Դիտել ողջ տարբերակը : Սոս Սարգսյան. «Եկան, իշխեցին, թալանեցին, ոչնչացրին»
Չգիտեմ, թե ինչքանով հարմար բաժին եմ ընտրել այս հոդվածը տեղադրելու համար, բայց չէի կարող չտեղադրել:
Եկան, իշխեցին, թալանեցին, ոչնչացրին
"Մենք այսօր ապրում ենք մի ժամանակ, երբ ազգը չունի իր մտավորականությունը, երբ ազգը չունի իր էլիտան, որը ոչ միայն հասարակությանն էր դաստիարակում, այլեւ իշխանությունների վրա իր ազդեցությունն ուներ, ակնածանք կար իշխանության կողմից այդ շերտի նկատմամբ:
Այսօր չկա",-"Ա1+"-ի հետ զրույցում ասաց ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ Սոս Սարգսյանը: Ըստ նրա, չի ստեղծվում էլիտա, չկա հասարակության մեջ այն շերտը, որն ասի' չի կարելի այսքան անճաշակ, այսքան անիմաստ ու այսքան անհեռանկար գործերով զբաղվել:
"Մենք իջել ենք, իջել ենք... կորցրել ենք հարգանքը մեկս մյուսի նկատմամբ, կորցրել ենք հարգանքը կիրթ մարդու նկատմամբ, կիրթ լինելը արդեն առավելություն չի, գիտելիք ունենալը առավելություն չի: Հիմա չգիտեմ, թե ինչով ենք ապրում: Համենայն դեպս' չենք ապրում մեր հաղթանակներով: Այսօր ո՞վ է ակնածանքով հարգում զոհվածների հիշատակը, եղածների, ապրողների ավանդը. ոչ ոք: Մեր շախմատիստները դարձան օլիմպիական չեմպիոն, ազգը չհրճվեց, ազգն այլեւս չի ուրախանում, պետք չի նրան հաղթանակներ, ազգը դարձել է մի փոր հացի գերի, կյանքը կտա մի փոր հացի համար, մարդ կսպանի",-մեզ հետ իր մտորումները կիսեց Սոս Սարգսյանը:
Իսկ ինչո՞ւ դարձանք այդպիսին' հարցին նա պատասխանեց. "Դա ուրիշ խոսակցություն է. ամեն ինչ գալիս է վերեւից: Ինչպես ասում են' ձուկը գլխից է հոտում: Եկան մարդիկ, մեզ ղեկավարեցին, որոնք չպիտի գային, որոնք իրավունք չունեին ղեկավարելու, որոնք իրավունք չունեին իշխելու, եկան, իշխեցին, թալանեցին, ոչնչացրին: Ես ցավ չունեմ, որ մեր նյութական արժեքները կորցրեցինք, գործարան փակվեց. Իմ ցավն այն է, որ մարդը փչացավ: Փչացրին":
Իսկ մարդուն փչացնելը Սոս Սարգսյանի կարծիքով շատ հեշտ բան է, նրա կյանքը իմաստից զրկելը առավել եւս. "Զարմանում են, թե ինչու թատրոն չկա, մարդիկ թատրոն չեն գալիս, ցուցահանդես չեն գնում: Ինչո՞ւ գնան, ո՞վ գնա, եթե մեր այսպես ասած "բուրժուազիան" 98 տոկոսով չարչիներ են, սովորական չարչիներ, որոնք բացի "գջլելուց" ուրիշ խնդիր չունեն, խնդիր չունեն հարեւանի կյանքը մի քիչ թեթեւացնեն, քաղաքը մի քիչ գեղեցկացնեն, խնդիր չունեն մեկին դաստիարակել, դա բուրժուազիա չի, դա չարչիություն է ամենաիսկական:
Եվ դա իջել է մինչեւ ներքեւ.ապրիլի 24-ին, այդ սուրբ օրը փոխանակ ծաղիկն էժանացնեն' թանկացնում են: Աշխարհում մի շարք ապրանքների գներ իջնում են, մեզ մոտ թանկանում, զարմանալու բան է, որովհետեւ այդ չարչիները խնդիր ունեն քեզ մաշկել մինչեւ վերջ: Անկախ նրանից դու հայ ես, թե ինչ ես. Այսինքն, վարվում են քեզ հետ թուրքից, քրդից վատ: Սոս Սարգսյանն ուղղակի զարզրանքով է հիշեցնում դպրոցականներին քաղաքականացնելու փորձերը. "Այսօր դպրոցականներին դուրս են բերում, քաղաքական ինչ-որ միջոցառումների են մասնակից դարձնում: Նրանք արդեն վաղվա քաղաքացի չեն, նրանք վաղը մեծանալու են, դառնալու են սովորական տականք, հասարակության դեն գցած բան, որովհետեւ մարդը այդ տարիքում է կորցնում պետականության զգացողությունը, անկախ նրանից, թե ով է երկիրը ղեկավարում: Այդ երեխան վաղն ամեն ինչի ընդունակ կլինի, եւ մարդ կծեծի, եւ մարդ կսպանի, եւ իշխանության կձգտի ամեն գնով միայն իր անձնական շահի համար":
Մինչեւ ուր է իջնելու ընդհանուր ճաշակը
Սոս Սարգսյանը ամենավտանգավորը համարում է ճաշակի անկումը. "Ես լարված հետեւում եմ, թե մեր ընդհանուր ճաշակը ինչքան է իջնելու, մինչեւ ուր է իջնելու, այնքան տաղանդավոր մարդիկ կան, գրողներ, նկարիչներ, դերասաններ, բայց ընդհանուր մթնոլորտը չի մղում մարդկանց դեպի պատասխանատվություն եւ բարձր լինելու պահանջ: Չի կարելի անցյալը անտեսել լրիվ, նոր բան սկսել' մանավանդ արվեստում, որովհետեւ այդ դեպքում ոչինչ չես ստեղծի, մի փուչ բան կստեղծես, ամեն ինչ պետք է հենվի անցյալի արժեքների վրա",-ասաց ժողովրդական արտիստն ու պատմեց, որ օրերս Համո Սահյանի ծննդյան օրն էին նշում, ու ինքը մտածում էր, թե հանճարեղ բանաստեղծ էր Սահյանը, ի՞նչ եղավ նրա պոեզիան, այսօր որեւէ մեկը հենվո՞ւմ է նրա ստեղծածի վրա, որեւէ մեկը մի բան սովորո՞ւմ է:
"Մենք ժամանակ չենք ունեցել մեր պատմության ընթացքում միասին լինել եւ միասին մի բան ստեղծել. Այնտեղ, որտեղ կարողացել են միասին լինել, մի բան եղել է, այսինքն, երբ Պոլիսում ստեղծվեց հայ գաղութ, ձեւավորվեց մտավորականությունը' ծնվեց Երվանդ Օտյան, Պարոնյան, Զոհրապ եւ այլն, եւ այլն, շատ մեծ մարդիկ: Երբ Թիֆլիսում ստեղծվեց հայ մշակույթ, հայ հասարակություն, հայ սփյուռք' ծնվեցին Սունդուկյան, շատերը, վերջին հաշվով Հովհաննես Թումանյանը: Մենք Սովետի ժամանակ արդեն ստեղծում էինք այդ մտավորականությունը, այդ էլիտան, որը թելադրում էր, ազդեցություն ուներ, հասարակություն էր ձեւավորում: Միանգամից կորցրեցինք եւ դարձանք գավառացի: Հայ ժողովուրդը անընդհատ ծնում է տաղանդավոր մարդկանց, բայց այդ տաղանդավոր մարդը համապատասխան մթնոլորտում պիտի լինի, համապատասխան հողի վրա պիտի աճի":
Սոս Սարգսյանը կարծում է, որ էժան բանը, անճաշակ բանը վարակիչ է. "վարակիչ է, որովհետեւ հարկ չկա խորհելու, մտածելու, այնպիսի արվեստի գործ չկա, որ մտածես, ազդվես. հաճույքի համար են անում ամեն ինչ: Հիմա մեր հեռուստատեսության ամենասոսկալի, ամենակործանարար բանն այն է, որ ամեն ինչ արվում է միայն վայելքի համար, միայն վայելես, ծիծաղես, պարես, երգես. "Դլե յամանի", "Ձախորդ օրերի" կամ "Որսկան ախպեր"-ի նման երգեր չեն երգում, սոսկալի բան է":
Կինոարտադրության մասին խոսելիս Սոս Սարգսյանն ընդամենը մի բան նկատեց. Նախկինում կինոն արվում էր մարդու համար. " Հենրիկ Մալյանն իր կինոն նկարում էր ժողովրդի համար, հայ ժողովրդի համար, Փարաջանովը երբ նկարում էր "Նռան գույնը"'հայ ժողովրդի համար էր նկարում. Հիմա նկարում են արտասահմանյան փառատոնների համար, եւ շատ հնարավոր է, որ արտասահմանում մրցանակներ են ստանում եւ իրենց շատ լավ են զգում, բայց ես միայն մի բան կարող եմ ասել. 20 տարվա մեջ ինձ մի ֆիլմ ցույց տվեք, որից մի նախադասություն մեր ժողովուրդը հիշում է: Մինչդեռ այն ֆիլմերը, որտեղ նկարվել է Մհեր Մկրտչյանը, Խորեն Աբրահամյանը եւ ես, ժողովուրդը մինչեւ հիմա անգիր հիշում է: Հասարակ բան եմ ասում, Խորենի միտքն է. թող մի ֆիլմ նկարեն, որ "Մենք ենք, մեր սարերի" նման ժողովուրդն անգիր իմանա":
a1+
Նախ, սա գրականության հետ հաստատ կապ չունի, Արիացի ջան: Ավելի շատ կապված է քաղաքականության հետ, բայց չգիտես ինչու, ինձ թվում է, որ ինքդ խուսափել ես այն տեղադրել «Քաղաքականություն» բաժնում::)
Սոս Սարգսյանը մեր մեծանուն դերասաններից է: Շատ սիրում եմ նրա կերտած կերպարները, հատկապես՝ «Մենք ենք՝ մեր սարեր» ֆիլմում նրա կերտած ոստիկանի կերպարը՝ չնայած մի առիթով հեռուստատեսությամբ հայտարարեց, որ իր համար ավելի նախընտրելի կլիներ խաղալ Ազատ Շերենցի կերտած Ավագի դերը:
Իսկ դուք հիշու՞մ եք, թե ինչպիսի մարդկային հատկանիշներով էր օժտված այդ ոստիկանը: Ասեմ, չնայած այն բանին, որ արդեն քրեական գործ էր հարուցվել և գործի քննությունը ստանձնել էր հենց նա՝ ոստիկանը, այդուհանդերձ իր խիղճը բացարձակապես չէր կորցրել: Առաջին հերթին մարդ էր՝ իսան…
Սոս Սարգսյանը երևի մոռացել է, որ իր կողմից հարգված ու սիրված պետության ոստիկանները ամեն աստծո օր ձեռք են բարձրացնում իր համերկարացիների վրա:
Մոռացել է, որ ներկայիս իշխողները, թալանողները, ոչնչացնողներն իրենց կյանքում գիրք էլ չեն կարդացել, անգամ խորհուրդ են տալիս քաղաքացիներին գիրք չկարդալ: Մոռացել է, որ ներկայիս իշխողները, թալանողներն ու ոչնչացնողները ամեն ինչ անում են, որպեսզի հասարակությունն աստիճանաբար ավելի ու ավելի դեգրադացվի, դառնա կամք չդրսևորող ամորֆ զանգված, որի կուռքերը կլինեն մուկը, լֆիկը, դոդը, նեմեցը, չյոռնին, լիսկան, շմայսը, ճոյտը, քյոռը և այլոք…
Իսկ տեսնես հիշու՞մ են Սոս Սարգսյանն ու Արիացին, թե նմաններն ու դրանց հաստավիզ, տուպոյ, դիշովի հետևանքները երբ թափ առան ու նստեցին հայ ժողովրդի բարակ վզակոթին՝ այլանդակելով այն ամենն ինչին ձեռքները հասնում էր… Հիմա էլ շարունակում են այլանդակել:
Մոռացել է պատվարժան Սոս Սարգսյանը՝ մեր հանճարեղ դերասանը, որ ներկայումս իշխողները, թալանողներն ու ոչնչացնողները, միայն ու միայն իրենց գրպանը շարունակաբար լցնելու, իրենց շարքային խուլիգանից չտարբերվող ջփերով լակոտների ապագան ապահովելու նպատակով, արդեն մեկ տարուց ավելի է հալածում են սեփական ժողովրդին՝ Սոս Սարգսյան ծնած, նրա տաղանդը արժանիորեն գնահատած ժողովրդին:
Մոռացել է, որ ինքը և այն կուսակցությունը, որին, որքան գիտեմ, համակրում են Սոս Սարգսյանն ու Արիացին, այդպես էլ ոչինչ գոնե չասաց ու չարեց կանխելու համար այն երիտասարդների զոհվելը, որոնք ընդամենը պայքարում էին իրենց ազատ ու արժանապատիվ ապրելու իրավունքի համար…
Թռուցիկ աչքի անցկացրեցի հոդվածը. ցնցեց, մասնավորապես, հետևյալ միտքը. «Այսօր ո՞վ է ակնածանքով հարգում զոհվածների հիշատակը»: Սոս Սարգսյանի կատարմամբ այս ֆրազը խիստ հետաքրքիր է հնչում: Էլի մի քանի ուշագրավ ձևակերպումներ կային: Ընդհանուր առմամբ ստանդարտ, ոչ մի բանով աչքի չընկնող հոդված էր «բողոք բողոք մինչև վերջ» բաժնից: Ու հաստատ, իմ կարծիքով, արժանի չէր առանձին թեմայի, այն էլ՝ «Գրականությունում»: Այսպես, հազար ներողություն, նվվալ հրաշալիորեն կարողանում է, ասենք, Կոմայգու բիձեքի ճնշող մեծամասնությունը: Առաջ խոտն էլ էր ավելի կանաչ, երազներն էլ՝ ավելի գունավոր, գիտենք: Բայց թե Սոս Սարգսյանը, որպես կարկառուն դեմք, ինչ է առաջարկում անել հիմա՝ այ էդ չգիտենք: Մարդը համ նալին է խփում, համ մեխին:
Նախ, սա գրականության հետ հաստատ կապ չունի, Արիացի ջան: Ավելի շատ կապված է քաղաքականության հետ, բայց չգիտես ինչու, ինձ թվում է, որ ինքդ խուսափել ես այն տեղադրել «Քաղաքականություն» բաժնում::)
Սոս Սարգսյանը մեր մեծանուն դերասաններից է: Շատ սիրում եմ նրա կերտած կերպարները, հատկապես՝ «Մենք ենք՝ մեր սարեր» ֆիլմում նրա կերտած ոստիկանի կերպարը՝ չնայած մի առիթով հեռուստատեսությամբ հայտարարեց, որ իր համար ավելի նախընտրելի կլիներ խաղալ Ազատ Շերենցի կերտած Ավագի դերը:
Իսկ դուք հիշու՞մ եք, թե ինչպիսի մարդկային հատկանիշներով էր օժտված այդ ոստիկանը: Ասեմ, չնայած այն բանին, որ արդեն քրեական գործ էր հարուցվել և գործի քննությունը ստանձնել էր հենց նա՝ ոստիկանը, այդուհանդերձ իր խիղճը բացարձակապես չէր կորցրել: Առաջին հերթին մարդ էր՝ իսան…
Սոս Սարգսյանը երևի մոռացել է, որ իր կողմից հարգված ու սիրված պետության ոստիկանները ամեն աստծո օր ձեռք են բարձրացնում իր համերկարացիների վրա:
Մոռացել է, որ ներկայիս իշխողները, թալանողները, ոչնչացնողներն իրենց կյանքում գիրք էլ չեն կարդացել, անգամ խորհուրդ են տալիս քաղաքացիներին գիրք չկարդալ: Մոռացել է, որ ներկայիս իշխողները, թալանողներն ու ոչնչացնողները ամեն ինչ անում են, որպեսզի հասարակությունն աստիճանաբար ավելի ու ավելի դեգրադացվի, դառնա կամք չդրսևորող ամորֆ զանգված, որի կուռքերը կլինեն մուկը, լֆիկը, դոդը, նեմեցը, չյոռնին, լիսկան, շմայսը, ճոյտը, քյոռը և այլոք…
Իսկ տեսնես հիշու՞մ են Սոս Սարգսյանն ու Արիացին, թե նմաններն ու դրանց հաստավիզ, տուպոյ, դիշովի հետևանքները երբ թափ առան ու նստեցին հայ ժողովրդի բարակ վզակոթին՝ այլանդակելով այն ամենն ինչին ձեռքները հասնում էր… Հիմա էլ շարունակում են այլանդակել:
Մոռացել է պատվարժան Սոս Սարգսյանը՝ մեր հանճարեղ դերասանը, որ ներկայումս իշխողները, թալանողներն ու ոչնչացնողները, միայն ու միայն իրենց գրպանը շարունակաբար լցնելու, իրենց շարքային խուլիգանից չտարբերվող ջփերով լակոտների ապագան ապահովելու նպատակով, արդեն մեկ տարուց ավելի է հալածում են սեփական ժողովրդին՝ Սոս Սարգսյան ծնած, նրա տաղանդը արժանիորեն գնահատած ժողովրդին:
Մոռացել է, որ ինքը և այն կուսակցությունը, որին, որքան գիտեմ, համակրում են Սոս Սարգսյանն ու Արիացին, այդպես էլ ոչինչ գոնե չասաց ու չարեց կանխելու համար այն երիտասարդների զոհվելը, որոնք ընդամենը պայքարում էին իրենց ազատ ու արժանապատիվ ապրելու իրավունքի համար…
Ճիշտ ես, թեման չեմ ուզում վերածել քաղաքական քննարկումների, որովհետև խնդիրը ավելի լուրջ է և ավելի շատ կապված է մշակութային այլանդակության հետ, քան թե ոստիկանական ջարդերի: Դրա համար, եթե բացի նրանից, թե ով որ կուսակցությանն ա սատարում, այլ ասելիք չունես, կարող ես ուղղակի չգրել:
Արիացի, գիտեմ, հիմա կմտածես՝ կարող էր նամակ գրել: Ինչու՞ ես ինձ վարկանիշ տվել, որը պարունակում է ռեպլիկ՝ «ամեն թեմա մի վերածիր քաղաքական դիսսկուսիայի»…
Դու՝ ինքդ, եթե մեկ անգամ էլ ուշադիր կարդաս հոդվածը կտեսնես, որ Սոս Սարգսյանն էլ է հասարակական-քաղաքական հարցերի անդրադարձել՝ արանքներում քֆրտելով նախկիններին, այսինքն՝ նախկին իշխանություններին:
Ինչևէ, ես պարտադիր չեմ համարում քեզ պմ-ով պատասխանելը… Միայն ասեմ, որ իմ գրածն այնքան է քաղաքական, որքան քո տեղադրած հոդվածն ու նրանում պարունակվող մտքերը:
Mephistopheles
17.04.2009, 12:21
Սոսին դեր որ չտաս՝ դատարկ տեղ ա… էնի էն խելքին էր 91-ին, որ պտի նախագահ դառնա…
կարդացել եմ՝ ոչինչ չասող "ճառ"
Ճիշտ ես, թեման չեմ ուզում վերածել քաղաքական քննարկումների, որովհետև խնդիրը ավելի լուրջ է և ավելի շատ կապված է մշակութային այլանդակության հետ, քան թե ոստիկանական ջարդերի: Դրա համար, եթե բացի նրանից, թե ով որ կուսակցությանն ա սատարում, այլ ասելիք չունես, կարող ես ուղղակի չգրել:
Մշակույթային այլանդակության պատճառն ըստ Սոս Սարգսյանի նախկիններն են, և վերնագիրն այն ամբողջովին արտահայտում է, իբր՝ տեսեք-տեսեք նրանք եկան ոչնչացրին ամեն լավ բան գնացին, սրանք գոնե չեն ոչնչացնում… Հոդվածի մեխը դա է և սրանում որևիցե մեկը, կարծում եմ, չի կասկածում::)
Եվ խնդրում եմ, խորհուրդներ մի տուր այն մասին, թե ինչ կարող եմ անել և ինչ՝ ոչ…
Այս հոդվածն այնքանով կապ ունի գրականության հետ, որքանով՝ «Հարցեր բժիշկներին» թեման:
Սոս Սարգսյանն ուղղակի զարզրանքով է հիշեցնում դպրոցականներին քաղաքականացնելու փորձերը. "Այսօր դպրոցականներին դուրս են բերում, քաղաքական ինչ-որ միջոցառումների են մասնակից դարձնում: Նրանք արդեն վաղվա քաղաքացի չեն, նրանք վաղը մեծանալու են, դառնալու են սովորական տականք, հասարակության դեն գցած բան, որովհետեւ մարդը այդ տարիքում է կորցնում պետականության զգացողությունը, անկախ նրանից, թե ով է երկիրը ղեկավարում: Այդ երեխան վաղն ամեն ինչի ընդունակ կլինի, եւ մարդ կծեծի, եւ մարդ կսպանի, եւ իշխանության կձգտի ամեն գնով միայն իր անձնական շահի համար":
Այս հատվածն էլ էր բավականին հետաքրքիր մտքերով հագեցած:
Եվ ընդհանրապես՝ ինչու՞ պարոն Ս. Սարգսյանը (ինչ էլ անուն-ազգանուն ունի տնաշենը) չի ասում. «Այ էս մեկը դպրոցականներին (ուսուցիչներին, նախարարության աշխատողներին, շրջանների բնակիչներին) քշեց հանրահավաքների, էս մեկը չհարգեց զոհվածների հիշատակը, իսկ այ էս մեկը գեղեցկացնում է քաղաքը, այ էս մեկը հարևանի կյանքը մի քիչ թեթևացնում է (ասֆալտ ա, սրճարան ա, բան ա)»: Մարկիզը արդեն շատ ճիշտ նշեց, ես էլ նկատել տամ. հենց մենակ էն, որ «Եկան, իշխեցին, թալանեցին, ոչնչացրեցին»-ը գրված է անցյալ կատարյալով, շատ բան է ասում այս վայ-հոդվածի որակներին մասին: «Եկան մարդիկ, մեզ ղեկավարեցին, որոնք չպիտի գային, որոնք իրավունք չունեին ղեկավարելու, որոնք իրավունք չունեին իշխելու, եկան, իշխեցին, թալանեցին, ոչնչացրին: Ես ցավ չունեմ, որ մեր նյութական արժեքները կորցրեցինք, գործարան փակվեց. Իմ ցավն այն է, որ մարդը փչացավ: Փչացրին», ասում է պարոնը: Իսկ այսօրվանների մասին, չգիտես ինչու, մոռանում է: Կարող էր, չէ՞, ասել. «Իսկ հիմա մարդիկ են, որոնք մեզ կզցնում են, կայֆավատ են լինում վրեքներս, թքում են մտավորականության վրա, փողով խեղդում են մեզ՝ քյասիբացվածներիս: Իմ ցավն այն է, որ մարդ սպանեցին: Մարդ սպանեցին, մարդ սպանեցին, մարդ սպանեցին»: Ու՞ր էր Սոս Սարգսյանը, երբ հայ էին սպանում: Գոնե ձայն չհաներ տնաշենը, գոնե ոչ մի բան չխոսեր այդ ժամանակ: Չէ՜, չէր կարող: Հիմա էլ չի կարող լռել. ընտրություններ են քթի տակ, պիտի իր հեղինակավոր խոսքը ասի անպայման, ճիշտ ուղություն ցույց տա իր ժողովրդին, սևը (սևը :D) սպիտակից զատի: Արհամարում եմ էսպիսի անհասցե - անորոշ - լղոզված - տափուկ հոդվածները: Ասելու բան ուներ, թող կոնկրետ՝ անուն առա անուն, փաստ առ փաստ ասեր: Իսկ էսպես ուզում է համ հաճույք ստանալ, համ էլ կույս մնալ: Չի ստացվի: Արդեն չի ստացվի, ուշ է:
Նյադայնանում եմ էս ստորաքարշությունից: Գիտակցված ստորաքարշությունից: Կամավոր ստրուկներ են դրանք սաղը: Վզնեն ու քամակները դեմ տան, գրպանները լայն բացեն:
Mephistopheles
17.04.2009, 13:16
Հայկօ ջան, ձեռը սցենար են տվել, տղեն մտել ա դերի մեջ… կերպարի վրա հլա աշխատում ա… ռեժիսյորի հետ մի երկու բան էլ կդզմզեն ու նախընտրական քարոզարշավին պատրաստ կլինի… ու էս կինոն մենք շատ երկար կհիշենք
Ոտից գլուխց համաձյն եմ Մարկիզի ու Հայկօ-ի գրածների հետ: Ավելացնելու բան չկա; Բայց միտս մի հատ հոդված եկավ, որից ուզում եմ մեջբերում անել: Իսկը Սոսի հագով է գրված.
....
Մի խոսքով, սուտենյորի պայմանները անկատարելի չեն: Սեզոնին չորս-հինգ հոդված կուսակցական պատի թերթում, ութ-տասը ելույթ խուժան ալիքով՝ կախված է, իհարկե, Սովետական Հայաստանում ունեցածդ սոցիալական ստատուսից: Եթե ակադեմիկոս ես, եթե դոկտոր ես կամ վեց գիրք ես տպել ժամանակին, եթե Լենինյան մրցանակ ունես. մի խոսքով, ելույթների ու հոդվածների քանակը, եթե ալարում ես, կարող ես կրճատել, բայց մեկ պայմանով, որ մյուս կեսը իրագործում ես ՝ բերանդ առավելագույնս ճոռթած: Այսինքն, վճարողին պիտի վարձահատույց լինել առավելապես արհեստավարժորեն, պարտաճանաչ ու ջանադիր, ինչպես գրին-քարտ չունեցող չարքաշ բոզը: Դա էլ, անշուշտ, մի կյանք չէ, բայց Հայաստանում ձմեռը անցկացնելուց, ինչ խոսք, որ լավ է: Ձեռի հետ էլ «զբաղվում ես մասնագիտությամբ», մի երկու բերան երգում ես «Ադանայի ողբը»՝ շալախոյի հանգով, նարդու երկու երեսի չափով ոտանավոր ես տպում արեւմտահայ ուղղագրությամբ, պիես ես գրում ինքնագործ թատրոնի համար, նկարում ես խանութպանի կնոջը, ընդամենը ներկի փողն է տալիս, բայց նաեւ թույլ է տալիս, որ հայերի շրջանում ասես, որ նկարը առել է քսան հազարով. ոնց որ ջահել օրերի Սովետում ապրես: Հացը, լույսը, պլյուս՝ բանանը՝ կա, կաստյում-շալվարը՝ ինքնարժեքով՝ կա, թշնամի կուսակցության դեմ գրելու (սովետի ժամանակ՝ Դաշնակցության դեմ) պահանջարկը՝ կա, ղեկավար կուսակցությունը (հիմա՝ Դաշնակցություն) կա, ուրիշ ի՞նչ է պետք ապուշի երջանկության համար:
Նախընտրական գրդոնի սեզոնը (ինչպես բուն լրբերի համար՝ ամառը) պատասխանատու լինելուց բացի, ներվային է լինելու, որովհետեւ մրցակցությունն է դաժանանում: Ինչպես ամռան արձակուրդի օրերին սանձարձակված «նամուսով» կանայք են խփում պուտանկեքի գործին եւ գինը «քցում», այդպես էլ նախընտրական վայրահաչության ասպարեզը պարզապես պայթում է դեշովկեքի առատությունից: Մուֆտա կամ էժանով առնվողների այդ գրոհի պայմաններում պիտի լինել առավելապես հնարամիտ եւ աշխատել գռքաշ: Աշխատել քանակի վրա, որովհետեւ խոսքի-բերանի գինը ընկած է լինելու: Բայց ամենավիրավորականն այն է, որ այս ձմեռ իրենք հայրենիքում են մնալու:
ավելի շատ կապված է մշակութային այլանդակության հետ, քան թե ոստիկանական ջարդերի
Ապեր ջան, էս երկուսը սերտ պատճառահետևանքային կապի մեջ են գտնվում:
Նյադայնանում եմ էս ստորաքարշությունից: Գիտակցված ստորաքարշությունից: Կամավոր ստրուկներ են դրանք սաղը: Վզնեն ու քամակները դեմ տան, գրպանները լայն բացեն:
Ցավոք սրտի Սոսը կամային հատկանիշներով երբեք էլ չի փայլել: Տաղանդավոր դերսան` շարքային գռդոնչու վարքով:
"Դլե յամանի", "Ձախորդ օրերի" կամ "Որսկան ախպեր"-ի նման երգեր չեն երգում, սոսկալի բան է":
Շատ ա ուզում Դլե յաման լսի, թող ԱԼՄ նայի:
Շատ ա ուզում Դլե յաման լսի, թող ԱԼՄ նայի:
Լավ է այ ախպեր էդ էլ մի բան չի: Մի բան հնում, որ լավ ա եղել, ուրեմն սաղ նորերին պոչ ու ականջ կպցնենք ու միշտ հինը երկրպագենք: Ոնց որ մեր գործի մեջ դնեմ ու դարդ անեմ, ասեմ են գյոզալ հին պրոտակոլները օգտագործող չկա, դրած ինչ որ նոր BGP բան են հորինում: Ինչո՞վ ա վատ մեր ավանդական, հին ու բարի IPv4 -ը, որ դրած ուզում են ժամանակակից, դժվար հիշվող ու անմարդկային նկարագրությամբ IPv6 մտցնեն շրջանառության մեջ: Բա մեր հին ու պարզ սերվերային սոֆթերը: Ով չի ալարում լուծում ա գրում տարբեր տեսակի ու զանազան: Ոն՞ց չխճճվենք դրանց մեջ:
Հա հասկացանք "Դլե Յաման", բայց դե հո կյանքը առաջ ա գնում: Կարանք չէ՞ ժամանակակից Կոմիտասներ ու Արամ Խաչատրյաններ ունենանք: Բայց որ դնենք ու աչք ձակենք վրաները ու խորանանք "Դլե Յամանի" վրա ոչ մի տաղանդի էլ չենք նկատի ու արվեստը կդառնա "ով չի ալարում ու ձև ունի" -ների հավաքածու: Արդեն ռադել ա:
Մոդերատորական. Թեման «Գրականություն» բաժնից տեղափոխվել է «Քաղաքականություն» բաժին:
Սովորական խորհրդային բոհեմ ա :)
Մեղապարտ
17.04.2009, 16:52
Զզվում եմ ադնեմ մտքերից՝ (նրանք) եկան իշխեցին,թալանեցին,ոչնչացրին ,փաստի արձանագրում:Հետո՞ «հռուսը» կասի дальше?,եղբայր առակտ ինչ կցուցանե ,«լացտ քանի մանեթան ա»՞:B:
Հարգարժան նախկին ԿԿանդամ, ՀՀՇյական, ՀՅԴյական,Առաջ Հայաստանական, «այդպիսիները կործանել Արմենիա»:
Ուր՞ է քո ընդվզումը որպես մտավորականի ,«լվացին մտավ՞» ուսուցիչ:
Շատ ա ուզում Դլե յաման լսի, թող ԱԼՄ նայի:
Լավ էլի, ինչու՞ եք հեգնում, մարդը ճիշտ ա ասում: Ո՞վ ա էսօր «Դլե յաման» երգում: Կարգին երգիչ էլ չունենք, սաղ նորելուկներ են, ովքեր ավետբարսեղյանների մոտ «ուղարկիր ինձ էս-եմ-էէէէէէէ՜ս» բառերով երգանման նվնվոցներ են պատվիրում:
Ուղակի սպանել եք դերասան Ս.Ս.-ին....Եթե հանկարծ կարդա ձեր գրառումները երևի էլ կյանքում բերանը չբացի:D
Ախր էսօրվա Սերժին ռեկլամ անողները իսկականից որ դեբիլ են...էնքան են ստրկացել որ ուղեղները մթագնել ա...Չեն կարողանում հասկանալ մի պարզագույն իրողություն, որ սերժուլյաին գովալու համար նախկիններին քննադատելը լրիվ սխալ է, քանի որ նույն Սերժը նախկին իշխանությունների մաս էր ու այն ժամանակ կատարված "մեղքերի" մի մեծ բաժին ու պատասխանատվություն ել ինքն է կրում...
Ո՞վ ա էսօր «Դլե յաման» երգում:
Նունե Եսայանը: Վատ էլ չի երգում: Բայց երգելուց հետո, որ մի հատ ջիպ են նվեր տալիս, տաս անմեղ զոհի հետևից բերնաը նենց ա ափռ-ցփռ բացում, որ մարդու աչքից դլե յամանն էլ ա ընկնում:
Մոռացել է, որ ինքը և այն կուսակցությունը, որին, որքան գիտեմ, համակրում են Սոս Սարգսյանն ու Արիացին, այդպես էլ ոչինչ գոնե չասաց ու չարեց կանխելու համար այն երիտասարդների զոհվելը, որոնք ընդամենը պայքարում էին իրենց ազատ ու արժանապատիվ ապրելու իրավունքի համար…
Մարկիզ, քանի որ թեման այնուամենայնիվ տեղափոխվեց քաղաքականության բաժին, քեզ քաղաքական հարց ունեմ: Էս որ կուսակցության մասին էիր ասում ու որտեղից ենթադրեցիր, որ ես էդ կուսակցությանը համակրում եմ?
Մարկիզ, քանի որ թեման այնուամենայնիվ տեղափոխվեց քաղաքականության բաժին, քեզ քաղաքական հարց ունեմ: Էս որ կուսակցության մասին էիր ասում ու որտեղից ենթադրեցիր, որ ես էդ կուսակցությանը համակրում եմ?
Մարկիզ, քանի որ թեման այնուամենայնիվ տեղափոխվեց քաղաքականության բաժին,
Արիացի, մեկ անգամ էլ եմ կրկնում, հոդվածում պարունակվող մտքերը մեր երկրում տիրող հասարակական-քաղաքական բարքերի մասին են, այնպես որ՝ այսպես թե այնպես այս թեման պետք է տեղափոխվեր «Քաղաքականություն»: Ընդ որում, այսպիսի բազմաթիվ թեմաներ կան, որտեղ քննարկվում են մեզնում առկա մարդկային փոխհարաբերությունները, ազգի ճաշակի վերջին տարիների իջեցումը, կրթության, արվեստի, մշակույթի նկատմամբ հասարակության վերաբերմունքը, դրանց բուն պատճառները, դրանց հետևանքները, այն, թե ինչպես կարելի է պայքարել այդ ամենի դեմ:
Պարզապես իմ համեստ կարծիքով քո մոտ բուռն ցանկություն է առաջացել թեմա բացել հենց այս հոդվածով, դու էլ մտածել-մտածել ես ու որոշել ես, քաղաքական քննարկումներից խուսափելու համար, թեման բացես /ներիր, բայց ծիծաղելի է:D/ «Գրականություն» բաժնում, այնտեղ, ուր տեղադրված են «Պարույր Սևակ», «Եղիշե Չարենց» և այլ թեմաներ: Այնպես որ՝ էն գլխից էլ սխալվել ես:
Էս որ կուսակցության մասին էիր ասում
Արիացի, իսկ դու չգիտե՞ս, թե որ կուսակցությանն է համակրում Սոս Սարգսյանը: Խիստ կասկածում եմ, որ չգիտես:
Նորից քո ներողամտությունն եմ հայցում, բայց եթե իսկապես չգիտես, թե որ կուսակցությանն է համակրում Սոս Սարգսյանը, ուրեմն՝ ես ենթադրում եմ, որ դու ներհայաստանյան քաղաքականությունից ահագին հեռու ես և քո շատ ու շատ մեկնաբանություններ այդ բաժնում բոլորովին հեղհեղուկ են:
Բայց այնուամենայնիվ, կարծում եմ գիտես: Այստեղ էլ հարց է առաջանում. իսկ եթե գիտես, ինչու՞ ես ինձ հարցնում:
որտեղից ենթադրեցիր, որ ես էդ կուսակցությանը համակրում եմ?
Ենթադրությունս բխում է այն թեմաներից, որոնցում երևում է, թե հատկապես որ կուսակցությանն են ձայն տալու ակումբցիները:
Հ.Գ. Ինչևիցե, ես քեզ այս գրառման համար հանգիստ կարող էի բացասական վարկանիշ տալ, եթե իհարկե շարժվեի քո տրամաբանությամբ, քանզի դու բացասական վարկանիշ ես տվել այն գրառմանը, որին «շնորհակալություն» են հայտնել տասից ավել ակումբցիներ: :))) Իհարկե, ուրիշներից տարբերվելը լավ բան է…
Լավ, եթե ուզում ես քննարկենք այս թեման…:)
Քանի որ թեման նոր է տեղափոխվել քաղաքականության բաժին, նոր սկսեցի ամբողջովին կարդալ հոդվածն ու արձագանքները: Քննարկման ահագին նյութ ունի. ինչպես քաղաքական, այնպես էլ ազգային մենթալիտետի ու գաղափարախոսության մասին: Հիմա ժամական չունեմ իմ մտահոգություններն ու կարծիքները այդ կտրվածքով ներկայացնելու, բայց ինքս էլ ակտիվ կմասնակցեմ թեմայի քննարկումներին: Հուզող հարցերը շատ են: Բռնած եղեռի օրը ծաղիկը թանկացնողներից, մինչև գլոբալ պրոբլեմները:
Ինչ եմ ուզում ասել: Հա մի շեղվեք քննարկման նյութից:
Եթե այս նախադասությունը
"Եկան մարդիկ, մեզ ղեկավարեցին, որոնք չպիտի գային, որոնք իրավունք չունեին ղեկավարելու, որոնք իրավունք չունեին իշխելու, եկան, իշխեցին, թալանեցին, ոչնչացրին:"
ձևափոխվի այսպես
"98-ից հետո եկան մարդիկ, մեզ ղեկավարեցին, որոնք չպիտի գային, որոնք իրավունք չունեին ղեկավարելու, որոնք իրավունք չունեին իշխելու, եկան, իշխեցին, թալանեցին, ոչնչացրին:"
ապա Սոս Սարգսյանը կդառնա ընտիր մտավորական, ժողովրդի մասին մտածող, սպիտակը սևից ջոկող և այլն չէ?
Եթե այս նախադասությունը
"Եկան մարդիկ, մեզ ղեկավարեցին, որոնք չպիտի գային, որոնք իրավունք չունեին ղեկավարելու, որոնք իրավունք չունեին իշխելու, եկան, իշխեցին, թալանեցին, ոչնչացրին:"
ձևափոխվի այսպես
"98-ից հետո եկան մարդիկ, մեզ ղեկավարեցին, որոնք չպիտի գային, որոնք իրավունք չունեին ղեկավարելու, որոնք իրավունք չունեին իշխելու, եկան, իշխեցին, թալանեցին, ոչնչացրին:"
ապա Սոս Սարգսյանը կդառնա ընտիր մտավորական, ժողովրդի մասին մտածող, սպիտակը սևից ջոկող և այլն չէ?
Մինիստր, թվում է հարցդ ուղղված էր այն ակումբցիներին, ում Սոս Սարգսյանի տեսակետները չեն գոհացրել, այդ թվում՝ նաև ինձ::)
Դժվար չէ իրականության առջև աչքերը բացել ու տեսածը բարձրաձայն արտասանել: Եթե չեն ուզում արտահայտվել, չեն ուզում իրականությունը ներկայացնել այնպես, ինչպես կա, թող գոնե ձայն-ծպտուն չհանեն:
Իսկ ո՞վ ասաց, որ 98-ից հետո է սկսվել այլանդակությունը: Այլանդակությունը սկսվել է ավելի վաղ՝ Հայաստանի անկախացումից հետո: Բայց վերջին տաս տարիների ընթացքում հասարակության դեգրադացիայի համար ավելի լավ հիմքեր ծնվեցին՝ ի դեմս երկրի իշխանությունների, որոնց ինտելեկտուալ մակարդակը, դաստիարակությունը, կուլտուրան, նիստուկացը, հոգեբանությունը, աշխարհայացքը, արժեհամակարգերը, վերաբերմունքը հենց այդ նույն թատրոնին, կինոյին, գրականությանը, մշակույթային այլ արժեքներին զզվելիության աստիճանի ցածր էր ու ոչնչացնող:
Եթե այս նախադասությունը
"Եկան մարդիկ, մեզ ղեկավարեցին, որոնք չպիտի գային, որոնք իրավունք չունեին ղեկավարելու, որոնք իրավունք չունեին իշխելու, եկան, իշխեցին, թալանեցին, ոչնչացրին:"
ձևափոխվի այսպես
"98-ից հետո եկան մարդիկ, մեզ ղեկավարեցին, որոնք չպիտի գային, որոնք իրավունք չունեին ղեկավարելու, որոնք իրավունք չունեին իշխելու, եկան, իշխեցին, թալանեցին, ոչնչացրին:"
ապա Սոս Սարգսյանը կդառնա ընտիր մտավորական, ժողովրդի մասին մտածող, սպիտակը սևից ջոկող և այլն չէ?
Ե՛վ առաջինը, և՛ երկրորդը ճիշտ են:
Մինչև 98-ն էլ լիքը թերություններ ու բացթողումներ կային, դրանից հետո էլ դրանք էլ ավելի խորացան ու շատացան:
Իմ կարծիքով եթե այս հոդվածի հեղինակը չլիներ Սոս Սարգսյանը, ապա այստեղ այն այսպիսի կոշտ ընդունելության չէր հանդիպի: Շատերը կենտրոնացել են Սոս Սարգսյանի անձի վրա (հասկանալի պատճառներով)՝ առանց հաշվի առնելու, որ նրա թված խնդիրները այսօր իրոք առկա են Հայաստանում (մենակ քոռերը դա չեն նկատի): Ուղղակի նա ըստ էության նոր բան չի ասել, հարյուր տարվա երգ ա, իմ ողջ գիտակցական կյանքում նույն երգն եմ լսել ու շարունակում եմ լսել:
Իմ կարծիքով եթե այս հոդվածի հեղինակը չլիներ Սոս Սարգսյանը, ապա այստեղ այն այսպիսի կոշտ ընդունելության չէր հանդիպի: Շատերը կենտրոնացել են Սոս Սարգսյանի անձի վրա (հասկանալի պատճառներով)՝ առանց հաշվի առնելու, որ նրա թված խնդիրները այսօր իրոք առկա են Հայաստանում (մենակ քոռերը դա չեն նկատի): Ուղղակի նա ըստ էության նոր բան չի ասել, հարյուր տարվա երգ ա, իմ ողջ գիտակցական կյանքում նույն երգն եմ լսել ու շարունակում եմ լսել:
Ճիշտ ես: Ու ես դրա վրա եմ ապշում: Ճիշտը որ ասեմ, հոդվածը տեղադրելիս նույնիսկ չէի մտածում, որ հեղինակի ով լինելը այդքան կարևոր կլինի: Սոս Սարգսյանի հանդեպ առանձնապես հատուկ վերաբերմունք էլ չունեմ ու նույնիսկ չգիտեի, որ ինքը հիմա իշխանամետ մարդ ա համարվում: Ահագին բան իմացա իրա մասին :)
Բայց խնդիրը ստեղ ուրիշ ա ու ես չեմ ուզում քննարկել դա, ես ավելի շատ ուզում էի հոդվածում նշված պրոբլեմների մասին խոսել, առանց քաղաքական էժանագին զրույցների:
Ձայնալար
18.04.2009, 17:22
Էնքան արիք, մինչև ես էլ կարդացի :))
Նախ ասեմ, որ սա ինչքան հասկացա ոչ թե հոդված է այլ հարցազրույց: Հետևաբար միքիչ պահանջները կարելի է մեղմացնել՝ եթե մարդ հոդված է գրում, ապա պետք է մի ինչ-որ եզրակացություն անի, մի բան հիմնավորի ու ասի, որ մինչ այդ չէին ասել, իսկ եթե հարցազրույց է Ա1+ -ի լրագրողի հետ, ապա հարցեր են տվել, ինքն էլ կիսվել ա իր մտորումներով:
Միքիչ այն մասին, թե ինչը դրդեց ֆորումցիներին քննադատել Սոսին ու իրա գրածը:
Սոսը հենց սկզբից ասում ա «ձուկը գլխից ա հոտում»: Բա ես էլ ասում եմ հարգելի Սոս, բա էդ հոտած գլխի պայմաններում ինչի՞ ես դու իշխանամետ, արդյոք քո իշխանամետ լինելու փաստը չի՞ հավասարեցնում զրոյի քո գանգատն առ «հոտած ձուկը»: Հա, ճիշտ ես Մինիստր, որ ասում ես մեկ ուրիշը նույն բանը գրեր այլ արձագանքի կարժանանար: Եթե Խզմալյանը գանգատվեր «հոտած գլխից» ոչ ոք չէր քննադատի, որովհետև ինքը պայքարում ա էդ հոտած գլխի դեմ:
Ինչ վերաբերում է հարցազրույցը քաղաքականությունից զերծ քննարկելուն, ապա դա անհնարին է, քանի որ հենց հոդվածում նշվում է թվարկված խնդիրների պատճառը, որի սլաքն ուղղված է դեպի քաղաքականություն:
Թեման կարդացի ծայրից ծայր...
միայն մի բան կավելացնեմ... արդեն վերնագրից.
«Եկան,իշխեցին, թալանեցին, ոչնչացրին»-ից «ցրտահարված, սոված մազութի» հոտ է գալիս համ էլ իմաստային առումով կիսատ է:
Ըստ իս ամեն պալատական կերակրատաշտակերի օդում կրակած միտքը իմաստ չունի այսքան քննարկել:
Հ.գ. Կրակը չընկանք լա˜վ՝ ժամանակին Համբո է խաղացել, որպես դերասան շատ եմ հարգում ու հավանում եմ իր խաղը, ոնց որ Անդրեասյանին հարգում եմ որպես ֆուտբոլիստ, ոչ ավելին...
,իսկ որպես մարդ, քաղաքացի ավելի լավ է լռեմ... :[
Սոս Սարգսյանն ազգի մեծերից է, այնպիսին ինչպիսին Մհեր Մկրտչյանը, Խորեն Աբրահամյանը, Վահրամ Փափազյանը և այլն: Ու ՉԻ ԿԱՐԵԼԻ նման մարդուն ձեռ առնել, հեգնել և այլն: Օրինակ 90-ականների սկզբներին Աբովյանի արձանի վրա ներկ էին շպրտում ինչ է թե ժամանակին ասել էր "Օրհնվի էն սհաթը, որ ռուսի ոտը մտավ Հայաստան...": Կարող ենք համամիտ լինել կամ չլինել այդ մարդու կարծիքի հետ, բայց ոչ ոքի իրավունք չի վերապահված վիրավորելու: Բազմիցս շեշտվել է, որ հանրահավաքներում չի ասվել "ով մեզ հետ չէ նա տականք է" նախադասությունը (հայլուրական հերթական սուտը), բայց պետք չէ խոսքով ու գործով ապացուցել էդ ստալինյան դոգման:
Իսկ ինչ վերաբերում է մշակութային անկմանը, ապա էն տարիներին, որ հացի խնդիրը չոքել էր բոլորի դռանը ,թատրոն գնալը դառել էր տասներորդական: Այդ ժամանակ յուրաքանչյուրը զբաղվում էր ինչով ասես, բացի իր գործից : Ու բնական է, որ պետք է հետընթաց ապրեր նաև հոգևոր կյանքը: Ինչ վերաբերում է մարդու փչանալուն, ապա ժողովուրդը սկսեց հիասթափվել ձեռք բերած անկախությունից հենց 90-ականներին: Բայց անգրագիտությունը, չտեսությունը, պոռճությունը սկսեցին լայնորեն ծաղկել հենց 98-ից սկսած: Դլե յամանով , որսկան ախպերով հիմա ժողովրդին չես զարմացնի: Առհասարակ մշակութային ճգնաժամ նկատվում է ոչ միայն մեզ մոտ, այլ ամբողջ աշխարհում: Մի հատ նորմալ երգ վերջին տարիներին չի գրվել, անհատներ չկան: Ստիպված հին երգերը բռնում ռեմիքս են անում:
Ինչ վերաբերում է կինոարտադրությանը, ապա լիովին համաձայն եմ: Մաքսիմում Չալդրանյանը ինչ որ բան կնկարի, բայց ճիշտ և ճիշտ Սոս Սարգսյանի ասածի նման` անհասկանալի, փառատոնի համար: Նռան գույնը տվյալ դեպքում լավագույն օրինակը չէր, քանի որ ևս պատկանում է մեծամասնության համար անհասկանալի, աբստրակտ ֆիլմերի շարքին: Հետաքրքիր է, ովքեր են ընդհանրապես հաստատում ֆիլմերի սցենարները, կամ ընդհանրապես ֆիլմը? Բա մեկը չկա ասի` նենց կինո նկարեք որ հաճույքով նայենք? Էդ երբ նկարեցիք, որ ժողովուրդն էլ չնայեց? Սերիալ եք նկարում, "Վերվարած", զվարճալի պահեր կան նայում ենք, չնայենք? Բան չեն անում, ստիպված եղածով բավարարվում ենք, հետո էլ սկսում են հանդիմանել, թե վայ վայ վայ.. բա մարդ տենց բան կնայի? Ուրիշ ինչ կա որ նայենք? Վարդան Պետրոսյանը ոնց ա շաբաթներ շարունակ լիքը դահլիճներ հավաքում? Գրողների միությունը ամիսը մեկ խառնվում ա իրար, սա նրանա ասում շաշ ես, նա էլ սրան: Մյուս միություններն էլ չեն զիջում, նկարիչներ, կոմպոզիտորներ...
Ձայնալար
18.04.2009, 21:29
Լրիվ համաձայն եմ հետդ, ազգի մեծերից ա, տաղանդավոր դերասան ա, բայց որ հիշում եմ, թե ոնց էր ընտրություններից առաջ Քոչարյանին գովում, իրա բոլոր գանգատները իմ համար ջրի գին են ստանում: Էդ նույնն ա, որ ընտրակեղծիքներից բողոքես ու ընտրակաշառք վերցնես: Չէ ախպեր, չեմ ընդունում ու չեմ ընդունի:
Ապեր ջան, էս երկուսը սերտ պատճառահետևանքային կապի մեջ են գտնվում:
Ճիշտ ես, Տրիբուն, պատճառահետևանքային կապի մեջ են ու պատճառը առաջինն ա, հետևանքը երկրորդը: ;)
Միգուցե իմ գրառման մեջ կան որոշ արտահայտություններ, որոնք ըստ ոմանց հարիր չեն «ազգի մեծերին», բայց ըստ իս, ԱԶԳԻ ՄԵԾԸ միայն Համբո, Ձորի Միրո և այլն խաղալով չէ, ԱԶԳՒ ՄԵԾԸ նաև նա է ով կանգնում է ժողովրդի կողքին նեղ իրավիճակներում, ու առաջնորդում նրան, սնում նրան իր խրատներով, ոչ թե գովերգում իշխանություններին, բերանը ջուր առնում մարտիմեկյան դեպքերից հետո, չի ընդվզում ակնառու անարդարությունների դեմ....
չշարունակեմ:
Պարզապես իմ համեստ կարծիքով քո մոտ բուռն ցանկություն է առաջացել թեմա բացել հենց այս հոդվածով, դու էլ մտածել-մտածել ես ու որոշել ես, քաղաքական քննարկումներից խուսափելու համար, թեման բացես /ներիր, բայց ծիծաղելի է:D/ «Գրականություն» բաժնում, այնտեղ, ուր տեղադրված են «Պարույր Սևակ», «Եղիշե Չարենց» և այլ թեմաներ: Այնպես որ՝ էն գլխից էլ սխալվել ես:
Ճիշտը որ ասեմ, թեման մտածել էի բացել ընդհանուր մշակույթ բաժնում, բայց քանի որ մշակույթը բաժանված էր առանձին ենթաբաժինների, ապա առաջին հանդիպածում էլ բացեցի: Գիտեի, որ այնքան էլ հարմար տեղ չի ու դրա մասին էլ ամենասկզբում նշել եմ: Իհարկե, քաղաքականության մեջ էլ կարելի էր բացել, բայց իմ նպատակը այնքան էլ քաղաքական քննարկումները չէին, քաղաքականության բաժնում նման թեմաների պակաս չկա, որ մի հատ էլ ես բացեի:
Արիացի, իսկ դու չգիտե՞ս, թե որ կուսակցությանն է համակրում Սոս Սարգսյանը: Խիստ կասկածում եմ, որ չգիտես:
Պատկերացրու, որ չգիտեմ: Ու որ ճիշտն ասեմ. հետաքրքիր էլ չի:
Նորից քո ներողամտությունն եմ հայցում, բայց եթե իսկապես չգիտես, թե որ կուսակցությանն է համակրում Սոս Սարգսյանը, ուրեմն՝ ես ենթադրում եմ, որ դու ներհայաստանյան քաղաքականությունից ահագին հեռու ես և քո շատ ու շատ մեկնաբանություններ այդ բաժնում բոլորովին հեղհեղուկ են:
Ճիշտ ես, ներհայաստանյան քաղաքական իրադարձություններից ձգտում եմ հեռու մնալ, բայց մեկ-մեկ այնուամենայնիվ չի ստացվում:
Հ.Գ. Ինչևիցե, ես քեզ այս գրառման համար հանգիստ կարող էի բացասական վարկանիշ տալ, եթե իհարկե շարժվեի քո տրամաբանությամբ, քանզի դու բացասական վարկանիշ ես տվել այն գրառմանը, որին «շնորհակալություն» են հայտնել տասից ավել ակումբցիներ: :))) Իհարկե, ուրիշներից տարբերվելը լավ բան է…
Տասից ավել, որ շնորհակալություն են հայտնել, մի 500-ից ավել էլ չեն հայտնել, նենց որ դա էդքան էլ էական չի ;)
Լրիվ համաձայն եմ հետդ, ազգի մեծերից ա, տաղանդավոր դերասան ա, բայց որ հիշում եմ, թե ոնց էր ընտրություններից առաջ Քոչարյանին գովում, իրա բոլոր գանգատները իմ համար ջրի գին են ստանում: Էդ նույնն ա, որ ընտրակեղծիքներից բողոքես ու ընտրակաշառք վերցնես: Չէ ախպեր, չեմ ընդունում ու չեմ ընդունի:
Քոչարյանին միգուցե գովալու տեղ ա ունեցել գովացել ա: Վերջիվերջո բոլորն էլ մարդ են միս ու արյունից, ու իդելաից հեռու: Իսկ ընդունել չընդունելը մեր անօտարելի իրավունքն ա, ու ոչ ոք չի ասում, թե բերեք իրա բոլոր ասածները հալած յուղի տեղ ընդունենք` մանավանդ քաղաքական մասով:
Թեմայի վերնագիրը փոխեք «Սոս Սարգսյան», պրծեք:
Հերիք ա մարդու վրա ցեխ շպրտեք:angry Ոչ մեկդ դրա իրավունքը չունեք: Անկախ իր քաղաքական հայացքներից՝ նա մեր ազգի մեծերից է: Երբ նա արդեն ՄԵԾ էր, ներկայիս տզրուկները դեռ չէին էլ խլրտում էս երկրի երեսին:
Էնպես որ, հարգելի գիտնականներ, հերիք ա մարդուն նսեմացնեք: Հանգիստ թողե՛ք նրա անձը: Սովորեք հարգել մեծին՝ և՛ տարիքով, և՛ գործով:
Միգուցե իմ գրառման մեջ կան որոշ արտահայտություններ, որոնք ըստ ոմանց հարիր չեն «ազգի մեծերին», բայց ըստ իս, ԱԶԳԻ ՄԵԾԸ միայն Համբո, Ձորի Միրո և այլն խաղալով չէ, ԱԶԳՒ ՄԵԾԸ նաև նա է ով կանգնում է ժողովրդի կողքին նեղ իրավիճակներում, ու առաջնորդում նրան, սնում նրան իր խրատներով, ոչ թե գովերգում իշխանություններին, բերանը ջուր առնում մարտիմեկյան դեպքերից հետո, չի ընդվզում ակնառու անարդարությունների դեմ....
չշարունակեմ:
Ամեն մարդ չի, որ կարող է ժողովուրդ առաջնորդել ու պետք չէ մարդուց սպասել ավելին, քան կարող է: Իսկ էդ ազգի մեծը իր ժամանակին կանգնել է ժողովրդի կողքին: Այն ժամանակ երբ դեռ ԽՍՀՄ-ի ու քաղբյուրոյի հետ էինք կռիվ տալիս:
Ձայնալար
18.04.2009, 22:38
Քոչարյանին միգուցե գովալու տեղ ա ունեցել գովացել ա: Վերջիվերջո բոլորն էլ մարդ են միս ու արյունից, ու իդելաից հեռու: Իսկ ընդունել չընդունելը մեր անօտարելի իրավունքն ա, ու ոչ ոք չի ասում, թե բերեք իրա բոլոր ասածները հալած յուղի տեղ ընդունենք` մանավանդ քաղաքական մասով:
Բա հենց քաղաքական մասով ենք ասում ինչ ասում ենք, եթե իրա դերասանական տաղանդը քննարկելու լինեինք, էս բաժնում չէինք քննարկի ու քննարկումն էլ էս հոդվածից չէինք սկսի: Քոչարյանին գովալու տեղ ա ունեցել, իսկ հոտած գլուխը ո՞վ ա, մենակ Լևո՞նը, կամ ինչի՞ ա օդ կրակում էդ դեպքում, թող պարզ ասի ում ի նկատի ունի: Եթե Սերժ-Քոչարյանի գովերգողներից չլիներ, կմտածեի, որ բոլորին ի նկատի ունի, իսկ սենց չե՞ս կարծում, որ միքիչ սուբյեկտիվ ա ստացվում ու միքիչ տարօրիանակ անկեղծ թվալու համար: Նորից եմ ասում ես իրան հարգում եմ որպես դերասան, բայց իրա քաղաքական դիտարկումներն իմ համար գրոշի գին ունեն ու ես դրա համար հիմնավոր պատճառներ ունեմ:
Ambrosine
18.04.2009, 22:56
երեխեք, իսկ որտեղ է գրված, որ դերասանը մտավորական է?
Ձայնալար ջան, քննարկելը մի բանա, ցեխ շպրտել, վիրավորելը լրիվ ուրիշ բան: Ընդհանրապես որ նայում ենք վերջին հարյուրամյակում մտավորականների մեծամասնությունը գովել է իշխանությանը, իսկ նա ով դեմ էր գնում սովորաբար երկար չէր ապրում: Չարենցն էլ Լենինի մասին էր ստեղծագործություն արարել, հիմա ինչ բոյկոտ սկսենք?
երեխեք, իսկ որտեղ է գրված, որ դերասանը մտավորական է?
Ամեն դերասան չի որ կարող է մտավորական համարվել:
Թեմայի վերնագիրը փոխեք «Սոս Սարգսյան», պրծեք:
Հերիք ա մարդու վրա ցեխ շպրտեք:angry Ոչ մեկդ դրա իրավունքը չունեք: Անկախ իր քաղաքական հայացքներից՝ նա մեր ազգի մեծերից է: Երբ նա արդեն ՄԵԾ էր, ներկայիս տզրուկները դեռ չէին էլ խլրտում էս երկրի երեսին:
Էնպես որ, հարգելի գիտնականներ, հերիք ա մարդուն նսեմացնեք: Հանգիստ թողե՛ք նրա անձը: Սովորեք հարգել մեծին՝ և՛ տարիքով, և՛ գործով:
«նա մեր ազգի մեծերից է» ազգի մեծ լինելու համար պետք է ազգի մի մասնիկը լինի,ապրի իր ազգի համար:
Ձայնալար
18.04.2009, 23:23
Ձայնալար ջան, քննարկելը մի բանա, ցեխ շպրտել, վիրավորելը լրիվ ուրիշ բան: Ընդհանրապես որ նայում ենք վերջին հարյուրամյակում մտավորականների մեծամասնությունը գովել է իշխանությանը, իսկ նա ով դեմ էր գնում սովորաբար երկար չէր ապրում: Չարենցն էլ Լենինի մասին էր ստեղծագործություն արարել, հիմա ինչ բոյկոտ սկսենք?
Հա, հեսա խոտը միքիչ չորանա նստացույց եմ սկսելու չարենցի արձանի մոտ :))
Իսկ ո՞վ ա բոյկոտում Սոսին: Կամ ի՞նչ ա նշանակում արվեստագետին բոյլոտել, կամ ցեխ շպրտել: Ինչ կա էդ ենք ասում: Հիմա որ ասեմ Չայկովսկին գեյ ա եղել ցեխ ե՞մ շպրտում իրա վրա: Փաստ եմ չէ՞ արձանագրում: Նույն ձև էլ արձանագրում եմ փաստ Սոս Սարգսյանի քաղաքական կողմնորոշման ու քաղաքական դիտարկումների ունայնության մասին: Թե քեզ թվում ա թատերականի ռեկտր դառնալը նվեր են տվել իրան: Ապեր, հարգանքը հարգանք, բայց աչք փակել չի կարելի: Էդ խի Ռուբենը Հախվերդյան չգովաց իշխանություններին ոչ նախորդ, ոչ ներկա, խի՞ Օհան Դուրյանը չգովաց, ինչի՞ որ Մարտիրոս Սարյանին ասեցին Լենին նկարի, ասեց Լենինը Ապոլոնը չի, որ նկարեմ, Սիլվա Կապուտիկյանն էլ շքանշանը հետ տվեց քոչարյանից ստացած: Եթե ուզում ես իմանաս, մտավորականը իրա բնույթով պետք ա միշտ քննադատողի դերում լինի ու ավելի շատ՝ ընդդիմադիր: Իսկ Նաիրի Զարյանը, օրինակ, ստալինին գովելով ման էր գալիս, մեր մյուս գրողների վրա էլ գրում էր ու բռնել էր տալի: Մարդիկ տարբեր են, տարբեր են նաև արվեստագետները: Մեկը մի կտոր պանիրով գովում ա թագավորին, մյուսը իրա կյանքի գնով մնում ա ազնիվ: Մենք էլ պետք ա մեկին մյուսից տարբերենք:
Ձայնալար ջան, քննարկելը մի բանա, ցեխ շպրտել, վիրավորելը լրիվ ուրիշ բան: Ընդհանրապես որ նայում ենք վերջին հարյուրամյակում մտավորականների մեծամասնությունը գովել է իշխանությանը, իսկ նա ով դեմ էր գնում սովորաբար երկար չէր ապրում: Չարենցն էլ Լենինի մասին էր ստեղծագործություն արարել, հիմա ինչ բոյկոտ սկսենք?
Չարենցը Լենինի մասին բանաստեղծություն ա գրել էն ժամանակ, երբ մտածել է որ Լենինը փրկելու է Հայաստանը Թուրքիայից, այսինքն խաբված է եղել, ինչպես շատ-շատերը էն ժամանակ:
Ambrosine
18.04.2009, 23:29
Ամեն դերասան չի որ կարող է մտավորական համարվել:
իսկ որոնք են չափանիշները?
ընդհանրապես ոչ մի դերասան մտավորական չի;)
Լուսաբեր
18.04.2009, 23:33
երեխեք, իսկ որտեղ է գրված, որ դերասանը մտավորական է?
Աստղ ջան, Սոս Սարգսյանը մի լավ աշխատանք ունի, փոքր գրքույկա,վերնագիրը «Չորուկ Ճյուղեր» , դա խորհուրդ կտամ կարդաս, ու միգուցե կհամոզվես որ ԳՈՆԵ Սոս Սարգսյանը մտավորական է… Չնայած հիմա Գոռ Վարդանյանն էլ է դերասան համարվում,բայց իրենց տարբերությունը հենց էնա, որ Սոս Սարգսյանը դերասան ու մտավորականա, իսկ Գոռը ընդամենը դերասան ;)
Ձայնալար
18.04.2009, 23:33
իսկ որոնք են չափանիշները?
ընդհանրապես ոչ մի դերասան մտավորական չի;)
Աստղ, էդ արդեն ուրիշ թեմա ա:
Astgh ջան, մտավորականի՝ քո սահմանումը կտա՞ս:
իզուր բանավեճ ա...
կա փաստ. էս մարդը մի բան ասում է, մեկ այլ բան անում, էլ չեմ ասում, որ իրեն կարծում է ահավոր խելացի ու սինթետիկ ձևով է մտքերը արտահայտում...
Ակումբցիների խելացի հատվածը միանգամից հասկացել է ենթատեքստը, իսկ շատ հասարակ մարդկանց կթվա սառույցն ա ջարդվել...
ազգի պարծանք և այլն...ասեմ...Հեմինգուեյով պարծեցել էլ են, հպարտացել, սիրել, եսիմ ինչ...բայց ասում էին...նրա մեջ կա ԱՍՏվածայինը /տաղանդ/, բայց ոչ մարդկայինը... ...սեփական որդուն էլ իր ձեռքերով հարբեցող սարքեց, կյանքը վարի տվեց...հիմա ինչ անեմ, որ կարգին գրող ա եղել...որ հիմա ինքն էլ նման հարցազրույց տար, աչքիս գրողը:D կդառնար...
ԴԵ ՍՈՍ ՍԱրգսյանը չեմ ասում վատ մարդ է...ուղղակի, մեր մեջ ասած, «բիձեն վաղուց ա ցնդել»:love
ՍՈՍ ՍԱՐգսյանը ինչ խոսք տաղանադավոր դերասան է:), բայց նույնքան տաղանդավոր դերասան է նաև կյանքում...
միայն մի խնդիր կա...եթե կինոթատրոնի ու թատրոնի դահլիճում ծափահարում են, ապա կյանքում կա՛մ ես խուլ եմ, կամ էստեղ կատարված մի երկու սրտաճմլիկ գրառումներից լսվող ծափերը շատ են կամաց...
ՇՆորհակալություն ուշադրության համար...
Ambrosine
18.04.2009, 23:44
Աստղ ջան, Սոս Սարգսյանը մի լավ աշխատանք ունի, փոքր գրքույկա,վերնագիրը «Չորուկ Ճյուղեր» , դա խորհուրդ կտամ կարդաս, ու միգուցե կհամոզվես որ ԳՈՆԵ Սոս Սարգսյանը մտավորական է… Չնայած հիմա Գոռ Վարդանյանն էլ է դերասան համարվում,բայց իրենց տարբերությունը հենց էնա, որ Սոս Սարգսյանը դերասան ու մտավորականա, իսկ Գոռը ընդամենը դերասան ;)
Astgh ջան, մտավորականի՝ քո սահմանումը կտա՞ս:
Լուսաբեր ջան, չգիտեի այդ գրքույկի մասին: Այդ պատճառով ոչինչ ասել չեմ կարող
Լեո ջան, հենց բառը ինքը հուշում է՝ մտավորական՝ մարդ, որը զբաղվում է մտավոր գործունեությամբ
Լեո ջան, հենց բառը ինքը հուշում է՝ մտավորական՝ մարդ, որը զբաղվում է մտավոր գործունեությամբ
Իսկ քո կարծիքով դերասանը մտավոր գործունեությամբ չի՞ զբաղվում:o
Սոս Սարգսյանն ազգի մեծերից է, այնպիսին ինչպիսին Մհեր Մկրտչյանը, Խորեն Աբրահամյանը, Վահրամ Փափազյանը և այլն: Ու ՉԻ ԿԱՐԵԼԻ նման մարդուն ձեռ առնել, հեգնել և այլն: Օրինակ 90-ականների սկզբներին Աբովյանի արձանի վրա ներկ էին շպրտում ինչ է թե ժամանակին ասել էր "Օրհնվի էն սհաթը, որ ռուսի ոտը մտավ Հայաստան...": Կարող ենք համամիտ լինել կամ չլինել այդ մարդու կարծիքի հետ, բայց ոչ ոքի իրավունք չի վերապահված վիրավորելու: Բազմիցս շեշտվել է, որ հանրահավաքներում չի ասվել "ով մեզ հետ չէ նա տականք է" նախադասությունը (հայլուրական հերթական սուտը), բայց պետք չէ խոսքով ու գործով ապացուցել էդ ստալինյան դոգման:
Նախ, Մինիստր, քո պատկերացումներ հետ «ազգի մեծ» բառակապակցության նշանակության մասին համաձայն չեմ: Դրա մասին արդեն ասվել է: Եթե տվյալ մարդը, որը հանճարեղ է, տաղանդավոր է, ահագին գործ է արել, սակայն օրհասական պահին չի կանգնում խեղճի, ճնշվածի, հալածվածի, սպանվածի հարազատի կողքին և նույնիսկ չկանգնելը դեռ՝ քիչ չէ, հետն էլ պաշտպանում է հալածողին, գռփողին, ծեծողին, սպանողին գիտակցաբար, նա ազգի մեծ չի կոչվելու: Եթե անգամ հիմա այդքան էլ ցայտուն չէ հասարակության երևույթը նման մարդկանց նկատմամբ, վաղը մեր սերունդները գնահատելու են յուրաքանչյուրին իր առաջին հերթին մարդկային արժանիքների համար: Այդպես եղել է, այդպես էլ կլինի: Ինչու՞ այնպես ստացվեց, որ Սիլվա Կապուտիկյանը, որի դերը մեր մշակույթի զարգացման գործում որևիցե մեկի վաստակից նվազ չէ ներկայումս կենդանի մտավորականներից, կանգնում էր իր ժողովրդի կողքին, իսկ շատ-շատերը, նեղ անձնական շահերից դրդված, լռում էին:
Այնպես որ՝ լինելու է այնպես, ինչպես բոլոր ժամանակներում ու բոլոր երկրներում է եղել:
Հիշենք մեր ոչ վաղ անցյալի պատմությունը: Պատեհապաշտ մտավորականները միշտ էլ իրենց գնահատականը ստանում են:
Հետո այստեղ կարծիքներ կային, որ պետք չէ շահարկել քաղաքական հայացքները: Ասեմ: Սա քաղաքական հայացքների հետ ընդհանրապես կապ չունի: Ի՞նչ է նշանակում կանգնել ներկայիս օլիգարխների կողքին, ամեն կերպ ձգտել օգտակար լինել նրանց, լծվել անօրինական իշխանությունների հնարավոր լեգիտիմացման պրոցեսին ու հետո էլ ասել քաղաքական հայացքներն են պատճառը: Այստեղ քաղաքական հայացքի մասին խոսելը պարզապես ինքնախաբեություն է: Կա միայն ու միայն քաղաքացիական դիրքորոշում: Տվյալ անհատը, լինի նա մտավորական թե բանվոր, կամ ունի քաղաքացիական դիրքորոշում, կամ չունի: Կամ ունի իրականում տեղի ունեցածը տեսնելու, դրա մասին բարձրաձայնելու, զզվելի իրականության դեմ իր հնարավորությունների գոնե նվազագույնի չափով պայքարելու կամք կամ չունի: Կամք չունենալը՝ դեռ ոչինչ: Անտանելի է, երբ քո կողմից սիրված, հարգված, մեծարված մարդը, կրկնում եմ, իրեն օգտագործում է փաստացի ի օգուտ կեղեքողի ու հանցագործի:
Սոս Սարգսյանը մեր լավագույն դերասաններից է: Իհարկե, նրան պետք է դասել մեր լավագույն դերասանների շարքին: Նա Խորհրդային Միության Ժողովրդական Արտիստ է և սրանով նրա տաղանդի ու թատրոնում, կինոյում նրա ներդրումների մասին ասված է ամեն ինչ: Մեծագույն անհատ է իր ասպարեզում: Սա՝ միանշանակ: Սակայն ցավալիորեն սա դեռ չի նշանակում, որ նա լավ քաղաքացի է ու դեռ ավելին՝ «ազգի մեծ»:
Ambrosine
19.04.2009, 00:24
Իսկ քո կարծիքով դերասանը մտավոր գործունեությամբ չի՞ զբաղվում:o
ոչ:think
Ձայնալար ջան, քննարկելը մի բանա, ցեխ շպրտել, վիրավորելը լրիվ ուրիշ բան: Ընդհանրապես որ նայում ենք վերջին հարյուրամյակում մտավորականների մեծամասնությունը գովել է իշխանությանը, իսկ նա ով դեմ էր գնում սովորաբար երկար չէր ապրում: Չարենցն էլ Լենինի մասին էր ստեղծագործություն արարել, հիմա ինչ բոյկոտ սկսենք?
Համաձայն եմ, Երվանդի հետ: Չարենցը, ինչպես և շատ ու շատ հայ մեծ մտավորականներ Հայաստանի խորհրդայնացման հետ շատ բան են կապել՝ վարակվելով այն ժամանակներին ոչ բնորոշ ՆՈՐ-ով, բայց հետագայում տեսնելով, թե իրականում ինչ է տեղի ունենում, կամ լռել են, կամ բողոքել են: Եղիշե Չարենցը այն եզակիներից էր, ով բողոքեց, արտահայտվեց: Եթե, Մինիստր, ուշադիր ընթերցես Չարենցի ուշ շրջանի ստեղծագործությունները, կտեսնես դրանցում թաքնված երկիմաստությունը, ենթատեքստերը և քո համար ամեն ինչ պարզ կլինի: Վերջում էլ նահատակվեց:
Ի տարբերություն Չարենցի, շատ հայ ստեղծագործողներ շարունակեցին խորհրդային իշխանությունների գովքը: Ճիշտ է ապրեցին, սակայն սերունդները նրանց բոլորին գնահատեցին ըստ արժանվույն՝ ոչ թե առաջին հերթին ստեղծագործելու տաղանդը հաշվի առնելով, այլ նրանց մարդկային հատկանիշները:
Մեկ անգամ տեղադրել եմ թեմաներից մեկում, մեկ անգամ էլ տեղադրեմ «կարմիր» Չարենցի այս բանաստեղծությունը և ամեն ինչ, կարծում եմ պարզ կլինի: Որտե՞ղ է թաքնված գաղտնիքը, Մինիստր: Այս բանաստեղծությունը բացարձակապես ու լրիվությամբ ազգային է և ազգին ուղղված խորհուրդ է պարունակում… Խնդրում եմ, մյուս չիմացողների համար բացահայտիր::)
ՊԱՏԳԱՄ
Նոր լույս ծագեց աշխարհին.
Ո՞վ այդ արեւը բերեց:–
Ահա ոսկյա մի արեւ`
Ճառագումով իր հրե`
Այգաբացի պուրպուրե
Նժույգների վրա հեց`
Նոր աշխարհին ու մարդուն
Հղում է լույս զվարթուն:
Նոր աշխարհին ու մարդուն
Ո՜վ բերեց լույս այս արթուն,
Օ՜, ու՞մ ձեռքով վառվեց, ու՞մ
Հրակարմիր հրավարս,
Ադամանդյա լույսը այս:–
Կքած կյանքի բեռի տակ,
Խոր գերության ընդերքում,
Իմաստության մի գետակ
Հիմարության համերգում–
Քանի՜ տարի, քանի՜ դար
Վկայեցիր անհերքում…
Ափերին այն խավարտչին
Ուր հայրենիքն էր մեր հին,–
Չկա՞ր արդյոք գետ մի հորդ,
Որ գերության անհաղորդ`
Լուրթ հոսելով դարից դար`
Մթության մեջ այն համառ
Այս այգաբացն էր կրում,
Հու՜ր այգաբացն այս հեռու`
Հնուց պահած իր ջրում
Օ՜, ըղձակա՛ն այս հեռուն…
Կքած կյանքի բեռի տակ`
Ո՜գի անկոր, հու՜ր գետակ…
Ահա վառվում է մեր նոր
Հաղթանակի լույսը բորբ.
Լվանում է նա հիմա
Վառվող ոգին մեր անմահ,
Չքնաղ արև՛ն այդ արի,
Վառված հրով աշխարհի…
Չկա՜ ուրիշ արեւ է՛լ.
Նա է միայն, որ դարեր
Անմար`պիտի արևե՛…
Լույսով վառված սակայն այդ`
Նժարներից հիմա մենք
Հիմարությամբ չթափենք
Իմաստությունն այս արար.–
Մեր անցյալի խորամիտ
Է՛ջն այն արդար ու ռամիկ`
Մեծահանճար ու վարար…
09.05.1933թ Ե. ՉԱՐԵՆՑ
Ամեն մարդ չի, որ կարող է ժողովուրդ առաջնորդել ու պետք չէ մարդուց սպասել ավելին, քան կարող է: Իսկ էդ ազգի մեծը իր ժամանակին կանգնել է ժողովրդի կողքին: Այն ժամանակ երբ դեռ ԽՍՀՄ-ի ու քաղբյուրոյի հետ էինք կռիվ տալիս:
Ա'յ ԱԲրիս, իմ ասածն էլ հենց դա է, որ ամեն մարդ իր գործով զբաղվի, թե չէ մարդամեկը նախագահ էր ուզում դառնար:
Երկրորդ, «Ազգի մեծ» տիտղոսը միանգամյա օգտագործման անձեռոցիկ չէ, որ մի անգամ «սրբել», օգնել է ժողովրդին ու վերջ, պիտի դա միշտ հիշենք, չեմ ժխտում կանգնել է էն թվերին, բա հիմա ո՞ւր է, թե՞ միայն ուժը պատում է «եկան, իշխեցին, թալանեցին, ջպեցին, համեռեցին, կազինոյեցին» տենց բաներից խոսել...
Ախր 10 զոհ եղավ, ա'յ «ազգի մեծ», ինչո՞ւ լռեցիր, խոսելը վնաս է՞ր, թե՞ սերժանտական կերակրատաշտից զրկվելու վտանգ կար...
Միգուցե իմ գրառման մեջ կան որոշ արտահայտություններ, որոնք ըստ ոմանց հարիր չեն «ազգի մեծերին», բայց ըստ իս, ԱԶԳԻ ՄԵԾԸ միայն Համբո, Ձորի Միրո և այլն խաղալով չէ, ԱԶԳՒ ՄԵԾԸ նաև նա է ով կանգնում է ժողովրդի կողքին նեղ իրավիճակներում, ու առաջնորդում նրան, սնում նրան իր խրատներով, ոչ թե գովերգում իշխանություններին, բերանը ջուր առնում մարտիմեկյան դեպքերից հետո, չի ընդվզում ակնառու անարդարությունների դեմ....
չշարունակեմ:
Նարեկ ջան, հիմա ժողովրդի կողքին ասվածը ինքնին սխալ է, քանի որ ժողովուրդը էսօր պառակտված է: Սա ա էն ամենացավալին, որ տեղի ա ունեցել հայ հասարակության հետ վերջին տարիներին ու սրա հետևանքները կարող են շատ ցավալի լինել հետագայում: Ընդհանրապես ես մի բան եմ նկատել, շատերը կարծում են, թե ժողովուրդը ամբողջությամբ կամ գոնե մեծամասնությունը դեմ ա իշխանություններին: Ես ինքս տենց չեմ կարծում: Ասեմ թե ինչու: Ես համոզված եմ, որ եթե բնակչության մեծամասնությունը դեմ ա ինչ-որ բանի, մասնավորապես իշխանություններին, ապա էդ իշխանությունը վաղ թե ուշ կվերանա: Մի հատ տարածված խոսք կա, որը չգիտեմ որ խելոք մարդն ա ասել. <<Ցանկացած ժողովուրդ արժանի է իր իշխանություններին>>: Այսինքն իշխանությունը հենց նենց օդից չի առաջանում, իշխանությունը ինչպես նաև ցանկացած այլ մարդ կամ մարդկանց խումբ տվյալ հասարակության ծնունդն ա: Ասածս բացատրեմ օրինակով: Սովետի ժամանակ սենց մի հետաքրքիր շախմատային խաղ էր կազմակերպվել` Կարպովը online շախմատ էր խաղում Սովետական Միության դեմ հեռուստատեսությամբ: Նա քայլ է անում, հետո ժողովուրդը զանգերով քայլ է առաջարկում ու ամենաշատը նշված քայլը արվում է: Ու ինչ կարծիքի ես այդ պարտիան ոնց է ավարտվում? Իհարկե ոչ-ոքի, քանի որ Կարպովը այն հասարակության ծնունդն է, որի դեմ խաղում էր: Ասածս ինչ ա նշանակում? Այն, որ նույն ձև էլ էսօր մեր իշխանությունները մեր հասարակության ծնունդն են ու եթե նրանց հանենք ու տեղը դնենք հասարակության միջին քաղաքացուն, պատկերը նույնը կլինի, էլի նույն անարդարությունները ու ջարդերը: Էսօր Հայաստանի միջին քաղաքացին մտածում ա նույն ձև ինչ մեր իշխանությունները, օրինակ` եթե մեկը իրան դեմ ա ու ինքը էդ մեկից ուժեղ ա, ապա կարելի ա ուժով, ջարդելով, նեղելով էդ մեկին վերացնել ասպարեզից: Ու հիմա, բոլոր էն մարդիկ, ովքեր այդ միջին քաղաքացուց գոնե մի քիչ բարձր մակարդակի վրա են, պետք է ամեն ինչ անեն, որ էդ միջին քաղաքացու մակարդակը բարձրանա, ու այդ դեպքում, եթե իշխանությունների մակարդակը չբարձրանա, իշխանությունները ակամա կվերանան ու տեղը կզիջեն նոր հասարակության ծնունդներին: Նայի, 96-ին մարդիկ կրկին դեմ էին իշխանություններին, իշխանությունները հեռացան, տեղը զիջելով նորերին, բայց քանի որ հասարակության ընդհանուր մակարդակը մնաց նույնը, մարդիկ միևնույն է համարյա ոչ մի բանով առաջ չգնացին, ապա իշխանական ապարատում էլ ոչ մի բան առաջ չգնաց ու իշխելու մեթոդներն էլ մնացին նույնը:
Հիմա էս մարդը դրել ու ճիշտ հարցեր ա բարձրացրել: Հասարակությունը փչացած ա: Հասարակությունը արժեքներ չի ճանաչում: Հասարակությունը ճիշտը սխալից չի ջոկում: Ու ամենացավալին որն ա. էն որ էսօր հասարակությունը չունի մտավորականություն: Սովետի ժամանակ հայերի ամենամեծ առավելությունը էն էր, որ կար մտավորականություն` Շիրազ, Սևակ, Արամ Խաչատրյան, Վիկտոր Համբարձումյան, Համո Սահյան, Մհեր Մկրտչյան և այլոք: Փաստացի այս մարդիկ ազգի համար կուռք էին ու իրենց ասածը իրոք անցնում էր ամեն տեղ: Հիմա ցավը էն ա, որ էս շերտը բացակայում ա ու ազգը փաստացի անտեր ա մնացել: Գրողների միությունում իրար ուտում են, նկարիչների միությունում իրար ուտում են, կոմպոզիտորների միությունում իրար ուտում են: Ու ինչի համար, չես հասկանում: Ինչ-որ աթոռի համար: Նկարիչը իջելա էն մակարդակի որ փոխանակ նկար նկարի, աթոռի կռիվ ա անում: Ու նույնը կոմպոզիտորը, գրողը ու մնացածը: Ես սա շատ մեծ ցավով եմ տեսնում ու ուզում եմ հասկանամ, ինչումն ա բանը? Խի են էս մարդիկ, փոխանակ նրան, որ ժողովրդի կողմից ավելի սիրելի ու հարգելի դառնան, գնում ու ինչ-որ էժանագին բաներով են զբաղվում?
Այ էս հարցերի համար էր, որ էս թեման բացում էի, բայց ոնց տեսնում եմ առանց քաղաքականության էս հարցերը հնարավոր չի քննարկել:)):
Ա'յ ԱԲրիս, իմ ասածն էլ հենց դա է, որ ամեն մարդ իր գործով զբաղվի, թե չէ մարդամեկը նախագահ էր ուզում դառնար:
Իսկ ի՞նչ գիտես, որ նա ավելի վատ նախագահ կլիներ, քան եղածները:think
ոչ:think
Աստղու՛լ, բա ինչո՞վ ա զբաղվում դերասանը:8
Հա՛, ազգի մեծ: Հա՛, մտավորական: Բայց որ ազգի մեծն ու մտավորականը հանկարծ ու սկսում է դեմագոգիայով լցոնած մտքեր բլթացնել ազգային խնդիրների շուրջ, ու յանի ինքն էլ խաբար չի, թե ինչից են էդ ազգային խնդիրները, ապա ազգի փոքր, հարիֆներիս մոտ լուրջ տարակուսանքներ են առաջանում առհասարակ մեր ազգային որակների վերաբերյալ: Ու ինչքան էլ սովետական պրոպագանդիզմի ուրվականը գերեզմաններից վեր է կենում ու մեզ թելադրում, թե՝ ազգի մեծ, մտավորական, հարգել-խոնարհվել, և վերջապես՝ լռե՛լ... չի՛ ստացվում:fool:8
Նախ, Մինիստր, քո պատկերացումներ հետ «ազգի մեծ» բառակապակցության նշանակության մասին համաձայն չեմ: Դրա մասին արդեն ասվել է: Եթե տվյալ մարդը, որը հանճարեղ է, տաղանդավոր է, ահագին գործ է արել, սակայն օրհասական պահին չի կանգնում խեղճի, ճնշվածի, հալածվածի, սպանվածի հարազատի կողքին և նույնիսկ չկանգնելը դեռ՝ քիչ չէ, հետն էլ պաշտպանում է հալածողին, գռփողին, ծեծողին, սպանողին գիտակցաբար, նա ազգի մեծ չի կոչվելու: Եթե անգամ հիմա այդքան էլ ցայտուն չէ հասարակության երևույթը նման մարդկանց նկատմամբ, վաղը մեր սերունդները գնահատելու են յուրաքանչյուրին իր առաջին հերթին մարդկային արժանիքների համար: Այդպես եղել է, այդպես էլ կլինի: Ինչու՞ այնպես ստացվեց, որ Սիլվա Կապուտիկյանը, որի դերը մեր մշակույթի զարգացման գործում որևիցե մեկի վաստակից նվազ չէ ներկայումս կենդանի մտավորականներից, կանգնում էր իր ժողովրդի կողքին, իսկ շատ-շատերը, նեղ անձնական շահերից դրդված, լռում էին:
Այնպես որ՝ լինելու է այնպես, ինչպես բոլոր ժամանակներում ու բոլոր երկրներում է եղել:
Հիշենք մեր ոչ վաղ անցյալի պատմությունը: Պատեհապաշտ մտավորականները միշտ էլ իրենց գնահատականը ստանում են:
Հետո այստեղ կարծիքներ կային, որ պետք չէ շահարկել քաղաքական հայացքները: Ասեմ: Սա քաղաքական հայացքների հետ ընդհանրապես կապ չունի: Ի՞նչ է նշանակում կանգնել ներկայիս օլիգարխների կողքին, ամեն կերպ ձգտել օգտակար լինել նրանց, լծվել անօրինական իշխանությունների հնարավոր լեգիտիմացման պրոցեսին ու հետո էլ ասել քաղաքական հայացքներն են պատճառը: Այստեղ քաղաքական հայացքի մասին խոսելը պարզապես ինքնախաբեություն է: Կա միայն ու միայն քաղաքացիական դիրքորոշում: Տվյալ անհատը, լինի նա մտավորական թե բանվոր, կամ ունի քաղաքացիական դիրքորոշում, կամ չունի: Կամ ունի իրականում տեղի ունեցածը տեսնելու, դրա մասին բարձրաձայնելու, զզվելի իրականության դեմ իր հնարավորությունների գոնե նվազագույնի չափով պայքարելու կամք կամ չունի: Կամք չունենալը՝ դեռ ոչինչ: Անտանելի է, երբ քո կողմից սիրված, հարգված, մեծարված մարդը, կրկնում եմ, իրեն օգտագործում է փաստացի ի օգուտ կեղեքողի ու հանցագործի:
Սոս Սարգսյանը մեր լավագույն դերասաններից է: Իհարկե, նրան պետք է դասել մեր լավագույն դերասանների շարքին: Նա Խորհրդային Միության Ժողովրդական Արտիստ է և սրանով նրա տաղանդի ու թատրոնում, կինոյում նրա ներդրումների մասին ասված է ամեն ինչ: Մեծագույն անհատ է իր ասպարեզում: Սա՝ միանշանակ: Սակայն ցավալիորեն սա դեռ չի նշանակում, որ նա լավ քաղաքացի է ու դեռ ավելին՝ «ազգի մեծ»:
Մարկիզ ջան, նախ արի ազգի անունից որոշումներ չկայացնենք: Առավել ևս ազգի մեծերին որոշելը, բաղդատելը ըստ քաղաքական հայացքի դա մեղմ ասած ստեղից ոչ մեկի գործը չի: Արիացին ճիշտ է նկատել, որ ազգը պառակտված է, այսինքն դա չի նշանակում, որ ԱԶԳՆ ԸՆԴԴԻՄԱԴԻՐ Է, կամ ԻՇԽԱՆԱՄԵՏ Է: Ով ա ասել որ ազգի մեծը ֆունկցիա է քաղաքական հայացքներից? Ու այդ տրամաբանությամբ ով ա ազգի մեծը? Չլինի թե Ջհանգիրյանը? Օրհասական պահ... արի մի չափազանցրու ու գույները մի խտացրու: Օրհասական պահը 1915 թվին էր, կամ 90-ականների սկզբներին: Կապուտիկյանի կանգնել ասվածը պետական մրցանակները ետ տալն էր? Ու դրանով ով ընկավ խորը դեպրեսիայի մեջ կամ ինչ հարց լուծվեց? Նույն Չարենցին մենք սիրում ու հարգում ենք ոչ իր քաղաքական հայացքների համար, կամ Դեմիրճյանին.. ընդհանրապես դրանք մարդիկ են, ումով ազգ են ճանաչում: Քաղաքականությունը արվեստի, գրականության ու համամարդկային արժեքների մոտ վերին աստիճանի ճղճիմ, ստոր զբաղմունք է, ու դրանով չի որոշվում առաջինների արժեքը: Ըստ իս Սոս Սարգսյանը լավ կաներ խոսեր ոչ թե մեկի կամ մյուսի կողմից, այլ ավելի շատ հաշտության ու պետության շահերից, չնայած այդ դեպքում էլ հաստատ չէր խուսափելու չորորդիշխանական կարգի ցեխա-թարախախառը քննադատությունից: Երրորդ ռեյխին սատարած շատ գերմանացի մտավորականներ ու գիտնականներ կան որոնց որոնք անջնջելի հետք են թողել ոչ միայն Գերմանիայի այլ ամբողջ մարդկության պատմության մեջ, ու ոչ ոքի նույնիսկ մտքով չի անցնում եկեք էս մարդկանց վրա ցեխ շպրտենք, որովհետև հայլ հիտլեր էին գոռում:
Էդ քաղաքացիական դիրքորոշումը հետաքրքիր է ինչու ես պատկերացնում միայն ընդդիմադիր լինելով? Այսինքն եթե ընդդիմադիր չես ուրեմն տականք ես.. չէ տականք չէ,, քաղաքացիական դիրքորոշում չունես: Սովետական դարաշրջանում դաշնակներին էինք սարքել կախելու կապելու, հետո ժամանակները փոխվեցին, կոմունիստները դառան կախելու-կապելու, 96-ին ԼՏՊ-ն դառավ կախելու կապելու, հետո ՌՔ-ն հետո ՍՍ-ը.. ու էդ ընթացքում էլ ձեռի հետ ազգի գործիչներին ենք սարքում կախելու-կապելու ըստ նրանց արտահայտած քաղաքական հայացքների: Հետո էլ գլուխ ենք գովում 1000 տարվա մշակույթով, որ մենք մշակությ ունեինք մյուզ ազգերը դեռ ծառերի վրա էին... բայց պարզվումա էդ ազգերի հետ վաղուց տեղերով փոխվել ենք.. իրենք իջել են մենք ենք թռել ծառերի վրա ու դեռ բարձրից էլ նայում ենք ներքևում կանգնածներին:
Ա'յ ԱԲրիս, իմ ասածն էլ հենց դա է, որ ամեն մարդ իր գործով զբաղվի, թե չէ մարդամեկը նախագահ էր ուզում դառնար:
Երկրորդ, «Ազգի մեծ» տիտղոսը միանգամյա օգտագործման անձեռոցիկ չէ, որ մի անգամ «սրբել», օգնել է ժողովրդին ու վերջ, պիտի դա միշտ հիշենք, չեմ ժխտում կանգնել է էն թվերին, բա հիմա ո՞ւր է, թե՞ միայն ուժը պատում է «եկան, իշխեցին, թալանեցին, ջպեցին, համեռեցին, կազինոյեցին» տենց բաներից խոսել...
Ախր 10 զոհ եղավ, ա'յ «ազգի մեծ», ինչո՞ւ լռեցիր, խոսելը վնաս է՞ր, թե՞ սերժանտական կերակրատաշտից զրկվելու վտանգ կար...
Իսկ նախագահ դառնալու համար ինչ որ հատուկ նախագահական կուրսեր կան? Ռեյգանը ինչ պակաս նախագահ էր? Ճիշտ ա ես համոզված եմ, որ Սոս Սարգսյանը նույնատիպ նախագահ չէր կարող լինել:
"Ազգի մեծը" դա բոքսի չեմպիոնի կոչում չէ, որ ամեն տարի կռիվ տաս, որ համարվես այդպիսին կամ պարտվելու դեպքում "էքս":
Կերակրատաշտից գիտես ովքեր են օգտվում??? անասունները.. քեզ վաբշե ովա իրավունք տվել այդ տարիքի ու վաստակի տեր մարդուն անասուն անվանել????? Էսքան հետո կզարմանաս ու կբողոքես չէ, որ միտինգ անելուց դուբինկով զոմփեն հետո էլ հոգեխանգարվածի պիտակ կպցնեն?
Հա՛, ազգի մեծ: Հա՛, մտավորական: Բայց որ ազգի մեծն ու մտավորականը հանկարծ ու սկսում է դեմագոգիայով լցոնած մտքեր բլթացնել ազգային խնդիրների շուրջ, ու յանի ինքն էլ խաբար չի, թե ինչից են էդ ազգային խնդիրները, ապա ազգի փոքր, հարիֆներիս մոտ լուրջ տարակուսանքներ են առաջանում առհասարակ մեր ազգային որակների վերաբերյալ: Ու ինչքան էլ սովետական պրոպագանդիզմի ուրվականը գերեզմաններից վեր է կենում ու մեզ թելադրում, թե՝ ազգի մեծ, մտավորական, հարգել-խոնարհվել, և վերջապես՝ լռե՛լ... չի՛ ստացվում:fool:8
Ապեր, ես երևի մի անգամ ել կրկնվեմ, որ ոչ ոք չի համարում, որ պետք ա անպայման համաձայնվել, էդ մարդու ասածների հետ: Դա յուրաքանչյուրի անձնական գործնա: Բայց և ինչքանով որ իրավունք ունենք համաձայնել կամ չհամանաձայնելու, երեք էդքան էլ իրավունք չունենք ՎԻՐԱՎՈՐԵԼՈՒ:
Հա ասեցի չխառնվեմ, չբզբզեմ, չհարցնեմ, էլի չեղավ…
ministr ընկել սար ու ձորերից արգումենտներ էս բերում եղբայր… Ինչի՞ չէս հիշացնում հարգելի քննարկման մասնակցիներին իրենց բառերը "Այստեղ անձերի խնդիր չկա"… Հո ես չե՞մ ասել: Դրել Սոսին գնդակահարում եք, բա անձի խնդրի չի՞: Խոսում, խոսում, ֆռցնում եք ու ձեր ուզածը ձեր բառերով ներկայացնում ու լավ ե՞ք զգում դրանից: Խոսում են, ասում եք «խի՞ էն ժամանակ չէր խոսում»: Լավ էր անում, բա Լևոնը, որ էն ժամանակ չէր խոսում, հիմա հարց ենք տալիս «խի՞ չէր խոսում» ասում եք լավ էր անում: Դե բերեք կամ անձերով խոսանք, կամ ոչ մեկին անձամբ չդիտարկենք: Մի ձև պետք ա լինի, ոչ թե որտեղ ձեռ ա տալիս, ընդեղ անձի խնդիր չլինի, որտեղ ձեռ չի տալիս, դնենք ու անձնականացնենք:
Հա՛, ազգի մեծ: Հա՛, մտավորական: Բայց որ ազգի մեծն ու մտավորականը հանկարծ ու սկսում է դեմագոգիայով լցոնած մտքեր բլթացնել ազգային խնդիրների շուրջ, ու յանի ինքն էլ խաբար չի, թե ինչից են էդ ազգային խնդիրները, ապա ազգի փոքր, հարիֆներիս մոտ լուրջ տարակուսանքներ են առաջանում առհասարակ մեր ազգային որակների վերաբերյալ: Ու ինչքան էլ սովետական պրոպագանդիզմի ուրվականը գերեզմաններից վեր է կենում ու մեզ թելադրում, թե՝ ազգի մեծ, մտավորական, հարգել-խոնարհվել, և վերջապես՝ լռե՛լ... չի՛ ստացվում:fool:8
էս ի՞նչ ա էս ամբողջ տեքստը: Քննադատություն ա՞: Չէ քննադատություն չի, էս տեքստը փնովանք ա: Վիշապ քեզ չի սազում փնովել: Մարդը իրոք ազգի մեծ ա: Ուզում էս 200 հատ հակա տոպիկ արա իրա մասին, ուզում էս դիր ու իրան ազգի դավաճանության մեջ մեղադրի: Էդ մարդը արած գործեր ունի, որոնք չեն մեռնի ու որոնք խոսում են իր մեծության մասին: Էսօր դրել մի հոդվածի վրով մարդուն չուլ եք սարքում: Տենց չի ձևը:
Ախր 10 զոհ եղավ, ա'յ «ազգի մեծ», ինչո՞ւ լռեցիր, խոսելը վնաս է՞ր, թե՞ սերժանտական կերակրատաշտից զրկվելու վտանգ կար...
Հա 20 հատ ջիպ են տվել, մի 2 հատ դղյակ, Սևանի ավազանի 1/4 մասը ու նախարարի պաշտոն: Որ խոսար զրկելու էին դրանից ու իրա մասնակցությամբ ֆիլմերը էլ չէին ցուցադրելու:
Ապեր էդ Սոսը ինչի՞ տեր ա եղել, որ մենք չգիտենք: Սերժանտական տաշտակից էդ մարդուն ի՞նչ ա հասել, որ տենց վախենում էր:
Ambrosine
19.04.2009, 22:00
Հա ասեցի չխառնվեմ, չբզբզեմ, չհարցնեմ, էլի չեղավ…
ministr ընկել սար ու ձորերից արգումենտներ էս բերում եղբայր… Ինչի՞ չէս հիշացնում հարգելի քննարկման մասնակցիներին իրենց բառերը "Այստեղ անձերի խնդիր չկա"… Հո ես չե՞մ ասել: Դրել Սոսին գնդակահարում եք, բա անձի խնդրի չի՞: Խոսում, խոսում, ֆռցնում եք ու ձեր ուզածը ձեր բառերով ներկայացնում ու լավ ե՞ք զգում դրանից: Խոսում են, ասում եք «խի՞ էն ժամանակ չէր խոսում»: Լավ էր անում, բա Լևոնը, որ էն ժամանակ չէր խոսում, հիմա հարց ենք տալիս «խի՞ չէր խոսում» ասում եք լավ էր անում: Դե բերեք կամ անձերով խոսանք, կամ ոչ մեկին անձամբ չդիտարկենք: Մի ձև պետք ա լինի, ոչ թե որտեղ ձեռ ա տալիս, ընդեղ անձի խնդիր չլինի, որտեղ ձեռ չի տալիս, դնենք ու անձնականացնենք:
համաձայն եմ, բայց հարցը նրանում է, որ մտավորականներից /ինչ-որ չափով համաձայն չեմ այս որակման հետ/ հազվագյուտ մարդիկ են կիսվում իրենց քաղաքական հայացքներով, մտորումներով, այդ պատճառով էլ կուժը կոնկրետ նրանց գլխին է ջարդվում
Մինիստր ջան, այդպես էլ չհասկացար, թե ինչ նկատի ունեմ:
Մարկիզ ջան, նախ արի ազգի անունից որոշումներ չկայացնենք: Առավել ևս ազգի մեծերին որոշելը, բաղդատելը ըստ քաղաքական հայացքի դա մեղմ ասած ստեղից ոչ մեկի գործը չի:
Դու ինձնից պահանջում ես ազգի անունից որոշում չկայացնել, բայց ինքդ համարում ես, որ Սոս Սարգսյանն ազգի մեծ է: Թող ների ինձ Սոս Սարգսայնը, բայց այդ որտեղ է գրված, կամ որտեղ է ասված, որ նա ազգի մեծ է: Ժամանակները եկել են անցել, եկել են անցել, ժամանակների հետ անցել են ժամանակների դեմքերը, միայն եզակիներին է կոչված եղել «մեր մեծ» «տիտղոսին» արժանանալ: Այդպիսին եղել են Թումանյանը, Իսահակյանը, Կոմիտասը, Չարենցը, Սևակը, Արամ Խաչատրյանը, Մարտիրոս Սարյանը, Վիլյամ Սարոյանը, Հրաչյա Ներսիսյանը, Վահրամ Փափազյանը, Մհեր Մկրտչյանը, այլոք, մի խոսքով՝ եզակիները: Նորից եմ հայցում Սոս Սարգսյանի ու քո ներողամտությունը, հաշվի առնելով նրա մեծ վաստակն իր ասպարեզում, նրա կողմից կատարված աշխատանքը անկախություն ձեռք բերելուց առաջ, բայց ես չեմ գրի նրա անունն այս շարքում:
Արիացին ճիշտ է նկատել, որ ազգը պառակտված է, այսինքն դա չի նշանակում, որ ԱԶԳՆ ԸՆԴԴԻՄԱԴԻՐ Է, կամ ԻՇԽԱՆԱՄԵՏ Է: Ով ա ասել որ ազգի մեծը ֆունկցիա է քաղաքական հայացքներից? Ու այդ տրամաբանությամբ ով ա ազգի մեծը? Չլինի թե Ջհանգիրյանը? Օրհասական պահ... արի մի չափազանցրու ու գույները մի խտացրու: Օրհասական պահը 1915 թվին էր, կամ 90-ականների սկզբներին:
Այո ազգը պառակտված է: Ես նորից եմ կրկնում՝ քաղաքական հայացքներն այլ են, քաղաքացիական դիրքորոշումն՝ այլ: Իսկ Ջհանգիրյանին որևիցե մեկը ազգի մեծ չի համարում: Ու թող քեզ չթվա, որ բոլորն էլ, ինչպես նաև՝ ես, գտնվում են ընդդիմադիր լրատվամիջոցների ազդեցության տակ: Ոչ, մի կարծիր, որ այդպես է: Այս թեմայում կատարված բոլոր գրառումներն ուշադիր ընթերցելու դեպքում, կտեսնես, որ քո կողմից անընդունելի բոլոր գրառումներն իրականում ճշմարիտ են:
Իսկ ո՞վ է չափազանցացնում: Այդ դու ես չափազանցացնում: Ի՞նչ է, պետք է անպայման երկարաշարժը քաղաքներ փլի՞, կամ թուրքը պետք է միլիոնուկես հայ կոտորի՞, որ հանրային պալատների միջանցքներում կանգնած «ազգի մեծերը» դուրս գան գործելու ազգի համար:
Ոչ, Մինիստր, միգուցե քո համար մարտի մեկը դրան նախորդող ու հաջորդող ժամանակահատվածն օրհասական չէր, բայց շատ-շատերի համար օրհասական էին: Օրհասական էին որդի, հայր ու ամուսին կորցրած ընտանիքների համար, օրհասական էին ու շարունակում են օրհասական լինել այն մարդկանց համար, ում ծնողը, ամուսինը, որդին շինծու գործերով դատվեց ու հիմա էլ շարունակում գտնվել անազատության մեջ: Բա էս լուսավոր դարում, երբ ցեղասպանություններ, այլևայլ վայրագություններ չեն լինում, ո՞րն է քո կարծիքով «օրհասական պահը», եթե ոչ համերկրացիներիդ փողոցում սպանելը:
Կապուտիկյանի կանգնել ասվածը պետական մրցանակները ետ տալն էր? Ու դրանով ով ընկավ խորը դեպրեսիայի մեջ կամ ինչ հարց լուծվեց? Նույն Չարենցին մենք սիրում ու հարգում ենք ոչ իր քաղաքական հայացքների համար, կամ Դեմիրճյանին.. ընդհանրապես դրանք մարդիկ են, ումով ազգ են ճանաչում:
Մինիստր, զարմանալի տրամաբանություն ունես, ներիր: Քեզ թվում է, որ Սիլվա Կապուտիկյանը Սոս Սարգսյանի ու մյուսների նման ճիշտ կաներ, ոչինչ էլ հետ չտար ու շարունակել հրճվել իր ոչընտիր նախագահով՞… Տեսնում ես՞, ինքդ բոլորին խորհուրդներ ես տալիս, որ լավ վերաբերվեն հայ մտավորականներին, հարգեն նրանց, բայց դու դրել, քննադատում ես Սիլվա Կապուտիկյանին իր քաղաքացիական ակցիայի, բողոքի համար ու քեզ թվում է, որ նա սխալվել է, նա չպետք է այդպես վարվեր և այլն: Իսկ ես քեզ գիտե՞ս ինչ կասեմ, Մինիստր ջան, նրա այդ արարքը հիշվելու է սերունդների կողմից միիիիիշտ; Այ, իսկ հանրային պալատներն ու այնտեղ տեղի ունեցած տափակ, իրականում երկրին ու հանրությանը ոչինչ չտվող զրույցները մոռացվելու են, գնան…
Եվ խնդրում եմ, մեր հանճարեղ ու մեծագույն մտավորականներին, որոնք եղել են լավ հայ, մեծ հայ, մեծագույն մտածող, լավ քաղաքացի, հանճարեղ մշակույթային գործիչ, գրող, համեմատության մեջ մի դիր ներկայիս մտավորականների հետ: Հիմա ցավալիորեն հանճարներ չունենք:
Քաղաքականությունը արվեստի, գրականության ու համամարդկային արժեքների մոտ վերին աստիճանի ճղճիմ, ստոր զբաղմունք է, ու դրանով չի որոշվում առաջինների արժեքը: Ըստ իս Սոս Սարգսյանը լավ կաներ խոսեր ոչ թե մեկի կամ մյուսի կողմից, այլ ավելի շատ հաշտության ու պետության շահերից, չնայած այդ դեպքում էլ հաստատ չէր խուսափելու չորորդիշխանական կարգի ցեխա-թարախախառը քննադատությունից: Երրորդ ռեյխին սատարած շատ գերմանացի մտավորականներ ու գիտնականներ կան որոնց որոնք անջնջելի հետք են թողել ոչ միայն Գերմանիայի այլ ամբողջ մարդկության պատմության մեջ, ու ոչ ոքի նույնիսկ մտքով չի անցնում եկեք էս մարդկանց վրա ցեխ շպրտենք, որովհետև հայլ հիտլեր էին գոռում:
Ինձ խորհուրդ ես տալիս՝ չթանձրացնել, չչափազանցել և այլն, բայց ինքդ չափազանցում ես այն էլ ինչպես: Ֆաշիստական Գերմանիայում թող փորձեր մի մտավորական իրեն դուրս դներ համակարգից ու փորձեր Հիտլերին քննադատեր, տեղնուտեղը կգնդակահարեին, կամ էլ դժբախտ պատահարի արդյունքում կմնար փողոցում ընկած: Ներկայումս այդպես չէ, մեր իրավիճակը բոլորովին այլ է: Այո, դու ինքդ էլ ես համոզված Մինիստր այստեղ ոչ թե երկրի կամ ժողովրդի շահի մասին մտածմունք կա, այլ, որքան էլ դաժան հնչի, սեփական շահի:
Սոս Սարգսյանի տաղանդը, վաստակը այստեղ որևիցե մեկը կասկածի տակ չի դնում: Ընդհակառակը՝ բոլորն ել համաձայն են, որ նա մեր լավագույն դերասաններից է ևա յադ ասպարեզում ունի անուրանալի մեծ ծառայություն:
Ըստ իս Սոս Սարգսյանը լավ կաներ խոսեր ոչ թե մեկի կամ մյուսի կողմից, այլ ավելի շատ հաշտության ու պետության շահերից,
Էլ ի՞նչ «ազգի մեծ», Մինիստր…
Լրիվ համաձայն եմ հետդ, ազգի մեծերից ա, տաղանդավոր դերասան ա, բայց որ հիշում եմ, թե ոնց էր ընտրություններից առաջ Քոչարյանին գովում, իրա բոլոր գանգատները իմ համար ջրի գին են ստանում:
Ընդամենը գովում էր ու իրա ասածները ջրի գին ե՞ն դառել քո համար: Բա խի՞ Լևոնի ասածները մոդտ ջրի գին չեն դառել, այն դեպքում, երբ Լևոնը բերել պրեզիդենտ ա նշանակել Քոչարյանին: Ուրեմն պրեզիդենտ դնողը հիմա լավ տղայա, իսկ էդ նույն պրեզիդենտին գովողը՝ ջուր ցանող ա՞: Ձայ դաղալություն ես անում:
էս ի՞նչ ա էս ամբողջ տեքստը: Քննադատություն ա՞: Չէ քննադատություն չի, էս տեքստը փնովանք ա: Վիշապ քեզ չի սազում փնովել: Մարդը իրոք ազգի մեծ ա: Ուզում էս 200 հատ հակա տոպիկ արա իրա մասին, ուզում էս դիր ու իրան ազգի դավաճանության մեջ մեղադրի: Էդ մարդը արած գործեր ունի, որոնք չեն մեռնի ու որոնք խոսում են իր մեծության մասին: Էսօր դրել մի հոդվածի վրով մարդուն չուլ եք սարքում: Տենց չի ձևը:
Հը՞… (հեղինակային իրավուքները Չուկինն են) Փնովե՞լ, չէ ի՞նչ եք ասում, ինչ փնովել, սիրում եմ ազգի մեծին, նրա ծնողներով, ազգականներով, ախր ինչպե՞ս կարելի է… Բայց ազգի մեծը ինքը կարող է ազգին անճաշակ, անբովանդակ, քաղաքականությանը կամա-ակամա խառնված դպրոցականներին՝ տականք ու ապագա մարդասպան որակել: Էդ նույն ազգի մեծը ըմբոստացած, բայց ծեծված ու գնդակահարված ժողովրդին «Ընդդիմությո՜ւն է, ինչ զրթ ու զիբիլ է, ուզում է պետությունը քանդե՞լ» գնահատական տվող ազգի մեծն է… Էդ նույն ազգի մեծը մի ծպտուն չի հանի իշխանությունների դեմ, բայց պատրաստ է ողջ ժողովրդին ստորացնել: Իշխանությունները ի՞նչ մեղք ունեն, որ ժողովուրդը թատրոն չի գնում, ծաղիկները ապրիլի 24-ին թանկանում են, նյութական արժեքներ կորցրեցինք, գործարան փակվեց, էդ սաղ տականք ժողովրդի մեղքով է:
Ես կարծում եմ որ ազգի մեծը եթե չարաշահում է իր «ազգի մեծ» տիտղոսը, ապա նրան փնովելու խնդիր չկա, ես՝ հասարակ մահկանացուս մոռանում եմ այդ ազգի մեծին և վերջ: Այ կար ազգի մեծ, իսկ հիմա չկա՛ ազգի մեծ: Պրծավ:
Ուրեմն էդ փնովման սանդղակով բոլորին չափի: Աչքիս առաջ Ջահանգիրային, Լևոնին ու գեներալ Մանվելին սարքում եք ազգի հերոս, իսկ դերասան Սոսը քիչ ա մնում դառնա ազգի սաղ դարդերի մեղավոր:
Ուրեմն էդ փնովման սանդղակով բոլորին չափի: Աչքիս առաջ Ջահանգիրային, Լևոնին ու գեներալ Մանվելին սարքում եք ազգի հերոս, իսկ դերասան Սոսը քիչ ա մնում դառնա ազգի սաղ դարդերի մեղավոր:
Էլմո ջան, բոլորին իրենց չափով: Ոչինչ անձնական: Աչքիդ առաջ բոլորի մասին ասում ենք էն, ինչ մտածում ենք: Իսկ այ որոշ ազգի հերոսներ շատ խիստ կասկածում եմ, որ առհասարակ մտածում են, իսկ մտածելուց էլ ասում են բոլորը, այսինքն ճշմարտությունը:
Էլմո ջան, բոլորին իրենց չափով: Ոչինչ անձնական: Աչքիդ առաջ բոլորի մասին ասում ենք էն, ինչ մտածում ենք: Իսկ այ որոշ ազգի հերոսներ շատ խիստ կասկածում եմ, որ առհասարակ մտածում են, իսկ մտածելուց էլ ասում են բոլորը, այսինքն ճշմարտությունը:
Լավ ախպերս, սենց հարց տամ. ո՞վ ա ընդհանրապես մեր ազգին արժանի մտավորականը: Օհան Դուրյանից ու Երվանդ Մանարյանից բացի էլի մարդ կա՞, որ մտավորական ա: Մենք մտավորական ունե՞նք: Մենակ խնդրում եմ նենց մտավորականի անուն տուր, որ ՀԱԿ-ին համակիր չի:
Հարցը բոր ՀԱԿ -ի կողմնակիցներին եմ ուղղում: Տվեք ինձ մեկ իսկական մտավորականի անուն/միայն ձեր կարծիքով/, որը ՀԱԿ -ի կողմնակից չի:
Էն Վարդան Պետրոսյանը շշկռվոց մի թեթև Լևոնին էլ կպավ իրա «Սեր և Ատելության» մեջ, այ մարդ դառավ «ազգի թշնամի»:
Լավ ախպերս, սենց հարց տամ. ո՞վ ա ընդհանրապես մեր ազգին արժանի մտավորականը: Օհան Դուրյանից ու Երվանդ Մանարյանից բացի էլի մարդ կա՞, որ մտավորական ա: Մենք մտավորական ունե՞նք: Մենակ խնդրում եմ նենց մտավորականի անուն տուր, որ ՀԱԿ-ին համակիր չի:
Հարցը բոր ՀԱԿ -ի կողմնակիցներին եմ ուղղում: Տվեք ինձ մեկ իսկական մտավորականի անուն/միայն ձեր կարծիքով/, որը ՀԱԿ -ի կողմնակից չի:
Էն Վարդան Պետրոսյանը շշկռվոց մի թեթև Լևոնին էլ կպավ իրա «Սեր և Ատելության» մեջ, այ մարդ դառավ «ազգի թշնամի»:
եթե ուզում ես, ապա ասեմ ՝ Վահրամ Սահակյան: հարմար է՞ :)
Լավ ախպերս, սենց հարց տամ. ո՞վ ա ընդհանրապես մեր ազգին արժանի մտավորականը: Օհան Դուրյանից ու Երվանդ Մանարյանից բացի էլի մարդ կա՞, որ մտավորական ա: Մենք մտավորական ունե՞նք: Մենակ խնդրում եմ նենց մտավորականի անուն տուր, որ ՀԱԿ-ին համակիր չի:
Հարցը բոր ՀԱԿ -ի կողմնակիցներին եմ ուղղում: Տվեք ինձ մեկ իսկական մտավորականի անուն/միայն ձեր կարծիքով/, որը ՀԱԿ -ի կողմնակից չի:
Էն Վարդան Պետրոսյանը շշկռվոց մի թեթև Լևոնին էլ կպավ իրա «Սեր և Ատելության» մեջ, այ մարդ դառավ «ազգի թշնամի»:
Էլմո ջան, նրանք բոլորն էլ լավ մտավորական են՝ մշակույթի լավ գործիչներ: Ո՞վ է դա կասկածի տակ դնում: Լավ մտավորականներ են նաև մեր բազմաթիվ ճարտարապետներ, նկարիչներ, բժիշկներ, ինժեներներ, գրողներ, բայց բոլորը չէ, որ լավ մարդ են ու լավ քաղաքացի::)
եթե ուզում ես, ապա ասեմ ՝ Վահրամ Սահակյան: հարմար է՞ :)
Լավ էլի Դիվ :D գրել էի մտավորական, երևի դու բառի մենակ առաջին մասն էիր տեսել՝ մտավոր ու հետևի եկող ական -ը չիր նկատել:
Լավ ախպերս, սենց հարց տամ. ո՞վ ա ընդհանրապես մեր ազգին արժանի մտավորականը: Օհան Դուրյանից ու Երվանդ Մանարյանից բացի էլի մարդ կա՞, որ մտավորական ա: Մենք մտավորական ունե՞նք: Մենակ խնդրում եմ նենց մտավորականի անուն տուր, որ ՀԱԿ-ին համակիր չի:
Հարցը բոր ՀԱԿ -ի կողմնակիցներին եմ ուղղում: Տվեք ինձ մեկ իսկական մտավորականի անուն/միայն ձեր կարծիքով/, որը ՀԱԿ -ի կողմնակից չի:
Էն Վարդան Պետրոսյանը շշկռվոց մի թեթև Լևոնին էլ կպավ իրա «Սեր և Ատելության» մեջ, այ մարդ դառավ «ազգի թշնամի»:
Ապեր, հարցդ իր մեջ պատասխան սկզբունքորեն պարունակում է. Բոլորն էլ որ քո կարծիքով մտավորականներ են, արժանի են մեր ազգին: Ուրիշ տարբերակ չկա, իրոք: Մեր ազգի դեմքը քչից շատից հայտնի մարդիկ են ձևավորում, Սոս Սարգսյանն էլ է մեր դեմքերից, դրանում խոսք չկա: Սակայն լոկ այդ դեմք լինելը բնավ հասարակ մահկանացուիս համար չափանիշ չի, որ ես լռելայն հարգեմ ու խոնարվեմ այս կամ այն դեմքի առաջ, ես ի վերջո ընդվզելու իմ իրավունքն ունեմ և ընդվզում եմ: Հա՛ ես չեմ ուզում որոշ դեմքերի ընդունել որ նրանք դեմք են, ես չեմ ուզում նրանց տեսնել այն հասարակության դեմք, որին ես եմ պատկանում, քանի որ նա բնավ էլ ինձ որպես հասարակության մասնիկի չի արտացոլում, դա ես չեմ: Այդքան բան: Իսկ մտավորական, ասենք դու Ավետիս Հարությունյան լսե՞լ ես;), իմ կարծիքով կարգին էլ մտավորական է, տե՞ս ինչ արդիական մտքեր են՝ Ավետիս Հարությունյան (http://hzh.am/Avetis%20Harutunyan/Avetis%20harutunyan.html)
Ինչ լավ ա, որ էս օրերին Վիկտոր Համբարձումյանի ու Արամ Խաչատրյանի պես մարդիկ մեր հետ չեն: Թե չէ Աստված չաներ գիտությանը նվիրված Վիկտոր Համբարձումյանը իր կյանքի իմաստ գործը չկորցնելու համար Սերժի օգտին 2 խոսք ասեր: Միանգամից ազգի մի ստվար զանգված էդ մեծանուն մարդուն պիղծ կհամարեր: Լավ չի էլի, որ մեր մտավորականներին որպես մտավորական հարգում ենք, բայց քաղաքական ուղղվածության համար/գուցե և պարտադրված, իրանց շատ հեշտ ա կախման մեջ դնել/ դնում ու ինչքան ուժ ունենք դոմփում ենք:
Ձայնալար
19.04.2009, 23:30
Ընդամենը գովում էր ու իրա ասածները ջրի գին ե՞ն դառել քո համար: Բա խի՞ Լևոնի ասածները մոդտ ջրի գին չեն դառել, այն դեպքում, երբ Լևոնը բերել պրեզիդենտ ա նշանակել Քոչարյանին: Ուրեմն պրեզիդենտ դնողը հիմա լավ տղայա, իսկ էդ նույն պրեզիդենտին գովողը՝ ջուր ցանող ա՞: Ձայ դաղալություն ես անում:
Էհեե~ արի առանց էդ էլ խուճուճ թեման ավելի չխուճուճացնենք էլի, Լևոնի մասին խոսք չի եղել: Լևոնը շատ ավելի լուրջ կեղտեր ունի, քան Քոչին բերելը, թեկուզ մենակ էն պատճառով, որ Քոչին բերելու հետ կապված հրապարակայնորեն ընդունել ա իրա սխալը: Իսկ Սոսը Քոչի գովքն էր անում 2003-ին ու մինչև հիմա էլ ինքը իշխանամետ ա ու հենց էդ պատճառով բարոյական իրավունք չունի իշխանություններից բողոքելու: Էլ ոնց ասեմ այ մարդ …
Ձայնալար
19.04.2009, 23:35
Ինչ լավ ա, որ էս օրերին Վիկտոր Համբարձումյանի ու Արամ Խաչատրյանի պես մարդիկ մեր հետ չեն: Թե չէ Աստված չաներ գիտությանը նվիրված Վիկտոր Համբարձումյանը իր կյանքի իմաստ գործը չկորցնելու համար Սերժի օգտին 2 խոսք ասեր: Միանգամից ազգի մի ստվար զանգված էդ մեծանուն մարդուն պիղծ կհամարեր: Լավ չի էլի, որ մեր մտավորականներին որպես մտավորական հարգում ենք, բայց քաղաքական ուղղվածության համար/գուցե և պարտադրված, իրանց շատ հեշտ ա կախման մեջ դնել/ դնում ու ինչքան ուժ ունենք դոմփում ենք:
Վազգ, հիմա դու ինձ հարգում ես որպես լավ էլեկտրոնշի՞կ, թե՞ որպես լավ մարդ:D :
Եթե մեկը տաղանդավոր ա, էդ իրան անձեռնմխելի չի սարքում: Ուզում ա Համբարձումյանը լինի, ով ուզում ա լինի: Բոլորն էլ մարդ են ու տարբեր բնագավառներում տարբեր կերպ են իրանց դրսեվորում, մենք էլ մեր համեստ կարծիքն ենք արտահայտում ըստ իրենց վարքի՝ տարբեր ասպարեզներում:
Էհեե~ արի առանց էդ էլ խուճուճ թեման ավելի չխուճուճացնենք էլի, Լևոնի մասին խոսք չի եղել: Լևոնը շատ ավելի լուրջ կեղտեր ունի, քան Քոչին բերելը, թեկուզ մենակ էն պատճառով, որ Քոչին բերելու հետ կապված հրապարակայնորեն ընդունել ա իրա սխալը: Իսկ Սոսը Քոչի գովքն էր անում 2003-ին ու մինչև հիմա էլ ինքը իշխանամետ ա ու հենց էդ պատճառով բարոյական իրավունք չունի իշխանություններից բողոքելու: Էլ ոնց ասեմ այ մարդ …
Ձայ ջան քոչի գովքն էր անում, հիմա էլ բողոքն ա անում: Ի՞նչ մի տարօրինակ բան կա դրա մեջ: Մարդը գովել ա, տեսել ա սխալ ա գովել, հիմա էլ քննադատում ա: Լևոնն էլ բերել ա, տեսել ա սխալ ա բերել, հիմա էլ ուզում ա հանի:
Նարմալ ա, էնքան ինչքան որ Լևոնի գործողություններն ա նորմալ: Էդ ո՞վ չի սխալվում, ո՞վ չի սխալ գովք անում ու սխալ կարծիք ունենում: Որ գովել ա ուրեմն վե՞րջ, կոդրվե՞ց, փչացա՞վ, թռցնե՞նք իրան: Մարդ ա էլի:
Վազգ, հիմա դու ինձ հարգում ես որպես լավ էլեկտրոնշի՞կ, թե՞ որպես լավ մարդ:D :
Եթե մեկը տաղանդավոր ա, էդ իրան անձեռնմխելի չի սարքում: Ուզում ա Համբարձումյանը լինի, ով ուզում ա լինի: Բոլորն էլ մարդ են ու տարբեր բնագավառներում տարբեր կերպ են իրանց դրսեվորում, մենք էլ մեր համեստ կարծիքն ենք արտահայտում ըստ իրենց վարքի՝ տարբեր ասպարեզներում:
Չէ Ձայ ջան, հիմա դու լավ էլեկտրոնշիկ ես ու լավ մարդ: Ես դա գիտեմ, ու մեկ էլ քեզ դեմ են տալիս, փաստի առաջ կանգնացնում, ու դու կանգնում էս ընտրության առաջ. կորցնել գործդ՝ ընտանիք պահելու միակ հնարավորությունդ, կամ հրապարակային քոչի գովքն անել: Եթե անես, մի գրամ աչքիցս չես ընկնի, որովհետև ես քեզ կհասկանամ: Պետք չի կացինը սրել, ծառը կտրել, որովհետև ոչ մեկս չգիտի ինչ կանի, եթե իրան դեմ տան պատին:
Լավ էլի Դիվ :D գրել էի մտավորական, երևի դու բառի մենակ առաջին մասն էիր տեսել՝ մտավոր ու հետևի եկող ական -ը չիր նկատել:
նկատել եմ, ու լավ էլ նկատել եմ:
իմիջայլոց ինքը միակն ա մեր բոլոր կարգի մտավորականներից, որ չի վախենում իրա ընդիմադիր թե համադիր կարծիքը ասելուց, ու ընդ որում ընենց, ոնց որ ինքը համարում ա որ ավելի ուժեղ է հնչում:
իզուր եք ձեռ առնում: կգա ժամանակը շատ բաներ կգրվեն իրա վարք ու բարքի մասին, ինկատի ունեմ դրական, պոզիտիվ իմաստով:
…
իսկ իշխանությանը համակրելը էնքան էլ չափանիշ չի մեր ազգի չափանիշներով: օրինա էն Լևոնի ամենափիս տարիներին, երբ ու ժողովուրդը իրան անձնապես ատում էր /մեղմ ասած/, Հրանտ Մաթեվոսյանը իրան սաղ օրը ռեկլամ էր անում տվ-ով: բայց հիմա կարծես ոչ մեկը չի կասկածում որ ինքը մտավորական ա ;) :)
Սոսը դաշնակ ա նախ և առաջ: հետո նոր մնացածը… ;)
Չէ Ձայ ջան, հիմա դու լավ էլեկտրոնշիկ ես ու լավ մարդ: Ես դա գիտեմ, ու մեկ էլ քեզ դեմ են տալիս, փաստի առաջ կանգնացնում, ու դու կանգնում էս ընտրության առաջ. կորցնել գործդ՝ ընտանիք պահելու միակ հնարավորությունդ, կամ հրապարակային քոչի գովքն անել: Եթե անես, մի գրամ աչքիցս չես ընկնի, որովհետև ես քեզ կհասկանամ: Պետք չի կացինը սրել, ծառը կտրել, որովհետև ոչ մեկս չգիտի ինչ կանի, եթե իրան դեմ տան պատին:
Այստեղ էլ մարդը դադարում է «ազգի մեծ» կոչվելու իրավունքից: Լավ էլ ասել էիր, Էլմո ջան.
Մարդ ա էլի:
Ձայնալար
19.04.2009, 23:49
Ձայ ջան քոչի գովքն էր անում, հիմա էլ բողոքն ա անում: Ի՞նչ մի տարօրինակ բան կա դրա մեջ: Մարդը գովել ա, տեսել ա սխալ ա գովել, հիմա էլ քննադատում ա: Լևոնն էլ բերել ա, տեսել ա սխալ ա բերել, հիմա էլ ուզում ա հանի:
Նարմալ ա, էնքան ինչքան որ Լևոնի գործողություններն ա նորմալ: Էդ ո՞վ չի սխալվում, ո՞վ չի սխալ գովք անում ու սխալ կարծիք ունենում: Որ գովել ա ուրեմն վե՞րջ, կոդրվե՞ց, փչացա՞վ, թռցնե՞նք իրան: Մարդ ա էլի:
Չէ, հենց էդ ա հիմա չի քննադատում: Հիմա ինքը նույն իշխանամետն ա, դրա համար էլ իրա լղոզված բողոքներին ես լուրջ չեմ վերաբերվում:
Ձայնալար
19.04.2009, 23:55
Չէ Ձայ ջան, հիմա դու լավ էլեկտրոնշիկ ես ու լավ մարդ: Ես դա գիտեմ, ու մեկ էլ քեզ դեմ են տալիս, փաստի առաջ կանգնացնում, ու դու կանգնում էս ընտրության առաջ. կորցնել գործդ՝ ընտանիք պահելու միակ հնարավորությունդ, կամ հրապարակային քոչի գովքն անել: Եթե անես, մի գրամ աչքիցս չես ընկնի, որովհետև ես քեզ կհասկանամ: Պետք չի կացինը սրել, ծառը կտրել, որովհետև ոչ մեկս չգիտի ինչ կանի, եթե իրան դեմ տան պատին:
Լավ, ասենք հեռու տնից տեղից ինձ ստիպեցին Քոչի գովքն անել: Դու շարունակում ես ինձ լավ վերաբերվել, շատ շնորհակալ եմ, բայց իմ քաղաքական դիտարկումներին արդեն լուրջ չես նայի չէ՞: Եթե գիտես, որ ես Քոչի գովերգակն եմ, ու մեկել ինչ-որ հոդված եմ գրում … գլուխը փտել ա, ոտը հոտել ա, եսիմ ինչ, իմ գրածը քո համար արժեք կունենա՞ (տատիներին հիշեցի յա յա յա :lol ), եթե իմանաս, որ ես անկախ կարծիք հայտնելու իրավունքից զրկված եմ, եթե իմանաս, որ ես իմ կարծիքով տուն եմ պահում: Ես չեմ ասել Սոսը մարդ չի, ես չեմ ասել վատ մարդ ա, չեմ ասել անտաղանդ ա, մենակ ասել եմ, որ իրա «կարծիքը» քաղաքական հարցերի շուրջ իմ համար ջրի գին ունի՝ ոռոգման ջրի:
Դու ինձնից պահանջում ես ազգի անունից որոշում չկայացնել, բայց ինքդ համարում ես, որ Սոս Սարգսյանն ազգի մեծ է: Թող ների ինձ Սոս Սարգսայնը, բայց այդ որտեղ է գրված, կամ որտեղ է ասված, որ նա ազգի մեծ է: Ժամանակները եկել են անցել, եկել են անցել, ժամանակների հետ անցել են ժամանակների դեմքերը, միայն եզակիներին է կոչված եղել «մեր մեծ» «տիտղոսին» արժանանալ: Այդպիսին եղել են Թումանյանը, Իսահակյանը, Կոմիտասը, Չարենցը, Սևակը, Արամ Խաչատրյանը, Մարտիրոս Սարյանը, Վիլյամ Սարոյանը, Հրաչյա Ներսիսյանը, Վահրամ Փափազյանը, Մհեր Մկրտչյանը, այլոք, մի խոսքով՝ եզակիները: Նորից եմ հայցում Սոս Սարգսյանի ու քո ներողամտությունը, հաշվի առնելով նրա մեծ վաստակն իր ասպարեզում, նրա կողմից կատարված աշխատանքը անկախություն ձեռք բերելուց առաջ, բայց ես չեմ գրի նրա անունն այս շարքում:
Մարկիզ ջան, Սոս Սարգսյանին միայն ես չէ որ համարում եմ ազգի մեծ: Էս խոսակցությունից զերծ ցանկացած մարդու հարցրու կհամոզվես: Իրա անունը ժողովուրդնա գրելու ոչ թե դու կամ ես: Իսկ ժողովուրդը վաղուց է գրել:
Այո ազգը պառակտված է: Ես նորից եմ կրկնում՝ քաղաքական հայացքներն այլ են, քաղաքացիական դիրքորոշումն՝ այլ: Իսկ Ջհանգիրյանին որևիցե մեկը ազգի մեծ չի համարում: Ու թող քեզ չթվա, որ բոլորն էլ, ինչպես նաև՝ ես, գտնվում են ընդդիմադիր լրատվամիջոցների ազդեցության տակ: Ոչ, մի կարծիր, որ այդպես է: Այս թեմայում կատարված բոլոր գրառումներն ուշադիր ընթերցելու դեպքում, կտեսնես, որ քո կողմից անընդունելի բոլոր գրառումներն իրականում ճշմարիտ են:
Իսկ ո՞վ է չափազանցացնում: Այդ դու ես չափազանցացնում: Ի՞նչ է, պետք է անպայման երկարաշարժը քաղաքներ փլի՞, կամ թուրքը պետք է միլիոնուկես հայ կոտորի՞, որ հանրային պալատների միջանցքներում կանգնած «ազգի մեծերը» դուրս գան գործելու ազգի համար:
Ոչ, Մինիստր, միգուցե քո համար մարտի մեկը դրան նախորդող ու հաջորդող ժամանակահատվածն օրհասական չէր, բայց շատ-շատերի համար օրհասական էին: Օրհասական էին որդի, հայր ու ամուսին կորցրած ընտանիքների համար, օրհասական էին ու շարունակում են օրհասական լինել այն մարդկանց համար, ում ծնողը, ամուսինը, որդին շինծու գործերով դատվեց ու հիմա էլ շարունակում գտնվել անազատության մեջ: Բա էս լուսավոր դարում, երբ ցեղասպանություններ, այլևայլ վայրագություններ չեն լինում, ո՞րն է քո կարծիքով «օրհասական պահը», եթե ոչ համերկրացիներիդ փողոցում սպանելը:
Ջհանգիրյանին դատելը, թեկուզ և շինծու, օրհասական պահ է? :) Լավ էլի.. հետո էլ ասում ես ազդեցության տակ չենք: 10 զոհերը դժբախտություն են իրենց ընտանիքների, ընկերների, հարազատների համար, բայց հայ ժողովրդի օրհասական պահը չեն: Ու ընդհանրապես ինչ խասյաթա ցանկացած առիթով մարտի 1-ը ու 10 զոհերին տեղի անտեղի հիշատակելը? Ուրիշ փաստարկ կամ մոտեցում գտնելը այդքան բարդ է? Ես վաղուց եմ նկատել, որ մարտի 1-ը դառել է Joker ու լայնորեն օգտագործվում է բանավեճերում: Զոհվածին որպես փաստարկ բերելը ամեն առիթով կարծում եք ճիշտ է? Շանտաժի նման բան է ստացվում: Իսկ ավելի կոնկրետ - շահարկում:
Իմ կարծիքով օրհասական պահերը ես արդեն նշել եմ իմ նախորդ գրառման մեջ:
Մինիստր, զարմանալի տրամաբանություն ունես, ներիր: Քեզ թվում է, որ Սիլվա Կապուտիկյանը Սոս Սարգսյանի ու մյուսների նման ճիշտ կաներ, ոչինչ էլ հետ չտար ու շարունակել հրճվել իր ոչընտիր նախագահով՞… Տեսնում ես՞, ինքդ բոլորին խորհուրդներ ես տալիս, որ լավ վերաբերվեն հայ մտավորականներին, հարգեն նրանց, բայց դու դրել, քննադատում ես Սիլվա Կապուտիկյանին իր քաղաքացիական ակցիայի, բողոքի համար ու քեզ թվում է, որ նա սխալվել է, նա չպետք է այդպես վարվեր և այլն: Իսկ ես քեզ գիտե՞ս ինչ կասեմ, Մինիստր ջան, նրա այդ արարքը հիշվելու է սերունդների կողմից միիիիիշտ; Այ, իսկ հանրային պալատներն ու այնտեղ տեղի ունեցած տափակ, իրականում երկրին ու հանրությանը ոչինչ չտվող զրույցները մոռացվելու են, գնան…
Եվ խնդրում եմ, մեր հանճարեղ ու մեծագույն մտավորականներին, որոնք եղել են լավ հայ, մեծ հայ, մեծագույն մտածող, լավ քաղաքացի, հանճարեղ մշակույթային գործիչ, գրող, համեմատության մեջ մի դիր ներկայիս մտավորականների հետ: Հիմա ցավալիորեն հանճարներ չունենք:
Արի չխառնենք պետականը սեփականի հետ: Ես Կապուտիկյանի քայլը կարող եմ համարել ճիշտ կամ սխալ, բայց ինձ երբեք թույլ չեմ տա վիրավորել: Այո համարում եմ սխալ, որ Կապուտիկյանը ետ տվեց պետական պարգևները: Դրանք ՌՔ-ի մեդալի ցեխում սարքած պարգևները չէին, ոչ էլ ՌՔ-ի անվանական պարգևները: Էդ մարդը ուղղակի հանձնել էր պետական պարգև, իսկ հանձնողի բարոյական նկարագիրը ինչ կապ ունի պետական պարգևի հետ, որը բարձրագույն պարգև է ցանկացած ՀՀ քաղաքացու համար: Էդ պարգևը իրականում տվել է ժողովուրդը, նույն էն մարդը, ով որ Ազատության հրապարակում միտինգ էր անում, ոչ թե ՌՔ-ն: Նա ընդամենը հանձնողն էր պարգևի:
Ներկա մտավորականներից քչերը կարող են հավակնել հայտնվելու մեծերի շարքում: Իսկ հանճարներն էլ եթե չկան ապա կլինեն: մնումա տեսնել հանճարին:
Ինձ խորհուրդ ես տալիս՝ չթանձրացնել, չչափազանցել և այլն, բայց ինքդ չափազանցում ես այն էլ ինչպես: Ֆաշիստական Գերմանիայում թող փորձեր մի մտավորական իրեն դուրս դներ համակարգից ու փորձեր Հիտլերին քննադատեր, տեղնուտեղը կգնդակահարեին, կամ էլ դժբախտ պատահարի արդյունքում կմնար փողոցում ընկած: Ներկայումս այդպես չէ, մեր իրավիճակը բոլորովին այլ է: Այո, դու ինքդ էլ ես համոզված Մինիստր այստեղ ոչ թե երկրի կամ ժողովրդի շահի մասին մտածմունք կա, այլ, որքան էլ դաժան հնչի, սեփական շահի:
Շատ գիտնականներ ու մտավորականներ, որոնք չէին հնդուրժում հիտլերին ուղղակի լքեցին Գերմանիան: Եթե մնացածի դուրը չգար նրանք էլ կլքեին: Սոս Սարգսյանին ես ինչքան տեսել եմ, միշտ տխրել եմ, որ ինչի էս մարդը չպետքա կարողանա գոնե նորմալ հագնվի: Իսկ դու ասում ես սեփական շահ... սեփական շահ որ լիներ կտեսնեինք ոչ թե այն նիհար փոս ընկած դեմքը ու ԽՍՀՄ-ի թվերի կոստյումը այլ օրինակ Ջհանգիրյանի դեմքի ու վզի պարարտության գոնե կեսի ու հագուկապի գոնե քառորդի տեր մի մարդու:
նկատել եմ, ու լավ էլ նկատել եմ:
իմիջայլոց ինքը միակն ա մեր բոլոր կարգի մտավորականներից, որ չի վախենում իրա ընդիմադիր թե համադիր կարծիքը ասելուց, ու ընդ որում ընենց, ոնց որ ինքը համարում ա որ ավելի ուժեղ է հնչում:
իզուր եք ձեռ առնում: կգա ժամանակը շատ բաներ կգրվեն իրա վարք ու բարքի մասին, ինկատի ունեմ դրական, պոզիտիվ իմաստով:
…
իսկ իշխանությանը համակրելը էնքան էլ չափանիշ չի մեր ազգի չափանիշներով: օրինա էն Լևոնի ամենափիս տարիներին, երբ ու ժողովուրդը իրան անձնապես ատում էր /մեղմ ասած/, Հրանտ Մաթեվոսյանը իրան սաղ օրը ռեկլամ էր անում տվ-ով: բայց հիմա կարծես ոչ մեկը չի կասկածում որ ինքը մտավորական ա ;) :)
Էդ մարդը (Վահրամ Սահակյանը)մտահոգ ա ոչ թե Լևոնով կամ Սերժով, այլ պետությամբ: Համարում ա որ երկուսն էլ էս երկրի հերն անիծել են ու անիծում են: Բնականաբար պետք ա դառնար ընդդիմության ակտիվիստների աչքի փուշը (ոնց թե Լևոնը քխա): Էս ամեն ինչին գումարվեց այն փաստը, որ Հյուսիսային պողոտայում գազային ատրճանակից կրակել էր մի երկու հոգու վրա: Ու պրծաաաավ... ոնց թե.. թվանքն առնես ու մարդ զարկես? Բայց մի հատ հարցրեցին, այ մարդ, խելքը գլխին, գրագետ մարդ ես, էդ ինչի որոշեցիր մեկ էլ օրը ցերեկով թվանքդ հանես ու քխ քխ հը?
Էնքան ել զզվացրել, որ հիմա ինչքան գիտեմ թողնումա Հայաստանը գնա...
Լավ, ասենք հեռու տնից տեղից ինձ ստիպեցին Քոչի գովքն անել: Դու շարունակում ես ինձ լավ վերաբերվել, շատ շնորհակալ եմ, բայց իմ քաղաքական դիտարկումներին արդեն լուրջ չես նայի չէ՞: Եթե գիտես, որ ես Քոչի գովերգակն եմ, ու մեկել ինչ-որ հոդված եմ գրում … գլուխը փտել ա, ոտը հոտել ա, եսիմ ինչ, իմ գրածը քո համար արժեք կունենա՞ (տատիներին հիշեցի յա յա յա :lol ), եթե իմանաս, որ ես անկախ կարծիք հայտնելու իրավունքից զրկված եմ, եթե իմանաս, որ ես իմ կարծիքով տուն եմ պահում: Ես չեմ ասել Սոսը մարդ չի, ես չեմ ասել վատ մարդ ա, չեմ ասել անտաղանդ ա, մենակ ասել եմ, որ իրա «կարծիքը» քաղաքական հարցերի շուրջ իմ համար ջրի գին ունի՝ ոռոգման ջրի:
Ձայնալար, բայց քեզ ոչ ոք չի ասի դատարկ տեղ, կերակրատաշտից սնվող, ու նման բաներ: Կասենք չէ էս մարդու հետ մենք տարբեր տեսակետներ ունենք քաղաքական մասով: Քեզ հարգում ենք, բայց տեսակետդ ընդունելի չի որովհետև...մեկա չես համոզի:
Էդ մարդը մտահոգ ա ոչ թե Լևոնով կամ Սերժով, այլ պետությամբ: Համարում ա որ երկուսն էլ էս երկրի հերն անիծել են ու անիծում են: Բնականաբար պետք ա դառնար ընդդիմության ակտիվիստների աչքի փուշը (ոնց թե Լևոնը քխա): Էս ամեն ինչին գումարվեց այն փաստը, որ Հյուսիսային պողոտայում գազային ատրճանակից կրակել էր մի երկու հոգու վրա: Ու պրծաաաավ... ոնց թե.. թվանքն առնես ու մարդ զարկես? Բայց մի հատ հարցրեցին, այ մարդ, խելքը գլխին, գրագետ մարդ ես, էդ ինչի որոշեցիր մեկ էլ օրը ցերեկով թվանքդ հանես ու քխ քխ հը?
Էնքան ել զզվացրել, որ հիմա ինչքան գիտեմ թողնումա Հայաստանը գնա...
ես չեմ մտածում որ թվանքը հանելը ճիշտ բան ա: բայց ես ինքս որ հնար լիներ, թվանք էլ կհանեի թնդանոթ էլ…
մտավորական ասելով պետք չի Աստված հասկանալ, ով անսխալական ա:
Մեր ազգի էսպես ասած "ամեն" մտաոր մտաորականը եղել են Թումանյանը ու Ղազարոս Աղայանը: Սրանք հլա որ դիտենք որպես իդեալներ /բայց ոչ Աստվածներ/: մնացածը, Չարեց, … ու մինչև մեր օրերը, իրանք էլ ձգտեում են Թումանյանին, բայց ոչ թե Աստծուն
Mephistopheles
20.04.2009, 05:12
Չէ Ձայ ջան, հիմա դու լավ էլեկտրոնշիկ ես ու լավ մարդ: Ես դա գիտեմ, ու մեկ էլ քեզ դեմ են տալիս, փաստի առաջ կանգնացնում, ու դու կանգնում էս ընտրության առաջ. կորցնել գործդ՝ ընտանիք պահելու միակ հնարավորությունդ, կամ հրապարակային քոչի գովքն անել: Եթե անես, մի գրամ աչքիցս չես ընկնի, որովհետև ես քեզ կհասկանամ: Պետք չի կացինը սրել, ծառը կտրել, որովհետև ոչ մեկս չգիտի ինչ կանի, եթե իրան դեմ տան պատին:
Էլմօ ջան, սխալ ա ընգեր, ես հաստատ մեր Վոկալ ախպորը չեմ հարգի… ո՞նց հարգեմ ու ինչի՞ համար, որ մի փոր հացի համար իրա սկզբմունքնեերին ու ժողովրդին դեմ ա գնու՞մ… մարդիկ իրենց կյանքն են կորցրել սկզբմունքների համար, բանտ են նստել, տանջվել են ու հիմա ինչ որ մի մտավորական մարդկանց դիակների վրայով քայլելով ապրուստ պիտի հանի՞… ըտենց մտավորական ես չգիտեմ… մտավորականը հենց նրանով ա մտավորական որ իր սկզբմունքներին չի դավաճանում նյութականի համար… հանճարներն ու մտավորականները գաղափարների հարցում կոմպրոմիսների չեն գնում… մենք մի ամբողջ սերունդ ունենք որ զոհվել ա հենց դրա համար… ավելի լավ է ընդհանրապես չխառնվեն և ես դա կհարգեմ… ապեր դու որ մի փոր հացի համար մացո դառնաս ո՞նց հարգենք… այ հենց էս ա մեր ժողովրդի դժբախտությունը, որ մի փոր հացի համար ամեն ինչ կարդարացնեն ու կհամարեն նորմալ… ու Մարտի 1-ի համար ասում են "բա ինչ պիտի անեին, հո հենց-ընենց վլաստը չէին տալու"… էս ասվում ա միթոմ իմաստուն են ու շատ խելոք են… Ապեր ստեղ նույնիսկ գաղափարի հարց չի, այլ զուտ, բառիս բուն իմաստով կրիմինալի, սնայպերով քո ժողովրդին խփելը գախափարի հարց չի, Հոկտեմբեր 27-ը գախափարի հարց չի ու նրանց կողքին կանգնողները էդքանից ավել չեն… դու լավ գիտես դրանք ինչ են
Չէ Էլմօ ջան, տենց չի լինում… պատկերացրու եթե Դանիել Վարուժանը, Գրիգոր Զոհրապը, Չարենցը (այո, Չարենցը), Բակունցը, Խրիմյան Հայրիկը ու էլի մի կյանք մտավորական մի փոր հացի համար իրենց սկզբմունքները դավաճանեին…
Ազգի մեծ լինելը, "պատգամավորական անձեռնմխելիություն" չի՝ դա պատասխանատվություն է ու էն էլ հսկա… ներում-բեկում չկա
Ինչ լավ ա, որ էս օրերին Վիկտոր Համբարձումյանի ու Արամ Խաչատրյանի պես մարդիկ մեր հետ չեն: Թե չէ Աստված չաներ գիտությանը նվիրված Վիկտոր Համբարձումյանը իր կյանքի իմաստ գործը չկորցնելու համար Սերժի օգտին 2 խոսք ասեր: Միանգամից ազգի մի ստվար զանգված էդ մեծանուն մարդուն պիղծ կհամարեր: Լավ չի էլի, որ մեր մտավորականներին որպես մտավորական հարգում ենք, բայց քաղաքական ուղղվածության համար/գուցե և պարտադրված, իրանց շատ հեշտ ա կախման մեջ դնել/ դնում ու ինչքան ուժ ունենք դոմփում ենք:
Մեկ մեկ որ սենց մտքեր են ռաստ գալիս, ընենց եմ ապշում, մոտավորապես այ սենց:o ու ապշում եմ, որ ժամանակակից երիտասարդից եմ լսում այ սենց մտքեր... լավ, բիձա-բիձա դուրս չտամ, կոնկտրետ ասեմ:D Ախպեր ջան, ազգի մեծը փաստորեն նրանով է ազգի մեծ, որ ասենք ազգի մեծի դիպլոմ ունի, իսկ նրա սիրած գործը հեչ ազգի հետ կարող է կապ չունենալ, ասենք նրա սիրած գործը որ «Ձորի Միրո» խաղալն է, կամ «Սուսերով պարը» գրելը, կամ նոր գալակտիկաներ հայտնագործելը, դրանք զուտ անձնական գողտրիկ ցանկություններն են, սրտի-հոգու մասունք բլա բլա բլա, էս դեբիլ ազգը մեկա էդպիսի բաներից չի հասկանում, հա՞: Ու որ բախտի բերմամբ թե պատահմամբ մի պրեզիդենտ գա ու ասի՝ ով ազգի մեծ, մեռնեմ ես քո տաղանդին ու հոգուդ վճիտ ալյակներին, զի պիտի մեծարես և զիս գովքն անես, թե չէ կյանքիդ իմաստ գործը կկորսվի: Ու մեր պանծալի ազգի մեծը սկսում է նրա գովքն անել լացակումած ձայնով.
Չկա քիզի նման, չկա քիզի նման, քիզ նման, քիզ նման դուն իս աննման:
Ու ժողովուրդը չգիտի ազգի մեծը իրոք անկեղծ գովք է անում, հավատա՞, թե՞ ազգի մեծը սիրելի գործը կորցնելու վտանգի առաջ է կանգնած, օ՜ դժբախտ ազգի մեծ: Ապեր նետեմ տենց ազգի մեծը, տենց ազգի մեծ լավ է չունենանք, լավ է անտաղանդ ու ազատ լինել, քան տաղանդավոր ու ստրկամիտ:
Մեկ մեկ որ սենց մտքեր են ռաստ գալիս, ընենց եմ ապշում, մոտավորապես այ սենց:o ու ապշում եմ, որ ժամանակակից երիտասարդից եմ լսում այ սենց մտքեր... լավ, բիձա-բիձա դուրս չտամ, կոնկտրետ ասեմ:D Ախպեր ջան, ազգի մեծը փաստորեն նրանով է ազգի մեծ, որ ասենք ազգի մեծի դիպլոմ ունի, իսկ նրա սիրած գործը հեչ ազգի հետ կարող է կապ չունենալ, ասենք նրա սիրած գործը որ «Ձորի Միրո» խաղալն է, կամ «Սուսերով պարը» գրելը, կամ նոր գալակտիկաներ հայտնագործելը, դրանք զուտ անձնական գողտրիկ ցանկություններն են, սրտի-հոգու մասունք բլա բլա բլա, էս դեբիլ ազգը մեկա էդպիսի բաներից չի հասկանում, հա՞: Ու որ բախտի բերմամբ թե պատահմամբ մի պրեզիդենտ գա ու ասի՝ ով ազգի մեծ, մեռնեմ ես քո տաղանդին ու հոգուդ վճիտ ալյակներին, զի պիտի մեծարես և զիս գովքն անես, թե չէ կյանքիդ իմաստ գործը կկորսվի: Ու մեր պանծալի ազգի մեծը սկսում է նրա գովքն անել լացակումած ձայնով.
Չկա քիզի նման, չկա քիզի նման, քիզ նման, քիզ նման դուն իս աննման:
Ու ժողովուրդը չգիտի ազգի մեծը իրոք անկեղծ գովք է անում, հավատա՞, թե՞ ազգի մեծը սիրելի գործը կորցնելու վտանգի առաջ է կանգնած, օ՜ դժբախտ ազգի մեծ: Ապեր նետեմ տենց ազգի մեծը, տենց ազգի մեծ լավ է չունենանք, լավ է անտաղանդ ու ազատ լինել, քան տաղանդավոր ու ստրկամիտ:
Լավ ես ասում, ավելի ճիշտ շատ հեշտ ես ասում: Միշտ էլ ասելը հիշտ է: Իսկ դու վստահ գիտե՞ս, թե դու ինչպես քեզ կպահեիր ծայրահեղ իրավիճակներում, երբ քեզ ուլտիմատում ներկայացնեին::think
Եվ մի «բայց» էլ: Դու պատկերացնու՞մ ես ինչ տեղի կունենար, եթե բոլոր մտավորականներն ու գիտնականները թքեին իրեց սիրած գործի վրա (որը ընդ որում մեր ապագային է ծառայում) ու դեմ դուրս գային քո ասած բախտի բերմամբ կամ պատահմամբ պերզիդենտներին: Երևի պարզ ա ինչ կլիներ: Չէինք ունենա ո՛չ մտավորականություն, ո՛չ գիտնականներ և հետևաբար ո՛չ արվեստ ու մշակույթ և ո՛չ էլ գիտություն: Կլինեինք քո ասած անտաղանդ ազատները: Եվ գիտես դա ում սրտով կլիներ: Այո՛ այո՛, ո՛չ ավել, ո՛չ պակաս քո ասած բախտի բերմամբ կամ պատահմամբ պրեզիդենտին: Նրան էլ հենց էդ է պետք. ունենալ կատարյալ մթության մեջ ապրող իրենց ազատ երևակայող ապուշներ: Վատ չի, մոլդովացի լինեմ:
Կարծում եմ տեղյակ ես ինչ տեղի ունեցավ 451թ-ին: Վարդանին էլ ստիպեցին հրաժարվել իր կրոնից ու ազգությունից: Իսկ ի՞նչպես վարվեց նա: Իրեն ազատ անտաղանդի պես չպահեց: Եվ շատ ճիշտ վարվեց: Արտաքուստ ընդունեց՝ դրանով շահելով և՛ ժամանակ, և՛ հետագա պայքարին նախապատրաստվելու հնարավորություն:
Էնպես որ մինչև այդ մարդկանց ցեխաջրի մեջ տրորելը միգուցե՞ մտածեք, որ նրանք հանուն մեզ են մեր մշակույթն ու գիտությունը պահում և սպասում են հարմար պահի ու առիթի, որ էս դոռտ ու բեշերի աչքը հանեն:
Իմ ասածն ա դուրս գալիս էլի; Ազգի մեծը անպայման պիտի ՀԱԿ համակիր լինի, որ կոչվի ազգի մեծ: Թե չէ աստղագիտություն, Նյուտոնի թիկնոց, Նոբելյան մրցանակ բան դրանք հեչ: Հա ու ազգի մեծը ընտանիք չի պահում, օդով ա սնվում, ու մսից արյունից չի: Ինքը պետք էղած ժամանակ պիտի բանտ նստի, բերանը թել ասեղով կարի, թողնի, որ ընտանիքը սովամահ լինի, մենակ թե 2 բառ իշխանության օգտին չասի:
Դե ինչ ասում եմ չի վերաբերվում մեր ազգի 2 մեծերին՝ Օհան Դուրյանը, Երվանդ Մանարյանը: Երվանդ Մանարյանը երևի լավ օրից էր բարի լոտո վարում: Կամ էլ էդ իրա կարծիքով մեծության նշա ա: Հալա թեթևակի նեղվել էր, դրել բարի լոտո էր վարում, բա որ դեմ տային պատին ի՞նչ կաներ:
Լավ ես ասում, ավելի ճիշտ շատ հեշտ ես ասում: Միշտ էլ ասելը հիշտ է: Իսկ դու վստահ գիտե՞ս, թե դու ինչպես քեզ կպահեիր ծայրահեղ իրավիճակներում, երբ քեզ ուլտիմատում ներկայացնեին::think
Եվ մի «բայց» էլ: Դու պատկերացնու՞մ ես ինչ տեղի կունենար, եթե բոլոր մտավորականներն ու գիտնականները թքեին իրեց սիրած գործի վրա (որը ընդ որում մեր ապագային է ծառայում) ու դեմ դուրս գային քո ասած բախտի բերմամբ կամ պատահմամբ պերզիդենտներին: Երևի պարզ ա ինչ կլիներ: Չէինք ունենա ո՛չ մտավորականություն, ո՛չ գիտնականներ և հետևաբար ո՛չ արվեստ ու մշակույթ և ո՛չ էլ գիտություն: Կլինեինք քո ասած անտաղանդ ազատները: Եվ գիտես դա ում սրտով կլիներ: Այո՛ այո՛, ո՛չ ավել, ո՛չ պակաս քո ասած բախտի բերմամբ կամ պատահմամբ պրեզիդենտին: Նրան էլ հենց էդ է պետք. ունենալ կատարյալ մթության մեջ ապրող իրենց ազատ երևակայող ապուշներ: Վատ չի, մոլդովացի լինեմ:
Կարծում եմ տեղյակ ես ինչ տեղի ունեցավ 451թ-ին: Վարդանին էլ ստիպեցին հրաժարվել իր կրոնից ու ազգությունից: Իսկ ի՞նչպես վարվեց նա: Իրեն ազատ անտաղանդի պես չպահեց: Եվ շատ ճիշտ վարվեց: Արտաքուստ ընդունեց՝ դրանով շահելով և՛ ժամանակ, և՛ հետագա պայքարին նախապատրաստվելու հնարավորություն:
Էնպես որ մինչև այդ մարդկանց ցեխաջրի մեջ տրորելը միգուցե՞ մտածեք, որ նրանք հանուն մեզ են մեր մշակույթն ու գիտությունը պահում և սպասում են հարմար պահի ու առիթի, որ էս դոռտ ու բեշերի աչքը հանեն:
Ապեր, ծայրահեղ իրավիճակներում Ազգային ժողովի 4 պատգամավոր ու դատախազի տեղակալ տեսա՞ր ոնց իրենց պահեցին։ Էդ 50–60 հոգին, որ հիմա բանտում նստած են, նենց պակաս տղերք են, հա՞, արժանիքներ քիչ ունեն, որ ազատության մեջ ֆռֆռացող ազգի մեծ կոչվածները նրանց զրթ ու զիբիլ են կոչում։ Ու հիմա ազատության մեջ ֆռֆռացող ու յանի մտավորական գիտնականները նենց մի փրկություն են հա՞ հիմա դարձել ազգի համար։ Բա ինչի՞ է մեծն մտավորականը բողոքում անճաշակությունից ու դատարկությունից, ինչի՞ ազգի ճաշակն ու հոգևոր մակարդակը չի կարողանում փրկել դեգրադացիայից։ Պահում են հա՞ կրթությունն ու գիտությունը, մի հատ լուսավոր միտք ասա, որ վերջին անգամ լսել ես այդ կրթություն ու գիտություն պահողներից։ Ազգային մի քոսոտ դոկտրին էլ չունենք բացի Ստամբուլը արյան ծով ու հայդատ թեմաներից, որոնք բարեհաջող ջրվեցին նորին գերազանցության կողմից, հիմա էլ ազգային դոկտրինը կոչվում է հացի խնդիր։ Ոմանց համար էլ «Լեքսուսի» ու «Բենթլիի» խնդիր։
Իսկ 451 թվականից տեղյակ չեմ, ապեր, անձամբ էնտեղ չեմ եղել։ Ու խիստ կասկածում եմ, որ ազգի փրկիչ ու մեծ պատմիչները բացարձակ ճշմարտությունն են գրել մեր ազգի հերոսների մասին։ Ի՞նչ իմանամ գուցե նույն տրամաբանությամբ Եղիշեն կամ Ղազար Փարպեցին իրենց սիրելի գործը կորցնելու վտանգից ելնելով մի քիչ դզմզել են Հայոց պատմությունը, որ ապագա սերունդները հոգևոր դեպրեսիայի մեջ չընկնեն, դե պահպանվի էլի մտավորականությունը, արվեստը…։ Դե ասենք Վարդանը իր պարտությունները հաղթանակների տեղ սղցրել է, որնց որ մեր օրերի հերոսն է հիմա սղցնում Սոս Սարգսյանի շուրթերով։ Մոլդավացի լինեմ։
Elmo ջան ավելացրու 100% ՀԱԿ համակիր: Թե չէ шаг влево, шаг вправо - расстрел-ա :))
Ձայնալար
20.04.2009, 10:51
Մոդերատորական: Թեմայի վերնագիրը «Եկան, իշխեցին, թալանեցին, ոչնչացրին» տարբերակից խմբագրվել է « Սոս Սարգսյան. «Եկան, իշխեցին, թալանեցին, ոչնչացրին» » տարբերակի:
Իմ ասածն ա դուրս գալիս էլի; Ազգի մեծը անպայման պիտի ՀԱԿ համակիր լինի, որ կոչվի ազգի մեծ: Թե չէ աստղագիտություն, Նյուտոնի թիկնոց, Նոբելյան մրցանակ բան դրանք հեչ: Հա ու ազգի մեծը ընտանիք չի պահում, օդով ա սնվում, ու մսից արյունից չի: Ինքը պետք էղած ժամանակ պիտի բանտ նստի, բերանը թել ասեղով կարի, թողնի, որ ընտանիքը սովամահ լինի, մենակ թե 2 բառ իշխանության օգտին չասի:
Դե ինչ ասում եմ չի վերաբերվում մեր ազգի 2 մեծերին՝ Օհան Դուրյանը, Երվանդ Մանարյանը: Երվանդ Մանարյանը երևի լավ օրից էր բարի լոտո վարում: Կամ էլ էդ իրա կարծիքով մեծության նշա ա: Հալա թեթևակի նեղվել էր, դրել բարի լոտո էր վարում, բա որ դեմ տային պատին ի՞նչ կաներ:
ՀԱԿ–ի համակիր լինել–չլինելը դա ձեր գաղափարն է։ Անձամբ ես ՀԱԿ–ի համակիր լինել չլինելով չեմ չափում։ Գոյություն ունի օբյեկտիվ ճշմարտություն, որի համար բոլոր դարերի փիլիսոփաները գլուխ են ջարդել։ Թող ազգի մեծը չլղոզի օբյեկտիվ ճշմարտությունը հանուն իր ճղճիմ անձնական շահերի, քանի որ ազգի մեծ կոչվածը լսարան ունի, նրա ասածները կարևոր են հանրության համար։ Իսկ եթե չի կարողանում, հա՛, թող կարի բերանը, կամ էլ թող դադարի ազգի մեծ համարվելուց։ Ինձ համար որ դադարել է։
Հա ասեցի չխառնվեմ, չբզբզեմ, չհարցնեմ, էլի չեղավ…
ministr ընկել սար ու ձորերից արգումենտներ էս բերում եղբայր… Ինչի՞ չէս հիշացնում հարգելի քննարկման մասնակցիներին իրենց բառերը "Այստեղ անձերի խնդիր չկա"… Հո ես չե՞մ ասել: Դրել Սոսին գնդակահարում եք, բա անձի խնդրի չի՞: Խոսում, խոսում, ֆռցնում եք ու ձեր ուզածը ձեր բառերով ներկայացնում ու լավ ե՞ք զգում դրանից: Խոսում են, ասում եք «խի՞ էն ժամանակ չէր խոսում»: Լավ էր անում, բա Լևոնը, որ էն ժամանակ չէր խոսում, հիմա հարց ենք տալիս «խի՞ չէր խոսում» ասում եք լավ էր անում: Դե բերեք կամ անձերով խոսանք, կամ ոչ մեկին անձամբ չդիտարկենք: Մի ձև պետք ա լինի, ոչ թե որտեղ ձեռ ա տալիս, ընդեղ անձի խնդիր չլինի, որտեղ ձեռ չի տալիս, դնենք ու անձնականացնենք:
Չէ, Elmo, սխալ ես նայում հարցին: Համեմատությունն ա սխալ: Էստեղ հենց միայն ու միմիան գործերի խնդիր ա և ոչ անձերի: Սոս Սարգսյանը, որպես անձ՝ դերասան, իմ ամենասիրած ու, իմ կարծիքով, շատ տաղանդավոր արվեստագետ ա. եթե միայն «Մենք ենք, մեր սարերում» ու «Եռանկյունիում» խաղացած լիներ, արդեն միայն դա հերիք կլիներ ինձ: Էս՝ ամենայն լրջությամբ: Հիմա գանք Սոս Սարգսյան հասարակական մարդուն: Իր՝ որպես գործչի, խոսքն ու գործը իրար բռնու՞մ են հիմա: Ոչ: Չեն բռնում: Ու հեց էդ անհամապատասխանությունն էլ ինձ իրավունք ա տալիս քննադատելու իր էս հարցազրույցը: Որովհետև եթե Լևոնն ու մնացած ընդդիմությունը գործերով ա արդեն ապացուցել իրենց՝ իրենց ասածներին հավատարմությունն ու դրանց հավաստիությունը, Սոս Սարգսյանը դեռ ոչ մի բան չի արել, որ թույլ կտա քաղաքական հարթությունում նրա խոսքը դիտարկել որպես ծանրակշիռ ու հիմնավորված: Դրա համար էլ ասում եմ՝ օդ ա ծայրից ծայր: Ընդդիմությունն ասում էր՝ իշխանությունը վատն ա, ու պայքարում էր էդ իշխանության դեմ՝ ընդհուպ մինչև բանտարկությունների, ծեծի, դանակահարության, այլ ֆիզիկական, հեգեբանական, ֆինանսական ճնշումները: Իսկ Սոս Սարգսյանն աղոտ ակնարկում ա՝ իշխանությունը վատն ա ու բացարձակապես ոչ մի բան չի անում՝ մատնանշելու համար, թե հատկապես ինչն ա վատ, հատկապես ինչով ա «նախկինների» արածը էդքա՜ն ահասարսուռ «ներկաների» արածներից, որոնք ինքը խիստ հաշվենկատորեն անտեսում ա, ու ընդհանրապես՝ միայն խոսում ա: Միայն: Ասածս սրա մասին ա, մեկը խոսում ու գործում ա (կարևորը երկրորդն ա), իսկ մյուսը՝ մենակ խոսում: Իսկ անձերի խնդիր իրոք չկա: Ինձ համար անընդունելի ա ոչ թե Սոս Սարգսյանի մորուքը կամ զբաղեցրած պաշտոնը, այլ իր հետևյալ խոսքերը՝ «ընդդիմություն ա, ինչ զիբիլ ա»: Էն դեպքում, երբ էդ «զիբիլը» իր ազգի ուղիղ մեկ երրորդն էր՝ պաշտոնական տվյալներով, գումարած՝ տասը (?) մահացած մարդ: Ես էսքանից հետո իրան կարող եմ մեծ դերասան համարել, բայց ոչ ազգի մեծ: Մեծը Թումանյանն էր, որ արյուն-արցունքով քսաներորդ դարի սկզբին մեկ առ մեկ զոռով փրկում ու օգնում էր գաղթականներին՝ չնայելով, թե էդ գաղթականները դաշնակ են, հնչակյան թե բուդդիստ: Նկատիր՝ խոսում եմ Թումանյան-մադու, ոչ թե Թումանյան-բանաստեղծի մասին: Երկորդն էս շրջանակներում խոսելիս կարևոր չի: Չայկովսկու «Շելկունչիկը» հրաշալի գործ ա, բայց ինքը մնում ա գոմիկ: Ազնավուրը հայերենը բավականաչափ մոռացել ա, հայերեն չի երգում, հայերի իննսուն տոկոսը իր ստեղծագործությունը չեն հասկանում՝ թե՛ լեզվական և թե՛ արվետաբանական տեսանկյունից նայելով, բայց Հայաստանի համար էնքան գործ ա արել, որ հանգիստ կարող ա կոչվել ազգի եռակի Մեծ: Ու եթե Սոս Սարգսյանը որոշում ա դուրս գալ իր դերասանական աշխարհի սահմաններից ու զբաղվել այլ հարցերով, թող պատրաստ լինի նաև դատվելու ըստ այդ նոր դաշտի չափանիշների: «Եռանկյունիին»՝ իր տեղը, ազգի կեսին զիբիլ կոչելուն՝ իր: Մարդուն նախևառաջ գործերով են դատում:
Elmo ջան ավելացրու 100% ՀԱԿ համակիր: Թե չէ шаг влево, шаг вправо - расстрел-ա :))
Անաչառ չես: Հա՛, քննադատել եմ, քննադատում եմ ու քննադատելու եմ իմ համոզմունքներից աջ ու ձախ շեղվողներին. թե չէ էլ ի՞նչ համոզմունք: Բայց էդ համոզմունքները միայն ի՛մն են, ե՛ս եմ ինձ համար սահմանել, ոչ թե Լևոն Տեր-Պետրոսյանը կամ Սոս Սարգսյանը կամ սարիթաղցի Ճուտը: Թե այս պահին քանի՞ հոգի են դրանք հետս կիսում, ո՞վ է կողմ և ո՞վ է դեմ՝ շատ կարևոր չի. կարևորը դրանց հարելն ու հանուն դրանց գործելն է՝ ռեալ, լուրջ, իրական, շոշափելի քայլերով: Սենց ասեմ՝ նշանակություն չունի՝ նավս քամին ա առաջ հրում, թե թիակները, կարևորը առաջ գնալն ա (ներող, «Սյոգունն» եմ կարդում, սաղ գլուխս հիմա ծովագնացություն ա :) ): Եթե ես ընդդիմություն եմ՝ այսինքն դեմ եմ էս իշխանություններին, եթե ՀԱԿ-ն էլ ա դեմ էս իշխանություններին, իսկ Սոս Սարգսյանը՝ չէ, ես ո՞ր կողմում պիտի լինեմ՝ առաջինի՞,թե՞ երկրորդի: Ինչու՞ պիտի գովեմ երկրորդի ասածները, եթե համաձայն չեմ դրանց հետ: Միայն որովհետև լա՞վ ա խաղացել իր դերը: Կներես, բայց չեմ կարող: Եթե Լևոն Զուրաբյանը որոշի մի օր խաղալ, ասնեք, «Նահապետի»՝ Հրաշ Քեշիշյանի նկարած ռիմեյկում, հաստատ կարսեմ. որ անտաղանդ դերասան ա, նորմալ բաները թողած՝ կամերայի դեմը տռճիկ ա տալիս: Իսկ եթե Սոս Սարգսյանը որոշում ա բեմը թողած պսևդոիմաստություններ բարբառել, պիտի ասեմ, որ քիթը սխալ տեղ ա խոթում ու դրա համար բավականաչափ հիմք չունի, թե չէ՝ խնդրեմ, թող խոսի՝ ինչքան ուզում ա, խոսքի ազատություն ա, ի վերջո: Ո՞վ գիտի, կարող ա Լևոն Զուրաբյանն էլ կարողանա նենց խաղալ իր դերը, որ Օսկար ստանա, Ոսկե Ծիրանն էլ ինձ նվեր: Բայց դրա համար նախադրյալներ են պետք, որ չկան:
«Եռանկյունիին»՝ իր տեղը, ազգի կեսին զիբիլ կոչելուն՝ իր: Մարդուն նախևառաջ գործերով են դատում:
Էլի եկանք բազմաչարչար հատվածին: Հա Լևոնն էլ մնացած կեսին տականք էր անվանում: Էդ մեկն էլ ես եմ հիշացնում: Ի՞նչ եմ ուզում ասել: Մեկի ասածը կամ լավով մեկնաբանում եք, կամ մոռանում, իսկ մյուսինը դնում ու տոպկում: Բայց արդյունքում երկուսն էլ բլցրել են:
Էլի եկանք բազմաչարչար հատվածին: Հա Լևոնն էլ մնացած կեսին տականք էր անվանում: Էդ մեկն էլ ես եմ հիշացնում: Ի՞նչ եմ ուզում ասել: Մեկի ասածը կամ լավով մեկնաբանում եք, կամ մոռանում, իսկ մյուսինը դնում ու տոպկում: Բայց արդյունքում երկուսն էլ բլցրել են:
Ու՞մ, էն որ «ով իրանց հետ չէր», իրա՞նց: Չի եղել տենց բան ախր, մոռացե՛ք, ժողովուրդ ջան: Տաթոներին զոհ եք գնում:
Էն ցրտերին ես էլ եմ մրսել, էդ մոմի լույսից իմ տեսողությունն էլ ա վատ հիմա, բայց դրանց համար օբյեկտիվ պատճառներ եմ հիմա փնտրում ու գտնում եմ: Ու էն, որ Վանոյի վախտով մարդ ա սպանվել, չի արդարացնում մարտի մեկը:
«Լավով մեկնաբանել» չկա. կա օբյեկտիվություն ու սուբյեկտիվություն: Ի՞նչն ա հիմա սխալ ընդդիմության ասածների մեջ: Իմ կարծիքով՝ շատ սխալ բան չկա: Բա էլ ի՞նչը տոպկեմ: Անցյալը՞: Է ես երբեք էլ անցյալը չեմ հերոսականացրել: Լավն էլ ա եղել, վատն էլ: Հիմա էլ լավն ու վատը կա: Բայց լավին լավ ա պետք ասել, վատին՝ վատ, ոչ թե նայել, որ էդ լավի քեռու տղեն բերդում ստուկաչ ա եղել, իսկ էդ վատը վախտին սիրուն, խուճուճ մազեր ուներ ու լավ երգում էր: Հիմա էս ունենք, սրա մասին ենք խոսում:
Մարկիզ ջան, Սոս Սարգսյանին միայն ես չէ որ համարում եմ ազգի մեծ: Էս խոսակցությունից զերծ ցանկացած մարդու հարցրու կհամոզվես: Իրա անունը ժողովուրդնա գրելու ոչ թե դու կամ ես: Իսկ ժողովուրդը վաղուց է գրել:
Ինչ ասեմ, լավ, համարում եք, բայց, համոզված եմ՝ ինքներդ էլ գիտեք, որ դա այնքան էլ այդպես չէ:
Ջհանգիրյանին դատելը, թեկուզ և շինծու, օրհասական պահ է? :) Լավ էլի.. հետո էլ ասում ես ազդեցության տակ չենք: 10 զոհերը դժբախտություն են իրենց ընտանիքների, ընկերների, հարազատների համար, բայց հայ ժողովրդի օրհասական պահը չեն: Ու ընդհանրապես ինչ խասյաթա ցանկացած առիթով մարտի 1-ը ու 10 զոհերին տեղի անտեղի հիշատակելը? Ուրիշ փաստարկ կամ մոտեցում գտնելը այդքան բարդ է? Ես վաղուց եմ նկատել, որ մարտի 1-ը դառել է Joker ու լայնորեն օգտագործվում է բանավեճերում: Զոհվածին որպես փաստարկ բերելը ամեն առիթով կարծում եք ճիշտ է? Շանտաժի նման բան է ստացվում: Իսկ ավելի կոնկրետ - շահարկում:
Իմ կարծիքով օրհասական պահերը ես արդեն նշել եմ իմ նախորդ գրառման մեջ:
Մինիստր, ինչու՞… միայն Ջհանգիրյանին են դատե՞լ… Այո, օրհասական պահ է նրա ընտանիքի համար: Մարտի մեկը մեր իրականությունն է: Կամ ի՞նչ է նշանակում անտեղի գործածում եք, շահարկում եք: Մարտի մեկը մեր իշխանությունների դեմքն է, նրանց ամենալավ բնութագրականը, և այն մարդը ո՞վ մարտի մեկին տեղի ունեցածը ներկայացնում է որպես սովորական դժբախտ պատահար/« Թող այնտեղ չլինեին, չզոհվեին» Նունե Եսայան/ և ջայլամային վարքագիծ է դրսևորում քիչ չի՝ հետն էլ լծվում է այն իրականացնողների գործին, նա արդեն իսկ լավ մարդ չի կարող կոչվել: Դա է մեր իրականությունը: Դա ևս մեկ անգամ ապացուցում է, որ այն մարդիկ, ովքեր իշխանության ղեկին են, պատրաստ են իրենց անձնական շահերը վեր դասել պետության, ժողովրդի, հասարակ քաղաքացու շահերից: Գիտե՞ս, ես համոզված եմ՝ եթե մեր մտավորականներից մի քանիսը նույնիսկ արտահայտվեին էլ, ապա դա առանձանպես օգտակար չէր լինի իրենց համար, պարզապես իրենք իրենց կդրսևորեին իրենց կոչմանը համապատասխան:
Մարտի մեկի մասին խոսելն էլ շահարկում չէ: Դա է մեր իրականությունը: Դա մեզ՝ բոլորիս, անկախ նրանից ՀԱԿ- ի համակիր ենք թե՝ ՀՅԴ, պետք է հուշի, որ այս իշխանությունն այս պետության հետ անհամատեղելի է: Եվ քանի դեռ նրանք են իշխում, պետք է միշտ պատրաստ լինել նոր մարտի մեկերի:
Արի չխառնենք պետականը սեփականի հետ: Ես Կապուտիկյանի քայլը կարող եմ համարել ճիշտ կամ սխալ, բայց ինձ երբեք թույլ չեմ տա վիրավորել: Այո համարում եմ սխալ, որ Կապուտիկյանը ետ տվեց պետական պարգևները: Դրանք ՌՔ-ի մեդալի ցեխում սարքած պարգևները չէին, ոչ էլ ՌՔ-ի անվանական պարգևները: Էդ մարդը ուղղակի հանձնել էր պետական պարգև, իսկ հանձնողի բարոյական նկարագիրը ինչ կապ ունի պետական պարգևի հետ, որը բարձրագույն պարգև է ցանկացած ՀՀ քաղաքացու համար: Էդ պարգևը իրականում տվել է ժողովուրդը, նույն էն մարդը, ով որ Ազատության հրապարակում միտինգ էր անում, ոչ թե ՌՔ-ն: Նա ընդամենը հանձնողն էր պարգևի:
Ախր, դու ինձնից լավ գիտես, թե ինչու՞ են մեր անինտելեկտ իշխանությունները պետական պարգևներ տալիս: Այ, հենց նրա համար են տալիս, որ որոշ մտավորականներ իրենց իբր գնահատված զգան և լրացուցիչ էներգիա ստանան գովքի համար: Որևիցե մեկը դրանում չի կասկածում: Թե չէ՝ մեր լավ մտավորականները պետական պարգևով են ճանաչվում ու հարգվում հանրության կողմից: Ոչ, այդպես չէ…
Այսօր էլ պետական պարգևների են արժանանում մշակույթի այն գործիչներն, ովքեր իրենց պահել ու պահում են իշխանությունների նախանշած ձևով: Իսկ այն որ Սիլվա Կապուըտիկյանը հարգում էր իր պետությունն ու մեծարում էր իր ժողովրդին, դրանում ոչ մեկը չի կասկածում: Միշտ էլ նա եղել է իր ժողովրդի կողքին:
Հիմա մենք կարող ենք անընդհատ վիճել այս հարցերի շուրջ: Բայց մի բան պարզ է: Ես համաձայն եմ Սոս Սարգսյանի այն մտքի հետ, որ « ձուկը գլխից է նեխում»: Այո, այդպես է: Եվ քանի մեր իշխանությունը, որի մտավոր կարողությունները, արժեհամակարգերը լացելու աստիճանի ցածր են, այսպիսին է մեր մշակույթը դեգրադացվելու է, մարդիկ էլ մտածելու են մի փոր հացի համար՝ փորձելով մի կերպ գոյություն քարշ տալ: Սոս Սարգսյանը չգիտի՞, որ բոլոր լծակները հասարակության վրա ազդելու, իշխանության ձեռքերում են: Իշխանությունը կարող է այնպես անել, որ մարդկանց արժեհամակարգերը, մտածելակերպերը շատ արագ փոխվեն: Պարզապես դա նախ, նրանց բնորոշ չէ/դե, իրենք էլ են այդպիսին/, երկրորդ, իրենց ձեռնտու չէ:
Ներկա մտավորականներից քչերը կարող են հավակնել հայտնվելու մեծերի շարքում: Իսկ հանճարներն էլ եթե չկան ապա կլինեն: մնումա տեսնել հանճարին:
Շատ գիտնականներ ու մտավորականներ, որոնք չէին հնդուրժում հիտլերին ուղղակի լքեցին Գերմանիան: Եթե մնացածի դուրը չգար նրանք էլ կլքեին: Սոս Սարգսյանին ես ինչքան տեսել եմ, միշտ տխրել եմ, որ ինչի էս մարդը չպետքա կարողանա գոնե նորմալ հագնվի: Իսկ դու ասում ես սեփական շահ... սեփական շահ որ լիներ կտեսնեինք ոչ թե այն նիհար փոս ընկած դեմքը ու ԽՍՀՄ-ի թվերի կոստյումը այլ օրինակ Ջհանգիրյանի դեմքի ու վզի պարարտության գոնե կեսի ու հագուկապի գոնե քառորդի տեր մի մարդու:
Լավ, արի, խնդրում եմ, հագուստին ու օրվա սննդակարգին չանցնենք::) Եվ դադարեցնենք Ջհանգիրյանի ու Տեր-Պետրոսյանի անձը քննարկելուց այս թեմայում: Բոլորն էլ ճանաչում են Ջհանգիրյանին:
Եվ եթե իհարկե, չեմ սխալվում Սոս Սարգսյանն այսօր արժանիորեն զբաղեցնում է Թատերական Ինստիտուտի ռեկտորի պաշտոնը: Անկախ ամեն ինչից, կրկնեմ մեկ անգամ էլ՝ նա մեծ դերասան է, մշակույթային մեծ գործիչ:
1. Մի հարց կարելի է ո՞վ, ո՞նց և ի՞նչպես է որոշում թե մարդը մտավորական է թե ոչ? Որտեղ է այն սահմանը որ հասարակ մահկանացուն դառնում է մտավորական? Օրինակ ծրագրավորողը մտավորակական է թե ոչ? Կամ կա արդյոք աշխարհում ոչ մտավորական մարդ? Կարող եք հստակ ասել այն կրտերիանները որից հետո մարդը դառնում է ազգի մեծ կամ կարևոր է արդյոք ազգի մեծ լինեու համար նաև լավ մասնագետ լինել???? Թե դա միայն դրսևորվում է մարդասիրական հատկություններով?
2. Հայկօ ջան, իմ հարազատ, եթե դու Ազնավուրին համարում ես ազգի մեծ ուրեմն Սոս -ին էլ պետք ա համարես...
Երկուսն էլ իրենց բնագավառում մեծեր են ու համոզված եմ, եթե Սոսի կարիերան զարգանար Ֆրանսիայում, պակաս "Ազնավուր չէր լինի"...Ազնավուրը չէ՞ր Սերժին առաջին շնորհավորողներից մեկը? Մարտի մեկից շատ քիչ ժամանակ անց Ազնավուրը եկավ ու Ս.-ի հետ ախպերություն էր անում, հլը չեմ ասում որ իրա ախպերությունը Ռ.-ի հետ շատ վաղուց էր: Ասեմ ավելին Ռ.-ի հետ ինքը Երևանում օրթաղ հյուրանոց ունի ու իրա բարեկամներն էլ ստեղ Ս ու Ռ -ի կռիշով գործեր են անում...Եթե ուզում ես Անդոին հարցրու կոնկրետ անուններով կասի, հիմա չեմ հիշում...
Mephistopheles
20.04.2009, 14:09
1. Մի հարց կարելի է ո՞վ, ո՞նց և ի՞նչպես է որոշում թե մարդը մտավորական է թե ոչ? Որտեղ է այն սահմանը որ հասարակ մահկանացուն դառնում է մտավորական? Օրինակ ծրագրավորողը մտավորակական է թե ոչ? Կամ կա արդյոք աշխարհում ոչ մտավորական մարդ? Կարող եք հստակ ասել այն կրտերիանները որից հետո մարդը դառնում է ազգի մեծ կամ կարևոր է արդյոք ազգի մեծ լինեու համար նաև լավ մասնագետ լինել???? Թե դա միայն դրսևորվում է մարդասիրական հատկություններով?
2. Հայկօ ջան, իմ հարազատ, եթե դու Ազնավուրին համարում ես ազգի մեծ ուրեմն Սոս -ին էլ պետք ա համարես...
Երկուսն էլ իրենց բնագավառում մեծեր են ու համոզված եմ, եթե Սոսի կարիերան զարգանար Ֆրանսիայում, պակաս "Ազնավուր չէր լինի"...Ազնավուրը չէ՞ր Սերժին առաջին շնորհավորողներից մեկը? Մարտի մեկից շատ քիչ ժամանակ անց Ազնավուրը եկավ ու Ս.-ի հետ ախպերություն էր անում, հլը չեմ ասում որ իրա ախպերությունը Ռ.-ի հետ շատ վաղուց էր: Ասեմ ավելին Ռ.-ի հետ ինքը Երևանում օրթաղ հյուրանոց ունի ու իրա բարեկամներն էլ ստեղ Ս ու Ռ -ի կռիշով գործեր են անում...Եթե ուզում ես Անդոին հարցրու կոնկրետ անուններով կասի, հիմա չեմ հիշում...
1. Մտավորականն էլ, ոչ մտավորականն էլ հասարակ մահկանցուներ են, բայց մտավորականը առաջնորդվում է գաղափարներով իդեալներով ու էնտուզիազմով, իսկ քո ասած հասարակ մահկանացուն առօրյա կարիքներով, սակայն պիտի ասեմ որ հասարակ մահկանացուն անգամ ունի բարոյական և գաղափարական սահմաններ որոնցից նա չի անցնում… մտավորականներն են հասարակության շարժիչ ուժը և ինչպիսին մտավորականությունն է այնպիսի է նաև հասարակությունը… եթե մտավորականը չի արտացոլում հասարակության իրական դեմքն ու գաղափարները նա պարզապես "գահընկեց է" արվում…
2. Շարլ Ազնավուրը հայ մտավորական չի, նա ֆրանսիացի երգիչ է հայկական ծագումով… նրա երգերից հայ մշակույթը չի հարստանում, այսինքն հարստանում է այնքանով որքանով ասենք ռուսականը կամ վրացականը… և եթե քո ասածները հաապատասխանում են իրականությանը, ապա նրան մտավորական անվանել չի կարելի… նրան կարող ես ասել օլիգարխ, բարեգործ ու ցավոք այս դեպքում նրան ես կդնեի Դոդի կողքին… իսկ նրա վերջին շվեցարական "ձիու քայլը" նրան իջեցնում է սովորական չինովնիկի մակարդակի… եթե նա իրեն հարմար է զգում Սերժի, Ռոբի, Սաշիկի, Նեմեցի, Լֆիկի շրջապատում ապա նրան նույնիսկ շարքային մտավորական չի կարելի անվանել ուր մնաց ազգի մեծ… սա հենց էսպես էլ կա
Իսկ ինչ վերաբերվում է Սոսին, թե ինչ կլիներ եթե Ֆրանսիայում մեծացած լիներ՝ երևի ֆրանսիացի դերասան հայկական ծագումով, բայց դե ինչպես ասում են "եթե իմ մորքուրը **** ունենար, ես նրան քեռի կասեի"
Rammer ջան, ով ուզում ես եղի, պռոպուսկ չկա, ներում բեկում չկա ընգեր, առավել ևս նրանց համար, մենք նրանցով սերունդ ենք դաստիարակում… ի՞նչ պիտի ասենք երեխեքին "բալամ, շատ լավ մտավորական է ազնիվ մարդ, հրաշալի մասնագետ, բայց… սոված է դրա համար էլ մեզ ծախում է" … քյաֆ ա գնում Սոսը ապեր, քյաֆ, սուտի քննադատություն… մտավորականը տենց չի լինում, մենք ունեցել ենք մտավորականներ ու գիտենք էտ ինչ ա…
Mephistopheles
20.04.2009, 14:25
Իմ ասածն ա դուրս գալիս էլի; Ազգի մեծը անպայման պիտի ՀԱԿ համակիր լինի, որ կոչվի ազգի մեծ: Թե չէ աստղագիտություն, Նյուտոնի թիկնոց, Նոբելյան մրցանակ բան դրանք հեչ: Հա ու ազգի մեծը ընտանիք չի պահում, օդով ա սնվում, ու մսից արյունից չի: Ինքը պետք էղած ժամանակ պիտի բանտ նստի, բերանը թել ասեղով կարի, թողնի, որ ընտանիքը սովամահ լինի, մենակ թե 2 բառ իշխանության օգտին չասի:
..............................................:
Էսօր հենց տենց էլ կա, Էլմօ ջան և դա դժբախտաբար է այդպես… չգիտեմ, դու կարող է մի մտավորական գտնել որ ՀԱԿ-ի անդամ, կամ հարող չէ (եթե գիտես ասա, ես չգիտեմ), բայց որ էսօր իշխանության կողքին կանգնածները միանշանակ ծախված են դա փաստ է… իսկ ծախվում է տականքը… կամ կողքին են կանգնած, կամ էլ "հանրային խորհրդում են" … խնդրում եմ "չեզոք"-ի արգումենտը չբերել, որովհետև Մարտի 1-ից ու ներկա դատավարություններից հետո "չեզոք" տերմինը ուղղակի համազոր է "մատաղացու" տերմինի հետ
Իլի եմ ասում, դժբախտաբար, բայց դա այդպես է… մարդասպան ու անօրինական իշխանության կողքիմ մտավորականը չի կարող կանգնել… կներես, բայց հակառակը չես կարող պնդել
Հարց-խնդրանք բոլոր նրանց, ովքեր Սոս Սարգսյանին չեն համարում մտավորական և ազգի մեծ: Խնդրում եմ թվարկեք ներկայիս դրությամբ կենդանի 5 ազգի մեծ մտավորականի անուն-ազգանուն;
Mephistopheles
20.04.2009, 14:51
Լավ ես ասում, ավելի ճիշտ շատ հեշտ ես ասում: Միշտ էլ ասելը հիշտ է: Իսկ դու վստահ գիտե՞ս, թե դու ինչպես քեզ կպահեիր ծայրահեղ իրավիճակներում, երբ քեզ ուլտիմատում ներկայացնեին::think
Եվ մի «բայց» էլ: Դու պատկերացնու՞մ ես ինչ տեղի կունենար, եթե բոլոր մտավորականներն ու գիտնականները թքեին իրեց սիրած գործի վրա (որը ընդ որում մեր ապագային է ծառայում) ու դեմ դուրս գային քո ասած բախտի բերմամբ կամ պատահմամբ պերզիդենտներին: Երևի պարզ ա ինչ կլիներ: Չէինք ունենա ո՛չ մտավորականություն, ո՛չ գիտնականներ և հետևաբար ո՛չ արվեստ ու մշակույթ և ո՛չ էլ գիտություն: Կլինեինք քո ասած անտաղանդ ազատները: Եվ գիտես դա ում սրտով կլիներ: Այո՛ այո՛, ո՛չ ավել, ո՛չ պակաս քո ասած բախտի բերմամբ կամ պատահմամբ պրեզիդենտին: Նրան էլ հենց էդ է պետք. ունենալ կատարյալ մթության մեջ ապրող իրենց ազատ երևակայող ապուշներ: Վատ չի, մոլդովացի լինեմ:
Կարծում եմ տեղյակ ես ինչ տեղի ունեցավ 451թ-ին: Վարդանին էլ ստիպեցին հրաժարվել իր կրոնից ու ազգությունից: Իսկ ի՞նչպես վարվեց նա: Իրեն ազատ անտաղանդի պես չպահեց: Եվ շատ ճիշտ վարվեց: Արտաքուստ ընդունեց՝ դրանով շահելով և՛ ժամանակ, և՛ հետագա պայքարին նախապատրաստվելու հնարավորություն:
Էնպես որ մինչև այդ մարդկանց ցեխաջրի մեջ տրորելը միգուցե՞ մտածեք, որ նրանք հանուն մեզ են մեր մշակույթն ու գիտությունը պահում և սպասում են հարմար պահի ու առիթի, որ էս դոռտ ու բեշերի աչքը հանեն:
պարզ ա Լեո ջան, կլիներ այն որ մենք էսօր կունենայինք ավելի առողջ հասարակություն, ընտրյալ իշխանություն և ծաղկող տնտեսություն ու մշակույթ… ծախված մտավորականությունը մտավորական չի կոչվում… մտավորականությունը միշտ էլ քննադատել է իշխանությանը ու եղել ժողովրդի կողքին այն էլ օրինական իշխանության ժամանակ, էլ չեմ խոսում անօրինականի մասին…
եթե քո ասածը ճիշտ լիներ, մենք էսօր պիտի ունենայինք բարձր գիտություն ու մշակույթ, իսկ ինչ ունե՞նք… լրիվ հակառակը… ապեր, նեուժելի կարծում ես, որ մտավորականները ** մտնելով երկրի տնտեսությունը գիտությունն ու մշակույթ են զարգացնում… ուրեմն էտի տենց հեշտ գործ ա եղել վրեքներս խաբար չկա՞ր…
ճիշտն ասած էս գրածիցդ կարելի է եզրակացնել որ ազատությունը ամեն մարդու խելքի բան չի…ազատությունն ու մտավորականությունը անքակտելի են… առանց մեկի չկա մյուսը… սա աքսիոմ է… ամբողջ մարդկության պատմության մեջ էդպիսի դեպք չի եղել
Կներես Լեո ջան, բայց գրառումդ անիմաստ է, տրամաբանություն չկա
Mephistopheles
20.04.2009, 15:13
Հարց-խնդրանք բոլոր նրանց, ովքեր Սոս Սարգսյանին չեն համարում մտավորական և ազգի մեծ: Խնդրում եմ թվարկեք ներկայիս դրությամբ կենդանի 5 ազգի մեծ մտավորականի անուն-ազգանուն;
մտավորականներ այսօր այս ֆորումում ել կան, դրանք այնմարդիկ են որոնք ոչ մի կերպ չեն համակերպվում կեղծիքի, սպանդի ու ազատության ճնշման հետ… դու այսօր զրուցում ես նրանց հետ, բայց չես էլ նկատում…
"Ազգի մեծ" արտահայտությունը, ճիշտն ասած, սխալ է… ազգի մեծեր ունենում են պետականություն չունեցող ժողովուրդները, համայնքներն ու ցեղերը… ի՞նչ պիտի անենք ազգի մեծերին, հնազանդվե՞նք… հիմա եթե Սոսը ազգի մեծ ա, ի՞նչ անեմ, լսեմ իրա ասածներն ու անե՞մ… է եթե ինքը մի փոր հացի համար Ռոբի գովքն ա անում ես դրան ո՞նց լսեմ, կամ ինչի՞լսեմ… որ իրա փորը կուշտ լինի՞… ինչի՞ պիտի ես իրան հասկանամ (որ ինքը մի փոր հացի համար պիտի էշ-էշ դուրս տա) իսկ ինքն ինձ ոչ…ինքը պիտի ծախվի որ կուշտ լինի, իսկ ժողովուրդը պիտի սովից ու նվաստացումից տանջամահ լինի՞… ես նրան համարում եմ նախկին մտավորական և ներկա մտավո*ական
պարզ ա Լեո ջան, կլիներ այն որ մենք էսօր կունենայինք ավելի առողջ հասարակություն, ընտրյալ իշխանություն և ծաղկող տնտեսություն ու մշակույթ… ծախված մտավորականությունը մտավորական չի կոչվում… մտավորականությունը միշտ էլ քննադատել է իշխանությանը ու եղել ժողովրդի կողքին այն էլ օրինական իշխանության ժամանակ, էլ չեմ խոսում անօրինականի մասին…
Կարճ կասեմ: Ծախվողն ու ճարահատյալը տարբեր բաներ են:
եթե քո ասածը ճիշտ լիներ, մենք էսօր պիտի ունենայինք բարձր գիտություն ու մշակույթ, իսկ ինչ ունե՞նք… լրիվ հակառակը… ապեր, նեուժելի կարծում ես, որ մտավորականները ** մտնելով երկրի տնտեսությունը գիտությունն ու մշակույթ են զարգացնում… ուրեմն էտի տենց հեշտ գործ ա եղել վրեքներս խաբար չկա՞ր…
Իմ ասածը դա չէր: Իմ ասածն էն էր, որ էսօր գոնե ունենք, օրինակ, թատրոնի նման մի բան, այլ ոչ թե ոչինչ:
ճիշտն ասած էս գրածիցդ կարելի է եզրակացնել որ ազատությունը ամեն մարդու խելքի բան չի…ազատությունն ու մտավորականությունը անքակտելի են… առանց մեկի չկա մյուսը… սա աքսիոմ է… ամբողջ մարդկության պատմության մեջ էդպիսի դեպք չի եղել
Ֆրանսիական ակադեմիան էլ ճնշում էր իմպրեսիոնիստներին, բայց նրանք այնուամենայնիվ մտավորականներ էին:
Ռոդեն ապրած ժամանակաշրջանում Ֆրանսիան այրվում էի հեղափոխությունների ու քաղաքացիական կռիվների բոհում, բայց նա ընդհանրապես թքած ուներ այդ բոլորի վրա, նա ուղղակի արվեստ էր արարում, նրան ուրիշ ոչինչ չէր հետաքրքրում: Եվ հիմա ոչ ոքի մտքով չի անցնում ժխտել, որ նա ֆարնս ժողովրդի մեծերից է, չնայած, որ նա երբեք ոչ ոքի չէր քննադատում երկրում թափվող արյան համար:
Կներես Լեո ջան, բայց գրառումդ անիմաստ է, տրամաբանություն չկա
Հա դե պարզ է, իմ բոլոր գրառումներն էլ քեզ համար անիմաստ են: Ես դրա պատճառը լավ եմ հասկանում:
Հարց-խնդրանք բոլոր նրանց, ովքեր Սոս Սարգսյանին չեն համարում մտավորական և ազգի մեծ: Խնդրում եմ թվարկեք ներկայիս դրությամբ կենդանի 5 ազգի մեծ մտավորականի անուն-ազգանուն;
Այնպիսի գիգանտներ ինչպիսին ունեցել ենք՝ Թումանյան, Կոմիտաս, Չարենց, Սևակ, Փափազյան, Խաչատրյան և այլն, հիմա ցավալիորեն չունենք: Եվ հիմա երևի չկա մեկը, ում անունն արժանի է տեղ գրավել այս մարդկանց հետ մեկ ցուցակում:
Հարց-խնդրանք բոլոր նրանց, ովքեր Սոս Սարգսյանին չեն համարում մտավորական և ազգի մեծ:
Կրկնում եմ՝ մեկ անգամ էլ, Սարգսյանը տաղանդավոր ու մեծ դերասան է՝ կինոյի, թատրոնի մեծ գործիչ է և այս ամենը որևիցե մեկը չի ժխտում:
Լավ, ստիպեցիք գրել: Ինչպե՞ս եք գնահատում դուք, երբ մահացած մարդու մասին խոսում են ոչ լավ նոտայով: Հատկապես մեր հասարակության մեջ անցավորի մասին ընդունված չէ վատն ասել, եթե անգամ նա վատն է եղել, էլ չեմ ասում, որ նա եղել է հենց խոսացողի գործընկերը:
Մեզ ունենք Ազատ Շերենց դերասան: Նա խաղացել է բազմաթիվ դերեր: Խաղացել է «Եռանկյունի», «Մենք ենք՝ մեր սարերը», «Տղամարդիկ» հայտնի ֆիլմերում: Եվ ահա մի քանի տարի առաջ հեռուստատեսություններից մեկով այժմ կենդանի մնացած կինոյի գործիչները խոսում էին «Մենք ենք՝ մեր սարերը» ֆիլմի նկարահանումների մասին: Խոսում էր նաև Սարգսյանը: Եվ նա ասաց, որ ֆիլմում Ավագի դերը Ազատ Շերենցի համար չէր, ինքն ավելի լավ կարող էր խաղալ այդ դերը: Ուղղակի նա մոտ էր Ֆրունզիկի հետ և դա էր պատճառը, որ Ազատ Շերենցը նկարահանվում էր «լավ» դերերում: Ես, իհարկե, բառացի չեմ հիշում, բայց իմաստը սա էր:
Իսկ դուք ինչպե՞ս եք վերաբերվում նման հայտարարություններին:
Կարճ կասեմ: Ծախվողն ու ճարահատյալը տարբեր բաներ են:
Իմ ասածը դա չէր: Իմ ասածն էն էր, որ էսօր գոնե ունենք, օրինակ, թատրոնի նման մի բան, այլ ոչ թե ոչինչ:
Ֆրանսիական ակադեմիան էլ ճնշում էր իմպրեսիոնիստներին, բայց նրանք այնուամենայնիվ մտավորականներ էին:
Ռոդեն ապրած ժամանակաշրջանում Ֆրանսիան այրվում էի հեղափոխությունների ու քաղաքացիական կռիվների բոհում, բայց նա ընդհանրապես թքած ուներ այդ բոլորի վրա, նա ուղղակի արվեստ էր արարում, նրան ուրիշ ոչինչ չէր հետաքրքրում: Եվ հիմա ոչ ոքի մտքով չի անցնում ժխտել, որ նա ֆարնս ժողովրդի մեծերից է, չնայած, որ նա երբեք ոչ ոքի չէր քննադատում երկրում թափվող արյան համար:
Հա դե պարզ է, իմ բոլոր գրառումներն էլ քեզ համար անիմաստ են: Ես դրա պատճառը լավ եմ հասկանում:
Լեո, չարժի էդքան խեղաթյուրել իրականությունը։ Փաստորեն ըստ քեզ իշխանությունների կողքին կանգնելու ու նրանց գովքն անելու ու ընդդիմությանը թքել–մրելու այլընտրանքը սիրած գործի վրա թքելն է ու պրեզիդնենտին դեմ դուրս գնալն է, հա՞։ Ասենք մոլոտովի կոկտեյլով ու մետաղյա ձողով, հացադուլով բանով։ Էստեղ որևէ մեկը նման բան ասե՞լ է։ Ամբողջ խնդիրն այն է, որ ազգի մեծ կոչվածը խառնվել է քաղաքականությանը ու կանգնել է ոչ ժողովրդավարների կողքին։ Ու հաստատ Սոս Սարգսյանը, կամ Ռոբերտ Սահակյանցը կամ Պերճ Զեյթունցյանը կամ Վահրամ Սահակյանը եթե չխառնվեին ու օբյեկտիվ իրականությունը աղավաղող բլթոցներ չանեին, դրանից թատրոնը, կինոն կամ կերպարվեստը չէին վերանա, նույնիսկ իմ կարծիքով կշահեին։ Ու հաստատ էստեղ սուր քննադատության չէին արժանանա, մենակ ծայրահեղականները կասեին, որ ազգի մեծ կոչվածները անտարբեր են ու գուցե ճիշտ կլինեին։ Ու մեր հասկացություններն էլ էնքան են դեգրադացվել, որ ժողովրդական արտիստին ակամայից համարում ենք մտավորական, չնայած ոչ գրող է, ոչ էլ հրապարակախոս–փիլիսոփա։
Ռոդենին էլ իզուր ես որպես համեմատություն ներկայացնում, Ռոդենը չի խառնվել քաղաքականությանը, Փարիզյան Կոմմունային էլ զրթ ու զիբիլ չի անվանել։ Ու Ռոդենը եթե մտավորական է եղել, ապա ես Հուլիոս Կեսարն եմ։
Է դուք էլ բերիք Սոս Սարգսյանին դարձրիք քաղաքական գործիչ։
Գրականություն էլ չէ, առավելագույնս ԹԱՏՐՈՆ բաժնի է արժանի....
Mephistopheles
21.04.2009, 00:49
Կարճ կասեմ: Ծախվողն ու ճարահատյալը տարբեր բաներ են:
Է թող տարբեր լինեն, մեկ է ծախվողն էլ մտավորական չի… ուզում ես ասել մեր մտավորականներն էնքան ճարահատյալ են որ ծախվում ե՞ն… դա արդարացում չի ու ազգի համար այդպիսի բան չեն անում, դրանով ազգի որակը չի բարձրանում, ալյ ընդհակառակը ընկնում է: էդ ծախվելը երբվանի՞ց է դարձել այդքան ազգանվեր գործ, որ չենք նկատել… եթե մի փոր հացի համար "ճարահատյալ" ծախվում են, նշանակում է 15 թվին երիտթուրքերի կողքին պիտի լինեին, որովհետև այն ժամանակ կյանքի ու մահվան հարց պիտի լիներ…
Իմ ասածը դա չէր: Իմ ասածն էն էր, որ էսօր գոնե ունենք, օրինակ, թատրոնի նման մի բան, այլ ոչ թե ոչինչ
Էսօր շատ չկայացած ու ապուշ երկրներ թատրոններ ունեն դա նրանց նորմալ երկիր չի դարձնում… դա ձեռքբերում չի, ոչ էլ փրկություն է…
Ֆրանսիական ակադեմիան էլ ճնշում էր իմպրեսիոնիստներին, բայց նրանք այնուամենայնիվ մտավորականներ էին:
Ռոդեն ապրած ժամանակաշրջանում Ֆրանսիան այրվում էի հեղափոխությունների ու քաղաքացիական կռիվների բոհում, բայց նա ընդհանրապես թքած ուներ այդ բոլորի վրա, նա ուղղակի արվեստ էր արարում, նրան ուրիշ ոչինչ չէր հետաքրքրում: Եվ հիմա ոչ ոքի մտքով չի անցնում ժխտել, որ նա ֆարնս ժողովրդի մեծերից է, չնայած, որ նա երբեք ոչ ոքի չէր քննադատում երկրում թափվող արյան համար:
Նրանք մտավորական էին ոչ թե այն բանի համար որ ճնշված էին, այլ այն բանի համար որ նրանք ոչ մի գնով իրենց իդեալներին ու սկզբմունքներին չդավաճանեցին ու ճշմարտությունը նրանց համար վեր էր ամեն ինչից… Ռոդենի համար Վիշապը լավ է ասել, միայն կավելացնեմ որ եթե այսօր Սոսը քննադատությունների իմիտացիա չկազմակերպեր, նա կմնար իր բարձրության վրա… նա էս վայրկյանին ավելի շատ հիշեցնում է իր Գյուղացի Համբոյի կերպարին, որն իր զավակին տվեց Բազազ Արտեմի ձեռքը որ իբր մարդ պիտի դառնար… Նա էլ էսօր երկիրը վստահում է բազազներին, դոդերին, սաշիկներին, նեմեցներին
Լուսաբեր
21.04.2009, 18:26
Այնպիսի գիգանտներ ինչպիսին ունեցել ենք՝ Թումանյան, Կոմիտաս, Չարենց, Սևակ, Փափազյան, Խաչատրյան և այլն, հիմա ցավալիորեն չունենք: Եվ հիմա երևի չկա մեկը, ում անունն արժանի է տեղ գրավել այս մարդկանց հետ մեկ ցուցակում:
Ինչ լավա որ էս մարդիկ շուտ մահացան ու չապրեցին մինչև մեր օրերը, թե չէ, չեմ պատկերացնում թե մի խումբ խելացի երիտասարդներ, ինչեր կարող էին ասել նրանց մասին,եթե հանկարծ մի հոդված կարդային որտեղ չլիներ իրենց ցանկալի բառեր,նախադասությունները :8
Ժող. ընդիմությունը ընդիմություն, իշխանությունն էլ իշխանություն, սատարեք ում ուզում եք, բայց դե մարդու պատիվը,գործունեությունը կամ իրա «մարդ լինելը» դա մենք չէ էլի որ պիտի որոշոնք...
…բայց դե մարդու պատիվը,գործունեությունը կամ իրա «մարդ լինելը» դա մենք չէ էլի որ պիտի որոշոնք...
Օփս… բա ո՞վ պիտի որոշի:8
Ինչ լավա որ էս մարդիկ շուտ մահացան ու չապրեցին մինչև մեր օրերը, թե չէ, չեմ պատկերացնում թե մի խումբ խելացի երիտասարդներ, ինչեր կարող էին ասել նրանց մասին,եթե հանկարծ մի հոդված կարդային որտեղ չլիներ իրենց ցանկալի բառեր,նախադասությունները :8
Ժող. ընդիմությունը ընդիմություն, իշխանությունն էլ իշխանություն, սատարեք ում ուզում եք, բայց դե մարդու պատիվը,գործունեությունը կամ իրա «մարդ լինելը» դա մենք չէ էլի որ պիտի որոշոնք...
Ինչպիսի՜ բարոյախրատական գրառում…
Նախ, թվարկածս «ՄԵԾ»-երից ամենաերիտասարդը, եթե կենդանի լիներ, ապա կլիներ 80- ն անց: Մյուսները՝ հարյուրից ավելի: Այսինքն՝ այսպես թե այնպես նրանք կենդանի հիմա դժվար թե լինեին, որ տեսնեին, թե ինչ է կատարվում իրենց ստեղծած մշակույթի հետ և առհասարակ, իրենց երկրում… Մի կողմից էլ՝ շատ լավ է, որ կենդանի չեն: Չէին դիմանա, երբ մի խումբ շատ խելացի երիտասարդների տեսնեին՝ Սերժիկին ու Ռոբիկին գովաբանելիս կամ նրանց արդարացնող մտավորականին արդարացնելիս:
Այն ժամանակ, երբ ապրել է Չարենցը, իրավիճակը երկրում բավականին նման է եղել այսօրվան: Եղել են հալածյալներ, եղել է խոսքի, իհարկե, հարյուրապատիկ ավելի սահմանափակում, եղել են շինծու դատ ու դատաստաններ և այլն: Իհարկե, կրկնում եմ՝ ներկայումս այնպիսին չէ իրավիճակը, բայց հաստատ կարելի է զուգահեռներ տանել երեսնականների ու ներկայիս Հայաստանի միջև: Որևիցե մեկը կարծում եմ՝ չի կասկածում, որ Չարենցի ժամանակվա իշխանությունները եղել են քննադատելի՝ մեղմ ասած:
Իսկ որևիցե մեկը կասկածու՞մ է, որ մեր իշխանություններն էլ են արժանի սուր քննադատության՝ մեղմ ասած:
Ինչու՞ եմ անդրադառնում հատկապես Չարենցին: Ժամանակներն են շատ նման…
Չտեսա, որ որևիցե մի մտավորական՝ ձեր ասած «ազգի մեծեր»-ից քննադատեր իշխանությունների արարքները: Միայն օդ-օդ խոսել գիտեն, որից ոչ մի օգուտ չկա: Դա էլ աչքակապոցի նման բան է: Իսկ Չարենցը, որի հետ որոշ մարդիկ փորձում են մեկ շարքում կանգնեցնել այսօրվա մտավորականներից շատերին, առանց վարանելու, անգամ մահվան սպառնալիքի տակ շարունակում էր քննադատել, այն Չարենցը, ով մոլի «կարմիր» էր: Նա տեսնում էր իրականությունը, գրում էր այն, ինչ իրականում կա, նա խիզախ էր ու նա իրավունք ունի կոչվել «ազգի ՄԵԾ»:
Հիմա փորձեք լինել մի փոքր գոնե օբյեկտիվ և համեմատեք Չարենց մտավորականին այսօրվա մտավորականների հետ, այն մարդկանց հետ, ովքեր անօրինական, անինտելեկտ իշխանության գովքն են անում:
Ահա թե ինչ է գրել Չարենցը 37- ին: Չիմացողներին, բայց իրենց իմացողների տեղ դնողներին, հայտնեմ, որ նույն թվին նա գնդակահարվել է: Բանաստեղծությունները գրելիս՝ նրա կյանքն արդեն մազից էր կախված, և ճակատագիրը վճռված էր: Համեմատեք նրանց ու Չարենցին: Եվ մի խուսափեք՝ պատասխանեք հարցիս. հիմա ո՞վ է մեծություն, ազգի մեծություն:
Թիֆլիսցի կինտոն
Բազմել է ցարերի գահին
Թիֆլիսցի նեղճակատ կինտոն,
Խրոմե սապոկներ հագին
Եվ գահը արել է ֆայտոն։
Նստել է, քշում է բռի,
Վարգում է, ոստնում է, անցնում,
Տիրան է, Ներոն է, բռի
Սփռում է արյուն ու արցունք։
Լռել են ձայները «ի զեն»,
Դառել են կեղծած հիացում,
Նորավոր երկիրը հյուսկեն
Ժայթքում է իր մեջ, մակածում,
Որ հետո ահավոր պարպի
Խլացնի որոտներն ամպեղեն
Եվ ինչպես հրաբուխ պայթի,
Հուրհրա լավան հրեղեն,
Շառաչի, հորդանա, հորդի
Արնաներկ գահի վրայով,
Զի բավ է արեւներ մորթի
Այդ կինտոն սարդի ճակատով։
Օ, ե՞րբ է Մսըրը եղել
Մեր հիմքում նման հոր փորող,
Մեզ ոչ ոք այսպես չի նեղել,
Ինչպես այդ հարճորդին կարող։
Սեւ կառքի կառապան լկտի,
Բազմել է ցարերի գահին,
Լափում է որձակը մեր մտքի,
Զրկում է մեզ հունտից ազգային։
Ի՞նչ անի նստվածքը ռամիկ
Կավատի դավից անտեղյակ,
Արեւ էր, դառել է մահիկ,
Աշխարհում՝ մնացել մենակ։
Օ, ո՞ւր եք, աստղեր, արեւներ,
Իջնում է ազգիս երեկոն,
Եվ եղավ չըլսված մի Նեռ
Թիֆլիսցի նեղճակատ կինտոն։
1937, բանտ
Ստալին
Իոհան Ահեղի ստվե՞րն է կրկին
Բարձրացել Կրեմլի գետնախորերից. ―
Եվ զարհուրելի, խառնակ օրերի
Սարսափն է կրկին ավետում երկրին...
Մի՞թե անիշխան երկրի դեռ կայուն
Բռնակալության միակ հենարան ―
Աչքերում կարմիր զարհուրանք արյան,
Եվ ինքն է դեռ այս երկիրը պահում...
Եվ մի՞թե սարսափ առած գազանի
Իր մահն զգացող բորենու նման,
Մահվան մուժն է նա հալածում հիմա
Շաչյունով կացնի ու խարազանի...
Եվ մի՞թե ինչպես դարեր դեռ առաջ,
Ապրում ենք կրկին ահեղ նախօրե, ―
Եվ գալու են խոլ ու խառնակ օրեր, ―
Ասպատակություն, նախճիր, կոտորած:
Եվ խարույկների հրաճարակին
Դեռ քանի՜ սերունդ պիտի մոխրանա,
Եվ միջնադարյան դեռ մուժ է գալու,
Մինչև ճառագի այգը իսկական...
1937
http://hy.wikisource.org/wiki/
Այնպես որ՝ եթե Չարենցը կենդանի լիներ, նույն մոտեցումը կցուցաբերեր նաև սրանց: Կարևոր չէր լինի նրա համար, թե ինչ ավարտ կունենար դա իր կյանքի, գրպանի, սննդակարգի, հագուստի համար: Կարևորն այն կլիներ, որ նա հավատարիմ կմնար մեծ մարդու ու մեծ հայի իր կոչմանը:
Լուսաբեր
21.04.2009, 19:26
Բարոյախրատական չեր այլ մտածածս այս ամենի հետ կապված:Երբեք ինձ իրավունք չեմ վերապահում մարդկանց որոնց չեմ ճանաչում խրատներ տալ.
Հ. Գ. կարծում եմ սա իմ վերջին գրառումն էր այս բաժնում, հետաքրքիր քնարկում ձեզ, միևնույն է սա անվերջ ու չլուծվող խնդիր է՝ քաղաքականությունը,
Էլմո քեզ էլ համբերություն :oy
չգիտեմ, դու կարող է մի մտավորական գտնել որ ՀԱԿ-ի անդամ, կամ հարող չէ (եթե գիտես ասա, ես չգիտեմ),
Ես կարող եմ - բայց անունը չեմ ասի:)
Հալալա Սոսին: Ահագին նոր բաներ ա ասել: Աչքներս բացել ա:
ՍՈՍ ՍԱՐԳՍՅԱՆ. ԹՈՒՐՔԸ ԵՂԵԼ Է ԵՎ ԿԼԻՆԻ ՄԵՐ ԹՇՆԱՄԻՆ
Դերասան Սոս Սարգսյանը, մասնակցելով ապրիլի 22-ին Երեւանում ՀՅԴ կազմակերպած համաժողովին, որի թեման հայ-թուրքական հարաբերությունն էր, հայտարարել է, որ “թուրքերը եղել են մեր թշնամին, կան ու կլինեն”: Նրանց հետ հարաբերությունը, ըստ Սոս Սարգսյանի, բաց սահմանը, “մեր վերջի սկիզբն է”:
“Այսօր դիվանագիտական խաղեր են խաղում հայերի հետ, 600 հազար օրինակ ֆիլմ են տարածում իրենց երկրում դպրոցականների մեջ, 12 միլիոն երեխա այդ ֆիլմը տեսել է, հակահայկական, այսինքն դե պատկերացրեք ինչեր են նկարագրել` հայերը վայրագություններ, եւ այլն, եւ այլն, հիմա այսօր մեզ հետ խաղեր են խաղում: Ընկեր, պարոն Գյուլ, բա էս ինչու ես տարածում, էս ինչ, վաղվա համար ինչ թուրքեր ես պատրաստում հայերի դեմ: Գիտեք ինչ, դիվանագիտություն խաղալը մեր գործը չի: Մենք՝ հայերս, եթե չենք անգիր անում անցյալը, ապագա չենք ունենա: Էնքան դիվանագիտություն խաղացինք, ասեցինք այո-ոչ, չգիտեմ, արեւելք, եւ այլն, եւ այլն, Եվրոպա, Ռուսաստան: Մենք չունենք այդ շնորհքը”, ասում է Սոս Սարգսյանը:
Նա հիշեցրել է Սուլթան Համիդի խոսքը, թե թուրքերի թշնամիներն ինչքան էլ որ ամուր զենք ունենան, իրենց զենքը փափուկ բարձն է: “Զարմանալի ճիշտ խոսք է, իրենց սազող, իրենց էությանը բռնող: Այո, իրենք փափուկ բարձեր են օգտագործել: Այսօր, իմ խորը համոզմամբ, հաջողվեց թուրքերին մի անգամ էլ աշխարհին խաբել` այ մենք այսպես ենք, բարեկամ ենք եւ այլն, եւ այլն, ընկեր Օբամա, չասես եղեռն բառը: Չի ասելու, իմ համոզմամբ, Օբաման չի ասելու”, ասում է Սոս Սարգսյանը:
Թեման չեմ կարդացել. կներեք, որ համարձակվում եմ մուտք գործել այս թեմա, բայց հարկ եմ համարում մի հոդված տեղադրել.
Այսօրվա մտավորականությունը` հիմնականում խորհրդային համակարգի խոտանն է
13:40 Yerevan | 9:40 GMT | Wednesday 12 November 2008
Պետրոս Մակեյան
«Ժողովրդավարական
հայրենիք» կուսակցության նախագահ
Սերժ Սարգսյանի ուղերձում հնչած մտքերից մեկին` խորհրդային դարաշրջանի ձեւավորած բացասական իրողություններին, նպատակահարմար եմ գտնում առանձին անդրադառնալ:
Խորհրդային համակարգում պետությունը ձեւավորում էր հասարակության մի շերտ, որին անվանում էին խորհրդային ինտելիգենցիա: Այն իր մեջ ներգրավում էր մշակույթի, գիտության եւ այլ ոլորտների գործիչներ, որոնց լայն հանրությանը դարձնում էին ճանաչելի եւ անհրաժեշտության դեպքում խորհրդային պետության շահերի համար նրանց ձայնը լսելի էին դարձնում հասարակայնությանը:
Այդ շերտը ներկայացնող մարդիկ ձեւավորվում էին մի քանի տասնամյակների ընթացքում: Նրանց բազմամյա վաստակը պետության կողմից գնահատվում էր պետական պարգեւներով ու մրցանակներով, ինչի համար այդ մարդիկ ամբողջ կյանքն էին ներդնում: Նրանց հիմնականում ընտրում էին, եթե ոչ տաղանդավորներից, ապա գոնե միջինից բարձր մտավոր կարողություններով անհատականություններից: Իհարկե, մեծ տոկոս էին կազմում նաեւ մարդկային այն որակները, որոնք նախընտրում էին առաջ գնալ ստորաքարշությամբ եւ կաշառքով:
Այնուամենայնիվ, նույնիսկ այդ հզոր պետության ձեւավորած համակարգում շատ մտավորականներ հայ ժողովրդի ճակատագրական պահին` 1988-91թթ., գերադասեցին ազգային շահը` չվախենալով բոլշեւիկյան` 37-թվականի ստվերից, կանգնեցին ժողովրդի կողքին:
Նրանցից մեծագույնների` Սիլվա Կապուտիկյանի, Վիկտոր Համբարձումյանի, Ռաֆայել Ղազարյանի կողքին, Խորհրդային Միության Գերագույն Խորհրդում, որպես ԽՍՀՄ պատգամավորներ, իրենց լավագույնս դրսեւորեցին Լյուդմիլա Հարությունյանը, Հենրիկ Իգիթյանը, Սերգեյ Համբարձումյանը:
Հայ ժողովրդի` Արցախի ազատագրման եւ Հայաստանի անկախացման պայքարի վճռական փուլում սկզբից մինչեւ վերջ իր ժողովրդի կողքին կանգնեց Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Վազգեն Առաջինը, ով հանուն հայ ժողովրդի շահերի Մոսկվայում հացադուլ փորձեց հայտարարել, սակայն նրան, բարեբախտաբար, շատ մեծ ջանքերի գնով տարհամոզեց Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը: Իսկ այսօրվա Կաթողիկոսը ծառայում է իշխող բանդայի շահերին, որը մեծագույն ամոթն է 1700-ամյա քրիստոնեություն ընդունած ազգի համար: Բարեբախտաբար, հոգեւոր սպասարկուների մեջ շատերը ծառայում են հավատքին եւ իրենց հոտին, մասնավորապես` կառանձացնեի Շիրակի թեմի առաջնորդ, եպիսկոպոս Միքայել Աջապահյանին:
Այսօր ցավով ենք արձանագրում, որ այն անհատականություններից ոմանք, որոնցով ժամանակին ժողովուրդը հպարտանում էր, այսօր դավաճանեցին սեփական ժողովրդին եւ գերադասեցին անձնական ու կլանային շահերը, ինչպիսիք են` Զորի Բալայանը, նույն Հենրիկ Իգիթյանը, Սերգեյ Համբարձումյանը, Սոս Սարգսյանը եւ ուրիշներ, իսկ Ռաֆայել Ղազարյանն ու Սիլվա Կապուտիկյանը մինչեւ կյանքի վերջին շունչը իրենց սկզբունքներին մնացին հավատարիմ եւ կանգնեցին ժողովրդի շահերի ու արդարության համար պայքարի առաջին գծում:
Խորհրդային երկրում, ինչպես տնտեսությունում ու հատկապես արդյունաբերության ոլորտում, այնպես էլ մտավորականության շրջանում շատ էր խոտանը, որոնց կարելի է բնութագրել որպես չկայացած գործիչներ: Խորհրդային Միության փլուզումից հետո այդ մարդիկ երկար ժամանակ դեգերում էին անորոշության մեջ, մինչեւ իշխող ավազակախումբը կարեւորեց նրանց գոյությունը եւ վերջիններս, առանց ծանրութեթեւ անելու, շատերը, իրենց բնագավառում լինելով կայացած անհատներ, «քցվեցինե սպասարկելու ավազակախմբի շահերը: Նրանցից կառանձնացնեի Վլադիմիր Մսրյանին, Սոս Սարգսյանին, Գուժ Մանուկյանին, Մերուժան Տեր-Գուլանյանին, Ալվարդ Պետրոսյանին, Ռազմիկ Դավոյանին, Ռոլանդ Շառոյանին:
Իշխող բանդան` Ռ.Քոչարյանի ու Սերժ Սարգսյանի գլխավորությամբ` այսպիսի մտավորականության շրջանակի հաճախորդների կարիքը հատկապես զգաց մարտի 1-ի սպանդի հետեւանքները «մարսելու» համար: Կրկին ցավով պետք է արձանագրեմ, որ վերը թվարկած ու էլի շատ ուրիշներ լծվեցին հանցագործների արյունոտ ձեռքերը մաքրելու գործընթացին: Մասնավորապես` Սոս Սարգսյանը գերազանցեց բոլորին` ամբողջ ժողովրդին անվանելով «զրթ ու զիբիլ», կամ Վլ.Մսրյանը Երեւանի օրվա կապակցությամբ կազմակերպված միջոցառմանը անբնական ձայնով կոկորդն էր ճղում` ավազակախմբին հաճոյանալու համար: Իսկ Պերճ Զեյթունցյանը, չհաղթահարելով անձնական վիրավորվածությունը, մարտի 1-ի համար մեղավոր ճանաչեց Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին, երբ ամբողջ աշխարհին է հայտնի, թե ովքեր են ընտրությունները կեղծել, եւ որ ժողովրդի վրա կրակելու հրաման տվողը եղել է Ռոբերտ Քոչարյանը:
2000թ., երբ Արկադի Վարդանյանը սկսեց իր պայքարն ընդդեմ Ռ.Քոչարյանի ու Ս.Սարգսյանի, նրա շուրջը հայտնվեցին` Կարեն Ջանիբեկյանը, Վլ.Մսրյանը, Գուժ Մանուկյանը, Ռաֆայել Քոթանջյանը: Ավելի ակտիվ ու ագրեսիվ էր Կ.Ջանիբեկյանը, ով հայտնի զույգին անվանեց թուրք, իսկ մի քանի տարի անց, նույն Ջանիբեկյանն այդ նույն «թուրքերիե ձեռքից մեդալ ստացավ, այն դեպքում, երբ Սիլվա Կապուտիկյանը 2004թ. ապրիլյան ոճրագործությունից հետո իր ստացած շքանշանը հրապարակայնորեն հետ վերադարձրեց Քոչարյանին:
Շատ հաճախ լսում ենք տարբեր կալիբրի «մտավորականների» նվնվոցը, թե իրենց լսող չկա: Լսողը պետք է լինի հասարակությունը եւ եթե հասարակությունը չի լսում նրանց, ուրեմն պատճառը պետք է իրենց մեջ փնտրեն:
Չեմ կարող չանդրադառնալ մարտի 1-ի ոճրագործությունից հետո «Շանթե հեռուստաընկերության Արմեն Ջիգարխանյանի հետ ունեցած թղթակցի հարցազրույցին: Թղթակիցն արեց ամեն ինչ, որ Ջիգարխանյանը մարտի 1-ի համար մեղադրի ընդդիմությանը եւ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին, բայց այդպես էլ իր ուզածին չհասավ, որովհետեւ խոսում էր իսկական մտավորական, հայ մարդը:
Ի տարբերություն ավազակախմբին հպատակություն հայտնած դերասանների ու այլ «մտավորականե հաճախորդների, իսկական մտավորականներ Օհան Դուրյանը, Վարդուհի Վարդերեսյանը, Երվանդ Մանարյանը, Տիգրան Մանսուրյանը վտանգելով իրենց ընտանիքների բարեկեցությունն ու ապագայի հեռանկարը, սեփական ժողովրդին մնացին հավատարիմ:
Չես կարող հարգանքով չխոսել մշակույթի փոխնախարար` Կարինե Խոդիկյանի մասին, ով մարտի 1-ի սպանդից հետո հրաժարական տվեց: Ցավոք, նա մնաց միակը, ինչը նշանակում է, որ հայտնի զույգը կարողացավ մարդկանց դարձնել այն աստիճանի նյութապաշտ, որ մտավորական կոչվածները նույնիսկ չխորշեցին այն նյութական արժեքներից, որը շաղախված էր ժողովրդի արյամբ:
Բազմաթիվ առիթներ եմ ունեցել ասելու, որ Ռ.Քոչարյանը Ս.Սարգսյանի հետ միասին նպատակաուղղված վերականգնեցին ու զարգացրին խորհրդային վատագույն ավանդույթները` հասցնելով կատարելության աստիճանի:
Նրանք կարողացան մի քանի տարվա ընթացքում ռեստորաններում իրենց ուրախացնող էգ ու որձ լրբերի տրամադրության տակ դնել ՀՀ քաղաքացիների հաշվին պահվող հանրային կոչված հեռուստաընկերությունը, վերջիններիս դարձնելով «աստղերե, աջ ու ձախ տարբեր կոչումներ ու մրցանակներ շնորհելով, երկրում արյան հետ միասին ապահովեցին խրախճանքի տեսարանը:
Ավարտելով մտավորականության չարչրկված խնդրի շուրջ իմ մտորումները` գտնում եմ, որ պետությունը չպետք է արհեստականորեն որեւէ հասարակական շերտ ձեւավորի: Իշխանությունները պետք է հավասար հնարավորություններ ապահովեն մարդկանց` դրսեւորելու իրենց տաղանդը: Ամենամեծ կոչումն ու մրցանակը հասարակության կողմից այդ անհատներին ընդունելն ու մեծարելն է, իսկ դա հնարավոր է միայն լեգիտիմ իշխանությունների դեպքում:
Նախորդ գրառմանս մեջ թեմայի հերոսը երկրիս ընդդիմադիր քաղաքացիներին «զիբիլ էր անվանել, ինչի արդյունքում վաստակել է սույն մականունը: Մեջբերում եմ Փաշինյանի հոդվածը`
Կան բազմաթիվ արտահայտություններ, որոնք լավ են հնչում. սեր, կայունություն, հանդուրժողականություն, պետականամետություն, հավասարակշռվածություն, զսպվածություն: Կա նաեւ այս համամարդկային արտահայտությունների հայկական շարունակությունը. ջուր չլցնենք թուրքի ջրաղացին, ազգային միասնություն, հավաքականություն:
Արդյո՞ք ես որեւէ բան ունեմ այս բառերի, հասկացությունների, դրանց իմաստների հետ: Քավ լիցի: Ավելին` ով այս բառերի, հասկացությունների դեմ բան ունի, շիզոֆրենիկ է: Բայց պակաս շիզոֆրենիկ չէ նա, ով այս եզրույթները օգտագործում է մակերեսային, մասնակիորեն, այսինքն` հանրության որոշ հատվածի առանձնաշնորհելով սիրված ու հանդուրժված լինելու իրավունքը, մյուսներին` ոչ: Ես ինչ-որ չեմ հիշում, որ Սոս Սարգսյան ա, ինչ զիբիլ ա, մտահոգություն արտահայտած լինի, որ իր երկրի ոստիկանները, օլիգարխների սափրագլուխները ընտրական տեղամասերում քացու տակ են գցում կանանց: Հիմա այդ կանայք հանդուրժված լինելու, զսպված վերաբերմունքի արժանանալու իրավունք ունե՞ն, թե՞ չունեն: Ընտրական տեղամասերում բռնությունների ենթարկված մարդիկ սիրված եւ հանդուրժված լինելու իրավունք ունե՞ն, թե՞ չէ: Ռազմիկ Դավոյան ա, ինչ զիբիլ ա, չի տեսնո՞ւմ` ինչ է կատարվում դատարաններում, թե ոնց են մարդկանց բանտերը լցնում` դրա համար իրավական որեւէ հիմք չունենալով: Թե՞ մտավորականներ են, ինչ զիբիլներ են, պուտանկայի նման ամառային սեզոնին Փարիզից գաստրոլի էկող ինչ մեյմուններ են, սիրվելու արժանի են համարում միայն նրանց, ովքեր կարող են իրենց թուլափայ շպրտել կամ էլ կտրել էդ թուլափայը: Հետաքրքիր է, ի՞նչ ներկայացում էր տալու սփյուռքահայ Վարդան Պետրոսյանը, եթե նրան դահլիճ չտային, այնպես, ինչպես դահլիճ չեն տրամադրում ընդդիմադիր տասնյակ կազմակերպությունների ներկայացուցիչների` վերջիններիս զրկելով իրենց գործունեությամբ զբաղվելու հնարավորությունից: Հետաքրքիր է, ի՞նչ էր բլբլացնելու, եթե նրա եթեր մտնելը արգելված լիներ իշխանության վերնախավի կողմից: Հետաքրքիր է, ի՞նչ էր բարբառելու, եթե Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի վստահված անձի հարեւան լիներ: Իսկ ընդհանրապես, հանրային կյանքում վերը նշված բարձրագոչ եւ ինձ համար սիրելի արտահայտությունների կիրառման մի ձեւ կա. երբ ես ասում եմ սեր, հասկանում եմ օրինականություն, երբ ասում եմ հանդուրժողականություն, հասկանում եմ օրինականություն, երբ ասում եմ կայունություն, հասկանում եմ օրինականություն, երբ ասում եմ հավասարակշռվածություն, հասկանում եմ օրինականություն, երբ ասում եմ զսպվածություն, հասկանում եմ օրինականություն, երբ ասում եմ ջուր չլցնենք թուրքի ջրաղացին, հասկանում եմ օրինականություն, երբ ասում եմ ազգային միասնություն, հասկանում եմ օրինականություն, երբ ասում եմ հավաքականություն, հասկանում եմ օրինականություն: Ես ոչ ոքից չեմ պահանջում, որ ինձ սիրեն, ու չեմ պարտավորվում բոլորին սիրել. բայց ինձ չսիրողները եւ նրանք, ում ես չեմ սիրում, իսկապես իրար նկատմամբ սեր արտահայտած կլինենք, եթե իրար նկատմամբ օրինական վարքագիծ դրսեւորենք: Եթե դուք ինձ հետ հարաբերություններում դուրս եք գալիս օրենքի շրջանակից, իրավունք չունեք ինձ սեր քարոզել, եթե դուք չեք դատապարտում ապօրինությունը, իրավունք չունեք հանդուրժողականություն քարոզել, որովհետեւ դուք մարդկանց կոչ եք անում հանդուրժել ցինիզմը, ապօրինությունը, կեղծիքը, մարդկային արժանապատվության ոտնահարումները: Որովհետեւ ձեր քարոզած սիրո տակ ատելություն է թաքնված, ատելություն բոլոր նրանց եւ այն ամեն ինչի նկատմամբ, որ ձեզ թույլ չի տալիս աննկատ ու հանգիստ լափել ձեր տերերի ձեռքից ստացած լափը: Երբ ասում եմ Ազատություն, դարձյալ հասկանում եմ օրինականություն: Օրինականություն, որ սահմանվել է այն օրենսդիրի կողմից, որը ընտրվել է ժողովրդի ազատ կամարտահայտման միջոցով: Երբ ասում եմ հեղափոխություն, դարձյալ հասկանում եմ օրինականություն, որովհետեւ հեղափոխությունը օրինականությունը վերականգնելու վերջին միջոց է: Բոլոր մյուս միջոցները Հայաստանում սպառվել են: Ուրեմն Հայաստանում հեղափոխության այլընտրանքը ապօրինությունն է: Երբ ասում եմ կայունություն, դարձյալ հասկանում եմ օրինականություն, որովհետեւ մենք պետք է այնքան խելամիտ լինենք, որ ՀՀ-ում բարձրագույն իշխանություն ունեցող հավաքականությանը հնարավորություն տանք, որ նա ընտրի իր իշխանությանը եւ այդ իշխանությանը հեռացնելու հնարավորություն ունենա: Նա, ով կանգնում է բռնության կողքին ու սեր է քարոզում, բռնություն է քարոզում եւ ուրիշ ոչինչ:
Օգոստոս 20, 2008: Հեղինակը` Նիկոլ Փաշինյան:
Մուշեղ Ասատրյան
23.04.2009, 08:10
Մոռացել է, որ ինքը և այն կուսակցությունը, որին, որքան գիտեմ, համակրում են Սոս Սարգսյանն ու Արիացին, այդպես էլ ոչինչ գոնե չասաց ու չարեց կանխելու համար այն երիտասարդների զոհվելը, որոնք ընդամենը պայքարում էին իրենց ազատ ու արժանապատիվ ապրելու իրավունքի համար…
Մարկիզ ջան, կրիվ համաձայն եմ: Դաշնակցությունը ոչ միայն ոչ մի բան չարեց, այլ լկտորեն ճաշակում է այդ արյան հետքերը: