PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Հայաստանը Եվրոպա՞ է, թե՞ Ասիա



Artgeo
18.12.2006, 18:37
Մի թեմա, որը ես շատ ֆորումներում եմ բացել ու շատ տեղեր եմ բարձրացրել ու քննարկել։ Քննարկումների արդյունքում եկել եմ որոշակի եզրակացությունների։
«Ես համաձայն չեմ ձեր կարծիքի հետ, սակայն կանեմ ամենը, ձեր, այն արտահայտելու իրավունքը պաշտպանելու համար»։ Վոլտերի ասած այս խոսքերը լավագույն կերպով ներկայացնում ու բնութագրում են կյանքի եվրոպական տեսանկյունը։ Շատերը Հայաստանը դասում են Եվրոպական երկրների շարքին, սակայն ես կարող եմ վիճել նրանց հետ։ Մենք երբեք Եվրոպա չենք եղել ու դեռ երկար չենք էլ լինի (ոմանք չեն էլ ուզում) ։ Համենայն դեպս դեռ երկար ժամանակ։ Ասեմ ինչու։ Հայ հասարակությունը դոգմատիկ, ոչ ազատ, կոմպլեքսավորված և ոչ տոլերանտ հասարակաություն է։ Եվ որն ամենակարևորն է, հասարակությունը չունի վիճելու մշակույթ։ «Ազգային ավանդույթների պաշտպանության» նշանաբանի տակ թաքնվելով ուրիշների կարծիքի առհամարանքը, ոնտնահարումը և ծաղրական վերաբերմունքը սովորական է հայ հասարակության համար, ինչը հեչ լավ բան չէ։ Որքան փակ ու սահմանափակ է հասարակությունը, այնքան դժվար է նրա տրանսֆորմացիան։ Իսկ տրանսֆորմացիան շարունակական զարգացման հիմքն է։

Դոգման ոչ այլ ինչ է, քան սեփական մտածելակերպ ունենալու իրավունքի ժխտում։ Եվ հայ հասարկության մեջ դոգման նոռմալ ընդունվող երևույթ է։

Հասկացեք, որ դոգմա գոյություն չունի։ Նույնիսկ Աստծո շատերի կողմից դոգմա ընդունվող լինելիությունը, տասնյակ դարեր քննարկվել ու քննարկվում է մարդկանց կողմից։ Այնտեղ, որտեղ չկա քննարկում, չկա ճշմարտություն։ Քննարկումն ու վիճաբանությունն է առաջընթացի հիմքում ընկած։

Եվրոպական հասարակության տարվա մարդը.
«Դու ես»
- Անկախ անձնավորություն, ինդիվիդուալ անարխիստ։ Դու ինքդ ես աահմանում այն նորմերն ու օրենքները, որոնք քո «ես»-ի համար են ընդունելի, և քո կարծիքը հարգում են այն հասարակության մեջ, որտեղ ապրում ես, որին Պոպերը «բաց հասարկություն» է անվանել։

Հայ հասարակությունը, ցավոք, հեռու է այս ամենից։
Սովարական վիճաբանությունը կարող է վերածվել մի ողջ կռվի, քֆուրներով ու վիրավորանքներով։ Հայ հասարակության մեջ չկա վիճաբանելու տարրական մշակույթ։ Այս ամենը հայ հասարակության վզին փաթաթված Ասիական, ֆեոդալական հետամաց գաղափարների ու կաղապարների արդյունքն է։
Իմ կարծիքով Հայաստանը միանշանակ Ասիա է։
Իսկ ձե՞ր։

Shauri
18.12.2006, 20:18
Տարածքով Եվրոպա ենք, հոգով` Ասիա :)

Նորմարդ
18.12.2006, 20:47
Ասիացիները մեզ համարում են եվոպացի:), եվրոպացիները մեզ ասիացիներ են համարում:), իսկ ամերիկացիները մեզ, չգիտես ինչու ռուսներ են համարում:lol , բայց ես ինքս ինձ ՀԱՅ եմ համարում և հպարտ եմ դրա համար:

Ուլուանա
18.12.2006, 20:53
Իմ կարծիքով էլ է Հայաստանը Ասիա՝ Եվրոպայի շորեր հագած, որը, սակայն, իր հագին շա՜տ մեծ է։

Ավելացվել է 19 րոպե անց
Նոր հիշեցի հետևյալ սրամիտքը.
Եթե դուք Եվրոպայում ձեզ ասիացի եք զգում, իսկ Ասիայում՝ եվրոպացի, ուրեմն դուք հայ եք։ :D

Cassiopeia
18.12.2006, 21:41
Աֆրիկա, Աֆրիկա…
:vayreni որտեղ մարդիկ նեգրերի պես առանց գնահատվելու աշխատում են :vayreni

Սահակ
18.12.2006, 22:28
Վոլտերի խոսքերը չեն բնութագրում եվրոպական տեսանկյունը։ Բերեմ օրինակներ։ Ֆրանսիայում դպրոցներում արգելված է հագնել գլխի շալ, կամ վզին խաչ քցել, կամ հագնել հրեական յամակա: Շատ եվրոպական երկրներում արգելված է վիճել հրեաների ցեղասպանության մասին։ Բա Վոլտերի խոսքերի հետ ի՞նչ եղավ, թե՞ ամեն ինչի մասին կարելիա վիճել բացի ցեղասպանությունից։ Բոլորիս շատ լավ հայտնի է որ Եվրոպան զոռով ստիպեց որ Հայաստանը արգելի մահապատիժը, չնայած որ դրան դեմ եր հա՛մ ՀՀ կառավարությունը, հա՛մ հայ ժողովուրդը։ Իսկ դոգմա չի՞ մտածելը որ իրենց տեսանկյունը մահապատժի նկատմամբ ամենճիշտն է, իսկ մնացածինը սխալ։

Եվրոպական հասարակության տարվա մարդը.
«Դու ես» «Դու ես»-ը ԱՄՆ-ի տարվա մարդն է և ոչ թե Եվրոպայի։ Մեծ տարբերություն կա։ ԱՄՆ-ում հանգիստ կարելի է վիճել ցանկացած թեմայով և երբ սեպտեմբերի 11-ի ահաբեկչությունից հետո մի դպրոց արգելեց շալ հագնել, Բուշը այդ դպրոցին դատի տվեց։

Իմ կարծիքով Հայաստանը միանշանակ Ասիա է։
Այս նախադասությունը երևի միակ նախադասությունն է քո գրառման մեջ որի հետ 100% համաձայն եմ։
Աշխարհագրությանը քիչ թե շատ ծանոթ մարդ գիտի որ Հայաստանի տարածքի 100%-ը գտնվում է Ասիայում։ Անդրկովկասյան միակ երկիրն է որը միանշանակ Ասիաում է գտնվում։
Թուրքիան, Վրաստանը և Ադրբեջանը մասամբ գտնվում են Եվրոպայում իսկ Հայաստանը ամբողջովին գտնվում է Ասիայում։ http://en.wikipedia.org/wiki/Western_Asia

Ուրվական
18.12.2006, 23:02
Դե չեմ կարծում, որ խոսքը Հայաստանի աշխարհագրական դիրքի մասին է, քանի որ ամեն մի դպրոցական էլ գիտի, որ Հայաստանը գտնվում է Ասիայում: Ուստի, ենթադրում եմ, որ խոսքը Հայաստանի քաղաքական դիրքի մասին է: Այ, այտեղ, կարծում եմ, որ Հայաստանը եթե ոչ Եվրոպա, ապա գոնե ձգտում է դրան: Ուրիշ բան, որ այսօր Հայաստանում շատ բան հիշեցնում է Ասիան, սակայն նրա արտաքին քաղաքական ուղղվածությունը դեպի Եվրոպա է:
Հ.Գ. Իմ կարծիքով ճիշտ կլիներ այս թեման տեղափոխել "Քաղաքականություն" բաժին:

Artgeo
19.12.2006, 11:26
«Դու ես»-ը ԱՄՆ-ի տարվա մարդն է և ոչ թե Եվրոպայի։
Հմ... Ճիշտն ասած չգիտեմ, ինչու եմ գրել Եվրոպա։
Կներեք։ Ավելացնեմ, որ «Տարվա մարդու» մասին գրել է «Time» ամսագիրը։ Այդ համարը լույս կտեսնի դեկտեմբերի 25-ին։


Աշխարհագրությանը քիչ թե շատ ծանոթ մարդ գիտի որ Հայաստանի տարածքի 100%-ը գտնվում է Ասիայում։ Անդրկովկասյան միակ երկիրն է որը միանշանակ Ասիաում է գտնվում։
Խոսքն աշխարհագրության մասին չէ։ Այլ ապրելակերպի ու մտածելակերպի։ :)

Հ.Գ. Քաղաքականության մեջ տեղափոխելուն դեմ եմ։ Չեմ ուզում քաղաքականության տեսանկյունից քննարկել այս հարցը։

Արշակ
19.12.2006, 11:29
Ընդհանուր առմամբ համաձայն եմ Սահակի հետ, բայց ինչ վերաբերում է մահապատժին, այս դեպքում «զոռով ստիպելը» մի քիչ խիստ է ասված: Եվրոպան ուղղակի Եվրոխորհուրդի մեջ մտնելու պայմաններ դրեց, որոնց հայկական կառավարությունը կարող էր և չհամաձայնվել՝ զրկվելով «երանելի ինտեգրումից»:

Ամեն դեպքում ցավալի է, որ սկսել է շրջանառվել այն թյուր կարծիքը, թե քաղաքակրթություն ու կուլտուրա ասելով պետք է հասկանալ արևմուտք, իսկ արևելք ասելով՝ վայրենություն, բռնություն, հետամնացություն և ազատության սահմանափակում: Այնինչ կուլտուրան համամարդկային արժեք է ու չի կարելի այն վերագրել միայն արևմուտքին՝ անտեսելով արևելքը։
Ե՛վ արևելքը, և արևելքը ունեն իրենց արժանիքները և կարծում եմ, որ միայն նրանց համագործակցությունը կտա լավագույն արդյունքը: Թերագնահատելով նրանցից որևէ մեկը ու երես թեքելով նրանից՝ նմանվում ենք խելագարի, որը կտրում է իր մի ոտքը՝ դառնալով անճարակ հաշմանդամ: Մի ոտքով երկար ճանապարհ չես անցնի…

aniko
19.12.2006, 12:49
Իմ կարծիքով էլ է Հայաստանը Ասիա՝ Եվրոպայի շորեր հագած, որը, սակայն, իր հագին շա՜տ մեծ է։

Նոր հիշեցի հետևյալ սրամիտքը.
Եթե դուք Եվրոպայում ձեզ ասիացի եք զգում, իսկ Ասիայում՝ եվրոպացի, ուրեմն դուք հայ եք։ :D
:) :oy ես ելի ուզում նույնը գրել, համաձայն եմ քեզ հետ Անահիտ ջան
ասել եմ, ու կասեմ, մենք արևելքի ժողովուրդ ենք, բայց շատ հարցերում նման ենք եվրոպացիներին, ուղղակի մեզնից յուրաքանչյուրի մեջ 2 մարդիկ են ապրում, 2 տարբեր աշխարհների ներկայացուցիչներ :8 :think

dvgray
19.12.2006, 16:35
Ասիական ասելով ի՞նչ ինկատի ունեք; Չինակա՞ն, պարսկակա՞ն, ...թուրքակա՞ն;

մեր մենթալիտետով մենք ոչ Եվրոպա ենք ոչ ել Ասիա ;

մեր մենթալիտետը որևե քաղաքակրթություան հետ կապ չունի;
Այն ավելի շատ նման է ստրկությունը նոր-նոր թոթափող ազգի (ժողովրդի) պահվացքի;
Եվրոպայի և Վոլտերի հետ ել մենք, որպես ընդհանրություն, ոչ մի կապ չունենք;
Դրան հասնելու համար ահրելի մեծ ժամանակ է պետք (ինչքան պետք եկավ ևրոպական ազգերին);

Հ.Գ. Չգիտես ինչու, Ասիական ասելով հաերը հասկանում են -գցել, խաբել, գողանալ...
Սակայն, Հարգելիներս, Ասիայում (նաև Թուրքիայում) էտ ամենը ընդհանրապես տարածում չունի;
Ավելի ճիշտ է, որպես տերմին օգտագործել "սովետականը";
Մերը մեծապես "սովետական մենթալիտետ" է, եվ դեռ շա՜՜՜տ պետք է "աճենք", մինչև Ասիականը կամ Եվրոպականը

Սահակ
19.12.2006, 19:34
Իմ մոտ «ասիական» բառը առաջին հերթին հիշեցնում է Ճապոնիաին՝ ամենա արևելյան երկիրը, որը ունի շատ ասիական մշակույթ, բայց մյուս կողմից իր զարգացման մակարդակով շատ հարցերով անցել է հա՛մ Եվրոպային հա՛մ ԱՄՆ-ին, ու Հայաստանի հետ շատ քիչ ընդհանուր բան ունի։ Չինաստանը ու Հնդկաստանը ասիական երկրների ամենամեծ ու ամենաբնութագրող ներկայացուցիչներնեն։ Բայց երկուսնել շատ արագ տեմպերով զարգանում են հիմա, ի տարբերություն Հայաստանի։ Եվրոպան մյուս կողմից ինձ հիշեցնում է ճահիճ։


Խոսքն աշխարհագրության մասին չէ։ Այլ ապրելակերպի ու մտածելակերպի։ :)
Լավ կլիներ որ նկարագրեիր ասիական մտածելակերպը ի՞նչա նշանակում։

Ինձ շատ դուր չեն գալիս Եվրոպական ապրելակերպը ու մտածելակերպը։ Չէի ուզենա որ Հայաստանը այդ ճանապարհով զարգանար։ Կուզենայի որ Հայաստանը զարգանար այնպես ինչպես զարգանում են Իսրաելը, Ճապոնիան, կամ ԱՄՆ-ն։ Այդ երկրները վերցնում են ուրիշներից այն ինչ իրենց պետք է, բայց մյուս կողմից պահպանում են իրենց ազգային մշակույթը (բացի ԱՄՆ-ից, որը պահպանելու փոխարեն ուղղակի ստեղծեծ նոր տիպի ազգային մշակույթ որը նույնպես շատ հետաքրքիր բան է)։

Իսկ «ԹԱՅՄ» ամսագիրը տարվա մարդուն անվանել է «Դու» ինտերնետում տարբեր տեսակի վիքիների ու յություբների (youtube) զարգացման պատճառով, կանի որ այդ կայքերը ստեղծվում են և շտկվուն են հենց այդ կայքերի օգտագործողների կողմից։ Վիքիները սկսվել են ԱՄՆ-ում բայց հիմա շատ տարբեր երկներում զարգանում են, և դրա համար ես չէի ասի որ դա եվրոպական երևույթ է։

Artgeo
20.12.2006, 02:58
Լավ կլիներ որ նկարագրեիր ասիական մտածելակերպը ի՞նչա նշանակում։
Արդեն գրել եմ առաջին պոստի մեջ.

Հայ հասարակությունը դոգմատիկ, ոչ ազատ, կոմպլեքսավորված և ոչ տոլերանտ հասարակաություն է։ Եվ որն ամենակարևորն է, հասարակությունը չունի վիճելու մշակույթ։ «Ազգային ավանդույթների պաշտպանության» նշանաբանի տակ թաքնվելով ուրիշների կարծիքի առհամարանքը, ոնտնահարումը և ծաղրական վերաբերմունքը սովորական է հայ հասարակության համար, ինչը հեչ լավ բան չէ։ Որքան փակ ու սահմանափակ է հասարակությունը, այնքան դժվար է նրա տրանսֆորմացիան։ Իսկ տրանսֆորմացիան շարունակական զարգացման հիմքն է։
Հայ հասարակությունը, ցավոք, հեռու է այս ամենից։
Սովարական վիճաբանությունը կարող է վերածվել մի ողջ կռվի, քֆուրներով ու վիրավորանքներով։ Հայ հասարակության մեջ չկա վիճաբանելու տարրական մշակույթ։ Այս ամենը հայ հասարակության վզին փաթաթված Ասիական, ֆեոդալական հետամաց գաղափարների ու կաղապարների արդյունքն է։


Միգուցե անվանումներն են անհաջող, բայց գրածիցս պարզ է դառնում ինչի մասին է խոսքը։ Իհարկե Ճապոնիան Ասիա է, իսկ Ֆրանսիան՝ Եվրոպա։ Բայց ես ի նկատի չեմ ունեցել ընդամենը աշխարհագրական դիրքը։ Խոսքը աշխարհահայցքի մասին է, մյուսին լսելու, հանդուրժողականության մասին։ Օրինակ ընկերներիցս մեկը պահանջում է քանդել, բոլոր ոչ քրիստոնեական եկեղեցիները, մեչեթները և այլն։ Սակայն, երբ ես նրան հարցնում եմ, արդյո՞ք նա կկառուցի հայ առաքելական եկեղեցի որևէ արաբական երկրում, եթե նրան թույլատրեն, նա դրական է պատասխանում։ Խոսքը սրա մասին է։
Խոսքը մարդկանց նոռմալ վիճաբանելու ունակություն չունենալու մասին է։ Երբ դու քոնը ապացուցում ես բազմաթիվ հիմնավորումներով, իսկ դիմացինդ սկսում է հայհոյել ու կռվել, սեփական տեսանկյունը պաշտապանելու համար։ Մի տեսանկյունի, որը իրեն չէ, որը ընդամենը դոգմա է հասարակության կողմից փաթաթված։ Դոգման առանց մտածելու ընդունելու մասին է խոսքը։
Խոսքը այլ մարդու արժեքային համակարգի ծաղրելու մասին է։ Եթե ես հավատում եմ իմ Աստծուն ու հավատում եմ իմ ձևով և չեմ ենթարկվում համընդհանուր եկեղեցական կանոններին, ապա ես ավտոմատ կերպով թշնամի եմ ու ենթակա եմ հալածանքների։ Եթե ես ինչ-ինչ հարցերում համաձայն չեմ մեծամասնության հետ, ապա ես մեծամասնության շրջանակից դուրս եմ ու ենթակա եմ հալածանքների։
Հասկանո՞ւմ ես։ Խոսքը նրա մասին է, որ գործում է «Ով մեզ հետ չէ, նա մեր դեմ է» սկզբունքը։
Էական չէ անվանումը, անվանի կովկասյան, ասիական, զիմբաբվեական, կամ թեկուզ հենց հայկական։ Էական չէ։ Էականը դրա իրականություն լինելու փաստն է։ Էական է ու ցավալի։
Եվ պետք չէ ինձ մատնանշել Եվրոպայի կամ Ամերիկայի բացասական կողմերը։ Ես դրանք գիտեմ։ Ես չեմ առաջարկում վատ կողմերը վերցնել։ Ես ուզում եմ, որ լավ կողմերը կարողանանք դարձնել մերը։ Իսկ դրանից մենք հաստատ կշահենք։

Աբելյան
04.01.2007, 13:45
Աշխարհագրական դիրքով` Ասիա, մնացածով` Եվրոպա:

Մանե
04.01.2007, 14:57
կարծում եմ որ բոլորս մտածելակերպով ձգտում ենք /դեռևս ձգտում ենք/ դեպի Եվրոպա սակայն ապրելակերպով դեռևս Ասիայում ենք

Highordy
24.01.2007, 14:27
Ընդհանրապես ես «մի քիչ» դժվար եմ ընդունում արդի Եվրոպա - Ասիա սահմանագծի տեղակայման տրամաբանությունը: Ի՞նչ է նշանակում ուրալյան լեռներ հասնող և հետո Կասպք վերադարձող երևակայելի գիծը: Երբ նայում ես "EURONEWS"-ի եղանակի տեսությունը, մեղմ ասած տարակուսում ես… Ստացվում է, որ Հայաստանը, Ադրբեջանը և Վրաստանը գտնվում են Ասիայում, իսկ Աֆրիկայում գտնվող Ալժիրը, Եգիպտոսը, Արաբական թերակզու վրա գտնվող Իսրաելը, Սիրիան, Լիբանանը + մի քանի զուտ ասիական երկրներ գտնվում են Եվոպայում: Տրամաբանություն կա՞: Կարծում եմ, որ ոչ, միայն քաղաքական նկատառումներ:

Իսկ իմ խորին համոզմամբ (և այս հարցին ես վերաբերվում եմ միայն այդպես) Հայաստանը ոչ Եվրոպա է, ոչ Ասիա, ոչ Անդրկովկաս և ոչ էլ Կովկաս: Աշխարհագրական դիրքով Հայաստանը գտնվում է Հայկական Բարձրավանդակին և էթնիկական մտածելակերպով էլ Հայկական Բարձրավանդակի ուրույն, ոչ ոքի չնմանվող վարկանիշ է դրսևորում:

Ֆրանկֆուրտի "Courtyard Marriott" հյուրանոցում, երբ մի ամերիկացի ինձ հարցրես «որտեղ է ձեր էդ Հայաստանը», reception-ի չինացի հերթապահը ինձանից առաջ ընկնելով ու բացարձակ ակնարկելով ամերիկացու աշխարհագրական անգրագիտությունը, բացատրեց Հայաստանի տեղը քարտեզի վրա և վերջում ավելացրեց «Արևելյան Եվրոպա» :

Ինտերնետում մտեք կամայական ընտրած մի քանի գրանցման կայքեր (եղանակի տեսության տեղեկացման, որևէ ծրագրի գրանցման, համաշխարհային ճշգրիտ ժամի կայք … և այլն …) և կտեսնեք, որ որոշ տեղեր Հայաստանը «Եվրոպա» խմբի մեջ է ներառնված, որոշ տեղեր՝ «Ասիա» :

Սակայն, եթե առաջնորդվենք ներկայիս ընդունված «սահմանազատումներով», ապա ասեմ, որ Հայաստանը երևի թե Եվրոպայում է, մտածողությունը՝ «Եվրոպայանման»… Երևի ավել շատ Եվրոպա, քան թե Ասիա (:D ՄԵՋԲԵՐՈւՄ «ԲՈւՐԱՏԻՆՈՅԻՑ» Пациент скорее жив, чем мёртв:D ):

Artgeo
26.01.2007, 18:52
Ընդհանրապես ես «մի քիչ» դժվար եմ ընդունում արդի Եվրոպա - Ասիա սահմանագծի տեղակայման տրամաբանությունը: Ի՞նչ է նշանակում ուրալյան լեռներ հասնող և հետո Կասպք վերադարձող երևակայելի գիծը: Երբ նայում ես "EURONEWS"-ի եղանակի տեսությունը, մեղմ ասած տարակուսում ես… Ստացվում է, որ Հայաստանը, Ադրբեջանը և Վրաստանը գտնվում են Ասիայում
Վրաստաբը արդեն մի քանի տարի է այդ քարտեզի վրա կա ;)

Highordy
26.01.2007, 20:31
Վրաստաբը արդեն մի քանի տարի է այդ քարտեզի վրա կա ;)

Ընդունում եմ:

P.S.
27.01.2007, 07:32
Իրականում ոչ մի նշանակություն չունի Հայաստանի տեղը աշխարհի վրա: Հարավային Կորեան Ասիայի վերջում է, բայց աշխարհի ամենազարգացած երկրներից մեկն է:

Իրականում, հարցը հետեւյալն է. ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ՔԱՂԱՔԱԿԻՐԹ ԵՐԿԻՐ Է, ՄԵՆՔ ՔԱՂԱՔԱԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆ ԿՐՈՂ ԱԶԳ ԵՆՔ:

Պատասխանն ինձ համար բացասական է: Հայաստանը քաղաքակիրթ երկիր չէ. վտանգված են բոլոր ներդրումները, դրա համար բացի սփյուռքահայ բարեգործությունից եվ ռւսական կապիտալից ու պարսիկ առեւտրականներից այստեղ ոչ-ոք չի գալիս:

Հայերը վայրենի են, հենց բուն քաղաքակրթական իմաստով: Խոսքը միջին վիճակագրական հայի մասին է, որը սովորաբար հերթ չի կանգնում, թքում է, քորում է ուր ասես եւ որտեղ պատահի:

Հայերը վայրենի են, որովհետեւ մինչեւ հիմա չեն կարողացել ինքնակազմակերպվել այնքան, որ նորմալ ընտրություններ անցկացնեն: Վայրենի են, որովհետեւ ազգային անլիարժեքության բարդույթով են տառապում, ու ամեն մի հյուրին ոչ թե ցույց են տալիս Հայաստանը, այլ էնքան խոսքում հայկականության մասին, Տիգրան Մեծ, եւ այլն, որ օտարերկրացիների մոտ հակառակ ռեակցիան է առաջանում: Իրականում շատ քչերը գիտեն պատմությունը: Մյուսները վերնագրերով ու կլիշիներով են խոսում:

Քաղաքակրություն արդյո՞ք կրում ենք: Նարեկացուց հետո ի՞նչ ունենք: Ով ունենք, որ տվել ենք աշխարհին, ինչպես մյուս ազգերը: Ինչ համաշխարհային ճանաչում ունեցող Հայաստանցի կա: Պատասխանը չկա: Բոլոր հայտնի հայերը Հայաստանում չեն ապրել: Օրինակ, Ազնավուր, Սարոյան, Այվազովսի, Խաչատուրյան:

Իրականում Հայաստանը խիստ սահմանափակ ռեսուրսներով միջակ երկիր է, որը չի կարողանում ինքն իրեն կառավարել, որտեղ բնակչության վաթսուն տոկոսից ավելին ծայրահեղ աղքատ է, որտեղ արտագաղթը դարձել է ոչ թե ողբերգություն, այլ նորմ:

Ազգային հպարտությունը ոչ թե հայտարարելու, այլ փողոցային աղբի հետ չհաշտվելու, համայնքին օգնելու, իրենց ձայնին տեր կանգնելու, որակյալ կրթություն պահանջելու, սոցիալական արդարություն հաստատելու մեջ է: Եթե չկա, ուրեմն, "հայ եմ ես"-ը թողեք ռաբիզ երգիչներին, թող երգեն:

Թե չէ, Հայաստանը Եվրոպայում է, թե Ասիայում...Ինչ կապ ունի: Թող թոշակառուն երեք հարյուր դոլար թոշակ ստանա ու էդ դեպքում աշխարհը կկողմնորոշվի որ երկրների ցանկում տեսնել մեր երկիրը: Իսկ առայժմ նա ռուսական ֆորտ-պոստն է Մերձավոր Արեւելքում: Այո, մենք մերձավոր արեւելցի ենք՝ մուսուլմանական կենցաղող, փակ եւ բամբասկոտ հասարակությունով եւ ռուսական գուբերնիային հատուկ գավառական ամբիցիաներով:

Highordy
27.01.2007, 09:52
Իրականում ոչ մի նշանակություն չունի Հայաստանի տեղը աշխարհի վրա: Հարավային Կորեան Ասիայի վերջում է, բայց աշխարհի ամենազարգացած երկրներից մեկն է:

Իրականում, հարցը հետեւյալն է. ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ՔԱՂԱՔԱԿԻՐԹ ԵՐԿԻՐ Է, ՄԵՆՔ ՔԱՂԱՔԱԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆ ԿՐՈՂ ԱԶԳ ԵՆՔ:

Պատասխանն ինձ համար բացասական է: Հայաստանը քաղաքակիրթ երկիր չէ. վտանգված են բոլոր ներդրումները, դրա համար բացի սփյուռքահայ բարեգործությունից եվ ռւսական կապիտալից ու պարսիկ առեւտրականներից այստեղ ոչ-ոք չի գալիս:

Հայերը վայրենի են, հենց բուն քաղաքակրթական իմաստով: Խոսքը միջին վիճակագրական հայի մասին է, որը սովորաբար հերթ չի կանգնում, թքում է, քորում է ուր ասես եւ որտեղ պատահի:

Հայերը վայրենի են, որովհետեւ մինչեւ հիմա չեն կարողացել ինքնակազմակերպվել այնքան, որ նորմալ ընտրություններ անցկացնեն: Վայրենի են, որովհետեւ ազգային անլիարժեքության բարդույթով են տառապում, ու ամեն մի հյուրին ոչ թե ցույց են տալիս Հայաստանը, այլ էնքան խոսքում հայկականության մասին, Տիգրան Մեծ, եւ այլն, որ օտարերկրացիների մոտ հակառակ ռեակցիան է առաջանում: Իրականում շատ քչերը գիտեն պատմությունը: Մյուսները վերնագրերով ու կլիշիներով են խոսում:

Քաղաքակրություն արդյո՞ք կրում ենք: Նարեկացուց հետո ի՞նչ ունենք: Ով ունենք, որ տվել ենք աշխարհին, ինչպես մյուս ազգերը: Ինչ համաշխարհային ճանաչում ունեցող Հայաստանցի կա: Պատասխանը չկա: Բոլոր հայտնի հայերը Հայաստանում չեն ապրել: Օրինակ, Ազնավուր, Սարոյան, Այվազովսի, Խաչատուրյան:

Իրականում Հայաստանը խիստ սահմանափակ ռեսուրսներով միջակ երկիր է, որը չի կարողանում ինքն իրեն կառավարել, որտեղ բնակչության վաթսուն տոկոսից ավելին ծայրահեղ աղքատ է, որտեղ արտագաղթը դարձել է ոչ թե ողբերգություն, այլ նորմ:

Ազգային հպարտությունը ոչ թե հայտարարելու, այլ փողոցային աղբի հետ չհաշտվելու, համայնքին օգնելու, իրենց ձայնին տեր կանգնելու, որակյալ կրթություն պահանջելու, սոցիալական արդարություն հաստատելու մեջ է: Եթե չկա, ուրեմն, "հայ եմ ես"-ը թողեք ռաբիզ երգիչներին, թող երգեն:

Թե չէ, Հայաստանը Եվրոպայում է, թե Ասիայում...Ինչ կապ ունի: Թող թոշակառուն երեք հարյուր դոլար թոշակ ստանա ու էդ դեպքում աշխարհը կկողմնորոշվի որ երկրների ցանկում տեսնել մեր երկիրը: Իսկ առայժմ նա ռուսական ֆորտ-պոստն է Մերձավոր Արեւելքում: Այո, մենք մերձավոր արեւելցի ենք՝ մուսուլմանական կենցաղող, փակ եւ բամբասկոտ հասարակությունով եւ ռուսական գուբերնիային հատուկ գավառական ամբիցիաներով:

Ցնցող ! Փայլուն և հիմնավորված խոսքեր ! Կեցցես !

Միայն մի նկատողություն ("заметка" իմաստով)՝ այն է, որ իսկապես չարժե մոռանալ մեր լավը և կուրորեն կրկնել մեր թշնամիների կողմից մեր մեջ սերմանած ինքնաձաղկման «ինստինկտը», այն է՝ «էս չե՞նք հայերս», «բա հայը-հային չգցի ո՞վ կարա հային գցի», «որտեղ հայ՝ ենտեղ վայ»… և շատ ու շատ նման արտահայտություններ, որոնք ոչ միայն սոսկ արտահայտություններ են, այլ շատ լավ մտածված և հաջողությամբ գործող հոգեբանական զենք, որը ինքներս գործածում ենք մեր դեմ:

Եկեք թշնամու ձեռքին զենք չլինենք և մատաղ սերնդին դաստիարակենք ազգի սրբության ոգով՝ «տղա ջան, աղջիկ ջան, էս լկտին էլ է հայ, բայց նա գցում է մեր ազգի անունը և պատիվը, ու դրա պեսները էնքան էլ շատ չեն մեր ազգում, դու այդպիսին չլինես, թե չէ քեզ էլ մատով ցույց կտան…» Կարծում եմ սա առավել բուժիչ ազդեցություն կունենա, քան ինքնաձաղկման, բայց վատի դեմ ոչինչ չձեռնարկելու մեր որդեգրած քաղաքականությունը:

Իսկապես գարշելի է, երբ պետության մայրաքաղաքում կենտրոնական փողոցներում աղբը և աղաշաղախ կիսահալ ձյունը գրավել են մարդկանց հասանելիք տարածությունը, երբ ձյունը մաքրելու փոխարեն, այն կուտակում են մայթերին, իսկ մայթերը մաքրելու անհրաժեշտության մասին, երևի ընդհանրապես չեն լսել: «Այս տարի ևս ձմեռը հանկարծակի բախեց մեր դռները և անակնկալի բերեց մեր սան մաքրման ծառայություններին…»: Է՞ս ինչ, ամեն տարի կրկնվող անհեթեթություն էր… «Ձմեռը հանկարծակի բախեց մեր դռները…»: Ինչի մինչև հիմա ձմեռ չէ՞ր եղել: Էդ դավադիր ձմեռը ինչ զզվելի սովորություն ունի հանկարծահաս լինել: Եղբայր, մի ամբողջ տարի գիտենք, որ ձմեռ է գալու: Ինչու՞ եք անպատրաստ:

Էլ չասած թափառող կենդանիների մասին, հատկապես ձմռանը ոհմակներ կազմող շների…

Ես ստանում եմ բարձր աշխատավարձ և, որպես հարկ պետությանը վճարում եմ բավականին մեծ գումար: Փաստորեն ես վարձում եմ մարդիք, որոնք բան ու գործը թողած պետք է զբաղվեն իմ բարօրությամբ: Բայց արի ու տես, որ նրանց կարծիքով այդ ես եմ իրենց ծառան և ոչ թե նրանք, որոնց ընտանիքների ապրուստը (նկատի ունեմ նրանց ամսեկան եկամուտը) հոգում ենք ես և դու:


Եթե քաղաքային իշխանությունները զլանային կատարել իրենց պարտականությունները առանց իմ ու քո հարկերը «ուտելու» - ես դա կանվանեի ծուլություն, գրաված պաշտոնին անհամապատասխանություն և այլն… Բայց, երբ չեն աշխատում և միևնույն ժամանակ մեր վճարած հարկերը անհետանում են և դրանից հետո էլ հայտարարվում է, որ այսքան-այսքան աշխատանք է կատարվել… դուք դա ինչպ՞ես եք անվանում, հարգելի պաշտոնյաներ… իսկ դու՞ք, հարգելի ֆորումակիցներ… ճիշտ է: Միանգամայն համաձայն եմ :hands :

Այնուամենայնիվ, ազգը մեղավոր չէ, անհատներն են պատկերում ազգի դեմքը: Ամեն տեղ էլ կան ազնիվ մարդիք և կան անազնիվ: Դա նորմալ է (Երուսաղեմը սուրբ քաղաք է, բայց մեջը լիքը շուն կա): Ափսոս, որ այսօր անազնիվները ավելի ուժեղ են: Բայց, հավատացնում եմ՝ դրանք ավելի քիչ են, քան ազնիվ մարդիք: Ուղղակի ավելի ազդեցիկ են…

Philosopher
27.01.2007, 10:23
Իրականում ոչ մի նշանակություն չունի Հայաստանի տեղը աշխարհի վրա: Հարավային Կորեան Ասիայի վերջում է, բայց աշխարհի ամենազարգացած երկրներից մեկն է:

Իրականում, հարցը հետեւյալն է. ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ՔԱՂԱՔԱԿԻՐԹ ԵՐԿԻՐ Է, ՄԵՆՔ ՔԱՂԱՔԱԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆ ԿՐՈՂ ԱԶԳ ԵՆՔ:

Պատասխանն ինձ համար բացասական է: Հայաստանը քաղաքակիրթ երկիր չէ. վտանգված են բոլոր ներդրումները, դրա համար բացի սփյուռքահայ բարեգործությունից եվ ռւսական կապիտալից ու պարսիկ առեւտրականներից այստեղ ոչ-ոք չի գալիս:

Հայերը վայրենի են, հենց բուն քաղաքակրթական իմաստով: Խոսքը միջին վիճակագրական հայի մասին է, որը սովորաբար հերթ չի կանգնում, թքում է, քորում է ուր ասես եւ որտեղ պատահի:

Հայերը վայրենի են, որովհետեւ մինչեւ հիմա չեն կարողացել ինքնակազմակերպվել այնքան, որ նորմալ ընտրություններ անցկացնեն: Վայրենի են, որովհետեւ ազգային անլիարժեքության բարդույթով են տառապում, ու ամեն մի հյուրին ոչ թե ցույց են տալիս Հայաստանը, այլ էնքան խոսքում հայկականության մասին, Տիգրան Մեծ, եւ այլն, որ օտարերկրացիների մոտ հակառակ ռեակցիան է առաջանում: Իրականում շատ քչերը գիտեն պատմությունը: Մյուսները վերնագրերով ու կլիշիներով են խոսում:

Քաղաքակրություն արդյո՞ք կրում ենք: Նարեկացուց հետո ի՞նչ ունենք: Ով ունենք, որ տվել ենք աշխարհին, ինչպես մյուս ազգերը: Ինչ համաշխարհային ճանաչում ունեցող Հայաստանցի կա: Պատասխանը չկա: Բոլոր հայտնի հայերը Հայաստանում չեն ապրել: Օրինակ, Ազնավուր, Սարոյան, Այվազովսի, Խաչատուրյան:

Իրականում Հայաստանը խիստ սահմանափակ ռեսուրսներով միջակ երկիր է, որը չի կարողանում ինքն իրեն կառավարել, որտեղ բնակչության վաթսուն տոկոսից ավելին ծայրահեղ աղքատ է, որտեղ արտագաղթը դարձել է ոչ թե ողբերգություն, այլ նորմ:

Ազգային հպարտությունը ոչ թե հայտարարելու, այլ փողոցային աղբի հետ չհաշտվելու, համայնքին օգնելու, իրենց ձայնին տեր կանգնելու, որակյալ կրթություն պահանջելու, սոցիալական արդարություն հաստատելու մեջ է: Եթե չկա, ուրեմն, "հայ եմ ես"-ը թողեք ռաբիզ երգիչներին, թող երգեն:

Թե չէ, Հայաստանը Եվրոպայում է, թե Ասիայում...Ինչ կապ ունի: Թող թոշակառուն երեք հարյուր դոլար թոշակ ստանա ու էդ դեպքում աշխարհը կկողմնորոշվի որ երկրների ցանկում տեսնել մեր երկիրը: Իսկ առայժմ նա ռուսական ֆորտ-պոստն է Մերձավոր Արեւելքում: Այո, մենք մերձավոր արեւելցի ենք՝ մուսուլմանական կենցաղող, փակ եւ բամբասկոտ հասարակությունով եւ ռուսական գուբերնիային հատուկ գավառական ամբիցիաներով:
Ընդհանուր առմամբ շեշտադրումներիդ հետ համաձայն եմ: Եվ այս գրառումը չէի անի, եթե դու չհայտարարեիր, որ Նարեկացուց հետո ոչ-ոք չի եղել (մոտավորապես): Եղել է և այդ մեկը, իմ խորին համոզմամբ, Չարենցն է, այո` ոչ Թումանյանը, ոչ Իսահակյանը, ոչ Սևակը ու ոչ էլ Շիրազը, այլ Չարենցը, որը համաշխարհային մասշտաբի հեղինակ էր, բայց խեղդվեց բանաստեղծական ու հասարակական մարգինալության ճիրաններում. նա չգտավ իր Լոնդոնը, որտեղ կարող էր փրկվել, այնպես ինչպես փրկվեց, օրինակ, Ջոյսը` փախնելով Դուբլինից: Ի դեպ, դրսում կայացած հայերի վերաբերյալ նկատումդ խիստ ակտուալ է կարևոր. մենք դեռ այնքան ինքնագիտակից ազգ չենք հասկանալու համար, որ ոչ թե մեր միասին լինելն է կարևոր, այլ մեր` յուրաքանչյուրիս մեջ անհատական այնպիսի հատկանիշների կրումը, որոնք կարող են լիարժեք անհատ ծնել, որի գոյությունը կարող է համարժեք լինել մի ողջ ազգի հազարամյա գոյության:

dvgray
27.01.2007, 11:34
Այնուամենայնիվ, ազգը մեղավոր չէ, անհատներն են պատկերում ազգի դեմքը: Ամեն տեղ էլ կան ազնիվ մարդիք և կան անազնիվ: Դա նորմալ է (Երուսաղեմը սուրբ քաղաք է, բայց մեջը լիքը շուն կա): Ափսոս, որ այսօր անազնիվները ավելի ուժեղ են: Բայց, հավատացնում եմ՝ դրանք ավելի քիչ են, քան ազնիվ մարդիք: Ուղղակի ավելի ազդեցիկ են…
Ճիշտ ասաց ինձ էնքան էլ հետաքրքիր չէ ազգի դեմք կոչվածը :) ; Ավելի հետաքրքիր է հասարակությունը; Իսկ ազգի դեմքը ածանցյալ է դրանից եվ հետևաբար երկրորդական;
Իսկ ինչպիսի՞ն է մեր հասարակությունը; Անկիրթ, վախկոտ, սեփական արժեքային համակարգ չունեցող , -և որպես հետևանք "հարմարող ու անդեմք" , "հեղուկ, լպրծուն "մի մարմին; Ինչպես ոչխարների հոտը;
Առավոտից իրիկուն հովվին մեղադրելով ոչնչի չենք հասնի; Պետք է փոխել ոչխարային կերպարը;
Են փոքրատիվ մասը մեր ազգի, որ էտպեսին չի, ուշ թե շուտ զզվելով իր հասարակության ոչխարային ապրելակերպից, թքում ու հեռանում է; Եվ նրանք են դրսում դառնում Սարյաններ, Խաչատրյաններ, Պետրոսյաններ, Ջիգարխանյաններ...

Փոխել էտ կերպարը: Ինչքա՛ն են աշխատել էտ բանի համար Թումանյանը, Չարենցը, Սևակը...
Եվ ի՞նչ ; Մի քայլ թեկուզ առաջ տարե՞լ են; Չգիտեմ; Բայց որ էտ հասարակությունը Չարենցին ու Սևակին, Մինասին ու Հրանտ Դինքին վերացրեց, դա փաստ է; Վերջին հաշվով ո՞վ կարողացավ ապրել և գոնե բնական մահով մեռնել էս Երկրում: Թումանյան,Իսահակյան, Սարյան: Ովքեր ԻՄԱՍՏՈւՆ էին, և կարողացան հասկանալ որ նարոդնիկությունը կեղծ կատեգորիա է, եվ կարողացան ապրել իրենց սեփական, ներքին աշխահներում, միևնույն ժամանակ թույլ չտալով "վայրի արջի ցեղակիցներին" խառնվել իրենց:

Հ.Գ. Լրիվ ուրիշ էր պատկերը Ստամբուլի հայերի դեպքում; Այնտեղ կուտակվել էր մեր ազգի սերուցքը, և այնտեղ կոտրված էր կարծես էտ ոչխարամիտ "հասարակության" մեջքը; Վերջին օրերի դեպքերը ցույց տվեցին, որ մեր սերուցքը լրիվ կորցված չէ , այլ շարունակվում է ապրել ու զարգանալ պոլսո մտաորականուտյան մեջ; Երեվի միակ ոգևորիչ փաստը, կապված նորագույն ժամանակների մեր ազգի հետ :think ;

P.S.
27.01.2007, 11:53
Չարենցը կարող էր, բայց չեղավ: Ցավոք սրտի, որովհետեւ հենց այդ հեղինակին շատ եմ սիրում: Ու մեկ ել Հրանտ:

Բայց դա չէի ուզում ասել: Մեկ նկատառումի մասին եւս: Իհարկե, չպետք է մեզ ինքներս դաստիարակենք, հայերը ամենավատն են, կամ էդ չեն հայերը: Դա էլ մի ուրիշ ծայրահեղություն է: Դա էլ գավառական ինքնախարազանում է: Ու մեկ էլ էն օտարացած հայ օտարամոլների լեզվի խոսք, որ պատճառ են գտնում արտերկրում հավայի ապրելու համար: Որ Գերմանիայում զուգարան են մաքրում, բայց նույն բանը այստեղ չեն անում:

Իսկ որ շատ վատատեսի տպավորություն չթողնեմ, մի բան ասեմ: Էս ժողովրդի արգանդը չի չորացել ու էսօր, մեր մեջ է ապրում ՄԵԾ ՄԱՐԴ, ԻՍԿԱԿԱՆ ՄԱՐԴ, ամենաբացառիկ մարդկային հատկանիշներով եւ բնատուր տաղանդով:

Խոսքը շախմատիստ Լեւոն Արոնյանի մասին է: Որ հարցազրույցները կարդում էի, ուղղակի հուզվում է: Էդքան պարզ, մարդկային, համեստ ու զուլալ: Լեւոնն այն ճրագն է, որ անձամբ ինձ դեռ ոգեշնչում է չլքել Հայաստանը: Դա էն տղեն է, որ Երեւանին բերեց միասին պայքարելու ու միասին հաղթանակը վայելելու բերկրանքը: Իսկական հաղթանակ: Ինտելեկտուալ հաղթանակ, որ ազգի որակի մասին է խոսում:

Այնպես, որ ամեն ինչ այնքան վատ չէ, որքան կուզեր Ալիեւը: Ուղղակի երեւի պետք է թմբիրից դուրս գանք, մի քիչ էլ փողոցում սառենք, մի քիչ էլ ծեծ ուտենք, մի քիչ էլ վախենանք, ու ամաչենք դրանից, բայց թեւաթափ չլինենք: Ու էդ ժամանակ կտեսնենք, թե ով որտեղ կլինի, իսկ մենք միասին՝ որ մայրցամաքում:

Philosopher
27.01.2007, 13:59
Չարենցը կարող էր, բայց չդարձավ, իսկ Արոնյանը դարձա՞վ... Սա էլ երևի ազգային հատկանիշ է, մեծություններ չգտնելով՝ մեծություններ հորինել: Արոնյանը լավ շախմատիստ է, բայց մեծ մարդու փիլիսոփայական ու աշխարհայացքային ընդգրկում նրա մեջ դժվար է գտնել:

Highordy
27.01.2007, 22:25
ԽՆԴՐԱՆՔ dvgrey-ին և P.S.-ին

Տղերք, եթե մինչև հիմա չի հաջողվել, ապա, շատ եմ խնդրում, ճարեք ու կարդացեք «ՈւԽՏԱԳԻՐՔ» - ը: Ու նաև «ԾՆՆԴՈՑ» - ը:

Ձեր երկխոսությունը, ըստ իս հասուն բանավեճ է և, եթե մինչ այժմ չի ստացվել կարդալ վերոհիշյալ աղբյուրները, ապա, իմ կարծիքով դա մեծ բացթողում է ազգը զգալու և նրա թշնամիներին ու ներսի որդը ի հայտ բերելու ազնիվ ճանապարհին:

Շատ եմ խնդրում:

:) Համ էլ ուզում եմ մեկնու մեկի հետ կիսվել դրանց մասին լսել ուրիշ կարծիքներ:

«Ուխտագիրք» - ը ճարելու հարցում երևի կարողանամ օգտակար լինել: Կապվեք ինձ հետ e-mail-ով:

Highordy
29.01.2007, 12:49
Հայստանի աշխարհագրական դիրքը Ինտերնետում (մի առիթով եմ download արել, բայց URL-ը մոռացել եմ)

Tumbler
19.02.2007, 18:49
Պարզվումա ստեխ գրանցված մարդկանց 50% ավելին աշխարագրուտյուն դպրոցում լավա սովորել.:lol :lol :lol

Artgeo
19.02.2007, 21:34
Պարզվումա ստեխ գրանցված մարդկանց 50% ավելին աշխարագրուտյուն դպրոցում լավա սովորել.:lol :lol :lol
Հենց սկզբում նշել եմ, որ պոսքը աշխարհագրական դիրքի մասին չէ:

Tumbler
19.02.2007, 23:03
Հենց սկզբում նշել եմ, որ պոսքը աշխարհագրական դիրքի մասին չէ:

Դե հետե զարգացման, ուրեմն Աֆրիկա...:D
Ուզում եմ ասեմ արաջա անցել ելի. Աֆրիկան մեզ.:D

Array
23.02.2007, 16:40
Ես կասեի Հայատանը Անտարկտիդայա.աշխարհի մեջ,աշխարհից հեռու:Իսկ,եթե ավելի լուրջ դա շատ բարդ հարց է:Մենք շատ բաներով նման ենք ասիացու,բայց շատ բաներով էլ նման ենք եվրոպացու:Ես ավելի շատ հակված եմ մեզ եվրոպացի համարելուն:Համել Վրացի:lol

Լեռնցի
28.10.2010, 17:03
Հիմա Եւրոպա՞, թէ՞ Ասիա...

Այս հարցը դարեր ի վէր տանջում է մեզ:
Սրան անրադարձել են շատերը...
Էս վերջում Վարդան Պետրոսեանն էլ իր ներկայացումներիվ մէկում արտայայտում է այս ցաւը, այն՝ որ ժողովրդի մի մասը որոշում է քայլել դէպի Եւրոպա, իսկ միւս մասը դէպի Ասիա, ու իրար տանջում են:
Հիշենք, որ այս խնդրի պատճառով էլ մենք կորցրինք Կիլիկեան թագավորութիւնը:
Կարպիս Սուրենանը իր պատմուածքների մէկում նշում է, որ Հայաստանը Արեւմուտքի եւ Արեւելքի օրինավոր ժառանգորդն է, մասնավորապէս նշելով, որ Հայկական երաժշտութիւնը շատ է տարբերւում երկու մասերի երաշժշտութիւններից էլ, բայց երկուսին էլ շատ նման է:
Իսկ մի առիթով Արտուր Շահնազարեանն ասում էր, որ հայկական լադը էապէս տարբերւում է երկու մշակոյթների երաժշտական լադից, եւ շատ դէպքերում ընդգրկում դրանք:
Ոչ մէկն այսօր կասկածի տակ չի առնում այն հանգամանքը, որ մենք՝ հայերս, ունենք ինքնուրոյն մշակոյթ, որ շատ դէպքերում կարող է նման լինել միւս մշակոյթներին, բայց ընդհանուր գծերով տարբերւում է, եւ համաձայն մի քանի տեսութիւնների, հանդիսանում է այդ մշակոյթների ծնող:
Ինչեւէ, այստեղ այս հարցն այնքան էլ չեմ կարեւորում, պարզապէս յստակեցնենք, որ մշակոյթի ասպարեզում, ունենք ինքնուրոյն մշակոյթ, որը մերն է, մեր հոգու արտացոլանքը:
Աշխարհաքաղաքական հարցերում մեր ցանկութիւնը նոյնպէս առանձնանում է: Մենք ունենք յստակ պլան՝ վերականգնել Հայքը, եւ վերջապէս ձերբազատուենք այդ ամոթալի սփիւռաքահայ բառից: Աւել ցանկութիւններ չենք ունեցել, չունենք, եւ չենք ունենայ:
Բարոյահոգեբանական տեսակետից նոյնպէս ունենք մեր ուրոյն դէմքը: Մեր աւանդոյթները, ադաթները, սկզբունքները խիստ առանձնանում են, իհարկէ, տարբեր տեղերում ընգրկում երկու կողմերի տարբեր աշխարհահայացքներ:
Այսպէս գլխավոր անհրաժեշտ հարցերում ունենք մերը, ու այն վատը չէ, այն լաւն է, այն գնահատել են բոլոր օտարները բոլոր ժամանակներում: Ու ընդահնուր առմամբ այն խիստ առանձնանում է երկու կողմերից:
Ապա ինչու՞ պիտի ցանկանանք այս կամ այն կողմ գնալ: Այդ ո՞վ է ասել, որ կա՛մ Արեւմուտք, կա՜մ Արեւելք: Իսկ Կենտրոն չկա՞յ: Կա՛յ, եւ այդ կենտրոնը մենք ենք: Մեր ինքնուրոյնութեամբ:

Այպիսով, խօսելով Եւրոպայի կամ Ասիայի մասին, միշտ հիշենք, որ դրանց համարժեք մէկն էլ կայ՝ սա Հայկական Լեռնաշխարհն է ու նրան հարակից որոշ տարածքներ:
Մենք ինքնորոյն ենք եղել, եւ ինքնորոյն էլ կը լինենք:
Հակառակ դէպքում, պատմութիւնը մեզ խրատ, գիտենք, թէ ինչ է մեզ սպասւում:

h_jak
30.10.2010, 08:52
Այս հարցը տեղին է միայն այն դեպքում եթե վերաբերվում է աշխարագրական դիրքին, իսկ մնացած հարցերում`մենթալիտետի, քաղաքակրթության, Հայաստանը Հայաստան է և պետք չէ ձգտել ուրիշ քաղաքակրթությանը համապատասխանել. Բայց շատ օտարամոլ ազգ ենք ...