Կլինիկական մահ [Պահոց]

Cassiopeia

14.12.2006, 13:30

Եկեք զրուցենք "կլինիկական մահ" երևույթի մասին, այն հոգեվիճակի մասին, ինչ ապրում է կլինիկական մահ տարած անձնավորությունը… Կարծում եմ թեման շատերի համար հետաքրքիր կլինի, լինելով անոմալ երևույթներով հարուստ պատմությունների հիմք…

Quadro

14.12.2006, 13:38

Cassiopeia

14.12.2006, 13:40

:) դու կռահեցիր իմ մտքերը
:) Նախորդ թեման դրան բերեց…Մնում է սպասել մեր բժիշկների գիտականորեն ապացուցված տվյալներին եւ եթե ստացվի բուռն քննարկում իրականացնել;)

Ուրվական

14.12.2006, 23:31

Ինձ հարազատ մի մարդ, որը հիմա մահացած է, ապրել է կլինիկական մահ: Պատմում էր, որ մի հատ խողովակ է տեսել, մի եզրում լույս էր վառվում, իսկ մյուսում մթություն էր: Կախված էր, թե որ կողմ կգնայիր...
Հ.Գ. Այս երևույթի մասին մանրամասն տեղեկություններ չունեմ, շատ հետաքրքիր կլիներ լսել մասնագիտական կարծիքներ:

StrangeLittleGirl

15.12.2006, 01:37

Ճիշտն ասած, ավելի հարմար պահի էի սպասում, որ կարողանամ այս գրառումս անել: Կգրեմ այն, ինչ գիտեմ կլինիկական մահվան մասին:

Կլինիկական մահը վրա է հասնում հոգեվարքից հետո: Տևողությունը շատ կարճ է՝ մի քանի րոպե: Եթե չեն վնասվել կենսականորեն կարևոր օրգանները, պետք է ժամանակ չկորցնել և սիրտ-թոքային վերակենդանացում կատարել: Կլինիկական մահը բնորոշվում է կենսականորեն կարևոր օրգանների աշխատանքի կանգով, որի հետևաքով դադարում է գլխուղեղի թթվածնամատակարարումը: Գլխուղեղը ամենազգայուն օրգանն է թթվածնի քաղցի նկատմամբ, հետևաբար եթե կլինիկական մահվան ընթացքում վերակենդանացում չի իրականցվում, վրա է հասնում գլխուղեղի մահը: Այդ ժամանակ կատարվում են անդարձելի փոփոխություններ: Կենսաբանական մահը բնորոշվում է հենց գլխուղեղի մահով: Իսկ արտաքին նշաններն են դիակային բծերի ու այլ դիակային չգիտեմ ինչերի (երկու տարի ենք անցել էդ ամեն ինչը, լավ չեմ հիշում) ի հայտ գալով:
Էդ խողովակներ, թունել-մունելներ որ ասում են… Ես դրա մասին մի տեսակետ եմ լսել, ըստ որի կլինիկական մահվան ժամանակ գլխուղեղի որոշ կենտրոններ դեռևս ակտիվ են մնում և այդպիսի պատկերներ ստեղծում: Բայց չգիտեմ… չեմ ուզում դրան հավատալ: Եթե նոր բաներ իմանամ, ձեզ հետ կկիսվեմ:

Cassiopeia

15.12.2006, 12:55

Նյութեր էլեկտրոնային հանրագիտարանից:Կլինիկական մահը մահվան վերջին փուլն է: Ակադեմիկոս Վ. Ա. Նեգոսկու խոսքերով “կլինիկական մահն արդեն կյանք համարվել չի կարող, սակայն այն դեռևս մահ էլ չի: Այն նոր հատկության առաջացում է` դադար անընդհատության մեջ: Կենսաբականական առումով այս վիճակը հիշեցնում է անաբիոզի (կենսադադարի), չնայած համակշիռ չէ նրան”: Կլինիկական մահը հետադարձ իրավիճակ է, իսկ շնչառության կամ արյունաշրջանառության դադարի փաստը մահի վրա հասնելու ապացույց համարել չի կարելի:
Կլինիկական մահվան նշաններ են.

1. Շնչառության բացակայություն;
2. Սրտի բաբախի բացակայություն;
3. Ընդհանուր գունատություն կամ ընդհանուր ցիանոզ;
4. Ակնաբիբերի անզգայությունը լույսի նկատմամբ:
Կլինիկական մահի երկարությունը պայմանավորված է այն ժամանակահատվածով, որի ընթացքում անոկսիայի պայմանում գլխուղեղի գլխավոր հատվածները կարող են պահպանել իրենց կենսական հատկությունները: Բնութագրելով կլինիկական մահը Վ. Ա. Նեգովսկին 2 ժամանակահատված է դրան տալիս: Համաձայն առաջինի կլինիկական մահը տևում է ընդամենը 5-6 րոպե: Դա այն ժամանակահատվածն է, երբ նորմալ ջերմաստիճանային պայմաններում անոկսիայի դեպքում գլխուղեղը պահպանում է իր կենսունակությունը: Համաշխարհային պրակտիկան ապացուցում է այն հանգամանքը, որ այդ ժամանակահատվածից հետո մարդու վերակենդանացումը հնարավոր է, սակայն արդյունքում ի հայտ է գալիս մաշկի դեկորտիկացիա (չորակեղևում): Սակայն կարող է լինել նաև կլինիկական մահի երկրորդ ժամանակահաված, որը հանդիպում է բժշկական օգնություն ցույց տալու կամ այլ յուրահատուկ պայմանների դեպքում: Կլինիկական մահի երկրորդ ժամանակահատվածը կարող է տևել տասնյակ րոպեներ, սակայն այս դեպքում վերակենդանացման գործընթացը բավականին արդյունավետ կլինի: Կլինիկական մահի երկրորդ ժամանակահատվածը դիտվում է այն ժամանակ, երբ հատուկ պայմաններ են ստեղծվում հիպօկսիայի կամ անօկսիայի դեպքում դանդաղեցնելու գլխուղեղի բարձրագույն հատվածներում ընթացքող գործընթացների դեգեներացիան:
Կլինիկական մահի տևողությունը երկարաձգվում է հիպոթերմիայի պայմաններում, էլեկտրական հոսանքով հարվածի ձևով և ջերմացմամբ: Կլինիկական պայմաններում դրան կարելի է հասնել ֆիզիկական ազդեցության ճանապարհով` օգտագործելով այնպիսի դեղանյութեր, որոնք ստեղծում են անաբիոզի, հեմոսորբցիայի նման վիճակներ, թարմ (ոչ կոնսերվացված) արյան ներարկում և այլն:
Սակայն ոչ միայն կլինիկայում են հանդիպում կլինիկական մահվան դեպքերը: Տարիներ առաջ լրագրերում բազմիցս գրվեց նորվեգացի մի տղայի մասին, որը չմուշկներով սահելու ժամանակ գետի սառույցի կոտրման պատճառով ջրասույզ էր եղել: Նրան սառույցի տակից հանել են 40 րոպե հետո: Բժիշկներին հաջողվել է վերակենդանացնել նրան, արդյունքում նրա գլխուղեղի և ոչ մի կենսական ֆունկցիա չի խախտվել: Սովորական պայմաններում շնչառական ուղիների ջրով լցվելու դեպքում, այսինքն ջրասույզ լինելու դեպքում մահը վրա է հասնում 5-6 րոպեից: Հիպոթերմիայն, որն առաջացել էր սառը ջրի ազդեցության տակ, հնարավորություն է տվել գլխուղեղի բջիջներին պահպանել կենսունակությունը երկար ժամանակահատվածում, գրեթե 10 անգամ ավելի երկար, քան նորմալ պայմաններում:

Եթե վերակենդանացման “աշխատանքներ” չեն կատարվում կամ անօգուտ են լինում, ապա վրա է հասնում կենսաբանական կամ իրական մահը, որն իրենից ներկայացնում է բջիջների և հյուսվածքների ֆիզիոլոգիական գործընթացների վերջնական դադարում:

Թարգմանությունը` Cassiopeia
Հ.Գ. Տերմինալոգիայի անճշտությունների համար հայցում եմ ձեր ներողամտությունը, քանի որ ես մասնագիտությամբ բժիշկ չեմ:

StrangeLittleGirl

15.12.2006, 13:04

Տերմիններից լավ էլ գլուխ ես հանել ;) Իհարկե, դրանք ունեն իրենց հայերեն տարբերակները, բայց շատ խուճուճ են:

Կլինիկական մահը հետադարձ իրավիճակ է
Այ էս մի մտքի հետ այնքան էլ համաձայն չեմ: Կլինիկական մահը վրա է հասնում ոչ միայն արտակարգ իրավիճակներում (ասենք, ավտովթար, հենց թեկուզ ջրում սուզվելը), այլև հիվանդության հետևանքով մեռնելիս: Իսկ քանի որ մահը վրա է հասել հիվանդության հետևանքով, արդեն անդարձելի փոփոխություններ եղել են: Թե չէ եթե բոլոր դեպքերում հետադարձ պրոցես լիներ, ոչ ոք չէր մեռնի :)

Quadro

15.12.2006, 13:06

Իսկ ես լսել եմ որ կլինիկական մահը դա օրգանիզմի պաշտպանական ֆունկցիաներից մեկն է:

StrangeLittleGirl

15.12.2006, 13:08

Իսկ ես լսել եմ որ կլինիկական մահը դա օրգանիզմի պաշտպանական ֆունկցիաներից մեկն է:
Քեզ խաբել են :)

Quadro

15.12.2006, 13:09

Քեզ խաբել են :)

Վստահ ես?

StrangeLittleGirl

15.12.2006, 13:12

Quadro

15.12.2006, 13:48

Հա՛, վստահ եմ: Ինչպե՞ս կարող է պաշտպանական ֆունկցիա լինել, եթե մի քանի րոպե հետո վրա է հասնելու կենսաբանական մահը: Ավելացնեմ, որ կլինիկական մահվանից օրգանիզմը հազիվ թե կարողանա ինքնուրույն դուրս գալ: Ուրեմն օրգանիզմը պաշտպանվու՞մ է՝ ինքն իրեն գցելով այդպիսի անօգնական վիճակի մեջ:

Լավ կռիվ մի արա
Դու դեռ սովորում ես?
եթե այո ապա բացիր դասագիրքտ ու նայիր հրապարակման թիվը:
հետո կհարցնես դասախոսներիտ թե երբ են իրենք վերջին անգամ թարմացրել իրենց գիտելիքները

օրգանիզմի պաշտպանական ֆունկցիաներից է նաև հիվանդության ժամանակ ջերմության բարձրացումը իսկ երբեմն այդ պաշտպանության շնորիվ մարդիկ մահանում են:

Է Ն Ց Ո

15.12.2006, 15:19

Ճարեք նայեք BBS-ի <մարդ> սերիալը ընտեղ սաղ շատ պարզ բացատրումա:
մարդու հետ կապված ամեն բան կա սկսած բեղմնավորման պահից վերջացրած մահով

կարիգ չեմ տեսնում պատմելու ետ ամենը քանզի տեսնելն ավելի հաճելի կլնի

ադմինիստրատորներին- սա գովազդ չի:P

Quadro

15.12.2006, 15:22

Artgeo

15.12.2006, 17:03

Ճարեք նայեք BBS-ի <մարդ> սերիալը ընտեղ սաղ շատ պարզ բացատրումա:
մարդու հետ կապված ամեն բան կա սկսած բեղմնավորման պահից վերջացրած մահով

Նայել եմ, շատ լավնա ու հետաքրքիր ձևով են բացատրում։ Մի քանի սերիայա, եթե չեմ սխալվում վեց։ :hands

StrangeLittleGirl

15.12.2006, 20:48

Լավ կռիվ մի արա
Դու դեռ սովորում ես?
եթե այո ապա բացիր դասագիրքտ ու նայիր հրապարակման թիվը:
հետո կհարցնես դասախոսներիտ թե երբ են իրենք վերջին անգամ թարմացրել իրենց գիտելիքները

օրգանիզմի պաշտպանական ֆունկցիաներից է նաև հիվանդության ժամանակ ջերմության բարձրացումը իսկ երբեմն այդ պաշտպանության շնորիվ մարդիկ մահանում են:
Ես կխնդրեի առանց իմանալու այդպիսի հայտարարություններ չանել: Իմ դասագրքերի մեծ մասը 2004-2005 թվերի են, իսկ դասախոսներս միշտ գիտական ամսագրեր են ստանում, բաժանորդագրված են զանազան ինտերնետային գիտական կայքերում, էլ չեմ խոսում, որ անգլերենով հրատարակված վերջին դասագրքերը հենց նրանցից ենք վերցնում, որպեսզի ծանոթանանք վերջին նորություններին:
Դու ճիշտ ես, տենդը (քո ասած հիվանդության ժամանակ ջերմության բարձրացումը) պաշտպանական մեխանիզմ է, և դրանից մարդը մեծ մասամբ ինքնուրույն դուրս է գալիս: Մինչդեռ կլինիկական մահը միշտ նախորդում է կենսաբանական մահվանը: Դա այն պահն է, երբ արդեն ոչ մի պաշտպանական մեխանիզմ ի զորու չէ օրգանիզմը վերականգնել, և այն պարզապես հանձնվում է: Շատ ավելի ճիշտ կլիներ ասել, որ կլինիկական մահը պաշտպանական մեխանիզմների բացակայությունն է: Կլինիկական մահվանից մարդն ինքնուրույն չի կարող դուրս գալ (ես չեմ խոսում բացառությունների մասին): Եթե կլինիկական մահը պաշտպանական մեխանիզմ լիներ, նորից եմ կրկնում, մարդիկ չէին մեռնի: Ցանկացած տեսակի մահվան նախորդում է կլինիկական մահը, այսինքն՝ բոլորն են կլինիկական մահ տանում: Իսկ տենդի հետ համեմատությունդ բոլորովին տեղին չէր, քանզի տենդից մեռնում են այն դեպքում, երբ ջերմությունը բավական չէ, որ գերազանցում է 39 աստիճանը, դեռ ջերմիջեցնող միջոցներն էլ չեն օգնում:

Quadro

16.12.2006, 09:46

Ես կխնդրեի առանց իմանալու այդպիսի հայտարարություններ չանել: Իմ դասագրքերի մեծ մասը 2004-2005 թվերի են, իսկ դասախոսներս միշտ գիտական ամսագրեր են ստանում, բաժանորդագրված են զանազան ինտերնետային գիտական կայքերում, էլ չեմ խոսում, որ անգլերենով հրատարակված վերջին դասագրքերը հենց նրանցից ենք վերցնում, որպեսզի ծանոթանանք վերջին նորություններին:
Դու ճիշտ ես, տենդը (քո ասած հիվանդության ժամանակ ջերմության բարձրացումը) պաշտպանական մեխանիզմ է, և դրանից մարդը մեծ մասամբ ինքնուրույն դուրս է գալիս: Մինչդեռ կլինիկական մահը միշտ նախորդում է կենսաբանական մահվանը: Դա այն պահն է, երբ արդեն ոչ մի պաշտպանական մեխանիզմ ի զորու չէ օրգանիզմը վերականգնել, և այն պարզապես հանձնվում է: Շատ ավելի ճիշտ կլիներ ասել, որ կլինիկական մահը պաշտպանական մեխանիզմների բացակայությունն է: Կլինիկական մահվանից մարդն ինքնուրույն չի կարող դուրս գալ (ես չեմ խոսում բացառությունների մասին): Եթե կլինիկական մահը պաշտպանական մեխանիզմ լիներ, նորից եմ կրկնում, մարդիկ չէին մեռնի: Ցանկացած տեսակի մահվան նախորդում է կլինիկական մահը, այսինքն՝ բոլորն են կլինիկական մահ տանում: Իսկ տենդի հետ համեմատությունդ բոլորովին տեղին չէր, քանզի տենդից մեռնում են այն դեպքում, երբ ջերմությունը բավական չէ, որ գերազանցում է 39 աստիճանը, դեռ ջերմիջեցնող միջոցներն էլ չեն օգնում:

իսկ մի գուցե դու ղառնում ես կլինիկական մահը Լեթորգիականի հետ?
դրանք տարբեր բաներ են

StrangeLittleGirl

16.12.2006, 11:36

իսկ մի գուցե դու ղառնում ես կլինիկական մահը Լեթորգիականի հետ?
դրանք տարբեր բաներ են
Դու արդեն չափդ անցնում ես: Ինչպե՞ս ես համարձակվում իմ մասնագիտական գիտելիքների վրա կասկածել: Դու ի՞նչ մասնագետ ես: Լա՞վ կլիներ, եթե ասեի, թե դու այս կամ այն բանը քո մասնագիտական ոլորտում շփոթում ես:
Ես քեզ խնդրում եմ նախ բավարար չափով նյութն ուսումնասիրիր, հետո միայն անգրագետ հարցեր տուր:
Լեթարգիան ընդամենը ախտաբանական քուն է, երբ մարդը օրերով, տարիներով քնում է: Դա մի հիվանդության ախտանիշ է, որն իր հատուկ հարուցիչն ունի:
Մահվան փուլերը.
1. նախահոգեվարք
2. հոգեվարք
3. կլինիկական մահ
4. կենսաբանական մահ

Quadro

16.12.2006, 11:40

:D
Դու արդեն չափդ անցնում ես: Ինչպե՞ս ես համարձակվում իմ մասնագիտական գիտելիքների վրա կասկածել: Դու ի՞նչ մասնագետ ես: Լա՞վ կլիներ, եթե ասեի, թե դու այս կամ այն բանը քո մասնագիտական ոլորտում շփոթում ես:
Ես քեզ խնդրում եմ նախ բավարար չափով նյութն ուսումնասիրիր, հետո միայն անգրագետ հարցեր տուր:
Լեթարգիան ընդամենը ախտաբանական քուն է, երբ մարդը օրերով, տարիներով քնում է: Դա մի հիվանդության ախտանիշ է, որն իր հատուկ հարուցիչն ունի:
Մահվան փուլերը.
1. նախահոգեվարք
2. հոգեվարք
3. կլինիկական մահ
4. կենսաբանական մահ

իսկ ինչից ես վերցրել որ քո մասնագիտական գիտելիքները իմ մասնագիտական գիտելիքներից չեն :)

մեկել որ խնդրեմ կասես որտեղ ես որոշել աշխատել որ չգամ ետ հիվանդանոց:D

StrangeLittleGirl

16.12.2006, 11:42

:D

իսկ ինչից ես վերցրել որ քո մասնագիտական գիտելիքները իմ մասնագիտական գիտելիքներից չեն :)

մեկել որ խնդրեմ կասես որտեղ ես որոշել աշխատել որ չգամ ետ հիվանդանոց:D
Քո անգրագետ գրառումներից եմ որոշել:
Ու ընդհանրապես արի վերջ տանք օֆֆտոպին:

Quadro

16.12.2006, 11:45

ես խնդիր չունեմ , մենակ իմացի մի բան դու ես սկսել ոչ թե ես
Բարին ընդ քեզ
հա մոռացա ասեմ Պագարելովի ուսումնասիրությունները կարդա

Արամ

16.12.2006, 19:38

Ես խնդրում եմ հարցիս վրա ՄԱՍՆԱԳԵՏՆԵՐ :D Չղժաք բայց իմ համար հարց մնաց թե Կլինիկակա մահը որքան ժամանակ է տևում? Ու այդ Ժամանակ ինչ է կատարվում մարդու օչգանիզմում?

StrangeLittleGirl

17.12.2006, 13:40

Ես խնդրում եմ հարցիս վրա ՄԱՍՆԱԳԵՏՆԵՐ :D Չղժաք բայց իմ համար հարց մնաց թե Կլինիկակա մահը որքան ժամանակ է տևում? Ու այդ Ժամանակ ինչ է կատարվում մարդու օչգանիզմում?
Իսկ ինչու՞ պետք է ղժանք: Խելացի հարց ես տվել ;)
Տևողության մասին արդեն մի քանի անգամ գրվել է այս թեմայում, միջինում 4-5 րոպե է, բայց կարող է նաև ավելի երկար կամ կարճ տևել (կախված օրգանիզմի վիճակից):
Իսկ փոփոխությունները շատ են: Քանի որ դադարում է կենսական կարևոր օրգանների՝ սրտի և թոքերի աշխատանքը, ապա հյուսվածքները թթվածին և սննդանյութեր չեն ստանում: Քանի որ թթվածին չկա, ակտիվանում են անաէրոբ պրոցեսները, որոնց արդյունքում թթու նյութեր են կուտակվում օրգանիզմում: Բայց սննդանյութերի բացակայության պատճառով շուտով անաէրոբ ճանապարհով էներգիայի առաջացումն էլ է դադարում, և նյութափոխանակությունը կանգ է առնում:

Lionne_en_Chasse

22.12.2006, 22:47

Շատ հետաքրքիր թեմա է: Ես վերջերս սկսել եմ ուսումնասրել կլինիկական մահ տարած մարդկանց հոգեբանությունը: Մի քիչ դժվար է ինձ համար այս թեմայով հայերեն արտահայտվել, բայց հենց ժամանակ ունենամ ծավալուն լեկցիա կգրեմ (իմ թերի իմացություններով) կլինիկական մահ տարած մարդկանց վերաբերյալ... եթե իհարկե դա ձեզ կհետաքրքրի

Cassiopeia

23.12.2006, 12:08

Lionne_en_Chasse

28.12.2006, 23:36

Անհամբեր խիստ հետաքրքրությամբ կսպասենք քո ծավալուն լեկցիային…;)
Այն մաս-մաս կներկայացնեմ :)
Կներեք, եթե այդքան էլ հասկանալի չեմ արտահայտվել, քանի որ այս թեմայով ինձ համար շատ դժվար է հայերեն արտահայտվել ( կլինիկական մահվան մասին ոչ մի հայերեն գրականություն ձեռքովս չի ընկել, տերմինալոգիային ծանոթ չեմ)

Կլինիական մահը դա մահացած գլխուղեղի " հարությունն" է: Հիմա բազմաթիվ գիտնականներ են այդ երևույթի ուսումնասիրությամբ զբաղվում և նրանք չեն եկել ընդհանուր եզրակացության, քանի որ ուսումանսիրությունների համար օգտագործվում եմ միայն հիվանդների մահվան վերջնական փուլիում ( near-death ) ունեցած ապրումների ու զգացողությունների նկարագրությունը, որոնք տեղի են ունեցել իբր թե ֆիզիկական մարմնից դուրս (out-of-the-body): Փաստորեն գիտականորեն ապացուցված / հաստատված ոչ մի փաստ գոյություն չունի այս հարցում: Եվ մասնագետենրի վիճաբանության հիմնական թեման դա մահից հետո մեկ այլ ( ուրիշ տեսակի, հոգևոր....) կյանքի գոյությունը / բացակայությունն է, որը ոչ կարելի է գիտականորեն ապացուցել, ոչ էլ հերքել : Նրանց մի մասը վստահաբար է մոտենում կլինիկական մահ ունեցած հիվանդների պատմություններին, որոնք տարբեր ժամանակներում ու տարբեր ազգության տեր մարդկանց մոտ համապատասխանում են: Դրանք հիմնականում սև թունելի մեջ լուսավոր կետի, հոգու մարմնից դուրս գալու և շրջապատի իրադարձությունները պարզորեն հետևլու / լսելու / ընկալելու , տարօրինակ ձայների ու աննկարագրելի ( աստվածային) երաժշտության լսելու, վաղուց մահացած մարդկանց հետ հանդիպումների ... զգացողություններն են: Իսկ մյուս մասը դա բացատրում է նրանով, որ երբեմն անգամ նարկոզի ազդեցության տակ հիվանդը ի վիճակի է հասկանալու շրջապատում տեղի ունեցող իրադարձությունները , քանի որ նրա գիտակցությունը սթափ վիճակում է գտնվում: Կամ դա վերագրում են փսիխոզի, հալիցունացիաների, վառ երևակայությունը իրականության տեղ ընդունելուն կամ էլ դա բացատրում են նրանով, որ մահվանից հետո մարդու գիտակցությունը կարող է որոշ ժամանակ ինքնուրույն գոյատևել:

Առայժմ այսքանը: Ձեր շրջապատում կա՞ն մարդիկ, որոնք կլինիկական մահ են ունեցել, դուք տեղյակ եք ի՞նչ զգացողություններ են նրանք ունեցել "վերադառնալուց"

StrangeLittleGirl

29.12.2006, 00:06

Կլինիական մահը դա մահացած գլխուղեղի " հարությունն" է:
Էս մի կետի հետ համաձայն չեմ: Ավելի ճիշտ կլիներ ասել դեռ չմահացած գլխուղեղի գործունեությունն է, որովհետև գլխուղեղը հարություն չի առնում: Երբ այն մեռնում է, հետդարձի ճամփա չկա:

Ձեր շրջապատում կա՞ն մարդիկ, որոնք կլինիկական մահ են ունեցել, դուք տեղյակ եք ի՞նչ զգացողություններ են նրանք ունեցել "վերադառնալուց"
Մենակ մի հոգու եմ հիշում, բայց ինձ խնդրել են այդ մասին չասել: :(

Shauri

29.12.2006, 00:23

Ընկերուհիս տարել է կլինիկական մահ... հոսանքն էր խփել։
Պատմում էր, որ այդ ամբողջը կոշմարի էր նման... չի եղել ռոմանտիկ մութ թունել ու թունելի ծայրում երևացող լույս, ոչ էլ հրեշտակների հետ ճաշի է նստել... Այլ եղել է մթություն ու ցավ... էնքան ուժեղ ցավ որ նույնիսկ չես էլ հասկանում՝ մարմինդ է ցավում թե ինչ–որ ուրիշ բան... ու էլի մթություն... ու էլի ահավոր ուժեղ ցավ... երբ ուղեղդ պայթում է, երբ ոչինչ չես հասկանում, չգիտես՝ մեռած ես թե կենդանի...
Հետո արթնացում վերակենդանացման բաժանմունքում, րոպեներ երբ փորձում ես հիշել ուր ես, ով ես... ինչ գործ ունես էս գրողի տարած վայրում, ինչի ես բոլորովին մերկ՝ ծածկված բարակ սավանով, ինչի են սպիտակ խալաթավորները ուշադիր քեզ նայում, ու ինչի են ՄԻ ԽՈՒՄԲ ՊՐԱԿՏԻԿԱՆՏՆԵՐ ՍՊԱՌՆԱԼԻՑ ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅԱՄԲ ՄՈՏԵՆՈՒՄ ՔԵԶ ԵՐԲ ԴՈՒ ԼՐԻՎ ՄԵՐԿ ԵՍ!!!!!!

Ես ինքս էս ամենը չեմ ապրել, բայց պատմել էն այնքան մանրամասն որ սարսափում էի լսելիս :(

StrangeLittleGirl

29.12.2006, 14:34

ու ինչի են ՄԻ ԽՈՒՄԲ ՊՐԱԿՏԻԿԱՆՏՆԵՐ ՍՊԱՌՆԱԼԻՑ ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅԱՄԲ ՄՈՏԵՆՈՒՄ ՔԵԶ ԵՐԲ ԴՈՒ ԼՐԻՎ ՄԵՐԿ ԵՍ!!!!!!
Էս ինչե՜ր են մտածում մեր մասին :D

Cassiopeia

29.12.2006, 14:53

երբեմն անգամ նարկոզի ազդեցության տակ հիվանդը ի վիճակի է հասկանալու շրջապատում տեղի ունեցող իրադարձությունները , քանի որ նրա գիտակցությունը սթափ վիճակում է գտնվում: Կամ դա վերագրում են փսիխոզի, հալիցունացիաների, վառ երևակայությունը իրականության տեղ ընդունելուն կամ էլ դա բացատրում են նրանով, որ մահվանից հետո մարդու գիտակցությունը կարող է որոշ ժամանակ ինքնուրույն գոյատևել:
Փաստորեն, եթե դա այդպես է, ապա ինչ-որ առումով կլինիկական մահը նման է գիտակցություն կորցնելու երևույթին… Համենայն դեպս… մի քանի տարի առաջ գիտակցությունս կորցրեցի, ու հիշում եմ թե ինչ եմ զգացել այն ժամանակ… իբր էլի մանկուկ էի, ու քրոջս հետ էի վիճում, ու իբր նա ինձ ծեծում էր:( , ես լացում էի ու…ես էլ որոշեցի վրեժ լուծել ու նրա մազերը քաշեցի:D , ու սթափվեցի… պարզվեց, որ քույրս ուղղակի ինձ գիտակցության վերադարձնելու համար ապտակում էր…:D բայց ուշքի գալուց հետո իրոք աչքերումս արցունքներ կային…:)

Srtik

29.12.2006, 15:09

Մեր ընտանիքի ծանոթներից մեկն այս վիճակից ելնելուց հետո պատմում էր, թե իբր սև շորերով «մարդիկ» էին եկել հիվանդանոց, որ իրեն տանեն: Նրա հարազատներն ասում էին, որ հազիվ փրկվելուց հետո էլ նա դեռ ասում էր, որ այս «սևավորներն» իրեն են սպասում:
Ես անձամբ չեմ հավատում այս ամենին...Ինձ թվում է, որ այդ իր երևակայությունն է: Գիտեմ, որ ասացին, թե նա արդեն մահացել է, բայց հրաշք է, որ բժիշկները կարողացան օգնել նրան: Նա հիմա ողջ է...

Lionne_en_Chasse

29.12.2006, 16:08

Էս մի կետի հետ համաձայն չեմ: Ավելի ճիշտ կլիներ ասել դեռ չմահացած գլխուղեղի գործունեությունն է, որովհետև գլխուղեղը հարություն չի առնում: Երբ այն մեռնում է, հետդարձի ճամփա չկա:

Հա, իհարկե ճիշտ ես ... սխալ արտահայտվեցի
Բյուր իսկ դու որպես ապագա բժիշկ, ի՞նչպես ես բացատրում կլինիկական մահվան ընթացքում ունեցած տեսիլքները

Shauri սարսափելի է :( Իսկ հետո ընկերուհիդ ինչպիսի՞ հոգեկան վիճակում էր գտնվում, մթությունն ու ցավը նորից իրեն հետապնդո՞ւմ էին ինչպես Narinik-ի պատմած դեպքում

Ավելացվել է 7 րոպե անց

Փաստորեն, եթե դա այդպես է, ապա ինչ-որ առումով կլինիկական մահը նման է գիտակցություն կորցնելու երևույթին...

Բացարձակապես նման չեն իրար: Գիտակցության կորուստը հո չի նշանակում մահ... Գիտակցության կորուստի տարբեր էտապներ կան: Մահվան դեպքում, դե պատկերացրու արդեն... գտնվում է ամենավերջին ստադիայում
Իսկ քո դեպքում, ենթադրում եմ որ դու պարզապես շատ արտահայտիչ" երազ ես տեսել գիտակցության կորստի ժամանակ' : Արցունքներն էլ զարմանալի չեն, անձամբ ինձ հետ էլ է եղել, երբ երազում արտասվել եմ ու արթանալուն պես աչքերս արցունքոտ են եղել: Նույնիսկ երազում ցավի ու անհագստության դեպքում, արթանալուց հետո դրանք պահպանվել են...

Cassiopeia

29.12.2006, 16:18

Իսկ քո դեպքում, ենթադրում եմ որ դու պարզապես շատ արտահայտիչ" երազ ես տեսել գիտակցության կորստի ժամանակ' : Արցունքներն էլ զարմանալի չեն, անձամբ ինձ հետ էլ է եղել, երբ երազում արտասվել եմ ու արթանալուն պես աչքերս արցունքոտ են եղել: Նույնիսկ երազում ցավի ու անհագստության դեպքում, արթանալուց հետո դրանք պահպանվել են...
Բայց իրականում էլ էի քրոջս մազերը քաշում:D

Lionne_en_Chasse

29.12.2006, 16:27

Բայց իրականում էլ էի քրոջս մազերը քաշում:D
Փսիխոզի նշաներն են ( կատակ :kiss )

Cassiopeia

29.12.2006, 16:36

Փսիխոզի նշաներն են ( կատակ :kiss )
:D Փաստորեն վիճակս բավականին լուրջ է… իսկ ես դեռ հույսեր ունեի…:cry2

*e}|{uka*

10.11.2007, 19:17

Կլինիկական մահը դա ոչ միայն գիտակցության կորուստ է ... Տվյալ դեպքում բացակայում են այնպիսի պարզ գործողություններ ինչպիսին են , սրտի զարկերը ,շնչառությունը և այլն : Կլինիկական մահը դա պրոցես է , երբ ուղեղը թթվածնի պակասից անվերադարձ կորցնում է բջիջներ : Շատերը պնդում են ,որ կլինիկական մահվան ժամանակ հոգին լքում է մարմինը և ճանապարհորդում է տարածության մեջ : Այս ֆենոմենը ընդունելու համար պետք է պատասխանել այն հարցին արդյոք գոյություն ունի հոգին ,որպես առանձին մաս ( օրգան ) մարդու? : Մահից հետո մարդու քաշը մի քանի գրամ պակասում է ...Այդպես են ասում , չգիտեմ ... Որտեղ են կորում այդ գրամները ? Գուցե այդքան կշռում է հոգին? Պարզ չէ ... Բայց կլինիկական մահվան ժամանակ բժիշկները ասում են , որ քաշի մեջ փոփոխություններ չեն դիտվում : Կլինիկական մահ ապրած մարդիկ համարյա նույն բանն են պատմում (Թունել , այնուհետև վառ սպիտակ լույս թունելի վերջում , գույնների տարբեր երանգներ , շուտ մահացած մարդկանց դեմքեր , մարդկանցից շատերը նույնիսկ հիշատակում են դարպասները ) :
Իսկ մի գուցե դա հատուկ գրված ծրագիր է , ես ի նկատի ունեմ հանգստության զգացումը վառ սպիտակ գույնը ... որպեսզի թեթևացնի մահվան պրոցեսը , մահվան վերջի րոպեները լինեն հաճելի : :this :)

VisTolog

10.11.2007, 19:26

Ես էլ եմ լսել: Մարմնի քաշը մահվանից հետո պակասում է 20 գրամով: Ես հավատում եմ այդ ամենին, բայց հնարավոր է, որ դա ընդամենը մարդու հոգեկանի արդյունքն է: Բոլոր մարդիկ էլ լսել են թե թունել է լինում, վառ լույս և այլն: Ասեք, որ ես ճիշտ եմ կարծում կամ, որ իմ ասածը հավանական է: Կլինիկական մահվան ժամանակ իմ կարծիքով մարդու ենթագիտակցությունը աշխատում է, և հնարավոր է որ այդ պահերին նա տեսնի իր հարազատբժներից որևէ մեկին...
Այս ամենի մասին ֆիլմ էլ կա` белый шум.

Dar

10.11.2007, 21:01

իմ կարծիքը կլինիկականի մասին-դա ուղղակի ուղեղի ժամանակավոր խանգարում է,վորը առաջ է բերում մի շարք հալուցունացիաների,(չեմ մանրանում,ինչ ֆիզ. պատճառներով),թթվածնի անբավավարություն և շոկ

VisTolog

10.11.2007, 21:35

Հեսա Տեր Հորը հարցնեմ, հետաքրքիրա թե ինչ կասի: