Դիտել ողջ տարբերակը : Իսկ նա բանակում է…
Դուք սիրում եք տղայի, որը հիմա բանակում է:
Կսպասե՞ք արդյոք նրա վերադարձին, չի՞ փոխվի նա այդ ընթացքում, չի մարի ձեր սերը նրա նկատմամբ…
Ես անձամբ վախենում եմ լուրջ սիրահարվել մինչև բանակը, ի՞նչ կասեք:
Synopsys_vs_Lycos
19.12.2006, 18:45
Դուք սիրում եք տղայի, որը հիմա բանակում է:
Կսպասե՞ք արդյոք նրա վերադարձին, չի՞ փոխվի նա այդ ընթացքում, չի մարի ձեր սերը նրա նկատմամբ…
Ես անձամբ վախենում եմ լուրջ սիրահարվել մինչև բանակը, ի՞նչ կասեք:
Սպասող լինի կսպասի, եթե չսպասի ուրեմն բարինել այդ է…Առխային սիրահարվի :hands
StrangeLittleGirl
19.12.2006, 18:48
Ես անձամբ վախենում եմ լուրջ սիրահարվել մինչև բանակը, ի՞նչ կասեք:
Արխային սիրահարվի: Կարող ա քո բախտն էլ բերի, դու էլ ընկերուհուդ մոտ ծառայես :D
Սպասող լինի կսպասի, եթե չսպասի ուրեմն բարինել այդ է…Առխային սիրահարվի :hands
Իսկ չես գտնում, որ պարտավորեցնում ես նրան, ստիպում ես երկու տարի տառապել, գուցե նա չգտնվի այնքան ուժեղ, կամ էլ ինչի այդ աղջկան զրկես նրա կյանքի երկու ամենալավ տարիներից:
Կամ մյուս կողմից, ասում ես "առխային սիրի", բայց չես համարում, որ տառապանք է այդ քո "բարին էլ"… :think
Firegirl777
19.12.2006, 20:21
Ուրեմն, եթե կապը կա դա նշանակում է, որ տառապանք չի լինի և սպասելն էլ դժվար չի լինի, ես կասեի սիրահարվելու ու տառպելու հանագամանքը մի քիչ չափազանցված է, բայց.......
Կա մի այլ հանգամանք, այն որ հիմնականում տղաները բանակից գալիս ես բավականին փոխված, հոգեպես և փոխված է լինում մտածելակերպը, որոշ դեպքերում կործանիչ հենց դա է, բայց ելի մնում է տարբերակ, որ եթե իրոք սեր լինի, ոչ մի պրոբլեմ, այդ փոքրիկ փոփոխությունը իրենից չի ներկայացնի.
Անձամբ ես միշտ էլ ուրախ եմ եղել, որ բանակում ընկեր չեմ ունեցել, քանզի չնայած վերը իմ ասածին ես վախեցել եմ սպասելուց, ու ինձնից, որովհետև ես ինձ շաաաատ լավ գիտեմ
Հայկ ջան, դու էս թեման բացել ես , ուղղակի հետաքրքրության համար , թե իրոք քո մոտ ըտենց պռոբլեմ ա՞:think
Հայկ ջան, դու էս թեման բացել ես , ուղղակի հետաքրքրության համար , թե իրոք քո մոտ ըտենց պռոբլեմ ա՞:think
Ճիշտն ասած ես ամենեվին էլ չեմ պատրաստվում բանակ գնալ, պիտի որ բալերս հերիքի մագիստռատուրա ընդունվելու համար, բայց այսօր ամիմաստ, դասախես կոչված, կոմինիստ բիձու մոտ մի հատ ստուգարք չստացա… դրանից էլ առաջացան նման մտքեր: Հիմա էլ հետաէրէիր ա, թե ինչ են մտածում իմ ֆորումակիցները այս թեմայի շուրջ:
Որեմն Հայկ ջան , իմ մոտ էլ էր ըտնց վիճակ ու ես էտ սիրել չսիրելու գործը քնացրեցի , էլի այդ ոչ ազնիվ վիճակի մեջ չընկնելու համար , որ մտածում էի թե խի պիտի սպասի , որ մի էրկու ամիս ա ճանաչում , հետո էլ ես հետ գամ ու տենամ , որ ամենի ինչ փոխվել ա…
Բայց բանակ չգնացի ու մինչև հիմա չեմ կարում էդ քնած վիճակից պրոցեսսը խոդի քցեմ:
Այնպես որ , հարգելի ֆոռումակիցներ շանսը բաց մի թողեք , անկախ ամեն ինչից:)
վայյյ եթե ես իրան սիրում եմ ո՞նց չեմ սպասի
Cassiopeia
20.12.2006, 11:03
Դուք սիրում եք տղայի, որը հիմա բանակում է:
Կսպասե՞ք արդյոք նրա վերադարձին, չի՞ փոխվի նա այդ ընթացքում, չի մարի ձեր սերը նրա նկատմամբ…
Իմ ուսանողական դասընկերուհիներից 2-ի ընկերները գնացին բանակ… Մինչև նրանց վերադարձը երկուսն էլ ամուսնացան, չնայած այն սիրուն, որ ցուցաբերում էին իրենց ընկերների նկատմամբ…
Սակայն, ոնց ասում են, սրտին չես հրամայի… Սիրո հարցերում լավագույն խորհրդականը սիրտն է:
Դուք սիրում եք տղայի, որը հիմա բանակում է:
Կսպասե՞ք արդյոք նրա վերադարձին, չի՞ փոխվի նա այդ ընթացքում, չի մարի ձեր սերը նրա նկատմամբ…
Ես անձամբ վախենում եմ լուրջ սիրահարվել մինչև բանակը, ի՞նչ կասեք:
Շատ դժվար խնդիր է,որովհետև տարբեր մարդիկ տարբեր կերպ են մտածում այս հարցի շուրջ:think Ես միայն կասեմ,որ անձամբ ես անգամ 5 տարի էլ կսպասեմ իմ սիրած տղային:oy դա հաստատ է;)
Իսկ եթե կան աղջիկներ,որոնք չեն սպասում,ապա իրենց մոտ դա լուրջ զգացմունք չի եղել,այլ ուղղակի դիմացինի մեջ տեսել են այն հարմար թեկնոածուին,ում հետ կարելի էր ամուսնանալ,իսկ 2 տարին,նրանց համար երկար ժամկետ էր սպասելու առումով:think
Ու կարող է նաև հակառակը լինել՝ տղան վերադառնա ու էլ չցանկանա այդ աղջկա հետ կապ պահել, 2 տարվա մեջ որոշի որ ինչ-ինչ բաներ իրեն դուր չեն գալիս ու …
Ամեն դեպքում կարծում եմ որ խելացի ու իրոք շատ սիրող աղջիկը շատ ավելի երկար կարող է սպասել:love
Ներսես_AM
20.12.2006, 17:21
Սպասողը կսպասի, չսպասողը չի սպասի։ Գնալուց առաջ միանշանակ չես կարող ասել։ Ինձ սպասեցին, ես էլ ընդեղ սպասեցի :love Երկուսով ծառայեցինք, երկուսով զորացրվեցինք :D
Ա՛յ մարդ,որ սիրի լավ էլ կսպասի, էլ չեմ ասում որ օրերը կհաշվի…
Կարոտն ավելի դժվար ծառայություն է, բայց քաղցր է,երբ սեր կա մեջը…
Երկու տարին ինչ է, աչքդ թարթես,կանցնի…ուղղակի կապ պիտի լինի,գիտե՞ս, որովհետև ժամանակը ամեն տեսակի զգացմունք սառեցնելու հատկություն ունի…ու սարսափելի կլինի,եթե ընդամենը թվա,որ զգացմունքը սառել է…
իսկ դու պարապի,ու ավելի լավ է մագիստրատուրայի մասին մտածի:D
Դուք սիրում եք տղայի, որը հիմա բանակում է:
Կսպասե՞ք արդյոք նրա վերադարձին, չի՞ փոխվի նա այդ ընթացքում, չի մարի ձեր սերը նրա նկատմամբ…
Ես անձամբ վախենում եմ լուրջ սիրահարվել մինչև բանակը, ի՞նչ կասեք:
Եթե ես սիրեմ նրան երբեք հեռավորությունը արգելք չի հանդիսանա ինձ համար, կսպասեմ որքան անհրաժեշտ լինի:
Ես մի բան կասեմ, կարող է վախենաս սիրահարվելուց, բայց սիրահարվես ու եթե դա լինի փոխադարձ նրա առջև ոչ մի պայման մի դիր չսպասելու դեպքում ու եթե նա կսպասի քեզ ուրեմն արժանի է քո սիրուն, եթե ոչ ուրեմն չարժե մտածել ու տանջվել նրա համար;)
սպասէլը ամենաձանձրալի բանն է բայց սիրէլի էակիս համար պատրաստ եմ ամենամէծ «զոհողությունների»
armanxxx
07.01.2007, 15:28
Եթե սրտում սեր կա ապա անպայման կսպասի:
Եթե ես սիրեմ նրան երբեք հեռավորությունը արգելք չի հանդիսանա ինձ համար, կսպասեմ որքան անհրաժեշտ լինի
իսկ դու կսպասեիր մի տղայի, որին դու սիրում ես, ու նա էլ քեզ է սիրում, իմանալով, որ բանակից հետօ նա կարող է քեզ մոտ չգալ....
Չի մարի, եթե իրական եմ սիրում ու եթե ինչ որ մեկը չսպասի, ուրեմն նա դեռ չի հասկացել, թե ինչ է սերը.
իսկ դու կսպասեիր մի տղայի, որին դու սիրում ես, ու նա էլ քեզ է սիրում, իմանալով, որ բանակից հետօ նա կարող է քեզ մոտ չգալ....
Ինքնահակասող նախադասությունա, պարզապես որևէ բան գրելո՞ւ համար… :think
Angelina
08.01.2007, 15:37
Կարծում եմ, որ եթե սիրում եմ ես, ապա պետք է հաղթահարես ցանկացած դժվարություն: Իսկ բանակը, դա նույնպես դժվարություն է, միայն պետք է զինվել համբերությամբ: Եթե իմ ընկերը լիներ բանակում, ապա ես անպայման կսպասեի նրա վերադարձին:
Ես հույս ունեմ ,որ նման խնդիր առաջանալու դեպքում ընկերուհիս կսպասի…
Ինքնահակասող նախադասությունա, պարզապես որևէ բան գրելո՞ւ համար… :think
Չէ Արտ ջան, ուղղակի միտքս լավ չէի շարադրել: Աղջիկները մտածում են, որ տղան կվերադառնա բանակից ու էլ չի ուզի իր հետ լինի /տարբեր պատճառներով/,դրա համար էլ չեն սպաում: Հարցս են ա, թե այսքանը գիտակցելով կսպասեր թե չէ՞
Crazy_Moon
19.01.2007, 12:42
Իսկ չես գտնում, որ պարտավորեցնում ես նրան, ստիպում ես երկու տարի տառապել, գուցե նա չգտնվի այնքան ուժեղ, կամ էլ ինչի այդ աղջկան զրկես նրա կյանքի երկու ամենալավ տարիներից:
Կամ մյուս կողմից, ասում ես "առխային սիրի", բայց չես համարում, որ տառապանք է այդ քո "բարին էլ"… :think
Հարգելի Հայկ մի լավ խոսք կա " Նա ով վախենում է տառապանքից, նա արդեն տառապում է վախից" . իմ ընկերը բանակում է, ես նրան շատ եմ սիրում և պատրաստ եմ սպասել նրան: Իսկ ով է ասում որ դու զրկում ես աղջկան իր կյանքի լավագույն տարիներից: եթե մարդիք սիրում են իրար միասին են անկախ նրանից ֆիզիկապես իրար հետ են թե ոչ, ճիշտ է հեռավորությունը ստիպում է տառապել, բայց ավելի է ամրացնում զգացմունքները հավատա:
Եթե Սիրում է,իսկապես սիրում է:love ,ապա համոզվաց եղեք,որ անպայման կսպասի...
Guest, բայց դու տի՛պն ես :acute
եթե մարդիք սիրում են իրար միասին են անկախ նրանից ֆիզիկապես իրար հետ են թե ոչ, ճիշտ է հեռավորությունը ստիպում է տառապել, բայց ավելի է ամրացնում զգացմունքները հավատա:
Ասես սրտիցս բխած լինեն այս խոսքերը:) Միանգամայն համաձայն եմ:hands :hands
Cleopatra
24.01.2007, 18:02
Այո եթե սիրող աղջիկ է ապա տղաներ մի քիչ ինքնավստահ եղեք վաաա~յ կսպասի նա ձեզ;)
StrangeLittleGirl
24.01.2007, 18:10
եթե մարդիք սիրում են իրար միասին են անկախ նրանից ֆիզիկապես իրար հետ են թե ոչ, ճիշտ է հեռավորությունը ստիպում է տառապել, բայց ավելի է ամրացնում զգացմունքները հավատա:
Ճիշտն ասած ես լրիվ հակառակն եմ զգացել: Մի մարդու, որին չորս տարի շարունակ սիրել եմ, այնուհետև հեռավորությունն ու ժամանակը ստիպեցին, որ զգացմունքներս սառեն: Ի դեպ, նա բանակում չէր ու շատ էլ հեռու չէր:
Եթե իրոք սիրեմ:love ,ապա ԱՆՊԱՅՄԱՆ կսպասեմ,սակայն եթե Նրա բանակ գնալուց առաջ գոնե 5 տոկոսով կասկածեմ,ապա անկեղծ կասեմ ՆՐԱՆ,ու ավելորդ չեմ հուսադրի:)
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Իսկ ով է ասում որ դու զրկում ես աղջկան իր կյանքի լավագույն տարիներից: եթե մարդիք սիրում են իրար միասին են անկախ նրանից ֆիզիկապես իրար հետ են թե ոչ, ճիշտ է հեռավորությունը ստիպում է տառապել, բայց ավելի է ամրացնում զգացմունքները հավատա:
:love :hands :hands
Համամիտ եմ
Դուք սիրում եք տղայի, որը հիմա բանակում է:
Կսպասե՞ք արդյոք նրա վերադարձին, չի՞ փոխվի նա այդ ընթացքում, չի մարի ձեր սերը նրա նկատմամբ…
Ես անձամբ վախենում եմ լուրջ սիրահարվել մինչև բանակը, ի՞նչ կասեք:
Եթե դրա համար չես սիրահարվում առխային սիրահարվի սիրո մեջ շատ ավելի ուժեղ ռիսկեր կան.Իսկ էդ հիմարությունա
Lady In Love
08.02.2007, 18:43
Ժող ջան սա ինձ համար ամենացավալի թեմանա...Իմ ընկերը շուտով գնալու է բանակ:( , բայց ես անպայման սպասելու եմ իրեն:pioneer , քանի որ իրան կյանքիցս շատ եմ սիրում:love . Ու կարծում եմ, եթե աղջիկը սիրում է, սիրում է իսկապես անկեղծ սիրով ուրեմն անպայման կսպասի…:angel
Vive L'Armenie
29.11.2007, 23:31
Դուք սիրում եք տղայի, որը հիմա բանակում է:
Կսպասե՞ք արդյոք նրա վերադարձին, չի՞ փոխվի նա այդ ընթացքում, չի մարի ձեր սերը նրա նկատմամբ…
Սպասողը՝ կսպասի :angel, չսպասողն էլ ուրիշին կսիրահարվի :P:D
Եթե չսպասեց, պարզ բան՝ չի սիրում :ok, չի էլ սիրել :beee
ժամանակ է անցկացրել, կամ էլ ուղղակի հրապուրանք է եղել այդ սեր-ը :8
Կսպասի , անպայման կսպասի :) Ես գիտեմ դեպք , երբ տղան վերադառնում է բանակից ու հոպ , ընկերուհին ամուսնացել է ։ Շատ դաժան տեսարան է , թշնամուս անգամ չեմ ցանկանա նման բան , չնայած ես կասեի , եթե աղջիկը ամուսնացել է ու մոռացել իր ընկերոջը , ապա ավելի լավ է դա , քանի որ նման աղջիկ իմ նշած "կերպարի"-ն արժանի չէ ։
I love love
10.08.2008, 11:47
Իմ սիրելի անձնավորությունը բանակում է:Ծառայում ենք արդեն 1տարի 1ամիս 19 օր:Հավատացեք շատ դժվար է,երբ 3 տարի ամեն օր տեսնում ես նրան ու հանկարծ միանգամից ավարտվում է ամեն ինչ,առաջին իսկ վայրկյանից սկսվում է կարոտը,հոսում են արցունքները:Բայց շատ բան էլ կախված է տղաներից:Աղջիկն իրեն երբեք մենակ չի զգա,եթե ստանա սիրային նամակներ,SMS-ներ,զանգեր:Իհարկե դրանք պետք է փոխադարձ լինեն:Սիրեք միմյանց,հավատացեք,սպասեք ձեր երջանկությանը:
Empty`Tears
10.08.2008, 11:55
Ես անձամբ վախենում եմ լուրջ սիրահարվել մինչև բանակը, ի՞նչ կասեք:
:D Գլխիդ եկավ..? Վարդ կարդում ես չէ..? :dance
ՄԻգուցե շատ դժվար է, երբ սիրած անձնավորությունը բանակում է: Բայց նայեք դրան այլ տեսանկյունից, եթե նրանք սիրում են իրար կդիմանան,իսկ եթե չդիմանան ուրեմն չեն սիրում իրար.
Բանակը սիրո քննություն է սիրահարվածների համար
ChildOfTheSky
11.08.2008, 01:07
Եթե իմ սիրած աղջիկը թողնի գնա բանակ կտամ կսպանեմ: Սպասելը որս ա: :apeape
Եթե իմ սիրած աղջիկը թողնի գնա բանակ կտամ կսպանեմ: Սպասելը որս ա: :apeape
Ապեր լուրջ չգիտեի որ Դու էլ ես էտ գույնի :o:o:D
Narinfinity
23.09.2008, 10:53
ՄԻգուցե շատ դժվար է, երբ սիրած անձնավորությունը բանակում է: Բայց նայեք դրան այլ տեսանկյունից, եթե նրանք սիրում են իրար կդիմանան,իսկ եթե չդիմանան ուրեմն չեն սիրում իրար.
Բանակը սիրո քննություն է սիրահարվածների համար
Քննություն է ամեն վայրկյանն ու միտքը, որ ապրում են սպասողները նույնիսկ առանց բանակի...
Ամեն ինչ փոխվում է և վայրկյանական, պարզապես դա պետք է նկատել և գտնել սեփական տեղնու անելիքները կյանքում...
Սիրել նշանակում է դիմանալ ժամանակի և տարածության բոլոր սահմանափակումներին չդավաճանելով իրական զգացմունքներդ, որքանով էլ նրանք փոփոխված լինեն, այդ պահին ինչ զգում ես և վաղը ինչ կզգաս` դա է կարևոր...:(
Դուք սիրում եք տղայի, որը հիմա բանակում է:
Կսպասե՞ք արդյոք նրա վերադարձին, չի՞ փոխվի նա այդ ընթացքում, չի մարի ձեր սերը նրա նկատմամբ…
Ես անձամբ վախենում եմ լուրջ սիրահարվել մինչև բանակը, ի՞նչ կասեք:
Դե նայած, թե ում կսիրահարվես;)
Ես սիրահարվեցի մի տղայի, որը 2 ամսից բանակ էր գնալու: Երբ նա արդեն բանակում էր, օրերն էի հաշվում, թե երբ է վերադառնալու: Իհարկե, ինքն էլ շատ օգնեց իր ջերմ նամակներով, որ սպասեի իրեն մինչև վերջ, ու սպասեցի:oy
Դուք սիրում եք տղայի, որը հիմա բանակում է:
Կսպասե՞ք արդյոք նրա վերադարձին, չի՞ փոխվի նա այդ ընթացքում, չի մարի ձեր սերը նրա նկատմամբ…
Ես անձամբ վախենում եմ լուրջ սիրահարվել մինչև բանակը, ի՞նչ կասեք:
Պատահաբար հանդիպեցի այս թեման և չկարողացա անտարբեր անցնել: Անձնական օրինակ:
Ես էլ մոտավորապես նույն կերպ էի մտածում մինչև բանակ գնալս, միայն մի տարբերությամբ, վախենալ չէ, այլ ավելի շատ ապահովագրվել ավելորդ հոգեբանական հարվածներից: ԵՎ հենց դա էլ պատճառ դարձավ, որպեսզի ես մինչ բանակ գնալս ոչ մի լուրջ քայլ չձեռնարկեմ, մտածելով, որ դեռևս սաղմնային փուլում գտնվող զգացմունքներս շատ արագ կմարեն: Բայց տեղի ունեցավ լրիվ հակառակը, և ես համոզվեցի, որ տարածությունն և ժամանակը իրականում բորբոքում են ԻՍԿԱԿԱՆ սիրո կրակը, այլ ոչ թե հանգցնում: Իմ բախտից այդ երևույթը միակողմանի չէր:), և ոչ առանց կողմնակի օգնության ես հասկացա, որ ինձ սպասող կա: ՈՒ չնայած մենք 2 տարի չենք հանդիպել(քանի որ «հայկական» բանակն այնքան էլ կատարյալ չէ) , ես հիմա անչափ երջանիկ եմ, որ շուտ հասկացա՝ ԲԱՆԱԿԸ ԻՍԿԱԿԱՆ ՍԻՐՈՒՆ ԽՈՉՆԴՈՏ ՉԷ
Բարձրահասակ
26.01.2009, 15:29
Դուք սիրում եք տղայի, որը հիմա բանակում է:
Կսպասե՞ք արդյոք նրա վերադարձին, չի՞ փոխվի նա այդ ընթացքում, չի մարի ձեր սերը նրա նկատմամբ…
Ես անձամբ վախենում եմ լուրջ սիրահարվել մինչև բանակը, ի՞նչ կասեք:
Սպասել եմ: :love
Կա մի այլ հանգամանք, այն որ հիմնականում տղաները բանակից գալիս ես բավականին փոխված, հոգեպես և փոխված է լինում մտածելակերպը, որոշ դեպքերում կործանիչ հենց դա է
Այ էս ահը կա եթե գնացողը նոր 18 տարեկանա... բայց եթե իրականում արդեն ասենք ինստիտուտը ավարտելա ասենք 21ա .. էտ արդեն րոբլեմ չի... մարդը արդեն մինչև էտ տարիքը ձևավորվումա... :ok
Իմ ուսանողական դասընկերուհիներից 2-ի ընկերները գնացին բանակ… Մինչև նրանց վերադարձը երկուսն էլ ամուսնացան, չնայած այն սիրուն, որ ցուցաբերում էին իրենց ընկերների նկատմամբ…
Սակայն, ոնց ասում են, սրտին չես հրամայի… Սիրո հարցերում լավագույն խորհրդականը սիրտն է:
Դե էլի չեմ հրամայի... բայց դե եթե իրոք գոնե մի քիչ սիրել են էտ կարգի բան չէին անի...
2 տարում ամուսնանալս որնա՞ կարողա ընգերոջը բանակ ճանապարհի ու հաջորդ օրվանից ուրիշ ընկեր ունենա... լավ էլի...
Էտ աղջիկները հաստատ արժանի չեն եղել էտ տղուն... :B
.......................................
Իմիջայլոց բոլորը նշում եմ թե ինչ դժվար է աղջկան սպասելը...
Բայց մի բան ասեմ... հեչ մտածե՞լ եք թե էտ տղուն ինչ դժվարա սպասելը բանակում որտեղ ժամանակը գրեթե կանգնած է...
Էտ ամուսնանալը կամ ընկեր ունենալը կյանքի նպատակ սարքող աղջիկը հաստատ արժանի չի մի հատ սրտով սիրող տղու որ 2 տարի բանակում իրան սպասելա... բանակում որտեղ էտ 2 տարին հավերժություն են :(...
Մի խոսքով Բրիգադան լավ նշեց էտ շատ կարևոր փորձությունա սիրո համար.. ու դրան որ դիմացով կյանքի փորձություններին էլ կդիմանա...
Մեկ էլ մի բան էլ ասեմ որպես խորհուրդ..
Աղջիկներին... կյանքում չմտածեք որ էտ տղուն լավություն եք անում սպասելով.. առաջին հերթին ձեզ եք լավություն անում երջանկության տեսքով... ճիշտա ձեզելա դժվար բայց դե առօրյա կյանքում ժամանակը անհամեմատ ավելի արագա թռնում...
Rhayader
26.01.2009, 16:40
Գնացել եմ, չի սպասել::) Ավելի լավ:
Գնացել եմ, չի սպասել::) Ավելի լավ:
Այ սրա հետ եմ... :good
Sona_Yar
26.01.2009, 17:24
Իսկ ես ապագա ամուսնուս ճանապարհեցի բանակ ու սպասեցի:Սպասեցի նաև բանակից հետո ևս 3 տարի:Ասում էր՝հազարից մեկն է սպասում:Ասացի՝կլինեմ հազարից մեկը::love
Իսկ գիտեք որտեղ էր ծառայում:Բաքվում,1988-89 խառը թվերին:Սերը հաղթահարում է բոլոր դժվարությունները...
Սպասել հնարավոր է, եթե ջանքեր ներդրվեն։ Օրինակ. հաճախ հիշել սիրած էակին, նամակներ գրել, փորձել գնալ տեսության, ընկերների, բարեկամների, աշխատակիցների.... շրաջապատում միշտ գովել նրան և ասել, թե որքան ենք սիրում (այսպես անելով մի խնդիր էլ կլուծվի. բոլորը կտեսնեն թե աղջիկը որքան է սիրում տղային և կքչանա հավանականությունը որ ինչ որ մեկը առաջարկություն անի աղջկան;))։ Վստահ եմ, որ էլի շատ ու շատ բաներ կան, որոնք կօգնեն, որ սպասելու այդ դժվար, և երբեմն նաև դաժան վայրկյանները, որոնք տարիներ են թվում, հեշտությամբ անցնեն։ Բոլոր սպասողներին մի միտք, որը շատ իրավիճակներում ճշմարիտ է. հաճախ այն ինչ դժվարությամբ ես ձեռք բերում, ավելի շատ ես գնահատում։
Սպասել հնարավոր է, եթե ջանքեր ներդրվեն։ Օրինակ. հաճախ հիշել սիրած էակին, նամակներ գրել, փորձել գնալ տեսության, ընկերների, բարեկամների, աշխատակիցների.... Վստահ եմ, որ էլի շատ ու շատ բաներ կան, որոնք կօգնեն, որ սպասելու այդ դժվար, և երբեմն նաև դաժան վայրկյանները, որոնք տարիներ են թվում, հեշտությամբ անցնեն։ Բոլոր սպասողներին մի միտք, որը շատ իրավիճակներում ճշմարիտ է. հաճախ այն ինչ դժվարությամբ ես ձեռք բերում, ավելի շատ ես գնահատում։
Չեմ հասկանում՝ ինչ ասել է՝ սպասել հնարավոր է, եթե ջանքեր ներդրվեն:think Ինչ ջանքերի մասին է խոսքը: Եթե սիրում ես, ուրեմն կսպասես: Ինչ մնում է հաճախ հիշել սիրած էակին:8 Իսկ հնարավո՞ր է չհիշել սիրած էակին. կարծում եմ, որ ոչ:oy Նույնիսկ էն ժամանակ, երբ գործերդ գլխիդ են կուտակվել, կամ էլ մեկ ուրիշի հետ ես խոսում, մեկ էլ հանկարծ զգում ես, թե ոնց մտքերդ քեզ հասցրեցին եսիմ ուր:love Էլ ուր մնաց՝ մոռանաս;)
շրջապատում միշտ գովել նրան և ասել, թե որքան ենք սիրում (այսպես անելով մի խնդիր էլ կլուծվի. բոլորը կտեսնեն թե աղջիկը որքան է սիրում տղային և կքչանա հավանականությունը որ ինչ որ մեկը առաջարկություն անի աղջկան;))։
Առաջարկություն ստանալն ուրիշից բացարձակապես խնդիր չէ, է թող հազար հոգի էլ ամուսնանալու առաջարկ անեն, որ չես ուզում, չես ուզում: Այ ուրիշ բան, որ հիմա աղջիկներից շատերին ոչ էնքան սերն է հուզում, որքան շուտ ամուսնանալը, էն էլ կարգին բարձրհաշվապահական հմտություններով արված հաշվարկով / դե մարդիկ վախենում են տանը մնալուց, ինչ արած/, այ հենց էտպիսի աղջիկներն էլ էնքան շուտ են մոռանում բանակում ծառայող իրենց «սիրուն»՝ ուրիշի կողմից հենց առաջին իսկ առաջարկին համաձայնելով:
Չեմ հասկանում՝ ինչ ասել է՝ սպասել հնարավոր է, եթե ջանքեր ներդրվեն Ինչ ջանքերի մասին է խոսքը: Եթե սիրում ես, ուրեմն կսպասես:
«Եթե սիրում ես, ուրեմն կսպասես»։ Շատ լավ եք գրել:hands Շնորհակալություն։
Ինչ վերաբերում է ջանքերին։ Թանկագին Selena, մարդկային փոխհարաբերություններում, մանավանդ ամուսնական/նախամուսնական, պահանջվում են ջանքեր։ Սերը չի կարող ինքն իրեն գոյություն ունենալ, եթե դրա համար ջանքեր չթափեն։ Եթե սեր դրսևորելու կամ հավատարիմ լինելու համար ջանքերի կարիք չլիներ, ապա այսօր այդքան տարածված չէր լինի ամուսնական անհավատարմությունը, դավաճանությունը և մարված սիրո այլ դրսևորումները....
Ինչ վերաբերում է ջանքերին։ Թանկագին Selena, մարդկային փոխհարաբերություններում, մանավանդ ամուսնական/նախամուսնական, պահանջվում են ջանքեր։ Սերը չի կարող ինքն իրեն գոյություն ունենալ, եթե դրա համար ջանքեր չթափեն։ Եթե սեր դրսևորելու կամ հավատարիմ լինելու համար ջանքերի կարիք չլիներ, ապա այսօր այդքան տարածված չէր լինի ամուսնական անհավատարմությունը, դավաճանությունը և մարված սիրո այլ դրսևորումները....
__________________
Ջարրե ջան.. սերը միշտ էլ նույննա.. մարդիկ են իրան սխալ հասկանում ու պատկերացնում
Ինչ վերաբերում է ջանքերին։ Թանկագին Selena, մարդկային փոխհարաբերություններում, մանավանդ ամուսնական/նախամուսնական, պահանջվում են ջանքեր։ Սերը չի կարող ինքն իրեն գոյություն ունենալ, եթե դրա համար ջանքեր չթափեն։
Համաձայն եմ, որ մարդկային փոխհարաբերություններում միշտ էլ որոշակի ջանքեր են պետք՝ հաշտ ու համերաշխ մթնոլորտ ստեղծելու ու պահելու համար, քո առջև դրած նպատականերին հասնելու համար և այլն, և այլն, բայց ախր սա էտ դեպքը չի իմ կարծիքով:think
Եթե սեր դրսևորելու կամ հավատարիմ լինելու համար ջանքերի կարիք չլիներ, ապա այսօր այդքան տարածված չէր լինի ամուսնական անհավատարմությունը, դավաճանությունը և մարված սիրո այլ դրսևորումները....
Ես սերը զգում եմ, ապրում եմ, բայց դա դրսևորել չի ու դրա համար ջանքեր պետք էլ չեն; Սերը կամ կա, կամ չկա, երրորդ տարբերակ գոյություն չունի;) Իսկ հավատարիմ լինելու համար ջանք գործադրելը... :8 Հավատարիմ լինելը բխում է ցակությունից, կուզես՝ կլինես, չէ՝ չէ, իսկ ցանկությունն էլ.. Եթե սիրում ես, գնահատում ես դիմացինին, ինքնին հավատարիմ ես, իսկ թե պիտի քեզ զոռով պարտադրես, որ հավատարիմ լինես նրան, մի օր էլ պարտադրանքդ ու ջանքերդ համապատասխան քանակով չեն լինի, ու կդավաճանես:oy
Jarre, միգուցե ես քո ասածը այնպես չեմ հասկանում, ինչպես դու ես ցանկացել, որ կարդացողը հասկանա:oy Ամեն դեպքում թեմայից չշեղվելու համար այս կետում էլ հենց կանգ կառնեմ սիրո ու հավատարմության մասին գրել::)
Rhayader
28.01.2009, 17:51
Կարձում եմ, բանակը զգացմունքների համար լավ փորձադաշտ է: Եթե չսպասեց կամ դու չդիմացար՝ պարզ է:
Հավատարիմ լինելը բխում է ցակությունից, կուզես՝ կլինես, չէ՝ չէ, իսկ ցանկությունն էլ.. Եթե սիրում ես, գնահատում ես դիմացինին, ինքնին հավատարիմ ես, իսկ թե պիտի քեզ զոռով պարտադրես, որ հավատարիմ լինես նրան, մի օր էլ պարտադրանքդ ու ջանքերդ համապատասխան քանակով չեն լինի, ու կդավաճանես
Թանկագի՛ն Selene, ճիշտն ասած Ձեր գրածների մեջ չգտա գոնե մեկ բան ինչի հետ համաձայն չեմ, կամ ինչը հակասում է իմ ասածին;) Հետևաբար. սպասել հնարավոր է, եթե ցանկանում ես սպասել։ Իսկ եթե ցանկանում ես, ապա ամեն բան կանես այդ նպատակին հասնելու համար։ Ամեն բանի մեջ մտնում է հաղթահարել տարբեր խոչընդոտներ որոնք կառաջանան այդ ժամանակահատվածում։ Իսկ դժվարություններ հաղթահարելու համար հարկավոր են ջանքեր։
Selene-ի խոսքերից
Չեմ հասկանում՝ ինչ ասել է՝ սպասել հնարավոր է, եթե ջանքեր ներդրվեն Ինչ ջանքերի մասին է խոսքը: Եթե սիրում ես, ուրեմն կսպասես:
Ինձ թվում է Jarre-ն նկատի ունի սերը որպես սովորական երևույթ չսարքելը:Համաձայն եմ այն կամ կա կամ չկա, բայց եղածը պահել պահպանելու համար ջանքեր են պետք.Իսկ հեռավորությունը` էս դեպքում բանակը, շատ նպաստավոր պայմանններ է ստեղծում զգացմունքները ստուգելու համար և հենց այդ ստուգումից է կախված նրա մարելը կամ էլ հակառակը էլ ավելի կրքոտելը:Երբեմն ստուգեք ձեր զգացմունքները այն օգնում է ճիշտ ուղղու վրա կանգնել:
Ընդհանրապես բոլոր երիտասարդներին խորհուրդ կտայի չկապել աղջիկների ձեռք ու ոտքերը, բանակ գնալուց առաջ` այդպիսով չկապելով ինքներդ ձեզ: Հարկավոր է հարգել սեփական անձը և ուրիշին, իսկ հարգանքը ու ըմբռնումը, կարծում եմ, ավելի կարևոր ու մնայուն են, քան սերը: Չէ որ աղջկա սիրտը քար չի, ոչ էլ պահարան, որ փակես, գնաս-գաս, էլի բացես: Այն կարող է նաև մեր բացակայության ժամանակ բացվել... Ու այդ ֆիլմում մենք արդեն դառնում ենք, ոչ թե հերոս-սիրեկանը, այլ չարագործը: Միշտ հարկավոր է նայել ավելի հեռուն...
Նա բանակում է ու ես սպասում եմ նրան:love
Որ այսպես իբր ռացիոնալ-ռացիոնալ չեն խոսում…:[
Բանակում ծառայող տղայի համար շատ կարևոր է իր սիրելին իրեն սպասու՞մ է, թե՞ ոչ… Մի հարցնող լինի՝ չէիր սպասելու, էլ ինչու՞ էիր սեր խոստանում:
Սերը հենց դրա համար է սեր, որ սպասես էլ, լացես էլ, կարոտես էլ…
Իսկ ցանկացած բանակում ծառայող զինվոր առաջին հերթին մարդ է, այնպիսին, ինչպիսին բոլորն են: Նույնիսկ շատ երևույթների նկատմամբ ավելի զգայուն է, քան աղջիկները:
Lady In Love
05.03.2009, 21:37
Իսկ ես արդեն 1 ու կես տարի է, ինչ սպասում եմ ՆՐԱՆ...ու եթե պետք լինի էլի կսպասեմ...:love
Այս ժամանակաընթացքում նույնիսկ մտքովս չի անցել «չսպասել»...;)
Կարոտը շատ ծանր է, ու իմ կարծիքով մինչև վերջ դիմանում ու սպասում է միայն իսկական սերը::B
ԵՍ ՍԻՐՈՒՈՒՈՒՈՒՈՄ ԵՄ ՔԵԶ ԱՆՍԱՀՄԱՆ :love
Որ այսպես իբր ռացիոնալ-ռացիոնալ չեն խոսում…:[
Բանակում ծառայող տղայի համար շատ կարևոր է իր սիրելին իրեն սպասու՞մ է, թե՞ ոչ… Մի հարցնող լինի՝ չէիր սպասելու, էլ ինչու՞ էիր սեր խոստանում:
Սերը հենց դրա համար է սեր, որ սպասես էլ, լացես էլ, կարոտես էլ…
Իսկ ցանկացած բանակում ծառայող զինվոր առաջին հերթին մարդ է, այնպիսին, ինչպիսին բոլորն են: Նույնիսկ շատ երևույթների նկատմամբ ավելի զգայուն է, քան աղջիկները:
Չգիտեմ, թե դու ոնց, Մարկիզ ջան, բայց ես ծառայել եմ բանակում:
Ասեմ, որ շատ ճիշտ ես գրել, բայց հաշվի չես առել մի բան` սերը նաև մարում է...
Ուլուանա
06.03.2009, 03:48
Որ այսպես իբր ռացիոնալ-ռացիոնալ չեն խոսում…:[
Բանակում ծառայող տղայի համար շատ կարևոր է իր սիրելին իրեն սպասու՞մ է, թե՞ ոչ… Մի հարցնող լինի՝ չէիր սպասելու, էլ ինչու՞ էիր սեր խոստանում:
Սերը հենց դրա համար է սեր, որ սպասես էլ, լացես էլ, կարոտես էլ…
Իսկ ցանկացած բանակում ծառայող զինվոր առաջին հերթին մարդ է, այնպիսին, ինչպիսին բոլորն են: Նույնիսկ շատ երևույթների նկատմամբ ավելի զգայուն է, քան աղջիկները:
Ճիշտ է, բոլորն էլ մարդ են, ու ոչ ոք էլ ապահովագրված չի ուրիշին սիրահարվելուց։ Ինչ խոսք, հրաշալի է, երբ տղայի՝ բանակում եղած ժամանակ աղջիկը սպասում է, վերադառնալուց հետո էլ ամուսնանում են ու միասին երջանիկ ապրում։ Բայց ցանկացած մարդ էլ կարող է ժամանակի ընթացքում սիրահարվել ուրիշին, ու դրա համար նրան մեղադրել չի կարելի։ Դա դավաճանություն չէ, քանի դեռ մարդը չի խաբում դիմացինին։ Հա, գուցե սերն էնքան ուժեղ չէր, որ դիմանար ժամանակի ու հեռավորության փորձությանը։ Գուցե աղջիկն այդ տղային սիրում էր (համենայնդեպս, իրեն այդպես էր թվում), բայց նրա՝ բանակում եղած ժամանակ հանդիպում է մեկին, ում լրջորեն սիրահարվում է, ու հասկանում, որ հենց նա է իր միակը։ Ի՞նչ եք առաջարկում նման դեպքում։ Կամ ո՞վ է մեղավոր։ Ի դեպ, նույնը կարող էր տեղի ունենալ այն ժամանակ, երբ տղան բանակում չէր, ինչպես նաև նույն հաջողությամբ կարող է տեղի ունենալ նրա՝ բանակից վերադառնալուց հետո։ Նման բաներ ցանկացած մարդու հետ կարող են պատահել, էնպես որ թող ոչ ոք չհամարի, թե ինքը սրանից ապահովագրված է։ Տա Աստված, որ նման դեպքերը հնարավորինս քիչ լինեն, բայց լինելու դեպքում էլ ոչ ոքի մի՛ մեղադրեք։ Դա շատ դեպքերում մարդուց կախված չէ։
Ճիշտ է, բոլորն էլ մարդ են, ու ոչ ոք էլ ապահովագրված չի ուրիշին սիրահարվելուց։ Ինչ խոսք, հրաշալի է, երբ տղայի՝ բանակում եղած ժամանակ աղջիկը սպասում է, վերադառնալուց հետո էլ ամուսնանում են ու միասին երջանիկ ապրում։ Բայց ցանկացած մարդ էլ կարող է ժամանակի ընթացքում սիրահարվել ուրիշին, ու դրա համար նրան մեղադրել չի կարելի։ Դա դավաճանություն չէ, քանի դեռ մարդը չի խաբում դիմացինին։ Հա, գուցե սերն էնքան ուժեղ չէր, որ դիմանար ժամանակի ու հեռավորության փորձությանը։ Գուցե աղջիկն այդ տղային սիրում էր (համենայնդեպս, իրեն այդպես էր թվում), բայց նրա՝ բանակում եղած ժամանակ հանդիպում է մեկին, ում լրջորեն սիրահարվում է, ու հասկանում, որ հենց նա է իր միակը։ Ի՞նչ եք առաջարկում նման դեպքում։ Կամ ո՞վ է մեղավոր։ Ի դեպ, նույնը կարող էր տեղի ունենալ այն ժամանակ, երբ տղան բանակում չէր, ինչպես նաև նույն հաջողությամբ կարող է տեղի ունենալ նրա՝ բանակից վերադառնալուց հետո։ Նման բաներ ցանկացած մարդու հետ կարող են պատահել, էնպես որ թող ոչ ոք չհամարի, թե ինքը սրանից ապահովագրված է։ Տա Աստված, որ նման դեպքերը հնարավորինս քիչ լինեն, բայց լինելու դեպքում էլ ոչ ոքի մի՛ մեղադրեք։ Դա շատ դեպքերում մարդուց կախված չէ։
Եթե ասելա սպասելու եմ ու չի սպասել ուրեմն դավաճանելա...
ԻՆչա նշանակում մարդուց անկախ.. Էտ սիրահարվելը հո ինչոր վերացական հասկացություն չի... սիրահարվելու համար նախ պետքա էտ ուրիշին ճանաչել..
Իսկ եթե աղջիկը չի ուզում ինչոր մեկին սիրահարվել կարա ուղակի շատ չխորանա ճանաչելու մեջ...
Կարա ուղակի էտ տղուն հասկացնի որ շատ չխորանա իրան գրավելու մեջ.. իրա սիրտը զբաղվածա...
Ոչ թե դնի աջ ու ձախ սրա նրա հետ ծանոթանա ու հանդիպի.. էն Տղու վրա էլ թքած ...
Հետո էլ ասի Վա՜յյ .. ես շատ էի ուզում բայց չստացվեց...
Լավ էլի ծիծաղելի բաներ եք ասում...
Իսկ եթե էտ աղջիկը գնալուց իրա վրա վստահ չի.. որ չի կարա սպասի 2 տարի.. կարա ուղակի ասի չեմ խոստանում որ կսպասեմ.. ու արդեն էտ ընթացքում իրա համար պարզ կլինի ... իսկ եթե սպասի ավելի լավ... :)
Չգիտեմ, թե դու ոնց, Մարկիզ ջան, բայց ես ծառայել եմ բանակում:
Ասեմ, որ շատ ճիշտ ես գրել, բայց հաշվի չես առել մի բան` սերը նաև մարում է...
Էհ… Ես էլ եմ ծառայել, չնայած սպա եմ եղել, Dorian ջան: Ցանկացած աղջկա հետ անգամ հեռախոսով մեկ բառ փոխանակելը երազանքի պես բան էր::love
Դե մարեց՝ մարեց… Ի՞նչ արած…:D
Ճիշտ է, բոլորն էլ մարդ են, ու ոչ ոք էլ ապահովագրված չի ուրիշին սիրահարվելուց։ Ինչ խոսք, հրաշալի է, երբ տղայի՝ բանակում եղած ժամանակ աղջիկը սպասում է, վերադառնալուց հետո էլ ամուսնանում են ու միասին երջանիկ ապրում։ Բայց ցանկացած մարդ էլ կարող է ժամանակի ընթացքում սիրահարվել ուրիշին, ու դրա համար նրան մեղադրել չի կարելի։ Դա դավաճանություն չէ, քանի դեռ մարդը չի խաբում դիմացինին։ Հա, գուցե սերն էնքան ուժեղ չէր, որ դիմանար ժամանակի ու հեռավորության փորձությանը։ Գուցե աղջիկն այդ տղային սիրում էր (համենայնդեպս, իրեն այդպես էր թվում), բայց նրա՝ բանակում եղած ժամանակ հանդիպում է մեկին, ում լրջորեն սիրահարվում է, ու հասկանում, որ հենց նա է իր միակը։ Ի՞նչ եք առաջարկում նման դեպքում։ Կամ ո՞վ է մեղավոր։ Ի դեպ, նույնը կարող էր տեղի ունենալ այն ժամանակ, երբ տղան բանակում չէր, ինչպես նաև նույն հաջողությամբ կարող է տեղի ունենալ նրա՝ բանակից վերադառնալուց հետո։ Նման բաներ ցանկացած մարդու հետ կարող են պատահել, էնպես որ թող ոչ ոք չհամարի, թե ինքը սրանից ապահովագրված է։ Տա Աստված, որ նման դեպքերը հնարավորինս քիչ լինեն, բայց լինելու դեպքում էլ ոչ ոքի մի՛ մեղադրեք։ Դա շատ դեպքերում մարդուց կախված չէ։
Հասկանում եմ… Բայց հաշվի չեք առնում մի շատ կարևոր հանգամանք: Նախ, այդ պատանին ծառայում է հայրենիքին: Եվ եթե այդ աղջիկը հանգիստ քնում է, ապա դրանով պարտական է հենց այդ երիտասարդին: Այդ տղան /գիտակցված, թե չգիտակցված/ առաջին հերթին նրա՝ իր սիրելիի ապահովության համար է գնացել բանակ:
Բանակում ծառայելը հեշտ չի: Երևի տղամարդու կյանքում ամենադժվար փուլերից մեկն է: Դե, հետո՝ ծառայությունից հետո, շատերը մանրամասները չեն էլ հիշում, շատ դեպքեր ուղղակի ջնջվում են հիշողությունից: Բայց հենց այդ երկու տարին շատ դժվար է: Միապաղաղ առօրյա, երբեմն անհնարինության հասնող ֆիզիկական վարժություններ, մարդու համար զզվելի ռեժիմ, մեկ տարի շարունակ նույն հագուստը, ամենօրյա սառը ջրով գուլպայալվացում, ոջիլ, սպա, հրամանատար, ծեծ, ոստիկան, ցուրտ, շոգ, ձմեռ, վերակարգ, սահման, դժբախտ պատահարից ոտքը կորցրած ընկեր, հիմարության զոհ դարձած իր տարիքի տղայի դիակ, միջզինվորային հարաբերություններ, որոնցում «կեղտն» անհամեմատ ավելի շատ է քան քաղաքացիական կյանքում: Արդյունքում՝ հոգեբանական ծանր վիճակ… գումարած… «բա, ախպերս Անուշիկին երեկ ջփով մի հատ տղու հետ եմ տեսե, ապե, ինձ տեսավ, բայց չտենալու տվեց»…
…կամ… գումարած նամակ. «Արթուր, գիտես՞, ես քեզ մի հատ կարևոր բան պիտի ասեմ: Չեմ ուզում ձգձգեմ, ուզում եմ միանգամից ասել… Ես քեզ այլևս չեմ սիրում, ես ուրիշ տղայի եմ սիրում»… ևս մեկ հուսահատված մարդ, որը կոչված է պաշտպանելու իր հայրենքի սահմանը թշնամուց:
Բան չեմ ասում: Կյանքն է այդպիսին:
Հա, ասեմ նաև հետևյալը: Եթե աղջիկն իրոք սիրել է այդ տղային մաքուր ու անաղարտ սիրով՝ նախքան բանակը գնալը, ապա բանակ գանալուց հետո այդ սերը պետք է ավելի ուժեղ լինի, որովհետև բանակում ծառայող տղան բոլոր գրված ու չգրված օրենքներով շատ անգամ ավելի սիրելի է, քան այդ նույն մարդը նախքան բանակ գնալը:
Ուլուանա
07.03.2009, 04:17
Եթե ասելա սպասելու եմ ու չի սպասել ուրեմն դավաճանելա...
ԻՆչա նշանակում մարդուց անկախ.. Էտ սիրահարվելը հո ինչոր վերացական հասկացություն չի... սիրահարվելու համար նախ պետքա էտ ուրիշին ճանաչել...
Իսկ եթե աղջիկը չի ուզում ինչոր մեկին սիրահարվել կարա ուղակի շատ չխորանա ճանաչելու մեջ...
Կարա ուղակի էտ տղուն հասկացնի որ շատ չխորանա իրան գրավելու մեջ.. իրա սիրտը զբաղվածա...
Սամ, ցավոք թե բարեբախտաբար, կյանքում իրադարձությունները քո նկարագրածի պես պարզունակ ու միակողմանի ձևով չեն ընթանում։ ;)
Ոչ թե դնի աջ ու ձախ սրա նրա հետ ծանոթանա ու հանդիպի.. էն Տղու վրա էլ թքած ...
Լավ, էլի։ Ի՞նչ ա նշանակում՝ աջ ու ձախ սրա–նրա հետ ծանոթանա։ :o Ուրեմն մարդը պիտի էդ երկու տարին ընդհանրապես մարդկանց հետ չշփվի, ոչ մեկի հետ չծանոթանա, ինչ ա թե՝ հանկարծ չսիրահարվի, հա՞։ :{ :' Սիրահարվելու համար հեչ պարտադիր չի հատուկ ինչ–որ ծանոթություններ կամ ժամադրություններ ձեռնարկել։ Եթե սիրահարվելու լինի, առանց որևէ բանի էլ կսիրահարվի, եթե ոչ, ուրեմն ոչ մի ծանոթություն էլ չի կարող ստիպել սիրահարվել։
Իսկ եթե էտ աղջիկը գնալուց իրա վրա վստահ չի.. որ չի կարա սպասի 2 տարի.. կարա ուղակի ասի չեմ խոստանում որ կսպասեմ.. ու արդեն էտ ընթացքում իրա համար պարզ կլինի ... իսկ եթե սպասի ավելի լավ... :)
Հենց էդ խոստանալն է ամենամեծ սխալը։ Դորիանը ճիշտ էր նկատել. թող ո՛չ տղան խոստում պահանջի, ո՛չ էլ աղջիկը խոստանա։ Եթե իսկական սեր է, ուրեմն առանց խոստումների էլ կպահպանվի։ Ու ընդհանրապես խոստանալն ու խոստում պոկելը ոչ գործնական հարցերում, իմ խորին համոզմամբ, համարյա միշտ անիմաստ են ու սխալ։ Ի՞նչ է նշանակում խոստանալ սպասել, խոստանալ սիրել, խոստանալ հավատարիմ մնալ և այլն։ Նախ խոստանալու համար մարդ պիտի 100–ով վստահ լինի իր վրա, իսկ այդպիսի վստահության հավանականությունը խիստ փոքր է գրեթե միշտ։ Էլ չեմ ասում, որ սիրո հարցում խոստանալ բառն ընդհանրապես ծիծաղելի է։ Հասկանու՞մ եք, սերն ու հավատարմությունը հաստատ էն հասկացությունները չեն, որ խոստումների հիման վրա պահպանվեն։ Ու՞մ է պետք այն հավատարմությունը, որի պատճառը խոստումն է, ոչ թե ներքին մղումը։
Ու ընդհանրապես ավելի լավ է առանց խոստանալու անել, քան խոստանալ ու չկարողանալ անել խոստացածը։
Հենց էդ խոստանալն է ամենամեծ սխալը։ Դորիանը ճիշտ էր նկատել. թող ո՛չ տղան խոստում պահանջի, ո՛չ էլ աղջիկը խոստանա։ Եթե իսկական սեր է, ուրեմն առանց խոստումների էլ կպահպանվի։ Ու ընդհանրապես խոստանալն ու խոստում պոկելը ոչ գործնական հարցերում, իմ խորին համոզմամբ, համարյա միշտ անիմաստ են ու սխալ։ Ի՞նչ է նշանակում խոստանալ սպասել, խոստանալ սիրել, խոստանալ հավատարիմ մնալ և այլն։ Նախ խոստանալու համար մարդ պիտի 100–ով վստահ լինի իր վրա, իսկ այդպիսի վստահության հավանականությունը խիստ փոքր է գրեթե միշտ։ Էլ չեմ ասում, որ սիրո հարցում խոստանալ բառն ընդհանրապես ծիծաղելի է։ Հասկանու՞մ եք, սերն ու հավատարմությունը հաստատ էն հասկացությունները չեն, որ խոստումների հիման վրա պահպանվեն։ Ու՞մ է պետք այն հավատարմությունը, որի պատճառը խոստումն է, ոչ թե ներքին մղումը։
Ու ընդհանրապես ավելի լավ է առանց խոստանալու անել, քան խոստանալ ու չկարողանալ անել խոստացածը։
Էս Մասի հետ համաձայն եմ...
Իսկ մնացածի հետ կապված կասեմ պարզունակության բան չկա... եթե սիրում է էլ ի՞նչ ուրիշին սիրահարվեելու մասին է խոսքը... :o
Թե հենց էտ տղուն 2 օր չի տենում էլ չի սիրում... լավ էլի
Ուլուանա
07.03.2009, 20:22
Իսկ մնացածի հետ կապված կասեմ պարզունակության բան չկա... եթե սիրում է էլ ի՞նչ ուրիշին սիրահարվեելու մասին է խոսքը... :o
Թե հենց էտ տղուն 2 օր չի տենում էլ չի սիրում... լավ էլի
Չէ, իմ ասածը դա չէր. պարզապես հաճախ լինում է, երբ մարդուն թվում է, թե ինքն իսկապես սիրում է, բայց իրականում ուղղակի համակրում է, հարգում և այլն, ու կարող է որոշ ժամանակ այդ վերաբերմունքը սիրո տեղ անցնի, քանի դեռ մարդը չի հանդիպել իր իսկական սիրոն։ Դա այնպիսի բան է, որ ամեն մեկի հետ էլ կարող է պատահել։
Չէ, իմ ասածը դա չէր. պարզապես հաճախ լինում է, երբ մարդուն թվում է, թե ինքն իսկապես սիրում է, բայց իրականում ուղղակի համակրում է, հարգում և այլն, ու կարող է որոշ ժամանակ այդ վերաբերմունքը սիրո տեղ անցնի, քանի դեռ մարդը չի հանդիպել իր իսկական սիրոն։ Դա այնպիսի բան է, որ ամեն մեկի հետ էլ կարող է պատահել։
Իմ մոտ սերը մի ձևա ու ինքը կամ կա կամ չկա...
Էտ իրական սեր կոչվածը չափազանց ռոմանտիկ եմ համարում ու չափազանց չափազանցված /:))/
Սեր էս կյանքւոմ տենց կյանքում օդում չի ծնվում... ուղակի շատ դեպքերում մարդիկ էտ իրական սիրո անունի տակ իրանց արդարացում են ման գալիս...
Բայց դե էլի եմ ասում էտ չսպասող աղջկա համար էտ տղեն մտածելու չունի... էտ աղջիկը էտ տղուն արժանի չի ուրեմն... /հատկապես եթե հասուն տարիքումա եղել այդ ամենը /20ից բարձր // ... դաժը ավելի լավ որ չի սպասել... :)
Երկնային
08.03.2009, 02:10
Ոչ մեկը ոչ մեկին որևէ բան խոստանալ պարտավոր չէ. ո՛չ տղան, որ բանակից վերադառնալուց հետո դեռ կսիրի էդ աղջկան, ո՛չ էլ աղջիկը, թե կսպասի… :) ոչ ոք ապահովագրված չի, իսկ եթե ինչ-որ բանում համոզված չես հարյուր տոկոսով, պետք չի խոստանալ: Եթե կսպասեն, դեռ կսիրեն, հավատարիմ կմնան, ուրեմն սեր էր, փորձություն էր, բարեհաջող անցան, իսկ եթե ոչ, ուրեմն լավն էլ դա էր: :)
Lady In Love
08.03.2009, 18:27
Օրինակ իմ տարբերակում ոչ ՆԱ է ինձանից խոստում պահանջել, ոչ էլ ես եմ խոսք տվել, թե կսպասեմ, չնայած այն բանին, որ 100 չէ 1000000%-ով եմ համոզված, որ կսպասեմ: :loveԱռանց որևէ այդպիսի խոսակցության ՆԱ գնացել է բանակ…արդեն երկար ժամանակ է անցել, մնացել է ընդամենը 274 օր (բայց էտքան էլ քիչ չի :( ), և ես համոզված եմ, որ միայն իսկական սիրո, հավատարմության և վստահության հիմքերի վրա կառուցած հարաբերությունների դեպքում է հնարավոր անցնել այդ փորձությունը, որը ևս մեկ անգամ ապացուցում է ՍԻՐՈ ՄԵԾ ՈւԺԸ: :ok
Ուլուանայի հետ համաձայն եմ, որ բանակում եղած ժամանակ վտանգը մեծ է ուրիշին սիրահարվելու և որքան էլ ցանկանանք հակառակը համոզել, միևնույնն է փաստերը ցույց են տալիս որ շատ դեպքերում դա այդպես է։ Բայց Ուլուանայի գրածներից մի բանի հետ համաձայն չեմ, կամ մի գուցե սխալ եմ հասկացել.
Բայց ցանկացած մարդ էլ կարող է ժամանակի ընթացքում սիրահարվել ուրիշին, ու դրա համար նրան մեղադրել չի կարելի։
Ի դեպ, նույնը կարող էր տեղի ունենալ այն ժամանակ, երբ տղան բանակում չէր, ինչպես նաև նույն հաջողությամբ կարող է տեղի ունենալ նրա՝ բանակից վերադառնալուց հետո։ Նման բաներ ցանկացած մարդու հետ կարող են պատահել, էնպես որ թող ոչ ոք չհամարի, թե ինքը սրանից ապահովագրված է։
Եթե այս սկզբունքով նայենք, ստացվում է, որ հնարավոր չէ նվիրվել ու սիրել մի հոգու, ու կյանքում երբեք ոչ մի երաշխիք չունես, որ վաղը՝ նույնիսկ ամուսնությունից հետո ուրիշին չես սիրահարվի։ Ուլուանա ճի՞շտ եմ հասկացել։
Ուլուանա
10.03.2009, 00:02
Ուլուանայի հետ համաձայն եմ, որ բանակում եղած ժամանակ վտանգը մեծ է ուրիշին սիրահարվելու և որքան էլ ցանկանանք հակառակը համոզել, միևնույնն է փաստերը ցույց են տալիս որ շատ դեպքերում դա այդպես է։ Բայց Ուլուանայի գրածներից մի բանի հետ համաձայն չեմ, կամ մի գուցե սխալ եմ հասկացել.
Եթե այս սկզբունքով նայենք, ստացվում է, որ հնարավոր չէ նվիրվել ու սիրել մի հոգու, ու կյանքում երբեք ոչ մի երաշխիք չունես, որ վաղը՝ նույնիսկ ամուսնությունից հետո ուրիշին չես սիրահարվի։ Ուլուանա ճի՞շտ եմ հասկացել։
Չէ։ :)) Պարզ է, որ հնարավոր է։ Իմ ասածն ընդամենը այն էր, որ հակառակն էլ բացառել չարժե։ Քի՞չ է լինում, որ մարդիկ սիրելով ամուսնանում են, ու ամուսնանալիս երկուսն էլ համոզված են լինում, որ գտել են իրենց միակին, բայց տարիներ հետո նրանցից մեկը կամ գուցե երկուսն էլ ինչ–ինչ հանգամանքների բերումով սիրահարվում են ուրիշին։ Չի բացառվում, չէ՞։ Դրա համար եմ ասում, որ խոստումներ տալ ամեն դեպքում չարժե։ Սիրողն առանց խոստման էլ հավատարիմ ու նվիրված կլինի, իսկ չսիրողին կամ անհավատարիմին խոստումը չի կարող ստիպել սիրել կամ հավատարիմ մնալ։ Հետևաբար ո՞րն է ընդհանրապես խոստում տալու իմաստը։
Դրա համար եմ ասում, որ խոստումներ տալ ամեն դեպքում չարժե
Ես հպարտանում և ուրախանում եմ տեսնելով մարդկանց, ովքեր պատրաստ են սպասել և անցնելով ամենատարբեր փորձությունների միջով պահպանում են իրենց սերը, իմ համար դա հրաշքի պես բան է և ապրեն այդպիսի մարդիկ:hands։ Սակայն համաձայն եմ Ուլուանայի հետ, քանի որ կարծում եմ, որ նա նկատի ունի չմտածված կամ զուտ էմոցիաների հիման վրա տված խոստումները։ Եթե մարդը սպասում է, ուրեմն պետք է հասկանա, որ դա հեշտ չի լինելու և նաև հաշվի առնի Ուլուանայի այս մի ասածը՝
Քի՞չ է լինում, որ մարդիկ սիրելով ամուսնանում են, ու ամուսնանալիս երկուսն էլ համոզված են լինում, որ գտել են իրենց միակին, բայց տարիներ հետո նրանցից մեկը կամ գուցե երկուսն էլ ինչ–ինչ հանգամանքների բերումով սիրահարվում են ուրիշին
Բայց մի բանում Ուլուանայի հետ համաձայն չեմ. խոստումը շատ կարևոր է։ Ո՞նց կարա մարդ սիրի եթե չունի գառանտիա.... իսկ խոստումը այդ երաշխիքի մի մասն է։ Հետո վերջիվերջո խոստում չտալը անվճռականության դրսևորում է։ Մարդ պետք է ունակ լինի որոշումներ կայացնելու և ամեն ինչ անելու այդ որոշումը իրականացնելու համար։ Իսկ եթե խոսենք ամուսնության մասին, ապա ո՞ր մարդը իրեն ապահով ու երջանիկ կզգար, եթե իմանար, որ ինքը ուղղակի մի «բան է», որից հետո հոգնելու են ու ժամանակի ընթացքում փոխարինելու մեկ ուրիշով....
ես համոզված եմ, որ միայն իսկական սիրո, հավատարմության և վստահության հիմքերի վրա կառուցած հարաբերությունների դեպքում է հնարավոր անցնել այդ փորձությունը, որը ևս մեկ անգամ ապացուցում է ՍԻՐՈ ՄԵԾ ՈւԺԸ:
Այս ամենի հետ համաձայն եմ, բայց սրանք զրոյի կհավասարվեն, եթե չկան հիմքեր նման հույսեր կապելու։ Հիմք կարող են լինել՝ մարդու հասունությունը որպես անձնավորություն, վճռական բնավորությունը, տարիքը....
Չէ։ :)) Պարզ է, որ հնարավոր է։ Իմ ասածն ընդամենը այն էր, որ հակառակն էլ բացառել չարժե։ Քի՞չ է լինում, որ մարդիկ սիրելով ամուսնանում են, ու ամուսնանալիս երկուսն էլ համոզված են լինում, որ գտել են իրենց միակին, բայց տարիներ հետո նրանցից մեկը կամ գուցե երկուսն էլ ինչ–ինչ հանգամանքների բերումով սիրահարվում են ուրիշին։ Չի բացառվում, չէ՞։ Դրա համար եմ ասում, որ խոստումներ տալ ամեն դեպքում չարժե։ Սիրողն առանց խոստման էլ հավատարիմ ու նվիրված կլինի, իսկ չսիրողին կամ անհավատարիմին խոստումը չի կարող ստիպել սիրել կամ հավատարիմ մնալ։ Հետևաբար ո՞րն է ընդհանրապես խոստում տալու իմաստը։
Միակ ու իրական սեր ասվածները իմ համար ընդամենը պատրվակ են.. որով մարդիկ փորձում են արդարացնել իրենց անբարո արարքները... օրինակ ամուսնական անհավատարմություն...
Ուլուանա
11.03.2009, 01:41
Միակ ու իրական սեր ասվածները իմ համար ընդամենը պատրվակ են.. որով մարդիկ փորձում են արդարացնել իրենց անբարո արարքները... օրինակ ամուսնական անհավատարմություն...
Ճիշտն ասած՝ չհասկացա, թե ինչ նկատի ունես։ Անբարո արարքների ու միակ, իսկական սիրո միջև կապը ոչ մի կերպ չտեսա... :think Կբացատրե՞ս։
Որ այսպես իբր ռացիոնալ-ռացիոնալ չեն խոսում…:[
Բանակում ծառայող տղայի համար շատ կարևոր է իր սիրելին իրեն սպասու՞մ է, թե՞ ոչ… Մի հարցնող լինի՝ չէիր սպասելու, էլ ինչու՞ էիր սեր խոստանում:
Սերը հենց դրա համար է սեր, որ սպասես էլ, լացես էլ, կարոտես էլ…
Իսկ ցանկացած բանակում ծառայող զինվոր առաջին հերթին մարդ է, այնպիսին, ինչպիսին բոլորն են: Նույնիսկ շատ երևույթների նկատմամբ ավելի զգայուն է, քան աղջիկները:
Ռացիոնալության ոչինչ էլ չկա: Կարող էի խոստանալ որ կսպասեմ, բայց ճանապարհիս ուրիշին հանդիպեի ու մոռանայի նրան, իսկ ես գիտեմ թե ինչքան դժվար է դավաճանությունը ու գիտեմ որ սիրում եմ դրա համար էլ սպասում եմ: Իսկ եթե հակառակը տեղի ունենա սպասի աղջիկն ու տղան բանակից գա ասի որ էլ չի սիրում սրան ինչ կասեք? կարծում եմ ամեն ինչ էլ հնարավոր է: Ամեն դեպքում ես սիրում եմ ու սպասում եմ :love Մնացածը կյանքը ցույց կտա, նախօրոք ոչինչ չես կարող հստակ պլանավորել::)
Ռացիոնալության ոչինչ էլ չկա: Կարող էի խոստանալ որ կսպասեմ, բայց ճանապարհիս ուրիշին հանդիպեի ու մոռանայի նրան, իսկ ես գիտեմ թե ինչքան դժվար է դավաճանությունը ու գիտեմ որ սիրում եմ դրա համար էլ սպասում եմ: Իսկ եթե հակառակը տեղի ունենա սպասի աղջիկն ու տղան բանակից գա ասի որ էլ չի սիրում սրան ինչ կասեք? կարծում եմ ամեն ինչ էլ հնարավոր է: Ամեն դեպքում ես սիրում եմ ու սպասում եմ :love Մնացածը կյանքը ցույց կտա, նախօրոք ոչինչ չես կարող հստակ պլանավորել::)
Որ սիրում ու սպասում ես դա իրոք հրաշալի է, ծափահարում եմ քեզ ու ոչ միայն քեզ: Որ նախորոք ոչինչ հստակ չես կարող պլանավորել, այդ մտքիդ հետ էլ լիովին համաձայն եմ: Բայց այ որ տղայի բանակից գալն ու սիրուն մերժելը դնում ես աղջկա չսպասելու հետ նույն հարթության վրա, այ դրա հետ չհամաձայնվեցի: Չհամաձայնվեցի ոչ թե, որ բացառում եմ նման տարբերակ, այլ նրա համար, որ դա լրիվ ուրիշ դեպք է…
Դժվար թե տղանն ծառայության ընթացքում հակառակ սեռի կողմից պրովոկացիոն երևույթների հանդիպի
Դժվար թե ծառայության մեջ նրան փորձեն սիրահետեն ու նա ուժ ՞ գտնի /կամ չգտնի/ իր մեջ ու հաղթահարի այդ ամենը
Դժվար թե ………………
Իսկ քո նշած տարբերակը ոչ թե դավաճանության այլ, ընդհամենը, սրիկայության դասի է պատկանում, քանի որ ծառայության ժամկետները բավականին երկար են, ու պետք չէ սպասել ավարտին, որպեսզի հասկանաս, որ չէս սիրում, իսկ եթե չես սիրում ու չես խոսում դրա մասին, դա արդեն սրիկայություն է:
Ճիշտն ասած՝ չհասկացա, թե ինչ նկատի ունես։ Անբարո արարքների ու միակ, իսկական սիրո միջև կապը ոչ մի կերպ չտեսա... :think Կբացատրե՞ս։
Ուզում եմ ասել այն ինչ նոր Սուրվեյրը ասեց...
Սերը օդից կյանքում չի ծնվում... ու էտ իրական սերը ընդամենը պատրվակա... Ոչ մի աղջիկ կյանքում չի սիրի ուրիշի եթե չուզի... իսկ էտ ուզելը արդեն իսկ կոչվումա դավաճանություն... իսկ դավաճանությունը ես համարում եմ անբարոյական արարք :8
Էտ սիրահետողին աղջիկը եթե մտքին լինի կարա շատ հանգիստ ասի որ գիտես ես ընկեր ունեմ որին սիրում եմ ու չնայած նա իմ կողքին չի էս պահին բայց դե էտ չի նշանակում որ դու պետքա ինչոր քայլեր անես... Ոչ թե տոն տա կամ էլ իրան թույլ տա սիրել դրան...
Կինո չի էլի որ մեկ էլ մեկին տենա ու զգա որ իրա իրական սերնա... Իրական սերը էն սերնա որը կա ու որին դու հավատարիմ ես...
Իմ համար համենայն դեպս տենցա...
Annushka
17.03.2009, 18:35
Ռացիոնալության ոչինչ էլ չկա: Կարող էի խոստանալ որ կսպասեմ, բայց ճանապարհիս ուրիշին հանդիպեի ու մոռանայի նրան, իսկ ես գիտեմ թե ինչքան դժվար է դավաճանությունը ու գիտեմ որ սիրում եմ դրա համար էլ սպասում եմ: Իսկ եթե հակառակը տեղի ունենա սպասի աղջիկն ու տղան բանակից գա ասի որ էլ չի սիրում սրան ինչ կասեք? կարծում եմ ամեն ինչ էլ հնարավոր է: Ամեն դեպքում ես սիրում եմ ու սպասում եմ :love Մնացածը կյանքը ցույց կտա, նախօրոք ոչինչ չես կարող հստակ պլանավորել::)
Չեմ հասկանում այս նախադասությունը "Կարող էի խոստանալ որ կսպասեմ, բայց ճանապարհիս ուրիշին հանդիպեի ու մոռանայի նրան, իսկ ես գիտեմ թե ինչքան դժվար է դավաճանությունը ու գիտեմ որ սիրում եմ դրա համար էլ սպասում եմ: "
Եթե սիրում եք իրար, չեմ կարծում, որ ինչ-որ երկու տարին կարող են խոչընդոտ հանդիսանալ սիրո համար, ընդհակառակը, որքան քո սիրելին հեռու է լինում, այնքան ավելի շատ ես սկսում նրան սպասել, կարոտել ու հաշվել օրերը, բաժանուը դառնում ա յուրատեսակ մի փորձություն ձեր համար: Սերը ամեն ինչի հաղթում ա, նույնիսկ ամբողջ աշխարհը եթե դեմ լինի ձեր սիրուն: Եթե մարդ վստահ չի իր սիրո վրա, ապա պետք էլ չի մինչև բանակ գնալ ձևացնել, թե սիրում ես: Այստեղ նույնիսկ խոսք գալ չի կարող " սպասել- չսպաելու" մասին: Նա պետք ա գնա, անգամ չկասկածելով, որ իրեն հնարավոր է փոխես մեկի հետ, ով այդ ժամանակ ֆիզիկապես քեզ ավելի մոտ է: Այդ նույն կերպ կարող է ամուսնանալուց հետո էլ ամուսիններից մեկը ինչ-ինչ պատճառով արտասահման մեկնի, ուրեմն ի՞նչ .....բռնես դավաճանե՞ս, դա մարդկային է՞: Ասենք սենց մի սիտուացիա է. դու ես գործի բերումով գնում հանրապետությունից, ասենք 1-2 տաով, ուրեմն ին՞չ սիրած տղան պետք ա քեզ լքի ու դու մտածես, որ ճանապարհին ուրիշին հանդիպեց ու մեղավոր չէ՞ : Էլ ու՞ր մնացին վեհ զգացմունքները, դժվարությունները միասին հաղթահարելը... Ես մի ընկերուհի ունեմ,որ տարին մի 2 անգամ , մի քանի օր ա տեսնում իր ընկերոջը, ու դա արդեն շարունակվում ա մոտ 4-5 տարի: Նրանց հարկադիր բաժանումը չի ստիպել նրանց "նոր սեր" գտնել, նրանք համբերատար ու համառորեն պայքարել են հանուն իրենց սիրո: Այո, նրանք առանց իրար ապրել չեն կարող, և շուտով, մինչև աշնան կեսերը ամուսնանալու են ու հավերժ լինեն միասին: Ես հիանում եմ նրանցով: Իսկ դուք բանակից եք խոսում.. մարդիկ գիտե՞ք ինչերի միջով են անցնում.... սեփական փորձից գիտեմ, թե որքան դժվար է գտնել իսկական սեր և պայքարել նրա համար: Այո, մենք էլ հաղթեցինք, ամուսնացանք և աշնանը լույս աշխարհ կգա մեր սիրո քաղցր էակը :love
որքան քո սիրելին հեռու է լինում, այնքան ավելի շատ ես սկսում նրան սպասել, կարոտել ու հաշվել օրերը, բաժանուը դառնում ա յուրատեսակ մի փորձություն ձեր համար:
Annuska ջան, գրածիդ ընդհանուր մտքի հետ համաձայն եմ։ Բայց իմ կարծիքով ահավոր մեծ սխալ է երկար ժամանակով թողնել սիրած անձնավորությանը։ Ինչպես դու ես գրել, դա արդեն դառնում է փորձություն։ Բայց ինձ թվում է պետք չի արհեստական փորձություններ ստեղծել, քանի որ ամուսնական հավատարմության հարցում առանց այն էլ կյանքը մատուցում է բավական փորձություններ։
Ասենք սենց մի սիտուացիա է. դու ես գործի բերումով գնում հանրապետությունից, ասենք 1-2 տաով, ուրեմն ին՞չ սիրած տղան պետք ա քեզ լքի ու դու մտածես, որ ճանապարհին ուրիշին հանդիպեց ու մեղավոր չէ՞ :
Annushka, սերը այնպիսի բան է որը միշտ պետք է տաքացնես և վառված պահես, իսկ միմյանցից երկար ժամանակով հեռու լինելը արդեն մեծապես վտանգի է ենթարկում ամուսնական հարաբերությունները։
Արդեն ամեն մեկը սկսում է ապրել իր կյանքով՝ ցանկանա դա թե ոչ։ Ձևավորվում են նոր հետաքրքրություններ, նոր արժեքներ որոնցում արդեն ուրիշ «դերակատարներ են»։ Եթե անգամ իրար չդավաճանեն, միևնույնն է շա՜տ մեծ է վտանգը սառեցնելու ջերմ փոխհարաբերությունները, որոնք մինչ այդ կային։
Չեմ ցանկանում ասածս ընդհանրացնել և ընդունում եմ, որ կան և կլինեն բացառություններ, բայց հիմնականում այսպիսին է ճշմարտությունը.... Սա են փաստում մեր շուրջը գտնվող բազմաթիվ տխուր օրինակները։
Չեմ հասկանում այս նախադասությունը "Կարող էի խոստանալ որ կսպասեմ, բայց ճանապարհիս ուրիշին հանդիպեի ու մոռանայի նրան, իսկ ես գիտեմ թե ինչքան դժվար է դավաճանությունը ու գիտեմ որ սիրում եմ դրա համար էլ սպասում եմ: "
Եթե սիրում եք իրար, չեմ կարծում, որ ինչ-որ երկու տարին կարող են խոչընդոտ հանդիսանալ սիրո համար, ընդհակառակը, որքան քո սիրելին հեռու է լինում, այնքան ավելի շատ ես սկսում նրան սպասել, կարոտել ու հաշվել օրերը, բաժանուը դառնում ա յուրատեսակ մի փորձություն ձեր համար: Սերը ամեն ինչի հաղթում ա, նույնիսկ ամբողջ աշխարհը եթե դեմ լինի ձեր սիրուն: Եթե մարդ վստահ չի իր սիրո վրա, ապա պետք էլ չի մինչև բանակ գնալ ձևացնել, թե սիրում ես: Այստեղ նույնիսկ խոսք գալ չի կարող " սպասել- չսպաելու" մասին: Նա պետք ա գնա, անգամ չկասկածելով, որ իրեն հնարավոր է փոխես մեկի հետ, ով այդ ժամանակ ֆիզիկապես քեզ ավելի մոտ է: Այդ նույն կերպ կարող է ամուսնանալուց հետո էլ ամուսիններից մեկը ինչ-ինչ պատճառով արտասահման մեկնի, ուրեմն ի՞նչ .....բռնես դավաճանե՞ս, դա մարդկային է՞: Ասենք սենց մի սիտուացիա է. դու ես գործի բերումով գնում հանրապետությունից, ասենք 1-2 տաով, ուրեմն ին՞չ սիրած տղան պետք ա քեզ լքի ու դու մտածես, որ ճանապարհին ուրիշին հանդիպեց ու մեղավոր չէ՞ : Էլ ու՞ր մնացին վեհ զգացմունքները, դժվարությունները միասին հաղթահարելը... Ես մի ընկերուհի ունեմ,որ տարին մի 2 անգամ , մի քանի օր ա տեսնում իր ընկերոջը, ու դա արդեն շարունակվում ա մոտ 4-5 տարի: Նրանց հարկադիր բաժանումը չի ստիպել նրանց "նոր սեր" գտնել, նրանք համբերատար ու համառորեն պայքարել են հանուն իրենց սիրո: Այո, նրանք առանց իրար ապրել չեն կարող, և շուտով, մինչև աշնան կեսերը ամուսնանալու են ու հավերժ լինեն միասին: Ես հիանում եմ նրանցով: Իսկ դուք բանակից եք խոսում.. մարդիկ գիտե՞ք ինչերի միջով են անցնում.... սեփական փորձից գիտեմ, թե որքան դժվար է գտնել իսկական սեր և պայքարել նրա համար: Այո, մենք էլ հաղթեցինք, ամուսնացանք և աշնանը լույս աշխարհ կգա մեր սիրո քաղցր էակը :love
Համաձայն եմ Անուշկա ջան քեզ հետ, բայց դու սխալ ես հասկացե, ով ասեց որ ես չեմ սպասելու ու իմ համար իր բանակում գտնվելը կարող է հոգնեցնող լինի ու ուրիշին գտնեմ:Բնավ էտպես չի, ես դա ուղղակի օրինակ բերեցի որ գրել էին թե ռացիոնալ ես խոսում դրա համար:
Իսկ մեր սիրոն ոչ ժամանակը կխանգարի ոչ էլ տարածությունը, ես դա հաստատ գիտեմ :
Իսկական սիրո համար ոչ մի խոչնդոտ չի կարող լինել, իմ սիրելին հիմի բանակում է ու դա մեր կյանքում ոչ մի բան չի փոխել, չէ կներք ավելի ճիշտ փոխել է հասկացել ենք, որ առանց մեկմեկու ուղղակի չենք կարող եփե օրը ունի 24 ժամ ապա 6ժամը միաասին հեռախոսով ենք խոսում…
Մեզ մնացելա 90 օր ու միասին կզորացրվենք;)
Կյանքում որևե աղջկա, ինչքան էլ սիրեմ, չեմ համոզի խոստանալ, որ կսպասի ինչ, որտև ինձ համար ավելի ցավալի կլինի, եթե նա իր խոստումը չկարողանա կատարել . . . Բայց դե գիտեմ, որ իմ դեպքում, եթե նրան մինչև բանակը հանդիպեմ, նա հաստատ կսպասի, որտև էդ ըտենց ա;-) չեմ կարող բացատրել, թե ինչու՞ եմ էդքան համոզված . . .
Օրինաչափություն չկա: Սպասողը սպասում ա, չսպասողը ամուսնանում ա ուրիշի հետ: Ավելի շատ ամուսնանում են, քան սպասում են:
Annushka
18.03.2009, 12:29
Համաձայն եմ Անուշկա ջան քեզ հետ, բայց դու սխալ ես հասկացե, ով ասեց որ ես չեմ սպասելու ու իմ համար իր բանակում գտնվելը կարող է հոգնեցնող լինի ու ուրիշին գտնեմ:Բնավ էտպես չի, ես դա ուղղակի օրինակ բերեցի որ գրել էին թե ռացիոնալ ես խոսում դրա համար:
Իսկ մեր սիրոն ոչ ժամանակը կխանգարի ոչ էլ տարածությունը, ես դա հաստատ գիտեմ :
Աստղ ջան, ես կոնկրետ քո մասին չեմ խոսում, և ես քո գրածից զգացի, որ դու սպասում ես նրան, ու շատ եմ գնահատում քո այդ քայլը, ապրես, որ սերդ այդքան հզոր է:) Ես ընդհանուր եմ ասում.. կան բազմաթիվ աղջիկներ, որոնք ոչ միայն չեն սպասում, այլ հասցնում են այդ 2 տարվա մեջ երեխա էլ ունենալ: Ես գիտեմ նաև դեպք, երբ ամուսինը բանակում է եղել, և օտպուսկ էլ չի գնացել, և 1,5 տարի հետո կինը " հրաշքով" երեխա է ունեցել: :D Չեմ կարծում, որ սիրող մարդը 2 տարի ի վիճակի չի սպասել, եթե համոզված է իրենց զգացմունքների վրա:
Ես չեմ խոսում նաև արհեստական բաժանումների մասին, այլ հարկադրված... ու ես տեսնում եմ, թե ինչպես են մարդիկ ամեն կերպ պահպանում իրենց սերը, սիրած էակին: Համաձայն եմ, որ սերը պետք է ջերմացնել, փայփայել ամեն րոպե, բայց կյանքում ինչեր ասես չեն պատահում, և իրար սիրող մարդիկ պետք է պատրաստ լինեն ողջ ուժերով պահպանել այն ամենը, այն բոլոր զգացմունքներն ու հուշերը, որոնք այնքան թանկ են իրենց համար:
Annuska ջան, գրածիդ ընդհանուր մտքի հետ համաձայն եմ։ Բայց իմ կարծիքով ահավոր մեծ սխալ է երկար ժամանակով թողնել սիրած անձնավորությանը։ Ինչպես դու ես գրել, դա արդեն դառնում է փորձություն։ Բայց ինձ թվում է պետք չի արհեստական փորձություններ ստեղծել, քանի որ ամուսնական հավատարմության հարցում առանց այն էլ կյանքը մատուցում է բավական փորձություններ։
Annushka, սերը այնպիսի բան է որը միշտ պետք է տաքացնես և վառված պահես, իսկ միմյանցից երկար ժամանակով հեռու լինելը արդեն մեծապես վտանգի է ենթարկում ամուսնական հարաբերությունները։
Արդեն ամեն մեկը սկսում է ապրել իր կյանքով՝ ցանկանա դա թե ոչ։ Ձևավորվում են նոր հետաքրքրություններ, նոր արժեքներ որոնցում արդեն ուրիշ «դերակատարներ են»։ Եթե անգամ իրար չդավաճանեն, միևնույնն է շա՜տ մեծ է վտանգը սառեցնելու ջերմ փոխհարաբերությունները, որոնք մինչ այդ կային։
Չեմ ցանկանում ասածս ընդհանրացնել և ընդունում եմ, որ կան և կլինեն բացառություններ, բայց հիմնականում այսպիսին է ճշմարտությունը.... Սա են փաստում մեր շուրջը գտնվող բազմաթիվ տխուր օրինակները։
Jarre ջան, ես համաձայն եմ, որ չի կարելի երկար ժամանակով թողնել սիրած էակին, բայց չէ որ կոնկրետ բանակի պարագայում տղան հարկադրված է գնում այդ քայլին, ու նրա համար կրկնակի դժվար է, որովհետև ինքը բոլոր հարազատներից ու ընկերներից հեռու է, և սիրած աղջկա՝ իրեն սպասելու միտքը ու նրա աջակցությունը շատ կարևոր են նրա համար, եթե իհարկե խոսքը իսկական սիրո մասին է գնում:
Ինքս գիտեմ, որ 90 տոկոս դեպքերում "սիրած" աղջիկը անմիջապես լքում է տղային ու կրկնակի հարված հասցնում նրան, բայց կարծում եմ,որ այստեղ խոսքը արդեն ոչ թե սիրո մասին է, այլ համակրանքի կամ նույնիսկ ուղղակի ձևական " ընկերության" մասին, ինչը շատ տարածված է մեր օրերում: Իսկ առաջ կանայք նույնիսկ պատերզմի գնացածներին են տարիներով սպասել, իմանալով, որ նա անգամ կարող է զոհվել, բայց սպասել են... սպասել են մեր տատերը, և հավատարիմ են մնացել ու աղոթել, որ իրենց ամուսիններն ու սիրելիները ողջ ու առողջ վերադառնան մարտի դաշտից.. չնայած բացառություններ միշտ և ամենուր են եղել, բայց դե...