Не падают ангелы случайно с небес -

[El Tango]

По темным переулкам безлюдным,
По аллеям безшумным и пустым,
Где полуночным светом оживают тени –
И воспоминания блещут померкшие в суете.
Шепчет голосок с украдкою, так нежно –
Что одиночество печаль так сладостен на миг...
26 октября, 2008г.

[El Tango]

Мне так жаль,
Так грустно прощатся,
Так просто, так банально
Расстаться...
Надееться...
И понимать,
Что дождь шел так не впрок,
Так напрасно...
май 2008 г.

[El Tango]

По темным переулкам безлюдным,
По аллеям безшумным и пустым,
Где полуночным светом оживают тени –
И воспоминания блещут померкшие в суете.
Шепчет голосок с украдкою, так нежно –
Что одиночество печаль так сладостен на миг...
26 октября, 2008г.

[El Tango]

В молчании твоем неверие,
В молчании твоем печаль,
В молчании твоем сомнение,
И жизнь… в молчании вся твоя.

И отречения груз тяжелый
Надежды свет, неверия рок
И разочарования тени блеща
В молчании молча говорят.

В молчании твоем смятение
В молчании твоем борьба,
В молчании твоем сомнение
И жизнь… в молчании вся твоя.
04 мая. 2009г.

[Rhayader]

Հետաքրքիր էսթետիկա էր, բայց կարծում եմ՝ սրանք ինչ-որ շրջափակող գործեր են: Հնարավոր է, պատմվածքի կամ նման բանի՝ զգացվում է, որ ավելի շատ ապրվել է, քան գրվել:
Այ այդ ապրվածը գրված լուզեի տեսնել:

[El Tango]

Посвящаеться одному другу, истинному армянину
заслуженному отцу всех времен и народов 
“Очарована тобою я,” – сказать посмела тихо я,
“Мною?,” – усмыхнулся ты невдомек.
“И восхищена всем сердцем я,” – несмело возразить стала я.
“Сердце?” - передразнил ты искося, -“Дитя родное,
“Уж не с небес ли свалилась Ты?,
“Какое сердце? – Лишь разум строгий
Для жизни сей тебе вподмог .”

И возмутился по отцовский,
Прочел мне мораль под лунный свет.
На путь мне проведный наставил,
И отругал так строго ты.

И вот тогда вдруг так внезапно
Возник вопрос… Так, непонятно?
Уж не надумал ли он случайно
Удочерить меня небось….
11 июля 2009 г.

[El Tango]

Посвящаеться моему другу –
Истинному армянину от всей души.
Как ты захочешь, так жить ты будешь,
Один лишь Бог нам всем судья.
Бог тот всеокий, Бог мудрый тот -
Ты, человек - кто ты такой?

Кто ты такой? Ты – человек,
Лишь сплеск души,
Лишь пиль, мгновение,
Лишь суета, и чуть вдохновение,
В потоке вечности немой.

Но как же горд ты есть собой,
Как высокопарень и как пылок -
“Как захотел, так я и жил,
“Как захочу, так жить я буду”.
И Бог тот мудрый, Бог всеокий
Он наставления нам давал:
“Да, дам,- сказал он, - кто попросит,
И по вере твоей тебе воздам,
И по любви своей получишь,
Лишь свет надежды ты не теряй”.

Но ты был горд, ты был так упрям,
“Я”, - ты сказал, и все сказал.
“Не попрошу, Не верю Я.
“И будет так, как я хочу
Я человек, Я выберу.”.

И в высокопарии своем,
Tы не заметил тот Божий свет,
Мечту, надежду и улыбку,
И нежный взгляд ты упустил.

И не простил ты никогда,
Не дал себе право ошибаться.
И не поверил ты в Любовь -
И все же куда-то опоздал ...

Не зря возвращался ты назад,
Искал ведь ты дороги свет,
В который раз в любовь, в надежду,
Поверить ведь ты вновь хотел.

И не удивляйся ты тяге той -
Такой уж суть твой ЧЕЛОВЕК.

15 сентября 2009 г.

[El Tango]

Ты мой мираж,
Мой бред в ночи,
Мой кавалер из мира грез.
Мой молчаливый собеседник,
Мое отражение во мне.
26 сентября 2009 г.

[El Tango]

Как я люблю свои свободные минуты,
Как наслаждаюсь ими в тишине ночной...
Позабывь на миг, что надо жить как Надо,
И о нужной необходимости сделать шаг.

Не вспоминая, Что расщеплена на хочу и надо -
В мир времени на миг вернуться позабыв.
Лечу Я над вечностью пространства
И в безвременности ночи безпутно Я брожу.

31 октября 2009 г.

[Rhayader]

Վաղուց չէիր գրում;) բարի վերադարձ:

[El Tango]

Мне также весьма и весьма приятно сново пообщаться с вами :)

[ars83]

Հմմ :oy Ոնց ասեմ, որ լավ ստացվի :oy

Ուրեմն, անցյալ անգամ հարգելի Rhayader-ը, երբ խոսքը գնաց Բախի ստեղծագործությունների ջազային մեկնաբանությունների մասին, ասաց, որ պետք է հարգանք ունենալ հեղինակի նկատմամբ (չաղավաղել նրա սկզբնական մտահաղացումը և ստեղծագործությունը): Հիմա հիմնական ցանկությունը, որն առաջացավ այս գրառումներում հաջորդաբար գրված բառերը ընթերցելուց հետո, դրանց հեղինակին ռուսաց լեզվի քերականության որևէ գիրք բացելն ու ուշադիր կարդալ խնդրելն էր:
Ակնհայտ սխալներով գրված, անորոշ դիսոնանս պարունակող գրառումներից ոչ մեկը տպավորություն չգործեց :(
Միայն "В молчании твоем неверие..."-ի որոշ մասերն էին հետաքրքիր:
Կարծում եմ՝ ռուսաց լեզուն հեղինակի մայրենին չէ. ավելի լավ չէ՞, փորձել զգացմունքներն արտահայտել մայրենիով: Որոշակի ջանքեր գործադրելուց հետո կարող է հաջող բան ստացվել...

[Rhayader]

Հմմ :oy Ոնց ասեմ, որ լավ ստացվի :oy

Ուրեմն, անցյալ անգամ հարգելի Rhayader-ը, երբ խոսքը գնաց Բախի ստեղծագործությունների ջազային մեկնաբանությունների մասին, ասաց, որ պետք է հարգանք ունենալ հեղինակի նկատմամբ (չաղավաղել նրա սկզբնական մտահաղացումը և ստեղծագործությունը): Հիմա հիմնական ցանկությունը, որն առաջացավ այս գրառումներում հաջորդաբար գրված բառերը ընթերցելուց հետո, դրանց հեղինակին ռուսաց լեզվի քերականության որևէ գիրք բացելն ու ուշադիր կարդալ խնդրելն էր:
Ակնհայտ սխալներով գրված, անորոշ դիսոնանս պարունակող գրառումներից ոչ մեկը տպավորություն չգործեց :(
Միայն "В молчании твоем неверие..."-ի որոշ մասերն էին հետաքրքիր:
Կարծում եմ՝ ռուսաց լեզուն հեղինակի մայրենին չէ. ավելի լավ չէ՞, փորձել զգացմունքներն արտահայտել մայրենիով: Որոշակի ջանքեր գործադրելուց հետո կարող է հաջող բան ստացվել...
ա) ռուսերենից իմ գրավորը միշտ երեք է եղել, ստուգողականներով ու բանավորով եմ հինգի հասցրել:D դրա համար էլ ներողամիտ եմ:
բ) հեղինակը միանշանակ ռուսերեն է մտածում

[Rhayader]

Ընդհանրապես, արական ու իգական բանաստեղծության մեջ ես լրիվ տարբեր բաներ եմ գնահատում: Կանանց գրած բանաստեղծությունների մեջ քիչ են ուժեղ, ծավալուն պատկերները. նույնիսկ Մարինա Ցվետաևայի պատկերներն իրականում փոքր են: Միևնույն ժամանակ Արտյուր Ռեմբոն իր ստեղծագործություններին այնպիսի նրբությամբ ու թեթևությամբ է ծավալ տալիս, ու դա խիստ բնական է ստացվում: Նույնը՝ Բայրոնը, Շելլին, Բյորնսը, Դևերոն:
Կանանց մոտ դրա փոխարեն կան մի քանի ուրիշ բաներ, որոնք տղամարդկանց հազվադեպ են հասու. մտասևեռում, սյուժեից զուրկ ընթացք, բյուրեղացած էմոցիոնալ պատկերներ՝ ընդհանուր ջերմ ֆոնի վրա: Այ սա էլ ես սիրում եմ իգական բանաստեղծության մեջ: Ես դեռ ոչ մի կին բանաստեղծի մոտ չեմ տեսել որևէ լուրջ փիլիսոփայական խնդրի ընկալում: Բայց էմոցիոնալ պատկերների առումով նրանք մեզ գերազանցում են, ու եթե այդ պատկերն արհեստականորեն չի ծաղկեցրած ու ինտելլեկտուալ է, ապա այն կարող է հանգիստ գրավել մարդու երևակայությունը:
Ընդունում եմ, որ позабывЪ բառն իրոք շատ տարօրինակ է դիտվում (նախընտրում եմ համարել, որ սա անուշադրության սխալ է):)), ինչպես նաև «заслуженный отец всех времен и народов» արտահայտությունը գոնե դժվար թարգմանելի է: Բայց ստեղծագործությունների նման քանակության պայմաններում առաջանում է գեղարվեստական կոնտեքստ, իսկ այդ կոնտեքստի ներսում արդեն օրիորդի (որի անունը, ցավոք, չգիտեմ) բանաստեղծություններն էսթետիկապես ավելի լավ են ընկալվում:
Իսկ Ակումբի ու ամբողջ Հայաստանի ընդհանուր ստեղծագործական կոնտեքստում նրանք ընդհանրապես առանձնանում են, ու դրական իմաստով:
Մյուս կողմից, ինձ ինչքան էլ չգրավի պոետիկ տեսանկյունից, խիստ գրավում է էմոցիոնալ տեսանկյունից))) սա ես ընկալում եմ ոչ թե որպես պոեզիա (այլապես կասեի, որ հանճարեղ է ու կառաջարկեի տպագրել), այլ որպես «Is there anybody out there?» հարցի պատասխան:

[El Tango]

Շնորհակալ եմ Rhayader :) ներողամիտ և մեծահոգի մոտեցման համար։

Ինչ վերաբերվում ե լեզվամտածողությանը այս պահին ինձ համար շատ դժվար - ասել ես ռուսալեզու մտածելակերպ ունեմ թե հայալեզու։ Այդ երկու լեզուները ինձ մոտ տարօրինակ ձևով միախառնվում են և արդյունքում առօրյա խոսակցության մեջ ինձ շատ խանգարում։ Իմ հիմնական լեզուն իհարկե հայերենն - սակայն վերջին տաս տարիների ընթացքում անընդհատ ռուսալեզու դաշտում գտնվելով ես որոշ չափով ձեռք եմ բերել ռուսակա մտածողություն։
Պետք - համաձայնվել որ ռուսական մտածելակերպ չունենալով ուղղակի հնարավոր չե հնարավոր չե ռուսերեն լեզվով ստեղծագործել ։