Դիտել ողջ տարբերակը : Հոգեբանական և տեղեկատվական պատերազմներ
Չե՞ք կարծում, որ այս բնագավառում արդեն շատ ենք զիջում մեր դիրքերը՝ ի պատասխան ադրբեջանական և թուրքական տեղեկատվական հիստերիային: Բանը հասել է նրան, որ, օրինակ, արտասահմանում ապրող շատ հայ երիտասարդներ վստահ են, որ մեր բանակը անհույս հետ է մնացել ադրբեջանականից: Կամ, արդեն քանի անգամ մեր ԶԼՄ-րը հեշտությամբ "ուտում են թուրքական կտերը"՝ անբարենպաստ և ստահոդ տեղեկատվությունները թութակի պես կրկնելով իրենց պարբերականներում:
Իսկ, օրինակ, հարևան թեմայում նշված տիպի փաստերը /սերժանտի հանձնվելը մեր բանակին/ մերոնք չեն կարողանում օգտագործել առավելագույնս… Չէ՞ որ այդպիսի բաներին ճիշտ ուղղություն տալով` կարելի է լրջորեն ցնցել հակառակորդի շարքերը՝ հոգեբանորեն ճնշելով և ազդելով նրանց բանակի հոգեկան-մարտական վիճակի վրա:
Իսկ հոգեբանական պատերազմը արդեն վաղուց կիրառվող կոնցեպցիա է ռազմական գործում, որի նպատակն է կեղծ պանիկա տարածել, խառնաշփոթ մտցնել, ապակողմնորոշել հակառակորդին, դրա բնակչությանն ու հասարակական շերտերին՝ առաջացնելով դժգոհություններ, անկարգություններ, անվստահություն սեփական կառավարության նկատմամբ… Հիմնական գործիքներն են՝ սուտը, ապատեղեկատվությունը, շանտաժը, սպառնալիքները, գաղափարական դիվերսիաները և այլն:
Քանի՞ անգամ են դրսում ապրող մեր հայրենակիցները լսել, որ վերջերս Արցախում երեք հայ զինծառայողներ են դժգոհությունից ճարահատյալ հանձնվել ադրբեջանական ուժերին, և քանի՞ անգամ, որ նրանք իսկապես մոլորվել են և նրանց՝ ծառայությունից գոհ լինելու փաստը հաստատել են և՛ իրենց ծնողները, և՛ մյուս զինծառայողները: Իսկ զորամասը, որտեղ նրանք են ծառայել քանի՞ անգամ ցույց տվեցին մեզ՝ որպես հերքում ադրբեջանական կողմի տարածած լուրերին, թե անմարդկային պայմաններում են ծառայում մերոնք: Ես տեսել եմ այդ հաղորդումը, որտեղ մինչև մանրուքները ցույց տվեցին այդ զորամասը, որտեղ ամեն ինչ նորմալ էր: Բայց դա պատահականություն էր, որ ստացվեց, և ես տեսա: Ախր, վտանգավոր սերմեր են ցանում մեր հայրենակիցների մտածողության մեջ, իսկ համակարգային պայքար, սեփական տեղեկատվական միջավայրի հստակ կազմակերպված պաշտպանություն չկա:
Չե՞ք կարծում, որ այս բնագավառում արդեն շատ ենք զիջում մեր դիրքերը՝ ի պատասխան ադրբեջանական և թուրքական տեղեկատվական հիստերիային:
ճիշտ ես ասում
Ժամանակն է որ Սերոժենք էլ ընկնեն հիստերիայի մեջ:
ճիշտ ես ասում
Ժամանակն է որ Սերոժենք էլ ընկնեն հիստերիայի մեջ:
Դա միանշանակ:
Բայց Սե՞րժն ա մեղավոր, որ մեր լրագրողները իրենց անտաղանդության պատճառով, առաջնային տեղեկատվություն հայթայթելու փոխարեն երկրորդային, այն էլ սուտ տեղեկատվության քոփի-փեսթով են զբաղված:
Վերջին դեպքը, երբ մերոնք թուրք-ադրբեջանական ԶԼՄ-րի տարածած այն սուտ լուրը, թե Իսրայելի Կնեսետը օրակարգ չի մտցրել Ցեղասպանության հարցը, ինչը, իրականում, տրամագծորեն հակառակն էր. հարցն անցել էր օրակարգ: Իսկ "Երկիր Մեդիա" հեռուստաընկերությունը ընդունումից երկու ժամ անց հայտնել էր այդ լուրը, սակայն հաջորդ օրը պարզվեց, որ "Երկիր Մեդիայի" ոչ ոք չի լսել:
Ուրեմն, վիրտուալ հակառակորդի սադրիչները հայերի մի քանի մասսայական ինտերնետ-ֆորումներում, հայերի դիմակով, սադրիչ և ապակողմնորոշող տեղեկություններ են տարածում կասկածներ հարուցող հարցադրումներ անում և այլն: Լինելով մի քանի այլ ֆորումների մասնակից՝ վերջերս այդպիսի մեկին "ռաստ" եկա: Լավ հասկանում էի, որ պատասխանելով տրվում եմ սադրանքին և մի քանի ժամից մոդերատորը կհեռացնի դրան, սակայն 30 000-ից ավելի անդամ ունեցող ֆորումում ընդամենը կես ժամում մոտ 200 հոգի ընթերցել էր դրա գրառումները, մի 5-10-ն էլ, հավատալով դրա ոսքերին /հիմնականում օտարաբնակ հայեր/, արդեն հետաքրքրվում էին նյութով, բողոքում մեր կառավարությունից, բանակից, ամեն-ամեն ինչից ու սենց պարտվողական տրամադրություններ: Ստիպված եղա սրա հետ մոտ 40 րոպե զուբ զա զուբ քյալլա տվեցի, մինչև ինձ միացան տեղաբնակ ևս մի քանի հայեր և վերջապես սրա դիմակը պատռեցինք` ի տես բոլորի: Մի քանի ժամից նա արդեն հեռացվել էր, բայց տես ուր կարար հասներ, եթե զգոնություն չլիներ: Իսկ մի հետազոտությամբ վատ լուր ստացած մի անձը շատ կարճ ժամանակ անց այն հաղորդում է 30-40 հոգու: Եզրակացությունները թողնում եմ բոլորիս:
Ու սա հլա ֆորումների մակարդակով, էլ չեմ ասում մեծ լսարան ունեցող հանդեսներում փողով խցկվող հակահայկական հոդվածները, սադրիչ հրապարակումները, պետական հովանավորությամբ ստեղծվող և տարածվող գրքերը, արհեստակա հիստերիան և այլն:
Մի բան էլ, տեսե'ք Day.az-ը և այլ ադրբեջանական ԶԼՄ-ր ինչպես են ամենայն ուշադրությամբ հետևում հայկական լրահոսին և ամուր կառչում մեր ներքին իրականության բացասական, ոչ պատվաբեր դեպքերից, լուրերից, որոնք հետո ակտիվորեն ճոխացնում, քննարկում և տարածում են: Ընդհանրապես վերը նշած ադրբեջանական կայքը պետական հզոր ինֆորմացիոն հրետանի է` շատ լավ կազմակերպված, մեծ լսարանով, հստակ խնդիրներով և նպատակներով:
Ամենահզոր հայկական նմանատիպ կայքը` www.panarmenian.net-ը համադրության գրեթե բոլոր ցուցանիշներով մի քանի անգամ հետ է դրանից:
Նույնն է վիճակը որոնողական համակարգերում: Վիճահարույց հարցերով ռուսերենով որոնումներ անելիս` ադրբեջանական կայքերը գրեթե միշտ ավելի բարձր են լինում:
Ambrosine
12.05.2009, 23:41
Բայց Սե՞րժն ա մեղավոր, որ մեր լրագրողները իրենց անտաղանդության պատճառով, առաջնային տեղեկատվություն հայթայթելու փոխարեն երկրորդային, այն էլ սուտ տեղեկատվության քոփի-փեսթով են զբաղված:
էնքանով ա մեղավոր, որ հանրայինին, օրինակ, հատկացված գումարը հավասար էր ամբողջ ակադեմիական շրջանին տրամադրված գումարից /մտնում են ՀՀ-ի գրեթե բոլոր գիտական հիմնարկները/: Եվ ոչ մի դրական արդյունք էլ չկա հանրայինից, միայն քարոզարշավ
մեղավոր է, որ չունենք վերլուծական կենտրոն, մեղավոր է, որ այսօր լրագրողը զբաղված է իրեն գովազդելով, իշխանական մեքենային յուր ստրկությունը ապացուցելով...
Մասամբ համամիտ եմ, բայց տարրական լրագրողական գիտելիքների առկայության պահանջով ես Սերժին չեմ դիմում, Սերժը թող ինստիտուտների, կառույցների կազմակերպչական հարցերով զբաղվի, վերջապես` իրոք միայն ֆինանսական միջոցների սղությամբ հարցը փակվում է, այլ լուծումներ չկան? ինչ կարելի է անել?
Առաջարկե'ք, խնդրեմ, զրուցենք:
Ambrosine
12.05.2009, 23:54
Մասամբ համամիտ եմ, բայց տարրական լրագրողական գիտելիքների առկայության պահանջով ես Սերժին չեմ դիմում, Սերժը թող ինստիտուտների, կառույցների կազմակերպչական հարցերով զբաղվի, վերջապես` իրոք միայն ֆինանսական միջոցների սղությամբ հարցը փակվում է, այլ լուծումներ չկան? ինչ կարելի է անել?
Առաջարկե'ք, խնդրեմ, զրուցենք:
հենց դա եմ ասում, որ այդքան ֆինանսական օժանդակություն է ստանում հանրայինը, բայց օգուտ չկա... իսկ իրենք պետք է ունենային համապատասխան կենտրոններ, որոնք էլ պիտի համագործակցեին տարբեր կառույցների հետ՝ տեղեկատվական ասպարեզում հակահարված տալու համար: Այսինքն՝ դա լինելու էր ոչ պաշտոնական կամ թեկուզ պաշտոնական մակարդակի
ես առաջարկում եմ հետևյալը. կազմակերպել ինչ-որ հանձնախումբ կամ գուցե հատուկ կենտրոն՝ այս տիպի պատերազմներում չջախջախվելու համար: Իսկ մենք շատ հարցերում ենք պարտություն կրել. հետո էլ որ չեն գալիս ու հայտարարում՝ բարոյական հաղթանակ :[
մի դրվագ ասեմ. 96-97 թթ-ից, եթե չեմ սխալվում, Արդբեջանը նոր սկսեց լուրեր տարածել Խոջալուի այսպես կոչված <<ցեղասպանության>> մասին: Հայերը, պաշտպանության նախարարությունում ունենալով նույնիսկ տեսաերիզներ, որոնցով շատ հեշտությամբ կարող էին հերքել այդ ստերը, չեն էլ փորձել ու հիմա էլ չեն փորձում իրենց արդարացիությունը ապացուցել
Լավ թեմա է, անհրաժեշտագույն պայքարի միջոց, թերևս՝ առաջնայինը:
Սահակաշվիլու պատերազմը հիշեք՝ ով շուտ իր լուրը հասցնի, գրեթե հաղթողն է:
Մենք շատ շատ ետ ենք այդ ասպարեզում: Հենց բոլոր հայկական ֆորումները պետք է պրոպագանդայով զբաղվեն:
Բայց համամիտ եմ, որ այն մաշտաբը, որը պայքար կարելի է անվանել, միայն պետության խրախուսմամբ է հնարավոր: Հրաման պիտի տրվի այն լրագրողին՝ огонь из всех пушек, քրքրել մանրագույն նյութը, ոչ թե հպարտ (մենք հո հիստերիկ չենք...)կամ անհավես (մի բան էր ասեցին, հո ամեն հաչոցին չենք պատասխանելու...)անցնել կողքով:
Նաև հատուկ, լավ վճառվող մասնագետների ձեռքը պիտի խառնվի գործին:
այս տիպի պատերազմներում չջախջախվելու համար: Այդ պատերազմները միշտ ու անընդհատ են:Անդադար զգոնություն է պետք՝ տարբեր ուղղություններով: Յեքա ՑՌՈՒ:
Լավ թեմա է, անհրաժեշտագույն պայքարի միջոց, թերևս՝ առաջնայինը:
Սահակաշվիլու պատերազմը հիշեք՝ ով շուտ իր լուրը հասցնի, գրեթե հաղթողն է:
Մենք շատ շատ ետ ենք այդ ասպարեզում: Հենց բոլոր հայկական ֆորումները պետք է պրոպագանդայով զբաղվեն:
Բայց համամիտ եմ, որ այն մաշտաբը, որը պայքար կարելի է անվանել, միայն պետության խրախուսմամբ է հնարավոր: Հրաման պիտի տրվի այն լրագրողին՝ огонь из всех пушек, քրքրել մանրագույն նյութը, ոչ թե հպարտ (մենք հո հիստերիկ չենք...)կամ անհավես (մի բան էր ասեցին, հո ամեն հաչոցին չենք պատասխանելու...)անցնել կողքով:
Նաև հատուկ, լավ վճառվող մասնագետների ձեռքը պիտի խառնվի գործին:
Այդ պատերազմները միշտ ու անընդհատ են:Անդադար զգոնություն է պետք՝ տարբեր ուղղություններով: Յեքա ՑՌՈՒ:
Իրոք էլի, դժվար ա մի գրասենյակ հատկացնել, մի քանի խելացի աշխատող վարձել, մեկը հակառակորդի ինտերնետային լրահոսին հետևի, մյուսը` հեռուստատեսային: Հենց սադրանք են հանդիպում օպերատիվ կերպով, անարգել կապնվում են համապատասխան կոմպետենտ մարդու հետ, ենթադրենք` արտաքին գործերի նախարարությունում, դեսպանություններում, և պաշտպանում տեղեկատվական տիրույթը, և հակառակը` հայթայթում են պետքական նյութեր, դիմում տեղեկատվական համապատասխան կոմունիկացիաների կոմպետենտ անձանց և կազմակերպված գրոհում են հակառակորդի ինֆորմացիոն տիրույթի վրա` ինչպես իր իսկ տարածքում, այնպես էլ` դրանից դուրս:
Ambrosine
13.05.2009, 00:19
Այդ պատերազմները միշտ ու անընդհատ են:Անդադար զգոնություն է պետք՝ տարբեր ուղղություններով: Յեքա ՑՌՈՒ:
մեր երկիր ԱՄՆ չի, մեզ պետք չի յեքա ՑՌՈՒ. բավական է մի կենտրոն՝ հաշվի առնելով, որ հակառակորդը այդքան էլ ուժեղ դիրքերից չի խոսում, նրա ամեն ասածը շատ երերուն է: ԳԱղտնիք չի, որ գլխավոր հակառակորդը Ադրբեջանն է. այժմ էլ էս խելոքները փորձում են Իսլամական կոնֆերանսի շրջանակներում Ղարաբաղյան հակամարտությունը ներկայացնել որպես կրոնական հակամարտություն: Հայաստանը այնքան թույլ է, որ փորձում է Իրանի իսլամական հանրապետության միջոցով Կոնֆերանսում մեր համար բարենպաստ տրամադրվածություն ապահովել՝ հավաստիացնելով, որ այս հակամարտությունը զուտ տարածքային է, ազգային և ոչ երբեք՝ կրոնական
դժվար ա մի գրասենյակ հատկացնել,
:)Դժվար ա:
Էդ քո ասածները մի ամբողջ մինիստրության գործ են: Բացի դրանից, որոշ լուրեր թէթևակի խեղաթյուրելն էլ է մտնում հարձակման մեջ, էնպես, մի քիչ գույն տալ, որ սուտ չլինի, բայց ուզած անկյունի տակ լինի: Իսկ դա արդեն բարդ մասնագիտություն է: Կադրեր են պետք (ԴՎ;)):
Այդպիսի կադրեր որտեղի՞ց առանց պետական մոտեցման:
Բա ես էլ ասում եմ պետությունը ստեղծի էլի: Հասկանալի է, շա՜տ համակարգված աշխատանք է պետք:
Ambrosine
13.05.2009, 00:28
շատ բարդացնում եք
պետության կողմից միայն ցանկություն է պետք. մենք ունենք մասնագետներ, ունենք հնարավորություններ
Ժամանակ չկա: Սաղ ժամանակն ու ռեսուրսները ուղղել են ընդդիմությանը քֆրտելուն
Մեզ լսեցին, աչքիս:
ԱՀԱԶԱՆԳԵՔ, ԵԹԵ ՀԱՄԱՑԱՆՑՈՒՄ ՀԱՆԴԻՊԵԼ ԵՔ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻՆ ԿԱՄ ՀԱՅՈՒԹՅԱՆԸ ՎԵՐԱԲԵՐՈՂ ՈՉ ՕԲՅԵԿՏԻՎ ՈՒ ԿՈՂՄՆԱԿԱԼ ՏԵՂԵԿԱՏՎՈՒԹՅԱՆ
Ուսումնասիրելով համացանցում առկա իրավիճակը` կապված Հայաստանի Հանրապետության և հայության տեղեկատվական շահերի հետ, ՀՀ նախագահի աշխատակազմի «Հանրային կապերի և տեղեկատվության կենտրոնը» նախաձեռնել է «Թեժ գիծ»: Այս մասին հայտնեցին Հանրային կապերի և տեղեկատվության կենտրոնից:
«Թեժ գիծ»-ը կոչված է` համացանցից և բաց տեղեկատվական այլ աղբյուրներից տվյալներ հավաքագրելու Հայաստանի Հանրապետության և հայության մասին աղավաղված փաստերի, ապատեղեկատվության, ինչպես նաև ճշգրիտ տեղեկատվություն ստանալու իրավունքի խախտման վերաբերյալ`այդ խախտումների վերացման ուղղությամբ միջոցներ ձեռնարկելու նպատակով:
