PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Նուբար Ասլանյան



Մեղապարտ
16.04.2009, 00:16
Ձեզ եմ ներկայացնում մեր հայրենակից Նուբար Ասլանյանին ,նա ապրում եւ ստեղծագործում է Իսրաելում :Հայ կոմպոզիտորի քայլեգների տակ է Իսրաելական բանակը անցկացնում իր զորահանդեսը:
Վերջերս նա իր ստեղծագործություններով ելույթ ունեցավ Կորեայում:

may
16.04.2009, 02:09
Ձեզ եմ ներկայացնում մեր հայրենակից Նուբար Ասլանյանին ,նա ապրում եւ ստեղծագործում է Իսրաելում :Հայ կոմպոզիտորի քայլեգների տակ է Իսրաելական բանակը անցկացնում իր զորահանդեսը:
Վերջերս նա իր ստեղծագործություններով ելույթ ունեցավ Կորեայում:



http://www.youtube.com/watch?v=fOK64AngkNI

Մեղապարտ
24.08.2009, 23:39
ՀՀ Սփյուռքի նախարարություն
Նախարարի տեղակալ
պրն.Ստեփան Պետրոսյան
Վ.Սարգսյան 26/1,Երևան, 0010

Հարգելի պրն Պետրոսյան.
Շնորհակալություն Ձեր 21.08.09թվակիր, 03/06 .1, 1275-09 գրանցված էլեկտրոնային նամակի համար,որն ստացա այսօր՝ 24.08.09:
Հենց սկզբից խոստովանվեմ,որ Ձեր նշած,(ինձ ուղարկված)18.02.09 եւ 06.03.09 նամակ ները( նշված չէր՝ փոստային ծրարով թե էլեկտրոնային)ինձ հիշեցնում են Ժյուլ Վեռնի վեպերի կամ Բեռլիոզի Ֆանտաստիկ Սիմֆոնիայի շարունակությունը:
Քավ լիցե,այստեղ Դուք չկաք:Կա բյուրոկրատիա:Եւ քանի որ սկսել եմ անկեղծորեն կիսվել Ձեզ հետ,ուստի կուզեմ ներողամիտ լինել«ուզուն ախմախիս» դերի համար, քանզի կարծում էի,թե «Տուն արի»կոչը ինձ էլ էր վերաբերվում:Սա ի պատասխան Ձեր նամակի վերջին երեք տողերի...
Իսկ հիմա ըստ էության՝
Իսրայելը Հայաստանից առաջավոր երկիր է(ցավոք ամեն ինչով)եւ ոչ ոք չի կարող ժխտել,որ հաղորդակցության միջոցները լավ չեն աշխատում,ուստի ԵՍ 18.02.09 եւ 06.03.09ԹՎԱԿԻՐ ՆԱՄԱԿՆԵՐ ՉԵՄ ՍՏԱՑԵԼ:
Սա՝ մեկ:
Ինչ եմ ստացել՝ ստացել եմ Մշակույթի ձեռնարկության ձեռնարկատերի տեղակալ Դավիթ Մուրադյանի 25.12.08 նամակը,որը արդյունքն էր 13.08.08-ի Սփյուռքի կոմի տեի, եւ 05.11.08-ի Սփյուռքի նախարարությանը հղված իմ նամակների՝ (ներկայաց նում եմ ԴՄ-ի նամակը) :Ասում է«ՀՀ մշակույթի նախարարությունը ուղիներ է որո նում...»Տեսնես որտեղ են հասել...:Մինչ այսօր լուր չկա:Իսկ ապրիլի 24ը մոտենում է:
Պարոն Պետրոսյան.ես Ձեզ չգիտեմ,Դուք էլ՝ ինձ:Հավատացնում եմ,այստեղ ,Իսրայե լում կատարման սով չունեմ,սրան գումարած աշխարհի մի շարք երկրներ-անցած տա րի Շվեդիայում էի,այս տարի Հարվ Կորեա,իսկ ավելի լավ է գրեքGoogle մեջ Noubar Aslanyan,Нубар Асланян,կամ Նուբար Ասլանյան:Չէ անհամեստ չեմ.Պարզապես Իսրա յելում լույս տեսած իմ 50 պարտրիտուրներից 90տոկոսից ավել կատարված են(ներառ յալ՝ Հայաստանում):«ՍԻՓԱՆԱ ՔԱՋԵՐ»ըս ոչ մեկին պետք չէ,բացի Հայաստանից,քան զի այն նվիրված է Ցեղասպանության 90 ամյակին,Ֆրանց Վերֆելի եւ փախստական ծնողներիս հիշատակին:Այս տողերն են գրված հայերեն եւ անգլերեն Իսրայելում հրա տարակված պարտիտուրիս մեջ(նայեք համացանցում):Իսկ Հայաստանում՝ թքած... :
հասմիկ պողոսյանի եւ էդ.թոփչյանի զանազան սրիկա խաբեությունների զոհն եմ ես,
ընդ որում էդոն թքեց ԱԳՆ,մշակույթի նախարարության եւ կոմպ.միության համատեղ հայտի վրա,(հիմք՝ «Առավոտ»թերթ,15.04.06):15.06.07ի արդեն նշանակված համերգը անպատժելիության բնազդով էդոն լուծարեց...էդ ավանակը իսկի ինձ ու մենակատար որդուս տեղյակ չէր էլ պահել :Ես ձեր պահած դիրիժյորը,ես ձեր նամուսն ու պատիվը, բա դուք իրավունք ունե՞ք թուրքից ցեղասպանություն պահանջելու:
Արեք ինչ ուզում եք ես հոգնեցի ձեզանից»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
Պրն.Պետրոսյան
Մինչ այսօր(25.12.08ից)մշակույթի նախարարությունը իր խոստացած «գործընթացի »մասին լուրչի հայտնել: Չունե՛մ: 05մարտի 09ին դիմեցի ՀՀ Նախագահին,իսկ 18.06-09ին՝Նախագահի նամակների բաժնի վարիչ Աիդա Աստրյանին,անգամ խոսեցի հետը հեռախոսով,որ իմանամ գործերի ընթացքը:Ձուկն իրենից բլբլան էր...վերցրեց ու «նստեց վրան»:
Պրն.Պետրոսյան. «ես՝ աղա,դու՝ աղա,մեր ջաղացն ո՞վ աղա»:Իսկ եթե Սփյուռքի նախարարությունը պիտի ինձ նեցուկ չլինի,ապա ի՞նչ անենք էդ«ՏՈՒՆ ԱՐԻ»ծրագրի
հետ:Հազարավոր կմ-ի վրա են մեզ խփում,բա որ«Տուն գա՞նք:Դրա համա՞ր եք ասում
էլ Սփյուռքի նախարարություն չդիմեմ:
Չե՛մ դիմի:
Զուր չեն ասում այստեղի ժողովուրդը՝ ձեզ միայն հարուստ մարդիկ են պետք...:
Լավ,«էս գյուղում մի կենդանի վարորդ չկա՞»:
Նուբար Ասլանյան.Հայֆա,Իսրայել:24.08.09.
Նուբար Ասլանյան
Փող.Պեեր 28, բն.9
Հայֆա 32492,Իսրայել:
Հեռ-հ/տիպ +(972)772011133
Բջջ.+(972)524797027, Էլ.փոստ՝ [email protected]

Մեղապարտ
25.08.2009, 14:08
Նույն թեմայով մեկ այլ նյութ կարդացեք այստեղhttp:
www.armtown.com/news/ru/gol/20090825/48905/Հեղինակ Նուբար Ասլանյան

Մեղապարտ
17.09.2009, 12:35
Նուբար Ասլանյան ՀՀ.Մշակույթի Նախարար
Փող.Պեեր 28,բն 9. Հայֆա 32492,Իսրայել. տիկ.Հասմիկ Պողոսյան
Հեռ-ֆաքս՝+(972)772011133 Մշակույթի Նախարարություն
Բջջային՝ +(972)524797027 Կառավարական 3 տուն
Email:[email protected] Երեւան 0010,Հայաստան
տիկ. նախարար
Անկեղծ ասած,այն բանից հետո,երբ ձեզ տեղյակ պահեցի (1)իմ «ՍԻՓԱՆԱ ՔԱՋԵՐ»ի(2) հանդեպ հայ կոմպոզիտորներին ատող(3) էդվարդ թոփչյանի քյալլագյոզությունների մասին(4), ստեղծագործություն,որ ՀՊՖՆ-ին հանձնված էր Մշակույթի նախարարության կողմից(5),դուք գերադասեցիք հպարտ լռությունը: 07.27.07 նամակս ուղղված վարչապետ Ս.Սարգսյանին(6)«մի փոքր զգաստացրեց ձեզ»այլապես,երբեմն,երբեմն չէիք հետաքրքր վի ստեղծագործությանս ճակատագրով երկրորդ դիրիժյոր Ռուբեն Ասատրյանից,որին եւ այս անգամ հանձնված էր«ՍԻՓԱՆԱ ՔԱՋԵՐ»ի կատարումը:Նրա կողմից արդեն կազմ ված էր համերգի ծրագիրն ու օրը՝ (Միրզոյան,Աճեմյան,Ասլանյան-20կամ27 հունիս 08):
2008ի մարտին երեք նամակով հետաքրքրվեցի ՀՊՖՆ-ի տնօրինությունից ստեղծագործու թյանս ընթացքի մասին(մեջս վախ կար,արդեն փորձ ունեի եւ չսխալվեցի)միայն ապրիլին Ռ.Սիրունյանը նամակով պատասխանեց,որ ինքը թոփչյանի հետ միասին եղել են նախա րարի (ձեր) մոտ եւ որոշել եք ստեղծագործությունս հանձնել Երիտասարդական նվագա խմբին,այս անգամ էլ շչեդրինյան օրերի անցկացման պատրվակով: Ուշադրություն. Շչեդ րինյան օրերը կայացան հունիսի 11-14ը...իսկ բուն պատճառը անկասկած վարչապետ ՍՍ-ին ուղղած նամակիս հետեւյալ տողերն էին« Հարգելի վարչապետ.հենց սկզբից ասա ցի,որ ոչինչ չեմ խնդրելու, (չէ, գոռոզ չեմ, ուրիշ առիթ կլինի, կխնդրեմ),եւ ահա թե ինչ եմ առաջարկում՝ նախ կտրականապես դեմ եմ,որ այսքանից հետո թոփչյանի ձեռքերը դիպ չեն իմ ստեղծագործությանը՝ ԿՏՐԱԿԱՆԱՊԵՍ!!! Ես չեմ կարող կատարումից հետո սխմել նրա ձեռքը բեմի վրա...»:
Հասկանալի է,որ առաջին տապալումից անպատիժ մնացած,(ձեր կողմից տիկին նախա րար, ձեր կողմից), թոփչյանը պիտի վրեժխնդիր լիներ,եւ թույլ չտար ՀՊՖՆ-ի կատար մամբ ստեղծագործությանս կատարումը, քանզի այս տողերը(ՍՍ-ին ուղղված), իրեն քաջ ծանոթ էին՝ իրեն իսկ ուղարկածս բաց նամակից(7):Ստեղծագործությանս նոր տապալ- ման զայրույթիս եւ հպարտ մերժումիս(երիտասարդական նվագախմբից (8))մասին տեղ յակ պահեցի ձեզ 11.04.08 նամակով(ուղարկում եմ կրկին):Նորից հպարտ լռություն: (Կինն է՞լ այդքան կլռի):Այս ամենի մասին՝ առաջին տողիցս մինչ հիմա, ձեզ տեղյակ եմ պահել իմ նամակներով:Նամակներս ուղարկելուց հետո էլ զանգահարել եմ եւ հարցրել՝ ստացված է,թե ոչ:Այսքանից հետո կա տրամաբանելու երկու տարբերակ՝ կամ ձեզ չեն հարգում եւ լրիվ չեն զեկուցում,կամ էլ դուք վախենալով «ինչ որ բանից»(չասեմ մեկից), գե րադասում եք ՀՊԱՐՏ ԼՌՈՒԹՅՈՒՆԸ:Շտապեմ ձեզ հուշել՝ միշտ չէ,որ լռությունը ոսկի է:
Իհարկե այս հարցին ես ավելնորդ անգամ չէի անդրադառնա,քանզի ինձ համար, «ՍԻՓԱ ՆԱ ՔԱՋԵՐ»ի Հայաստանում կատարվելու հարցը միանշանակ փակված է,փակված է այնքան ժամանակ,մինչեւ ՀՊՖՆ-ի դիրիժյորը կլինի թոփչյանը,իսկ մշ.նախարարը՝ ՀՊ-ը:
...06.06.08- ին նամակով դիմել էի ՀՀ վարչապետ պրն Տ.Սարգսյանին,հայցելով նրա աջակ
ցությունը աղետալի երկրաշարժի 20 ամյակին նվիրված պետական միջոցառումներին հնարավոր դեպքում իմ «Հայաստան 1988-93»թիվ 3 Լարային քառյակիս կատարման (նվիրված Էդվարդ Միրզոյանին եւ երկրաշարժին)ընդգրկումը:Նաեւ նշել էի,որ նոտանե րը կան կոմպոզիտորների միությունում եւ Էդվարդ Միրզոյանի մոտ: Այդ նամակը վար չապետի աշխատակազմի ղեկավարի կողմից հանձնված էր մշակույթի նախարարությա նը 18.06.08,N02/15.3/298-08 գրությամբ:Ահա թե ինչ է ինձ տեղեկացնում ձեր աշխատակից պ. Կարո Վարդանյանը 17.07.08թվակիր,02/1852 նամակով,որի փոստային ծրարի վրա պարզ երեւում է Հայաստանի փոստային ծառայության կնիքը 27.11.08 գրությամբ??? Ահա այն՝
«Տեղեկացնում ենք,որ Հայաստանի կոմպոզիտորների եւ երաժշտագետների միությունը «Հայաստան 88-93»կվարտետի պարտիտուրներըփոխանցել է կոմպոզիտոր Գ.Հախինյա նի ընտանիքին,որն այժմ գտնվում է ԱՄՆ-ում:Նշյալ ստեղծագործությունը չունի նաեւ Էդվարդ Միրզոյանը:«Հայաստան 88-93»կվարտետի կատարման Ձեր առաջարկն իրակա- նացնելու համար խնդրում ենք ուղարկել պարտիտուրները»(9):
Տիկին նախարար.չգիտեմ՝ խնդամ թե լամ:Սկսեմ՝
Կոմպոզիտորների միությունը Հախինյանի ընտանիքին հանձնել է «Իմ սիրելի ուսուցիչ ներ Գրիգոր Հախինյանի եւ Գրիգոր Եղիազարյանի հիշատակին նվիրված«թիվ 4 Լարա
յին քառյակի պարտիտուրը՝ նվիրումիս մակագրությամբ եւ ոչ «Հայաստան 88-93» թիվ 3-ը: Սա դեռ մի կերպ ասենք «մարսեցի»,բայց այն,որ «Նշյալ ստեղծագործությունը չունի նաեւ Էդվարդ Միրզոյանը», սա արդեն ամեն ինչից վեր է:Բացատրեմ՝
Այն բանից հետո,երբ ես 13.08.08թվակիր նամակով դիմեցի Սփյուռքի հետ կապերի պե տական կոմիտեի նախագահ(այժմ նախարարություն եւ նախարար)տիկ Հրանուշ Հա կոբյանին(ՀՀ),բացատրելու եւ տեղյակ պահելու միտումով՝ մշակույթի նախարարության վերաբերմունքի արթիվ ի դեմս Սփյուռքի,անտարակույս,պատմել էի նրան նաև «Սիփանա քաջեր»ի մասին:Ստանալով ՀՀ.գրությունը,ուղղված ձեզ, պատասխանել էիք ձեր 23.09.08-02/2641 գրությամբ,որի միտքը Կարո Վարդանյանից ստացածս նամակի նույն բովանդա կությունն էր,միայն այն ԿԱՐԵՒՈՐ ՏԱՐԲԵՐՈՒԹՅԱՄԲ,որ իհարկե մինչեւ 23.09.08 ես ոչ մի նամակ չեմ ստացել (10): Իսկ ամենակարեւորը,դուք վարպետորեն խուսանավել էիք,առհասարակ լռելով «Սիփանա քաջեր»ի մասին խոսելուց,փոխարենը, «գանգատվել», որ չեմ ուղարկել ձեզ «Հայաստան 88-93 նոտաները»,որի մասին էլ տեղյակ պահեցի ՀՀ-ին շատ հետաքրքիր ֆոլկլորային պատմությամբ՝ լվի եւ ոչխարի մասին:Տիկ ՀՀ-ից ստացածս նամակի մասին ձեզ տեղյակ եմ պահել 21.10.08ին եւ անմիջապես կապվել Էդ.Միրզոյանի հետ:Եւ այդ ՄԵԾ ՄԱՐԴԸ,տեսնելով,որ մշակույթի նախարարությունից ոչ ոք չի զանգահա րում,չի հետաքրքրվում,ինքը անձամբ զանգահարում եւ խոսում է ձեր օգնականի հետ, տեղ յակ պահելով,որ «Հայաստան 88-93» Լարայի թիվ3 քառյակի նոտաների իր սեղանի վրա պատրաստ դրված են:Իմ հարցին(հեռախոսով)թե արդյոք նոտաները վերցրեցի՞ն, ԷՄ-ը ասաց,-ոչ,բայց ես նորից կզանգահարեմ:Ես կտրականապես դեմ եղա,որ Միրզոյանը
նորից զանգահարի:Անգամ սրանից հետո նախարարությունից(մշ.նախարարությու՞ն է, թե ձեռնարկություն),ոչ ոք «տեղից չշարժվեց):Իսկ ձեր աշխատակից Կարո Վարդանյանը հայտարարում է,որ «Նշյալ ստեղծագործությունը չունի նաեւ Էդվարդ Միրզոյանը»:Իսկ դուք,տիկին նախարար,նորից գերադասեցիք լռելը:Ինչ անեմ,խնդամ ,թե լամ:
Տիկին նախարար,դուք մի «անհանգստացեք»,որ երկրաշարժի 20 ամյակի միջոցառումնե րին Հայաստանում այդ գործը չհնչեց,«հոգ»չէ,փոխարենը հնչեց Ստոկհոլմում՝ իսրայել յան «ԿԻՆԵՐԵՏ»Քառյակի կատարմամբ,(նախքան այդ էլ՝ Սոֆիայում եւ իսրայելյան յոթ քաղաքներում),մեկ հատուկ համերգ էլ «Շիստա» եկեղեցում՝ Հայ համայնքի համար: Ավելին,նրանք իսկ(«այդ հրեաները»,եւ ոչ իրենց հայ զգացողները),հենց երկրաշարժի 20 ամյակի նախօրեին տեղադրեցին կլիպի ձեւով այդ ստեղծագործությունը համացանցում, համապատասխան ֆոտո նկարներով:Այդ դեռ ոչինչ,մի խումբ «ուրիշ հայեր»էլ ,(միայն «աչքերը մի քիչ շեղ»)2009 ապրիլ 2ին,Ասիական եւ ատլանտիան օվկիանոսի երկրների երաժշտական փառատոնում կկատարեն Նուբար Ասլանյանի«ԲԵՐՔԻ ՏՈՆ»քառաձայն երգչախմբի համար գրված հինգ մասանի Կանտատը:Այդ «անիրավները»հայերեն պիտի երգեն:Բա՞...«խայտառակություն»,բայց դուք մի անհանգստացեք: Կատարողներ կան, թեկուզ հրեաներ,կամ թե կորեացիներ:Գործը՝ գործ լինի...:Դուք գիտեք իմ «դարդը»ձեր պաղ վերաբերմու՞նքն է,ոչ բնավ,իմ դարդը թոռս է,որ ասում է «դե տես պապի,էս էլ քո Հայաստանը,դու էստեղ ավելի շատ պատիվ ունես քան այնտեղ»,կնշանակի «ֆռռիկներդ» պահի քեզ,գնանք Հայաստան ,ի՞նչ անենք...Թոռանս միտքը հայտնեցի Էդ.Միրզոյանին, ասաց,-Նուբար,ասա ճիշտ չի:Ուզում եմ համաձայնվել իմ Հոգեւոր Հոր հետ...
Նուբար Ասլանյան.Հայաստանի եւ Իսրայելի կոմպ.միության անդամ:Հայֆա,Իսրայել: 12.12.08
http://ru.youtube.com/watch?v=TdP92zmRZ_w
N. Aslanyan. String Quartet #3 "Armenia 1988-1993"

http://www.nairi.do.am/
N. Aslanyan. String Quartet #3 "Armenia 1988-1993"
In Memory of Victims of Spitak 1988 Earthquake
July 21-29 of 2008, Sweeden , “Kinneret” quartet,
Slide show by Viktor Christosov

ԿՐԿՆՕՐԻՆԱԿԸ՝
ՀՀ Նախագահ պրն.Սերժ Սարգսյանին
ՀՀ վարչապետ պրն.Տիգրան Սարգսյանին
Սփյուռքի նախարար տիկ.Հրանուշ Հակոբյանին
ԼՐԱՑՈՒՄ՝
1.Առաջին իսկ պահանջի դեպքում ցույց կտամ էլ.նամակների մի խուրձ:
2.«ՍԻՓԱՆԱ ՔԱՋԵՐ»Կոնցերտ-Պոեմ Փողի եւ նվագախմբի համար՝նվիրված Ցեղա սպանության 90 ամյակին,Ֆրանց Վերֆելի եւ փախստական ծնողներիս հիշատակին:
3.Քաք է անվանում՝ հարցրեք առնվազն Լեւոն Չաուշյանին՝ 53.02.54. կարող եմ էլի անուններ տալ):
4.15.06.07 տարեթվով նշանակված համերգը թոփչյանը ինքնակամ լուծարեց(առանց ինձ եւ մենակատարին տեղյակ պահելու-(ՏԳԵՏ,քաղաքական ՏՀԱՍ,բիրդան աղա,մենք կա- րող ենք նրան հրեա փաստափանի միջոցով դատի տալ:Բայց չենք կարող այդ փսլնքոտի պատճառով Հայաստանի պատվի հարցը հասցնել Ստրասբուրգ...)հետագայում այն պատճառաբանելով Ա.Խաչատուրյանի անվան մրցույթի անցկացումով: ՍՈՒՏ էր: Մրցույթն ավարտվեց հունիսի վեցին:Իմ համերգիս օրը՝ հունիսի 15ին եւ հետո կրկին 22ին եւ29ին ելույթներ ունեցան ԱՄՆից՝ Ա.Տրեդերը եւ Ֆրանսիաից Վ.Մարտիրոսյանը: Ես ձեզ հայտնել եմ:Դուք քերադասեցիք հպարտ լռությունը:Ես՝ ոչ:Աշխարհը պիտի իմանա եւ հասկանա՝ սա մշակ.նախարարություն է,թե ձեռնարկություն:
5. Նաեւ մեկտեղ ԱԳՆ եւ կոմպ.միություն, հիմք՝ ՀՊՖՆ տնօրեն Ռ.Սիրունյանի հայտարա րությունը «Առավոտ» թերթ,15.04.06 ):
6.Ստեղծագործությանս հարցով հանձն առավ զբաղվելվարչապետի գրասենյակի աշխա տակից Սաթենիկ Փափազյանը:Ամենայն հավանականությամբ նամակս վարչապետՍՍ-ին՝ տեղ չհասավ...
7.«Բաց նամակ ՀՊՖՆ դիրիժյոր Էդվարդ Թոփչյանին»Ուղարկել եմ իրեն:Նաեւ «ԱԶԳ», «Առավոտ»եւ «Հայոց Աշխարհ»թերթերին: Ուղարկեցի նաեւ ձեզ: Ի միջիայլոց,թոփչյանին առաջարկել էի«այս նամակիս համար ինձ կարող ես դատի տալ»: Բոլորդ նապաստակի պես վախեցաք եւ լռեցիք:Չէ,նապաստակն ավելի համարձակ է:
8.Ես նամակ ուղարկեցի երիտասարդ դիրիժյոր Սերգեյ Սմբատյանին ներկայացնելով նրան իմ համակարգչում եղած Սիփանա քաջերի «ողջ պատմության խրոնոլոգիան»եւ
իմ,«Երիտասարդական նվագախմբի» կատարումից հրաժարումիս պատճառը:Նա իր պատասխան նամակով ինձ լրիվ հասկացել էր:
9. Կ.Վարդանյանի նամակն ստացա 09.12.08 ին,երկրաշարժին նվիրված միջոցառում ներից հետո...
10.Որովհետեւ,այն պարզապես չի ուղարկվել,ուղարկվել է,ինչպես ասացի վերեւում՝ 27.11.08(միայն թե չասեք՝ սա երկրորդ նամակն է,քանզի Իսրայելում կապի միջոցները աշխատում են անխափան,եւ վերջապես,բացի իմ փոստային հասցեից, նախարարութ յունում կան իմ բոլոր հաղորդակցական միջոցների տվյալները՝ հեռախոսներ, ֆաքս, էլ.փոստ,ՑԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ ԼԻՆԵՐ...):

Մեղապարտ
25.10.2009, 17:22
ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ «ԱՐՄԹՈՈՒՆ» ԿԱՅՔԻ ՍԹԱՓ ՄՏԱԾՈՂՆԵՐԻՆ
Հարգելի ընթերցող.
Նա,ով արդեն ծանոթ է «Պանորամա ամ»22.10.09,եւ«Արմենիա Նաու»23.10.09 ում տեղադրված իմ, SI- ի,xxx-xxx-ի եւ Emphatal-ի առթիվ ձեզ հղած հոդվածիս հետ, կուզեմ հայտնել լրացուցիչ տեղեկություններ,որպեսզի դուք հասկանաք,թե ինչ է կատարվում այս կայքի մեջ «օտարազգի լրտեսների կողմից»,որոնք ներկայացնում են
...«Լույս Աշխարհ»ի(նույն ինքը՝” Louys World”),գեբելսյան կտրվածքի մեկնաբան Ստե փան Քիրեմիրջիանը(ՍՔ.)իր արբանյակներով,մասնավորապես` Vahan Nev York(չեք լկատե՞լ, որ վաղուց «չքվել» է կայքից-չկա),նույն ինքը՝ Emphatal,Ostap Bender,Barlus, Barlusaxare մարդն է՞լ էսքան «երես» կունենա...կունենա՛,եթե նա լույսաշխարհյան գործակալ է՝ տիպիկ, տիպիկ գեբելս- լույսաշխարհյան ...
...Իսկ ամեն ինչ իմ դեմ սկսվեց այն օրից,երբ կիրթ,քաղաքավարի կոչ արեցի Քիրեմիր ջիանին դուրս չգալ յուր սահմաններից, եւ ջնջել իր կայքից «արտաքնոց»բառը,որով զինքը«շնորհել»էր Հայաստանի Արտաքին գործոց նախարարությանը,այսինքն ԱԳ նախարարության փոխարեն՝ արտաքնոցի նախարարություն(հույսով եմ նկատել եք): Հղածս(իրեն կայքին) համարյա թե վայրկյանապես ջնջվեց:Քոքից կտրեցին,որ էլ ծիլ չտա: Քիրեմիրջիան ” Louys World”յան դեմոկրատիա: Ըմբոստացա,գրեցի փաստեր՝ նորից ջնջեցին(Տնօրեն է,չէ, սեփականատեր, բռնակալ «դեմոկրատ»):
Դրանից առաջ,ՍՔ-ի զոհն էր կոմպոզիտոր,Ռուսաստանում Հայաստանի Արտակարգ եւ Լիազոր Դեսպան Արմեն Սմբատյանը,որի եղունգը չարժե ինքը:Հաստա՛տ: «Լույս Աշխարհ»ի էկրանից(հաղորդումից առաջ կապվել էր հետս որոշ բաներ իմանալու հա մար), մութ հանցագործը զրպարտանք,փաստերին չհամապատասխանող խաբեբա, ստոր (իհարկե հաստատ պատվեր էր կատարում) տեղեկատվությունների կեղտ հեղեղ թափեց զոհի գլխին:Զայրացա,կապվեցի հետը (Skype),հրավիրելով նրա ուշա դրությունը իրականության հետ կապ չունեցող որոշ իրերի վրա,որ ինձ ավելի լավ էր հայտնի (մասնագիտական առումով): Ծիծաղելով ասաց,-արա ինչ Արմեն Սմբատյան, մենք հիմա ուրիշ բանի վրա ենք (երեւի հերթական զոհի պատվեր ուներ):
Վշտացա,շատ վշտացա:Իսկ ամենակարեւորը՝ հիասթափությունս եւ խոր զղջանքս, որ երբեմն, երբեմն «համագործակցել» եմ հետը: Իսկ «համագործակցել» եմ ինձանից անկախ,մասնավորապես՝ այս կամ այն կայքից,կամ թերթերից իր կայքում էր տեղա դրել իմ որոշ հրապարակումները,իր լույսորդլյան էկրանից հաճախ մեջբերումներ էր անում իմ (փայտփորիկի)կարծիքներից(ինձ փոխանցում էին ընկերներս ):
Բայց հարգելի ընթերցող.ինձ համար երբեք միայն «սեւ կամ սպիտակ» գույներ չեն եղել:Փառք Աստծո,որ Տերը օժտել է ինձ միշտ ասել ճշմարտությունը մարդու ճակա տին, անկախ դրանից, այն(ճակատը)պինդ է,թե ոչ,ներառյալ՝ «մեջքը»:Կներեք անհա մեստությանս համար,բայց ինձ ճանաչողները կարող են ասածներիս վկան լինել: Ամենապայծառ օրինակը՝ ես իննսունական թվերի սկզբներին Հայաստանում«ինձ վատ չէի զգում»(Իսպանիայից Աշոտը կհաստատի) ,բայց տեղի ունեցող անարդա րություններին չդիմացա եւ ասացի այն,ինչը վերաբերվում էր ժողվրդին:Կամ թե վեր ջին պայծառ օրինակը կապված ըմբոստացմանս հետ իսրայելյան 9+ հեռուստաալիքի դեմ՝ ՏՈՒ 154 ինքնաթիռի առիթով,որ իբր Իրանից Հայաստան զենք էր տեղափոխում
(իմ կրակոտ հոդվածները այս զրպարտանքների դեմ «պտտվում»են համացանցում ՝
թե հայերեն եւ թե ռուսերեն լեզուներով: Եւ իհարկե իմ «այդ քայլով»փջացրեցի հարա բերություններս իսրայելյան որոշ պաշտոնական անձանց հետ,մի բան,որ հասկանում էի գլխից,բայց ներողություն՝ այլ կերպ չէի կարող...Ես հասկանում եմ,որ մտածելակեր պս արդիական չէ,որ միշտ չէ,որ պետք է ասել ճշմարտությունը,բայց ինչ արած՝ արդեն ուշ է,եթե ցանկանամ էլ չեմ կարող ուղղվել:Գեներս են ուրիշ...Ֆրանսիացին այստեղ կասեր սելավի...
Եւ ի՞նչ. Իմ վարմունքից վրեժխնդիր ՍՔ-ը, նախ իր կայքից ջնջեց իմ բոլոր,իր կողմից գրանցած հրապարակումները,նույնը եւ համացանցի իմ «Noubar Aslanyan» բաժնում (անունը՝ կա ամանումը՝ չկա)եւ ինչ խոսք չկռահելով,թե ինչ մեծ լավություն է անում ինձ,ՄԱՔՐԵԼՈՎ անունս գեբելսյան կայքի էջերից:Երանի թե դրանով վերջանար: Տեսան անտարբեր եմ,չեմ«գոռում գոչում»,այս անգամ իմ դեմ լարեցին թակարդ՝ ներգրավե լով մասնագիտությանս հետ կապված հարցի մեջ:Ներգրավողը SI-ն էր,նույն ինքը Vahan Nev York,Emphatal,Ostap Bender,Barlus, Barlusaxare(հետո իմացա,իմ ամերիկյան աղբյուրներից):Խոսքս արդեն ձեզ հայտնի «Արմենիան Նաու»23.10.09ում տեղադրածս դիմումիս մասին է կապված ժողովրդական երգ «Հինգալլա» հետ: Հավատալով հարցնողի(SI)ազնվությանը(ինչ իմանայի,որ ներքաշված եմ ստոր խաղի մեջ,որ ուզում են ինձնից վրեժխնդիր լինել) մասնագիտորեն, մանրամասն բացատրե ցի երգի ծագման պատմությունը:Բայց չէ,” Louys World” ի նպատակը դա չէր,եւ արդյունքում եղավ այն,ինչ տեղ է գտել 21.10.09 «Ազգ»ի համարում, որին էլ եւ հաջոր դեց իմ նամակը ձեզ, հարգելի ընթերցողներ՝«Արմենիա Նաու» 23.10. 09 ում:Իսկ երբ «Արմթոունի» կայքում մի քանի ազնիվ մարդկանցից ստացան հակահարված,այս անգամ դիպան«ազգությանս»: Խեղճ Գեբելս,անունդ է դուրս եկել,արի տես ինչ ա կատարվում:Բայց արդեն չէ,նոր «մրցավազքի»մեջ այս ողորմելիների հետ չեմ մտնի՝ «կոշիկիս տակը»,կամ էլ«տնգլիս»՝ Քիրեմիրջիանն էլ,իրեն հլու հնազանդ ծառայող արբանյակները՝ մութ ծալքերից հանած իրենց ” Louys World” ով հանդերձ:
Զգույշ մնացեք բարի մարդիկ եւ հաջողություն ձեզ:
Հ.Գ
Ի դեպ, հիշեցի Շերենցի հայտնի խոսքերը լեյտենանտին,«Մենք ենք մեր սարերը» կ/ֆից՝ «Ընկեր լեյտենանտ,դու որ չլինեիր,ես լողացողը չէի»:Քիրեմիրջիա՛ն(ի դեպ՝ իմ ազգանունը հայերեն գրվում է Ասլանյան,իսկ անգլերեն՝ AslanYan եւ ոչ թե Aslan i an), եթե դու եւ քո ոհմակը չլինեյիք, ես չէի վերադառնալու կիսատ թողած գործիս,որը կոչվում է «ՀԻՄՆ ԱՐՑԱԽԻՆ» քառաձայն երգչախմբի եւ սիմֆ.նվագախմբի համար: Հիմա՛ կվերադառնամ:Ես Արցախի գովքն եմ անում,դու՞ ինչով ես զբածված ,այ ձախողված...
Սերժ Սարգսյանի մասին՝ որը ինչ խոսք նույնպես գրգռել է ՍՔ-ին,որովհետեւ իմ կարծիքը նրա հետ համակարծիք չի եղել:Եւ փառք Աստծո:Ահա ինչ եմ մտածում՝ ՀՀ Նախագահը շատ լավ գիտե եւ հիշում է «ՇԱՆ ՀԵՏ ԱԽՊԵՐԱՑԻ,ԲԱՅՑ ՓԵՏԸ ՁԵՌԻՑԴ ՄԻ ԹՈՂ» հայ ժողովրդական ասածվացքը եւ մենք ՀԱՂԹԵԼՈՒ ԵՆՔ:
Այս նամակս պիտի տեղադրեմ «Արմթոունի» մի քանի էջերում,նաեւ պիտ ուղարկեմ ինձ հարգող,ծանոթ մի քանի համախոհներիս,որոնց էլ.փոտը ինձ հայտնի է:
Հարգանքներով՝ Նուբար Ասլանյան.Հայֆա,Իսրայել:24.10.09
Վատ մի հիշեք...

Մեղապարտ
26.01.2010, 18:23
Այս շաբաթ իսկապես պատմական մի նոր էջ բացվեց իսրայելահայ համայնքի մշակութային պատմության մեջ: Իսրայելի Երաժշտական կենտրոնի աջակցությամբ երեք լեզուներով հրատարակվեց կոմպոզիտոր Նուբար Ասլանյանի «Հիմն Արցախին» - խառը երգչախմբի և նվագախմբի համար պոեմը՝ Բոլոր նրանց, ովքեր ընկան,
Բոլոր նրանց, ովքեր կանգնեցին Քեզ համար Արցախ խորագրով: Պոեմի խոսքերն ու երաժշտությունը գրվել էր
1990թ.-ին Երևանում և որոշ փոփոխություններից հետո լույս տեսավ այս շաբաթ: Ինչու՞ քսան տարի հետո.
Դե մի շատ պարզ պատճառով՝ Արցախյան ազատամարտի տարիներին հասկանալի պատճառներով հետաձգվեց,
իսկ մեր օրերում Հայ-թուրքական արձանագրությունների ստորագրումից հետո ու Ղարաբաղյան խնդրի խա-ղաղ կարգավորման շուրջ տարվող բանակցությունների ակտիվացումը նոր հող նախապատրաստեց պոեմի
հրատարակման համար:


ՀԻՄՆ ԱՐՑԱԽԻՆ

Իմ Արցախ երկիր,երկիր դարավոր
Իմ Արցախ երկիր,արնոտ,վիրավոր
Դու ճախրող Բազե,բայց խոցված սրտից,
Տարաբախտ,տառապած,բայց կանգնած:
Շատ դարեր անցան,դու հայ մնացիր,
Շատ ջրեր անցան,բայց դու իմացիր
Զավակներդ քո սուրբ գործիդ կանգնած
Թշնամուդ դիմաց բերդ դարձան:
Դու Հայոց ոստան,իմ բարի Արցախ,
Դու իմ մայր օրրան, անառիկ Արցախ
Քեզ համար միշտ կանք,հավատա դու մեզ
Մենակ չես մնա,քեզ հետ ենք հավերժ՝
Հավատա դու մեզ,հավատա...:
Ոչ մի ուժ երբեք մեզ չի սասանի
Քանի որ ունենք արմատ մայրենի
Հավատա դու մեզ,հավատա...
Մեր կռվին արդեն էլ նահանջ չկա
Մեր հուժկու բազկին դիմանալ չկա
Մեծ է կամքը մեր,պարտքը մեր նախնյաց
Պիտ փրկենք մեր երկիրն Ավետյաց:
.................................................
Եւ օրեր կանցնեն, կբուժվի վերքդ,
Եւ օրեր կանցնեն,կհնչի երգդ
Նոր ձայնով,ուժգին,ի լուր աշխարհի՝
Լսեցե՛ք,ճանաչե՛ք Արցախին:
01.02.1990.Երեւան:

Աղբյուր http://www.nairi.do.am


Նկարում՝ Հայաստանի Հանրապետության և Իսրայելի կոմպոզիտորների միության անդամ, կոմպոզիտոր Նուբար Ասլանյանը աշխատանքի ժամանակ:

Նուբարի մասին կարդացեք Ադրբեջանական այս կայքում
http://www1.day.az/news/armenia/73080.html

CactuSoul
26.01.2010, 18:51
Կներեք, որ առանց ամբողջը կարդալու գրառում եմ անում, բայց ինձ հատկապես այն ստեղծագործությունն է հետաքրքրում, որի մասին խոսվում է այստեղ. հղում: (http://lurer.net/մշակույթ/բանաստեղծին-գտանք/)

Եթե հղում տաք, որտեղից կարելի է լսել, անչափ շնորհակալ կլինեմ:oy:

CactuSoul
26.01.2010, 19:15
Հիմա սա եմ լսում, ինձ դուր է գալիս:).


http://www.youtube.com/watch?v=TdP92zmRZ_w

Gayl
26.01.2010, 20:53
ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ «ԱՐՄԹՈՈՒՆ» ԿԱՅՔԻ ՍԹԱՓ ՄՏԱԾՈՂՆԵՐԻՆ
Հարգելի ընթերցող.
Նա,ով արդեն ծանոթ է «Պանորամա ամ»22.10.09,եւ«Արմենիա Նաու»23.10.09 ում տեղադրված իմ, SI- ի,xxx-xxx-ի եւ Emphatal-ի առթիվ ձեզ հղած հոդվածիս հետ, կուզեմ հայտնել լրացուցիչ տեղեկություններ,որպեսզի դուք հասկանաք,թե ինչ է կատարվում այս կայքի մեջ «օտարազգի լրտեսների կողմից»,որոնք ներկայացնում են
...«Լույս Աշխարհ»ի(նույն ինքը՝” Louys World”),գեբելսյան կտրվածքի մեկնաբան Ստե փան Քիրեմիրջիանը(ՍՔ.)իր արբանյակներով,մասնավորապես` Vahan Nev York(չեք լկատե՞լ, որ վաղուց «չքվել» է կայքից-չկա),նույն ինքը՝ Emphatal,Ostap Bender,Barlus, Barlusaxare մարդն է՞լ էսքան «երես» կունենա...կունենա՛,եթե նա լույսաշխարհյան գործակալ է՝ տիպիկ, տիպիկ գեբելս- լույսաշխարհյան ...
...Իսկ ամեն ինչ իմ դեմ սկսվեց այն օրից,երբ կիրթ,քաղաքավարի կոչ արեցի Քիրեմիր ջիանին դուրս չգալ յուր սահմաններից, եւ ջնջել իր կայքից «արտաքնոց»բառը,որով զինքը«շնորհել»էր Հայաստանի Արտաքին գործոց նախարարությանը,այսինքն ԱԳ նախարարության փոխարեն՝ արտաքնոցի նախարարություն(հույսով եմ նկատել եք): Հղածս(իրեն կայքին) համարյա թե վայրկյանապես ջնջվեց:Քոքից կտրեցին,որ էլ ծիլ չտա: Քիրեմիրջիան ” Louys World”յան դեմոկրատիա: Ըմբոստացա,գրեցի փաստեր՝ նորից ջնջեցին(Տնօրեն է,չէ, սեփականատեր, բռնակալ «դեմոկրատ»):
Դրանից առաջ,ՍՔ-ի զոհն էր կոմպոզիտոր,Ռուսաստանում Հայաստանի Արտակարգ եւ Լիազոր Դեսպան Արմեն Սմբատյանը,որի եղունգը չարժե ինքը:Հաստա՛տ: «Լույս Աշխարհ»ի էկրանից(հաղորդումից առաջ կապվել էր հետս որոշ բաներ իմանալու հա մար), մութ հանցագործը զրպարտանք,փաստերին չհամապատասխանող խաբեբա, ստոր (իհարկե հաստատ պատվեր էր կատարում) տեղեկատվությունների կեղտ հեղեղ թափեց զոհի գլխին:Զայրացա,կապվեցի հետը (Skype),հրավիրելով նրա ուշա դրությունը իրականության հետ կապ չունեցող որոշ իրերի վրա,որ ինձ ավելի լավ էր հայտնի (մասնագիտական առումով): Ծիծաղելով ասաց,-արա ինչ Արմեն Սմբատյան, մենք հիմա ուրիշ բանի վրա ենք (երեւի հերթական զոհի պատվեր ուներ):
Վշտացա,շատ վշտացա:Իսկ ամենակարեւորը՝ հիասթափությունս եւ խոր զղջանքս, որ երբեմն, երբեմն «համագործակցել» եմ հետը: Իսկ «համագործակցել» եմ ինձանից անկախ,մասնավորապես՝ այս կամ այն կայքից,կամ թերթերից իր կայքում էր տեղա դրել իմ որոշ հրապարակումները,իր լույսորդլյան էկրանից հաճախ մեջբերումներ էր անում իմ (փայտփորիկի)կարծիքներից(ինձ փոխանցում էին ընկերներս ):
Բայց հարգելի ընթերցող.ինձ համար երբեք միայն «սեւ կամ սպիտակ» գույներ չեն եղել:Փառք Աստծո,որ Տերը օժտել է ինձ միշտ ասել ճշմարտությունը մարդու ճակա տին, անկախ դրանից, այն(ճակատը)պինդ է,թե ոչ,ներառյալ՝ «մեջքը»:Կներեք անհա մեստությանս համար,բայց ինձ ճանաչողները կարող են ասածներիս վկան լինել: Ամենապայծառ օրինակը՝ ես իննսունական թվերի սկզբներին Հայաստանում«ինձ վատ չէի զգում»(Իսպանիայից Աշոտը կհաստատի) ,բայց տեղի ունեցող անարդա րություններին չդիմացա եւ ասացի այն,ինչը վերաբերվում էր ժողվրդին:Կամ թե վեր ջին պայծառ օրինակը կապված ըմբոստացմանս հետ իսրայելյան 9+ հեռուստաալիքի դեմ՝ ՏՈՒ 154 ինքնաթիռի առիթով,որ իբր Իրանից Հայաստան զենք էր տեղափոխում
(իմ կրակոտ հոդվածները այս զրպարտանքների դեմ «պտտվում»են համացանցում ՝
թե հայերեն եւ թե ռուսերեն լեզուներով: Եւ իհարկե իմ «այդ քայլով»փջացրեցի հարա բերություններս իսրայելյան որոշ պաշտոնական անձանց հետ,մի բան,որ հասկանում էի գլխից,բայց ներողություն՝ այլ կերպ չէի կարող...Ես հասկանում եմ,որ մտածելակեր պս արդիական չէ,որ միշտ չէ,որ պետք է ասել ճշմարտությունը,բայց ինչ արած՝ արդեն ուշ է,եթե ցանկանամ էլ չեմ կարող ուղղվել:Գեներս են ուրիշ...Ֆրանսիացին այստեղ կասեր սելավի...
Եւ ի՞նչ. Իմ վարմունքից վրեժխնդիր ՍՔ-ը, նախ իր կայքից ջնջեց իմ բոլոր,իր կողմից գրանցած հրապարակումները,նույնը եւ համացանցի իմ «Noubar Aslanyan» բաժնում (անունը՝ կա ամանումը՝ չկա)եւ ինչ խոսք չկռահելով,թե ինչ մեծ լավություն է անում ինձ,ՄԱՔՐԵԼՈՎ անունս գեբելսյան կայքի էջերից:Երանի թե դրանով վերջանար: Տեսան անտարբեր եմ,չեմ«գոռում գոչում»,այս անգամ իմ դեմ լարեցին թակարդ՝ ներգրավե լով մասնագիտությանս հետ կապված հարցի մեջ:Ներգրավողը SI-ն էր,նույն ինքը Vahan Nev York,Emphatal,Ostap Bender,Barlus, Barlusaxare(հետո իմացա,իմ ամերիկյան աղբյուրներից):Խոսքս արդեն ձեզ հայտնի «Արմենիան Նաու»23.10.09ում տեղադրածս դիմումիս մասին է կապված ժողովրդական երգ «Հինգալլա» հետ: Հավատալով հարցնողի(SI)ազնվությանը(ինչ իմանայի,որ ներքաշված եմ ստոր խաղի մեջ,որ ուզում են ինձնից վրեժխնդիր լինել) մասնագիտորեն, մանրամասն բացատրե ցի երգի ծագման պատմությունը:Բայց չէ,” Louys World” ի նպատակը դա չէր,եւ արդյունքում եղավ այն,ինչ տեղ է գտել 21.10.09 «Ազգ»ի համարում, որին էլ եւ հաջոր դեց իմ նամակը ձեզ, հարգելի ընթերցողներ՝«Արմենիա Նաու» 23.10. 09 ում:Իսկ երբ «Արմթոունի» կայքում մի քանի ազնիվ մարդկանցից ստացան հակահարված,այս անգամ դիպան«ազգությանս»: Խեղճ Գեբելս,անունդ է դուրս եկել,արի տես ինչ ա կատարվում:Բայց արդեն չէ,նոր «մրցավազքի»մեջ այս ողորմելիների հետ չեմ մտնի՝ «կոշիկիս տակը»,կամ էլ«տնգլիս»՝ Քիրեմիրջիանն էլ,իրեն հլու հնազանդ ծառայող արբանյակները՝ մութ ծալքերից հանած իրենց ” Louys World” ով հանդերձ:
Զգույշ մնացեք բարի մարդիկ եւ հաջողություն ձեզ:
Հ.Գ
Ի դեպ, հիշեցի Շերենցի հայտնի խոսքերը լեյտենանտին,«Մենք ենք մեր սարերը» կ/ֆից՝ «Ընկեր լեյտենանտ,դու որ չլինեիր,ես լողացողը չէի»:Քիրեմիրջիա՛ն(ի դեպ՝ իմ ազգանունը հայերեն գրվում է Ասլանյան,իսկ անգլերեն՝ AslanYan եւ ոչ թե Aslan i an), եթե դու եւ քո ոհմակը չլինեյիք, ես չէի վերադառնալու կիսատ թողած գործիս,որը կոչվում է «ՀԻՄՆ ԱՐՑԱԽԻՆ» քառաձայն երգչախմբի եւ սիմֆ.նվագախմբի համար: Հիմա՛ կվերադառնամ:Ես Արցախի գովքն եմ անում,դու՞ ինչով ես զբածված ,այ ձախողված...
Սերժ Սարգսյանի մասին՝ որը ինչ խոսք նույնպես գրգռել է ՍՔ-ին,որովհետեւ իմ կարծիքը նրա հետ համակարծիք չի եղել:Եւ փառք Աստծո:Ահա ինչ եմ մտածում՝ ՀՀ Նախագահը շատ լավ գիտե եւ հիշում է «ՇԱՆ ՀԵՏ ԱԽՊԵՐԱՑԻ,ԲԱՅՑ ՓԵՏԸ ՁԵՌԻՑԴ ՄԻ ԹՈՂ» հայ ժողովրդական ասածվացքը եւ մենք ՀԱՂԹԵԼՈՒ ԵՆՔ:
Այս նամակս պիտի տեղադրեմ «Արմթոունի» մի քանի էջերում,նաեւ պիտ ուղարկեմ ինձ հարգող,ծանոթ մի քանի համախոհներիս,որոնց էլ.փոտը ինձ հայտնի է:
Հարգանքներով՝ Նուբար Ասլանյան.Հայֆա,Իսրայել:24.10.09
Վատ մի հիշեք...
Թե ինչու է սա այստեղ հայտնվել չեմ հասկանում, այստեղ ինչ գրել է, ոչ մի ապացույց չկա, Վահանին չեմ պաշտպանում, բայց Վահանը էտքան չկա որ երկու խաղ խաղա, Փայտփորիկ ինչպես միշտ սխալ դատողություններ ես անում, երևի հասկացար ով ա գրում, քեզ զոհի տեղ մի դիր:

Մեղապարտ
30.05.2010, 16:24
ԱՄՈԹ Է,ԱՄՈԹ
Չէ,ամոթը ձեզ չէ Արմեն Մարտիրոսյան:Դուք այս հարցում «բնավ չկաք»:Դուք արել էիք այն,ինչին ունակ էիք,այն,որը ձեր հնարավորությունների սահմանում էր,այն սահմանը, որի մասին ունեք պատկերացում՝ հայ երգի բնագավառում:Դուք մեղավոր չեք,քանզի ձեզ Աստված պատժել է(«Օ բախտ իմ դժխեմ,ինչու ծնվեցի»):Մեծն Էդվարդ Միրզոյանն էլ(իսկ դուք նրա մասնագիտական դասերին մշտապե՞ս էիք հաճախում ) նույնպես«ձեր գործում» չկա,այլապես ի տարբերություն ձեզ, Ռոբերտ Ամիրխանյանի պես Մեծ երգահան չէր «ծնի»: Ապա ու՞մն է ամոթ: «Իհարկե»,ամոթը հայ երգարվեստի Արքայաց Արքա (այսօրվա վիճա կով՝ սա իմ կարծիքն է)հարգարժան Ռոբերտ Ամիրխանյանինն է,նաեւ հրաշալի երգերի(իմ կարծիքն է) հեղինակներ,իմ լավ բարեկամներ(Ամիրխանյանի հետ այնքան էլ ջերմ չեմ-բայց դա կապ չունի...) Արամ Սաթյանի,Վարդան Աճեմյանի, Ռուսլան Գալստյանի՝ եւ «այլոց»՝ երբեմնի երգարվեստի Իսկական Աստղերինն է(եւ ոչ այսօրվա պատահականութ յունները` համընթաց իր դարին ու խայտառակ ժամանակին): Ամոթ է,որ նրանք Եւրոտե սիլի համար երգեր չեն ներկա յացնում:Իսկ արդյո՞ք չեն ներկայացնում:Ամոթը նրա՛նց է, ովքեր «լայաղ» չեն անում դիմելու երգարվեստի իսկական վարպետներին:Եւ վերջապես ամոթ է,որ այս հարցում չկա պետական մտածելակերպ:
Հաճախ ենք բողոքում,թե,«նրանց»(թուրք ու տաճիկ) քարոզչությունն (պրոպագանդան,ԵՄ, ՄԱԿ,...) զորեղ է եւ անցում է:Կասկածից էլ վեր է որ մեր թշնամիները օգտագործելու եւ օգտագործում են ամեն մի չնչին առիթ, դեպք, երեւույթ,որպեսզի աշխարհը շատ բան իմանա, խոսի իրենց մասին.«հայերեն»կոչվում է իմիջ ստեղծել:Իսկ Եւրատեսիլի պես բեմահարթակը անտարակույս յուրաքանչյուրի արժանիքները ցուցադրող հարթակ-հնա րավորությունն է: Արդ,թե Հայաստանը ինչ երգով պիտի հանդես գա այդ քարոզչական երգի(եւ ոչ միայն երգի) մրցումին, արդյո՞ք դա անհատ,առանձին երգահանների («երգահանների»),սրան գումարած բազմատեսակ (ներդրումների զանազան մտահաղա ցումներով) մեծահարուստների մենաշնորհը պիտի լինի,թե՞ կառավարության: Ես մեղադրանքի խոսք եմ ասում ՀՀ պետական այն մարմիններին,որոնք ի պաշտոնե(եւ ի զորու) ՊԱՐՏԱՎԱՈՐ են ԻՐԵՆՑ ԽՈՍՔՆ ասելու: «Քանզի Ազգի, պետության պատվի հարցն է դրված:Ու՞մ եք վստահում,ու՞մ է վստահված: Հասկացեք վերջապես՝ նրանց«հնձածը խոտ է»:ՊԵՏՈՒԹՅՈՒ՛Ն,այս հարցի մեջ դու ՊԱՐՏԱՎԱՈՐ ես հաշվի առնել կոմպոզիտորների միության կարծիքը,եւ վերջապես մի քիչ էլ մտավորականի կողմը բռնիր եւ ոչ թե «վաճառականի»՝ բազմապիսի մականուններով...
Պրն.Արմեն Մարտիրոսյան:
Դուք գիտե՞ք,կամ լսե՞լ եք,թե ինչ է միզրախի:Միզրախին,դա Արեւելքն է,որտեղ ապրում եմ արդեն շուրջ տասնյոթ տարի(ես մեղավոր չեմ):Իմ բախտից(սեւ),իմ ականջները լի են այդ միզրախի երաժշտությամբ,որը հնչում է այստեղ,Իսրայելում առավոտից մինչ ...հաջորդ առավոտ:Կուզեմ ասել,որ «գործից» հասկանում եմ: Եւ երբ լսեցի Հայաստանը ներկայաց նող Եվա Ռիվասի, ձեր հեղինակած երգի կրկներգի արաբա-հրեական միզրախի կլկլոց ները,իսկույն հիշեցի Մեծն Մհերին՝«Վայ մամա ջան,էս ինչ ա կատարվում»:
Արմեն ջան հարեւանի հարսը սիրուն ա՞:Քոնը չունե՞ս:«էդ գործից»հեռու ես՞:Հանցանք չէ, եթե չասենք ազգային արմատներից հեռու խղճի կորուստ:Հանցանքը ազգը խայտառակելն է(հիշիր «Միմինո»-ից հայտնի թեւավոր խոսքը խայտառակելու կտրվածքով): Չմտնեյիր«գործի»մեջ:Երեւի ոմանք ոչ կնկատեյին,իսկ այլոք ոչ էլ նեղանային:Ապեր,«մեջը հաշիվ կա՞ր»:Այ էսպես էլ Հայաստանը ծախում են շուն ու գելին...
Համոզված եմ,եթե ինչ որ հրաշքով ՄԵԾՆ ԿՈՄԻՏԱՍԸ մեկ վայրկյանով վերակենդանա նար, ապա բոլորիդ Սիբիր կուղարկեր «բեսպլատնի պուտյովկայով», հանգստանալու, քանզի այսօրվա վայ,ՎԱՅ աստղերդ խորտակում եւ ապականում եք այն անարատ հայ երաժշտությունը,որը կյանքի գնով զտեց,օտարազգի ելեւէջներից մաքրեց եւ հանձնեց հային իր,ԻՐ երաժշտությունը Մեծն Վարդապետը: Պետություն,դու ես մեղավոր:Ես մեկ անգամ «Ազգ»ի էջերում բարձրացրել եմ այս հարցը եւ դիմել հարցի պատասխանատուին պահանջատիրությամբ:
Շունը հաչա,քամին տանի:Էհ,թող տանի...
Համոզված եմ,որ «հաչալու»մեջ ես միայնակ չեմ:Վստահ եմ,կան ավելի ուժգին,զորավոր եւ պատասխանատու անձ«հաչողներ»:Բայց մե՞ջն ինչ...
Այսօր առավոտյան հրեա հարեւանս հարցրեց,- ձեր երգիչը հրեական երգ է՞ր երգում... այրունը եռացել էր:Նույն հարցը հետո տվեց նաեւ արաբ հարեւանս...
Այսքանից հետո մտածում եմ,արժե՞ր ծիրանի կորիզ-ծառ տնկել.իսկ գուցե բանանի՞, կամ արմավենու:
Էհ,«թրաշդ ըրե Ներսես աղպար»...
Նուբար Ասլանյան-Հայֆա,Իսրայել: 27.05.10.
Հ.Գ.
Ցավս միայն այս խոհերս չեն,այլ նաեւ այն,որ այսքանից հետո աջակցության «ՍՄՍ» հաղորդագրություններ եւ հեռախոսազանգեր ուղարկեցինք ի օգուտ Հայաստանի: Թոռներով հանդերձ...
Կուլ տվեցինք դառը հաբը...

http://www.nairi.do.am/

Մեղապարտ
04.07.2010, 18:44
Նուբար Ասլանյան
Հարգելի պրն Ա.Երկանյան.
Հարցը հետաքրքիր է:Այն,որ մեր(համենայդեպս՝ իմ,ընտանիքի)համակրանքը(եւ համոզված եմ՝ շատ-շատերիս) դեպ Իսրայելն է-սա միանշանակ է:Սրա հետ մեկտեղ կուզեմ Ձեզ հայտնել,որ Իսրայել-Թուրքիա հետագա հարաբերությունների բնույթի առթիվ զուր եք անհանգստանում: «Իհիյե բեսեդր»:
Դրա վառ ապացույցներից մեկը հաստաճակատ Լիբերմանի հայտարարությունն էր,որ«Թուրքիայի հետ հարաբերությունները չի վերանայվելու»: Ասացեք խնդրեմ,էլ ի՞նչ պիտի անի Թուրքիան(որ չի արել),որպեսզի Իսրայելը հասկանա,թե «Ինչու է աղմկում գետը»:Արդյո՞ք սրանից առաջ Թուրքիայի մեղադրանք հայտարարություն ները Իսրայելի հասցեյին՝ Ջենինում եւ Հազայում ցեղասպանության մեղադրելու մեջ ավելի քիչ վտանգավոր էին ,քան Դավոսի դեպքը,կամ թե նենգ Թուրքիայի կողմից մշակված այս պրովակացիան: Այո,չեզոք ջրերում«այդպիսի խաղեր»(իսրայելյան)չի կարելի,բայց ռուսը լավ խոսք ունի «какой привет -такой ответ»,իսկ հայերը ասում են ոչ պակաս՝«ինչ որ ցանես,այն կհնձես»:Թուրքիան ցանեց եւ ստացավ:«Աջից,ձախից» խոսեցին…(նաեւ՝ «հաֆ,հաֆ»)…«ինչ խոսք ծովային դեսանտի գործողությունները ցանկալի էր տեսնել ավելի կազմակերպված):Լավ.
Էս բոլորը հասկացանք:Բա վա՞ղը.հետո՞ ինչ է լինելու:
Պարոն Երկանյան ոչ մի բան էլ չի լինելու.նորից իրար պիտի լպստեն, իրար«պաս» տան, ժպտան(այս դեպքում՝ գաղտնի հռհռալ միմյանց վրա),ու պրծ:Թող ոչ մեկը,կրկնում եմ՝ ոչ մեկը իրեն համար պատրանք չստեղծի՝ երազախաբ չլինի,թե Իսրայելը թուրքի«ինադու» կնդունի Հայոց Ցեղասպանությունը»(ինչպես, կատարված պրովակացիայից հետո նորից հիշեցին իսրայելցի մի շարք «տուպոյ քաղաքականա գետներ):Ոչ,ոչ,ոչ,НЕТ! Իսրայելը ոչ մեկին թույլ չի տա,որ Հոլոքոսթի հետ «մեկն էլ քայլի»համընթաց:Այս հարցում կա մենաշնորհի ահավոր խանդ (իմ կարծիքով):
Ես կարծում եմ վաղուց եկել է ժամանակը,որպեսզի իսրաելահայ կուսակցությունների եւ կազմակերպությունների ղեկավարները ոչ թե ամեն տարի խնդրեն,այլ պահանջեն իսրաելյան իշխանություններից,որ այլեւս Հայոց Ցեղասպանության հարցը «քննարկման»նյութ չդարձնեն,քանզի, սա ոչ թե լուրջ,սրտացավ քննարկում է,այլ զսպաշապիկ Թուրքիայի դեմ՝ իրեն հակաիսրայելյան պահվածքի(«ղալաթների») դիմաց:
Իսկ եթե պիտի «այս գնով»ընդունվի Ցեղասպանությունը եւ ոչ թե ՀԱՆՈՒՆ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅԱՆ,ապա թույլ տվեք մեջ բերեմ հանճարեղ գյումրեցու առակը(կիսատ)՝ «ոչ թանտ փորս,ոչ էլ քիթտ …):Այնպես որ, արգելի պրն.Երկանյան,
Ձեր միտքը,թե «Конфронтация между Израилем и Турцией создала благоприятную почву для положительного решения вопроса о признании Кнессетом факта геноцида армян. Эта тема в последние дни стала весьма актуальной»,համարում եմ զգացական եւ ավելորդ լավատեսական: Ներող եղեք:
Հարգանքնես: Ն.Ա.
Հ.Գ.
Պարոն Երկանյան.Սովետը քանդեցին,որ մտքներում տեղ լին Թուքիան չեն կարո՞ղ քանդել:Ես պիտի ասե՞մ,թե «որ ճանապարհով»:Համոզված եմ,որ ես ավելի խելոք չեմ, քան նրանք,ում մտքին կլինի Թուրքիաի տապալումը «խաղաղ ճանապարհներով»:
Я так думаю!
«ԱԶԱՏՈՒԹՅԱՆ ՆԱՎԱՏՈՐՄ»ԻՑ ՀԵՏՈ
Թուրքիան նորից խռովեց,
Ասաց,-Իսրայել՝ փիս ես
Դե,իսկ սա էլ իր հերթին,ասաց
Դու էլ շան թիս ես:
Բնական է,ու՝ գնաց
«Կաշը» սրանց ան աղ,հաց
Էլ թուք ու մուր,շուն,տաճիկ՝
Հին ,նոր հուշեր անմոռաց.
Հասան մինչեւ օխտը պորտ,
Էլ չթողին հեր ու մեր,
Ինչպես ճմլիկ սողուն որդ
Մեկ ցած իջան,մեկ էլ վեր:
Նկարեցին մեկ մեկու
Ծիածանի գույներով,
Սպառնացին ահարկու
Դիպլոմատիկ զարկերով.
Էսպես երկար գզվեցին,
Առավոտից երեկո,
Բայց հենց եկավ գիշերը
Գրկվեցին…լուսնի ներքո.
Արդեն երկար ժամանակ
Գործերն այսպես են գնում,
Աստված, միայն դու գիտես
Ասա,ով ում է …..
Ն.Ա. 29.05.10 Հայֆա,Իսրայել:
(Louys World 04.06.10.)

Մեղապարտ
09.09.2010, 16:16
Հայֆայի «ԿԻՆԵՐԵՏ»Լարային քառյակը,որ կազմված է տեղի սիմֆոնիկի երաժիշտներից՝ կրկին հյուրախաղերով հրավիրված էր Շվեդիա:Եւ կրկին(ինչպես 2008-ին)իր երգացանկում,ի ուրախություն ինձ,ընդգրկել էր նաեւ իմ ստեղծագործություններից՝ այս անգամ իմ ուսուցիչներ Գրիգոր Եղիազարյանի եւ Գրիգոր Հախինյանի հիշատակին նվիրված թիվ 4 Լարային քառյակս:Ասեմ,որ այս գործը Կիներետը արդեն «հասցրել»էր կատարել Իսրայելում:Օգտվելով հյուրախաղերի հրավիրման հանգամանքից,Սթոքհոլմի հայ համայնքը ցանկություն հայտնեց իր մոտ նույնպես հյուընկալել Կիներետին:Սա էլ «պարտքի տակ»չմնաց ,եւ իմ թիվ 4 Լարային քառյակի հետ միասին, տեղի «Շիստա» եկեղեցում, հայ համայնքի համար կատարեց եւրոպական դասական երաժշտություն եւ, նամանավանդ, Կոմիտաս Ասլամազյանի գոհարներից վեցը՝ «Հոյ Նազան», «Կռունկ»,«Ալ այլուխս»,«Էջմիածնի պար»,«Հաբրբան»
եւ «Կաքավիկ»: Ծրագրի հայկական բաժնի կատարումից առաջ ներածականով տեղի հայ ունկնդրին պատմեցի «Կոմիտաս-Ասլամազյան» մշակումների եւ առհասարակ նրա սկզբնաղբյուրի՝ Կոմիտասի անվան Լարային քառյակի ստեղծման եւ աշխարհահռչակ գործունեության մասին:Եւ բնական ու հասկանալի էր, թե ինչ ուշադրությամբ եւ գոհունակությամբ ընդունվեց այդ ամենը,ապացույցը՝ ջերմ եւ բացականչություններով լի խանդավառ ընդունելությունն էր:Եւ իհարկե այդպիսի ընդունելությունից շատ գոհ եւ ազդված էին կատարող երաժիշտները,իսկ ես հպարտ էի՝ ոչ միայն ինձ համար,այլեւ հայ համայնքի վերաբերմունքից,հանդեպ հրեական Կիներետը եւ երանի թե Հայաստանի ու Իսրայելի հարաբերություններն նույնպես այնքան ջերմ լինեին,ինչպես այդ երեկոյի մթնոլորտը...

Մեղապարտ
09.09.2010, 19:53
(շարունակություն)
Համերգից հետո գոհունակության շնորհակալ կեցվածքով ելույթ ունեցան տեղի ՀՕՄ-ի նախագահ,Բեյրութի ամերիկյան համալսարանի շրջանավարտ,ազնվափայլ տիկին Սիլվա Գուլուզյանը, ինչպես նաեւ Սթոքհոլմի Համալսարանի պրոֆեսոր, հրապարա կախոս Արամայիս Միրզախնյանը,որը մի գեղեցիկ պտույտ կատարեց հայ երաժշտության եւ շվեդահայերի վերաբերմունքը առ այն:Ես էլ իմ հերթին,ի հիշատակ մեր հանդիպ ման,տեղի հայ համայնքին նվիրեցի կատարված թիվ 4 լարային քառյակիս պարտիտուրը՝ կատարողների մակագրությամբ,ինչպես նաեւ Իսրայելում լույս տեսած իմ «Մանուշակին» մանկական երգերի ժողովածուն, «Բալլադ Սայաթ Նովաին»(Երազ տեսա),«Հիմն Արցախին»նաեւ տղամարդու եւ կանացի ձայների համար գրված «Կա մի Երկիր» հայրենասիրական չորս երգերիս պարտիտուրներն ու կլավիրները,հույսով,որ «մի օր»հայ համայնքի համար այդ գործերով ելույթ կունենան վաղուց Երեւանից Սթոքհոլմ տեղափոխված,Կոմիտասի անվ.Կոնսերվատորիաի նվագակցող Կարինե Գեւորգյանն ու երաժշտական ուսումնարանից երգչուհի Ստելլան,որոնք եւ իրենց ելույթով եզրափակեցին այդ օրվա գեղեցիկ երեկոն: Ստոքհոլմահայ կուռ համայնքը կարոտ է եկեղեցու:Եւ մինչ կլուծվի նորակառույց հայ եկեղեցու հարցը,որոշվել էր հոգեւորական ունենալու խնդրանքով դիմել Ս.Էջմիածին:Եւ եկեղեցական վարչության ատենապետ ժրաջան,աշխատուժով լի տիկ.Պերճուհի Վարդանյանի «սրարշավ»երթը դեպ Հայաստան եւ հանդիպումը Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի հետ ավատվել էր նրանով,որ Վեհափառը հարգել էր շվեդահայերի խնդրանքը, արդյունքում համայնք ժամանեց Հայր Դանիելը,որն էլ համերգի մյուս օրը,նույն «Շիստա»եկեղեցում(մինչեւ կառուցվի հայկականը,օգտվում են շվեդական եկեղեցուց) խաղողի օրհնման արարողությանը նվիրված պատարագ մատուցեց լեփ լեցուն խորանում:Պատարագից հետո թեթեւ հյուրասիրություն եւ ազգահայրենասիրա կան երգեր,որոնց հետ «շատ ջերմ հարաբերությունների մեջ է»շվեդահայ համայնքը: Արժե նշել,որ թե ՀՕՄ-ի եւ թե եկեղեցական վարչության անդամները,եթե չհաշվենք նախկին հայաստանաբնակ ,ազգային գործերին այնքան նվիրված Մհեր Մուրադյանին, ապա հիմնականում կանայք են,եւ շնորհիվ Սիլվա Գուլուզյանի կազմակերպչական ջղի եւ գործին անմնացորդ վերաբերմունք-նվիրվածության,ազգանպաստ տարվող աշխատանքները առկա են,որոնց մեջ անշուշտ իր տեղն ունի կապը Մայր Հայաստանի հետ:Գեղեցիկ է Սթոքհոլմը, գեղեցիկ է Շվեդիան իր ծովային եւ հատկապես անտառաշատ տարածքներով,բարի են նրա մարդիկ՝ հյուրասեր եւ հարգալից,նաեւ ժպտերես:Եւ այս բարիքներից էր,որ օգտվեցի նաեւ ես՝ շնորհիվ հայ համայնքի ղեկավարության անչափ հոգատար ուշադրության,որի շնորհիվ վայելեցի վերը նշածս բնության արժանիքները եւ մարդկանց հյուրասեր ժպիտը:
Վերջում կուզեմ մասնավոր շնորհակալությունս հայտնել տեր եւ տիկին Մարդայան ընտանիքին,որոնք հյուրընկալելով ինձ, մեկ շաբաթ տարան իմ «բոլոր նազերը»,ինչպես նաեւ վարչության անդամներ, «չափից դուրս»հայ, Հուրիգ եւ Վահե Մագդեսյաններին, որոնք եւ հանդիսացել էին նախնական կապող օղակը(դեռ 2008թվից) իմ եւ ՀՕՄ-ի միջեւ: Հարգելի շվեդահայեր. հայտնելով ձեզ իմ խորին երախտագիտությունն ու շնորհակա լությունը այնքան մարդկային վերաբերմունքի համար,չեմ ասում մնաք բարով,այլ ասում եմ ցտեսություն... Ես ձեզ սիրում եմ.......

Օգտակար լինկեր՝ http://www.armeniskakyrkan.se/


Նուբար Ասլանյան.Հայաստանի եւ Իսրայելի կոմպոզիտորների միության անդամ: Շվեդիա-Սթոքհոլմ.
10.08.-17.08.2010:

Նյութը կարդացեք ամբողջությամբ ,նկարներով
հղումներ
http://noubaras.do.am/

http://www.nairi.do.am/

Մեղապարտ
14.09.2010, 20:08
Հրատարակվում է

բնօրինակը © Լրագիր
Հրատարակված է Սեպտեմբեր 13, 2010

ԸՆԹԵՐՑՈՂԸ ԿՈՉ Է ԱՆՈՒՄ ՆԵՐՈՂԱՄԻՏ ԼԻՆԵԼ ԿՈՐԵԱՅԻ ՔԱՂԱՔԱՑՈՒ ՀԱՆԴԵՊ•

Կարդացի ԿՈՐԵԱՅԻ ՔԱՂԱՔԱՑԻՆ ՎԹԱՐԻ ՄԵՋ ԵՐԵՎԱՆՈՒՄ հոդվածը, նաեւ, որ հարվածողը Հարավ Կորեայի մայրաքաղաք Սեուլի բնակիչ է: Ցավով իմացա, որ նրա արյան մեջ հայտնաբերվել է 0.41 տոկոս ալկոհոլ: Մեղավոր է: Անկասկած: Սրա հետ մեկտեղ, «իմ ուսերի» հետեւում ունենալով 50 տարվա հայաստանյան (իմ ապրած տարիները) հյուրի նկատմամբ բարի, հյուրասեր, երբեմն էլ ներողամիտ (ինչ որ հարցի մեջ) վերաբերմունքի անմոռաց հիշողությունները, համարձակվում եմ դիմել Ձեզ, եւ ինչու չէ, Ձեր միջոցով ՀՀ Օրենսդիր մարմիններին...
Անցած տարի Ասիական եւ Խաղաղ օվկիանոսյան գոտու երկրների (ACL 9) Հարավային Կորեայում անցկացված երաժշտական փառատոնում հնչեց իմ, Սերան Հովակիմյանի տեքստով գրված, «Բերքի տոն» Կանտատը՝ բնօրինակով (հայերեն երգեց Լեհաստանի ռադիոյի հանրահռչակ երգչախումբը): Ես ցնցված էի կորեացիների թե ընդունելությունից, թե հյուրասիրությունից ու վերաբերմունքից, նաեւ հայ հրաժշտության հանդեպ ցուցադրած հետաքրքրությունից: Այս բոլորին գումարած, իմ հանդեպ հատկապես-ուշադրությունը մեծ էր, քանզի ես... անգլերեն չգիտեի («բա որ հանկարծ կորսվե՞ի»): Եւ թե ինչպես վերաբերվեցին ինձ հետ մարդասեր կորեացիները դեռ Թել Ավիվի օդանավակայանում (եթե «հայերեն» բացատրեմ՝ «ձեռքիցս բռնեցին» եւ հասցրեցին մինչեւ Սեուլ, այնտեղից Թոնգ-Յոնգ, կյանքումս չեմ մոռանա. ընդ որում այդ գործը իր վրա վերցրեց վարը նշածս կոմպանիաի, ոչ ավել, ոչ պակաս, Նախագահը՝ Jin Ho Lee: Jin Ho Lee
Miko Industrial Co.,Ltd.
Room 311 Woolim e-Biz center
3Ga Yangpyung-dong Youngdeungpo-gu,
Seoul Korea
http://www.alibaba.com/member/kr105932638.html
Որպեսզի մանրամասն իմանաք եղելությունը,ամեն դեպքում ուղարկում եմ իմ՝ «ԿՈՐԵԱԿԱՆ ՄՏՈՐՈՒՄՆԵՐ» (տեղադրված մի քանի կայքերում` http://www.nairi.do.am/news/2009-04-13-130, http://louysplanet.wordpress.com/2009/04/11/2228/ «Մեր օրերի տրագիկ Սիմֆոնիա» վերնագրով) հիշողությունները, որը Ձեզ մանրամասն ի տեղի կպահի կորեացիների վերաբերմունքը դեպ մեզ:
Առակս ինչ կցուցանե: Կրկին խոնարհաբար խնդրում եմ մարդասեր վերաբերմունք ցուցաբերել անկասկած կարգը խանգարած Սեուլի բնակչի հանդեպ: «Կորած տեղ չի»...
Կանխավ շնորհակալ եւ հույսով՝ Հայաստանի եւ Իսրայելի կոմպոզիտորների միության անդամ Նուբար Ասլանյան: Հայֆա, Իսրայել: 12.09.10

Մեղապարտ
06.10.2010, 20:20
Մեր պատասխանը Մելիսա Բրաունին՝

Հարգելի «ԺԱՄԱՆԱԿ». Կարդացի Սիրանույշ Պապյանի «ՄԵԼԻՍԱ ԲՐԱՈՒՆԸ ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ 11-ԻՑ ԱՌԱՋ ԵՒ ՀԵՏՈ-Ի ՄԱՍԻՆ» հոդվածը(11.09.10),եւ պիտի ասեմ,որ հիմնականում համաձայն եմ նրա հետ:Ինձ հատկապես զարմացրեց տիկին Բրաունի մտածելակերպն ու մոտեցումը ի դեմս ամերիկյան հանցավոր քաղաքականության, կապված Իրաք, Աֆղանիս տան, Իրան Մերձավոր Արեւելքի հետ:Բրավո: Սրա հետ մեկտեղ կուզեի հարց տալ տիկին Բրաունին(ՄԲ)՝ ի՞նչ կնշանակե ահաբե կիչների ցուցակում,ընդգրկել նաեւ Հայաստանին՝«Երբ փոքր էի (իմ ուսանողներին միշտ ասում եմ դա), հիշում եմ` ահաբեկիչները Իսպանիայից, Իռլանդիայից, Հայաստանից էին, նաեւ իսլամական աշխարհից»:Արդյո՞ք նա(ՄԲ) ի նկատի ունի այն հայ վրիժա ռուներին, որոնք Հայոց Ցեղասպանության«վրեժի կրակը» վառ պահելու, աշխարհին հիշեցնելու համար,որ եղել է այսպիսի ոճրագործություն թուրքերի կողմից՝ սկզբից ոչնչացրին Ցեղասպանության նախաձեռնող,ջատագովներին,եւ հետո էլ,քանի որ աշխարհը, նաեւ Հիտլերը, մոռացության էին ուզում մատնել թուրքերի կատարած այդ ահավոր ոճիրը՝ փորձեցին (վրիժառուները)նաեւ ոչնչացնել այստեղ, այնտեղ եւ ամենուր թուրք դիվանագետներին:Կրկնում եմ, որպեսզի Ցեղասպանության ոճիրը չմոռացվի,«հիշողության կրակը թարմ մնա»:Իսկ գուցե ՄԲ-ը ի նկատի ունի Զատիկյանի խմբի կողմից Մոսկվայի մետրոի պայթեցումը,որպես բողոք հանդեպ սովետական կարգերի, որը ի դեպ (պայթեցումը) դեռ հարցականի տակ է:Իսկ գուցե Արցախն ազատող ազատամարտիկնե՞րն են ահաբեկիչ:Խղճի ի՞նչ խայթով եք դուք, «Ժամանակ», Սիրանուշ Պապյան, տպագրում բրաունյան այդպիսի զառանցանք, որտեղ Հայաստանը նշվում է ուրիշ երկրների հետ միասին որպես ահաբեկիչ: Ահաբեկչություն՝ Ասացեք խնդրեմ՝ Իռլա՞նդիան է մեղավոր,որ զբաղվում է «ահաբեկչությամբ»,թե Անգլիան,որ ուզում է բռնի իր կամքը թելադրել,իսկ եթե բասկերը չեն ուզում ապրել իսպանացիների հետ,ղարաբաղցին էլ Ադրբեջանի,Աբխազիան՝ Վրաստանի... ուրեմն ահաբեկիչնե՞ր են,իսկ պաղեստինցինե՞րը...Թող տիկին Բրաունը գա Իսրայել եւ ես նրան կպատմեմ(չնայած վստահ եմ,որ գիտե)թե ինչ ահաբեկչություն էր«գնում» Պաղեստինով մեկ անգլիական տիրապետության պայմաններում՝մինչեւ Իսրայել պետության ստեղծումը: Իսկ Հարավսլավիա՞ն,մոռացա՞ք տիկին Բրաուն,իսկ մինչ այդ՝ Կորեա, Վիետնամ, Կուբա, Գրենադա եւ վերապես կարմրամաշկ հնդկացիների բնաջնջումը - էս էլ նի՞խտ:Սա ահաբեկչություն չէ՞:Եւ իհա՛րկե,Հիրոսիման ու Նագա սակին էլ անկասկած մարդասիրական զենքով լռեցրին: Տիկին Բրաունը չգիտե՞,որ այսօրվա թիվ 1 ահաբեկիչն ու համաշխարհային ժանդարմն սովետ միության փլու զումից հետո ով է:Հայաստա՞նն է:Ես շատ կուզեի Ռեյգանը գլուխը բարձրացներ ու տեսներ,թե ով է այսօր չարության իմպերիան...Չէ,էլ ետ չէր պառկի... ...Ես լիովին համաձայն են ՄԲ-ի հետ օլիգարխիկ Հայաստանի պարագայում եւ ատում եմ այն(օլիգրախիան եւ նրան աջակցող((համենայդեպս՝ չխանգարող)) իշխա նություններին:Ես ատում եմ այդպիսի,կրկնում եմ՝ ԱՅԴՊԻՍԻ Հայաստանը, քանզի իմ Հայաստանն ուրիշ է: Ես հասկանում եմ «Ժամանակ»,(շաաաաատ թերթեր եմ կարդում), որ դուք ատում եք այսօրվա Հայաստանը,(իբր թե ի շահ ժողովրդի),բայց սրա հետ մեկտեղ Դուք պիտի շնորհակալ լինեք ղեկավարությունից,քանզի ձեր սիրելի ԼՏՊ-ից հետո եւ ոչ մի իշխանություն չհամարձակվեց բարձրաձայն դատա պարտել ՀՀՇ-ին, քրեական պատասխանատվության ենթարկել«մութ ու ցուրտ» օրերի` սպիտակ ջարդի համար,որի պատճառով հարյուր հազարներ հեռացան Մայր հողից:Կրկնում եմ,ոչ ոք մինչ այսօր հարց չդրեց քրեական պատասխանատվության ենթարկել լեւոնական պարագլուխներին,որոնց համար դու, ԺԱՄԱՆԱԿ «դոշ ես տալիս»՝ պատվերով:Իսկ ԱԺ-ի խոսնակ Տիգրան Թորոսյանը(2006թ),նաեւ պատգամա վոր Ալբերտ Բազեյանը վարպետորեն խուսանավեցին «Ազգ»ի ֆորումում կազմակ երպված իմ,ՀՀՇ-ին դատապարտելու առումով ուղիղ հարցերիցս:Այնպես որ, այսօր վա իշխանությունները ձեզ համար այնքան էլ վատը չեն: Առայժմ ձեր ՀՀՇ-ն կարող է վայելել «մութ ու ցուրտ» տարիների ձեռք բերածը.եւ այսօրվա օլիգարխների մեծ մասն էլ,որոնց դուք չեք ընդունում(ես՝ նույնպես) արդյունքն են եւ իր ծնուննդով (օլիգարխիկ) պարտական են ձեր,ձեր սիրելի ՀՀՇ-ին: Կամ թե՝ (ներողություն որ մտնում եմ անձնական հարցերի մեջ, բայց անձնական չէ,այլ հեռու գնացող պետական)հարցրեք խնդրեմ տիկ ՄԲ-ին.ինչպես նա հայտնվեց Հայաստանում՝ «պատահականորեն»է ամուսնացել հհշական պաշտոնյա Ա.Արզու մանյանի հետ, իսկ Սահակաշվիլու տիկի՞նը ով էր,իսկ Յուշչենկոյի՞նը,Իսկ Իրանի շահի տիկին Եսթե՞րը, բե՞րեմ էլ պատմական օրինակներ... ամեն մի «պատահակա նություն»ունի իր օրինաչափությունը,այս դեպքում նաեւ նշածս ամուսնությունների մեջ,դեռ ԼՏՊ-ի ամուսնությունն էլ վրադիր:Ոչ մի բան պատահական չէ...Եւ ՄԲ-ի եւ թե ԼՏՊ-ի , Յուշչենկոյի,Սահակաշվիլու եւ նմանատիպ այլոց ամունությունների քավորը (հեղինակը)եւ մտադրություն նպատակները նույնն է,նույն «օպերայից»,ՆՈՒՅՆ ԵՐԿՐԻՑ: Իմ ապրած 67 տարիները եւ կարդացածս ինձ թույլ են տալիս գալ այս եզրա կացության... Պատվերով գրող Սիրանույշ Պապյանը հիացած է Վրաստանով՝« Այս տարի բոլորը հիացած են Վրաստանով, Դո՞ւք էլ եք հիացած»:Այ խեղճ չլինես դու Սիրանույշ: ՄԲ-ը գովում է Վրաստանին:Չնայած «Այնքան էլ հիացած չեմ (ծիծաղում է)»: Տիկին Բրաուն Սահակաշվիլու հարձակումը հարավ Օսեթիայի վրա ահաբեկչություն չէ՞ր,նրա հովա նավորությամբ հայկական եկեղեցիների գողությունն ու դպրոցների փակումը ի՞նչ որակի ահաբեկչություն գնահատեք.թե՞,հարեւանի հարսը սիրուն է:Իսկ Ջավախքի ժողովրդի ոտնահարված իրավունքները՞:«էն Ժվանիային ընչի սպանեցին»... Սրանով իսկ,Դուք,տիկին Բրաուն, հաստատում եք իմ վարկածը,որ ձեր (Արզումանյան, Սահակաշվիլի.........) ամուսնությունների հեղինակները նույն «քավորն»են եւ նույն սցենարը:Դուք չգիտե՞ք,ով է ֆինանսավորում Վրաստանի միլիցիան:Եթե հայ ոստ իկաններն էլ «ղայդին»աշխատավարձ ստանային,ապա Հայաստանում էլ, համենայն դեպս կարգ ու կանոնը ավելին կլիներ:Գուցե Ձեր Սորեսին ասեիք «մի քիչ էլ«հայ ոստիկանների՞ն ֆինանսավորեր:Իհարկե ոչ՝ այ եթե Նախագահի կինը ղարաբաղցի չլիներ,այլ «այլ»երկրից պատրաստի ուղարկած(եւ փառք Աստծո,որ չէ)-արդեն ուրիշ «մասալա» կլիներ... Վերջում կուզեյի հարցնել տիկին Բրաունին.Դուք գիտե՞ք,թե ինչ բան է քաղբանտար կյալ(«Իհարկե սարսափելի է, երբ քաղբանտարկյալ ունենք»Մ.Բ.):Ներող եղեք, բայց, համենայնդեպս այդ ստատուսը բնավ չի վերաբերվել,առավել եւս բնորոշել Ձեր ամունուն:Իսկ եթե ստույգ,ապա ՀՀՇ-ին միայն Նյուրնբերգ:Ուրեմն Ձեր ամուսինն էլ հետը... Տիկին Բրաուն ես գովում եմ Ձեզ,Ձեր լավատեսության եւ հավատքի համար դեպի Հայաստանի ապագան՝«Անկեղծ ասած, թեեւ իրենց(հեռացողների) իրավունքն է, բայց ես մի փոքր չեմ հասկանում, իրենց համար կյանք պետք է այստեղ ստեղծեն, յուրա քանչյուրը պետք է մտածի, որ պետք է իր վրա կրի պատասխանատվություն»ՄԲ.: ԵՒ ԵԹԵ ԱՅԴ ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՎՈՒԹՅԱՆ ՆՇԱՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ ԿՆՇԱՆԱԿԵ ՊԱՅՔԱՐ ՕԼԻԳԱՐԽԻԱՅԻ ԴԵՄ ,ապա սխմում եմ Ձեր ձեռքը...Լավ Հայաստան կլինի:

Նուբար Ասլանյան.Հայաստանի եւ Իսրայելի կոմպոզիտորների միության անդամ, Հայֆա,Իսրայել:

Մեղապարտ
16.10.2010, 19:21
Մոտ տաս օր առաջ Հ1 հեռուստաալիքի «Երգ երգոց» ծրագրի հաղորդման ժամանակ լսեցի Ալեքսանդր Աճեմյանի «Իրիկնային Երեւան» երգը երգչուհի Ալլա Լեւոնյանի կատարմամբ: Դահլիճում, որպես կարծիք հայտնողներ (կատարման վերա բերյալ), ի թիվս ուրիշների, նստած էին նաեւ Մարտին Վարդազարյանն ու Երվանդ Երզնկյանը: Ներկայացնե՞մ: Չէ:

Երգի ավարտից հետո անմիջապես զանգահարեցի Երեւան, Ա.Աճեմյանի որդուն եւ ասացի,- Վարդան ջան հասի, հորդ երգը «վարի տվին»: Եւ պատմեցի ստացածս այն տհաճ տպավորությունը, որի արդյունքն էր կատարողի կողմից ինքնակամ, ռիթմիկ, սա դեռ «կուտվի», նաեւ՝ ամենակարեւորը, ինտոնացիոն փոփոխությունների մասին: Վշտացած ավելացրի, որ «զարմացած եմ դահլիճի տված շռայլ գնահատականների համար», եւ խնդրեցի փոխանցել Մարտինին ու Երվանդին իմ անհանգստությունն ու զարմանքը, հետն էլ ասացի` «այս ինչ է կատարվում՝ ամոթ է, ամոթ»: Ասել էր: Իր հերթին կոմպոզիտոր Վարդան Աճեմյանն ասաց, որ երբ այդպիսի հաղորդումներին հրավիրում են նաեւ իրեն, չի գնում, որովհետեւ (բանից պարզվում է) քննադատել չի կարելի, պետք է միշտ ասել «լա՛վ է, լավ է»- առաջ ընթանալու «ստուգված ձեւերից մեկը»: (Հիշում եք չէ՞, եթե անգամ հազար կրկնությամբ ասես հալվա, հալվա - բերանդ չի քաղցրանա):

Ինչու՞ եմ այսօր խոսում այդ մասին:

Նշածս օրը դահլիճում էր նաեւ վերոհիշյալ երգի անզուգական կատարող, ջահել օրերիս սիրելի (չէ, ես կարգին տղամարդ եմ) Արտաշես Ավետյանը, որը չդիմանալով (իր երգն էր, չէ՞) կրկներգի ժամանակ բարձրացավ բեմ եւ ձայնակցեց երգչուհուն...
Եւ այ քեզ հրաշք՝ այդ զուգերգը ոգեշնչել էր Ալլա Լեւոնյանին (իհարկե լավ է) եւ որոշել էին երկուսով ձայնագրել (որքան հասկացա Ամերիկա գնալուց առաջ-կարեւոր չէ) եւ այսօր առավոտյան կատարումը (կլիպներով) հրամցվեց Հ1-ով (տեր ունեցողին տերը տարավ, իսկ անտերին՝ գելը-ոստիկանությունն էր «տեր» կանգնել-գովելի է՝ “մայա միլիցիյա մենյա բերեժյոտ»): Լսեցի: Ազնվորեն եմ ասում լարված էի, ցավոք՝ լարվածությունս անտեղի չէր), եւ ինչ՝ նույն աղավաղումները, ինչ որ լսել էի տաս օր առաջ: Բնական է. չէ՞ որ այն ժամանակ դահլիճում, կատարումից հետո չլսվեց քննադատական եւ ոչ մի խոսք: ՉԻ ԿԱՐԵԼԻ: Սա՝ դահլիճի եւ կատարողի խղճին:

Չէ, այս նամակիս պատճառը սա չէ: Պատճառը հարգելի Արտաշես Ավետյանի՝ Ալլա Լեւոնյանի աղավաղումների «ճանապարհով»գնալն էր: Մերվել էր: Համաձայնվել ու ենթարկվել: Ինչու եմ այսպես վստա՞հ եւ մի քիչ էլ«չո՞ր»: Բացատրեմ՝ համոզված եմ, որ Արտաշես Ավետյանը գոնե «կես բերան» պիտի ասած լիներ, որ այս երգի այնինչ մասը բնօրինակով այսպես չէ: Չի՞ ասել: Չեմ հավատում: Իսկ եթե չի ասել՝ ավելի վատ: Արդ, հիմա էլ կրկնվեմ՝ ամոթ է, ամոթ, քանզի «մախաթը պարկում չես պահի»: Փոխանակ «գործը» տաներ իր հետեւից, դարձավ գործի զոհը: Թող ինձ ների ջահել օրերիս կուռքը եւ թող ըմբոստանա իմ դեմ: Հաճույքով կլսեմ:

Ուզում եմ դիմել այսօրվա երգիչ երգչուհիներին:

Լսեցեք եւ ըմբռնեք վերջապես: Գիտենք՝ ջուրը պղտոր է, ձուկ բռնելը հեշտ, բնականաբար «ձեր էշին էլ չոշ ասող չկա» (ներողություն՝ ֆոլկլոր է), քանզի դուք շատ պետք եք իշխանություններին (մանրանա՞մ), բայց ձեզ ոչ ոք իրավունք չի տվել ԻՆՏՈՆԱՑԻՈՆ փոփոխման ենթարկել հեղինակային ստեղծագործությունը՝ լրացնելով այն ավելորդ «զարդարանքներով»,արդյունքում, «ունքը շինելու փոխարեն հանել աչքը»: Գիտե՞ք ինչ բան է դիրիժյոր: Գիտե՛ք: Այ, դիրիժյորը որեւէ ստեղծոգործություն կատարելու ժամանակ ազատ է իր, ստեղծագործության մեկնաբանման կամ տեմպերի մեջ, բայց ոչ ռիթմիկ եւ ոչ էլ նամանավանդ ինտոնացիոն փոփոխությունների հաշվին, էլ չեմ ասում կատարողների մասին: Հիշեցեք, հիշեցեք, հիշեցեք. Ձեզ ոչ ոք իրավունք չի տվել «բռնաբարելու» բնօրինակը: Չնայած համոզված եմ, որ դեռ կբռնաբարեք այնքան ժամանակ, մինչեւ մեկն ու մեկը (Ո՞Վ) վեր կենա ու ասի՝ լավ, «էս գյուղում մի կենդանի վարորդ չկա՞»: Իսկ եթե հեռու չեք այդ գայթակղությունից («բռնաբարության»), ապա նախապես հայտարարեք՝ մշակումը* (չէ՞ որ այսօր ամեն մի երգիչ կոմպոզիտոր է), այսինչ, կամ այնինչի: Իսկ թե դրանից հետո ինչ կգա ձեր գլխին (վարունգ, լոլիկ, կամ հոտած ձու), ապա Տերը ձեզ հետ...

Իմ հարգելի Արտաշես Ավետյան:

Համոզված եմ, Ալեքսանդր Աճեմյանի արդեն դասական դարձած (նամանավանդ) «Իրիկնային Երեւան» երգի ամերիկաներում (Սփյուռք) այսորակ կատարումը Ձեզ պատիվ չի բերելու, եւ անտարակույս կգտնվեն ոչ իրենց կամքով Հայրենիքից հեռու, բայց միշտ մոտիկ, իմ նման «խելառներ», եւ հիշելով «Ձեր օրերը»` կասեն` «վա՞յ, էտը տի՞, իլի նե տի», կամ էլ՝ «սվոյո մուժսկոե սլովո»:

Սա գրեցի իմ վաթսունյոթ տարեկանի, առայժմ կենդանի, եւ հիսուն տարվա էլ երեւանցի լինելուս իրավունքով... «վայ մամա ջան, էս ինչ ա կատարվում»...

Հարգանքներս:

ՆՈՒԲԱՐ ԱՍԼԱՆՅԱՆ
Հայաստանի եւ Իսրայելի կոմպոզիտորների միության անդամ
Հայֆա, Իսրայել, 15.10.10

http://www.lragir.am/armsrc/society-lrahos39710.html

Մեղապարտ
01.11.2010, 00:52
ԱՐՏԱԿԻՑ ԽԱՌԸ ՆԱՄԱԿ Է ԵԿԵԼ

Հարգելիդ իմ Հրաչ Քեշիշյան:

Որքան հասկացա «Լրագրի» 18.10.10,«Հրաչ Քեշիշյանը պատասխանել է» հոդվածը անձամբ ինձ է վերաբերվում(հոդվածը ես էի ուղարկել Լրագրի կայքի փոստից) եւ ինչպես կասեր ժողովուրդը՝ «բոստանս քար ես գցել»: Արդ փորձեմ տող առ տող «արդարանալով» անդրադառնալ Ձեր մտքերին:

Գրել եք՝ «Ուզում եմ տվյալ իրավիճակում ընկալեք, որ պետք չէ հայ երգարվեստի դժբախտ ներկան կապել միայն հեռուստատեսության հետ»: Անտարակույս: Երբ ուղտին հարցրեցին «ինչու է վիզդ ծուռ, ասաց,- իսկ որտեղս է ուղիղ»: Միանգամից ասեմ, որ «հայ երգարվեստի ներկան» միակը չէ, որ այսօրվա պայմաններում դժբախտ է (Ձեզ բավարարու՞մ է): Բայց սա ուրիշ «օպերա» է, չնայած այդ «ուրիշ օպերան» կարող է լինել նաեւ այսօրվա երգարվեստի ձեր ակնարկած դժբախտության պատճառներից մեկը, եթե ոչ կարեւորը (ամենակարեւորը): Չէ, էսպես հեռու ենք գնում... («կարող ա պատահի մեզ հետեւում են»): Բայց եւ այնպես Ձեր նշած «իրավիճակի մեջ», այնուամենայնիվ, հեռուստատեսությունն ունի իր արջի բաժինը, որովհետեւ կուզեմ Ձեզ հայտնի լինի, որ այն, ինչ պրոպագանդվում է հեռուստատեսությամբ՝ «յոթ փութ մեղրով չի ուտվի»` եւ լավը եւ թե վատը: Տարբերությունն այն է, որ լավից ունկնդրի (հեռուստադիտողի) մոտ դրական էմոցիաներ են առաջանում, իսկ վատից մնացած հետեւանքը անբուժելի է: Հիշեցեք խնդրեմ մեկընդմիշտ՝ հեռուստատեսությունը եւ առհասարակ ԶԼՄ-ը շատ, ՇԱԱԱԱԱԱՏ ՀԶՕՐ ԶԵՆՔ են: Մարդիկ միլիոններ են ծախսում այդ «զենքից» օգտվելու համար: «Եղբայրական» Ադրբեջանը Ձեզ օրինակ: Աշխարհն առավ (գնեց): (Շուտով Հայաստանում ընտրություններ են լինելու,կտեսնեք թե ինչ «հրաշքներ» են գործելու հեուստատեսությունն ու ԶԼՄ-ը…): Իսկ էդ ճաշակ, անճաշակ կլիպները ի՞նչ ճանապարհով եք հասցնում, հաղորդում մարդկանց: «Էս էլ նի՞խտ»: Կարծում եմ համոզեցի:

Ասում եք՝«Չգիտեք, թե չեք ուզում իմանալ, որ ներկայիս հայ երգարվեստը սարսափելի թուրքացված ու անմակարդակ վիճակում է, իսկ դրա մեղավորը ամենեւին էլ հեռուս տատեսությունը չէ»: «Քարով խփին». Որպեսզի ծանոթանաք իմ մոտեցմանն ու «գիտելիքներին» կապված ներկայիս հայ երգարվեստի սարսափելի թուրքացված ու անմակարդակ վիճակի հետ (մի մոռացեք՝ ապրում եմ Իսրայելում, այստեղ ամբողջ մի «սալաթ»կա), ապա խնդրեմ ծանոթացեք «Ամոթ է ամոթ» իմ հոդվածի հետ, Եւրատեսիլից անմիջապես հետո, որը լույս է տեսել «Ազգ»թերթի 01.06.10- ի համարում, եւ կհամոզվեք, որ ես թուրք-արաբական երգի «ուժեղ գիտակ» եմ: Եւ ամեն ինչի հետ ծանոթ եմ, լավ եմ ծանոթ, «Դեռ մի բան էլ ավելի» (Ա.Ս.): Իսկ այսօրվա հեռուստատեսությունը «կամա թե ակամա» նպաստում է Ձեր ասած անմակարդակ վիճակի պրոպագանդմանը: Ապեր, մեջը «հաշիվ»կա՞ («Սեթո, կոլխոզում՝ սուսսսս»)...Ցավում եմ, որ աշխատելով, ի պաշտոնե, չգիտեք (ասենք՝ մոռանում եք) հեռուստատեսության կառուցող, նաեւ ավերիչ, կործանիչ (հիմնականում պատվերով) դերը: Սա վերեւում շարադրված մտքիս շարունակությունն է հեռուստատեսության դերի եւ նշանակության մասին: Ձեր հեռուստատեսության...

'Երգ երգոցը' դատարան չէ, եւ բնականաբար քննադատությունը կատարողի ձայնային տվյալների, կատարման ինտոնացիայի, աղավաղումների, պրոֆեսիոնալ ունակությունների ու երգասանական դպրոցի մասին տեղին չեն: Իհարկե դատարան չէ (չնայած այսօրվա դատարանն էլ մի բան չէ- էլի «հեռու» գնացի): Ներող եղեք, բայց Ձեր ասածը իմ մտքերի հետ (որին Դուք պատասխանել եք) կապ չունի: Իմ միտքը հետեւյալն է՝ երգի ՄԵՂԵԴԻՆ, նամանավանդ արդեն հայտնի, այն էլ դասական դարձած, ճիշտ երգեք՝ Մե-ղե-դին: Իսկ մնացածը (Ձեր նշած հատկանիշները) յուրաքանչյուր կատարողի խղճի խնդիրն է, մեղեդու ոչ ճիշտ լինելը՝ կոմպոզիտորի, նաեւ այն ունկնդրի, որն արդեն ծանոթ է ԲՆՕՐԻՆԱԿԻՆ: «Օր մը», իր ուսանողի անհաջող ստեղծագործությունն ունկնդրելուց հետո, Ռիմսկի Կորսակովը տվեց բացասական գնահատական: Ուսանողը խնդրեց, որ ուսուցիչը նորից լսի, որին մաեստրոն պատասխանեց- «ոչ աղավնյակս, վախենում եմ ականջներս ընտելանան»: Հրաչ ջան (ներողություն անմիջականությանս համար՝ որդիս 42 տարեկան է...) ես էլ եմ վախենում, որ հայտնի երգի աղավաղված մեղեդիին ականջներս ընտելանան: «Բա հետո ինչ ենք անելու՞»: Ի դեպ՝ «Որ ասում եմ ես՝ Արուսն էլ հետս ա», այսինքն այն մարդիկ, որոնց ականջներում նստած է երգի իսկական (նախքան «բռնաբարվելը») մեղեդին: Իմ ամբողջ խնդիրը սա էր...

«Սովորական հեռուստադիտողին չպետք է հետաքրքրեն պրոֆեսիոնալ վեճերը»: «Ըրածդ հավնեցա՞ր»: Խաբկանք: Մի կարճ հուշում (չասեմ խորհուրդ)՝ մի թերագնահատեք շարքային (ասածդ՝ սովորական) հեռուստադիտողի հնարավորությունները («Չէ որ իմաստուն իս դուն»), հետո պիտի պատասխան տաք... «աշխարհի ամենաարդար» դատարանի առաջ, կամ էլ «բեսպլատնայա պուտյովկա վը Սիբիր...

«'Երգ երգոցը' միակ հեռուստատեսային նախագիծն է, որ համատարած անճաշակութ յան մեջ փորձում է սերունդներ կապել իրար, երիտասարդները կատարում են մոռաց ված երգեր, թողեք իրենց ձեւով կատարեն,» ...: «Իյաաաաա, բա էղա՞վ» («Արտակից խառը նամակ ա էկել»). Իսկական արջի ծառայություն: Նախ այդ երգերը մոռացված չեն: Եթե անգամ նպատակ կա ներկա սերնդին փոխանցել իրենց նախորդների թողածը, ապա մի խայտառակեք... նախորդներին: Ո՞նց թե թողեք իրենց ձեւով կատարեն: Ձեւը իրենց մնա-մեղեդին (գոնե) չաղավաղեն: Բա որ այսօրվա սերունդների մեջ «մի խելքը գլխին մարդ» գտնվեց, բա չի ասի՞` էս ե՞ն ձեր նախնիները: Իսկ եթե նախնիներն արդեն կենդանի չե՞ն: Ի՞նչ է ստացվում` «ջեյրանի պես սարերով էկան ու անցա՞ն»: Չէ Հրաչ ջան: Համաձայն չեմ: «Այդպիսիները (աղավաղողները) խայտառակում են ռեսպուբլիկան», որովհետեւ նրանց «հնձածը խոտ է»:

Իսկ եթե ուզում եք ինձ հրավիրել (մեղադրում եք, որ չեմ գալիս), հաղորդմանը ներկա լինելու ու լավ հուշեր պատմելու փոխարեն չեք ուղում գալ, որովհետեւ պարզվում է միայն քննադատել ենք ուզում, փնովել , ապա ամենամեծ հաճույքով, միայն թե ուղիղ
եթերում , որովհետեւ ինձ քաջ ծանոթ է հեռուստատեսության ֆանտաստիկ «հնարավորությունները»: (Փորձ ունեմ: Մեծ փորձ): Իմաց տվեք, եւ երբ կլինեմ Հայաստանում, անպայման կզանգահարեմ եւ կգամ: Իմ տվյալները կարող եք ստանալ այս կայքից՝ http://noubaras.do.am/

Հարգելի Հրաչ Քեշիշյան. բոլորիդ հարգում եւ սիրում եմ, որովհետեւ, որովհետեւ անհանգստանում եմ, որովհետեւ «Իմ սիրտը լեռներում է»: Իսկ հոդվածը գրել էի միմիայն բարի նպատակներով եւ ոչ քննադատման, Չնայած մեկը մյուսին լրացնելը վնաս չէ:

«Մարդա մեկն» ասում էր՝ Սովորել, սովորել, սովորել»: Սովորե՛ք: Ձեզ համար եմ ասում...

Հարգանքներով` Նուբար Ասլանյան: Հայֆա, Իսրայել: 18.10.10.

http://www.lragir.am/armsrc/society39838.html

Մեղապարտ
01.11.2010, 00:55
ՓԻՍԻԿԻ ԳԱՆԳԱՏԸ

«Սիրելի Նուբար: Շնորհակալ եմ ջերմ խոսքերի համար: Ուրախ կլինեմ քեզ ողջունել Հայաստանում: Հուսով եմ կհանդիպենք։ Դու ազնիվ մարդ ես: Իմ հեռախոսահամարն է 526939»:

ՀԱՐԳԱՆՔՆԵՐՍ ԻՄ ՀԻՆ ԲԱՐԵԿԱՄ ԱՐԹՈՒՐ ԲԱՂԴԱՍԱՐՅԱՆԻՆ

Արթուր ջան, վերեւում շարադրվածը քո խոսքերն են՝ արտատպած «Ազգ» թերթի 27.05.06-ի կազմակերպած ֆորումից՝ ի պատասխան իմ հարցի... (որը ի դեպ« թլպատված» էր խմբագրության կողմից): Հավատացնում եմ, եթե դու ինձ չհամարեիր ազնիվ մարդ՝ 02.09.10-ին քեզ չէի դիմի: Ի դեպ, ֆորումի հարցազրույցները, եւ ոչ միայն քեզ հետ, ամբողջությամբ ընդգրկված են իմ անձնական կայքում ՝ http://noubaras.do.am/ համեցիր:

Նորից եմ ասում՝ ՔԵԶ ՉԷԻ ԴԻՄԻ, որովհետեւ, եթե հիշում ես, Գործկոմում քեզ դիմել եմ ընդամենը մեկ անգամ (ուրիշները, երեւի «հազար»), այն էլ Գրիգոր Հախինյանի հիշատակը հարգելու համար (մեքենա էր պետք, որ հայ կոմպոզիտորները մեկնեին Վանաձոր՝ Հախինյանի ծննդավայրը. մահվան տարելիցն էր): Օգնեցիր: Շնորհակալ եմ (ենք): Չուրանալու համար ասեմ նաեւ, որ անձամբ քո կողմից առաջարկեցիր Նոր տարվա շեմին գործարանային գներով «քյասիփ» (այն ժամանակ շատերն էին այդպիսին՝ ես էլ...) Կոմպոզիտորների միությանը մակարոնեղեն եւ կոնֆետով ապահովելու, քանզի շատ հետաքրքրված էիր հայ երգ, երաժշտությամբ... եթե իմանայիր, թե ինձ որքան են դիմել, այն էլ ուրիշ թաղերից, եւ օգնել եմ՝ ԱՆՇԱՀԱԽՆԴԻՐ…(արդյունքում՝ «մութ ու ցուրտ» տարիների, գումարած նաեւ՝ սովից, փախանք, ով՝ որտեղ): (Ի դեպ, միայն ասում են մութ ու ցուրտ, «մոռանալով» սովը, երեւի «ամոթ» է):

02.09.10-ին պատվիրված փոստով (RR 786139652 IL) կից նամակով ուղարկեցի քեզ, իմ, Իսրայելում լույս տեսած «ՀԻՄՆ ԱՐՑԱԽԻՆ», Երգչախմբի եւ նվագախմբի համար գրված պոեմի պարտիտուրը:

Ասեմ, որ ես իմ պարտիտուրները «ամեն մեկին» չեմ նվիրում: Նույն պարտիտուրից նվիրել եմ նաեւ Սթոքհոլմի Տեխնոլոգիական համալսարանի Դոկտոր, պրոֆեսոր Արամայիս Միրզախանյանին (հրավիրված էի Շվեդիա՝ թիվ 4 Լարային քառյակիս կատար ման առիթով) եւ Գլենդեյլի քաղաքապետ Արա Նաջարյանին, ու վերջ:

Իհարկե գիտես նամակիս բովանդակությունը. չեմ թեթեւանալու: Այս նամակս արդեն խնդրանք չէ: Ինձ ուրիշ բան է վշտացնում՝ քո լռությունը, եւ կարեւոր չէ՝ խնդրիս նեցուկ կլինեիր, թե ոչ: «Քեզ փորձելու համար եկա, Հո չի փոխել կյանքը քեզ». Հիրավի հանճարեղ է Շիրազը...

... Ես Հայաստանից մեկ անգամ չէ, որ ստեղծագործությանս առիթով ապտակ եմ ստանում, որովհետեւ այնտեղ (Հայաստանում) գերադասում են պոռալով, թուրքից, կամ ուրիշից պահանջել Ցեղասպանության, կամ Արցախի ճանաչում, իսկ իրենք ամեն կերպ խոչընդոտում այդ Սուրբ ԳՈՐԾԻՆ նվիրված ստեղծագործության կատարում: «ՍԻՓԱՆԱ ՔԱՋԵՐ»-ս դրա վառ ապացույցն էր: Եւ չփրկեց ոչ մի միջոց՝ նամակներս բոլոր բարձր, ամենաբարձր ատյաններին: Նաեւ քեզ, Արթուր ջան... (իմ համագարգիչում պահված է ամեն ինչ):

Հետին թվով ես ընդունում եմ իմ սխալը՝ «ՍԻՓԱՆԱ ՔԱՋԵՐ»ից հետո կրկին դիմեցի քեզ (ախր արդարություն փնտրելու համար իմ հույսս միայն դու էիր, ես չունեի ուրիշ ծանոթ որեւէ մեծ պաշտոնյա, որ իմանար ինձ, հավատար...) այս անգամ«ՀԻՄՆ ԱՐՑԱԽԻՆ» գործի վերաբերյալ: Երեւի շատ էի ոգեւորվել (կամ էլ «լուրջ ընդունել» քո կարծիքը՝ իմ մասին. ներողություն)... ասա Նուբար, քո ինչ գործն է էդպիսի գործեր ես գրում...

Երկու օր առաջ զանգահարեցի Մաեստրո Չեքիջյանին: Ասաց,- պիտի համբերեք: Ինքը չասաց՝ ինչու, ես չհարցրեցի ՝ ե՞րբ (կկատարվի... (ասեմ, որ նախքան այդ էլ քանի անգամ զանգահարել եմ...): Չմոռանանք՝ գործս ընդգրկված է տարվա ծրագրի մեջ, նախարարն էլ ստորագրել է (՞!): Հետո ինչ: «ՍԻՓԱՆԱ ՔԱՋԵՐ»իս կատարման անգամ օրն էր նշանակված՝ 15.06.07, ունեմ պաշտոնական նամակ: Հետո ի՞նչ. Թոփչյանը տեղս տվեց ԱՄՆ-ից եւ Ֆրանսիայից հրավիրվածներին: Սա դեռ ոչինչ՝ հաջորդ տարին էլ, նախարարի լուռ համաձայնությամբ («քավորությամբ») չթողեց երկրորդ դիրիժյոր Ռուբեն Ասատրյանին («ինքս չեմ ուտի, ուրիշին էլ չեմ տա») կատարելու արդեն պատրաստի (մաեստրոն լավ սերտել էր պարտիտուրը) ստեղծագործությունս Է.Միրզոյանի եւ Ա.Աճեմյանի ստեղծագործությունների հետ նույն համերգում: Ի դեպ Էդ. Միրզոյանը, որ ինքն էր մասնագիտական կարծիքով առաջարկել Թոփչյանին կատարելու իմ գործը (չհաշված ԱԳՆ, Մշակույթի նախարարություն (նախկին նախարար) եւ Կոմպոզիտորների միություն-համատեղ) նրա արարքը անվանեց խուլիգանություն:

Ոմանք ասում են «փողը չէիր տվել»: Է՛հ: «Էս գործի մեջ» ամենամեղքը Հրանուշ Հակոբյաննն է՝ խեղճն ամեն օր կանչում է «Տուն արի»: Ու՞ր...

Ջերմ, նաեւ քիչ տխուր հուշերով՝ Նուբար Ասլանյան: Հայֆա, Իսրայել: 25.10.10

Հ.Գ. Զանգահարել եմ Երեւան,Կենտրոնական փոստ: 02.09.10.պատվիրված ծրարս ստացված եւ հանձնված էր սեպտեմբերի ութին:

Մեղապարտ
06.11.2010, 20:26
ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ ՔԵԶ, «ԵՐԳ-ԵՐԳՈՑ» (ԵՍ ԵՄ, ՆՈՐԻՑ ԵՍ)
Հարգելի Հրաչ Քեշիշյան: Նորից ես եմ:

Չէ, չէ, բարի նպատակներով եմ եկել: Այսօրվա «ելույթս», բացի Մեծն Կոմիտասի առջեւ խոնարհվելուց, նաեւ միտում ունի, ի տարբերություն նախորդ իմ երկու քննադատականի, ասելու ԲՐԱՎՈ: Բրավո, որովհետեւ «Երգ երգոցի» «հյուրն» էր... Կոմիտասն, այնպես... ինչպես որ կա (հիշու՞մ եք,ի տարբերություն նախորդ հաղորդումնների, որտեղ երգված երգերը ըստ ինձ «հոս կար, հոն չիկար», արդյունքում, «վեր կացա ու կատաղեցի»):

Ցավոք ուշ եմ միացրել հեռուստատեսությունը, միայն այն պահից, երբ կատարվում էր Մոկաց Միրզան: Ինչ հաճելի պահեր ապրեցի ես, հետո միացավ տիկինս, եւ հիշեցինք այն բոլորը, որ մեզնից անկախ պատճառներով մնաց շատ հեռու (տունս քանդողի տունը քանդվի): Հեռու, բայց մոտիկ, քանզի դեռ ականջներումս հնչում է Մաեստրո Չեքիջյանի ակադեմիական երգչախմբի անզուգական կոմիտասյան կատարումները, Մեծն Էդգար Հովհաննիսյանի երգչախմբային կոմիտասյան մշակումները, անկրկնելի եւ փառապանծ «Անտունի» բալետը, որը առանց չափազանցության կարող էր ԻՐ տեղն ունենալ խորհրդային տարիների ստեղծված բալետային բոլոր ստեղծագործություններում:

Ես սա ասում եմ առանց դույզն իսկ կասկածանքի: Եւ երիցս իրավացի էր հաղորդմանը հրավիրված, իմ բարեկամ, Կոմիտասի անվ. Կոնսերվատորիայի պրոֆեսոր Դավիթ Ղազարյանը, որի մասնագիտական հուշերն ու գնահատականը Կոմիտասի դերի եւ նշանակության, նշածս բալետի եւ հեղինակի մասին, եկավ լրացնելու մինչ այդ նույնպես փայլուն ելույթ ունեցող ների խոհերը: Փայլուն, որովհետեւ Մեծ եւ Մաքուր էր նյութը՝ Կոմիտասը «երգ երգոցում»- սա ինձ համար ասես երազ էր: Երազ էր իրականություն դարձած:

Ոչ մի միտում չունենալով «թթու»խոսք ասել նախորդ հաղորդումներին հրավիրված կարծիք հայտնողների հասցեին, այնուամենայնիվ (ախր լեզուս պահել չգիտեմ է՜, էնքան եմ տուժվեեեեեել), եւ այնուամենայ նիվ այդ քննարկումները՝ հարգարժան Վահան Արծրունու եւ Սարգիս Նաջարյանի, Աննա Մաիլ յանի եւ երիտասարդ կոմպոզիտոր Մարինեի (ներողություն, ազգանունը չեմ հիշում) իսկապես անկեղծ էին,մասնագիտական,խոր զգացմունքով եւ ամենակարեւորը՝ բնական:

Նույնը եւ կատարողների մասին: Բնական, որովհետեւ ինքը Կոմիտասը (որ իմ ամեն ինչն է) հայ երաժշտության (եւ ոչ միայն), ավելի ստույգ՝ Ազգի դեմքն է, խիղճը, հոգին ու պատիվը: (Լսում ե՞ք այսօրվա աստղիկներ)...

Ներեցեք անհամեստիս, բայց չեմ կարող միտքս հաստատելու համար չասել, որ երբ այս օգոստոսին Շվեդիա հրավիրված հրեական «Կիներետ» Լարային քառյակը իմ առաջարկով առանձին համերգ ունեցավ նաեւ տեղի (Սթոքհոլմի) հայ համայնքի համար, ծրագրում (Չորրորդ լարային քառյակս էլ կար) ընդգրկվել էր նաեւ Կոմիտաս Ասլամազյանի գոհարներից վեցը: Ավելացնեմ,այստեղ, Հայֆայում հրեական մեկ ուրիշ, «Զամիր»քառյակը, իր համերգներից մեկի ժամանակ այս անգամ արդեն իմ, «Հայաստան 1988-1993» թիվ 3 Լարային քառյակիս հետ նույն համերգում կատարեց նաեւ Կոմիտաս-Ասլամազյան, որովհետեւ, կրկնեմ հայտնի ասացվածքը, լավ իմաստով՝ Կոմիտասն իմ մեջ է, քո մեջ է, նրա մեջ է: Արդ գովում եմ «Երգ-երգոցի» հերոսությունն ու խոհեմ քայլը ունկնդրման սրահ «հրավիրել» Մեծն Հային, Կոմիտասին եւ ունկնդիրների մեջ առաջացնել եւ նորից խթանել ազգայինը, մի բան, որ այսօր շատ հեռու է արդիական լինելուց:

Մեղքը «ժամանակների» վզին»...(«ժամանակներն են այդպես»,ժամանակնե՞րը-Սուտ!!!):

Այս զգացմունքային նամակս թերի պիտի լիներ, եթե առանձնակի չնշեմ մեր Խորիկի անչափ շնորհաշատ թոռան, Խորեն Լեւոնյանի գրագետ, արտահայտիչ եւ մասնագիտական (հաստատ՝ պապուն ա քաշել) վարումը (հաղորդման) եւ պահվածքը... հետն էլ սիմպատիկ...

Շնորհակալություն քեզ «երգ-երգոց»:

Խորին հարգանքներով ՝ Նուբար Ասլանյան Հայֆա, Իսրայել: 30.10.10.



http://www.armtown.com/news/am/lra/20101103/40387/

Մեղապարտ
15.11.2010, 15:19
Նուբար Ասլանյան
Փող.Պեեր 28,բն 9. Հայֆա 32492,Իսրայել.
Հեռ-ֆաքս՝+(972)772011133
Բջջային՝ +972542797027 Երեւան,Հայաստան
Email:[email protected]



ՀՀ.Մշակույթի Նախարար
տիկ.Հասմիկ Պողոսյան
Մշակույթի Նախարարություն


Մեծահարգո ՀՀ.Մշակույթի Նախարար


Շնորհակալություն Ձեր՝ 11.04.08 Ձեր էլ.նամակի համար (հանձնակատար՝ Լիաննա Պողոսյան),որտեղ Դուք հայտնում եք,որ՝ «ՀՀ Մշակույթի նախարա րությունը տեղեկացնում է,որ «Սիփանա քաջեր» հեղինակային ստեղծագոր ծությունը Հա- յաստանում ներկայացնելու համար Ձեր առաջարկը փոխանցվել է Հայաստանի պետական երիտասարդական նվագախմբի գեղարվեստական ղեկավար Ս.Սըմ- բատյանին,ով պատրաստակամություն է հայտնել Ձեզ հետ քննարկել այդ ծրագրի իրականացման հետ կապված մանրամասները»:Եւ նշված են նաեւ Ս.Սմբատյանի կապի միջոցների տվյալները:
Կրկին շնորհակալություն:
Զգացված լինելով հանդերձ,թույլ տվեք հիշեցնելու կարգով նկատել,որ «Սիփա- նա քաջեր» ստեղծագործության կատարումը՝ նվիրված Հայոց Ցեղասպանութ- յան 90 ամյակին,Ֆ.Վերֆելի եւ փախստական ծնողներիս հիշատակին,բնավ էլ իմ առաջարկը չէր, («Սիփանա քաջեր» հեղինակային ստեղծագործությունը Հայաս տանում ներկայացնելու համար Ձեր առաջարկը փոխանցվել է...Ձեր բառերն են), այլ առաջարկը Հայաստանի կոմպոզիտորների միության, Արտաքին Գործոց եւ Մշակույթի նախարարությունների հետ համատեղ՝ հիմք ՀՊՖՆ Տնօրեն տիկին Ռ.Սիրունյանի պատասխանը 15.04.06 «Առավոտ»թերթի թղթակից Ս.Դանիել յանին(ստուգելը խնդիր չէ,նաեւ հասկանում եմ,որ այն ժամանակ Դուք նախա րար չէիք):Եւ քանի որ սկսեցի իրերը իրենց անուններով կոչել, (գիտեմ,լավ բնա վորություն չէ,փոխվելն էլ՝ուշ է),ուստի թույլ տվեք ասել, որ ըստ երեւույթին Ձեզ կամ չեն հանձնել իմ՝ 04.04.08 ֆաքսով(խոսել եմ քարտուղարուհու հետ՝ ստա- ցել էր,իսկ մինչ այդ՝ 03.04.08 [email protected] [email protected] ), ուղարկածս նա- մակը,որը պատճենն էր իմ՝ 03.04.08. Ռ.Սիրունյաննին ուղարկածս նամակ պա- տասխանի,կամ էլ ժամանակ չեք ունեցել ընթերցելու...
...Հարգելի նախարար.Ձեր մեծատաղանդ(ստախոս,հայ կոմպոզիտորներին ատող՝ հարցրեք՝ կասի)դիրիժյորը հանդիսավոր ձեւով տապալեց իմ՝ իր իսկ կողմից 12.05.06.ին ստանձնած(,ուղարկում եմ տնօրինության նամակը)՝ Հայոց Ցեղասպանությանը նվիրված ,իրեն ՀԱՆՁՆԱՐԱՐՎԱԾ ստեղծագործությունը, պատճառաբանելով,թե խաչատրյանական մրցույթ է: Այս խայտառակ պատճա-ռաբանությունը ավելի մերկ էր ,քան անբարոյական կինը(ներողություն),քանզի խաչատրյանական մրցույթը ավարտվեց 06.06.07 ին,իսկ իմ համերգի փոխարեն, որ նշանակված էր 15.06.07ին՝ ելույթ ունեցան՝ դիրիժյոր Ալեքսանդր Տրեդեր՝ Վահան Մարտիրոսյանի հետ,22 ին նորից ՝Ալեքսանդր Տրեդեր՝ Անուշ Նիկողոսյանի հետ ,եւ 29ին դիրժյոր Վահան Մարտիրոսյան՝ Մարտին Յավրյանի հետ: Կարծում եմ,նաեւ վստահ եմ ձեր բանականության վրա,որ ամերիկացի Տրեդերը «հանկարծ»երկնքից չծագեց: Ուրեմն «գործարքը»կատարվել էր «իմ մեջքի» ետեւում, նախապես, իմ ստեղծա գործության կատարման հաշվին:Այդ իսկ պատճառով էլ համերգիս արդեն նշանակված օրից(15.06.07)երեք ամիս առաջ ուղարկած իմ երեք նամակները,(տեխնիկական հարցեր լուծելու միտու մով),մնում էին անպատասխան: Որովետեւ «տեղս ծախված»էր(ինչպես պատահում է երբեմն օդանավում):Ես կռահում եմ Ձեր զարմանքը(թերեւս),թե ինչու չդիմեցի Ձեզ,այլ նամակ էի գրել վարչապետին(արդեն նախկին): Որովհետեւ, երբ հեռախոսով հիշեցրեցի թոփչյանին,որ այս ստեղծագործությունը իրեն է հանձնել մշ.նախարարութ յունը, ցինիկ ձեւով շպրտեց-«ես տարեկան 200նամակ եմ ստանում նախարարից»: Բա՞: Պարույր Սեւակը կասեր՝ Եկ վարդապետ մի խենթենա...
...Վարչապետի օգնական տիկ.Սաթենիկի ՝ «գործին խառնվելուց »հետո ամեն ինչ «յուղի պես գնում էր»:Պարտիտուրը(նորը՝ հինը «կորսվել էր»), ստացել էր դիրի ժյոր Ռ.Ասատրյանը:Արդեն ստեղծագործական կապ կար դիրժյորի եւ իմ մեջ: Անգամ նշվում էր կատարման հնարավոր ժամկետները՝ հունիսի 20,կամ 27, նաեւ ծրագիրը՝ Միրզոյան Աճեմյան,Ասլանյան,անգամ Ռ.Ա.-ը ասաց,որ Դուք, հարգելի նախարար, հիշեցրել եք իրեն եւ հետահրքրվել իմ,ԲՈԼՈՐԻՍ «Սիփանա քաջերով»:Իսկ այդ ընթացքում Ռ.Սիրունյանը լուռ էր:Չէր պատասխանում իմ նամակին,նամակ,որտեղ խնդրվում էր արդեն հայտնել կատարման ստույգ օրը, քանզի հարցեր կան լուծելու՝ ներառյալ ինքնաթիռի տոմսը: Ի՞ՆՉ ԿԱՏԱՐՎԵՑ… Ավաղ պատմությունը կրկնվեց:Կեղծ,«խաչատրյանական պատրվակը» փոխա- րինվեց Շչեդրինյան փառատոնով, ավելին,«շարքից դուրս եկավ» մայեստրո Ռ.Ա.-ը, նաեւ փոխվեց նվագախումբը: Կարելի է մտածել,որ հունիս ամսով տարին ավարտվում էր(մեր մոտ այն 12 ամիս է):
...Հարգելի նախարար:Ես բնավ էլ կասկած չունեյի,որ թոփչյանը դեռ իր խոսքը պիտի ասեր.չէ՞ որ ես «գանգատվել»էի վարչապետին եւ հավատացեք,միակ խնդ րանքս եղել էր այն,որ «բիրդան աղա»թոփչյանի ձեռքերը այլեւս իմ պարտիտու- րին չդիպչեն:Իսկ ստեղծագործության կատարումը թողել էի վարչապետի հայե- ցողությանը:Այո,թոփչյանը դեռ «իր խոսքը»պիտի ասեր,իսկ Դու՞ք տիկին նախա րար:Ուզում եք,որ ես մտածեմ,որ «200նամակի» նրա ցինիկ արտահայտությունը ունի իր ու՞ժը:Բնավ չէի ուզի…
Հարգելի նախարար.հուլիսի 26 ին պիտ ներկայացնեմ Հայաստանը Շվեդիայում: Նվագում են թիվ 3 Լարային քառյակս՝ «Հայաստան 1988-1993»: Երկրաշարժի մասին է: Նվիրված է նաեւ Է.Միրզոյանին: Կատարողները …հրեաներ են…Իսրայելից…
Հարգանքներով Նուբար Ասլանյան: Հայֆա,Իսրայել: 13.04.08.
Հ.Գ.
Ստեղծագործությանս կատարման առաջարկի պատասխանը ուղարկել եմ տիկ. Ռ.Սիրունյանին(համաձայն իրենից ստացած նամակի)եւ կրկնօրինակը՝Ձեզ:
Նաեւ ասեմ,որ հարգում եմ պետական երիտասարդական նվագախումբը իր գեղ. Ղեկավարով հանդերձ,բայց ավելի շատ՝ իմ ինքնասիրությունը…իսկ մինչ այդ, ապրիլի 24 ին հայատյաց թոփչյանը թող կատարի Վերդի Ռեկվիեմ:Իտալացիք շատ զգացված կլինեն…

13.04.08.

Մեղապարտ
22.11.2010, 19:02
պրն. Արամ Աբրահամյան
Փող.Պեեր 28 բն.9
Հայֆա 32492
Հեռ-ֆաքս+(972)772011133
Բջջ.՝+(972)524797027
Email:[email protected]

պրն. Արամ Աբրահամյան
«Առավոտ»թերթի գլխ.խմբագիր
Արշակունյաց 2, Երեւան
Հ Ա Յ Ա Ս Տ Ա Ն


Բաց նամակ ՀՊՖՆ գլխ.դիրիժյոր եւ գեղ.ղեկավար Էդ.Թոփչյանին
«ՍԻՓԱՆԱ ՔԱՋԵՐԻ»ՈԴԻՍԱԿԱՆԸ «Առավոտ»03.05.08ի հետքերով
«Սիփանա քաջերը իմ ճաշակով չէ»՝Էդվարդ Թոփչյան:
«Աղվեսի դունչը խաղողին չհասավ,ասաց թթու է» ՝ժողովրդական:

Պարոն Թոփչյան.
Քանզի, հարգարժան լրագրող Ս.Դանիելյանը,(չնայած ձեռքի տակ ունենալով բոլոր փաստ ապացույցներին),չի կարողացել,կամ չի ցանկացել դնելու ձեզ ան հարմար վիճակի մեջ, ձեր «ճաշակի գործով՝ իմ ստեղծագործության հարցում», ապա պիտի փորձեմ այդ անշնորհակալ բեռը վերցնել ինձ վրա: «Քարը գցել եք» իմ բոստանը(մարգագետինը):
Արդ սկսեմ «Սիփանա քաջեր»՝ նվիրված Հայոց Ցեղասպանության 90 ամյակին, Ֆրանց Վերֆելի եւ փախստական ծնողներիս հիշատակին իմ ստեղծագործութ յան՝ ձեր կողմից հանձն առած,հետո նենգաբար խաբած եւ հետագա դեպքերի զարգացման,«կենսագրության» մասին ՈԴԻՍԱԿԱՆԸ: Դուք ինձ կարող եք դա տական պատասխանատվության հրավիրել,եթե ասածներիս մեջ կեղծիք կհայտնաբերեք,եթե ոչ,կարծում եմ տղամարդու քաջություն կունենաք,հետն էլ փոքր ինչ առաքինություն, հրապարակավ ներողություն խնդրելու՝ ինձ եւ մե- նակատար Արմեն Ասլանյանին պատճառած բարոյական եւ նյութական վնաս ների համար:Եւ անգամ այդքանից հետո(?),չեմ համաձայնվելու,ինչպես գրել էի վարչապետ պրն.Սերժ Սարգսյանին,որ «ձեր ձեռքերը դիպչեն իմ պարտիտու րին», քանզի դուք ստախոս եք:Ինքնիշխան:Անբարո:Ինձ դատի տվեք:Ես ձեզ ձեռնոց եմ նետում: Միաժամանակ, անհոգ եղեք,ես ձեզ դատի չեմ տա,որով- հետեւ մեր համար Էդվարդ Թոփչյանը դեռ Հայաստան չէ,եւ փառք Աստծո:
Եւ այսպես՝ «Այդ հարցով («Սիփանա քաջերի»՝ Ն.Ա.) մշակույթի նախարարություն է դիմել ՀՀ արտաքին գործերի նախարարությունը՝ իսրայելահայ կոմպոզիտոր Նուբար Ասլանյանի հիշյալ գործը կատարելու խնդրանքով:Այն մենք կարող ենք Ֆիլ- հարմոնիկի ծրագրում ընդգրկել միայն 2007-ին,-տեղեկացրեց Ռ.Սիրունյանը»: Պրն Թոփչյան ծանո՞թ է ձեզ արդյոք այս հայտարարությունը,որը մեջբերում եմ «Առավոտ»թերթի 15.04. 06.համարից:Միայն անկեղծ եղեք,թե չէ կարող եմ մտա- ծել,որ ՀՊՖՆ տնօրենը «թռել»է գեղ.ղեկավար եւ գլխավոր դիրիժյոր Էդվարդ Թոփչյանի գլխից:(Արդյունքում անհարմար բան կստացվի):Ռ.Ս. –ի ասածին ավելացնեմ,որ Հայաստանի երաժշտ. եւ կոմպ. միություն էր դիմել ՀՀ փոխարտգործնախարար պրն.Գեղամ Ղարիբջանյանը կից գրությունով, եւ «Սիփանա քա ջեր»ի իմ՝ իրեն նվիրված պարտիտուրայով՝ ոգեկոչելով գործի կատարման: Կարճ ժամանակ անց Երեւան այցելած որդիս՝ կոնցերտ-պոեմի՝ իմ կողմից ա- ռաջարկված մենակատար Ա.Ասլանյանը, կոմպ.միության նախագահի տեղա- կալ, կոմպոզիտոր Հրաչյա Մելիքյանին,(ցավոք՝ այսօր հանգուցյալ)հանձնեց «Սիփանա քաջերի»արդեն մեծ չափի պարտիտուրը(դիրիժյորին հարմար՝ կար-դալու համար),նվագախմբային ձայներով:Հրաչյա Մելիքյանը վերոհիշյալ ստեղ ծագործության պարտիտուրը ,հայ մյուս կոմպոզիտորների ստեղծագործութ- յունների հետ միասին հանձնեց ՀՊՖՆ տնօրինություն,միության կողմից ձեռ-նարկված «Աշնանային փառատոն»ում կատարելու համար:Այս բոլորը տեղի ունեցան 2005թվի օգոստոսի վերջին(ես միշտ հեռախոս.կապի մեջ էի Հ.Մ.-ի հետ):Առաջ անցնելով ասեմ,որ փառատոնում ես չկատարվեցի: Այս բոլորը՝ ի լրացումն՝ 15.04.06 «Առավոտ»ում ՀՊՖՆ տնօրեն Ռ.Ս.ի հայտա- րարության :Պարզապես որոշ մարդկանց հիշողությունը թարմացնելու ,գուցե եւ խիղճը տեղից շարժելու համար:(?)
Ոգեւորված «Առավոտին»տված Ռ.Ս.-ի պատասխանից(շնորհակալություն լրա գրող Ս.Դանիելյանին՝ նախաձեռնության համար),ուրախ նամակ գրեցի ՀՊՖՆ՝ հարցումով,թե երբ հայտնի կլինի ստեղծագործությանս կատարման ստույգ ժամ- կետը՝ նախապես մեր գործերը Իսրայելում,(եւ ոչ միայն), կարգաորելու եւ, նամա նավանդ, ինքնաթիռի տոմսեր,(ուղիղ չվերթ չկա),պատվիրելու համար: Շնորհակալ եմ, 12.05.06- ին ստացա պատասխան.ահա այն, (լատիներենով գրված 12.05.06 էլ . նամակը ներկայացնում եմ հայերեն տառերով )՝
«Հարգելի պարոն Ասլանյան Տեղեկացնում եմ Ձեզ,որ ձեր համերգը Հայաստանի պետական ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի հետ ,(ուշադրություն դարձրեք ընդգծածս բառերի վրա պարոն Թոփ չյան,Ն.Ա.),կկայանա 2007թվականի Հունիս ամսին:
Խնդրում եմ Ձեզ նշել կոնկրետ ամսաթիվը,խնդրում եմ նաեւ հաշվի առնել,որ համերգը անպայմանորեն լինի ուրբաթ օր: Հարգանքներով եւ կանխավ շնորհակալությամբ՝ Լիլիթ Պողոսյան: Ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի խմբագիր»:

Պարոն Թոփչյան,«էս էլ նի՞խտ»:Գուցե սրանից է՞լ լուր չունեք:Իսկ գուցե Լիլիթ Պողոսյանն է՞լ է «թռել ձեր գլխի վրայով»: Վահ՛:Իսկ եթե դուք տեղյակ էիք, ապա ի՞նչ գնահատական կտաք 12.05.2006-ի վիճակով ձեր ճաշակի օգտակար գործո ղության գործակցի առթիվ՝ իմ ստեղծագործության վերաբերյալ: Ինչեւէ...
Խանդավառված(ավա՜ղ, շուտ էր),հայտնեցի շնորհակալությունս ,նաեւ համեր- գի պահանջված օրը՝ խնդրեցի հունիսի 15ը:
16.05.06ին ստացա պատասխան նույն Լիլիթ Պողոսյանից:Ահա այն՝
«Հարգելի պարոն Ասլանյան, Տեղեկացնում եմ ձեզ,որ արդեն հաստատված է ձեր եւ ձեր որդու՝ Արմեն Ասլան յանի 2007թվականիհունիսի 15,ՀՊՖՆ-ի հետ կայանալիք համերգը: (ուշադրություն դարձրեք՝ նորից ՀՊՖՆ (Ն.Ա.)):
Երեւանում կլինեք հունիսի 11-ին,երկուշաբթի օրը,մեկ շաբաթը բավական կլի նի փորձերի համար:
Խնդրում եմ ձեզ ուղարկել համերգի նախնական (կամ եթե արդեն հստակ գիտեք՝ վերջնական)ծրագիրը՝ ձեր կողմից առաջարկվող:Եթե հնարավոր է այն ուղարկեք առաջիկա10 օրերի ընթացքում,քանի որ ես մեկնում եմ Իտալիա,
եւ կցանկանայի որպեսզի մեկնումիցս արաջ արդեն հստակեցված լիներ ձեր համերգի ծրագիրը նույնպես:Նախապես շնորհակալություն:Հարգանքներով՝
Լիլիթ Պողոսյան,ՀՊՖՆ խմբագիր, 46 Մաշտոց պողոտա, 375002 Երեւան, Հայաստան:Հեռ՝(+37410)560645,ֆաքս՝(+37410)564965 Email:[email protected] [email protected] »
Սրա՞ն ինչ կասեք պարոն Թոփչյան:Սրա մասին է՞լ չգիտեք:Իսկ գուցե «հարսին ամուսնացրել են առանց իր իսկ գիտությա՞ն»: (Արտակից խառը նամակ է եկել)...
Իսկ գուցե ձեր ճաշակի մեջ մի փոքր առաջընթա՞ց էր նկատվել...ի՞նչ իմանամ...
Անմիջապես ուղարկեցի ստեղծագործության ճշգրիտ անվանումն ու տեւողութ յունը,նաեւ մենակատարի տվյալները, եւ էլի փոքր մանրուքներ կապված հա- մերգի հետ:Եւ ստացա պատասխան: Նամակս ստացված էր: Ու սկսեցինք հաշ- վել օրերը...Հրճվանքից սկսեցի պարտիտուրներ նվիրել այն հրեա պատգամա- վորներին եւ քաղաքական գործիչներին,որոնք մեկ տարի առաջ՝ 24 ապրիլ 2005 ինԵրեւանում, Հուշահամալիրում, ծաղկեպսակներ էին դրել Ցեղասպանության զոհերի հիշատակին:Նաեւ հրավիրեցի 15.06.07ին(իհարկե գուցե եւ սիմվոլիկ) Երեւան, ՀՊՖՆ-ի կատարմամբ իմ «Սիփանա քաջերի» կատարմանը:
Իսկ հանրահայտ Իսրայել Չառնին անգամ նշում արեց իր ծոցատետրում...
...15.03.07 ՀՊՖՆի տնօրինությանը նամակ ուղարկեցի(ստեղծագործության կա- տարմանը մնում էր երեք ամիս,իսկ ինտերնետի ՀՊՖՆ կայքում չկար ոչ մի հա- ղորդագրություն «Սիփանա քաջերի»մասին),նաեւ հարկավոր էր ճշտել որոշ տեխնիկական հարցեր՝ փորձերի ժամը,ազդի տեքստը(հայերեն եւ անգլերեն), տեսագրում,ձայնագրում կլինի թե ոչ,հրավերքների եւ հրավիրատոմսերի հար- ցը եւ այլն: Հրավիրատոմսերի հարցը ինձ հուզում էր հատկապես,քանզի Ռու- սաստանի ՝Հայֆայում Գեներալ Հյուպատոս,ընկեր եւ բարեկամ Վասիլի Կովալը հորդորել էր ինձ, համերգին հրավիրել Հայաստանում Ռուսաստանի դեսպանին: Բացի դրանից,պիտի հրավիրեի Հայաստանում Ավստրիայի դեսպանին նույն- պես,քանզի այստեղ,Իսրայելում Ավստրիայի դեսպանության աջակցությամբ, այսօր,«Սիփանա քաջերի»պարտիտուրի մեկ օրինակ «բնակվում է նույն հարկի տակ»Ֆրանց Վերֆելի«Մուսա լեռան 40 օրը»վեպի ձեռագրի հետ՝ Ավստրիայի Ազգային Գրադարանում(ես այցետոմս եւ Ֆ.Վ.մասին գրականություն եմ ստացել նվեր՝ Իսրայելում Ավստրիայի Դեսպանից ,նաեւ պաշտոնական նամակ, շնոր- հակալություն՝ Ազգային Գրադարանի Գլխաոր տնօրենից...ձեզ ուղարկել եմ...):
ՀՊՖՆից պատասխանը չստանալով,հետո նույն նամակը կրկին՝ 28.03.07ին եւ նո րից պատասխան չստանալով, ուղարկեցի 06.04.07ին:ՔԱՐ ԼՌՈՒԹՅՈՒՆ (որովհե տեւ դավ էր դյութվում...)Անհանգստացած զանգահարեցի,չորս անագամ,կապը ընդհատվում էր:Հազիվ էի մի քանի բառ փոխանակել՝ նորից կտրվեց(?): Անցավ որոշ ժամանակ եւ նույն օրը ստացա իմ«սեւ թուղթը»:Ահա այն՝
«Հարգելի պարոն Ասլանյան Խնդրում ենք ճիշտ հասկացեք այս նամակը: Խնդիրը նրանումն է,որ հունիս ամսին մեր համերգասրահում նախատեսված է անցկացնել Արամ Խաչատուրյանի մրցույթ փառատոնը ,որը կազմակերպել է ՀՀ Մշակույթի Նախարարությունը եւ հնարավոր չէ փոխել այդ մրցույթի օրերը: Այդ իսկ պատճառով ձեր համերգը հնարավոր չէ ընդգրկել հունիս ամսվա շրջանակներում:Ներողություն ենք հայցում ձեզանից մերժման համար:Մեր գալիք համերգային սեզոնում ձեզ ընդգրկելու հա մար խնդրում ենք ուղարկել ձեր «Սիփանա քաջեր» պոեմի պարտիտուրը վերջինիս հետ ծանոթանալու համար:Հարգանքներով՝ ՀՊՖՆ տնօրինություն» Էէէէէ՜պարոններ, պարտի տուրը ձեզ վաղուց է ուղարկված ,մեկդ մյուսիցդ լուր չունեք:Շուկա է,շուկա, ավելի վատը... (Դե եկ վարդապետ,մի խենթենա Պ.Ս.)
Պարոն Թոփչյան այս նամակի՞ց էլ եք անտեղյակ:Թե՞ պարտիտուրս տիկին Սիրունյանին էր պետք նոտաներ սովորելու համար:Ուրեմն դուք իմ պարտիտուրի «երեսն էլ դեռ չէիք տեսել»,կնշանակի ,գոնե հենց այս պահից հրաժարվեք ձեր՝ իմ գործի մասին, ճաշակի չափանիշը հայտարարելուց:Իսկ եթե այս նամակից էլ լուր չունեք,ապա հեռացեք ձեր զբաղեգցրած տեղից՝ ձեզ «բանի» տեղ չեն դնում: Շարունակեմ՝ ինձ հայտնում են,որ «հունիս ամսին մեր համերգասրահում նախատեսված է անցկացնել Արամ Խաչատուրյանի մրցույթ փառատոնը»: Սուտ,սուտ,սուտ,ՊՈՉԱՎՈՐ ՍՈՒՏ՝ Փառատոնը ավարտվեց հունիսի 6ին(իմ համերգը պիտ կայանար հունիսի 15ին),ավելին՝ հունիսի 15ին,22ին 29ին ելույթ ներ ունեցան դիրժյորներ Ա.Տրեգեր(ԱՄՆ) ու Վ.Մարտի րոսյանը (Ֆրանսիա):
(Ամբողջ ծրագիրը մոտս կա գրած՝ թե ով ում հետ):Ավելորդ չէ ասել,որ մշակույթի նախարարին իմ 13.04.08 նամակում նրբորեն նկատել էի տվել,որ Իսրայելում տարին ունի 12 ամիս(հունիսով տարին չէր ավարտվել(?), ցանկություն լիներ!!!):
Երբ ձեր նենգ հրաժարումից հետո ձեզ հեռախոսով հիշեցրեցի այս նամակների մասին,ասացիք,-«ես ինչ գիտեմ ով ագրել»:Իսկ երբ հիշեցրեցի ,որ այս ստեղծա- գործությունը ստացված է Մշակույթի նախարարությունից,աղայավարի(լոթիա վարի)պատասխանեցիք,-«ես տարեկան 200 նամակ եմ ստանում նախար արից»: Բայց հետո մի քից «ազնվացաք»եւ ասացիք,-«բողոքել ես»:Հարցրեցի,- «ու՞մը»: Կմկմացիք, բայց «չդավաճանեցիք» տեղեկատվության հեղինակին: Հետո,երբ մի քիչ «խելքս եկավ տեղը»(?),հիշեցի,որ «Ազգ»թերթի կազմա կերպած ֆորումնե- րում մի շարք պատգամաորների«դժվարամարս»հարցեր եմ տվել.Հա՞...եսի՞մ...


(շարունակելի)

Մեղապարտ
22.11.2010, 19:03
Գուցե ազդել են՞,չեմ կարծում,իսկ այ հակառակը ՝ 28.10.06ին հեռագրով շնոր հավորել եմ Եւրոպայում հաջող համերգաշարի արթիվ... ինչեւէ...Պարոն Թոփ չյան այս խայտառակությունից հետո իսկույն ձեզ նամակ գրեցի,ներդիր ուղար կելով ՀՊՖՆից ստացածս այն բոլոր էլ.նամակները,(ստորեւ բերված), որոնց բո վանդակությունը պիտի չիք աներ ձեր ստերի,երեւակայության զառանցանքը: Երեւի թե «ազդեց»,արդյունքում ստացա նոր«սփոփիչ» նամակ՝ «սիրտս առնելու համար»Ահա այն՝ «Տցանկանում ենք ձեզ տեղեկացնել,որ մենք անում ենք ամեն ինչ ձեր համերգը ընդգրկելու համար ՀՊՖՆ-ի համերգային ցանկում: Մաէստրո Էդվարդ Թոփչյա նի՝ ձեր «Սիփանա քաջեր պոեմի պարտիտուրին ծանոթանալուց հետո, ձեզ վերջնականապես կտեղեկացնենք համերգի օրվա մասին:Հարգանքներով՝ ՀՊՖՆ տնօրինություն: 17.04.06»(դեռ «հարգում »են): Պարոն Թոփչյան գոնե այս նամակից տեղյա՞կ եք...Էէէէէէէէէէէհ,վազն արի...ինչ արած՝«Դիմել է մուժիկը ուրիշին՝ ասել են չիք,նա էլ դիմել է Իլյիչին»:
Եւ նամակ գրեցի այն ժամանակվա վարչապետ պրն.Ս.Սարգսյանին:Պատմեցի ինչ որ այստեղ նկարագրել եմ:Միակ բանը,որ խնդրեցի,այն է,ինչ գրված է 03.05. 08ի «Առավոտում»՝ որ ձեր ձեռքերը,պարոն Թոփչյան այլեւս չդիպչեն իմ պար- տիտուրին:Նամակը գրել եմ 2007ի հուլիսի վերջին,ՀՊՖՆ իհերթական «փափուկ բարձից» երեք ամսից հետո:(փափուկ ,փափուկ,պտտվիր,պտտվիր կառուսել)...
Վարչապետի օգնական տիկ.Սաթենիկ Փափազյանի գործին միջամտելուց հե- տո, ՀՊՖՆի տնօրենը հանդիսավոր ինձ խոստացավ,որ այսուհետեւ «Սիփանա քաջերը»պիտի լինեն իր հսկողության տակ:Եւ հանձնեց ՆՈՐ պարտիտուրը (հանգուցյալ Հ.Մելիքյանի՝ ՀՊՖՆին հաձնած պարտիտուրս վաղուց ԳՈՅՈՒԹ ՅՈՒՆ ՉՈՒՆԵՐ,չնայած տնօրեն Սիրունյանը խոստովանեց,որ«ինչ որ տեղ տե- սել է»,ինչեւէ,նոր պարտիտուր ուղարկեցի)երկրորդ դիրիժյոր Ռ.Ասատրյանին , որի հետ անմիջապես մտա ստեղծագործ կապերի մեջ:Որոշված էր ծրագիրը՝ Միրզոյան,Աճեմյան, Ասլանյան,իսկ կատարման օրը՝ հունիս 20կամ 27. Լրացու ցիչ գրավոր պիտի հայտներ տիկ.Սիրունյանը:Չհայտնեց: Նորից նամակ գրեցի Ռ.Ս-ին,նաեւ զանգահարեցի տիկՍ.Փափազյանին:Ասաց՝ ...սաբոտաժ է,բայց միջամտել էր կրկին:Ստացա Սիրունյանից նամակ՝ ՆՈՐ «սեւ թուղթ»:Ինձ տեղեկացվում է,որ ինքը( Ռ.Ս-ն) ձեզ հետ,պրն Թոփչյան,եղել է մշակույթի նախարարի մոտ եւ քանի որ հունիսին պետք է կայանա շչեդրինյան փառա- տոն, ապա «Սիփանա քաջերը»հանձնվում է Երիտասարդական նվագախմբին:
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ,իսկ «Առավոտում»գրված է«: «Այդ հարցով դիմել եմ մշա կույթի նախարարին, խորհրդակցել նրա հետ, նա էլ ստեղծագործության կատա րումը վստահել է Պետական երիտասարդական նվագախմբին»,- հավաստիա ցրեց տիկին Սիրունյանը»: ՀԱՐՑ՝ Տիկին Սիրունյան ինձ հղած՝ ձեր 03.04.08 պատասխանի մեջ հայտնում եք,-«Ձեր համերգի հետ կապված ուզում եմ նոր
տեղեկություն հայտնել:Ես եւ մաեստրո Թոփչյանը հանդիպեցինք նախա րարին, Հասմիկ Պողոսյանին,որի ընթացքում նաեւ Ձեր համերգի հարցը քննարկվեց...»
Հարգելի լրագրող Ս.Դանիելյան.ինչն է պատճառը,որ տիկ Սիրունյանը ինձ հայտ նում է ,որ «Ես եւ մաեստրո Թոփչյանը հանդիպեցինք նախարարին, ...», իսկ Ձեզ, (իհարկե միտումնավոր,քանզի հրապարակավ է)իբր թե՝ ինքը՝ միայնակ, այսին- քն Թոփչյանի մատը այդ հարցում խառը չէ(Այդ հարցով դիմել եմ մշակույթի նա- խարարին...): Սա լուրջ մարդկանց համա՞ր է,թե մանկա պարտեզի...
Պարոն Թոփչյան,տիկին Սիրունյան,դուք այնտեղ,ձեզ մոտ, խնդրում եմ կողմնո- րոշվեք՝ «ով, ում բարեկամն է »,ով է գեներալը եւ ով շարքայինը,թե չէ, անհար- մար բան է ստացվում: Եթե ըստ ձեր ասածի, դուք լուր չունեք ինձ հասցեագըր- ված՝ ՀՊՖՆ խմբագրի,կամ էլ տնօրինության նամակներից, կնշանակի գեներալ ները նրանք են:Այդ դեպքում ինչու՞ չենթարկվեցիք գեներալիտետի որոշումնե- րին,չէ որ փաստորեն դուք ընդամենը մի «շարքային եք»,մաքսիմում՝ եֆրեյտոր: Եւ այսքանից հետո,դուք ո՞վ եք ,որ գնում եք նախարարի մոտ «հարցեր լուծելու»:
Ես նամակ գրեցի երիտասարդականի դիրիժյոր Ս.Սմբատյանին՝ հայտնելով նրան եւ նվագախմբին նախ հարգանքներիս հավաստիքը,(ողջույններ հայրի- կին),նաեւ ուղարկելով ՀՊՖՆից ստացածս բոլոր փաստ-նամակները: Բացատ րեցի իմ հրաժարման պատճառը,(սա՝ որպեսզի չբամբասեն,թե Ասլանյանը չվստահեց երիտասարդ նվագախմբին եւ դիրիժյորին), նաեւ հույս հայտնեցի հետագայում համագործակցելու:Իսկ նամակս ավարտեցի՝ ԲՈԼՈՐԻԴ ՀԱՐԳՈՒՄ ԵՄ,ԲԱՅՑ ՀԱՐԳՈՒՄ ԵՄ ՆԱԵՒ ԻՄ ԻՆՔՆԱՍԻՐՈՒԹՅՈՒՆԸ տողե րով: Փառք Աստծո,ահա երիտասարդ առաքինի դիրիժյորի պատասխանը՝ «Հարգելի պարոն Ասլանյան:Շնորհակալ եմ անկեղծ նամակի եւ ողջույնների համար:Ինձ համար եւս ցանկալի կլինի հետագա համագործակցությունը: Հարգանքներով Սերգեյ Սմբատյան»: Ես բացատրական նամակ գրեցի նաեւ Սիրունյանին,պատճենները նախա րարին եւ Ս.Փափազյանին եւ հանդիսավոր կերպով,փառք ու պատվով հրաժարվեցի իմ ստեղծագործության առհասարակ կատարումից: Պարոն Թոփչյան! Ինձ համար ակնհայտ էր,որ դուք, պիտի վրեժխնդիր լինեիք: Բայց որ պատճառաբանությունը իմ ստեղծագործությունից ձեր երաժշտական ճաշակի անբավարարությունն էր,եւ եթե պիտի այն ձեզ սփոփի,ապա «բարով մաշեք»,ԲԱՅՑ,ասացեք խնդրեմ,ձեր իշխանության ութը տարիներին ,ԱՆՁԱՄԲ, ՔԱՆԻ ՀԱՅ ԿՈՄՊՈԶԻՏՈՐԻ ԵՔ ԿԱՏԱՐԵԼ:Թե՞ այս նամակիս մեջ հրապարա- կավ հայտնեմ,թե դուք ինչ եք մտածում ընդհանրապես հայ կոմպոզիտորների մասին(հայտնել եմ Ս.Սարգսյանին):Իսկ գուցե այս հարցում պակասը լրացնելու միտումն է,որ «ձեր համար գերհանճար Վերդին նույնպես հայ է»:Իսկ Էդ.Միրզո-յանը հայ չէ՞ր,որ Արամ Ղարաբեկյանին չտվեցիք լիտավրաները,որ կատարեր Մեծ մարդ եւ քաղաքացու,կոմպոզիտորի, անկասկած հրաշալի Սիմֆոնիան:Ի դեպ տիկին Սիրունյան, այս, լիտավրա ները չտալու հարցում ով՞ էր գեներալը:
Այս առումով հայտնի՞ է արդյոք ձեզ,պրն Թոփչյան, Տիգրան Մանսուրյանի խոս- քերը ուղղված դիրիժյորներից մեկին՝«ես հայ կոմպոզիտոր եմ,իսկ դու...): Կուզեմ հայտնել,որ ձեր պարագայում Տիգրանի մտքի հետ լրիվ համամիտ եմ:Ձեզ շնորհ վել է ՀՀ Արվեստի վաստակավոր գործչի կոչումը:Շնորհողը չգիտե՞ր ,որ դուք հայ կոմպոզիտորներին ատում եք:Թող մտնի կոմպոզի տորների միություն եւ մեկիկ մեկիկ հարցնի՝ ոչ նախագահ Ամիրխանյանից: Իսկ գուցե հենց դրա համար էլ շնորհել են,որ«պետության վզին նստած» հայ կոմպոզիտորները այդպիսով լու- ծարվեն: Ով է ձեր տերը,այդ ինչ ուժեղ մեջք ունեք:Այդ երբվանից աղա դարձաք, բիրդան աղա:Վարչապետի օգնականը անգամ չկարողացավ«գլուխ հանել»...
«Առավոտը» գրում է՝
Ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի գեղարվեստական ղեկավար եւ գլխավոր դիրիժոր Էդուարդ Թոփչյանն էլ նշելով, որ «Սիփանա քաջերը» իր ճաշակով չէ, հավելեց, որ զարմացած է Ն. Ասլանյանի հետեւյալ մտքից՝ «Նա ասել էր՝ «ապրիլի 24-ին Թոփչյանը թող կատարի Վերդիի «Ռեքվիեմը», իտալացիները շատ զգացված կլինեն...»: Պատկերացումներիցս դուրս է, թե ինչպե՞ս կոմպոզիտորը կարող է նման ձեւով արտահայտվել Վերդիի գերհանճարեղ «Ռեքվիեմի» մասին:(ձեր պատկերացումները միայն Վերդիի հանդե՞պ են զգայուն-Ն.Ա.) Ինձ համար Վերդին էլ է հայ, քանի որ նրա երաժշտությունը համամարդկային է: Կուզեի տեղեկացնել պարոն Ասլանյանին, որ համագործակցելով Հայաստանի կոմ պոզիտորների եւ երաժշտագետների միության նախագահ մաեստրո Ռոբերտ Ամիրխանյանի հետ, այս տարի Ֆիլհարմոնիկ նվագախումբը ապրիլի 24-ին հնչեցրեց շվեյցարաբնակ Դավիթ Հալաջյանի «Մեսսա դի լումինեն»:
Պարույր Սեւակի «Եռաձայն պատարագը»՝ Արմեն Խանդիկյանի ռեժիսուրայով եւ Արթուր Ութմազյանի ասմունքով: Իսկ հաջորդ օրը՝ Վերդիի «Ռեքվիեմը»:
Իա՜.իսկ ձեր խիղճը ձեզ չտանջե՞ց,երբ անբարո ձեւով տապալեցիք նույն մա- եստրոյի ղեկավարած կոմպ.միության թ.113 անդամատոմսն ունեցողի «Սիփա նա քաջերի » կատարումը(դեռ Ա.Գ. եւ Մշակույթի նախարարությունների առա-ջարկությունն էլ հետը):Իսկ ձեր խիղճը ձեր ականջին ոչինչ չասաց,երբ դրժեցիք ձեր իսկ խոստումը «Սիփանա քաջերի»կատարման հարցում Էդ.Միրզոյանին: Թե՞ նա մաեստրո,կամ արդեն մաեստրո չէ:Ի դեպ Միրզոյանին՝ բարեխոսելու առիթով 2005ին ես եմ խնդրել,հետեւելով հանրապետությունում շատ հարգար ժան երաժիշտներից մեկի խորհրդին,որը ասաց՝«եթե ուզում ես գործդ կատար- վի,խոսիր Միրզոյանի հետ,Թոփչյանը նրան լսում է:ԼՍՈՒ՞Մ Է: Իսկ իմ գործըն կեր(ձեր մոտիկ ընկեր)Դ.Հալաճյանի մասին «բացթողումիս» մեջ կասեմ հետեւյա լը՝ ի տարբերություն ձեզ,ես ժամանակակից մարդ եմ,օգտվում եմ համացանցից : Վերդու Ռեքվիեմի մասին ՀՊՖՆ ի կայքում սկզբում գրված էր 24 ապրիլի,հետո փոխվեց,դարձավ 25 ապրիլի: Հալաճյանի մասին ոչ մի խոսք:21րդ դարն է պարոն Թոփչյան:Ուշքի եկեք: Ի դեպ համացանցից արդեն ջնջված է նաեւ իմ համերգի՝ 15.06.07-ի փոխարեն նշանակված եւ կայացած դիր. Ա.Տրեգերի եւ դաշնակահար Վ.Մարդիրոսեանի համատեղ ելույթը,ծրագրում՝ Ստրավինսկի՝ «Կոնցերտին »Դ, Շոստակովիչ՝ «Կոնցերտ դաշ.համար ,թիվ 1» եւ Չայկովսկի «Սերենադա» : Փաստացի հետքե՞րն եք ջնջում:Իսկ ես՝ ձեր ետեւից, հետեւում եմ...բա՞:
Ես ուղարկում եմ այս՝ ձեզ ուղղված բաց նամակը «Առավոտին»հույսով,որ կտպա գրի,այն էլ առանց կրճատումների եւ «խմբագրական ուղղումներով»: Այս նամակը ես ուղարկում եմ նաեւ Ա.Գ.Ն.,Մշակույթի նախարարություն(?),ՀՀ Նախագահի գրասենյակ,մեկ օրինակն էլ՝ ձեզ(ես ձեր պես թաքուն-թաքուն գործ չեմ անում) : Պիտի հուսամ,որ «Առավոտը»հարցին ըմբռնումով կմոտենա, քանզի սա միայն իմ հարցը չէ,այլեւ պրն Թոփչյանի վերաբերմունքը հայ երաժշտությանը առհա- սարակ!!!
Դիմող՝ Հայաստանի եւ Իսրայելի կոմպոզիտորների միության անդամ Նուբար Ասլանյան:Հայֆա,Իսրայել: 09.05.08.

Մեղապարտ
27.11.2010, 15:38
ԱՐՁԱԳԱՆՔ ՌՈՒԲԻԿՈՆԻՆ

Նոյեմբերի 17-ին «Հ1» ծրագրով դիտեցի «Ռուբիկոն» հաղորդումը: Մեջս ցանկություն առաջացավ արձագանքել: Մտա համացանց: Էլ.փոստի հասցեն էր [email protected]
Նամակս ետ եկավ (Իսրայելում կապի միջոցների աշխատանքի դեմ բողոքելը մեղք է): Զանգահարեցի 56.95.75 եւ 56.75.70. համարներով, որ նույնպես նշված էր համացան ցում: Հեռախոսները անընդհատ տու տու էին երգում (տարբեր ժամերին): Դե ինչ: «Դիմել է մուժիկը ուրիշին, ասել են ՉԻՔ, դե նա էլ դիմել է Իլյիչին»: Ես էլ որոշեցի խոհերս ու զգացմունքներս Ռուբիկոնին եւ ունկնդրին հասցնեմ Ձեր թերթի միջոցով,որի համար կանխավ շնորհակալ եմ:

ՀԱՐԳԵԼԻՆԵՐՍ ՝ ԱՐՍԵՆ ԵՎ ՄԱՆԵ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆՆԵՐ.

Այսօր առավոտյան դիտեցի Ձեր հաղորդումը: «Ռուբիկոն»ի հյուրն էր Էլա Տարունցը:
Երգեց «Գինետուն» երգը, որը, համենայնդեպս ինձ համար քառասուն տարվա վաղեմություն ունի: Երգը իսկապաես «գինով կուտվեր»:

Երգչուհին (երգչուհի, հաղորդավարուհի, բանաստեղծ... եւ շուտով մարմնամարզուհի՝ սպասվելիք շպագատից հետո), ուներ ձայնային տվյալներ: Բայց Էլան (Իսրայելում շատ տարածված անուն) ինձ չհամոզեց: Անճաշակ էր՝ միանշանակ: Ապացույց՝ համաձայնվել էր երգել երգը զուտ եւ զուտ արաբական նախանվագով եւ միջնանվագով («ալավերդին» գործիքավորողի մոտ»): Կամ էլ չէր զգացել (հասկացել), թե «ինչ հոտ է փչում: Երկու դեպքն էլ անընդունելի է, խայտառակություն: Այդպիսիները (այս դեպքերը) «խայտառակում են ռեսպուբլիկան» (առանց այն էլ արդեն խայտառակված): Դա էլ ասեմ, որ արաբական երկրներում դժվար գտնես գինետուն, դեռ մի բան էլ օրոր վելով ման գաս փողոցում: Ուստի կրկին՝ արաբական «գործոնը» անտեղի էր: Կա մի «արդարացում»՝ « հարեւանի հարսը սիրուն է»: Է՛հ... (տեսնես ուրիշը «մեր հարսին» մի օր կսիրի)...

Եւ քանի որ սկսել եմ «օրհնյալ բերանս» բացել (մանկությունից «տառապում եմ» իրերն իրենց անուններով կոչելուն), ուստի ասեմ՝ Քիչ չեն դեպքերը, երբ «Ռուբիկոն» են հրավիրվում «Մեծ պստիկություններ» (Հ.Պ), միջակությունից ցածր դեպքեր («դեմքեր»), որոնք Ձեր «օգնությամբ» «աչօկներ» են հավաքում: Խնդրում եմ «կեղտից շոկոլադ մի սարքեք», առանց այն էլ դրա պակասը Հայաստանում (այսօրվա) չկա, «բուրում»է...

... Ես հասկանում եմ. պիտի մտածեք «արա, է՞ս ով ա»: Ձեր հետաքրքրությանը հագուրդ տալու համար նեղություն քաշեք մտնել համացանց եւ ծանոթանալ հետեւյալ հոդվածների հետ՝ բոլորն ճանապարհները տանում են դեպ Ձեր հաղորդումը նույնպես: Արդ՝

1). «ԱՄՈԹ Է ԱՄՈԹ», «Ազգ»,01.06.10, 2).«ՉՀՆԱՑՈՂ ԱՆԴՐԱԴԱՐՁ», «Ազգ» 01.16.09, 3).«ՆԱՄԱԿ ԽՄԲԱԳՐՈՒԹՅԱՆԸ»,«Ազգ» 23.09.10, 4.)«ԴԵ ԵԿ ՎԱՐԴԱՊԵՏ ՄԻ ԽԵՆԴԵՆԱ», « ԼՐԱԳԻՐ.ԱՄ» 16.10.10., 5.)«ԱՐՏԱԿԻՑ ԽԱՌԸ ՆԱՄԱԿ Է ԵԿԵԼ», «ԼՐԱԳԻՐ.ԱՄ» 20.10.10., 6).«ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ ԵՐԳ ԵՐԳՈՑ», « ԼՐԱԳԻՐ.ԱՄ» 03.11.10:

Բավ է...

Հարգանքներս՝ Նուբար Ասլանյան http://noubaras.do.am/
Հայաստանի ու Իսրայելի կոմպոզիտորների միության ամդամ
Հայֆա, Իսրայել: 17.11.10:

Հ.Գ. Բացատրեք խնդրեմ. ինչպես հասկանալ, որ հաղորդման ժամանակ հեռուստաէկրանին գրվում է rubikon, իսկ էլ.փոստի հասցեում rubicon: Երեւի «սանգ կսենք նանգ կհասկընանք, նանգ կսենք՝ սանգ կհասկընանաք: Ինչ իմանա՞մ...

http://www.lragir.am/armsrc/society40919.html