PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Հայաստանը լեզվական քաղաքականություն ունի՞



Anushiki
04.02.2009, 16:38
Յուրաքանչյուր քաղաքակիրթ երկիր ունի լեզվական քաղաքականություն: Ինչ եք մտածում Հայաստանում տարվող լեզվական քաղաքականության մասին:????::think

Պանդուխտ
04.02.2009, 16:40
Շնորհակալ եմ իմաստալից բովանդակութեամբ թեմայի համար, եւ առաջարկում եմ մնայ «Քաղաքականութեան» բաժնում: Վերնագիրը սրբագրել. Լեզվայան-ից Լեզվական:

Anushiki
04.02.2009, 17:44
Յուրաքանչյուր քաղաքակիրթ երկիր ունի լեզվական քաղաքականություն: Ինչ եք մտածում Հայաստանում տարվող լեզվական քաղաքականության մասին:????::think

Պետականության հիմքերի ամրապնդման, հասարակական կյանքում լեզվական մշակույթի նշանակալի դերի վերապահման, հայկական քաղաքակրթության հարուստ ժառանգության ներկայացման գործում իր ուրույն դերն ունի պետական լեզվական քաղաքականության կանոնակարգված և արդյունավետ կիրառումը:
Խորհրդային հասարակարգի փլուզումից հետո նախկին ԱՊՀ երկրները փոխեցին իրենց գաղափարախոսությունը, իրականության նկատմամբ ունեցող պատկերացումները: Այս խոշոր շրջադարձները չէին կարող չանդրադառնալ նաև լեզվական քաղաքականության վրա: Լեզուն իրականության վարքն է, իակ խոսքը` իրականությունը վավերացնելու չափը: Որոշ երկրներում տարբեր լեզուների օգտագործումը Խորհրդային հասարակարգի փլուզումից հետո դարձավ թեժ քաղաքական խնդիր: Արդի պատմության մեջ սա հատկապես բնորոշ է նախկին ԽՍՀՄ տարածքում նորանկախ պետություններում ռուսերենի կարգավիճակին: Հայաստանում այս բնագավառում կարևոևրվեց 1993-ին <Լեզվի մասին> ՀՀ օրենքը: Սրանով հիմք դրվեց ՀՀ լեզվական քաղաքականության սկզբնավորմանը: Սակայն ցայսօր ՀՀ-ն չունի պետության կողմից հստակեցված և կանոնարկված լեզվական քաղաքականություն:

Սահակ
04.02.2009, 19:54
Յուրաքանչյուր քաղաքակիրթ երկիր ունի լեզվական քաղաքականություն: Ինչ եք մտածում Հայաստանում տարվող լեզվական քաղաքականության մասին:????::think
Ֆրանսիայից բացի ես չեմ իմանում ոչ մի քաղաքակիրթ եկիր որ ունի «լեզվական քաղաքականություն»։ Եթե դժվար չէ կարո՞ղ ես հղումներ տալ մի քանի ուրիշ երկրների լեզվական քաղաքականության վրա։ Օրինակ՝ ԱՄՆ, Ռուսաստան, Բրիտանիայի Միացյալ Թագավորություն։

Պանդուխտ
04.02.2009, 20:45
Քանի որ Հայաստանը, որպէս Երկիր, զատորոշւում է հայերով, ու հայերը, որպէս ժողովուրդ, զատորոշւում են գլխաւորաբար հայերէնով. հայերէնն է հայ ժողովրդի ու Հայաստանի գոյութեան գրաւականը:
Հայերէնի յաղթանակը, յաղթանակն է Հայ ժողովրդին: Հիմա, ի՞նչ անել...
-Հայերէնը սիրելի դարձնելու համար,
-Հայերէնը աշխարհում սփռուած բոլոր հայերի առաջին լեզուն դարձնելու համար,
-Հայերէնը գիտութեան լեզու դարձնելու համար,
-Հայերէնը օտարների կողմից սովորելիք կարեւոր լեզու դարձնելու համար,
-Հայերէնը, երբ ընթերցուի կամ լսուի, հայերի եւ մանաւանդ օտարների կողմից, Հայաստանն ու հայ ժողովուրդը սիրելի դարձնելու համար,
-Հայերէնը իր Այբուբենով, բոլոր հայերի միջեւ միակ հաղորդակցութեան լեզու դարձնելու համար,
-Համակարգչային ստեղնաշարն օգտագործելու միօրինակ հայերէն համակարգ ունենալու համար:

Պանդուխտ
04.02.2009, 20:58
Յուրաքանչյուր քաղաքակիրթ երկիր ունի լեզվական քաղաքականություն: Ինչ եք մտածում Հայաստանում տարվող լեզվական քաղաքականության մասին:????::think

Եթէ ունի, թղթի վրայ գրած է մնում, միս ու արիւն չի պատում, կեանք ու հոգի չի շնչում: Գիտակցութիւն է պէտք:

Anushiki
05.02.2009, 11:59
Ֆրանսիայից բացի ես չեմ իմանում ոչ մի քաղաքակիրթ եկիր որ ունի «լեզվական քաղաքականություն»։ Եթե դժվար չէ կարո՞ղ ես հղումներ տալ մի քանի ուրիշ երկրների լեզվական քաղաքականության վրա։ Օրինակ՝ ԱՄՆ, Ռուսաստան, Բրիտանիայի Միացյալ Թագավորություն։

Լեզվական քաղաքականություն է տանում Թուրքիայի Հանրապետությունը: Վերջերս Թուրքիայի խորհրդարանի մասնագիտական կոմիտեն հանդես է եկել փոխառություններից թուքերենը պաշտպանելու համար <ծայրահեղ միջոցառումներ ձեռնարկելու և <լեզվական քաղաքականություն մշակելու> առաջարկով>: Խորհրդականները, մասնավորապես, կարծում են, որ անհրաժեշտ է ներգրավել բոլոր բանասերներին և ԶԼՄ-ներին` թուրքերենի ճիշտ օգտագործմանը հետևելու համար: Նրանք պնդում են, որ հեռուստաընկերությունները պետք է եթեր թողարկեն բացառապես թուրքական անվանումներ ունեցող հեռուստահաղորդումներ, հատկապես մանկական ծրագրերին է դա վերաբերում:
ԱՄՆ-ում, կարծում եմ, անտրամաբանական կլիներ լեզվական քաղաքականություն մշակելը: :DԱսենք, եթե կողմնորոշվեն` թե ինչ ազգության են պատկանում իրենք` գուցե:

Rammstein
05.02.2009, 12:12
Հայերէնը սիրելի դարձնելու համար,
Պետք է վերադառնալ գրաբարին։


Հայերէնը աշխարհում սփռուած բոլոր հայերի առաջին լեզուն դարձնելու համար
Այդ հայերի համար նախ թող իրենց հայրենիքը դառնա Հայաստանը, հետո լեզուի մասին կմտածենք։ ;)


Հայերէնը օտարների կողմից սովորելիք կարեւոր լեզու դարձնելու համար
Ինչի՞ համար։


Համակարգչային ստեղնաշարն օգտագործելու միօրինակ հայերէն համակարգ ունենալու համար:
Առաջին հերթին անցում դասական ուղղագրութեանը։ :)

Տատ
05.02.2009, 12:13
Շվեյցարիան ունի լեզվական քաղաքականություն՝ պետական չորս լեզուներով այլ կերպ չէր ստացվի:

Հայաստանում պետական ոտքի պետք է դրվի հեռուստացույցով պղծվող լեզվի մաքրումն ու գրական լըցվի պահպանումը:
Հրաշալի հայերեն ես լսում նորություններում և ՎԵՐՋ: Զրույգներից սկսած՝ սերիալներով վերջացված, ժարգոն:
Ես համաձայն եմ, որ խոսակցական լեզուն կարող է տարբերվել գրականից, ամեն լեզու այդ եր(ույթն ունի և ոչինչ: Բայց ոչ՝ մեդիաներում: Ոչ էլ այդ քանակությամբ օտար(ռուսական) մեջբերումներով:
Այդպիսի մաքրումը պետք է լինի պետական քաղաքականության առաջին քայլերից մեկը:

Ariadna
05.02.2009, 12:46
Լեզվական քաղաքականություն ունենալու համար պետք է գոնե մի քիչ ունենալ ազգային, պետական մտածողություն։ Իսկ մեր ժողովուրդը տասնամյակներ շարունակ լինելով ռուսի ճորտի կարգավիճակում, մինչև հիմա չի կարողանում ազատվել դրանից, թե հոգեպես, թե ֆիզիկապես։ Եթե մինչև հիմա մեր շրջապատում կան մարդիկ, որոնք տրագիկ տոնով ասում են՝ ինչու փակվեցին ռուսական դպրոցները, էլ ինչ եք ուզում էս ժողովրդից։ Մի ամիս առաջ, կամ մի քիչ ավելի շուտ, երևի հիշում եք, Ջիվան Գասպարյանի 80-ամյակն էր նշվում պետական մակարդակով, դահլիճում ներկա էին նախագահը, վարչապետը, համերգը ուղիղ հեռարձակվում էր Հ1-ով և համերգը վարում էր Դիբրովը, բնականաբար ռուսերենով, էլ ի՞նչ եք ուզում սրանից ավել, ի՞նչ պետական մտածողություն, ի՞նչ լեզվական քաղաքականություն։

Anushiki
05.02.2009, 14:02
Պետք է վերադառնալ գրաբարին


Գրաբարին վերադառնալ??? Եթե գրաբարը 17-րդ դարում ժամանակի պահանջներին չհամապատասխանեց, 21-րդ դարում ինչպես կարող է???:ok
Գրաբարի բառապաշարը կազմում է 56 հազար բառ, իսկ 1993թ. տվյալների համաձայն ժամանակակից հայերենի բառապաշարը 150.000 բառ: Գումարած վերջին տարիներին կատարած փոխառությունները:
Հետքրքիրն այն է, որ բոլոր ազգերն էլ ունեն հին լեզուներ: Բայց բացի հայերից ոչ ոք չի փորձում վերականգնել:

Ariadna
05.02.2009, 14:12
Պետք է վերադառնալ գրաբարին


Գրաբարին վերադառնալ??? Եթե գրաբարը 17-րդ դարում ժամանակի պահանջներին չհամապատասխանեց, 21-րդ դարում ինչպես կարող է???:ok
Գրաբարի բառապաշարը կազմում է 56 հազար բառ, իսկ 1993թ. տվյալների համաձայն ժամանակակից հայերենի բառապաշարը 150.000 բառ: Գումարած վերջին տարիներին կատարած փոխառությունները:
Հետքրքիրն այն է, որ բոլոր ազգերն էլ ունեն հին լեզուներ: Բայց բացի հայերից ոչ ոք չի փորձում վերականգնել:

Անուշիկ, փորձիր տարբերել հումորային գրառումները լուրջերից ;)

Պանդուխտ
05.02.2009, 16:14
Եկէ'ք թեման զուտ լեզուական բանավէճի չվերածենք: Մնանք քաղաքականութեանն առնչուող տարածքում:

Rammstein
05.02.2009, 16:22
Անուշիկ, փորձիր տարբերել հումորային գրառումները լուրջերից ;)
Գրառումս այնքան էլ հումարային չէր։;)


Գրաբարին վերադառնալ??? Եթե գրաբարը 17-րդ դարում ժամանակի պահանջներին չհամապատասխանեց, 21-րդ դարում ինչպես կարող է???:ok
Գրաբարի բառապաշարը կազմում է 56 հազար բառ, իսկ 1993թ. տվյալների համաձայն ժամանակակից հայերենի բառապաշարը 150.000 բառ: Գումարած վերջին տարիներին կատարած փոխառությունները:
Հետքրքիրն այն է, որ բոլոր ազգերն էլ ունեն հին լեզուներ: Բայց բացի հայերից ոչ ոք չի փորձում վերականգնել:

Խոսքս այն մասին չէ, թե պետք է հրաժարվենք մեր ներկայիս բառերից, ու անցնենք այն վիճակին, ինչպես խոսում էին դարեր առաջ։ Ո՛չ, պարզապես մեր լեզուն հիմա գնալով աղավաղվում է։ Սա զարգացում չէ, ինչպես շատերը փորձում են մեկնաբանել, սա աղավաղում է։ Դրա համար պետք է ձգտել վերադառնալ նախնական վիճակին։

Վստահ եմ նկատած կլինեք, թե ինչպիսի մարդիկ ներկայումս ինչպես են խոսում։ Օրինակ մառշուտնու շոֆեռները խոսում են գրականից բավական հեռու լեզվով։ Եթե սա մենք համարենք լեզվի զարգացում, ապա վաղը ամենաինտիլիգենտ մարդը պետք է խոսա էսօրվա մառշուտնու շոֆեռի պես (հայհոյանքներով, եւն)։ Հետեւաբար դա նշանակում է, որ վաղվա ինտիլիգենցիան իջաց կլինի այդ մակարդակի վրա։

Մի խոսքով, ինձ սխալ չհասկանաք։ Գրաբարին անցնել նկատի չունեմ կտրուկ անցնել, միայն նրա պահպանման ձգտումը արդեն մեծ բան է։ Նույնիսկ եթե մեր էսօրվա լեզվին ձեռք չտանք, բայց դպրոցներում սրա հետ մեկտեղ մտցվի նաեւ գրաբարը, արդեն մեծ բան կլինի։

Ariadna
05.02.2009, 16:58
Գրառումս այնքան էլ հումարային չէր։;)



Խոսքս այն մասին չէ, թե պետք է հրաժարվենք մեր ներկայիս բառերից, ու անցնենք այն վիճակին, ինչպես խոսում էին դարեր առաջ։ Ո՛չ, պարզապես մեր լեզուն հիմա գնալով աղավաղվում է։ Սա զարգացում չէ, ինչպես շատերը փորձում են մեկնաբանել, սա աղավաղում է։ Դրա համար պետք է ձգտել վերադառնալ նախնական վիճակին։

Վստահ եմ նկատած կլինեք, թե ինչպիսի մարդիկ ներկայումս ինչպես են խոսում։ Օրինակ մառշուտնու շոֆեռները խոսում են գրականից բավական հեռու լեզվով։ Եթե սա մենք համարենք լեզվի զարգացում, ապա վաղը ամենաինտիլիգենտ մարդը պետք է խոսա էսօրվա մառշուտնու շոֆեռի պես (հայհոյանքներով, եւն)։ Հետեւաբար դա նշանակում է, որ վաղվա ինտիլիգենցիան իջաց կլինի այդ մակարդակի վրա։

Մի խոսքով, ինձ սխալ չհասկանաք։ Գրաբարին անցնել նկատի չունեմ կտրուկ անցնել, միայն նրա պահպանման ձգտումը արդեն մեծ բան է։ Նույնիսկ եթե մեր էսօրվա լեզվին ձեռք չտանք, բայց դպրոցներում սրա հետ մեկտեղ մտցվի նաեւ գրաբարը, արդեն մեծ բան կլինի։


Փաստորեն լուրջ էիր ասում :D Անուշիկ ջան, կներես :)

Պանդուխտ
05.02.2009, 17:47
Հայերէնն ամբողջապէս իմանալու համար պէտք է սովորել բարբառները, գրաբարն ու զոյգ գրական աշխարհաբարները: Եթէ հայ ուսանողը սովորում ֆիզիկա, քիմիա, ուսողութիւն, ինչո՞ւ հայերէնի բոլոր տարբերակները չուսանի: Անտարակոյս, իւրաքանչիւր հայ, հայագէտ չի կարող լինել, բայց կարող է մի ընդհանուր գաղափար կազմել՝ հայերէնի պատմութեան, զարգացման, եւ տարբերակների մասին:

Արաբական քսանից աւելի երկրների քաղաքացիները, որոնք խօսում են իրարից ահագին տարբեր բարբառներ, հասկանում են 1400 ամեայ գրական արաբերէնը, քանզի դա, ուսուցման միակ լեզուն է: Արաբական հեռուստակայանների լեզուն գրաբար արաբերէնն է, որի լեզուական հեռաւորութիւնը խօսակցական արաբերէնից, գրեթէ նոյն քան է, ինչ գրաբար հայերէնինը գրական աշխարհաբարից:
Այն ինչ արաբների հետ յաջողւում է, ինչո՞ւ հայերի հետ չյաջողի: Ընտրութեան հարց է, եւ ոչ կարելիութեան: Գրաբարը շատ լաւ էլ գործում էր ու ուսուցւում: Այնուհանդերձ, չի կարելի այլեւս անտեսել եւ վերացնել գրական աշխարհաբարը, ու նրանով գոյացած գրականութիւնը: Պէտք է ունենալ ամէնը: Առաջի հեղ, կարելի է գրաբարով օրական կէս ժամ լուր հաղորդել: Գրաբար լաւ չհասկացողը, լուրը կբաղդատի իմացած լեզուով լսածի հետ ու կհասկանայ, կսովորի:
Ծայրայեղութեամբ չէ: Մտածենք սիրով սիրեցնելու, բայց ո'չ զօրով սիրեցնելու մասին:

Աշխարհասփիւռ հայերից ոչ բոլորը կամաւ հեռացել ու հրաժարել է Հայրենիքից: Յիշի'ր Մեծ Եղեռնը:
Անշուշտ Հայաստանը, Հայաստանի Հանրապետութիւնը, պէտք է լինի ողջ հայութեան հայրենիքը: Մարդիկ սիրում են Հայրենիքը, նուիրում ու նուիրւում են նրան օտար լեզուներով: Բայց սրանք, հայրենասիրութիւնը սովորել են դեռ հայախօս ծնողներից: Կգայ մի օր եւ այդ օտար լեզուները չեն բաւելու Հայրենիք սիրելու, նրան նուիրուելու համար:
Հայրենիքները ճանաչւում, հետեւաբար սիրւում են բնիկ լեզուներով:

Հայ գրականութեանը եւ պատմութեանը, օտար լեզուների միջոցով ծանօթացող հայ պատանին, չի կարող հաղորդուել ու հասկանալ Հարենիքն ու նրա ժողովուրդը, այնքան, ինչքան հաղորդւում է ու հասկանում Հայրենիքին. հայերէնով ծանօթացող պատանին: Հայերէն չիմացող մօրից ծնուած հայ երեխայն... մի օր խորթանալու է Հայրենիքից: Հայաստանը կորուսելու բան չունի: Ամէն հայ, ինքն իր մէջ մի Հայաստան է, ու նրա կուրուստը Հայաստանի կուրուստ է:
Հայերէն կրթութիւնը այժմ ետքայլի մէջ է:
Բայց ինչո՞ւ Հնդկաստանի եւ Հարաւային Իրանի հայերը, երկար դարեր Հայրենիքից կտրուած լինելով հանդերձ, կարողացել են պահել լեզուն, ու դեռ, տպագրութիւն ստեղծել, գիր գրականութիւն են հովանաւորել, Ամստերդամից մինչ եւ Վենետիկ: Հաւատքն է: Զանազան լեզուներ գիտենալով հանդերձ, հաւատացել են լեզուի եւ հայերէն կրթութեան կարեւորութեանը: Կամենալ՝ կարենալ:
Այն հարցին, թէ ինչո'ւ գիտական լեզու պէտք է լինի:
Գիտութեամբ երկիրը զարգանում է: Երբ Աշխարհի առաջատար գիտական հրատարակութիւնները, արուեստի գործերը, ստեղծագործութիւնները հայերէն են խօսում, հայերէն են հնչում ու հայերի միջոցով՝ այդժամ սկսում է հայացման գործընթացը...
Ինքներս էլ, թերեւս չգիտենք, մի քիչ ռուս ենք, մի քիչ ամերիկացի, մի քիչ արաբ կամ իսպանացի, այս ժողովուրդների մշակոյթների հզօր ազդեցութեանց պատճառով: Ձուլումն ու ազգափոխումը միանգամից չի լինում, հանգրուան առ հանգրուան, նահանջում ենք առանց գիտակցելու:
Այս իրականութեան կարող են ենթարկուել ու ենթարկւում են բոլոր ժողովուրդները:
Մշակութապէս տկար ազգերն են, ընդհանրապէս, ձուլւում աւելի մեծ մշակոյթ ունեցողների մէջ: Այստեղ, փառաւոր անցեալ ունենալը էական նշանակութիւն չունի: Ուստի, ինչո՞ւ ապրող ու կենսունակ հայկական մշակոյթով օտարներին մի քիչ չհայացնենք...
Խորենացին Մեծ Հայքի սահմանը նկարագրելիս ասել է, թէ Հայաստանն աւարտւում է այնտեղ, ուր վերջանում է հայերէն խօսքը:
Հայերէն խօսքը հնչում է, չի գնում: Առանց հայերէնի, կաղ է հայի հայրենասիրութիւնը:

Anushiki
06.02.2009, 10:38
[QUOTE=Պանդուխտ;1572536]
Անշուշտ Հայաստանը, Հայաստանի Հանրապետութիւնը, պէտք է լինի ողջ հայութեան հայրենիքը: Մարդիկ սիրում են Հայրենիքը, նուիրում ու նուիրւում են նրան օտար լեզուներով: Բայց սրանք, հայրենասիրութիւնը սովորել են դեռ հայախօս ծնողներից: Կգայ մի օր եւ այդ օտար լեզուները չեն բաւելու Հայրենիք սիրելու, նրան նուիրուելու համար:
Հայրենիքները ճանաչւում, հետեւաբար սիրւում են բնիկ լեզուներով:

Իրոք, հայրենասիրության մի թելը կապված է հայախոս ծնողներից, պատահական չէ լեզուն կոչվում մայրենի: Մայրենի է կոչվում հայի համար երեք սրբություն`
մայր լեզու, մայր հայրենիք և մայր եկեղեցի /հիշենք` մայր աթոռ Սուրբ Էջմիածին/:
Սակայն միայն լեզուն չէ ազգապահպան գործոնը:Շատ գործոններ կան, նշեմ միայն մեկը` Արցախյան պատերազմի հերոս` Մոնթե Մելքոնյանի/ Ավո/ ֆենոմենը բացառիկ է այդ առումով: Ավոյի տատը Հայոց մեծ եղեռնից մազապուրծ գաղթած հայ էր: Եթե չեմ սխալվում 3 տարեկան էր, որ եկավ Ամերիկա և հայերենին բացարձակապես չէր տիրապետում: Որդին և թոռը`Մոնթեն նույնպես չգիտեին հայերենը: Սակայն գենը Ավոյի արթնացավ, երբ ուսումնասիրում էր հայ ժողովրդի պատմությունը: Երբ դպրոցում Ավոյի ուսուցիչը հարցնում էր աշակերտների ազգային պատկանելությունը`Ավոն չգիտեր, թե որ ազգից է: Եթե տատը կենդանի չլիներ. երևի այդպես էլ չիմանար: Այնպես որ` որտեղ էլ լինենք մենք հայ ենք մեր գենոտիպով:

Mephistopheles
06.02.2009, 12:58
Հայաստանում ընդհանրապես քաղաքականություն չկա, լինի դա լեզվական, արտաքին, ներքին և այլն և այլն…

Վիշապ
06.02.2009, 13:35
Փաստորեն էս մի պարն էլ էր մնացել, որ պարեինք, էս էլ ու պրծ։ Մնացած –ական քաղաքականությունները ունենք։ Անկեղծ լինենք։ Երբեմն ինձ թվում է, որ մարդիկ թեմա են բացում ու խոսում են այդ թեմայով ոչ թե նրա համար, որ դա իրենց իսկապես հուզում է, իրենց համար խնդիրներ է ստեղծում, այլ զուտ թեմա բացելու ու ամպագոռգոռ կոչեր անելու համար, տեսնում են թե էլ ինչ մասին չի խոսվել ու առա՜ջ Հայաստան, դե հայկական սինդրոմ է՝ չեղած տեղը խնդիր տեսնել ու աղմկել, զուտ եղած ծանր խնդիրներից շեղվելու ու ուրիշներին էլ շեղելու համար։ Հայաստանը ունի լեզվի մասին օրենք, գտեք ու ծանոթացեք։ Խախտվու՞մ է այդ օրենքը, իսկ քրեական օրենքը չի՞ խախտվում։ Ո՞րն է ավելի հրատապ։ Իսկ հայերենը պահպանելու, սիրելի դարձնելու, տարածելու, կանոնակարգելու, պարտադրելու, և հայերենով աշխարհը փրկելու կոչերը ոչինչ չեն փոխի, քանի որ լեզուն ժողովրդի էության հայելիներից մեկն է, լեզուն չես կարող փոխել, եթե էությունը չփոխես։

Պանդուխտ
06.02.2009, 13:44
Փաստորեն էս մի պարն էլ էր մնացել, որ պարեինք, էս էլ ու պրծ։ Մնացած –ական քաղաքականությունները ունենք։ Անկեղծ լինենք։ Երբեմն ինձ թվում է, որ մարդիկ թեմա են բացում ու խոսում են այդ թեմայով ոչ թե նրա համար, որ դա իրենց իսկապես հուզում է, իրենց համար խնդիրներ է ստեղծում, այլ զուտ թեմա բացելու ու ամպագոռգոռ կոչեր անելու համար, տեսնում են թե էլ ինչ մասին չի խոսվել ու առա՜ջ Հայաստան, դե հայկական սինդրոմ է՝ չեղած տեղը խնդիր տեսնել ու աղմկել, զուտ եղած ծանր խնդիրներից շեղվելու ու ուրիշներին էլ շեղելու համար։ Հայաստանը ունի լեզվի մասին օրենք, գտեք ու ծանոթացեք։ Խախտվու՞մ է այդ օրենքը, իսկ քրեական օրենքը չի՞ խախտվում։ Ո՞րն է ավելի հրատապ։ Իսկ հայերենը պահպանելու, սիրելի դարձնելու, տարածելու, կանոնակարգելու, պարտադրելու, և հայերենով աշխարհը փրկելու կոչերը ոչինչ չեն փոխի, քանի որ լեզուն ժողովրդի էության հայելիներից մեկն է, լեզուն չես կարող փոխել, եթե էությունը չփոխես։
Ասածիդ համաձայն եմ, բացառութեամբ՝ «շեղել» եւ «շեղուել» մտքին: Եթէ հայի էութիւնը փոխելու վերաբերեալ նոր մտքեր ունես, որոնք ծառայելու են քաղաքակիրթ Երկիր կերտելուն. խնդրեմ:

Anushiki
06.02.2009, 17:46
Փաստորեն էս մի պարն էլ էր մնացել, որ պարեինք, էս էլ ու պրծ։ Մնացած –ական քաղաքականությունները ունենք։ Անկեղծ լինենք։ Երբեմն ինձ թվում է, որ մարդիկ թեմա են բացում ու խոսում են այդ թեմայով ոչ թե նրա համար, որ դա իրենց իսկապես հուզում է, իրենց համար խնդիրներ է ստեղծում, այլ զուտ թեմա բացելու ու ամպագոռգոռ կոչեր անելու համար, տեսնում են թե էլ ինչ մասին չի խոսվել ու առա՜ջ Հայաստան, դե հայկական սինդրոմ է՝ չեղած տեղը խնդիր տեսնել ու աղմկել, զուտ եղած ծանր խնդիրներից շեղվելու ու ուրիշներին էլ շեղելու համար։ Հայաստանը ունի լեզվի մասին օրենք, գտեք ու ծանոթացեք։ Խախտվու՞մ է այդ օրենքը, իսկ քրեական օրենքը չի՞ խախտվում։ Ո՞րն է ավելի հրատապ։ Իսկ հայերենը պահպանելու, սիրելի դարձնելու, տարածելու, կանոնակարգելու, պարտադրելու, և հայերենով աշխարհը փրկելու կոչերը ոչինչ չեն փոխի, քանի որ լեզուն ժողովրդի էության հայելիներից մեկն է, լեզուն չես կարող փոխել, եթե էությունը չփոխես։

Չնայած թեման երկրորդական նշանակություն ունեցավ Ձեզ համար, այնուամենայնիվ լավ միտք հնչեցրիք` <լեզուդ չես կարող փոխել, եթե էությունդ չփոխես>: Իրոք, լեզվամտածողության ակունքները խորն են և պայմանավորում են էությունը: Մաքուր լեզուն մաքրում է նաև էությունը: Նաև `մարդ, անկախ որ լեզվով է խոսում, եթե մաքուր չի տիրապետում մայրենիին, վստահելի էություն լինել չի կարող:

Հ.Գ. Մասնագիտությամբ բանասեր եմ և <ամպագոռգոռ կոչեր> անելու ցանկություն բնավ չունեմ::)