան իրավիճակ. ադրենալինի և էնդորֆինի ամենատարբեր չափաբաժիններով": Ըստ իս...

Սարգսյան
30.06.2009, 00:10
Երևի ուզում էիր շոշափելի լիներ ՍԵՐԸ - "իր որակի մեջ" :)

*e}|{uka*
30.06.2009, 01:33
Առավել,ես կավելացնեմ,որ այն մարդը,ով կարող է բացատրել թէ ինչ է հասկանում սիրել ասելով,ուրեմն իրականում չի սիրում,որովհետև դա անբացատրելի և անհասկանալի զգացողություն է::roll

Իսկ ես կավելացնեմ , որ դա ինչ- որ ոմնի փիլոյությունն ա, եթե ինչ որ մեկը կարող է բացատրել այն զգացմունքը , ապրումները , որ տածում է այս կամ այն շնչավորի նկատմամբ, դա դեռ չի նշանակում որ նա բանից անտեղյակ է ու սիրել չգիտի :
Ինչքան են սիրում մարդիկ սերը культ սարքել: Անբացատրելի չգիտեմ, բայց հասկանալ պետք է, ո՞նց կարող ես մեկին սիրել , բայց չկարողանալ հասկանալ այն ամենը ինչ կատարվում է հետդ, եթե բառերով չես կարում բացատրես էլ, հեռավոր մութ - պայծառ անկյուններում դրա պատասխանը պսպղան տառերով երևում ա : Եթե զգում ես վաղ թե ուշ հասկանում էլ ես : Անվերջ անհասկանալու դոփյուները վաղ թե ուշ զգացնել են տալիս : :D Ես էլ ձեր սերը : :oy:D

Գոռ Ջան - Հայ
30.06.2009, 10:34
Չես հասկանում, քննարկվածների մեջ վերամբարձությունն է գերակշռում, թե վերացականությունը? :)
Համենայն դեպս, հետաքրքրականն այն է, որ ՍԵՐ - իր որակի մեջ որպես այդպիսին` գոյություն չունի... երևի ճշմարտամոտ կլիներ բնորոշել որպես "անկայուն հոգեկան իրավիճակ. ադրենալինի և էնդորֆինի ամենատարբեր չափաբաժիններով": Ըստ իս...

«սերը իր որակի մեջ որպես այդպիսին գոյություն չունի....»

Սրան էի սպասում: :hands

Սելավի
30.06.2009, 10:48
Մեր այժեմյան մտածելակերպով հասկացած սերը՝ դա ներվային կախվածություն է ուրիշ մարդուց, որը բնութագրվում է սեփականության խանդի զգացումով:
Սա կենսաքիմիական պրոցես է:


Իսկ այնտեղ որտեղ կա սեր, դատապարտելուն և մեղադրելուն տեղ չկա:
Սերը դա նա է, որ բոլորը մտածում են միայն «ուրիշների» մասին, իսկ «ուրիշները» զգում են և անում են այն, ինչը անում են բոլորը:
Սերը լույս է և ուժ, դա քեզ տալիս են հենց այնպես, որպես պարգև և դու էլ պիտի սովորես այն ուրիշներին պարգևես:

armena
30.06.2009, 21:20
«սերը իր որակի մեջ որպես այդպիսին գոյություն չունի....»

Սրան էի սպասում: :hands

լուրջ՞: Իսկ ինչի՞ :think դու էլ ես կարծում,որ..]«սերը իր որակի մեջ որպես այդպիսին գոյություն չունի....»

Interdenominational
30.06.2009, 21:51
Երևի ուզում էիր շոշափելի լիներ ՍԵՐԸ - "իր որակի մեջ" :)

Ամենևին, նյութականացնելու մասին չէ խոսքը: Պարզապես երբ խոսքը գնում է սույն սրբազան զգացումի մասին` անմիջապես ինքնամոռաց ու մազոխիզմով գոտեպնդված ինքներս մեր ԵՍ-ը տեղափոխում ենք այլ հարթություն, և եթե ոչ լալկան բանաստեղծների պես հոգեպարար կռապաշտությամբ, գոնե "մարդավարի" լուրջ կամ երազկոտ, կամ էլ որ ավելի զավեշտական է ` իմաստասերի տեսք ենք ընդունում:

...մի փոքրիկ ուղղորդում չեզոք դիրքից` ով էր Կամա աստվածը? /և ոչ միայն/ ;):) Հետևությունն ընդ ձեզ...

Գոռ Ջան - Հայ
01.07.2009, 08:39
լուրջ՞: Իսկ ինչի՞ :think դու էլ ես կարծում,որ..]«սերը իր որակի մեջ որպես այդպիսին գոյություն չունի....»

Իհարկե :B Հենց այդպես էլ մտածում եմ

Սարգսյան
01.07.2009, 14:43
Ամենևին, նյութականացնելու մասին չէ խոսքը: Պարզապես երբ խոսքը գնում է սույն սրբազան զգացումի մասին` անմիջապես ինքնամոռաց ու մազոխիզմով գոտեպնդված ինքներս մեր ԵՍ-ը տեղափոխում ենք այլ հարթություն, և եթե ոչ լալկան բանաստեղծների պես հոգեպարար կռապաշտությամբ, գոնե "մարդավարի" լուրջ կամ երազկոտ, կամ էլ որ ավելի զավեշտական է ` իմաստասերի տեսք ենք ընդունում:

...մի փոքրիկ ուղղորդում չեզոք դիրքից` ով էր Կամա աստվածը? /և ոչ միայն/ ;):) Հետևությունն ընդ ձեզ...

էդ դեպքում թույլ տուր չհասկանամ ինչի մասին էր խոսքը գնում: Սկզբում գոյություն չուներ հետո դարձավ սրբազան:

Իմ համար էական չի թե ինչպես է սերը աշխատում, կարծում եմ պետք էլ չի ընտրություն կատարել կենսաքիմիական պրոցեսների ու սիրո մեջ: Համեմատություն անեմ, որ լավ հասկանամ ինչ եմ գրում - ինձ դուր է գալիս լույսը, այն ընկալելու համար ինձ աչքեր են անհրաժեշտ: Լույսը թող լինի սերը, աչքերս էլ կենսաքիմիական պրոցեսները... իսկ ավելի ընդհանուր բոլորս նկարագրում ենք մեր «գլխին եկածը» ու փորձում ճշմարտության տեղ անցկացնել մեր «հանճարեղ» դիտարկումները:

armena
01.07.2009, 23:26
Մոդերատորական։ Գրառումը ջնջվում է անլուրջ բնույթի և թեման շրջանցելու պատճառով։ Խնդրում եմ մնալ թեմայի սահմաններում։

E-la Via
10.07.2009, 10:34
Գիտեք, երբ կարդացի թեմայի վերնագիրը, սկսեցի մտածել դրա վերաբերյալ: Եվ իմ կար-ծիքով սերը եվ նա է, եվ նա: Կարող ենք շատ խոսել,շատ տեսակետներ ասել, բայց իմ կարծիքո սիրո մասին ամենալավ պատկերացում է տալիս Նոր Կտակարանի այս խոս-քերը.
Սերը համբերղ է, քաղցրաբարո է. սերը չի նախանձում, չի ամբարտավանում, չի գոռոզանում,իրենը չի փնտրում, բարկությամբ չի գրգռվում, չար բան չի խորհում, ամեն բանի դիմանում է, ամեն բանի հավատում է: Սերը երբեք չի անհետանում: Կա հավատ հույս, սեր, բայց սրանցից մեծագույնը ՍԵՐն է:

Արիացի
10.07.2009, 11:09
Կոնկրետ սերը հակառակ սեռի նկատմամբ, երկու բան է իր մեջ ներառում` հարգանք և կիրք:
Ըհը, մի ստադիա անցանք հիմա անցնենք բացատրելու, թե ինչ ա հարգանքը և ինչ ա կիրքը: :D
Կիրքը քիմիական, կենսաբանական երևույթ ա, բնազդներով կառավարվող: Իսկ հարգանքը հոգեբանական երևույթ ա, որը մարդու գիտակցությունով է որոշվում: Հետևաբար սերը իր մեջ նեռարում է և կենսաբանական, քիմիական և հոգեբանական երևույթներ: Եթե դրանցից մեկը չկա, ասենք հոգեբանականը, սերը վերածվում է բնազդային կրքի, իսկ երբ չկա կենսաբանական, քիմիականը, սերը վերածվում է զուտ հարգանքի:

Interdenominational
10.07.2009, 22:38
Արիացի: Ահա թե ի՜նչ :o Ըստ Ձեր տեսության՝ «ուրախության հորմոնների» հետզհետե սակավացումը անխուսափելիորեն հանգեցնում է ՀԱՐԳԱՆՔԻ՞: Ինչ է ստացվում....տարօրինակ է. ես ինչ-որ չեմ նկատել, զգացել, օրինակ, ինչ-որ տեղ, «նախկին սիրուս» հադիպելիս խորը ակնածանքի վառ դրսևորումների անզսպելի փափագ ունենամ :)
Հասկանում եմ, որ ըստ Ձեր տեսության՝ ժամանակը քաշել է «կենսաբանականի, քիմիականի, բնազդայինի» պոչից, իսկ «հոգեբանականը»՝ հարգանքը, պիտի ինչ-որ տեղ, տեսադաշտում գտնվեր գոնե ;)
Թույլ տվեք չհամաձայնվել Ձեր առաջադրած վարկածի հետ: Ներկայացված ընդամենը երկու «ստադիաները» բոլորովին հերքման, կամ լրացումների կարիք ունեն.
- կիրք
- հարգանք
- նվիրվածություն
- համակերպվածություն
- դաստիարակություն
…և այլն, այնքան շատ են գործոնները /այստեղ՝ «ստադիաները»/ :think ;)
Շնորհակալություն:

Գոռ Ջան - Հայ
14.07.2009, 12:35
Կոնկրետ սերը հակառակ սեռի նկատմամբ, երկու բան է իր մեջ ներառում` հարգանք և կիրք:
Ըհը, մի ստադիա անցանք հիմա անցնենք բացատրելու, թե ինչ ա հարգանքը և ինչ ա կիրքը: :D
Կիրքը քիմիական, կենսաբանական երևույթ ա, բնազդներով կառավարվող: Իսկ հարգանքը հոգեբանական երևույթ ա, որը մարդու գիտակցությունով է որոշվում: Հետևաբար սերը իր մեջ նեռարում է և կենսաբանական, քիմիական և հոգեբանական երևույթներ: Եթե դրանցից մեկը չկա, ասենք հոգեբանականը, սերը վերածվում է բնազդային կրքի, իսկ երբ չկա կենսաբանական, քիմիականը, սերը վերածվում է զուտ հարգանքի:
Արի մի քիչ էլ մանրանանք, մի քիչ էլ բացենք, նույն քո ասաց բնազդն ու հոգեբանությունը քիմիական պրոցեսբեր չեն՞ …ինչու առանձնացնել՞
նշեցիր «հարգանքը հոգեբանական երևույթ ա, որը մարդու գիտակցությունով է որոշվում», գիտակցությունը ինքը արդեն կենսաքիմիական պրոցեսների շղթա է

Արիացի
14.07.2009, 15:11
Արիացի: Ահա թե ի՜նչ :o Ըստ Ձեր տեսության՝ «ուրախության հորմոնների» հետզհետե սակավացումը անխուսափելիորեն հանգեցնում է ՀԱՐԳԱՆՔԻ՞: Ինչ է ստացվում....տարօրինակ է. ես ինչ-որ չեմ նկատել, զգացել, օրինակ, ինչ-որ տեղ, «նախկին սիրուս» հադիպելիս խորը ակնածանքի վառ դրսևորումների անզսպելի փափագ ունենամ :)
Հասկանում եմ, որ ըստ Ձեր տեսության՝ ժամանակը քաշել է «կենսաբանականի, քիմիականի, բնազդայինի» պոչից, իսկ «հոգեբանականը»՝ հարգանքը, պիտի ինչ-որ տեղ, տեսադաշտում գտնվեր գոնե ;)
Թույլ տվեք չհամաձայնվել Ձեր առաջադրած վարկածի հետ: Ներկայացված ընդամենը երկու «ստադիաները» բոլորովին հերքման, կամ լրացումների կարիք ունեն.
- կիրք
- հարգանք
- նվիրվածություն
- համակերպվածություն
- դաստիարակություն
…և այլն, այնքան շատ են գործոնները /այստեղ՝ «ստադիաները»/ :think ;)
Շնորհակալություն:

Բանը նրանում է, որ նվիրվածություն, համակերպվածություն, դաստիարակություն և այլն-ը դրանք ուղղակի հարգանքի նշան են: Ես չեմ ասում, թե այլ զգացմունքներ չկան, ես ասում եմ, որ դրանք կրքի կամ հարգանքի հետևանք են ուղղակի:

Venus
15.07.2009, 11:07
Երանի թե լիներ իրականում այն սերը, որը ցույց է տրվում կինոներում :love

Surveyr
15.07.2009, 11:38
Արիացի: Ահա թե ի՜նչ :o Ըստ Ձեր տեսության՝ «ուրախության հորմոնների» հետզհետե սակավացումը անխուսափելիորեն հանգեցնում է ՀԱՐԳԱՆՔԻ՞: Ինչ է ստացվում....տարօրինակ է. ես ինչ-որ չեմ նկատել, զգացել, օրինակ, ինչ-որ տեղ, «նախկին սիրուս» հադիպելիս խորը ակնածանքի վառ դրսևորումների անզսպելի փափագ ունենամ :)
Հասկանում եմ, որ ըստ Ձեր տեսության՝ ժամանակը քաշել է «կենսաբանականի, քիմիականի, բնազդայինի» պոչից, իսկ «հոգեբանականը»՝ հարգանքը, պիտի ինչ-որ տեղ, տեսադաշտում գտնվեր գոնե ;)


Կարծում եմ տվյալ օրինակով Արիացու մեկնաբանությունը հերքելը կամ լրացում պահանջելը այնքան էլ տրամաբանական չէ, քանի որ օրինակում նշվում է ՆԱԽԿԻՆ սիրո մասին, իսկ եթե այն նախկին է, ապա հարգանքի և/կամ/ կրքի բացակայությունը ոչ մի կերպ չի հակասում Արիացու տեսակետին:
Իսկ ահա նվիրվածության հետ կապված, լիովին համաձայն եմ:), սիրո բաղկացուցիչ մաս հանդիսանալու համար, այն լիիրավ իրավունքներ ունի:

RADIOmanyachka
16.03.2011, 21:13
Սիրահարվածության կենսաքիմիական տեղաշարժերը հսկման ենթակա չեն: Սիրահարվածների օրգանիզմում ավելցուկով արտադրվում է դոֆամին, որն առաջացնում է էյֆորիա (երանավետ հոգեվիճակ), կենսաէներգիայի հարուստ պաշար, ոգևորություն և խենթություններ անելու ցանկություն: Ադրենալինի և նորադրենալինի ավելցուկն առաջացնում է անքնություն, անհանգստություն, տագնապ, սրտխփոց և վերջույթների դող: Սերոտոնինի շատացումը հանգեցնում է չափից ավելի հաղորդասիրության, զրուցասիրության. առաջանում է, այսպես կոչված, «սեր հանդեպ աշխահարհի», որը կերպարանափոխվում և հագենում է վառ գույներով: Էնդորֆինների և էնդոզիպինների բարձր մակարդակը սիրահարվածության ժամանակ առաջացնում է հանգստության և ապահովության զգացում ցանկալի և համակրելի մարդու կողքին: Կենսաքիմիական այս փոփոխությունները, սովորաբար, 2-6 ամսից անցնում են:

Սա գիտական վերլուծություն, իսկ իմ կարծիքով ՍԵՐ-ը դա Աստվածատուր զգացմունք է: :love