Ո՞ր երկրի կողքին կարող է կանգնել Հայաստանի Հանրապետությունը. ո՞ւմ հետ համագործակցել [Պահոց]

Դիտել ողջ տարբերակը : Ո՞ր երկրի կողքին կարող է կանգնել Հայաստանի Հանրապետությունը. ո՞ւմ հետ համագործակցել

Adriano

12.06.2009, 10:28

Գաղտնիք չէ, որ Հայաստանը ինչպես տարածքային, այնպես էլ մարդկային, ֆինանսական, հումքային ռեսուրսներով աղքատ երկիր է: Բացի այդ մեծ խնդիրներ ունի իր անմիջական հարևանների հետ: Հայաստանը համարվում է ՌԴ մոտիկ ռազմավարական դաշնակիցը: Չնայած դրան հարց է առաջանում արդյոք անհրաժեշտ է ամբողջ հոգով, սրտով նվիրվել ՌԴ-ին: Ինչու չզարգացնել հարաբերությունները այլ երկրների հետ: Այսօրվա նոր ձևավորվող աշխարհում տեղի են ունենում հարաբերությունների ճշգրտումներ, թե ով ում դաշնակիցն է միջազգային ասպարեզում և ՀՀ-ն կանգնած է մի հարցի առջև, որը մեծ կենսական նշանակություն ունի: Ուրեմն եկեք պատասխանենք հետևյալ հարցին, որ ուղղությամբ պետք է գնա Հայսատանը?: Մասնավորապես մնալ ՌԴ տիրապետության տակ, թե ռազմավարական դաշմնակից մնալով զարգացնել և խորացնել հարաբերությունները այլ երկրների հետ?

ministr

12.06.2009, 10:59

Լեո

12.06.2009, 11:42

Էդ հարցը էսօր չի որ կանգնածա հայերի առաջ, միշտ էլ կանգնածա եղել, ու միշտ էլ քաշվել ենք` մանավանդ ռուսների ձեռը: Լոխը ում հետ էլ ուզումա մոտիկություն անի վերջը քցելու են, ստեղ կարևորը լոխի ու տուֆտի ամպլուայից դուրս գալնա, եթե դառնանք նորմալ և ուժեղ պետություն, ապա ընկերներ իրենք իրենց ի հայտ կգան ու ցանկացած գերտերության հետ համագործակցւթյուն կլինի իսկապես համագործակցություն ոչ թե ստրկության պայմանագիր կամ հարբերություններ:

Էդ ինչի՞ հաշվին պիտի մենք դառնանք ուժեղ պետություն, որ ասենք Եվրամիությունը կամ ԱՄՆ-ը ցանկանան մեզ հետ ընկերություն անել: Պարզ ճշմարտություն է, որ քաղաքականության մեջ չկան ընկերներ ու թշնամիներ, կան շահեր և վերջ: Ու ինչի՞ հաշվին պիտի մենք կարողանանք հետաքրքրություն առաջացնել գերտերությունների մոտ :8 Միգուցե մենք նավթի չհայտվաբերված ահռելի մեծ պաշարներ ունենք :think Թե՞ մեր աշխարհագրական դիրքն ա շատ կարևոր :think

ministr

12.06.2009, 14:19

Ուժեղ պետությունը սկսումա էն կետից, որ մարդիկ սկսում են սկզբից մտածել պետության մասին հետո նոր սեփական վզի ու հետևի հաստության մասին: Մեր տարածաշրջանը բավականին բարդ ու խառնա եղել միշտ և ցանկացած գերտերություն ուզումա ստեղ ներկայություն ունենա:

Lion

12.06.2009, 20:37

Հայաստանը չունի մշտկան բարեկամներ և թշնամիներ. Հայաստանն ունի մշտական շահեր:

Phantom Lord

12.06.2009, 21:53

Բոլորի

Ջուզեպե Բալզամո

14.06.2009, 17:00

Քվեարկել եմ - բոլորի հետ (Չինաստանի հետ տարբերակը չկար ցուցակում)

Marduk

14.06.2009, 17:02

Ոչ մեկի հետ էլ չպետք է ընկերություն,
Բայց բոլորի հետ պետք է կապեր ունենալ ու պետք է կթել :D
Բոլորն էլ մեզ պարտք են

dvgray

14.06.2009, 17:06

Հայաստանը չունի մշտկան բարեկամներ և թշնամիներ. Հայաստանն ունի մշտական շահեր:
եվ որո՞նք են այդ շահերը: Սերոժը գիտենք որ թքած ունի իրա ու իրա ախպորից բացի մնացած բոլոր "շահերի" վրա, բայց գոնե դու տեղյակ՞ ես դրանցից

dvgray

14.06.2009, 17:07

Ոչ մեկի հետ էլ չպետք է ընկերություն,
Բայց բոլորի հետ պետք է կապեր ունենալ ու պետք է կթել :D
Բոլորն էլ մեզ պարտք են

իսկ դու գոնե մոտավոր հաշվել՞ ես, թե ասենք մե՞նք ինչքան ենք պարտք օրինակ նորվգացիներին

Վիշապ

14.06.2009, 17:12

Տրիբուն

14.06.2009, 17:15

Թեման բացողից ներողություն եմ խնդրում, բայց բավականին անկապ հարց է ձևակերպված: Չնայած, մեր մեջ ասած քվերակել եմ:
Ու՞մ հետ պիտի համագործակցի Հայաստանը: Ու հետ կարողանա, կամ ով որ կհամաձայնվի համագործակցել Հայաստանի հետ: Այս հարցը մեր որոշումների դաշտից, ցավոք սրտի դուրս է, և պատկանում է ցանկություններին դաշտին: Ինքս քվերակել եմ ԵՄ օգտին, քանի որ այդպես եմ ցանկանում: Բայց դա չի նշանակում, որ հենց ԵՄ հետ պետք է համագործակցի Հայաստանը: Ավելի կոնկրետ միտքս հետևյալ կերպ ձևակերպեմ: Հայաստանը պիտի իր հետ համագործակցել ցանկացողներից ընտրի նրան, որի հետ համագործակցությունը մեր պոտենցիալ կորուստներն ապագայում նվազագույնի կհասցնի: Օգուտների մասին չեմ խոսում, քանի որ եթե Սերժի նման մտքի գիգատնը շարունակի իր ֆուտբոլային արտաքին քաղաքականությունը, վաղը ազգովի կուշկա եղած նստած ենք լինելու Ծիծեռնակաբերդի հուշարձանի կողքը ու հոնգուր հոնգուր Ելիր դաշնակ Դրո ենք երգելու:

Տրիբուն

14.06.2009, 17:17

Հայաստանը չունի մշտկան բարեկամներ և թշնամիներ. Հայաստանն ունի մշտական շահեր:
Ապեր, էս դասական բանաձևրը ուսանողների գլխին լեկցիա են կարդում: Դու մի քիչ ռեալ նայի կյանքին: Էս էլ հո փիղ չի, երկիր ա:

Տրիբուն

14.06.2009, 17:19

Որևէ մի այլ երկրի կողքին կանգնելու կամ հետը համագործակցելու համար Հայաստանի Հանրապետությունը պիտի կայանա։
Թեմայի վերնագիրը փոխեք՝ «Ո՞ր երկրի նախագահի հետ կարող է ախպերություն անել Սերժ Սարգսյանը»։
Հենց նոր ուղիղ եթերեով Սերոժ-Մեդվեդ պրես կոնֆերանս էին ցույց տալիս: Մոսկվայում հավաքական անվտանգության ինչ-որ բան են ստորգարել: Լուկաշենկոն չէր եկել հանդիպմանը ու Բելոռուսը չի ստորագրել: Աչքիս բելոռուսներն էլ են մաաանրից յան տալիս: Մնում են ֆորպոստն ու խազեինը: Խազեինն էլ Հայաստանին երևի մեկ ու մեջ թույլ կտա, ասենք Եգիպտոսի հետ «համագործակցել»՝ շառից փորձանքից հեռու:

Վիշապ

14.06.2009, 18:18

Հենց նոր ուղիղ եթերեով Սերոժ-Մեդվեդ պրես կոնֆերանս էին ցույց տալիս: Մոսկվայում հավաքական անվտանգության ինչ-որ բան են ստորգարել: Լուկաշենկոն չէր եկել հանդիպմանը ու Բելոռուսը չի ստորագրել: Աչքիս բելոռուսներն էլ են մաաանրից յան տալիս: Մնում են ֆորպոստն ու խազեինը: Խազեինն էլ Հայաստանին երևի մեկ ու մեջ թույլ կտա, ասենք Եգիպտոսի հետ «համագործակցել»՝ շառից փորձանքից հեռու:

Դե ուրեմն Սերժը կհամագործակցի այն երկրի հետ, որի հետ որ Մեվեդը թույլ տա, այստեղ Հայաստանի Հանրապետություն կոչվող քուչան կապ չունի։

REAL_ist

14.06.2009, 20:22

սխալմամբ ձենս առաջին տարբերակին գնաց, եթե հնարավորա կխնդրեի նախավերջին տարբերակի օգտին փոփոխել:)

Մարկիզ

14.06.2009, 21:42

Ո՞ր երկրի կողքին կարող է կանգնել Հայաստանի Հանրապետությունը
Չինաստան:

dvgray

14.06.2009, 22:03

Չինաստան:
իսկ ինչու՞
երևի ինկատի ունես - որ իրանք էլ հայ են հա՞ վերջին հաշվով: Թե Մամիկոնյաններին հիշեցիր :)
Համել մեր բոյերը իրար չափի է ;)

Հայկօ

14.06.2009, 22:11

Չինաստան:

100%: Հայտարարում ենք, որ այսուհետ Հայաստանում հաստատվում են կոմունիստական կարգեր, բոլորս մեր մազերը երկարացնում ենք ու ձիգ, շատ ձիգ կապում գլխի հետևում, Չինաստանին պատերազմ ենք հայտարարում ու կես վայրկյան հետո հանձնվում՝ կատարյալ կապիտուլյացիայով ու հողերի հանձնումով: Չինաստանը մի բուռ՝ մի հիսուն միլիոն չինացի ա ուղարկում Հայաստան, ու իրենք ՉԺՀ գավառ Հա Յաս Տանը երեք ամսում դարձնում են երկիր-դրախտավայր. քսան հազար նոր գործարաններ, ջրի գնով տեխնիկա, ատոմային զենք և այլն: Գումարած՝ երեք միլիոնանոց բանակ կունենանք, երկրի յուրաքանչյուր վեցերորդ բնակիչը մեր հայրենակիցը կլինի, մեր հազարամյա պատմությունն էր ոչ ոք այլևս կասկածի տակ առնել չի կարողանա: Առա՛ջ, Չինաստա՛ն:

Մարկիզ

14.06.2009, 22:17

իսկ ինչու՞
երևի ինկատի ունես - որ իրանք էլ հայ են հա՞ վերջին հաշվով: Թե Մամիկոնյաններին հիշեցիր :)
Համել մեր բոյերը իրար չափի է ;)
Շատ են…;)

dvgray

14.06.2009, 22:17

100%: Հայտարարում ենք, որ այսուհետ Հայաստանում հաստատվում են կոմունիստական կարգեր, բոլորս մեր մազերը երկարացնում ենք ու ձիգ, շատ ձիգ կապում գլխի հետևում, Չինաստանին պատերազմ ենք հայտարարում ու կես վայրկյան հետո հանձնվում՝ կատարյալ կապիտուլյացիայով ու հողերի հանձնումով: Չինաստանը մի բուռ՝ մի հիսուն միլիոն չինացի ա ուղարկում Հայաստան, ու իրենք ՉԺՀ գավառ Հա Յաս Տանը երեք ամսում դարձնում են երկիր-դրախտավայր. քսան հազար նոր գործարաններ, ջրի գնով տեխնիկա, ատոմային զենք և այլն: Գումարած՝ երեք միլիոնանոց բանակ կունենանք, երկրի յուրաքանչյուր վեցերորդ բնակիչը մեր հայրենակիցը կլինի, մեր հազարամյա պատմությունն էր ոչ ոք այլևս կասկածի տակ առնել չի կարողանա: Առա՛ջ, Չինաստա՛ն:

բայց չմոռանաս, որ նարկոտիկի համար հրապարակային մահապատիճ է ;)

dvgray

14.06.2009, 22:18

Շատ են…;)

մենք էլ ենք շատ: մենք դաժե շատ-շատ ենք, էս 30 000 կմ - ի համար

Մարկիզ

14.06.2009, 22:21

բայց չմոռանաս, որ նարկոտիկի համար հրապարակային մահապատիճ է ;)
Էդ հարցը ես կլուծեմ::D

Apsara

14.06.2009, 22:22

սպասում էի, որ հարցադրման կլինի նաև «Հայաստանի ուզելով չի» տարբերակը, բայց....
չեմ քվեարկում

dvgray

14.06.2009, 22:26

Էդ հարցը ես կլուծեմ::D
ոնց՞ ես լուծելու :8
Երևանի 30 % միանգամից կկախեն: Էտ ես ուզում՞ ;)
/:D/

One_Way_Ticket

14.06.2009, 23:01

սխալմամբ ձենս առաջին տարբերակին գնաց, եթե հնարավորա կխնդրեի նախավերջին տարբերակի օգտին փոփոխել:)
Ափսոս :)

REAL_ist

15.06.2009, 00:53

Ափսոս «Лучше быть головой мухи, чем жопой слона»

Norton

15.06.2009, 01:00

Ոչ մասնակի , ոչ էլ բոլորի:
Պետք է դաշնակցել կամ ընկերակցել, այն երկրի հետ, որի օգնությամբ պատմական տվյալ ժամանակահատվածում, ամենանպատսավորը կլինի իրականացնել Հայաստանի պետական շահերը:
Այս առումով կարևոր եմ համարում չկարևորել, պատմականորեն լավ կամ վատ հարաբերություններ ունենալու փաստը որևէ պետության հետ;

Marduk

15.06.2009, 10:33

իսկ դու գոնե մոտավոր հաշվել՞ ես, թե ասենք մե՞նք ինչքան ենք պարտք օրինակ նորվգացիներին
մենք իրենց պարտք չենք իրենք են մեզ պարտք
Դե Նորվեգիայի զարգացման մեջ հայերի ավանդը մեծ չի: Չնայած ժամանակին կարծեմ Նորվեգիայի թագավորը ուզում էր Հայ Առաքելական Եկեղեցու կրոնական դոգմատները ընդուներ որպեսզի դադարեր Հռոմի Պապին նալոգ մուծվելուց, բայց հետո միտքը փոխեց:
Կարճ ասաց մի 100 միլլիոն պարտք կլինի էսենց աչքաչափով: Մի 20-30 միլլիոնը արդեն տվել է որպես օգնություն , մնացածն էլ կամաց կամաց կտա, ուր պտի փախնի: Չտվեց ինքը կփոշմանի

Marduk

15.06.2009, 10:41

dvgray
Հայաստանի ամբողջ արտաքին պարտքը ոչ լեգիտիմ է քանի որ վերցվել է ոչ լեգիտիմների կողմից: Այնպես որ էդ պարտքը որ մենք ունենք իբր թե մյուսներին դրանք մեզնից գողացված փողեր են և իրականում արտաքին աշխարհն է մեզ պարտք:

ministr

15.06.2009, 11:20

Էլի լեգիտիմ...
Եկեք էս լեգիտիմ բառին ... գիրք ասենք :) Բոլոր զգայարանները արդեն մազոլ են եղել :)

Marduk պարտքի լեգիտիմ չլեգիտիմ չկա, ով ուզումա վերցրած լինի, պետություննա պարտք:

One_Way_Ticket

15.06.2009, 13:28

«Лучше быть головой мухи, чем жопой слона»
Իմ կարծիքով այս մտածելակերպը հայերին շատ է խանգարում:
Եթե դու համալսարանն ավարտելուց հետո ընտրություն ունենաս. աշխատել որպես ղեկավար երեք հոգանոց նորաբաց ընկերությունում, կամ որպես կրտսեր մասնագետ խոշոր միջազգային կազմակերպությունում, դու ո՞րը կընտրես:
Գիտեմ, հիմա կասեք որ անալոգիան տեղին չէ, որ կազմակերպությունում կաճես, հետո ինքդ ղեկավար կդառնաս, իսկ այստեղ ոնց ենթակա կաս, տենց էլ կմնաս: Համաձայն չեմ: Քաղաքականությունում էլ կարելի է աճել, եթե խելոք քաղաքականություն վարել: Հարևան թուրքերը ձեզ օրինակ: Տարբեր ժամանակներում ճիշտ "մեծ ախպեր" ընտրելով` նրանք ոչինչից դարձան հզոր պետություն: Մասնավորապես առաջին համաշխարհայինից հետո, երբ Հայաստանը անկախություն էր գովերգում, թուրքերը զգացին պահը և ախպերացան Լենինի հետ: Եթե մենք բավականաչափ խելոք գտնվեինք (այսինքն` նախընտրեինք լինել փղի հետույք, այլ ոչ թե ճանճի գլուխ), գուցե Նախիջևանն ու Ղարաբաղը մեզ մնային (դեռ Զանգեզուրն էլ էինք կորցնելու, եթե Գարեգին Նժդեհ չունենայինք):

REAL_ist

15.06.2009, 18:16

Քաղաքականությունում էլ կարելի է աճել, եթե խելոք քաղաքականություն վարել: փաստորեն ըստ քեզ քամակ մտնելը խելոք քաղաքականությունա?:think

One_Way_Ticket

15.06.2009, 18:54

Այո, ճիշտ ժամանակ ճիշտ քամակ մտնելը շատ խելոք քաղաքականություն է: Եթե ուժեղ ես և կարող ես առանց դրա, ավելի լավ: Բայց Հայաստանն այսօր ուժեղ լինելուց հեռու է:

Վիշապ

15.06.2009, 19:39

Այո, ճիշտ ժամանակ ճիշտ քամակ մտնելը շատ խելոք քաղաքականություն է: Եթե ուժեղ ես և կարող ես առանց դրա, ավելի լավ: Բայց Հայաստանն այսօր ուժեղ լինելուց հեռու է:

Ինչ–որ մի տեղ մտնելուց առաջ պետք է մտածել նաև այդտեղից դուրս գալու մասին, մարդ ես, կարող է դուր չգալ այնտեղ մնալը։ Դուրս գալը կարծես թե ավելի վտանգավոր կարող է լինել, մանավանդ երբ դուր ես գալիս քամակի տիրոջից անկախ ու թափով՝ ինչ–ինչ բնական պահանջներից ելնելով։ Քամակային քաղաքականությունը երբեք լավ հեռանկարներ չի ունենում։ Վկա մեր ֆորպոստային ու բռնատիրական վիճակը։ Փոքր երկրները կարո՛ղ են անկախ լինել, կարո՛ղ են առանց քամակ մտնելու ապրել, եթե իհարկե այդ երկրների ժողովուրդները առանձնահատուկ սեր չունեն քամակներում ապրելու նկատմամբ։ Հարգելիս այն ինչ կարելի է ասել քաղաքականության վերաբերյալ, կարելի է ասել և մարդկային հարաբերությունների վերաբերյալ, քաղաքականությունը մարդկային հարաբերությունների բարձ աստիճան է։ Իսկ եթե զուգահեռացնում ենք այդ քո ասածը, ապա հեչ լավ բաներ չեն ստացվում։

One_Way_Ticket

15.06.2009, 19:59

Քամակային քաղաքականությունը երբեք լավ հեռանկարներ չի ունենումՆորից վերադառնամ Թուրքիայի օրինակին: Թե ինչ տեղի ունեցավ առաջին համաշխարհայինից հետո, արդեն ասացի: Երկրորդ համաշխարհայինից հետո էլ ՆԱՏՕ-ի քամակը մտան, և հենց դա խանգարեց Խորհրդային Միությանը հետ բերել մեր տարածքները:

Իսկ զուգահեռացումը կարծում եմ մասամբ տեղին է, մասամբ ոչ: Կյանքում ես ոչ մեկի քամակ չեմ մտնում: Սակայն ես մենակ ինձ առաջ եմ պատասխանատու: Իսկ երկրի կառավարությունը ոչ միայն ամբողջ ժողովրդի, այլև հետնորդների առաջ է պատասխանատու: Եթե ժամանակին ճիշտ քամակ մտնեին, հիմա ով էր այդ մասին հիշելու կամ դրանից վրդովվելու, կարևորը Ղարաբաղն ու Նախիջևանը կարող էին մերը լինել:

REAL_ist

15.06.2009, 23:47

ամեն ինչում չափ ու սահման կա, ներկայիս քամակային քաղաքականությունը որ միքիչ էլ խորացնենք արդեն լռիվ կդառնանք փղի քամակ էլ չե լռիվ ուրիշ օրգան:[
Թուրքիան Նատոի քամակը չմտավ, Թուրքիան նորմալ համագործակցեց ու ինքը իրա ձենը ունի, իսկ երբ մտնումես քամակը արդեն ձեն չես կարա ունենաս

One_Way_Ticket

16.06.2009, 01:11

Նկատեք, ես այստեղ խոսում եմ այսօրվա իրականության մասին, այլ ոչ թե հայ-ռուսական բարեկամության մասին ընդհանրապես։ Չնայած այդ տեսանկյունից էլ, եթե ընտրություն լինի Ռուսաստանի ու Եվրոպայի միջև, ես միանշանակ կընտրեմ Ռուսաստանը։ Ռուսները, գնտվելով արևմուտքի և արևելքի միջև, մեզ ավելի մոտ են մտածելակերպով։ Բնականաբար, թե ռուսը, թե եվրոպացին, առաջին հերթին իրենց մասին են մտածում, սակայն ռուսը ի տարբերություն եվրոպացու, մի քիչ կողքինի մասին էլ է մտածում։ Օրինակները բազմաթիվ են։ Ինչ արժի թեկուզ միայն նեգրերին ստրկացնելը, ռուսները գոնե նման նագլիություն իրենց թույլ չեն տվել։

Բայց ինչևէ, վերադառնանք այսօրվա իրավիճակին։ Ինչպե՞ս եք դուք պատրաստվում դուրս գալ Ռուսաստանի ազդեցության տակից և բարեկամանալ Եվրոպայի հետ։ Բանկերը, հեռախոսագծերը, գազը, սաղ ռուսների ձեռքում է։ Իսկ մեկ միլլիոն էմիգրանտների հե՞տ ինչ եք անելու (որոնց հաշվին ապրում են լիքը հայ ընտանիքներ)։ Ուղարկելու եք Ֆրանսիա աշխատելու՞։ Համոզվա՞ծ եք, որ վիզա կտան։ Թե՞ հույս ունեք, որ մեզ համար վիզա ստանալու պահանջը կվերացնեն։ Հույս չունենաք։ Ուկրաինայի համար երբ վերացրեցին, որ մեզ համար վերացնեն։

ministr

16.06.2009, 01:41

Ապ բայց մենք հիմա նենց խորն ենք մտած ռուսների հետևը, որ հասել ենք աղիներին ու մեզ կարելիա ասել մարսում են: Ախր էդ մտնելուն էլ ձև կա բան կա.. գոնե էն մակարդակի վրա պտի լինի որ տեղն եկած տեղը կարենաս գոնե կլիզմա անես մի հատ էլ.. իսկ մենք խոո~որացել ենք...

Mephistopheles

16.06.2009, 11:10

Այո, ճիշտ ժամանակ ճիշտ քամակ մտնելը շատ խելոք քաղաքականություն է: Եթե ուժեղ ես և կարող ես առանց դրա, ավելի լավ: Բայց Հայաստանն այսօր ուժեղ լինելուց հեռու է:

տոմսակ ջան, դու առաջարկում ես ըսենց դաստիարակե՞նք մեր մատաղ սերնդին… քեզ տենց ե՞ն սովորեցրել

One_Way_Ticket

16.06.2009, 12:29

տոմսակ ջան, դու առաջարկում ես ըսենց դաստիարակե՞նք մեր մատաղ սերնդին… քեզ տենց ե՞ն սովորեցրել
Ես արդեն նման հարցի պատասխանել եմ` կյանքում իրավիճակն այլ է: Իսկ քաղաքական գործիչը պիտի մի կողմ դնի ինքնասիրությունը և այլ մարդկային հատկանիշներն ու մտածի իր ժողովրդի բարեկեցության մասին: Իսկ ժողովրդի մեծամասնությունը թքած ունի թե իր բարեկեցությունը ում քամակը մտնելով է տրվել: Մի քանի սերունդ հետո առավել ևս:
Կոնկրետ քո հարցին էլ պատասխանեմ: Եթե ցանկանում ես զավակդ նախագահ դառնա, ապա այո, առաջարկում եմ այդպես դաստիարակել:

Mephistopheles

16.06.2009, 12:48

Ես արդեն նման հարցի պատասխանել եմ` կյանքում իրավիճակն այլ է: Իսկ քաղաքական գործիչը պիտի մի կողմ դնի ինքնասիրությունը և այլ մարդկային հատկանիշներն ու մտածի իր ժողովրդի բարեկեցության մասին: Իսկ ժողովրդի մեծամասնությունը թքած ունի թե իր բարեկեցությունը ում քամակը մտնելով է տրվել: Մի քանի սերունդ հետո առավել ևս:
Կոնկրետ քո հարցին էլ պատասխանեմ: Եթե ցանկանում ես զավակդ նախագահ դառնա, ապա այո, առաջարկում եմ այդպես դաստիարակել:

ես չգիտեի որ քաղգործիները քամակ մտնող անինքնասեր, պադխալիմ մարդիկ են… հեն ա մեր ղեկավարությունը հնց տենց էլ կա, բա ինչի՞ ժողովուրդը լավ չի ապրում…թե՞ չգիտի ում հետևը մտնի… սխալ ես ասում Տոմսակ ջան, Տիգրան Մեծը, Շառլ դե Գոլը, Չերչիլը, Ռուզվելտը, և Մահատմա Գանդին ոռ մտնողներ չեն եղել, այլ եղել են քաղաքագետներ, երկրի ղեկավարներ և փիլիսոփաներ (իրենց գործի մեջ) … ոռ մտնողհերը մեր էսօրվա իշխանություններն են դրա համար էլ մեր վիճակը ողորմելության սանդղակի վրա չի երևում… քո կարծիքով ընտրությունները, ոռ մտնողների մրցույթ ա, մեզ էլ կանչում են որ ամենալավ մտնողին ջոկե՞նք…

Տոմսակ ջան, գիտեմ կոպիտ է հնչում, բայց էս չի՞ քո ասածը… եթե սխալ եմ ասում ասա "Մեֆիստոֆել, սխալ ես ասում"

One_Way_Ticket

16.06.2009, 13:26

Mephistopheles

16.06.2009, 15:04

Ինչու լավ չի ապրում ժողովուրդը, շատ պարզ պատճառով, կառավարությունը ժողովրդի մասին չի մտածում: Քամակ մտնել/չմտնելու վրա գցելը սխալ է: Ես չեմ ասում, որ քամակ մտնելը բացարձակ ճիշտ քաղաքականություն է, ես ասում եմ, որ հարկ եղած ժամանակ պետք է դա կարողանալ անել:

իսկ քամակ տալը՞, որտեղ մտնելը էնտրեղ էլ տալը… թիքեթ ջան, մտածում ե՞ս ինչ ես ասում թե դա իրոք քաղաքական գործչի քո չափանիշներն են…ես քո մասին շատ լավ կարծիքի էի, բայց որ ասում ես քամակ մտնելն ու տալը դրանք արժանիքներ են որով դու կուզեիր որ քո երկրի ղեկավարները օժտված լինեն, արդեն սկսում եմ կարծիքս փոխել (գիտեմ պետքդ չի)…

իսկ ընտանիք պահելու համար կարելի է՞ այդ նույն "հնաքներից" օգտվել, թե՞ միայն երկրի ղեկավարին է վերապահված նման բարդ օպերացիաներ անցկավնելը, ժողովրդի համար իհարկե…

One_Way_Ticket

16.06.2009, 16:22

իսկ ընտանիք պահելու համար կարելի է՞ այդ նույն "հնաքներից" օգտվել, թե՞ միայն երկրի ղեկավարին է վերապահված նման բարդ օպերացիաներ անցկավնելը, ժողովրդի համար իհարկե…
Կարելի է: Եթե երեխեքդ սոված մեռնում են ու միակ փրկությունը մեկի քամակը մտնելն է, պետք է անել: Չէիր կարող երեխեքիդ պահել, չծնեիր: Ծնել ես, պիտի քաշես: Բնականաբար կոնկրետ ոչ մեկին չեմ ուղղում այս խոսքերը: Թող երբեք ոչ մեկի ընտանիքում նման անհրաժեշտություն չառաջանա:

Մի հարևան ունեինք, ուրիշ "լուծում" գտավ: Կախվեց:

REAL_ist

16.06.2009, 17:23

քամակ մտնելը միակ փրկությունը հաստատ չի կարա լինի, հաստատ ուրիշ տարբերակներ էլ կլինեն

Գաղթական

21.06.2009, 21:57

Շվեյցարիայում փոխանակման ուսանող էի, երբ Շվեյցարիայում ընդունվեց Հայոց Մեծ Եղեռնը դատապարտող բանաձև..
Թուրքիան, "վիրավորվելով" նման քայլից, շտապեց խզել Շվեյցարիայի հետ ունեցած իր մի շարք առևտրային ծրագրեր..
Հաջորդ օրը, երբ համալսարան էի մտնում, մուտքի մոտ հանդիպեցի մի խումբ ուսանողների, որոնք տաք վիճում էին..
Տեսնելով ինձ՝ խնդրեցին իրենց համար պարզաբանել մի քանի իրենց հուզող հարցեր՝ Հայ-թուրքական հարաբերությունների ու դրանց պատմության վերաբերյալ..
Իրենց խիստ անհանգստացրել էր Թուրքիայի հետ ունեցած իրենց առևտրային ծրագրերի խզումը.. Չէ որ նրանց մի մասը այդքան էլ լավ պատկերացում չուներ Հայաստանի ու նրա պատմության մասին, իսկ ի դեմս Թուրքիայի նրանք ճանաչում էին առևտրային գործընկերոջ, որը, Չինաստանից հետո, երկրորդն էր՝ Շվեյցարիա ապրանք ներմուծելու չափսերով..
Որպես իրենց ճանաչած միակ հայի՝ ինձ խնդրեցին իրենց բացատրել, թե Հայաստանի Հանրապետությունը ինչո՞վ կարող է Շվեյցարիային փոխհատուցել Թուրքիայի պես ռազմավարական դաշնակցի հետ կապերի խզումը..
ակամայից հանկարծակիի եկա, բայց թե փորձեցի պարզաբանել, թե Հայաստանը ոչ շատ առաջ ծնկի էր եկել 3 արհավիրքների հարվածներից՝ երկրաշարժ, պատերազմ, հեղափոխություն, ու դեռ նոր-նոր է սկսել ոտքի բարձրանալ.. այսինքն և դեռևս չի կարող Թուրքիայի հետ մրցակցության մեջ մտնել՝ Եվրոպա ապրանքահանման իր չափսերով..

Պատասխանս, ակնհայտորեն, տղաներին չհանգստացրեց..
բայց թե ես էլ ինքս իմ հարցին պատասխան չգտա, թե իրոք՝ Հայաստանն այսօր, ո՞ւմ կարող է հետաքրքրել, ասել է թե՝ մեզանից բացի, ո՞ւմ է պետք..

հարցմանը քվեարկել եմ «բոլորի հետ» տարբերակի օգտին..

բայց.. նախ և առաջ.. նվիրական ցանկությունս կլիներ, որ ամենից առաջ սկսեինք ինքներս մեզ հետ համագործակցել, նոր հետո արժեվորել, թե ինչ ենք մեզանից ներկայացնում ու ինչ կարող ենք առաջարկել աշխարհին, որպեսզի մեր հետ հարաբերությունների զարգացմամբ հետքրքրվողների աճ նկատենք..

ասել է թե՝ մենք բնական ռեսուրսներից հարուստ երկիր, ճիշտ է՝ չունենք.. դե հիմա էդ է մեր ունեցած աշխարհագրական դիրքը.. բայց ցավոք մոռանում ենք, որ շեշտը կարող ենք դնել մարդկային ռեսուրսների վրա՝ թերևս միակ բանը ինչից լավ հարուստ ենք ու մրցակցություն կարող ենք ապահովել..

այ ինչ գեղեցիկ կլիներ, եթե Հայաստանի Հայն ու Սփյուռքահայը հանկարծ հասկանային, որ իրարից բացի իրենք առանձին առանձին ոչ ոքի պետք չեն աշխարհում ու սկսեյին միասին մտածել, թե ինչպես կարող են փոխօգնության միջոցով հետաքրքիր արդյունքների հասնել ու էդ մնացած մի բուռ Հայաստանը մրցունակ ու զարգացած երկիր դարձնել..

Սփյուռքահայն ունի Հայաստանին օդի ու ջրի պես անհրաժեշտ հզոր լծակներ ու ռեսուրսներ..
Հայաստանն ունի Սփյուռքահային օդի ու ջրի պես անհրաժեշտ Հայոց հող ու ջուր..

Գաղտնիք չէ, որ Հայաստանը ինչպես տարածքային, այնպես էլ մարդկային, ֆինանսական, հումքային ռեսուրսներով աղքատ երկիր է:

Համաձային չե՛մ..
Հայկական գենոֆոնդը պատի ծակից չի դուրս եկել, որ Հայաստանը մարդկային ռեսուրսներից աղքատ երկիր լինի..
այ՝ կարող է դառնալ, եթե Հայերը նույն տեմպերով շարունակեն Հայրենիքի հայաթափությունը..
իսկ Հայկական Համայնքը աշխարհի մի շարք երկրներում լավ էլ իր հարգանքն ու դիրքն ունի, ու շատ Հայազգիներ էլ, տարբեր երկրներում, պատահական պաշտոններ չեն զբաղեցնում..

Բացի այդ մեծ խնդիրներ ունի իր անմիջական հարևանների հետ:

թող էդ հարևանները չկարծեն, թե առանց իրենց հարևանության մենք կորած ենք..
Փառք Աստծո՝ այդ «մեծ խնդիրներից» Հայաստանը դեռ այս էլ արդեն 20 տարի է ինչ չի քայքայվել ու ոչնչացել..
պետք է ինքներս մեր ուժերի վրա վստահ վարենք նրանց հետ դիալոգը..
և շեշտադրումը փոխենք հենց մեր ինքնագիտակցության մեջ՝ ոչ թե Հայաստանը ունի իր հարևանների հետ խնդիրներ, այլ՝ հարևանները ունեն մեզ հետ խնդիրներ.. ներկա պահին մենք ոչ մի հարևանի դեռ պարտք ու պահանջ չենք ներկայացնում..

Հայաստանը համարվում է ՌԴ մոտիկ ռազմավարական դաշնակիցը: Չնայած դրան հարց է առաջանում արդյոք անհրաժեշտ է ամբողջ հոգով, սրտով նվիրվել ՌԴ-ին:

և շատ լավ է, որ դաշնակիցն է համարվում..
այն էլ՝ մոտիկ ռազմավարական..
իսկ այ ամբողջ հոգով ու սրտով նվիրվելու կարիք բոլորովին չկա..

ՌԴ-ն օր-օրի ավելի ու ավելի է պնդացնում իր միջազգային դիրքերը..
էդ ո՞ւմ է խանգարում նման ռազմավարական մոտիկ դաշնակիցը..
բայց իրենք ունեն մեզանից իրենց շահերը..
մենք էլ պետք է որոշենք ու լավ պատկերացնենք, թե բա մե՞ր շահերը որոնք են իրենցից..

Ուրեմն եկեք պատասխանենք հետևյալ հարցին, որ ուղղությամբ պետք է գնա Հայսատանը?: Մասնավորապես մնալ ՌԴ տիրապետության տակ, թե ռազմավարական դաշմնակից մնալով զարգացնել և խորացնել հարաբերությունները այլ երկրների հետ?

նախ և առաջ պետք է իսպառ վերացնենք ստրկամտությունը..
Հայաստանը ՌԴ տիրապետության տակ լինելու կարիքը չունի ու, ցանկության դեպքում, կարող է լիարժեք գործել որպես անհատականություն ունեցող երկիր..
ասել է թե՝ չխզելով իր բարեկամությունը մոտիկ դաշնակցի հետ՝ զարգացնել ու խորացնել հարաբերություններ այլ հետաքրքրություն ներկայացնող երկրների հետ..

Mephistopheles

22.06.2009, 00:39

ես չգիտեմ որ երկրների կողքին կարող է կանգնել Հայաստանը, բայց որ այսօր մեր կառավարությունը խելակորույս քննարկում է թե ո՞ր երկրի տակը պիտի մտնենք, սա փաստ է ու հումոր չէ… ուղղակի պետք է հետևել մեր արտաքին քաղաքականությանը (եթե այդպիսին կա)

Բիձա

31.08.2009, 18:21

Կարելի է: Եթե երեխեքդ սոված մեռնում են ու միակ փրկությունը մեկի քամակը մտնելն է, պետք է անել: Չէիր կարող երեխեքիդ պահել, չծնեիր: Ծնել ես, պիտի քաշես: Բնականաբար կոնկրետ ոչ մեկին չեմ ուղղում այս խոսքերը: Թող երբեք ոչ մեկի ընտանիքում նման անհրաժեշտություն չառաջանա:

Մի հարևան ունեինք, ուրիշ "լուծում" գտավ: Կախվեց:

Դաժան վերլուծության ես հասել One way ջան,սովից մեռնել, -երեխա չծնել, կախվել, փրկվել, քամակ մտնել::[
Էս աշխարհը շատ էլ լեն ու բոլ աշխարհ է, այն միայն հայերին է նեղ ու քամակային թվում, քանի որ մեր մտահորիզոնն է այդպիսին:
Եթե իրար քամակ մտնելուց բացի մենք այլ բանի էլ ընդունակ լինեինք, էն գլխից հայաստանը 3 քառակուսի սանտիմետր չէր լինի:
Եթե նույնիսկ հիմա էլ, ինչ որ հրաշքով թարգենք քամակ մտնելու հոգեբանությունը ու մտածենք աշխատանքով վաստակելու մասին ու էդ սկզբունքով ապրենք, ապա մեր վրա թարս նայող չի լինի:
Բայց դե մեր փոփոխվելու շանսն է քամակային, այ դրան ես լրիվ եմ համաձայն: :(

Տրիբուն

31.08.2009, 22:07

Եթե նույնիսկ հիմա էլ, ինչ որ հրաշքով թարգենք քամակ մտնելու հոգեբանությունը ու մտածենք աշխատանքով վաստակելու մասին ու էդ սկզբունքով ապրենք, ապա մեր վրա թարս նայող չի լինի:
Պրոբլեմը նրանում է, որ քամակ մտնելն ինքին համարվում է բարձր վարձատրվող աշխատանք, խրախուսվում է իշանությունների կողմից ամեն տեսակի բոնուսային համակարգերով: Ի լրումն, իշխանություններն էլ լավ օրինակ են ծառայում՝ ռուսի քամակը մտնելը արտաքին քաղաքականության նվաճում ու դիվանագիտական հաղթանակ ներկայացնելով, ու էլի վարձատրվելով:

Sandarameth

01.09.2009, 02:36

չեմ ընտրում որևէ տարբերակ..կարճ ստեղ կգրեմ-Իրան, Սիրիա, Լիբանան, Հնդկաստան, Ֆրանսիա, Լեհաստան, Բելառուսիա, Դանիա, Նորվեգիա, Շվեդիա, Վենեսուելա, Բրազիլիա, Կանադա, Հունաստան, Բուլղարիա

Amourchik

01.09.2009, 12:11

Չգիտեմ ու՞մ հետ կոնկրետ, բայց միայն Ռուսաստանի հետ նման հարաբերություններ ունենալով, ոչ միայն երկար չենք գնա, այլ կվերանանք, Ռուսաստանը նեղանում ա, որ իր փոքր «եղբայրները»իրեն դավաճանում են, բայց , երբ հավատարիմ են լինում,չասեմ, թե ինչպես ա վարվում նրանց, հետ, այդ իսկ պատճառով, ԱՄՆ-ն ու Եվրոմիությունը ինձ համար ամենաընդունելի տարբերակներն են

One_Way_Ticket

01.09.2009, 13:21

Amourchik

01.09.2009, 14:26

Amourchik

01.09.2009, 14:32

իրականում վիճակը բոլորովին տարբեր աայսպես կոչված Ռուսատանի ձեռքի տակ գտնվող երկրների և ԱՄՆ-ի, հարևան Վրաստանում կամաց-կամաց տեսնում են ԱՄՆ–ի և Ռուսաստանի տարբերությունը, վայ մենակ չասեք հա ՌՈւսաստանը, որ չլիներ բա եմնք ինչ էինք անելու, Ռուսաստանը հայերի սիրուն աչքերի համար չէ, որ սահմանին իր զորքն է տեղադրել, հա գիտեմ, որ մեզ բացի Ռուսաստանի ստրուկը լինելուց ուրիշ բան չի սպասվում, բայց օրինակ մի ժամանակ էլ վրացիներն էին սենց մտածում, ամեն ինչ փոխվեց այն ժամանակ, երբ իրենց նախագահական ընտրություններում հաղթեց ԱՄՆ-ի «մարդը», իսկ մեզ մոտ ամեն ինչ անփոփոխ է, ոնց եղել ենք ռուսների «մարդը», այնպես էլ կմնանաք:Ի դեպ ասեմ,որ վրացիները այլևս չեն դժգոհում, որ ԱՄն-ի ուղին են բռնել, ավելին նրանքց միայն հեռավորությունն է մտահոգում, բավական է նայենք, թե նախկին ԽՍՀՄ երկրներից քանիսն են ՌՈւսաստանի կողմը բռնել %քանիսը ԱՄՆ-ի, մի՞թե բոլորը հիմար են միայն մենք ենք խելոքները

Amourchik

01.09.2009, 14:35

Քվեարկել եմ - բոլորի հետ (Չինաստանի հետ տարբերակը չկար ցուցակում)

եթե ինձ մնար, ամբողջ ուժով էս տարբերակի օգտին քվեարկեի:D

Ambrosine

01.09.2009, 14:36

ու ինչի ենք հասնում եմենք Ռուսաստանի հետ ընկերանալուց
Հաս, ինչի են հասնում-ը հարաբերական ա: Մեր տարածքը, ընդհանրապես, տարածաշրջանը միշտ էլ մնալու է Ռուսաստանի ազդեցության գոտում, որովհետև դա Ռուսաստանի ազգային անվտանգության հարցն է, պետք եղավ, արյուն էլ կթափի, բայց կպահի: Այդպես էլ եղավ: ԱՄՆ-ի համար էական նշանակություն չունեն այս տարածքները, նրա խնդիրը միշտ Ռուսաստանին կոնֆլիկտային իրավիճակների մեջ պահելն է, նրա ազդեցության գոտում հակամարտություններ հրահրելը, որպեսզի ՌԴ-ն չդառնա իր գլխին ԽՍՀՄ: Ու, Հաս ջան, եթե Ռուսաստանը կգնա այդպիսի քայլերի, ապա ինչու՞ մենք էլ դուրս գանք նրա դեմ՝ վտանգի տակ դնելով նաև սեփական անվտանգությունը: ԱՄՆ-ը երբեք զորքեր չի մտցնի Հայաստան՝ պաշտպանելու համար հարևաններից;) Կցանկանա մտցնել այժմ՝ Իրանին միայն հարվածելու համար, բայց դա նույնպես մեր շահերից չի բխում: Չնայած հիմա Իրանում դեռ գաղափարական պայքար է մղում:think

ChildOfTheSky

01.09.2009, 14:43

նման պայմաններում Ռուսաստանը լավագույն տարբերակն է մեզ համար:

Քո ասած լավագույն տարբերակի պատճառով այսօր Հայաստանում տնտեսական անկումն օր օրի աճում է և շուտով կհասնի 20 տոկոսի, մինչդեռ արևմուտքն արդեն հաղթահարել է ճգնաժամի պիկը:
Քվեարկել եմ «Բոլոր երկրների հետ» տարբերակի օգտին: Սակայն հարցման տարբերակներն այնքան էլ լավ չեն ընտրված: Նախ, կարծում եմ, որ Եվրոմիություն ասելով պետք չէ առաջին հերթին Ֆրանսիա հասկանալ, տվյալ դեպքում պետք էր առանձին Եվրոմիություն և Ֆրանսիա դիտարկել:
Ես կառանձնացնեի մի քանի երկրներ, որոնց հետ Հայաստանը պետք է ունենա միութենական կարգի հարաբերություններ, դրանք են Վրաստանը և Ադրբեջանը: Համոզված եմ, որ հարավկովկասյան 3 պետությունների միությունը ապագայում տարածաշրջանում հզոր ուժ է լինելու:

One_Way_Ticket

01.09.2009, 14:49

Օգոստոսյան պատերազմի ժամանակ մի անգամ նայեցի CNN-ով ուղիղ եթերում Սահակաշվիլիի խոսակցությունը ինչ-որ ամերիկացի լրագրողի թե պաշտոնյայի հետ, չէի ճանաչում: Ասեմ ձեզ, այդ աստիճան քամակ մտնել ես չէի տեսել, մենք որ էդքան բողոքում ենք, մեզ երբեք նման բան թույլ չենք տվել:

One_Way_Ticket

01.09.2009, 14:52

Քո ասած լավագույն տարբերակի պատճառով այսօր Հայաստանում տնտեսական անկումն օր օրի աճում է և շուտով կհասնի 20 տոկոսի, մինչդեռ արևմուտքն արդեն հաղթահարել է ճգնաժամի պիկը:
Լավ արտահայտություն է` արևմուտքը: Արևմուտք լինելն ու արևմուտքի ազդեցության տակ լինելը տարբեր բաներ են: Շատ տարբեր: Ուկրաինայում գրիվնայի կուրսը դոլլարի նկատմամբ 5-ից 8 էր հասել: Վերջին նոր տարուն այնտեղ էի, ում հարցնում էի "ո՞նց եք", ասում էր "դե կրիզիս էլի, ոնց պիտի լինենք":

Ambrosine

01.09.2009, 15:00

Ես կառանձնացնեի մի քանի երկրներ, որոնց հետ Հայաստանը պետք է ունենա միութենական կարգի հարաբերություններ, դրանք են Վրաստանը և Ադրբեջանը: Համոզված եմ, որ հարավկովկասյան 3 պետությունների միությունը ապագայում տարածաշրջանում հզոր ուժ է լինելու:
Երբեք :) Նման բան ուղղակի անհնար է: Նախ՝ 3 հանրապետություններն էլ միմյանց հետ կոնֆլիկտներ ունեն, էլ չասեմ Ղարաբաղյան հակամարտությունը: Եվ հետո՝ նրանց վարած արտաքին քաղաքական կուրսերի տարբերությունը: Ադրբեջանը, այժմ նաև Վրաստանը ընդգծված հակառուսական դիրքորոշում ունեն, միտված են դեպի Արևմուտք և Թուրքիա: Հայաստանը ուղղված է դեպի Ռուսաստան: Ու դա մեր ընտրությամբ չի եղել, հասկացեք վերջապես, մենք ռուսի ոտքի համարը մեր շորերի վրա չենք սիրել, մենք ապահովությունն ենք ընտրել:

Քարոզչության զոհ եք դարձել. Թուրքիան է ամենից շատ շահագրգռված Անդրկովկասի պետություններին միավորել՝ իր հովանու ներքո: Բայց մի մոռացեք, որ այդպիսի միության օրինակ մենք արդեն ունենք՝ Անդրկովկասյան դաշնակցային ռամկավար հանրապետությունը: Սրա իմաստ ո՞րն էր: Այն էր, որ Անդրկովկասը անջատվեց Ռուսաստանից, և Թուրքիան սկսեց իր գործը:

Որ ծավալվեմ, շատ կծավալվեմ, բայց էսպիսի դիրքորոշում պետք չի ունենալ, դա շատ վտանգավոր է մեզ համար:

ChildOfTheSky

01.09.2009, 15:05

Լավ արտահայտություն է` արևմուտքը: Արևմուտք լինելն ու արևմուտքի ազդեցության տակ լինելը տարբեր բաներ են: Շատ տարբեր: Ուկրաինայում գրիվնայի կուրսը դոլլարի նկատմամբ 5-ից 8 էր հասել: Վերջին նոր տարուն այնտեղ էի, ում հարցնում էի "ո՞նց եք", ասում էր "դե կրիզիս էլի, ոնց պիտի լինենք":

Ռուսաստանում էլ 24-ից 32 ա հասել: Հայաստանում էլ 300-ից 370: Բայց թե Ուկրաինան ինչ կապ ունի արևմուտքի հետ, ես չհասկացա: Ուկրաինան նույնպես մեզ նման մեծ կախում ունի Ռուսաստանի տնտեսությունից: Պարզապես Հայաստանի տնտեսությունը ոչ թե մեծ կախում ունի, այլ հանդիսանում է Ռուսաստանի տնտեսության մի մասը:

ChildOfTheSky

01.09.2009, 15:11

Երբեք :) Նման բան ուղղակի անհնար է: Նախ՝ 3 հանրապետություններն էլ միմյանց հետ կոնֆլիկտներ ունեն, էլ չասեմ Ղարաբաղյան հակամարտությունը: Եվ հետո՝ նրանց վարած արտաքին քաղաքական կուրսերի տարբերությունը: Ադրբեջանը, այժմ նաև Վրաստանը ընդգծված հակառուսական դիրքորոշում ունեն, միտված են դեպի Արևմուտք և Թուրքիա: Հայաստանը ուղղված է դեպի Ռուսաստան: Ու դա մեր ընտրությամբ չի եղել, հասկացեք վերջապես, մենք ռուսի ոտքի համարը մեր շորերի վրա չենք սիրել, մենք ապահովությունն ենք ընտրել:

Քարոզչության զոհ եք դարձել. Թուրքիան է ամենից շատ շահագրգռված Անդրկովկասի պետություններին միավորել՝ իր հովանու ներքո: Բայց մի մոռացեք, որ այդպիսի միության օրինակ մենք արդեն ունենք՝ Անդրկովկասյան դաշնակցային ռամկավար հանրապետությունը: Սրա իմաստ ո՞րն էր: Այն էր, որ Անդրկովկասը անջատվեց Ռուսաստանից, և Թուրքիան սկսեց իր գործը:

Որ ծավալվեմ, շատ կծավալվեմ, բայց էսպիսի դիրքորոշում պետք չի ունենալ, դա շատ վտանգավոր է մեզ համար:
Աստղ ջան, ես չասեցի վաղը չէ մյուս օրը միավորվենք: Բոլոր կոնֆլիկտներն էլ ժամանակի ընթացքում հարթվելու ու մոռացվելու են: Գերմանիան ու Ռուսաստանը էսօր հսկայական ապրանքաշրջանառություն ունեն:
Իսկ Հայաստան,Ադրբեջան,Վրաստան միությունն առաջին հերթին Թուրքիային, Ռուսաստանին ու Իրանին է թուլացնում տարածաշրջանում: Իսկ Անդրֆեդերացիան փլվեց, որովհետև ստեղծվել էր հապշտապ ու ոչ ճիշտ պահին: Սակայն իմ ասած միությունը ֆեդերատիվ պետության տիպը չէ, ես խոսում Եվրոմիության օրինակի մասին:

Ambrosine

01.09.2009, 15:18

Աստղ ջան, ես չասեցի վաղը չէ մյուս օրը միավորվենք: Բոլոր կոնֆլիկտներն էլ ժամանակի ընթացքում հարթվելու ու մոռացվելու են: Գերմանիան ու Ռուսաստանը էսօր հսկայական ապրանքաշրջանառություն ունեն:
Իսկ Հայաստան,Ադրբեջան,Վրաստան միությունն առաջին հերթին Թուրքիային, Ռուսաստանին ու Իրանին է թուլացնում տարածաշրջանում: Իսկ Անդրֆեդերացիան փլվեց, որովհետև ստեղծվել էր հապշտապ ու ոչ ճիշտ պահին: Սակայն իմ ասած միությունը ֆեդերատիվ պետության տիպը չէ, ես խոսում Եվրոմիության օրինակի մասին:
Հովո ջան, կոնֆլիկտների հարթման օրը դու տեսնու՞մ ես, ես՝ ոչ;)
Ես էլ գտնում եմ, որ այդ միությունը չի կարող որևէ կերպ թուլացնել քո նշած երկրներին. որովհետև դեռ մի բան էլ բարձրացնելու է Թուրքիայի դերը, մի մոռացիր, որ հենց Թուրքիան է և այն ժամանակ, և այժմ Կովկասյան ընտանիքի ստեղծման գաղափարի հեղինակը: Ադրբեջանը ինչքան էլ խռոված երեխայի պես իրեն պահի այս կամ այն հարցում, վերջիվերջո վերադառնալու է իր մեծ եղբոր մոտ: Իսկ Վրաստանը երբեք չի հրաժարվի Թուրքիայի հետ համագործակցելուց, նրան ձեռնտու էլ չէ Թուրքիային թուլացնել, որովհետև ինչ-որ տեղ իր համար թիկունք է: Մեր մասին էլ չեմ խոսում. մենք ազգային անվտանգությունը, ազգային շահերը խառնում ենք ստրկանալու հետ: Ոչ թե պետք է ռուսի ստրուկը լինել, այլ՝ գործընկերը, դաշնակիցը... այս հարցն է, որ հարթել է պետք: Թե չէ ով էլ Հայաստանում գա իշխանության, ինչ կուրս էլ որդեգրի, միևնույն է, այն լինելու է ռուսամետ;)

One_Way_Ticket

01.09.2009, 15:29

Ռուսաստանում էլ 24-ից 32 ա հասել: Հայաստանում էլ 300-ից 370: Բայց թե Ուկրաինան ինչ կապ ունի արևմուտքի հետ, ես չհասկացա: Ուկրաինան նույնպես մեզ նման մեծ կախում ունի Ռուսաստանի տնտեսությունից: Պարզապես Հայաստանի տնտեսությունը ոչ թե մեծ կախում ունի, այլ հանդիսանում է Ռուսաստանի տնտեսության մի մասը:
Այն կապն ունի, ինչ կապ որ դուք եք ուզում ունենա Հայաստանը` արևմտամետ իշխանություն ունի:

ChildOfTheSky

01.09.2009, 15:33

Այն կապն ունի, ինչ կապ որ դուք եք ուզում ունենա Հայաստանը` արևմտամետ իշխանություն ունի:

Մենք տենց բան ե՞րբ ենք ասել :) մենք ուզում ենք , որ Հայաստանը ժողովրդավարական իշխանություն ունենա, բայց էտ արդեն էս թեմայից չի:

One_Way_Ticket

01.09.2009, 15:37

Պատկերացրու Ուկրաինան էլ, ընդամենը ուզում էր ժողովրդավարական իշխանություն ունենալ: Ընդհանրապես, Ամերիկան միշտ պատրաստ է օգնել դաժան Ռուսաստանից տուժված խեղճ երկրներին ժողովրդավարություն հաստատել :D

ChildOfTheSky

01.09.2009, 15:38

ուֆֆ , լավ , հանձնվում եմ , կրեցիք

Ambrosine

01.09.2009, 15:40

ուֆֆ , լավ , հանձնվում եմ , կրեցիք
Չէ, Հովո ջան, ոչ դու հանձնվի, ոչ էլ մենք կրենք;) Ընդամենը փոխանակվում ենք տեսակետներով

Հայկօ

01.09.2009, 18:35

Ու ինչի՞ հասան նախկին ԽՍՀՄ երկրները, որոնք ընկերացան Ամերիկայի հետ: Լատվիայում տրաքած վիճակ է, տնտեսությունը զրոյի է հասել, նույն ճանապարհով է գնում Ուկրաինան (բայց ուկրաինացիք ավելի խելացի են, արդեն հասկացել են իրենց սխալը, կամաց-կամաց կվերականգնեն հարաբերությունները Ռուսաստանի հետ): Իսկ մեզ համար այսօր Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները փչացնելը ինքնասպանության է հավասար: Ներկայիս քամակ մտած վիճակը իհարկե հաճելի չէ, բայց ուրիշ ձև չէր էլ կարող լինել, այդպիսին ենք մենք հայերս: Ու ճիշտ է ասում Բիձան, մեր փոփոխվելու շանսն էլ քամակային է: Եվ նման պայմաններում Ռուսաստանը լավագույն տարբերակն է մեզ համար:

Միակը լավագույնի հետ մի շփոթիր :): Ես բոլոր վերջույթներով կողմ եմ ռուսական ազդեցությունից ազատվելուն, սակայն հստակ հասկանում եմ, որ հիմա դա հնարավոր չէ, այսինքն՝ պետք է փորձել գոնե հնարավորինս թուլանալ ու հաճույք ստանալ: Ամեն դեպքում՝ եթե գա մի ժամանակ, երբ մեզ հնարավորություն ընձեռնվի դուրս գալու Ռուսաստանի բլոկից ու անցավ (սա շատ կարևոր է) մտնելու ԱՄՆ-ի բլոկը, ես այդ տարբերակին կողմ կլինեմ: Պարզապես Ռուսաստանին հիմա այլընտրանք չկա, դրա համար էլ մեր գլխին Ռուսաստանն է:

Բիձա

01.09.2009, 19:49

Ադրբեջանը ինչքան էլ խռոված երեխայի պես իրեն պահի այս կամ այն հարցում, վերջիվերջո վերադառնալու է իր մեծ եղբոր մոտ: Իսկ Վրաստանը երբեք չի հրաժարվի Թուրքիայի հետ համագործակցելուց, նրան ձեռնտու էլ չէ Թուրքիային թուլացնել, որովհետև ինչ-որ տեղ իր համար թիկունք է: Մեր մասին էլ չեմ խոսում. մենք ազգային անվտանգությունը, ազգային շահերը խառնում ենք ստրկանալու հետ: Ոչ թե պետք է ռուսի ստրուկը լինել, այլ՝ գործընկերը, դաշնակիցը... այս հարցն է, որ հարթել է պետք: Թե չէ ով էլ Հայաստանում գա իշխանության, ինչ կուրս էլ որդեգրի, միևնույն է, այն լինելու է ռուսամետ;)
Աստղ, քո նշածը հենց մինչև հիմա տարվող տրադիցիոն հայկական քաղաքականությունն է / +/- -ը չհաշված/, որը հիմնված է այն ելակետային տրամաբանության վրա, որ Հայաստանն ու Ռուսաստանը զուգահեռ կամ նույնիսկ համընկնող շահեր ունեն:
Ընդունված կարծիք կա,
1-որ Հայաստանը Թուրքիային անջատում է Թուրանից և որ Հայաստանը այդ առումով Թուրքիայի կոկորդում նստած ոսկոր է: / մեզ համար իբր վատ վիճակ է/
2-որ Ռուսաստանը առավել քան Հայաստանը ևս Թուրանի դեմ կանգնած ուժ է, քանի որ Թուրանի տարածքը ի վերջո ներառում է նաև Սիբիրը: /մեզ համար իբր վատ վիճակ է/
3-որ Ռուսաստանը որպես ռեգիոնալ գերիշխող ուժ միշտ էլ ձգտելու է պահել Անդրկովկասը իր ազդեցության ոլորտում: /մեզ համար իբր վատ վիճակ է/
4-որ Վրաստանի և Ադրբեջանի հետ ունեցած հակասությունների պատճառով, Հայաստանը բնականորեն Ռուսաստանի դաշնակիցն է, /մեզ համար իբր վատ վիճակ է/,
Այս բոլոր կետերի սթափ վերլուծելու դեպքում կարելի կլիներ տեսնել, որ իրականում հակառակն է, մենք ենք բազմաթիվ հարցերում դրության իրական տերերը: :ok
Եթե պարզագույն քաղաքական դիրքերում մենք մեր շահերը ու հնարավորությունները չենք տեսնում ու գերվածի հոգեբանությամբ միշտ կանգնած ենք գերեվարողի կողքին, ինքներս մեզ որպես սուբյեկտ, ինյքնուրույն շահի տեր չենք պատկերացնում, ինչու պետք է ռուսները կամ մյուսներն մեզ այլ կերպ դիտեն՞:
Ասում ես ռուսների գործընկերը լինենք:
Ինչ օբյեկտիվ հիմքերի վրա, ինչու՞:
1- Ռուսաստանը Հայաստանին վաղուց է օգտագործում որպես մանրադրամ ավելի մեծ խաղերի մեջ: Սա բոլորս ենք ընդունում: Որպեսզի այդ խաղին լրջություն հաղորդեն նրանք իրենց կորած պարտքի փոխարեն հենց էնպես վերցրել են մի քանի անտեր գործարան, նաև իրենց փչացած տանկերն են թողել Հայաստանում որպես ուտիլի երկաթ, որ միջազգային սկանդալների դեպքում ասեն, թե մեր ունեցվածքն ենք պաշտպանում:
2-Թե ռեգիոնալ, թե հեռակա ուժերը Հայաստանը դիտարկում են զուտ որպես տարածք, որովհետև որպես ինքնուրույն պետական միավոր, որպես իր հողի համար կռվող, պայքարող ազգ, բազմիցս ցույց ենք տվել մեր սնանկությունը: Եթե ինչ որ հրաշքով, կամ մեծ արյան գնով հաղթել ենք էլ կռվի դաշտում, ապա խայտառակ պարտվել ենք դիվանագիտական ելքերում:
3-Հայաստանը Ռուսաստանի հետ չունի ցամաքային սահման, հետևաբար ցանկացած ռազմական օգնություն, ամենափոքր իսկ միջազգային ելևէջների դեպքում, կդառնա անհնարին:
Պատմական խառը մոմենտներում, քանի որ ամեն մեկս էլ մտածել է ինքնուրույն -մուղամով փրկվելու մասին, միշտ էլ գտնվել է ինչ որ մի գեղցի, որը վերցրել է իշխանությունը, և դարձել մեր գլխի սեփական պատուհասը: Դե եթե սեփական պատուհասը միշտ էլ առկա է, ապա հիմար կլինեն դրսերում եթե չօգտվեն դրանից: Ու դա էլ միշտ արել են: Մեր ներքին պատուհասը դա մեր ստանդարտն է: Մեր զառը ոնց էլ գցենք, պատուհաս է կանգնելու, որովհետև մտածելակերպի պրոբլեմներ ունենք:
Ելնելով ասվածից ես եզրակացնում եմ, որ ռուսների հետ գործընկեր լինելու քաղաքական հիմքեր չկան, նույնիսկ տեսականորեն է դա անհնար, չհաշված որ կոպիտ սխալ է:
4- Ինչու՞
Էդ ռուսներն ինչ ունեն ուրիշներից առավել, որ հենց իրենց հետ գործընկեր լինենք՞: Իրենց ինքնաթիռները մեկ ու մեջ են վայրեջք կատարում կամ գետնից բարձրանում:
20 տարի է անցել Սովետի ավարտից, բայց դեռ օղու շիշը գրկած են ման գալիս ու տղամարդիկ էլ ընդամենը 56 տարվա կյանք ունեն: Իրենց աննման սամբիստ վարչապետը ձեռքի ժամացույցով գետում գեղավարի լողալով աշխարհին է շարունակում ապշեցնել:
Կգտնվի գոնէ մի ասպարեզ, որտեղ ռուսները աշխարհի պոչում չլինեն՞: Եթե մեր նպատակն է էդ հետամնացների գործընկեր մնալը, ապա պետք է նաև հարմարվել այն մտքի հետ, որ Հայաստանում էլ դրության տերը մնալու են նույն գեղցիները: Հետևաբար գործընկեր Ռուսաստանը ավտոմատ նշանակում է ֆորպոստ Հայաստան և արյունարբու տեղական իշխանություն:
Ինչ ասեմ, խոսակցությունը շատ երկար է: Ասեմ միայն, որ իրականում մենք հոյակապ դիրք ունենք և ինքներս պետք է մեր քարտերը խաղացնենք, այլ ոչ թե ռուսները:
Մեր դիրքում մեկ ուրիշը հիմա ռուսներին վաղուց էր լացացրել: :angry
Պապուասի մակարդակ ունենք, բայց զարմանալիորեն ես տարածքում ենք հայտնվել ու դարձել շարունական ողբի աղբյուր::angry
Ամբողջ աշխարհի հայությունը մթագնած աչքերով դեմ է մեղրու տարբերակին: Բայց կան բազմաթիվ նյուանսներ, որոնց շնորհիվ կարելի է ռուսական լուծն էլ թոթոփել ու հարևանների հետ էլ գործերը դասավորել:
Կարելի է ոչ թե Թուրքիայի հետ ֆուտբոլ խաղալ, այլ եռակողմ /նույինսկ քառակողմ/ պայմանագրով մի լուրջ ասիմետրիկ զիջման դիմաց Մեղրիով ասենք օդային կամ թունելային նախիջևան-ադրբեջան ճանապարհ կառուցել: Գումարած զիջմանը նույնանման ճանապարհ էլ կարելի կլինի կառուցել նախիջևանի լեզվակում Հայաստանից -Իրան: Տրուբա ու ելեկտրագծեր ու գնացքի գծեր էլ կարելի է գցել /վերականգնել/ հենց նույն հատվածում: Ղարս-Գյումրի- և Հայաստան- Նախիջևան-Իրան-Մեղրի Ադրբեջան երկաթգծերով դեռ ցարն է Հայաստանը դարձրած եղել երկաթուղային ռեգիոնալ խաչմերուկ:
Միայն հայկական քաղաքական տկարամտությունը կարող էր այս ամենը փոխանակել ռուսական ֆորպոստության հետ::angry
Այս ջրի երեսին եղած և այլ բազմաթիվ նման քայլերով է հնարավոր հավերժ ռուսի քամակը մտած ֆորպոստ թշնամուց դառնալ Թուրքիայի ու Ադրբեջանի բազար անող գործընկեր:
Եթե box-ից դուրս մտածելակերպ լինի, բոլոր հարցերն էլ լուծելի են: բայց հենց դա է անհնար::angry
Խոսում են տեսլական անդրկովկասյան միության մասին: Չլնող բան է դա, բայց որպես սուբյեկտ խաղալով ռեգիոնում համագործակցելը այլընտրանք չունի: Մենք այլ պետության հետ ընկերություն անելու խնդիր չունենք, մանկապարտեզում չենք- հարևանների հետ է պետք հարցերը լուծել, այլ ոչ թե յոթ սարի ետևում ոռնացող սատկող գայլերի :ok

Amourchik

01.09.2009, 20:01

ես մի անգամ որոշեցի էս բաժնում մի բան գրել, էն էլ փոշմանեցի, հա դուք ճիշտ եք, բան չունեմ ասելու, բայց մեկա իմ կարժիքը չեմ փոխելու, ժամանակն էլ ամեն ինչ կդինի իր տեղը, այն ժամանակ կերևա, թե մեզանից ով էր ճիշտ և ով սխալ;)

hayterrorist

15.09.2009, 21:07

Իմ կարծիքով Հայաստանը հույսը պետք է դնի իր վրա քանի որ բոլոր երկրները իրենց շահն են հետապնդում

ranchpar

24.09.2009, 03:00

բոլորն ել սրիկա են....մենք մեր հույսը մեզ վրա պետք է դնենք...միայն այդպես կփրկվենք....

dvgray

24.09.2009, 04:51

Հայաստանը այսօր իրավամբ կանգնած է Ռուսաստանի ու անձամբ ընգեր Պուտինիկայի տակ:
…
հա, բայց հարցը այն էր, թե ում կողաքին է՞: Հայաստանը այսօր մոտենում է ու բրթբրթելով իր տեղն է նվաճում արևի տակ, այսինքն Թուրքմենիայի ու Տաջիկստանի կողքին, հեռահար նպատակ ունենալով հաստատուն թռիչք մը անել ու կանգնել Հյուսիասյին Կորայի կողքին:

Մեղապարտ

24.09.2009, 05:55

Քվեարկել եմ բոլորի հետ սակայն առաջնություն տալիս եմ
Իսրաելին և արաբական աշխարհին: Մնացած մանր մունոր երկրնե են և ժողովուրդներ:

Mephistopheles

24.09.2009, 07:07

Քվեարկել եմ բոլորի հետ սակայն առաջնություն տալիս եմ
Իսրաելին և արաբական աշխարհին: Մնացած մանր մունոր երկրնե են և ժողովուրդներ:

դու էլ հո չասիր

Elmo

26.09.2009, 10:40

Մոդերատորական: Թեմայց դուրս գրառումներ ջնջվել են:

Հարդ

26.09.2009, 10:46

Ես գտնում եմ, որ Իրանն է այն երկիրը, որն այսօր ամենաշատն է Հայաստանի լավն ուզում, դրա համար Իրան: Չնայած Ռուսաստանն էլ ոչինչ, բայց ռուսներին էտքան չեմ հավատում, Ամերիկաի մասին խոսք չկա:

Norton

26.09.2009, 10:49

միանշանակ Տանզանիա

Mephistopheles

26.09.2009, 11:21

Հայի ամենլավ բարեկամը ախպարն ա… ու միակ երկիրը Սփյուռքն ա որի կողքին Հայաստանը կարող է կանգնել