«Ոչ ճշգրիտ, կողմնակալ, կեղծ տեղեկատվության և ապատեղեկատվության տարածումը, հավաստի տեղեկատվության խեղման միջոցով հայերի և Հայաստանի մասին բացասական կարծիքի ձևավորումը լրջորեն վտանգում են ՀՀ միջազգային հեղինակությունն ու ողջ հայության տեղեկատվական շահերը:
Այսպիսով, եթե համացանցում հանդիպել եք Հայաստանին կամ հայությանը վերաբերող ոչ օբյեկտիվ ու կողմնակալ տեղեկատվության, խեղաթյուրված փաստերի և ապատեղեկատվության, կոչ ենք անում ահազանգել «Թեժ գիծ»`
[email protected] հասցեով»,-նշված է հայտարարության մեջ:
Աղբյուր` Panorama.am
ԱԴՐԲԵՋԱՆՑԻՆԵՐԸ ՀԻՍՏԵՐԻԱՅԻ ՄԵՋ ԵՆ ԸՆԿԵԼ` ՏԵՍՆԵԼՈՎ ԼՂՀ-Ն ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԿՈՂՔԻՆ
Այսօրվանից ՀՀ նախագահի աշխատակազմի «Հանրային կապերի և տեղեկատվության կենտրոնը» սկսել է իր նախաձեռնած «Թեժ գծի» աշխատանքները: Վերջինս կոչված է համացանցից և բաց տեղեկատվական այլ աղբյուրներից տվյալներ հավաքագրելու Հայաստանի և հայության մասին աղավաղված փաստերի, ապատեղեկատվության, ինչպես նաև` ճշգրիտ տեղեկատվություն ստանալու իրավունքների խախտման վերաբերյալ և միջոցներ ձեռնարկելու այդ խախտումների վերացման ուղղությամբ:
Ինչպես հայտնեցին կենտրոնից, այս մասին մամուլի հաղորդագրություն տարածելուց րոպեներ անց արդեն «Հանրային կապերի և տեղեկատվության կենտրոնը» սկսել է ստանալ նամակներ` համացանցում հակահայկական բովանդակությամբ նյութերի մասին: Դրանցից մեկը հրապարակվել է մի քանի ժամ առաջ ադրբեջանական կայքերից մեկում:
«Ադրբեջանի դեսպանը պատից պոկեց ԼՂՀ քարտեզը» վերտառությամբ հոդվածն այն մասին է, թե ինչպես Իրանի մայրաքաղաք Թեհրանում կազմակերպված` Թեհրանի գրքի 22-րդ միջազգային ցուցահանդեսի ժամանակ, որին մասնակցում էր նաև Հայաստանը, Իրանում Ադրբեջանի ներկայացուցչությունը տհաճ անակնկալի է եկել, երբ հայկական տաղավարի պատին տեսել է Հայաստանի քարտեզը` միավորված ԼՂՀ-ին:
Ադրբեջանցիները զայրույթից հիստերիայի մեջ են ընկել ու փորձել ամեն ինչ անել` պատից ԼՂՀ քարտեզը հանելու համար: Միջոցառման կազմակերպիչները նրանց այդ հարցում չեն օգնել: Իր հերթին Իրանում Հայաստանի դեսպան Կարեն Նազարյանը զարմացել է ադրբեջանցիների արձագանքից: «Կարծում եմ` Ադրբեջանի դեսպանը, ընդհանրապես, գործ չունի այս ամենի հետ: Ավելի լավ կլինի, որ նա զբաղվի իր տաղավարով, որը շատ խղճուկ տեսք ունի: Մեր տաղավարում փակցվածը Հայաստանի քարտեզն է` իր հարակից հանրապետություններով` Թուրքիա, ԼՂՀ, Իրան, Վրաստան, և ոչ մի տարօրինակ բան այստեղ չկա»,- ասել է դեսպանը:
Ըստ ադրբեջանական կայքի, Ադրբեջանի դեսպանը, տեսնելով, որ կազմակերպիչներն իրեն չեն օգնում, դիմել է Իրանի արտաքին գործերի նախարարություն, և վերջինիս միջամտությամբ, իբր քարտեզը փոխարինվել է հայկական դրոշով:
Ներքոնշյալ հղումը` արված yerkirmedia.am-ին, ապացուցում է, որ քարտեզը մնում է փակցված, և որ ադրբեջանցիները տարածում են հերթական կեղծ տեղեկատվությունը:
Հիշեցնենք, եթե համացանցում հանդիպել եք Հայաստանին կամ հայությանը վերաբերող ոչ օբյեկտիվ ու կողմնակալ տեղեկատվության, խեղաթյուրված փաստերի և ապատեղեկատվության, ահազանգեք «Թեժ գիծ»`
[email protected] հասցեով:
Աղբյուր` Panorama.am
Ժամանակ չկա: Սաղ ժամանակն ու ռեսուրսները ուղղել են ընդդիմությանը քֆրտելուն
Ինչու ես բողոքում, նույնն էլ ֆորումում է, ամբողջ ռեսուրսը ՀՅԴ-ին է "քֆրտում", իսկ այս թեման դատարկ է…;)
Ես ակտիվ քննարկումներ եմ ակնկալում, ըստ իս թեման չափազանց արդիական է:
Կոնկրետ առաջարկ ունեմ…
Վստահ եմ, ֆորումի անդամների մի մասը նաև այլ ֆորումների մասնակիցներ են, բլոգերներ են: Առաջարկում եմ թեման սարքել հարթակ, որտեղ մասնակիցները հետաքրքիր, անհանգստացնող կամ էլ վիրտուալ հակառակորդին վնասակար տեղեկություններ կտեղադրեն, իսկ մյուսները դրանք կտարածեն ինչքան կարող են /ենթադրենք` նվազագույնը` odnoklassniki.ru ֆորումներում, հիմնական թիրախը` սփյուռքահայություն/: Ես էլ հենց կտեղադրեմ առաջին օրինակը:
Ambrosine
13.05.2009, 22:14
Ֆիդայի ջան, համամիտ եմ՝ շատ կարևոր թեմա է. իսկ պասիվությունը պայմանավորված է նախաքննական շրջանով, իմ կարծիքով:
Նաև ցավում եմ, բայց կոնկրետ ես ուրիշ ֆորումներում չկամ, ինչով օգնեմ, այստեղ պետք է օգնեմ
Քարտեզի պատմությունը ցնցող էր: Հենց այդպես է սկսվում: Իսկ հիմա մեր պաշտոնական կայքերը բարձրաձայն հերքուն կտա՞ն, աղմուկ կբարձրացնե՞ն, թե կասեն, էդ հեչ:
Հույս ունընանք:
Ֆիդայի, դու գիտե՞իր;): Նենց ժամանակին բացվեց «թեժ գիծը»:)
Բայց ի՞նչ վնասակար տեղեկություններ կարելի է տեղադրել: Եվ որտե՞ղ, երևի ադրբեջանական սայթերում: Գուցե կկարողանամ:
Սա ես ուրիշ թեմայում էլ եմ տեղադրել ժամանակին:
http://www.strategypage.com/fyeo/howtomakewar/databases/armies/e.asp
Մասնավորապես`
Վերջերս ռազմական ոլորտում բացառիկ հեղինակություն ունեցող Strategypage վերլուծական կենտրոնը հրապարակեց իր կողմից կազմված աշխարհի բանակների մարտունակության ամենամյա ռեյտինգը: Ադրբեջանն այդ ցուցակում զբաղեցրել է 83-րդ տեղը, իսկ Հայաստանը` 68-րդը: Վրաստանի բանակը զբաղեցրել է 94-րդ տեղը: Սակայն առավել հետաքրքրական են Ադրբեջանի և Հայաստանի բանակների հավաքած պայմանական միավորները, համապատասխանաբար` 2,42 և 5,78: Այսինքն, Հայաստանի ազգային բանակի մարտունակությունը աչ ավել, ոչ պակաս 2,5 անգամ գերազանցու է ադրբեջանական զինված ուժերին: Ընդ որում, Strategypage-ը հատուկ նշում է, որ Հայաստանի բանակի մարտունակությունը հաշվարկելիս ԼՂՀ Պաշտպանության բանակի հնարավորությունները հաշվի չեն առնվել: Ավելացնենք, որ ԼՂՀ ՊԲ-ն իրենից ոչ պակաս մարտունակ ուժ է ներկայացնում, քան Հայաստանի ազգային բանակը: Strategypage-ը հաշվի չի առել նաև Հայաստանում տեղակայված ռուսական ռազմաբազայի հնարավորությունները:
Չէ, Տատ ջան, ուղղակի զուգադիպեց:
Սա ես ուրիշ թեմայում էլ եմ տեղադրել ժամանակին:
Վերցրել եմ այստեղից՝
http://www.golos.am/index.php?option=com_content&task=view&id=43429&Itemid=41
Էրդողանի հայտարարությունները նպատակ ունեն չեզոքացնել ադրբեջանական հանրային կարծիքը
Թուրքիայի վարչապետ Ռեջեբ Թայիբ Էրդողանի հռետորաբանությունը քիչ առնչություն ունի Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման իրական գործընթացի հետ:
Այս մասին ՄԵԴԻԱՄԱՔՍ-ին հայտնել է հայ-թուրքական գործընթացներին մոտ կանգնած եվրոպական դիվանագիտական աղբյուրրը` վկայակոչելով Թուրքիայի նախագահ Աբդուլահ Գյուլի` Պրահայում նախորդ շաբաթ կայացած էներգետիկ գագաթնաժողովի ընթացքում գործընկերների հետ ունեցած շփումները:
Աղբյուրը նշել է, որ անդրադարնալով իր եւ վարչապետ Էրդողանի կողմից հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման հեռանկարների վերաբերյալ տրվող տարբեր ազդակներին ու ուղերձներին, Աբդուլահ Գյուլը նշել է, որ Էրդողանի հայտարարությունները պարտադրված բնույթ են կրում եւ նպատակ ունեն չեզոքացնել ադրբեջանական հանրային կարծիքն ու պաշտոնական Բաքվի հնարավոր դիմակայությունը հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորմանը:
Աղբյուրի փոխանցմամբ, Թուրքիայի նախագահն ասել է, որ այդ հռետորաբանությունը քիչ առնչություն ունի Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման իրական գործընթացի հետ:
Աղբյուր` Panorama.am
Հիշեցնենք, եթե համացանցում հանդիպել եք Հայաստանին կամ հայությանը վերաբերող ոչ օբյեկտիվ ու կողմնակալ տեղեկատվության, խեղաթյուրված փաստերի և ապատեղեկատվության, ահազանգեք «Թեժ գիծ»`
[email protected] հասցեով:
Շատ հետաքրքիր է, և ինչ պետք է/կարող են անել։
Միակ իմաստը, եթե ուզում են ստանդարտ պրիեմների մասին իմանալ, ստանդարտ ստեր, և այլն։
Մյուս կողմից եթե նոր պետք է դրան ծանոթանան, ծիծաղելի է, եթե դրա մասնագետ են, պետք է արդեն շատ վաղուց հետևած լինեյն ամեն ինչին։
ՀԻմա կարող եմ դեյ.ազ ու այլ նման ռեսուսների ՌՍՍ-ները իրենց մեյլի վրա կախել։ Ի՞նչ է դա տալու նրանց։
Mephistopheles
14.05.2009, 13:03
Ինչու ես բողոքում, նույնն էլ ֆորումում է, ամբողջ ռեսուրսը ՀՅԴ-ին է "քֆրտում", իսկ այս թեման դատարկ է…;)
ավելի ճիշտ թեման է դատարկ
Ambrosine
14.05.2009, 18:48
Շատ հետաքրքիր է, և ինչ պետք է/կարող են անել։
Միակ իմաստը, եթե ուզում են ստանդարտ պրիեմների մասին իմանալ, ստանդարտ ստեր, և այլն։
Մյուս կողմից եթե նոր պետք է դրան ծանոթանան, ծիծաղելի է, եթե դրա մասնագետ են, պետք է արդեն շատ վաղուց հետևած լինեյն ամեն ինչին։
ՀԻմա կարող եմ դեյ.ազ ու այլ նման ռեսուսների ՌՍՍ-ները իրենց մեյլի վրա կախել։ Ի՞նչ է դա տալու նրանց։
ահաա.. ամբողջ խնդիրը հենց սրանում է
ողջունում եմ, իհարկե, Ֆիդայու նախաձեռնած թեման, բայց պետք է ասեմ, որ իշխանությունների կողմից այս քայլը նման է փիառի, այն էլ՝ չհաջողված. կարելի ասել, որ ոչ մի քայլ էլ չի կատարվում այս ուղղությամբ
եթե պետք է քաղաքացին ձեզ տեղեկացնի, էլ ինչի համար եք դուք? նախ դուք առաջինը պետք է տեղեկացված լինեք, թե ինչ նյութեր են հայտնվում ինտերնետում, և դեռ այնքան էլ ժրաջան լինեք, որ կանխեք դրանց հայտնվելը համացանցում
Ambrosine
14.05.2009, 18:49
ավելի ճիշտ թեման է դատարկ
Մոֆիստոֆել ջան, դատարկ չի. ինչու ես այդպես կարծում?
շատ կարևոր խնդիր է սա մեզ համար
1. իշխանությունների կողմից այս քայլը նման է փիառի, այն էլ՝ չհաջողված. կարելի ասել, որ ոչ մի քայլ էլ չի կատարվում այս ուղղությամբ
2. եթե պետք է քաղաքացին ձեզ տեղեկացնի, էլ ինչի համար եք դուք? նախ դուք առաջինը պետք է տեղեկացված լինեք, թե ինչ նյութեր են հայտնվում ինտերնետում, և դեռ այնքան էլ ժրաջան լինեք, որ կանխեք դրանց հայտնվելը համացանցում
1. Բայց ինչու՞: Իհարկե, սա չնչին բան է, բայց հենց երեկվա բերածս ապատեղեկատվությունն ու դրա հերքումը զուգահեռաբար տարածվեցին մասսայական ինտերնետային պարբերականներում: Այսինքն, եղավ ապատեղեկատվություն, այն ճշտվեց և հերքվեց ԶԼՄ-րում: Գոնե ներքին լսարանի համար ամեն ինչ պարզ էր:
2. Ճիշտ ես, պետական մոտեցմամբ կարելի էր շատ ավելի լուրջ, ծրագրավորված ու կազմակերպված միջոցառում ձեռնարկել այս երևույթի դեմն առնելու համար:
Միայն չհասկացա, մի՞թե կարելի է ընդհանրապես կանխել այսպիսի ապատեղեկատվությունների հայտնվելը համացանցում:
Ambrosine
14.05.2009, 19:47
1. Բայց ինչու՞: Իհարկե, սա չնչին բան է, բայց հենց երեկվա բերածս ապատեղեկատվությունն ու դրա հերքումը զուգահեռաբար տարածվեցին մասսայական ինտերնետային պարբերականներում: Այսինքն, եղավ ապատեղեկատվություն, այն ճշտվեց և հերքվեց ԶԼՄ-րում: Գոնե ներքին լսարանի համար ամեն ինչ պարզ էր:
2. Ճիշտ ես, պետական մոտեցմամբ կարելի էր շատ ավելի լուրջ, ծրագրավորված ու կազմակերպված միջոցառում ձեռնարկել այս երևույթի դեմն առնելու համար:
Միայն չհասկացա, մի՞թե կարելի է ընդհանրապես կանխել այսպիսի ապատեղեկատվությունների հայտնվելը համացանցում:
ուրախ եմ, որ մի հարցում համաձայնեցիր ու չգովեցիր իշխանություններին
1. նախ՝ ես չցանկացա անդրադառնալ քո երեկվա տեղադրած տեղելատվությանը, որովհետև եթե անդրադառնայի, էլի պիտի իշխանություններին դեմ բան գրեի. ինչու? որովհետև եթե մենք չենք ճանաչել ԼՂՀ-ն, էլ ինչ ստից ձևեր ենք թափում, տաղավարի վրա ԼՂՀ-ն ենք պատկերում. կարելի էր անել դա, բայց ոչ այդքան ցայտուն: Փիառին էլ ձև կա, սահման կա: Կարծես ամեն ինչ արվում է լարվածությունը Ադրբեջանի հետ պահելու և դեռ մի բան էլ սրելու համար. պետական մակարդակով թշնամանքը խորացվում է հարևանի հետ, և դեռ կլոր սեղանի շուրջ հավաքվելու ճիգեր էլ գործադրում են: Պետք է նուրբ ու զգույշ գործել
2. դրա դեմն առնել կարելի է հետախուզության միջոցով: Ինչի է հետախուզությունը? երկրի ներսում սրա-նրա վրա գործ սարքելը? ոչ, դա չի բնավ: Հետախուզությունը նաև օտար երկրի տարածքում է կատարվում: Չխորանանք հետախուզության մեջ
Ես բնավ դեմ չեմ օգնել այդ հարցում։
Բայց և ՏՏ անվտանգության վերաբերյալ վերջին հայտարարությւնը, և այս մեկը տպավորություն են ստեղծում, որ դեռ նրանք էլ լավ չեն հասկանում թե ինչ պետք է անեն։ Չնայած մեր լրագրողներն էլ, տեղեկություններ խայտաբղած/սխալներով ներկայացնելու սովորություն ունեն։
Ոչ բոլորն են գրում այն ինչ պետք է գրեն, փոխարենը զբաղված են ռեյտինգային թեմաներից քոփի-փաստ անելով, ոչ մի լրագրող ել հաստատ ոչ ռեյտինգային նյութը չի պատճենի մի քանի բառ փոխելով
Mephistopheles
15.05.2009, 12:44
Մոֆիստոֆել ջան, դատարկ չի. ինչու ես այդպես կարծում?
շատ կարևոր խնդիր է սա մեզ համար
Աստղ ջան, "տեղեկատվական պայքարը" (այլ խոսքով "պրոպագանդա") դա հատուկ է տոտալիտար ռեժիմներին, մեր խնդիրը դմոկրատական հասարակարգ կառուցելն է որտեղ մամուլը ԶԼՄ-ները ազատ են… նրանց ոչ ոք չի կարող պարտադրել թե ինչպիսի ինֆորմացիա դուրս տան, եթե այն ձեռք է բերվել օրինական ճանապարհով… մենք թուրքակական ու ադրբեջանական կտեր ենք ուտում որովհետև մեր "ԶԼՄ"-ները մեր կառավարության պատվերն են կատարում, այսինքն դրանք պրոպագանդայի գործիք են, տեղեկատվոթյունը պետք էլինի օբյեկտիվ և ճիշտ այն պայքարի միջոց չի… և ի վերջո ինչ, ուզում եք մենք էլ ադրբեջանցիների պես անե՞նք… էսօր մենք մի խնդիր ունենք, դա ներքին խնդիրն է ու մինչև այն չլուծվի ոչինչ չի լինելու… բացարձակապես ոչինչ
Աստղ ջան, "տեղեկատվական պայքարը" (այլ խոսքով "պրոպագանդա") դա հատուկ է տոտալիտար ռեժիմներին, մեր խնդիրը դմոկրատական հասարակարգ կառուցելն է որտեղ մամուլը ԶԼՄ-ները ազատ են… նրանց ոչ ոք չի կարող պարտադրել թե ինչպիսի ինֆորմացիա դուրս տան, եթե այն ձեռք է բերվել օրինական ճանապարհով… մենք թուրքակական ու ադրբեջանական կտեր ենք ուտում որովհետև մեր "ԶԼՄ"-ները մեր կառավարության պատվերն են կատարում, այսինքն դրանք պրոպագանդայի գործիք են, տեղեկատվոթյունը պետք էլինի օբյեկտիվ և ճիշտ այն պայքարի միջոց չի… և ի վերջո ինչ, ուզում եք մենք էլ ադրբեջանցիների պես անե՞նք… էսօր մենք մի խնդիր ունենք, դա ներքին խնդիրն է ու մինչև այն չլուծվի ոչինչ չի լինելու… բացարձակապես ոչինչ
Սխալվում ես: Լա՜վ էլ պայքարի միջոց է, հատկապես երբ խոսում ենք դրսից եկող մարտահրավերների մասին: Մի պատկերավոր կարծիք կա, որ ԶԼՄ-րը կարող են ատոմային զենքից արդյունավետ լինել, եթե այն ճիշտ ուղղությամբ և հմուտ օգտագործել: Իսկ ի՞նչ կասես այն մասին, որ հակառակորդի ապատեղեկատվությունը ինֆորմացիոն խողովակներով աշխարհի ծայրն է հասնում ու ինչ կարգի ասես խնդիրներ է ստեղծում մեր համար՝ իր բոլոր հետևանքներով: Ինֆորմացիոն դարաշրջան է, շատ խնդիրներ ու լուծումներ բարձրանում են թվային հարթություն, այդ թվում՝ դիվերսիաները: Ի՞նչ է, անիմաստ է պայքարել դիվերսաների դեմ, թե՞ անիմաստ է պաշտպանություն կամ հակահարվածներ կազմակերպելու համակարգային հայեցակարգ ունենալը:
Նշածդ դեմոկրատական հասարակագի ամենակարկառուն ներկայացուցիչ ԱՄՆ-ը Պենտագոնում մի ամբողջ անձնակազմ է պահում հոգեբանական պատերազմների համար: Կարող եմ նյութեր տրամադրել, կկարդաս, թե ինչպիսի օպերացիաներ են ծրագրել ու իրացրել նրանք ու ինչպիսի մասշտաբներով:
http://www.soldiering.ru/psychology/psy_offensive_usa.php
Ողջ քաղաքակիրթ աշխարհն է այս հարցին նշանակություն տալիս, իսկ դու միամիտ բաներ ես խոսում:
Mephistopheles
15.05.2009, 14:09
Սխալվում ես: Լա՜վ էլ պայքարի միջոց է, հատկապես երբ խոսում ենք դրսից եկող մարտահրավերների մասին: Մի պատկերավոր կարծիք կա, որ ԶԼՄ-րը կարող են ատոմային զենքից արդյունավետ լինել, եթե այն ճիշտ ուղղությամբ և հմուտ օգտագործել: Իսկ ի՞նչ կասես այն մասին, որ հակառակորդի ապատեղեկատվությունը ինֆորմացիոն խողովակներով աշխարհի ծայրն է հասնում ու ինչ կարգի ասես խնդիրներ է ստեղծում մեր համար՝ իր բոլոր հետևանքներով: Ինֆորմացիոն դարաշրջան է, շատ խնդիրներ ու լուծումներ բարձրանում են թվային հարթություն, այդ թվում՝ դիվերսիաները: Ի՞նչ է, անիմաստ է պայքարել դիվերսաների դեմ, թե՞ անիմաստ է պաշտպանություն կամ հակահարվածներ կազմակերպելու համակարգային հայեցակարգ ունենալը:
Նշածդ դեմոկրատական հասարակագի ամենակարկառուն ներկայացուցիչ ԱՄՆ-ը Պենտագոնում մի ամբողջ անձնակազմ է պահում հոգեբանական պատերազմների համար: Կարող եմ նյութեր տրամադրել, կկարդաս, թե ինչպիսի օպերացիաներ են ծրագրել ու իրացրել նրանք ու ինչպիսի մասշտաբներով:
Քո ասածը ճիշտ է եթե ամբողջ ինֆորմացիան ղեկավարվում է մի կենտրոնից, իսկ աըդպիսի երկրները սովորաբար լինում են ավտորիտար երկերներ ու ինֆորմացիոն զենքն օգտագործվում է հենց այդպիսի երկրների դեմ… եթե ուշադիր լինես բոլոր ուժեղ երկրներն ունեն ազատ ԶԼՄ-ներ (ԱՄՆ, Ֆրանսիա, Բրիտանիա, մի խոսքով ամբողջ եվրոպա, Ավստրալիա, ճապոնիա և այլն)… դու էդ երկրների վրա ոչ մի ինֆորմացիոն դիվերսիա չես կարող անել, իսկ քո ասած ԱՄՆ-ի պենտագոնի հոգեբանական պատերազմը այնպիսի երկրների դեմ է ուղղված և էֆֆեկտիվ ինչպիսին, Իրանն է, Ռուսաստանը, Հայաստանը, Ադրբեջանը և այլն որտեղ ինֆորմացիան ֆիլտրվում ու կանոնակարգվում է և իրենց ժողովուրդն էլ դա գիտի. պատահական չէ որ Ազատություն ռադիոկայանը ՌՖԻ-ն, Ամերիկայի ձայնը հիմնականում հեռարձակվում են վերը նշված երկրների համար… դու ու՞մ կհավատաս, Ազատություն ռ/կ-ին թե՞ Հայաստանի "պատասխանատու" լրատվամիջոցներին (Հայլուր, ֆլան ֆստան)… Ռուսաստանը կյանքում ինֆորմացիոն դիվերսիա չի կարող իրականացնել ԱՄՆ-ի վրա միայն հենց այն պատճառով, որ Ռուսական լրատվամիջոցներից ոչ ոք չի օգտվում, ոչ էլ գիտեն որ Գոլոս Ռոսսիի տենց բան գոյություն ունի… ընդեղ էնքան ալտերնատիվներ կան…բայց մենք ամերիկայի ձայն լսում ենք, ռուսներն Ազատությունը լսում են…
Հիմա եթե մենք կարողանանք Հայաստանում ստեղծել ազատ-անկախ մամուլ ԶԼՄ-ներ, մեզ ոչ ադրբեջանական, ոչ էլ թուրքական պրոպագանդան ու լրատվական դվերսիաները կվախեցնեն… Մեր մամուլը լռում է իշխանությունների հետ միասին, մենք էլ գնում ենք Դեյ.ազ ենք կարդում, Հոիրիյեթ-մուրիեթ ենք կարդում… ո՞վ ա մեղավոր… Արտակարգ դրության ժամանակ հենց ինֆորմացիան սահմանափակեցին, որովհետև էդ իրանց աենաթույլ տեղն է… հասկանում ե՞ս ինչ ե ասում… Ազատ ԶԼՄ-ներ, էս ա դրա պատասխանը
Mephistopheles
15.05.2009, 14:30
http://www.soldiering.ru/psychology/psy_offensive_usa.php
Ողջ քաղաքակիրթ աշխարհն է այս հարցին նշանակություն տալիս, իսկ դու միամիտ բաներ ես խոսում:
Լավ չես կարդում, ընգեր… մի հատ հլա ուշադիր կարդա էդ ի՞նչ կարգի երկրների դեմ են օգտագործում, նոր կիմանաս ոնց պայքարել… եթե հաշտվել ես էն մտքի հետ որ կոմունիստակական Վիետնամի ու Հյուսիսային Կորեայի կարգի երկիր ենք, ուրեմն շատ ճիշտ թեմա ես բացել… շարունակի պայքարել, բայց մեր պարտությունը երաշխավորված է ոնց որ ԽՍՀՄ-ինը… չկասկածես
Սխալվում ես: Լա՜վ էլ պայքարի միջոց է, հատկապես երբ խոսում ենք դրսից եկող մարտահրավերների մասին:
Ֆեդո ջան, այն դեպքում երբ երկիրը ներսից քնդվում է օր օրի, դու խոսում ես արտաքին մարտահրավերների մասին: Սա նման է այն բանին, որ ռակով հիվանդ ու արդեն մետաստազների մեջ կորած ներքին օրգաններով հիվանդը, որը էսօր էգուց մեռնելու վրա է, ռեսպիրատորով ման գա, որ հանկարծ գրիպ չվարակվի:
Էս թեման աչքիս ներքին խոհանոցի լվացարանի տակի սիֆոնի պատերի կեղտը հակառակորդին ցույց չտալու շարքից է։ Իմա սահմանի վրա կանգնած զինվորի մարտունակության վրա խայտառակ ազդում է, որ թերթերն ու ինտերնետը գրում են, թե ասենք Ադրբեջանը Ուկրաինայից «Կածյուշա» է առել։ Կամ բանկի աշխատողները ինտերնետից կարդում են, թե Հայաստան մտնող տրանսֆերները պակասել են, սկսում են քաղաքացիներին վարկ չտալ։ Կամ ժողովուրդը ինտերնետից կարդում է, որ Սերժը լեգիտիմ նախագահ չի, պանիկայի մեջ ընկած հավաքվում են Մատենադարանի մոտ։Մի խոսքով լափշայի գովազդ ու պրոպագանդա։ Կախենք լափշա չուզողների ականջներից։ Ենթադրվում է, որ չուզողների տված լափշան բարեհաջող կախվում է մեր ականջներից։ Հարևան բռնապետությունների հետ ամինաստ լափշամարտի բռնվելու փոխարեն շատ ավելի արդյունավետ կլինի սեփական քաղաքացիներին օբյեկտիվ տեղեկատվությամբ ապահովել։ Թե՞ ձեռ չի տալիս։
Ֆեդո ջան, այն դեպքում երբ երկիրը ներսից քնդվում է օր օրի, դու խոսում ես արտաքին մարտահրավերների մասին
Ճիշտ ա:
Ադրբեջանի հետ պատերազմի ժամանակ մի հատ խելոք ադրբեջանցի շատ դիպուկ միտք էր ասել: Մեր բախտից ու իրանց դժբախտությունից էր, թե ինչ, բայց իրան լսող չեղավ:
Ասել էր «Հայի դեմ ինչու՞ եք պատերազմում, ինչու՞ եք ստեղծում ընդհանուր թշնամի ու համախմբվելու պատճառ եք տալիս իրանց: Երբ կա ընդհանու թշնամի, իրանք անպարտելի են, որովհետև բոլորը էդ թշնամու դեմ են դուրս գալիս: Զենք բաժանեք ու թողեք հանգիստ, իրանք ժամանակի ընթացքում իրար կոչնչացնեն:»
Հոգեբանական պատերազմ, տեղեկատվական պատերազմ... եսիմ ինչ...: Հոգեբանական ու տեղեկատվական պատերազմը ներսում ենք տանուլ տվել: Հալա մեր գլխին էդքան վտանգ ա կախված դրսից, էլի տեղներս հանգիստ չենք նստում, էլի հասարակ ընտրությունների համար դնում ընդիմադիրներին են ծեծում, իրար էլ կացնահարում են:
Այս հարցը կարելի բաժանել երկու մասի
1. Տարբեր տեսակի ԶԼՄ-ների միջոցեվ քարզչություն:
2. Ինֆորմացիոն կամ կրբեռ "պատերազմներ"
1.-ի դեպքում մենք, մեր կառավարությունը ամբողջ ռեսուրսը կենտրոնացրել է իր ժողովդին մոլորեցնելու համար և դատելով նրանց գործողություններից թքած ունեն թե ազերիները ինչ պռոպագանդա են անում: Վերջում Էդուարդ Նալբանդյանը իդիոտի ռոժը կհագնի, մի հատ հարցազրույց կտա ու կասի "Ժողովուրդ ջան դուք մեզ հավատացեք, իրանց մի լսեք, իրանք բոբո են, իրանց թերթերը քխ են քխ..."
2. Սա շատ ավելի լուրջ բնագավառ է, որ վերաբերվում է թանկարժեք ինֆորմացիայի պաշտպանությանը չարագործներից: Ամենատարրական օրինակը բերեմ`երբ հակերները( իրականում դրանց մի ուրիշ անունով են կոչում) ջարդում են օրինակ պետական կայքերը և փոխում են ինֆորմացիան, կամ օրինակ ընտրության արդունքները :):
Որպեսզի իմանանք թե մենք ինչ մակարդակում ենք գտնվում մի դեպք պատմեմ:
Պատիվ եմ ունեցել լսելու ինֆորմացիայի պաշտպանության բնագավառում մի շատ ուժեղ մասնագետի դասախոսություն, որը վերապատրատում էր նաև մեր`համակարգչային հանցագործությունների դեմ պայքարի բաժնի ոստիկաններին: Ուրեմն էտ խեղճ մարդը մի 3 ժամ կարդաց, բացատրեց, որ եթե ինչ որ մեկի կոմպը ջարդել են ինչ է պետք անել, ովքեր են պոտենացիալ հանցագործներ և այլն և այլն...Լեկցիան վերջացավ: Էս մարդը հարցնում է" Փորձի փոխանակման համար ուղակի հետաքրքիր է ինչ համակարգչային լուրջ հանցագործություններ են բացահատվել Հայաստանում": Ձայն չկա...Նորից է հարցնում...Քար լռություն:think: Մեկ էլ ոստիկաններից մեկը ձեռք է բարձրացնում: Հիմա բոլորս ստրատրոփ սպասում ենք թե ինչ է ասելու: Բոլորը նրան են նայում ու սա իրանից գոհ, Վարդան Մամիկոնյան դեմքով ասում է. " Էս վերջերս դպրոցից համակարգիչ էին գողացել: Բացահայտեցինք: Պարզվեց ուսմասվարն էր"...
Այ սենց տխուր բաներ:(
Քո ասածը ճիշտ է եթե ամբողջ ինֆորմացիան ղեկավարվում է մի կենտրոնից, իսկ աըդպիսի երկրները սովորաբար լինում են ավտորիտար երկերներ ու ինֆորմացիոն զենքն օգտագործվում է հենց այդպիսի երկրների դեմ… եթե ուշադիր լինես բոլոր ուժեղ երկրներն ունեն ազատ ԶԼՄ-ներ (ԱՄՆ, Ֆրանսիա, Բրիտանիա, մի խոսքով ամբողջ եվրոպա, Ավստրալիա, ճապոնիա և այլն)… դու էդ երկրների վրա ոչ մի ինֆորմացիոն դիվերսիա չես կարող անել, իսկ քո ասած ԱՄՆ-ի պենտագոնի հոգեբանական պատերազմը այնպիսի երկրների դեմ է ուղղված և էֆֆեկտիվ ինչպիսին, Իրանն է, Ռուսաստանը, Հայաստանը, Ադրբեջանը և այլն որտեղ ինֆորմացիան ֆիլտրվում ու կանոնակարգվում է և իրենց ժողովուրդն էլ դա գիտի. պատահական չէ որ Ազատություն ռադիոկայանը ՌՖԻ-ն, Ամերիկայի ձայնը հիմնականում հեռարձակվում են վերը նշված երկրների համար… դու ու՞մ կհավատաս, Ազատություն ռ/կ-ին թե՞ Հայաստանի "պատասխանատու" լրատվամիջոցներին (Հայլուր, ֆլան ֆստան)… Ռուսաստանը կյանքում ինֆորմացիոն դիվերսիա չի կարող իրականացնել ԱՄՆ-ի վրա միայն հենց այն պատճառով, որ Ռուսական լրատվամիջոցներից ոչ ոք չի օգտվում, ոչ էլ գիտեն որ Գոլոս Ռոսսիի տենց բան գոյություն ունի… ընդեղ էնքան ալտերնատիվներ կան…բայց մենք ամերիկայի ձայն լսում ենք, ռուսներն Ազատությունը լսում են…
Հիմա եթե մենք կարողանանք Հայաստանում ստեղծել ազատ-անկախ մամուլ ԶԼՄ-ներ, մեզ ոչ ադրբեջանական, ոչ էլ թուրքական պրոպագանդան ու լրատվական դվերսիաները կվախեցնեն… Մեր մամուլը լռում է իշխանությունների հետ միասին, մենք էլ գնում ենք Դեյ.ազ ենք կարդում, Հոիրիյեթ-մուրիեթ ենք կարդում… ո՞վ ա մեղավոր… Արտակարգ դրության ժամանակ հենց ինֆորմացիան սահմանափակեցին, որովհետև էդ իրանց աենաթույլ տեղն է… հասկանում ե՞ս ինչ ե ասում… Ազատ ԶԼՄ-ներ, էս ա դրա պատասխանը
Հասկանալի է: Բայց դա միայն բավարար պայման է և դեռ չի երաշխավորում տեղեկատվական անվտանգություն, որովհետև նախ՝ ինը-տաս միլիոն հայերից միայն երեքն է բնակվում Հայաստանում և մնացածը հաճախ ինֆորմացիա են ստանում դրսի ԶԼՄ-րից, իսկ դրսի ԶԼՄ-ն ինֆորմացիան կարող է ստանալ կամ մեր աղբյուրներից, կամ՝ հակառակորդի, հետո՝ ոչ միշտ է, որ ապատեղեկատվության առաջնային թիրախը հայերն ու Հայաստանն են, այսինքն՝ միջազգային հարթակները, օղակներն ու հանրությունն են /այս դեպքում առաջարկածդ կոնցեպցիան թերի է/, հետո՝ երբեմն իրավիճակը ստիպում է նախահարձակ լինել /ճիշտ էր նշում Տատը՝ ով առաջինն հաղորդի, նա էլ հաղթող է/, այսինքն՝ չի խանգարի նաև ճիշտ կամ կիսաճիշտ, բայց հակառակորդին վնասաբեր տեղեկատվության արագ և արդյունավետ տարածման հայեցակարգի մշակումը, իսկ քո բերածը առավելապես պաշտպանական մոտեցում է:
Ընդունում եմ ասածդ, բայց դա հարցի մի մասի լուծումն է միայն:
Ֆեդո ջան, այն դեպքում երբ երկիրը ներսից քնդվում է օր օրի, դու խոսում ես արտաքին մարտահրավերների մասին: Սա նման է այն բանին, որ ռակով հիվանդ ու արդեն մետաստազների մեջ կորած ներքին օրգաններով հիվանդը, որը էսօր էգուց մեռնելու վրա է, ռեսպիրատորով ման գա, որ հանկարծ գրիպ չվարակվի:
Թեման թեմա ա քննարկելու համար, ներքին խնդիրները ուրիշ թեմաներում են քննարկվում:
Այս հարցը կարելի բաժանել երկու մասի
1. Տարբեր տեսակի ԶԼՄ-ների միջոցեվ քարզչություն:
2. Ինֆորմացիոն կամ կրբեռ "պատերազմներ"
1.-ի դեպքում մենք, մեր կառավարությունը ամբողջ ռեսուրսը կենտրոնացրել է իր ժողովդին մոլորեցնելու համար և դատելով նրանց գործողություններից թքած ունեն թե ազերիները ինչ պռոպագանդա են անում: Վերջում Էդուարդ Նալբանդյանը իդիոտի ռոժը կհագնի, մի հատ հարցազրույց կտա ու կասի "Ժողովուրդ ջան դուք մեզ հավատացեք, իրանց մի լսեք, իրանք բոբո են, իրանց թերթերը քխ են քխ..."
Այ սենց տխուր բաներ:(
Այ սա ա, որ տխուր ա:
Իհարկե, գուցե պետք է, որ որոշ բաներ գաղտնի են պահում, բայց գոնե ապատեղեկատվության վրա պետք է թքած չունենան:
Լավ չես կարդում, ընգեր… մի հատ հլա ուշադիր կարդա էդ ի՞նչ կարգի երկրների դեմ են օգտագործում, նոր կիմանաս ոնց պայքարել… եթե հաշտվել ես էն մտքի հետ որ կոմունիստակական Վիետնամի ու Հյուսիսային Կորեայի կարգի երկիր ենք, ուրեմն շատ ճիշտ թեմա ես բացել… շարունակի պայքարել, բայց մեր պարտությունը երաշխավորված է ոնց որ ԽՍՀՄ-ինը… չկասկածես
Իսկ սա դու կարդացի՞ր:
Մեջբերում…
Հոգեբանական օպերացիաներում նոր պահ էր “ազգային անվտանգության ռազմավարություն” հասկացության ներմուծումը քարոզչական նյութերում: Այն բաղկացած էր 4 բաղադրիչից` դիվանագիտական, տնտեսական, ռազմական և տեղեկատվական: Տեղեկատվական բաղադրիչի` որպես հիմնականի շեշտադրումը երևաց արդեն Գրենադայի զինված կոնֆլիկտում: Ամերիկացի փորձագետները մեծ ջանքեր գործադրեցին միջազգային հասարակական կարծիքի մշակման համար, օրինակ` հեռուստատեսության միջոցով ապատեղեկատվական նյութեր տարածելով: Պատրաստվեցին հատուկ նյութեր, որոնք մարդկանց համոզում էին ԱՄՆ-ի պատերազմի արդար բնույթում: Հեռարձակումը կատարվում էր մի շարք հզոր հեռուստատեսությունների միջոցով:
Միջազգային հանրության վրա ազդեցության մեթոդիկան ներառում էր` ապատեղեկատվությունը, կիսաճշմարտության էլեմենտներն ու օբյեկտիվ տեղեկատվությունը:
Հետաքրքիր է, կարդացե՛ք:
ԹՈՒՐՔ-ԱԴՐԲԵՋԱՆԱԿԱՆ ԿԻՆՈՔԱՐՈԶՉՈՒԹՅՈՒՆԸ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԴԵՄ ԵՎ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀՆԱՐԱՎՈՐ ՊԱՏԱՍԽԱՆԸ
Ժամանակակից աշխարհի անբաժան մասը դարձած տեղեկատվական տեխնոլոգիաների արագ զարգացումը և քարոզչական նյութերի փաստացի հասանելիությունը գրեթե յուրաքանչյուրին շատ ավելի պատասխանատու և դժվար է դարձնում սեփական երկրի շահերի պաշտպանությունը ռազմաճակատի տեղեկատվական հատվածում:
Հայ ժողովրդի պատմության կեղծումների դեմ ուղղված քաղաքականությունն առավել ինտենսիվ դրսևորվում է Թուրքիայի և Ադրբեջանի պարագայում, քանզի վերջիններս ամեն գնով փորձում են ապատեղեկատվություն տարածել համաշխարհային հանրության շրջանում հայ ազգի պատմության և անցյալի սոսկալի ու նաև հերոսական էջերի լուսաբանման մասով։ Այլ կերպ ասած, անիրազեկ հանրությանը հրամցնում են կեղծ փաստեր, որոնց յուրացումը վերջիններիս կողմից հանգեցնում է բացասական տրամադրությունների առաջացմանը հայի, հայկական պետության նկատմամբ օտար շրջանակներում:
Այս և նմանատիպ այլ միջոցառումների իրականացման դեմ պայքարն է, որ պետք է մղի պետությանը լուրջ հակաքայլերի՝ ունենալով ամենագլխավոր զենքը` ճշմարտությունը:
Թուրք-ադրբեջանական քարոզչական հարձակումներին անհրաժեշտ է պատասխանել ժամանակային ու իմաստային առումով շատ տեղին ֆիլմով, որը կտա պարզաբանումներ, թե հայ ժողովրդի բնօրրանի, վաղ միջնադարի հայկական պետականության ինստիտուտի գոյությանի և այդ ժամանակների մեր հարևան երկրների, մեր տարածաշրջանում քրիստոնեության պահպանման՝ հայ ժողովրդի ունեցած հսկայական դերի, հայ հզոր ռազմական պոտենցիալի մասին:
Այդպիսի ֆիլմի հիմքում կարող է ընկած լինել 450-451թթ. հայ ազատագրական պայքարը, իսկ ֆիլմը կարող է կոչվել «ՎԱՐԴԱՆԱՆՔ»:
Ադրբեջանի Հանրապետության կինոքարոզչության ներկա վիճակը, հնարավոր զարգացումները
Ադրբեջանական կինոյի ծնունդը համարվում է 1916թ. մայիսի 14-ը, երբ նկարահանվեցին երկու կարճամետրաժ ժապավեններ, չնայած որ ներկա Ադրբեջանում շատերը չեն ընդունում այս տարեթիվը, և 2008թ. նշվեց ադրբեջանական կինոյի 110 ամյակը1:
Խորհրդային միության փլուզումից հետո հայ-ադրբեջանական առանց այն էլ լարված հարաբերությունները թևակոխեցին արդեն ռազմական բախումների փուլ, որը վերաճեց պատերազմի Ադրբեջանի Հանրապետության և Լեռնային Ղարաբաղի միջև. վերջինիս ամեն կերպ օգնում էր Հայաստան նորանկախ հանրապետությունը: Պատերազմական գործողություններն ավարտվեցին 1994թ. մայիսին` Ադրբեջանի պարտությամբ և պատմական հայկական հողերի մի մասի միավորմամբ:
Ադրբեջանի Հանրապետության կրած խայտառակ պարտությունը կարող էր վերջնականապես պառակտել «ադրբեջանցի ժողովրդի2» միասնականությունը, քանզի պարտվողի հոգեբանությունը թույլ չէր տալիս Ադրբեջանին զարգանալ, առաջ շարժվել։ Անհրաժեշտություն կար համոզելու, ցույց տալու ադրբեջանցիներին, որ դեռ ամեն ինչ կորած չէ և որ նրանք դեռ հաղթելու են հայերին: Այս նպատակին հասնելու համար Ադրբեջանի նախագահ Հեյդար Ալիևը, որը ՊԱԿ նախկին գեներալ էր և լավ էր հասկանում քարոզչության ուժը հանրային արդյունավետ կառավարման մեջ, սկիզբ դրեց ադրբեջանական քարոզչական մեքենայի աշխատանքին ընդդեմ Հայաստանի:
Պատերազմից հետո մինչ օրս ադրբեջանական քարոզչամեքենան աշխատում է՝ մեծ ուժով ընդգրկելով իր մեջ տարբեր ուղղություններ` կեղծ ազգագրագիտությունից մինչև բնապահպանություն, պատմական փաստերի խեղաթյուրումից մինչև իսկ կեղծ «փաստերի» հիման վրա նկարահանված ֆիլմեր: Քարոզչական ֆիլմի վառ օրինակ է վերջերս Ադրբեջանում կայացած պատմության մեջ առաջին ադրբեջանական արտադրության քրեական մարտաֆիլմի ցուցադրությունը, ֆիլմը կոչվում է «Ընտրվածը» («Սեչիլմիշ»), պրոդյուսերն է ադրբեջանցի գործարար, ANS լրատվական ծառայության ղեկավար, իշխանական շրջանակներին մոտ կանգնած Վահիդ Մուստաֆաևը3: Ֆիլմը պատմում է այսօրվա ադրբեջանական քաղաքականության մասին, որտեղ չի շրջանցվել նաև հայկական թեման. ներկայացվում է, թե ինչպես հայկական հատուկ ծառայությունների կազմակերպած գործողությունը, որի նպատակն էր Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի լիկվիդացումը, կասեցվում է «փառաբանված», «հաղթանակած» ադրբեջանական զինված ուժերի կողմից:
Ֆիլմի անվանման ընտրությունը ևս պատահական չէ, քանզի «Ընտրվածը» հենց ինքը` Իլհամ Ալիևն է, որն ընտրվել է «ազատ», «արդար», «ժողովրդավարական» ընտրությունների հիման վրա, պաշտպանում է ադրբեջանցիների շահերը, որը, բնականաբար, դուր չի գալիս Հայաստանի հատուկ ծառայություններին: Ֆիլմի նպատակն է՝ պահպանել ադրբեջանցիների մեջ թշնամու կերպարը ի դեմս հայերի, ներկայացնել Ադրբեջանի ներկա վարչակարգի հայրենասիրությունը և առաջացնում է խղճահարություն սեփական նախագահի նկատմամբ: Ավելացնենք միայն, որ ֆիլմի ընդհանուր բյուջեն կազմում է կես միլիոն դոլար:
Գեղարվեստական ֆիլմերից բացի, Ադրբեջանական քարոզչամեքենան ստեղծում է բազմաթիվ «փաստավավերագրական» ֆիլմեր, որոնք հիմնականում պատմում են Արցախյան պատերազմի արդյունքում փախստական դարձած ադրբեջանցիների, Հայաստանի հետ սահմանակից ադրբեջանական գյուղերի բնակիչների, վերջիններիս կողմից պատմվող «հայկական վայրագությունների», հայկական զինված ուժերի «անմարդկային» արարքների, նախկինում ադրբեջանցիների` հայերի հետ խաղաղ գոյակցման «փաստին» և այլն: Փաստավավերագրական կինոյի աստառի տակ թաքնված է ադրբեջանական կեղծ քարոզչությունը4։
Փաստավավերագրական ֆիլմերը ցուցադրվում են ոչ միայն Ադրբեջանում, այլև միջազգային փառատոններում ու կինոդիտումների ժամանակ։ Բազմաթիվ օրինակներից կարելի է ներկայացնել 2008թ. մայիսի 17-ին Լոնդոնի համալսարանի Արևելյան և աֆրիկյան ուսումնասիրությունների դպրոցում կազմակերպված Ղարաբաղին նվիրված հայկական և ադրբեջանական ֆիլմերի ցուցադրությունը5, կամ «Այն հեռավոր հարևան գյուղը» հայկական և ադրբեջանական նույնավերնագիր երկու ֆիլմերը6, Իրանա-ադրբեջանական «Ռաամի» («Raami») ֆիլմը, որտեղ ներկայացվում է պատերազմի արդյունքում փախստական դարձած ադրբեջանցիների դժվար կյանքը և նրանց վառ հիշողությունները7: Ադրբեջանում այսօր ևս շարունակվում է հակահայկական ֆիլմերի նկարահանումները, որը ֆինանսավորվում է ուղղակիորեն պետության կամ էլ իշխանական կլանին մոտ կանգնած անձանց կողմից:
Ադրբեջանը շատ կոշտ է պատասխանում արտասահմանյան անկախ լրատվամիջոցների ցուցադրած տեսանյութերին, վավերագրական ֆիլմերին, որոնք առնչվում են Արցախի կյանքի տարբեր դրվագներին. Շվեդական TV Chanel2 հեռուստաալիքը 2008թ. դեկտեմբերի 18-ին ցուցադրեց 1 ժամանոց հաղորդում Լեռնային Ղարաբաղի մասին, որտեղ ցուցադրվել է նաև Շուշին և նշվել, որ քաղաքը տուժել է ադրբեջանցիների գործողությունների արդյունքում։ Ի պատասխան սրա՝ ադրբեջանցիների համաշխարհային կոնգրեսը Շվեդիայում նախատեսում է հակահայկական ֆիլմի ցուցադրություն8: Ասվածի մեկ այլ օրինակ կարող է լինել ռուսական HTB հեռուստաընկերության «Աշխարհի բանակները» հաղորդաշարի ընթացքում պատրաստված ԼՂՀ պաշտպանության բանակի մասին պատմող տեսանյութը, որտեղ վերջինս ներկայացվում է որպես ամենամարտունակը տարածաշրջանում և խոսվում է նույնիսկ նախկին ԽՍՀՄ բանակի համեմատ վերջինիս գերազանցության մասին: ՌԴ-ում Ադրբեջանի դեսպանատան կողմից իրականացրած քայլերի «շնորհիվ» ֆիլմը չհեռարձակվեց, այն ցուցադրվեց ՀՀ-ում:
ԼՂՀ մասին փաստավավերագրական ֆիլմեր են նկարահանվել շատերի կողմից, օր.` 2006թ. մի խումբ գերմանացի լրագրողներ նկարահանում էին ֆիլմ ԼՂՀ-ի մասին, որտեղ օգտագործվել են նաև փաստավավերագրական նյութեր պատերազմական գործողությունների մասին9:
Թուրքիայի Հանրապետության կողմից իրականացվող կինոքարոզչությունը Հայոց ցեղասպանության պատմական փաստի ժխտման տեսանկյունից
Թուրքիայի պարագայում վիճակը մի փոքր այլ է, եթե համեմատելու լինենք Ադրբեջանի հետ. 20-րդ դարասկզբում իրականացրած հայոց ցեղասպանության արդյունքում հարյուր հազարավոր հայեր արտագաղթեցին երկրից` ստեղծելով հոծ համայնքներ աշխարհի տարբեր երկրներում։ Նրանցից շատերը նվիրվեցին այդ ոճրի լուսաբանմանը` թողնելով մեծ ազդեցություն օտար կինոարտադրողների վրա: Հայաստանի անկախացումից հետո, երբ Սփյուռքի պահանջատիրությանը զուգահեռ հանդես եկավ նաև անկախ Հայաստանը (հատկապես 1998թ.-ից), Թուրքիայի դժվարին միջազգային դրությունը ստիպեց վերջինիս իր քարոզչական նպատակների համար օգտագործել հակահայկական, կեղծ կամ ուռճացված փաստեր պարունակող գեղարվեստական և վավերագրական ֆիլմեր10, որոնց նպատակն էր հայոց ցեղասպանության հայկական, արդարացի պնդումների հերքումը ֆիլմերի միջոցով:
Թուրքական վավերագրական ֆիլմերից ամենից հայտնին «Նորահարս կամ Դեղին հարսնացու» («Sarı Gelin») ֆիլմն է, որում ներկայացվում է Հայոց եղեռնի մեկնաբանությունների հետ կապված թուրքական պաշտոնական տեսակետը: Թուրքիան անցել է նաև գեղարվեստական ֆիլմերի նկարահանումներին, որոնք ուղղված են հայոց ցեղասպանության փաստը ժխտելուն և թուրքական պաշտոնական տեսակետն ամրապնդելուն: Այդպիսի գեղարվեստական ֆիլմերից մեկը` 2008թ. «Փոստա Ֆիլմ» կինոարտադրության կողմից նկարահանված «120» վերնագրով գեղարվեստական ֆիլմն է, որի ռեժիսորներն են Մուրադ Սարաչօղլուն և Օսհան Էրեն: Ֆիլմը պատմում է 1914-1915թթ. Վան քաղաքում ապրող թուրք «խաղաղ» բնակչության և «ահաբեկիչ» հայերի մասին, և թե ինչպես Էրզրումը պաշտպանող թուրք զինվորներին զենք հասցնելու նպատակով 120 թուրք պատանիներ և երեխաներ դուրս են գալիս Վանից, ճանապարհին նրանց վրա հարձակվում են հայերը, բայց «ամենահաս» թուրք զինվորները օգնության են հասնում և փրկում երեխաներին: Ֆիլմում բանեցվում է ժամանակակից քարոզչության մեջ օգտագործվող արդյունավետ շատ հնարքներ.
Ֆիլմում նկարահանված է շիկահեր և գեղեցիկ կին` թրքուհի, որը դժբախտանում է հայերի պատճառով, իսկ այն, որ շիկահեր կնոջ գործոնն ավելի ազդեցիկ է դարձնում քարոզչությունը, հանրահայտ է:
Ֆիլմում հայերը փորձում են սպանել թուրք երեխաների, իսկ անպաշտպան երեխաների գործոնը ևս ունենում է հոգեբանական լուրջ ազդեցություն ֆիլմը դիտողի մոտ:
Ֆիլմը ներկայացված է այնպես, թե թուրքերը ցանկանում էին պաշտպանել իրենց հայ քաղաքացիներին, թուրքական ավազակախմբերի հարձակումներից, բայց սկսված պատերազմի արդյունքում «ավելի ապահով» վայրեր «տեղափոխվող» հայ տեղահանվածներ չէին գիտակցում «բարի» թուրքերի կողմից արվող նախազգուշացումների լրջությունը:
Ֆիլմում հայերը ներկայացված են որպես դավաճաններ, քանզի պաշտպանում էին Թուրքիա մտած ռուսական զորքերին: Եթե դրան էլ գումարենք ֆիլմում ներկայացված թուրքական «լավ» վերաբերմունքը հայերի նկատմամբ, ապա հայերի «դավաճանությունն» օտարի աչքով իրոք անընդունելի ու դատապարտելի կդառնա:
2006թ. մայիսին հայկական լրատվամիջոցները տեղեկատվություն տարածեցին այն մասին, որ Ռուսաստանի Դաշնությունում տարածվում է «Հայերի կողմից իրականացված թուրքական ցեղասպանությունը» 70 րոպեանոց ֆիլմը11:
Քարոզչական թանկարժեք ֆիլմեր ներկայացնելուց բացի, Թուրքիայում ամեն կերպ խոչընդոտում են հայկական ցեղասպանության մասին պատմող կամ այդ մասին ակնարկող ֆիլմերի ցուցադրությունը Թուրքիայում և մասամբ նաև նրա սահմաններից դուրս12:
Թուրքիան աշխատում է նաև մեկ այլ մարտավարությամբ` փորձեր է արվում հայկական և թուրքական համատեղ կինոարտադրություն սկսել, նկարահանվում են համատեղ ֆիլմեր, կազմակերպվում համատեղ ցուցադրություններ, սեմինարներ, որի նպատակը կամ նպատակներից մեկը կարող է լինել Հայ կինոքարոզչության ներուժի թուլացումը, հայի զգոնության բթացումը13:
Հայկական կինոն պատմական փաստերի ներկայացուման միջոց
Հայկական կինոն` որպես պատմական փաստերի ներկայացման միջոց, կարելի է բաժանել երկու մասի. Սփյուռքի ջանքերով և Հայաստանում նկարահանված ֆիլմեր: Երկու դեպքում էլ կան բավական լուրջ հաջողություններ, սակայն գոյություն ունեցող և նկարահանվելիք ֆիլմերի մեծագույն մասն ուղղված է 20-րդ դարասկզբին Օսմանյան Թուրքիայում իրականացված հայերի ցեղասպանության ներկայացմանը: Այսօր հայությունը պայքարում է տեղեկատվական այս ճակատում միանգամից երկու տեսանելի ախոյանների` Թուրքիայի և Ադրբեջանի դեմ, ըստ այդմ էլ կարիք կա ուղղելու ռեսուրսների մի մասը նաև Ադրբեջանի կողմից ծավալվող կինոքարոզչության դեմ:
Ցեղասպանության մասին պատմող առաջին հայկական գեղարվեստական ֆիլմը Արշալույս Մարտիկանյանի «Հոշոտված Հայաստանն» է, հուշագրության հիման վրա 1918թ. Կալիֆոռնիայում նկարահանված «Հոգիների աճուրդև» («The Auction of Souls») համր ֆիլմն է ռեժիսոր` Օ.Ափֆել: Ամերիկյան Մետրո Գոլդվին Մեյեր կինոընկերությունում նկարահանված ֆիլմը ցուցադրվում է ԱՄՆ-ի 23 նահանգներում, Լատինական Ամերիկայի մի շարք երկրներում և բերում 30 մլն. դոլարի շահույթ14:
ՀԽՍՀ-ում ժամանակի ընթացքում նկարահանվեցին ֆիլմեր, որտեղ ակնարկվում էր Հայոց ցեղասպանության մասին` «Նահապետը» (1977թ.), «Ձորի Միրոն» (1979թ.)… Սակայն Խորհրդային Հայաստանի տարիներին նկարահանված ֆիլմերում ներկայացվում էր նաև «ժողովուրդների բարեկամությունը», օրինակ` «Դավիթ Բեկը» ֆիլմում ակնարկվում է ադրբեջանցի իշխանի մասին, որը, իբր, իր զորքով պատրաստ էր օգնելու հայերին, իսկ որ 1722-28թթ. շատ հետո «ադրբեջանցի» տերմինը մտավ շրջանառության մեջ, փաստ է15: Այսինքն՝ խորհրդային կինոն խրախուսում էր հայ-ադրբեջանական «եղբայրությունը», որը հեռու էր իրականությունից: Ցեղասպանության մասին պատմող ֆիլմերից կարելի է նշել 1985թ. Անրի Վերնոյի (Աշոտ Մալաքյան) ինքնակենսագրական վեպի հիման վրա 1991թ. նկարահանած «Մայրիկ» ֆիլմը, որը պատմում է Եղեռնից փախած և Ֆրանսիայում ապաստանած հայ գաղթական ընտանիքի մասին, ֆիլմում ներկայացված են նաև ցեղասպանության մասին պատմող կադրեր:
1981թ. ամերիկահայ ռեժիսոր և պրոդյուսեր Քյորքշյանը նկարահանեց «Մուսա լեռան 40 օրը» ֆիլմը, ավստրիացի գրող Ֆրանս Վերֆելի համանուն վեպի հիման վրա: 1982թ. Գերմանիայում (ԳՖՀ) նկարահանվեց Սողոմոն Թեհլերյանի մասին պատմող գեղարվեստական ֆիլմ, որը կոչվում էր` «Առաքելություն ի Բեռլին»16։ Ժամանակակից ֆիլմերից կարելի է առանձնացնել վերը հիշատակված կանադահայ ռեժիսոր Ատոմ Էգոյանի «Արարատ», իտալացի Վիկտորիո և Անտոնիո Տավիանի եղբայրների «Արտույտների ագարակը», Ռ.Քեշիշյանի «Արամ» ֆիլմերը, որոնք, որպես ֆիլմ, համապատասխանում են միջազգային կինոարտադրության բարձր չափանիշներին: Շատ կան նաև Հայոց ցեղասպանության մասին պատմող վավերագրական ֆիլմեր, որոնցից կարելի է առանձնացնել 1971թ. նկարահանված «Ազգի սիրտը», ռեժիսոր` Թուլխանյան, Ռոսսիի` «Հայկական ջարդեր» (1988թ.), Հակոբյանի` «Ուր է իմ ազգը», Կարլա Կարապետյանի` «Ճչացողները» և այլն: Հայոց եղեռնի մասին պատմող ֆիլմեր ստեղծվել են աշխարհի շատ երկրներում` Կանադա, Շվեդիա, Իրան, Լիբանան…, ցուցադրվում են աշխարհի հեղինակավոր կինոփառատոններում, արժանանում մրցանակների17:
Ինչ վերաբերում է պատմական արդարության գործում Ադրբեջանին տրվելիք կինոպատասխանին, ապա այստեղ գործերը, մեղմ ասած, այդքան էլ դյուրին չեն ընթանում։ Արդեն հիշատակված ադրբեջանական կինոքարոզչությունը պասիվանալու միտումներ չի դրսևորում, և եթե 1915թ. ցեղասպանությունը լուսաբանող ֆիլմերի որակը և քանակն այս պահին բավարար է, ապա արցախյան ճակատում անելիքները դեռ շատ են։ Չկա Արցախի պատերազմը լուսաբանող, ներկայացնող հանրահայտ ֆիլմ, որի մասին խոսեր ողջ աշխարհը, ինչպես խոսեցին ցեղասպանությանը վերաբերող մի շարք ֆիլմերի պարագայում, իհարկե, ցեղասպանությունը և Արցախի պատերազմը տարբերվում են միմյանցից թեկուզ միայն զգայական, հայության կրած մարդկային և նյութական կորուստների տեսանկյունից։ Սակայն հաշվի առնելով ադրբեջանական ագրեսիվ քարոզչությունը և դրանից եկող հնարավոր վտանգները՝ խիստ անհրաժեշտ է նաև կինոքարոզչության «Արցախյան» ճակատի ուժեղացումը:
Հայաստանի հնարավոր պատասխանը հակահայկական կինոքարոզչությանը
Տեղեկատվական տարածման տեսանկյունից հայկական կինոն միակողմանի է զարգացած, այնինչ անելիքները շատ են հատկապես ադրբեջանական կինոքարոզչությանը դիմակայելու տեսանկյունից։ Այս իմաստով կարելի է ներկայացնել համատեղ ֆիլմ, որը հարված կլինի և՛ ադրբեջանական, և՛ թուրքական կեղծ կինոքարոզչությանը, այլ կերպ ասած` իրական պատմական փաստերի էկրանավորման միջոցով արժանի հակահարված տալ:
Հաշվի առնելով հայ ժողովրդի հարուստ պատմական ժառանգությունը` կարելի է նկարահանել Ֆիլմ 450-451թթ. հայ ժողովրդի մղած ազատագրական պայքարի` Վարդանանց պատերազմի մասին:
Պատմական այդ ժամանակահատվածի մասին առկա փաստերը բավական շատ են։ Բացի այդ, վաղ միջնադարի այդ իրադարձությունները պատմում են հայ ժողովրդի մղած սուրբ` գաղափարական պայքարի մասին: Վարդանանց մասին գիտի յուրաքանչյուր հայ, իսկ եթե ներկայացվի միջազգային հանրությանը, հայի մասին դրական կերպար կստեղծվի, որոշ դեպքերում էլ առաջին անգամ կլսվի հայի մասին: «Վարդանանք» նկարահանելու համար կա հետևյալ հիմնավորումները.
Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին պահպանել է պատերազմի բոլոր մանրամասները, որը ֆիլմը կդարձնի պատմականորեն հիմնավորված,
450-451թթ. հանդիսանում են հայ ժողովրդի պատմության միջնահատվածը, իսկ ֆիլմում էլ առկա կլինի մեր դարավոր պատմության մասին տեղեկություններ, որը ցույց կտա մեր` հնագույն ժողովուրդ լինելու փաստը,
Ֆիլմում կներկայացվի այդ ժամանակաշրջանի քաղաքական քարտեզը, որով ցույց կտրվեն մեր հարևան պետությունները (այստեղ անհրաժեշտ է օգտագործել հատկապես օտար աղբյուրներ),
Ֆիլմը կարող է ներկայացվել որպես «կրոնական ազատությունների» պայքարի առաջին օրինակ համաշխարհային պատմագրության մեջ,
450-451թթ. ազգային պայքարի առանձնահատկությունն այն է, որ դժվարագույն իրավիճակում գտնվող հայ ժողովուրդը, որը հույսը դրել էր միայն սեփական ուժերի վրա, կարողացավ դիմակայել այդ ժամանակաշրջանի գերտերություններից մեկին` Պարսկաստանին: Այս փաստի լուսաբանումը դրական մեծ ազդեցություն կունենա հայ ժողովրդի ներկա սերնդի վրա,
Ֆիլմը ցույց կտա նաև հայ հոգևոր և աշխարհիկ իշխանությունների անքակտելի կապը, դրանց պահպանման անհրաժեշտությունը նաև այսօր։ Վերնագիրը կարող է լինել «Վարդանանք», այն պետք է նկարահանվի ներկա միջազգային կինոարտադրության բոլոր չափանիշներին համապատասխան,
Ստեղծման համար պետք է ծախսել մեծ գումարներ, որպեսզի այն լինի իսկապես միջազգային մակարդակի և տարածում գտնի, ինչպես օրինակ «Խիզախ սիրտը», «Երկնային արքայութուն», «Վերջին սամուրայը», «Քոչվորը» ֆիլմերը, որոնց միջոցով աշխարհում իմացան շոտլանդացիների, ղազախների, արաբների, ազատագրական պայքարների մասին,
Ֆիլմը պետք է հավակնի «Օսկար»-ի, գոնե զանգվածային տեսարանների համար նոմինացիայում, որը կարելի է ստանալ բուն Ավարայրի ճակատամարտը նկարահանելու ժամանակ18,
Պետք է հանդես գան հայտնի դերասաններ արտերկրից,
Ռեժիսոր կարող է լինել արտասահմանցի, որը կունենա նմանատիպ ֆիլմերի նկարահանման փորձ,
Նկարահանման համար կարելի է ներգրավել սփյուռքի հայերի, օրինակ` ազգային հերոս Քըրք Քըրքորյանին, որն արդեն ունի նմանատիպ ձեռնարկների լուրջ փորձ,
Ֆիլմը պետք է հետապնդի շահույթ, այսինքն՝ բոլոր առումներով լինի միջազգային չափանիշներին համապատասխան և ներգրավի իր մեջ նաև այլ շահագրգիռ սուբյեկտների,
Անհրաժեշտ է հատուկ ուշադրություն դարձնել Վարդան Մամիկոնյանի` Աղվանք կատարած արշավանքին և հոների հետ կնքած դաշինքին19:
Ֆիլմը կունենա նաև միջազգային քաղաքական աջակցություն, հատկապես Իրանի հանդեպ վատ տրամադրված երկրների շարքում, հիշենք «300 սպարտացիները» ֆիլմը, որը բացահայտ քաղաքական ենթատեքստ ստացավ` պաշտպանվելով ԱՄՆ-ի կողմից: Իսկ Իրանին սիրաշահելու համար կարելի է ֆիլմի վերջում ներկայացնել Հայ-իրանական ներկա լավ հարաբերությունները` որպես անցյալում և ներկայում կոնֆլիկտներ ունեցող ժողովուրդների համար լավ օրինակ: Այս գաղափարի իրագործման համար անհրաժեշտ կլինի ներդնել հսկայական ջանքեր, սկսած ֆինանսական միջոցներից մինչև քաղաքականը, սակայն այն կարող է մեզ տալ շատ ավելին՝ ներկայանալով ոչ միայն որպես գերժամանակակից հայկական կինո, այլև հայապահպան նշանակություն ունենալ հատկապես սփյուռքում, քանզի այն կհանգեզնի համատարած ոգևորության և նոր ձեռնարկների մշակման, իսկ քարոզչական ճակատում մեզ կտա հետևյալը.
Ադրբեջանի կողմից պատմական փաստերի խեղաթյուրման կանխում,
Ֆիլմի միջոցով տարբեր երկրներում կծանոթանան մեր պատմությանը և մշակույթին,
Կհիմնավորի նաև հայերի պահանջատիրությունը և շատերի համար ավելի պարզ կդառնա մեր էթնիկ կապվածությունը Հայկական լեռնաշխարհին։
Ֆիլմի հնարավոր հետևանքները
Հայաստանում և Սփյուռքում կառաջանա ոգևորության մեծ ալիք։ Անընդհատ նկարահանվել են ցեղասպանության մասին պատմող բարձրորակ ֆիլմեր, իսկ հայ ռազմական նախկին հզորության մասին բարձրորակ ֆիլմեր չկան:
Ավարայրի ճակատամարտի նկարահանումները կվերածվեն իսկական համաժողովրդական տոնի, կամրապնդվի ազգային գիտակցությունը, յուրաքանչյուրը կսկսի գիտակցել իրեն որպես ընդհանուրի մասնիկ:
Հայաստանի Հանրապետությանը մասամբ սպառնացող տնտեսական համաշխարհային ճգնաժամը կարելի կլինի հաղթահարել ավելի դյուրին, առանց հոգեբանական ավելորդ լարվածության և զուտ վատատեսական տրամադրությունների: Տնտեսական ճգնաժամը ազդում է այնքանով, որքանով ուժեղ է հոգեբանական ճգնաժամը ազգի ներսում:
Համընդհանուր ոգևորությունը թույլ կտա իրականացնել արմատական բարեփոխումներ, որոնք սովորական պայմաններում կառաջացնեին լուրջ դժգոհություններ տարբեր խավերի շրջանում: Օրինակ` «Հոգեորսություն» տերմինի իրավաբանական սահմանում տալն ու խիստ սանկցիաների ամրագրումը:
Եզրակացություն
Ամենաարդյունավետ քարոզչաձևերից մեկի` կինոքարոզչության ադրբեջանա-թուրքական հարձակումներից պաշտպանվելը և հակահարված տալու անհրաժեշտությունն ուղղակիորեն բխում է Հայաստանի Հանրապետություն արտաքին և ներքին անվտանգությունը երաշխավորելու պահանջից, քանզի առկա են օտար շրջանակներում հայկական հարցի խեղաթյուրված ընկալման վտանգը, հայության շրջանում հակահայկական քարոզչական խայծերի յուրացումը։
Ներկա իրավիճակը մեզ ստիպում է մտածել քարոզչական ճակատում տիրող ոչ այնքան հայանպաստ իրավիճակից դուրս գալու մասին։ Փաստն այն է, որ թուրք-ադրբեջանական քարոզչամեքենան ամեն գնով փորձում է ապատեղեկատվություն տարածել հայ ժողովրդի պատմության, քաղաքական ու մշակութային անցյալի մասին, և իրենց նպատակին հասնելու համար օգտագործում են նաև կինոն: Դերենիկ Դեմիրճյանի «Վարդանանք» պատմավեպի հիման վրա նկարահանվելիք ֆիլմը կարող է ուժեղ հակահարված տալ թուրք-ադրբեջանական հակահայկական քարոզչությանը և միևնույն ժամանակ աշխարհին ներկայացնել քրիստոնյա, հայրենասեր, խաղաղասեր հայի կերպարը:
«Վարդանանք» ֆիլմի հնարավոր նկարահանումները կարող են ներգրավել ներդրողների։ Հաշվի առնելով տնտեսական ճգնաժամը և հնարավոր ցնցումները՝ անհրաժեշտ է ժողովրդին հոգևոր արժեքներ մատուցել, հնարավորություն տալ մտածելու և վերիմաստավորելու իր անցյալը, վերադառնալու արմատներին: Միայն հոգևոր արժեքների քարոզմամբ է, որ կարելի է հասնել ցանկալի արդյունքի պետության արդյունավետ կառավարման համար: Ֆիլմը հնարավորություն կտա աշխարհին ցույց տալ նաև մեր միջնադարյան պատմիչների իրական պատմագիրներ լինելը, այլ ոչ թե հայոց պատմության հորինողներ, ինչպես նշվում է արևմտյան ներկա պատմագրության մեջ: Արդեն խոսվում է Հոլիվուդում Ավարայրի ճակատամարտը պատկերող ժամանակակից ֆիմի նկարահանման մասին, որը կոչվելու է «Բյուզանդիայից արևելք» և որի նկարահանմանը մասնակցելու են հայտնի հոլիվուդյան դերասաններ20: Կարևորն այն է, որ ֆիլմը կարողանա իր մեջ ներառել վերը թվարկված սկզբունքները, բացի այդ, համահայկական բնույթ տալու համար անհրաժեշտ է Ավարայրի ճակատամարտը նկարահանել Հայաստանի Հանրապետությունում, հակառակ դեպքում այն չի ունենա ցանկալի արդյունքը:
Հիշեցման կարգով ասենք, որ «Վարդանանք» պատմավեպը Դերենիկ Դեմիրճյանի կողմից գրվել է Երկրորդ աշխարհամարտի տարիներին և ուղարկվել ռազմաճակատում կռվող հայ զինվորներին՝ բարձրացնելով նրանց մարտական ոգին ու մղելով նորանոր սխրանքների։ Պատմական այս ժամանակաշրջանի ներկայացումն ապացուցել է իր արդյունավետությունը, իսկ ներկա իրավիճակը քիչ է տարբերվում 1940-ականներից, միայն թե զենքի պատերազմ առայժմ չկա, իսկ թշնամին գերմանական ֆաշիզմը չէ:
http://noravank.am/am/?page=theme&thid=3&nid=1694
UITE և ՀՀ պաշտպանության նախարարությունը կհամագործակցեն ռոբոտ-սակրավորների և անօդաչու ինքնաթիռների արտադրության ոլորտում
UITE и Минобороны Армении будут сотрудничать в создании роботов-саперов и самолетов-беспилотников
Союз компаний по информационным технологиям (UITE) и Министерство обороны Армении будут сотрудничать в создании роботов-саперов и самолетов-беспилотников в рамках открытого первенства роботов Armrobotics, сообщил агентству «Новости-Армения» исполнительный директор UITE Карен Варданян.
По его словам, если в 2008 году конкурс Armrobotics проводился только для студентов, то в 2009 году планируется расширить рамки участия до 4 возрастных групп, в том числе и школьников.
Варданян отметил, что в 2009 году планируется несколько усложнить конкурс для студентов, что позволит поднять его на качественно новый уровень, а также ввести конкурс Armrobotics для профессионалов, которые будут решать задачи практического применения роботов.
«Мы планируем выбрать одну конкретную проблему, которая будет актуальна для Армении, будь то разминирование или навигация, по которой профессионалы представят свои разработки», - сказал Варданян.
В частности, по его словам, студенты в 2009 году примут участие в конкурсе симуляции, а также проектировании роботов, понимающих предметы разного цвета и размера.
«Перед профессионалами будет поставлена более сложная задача, в частности, согласно предварительной договоренности с министерством обороны Армении будут разрабатываться роботы-саперы, а в 2010 году – самолеты-беспилотники», - сказал Варданян.
Помимо этого совместно с компанией Lego планируется организовать конкурс Armrobotics для детей.
«Опыт показывает, что проведение конкурса на протяжении нескольких месяцев помогает молодым людям получить более широкие знания, чем за 3-4 года обучения в вузе, где они вынуждены бывают заниматься и другими предметами», - сказал Варданян.
Всеармянское открытое первенство роботов Armrobotics состоялось в Армении 15-17 декабря 2008 года. В конкурсе принимали участие 11 команд из Армении, Карабаха и Ирана, которые состояли из четырех студентов и одного наставника. Задача, которую команды должны были запрограммировать в роботе, состояла в прохождении по маршрутной линии на площадке размером в 2x2 метра. При этом на дистанции следования робота были поставлены определенные задачи – остановка, сигнал, поворот.
Конкурс был организован Союзом компаний по информационным технологиям (UITE) и Общим союзом армянских университетов Тегерана при содействии Министерств экономики и обороны Армении. Техническим спонсором была компания Hoornet, а также компании D-link, представительство Microsoft в Армении, National Instruments, Virage Logic.
Mephistopheles
16.05.2009, 01:47
Հասկանալի է: Բայց դա միայն բավարար պայման է և դեռ չի երաշխավորում տեղեկատվական անվտանգություն, որովհետև նախ՝ ինը-տաս միլիոն հայերից միայն երեքն է բնակվում Հայաստանում և մնացածը հաճախ ինֆորմացիա են ստանում դրսի ԶԼՄ-րից, իսկ դրսի ԶԼՄ-ն ինֆորմացիան կարող է ստանալ կամ մեր աղբյուրներից, կամ՝ հակառակորդի, հետո՝ ոչ միշտ է, որ ապատեղեկատվության առաջնային թիրախը հայերն ու Հայաստանն են, այսինքն՝ միջազգային հարթակները, օղակներն ու հանրությունն են /այս դեպքում առաջարկածդ կոնցեպցիան թերի է/, հետո՝ երբեմն իրավիճակը ստիպում է նախահարձակ լինել /ճիշտ էր նշում Տատը՝ ով առաջինն հաղորդի, նա էլ հաղթող է/, այսինքն՝ չի խանգարի նաև ճիշտ կամ կիսաճիշտ, բայց հակառակորդին վնասաբեր տեղեկատվության արագ և արդյունավետ տարածման հայեցակարգի մշակումը, իսկ քո բերածը առավելապես պաշտպանական մոտեցում է:
Ընդունում եմ ասածդ, բայց դա հարցի մի մասի լուծումն է միայն:
եթե մենք անկախ ԶԼՄ-ներ ունենանք արտասահմանի հայությունը հենց դրանից էլ կօգտվի… հեն ա սաղ օրը նստած Հայլուր են նայում ու տեղյակ էլ չեն ինչ է կատարվում Հայաստանում… ես Ա1+ եմ նայում (կարդում) ու անգամ ԲիԲիՍի կամ ՍիԷնԷն չեմ նայում Հայաստանին վերաբերվող նորությունների համար…այո անկախ ԶԼՄ-ն անհրաժեշտ բայց ոչ բավարար է, դրանք պետք է լինեն նաև օբյեկտիվ, որի 1-ն պայմանը անկախ լինելն է…
Fedayi ջան, Եվրոպան շատ լավ գիտի ում հավատա ու որտեղից քաղի իր տեղեկությունները… հաստատ Ադրբեջանից ու Թուրքիայից լավ գիտի աշխարհում ինչ է կատարվում… էդ ինֆորմացիան իրենք են դրանց տալիս… պետք չի միամիտ լինել ու կարծել թե աշխարհը մեզ Ադրբեջանի կամ Թուրքիայի միջոցով է ճանաչում…
…ապատեղեկատվությունը մնում է ապատեղեկատվություն… մի 2 անգամ որ տարածես, ավտոմատիկ կդառնաս անվստահելի ԶԼՄ… ուզում ես 1-ը եղիր ուզում ես վերջինը… մարդիկ հավատում են տեղեկատվությանը հիմնվելով լրատվամիջոցի հեղինակության, օբյեկտիվության ու ճշգրտության վրա…նաև արագության, բայց այսօր արագությունը ինտերնետի օգնությամբ է ապահովվում և անճշտության էլեմենտները շատ են…
Mephistopheles
16.05.2009, 01:56
Իսկ սա դու կարդացի՞ր:
Մեջբերում…
Հոգեբանական օպերացիաներում նոր պահ էր “ազգային անվտանգության ռազմավարություն” հասկացության ներմուծումը քարոզչական նյութերում: Այն բաղկացած էր 4 բաղադրիչից` դիվանագիտական, տնտեսական, ռազմական և տեղեկատվական: Տեղեկատվական բաղադրիչի` որպես հիմնականի շեշտադրումը երևաց արդեն Գրենադայի զինված կոնֆլիկտում: Ամերիկացի փորձագետները մեծ ջանքեր գործադրեցին միջազգային հասարակական կարծիքի մշակման համար, օրինակ` հեռուստատեսության միջոցով ապատեղեկատվական նյութեր տարածելով: Պատրաստվեցին հատուկ նյութեր, որոնք մարդկանց համոզում էին ԱՄՆ-ի պատերազմի արդար բնույթում: Հեռարձակումը կատարվում էր մի շարք հզոր հեռուստատեսությունների միջոցով:
Միջազգային հանրության վրա ազդեցության մեթոդիկան ներառում էր` ապատեղեկատվությունը, կիսաճշմարտության էլեմենտներն ու օբյեկտիվ տեղեկատվությունը:
սա դեռ չի նշանակում որ դա ճիշտ ձև է… հեն ա արդյունքները տեսնում ես Իրաքի պատերազմի ժամանակ… ԱՄՆ-ը իր տեղեկատվական պատերազմները մղում է 3 աշխարհի երկրների իշխանությունների դեմ… իսկ իր ժողովրդի դեմ ուղղվածները միշտ է ձախողվել են…
…իմիջայլոց ռուսական կայքերին ես այդքան էլ չէի վստահի… նրանց լրատվամիջոցները ավելի շուտ պրոպագանդական գործիքներ են քան լրատվամիջոցներ…
Թեման թեմա ա քննարկելու համար, ներքին խնդիրները ուրիշ թեմաներում են քննարկվում:
Թեման ըստ էության ու բովանդակության քննարկելու համար պետք է այն դիտարկել այլ թեմաներ հետ փոխկապակցված:
Fedayi, եթե դու այս թեման բացել ես ոչ թե տեսականորեն ու ընդհանրացված քննարկելու, այլ որպես Հայաստանի ակտուալ խնդիր քննարկելու համար, ապա ինչքան որ արտաքին ուժերը ապատեղեկատվությամբ փորձում են թուլացնել Հայաստանը, մի 10 էդքան էլ Հայաստանի իշխանությունները ապատեղեկատվական դիվերսիա են անում Հայաստանի ժողովրդի դեմ։ Հիմա ասա թե ի՞նչը քննարկենք՝ Հայ հասարակության տեղեկատվական պատերազմը Ադրբեջանի դեմ օգտագործելով բլոգներն ու անձնական կայքերը, թե՞ մեր ռեսուրսներն ուտող ու վատնող, ապիկար արտաքին քաղաքականություն վարող իշխանությունների հերքումները ասենք Էրդողանի ու Մեծյու Բրայզայի խոսքերի վերաբերյալ։ Մեր հեռուստաընկերություները ամեն ձև վիզ են դնում ժողովրդին ոչխարացնել ու հանգստացնել, սերիալներով կուտ տալ, կոտրել բոլոր առաջադիմական ցանկությունները, երկրում ամեն ինչը վառ գույներով ներկայացնել այն աստիճան, որ որոշ յոնջաներ լրագրողների հարցերին պատասխանեն, թե իրենք ոչ մի պրոբլեմ ու խնդիր չեն տեսնում, ամեն ինչ լավա։ Հիմա մի հատ բացատրիր, թե Ադրբեջանը, ջհուդամասոնականները ու սիոնիստները էլ ո՞նց տեղեկատվություն տան մեր հասարակությանը, որ գոնե մեզ տան էնքան վնաս, ինչքան տալիս են մեր տեղական տեղեկատվությունների աղբյուրները մեր իշխանությունների պատվերով։ Ապեր «Հայլուր» կոչված կենդանին ամեն ձևի կիբեռտեռոռի կոնկուրսից դուրս է մղում, ու առհասարակ մեր պաշտոնական աղբյուրները էդ բնագավառում բացարձակ մոնոպոլիստներ են, իրենց դեմ խաղ չկա, դու հենց մենակ էս աղբյուրների դեմն առնես, ադրբեջանական ու ջհուդական տեղակատվությունը մեզ համար խաղ ու պար կլինեն։ Մանավանդ որ վերջիններիս տեղեկատվությունը մեր հասարակությանը հասնում է էլի մեր պաշտոնական աղբյուրների շուրթերով։ Օբյեկտիվ տեղեկատվություն մատուցիր սեփական ժողովրդին, ժողովուրդը դրսի կուտը հաստատ չի ուտի։ Իսկ հավատը կորցրած ժողովուրդը ինչին ասես հավատում է, բացի սեփական իշխանություններից։ Այնպես որ շան գլուխը լրիվ ուրիշ տեղ է թաղված, իսկ դու լապատկեն առել վերմիշելի դաշտերն ես փորփրում։
Fedayi, եթե դու այս թեման բացել ես ոչ թե տեսականորեն ու ընդհանրացված քննարկելու, այլ որպես Հայաստանի ակտուալ խնդիր քննարկելու համար, ապա ինչքան որ արտաքին ուժերը ապատեղեկատվությամբ փորձում են թուլացնել Հայաստանը, մի 10 էդքան էլ Հայաստանի իշխանությունները ապատեղեկատվական դիվերսիա են անում Հայաստանի ժողովրդի դեմ։ Հիմա ասա թե ի՞նչը քննարկենք՝ Հայ հասարակության տեղեկատվական պատերազմը Ադրբեջանի դեմ օգտագործելով բլոգներն ու անձնական կայքերը, թե՞ մեր ռեսուրսներն ուտող ու վատնող, ապիկար արտաքին քաղաքականություն վարող իշխանությունների հերքումները ասենք Էրդողանի ու Մեծյու Բրայզայի խոսքերի վերաբերյալ։ Մեր հեռուստաընկերություները ամեն ձև վիզ են դնում ժողովրդին ոչխարացնել ու հանգստացնել, սերիալներով կուտ տալ, կոտրել բոլոր առաջադիմական ցանկությունները, երկրում ամեն ինչը վառ գույներով ներկայացնել այն աստիճան, որ որոշ յոնջաներ լրագրողների հարցերին պատասխանեն, թե իրենք ոչ մի պրոբլեմ ու խնդիր չեն տեսնում, ամեն ինչ լավա։ Հիմա մի հատ բացատրիր, թե Ադրբեջանը, ջհուդամասոնականները ու սիոնիստները էլ ո՞նց տեղեկատվություն տան մեր հասարակությանը, որ գոնե մեզ տան էնքան վնաս, ինչքան տալիս են մեր տեղական տեղեկատվությունների աղբյուրները մեր իշխանությունների պատվերով։ Ապեր «Հայլուր» կոչված կենդանին ամեն ձևի կիբեռտեռոռի կոնկուրսից դուրս է մղում, ու առհասարակ մեր պաշտոնական աղբյուրները էդ բնագավառում բացարձակ մոնոպոլիստներ են, իրենց դեմ խաղ չկա, դու հենց մենակ էս աղբյուրների դեմն առնես, ադրբեջանական ու ջհուդական տեղակատվությունը մեզ համար խաղ ու պար կլինեն։ Մանավանդ որ վերջիններիս տեղեկատվությունը մեր հասարակությանը հասնում է էլի մեր պաշտոնական աղբյուրների շուրթերով։ Օբյեկտիվ տեղեկատվություն մատուցիր սեփական ժողովրդին, ժողովուրդը դրսի կուտը հաստատ չի ուտի։ Իսկ հավատը կորցրած ժողովուրդը ինչին ասես հավատում է, բացի սեփական իշխանություններից։ Այնպես որ շան գլուխը լրիվ ուրիշ տեղ է թաղված, իսկ դու լապատկեն առել վերմիշելի դաշտերն ես փորփրում։
Վիշապ, "Հայլուրի" և նման ԶԼՄ-րի "հավաստիության" մասին առանձին թեմաներ կան, ի՞նչ է կրկնենք, թե՞, ասենք, գոյություն ունեցող տասը նմանատիպ թեմաներին ավելացնենք այս մեկն էլ:
Ճիշտ խնդիրներ ես բարձրացնում, դրանք փոխկապակցված են, բայց այս խնդիրը չի սահմանափակվում միայն պետական կողմնորոշման ԶԼՄ-րի խնդրով, սեփական ժողովրդի՝ դրանց հավատալով կամ չհավատալով: Այդ մասով ինձ իսկապես պարզ դարձավ խնդիրներից մեկը՝ ձեր նշած անազատ ԶԼՄ-րը:
Բայց, խնդիրը դուրս է գալիս Հայաստանի սահմաններից, հո ներքին խնդիրներով չի՞ ամեն ինչ. հասկանու՞մ ես, մենք պարտվում ենք դրսի բեմերում: Հասարակ օրինակ՝ Ջուղայի խաչքարերի ոչնչացումից մենք չկարողացանք մեծատառով Իրադարձություն դարձնել, արժանի "պիտակ", գնահատական տալ եղած ոճրագործությանը և....մոռացվեց կարծես: Իսկ ինչքա՞ն դիվիդենտներ, առավելություններ կարելի էր ստանալ այսօր դրանից:
Իսկ ի՞նչ հիստերիա բարձրացվեց Ադրբեջանում, օրինակ, Ռուսաստանի կողմից իբր Հայաստանին փոխանցված ութ հարյուր մլն դոլարի ռազմամթերքի և տեխնիկայի հարցով… Ալալ աշխարհն իմացավ, ՆԱՏՕ-ն հետաքննություն սկսեց, և այլն և այլն: Կարելի է էլի օրինակներ բերել: Մենք չենք կարողանում մեզ ճիշտ "մատուցել" և դրա հետևանքը անուղղակիորեն թուլացնում է մեր դիրքերը, այո՛, և՛ ներսում, և՛ դրսում:
Ժողովուրդ, հասկացանք ունեքն ներքին խնդիրներ։
Բայց ի՞նչ եք առաջարկում։
Ասենք, «թուրքեր ջան, մեր մոտ ինչ-որ ներքին հարցեր կան, դեռ մեր վրա տոնաններով ցեխ մի շպրտեք, պատմությւնը մի խեղաթյուրեք, մեզ մի ներկայացրեք որպես ցեղասպան գործածներ և ահաբեկիչներ, մի քիչ սպասեք, էլի։ Հեսա մի քանի տարուց մեր հարցերը լուծենք, ձեզ կարողանանք պատասխանել, նոր կշարունակեք։»
Թե ասենք թքած, թող սաղ աշխարհում մեզ ստորացնեն, հրեշ քոչվոր ներկայացնեն, մենք դեռ ներքին խնդիրներ ունենք, տենց բաներով զբաղվելու ժամանկը չէ։
Չեմ հասկանում տրաբամաբունությունը։
Բացատրեմ օրինակի վրա, որ հասկանալի լինի։
Նույնն է թե մեկի ծնողը լրբություն է անում, ու այդ մեկը սկսում է պայքարել իրեն անառակի զավակ ասողների դեմ։ Սույն հարցով պիտի զբաղվի իշխանությունը հանձինս մասնավորապես Ազգային Անվտանգության Ծառայության։ Ասեք ով է Ազգային Անվտանգության Խորհրդի քարտուղարը, կասեմ ինչպիսին է երկրի ազգային անվտանգությունը։ Ինչքան ուզում եք էստեղ հարցեր արծարծեք, մեկ է գալու եք մեկ խնդրի՝ պատասխանատուների հայտնաբերմանը ու նրանց պատասխանատվության ենթարկելուն։ Ձևեր կան, կազմակերպություններ կան, պետք չի հեծանիվ հորինել։
Նույնն է թե մեկի ծնողը լրբություն է անում, ու այդ մեկը սկսում է պայքարել իրեն անառակի զավակ ասողների դեմ։
Ոչ, Վիշապ։
Նույնն է, ինչ-որ ընտանիքում ներքին այդքան շատ չի համերաշխությունը, ընտանիքի հայրը մնացածի անդամների հետ հաշվի չի նստում, բայց դրա պատճառով, այդ ընտաինքի անդամները ուշադրություն չդարձնեն, որ նրանց ասում են որ մարդասպան-բռաբարողների ընտանիք է, որ նախկին բնակարնի տերեին, խաբելով հանել/սպանել է բնակարանից, ու հիմա էլ ամեն ինչ գողանում է։
Դե եկեք մինչև մաման ու պապան իրար հետ մեկ-մեկ կռիվ են անում ու իրար ճիշտ չեն պահում, թողնենք մի երկու թշամական ընտանիքին մեզ սաղ քաղաքով վարկաբեկեն ու զրպարտեն լռիվ հորինված բաների համար։
Ոչ, Վիշապ։
Նույնն է, ինչ-որ ընտանիքում ներքին այդքան շատ չի համերաշխությունը, ընտանիքի հայրը մնացածի անդամների հետ հաշվի չի նստում, բայց դրա պատճառով, այդ ընտաինքի անդամները ուշադրություն չդարձնեն, որ նրանց ասում են որ մարդասպան-բռաբարողների ընտանիք է, որ նախկին բնակարնի տերեին, խաբելով հանել/սպանել է բնակարանից, ու հիմա էլ ամեն ինչ գողանում է։
Դե եկեք մինչև մաման ու պապան իրար հետ մեկ-մեկ կռիվ են անում ու իրար ճիշտ չեն պահում, թողնենք մի երկու թշամական ընտանիքին մեզ սաղ քաղաքով վարկաբեկեն ու զրպարտեն լռիվ հորինված բաների համար։
Կարծում եմ մենք իրար հետ համաձայնության չենք գա օրինակների շուրջ։ Քանզի մասնավորապես դու կարծում ես, թե հարևանների բամբասանքը ավելի լուրջ ու ծանր խնդիր է, քան ընտանիքի անդամների հետ հաշվի չնստելը։ Ու երկրի վիճակը քեզ թվում է այնպիսին է, կարծես մաման ու պապան իրար հետ մեկ մեկ կռիվ են անում։ Իմ կարծիքով մաման ու պապան պարզապես երեխային քցել են փողոց, իսկ երեխան ուզում է որ իր ընտանիքը թաղում բարի համբավ ունենա։ Ինչևէ, ևս մեկ անգամ կրկնեմ, որ այս հարցի համար Հայաստանում գործում է կառույց, անունը՝ ԱԱԾ։ Ու ԱԱԾ–ն հիմա ուրիշ բաներով է զբաղված՝ դեմը ընտրություններ են, ու ձեր հարցի հավեսը չունի։
Հետաքրքիր ա: Ներքին խնդիրների մասին բարձրաձայնելը կարևոր ա նրանով, որ եթե արտաքին հողմաղացների դեմ պայքարելու եռանդի ու հոժարակամության մեկ քառորդը ուղղենք դեպի ներքին նեքինիներին գծերից քցելու ազգադավ գործը, երկարաժամկետ ապագայում հաստատ ավելի շատ բաների կհասնենք:
Խնդիրները շատ են, ռեսուսները՝ սահմանափակ: Ընտրեք, թե որն է ավելի կարևոր:
Mephistopheles
16.05.2009, 19:14
Ոչ, Վիշապ։
Նույնն է, ինչ-որ ընտանիքում ներքին այդքան շատ չի համերաշխությունը, ընտանիքի հայրը մնացածի անդամների հետ հաշվի չի նստում, բայց դրա պատճառով, այդ ընտաինքի անդամները ուշադրություն չդարձնեն, որ նրանց ասում են որ մարդասպան-բռաբարողների ընտանիք է, որ նախկին բնակարնի տերեին, խաբելով հանել/սպանել է բնակարանից, ու հիմա էլ ամեն ինչ գողանում է։
Դե եկեք մինչև մաման ու պապան իրար հետ մեկ-մեկ կռիվ են անում ու իրար ճիշտ չեն պահում, թողնենք մի երկու թշամական ընտանիքին մեզ սաղ քաղաքով վարկաբեկեն ու զրպարտեն լռիվ հորինված բաների համար։
հեռու մի գնա, ընգեր… էսօր Հայլուրն ու մնացած հեռուստակայանները գումարած մեր իշխանությունները, ավելի շատ են սուտ խոսում քան Հուրիեթը (մեր հարցի շուրջ)… դու լինես ում կհավատաս… ստի՞ն
հեռու մի գնա, ընգեր… էսօր Հայլուրն ու մնացած հեռուստակայանները գումարած մեր իշխանությունները, ավելի շատ են սուտ խոսում քան Հուրիեթը (մեր հարցի շուրջ)… դու լինես ում կհավատաս… ստի՞ն
Հայլուրը հասե՞լ է նրան, որ ասի որ ոչ մի ցեղասպանություն չի եղել, հակառակը, հայերն են կես միլյոն խաղաղ թուրք բնակչություն կոտորել։
Հետո էլ դա բոլոր հնարավոր և անհանրին միջազգային բեմերի վրա կրկնո՞ւմ։
Ժողովուրդ ջան, ստեղ խառնում եք ներքին և արտաքին հարցերը։
Մարտի 1-ի դեպքերին 10 թե 11 հոգի է մահացել։ Հիմա ինչ էք առաջարկում, սահմաններից մեր զինվորներին հանենք, բանակն էլ արձակուրդ ուղղարկենք քանի որ Հայաստանի ներսում, հայերը հայ են սպանել։ Դե թող ազերներն էլ հայ սպանեն, մինչը մի բան չվորոշենք ստեղ։
Դուք դրան համարժեք բան եք առաջարկում։
Դուք ուղղակի ստիպված չեք եղել ինչ որ միջազգային հավաքներին ազերների պռովոկացիանները տեսնելու և դոշ տալու։
Հա, ժողովրդավարության հետ խնդիրներ ունենք, թող Խոջալուն մեր վզին փաթաթե՞ն։ Թե ուզում եք որ Վիքիփեդիան բացեք, կարդաք, որ «Հայոց ցեղասխանությունը, քոչվոր ու ապերծախտ հայերի հնարած հեքիաթն է, թուրք ժողովրդի թասիբին կպնելու համար»
Նաև դու խոսում էիր ԶԼՄ ազատության մասին։ Այս թեմայում դա կապ չունի, քանի որ կրկին արտաքին վտանտգի մասին է, այս թեման, ոչ թե ներքին, բայց անդրադառնամ։
Առաջին խնդիրը մեր ԶԼՄ-ների մարտնչող անգրագիտությունն է։
Իմ մասնագիտական բնագավառում, որ նյութ եմ կարդում/սյուժե եմ նայում՝ սխալներ, հիմարություններ, օդից հնարած պատմություններ եմ լսում։
Հիմա եթե ՏՏ-ին վերաբերվող սյուժեներն են տենց, ինչի պետք է հավատամ որ տնտեսության, քաղաքականությոն կամ սոցիալ հարցերի մասին ավելի նորմալ տեղեկություններ են ներկայացնում։
Դա ոչ մի կապ չունի մամուլի ազատության հետ։ Նույն ձև, երբ մեր ԶԼՄ-ները ազերների դեզան են քցում, նույնպես անգրագիտության հետևանք է։
Հետո, տպագիր մամումուլը եթե համեմատենք հեռուստատեսության հետ, ավելի ազատ է։ Եվ ի՞նչ։ Լրագրողական հետաքննություննե՞ր են անցկացնում, փաստե՞րն են հետազոտում։ Ոչ։ Զբզաված են փողոցային լեզվակռվով ու իրաի վրա ցեխ շպրտելով։ Ո՞ւմ է տենց մամուլ պետք։
Մոդերատորները, եթե ժամանակ/հավես ունեն, կառաջարկեյ գրառումները առանձնացնել, քանի որ երկու տարբեր հարց է խառնվել։
Խնդիրները շատ են, ռեսուսները՝ սահմանափակ: Ընտրեք, թե որն է ավելի կարևոր:
Դու գտնում ես, որ պետք է կա՞մ մի բանով զբաղվել կամ մյուս։
Ինձ թվում է, պետք է երկուսը զուգահեռ լուծել, հակառակ դեպքում, կամ ներսից կկարգավորենք, դրսիք կքանդեն, կամ դրսից կպահենք, ներսիք կքանդվենք։
Ես իրոք չեմ հասկանում տրամաբանությունը։ Ոչ թե համաձայն եմ/համաձայն չեմ, այդ դեպքում չէի խառնվի, մնացած քաղաքականացված թեմաների նման, այ չեմ հասկանում, ոնց եք մտածում, որ այդ եզրահանգումների եք գալիս։
Բացատրեմ օրինակի վրա, որ հասկանալի լինի։
Նույնն է թե մեկի ծնողը լրբություն է անում, ու այդ մեկը սկսում է պայքարել իրեն անառակի զավակ ասողների դեմ։ Սույն հարցով պիտի զբաղվի իշխանությունը հանձինս մասնավորապես Ազգային Անվտանգության Ծառայության։ Ասեք ով է Ազգային Անվտանգության Խորհրդի քարտուղարը, կասեմ ինչպիսին է երկրի ազգային անվտանգությունը։ Ինչքան ուզում եք էստեղ հարցեր արծարծեք, մեկ է գալու եք մեկ խնդրի՝ պատասխանատուների հայտնաբերմանը ու նրանց պատասխանատվության ենթարկելուն։ Ձևեր կան, կազմակերպություններ կան, պետք չի հեծանիվ հորինել։
Նույն տրամաբանությամբ՝ որ ֆորումներում "ազգի հարցերն" ենք քննարկում, դրանով լուծվու՞մ ենք դրանք: Ուղղակի մեր անհանգստությունն ենք հայտնում ինչ-ինչ հարցերի շուրջ, լրացնում դրանց շուրջ մեր գիտելիքների պահանջը, որոնում դրանց լուծումները:
:think
Դու գտնում ես, որ պետք է կա՞մ մի բանով զբաղվել կամ մյուս։
Ինձ թվում է, պետք է երկուսը զուգահեռ լուծել, հակառակ դեպքում, կամ ներսից կկարգավորենք, դրսիք կքանդեն, կամ դրսից կպահենք, ներսիք կքանդվենք։
Ես իրոք չեմ հասկանում տրամաբանությունը։ Ոչ թե համաձայն եմ/համաձայն չեմ, այդ դեպքում չէի խառնվի, մնացած քաղաքականացված թեմաների նման, այ չեմ հասկանում, ոնց եք մտածում, որ այդ եզրահանգումների եք գալիս։
Թե ներքին, թե արտաքին «հարցերը» վերաբերում են տեղեկատվությանը։ «Հայլուր»–ից տեսնում ենք, որ մեր Նախագահը հաստատում է, որ ինքը կողմ է ցեղասպանության հարցում միջկառավարական հանձնաժողովի ստեղծմանը, որը կքննարկի՝ ցեղասպանություն եղել է, թե՞ չի եղել։ Ես՝ Հայաստանի քաղաքացիս բանից բեխաբար բնականաբար կմտածեմ, որ այդ փաստը հարցականի տակ է։ Բնականաբար Թուրքիայի տեղեկատվական դաշտում այն պնդումները՝ թե ցեղասպանություն չի եղել, կլինի իմ հետաքրքրությունների շրջանակում։ Պետական մակարդակով եթե մենք կասկածի տակ ենք դնում ցեղասպանության փաստը, ի՞նչ, պիտի պայքարենք նրա դեմ, որ ազերները միջազգային հավաքներում պրովակացիա են անում ու դոշ են տալի՞ս, կամ ինտերնետում մեկը իր բլոգում տարբեր բաներ է բլթցնու՞մ։ Պետք չի դեմագոգիայով զբաղվել։ Եթե իշխանություններն ու տեղական հեռուստաընկերությունները նույն բանի մասին են խոսում ինչ թուրքերն ու ազերիները, կամ էլ առնվազն լռում են թշնամիների պրովակացիաների վերաբերյալ, ապա նրանք հավասարապես թշնամի են ժողովրդին։ Իսկ յուրայինների մեջ դավաճանների առկայությունը այն էլ պետական ամենաբարձր մակարդակով շատ ավելի վտանգավոր է քան հարևանների խայթոցներն ու պրովոկացիան։ Ու կրկնեմ երրորդ անգամ. տեղեկատվական պատերազմների, հակապետական սադրանքների, մասսայական ապատեղեկատվության դեմ պայքարի հարցերով ունենք պետական մակարդակի կառույց՝ Ա՛ Ա՛ Ծ՛ը։ Վերջերս էլ ԱԽՔ–ը հենց խոսում էր տեղեկատվական պատերազմների մասին, բյուջեյից էլ չգիտեմինչքան գումար հատկացվեց հատուկ այստեղ արծարծված խնդիրները լուծելու համար։ Ու շատ ներողություն, անձամբ ես թքած ունեմ այս խնդրի վրա։ Հենց վերը նշված պատճառով։ Պետական մակարդակով դիվանագիտության մեջ տանուլ ենք տալիս, ու կողքի թեմաներում ահագին գրվել են տարբեր մանրամասներ։ Հիմա ինչքան էլ ինտերնետով ու «Հայլուր»–ով հերքենք թուրքերին ու ազերներին, դրանից միջազգային հանրությունը չի կանգնի մեր կողքին ու ճանաչի ցեղասպանությունը, միջազգային հանրությունը առաջին հերթին հաշվի է առնում պետական պաշտոնյաների դելեգացիաների արդյունքները։
Սաֆար Աբիեվի՝ պաշտպանության նախարար լինելու ընթացքում զոհվել են ավելի քան երեք հազար զինվոր և սպա
За годы пребывания Сафара Абиева на посту министра ВС погибли около 3 тыс солдат и офицеров – Яшар Джафарли
http://www.newsazerbaijan.ru/exclusive/20090112/42668124.html
Ասենք, հիմա վա՞տ է, եթե, օրինակ, այս տիպի "ծակոցներով" ողողենք ադրբեջանական ինտերնետային լրահոսը, և մի քանի հազար ադր. երիտասարդների մարտական ոգին "կոտրենք", ինչպես դա նրանք են անում: Իրանցը ազդում ա շատերի վրա, վստահ եղե՛ք: Իսկ դա շա՜տ կարևոր է, քանզի երբ ամեն կողմից նույն բանն ես լսում, մեկ, երկու անգամ, ակամա սկսում ես մտածել:
Իսկ մե՞նք, մենք չմտածե՞նք այս մասին: Սա ուշադրության արժանի չէ՞, ինչ ա ներքին խորը խնդիրներ կան:
Եվրոտեսիլի կազմկոմիտեն ընդառաջ գնաց Բաքվին՝ վերացնելով հայկական հուշարձանը Հայաստանի մասին վիդեոբացիկից
http://panarmenian.net/news/rus/?nid=31815
Հակաքայլերի փորձեր...
http://panarmenian.net/news/rus/?nid=31836
Իսկ սա կարևոր չէ, ուշադրության արժանի չէ, քննարկման, անհանգստության առարկա չէ?
Ու սենց քանի-քանի դեպքեր...
Հա, իսկ մի քանի օր առաջ ադրբեջանական ֆորումում ետ մասին գրել էին, եվրատեսիլի մասին թեմայում դրա մասին մեջբերում կա
Fedayi, իսկ ինչ կոնկրետ առաջարկ կա, բացի սոց. ցանցերում սպամ անելուց՞
Հա, իսկ մի քանի օր առաջ ադրբեջանական ֆորումում ետ մասին գրել էին, եվրատեսիլի մասին թեմայում դրա մասին մեջբերում կա
Fedayi, իսկ ինչ կոնկրետ առաջարկ կա, բացի սոց. ցանցերում սպամ անելուց՞
Ի՞նչ կարող ենք անել ես ու դու, օրինակ: Միայն դա և նյութերի ուղարկումը թեմայում նշված "թեժ" գծին: Բայց եթե դրա ուղղությամբ մի հարյուր հոգի աշխատեն, էլի բան է, լուրջ բան է:
Եթե կլինեն առաջարկներ, խնդրեմ, թեման դրա համար է:
Բայց դե, միևնույնն է, պետական լուրջ մոտեցում է պետք, էսպիսի հնարքները միայն "ծակոցներ" են:
Եվրոտեսիլի դեպքում, ըստ իս, իսկական լուծումը վերջնագրի ներկայացումն է կազմակերպիչներին` մրցույթը լքելու պայմանով: Եսիմ?
Ի՞նչ կարող ենք անել ես ու դու, օրինակ: Միայն դա և նյութերի ուղարկումը թեմայում նշված "թեժ" գծին: Բայց եթե դրա ուղղությամբ մի հարյուր հոգի աշխատեն, էլի բան է, լուրջ բան է: Եթե կլինեն առաջարկներ, խնդրեմ, թեման դրա համար է: Բայց դե, միևնույնն է, պետական լուրջ մոտեցում է պետք, էսպիսի հնարքները միայն "ծակոցներ" են:
Իհարկե նյութերի , ժամանակի ու միջոցների դեպքում կարելի է օտարալեզու կայք բացել մեր տեսակետները ներկայացնելու համար, դրա համար հարմար ծրագրեր շատ կան, հայերենի հետ էլ խնդիր չի լինի
Իհարկե նյութերի , ժամանակի ու միջոցների դեպքում կարելի է օտարալեզու կայք բացել մեր տեսակետները ներկայացնելու համար, դրա համար հարմար ծրագրեր շատ կան, հայերենի հետ էլ խնդիր չի լինի
Տիգրան ջա՛ն, դրանք կան, ու դրանցում արդեն վաղուց տեսակետներ են հայտնվում: Ահա ադրբ.-ականներում հայեր էլ կան: Եթե դրանցում վերը նշված տիպի փաստեր տեղադրենք ու քաշվենք, վընուշկեքն իրանց շրջանում ապահովված են մինիմում:
Օրինակ՝ նայիր այս կայքի ֆորումը՝
www.analitika.az
Բայց շատ կարևոր են նաև հայկական ֆորումները, հատկապես նրանք, որտեղ սփյուռքահայերն են շատ, որպեսզի րոպե առաջ իմանան ճշմարտությունն ու չտրվեն ադրբեջանաթուրքական տեղեկատվական-հոգեբանական "մշակումներին":
Ասենք, հիմա վա՞տ է, եթե, օրինակ, այս տիպի "ծակոցներով" ողողենք ադրբեջանական ինտերնետային լրահոսը, և մի քանի հազար ադր. երիտասարդների մարտական ոգին "կոտրենք", ինչպես դա նրանք են անում: Իրանցը ազդում ա շատերի վրա, վստահ եղե՛ք: Իսկ դա շա՜տ կարևոր է, քանզի երբ ամեն կողմից նույն բանն ես լսում, մեկ, երկու անգամ, ակամա սկսում ես մտածել:
Իսկ մե՞նք, մենք չմտածե՞նք այս մասին: Սա ուշադրության արժանի չէ՞, ինչ ա ներքին խորը խնդիրներ կան:
Խնդալույա… Fedayi, մի հարց տամ էլի, քո մարտական ոգին կոտրվում է՞, որ ասենք day.az ես մտնում ու կարդում ազերիների տեղեկատվությունը Հայաստանի մասին։ Առաջարկում եմ հեշտ ձև լիցքաթափվելու ու մարտական ոգին բարձրացնելու համար։ Մտնենք ազերիների ֆորումներ ու բոլորին պեդերաստ անվանենք, իրանք ահագին կընկճվեն։ Թե չէ արի ժամերով դրանց բացատրի, որ էն 800 միլիոնի զենք – զինամթերքը «վսյո տակի» մտել է Հայաստան, Ամերիկան էլ էսօր–էգուց ցեղասպանությունը ճանաչելու է, Հայաստանի տնտեսությունն էլ փաթաթած ունի Թուրքիային ու Ադրբեջանին միասին վերցրած, Հոկտեմբերյանի լճերի տակ էլ միլիարդների նաֆթի հանքեր ենք գտել։ Ինձ թվում է ավելի հեշտ ու համոզիչ է հիմնավորելը, որ իրենք պեդերաստներ են։:8
Հ.Գ. Դաշնագ ըլնեմ։
Խնդալույա… Fedayi, մի հարց տամ էլի, քո մարտական ոգին կոտրվում է՞, որ ասենք day.az ես մտնում ու կարդում ազերիների տեղեկատվությունը Հայաստանի մասին։ Առաջարկում եմ հեշտ ձև լիցքաթափվելու ու մարտական ոգին բարձրացնելու համար։ Մտնենք ազերիների ֆորումներ ու բոլորին պեդերաստ անվանենք, իրանք ահագին կընկճվեն։ Թե չէ արի ժամերով դրանց բացատրի, որ էն 800 միլիոնի զենք – զինամթերքը «վսյո տակի» մտել է Հայաստան, Ամերիկան էլ էսօր–էգուց ցեղասպանությունը ճանաչելու է, Հայաստանի տնտեսությունն էլ փաթաթած ունի Թուրքիային ու Ադրբեջանին միասին վերցրած, Հոկտեմբերյանի լճերի տակ էլ միլիարդների նաֆթի հանքեր ենք գտել։ Ինձ թվում է ավելի հեշտ ու համոզիչ է հիմնավորելը, որ իրենք պեդերաստներ են։:8
Հ.Գ. Դաշնագ ըլնեմ։
Շա՝տ ուրախ ա. ափսոս ինչ տեսել եմ մի քանի կայքերում, արդեն վերացրել են, թե չէ ծիծաղդ չէր գա, որ տեսնեիր, թե ինչպես են "մշակել" դրսի հայերին, որ այդքան սարսափել էին: Լինքը տայի, զմայլվեիր, բալքիմ զգայիր՝ ինչ եմ ասում:
Հլա մի քանի ռոմանտիկների բացած թեմայում խորացի'ր. "Ինչ կաներ Հայաստանը, եթե ունենար այնքան զենք, ինչքան Ադրբեջանը?"...ինչ տարբերակներ էին հնչում, գնա գալիս եմ:
Ինձ էլ, քեզ էլ չեն կարա: Կարծում եմ՝ այդքան խելք ունենք:
Mephistopheles
16.05.2009, 23:10
Հայլուրը հասե՞լ է նրան, որ ասի որ ոչ մի ցեղասպանություն չի եղել, հակառակը, հայերն են կես միլյոն խաղաղ թուրք բնակչություն կոտորել։
Հետո էլ դա բոլոր հնարավոր և անհանրին միջազգային բեմերի վրա կրկնո՞ւմ։
Ժողովուրդ ջան, ստեղ խառնում եք ներքին և արտաքին հարցերը։
Մարտի 1-ի դեպքերին 10 թե 11 հոգի է մահացել։ Հիմա ինչ էք առաջարկում, սահմաններից մեր զինվորներին հանենք, բանակն էլ արձակուրդ ուղղարկենք քանի որ Հայաստանի ներսում, հայերը հայ են սպանել։ Դե թող ազերներն էլ հայ սպանեն, մինչը մի բան չվորոշենք ստեղ։
Դուք դրան համարժեք բան եք առաջարկում։
Դուք ուղղակի ստիպված չեք եղել ինչ որ միջազգային հավաքներին ազերների պռովոկացիանները տեսնելու և դոշ տալու։
Հա, ժողովրդավարության հետ խնդիրներ ունենք, թող Խոջալուն մեր վզին փաթաթե՞ն։ Թե ուզում եք որ Վիքիփեդիան բացեք, կարդաք, որ «Հայոց ցեղասխանությունը, քոչվոր ու ապերծախտ հայերի հնարած հեքիաթն է, թուրք ժողովրդի թասիբին կպնելու համար»
Նաև դու խոսում էիր ԶԼՄ ազատության մասին։ Այս թեմայում դա կապ չունի, քանի որ կրկին արտաքին վտանտգի մասին է, այս թեման, ոչ թե ներքին, բայց անդրադառնամ։
Առաջին խնդիրը մեր ԶԼՄ-ների մարտնչող անգրագիտությունն է։
Իմ մասնագիտական բնագավառում, որ նյութ եմ կարդում/սյուժե եմ նայում՝ սխալներ, հիմարություններ, օդից հնարած պատմություններ եմ լսում։
Հիմա եթե ՏՏ-ին վերաբերվող սյուժեներն են տենց, ինչի պետք է հավատամ որ տնտեսության, քաղաքականությոն կամ սոցիալ հարցերի մասին ավելի նորմալ տեղեկություններ են ներկայացնում։
Դա ոչ մի կապ չունի մամուլի ազատության հետ։ Նույն ձև, երբ մեր ԶԼՄ-ները ազերների դեզան են քցում, նույնպես անգրագիտության հետևանք է։
Հետո, տպագիր մամումուլը եթե համեմատենք հեռուստատեսության հետ, ավելի ազատ է։ Եվ ի՞նչ։ Լրագրողական հետաքննություննե՞ր են անցկացնում, փաստե՞րն են հետազոտում։ Ոչ։ Զբզաված են փողոցային լեզվակռվով ու իրաի վրա ցեխ շպրտելով։ Ո՞ւմ է տենց մամուլ պետք։
Մոդերատորները, եթե ժամանակ/հավես ունեն, կառաջարկեյ գրառումները առանձնացնել, քանի որ երկու տարբեր հարց է խառնվել։
ապեր, էդ ինչ ցածր ստանդարտներ ես առաջարկում… եթե էդ ա քո չափանիշը ուրեմն մեր նախագահը շատ թուրքական թերթերից ավելի վատն է էլ չեմ ասում, որ որոշ թուրք ինտելեկտուլների եղունգը չարժե (Սերժը թուրքերի հետ հանձնաժողով է ուզում ստեղծել ցեղասպանության համար) հիմա էս ներքի՞ն թե արտաքին վտանգ ա…
ապեր, ճիշտ հակառակը… առաջարկում ենք ոչ թե զինվորներին հանել սահմաններից այլ տանել սահմանները պաշտպանելու ոչ թե բերել Երևան ու հանե ժողովրդի դեմ, և ուղղարկել ատոմակայանը պաշտպանելու, որտեղից պահակախմբին հանել բերել էին ժողովրդի դեմ
փոխանակ ազերիի հետ "դոշ տաս" գնա իշխանությունների հետ դոշ տուր որ պարզես Մարտի 1-ը ով ա արել… Մարդու իմունիտետը (դիմադրողականությունը ներսից) որ թույլ ա լինում, փռփշտոցից էլ ա մեռնում
հերիք հողմաղացների հետ կռիվ տաք
Շա՝տ ուրախ ա. ափսոս ինչ տեսել եմ մի քանի կայքերում, արդեն վերացրել են, թե չէ ծիծաղդ չէր գա, որ տեսնեիր, թե ինչպես են "մշակել" դրսի հայերին, որ այդքան սարսափել էին: Լինքը տայի, զմայլվեիր, բալքիմ զգայիր՝ ինչ եմ ասում:
Հլա մի քանի ռոմանտիկների բացած թեմայում խորացի'ր. "Ինչ կաներ Հայաստանը, եթե ունենար այնքան զենք, ինչքան Ադրբեջանը?"...ինչ տարբերակներ էին հնչում, գնա գալիս եմ:
Ինձ էլ, քեզ էլ չեն կարա: Կարծում եմ՝ այդքան խելք ունենք:
Ֆեդո ջան, որպեսզի հայը տարբեր ռոմանտիկների բլթոցներից չսարսափի, հայը պիտի գիտակցի, որ ունի ուժեղ պետություն՝ սարի պես մեջքին կանգնած, իր ԱԱԾ-ով, ԱրտԳործՆախ-ով, Նախագահով, Զորքով, խորոված-խաշլամայով, ու ոչ թե ռոմանտիկների խմբերով, որ ֆորումներում հավայի բլթցնում են: Այ իրական սարսափը ոչ թե էդ բլթոցներից է, այլ անտերության զգացումից: Որ ազերիները պետական հովանավորչությամբ ինչ-որ կոմիտեներ են ստեղծում ու աջ ու ձախ պահանջում են քարտեզ փոխել, նկարներ հանել, իսկ մեր երկրի նախագահը Թուրքերին խնդրում է սահմանը բացել, եվրոպացիների հետ սիլիբիլի է անում հետո էլ գնում է Մոսկվա՝ արդարանալու: Այ հոգեբանականը էստեղ դու զգա: Դու նախ զգա, թե ինչ խայտառակ վիճակում ենք բոլորս ունենալով ոչ լեգիտիմ իշխանություններ, որոնք հենց միայն դրանով խոցելի են բոլոր օտար ուժերի առաջ, որոնք ժողովրդի շահերը առհասարակ չեն ներկայացնում, բայց ժողովրդի փոխարեն որոշումներ են կայացնում, դու այդ խայտառակությունից չես սարսափում, բայց սարսափում ես մի քանի ազերի ռոմանտիկների, կամ գուցե ԿԳԲշնիկների բլթոցներից, ֆորումում: Կարևորն ու երկրորդականը տարբերելու թեմա բաց, զրուցենք:
Ֆեդո ջան, որպեսզի հայը տարբեր ռոմանտիկների բլթոցներից չսարսափի, հայը պիտի գիտակցի, որ ունի ուժեղ պետություն՝ սարի պես մեջքին կանգնած, իր ԱԱԾ-ով, ԱրտԳործՆախ-ով, Նախագահով, Զորքով, խորոված-խաշլամայով, ու ոչ թե ռոմանտիկների խմբերով, որ ֆորումներում հավայի բլթցնում են: Այ իրական սարսափը ոչ թե էդ բլթոցներից է, այլ անտերության զգացումից:
Համաձայն եմ…
Թող չթվա՝ թեմայի ամբողջ բովանդակությունը այդ ֆորումներում ա: Բայց որ այնտեղ էլ շատ "հիվանդացածներ" կան արդեն, անհանգստացնում է...լավ, վերջը:
Ես էլ նույնն եմ ասում, որտե՞ղ է մեր համապատասխան մարմինը /ԱԱԾ կասե՞ս, զորք կասե՞ս, թե ինչ, չգիտեմ/, կարծես ոչ ոք չի էլ մտածում սրա դեմն առնելու մասին: :think:(:[
. Որ ազերիները պետական հովանավորչությամբ ինչ-որ կոմիտեներ են ստեղծում ու աջ ու ձախ պահանջում են քարտեզ փոխել, նկարներ հանել, իսկ մեր երկրի նախագահը Թուրքերին խնդրում է սահմանը բացել, եվրոպացիների հետ սիլիբիլի է անում հետո էլ գնում է Մոսկվա՝ արդարանալու:
Սա դու հակված ես կարծե՞լ, թե՞ հավաստի աղբյուրներից ես իմացե՞լ: Չեմ կարծում, թե Սաբահին ես հավատացել;):
Չեմ ուզում այդ թեմայով խոսել, գործընթաց է գնում, այն գաղտնի է, անորոշություն է տիրում, դեռ հայտնի չէ՝ ով ինչ կշահի կամ կպարտվի:
Նույնքան վատ վարկածներ Թուրքիայում են հնչում, թե բա՝ էլ ի՞նչ ա անում մեր նախագահը, ծախվեց, կզեց, .....: Ադրբեջանում, ընդհանրապես, հիասթափվել են իրենց մեծ եղբորից: Կարճ ասած՝ բոլորը դժգոհ են:
Սա դու հակված ես կարծե՞լ, թե՞ հավաստի աղբյուրներից ես իմացե՞լ: Չեմ կարծում, թե Սաբահին ես հավատացել;):
Չեմ ուզում այդ թեմայով խոսել, գործընթաց է գնում, այն գաղտնի է, անորոշություն է տիրում, դեռ հայտնի չէ՝ ով ինչ կշահի կամ կպարտվի:
Նույնքան վատ վարկածներ Թուրքիայում են հնչում, թե բա՝ էլ ի՞նչ ա անում մեր նախագահը, ծախվեց, կզեց, .....: Ադրբեջանում, ընդհանրապես, հիասթափվել են իրենց մեծ եղբորից: Կարճ ասած՝ բոլորը դժգոհ են:
Ֆեդո ջան, եթե մեր աղբյուրները լռում են, իսկ Թուրքական աղբյուրները՝ խոսում, ապա նշանակում է այդ գործընթացը գաղտնի է մեզ՝ հայերիս համար, իսկ թուրքերի համար գաղտնի չի։ Ուրեմն անորոշությունից մենք բնականաբար հակված ենք սարսափել ցանկացած ազերի–թուրքական ֆորումական բլթոցներից։ Ինչ վերաբերում է մեր համապատասխան մարմիններին, ապա նրանց անգործությունը միայն մի բանով է պայմանավորված՝ նրանք իշխանության չեն եկել հանուն հայ ժողովրդի շահերի, նրանք իրենց շահերն ունեն։ Այսքանը։
Բայց, խնդիրը դուրս է գալիս Հայաստանի սահմաններից, հո ներքին խնդիրներով չի՞ ամեն ինչ. հասկանու՞մ ես, մենք պարտվում ենք դրսի բեմերում: Հասարակ օրինակ՝ Ջուղայի խաչքարերի ոչնչացումից մենք չկարողացանք մեծատառով Իրադարձություն դարձնել, արժանի "պիտակ", գնահատական տալ եղած ոճրագործությանը
Ժամանակ չունեինք, ընկեր: Զբաղված էինք սեփական ժողովրդի աչքի թոզ փչելով: Ջուղայի խաչքարերը ոտատակ տալը սրանց իշխանության չի սպառնում, դրա համար էլ թքած ունեն: Որ վաղը Ախթամարի վանքը հիմնահատակ քանդվի, էլի ձեն չեն հանելու: Ավելին, Հայլուրով կուտ են տալու սեփական ժողովրդին, որ թուրքը բոբոյա, ու սուս ու փուս տարեք հիմիկվա բաշիբոզուկ ղեկավարությանը, որ կայություն լինի, որ թուրքերը մեզ չուտեն: Էս ա սրանց տեղեկատվական ողջ պոտենցիալը:
Կարծում եմ, որ ստեղ
http://ru.wikipedia.org/wiki/Обсуждение:Аварайрская_битва
(Ավարայր, քննարկում) թուրք-ադրբեջանական լուրջ պրովոկացիա է գնում մեր դեմ: Խնդրանք, աջակցեք ինչով կարող եք, պահենք հոդվածը: Սրանք ուզում են մեր հիմնական ճակատամարտերից մեկը տապալել Վիքիպեդիայում զուտ տեխնիկական միջոցներով: Անհրաժեշտ է աջակցություն: Տականքը զուտ տեխնիկապես է գործում, բայց շատ գրագետ ու ես զգում եմ, որ սենց երկար չեմ պահի, քանի որ էդ AИ կոչվածների պահով դիրքերս շատ թույլ են: Դեմագոգիան կքոքի, հոդվածը կփչացնի, պետք է աջակցություն:
Ինչ կասեք, (http://ru.wikipedia.org/wiki/Обсуждение:Аварайрская_битва#.D0.90.D0.BA.D0.BE.D0.BF.D1.8F.D0.BD_.22.D0.92.D0.BE.D0.B5.D0.BD.D0.BD.D0.B0.D1.8F_.D 0.BB.D0.B5.D1.82.D0.BE.D0.BF.D0.B8.D1.81.D1.8C_.D0.B0.D1.80.D0.BC.D1.8F.D0.BD.D1.81.D0.BA.D0.BE.D0.B3.D0.BE_.D0.BD.D0.B0.D1.80.D0.BE.D0.B4.D 0.B0.22) ոնց անենք, որ մեր ճակատամարտը պահենք?
Ինչ կասեք, (http://ru.wikipedia.org/wiki/Обсуждение:Аварайрская_битва#.D0.90.D0.BA.D0.BE.D0.BF.D1.8F.D0.BD_.22.D0.92.D0.BE.D0.B5.D0.BD.D0.BD.D0.B0.D1.8F_.D 0.BB.D0.B5.D1.82.D0.BE.D0.BF.D0.B8.D1.81.D1.8C_.D0.B0.D1.80.D0.BC.D1.8F.D0.BD.D1.81.D0.BA.D0.BE.D0.B3.D0.BE_.D0.BD.D0.B0.D1.80.D0.BE.D0.B4.D 0.B0.22) ոնց անենք, որ մեր ճակատամարտը պահենք?
Ախմախ բաներ քիչ գրենք, որ հետո պաշտպանելու բան լինի:
Չգիտեմ ով ա գրողը, բայց գոնե էս մի տողի հետ չհամաձայնվել հնարավոր չի:
Коллеги, откуда в статье расписание битвы по часам и сведения о жертвах? Я не вижу ссылок исключая "Акопян М. И. «Военная летопись армянского народа», Ереван 2007". Насколько я понимаю, это источник не имеющий отношения к академической истории. И 130.000 погибших персов, это нонсенс. Во время Бородинского сражения погибло менее 100 тыс человек с обеих сторон. Divot 08:42, 7 июля 2011 (UTC)
Сведения "по часам" есть плод анализа не одного покаления ученных. Что же до потерь, то Бородино не параметр - в том же Каталаунах с обеих сторон погибло до 180.000 человек
Ոչ մի բան էլ չեմ քննարկելու, բայց ինքդ քո վրա անըդհատ հղում տալով ճշմարտություն չես ստեղծի:
Ոնց ասես, Տրիբուն ջան, էն որ հայերը արտաքինից բացի ներքին հակառակորդի դեմ են միշտ պայքարել, լրացուցիչ անգամ ակնհայտ դարձավ: Ջհանդամը, թե այստեղ կամ այլ վայրում դու ոչինչ էլ չես ժխտել ինձնից ընդհանրապես և Ավարայրից հատկապես, զատո իմ դեմ էս խոսում, զուտ սկզբունքի համար, ջհանդամը, թե ես այնտեղ հուսահատ պայքար եմ մղում երեք հոգու դեմ (http://ru.wikipedia.org/wiki/Обсуждение:Аварайрская_битва) ու հազիվ եմ պահում այն դիրքը, որ մեր ամենավճռական ճակատամարտերից մեկը չաղավաղեն: Ջհանդամ գյոռը, Տրիբուն ջան, դու անձնական հաշիվներդ մաքրի...
Mephistopheles
10.07.2011, 22:10
Ոնց ասես, Տրիբուն ջան, էն որ հայերը արտաքինից բացի ներքին հակառակորդի դեմ են միշտ պայքարել, լրացուցիչ անգամ ակնհայտ դարձավ: Ջհանդամը, թե այստեղ կամ այլ վայրում դու ոչինչ էլ չես ժխտել ինձնից ընդհանրապես և Ավարայրից հատկապես, զատո իմ դեմ էս խոսում, զուտ սկզբունքի համար, ջհանդամը, թե ես այնտեղ հուսահատ պայքար եմ մղում երեք հոգու դեմ (http://ru.wikipedia.org/wiki/Обсуждение:Аварайрская_битва) ու հազիվ եմ պահում այն դիրքը, որ մեր ամենավճռական ճակատամարտերից մեկը չաղավաղեն: Ջհանդամ գյոռը, Տրիբուն ջան, դու անձնական հաշիվներդ մաքրի...
Լիոն ջան, ես էլ Տրիբունին չեմ սիրում շատ վատ մարդ ա ինքը… ինքը չի ուզում որ հայ =ողովուրդը լավ լինի ու մեր պատմությունը լավը լինի… անընդհատ մեզ ցածրացնում ա, նվաստացնում ա … ու չի գնահատում քո տիտանական աշխատանքը, որը հայ =ողովրդի պատիվն ու հարգանքը պահում ու ավելացնում ա… ջհանդամ թե հորինած չի…
Տրիբունն ազգադավ գործ ա անում որ ճշմարտությունը մեջտեղ ա հանում, իզուր տեղը թշնամու բերանը լեզու ա դնում…
Սուտ ես ասում, ապեր, ու աղավաղում էս ճշմարտությունը, ինչն իհարկե քեզնից սպասելի է:
Mephistopheles
10.07.2011, 22:26
Սուտ ես ասում, ապեր, ու աղավաղում էս ճշմարտությունը, ինչն իհարկե քեզնից սպասելի է:
ինչի՞, կարող ա՞ Տրիբունը լավ մարդ ա ես էլ ասում եմ վատն ա
Կարողա, շատ կարողա: Կարողա նաև էն, որ անհիմն բաներ էս ասում մի թեմայից, որը չես պատկերացնում - եթե պատկերացներիր, անհիմն պիտակների փոխարեն վաղուց ավելի կոնկրետ արտահայտված կլինեիր...
Mephistopheles
10.07.2011, 22:34
Կարողա, շատ կարողա: Կարողա նաև էն, որ անհիմն բաներ էս ասում մի թեմայից, որը չես պատկերացնում - եթե պատկերացներիր, անհիմն պիտակների փոխարեն վաղուց ավելի կոնկրետ արտահայտված կլինեիր...
ես քո կողմից եմ Լիոն ջան, ես ընդունում եմ քո ստեղծագործությունը ու տանել չեմ կարողանում Տրիբունի անհիմն քննադատությունները… էլ ո՞նց ասեմ որ հասկանաս ու ընդունես
Ավելի լավա, մի ասա, ապեր: Ես ընդեղ մեր ազգի շահերի համար եմ կռիվ տալիս ու ստեղ քո հետ խոսալու էնքան էլ ժամանկ չունեմ:
Ավելի լավա, մի ասա, ապեր: Ես ընդեղ մեր ազգի շահերի համար եմ կռիվ տալիս ու ստեղ քո հետ խոսալու էնքան էլ ժամանկ չունեմ:
Արի, ազգի շահերի տեսանկյունից, մի հատ քո վրա մի տեղ հղում տուր, որ սխալվել ես զոհված պարսիկների հաշվով` 130.000 չի, մի զրո ավել ա: Մեռնեմ ազգասեր ջանիդ, Լիոն ջան :D Որ կարանաս մի հատ էլ գիրք գրես, է, որ հայերը նվազագույն կորուստներով մի օր էլ Մոսկվան են գրավել, ազգային հերոսի կոչում կստանաս` մեդալ, վրեն խփված T-72-ի ու կզած ռուս սալդատի նկարով: Վաշինգտոնի գրավումը թողնում ենք 186-րդ հատորին՝ «Սև մուսթանգներ»:
Mephistopheles
10.07.2011, 22:53
Ավելի լավա, մի ասա, ապեր: Ես ընդեղ մեր ազգի շահերի համար եմ կռիվ տալիս ու ստեղ քո հետ խոսալու էնքան էլ ժամանկ չունեմ:
լավ էլ խոսում ես տավարիշ գենեռալ
Արի, ազգի շահերի տեսանկյունից, մի հատ քո վրա մի տեղ հղում տուր, որ սխալվել ես զոհված պարսիկների հաշվով` 130.000 չի, մի զրո ավել ա: Մեռնեմ ազգասեր ջանիդ, Լիոն ջան :D Որ կարանաս մի հատ էլ գիրք գրես, է, որ հայերը նվազագույն կորուստներով մի օր էլ Մոսկվան են գրավել, ազգային հերոսի կոչում կստանաս` մեդալ, վրեն խփված T-72-ի ու կզած ռուս սալդատի նկարով: Վաշինգտոնի գրավումը թողնում ենք 186-րդ հատորին՝ «Սև մուսթանգներ»:
Չէ, ապեր, չեմ անի.
"Սույն աշխատությունը գրելիս ես որպես ելակետ ընդունեցի իմ մեթոդը ձևավորած հետևյալ հիմնարար սկզբունքները...
...2. ամեն ինչ մեր պատմության մեջ մերն է: Իրոք իմաստուն էր Գարեգին Նժդեհը, երբ ասում էր. "Մենք պետք է փնտրենք, գտնենք մեր դժբախտությունների իրական պատճառները, մենք պետք է ընդունենք մեր իրական վերքերը, ուսումնասիրության ենթարկենք մեր ժողովրդի հոգին և միայն դրանից հետո կարող է խոսք գնալ բուժման մասին": Կրկնենք և ընգծենք կրկին, որ ամեն ինչ մեր պատմության մեջ մերն է, և փայլուն հաջողություններն ու ձեռքբերումները, և ծանր անհաջողություններն ու կորուստները: Այս ամենից մենք չենք փախչի: Ընդհակառակը, մեզ պետք է սթափ հայացքով նայել մեր պատմությանը, քանի որ այնտեղ չափազանց շատ ուսանելի փորձ է կուտակված, որը մեզ և ապագա սերունդներին կօգնի գնահատել անցյալը, հասկանալ ներկան ու կանխատեսել ապագան: Ես երբեք չեմ փորձել այս աշխատության մեջ "ուռա-հայրենասիրական" դիրքերից ժխտել ակնհայտը: Որևէ ճակատամարտում Հայկական բանակի կրած պարտությունը անվանվում է պարտություն, քանի որ, նույնիսկ եթե ես չափազանցեցնելով այն անվանեմ հաղթանակ, դրանից ոչ զոհված ռազմիկները կկենդանանան, ոչ էլ հետագա բացասական քաղաքական հետևանքները կչեզոքանան, իսկ աշխատության արժեքին հսկայական և անուղղելի վնաս կհասցվի: Սակայն միաժամանակ գտնում եմ, որ ոչ պակաս վնաս կհասցվի աշխատության արժեքին հակառակ ծայրահեղության մեջ ընկնելը և ձեռք բերված հաջողությունները ժխտելը: "
Հատված "Հայ ժողովրդի Ռազմական Տարեգիրք, Գիրք 1"-ից
Կարծես թե այս անգամ պարտվեցինք: Հենց նոր ինձ զգուշացրեցին, որ հոդվածը փոխել ես արդեն չեմ կարող, իսկ քննարկումների բաժնում էլ օրենսդրական բացերի ու իրավաբանական տեխնիկայի (http://ru.wikipedia.org/wiki/Обсуждение:Аварайрская_битва) հաշվի մեր թուրք-ադրբեջանական "բարեկամ"-ը հաղթանակ տարավ (Преамбула):
"Շնորհավորում" եմ, հայեր, այսուհետ ռուսական Վիքիպեդիայում Ավարայրի մասին հոդվածը զիբիլ տեսք կունենա... :(:(:(:cry