PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Գիտաֆանտաստիկ ոճի գրողներ



Jarre
11.01.2009, 22:05
Ֆորումում կա՞ն գիտաֆանտաստիկ ոճի սիրահարներ։
Ո՞վ է այս ոճի Ձեր սիրած գրողը։
Ո՞րն է Ձեր ամենասիրած գիտաֆանտաստիկ պատմվածքը։

Իմ ամենասիրած գրողը Արթուր Քլարքն է։ Իսկ սիրածս պատմությունը մեկը չէ։ Դրանք առնվազն երեքն են. «2001 թվականի տիեզերական ոդիսականը», «Հանդիպում Ռամայի հետ», «Մանկության ավարտը»։ Այս ստեղծագործությունները իմ համար դասականի շարքին են պատկանում։ Շատ ռեժիսորներ իրենց ֆիլմերում օգտագործել են այս ստեղծագործություններում գտնվող գաղափարները։ Օրինակ «День Независимости» ֆիլմի սկիզբը ամբողջությամբ վերցված է «Մանկության ավարտը» պատմվածքից։

Հայկօ
12.01.2009, 00:06
«Հանդիպում Ռամայի հետ»-ը թույլ գործ ա: Մի կերպ կարդացի-պրծա: Քլարկից էլի մի քանի պատմվածքներ եմ կարդացել ու վերջ: Շատ եմ սիրում, նախևառաջ, Ազիմով: Ապա՝ Ուիլիամ Գիբսոն, Նիլ Գեյման, Ռեյ Բրեդբերի... Շատ են :): Պարզապես նշեմ վերջերս կարդացած մի քանի փայլուն գործեր.



Ֆրենկ Հերբերտ - Դյուն (ավազաբլուր) (շատ եմ սիրում :love)
Կարդ Օրսոն - Էնդերի խաղը
Նիլ Գեյման - Ամերիկյան աստվածներ
Ռեյ Բրեդբերի - 451 ըստ Ֆարենհեյտի
Ֆրանկ Շետցինգ - Վտառը
Ֆրեդերիկ Պոլ - Դարպասները


Չմոռանամ նաև Ստանիսլավ Լեմի «Սոլյարիսը» և Արկադի և Բորիս Ստրուգացկիներին:

Սրանք բոլորը վեպեր են: Եթե վեպեր կարդալու հավես չունեք, խորհուրդ կտամ անպայման կարդալ այս պատմվածքներից գոնե մի քանիսը.



Դանիել Կիզ - Ծաղիկներ Էլջերնոնի համար (սրա նման հուզիչ ու բարի պատմվածք քսան հազար տարին մեկ են գրում, ինձ քիչ թե շատ ծանոթ անդամներին հորդորում եմ անպայման կարդալ: Ում հետ դեռ չեմ հասցրել ծանոթանալ՝ նույնպես :) )
Սպայդեր Ռոբինսոն - Կյանքը կարճ է (արվեստով ու «մոռացվող դասականներով» հետաքրքրվող բոլորին՝ կարդալ առաջին հերթին)
Արթուր Քլարկ - Ինը միլիարդ անուններ
Արթուր Քլարկ - Աստղը
Հարլան Էլիսոն - «Խոստովանի՛ր, խեղկատա՛կ», ասաց Թիկթակը
Հարլան Էլիսոն - Բերան չունեմ՝ գոռալու համար
Սեմյուել Դենիել - Ժամանակը որպես մարգարիտների շարան
Հարլան Էլիսոն - Ջեֆտին հինգ տարեկան է
Քլիֆորդ Սայմակ - Պարող եղնիկների քարանձավը
Դեյմոն Նայթ - Խնամք՝ մարդու նկատմամբ


...Եվ այլն :):

Դե Ազիմովի պատմվածքներն արդեն դասական են, իմաստ չունի դրանց մասին գրելը:

HardRock
13.01.2009, 15:02
Ես էլ եմ սիրում ֆանտաստիկա: Մի քանի բան կարդացել եմ, բայց իմ սիրած գրողը Էդմոնդ Համիլթոննա: Շատա դուրս եկել իրա "Աստղային թագաորներ" և "Վերադարձ աստղերին" պատմվաշքները: Այս երկու պատմվածքները իրար հետ կապված են, կարդացել եմ ռուսերենով ("Техника и Маладеж" կարծեմ ) ժուռնալում:

Jarre
13.01.2009, 21:42
Բա ձեր կարծիքով հայերի մեջ ինչի՞ չկա ֆանտաստ գրող։ Ռեալ ապրող ազգ ենք դրա համա՞ր.... :P

Monk
13.01.2009, 21:45
Բա ձեր կարծիքով հայերի մեջ ինչի՞ չկա ֆանտաստ գրող։ Ռեալ ապրող ազգ ենք դրա համա՞ր.... :P
Կա, ոնց չկա: Էն ջահել ժամանակներիցս հիշում եմ Աշոտ Շայբոն, Կարեն Սիմոնյան (վերջինիս անունը կարող է ճիշտ չհիշեմ, կարծեմ հայրանվան սկզբնատառն էլ էր պարտադիր գրում):

Հայկօ
13.01.2009, 21:46
Աշոտ Շայբոն, Կարեն Ա. Սիմոնյան :):

Jarre
13.01.2009, 23:07
Ճիշտն ասած շատ զարմացա :o Մերսի՛։ Չգիտեի....

HardRock
14.01.2009, 14:44
Աշոտ Շայբոն-ի մի գիք եմ կարդացել, կարծեմ մի քանի պատմվածքներով, դուրս ճեկավ, դե ինքը մի քիչ հին բանա, ու գրված էր լրիվ կոմունիստական ոճով, այսինքն անգամ պատմվածքի մեջ սովետական միությունը լավն էր իսկ կապիտալիստ իմպերիալիստները հիմար ու դավադիր:

Rhayader
15.01.2009, 09:14
Կարեն Ա. Սիմոնյանի վեպերը, ճիշտն ասած զիբիլ են, բայց պատմվածքներից մի քանիսը նենց հաճելի էմոիոնալություն ունեն:love
Այս ոճից առավել սիրում եմ՝ Ազիմովի «Երկուհարյուրամյա մարդը», Բրեդբերիի «Ֆարենհեյթ 451»-ը, Ֆրենկ Հերբերտի «Դյունը», սովետականներից՝ «Անդրոմեդի Միգամածությունը», այն էլ՝ քանի դեռ Տանտրան «Երկաթե Աստղի» մոլորակի վրա է:

Հայկօ
15.01.2009, 14:31
Հետաքրքիր է, որ Ազիմովի լավագույն պատմվածքներից մեկը հենց իր առաջին հրապարակված ստեղծագործությունն է՝ «Գիշերվա գալուստը» (Nightfall): Հրաշալի գործ է:

Ազիմովի գրած ամենալավ վիպաշարը, ըստ իս (Foundation-ից էլ լավը), Լայջ Բեյլիի դետեկտիվներն են. 1. Պողպատե քարանձավներ, 2. Մերկ արև, 3. Վաղորդյան լուսաբացի ռոբոտները, 4. Ռոբոտներն ու կայսրությունը:

Jarre
15.01.2009, 20:44
Ես Ազիմովին շատ հարգում եմ։ Արթուր Քլարքը, Այզեք Ազիմովը և Ռոբերտ Հայնլայնը համարվում էին գիտական ֆանտաստիկայի մեծագույն եռյակը։ Մեծ ուղեղի և բանականության տեր մարդիկ էին...

Բայց իմ համար Արթուր Քլարքը անհամեմատելի և անկրկնելի է։ Իր գրածները օգնում են զգալու անսահմանությունը և մարդ արարծի փոքր լինելը։ Ինձ շատ է դուր գալիս, որ նրա ստեղծագործությունները լցված չեն այլմոլորակայիններով, այլ նա կենտրոնանում է բարձրագույն բանականության վրա (ոմանց կարծիքով դրանք այլմոլորակայիններ են, ոմանց կարծիքով էլ այդ բարձրագույն բանականությունը Աստված է)՝ ցույց տալով, որ այսօր մարդուն թվում է, որ իր ապրելակերպը միակ հնարավոր և ընդունելին է, այնինչ կա բանականություն և կյանքի տեսակ, որի հետ համեմատած մարդ արարածը իր ողջ անցած ճանապարհով, պատմությունով, մշակույթով, ձեռք բերումներով, նվաճումներով.... պարզապես ոչինչ է։ Բայց Քլարքի ստեղծագործությունները, երևի թե չեմ սխալվի եթե ասեմ, որ բոլոր ստեղծագործությունները շատ դրական տրամադրվածություն են հաղորդում.... Եթե ինչ որ մեկին հետաքրքրեց դեռ կշարունակենք զրույցը այս թեմայով։ Իսկ հիմա պարզապես ուզում եմ ուշադրություն դարձնել մի քանի հետաքրքիր կանխագուշակումների և հայնտագործությունների վրա, որ արել է Արթուր Քլարքը (գրում եմ նաև ինետերնետ հղումները, որովհետև ոմանք կարող են չհավատալ։ Ասեմ, որ իմ ասածները հիմնված չեն այս հղումների վրա, այլ ավելի լուրջ տպագիր ձեռնարկների).

Արբանյակ ստեղծելու գաղափարը աշխարհին ներկայացրել է Արթուր Քլարքը Wireless World ամսագրի 1945 թվականի, հոկտեմբերի համարում http://znaniya-sila.narod.ru/p_cosmos/psat00.htm

Տվել է Ինտերնետի գաղափարը http://bibliotekar.ru/nauka/19.htm (այս կայքում կան նաև Ռուս գիտնականների կարծիքը Քլարքի մասին և Քլարքի կանխատեսումները 21-րդ դարի վերաբերյալ)

«2010 Թվականի տիեզերական ոդիսկանը» գրքում Քլարքը նկարագրել է 2005 թվականի ցունամին։ Այդ պատմության մեջ, որը նա գրել է 1982 թ. կոնկրետ նկարագրում է հենց այն վայրը, որտեղ տեղի ունեցավ ցունամին։ Իհարկե սա կարող է լինել պատահականություն...

Շուտով կգրեմ որոշ հետաքրքիր մտքեր, որոնք հանդիպել եմ Քլարքի ստեղծագործություններում։ Այս շաբաթ 4-րդ անգամ ամբողջությամբ ընթերցեցի «2001 թվականի տիեզերական ոդիսականը», հիմա ընթերցում եմ «2010 թվականի տիեզերական ոդիսականը» ու տենց շարունակելու եմ մինչև 3001-ին հասնեմ։ Դա դեռ չեմ կարդացելյ:P։ Ընենց որ պատրաստվեք...:D

Jarre
22.01.2009, 18:37
Այս թեման բացեցի գլխավորապես մի պատճառով։ Գիտաֆանտաստիկ գրականությունը դա պարզապես ոճ կամ ժամանակ անցկացնելու հետաքրքիր ձև չէ։ Վերևի գրառմանս մեջ նշել եմ, թե իր գիտաֆանտաստիկ պատմություններում ինչ հայտնագործություններ է արել Արթուր Քլարքը, որոնք այսօր մեր կյանքում համարվում են սովորական բաներ, սակայն գրվելու պահին դրանք իրոք եղել են ֆանտաստիկա։ Այսինքն սա նշանակում է, որ թեև այդ պատմություններում նկարագրվող բաները հիմնականում թեորեաներ են կամ պարզապես վառ երևակայության արդյունք են, սակայն կան մտքեր, որոնք կարող են իրականում լինել մեր ապագան:P Ինչպես ասացի դրան թիկունք են կանգնում վերևում գրածս փաստերը։ Բայց հիմա ուզում եմ Ձեր ուշադրությանը հրավվիրել մեկ ուրիշ բանի վրա՝ «տիեզերական վերելակի»։ Տասնամյակներ առաջ դա համարվում էր պարզապես հեքիաթ, իսկ այսօր արդեն կան կոնկրետ նպատակներ կառուցելու նման բան http://news.ntv.ru/63551/։
Այս «վերելակի» գաղափարը առաջին անգամ հայտնել է ռուս գիտնական Յուրի Արցուտանովը, իսկ Քլարքը իր «Դրախտի շատրվանները» գրքում (իսկ ապագայում նաև իր մյուս ստեղծագործություններում, օրինակ՝ «3001 թվականի տիեզերական ոդիսականը» գրքում) նկարագրել է դա։ Իհարկե գաղափարը ֆանտաստ գրողինը չէր (և դրա համար էլ շատ վիրավորական է, որ Քլարքը մեծ գումարներ աշխատեց այդ գրքից, իսկ Արցուտանովը՝ ով տվել էր դրա գաղափարը, ընդամենը կոպեկներ), սակայն Քլարքը և մնացած գիտաֆանտաստիկ ոճի գրողները, նման հայտնագործությունները, թեորեաները կամ կարծիքները, նեղ մասնագիտական շրջանակից հանում են և մատչելի են դարձնում միլիոնավոր մարդկանց, ովքեր դա չէին հասկանա, եթե իրենց բացատրեին զուտ մասնագիտական լեզվով։ Դրա համար էլ ինձ թվում է, որ այդ գրողները իրոք մեծ գործ են անում ոչ միայն գրական ասպարեզում, այլև՝ գիտական։

Jarre
27.01.2009, 22:30
Գիտաֆանտաստիկ գրականությունը հնարավորություն է տալիս հասկանալու թե ինչպիսի կիրառություն կարող են ունենալ գիտական հայտնագործություններն ու թեորեաները։ Իսկ եթե ֆանտաստիկ ստեղծագործության հիմքում ընկած չեն գիտական փաստեր, դա արդեն իմ կարծիքով ֆենտզին է, և ոչ թե գիտա-ֆանտաստիկ։

Երվանդ
27.01.2009, 22:52
Ստանիսլավ Լեմ` դեմք ա ինքը, ինքը ֆանտաստիկ ա բայց ֆիլիսոփայություն կա մեջը , Մագելանի ամպը, Օվկիանոսը՝ գործեր են:ok

Jarre
27.01.2009, 22:59
ինքը ֆանտաստիկ ա բայց ֆիլիսոփայություն կա մեջը

Այո՛, գիտական ֆանտաստիկայի մեջ շա՜տ մեծ փիլիսոփայություն կա։ Ինձ ահավոր շատ է դուր գալիս այս ոճի մեջ ներկայացված փիլիսոփայությունը։ Չգիտեմ սա փիլիսոփայություն է, թե ոչ, բայց համենայն դեպս շատ իմաստուն և ռեալ միտք է։ Հատկապես ուշադրություն դարձրեք կարմիրով ընգծված մտքերը (կներեք, որ ռուսերեն է ու երկար է)
Представьте, что вы разумный инопланетянин, интересующийся только фактами, поддающимися проверке. Вы обнаруживаете разновидность существ, которые разделились на тысячи -- нет, теперь уже на миллионы племенных групп, придерживающихся невероятного разнообразия вероучений о происхождении Вселенной и своем месте в ней. И
хотя многие из их идей в основном имеют много общего, но даже когда они
совпадают на девяносто девять процентов, одного процента достаточно, чтобы заставить их убивать и пытать друг друга из-за незначительных пунктов доктрины, абсолютно бессмысленной для внешнего наблюдателя.

Как оценить такое иррациональное поведение? Лукреций попал в точку,
когда сказал, что религия была побочным продуктом реакции на страх перед
таинственной и часто враждебной вселенной. Для большей части человеческой предыстории она могла быть необходимым злом -- но почему она была намного злее, чем необходимо, и почему она продолжает жить, когда в ней больше нет необходимости?
Я сказал "зло", и я имел в виду именно это, потому что страх ведет к
жестокости. Пренебрежительное отношение Инквизиции к знаниям привело к тому, что стало стыдным принадлежать к человеческому роду... Одной из наиболее отвратительных когда-либо изданных книг был "Молот Ведьм", написанный парой садистов-извращенцев и описывающий пытки, -- поддержанные всем авторитетом Церкви! -- чтобы добиться "покаяния" от тысяч безвредных старух перед тем,
как сжечь их живьем... Римский папа собственноручно написал одобрительное предисловие!

Jarre
18.02.2009, 17:45
Շատերի կարծիքով գիտաֆանտաստիկ գրականությունը լուրջ բան չէ, քանի որ դա ֆանտաստիկա է։ Բայց իրականում այդ ոճի պատմվածքների մեջ կան ավելի շատ ռեալ մտքեր և գաղափարներ, քան մենք պատկերացնում ենք։ Խնդրում եմ կարդացեք մի հանրաճանաչ ֆանտաստ գրողի սկզբունքներից մեկը.

«Պատմական վեպեր գրողը պետք է զգա պատասխանատվություն ընթերցողների առջև, հատկապես, երբ նա նկարագրում է անծանոթ վայրեր և դարաշրջաններ։ Նա չպետք է աղավաղի փաստերը, իսկ երբ չկան փաստեր և նա հորինում է ինչ որ բան (ինչը ստիպված են լինում անելու հաճախ), ապա նրա պարտականությունն է հստակ ցույց տալ հորինվածի և ճշմարտության միջև սահմանը։

Սրանից երկու անգամ ավելի մեծ պատասխանատվություն է դրված գիտաֆանտաստիկ պատմության հեղինակի վրա»։

Գիտական ֆանտաստիկայում նկարագրված տիեզերական մարմինները և նրանց դիրքը, չափսերը և այլ տվյալները, սովորաբար ճշգրիտ են և հիմնված են վերջին գիտական հայտնագործությունների վրա։

Իսկ ինչը որ հորինված է, հաճախ ոչ թե հորինված է, այլ վերցված է որևէ գիտնականի կամ հետազոտողի կողմից առաջ քաշված մի հիպոթեզ կամ վարկած և դա ներկայացվում է, որպես արդեն իրականացված փաստ։

Որպես կանոն նման հիփոթեզները ժամանակի ընթացքում դառնում են իրականություն։ Օրինակ՝ Ինտերնետը, տիեզերական վերելակ, երկրի արհեստական արբանյակ.... սրանք բաներ են, որոնք ժամանակին գրվել են գիտաֆանտաստիկ պատմվածքներում իսկ այսօր իրականություն են, կամ էլ պատրաստվում են դառնալ իրականություն։

Այնպես որ պարտադիր չէ, որ գիտաֆանտաստիկ պատմությունը լինի հեքիաթ։ Մի գուցե այնտեղ գրված է մեր մոտ ապագան....

Լեո
18.02.2009, 21:59
Ինձ դուր են գալիս ֆրանսիացի ժամանակակից ֆանտաստ գրող Ժան Լուի Ֆետժենի գործերը: Հատկապես սիրում եմ «Էլֆերի ժամը» վիպակը:

Jarre
22.02.2009, 00:12
Ե՞րբ է հիմնվել գիտական ֆանտաստիկայի ժանրը։

Գիտաֆանտաստիկ գրականության ծագման մասին հարցը շատ վիճաբանական է։ 17-րդ դարի գրողներ Ֆրենցիս Գոդվին և Սիրանո դե Բերժերակը գրել են ֆանտաստիկ վեպեր, որտեղ նույնիսկ խոսել են տիեզերական ճանապարհորդությունների մասին։ Գիտական վեպ գրել է նաև Մերի Շելլին՝ «Ֆրանկենշտեյն, կամ ժամանակակից Պրոմեթևս» (1818թ.)։

Սակայն, Ժյուլ Վերնը իր՝ «Երկրից դեպի լուսին» վեպով (1865թ.) և Հերբերտ Վելսը իր՝ «Ժամանակի մեքենան» վեպով (1895թ.) համարվում են գիտաֆանտաստիկ ոճի հիմնադիրներ։

Jarre
22.02.2009, 17:45
Ի՞նչ ազդեցություն է թողել գիտաֆանտաստիկ գրականությունը ժամանակակից գիտության և աշխարհի վրա։

Գերմանացի գիտնական Գերման Օբերտը ( http://slovari.yandex.ru/dict/krugosvet/article/8/84/1005153.htm ) ոգեշնչված լինելով Ժյուլ Վեռնի տիեզերական ճանապարհորդությունների գաղափարով, տարիներ ծախսեց դրանք իրականություն դարձնելու համար։ Օբերտի կատարած հետազոտությունները հետագայում հիմք ծառայեցին տիեզերեագնացությունը իրականություն դարձնելու հարցում։

Ֆանտաստ գրող Ռեյ Բրեդբերին ( http://ru.wikipedia.org/wiki/Брэдбери,_Рэй_Дуглас ), ասում է. «Գերմանիայում՝ Վերներ Ֆոն Բրաունը և նրա գործընկերնեը, և Հյուսթոնի (նկատի ունի ՆԱՍԱ-ի) բոլոր աշխատակիցները երեխա ժամանակ կարդացել են Հերբերտ Վելսի և Ժյուլ Վեռնի ստեղծագործությունները, և հենց այդ հասակից վճռել են, որ երբ մեծանան իրենց ընթերցածը իրականություն են դարձնելու»։

Շատ գիտնականների և գրողների կարծիքով, կան ընդամենը մի քանի գյուտ և հայտնագործություն, որոնց մասին մինչ այդ չի խոսվել գիտաֆանտաստիկ գրականության մեջ։

Մեկ հետաքրքիր փաստ ևս. Ժյուլ Վերնը 1863-ին գրել էր «21-րդ դարի Փարիզը» վեպը։ Սակայն այն հայտնաբերել են միայն 1990-ականների սկզբին և հրատարակել, եթե չեմ սխալվում, 1996-ին։ Այդ գրքում Վերնը գրել էր ավտոմեքենաների, հեռախոսի, համակարգիչների մասին և նույնիսկ նկարագրել էր ֆաքսի ապարատը։

Jarre
03.02.2010, 14:31
Այս բաժնում արդեն խոսել ենք գիտաֆանտաստիկ գրականության մեջ ներկայացված որոշ գաղափարների իրականություն դառնալու մասին։

Իսկ գիտեի՞ք, որ Արթուր Քլարքը դեռ 1960-ականներին իր «2001 թվականի Տիեզերական ոդիսականը» գրքում տվել էր iPad (http://www.apple.com/ipad/)-ի մոտավոր գաղափարը՝ այն անվանելով NewsPad

http://i919.photobucket.com/albums/ad33/JARREmenoid/newspad.jpg

Այս տեղեկությունը տեղադրել եմ նաև Արթուր Քլարքին և գիտաֆանտաստիկ գրականությանը նվիրված իմ բլոգում (http://www.akumb.am/entry.php/594-2010)։

Whyspher Whisper
09.02.2010, 02:21
Ներողություն, իհարկե, հարցիս համար, էս ոլորտում էդքան էլ լավ մասնագետ չեմ:), բայց զարմացա, որ Ստրուգացկի եղբայրների մասին հիշատակում ընդհանրապխես չկար: Թե՞ նրանք գիտաֆանտաստիկ չեն համարվում:
Ամեն դեպքում, շատ եմ սիրում:love

One_Way_Ticket
09.02.2010, 02:47
Ես էլ զարմացա, որ Կլիֆֆորդ Սայմակին ոչ ոք չհիշատակեց: Իմ ամենասիրած հեղինակն է քննարկվող ոճում: Ինչն եմ հավանում` Սայմակը շիլա-փլավ չի սարքում ամեն ինչ իրար խառնելով, փոխարենը նա մեկ-երկու փաստ է իրականությունից շեղում, իսկ մնացածը արդեն դրանցից տրամաբանորեն հետևում են:

helium
09.02.2010, 10:36
Ներողություն, իհարկե, հարցիս համար, էս ոլորտում էդքան էլ լավ մասնագետ չեմ:), բայց զարմացա, որ Ստրուգացկի եղբայրների մասին հիշատակում ընդհանրապխես չկար: Թե՞ նրանք գիտաֆանտաստիկ չեն համարվում:
Ամեն դեպքում, շատ եմ սիրում:love

Իսկ կասե՞ս, թե որ գիրքն ես կարդացել։ Ես նրանց գրքի հիման վրա նկարահանված «Կղզի» ֆիլմն եմ դիտել ու կարդացել եմ «Դժվար է Աստված լինել»-ը, ու ոչ մեկն էլ դուրս չի եկել։ Գիտեմ, որ այսքանով եզրակացություններ անելը բավական չէ, բայց եթե հաշվի առնենք այն փաստը, որ ֆիլմ նկարահանում են գրողի լավագույն կամ գոնե ամենահանրաճանաչ ստեղծագործության հիման վրա, թույլ են՝ համեմատած Սերգեյ Լուկյանենկոյի հետ։ Կուզենայի իմանալ, թե նրանց որ ստեղծագործությունն/ները/ է համարվում լավագույնը, գուցե կարծիքս փոխեմ դա կարդալուց հետո․․․

Whyspher Whisper
24.02.2010, 00:28
Ճիշտն ասած, հիմնականում կարճ պատմվածքներն եմ կարդացել /վերնագրերը չգրեմ, որպեսզի չխառնեմ:), մեկը հաստատ` "Малыш"/, իսկ իրենց գրածի հիման վրա ամենաճանաչված ֆիլմը, կարծեմ, "Ստալկերն" է: Ֆիլմն էլ է հրաշալի, դե գիրքն էլ էլ չեմ ասւմ:) Չնայած, ամեն դեպքում իմաստային երանգներով տարբերվում են...

Նաիրուհի
24.02.2010, 13:10
«Ստալկեր»-ը ահավոր գործ է... Նկատի ունեմ՝ շատ ծանր ու ազդող... Շատ եմ սիրում... Ֆիլմն էլ է ահավոր, այսինքն՝ ծանր ու հոյակապ...

Rhayader
24.02.2010, 13:31
Սայմակից քիչ եմ կարդացել («Почти как люди», «Кольцо вокруг солнца», «Вселовушки Земли»), բայց թույլ թվաց ինձ: Օրինակ, «Почти как люди»-ում ուշադրություն չէր դարձվել այն փաստի վրա, որ փողն իրենով արժեք չի ներկայացնում, այն պայմանական արժեք է, «ex nihilo» փողի այդպիսի մեծ քանակի հայտնվելը միանգամից կբերեր փողի համընդհանուր արժեզրկման, բացի դրանից՝ աշխարհում, բարեբախտաբար, դեռ կան չվաճառվող արժեքներ: Չնայած՝ ժանտաքիսների հոտից գժվող այլմոլորակայինների գաղափարը հետաքրքիր էր, բայց արհեստական մտցված՝ որպեսզի վիպակը «հեփփի էնդ» ունենա:

Minerva
24.02.2010, 17:46
Հետաքրքիր է, որ Ազիմովի լավագույն պատմվածքներից մեկը հենց իր առաջին հրապարակված ստեղծագործությունն է՝ «Գիշերվա գալուստը» (Nightfall): Հրաշալի գործ է:



Էդ ո՞րն ա: Էն որ վերջանում ա էս նախադասությամբ` Եվ նորից եկավ երկար գիշերը` գիշերվա ու աստղերի մասին: Եթե հա, ուրեմն ամենասիրածս գործերից ա: :)
Ընդհանրապես սիրում եմ ֆանտաստիկա` չնայած ձեր նշած գրողներից շատերին չեմ կարդացել:oy Ազիմովին շատ եմ սիրում: Բրեդբերիին էլ հավանեցի: Շյուլ Վեռնից բան չեմ հիշում« բայց կարդացել եմ: Մի պատմվածք էլ կա, հեղինակի անունը չեմ հիշում, բայց պատմվածքը կոչվում էր «Պատիժը կանխավ»: Լավն էր:
Մի ժամանակ նույնիսկ ուզում էի ֆանտաստիկ վեպ գրեի :D

Rhayader
24.02.2010, 23:38
Բրեդբերիի գործերից իսկապես լավն է «Ու որոտ ճայթեց» պատմվածքը, որը ծնունդ է տվել «թիթեռնիկի էֆֆեկտ» արտահայտությանը: Բայց որպես առավել լուրջ գիտաֆանտաստիկ աշխատանք «Ֆարենհեյթ 451»-ն իմ վրա շատ ուժեղ տպավորություն է թողել:
Դասական է Ֆրենկ Հերբերթի «Դյունան», որը ես տանել չեմ կարողանում (ուզում եք՝ սպանեք, բայց ես չեմ սիրում կարդալ գրքեր, որոնց մեջ ոչ մի հերոս մոտս դրական ասոցիացիաներ չի առաջացնում):
Ազիմովը... Ազիմովն իմ համար անսպառելի թեմա է, որին (տադադադամ) ես այսօր չեմ արժանանա: Բայց շատ եմ սիրում, նամանավանդ ռոբոտի ցիկլն ու «Հավերժության վերջը»:
Ժյուլ Վեռնին չեմ սիրում: Ժամանակին, իհարկե, նա մարդկանց համար պետք է որ խիստ զարմանալի ու հետաքրքիր լիներ, բայց այդ ժամանակները վաղուց անցել են:
Հայնլայնից կարդացել եմ միայն «Խամաճիկավարները» («The Puppet Masters»): Չնայած խիստ միջակ մակարդակի «նայեք ինչ ազդեցիկ գրական պատկեր եմ հիմա օգտագործելու» ենթատեքստին, ինչը խոսում է գրքի մասսայական ու հոլիվուդոտ բնույթի մասին, ընդհանուր գիրքը բավականին ազդեցիկ էր:
Արթուր Քլարքից կարդացել եմ միայն «Ոդիսականները»: Չնայած առաջին «Ոդիսականի» լրիվ էրիխֆոնդենիկենական սկզբի (այդպիսի տեսություններից հետ տալու աստիճանի ալլերգիա ունեմ), շարքն այնքան պատկերավոր էր գրված, որ ասես ֆիլմ նայեի: Իսկապես լավ աշխատանքներ են:
Հերբերթ Ուելլսն էլ է շատ ազդեցիկ, չնայաց այնքան էլ շատ մարդիկ չեն կարողանա նրա գրվածքի մռայլությանը դիմանալ:
Դենիել Քիզի «Ծաղիկներ Էլջերնոնի համար» պատմվածքի առումով միանում եմ Հայկօի հորդորներին. եթե ուզում եք իսկապես լավ բան կարդալ, կարդացեք այն:
Փաստորեն, իզուր էի կարծում, թե գիտական ֆանտաստիկա քիչ եմ կարդացել:

Հայկօ
25.02.2010, 00:28
Բրեդբերիի գործերից իսկապես լավն է «Ու որոտ ճայթեց» պատմվածքը, որը ծնունդ է տվել «թիթեռնիկի էֆֆեկտ» արտահայտությանը: Բայց որպես առավել լուրջ գիտաֆանտաստիկ աշխատանք «Ֆարենհեյթ 451»-ն իմ վրա շատ ուժեղ տպավորություն է թողել:
Դասական է Ֆրենկ Հերբերթի «Դյունան», որը ես տանել չեմ կարողանում (ուզում եք՝ սպանեք, բայց ես չեմ սիրում կարդալ գրքեր, որոնց մեջ ոչ մի հերոս մոտս դրական ասոցիացիաներ չի առաջացնում):
Ազիմովը... Ազիմովն իմ համար անսպառելի թեմա է, որին (տադադադամ) ես այսօր չեմ արժանանա: Բայց շատ եմ սիրում, նամանավանդ ռոբոտի ցիկլն ու «Հավերժության վերջը»:
Ժյուլ Վեռնին չեմ սիրում: Ժամանակին, իհարկե, նա մարդկանց համար պետք է որ խիստ զարմանալի ու հետաքրքիր լիներ, բայց այդ ժամանակները վաղուց անցել են:
Հայնլայնից կարդացել եմ միայն «Խամաճիկավարները» («The Puppet Masters»): Չնայած խիստ միջակ մակարդակի «նայեք ինչ ազդեցիկ գրական պատկեր եմ հիմա օգտագործելու» ենթատեքստին, ինչը խոսում է գրքի մասսայական ու հոլիվուդոտ բնույթի մասին, ընդհանուր գիրքը բավականին ազդեցիկ էր:
Արթուր Քլարքից կարդացել եմ միայն «Ոդիսականները»: Չնայած առաջին «Ոդիսականի» լրիվ էրիխֆոնդենիկենական սկզբի (այդպիսի տեսություններից հետ տալու աստիճանի ալլերգիա ունեմ), շարքն այնքան պատկերավոր էր գրված, որ ասես ֆիլմ նայեի: Իսկապես լավ աշխատանքներ են:
Հերբերթ Ուելլսն էլ է շատ ազդեցիկ, չնայաց այնքան էլ շատ մարդիկ չեն կարողանա նրա գրվածքի մռայլությանը դիմանալ:
Դենիել Քիզի «Ծաղիկներ Էլջերնոնի համար» պատմվածքի առումով միանում եմ Հայկօի հորդորներին. եթե ուզում եք իսկապես լավ բան կարդալ, կարդացեք այն:
Փաստորեն, իզուր էի կարծում, թե գիտական ֆանտաստիկա քիչ եմ կարդացել:

Հա, «Որոտը» լավն է: «Ֆարենհեյտն» էլ: Ընդհանրապես «զգացմունքներից, էմոցիաներից զուրկ» դիստոպիայի թեման շատ բարեբեր հող է՝ տաղանդավոր ստեղծագործողների համար, դրա անդյունքը լինի «Ֆարենհեյտ 451» վեպը, թե «Էկվիլիբրիում» կինոն: Դյունայի սեթինգն ա շատ լավը: Գումարած՝ Ատրիդեսներ, ծեսեր, լիտանիա՝ ընդդեմ վախի, կրիս-դաշույններ (:love), որդեր (ՈՐԴԵՐ) ու Համեմունքից կապտած աչքեր... Ռամանծիկա :): Ինձ համար Արակիսի տաք ավազները հազար անգամ ավելի գրավիչ են, քան թե «Աստղային պատերազմների» սառը մետաղը: Ամեն դեպքում՝ միայն առաջին վեպն է շատ լավը, շարունակությունները կարդալու խորհուրդ չէի տա:

Ազիմովի պահով.


Ազիմովի գրած ամենալավ վիպաշարը, ըստ իս (Foundation-ից էլ լավը), Լայջ Բեյլիի դետեկտիվներն են. 1. Պողպատե քարանձավներ, 2. Մերկ արև, 3. Վաղորդյան լուսաբացի ռոբոտները, 4. Ռոբոտներն ու կայսրությունը:

:o: Ու սա ես ե՞մ գրել: Foundation-ից զզվում եմ: Ընդ որում՝ միամտաբար բոլոր գրքերը կարդացել եմ, ախր Հյուգո՜ էին ստացել բոլոր ժամանակների լավագույն ֆլան-ֆստանի համար և այլն: Թույլ են, չգիտեմ: Ձանձրալի, զոռով կարդացվող բաներ: Ազիմովը շա՜տ ավելի շատ լավ գործեր ունի: Ընդհանրապես՝ ինքը կարող էր միայն Ռոբոտեխնիկայի Երեք Օրենքները գրել ու էլ ոչ մի բան չանել, մենակ դրա համար արդեն կարելի է իր արձանը կանգնեցնել (ցանկալի է՝ Բրիթնի Սփիրսի առանձնատան ավերակների վրա):

Ուելսի «Անտեսանելի մարդն» եմ կարդացել մենակ, անկապ էր ճիշտն ասած, միշտ ուզեցել եմ «Դոկտոր Մորոյի կղզին» էլ կարդամ (ենթադրում եմ, որ ավելի լուրջ գործ պիտի լինի), ու էդպես էլ չեմ կարդում:


Իսկ կասե՞ս, թե որ գիրքն ես կարդացել։ Ես նրանց գրքի հիման վրա նկարահանված «Կղզի» ֆիլմն եմ դիտել ու կարդացել եմ «Դժվար է Աստված լինել»-ը, ու ոչ մեկն էլ դուրս չի եկել։ Գիտեմ, որ այսքանով եզրակացություններ անելը բավական չէ, բայց եթե հաշվի առնենք այն փաստը, որ ֆիլմ նկարահանում են գրողի լավագույն կամ գոնե ամենահանրաճանաչ ստեղծագործության հիման վրա, թույլ են՝ համեմատած Սերգեյ Լուկյանենկոյի հետ։ Կուզենայի իմանալ, թե նրանց որ ստեղծագործությունն/ները/ է համարվում լավագույնը, գուցե կարծիքս փոխեմ դա կարդալուց հետո․․․

«Բնակելի կղզին» ու «Դժվար է աստված լինելը» Ստրուգացկիների ամենաուժեղ գործերից են, մեծագույն հաճույքով եմ կարդացել երկուսն էլ: Ընդ որում՝ շատ լուրջ գործեր են, ի տարբերություն ցերեկային-գիշարային պահակախմբերի: «Պահակախմբերն» էլ եմ հաճույքով կարդացել, չխաբեմ, իրոք լավն էին, բայց Ստրուգացկիների հետ, ամեն դեպքում, չեմ համեմատի: Սար ու ձոր է տարբերությունը. Էդ երկու վեպերը ընդհանրապես սովետառուսական ֆանտաստիկայի լավագույն նմուշներից է: «Սատանան մարդկանց մեջն» էլ է շատ լավ ստեղծագործություն, «Հեռավոր ծիածանն» էլ: Իսկ Մաքսիմ Կամմերերի մասին մյուս երկու գրքերը, օրինակ, էնքան էլ չեմ հավանել:

Rhayader
06.10.2010, 12:16
Վերակենդանացնե՞նք թեման:)) S is for Space, R is for Rocket, L is for Love:love

http://www.youtube.com/watch?v=e1IxOS4VzKM

Հայկօ
06.10.2010, 23:16
Այայայայայ, ահավոր լավն էր :love ...аnd by come (թե՞ cum), I mean ejaculate on a book !!! :)): Գրականագետի իմ իդեալն ա :kiss:

Ապե Ջան
07.10.2010, 00:57
Գիտաֆանտաստիկ ոճի գրողներ

Ի՞նչ կնշանակե գիտաֆանտաստի՞կ :8

գիտություն+ֆանտաստիկ, ինձ համար անծանոթ մի կոչում՝ գրողնեին:

Կցանկանաի կարդալ մի փոքր այս ոճի գրողների ստեղծագործություններ, իհարկե էլէկտրոնային տարբերակով: Շատ հետաքրքիր է: :)

Rhayader
07.10.2010, 09:23
Գիտաֆանտաստիկ ոճի գրողներ

Ի՞նչ կնշանակե գիտաֆանտաստի՞կ :8

գիտություն+ֆանտաստիկ, ինձ համար անծանոթ մի կոչում՝ գրողնեին:

Կցանկանաի կարդալ մի փոքր այս ոճի գրողների ստեղծագործություններ, իհարկե էլէկտրոնային տարբերակով: Շատ հետաքրքիր է: :)

գիտա+ֆանտաստիկ: Սրանք գրքեր են հոմոէրոտիկ ֆանտազիաների մասին: Խորհուրդ կտամ սկսել մարկիզ դե Սադի «Ժյուստինայից» ու Չակ Պալանիկի «Օրորոցայինից»:
Ժյուլ Վեռն չե՞ս կարդացել բնավ:

Ապե Ջան
07.10.2010, 12:08
գիտա+ֆանտաստիկ: Սրանք գրքեր են հոմոէրոտիկ ֆանտազիաների մասին: Խորհուրդ կտամ սկսել մարկիզ դե Սադի «Ժյուստինայից» ու Չակ Պալանիկի «Օրորոցայինից»:
Ժյուլ Վեռն չե՞ս կարդացել բնավ:

Բնա՜վ չեմ կարդացել, էլէկտրոնային տարբերակով հայերեն ;)

Ֆրեյա
07.10.2010, 13:57
Աաա՜.. ճիշտ ա :)) 10000 լյո ջրի տակը որ գրել ա, սուզանավերը դեռ ապագյում են եղել :))

Ես պատկերացնում էի, որ անպայման պետք ա մեր նկատմամբ ապագայի մասին լինի :))

Tirim-tim
29.09.2012, 10:55
Էսօր մի հատ հայտարարություն եմ տեսել list.am-ում, ֆանտաստիկ գրքերի վաճառքի մասին: Մտածեցի, կարող է հետաքրքրի ոմանց
http://www.list.am/item/1918471

Արէա
29.09.2012, 12:04
Էսօր մի հատ հայտարարություն եմ տեսել list.am-ում, ֆանտաստիկ գրքերի վաճառքի մասին: Մտածեցի, կարող է հետաքրքրի ոմանց
http://www.list.am/item/1918471

Բա հայերեն չլիներ :(

Տրիբուն
29.09.2012, 17:25
Harry Harrison-ին որևէ մեկը նշե՞լ ա: Ես համարյա բոլոր գործերը կարդացել եմ, բայց հենց հասա իրա ամենահայտնի շարքին՝ The Stainless Steel Rat-ին (Стальная Крыса), հավեսս ահավոր ձևի փախավ: Երկու, թե երեք գիրք կարդացի էս շարքից մի երկու տարի առաջ ու հետաքրքրությունը լրիվ կորավ, մի ուրիշ ձևի: Հիմա չեմ իմանում սկսեմ էլի, թե չէ:

Հայկօ
29.09.2012, 18:36
Ես որոշել էի, որ «կռիսական» շարքը պիտի անպայման կարդամ։ Հետաձգե՞մ։ Քինգն էլ ա հերթի մեջ, ավելի գրավիչ ա, ճիշտն ասած։

Տրիբուն
29.09.2012, 19:43
Ես որոշել էի, որ «կռիսական» շարքը պիտի անպայման կարդամ։ Հետաձգե՞մ։ Քինգն էլ ա հերթի մեջ, ավելի գրավիչ ա, ճիշտն ասած։

Չեմ իմանում: Ես որ առաջին երեք գրքից հետո հետաձգել եմ: Ուզում ես մի հատ դու կարդա մինչև վերջ, հետո դու ինձ կասես շարունակեմ թե չէ: :P

Տրիբուն
29.09.2012, 23:49
Հենց էս պահին, Discovery Science-ով Այզեկ Ազիմովի մասին հաղորդում ա:

Rhayader
17.10.2012, 08:33
Չգիտեմ, արդեն ասել եմ, թե ոչ, բայց ով Վիլիամ Գիբսոն չի կարդացել, անպայման թող կարդա: Սկսեք «Neuromancer»-ից, հետո Sprawl Trilogy-ի մյուս երկու մասերը, հետո մնացած ամեն ինչ:
:love

Sagittarius
14.01.2013, 22:31
Էս ինչ լավ թեմա ա: :love Առաջ տամ, թող ինձ նման՝ ժանրը /ու գիրքը կարդալը առհասարակ/ նոր ուսումնասիրողները, տեսնեն:
Ես խի շուտ չէի հայտնաբերել, որ գիրք կարդալը՝ հատկապես սայ-ֆայ, կայֆ բան ա:

Alphaone
14.01.2013, 22:52
Բա ձեր կարծիքով հայերի մեջ ինչի՞ չկա ֆանտաստ գրող։ Ռեալ ապրող ազգ ենք դրա համա՞ր.... :P

Կաաաաաան.... :)

Alphaone
14.01.2013, 23:18
Ո՜նց ուրախացա՝ ինձ հարազատ թեմա գտնելով, գիտական ֆանտաստիկան իմ հիվանդությունն է ու արդեն անբուժելի՝ թող մեկըը փորձվի որոշի բուժել :angry Հայկօ-ն ու Rhayader-ն էլ ասես հատուկ ընտրել-առանձնացրել էին իմ սիրած գրքերը: :love Մենակ Դյունայի հետ կապված Բայանդուրի հետ համամիտ չեմ, հերոսները չէին ձգում, բայց գիրքն ընդհանուր համ ոնց որ հեքիաթ լիներ, համ ֆանտաստիկա, համ հեգեբանության, քաղաքագիտության ու դիվանագիտության դասագիրք, լավն էր թե ընդհանուր մթնոլորտը, թե փիլիոսփայությունը:

Արդեն խռովում էի, որ Ժույլ Վեռն ու Հերբերտ Ուելս չէր նշված, էն էլ կարդալով իրենց էլ հասա: Առաջին անգամ Աշխարհների պատերազմը դպրոցում 7-8 դասարանում եմ կարդացել ու էստեղ էլ Բայանդուրի հետ համամիտ չլինեմ, էլի, էնքան էլ մռայլ չէր, որ շատերը չկարողանային դիմանալ, մի քիչ լպրծուն պահերն էին Աշխարհների պատերազմի մեջ շատ, որ ես չեմ սիրում, բայց եթե ես դիմանում եմ, ուրիշները կդիմանան ու էն էլ ո՜նց :))

Alphaone
23.08.2013, 13:17
Իմ առաջին ֆանտաստը Ժույլ Վեռնն էր, իր Նեմոն, Խորհրդավոր կղզին, հրանոթներն ու ցնդած մաթեմատիկը դեռ մինչև տաս տարեկան ինձ ուրիշ աշխարհ տարան: Հիշում եմ, 11 տարեկանում մերոնցից թաքուն x files շարքն էի նայում(Секретные материалы)՝ էն հազվադեպ սերիալներից, որ նայում էի: Հետո արդեն ոչ մի ֆանտաստիկ/ֆենտեզի ժանրի ֆիլմ բաց չէի թողնում, եթե անգամ որակը մեղմ ասած էն չէր: Սովետական ֆանտաստները մի տեսակ վանում էին, բայց հիշում եմ ոնց էի ընդունելության քննությունների պատրաստվելիս՝ պատմության դասագրքի մեջ Ալ. Բելյաեվ կարդում, քանի որ որակյալ ֆանտաստիկան ինձանից ամուր կողպել էին: Ֆանտաստիկան իմ ժանրն է անգամ կյանքում` ես և ՉԹՕ եմ տեսել վկաների ներկայությամբ, և ուրվականներ և էլ չասեմ, որ մարսեցի եմ... :))

Freeman
23.08.2013, 13:33
Իմ առաջին ֆանտաստը Ժույլ Վեռնն էր, իր Նեմոն, Խորհրդավոր կղզին, հրանոթներն ու ցնդած մաթեմատիկը դեռ մինչև տաս տարեկան ինձ ուրիշ աշխարհ տարան: Հիշում եմ, 11 տարեկանում մերոնցից թաքուն x files շարքն էի նայում(Секретные материалы)՝ էն հազվադեպ սերիալներից, որ նայում էի: Հետո արդեն ոչ մի ֆանտաստիկ/ֆենտեզի ժանրի ֆիլմ բաց չէի թողնում, եթե անգամ որակը մեղմ ասած էն չէր: Սովետական ֆանտաստները մի տեսակ վանում էին, բայց հիշում եմ ոնց էի ընդունելության քննությունների պատրաստվելիս՝ պատմության դասագրքի մեջ Ալ. Բելյաեվ կարդում, քանի որ որակյալ ֆանտաստիկան ինձանից ամուր կողպել էին: Ֆանտաստիկան իմ ժանրն է անգամ կյանքում` ես և ՉԹՕ եմ տեսել վկաների ներկայությամբ, և ուրվականներ և էլ չասեմ, որ մարսեցի եմ... :))

Իսկ ես էշ-էշ խորհրդավոր կղզին նեմոյից շուտ էի կարդացել :)) + առաջին կարդացածներիցս եղել են Ազիմովն ու Ռոբերտ Շեքլին, դրանից հետո էդ ժանրը դուրս եկավ ))
x files-ից վախենում էի,բան չէի հասկանում, նայում էի ու հետո գիշերը չէի քնում :D

Alphaone
23.08.2013, 13:43
Իսկ ես էշ-էշ խորհրդավոր կղզին նեմոյից շուտ էի կարդացել :)) + առաջին կարդացածներիցս եղել են Ազիմովն ու Ռոբերտ Շեքլին, դրանից հետո էդ ժանրը դուրս եկավ ))
x files-ից վախենում էի,բան չէի հասկանում, նայում էի ու հետո գիշերը չէի քնում :D

Հա, բայց դու էդ ժամանակներում շատ պուճուր ես եղել :D

Freeman
23.08.2013, 13:47
Հա, բայց դու էդ ժամանակներում շատ պուճուր ես եղել :D

Դե հա էս վերջերս նայեցի, վախենալու չէր :D

Vardik!
23.08.2013, 15:27
Վերը գտնված գրողներից ոչ բոլորին եմ ծանոթ,բայց ֆանտաստիկան առհասարակ ինձ դուր է գալիս:Մանկությանս ֆանտաստիկ գրողը եղել է Ժյուլ Վեռնը: Շատ է մեջս տպավորվել Խորհրդավոր կղզին,Ճանապարհորդություն դեպի երկրի կենտրոն...Մնացածն էլ հետաքրքիր են,իսկ եթե հաշվի առնենք թե դա որ թվերին է գրվել,ապա նա մի քիչ իր ժամանակից առաջ է ընկել:

StrangeLittleGirl
23.08.2013, 21:53
Իսկ ես էշ-էշ խորհրդավոր կղզին նեմոյից շուտ էի կարդացել :)) + առաջին կարդացածներիցս եղել են Ազիմովն ու Ռոբերտ Շեքլին, դրանից հետո էդ ժանրը դուրս եկավ ))
x files-ից վախենում էի,բան չէի հասկանում, նայում էի ու հետո գիշերը չէի քնում :D

Նավապետ Գրանտի ճժերը Խորհրդավոր կղզուց առա՞ջ էր, թե՞ հետո: Մի խոսքով, ես թարս հերթականությամբ եմ կարդացել, բայց բան չի փոխվում:

Չսիրեցի տենց էլ էդ Վեռնին: Ախր իրա գրածը մենակ գիտաֆանտաստիկա ա, տակը բան չկա: Դրանով շատ անհամ ա: Էս վերջերս որ Կուրսերայով դասընթաց անցա, Ուելսին հայտնաբերեցի ու Բրեդբերիին վերահայտնաբերեցի: Այ իրանք շա՜տ լավն են:

Sagittarius
27.08.2013, 22:39
Hardcore գիտաֆանտաստիկայի ու համակարգչային տեխնոլոգիանների սիրահարներին խորհուրդ եմ տալիս Vernor Vinge-ի ստեղծագործությունները. հատկապես «Մտքի Գոտիներ» /Zones of Thought շարքի առաջին երկու վեպերը՝ «A Fire Upon the Deep» և «A Deepness in the Sky»: